Carter Nick : другие произведения.

91-100 Killmaster Sammlung vun Detektivgeschichten

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
 Ваша оценка:
  
  
  Carter Nick
  
  91-100 Killmaster Sammlung vun Detektivgeschichten
  
  
  
  
  
  91-100 Killmaster ass eng Sammlung vun Detektivgeschichten iwwer Nick Carter.
  
  
  
  
  
  
  91. Verschwörung N3 http://flibusta.is/b/699347/read
  D'N3 Verschwörung
  92. Beirut Tëschefall http://flibusta.is/b/612227/read
  Beirut Tëschefall
  93. Doud vum Falcon http://flibusta.is/b/607566/read
  Doud vum Falcon
  94. Aztec Avenger http://flibusta.is/b/631177/read
  Den Azteken Avenger
  95. Jerusalem Fall http://flibusta.is/b/611066/read
  Jerusalem Datei
  96. Dokter Doud http://flibusta.is/b/607569/read
  Dr. Doud
  98. Sechs bluddeg Deeg vum Summer http://flibusta.is/b/609150/read
  Sechs bluddeg Summerdeeg
  99. Dokument Z http://flibusta.is/b/677844/read
  D'Z Dokument
  100. Kathmandu Kontrakt http://flibusta.is/b/701133/read
  De Katmandu Kontrakt
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Verschwörung N3
  
  
  iwwersat vum Lev Shklovsky zu Erënnerung vu sengem verstuerwene Jong Anton
  
  
  Originaltitel: The N3 Conspiracy
  
  
  
  
  Éischt Kapitel
  
  
  Hie war en hellege jonke Mann mat grousse Pläng fir säi Wüstland a sech selwer, awer d'USA hunn en ale Kinnek gebraucht, deen hie wollt ëmsetzen, also hunn ech hien ëmbruecht.
  
  
  Wat war meng Aarbecht: Nick Carter, Killmaster fir mäi Land, fir AH, David Hawke a fir eng héich Pai. Ech sinn den Agent N3 am Army Corps, déi geheimst Organisatioun zu Washington a méiglecherweis op der Welt.
  
  
  De Rebell war en Idealist, e stolze a staarke Mann, awer hie war kee Match fir mech. Hien hat keng Chance. Ech hunn hien an de wäit ewech vu sengem Land erschoss, wou keen hie géif fannen a säi Kierper a Schanken verwandelt, vu Geier giess.
  
  
  Ech hunn dësen iwwerambitiéisen Aspirant an der Sonn verrotten an sinn zréck an d'Stad komm fir mäi Bericht iwwer Kanäl ofzeginn, déi wéineg wousst a meng Luger Wilhelmina botzen.
  
  
  Wann Dir wunnt wéi ech, passt Dir gutt op Är Waffen. Dëst sinn déi bescht Frënn déi Dir hutt. Verdammt, dëst sinn déi eenzeg "Frënn" déi Dir vertraue kënnt. Meng 9mm Luger ass Wilhelmina. Ech hunn och e Stiletto ënnert der Ärm mam Numm Hugo a Pierre, dat ass eng Miniatur Gasbomm déi ech iwwerall verstoppen.
  
  
  Ech hunn och e Fluch op Lissabon gebucht. Dës Kéier war meng Cover Jack Finley, e Waffenhändler, dee just eng aner "Bestellung" erfëllt hat. Elo war hien zréck op seng verdéngte Rou. Nëmmen wou ech higoen war net ganz roueg.
  
  
  Als Agent N3 an der Arméi war ech den Emergency Admiral. Also ech konnt an all US Ambassade oder Militärbasis goen, d'Codewuert soen, an dann all Transport bis an e Fligerdréier verlaangen. Dës Kéier sinn ech op perséinleche Geschäft gaangen. Den Hawk, mäi Chef, ass net d'accord mat sengen Agenten déi perséinlech Themen hunn. Virun allem wann hien doriwwer weess, an hie weess bal alles.
  
  
  Ech geännert Fligeren an Nimm dräimol zu Lissabon, Frankfurt an Oslo. Et war en Ëmwee ronderëm London, mee op dëser Rees hunn ech keng Verfolger oder Waachhënn gebraucht. Ech sinn de ganze Fluch a mengem Sëtz bliwwen, verstoppt hannert engem Stack Zäitschrëften. Ech sinn net emol an de Salon gaang fir meng üblech Quantitéit un Gedrénks oder dem rout-Hoer Meedchen säi Laachen zréck. Hawk huet Aen iwwerall. Ech hunn et normalerweis gär; Wat meng Haut ugeet, schätzen ech et ganz vill. A wann ech Hawk brauch, hien ass normalerweis an der Géigend.
  
  
  Wéi mir gelant sinn, war London wéi gewinnt zou. Säi Cliché war wouer, wéi déi meescht Clichéen, mee elo war den Niwwel méi kloer. Mir ginn no vir. Den Heathrow Fluchhafen ass gutt ausserhalb vun der Stad an ech konnt net ee vun eise bequemen Autoen benotzen, also hunn ech en Taxi geholl. Et war däischter wéi den Taxichauffer mech an de Slums vu Chelsea bei engem ausgefallenen Hotel erofgelooss huet. Ech hunn ënner engem anere véierten Numm gebucht. Ech hunn de cluttered, staubege Raum fir Bommen, Mikrofonen, Kameraen a Peepholes gepréift. Awer si war propper. Awer propper oder net, ech wäert net vill Zäit dran verbréngen. Fir genee ze sinn: zwou Stonnen. Net eng Sekonn méi laang, keng Sekonn méi kuerz. Also sinn ech op meng zwou Stonne Praxis geplënnert.
  
  
  E speziellen Agent, besonnesch en Optraghueler a Killmaster, lieft vun esou enger Routine. Hie muss esou liewen, soss wäert hien net laang liewen. Intrenched Gewunnechten, wéi déi zweet Natur, goufe fir hien esou integral wéi d'Atmung fir en aneren ass. Hien läscht säi Geescht fir ze gesinn, ze denken a reagéieren op all plötzlech Handlungen, Ännerungen oder Geforen. Dës automatesch Prozedur ass entwéckelt fir sécherzestellen datt den Agent prett ass fir all Sekonn mat 100% Effizienz ze benotzen.
  
  
  Ech hat zwou Stonnen. Nodeems ech de Raum gepréift hunn, hunn ech e Miniaturalarm geholl an et un d'Dier befestegt. Wann ech d'Dier beréiert, wier de Klang ze roueg fir jiddereen ze héieren, awer et géif mech erwächen. Ech hunn mech komplett ausgekleed an geluecht. De Kierper muss otmen, d'Nerven mussen entspanen. Ech loosse mäi Geescht eidel goen a meng honnert aachtzeg Pond Muskel a Schanken entspaant. Eng Minutt méi spéit sinn ech ageschlof.
  
  
  Eng Stonn a fofzeg Minutte méi spéit sinn ech erëm erwächt. Ech hunn eng Zigarett ugestouss, mir hunn e Patt aus der Kolben gegoss an hunn mech op dat schaarf Bett gesat.
  
  
  Ech hu mech ugedoen, den Dieralarm ewechgeholl, de Stiletto um Aarm gekuckt, d'Gasbomm an der Këscht op mengem Uewerschenkel gestoppt, d'Wilhelmina gelueden an aus dem Zëmmer gerutscht. Ech hunn meng Koffer verlooss. Den Hawk entwéckelt Ausrüstung, déi him erlaabt huet ze kontrolléieren ob seng Agenten op hire Poste waren. Awer wann hien dës Kéier sou e Beacon a mengem Koffer geluecht huet, wollt ech hie gleewen, datt ech nach ëmmer sécher an dësem schlechten Hotel wier.
  
  
  Zweete Weltkrich Schëlder hänken nach ëmmer an der Lobby déi Gäscht op Bombardementer riichten. De Beamten hannert dem Comptoir war beschäftegt d'Post an d'Mauerfäegkeeten ze setzen, an de schwaarze Mann huet op enger zerschmierter Canapé geschütt. De Clerk war wiry an hat de Réck op mech. De schwaarze Mann hat en ale Mantel un, schmuel fir seng breet Schëlleren, an nei, poléiert Schong. Hien huet een Aen opgemaach fir mech ze kucken. Hien huet mech virsiichteg iwwerpréift, dunn seng Aen nees zougemaach a sech beweegt fir méi bequem ze léien. De Beamten huet mech net ugekuckt. Hien huet sech net emol ëmgedréit fir mech ze kucken.
  
  
  Ausserhalb hunn ech mech zréckgedréit an an de Lobby gekuckt vun den Nuetsschatten vun der Chelsea Street. De schwaarze Mann huet mech offen ugekuckt, de wiry Beamten huet mech net emol an der Lobby gemierkt. Awer ech hunn seng béis Ae gesinn. Et huet meng Opmierksamkeet net entkomm, datt hien mech am Spigel hannert dem Comptoir kuckt.
  
  
  Also hunn ech net op de Beamten opgepasst. Ech hunn de schwaarze Mann op der Canapé gekuckt. De Beamten huet probéiert d'Tatsaach ze verstoppen datt hien mech kuckt, ech hunn et direkt gemierkt, an och déi bëllegst Spionagefirma géif net sou eng onnëtz Persoun benotzen, déi ech mat engem Bléck identifizéieren. Nee, wann et Gefor war, koum et vun engem schwaarze Mann. Hien huet gekuckt, mech studéiert, an huet sech dann fortgedréit. Open, éierlech, net verdächteg. Mä säi Mantel huet net ganz gepasst a seng Schong waren nei, wéi wann hien aus iergendwou gerannt wier, wou hien dëse Mantel net brauch.
  
  
  Ech hunn et a fënnef Minutten erausfonnt. Wann hien mech gemierkt an interesséiert war, hie war ze gutt et ze weisen, wëssend datt ech Virsiichtsmoossname géif huelen. Hien ass net vun der Canapé opgestan, a wéi ech en Taxi gestoppt hunn, schéngt hien mech net ze verfollegen.
  
  
  Ech kéint falsch sinn, awer ech hunn och geléiert meng éischt Instinkter iwwer Leit ze verfollegen an se a mengem Ënnerbewosstsinn opzeschreiwen ier ech vergiessen.
  
  
  Den Taxi huet mech op enger beschäftegter Soho Strooss erofgelooss, vun Neon Schëlder ëmgi, Touristen, Nuetscluben a Prostituéiert. Duerch d'Energie- a Finanzkris waren et manner Touristen wéi déi Jore virdrun an d'Luuchten och am Piccadilly Circus hu méi schwaach geschéngt. Ech war egal. Ech war dee Moment net sou interesséiert fir den Zoustand vun der Welt. Ech sinn zwee Block gaang an sinn an eng Gaass ëmgaang, wou ech vum Niwwel begréisst ginn.
  
  
  Ech hunn meng Jackett iwwer de Luger ofgeknäppt a sinn lues duerch d'Niwwelschnouer gaang. Zwee Block ewech vun der Strooss Luuchten, Niwwel Niwwel geschéngt ze plënneren. Meng Schrëtt goufen kloer héieren, an ech hunn d'Echoen vun anere Kläng nogelauschtert. Si waren net do. Ech war eleng. Ech hunn en Haus en halleft Block ewech gesinn.
  
  
  Et war en aalt Haus op dëser niwweleg Strooss. Et war laang hier, datt d'Bauere vun dëser Insel op d'Land ausgewandert sinn, op deem ech elo trëppelen. Véier Stäck vu roude Mauer. Et war eng Entrée am Keller, eng Trap op den zweete Stack, an op der Säit war eng schmuel Gaass. Ech sinn an déi Gaass a ronderëm de Réck gerutscht.
  
  
  Déi eenzeg Luucht am alen Haus war de Réckraum um drëtte Stack. Ech hunn op den héije Rechteck vum däischter Liicht gekuckt. Musek a Laachen hunn duerch den Niwwel an dësem lëschtegen Soho Quartier geschwaat. Et war keen Toun oder Bewegung an deem Raum iwwer mir.
  
  
  Et wier einfach d'Schloss op der hënneschter Dier ze wielen, awer d'Dieren kënnen un Alarmsystemer verbonne sinn. Ech hunn en dënnem Nylonschnouer aus menger Tasche geholl, en iwwer eng ausstehnend Eisenbar gehäit an mech op déi däischter Fënster vum zweete Stack gezunn. Ech hunn eng Saugbecher op d'Glas gesat an all d'Glas ausgeschnidden. Duerno hunn ech mech erofgesat an d'Glas virsiichteg op de Buedem geluecht. Ech hu mech zréck an d'Fënster gezunn, ech sinn dobannen geklommen an hunn mech an engem donkelen eidele Schlof fonnt, iwwer d'Schlofkummer war e schmuele Gank. D'Schatten hu fiicht an al geroch, wéi e Gebai dat virun honnert Joer verlooss gouf. Et war däischter, kal a roueg. Ze roueg. Ratten plënneren an verloossen Haiser zu London. Awer et war kee Klang vu klenge pelzege Patten, déi kraazt hunn. Een aneren huet an dësem Haus gewunnt, een deen elo do war. Ech hunn gelaacht.
  
  
  Ech sinn d'Trap op den drëtte Stack geklomm. D'Dier zum eenzege beliichte Raum war zou. De Grëff huet ënnert menger Hand gesponnen. Ech hunn nogelauschtert. Näischt bewegt.
  
  
  An enger roueger Bewegung hunn ech d'Dier opgemaach; hien huet et direkt hannert sech zougemaach an am Schied stoe gelooss an d'Fra gekuckt, déi eleng am däischter beliichte Raum souz.
  
  
  Si souz mam Réck op mech a studéiert e puer Pabeieren um Dësch virun hirem. D'Tischlampe war déi eenzeg Quell vu Liicht hei. Et war e grousst Duebelbett, e Schreifdësch, zwee Still, e brennende Gasofen, soss näischt. Just eng Fra, dënnen Hals, donkel Hoer, schlank Figur an engem enke schwaarze Kleed, deen all hir Kéiren ausgesat huet. Ech hunn e Schrëtt vun der Dier a Richtung hatt gemaach.
  
  
  Si huet sech op eemol ëmgedréint, hir schwaarz Aen verstoppt hannert faarwege Brëller.
  
  
  Si sot. - Also sidd Dir hei?
  
  
  Ech hunn hir Laachen gesinn a gläichzäiteg eng mufflech Explosioun héieren. Eng Dampwollek huet an de klenge Raum tëscht eis gebilt, eng Wollek déi si bal direkt verstoppt huet.
  
  
  Ech hunn meng Hand op meng Säit gedréckt a meng Stiletto ass ënnert menger Hülse erausgaang an an meng Hand. Duerch den Damp hunn ech gesinn datt hatt op de Buedem rullen an d'dämmt Luucht ass ausgaang.
  
  
  An der plötzlecher Däischtert, mat décke Rauch ronderëm mech, konnt ech näischt méi gesinn. Ech souz op de Buedem, an denken un hir faarweg Brëller: wahrscheinlech Infraroutbrëller. An iergendwou an dësem Zëmmer gouf et eng Quell vun Infrarout Liicht. Si konnt mech gesinn.
  
  
  Elo gouf de Jeeër de Juegd, gespaart an engem klenge Raum, dee si besser wousst wéi ech. Ech hunn e Fluch ënnerdréckt a gespannt gewaart bis ech e Klang oder Bewegung héieren hunn. Ech hunn näischt héieren. Ech hunn erëm geschwuer. Wéi si geplënnert ass, war et d'Bewegung vun enger Kaz.
  
  
  Eng dënn Schnouer ass ëm de Réck vu mengem Hals gewéckelt. Ech héieren hir Otem géint mäin Hals. Si war sécher datt dës Kéier hatt mech an den Hänn huet. Si war séier, mee ech war méi séier. Ech hunn d'Seel gefillt dee Moment wou hatt et ëm den Hals gewéckelt huet, a wéi se et fest gezunn huet, war mäi Fanger scho bannen.
  
  
  Ech hunn meng aner Hand erausgezunn an hunn se gegraff. Ech hunn ëmgedréint a mir sinn um Buedem komm. Si huet sech gekämpft a sech an der Däischtert gedréint, all Muskel vun hirem schlanken, ugespaante Kierper huet schwéier géint mech gedréckt. Staark Muskelen an engem trainéierte Kierper, awer ech war iwwergewiichteg. Ech hunn d'Schreiflampe erreecht an hunn se ageschalt. Den Damp huet sech opgeléist. Hëlleflos ënner mengem Grëff, si louch vu mengem Gewiicht festgehalen, hir Aen hunn op mech gegléckt. Déi faarweg Brëller verschwonnen. Ech hunn meng Stiletto fonnt an en géint hiren dënnen Hals gedréckt.
  
  
  Si huet de Kapp zréck gehäit a gelaacht.
  
  
  
  
  Kapitel 2
  
  
  
  
  
  "Baascht," sot si.
  
  
  Si sprang op an huet d'Zänn a mengem Hals gesonkt. Ech hunn de Stiletto erofgefall, de Kapp vun hire laange schwaarze Hoer zréck gezunn an si zudéifst Kuss gemaach. Si huet meng Lip gebass, awer ech hunn hire Mond fest gedréckt. Si ass labber gaangen, hir Lippen lues a lues op, mëll a naass, an ech hunn hir Been fir meng Hand gefillt. Hir Zong ass probingly duerch mäi Mond geplënnert, ëmmer méi déif, wärend meng Hand hir Kleedung op hirem ugespaanten Oberschenkel opgehuewen huet. Et war näischt ënner dësem Kleed. Sou mëll, naass an oppe wéi hire Mond.
  
  
  Meng aner Hand huet hir Broscht fonnt. Si stoungen héich wéi mir an der Däischtert gekämpft hunn. Elo ware se mëll a glat, wéi d'Schwellung vun hirem Bauch, wéi ech hir seideg Hoer beréiert hunn ...
  
  
  Ech hu bal gefillt datt ech fräi briechen, wuessen an et gouf schwéier fir mech an hatt ze drécken. Si huet et och gefillt. Si huet hir Lippen ewech gezunn an ugefaang mäin Hals ze kussen, dann meng Këscht wou mäi Hiem während dem Kampf verschwonnen ass, an dann zréck op mäi Gesiicht. Kleng, hongereg Kuss, wéi schaarf Messer. Mäi Réck an den ënneschte Réck hunn ugefaang mam Rhythmus vum décke Blutt ze schloen, an ech war prett ze explodéieren.
  
  
  "Nick," huet si gekrasch.
  
  
  Ech hunn hir un d'Schëlleren gegraff an hir ewech gedréckt. Hir Aen waren dicht zou. Hiert Gesiicht war mat Leidenschaft gespullt, hir Lippen kussen nach ëmmer a blannem Wonsch.
  
  
  Ech gefrot. - "Eng Zigarett?"
  
  
  Meng Stëmm kléngt haart. Kloteren op de steile, rosen Cliff vum explosive Wonsch, hunn ech mech gezwongen zréckzezéien. Ech hu gefillt datt mäi Kierper ziddert, komplett prett fir an déi schrecklech Rutsch vu Genoss ze plënneren, déi eis an eng héich, suspendéiert Bereetschaft fir déi nächst waarm, schaarf Wendung schécken. Ech hunn hatt ewechgedréckt, meng Zänn vun dësem herrleche Péng gekräizt. Fir e Moment war ech net sécher datt hatt et géif maachen. Elo wousst ech net ob hatt et kéint maachen an ophalen. Mä si huet et gelongen. Mat engem laangen, zidderen Opzuch huet si et fäerdeg bruecht, d'Aen zougemaach an d'Hänn an d'zidderend Fauscht gebonnen.
  
  
  Dunn huet si hir Aen opgemaach an huet mech mat engem Laachen gekuckt. "Gëff mir déi verdammt Zigarett," sot si. - Oh mäi Gott, Nick Carter. Dir sidd wonnerbar. Ech war e ganzen Dag ze spéit. Ech haassen dech.'
  
  
  Ech sinn vun hir ewech gerullt an hunn hir eng Zigarett ginn. Gelaacht op hirem plakege Kierper, well hiert schwaarzt Kleed an eiser Leidenschaft zerräissen war, hunn ech eis Zigaretten gebrannt.
  
  
  Si ass opgestan an huet sech op d'Bett geluecht. Ech souz nieft hatt, erwiermt vun der Hëtzt. Ech hunn ugefaang sanft a lues hir Oberschenkel ze strecken. Net vill Leit kënnen dëst handhaben, awer mir kéinten. Mir hunn dat scho vill Mol gemaach.
  
  
  "Ech sinn e ganzen Dag ze spéit," sot si, fëmmen. 'Firwat?'
  
  
  "Du besser net froen, Deirdre," Ech sot.
  
  
  Deidre Cabot a si wousst besser. Meng Matbierger AX Agent. N15, "Kill wann néideg" Rang, déi bescht Géigespiller mat de Status vun engem onofhängege operationell Kommando. Si war gutt a si huet et just nach eng Kéier bewisen.
  
  
  "Du hues mech bal dës Kéier," sot ech mat engem Grinsen.
  
  
  "Bal," sot si däischter. Hir fräi Hand war unbuttoning déi lescht Knäppercher vu mengem Hiem. "Ech mengen, ech kann dech handhaben, Nick." Wann nëmmen et wier real. Net am Spill. Ganz real.
  
  
  "Vläicht," sot ech. "Awer et muss Liewen an Doud sinn."
  
  
  "Op d'mannst schloen dech," sot si. Hir Hand huet meng Hosen ofgerappt an mech gesträift. "Awer ech konnt dech net verletzen, oder?" Ech konnt dat alles net schueden. Gott, du passt mir ganz gutt.
  
  
  Ech wousst a gär hatt fir eng laang Zäit. Offensiv a Verteidegung waren Deel vun eiser Rees all Kéier mir begéint, eng waarm Spill tëscht professionell; a vläicht kéint si mat mir këmmeren wann et eng Affär vu Liewen an Doud wier. Nëmmen da wäert ech bis den Doud kämpfen, an dat ass net wat mir vunenee wollten. Et gi vill Weeër fir sënnvoll an dësem Geschäft ze bleiwen, a fir eis zwee iwwer d'Joren war ee vun deene Weeër eis geheim Reuniounen. An de schlëmmsten Zäiten, ënner all dëse Männer a Fraen, war et ëmmer Liicht um Enn vum Tunnel. Si ass fir mech, an ech fir hatt.
  
  
  "Mir sinn eng gutt Koppel," sot ech. "Kierperlech an emotional. Keng Illusiounen, oder? Et ass net emol datt dëst fir ëmmer weider geet.
  
  
  Elo waren meng Hosen aus. Si huet sech erofgefall fir de Buedem vu mengem Bauch ze kussen.
  
  
  "Enges Daags wäert ech waarden an Dir wäert net kommen," sot si. "E Raum zu Budapest, zu New York, an ech wäert eleng sinn. Nee, ech konnt et net ausstoen, Nick. Kënnt Dir et ausdroen?'
  
  
  "Nee, dat kann ech och net ausstoen," sot ech, a lafe meng Hand op hirem Oberschenkel, wou et naass an ausgesat war. "Awer Dir hutt dës Fro opgeworf, an ech och." Mir hunn Aarbecht ze maachen.
  
  
  Oh la la, jo, "sot si. Si huet hir Zigarett eraus an ugefaang mäi Kierper mat zwou Hänn ze strecken. "Enges Daags wäert den Hawk erausfannen. Dëst ass wéi et endet.
  
  
  Den Hawk hätt gejaut a violett ginn, wann hien erausfonnt hätt. Seng zwee Agenten. Hie wier dovu gelähmt. Zwee vu sengen Agente si verléift mateneen. D'Gefor vun dësem géif him rosen, eng Gefor fir AH, net fir eis. Mir waren expendabel, souguer N3, awer AH war helleg, vital a plazéiert iwwer alles anescht op dëser Welt. Sou war eis Versammlung am déifste Geheimnis gehale ginn, mir hunn all eis Witz an Erfarung genotzt, sou mëll kontaktéiert, wéi wa mir un engem Fall schaffen. Dës Kéier huet si Kontakt gemaach. Ech sinn ukomm a si war prett.
  
  
  Den Hawk weess nach net," huet si geflüstert.
  
  
  Si louch ganz roueg um grousse Bett am waarme Geheimzëmmer, hir schwaarz Aen op a kucken a mäi Gesiicht. Däischter Hoer encadréiert hir kleng ovale Gesiicht a breet Schëlleren; hir voll Broscht hänken elo op d'Säiten, hir Nippel grouss an donkel. Bal suckt, huet si d'Fro geflüstert. 'Elo?'
  
  
  Mir hunn eis géigesäiteg ugekuckt wéi wann et déi éischte Kéier wier.
  
  
  Et war kee Fett op hire muskuläre Oberschenkel a schlanken Oberschenkel, näischt am Huel vun hirem Bauch iwwer dem tiermesche Mount vun der Venus. Sechs Féiss grouss, si hat de Kierper vun engem Athlet a war grouss a schlank. Si war op mech gewaart.
  
  
  "Elo," sot ech.
  
  
  Et war eng Fra. Net e Meedchen. Eng drësseg-zwee Joer al Fra a méi al wéi déi meescht hirem Alter. En Zaldot zanter dem Alter vu siwwenzéng. Si huet als Deel vun den israelesche Kommandoen gedéngt, Araber an der Nuecht ëmbruecht. Eng staark Fra mat Narben, déi vun hirer Widderstandsfäegkeet beweisen: Folter verbrennt um Réck, e Wimper Narben iwwer der lénkser Broscht, e gekrauselt Fragezeechen iwwer hir keilfërmeg Hoer, wou en arabeschen Dokter hir ongebuerene Kanner erausgeschnidden an hir Haass geléiert huet.
  
  
  "Elo," sot si.
  
  
  Einfach an direkt, ouni Schei, Pretentioun oder falsche Machismo. Mir kennen all aner ze laang an ze gutt fir all dës Spiller déi nei Liebhaber spillen. E bëssen. Wéi Mann a Fra. Si wollt datt ech an hatt wier, ech wollt an hatt sinn.
  
  
  Schwaarz Aen hunn opgemaach a fokusséiert op mäi Gesiicht, déif a waarm, kuckt vun iergendwou déif dobannen. Si verbreet hir Been an huet se héich erop. Riichtaus a staark, ouni Ustrengung. Ech hunn just an hir Ae gekuckt an si eran.
  
  
  Mir hunn géigesäiteg néierens beréiert ausser do. Déif a lues rutschen an déi waarm a flësseg Begréissung vun hirem Kierper. Lues a lächelnd hu mir eis an d'Ae gekuckt. Si ass geplënnert, rëselt, an ech sinn an hatt gewuess bis hir Aen zougemaach hunn a meng Fanger déif an d'Bett gegruewen hunn.
  
  
  Si huet hir erstaunlech Been zréckgezunn an d'Knéien opgehuewe bis se hir Broscht beréiert hunn an hir Fersen d'Ronnfleesch vun hirem Hënner beréiert. Si huet mäi Hals ëmklammen an huet sech gespannt. Ech hunn hatt an meng Äerm geholl wéi e klenge zouene Ball. Ech hunn hatt vum Bett opgehuewen an hunn hire ganze Kierper a meng Äerm gehalen, hir Oberschenkel géint meng Këscht, hir Hënner géint mäi Bauch, an hunn hir méi déif gedréckt, a léisst déif Stréimunge vun de Lippen entkommen.
  
  
  Mir sinn an engem gläichen, beschleunegen Rhythmus beweegt, wéi zwee Deeler vun engem Wiesen. Furious an zaart, a Péng gespaart an dann a Fridden wéi en décke, waarme Gezei sou déif an all-opwänneg wéi den Ozean iwwer eis gewäsch ass, an eis an der roueger Däischtert begruewen.
  
  
  Den Uewen war waarm. Et war roueg am geheime Raum. Iergendwou huet de Wand gerabbelt an et schéngt wéi wann de Wand d'Haus beréiert. Iergendwou gouf Musek a gelaacht. Wäit. Si huet eng Zigarett an enger Hand gehal. Mat deem aneren huet si meng Mo. "Wéi vill Zäit hu mir?"
  
  
  "Bis dech muer," sot ech. 'Dir averstanen?'
  
  
  'Bis muer.'
  
  
  Dëst ass alles. Keng Froen méi. Iwwert dësem geheime Raum, iwwer dës kuerz Momenter, hu mir Aarbecht ze maachen. Froen ze stellen an ze beäntweren bedeit Participatioun, a Participatioun kéint Gefor a Liewen änneren. Déi geringsten Ännerung géif bedeiten, datt den Hawke doriwwer wësse géif, oder desto oder spéider erausfannen. De strikte Prinzip, datt mir net un all aner Aarbecht deelhuelen, war déi eenzeg Verteidegung géint dem Hawke seng endlos Aen an Oueren. Dëst ass och Training fir vill schwiereg Joeren: Vertrau keen, och net deen deen Dir gär hutt.
  
  
  "Laang genuch," sot Deirdre an huet mech gestreet.
  
  
  "Haut den Owend a muer. ..'
  
  
  "Zweemol den Owend," sot ech. Den ambitiéise Prënz huet mech ze laang besat, ze wäit vu wëlle Fraen.
  
  
  Si huet gelaacht. - All Joer gëtt Dir ëmmer méi exigent. Wat kann eng Fra wierklech eens mat?
  
  
  "Alles wat ech hunn," sot ech a grinsend. - An Dir wësst wéi gutt et ass.
  
  
  "Net sou bescheiden, Nick Carter," sot Deirdre. 'Dir. ..'
  
  
  Ech wäert ni wëssen wat hatt wollt soen. Si gestoppt Mëtt-Saz wann ech meng Schëller gefillt ginn waarm a brennen. Et war e roueg a geheim Zeechen, awer si huet mäi liicht Zidderen gemierkt.
  
  
  Dat klengt Hëtzt-Signal, deen ënner menger Haut geluecht gouf, konnt nëmmen eng Meile fort ageschalt ginn, dat heescht datt d'Signal vun enger lokaler Quell kënnt. Nëmmen den Hawk wousst doriwwer, an et gëtt als leschten Auswee Noutkontakt benotzt wann all aner Kommunikatiounsmëttel gescheitert sinn a wann den Hawk net weess wou ech sinn oder a wéi enger Situatioun ech sinn. E Signal entworf fir ondetektabel ze sinn, awer Deirdre Cabot wousst hir Saachen. Si ass sou séier wéi ech, a si huet de plötzlechen Kontakt gefillt.
  
  
  'Nick?'
  
  
  "Entschëllegt," sot ech. "Mir gi just muer an den Owend verluer."
  
  
  Ech sinn aus dem Bett geklommen an hunn meng Hosen gegraff. Ouni sech ze beweegen, op d'Bett leien, huet si mech weider gekuckt.
  
  
  "Net haut," sot Deirdre. 'Erëm. Elo.'
  
  
  D'Hëtzt Signal war en extrem Kommando, nëmmen an Noutfäll benotzt wou Vitesse vun der Essenz war. Mee Deirdre wollt mech erëm, an et gëtt vläicht keng nächst Kéier an eiser Aarbecht. An ech wollt hatt och, och wann ech derfir misst stierwen.
  
  
  Ech hunn hatt geholl oder si huet mech geholl. Schwéier an ruppeg. Zesummen, wéi ëmmer.
  
  
  Wéi mir allebéid gekleet hunn, hunn ech gesinn wéi e reife, vollen Kierper a kleng Hosen, donkel Strëmp verschwonnen ass, an dann an en enk schwaarzt Kleed. Ech hu bannen e Klump gefillt, e Knascht am Réck, awer ech hunn mech ugedoen; an, iwwerdeems Check eis Waffen, mir geschwat iwwer trifles. Si huet mech spilleresch Kuss wéi ech hir Blade op der Innere vun hirem Oberschenkel gesat hunn. Si war vill besser mat deem Messer wéi ech. Si huet hir kleng Beretta ënner der Taass vun hirer BH gebonnen. Ech hunn meng Stiletto op seng Plaz zréckginn an de Luger gepréift.
  
  
  Mir hunn de geheime Raum verlooss wéi et war a sinn duerch eng aner Fënster erausgaang. Ech hunn hatt iwwerdeckt wéi si zréck an d'Gaass geklommen ass. Si huet mech iwwerdeckt wéi ech d'Gaass erofgerutscht hunn, an aus der Däischtert ass si an déi desertéiert Strooss erausgaang. Si ass wéi gewinnt laanscht mech gaang an ass op d'Strooss erausgaang.
  
  
  Déi automatesch Prozedur an erëm dës Reflexroutine hunn eis gerett.
  
  
  Ech hunn eng donkel Dier iwwer d'Strooss gesinn. E Schiet, e Schiet méi däischter wéi d'Nuecht, eng liichtschwaache Beweegung, déi vu mengem perséinleche Radar opgefaange gëtt, duerch Joere vu konstanter Beobachtung ofgeschnidden.
  
  
  Ech hunn gejaut. 'Gitt erof!'
  
  
  Zwee Schëss hunn aus der Däischtert geklappt.
  
  
  
  
  Kapitel 3
  
  
  
  
  
  Muffled Schoss. Si goufen an d'Nuecht gespaut soubal ech den donkele Schiet gesinn hunn a geruff hunn: "Gitt erof!"
  
  
  Zwee Schëss an eng Sekonn méi spéit e Gejäiz, wéi en Instant Echo. Deirdre louch um Buedem. Si ass um haarde Steen vun enger Londoner Strooss zesummegefall soubal si d'Schëss a mäi Gejäiz héieren huet. Mee wat koum als éischt: mäi Gejäiz oder d'Schëss?
  
  
  Si louch onbeweeglech.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina ofgehalen. Ech hunn an d'Veranda geschoss gläichzäiteg ech d'Wilhelmina erausgezunn an d'Ziel geholl. Dräi Schëss virum Schied konnten nach eng Kéier schéissen, ier Deirdre opgestan ass, wa si erëm kéint bewegen.
  
  
  E laangen, muffleche Gejäiz war meng Belounung.
  
  
  Ech waarden. Kee méi Schoss goufe geschoss. Keen koum aus dem Niwwel fir z'ënnersichen. Ech hunn Blutt op der Deirdre senger rietser Hand gesinn, awer et wäert hatt net hëllefen wann ech no vir kommen an ëmbruecht ginn. Eng Minutt ass eng laang Zäit fir e Mann mat enger Waff, besonnesch wann hie blesséiert ass.
  
  
  Op eemol ass Deirdre iwwer d'Strooss gerullt, opgestan a verschwonnen an d'Schatten: hatt war gutt.
  
  
  Mäi Gejäiz muss eng Hoerbreet virun de Schëss gewiescht sinn. Nodeems si hir ganzt Liewen ënner Feinde trainéiert huet, ass si an enger Sekonn op d'Strooss gefall. Eng Kugel vun engem onsichtbare Schéisser muss hiren Aarm gegraut hunn wéi se gefall ass. Ech war dankbar fir all Moment vu Gefor, déi eis an automatesch, super-effektiv Waffen ëmgewandelt huet.
  
  
  Déi donkel Dier blouf roueg, onbeweeglech. Ech sinn no vir gaangen.
  
  
  Ech sinn op déi däischter Veranda tippt, a weisen de Luger mat zwou Hänn. Deirdre ass e Schrëtt hannert mir mat hirer Beretta.
  
  
  De schwaarze Mann louch um Réck. Och an der Nuecht konnt ech zwee donkel Flecken op senger Këscht gesinn. Ech hunn d'Stéier mat zwee vun den dräi Kugelen geschloen. Et sollten dräi ginn.
  
  
  "Dir hutt Iech besuergt iwwer mech," sot Deirdre. "Ech wäert dem Hawk net soen."
  
  
  "Ech hätt ni iwwerlieft," sot ech. 'Bass du ok?'
  
  
  Si huet gelaacht, awer war e bësse méi hell wéi virun e puer Minutten. D'Kugel huet de fläissege ieweschten Deel vun hirem Aarm duerchgebrach.
  
  
  "Ech geet et gutt," sot si.
  
  
  Ech hunn geknackt. Ech hunn hir Hand net gekuckt. Si war eng professionell, si huet sech ëm sech selwer gekëmmert. Ech hat méi wichteg Saachen ze denken. Wien war dës dout schwaarz Guy no? A firwat? 'Kenns du hien?' Ech gefrot Deirdre.
  
  
  "Nee," sot si.
  
  
  Dëst war net déiselwecht Nigga déi ech an der Lobby vum bëllegen Chelsea Hotel gesinn hunn. Mager a méi jonk, bal e Jong. Awer zwee Schwaarzen nieft mir zu London déi selwecht Nuecht war e verdammt Zoufall. Ausserdeem, wann deen éischten anscheinend iergendwou presséiert war, e faarwege Regenmantel iwwer dreckeg Hosen, e bëllege Wollenhemd an e puer hausgemaachte Sandalen un. An dat alles zu London Wanter.
  
  
  Ech hunn seng Waff vum Trottoir opgeholl. En alen automateschen Browning gemaach an der Belsch mat engem fuschneie Schalldämpfer. Hien huet net ausgesinn wéi e Mann deen sech en neie Schalldämpfer leeschte konnt. A senger Täsch hat hien e puer Pond an e puer Sëlwer, en onmarkéierten Hotelschlëssel an en Ersatzmagazin fir de Browning. Um Hals hat hien eng dënn Goldkette mat engem klengen Amulett-Amulett drop. Schlof Léiw.
  
  
  "De Mark vum Chucky," sot Deirdre. - "Hien huet mech gejot."
  
  
  - Awer Dir kennt hien net?
  
  
  - Nee, mee hien ass wahrscheinlech en Zulu oder vläicht en Zwazi. Si sinn an der leschter Zäit e bësse méi no komm.
  
  
  "Chaka," sot ech. An dunn huet eppes a menger fotografescher Erënnerung geklickt: "Den éischte Kinnek vun den Zulu, Grënner vum Zulu Räich an den 1920er an 1930er Joren." Déi gréissten a mächtegst schwaarz Arméi an der Geschicht. Vun de Briten 1879 besiegt, nodeems se d'Reunecken fir d'éischte Kéier eescht besiegt haten. D'Zulus sinn elo Deel vu Südafrika. D'Swazis hunn do e méi oder manner onofhängegt Land. Wat soss, Deirdre?
  
  
  "Wat soss brauchen d'Leit an der Sklaverei?" - sot si. "Et ass e Besoin fir Hoffnung, eng Legend: Chaka, de schlofe Léiw deen enges Daags zréckkënnt."
  
  
  "Et ass e Mythos," sot ech. "Mythen schécken net Schwaarzen aus dem Dschungel vum Zululand op London. De schlofe Léiw ass e Symbol vun enger ënnerierdescher Organisatioun. Firwat wëllen se dech dout?
  
  
  Dir kënnt roden, Nick," sot Deirdre.
  
  
  "Deng Aufgab?"
  
  
  Si huet geknackt, huet den Doudegen schwaarze Mann e Moment gekuckt, an huet dunn d'Beretta ënnert der Këscht geluecht. Si stoung an der Däischtert vun der niwweleg Strooss a reift sech lues an den Aarm. Dunn huet si en déif Otem geholl an op mech gelaacht. dann Schicksal nächst Kéier,"Si sot. - Mir kënnen net hei hänken.
  
  
  "Sief virsiichteg," sot ech.
  
  
  Ech sinn hir duerch déi däischter Stroosse gefollegt bis mir an d'Liicht an d'Laascht vu Piccadilly erauskoum. Si huet d'Hand gewénkt a verschwonnen an d'Masse vun de Genossecher. Ech gestoppt engem laanschtgoungen Taxi. Ech sinn net zréck an deen Hotel. Wann de grousse schwaarzen Typ an der Lobby an der selwechter Grupp wéi de Schéisser gewiescht wier, hätt ech se wahrscheinlech op Deirdre gefouert. Ech hunn net gesinn wéi, ech war sécher datt ech net gefollegt ginn, wat muss bedeiten datt se d'Leit, d'Fäegkeeten an d'Ausrüstung haten fir mech op der Strooss ze bemierken ouni datt ech et gemierkt hunn. Wann se sou gutt organiséiert waren, hunn ech mech net getraut an den Hotel zréckzekommen.
  
  
  Ech konnt net ee vun den AH Haiser zu London riskéieren oder ee vun eise lokale Kontakter kontaktéieren. Ech hu missen e Payphone benotzen an de Kommunikatiounszenter uruffen.
  
  
  - Wilson Research Service, kënne mir Iech hëllefen?
  
  
  "Kënnt Dir d'Geschicht vun der Axt fir mech verfollegen?"
  
  
  - Eng Minutt, wann ech glift.
  
  
  D'Wuert "Axt", AH, war den Haaptkontakt Wuert, den éischte Schrëtt, mä d'Wuert kann duerch Zoufall schéngen.
  
  
  Rou männlech Stëmm: "Ech si sécher, mir hunn alles wat Dir wëllt an eisen Dossieren, Här. Wéi eng Schluechtachs sidd Dir interesséiert?
  
  
  "Lénks aus dem Norden, aus der Mëtt Period vun der Saga." Dëst war e Bestätegungscode deen bewisen huet datt ech en AX Agent war an him gesot huet wéi en Agent: N3. Mee ech kann en imposant sinn.
  
  
  "Oh jo," sot eng roueg Stëmm. "Wéi ee Kinnek ass éischt?"
  
  
  "Halschent schwaarz," sot ech.
  
  
  Nëmmen déi richteg N3 wousst dëse leschte Code. Et kéint aus mir duerch Folter gezwongen ginn, mee an all Transaktioun ech hat Risiken ze huelen. Wann e Scammer probéiert iwwer Telefon a Kontakt ze kommen, war dat Schlëmmst datt den AH säi Londoner Kommunikatiounszentrum konnt verléieren. Dunn hunn d'Kontaktcoden missen geännert ginn.
  
  
  Et war eng Serie vu Klicks wéi ech mam AX Netz verbonne war. Dunn huet eng kal, streng Stëmm geruff: "Dir sidd zu London, N3. Firwat?'
  
  
  Glat, nasal Stëmm: Hawk selwer. Ech war rosen, awer d'Roserei huet bal direkt Plaz gemaach fir e schaarfen, dréchene Schnell, deen mech verstanen huet datt den Hawk eppes eescht, wichteg a schwéier wollt.
  
  
  'Vergiess et. Dir kënnt dat spéider erklären. Ären Uruff gouf festgestallt. A sechs Minutten kënnt en Auto fir Iech. Kommt direkt.
  
  
  Dës Aarbecht muss wichteg sinn. Den Hawk huet meng N3 Nummer benotzt an huet den Uruff selwer vun engem Payphone geäntwert, ouni Tëschestatioun oder Scrambler vu mengem Deel.
  
  
  Ech gefrot. - Wou?
  
  
  Hien hat schonn opgehaang. Den Hawk schwätzt net laang op der oppener Linn. Hie sëtzt, kuerz an dënn, a sengem bescheidenen Washington Büro, fäeg d'Raumstatioun mat engem Wuert ze kontrolléieren. Mee ech kennen keng fënnef Leit ausserhalb vun der AX an de Geheimdéngscht kennt hien oder weess datt hien existéiert.
  
  
  Ech sinn aus dem Telefonsstand erausgaang, squinting fir ze kucken ob et eppes ongewéinlech op der Strooss war. Et war näischt am Niwwel an hell Luuchten vun Soho. Ech hunn op meng Auer gekuckt. Nach zwou Minutten. Do war si, fënnef Sekonne virdrun: e klengen groen Auto mat engem rouege Chauffer. Ech sinn erakomm.
  
  
  Eng Stonn méi spéit stung ech op der desertéierter Piste vun enger aler, mat Onkraut bedeckt RAF Basis. Et war keen Auto an ech war eleng op enger RAF Basis ech net wosst. Vläicht Honington, mat der Flaachheet ronderëm, oder vläicht Thetford.
  
  
  Ech hunn de Fliger héieren, ier ech en gesinn hunn. Ech hat an der Nuecht kee Fliger an engem desertéierte Feld erwaart. Awer hien ass erofgaang, nëmmen duerch seng eege Landungsliichter guidéiert. Ranger aus Ruff. Hawk huet Kontakter iwwerall.
  
  
  "Entschëllegt," sot ech dem Pilot.
  
  
  Hien hat e breet Moustache, awer hie war gro an hat méi Intelligenz a sengen Ae wéi déi meescht Air Force Jongen. Eng Persoun déi heiansdo e puer Froen selwer stellen kann. Dës Kéier huet hien einfach fir mech gezeechent fir an d'Bord ze goen an ze taxien ier ech richteg a wierklech souz.
  
  
  "Si hunn een gebraucht, deen hei ouni Buedemlinnen oder Luuchten landen kéint," sot hien. "Et sinn net vill vun eis iwwreg."
  
  
  Hien huet sech ëmgedréit fir mech ze kucken. "Dir musst op d'mannst den Drëtte Weltkrich stoppen."
  
  
  "Op d'mannst," sot ech.
  
  
  Hien huet liichtschwaach gelaacht an d'Drossel zréck op seng ursprénglech Positioun geréckelt. Ech hu mech gefillt wéi e Mann blann op eng Steenmauer lafen. Mee den ale RAF Mann kannt seng Géigend. Hien huet dat einfach gemaach an ass dunn westlech geflunn. Hien huet kee Wuert gesot an ech sinn ageschlof.
  
  
  Et war scho liicht wéi een seng Hänn mech erwächt. Mir sinn op engem klenge Fluchhafen gelant, ëmgi vun héijen, kale Beem a Schnéi-bedeckte Felder. Et waren héich Gebaier an der Distanz, an d'Landschaft war mir vertraut.
  
  
  Den Auto, deen a meng Richtung gegleeft ass, huet nach méi vertraut ausgesinn: e schwaarze Cadillac mat enger Maryland Nummerplack. Ech sinn zréck an Amerika a war no bei Washington. Dëst wäert ganz schwéier a ganz wichteg Aarbecht sinn.
  
  
  Den Hawk bréngt mech net dacks esou op eemol heem, an ni op Washington, wann hien d'Saache richteg maache kann. Ech sinn de Killmaster Nummer eent, gutt bezuelt an onverzichtbar, awer keen zouginn gär datt ech existéieren, besonnesch se zu Washington. Normalerweis, wann hie wëll mat mir ze schwätzen, Hawk kritt mech an engem Eck vun der Welt. Hie kontaktéiert mech do oder kënnt bei mech, awer probéiert net ze riskéieren datt iergendeen mech mat AH oder souguer Washington verbënnt.
  
  
  Also si hunn d'Riddoen um Cadillac zougemaach wéi mir de Fluchhafen verloossen an op Potomac gaang sinn. Et war normal souwäit ech mech betrëfft. Ech hunn Washington oder all aner Haaptstad net gär. Politiker a Staatsmänner liewen an national Haaptstied an no enger Zäit wëllen all Politiker a Staatsmänner Kinnek spillen. Déi meescht vun hinnen fänken un ze denken datt si Kinneken sinn. Si hunn d'Käpp ofgeschnidden vu jidderengem, dee mat hinnen net averstanen ass, well se wëssen, wat am Beschten ass a wat fir de Benefice vun de gewéinleche Leit gemaach muss ginn.
  
  
  Awer ech war net fir Politik interesséiert, an ech hunn nach eng Kéier geduecht firwat den Hawke mir erlaabt huet op Washington ze kommen. Hie géif dat nëmme maachen, wann néideg, wann hien mech net iergendwou wäit ewech begéine kéint. Dës Aarbecht muss esou wichteg gewiescht sinn, esou eng Prioritéit, datt souguer Hawke keng absolut Autoritéit doriwwer hat. Egal wat et war, hie sollt am direkte Kontakt mat de Seniorenhäre gewiescht sinn fir all Fro ze beäntweren, déi ech kéint stellen.
  
  
  Dës Aarbecht wäert vun uewen ufänken.
  
  
  
  
  Kapitel 4
  
  
  
  
  
  Ech sinn aus dem Cadillac an eng Gaass an an e grousst, anonymt grot Gebai gedréckt ginn. De Lift huet eis op d'mannst dräi Stäck ënner dem éischte Stack bruecht. Do hu si mech an eng kleng oppen Camionnette gesat, déi op Schinne stoung. An eleng an dësem Auto sinn ech an e schmuele Tunnel verschwonnen.
  
  
  Keen huet mat mir geschwat, an et war kloer, datt ech net sollt wëssen, wou ech higoen. Awer ech hätt als Killmaster net sou laang iwwerlieft ouni all méiglech Virsiichtsmoossnamen ze huelen. Keen huet et verdächtegt, net emol den Hawk, souwäit ech wosst, mee ech hat dësen Tunnel viru laanger Zäit exploréiert wéi ech fir d'éischt heihinner bruecht gi sinn. Ech wousst wou ech war a wou ech higoen. Ech war laanscht déi geheimst Miniaturbunn vun der Welt ënnerwee, a Richtung eng Serie vu Bommeleeër ënner engem risege wäissen Haus op enger breeder Avenue.
  
  
  De Weenchen ass op enger schmuel beliichter schmueler Plattform gestoppt. Virun mir war eng roueg gro Dier. Ech hunn d'Dier probéiert, se war net gespaart. Ech sinn an e groe Raum gaang mat engem Stol Dësch, dräi Still, zwee Canapéë a keng sichtbar Ausgang. Hawk souz um Stol Dësch: David Hawk, New York, Chef vun der Academy of Sciences, mäi Chef. An dat ass alles wat ech iwwer hien wousst. An dëser Hisiicht wousst ech méi iwwer hien wéi déi meescht. Ob hien eng Vergaangenheet hat, en Heem, eng Famill, oder ob hien iwwerhaapt mat eppes nieft der Aarbecht Spaass hat, wousst ech net.
  
  
  "Sot mir iwwer London," huet hien op mech geklappt, seng flaach, nasal Stëmm esou déidlech a sënnvoll wéi eng Kobra.
  
  
  Hien ass e klenge Mann mat engem Laachen dee kléngt wéi eng Pistoul wann hie laacht an e sardonesche Grinsen wann hie laacht. Elo huet hien weder dat eent nach dat anert gemaach. Hien huet mech eidel gekuckt. Hien huet déiselwecht Tweedjacket a gro Hosen un wéi ëmmer. Hien huet e Kleederschaf voll mat hinnen, alles ass d'selwecht.
  
  
  Mir waren eleng an engem groe Raum, awer a Wierklechkeet war et net esou. De roude Telefon souz op de Stol Dësch e puer Zentimeter vun him ewech.
  
  
  "Nodeems ech meng 'Bestellung' an der Wüst ofgeschloss hunn," sot ech, "Ech hat Angscht gemierkt ze ginn. Also hunn ech de Wee véier op London geholl fir op der sécherer Säit ze sinn.
  
  
  Et huet kaum Sënn gemaach als Excuse, also hunn ech op hien gewaart fir ze explodéieren. Dat ass net geschitt. Amplaz huet hien mam roude Telefon gefiddert, a seng Ae soten mir datt hien net wierklech iwwerdenkt wat ech zu London maachen. Seng Gedanken ware beschäftegt mat der Aarbecht, déi hie mir uvertraut huet, an de Glanz an sengen Ae sot mir, datt et eng grouss Aarbecht wier. Den Hawk lieft fir seng Aarbecht. Ech hunn hien ni Rescht gesinn, ni héieren hien Rescht. Dat eenzegt wat him wierklech mécht ass datt säin AH Büro seng Zäit a säi "Kand" wäert ass.
  
  
  "Okay," sot hien. "Schéckt Äre Bericht méi spéit."
  
  
  Ech ootmen vun Erliichterung. Dës Kéier kéint et um Rand sinn. Fréier oder spéider géif hien erausfannen, datt Deirdre Cabot zu London war an et géif alles zesummen bannen. Et war him zweet Natur. Awer elo huet hien eng vu senge dreckeg Zigarren ugedoen an erëm mam rouden Telefon gespillt.
  
  
  "Sëtz, Nick," sot hien.
  
  
  Wéi ech souz, hunn ech gemierkt datt dës Kéier eppes ganz anescht war. Hie war ongedëlleg. Jo, seng Ae blénken mat Erausfuerderung. Awer gläichzäiteg war hie beschäftegt, bal rosen, an huet net un mech geduecht. Et war eppes iwwer dës nei "Bestellung", déi hien net gär huet. Ech hunn eng vun de gëllenen Zigaretten gebrannt an hunn mech gesat.
  
  
  "Dir sidd nach ni a Mosambik gewiescht," sot den Hawk. - Dir gitt an zwou Stonnen dohinner.
  
  
  "Ech muss meng Portugisesch a Swahili oppassen," sot ech. "Vläicht zu Swaziland a vläicht souguer zu Südafrika," Hawk weider absently, wéi wann hien net mäi Kommentar héieren. Hien huet opgekuckt an huet um Enn vu senger bëlleger Zigare geknuppt. "Delikat Situatioun."
  
  
  "Mir kréien enges Daags eppes anescht," hunn ech gelaacht.
  
  
  "Et ass net sou witzeg," huet den ale Mann op mech geklappt. "Ech hunn London nach net vergiess."
  
  
  Ech hu weider gelaacht an ech hunn dat och gemaach."
  
  
  Den Hawk huet net gär gelunn. Ech waarden op de Schlag. Hien ass net komm. Geschwënn hunn ech opgehalen ze laachen. Et war e schlecht Zeechen datt hien net geäntwert huet. Den Hawk hat e Problem an et huet eppes mam AH selwer ze dinn. Et war Zäit sérieux ze sinn.
  
  
  "Wat soll ech a Mosambik maachen?" - Ech hu roueg gefrot.
  
  
  Den Hawk huet eng Zigare gekaut a mat engem roude Telefonschnouer gespillt. "Lissabon a Cape Town verdächtegen e groussen Opstand an Zulu Beräicher laanscht d'Grenz."
  
  
  Meng Wirbelsäule huet ugefaang ze jucken. Zulu! Ech hunn un den Doudegen Schéisser zu London a Mark Chaka geduecht. Konnt de Schéisser no mir gewiescht sinn an net Deirdre? Och ier ech wousst, datt et Aarbecht mat den Zulus ass. †
  
  
  "Südafrika ass zimmlech adept fir Opstänn ze vermeiden," sot ech. "An et sinn nach ëmmer e puer mozambikanesch Rebellen."
  
  
  "Well Cape Town et ëmmer fäerdeg bruecht huet déi schwaarz Majoritéit isoléiert an ënner Kontroll ze halen," sot Hawke. Awer well d'Schwaarzen a Mosambik ni Suen, Ënnerstëtzung oder erfuerene Leader haten. Elo schéngt et nei Leedung a Mosambik ze ginn, a vläicht huet Cape Town e Feeler gemaach an hirer Politik vun "Heemechtsland", "Bantustans" oder aner ausgefalene Nimm fir Konzentratiounslager. D'Heemecht vun den Zulus ass laanscht oder no bei de Grenze vu Mosambik a Swaziland.
  
  
  Den Hawk war roueg an huet seng Zigare gesuckelt. "Wat se wierklech alarméiert ass datt se mengen datt Swazis involvéiert sinn. Dat mécht déi international Situatioun potenziell explosiv, dat ass genee wat d'Fräiheetskämpfer wëllen. Et gëtt hinnen och e Refuge fir Training, Mobiliséierung an Ënnerdaach, déi d'Schwaarzen ni do haten.
  
  
  - Swasiland? - sot ech a rësele mäi Kapp. "Zënter Onofhängegkeet sinn d'Swazis ofhängeg vun auslänneschen Interessen, besonnesch déi vu Südafrika a Portugal. Al King Sobhuza wäert kee Problem mat hinnen hunn.
  
  
  "Hien ass vläicht net fäeg seng Leit ze kontrolléieren, Nick," sot den Hawk grimmeg. "Hien huet vill waarme jonke Kämpfer am Swaziland. Souguer organiséiert Oppositioun. Awer denkt drun datt hien schliisslech e Bantu Chef ass. Elo wëll hie Lissabon a Kapstadt, mä hie wäert net dogéint géint en onofhängege Mosambik an Zululand zu Swaziland kommen. Dat hätt hien géint Südafrika méi staark agestallt a vläicht souguer Südafrika um Enn isoléiert. Et gëtt eng Panbantub Bewegung déi mir ganz bewosst sinn. An d'Swazien an d'Zulus sinn nach méi no beieneen, well et Swazis a Südafrika gëtt. Si stoungen Schëller un Schëller fir zweehonnert Joer. Si hunn eng laang Zäit matenee gekämpft, awer elo kämpfe se net méi mateneen.
  
  
  Dem Hawk seng Zigare ass erausgaang. Hien huet gestoppt fir et erëm ze beliichten. Hien huet gezunn, bis d'Zigar erëm opgeblosen ass an décke Rauch de Raum gefëllt huet.
  
  
  "D'Zulu, d'Swazi, d'Shangan an eng Rëtsch Ndebele hunn endlech eng Organisatioun gegrënnt: Sleeping Lion," sot den Hawke a kuckt op mech. "Chucky's Zeechen. Si hunn e Motto: United Assegai. Dëst Wuert heescht Spuer tëscht den Zulu, Siswati an Ndebele a weist hir gemeinsam Hierkonft an Interessen un. An elo hu si e gemeinsame Plang: eng Rebellioun esou grouss, datt och wann et net klappt, déi Wäiss do esou e Bluttbued maachen, datt d'UN an d'Groussmuecht mussen intervenéieren. Si mengen, si kënnen d'Onofhängegkeet vu Mosambik an Zululand garantéieren.
  
  
  Et war e logesche Plang. Ech hunn Décke gesinn, Felder, Bierger an Dschungel scho vu Bantu-Blutt drëpsen, an op der UNO haten d'Groussmuecht Säit geholl. Südafrika a Portugal wieren dann direkt op d'Séil geschloen. Mee et war och e Plang, deen eng Hell vu Leedung verlaangt huet fir all déi Bantus zesummen ze halen. Männer stierwen niewentenee a groussen Zuelen, awer eleng ass et schwéier ze fille wéi Dir fir eng Ursaach stierft. Et géif och Fäegkeet a Suen, Organisatioun an eng genuch Arméi verlaangen, fir sécherzestellen, datt d'Fräiheetskämpfer net direkt ënnerdréckt ginn.
  
  
  Ech gefrot. - Wat wäert ech do maachen?
  
  
  Den Hawk huet net direkt geäntwert. Hien huet en nervös Drag op seng Zigare geholl. Wat och ëmmer him stéiert, koum méi no un d'Uewerfläch.
  
  
  "Traureg, mächteg Leit kënnen esou e Plang net alleng entwéckelen, N3", sot den ale Mann lues. "Ee vun de Schlësselfaktoren ass eng grouss nei Kraaft vu wäisse Söldner, déi a Mosambik operéieren. Mir wëssen net wien säi Kapitän ass. Mä wien et ass, hien ass gutt. Hien huet och den zousätzleche Virdeel datt hien en héije Kontakt an der mozambikanescher Regierung ass.
  
  
  Ech hunn ugefaang d'Situatioun ze verstoen.
  
  
  'Wéi héich?'
  
  
  "Ganz héich," sot Hawk. "Direkt ënner dem Kolonialgouverneur. Fräiheetskämpfer wëssen alles wat d'mosambikanesch Regierung plangt ier se hir Pläng ëmsetzt. D'Söldner hunn d'Kolonialtruppen ëmmer erëm geschloen."
  
  
  - Wësse si wien et ass?
  
  
  "Si hunn et op dräi schmuel,"Hawk. "An net méi wéi dräi." Hien huet gefëmmt. "Fannt dëst eraus a kill dëse Mann fir si."
  
  
  Gutt. Dëst war keng nei Situatioun, an dat war och meng Aarbecht. Ech hunn dat virdru gemaach, fir vill Regierungen mat deenen Washington Frënn wollt sinn.
  
  
  Ech hunn gefrot: "Firwat hunn se eis ugezunn? Firwat maachen se et net selwer."
  
  
  "Well si mengen, si kënnen net soen wéi eng vun deenen dräi et ass," sot den Hawk. "A wat kënne mir maachen."
  
  
  Et war eppes an der Aart a Weis wéi hie geschwat huet, wat mech no him gekuckt huet. Seng Zigare ass erëm erausgaang, an de Wee wéi hien et gekaut huet ouni mech ze kucken huet mech gemierkt datt mir ukomm sinn wat him stéiert. Et war eng Schwieregkeet an ech wollt wëssen wat et war.
  
  
  "Firwat denken se datt mir et besser maache wéi se kënnen?"
  
  
  Den Hawk huet d'Zigar am Äschebecher zerquetscht a rosen op d'Iwwerreschter gekuckt. "Well si wëssen, datt mir mat de Rebellen geschafft hunn."
  
  
  Esou. Ech hunn him viru gelooss an hunn alles kloer gemaach. Awer ech hunn et ganz gesinn. Washington huet béid Säiten gespillt, gewaart ze gesinn wien gewënnt. A wien gewënnt, Washington gëtt de Gebuertsdag. Eréischt elo ass de Moment vun der Wourecht op eemol ukomm. D'Flillekschrauwen goufen zougedréckt a Washington huet misse wielen.
  
  
  "Mir hunn Waffen a Suen un de mozambikanesche Fräiheetskämpfer an den Zulu-Grupp Sleeping Lion geschéckt. Ënnert dem Dësch, natierlech, mat der Hëllef vun Cover. Mee mir hunn et gemaach. Mir gehollef Sibhuza a Swazi. Elo hunn Kapstadt a Portugal eis gesot datt si doriwwer wëssen an eis astellen.
  
  
  Elo wousst ech alles. 'Also et war den AH deen de Rebellen ënnerdaach gehollef huet?
  
  
  Hawk wénkt. "Washington brauch Lissabon a Kapstadt méi wéi d'Rebellen am Moment."
  
  
  "An d'Rebelle sinn fort", hunn ech derbäigesat.
  
  
  Hawk wénkt nach eng Kéier. Hien huet mech net gekuckt, an ech wousst, wat him schlussendlech stéiert war d'Natur vun dëser ganz dreckeg Operatioun.
  
  
  "Mir kënnen d'Aarbecht fäerdeg maachen," sot ech, "an dës Rebell ëmbréngen." Well mir mat de Rebellen geschafft hunn. Mir hu Kontakt a si vertrauen eis. Lissabon a Kapstadt profitéieren vun eiser Hëllef un d'Rebellen, wat eis erlaabt hinnen ze zerstéieren. Lecker.'
  
  
  Hawk gekuckt mech.
  
  
  "D'Rebelle koumen och op den AK," sot ech. "Wa mir dëse CEO ëmbréngen, wäerten d'Fräiheetskämpfer wëssen wien, wéi a firwat."
  
  
  Hawk geschwuer. - 'E Fluch. Spull fënnef Joer Aarbecht an d'Toilette a gitt an d'Häll! Kriminellen Offall. Et wäert eis Joer daueren fir dovun auszegoen an eppes Neies ze bauen. Et ass domm an ineffektiv.
  
  
  Ech gefrot. - "Awer mir maachen dat?"
  
  
  'Selle mir dat maachen?' Hawk blénkt. "Mir hunn Uerder."
  
  
  "Keng Loyalitéit zu de Rebellen déi mir encouragéiert hunn?"
  
  
  "Mir hunn nëmmen eng Loyalitéit, déi éischt an déi lescht," Hawk barked op mech.
  
  
  Eise perséinlechen Interessi, ëm wat alles dréint, hunn ech mat Ironie geduecht. "Kënne mir eisen Agent do retten?"
  
  
  Den Hawk huet d'Schëller gezunn an huet schwaach gelaacht. "Et ass un Iech, N3."
  
  
  Et war eppes am Wee wéi hien et gesot huet. Ech hunn op seng dënn, sarkastesch Gesiicht gekuckt, awer seng schaarf al Aen waren d'Bild vun der Onschold. Ech hu mech net wuel gefillt.
  
  
  Ech gefrot. - "Wéi maachen ech dëst?"
  
  
  "Äre Fliger geet an eng Stonn an eng hallef," sot Hawk dréchen, elo datt et e puer praktesch Aarbecht ze maachen war. "Mir mussen e puer Suen un d'Rebellen liwweren. Den Transfer wäert stattfannen, wou den Ingwavuma River d'Zwaziland Grenz mat Zululand iwwerschreift. Et gouf ausgemaach datt e geheime Rebellebeamten d'Sue géif huelen. Wann hien erschéngt, wäert Dir him ëmbréngen.
  
  
  "Gëtt et eng speziell Method déi Dir léiwer?" - Ech hunn dréchen gefrot.
  
  
  'Alles wat Dir wëllt. Dës Kéier sinn keng Subtletien erfuerderlech. Wann dat fäerdeg ass, brécht all d'Häll lass," sot den ale Mann kuerz. "Dir schafft mat eisem lokalen Agent do, mat de Rebellen." Si wäert Iech op de Kontaktpunkt Eskort.
  
  
  Si! Tatsächlech, ech wosst schonn, an dat erkläert wat komesch war wann Hawk mir gesot, datt et un mech war eisen Agent ze retten. Sou wosst den ale Fuuss. Hien wousst iwwer mech an Deirdre Cabot, a wahrscheinlech fir Joer. Ech war net wierklech iwwerrascht, hien huet net sou vill verluer. Ech hunn gelaacht. Hawk Nr.
  
  
  "Dir wäert schaffen, N3, an net spillen. Et ass kloer?
  
  
  "Wéi laang wësst Dir iwwer N15 a mir?"
  
  
  Seng Lëpse kromme sech an en amüséierten, spottende Grinsen. - Vun Ufank un, natierlech.
  
  
  - Firwat hutt Dir eis net gestoppt?
  
  
  "Dir hutt eng Oflenkung gebraucht, an Dir waart ganz virsiichteg", huet den ale Mann gelaacht. "Soulaang wéi Dir geduecht hutt Dir géift mech de Geck maachen, géift Dir weider e richtegt Geheimnis halen a keng Gefor stellen." Hien huet sech zréckgezunn an eng aner Zigare gebrannt. "Soulaang wéi Dir haart genuch geschafft hutt fir mech ze täuschen, géif keen aneren dech bemierken."
  
  
  Also huet hien eis geduecht datt hien et net wousst an huet praktesch déi ganzen Zäit iwwer d'Schëller gekuckt. Ech geeschteg verflucht. Ech géif him wahrscheinlech vill Freed ginn. Säi sardonesche Laachen huet sech erweidert.
  
  
  "Gesäit aus wéi eng Fra, oder?"
  
  
  Et ass sou genial wéi et effektiv ass, an déi meescht vun der Zäit sinn ech frou mat et. Ech wëll datt hien hannert mir bleift. Awer och den Hawke weess net ëmmer alles, an hie war ganz besuergt, wéi ech him iwwer de Schéisser zu London erzielt hunn. Hien huet sech schaarf no vir gebonnen.
  
  
  "Chucky Zeechen? Dann heescht dat datt se d'N15 am Aa halen, an d'Rebelle verdächtegen eis.
  
  
  Een an der mozambikanescher Regierung huet vläicht d'Bounen verspillt. Hawk geduecht. "Ausser dësen Zulu war en Duebelagent." An d'Portugisen versichen dofir ze suergen, datt mir d'Aarbecht fäerdeg bréngen.
  
  
  Vläicht, sot ech. "Vläicht vertrauen se d'N15 net, aus Angscht datt et zu de Rebellen ze trei ginn ass."
  
  
  "Gitt dohinner a passt op," huet den Hawk geklappt. "Wann Dir mengt datt se direkt duerch d'N15 Spill gesinn, benotzt et net. Nëmmen als Köder.
  
  
  Ech erwächen. Den Hawk erreecht de roude Telefon fir eis Versammlung ze mellen. Hien huet opgehalen a mech gekuckt. Mir mussen dësen Offizéier ofkillen, déi eng oder aner Manéier. Du verstees?'
  
  
  Ech verstinn. Wann Deirdre verdächteg gëtt, da soll ech vläicht déi Tatsaach notzen an hatt bei d'Léiwen geheien. Nëmmen Aarbecht war wichteg, an et huet misse mat all méiglech Moyenen gemaach ginn. Meng eege Gefiller dierfen keng Roll spillen.
  
  
  
  
  Kapitel 5
  
  
  
  
  
  Déi grouss Blond an ech hunn et op der 747 vu London op Cape Town geschloen, wéi mir erausfonnt hunn, datt mir allebéid op Mbabane géifen. Hiren Numm war Esther Maschler. Si huet fir eng belsch Biergbau Firma geschafft an hat genuch Wëssen et ze beweisen, also ech hat kee Grond hir ze Zweiwel. Mee ech hunn meng Aen opgemaach, deelweis well si eng vun de vollsten an héchste Broscht hat, déi ech je gesinn hunn. Ech wollt wëssen wéi se ausgesinn ouni dës Kleeder.
  
  
  "Ech mengen, mir wäerte souwuel gesinn wéi et geet,"Si sot mir tëscht Cape Town an Lorengo Marquez. "Du bass e charmante Mann, Freddie."
  
  
  Zu där Zäit war ech de Fred Morse, en internationale Miningausrüstungshändler, Sportler a begeeschterten Gambler. Et war sou gutt e Cover wéi all fir déi, déi a Swasiland gaang sinn. De Royal Zwazi Hotel ass eng vun den neisten Destinatiounen fir eng international Versammlung vu Leit.
  
  
  "Dëst ass wien ech probéieren ze sinn," sot ech hir. Si war ganz onschëlleg, op d'mannst politesch.
  
  
  Zu Lorengo Marques, un der Küst vu Mosambik, si mir an engem liichte Fliger geklomm, deen eis op Mbabane bruecht huet. D'Haaptstad vu Swaziland ass eng "Metropol" vun ongeféier 18.000 Leit, wou déi meescht Land-wunnen Europäer kommen hir grouss Bauerenhaff a Biergbau Operatiounen ze besichen. Ech hat hien ni gesinn ier a momentarily iwwer d'Blond vergiess wéi mir Bank fir Landung.
  
  
  Et war spéide Wanter an Europa, also war et fréi Hierscht hei, an d'Mikro-Metropol blénkt an der cooler, klorer Loft vum Plateau. Et huet mech un déi lieweg Stad um Fouss vun de Colorado Bierger erënnert. Déi gréng, gewellt Ausdehnung huet sech an all Richtungen ëm fënnef Stroosse vu meeschtens wäiss Haiser gestreckt, vill mat rouden Daach. Et waren aacht oder néng sechs- oder siwen-Geschicht Wolkenkratzer a Stärekéip vu wäiss Haiser an niddereg Appartementer, déi sech op den Häng tëscht donkelgrénge Beem niddergelooss hunn. Geleeën an engem flachen, mat Bamstécker oppe Raum, gouf déi kleng Stad duerch eng beschäftegt véier-Spur Haaptstrooss gedeelt, déi zu engem kreesfërmege Park op der enger Säit an enger Dreckstrooss op der anerer gefouert huet. Et war wéi wann et an der Wüst verlooss gi wier, sou datt all d'Stroosse sech op Dreckstroossen opgemaach hunn, déi duerch déi endlos Ausdehnungen vum Plateau wéckelen.
  
  
  Um Buedem hunn ech den Hester Maschler erëm opgeholl a mir sinn zesummen duerch d'Douane gaangen. Eng Koppel gesäit ëmmer méi onschëlleg aus wéi een eenzege Mann. Swazi Douane war einfach an ech hat näischt Suergen iwwer. D'Mbabane Beamten hunn net mol eng vun mengen zwee Valise opgemaach. Et ass net wéi wann se eppes fonnt hunn. Meng perséinlech Handwierksgeschir sinn gutt verstoppt an engem enk Bläi Fach op der Säit vun mengem Koffer wann ech kommerziell fléien, an all schwéier Saache kommen mat pre-arrangéiert Schëffer.
  
  
  De laache Chauffeur waart mam Auto, deen de Fred Morse vu London bestallt hat. Hie war jonk an agreabel, awer net submissiv. E fräie Mann an engem fräie Land. Hien huet approuvéierend awer héiflech op dem Esther Maschler seng fantastesch Broscht gekuckt wéi ech hatt an den Auto gehollef hunn. Si huet him mat engem Laachen Merci gesot a mir mat engem luesen Touch vun hirer Këscht an Oberschenkel wéi si erakoum. Ech hat gehofft, datt si keng aner Pläng wéi eng lues, laang Nuecht mat engem reesen Begleeder doheem ewech.
  
  
  De Royal Zwazi Hotel ass ongeféier zwielef Kilometer vu Mbabane a mir hu missen déi lieweg Stad iwwerfueren. Autoen hunn d'Haaptstad mat senger eenzeger Traffic Luucht gefëllt, déi eenzeg am ganze Land, an d'Trottoiren op dësem sonnegen Owend waren gefëllt mat Passanten a Shoppers. Et waren Europäer vun all Nationalitéiten, cool Südafrikaner, perky Portugisesch aus Mosambik an honnerte vu Swazis an engem motley Mëschung aus Léiw a Leopard Haut. Hell faarweg Stoff Röcke mat westlechen Jacken, Nylonsocken a Perlebänner, westlech Hüts a roude Turacofieder, déi héije Status bezeechnen.
  
  
  Hei zu Mbabane ware räich, pro-westlech a politesch mächteg Swazis beschäftegt mat der Aufgab, annerhallef Joerhonnert vun der europäescher Herrschaft erauszefuerderen. An de Bëscher a Felder hunn d'Allgemengheet nach ëmmer gelieft wéi se ëmmer haten, awer et war en Ënnerscheed, besonnesch mat de Schwaarzen an de Nopeschlänner Mosambik a Südafrika. Si waren nach ëmmer aarm an analfabetesch no europäesche Standarden, awer net esou aarm wéi virdrun an net esou analfabet; ausserdeem hu si sech net vill ëm europäesch Normen gekëmmert. Hire Kinnek huet si fir iwwer fofzeg Joer gefouert, a si woussten d'westlech Welt a westlech Gebräicher. Si hu verstanen wéi se mat Europäer schaffen a wéi se se benotzen. Awer si hunn net méi gebéit oder gegleeft datt Europa näischt besseres wéi hiren eegene Liewensstil bitt. Si hunn hire Wee vum Liewen gär a si mat Stolz gaang. Ech erënnere mech Hawke d'Wierder: King Sobhuza war e Bantu, an hie géif et egal fräi Bantus als Noperen.
  
  
  Mir sinn duerch e Feld gefuer, dee vu Gréngs blénkt an op engem coolen Hierschtowend gekrabbelt huet. D'Blonnesch Esther Maschler huet sech géint mech geleet an ech hunn meng Hand an hiert Kleed rutscht, an hir elegant Broscht gekëmmert. Si huet sech net verdeedegt. Et huet versprach eng interessant Nuecht ze ginn, mee mäi Geescht blouf alert wéi ech d'Landschaft ronderëm mech an d'Strooss hannert mir gescannt hunn. Ech hunn näischt verdächteg gesinn.
  
  
  De Royal Zwazi ass op engem Bierg am schatteg Ezoelwini Dall niddergelooss, ëmgi vu waarme Quellen, enger Schwämm an uechtzéng-Spuer Golf Coursen, glänzend wéi e Luxus Croisièreschëff um Ozean. Ech hunn de Chauffeur bezuelt, e Rendez-vous gemaach an an enger Stonn e Rendez-vous mam Esther Maschler am Salon gemaach. A mengem Zëmmer hunn ech de Stëbs vu menger laanger Rees ofgewäsch, mäi Tuxedo ugedoen an d'Receptioun geruff fir all Uerder. Am Moment waren et keng. Ech hunn dat gär. De Kontakt wäert kommen an ech wäert mäi Affer ëmbréngen, awer ech war net presséiert.
  
  
  Ech sinn erofgaang an d'Bar a Spillerzëmmer. Ënnert den elegante Tasseled Lüsteren schéngt näischt méi wäit wéi de Plateau dobaussen an déi ronn Swazi-Hütten. Spielautomaten kléngen an um Roulette-Dëscher hu Membere vun der internationaler Elite faarweg Chips an d'Spill geheit. Ech hunn déi schlank Esther Maschler um Comptoir gewaart, begleet vun engem Geesseknäppchen Swazi-Prënz.
  
  
  De Prënz huet net ze gutt op meng Arrivée reagéiert. Hien huet e Stack Chips grouss genuch gedroen fir e Krokodil ze erstécken oder eng Blond ze beandrocken, awer hien huet d'Erscheinungen weidergespillt. Hie war fort, awer net ze wäit, just e puer Hocker ewech um aneren Enn vun der Bar. Ech hunn en A op hien gehal.
  
  
  "Hunger oder Duuscht?" - Ech hunn den Hester gefrot.
  
  
  "Duuscht," sot si.
  
  
  Eis Gedrénks gouf séier zerwéiert a si huet iwwer meng Schëller op d'Roulettdëscher gekuckt.
  
  
  Si huet gefrot. - Hutt Dir Gléck, Freddie?
  
  
  'Heiansdo.'
  
  
  "Mir wäerte gesinn," sot si.
  
  
  Wäiss a Schwaarz vermëschen op de Roulettedëscher, a tuxedoed Croupiers hunn séier iwwer de grénge Leinwand gelidden. Déi séier Portugisen aus Mosambik hunn graziéis gespillt, d'Primen Englänner hunn ouni ze zéien Victoiren an Defaite akzeptéiert, an de stockéierten Afrikaner huet roueg mat engem düstere Gesiicht gespillt. Si hunn de ganze Spektrum vun de Spiller vertrueden, vun Hardcore-Spiller, déi Honnerte op eng eenzeg Nummer wetten, bis eifreg Touristen, déi e puer Rand riskéieren, eng Swazi-Mënz, op rout oder schwaarz.
  
  
  Ech spillen ëmmer déi selwecht Manéier: fënnefanzwanzeg op rout oder schwaarz, Pair oder Empire, bis ech den Dësch an d'Rad fillen. Et ass genuch et derwäert ze maachen ouni alles ze riskéieren wat ech hunn. Ech waarden bis ech eng gewësse Richtung fillen: Ech sichen no engem Schëld, en Tempo, wat d'Spiller d'"Stëmmung" vum Rad nennen. All Rieder hunn eng gewëssen Stëmmung am Owend. Si sinn aus Holz, Metall a Plastik, déi jee no Temperatur, Fiichtegkeet, Schmierstoff an dem Handhabungsstil vum bestëmmten Händler änneren.
  
  
  Also hunn ech nogekuckt a gewaart, mech zréckgehalen. Esther war fanatesch an emotional, engagéiert an zréckgezunn. Ech hunn et gär. Si bestëmmt e puer Chips op e puer Zuelen, gespillt mat der selwechter Zuel fir eng Zäit, an dann zoufälleg geännert d'Zuelen. Si huet vill verluer. Ech hu gemierkt, datt de Prënz mat engem Giess op den Dësch komm ass an op si gekuckt huet. Wann hien d'Ae gefaang huet, huet hien ugefaang grouss ze spillen, fett, grouss ze gewannen a grouss ze verléieren. Hien huet haart gelaacht fir op Zweck opmierksam ze maachen. An ëmmer mam Aen op d'Hester Maschler.
  
  
  Si schéngt net ze bemierken.
  
  
  Ech hunn e schwaache südafrikanesche Bléck op e schwaarze Prënz gesinn. Da gefillt ech eng bestëmmte Richtung vun der Rad: et favoriséiert schwaarz an komesch. Ech hunn den Ante eropgesat. Eng Stonn méi spéit gewonnen ech dausend Dollar. Elo huet et villverspriechend ausgesinn. Ech war prett op méi héich bezuelend Zuelen Upgrade, mee ech hat net d'Chance. Hester wetten hir lescht zwee Chips op 27, verluer, a kuckt op mech.
  
  
  "Dat ass alles fir haut," sot si. "Ech wëll e Patt a mengem Zëmmer mat dir drénken, Freddie."
  
  
  Gambling ass gutt, awer Sex ass besser. Op d'mannst fir mech, besonnesch wann d'Fra esou attraktiv ass wéi d'Esther Maschler. Och ech kréien net vill direkt Invitatiounen, wann dat ass wat se gemengt huet. Ech wäert ni vergiessen wien ech sinn - wann ech et gemaach hunn, da géif et mech séier ëmbréngen - a wéi mir an hiert Zëmmer gaang sinn, hunn ech gemierkt datt de Swazi-Prënz just seng Versuergung verluer hat an och vum Dësch opgestan ass. D'burly Südafrikanesch lénks virun e puer Minutten. Ech hunn dem Esther seng schéin, plump Hand geholl wéi mir eropgaange sinn. De Prënz Swazi ass direkt virun eis passéiert an ass och eropgaang.
  
  
  Dem Esther seng Zëmmer war kleng an um ieweschten Stack. Vläicht war si just eng net-sou-räich Meedchen Spaass. Wéi mir bei hirer Dier ukomm sinn, war de Prënz Swazi net méi do. Ech hu keng Aen gefillt eis kucken wéi mir erakoum. Si huet d'Kette un der Dier hänke gelooss an huet mech gelaacht.
  
  
  "Maacht mir eng duebel Whisky mat Äis,"Si sot.
  
  
  Ech hu just mäin gemaach. Si huet sech net geännert a souz um wäitste Enn vum Raum, kuckt wéi ech hatt drénken. Ech geschwat iwwer Swasiland a Biergbau a Spillerinne. Hatt huet näischt gesot an ech hunn hir Hals lues a lues méi grouss gesinn. Si schénge e Rhythmus ze bauen, en ëmmer méi Rhythmus, wéi d'Hëfte vun enger Fra wann Dir an hir penetréiert. Ech hu gemierkt datt dëst hire Wee war, en Deel vun allem. Si huet him zum Héichpunkt bruecht, a wéi si de leschte Schlupp aus hirem Glas geholl huet, war ech prett.
  
  
  Si ass aus hirem Sëtz opgestan an ech waarden schonn op hatt. Mir getraff an der Mëtt vum Sall. Si huet mech sou schwéier gedréckt datt et gefillt huet wéi wann hatt probéiert mech duerch hir ze drécken. Si huet a meng Äerm gekrasch, hir héich, mëll Broscht flaach. Hir Aen waren zou. Wéi ech zréckgezunn sinn, ass si mir net gefollegt. Si stoung just do. Hir Ae waren zou, hire Kierper huet sech opgehuewen, hir Waffen hänken op hir Säiten an engem Dase vu passionéierte Konzentratioun.
  
  
  Ech sinn erëm bei hir gaang, hunn d'Kleed ausgedréckt an et erof gezunn. Ech hunn hir BH ofgeschnidden, hir grouss Titten fräi falen an hir Hosen erof gezunn. Dunn hunn ech hir Schong ausgemaach an hatt opgeholl. Säi Kapp ass zréck gefall wéi ech hatt an d'Bett gedroen hunn. Ech hunn d'Luucht ausgeschalt, sinn aus menger Hosen erausgaang an hunn mech nieft hatt geluecht. Si huet sech ëm mech gewéckelt wéi eng grouss Schlaang. Wéi mir ëmklammen, huet si hir Neel a mengem Réck gegruewen. Ech hunn hir Handgelenk gegraff fir hatt ze stabiliséieren an hir Waffen sou wäit auserneen ze verbreeden wéi ech hir Been verbreet hunn.
  
  
  Wann et eriwwer war, huet si ugefaang mech iwwerall ze kussen. Hard, hongereg Kuss. Mat den Aen zou, huet si sech géint mech gedréckt, wéi wann hatt mech net wierklech wollt gesinn, just an hirem Kapp. Ech erreecht meng Jackett an Zigaretten.
  
  
  Am Gank sinn dee Moment liicht Kläng dobaussen ze héieren.
  
  
  Ech hunn meng Hosen gegraff. D'Ester, déi am däischteren Hotelszëmmer um Bett souz, schéngt se net ze héieren. Si louch mat zouenen Aen, d'Hänn an d'Fauscht gebonnen, d'Knéien op d'Këscht gezunn, konzentréiert sech nëmmen op sech selwer. Ech hunn hatt do hannerlooss, op d'Dier rutscht an se opgemaach.
  
  
  Am Gank huet sech de stockéierte Südafrikaner, deen um Roulettedësch gewiescht war, sech ëmgedréit, wéi ech erausgekuckt hunn. A senger Hand hat hien eng automatesch Pistoul mat engem Schalldämpfer. E schwaarze Mann louch um Buedem am Gank.
  
  
  De Südafrikaner sprang iwwer déi ufälleg Figur a verschwonnen duerch d'Feierwee. Hien huet keng Zäit verschwonnen fir mech ze schéissen, ass séier duerch d'Feierdier gerutscht a verschwonnen. Ech sinn dobausse gelaf.
  
  
  D'Feierdier war scho gespaart, op der anerer Säit gespaart.
  
  
  Ech hunn mech iwwer de verstuerwene Mann gebéit. Et war de goateed Swazi Prënz dee sou schwéier probéiert d'Esther um Spilldësch ze beandrocken. Hie krut véier Kugelen: zweemol an der Broscht an zweemol am Kapp. Hie war ganz vill dout.
  
  
  Ech hunn eng dënn Kette um Hals gesinn, wou säin elegante Hiem zerrass war. Um Enn vun der Halskette hänkt eng kleng gëllen Figur vun engem schlofen Léiw. Chuck's Sign erëm.
  
  
  Eng Dier huet am Gank opgemaach. Ech sinn séier opgestan an hunn an de rouege Gank gekuckt. Et war kee Wee fir mat der Feierdier zou ze verloossen ausser de ganze Wee duerch d'Gang bis op d'Liften an d'Haapttrap ze goen. Aner Dieren opgemaach. Stëmmen hu mir gesot datt d'Leit heihinner kommen.
  
  
  Wann ech dout fonnt ginn. †
  
  
  D'Feierdier huet hannert mir opgemaach.
  
  
  "Verdammt, maach séier."
  
  
  Eng Fra hir Stëmm déi ech vun Dausende erkennen.
  
  
  Ech sinn aus der Feierdier gesprongen, wéi d'Stëmmen an der Gang méi haart ginn. Een huet no mir geruff.
  
  
  "Stop!"
  
  
  
  
  Kapitel 6
  
  
  
  
  
  Deirdre huet d'Dier zougemaach, mech no vir gedréckt.
  
  
  'Down! Schnell!'
  
  
  Ech sinn d'Feiertapp dräi Schrëtt gläichzäiteg erofgaang. Deirdre huet mech gefollegt. Si huet e gutt passend Jumpsuit un, deen hire schlanke Kierper wéi e Handschuesch passt, ausser déi grouss Ausbroch um lénksen Aarm, wou si virun zwee Deeg an den donkele Stroosse vu London erschoss gi war. Si hat eng Beretta an hirer Hand. Zwee Stäck drënner huet si mech duerch eng Feierdier an eng ënnescht Gang gefouert. Et gouf opginn.
  
  
  "Lénks," huet Deirdre gejot.
  
  
  Am Gank lénks huet sech d'Dier vun engem Zëmmer opgemaach. En héijen, dënnen schwaarze Mann an engem Dschungel-faarwege Schutzkostüm huet op eis gewisen. Deirdre huet mech an de Raum gefouert, weider op déi oppe Fënster. Et war e Seel hannen aus dem Giebel hänkt. Deirdre goung als éischt, glat a séier wéi eng Kaz. Ech sinn hir gefollegt a sinn nieft hirem nieft dem Land Rover verstoppt am décke Ënnerwuessen gelant. Den héije schwaarze Mann ass lescht erofgaang. Hien huet d'Seel vun der Uschloss uewe geréckelt, huet se séier eragezunn an huet en op de Land Rover geworf. Uewendriwwer hunn ech Gejäiz an all Zorte vu Geräischer ronderëm den Hotel héieren, déi ëmmer méi haart ginn.
  
  
  "Maacht séier," huet Deirdre eis geklappt.
  
  
  Mir sprangen an de Rover. Deen héije schwaarze Mann huet de Steierrad geholl, e Moment zréckgezunn an dunn no vir gezunn. Wéi mir no vir gerannt sinn, hunn ech e Mann an de Bëscher gesinn, am Schied vum Hotel. Hie war e staarke Südafrikaner. Seng automatesch Pistoul mat Schalldämpfer louch nieft him, an den Hals war ofgeschnidden. Ech hunn de Deirdre ugekuckt, awer hir Aen hunn mir näischt gesot an ech hunn näischt gefrot. Ech wousst net wéi eng Froen geféierlech kënne sinn.
  
  
  De Land Rover ass aus de Beem op eng donkel Dreckstrooss geflunn, déi südlech féiert. D'Strooss huet an der Nuecht wäiss a rout gegluecht. Weder Deirdre nach den héije schwaarze Mann hunn e Wuert gesot wéi d'Strooss sech verdréit a gedréint huet an de Land Rover weidergebrach huet, a just seng Säiteluuchten ageschalt huet fir en Abléck vun der Strooss ze kréien. Mir sinn duerch kleng Paddocks vu ronnen Swazi-Hütten an e puer europäesch Gebaier héich op den Hiwwele passéiert. E puer vun dësen Fernhaiser haten Luuchten un an d'Hënn hu geblaf wéi mir laanscht gerannt sinn.
  
  
  No enger Zäit si mir laanscht en Duerf mat villen Hütten an engem Gebai am europäesche Stil passéiert. An engem grousse kreesfërmege Raum huet eng Véirel gebrëllt. D'Stëmmen hunn eis erausgefuerdert, an ech hunn rosen Aen a Speerblitzen gesinn: Assegai. De schwaarze Mann huet net méi lues gemaach, an d'Assegaien an d'Feier Aen sinn hannert eis verschwonnen. Vun der Gréisst vum Duerf, der Rannerkuerf an dem eenzegen europäeschen Haus, wousst ech, datt mir laanscht Lobamba, déi spirituell Haaptstad vu Swaziland, d'Plaz wou d'Kinnigin Mamm gelieft huet: Ndlovoekazi, den Elefant.
  
  
  No Lobamba si mir eng Zäit laang duerch Bewässerungslänner gefuer. Mir hunn dunn op e sande Säitewee gedréint an zéng Minutte méi spéit an engem donkelen Duerf gestoppt. D'Hënn hunn net geblascht, d'Hütten schéngen desertéiert. Den Deirdre ass aus dem Auto geklommen an ass an eng vun de ronnen Zwazi-Hütten eragaang. Eemol dobannen huet si d'Haut iwwer d'Entrée niddergelooss, eng Kerosinlampe beliicht an, géint eng vun de Maueren geleet, mech ënnersicht.
  
  
  Si huet gefrot. - Ma, hutt Dir Spaass gemaach, Nick?
  
  
  Ech hunn gelaacht: "Bass du jalous?"
  
  
  "Dir hätt déi ganz Missioun ruinéiert."
  
  
  Roserei ass si op e Canvasstull zesummegeklappt. Dobaussen hunn ech héieren, wéi de Land Rover fortgefuer ass; de Sound vum Motor ass an der Distanz gestuerwen. Et war ganz roueg an der Hütt an nëmmen d'Luuchten waren däischter.
  
  
  "Nee, ech konnt net," sot ech. "Ech hunn mat hatt gedronk, Kaarte mat hatt gespillt, hatt gefuckt, awer ech hunn hir net vertraut."
  
  
  Si huet veruechtend geschnauft an ech hunn hatt e bësse gelooss. Déi kleng Kabine hat keng Fënsteren, an nieft engem Canvas Stull an enger Laterne waren et zwee Schlofsäck, e Gasofen, e Rucksak mat Iessen, zwee M-16 Gewierer, e High-Power Radio an eng diplomatesch Koffer fir Zulu Suen.
  
  
  "Braucht Dir wierklech all Fra, déi Dir trefft?" - sot Deirdre endlech.
  
  
  "Wann ech kéint," sot ech.
  
  
  An deem schwaarze Jumpsuit huet si schlank a flexibel ausgesinn wéi e Panther. Eng schéin a richteg Fra. Vläicht wéilt ech net all déi attraktiv Fraen, wann en normale Liewen fir eis méiglech wier. Awer wéi war et elo?
  
  
  Si huet mech gesinn op hatt a studéiert mäin Ausdrock. Dunn huet si gelaacht. E liichtschwaache Laachen, wéi wann si sech och gefrot hätt, wat geschitt wier, wann eist Liewen anescht gewiescht wier.
  
  
  "Vläicht war ech jalous,"Si huet gesouch. 'War et gutt?'
  
  
  "Gewalt."
  
  
  "Dëst kéint Spaass sinn."
  
  
  "Jo," sot ech. "Mir hunn eisen zweeten Dag dës Kéier net kritt."
  
  
  "Nee," sot si.
  
  
  Dëst ass alles. Si huet eng Zigarett aus hirer Broschttasche geholl, se beliicht an huet sech op de Leinwandstull zréckgezunn. Ech hunn eng vun de Gold-Spëtzt Zigaretten gebrannt an hunn mech op ee vun de Schlofsäck gesat. Ech wollt den zweeten Dag mat hatt verbréngen. D'Esther Maschler war séier an explosiv, awer si huet mech nëmmen deelweis zefridde gelooss: déi séiss Séissegkeet seet mäin Honger just temporär. Deirdre war soss eppes, e Mann erënnert sech laang un hir. Awer ech konnt duerch de konzentréierten Ausdrock op hirem Gesiicht soen datt et Zäit war fir op d'Geschäft ze kommen. Si huet besuergt ausgesinn.
  
  
  Ech gefrot. - Wat ass genee geschitt? "Gëtt et eppes falsch mat der 'Uerdnung' un där mir am Moment schaffen?"
  
  
  "Nee, awer wa se dech do gefaangen hunn, hätten se dech festgeholl, an et wier keng Zäit gewiescht fir d'Saachen erëm opzestellen", sot Deirdre. Si huet sech op hirem Leinwandstull zréckgezunn, wéi wa si erschöpft wier. "Dëse Swazi Prënz war e geheime Member vum Chaka Mark, de Leader vun de lokale Militanten, déi all Bantus verbannen wëll. De Südafrikaner war Member vun der Cape Town geheime Police. Iergendwéi huet hien duerch de Prënz gesinn.
  
  
  "Äre Prënz wousst et," sot ech. "Hien huet probéiert de Feind ze täuschen andeems hien sech als e verduerwe Spiller täuscht, deen e blonden Tourist täuscht."
  
  
  "Hie wousst wien de Südafrikaner war," sot Deirdre, "awer hie wousst net datt dëse Mann bestallt gouf hien ëmzebréngen, Nick." Mir hunn erausfonnt, awer et war ze spéit. Alles wat den Damboelamanzi maache konnt war dëse Südafrikaner ëmzebréngen.
  
  
  Ech gefrot. - "Mir?"
  
  
  Dir wësst schonn datt ech de lokale AH Kontakt mat den Zulus sinn. No zwee Joer, Nick, sidd Dir méi no bei de Leit.
  
  
  "Firwat hu se dann probéiert dech zu London ëmzebréngen?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. - Si hunn et net gemaach, Nick. De Schéisser war en Duebelagent, dee méiglecherweis dem Hawke beweist datt Lissabon a Kapstad wousst datt mir de Rebellen hëllefe géifen.
  
  
  "Et waren zwee vun hinnen," sot ech, an erzielt hatt iwwer en aneren Niger, deen Chelsea an der Lobby vum bëllegen Hotel gesinn huet.
  
  
  Si huet virsiichteg op meng Beschreiwung nogelauschtert. Dunn ass si opgestan an ass op de Radio gaang. Si huet e puer Code Wierder an enger Sprooch benotzt, déi ech net kannt hunn. Zulu wahrscheinlech. Ech hunn et genuch kennegeléiert fir ze wëssen datt et eng Bantu Sprooch war.
  
  
  - Wat ass d'Saach, Deirdre?
  
  
  - Ech mellen déi zweet Persoun. D'Rebelle mussen iwwer den zweeten Duebelagent gewarnt ginn.
  
  
  Ech hunn hir gekuckt. "Identifizéiert Iech net ze vill mat hinnen, Deirdre. No dëser "Bestellung" kënnt Dir net bleiwen. Mir wäerten Är Relatioun mat hinnen opblosen.
  
  
  Si huet hir Sendung fäerdeg gemaach, de Radio ausgeschalt an ass zréck op de Canvasstull. Si huet eng aner Zigarett gebrannt an huet de Kapp op d'Mauer vun der Hütt geluecht.
  
  
  "Vläicht kann ech eppes retten, Nick." Ech hunn zwee Joer mat hinnen hei geschafft, hinnen aus Washington geliwwert a bezuelt. Mir kënnen net einfach opginn an hinnen de Réck dréinen."
  
  
  "Ach, mir kënnen," sot ech. "Dat ass wéi d'Saache sinn."
  
  
  Si huet d'Aen zougemaach an huet eng déif zéien op hir Zigarett. "Vläicht kann ech hinnen soen datt Dir bestiech sidd an e Verrot gouf." Dir kënnt och e Kugel an mech setzen fir datt et gutt ausgesäit.
  
  
  Si wousst hir Saachen besser.
  
  
  Ech soot. "Si wäerten den AH net méi vertrauen, keen vun der AH, och wa se mengen datt ech bestuet gi sinn." - Nee, et ass Zäit ze lafen, léif. Elo musst Dir d'Tatsaach benotzen datt Dir d'Vertraue vun dëse Rebellen gewonnen hutt fir se ze zerstéieren. Dëst ass eis Bestellung.
  
  
  Si kannt hir Aarbecht gutt, d'Aarbecht fir déi mir eis ugemellt hunn: maachen wat AH a Washington wollte mir maachen. Awer hatt huet hir Aen net opgemaach. Si souz a fëmmt roueg an der däischter beliichten klenger Swazi Hütt.
  
  
  "Super Aarbecht, ass et net, Nick?" - "Schéin Welt".
  
  
  "Et ass déiselwecht Welt wéi ëmmer. Kee méi schlëmm a wahrscheinlech vill besser wéi virun honnert Joer," sot ech éierlech. „Eppes muss eis Aarbecht maachen. Mir maachen et well mir et gär hunn, well mir gutt dru sinn, well et interessant ass, a well mir méi Sue kënne verdéngen a besser liewen wéi déi meescht. Loosst eis net täuschen, N15.
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt wéi wann se alles verleegnen, awer et war e Glanz an hiren Ae wéi si se endlech opgemaach huet. Ech hunn hir Nues bal gesinn, wéi d'Juegd Tigress, déi si wierklech war. Mir hunn allebéid Begeeschterung a Gefor gebraucht. Et war Deel vun eis.
  
  
  Si sot. - "Wat Washington wëll, kritt Washington." - Si bezuelen mech gutt bis elo, richteg? Oder hu mir et vläicht ëmsoss gemaach? Ech wonneren ob Hawk iwwer dëst weess.
  
  
  "Hie weess," sot ech dréchen.
  
  
  Deirdre huet op hir Auer gekuckt. "Wa mir gemierkt gewiescht wieren, wier elo een hei gewiescht." Ech mengen, mir si sécher, Nick. Mir sollen elo besser an d'Bett goen well mir moies fréi fortfueren.
  
  
  'Schlof?' - sot ech mat engem Grinsen. "Ech wëll nach ëmmer deen zweeten Dag."
  
  
  - Och no deem blonden?
  
  
  "Loosst mech hatt vergiessen."
  
  
  "Mir ginn an d'Bett," sot si a steet op. „Haut ginn et separat Schlofsäck. Ech denken muer un dech.
  
  
  Eng Fra muss heiansdo Nee soen. An all Fraen. Si sollten d'Gefill hunn datt se d'Recht hunn Nee ze soen, an eng raisonnabel Persoun wäert dat wëssen. D'Recht "Nee" ze soen ass déi fundamentalst Fräiheet. Dëst ass den Ënnerscheed tëscht engem fräie Mann an engem Sklave. De Problem ass, datt kee Mann wëll seng Fra ëmmer Nee soen.
  
  
  Mir sinn an d'Schlofsäck gekrasch an den Deirdre ass als éischt ageschlof. Si war nach manner nervös wéi ech. Zweemol gouf ech vun de Kläng vun Déieren bei engem verloossen Duerf erwächt, awer si sinn net méi no komm.
  
  
  Um Dämmerung si mir op d'Geschäft gaangen. Ech hunn de Frühstück virbereet, während Deirdre hir Saachen gepackt huet an d'Rebelle kontaktéiert huet fir endgülteg Bestellungen. D'Sue sollten zwee Deeg méi spéit un engem onbekannte mozambikanesche Beamten iwwerreecht ginn an der Dämmerung iergendwou bei der Fuguvuma Floss op der Zulu Säit vun der Grenz. Mir woussten allebéid de richtege Plang, ausser datt ech dëse Beamte géif ëmbréngen, awer dat war kee säi Geschäft ausser mäin.
  
  
  - Kenns du hien, Deirdre?
  
  
  "Keen kennt hien ausser e puer vun den Top Leader vum Dschungel."
  
  
  Net datt et wichteg ass, ech wäert hien ëmbréngen, wien hien och ass. Nom Mëttegiessen ware mir gepackt a prett am eidelen Duerf vum héije Chauffeur Dambulamanzi gewaart. Et war e kloren, coolen, sonnegen Dag um Highveld. Ronderëm eis louchen d'Bewässerungsfelder vum Mulkernsdall, an an der Distanz sinn déi robust Bierger vun der westlecher Grenz vu Swaziland opgestan. Mir haten all déi néideg Dokumenter. De Fred Morse hat Erlaabnis fir Nsoko ze besichen a bei engem ale Frënd ze bleiwen, Deirdre Cabot, deen op enger klenger Ranch bei Nsoko gelieft huet.
  
  
  Dambulamanzi erschéngt endlech an enger Wollek vu roude Stëbs. Nodeems mir d'Jeep gelueden hunn, si mir laanscht d'Strooss ëstlech Richtung Maartstad Manzini fortgaang. Och wann de Manzini méi kleng ass wéi Mbabane, ass et méi beschäftegt a läit an engem laange fruchtbare Gürtel deen Swaziland vu Norden op Süden duerchkreest. Mir hunn net emol gestoppt, mä si weider laanscht dat fruchtbare Land gefuer. Bauerenhaff an Zitrusbëscher ware ronderëm eis verstreet. Europäesch a Swazi Bauerenhaff niewenteneen op hirem eegene Land.
  
  
  Zu Sipofaneni ass d'Strooss laanscht de Great Usutu River weidergaang a mir sinn a Richtung Big Bend gefuer duerch nidderegen, barre Bësch an dréchent Land wou dënn Ranner geweit hunn. De Chauffer schéngt op d'Häerd ze kucken.
  
  
  Ech gefrot. - Hutt Dir net gär Ranner?
  
  
  Den héije Zulu huet seng Aen net vun der Strooss ofgeholl. "Mir hunn eis Béischt ze vill gär, awer si wäerten eis zerstéieren wa mir net virsiichteg sinn. Fir den Zulu heescht Béischt Geld, Status, Bestietnes; et ass d'Séil vun all Persoun an de ganze Stamm. Wéi d'Südafrikaner eis vun eise Bauerenhaff geschloen hunn an eis an de Bantustan geschéckt hunn, dee si fir eis erstallt hunn, hunn si eis Ratioune ginn, op déi kee Mënsch konnt liewen. Meng Leit wëllen net an den Dierfer liewen, well se hir Véi net ofginn. Also wanderen se mat hire Ranner ronderëm Zululand, Deel vun der grousser schwaarzer Migratioun ouni Destinatioun.
  
  
  "Dumboelamanzi," sot ech, "war dat net den Numm vum Generol, deen um Rorke's Drift besiegt gouf, den Dag no Ärer grousser Victoire am Zulu Krich?"
  
  
  "Mäi Vorfahren, Koseng vun eisem leschte richtege Kinnek, Cetewayo," sot den héije Zulu, an huet mech ëmmer nach net ugekuckt. "An oppener Schluecht hu mir ongeféier 1.200 vun hinnen zerstéiert, awer 4.000 vun eis verluer. An um Rorke's Drift goufen 4.000 vun eis vun 100 Leit gestoppt. Si haten Waffen a Cover. Mir haten Speer an eis blo Broscht. Si haten Disziplin, mir hu just Courage. Elo huet hien mech ugekuckt, seng donkel Ae gefëllt mat Péng a Batterkeet vum Joerhonnert. "Awer tatsächlech haten si eng Ausbildung, déi Aart vun Ausbildung, déi den europäeschen Zaldot vergeblech mécht a stierft. Den europäeschen Zaldot kämpft a stierft fir näischt, fir näischt, nëmme fir Pflicht a Stolz. Dëst ass eppes wat mir nach musse léieren."
  
  
  Ech soot. - "Chucky's Zeechen?"
  
  
  Den Dambulamanzi ass eng Zäit laang roueg gefuer. - "Chaka huet d'Zulu Natioun gegrënnt, all aner Stämme verdriwwen a regéiert iwwer ganz Natal an doriwwer eraus Chaka schléift, awer enges Daags wäert hien erwächen.
  
  
  Hien huet näischt anescht gesot. Ech hu probéiert méi vun him iwwer d'Rebellen ze léieren, déi de Mark vum Chuck gedroen hunn, an eppes iwwer de militäresche Genie ze léieren, oder vläicht de Verréckten, deen déi schwaach Federatioun vun de Natal Stämme zu enger schwaarzer Natioun ëmgewandelt huet. Mee hien ass weider gefuer, ouni ze äntweren an ouni Ausdrock am Gesiicht. Et war eppes iwwer him, wat mech onroueg a besuergt fillt. Et gouf en Antagonismus deen hien net konnt verstoppen. War dës Zerstéierung op all Wäiss riicht, fir déi ech him net zouzeschreiwen, oder besonnesch op mech? Ech hunn nach driwwer geduecht wéi mir op Nsoko ukomm sinn.
  
  
  "Mir bleiwen hei," sot Deirdre.
  
  
  Wéi den Dambulamanzi fortgaang ass fir fir d'leschte Kéier mat senge Leit op der anerer Säit vun der Grenz ze schwätzen, huet Deirdre zwee Swazi Porter agestallt, während ech meng Ausrüstung gepackt hunn. Nieft dem Standard Luger, Stiletto a Gasbomm hat ech e M-16, zwee Fragmentergranaten, eng Noutversuergung am Fall wou ech de schwéiere Wee misst entkommen, en dënnem Nylonseel an e spezielle Miniaturradio verstoppt a mengem Rucksak.
  
  
  Ech hat och meng al speziell Springfield, mat engem telescopic Vue an engem Infraroutstrahlung Sniper Ëmfang fir Nuecht Aarbecht. Ech hunn et auserneen geholl - mäin eegene speziellen Design - an et a verschiddenen Deeler vum Rucksak verstoppt. Ech hunn nach net erausfonnt wéi ech dësen onbekannte Beamten ëmbréngen. Schlussendlech hänkt et vun der Situatioun of wann ech hien gesinn. Et war och eng Méiglechkeet datt ech op afstand schaffen an AH konnt dëst erlaben. Vläicht kéint ech him op eng Regierung patrouilléieren. Et war wierklech net vill Chance datt se drop falen, Guerillaen wëssen dat normalerweis an hirem eegene Land wann et eng Patrull an der Géigend ass.
  
  
  Dambulamanzi ass zréck. "Eis Leit mellen zousätzlech Patrullen an der Regioun. Et gëtt vill Aktivitéit. Ech hunn et net gär.
  
  
  Ech gefrot. - Mengt Dir, datt se Kontakt Verdacht?
  
  
  Vläicht ", huet den Zulu zouginn.
  
  
  "Da musse mir direkt fort goen," huet Deirdre decidéiert. "Mir musse virsiichteg sinn an et wäert méi laang daueren."
  
  
  Den Dambulamanzi hat séier e Snack bei eis an ass fortgaang. Et war spéiden Owend a mir wollten esou vill Meilen wéi méiglech virum Däischtert ofdecken, Nuetsrees ass lues a geféierlech fir e Grupp vu fënnef am feindlechen Territoire. Mir si liicht gereest: Waffen, Waasser, Munitioun an dem Deirdre säi Walkie-Talkie. D'Swazis hunn alles gedroen ausser mäi Rucksak a Waffen. Eng Stonn no der Vergaangenheet si mir iwwer d'Zululand Grenz gekräizt.
  
  
  Eemol a Südafrika ware mir illegal, Krimineller, fir eis selwer ze këmmeren. Mir kéinten op der Plaz erschoss ginn, an den Hawk kéint näischt maachen. Hie géif eis net identifizéieren oder, wann néideg, eis begruewen.
  
  
  Ech sinn roueg hannert Deirdre gaang, gefrot wéi ech dëse Rebellenbeamten ëmbréngen. Wann ech hie kéint ëmbréngen ier mer op de Treffpunkt ukomm sinn, oder hien d'Suen huelen an him spéider ambushéieren, vläicht kéint ech den AH schützen. Awer wann ech hie fréier ëmbruecht hätt, hätt ech och den Dambulamanzi missen ëmbréngen. An hien ass onwahrscheinlech seng Identitéit ze verroden bis hien seng Suen kritt. Fir hien ëmzebréngen nodeems hien d'Suen geholl huet, war e Risiko fir ze rutschen, e Risiko fir hien ze zerstéieren, a meng Aufgab war virun allem him ëmzebréngen.
  
  
  Neen, deen eenzege séchere Wee fir hien ëmzebréngen ass et ze maachen dee Moment wou d'Suen him iwwerreecht ginn, a vertrauen dann datt d'Iwwerraschung an d'Verwirrung eis hëllefen ze flüchten. Ech hunn d'Liewen gär wéi keen aneren.
  
  
  D'Sonn ass niddereg an der plötzlecher afrikanescher Dämmerung ënnergaangen a mir hunn no enger Plaz gesicht fir Camp opzemaachen. Ech hunn u Rou an un Deirdre geduecht. Ech wollt eng zweet Nuecht mat hir verbréngen. Et war e liichtschwaache Laachen op hirem Gesiicht, wéi wann hatt och driwwer nodenkt.
  
  
  Dréchent, ofgeschniddene Baachbetter, Dongen, leien a Flecken op der iwwerwältegend Fläch. Den Deirdre huet no lénks gewisen, op e Bett méi déif wéi déi aner a gutt verstoppt duerch dënne Bëscher. Laang ier d'Geschicht ugefaang huet, wa mir an Zelter gaangen an an Höhlen gelieft hunn, huet de Mënsch an Angscht gelieft a war virsiichteg vu Gefor. An zanter der Zäit vun de Höhlmänner gëtt et e Moment vu spezieller Gefor: de Moment wou eng Persoun seng Höhl direkt virun him gesäit. Hien entspaant e Moment a léisst seng Garde ze séier erof. Dëst geschitt souguer fir mech.
  
  
  Si koumen aus de Bëscher. Ongeféier zwanzeg Wäiss a Stiwwelen a schaarf Uniformen. Zwee Swazis hu probéiert ze flüchten a goufen erschoss. Ech erreecht meng Luger.
  
  
  "Nick," sot Deirdre.
  
  
  Den Dambulamanzi huet mäin Aarm mat engem Schlag vum Hënneschten vu sengem Gewier gelähmt an huet mech mat Waff gehalen. Säi Gesiicht war expressivlos. Hänn hunn eis Waffen gegraff. E kuerzen, knacheg Mann mat dënnem blonden Hoer ass no vir gestouss an huet eng Pistoul no Norden geriicht.
  
  
  "Laufen! Maacht séier!'
  
  
  Meng éischt Gedanke war datt dëst eng südafrikanesch Patrull war an den Dambulamanzi war en Duebelagent deen eis ofginn huet. Meng zweet Gedanke war méi begrënnegt: dës Leit sinn ze roueg, ze virsiichteg an ze beschäftegt gaang: wéi Zaldoten net doheem, mä op feindlechen Territoire. D'Waffen waren eng Mëschung aus britesch, amerikanesch a russesch Produktioun. Hire Leader war en Däitschen. Ech hunn Schwede gesinn, Fransousen an anerer, déi ausgesinn wéi Südamerikaner.
  
  
  Ech erënnere mech un dem Hawke seng Wierder iwwer eng nei Kraaft a Mosambik: Söldner.
  
  
  Zwou Stonne méi spéit war ech sécher. Ënnert de Beem laanscht e breet flaache Floss, getarnt an der Däischtert, war en Zeltlager. Déi roueg Wiechter hunn nogekuckt wéi Deirdre an ech an e grousst Zelt gefouert goufen an dobanne gedréckt goufen.
  
  
  En héijen, dënnen, stierfleche blass Mann huet eis hannert sengem Felddësch gelaacht.
  
  
  
  
  Kapitel 7
  
  
  
  
  
  "Ech sinn de Colonel Carlos Lister vun der United Front for the Liberation of Mosambique," sot de groussen, dënnen Mann. "Dir sidd Spioun an Agente vum Feind. Dir wäert erschoss ginn.
  
  
  Hien huet Englesch geschwat, wat bedeit datt hie méi iwwer eis wousst wéi ech wollt. Awer säin Akzent war spuenesch. Kastilesch, fir genee ze sinn. E richtege Spuenier. Seng Uniform war aus enger anerer Zäit. Hien huet e gepolsterte Beret a lockeren Hiem un, baggy Hosen a niddereg Stiwwelen, an d'Insignie vun engem Colonel an de republikanesche Kräfte wärend dem spuenesche Biergerkrich. An awer kéint hien net esou al sinn, net méi wéi fënneffofzeg. Op sengem Dësch war en diplomateschen Koffer mat Suen. Ech sinn rosen no vir gaangen.
  
  
  "Din blöden Idiot," hunn ech him geschloen. "Mir sinn keng Feinde. Dës Sue si fir Är Organisatioun, fir den Zulu Opstand. Dambulamanzi liegt Iech.
  
  
  E knacheg Däitsch an e kuerzen donkele Mann sinn opgespronge fir mech ze stoppen. De Colonel Lister huet se bal rose gewénkt, wéi wann hien genervt wier, op eis ze schéissen. "Dambulamanzi ass de Leader vun der Underground Zulu Bewegung," sot hien. "Hien huet enk mat der Miss Cabot geschafft a kennt hatt." Hie läit net. Mir wëssen firwat Dir dës Kéier heihinner komm sidd.
  
  
  Deirdre huet geschwuer. "Verdammt et, Colonel, dëst geet ze wäit." Ech gouf zu London erschoss, zu Mbabane verroden, an elo dëst. De ganze Mark vum Chuck ass mat duebelen Agenten besat. Elo gesäit et aus wéi Dambulamanzi. ..'
  
  
  Dee kuerzen, kräftege Mann, deen opgespronge war fir mech ze stoppen, huet op eemol op Spuenesch verflucht. Seng donkel Gesiicht war vun Roserei contorted. Ier iergendee konnt reagéieren, huet hien e laange Messer erausgezunn, d'Deirdre un hir laang donkel Hoer gegraff an d'Messer opgehuewen. "Hoer. Yankee Hoer!
  
  
  "Emilio!" Dem Colonel Lister seng Stëmm kléngt wéi de Schlag vun enger Peitsche. Seng Ae ware schwéier a kal. "Looss et goen."
  
  
  De klenge Mann huet gezéckt. Hien huet dem Deirdre weider an d'Hoer gehalen an de Kapp zréckgezunn, an den Hals dem Messer ausgesat. Dem Colonel Lister seng Stëmm gouf méi mëll. Hien huet Spuenesch geschwat.
  
  
  "Dat geet duer, Emilio," sot de Colonel. "Mir sinn keng Banditen. Dëst gëtt no de Regele gemaach. Gitt elo ofkillen.
  
  
  Den Däischter Mann, Emilio, huet Deirdre befreit, sech ëmgedréit a verschwonnen aus dem Zelt. De Colonel Lister huet hien nogekuckt, wéi hien verschwannen, huet de Kapp gerëselt an huet gesucht, net op Deirdre oder mech gekuckt.
  
  
  "Emilio ass chilenesch. Drëtten am Kommando. E gudden Zaldot. Hie lieft hei temporär fir zréck an Chile ze kommen a fir d'Befreiung vu senge Leit aus de Militären an amerikanesche Kapitalisten ze kämpfen. An der Tëschenzäit kämpft hien hei, awer d'Amerikaner sinn einfach net seng LiiblingsLeit.
  
  
  Ech soot. - 'Wéi géift Dir Iech ouni AH fäerdeg bréngen, Colonel?' 'Awer AH ass amerikanesch. Dir kämpft mat amerikaneschen Dollar, mat amerikanescher Hëllef.
  
  
  "Well et am Washington seng Interesse ass," huet de Lister mech geklappt. Hien huet erëm de Kapp gerëselt. Deep-set Aen gloeit aus sengem Skelett Kapp. "Dir schéngt ze denken datt mir all Idioten sinn." Dir an Äre Leader, wien och ëmmer dat ass. Hie sëtzt um e puer groussen Dësch zu Washington, scheelt an zitt d'Saiten, an denkt, datt keen aneren e gesonde Mënscheverstand huet.
  
  
  Hien huet mech ugekuckt. AH bitt d'Zulu Bezuelung, speziell Bezuelung? Et kann nëmme vun eisem geheime Leader an der mozambikanescher Regierung kritt ginn. Komesch, ass et net? hues du net geduecht, mir géifen eis froen firwat? Hien huet dënn a batter gelaacht. "Fënnef Stonnen no der Propositioun wousst mir wat Dir maacht. Stierwen Kolonial Regierungen hu wéineg Geheimnisser lénks. Alles ka kaaft ginn. Wann ee Beamten mat Iech schwätzt, da gëtt et ëmmer een aneren, dee mat eis schwätzt, dee selwechte Präis bezuelt. Korruptioun. Wann Dir mat korrupte Regierunge schafft, kënnt Dir ausgeliwwert ginn.
  
  
  Hien huet mech ugekuckt, awer ech hunn näischt gesot. Hien huet eis op eemol de Réck a sengem Stull gedréint.
  
  
  "Jo". - hie sot. "Greift hinnen."
  
  
  Ech gouf vun engem knachegen Däitschen an engem anere Mann agegraff. Déi aner zwee hunn Deirdre gegraff. Si huet instinktiv reagéiert: Joer Training an Iwwerliewensinstinkter koumen an. E schaarfe Judoschlag aus hirem Ielebou huet dozou bruecht datt ee vun de Männer sech verduebelt huet. Si huet déi aner mat der Handfläch ofgeschnidden. Ech hunn de knackegen Däitschen hallef iwwer d'Zelt gehäit an den zweete Mann erofgefall. Si sinn opgestan an hunn eis erëm ugegraff. Ech hunn erëm een erofgeschoss, sou wéi och Deirdre.
  
  
  De Colonel huet eis gekuckt, bal eis Fäegkeet schätzen. Méi Söldner sinn an d'Zelt gerannt an hunn Deirdre op de Buedem gepecht. Ech hunn e bësse méi laang gekämpft. Op eemol huet de Stäip meng Loftpipe getraff a meng Hänn hu séier géint de Stäip gedréckt; Ech hätt mech erstreckt wann ech probéiert méi laang ze kämpfen.
  
  
  "Kampf, Mann vun AH. - sot de Colonel Lister, - an Dir wäert erstécken. Garotta, eis antik spuenesch Ausféierungsmethod, ass ganz effektiv. Stierwen wéi Dir wëllt, awer gleeft mir, et ass besser erschoss ze ginn.
  
  
  Ech hunn opgehalen ze kämpfen. De Colonel Lister huet gelaacht. Hien huet geknackt a gemierkt fir seng Männer eis ewech ze huelen.
  
  
  Wéi mir eis ëmgedréint hunn, koum den Dambulamanzi an d'Zelt. Hien huet mech ugekuckt, ass op de Colonel gaang an huet him eppes an d'Ouer geflüstert. De Colonel huet mech ugekuckt, duerno op Dambulamanzi. Déi grouss Schwaarz huet geknackt.
  
  
  "Loosst se," sot de Colonel. "Huelt d'Fra dobausse."
  
  
  Ech hunn op Dambulamanzi gekuckt, awer dem schwaarze Mann säi Gesiicht war sou expressivlos wéi ëmmer. Hien ass Deirdre gefollegt wéi si eraus gefouert gouf.
  
  
  "Sëtzt Iech," sot hien.
  
  
  - Wann Dir bei hir gitt. .. - Ech hunn ugefaang.
  
  
  "Sëtzt Iech", huet de Colonel op mech geklappt.
  
  
  Ech souz. Hien huet lues a sengem Stull gewackelt, huet seng déifgeleeën Aen fir ee Moment ni vu mir ofgeholl.
  
  
  "Also," sot hien endlech. - Dir sidd den Nick Carter. De berühmte Nick Carter. Ech hu vill iwwer dech héieren.
  
  
  Ech sot näischt.
  
  
  'Vläicht . ...“ huet hien nodenklech opgehalen. "Ech froe mech, Carter, wéi vill ass Äert Liewen fir Iech wäert? Vläicht en Accord?
  
  
  "Wéi eng Deal?"
  
  
  De Lister huet a sengem Feldstull geklappt, nodenken. - Mäi Papp huet mir iwwer dech gesot. Jo, Nick Carter vun AH, Killmaster. Jiddereen huet Angscht a weess iwwer alles wat am AX geschitt, geschitt, richteg?
  
  
  Ech hu gesot: "Däi Papp? Ech kennen hien?
  
  
  Ech war stall fir Zäit. Et gëtt ëmmer eng Chance wann Dir schonn déi klengst Hoffnung hutt.
  
  
  "Jo," sot de Colonel, "mäi Papp." En Accident op Kuba virun e puer Joer. Wärend där Rakéitekris.
  
  
  — General Lister? Ass dat Äre Papp?'
  
  
  Dëst erkläert seng spuenesch Biergerkrich Uniform. De berühmte republikanesche Generol Lister, säi Papp, war ee vun de wéinege Leader, déi hire Ruff an deem bluddege Konflikt fonnt hunn, gutt gekämpft hunn a mat Éier a Ruff och no der Néierlag entstanen sinn. Et war net säi richtege Numm. Hie war en einfache spuenesche Jugend deen "General Lister" gouf. Nom Krich ass hien an d'Sowjetunioun gaangen fir de globale Kampf weiderzemaachen. Dëst war e Mann, dee méi wéi eng Kéier op Kuba opgetrueden ass fir dem Castro seng Zaldoten ze trainéieren, der Revolutioun do ze hëllefen, an deen mech eng Nuecht konfrontéiert a verluer huet.
  
  
  "Ech erënnere mech un de Generol," sot ech. "Ech erënnere mech och un e jonke Mann zu Kuba zu där Zäit. War et du?'
  
  
  'Ech war do.'
  
  
  "Elo sidd Dir hei, gëtt et en neie Krich?"
  
  
  De Colonel huet d'Schëller gezunn. "Ech hunn a ville Kricher gekämpft, op ville Plazen. Mäi Papp huet fir d'Befreiung vu Spuenien gekämpft; hien gekämpft zu Cuba, ganzer Welt, an ech weider seng Aarbecht. Meng Männer si vun all Nationalitéiten: Däitschen, Fransousen, Chilener, Brasilianer, Schwede, Portugisesch. Mir wäerten dësen Deel vun der Welt befreien, an da ginn ech weider."
  
  
  "Eng aner Plaz, en anere Krich," sot ech. - Hutt Dir gär ze kämpfen, Colonel? Hutt Dir gär Krich, hutt Dir gär ëmbréngen?
  
  
  "Ech hu gär ze kämpfen, jo. Awer ech kämpfe fir d'Fräiheet."
  
  
  "Fir Fräiheet hei oder fir d'Sowjetunioun?"
  
  
  Hien huet mech ugekuckt. 'Komm mat mir.'
  
  
  Ech sinn him aus dem Zelt gefollegt. D'Nuecht war däischter ënner de Beem laanscht de breede Floss, awer de Mound war schonn opgestan, a wéi d'Aen sech ugepasst hunn, hunn ech gesinn datt et vill Aktivitéit am Lager war. D'Söldner souzen a klenge Gruppen fir hir Waffen ze botzen, oder si souzen a klenge Kreeser nolauschteren, wat wéi eng Lektioun ausgesäit. Anerer hunn mat klenge Gruppe vu Schwaarzen geschafft. "Zulu Rebellen," sot Lister. "Mir schaffen op béide Säiten vun der Grenz, a wann Zulu, Swazi oder aner Schwaarz Leit aus der wäisser Regierung flüchten mussen, hëllefe mir hinnen, verstoppen se a schützen se op hirem Wee a Sécherheet. Mir hëllefen hinnen ze trainéieren, encouragéieren se.
  
  
  Déi meescht vun de Schwaarze ware jonk, vill ware Fraen. Si hunn hallef hongereg an erschreckt ausgesinn, hir Aen hunn an der Nuecht gerullt. Hir Kleeder waren zerräissen a si hu gerëselt. D'Söldner hunn hinnen Iessen, Kleeder ginn a mat hinnen geschwat.
  
  
  "Ouni eis hätte si keng Chance, keng Hoffnung", sot de Colonel Lister nieft mir. "Ass et egal wa mir fir een aneren schaffen? Är AH schafft fir béid Säiten, awer mat wéi enger Säit sympathéiert Dir am meeschten, Carter?
  
  
  "Déi Partei déi mech bezilt," sot ech.
  
  
  "Den ugestallte Meeschter ass e Killer? Näischt méi?'
  
  
  "Ech gi gutt dofir bezuelt."
  
  
  Zäitverschwendung. Mir waren dobaussen. Ech war net méi gebonnen. E beschäftegt Lager, däischter, mat déckem Ënnerwachstum an déif Dongen, an engem Floss op alle Säiten. Ech waarden op eng Geleeënheet, awer ech hunn och un Deirdre geduecht.
  
  
  "Vläicht," sot de Lister a verstoppt seng Aen an der Däischtert, "Dir sollt bezuelen."
  
  
  'Wéi?'
  
  
  "Dir sidd N3. Dir wësst alles wat iwwer AH ze wëssen ass," sot de Lister. "Wéi et funktionnéiert, d'Nimm vun den Agenten, den Numm vun der Responsabel. Ech wëll dat alles wëssen.
  
  
  "Dëst wäert Iech Ierger verursaachen," sot ech.
  
  
  "Et ass eng Arméi fir mech an e Verméigen fir Iech."
  
  
  - Hutt Dir e Verméigen, Lister? Ech bezweifelen et. Ech denken net datt Dir meng Jorespai leeschte kënnt.
  
  
  "Ech weess, wou ech d'Sue kréien, Carter," huet hien gebarkt. Seng Aen hunn an der Nuecht gegluecht. "Dir wärt fräi, räich, an ech loossen Iech souguer Är Aufgab fäerdeg maachen." Ech kann dat arrangéieren. Dir kënnt Äert Zil ëmbréngen an heem zréckkommen mat Ärer Missioun erfëllt.
  
  
  "Dat ass, Dir géift mir erlaben Äre Leader ëmzebréngen, an dann erwaart ech Iech ze vertrauen," sot ech, "Dir sidd e waarme Kapp an naive Jong."
  
  
  "Ech si méi wichteg wéi e schwaarze Leader."
  
  
  A fir AH. Si wäerte mech net verdächtegen bis d'AX Leit ufänken wéi Ratten ze stierwen. Nee, et gëtt keen Deal, Lister.
  
  
  "Ech kann Är Sécherheet garantéieren."
  
  
  "Wann ech op déi aner Säit kommen." "Dëst wäert net schaffen."
  
  
  "Dir sidd kee Match fir mech, Carter." Du bass bal dout.
  
  
  "Mir stierwen all".
  
  
  De Colonel huet sech ëmgedréit an huet den Uerder ginn. Männer gefouert vun engem Däitschen, deen den zweeten-an-Commande schéngt ze sinn, koumen aus néierens. Déi ganz Zäit ware se nieft eis am Däischteren. Ech war net iwwerrascht. Si hunn mech gegraff an hunn mech an de wäiten Eck vum Lager geholl, op e breeden, flaache Floss. De Colonel ass verschwonnen. Eppes huet sech am Floss beweegt. "Kuckt," sot de knakegen Däitschen.
  
  
  Hien huet an e groussen Eemer erreecht an huet e risegt Stéck Fleesch erausgezunn. Grinsend op mech wéi e Wollef, huet hien d'Fleesch an de Floss geheit. Am däischteren Waasser ass e staarke Wirbelwind entstanen an e killt Brühl gouf héieren. Ech hunn breet Mond, laang Schnéien a schwéier Schwänz gesinn, déi d'Waasser a Schaum geschloen hunn: Krokodillen. De Floss war voll vun hinnen. Si hunn iwwer e Stéck Fleesch gekämpft.
  
  
  Also du hues net dru geduecht fir fort ze segelen, oder? - sot de knakegen Arschloch. "Net eleng," sot ech. „Wien waars du? Gestapo? An der SS? E Sécherheetsbeamten zu Dachau?
  
  
  Den Däitschen huet geblosen. "Hutt Dir geduecht datt ech ee vun deene Schwäin wier?" Ech sinn en Zaldot, héiert Dir, Amerikaner? Sergeant, Sergeant Helmut Kurz, 1st Panzergrenadier Division. En Zaldot, net eng dreckeg Jackal.
  
  
  "Wien bass du elo?"
  
  
  Den Däitschen huet d'Hand opgehuewen fir op mech ze rennen, huet awer abrupt opgehalen. Hien huet gelaacht. Ech hunn mech ëmgedréit a gesinn de Colonel Lister an engem breede Krees vu Liicht op der Flossbank. Sechs Batterie-ugedriwwen Luuchten goufen an engem Krees arrangéiert fir d'Géigend ze beliichten. Am Zentrum vum Liichtkrees hunn dräi Söldner Deirdre ofgehalen. Hannert hirem stoung den Dambulamanzi, hält en Assegai mat enger breet Blat an der Hand glänzend.
  
  
  "Nick," Deirdre geruff. "Gëff net op".
  
  
  D'Söldner hu sech ronderëm hatt versammelt, an hunn d'Schatten op hatt geworf. De Colonel ass op mech gaang bis hien direkt virun mir war. Hien huet mech riicht an d'Ae gekuckt a wénkt. Hannert him huet den Dambulamanzi dem Deirdre seng Schëller gezielt. Si huet gejaut wéi den Assegai hatt geschloen huet.
  
  
  "Mir stierwen all," sot de Colonel Lister ouni sech ëmzedréien. Hien huet mech just gekuckt. - Dir kënnt hatt retten. Éischt hir, an dann selwer.
  
  
  "Nick," genannt Deirdre; hir Stëmm war muffled awer kloer. "Vertrau him net".
  
  
  "Ech hunn eng nach besser Method fir Iech," sot Lister.
  
  
  "Gitt an d'Häll, Lister," sot ech.
  
  
  "Major Kurtz," huet Lister gebarkt.
  
  
  Den däitsche Major huet de Liichtkrees ukomm. De Colonel Lister huet seng Aen net vu mir ofgeholl. Iwwer seng Schëller hunn ech de Kurtz gesinn op d'Söldner, déi Deirdre halen. Si hunn hir gezwongen ze knéien mat hiren Äerm breet verbreet an hirem Kapp no vir gebogen. D'Söldner an e puer Zulu hu sech ronderëm de Krees vum Liicht gezunn. De Major Kurtz huet se op der Säit geréckelt, sou datt ech Deirdre kloer gesinn.
  
  
  "Erëm, Carter," sot de Colonel Lister. "E fairen Deal".
  
  
  "Nee," sot ech, mee meng Stëmm war muffled.
  
  
  Wäert hien? ..? Nee, hien kann net ...
  
  
  De Lister huet sech net emol ëmgedréint fir de Liichtkrees ze kucken, wou Deirdre an hirem schlanke schwaarze Jumpsuit geknéit huet, hir Hoer erof a mëll. De Colonel huet de Kapp gedréint. Den Dambulamanzi huet säin Assegaai opgehuewen a séier erëm erofgesat.
  
  
  Hir Blutt schéngt an engem Stroum aus hirem headless torso auszebriechen. De Kapp ass gefall an ass fortgerullt. De Camp war mat rouegem Geschwëster gefëllt.
  
  
  Ech sinn opgesprongen an hunn de Colonel Lister Quadrat an d'Gesiicht geschloen. Hien ass gefall a seng Hänn hunn mech gegraff.
  
  
  De Colonel sprang op an huet mech mat senger Handfläch an d'Gesiicht geschloen. "Kuckt," hie geruff. 'Kuckt!'
  
  
  Si hunn meng Waffen, den Hals an de Kapp gehal, a mech gezwongen weider duerch d'Däischtert an de Liichtkrees ze kucken. Dee schlanke Kierper an de schwaarze Overall huet sech do nach ëmmer krampeg gefillt. Hire Kapp war opgedréint a si schéngt op mech ze kucken. Däischter vu Blutt, hire Kapp schénge mech an engem Blëtz vu Liicht ze kucken, hir laang Hoer hunn de Buedem beréiert an hir donkel Aen am Doud gefruer.
  
  
  Lister wénkt nach eng Kéier.
  
  
  Ech hunn nogekuckt wéi se de Kierper opgeholl hunn an an de Floss geheit hunn.
  
  
  D'Waasser huet ugefaang ze dréinen wéi d'Krokodillen aus alle Richtungen era koumen. déi schmuel Kiefer hunn breet opgemaach fir ze knacken.
  
  
  Ech hunn ugefaang gewalteg ze rëselen. All laanscht de Floss koumen monstréis Reptilien fir Fleesch a Blutt.
  
  
  Dëst war meng Chance. †
  
  
  Ech sinn wéi e Steen gefall, fräi vun den Hänn gebrach, déi mech gehalen hunn. Dee Moment wou ech op de Buedem gefall sinn, hunn ech mech erlaabt op d'Ufer vum Floss ze rullen. Do stoungen ech erëm op. Ee Söldner stoung virun mir. Ech hunn hien an d'Kräiz gestouss an hunn mäi Daum an d'Ae gestach. Hien huet gejaut. Ech hunn seng Waff gegraff, gedréint an déi dräi erschoss wéi se op mech gerannt sinn.
  
  
  De Lister huet geruff. 'Stop him. schéissen. ..'
  
  
  Ech hunn en aneren gegraff an hien op kuerzer Distanz an de Kapp geschoss. Ech hunn seng Waff a Messer geholl. Ech erschoss Lister. Hien ass erofgaang wéi wann hien gedronk a verdammt wier.
  
  
  Et war däischter. D'Halschent vun hinnen goufen duerch de Rank vun der Luuchteliicht verblend. Si sinn iwwer géigesäiteg gaang, Angscht ze schéissen aus Angscht géigesäiteg oder de Colonel ze schloen.
  
  
  Hallef rosen, hunn ech gebrannt an dräi méi ëmbruecht. Ech hunn een um Hals gegraff an an de breeden, flaache Floss gesprongen. Et war eng kleng Chance, awer nach eng Chance. D'Krokodille waren nach ëmmer op hiert Fest mam Deirdre sengem Kierper geplënnert. Hirem Doud hätt mech gerett.
  
  
  Ech sinn an d'moundliicht Däischtert erofgaang. D'Moundliicht selwer huet mat de Schatten am Floss gespillt. Logbicher a Bëscher sinn op d'Uewerfläch schwammen, an ech héieren Krokodillen op mech kommen. Ech géif hinnen eng aner Partei geheien.
  
  
  Ech hunn de Söldner, deen ech gehalen hunn, gestach, den Hals geschnidden fir d'Blutt ze fléien, a schwammen duerch dat flaache Waasser soulaang meng Longen et konnten huelen. Hien ass ënner engem bewegende Stamm erauskomm: e Krokodil!
  
  
  Ech hunn hien gestierzt, him e puer Schnëtt ginn an erëm geflücht. Kugelen fléien ronderëm mech. Eppes huet meng Schëller kraazt, an de stierwende Krokodil huet mäi Been kraazt.
  
  
  Ech schwammen weider, awer elo hunn ech bluddeg. Krokodillen. .. E risege Logbicher ass laanscht mech geschwëmmt wéi en Ozeanschëff. Ech erreecht et, verpasst an et erëm gegraff.
  
  
  Ech hunn him gegraff an hunn meng Zänn gekrasch, mech op him erop gezunn. Ech leien flaach, gegast wéi et mech iwwer de Floss gedroen huet.
  
  
  
  
  Kapitel 8
  
  
  
  
  
  Ech sinn erwächt. Näischt bewegt.
  
  
  Ech leien d'Gesiicht erof an näischt bewegt wéi de Klang vum Floss ronderëm mech war. Ech hunn de Kapp lues opgehuewen, ganz lues. De Stamm stoung op enger Sandbank, et war Waasser op alle Säiten an déck Beem um Ufer ware wäit ewech. Zwee Krokodille louchen op de Flächen an hunn mech ugekuckt. D'Blutungen gestoppt, an d'Waasser vum Floss huet meng Wounds iwwer Nuecht gewäsch.
  
  
  E groe Moien verbreet iwwer de Floss a wäit Savannen. E schwaarze Stamm, duebel sou breet wéi ech, huet wäit an d'Waasser gestouss. Um Enn huet et mech vun de Krokodillen gerett. Do ass de schnelle Stroum, d'Däischtert, an dem Deirdre säin dout a bluddege Kierper an engem Floss voller Krokodillen. Si huet mir meng eenzeg Chance: de Floss. Mat hirem Blutt, hire Schanken an hirem Liewen.
  
  
  Blind Roserei huet iwwer mech gewascht wéi ech am flaache Floss leien. Deirdre. Elo gëtt et keng zweet Nuecht. Nee, muer gëtt et net méi fir eis.
  
  
  De grousse Nick Carter, Killmaster. An ech hu missen hire schrecklechen Doud kucken, en Doud dee sou sënnlos war. Ech war gezwongen hiren Doud ze benotzen fir mech ze retten. Ech hunn d'Roserei duerch mech gelooss, eng blann, schaarf Roserei, déi mech gefëllt huet. Rage wann eng Persoun op menger Aarbecht et ëmmer verléiert, obwuel et Zäite gëtt wou et egal ass. Ech hu virdrun a mengem Liewen gehaasst, awer ech hunn de Colonel Lister nach ni sou vill haassen wéi ech elo maachen. Blannen, batteren Haass.
  
  
  Op engem kalen Hierschtmoien hunn ech op engem schwéiere Bamstamm geziddert. Hëlleflos als Kand. D'Sonn géif geschwënn opgoen, an ech hat kee Wee fir ze wëssen wéi wäit ech vum Colonel Lister sengem Lager gefuer sinn. All Moment kënne si mech erëm gesinn
  
  
  Ech sinn op de Stamm opgestan an hunn ugefaang d'Ufer vum breede Floss ze studéieren. Ech hunn näischt gesinn oder héieren. Awer dat heescht net datt se net do waren, vläicht hunn se mech gesicht, während ech no hinnen gesicht hunn. Si waren och professionell an hunn hir Aarbecht verstanen. Kompetent a ruthless, agestallt Mäerder. Wéi ech?
  
  
  Nee, Roserei huet mech bal erëm blann gemaach. Nee, net wéi ech. Dëst waren Mäerder déi gären ëmbréngen, a Blutt gelieft hunn... †
  
  
  Ech hunn iwwerall geziddert, mat Roserei gekämpft. Roserei géif mech nëmme vulnérabel maachen. Et ass Zäit ze denken, nozedenken wéi d'Situatioun ass. De Floss war roueg an desertéiert, d'Ufer hu propper ausgesinn.
  
  
  D'Messer, déi ech vum Söldner geholl hunn, hunn ech d'Krokodillen gefiddert, déi an engem Logbicher stoungen. Ech muss et gemaach hunn ier ech ausgaang sinn, an de Gedanken un deem Söldner huet mech wéi e Wollef grinsen. Ech hu just gehofft, datt hien net dout wier, wéi d'Krokodillen him gegraff hunn.
  
  
  Meng Schëller war just kraazt, an d'Wonn op mengem Been vun der Krokodil Zänn war net ze schwéier. Ech hunn eng Pistoul gemierkt, déi a mengem Bande hänke bliwwen ass. Ech muss et automatesch gemaach hunn.
  
  
  Et war en 9mm Luger. Natierlech hu si all meng Waffen a mäi Rucksak mat allem dran geholl. Awer si hunn déi véier flaach Magazin op der Innere vu mengem Gürtel verpasst. Munitioun fir Luger. Also ech hat Waffen: e Messer an e Luger mat véier Magazin.
  
  
  Et war zimlech gutt, besser wéi ech gehofft hätt kënnen. Ech hunn ängschtlech op d'Krokodille gekuckt, ech hunn de Logbicher ofgerappt a probéiert et ze beweegen. Ouni mäi Gewiicht ass et iwwer d'Flëss rutschen. Ech konnt hien befreien andeems hien hien op der Säit vun der Sandbar zréck gehäit an duerno op d'Säit schwammen.
  
  
  Ech hunn d'Sonn opgaangen studéiert. Déi lénks Bank wäert mech zréck op d'Swaziland Grenz huelen. Ech hunn de Faass zréck an d'Waasser erofgesat. Ech halen d'Aen op d'Krokodillen, hunn ech mech op de Logbicher geluecht an iwwer d'Baach op déi grouss Grasbank an déi grouss Beem schwammen.
  
  
  Ech hunn mech am Schied vun de Beem gesat a gesinn wéi de Logbicher lues no ënnen schwammen a verschwannen, wou d'Sonn iwwer de Rand vun der Welt opgestan ass. Ech hunn weider gekuckt bis et verschwonnen ass. Dëse Log huet mäi Liewen gerett.
  
  
  Wéi et fortschwëmmt, hunn ech en déif Otem geholl an ugefaang ze denken wat ech duerno maache soll. Et war kee Klang ronderëm mech, ënnert de Beem an an der Savannah hat ech eng Pistoul an e Messer. D'Söldner waren néierens ze gesinn an d'opkommende Sonn huet mir de Wee zréck op Swaziland an de Wee fir ze flüchten gewisen. Ech war Killmaster, N3 aus AH, op enger Missioun. Ech hat meng Verantwortung.
  
  
  Fir d'Häll mat dëse Verantwortung!
  
  
  An d'Häll mat AH an dëser Aufgab. An esou weider bis zum Rand mam Swasiland an den Duerchbroch.
  
  
  D'opgestane Sonn huet mir och gesot wou ech hierkënnt a wou de Camp war. An ech wollt d'Söldner ëmbréngen. Ech wollt de Colonel Carlos Lister ëmbréngen.
  
  
  Ech hunn de Swasiland de Réck gedréint a sinn am Norden erop gaang bis wou Deirdre Cabot gestuerwen ass. Ech sinn bei de Colonel Carlos Lister gaang fir hien ëmzebréngen, fir de Major Helmut Kurtz a jidderengem ëmzebréngen, deen ech an d'Hänn konnt kréien.
  
  
  An ëmbréngen Dambulamanzi, besonnesch Dambulamanzi.
  
  
  Ech sinn roueg a virsiichteg gaang, de Floss gefollegt, awer ëmmer aus der Siicht bliwwen. D'Sonn war stänneg opgaang, an déi opsteigend Hëtzt huet de Fouss ëmmer méi schwéier gemaach. Ouni ze zécken hunn ech de Floss eng Distanz gefollegt, säi Verlaf onauslässeg markéiert duerch d'Wicklung vu Beem laanscht seng Ufer an dësem dréchene Land. Awer d'Savanne war haart, gebrach a mat endlosen Depressiounen gestoppt, an ech hu missen an den dichten Décke verstoppen fir aus der Siicht ze bleiwen. Well meng Fläsch och ewechgeholl gouf, hat ech keen Drëps Waasser bei mir, a mäin Hals an d'Lippe ware rau. Awer soubal et däischter gouf, sinn ech gaang fir Waasser aus dem Floss ze kréien an sinn de Rescht vum Dag nërdlech geplënnert.
  
  
  Ech hunn kee Liewen gesinn, keng Déieren, keng Leit, just e puer verloosse Paddocks am Ënnerwachstum. Dëst war Zululand, aarm a bewosst vernoléissegt fir iwwer engem Joerhonnert vun der wäisser südafrikanescher Regierung. Elo gëtt et u Leit zréckginn ouni Hoffnung sech do ze settelen. Ech haassen Cape Town a wollt en uerdentlecht Liewen fir d'Zulus. Awer dëst war Politik, d'Zukunft. Awer alles wat ech mech gekëmmert hunn an elo wollt war de Deirdre ze rächen.
  
  
  Sou aarm wéi et war, huet et missen eppes am onfruchtbare Land sinn: kleng Hënn. Et war näischt wéi d'Äerd vun engem Schwarm vu Locusten gefriess gouf. Tatsächlech waren et menschlech Locusten op béide Säiten. D'Leit, déi hei gelieft hunn, si vun Ënnerdrécker a sougenannte Retter geflücht.
  
  
  Géint der Nuecht hunn ech e Camping op der Ufer fonnt, tëscht de Beem, wou den Deirdre gestuerwen ass.
  
  
  Et war eidel do, et waren keng Zelter an Zaldoten. Ech hunn d'Géigend gesicht an näischt fonnt. Dat heescht, näischt wat ech wollt fannen. Ech hunn fonnt wat ech net wollt fannen. Déif an mir déi ganz Zäit gouf et e schwaache Zweiwel, eng schwaach Hoffnung datt Deirdre net dout war, datt meng Aen mech iergendwéi täuscht hunn, datt ech net gesinn hunn wat ech gesinn hunn. Déi Hoffnung ass gestuerwen wéi ech de Pool vu gedréchent schwaarzt Blutt um Sand op der Flossbank gekuckt hunn. Si war dout. Dout, Carter. An awer hat ech eng Aarbecht. Ech hunn aus dem Floss gedronk, duerch hir Müllgruef gegruewen, bis ech eng Fläsch fonnt hunn, se mat Waasser gefüllt a lénks. Ech hat näischt giess zënter ech Nsobo virun 24 Stonnen fortgaang sinn, awer ech war net hongereg. Si waren op d'mannst en halleft Dag virun mir. Si hunn net ze vill probéiert hir Spueren ze decken. Dëst bedeit datt si op hir Geschwindegkeet vertrauen fir vum Feind ewech ze bleiwen. Et wäert net einfach sinn se zu Fouss z'iwwerfalen.
  
  
  Ech kéint Hawk Kontakt, froen fir en Helikopter. Noutmoossname si verfügbar wou ech sinn. Awer den Hawk géif mir nach net d'Erlaabnis ginn ze maachen wat ech am Kapp hat. Revanche ass nëtzlos, ineffektiv, onproduktiv. Zousätzlech gëtt hien no all Vendetta violett. Also ech muss goen. D'Streck goung riicht Norden a Mosambik.
  
  
  Ech sinn déi ganz Nuecht duerch den Dschungel gaangen. Vun Haass gedriwwen, sinn ech ze séier gelaf, sinn an eng onopfälleg Depressioun gefall an hunn meng Kleeder op d'dorneg Bëscher gerappt. Wéi e Mann besëtzt, konnt ech net méi bremsen a mueres wosst ech schonn, datt ech mat hinnen ophalen.
  
  
  Ech hunn hire Camp fonnt an d'Äsche vun hire Kachbränn waren nach ëmmer waarm. Si hunn e puer Iessen verlooss, awer obwuel ech net méi wéi sechsdrësseg Stonnen giess hat, war ech och elo net hongereg. Roserei huet mech komplett gefëllt. Ech hu mech gezwongen eppes ze iessen. Trotz menger Roserei wousst ech datt ech eppes iessen muss fir meng Kraaft opzehalen. Ech hu mech gezwongen op enger verstoppter Plaz ze léien an eng Stonn ze schlofen, net méi. Dunn sinn ech erëm op d'Strooss gaang. Wéi d'Nuecht ukomm ass, hunn ech ugefaang op Dierfer a Leit ze stierzen. Ech hu missen e bësse méi lues. Ech hat kee Wee fir ze wëssen ob dës Leit Frënn oder Feinde waren. E puer vun de wäitste Stëmmen an der Nuecht hunn portugisesch geschwat. Ech war zu Mosambik. D'Streck vun de Söldner huet schaarf no Osten gedréint.
  
  
  De Rescht vum Dag ass an engem Niwwel vergaang. Wéi ech geplënnert sinn, huet d'Land wou ech gefuer war vun der Savannah an den Dschungel verwandelt. De Wee gouf vu Waasser a Mangrovesümpfe gespaart. Ech sinn weider gaang, d'Spure vun de Söldner sinn ëmmer méi kloer ginn. Ech wousst datt ech méi no un d'Ufer kommen an datt ech iessen a raschten muss. E Mann brauch all seng Kraaft fir ëmzebréngen.
  
  
  Zweemol sinn ech an d'Duerf rutscht, Iessen geklaut a weider gaang. Ech ka méi spéit raschten.
  
  
  Et war nach net ganz däischter wéi ech se fonnt hunn. E grousst lokalt Duerf, op dräi Säiten geschützt vu Mangrovesümpfe, um Ufer vun enger déif, lues bewegend Baach, déi laanscht eng héich Nopesch Richtung den Indeschen Ozean fléisst. Mee ech hu keng Naturvölker am Duerf gesinn. Op d'mannst keng männlech Naturvölker. Aus de Schatten vun den décke Mangroven hunn ech vill lokal Fraen gesinn, déi Kleeder wäschen, Iessen virbereeden an déi gréng gekleete Söldner an hir Hütten verfollegen. Ech hunn hire Sëtz fonnt. Elo konnt ech e bësse raschten.
  
  
  Mat engem däischteren Ausbléck sinn ech zréck an de Sumpf zréckkomm, eng kleng Plattform vu Blieder a Branchen an de Mangroven gebaut a leeën. E puer Sekonnen méi spéit sinn ech ageschlof. Ech hunn se fonnt.
  
  
  Ech sinn an der Däischtert erwächt a gefillt datt een ganz no bei mir trëppelt. Ech leien onbeweeglech op menger provisorescher Plattform. Eppes huet sech ënnert mir beweegt. Ouni kucken konnt ech roden wat et war. En erfuerene, kompetente Kommandant wäert Sentries a Schlësselpositioune setzen; e Rank vu konstante Nopeschwechter, Patrullen, déi méi wäit gaangen sinn, an tëscht dësem Rank an de Patrouillen wanderen Wécker, déi ni zweemol zur selwechter Zäit déi selwecht Plaz passéiert hunn.
  
  
  Ouni e Klang ze maachen, hunn ech d'Branchen ënner mir opgedeelt a gekuckt. An der Däischtert stoung deen eenzege Sentier am Knéi am Waasser. Hien huet d'Gewier iwwer d'Schëller geschloen an ass opgehalen fir ze raschten.
  
  
  Mat engem Messer an der Hand sinn ech wéi e Steen op hien gefall.
  
  
  Hie war déi éischt. Ech hunn him den Hals ofgeschnidden a loosse hien säi leschte Blutt am Sumpfwaasser ofginn. Ech sinn op de Wee duerch den däischteren Sumpf a Richtung Duerf weider gaang.
  
  
  De grousse Schwede gouf hannert enger Maschinnegewier op engem dréchenen Hiwwel am Sumpf begruewen. Ech hunn him och den Hals ofgeschnidden.
  
  
  E kuerzen, dënnen Fransous huet mech héieren, wéi ech erop kräischen, an hat kaum Zäit fir e Fluch a senger Mammesprooch ze mompelen, ier ech him dräimol an d'Këscht gestach hunn.
  
  
  Wéi se een nom aneren stierwen, hunn ech gefillt datt d'Roserei méi staark a menger Këscht gewuess ass. Ech hu mech misse kontrolléieren, mech kontrolléieren an erënneren datt ech fir d'éischt de Colonel Lister, den däitsche Sergeant, elo Major Kurtz, an den Dambulamanzi ëmbrénge wollt. Elo war ech bei hirem Sëtz.
  
  
  Ech sinn duerch de baussenzege Perimeterzait bis zum Rand vun den Hütten gaang, wéi ech d'Patrouillen gesinn fortgaange sinn. Sechs Leit ugefouert vum Major Kurtz selwer, a mat him Dambulamanzi.
  
  
  Roserei ass duerch mech wéi geschmollte Lava gefloss. Souwuel zesummen! Ech sinn zréck komm, wéi ech grad komm sinn, a wéi d'Patrouillen mech duerch de blödegte Sumpf gaangen ass, sinn ech bei hinnen komm.
  
  
  Si sinn Nordweste gaangen. Dräi Kilometer vum Duerf sinn se aus dem Sumpf an eng Rei vun niddereg Fielshiwwelen erauskomm. Si koumen an eng schmuel Ravin. Ech war no hannert hinnen.
  
  
  Just ënner dem Gruet huet sech d'Ravin opgedeelt an d'Patrouillen an zwou Gruppen opgedeelt. Souwuel de Kurtz wéi och den Dambulamanzi si bei der Grupp bliwwen, déi lénks gedréint huet.
  
  
  Wat ech dunn gefillt hunn, war bal e Stroum vu Freed. Ech hunn déi zwee gefaangen. Awer iergendwou déif bannen ass meng Erfahrung opgedaucht a sot mir virsiichteg ze sinn. Gitt Iech net ewech. .. Sidd opgepasst. †
  
  
  Ech hunn se weider gelooss, si laanscht de Gruet gefollegt, an sinn dunn erëm an eng aner Schlucht erofgaang. D'Ofstamung war mat Bëscher a Beem iwwerwältegt, an an der Nuecht hunn ech se aus der Siicht verluer. Awer ech sinn d'Kläng erof an d'Schlucht gefollegt, an dunn erëm an engem laange Krees erop. An op eemol hat ech d'Gefill, datt si ze wäit virgaange wieren. Ech sinn méi séier gaang a sinn méi no komm. Ech wollt se e bëssen schneiden, ech hunn gesinn datt d'Ravin ëm e nidderegen Hiwwel gaang ass, an ech hunn d'Trench verlooss an op d'Spëtzt vum Hiwwel geklommen.
  
  
  Wéi ech op d'Spëtzt ukomm sinn, hunn ech gemierkt datt den Hiwwel mat Bëscher bedeckt ass. Ech sinn opgestan an hunn ronderëm gekuckt.
  
  
  D'Gesiichter ronderëm mech ware wéi e Schwarm vu Bienen, d'Hänn, déi mech gehalen hunn a mäi Mond ofgedeckt hunn, waren ganz schwaarz. Wéi de Club a mengem Kapp geklappt huet, hunn ech mech erënnert datt den Hawk gesot huet datt meng Roserei mech géif zerstéieren.
  
  
  
  
  Kapitel 9
  
  
  
  
  
  Ech sinn am Niwwel geschwommen. De Péng huet mäi Kapp duerchgebrach, verschwonnen an erëm duerchgebrach, an ... †
  
  
  Et huet gefillt wéi wann ech an d'Loft sprangen. Et waren Rieder, d'Rieder hu sech mat engem verréckten Knascht gedréint. Schwaarz Gesiichter hu ronderëm mech geschwärmt. Schwaarz Hänn hunn mäi Mond bedeckt. Eppes huet mech beréiert. Fliedermaus. Den Hawk huet eng vu sengen Tweedjacken un, verdammt Tweedjacken an huet de Kapp gerëselt. Déi kal, nasal Stëmm kléngt irritéiert.
  
  
  "Béis zerstéiert e Spioun. Roserei zerstéiert den Agent."
  
  
  Enges Daags huet et mir geschéngt wéi ech erwächt sinn, a vun ënner engem nidderegen, blass, knaschtege Plafong huet e schwaarzt Gesiicht op mech gekuckt. Meng Hand huet gefillt wéi d'Blutt dran afréiert. Wéi eng Plafong ass blass a knaschteg?
  
  
  Ech hunn an engem onendleche Rhythmus gewéckelt: op an erof ... op an erof. .. Hänn ... Stëmm ... falen ... erof ... an erof ... an erof. .. Deirdre huet mir gelaacht... gejaut... †
  
  
  Hie souz um Troun. En héigen Troun wéi en Halo ëm säi glänzend Kapp. Gëllene Kapp. Scharfe Schnéifel ... Hawk. .. Hawk, wou bass du...? Hawkman ... Hawkman ... Hawkman. †
  
  
  "Sot mir iwwer Hawk, Carter. Wat ass falsch mam Hawk? Wien ass hien? Een mat deem Dir schafft? Ziel mir. ..'
  
  
  Hawkman, Hawkman. De laange gebogen Schnéifel vun engem Hawk.
  
  
  Meng häerzlech Stëmm kléngt lues. - Dir sidd en Hund. Kromme Schnéi.
  
  
  "Oh, Semitesch, oder? Sidd Dir géint Semiten? Hatt dësen Hawk och dës Semiten?
  
  
  Bannen hunn ech gekämpft. "Dir, Dir sidd en Hunn. Hawk.
  
  
  Et war keen do. Ech leien op engem schmuele Bett ënner engem gewellte Canvas Plafong. Zelt? Also hu si mech zréck an dem Lister säin Zelt gesat. Si haten mech erëm, ech war. †
  
  
  Angry Hawk sot: "Deng Auswierkunge wäerten Är Undoen sinn, N3."
  
  
  Den Niwwel ass verschwonnen. Ech louch do no uewen. Net e Canvas, nee. Ech blénken. Ech war op der Sich no enger grénger Uniform. Et war keen do. Ech war net an engem Zelt. E lëschtegen, sonnegen Zëmmer mat wäisse Maueren, draperéiert Fensteren, komplizéierte Mosaiken a wäertvoll Seid Stoffer, déi vun der Plafong hänken. Sall vun 1001 Nuechten. Persien. .. Bagdad. †
  
  
  "Bagdad". - sot eng mëll Stëmm. "Ah, Carter, ech wënschen, datt Dir Recht hätt." zréck op Bagdad ass en Dram.
  
  
  Hien souz um selwechten Troun, datt ech a menger Halluzinatioun gesinn hunn. E grousse Mann a fléissend wäiss Kleeder mat Gold Trimm. Hie war sou kleng, datt seng Féiss de Buedem net beréiert hunn. Soft, wäertvollt Kleedung, Goldréng mat Edelsteier op all Hand an e Kaftan vu wäissem Gold, befestegt mat décke Goldschnouer. Arabesche Prënz, an ausserhalb vum blannende Raum huet d'Sonn hell geschéngt.
  
  
  Sonn! An den Troun war e Wickerstull mat engem héije Réck, e grousse Krees, deen en Halo ronderëm säin donkelen, hakennosed Gesiicht a schwaarzen Aen geformt huet. An en décke schwaarze Baart. Glänzend Sonneliicht. De Stull an de Raum si keng Illusioun oder Halluzinatioun.
  
  
  "Wou d'Häll sinn ech," sot ech. 'Wee bass du?'
  
  
  Mäi Gehir huet feverishly geschafft, net op eng Äntwert gewaart. Wou ech och war, et war net am Söldner Duerf am Sumpf, a bei der Sonn dobausse war ech laang bewosst oder hallefbewosst. Dëst erkläert d'Gefill vu Schwammen, Rieder, wackeleg Plafong: e Camion mat engem Canvas Hood. Ech sinn wäit iwwer de Söldnerlager gaang, an d'Messer op menger Hand war eng Sprëtz: e Berouegungsmëttel fir onbewosst ze bleiwen.
  
  
  Ech gefrot. - "Wéi laang sinn ech hei?" 'Wou? Wee bass du?'
  
  
  "Hei, hei," huet de klenge Mann mech sanft reprochéiert. - Sou vill Froen esou séier? Loosst mech dëst äntweren. An der Rei dann. Dir sidd a mengem Haus. Ech sinn den Talil Abdullah Faisal Wahbi al-Hussein, Prënz vu Jaffa an Homs. Ech léiwer wahbi genannt ze ginn. Dir sidd hei fir ongeféier zwielef Stonnen. Dir sidd hei, well ech fäerten, datt Dir a méi Gefor géift duerch den Dschungel wanderen.
  
  
  "Déi Leit, déi mech ugegraff hunn, déi Schwaarz, si si Är Leit?"
  
  
  - Meng Leit, jo.
  
  
  - Keng Zulu Rebellen, keng Söldner?
  
  
  'Nee. Wann se wieren, bezweifelen ech datt Dir nach ëmmer lieweg wär."
  
  
  -Wat hunn se do gemaach?
  
  
  "Loosst eis just soen, datt ech gär op de Colonel Lister halen."
  
  
  - Also mir sinn nach ëmmer a Mosambik?
  
  
  De Prënz Wahbi huet de Kapp gerëselt. "Ech hunn Feinde, Carter. Ech léiwer net meng Plaz ze verroden.
  
  
  "Firwat sidd Dir besuergt iwwer mech?"
  
  
  Wahbi huet eng Wenkbrau opgehuewen. "Wëlls du e Kaddo Päerd an de Mond kucken? Carter? Sidd dankbar. De gudde Colonel hätt dech scho laang un den Hoden hänke gelooss.
  
  
  Ech hunn him nodenklech gekuckt. - Prënz vu Jaffa an Homs? Nee, ech hunn vague iwwer dech héieren. Den Al-Hussein ass en Hashemite, an Homs a Jaffa sinn elo Deel vu Saudi Arabien an Israel, an net Frënn vun den Hashemites.
  
  
  "Den exiléierte Prënz, Carter," sot de klenge Mann, säi Gesiicht däischter. "En Ausgefall, a mäi Cousin regéiert am Jordan. Awer Allah erkennt meng Besëtzer."
  
  
  „Wéi wësst Dir wien ech sinn; Main Numm?'
  
  
  "Ech weess vill, Carter." Ech weess zum Beispill firwat de Colonel Lister dech dout wëll, an ech weess d'Schicksal vun Ärem Frënd - schrecklech. De Prënz Wahbi huet sech e Moment gefroot. "Awer Dir sidd sécher hei."
  
  
  "Ech muss op d'Aarbecht goen," sot ech. "Ech muss mech mellen."
  
  
  „Natierlech ginn Accorden ugeholl. Awer als éischt musst Dir iessen a raschten. Gitt Är Kraaft erëm.
  
  
  Hien huet gelaacht an opgestan. Ech hunn geknackt. Hie war richteg. Hien ass fortgaang. Hie war richteg, mee ech hunn him guer net vertraut.
  
  
  Ech hunn d'Aen op der Canapé zougemaach, wéi wann ech erschöpft wier. Wann hien eppes mat mir am Kapp hätt, hien hätt een mech vun iergendwou kucken. Also ech hunn d'Aen zougemaach, awer net ageschlof. Ech hunn säin Dossier a menger Erënnerung gekuckt: de Prënz Wahbi, Neveu vum éischten Hashemite Faisal, deen am Éischte Weltkrich géint d'Tierken gekämpft huet. E Renegade Cousin deen den Tierken gehollef huet. Nom Krich ass den alen Drénk, deen iwwerall an Europa gespillt huet, Faillite a verschwonnen. Also dëse "Prënz" Wahbi war säi Jong, an hien huet guer net gebrach ausgesinn.
  
  
  Si hunn mir zwou Stonne "Schlof" ginn. Dunn hunn ech gerührt, gegäppt an eng Zigarett aus der onyx-dekoréierter Këscht um Dësch gebrannt. Wéi d'Zigarett hallef verbrannt war, ass d'Dier opgaang a véier schwaarz Männer a komplett wäisse Kleeder koumen an d'Zëmmer mat Schachte mat Iessen. Et war Uebst, Brout, Réischtert Lämmche, Jusen, Mëllech, Wäin a Schossel voller dampende Geméis a Rais. Déi Schwaarz hunn dat alles op den Dësch geluecht, zwee Dëscher geluecht, e blendende wäissen Dëschtuch op si geluecht an erëm gebéit. Ech souz op eng häerzlech Iessen.
  
  
  Wann ech de Prënz Wahbi richteg verdächtegt, da wier et eppes am Iessen.
  
  
  Et war wouer. Ech konnt et richen. Ech wousst en Medikament, eppes wéi e Berouegungsmëttel, dat mäi Wëllen briechen. Dëst bedeit datt de Wahbi e puer Froen wollt stellen, an et war nëmmen ee Wee fir erauszefannen firwat. Ech hu just missen "iessen". †
  
  
  Et war keng Zäit fir erauszefannen, wou ech gefollegt ginn. Ech hunn de Raum ënnersicht an dunn de Begleetpersoun geruff. Ee vun de Schwaarze koum eran. Ech hunn op eng gespaarten Fënster an enger klenger Alkove gewisen.
  
  
  "Setzt en Dësch do. Ech kucken gär dobausse wärend ech iessen."
  
  
  De Beamten hat anscheinend Uerder mech gutt ze behandelen. Hien huet zwee weider Dénger geruff. Si hunn den Dësch an der Nisch gesat, mäi Stull niewendrun gesat an erëm gebéit. Ech souz wéi wann ech net konnt waarden fir e grousst Iessen ze iessen.
  
  
  Géint d'Fënster an enger schmueler Nisch, huet keen eppes gesinn, just mäi Réck, vu wou se mech konnten kucken.
  
  
  Ech hunn ugefaang ze iessen. Ech hunn mech geluecht an hunn mat Genoss giess, all Gabel an der Servietten a mengem Schouss gefall. Ech hunn geknätzt, gedronk a genéisst. Vun Zäit zu Zäit sinn ech opgestan, wéi wann ech d'Vue genoss hunn, an hunn et dunn fäerdeg bruecht dat net iessen Iessen an d'Mëllechbecher ze proppen. Eemol oder zweemol hunn ech mech hallef ëmgedréit an eigentlech e Stéck giess, net ganz vill.
  
  
  Wéi d'Tellere bal eidel waren, hunn ech mech wéi voll zréckgesat an d'Zigar gebrannt, déi ech mam Iessen bruecht hat. Hie war och drogéiert, an ech hu virsiichteg gemaach wéi wann ech et eigentlech fëmmen. Zigar an der Hand, sinn ech zréck an de Canapé komm, e bëssche gesträift. Ech souz an ugefaang ze wénken. Dunn hunn ech d'Zigar aus menger schwaacher Hand gefall an de Kapp op meng Broscht gefall.
  
  
  No enger Zäit ass d'Dier opgaang an dräi Männer sinn erakomm. Zwee muskuléis Schwaarzen, plakeg bis zur Taille a Ländchen, an en Hook-Nues Araber an donkel Gürtelkleeder. Déi Schwaarz hunn d'Waffen gedroen an sech géint d'Dier an d'lénks Mauer gelunn. Den Araber huet e Bijouendolk um Gürtel an e Bandrecorder an der Hand gedroen. Hien ass séier op mech komm.
  
  
  Hien huet en Dolch erausgezunn an mech an den Hals gestach. Ech hunn gerührt a gekrasch. Ech hu gefillt datt den Araber sech sëtzt an de Bandrecorder ugeschalt huet.
  
  
  "Wëllkomm, N3. Ech waarden op Äre Bericht.
  
  
  Ech hu gekrasch a widderstoen. - Nee ... nëmmen am Sëtz. ..'
  
  
  - Dëst ass Sëtz, Carter, gesitt Dir net? Mir sinn zu Washington. Et gëtt keng Zäit ze verschwenden. Et sinn ech, Hawk.
  
  
  Ech hunn geknackt. - Hawk, jo. "Mir mussen de Patron doriwwer soen. ..'
  
  
  "Boss, N3? Wou ass hien? Wéi en Numm benotzt hien dës Deeg?
  
  
  "Säi Heem, Texas," hunn ech gemëscht. "Dir kennt hien, Hawk." Manxman. John Manxman. Jo? Ech hunn Neiegkeeten. D'portugisesch Regierung ass prett. ..'
  
  
  Ech hunn de Kapp erofgesat an meng Stëmm op en onhéierleche Geck erofgesat. Verflüchte, den Araber ass opgestan an dunn iwwer mech gebéit, mech a seng Kleeder gewéckelt. Meng lénks Hand huet seng Windpipe gegraff an huet sou schwéier wéi ech konnt gedréckt, während meng riets seng Klinge gegraff huet. Ech hunn him gestach wärend hie säi Kierper hält. Hien huet keen Toun gemaach. Ech hunn erwaart datt d'Schwaarz extrem disziplinéiert wieren. Ech hunn den Araber imitéiert.
  
  
  Halt op!'
  
  
  Déi zwee sprangen op mech wéi Réi, allebéid zur selwechter Zäit. Ech hunn den Doudegen Araber op ee vun hinnen gehäit an deen aneren e Messer an den Hals gestouss. Ech hunn den zweeten ëmbruecht ier hien et fäerdeg bruecht huet sech vum Araber ze befreien, duerno sinn ech aus der Hal an de Raum gelaf.
  
  
  
  
  Kapitel 10
  
  
  
  
  
  De Gank war eidel. Ech gewaart, dolk prett. Déi direkt Gefor kënnt vu wien de Raum nogekuckt huet. Näischt ass geschitt.
  
  
  Den Araber, deen ech ëmbruecht hunn, muss de Raum nogekuckt hunn. Et huet mir wat ech brauch: Zäit. Ech sinn zréck bannen gaang, hunn d'Gewier vun engem vun den Doudegen Schwaarzen geholl an all Munitioun, déi ech vun deenen zwee fanne konnt, an sinn an de Gank erausgaang. Do sinn ech roueg an d'Luucht gaangen, déi um Enn ze gesinn war.
  
  
  Ech hunn op de wäissgewäschten Haff erof gekuckt, an der spéiden Nomëttegsonn glänzend, an hunn en dichten Dschungel iwwer d'Maueren gesinn. An der Distanz hunn ech e bloen Ozean gesinn. Dem Prënz Wahbi säin Haus war wéi eng Wüstfestung gebaut, all wäiss Maueren, wäiss Kuppelen a Minareten; E gréngen islamesche Fändel huet iwwer der Haaptpaart gefladdert. Awer den dichten Dschungel war net Deel vun Arabien oder Nordafrika, an de Fändel um Zentraltuerm war portugisesch. Ech war nach a Mosambik.
  
  
  Verschleierte Fraen a rauem Déngschtkleeder sinn ëm den Haff gaang, a bewaffnet Araber patrouilléieren d'Transept vun de Maueren. Et schéngt, datt de Prënz Wahbi och seng eege perséinlech Arméi hat. Hannert der banneschten Mauer, an engem Gaart mat Beem a Sprangbueren, sinn méi verschleierte Fraen zu Fouss a lazéiert. Dës Frae waren a Seid gekleet: en Harem. Ech hunn déi helle wäiss Korridore fortgesat, fir d'Kühle vu Baren geschat a mat schéine Mosaiken am strikte islamesche Stil dekoréiert, wat d'Bildung vun der mënschlecher Figur net erlaabt. D'Gäng waren Lush a roueg; dem Prënz seng privat Chambers. Ech hu kee begéint bis ech déi hënnescht Trap ënnen fonnt hunn.
  
  
  Ech hunn de Wuecht begéint, deen uewen op der Steentrapp souz. Hien huet dozéiert, an ech hunn hien onbewosst gelooss an hie mat sengem eegene Verbrenne am Säiteraum gebonnen. Den zweete Wuecht bei der Hannerdier war méi waakreg. Hien hat nach ëmmer Zäit fir ze grommen wann ech hien mam Hënneschten vu mengem Gewier erofgeschloen hunn. Ech hunn hien gebonnen an hunn den Haff hannendrun exploréiert.
  
  
  D'Maueren waren ze héich fir eropzeklammen, mä déi kleng Hannerpaart war nëmme vu bannen mat engem schwéiere Bolzen zougemaach. Ech sinn zréck komm, hunn d'Verbrenne vun der leschter Garde geholl, se ugeluecht a sinn an de Strahlen vun der ënnergaangener Sonn lues iwwer den Haff gaang. Keen stoung emol a mengem Wee, a bannent zwanzeg Sekonnen war ech schonn am Dschungel.
  
  
  Ech sinn op Osten gaang. Et wäerten Dierfer laanscht d'Küst ginn an et ass Zäit den Hawk ze kontaktéieren an zréck op d'Aarbecht ze kommen. No der Erfaassung vum Prënz Wahbi vun de Schwaarzen an dem Doud vun dräi Söldner, ass meng Roserei ofgeholl. Ech hat de Colonel Lister oder den Dambulamantsi net vergiess, awer elo war et kal Roserei; cool a gemittlech, genéisst déi ausgeglach Pläng déi ech fir si haten.
  
  
  Ech stousse bal op eng jungle Siidlung. E grousst walled Duerf, bal vun uewen duerch dichte Beem verstoppt. D'Maueren waren Lehm an net gemoolt; Gemeinsam Weeër hunn op d'Paart gefouert. Ech sinn erstaunt laanscht gaangen, bis ech duerch d'verstoppt Haaptpaart dobanne kucke konnt.
  
  
  Duerch den Haaptpaart hunn ech en hallefkreesfërmeg Gebitt aus kompaktem Lehm gesinn mat e puer Gruppen Hütten ronderëm, all Grupp getrennt vun der anerer op béide Säiten. An all Grupp waren zéng Hütten; d'Fiederen tëscht hinnen waren héich. Spär Paarte getrennt all Grupp vun Hütten vum Site, wéi eng Serie vu Mini-Dierfer ronderëm en hallefkreesfërmegen Zentrum, oder wéi Corralen fir Päerd a Ranner ronderëm eng Rodeo Arena.
  
  
  Ech war amgaang e bësse méi no ze plënneren, wéi ech de Klang vun de Stëmmen an d'Féisspatter héieren hunn, déi sech laanscht ee vun de breet Weeër a Richtung walled Duerf beweegen. Ech sinn an den Owend Schatten vum Dschungel verschwonnen, ënner dem naassen Ënnerbriech gegruewen, de Wee gekuckt.
  
  
  Si si séier ukomm. Dräi bewaffnete Araber a Mantelen, mat Bandolier ëmginn, hunn e waacht Aen op den Dschungel ronderëm si gehal. Hannert hinnen koumen Päerd an Iesel, mat Wueren iwwerlaascht, gefouert vun Schwaarzen, och mat Bandoleer hänken. D'Caravan ass riicht op d'Haaptpaart gaang, déi opgeschwankt ass fir se duerch ze loossen. Awer ech hunn net op d'Paart gekuckt.
  
  
  Nodeems d'Päerd an d'Eselen laanscht gefuer sinn, hunn ech véier weider Araber gesinn, déi ongeféier zéng Schwaarz droen. Si ware komplett plakeg, aacht Fraen an zwee Männer. Déi zwee Männer ware grouss a muskuléis, mat brennege Aen, hir Hänn hannert de Réck gebonnen an hir Been geketten. Dräi weider Araber hunn der hënneschter Säit geformt, an déi ganz Kolonn ass an d'Duerf verschwonnen. D'Paarten hunn nees zougemaach.
  
  
  Wéi den Owend däischter war, hunn ech mech am Dschungel verstoppt, alles wat ech just gesinn hat duerch mech lassgelooss. Et war wéi eppes wat ech virdru gesinn hunn, wéi eng Erënnerung déi ech net gleewen konnt. Ech muss sécher wëssen, well wann déi kleng Stëmm bannen mir richteg war, Hawk huet misse wëssen. Dëst war eppes, wat Washington muss gewarnt ginn a viru sech oppassen.
  
  
  Ech sinn am Dschungel bis däischter bliwwen an dunn fortgaang. Kläng hunn d'Nuecht vun ënner den Äerdmaueren gefëllt: Spaass, gedronk Laachen, Gejäiz vu Fraen, Gejäiz vu Männer. De Garde bei der Paart, en Araber, huet gelaacht nogekuckt wat am Duerf geschitt ass. Vläicht hunn all d'Wuechter nëmmen opmierksam gemaach wat an der Siidlung geschitt ass. Dëst war meng Chance.
  
  
  Ee vun de grousse Beem am Dschungel hat décke Branchen un der Mauer hänken. Ech sinn op de Stamm geklomm a rutscht laanscht déi déck Branche no vir.
  
  
  D'Szene bannent dëse Mauere schéngt wéi e fantasteschen Albtraum. Schwaarz an Araber hunn de Buedem an enger Kakophonie vu Kaméidi a Laachen geschwärmt. D'Schwaarz hunn aus Wäibecher gedronk, den Inhalt ass op de Buedem gefall, a verschidde Araber hunn och gedronk; mee fir déi meescht arabesch Zaldoten louch d'Opreegung anzwousch anescht. Si hunn all d'Tore vun de klenge Gruppen Hütten opgemaach an sinn an an aus dem Gebitt vun de Hütten gaang. E puer Männer haten Peitschen, e puer hate Veräiner, e puer hunn Kuerf mat Iessen an Eemere vun enger Aart Ueleg gedroen.
  
  
  Et waren schwaarz Fraen a gespaarten Zëmmeren. Jonk schwaarz Fraen, plakeg, hir Haut glänzend an de helle Luuchten. Verschidde Schwaarzen, jonk a staark, waren och an de zouene Quartiere, jidderee mat Stëfter mat Schakelen a Ketten gebonnen. Vun Zäit zu Zäit huet ee vun den Araber de jonke schwaarze Mann op de Knéien geschloen.
  
  
  Si schloen och donkel Haut, schlank Fraen, awer dat ass net alles. E puer Frae goufen gefiddert a gezwongen ze iessen, wéi Präisdéiere fir de Maart virbereet ginn. E puer Frae goufe mat enger öliger Flëssegkeet gewäsch a reift bis hir donkel Haut am Liicht glanzt. Déi meescht goufen getrëppelt, gesträift, an Hütten geschleeft, a vill goufen ouni emol Ënnerdaach an enger Hütt um Buedem geluecht.
  
  
  All vun hinnen, Männer a Fraen, goufen an eng grouss oppe Plaz gehéiert a virun räich gedronk Männer gewisen, wie Wueren op engem Maart.
  
  
  Et war och e Maart, e Sklavenmaart.
  
  
  Wat ech gesinn hunn, war déi bewosst, berechent Transformatioun vu Leit a versklavte Sklaven. Et waren keng Keefer, op d'mannst fir de Moment. Mee alles war virbereet fir de Moment wou d'Keefer koumen. E Sklavemaart - jo - awer elo mat modernen Verbesserungen, mat der Erfahrung an der Praxis vun Dachau, Buchenwald, de Saigon Tiger Käfeg, an de Gulag Archipel.
  
  
  Wéi maacht Dir Sklaven, besonnesch weiblech Sklaven, sou datt se méi wahrscheinlech un all zoufälleg Keefer verkaaft ginn. Wéi ee fräie Mann zu engem maachen, deen net méi erënnert, datt d'Fräiheet eemol existéiert huet, deen d'Sklaverei als Segen akzeptéiere kann an seng Ënnerdrécker keng Ierger verursaachen.
  
  
  Eng plötzlech Rou ass wéi e risege Gong iwwer d'Duerf gefall. Kaméidi, Chaos an dann Rou. Net eng eenzeg Bewegung an all Aen waren op d'Haaptentrée konzentréiert. Ech waarden.
  
  
  De Prënz Wahbi ass duerch d'Paart gaangen. E klenge, schwéiere Mann ass an de Bannenhaff a senge gëllenen a wäisse Kleeder erakomm, a ronderëm hie ware bewaffnet Araber. Déi schwaarz Frae goufen zréck an gespaarte Raim gefouert, d'Paarte ware zou a gespaart. Op eemol nüchteg sinn déi arabesch a schwaarz Zaldoten an zwou Reien opgestallt mat engem Passage tëscht hinnen a waart op de Wahbi fir duerch si ze goen.
  
  
  Amplaz huet de Prënz sech schaarf gedréint, ass fortgaang an ass direkt ënner der Branche gaang, op där ech louch, an huet no uewen gekuckt.
  
  
  "Dir sollt lafen wann Dir konnt, Carter," sot de klenge Arab. " Et deet mir wierklech leed".
  
  
  Hannert der Mauer, ënner an hannert mir, stungen zéng vu senge Männer mat hire Waffen op mech geriicht. De geklauten Gewier ewechgeheien, sinn ech iwwer d'Branche geklommen an op de Buedem gesprongen. Déi arabesch Zaldoten hunn meng Hänn gegraff an hunn mech duerch den donkelen Dschungel zréck an d'Wahbi Festung gefouert.
  
  
  Si hunn mech an dee selwechte Raum gedréckt a mech um selwechte Canapé gesat. Et war nach naass mam Blutt vum Araber, deen ech ëmbruecht hunn, awer d'Läiche waren aus dem Zëmmer verschwonnen. De Prënz Wahbi huet de Kapp traureg beim Bluttfleck gerëselt.
  
  
  "Ee vu menge beschte Stellvertrieder," sot hien mat engem Schëlleren. "Ech géif dech awer net dofir ëmbréngen." Hie gouf fir Noléissegkeet bestrooft, d'Gefor vun der Aarbecht vun engem Zaldot.
  
  
  Ech gefrot. - Firwat wëllt Dir mech ëmbruecht?
  
  
  "Elo wësst Dir wat ech Iech net wollt soen." Falsch, Carter. Hien huet eng laang russesch Zigarett geholl a mir ugebueden. Ech hunn et vun him geholl. Hien huet et fir mech beliicht. "An ech fäerten, well Dir iwwerhaapt stierwe musst, datt meng Leit en haarden Doud fir Iech erwaarden, jo, och fuerderen et als Revanche." Et deet mir leed, awer e Leader muss seng Leit déngen, an ech si kaum ziviliséiert.
  
  
  - Awer sidd Dir ziviliséiert?
  
  
  "Ech hoffen et, Carter," sot hien. "Ech wäert probéieren Ären Doud sou wéineg wéi méiglech ze verzögeren wärend meng Leit d'Bedierfnes fir Retribution zefridden stellen." Averstanen?'
  
  
  "E Mann dee vu Sklaverei lieft. "Dir sidd e Sklavenhändler," sot ech veruechtend. - D'Basis vun Ärem Räichtum, ass et net? Dir verkaaft schwaarz Sklaven, Wahbi.
  
  
  De Prënz Wahbi huet geschloen. - 'Leider. Ech fäerten datt all Joer d'Nofro fir gutt Männer erofgeet. Et ass schued. Dës Deeg maachen meng Clienten normalerweis Suen aus Ueleg an Investitiounen. A si brauche sou wéineg haart Aarbecht.
  
  
  - Gëtt et gutt mat de Fraen?
  
  
  "Exzellent an e puer Beräicher a ganz rentabel wéi Dir Iech kënnt virstellen. Natierlech tendéieren meng Clienten a wäit ewech ze liewen, wäit vun der moderner Welt, wou se mat enger Eisenfaust regéieren. D'Welt vum Islam besteet gréisstendeels aus individuellen Herrscher. De Koran verbitt keng Sklaverei a Konkubinen, a wat kéint besser sinn wéi e Sklave? Richteg trainéiert, si ass dankbar fir all Aart Behandlung, generéis an hire Gonschten, an dankbar datt d'Ufuerderungen, déi op hatt gestallt ginn, sou einfach a frëndlech sinn. Besonnesch en einfacht schwaarzt Meedchen aus engem aarmen Duerf am Dschungel wou alles wat hatt erwaart huet war Bestietnes a Sklaverei am Alter vun zwielef.
  
  
  "Also Dir entfouert se, torturéiert se a verkeeft se u räiche Perverten a verréckten Despoten."
  
  
  "Ech 'léiere se' virbereet ze sinn," huet de Wahbi geklappt. "An ech entfoueren normalerweis net." Déi meescht aarm Dierfer hunn en Iwwerschoss u Fraen, an Duerfscheffen, souguer Pappen, si gewëllt dës Fraen ze verkafen. Eng Praxis déi net ganz onbekannt ass a Länner déi elo als ziviliséiert ugesi ginn.
  
  
  - Wéi kënnt Dir dat ouni Strof maachen? Dir hätt et net gemaach ouni déi süchteg Ënnerstëtzung vun de Portugisen. Vläicht méi wéi roueg.
  
  
  "Wou et e Wëllen ass, gëtt et e Wee, Carter." Nennt et gratis Entreprise. Wann aarm Dierfer Sue kréien a manner Mond hunn ze fidderen, si si vill manner eng Belaaschtung fir d'Kolonialregierung. Gutt bezuelte Leader wëllen datt d'Saachen d'selwecht bleiwen a wëllen net datt d'Saache falsch goen. All Beamten mengt esou. A kolonial Beamten wëllen ëmmer Suen. Dofir verloossen déi meescht fir d'Kolonien wa se léiwer doheem bleiwen. Eng al Geschicht déi sech ganz wéineg geännert huet.
  
  
  - Also bestiechs du d'Mozambikanesch Regierung?
  
  
  'Nee. Ech schaffen net mat Regierungen. Ech schaffen mat Leit. D'Regierunge ginn net bestuet."
  
  
  "Awer dat gëtt Iech en Deel an wéi d'Saache goen, oder?" Dir hutt vläicht net sou gutt ënner enger Rebellenregierung gemaach. Rebellesche Leader tendéieren verdammt idealistesch a ganz schmuel.
  
  
  'Vläicht.' - De Prënz huet d'Schëller gezunn. "Awer d'Politik langweilen mech." Ech brauch et net. Béid Ziler a Prinzipien sinn sënnlos, si interesséieren mech wéineg. Ech wäert dëst ganz glécklech duerchgoen, Carter. Awer, leider, Dir sidd net.
  
  
  Do stoung hien eng Zäitchen an huet mech ugekuckt, wéi wann hien mech nach ëmmer net ëmbrénge wollt. Hien huet de Kapp gerëselt.
  
  
  "Ganz schlecht," sot hien. "Dir kënnt mir dee Virdeel ginn. Et gëtt sou vill wat Dir mir soen kënnt. Awer ech wäert Iech net beleidegen andeems Dir e méiglechen Accord proposéiert. Mir sinn allebéid Erwuessener a mir wëssen datt mir eis ni géigesäiteg vertrauen. Nee, Dir musst verschwannen. Et deet mir wierklech leed.
  
  
  "Ech och," sot ech dréchen.
  
  
  "Oh, wann Dir nëmmen fortgelaf wiers ouni mäi Geschäft z'entdecken." Mä Dir hutt Är Besoinen, an ech hunn meng. Meng Leit insistéieren op eng ëffentlech Hiriichtung muer de Moien. Mee haut den Owend kann ech Iech op d'mannst Gaaschtfrëndlechkeet bidden.
  
  
  De klenge Mann huet sech mat engem Laachen ëmgedréit an ass an engem Wirbelwind vu flappende Kleeder fortgaang. D'Dier zougemaach, ech war eleng. Awer net laang.
  
  
  Déi hängend Tapisserie ass op d'Säitmauer geplënnert, an e schlank schwaarzt Meedchen ass am Raum erschéngen. Vläicht fofzéng Joer al. Si ass duerch eng Dier erakomm, déi vun engem Tapisserie verstoppt ass. Si war plakeg. Si stoung houfreg, hiren donkelbraune Kierper blénkt wéi Seid. Hir schwéier Broscht waren hell brong an ze grouss fir hir schlank Meedchen Kierper; d'Nippelen ware bal rosa. Hir schwéier Hoer ware fest ëm de Kapp gewéckelt, hir Schaumhoer hunn e klenge Keil iwwer d'Bulle vum Hiwwel vun der Venus geformt. Hire Mond war kleng an donkel rout, hir liicht schräg Aen waren rosen.
  
  
  "Moien," sot ech roueg.
  
  
  Si ass laanscht mech laanscht d'wellend, fléissend Gang gaang an huet sech op de Canapé geluecht. Si huet d'Aen zougemaach an d'Been verbreet. "Nee, merci," sot ech. - Sot dem Prënz, datt Dir him Merci.
  
  
  Si huet hir Aen opgemaach, an hiert Gesiicht huet geännert: waarm, passionéiert a sensual. Si ass opgestan, ass op mech gaang, huet hir Äerm ëm mäi Hals gewéckelt an huet sech hannert mengem Kierper verstoppt. Si huet geflüstert geschwat.
  
  
  "Si wëlle wëssen wat Dir wësst. Ech muss Iech e Berouegungsmëttel ginn wa mir Léift maachen. Ech muss dech midd maachen, dech schwätzen. Si kucken. Mir solle Léift maachen.
  
  
  
  
  Kapitel 11
  
  
  
  
  
  Ech hätt kënnen wëssen. De Prënz war net ee fir einfach opzeginn. Hie wollt vu mir wat de Colonel Lister vu mir wollt: alles wat ech verlooss hat. Wësst alles iwwer AH. Dëst Wëssen ass e Verméigen wäert wann se zu der richteger Zäit benotzt oder verkaaft ginn. Hie wousst datt Folter him net aus mir forcéiere géif an datt ech verdächteg wier fir all Offer vu Flucht oder Entschëllegung. Hien huet gehofft, datt, geluewt vum offensichtleche Besoin mech ëmzebréngen, d'Ruse géif funktionnéieren.
  
  
  Wann ech d'Meedchen refuséieren, wäert de Wahbi en anere Plang hunn. Vläicht um Enn, wann hien keng aner Wiel huet, wäert hien mech nach ëmmer Folter. Vläicht wäert hien mech direkt ëmbréngen. Ech hat keng aner Wiel. D'Meedchen huet un mech hänkt. Si huet hongereg hir Lippen op meng gedréckt, hire Kierper no bei mir, wéi wa si Angscht hätt net ze maachen wat hatt gesot huet. Hutt Dir jeemools op Kommando gär, wëssend datt Dir iwwerwaacht gouf? Mat enger Fra wousst Dir net méi wëllt wéi Dir? Net emol eng Fra, mee e Meedchen. Et ass net einfach, mee ech hat keng Wiel.
  
  
  Ech hunn hatt vum Buedem opgeholl an hunn hatt, gefruer an direkt géint mech gedréckt, op de Canapé gedroen. Ech hunn hatt do gesat, mäi Geescht a Kierper gezwongen op hire Kierper, hir Lippen an hir waarm Haut ze fokusséieren. Ech hunn all Gedanken aus mengem Kapp verbannt, och den Doud, a probéiert nëmmen un dëst Meedchen an hirem verlockende Kierper virun mir ze denken.
  
  
  Et war just e Meedchen, mä am Dschungel Meedercher ginn séier Fraen. An aarme, semi-ziviliséierten Dierfer gëtt e Meedchen aus der Wieg geléiert eng Fra ze sinn; an hatt huet alles an hirer Kraaft gemaach fir mech ze hëllefen. Si huet gelongen; Ech hunn hir Hänn fonnt wou ech se gebraucht hunn, gräifen a masséieren, hir Neel déif an meng erogen Zonen graven. All dës Kéier huet si roueg geflüstert, gekraunt, hir Zong déif an meng Oueren an an d'Huele vu mengem Hals an Hals penetréiert. Op eemol hunn ech gemierkt datt wien och ëmmer hatt war, hatt huet net nëmmen am Dschungel gelieft. Si war net aus engem semi-ziviliséierten Duerf.
  
  
  Si encouragéiert mech, geflüstert Encouragement fir mech op Englesch. Reng Englesch ouni Akzent. Si wousst wou mech ze beréieren an ech gefillt der Leidenschaft Gebai. Ech hunn et fäerdeg bruecht aus menger Hosen an dem Hiem eraus ze kommen. Mir louchen plakeg vis-à-vis vuneneen an hunn et net méi gespillt. Net fir mech an op eemol net fir hatt. Ech konnt d'Verlaangen fillen déif an hatt vibréieren.
  
  
  Hir Hënner waren wéi déi vun engem Jong, an hir Been waren dënn a schmuel, wéi déi vun engem jonken Hirsch. Fest, kleng Hënner, déi ech mat enger Hand hale konnt. Ech hunn se gegraff an si mat enger Hand op an erof géint mech geréckelt, während ech déi grouss, wackeleg Broscht mat där anerer zesummenhalen. Ech hunn d'Aen vergiess déi ausgesinn. Ech vergiess de Prënz Wahbi. Ech hu vergiess wou ech war oder wat ech mat dësem Meedchen gemaach hunn, wat ech geduecht hätt war mäin Doud oder eng méiglech Flucht.
  
  
  Ech wollt hatt, kleng, enk a knapp, wéi e Jong, awer net wéi e Jong, wann si hir Been verbreet an ëm mech gewéckelt huet. Ech sinn an hir sou séier a liicht eragaang wéi d'Messer, dat just e puer Stonnen virdru an den Araber um selwechte Canapé gefall ass. De Canapé, nach ëmmer naass vu sengem Blutt, vermëscht elo mat hire Kierperflëssegkeeten.
  
  
  Ech sinn op hatt gestouss a si huet gejaut: "Oh, oh. .. Gott. .. IWWER!
  
  
  D'Meedchen d'Aen erweidert bis se schéngen hir ganz kleng Gesiicht ze fëllen. Si hunn mech aus enger Déift gekuckt, déi ganz wäit ewech ausgesäit. Si waren an enger anerer Welt an an enger anerer Zäit. Dës Kéier breet oppen, déif Aen vun der Säit; während dëser Zäit, voller déif, staark Wonsch.
  
  
  'Och. ..'
  
  
  Ech hu gefillt, datt mäi Bléck aus der selwechter Déift, aus der selwechter prähistorescher Ära, aus deemselwechte Sumpf, aus deem mir all koumen, an déi mir eis nach a Momenter vun Angscht an Haass erënneren. Ech schéngen an hatt ze wuessen, méi wéi ech mech virstellen konnt, méi wéi ech mech virstellen konnt, a meng Zänn sinn an meng eegen Lëps gefall. Si bäissen. ... an dunn huet et alles an engem laangen, haartzéiende fräie Fall opgehalen, an ech sinn uewen op hir komm, hunn déi enk kleng Hënner an der Hand. Ech hunn d'Salz vu mengem eegene Blutt op meng Lippen gefillt.
  
  
  Eng endlos Minutt vun der Stille, déi sech mat déif, onglécklechen Aen openee kucken. Eppes richteg ass geschitt. Ech hunn et an hiren Ae gesinn, et an menger gefillt. Mir waren eng Zäit laang net an dësem faarwege Raum. Mir waren op enger anerer Plaz, onsichtbar, just eis zwee am Moment vun der Entdeckung. De Moment wou den Himmel an d'Äerd ugefaang hunn ze beweegen.
  
  
  Hir roueg geflüstert a mengem Ouer: "Si kommen elo wann ech Iech d'Signal ginn datt ech Iech eng Chance ginn."
  
  
  Ech Kuss hirem Ouer. "Stell Iech vir, datt ech Iech nach eng Kéier Léift mat mir maachen."
  
  
  Soft: "Kënnt Dir et maachen?"
  
  
  - Neen, awer probéiert mech an dech ze halen. Ech wäert maachen wéi. Wou ass dës Sprëtz?
  
  
  "A meng Hoer."
  
  
  Déi eenzeg Plaz wou se et verstoppe konnt. Ech hu missen de Plang virsiichteg formuléieren. Ech hu gemaach wéi wann ech weider Léift maachen. Si huet mech sou fest wéi se konnt an hir gehalen, hir Been ëm mech gewéckelt an meng Hëfte mat hiren klengen Hänn gehalen. Ech hunn hir Ouer gebass. "Wien kuckt?"
  
  
  Si huet hiert Gesiicht a mengem Hals begruewen. - Nëmmen de Prënz Wahbi. Hien. .. impotent. Hien huet gär kucken a muss eleng sinn fir et ze genéissen.
  
  
  Ech hätt kënnen wëssen. Voyeur. Wahrscheinlech och e Sadist.
  
  
  "Et sinn zwee Männer hannert der Dier, duerch déi ech erakoum," huet si geflüstert, hir Lippen op den Hals gedréckt. "Si gesinn näischt."
  
  
  Mir hu vill Schweess, op dësem Canapé gekrollt. Ech hunn mäi Gesiicht tëscht hire festen, grousse Broscht gedréckt. "Wat geschitt wann ech mech vun der Injektioun berouegen?"
  
  
  "Da signaliséieren ech an de Wahbi kënnt eran. Hie verstoppt sech dann hannert dem Canapé. Ech soen Iech, mäi Numm ass Deirdre an ech stellen Iech Froen iwwer eppes iwwer d'AH Organisatioun, Äre Leader an Är Operatiounen.
  
  
  Ech war am Schweess bedeckt wéi ech mäi Bescht hu misse probéieren dran ze bleiwen a maachen wéi wann d'Passioun nach net fort war. 'Géi. Elo maache mir wéi wann Dir erëm komm sidd, Dir maacht wéi wann Dir mir eng Sprëtz gitt an ech këmmere mech ëm de Rescht.
  
  
  Si huet geknackt. 'Ech och. Si huet mech mat blénkenden Aen ugekuckt. Dunn huet si de Kapp zréck gehäit an huet mech mat breeden Ae gekuckt, déi op eemol déif an hatt ënnerzegoen. Hire Mond opgemaach, hir Aen zou. - Ech... oh. .. Autsch. ..'
  
  
  Ech hu mëll, spannend Beweegunge gefillt, wéi flësseg Feier. Ech hu mech gefillt datt ech hatt erëm gefëllt hunn, an op eemol hu mir net misse maachen wéi wann. Ech hu gefillt wéi eng rieseg Kraaft, déi hannert hiren Aen, hannert hirem ugespaanten Gesiicht, a mir hu mir net méi gemaach wéi, net méi gespillt. Ech brauch net méi en Effort ze maachen fir dran ze bleiwen. Ech konnt net aus hir erauskommen och wann ech wollt, wann hatt mir eng Chance géif ginn. Ech wollt hatt net verloossen, ech wollt datt dëst ni ophalen. Ech hu mech keng Suergen iwwer Wahbi, iwwer Flucht, iwwer de Plang oder ... Net ophalen, net ophalen. † Nee nee...
  
  
  Ech war lues zréck vun enger ganz wäiter Plaz. Ech hu gekämpft mäi Geescht ze kontrolléieren. Si Si. .. Ech hunn e liichten Touch vun der Sprëtz op mengem Oberschenkel gefillt. Ech geplënnert a gekuckt an hir Aen. Verstoppt d'Sprëtz a menger Hand op d'Säit vu mir, hunn ech gemaach wéi wann ech eng Injektioun kritt hätt an hunn hir ofgerappt. Ech souz op, huet de Kapp gerëselt, dunn op de Réck geluecht, laacht. Ech hu gemaach wéi wann ech en déif Otem huelen vun den Effekter vun der Leidenschaft an den Effekter vum Medikament. Si huet en Zeechen gemaach. Ech hunn nogelauschtert an héieren de schwaache Klang vu Bewegung hannert der Mauer. Ech hat ongeféier fënnef Sekonnen.
  
  
  Ech sprangen op d'Been, sinn duerch de luxuriéise Raum gekräizt an hunn mech op d'Mauer gedréckt, wou d'Dier opgaang ass. Hien huet opgemaach. De Prënz Wahbi koum eran, huet dräi Schrëtt a Richtung Bänk gemaach an ass gestoppt. Hien huet op déi Plaz gekuckt, wou eng schwaarz Fra louch, an huet hie mat stolzen Aen ugekuckt.
  
  
  Ech stoungen e puer Schrëtt hannert him, deckt säin iwwerraschte Mond a sprëtzen him mat sengem eegene Medikament. Eng Sekonn laang war hie vum Schlag gelähmt. Dunn huet hien ugefaang ze kämpfen. Ech hunn d'Sprëtz erofgelooss an hunn se mat enger Hand gehal, déi nach ëmmer mäi Mond ofdeckt. D'Meedchen ass opgesprongen an ass op de Buedem gedaucht fir un seng Been ze halen. Ech hunn hien a meng Äerm fir eng voll fënnef Minutten gehal, schweessen a kämpfen an der Rou vum Raum. Lues a lues goufen seng Aen eidel. Säi Kierper entspaant an huet ugefaang ze laachen. Mir hunn hien op de Canapé gedroen an en do geluecht. Hien huet eis mat rouegen, rouegen Aen ugekuckt, huet eis frëndlech gewénkt, duerno blénkt, wéi wann hie probéiert eppes ze erënneren. Ech hunn dem Meedchen geknackt.
  
  
  "Wann ech Iech soen, Dir wäert him d'Leit hannert där geheimer Dier ruffen."
  
  
  Si huet mech ugekuckt. "Si kënne verdächteg ginn. Dir hutt nëmmen säi Messer. Ech halen him roueg bis Dir entkommt.
  
  
  "Wann hien op seng Sënner kënnt, wäert hien dech lieweg Haut," sot ech. "Vläicht nach méi schlëmm. Mir fléien zesummen.
  
  
  Si huet de erstaunten, laache Prënz gekuckt. "Ech fäerten net virum Doud. Loosst säi Messer an ech ëmbréngen hien als éischt.
  
  
  - Nee, maacht wéi ech soen. Mir brauchen dës zwee Sentries. Si kënnen eran kommen an hien ze fréi fannen. Mir ginn zesummen fort.'
  
  
  Ech stung hannert engem héije Schaf nieft dem Teppech virun der geheimer Dier an hunn dem Meedchen gewénkt. Si huet mëll an haart mam Wahbi geschwat. Hien huet geknackt, wollt net widderstoen.
  
  
  ' Ahmed. Harun. Komm hei.'
  
  
  D'Tapisserie gouf op d'Säit gedréckt an zwee Araber sinn duerch d'Geheimdier geplatzt. Wahbi huet hinnen gutt geléiert. Si koumen ze fréi op säi Kommando. Ech hunn deen een mam Wahbi sengem Messer gestach, ier hien dräi Schrëtt gemaach huet, an deen aneren gegraff, ier hien sech hallef ëmgedréit huet. Hien huet séier seng Waff ofgeholl an d'Meedchen e verbrennt. "Stitt op an huelt d'Pistoul an d'Dolk!"
  
  
  Si huet sech a brennend gewéckelt an huet et gemaach sou datt de Schnëtt a klenge Bluttfleck op hinnen net sichtbar waren. Glécklecherweis war den Araber kuerz. Si hat e Gewier an en Dolch a war prett.
  
  
  Ech sinn op de Wahbi gaang an hunn hien op d'Been gezunn. "Dir féiert eis op Är Sklave Siidlung."
  
  
  De Prënz huet gelaacht an huet roueg de Raum virun eis verlooss.
  
  
  
  
  Kapitel 12
  
  
  
  
  
  Den éischte Sentry huet säi Gewier opgehuewen wéi hien mech gesinn huet. Hie war uewen op der Trap. Hien huet säi Gewier erëm erofgesat wéi hien de Prënz Wahbi gesinn huet. Ech hunn de Prënz gepickt ouni datt de Wuecht gemierkt huet.
  
  
  "Ech huelen de Carter fir de Sklavelager ze gesinn", sot de klengen Araber.
  
  
  De Sentry huet eis verdächteg ugekuckt, awer wollt de Wahbi net mat Froen stéieren. Also ass hien mat engem séiere Béi op der Säit gaang. Mir sinn d'Trap erof bis bei d'Dier gaangen. Ech hunn d'Art a Weis wéi de Garde eis gekuckt huet net gär. Mir brauche eng besser Geschicht fir een mat méi Autoritéit ze schloen.
  
  
  "Ech hunn décidéiert Iech matzemaachen," sot ech dem Wahbi wéi mir am desertéierte Korridor ënner der Siicht verschwonnen sinn. - Dir hutt mir e Meedchen ginn, ech hunn hatt gär. Also ech si mat Iech. Dir bréngt mech an de Sklavelager fir mir Är Aarbecht ze weisen.
  
  
  "Ah," de Prënz wénkt. - Ech si frou doriwwer, Carter.
  
  
  Hien huet mech an d'Meedchen gekuckt. Ech hunn en déif Otem geholl wéi mir den Haff erakoum. Spotlights hunn d'ganz Plaz mat engem Mier vu Liicht iwwerschwemmt. D'Wiechter op de Maueren hunn Wahbi gesinn an hunn direkt eng virsiichteg, respektvoll Haltung ugeholl. En héijen Araber a méi luxuriéise Kleeder wéi ech jeemools gesinn hat, ass op eis gerannt. Hien hat d'Gesiicht vun engem ale Geier mat schwaache schwaarzen Aen an engem scharfen spitzen Baart. Hien huet de Wahbi mat Respekt behandelt, awer ass net virun him gekrëppelt.
  
  
  "Khalil al-Mansur," huet d'Meedchen a mengem Ouer geflüstert. "Chef Beroder vum Prënz Wahbi a sengem Kapitän."
  
  
  "Allah ass mat dir," sot de grousse Mann zu Wahbi op Arabesch. Ech hu gesot: "Dir musst Khalil sinn. De Prënz huet mir iwwer dech gesot. Ech mengen, mir kënnen dat zesummen ausschaffen.
  
  
  Den Araber huet mech mat enger Mëschung aus Roserei, Iwwerraschung a Suerg ugekuckt. - Maacht et zesummen, Carter? Dëst ass op reng Englesch.
  
  
  Ech hunn dem Prënz Wahbi en aneren onsichtbare Push am Réck ginn. De klenge Mann huet geknuppt: "Carter ass bei eis, Khalil." Ganz gutt Neiegkeet wierklech. De Wahbi huet nach eng Kéier geknuppt. "Hien huet d'Meedchen gär, déi ech him ginn. Hien ass elo bei eis. Ech huelen him an d'Siidlung a weisen him meng Aarbecht.
  
  
  De Khalil huet d'Meedchen gekuckt an dann op mech. Hien huet geknackt. "Eng Fra ännert e Mann säi Geescht vill Mol."
  
  
  "Wéi Suen," sot ech. "Ech hunn Fraen a Suen gär. Méi wéi e Graf.
  
  
  Den héijen alen Araber huet geknuppt. "Eng verstänneg Entscheedung".
  
  
  "A fir Iech och," sot ech. "Ech hu vill Saachen derwäert ze verkafen."
  
  
  Dem Araber seng Ae fonkelnei. Iergendwéi huet et ze iwwerzeegend ausgesinn. "Ech mengen et, Carter," huet hien dem Prënz gedréint, "soll ech Äre Bodyguard ruffen, Prënz Wahbi?"
  
  
  "Mir sinn presséiert," sot ech. "De Prënz wëll en Auto."
  
  
  "Oh, jo," sot de Prënz wéi ech him gedréckt hunn.
  
  
  De Khalil al-Mansur huet den Zaldot opgeruff. Eng Jeep koum hannert engem groussen Haus op. Mir souzen hannert dem Chauffeur. D'Paart huet opgemaach a mir sinn eng breet Dreckstrooss erof an e Sklavelager am Dschungel gefuer. Dës Kéier géif ech näischt kucken. Dout Sentries am Sall wäert desto oder spéider fonnt ginn.
  
  
  D'Strooss huet sech e Kilometer vum Haus vum Prënz am Dschungel divergéiert. De Chauffer ass op déi riets Gabel gefuer, a Richtung Duerf. Ech hu séier eppes an d'Ouer vum Prënz Wahbi gehäit. Hien huet sech no vir gebonnen.
  
  
  "Bleift hei, Zaldot."
  
  
  De Chauffer ass gestoppt an ech hunn hien ëmbruecht an hien aus dem Auto gehäit wéi hien gebremst huet. Ech sprang hannert d'Rad. Dat schwaarzt Meedchen hannert mir sot warnend: Carter.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit. De Prënz huet mech ugekuckt, dunn huet de Chauffer gekuckt, deen nieft der Jeep um Buedem läit. Seng Ae waren iwwerrascht. Hie war scho fräi vum Afloss vum Medikament. Hie war nach net ganz waakreg, awer den Effekt war ofgeschaaft.
  
  
  "Okay," sot ech dem Meedchen. "Mir besser bannen him." †
  
  
  Si huet geäntwert. - 'Fir ze bannen?' - "Nee, ech hunn e bessere Wee."
  
  
  Den Dolk huet an der Nuecht geblitzt, an de Prënz Wahbi huet gejaut. Si huet him direkt an d'Häerz geschloen, den Dolch ëmmer erëm geschloen. Wéi d'Blutt ugefaang huet ze fléien, huet hien sech zréckgezunn an aus der Jeep op de Buedem gerutscht. Ech hunn d'Messer aus hirer Hand gegraff.
  
  
  - Du fucking Idiot. Mir hunn hien gebraucht.
  
  
  "Nee," sot si haartnäckege, "mir brauchen him guer net." Hie sollt stierwen.
  
  
  Ech hu geschwuer. 'E Fluch! Okay, wou féiert dës Strooss? ..'
  
  
  De Klang koum hannert eis op der Strooss. Ech war roueg an hunn nogelauschtert. Ech hunn näischt gesinn, awer ech hunn héieren: d'Leit waren eis laanscht d'Strooss gefollegt. Mir hu keng Zäit fir dem Prënz Wahbi säi Kierper iwwerall ze verstoppen. Ech hunn de Jeep no vir schwiewen gelooss, en ëmgedréint, an sou séier wéi méiglech vun der lénkser Gabel op der Strooss gefuer.
  
  
  Manner wéi eng Minutt méi spéit héieren ech Gejäiz hannert eis. "Verdammt," hunn ech geruff. "Elo verfollegen se eis. Wéi wäit ass déi nootste portugisesch Basis?
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. - D'Portugisen hëllefen eis net. Ech sinn e Rebell an Dir sidd e Spioun. De Prënz Wahbi ass e respektéierte Bierger. Hien huet e puer vun hinnen vill bezuelt.
  
  
  "Wat proposéiert Dir dann ze maachen?"
  
  
  "Et gëtt eng aner Strooss dräi Kilometer ewech. Si geet südlech op d'Grenz. Op der anerer Säit vun der Grenz ass mäi Land. Mir wäerte sécher do, an Dir wäert gehollef ginn.
  
  
  Ech hat keng Zäit fir ze streiden. An ech wollt hir net soen datt d'Rebellen elo méi onglécklech mat mir oder AH wieren wéi se mam Khalil al-Mansir wieren, wann hien eis gefaange géif. Vläicht ass de Message nach net all d'Rebellen erreecht. Ech misst et no den Ëmstänn spillen.
  
  
  Mir hunn d'Strooss fonnt a si Richtung Süden. Ech sinn ouni Luuchten gefuer, no de Kläng vun der Verfollegung gelauschtert. E Moment hunn ech geduecht, ech héieren eppes, dunn ass de Klang fortgaang, wéi wa se laanscht d'Küststrooss gefuer wieren. Ech si weider südlech gefuer bis d'Strooss den Dschungel verlooss huet a schlussendlech als näischt méi wéi e Wee iwwer eng oppe Fläch eriwwer ass. "Mir musse vun hei zu Fouss goen," sot d'Meedchen.
  
  
  Mir ginn. Weider fënnef Kilometer an der Nuecht, ouni Liicht an duerch desertéiert, gebrach Land, mat scharfen an haarde Bëscher. Meng Hosen waren zerräissen an hir blo Féiss bloufen.
  
  
  "Ech bréngen Iessen ier mir an d'Bett ginn," sot d'Meedchen.
  
  
  Si ass an d'Nuecht verschwonnen, an op eemol hunn ech gemierkt datt ech alles iwwer hire Kierper, hire Courage a Roserei wousst, awer ech wousst hiren Numm net. Op eng Manéier huet si mäi Liewen gerett, an ech wousst näischt iwwer hatt ausser datt ech erëm bei hatt wollt sinn. Wéi si zréckkoum, war hir verbrennt voller Beeren a Wuerzelen, déi ech net wosst. Si geschmaacht lecker a si souz nieft mir beim Iessen.
  
  
  Ech gefrot. - 'Wéi ass däin Numm? Wee bass du?'
  
  
  "Ass et egal?"
  
  
  "Jo," sot ech. 'Dir wësst mäi Numm. Dir sidd net en gewéinlecht Duerf Meedchen. Dir sidd ganz jonk, awer Dir wësst wéi Dir ëmbrénge kënnt.
  
  
  Hir Gesiicht war an der Däischtert verstoppt. "Mäi Numm ass Indula. Ech sinn d'Duechter vun engem Zulu Chef. Eis Kraal läit wäit südlech vum grousse Floss Togela, am Häerz vun eisem Land, wou d'Chaka fréier gelieft huet. Mäi Papp säi Grousspapp war ee vun den Induna vu Caetewayo. Hien huet an eiser grousser Victoire iwwer d'Briten gekämpft an ass an eiser leschter Néierlag gestuerwen.
  
  
  - Néierlag zu Oelindi?
  
  
  Hir Aen hunn mech an der Nuecht gegluecht. - Kennt Dir eis Geschicht, Här? Carter?
  
  
  "Ech weess eppes doriwwer," sot ech. - Mäin Numm ass Nick, iwwregens.
  
  
  "Nick," sot si roueg. Vläicht huet si och un eis zweete Kéier op de Canapé geduecht.
  
  
  - Wéi huet de Wahbi dech kritt?
  
  
  "Mäi Grousspapp a mäi Papp hunn ni d'Manéier vu Wäiss ugeholl, weder Südafrikaner nach Englänner. Eis Männer hu vill Joer am Prisong verbruecht. Wéi déi jonk Männer de Mark vum Chuck ugeschloss hunn, a mäi Papp kee Jong hat ze schécken, sinn ech gaang. Ech gouf e Rebell géint d'Südafrikaner. Ech gouf zweemol gefaangen an dunn eng Belounung fir meng Erfaassung ugebueden. Virun véier Méint hunn ech missen fortlafen. Eis Leit hunn mir gehollef a mech aus Zululand geschéckt. E Kader vu Söldner huet mir gehollef Mozambique penetréieren.
  
  
  "De Colonel Lister seng Eenheet," sot ech.
  
  
  "Jo, hien huet mech zesumme mat villen aneren verstoppt, mech iwwer d'Grenz geholl a mech vun de wäisse Zaldoten gerett."
  
  
  - Wéi huet de Wahbi dech kritt?
  
  
  "Ech war ënnerwee an den Haaptsöldnerlager mat engem klengen Détachement vun de Männer vum Colonel Lister wéi mir vu Wahbi Banditen attackéiert goufen. Ech hunn et fäerdeg bruecht ze flüchten, awer si hunn mech verfollegt an hunn mech an e Sklavelager geholl. Ech hunn dräi Méint do verbruecht. Hir Ae ware brennend. „Wa mir net entkomm wieren, hätt ech keng Woch do gedauert. Net méi.'
  
  
  "Wahbi konnt Iech während dësen dräi Méint net verkaaft hunn?"
  
  
  Si huet e raue Laachen gelaacht. "Hien huet zweemol probéiert, awer all Kéier hunn ech gekämpft wéi verréckt, an de Keefer géif mech net huelen. Ech war net genuch trainéiert. Also huet de Wahbi mech e bësse méi wäit geléiert. Virdru huet hien mir vill Männer ginn, vill Männer all Nuecht.
  
  
  "Entschëllegt," sot ech.
  
  
  "Nee," sot si séier. "Et ass Iech geschitt ..."
  
  
  Si huet geschüchtert. Ech hunn hir schwaarz Figur an donkel Burnousen gekuckt.
  
  
  "Et war och eppes anescht fir mech," sot ech. Ech hunn et beréiert a gefillt datt et vibréiert. Ech wollt hatt erëm, hei an elo, an ech wousst datt si mech och wollt.
  
  
  "Ech si frou, datt ech hien ëmbruecht hunn," sot si an enger Stëmm, déi zu engem Knascht vu Péng verwandelt huet. "Hie gouf vun all de Wäiss geschützt, vun alle Säiten vun der Grenz. Och Schwaarz hunn Ähnlechkeeten mat him. Swazis, al Cheffen an Duerfeeler hunn him hir Meedercher verkaaft. Och ënnert den Zulukraals, fir Geld a Muecht.
  
  
  Et war Haass an hirer Stëmm, awer och soss eppes. Si huet esou geschwat fir net ze denken, net ze fillen. Si huet iwwer de Prënz Wahbi geschwat fir net iwwer soss eppes ze schwätzen.
  
  
  "Do ass eppes geschitt," sot ech. - Indula? Do ass eppes mat dir geschitt.
  
  
  Ech hunn hatt beréiert a si ass fortgaang. Net wäit, just e puer Zentimeter, vläicht manner. Si sot eppes, awer net ganz kloer.
  
  
  "Jo," sot si. "Do ass eppes geschitt, wat ech nach ni gefillt hunn. White Mann an et geschitt souwisou. Awer dëst kann net erëm geschéien."
  
  
  'Firwat net?'
  
  
  "Well ech et ze vill wëll," sot si. Si huet hiert Gesiicht op mech gedréint, wéi eng donkel Plaz an der Nuecht. "Ech hunn dee béisen Araber ëmbruecht, well hien mech mat fofzeg Männer vernüügt." ..a well ech mech mat him verléift hunn. Ech hunn entdeckt datt ech zevill Sex genéissen, Nick. Ech hunn gär wat Wahbi mech gemaach huet. Ech schummen mech.
  
  
  "Mat all de Männer?"
  
  
  - Net wéi Dir, mä déi meescht Männer - jo.
  
  
  - Dir sidd duercherneen, Indula. Vläicht schwätze mer méi spéit.
  
  
  "Vläicht," sot si. 'Jo méi spéit. Elo musse mir raschten.
  
  
  Wéckelt sech an engem brennen, si huet sech geluecht. Ech leien mech nieft hatt. Ech wollt hatt nach ëmmer. Awer Dir hutt déi Momenter, wou Dir d'Fra d'Saachen op hir eege Manéier muss loossen. Si hat hir eege Schluecht. Ech war geschlof.
  
  
  Ech sinn erwächt kuerz virun der afrikanescher Sonnenopgang. Ech hu mech kal an numm gefillt, awer et war keng Zäit fir ze zécken. Indula ass direkt no mir erwächt. Mir hunn déi lescht vun de Beeren giess, déi si gepickt huet a si weider südlech.
  
  
  Géint Mëtteg war d'Sonn héich wéi mir d'Grenz iwwergaang sinn an Zululand ukomm sinn. D'Indula schénge säi Tempo méi séier ze maachen. Si huet op mech gelaacht, wéi wann si op eemol manner geschummt vun hire Besoinen an hirem eegene Land gefillt. Ech hunn zréck gelaacht, awer bannen hunn ech grouss Besuergnëss gefillt an hunn d'Ëmgéigend weider beobachtet. Elo kënnen hir Frënn einfach meng Feinde ginn. Ech wäert geschwënn erausfannen.
  
  
  Fënnef Männer si bei eis duerch den nidderegen Ënnerwuessen ukomm, mat Ravinen an aner Ofdeckungen. Si wollten net gesinn, mee ech hunn se souwisou gesinn. Ech hunn se virun Indula gesinn, ech sinn méi laang an dësem Geschäft. Si waren Rebellen, Partisanen, et war keen Zweiwel doriwwer. Gewéinlech Dierfer droen keng Waffen a Pangas, droen Uniformen zesumme mat alen Zulu Krichskleeder, a rutschen net mat offensichtlechen Intentiounen duerch den Ënnerwachstum.
  
  
  "Indula," sot ech.
  
  
  Si huet se gesinn a lächelt. - "Eis Männer." Si ass virgaang an huet geruff. 'Salomon! Osebebo! Ech sinn et. Indula Miswane!
  
  
  Ee vun hinnen huet gefrot: "Wien ass et dee mam Indula Misvane reest?"
  
  
  "E Frënd aus engem wäitem Land", sot d'Meedchen. "Ouni dëse Frënd wier ech nach ëmmer an den Hänn vum Sklavebesëtzer Prënz Wahbi."
  
  
  Si sinn all lues a lues op eis komm. Ee vun de Männer sot: "Et gi Rumeuren am ganze Land datt de béise Prënz Wahbi dout ass. Wësst Dir iwwer dëst, Indula?
  
  
  "Ech weess," sot d'Meedchen. - Mir hunn hien ëmbruecht. Ee vun deenen anere sot: "Dëst ass en Dag vu Freed fir Zululand."
  
  
  "En aneren Dag wäert geschwënn kommen," sot en aneren.
  
  
  "Den Dag wou Chaka erwächt," sot Indula.
  
  
  Deen éischten, dee geschwat huet an ni seng Aen ee Moment vu mir ofgeholl huet, huet elo dem Indula gewénkt. Hie war kloer de Leader vun dëser Rebellegrupp.
  
  
  "Dir schwätzt fir Äre Frënd, an dat ass gutt," sot hien. Hie war e klengen, dënnen Zulu mat déidlechen Aen. "Awer mir nennen hien nach kee Frënd." Fir elo bleift hien bei eis. Komme mer zréck an eise Kraal. Anerer wäerten eis matmaachen. Indula huet ugefaang ze protestéieren. "Dir vertraut mäi Frënd Solomon Ndale net?" Wéi wann et net genuch ass datt ech fir hien schwätzen an datt hien de Wahbi ëmbruecht huet a mäi Liewen gerett huet. Da wësst datt hien ass. ..'
  
  
  Ech hunn hatt ënnerbrach, se all mat engem Laachen gekuckt. "Ech stëmmen mat dem Chucky senge Jongen ze bleiwen." Et ass schlau Iech selwer ze iwwerzeegen datt eng Persoun e Frënd ass ier Dir him e Frënd nennt.
  
  
  Déi véier vun hinnen schéngen beandrockt. Awer Indula huet iwwerrascht ausgesinn, wéi wann se gemierkt hunn datt ech hatt ofgeschnidden hunn. An de Leader, Solomon Ndale, huet mech verdächteg ugekuckt. Hie war keen Idiot. Hien huet kee vertraut. Ech hu misse riskéieren d'Indula e bëssen ze alarméieren ier si him gesot huet datt ech bei hinnen wier. Ech hat keng Ahnung wat se vun AX gemengt.
  
  
  Awer d'Indula huet sech selwer zréckgetrueden, an de Solomon Ndale huet mech gefrot fir mat hinnen ze kommen. Mir plécke de Wee duerch d'Ënnerwachs bis mir an eng déif Ravin mat engem klenge Paddock drënner kommen. Ongeféier fofzéng Männer an e puer Fraen sinn tëscht de siwe ronnen Hütten an der stahnlecher Hecke gaangen.
  
  
  Den Indula an de Solomon Ndale hu sech mat den eelere Männer konferéiert, an dunn ass den Indula zréck a wénkt an d'Hütt.
  
  
  "Si waarden op sech ze treffen. Mir waarden do.
  
  
  Ech sinn duerch déi niddereg Ouverture gekrabbelt an hunn mech op d'Stréibett mat Indula gesat. D'Bett schéngt ze beweegen. Et war eigentlech bewegt, mat Kakerlaken infestéiert. Indula schéngt näischt ze mierken; si war kloer un de Schwieregkeete vun der Zulu-Hütt gewinnt. Ech hunn d'Kakerlaken vergiess wéi meng Ae sech un d'Däischtert ugepasst hunn. Mir waren net eleng.
  
  
  Op der anerer Säit vun der Hütt souzen dräi Leit. Ee vun hinnen war en ale Mann mat roude Turacofiederen an d'Hoer gestoppt: e Swazi-Chef. Déi zweet war eng Zulu Fra mat engem breeden Afro, mat engem Seidekleed un, mat enger Goldmedaillon op der Schëller befestigt. Déi drëtt war e Mëttelalter Mann mat de Marquage vun engem Shangan Assistent Chef. Et huet ausgesinn wéi eng Versammlung vu mëttlere Rebellenkräften.
  
  
  Den ale Zwazi huet fir d'éischt geschwat, wéi säin Alter verlaangt. "Ass de wäisse Mann ee vun eis, Indula?"
  
  
  Hien huet Swahili benotzt anstatt Siswati, wat mech erlaabt huet him ze verstoen. Hie war héiflech fir mech.
  
  
  "Hien ass e mächtege Frënd deen eis vu wäitem hëlleft," sot Indula. Si huet de Shangan gekuckt. - Ass den Dag no?
  
  
  "An der Géigend," sot Shangan. "Et gi gutt wäiss Leit."
  
  
  "Elo waarden mir op gutt Wäiss", sot d'Fra. Si huet Englesch benotzt. Si war Zulu, awer si war nach méi héiflech fir mech, obwuel hiren Akzent staark war. Hir Seidmantel a Goldmedaillon hunn uginn datt si eng wichteg Persoun war. Hir breet-Nues Gesiicht, donkel Aen a glat schwaarz Haut kéint jiddereen an hir drëssegjärege oder véierzeger Joeren ginn. Awer Zulu Fraen ginn fréi al, an ech schätzen datt si ongeféier drësseg war.
  
  
  - Wäert Äre Mann kommen? - gefrot Indula.
  
  
  "Hie kënnt," sot d'Fra. "An eng nach méi wichteg Persoun. Deen, deen eis alles iwwer d'Portugisen erzielt.
  
  
  Ech hu probéiert keen Interessi ze weisen, awer mäi Bauch ass gefall - si muss op déi onbekannt Rebell an der mozambikanescher Regierung referéiert hunn. Mäin Zil. Dëst kéint meng Chance ginn. Ech hat en Dolk an e Gewier, dat ech vun der Garde Wahbi geholl hunn.
  
  
  Ech hu probéiert zoufälleg ze schwätzen. "Ech hunn héieren datt en héije Beamten a Mosambik Iech hëlleft. Kënnt hien heihinner?
  
  
  Si huet mech verdächteg fir eng Zäit gekuckt. 'Vläicht.'
  
  
  Ech hunn et lassgelooss, awer d'Fra huet mech weider gekuckt. Si huet staark ausgesinn. Nach jonk, awer kee Meedchen méi; net e Meedchen wéi Indula, mat muskuléis Waffen an engem flaach Mo. Et war eppes an hirem Bléck, an hirem Gesiicht, an der Aart a Weis wéi se ausgesinn huet. .. Et war waarm an der Kabine. Ech konnt d'Kakerlaken fillen, déi ënner mir beweegen, a meng Nerve ware gespannt beim Gedanke wéi ech dee Beamten ëmbréngen an ëmmer nach fortkommen. Vläicht war dat et, oder vläicht hunn ech op eemol verstanen wat mat dëser Zulu Fra geschitt ass: Si huet mech un Deirdre Cabot erënnert. Op eemol hunn ech mech schwaach an übel gefillt. Ech hu missen aus dëser Hütt eraus.
  
  
  Et war geféierlech. Ech war nach net voll vertraut, a verloosse géif als Beleidegung geholl ginn. Mee ech hu missen e Risiko huelen. De Gedanke vum Deirdre, un d'Blutt, deen aus hirem Hals déi Nuecht op der Flossbank erausgeet. .. Ech erwächen.
  
  
  "Ech brauch frësch Loft, Indula." Sot hinnen eppes.
  
  
  Ech hunn net op eng Äntwert gewaart. Ech sinn duerch d'niddereg Ouverture gekrabbelt a stoungen do, déif am Sonneliicht otem. Vläicht war et just d'Hëtzt oder d'Kakerlaken. Wat och ëmmer et war, et huet mäi Liewen gerett.
  
  
  Keen huet mech an der Sonn gemierkt. Et war keen aus dem Duerf nieft mir. Ech hunn ëm d'Zulus gekuckt an hunn se um Rand vum Paddock gesinn, déi kommend Kolonn vu Männer kucken.
  
  
  Kolonne vu Wäiss a gréng Kleeder. Mercenary Kader. Dës waren déi op si gewaart. Söldner gefouert vum Colonel Lister. Ech hunn d'Läich vun engem Spuenier virun mir gesinn.
  
  
  Si ware wahrscheinlech do fir mat engem Rebellenbeamten aus Mosambik ze treffen. Awer elo hat ech keng Zäit doriwwer ze denken. Dës Hütt verloossen huet mir eng Chance. Ech hunn et benotzt. Ouni ee Moment ze zécken, hunn ech mech ëmgedréit, ëm d'Hütt gaang a sinn an d'Stärenzait hannendrun gelaf. Do hunn ech e Passage mat engem Messer geschnidden an an eng déif Ravin gelaf bis ech aus der Siicht war.
  
  
  
  
  Kapitel 13
  
  
  
  
  
  Ech hunn net opgehalen, bis ech aus der Schlucht, déif an d'Ofdeckung vum décke Ënnerwachstum war. Et war nach fréi am Nomëtteg, an d'Ënnerbriech war net dee beschten Ënnerdaach fir souwuel d'Zulus wéi och d'Söldner ze vermeiden, awer wann et eng Chance war.
  
  
  Meng Aufgab war nach ëmmer de Rebellenbeamten ëmzebréngen.
  
  
  Ech hunn e klengen Hiwwel fonnt, deen mat dichten Ënnerwuessen iwwerwältegt ass. Do hunn ech mech sou déif wéi ech konnt gehackt an de Paddock an der Ravin gekuckt. De Colonel a seng Patrouille hunn de Paddock erreecht, an d'Zulus hunn laut gejubelt. Ech hunn de Solomon Ndale nieft dem Lister gesinn, an no uewen gesinn ech d'Indula an d'Zulu Fra aus der Hütt kommen, wou ech grad souz. D'Zulu Fra koum no bei Lister. Si war op hire Mann gewaart. Kee Wonner, datt si Seid a Gold huet. Ech hunn hatt vergiess.
  
  
  Indula huet sech ëmgekuckt. Ech hunn hatt gesinn mat Solomon schwätzen. Béid hunn sech ëmgekuckt, allebéid gesicht. D'Zulu Fra sot eppes. De Colonel Lister huet sech ëmgedréit. Ech hunn hien gesinn, wéi hie rosen mat senge Männer schwätzt an dunn ëm d'Korall gekuckt. Ech brauch net ze héieren wat geschitt ass. Lister geduecht ech war dout wéi Krokodil Iessen am Floss. Oder op d'mannst erdronk. Elo wousst hien, datt ech lieweg wier, an hie géif seng dräi Doudeger erënneren.
  
  
  Ech hunn de Solomon an den Indula gesinn, déi d'Zulu-Rebellen Uerder ginn. De Lister ass op seng Patrouillen gaangen. An e puer Momenter wäerte se gesinn, wou ech duerch d'Zeit gebrach sinn. Ech hu gezéckt; all meng Erfahrung huet mir gesot sou séier wéi méiglech ze verloossen, awer gläichzäiteg hu se mir gesot datt wann ech et fäerdeg bréngen se ze vermeiden, ech hätt d'Chance dee Beamten ëmzebréngen. Wann ech fortgelaf wier, hätt ech ni d'Chance kritt hien ze schéissen. Wann ech net gelaf wier, hätt ech ni méi erschoss.
  
  
  Alleng, ënnert der spatzen Vegetatioun, an hirem Land hat ech net vill Chance. Ech sinn gelaf.
  
  
  Muer ass en aneren Dag. Et war nach en Dag ze goen, ausser mäin Doud huet meng Missioun e gewëssen Erfolleg gemaach. Et war kee séchere Succès hei fir mäi Suizid ze berechtegen, also sinn ech geflücht.
  
  
  Ech hat eng gutt Virsprong a si hu keng Autoen. Och wann et hiert Land war, war ech besser trainéiert. Spéider konnt ech un de Colonel Lister an den Deirdre denken. Ech hunn d'Stäre profitéiert, suergfälteg duerch d'Nuetsunderwachs beweegt. Ech hunn d'Dierfer vermeit an, nodeems ech den Dschungel a Mangrovesümpfe erreecht hunn, sinn ech Richtung Küst gaangen. Et war eng laang, lues Rees.
  
  
  Ouni Ausrüstung war de nootste Kontaktpunkt mat der AH bei Lorengo Marques. Et wier net einfach. Ech hat keng Hëllef vun de Portugisen erwaart. Ech war e Feind Agent, e Spioun fir si wéi och fir een aneren.
  
  
  Ech hu fir eng Stonn an engem huel Log geschlof wann d'Zulus an der Nuecht laanschtgoungen. Zéng Leit hu wéi schwaarz Geeschter ausgesinn, an och am Moundliicht hunn ech de Solomon Ndale erkannt. Si hunn mech esou wäit verfollegt. Si ware gutt an determinéiert Tracker. Dës Kéier war alles sérieux. Kee Wonner, datt déi wäiss Käpp zu Lissabon a Kapstadt sech Suergen hunn.
  
  
  Wéi se passéiert sinn, hunn ech aus dem Logbicher geschloen an si gefollegt. Et war déi sécherste Plaz wou ech kéint sinn. Op d'mannst hunn ech geduecht. Ech war bal fatal falsch.
  
  
  De Mound ass ënnergaangen. Ech sinn hinnen op hir schwaach Kläng gefollegt, a wann dësen Däitschen net ausgefall wier, wier ech net vill méi wäit komm.
  
  
  "Himmel".
  
  
  Et war eng Explosioun vu Séilen manner wéi zwanzeg Meter lénks vu mir. Eng roueg däitsch Stëmm, e Gejäiz vu Schrecken, well hien an e Bam gerannt ass an d'Zéih gestoppt huet oder esou. Ech sinn an de Sumpf bis op meng Aen gefall, sou liicht ootmen wéi ech konnt, a waart. Ech gefillt se ronderëm mech an der schwaarz Nuecht. D'Söldner, eng grouss Patrull, schwammen d'Dschungel an d'Sümpfe wéi eng SS-Eenheet an de schneege Ardennen.
  
  
  Si schwiewen wéi Dämonen, hir gréng Kleeder wäiss vu Dreck. Rou, déidlech Geeschter, déi fléien Hollänner, zwee vun hinnen esou no, datt ech hir Féiss beréieren konnt. Si hu sou gespannt ausgesinn, datt se mech net gemierkt hunn. Si hunn ni erofgekuckt.
  
  
  Ech hunn ënner Waasser bis zu menger Nues gewaart. Lues a lues an de Sumpf verschwannen, si si mir passéiert.
  
  
  Ech waarden. Waasser koum an d'Oueren, d'Nues an de Mond, awer ech hunn weider gewaart.
  
  
  Eng zweet Linn vu Geeschter Söldner koum bal honnert Meter no der éischter. Eng al däitsch Arméi Taktik, haaptsächlech an dichte Bëscher benotzt. Eng al Method, awer effektiv. Wéi e gejote Réi oder e Kanéngchen, ass et bal onméiglech fir e gejote Mann onbeweeglech ze bleiwen wann de Feind passéiert ass. En irresistible Wonsch erop ze sprangen an an déi aner Richtung ze lafen: riicht op d'Waffen vun der zweeter, feindlecher Linn.
  
  
  Ech hunn dem Drang widderstoen an en zweete Kéier widderstoen. Et war nach eng drëtt Linn lénks, e Grupp vu stille Scharfschützen hannendrun. Ech hunn eng hallef Stonn am Ënnerstand gewaart. Dunn hunn ech mech ëmgedréint a sinn erëm Richtung Ufer gaang. Ze laang waarden ass och geféierlech;
  
  
  Elo sinn ech méi séier gaang. Duerch d'Zuel vun de Söldner hunn ech ugeholl datt se op hiren Territoire zréckkomm sinn. D'Haaptduerf muss iergendwou an dësem Sumpf gewiescht sinn. An dem Zulu wier ech méi sécher wann ech Kaméidi maachen wéi wann ech probéiert roueg ze sinn. Mat sou vill Zaldoten déi no mech sichen, stéiert de Kaméidi se manner wéi d'Kläng vum nervöse Fidgeting. Ech hunn e Choix gemaach, Risiken fir Geschwindegkeet geholl an gehofft datt ech richteg war.
  
  
  Ech hunn et gemaach. Ech hunn donkel Figuren op engem klengen Opstieg am Mangrovesump gesinn. Eng déif Stëmm huet eppes op Zulu geruff. Ech wousst genuch iwwer de Bantu fir ze wëssen datt et en Uruff war, eng Fro. Ech hunn rosen op Däitsch geäntwert:
  
  
  "E Schwäin huet zwee vun eise Männer e puer Meilen vun hei ëmbruecht. Major Kurtz huet him bal an Eck geschoss. Ech bréngen Handgranaten, séier! †
  
  
  Ech war presséiert, net ophalen. Si haten keng Luuchte fir mech ze verfollegen an déi eenzeg Däitscher, déi se an der Géigend kennen, waren Söldner. Ech hunn héieren datt se duerch de Sumpf zréckkommen. De Wee virun mir sollt kloer sinn.
  
  
  D'Roserei vu virun e puer Deeg - Deeg déi elo wéi Woche ausgesinn hunn - huet erëm a mir geréiert. Ech war no beim Lister säi Sëtz. Elo, am Sumpf, op d'Juegd no e puer onsichtbare Kaméidi, konnt ech ganz einfach vill méi kréien. Ee op enger Zäit. Mee ech géif elo keen ëmbréngen. De Colonel Lister war bereet fir mech just dat ze maachen, mech ze fannen an ze streiken.
  
  
  Also hunn ech de Wee sou séier wéi ech konnt duerch de Sumpf gemaach a sinn direkt op d'Ufer gaang. Eemol do hunn ech d'Stad gesicht a kontaktéiert den AH.
  
  
  D'Sumpen hunn Plaz fir üppig Dschungel ginn, an duerno Palmen a Küstesavannen. Wéi d'Sonn opgestan ass, sinn ech ënnert de Palmen erausgeklomm an op déi propper wäiss Plage. D'Awunner hunn hir Netzer an d'Mier gegoss, a méi wäit am bloe Waasser hunn ech eng kleng Flott vu Fëscherboote gesinn, déi op d'Fëscherplaze méi wäit aus dem Küst gaange sinn. Ech war sou laang am Banneschte vum Land, ënner Sumpf, Dschungel an dréchene Bëscher, datt et wéi eng Zort ongewéinlech Wonner ausgesinn huet. Ech wollt dran tauchen a schwammen. Vläicht wäert ech iergendwann Zäit fir Wonner an e puer Schwammfäegkeeten hunn, awer déi Zäit ass nach net komm. Net a menger Firma.
  
  
  Ech hunn de Liichtfliger héieren ier et a menger Siichtlinn koum. Rutsch niddereg iwwer de Buedem, hien ass op mech komm. Hien huet sech schaarf gedréint an ass an déi selwecht Richtung geflunn, vun där hie koum. Ech hunn seng Nummerplacke gesinn a wousst wat et heescht.
  
  
  Scout vun der portugisescher Arméi. An duerch d'Manéier wéi hien mech ukomm ass, hunn ech gemierkt datt hien no mech gesicht huet. Ech war wahrscheinlech dem Khalil al-Mansur gemellt ginn, déi an der Regierung, déi vum Sklavenhändler bezuelt goufen, an déi portugisesch Patrull war net wäit hannert dem Scout.
  
  
  Patrull war net eppes, mat deem ech op enger oppener Plage an d'Schluecht goe wollt. Ech hu mech tëscht de Palmen zréckgezunn a sinn virsiichteg no Norden gaang. De Lorengo Marquez huet missen iergendwou an der Géigend sinn.
  
  
  Géint zéng Auer hat keng Patrull mech fonnt, an déi wuessend Zuel vun de Bauerenhaff a Plantagen huet uginn datt ech an eng bewunnt Regioun eragoen. Endlech erreecht ech d'Zivilisatioun: eng geplatzt Strooss. Ech hunn ugefaang no engem anere Pilier vun der moderner Zivilisatioun ze sichen - den Telefon. Wann ech net esou midd gewiescht wier, wier ech vun dësem Bild aus dem Laachen ausgebrach: virun manner wéi sechs Stonne sinn ech an engem Sumpf gejot ginn, sou primitiv a wëll wéi et zënter dausend Joer war - vu Stammleit mat Speer gejot. Elo sinn ech laanscht eng geplatzt Strooss gaangen an no engem Telefon gesicht. Afrika haut!
  
  
  Ech hunn mäin Telefon an enger Glaskammer direkt nieft der Strooss fonnt, wéi e klengt Stéck vu Lissabon. Vun der Informatioun hunn ech d'Nummer vum amerikanesche Konsulat zu Lourenco Marquez geléiert. Datt ech ugeruff hunn, huet e Code Wuert ginn, wat AH identifizéiert. Zwou Sekonnen méi spéit war de Konsul schonn um Telefon.
  
  
  "Ah, Här Morse Mir waarden op Är Uruff.
  
  
  "Merci, Konsul," sot ech an hunn opgehang.
  
  
  - Ech bedaueren deng Schwëster. Dëst bedeit datt all Häll um Konsulat lassgebrach ass. Ech hu missen ophänken an erëm genee dräi Minutte méi spéit ruffen, an hien huet mech um Telefon geruff, deen de Scrambler ugeschloss huet. Ech hunn dräi Minutten erof gezielt an erëm ëmgedréit. Mir hunn et direkt opgeholl.
  
  
  "Oh mäi Gott, N3, wou waart Dir? Nee, sot mir net. Mir kruten de Bericht vun Ärem Doud zesumme mat der N15; dann e Bericht datt Dir erëm lieweg sidd vun engem arabeschen Thug, dee seet datt Dir de lokalen arabesche Prënz ëmbruecht hutt. Rapporten datt Dir mat Rebellen an dräi Länner zesummegeschafft hutt an Rebellen an dräi Länner attackéiert hutt; datt Dir Är eege Arméi opgeriicht hutt an datt Dir ënner Ärer eegener Kraaft op de Mound geflunn sidd.
  
  
  "Ech war beschäftegt". - sot ech dréchen.
  
  
  - Ma, Dir kënnt net heihinner kommen. Ech hunn eng Trottoir patrouilléieren hei. Deen Araber deen Dir ëmbruecht hutt war wichteg. Mir kënne besser maachen. ..'
  
  
  - Op Ärem Trottoir? Wéi vill sinn et?' - Ech hu geknipst.
  
  
  'Wat ass de Rush? Gutt, op d'mannst een Dag oder zwee.
  
  
  Ze laang. A klenge Kolonialstied hunn d'Militär a Police onlimitéiert Muecht. Si hunn d'Konsulatlinn geklappt an, gekrasch oder net, den Uruff direkt duerch d'Telefonsfirma Sëtz verfollegt. A fënnef Minutten, oder souguer manner, wësse si wou d'Gespréich hierkënnt, an ech wäert vun Zaldoten ëmgi sinn.
  
  
  Ech sot: 'Meld Iech bei AH, Muer de Mëtteg.'
  
  
  Ech war schonn aus dem Stand verlooss an sinn hallef duerch déi éischt Rei vun Haiser gaang, an de Konsul huet wuel nach op där anerer Säit gemummt. Ech war grad an den Ënnerdaach vun den éischten Haiser erakomm, wéi déi éischt Jeep Richtung Telefonstand gerannt ass. Zaldoten a Polizisten sprangen eraus an hunn ugefaang aus dem eidelen Telefonsstand ze verspreet wéi d'Offizéier hir Befehle rosen geruff hunn. Ech konnt net waarden fir hir Effektivitéit ze bewonneren. Ech sinn aus dem Wee sou séier wéi ech konnt. Een an der mozambikanescher Regierung war erschreckt vun deem wat de Wahbi mir gesot hätt, oder meng Rebellebeamte wollt mech viru laanger Zäit dout. Wahrscheinlech souwuel. All Säiten hunn no mech gesicht. Dëst huet mech rosen gemaach.
  
  
  Wéi ech den Ozean erreecht hunn, huet eng aner geplatzt Strooss mech Süden bruecht. Meng Zäit war lafen aus. Ech hunn no engem méi séieren Transportmëttel gesicht an et fonnt an engem Camion, deen op der Säit vun der Strooss bei engem Kiosk geparkt war. De Chauffer huet d'Schlësselen mat bal vollem Tank verlooss. Hien huet gejaut a gejaut wéi ech südlech gefuer sinn. Ech hu just gehofft, datt d'portugisesch Arméi nach net un Stroossespären geduecht huet an datt déi lescht Plaz, wou ee sech géif erwaarden, op der Festung vum Prënz Wahbi war.
  
  
  Ech sinn aus dem Camion geklommen wéi déi geplatzt Strooss eriwwer war. Ech hu keng Barrièren gesinn. Si hunn ni emol gedreemt datt ech südlech géif goen. Wéi et däischter gouf, war ech erëm am Sumpf. Hie gouf do bal wéi en ale Frënd; eng Persoun gëtt un alles gewinnt. Mee ech hu mech nach net getraut ze relaxen, op d'mannst nach net.
  
  
  Mat engem Web vun Intrig, Bestiechung a perséinlech Interessen bannent der Regierung, Wahbi d'Leit woussten schonn, datt ech mam Lorengo Marquez war; souwuel d'Rebellen wéi och de Colonel Lister woussten dat wahrscheinlech och. Si hunn net erwaart datt ech hei zréck kommen. Ech hat e puer Stonne Virsprong, mee de Camion géif fonnt ginn, a si wäerten alles een nom aneren erofsetzen, a moies applaudéiere se a ruffen no mir.
  
  
  Also war et esou. Ech hunn e puer Stonnen geschlof an dunn westlech Richtung Wahbi seng Festung a Sklavelager gaang.
  
  
  Déi éischt Eenheet, déi ech begéint hunn, war eng portugisesch mobil Patrull, déi laanscht déiselwecht Strooss no Westen ënnerwee war wéi ech. Ech hat keng Angscht virun hinnen. Si wäerten d'Strooss net verloossen an an d'Sumpfe goen, net fir d'Rebellen, de Lister an d'Araber ronderëm. Mee et wäert mech am Sumpf halen, an et wäert déi aner fir mech nach méi geféierlech maachen.
  
  
  Ech begéint déi éischt Söldner Patrull zwanzeg Kilometer vum Prënz Wahbi Territoire. Si sinn Ost geplënnert, an ech hunn wéi eng verfault Biren un engem Bam hänke gelooss, bis se passéiert sinn. Si kommen zréck.
  
  
  Ech si ronderëm südlech bis ech d'Zulu-Rebellen fonnt hunn. Si hunn an engem oppene Feld, ausserhalb vum Sumpfgebitt, campéiert.
  
  
  Dat huet mech gezwongen, erëm an den Nordwesten ze goen, während d'Araber am Ae gehalen hunn, wat hei geschitt ass. Si ware vläicht déi gréisste Gefor. De Khalil al-Mansour huet ausgesinn wéi wann hie seng Saache wousst. Et war en ale Fuuss, an dëst war säin Territoire. Déi eenzeg, déi mir net gefollegt hunn, waren d'Swazis. Et huet mir kee Rou ginn. Wann eppes schief gaang ass an ech misst op dës Manéier flüchten, da waarden se wuel op mech un hirer Grenz.
  
  
  D'Araber hunn endlech meng Spur fënnef Meilen vun der wäissgewäschter Dschungelfestung fonnt. Vun do un war et eng Lafcourse. Ech hunn et verschwonnen a si hunn mech gespaart. Vläicht hunn all Parteien sech gehaasst a wahrscheinlech net matenee geschwat; awer roueg woussten si all, datt si mir Doud a Begriefnis gewënscht hunn. Fir de Moment wäerten se sech ignoréieren. Ech dauchen, rennen a sprangen an dësem Dschungel hin an hier, wéi e Billiardball an dräi Këssen. Ech hat net vill Zäit. Hätt den Hawk mäi Message kritt?
  
  
  Ech hu missen de Söldner ëmbréngen, an dëst huet dem Lister en Hiweis ginn fir mech ze spären an ze verhënneren datt ech Norden oder Osten flüchten.
  
  
  Wéi ech mäi Gewier géint zwee Araber ongeféier ee Kilometer vum Sklavelager hu misse benotzen, dee Moment wou ech mech ze no un d'Strooss geworf hunn, si si fir den Echo komm, ier se gestuerwen ass.
  
  
  Dunn huet meng Schëller ugefaang ze brennen.
  
  
  En Noutsignal, awer ass et ze spéit? Meng Rettung war méi wéi ee Kilometer ewech, mä si waren all schonn op mengem Schwanz. Ech hunn an den Himmel gekuckt an hunn en Helikopter gesinn, deen an niddrege Kreesser iwwer e Fielsvirschlag mat Vue op den Dschungel kreest.
  
  
  Kann ech dat maachen? Meng Verfolger konnten och den Helikopter gesinn.
  
  
  Ech sinn um Enn vum Hiwwel erreecht an hunn ugefaang erop ze klammen. De Khalil al-Mansur a seng Araber hunn mech gesinn. Kugelen hunn ronderëm mech geschloen, wéi ech an de Schapp gelaf sinn, wou den Helikopter seng Seelleeder erofgesat huet. Eng Kugel huet mech an d'Schëller getraff an déi aner huet mäi Been gegraut. Ech sinn gefall. Ech sinn erëm op d'Been gesprongen, d'Araber ware fofzeg Meter ewech.
  
  
  Ech hunn hir Zänn gesinn wéi de ganze Fielsstéck ënner hinnen explodéiert ass. E grousse Krees vun explodéierende Fielsen a Stëbs; sécher mat mir an dësem Krees, AH! Déi schrecklech Effizienz huet mech erëm erstaunt. Ech hunn eis Agenten net emol gesinn, déi dëse Fielsgeschoss opgeblosen hunn, awer ech hunn d'Trap gesinn. Ech hunn et gegraff an ugefaang ze klammen, wéi den Helikopter séier Héicht gewonnen huet an ugefaang huet sech ëmzedréien.
  
  
  Ech sinn an d'Kabine geklommen an do geluecht, schwéier otem. "Ma, N3," sot eng glat, nasal Stëmm. "Dir hutt wierklech alles ruinéiert, oder?"
  
  
  
  
  Kapitel 14
  
  
  
  
  
  Hawk perséinlech, an enger Tweedjacket, am Réck vum Helikopter.
  
  
  "Merci," sot ech. "Wéi geet et?"
  
  
  "Ech geet et gutt," sot hien dréchen. "De Problem ass wéi mir d'Saache vun hei aus viru féieren."
  
  
  Ech soot. - "Si hunn op eis gewaart. Söldner. Si hunn Deirdre ëmbruecht."
  
  
  "Et deet mir leed iwwer d'N15", sot den ale Mann.
  
  
  "Een huet hinnen en Tipp ginn," sot ech. "Een an der Regierung vu Mosambik oder vläicht Lissabon."
  
  
  "Ech gesinn och keng aner Äntwert," huet den Hawk zouginn. - Ma musst Dir wierklech dësen arabesche Prënz ëmbréngen? All Häll ass lassgaang.
  
  
  "Ech hunn hien net ëmbruecht, awer ech wënschen ech kéint."
  
  
  "Keng Priedegt, N3," huet den Hawk geklappt. Ech brauch kee Kräizzuch. Dëse Prënz ëmzebréngen war e Feeler. Dëst huet eis Relatioune mat Lissabon verschlechtert."
  
  
  — Gefällt se de Sklavenhändler do?
  
  
  "Anscheinend war hien nëtzlech, a si hunn eis net gär datt mir iwwer seng Aktivitéiten wëssen, besonnesch well hien säi Gewënn mat koloniale Beamten gedeelt huet. Dir hutt se gezwongen eng grouss Botzen ze maachen an en Enn vun dëser Praxis ze maachen. Dëst rosen se zu enger Zäit wou se vulnérabel fir Kritik sinn.
  
  
  "Super," sot ech.
  
  
  "Net fir eis. D'Rebelle wäerte vill Kaméidi doriwwer maachen. Lissabon muss tatsächlech eppes doriwwer maachen, déi ganz Kolonialmaschinn auswëschen, an dat wäert hir Sympathie fir eis eescht ënnergruewen.
  
  
  "Wat wësst Dir iwwer de Colonel Carlos Lister?"
  
  
  "Gutt Zaldot. Am sowjetesche Service, awer elo schafft hei fir d'Rebellen. Hien huet déi bescht Arméi hei, hien schléit jiddereen, vläicht souguer d'Portugisen.
  
  
  - Kann ech hien ëmbréngen?
  
  
  "Nee," huet den ale Mann op mech geklappt a mech hefteg ugekuckt. "Mir mussen alles hei ausbalancéieren a Gläichgewiicht ubidden."
  
  
  "Hien huet de Deirdre ëmbruecht."
  
  
  "Nee," sot den Hawk kal wéi den Helikopter niddereg iwwer d'Bierger am Norden geflunn ass. "Hien huet seng Aarbecht gemaach. Mir hunn hir ëmbruecht, N3. Mir hunn e Feeler gemaach andeems mir eis Pläng ofginn.
  
  
  Ech hunn him gekuckt. - Gleefs du dat wierklech?
  
  
  "Nee, Nick," sot hien roueg. 'Ech gleewen et net. .. Ech weess. An Dir wësst et och. Mir spillen hei keng Kannerspiller.
  
  
  Mir sinn hei mat der Zukunft vun der ganzer Welt. All Mann kämpft wéi e muss a mécht wat e muss. Deirdre wousst et och. Elo sollt Dir Iech besser mellen, mir hunn net vill Zäit.
  
  
  Ech hunn him weider gekuckt wéi den Helikopter vum Updraft an de Bierger spréngt. Nennt et de Stress vun de leschten Deeg. Well ech wousst datt hien richteg war an hie wousst datt ech et wousst. Mir sinn allebéid Zaldoten an engem Krich, en éiwege Krich deen net ëmmer sichtbar ass, awer ëmmer präsent ass. Iwwerliewe Krich. Wann ech de Colonel Lister ëmbruecht hunn, war et nëmme well hien de Feind war, net well hien Deirdre ëmbruecht huet. A wann d'Iwwerliewe vu mengem Land spéider gemengt huet mam Colonel Lister ze schaffen, da géif ech dat maachen. Da géif Deirdre eng Saach vun der irrelevant Vergaangenheet ginn, an ech wosst et. Nëmmen heiansdo war et désagréabel. †
  
  
  "N3?" - Hawk sot roueg. Fir trotz senger Effizienz a cooler, déidlecher Meeschterleeschtung vun der Aarbecht, ass hien och Mënsch.
  
  
  Ech hunn alles gemellt. Den Hawk huet alles op sengem eegene Bandrecorder opgeholl. Besonnesch Nimm. Dir wësst ni wéini en Numm vital ka sinn, eng Waff, en Austauschmedium, Dominanz.
  
  
  "Okay," sot hien, huet de Rekorder ausgeschalt, an den Helikopter huet e schaarfe Wend iwwer d'Bierger no Westen gemaach. "Ma, si wëllen nach ëmmer datt mir den Verrieder fir si ëmbréngen. Si soen, si hunn en neie Plang fir dëst ze maachen. Dir wäert eng Persoun treffen déi Iech all Detailer soen. Een aus Lissabon, Nick. Keen Numm, mee hien ass speziell, iwwer de Kolonial Gouverneur.
  
  
  'Wéini?'
  
  
  'Grad elo.'
  
  
  Ech hunn erof gekuckt an eng Buerg an de Bierger gesinn. Et kéint um Rhäin oder Tagus gewiescht sinn. Ech hat et do scho gesinn, eng Replika vun engem Schlass héich iwwer dem Tagus op engem Fielsgrat, deen aus der Mëttelalterzäit a Portugal staamt. Gebaut vun engem koloniale Baron oder jalous Affär Tycoon deen ni eng Buerg wéi dëst a Portugal hätt. Et war vun engem héijen Eisenzaun op engem Fielsspëtz ëmgi, an ech hunn uniforméiert Garde gesinn op den Helikopter.
  
  
  "Et muss ee Wichteg sinn," sot ech, an hunn op d'Radarantenne gekuckt, déi lues a lues ëm d'Buergsterrain gedréint huet, an op de Kampfjet, deen op der Pist hannert dem Schlass geparkt ass, eng Pist, déi déif an den Dschungel gaang ass.
  
  
  'Hien. Schwätzt just mat him a mellt mech méi spéit zréck," sot den Hawk. - Gitt.
  
  
  Den Helikopter hover just iwwer e verbreete Rasen, deen aus enger Fielsgebitt vu Jorhonnerte vu schwaarze Sklaverei ausgeschnidden ass. Ech sinn erof. Ech war direkt vun Zaldoten ëmgi. Si waren héiflech wéi gutt trainéiert Diplomaten a séier an energesch wéi Kommandoen. Ech erkannt d'Mark op der Uniform: Portugisesch Inspection Forces. Wéi ech an d'Schlass gefouert ginn, hunn ech en Hawk gesinn, deen op d'Küst fléien. Ech brauch net de Polaris Cruiser oder U-Boot ze gesinn fir ze wëssen wou et hi geet.
  
  
  D'Gäng am Schlass waren cool, elegant a roueg. Et war eng Loft vun immenser Desolatioun, wéi wann d'Schlass befreit wier, an eng rieseg Kraaft waart iergendwou an dëse Raim. D'Zaldoten hunn mech duerch d'Gäng gefouert an duerch eng Dier an en Uewenzëmmer, deen elo als Büro gedéngt huet. Dunn hunn se séier de Raum verlooss, an ech hu mech Gesiicht zu Gesiicht mat engem kuerze Mann fonnt, deen iwwer säi Schreifdësch mat sengem Réck op mech hänke gelooss huet. Hien huet sech net geplënnert an schéngt net ze wëssen datt ech am Raum war.
  
  
  Ech soot. - Wëllt Dir mat mir schwätzen?
  
  
  Säi Réck huet sech gespannt. Awer wéi hien de Bic virsiichteg niddergelooss huet a sech feierlech, bal majestéitesch gedréit huet, huet hien gelaacht. Dunn hunn ech hien erkannt. Lissabon muss ganz besuergt gewiescht sinn iwwer de méiglechen Opstand.
  
  
  'Mr. Carter," sot hien op portugisesch, wéi wann eng aner Sprooch ënner him wier, "sëtzt Iech."
  
  
  Dëst war weder eng Uerdnung nach eng Demande. Hien huet mech geéiert. Mir mussen och net ëmmer eis Alliéierten gär hunn. Ech souz. Hien huet seng Hänn zesummegeklappt wéi e Staatsmann aus engem anere Joerhonnert a goung lues duerch de Raum wéi hie geschwat huet. Seng déif Stëmm, beandrockend a senger Toun, huet am ganze Raum gekloert. Et war kloer datt ech net sollt ënnerbriechen bis ech de Privileg krut. Ech hat eng Saach him ze ginn: hien ass direkt op de Punkt komm, kee Geck.
  
  
  'Mr. Carter, mir hunn elo absolute Beweis datt den Opstand a véier Deeg geplangt ass. Dëst wäert geschéien dee Moment wou eise verréideren Beamten op der Televisioun erschéngt, seng Zesummenaarbecht annoncéiert an e Mut tëscht eisen Truppen verursaacht. Hie wäert och fir Opstand an dräi Länner ruffen: Mosambik, Swaziland an Zululand. Zu dësem Zäitpunkt wäerten all ausser ee vun de Rebellenkräften Attacken op Regierungsziler an den dräi Länner ufänken. Als paralyséierend Optakt attackéieren dem Colonel Lister seng Söldner eis knaschteg portugisesch Truppen an hirer Kasär just zwou Stonne ier de Verrieder sech selwer opgedeckt huet.
  
  
  Hien huet opgehalen ze goen an huet mech direkt gekuckt. "Dëst ass e ganz gudde Plang an et kéint funktionnéieren, besonnesch wann dem Lister seng Söldner et fäerdeg bréngen eis bescht Eenheet ze paralyséieren."
  
  
  - Awer Dir erwaart Iech datt Dir den Ugrëff repetéiere kënnt? - Ech sot et just zu der rietser Zäit.
  
  
  Hien huet geknackt a gewaart.
  
  
  Ech gefrot. - "Wat ass Äre Plang?"
  
  
  "Fir d'éischt wäerte mir eis ausgewielten Truppen aus der Kasär an e Lager vu fënnefanzechzeg Kilometer vun Imbamba transferéieren." Hien huet gelaacht an eng Zigare gebrannt. - Geheimnis, natierlech, nuets. A mir loossen eng fiktiv Arméi hanner. Keen weess dat ausser ech an d'Beamten.
  
  
  Ech hunn geknackt. Hien huet ugefaang hin an hier ze goen.
  
  
  "Zweetens wäerte mir Cape Town a Mbabane alarméieren."
  
  
  Et huet kee Wénkel gebraucht.
  
  
  "Drittens, ëmbréngen de Verrieder ier hie ka schwätzen." Hien huet seng Zigare studéiert. "Keng Wärtpflicht, keng Rebellioun. Dëst ass de Schlëssel.
  
  
  - Ass dat nach ëmmer meng Aarbecht?
  
  
  'Genau.'
  
  
  "Elo weess hien datt den AH no him ass, an hien huet sech ëmbruecht," sot ech. "Mir hunn et eemol verpasst an et wäert dës Kéier méi schwéier sinn."
  
  
  "Dir hutt gescheitert well Dir verroden sidd," sot hien. "Et wäert net erëm geschéien, well nëmmen ech weess datt Dir nach eng Kéier probéiert." Dir hutt him verpasst, well Är Efforten ofhänken dovun ofhänken, hien aus dem Zelt ze lackelen an hien z'identifizéieren.
  
  
  "Also ech brauch hien net méi z'identifizéieren?" - Wësst Dir wien dat ass?
  
  
  - Nee, ech weess dat net.
  
  
  "Ma verdammt, wat soll ech maachen? ..'
  
  
  - Ganz einfach, Här. Carter. Mir wëssen datt hien ee vun dräi Männer ass. Dir wäert se all ëmbréngen.
  
  
  Heiansdo fillen ech mech souguer e bëssen dreckeg op der Aarbecht a rësele wann ech drun denken wéi eise verstoppte Krich gefouert gëtt. 'All dräi? Fir een ze neutraliséieren?
  
  
  "Fir sécherzestellen datt den Verréider fällt, fir dat bal inévitabelt Blod ze vermeiden, mussen all dräi stierwen. Et deet mir leed, datt zwee trei Leit ëmbruecht ginn, mee wësst Dir net e bessere Wee?
  
  
  "Fannt hien iergendwéi. Et muss e Wee ginn.
  
  
  "Vläicht an e puer Méint, e puer Wochen. Mä mir hunn nëmmen e puer Deeg. Hien huet fir vill Joren ënner eis geschafft, a mir hunn nëmmen Deeg.
  
  
  Ech hat näischt méi ze soen. Dëst war seng Herrschaft. Fir alles wat ech weess, op d'mannst ee vun den onschëllegen Beamten war wahrscheinlech säi Frënd. Fir alles wat ech wousst, vläicht och e Verréider. Ech waarden. Och hien huet ee Moment méi laang gezéckt. Dunn huet hien en déif Otem geholl.
  
  
  "Dës dräi sinn de Generol Mola da Silva, Deputéierte Verdeedegungsminister, de Colonel Pedro Andrade, Militärsekretär vun eisem Kolonialgouverneur, an de Señor Maximilian Parma, Assistant Chief of Internal Security."
  
  
  - Mengt Dir d'Geheimpolizei? Lescht? Parma?
  
  
  'Ech fäerten esou. Zweeten am Rang.
  
  
  "Okay," sot ech. 'Wou kann ech se fannen? A wéi?'
  
  
  Hien huet dënn gelaacht. - Wéi, ech huelen un, dëst ass Är Aarbecht, Är Spezialitéit. Wou, fannt Dir et an dësem Dokument. Dëst ass eng detailléiert Lëscht wou jidderee vun dësen dräi reegelméisseg fonnt ka ginn.
  
  
  Hien huet mir dës Lëscht ginn, seng Zigare fäerdeg a sot mat Suerg: "Mäi privaten Jet wäert Iech op de Lorenzo Marques bréngen, e geheime Fluchhafen, dee wéineg zu Lissabon bekannt ass. Dir kritt d'Waff déi Dir wëllt an da sidd Dir op Iech selwer. Denkt drun, wann Dir vun eise Leit gefaange sidd ier Dir Är Aarbecht fäerdeg hutt, wäert ech Är Existenz verleegnen. All dräi hunn aflossräich Verbindungen zu Lissabon.
  
  
  Dëst war den normale Verlaf vun de Affären. Hien muss e puer verstoppte Knäppchen gedréckt hunn. D'Zaldoten koumen an; hien ass zréck op säi Schreifdësch an huet opgehalen op mech ze kucken. D'Zaldoten hunn mech dobausse geholl.
  
  
  Ech sinn an e Kommando-Gefier gedréckt ginn, dat wéi de Blëtz iwwer de Bierg gerannt ass. Um Fluchhafen sinn ech haart an de Fliger gefouert ginn, a mir sinn direkt fortgaang. Et war schonn däischter ginn, wéi mir op engem geheime Fluchhafen bei der Haaptstad gelant sinn. E fënnef-Mann Kader huet mech an eng camoufléiren Hütt eskortéiert, wou ech d'Waffen krut, déi ech gebraucht hunn. Wéi ech eleng mam Ordonnée bliwwen war, hunn ech hien erofgeschloen, d'Fënster erausgerutscht an an d'Däischtert verschwonnen.
  
  
  A menger Aarbecht ass et hëllefräich all Zäitplang ze änneren, deen un engem anere wéi Iech bekannt ass, sou séier wéi méiglech. Ech géif meng eege Waff op meng eegen Manéier kréien, a menger eegener Zäit. Elo war ech eleng a kee wousst wéini ech ugefaang hunn oder wou ech war. Keen.
  
  
  Si wäerten net emol sécher wëssen ob ech d'Aarbecht maachen wann ech wierklech op hirer Säit wier, dat ass genau wat ech wollt.
  
  
  Ech sinn zu Fouss an d'Stad eragaangen, laanscht eist Konsulat gaang, a sinn op e bestëmmte Café um Hafe gaang. De Moment wou ech an de Café koumen, hunn ech d'Kleeder, d'Manieren an de Geroch vun de lokale portugisesche Fëscher gesinn. Ech hunn en Dësch am Réck geholl, ganz gedronk ausgesinn an op de Keller gewaart.
  
  
  "Whisky," sot ech. - An eng Fra, richteg? Lulu wann hatt hei ass.
  
  
  De Keller huet den Dësch geläscht. - Kennt hatt dech, Senor?
  
  
  "Wéi de Fësch mech kennen."
  
  
  "Mir hunn nëmmen amerikanesch Whisky."
  
  
  "Wann d'Mark gutt ass. Vläicht H.O.?
  
  
  "Lulu wäert et an de Réckraum huelen."
  
  
  Hien ass fortgaang. Ech hunn zwou Minutten gewaart, opgestan a sinn an de Réckraum gaang. De Schied huet d'Waff op de Réck gedréckt. "Nennt e Kinnek, deen Dir bewonnert," sot d'Stëmm.
  
  
  "Halschent wéi schwaarz."
  
  
  D'Waff ass verschwonnen. "Wat wëllt Dir, N3?"
  
  
  "Virun allem, kontaktéiert Hawk."
  
  
  De Kellner ass laanscht mech gaang, huet sech géint d'Mauer gedréckt an d'Dier ass opgaang. Mir sinn duerch d'Mauer geklommen, d'Trap erof an hunn eis an engem geheime Radiosall fonnt.
  
  
  - Hien ass u Bord vun engem Cruiser virun der Küst. Hei ass d'Frequenz an d'Telefonsnummer.
  
  
  Ech hunn Notizen gemaach a souz um Radio. De Keller huet mech eleng gelooss. Ech hunn eleng mam Hawk geschwat. Hien ass direkt op den Apparat komm. Ech hunn him am Detail iwwer dem wichtege Mann seng Pläng gesot fir d'Rebellioun z'ënnerdrécken an iwwer meng Aarbecht.
  
  
  "All dräi vun hinnen?" - sot hien an enger kaler Stëmm. Hien huet gestoppt. "Ech gesinn datt se sérieux sinn." Kënnt Dir op Zäit fäerdeg?
  
  
  "Ech wäert probéieren," sot ech.
  
  
  'Maach et. Ech informéieren eis Leit iwwer de Rescht vun de Pläng.
  
  
  Hien ass verschwonnen, an ech sinn de Kellner sichen fir d'Waffen ze liwweren déi ech brauch.
  
  
  
  
  Kapitel 15
  
  
  
  
  
  Ee vun den dräi Männer war e Verrot. Mee wien? All dräi hu misse stierwen, awer d'Uerdnung an där et geschitt ass war fir mech wichteg. Wann ech fir d'éischt zwee Onschëlleg ëmbruecht hätt, wier de Verrot gewarnt a geflücht. Et war e Spill Roulette an deem et keng Garantie war datt ech gewannen géif.
  
  
  Ech hunn d'Mënz fir mech gehäit. De Generol huet verluer. Schued fir hien.
  
  
  Meng Lëscht huet uginn datt de Generol Mola da Silva normalerweis spéit geschafft huet; e Witmann vu siechzeg Joer, mat erwuessenen Kanner a Portugal, ouni schlecht Gewunnechten oder Vize. En Zaldot am Häerz, deen nëmme fir seng Aarbecht gelieft huet. Als Adjoint Verdeedegungsminister vu Mosambik war den da Silva de Vertrieder vun der Arméi an der Marine. Seng Aarbecht war a kloer Siicht, wat him en einfacht Zil gemaach huet.
  
  
  De Verdeedegungsministère war an engem Festungsähnleche Gebai zu Lorengo Marques. Um 8 Auer owes sinn ech an d'Arméi an der Uniform vun engem Major vum Elite-Regiment a Portugal erakomm. Ech schwätze fléissend, onbekannt Portugisesch, Ech hunn Pabeiere gewénkt fir ze weisen datt ech just vu Lissabon ukomm sinn mat engem perséinleche Message un de Generol da Silva.
  
  
  D'Sécherheet war knapper, mee mir egal. Ech wollt just mäin Zweck fannen. Wann hien Iwwerstonnen a sengem Büro geschafft, Ech war prett him do ëmzebréngen an dann sécher verloossen. Hie war net am Büro.
  
  
  "Entschëllegt, Major," sot de Kapitän, dee Rendez-vous a sengem Büro gemaach huet. "Awer den Owend hält de Generol da Silva eng Ried zur Association of Foreign Interests. Hie wäert eréischt de Moien hei sinn.
  
  
  De "Major" huet gestrahlt. "Super, dat gëtt mir en extra Dag - an Nuecht - an Ärer Stad. Weist mir déi richteg Spur, ok? Dir wësst wat ech mengen ... Spaass an, äh, Firma.
  
  
  De Kapitän huet gelaacht. "Probéiert de Manuelos. Dir wäert et gär hunn.'
  
  
  Fir de Rekord, den Taxi huet mech bei de Manuelo bruecht an ech sinn, net méi eng Major, duerch d'Hannerdier fortgaang. Wéi en normale Geschäftsmann sinn ech en aneren Taxi op eng Versammlung vun der Auslännerinteressevereenegung geholl, déi an engem neien Hotel op enger geseenter Plage ofgehale gouf.
  
  
  D'Sëtzung war nach amgaang, an de Generol hat nach net geschwat. Et waren keng Sentries. De Kolonial Ënnersekretär ass net sou wichteg. Mee et waren net vill Leit am Sall, an déi meescht vun hinnen schéngen sech ze kennen. Ech rutscht duerch d'Gang an d'Personal-Schlofkummer hannert dem Gebai. All d'Personal waren natierlech schwaarz, awer eng Dier hannen am Schlofzëmmer huet iwwer de Podium vum Spriecher am Konferenzraum gefouert. Ech hunn d'Krack opgemaach an ugefaang ze kucken. E grousse Applaus huet de Raum gefëllt wéi ech nogekuckt hunn. Ech hunn et op Zäit gemaach. De Generol ass opgestan an ass mat engem Laachen op de Priedegtstull komm. Hie war grouss fir e Portugisesch, mat engem glänzenden kaalem Kapp, ze fett an e breet, roguish Laachen, deen ni seng Aen erreecht huet. Si ware kleng Aen, kal a lieweg, déi séier Ae vun engem Opportunist.
  
  
  Seng Ried war eng Sammlung vu brillanten, eidelen, eidelen Aussoen, an ech hunn net laang nogelauschtert. Et war a konstante Beweegung, beliicht d'Reihen vun Insignien. Ech hu keng Bodyguards gesinn, awer zwee Männer hannen am Sall hunn d'Publikum konstant iwwerwaacht. Also, privat Bodyguards. Schëlleg oder onschëlleg vum Verrot, de Generol da Silva hat Grond ze gleewen datt hien Feinde hat.
  
  
  Ech hunn d'Dier roueg zougemaach an aus dem Hotel verschwonnen. Den Auto vum Generol stoung op der Säit vun der Strooss virum Hotel. De Militärchauffer huet viru geschlof. Dëst sot mir zwou Saachen. De Generol wäert net laang hei sinn, soss hätt de Chauffeur Zäit fir eppes ze drénken oder eng Erreeche ze maachen a virum Enn vun der Versammlung zréckzekommen. Ech hunn och gewuer, datt de Generol virgesinn huet, d'Versammlung esou séier wéi méiglech duerch d'Haaptentrée ze verloossen.
  
  
  D'Plaz an der Aganksberäich huet mir matgedeelt, datt d'Versammlung an enger knapper Stonn eriwwer wier.
  
  
  Ech sinn an d'Haus an der Gaass gaangen, wou ech als Händler vu reliéisen Objeten aus Lissabon en Zëmmer gelount hat. Eleng a mengem Zëmmer gelooss, hunn ech e schwaarze Jumpsuit iwwer mäi Kostüm un. Ech montéiert en Infrarout Scharfschützer Ëmfang op e Gewier aus dem Prënz Wahbi seng Garde geholl an hunn et an dat gestoppt wat vill ausgesäit wéi eng laang Kaartbeutel. Wéi se spéider d'Waffen un d'Wahbi Araber iwwerpréift a verbonnen hunn, war et schéin. Ech hunn meng Koffer verlooss a gouf einfach op en däitsche Nationale verfollegt, dee just um leschte Fluch vu Kapstadt ukomm ass an dofir gesuergt huet datt ech a mengem schwaarze Overall fortgeet gesinn.
  
  
  D'Büro Gebai vis-à-vis vum Hotel wou de Generol da Silva geschwat huet war däischter. Nach eng Kéier hunn ech gesuergt, datt e puer Touristen an den Portier am Hotellobby mech a mengem schwaarze Jumpsuit gesinn. Ech hunn d'Schloss op der hënneschter Dier vum Bürogebai erausgesicht an sinn op den drëtte Stack eropgaang. Do hunn ech d'Dier vun der Trap op gelooss, dunn op den ieweschte Stack eropgaang an d'Dier op den Daach opgemaach. Ech hunn meng Overall ofgeholl an se op der Trap op den Daach gelooss. Zréck op den drëtte Stack, hunn ech d'Schloss an der Receptioun erausgesicht, d'Dier hannert mir zougemaach, d'Gewier aus menger Täsch geholl, mech bei der Fënster gesat a gewaart. Iergendwou huet eng Tuerm Auer zéng geschloen.
  
  
  Ech hunn mäi Gewier opgehuewen.
  
  
  Virum Hotel sprang de Chauffer aus dem Generol da Silva sengem Auto an huet sech séier ronderëm gerannt, fir d'Hannerdier net zou ze maachen.
  
  
  De Generol huet feierlech de Lobby verlooss. Hie goung virun, och virun sengen zwee Bodyguards, wéi seng Wichtegkeet gepasst huet. De Chauffeur huet begréisst.
  
  
  De Generol da Silva ass gestoppt fir ze begréissen ier hien an den Auto geklommen ass.
  
  
  Ech hunn ee Schoss geschoss, d'Gewier op der Plaz erofgelooss, d'Fënster op gelooss a war am Gank ier déi éischt Gejäiz héieren goufen.
  
  
  Ech sinn d'Trap erof op den zweete Stack. 'Dohannen! Drëtte Stack. Déi oppe Fënster. Ruff d'Police. Haft hien.
  
  
  Schnell!'
  
  
  Ech hunn d'Schloss an engem eidele Büro um zweete Stack erausgesicht.
  
  
  - Hien huet de Generol ëmbruecht. ..!
  
  
  'Drëtte Stack. ..! Ech hunn iwwerall schrecklech Policepäifen héieren. .. d'Sirenen kommen vu wäitem un.
  
  
  Ech hu mäi Kostüm ofgeholl, dem Major seng Uniform war nach drënner.
  
  
  D'Féiss hunn d'Trap erop op den drëtte Stack geschloen an de Büro do geschloen. - Hei ass et - eng Pistoul. Sniper Ëmfang. Ech hunn eng rosen, rosen Stëmm héieren. "Hie konnt net ganz wäit goen." Idioten. Et muss ee vun de Bodyguards gewiescht sinn, Angscht datt säi Patron erschoss gi wier.
  
  
  An engem donkele Büro um zweete Stack stung ech bei der Fënster. Déi eidel Jeep huet gekrasch gestoppt. Zwee méi duerno. D'Beamten sinn aus dem Hotel op d'Strooss gelaf. D'Police huet gejaut. D'Police an d'Zaldoten hunn d'Büro Gebai gestiermt. Schwéier Schrëtt hunn an de Gäng iwwer mir geklongen. 'Um Dach! Begann dech.' Si hunn eng oppen Dier zum Daach gemierkt. An e puer Momenter gëtt de schwaarze Jumpsuit fonnt. Zeien haten hinne schonn iwwert de Mann am Overall erzielt a mech op zéng verschidde Manéieren beschriwwen.
  
  
  Ech sinn laanscht den zweete Stack Gank gaang, sinn op d'Trap gaang a sinn an de Stroum vun Zaldoten an Offizéier op den Daach gaang. Um Daach hat ech schonn dräi Polizisten am Kommando.
  
  
  "Dëse Jumpsuit kann distractéieren. Hutt Dir schonn déi aner Stäck vum Gebai gesicht?
  
  
  "Nee, Major," sot ee vun hinnen. - Mir hunn dat net geduecht. ..'
  
  
  "Denk driwwer no", hunn ech geschloen. "Jidderee vun iech hëlt ee Stack. Ech huelen déi zweet.
  
  
  Ech sinn hinnen gefollegt, hunn jidderee vun hinnen op en eidele Buedem gedréckt a sinn selwer duerch d'Dier erausgaang. Ech hunn d'Zaldoten an d'Offizéier op der Strooss gekrasch.
  
  
  -Kënnt Dir d'Zivilisten net halen?
  
  
  Ech hunn e Moment gegléckt an dunn an der chaotescher Strooss fortgaang. An e puer Stonne berouegen se sech, verfollegen de Mann am Overall an en Hotel an der Gaass, entdecke vläicht den Urspronk vum Gewier, a bannent engem Mount fänken se no engem wéi ech ze sichen.
  
  
  Ech sinn an enger Gaass gestoppt, wou ech meng Kleeder verstoppt hunn, meng Kleeder geännert hunn, dem Major seng Uniform an d'Poubelle gehäit an se a Brand gestach. Ech sinn dunn an mäin aneren Hotelzëmmer gaang an hunn mech prett fir d'Bett.
  
  
  Ech sinn net direkt ageschlof. Et war net mäi Gewëssen dat mech gestéiert huet. Ech hat meng Commanden, a kee gëtt e portugisesche Generol ouni e puer Leit ëmzebréngen. Et war Angscht a Spannung. Elo woussten si datt et e Killer wier a si géife Virsiichtsmoossname huelen. Ech hat ganz wéineg Zäit.
  
  
  Déi nächst zwee ëmbréngen wäert net einfach sinn.
  
  
  Ënnert der heller Moiessonn sinn ech op engem Hiwwel geluecht, duerch eng Spektiv op de Gouverneurhaus fënnefhonnert Meter ewech kucken. De Colonel Pedro Andrade hat grouss Appartementer an der Villa; hannert enger héijer Mauer stinn Eisenpaarten, zwee Wécker - eng bei der Paart an een bei der Entrée an d'Härenhaus - a Waff an de viischte Gäng.
  
  
  Wat ech erwaart hunn ass geschitt. Policeautoen, Militärgefierer an zivil Limousine koumen a sinn an engem stännegen, schnelle Stroum. All Autoen a Camionen stoungen bei der Paart gestoppt. Jiddereen deen erauskoum fir eran ze kommen, gouf gestoppt a bei der Dier vum Haus gesicht. D'Arméi Kärelen hu rosen ausgesinn, d'Police huet düster ausgesinn, an d'Stadbewunner hu sech besuergt ausgesinn.
  
  
  Um eelef Auer koum mäi ganz wichtege Mann perséinlech op. Och hien huet misse gestoppt ginn, hie gouf duerchsicht a seng Dokumenter goufen iwwerpréift. Si hu keng Chance geholl, d'Garde ware ganz waakreg, formell an nervös. An d'Sécherheetsmesuren waren extrem grëndlech, extrem grëndlech. Vläicht ze grëndlech. Ech hunn zwou Stonnen um Hiwwel geluecht a gekuckt. Zweemol gouf e verdächtegt Element am Auto entdeckt, an e Militärpolice-Kapitän ass mat engem Kader vun Zaldoten gelaf, fir den Auto mat enger Waff ze halen, bis de Kapitän den Artikel iwwerpréift huet a gesot huet, datt alles an der Rei wier.
  
  
  Ech sinn op d'Haaptstrooss komm, déi virun der Villa passéiert ass. Ech hunn d'Strooss studéiert. Et gouf an den Hiwwel geschnidden an ongeféier fënnefanzwanzeg Meter ronderëm de Gouverneurhaus op der Héicht vun der Mauer gekrümmt.
  
  
  E Camion ass op d'Strooss gerannt. Ech hunn eng automatesch Pistoul erausgezunn, e Schalldämpfer drop gesat, a wéi de Camion d'Haaptpaart passéiert a ganz no bei mir, hunn ech ee vun de viischte Rieder erausgeschoss. De Pneu ass gesprongen an de Camion ass gekrasch gestoppt. De Kapitän koum mat senger Eenheet duerch d'Paart, a bannent Sekonne war de Camion ëmginn.
  
  
  "Dir do," huet hie bei de Chauffer geklappt. "Komm eraus an setzt Är Hänn op den Auto. Schnell.'
  
  
  All d'Wuechte bei der Haaptpaart koumen eraus an hunn, op engem Knéi geknéit, dem Kapitän gehollef de Camion mat hire Gewierer ze decken.
  
  
  Ech hunn mech ënnert de Beem a Sträich verstoppt.
  
  
  National Security Headquarters war en düsteren, bal Fënsterlost Gebai op enger onbeschreiflecher Säitestrooss am Zentrum vum Lorenzo Marquez. Et war nach méi beschäftegt hei wéi Zaldoten, Police an Zivilisten erakoum. Awer dunn koumen erëm nëmmen Polizisten an Zaldoten eraus. D'Police huet Verdächteger fir d'Fro festgehalen a kann d'Stad fir all Verdächteg gekämmt hunn, all bekannte Rebell, Agitator oder politesche Géigner.
  
  
  Meng Lëscht huet uginn datt dem Maximilian Parma säi Büro um zweete Stack hannendrun war. Ech sinn ronderëm d'Gebai gaangen. Um zweete Stack hannendrun waren keng Fënsteren: d'Gebai nieft him war véier Stäck héich. Den Adjoint Chef vum Service de Sécurité Interne hat e Büro ouni Fënster.
  
  
  Et waren Baren op de véierten a fënneften Stack Fënsteren. Nëmmen d'Fënstere vun der ieweschter Stack konnten als Entrée benotzt ginn, an d'Mauer vum Gebai war massiv Zille ouni Ënnerstëtzung. Ech hunn eng Zäit laang nogekuckt a gesinn, datt de Wénkel zweemol iwwer de Rand vum Daach erauskuckt, wat bedeit datt den Daach bewaacht war. Keen konnt e Seel bannen fir erop oder erof ze goen.
  
  
  Wéi et däischter ginn ass sinn ech zréck an de Café am Hafen. Do krut ech wat ech wollt, a bannent enger Stonn war ech um Daach vum Gebai hannert dem National Security Service Gebai. Ech hat eng speziell Saugbecher bei mir, mäin dënnen Nylonschnouer, e Gummi-Mallet an e Stéck Stëfter, déi d'Kletterer benotzen. Ech sinn op d'Aarbecht gaangen. Ech hunn d'Saugbecher esou héich wéi ech konnt an d'Steenmauer am Däischteren befestegt, mech un engem Nylonschnouer erop gezunn, deen duerch d'Schwéiermetall-Ae vun der Saugbecher gaang ass, an zwee Pegs an den Zement tëscht de Zillen mat engem Gummi gefuer. mallet. a meng Féiss op d'Peech setzen, elo bal Niveau mam Saugbecher, hunn ech d'Saugbecher loosen an en ongeféier fënnef Meter méi héich géint d'Mauer gesat.
  
  
  Ech hunn dës Prozedur ëmmer erëm widderholl, an d'Mauer an fënnef Fouss Inkremente klammen. Et war langweileg, lues Aarbecht. Ech schweessen Eemer déi donkel Nuecht. De Klang vun der Gummi-Mallet, déi d'Pins geschloen huet, war bal roueg, awer nach ëmmer net roueg genuch. Zu all Moment konnt een, deen duerch d'Fënster passéiert oder iwwer de Rand vum Daach erofkuckt, mech héieren oder gesinn. Ech hätt kënnen rutschen an d'Mauer schloen. De Pin kann erofkommen a fléien mat engem klingende Klang. D'Saugbecher kéint lassloossen a mech falen.
  
  
  Awer näischt vun dësem ass geschitt. Ech hat Gléck, an zwou Stonne méi spéit war ech op der Héicht vun den ieweschte Stackfenster, a kléngt un d'Mauer wéi eng Méck. D'Gléck huet mech net entlooss an déi éischt Fënster, déi ech probéiert hunn, war net zou. An e puer Sekonnen war ech schonn op dëser roueger ieweschte Stack, an engem klenge Stockage Sall. Ech hunn d'Dier virsiichteg opgemaach an erausgekuckt. De Gank um ieweschten Stack war eidel. Ech sinn an de Gank gaang.
  
  
  Ech hunn Kaméidi vun ënnen héieren, d'Klappen an d'Trampelen vu Stëmmen a Féiss. Ech war am Gebai, awer ech hunn net gegleeft datt et mir vill hëllefe fir de Maximilian Parma ëmzebréngen. Awer vläicht war dëst genuch fir e schwaache Punkt an hire Sécherheetsmoossnamen ze weisen.
  
  
  Ech hunn en déif Otem geholl a sinn op déi schmuel Feierwee gaang, déi op de fënnefte Stack Gang gefouert huet. D'Zaldoten hunn d'Verdächteg an d'Zellen bruecht. Polizisten an Hiemmouwen sinn no vir gerannt mat Stapel Pabeieren ënner hiren Äerm a Pistoulen, déi aus Holsters op hir Schëlleren hänken oder op der Säit an hire Gürtel verstoppt sinn. Pandemonium, awer gezielt, an ech kéint zu all Moment entdeckt ginn. Am beschten ginn ech als Verdächteg ugesinn, an dann mat deenen aneren ewechgeholl. Am schlëmmste ...
  
  
  Ech sinn zréck op d'Trap erofgaang, hunn meng Jackett ofgeholl fir mäi Luger ze weisen, d'Lëscht vun den Detailer vu menge Affer gegraff - dat eenzegt Dokument dat ech mat mir hat - a sinn erausgaang. Ech sinn direkt an e beschäftegten Gank getrëppelt, tëscht Zaldoten, Polizisten a Verdächtegen. Keen huet mech gutt gekuckt. Ech hat eng Waff, also war ech kee Verdächtegen, an ech hat Identifikatioun, also hat ech eppes ze sichen. Nodeems ech mat der Police, Zaldoten an Büroaarbechter gepackt hunn, sinn ech mam Lift op den zweete Stack geholl. Hei gouf manner Duercherneen. Et waren Sécherheetsposte virun all Büro. E puer vun hinnen hunn mech ugekuckt wéi ech laanschtgaange sinn - wien ass dat, en onbekannt Gesiicht - awer hunn näischt gemaach. Dat ass de schwaache Punkt vum Policestaat: D'Disziplin ass sou steif an hierarchesch, datt d'Leit kaum selwer nodenken oder Froen stellen. Wann Dir brazenly ronderëm Spadséiergank a mécht wéi wann Dir fit an, Dir wäert selten zu Uerdnung geruff ginn, ausser Dir e bemierkenswäert Feeler maachen.
  
  
  D'Kraaft vun engem Policestaat ass datt Routine sou heefeg ass datt Dir einfach e grousse Feeler maache kënnt. Dir kënnt all Sekonn Feeler maachen, a mat all Sekonn erhéicht d'Gefor.
  
  
  Parma Büro hat net ee Sall, mä zwee: et war eng Suite. Sentinelle stoungen bei all Dier. Et ass schwéier eran ze kommen, an nach méi schwéier eraus ze kommen. Ech hu gemaach wéi wann ech meng Lëscht studéiert hunn, meng Aen op Parma seng Dieren ze halen. Enges Daags hunn ech hien gesinn, e kuerzen, donkelhoer Mann, Gesiicht zu Gesiicht mat engem aarme Bastard, deen an engem Stull gehal gouf, während d'Parma him gejaut huet. Ech hunn hien eemol gesinn iwwer déi héichrangeg Polizisten an Zaldoten ronderëm hien. An enges Daags hunn ech hien am zweete Raum gesinn, vertraute Objeten um laangen Dësch ënnersicht: mäi Gewier, Koffer a schwaarze Overall.
  
  
  Dëst huet mir eng Iddi fir e Plang ginn. E geféierleche Plang, awer déi limitéiert Zäit schaaft grouss Risiken. Ech sinn zréck an de Café dee selwechte Wee wéi ech komm sinn, all Spuren iwwerdeckt. Ech hunn e puer Saachen virbereet, déi ech gebraucht hunn an sinn an d'Bett gaang. Muer gëtt e beschäftegten Dag.
  
  
  
  
  Kapitel 16
  
  
  
  
  
  Ech hunn de Moien a mengem Zëmmer verbruecht fir meng Ausrüstung prett ze maachen. Dëst huet mech de ganze Moien. Ech hat eng Tonn Ausrüstung fir d'Aarbecht, an ech brauch alles wann mäi Plang gelengt. Ech hat weder Zäit nach d'Méiglechkeet fir en zweete Versuch. Wann et net klappt, géif ech mech net fir en zweete Versuch beméien.
  
  
  Géint de Mëtteg hunn ech eng kleng Camionnette gelount an an d'Haus vum Gouverneur gefuer. Ech hunn den Auto am Ënnerbriech geparkt a sinn den Hiwwel eropgaang, vun deem ech den Dag virdrun nogekuckt hat. Do hunn ech mech niddergelooss a gewaart.
  
  
  Ech louchen de ganzen Dag an de Bëscher an der Sonn, während d'Geier héich iwwer mech geflunn sinn an d'Besucher kucken, déi aus dem Gouverneurhaus kommen a goen. Ech konnt net fëmmen, also hunn ech heiansdo e puer Schluppen Waasser geholl. Ech waarden weider. D'Geier hunn ugefaang ënner ze kreesen, onsécher, well ech laang net geplënnert war. Am Owend hunn d'Geier ugefaang op den ieweschte Branchen vum Akazienbaum an der Géigend ze stoen. An de Colonel Andrade ass erausgaang fir e Spadséiergank an de Gäert vun der Villa. D'Geier hunn mech weider gekuckt. Ech hunn de Andrade weider gekuckt. Säi Spadséiergank huet mech vu Problemer gerett. Ech brauch net méi sécherzestellen datt hien an der Villa war.
  
  
  De Colonel ass zréck bannen just wéi déi orange afrikanesch Sonn vu sengem Gesiicht an d'Hiwwele gefall ass. Geier fléien wann ech geplënnert. Ech hunn nach eng hallef Stonn gewaart, dunn d'Telefonslinn vun der Villa op e Pol op der Strooss virum Haus gefollegt. Ech sinn op de Pol geklomm, d'Ofhéierausrüstung ugeschloss, an d'Hausdepartement vum Haus geruff.
  
  
  "Botzen", huet eng Stëmm op portugisesch geblëllt.
  
  
  Ech hunn Portugisesch mat engem lokalen Akzent benotzt. "Entschëllegt, Är Exzellenz, awer den Owend musse mir d'Verdrahtung an der Villa kontrolléieren fir en neien Transformator deen meng Cheffen an Zukunft wëllen installéieren. Mir sinn aus der elektrescher Firma.
  
  
  "Okay, gitt sécher datt Är Superieuren déi néideg Passë ubidden. "Dir musst him bei der Haaptpaart weisen," sot d'Stëmm.
  
  
  "Mir maachen wéi Dir seet."
  
  
  Ech hunn opgehaang an d'Energiefirma geruff. "Dëst ass d'Residenz vum Gouverneur. Seng Exzellenz hätt gär datt een den Owend d'Verdranung kontrolléiert. Kritt Äre Pass a gitt sécher datt Dir direkt um 21 Auer hei sidd.
  
  
  - Natierlech. Direkt.'
  
  
  E Pass gëtt erausginn, d'Déngschtmeedchen wäert op d'Persoun waarden, d'Elektresch Firma schéckt eng Persoun, an d'Diskrepanz gëtt spéider entdeckt.
  
  
  Ech geklommen vun der Pole erof an zréck op meng Locatioun Camionetten. Et ass scho komplett däischter, et ass Zäit fir unzefänken. Ech hunn net iwwer d'Konsequenze vum Echec geduecht oder souguer d'Méiglechkeet dovunner. Wann Killmaster oder all aner Agent dëst mécht, wäert hien ni seng éischt Missioun fäerdeg, op d'mannst net lieweg.
  
  
  Ech hunn meng nei Coveralls, mäi Scharfschützergewehr, meng grouss Täsch, meng Elektrikeruniform a mäi schwéier schwaarze Koffer aus dem Camionnette an op d'Haaptstrooss geschleeft. Ech hunn en op genee der selweschter Plaz geparkt wou de Camion, deen ech de Frontpneu gepackt hat, gëschter gestoppt huet. Ech hunn d'Villa ënnersicht fir sécher ze stellen datt ech déi bescht Plaz hat. Et passt.
  
  
  Hei ass d'Strooss ongeféier aacht Meter vun der Mauer vum Immobilie gelaf, bal Niveau mat senger Spëtzt. De Berm ass vun der Strooss erof op d'Basis vun der Mauer erofgaang. Iwwert der Mauer war d'Haus selwer ongeféier fënnefanzwanzeg Meter vun de Gäert. Et war en dräistäckege Gebai aus wäissem Steen mat engem schwéieren Dach aus donkelem Holz.
  
  
  Dem Gouverneur seng privat Quartiere waren an engem Eck vum éischte Stack, mat Vue op de Gaart an d'Mauer, direkt vis-à-vis vun deem ech gewaart hunn, an der Däischtert opgerullt.
  
  
  Ech hunn meng schwaarz Overall virbereet, meng Elektrikeruniform undoen an ugefaang un d'Material aus menger schwaarzer Koffer ze schaffen. Et enthält fofzeg Meter vun dënnem Nylonlinn, honnert Meter méi déck Nylonschnouer, e Reel, en elektrescht selbstfahrenden Spannrad mat engem Tether, an e spezielle Stecker fir mäi Scharfschützergewehr. Eemol de schwaarze Jumpsuit fäerdeg war, hunn ech den Uschloss un d'Gewier befestegt an hunn virsiichteg op den Daach vun der Villa ongeféier fofzeg Meter ewech gezielt.
  
  
  De Klang war näischt méi wéi e mëllt Rüstelen an der Nuecht. De schwaarzen, geckeg Tipp huet e glate Bogen iwwer d'Mauer a Gaart verfollegt, sech am hëlzenen Daach vum Haus begruewen. Duerch dat grousst Auge um Enn vum Stolpunkt passéiert en Nylongewënn an engem onsichtbare Bogen, vu wou ech mech op den Daach verstoppt hunn, wou de Punkt verankert war.
  
  
  Ech hunn de Fuedem vum Mount op mengem Gewier ofgehaakt, een Enn an engem méi déckeren Nylonschnouer gebonnen, an deen aneren Enn op eng Spull geséchert an de Fuedem gelooss. De Fuedem huet sech ordentlech op de Spull gewéckelt, de méi schwéiere Schnouer iwwer d'Mauer an de Gaart op den Daach zitt an dann zréck bei mech duerch d'Ae vum Stahlspëtz. Ech hunn den dënnen Drot geléist a béid Enden vum décke Schnouer op e Stéck gebonnen, deen duerch d'Strooss an de Buedem gedréckt ass.
  
  
  Elo hat ech e staarkt Seel, dee vun der Strooss duerch d'Mauer an de Gaart an d'Haus féiert. Ech hunn all meng Ausrüstung geholl an et iergendwou op der Säit vun der Strooss verstoppt. Ech hunn d'Rad vum Gürtel op d'Schnouer befestegt, an d'schwaarz Gesamtbecher befestigt, gefëllt mat den Inhalter vun engem grousse Sack, an d'Gürtel a stoungen op.
  
  
  Ech hunn dunn déi kleng elektronesch Kontrollpanel geholl an d'Haaptstrooss erofgefall op eng Plaz wou ech ganz no bei der Haaptpaart war. Dank de Visiteuren sinn d'Dieren opgemaach ginn. Zwee Sentries stoungen an engem Wuechthaus just bannent de Maueren, an e Kontrollpunkt war just ausserhalb vun der Entrée opgeriicht.
  
  
  Ech gedréckt e Knäppchen op der Kontroll Rot. Een däischteren Owend huet meng gestoppt Overall ugefaang laanscht d'Seel ze beweegen; iwwer d'Strooss, iwwer d'Mauer an héich um Himmel iwwer de Gaart, bis op den Daach vum Haus. Ech hunn gespannt gewaart, prett fir ze lafen.
  
  
  Näischt ass geschitt. Keen huet de "Mann" iwwer de Gaart op den Daach fléien gesinn. Ech hunn gewaart bis ech gesinn datt den Dummy bal den Daach erreecht huet, dunn hunn en anere Knäppchen op der Panel gedréckt. Dëst wäert Kaméidi a Panik verursaachen.
  
  
  'Stop! Do uewen! Opgepasst! Opgepasst! Attack!'
  
  
  D'Gejäiz kléngt haart a ferocious, alarméierend a panikéiert, an de Mauere vu mir riets. Déi dräi Sentiere bei der Paart hunn sech all dräi ëmgedréint an hunn e Moment do gekuckt.
  
  
  'Opgepasst! Alarm: Rot Alarm. Nummer vum Gouverneur!
  
  
  Dräi Sentries, virsiichteg an ugespaant ënner Uerder vun zousätzleche Wiechter, sinn am Alarm vum Paart gelaf.
  
  
  Ech sinn iwwer d'Strooss gerannt, iwwer d'Barriär getrëppelt, a sinn roueg déi fënnefanzwanzeg Meter vun der Fuert bis an d'Haus gaang. Keen huet mir gesot opzehalen.
  
  
  Zu ménger rietser Säit hunn d'Spotlights den Daach vum Haus beliicht, d'Offizéier hu geruff, d'Zaldoten hunn Warnschëss geschoss, an d'Schrapnel fléien vum Daachrand. D'Zaldoten sinn aus dem Haus gelaf a goufe vun den Offizéier opgefuerdert. D'Sentry bei der Dier ass och verschwonnen. Ech sinn erakomm an duerch déi roueg, elegant Gäng gaang. D'Wiichtercher dobannen sinn och am Alarm gelaf.
  
  
  Vläicht hunn ech Gléck. Ze enk Sécherheet kann Iech ëmmer Äre Kapp kaschten; Si ware vun engem Killer an engem schwaarze Jumpsuit informéiert ginn, an elo hate si e Mann an engem schwaarze Jumpsuit, deen en Ugrëff op de Gouverneur ausféiert. Besuergnëss op alle Fronten. Jidderee wollt de Gouverneur retten.
  
  
  Ech hunn de Korridor fonnt, deen ech gebraucht hunn, sinn eragaangen a sinn op d'Dier vum Colonel Pedro Andrade sengem Zëmmer gaang. Seng Dier huet opgemaach. Wärend hien sech nach verkleed huet, ass hien erausgaang. Duerch déi oppen Dier hunn ech eng Fra hannert him gesinn, déi sech och séier undoen huet. De Colonel ass direkt bei mech komm.
  
  
  'Wien ass dat?' - huet hien an engem commandéierten Toun gefrot. 'Attack? Wou?'
  
  
  Ech hunn e puer Schrëtt a Richtung him gemaach, eppes iwwer de Gouverneur gemëscht. De Stiletto, deen ech am Café un den Aarm gebonnen hat, ass aus menger Ärm gefall. Ech hunn hien an d'Häerz gestoppt, hien erfaang ier hie konnt falen, an hunn hien an eng kleng Alkov gedroen. Do souzen ech hien op enger Bänk, mam Réck an d'Dier. Ech sinn zréck an de Korridor, hunn de richtege Korridor zum Gouverneur fonnt an hunn ugefaang d'Kraaftleitung ze demontéieren.
  
  
  Ech hunn op meng Knéien geschafft, ech hunn de Gouverneur gesinn aus senger Retinue erauskommen an Zaldoten vun alle Säiten op hien kommen. Zwee vun hinnen hunn mech op der Säit gedréckt. Ech stoungen géint d'Mauer an hunn Angscht a verwirrt ausgesinn, sou wéi en Aarbechter soll.
  
  
  - Mannequin? - sot de Gouverneur zu zwee vu senge Leit. "Op eppes wéi e Sessellift. Sou vill speziell Material fir eng Mannequin? Firwat? Dir sidd sécher?'
  
  
  "Dummy. Gefëllt mat e puer décke Stréi. Mir hunn eppes verdächteg fonnt. ..'
  
  
  "Da muss dëst en Trick sinn," huet de Gouverneur ausgeruff a sech ëmgekuckt. 'Mee firwat? Keen huet probéiert mech ëmzebréngen, richteg?
  
  
  Den Offizéier huet geknackt. 'Lëscht. Sicht d'Haus. Et huet hinnen zwanzeg Minutten gedauert fir de Kierper vum Colonel Pedro Andrade ze fannen. De Gouverneur huet versprach a seng Wunnengen zréckzekommen.
  
  
  "Andrade! De Mäerder konnt net erauskommen, oder?
  
  
  - Nee, Här. Ech si sécher net. D'Wuechte bei der Dier goufen direkt op hir Poste geschéckt.
  
  
  Ech hunn de Kapp gedréint, de Gank gouf an e Wahnhaus voller rosen Stëmmen. Mat menger ziviliséierter Portugisesch hunn ech geruff: "Mir mussen hei jidderee festhalen, och d'Offizéier."
  
  
  Ech bezweifelen datt de Gouverneur oder iergendeen aneren weess wien et bis haut geruff huet. Zu dësem Moment hunn se net opgehalen iwwerrascht ze sinn, awer direkt de Gejäiz ofgefaangen. Ech hunn nogekuckt wéi jiddereen, deen net direkt zum Gouverneursapparat oder dem Personal gehéiert, gefangen a festgeholl gouf, vum rosen ale Colonel bis zur Déngschtmeedche a Frëndin vum ermuerte Colonel Andrade.
  
  
  Si hunn mech fënnef Minutte méi spéit gegraff wéi se mech direkt ënnert der Nues gesinn hunn. Deemools koum de richtege Mann vun der Elektrofirma mat sengem Pass a si hunn hien och matgeholl. Mir goufen an en Auto gezwongen an ënner Bewaacher geholl. D'Wiechter ware Leit vum National Security Service, wéi ech wosst. Elo louch de Rescht beim Senor Maximilian Parma. Ech hat gehofft, datt hien mech och net enttäuscht.
  
  
  Dës Kéier sinn ech duerch d'Dier an d'National Sécherheetsgebai erakomm. Mir goufen an en Verhéiersraum bruecht, gesträift a gesicht. An der Villa hunn ech de Stiletto an de Handgelenkmechanismus lassginn. Aner wéi dat, Ech hat näischt wéi Waffen oder Ausrüstung mat mir. Ech wollt et net ze einfach, ze séier oder ze zouversiichtlech fir Parma maachen.
  
  
  Den Homeland Security Service lieft a Routine, wéi all politesch Servicer; mee bei der Sécherheetspolizei ass d'Situatioun nach méi staark. Alles huet misse vum Buch gemaach ginn; D'Erfahrung huet hinnen geléiert, datt esou eppes am Beschten funktionnéiert, an hiert Temperament mécht se gären esou ze schaffen. Wann et manner Verdächteg wier, hätten se einfach d'Elektrofirma iwwerpréift, a si hätten erausfonnt, datt si mech guer net kennen. An da géif et mir direkt geschéien.
  
  
  Amplaz, well et sou vill Interviewe goufen, ware mir all déiselwecht Schrëtt-fir-Schrëtt Enquête ënnerworf, dorënner e puer ganz rosen Offizéier, an eis Geschichten an Alibi goufen iwwerpréift. Si hunn alles getrennt ënnersicht wat mir bei eis haten. Alles wat ech bei mir hat war e puer Suen, Schlësselen, e Portemonnaie, e gefälschte Führerschäin, gefälschte Familljefotoen an e klengt Element vu grousser Wichtegkeet. †
  
  
  "Wien ass de Manuel Quezada?"
  
  
  Hie war en dënnen Mann mat engem kale Gesiicht, deen nach ëmmer seng Jackett unhat, wéi hien an der Dier vum Verhéiersraum stoung.
  
  
  D'Enquêteure stoungen opmierksam a si bal virum coole Mann gekrach. Si hunn et fonnt!
  
  
  "Deen, Här," sot den Enquêteur a weist op mech.
  
  
  Deen dënne Patron huet mech lues vun uewen no ënnen gaang. Hien huet et gär, an e liichte Laachen huet säi Gesiicht geprägt. Hien huet geknackt.
  
  
  "Komm."
  
  
  D'Zaldoten hunn mech dohinner gedréckt. Mir hunn de Sall verlooss, de Gank erofgaang, wou jidderee gestoppt huet fir mech ze kucken, an d'Trap op den zweete Stack geklommen. Ech hunn mäi Gesiicht riicht gehal a gläichzäiteg sou nervös wéi ech konnt. Et war net esou schwéier, ech war zimlech nervös: den Adrenalin huet elo duerch mech gepompelt. Ech sinn op de Büro vum Maximilian Parma geholl ginn.
  
  
  D'Dier huet hannert mir zougemaach. En dënnen Mann mat kalen Ae stoung hannert engem klenge Schreifdësch. Et waren dräi aner Männer am Raum. All Police, keng Zaldoten. De Maximilian Parma souz bei sengem grousse Schreifdësch, beschäftegt mat e puer Pabeieren. Hien huet eng Zäit laang net opgekuckt. E ganz alen Trick.
  
  
  'Also. - sot hien, ouni mech ze kucken, - dat ass den Här Quesada, ass et net? Elektresch Firma Employé.
  
  
  Ech schlucken. 'Jo . .. Här.
  
  
  "Wéi," huet hien seng Aen opgeworf, "hu si ni vun dir héieren?"
  
  
  "Ech ech. ...", hunn ech gemëscht.
  
  
  Parma wénkt. De Mann ass opgestan an huet mech schwéier an d'Gesiicht geschloen. Ech sinn gestreckt, awer sinn net gefall. Parma huet mech ugekuckt. Hien huet erëm geknackt. En anere Mann huet eng Waff geholl, se op mäi Kapp geriicht an den Ausléiser gezunn. Den Ausléiser huet just geklickt.
  
  
  Keen huet gelaacht. Keen huet geschwat. Parma ass vum Dësch opgestan an ass ronderëm gaang, a Richtung mech. Hien huet opgehalen an huet mech direkt an d'Ae gekuckt. Seng Aen waren kleng an déif-Set.
  
  
  "Also," sot hien nach eng Kéier. "Manuel Quesada, Dummy, Killer. Wat iwwer eng gewéinlech Mannequin an engem Killer? Nee! E Mann, dee weess, datt hie gefaangen ass, awer kaum aus dem Schlag flénkt. E Mann, dee kaum blénkt, sech net dréint, a guer net kräischt, wann eng Waff op hie geriicht gëtt. Net Ären duerchschnëttleche Killer, mengt Dir net?
  
  
  Ech hunn meng Portugisesch benotzt. - Ech... Ech verstinn. ... mee dat ass et net.
  
  
  "Also," et huet geschéngt, war dem Parma säi Fanger. - Nach ëmmer portugisesch an nach ganz gutt. Ganz gutt Portugisesch, awer de lokale Dialekt ass perfekt. All dës schéi Saachen an et ass just eng Oflenkung. Ganz intelligent a ganz effektiv.
  
  
  "Ech gouf bestallt. Si hunn et mir ginn. .. - sot ech op portugisesch.
  
  
  'Si?' - sot Parma. Hien huet de Kapp gerëselt, ass zréck op den Dësch komm, huet e klengen Objet opgeholl an mir et gewisen. 'Wësst Dir wat dëst ass? Mir hunn et mat Äre Schlësselen fonnt.
  
  
  Ech hunn et do geluecht fir ze fannen: op zwou Plazen. Et war déi gebrach Halschent vum Amulett vum Mark vu Chaka, dem gëllene schlofe Léiw.
  
  
  "Ech ech. ..' Ech hunn erëm gefall. "Eppes muss et a menger Täsch gesat hunn, Är Exzellenz."
  
  
  "Dir mengt, ech weess net wat et ass a wat et heescht?" Wat seet mir dat?
  
  
  Wann hie gewosst hätt, wier hien net esou effektiv gewiescht wéi ech geduecht hunn, an ech hätt vill Efforte vergeblech gemaach. Ech wier och an enger Stonn dout gewiescht, wann hien net gewosst hätt op wat ech gehofft hunn. Mee ech hunn nach näischt gesot.
  
  
  "Komm mer goen," sot hien.
  
  
  Ech sinn an den zweete Raum geholl ginn, wou et e laangen Dësch mat all de Beweiser war. Parma war e Kach, dee gären all d'Ingredienten selwer getest huet. Elo, nieft all de Materialien iwwer de Mord vum Generol da Silva, op den Dësch louch meng schwaarz Mannequin an Overalls. Wann net fir dëst, Ech hätt vill fir näischt geschafft. D'Parma erreecht an dat décke Stréi, deen ech a meng Overall gestoppt hat an huet déi aner Halschent vum schlofe Léiw erausgezunn. Hien huet mech gedréint an huet mir et gewisen.
  
  
  "Hire klenge Feeler," sot hien. An dann op Englesch: "Awer mat deem wat ech weess, dat ass e ganz wichtege Feeler, ass et net?"
  
  
  Ech hunn et gekuckt an dann och Englesch benotzt. Kënne mir schwätzen?'
  
  
  Ahhh. Hien huet bal vu Freed gestrahlt, huet sech dann schaarf op seng Männer gedréint. - Waart a mengem Büro. Ech ruffen dech un. Keng Paus. Et ass kloer? Ech wëll eleng mat dëser Persoun schwätzen."
  
  
  Si sinn fortgaang an hunn d'Dier hannert sech zougemaach. Parma huet eng Zigarett gebrannt. "Mir wäerten endlech begéinen, an all d'Kaarte wäerten a mengen Hänn sinn," sot hien. Hien huet seng Lippen geleckt, seng Ae fonkelnei bei der Perspektiv, déi hie gesinn huet. "Killmaster perséinlech. N3 an meng Hänn, AH an meng Hänn. Dir sidd e gefaangenen Killer, Carter, AH muss deier mat eis verhandelen. Natierlech mat mir.
  
  
  Ech hat Recht: Wann hien nëmmen e klenge Geheimpolizeichef war, muss hie gewosst hunn, datt d'N3 op sengem Territoire war an anscheinend mat den Zulu-Rebellen zesummeschafft. Eemol alarméiert, muss hien och meng Aart a Weis vun schaffen wëssen. Also wéi hien de schlofe Léiw fonnt huet, deen ech a mengem Dummy gesat hunn, war hien erstaunt, a wéi déi aner Halschent mam Manuel Quesada opgehalen ass, war hien absolut sécher datt hien N3 vun AH hat. An och den AH war ze wichteg fir iergendeen ausser sech selwer domat ze beschäftegen.
  
  
  "Et ass e Feeler," hunn ech gesucht. "Ech ginn definitiv ze al."
  
  
  "Deng Situatioun ass ganz delikat," sot Parma mëll.
  
  
  "Wann ech keen Zweiwel hunn datt Dir e Mäerder sidd. .. - hien huet d'Schëller gezunn.
  
  
  - Kann ech eng Zigarett kréien? Hien huet mir een a loosse mech et Liichtjoer. 'Fänke mer un mat wat mécht d'AH eigentlech hei? Ech hunn gefëmmt. "Dir gleeft net datt ech wäert schwätzen, oder?"
  
  
  "Ech mengen, mir wäerten Iech souguer iergendwann schwätzen," sot Parma.
  
  
  "Wann Dir laang genuch wunnt," sot ech.
  
  
  'Ech? Komm, Dir sidd komplett gesicht ginn. ..'
  
  
  Ech sinn op d'Mannequin gaang an hunn meng Hand drop geluecht. Hien sprang op mech mat enger Pistoul an der Hand an huet mech gewaltsam Säit gedréckt. Ech getrollt duerch de Sall. De Parma huet sech iwwer d'Mannequin hänke gelooss fir ze fannen wat hie geduecht hat ech dobannen verstoppt. Hien huet et net gär.
  
  
  Hien huet probéiert sech ëmzedréien an ass opgestan. Säi Gesiicht gouf blo. Hien huet geckeg. Seng Aen hunn schrecklech ausgebuilt an a manner wéi fënnef Sekonnen ass hien dout op de Buedem gefall.
  
  
  Ech sinn am wäitsten Eck vum Zëmmer bliwwen. De Gas, deen entlooss ass, wéi ech d'Zigarett an d'Flëssegkeet gefall hunn, mat där ech d'Stréi erwächt hunn, war déi déidlechst Waff, déi ech kannt hunn. Inhaléieren eemol bedeit direkten Doud. Ech bezweifelen datt Parma jeemools realiséiert huet wat hien ëmbruecht huet, oder souguer datt hie stierft. Et ass geschitt ier säi Geescht eppes soen konnt.
  
  
  E Polizist, dee seng eege Beweiser ënnersicht wollt, bréngt sécherlech eng Mannequin a säi Büro. Definitiv en Offizéier, dee sech perséinlech mat esou Wichtegsten wéi AH oder N3 beschäftegt a wëlle verhandelen. Ech hunn drop gezielt, an et huet geschafft. Elo alles wat ech maache muss war lieweg erausgoen.
  
  
  
  
  Kapitel 17
  
  
  
  
  
  Et sollt net sou schwéier sinn.
  
  
  Wéi hien gestuerwen ass, huet Parma keen Toun gemaach. Seng Männer am anere Sall goufen streng bestallt do ze bleiwen a waren gutt disziplinéiert. Et wäert nach laang daueren, bis och den héchste Rang, wahrscheinlech deen dënnen Mann mat kalen Aen, dee mech heihinner bruecht huet, sech drun erënnert, wann hie gesot huet, net anzeginn; oder souguer ugefaang ze froen ob eppes falsch gaang ass.
  
  
  Ech konnt dem Parma seng Kleeder net undoen. Si war ze kleng fir mech. Awer déi zweet Dier a sengem Büro huet zu engem Korridor gefouert, wou eng aner Sentry gepost gouf. Bis elo muss de ganze Büro gewosst hunn, datt de Mäerder gefaange wier, datt hien zu enger geheimer Organisatioun gehéiert, an datt de Patron elo mat him ze dinn huet. Si kréien all eng Éierefeier a vläicht souguer eng Promotioun; Rumeuren verbreet sech normalerweis séier an enger Organisatioun wéi der Geheimpolizei. Mat engem Gléck gëtt d'Wuecht entspaant a jidderee grinst elo bei Wäin drénken.
  
  
  Ech hunn iwwer dëst alles an deene puer Sekonnen geduecht, datt ech den Otem gehalen hunn, dem Parma säi Kierper duerchsicht, seng Waff geholl an ass Richtung Dier gaang, déi an de Gank féiert. Ech hunn et opgemaach a gesot, d'Stëmm vum Parma duerch eng Taschentuch imitéiert: "Komm elo eran."
  
  
  Den Zaldot ass séier bannen gerannt. Erëm déi selwecht ze streng Disziplin vum Policestaat. Ech hunn d'Dier zougemaach a mat bal der selweschter Beweegung hien aus de Féiss geschloen. Hien ass zesummegefall. Hie war bal meng Héicht. Ech hätt nach ëmmer seng Uniform benotzt, awer dëst Gléck huet mech vu ville Risiko gerett. Ech hunn hien ausgekleed, meng Uniform un a sinn an de Gank erausgaang.
  
  
  Ech sinn séier fortgaang wéi wann ech e wichtegt Erreeche fir Parma hätt. De Wuecht bei der anerer Dier géif mech gesinn erakommen a géif et egal sinn, wann ech erëm erausgoen. Och hien huet kaum seng Aen opgehuewen; hien huet lëschteg mat zwee anere Sentries geschwat, déi hir Poste verlooss hunn an der Opreegung fir de Mäerder ze verhaften. D'Rumeuren hei si wierklech sou séier gaang wéi ech erwaart hunn.
  
  
  Déi héich Beamten, déi bei Parma wärend menger Verhéierung waren, goufen bestallt an engem anere Büro ze waarden, an do ware se wahrscheinlech nach ëmmer gewaart. Ech hu keng Suergen ze maachen, datt ee vun hinnen mäi Gesiicht bemierkt. Ech hu mech séier duerch déi Kaméidi Gäng gerannt, bis op de Rez-de-Chaussée erofgaang a sinn op d'Dier gaang.
  
  
  De Wuecht bei der Haaptentrée huet mech virwëtzeg ugekuckt. Ech hu gemierkt fir e Patt ze drénken, an de Sentry huet gelaacht. Dunn hunn ech mech op enger donkeler Strooss fonnt.
  
  
  Ech hunn meng Uniform an enger anerer Gaass lass gaang, an d'Kleeder, déi ech do verstoppt haten, erëm an d'Kleeder ëmgewandelt an zréck an mäi bëllegen Hotel. Do hunn ech meng Saache gepackt, bezuelt a sinn zwee Block an dat drëtte Raum, deen ech gelount hunn, zu Fouss gaang. Ech sinn eropgaang an sinn an d'Bett gaang. Ech geschlof gutt, et war e ganz laangen Dag.
  
  
  Och d'Police an d'Arméi Gefierer, déi d'ganz Nuecht ronderëm d'Stad gefuer sinn mat hire Sirenen, hunn mäi Schlof net gestéiert.
  
  
  Ech hunn de ganzen nächsten Dag a mengem Zëmmer gesat. Ech hunn Fernseh gekuckt an op meng Kontaktpersoun gewaart. D'Televisioun sot wéineg ausser den Attentat. Panik huet d'Stad ugegraff; Kampfgesetz gouf deklaréiert an d'Géigend gouf ofgespaart. An engem hystereschen Toun huet d'Regierung fir Rou opgeruff. Elo wou de Leader ëmbruecht gouf, war alles ënner Kontroll. Esou ass et normalerweis gaangen.
  
  
  An e puer Wochen, wa kee méi ëm d'Liewe komm ass an näischt méi geschitt ass, wäert d'Regierung décidéieren datt d'Gefor passéiert ass an d'Kolonie sech erëm nidderloossen. Jiddereen huet d'Regierung gratuléiert, an d'Regierung huet sech fir hir entscheedend Handlung gratuléiert, déi d'Ursaach gerett huet an de schreckleche Mäerder besiegt huet. Nëmmen e puer Leit, Zyniker, Dichter, Schrëftsteller an e puer Reporter, hätte sech kënne virstellen, datt de Mäerder just seng Aarbecht fäerdeg hätt an heem gaang ass.
  
  
  Mäi Kontakt koum kuerz virum Mëttegiessen an der Verkleedung vun engem Arméikapitän mat engem Detachement vun Zaldoten. Hien huet op meng Dier geklappt an huet meng Verhaftung ugekënnegt. Ech war amgaang se duerch d'Dier ze sprengen, wéi de Kapitän geruff huet: "Net widderstoen, Senor. Äre Brudder ass scho festgeholl ginn. Är richteg Kraaft ass bekannt, Flucht ass onméiglech.
  
  
  D'Schlësselwuert war "Brudder".
  
  
  Ech gefrot. - "Wat ass meng richteg Perséinlechkeet?"
  
  
  "Dir sidd Senor Halfdan Zwart, agestallt vun Malmö Saw an AX."
  
  
  Ech hunn d'Dier opgemaach. De Kapitän huet nëmmen eemol gelaacht. Hien huet seng Männer bestallt mech ze arrestéieren. D'Stadbewunner sinn op den Trottoir gerannt. E puer hunn op mech gespaut. D'Zaldoten hunn mech an de Kommandoauto gedréckt, de Kapitän koum eran, a mir sinn fortgefuer.
  
  
  'Wou?' - Ech hunn gefrot.
  
  
  De Kapitän huet just d'Schëller gezunn. Ech hunn him gekuckt. Et war eppes un him wat ech net gär hunn. De Kapitän huet keng Virwëtzegkeet gewisen, kee Laachen, keng Froen. Et war eppes däischters iwwer him, hie war ze virsiichteg. An hien huet mech net genuch ugekuckt.
  
  
  Mir verloossen d'Stad am purpurroude Dämmerung, an déi dichte Wüst am Süden. Et war schonn däischter wéi mir an den Haff vun enger grousser Hacienda am Land erakoum. D'Zaldoten stoungen an de Schied ronderëm eis. Och zwee Helikopteren, vun deenen een US-Markéierung hat. Ech hu mech besser gefillt. De Kapitän huet mech bannen gefouert. - Dir musst hei waarden, Här. Carter," sot de Kapitän.
  
  
  Hien huet mech eleng gelooss. Elo huet mir et guer net gär. Ech hunn de grousse Wunnzëmmer studéiert, wou ech stoungen. Et hat souwuel luxuriéis wéi rustikal Ariichtungen, wéi och d'Immobilie vun engem ganz räiche Mann aus enger aler Famill. Net eng afrikanesch Immobilie, mee eng portugisesch. Still an Dëscher, Biller a Waffen op de Maueren - all dat gouf direkt aus dem mëttelalterleche Portugal transferéiert.
  
  
  Et waren keng Zaldoten hei, mee ech gesinn Shadows an all Fënster. Ech hu mech gefaang gefillt. Mee ech hunn meng Aarbecht gemaach. Näischt ass schief gaangen. Oder war et richteg? Ech hu meng Aarbecht gemaach a si brauche mech net méi?
  
  
  Wousst ech zevill? Also datt eng wichteg Persoun elo sécher wëll suergen datt hien mech net méi brauch? Dëst ass scho geschitt. An de Kapitän wousst et.
  
  
  D'Dier an der Mauer vis-à-vis mir huet opgemaach. E Mann ass an d'Zëmmer erakomm an huet sech esou ustrengend ëmgekuckt wéi ech virdrun: Hawk.
  
  
  Hien huet mech gesinn. 'Nick? Wat mëss du hei?'
  
  
  "Hues du mech net geschéckt?" - Ech hu geknipst.
  
  
  Hien huet gefroot. - Jo, ech hunn e Kontakt organiséiert fir dech aus dem Land ze huelen, mee... ... dësen "Befehl" ass zou, oder?
  
  
  "Jo," sot ech. 'Awer wat?'
  
  
  "Ech hu geduecht, Dir géift zréck a Swaziland geholl ginn," sot den ale Mann. "De Minister huet mir um Telefon gesot datt hie wichteg Geschäft mat mir huet. Vläicht wëll hien Iech Merci soen.
  
  
  "Vläicht," sot ech. "Awer et gi Wiechter bei all de Fënsteren, an de Kapitän weess mäi richtege Numm."
  
  
  'Däin Numm!' Hawk geschwuer. "Verdammt, dëst geet géint de ganzen Deal. De Minister weess. ..'
  
  
  Eng aner Dier huet opgemaach. 'Wat weess ech, Här Hawk?'
  
  
  Seng déif Stëmm, sou beandrockend fir seng kleng Statur, huet am ganze Raum gekloert. Do stoung hien, ee vun de féierende Männer vu Portugal, a kuckt dem Hawk a mir. Hawk war net Angscht. Den Hawk kann net vun enger Persoun op der Welt intimidéiert ginn.
  
  
  "Datt keen dem N3 säin Numm während der Missioun kennt."
  
  
  "Awer d'"Missioun" ass eriwwer, ass et net? sot de klenge Mann. "Eis dräi Verdächteger sinn dout, ganz professionell Mr. Carter vun AH ass ganz erfuerene.
  
  
  "Verdammt," huet den Hawk gebrëllt, "komm zum Punkt." Dir hutt iwwer eng wichteg Affär Saach ugeruff. Dir hutt net gesot datt d'N3 hei wier, datt Är Leit hien heihinner bréngen mam Code, deen ech dem Kontakt ginn hunn, fir him ze hëllefen ze flüchten. Dir wollt, datt hie Mozambique sou séier wéi méiglech verléisst. Firwat ass hien dann nach ëmmer hei?
  
  
  "D'Aarbecht ass fäerdeg," sot ech lues. Vläicht wëll de Minister elo säin Engagement verstoppen an hien brauch d'Konschtakademie net méi.
  
  
  Hawk huet dënn gelaacht. - Ech géif dat net recommandéieren, Här Sekretär.
  
  
  Et war eng liicht Gefor a senger Stëmm, mee wann Hawk warnt, hien huet d'Muecht, AH hannert him, an et ass ni mëll. AH kann, wann néideg, eng ganz Natioun zerstéieren. De Minister hätt dat gewosst, awer keen eenzege Muskel huet sech um Gesiicht bewegt. Ech hunn ugefaang ganz onwuel ze fillen. Wéi eng...?
  
  
  "D'Aarbecht ass fäerdeg", sot de Minister. - Mä war et wierklech néideg? Dräi vun eise Spëtzefiguren sinn dout, awer ech froe mech ob et tatsächlech e Verréider ënnert hinnen war.
  
  
  D'Stille hänkt wéi eng Wollek an der luxuriéiser Stuff, sou déidlech wéi d'Gaswollek, déi Parma ëmbruecht huet. Ech hunn op d'Fënstere gekuckt, hannert deenen d'Schatten vun de Sentries gesi konnten. Den Hawk huet einfach de Minister gekuckt, säi Gesiicht gëtt op eemol eescht.
  
  
  "Wat heescht dat?" - huet den ale Mann gefrot.
  
  
  "Mir waren iwwerzeegt datt d'Rebellen dat alles woussten a kënnen nëmme maache wa se e Leader ënner engem vun de Regierungsbeamten hunn. Verréider. Mir wëssen datt et e Verrieder muss sinn, awer vläicht hu mir op der falscher Plaz gesicht.
  
  
  -Wou sollt Dir dann kucken? Hawk gefrot mëll.
  
  
  'Mr. De Carter huet de Rebelleleader mat eis ëmbruecht," sot de Sekretär a kuckt mech. "Awer den Opstand leeft no Plang. Mir hunn héieren, datt an e puer Stonnen de Colonel Lister op ënnerierdesche Fernseh géif optrieden fir säin Ufank unzekënnegen a fir Onrouen a Streik ënnert de Schwaarzen ze ruffen. Mir hunn vun eisen Noperen héieren, datt d'Rebellen net gestoppt oder besiegt ginn, an datt se hir Pläng ouni merkbar Problemer kënnen ausféieren."
  
  
  Elo huet hien den Hawk gekuckt. "Gëschter Owend, soubal ech vum Parma sengem Doud geléiert hunn, hunn ech de geheime Transfer vun eise beschten Truppen vun der Kasär op Imbamba bestallt, 60 Kilometer vun hei. Alles no Plang. Hien huet eis zwee gekuckt. „Am fréien Owend hunn dem Colonel Lister seng Söldner eis Truppen zu Imbamba attackéiert. Hien huet si bei hirer Arrivée ugegraff, während se nach ëmmer desorganiséiert an onforméiert waren, a si bal zerstéiert. Bannent zwou Wochen wäerten se fir eis onnëtz sinn. De Colonel Lister huet op si gewaart!
  
  
  Hawk blénkt. Ech hunn geeschteg no vir gekuckt. Wéi war dat méiglech? ..?
  
  
  'Awer. .. - Den Hawk huet ugefaang ze froen.
  
  
  "Ier ech den Uerder ginn hunn, woussten nëmmen zwee Leit iwwer dës Truppebewegung", sot de Minister. "Ech an den Här Carter.
  
  
  "Ech och," huet den Hawke geklappt. "N3, natierlech, huet mir gemellt."
  
  
  - An dann du. - sot de Minister. D'Roserei war elo déif a senger Stëmm. 'ech. .. an AH, an ech hunn hinnen net gesot. Dunn hunn ech ugefaang ze denken. Wien vun alle Betraffenen huet Kontakter mat eis, wéi och mat de Rebellen? Wien schafft fir béid Säiten? OH! Wann nëmmen ee vun eise Beamten e Verrot wier, wien kéint dësen Rebellen all d'Informatioun ginn, déi se hunn? Nëmmen eng Quell: AH.'
  
  
  De Minister huet d'Fanger geschloen. D'Zaldoten sinn duerch all Dieren an de Raum gebrach. De Minister huet gebrëllt: "Arrestéiert déi zwee."
  
  
  Ech hunn net gewaart. Ech hu keng Sekonn gezéckt. Vläicht war mäi Ënnerbewosstsinn prett fir dëst, prett vum Moment wou ech op dës Hacienda koum. Ech hunn zwee Zaldoten erofgefall an duerch d'Fënster gedaucht. An engem Reen vu Glas sinn ech uewen op engem Zaldot dobaussen gelant, sinn ëmgedréint a sprang op meng Féiss. Ech hunn mech iwwer d'Mauer vun der Hacienda geheit.
  
  
  Op der anerer Säit sinn ech op d'Been gesprongen an an den däischteren Dschungel gedaucht.
  
  
  
  
  Kapitel 18
  
  
  
  
  
  Si koumen fir mech. Ech war manner wéi zwanzeg Meter vum Dschungel wéi d'Kugel ugefaang ronderëm meng Oueren ze flüchten, Blieder a Branchen vun de Beem räissen. Ech hunn déi niddereg, rosen Stëmm vum Minister héieren, deen seng Männer opfuerdert. Wann hien net virdru iwwerzeegt gewiescht wier, hätt mäi Fluch seng Zweifel ewechgeholl. Mee ech hat keng Chance: hie géif keng Erklärungen nolauschteren, wann ech se hätt. Mee ech hat keng Erklärung, a wann ech eng fannen wollt, muss ech fräi sinn dat ze maachen. Ech hat d'Gefill, datt d'Äntwert am Lister säi Lager läit.
  
  
  D'Land ronderëm d'Hacienda war eng Mëschung aus Dschungel a Savanne, an d'Zaldoten hu probéiert déi oppe Grasflächen ze benotzen fir mech ofzeschneiden an an de méi dichte Streifen vum Dschungel ze falen. Ech hunn se iwwerall ronderëm mech héieren, an do, hannert mir an der Hacienda, huet den Helikoptermotor gehost. Ech hunn hien an d'Nuecht gesinn. A seng Spotlights hunn de Buedem gescannt wéi hien a meng Richtung gedréint huet. De Minister rufft zousätzlech Truppen, Police, jidderee wat e kann. Hie kéint d'ganz Police an d'Arméi vu Mosambik zur Verfügung hunn, wann hie wollt.
  
  
  Elo wäert jidderee mech verfollegen, op béide Säiten vun der Grenz an hei, op béide Säiten vum Konflikt. Ech wier keen Hindernis, an den Hawk, mäin eenzege Frënd, war elo selwer e Prisonnéier. Si wäerten him net schueden; hien hat ze vill Muecht dofir, mä si géifen him halen an am Moment war AH a seng Handlungen limitéiert. Iergendwou muss ech d'Äntwert op fannen wat geschitt ass a wéi et geschitt ass. Ech hu misse Colonel Lister fannen. Zäit ass wichteg ginn.
  
  
  Et war nëmmen ee séiere Wee, de beschte Wee ënner den Ëmstänn. Vläicht deen eenzege Wee fir ze flüchten. Grausam an onerwaart. Ech sinn säit Joeren drop virbereet. Ech sinn zréck an d'Hacienda.
  
  
  D'Zaldoten an den Helikopter hunn mech weider verfollegt an d'Richtung wou ech gelaf sinn. Ech si wéi e Geescht laanscht si gerutscht. Mä de Minister war keen Narren. Hien huet d'Méiglechkeet net iwwersinn datt ech zréckkommen. D'Hacienda war nach ëmmer mat Zaldoten geschwärmt. Net offen, awer si hu sech iwwerall an de Schatten verstoppt, op meng Bewegung gewaart.
  
  
  Mä de Minister war falsch. Hien huet e Feeler gemaach. Hien hat en Hawk, an hie wousst d'Wichtegkeet vun engem Hawk. Also huet hien erwaart datt ech probéieren den Hawke ze befreien. D'Wiechter konzentréiert sech ëm d'Haus selwer, virsiichteg iwwer all Versuche fir erëm an den Hawke ze briechen. Awer ech hunn net geduecht et ze probéieren.
  
  
  Ech sinn laanscht d'Mauer gaang bis ech eng Säitpaart fonnt hunn, d'Schloss erausgepickt a rutscht eran. Den Helikopter vun der US Arméi war nach ëmmer op der selwechter Plaz. Et war den Helikopter deen den Hawk op d'Versammlung bruecht huet. De Pilot war wuel iergendwou am Haus hänke bliwwen, mee zum Gléck hunn ech en net gebraucht. Nëmmen eng Persoun huet den Helikopter bewaacht. Ech hunn hien mat engem gutt geziilten Schlag erofgefall, hien hannerlooss wou hie gefall ass an an d'Kabine gesprongen. Ech hunn de Motor gestart an ass fortgaang ier d'Zaldoten gemierkt hunn wat geschitt ass.
  
  
  Ech sinn esou séier fortgaang wéi den Helikopter fléien konnt. Verschidde Kugelen hunn den Hull an de Chassis getraff, awer keng huet mech getraff. Ech sinn schief an engem grousse Krees geflunn a sinn ouni Luuchten an d'Nuecht verschwonnen. Ech hu mech Richtung Ozean gedréint fir de portugiseschen Helikopter ze vermeiden. Vun do aus sinn ech südlech a Richtung Mangrovesümpfen an dem Colonel Lister säin Duerf gedréint.
  
  
  Ech sinn op der selwechter Ledge um Rand vum Sumpf gelant, wou dem Prënz Wahbi seng Männer mech gefaangen hunn. An der Däischtert hunn ech mech erëm duerch de Sumpf an d'Söldnerduerf gemaach. Ech hunn keng Patrouillen gesinn oder héieren an hunn de baussenzege Rank vu Sentries bal desertéiert fonnt. Et waren nach e puer Sentries am Duerf selwer, an d'Hütten ware vu schlofe Fraen besat.
  
  
  An der Hütt hunn ech d'Indula fonnt, déi schléift an eng Zulu-Fra an engem Seidemantel, déi ech am Rebellenduerf an der Klamm begéint hat. Si muss dem Lister seng Fra sinn. D'Hütt war kloer dem Lister, méi grouss wéi déi aner a mat sengem Feldbüro, mä de Colonel selwer war net do, a seng Waffen och net.
  
  
  Wou war hien? Wou waren d'Söldner?
  
  
  Ech hunn Indula net erwächt fir ze froen. Wat och ëmmer tëscht eis am Raum an der Festung vu Wahbi geschitt ass, hatt huet elo natierlech geduecht datt ech de Feind wier, an ech hat kee Wee fir ze beweisen datt ech dat net wier. Ech war net hire Feind, an eigentlech war ech kee Feind vun den Zulus. Mä mäi Rendez-vous huet hinnen am Moment keng Hëllef bedeit.
  
  
  Ech hunn hatt schlofen gelooss a sinn zréck an de Sumpf gerutscht. Do souz, am baussenzege Rank vun de Sentries, e Mann, deen iwwer eng liicht Maschinnegewier dodéiert. Hie war kuerz a wiry, mat indesche Fonctiounen an eng verbannen Hand. Vläicht ass dëse Südamerikaner am Duerf bliwwen, well hie blesséiert gouf.
  
  
  Hien ass aus sengem Schlof mat engem Messer op den Hals erwächt.
  
  
  'Wou sinn se?' - Ech hunn op Spuenesch gejaut.
  
  
  Hien huet opgekuckt an huet de Schlof vu sengen Ae gerëselt. 'WHO?'
  
  
  "Otem roueg, ouni Toun ze maachen", hunn ech geflüstert, d'Messer op den Hals gedréckt. - Wou ass de Lister?
  
  
  Seng Aen sinn zréck an hir Sockets gerullt: "Imbamba. Attack.'
  
  
  "Et war fréi gëschter Owend. Si sollten elo zréck sinn.
  
  
  Hien huet besuergt ausgesinn. Hie wousst zevill. Oder hat hien Angscht virun deem wat hie wousst?
  
  
  "Si sollten elo zréck sinn fir muer Süden ze goen," sot ech. "De Süden iwwer d'Rebellioun."
  
  
  Elo war hie ganz Angscht. Ech wosst zevill. Wann ech sou vill wosst... wien nach wousst... wat waren d'Chancen op Erfolleg... mat Suen. ..belount? Hie war e Söldner. Südamerika war wäit ewech, an hie wousst, wou seng éischt Loyalitéit läit. Wat et fir déi meescht Leit ass: sech selwer trei ze sinn. Hien huet schwéier geschluecht.
  
  
  - Si sinn ënnerwee, Här.
  
  
  'Wou?'
  
  
  "Norden, ongeféier zéng Meilen vun hei." Eisebunn vu Swaziland op Lorenzo Marques.
  
  
  'Norden? Awer. ..'
  
  
  Eisebunn? Déi eenzeg Eisebunn aus Swasiland op d'Mier?
  
  
  Vum Mier bis Lorenzo Marquez? Vital a strategesch Wichtegkeet an. .. Ech hunn ugefaang ze verdächtegen. Norden!
  
  
  Ech hunn de Söldner erofgefall. Ech hu scho genuch méi oder manner onschëlleg Leit ëmbruecht an ech hu fir de Moment genuch. Norden!
  
  
  Dëst ass wou de mozambikanesche Fräiheetskämpfer opstinn, jo. Mä de ganze Plang huet eng Explosioun an de Grenzgebidder opgefuerdert, eng konzentréiert Explosioun mat Lister senge Söldner als Haaptkraaft, fir d'Portugisen, déi aus dem Norden an d'Reegelméisseg südafrikanesch Truppen aus dem Westen fortfueren, zréckzebréngen. Wann de Lister a seng Feierkraaft nërdlech geplënnert wieren, ewech vun der Grenz, hätt et d'Zulu, Swazi Rebellen an den Haaptkierper vu mozambikanesche Schwaarzen verlooss fir déi regulär Kräfte vu Südafrika a Swaziland eleng ze konfrontéieren.
  
  
  Oder, méi schlëmm, wann portugisesch Truppen ongehindert vu Lister senge Söldner südlech plënnere konnten - Lister am Norden a portugisesch Kolonialkräften am Süden - hätten d'Zulu an aner schwaarz Rebelle keng Chance gehat. Et wäert e richtegt Bluttbad sinn.
  
  
  Meng Verdacht ass eropgaang. De Carlos Lister huet fir d'Russen geschafft a wollt d'Rebellen hei bei d'Léiwen geheien. Iwwerdeems si stierwen versicht portugisesch a Swazi Kräften ze attackéieren, Lister fortgeschratt Norden an ageholl Mozambique. Op eemol wosst ech et sécher.
  
  
  Ech hu missen d'Zulus an aner Schwaarzen warnen, déi modern Arméi Truppe mat Assegaïen an alen Waffen hu misse bekämpfen. Awer wéi hunn ech hinnen dozou bruecht mech ze gleewen? Wéi?
  
  
  Ech hunn de Söldner gebonnen an hunn de Wee zréck an dat eidel Söldnerduerf gemaach. Hien ass zréck an d'Hütt, wou d'Indula an d'Zulu Fra, dem Lister seng Meeschtesch, geschlof hunn. Ech sinn roueg an d'Hütt erakomm, mech iwwer Indula gebéit an hunn hatt eemol, zweemol Kuss gemaach, dunn de Mond mat menger Hand ofgedeckt.
  
  
  Si erwächt mat engem Start. Si huet probéiert ze réckelen, awer ech hunn hir gestoppt andeems ech hire Mond ofdecken. Hir Aen rullt wild a gouf rosen wéi si mech gekuckt huet.
  
  
  "Indula," Ech geflüstert. "Dir mengt datt ech Äre Feind sinn, awer ech sinn net." Ech kann et net alles erklären, mee ech hat eng Missioun an elo ass et eriwwer. Elo hunn ech d'Méiglechkeet eppes anescht ze maachen: Iech an Är Leit retten.
  
  
  Si huet sech gekämpft, huet mech ugesinn.
  
  
  "Lauschtert," hunn ech gejaut. - Elo ass net d'Zäit, héiert Dir? Lister huet eis all täuscht. Du an ech Hien huet Är Leit benotzt an dann verréid se. Ech muss him stoppen, an Dir musst Är Leit warnen. Wou ass Dambulamanzi?
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt a probéiert meng Hand ze bäissen, hir Aen fonkelne wild.
  
  
  'Lauschter mir no. D'Söldner plënneren Norden. Du verstees? Am Norden!
  
  
  Si huet sech berouegt an huet mech elo mat Zweiwel an hiren Ae gekuckt. Ech hunn Zweifel gesinn: den Norden an d'Erënnerung un dat wat tëscht eis an deem Zëmmer geschitt ass.
  
  
  "Ech ginn zou datt ech geschéckt gi sinn fir eppes géint Iech ze maachen, et war politesch. Awer elo sinn ech bei Iech, dat ass och Politik, awer vill méi. Elo maachen ech wat ech wëll: probéieren de Lister ze stoppen.
  
  
  Si huet mech onbeweeglech gekuckt. Ech hunn meng Chance geholl, meng Hand aus hirem Mond ewechgeholl an hatt lassgelooss. Si sprang op an huet op mech gekuckt. Awer si huet net gejaut.
  
  
  'Am Norden?' Si sot. - Neen, du liichs.
  
  
  "Dir musst Är Leit warnen." Fannt Dambulamanzi a sot him. Ech ginn net mat Iech.
  
  
  - Wéi kann ech dech vertrauen, Nick?
  
  
  "Well Dir mech kennt a well Dir mir virdru vertraut hutt."
  
  
  'Vertrauen? Zu engem wäisse Mann?
  
  
  - Wäiss Mann, jo. Awer net de Feind. Ech hu meng Aarbecht an ech hunn et gemaach. Awer elo ass d'Aarbecht fäerdeg, an ech si mat Iech.
  
  
  "Ech ..." huet si gezéckt.
  
  
  Op eemol héieren ech Bewegung a séier ëmgedréint. Déi al Zulu Fra, dem Lister seng Fra, ass erwächt a souz an hirem Seidekleed mat engem gëllenen Schnalle, deen am däischteren Liicht geschéngt huet.
  
  
  - Hie läit, Indula. Dëst ass e wäisse Spioun. Hien ass hei komm fir eise Leader ëmzebréngen an d'Rebellioun ze stoppen. Hie schafft fir d'Portugisen.
  
  
  Ech hunn geknackt. - Ech war fir dës geschéckt. Awer elo ass alles anescht. Ech gleewen net datt et jeemools e geheime portugisesche Leader gouf. Hutt Dir him schons gesinn, Indula? Nee, Lister ass deen eenzege wäisse Leader an hie benotzt de Mark vum Chucky zu sengem Virdeel.
  
  
  - Lauschtert him net! - huet d'Fra geruff. Elo huet si Englesch ouni Akzent geschwat.
  
  
  Indula huet d'Fra gekuckt, duerno op mech, an ech hunn Zweifel op hirem Gesiicht gesinn. Vläicht elo huet si sech aner, kleng Zweifel aus der Vergaangenheet erënnert.
  
  
  "Shibena," sot si lues, "Äert Englesch ass elo ganz gutt ginn." Wou hutt Dir dat geléiert?
  
  
  "Ech si besser trainéiert wéi Dir mengt", sot déi eeler Fra ruppeg. - Fir eis Saach. Dëse Mann. ..'
  
  
  "Dëst ass dem Lister seng Fra," sot ech. "Nolauschtert Dir dem Lister senger Fra, Indula?"
  
  
  Indula schénge un Saachen ze denken, déi si sech erënnert huet. - Wou sidd Dir, Shibena? Wousst mir dech jeemools ier de Colonel Lister heihinner komm ass? Dir sidd bei eis als säin Adjoint komm. Et war eng Zulu Fra virun him, also hu mir hir vertraut, awer ...
  
  
  Shibena huet ze schaffen. Eng séier, praktizéiert Attack. E laange Messer an enger donkeler Hand, Muskelen blénken ënner schwaarz Haut. Et war en Ugrëff op mech. Si huet sou séier a sou gutt reagéiert, datt wann d'Indula net gehandelt hätt, hatt mech definitiv ëmbruecht hätt. Si huet mech mat engem Reflex geschützt. Well mir eis gär hunn? Wat och ëmmer et war, Indula huet spontan gehandelt an ass dem Shibena op de Wee komm. D'Shibena huet si mat engem schnelle Schwenk vun hirer fräier Hand op d'Säit geheit, an d'Indula gouf wéi e Fieder op d'Säit geworf. Mä dat war genuch. Den Dolch huet mech bal an d'Häerz geschloen, an ech hu e Pang a menger Säit gefillt. Ech hunn séier gesprongen an de Shibena op den Tipp vun hirem Kiefer geschloen. Si ass wéi eng besiegt Stier gefall. Ech schloe sou schwéier wéi ech konnt.
  
  
  Ech hunn dem Indula seng Hand gegraff. 'Komm mat mir.'
  
  
  Si huet sech net méi gewiert an ass mat mir aus dem Zelt duerch de bal desertéierte Lager gaang. Mir verlangsamt an ech hunn hatt gewarnt roueg ze sinn. Mir sinn duerch de Rank vu Sentries op der Post gerutscht, wou den erofgefallene Söldner nach ëmmer gebonnen war. Hien huet net probéiert d'Liewen fir eis schwéier ze maachen. Vläit war hie frou, datt hien gebonnen ass an eis net méi gestéiert huet.
  
  
  Mir sinn den Helikopter ukomm. Am Däischteren sinn ech vum Fielsgeschoss erof geklomm an den Auto no Norden gedréint. Indula huet mech déi ganzen Zäit besuergt gekuckt, nach net ganz iwwerzeegt vu mir. Ech hu missen d'Söldner fannen.
  
  
  Ech hunn se fonnt. Si waren am Norden, wéi de Mann gesot huet. E rouege Lager ouni Bränn, laanscht d'Eisebunn vu Swasiland op de Lorenzo Marques, véierzeg Kilometer nërdlech vu wou se sollten sinn, an nëmmen e puer Stonnen vu wou se véierzeg Kilometer op der anerer Säit Dierfer sollte sinn.
  
  
  "Si hunn haut net fofzeg Meilen viru Mëtteg ofgedeckt", sot ech. - Sidd Dir iwwerzeegt?
  
  
  Indula huet erof gekuckt. "Et kann e Grond dofir sinn."
  
  
  "Okay," sot ech. "Loosst eis erausfannen."
  
  
  
  
  Kapitel 19
  
  
  
  
  
  E groe Sonnenopgang huet eis begréisst wéi mir an enger klenger oppener Plaz ongeféier ee Kilometer südlech vun de Söldner gelant sinn. Den Dschungel hei huet sech an niddereg Busch a Savannah ëmgewandelt. Et war roueg, déi wëll Déieren hu sech verstoppt. D'Leit ware rosen.
  
  
  Mir si virsiichteg op d'Eisebunn gaangen, an déi kleng Söldner-Schützer stoungen sech een nom aneren op der Linn. Si waren a voller Kampfbereetschaft. D'Patrouillen um Terrain bewaachen d'Géigend enk. Et huet geschéngt datt de Colonel Lister net wollt datt iergendeen se entdeckt huet bis hien fäerdeg war. Vun engem laanschtgoende Zuch konnt keen Spuer vun Zaldoten erfaassen. An de Camp ze kommen wäert net sou einfach sinn. Ech hunn dem Lister säin Zelt bal an der Mëtt gesinn, sécher a gutt bewaacht. Ech hunn eppes anescht gesinn, oder ech hunn näischt gesinn.
  
  
  Ech gefrot. - "Wou sinn Dambulamanzi an aner Schwaarzen?" Indula huet sech onroueg gefillt. - Vläit sinn se op patrouilléieren?
  
  
  "Vläicht," sot ech.
  
  
  Mir sinn ronderëm de baussenzege Rank vu Sentries geklommen. Obwuel ech kee séchere Wee an de Camp konnt fannen, konnt Indula einfach eragoen.
  
  
  "Wann ech Recht hunn, kënnt Dir erakommen, awer Dir kënnt net eraus," sot ech hir.
  
  
  "Wann ech op de Lister kommen an hien Gesiicht zu Gesiicht treffen, wier dat genuch," sot si, "Awer Dir, si géifen dech huelen ..."
  
  
  An der Rou ass eng Branche gebrach. Ech hunn Indula flaach op de Buedem gedréckt, probéiert mech esou gutt wéi méiglech ze decken. Eng aner Branche ass gebrach an eng formlos brong Figur erschéngt um Rand vum Dschungel, gestoppt fir iwwer d'Bëscher an d'Savanne ze kucken. Arabesch. Ee vun den Doudegen Prënz Wahbi Männer! Wat soll hien hei maachen? Ech hunn dëse Problem direkt aus mengem Kapp gesat. Fir elo war et egal. De Khalil al-Mansur huet wahrscheinlech no Söldner fir seng portugisesch "Frënn" gekëmmert. Awer dëst war meng Chance.
  
  
  Ech rutschen op hien. Hie wousst ni wat mat him geschitt ass. Ech hunn him eng Schnouer ëm den Hals geluecht an hien erstreckt. Ech hunn him séier ausgekleed an huet säi brong brennen a schwaarze Keffiyeh un, säi Gesiicht mat Äerd verschmiert an d'Keffiyeh iwwer säi Gesiicht a Kinn gezunn.
  
  
  "An Ärem Fall," sot ech zu Indula, "si kënnen iwwerrascht ginn. Awer Dir an den Araber kënnen et zesummen maachen. Loosst eis op.'
  
  
  Mir sinn roueg awer natierlech Richtung Camp gaangen. Den éischte Sentry huet eis geruff. Indula huet sech virgestallt an dem Mann gesot datt den Araber de Colonel Lister wollt gesinn. Ech hunn meng Hand op der gestoppter Pistoul ënner mengem Kleed gehal. Ech hunn gespannt.
  
  
  De Wuecht huet geknackt. ' Fuert weider op Ärem Wee. Colonel a sengem Zelt. Indula huet mech fir ee Moment gekuckt. Ech hunn en onbestänneg Ausdrock op mengem Gesiicht gehal. De Sentry war net iwwerrascht den Araber ze gesinn. Hie schéngt méi besuergt iwwer dem Indula seng Präsenz hei ze sinn. Den Zweifel ass aus hiren Ae verschwonnen.
  
  
  Mir sinn riicht duerch de verstoppte Camp gaang. D'Söldner am gréngen hunn eis virwëtzeg ugekuckt. mee si hunn näischt géint eis gemaach. Zwee Sentries hunn eis duerchgelooss, nodeems se d'Indula fir d'éischt gefrot hunn, wat si hei mécht, firwat si net am Duerf war.
  
  
  "Mir hunn e wichtege Message fir de Colonel," sot si. Ech geschwat Arabesch. "Message vum Shibena. Si schéckt mech un de Colonel Lister.
  
  
  Indula huet dëst iwwersat an huet dunn gefrot: "Wou ass den Dambulamanzi?"
  
  
  "Op enger Missioun," sot de Sentry.
  
  
  Hien huet eis duerchgelooss. Dunn hunn ech en Däitsche gesinn, de Major Kurtz. Hie stoung virum Colonel Lister sengem Zelt an huet eis riichtaus gekuckt. Ech hunn mäi Gesiicht sou gutt wéi ech konnt verstoppt. Mir sinn weider gaang. De Kurtz huet eis virum Lister sengem Zelt begéint. Hien huet mech ugekuckt, dann huet hien op eemol op Indula gedréint.
  
  
  - Firwat sidd Dir hei, Fra? - hien huet op Swahili geknipst. - Wien huet Iech gesot datt mir hei sinn?
  
  
  Et war Blödsinn, eng geféierlech Fro. Indula huet sech net gefeelt. "Shibena," sot si roueg. "Si huet e wichtege Message fir de Colonel."
  
  
  'Och jo?' - sot de Kurtz. All seng Opmierksamkeet war op d'Meedchen konzentréiert. Hien huet sech net ëm den stille Araber gekëmmert. "Shibena hätt de Message net ouni Passwuert geschéckt. Wat ass dat?'
  
  
  "Si huet mir d'Passwuert net ginn." - sot Indula. Brauchen Alliéierten Passwierder? Kennt Dir den Zulu Rebell a Chef senger Duechter, Major Kurtz?
  
  
  De knacheg Däitsch huet d'Aen zougemaach. "Vläicht net, awer ech wëll dëse Message héieren. Kommt allebéid.
  
  
  Hien hat e Luger an der décker Hand. Hien huet eis op en Zelt gewisen, dat nieft dem Colonel Lister sengem Zelt stoung. Mir sinn eragaangen an ech hunn meng Muskelen gespannt fir op hien ze sprangen. Et war riskant, wann hien e Geck mécht, wiere mir geschrauft a mir géifen et ni méi lieweg aus dem Lager erauskommen. Mee ech hat et. †
  
  
  Op eemol gouf et Duercherneen um aneren Enn vum Lager. De Kurtz huet sech ëmgedréit. Ech konnt net gesinn wat et war, awer dëst war meng Chance et séier ze gräifen. Ech geplënnert. Hien ass fortgaang an huet dem Sentry geruff.
  
  
  "Bewaacht déi zwee am Zelt a haalt se do, bis ech zréckkommen."
  
  
  Hien ass op d'Gesiicht gaang. De Sentry koum op d'Ouverture, huet eis mat sengem Gewier op d'Réckmauer gedréckt an d'Zeltklapp zougemaach. Säi Schiet huet uginn datt hien intensiv op d'Plain kuckt. "Nick," sot Indula, "wann de Kurtz no engem Message freet, wat kënne mir him soen?"
  
  
  -Sidd Dir elo iwwerzeegt?
  
  
  Si huet de anere Wee gekuckt. "Et ass komesch datt de Kurtz mir net vertraut." Och friem, Shibena hat e Passwuert. "Kurtz war net iwwerrascht datt de Shibena wousst datt se hei am Norden wieren."
  
  
  "Si huet gelunn," sot ech.
  
  
  "Awer et kéint e Grond dofir sinn," sot Indula. Et ass schwéier de Glawen ze verléieren wann Är Dreem vu Fräiheet an Damp opgoen. Si wollt dem Lister a Shibena gleewen, eng Fra aus hire Leit.
  
  
  Ech soot. - "Dambulamanzi soll hei sinn. Hien ass Äre Kontakt, an hie soll nieft dem Lister sinn."
  
  
  - Jo, awer ...
  
  
  Si brauch e puer definitive Beweis. Dem Colonel Lister säin Zelt war déi eenzeg Plaz, wou mir konnten kréien wat se gebraucht huet.
  
  
  De Kurtz huet eis ouni presséiert gesicht. Ech hunn e Messer gegraff an e Schnëtt an der Réckmauer vum Zelt gemaach. Hannert dem Lister sengem Zelt war e Sentier. Ausserdeem war de baussenzege Rank vun de Sentries direkt ënner der Eisebunnsbunn. Si stoungen op der Wuecht an hunn nëmmen op d'Eisebunnslinn gekuckt. Zwee aner Sentries stoungen lénks a schéngen eppes um wäit Enn vum Lager ze kucken, ewech vun de Eisebunnsbunnen.
  
  
  "Et gëtt e Wuecht hannert eis deen eis definitiv wäert gesinn," Ech sot Indula. "Et gëtt eng héich Wahrscheinlechkeet datt de Kurtz net mat him geschwat huet." Ech maachen e Lach am Réck vum Zelt, an Dir gitt dobausse a schwätzt mat dësem Sentry. Hien wäert Iech definitiv erkennen. Oflenk hien iergendwéi, egal wat Dir denke kënnt, a maacht hien deen anere Wee.
  
  
  Si huet geknackt. Ech hunn d'Réckmauer virsiichteg geschnidden. De Sentry huet dat net gesinn. Den Indula ass erausgerappt an ass zoufälleg op de Sentry gaangen. Hie war e gudde Sentinel, hien huet hatt gemierkt soubal si him ukomm ass. Hien huet d'Ziel op hatt geholl, huet dunn d'Gewier lues erofgesat. Hien huet gelaacht. Ausserdeem hat hie Gléck, et war e jonke Mann, dee wahrscheinlech e Meedchen brauch.
  
  
  Ech waarden.
  
  
  Si huet sech un de jonke Sentry, e Spuenier, anscheinend e jonke Partisan am Déngscht vum grousse Colonel Lister ukomm. Si hunn matenee geschwat, an Indula, trotz hirer Jugend, war eng Partisan fir eng laang Zäit. Si huet gesinn wat ech gesinn: hie wollt eng Fra. Elo stoung si ganz no bei him. Ech hunn hien ugespaant gesinn. Et war géint all d'Regelen an d'Ausbildung fir de Sentry fir een esou no ze loossen. Si huet him berouegt an ech hunn se gesinn, datt si hire Réck bogen, fir hir Broscht bal op säi Gesiicht ze bréngen. Si hat blo Broscht, wéi eng Zulu Fra. Hien huet seng Lippe geleckt an d'Gewier op de Buedem geluecht, et mat enger Hand gehalen.
  
  
  Si huet et ëmgedréint an ech hunn hatt gesinn ronderëm ze kucken fir sécher ze sinn datt déi aner Wiechter net kucken. Dunn huet si geknackt.
  
  
  Ech sinn duerch d'Lach erausgeklomm a sinn séier an d'Schildkröt gaang. Héieren mech, hien huet sech séier ëmgedréint a probéiert säi Gewier opzehiewen. Seng Aen sinn op eemol erweidert an dunn iwwergléckt. Ech hunn hien gefaang ier hie fale konnt. Den Indula hat e klenge scharfen Dolch an der Hand. Si wousst genau wou een ze schloen.
  
  
  Ech hu séier ronderëm gekuckt. Keen vun de verankert Söldner huet an eis Richtung gekuckt. Déi zwee Garde virun waren ze beschäftegt anzwousch anescht ze sichen. Ech hunn den Doudegen Sentry hannen am Lister sengem Zelt gedroen. Et war en duebelt Zelt mat engem Schlofraum hannen, mee ech hu misse meng Chancen huelen. Ech hunn duerch d'Réckmauer geschnidden a mir hunn den doudege Wäitschoss dobanne gedroen.
  
  
  Dat eenzegt Miwwel war e spartanesche Colonel seng Bunk, eng Këscht an e Canvas Stull. De Rescht vum Schlofraum war eidel. Mir setzen den doudege Sentry ënner dem Bett. Virun huet sech och näischt beweegt. Ech hunn duerch d'Krack gekuckt an hunn de Lister eleng bei sengem Felddësch gesinn. Hien hat eng Pistoul, e Messer, e Bandoleer an d'Schëllerbänner vun engem Rucksak. Hie war prett direkt ze verloossen. Säi Feldnotizbuch souz lénks vu sengem Schreifdësch mam Deckel op. Ech wénken op Indula. Mir hu missen dës records hunn. Si huet mech erwaartend ugekuckt. Ech konnt dëse Colonel op der Plaz ëmbréngen an hoffen lieweg eraus ze kommen, awer wann ech hien ëmbréngen ier ech Beweis hunn, wäert Indula mir ni gleewen.
  
  
  "Lauschtert," hunn ech geflüstert. "Mir musse waarden bis hien d'Zelt verléisst." Oder bis mir hien iergendwéi eraus kréien. Vläicht . ..'
  
  
  Ech hunn de Saz net fäerdeg gemaach. Virdru stoung de Lister op an de Kurtz koum an d'Zelt. Hien huet net relax ausgesinn.
  
  
  "Gaascht, Colonel," sot den Däitschen.
  
  
  Den Zeltleinwand gouf op d'Säit geréckelt, an de Khalil al-Mansur ass an d'Zelt erakomm, sech gebogen, de Réck riicht an, lächelnd, ass de Colonel ukomm.
  
  
  "Et ass e Genoss, Colonel," sot hien op Englesch.
  
  
  Lister wénkt. "Meng Bäileed, al Mansour. Dem Prënz säin Doud war e Schock fir eis all.
  
  
  De Lister huet och Englesch geschwat. Et war wahrscheinlech déi eenzeg Sprooch déi se gemeinsam haten. De Khalil al-Mansur souz mat engem Laachen. Et war eng staark Ähnlechkeet tëscht deenen zwee Männer; allebéid ausgesinn wéi erfuerene Wëllef, déi sech géigesäiteg ëmkreesen. Den Al-Mansur huet weider laachen.
  
  
  "E Schock, awer glécklecherweis keng irreparabel Tragedie", sot den Araber. - Gitt Är Pläng gutt?
  
  
  "Super," sot de Lister. - Hutt Dir Pläng, al-Mansur?
  
  
  "Wéi all Männer," sot de Khalil. "De Prënz huet eng super Aarbecht gemaach fir Iech déi onroueg schwaarz Rebellen ewechzehuelen, déi fir Hëllef an Ënnerstëtzung bei Iech komm sinn. Du hues geschéngt wéi e Frënd, een deen de Flüchtlingen gehollef huet an se dann ouni Geschwëster entlooss huet.
  
  
  "De Prënz war schlau se a Sklaverei ze verkafen," sot Lister. - D'Wiel vun schwaarz jonk Leit, staark a waarm-temperéiert. Seng räich Clienten hunn et gär. Mäin Afloss op d'Cheffen huet et méi einfach gemaach aner Fraen ze versklaven. Op dës Manéier kënnt Dir géigesäiteg hëllefen.
  
  
  Ech hunn op Indula gekuckt. Hir donkel Gesiicht gouf bal gro. Den Haass huet an hiren Ae gebrannt. Si wousst elo wéi si vun de Männer vum Prënz Wahbi gefaange gi war wéi si geduecht huet datt si am Lister säi Lager "sécher" wier. De Lister huet all déi Schwaarzen, déi hie vermeintlech gerett huet, un de Wahbi iwwerginn fir a Sklaverei ze verkafen, sou datt se net zoufälleg entdeckt datt Lister ënnerwee war.
  
  
  Si huet mech ugekuckt a wénkt: elo huet si mir gegleeft. An engem aneren Deel vum Zelt huet de Khalil erëm geschwat.
  
  
  "Géigesäitege Virdeel," sot den Araber. "Gëtt et e Grond firwat dëst net mat mir weidergeet amplaz vum Prënz?"
  
  
  "Kee Grond," Lister averstanen. "Wann Dir seng Plaz retten kënnt, al Mansour."
  
  
  "Seng Plaz a seng Verspriechen," sot de Khalil. "Eis Ënnerstëtzung fir Iech zu Lorenzo Marques, Mbabane a Cape Town am Austausch fir Ären Accord zu eiser, gutt, Geschäftsbezéiung."
  
  
  "Brauch ech Är Ënnerstëtzung op dëse Plazen, al Mansur?"
  
  
  Khalil huet erëm gelaacht. - Komm, Colonel. Ech kennen Är Pläng. Wärend Äre Mangel un Ënnerstëtzung d'Zulu- a Swazi-Rebellen zerstéiert wéi d'portugisesch Kolonialkräfte südlech virukommen, schloen Dir hei am Norden. Dir wëllt probéieren d'Muecht ze gräifen.
  
  
  "D'Mozambique Liberation Front gräift dës Muecht", sot de Colonel. "Uerdnung wäert aus Chaos restauréiert ginn."
  
  
  "De Chaos deen Dir erstellt andeems Dir d'Rebellen opginn hutt, d'Südafrikaner am Zululand engagéiert halen an d'portugisesch Truppe vun de Rebellen duercherneen an zerstéieren. E Massaker deen Dir op en Enn gitt andeems Dir Är schwaarz Mataarbechter urufft.
  
  
  Dem Colonel Lister seng Aen hunn opgestan. "Mir wäerten d'ganz Kraaft vun der Mozambique Befreiungsfront ginn. D'Welt wäert kräischen fir en Enn vum Bluttvergießen. Da wäerte mir déi eenzeg Kraaft sinn, déi fäeg ass d'Uerdnung ze restauréieren. Mir wäerte mat Lissabon verhandelen an dann d'Muecht iwwerhuelen: eng fräi Natioun, awer an eisen Hänn." Hien huet de Khalil gekuckt. "Jo, Ënnerstëtzung vu Kapstadt, Lissabon, Rhodesia a souguer Swasiland kann hëllefen. Dir kënnt Äert "Geschäft" halen, Khalil. E klenge Präis fir Kraaft ze bezuelen.
  
  
  "Dir huelt d'Muecht fir d'Russen. Sidd Dir sécher datt si averstane sinn?
  
  
  "Mir sinn d'accord," huet de Colonel Lister him geklappt. "Ech huelen d'Muecht a Mosambik fir mech selwer, fir eis. Suen a Muecht, dëst ass e räicht Land.
  
  
  Khalil huet gelaacht. - Ech gesinn, datt mir allebéid weltlech Leit sinn. Mir kommen zesummen, Colonel.
  
  
  "An ech," sot de Kurtz, "mir all." Héich Büro, Gold, Villa, Dénger, fir wat soss kënnt Dir kämpfen?
  
  
  Elo hunn se all gelaacht, géigesäiteg wéi Geier op enger dréchener Branche gelaacht.
  
  
  Dem Indula säi Geflüster war bal ze haart. "Mir mussen se ëmbréngen."
  
  
  "Nee," hunn ech geflüstert. "Mir mussen Är Leit als éischt retten. Si wäerten zerstéiert ginn. Wann ech de Lister méi verstinn, wäert hien méi maachen wéi just ewech ze bleiwen. Hien wäert Är Pläng opzeweisen a Südafrika warnen. Mir mussen Är Leit retten a Lister stoppen.
  
  
  "Awer wéi kënne mir et eleng maachen? ..'
  
  
  "Ech mengen, ech gesinn e Wee eraus," sot ech mëll. 'Chance. Vläicht ginn de Khalil a seng Männer eis eng Chance, a mir mussen se elo huelen. Maacht wéi ech soen. Dir huelt Khalil. Tounlos. Grad elo!'
  
  
  Mir koumen un d'Front vum Zelt. An engem Blëtz vun engem Aen, Indula hat hir Dolk um Khalil Hals ier hien iwwerhaapt en Zoll vu sengem Stull eropgoe konnt.
  
  
  Ech hunn déi gestoppt Pistoul op dem Lister säi Kapp geluecht an dem Kurtz gesis:
  
  
  - Maacht näischt, Dir héiert! Net een eenzegen Toun!
  
  
  Si hu sech net beweegt. Erschreckt Aen hunn d'Indula ugekuckt an hunn mech a mengem brong verbrenne gekuckt. Wien war ech? Ech hunn mech net virgestallt, mee ech mengen de Kurtz huet gesinn wien ech war. Hie gouf blass. Ech war Killmaster, Ech gemengt wat ech gesot.
  
  
  "Mir ginn all elo fort," sot ech mëll. "Kurtz ass virun der Indula. Dir sidd dout, ier Dir et wësst, Sergeant, also ech besser oppassen op hirem Messer. De Colonel an de Khalil wäerte mir verfollegen, wéi gutt arabesch Brauch verlaangt. Smile, schwätzt an erënnert datt mir näischt ze verléieren hunn andeems Dir dech ëmbréngen wa mir entdeckt ginn. Gitt sécher datt mir net gestoppt ginn.
  
  
  Si wénken an ech wénken op Indula. D'Meedche goung fir d'éischt mam Kurtz, hiert Messer stung op der Plaz um Réck, wou hien aus dem éischte Schlag kéint stierwen. Ech gefollegt Khalil an Lister. Mir si lues duerch d'Mëtt vum Camp gaang; De Colonel an de Khalil chatten a laachen wärend dem Khalil säin arabesche Follower hannendrun geet. Wann ee vun de Sentries oder aner Söldner sech drun erënnert huet datt de Khalil ouni ee vu senge Männer an d'Zelt koum, da géif hien nach ëmmer net doriwwer froen. Firwat soll hien? De Colonel war net besuergt, an de Kurtz ass mat engem lächelende Zulu-Meedchen virgaang, dat se all kannt hunn.
  
  
  Bis de Kurtz, de Lister an de Khalil couragéiert oder domm waren, war alles ganz einfach. Si hunn et net verstanen, also ass et méi einfach ginn. Mir sinn de baussenzege Rank vu Sentries passéiert a sinn duerch de Rand vum Dschungel gaang. Do war e Grasbierg direkt virun eis. Ech hunn se all just ënner der Spëtzt bruecht, se ophalen gelooss, an dunn roueg op se gekuckt,
  
  
  An der Sonn, ongeféier fofzeg Meter ewech, hunn ech e puer Araber gesinn op Khalil waarden. E bësse méi wäit huet e bësse Beweegung an de Bëscher ugekënnegt datt de Rescht vum spéide Prënz Wahbi seng Männer do waren.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréint a gesinn, datt de Rank vun de Söldner ongeféier honnert Meter vu mir roueg ginn ass. Verschidde Söldner hunn zoufälleg op hire Kommandant a säi Stellvertrieder gekuckt. Héich Niveau Konferenz mam Khalil. Wéi eng Zaldot huet sech ëm sou Saachen gekëmmert? Si géife gesot kréien wat se maache sollen, sou datt se sech entspanen.
  
  
  Et wier oflenken. Ech hunn en déif Otem geholl an op Indula gewisen. Ech hunn hir de Luger aus dem Kurtz sengem Holster ginn.
  
  
  "Guard Lister a Kurtz," sot ech a geflüstert. "A wa se e Fanger bewegen, schéisst Dir se."
  
  
  Si huet geknackt. Ech hunn de Khalil an d'Hand geholl, mat der Waff um Réck, a si mat him op d'Spëtzt vum Hiwwel gaang. Wéi ech sécher war, datt seng Männer hien do stoe gesinn hunn, hunn ech de Schalldämpfer ofgeholl, hien zweemol an de Réck geschoss an op arabesch ugefaang ze kräischen.
  
  
  "Si hunn de Khalil al-Mansour ëmbruecht. Söldner. Si hunn eise Leader ëmbruecht. Attack! Attack! Allah oder Allah. Attack!'
  
  
  Ech hunn mech séier ëmgedréint a sinn aus der Siicht verschwonnen. Ech héieren Araber a schwaarz Wahbi Zaldoten. De Colonel Lister an de Kurtz stoungen an Horror.
  
  
  Um Rand vum Lager waren all d'Söldner schonn op d'Been, an d'Offizéier sinn no vir gerannt fir e Bléck ze kucken. Lénks hu sech d'Araber scho gestridden.
  
  
  "Schéisst se", hunn ech dem Indula geruff.
  
  
  Si huet de Kurtz erschoss an dunn d'Waff op Lister geriicht. De Colonel war e bësse méi séier an ass an engem klengen Huel hannert engem Fiels gedeckt. Dem Indula säi Schoss verpasst ...
  
  
  D'Söldner hunn geruff: "Araber! Si hunn de Major Kurtz an de Colonel erschoss. Besuergnëss! Besuergnëss!'
  
  
  Uerder a fënnef Sprooche lafen zréck an zréck laanscht d'Ränge vun den Zaldoten. D'Maschinnegewehre hunn ugefaang ze klappen. Granaten explodéiert. D'Araber sinn no vir gerannt mat Cover. Si hunn de Khalil fonnt.
  
  
  Ech geruff Indula. - 'Loosst hien. Komm mat mir!'
  
  
  Riets vun eis war den Dschungel nach kloer. Elo konnt de Lister der Situatioun net änneren. Hie konnt se nëmme rosen maachen. Hie wäert gewannen, awer d'Söldner wäerten zimlech batter sinn, an ech hunn nach méi fir si virbereet.
  
  
  Mir sinn duerch den Dschungel gelaf, dem Indula seng Këscht huet sech wéi fräi Villercher gehäit. Ech wollt hatt hunn, awer ech wousst datt et ze vill ze maachen ass. Mir sinn um Helikopter ukomm wéi d'Araber a Söldner hannert eis an enger häerzlecher Schluecht engagéiert hunn.
  
  
  Mir sinn ouni Schoss fortgaang an hu sech südlech gedréint. Ech hunn de Radio op d'Frequenz vun der portugisescher Arméi ofgestëmmt. Ech hunn mech virgestallt an dem Colonel Lister säi Plang gesot an hinne gesot, net südlech ze goen, mee direkt a Richtung Colonel Lister. Ech hunn den Numm vum Minister benotzt a weider de Message widderholl bis mir d'Zululand Grenz iwwergaange sinn. Ech hunn den Helikopter nieft dem Duerf an der Schlucht erofgesat, wou ech virdru mam Indula war.
  
  
  "Warnt d'Leit," sot ech wéi si fortgaang ass. 'So ët! Si wäerten Iech gleewen. Schéckt Courrieren a festhält Är Leit. Sorry, awer en aneren Dag kënnt.
  
  
  Si huet geknackt. Hir Ae ware feucht a glänzend. 'Nick?' Ech hunn gelaacht. Solomon Ndale a seng Männer koumen lafen. Wéi ech nërdlech gedréint hunn, hunn ech hir mat hinnen gesinn. Si sinn zréck an d'Duerf gerannt, an ech hunn d'Botschaften an all Richtungen gesinn. Mir hunn et gemaach. Den Opstand gëtt gestoppt. Et gëtt kee Massaker. D'Fräiheet fir d'Zulus géif méi spéit kommen. Awer et wäert kommen, a si wäerten nach ëmmer liewen fir d'Fräiheet ëmzegoen an ze benotzen.
  
  
  Ech hunn de Radio erëm opgemaach an ugefaang mäi Message un d'Portugisen ze widderhuelen. Ouni Rebellioun war déi erschreckt Band vu Söldner kee Match fir déi portugisesch Kräfte. Och Mosambik huet misse op seng Fräiheet waarden, awer och d'Portugisen ware besser wéi déi batter Fräiheet vum Colonel Lister.
  
  
  Ech hunn meng Warnung weidergefouert andeems ech dem Lister säi Plang bericht hunn. Eng Stëmm huet geruff.
  
  
  "Mir hunn dech héieren", sot eng déif Stëmm, déi ech direkt erkannt hunn. "Eis Truppe si schonn ënnerwee. Dës Kéier wäerte se eis net fortlafen.
  
  
  "Dat ass besser," sot ech. "Wat iwwer Hawk, Sekretär?"
  
  
  "Hien ass fräi".
  
  
  "Och ëm hiert Duerf", sot ech, an dunn hir Plaz ginn.
  
  
  "Merci," sot dem Minister seng Stëmm. Hien huet gezéckt. "Ech sinn Iech eng Entschëllegung schëlleg, Här. Carter. Mee ech sinn nach ëmmer iwwerrascht.
  
  
  "Spéider," sot ech kuerz, de Radio auszeschalten.
  
  
  Et war eriwwer. Den Opstand gouf gestoppt, e Massaker gouf verhënnert, an d'Söldner goufen temporär onfäheg. Mä dëst ass net ganz Enn. Ech hunn nach ongeschloss Aarbecht.
  
  
  
  
  Kapitel 20
  
  
  
  
  
  Soft sinn ech duerch d'Schatten vum Sumpf gaangen. Et war eréischt Mëtteg, an d'Sümpfe ronderëm d'Söldnerduerf waren roueg. Si sinn all verschwonnen. D'Sauerposte sinn eidel an desertéiert. De Message koum hei an d'Luucht.
  
  
  Ech sinn um Rand vum Duerf opgehalen. Och d'Fraen sinn verschwonnen, all eenzel vun hinnen. Ënnert der Mëttessonn huet sech näischt beweegt. Verschidde Kierpere vu Schwaarzen a Söldner ware verspreet, wéi wann e Sträit geschitt wier, wéi wa perséinlech Partituren ofgeschloss gi wieren, ier d'Söldner an esou sécher Hafe geflücht sinn, wéi se erreechen konnten. Si wäerte sécher sinn. Et war ëmmer een op dëser Welt, déi Leit astellen wollt; Männer déi gewëllt waren ouni Fro ze kämpfen.
  
  
  D'Geier hu sech iwwer d'Duerf gekreest. E puer waren an de Beem um Rand, awer keen ass op de Buedem gefall. Een aneren huet nach hei gelieft. Oder vläicht ass nach een aneren an dësem Duerf lieweg. Ech hunn meng automatesch Pistoul erausgezunn a si lues tëscht de rouege Hütten ënner der brenner Sonn duerch d'Beem gefiltert.
  
  
  Wann ech richteg gewiescht wier, wier de Colonel Carlos Lister net bei senge Männer bliwwen dee Moment wou hie gemierkt huet datt säi Spill eriwwer war. Hien hat e Radio, also sollt hie wëssen. Zu dëser Zäit haten portugisesch Kolonial Truppen seng Männer ëmginn. D'Eisebunn géif einfach Zougang zu der Plaz erlaben, wou se géint d'Araber gekämpft hunn. De Lister wier fortgaang soubal hien d'Truppe gesinn huet, wann hien net virdru geflücht wier, wéi hie geléiert huet, datt ech fortlafe géif fir alles ëffentlech ze maachen.
  
  
  Déi eenzeg Fro ass, ob hien eleng wäert flüchten, an enger Jeep oder engem Kommando-Gefier, oder souguer am Helikopter, wann hien et iergendwou verstoppt, wat mech net iwwerrascht. Oder wäert hien e Grupp vu senge Leit mathuelen? Elo datt de Kurtz dout war, hunn ech net gegleeft datt hie mat engem aneren wier. Vun Ärem eegenen fortlafen ass vill méi geféierlech fir eng Grupp wéi fir en Individuum eleng. Dir wësst ni, déi vertrauenswürdeg Leit, déi Dir mat Iech an d'Hëtzt vum Kampf bruecht hutt, kënnen op eemol mengen datt Dir e Feigling sidd wann Dir fort leeft.
  
  
  Neen, de Colonel Lister war selwer en Zaldot a géif sech nëmme rausschléissen, wann hie kéint. Hie war nëmme sech selwer a sengem zukünftege Patron trei, deen hie gebraucht huet an hie konnt benotzen. Virun allem wann hien eng Fluchtweeër virbereet hätt, e Fluchplang just am Fall, wat natierlech de Fall war.
  
  
  Fluchtplang a Mëttel: Suen, Akommes, wichteg Pabeieren déi fir Erpressung verkaaft oder benotzt kënne ginn. Hien muss eng Zort Schatz hunn, a wou soss wann net hei, an dësem Duerf, wahrscheinlech an der Betreiung vu senger Fra. Dofir war ech hei. Wann de Lister net heihinner komm wier, hätt ech en iergendwou anzwousch begéint, mee ech hat erwaart, datt hien heihinner géif kommen, an elo hunn d'Geier mir gesot, datt et een am Duerf lieweg ass.
  
  
  Ech sinn virsiichteg tëscht den Hütten gaang, op dee geringsten Toun gelauschtert: eng briechend Branche, d'Kräischen vun enger Dier oder Mauer, d'Knäppchen vun engem Gewier oder Pistoul, de Klang vun engem Messer, deen aus senger Schëller gezunn ass ... Ech hunn näischt héieren ausser e puer Schëss an der Distanz. Dëst sollen d'Söldner sinn, déi elo vun de portugiseschen Truppe gefaange goufen. Wéi och ëmmer, Söldner kämpfen net laang wann d'Schluecht verluer ass. Si verschwannen, sou wéi se an dësem Duerf verschwonnen sinn.
  
  
  Ech héieren Gewierer an der Distanz an d'Gebrühl vu Fligeren wäit an no. Fligeren déi héich iwwer d'Duerf fléien, a Fligeren déi südlech fléien, iwwer d'Grenz. Et missten d'Südafrikaner sinn, déi elo, ech gehofft, keng Ziler getraff hunn. Mee ech hat e Goal.
  
  
  Ech hunn dem Lister seng Hütt ukomm an hunn den Dambulamanzi gesinn. Den héije Zulu louch am Stëbs um Lister säi Sëtz. Hie war dout, um Kapp blesséiert. Ech brauch net méi no ze kommen. Seng dout Hand huet e Speer geknuppt. Hien ass gestuerwen am Kampf géint een, an den Assegai a senger Hand erënnert mech un de Moment wou hien dem Deirdre Cabot säi Kapp ofgeschnidden huet. Ech war net entschëllegt dësen Doudegen Zulu am Stëbs ze gesinn.
  
  
  Ech hunn op säi Kierper gekuckt wéi ech mëll Gesang héieren hunn. Déif melancholescht Gesang. Et koum aus dem Lister senger Hütt. Ech sinn virsiichteg erakomm, gebogen, awer mat béiden Hänn d'Maschinengewehr virun mir. Wéi meng Ae sech un d'Däischtert ugepasst hunn, hunn ech se gesinn.
  
  
  Et war eng grouss Hütt, an zwee Deeler ënnerdeelt duerch hängende Haut. An engem Sall war eng eidel Stréimatrass, an deem aneren war e Schreifdësch a verschidde Still. Eng Zulu Fra, Shibena, souz op ee vun de Still. Hir Seidmantel war bal aus hirem Kierper gerappt a war mat Blutt bedeckt. Et war och Blutt an hirem décke afrikanesch Hoer. Lues a lues, wéi verwonnt, huet si hin an hier gewackelt. D'Lidd ass aus hirem Hals geplatzt.
  
  
  De Colonel Carlos Lister louch iwwer säi Schreifdësch. Säi Kapp hänkt op engem Enn, seng Stiwwele Féiss um aneren. Hie war dout. Säin Hals gouf ofgeschnidden. Hien hat nach zwou Wonnen um Kierper, wéi wann hie gestoppt gi wier, ier hien den Hals ofgeschnidden huet fir d'Aarbecht fäerdeg ze maachen.
  
  
  Ech koum méi no. - Shibena?
  
  
  Lues a lues rëselt si weider ze sangen, hir Aen hunn sech ewechgehäit fir d'Wäissheet ze weisen.
  
  
  - Shibena? Wat ass geschitt?'
  
  
  Hire Kierper huet eng glat Beweegung gemaach wéi se geschwënn. Ënnert hir fléissend Hoer war hiert Gesiicht méi kleng wéi ech virgestallt hat, ze kleng fir hir breet Nues. Si war bal plakeg, hiert Kleed hänkt nëmmen un engem Fuedem ëm d'Hëfte. Hir Schëllere ware breet a mëll, an hir Broscht ware voller donkelrosa Nippel. Si hat kee Fett op de muskuläre Oberschenkel a schlanke Säiten, an de Bauch war bal flaach. Frau. Eppes huet an mir geréiert.
  
  
  "Ech hu missen et maachen." - sot si op eemol op Englesch, reng Englesch ouni Akzent, wat d'Indula iwwerrascht huet.
  
  
  - Hutt Dir him ëmbruecht? Lister?
  
  
  "Hien ass heihinner komm wéi hien aus der Schluecht fortgelaf ass." Hir wäiss Aen sinn erweidert an hunn op mech gekuckt. "Hien ass vu senge Leit geflücht. Hie koum fir mech, fir seng Suen an Dokumenter. Hie muss Suen an Dokumenter hunn. Hien huet gesot, ech sollt och bei him sinn. Ech sollt mat him goen.
  
  
  Si huet duerch déi däischter Loft vun der Kabine mat engem ferocious Handgeste duerchgeschnidden, de Colonel Carlos Lister erëm zerstéiert, hien eventuell erëm ëmbruecht. Läscht et aus Ärer Bedierfness, Är Léift, Ärem Bett an Ärem Liewen. An ëmbréngen him.
  
  
  "Hien hat en Auto, Suen, Waffen. Hie wollt mech. Si huet de Kapp kräfteg gerëselt. "Ech sinn net jonk. Ech sinn eng Fra. Ech hunn him gär. Mä mäi ganzt Liewen hunn ech fir meng Leit geschafft, an engem frieme Land gelieft fir meng Leit eng Ausbildung ze kréien. Ech konnt him net verroden.
  
  
  Si huet opgekuckt, rosen an houfreg. "Hien huet meng Leit verroden. Du hues Recht, wäisse Mann. Hien huet mir gesot. Hien huet mir gesot. All seng Pläng, all seng Dreem fir de Leader vu Mosambik ze ginn, seng Verhandlunge mat de Wäissen hei ze regéieren. Hien huet gesot datt hie bal gelongen ass, awer en aneren Dag wäert geléngen. Um Blutt vu menge Leit. Also hunn ech hien gestach.
  
  
  Si ass opgestan an huet den Doudegen ugekuckt. "Ech hunn hien geschloen an dunn den Hals ofgeschnidden. Ech hunn erlaabt datt säi Blutt op afrikanesche Buedem spillt, op d'Land dat hie wollt datt afrikanesch Blutt spillt.
  
  
  "Huet hien den Dambulamanzi ëmbruecht?"
  
  
  Si huet geknackt. - Jo, den Dambulamanzi huet hei op hien gewaart. Ech wousst et net. Awer Carlos ... Colonel. .. him ëmbruecht. Hien huet den Dambulamanzi erschoss, e Mann, dee just fir d'Fräiheet vu senge Leit kämpfe wollt.
  
  
  Hir Broscht hunn op an erof an Roserei op de gewaltsam Konflikt an hirem Boun. Op eemol hunn ech hir schwaarz Aen op mengem Gesiicht gesinn. Bal hongereg Aen. Hir Broscht schénge sech gläichzäiteg opzehiewen an ze trennen, trennen fir d'Welt ëmzegoen. Si huet mech ugekuckt a kuckt op hire bal plakege Kierper. Doud, Gewalt, Blutt an Haass hunn heiansdo e komeschen Effekt. Léift an Haass sinn no, Liewen an Doud, Gier a Gewalt. Ech gefillt et an hirem, plakeg Wonsch.
  
  
  Huet hatt d'selwecht iwwer mech gefillt?
  
  
  - Dir ... Dir. ..huet hien zerstéiert," sot si. 'Dir hutt et gemaach. Indula sot mir.
  
  
  Ech gefillt hatt no bei meng Zänn. Meng Stëmm kléngt haart. - Wat sot den Indula dir?
  
  
  'Waat.' hirem Laachen war schwaach, "Dir war e Mann."
  
  
  'Hei?' - Ech hunn gefrot, a kuckt op de Lister, deen de Kapp vum Dësch hänkt. 'Mat him?'
  
  
  "Ma, just wéinst him."
  
  
  Si huet déi lescht Stécker vun hirem Seidmantel ofgelaaf, lass et op d'Knöchel falen, an ass dunn plakeg erausgaang. Ech hunn hire plumpe Kierper gekuckt, hir feminin Hëfte, de prominente Higel vun der Venus an den Dräieck vu schwaarzen Hoer op hirer schwaarzer Haut.
  
  
  Ech hunn gekuckt a geschluecht, awer net laang. Si ass op mech komm an huet meng Lippen op hir gezunn. Ech gefillt hir Zong, waarm a schaarf, wéi e Messer, a mengem Mo. Ech hunn de Colonel Lister vergiess, si opgeholl, an d'Schlofkummer gedroen an op d'Stréi geluecht. Si zougemaach hir Aen an opgemaach hir Waffen a Been fir mech.
  
  
  Ech erënnere mech net wéi ech aus menge Stiwwelen oder meng Hosen erauskomm sinn. Ech erënnere mech net datt ech nieft hatt gelunn hunn. Ech erënnere mech net wéi ech an hatt rutscht, wéi e Jong eng Fra fir d'éischte Kéier hëlt, voll, schwéier a bal dréckend vu Péng. Ech erënnere mech un hir Stréimunge, hire Kuss, hir Been ëm mech zougemaach, an hir Hëfte déi ëmmer erëm vum Stréi opgehuewe sinn, fir datt ech méi déif an hatt goe konnt.
  
  
  Mir leien nieft Säit, an ech hunn hire Kierper op der Plaz beréiert, wou de Higel vun der Fra am ënneschte Bauch ënnert de keilfërmege schwaarze Hoer opgestan ass. Si huet nieft mir gesucht, d'Aen nees zougemaach, wéi wann se ageschlof wier; hir lénks Hand huet meng Säit a meng Broscht geschloen, an op eemol ass hir riets Hand erop geflunn a Richtung meng Broscht gaang.
  
  
  Ech hunn hir Handgelenk mat zwou Hänn gegraff, an der selwechter Split-Sekonn gehandelt wéi si gemaach huet, de Handgelenk vun der Hand gehal, déi si d'Messer vu mir ewech hält. Dee laangen, razur-scharfen Dolk, deen si aus dem Stréi vum Bett gezunn huet, war wahrscheinlech dee selwechte, dee si benotzt huet fir de Carlos Lister ëmzebréngen. Ech hunn mech gekrabbelt, si mat all menger Kraaft iwwer mech gehäit, a mat der selwechter Bewegung den Dolk aus hirer Hand gezunn.
  
  
  Ech héieren e Crunch wéi hirem Handgelenk gebrach ass. D'Dolk ass op de Buedem gefall a si huet d'Mauer vun der Hütt geschloen. An engem Moment war si erëm op d'Been, flipping iwwer de Moment wou si de Buedem getraff huet. Ech hunn meng automatesch Pistoul aus menger Hosen gegraff, déi ech nieft dem Bett op de Buedem gefall hat, an hunn d'Waff op hatt geriicht, se mat zwou Hänn gehalen.
  
  
  Si huet opgehalen. Si huet net vun Angscht oder Roserei gerëselt, mee vu probéiert nach ëmmer ze bleiwen. Hire ganze Kierper war ugespaant sech op mech ze geheien. Hir Gesiicht war onverständlech vu Péng.
  
  
  Ech gefrot. - 'Firwat?'
  
  
  Si huet näischt gesot. Si huet mech just gekuckt.
  
  
  "Deirdre," sot ech. 'Firwat? Firwat hutt Dir dat gemaach?'
  
  
  Si huet nach näischt gesot. Si stoung do virsiichteg.
  
  
  Ech soot. - "Narben." - Dat Narben mat engem Fragezeechen op Ärem Bauch, Ech hunn et gesinn, wéi Dir Är Kleeder erofgeet, déi perfekt Verkleedung: Hoer, Nues, déi net verschwannen Muss hien jorelaang benotzt hunn Mee ech kannt d'Narb net ze gutt Firwat, Deirdre?
  
  
  "D'Narben," sot Deirdre Cabot. - Jo, ech hat schonn Angscht virun dëser Narben. Dofir war ech net ganz plakeg wéi s de hei komm bass. Ech hunn gehofft, datt Dir am däischteren Liicht, wéinst dem Carlos sengem Doud a wéinst der Leidenschaft, d'Narbe géift verpassen an mir genuch Zäit giffs fir ... .. - Si huet d'Schëller gezunn. "Fraen", hunn ech geduecht, "sinn dem Nick seng Schwäch. Wann hien waarm genuch ass, wäert hien dës Narben net gesinn, an dës Kéier wäert ech géint hien gewannen. Et war eescht dës Kéier, war et net, Nick? Ech hätt dech missten ëmbréngen, oder?
  
  
  Ech hunn geknackt. "Ech hätt et souwisou fréier oder spéider erausfonnt." Keen ausser de portugisesche Minister, Hawke a mir woussten iwwer dësen Transfer vun Truppen op Imbamba. Wéi och ëmmer, de Lister wousst. Deen eenzege Wee war mäi Rapport zu Hawk ze lauschteren, an nëmmen en AX Agent konnt et nolauschteren. En AX Agent dee mam Carlos Lister geschafft huet. An et kéint nëmmen een AXE Agent sinn: Dir, Deirdre Cabot, N15, deen deen zënter Joren no bei de Rebellen ass. Awer Dir hutt net mat de Rebellen geschafft, Dir hutt fir Lister geschafft. An Dir hutt dës Spott-Ausféierung gespillt fir mech e Feeler ze maachen.
  
  
  "Staark Liicht- a Schatteneffekter", sot Deirdre. "Spigel. Ee vu Lister senge Männer war eemol Zauberer. Eng Zulu Fra gouf ëmbruecht fir datt mir e Kierper hätten fir d'Krokodillen ze fidderen. An et ware vill Männer ronderëm, déi bereet waren, si während der Hiriichtung fir mech auszetauschen. Et huet geschafft, awer Dir war ze gutt, oder net, Nick? De Wee wéi Dir mäi Kierper benotzt hutt fir de Krokodillen ze flüchten. De Carlos war rosen, awer dat huet mech net iwwerrascht. Ech war frou, datt ech "dout" war wann Dir fortgelaf.
  
  
  "Et war Dir de ganzen Zäit," sot ech. "Et war guer kee Verréider. All dëst koum vun Iech, an AH: all portugisesch Informatiounen. Dir wousst, datt et kee Beamte wier fir d'Suen ze mellen, also sollt Dir de Lister mech ophalen loossen. Ech huelen un datt Dir an de Lister dës Sue wollten. Firwat, Deirdre?
  
  
  "Kraaft, Nick. A Suen. Eist ganzt Liewen, mäin an dat vum Carlos, hu mir fir e gudden Zweck geschafft, eist Liewe riskéiert, awer ëmsoss. Wa mir hei iwwerhuelen, hätte mir richteg Muecht a richtege Räichtum, net nëmmen dreckeg Aarbecht fir anerer ze maachen. Déi ganz Welt ass korrupt. Kuckt wat Dir just gemaach hutt. Et gëtt keng Moral. Et ass alles Dreck. Ech wollt Kraaft fir mech selwer hunn wann alles wat mir konnten kréien Dreck war. Ech hat et bal. ..'
  
  
  "Bal," sot ech. 'Net wierklech.'
  
  
  "Nee," sot si, kuckt op mech. "Dir hutt d'Narben gesinn wéi ech d'Kleed erofgelooss hunn." Dir hutt dat scho gesinn. .. An awer hues du mech geholl. ..'
  
  
  "Dir hutt mir déi zweet Nuecht verdankt," sot ech.
  
  
  "Dir wousst. An awer hues du bei mir geschlof.
  
  
  "Ech hu Fraen gär."
  
  
  "Nee," sot si. Si huet dem Colonel Lister seng Hosen fonnt an se undoen. Dunn ee vu senge Hiemer an buttoned et. "Ech hunn de Carlos gär, awer ech hunn hien ëmbruecht. Flucht; hien kannt mech ze gutt. Du hues mech gär, Nick. Kënnt Dir mech ëmbréngen?
  
  
  Ech hunn meng Hosen opgezunn. - "Fuerder mech net eraus, Deirdre."
  
  
  Ier ech konnt bewegen, den Hiem an enger Hand hält, ass si bei d'Dier gerannt. Ech hunn meng automatesch Pistoul opgehuewen an hunn Ziel geholl. Meng Ae waren op hirem Réck. Ech hunn Ziel geholl. ech... .. si ass fortgaang.
  
  
  Ech hunn opgehalen.
  
  
  E Schoss huet dobausse geklappt. Schoss. An dann nach een. Ech sinn aus der Hütt gelaf.
  
  
  Do stoung den Hawk am Sonneliicht. Hien hat eng Pistoul an der Hand. Deirdre louch um Buedem. Portugisesch Zaldoten sinn an d'Duerf agebrach. Den Hawk huet mech ugekuckt.
  
  
  'Ech war hei. "Ech hunn de gréissten Deel vun dësem Gespréich héieren," sot hien a senger glatter, nasaler Stëmm. "Ech hunn a fofzéng Joer keng Pistoul ofgeschoss." Mä si konnt net fräi reiwen oder viru Geriicht optrieden. AH géif hatt et net ginn, loosst eis schwätzen, ok?
  
  
  "Ech mengen net," sot ech.
  
  
  Den Hawk huet d'Waff ewechgehäit a sech ëmgedréit.
  
  
  
  
  Kapitel 21
  
  
  
  
  
  Ech hunn den Hawke gefrot dat alles mat de Portugisen, mat all deenen anere Regierungen, an och mat de Rebellen ze regelen, wann hie kéint. Hien ass wahrscheinlech en Expert an dësem, an d'Rebelle brauchen all Hëllef, déi se kënne kréien, och vun enger Organisatioun, déi se wëssen, datt et eng Verbindung mat der anerer Säit huet. Hien huet mech an de Fliger geholl, dee mech vum Lorenzo Marquez géif huelen.
  
  
  "Zululand ass elo roueg," sot hien. "Als iwwerall. Si fänken nach ëmmer dem Lister seng Söldner, op d'mannst kënnen se se fannen. Sklavenhändler sinn och op der Flucht. Mat keen ze iwwerhuelen, briechen d'Sklaven fräi. Ech wäert e Rapport un der UNO iwwer dëse Sklavenhandel maachen, vläicht wäert dat en Enn maachen.
  
  
  "Zeechnen net drop," sot ech. "Et gëtt keen Enn fir dëst soulaang et Sheikh, Industriebosser a Pirateleader mat Suen a Cheffen an aarme Dierfer sinn, déi hir kleng Kraaft gär hunn an ze vill Meedercher a waarme jonke Männer ronderëm."
  
  
  "Dir hutt eng donkel Vue op d'Mënschheet, Nick."
  
  
  "Nee, nëmmen zu deem wat als fräi Entreprise an de meeschte vun dëser Welt ugesi gëtt," sot ech. „Wann een eppes kafe wëll, gëtt et ëmmer een deen et ka verkafen. En Araber huet mir dat eemol gesot.
  
  
  "Doudege Araber." De Minister wëll Iech fir alles gratuléieren. Och wann hie seet, datt d'Ënnerstëtzung ass datt hien dräi Mataarbechter fir näischt verluer huet an datt all d'Häll doheem wäert lassbriechen.
  
  
  - Hien këmmert sech ëm et. Politiker a Genereel huelen Risiken wa se Aarbechtsplazen iwwerhuelen. Nächst Kéier, sidd méi zouversiichtlech an Ärem Zil.
  
  
  "Wär et net wonnerbar wa mir dat net misste maachen?" - sot Hawk. Hien huet d'Fligeren gekuckt. "Si konnt et net ausstoen, Nick." Eis Aarbecht.
  
  
  Et huet hir. Heiansdo hu mir en Agent deen ufänkt ze denken datt näischt vun dësem wichteg ass an dann alles hëlt wat hien an d'Hänn kritt. Dëst ass e Risiko dee mir mussen huelen.
  
  
  "Natierlech," sot ech.
  
  
  - Si ass verréckt, Nick. Denk driwwer no. Si huet ugefaang eis Kraaft als hir eegen ze gesinn, a vergiess firwat hatt dës Kraaft huet.
  
  
  "Natierlech," sot ech nach eng Kéier.
  
  
  "Dës Kéier, huelt eng Woch fräi."
  
  
  "Vläicht zwee," sot ech.
  
  
  Hawk gekrasch. "Huelt keng Fräiheeten, N3."
  
  
  Dunn hunn ech him verlooss. Aus dem Fliger hunn ech hien gesinn an eng schwaarz Limousine klammen. Héich Niveau Gespréich. Hien huet mech gär. Schlussendlech, ëmbréngen ass wat ech maachen, et passt mech besser. An awer ëmbréngen mir allebéid op eis eege Manéier aus deemselwechte Grond: eng méi sécher, besser Welt. Ech muss just weider drun gleewen.
  
  
  Just wéi d'Indula weiderhi muss gleewen datt hir Saach hir eng besser Welt bréngt. Wéi de Fliger ugefaang huet ënner der glänzender mozambikanescher Sonn ze taxien, hunn ech mech gefrot, ob ech op d'Sich no Indula sollt erausgoen. Do ass eppes mat eis geschitt um Prënz Wahbi senger Canapé. Alles wat. ..mee hatt hat hiert eegent Liewen an hir eege Welt. Si huet mech net gebraucht, an dëst "eppes" war scho mat mir geschitt. Tatsächlech gleewen ech datt dëst ëmmer mat mir geschitt.
  
  
  Dëst wäert net erëm an geheime Versammlungen op enger Strooss an enger geheimer Stad geschéien, wou net zwee Agente solle sinn. Ech wäert déi Momenter an deene verstoppte Raim vergiessen. IWWERT
  
  
  Mee ech vermëssen se wierklech.
  
  
  Fir elo . .. Eng grouss, bal iwwergewiichteg, rout-Hoer Fra ass duerch d'Géigend vum Fliger geklommen wéi de Fliger bereet war fir ze starten. Si huet mech zréck gekuckt. Ech hunn gelaacht. Tatsächlech war et guer net schwéier. Just eng grouss, grouss Fra.
  
  
  Ech hu séier no hirem. An engem Moment musse mir sëtzen an eis Sécherheetsgurter undoen. Ech wollt am richtege Stull sëtzen. Ech hu mech op de Roude gezunn, béid Hänn waren definitiv beschäftegt.
  
  
  "Moien," sot ech. "Ech hunn och Martinis gär. Mäin Numm ass . ..'
  
  
  
  
  
  
  Iwwer d'Buch:
  
  
  Afrika, zerrass vu Generatioune vu rassisteschen Haass a Joere vu bluddege Opstand, ass de Schluechtfeld vun der leschter Missioun vum Nick Carter: d'Juegd no engem Gesiichtslosen Killer. De Killmaster Carter weess datt d'Identitéit vu sengem Affer e Geheimnis ass, datt d'Affer e Verréider ass, awer och e ruthless Massemäerder ...
  
  
  Et ginn dräi Verdächteger. Dem Nick seng Uerdnung: "Huelt keng Chancen, kill all dräi!" Awer sou einfach ass et net. Hie kämpft mat der Predicament, mam Haass, mat der konsuméierender Wüst, mam primitive Barbarismus an ziviliséierte Gruef an der haiteger Afrika. Wéi eng Roll spillt Deirdre an dëser Aufgab?
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Beirut Tëschefall
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  
  Beirut Tëschefall
  
  
  
  Gewidmet fir d'Leit vun de Geheimdéngschter vun de Vereenegte Staate vun Amerika
  
  
  
  Éischt Kapitel
  
  
  
  De waarmen, dréchene Wand huet mäi Gesiicht verbrannt a meng Lippen an der 130-Grad saudesch Hëtzt verbrannt. Fir d'drëtte Kéier hunn ech meng Fanger berouegend iwwer de brennende Hënneschten vun der Wilhelmina, mengem 9mm Luger, gerannt. Wann ech jeemools mam Hamid Rashid an dem Hollänner opgefaange sinn, wollt ech sécher sinn, datt et net aus dem Fréijoersbelaaschte Schëllerholster, deen ech ënner menger Jackett gedroen hunn, gerëselt gëtt. D'Potholes an der zwee-Spur Streck vun Dreck duerch d'Wüst wandert huet meng Zänn jingle.
  
  
  Ech hunn d'Lenkrad méi fest ugegraff an dem Jeep seng Gaspedal op de Buedem gedréckt. D'Speedometer-Nadel huet onwuel siwwenzeg.
  
  
  Déi blénkeg Hëtztwellen vun der Wüst hunn meng Visioun verzerrt, awer ech wousst datt iergendwou op der Autobunn virun mir de grousse SAMOCO Camion war deen ech gejot hunn.
  
  
  Den Hamid Rashid war e lëschtege Saudi, klengen, donkelen, dënn-boned, homosexuell. Hie war och e sadistesche Killer. Ech erënnere mech un de vermësste Kierper vun engem vun den Uelegpipeline-Wuechten, déi mir virun just dräi Deeg an der Wüst fonnt hunn.
  
  
  Natierlech, heiansdo musst Dir ëmbréngen. Awer den Hamid Rashid huet et gär.
  
  
  Ech hunn duerch meng Sonnebrëll gedréckt a probéiert vun der Jeep fort ze goen. An der Distanz war e Grupp vu grouss, windswept Sanddünen, déi d'Saudi Offäll geprägt hunn, ofgewiesselt mat rauen, haart gepackte Fielsgebidder net anescht wéi d'Mesas vun Arizona.
  
  
  Wann ech de Camion net gefaangen ier mer d'Dünen ukomm sinn, da wier et iergendwou en Embushe laanscht déi 37 Meile Strooss tëscht Dhahran a Ras Tanura. An den Hamid Rashid wousst datt hie géif blosen. Ier den Dag eriwwer ass, stierft ee vun eis.
  
  
  Hollänner. Op seng Manéier war de frëndlechen, blonden Hollänner Harry de Groot esou déidlech wéi de Rashid. Den hollänneschen Decompte koum d'Nuecht virdrun an engem kodéierte Message vun AX, Amerika Elite Konterintelligence Eenheet:
  
  
  De Groot, Harry, 57. Hollänner. Adjoint Direkter, Enkhizen, 1940-44. Ostdeutschland, Saboteur, 1945-47. Türkiye, Syrien, Jordanien, Saudi Arabien, Spionage, 1948-60. Rumänien, Saboteur, 1961-66. UdSSR, Spionageinstruktor, 1967-72. Ausbildung: Universitéit Göttingen, Geologie. Famill: Nee. Bewäertung: K-1.
  
  
  K-1 war Schlëssel. Am enigmatesche Stil vun AXE heescht et "ruthless a professionell." Kl war gläichwäerteg zu menger eegener Killmaster Bewäertung. Den Harry de Groot war en héich trainéierten Killer.
  
  
  D'Geologie huet natierlech erkläert firwat hien an de Mëttleren Oste geschéckt gouf.
  
  
  De Rashid war och en Uelegaarbechter. Virun 15 Joer huet hien op der amerikanescher Universitéit vu Beirut studéiert, a sech virun allem op d'Uelegfuerschung konzentréiert. Dëst ass e ganz populär Element an dësem Deel vun der Welt.
  
  
  Dëst war och wat mech zu Saudi Arabien op eng dréngend Éischt Prioritéit Aufgab vun AX bruecht. Et huet alles ugefaang onschëlleg genuch de 17. Abrëll 1973, wéi, laut der New York Times, "onbekannt Saboteuren versicht hunn eng Saudi American Oil Company Pipeline am Süde Libanon ze sprengen."
  
  
  Explosiv Ladungen goufen ënner der Pipeline véier Meilen vum Zahrani Terminal gepflanzt, awer et war wéineg Schued. Dëse gescheiterte Sabotageversuch gouf am Ufank als eng weider PLF-Kraaft géint den Yasser Arafat ofgeschriwwe.
  
  
  Mä dëst huet sech nëmmen den éischte vun enger laanger Serie vun Tëschefäll erausgestallt. Si waren net virgesinn de Flux vum Ueleg an Amerika ze stéieren. Oktober 1973, de Krich an de spéideren Boykott vun den arabesche Staaten haten dat scho gemaach. D'Zil war de Stroum vum Ueleg a Westeuropa ofzeschneiden, an d'USA konnten dat net leeschten. Mir hunn e staarkt, wirtschaftlech ausbaue Westeuropa gebraucht fir d'Muecht vum Sowjetblock ze neutraliséieren, an den Ueleg, deen d'NATO-Länner um Liewen behalen huet, koum aus Saudi Arabien. Also, obwuel mir den Ueleg net selwer kréien, hunn amerikanesch Uelegfirmen an den arabesche Länner verpflicht eis westlech Alliéierten ze liwweren.
  
  
  Wann d'Terroristen de Sidi Ber Uelegdepot gerappt hunn, gouf ech vu mengem waarmen AX Chef, David Hawk, geruff.
  
  
  Meng Aarbecht, sot den Hawk mir, war d'Leader ze fannen an d'Planz duerch d'Wuerzelen ze schneiden. Et war eng laang Rees, duerch London, Moskau, Beirut, Teheran a Riyadh gaang, awer elo hat ech se - si ware virun mir laanscht d'Autobunn op Ras Tanura gefuer.
  
  
  De Camion war op de Wee, mee domat waren zwee héich Sanddünen an e Fielsbrong no riets. Ech hu mech no vir geluegt fir mäin Wüst-verschreckte Gesiicht hannert der klenger Windschutzscheed vun der Jeep ze verstoppen. Ech konnt iwwer déi wackeleg blo Form vun der grousser Wieg bis op déi schaarf Wendung op der Autobunn gesinn, wou se tëscht den Dünen verschwonnen ass.
  
  
  Ech hat net virgesinn dëst ze maachen.
  
  
  De Camion huet mat héijer Vitesse eng Béi getraff an tëscht den Dünen verschwonnen. Ech hunn d'Zündung vum Jeep ausgeschalt, sou datt deen eenzegen Toun deen ech an der roueger Wüsthëtzt héieren konnt de Klang vum Camion-Motor lafen.
  
  
  Bal direkt gouf de Klang ofgeschnidden an ech hunn op d'Brems geschloen, hallef vun der Strooss geflunn ier ech stoe komm sinn. De Rashid an den Hollänner hunn genau gemaach wéi ech et verdächtegt hunn. De Camion ass wahrscheinlech op der Strooss gestoppt. De Rashid an den Hollänner sinn an d'Fielsen op béide Säiten vun der Strooss gerannt, an der Hoffnung datt ech an de blockéierte Camion géif stoussen.
  
  
  Ech hat net virgesinn dëst ze maachen. Verstoppt ronderëm eng Béi an der Strooss, wéi si, souz ech eng Zäit laang an der Jeep, iwwer meng nächst Schrëtt geduecht. D'Sonn hänkt hell um Wollekenhimmel, en onverhënnerbare Feierkugel deen de Schnellsand vun der Wüst verbrennt. Still sëtzen, hunn ech de Schweess an der Broscht gefillt.
  
  
  Meng Meenung gouf ugeholl. Ech hunn d'Féiss aus der Jeep gezunn a sinn séier op de Fouss vum héije Sanddün geplënnert. A menger lénkser Hand hunn ech eng Dose extra Benzin gedroen, déi Standardausrüstung op all SAMOCO Wüst Gefier war. A menger rietser Hand war eng Kolbe, déi normalerweis an enger Klammer ënner dem Dashboard hänke gelooss gouf.
  
  
  Zu dësem Zäitpunkt hunn de Rashid an den Hollänner, e groussen Accident erwaart - oder op d'mannst meng frentesch Versich et ze vermeiden - scho gemierkt datt ech se agefaangen hunn. Elo hate si zwee Choixen: entweder op mech waarden oder mech verfollegen.
  
  
  Ech hunn erwaart datt se waarden: de Camion huet als natierlech Barrikade gedéngt, an d'Strooss mat Dünen op béide Säiten huet als déidlechen Trichter gehandelt, deen mech direkt an d'Mëndung vun zwee AK-47 Gewierer géif setzen, déi ënner dem Autossëtz agespaart waren . Camion Kabine. Et dauert eng Stonn oder méi fir ronderëm d'Dün op der lénker Säit ze goen. Den Dün op der rietser Säit, déi sech géint e laange Fielsausbréch leet, wier onméiglech ze vermeiden. Et huet sech vill Kilometer ausgedehnt.
  
  
  Et war nëmmen ee Wee - méi héich a méi héich. Awer ech war net sécher datt ech et kéint maachen. Iwwer mech war déi dreiwend Sanddün méi wéi siwehonnert Féiss héich, steil eropgaang mat steile Steigungen, déi vum Shamaal geschnëtzt sinn, déi schaarf Stuerm vun de Wüstewinden, déi déi rout-brong saudesch Wüstelanden ausschloen.
  
  
  Ech brauch eng Zigarett, mee mäi Mond war schonn dréchen. Gekrochend um Fouss vum Dün, hunn ech giereg d'Brackwasser aus der Fläsch gedronk, a léisst et an den Hals fléien. Ech hunn de Rescht op de Kapp gegoss. Et ass mäi Gesiicht an den Hals erofgaang, de Kraang vu menger Jackett erwächt, a fir ee grousse Moment hunn ech d'Erliichterung vun der onendlecher Hëtzt gefillt.
  
  
  Dann, séier d'Kapp aus der Kanister ofschrauwen, hunn ech d'Fläsch mat Benzin gefüllt. Wann ech den Deckel erëm op de Kanister gesat hunn, war ech prett fir ze goen.
  
  
  Dat war onheemlech. Zwee Schrëtt erop, ee Schrëtt zréck. Dräi erop, zwee zréck, de Sand rutscht ënnert menge Féiss eraus, léisst mech Gesiicht erof op de brennen Hang, de Sand sou waarm datt et meng Haut geblos huet. Meng Hänn hunn de steile Hang gegraff an hunn dunn de waarme Sand opgehuewen. Et huet net geklappt - ech konnt net direkt an den Dün klammen. De Lafsand géif mech net ënnerstëtzen. Fir iwwerhaapt ze beweegen, muss ech op den Hang strecken fir maximal Traktioun ze kréien; mee dat huet gemengt, d'Gesiicht an de Sand ze begruewen, an de Sand war ze waarm fir ze beréieren.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an op de Réck geluecht. Ech konnt Blasen fille sech um Réck vu mengem Kapp bilden. De ganzen Dün schéngt ënner menger Jackett an meng Hosen erof ze fléien, a meng Schweess Kierper ofdecken. Awer op d'mannst um Réck war mäi Gesiicht aus Sand.
  
  
  Op de Réck op dësem Sandbierg gelunn, hunn ech ugefaang lues op de Bierg erop ze klammen, meng Äerm a breet Beweegungen a meng Been a Fräschkäpp ze benotzen. Et ass wéi wann ech um Réck schwiewen.
  
  
  Déi plakeg Kraaft vun der Sonn huet mech onendlech geschloen. Tëscht der helle Sonn, dem onkonklusiven Himmel, an der reflektéierter Hëtzt vum Sand, muss d'Temperatur wéi ech den Hiwwel eropgekämpft hunn ongeféier 170 Grad gewiescht sinn. Laut dem Landsman Koeffizient reflektéiert Wüstesand ongeféier een Drëttel vun der Hëtzt vun der Ëmgéigend.
  
  
  Et huet mech eng voll zwanzeg Minutte gedauert ier ech de Gruet erreecht hunn, ouni Otem, dehydréiert, duuschtereg a mat Sand bedeckt. Ech hunn virsiichteg gekuckt. Wann den Hollänner oder den Hamid Rashid zoufälleg a meng Richtung kucken, géifen se mech direkt bemierken, awer et wier schwéier fir si ze schéissen - no uewen ze schéissen.
  
  
  Alles war wéi ech erwaart. De Camion stoung iwwer d'Strooss geparkt, béid Diere waren op. Den Hamid Rashid, eng kleng Figur a sengem wäisse Galib a roude gekackte Kaffiyeh, ass vun der Säit vun der Strooss zréck an de Camion getratt an huet sech sou positionéiert, datt hien duerch d'oppen Diere vun der Cab laanscht d'Strooss ziele konnt.
  
  
  Den Hollänner hat schonn eng Verteidegungspositioun ënner dem Camion ageholl, geschützt vum grousse Réckrad. Ech konnt d'Sonn vu sengem Brëll gesinn, wéi hien hannert engem geschwollene Sandpneu erauskuckt, säi wäisse Lengen Kostüm a gesträifte Béi inkongruent mat dem battere Bett vun engem ale Wüst Camion.
  
  
  Béid Männer waren op der Autobunn.
  
  
  Si waarden net op mech uewen um Dün.
  
  
  Ech hu mech hannert dem Schutz vum Gruet zréckgezunn an op Handlung virbereet.
  
  
  Fir d'éischt hunn ech den Hugo gekuckt, e Stiletto-Stiletto-Fers deen ech ëmmer an engem Suedenmantel droen, deen um lénksen Unterarm gebonnen ass. Ee séieren Twist vu menger Hand an den Hugo wier a menger Hand.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina aus dem Holster gezunn an d'Aktioun iwwerpréift fir sécher ze stellen datt se net mat Sand verstoppt ass. Den explodéierende Luger wäert dem Schéisser seng Hand vu sengem Handgelenk räissen. Ech hunn dunn den Artemis-Suppressor aus menger Jackett-Tasch geholl a virsiichteg vu Sand gebotzt ier ech en op de Faass vun der Waff gesat hunn. Ech brauch extra Virsiichtsmoossname mam Schalldämpfer, fir datt ech dräi oder véier Schéiss konnt ofhuelen, ier de Rashid an den Hollänner gemierkt hunn, wou se hierkommen. E Schoss vun engem ongebremste Luger hätt meng Positioun ze fréi ginn.
  
  
  Ech hat nach eng Operatioun ze maachen ier ech prett war ze handelen. Ech hunn d'Kapp aus der Leinwand iwwerdeckt Kolben ofgeschrauft, d'Täschtuch a sechs Zoll Seel gedréint an an den Auslaaf gesat. Mäi Mond an den Hals waren dréchen. Ech konnt net fënnef Stonnen an dëser Wüst Hëtzt ouni Waasser gedauert hunn, mee ech hat gudde Grond d'Waasser mat Bensin ze ersetzen. Et huet e wonnerbare Molotov Cocktail gemaach.
  
  
  Ech hunn eng provisoresch Sicherung gebrannt an hunn mat Zefriddenheet nogekuckt wéi de Benzin-gedrénkt Taschentuch ugefaang huet ze schmelzen. Wann ech wäit genuch den Hang erofkommen ier ech et geheien, da sollt déi plötzlech Beweegung vum eigentleche Gewier genuch Bensin aus dem Hals vun der Kantine sprëtzen, fir datt dat Ganzt explodéiert. Awer wann meng Ofstamung an e verréckten Strich erof en Hang vu rutschen Sand verwandelt, da leeft de Gas aus der Dose wärend ech se halen, an et explodéiert a menger Hand. Ech hunn e stille Gebied gesot an déi schmuel Bomm op de Sand nieft mir geluecht.
  
  
  Duerno hunn ech mech op de Bauch an de flamenden Sand gerullt a lues a lues op de Gruet geréckelt, sou flaach wéi méiglech ze halen. D'Wilhelmina huet sech virun mir ausgestreckt.
  
  
  Ech war prett.
  
  
  Den Hamid Rashid an den Hollänner waren nach ëmmer do, awer si musse ugefaang hunn sech Suergen ze maachen, sech gefrot wat ech gemaach hunn. D'Sonn huet dem Rashid seng Pistoul reflektéiert an duerch d'oppen Dier vun der Kabine erausgekuckt, awer ech hunn näischt vum Rashid selwer gesinn ausser e klenge Fleck vun der rout-wäiss gekackte Kaffiyeh, déi hien um Kapp gedroen huet.
  
  
  Den Hollänner huet e bessert Zil virgeschloen. Crouched hannert der hënneschter Rad vun engem grousse Camion, hie war liicht Wénkel gekäppt op mech. En Deel vu sengem Réck, senger Säit a säin Oberschenkel waren ausgesat. Den Hang duerch déi schimmerend Hëtztwellen erof ze schéissen huet et net zum beschten Zil vun der Welt gemaach, awer et war alles wat ech hat.
  
  
  Ech hunn virsiichteg gezielt. E gudde Schoss hätt seng Wirbelsäule gebrach, e ganz gudden hätt seng Hip gebrach. Ech hunn op d'Wirbelsäit gezielt.
  
  
  Ech hunn den Ausléiser lues a bewosst gezunn.
  
  
  D'Wilhelmina huet an menger Hand geziddert.
  
  
  Sand huet dem Hollänner seng Féiss gesprëtzt.
  
  
  Onfräiwëlleg huet hien sech zréckgezunn, deelweis riicht op. Et war e Feeler. Dëst huet him e bessert Zil gemaach. Den zweete Schoss huet hien getraff an hien huet sech an der Halschent gedréint, ier hien erëm hannert dem Deckel vun engem Camionsrad duckt. Den drëtte Schoss huet nach méi Sand op d'Been gesat.
  
  
  Ech verflucht an e véierte Schoss duerch d'Kabine vum Camion gebrannt. E gléckleche Rebound konnt de Rashid aus der Hand setzen.
  
  
  Elo sinn ech geklommen an iwwer d'Kap vum Hiwwel geklomm, daucht, rutschen, bal Knéi-déif am Verréckelungssand; Ech hu mäi Bescht probéiert, mech net op prekär Ënnerstëtzung no vir ze werfen, d'Wilhelmina huet a menger rietser Hand geknuppt an eng Kolonn Brandbomm an der anerer, déi ech virsiichteg an der Loft gehal hunn.
  
  
  Dräi Schëss vum Hamid Rashid sengem Gewier kléngen an der Rou vun der Wüst. Si hunn séier viru mir an de Sand gespaut. D'Distanz war net esou schlecht, mee eng Persoun déi vun uewen erof kënnt ass e bal onméiglecht Zil. Och déi bescht Schéisser op der Welt schéissen ëmmer niddereg an esou Ëmstänn, an dat ass wat de Rashid gemaach huet.
  
  
  Awer elo sinn ech ëmmer méi no un de Buedem vum Hiwwel komm. Ech war drësseg Meter vum Camion, awer ech hunn de Rashid nach ëmmer net gesinn, deen erëm duerch déi oppe Kabinedieren geschoss huet. D'Kugel huet meng Jackettasch gerappt.
  
  
  Et sinn elo zwanzeg Meter. De Buedem gouf op eemol flaach a vill méi zolidd. Dëst huet d'Lafen méi einfach gemaach, awer huet mech och e bessert Zil gemaach. E Gewier huet op mech riets gedonnert, dann erëm. Den Hollänner ass zréck op d'Aarbecht.
  
  
  Ech war elo fofzéng Meter vun der Camion Cab. D'Maulkuerf vum Rashid's AK-47 huet sech iwwer de viischte Sëtz gestreckt, a Flamen ausgestraalt. Ech sinn no riets gerannt an op zolidd Buedem mat nëmmen enger hallwer Sekonn ier d'Kugel iwwer de Kapp geflüstert huet.
  
  
  Wéi ech geknéit hunn, hunn ech mäi lénksen Aarm an e laange, schläifende Bogen geschloen, virsiichteg d'Brandbomm an d'Kabine vum Camion geheit.
  
  
  Si ass perfekt op de Sëtz gelant, iwwer de Faass vum Rashid säi Gewier Richtung de wiry saudesche Mann.
  
  
  Et muss nëmmen Zentimeter vu sengem donkelen, héije Gesicht gewiescht sinn, wéi et an engem brëllege Flammgeyser explodéiert ass.
  
  
  Deen dënnen Gejäiz vun der Angscht huet grujeleg opgehalen, an en héije Crescendo op en Enn wéi dem Rashid seng Longen zu Asche verwandelt huet. Ech war scho geplënnert, sprangen fir Cover ënnert der Hood vun engem grousse SAMOCO Camion.
  
  
  Ech hu mech fir eng Minutt géint de schwéiere Frontbumper hänke gelooss, no Loft gegast, d'Blutt pulséiert a menger Stiermer vun der Supertensioun, a meng Këscht huet sech gedréckt.
  
  
  Elo waren et ech an den Hollänner. Et si just déi zwee vun eis déi Kaz a Maus ronderëm en ale bloe Camion mat Pech spillen an der Mëtt vun der eidel Saudi Wüst. Just e puer Meter ewech hunn ech de schaarfe Geroch vu brennende Fleesch geroch. Den Hamid Rashid war net méi an dësem Match involvéiert, nëmmen den Hollänner.
  
  
  Ech war virum Camion, erschöpft, ouni Otem, am Sand bedeckt, a mengem eegene Schweess gebrannt. Et war gutt hannert dem hënneschte Rad vum Camion etabléiert. Hie war verletzt, mee ech wousst net wéi schlecht.
  
  
  Hie war mat engem Gewier bewaffnet. Et war och eng verdammt gutt Chance datt hien eng Waff hat. Ech hat Wilhelmina an Hugo.
  
  
  Jidderee vun eis hat nëmmen zwou Méiglechkeeten: entweder verfollegen deen aneren, oder sëtzt a waart op de Feind fir den éischte Schrëtt ze maachen.
  
  
  Ech hu séier geknéit fir ënnert dem Camion ze kucken. Wann hien geplënnert wier, hätt ech seng Been gesinn. Si waren net ze gesinn. E klengt Stéck Hosenbeen huet hannert dem rietse Rad erausgekuckt, just en Abléck vu wäissem Lengen.
  
  
  Ech hunn de Schalldämpfer vun der Wilhelmina ewechgeholl fir méi Genauegkeet. Mat enger Hand un de Bumper gehalen a bal op d'Kopp hänke gelooss, hunn ech virsiichteg op d'Stéck wäiss geschoss.
  
  
  Am beschten kéint ech et ricochet verursaachen, oder vläicht souguer eng Explosioun verursaachen, déi et genuch Angscht mécht fir de Cover ze briechen. Am schlëmmste, dëst wäert him wëssen genee wou ech sinn an datt ech weess wou hien ass.
  
  
  De Schoss huet a Rou geklappt, wéi wa mir an engem klenge Raum wieren anstatt an enger vun den desolatsten Plazen op der Welt. De Pneu huet ausgeot a lues ofgelaacht, de grousse Camion an engem schweier Wénkel no riets hannendrun gekippt. Als Resultat hat den Hollänner eng liicht besser Barrikade wéi virdrun.
  
  
  Ech stoungen géint déi schwéier Baren an hunn ugefaang ze zielen. Bis elo hunn ech véier Schëss geschoss. Ech hätt léiwer de ganzen Clip egal wéi. Ech hunn e puer Muschelen aus menger Jacketasche gefëscht an ugefaang nei ze lueden.
  
  
  E Schoss huet geklappt an eppes huet d'Ferse vu mengem Stiwwel gedréckt, de Sand ass aus néierens erausgaang. Ech hunn gekrasch, erstaunt. Ech hunn mech verflucht fir onerwaart ze sinn a sprangen op de Bumper vum Camion an enger hallef gebogener Positioun, de Kapp ënner dem Niveau vun der Hood gehalen.
  
  
  Den Hollänner wousst och ënner Camionen schéissen. Ech hu Gléck. Wann hien net aus enger ganz schweier Positioun geschoss hätt - an et muss et gewiescht sinn - hätt hien duerch meng Been geschoss.
  
  
  Fir de Moment war ech sécher, awer nëmmen fir ee Moment. An ech konnt net méi un déi onendlech waarm Metal Hood halen. Mäi Kierper huet scho gefillt wéi wann et iwwer Kuelen gegrillt gëtt.
  
  
  Meng Optiounen waren limitéiert. Ech konnt op de Buedem falen, ënner dem Camion kucken a waarden op den Hollänner fir seng Beweegung ze maachen, an der Hoffnung, hien ënner dem Chassis ze schéissen. Ausser mat sengem Gewier konnt hien d'Wuechtrad ëmgoen an zimlech gutt all Aussichtspunkt sprëtzen, deen ech wielen konnt ouni vill vu mengem Kierper auszesetzen.
  
  
  Oder ech kéint vun dësem Bumper sprangen an an den oppene Raum no lénks sprangen, sou datt ech voll Vue op d'Persoun hunn. Awer egal wéi ech sprangen, sinn ech e bëssen aus dem Gläichgewiicht geland - an den Hollänner war op de Knéien oder louch ufälleg a stabil. Fir e geziilten Schoss huet hien nëmmen de Gewierlaf e puer Zentimeter réckelen.
  
  
  Wann ech deen anere Wee gaang wier, ronderëm de Camion gefuer an an der Hoffnung hien vun der anerer Säit ze iwwerraschen, hätt hien mech dee Moment an d'Been geschoss, wou ech an déi Richtung geplënnert sinn.
  
  
  Ech hunn deen eenzege Wee gewielt, dee mir verfügbar ass. Op. De Luger a menger rietser Hand halen, hunn ech meng lénks als Heber benotzt an op de Heizkierper Hood geklomm, dann op de Cab Daach fir roueg op d'Bett vum Camion ze falen. Wann ech Gléck hunn, wäert den Hollänner zimmlech niddereg am Sand hannert dem flaach richtege Pneu sinn, seng Opmierksamkeet op de Raum ënner dem Camionbett gekollt, a waart op mech en Abléck ze kréien.
  
  
  Net e Schoss, net eng Flurry vu Bewegungen. Anscheinend hunn ech meng Beweegung onopfälleg gemaach.
  
  
  Ech hunn an de Raum tëscht de Schinne vum Camionbett mat sengen héijen Ënnerstëtzer gekuckt. Ech sinn dunn lues a lues bis an de rietsen hënneschten Eck vum Auto geklommen.
  
  
  Ech hunn en déif Otem geholl an op meng voll sechs Féiss véier Zentimeter opgestan fir datt ech iwwer d'Spëtzt vun de Schränke kucke konnt, d'Wilhelmina war prett.
  
  
  Do war hien, an engem Wénkel op d'Rad ausgestreckt, de Bauch op de Sand flaach. Seng Wang huet op den Hënneschten vum Gewier gegrënnt - déi klassesch ufälleg Positioun fir ze schéissen.
  
  
  Hien hat keng Ahnung, datt ech do war, just dräi Féiss iwwer him, stare op sengem Réck.
  
  
  Virsiichteg hunn ech d'Wilhelmina op Kinnniveau opgehuewen, dunn iwwer d'Spëtzt vum Camion erreecht. Ech hunn dem Hollänner säi Réck gezielt
  
  
  Hie blouf onbeweeglech, waart op dat éischt Zeeche vu Bewegung, deen hien ënner dem Camion gesinn konnt. Awer ech war de falsche Wee gaang. Hie war bal dout.
  
  
  Ech hunn dem Wilhelmina den Ausléiser gezunn.
  
  
  D'Waff ass gestoppt! Verdammt Sand!
  
  
  Direkt hunn ech mäi Gewiicht vu mengem lénksen Been op meng riets verlagert a séier meng Hand erof bruecht fir den Hugo ze befreien. De Stiletto rutscht sanft a meng lénks Hand, säi Pärelhandtak waarm ze beréieren.
  
  
  Den Hugo konnt sech net festhalen. Ech hunn d'Messer um Grëff gegraff an d'Hand opgehuewen, d'Hoernadel um Ouerniveau gehalen. Ech léiwer normalerweis d'Blade werfen, awer op dëser Distanz, ouni d'Abstand fir e Standard Flip, wier et e riichte Griff werfen, dräi Féiss, direkt tëscht de Schëlleren.
  
  
  E sechste Sënn muss den Hollänner gewarnt hunn. Hien ass op eemol op säi Réck gerullt an huet mech ugekuckt, säin AK-47 huet sech a Richtung mech geschloen wéi säi Fanger ugefaang den Ausléiser ze pressen.
  
  
  Ech hunn meng lénks Hand no vir an erof geschloen.
  
  
  De Punkt vum Stiletto huet dem Hollänner säi richtege Augeball duerchgebrach an huet seng dräisäiteg Blade a säi Gehir gestierzt.
  
  
  Den Doud huet dem Saboteur säi Fanger geruckt, an de Schoss huet harmlos iwwer de Wüstesand geklomm.
  
  
  Fir e Moment hunn ech op déi iewescht Schinn vum Camion mat zwou Hänn gehalen, a meng Stiermer op de Réck vu menge Knäpper gedréckt. Meng Knéien hunn op eemol ugefaang ze rëselen. Ech sinn gutt, gutt virbereet, ni wackelen. Awer nodeems et eriwwer ass, fillen ech mech ëmmer ganz nauseous.
  
  
  Engersäits sinn ech eng normal Persoun. Ech wëll net stierwen. An all Kéier hunn ech e Stroum vun Erliichterung gefillt, an net ëmgedréint. Ech hunn en déif Otem geholl an sinn zréck op d'Aarbecht gaang. Elo war et allgemeng. D'Aarbecht war fäerdeg.
  
  
  Ech hunn d'Messer erausgeholl, et propper gewäsch, an et an d'Schëller op mengem Ënneraarm zréckginn. Dunn hunn ech den Hollänner ënnersicht. Ech hunn him mat deem verréckten Schéiss ënner dem Hiwwel geschloen, okay. D'Kugel huet déi riets Këscht getraff. Hien hat vill Blutt verluer an et war schmerzhaf, awer et war onwahrscheinlech eng schwéier Wonn ze sinn.
  
  
  "Et ass net wierklech wichteg," Ech geduecht. Wat wichteg war, datt hien dout war an d'Aarbecht fäerdeg war.
  
  
  Den Hollänner hat näischt Wichtegs un, mee ech hunn säi Portemonnaie an d'Täsch geluecht. D'Jongen am Labo kënnen eppes Interessantes dovunner léieren.
  
  
  Dunn hunn ech meng Opmierksamkeet op dat wat vum Hamid Rashid lénks war. Ech hunn den Otem gehal wéi ech no senge Kleeder gesicht hunn, awer näischt fonnt.
  
  
  Ech sinn opgestan, hunn eng vu menge Goldfilterzigaretten aus menger Jacketasch gefëscht an hunn se gebrannt, gefrot wat ech duerno maache soll. Loosst et einfach do, ech hunn endlech decidéiert, den Damp dankbar inhaléieren, trotz mengem dréchene Mond an Hals, Ech konnt d'Spillschoulteam zréck schécken fir de Camion an déi zwee Kierper ze sammelen soubal ech zréck op Dhahran koumen.
  
  
  Dem Rashid säi roude gekackte Kafri huet meng Ae gefaang an ech hunn et mat der Zeh vu mengem Stiwwel geschloen, an hien an de Sand geschéckt. Eppes blénkt an ech hunn mech no vir gezunn fir et méi genee ze kucken.
  
  
  Et war e laangen, dënnen Metallröhre, sou wéi déi Aart, déi benotzt gouf fir deier Zigarren ze packen. Ech hunn d'Kapp ofgeholl an hir gekuckt. Et gesäit aus wéi granuléiert Zocker. Ech hunn den Tipp vu mengem klenge Fanger naass a probéiert de Pudder. Heroin.
  
  
  Ech hunn den Deckel zougemaach an d'Röhre a menger Handfläch nodenklech ausgeglach. Ongeféier aacht Unzen. Dëst war ouni Zweifel eng Bezuelung un de Rashid vum Hollänner. Aacht Unze vu reinen Heroin kéinte wäit goen fir en Emir aus engem Pauper am Mëttleren Osten ze maachen. Ech hunn et an meng Hëfte geluecht a gefrot wéi vill vun dëse Päifen den Araber an der Vergaangenheet kritt huet. Ech géif et zréck op AX schécken. Si konnte mat him maachen wat se wollten.
  
  
  Ech hunn dem Rashid seng Kolben um viischte Sëtz vum Camion fonnt an hunn se trocken gedronk ier ech se op d'Säit gehäit hunn. Duerno sinn ech an d'Jeep geklomm an sinn iwwer d'Autobunn op Dhahran zréck gefuer.
  
  
  ***
  
  
  Dhahran ass niddereg um Horizont opgedaucht, eng donkel gréng Silhouette ongeféier aacht Meilen op der Strooss. Ech hunn de Gaspedal méi haart gedréckt. Dhahran heescht kal Duschen, propper Kleeder, héich cool Brandy a Soda.
  
  
  Hien huet seng dréchen Lippe mat senger dréchener Zong geleckt. Just een Dag oder zwee méi fir meng Berichter an Uerdnung ze kréien an ech wäert aus dësem Hellhole sinn. Komme mer zréck an d'Staaten. Déi séierst Streck ass duerch Kairo, Casablanca, d'Azoren a schliisslech Washington.
  
  
  Keen vun dëse Stied hätt ënnert de Gäert vun der Welt klasséiert, mee ech hat vill Zäit wann David Hawk net eng Aufgab prett a gewaart hunn. Hien huet dat normalerweis gemaach, awer wann ech um Heemwee an Deeler ausgerout hunn, war et wéineg wat hien dermat maache konnt. Ech hu just misse kucken, datt ech keng Telegramme oder Telegramme laanscht de Wee kréien.
  
  
  Op alle Fall, hunn ech geduecht, huet et kee Sënn fir eng dréchen an oninteressant Streck ze goen. Ech géif eng aner Wee heem huelen, iwwer Karachi, New Delhi a Bangkok. Wat no Bangkok? Ech geeschteg shrugged. Kyoto, wahrscheinlech, well ech mech ni wierklech ëm de Smog oder de Kaméidi vun Tokyo gekëmmert hunn.
  
  
  Dann Kauai, Garden Island op Hawaii, San Francisco, New Orleans a schliisslech Washington, an en ouni Zweifel rosen Hawk.
  
  
  Virun all deem war et natierlech nach haut den Owend - a wahrscheinlech muer den Owend - zu Dhahran. Meng Muskelen hunn onfräiwëlleg gespannt, an ech hu mir selwer gelaacht.
  
  
  ***
  
  
  Ech begéint Betty Emers just virun enger Woch, hir éischt Nuecht zu Dhahran no enger dräi-Mount Vakanz an de Staaten. Enges Daags ass si owes géint néng Auer an de Club komm, eng vun deene Fraen mat esou enger sexy Aura, déi op eng speziell, subtil Manéier e Message un all Mann an der Bar vermëttelt huet. Bal unisono hunn all Kapp sech gedréint fir ze kucken wien erakoum. Och Fraen hunn hir gekuckt, si war esou.
  
  
  Ech war direkt un hatt ugezunn, a si souz net méi eleng bei hirem Schreifdësch fir méi wéi fënnef Minutten ier ech eriwwer gaang sinn a mech virgestallt hunn.
  
  
  Si huet mech mat hiren donkelen Ae fir eng kuerz Sekonn gekuckt ier si an d'Show zréckkoum an mech invitéiert fir matzezemaachen. Mir drénken zesummen a geschwat. Ech hunn geléiert datt d'Betty Emers en Employé vun enger vun den amerikaneschen Uelegfirmen war, an ech hunn geléiert datt hiert Liewen zu Dhahran e wichtegt Element fehlt: e Mann. Wéi den Owend weidergaangen ass an ech mech ëmmer méi op hatt gezunn hunn, wousst ech datt et geschwënn fixéiert gëtt.
  
  
  Eisen Owend ass mat enger Nuecht vu rosen Léift an hirem klengen Appartement ofgeschloss, eis Kierpere kënnen net genuch vuneneen kréien. Hir gebrannt Haut war mëll wéi Samt fir de Touch, an nodeems mir eis verbruecht hunn, hu mir roueg geluecht, meng Hand huet all Zoll vun där wonnerbar glater Haut sanft gestrach.
  
  
  Wéi ech den nächsten Dag hu misse fortgoen, hunn ech dat onwuel gemaach, lues a lues geduscht a gekleet. D'Betty huet den dënnen Mantel iwwer hatt drappt, an hir Äddi war e Husky, "Bis dech erëm, Nick." Et war keng Fro.
  
  
  Elo hunn ech un hire perfekte Kierper geduecht, glänzend Aen, hir kuerz schwaarz Hoer, an ech hunn hir voll Lëpsen ënner menger gefillt wéi ech meng Waffen ronderëm si geluecht hunn an hir no gehalen hunn, wéi mir laang an déif iwwer e Äddi versprach hunn, dat méi Freed versprach huet. komm...
  
  
  Elo, wéi ech mat der waarmer, staubege Jeep laanscht d'Ras Tanura Strooss gefuer sinn, hunn ech erëm ugefaang ze schweessen. Mä dat war et net. Ech hunn mir selwer gelaacht wéi ech duerch d'Paart vum Dhahran Komplex gefuer sinn. Kënnt geschwënn.
  
  
  Ech sinn um Sécherheetsbüro gestoppt an hunn e Message un den Dave French, dem SAMOCO Chef Sécherheetsoffizéier, hannerlooss fir de Rashid an den Hollänner opzehuelen. Ech hunn seng Félicitatiounen an Ufroe fir Detailer ofgeschaaft. "Ech ginn Iech spéider alles Dave, grad elo wëll ech e Patt an e Bad, an där Reiefolleg."
  
  
  "Wat ech wierklech wollt," sot ech mir wéi ech zréck an de Jeep koum, "war e Patt, e Bad a Betty Emers." Ech war ze beschäftegt mam Hamid Rashid a senger Bande fir no där éischter Nuecht méi wéi e puer Telefonsgespréicher mat Betty ze verbréngen. Ech hu missen e bëssen ophalen.
  
  
  Ech hunn de Jeep bei menger Quonset Hütt gestoppt an erausgeklomm. Eppes ass falsch gaangen.
  
  
  Wéi ech no den Dierknäppchen erreecht hunn, hunn ech d'Kläng vum Bunny Berrigan sengem "I Can't Start" héieren duerch d'Dier kommen. Et war mäi Rekord, awer ech hunn et definitiv net verlooss fir ze spillen wéi ech dee Moien fortgaang sinn.
  
  
  Ech hunn d'Dier a Roserei gedréckt. Privatsphär war deen eenzege Wee aus dem Fëmmenkessel vu Saudi Arabien, an ech war verdammt ze gesinn datt et verletzt gouf. Wann et ee vun de Saudis gewiescht wier, hunn ech mir gesot, ech hätt seng Haut, awer okay.
  
  
  An enger Bewegung hunn ech d'Dier opgemaach an eran gerannt.
  
  
  Gemittlech um Bett loungen mat engem héijen, glänzenden Gedrénks an enger Hand an engem hallef gefëmmte bëllegen Zigar an der anerer war den David Hawk, mäi Chef bei AX.
  
  
  Kapitel 2
  
  
  
  
  ==================================================== ===== =========
  
  
  "Gudde Mëtteg, Nick," sot den Hawk roueg, säi grimmegt New England Gesiicht sou no bei engem Laachen wéi hien et jeemools erlaabt huet. Hien huet seng Been gedréint a souz um Rand vum Bett.
  
  
  "Wat der Däiwel méchs du hei?" Ech stoung virun him, türmlech iwwer de klenge gro-Hoer Mann, mat menge Been spitzen verbreet, Been akimbo. Vergiessen Karachi. Vergiessen Delhi. Vergiesst iwwer Bangkok, Kyoto, Kauai. Den David Hawk war net do fir mech an d'Vakanz ze schécken.
  
  
  "Nick," Dir warnt roueg. "Ech gesinn net gär datt Dir d'Kontroll iwwer Iech selwer verléiert."
  
  
  „Entschëllegt, Här. Déi temporär Ofwäichung ass d'Sonn." Ech war nach ëmmer gesäischt, awer ech war berouegt. Dëst war den David Hawke, e legendäre Konterintelligenzfigur, an hie war mäi Chef. An hie war richteg. Et gëtt keng Plaz a mengem Geschäft fir e Mann deen d'Kontroll iwwer seng Emotiounen verléiert. Dir bleift entweder déi ganz Zäit a Kontroll oder Dir stierft. Et ass sou einfach.
  
  
  Hien huet frëndlech geknackt, an huet déi onroueg Zigare fest an den Zänn gehalen. "Ech weess, ech weess." Hien huet sech no vir gezunn fir mech ze kucken, seng Aen liicht zougemaach. "Dir gesäit schrecklech aus," huet hien bemierkt. "Ech huelen un datt Dir mat SAMOCO fäerdeg sidd."
  
  
  Hien hat kee Wee fir ze wëssen, awer iergendwéi wousst hien. Den ale Mann war esou. Ech sinn eriwwer gaang an hunn mech gebogen fir mech am Spigel ze kucken.
  
  
  
  
  
  
  Ech ausgesinn wéi e Sandman. Meng Hoer, normalerweis jetschwaarz mat e puer grau Strécke, goufe mat Sand gemëscht, sou wéi meng Wenkbrauwen. Op der lénker Säit vu mengem Gesiicht goufen et sténkeg Kratzer, wéi wann een mech mat rauem Sandpapier ofgedeckt an enger gedréchenter Mëschung aus Blutt a Sand geschnidden hätt. Ech hunn net emol gemierkt datt ech bluddeg. Ech muss méi schlëmm Kratzer kritt hunn wéi ech geduecht hunn an de Sanddün ze klammen. Et war och déi éischte Kéier, datt ech gemierkt hunn, datt meng Hänn zaart waren aus dem waarme Metal vun engem Camion an der Wüst gedréckt ze ginn.
  
  
  Den Hawk ignoréieren, hunn ech meng Jackett ofgeholl an aus dem Holster gerutscht, deen d'Wilhelmina an den Hugo ofgehalen huet. "Wilhelmina brauch eng grëndlech Botzen", hunn ech geduecht. Ech hu séier meng Schong a Strëmp lass gemaach an hunn dunn meng Hosen a Kaki Shorts an enger Bewegung ofgeholl.
  
  
  Ech sinn op d'Dusch am Réck vun der Quonset Hütt gaang, déi haart Cool vun der Klimaanlag huet meng Haut verbrennt.
  
  
  "Ma," kommentéiert Hawk, "Dir sidd nach a gutt kierperlech Form, Nick."
  
  
  Frëndlech Wierder vum Hawk ware wierklech rar. Ech hunn meng Bauchmuskelen gespannt an hunn e Bléck op meng bulging Bizeps an Triceps geklaut. Et war e geréckelt, rout-violett Ausdrock op menger rietser Schëller - eng al Pistoul. Et ass eng laang, ellen Narben déi diagonal iwwer meng Këscht leeft, d'Resultat vun engem Messerkampf zu Hong Kong viru ville Joeren. Awer ech konnt nach ëmmer iwwer sechshonnert Pond gewannen, a meng Rekorder am AX Sëtz hunn nach ëmmer "Top Expert" Klassifikatiounen am Schéissen, Karate, Ski, Reiden a Schwammen.
  
  
  Ech hunn eng hallef Stonn an der Dusch verbruecht, gewäsch, gespullt a loosst déi äiseeg Waasserspëtze den Dreck vu menger Haut wäschen. Nodeems ech mech kräfteg Handduch ofgedeckt hunn, hunn ech e puer khaki Shorts un a sinn zréck op den Hawk.
  
  
  Hien huet nach ëmmer gepaff. Et hätt vläicht en Hiweis vu Humor a sengen Ae gewiescht, awer et war keen an der Keelt vu senger Stëmm.
  
  
  "Gefillt Dir Iech elo besser?" hie gefrot.
  
  
  "Ech si sécher!" Ech hunn d'Courvoisier-Glas hallef gefëllt, en Äiswürfel an e Sprëtz Soda bäigefüügt. "Okay," sot ech gehorsam, "wat ass geschitt?"
  
  
  Den David Hawk huet d'Zigar aus sengem Mond geholl an en tëscht seng Fanger gedréckt, an den Damp gekuckt, deen aus der Äsche bléift. "De President vun den USA," sot hien.
  
  
  "De President!" Ech hat d'Recht iwwerrascht ze ginn. De President blouf bal ëmmer aus AX Affären. Wärend eis Operatioun eng vun de sensibelste vun der Regierung war, a sécherlech eng vu senge wichtegsten, ass se och dacks iwwer d'Grenze vun der Moral a Legalitéit erausgaang, déi all Regierung op d'mannst op hirem Gesiicht soll erhalen. Ech si sécher datt de President wousst wat den AX gemaach huet an op d'mannst zu engem gewësse Mooss wousst wéi mir et gemaach hunn. An ech si sécher datt hien eis Resultater appréciéiert huet. Mä ech wousst och, datt hien léiwer géif maachen, wéi wann mir net existéieren.
  
  
  Den Hawk wénkt mat sengem zougeschniddene Kapp. Hie wousst wat ech geduecht hunn. "Jo," sot hien, "de President. Hien huet eng speziell Aufgab fir AX, an ech hätt gär datt Dir et fäerdeg bréngt."
  
  
  Dem Hawk seng onblinkend Aen hunn mech op de Stull gepecht. "Dir musst elo ufänken ... den Owend."
  
  
  Ech hunn meng Schëlleren bescheiden gezunn a geschloen. Äddi Betty Emers! Mee ech war geéiert gewielt ze ginn. "Wat wëll de President?"
  
  
  Den David Hawk huet sech e geeschtege Laachen erlaabt. "Dëst ass eng Aart vu Lend-Lease Deal. Dir wäert mam FBI schaffen."
  
  
  FBI! Net datt den FBI schlecht war. Awer et ass net an der selwechter Liga wéi AX oder e puer vun de Konter-Intelligenz Organisatiounen an anere Länner, déi mir musse kämpfen. Wéi Ah Fu am Red China oder N.OJ. Südafrika.
  
  
  Menger Meenung no war den FBI en effizienten, engagéierten Grupp vun Amateuren.
  
  
  Den Hawk huet meng Gedanken aus mengem Ausdrock gelies an huet seng Handfläch opgehuewen. "Einfach, Nick, einfach. Et ass wichteg. Et ass ganz wichteg, an de President huet Iech selwer gefrot.
  
  
  Ech war dumbfounded.
  
  
  Hawk weider. "Hien huet iwwer Iech aus dem haitianesche Fall héieren, ech weess, a wahrscheinlech aus e puer aner Aufgaben. Op alle Fall huet hien Iech spezifesch gefrot.
  
  
  Ech sinn op d'Féiss opgestan an hunn e puer séier Wendungen op an erof de klengen Deel vun deem wat als mäi Wunnzëmmer gedéngt huet. Impressionant. Puer Leit a mengem Betrib sinn perséinlech op de Presidentschaftswalen Niveau gewielt.
  
  
  Ech hunn den Hawk gedréint, probéiert net meng stolz Freed ze weisen. "Okay. Kënnt Dir d'Detailer ausfëllen?"
  
  
  Den Hawk huet seng Zigare gebass wéi et erausgaang ass, an huet si iwwerrascht gekuckt. Natierlech sollt eng Zigarr d'Haus net verloossen, während den David Hawk et fëmmt. Hien huet hie mat Ängscht ugekuckt a gefroot. Wéi hie prett war, huet hien ugefaang ze erklären.
  
  
  "Wéi Dir wahrscheinlech wësst," sot hien, "ass d'Mafia dës Deeg net méi eng ragtag Sammlung vu sizilianesche Gangsteren, déi Whisky schmuggelen a schwiewend Schäissspiller finanzéieren."
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "An de leschte Joeren - ugefaang, soen, virun ongeféier zwanzeg Joer - ass d'Mafia ëmmer méi a legitim Geschäfter involvéiert.
  
  
  
  
  
  Natierlech fillt si sech ganz gutt. Si haten Suen, si haten Organisatioun, si haten eng Ruthlessness, vun där amerikanescher Entreprise ni virdru gedreemt hat.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Also? Dëst ass alles allgemeng Wëssen."
  
  
  Hawk ignoréiert mech. "Elo sinn se awer a Schwieregkeeten. Si hunn esou vill ausgebaut an diversifizéiert datt se d'Kohäsioun verléieren. Ëmmer méi vun hire jonke Männer ginn an eng legitim Entreprise, an d'Mafia - oder Syndikat wéi se sech elo nennen - verléiert d'Kontroll iwwer si. Si hunn natierlech Suen, awer hir Organisatioun ass zesummegefall a si sinn a Schwieregkeeten.
  
  
  "Problemer? De leschte Bericht, deen ech gelies hunn, huet gesot datt d'organiséiert Kriminalitéit an Amerika säin Héichpunkt erreecht huet, wat nach ni geschitt ass.
  
  
  Hawk wénkt. "Hir Akommes wuessen. Hiren Afloss wiisst. Awer hir Organisatioun zerklappt. Wann Dir elo iwwer organiséiert Kriminalitéit schwätzt, schwätzt Dir net nëmmen vun der Mafia. Dir schwätzt och iwwer Schwaarzen, Puerto Ricans, Chicanos. am Westen an Cubans zu Florida.
  
  
  "Dir gesitt, mir kennen dësen Trend scho laang, awer och d'Mafia-Kommissioun." Hien huet en anert blass Laachen erlaabt fir säi verwéiert Gesiicht ze mëllen. - Ech huelen un, Dir wësst wat d'Kommissioun ass?
  
  
  Ech hunn d'Zänn gebonnen. Den ale Mann kann verdammt rosen ginn, wann hien déi patroniséiere Loft ophëlt. "Natierlech weess ech!" Ech hu gesot, meng Reizung vu senger Method fir dës Aufgab z'erklären ass evident a menger Stëmm. Ech wousst ganz gutt wat d'Kommissioun war. Déi siwe mächtegst Mafiafamillen-Capos an den USA, jidderee de Kapp vun enger vun de grousse Familljen, vun hire Kollegen ernannt fir als Regierungsrot ze déngen, e Sizilianesch-Stil Geriicht vum leschten Auswee. Si begéint selten, nëmmen wann eng sérieux Kris menacéiert, mä hir Décisiounen, virsiichteg duerchduecht, absolut pragmatesch, waren sacrosanct.
  
  
  D'Kommissioun war ee vun de mächtegste Regierungsorganer op der Welt, wéinst hirem Afloss op Kriminalitéit, Gewalt an, vläicht virun allem, Big Business. Ech gescannt meng Erënnerung Bank. Bits a Stécker vun Informatioun hunn ugefaang op Plaz ze falen.
  
  
  Ech hunn a Konzentratioun gefroot, dunn hunn ech monoton gesot: "Regierungssécherheetsinformatiounsbulletin Nummer Dräi-Zwanzegsiwen, den 11. Juni 1973." Déi lescht Informatioun weist datt d'Syndikatkommissioun elo aus de folgende besteet:
  
  
  "Joseph Famligotti, fënnefanzechzeg, Buffalo, New York.
  
  
  "Frankie Carboni, siwenzegsechzeg, Detroit, Michigan.
  
  
  "Mario Salerno, siechzeg-sechs Joer al, Miami, Florida.
  
  
  "Gaetano Ruggiero, véierzeg-dräi, New York, New York.
  
  
  "Alfred Gigante, 71, Phoenix, Arizona.
  
  
  "Joseph Franzini, sechsechzeg, New York, New York.
  
  
  "Anthony Musso, siwwenzeg, Little Rock, Arkansas."
  
  
  Einfach. Ech hunn meng Hand zoufälleg an der klimatiséierter Atmosphär gewénkt. "Kann ech Iech eng Decompte vun all eenzel ginn?"
  
  
  Den Hawk huet mech ugesinn. "Dat ass genuch, Carter," huet hien geschloen. "Ech weess datt Dir e fotografesche Geescht hutt ... an Dir wësst datt ech net souguer subliminal Sarkasmus toleréieren."
  
  
  "Jo Monsieur." Ech géif nëmmen dës Saache vum David Hawk huelen.
  
  
  E bëssi ongenéiert sinn ech an d'Hi-Fi-Maschinn gaang an hunn déi dräi Jazz-Placken ewechgeholl, déi ech nogelauschtert hunn. "Et deet mir wierklech leed. W.e.g. fuert weider," sot ech, souz zréck op de Kapitänsstull, vis-à-vis vum Hawk.
  
  
  Hien huet opgeholl wou hien virun e puer Minutten opgehalen huet, seng Zigare virun mir an d'Loft gedréckt fir ze betounen. "D'Tatsaach ass, datt d'Kommissioun esou gutt gesäit wéi mir, datt den Erfolleg no an no déi traditionell Struktur vum Syndikat verännert. Wéi all aner Grupp vun ale Männer probéiert d'Kommissioun d'Verännerung ze blockéieren, probéiert d'Saachen zréckzebréngen wéi se benotzt hunn. sinn."
  
  
  "Also wat wäerte si maachen?" Ech gefrot.
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Si hu scho ugefaang. Si bréngen wat zu enger ganz neier Arméi. Si rekrutéieren jonk, haart Banditten aus den Hiwwele vu ganz Sizilien, grad wéi wann se - oder hir Pappen - ugefaang hunn. "
  
  
  Hien huet opgehalen, den Tipp vu senger Zigare gebass. "Wann se gutt genuch geléngen, kann d'Land vun enger Welle vu Bandegewalt getraff ginn, déi entsprécht wat mir an de fréien 20er an 30er erlieft hunn. An dës Kéier wäert et rassistesch Iwwertonen hunn. D'Kommissioun wëll d'Schwaarzen a Puerto regéieren Dir wësst datt d'Rikaner hir Territoiren verlooss hunn a si wäerten net ouni Kampf goen.
  
  
  "Ni. Awer wéi kréien déi al Donen hir Rekruten an d'Land? Ech gefrot. "Hu mir keng Iddien?"
  
  
  Dem Hawk säi Gesiicht war expressivlos. "Mir wëssen sécher - oder éischter, mir kennen de Mechanismus, wann net d'Detailer."
  
  
  "Eng Minutt." Ech sinn opgestan an hunn eis zwee Brëller op d'Plastikbar gedroen, déi als Bar an Iessdësch am SAMOCO CEO säi Quartier gedéngt huet. Ech hunn him e weidere Whisky a Waasser gemaach, mir hunn e bësse Brandi an Soda an en aneren Äiswürfel gegoss an erëm gesat.
  
  
  "Fin."
  
  
  "Dëst
  
  
  
  
  
  "Si si wierklech super," sot hien. "Si pompelen hir Rekruten duerch Castelmar op Sizilien an huelen se dann mam Boot op d'Insel Nicosia - an Dir wësst wéi Nicosia ass."
  
  
  Ech wousst. Nicosia ass d'Kanalisatioun vum Mëttelmier. All Bëss vu Schleim, deen aus Europa oder dem Mëttleren Oste dréit, schlussendlech an Nicosia koaguléiert. An Nicosia, Prostituéiert sinn raffinéiert Leit a wat anerer op niddereg sozialen Niveau maachen ass onbeschreiflech. Zu Nicosia ass de Schmuggel en éierleche Beruff, Déif ass e wirtschaftleche Grondsteen, a Mord ass en Zäitverdreif.
  
  
  "Vun do aus," huet Hawk weider, "si ginn op Beirut transportéiert. Zu Beirut gi se nei Identitéiten, nei Päss, an dann an d'Staate geschéckt.
  
  
  Et schéngt net ze komplizéiert ze sinn, awer ech war sécher datt ech net all Detailer wousst. D'Detailer waren net ee vun de staarke Punkten vum Hawk. "Et sollt net ze schwéier sinn ze stoppen, richteg? Bestellt einfach zousätzlech Sécherheets- an Identifikatiounskontrollen fir jiddereen, deen d'Land mat engem libanesche Pass erakënnt.
  
  
  "Et ass net sou einfach, Nick."
  
  
  Ech wousst datt dëst net géif geschéien.
  
  
  "All hir Päss sinn amerikanesch. Si si gefälscht, mir wëssen dat, awer si si sou gutt, datt mir den Ënnerscheed tëscht de gefälschte an deenen, déi d'Regierung erausginn, net erkennen.
  
  
  Ech hunn geflüstert. "Jiddereen, deen dat maache kéint, kéint e klenge Verméigen eleng maachen."
  
  
  "Wahrscheinlech wien et gemaach huet,"Hawk ausgemaach. "Awer d'Mafia huet vill kleng Verméigen, déi se op sou Servicer ausginn."
  
  
  "Dir kënnt ëmmer nach e Verbuet op jidderee vun Beirut kommen. Et brauch wierklech net ze vill Froe fir ze bestëmmen datt d'Persoun um Pass tatsächlech vu Sizilien ass an net der Lower East Side vu Manhattan.
  
  
  Den Hawk huet gedëlleg de Kapp gerëselt. "Et ass net sou einfach. Si ginn aus ganz Europa an aus dem Mëttleren Oste bruecht, net nëmme vu Beirut. Si fänken zu Beirut un, dat ass alles. Nodeems se nei Identifikatiounsdokumenter a Päss kritt hunn, ginn se dacks mam Fliger an eng aner Stad geschéckt, dann op e Fliger an d'Staaten gesat. Si sinn meeschtens op Retour Charterflich ukomm, déi vun Ufank un Basisorganisatioun feelen a schwéier ze kontrolléieren sinn.
  
  
  "Si hunn normalerweis eng Grupp vun hinnen u Bord vun de grousse Croisièreschëffer wann se och zréck an d'Staate kommen," huet hien derbäigesat.
  
  
  Ech hunn eng laang Schlupp vu Brandi a Soda geholl an iwwer d'Situatioun geduecht. "Dir sollt elo en Agent dobannen hunn."
  
  
  "Mir haten ëmmer Agenten an der Mafia, oder - dat ass - den FBI, awer si sinn zimlech schwéier ze erhalen. Entweder hir Cover wäert iergendwéi geblosen ginn, oder si musse se selwer sprengen fir ze bestätegen.
  
  
  "Awer elo hutt Dir een do," Ech insistéiert.
  
  
  "Den FBI, natierlech, huet et, awer mir hu keen an dëser Pipeline, déi Rekruten unzitt. Dëst ass eng vun eisen Haaptbedéngungen."
  
  
  Ech konnt d'Richtung gesinn, datt d'Saachen elo goen. "Dann ass dat wat Dir mech braucht fir? Fir op de Fërderband ze klammen? Verdammt, dëst sollt net ze schwéier sinn. Et war e Projet dee vill Gedanke gemaach huet, awer et hätt sécherlech zimlech einfach gemaach kënne ginn.
  
  
  "Ma," sot Hawk, "jo. Ech mengen, dat ass am Fong et. Dir gesitt," huet hie lues weidergefouert, "den urspréngleche Plang huet eis opgeruff de Mann an de Fërderband ze zéien, an hien dann auszestellen, him ze briechen, wat och ëmmer." An et muss ee vun eise Leit sinn. Dir wësst datt den FBI net a Fro ass wa mir mat engem frieme Land ze dinn hunn.
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Natierlech kann et d'CIA sinn, awer elo ass et zevill mat Argentinien verbonnen, an op alle Fall de President ..."
  
  
  Ech hunn de Saz fir hien fäerdeg gemaach. "An am Allgemengen ass de President haut net ganz zefridden mat der CIA, besonnesch Graefe."
  
  
  De Bob Graef war den aktuelle Chef vun der CIA, a seng Differenzen mam President waren an all Washington "Insider" Kolonn fir e Mount.
  
  
  "Genau," sot den Hawk grimmeg. "Also si hunn decidéiert datt et eng Aarbecht fir AX war."
  
  
  "Fin." Awer vill gouf net gesot. Firwat ech, zum Beispill? Et waren vill gutt Leit op AX. "Eppes anescht?"
  
  
  "Okay," sot hien. "Dës ganz Iddi fir AX e Mann an der Pipeline ze bestellen, natierlech, sollt de President opmierksam gemaach ginn, well et ass e Standpunkt vum Staatsdepartement involvéiert." Ech hu geduecht datt den Hawk roueg gefall ass, no de richtege Wierder gesicht. "Hien huet geduecht datt et eng super Iddi war, awer dunn huet hien gesot datt wa mir dëst maache wäerten, mir kënnen et och nach méi wäit huelen, bis op d'Spëtzt."
  
  
  Aus iergendengem Grond hunn ech et net gär. "Wat heescht 'de ganze Wee bis un d'Spëtzt'?"
  
  
  "Dat heescht, Dir wäert d'Kommissioun zerstéieren," sot den Hawk stompegen.
  
  
  Ech souz eng Zäit an iwwerrascht Rou. „Waart emol, Här! D'Regierung probéiert d'Kommissioun zanter 1931 lass ze ginn, wéi se fir d'éischt vun hirer Existenz geléiert hunn. Elo wëllt Dir datt ech et maachen?"
  
  
  "Ech net." Hawk ausgesinn schmuel. "De President."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn, eng Gläichgültegkeet gewisen, déi ech net gefillt hunn. "Ma dann, ech mengen, ech muss probéieren."
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. "Ech muss e Bericht iwwer Rashid maachen
  
  
  
  
  
  an Hollänner," sot ech. "Dann denken ech, datt ech besser e Fluch op Beirut als éischt de Moien fänken."
  
  
  "Eng Nuecht gëschter Owend mat Betty Emers,"Ech geduecht. Betty mat hiren erstaunlech Broscht an ordentleche, no-nonsense Approche zum Liewen.
  
  
  Hawk stoung och op. Hien huet eng Enveloppe aus senger Täsch geholl an mir déi iwwerreecht. "Hei ass Ären Ticket fir Beirut," sot hien. "Dëst ass e KLM Fluch vu Karachi. Hei ukomm haut um sechs 23.
  
  
  "Haut den Owend?"
  
  
  "Haut den Owend. Ech wëll dech hei." Iwwerraschend huet hien erausgehäit an meng Hand gerëselt. Dunn huet hien sech ëmgedréit an ass duerch d'Dier erausgaang, léisst mech an der Mëtt vum Raum stoen.
  
  
  Ech hunn mäi Gedrénks fäerdeg gemaach, d'Glas op de Comptoir geluecht an an d'Buedzëmmer gaang fir meng Kleeder vum Buedem opzehuelen an unzepaken.
  
  
  Wéi ech meng Weste opgeholl hunn, ass den Aluminiumbehälter mat Heroin, deen ech aus dem Kharaid Rashid sengem Kadaver geholl hat, op de Buedem gefall.
  
  
  Ech hunn den Telefon opgeholl a gekuckt a gefrot, wat ech domat maache soll. Ech hat geduecht et ze passéieren, awer elo hunn ech eng aner Iddi. Ech hu gemierkt datt ech deen eenzegen op der Welt war dee wousst datt ech et hat.
  
  
  Alles wat ech brauch war e puer Zigarren an engem Container wéi dësen an et wier wéi dat alt Dräi-Schuel-a-Ierbsspill bei engem Fuesent.
  
  
  Ech hunn mir selwer gelaacht an den Heroin a menger Hüftasch geluecht.
  
  
  Ech hunn dunn d'Wilhelmma aus hirem Fréijoersholster op mengem Kommoud gezunn an hunn ugefaang hir grëndlech ze botzen, mäi Geescht ass gerannt.
  
  
  Kapitel 3
  
  
  
  
  De Fluch op Beirut war onendlech. Ech hunn zwou Stonne probéiert d'Gedanke vu Betty Emers aus mengem Kapp ze kréien, probéiert e Plang ze maachen fir wat ech maache soll wann ech an de Libanon koumen.
  
  
  A mengem Geschäft kann een natierlech net ze wäit viru plangen. Wéi och ëmmer, eng Richtung ass néideg fir unzefänken. Dann ass et méi wéi russesch Roulette.
  
  
  Dat éischt wat ech brauch ass eng nei Identitéit. Et sollt wierklech net ze schwéier sinn. De Charlie Harkins war zu Beirut, oder déi leschte Kéier wou ech war, de Charlie war e gudde Schrëftsteller, ganz gutt mat Päss a falsche Schëlder a Saachen wéi dat.
  
  
  An de Charlie ass mir eng Faveur schëlleg. Ech hätt hien involvéiert wann ech dës palästinensesch Grupp opgebrach hunn, déi probéiert huet d'libanesch Regierung ëmzebréngen, awer ech hunn säin Numm bewosst vun der Lëscht gelooss, déi ech den Autoritéiten ginn hunn. Hie war souwisou e klenge Fritten, an ech hu geduecht datt hien enges Daags nëtzlech ka kommen. Leit wéi dëst ëmmer maachen.
  
  
  Meng zweet Problem zu Beirut war e bësse méi sérieux. Iergendwéi hunn ech missen an d'Mafiafamillen kommen.
  
  
  Déi bescht Saach - ech hu geduecht datt dëst deen eenzege Wee war - war fir italienesch ze maachen. Gutt, tëscht mengem donkelen Teint an dem Charlie seng Handschrëft kéint et arrangéiert ginn.
  
  
  Ech hunn e Metal Rouer vun Heroin nieft zwee identesch Réier vun deier Zigaren fonnt. Dësen Heroin kéint meng Entrée an e béise Krees sinn.
  
  
  Meng Gedanken sinn zréck op Betty Emers an de Muskel a mengem Oberschenkel sprangen. Ech sinn ageschlof dreemen.
  
  
  ***
  
  
  Och um 9 Auer owes war et um Beirut Fluchhafen waarm an dréchen.
  
  
  De Sticker "Government Business" op mengem Pass huet d'Wenkbrauwen ënner de libanesche Zollbeamten opgehuewen, awer et huet mir erlaabt duerch laang Linne vu wäiss gekleete Araber a Geschäftsgeeigneten Europäer ze passéieren. E puer Minutte méi spéit war ech ausserhalb vum Terminalgebai, a probéiert meng Been an de Récksëtz vun engem klenge Fiat Taxi ze pressen.
  
  
  "Hotel Saint-Georges," hunn ech bestallt, "a fucking relax." Ech war virdrun zu Beirut. D'Streck vun der géi Strooss, déi vum Fluchhafen an de Rand vun der Stad laanscht géi Klippen féiert, ass eng vun de spannendste Weeër, déi vum Mënsch erfonnt goufen. Den Taxichauffer huet sech a sengem Sëtz ëmgedréint an huet mir gelaacht. Hien huet e helle gielen Open-Necked Sportshemd un, awer op sengem Kapp war en Tarbush, de konesche roude Fez vun Ägypten.
  
  
  "Jo, Här," hie laacht. "Jo, Här. Mir fléien niddereg a lues!"
  
  
  "Nëmme lues," Ech grommeled.
  
  
  "Jo Monsieur!" - huet hien widderholl, gelaacht.
  
  
  Mir hunn aus dem Fluchhafen mat Topgeschwindegkeet erausgehäit, Pneuen gekrasch, a sinn op zwee Rieder op d'Beirut Strooss gedréint. Ech hu geschloen, mech zréck a mengem Sëtz geleet an hunn meng Schëllermuskelen gezwongen ze relaxen. Ech hunn d'Aen zougemaach a probéiert un eppes anescht ze denken. Et war esou en Dag.
  
  
  Beirut ass eng antik Phoenician Stad gebaut virun 1500 v. E. Laut Legend war dëst d'Plaz wou den hellege George den Draach ëmbruecht huet. D'Stad gouf spéider vun de Crusaders ënner dem Baldwin a spéider nach vum Ibrahim Pasha ageholl, awer et huet dem Saladin seng Belagerungsmotore widderstoen an d'Briten a Fransousen gestridden. Bounzen am Réck vun engem séiere Fiat wéi mir eng Beirut Strooss erofgefall sinn, hunn ech mech gefrot wat dëst fir mech bedeit.
  
  
  Hotel St. De Georges steet héich an elegant op de palm-fringed Uferen vum Mëttelmier, mat Vue op d'Dreck an onheemlech Aarmut vum Déif Quartier.
  
  
  
  
  
  y e puer Spär vum Hotel.
  
  
  Ech gefrot fir e Raum am Südwesten Eck iwwer de sechsten Stack, krut et a kontrolléiert haten, iwwerginn mäi Pass un der onhéiflech Büro schaffen, wéi vum Gesetz zu Beirut verlaangt. Hien huet mir verséchert datt et bannent e puer Stonnen zréckgeet. Wat hie gemengt huet war datt e puer Stonnen vergaange sinn zënter datt d'Beirut Sécherheet him kontrolléiert hat. Mee dat huet mech net gestéiert; Ech war keen israelesche Spioun fir eng Rëtsch Araber ze sprengen.
  
  
  Tatsächlech war ech en amerikanesche Spioun fir eng Rëtsch Amerikaner ze sprengen.
  
  
  Nodeems ech aus mengem Balkon d'Vue vum Mondbeliichte Mëttelmier ausgepaakt an gekuckt hunn, hunn ech de Charlie Harkins ugeruff an him gesot wat ech wollt.
  
  
  Hien huet gezéckt: "Ma, Dir wësst, ech géif Iech gär hëllefen, Nick." Et war e nervös Gejäiz a senger Stëmm. Et war ëmmer. De Charlie war e nervösen, whining Mann. Hien huet weider: "Et ass just ... gutt ... ech sinn iergendwéi aus dësem Geschäft erausgaang an ..."
  
  
  "Bull!"
  
  
  "Ma jo, ech mengen, nee. Ech mengen, gutt, Dir wësst ... "
  
  
  Et war mir egal wat säi Problem war. Ech loosse meng Stëmm e puer Dezibel falen, "Dir sidd mir schëlleg, Charlie."
  
  
  "Jo, Nick, jo." Hien huet eng Paus gemaach. Ech konnt bal héieren wéi hien nervös iwwer seng Schëller kuckt fir ze kucken ob een aneren nolauschtert. "Et ass just datt ech elo exklusiv fir ee Kleedungsstéck muss schaffen, an net fir een aneren an ..."
  
  
  "Charlie!" Ech hunn meng Ongedold an Reizung gewisen.
  
  
  "Okay, Nick, ok. Just dës Kéier, just fir Iech. Wësst Dir wou ech wunnen?"
  
  
  "Kann ech dech uruffen wann ech net wousst wou Dir wunnt?"
  
  
  "Och jo jo. Gutt. Wéi wier et ëm eelef Auer... a bréngt Är Foto mat."
  
  
  Ech hunn an den Telefon geknackt. "Elf Auer." Nodeems ech den Telefon opgehaangen hunn, hunn ech mech op dat luxuriéise schnéiwäiss Risbett zréckgezunn. Virun e puer Stonnen hunn ech de Wee iwwer dëse riesegen Sanddün gemaach, op d'Juegd op den Hamid Rashid an den Hollänner. Ech hunn dës Aufgab besser gefall, och ouni Betty Emers an der Géigend.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. Zéng drësseg. Zäit Charlie ze gesinn. Ech sinn aus dem Bett gerullt, hunn direkt entscheed datt de hellbraune Kostüm, deen ech unhuet, gëeegent wier fir d'Charlie Harkins, a sinn opgaang. Nodeem ech mam Charlie fäerdeg waren, hunn ech geduecht datt ech de Black Cat Café oder den Illustrious Arab probéieren. Et ass schonn eng laang Zäit zënter ech e Goût vum Nuetsliewen vu Beirut haten. Mee haut war e ganz laangen Dag. Ech hunn meng Schëlleren no vir gezunn, meng Muskelen gestreckt. Ech giff besser an d'Bett goen.
  
  
  De Charlie huet an der Almendares Street gelieft, ongeféier sechs Block vum Hotel, um ëstleche Rand vum Déif Quartier. Nummer 173. Ech sinn dräi Flich vun dreckeg, däischter beliichten Trapen eropgaang. Et war fiicht, an der loftloser Hëtzt, mam Geroch vun Urin a verrottenen Dreck.
  
  
  Op all Landung hu véier Dieren, déi eemol gréng waren, an e kuerze Gang gefouert vis-à-vis vun engem sëllegen hëlze Gelänner, deen geféierlech iwwer d'Trapenhaus erausgeet. Vun hannert den zouenen Diere koumen däischter Gejäiz, Gejäiz, Laachenausbréch, rosen Fluchen an enger Dose Sproochen, an de blénkegen Radio. Um zweete Stack, wéi ech laanschtgaange sinn, huet e Crash eng Featurelos Dier gespléckt, a véier Zoll vun enger Axtblade ass duerch d'Holzverkleedung erausgesprongen. Bannen huet d'Fra laang an trillend gejaut, wéi eng Sträifkaz op der Juegd.
  
  
  Ech hunn den nächste Fluch gemaach ouni ze stoppen. Ech war an engem vun de gréisste rout Luucht Quartieren an der Welt. Hannert déiselwecht Gesiichtslosen Dieren an Dausende vu Gesiichtslosen Appartementsgebaier op den Dreckstroosse vum Quartier, hunn Dausende an Dausende vun Hoer matenee gekämpft fir monetär Belounungen fir d'sexuell Bedierfnesser vum Ausschnëtt vun der Mënschheet ze erfëllen, ewechgewäsch an de räiche Slums . Beirut.
  
  
  Beirut ass souwuel d'Pärel vum Mëttelmierraum wéi och d'Zespool vum Mëttleren Osten. Eng Dier ass virun opgaang an en décke Fette Mann ass eraus gelaf, stagnéiert. Hie war komplett plakeg, ausser e lächerlechen Tarbush deen enk um Kapp souz. Säi Gesiicht war verzerrt an enger Grimasse vun extateschen Agoen, seng Ae si vu Péng oder Freed gedempt, ech konnt net soen vu wat. Hannert him war e flexibelt, kouelschwaart Meedchen, nëmmen an Oberschenkelhéich Liederstiefel gekleet, mat schwéiere Lëpse wéi eng phlegmatesch Mask, si ass onermiddlech dem fetten Araber gefollegt. Zweemol huet si mam Handgelenk geklappt, an zweemol huet si den Dräi-Wimper-Peitsch gerutscht, kleng, graziéis a tormentéierend, iwwer dem Araber seng tonéiert Oberschenkel. Hien huet vu Péng gegast, a sechs kleng Bluttstroum hunn säi zidderend Fleesch geätzt.
  
  
  Den Araber ass laanscht mech geklommen, ausser op seng schmerzhafte Freed op näischt opmierksam gemaach. D'Meedchen ass him mat enger Decken nogaang. Si kéint net méi wéi 15 Joer al sinn.
  
  
  Ech hu mäi Mo gesot et ze vergiessen an sinn déi lescht Trap eropgaang. Hei huet déi eenzeg Dier d'Trap blockéiert. Ech hunn den Opruff Knäppchen gedréckt. De Charlie Harkins huet de ganzen drëtte Stack soulaang besat wéi ech hien kennen. E puer Sekonnen ier hien geäntwert huet, ass e Bild vun der rieseger Schold vu sengem Attika-ähnlechen Appartement duerch mäi Kapp geblitzt: seng hell beliichte Bänk mat Kameraen,
  
  
  
  
  
  D'Stëfter, Stëfter an Gravurausrüstung waren ëmmer do, wéi eng Insel vu Rou tëscht de dreckeg Strëmp an Ënnerwäsch, e puer vun deenen, ech erënnere mech, ausgesinn wéi wa se benotzt gi fir déi delikat gebastelt kleng Pressroll am Eck ze dréchen.
  
  
  Dës Kéier huet et mech e Moment gedauert fir de klenge Mann ze erkennen, deen d'Dier opgemaach huet. Charlie huet geännert. Gone waren déi ënnergeschloene Wangen an den dräi Deeg Stëpp vum groe Baart, deen hien ëmmer schéngt ze erhalen. Och den Doudegen, hoffnungslosen Bléck a sengen Ae verschwonnen. De Charlie Harkins huet elo schlau ausgesinn, vläicht virsiichteg, awer net sou Angscht virum Liewen wéi hien an de Joren gewiescht war, wou ech hie kennen kennen.
  
  
  Hien huet eng liicht plaid Sportsjacket un, ordentlech gedréckte groe Flanellhosen a glänzend schwaarz Schong. Dëst war net de Charlie Harkins deen ech kannt hunn. Ech war beandrockt.
  
  
  Hien huet meng Hand gezéckt. Dat huet sech op d'mannst net geännert.
  
  
  Am Appartement awer. Wat eemol e Koup clutter war, ass elo propper a propper. E frësche gréngen Teppech huet déi al, narréiert Buedemplacke bedeckt, an d'Mauere si propper Crème gemoolt. Bëlleg awer offensichtlech nei Miwwele goufe plazéiert fir d'Scheierähnlech Linnen vum grousse Raum ze briechen ... e Kaffisdësch, e puer Still, zwee Canapéë, e laang niddereg véiereckege Bett op enger Plattform an engem Eck.
  
  
  Wat eemol zoufälleg als Charlie senger Aarbechtsberäich gedéngt huet, gouf elo vun slatted Paneele getrennt an hell beliicht wéi Beweiser duerch Partition Ouvertureszäiten entstanen.
  
  
  Ech hunn meng Wenkbrauwen opgehuewen, ronderëm gekuckt. "Et gesäit aus wéi wann Dir gutt geet, Charlie."
  
  
  Hien huet nervös gelaacht. "Ma ... äh ... et geet gutt, Nick." Seng Ae fonkelnei. "Ech hunn elo en neien Assistent, an alles geet wierklech gutt ..." seng Stëmm ass ofgeschloss.
  
  
  Ech hunn him gelaacht. "Et wäert méi wéi nëmmen en neien Assistent huelen fir Iech dat ze maachen, Charlie." Ech hunn op déi nei Dekor opginn. "Vun der Spëtzt vu mengem Kapp, ech géif soen op d'mannst eemol an Ärem Liewen Dir hutt eppes nohalteg fonnt."
  
  
  Hien huet de Kapp gebogen. "Fin ..."
  
  
  Et war net üblech fir e Fälscher mat engem nohaltege Geschäft ze fannen. Dës Zort vun Aarbecht tendéiert zu plötzlechen Rucken a laang Arrêten. Dëst bedeit wahrscheinlech datt de Charlie iergendwéi an de Fälschungsspill komm ass. Perséinlech war mir egal wat hien gemaach huet soulaang ech krut wat ech komm sinn.
  
  
  Hie muss meng Gedanken gelies hunn. "Äh ... ech sinn net sécher datt ech dat maache kann, Nick."
  
  
  Ech hunn him e frëndlecht Laachen ginn an hunn mech op ee vun den zweesäitege Canapéë gesat, déi riicht Wénkel op säin Zwilling stoungen, an e falsche Wénkel an der Mëtt vun der Stuff bilden. "Natierlech kënnt Dir, Charlie," sot ech einfach.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina aus dem Holster gezunn an hunn se zoufälleg an der Loft gewénkt. "Wann Dir dëst net maacht, wäert ech dech ëmbréngen." Ech géif sécher net. Ech ginn net eraus d'Leit ëmzebréngen iwwer sou eppes, besonnesch kleng wéi Charlie Harkins. Awer de Charlie wousst dat net. Alles wat hie wousst war datt ech d'Leit heiansdo ëmbrénge konnt. Dëse Gedanke koum him kloer op.
  
  
  Hien huet eng plädéierend Handfläch verlängert. "Okay, Nick, ok. Ech just net ... gutt, egal ... "
  
  
  "Fin." Ech hunn d'Wilhelmina erëm iwwerdeckt an hunn mech no vir gebonnen, meng Ielebou op meng Knéien geluecht. "Ech brauch eng ganz nei Identitéit, Charlie."
  
  
  Hien huet geknackt.
  
  
  "Wann ech haut den Owend hei fort goen, wäert ech den Nick Cartano sinn, ursprénglech vu Palermo a viru kuerzem aus der franséischer Friemlegioun. Loosst mech no ongeféier engem Joer tëscht der Friemlegioun an elo. Ech ka maache wéi." Wat manner Fakten d'Leit mussen iwwerpréiwen, wat besser ech wäert sinn.
  
  
  Den Harkins huet sech gefroot an huet um Kinn gezunn. "Dat heescht Pass, Aussoen ... wat soss?"
  
  
  Ech hunn d'Fangere gekickt. "Ech brauch perséinlech Bréiwer vu menger Famill zu Palermo, vun engem Meedchen zu Syracuse, engem Meedchen zu Saint-Lo. Ech brauch e Führerschäin vu Saint-Lo, Kleeder aus Frankräich, en ale Koffer an en ale Portemonnaie."
  
  
  De Charlie huet besuergt ausgesinn. "Gee, Nick, ech mengen ech kann et maachen, awer et wäert eng Zäit daueren. Ech sollt elo näischt fir een aneren maachen, an ech muss et lues huelen an ... äh ... "
  
  
  Nach eng Kéier, Ech hat den Androck datt Charlie ëmmer fir een aneren schafft. Mee am Moment war mir egal.
  
  
  "Ech wëll et haut den Owend, Charlie," sot ech.
  
  
  Hien huet irritéiert geschloen, ugefaang eppes ze soen, awer huet sech dunn ëmgedréint an huet seng Lippen gedréckt, nodenken. "Ech kann de Pass an d'Entloossung veraarbecht, okay," sot hien endlech. "Et gëtt Nofro fir déi, déi Formen hunn, awer ..."
  
  
  "Kritt se," hunn ech ënnerbrach.
  
  
  Hien huet mech e Moment däischter ugekuckt, dunn huet d'Schëlleren bescheiden gezunn. "Ech probéieren."
  
  
  E puer Leit wäerten einfach näischt maachen ausser Dir vertrauen op hinnen. Ech hunn op Charlie hänke gelooss a ronderëm Mëtternuecht déi Nuecht sinn ech aus dëser plastescher Eleganz an d'fetid Stroosse vum Quartier als Nick Cartano erauskomm. En Telefon un eis Ambassade këmmert sech ëm mäin ale Pass an déi puer Saachen, déi ech am St.George Hotel verlooss hunn.
  
  
  
  
  
  Vun deem Moment un bis ech dëst Wierk fäerdeg war, war ech den Nick Cartano, e suergfälteg Sizilier mat enger düsterer Vergaangenheet.
  
  
  Ech hunn eng liicht italienesch Melodie geflüstert wéi ech op der Strooss gaange sinn.
  
  
  Ech geplënnert an der Roma Hotel an gewaart. Wann et e Stroum vu Sizilianer géif duerch Beirut op hirem Wee an Amerika goen, si géifen duerch d'Zigeiner goen. Roma zu Beirut ass eng irresistibel Attraktioun fir Italiener, wéi wann den Empfangsdisk mat Knuewelekszéiwen garnéiert wier. Eigentlech, iwwregens, et richt vläicht.
  
  
  Wéi och ëmmer, trotz all menge Pläng, hunn ech den nächsten Dag zoufälleg de Louis Lazaro begéint.
  
  
  Et war ee vun deenen waarmen Deeg, déi een esou dacks op der libanescher Küst fënnt. D'Wüstexplosioun ass brennend, de Sand ass dréchen a ganz waarm, awer de kille Bloe vum Mëttelmier erweicht den Impakt.
  
  
  Um Trottoir virun mir hunn Hawk-faced Beduinen a schwaarzen Abayas, déi mat Goldbrokat ofgeschnidden sinn, de Wee laanscht schlank Levantinesch Geschäftsleit gedréckt; Kloer moustachioed Händler bustled Vergaangenheet, geschwat begeeschtert op Franséisch; hei an do ass Tarbush opgetaucht, hir Träger heiansdo a strikt geschniddene westleche Kostümer, heiansdo a Galib, an den ëmmer präsenten Nuetskleeder. Um Trottoir louch e Beenlosen Bettler an de gesammelten Dreck op der Strooss, a gekrasch, "Baksheesh, baksheesh," zu all Passant, seng Handflächen opgehuewen an der Ufro, seng wässer Aen plädéieren. Ausserhalb souz en ale verschleierte Haridan héich op engem schaarfe Kamel, deen onbestänneg duerch d'Strooss trëppelt, vernoléissegt fir d'Taxien, déi wild duerch d'schmuel Strooss wéckelen, häerzlech Hoer an der Dissonanz.
  
  
  Op der anerer Säit vun der Strooss hunn zwee amerikanesch Meedercher e Familljegrupp vun Net-Gebs fotograféiert, déi lues a lues duerch d'Strooss marschéieren, d'Fraen déi rieseg Erdbecher um Kapp halen, béid Männer a Fraen déi mëll orange a blo Faarwen droen, déi dës sanft Leit sou dacks droen. hir Kleeder an Turban. An der Distanz, wou d'Rue Almendares südlech Richtung Saint-Georges kéimt, war déi herrlech wäiss Sandstrand mat Sonnenbader gestierzt. Wéi dréchent Seeën an engem bloe Mier vu Glas, konnt ech zwee Waasserskierer gesinn, déi hir Spillsaach-ähnlech Booter op onsichtbare Saiten zéien.
  
  
  Et ass op eemol geschitt: den Taxi war blann ëm den Eck gefuer, de Chauffer huet sech mam Lenk kämpft, wéi hien an d'Mëtt vun der Strooss geschwënn ass, fir e Kamel ze vermeiden, dunn réckgängeg gemaach fir en Auto ze kommen, dee laanschtgoe léisst. D'Pneuen hunn gejaut an d'Kabine ass ausser Kontroll gesponnen an enger suergfälteger Säit dréckt op e Bettler, deen op der Säit vun der Strooss krabbelt.
  
  
  Instinktiv sinn ech an engem headlong Tauchen op hien geplënnert, hallef gedréckt, hallef gedréckt, den Araber aus dem Taxiswee gehäit an no him an d'Renne getrommelt wéi den Taxi op den Trottoir geschloen huet an an d'Stuckmauer vun engem Gebai gefall ass. dréckt géint d'Gebai an der jäizende Krankheet vu Metall zerräissen ze ginn.
  
  
  Fir e Moment war d'Welt vun der Almendares Street iwwerrascht duerch d'Molerei vum Wachsmusée. Dunn huet d'Fra ugefaang ze kräischen, e laangen, ausgeräiften Stréim, deen hir Angscht befreit huet a schénge mat Erliichterung an der voller Strooss ze widderstoen. Ech louch eng Zäit laang ouni Bewegung, geeschteg meng Äerm a Been ze zielen. Si schéngen all do ze sinn, obwuel et gefillt huet wéi wann ech schwéier op d'Stir geschloen wier.
  
  
  Ech sinn lues opgestan, all meng Aarbechtsdeeler iwwerpréift. Et schénge keng gebrach Schanken ze sinn, keng verréckte Gelenker, also sinn ech op d'Fënster vun der Virdier vun der Kabine gaangen, grotesk an den onendleche Gips ageklemmt.
  
  
  Et gouf méisproocheg Babbel hannert mir, wéi ech d'Dier opgemaach hunn an de Chauffer sou virsiichteg wéi méiglech hannert dem Rad erausgezunn hunn. Wonnerbar schéngt hien ongeschaaft ze sinn, nëmmen verstoppt. Säin Olivenueleg Gesiicht war Äschen, wéi hien sech onbestänneg géint d'Mauer hänke gelooss huet, e Knëppelsteng, deen onméiglech iwwer een Ae leet, an onverständlech op d'Ruine vu senger Existenz stierft.
  
  
  Zefridden datt hien net direkt Nout erliewt. Ech hunn meng Opmierksamkeet op den Bettler gedréint, deen sech um Réck an der Rënn gekrasch huet, ze vill gelidden huet fir sech selwer ze hëllefen, oder vläicht ze schwaach. Gott weess datt hie sou dënn war wéi all hongereg Mann, deen ech je gesinn hunn. Et war zimmlech vill Blutt um Gesiicht, meeschtens duerch eng déif Wonn op sengem Knach, an hien huet traureg gekrasch. Wéi hien awer gesinn huet, datt ech iwwer hien lenken, huet hien sech op engem Ielebou opgehuewen an seng aner Hand ausgestreckt.
  
  
  "Bakschish, Spillschoul," huet hien gekrasch. "Baksheesh! Baksheesh!"
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit, indignéiert. Zu New Delhi a Bombay hunn ech lieweg Koupe vu Schanken an opgeblosen Bauch gesinn, déi op de Stroosse leien a waarden op d'Stierf vum Honger, awer och si haten méi mënschlech Dignitéit wéi d'Betler vu Beirut.
  
  
  Ech hunn ugefaang ze verloossen, awer eng Hand op mengem Aarm huet mech gestoppt. Et gehéiert zu engem kuerzen, plumpen Mann mat engem cherubesche Gesiicht an Aen esou schwaarz wéi seng Hoer. Hien huet e schwaarze Seidekostüm un, e wäisst Hiem an e wäiss Krawatt un, wat an der Beirut Hëtzt onpassend war.
  
  
  "Momento," sot hien opgereegt, säi Kapp wibbelt op an erof wéi fir Akzenter. "Momento, per favoriséiert."
  
  
  Duerno ass hien vun Italienesch op Franséisch gewiesselt. "Vous vous êtes fait du mal?" Hallo
  
  
  
  
  
  Den Akzent war schrecklech.
  
  
  "Je me suis blessé les genous, je crois," Ech hunn geäntwert, virsiichteg meng Knéien béien. Ech reiwen mäi Kapp. „Et quelque huet bien solide m'aogné la tête gewielt. Mais ce n'est pas grave."
  
  
  Hien huet geknackt, fränken awer gläichzäiteg grinsend. Ech hu geduecht datt säi Verständnis net vill besser war wéi säin Akzent. Hien huet nach meng Hand gehal. "Schwätz op Englesch?" - gefrot hien hoffentlech.
  
  
  Ech hunn lëschteg gewénkt.
  
  
  "Excellent excellent!" Hie war ganz séiss vu Begeeschterung. "Ech wollt just soen, et war déi daperste Saach, déi ech je gesinn hunn. Fantastesch! Dir sidd sou séier geplënnert, sou séier! Hie war ganz passionéierte iwwer dat alles.
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Ech mengen et ass just eng Reflexaktioun." Sou war et natierlech.
  
  
  "Nee!" - huet hien geruff. "Et war Courage. Ech mengen, dat war richteg Courage, Mann!" Hien huet eng deier Zigarettekëscht aus senger bannenzeger Manteltasche gezunn, opgemaach an mir en iwwerginn.
  
  
  Ech hunn d'Zigarett geholl an hunn mech iwwerliewt fir den Helleger vu senge lëschtege Fanger ze räissen. Ech hunn net ganz verstanen wat hie wollt, awer hien war witzeg.
  
  
  "Dat waren déi bescht Reflexer déi ech je gesinn hunn." Seng Ae fonkelne vun Opreegung. "Sidd Dir e Kämpfer oder eppes? Oder en Akrobat? Pilot?"
  
  
  Ech hu misse laachen. "Nee, ech ..." Loosst eis kucken. Wat der Däiwel war ech? De Moment war ech den Nick Cartano, fréieren Awunner vu Palermo, kierzlech Member vun der Friemlegioun, aktuell ... momentan verfügbar.
  
  
  "Nee, ech sinn net ee vun deenen," sot ech, laanscht d'Masse gedréckt, déi sech ëm den futtis Taxi an de verstoppte Chauffer versammelt haten, a sinn laanscht den Trottoir gaang. De klenge Mann ass séier fortgaang.
  
  
  An der Halschent huet hien seng Hand ausgestreckt. "Ech sinn de Louis Lazaro," sot hien. "Wéi ass däin Numm?"
  
  
  Ech hunn d'Hand hallef häerzlech gerëselt a si weider gaang. "Nick Cartano. Wéi geet et?"
  
  
  "Cartano? Hey dude, bass du och italienesch?
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Sicilianesch".
  
  
  "Hey, super! Ech sinn och Sizilianesch. Oder ... ech mengen, meng Elteren waren aus Sizilien. Ech si wierklech amerikanesch."
  
  
  Et war net schwéier ze verstoen. Dunn huet e Gedanke mech opgefall an ech sinn op eemol méi frëndlech ginn. Et ass wouer datt net all Sizilianesch-Amerikaner zu Beirut déi Mafiafamillenverbindung hunn déi ech gesicht hunn, awer et ass gläich wouer datt bal all Sizilianer zu Beirut mech an déi richteg Richtung kéint weisen, egal ob duerch Zoufall oder Design. . Et war raisonnabel unzehuelen, datt ee Sizilianesche kéint zu engem aneren féieren.
  
  
  "Kee Geck!" Ech hu geäntwert mat mengem beschten "kuckt mech, ech sinn en erstaunleche Guy" Laachen. "Ech hunn do selwer laang gewunnt. New Orleans. Prescott, Arizona. Los Angeles. Iwwerall".
  
  
  "Excellent excellent!"
  
  
  Dëse Guy kéint net wierklech sinn.
  
  
  "Gott!" Hie sot. "Zwee Sizilianesch Amerikaner zu Beirut, a mir treffen eis an der Mëtt vun der Strooss. Et ass eng kleng verdammt Welt, wësst Dir?"
  
  
  Ech hunn geknackt, gelaacht. "Sécherlech". Ech hunn d'Mëttelmier gesinn, e klenge Café um Eck vun Almendares a Fouad, a weisen op d'Päreldier. "Wat seet Dir, mir hunn eng Fläsch Wäin zesummen opgedeelt?"
  
  
  "Grouss!" - huet hien geruff. "Tatsächlech wäert ech et kafen."
  
  
  "Okay, Dude, du bass eran," hunn ech mat spottende Begeeschterung geäntwert.
  
  
  Kapitel 4
  
  
  
  
  Ech sinn net ganz sécher wéi mir d'Thema ukomm sinn, awer mir hunn déi nächst zwanzeg Minutte verbruecht fir iwwer Jerusalem ze diskutéieren. Louis war just zréck vun do, an T. eemol zwou Wochen do merci ze Här Hawk Organisatioun.
  
  
  Mir sinn am Gespréich duerch d'Stad gereest, d'Moschee vum Omar an d'Westermauer gemaach, um Pilatushaff an d'Ruth's Well gestoppt, d'Statiounen vum Kräiz op d'Via Dolor gaang an an d'Kierch vum Hellege Graf, déi nach ëmmer déi geschnëtzt Initialen dréit. vun de Kräizer déi et am Joer 1099 gebaut hunn. Trotz all sengen Exzentrizitéite war de Louis gutt an der Geschicht beherrscht, hat e relativ Asiicht an eng zimlech arrogant Haltung vis-à-vis vun der Mammekierch. Ech hunn ugefaang him gär ze hunn.
  
  
  Et huet mech e bëssen Zäit gedauert fir d'Gespréich ze kréien wéi ech wollt, awer ech hunn et endlech gemaach. "Wéi laang wäert Dir zu Beirut sinn, Louis?"
  
  
  Hien huet gelaacht. Ech hunn ugefaang ze realiséieren datt d'Liewen just Spaass fir de Louis war. "Ech kommen um Enn vun dëser Woch zréck. Ech mengen e Samschdeg. Och wann et natierlech verdammt Spaass hei war."
  
  
  "Wéi laang sidd Dir hei?"
  
  
  "Nëmmen dräi Wochen. Dir wësst ... e bësse Geschäft, e bësse Spaass. Hien huet breet gewénkt. "Meeschtens Spaass."
  
  
  Wann hien et egal war fir Froen ze beäntweren, hunn ech et egal wéi se ze froen. "Wat fir eng Affär?"
  
  
  "Olivenueleg. Import vun Olivenueleg. Franzini Olivenueleg. Hutt Dir schons vun him héieren?
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Nee. Ech selwer drénken Brandy a Soda. Ech kann Olivenueleg net ausstoen."
  
  
  De Louis huet vu mengem schwaache Witz gelaacht. Hie war ee vun deene Leit, déi ëmmer e schlechte Witz gelaacht hunn. Gutt fir den Ego.
  
  
  Ech hunn e gekrauselte Pak Gauloise aus menger Hiemtasche gezunn an eng gebrannt, wärend ech glécklech ugefaang hunn onerwaart Pläng ze maachen fir Frënn mam Louis Lazaro ze ginn, dem laache Jong vun der westlecher Welt.
  
  
  Ech kannt Franzini Olivenueleg gutt. Oder op d'mannst
  
  
  
  
  
  deen de Joseph Franzini war. Joseph "Popeye" Franzini. Vill Leit woussten wien hie war. Dës Deeg war et den Don Joseph, Chef vun der zweetgréisster Mafiafamillen zu New York.
  
  
  Ier de Joseph Franzini Don Joseph gouf, war hien de "Popeye" vun der ganzer Ostküst Ënnerwelt. "Popeye" koum vu sengem ganz legitimen Geschäft fir Olivenueleg z'importéieren an ze verkafen. Hie gouf respektéiert fir seng ruthless Éierlechkeet, rituell Anhale vum Gesetz vun der Omerta vun der Mafiafamillen an effiziente Geschäftsmethoden.
  
  
  Wéi hien drësseg Joer al war, war de Popeye mat enger Aart vu Krankheet getraff - ech konnt mech net erënneren wat et war - déi him vun de Stroossen an an d'Verwaltung vun der organiséierter Kriminalitéit forcéiert huet. Do huet säin exzellente Geschäftsverstand onschätzbar bewisen, an a ganz kuerzer Zäit konnt hie wierklech Kraaft am Glücksspiel an Usury erreechen. Hien a seng zwee Bridder hunn hir Organisatioun suergfälteg a fest mat geschäftlechen Akumen opgebaut. Elo war hien den Don Joseph, déi alternd, knaschteg, jalous Rechter, déi hie sou haart geschafft huet fir z'erreechen.
  
  
  Et war de Popeye Franzini - Don Joseph Franzini - deen hannert dem Versuch stoung, déi amerikanesch Organisatioun mat jonke Blutt aus Sizilien ze stäerken.
  
  
  Ech hunn de Wee an d'sizilianesch Kreesser zu Beirut gesicht an et huet ausgesinn wéi wann ech de Jackpot getraff hätt. Natierlech war Beirut eng logesch Plaz fir en Olivenueleghändler ze stoppen. Vill vun der Weltversuergung kënnt aus dem Libanon a sengen Noperen Syrien a Jordanien.
  
  
  Awer d'Präsenz vum Louis Lazaro vum Franzini Olivenueleg zu enger Zäit wou d'Mafia seng Rekruten duerch Beirut beweegt huet den Zoufallsverhältnis ze vill erhéicht.
  
  
  Ech hat och eng aner Gedanken. De Louis Lazaro ass vläicht méi wéi nëmmen de gléckleche Mann deen hie schéngt ze sinn. Jiddereen, deen de Popeye Franzini representéiert, wier kompetent an haart, och wann hien - no der Verve beurteelen, mat där de Louis d'Fläsch ugegraff huet - ufälleg wier ze vill ze drénken.
  
  
  Ech hunn mech zréck op d'Fersen vum klengen Drotstull op deem ech souz hänke gelooss an d'Glas iwwer meng nei Amiko gekippt. "Hé Louis! Loosst eis eng aner Fläsch Wäin drénken"
  
  
  Hien huet frou gebrëllt, den Dësch mat senger flaacher Handfläch geklappt. "Firwat net, vergläicht! Loosst eis dësen Araber weisen wéi se et am ale Land maachen. De Kolumbien-Klassring op senger rietser Hand huet seng nostalgesch Erënnerungen belästegt wéi hien dem Kelner signaliséiert huet.
  
  
  ***
  
  
  Dräi Deeg mam Louis Lazaro kënnen ustrengend sinn. Mir hunn e Fussballsmatch op der American University gesinn, hunn den Dag déi al réimesch Ruine zu Baalbek besicht; mir hunn am Black Cat Café an dem Illustrious Arab ze vill gedronk, an hu bal all anere Bistro an der Stad gepackt.
  
  
  Wärend dësen dräi hekteschen Deeg hunn ech ganz vill iwwer de Louis geléiert. Ech hu geduecht datt et d'Mafia iwwerall geschriwwen huet, a wéi ech entdeckt hunn wéi déif et gedréckt war, hunn all d'Klacken ugefaang ze schloen. Louis Lazaro war zu Beirut mam Franzini Olivenueleg ze schaffen, gutt, representéiert säi Monni Popeye. Wéi de Louis d'Bomm op de véierte Wäinkarf gefall huet, hunn ech meng Wäin-wolleken Erënnerung gejot fir Informatiounen iwwer hien. De Popeye Franzini huet säi Brudder säi Jong opgewuess, ech erënnere mech un engem Bericht deen ech eemol gelies hunn. War et deen Neveu? Hie war wahrscheinlech, a säin anere Familljennumm war héchstwahrscheinlech eng kleng kosmetesch Ännerung. Ech hunn him net gedréckt firwat säin Numm de Lazaro ass an net de Franzini, an der Meenung datt wann et egal wier, ech séier genuch erausfannen.
  
  
  Also ech krut eigentlech mäin Ticket an d'Franzini Pipeline. Mäi lëschtegen, geckeg Gespréichspartner, deen am Ufank als Mafioso aus enger Comedy-Oper erfonnt huet, muss däiwel opmierksam sinn ënnert där sproochlecher, vineg Manéier. Entweder dat, oder de Monni Joseph huet et fäerdeg bruecht säin Neveu vun den ellene Realitéite vun der organiséierter Kriminalitéit ze schützen, an hie sécher op dat richtegt Enn vun der Familljebetrib geschéckt.
  
  
  Géint Mëttes um drëtten Dag vun eiser Revelry hunn ech probéiert d'Ausmooss vum Louis Lazaro seng Bedeelegung un dem Onkel Joe seng illegal Affären ze bestëmmen.
  
  
  Mir waren am Red Fez, all Dësch a seng eege kleng walled Nisch gestoppt, erënnert un e Stall an engem Kéi. De Louis gouf a sengem Stull ausgestreckt, ee Strang schwaarz Hoer huet ugefaang vu senger Stier ze hänken. Ech souz oprecht mee entspaant mat den Hänn um klengen hëlzenen Dësch an hunn gezeechent wéi meng véierzegsten Galusa vum Dag ausgesinn.
  
  
  "Hey Guy!" - huet de Louis gemëscht. "Bass du ok." Hien huet gestoppt, kuckt op seng Auer wéi d'Leit dat maachen wa se d'Zäit bewosst sinn, och wa se an Deeg, Wochen oder Méint denken anstatt Stonnen, Minutten oder Sekonnen. "Mir mussen erëm an de Staaten zesummekommen. Wéini sidd Dir zréck?"
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Wësst Dir wou ech e gudde Pass kréien?" - Ech gefrot zoufälleg.
  
  
  Hien huet seng Wenkbrauwen opgehuewen, awer et war keng Iwwerraschung a sengen Aen. Leit mat Pass Problemer waren e Liewensstil fir Louis Lazaro. "Hutt Dir keen?"
  
  
  Ech hunn gefroot an hunn e Schlupp vum Wäin geholl. "Natierlech. Awer ... "Loosst hien sinn
  
  
  
  
  
  zéien Är eege Conclusiounen.
  
  
  Hien huet bewosst gelaacht, seng Hand an Entloossung gewénkt. "Awer Dir sidd aus Palermo komm, richteg?"
  
  
  "Riets."
  
  
  "An Dir sidd zu New Orleans opgewuess?"
  
  
  "Riets."
  
  
  "Véier Joer an der franséischer Friemenlegioun?"
  
  
  "Recht. Wat hues du gemaach, Louis? Notize maachen?"
  
  
  Hien huet entwaffnend gelaacht. "A wësst Dir. Gitt einfach sécher datt T et richteg kritt.
  
  
  "Dat ass richteg," sot ech. Ech wousst wou seng Froen higoen - oder op d'mannst hunn ech gehofft - och wann hien net direkt op de Punkt wollt kommen.
  
  
  Hien huet Kräiz-Examen wéi all gudde Procureur. "An Dir sidd ... äh ... ronderëm Beirut fir déi lescht zwee Joer hänke?"
  
  
  "Riets." Ech hunn méi Wäin an all vun eise Brëller gegoss.
  
  
  "Fin." Hien huet et mat engem nodenkleche Bléck erausgezunn. "Ech kann et wahrscheinlech arrangéieren wann Dir wierklech zréck an d'Staate wëllt goen."
  
  
  Ech hunn iwwer meng Schëller gekuckt just fir Effekt: "Ech muss fucking hei eraus."
  
  
  Hien huet geknackt. "Vläicht kann ech Iech hëllefen, awer ..."
  
  
  "Awer wat?"
  
  
  "Okay," huet hien erëm gelaacht, dat entwaffnende Grinsen. "Ech weess net wierklech vill iwwer Iech ausser Äre Courage."
  
  
  Ech hunn d'Situatioun suergfälteg gewien. Ech wollt meng Tromp net ze séier spillen. Op där anerer Säit kéint dëst mäi Abrochpunkt sinn, an ech konnt ëmmer - wann d'Evenementer et verlaangen - de Louis eliminéieren.
  
  
  Ech hunn d'Metall Zigare-Röhre aus menger Hiem-Tasche gezunn an hunn en zoufälleg op den Dësch geheit. Hien huet sech ëmgedréit an opgehalen. Ech sinn opgestan an hunn mäi Stull eropgedréckt. "Ech muss bei den John goen, Louis." Ech hunn him op d'Schëller geklappt. "Ech kommen zréck."
  
  
  Ech lénks, loosst eng kleng Päif Wäert iwwer $ 65.000 op den Dësch.
  
  
  Ech hunn meng Zäit geholl, awer wéi ech zréckkoum, war de Louis Lazaro nach ëmmer do. Also et war Heroin.
  
  
  Ech wousst vum Bléck op säi Gesiicht datt ech déi richteg Beweegung gemaach hunn.
  
  
  Kapitel 5
  
  
  
  
  Um fënnef Auer de Mëtteg hunn ech de Louis an der Lobby vu mengem Hotel begéint. Dës Kéier war de Seid Kostüm blo, bal elektresch. Den Hiem an den Krawatt ware frësch, awer nach ëmmer wäiss op wäiss. Säi besuergt Laachen huet sech net geännert.
  
  
  Mir hunn en Taxi op der Strooss gestoppt. "Saint-Georges," sot de Louis zum Chauffeur, souz sech dunn op säi Sëtz zréck a schmuel.
  
  
  Et waren nëmme sechs Block a mir konnten zu Fouss goen, awer dat war mech net besuergt. D'Saach ass, St George's war déi eenzeg Plaz zu Beirut wou ech als Nick Carter bekannt war. Wéi och ëmmer, d'Wahrscheinlechkeet datt e Clerk oder Buedemmanager mech mam Numm begréissen kéint war schlank bis guer näischt. Iwwer-Dating ass net e Liewensstil zu Beirut wann Dir kloer amerikanesch sidd.
  
  
  Ech hu näischt ze Suergen iwwer. Och a menger enk Kleeder huet keen mech déi geringsten Opmierksamkeet bezuelt wéi de Louis fir d'éischt e séieren Uruff um Haustelefon an der Lobby gemaach huet an mech dunn an de Lift agefouert huet, nervös ënnerhalen.
  
  
  "Dëst ass eng wierklech schéin Dame, Mann! Si ... si ass wierklech eppes anescht. Awer si ass och intelligent. Oh mamm! Si ass clever!" Hien huet mam Daum géint seng viischt Zänn geklappt. "Awer alles wat Dir maache musst ass just hir Froen ze beäntweren, wësst Dir? Spillt einfach roueg. Dir wäert gesinn."
  
  
  "Natierlech, Louis," hunn ech him verséchert. Hien ass schonn eng hallef Dose mol duerch dës Prozedur gaang.
  
  
  E ganz héijen, dënnen Mann mat bloen, expressivlosen Aen huet d'Dier op eng Suite um eeleften Stack opgemaach an eis gemierkt fir eran ze kommen. Hien ass op der Säit geréckelt wéi de Louis laanschtgaang ass, awer wéi ech him gefollegt hunn, huet hien op eemol de bannenzege vu mengem rietsen Ellbog mat ähnleche Fanger gegraff an ëmgedréint. mech zréck. De Fouss hannert de Knéien huet mech op de Buedem geklappt wéi hien sech gedréit huet, sou datt ech an den décke Teppech op mäi Gesiicht geschloen hunn, mäin Aarm huet sech héich laanscht meng Schëlleren gedréint a mäi knachge Knéi an de klenge vu mengem Réck gedréckt.
  
  
  Hie war gutt. Allerdéngs net esou gutt. Ech hätt seng Knéikapsel mat menger Ferse gebrach wann hien déi éischt Beweegung gemaach huet, awer dat war net wat ech do war. Ech leien do an loosse hien d'Wilhelmina aus dem Holster zéien.
  
  
  D'Hand huet eng séier Inspektioun vu mengem Kierper gemaach. Dunn huet den Drock op mengem ënneschte Réck erliichtert. "Hien hat dëst," huet hien ugekënnegt.
  
  
  Hie war suergfälteg. Den Hugo huet nach ëmmer an der Suedelmantel ausgerout, déi op mengem Ënneraarm gebonne war.
  
  
  Hien huet mech mat senger Zeh gedréckt an ech sinn lues op d'Been geklommen. Hie wäert et spéider bezuelen.
  
  
  Ech hunn meng Hoer mat enger Hand zréck gebastelt an d'Situatioun bewäert.
  
  
  Ech war an der Stuff vun enger grousser Suite mat verschiddenen Dieren déi dohinner féieren. Et war extravagant dekoréiert - op de Punkt vu Luxus. De schwéieren donkelbloen Teppech gouf ergänzt duerch bloe Stoffdraperien. Déi zwee Klees a Modigliani hunn perfekt mat de propperen dänesche Art Nouveau Miwwelen harmoniséiert.
  
  
  Zwee Canapéë ware vu klenge Onyx-Lampen a Chrom-Aschebecher flankéiert. Schwéier, niddereg Kaffisdëscher stoungen virun all Canapé, grouss Rechtecker aus groe Marmer souzen wéi bleech Inselen an engem déifbloe Mier.
  
  
  Virun der Porthole stoung eng elegant chinesesch Popp, eng vun de schéinste Fraen, déi ech je gesinn hunn.
  
  
  a mengem Liewen. Hir schwaarz Hoer waren riicht a schwaarz, bal bis op d'Taille erreecht, hir fein, héich Fonctiounen encadréiert. Mandelfërmeg Aen op engem Albaster Gesiicht hunn mech däischter gekuckt, voller Lippen voller Skepsis.
  
  
  Ech hunn mäi Gesiicht impassiv kontrolléiert wéi mäi Geescht duerch d'Erënnerungsdatei geklickt huet. Déi zéng Deeg, déi ech d'lescht Joer am AX Sëtz verbruecht hunn, wat mir bitter "Hausaufgaben" nennen, waren net verschwend. Hir Foto am Dossier am Dossierraum B huet mech gebrach wéi ech se fir d'éischt gesinn hunn. Am Fleesch war de Schlag honnertfach.
  
  
  D'Fra am groe Seiden-Owendkleed mat héije Kraken virun mir war d'Su Lao Lin, nieft dem Chu Chen, dem héchste Ranking vun der Intelligenz Agent, déi vun de Roude Chinesen am Mëttleren Osten ënnerstëtzt gëtt. Ech hu Chu Chen begéint virun, souwuel zu Macau an Hong Kong; Su Lao Lin, vun deenen ech nëmmen héieren hunn.
  
  
  Wat ech héieren hunn war genuch - ruthless, brillant, grausam, waarm-temperéiert, awer virsiichteg a senger Planung. Wärend dem Vietnamkrich huet si mat der Pipeline geschafft déi Heroin a Saigon bruecht huet. Eng Onmass amerikanesch Militärpersonal konnten hir Sucht op dem Su Lao Lin seng schéi Been zouzeschreiwen.
  
  
  Elo, anscheinend, war si an engem anere Fërderband - Mafiafamillen Rekruten an d'Staaten ze schécken. Et war keng einfach Operatioun. Wann de Monni Louis an déi aner Membere vun der Kommissioun sech de Su Lao Lin leeschte kënnen, wier et eng Multi-Milliounen Dollar Investitioun déi et wäert wäert sinn, wa se déi grouss Muecht gewannen - oder erëmgewannen - déi se an de grousse Stied vum Land hunn . déi nächste Kéier.
  
  
  Wann Dir Su Lao Lin kuckt, hunn meng Bauchmuskelen onfräiwëlleg gespannt. Gro Seid, transparent am Liicht vun der Buedemlampe hannert hirem, huet nëmmen d'Perfektioun vun dësem klenge Kierper betount: fett, voll kleng Broscht, eng dënn Taille betount duerch d'Flexibilitéit vun ordentlech gerundéierten Hëfte, d'Been iwwerraschend laang fir sou eng kleng Persoun, Kälber schlank a flexibel, wéi dat dacks bei Kantonesesch de Fall ass.
  
  
  Sensualitéit huet tëscht eis zwee wéi Blëtz geknackt. Wat dem Kommunistesche China säin Nummer 2 Agent am Mëttleren Oste mat der amerikanesch-sizilianescher Mafia gemaach huet war e Rätsel, awer dat war net deen eenzege Grond firwat ech hatt wollt kréien.
  
  
  Ech hunn de Lust a mengen Ae gewisen an ech hunn gesinn datt hatt et erkannt huet. Awer si huet et net zouginn. Si huet wahrscheinlech déi selwecht Lust an den Ae vun enger hallef Dose Männer all Dag vun hirem Liewen gesinn.
  
  
  "Sidd Dir den Nick Cartano?" Hir Stëmm war mëll awer geschäftlech, déi orientalesch Schlof vu haarde Konsonanten kaum héieren.
  
  
  "Jo," sot ech, hunn d'Fangeren duerch meng ausgeräiften Hoer gerannt. Ech hunn op déi grouss Hood gekuckt, déi mech erwächt huet wéi ech duerch d'Dier gaange sinn. Hie stoung lénks vu mir, ongeféier engem Fouss hannert mir. Hien huet d'Wilhelmina a senger rietser Hand gehalen, hir op de Buedem gewisen.
  
  
  Si gestikuléiert zoufälleg, hir donkelrout lackéiert Neel fonkelen am Lampeliicht. "Entschëllegt fir d'Onbequemlechkeet, wann ech glift, awer den Harold fillt sech wéi wann hien op jidderee muss kucken, besonnesch Leit mat Ärem ..." Si huet gezéckt.
  
  
  "Mäi Ruff?"
  
  
  Hir Aen sinn iwwerwältegt vun Reizung. "De Mangel un Äre Ruff. Mir konnten keen fannen deen jeemools vun Iech héieren hat ausser de Louis.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Ech mengen dat heescht datt ech net existéieren?"
  
  
  Si huet sech liicht bewegt, an d'Liicht vun der Fënster hannert hatt ass tëscht hire Been gegoss, a betount dës exquisite Silhouette. "Dat heescht entweder Dir sidd e Fake oder ..."
  
  
  Dës Zécken an der Mëtt vum Saz schéngt wéi eng Gewunnecht.
  
  
  "Oder?"
  
  
  "... Oder Dir sidd wierklech, wierklech gutt." De Geescht vun engem Laachen blénkt iwwer meng liicht getrennte Lippen, an ech hunn zréck laachen. Si wollt datt ech "wierklech, wierklech gutt" wier. Si wollt mech, Period. Ech hu gefillt. D'Gefill war géigesäiteg, awer mir haten nach e Spill ze spillen.
  
  
  "A mengem Geschäft maache mir keng Reklamm."
  
  
  "Natierlech, awer a mengem Geschäft kënne mir normalerweis d'Opmierksamkeet vun de meeschte Leit kréien, déi an ... Dir kéint soen ... alliéierten Linnen?"
  
  
  Ech hunn déi glänzend Zigare Päif a menger Hiemtasch gefillt.
  
  
  Si huet geknackt. "Ech weess," sot de Louis mir. Awer ..."
  
  
  Ech hunn hir net virgeworf. Si hat e Ruff fir keng Feeler ze maachen, a meng eenzeg kierperlech Beweiser fir eng "donkel Vergaangenheet" war en aacht Unze Rouer vun Heroin. Dat an d'Tatsaach, datt de Louis kloer fir mech gepecht huet. Awer de Louis war den Neveu vum Mann, deen héchstwahrscheinlech déi meescht vun den Aktivitéite vum Su Lao Lin finanzéiert huet. Um Enn wier dëst den entscheedende Faktor. Si wéilt dem Popeye sengem Neveu Franzini net enttäuschen.
  
  
  Si wéilt sech och net opreegen. Ech hunn hir brazenly gekuckt. Hir Aen hu bal onmerkbar erweidert. Si huet de Message richteg. Ech hu beschloss hatt aus dem Haken ze loossen.
  
  
  Ech hunn e Pak Gauloises aus menger Täsch gefëscht an den oppenen Enn op meng Hand getippt fir eng Zigarett ze kréien. Ech hunn de Rido ze schwéier geklappt an een ass ganz eraus geflunn an op de Buedem gefall. Ech béien mech erof fir et opzehuelen.
  
  
  Zur selwechter Zäit hunn ech mäi rietse Knéi gebéit a mäi lénks Been riicht zréck geschloen. Hannert mir huet den Harold gejaut, säi Knéikapsel ass ënner dem haarde Gummi Ferse vu mengem Stiwwel zerbriechen, mat all Unze vu Kraaft, déi ech konnt sammelen.
  
  
  Ech hu mech no lénks gedréint a souz. Wéi den Harold sech no vir geluegt huet, säi gebrachene Knéi geknuppt huet, hunn ech zwee Fanger vu menger rietser Hand déif ënner sengem Kinn gehackt, se ënner sengem Kiefer gehackt; Ech hunn op meng Schëlleren gerullt, him virsiichteg ëmgedréit.
  
  
  Et war wéi e Fësch aus dem Waasser ze plécken an en no vir a Richtung mech ze geheien, sou datt en e kuerze Bogen an der Loft gemaach huet. Just ier ech den Hiewel verluer hunn, hunn ech no ënnen geruckt a säi Gesiicht ass mat dem ganze Gewiicht vu sengem Kierper hannert him an de Buedem geschloen. Dir konnt bal héieren d'Schanken vu senger Nues briechen.
  
  
  Dunn louch hien onbeweeglech. Hie war entweder dout aus engem gebrachenen Hals oder war einfach aus dem Schock a Kraaft vum Impakt op d'Plack erausgaang.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina zréckgezunn an zréck an d'Schëllerholster, wou et gehéiert.
  
  
  Eréischt dunn hunn ech d'Hoer mat enger Hand zréck glat an ëmgekuckt.
  
  
  Weder Louis nach d'Chinesesch Fra geplënnert, mä d'Opreegung gespuert Su Lap Lin. Ech konnt et gesinn an de liichte Flächen vun hire Nostrillen, d'Spannung vun der Vene, déi de Réck vun hirer Hand erof leeft, d'Hellegkeet vun hiren Aen. E puer Leit erliewen intensiv sexueller Gärung als Resultat vu kierperleche Mëssbrauch. De Su Lao Lin huet schwéier otemt.
  
  
  Si huet mat Ekel op dat wat vum Harold um Buedem iwwreg war. "Huelt et w.e.g. ewech," huet si de Louis bestallt. Si huet sech e liichte Laachen erlaabt. "Ech mengen, Dir hutt vläicht Recht, Louis. Äre Monni kéint hei e Mann wéi den Här Cartano benotzen, awer ech mengen, Dir sollt Iech besser virstellen. Dir sidd allebéid besser prett fir de Moien Fluch ze huelen.
  
  
  Et war en entloossend Toun an hirem Toun, an de Louis ass op den Harold gaang fir ze kämpfen. De Su Lao Lin huet sech op mech gedréint. "Kommt a mäi Büro, wann ech glift," sot si kal.
  
  
  Hir Stëmm gouf kontrolléiert, awer den iwwerdriwwen moduléierten Toun huet hatt ewechginn. Op hir Lippen huet d'Opreegung geziddert. Ech froe mech ob de Louis et gefillt huet?
  
  
  Ech sinn hir duerch d'Dier an e gutt ernannten Büro gefollegt - e grousst modernt Schreifdësch mat engem geschäftleche Schwenkstull, e slanke groe Metallrekorder, zwee riicht Metallstull, e groe Filialkabinett am Eck - eng gutt Plaz fir ze schaffen.
  
  
  D'Su Lao Lin ass op den Dësch gaang, huet sech dunn ëmgedréit an huet sech op de Rand zréckgezunn, vis-à-vis vu mir, hir kleng Fanger hallef um Bord vum Dësch gehackt, hir Knöchel gekräizt.
  
  
  D'Lëpsen hunn sech mat gläichen Zänn gedeelt, an eng kleng Zong huet nervös erausgezunn, verführeresch.
  
  
  Ech hunn d'Dier mam Fouss gefaangen an se hannert mir geschloen.
  
  
  Zwee laang Schrëtt hunn mech bei hir bruecht, an e klengt Knuewel ass aus hire Lippen entkomm wéi ech hatt no bei mir gehal hunn, eng Hand ënner hirem Kinn ze halen, se no uewen ze kippen wéi mäi hongereg Mond hatt geruff huet. Hir Waffen goufen opgehuewe, ëm mäin Hals gewéckelt wéi si hire Kierper géint mäin gedréckt huet.
  
  
  Ech hunn meng Zong iwwer hire Mond geklappt, exploréiert, briechen hatt. Keng Subtilitéit. D'Su Lao Lin war onheemlech kleng, awer eng wëll Fra, si huet sech gekrabbelt, gekrasch, laang Neel hu mech um Réck zerräissen, hir Been hu sech un meng geklackt.
  
  
  Meng Fanger hunn d'Schlëssel um héije Halsband fonnt an hunn se zréckgezunn. Den onsichtbare Blëtz schéngt eleng ze rutschen. Ech hunn béid meng Äerm ëm hir petite Taille gewéckelt an hunn hatt vu mir an der Loft ofgehalen. Si huet onwuel gebrach, probéiert hire Mond op mäin ze halen.
  
  
  Ech hunn et op den Dësch geluecht. Et war wéi d'Handhabung vu feine Porzellan, awer d'Porzeläin konnt sech widderhuelen.
  
  
  Ech sinn zréckgaang an hunn hiert gro Seidkleed ofgezunn. Dunn souz si onbeweeglech, zréck op d'Hänn hänken, hir Broscht hänken, hir Nippelen eraussträichen, hir kleng Féiss um Dësch, hir Knéien wäit auserneen. E Stéck Schweess ass am Bauch erofgaang.
  
  
  Si hat näischt ënner hirem groe Seidekleed un. Ech hunn gekuckt, momentan erstaunt, genéisst d'Alabaster Schéinheet souz wéi e liewegt Konschtstéck op dem kale Metalldësch. Lues a lues, ouni ze froen, hunn meng Fanger mat de Knäppercher op mengem Hiem gefëmmt, mat menge Schong a Strëmp gefiddert, mäi Gürtel ofgeschnidden.
  
  
  Ech hunn hir sanft an den Hënner opgehuewen, si fir e Moment ausgeglach wéi eng Taass op enger Teller, an hunn hatt op mech gezunn, wéi ech mat de Been auserneen virum Dësch stoungen. Bei der éischter Pénétratioun huet si haart gegast, dunn huet se meng Taille mat hire Been geschnidden, sou datt si op hir schräifend Hëfte reiden.
  
  
  Géint den Dësch gedréckt fir Ënnerstëtzung, hunn ech mech zréckgezunn mat Su Lao Lin uewen op mech. D'Welt explodéiert an e Wirbelwind vu Spinn Sensatiounen. Writing, Spinning, mir hunn an engem dënn aménagéierten Büro an engem fieberhystereschen Danz gerullt. D'Béischt mat zwee Kierper huet sech opgeriicht, an d'Miwwele gefall an sech géint d'Mauer geleet. Endlech, mat engem staarken Zidderkrampf, si mir op de Buedem zesummegefall, bewegt, stiechen, gedréckt mat all eisen ugespaanten Muskelen, bis op eemol si zweemol gejaut huet, zwee kuerz, héich Gejäiz, hire Réck archéiert trotz mengem Gewiicht op hatt dréckt.
  
  
  Ech sinn ewech gezunn an hunn mech um Buedem op mengem Réck gerullt, meng Këscht huet sech opgehuewen.
  
  
  . Mat all de Schlofkummeren op der Welt hunn ech et iergendwéi fäerdeg bruecht um Bürosbuedem ze kommen. Ech hunn gelaacht a gestreckt. Et gi méi schlëmm Schicksaler.
  
  
  Dunn hunn ech eng kleng Hand op menger Hip gemierkt. Mat graziéisen Fanger gouf e Filigranmuster op der Innere vu mengem Been gezeechent. Et war evident datt de Su Lao Lin nach net fäerdeg war.
  
  
  Tatsächlech huet et e puer Stonnen gedauert ier si zefridden war.
  
  
  Dunn, nodeems mir d'Mëttegiessen gewäsch, verkleed an giess hunn, déi ech bestallt hunn, ass si op d'Geschäft gaang.
  
  
  "Loosst mech Äre Pass gesinn."
  
  
  Ech hunn ginn. Si studéiert et nodenklech fir e Moment. "Ma, ech muss Iech en neien kafen," sot si. "Ënnert engem ganz aneren Numm, mengen ech."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn a geeschteg gelaacht. Et gesäit aus wéi mäi Liewen als Nick Cartano ganz kuerz wäert sinn - manner wéi eng Woch.
  
  
  "Ech wëll, datt Dir moies hei fortgeet," sot si.
  
  
  "Firwat sou séier? Ech hunn et hei gär." Et war wouer. Et ass och wouer, datt ech sou vill wéi méiglech iwwer d'Ofschloss vun der Operatioun zu Beirut wollt wëssen, ier ech an d'Staate gaange sinn.
  
  
  Si huet mech expressiv ugekuckt, an dëst huet mech drun erënnert datt et d'Su Lao Lin war, de Roude Chinesesch Agent deen sou vill amerikanesch Zaldoten laanscht d'Heroinstrooss an d'Häll geschéckt huet, an net déi fragil kleng wëll Kaz um Bürobuedem.
  
  
  "Well? Et war en interessanten Owend, Dir musst d'accord sinn."
  
  
  "Dëst ass Geschäft," sot si kal. "Soulaang Dir ronderëm sidd, kann ech vergiessen datt ech mech net leeschte kënnen ..."
  
  
  "Also Dir wëllt, datt ech op de Moien Fluch hei eraus kommen," Ech fäerdeg fir hir. "Fin. Awer kënnt Dir Dokumenter fir mech sou séier virbereeden?
  
  
  Ech wousst, datt de Charlie Harkins et kéint maachen. Awer ech hu gezweiwelt datt et nach ëmmer de Charlie ronderëm Beirut hänkt.
  
  
  Su Lao Lin huet sech erëm e Geescht vun engem Laachen erlaabt. "Géif ech et bidden wann ech net kéint?" Et war schwéier hir Logik ze schold. "Ech wëll, datt Dir fortgeet," sot si.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. "Et ass schonn zéng Auer."
  
  
  "Ech weess, awer et wäert eng Zäit daueren ... Dir sollt hei zréck kommen ier Dir fortgeet. Verstinn?" Erëm de Geescht vun engem Laachen. Su Lao Lin huet meng Hand geholl a mech bei d'Dier gefouert.
  
  
  Ech hunn hir gelaacht. "Dir sidd de Chef," hunn ech zouginn. "Wou ginn ech hin?"
  
  
  "One-siwen-dräi Almendarez Street. Et ass um Rand vum Quartier. Dir wäert e Mann gesinn genannt Charles Harkins. Hie këmmert sech ëm dech. Sot him just, datt ech dech geschéckt hunn. Hien ass um drëtte Stack." Si huet sanft meng Hand geklappt. Et war méiglecherweis déi nootste Saach, déi si jeemools un e léiwe Geste kënnt kommen.
  
  
  Ech verflucht mech wéi en Narr wéi ech de Gank erofgaang an de Lift geruff hunn. Ech sollt gewosst hunn datt hiren Agent de Charlie Harkins war, wat bedeit datt ech an Ierger war. Et war kee Wee Charlie mir mat enger neier Formatioun vun Pabeiere ginn hätt an net der Dragon Lady informéieren, datt si mat Field Agent #1 AX gespillt.
  
  
  Natierlech gouf et ee Wee eraus. Ech hu dem Wilhelmina säi berouegend Gewiicht op menger Këscht gefillt wéi ech an de Lift erakoum. Den aarme ale Charlie géif sech erëm ophalen, an dës Kéier wier hien zimlech schlank.
  
  
  Kapitel sechs.
  
  
  Nummer 173 Almendares Strooss. De Charlie huet d'Dierklack geäntwert bal ier ech mäi Fanger vun der Klack ofgeholl hunn. Wéi och ëmmer, wien hien erwaart huet war net ech.
  
  
  "Nick...! Wat mëss du hei?"
  
  
  Et war eng legitim Fro. "Hey, Charlie," sot ech lëschteg, gedréckt laanscht hien an de Raum. Ech hunn mech op ee vun de Canapéë virum Kaffisdësch gesat, e Gauloise aus dem hallef eidelen Pak a menger Täsch gezunn, an en mat engem dekoréierten Tischbrenner beliicht, deen ausgesäit wéi wann en aus Hong Kong kéint kommen.
  
  
  De Charlie war nervös wéi hien d'Dier zougemaach huet, an no e bëssen Zécken huet hien sech op de Stull vis-à-vis mir gesat. "Wat ass geschitt, Nick?"
  
  
  Ech hunn him gelaacht. "Ech hunn eng aner Aarbecht fir Iech, Charlie, an ech wëll och mat Iech schwätzen."
  
  
  Hien huet liicht gelaacht. Et ass net ze gutt erausgaang. "Ech ... äh ... Ech kann net vill iwwer Geschäfter schwätzen, Nick," hie plädéiert. "Wësst Dir dat."
  
  
  Natierlech huet hien Recht. D'Halschent vum Charlie säi bedeitende Wäert fir déi international Ënnerwelt war seng aussergewéinlech Talenter: e Pen, eng Kamera, eng Dréckpress, en Airbrush an en Prägungsset. Déi aner Halschent louch a senger absoluter Rou. Wann hien jeemools vun eppes geschwat huet, wier hien dout. Ze vill Leit am Mëttleren Oste wäerten ze fäerten datt si déi nächst sinn, iwwer déi hien schwätzt. Also Rou war Deel vu sengem Handel, a wärend ech Charlie vun Zäit zu Zäit begéint hunn, hunn ech him ni gefrot et ze briechen.
  
  
  Awer d'Liewen ka schwéier sinn, hunn ech geduecht. Ech hu momentan bedauert wat ech géif maachen, awer ech hu mech drun erënnert datt dëst eng Presidentschaftsmissioun war. Et war net vill op de Charlie Harkins op dëser Welt zielen konnt.
  
  
  "Dir sollt mir soen datt Dir fir d'Dragon Lady schafft, Charlie," sot ech an engem rouegen Toun.
  
  
  Hien huet gefroot wéi wann hien net wousst wat dat bedeit.
  
  
  "Wat mengs du ... äh, Dragon Lady?"
  
  
  "Komm, Charlie. Su Lao Lin."
  
  
  "Su Lao Lin? Eh... wien ass hatt?" Angscht huet a sengen Ae gespillt.
  
  
  "Wéi laang hutt Dir fir hir geschafft?"
  
  
  "Ech? Fir wiem schaffen?"
  
  
  Ech hu gesoot. Ech hat net déi ganz Nuecht fir Spiller ze spillen. "Charlie," sot ech irritéiert. "Si huet mech heihinner geschéckt. Ech brauch en neie Set vu Pabeieren. Ech fueren de Moien an d'Staaten."
  
  
  Hien huet mech ugekuckt an et huet him endlech opgefaang. Ech hunn seng Aen nogekuckt wéi hien dëst a sengem Geescht veraarbecht huet. Hie wousst datt ech en AX Agent war. Wann de Su Lao Lin mech geschéckt huet fir nei Pabeieren ze kréien, huet et gemengt datt ech iergendwéi an d'Pipeline ugeschloss sinn. A wann ech mam Fërderband géing kommen, da géif dat heeschen, datt dee Fërderband net weider fonctionnéiert. Hien huet sech ronderëm d'Zëmmer gekuckt, wéi wann hien déi frësch gemoolt Maueren, gréngen Teppech a schéin Miwwelen virun Aen verschwannen gesinn hätt.
  
  
  Hien huet et richteg.
  
  
  Hien huet gefrot. "Dir sidd sécher?"
  
  
  "Ech si sécher, Charlie."
  
  
  Hien huet en déif Otem geholl. Schicksal war géint Charlie Harkins an hie wousst et. Hien huet dem Su Lao Lin missen informéieren, datt en AX Agent hire Sécherheetssystem gehackt huet. Awer den Agent AX war direkt mat him am Raum.
  
  
  Ech hunn hien net beneid.
  
  
  Endlech huet hien eng Decisioun geholl an nach eng Kéier gesucht. Hien erreecht den Telefon um Kaffisdësch.
  
  
  Ech hunn mech iwwer de Kaffisdësch hänke gelooss an hien mat menger Handfläch schwéier op d'Nuesbréck geschloen.
  
  
  Tréinen hunn an den Ae gewellt wéi hien sech zréckgezunn huet. Aus dem lénksen Nues ass e Bluttkreeslaf gefloss. "Ech ... muss ruffen,"Hien huet ootmen. "Ech muss bestätegen datt hatt Iech geschéckt huet. Wann ech dat net maachen, wäert hatt wëssen datt eppes falsch ass. Dëst ass Standardprozedur."
  
  
  Sécher hat hien Recht. Et muss eng Zort Confirmatioun System ginn, an den Telefon war sou gutt wéi all aner. Elo hat ech mäin eegenen Dilemma mat ze kämpfen. Wann Charlie net Su Lao Lin genannt hätt, si hätt gewosst, datt et iergendwou e Problem wier. Op där anerer Säit, dat lescht wat ech dee Moment wollt war datt de Charlie mam Su Lao Lin um Telefon schwätzt. Mat enger Hand hunn ech d'Wilhelmina aus dem Holster geholl, mat där anerer hunn ech dem Charlie den Telefonsempfänger iwwerreecht. "Hei. Rufft hatt wéi wann ech ee vun Äre reguläre Sizilianesche Cliente wier. Riets?"
  
  
  Hien huet ängschtlech geknackt. "Natierlech, Nick."
  
  
  Ech hunn d'Waff ënnert senger Nues gewénkt. "Ech wëll datt Dir den Telefon hält fir datt ech hatt och héieren. An ech wëll net datt Dir eppes seet wat ech net zoustëmmen. Ass et kloer?"
  
  
  Harkins wénkt grimmeg. Hien huet eng Nummer geruff, dunn huet den Telefon an d'Mëtt vum Dësch gehalen, a mir hunn eis zwee no vir geluegt bis eise Kapp bal beréiert.
  
  
  Dem Dragon Lady seng mëll, aristokratesch Lisp koum vum Empfänger. "Jo?"
  
  
  Den Harkins huet den Hals gekläert. "Uh...Miss Lao?"
  
  
  "Jo."
  
  
  "Äh ... Dëst ass de Charlie Harkins. Ech hunn en Typ hei, dee seet, datt Dir him geschéckt hutt.
  
  
  "Beschreiwt hien, wann ech glift."
  
  
  E puer Zentimeter ewech huet de Charlie seng Aen opgerullt. "Ma, hien ass ongeféier sechs Fouss véier Zentimeter grouss, schwaarz Hoer zréckgeschnidden, e quadrateschen Kiefer a ... äh ... gutt, ganz breet Schëlleren."
  
  
  Ech hunn dem Charlie gelaacht an den Tipp vum Wilhelmina bei him gerëselt.
  
  
  "Säin Numm ass Nick Cartano," hie weider.
  
  
  "Jo, ech hunn hien geschéckt." Ech konnt hatt haart a kloer héieren. "Mir brauchen alles - Identifikatiounsdokumenter, Päss, Reeserlaabnes. Hie geet moies fort."
  
  
  "Jo, Madame," huet de Charlie geäntwert.
  
  
  "Charlie ..." Et war eng Paus um aneren Enn vun der Linn. "Charlie, hutt Dir jeemools vun dësem Cartano héieren? Ech konnt keng korrekt Informatioun vun him kréien.
  
  
  Ech hunn verzweifelt geknackt an dem Wilhelmina säi Maulkuerf ënner dem Charlie säi Kinn gestoppt fir mäi Punkt ze ënnersträichen.
  
  
  "Eh ... natierlech, Miss Lao," sot hien. "Ech mengen, ech hunn iwwer hien e bësse ronderëm d'Stad héieren. Ech mengen hien ass e bësse vun allem gewiescht.
  
  
  "Fin." Si war frou.
  
  
  Charlie huet nëtzlos op den Telefon gekuckt. Hien huet mech ugekuckt, verzweifelt wëll eng Aart Warnung ausschwätzen.
  
  
  Ech hunn e klenge Beweegung mam Wilhelmina gemaach.
  
  
  "Äddi, Miss Lao," sot hien. Hien huet mat enger rëseleger Hand opgehaang, an ech hunn d'Wilhelmina erëm iwwerdeckt.
  
  
  Et hätt eng Zort kodéiert Warnung geschéckt oder eng Confirmatiounscode verpasst, awer ech hunn et gezweiwelt. D'Situatioun, an där hien elo war, war ze komesch fir säin Deel vun der Operatioun mat sou enger ausgeglachter Sécherheet ze erwaarden.
  
  
  Fir déi zweete Kéier zënter menger Arrivée zu Beirut sinn ech mam Charlie de Rekordveraarbechtungsprozess duerchgaang. Hie war gutt, awer schrecklech lues, an dës Kéier huet et bal dräi Stonnen gedauert.
  
  
  Ech hu laang geduecht wéi ech vun him lassgoe kéint. Dëst war e Problem. Mam Charlie lieweg géif ech et ni op de Fluchhafen maachen, eleng zréck an d'Staaten. Och wann ech him gebonnen a geknackt loossen, wäert hie sech schlussendlech befreien a si kréien mech, egal wou ech sinn.
  
  
  D'Äntwert, selbstverständlech, war him ëmzebréngen. Mee ech konnt et net maachen. Ech hu vill Mol a menger Carrière ëmbruecht, an de Charlie war definitiv kee Bijou vun der Mënschheet.
  
  
  Awer ech hunn d'Leit ëmbruecht, déi ech gekämpft oder gejot oder verfollegt hunn. Dat ass eng Saach. Mee Charlie war een aneren erëm.
  
  
  Et schéngt, datt et keen anere Choix war. Charlie huet misse goen. Op der anerer Säit, wann den Harkins dout oder vermësst direkt nodeems ech meng Dokumenter gesammelt huet, wäert d'Dragon Lady et ganz komesch fannen. Et war e bësse vun engem Dilemma.
  
  
  Wéi och ëmmer, Charlie huet et fir mech decidéiert.
  
  
  Ech studéiert mäi neie Pak vun Dokumenter - dës Kéier fir Nick Canzoneri. De Charlie huet ëmmer gär sou no wéi méiglech bei sengem richtege Numm bleiwen. "Spuert Iech vun heiansdo net ze reagéieren wann Dir sollt,"Hien erkläert.
  
  
  All Pabeiere waren an engem gudden Zoustand. Et war e Pass, dee sot datt den Nick Canzoneri am klengen Calabrese Duerf Fuzzio gebuer gouf, eng Aarbechtsgenehmegung a Führerschäin vu Mailand, eng Foto vun engem onënnerscheedbare jonke Mann a Meedchen, déi d'Hänn virun de réimesche Ruinen hält, a véier Bréiwer vum Nick Canzoneri. Mamm zu Fuzzio.
  
  
  Charlie huet eng gutt Aarbecht gemaach.
  
  
  Dunn, wéi ech iwwer de Kaffisdësch hänke gelooss hunn, duerch meng nei Pabeiere gekuckt, huet hien eng Luucht vum Dësch geholl an mech domat iwwer de Kapp geschloen.
  
  
  D'Kraaft vum Impakt huet mech vun der Couch an op de Kaffisdësch geklappt. Ech hu gefillt datt et ënner mir gespléckt ass wéi ech op de Buedem zesummegefall sinn, d'Welt e roude Niwwel vu piercing Schmerz. Ech sinn net ausgaang, well d'Lampe mech getraff huet. Dem Schmitz säi Gesetz: Den Zerfall vun engem bewegende Objet dissipéiert seng Impaktkraaft am direkte Verhältnis zum Zerfallsquote.
  
  
  Mee et huet mech schued.
  
  
  Wéi ech um Buedem zesummegefall sinn, hunn ech mech instinktiv op meng Handfläche geluecht a mech op d'Säit an enger Roule geheit. Wéi ech dat gemaach hunn, ass eppes anescht - wahrscheinlech eng aner Luucht - nieft mengem Kapp gebrach, an huet mech knapp vermësst.
  
  
  Elo war ech op alle Véier, rësele mäi Kapp wéi e blesséierten Hond, probéiert mäi Geescht ze klären. Et war wéi wann eng kleng Bomm an him explodéiert wier.
  
  
  Ech konnt nach ëmmer net kloer gesinn. Mee ech konnt net op enger Plaz bleiwen. Charlie wäert op der Attack sinn. Meng Hänn a Knéien erofsetzen, hunn ech mäi Kapp op meng gebéit Waffen erofgesat an no vir gerullt. Meng Féiss hunn de Buedem geschloen an ech sinn ëmgerullt.
  
  
  Ech hunn d'Mauer geschloen. De Push schéngt ze hëllefen. Wéi ech instinktiv entzéien fir weider ze beweegen, huet meng Visioun ugefaang ze läschen. Ech hu gefillt, datt waarmt Blutt op mäi Gesiicht leeft. Ech sprangen op der Säit. Ech hu mech net getraut roueg ze bleiwen bis ech mäi Feind fonnt hunn. All Beweegung, déi ech maache kéint, géif mech direkt bei hien féieren, awer ech konnt net roueg bleiwen.
  
  
  Dunn hunn ech hien gesinn.
  
  
  Hien ass hannert mir vu ronderëm den Eck vum Canapé geklommen, een Aarm riicht op de Réck vun der Canapé an deen aneren aus senger Säit verlängert. Et enthält eng schrecklech ausgesinn kromme Messer. Hien muss et aus dem dekorativen arabesche Scheier erausgezunn hunn, deen ech un der Mauer hänken gesinn hunn.
  
  
  Charlie huet d'Messer um Taille Niveau ofgehalen, zielt fir mäi Mo. Seng Been waren breet verbreet fir Gläichgewiicht. Hien ass lues fortgaang.
  
  
  Meng Zécken hu vläicht mäi Liewen gerett, awer et huet mech och an en Eck gedréckt, mat engem Canapé laanscht eng Mauer an engem schwéieren Eichendësch laanscht déi aner.
  
  
  Charlie huet meng Flucht blockéiert.
  
  
  Ech hunn mech géint d'Mauer gedréckt wéi hien e weidere Schrëtt no vir gemaach huet, nëmme véier Féiss vu mir ewech. Seng dënn Lëpsen hunn enk zesummegedréckt. Déi lescht Attack war no.
  
  
  Ech hat keng Wiel. Ech hunn d'Wilhelmina instinktiv aus menger Schëllerholster gegraff a gebrannt.
  
  
  D'Kugel huet de Charlie Square an den Hals getraff, an hie stoung e Moment do, gestoppt vum Impakt vun der Luger Kugel. Et war e Bléck vun verwonnert Iwwerraschung op sengem Gesiicht an hie schéngt op mech ze kucken wéi wann ech e Frieme wier. Dunn hunn seng Aen däischter a Blutt aus der Basis vu sengem Hals gegoss. Hien ass op de Réck gefall, huet nach ëmmer de Messer an der Hand geknuppt.
  
  
  Ech sinn virsiichteg iwwer säi Kierper gaang an sinn an d'Buedzëmmer gaang fir ze kucken ob ech mäi Gesiicht wäschen kéint. Op d'mannst d'kalt Waasser géif mäi Kapp kloer.
  
  
  Et huet mech eng hallef Stonn iwwer de Spull an aner zwanzeg Minutte mat zwou dampende Taassen schwaarze Kaffi gedauert, déi ech um Charlie sengem Uewen virbereet hunn, ier ech prett war fir ze goen. Ech hunn dunn meng Nick Canzoneri Pabeieren opgeholl an zréck op St. Ier ech an d'Staaten fléien konnt, gouf et nach "speziell Instruktiounen" vum Su Lao Lin.
  
  
  An ech hu misse vun hatt och lass ginn, ier ech Beirut verlooss hunn. Ech konnt hatt net do hannerloossen, sizilianesch Mafiosi duerch Transit an d'Mafia zu New York gedréckt. A well ech dee leschte war, deen si dem Charlie geschéckt huet, wier säin Doud net sou gutt op mech.
  
  
  Ech hu gezéckt wéi ech de Lift an der dekoréierter St. Ech wollt d'Dragon Lady net méi ëmbréngen wéi ech de Charlie ëmbréngen wollten, awer ech hunn en Arrêt tëscht sengem Appartement am Quartier an dem Hotel gemaach, an dee Stopp huet mir gehollef deen Deel vun der Aarbecht gemaach ze kréien.
  
  
  Wann d'Su Lao Lin d'Dier fir mech opgemaach huet, gouf et Weichheet an hiren Aen, awer et huet sech séier an d'Suerg verwandelt wéi si meng beschiedegt Feature gekuckt huet. Ech hat e Sträif vun Ductband duerch mäin Tempel iwwer een Ae gelaf, wou d'Harkins-Lampe eng schmerzhafte awer wierklech iwwerflächlech Abriecher geschnidden huet, an dat Auge war geschwollen, wahrscheinlech scho verfärbt.
  
  
  "Nick!" huet si geruff. "Wat ass geschitt."
  
  
  "Et ass an der Rei", hunn ech hir verséchert, hir ëmklammen. Awer si huet sech zréckgezunn fir mech an d'Gesiicht ze kucken. Ech erënnere mech un de fetten Araber an datselwecht jonkt Meedchen, dat ech op menger éischter Rees an dem Charlie säi Appartement gesinn hunn. "Ech hu just tëscht engem Araber a sengem Hoer,"Ech erkläert. "Si huet mech mat der Luucht geschloen anstatt him."
  
  
  Si huet besuergt ausgesinn. "Dir musst Iech selwer këmmeren, Nick ... fir mech."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Ech ginn de Moien an d'Staaten."
  
  
  "Ech weess, awer ech gesinn dech do."
  
  
  "Och?" Et war e Schock. Ech wousst net datt si an Amerika géif kommen.
  
  
  Hirem Laachen war no bei modest. Si huet de Kapp op meng Këscht geluecht. "Ech hu just den Owend decidéiert, während Dir fort war. Ech sinn an e puer Wochen do. Einfach besichen. Ech wëll nach ëmmer de Franzini gesinn, an ...“ Et war nach eng Paus an der Mëtt vum Saz.
  
  
  "An ..." hunn ech gefrot.
  
  
  "...A mir kënne méi Zäit zesumme verbréngen." Hir Äerm hunn mech ëm den Hals gezunn. "Wëlls du dat? Wëllt Dir Léift mat mir an den USA maachen?
  
  
  "Ech géif gären Léift mat Iech iwwerall maachen."
  
  
  Si huet sech méi no geschloen. "Op wat waart Dir dann?" Irgendwéi war dat smaragdgréng Chiffon-Ding, deen hatt unhat, wéi si d'Dier opgemaach huet, verschwonnen. Si huet hire plakege Kierper géint mech gedréckt.
  
  
  Ech hunn hatt opgeholl an an d'Schlofkummer gaangen. Mir haten déi meescht vun der Nuecht virun eis, an ech wäert et net am Büro verbréngen.
  
  
  Ech hunn hir net gesot datt si et ni an d'Staate géif maachen, an den nächsten Moien hunn ech mech ëmmer erëm un d'amerikanesch Zaldoten ze erënneren, déi hir Drogennetz zerstéiert hat, ier ech mech konnt bréngen wat ech maache muss.
  
  
  Ech Kuss hir mëll op de Lippen wéi ech den nächsten Moien fort.
  
  
  D'Plastiksbomm, déi ech un der Ënnersäit vum Bett befestigt hat, géif net fir eng aner an eng hallef Stonn ofgoen, an ech war zouversiichtlech datt et sou laang schlofe géif, vläicht méi laang, wann d'Säure aus irgendege Grënn méi laang dauert fir an den Detonator ze penetréieren. .
  
  
  Ech krut eng Bomm um Wee op St. George nodeems ech dem Harkins Haus verlooss hunn. Wann Dir jeemools eng Plastiksbomm an enger auslännescher Stad braucht, ass Är bescht Wette eng vum lokalen CIA Agent an Ärer Géigend ze kréien - an Dir kënnt bal ëmmer e CIA Agent an Ärer Géigend fannen, déi als lokal Associated Press Vertrieder poséiert. Zu Beirut war et den Irving Fein, e klenge, ronne Mann mat engem Hornbrëll, deen eng Passioun hat fir riicht Linnen ze zéien.
  
  
  Mir sinn am Mëttleren Oste méi wéi e puer Mol openee gestouss, awer hien huet refuséiert mir Sprengstoff ze liwweren ouni ze wëssen wien ech wollt sprengen an ouni éischt säi Chef ze konsultéieren. Hien huet endlech zougestëmmt wann ech him iwwerzeegt hunn datt et eng direkt Uerdnung vum Wäissen Haus war.
  
  
  Natierlech war dëst net wierklech de Fall, an ech kéint et spéider begéinen, awer wéi ech gegleeft hunn, war de Su Lao Lin e Feind Agent a muss eliminéiert ginn.
  
  
  Si huet och ganz gutt am Bett gemaach. Dofir hunn ech hir Äddi gekusst ier ech fortgaange sinn.
  
  
  
  Siwente Kapitel.
  
  
  
  De Louis huet mech eng Stonn méi spéit um Trans World Airlines Paart begéint. Hien huet mat zwee däischter Männer a preiswerten englesch geschniddene Kostümer geschwat. Vläicht waren se Olivenueleghändler, awer aus irgendege Grënn hunn ech et gezweiwelt. Soubal de Louis mech gemierkt huet, ass hien mat senger Hand ausgestreckt op hien gerannt.
  
  
  "Freed dech ze gesinn, Nick! Ech si frou dech ze gesinn!"
  
  
  Mir hunn häerzlech d'Hänn gedréckt. De Louis huet alles aus dem Häerz gemaach. Hien huet mech dunn un d'Männer virgestallt, mat deenen hie geschwat huet, Gino Manitti a Franco Loclo. De Manitti hat eng déif Stir, déi iwwer seng Stir hänke gelooss huet, e modernen Neandertaler. De Loklo war grouss an dënn, an duerch seng tensely getrennte Lippen hunn ech en Abléck vun engem gielzege Paar schlecht Zänn erfaasst. Weder vun hinnen huet genuch Englesch geschwat fir en Hot Dog op Coney Island ze bestellen, awer et war eng Déierhärkeet an hiren Aen an ech konnt Roserei an de Mondsecken gesinn.
  
  
  Méi Grist fir d'Mafiafamillen.
  
  
  Eemol u Bord vun engem grousse Fliger souz ech bei der Fënster, an de Louis war am nächste Sëtz. Direkt hannert eis souzen zwee Newcomer an der Famill Franzini. Wärend dem ganze Fluch vu Beirut op New York hunn ech ni ee Wuert héieren.
  
  
  Fir de Louis war et méi wéi ech konnt soen. Et huet ugefaang ze kachen vun deem Moment wou mir eis Sécherheetsgurter befestigt hunn.
  
  
  "Hey Nick," sot hien mat engem Grinsen. "Wat hutt Dir gëschter Owend gemaach nodeems ech Su Lao Lin verlooss hunn? Mann! Et ass e Chick, richteg?" Hien huet gelaacht wéi e klenge Bouf, deen en dreckege Witz erzielt. "Hass Dir eng gutt Zäit mat hatt, Nick?"
  
  
  Ech hunn him kal gekuckt. "Ech hu misse mat engem Typ iwwer meng Pabeiere schwätzen."
  
  
  "Oh jo. Ech hu vergiess. Dat wier
  
  
  Charlie Harkins, wahrscheinlech. Hien ass eng wierklech gutt Persoun. Ech mengen hien ass dee Beschten am Geschäft.
  
  
  Et war, hunn ech geduecht. "Hien huet eng gutt Aarbecht fir mech gemaach," sot ech evasively.
  
  
  De Louis huet nach e puer Minutten iwwer Charlie besonnesch a gutt Leit am Allgemengen ënnerhalen. Hien huet mir net vill gesot wat ech net scho wousst, awer hien huet gär geschwat. Dunn huet hien d'Thema geännert.
  
  
  "Hey Nick, Dir wësst datt Dir bal deen Typ Harold am Su Lao Lin sengem Appartement ëmbruecht hutt. Gott! Ech hunn nach ni een esou séier gesinn!
  
  
  Ech hunn op mäi Frënd gelaacht. Ech kéint och verflaacht ginn. "Ech hunn net gär ageschalt," sot ech haart. "Hie sollt dat net gemaach hunn."
  
  
  "Jo Jo. Ech averstanen definitiv. Awer verdammt, du hues deen Typ bal ëmbruecht!"
  
  
  "Wann Dir de Ball net schloen kënnt, sollt Dir net an d'Schluecht goen."
  
  
  "Jo, sécher ... Mann ... Den Dokter am Spidol sot, datt seng Knéikapell am Fong zerstéiert gouf. Gesot hie géif ni erëm Fouss. Hien huet och eng Spinal Verletzung. Vläicht fir d'Liewen gelähmt."
  
  
  Ech hunn geknackt. Wahrscheinlech weinst dee Karatechop hunn ech him hannen um Kapp ginn. Heiansdo handelt hien esou, wann hien net direkt ëmbréngt.
  
  
  Ech hunn duerch d'Fënster op déi verschwannen Küstelinn vum Libanon gekuckt, d'Sonn schéngt op dat azurescht Mëttelmier ënner eis. Ech hunn e bësse méi wéi een Dag geschafft, a scho sinn zwee Leit gestuerwen, an een gouf fir d'Liewen verréckt.
  
  
  Et muss op d'mannst zwee Doudeger ginn. Ech hunn op meng Auer gekuckt: zéng fofzéng. D'Plastikbomm ënner dem Su Lao Lin sengem Bett sollt virun enger hallwer Stonn explodéiert sinn...
  
  
  Bis elo hunn ech meng Aarbecht gemaach. Den Transitsmond zu Beirut gouf zerstéiert. Mä dat war nëmmen den Ufank. Duerno hunn ech der Mafia an hirer Heemecht ze kämpfen. Ech géif mat enger déif verankert Organisatioun ze dinn hunn, eng rieseg Industrie, déi sech uechter d'Land verbreet huet wéi eng onroueg Krankheet.
  
  
  Ech erënnere mech un e Gespréich, dat ech virun e puer Méint mam Jack Gourley hat, just ier ech d'Aufgab krut, mam Hollänner an dem Hamid Rashid ëmzegoen. Mir hunn Béier bei The Sixish an der Eighty-eighth Street an First Avenue zu New York City gedronk, an den Jack huet iwwer säi Liiblingsthema geschwat, de Syndikat. Als News Reporter huet hien Mobgeschichten fir zwanzeg Joer iwwerdeckt.
  
  
  "Et ass schwéier ze gleewen, Nick," sot hien. "Ech kennen ee vun dëse Prêthaien - vun der Ruggiero Famill geleet - deen iwwer aachtzeg Milliounen Dollar u Prêten ausgezeechent huet, an d'Zënsen op dës Prêten sinn dräi Prozent pro Woch. Dëst ass honnertsechsfofzeg Prozent pro Joer op aachtzeg Milliounen.
  
  
  "Awer dëst ass just d'Start-up Suen," huet hien weider. "Si sinn an allem."
  
  
  "Wéi wat?" Ech wousst vill iwwer d'Mafia, awer Dir kënnt ëmmer vun den Experten léieren. An dësem Fall war de Gourley den Expert.
  
  
  "Wahrscheinlech de gréissten ass Camionen. Et gëtt och e Kleederzentrum. Op d'mannst zwee Drëttel dovun gëtt vun der Mafia kontrolléiert. Si packen Fleesch, si kontrolléieren déi meescht Automaten an der Stad, privat Dreckstécker, Pizzeriaen. , Baren, Begriefnes Haiser, Baufirmen, Immobilienfirmen, Cateringfirmen, Bijouengeschäfter, Getränksbottelgeschäfter - Dir nennt et."
  
  
  "Et ass net wéi wann se vill Zäit fir tatsächlech Verbrieche hunn."
  
  
  „Maacht Iech selwer net. Si si gutt beherrscht mat Fligeren ze kapéieren an alles wat se se gräifen kann an hir sougenannte legitim Outlets ofgeleet ginn. Deen Typ, dee säi Kleedergeschäft op der Seventh Avenue ausbaut, mécht et méiglecherweis mat Drogengeld, deen Typ, deen eng Kette vun Epicerie zu Queens opmaacht, mécht et wahrscheinlech mat Suen, déi aus Pornographie zu Manhattan koumen.
  
  
  De Gourley huet mir och e bëssen iwwer de Poopst Franzini erzielt. Hie war siwwenzeg Joer al, awer hie war wäit vun der Pensioun. No Gourley, hien huet eng Famill vun iwwer fënnef honnert initiéiert Memberen a ronn véierzéng honnert "associéiert" Memberen gefouert. "Vun allen alen Mustachio Petes," sot de Gourley, "ass dësen ale Jong vun engem Bitch bei wäitem deen haardsten. Hien ass och wahrscheinlech déi bescht organiséiert."
  
  
  Am Fliger, dee vu Beirut an d'Staate flitt, hunn ech mäi Begleeder, dem Franzini säin Neveu Louis, gekuckt. Vun den nonzénghonnert Gangsteren, déi d'Famill Franzini ausgemaach hunn, war hien deen eenzegen, deen ech e Frënd nennen konnt. An ech hu gezweiwelt datt et vill Notzung fir alles anescht wéi kontinuéierlech Gespréich wier wann d'Saachen schlecht ginn.
  
  
  Ech hunn nach eng Kéier duerch d'Fënster ausgekuckt a geschloen. Dëst war net eng Aufgab ech genéissen. Ech hunn dem Richard Gallagher säi Roman opgeholl an ugefaang et ze liesen fir mäi Geescht vu menger direkter Zukunft ze huelen.
  
  
  Dräi Stonne méi spéit hunn ech fäerdeg, mir waren nach ëmmer an der Loft, déi direkt Zukunft huet nach ëmmer däischter ausgesinn, an de Louis huet erëm geschwat. Et war en ongléckleche Fluch.
  
  
  Mir goufen um Fluchhafen vum Larry Spelman, dem Franzini säi perséinleche Bodyguard begéint. Vu wat ech verstinn, gouf de Louis vu sengem Monni zimlech héich geschätzt.
  
  
  Spelman war op d'mannst en Zoll méi héich wéi meng sechs-Fouss-véier, awer schmuel a knacheg. Hien hat eng laang, héich-brécke Nues a piercing, breet-setze blo Aen an e schwaarz-flecked Gesiicht mat laange sideburns, mä hien war nëmmen ongeféier drësseg-fënnef Joer al. Ech kannt hien duerch Ruff: haart wéi Nol, fanatesch dem Poopst Franzini gewidmet.
  
  
  Hien huet en iwwerraschend haart Laachen ausgeléist wéi hien dem Louis seng Schëlleren sanft ugegraff huet. „Gutt dech ze gesinn, Louis! Den ale Mann huet mech heihinner geschéckt fir dech selwer ze treffen."
  
  
  De Louis huet de Manitti, de Loklo a mir virgestallt a mir hunn d'Hand geschwat. Spelman huet mech virwëtzeg ugekuckt, seng blo Aen onwuel. "Kennen ech dech net vun iergendwou?"
  
  
  Hien konnt et verdammt gutt maachen. Ech kéint un iergendeen vun enger Dosen Aufgaben denken, an deenen ech him vläicht zougewisen ginn. Ee vun de Faktoren hannert dem Erfolleg vun der organiséierter Kriminalitéit hei am Land war säi bemierkenswäerten Intelligenzsystem. D'Ënnerwelt bewaacht Regierungsagenten sou no wéi d'Regierung Ënnerweltfiguren beobachtet. Ech hunn de Spelman ni perséinlech kennegeléiert, awer et ass ganz méiglech datt hien mech erkennt.
  
  
  E Fluch! Ech war just fënnef Minutten hei an ech hu scho Problemer. Awer ech hunn et nonchalant ofgespillt an hunn gehofft datt déi déif Tan, déi ech a Saudi Arabien erliewt hunn, him e bëssen duerchernee bréngen. Den Ductband op menger Stir sollt och gehollef hunn.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Hass Dir jeemools zu New Orleans gewiescht?"
  
  
  "Nee. Net zu New Orleans." Hien huet irritéiert de Kapp gerëselt. "Hutt Dir eppes mam Tony ze dinn?"
  
  
  Tony?"
  
  
  "Tony Canzoneri, Kämpfer."
  
  
  Verdammt et erëm! Ech hu vergiess datt mäi Numm Canzoneri war, och nodeems ech de Louis héieren hunn, mech esou viru just virun enger Minutt virstellen. E puer méi Feeler wéi dëst an ech wäert wierklech an Ierger sinn.
  
  
  "Hien ass mäi Cousin," sot ech. "Op mengem Papp senger Säit."
  
  
  "Grouss Kämpfer!"
  
  
  "Jo." Ech hu gefillt wéi de Larry Spelman d'Gespréich hält sou datt hien mech e bësse méi laang studéiere konnt. Mir hunn e witzegt Spill gespillt. Hie wousst datt ech just vun der Madame Su Lao Lin vu Beirut ukomm sinn an datt Canzoneri net mäi richtege Numm wier.
  
  
  Ech hunn dëst Spill net gär. Fréier oder spéider wäert hien sech erënneren wien ech sinn an dës ganz Charade wäert explodéieren. Mee am Moment war et wéineg ech kéint doriwwer maachen. "Bis dech an enger Minutt," sot ech. "Ech muss op d'Toilette goen."
  
  
  Ech hunn meng Täsch matgeholl an, ouni d'Härenzëmmer ze verloossen, séier d'Wilhelmina an den Hugo aus der Koffer op hir gewéinlech Plazen iwwerdroen: e Schëllerholster fir d'Wilhelmina, e Fréijoersbelaaschte Suedemantel fir den Hugo. De Libanon huet elo Sécherheetsmoossnamen op der Plaz, sou datt Dir net op Fligeren mat Waffen kënnt. Op der anerer Säit, en Toilette-Kit mat Bläifolie beliicht reest ganz gutt mat Iech an Ärem Koffer a gesäit komplett onschëlleg an onduerchsiichtlech fir Gepäck Röntgenmaschinnen aus. All Zollinspekter kéint selbstverständlech entscheeden et opzehuelen an ze kucken, awer d'Liewen ass voller Chancen, an aus iergendengem Grond hunn ech nach ni gesinn wéi en Zollinspekter en Toilettekit iwwerpréift. Si kucken d'Zéiwe vun Äre Pantoffel erof a schnëssen Ären Tubakspäck fir sécher ze sinn datt et keng Marihuana ass, awer ech hunn nach ni ee Bléck an en Toilettekit gesinn.
  
  
  Ech hunn d'Männerzëmmer vill méi sécher verlooss.
  
  
  ***
  
  
  De grousse Chrysler, deen de Spelman zréck an d'Stad gefuer ass, war mat dem Louis säi Geschwë gefëllt. Dës Kéier hunn ech säin endlos laache Monolog appréciéiert. Ech hat gehofft, datt et dem Spelman seng Gedanken vu mir géif huelen.
  
  
  Et war e bëssen no 18:00. wann e grousse bloen Auto op eng grouss, onbeschreiwlecht Loft op Prince Street, just virum Broadway. Ech war dee leschten aus dem Auto an hunn op dat zerstéiert Schëld op der viischter Säit vum Gebai gekuckt: Franzini Olivenueleg.
  
  
  De Larry Spelman huet eis duerch eng kleng Glasdier an duerch eng oppe Gang gefouert, laanscht e klenge Büro, wou véier Fraen intensiv un hiren Drockdësch geschafft hunn, tëscht groe Filialkabinetten an enger Mauer ageklemmt. Keen vun hinnen huet opgekuckt wéi mir laanschtgoungen; an e puer Entreprisen ass et besser net ze wëssen, wien ronderëm de Büro trëppelt.
  
  
  Mir sinn op eng frostéiert Glas Dier komm mat dem Joseph Franzini senger Ënnerschrëft ordentlech drop geschriwwen. Wéi wa mir all Draftees wieren, déi just um Boot Camp ukomm wieren, hu mir eis geknuppt an eis Valise géint eng Mauer gesat, dunn stoungen ronderëm schaaflech ausgesinn. Nëmmen de Louis war immun géint déi regimental Nuancen, déi de Grupp proposéiert huet; hien sprang iwwer dat klengt hëlzent Gelänner an huet de Premier Sekretärin geschéngt, deen aus hirem Schreifdësch opgestan ass, wéi si hien gesinn huet erakommen.
  
  
  Si huet gejaut. - "Louis!" "Wann Dir zréckkoum?"
  
  
  Hien huet hatt mat Kuss geschloen. "Nëmmen elo, Philomina, nëmmen elo. Hey! Du bass schéin, séiss, einfach schéin! Hie war richteg. Wéi si gekämpft huet sech vu senger gorillaähnlecher Ëmfaassung ze befreien, wousst ech et. Trotz hirem Erscheinungsbild - rimless Brëller, schwaarz Hoer zréckgezunn an eng enk Bunn, Bluse mat héije Collared - si war eng richteg italienesch Schéinheet, grouss, schlank, awer mat leckere Broscht, eng iwwerraschend dënn Taille a voll, ofgerënnt Hëfte. Hiert ovat Gesiicht, beliicht duerch riseg brong Aen an e fetten, pertesche Kinn, war direkt vu Sizilien mat
  
  
  hir Olivenueleg Haut, sculptéiert Fonctiounen a schwéier, sensuell Lippen.
  
  
  Si huet schei an eis Richtung gelaacht, vun den Dësch zréckgezunn an de Rock opgeriicht. Fir e Moment hunn eis Aen aus dem ganze Raum begéint. Mir hunn hatt getraff an ofgehalen, dunn ass si zréckgaang fir sech ze sëtzen an de Moment ass vergaang.
  
  
  De Spelman ass op de Schreif gaang a verschwonnen duerch déi oppe Bürodier hannert a riets vum Philomina sengem Schreifdësch. De Louis souz um Eck vum Sekretärin sengem Schreifdësch a schwätzt roueg mat hatt. De Rescht vun eis fonnt Plaze op hell faarweg Plastik Still direkt nieft der Dier.
  
  
  De Larry Spelman ass erëm opgetaucht, e verchromte Rollstull gedréckt an deem e risegen ale Mann souz. Et war Eekleges, e risege Rollstull gefëllt an iwwer d'Säiten gespillt. Hie muss dräihonnert Pond gewien hunn, vläicht méi. Ënnert dem Higel vu Fett, dee säi Gesiicht geformt huet, glänzen ominös schwaarz Aen, komesch mat donkele Kreeser gezeechent, e klassescht Beispill vum Mondface Syndrom normalerweis mat der Cortisonbehandlung assoziéiert.
  
  
  Et war deemools datt ech mech erënnert hunn wat ech viru ville Joere gelies hunn: De Joseph Franzini war Affer vu Multiple Sklerose. Hie war an deem Rollstull fir drësseg-siwen Joer - schlau, brash, ruthless, brillant, staark, a verréckt vun enger komescher neurologescher Krankheet déi den Zentralnervensystem beaflosst. Et verzerrt oder stéiert Motorimpulser, sou datt d'Affer vu Visiounsverloscht, Koordinatiounsmangel, Lähmung vun den Gliedmaart, Darm- a Blase Dysfunktioun an aner Problemer leiden kann. Multiple Sklerose ëmbréngt net, et dréit just.
  
  
  Ech wousst datt et keng Kur fir Multiple Sklerose gëtt, keng präventiv oder souguer effektiv Behandlung. Wéi déi meescht Patienten mat Multiple Sklerose, huet de Franzini d'Krankheet opgetrueden wéi hie jonk war, am Alter vun drësseg Joer.
  
  
  Ech kucken him, Ech gefrot wéi hien et gemaach. Ofgesi vun e puer kuerzen Perioden vu spontaner Remission, war de Franzini vun do un un dëse Rollstull agespaart, a gouf duerch Mangel u Bewegung a seng Léift fir italienesch Nuddelen fett a plump ze ginn. Wéi och ëmmer, hien huet eng vun de mächtegste Mafiafamillen op der Welt gefouert mat engem geschäftlechen Acumen an engem Ruff an Ënnerweltkreesser zweeter nëmmen dem Gaetano Ruggiero.
  
  
  Dëst war de Mann, deen ech op New York komm sinn fir ze schaffen an ze zerstéieren wa méiglech.
  
  
  "Louis!" Hien huet an enger raspescher awer iwwerraschend haart Stëmm geklappt. "Gutt Iech zréck ze hunn". Hien huet de Rescht vun eis gegléckt. "Wien sinn dës Leit?"
  
  
  Louis huet sech séier virgestallt. Hien huet e Geste gemaach. "Dëst ass de Gino Manitti."
  
  
  "Bon Giorno, Don Joseph." Den Neandertaler Halschent béien dem verréckten Riese.
  
  
  "Giorno." De Franzini huet de Franco Loklo gekuckt.
  
  
  Et war en Zidderen vun Angscht an der Stëmm vum Loklo. "Franco Loklo," sot hien. Dunn huet säi Gesiicht opgeliicht. "Vu Castelmar," huet hien derbäigesat.
  
  
  De Franzini huet gelaacht an sech op mech gedréint. Ech hunn säi Bléck begéint, awer et war net einfach. Et war Haass an deene schwaarzen Aen gebrannt, awer ech hat Haass scho gesinn. Et war eppes anescht, datt de Popeye Franzini mat enger Passioun haassen, déi ech nach ni begéint hat.
  
  
  Op eemol hunn ech verstanen. Dem Franzini säin Haass war sou béis, well en net géint eng Persoun oder Grupp vu Leit riicht, oder géint e Land oder eng Iddi. Franzini hat sech selwer. Hien hat säi kranke Kierper gehaasst a sech selwer haassen, hien haasst de Gott, deen hien a sengem eegene Bild erschaf huet.
  
  
  Dem Louis seng Stëmm huet meng Gedanken ënnerbrach. "Dëst ass den Nick Canzoneri, Monni Joe. Hien ass mäi Frënd. Ech hunn hien zu Beirut begéint."
  
  
  Ech wénken dem ale Mann, net ganz béien.
  
  
  Hien huet eng wäiss Wenkbrau opgehuewen, oder probéiert. D'Resultat war eng méi manesch Grimasse wéi eng Säit vu sengem Mond opgaang ass a säi Kapp op d'Säit gekippt huet vum Effort. "Frënd?" - hien huet gekrasch. "Dir sidd geschéckt net fir Frënn ze maachen. Ha!"
  
  
  De Louis huet sech gehaasst fir hien ze berouegen. „Hien ass och ee vun eis, Monni Joe. Waart, ech soen Iech wat hien eemol gemaach huet.
  
  
  Et schéngt komesch ze héieren e erwuessene Mann en aneren "Monni Joe" ze nennen, awer ech huelen un datt et alles Deel vum Louis senger e bësse jonker Approche zum Liewen war. Wéi fir wat hie konnt soen iwwer dat wat ech eemol gemaach hunn, hie wousst d'Halschent net.
  
  
  Ech hunn de Franzini sou éierlech wéi ech konnt gelaacht, mee ech konnt wierklech näischt soen, also hunn ech just d'Schëller gezunn. Dëst ass eng wonnerbar italienesch Manéier aus all Situatioun.
  
  
  Den ale Mann huet e Moment zeréckgekuckt, an dunn mat enger schneller Handbewegung de Rollstull hallef gedréint, sou datt e vis-à-vis vum Louis. Et war eng bemierkenswäert Beweegung fir e Mann, deen et virun engem Moment schwéier fonnt hat eng Wenkbrau opzehiewen.
  
  
  "Buch dës Leit bei Manny's," huet hien bestallt. "Gitt hinnen et muer, a sot hinnen dann op de Ricco ze kommen." Hien huet eis iwwer d'Schëller gekuckt. "Verdammt!" Hie sot. "Ech wetten datt si net emol Englesch schwätzen."
  
  
  Hien huet de Louis gekuckt. "Mir maachen muer den Owend eng Party am Toney Gardens. Haut ass denger Cousin Philomina Gebuertsdag. Sidd do."
  
  
  De Louis huet glécklech gelaacht. "Natierlech, Monni Joe."
  
  
  Seng Cousin Philomina huet séiss blöd.
  
  
  Den ale Mann huet de Rollstull geschickt ewechgeholl an ass selwer zréck an de Büro gaang. De Spelman huet mech erëm kal ugekuckt, an ass dunn säi Chef gefollegt. Wann hien jeemools wousst wien ech war, enges Daags géif hien sech erënneren.
  
  
  Wéi de Manitti, de Lochlo an ech dem Louis aus dem Büro an an de Gang gefollegt sinn, hat ech e ganz schlecht Gefill iwwer de Larry Spelman.
  
  
  
  Aachte Kapitel.
  
  
  
  Manny Besëtz der Chalfont Plaza, ee vun de groussen alen Hoteler op der Ostsäit vun midtown Manhattan. Duerch seng laang Geschicht huet Chalfont Plaza méi wéi ee Member vun der europäescher kinneklecher Famill als Gaascht gehost. Et ass nach ëmmer ee vun de Standardarrêten fir aus-Stad Geschäftsleit déi New York City besichen.
  
  
  Virun e puer Joer huet e Grupp vu prominente Geschäftsleit Chalfont Plaza vun hiren urspréngleche Besëtzer als Geschäftsinvestitioun kaaft an et dunn un den Emmanuel Perrini verkaaft, e jonken, ambitiéise Geschäftsmann mat vill Kapital.
  
  
  D'Schëld virun seet nach ëmmer "Chalfont Plaza", awer d'Mafia nennt et wéinst hirem éiwege Ego "Manny".
  
  
  "Wëlls du ophalen an e Patt drénken, Nick?" De Louis huet gefrot ier ech de Lift erakoum nodeems ech ugekuckt hunn.
  
  
  "Nee, merci, Louis," hunn ech gekrasch. "Ech sinn erschöpft."
  
  
  "Okay," huet hien frëndlech zougemaach. "Ech ruffen Iech muer de Mëtteg un a soen Iech wat lass ass."
  
  
  "Fin." Ech hunn e leschte frëndlecht Laachen opgestallt an Äddi gewénkt wéi de Liftdier zougemaach huet. Midd? Et war net nëmmen de Jetlag, dee mech vergiess huet, d'Wilhelmina virum Bett ënner hirem Këssen ze drécken. Amplaz hunn ech et an d'Holster op de Koup Kleeder geheit, déi ech um Buedem leien gelooss hunn, wéi ech mech ausgekleed hunn.
  
  
  Wéi ech erwächt, si war nëmme véier Zentimeter vu mengem Mond a weist direkt op meng lénks Aen.
  
  
  "Beweegt net, du Jong vun engem Bitch, oder ech wäert dech ëmbréngen."
  
  
  Ech hunn him gegleeft. Ech leien ganz roueg a probéiert meng Aen un dat momentan blannend Liicht vun der Luucht um Bettdësch unzepassen. D'Wilhelmina ass nëmmen 9mm, awer dee Moment huet et gefillt wéi wann ech de Faass vun engem siechzéng Zoll Marinegewier erof kucken.
  
  
  Ech hunn mäi Bléck op dem Wilhelmina säi Schaft gefollegt an d'Hand, déi hatt gehalen huet, dunn op de laangen Aarm bis ech hiert Gesiicht fonnt hunn. Wéi erwaart war et en ale Bekannten: Larry Spelman.
  
  
  Meng Aen hunn mat Middegkeet verbrannt, a wéi ech voll erwächt sinn, hunn ech Péng a mengem Kierper gefillt. Ech hat keng Ahnung wéi laang ech geschlof hunn. Ongeféier drësseg Sekonnen ass vergaangen.
  
  
  De Spelman huet seng Hand geruckt, an de Stolhandtak vu menger eegener Pistoul huet mech an d'Gesiicht geschloen. Péng huet mäi Kiefer opgestan. Ech hunn et fäerdeg bruecht mech net ze kräischen.
  
  
  De Spelman huet gelaacht an ass fort gezunn, hält ëmmer nach d'Waff op mech geriicht. Hien ass opgestan, huet den nooste Stull mat enger Hand gegraff an huet en op hien gezunn, net emol seng Ae vu mir ofgeholl.
  
  
  Hien huet sech op säi Stull zréckgezunn an huet dem Wilhelmina gezeechent. "Setz dech."
  
  
  Virsiichteg eropgaang, hunn ech zwee Këssen hannert mir geluecht. Flott a gemittlech, ausser déi verdammt Waff. Ech hunn op d'Auer um Bett Dësch gekuckt. Dräi Auer, a well et kee Liicht duerch d'Jalousie koum, muss et dräi Auer moies gewiescht sinn. Ech hunn ongeféier véier Stonne geschlof.
  
  
  Ech hunn de Spelman froend ugekuckt an, wéi ech endlech erwächt sinn, decidéiert datt hie gedronk muss sinn. Et war e komesche Bléck an sengen Aen; Si schéngen falsch ze fokusséieren. Dunn hunn ech gesinn, datt d'Schüler sech schmuel hunn. Hie war net gedronk, hie war opgereegt!
  
  
  Mäi Kiefer huet vu Péng geschloen.
  
  
  "Dir mengt, Dir sidd e relativ schlaue Jong vun engem Bitch, oder net, Carter?"
  
  
  Ech hunn geeschteg gewéckelt. Hien huet mäi Cover geblosen, okay. Ech froe mech ob hien engem aneren gesot huet. Net datt et vill wichteg ass. Vun der Aart a Weis wéi et de Moment ausgesinn huet, huet hien all Zäit op der Welt et ze soen, wiem e wollt.
  
  
  "Ech fille mech elo net ganz schlau," hunn ech zouginn.
  
  
  Hien huet sech e liichte Laachen erlaabt. „Ech hu mech endlech erënnert, virun ongeféier enger Stonn. Nick Carter. Dir schafft fir AX."
  
  
  Verdammt Heroin! Heiansdo geschitt dat: eng laang vergiess Erënnerung gëtt ausgeléist. Ech hunn dat scho gesinn.
  
  
  "Dat war viru véier Joer," huet hie weider. "Den Tom Murphy huet mech op dech a Florida gewisen."
  
  
  "Gutt Gesellschaft Dir hält," Ech chuckled. Ënnert senger Fassad fir en ausgezeechente Affekot ze sinn, war den dappere, gro-Hoer Murphy ee vun den erfollegräichste Pornographieversuerger am Land. An am Murphy sengem Fall geet et net nëmmen ëm Sex an Heroin; hien huet mat echtem Dreck ze dinn.
  
  
  Spelman huet seng Waff op mech menacéiert. "Wien ass nach an dësem mat dir?"
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Wann Dir wësst datt ech Nick Carter sinn, wësst Dir datt ech normalerweis eleng schaffen."
  
  
  "Net dës Kéier. Soubal ech mech erënnert hunn wien Dir sidd, hunn ech Beirut ugeruff. Su Lao Lin ass dout. De Charlie Harkins ass dout. Den Harold ass am Spidol."
  
  
  "Also?" Op d'mannst deen Deel vu mengem Plang huet geschafft.
  
  
  Spelman grinst. "Also Dir konnt dës Kéier net eleng schaffen. Dat chinesescht Meedchen war bal eng Stonn an eng hallef duerno ëmbruecht
  
  
  Äre Fluch ass fortgaang."
  
  
  "Och?" Ech hu mech gefaang mat engem gudde Gedanken. Et ass fir mech geschitt, datt wann Spelman geduecht ech aner Leit mat mir schaffen, et kéint mech Zäit kafen. Ech kéint souguer e puer legitim Membere vun der Franzini Famill matmaachen. Si kënne geschwënn beweisen datt et en Hoax ass, awer op d'mannst wäert et e puer Horror verursaachen.
  
  
  Ech hunn dee leschte Gedanken aus mengem Kapp gedréckt. Meng éischt Zil war net Horror ze verursaachen. Et war lieweg vun hei eraus ze kommen. De Moment waren d'Chancen net ze gutt.
  
  
  "Wann een mat mir geschafft huet," sot ech entsat, "firwat mengt Dir, ech géif Iech soen?"
  
  
  D'Maulkuerf vum Luger huet e klenge Krees an der Loft gemaach. "De Popeye Franzini wëll déi ganz Geschicht", sot hien. En anere klenge Krees an der Loft. "A wann ech goen an him soen, ginn ech him all Stéck."
  
  
  En anere Punkt a mengem Gonschten! Spelman huet nach kengem gesot. Wann ech just vun him entgoe konnt ier hien vun mech lass ass, d'Saache kënnen ufänken besser ze ginn. Vun enger zréckgesater Positioun ouni Waff op engem mëllen Bett unzefänken war net e gudde Start fir mech, awer ech hunn eppes ze maachen.
  
  
  Ech brauch hien no genuch ze kréien fir hien ze gräifen, an deen eenzege Wee wéi ech dat maache konnt war hien ze provozéieren fir mech z'attackéieren. De Gedanke fir bewosst en Attack vun engem bewaffneten, ausgeschloenen Heroin Sucht ze provozéieren war net ee vun de glécklechsten déi ech jeemools haten. Meng Chancen waren extrem schlank. Op där anerer Säit hunn ech keng Alternativ gesinn.
  
  
  "Du bass en Idiot, Spelman," sot ech.
  
  
  Hien huet d'Waff op mech geriicht. Dëst schéngt säi Liiblingsgeste ze sinn.
  
  
  "Fänkt un ze schwätzen, beweegt, oder Dir stierft."
  
  
  Ech explodéiert. - "Schéisst!" "Dir kënnt mech net ëmbréngen bis Dir erausfonnt mat wiem ech schaffen. Du weess et. De Papp wäert et net gär hunn, Larry. Benotzt Äre Kapp - wann Dir e Kapp hutt mat där Dosis Heroin duerch Är Venen leeft. "
  
  
  Hien huet e Moment driwwer geduecht. Ënner normalen Ëmstänn, Ech mengen de Larry Spelman war e relativ schlau Mann. Wann hien op enger Wollek vun Heroin trëppelt, konnt hien d'Richtung vu senge Gedanken kaum änneren.
  
  
  Ech hunn weider geschwat. Wat ech méi schwätzen, dest méi laang wäert ech liewen. "Wéi ass e flotte jüdesche Jong wéi Dir an der Mafia opgehalen, Larry?"
  
  
  Hien ignoréiert mech.
  
  
  Ech probéiert aner Gambit. "Wësst Är Mamm datt si en Heroin Sucht opgewuess huet, Larry? Si sollt stolz op sech selwer sinn. Wéi vill aner Mammen kënne soen, datt hir Jongen Drogenofhängeger waren, déi de gréissten Deel vun hirem Liewe verbréngen an engem décke ale Mann am Rollstull ze drécken? Ech wetten datt hatt déi ganzen Zäit iwwer dech schwätzt, Dir wësst: "Mäi Jong ass en Dokter, Mäi Jong ass en Affekot, an da kënnt Är al Dame op a seet: 'Mäi Jong ass en Drogenofhängeger'..."
  
  
  Et war kannerech an onwahrscheinlech him an eng rosen Roserei ze schécken. Mä et huet him wierklech irritéiert, wann nëmmen well meng Stëmm seng Dreckskëschte Gedanken ënnerbrach huet.
  
  
  "Sief roueg!" - hien huet roueg genuch bestallt. Hien huet en halleft Schrëtt aus dem Stull, an deem hie souz, geholl an huet mech bal zoufälleg mat der Säit vum Luger geschloen.
  
  
  Awer dës Kéier war ech prett.
  
  
  Ech hunn de Kapp no riets gedréint fir de Schlag ze vermeiden, a gläichzäiteg hunn ech meng lénks Hand erop an eraus geschwenk, a säi Handgelenk mat engem schaarfe Karateschnëtt gefaangen, deen him d'Waff sollt falen, awer et huet net.
  
  
  Ech hunn op d'Lénks op d'Bett gerullt, huet säi Handgelenk gegraff an et gedréckt, d'Handfläch no uewen, géint d'wäiss Blieder, huet se dann iwwer meng Schëller erofgesat fir maximal Drock opzesetzen. Säin aneren Aarm huet sech ëm meng Taille gewéckelt, probéiert mech vu menger gebonnener Hand ewech ze zéien.
  
  
  Hien huet meng riets Hand géint mäin eegene Kierper gedréckt. Ech hunn eng séier konvulsiv Beweegung gemaach, mäi Réck archéiert an e Knéi ënner mech gesat fir d'Leeschtung, a konnt meng Hand befreien. Elo hat ech béid Hänn fräi fir op seng Pistoul Hand ze schaffen, déi Lénk huet säi Handgelenk sou schwéier wéi méiglech gedréckt, an déi riets huet seng Fanger gegraff, probéiert se vun der Waff ewech ze béien.
  
  
  Ech hunn e Fanger fräigelooss an hunn ugefaang et lues ze krullen, onverzichtbar. Seng Fanger waren fantastesch staark. Den Drock ronderëm meng Taille huet op eemol erliichtert. Dunn huet säi fräien Aarm ëm meng Schëller gewéckelt, a laang, knacheg Fanger hunn mäi Gesiicht gegraff, ronderëm mäi Kieper gehackt, a mäi Kapp zréckgezunn, probéiert mäin Hals ze briechen.
  
  
  Mir hunn a Rou gekämpft, mat Effort gekrasch. Ech hunn dee Pistoul Fanger geschafft, fir d'Leberage ze zielen wärend ech all meng Wëllenkraaft a Muskele benotzt fir mäi Kapp erof ze halen.
  
  
  Ech hunn en Aachtel vun engem Zoll mat mengem Fanger gewonnen, awer gläichzäiteg hunn ech gefillt datt mäi Kapp zréckgedréckt gouf. Dem Spelman seng Fanger hu sech déif an den Hals gegruewen, ënner mengem Kiefer, de Mond grotesk verzerrt, seng Handfläch dréckt op meng Nues. An engem Moment, wann d'Karotisarterie ofgeschnidden ass, wäert ech d'Bewosstsinn verléieren.
  
  
  E rosa Niwwel huet meng Aen bewölkt a wäiss Sträifen vu Péng blénken duerch mäi Gehir.
  
  
  Ech hunn mäi Mond opgemaach an op ee vun de Spelman seng Fanger gebass, a meng Zänn gefillt wéi wann et e Stéck gegrillte Ripp wier. Waarmt Blutt ass an de Mond gerannt wéi meng Zänn gekrasch hunn
  
  
  a säi Gelenk stoungen, no Schwächen am Gelenk sichen, dann duerch d'Sehnen schneiden, den zaarten Knach zerbriechen.
  
  
  Hien huet gejaut an huet seng Hand ewech gezunn, awer mäi Kapp ass domat gaang, huet säi Fanger mat mengen Zänn gegraff. Ech hunn et brutal wéi en Hond duerch e Schanken gerappt, d'Blutt op meng Lippen a Gesiicht gefillt. Zur selwechter Zäit hunn ech den Drock op seng Hand mat der Pistoul erhéicht. Säi Fanger war elo béien, an ech hat alles ze maachen war et zréck ze dréinen.
  
  
  Awer mäi schmerzhafte Kiefer ass geschwächt an ech hunn ugefaang mäi Grëff op säi Fanger ze verléieren. Mat engem plötzlechen Ruck huet hien sech fräigebrach, awer gläichzäiteg hunn d'Fangere vu senger anerer Hand de Grëff op d'Wilhelmina geléist, an de Luger ass nieft dem Bett op de Buedem gefall.
  
  
  Mir hunn eis géigesäiteg ëmklammen a sech op d'Bett an onermiddlecher Angscht gekrasch. Seng Neel hunn no meng Auge gesicht, awer ech hunn mäi Kapp a seng Schëller begruewen fir ze schützen an huet seng Lescht gegraff. Hien huet seng Hëfte gerullt fir sech selwer ze schützen a mir sinn aus dem Bett op de Buedem gerullt.
  
  
  Eppes scharf an onwahrscheinlech huet mäi Kapp duerchgebrach, an ech hu gemierkt datt ech den Eck vum Bett Dësch geschloen hunn. Elo war de Spelman op der Spëtzt, säi schaarf Gesiicht Zentimeter vun mir ewech, seng Zänn an engem maniakale Grinsen. Eng Fauscht huet mech an d'Gesiicht geschloen an déi aner Hand huet géint mäin Hals gedréckt an e Chokehold, dee vu sengem vermëschte Fanger geléist gouf.
  
  
  Ech hunn mäi Kinn sou schwéier wéi ech konnt an den Hals gedréckt a seng Ae mat menge ausgestreckten Fanger duerchgebrach, awer an der leschter Minutt huet hien de Kapp gedréint fir se ze schützen, se dicht zougemaach.
  
  
  Ech hunn e grousst Ouer gegraff an hunn rosen gezunn, sech ëmgedréit. Säi Kapp huet sech schaarf gedréint, an ech hunn seng schaarf Nues mat menger Hand geschloen. Ech hu gefillt datt de Knorpel vun der Kraaft vum Schlag ofgerappt huet an d'Blutt op mäi Gesiicht gerannt ass, mech blann.
  
  
  De Spelman huet e verzweifelte Gejäiz erausginn wéi ech aus sengem Grëff erausgebrach an erausgerappt hunn. E Moment stounge mir op alle Véier, schwéier otmen, gegast, a Blutt bedeckt, wéi zwee blesséiert Déieren an engem Kampf.
  
  
  Dunn hunn ech d'Wilhelmina op d'Säit gemierkt an nieft dem Bett Dësch. D'Hänn an d'Knéien falen, ech daucht séier, rutschen no vir op de Bauch wéi ech op de Buedem gefall sinn, d'Waffen ausgestreckt an d'Fangeren d'Waff gripen. Mäi Fangerneel huet de Pistoul Grip geschrauft an ech hunn erëm lungéiert. Ech hu e grousst Gefill vu Begeeschterung gefillt wéi meng Handfläch op de Grëff gefall ass a meng Fanger sech op eng vertraute Manéier ronderëm gekrabbelt hunn.
  
  
  Ech hat eng Pistoul, mee de Spelman, wéi eng grouss bony Kaz, war schonn uewen op mir, seng grouss Hand dréckt op meng ausgestreckt Hand erof, a seng aner Fauscht, wéi e Piston, an meng Rippen geschloen. Ech hunn op de Réck gerullt, meng Schëller vu lénks op riets gerullt an d'Knéien erop gezunn, sou datt meng Been op meng Këscht verduebelt goufen.
  
  
  Dunn hunn ech meng Been schaarf no baussen gedréckt, wéi e Fréijoër. Ee Fouss huet de Spelman am Bauch gefaangen, deen aneren an der Broscht, an hien ass zréck geflunn, de Grëff op mäi Handgelenk verluer. Hien ass op sengem Hënneschten gelant, de Moment huet hien op de Réck gedroen. Hien ass dunn no riets gerullt, de Kapp no ënnen an erof gedréint, a steet op alle Véier, vis-à-vis vu mir.
  
  
  Hien huet geknéit, d'Waffen opgehuewen, liicht gekäppt, prett fir ze attackéieren. Säi Gesiicht war a Blutt vu senger gebrachener Nues bedeckt. Awer seng hellblo Aen hunn mat geziilter Persistenz gefonkelt.
  
  
  Ech Schoss him direkt an d'Gesiicht vu ronn aacht Zentimeter ewech. Seng Fonctiounen schéngen no bannen ze schrumpelen, awer hie blouf op de Knéien, säi Kierper wackelt.
  
  
  Hie war scho dout, awer mäi Fanger huet sech instinktiv zweemol méi vum Ausléiser geréckelt, an zwee méi Kugelen an dat verformt Gesiicht eidel gemaach.
  
  
  Dunn ass de Kierper no vir gefall a louch onbeweeglech op den Teppech virun mir, eng liewenslos Hand huet op mäi Been geklappt. Ech sinn bliwwen, wou ech war, panting, meng Këscht huet sech opgehuewen. D'Säit vu mengem Kapp huet aus dem Hënneschten vun der Pistoul geschloen, an et huet gefillt wéi wann ech op d'mannst zwee oder dräi gebrach Rippen haten. Fënnef Minutte si vergaang ier ech endlech op d'Been konnt kommen, an dunn hunn ech missen un d'Bettdësch halen fir net ze falen.
  
  
  Fir d'éischt hat ech Angscht datt de Klang vun dräi Pistoulen ee géif lafen, mee a mengem niwwelegen Zoustand konnt ech näischt drun denken, wat ech dergéint maache kéint, wann een et géif maachen, also stoungen ech einfach do, a probéiert meng gebrach Gefiller ze berouegen kommt zesummen. An all aner Stad op der Welt wier d'Police bannent Minutten op meng Dier geklappt. Ech hu vergiess datt ech zu New York war, wou wéineg Leit sech ëmgekuckt hunn a wou keen agegraff huet wa se et hëllefe kéinten.
  
  
  Endlech sinn ech iwwer dem Spelman säi Kierper getrëppelt an sinn an d'Buedzëmmer getrueden. Zéng Minutte vun der waarmer Dusch gefollegt vun e puer Minutte vu bitterer Keelt huet Wonner fir mäin Halswéi gemaach an gehollef mäi Geescht ze läschen.
  
  
  Vu wat de Spelman gesot huet, Ech war zimlech sécher datt hien kee mat sengen Informatioun ukomm ass wann hien erausfonnt huet wien ech war. Ech appréciéiert et a mengem Kapp. Hien sot zum Deel eppes iwwer "wann de Popeye Franzini doriwwer erausfënnt." Gutt genuch. Da war ech sécher iwwer dëst, op d'mannst fir de Moment. Oder op d'mannst dat ass wat ech konnt hoffen.
  
  
  Elo hunn ech nach ëmmer e Problem. Et war keng Fro am selwechte Raum mat der batter Läich vum Larry Spelman fonnt ze ginn. Dës Situatioun kéint a menge Relatioune mat der Famill Franzini kee Virdeel sinn. An ech wollt natierlech keng Policeinterventioun. Mir mussen him lassloossen.
  
  
  An ech misst et lass ginn ouni eng Zäit laang fonnt ze ginn.
  
  
  D'Francinis wäerten iwwer dem Larry Spelman seng Verontreiung rose sinn, a si wäerte rosen wann hien dout ass. An de Roserei kann d'Leit wonneren: Enges Daags sinn ech zu Beirut opgetaucht, a véier Deeg méi spéit war den Top Mafiafälscher am Mëttleren Osten dout, zesumme mat hirem Chinesen Agent. Dunn, manner wéi véieranzwanzeg Stonnen no menger Arrivée zu New York, gouf ee vun de Franzini sengen Top-Leutnanten ëmbruecht. Ech wollt net datt de Francinis iwwer dës Tendenz nodenken. De Larry Spelman ass nach net fonnt ginn.
  
  
  Ech hunn iwwer dëst geduecht wärend ech mech verkleed hunn. Wat maacht Dir mat engem sechs Fouss fënnef dout a geschlagen Gangster? Ech konnt hien net an d'Lobby huelen an en Taxi kréien.
  
  
  Ech sinn geeschteg duerchgaang, wat ech iwwer den Hotel wousst, vun deem Moment wou ech mam Louis, Manitti a Loclau an d'Lobby gaangen sinn, bis zum Moment wou ech erwächt sinn mat dem Wilhelmina säi Maulkuerf, dee mech ugestouss huet. Näischt Besonnesches, just e vague Androck vu schwéieren rouden Teppecher, Spigelen a vergëlltene Rummen, Bellboys a roude Jacketten, Knäppercher Self-Service Liften, antiseptesch Gäng, eng Wäsch e puer Dieren aus mengem Zëmmer.
  
  
  Näischt vill gehollef. Ech hunn ëm mäi Zëmmer gekuckt. Ech hu stonnelaang dra geschlof, bal gestuerwen dran, awer ech hunn et eigentlech net gekuckt. Et war zimmlech Standard, e bësse messy am Moment, awer Standard. Standard! Dëst war de Schlëssel! Bal all Hotelzëmmer zu New York City huet eng dezent Verbindungsdier déi an den nächste Raum féiert. D'Dier war ëmmer sécher gespaart an Dir krut ni e Schlëssel ausser Dir hutt ugrenzend Zëmmer gebucht. Awer dës Dier war ëmmer, oder bal ëmmer, do.
  
  
  Soubal ech doriwwer geduecht hunn, huet si direkt op mäi Gesiicht gekuckt. Natierlech ass d'Dier nieft dem Kleederschaf. Et passt einfach esou gutt an d'Holzstruktur, datt een et net emol gemierkt huet. Ech hunn zoufälleg de Grëff probéiert, awer natierlech war et zou.
  
  
  Et war kee Problem. Ech hunn d'Luucht a mengem Zëmmer ausgeschalt an hunn d'Lück tëscht dem Buedem an der ënneschter Kante vun der Dier gekuckt. Et war keng Luucht op der anerer Säit. Dëst bedeit datt et entweder eidel war oder de Besetzer schléift. Hie war wahrscheinlech an där Stonn geschlof, awer et war derwäert ze kontrolléieren.
  
  
  Meng Zëmmernummer war 634. Ech hunn 636 geruff an hunn den Otem ofgehalen. Ech hu Gléck. Ech hunn him zéng mol klinge gelooss an hunn dunn opgehaang. Ech hunn d'Liicht erëm opgemaach an hunn zwee Stolpicks aus dem Set vu sechs ausgewielt, déi ech ëmmer a mengem Vanity Kit droen. E Moment méi spéit gouf déi ugrenzend Dier opgespaart.
  
  
  Opzemaachen, sinn ech séier op déi aner Mauer gaang an hunn d'Luucht opgemaach; et war eidel.
  
  
  Zréck op mäi Zëmmer, hunn ech de Spelman ausgekleed an seng Kleeder ordentlech geklappt, se um Enn vu mengem Koffer gesat. Dunn hunn ech hien an den nächste Raum geschleeft. Ganz plakeg, mat engem bluddege Mess am Gesiicht, konnt hien net direkt identifizéiert ginn. A souwäit ech mech erënneren, gouf hien ni festgeholl, sou datt seng Fangerofdréck net am Dossier waren, a seng Identifikatioun wier weider verspéit.
  
  
  Ech hunn dem Spelman säi Kierper an der Dusch mat de frostéierte Glasdieren zougemaach an sinn zréck a mäi Raum fir sech unzedoen.
  
  
  Niewendrun an der Receptioun hunn ech e jonke Beamten an enger rouder Jackett ënnerbrach. Hien huet net gär vu senge Pabeieren ewechgeholl, awer hien huet probéiert et net ze vill ze weisen. "Jo Monsieur?"
  
  
  "Ech sinn am Sall sechs drësseg-véier, a wann sechs drësseg sechs, nieft mir eidel ass, géif ech gär mäi Frënd dohinner huelen. Si ... äh ... hie kënnt méi spéit.
  
  
  Hien huet mech bewosst gelaacht. "Natierlech, Här. Mellt Iech einfach hei fir Äre Frënd un." Hien huet den Notizblock op mech gedréint.
  
  
  Smart Guy mat engem Arsch! Ech hunn dem Irving Fain säin Numm an d'Adress ënnerschriwwen, déi ech zesummegestallt hunn, a bezuelt dräianzwanzeg Dollar fir d'Iwwernuechtung vun der éischter Nuecht.
  
  
  Dunn hunn ech de Schlëssel geholl an sinn erëm eropgaang. Ech sinn op de 636 gaang, hunn d'Schëld "Net stéieren" geholl an et ausserhalb vun der Dier hänke gelooss. Mat deem Schëld op der Dier, hunn ech geduecht datt et dräi oder véier Deeg ka sinn ier iergendeen méi wéi eng iwwerflësseg Kontroll gemaach huet.
  
  
  Ech sinn zréck op mäi Zëmmer an hunn d'Auer gekuckt. Véier Auer moies. Et ass nëmmen eng Stonn zënter de Spelraan mech erwächt. Ech hunn gejaut a gestreckt. Dunn hunn ech d'Kleeder erem erausgeholl an se virsiichteg un engem vun de Still opgehaang. Dës Kéier hunn ech gesuergt datt d'Wilhelmina ënner mengem Këssen gestoppt gouf ier ech an d'Bett koum.
  
  
  Dunn hunn ech d'Luucht ausgeschalt. Um véier Auer moies war näischt zu New York ze dinn.
  
  
  Ech sinn bal direkt ageschlof.
  
  
  
  Néngten Kapitel.
  
  
  
  Den nächsten Moien sinn ech géint néng Auer dem Manny sengem Haus verlooss. D'Kleeder vum Spelman goufe mat méngem an engem Koffer gepackt, sou wéi ee vun de Blieder a Këssen, mat Blutt bedeckt.
  
  
  Vun Chalfont Plaza hunn ech en Taxi matten duerch Lexington an d'Chelsea Hotel op Twenty-Third Street, no bei Seventh Avenue. Hautdesdaags ass et eppes vun engem verréckten alen Hotel, dee vill sprëtzeg Personnagen unzitt. Wéi och ëmmer, et hat seng Herrlechkeetsdeeg. Den Dylan Thomas, den Arthur Miller an de Jeff Berryman sinn do bliwwen. Meng Haaptgrond fir dohinner ze plënneren war wäit vun der literarescher Nostalgie: Dem Larry Spelman säi Kierper war net an der Noperschaft.
  
  
  Déi éischt Saach, déi ech gemaach hunn, war e puer brong Wrappabeier an e Ball vun Zänn geschéckt. Dunn hunn ech dem Spelman seng Kleeder, Blat a Këssen suergfälteg gewéckelt an de Pak an d'Post bruecht.
  
  
  Ech hunn e Pak un de Popeye Franzini geschéckt. D'Réckadress liest: "Gaetano Ruggiero, 157 Thompson Street, New York, NY 10011." Wat méi laang dem Spelman säi Kierper onentdeckt bliwwen ass, wat besser ass, awer wann et fonnt gouf, wollt ech de Verdacht vu mir opgehuewe ginn. Zu dësem Zäitpunkt sinn ech net bewosst iwwer spezifesch schlecht Blutt tëscht Ruggiero a Franzini, awer wann dëse Package geliwwert gëtt, gëtt et.
  
  
  Den haitegen Postsystem ass esou, datt ech vertrauen kann - mat vernünfteg Vertrauen - op d'Tatsaach, datt eng Drëtt Klass Pak vun der Twenty-Third Street op Prince Street gepost gëtt, eng Distanz vu ronn drësseg Blocks, op d'mannst eng Woch dauert.
  
  
  Ech sinn op d'Angry Squire gaang, eng flott kleng Bar op der Seventh Avenue ronderëm den Eck vum Hotel, an hunn e gemittleche Mëttegiessen, mat zwee Glieser gutt Watney's Ale ofgewäsch. Dunn hunn ech de Louis a sengem Appartement am Duerf geruff.
  
  
  Louis, wéi ëmmer, war frou. "Hey Nick! Wat ass geschitt, Dude? Ech hu probéiert de Manny Place ze ruffen, awer si soten datt Dir ausgecheckt hutt.
  
  
  "Jo. Ze chic fir mech. Ech sinn op Chelsea geplënnert.
  
  
  "Super! Super! Ech kennen dës Plaz. Hey, lauschter, Nick. De Monni Joe wëll eis haut de Mëtteg gesinn.
  
  
  Ech hu gefrot ob ech e Choix hätt. "Sécher, firwat net."
  
  
  "Fin. Ongeféier zwou Stonnen. Am Monni Joe sengem Büro."
  
  
  "Okay," hunn ech him verséchert. "Bis dann dohannen."
  
  
  Et war en agreablen Dag an ech war gemittlech zu Fouss. Ech hunn New York fir vill Joer net gesinn. A verschiddenen Hisiichten huet et sech staark verännert, an aneren huet et genee ausgesinn wéi ech mech erënnert hunn, wahrscheinlech genau wéi et viru fofzeg oder honnert Joer gemaach huet.
  
  
  Ech sinn op Sixth Avenue gaang, dunn an d'Stad gaangen. Sixth Avenue zu Fourteenth Street huet nach ëmmer d'selwecht ausgesinn, awer et huet geännert, a fir ee Moment konnt ech et net erkennen. Dunn ass et op mech opgefall an ech hunn mir selwer gelaacht. Ech sinn esou kosmopolitesch ginn, datt ech verschidde Saachen net méi gemierkt hunn. Sixth Avenue vun zwanzeg-drëtt bis véierzéngt Stroossen war bal ganz Puerto Rican. D'Gespréicher, déi ech ronderëm mech héieren hunn, ware meeschtens op Spuenesch.
  
  
  D'Gitter stoungen op der selwechter Plaz, hunn awer elo spuenesch Nimm gedroen; Grotto EI, El Cerrado, El Portoqueño. Wéi ech mech erënnert hunn, waren déi al italienesch Delikatesse nach ëmmer do, awer elo waren et Bodegaen mat méi Uebst a manner Geméis. Wann iwwerhaapt, Sixth Avenue war propper wéi jee, an déi ronn, lieweg Latina Meedercher, déi an hiren héije Fersoen laanscht geklickt hunn, waren e grousse Schrëtt erop vun de lues bewegende Wirbelen vun alen Dammen mat hiren Akafstaschen, déi d'Noperschaft gefëllt hunn. .
  
  
  Fourteenth Street war méi wéi Calle Catorse zu San Juan, awer et gouf en abrupt Iwwergang vum Süden op Drëtt Street. Alles hei war d'selwecht wéi ëmmer: e klengen Deel vum Duerf, Hardware Geschäfter, Apdikten, Epicerie, Delikatessen, Zéngergeschäfter, Caféen. Et war ni vill Ethnie op dëser Streck vun der Avenue ginn, an et war net och elo.
  
  
  Et war eng Mass vun polyglots; ordentlech gekleete Geschäftsleit an Attachéen, wanderend Hippies mat Schëllerlängten Hoer a bloe Jeans, chic Hausfraen, déi schwaarz Plastikstécker drécken, al Dammen mat kromme Fonctiounen an eidelen Aen hobbelen, Kanner mat Baseballhandschuesch bewaffnet, Bettler op Krut. Et ware méi gemëschte Koppelen wéi ech mech erënnert hunn.
  
  
  Op der Drëtter Strooss hunn ech Ost laanscht McDougal a Sullivan gedréint, dunn erëm südlech op Thompson Street gaang, en traurege Laachen vun der Erënnerung op mengem Gesiicht. Thompson Street ännert sech ni. De ganze Wee erof bis op d'Prince Street, et ass en al italienescht Duerf: roueg Bamstroosse begrenzt vu kontinuéierleche Reihen vu Braunsteen, jidderee mat enger Rei vu Schrëtt, déi zu schwéieren Eichen Dieren féieren, all agerummt vun Eisen Gelänner entworf fir déi onwuel Leit ze halen falen de steile Set vu konkrete Schrëtt erof, déi an de Keller féieren. Aus e puer Grënn, wann d'Duerf am spéiden 1880er entwéckelt gouf, goufen d'Kellerdieren ëmmer virun gesat, net de Réck.
  
  
  Den Tempo hei ass anescht wéi soss anzwousch an der Stad. De Kaméidi schéngt gedämpft an d'Aktioun verlangsamt. Al Leit stinn a Gruppen vun zwee an dräi, sëtzen ni op der Veranda, mä stinn einfach ze schwätzen; Fett-Breasted Hausfraen kucken aus ieweschte Fënstere fir mat Noperen ze schwätzen,
  
  
  stinn um Trottoir drënner.
  
  
  Op der ofgerënnter Spillplaz vun der St. Schwaarz-eyed, schwaarz-Hoer italienesch Meedercher goen laanscht d'Trottoiren, kucken direkt no wann se eleng sinn. Wann se mat enger Grupp vu Meedercher sinn, si squirm a Witz, stänneg schwätzen, lafen hir Aen op an erof op d'Strooss, maachen se laachen.
  
  
  Et gi puer Entreprisen op Thompson Street, déi heiansdo séiss Buttek, zwangsleefeg donkel gréng mat engem verbléien, hallef geschnidden awning deckt engem newsagent; eng Delikatesse oder zwee mat grousse Salami an de Fënsteren hänken; hei an do eng Apdikt, bal ëmmer um Eck. Wéi och ëmmer, et ginn Begriefnes Haiser op Thompson - dräi vun hinnen. Dir gitt op een wann Dir e Frënd vum Ruggero sidd, an en aneren wann Dir Frënn mam Franzini sidd, op en Drëttel wann Dir keng Verbindunge mat enger Famill hutt oder wann Dir et maacht, awer net wëllt datt se et wëssen.
  
  
  Och op Thompson, tëscht Houston a Fréijoer, ginn et fënnef Restauranten, gutt italienesch Restauranten, mat ordentleche Broderien, eng Käerz op all Dësch, eng kleng Bar laanscht eng Mauer vum nächste Raum. Noperen drénken dacks a Baren, awer iessen ni um Dëscher. Si iessen doheem all Owend, all Molzecht. Allerdéngs sinn d'Restauranten iergendwéi all Owend gepackt, obwuel se ni annoncéiert ginn - si schéngen just Koppelen unzezéien, déi jidderee iergendwéi hiren eegene klenge italienesche Restaurant entdeckt hunn.
  
  
  Vun der Zäit wou ech Spring Street erreecht a lénks Richtung West Broadway, Ech war sou ënnerdaach an der Atmosphär vun der al italienesche Quartier, datt ech bal vergiess, datt meng Participatioun war näischt manner wéi agreabel. Déi grouss al italienesch Famillen, déi südlech vun der Houston Street wunnen, ausschléissen sech leider net vun der Mafia aus.
  
  
  Ech sinn um Franzini Olivenueleg genee 2 Auer de Mëtteg ukomm. Dem Louis säi Cousin Philomina huet e wäisse Pullover un, deen hir Këscht gewisen huet an e brong Suedenrock, deen nëmmen deelweis virun geknäppt huet, sou datt säi gutt geformte Been kloer ze gesinn ass wéi se sech bewegt. Et war vill méi wéi ech den Dag virdrun vun der konservativ gekleeter Philomina erwaart hunn, awer ech war net een deen iwwer e ganz attraktivt Meedchen a schwaache Kleeder beschwéiert huet.
  
  
  Si huet mech an de Popeye säi Büro gefouert mat engem héifleche Laachen an enger onperséinlecher Loft, déi si fir e Fënsterebotz oder eng Botzfra benotzt hätt.
  
  
  De Louis war schonn do, sprangen op an erof. Hien huet mam Popeye geschwat. Elo huet hien sech ëmgedréit, meng Hand an engem waarme Handschlag gedréckt, wéi wann hien mech zënter Méint net gesinn hätt, an huet seng aner Hand op meng Schëller geluecht. "Hallo Nick! Wéi geet et dir? Ech si frou dech ze gesinn!"
  
  
  E risegen ale Mann an engem Rollstull hannert engem schwaarzen Dësch huet mech ugesinn. Hien wénkt onwuel an huet seng Hand gewénkt. "Setz dech." Ech souz mech op engem riichtaus Réckemuerch Stull, souz sëtzt an gekräizt meng Been. De Louis huet deen aneren geholl, en ëmgedréint, an dunn sëtzt op deen, seng Äerm iwwer säi Réck gekräizt.
  
  
  De Popeye Franzini huet de Kapp liicht gerëselt, wéi wann de Louis e Rätsel wier dat hien ni léise kéint. Déck Fanger hunn d'Zigarekëscht op sengem Schreifdësch fonnt an hunn de Cellophan vun enger laanger schwaarzer Zigare ofgeschielt. Hien huet d'Zigar a säi Mond geluecht, en aus dem Briquet um Dësch gebrannt, an huet mech dunn duerch den Damp gekuckt.
  
  
  "Louis schéngt ze denken datt Dir verdammt gutt sidd."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Ech ka mech selwer handhaben. Ech war do."
  
  
  Hien huet mech fir eng Zäit gekuckt, de Produit bewäert. Dunn huet hien anscheinend eng Entscheedung getraff. "Okay, ok," huet hien gemëscht. Hien huet mat béide Säite vu sengem Rollstull gefillt wéi wann hien no eppes sicht, huet dunn de Kapp opgehuewen a gejaut:
  
  
  "Philomina! Philomina! Verdammt! Hutt Dir meng Portfolio?
  
  
  De Cousin Louis ass direkt opgetaucht, obwuel hir exquisite Gnod verhënnert huet datt hir Beweegunge séier ausgesinn. Si huet den zerschmierten alen groe Attaché virum Popeye geluecht an ass roueg erausgerutscht.
  
  
  "Hutt Dir dee Verdammt Larry gesinn?" - huet hien dem Louis gegrommelt, d'Klammern ofgeschaaft. "Hien ass de ganzen Dag fort."
  
  
  Louis verbreet seng Hänn, Handflächen no uewen. "Ech hunn hien zënter gëschter net gesinn, Monni Joe."
  
  
  "Ech och," huet den ale Mann geruff.
  
  
  Gott schützt! Dëst bedeit datt de Spelman net mam Franzini kommunizéiert hat ier hien komm ass fir mech z'erwächen. Ech kéint wahrscheinlech d'Effekter vum Heroin Merci soen fir dee Feeler.
  
  
  De Popeye Franzini huet aus dem Attaché sengem Fall d'Schaf vu Pabeieren geholl, déi éischt Säit e Moment studéiert an se dann op de Fall virun him geluecht. Seng Stëmm, seng ganz Manéier huet op eemol geännert an elo gouf hien e Geschäftsmann.
  
  
  "Éierlech gesot, Nick, Dir sidd net déi Persoun, déi ech fir dës Aarbecht géif wielen. Mir kennen dech net gutt genuch an ech hätt léiwer een deen an dëser Organisatioun geschafft huet. Wéi och ëmmer, de Louis ass hei a seet datt hien dech wëll, a wann hien denkt datt hien Iech vertraue kann, dat ass alles wat wichteg ass.
  
  
  "Ech bezweifelen et," huet säi Bléck ouni Ausdrock geruff.
  
  
  "Wéi Dir sot, Don Joseph."
  
  
  Hien huet geknackt. Natierlech, wat hien seet. "De Fakt ass," sot hien weider, "datt dës Organisatioun viru kuerzem e puer Schwieregkeete begéint huet. Eist Geschäft ass gestoppt, vill vun eise Leit hu Problemer mat de Polizisten, Ruggieros beweegen sech lénks a riets. An anere Wierder, iergendwéi schénge mir d'Kontroll iwwer d'Saache verluer ze hunn. Wann dëst an enger Geschäftsorganisatioun geschitt, rufft Dir en Effizienzspezialist un a maacht e puer Ännerungen. Gutt, ech betruechten eis als eng Geschäftsorganisatioun an ech wäert et just verbesseren.
  
  
  De Popeye Franzini huet e laange Drag vu senger Zigare geholl an dunn duerch den Damp op de Louis gewisen. "Hei ass meng Effizienz Expert."
  
  
  Ech hunn de Louis gekuckt, erënnere mech wéi séier mäi Bild vun him zu Beirut geännert huet. No baussen huet säi Verhalen alles anescht wéi Effizienz virgeschloen. Ech hunn ugefaang dëse Mann gär ze hunn. Wärend ech sécher war datt hie méi clever war wéi hien fir d'éischt erschéngt, hunn ech gezweiwelt datt hien ganz haart war.
  
  
  De Popeye ass weidergaang wéi wann ech meng Gedanken liesen. "Louis ass vill méi cool wéi déi meescht Leit mengen. Ech hunn hien esou opgewuess. Et war wéi wann hien mäin eegene Jong wier." Säi Gesiicht huet sech an e Laachen verdréit, a kuckt op säin Neveu, deen op hien zréck lächelt. "Recht, Louis?"
  
  
  "Okay, Monni Joe." Hien huet seng Waffen expressiv verbreet, säin donkelt Gesiicht strahlt.
  
  
  Dem Franzini seng Geschicht huet a mengem Kapp gespillt wéi ech mat engem Ouer dem Popeye seng anscheinend dacks widderholl Geschicht nogelauschtert hunn wéi de Louis opgewuess ass fir dee Mann ze sinn, deen hien opgewuess ass.
  
  
  ***
  
  
  Bis zum Zweete Weltkrich waren déi dräi Franzini Bridder eng Equipe. Dem Louis säi Papp, de Luigi, gouf während de Marinelandungen um Guadalcanal am August 1942 ëmbruecht; jonke Louis gouf vum Joseph geholl.
  
  
  Deemools huet de Joseph mat de Verschwörungen vun der MS gekämpft, obwuel hien nach ëmmer mat enger ongläicher Gang a fuere konnt. Hien huet och mat sengem ale Brudder Alfredo ze kämpfen; déi zwee Bridder sinn stänneg ausernee gaang, an nom Luigi sengem Doud sinn hir Streidereien zu engem brutale Krich fir d'Kontroll vun de Familljeinteressen eskaléiert.
  
  
  Wann de Sträit tëscht de Bridder weidergeet, wier d'ganz Famill Franzini als Zentrum vun der Mafiafraaft ënnergruewen. De Joseph wäert dat net geschéien. Am Februar 1953 huet hie mam Alfredo Fridde verhandelt. Um Dag vun der Versammlung huet hien säin Cadillac eleng geholl fir den Alfredo opzehuelen, an déi zwee Bridder sinn Osten aus dem Duerf gefuer.
  
  
  Et war déi leschte Kéier, datt een den Alfredo Franzini gesinn huet.
  
  
  De Joseph huet behaapt - a weider behaapt - datt nodeems se dem Alfredo säin Haus zu New Jersey besicht hunn, hie säi Brudder zréck an d'Stad gefuer huet, hien op der Sullivan Street hannerlooss, d'Plaz wou hien hien ofgeholl huet. Keen huet jeemools konnt anescht beweisen. Offiziell gouf den Alfredo Franzini op de Stroosse vun New York vun onbekannte Persounen entfouert. Inoffiziell wossten d'Autoritéiten besser.
  
  
  Nëmmen de Joseph Franzini konnt hir Verdacht bestätegen, an de Joseph Franzini huet sech ni vu senger Geschicht ofwäit.
  
  
  De Joseph huet e grousse Wonsch bewisen, sech op deem ze rächen, dee säi Brudder entfouert huet. Hien huet dem Alfredo seng Fra, d'Maria Rosa, a säin Heem geholl - "fir de Schutz," sot hien - zesumme mat hirer Duechter Filomina, déi deemools nëmmen dräi Joer al war. D'Maria Rosa ass zwee Joer méi spéit u Kriibs gestuerwen, awer de Joseph huet weider fir déi zwee Bridder hir Kanner këmmeren, wéi wa se seng eege wieren. Hien ass ni bestuet ginn.
  
  
  ***
  
  
  De Popeye Franzini huet weider geschwat, e markéierte Fleeschbierg, deen an engem Chrom Leinwandkäfeg mat gespäicherten Rieder encasséiert ass.
  
  
  "... Also hunn ech de Louis op d'Columbia University geschéckt an hien huet mat Éiere studéiert. Zanterhier bedreift hien de Franzini Olivenueleggeschäft, an et ass bal dat eenzegt wat mir hunn, wat d'Akommes bréngt, déi et soll. "
  
  
  "Wat hues du studéiert, Louis?" Ech war virwëtzeg.
  
  
  Hien huet schei gelaacht. "Business Administration. Dofir mengt de Monni Joe, ech kann e puer vun eise Operatiounen fixéieren.
  
  
  "Wat fir eng Operatioune schwätzen mir?" - Ech hunn den ale Mann gefrot.
  
  
  Hien huet mech ugekuckt.
  
  
  "Kuckt," sot ech. "Wann Dir wëllt datt ech mam Louis schaffen, muss ech wësse wat mir erakommen. Dir vergiess, ech sinn just heihinner komm.
  
  
  Hien huet geknackt. "Fin. Mir schwätzen elo vu Porno, Wäertpabeieren, Camionen, Automaten, Wäschmaschinnen, Liewensmëttelgeschäfter an Drogen.
  
  
  "Keng Prostituéiert ronderëm?"
  
  
  Hien huet d'Iddi mat Veruechtung entlooss. "Mir loossen et un déi schwaarz Pimps." Hien huet nodenklech ausgesinn. "Mir hunn natierlech aner Operatiounen, awer mir hu Problemer mat deenen, déi ech ernimmt hunn."
  
  
  Ech hunn op de Louis gedréint. "Hutt Dir dovunner Konklusiounen gezunn?"
  
  
  Hien huet gesucht an huet e bësse ongenéiert ausgesinn. "Fin ..."
  
  
  Popeye erkläert. "Louis war ni an enger vun den Operatiounen involvéiert. Ech hu schwéier geschafft et aus alles ausser Olivenueleg ze halen, an dat ass an der Rei.
  
  
  Ech hu probéiert net ze laachen. A Red Fez zu Beirut, nodeems ech meng Tromp mat engem Rouer Heroin erausgezunn hunn, Louis a Manéieren
  
  
  implizéiert datt hien do war, ee vu senge Monni seng Männer hannert all dem Franzini seng Racketen. Tatsächlech wousst hie bal näischt iwwer hir intern Aarbecht. An de Franzini wollt datt hie sech mat de "Operatiounen" beschäftegt? Meng Skepsis muss gewisen hunn.
  
  
  "Jo. Ech weess, "sot Popeye. "Dëst kléngt vläicht verréckt. Mä wéi et geet... muss eppes gemaach ginn. Ech mengen de Louis kann dat maachen andeems eis Geschäftspraktiken vereinfachen.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Et ass Äre Ballspill. Wou soll ech eran?
  
  
  "Louis ass meng Effizienz Expert. Ech wëll datt Dir - een Neien an der Organisatioun - mir hëlleft. All dës Kärelen schaffen fir mech a maachen wat ech soen. Mee heiansdo musse se méi direkt iwwerzeegen. Wann se net wëllen datt de Louis mat hiren Operatiounen mëscht well se mech wahrscheinlech iergendwou laanscht de Wee schrauwen - ech weess dat. Wann de Louis eleng geet, probéieren se him ze trickéieren. Wann Dir gitt, wäerte se wëssen, datt ech dech geschéckt hunn, sou datt se wëssen datt et direkt vu mir kënnt, an net eng Verdammt Saach doriwwer."
  
  
  Fir d'Aarbecht, déi ech fir de Monni Sam gemaach hunn, war dëst eng Himmelsgeschicht. "Fin. Elo, Dir ernimmt Porno, Wäertpabeieren, Camionen, Automaten, Wäschmëttelen an Drogen. Wat sinn "Camion"?
  
  
  Den ale Mann huet déi zwee Rieder vu sengem Rollstull mat rauen Hänn gegraff an ass e Fouss oder esou vum Dësch ewech gaang ier hien geäntwert huet. "Trucks" ass wat mir eis Camion Déifst Operatioun nennen vum Joe Polito. Dëst sinn haaptsächlech Klengegkeeten aus dem Kleedungsberäich, vun Zäit zu Zäit e bëssen Ausrüstung wéi Fernseher oder Uewen. Den aneren Dag hu mir dräihonnert Uewen aus Brooklyn ewechgeholl. Et huet sech schlecht erausgestallt. D'Polizisten, d'Feds, souguer Ruggiero, sinn all am Wee.
  
  
  "Ruggero?" Ech war iwwerrascht. Wann hien geduecht huet, hien hätt elo e Problem mam Ruggiero, waart bis hien déi Täsch mat Larry Spelman Kleeder kritt!
  
  
  Hien huet de Ruggiero mat enger Welle vu senger Hand befreit. "Näischt Extras. Den aneren Dag hunn e puer vun eise Jongen e Camion mat Kleeder opgeholl an dunn hunn e puer Ruggiero Jongen et vun eise Jongen geklaut.
  
  
  "Ech hu geduecht datt alles tëscht de Familljen zu New York ausgemaach wier."
  
  
  Hien huet säi massive Kapp geknackt. "Normalerweis. Dës Kéier sot de Ruggiero datt et e Feeler wier datt seng Jongen et eleng gemaach hunn.
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Gleefs du et?"
  
  
  Hien huet mech zréck gekuckt. Frivolitéit war net Deel vum Popeye Franzini säi Liewensstil. "Jo ech weess. Heiansdo musst Dir d'Jongen eleng lass loossen. Wann Dir probéiert se honnert Prozent ze kontrolléieren, hutt Dir vill intern Problemer.
  
  
  Ech konnt säi Punkt gesinn: "Wat iwwer aner Operatiounen?"
  
  
  "Zimlech d'selwecht. Näischt Extras. D'Saachen schéngen schlecht ze goen. Ech mengen et ass vläicht well mir iwwer d'Joren ze entspaant ginn an ze vill Zäit verbruecht hunn alles legal ze maachen. Mir haten méi Erfolleg wa mir schwéier gespillt hunn. Dëst ass wat ech wëll zréckkommen. Sech unnobar ginn! Gutt Geschäftsprozeduren, awer haart! "
  
  
  Hien huet eng Paus gemaach. "Iwwregens, Dir kënnt déi zwee benotzen, déi mat Iech komm sinn, wann Dir se braucht. Gitt hinnen einfach eng Woch oder zwou fir un d'Stad gewinnt ze ginn, dat ass alles.
  
  
  "Riets."
  
  
  "Dëst erënnert mech." Hien huet sech hallef a sengem Rollstull gedréint, sou datt hien op d'Dier gewise gouf. "Philomina!" hie geruff. "Philomina! Hu mir de Bericht vu Beirut nach kritt?
  
  
  Si koum direkt virun der Dier. "Nee," sot si roueg. "Näischt nach." Si ass erëm verschwonnen.
  
  
  "Verdammt!" hien explodéiert. "Dëse Bericht sollt gëschter sinn, an et ass nach net hei! Ech kann de Larry net fannen! Dat ganzt Verdammt Geschäft fält auserneen!
  
  
  "Hie weess nach net d'Halschent dovun", hunn ech geduecht.
  
  
  Et war bemierkenswäert, wéi hien vun enger Perséinlechkeet op déi aner wiessele konnt, vun engem kalen, selbstwichtegen Geschäftsmann mat suergfälteg strukturéierte Sätz zu engem jäizenden, irritéierten italieneschen Tyrann, reizbar wann d'Saachen net säi Wee gaange sinn an sullen wann se gemaach hunn.
  
  
  Elo huet hien d'Fauscht op d'Armrest vum Rollstull geschloen. "Verdammt! Dir musst dëst ausschaffen. Elo! An och de Larry fannen. Hien huet wahrscheinlech eng Hell vun enger Laascht Heroin iergendwou.
  
  
  De Louis ass opgestan an ass Richtung Dier gaang, awer ass opgehalen wéi hien gesinn huet datt ech sëtze bliwwen.
  
  
  Den ale Mann huet glänzend. "Fin?"
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. „Et deet mir ganz leed, Don Joseph. Mee ech kann net gratis schaffen. Ech brauch Sue virun."
  
  
  Hien huet geschnauft. "Suen! Schäiss! Bleift bei mir, Dir wäert vill Suen hunn." Hien huet mech e Moment däischter ugekuckt, dunn zréck an d'Dier. "Philomina!" hien huet gejaut. "Gëff dësem neie Guy e puer Suen. Gëff him eng grouss Zomm." Hien huet de Rollstull nees op mech gedréint. „Gitt elo d'Häll eraus! Ech hu Saachen ze maachen ".
  
  
  "Merci un." Ech erwächen.
  
  
  "An ech wëll dech haut op der Party gesinn."
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  Hien huet nach ëmmer gekuckt wéi mir de Büro verloossen, e risegen ale Mann am Rollstull, eng komesch Kombinatioun vun Hëlleflosegkeet a Kraaft.
  
  
  Ech sinn do wou säi Sekretär ass
  
  
  Ech hunn e puer Suen op mengem Schreifdësch gezielt.
  
  
  "Hei." Si huet mir e Wad Suen iwwerreecht.
  
  
  Ech hunn d'Rechnungen gekuckt. Dëst waren zwanzeger a fofzeger joer.
  
  
  "Merci, Philomina," sot ech héiflech. "Däi Monni bezilt ganz gutt, oder?"
  
  
  "Mäi Monni bezilt heiansdo zevill," sot si schaarf, ënnersträicht d'"iwwer".
  
  
  Si huet mat engem plötzleche Laachen laanscht mech op de Louis gekuckt. "Bis dech haut den Owend, Louis. Ech si ganz frou, datt Dir zréck sidd."
  
  
  "Natierlech, Phil," huet de Louis geäntwert.
  
  
  Mir sinn zesummen laanscht den Trottoir gaangen. "Wat ass falsch mat Ärem Cousin, Louis? Soll ech mäin Aftershave änneren oder wat?
  
  
  Hien huet gelaacht. "Oh, egal Philomina. Si mécht et super am Olivenueleggeschäft, awer wann se an ... äh ... aner Operatiounen erakënnt, geet hatt op hiert héich Päerd. Si wëll näischt domatter maachen, wierklech."
  
  
  "Wat der Däiwel heescht dat? Si ass al genuch fir ze wëssen datt hatt et net op béide Weeër kann hunn, richteg?
  
  
  Hien huet nervös gelaacht, d'Hänn déif an d'Taschen gedréckt wéi mir trëppelen. "Ma, fir Philomina ass et net genau béid. Et ass just, datt se all Kéier an dann engem puer Sue ginn muss oder eppes wéi se Iech just gemaach. Mir maachen allgemeng keng organisatoresch Aktivitéiten an dësem Büro. Ech mengen, mir hunn et nëmmen haut gemaach, well de Larry iergendwou verschwonnen ass an net do war fir de Monni Joe an de Kontenbüro ze huelen.
  
  
  "Konten Chamber?"
  
  
  „Am Fréijoer wäert alles eriwwer sinn. Et ass e grousst aalt Gebai wou mir eis Rekorder halen. Eng Zort Sëtz."
  
  
  Mir sinn e puer Minutten a Rou gaang. Dunn huet de Louis erëm geschwat. "Wou mengt Dir, kënne mir de Larry fannen?"
  
  
  "Froscht mech net. Verdammt, ech sinn just gëschter heihinner komm."
  
  
  "Jo. Ech hunn vergiess". Hien huet mech op d'Schëller geklappt. „Kuckt, firwat gitt Dir net zréck an den Hotel a gitt e bëssen aus. Bis haut den Owend am Restaurant... géint néng Auer."
  
  
  Dëst war wéi eng gutt Iddi fir mech. Ech hat sécher kee Wonsch fir de Spelman ze sichen. Ausserdeem wousst ech wou hien war. "Ganz", hunn ech mat echtem Begeeschterung geäntwert.
  
  
  Hien ass lëschteg fortgaang, geflüstert, mat den Hänn an de Taschen, a Richtung Subway, wéi ech geduecht hunn. Ech hunn en Taxi gefangen an sinn zréck op Chelsea.
  
  
  Zréck am Hotel hunn ech den Jack Gourley bei der News geruff. Et war komesch dem Bedreiwer mäi richtegen Numm um Telefon ze soen.
  
  
  "Nick Carter!" - Dem Jack seng lues Stëmm widderholl. "Wann d'Häll sidd Dir zréck an d'Stad komm?"
  
  
  "Virun enger Zäit," hunn ech mech behalen. "Lauschtert, Jack, ech wëll eng Faveur."
  
  
  "Natierlech. Wat kann ech fir Iech maachen?"
  
  
  "Ech froe mech ob Dir iergendwou eng Geschicht iwwer de vermësste Larry Spelman an d'Francinis kéint setzen, déi mengen datt d'Ruggieros eppes domat ze dinn hunn."
  
  
  De beschte Wee fir een heiansdo eppes ze denken ass him ze soen iwwer wat hie soll denken.
  
  
  De Jack huet um aneren Enn vun der Linn geflüstert. "Verwandelt dëst an eng Geschicht, Verdammt!" Ech maachen eng Geschicht draus! Awer ass et wouer, Nick? Vermësst hien wierklech?
  
  
  "Hien ass wierklech vermësst," sot ech.
  
  
  "Denken d'Franziskaner ...?"
  
  
  "Ech weess et net", hunn ech éierlech geäntwert. "Awer ech wënschen, datt se dat denken."
  
  
  Hie war e Moment roueg, an dunn: „Du weess, esou eppes kéint zu engem anere Bande-Krich an der Stad féieren. Dës zwou Famillen hu sech a leschter Zäit net sou gutt zesummegefaasst."
  
  
  "Ech weess."
  
  
  "Okay, Nick. Wann Dir sécher sidd datt de Spelman wierklech fehlt."
  
  
  "Hien ass fort. Wierklech".
  
  
  "Okay, Mann, du bass weider. Gëtt et nach eppes wat ech wësse muss?"
  
  
  "Nee, Jack. Mee ech schätzen et wierklech. Ech sinn e bësse beschäftegt elo; vläicht kënne mir zesummen iessen oder drénken ee vun dësen Owender wann ech fräi sinn.
  
  
  "Mat Freed," sot hien an huet opgehaang. Gitt den Jack Gourley fir eng Geschicht unzefänken an hie wëll sech net mat klengen Diskussiounen domm maachen.
  
  
  Ech hunn op d'Bett gestreckt an hunn eng Schlof gemaach.
  
  
  
  
  Kapitel 10
  
  
  
  
  
  
  Ech ukomm op Tony Garden fir Philomina Partei ronderëm néng Auer den Owend, a meng éischt Androck war, datt ech den FBI geruff hätt amplaz Jack Gourley. D'Plaz war sou voll mat italienesche Mafiosi, datt et ausgesäit wéi de Rallye 1937 mam Benito Mussolini
  
  
  Tony's ass typesch e klenge, rouege Bar-Restaurant deen eemol e Hangout fir Schrëftsteller war, awer elo e Mekka ass fir déi aktuell Ernte vu philosopheschen, cash-strapped Hillbilly Bohemians an Hippies. En Eisen gerappte Peephole an der Hannerdier huet uginn datt et e Restaurant a Bar war an den Deeg vum Verbuet.
  
  
  Et ass ëmmer däischter, mat schwaarze Maueren, déi an donkelbrong an däischter Luuchten ofgeschnidden sinn. Den Iesszëmmer ass zimmlech grouss, awer gefëllt mat rauhgeschniddenen Dëscher. Eemol laanscht d'Dëscher gesitt Dir e klenge Barraum mat Ielebou-Niveau counters an eng Rei vu Mantelhaken. Insgesamt ass et däischter, däischter a feelt un Dekor, awer et war zënter Joeren ee vun de populäerste Flecken.
  
  
  Meng éischt Iwwerraschung war d'Zuel vu Leit déi op dëser Plaz hänke bleiwen. All d'Dëscher ware geläscht ausser dräi laangen virum Kamäin, héichgepaakt mat enger onheemlecher Villfalt vun italienesche Nuddelen. Et war e Buffetfest mat engem Buffet an enger oppener Bar, jidderee mat engem Glas oder engem Teller an der Hand. An der Bar huet e klenge Grupp begeeschtert italienesch Lidder gespillt.
  
  
  Den Don Joseph Franzini a seng Éieregäscht waren déi eenzeg, déi souzen, hannert engem Koup laangstämmeg Rousen opgestallt, déi d'Spëtzt vun engem eenzegen laangen Dësch am Eck bedeckt hunn. Et war dem Philomina säi Gebuertsdagsparty, awer de Franzini huet Stolz gemaach - eng rieseg Mass vu Fleesch an engem elegante Tuxedo agespaart. D'Philomina Franzini souz op senger rietser Säit, an nieft hir war eng grouss, curvaceous Fra, déi ech net erkannt hunn. De Louis souz lénks vum Franzini, an nieft him war e kuerzen, portly Mann mat engem cherubesche Gesiicht a mëll, schnéiwäiss Hoer.
  
  
  Eng kleng Mass huet sech ëm den Dësch gezunn, d'Hand geschloen, respektéiert, den ale Mann dëst oder dat virgestallt. All Opmierksamkeet war op Franzini konzentréiert; seng Niess souz séiss an modest, mat engem gefruerene Laachen op hirem Gesiicht, seelen e Wuert gesot. Awer wéi ech méi no komm sinn, hunn ech Dosende vu klenge wäisse Enveloppe gesinn, déi tëscht de Rousen ofgestréckt sinn. Wärend ech nogekuckt hunn, goufen e puer méi op den Dësch geheit.
  
  
  Ech war iwwer dëst Phänomen verwonnert wéi de Louis mech um Rand vun der Masse gesinn huet. Hien ass direkt op d'Been gesprongen a koum eran.
  
  
  "Hallo Nick! Wéi geet et dir? Ech si frou dech ze gesinn!"
  
  
  "Moien Louis." Hien huet mech um Ielebou geholl a mech an d'Bar gefouert. „Loosst eis e Patt drénken. Ech fille mech klaustrofobesch nieft all dëse Leit ze sëtzen, déi mech zoumaachen.
  
  
  Ech hunn e Brandy a Soda bestallt. De Louis huet datselwecht gedronk wéi hien zu Beirut gedronk huet - roude Wäin.
  
  
  Mir hunn eis géint d'Réckmauer hänke gelooss fir ze vermeiden datt se getrëppelt ginn. "Eng Zort Partei, oder?" hien huet gelaacht. "Ech wetten, mir hunn honnert a fofzeg Leit hei, an op d'mannst honnert vun hinnen si scho gedronk."
  
  
  Hien hat Recht doriwwer. Ech sinn virsiichteg ronderëm déi grouss Figur am Tuxedo gaang, wéi hien laanscht eis gesprongen ass, Glas an der Hand an e Strang Hoer op der Stir. "Mariateresa," huet hien éischter plaintively genannt. "Huet iergendeen d'Mariateresa gesinn?"
  
  
  De Louis huet gelaacht an de Kapp gerëselt. "An e puer Stonnen sollt et wierklech super sinn."
  
  
  "Dëst gesäit definitiv anescht aus wéi ech mech erënneren," Ech hunn ëm de eemol vertraute Raum gekuckt, elo mat Toun gefëllt. Wéi ech et viru ville Joer wousst, war et eng Plaz fir roueg Béier an nach méi roueg Schachspiller.
  
  
  "Ech wousst net datt dëst eng vun Äre Plazen war," sot ech.
  
  
  De Louis huet natierlech gelaacht. "Dëst ass falsch. "Mir hunn ongeféier siwwenzéng Restauranten am ënneschten Westen Beräich, an eng aner Dosen oder esou sinn, loosse mer soen," Filialen ", mee Tony ass net ee vun hinnen."
  
  
  "Firwat dann dem Philomina seng Partei hei amplaz vun Ärer eegener hosten?"
  
  
  Hien huet mech op d'Schëller geklappt an erëm gelaacht. "Et ass einfach, Nick. Gesinn all dës Kärelen hei? E puer vun hinnen si gutt, gutt etabléiert Geschäftsmänner, Famill Frënn an dergläiche.
  
  
  Ech wénken an hie weider. "Op der anerer Säit ginn et och vill Leit hei, déi ... äh ... Mafiosoen genannt ginn. Ass et kloer?"
  
  
  Ech hunn erëm geknackt. Ech konnt him dëst net refuséieren. Dosende vu ruppeg Leit hu geschwat, gedronk, gesongen, gejaut oder einfach sullen an den Ecker stoungen. Si hunn ausgesinn wéi wann se vum Central Casting fir den neien Al Capone Film agestallt goufen. A beurteelen vun der bulging Jacken ech gemierkt, et waren méi Waffen op dëser Plaz wéi d'Russen géint d'Briten zu Balaclava versammele konnten.
  
  
  "Wat huet d'Partei domat ze dinn an net op enger vun Äre Plazen?"
  
  
  "Just. Mir wëllen net datt eng vun eise Plazen e schlechten Numm kritt. Dir wësst, wann d'Polizisten wollten, kéinten se den Owend d'Plaz iwwerfalen a vill vun deem ophuelen, wat se "ongewënschte Personnagen" nennen. Si géifen net." Natierlech ass näischt hir Schold a si mussen se schlussendlech lassloossen. Et wäert just Belästegung sinn, awer et wäert gutt Schlagzeilen an den Zeitungen maachen. Et ass schlecht fir d'Geschäft."
  
  
  E gedronk Roude Kapp mat Sommersprossen op der Nuesbréck war de Wee duerch e vollstännege Raum mat zwee schwaarz-gebroden Béiser op Seel. Si ass virum Louis gestoppt, huet seng Äerm ëm säin Hals geluecht an him déif Kuss gemaach.
  
  
  "Hey Louis, du bass e séissen ale Mann. Wien ass Äre schéine Frënd hei?" Si war séiss, och wann si ee vun deene fashionable Meedercher mam Kierper vun engem véierzéng Joer ale Jong war, a si war ganz bewosst vun hirer Sexualitéit. Si huet mech hongereg gekuckt. Zwee vun hire Komeroden hunn mech rosen ugekuckt, awer ech hunn hire Bléck zréckginn. Hir Ae soten, datt si egal ass wat de Rescht vun der Welt geduecht huet, awer meng sot gutt wann dat ass wat Dir wëllt.
  
  
  De Louis huet sech selwer virgestallt. Hiren Numm war Rusty Pollard a si huet als Enseignant an der St. Eng vun de Gorillaen mat hatt huet den Jack Batey genannt, déi aner gouf Rocco eppes genannt ... oder soss eppes.
  
  
  Batey huet e puer ruppeg Kommentaren iwwer onprofessionell Enseignanten, mee Rusty an ech haten ze vill Spaass opzemaachen fir all aner.
  
  
  Si war en ongewollten Flirt.
  
  
  "Wat mécht e grousse Guy wéi Dir hei mat all deene klenge squat Italiener?" - huet si gefrot, eng Hand op eng dënn erausstinn Oberschenkel geluecht, de Kapp zréck gehäit.
  
  
  Ech hunn hir mat gefaangen Angscht gekuckt. "Squat kleng Italiener? Maacht weider mat der gudder Aarbecht an Dir kritt muer Pizza."
  
  
  Si entlooss d'Geleeënheet mat enger flippant Welle vun hirer Hand. "Oh, si sinn harmlos."
  
  
  Ech hunn no Rusty gekuckt. "Wat mécht esou e schéint Meedchen hei mat all deene klenge squat Italiener?"
  
  
  Rusty huet gelaacht. "Du solls besser net den Här Franzini héieren, datt Dir Filomina wéi e squat klengen Italiener behandelt, oder Dir wäert op engem Pizzastéck ophalen."
  
  
  Ech hunn d'Schëller zéien, hir eng Zigarett ugebueden an se fir hir ugestouss. "Dir hutt meng Fro net geäntwert".
  
  
  Si huet op den Dësch gewisen, wou de Franzini a seng Niess souzen. "Vläicht sammelen ech enges Daags dës kleng wäiss Enveloppe selwer."
  
  
  Ech hunn gesinn, datt se elo ordentlech virun der Philomina geklappt goufen, an net ënnert de Rousenscheif verstreet. "Wat sinn se?" Ech gefrot. "Kaarte?"
  
  
  "Däin Numm ass Nick Canzoneri an Dir wësst net wat dat ass?" si gefrot.
  
  
  "Natierlech weess ech," sot ech entsat, "awer Dir sot mir, Miss éischter grouss Italienesch Pollard. Ech wëll just wëssen ob Dir wësst."
  
  
  Si huet gelaacht. "Spiller déi d'Leit spillen. Jiddereng vun dëse klengen Enveloppen enthält e Scheck vun engem vun den Här Franzini senge Mataarbechter. Och déi kleng Kärelen gegruewen wat se konnten. Dëst ass alles fir dem Philomina säi Gebuertsdag. Si huet wahrscheinlech siwen oder aacht dausend Dollar do. "
  
  
  "An Dir wëllt datselwecht?"
  
  
  "Vläicht enges Daags wäert ee vun dësen squat klengen Italiener mir eppes anescht wéi e Weekend zu Atlantik City ubidden, a wann hien et mécht, gräifen ech him. A wann ech et maachen, wäert ech um Dësch voller Rosen sëtzen. , kuckt duerch vill kleng wäiss Enveloppen."
  
  
  "Iwwer dee Weekend am Atlantik ..." hunn ech ugefaang ze soen, awer iwwer de Raum huet de Popeye Franzini mech ugesinn an huet seng Hand gewénkt an engem kommandante Geste, deen net ze zécken erlaabt.
  
  
  Ech hu mech hallef op Rusty gebéit. "Entschëllegt, Schatz. Caesar wénkt. Vläicht wäert ech Iech spéider ophalen."
  
  
  Hir Lëpsen hunn geplot. "Rat!" Awer et war nach ëmmer eng Erausfuerderung an hiren Aen.
  
  
  Ech hunn de Wee duerch déi voller Hal gedréckt an de Franzini a Philomina respektéiert.
  
  
  Säi Gesiicht war mat Wäin gefierft a seng Ried war déck. "Hutt eng gutt Zäit?"
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "Gutt gutt." Hien huet säin Aarm ëm dem Philomina seng Schëlleren geluecht. "Ech wëll, datt Dir mäi beliichte Meedchen heem bréngt." Hien huet hir Schëlleren gedréckt a si schéngt liicht ze schrumpelen, hir Aen erofgefall, net op ee vun eis kucken. "Si fillt sech net gutt, awer d'Party ass scho ugefaang. Also du hues hatt heem huelen, hmm?"
  
  
  Hien huet sech op Philomina gedréint. "Recht, Schatz?"
  
  
  Si huet mech ugekuckt. "Ech géif et appreciéieren, Här Canzoneri."
  
  
  Ech hu mech gebucht. "Sécherlech."
  
  
  "Merci." Si ass bescheiden opgestan. "Merci, Monni Joe. Et war erstaunlech, awer et mécht mech schwindeleg." Si huet sech no hannen hänke gelooss an huet déi al Mouk op d'Wang kuss. Ech wollt hatt beréieren.
  
  
  "Recht, richteg!" hien huet gebrëllt. Hien huet mech mat déif Aen gedréckt. "Passt op Iech selwer, mäi klengt Meedchen."
  
  
  Ech hunn geknackt. "Jo Monsieur." D'Philomina an ech sinn duerch d'Leit an d'Dier geplënnert. Si huet e puer gutt Nuechten hei an do gemumpelt, awer keen schéngt vill op hir opmierksam ze maachen, obwuel et anscheinend hir Partei war.
  
  
  Endlech hu mir d'Dier duerch an eraus op d'Bedford Street gepresst. Déi frësch Loft huet gutt geschmaacht. D'Philomina an ech hunn en déif Otem geholl a matenee gelaacht. Si huet e pure wäissen Off-the-Schoulder Owend Kleed un, ausser engem helle roude Sträif deen diagonal no vir leeft. Hir Handschuesch a Kaape passen de roude Sträif. Erstaunlech.
  
  
  Ech sinn respektvoll bliwwen. "Wëlls du fir d'éischt fir de Kaffi stoppen, Miss Franzini, oder wier et besser direkt heem ze goen?"
  
  
  "Doheem, wann ech glift." D'Miss Franzini war nees kal. Ech hunn meng Schëlleren gezunn a mir sinn fortgaang. Ech hunn et fäerdeg bruecht en Taxi op der Seventh Avenue an der Barrow Street ze kréien.
  
  
  Et war nëmmen zéng Minutte bis Philomina d'Appartement Gebai, London Terrace, a mir gefuer bis de Canopy markéiert der Entrée an regal Rou.
  
  
  Ech hunn den Taxi bezuelt an erausgeklommen, dunn gehollef Philomina. Si huet hir Hand zréckgezunn. "Dat wäert maachen," sot si kal. "Villmools Merci."
  
  
  Ech hunn den Ielebou e bëssen rau gegraff, hatt ëmgedréit an op d'Dier geriicht. „Et deet mir sou leed, Miss Franzini. Wann de Popeye Franzini mir seet, dech heem ze huelen, huelen ech dech ganz heem.
  
  
  Ech mengen hatt konnt et verstoen, awer hatt huet gefillt datt hatt net brauch ze äntweren. Mir hunn de Lift a kaler Rou eropgaang, während de Liftbedreiwer probéiert huet ze maachen, wéi wann mir net do wieren.
  
  
  Mir sinn op de siwwenzéngten Stack fortgaang an ech sinn hir bei hir Dier gefollegt, 17.
  
  
  Si huet de Schlëssel geholl a mech kal gekuckt.
  
  
  "Gutt Nuecht, Här Canzoneri."
  
  
  Ech hunn sanft gelaacht a fest de Schlëssel aus hiren Hänn geholl. "Entschëllegt, Miss Franzini. Nach net. Ech wëll Ären Telefon benotzen."
  
  
  "Dir kënnt deen an der Bar an der Strooss benotzen."
  
  
  Ech hunn erëm gelaacht wéi ech de Schlëssel an d'Schloss gesat hunn an d'Dier opgemaach hunn. "Ech wéilt léiwer Är benotzen." Et war wéineg si doriwwer maachen kéint. Ech war bal zweemol hir Gréisst.
  
  
  D'Philomina huet d'Luucht an der klenger Hal ageschalt, ass dunn an de propper aménagéierten Wunnzëmmer eragaang an huet eng vun deenen zwee Buedemlampen opgemaach, déi de bequeme Sofa flankéiert hunn. Ech souz um Rand vum Canapé, hunn den Telefon opgeholl an d'Nummer geruff.
  
  
  D'Philomina huet mir e dreckeg Bléck gemaach, d'Äerm gekräizt an sech op déi entgéintgesate Mauer geleet. Si wäert net emol hire Mantel ofhuelen, bis ech do erausgaange sinn.
  
  
  Et war schonn no Mëtternuecht, mee ech hunn den Telefon schellt gelooss. D'Telefonsnummer am AX Central Information Office ass 24 Stonnen den Dag op. Endlech huet eng weiblech Stëmm geäntwert. "Sechs-néng-oh-oh."
  
  
  "Merci," sot ech. "Kënnt Dir dësen Uruff mat menger Kredittkaartnummer bezuelen, wann ech glift? H-281-766-5502." Déi lescht véier Zuelen waren natierlech de Schlëssel, meng Seriennummer als AX Agent #1.
  
  
  "Jo, Här," sot d'Stëmm um aneren Enn vun der Linn.
  
  
  "Ech brauch e roude Fichier kontrolléieren,"Ech gesot. D'Philomina konnt natierlech alles héieren wat ech gesot hunn, awer si konnt net vill Bedeitung dovun verstoen. De Red File Check war e Scheck vun der FBI senger héich klasséierter Lëscht vu vertraulechen Agenten. De wäisse Fichier war fir d'CIA, de Bloe fir d'National Sécherheetsagentur, awer ech hu geduecht datt et de roude war deen ech brauch.
  
  
  "Jo, Här," sot d'Meedchen um Telefon.
  
  
  "New York," sot ech. "Philomina Franzini. F-r-a-n-c-i-n-i." Ech hunn op hatt gekuckt a liicht gelaacht. Si stoung mat den Hänn op den Hëfte, d'Fäischt op d'Hëfte gekrasch, d'Ae flénken.
  
  
  "Just e Moment, Här."
  
  
  Et war méi wéi ee Moment, mee ech gewaart Gedold an Philomina nogekuckt.
  
  
  D'Stëmm koum zréck. "Philomina Franzini, Här? F-r-a-n-c-i-n-i?"
  
  
  "Jo."
  
  
  "Dat ass bestätegen, Här. Roude Fichier. Status C-7. Véier Joer. Zwielefte Schouljoer. Franzini Olivenueleg Company. Verstinn Dir Status a Klass, Här?
  
  
  Si géif hinnen erklären, mee ech wosst okay. Philomina war en FBI Agent fir véier Joer. C-7 Status bedeit datt si eng vun deenen Dausende vun FBI Informanten war déi Fräiwëlleger sinn an ni Kontakt mat aneren Agenten hunn ausser déi eng Persoun déi zoustänneg ass fir si. Klass 12 gemengt si kéint ni gefrot ginn Aktioun ze huelen, a si huet keen Zougang zu all klengen Informatiounen iwwert de Bureau.
  
  
  Den Jack Gourley huet mir eemol gesot datt Dausende vun C-7 Agenten - Informanten e bessert Wuert wieren - fir legitim Firmen zu New York City schaffen, a regelméisseg monatlecht Berichter iwwer Geschäftstransaktiounen schreiwen. Fënnefnéngzeg Prozent hunn ni eppes vu Wäert fonnt, sot hien, awer déi verbleiwen fënnef Prozent hunn all d'Granzaarbecht vun der Iwwerpréiwung vun de Berichter derwäert gemaach.
  
  
  Ech hunn opgehaang an hunn op Philomina gedréint.
  
  
  "Ma, wat wësst Dir?" - Ech soot. "Sidd Dir net e séiss klengt Meedchen?"
  
  
  "Wat hutt Dir am Kapp?"
  
  
  "Spionéieren op mäin eegene Monni. Dëst ass just falsch, Philomina.
  
  
  Si gouf wäiss. Eng Hand ass op de Mond geflunn a si huet de Réck vum Knöchel gebass. "Wat hutt Dir am Kapp?"
  
  
  "Genau wat ech gesot hunn. Spioun op Äre Monni fir den FBI."
  
  
  "Dëst ass Wahnsinn! Ech verstinn net wat Dir seet!"
  
  
  Si huet Angscht ausgesinn an ech konnt hatt net blaméieren. Souwäit si wousst, war ech just en anere Mafioso, deen d'Famill Franzini begéint. Wat ech gesot hunn hätt hir ruinéiert. Et war kee Sënn hir ze folteren. Ech ugefaang hir ze soen, mee opgehalen.
  
  
  Si huet eng liicht Beweegung gemaach, wéi wann se e Knascht zréckhalen, hir Hänn hunn ënner dem brennege roude Kapp gefëmmt. Op eemol an hirer Hand war eng kleng, ellen Pistoul, e Saturday Night Model. Et war direkt op mech gezielt. De Faass huet grouss ausgesinn.
  
  
  Ech hu séier meng Hänn geklappt. "Hey, waart! Waart!"
  
  
  De Bléck vun erschreckt Panik, déi mech virun engem Moment leed gemaach huet, war fort. Et war e kale, bal béise Bléck an hire schwaarzen Aen, an hire mëllen, sensuelle Mond gouf an eng enk Linn gedréckt.
  
  
  Si huet mat enger ellener klenger Pistoul gewisen. "Setz dech!"
  
  
  "Elo waart ..."
  
  
  "Ech hu gesot, sëtzt."
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit fir op de Canapé ze sëtzen, liicht béien wéi déi meescht Leit maachen wann se ufänken op eppes sou déif wéi e Canapé ze sëtzen. Dunn, an enger Schwéngungsbewegung, hunn ech dat enk bloe Këssen gegraff, deen de Réck vum Canapé dekoréiert huet an et op hatt geheit, mat Kapp iwwer de Rand vum Canapé gedaucht.
  
  
  D'Waff huet a mengem Ouer gebrëllt an d'Kugel ass direkt iwwer mäi Kapp an d'Mauer geschloen.
  
  
  Um Buedem hunn ech mech séier gedréckt a sprangen do wou se sollt stoe bleiwen, mäi Kapp fléien no vir wéi e Bam an huet hatt an de Bauch geschloen.
  
  
  Awer si ass virsiichteg op der Säit gaang. Ech hunn d'Waff fir e Moment gesinn blénken an dann erofgoen. Eppes huet de Réck vu mengem Kapp getraff a mäi Kapp explodéiert an enger riseger Explosioun vu roude Péng a schwaarzer Leedung.
  
  
  Wéi ech ukomm sinn, louch ech um Réck um Stuffbuedem. D'Philomina Franzini souz op mengem Kierper. Ech war vague bewosst datt hire Rock héich iwwer hir Hëfte geklomm ass, awer nëmmen schweier. Ech war vill méi bewosst vun der Tatsaach, datt de Faass vun enger Pistoul a mengem Mond stoung. De kale Metal war fir mech schwéier a schmaachlos.
  
  
  Ech blénken de Film vun hinnen ze läschen.
  
  
  Trotz hirer onendlecher Positioun war dem Philomina seng Stëmm kal an effektiv.
  
  
  "Fin. Schwätzen. Ech wëll wëssen, wien Dir genannt hutt a firwat. Da ginn ech dech un den FBI iwwerginn. Ass et kloer? A wann ech muss, wäert ech dech ëmbréngen."
  
  
  Ech hunn hir düster gekuckt.
  
  
  "Schwätz!" si huet gekräizt. Si huet d'Waff just genuch zréckbeweegt fir datt se mech net verstoppt, awer d'Maulkuerf huet nach ëmmer meng Lippen beréiert. D'Philomina schénge léiwer Punkt-Biller ze schéissen.
  
  
  "Schwätz!" si gefrot.
  
  
  Ech hat net vill Wiel. Am 12. Schouljoer sollt si keng klasséiert Informatioun kréien. An ech war natierlech klasséiert. Op der anerer Säit, hatt hat déi verdammt Waff op mäi Gesiicht geriicht, a mam Charade duerchzegoen fir mech an den FBI ëmzewandelen war domm.
  
  
  Ech hunn geschwat.
  
  
  Et ass schwéier eescht ze sinn wann Dir op Ärem Réck läit mat engem gutt gepaakten a flamboyante Meedchen dat op Ärer Këscht sëtzt an dem Laf vun enger Pistoul op d'Lippen dréckt. Mee ech hu probéiert. Ech hu ganz schwéier probéiert.
  
  
  "Ok Schatz. Dir gewënnt, awer roueg."
  
  
  Si huet mech ugekuckt.
  
  
  Ech hu probéiert nach eng Kéier. "Kuckt, mir sinn op der selwechter Säit vun dësem Thema. Éierlech gesot! Wien mengt Dir, datt ech just genannt hunn? Ech hunn just den FBI geruff fir Iech z'iwwerpréiwen.
  
  
  "Wat huet Iech dëst gemaach?"
  
  
  "Wat Dir sot. De Wee wéi Dir alles hei haasst an ëmmer nach hei bleift. Et muss e Grond sinn."
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt, d'Lippen gedréckt. "Firwat hutt Dir den FBI geruff an net de Monni Joe?"
  
  
  "Wéi gesot, mir sinn op der selwechter Säit."
  
  
  D'Episod vum Samschdeg Night huet net gewiesselt, awer hir Gedanken musse geännert hunn. "Wat ass d'FBI Nummer?" - huet si geschnappt.
  
  
  Et war einfach. "Zwee-zwee-zwee, sechs-sechs-fënnef-véier."
  
  
  "Wat hunn se Iech gesot?"
  
  
  Ech hunn hir gesot, Klass a Status, alles. An ech hu weider geschwat, séier. Ech konnt hir déi geheim Detailer net soen, awer ech hunn hir iwwer Ron Brandenburg a Madeleine Leston am FBI Büro erzielt fir hir ze weisen datt ech et vertraut hunn. Ech hunn hir net gesot datt ech an AX war oder wat meng Missioun war, awer ech hunn hir genuch gesot datt si ugefaang huet d'Iddi ze kréien. Lues a lues huet de Mëndung vun der Pistoul ugefaang vu mengem Gesiicht ewech ze beweegen.
  
  
  Wéi ech fäerdeg war, huet si schmerzhaft gesäipt an d'Waff op de Buedem nieft mengem Kapp geluecht. Deckt hir Aen mat zwou Hänn, si huet ugefaang ze kräischen.
  
  
  "Einfach, Schatz. Méi einfach". Ech riicht eraus fir hir Schëlleren ze gräifen an huet hatt op mech gezunn fir meng Hand hannert hirem Kapp ze haken. Si huet sech net widderstoen an ech hunn hatt ëmgerullt sou datt mir niewentenee um Buedem waren, hire Kapp op mengem Aarm a mengem aneren Aarm ronderëm hatt.
  
  
  "Einfach, Philomina, einfach." Si huet nach ëmmer gekrasch, elo onkontrolléiert. Ech kéint bezuelen! hir ronn Broscht op meng Broscht. Ech hunn meng Fanger ënnert hirem Kinn geluecht an hiert Gesiicht vu menger Schëller ewech gezunn. Tréinen hunn hir Wangen erofgaang.
  
  
  E Mann huet nëmmen ee Wee fir eng Fra net ze kräischen. Ech Kuss hir sanft, berouegend, gedréckt hir no, an Kuss hir erëm.
  
  
  Lues a lues huet de Gejäiz ofgeholl, an hire Kierper gouf méi béis, entspaant. Déi emotional Lippe sinn erweicht ginn, dunn lues a lues, lues a lues, getrennt, dann nach méi. Hir Zong huet meng gesträift, dunn hunn hir Äerm ëm den Hals gezunn.
  
  
  Ech hunn hatt no bei mir gehal, gefillt datt hir ronn Broscht géint mech dréckt. Ech Kuss sanft hir naass Wimperen an zitt just genuch ewech ze schwätzen.
  
  
  "Einfach, Schatz, einfach. Rou," hunn ech gemëscht.
  
  
  E Zidderen ass duerch hire Kierper gerannt, a si huet mäi Mond op hir gezunn, an elo huet hir Zong an e séier, lieweg Uergel verwandelt, déif penetréiert, hir Lippen géint meng gedréckt.
  
  
  Meng riets Hand, dréckt hatt op mech, huet den Zipper um Réck vun hirem off-the-shoulder Kleed fonnt, an ech hunn et virsiichteg ewech gezunn, gefillt datt d'Kleed auserneen ënner meng Fanger falen, bis se de klenge vun hirem Réck erreecht hunn, beréieren de delikat elastesche Band vun hirem Hosen.
  
  
  Ech hunn meng Hand ënnert hir Hosen gerutscht an se sanft iwwer hir Hënner gerannt, sou datt de Réck vu menger Hand se erof gezunn huet. Hir Hëfte sinn liicht opgehuewen sou datt se de Buedem net beréiert hunn an no engem Moment hunn ech meng Hosen erofgeholl an se ewech gehäit. Mat enger Beweegung vu menge Fanger hunn ech hir BH ofgeschnidden a wéi ech fortgaang sinn fir Plaz ze hunn fir se ze läschen, hunn ech dem Philomina seng Fanger mat menger Hosen gefillt.
  
  
  An engem Moment, Philomina an T. waren plakeg, an hirem Gesiicht war a meng Schëller begruewe. Ech hunn hatt an d'Schlofkummer gedroen, mech zefridden mam Gefill vun hire plakege Broscht op menger Këscht,
  
  
  dunn huet hien hir zougehalen, pulséiert vu Wonsch.
  
  
  Dunn huet d'Philomina ugefaang ze beweegen, lues am Ufank, sanft, beréiert mech, streikt mech, hir naass a waarme Mond beréiert mech. Meng Muskelen hunn sech gespannt, si ruffen, geziddert vun Ongedold.
  
  
  Si ass elo méi séier geplënnert, d'Intensitéit ersat duerch Subtilitéit, d'Flam verbrennt den Damp. An enger mächteger kramphafter Beweegung sinn ech iwwer hatt geklomm, si an d'Bett gepecht, eran gefuer, gerammt, zerbrach, verschlësselt an verschlësselt.
  
  
  Si huet sech no uewen gedréint, an Ekstase gekrasch, hir Hänn hunn meng Hënner gedréckt an mech op hatt dréckt. "Mäi Gott!" huet si geruff. "O mäi Gott!" Hir Been sinn enk ëm meng Taille gewéckelt wéi si géint mäi Gewiicht opgestan ass, an ech hunn mech op meng Knéien opgehuewen fir hatt z'empfänken, méi déif, méi exquisite rutschen, dunn ugefaang wild ze pumpen, frantesch, a schlussendlech an enger grousser Iwwerschwemmung vu Freed explodéiert.
  
  
  
  
  Kapitel 11
  
  
  
  
  
  
  Spéider, nach ëmmer um Buedem leien, huet si mech fest ugepaakt. "Loosst mech net, Nick. Loosst mech w.e.g. net. Ech sinn sou eleng a sou Angscht."
  
  
  Si war eng laang Zäit einsam an Angscht. Si huet mir doriwwer gesot wéi mir un engem Dësch bei der Fënster souzen, de gesträifte Sonnenopgang am Osten nogekuckt hunn an Tassen schwaarze Kaffi drénken.
  
  
  Jorelaang, opgewues an der Francini Famill op Sullivan Street als klengt Meedchen, si hat keng Ahnung, datt Popeye Francini iergendeen anere wéi hir léif a gnädeg "Monni Joe" war. Vun der Zäit, wou si néng Joer al war, huet hie vill Freed gemaach, hatt him Sonndes a sengem Rollstull op de Washington Square Park ze drécken, wou hien d'Kaweechelcher gär huet.
  
  
  Ech sippte meng Taass Kaffi an erënnere mech un ee vun de virwëtzegste Mystère vum Liewen. Firwat kann net all Fra, déi aussergewéinlech gutt am Bett ass, eng uerdentlech Taass Kaffi maachen? E Frënd vu mir huet gesot datt Dir eng ze sexy Fra duerch déi prominent Venen um Réck vun hirem Aarm erziele kënnt. Awer meng Erfahrung ass datt Dir hinnen duerch déi ekel Qualitéit vun hirem Kaffi soen.
  
  
  Dem Philomina säi Kaffi huet no Zikorie geschmaacht. Ech sinn opgestan an ass op hir Säit vum Dësch gaang. Ech hänke mech no a kuss hatt mëll op d'Lippen. Meng Hand rutscht ënnert dem bloe Mantel, deen si elo unhat, an huet sanft hir bloe Broscht gestreet.
  
  
  Si huet sech e Moment op hirem Stull zréckgezunn, hir Aen zou, hir laang Wimpere mëll géint d'Wang gedréckt. "Mmmmmmm!" Dunn huet si mech sanft ewechgedréckt. "Sëtzt Iech a maacht Äre Kaffi fäerdeg."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Wann s du wëlls".
  
  
  Si huet gelaacht. "Net wierklech, awer loosst eis de Kaffi souwisou fäerdeg maachen."
  
  
  Ech hunn hir e spottende Bléck vum verworfene männleche Chauvinismus ginn an hunn mech erëm gesat. De Kaffi huet nach ëmmer no Zikorie geschmaacht.
  
  
  Ech gefrot. - "Wéini hutt Dir erausfonnt?"
  
  
  "Du mengs de Monni Joe?"
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  Si huet de Kapp beduecht. "Ech mengen, ech war ongeféier dräizéng oder sou. Et war eng grouss Geschicht am New York Times Magazine iwwer de Monni Joe. Mir hunn d'Times net gelies. Keen op Sullivan Street liesen. Mir hunn all d'Daily News gelies, awer een huet et zerräissen. an huet et mir gepost." Si huet gelaacht. "Am Ufank konnt ech et net gleewen.
  
  
  "Ech war schrecklech opgeregt fir eng laang Zäit, obwuel ech alles net verstanen hunn." Si ass roueg gefall, hire Mond huet sech zougedréckt. "Ech weess souguer wien et mir geschéckt huet. Op d'mannst dat ass wat ech mengen."
  
  
  Ech hunn geschnauft. D'Leit droen normalerweis net Teenager Griewer an Erwuessenen. "WHO?" Ech gefrot.
  
  
  Si huet gekrasch. "Rusty Pollard."
  
  
  "Dat dënn rout-Hoer Meedchen am grénge Kleed op der Party?"
  
  
  "Dëst ass deen." Si huet gezappt an huet hiren Toun e bësse méi mëll. "De Rusty an ech sinn zesummen duerch de Lycée gaangen. Mir haassen ëmmer all aner. Ech mengen mir haassen et nach. Och wa mir elo e bëssen ausgewuess sinn."
  
  
  "Firwat hutt Dir ëmmer gehaasst?"
  
  
  D'Philomina huet d'Schëller gezunn. "Räich Italiener, aarm Iresch, wunnen niewendrun. Op wat waart Dir?"
  
  
  "Wat ass geschitt nodeems Dir d'Geschicht gelies hutt?" Ech gefrot.
  
  
  "Ech hunn et am Ufank net gegleeft, awer op eng Manéier sollt ech hunn. Ech mengen, schliisslech war et an der Times. An ech haassen et! Ech haassen et just! Ech hunn mäi Monni Joe gär, an ech hat mech sou leed fir hien a sengem Rollstull an alles, an dunn konnt ech op eemol net ausstoen datt hien mech beréiert oder mat mir war.
  
  
  Ech war iwwerrascht. "Awer du hues weider mat him liewen."
  
  
  Si huet gekrasch. „Ech sinn bei him bliwwen well ech missen. Wat géif en dräizéng Joer ale Meedchen maachen? Fortlafen? An all Kéier wann ech och déi geringsten Ongehorsamkeet gewisen hunn, huet hien mech geschloen. Onbewosst huet si sech op d'Wang reift. E laang vergiesse Plooschter blouf an hirer Erënnerung. "Also Dir léiert séier."
  
  
  "Ass dat wat Iech gemaach huet an den FBI ze goen?"
  
  
  Si huet sech eng aner Taass batter Kaffi gegoss. "Natierlech net," sot si, no engem Moment nodenken.
  
  
  "Ech haassen all dës schrecklech Saachen iwwer Mord, Déif an Täuschung, awer ech hunn geléiert datt ech domat liewen.
  
  
  Ech hu missen. Ech hu just décidéiert datt wann ech uechtzéng war, ech géif fortlafen, an de Friddenskorps bäitrieden, eppes maachen.
  
  
  "Denken déi meescht Fraen an der Famill sou?"
  
  
  "Nee. Déi meescht vun hinnen denken ni doriwwer. Si loossen sech net driwwer nodenken. Si goufen geléiert dëst net ze maachen wann se kleng Meedercher waren. Dëst ass déi al Sizilianesch Manéier: wat Männer maachen, betrëfft Fraen net. "
  
  
  "Awer Dir waart anescht?"
  
  
  Si huet grujeleg geknackt. "Ech war net faszinéiert dovun. Ech hunn et widderspréchlech fonnt, awer ech konnt net dovun ewech bleiwen. Ech liesen alles wat ech an der Bibliothéik fanne konnt iwwer d'Mafia, d'Organisatioun, alles.
  
  
  "Duerfir sinn ech bliwwen a firwat ech an den FBI gaang sinn. Famill Verbindungen. Mäin Papp. De Monni Joe huet mäi Papp ëmbruecht! Wousst Dir iwwer dëst? Hien huet eigentlech säin eegene Brudder ëmbruecht! Mäin Papp".
  
  
  "Wësst Dir dat sécher?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. "Net wierklech, awer soubal ech iwwer Saachen gelies hunn, déi geschitt sinn wéi ech dräi Joer al war - ech mengen, ech war deemools am Lycée - Ech wousst just datt et wouer wier. Dëst ass wat de Monni Joe maache géif, ech weess et just. ago, Ech sécher meng Mamm geduecht dat och. Si ass nëmme mam Monni Joe geplënnert well hien hatt gezwongen huet.
  
  
  Ech sinn erëm opgestan a geplënnert sou datt ech hire Kapp géint de Bauch drécke konnt. "Du bass e richtegt Meedchen," sot ech mëll. "Komm mir ginn zréck an d'Bett."
  
  
  Si huet opgekuckt a lächelt, hir Ae glänzend. "Okay," huet si geflüstert. Dunn huet si et fäerdeg bruecht ze giggelen. "Ech sollt an e puer Stonnen am Büro sinn."
  
  
  "Ech wäert keng Zäit verschwenden", hunn ech versprach.
  
  
  Ouni d'Ae vu mir ze huelen, huet si sech opgestan an de Gürtel opgeléist, sou datt de bloe Mantel op ass. Ech hunn hatt op mech gedréckt, meng Hänn ënner dem oppene Mantel a gedréckt géint hire Kierper, lues a lues geschloen, entdecken. Ech hunn eng Broscht opgehuewen an hunn d'geknäppte Nippel kuss, dann déi aner.
  
  
  Si huet gekrasch an huet béid Hänn virun meng Hosen geschloen, mech gewalteg awer sanft gegraff. Ech hunn an Ekstase geschüchtert, a bannent Momenter ware mir um Buedem, writhing mat Leidenschaft.
  
  
  Hir Léift war sou gutt wéi de Kaffi schlecht war.
  
  
  Nodeems d'Philomina dee Moien op d'Aarbecht fortgaang ass, hunn ech e puer Stonne geluewt, geduscht, gekleet, an dunn zwee Block erof op d'Twenty-Drëtt Street an d'Chelsea gaang. Et war eng Notiz a menger Bréifkëscht: "Rufft den Här Franzini un."
  
  
  Et war och e virsiichteg Bléck an d'Aen vun de Beamten. Et ginn haut net vill Fransousen zu New York.
  
  
  Ech hunn dem Beamten Merci gesot a sinn op mäin Zëmmer gaang, d'Nummer am Buch gekuckt an ugekuckt.
  
  
  Philomina geäntwert. "Franzini Olivenueleg"
  
  
  "Hallo."
  
  
  "Oh, Nick," si otemt an den Telefon.
  
  
  "Wat ass geschitt, léif?"
  
  
  "Oh ... oh, Här Canzoneri." Hir Stëmm gouf op eemol entscheedend. Et muss een an de Büro komm sinn. "Jo," huet si weider. "Här Franzini géif Iech gären haut um 2 Auer de Mëtteg gesinn."
  
  
  "Ma," sot ech, "op d'mannst gëtt et mir eng Chance dech ze gesinn."
  
  
  "Jo, Här," sot si schaarf.
  
  
  "Dir wësst datt ech verréckt iwwer dech sinn"
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "Wëlls du den Owend mat mir iessen?"
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "...An dann huelen ech dech heem an d'Bett."
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "... A maacht Iech Léift."
  
  
  "Jo Monsieur. Merci Här." Si huet opgehaang.
  
  
  Ech hunn de ganze Wee zum Lift gelaacht. Ech laachen op de Beamten, deen schéngt him nervös ze maachen. Hien huet mir e Mafiafamillen-Chef "gemaach", an d'Iddi huet him net gepasst.
  
  
  Ech hunn den Eck op Angry Squire fir Brunch ofgeronnt nodeems ech eng Kopie vun der News am Kiosk um Eck vun der Seventh Avenue opgeholl hunn.
  
  
  GESCHWEN EN NEI GANGEKRIEG AN DER MAFIA MURDER MYSTERY
  
  
  De mysteriéise Verschwannen vum Larry Spelman, e renomméierte Stellvertrieder vum Mob Boss Joseph "Popeye" Franzini, kéint den Ufank vun engem neie Bande Krich sinn, laut der Police Capt Hobby Miller.
  
  
  De Miller, dee verantwortlech ass fir d'Special Organized Crime Unit vum Departement, sot an engem Interview haut datt de Spelman, dem Franzini säi reegelméissege Begleeder a Bodyguard, zënter dem Ufank vun der Woch aus sengen üblechen Haunts vermësst ass.
  
  
  De Kapitän Miller, laut der Geschicht, sot datt Rumeuren an der Ënnerwelt zirkuléieren datt de Spelman entweder ëmbruecht gouf a säi Kierper zerstéiert gouf, oder entfouert a fir Léisegeld vun enger Famill gefouert gouf vum Gaetano Ruggiero.
  
  
  Jack Gourley huet eng wonnerbar Aarbecht.
  
  
  Ech hunn mäi Brunch gemittlech fäerdeg gemaach, an de gudde Erënnerungen un d'Philomina an de Gedanken, datt alles wierklech gutt geet, sou onheemlech wéi et ausgesäit wéi ech ugefaang hunn.
  
  
  Ech sinn um Büro vun der Franzini Olive Oil Company genee zwou Auer de Mëtteg ukomm. De Manitti an de Loklo ware virun mir, hu sech onwuel an de modernen Still gefillt. Ech hunn de Philomina gelaacht wéi si eis dem Popeye säi Büro gewisen huet. Si huet geblosst awer huet mäi Bléck vermeit.
  
  
  De Popeye huet haut e bësse méi al a méi déck ausgesinn. D'Party d'Nuecht virdrun huet seng Maut geholl. Oder vläicht war et den Effekt vun der Geschicht vum Gourley. Um Franzini sengem Schreif stoung eng Kopie vun der Zeitung.
  
  
  De Louis huet sech géint d'Mauer am wäitsten Enn vum Raum geleet an huet nervös ausgesinn wéi eis dräi sech virum Monni sengem Schreifdësch néiergelooss hunn.
  
  
  De Popeye huet eis ugestrach, den Haass a senger Séil huet an sengen Aen gekacht.
  
  
  Hien ass opgeregt iwwer de Spelman, hunn ech glécklech geduecht, awer ech war falsch.
  
  
  "Du, Locallo!" - hien huet gebrach.
  
  
  "Jo Monsieur." De Mafioso huet Angscht ausgesinn.
  
  
  "Wien vun iech war déi lescht Persoun déi dës Chinesesch Fra Su Lao Lin zu Beirut gesinn huet?"
  
  
  Loklo huet seng Hänn hëlleflos verbreet. "Weess net. D'Manitty an ech sinn zesummen fortgaang.
  
  
  "Ech mengen de Canzoneri war hei," sot de Louis a weist a meng Richtung. "Ech hunn et do verlooss wéi ech den Harold an d'Spidol geholl hunn." Hien huet mir dee Look "Ech muss d'Wourecht soen".
  
  
  "Wars du lescht do?" - Popeye huet geklappt.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Ech wees net. Ech hunn e puer Minutten mat hatt geschwat nodeems de Louis fort ass, dunn huet si mech un deen Harkins Guy geschéckt.
  
  
  "Wësst Dir ob hatt iergendeen erwaart nodeems Dir fortgaang sidd?"
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt.
  
  
  Seng Aen hu sech nodenklech op mech verréngert. "Hmmm! Dir musst och déi lescht Persoun gewiescht sinn, déi den Harkins gesinn huet.
  
  
  Hie war ze no fir Komfort ze kommen, obwuel ech net wierklech gefillt hunn wéi ech elo a vill Ierger wier. "Nee," sot ech onschëlleg, "do war deen aneren Typ. Komm direkt ier ech fortgaange sinn. Mee waart! Ech hunn e plötzlech erënnert Bléck. "Ech mengen et war dee selwechte Typ deen ech an der Hotellobby vun der Miss Lin gesinn hunn wéi se fortgaang ass." Ech hunn d'Fanger op d'Stir gedréckt. "Jo, selwecht Guy."
  
  
  De Popeye huet sech opgeriicht an huet seng Fauscht op den Dësch geschloen. "Wéi een Typ?"
  
  
  "Verdammt, ech weess net ob ech mech erënnere wäert. Mol kucken... Harkins huet mech virgestallt. Fuggy, mengen ech, oder sou eppes... Fujiero... Ech erënnere mech net genau."
  
  
  "Ruggero?" Hien huet éierlech Wierder op mech geheit.
  
  
  Ech hunn d'Fanger geschloen. "Jo. Dat ass alles. Ruggiero."
  
  
  "Verdammt! Wat war säin Numm?"
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Gott, ech weess et net. Bill, vläicht, oder Joe, oder eppes wéi dat.
  
  
  "An Dir sot, Dir hutt hien am Hotel gesinn?"
  
  
  Ech verbreet meng Waffen, Handflächen erop. "Jo. Hie war an der Aganksberäich op de Lift gewaart wéi ech erauskoum. Ech erënnere mech elo, ech erkannt hien méi spéit wéi hien dem Harkins säin Haus erakoum.
  
  
  "Wéi huet hien ausgesinn?"
  
  
  "Dir wësst, eng Zort Moyenne. Hie war däischter Hoer...“ Ech hu gefaange Konzentratioun geprägt, nodenklech gefrunkt. Ech hätt et och gutt gemaach wärend ech do war. "Ech denken ongeféier fënnef Fouss zéng, wéi donkel Haut. Oh jo, ech erënnere mech. Hien huet en donkelbloe Kostüm un."
  
  
  De Popeye huet de Kapp gerëselt. "Hie kléngt net vertraut, awer et gi sou vill verdammt Ruggieros dobaussen datt et schwéier ass ze soen." Hien huet d'Fauscht erëm op den Dësch geschloen, dunn de Rollstull gedréint sou datt hien direkt op de Louis kuckt. - Huet dës chinesesch Fra Iech eppes iwwer Ruggiero gesot?
  
  
  De Louis huet de Kapp gerëselt. "Nee, Här, kee Wuert." Hien huet gezéckt. "Wat ass falsch, Monni Joe?"
  
  
  De Popeye huet hien a Roserei gekuckt. „Si goufen opgeblosen! Dat ass geschitt! E puer Jong vun engem Bitch ass dohinner gaang direkt nodeems Dir fortgaang ass an déi verdammt Plaz opgeblosen huet. Verdammt! Bomm! De Vinny huet just vu Beirut geruff. Hie seet, et ass schonn an allen Zeitungen. do."
  
  
  "Wat iwwer Su Lao Lin?"
  
  
  "Doud wéi e verdammt Doornail," seet de Vinnie.
  
  
  De Louis war elo grad esou opgeregt wéi säi Monni, huet seng Hänn op d'Hëfte geluecht an de Kapp no vir gestach. Ech froe mech ob hien och mat hatt gehandelt huet.
  
  
  "War een aneren verletzt?"
  
  
  De Popeye huet de Kapp gerëselt wéi enttäuscht. "Nee. Ausser dee verdammt Charlie Harkins deen erschoss gouf.
  
  
  "Ass hien och dout?"
  
  
  Popeye wénkt. "Jo."
  
  
  De Louis huet gefroot. "Denkt Dir, datt de Ruggiero dat gemaach huet?" "Gudde Jong, Louis," Ech hunn roueg applaudéiert.
  
  
  "Natierlech, ech mengen, d'Ruggieros hunn et gemaach," huet de Popeye geruff. "Wat d'Häll denkt Dir? Canzoneri gesäit hei de Ruggiero am Hotel vun der Dame, trëfft hien dann am Harkins sengem Haus. Da ginn et zwee Läichen. Mengt Dir net datt et eng Verbindung ass? Denkt Dir datt dëst just en Zoufall ass?
  
  
  "Nee, nee, Monni Joe," huet de Louis berouegt. "Ausser ech weess net firwat d'Ruggieros se duercherneen hunn. Mir hunn souguer e puer Kärelen duerch Beirut fir si bruecht. Et ass kee Sënn dran ausser si sinn just eraus fir eis ze kréien.
  
  
  "Verdammt! Wat der Däiwel denkt Dir? De Popeye huet eng Zeitung vum Dësch geholl an huet se gewénkt: "Hutt Dir dee Moien déi verdammt Zeitung gelies?"
  
  
  De Louis huet d'Schëller gezunn. "Ech weess et net, Monni Joe. De Larry ass scho verschwonnen wéi hien héich ass. Dës Geschicht kéint just Blödsinn sinn. Dir wësst wéi dem Miller säin Hobby ass. Dëse Gurley Guy kann him soen wat hie wëll. "
  
  
  Mee den ale Mann konnt net erniddert ginn. Hien huet de Pabeier erëm gewénkt. "Wat iwwer Beirut, Smart Alec? Wat iwwer hien?"
  
  
  Louis wénkt, probéiert et erauszefannen. "Jo ech weess. Zwee zesummen ass ze vill. Ech mengen, si wäerten eis fixéieren, awer verdammt, just virun e puer Wochen schéngt alles gutt ze goen.
  
  
  "Verdammt!" Den ale Mann huet seng Handfläch mat der Fauscht geschloen
  
  
  seng aner Hand. "Dat kléngt mir net gutt!"
  
  
  De Louis huet de Kapp gerëselt. "Ech weess, ech weess, Monni Joe. Awer e Stroossekrich mécht elo kee Sënn. Mir hu genuch Problemer."
  
  
  „Mir mussen eppes maachen! Ech wäert dës Zort vu Knascht vu jidderengem net huelen", huet de Popeye geruff.
  
  
  "Okay, ok," sot de Louis. "Also wat wëllt Dir mir maachen?"
  
  
  Dem ale Mann hunn d'Aen zougemaach, an hien ass en hallwe Wend vum Dësch fortgaang. „Kill mech, verdammt! Vläicht op d'mannst e bëssen. Ech wëll kee Ruggiero. Nach net. Ech well net. "Ech wëll just datt se wëssen datt mir net ëmgoen." Den Haass an den Ae vum Popeye huet sech elo zu Opreegung gedréit. Den ale Mann huet Blutt geroch. Seng déck Hand huet de Bogen vum Rollstull ugegraff. "Gitt weider, verdammt!" - huet hien geruff. "Beweegt!"
  
  
  
  
  Kapitel 12
  
  
  
  
  
  
  De Louis an ech souzen gehumpelt iwwer Cappuccinoen am Decima Kaffisréischterei op West Broadway.
  
  
  D'Mauere ware Schockelabrong an de verschleeften Linoleumbuedem, vläicht gréng viru ville Joeren, war eng dreckeg schwaarz. Eng Dose riseg Biller a vergëlltene Kaderen hunn un de Maueren hänken, hir Canvasen duerch Mécken a Fett kaum ze gesinn. Eng midd Sammlung vu Pâtisserie gouf an engem dreckeg Glas Vitrine gewisen - Napoleone, Baba al Rum, Mille Fogli, Cannoli, Pasticiotti. Déi eenzeg Beweis vu Propretéit war déi herrlech Espressomaschinn um aneren Enn vum Comptoir. Et blénkt hell, ganz sëlwer a schwaarz, poléiert zu engem Glanz. En Adler huet drop gerappt, trotzdem seng Flilleke verbreet, a regéiert a Gosser Herrlechkeet.
  
  
  De Louis huet e bësse krank ausgesinn.
  
  
  Ech hunn de Kaffi gerührt. "Wat ass geschitt, Louis? Hangover? Oder hutt Dir nach ni iergendeen verschwend?"
  
  
  Hien huet grujeleg geknackt. "Nee ... gutt, nee. Du weess…"
  
  
  Ech wosst ok. Op eemol war et net sou propper fir dem Monni Joe säi klenge Neveu Louis. Säi Liewen war hie berühmt fir d'Mafia mat all senger Opreegung, Romantik, Geld a Geheimnis ze spillen. Mä hie selwer war ni involvéiert. Fir de Louis war d'Liewen eng gutt Privatschoul, e gudde Fachhéichschoul, eng gutt einfach Aarbecht, e legitimen Olivenueleggeschäft ze bedreiwen, gutt Zäite mat berühmte Gangsteren ze reiwen, awer vun hinnen onbeschiedegt.
  
  
  Ech erënnere mech erëm datt souguer säin Numm reng war. "Louis," hunn ech gefrot, "firwat sidd Dir Lazaro genannt? War Äre Papp net Franzini?
  
  
  Louis wénkt, lächelt traureg. "Jo. Luigi Franzini. Lazaro ass menger Mamm säi Jongfranumm. De Monni Joe huet et fir mech geännert wéi ech bei him geplënnert sinn. Ech mengen hie wollt mech aus all Ierger halen. de Puppelchen gëtt Al Capone Jr genannt."
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Jo. Ech mengen du hues Recht. Ech gefrot. "Also wat wäert Dir elo maachen?"
  
  
  Hien huet seng Hänn hëlleflos verbreet. "Ech wees net. Keen huet tatsächlech eppes gemaach. Ech mengen, Verdammt, gitt einfach eraus an ëmbréngt en Typ, well hien zu Ruggiero gehéiert ..."
  
  
  "Dëst sinn d'Fakten vum Liewen, Jong," Ech geduecht. Ech hunn seng Schëller gedréckt. "Dir wäert eppes erausfannen, Louis," sot ech berouegend.
  
  
  Mir verloossen Decima an de Louis huet e Moment ronderëm d'Strooss gekuckt, wéi wann e probéiert eng Entscheedung ze treffen. "Kuckt, Nick," sot hien mat engem plötzleche Grinsen, "firwat weisen ech Iech net d'Accounts Chamber?"
  
  
  "Konten Chamber?"
  
  
  "Jo. Dëst ass cool. Een vun enger Aart, ech wetten. Hien huet mech um Ielebou geholl a mech duerch e puer Dieren op d'Strooss gefouert. "Et ass richteg hei, Four Fifteen West Broadway."
  
  
  Et huet net vill ausgesinn. Eng aner vun deene groussen alen Loften déi Dir an der SoHo Regioun vun der Stad New York gesitt. Iwwer der breet Ramp war eng grouss blo Dier, déi ech ugeholl hunn, wier e Gidderlift. Zu sengem Recht war eng regulär Dier mat Wunn-Stil Fënsteren, mat engem Standard Formatioun vun Appartement Gebai Mailboxen.
  
  
  De Louis huet mech duerch d'Dier gefouert. Am Foyer huet hien e Knäppchen gedréckt.
  
  
  Eng delegéiert Stëmm huet geäntwert. "Jo? Wien ass et?"
  
  
  "Louis Lazaro a mäi Frënd."
  
  
  "Och, moien Louis. Loosst eis goen ". De Buzzer kléngt, laang a kierzlech, an de Louis huet déi opgehuewe Dier opgemaach. Vun hei waren et fënnef géi Flich vu schmuele Trapen. No der Zäit wou mir d'Spëtzt erreecht hunn, hat ech Problemer mat Otem an de Louis war praktesch an engem Zesummebroch, seng Atmung kënnt a kuerze Gaspen a Schweess aus sengem Gesiicht.
  
  
  E frëndleche Mann huet eis am Gank vum fënneften Stack begéint an de Louis huet mech agefouert. "Dëst ass den Nick Canzoneri, Chicky. Chicky Wright, Nick. De Chicky bedreift dem Monni Joe säi Comptabilitéitsbüro. Ech hu geduecht, Dir géift dat gär gesinn."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Sécherlech."
  
  
  De Chicky war e klenge Gnom-fërmege Mann mat Strécke vu groe Hoer, déi iwwer säi kale Kapp fléien a buuschtege groe Wenkbrauwen aus sengem humoristesche Gesiicht sprëtzen. Hien huet en donkelbloen Seidhemd un, eng schwaarz-wäiss gekackte Weste a groe Flanellhosen un. Seng hell rout Béi a rout garters op seng Ärmelen huet him eng Parodie vun engem Päerd Racing gambler. Hien huet breet gelaacht a stoung op der Säit fir eis duerch eng grouss, onmarkéiert blo Dier ze féieren.
  
  
  De Louis stoung hannert him, liicht op.
  
  
  "Komm eran," sot hien breed. "Dëst ass ee vun de beschten Büroen zu New York."
  
  
  Et war esou. Ech wousst net wat ech vun enger Loft op de fënneften Stack erwaarden, deen de Geriichtshaff genannt gëtt, awer dat ass definitiv net wat ech fonnt hunn. De Chiki huet eis Schrëtt fir Schrëtt geholl an déi ganz Operatioun erkläert.
  
  
  "Wat mir gemaach hunn," sot hien mat offensichtlech Stolz, "ass eis bookmaking an Zuelen Operatiounen computeriséiert."
  
  
  Déi ganz Loft ass an e modernen, hell poléierte Geschäftsbüro ëmgewandelt ginn. Viraus huet eng rieseg Computerbank gehumpelt a geklickt, bemannt vu seriösen ausgesinnende jonke Männer a ordentleche Geschäftskostüm, Computerdaten mat vollstänneger Fäegkeet veraarbecht. Schéin Sekretären hunn intensiv laanscht ordentlech arrangéiert Reie vu Schreifdësch geschafft, hir elektresch Schreifmaschinne konkurréiere mateneen. All d'Equipement vun all administrativ Gebai war hei gespäichert.
  
  
  Chiki huet seng Hand breet gewénkt. "Dëst ass wou all Zuel Spillwette ënner Houston Street an all Päerd Spillwette veraarbecht ginn. All Rennresultater ginn direkt per Telefon vun Arlington op Chicago Ost geliwwert. All Geldwette ginn hei geréckelt, all Rekorder ginn gehal, all Bezuelungen ginn vun hei gemaach.
  
  
  Ech wénken, beandrockt. "Elektronesch Datenveraarbechtung kënnt op de Büro vum Bookmaker. Ganz flott!"
  
  
  Chicky huet gelaacht. "Ganz effektiv. Mir veraarbecht hei ongeféier aachtdausend Dollar pro Dag. Mir gleewen datt mir dëst wéi e Geschäft musse bedreiwen. D'Deeg vum klenge Guy am Séissegkeetsbuttek mat engem Notizblock an der Récktasche sinn eriwwer.
  
  
  "Wéi Afloss Offside Spillwette Dir?" New York OTB Büroen uechter d'Stad goufen am Ufank vum Wieler guttgeheescht net nëmmen als eng Méiglechkeet Suen fir d'Stad ze maachen an als Kamoudheet fir gamblers, awer och als Mëttel vun engem fueren bookmakers aus der Ënnerwelt.
  
  
  De Chiki huet erëm gelaacht. Hien huet ausgesinn wéi e gléckleche Mann. "Et huet eis guer net schueden, obwuel ech mech eemol besuergt hat wéi et ugefaang huet. Leit gär mat enger aler etabléierter Firma ze këmmeren, ech mengen, a si sinn eng Zort vu Verdacht op d'Regierung wetten Operatiounen.
  
  
  "An natierlech hu mir vill Zuelen, an d'Regierung beschäftegt sech net mat Zuelen."
  
  
  "Op d'mannst nach net," huet de Louis interagéiert. "Awer wéi d'Saache lafen, wäerte se wahrscheinlech geschwënn sinn." Hien huet mech op d'Schëller geklappt. "Wat mengs du, Nick? Zimlech cool, richteg? "De Monni Joe kann ausgesinn an handelen wéi den ale Moustachio Pete, awer et muss dee leschte Gadget am Geschäft sinn."
  
  
  Dem Louis säin Ausbroch gouf nëmme vu senger Naivitéit iwwerschratt. D'Comptables Chamber war e Schrëtt no vir an der Organisatioun vun der krimineller Welt, awer wäit vum leschte Wuert. Ech kéint dem Louis e Mob-Course Kommunikatiounszentrum an engem Indianapolis Hotel weisen, deen den New York Telefon wéi e PBX-Switchboard ausgesäit. D'Resultater vun all de Spillerinne Spiller am Land - Racing, Baseball, Basketball, Fussball, etc.
  
  
  Trotzdem war d'Comptabilitéit Chamber eng interessant Innovatioun: zentraliséiert, organiséiert, efficace. Net schlecht. "Super," sot ech. "Erstaunlech!" Ech hunn meng Ouerschnouer gezunn. "Ech denken, Dir schafft och hei um Camion, oder?"
  
  
  De Louis huet gefroot. “Nee, mee... Ech weess et net, vläicht ass et keng schlecht Iddi. Dir mengt wéi en zentrale Kommandopost?
  
  
  "Riets."
  
  
  De Chicky huet e bëssen opgeregt. "Ma, mir hunn net wierklech vill Plaz, Louis, fir net ze soen wéi schwéier et ass, een ze fannen deen dës Deeg vertrauen."
  
  
  Ech hu misse laachen. Hie war bis den Hals am Ënnerweltgeschäft, huet awer wéi all Bürosmanager an all legitimen Geschäft gehandelt ... besuergt datt hie méi Aarbecht ze maachen hätt, oder seng Aarbechtsweise muss änneren. Et sinn net nëmmen éierlech Leit, déi géint d'Verännerung widderstoen.
  
  
  "Nick ass nei an der Stad," erkläert de Louis, "an ech hu geduecht, ech géif him eis Demo-Operatioun weisen. Jiddefalls, de Monni Joe wäert den Nick hunn an ech maachen all Operatiounen eng vun dësen Deeg, just fir ze kucken ob mir kënnen. e bëssen ophalen. "
  
  
  "Jo." Chiki huet zweifelhaft ausgesinn.
  
  
  "Mir wäerte meeschtens iwwer d'Sécherheet besuergt sinn," sot ech.
  
  
  Chicky gestrahlt. "Oh gutt. Ech brauch Hëllef do."
  
  
  Ech gefrot. - "Hutt Dir Problemer?"
  
  
  Hien huet gesucht. "Jo. Méi wéi ech wëll. Kommt op mäi Büro an ech soen Iech doriwwer."
  
  
  Mir sinn all an e wonnerschéin paneléierte Büro am Eck vun enger grousser Loft gaang. Et war en ordentlechen Teppech um Buedem, an d'Stahl-Fichierschränke hunn d'ganz Mauer beliicht. Direkt hannert dem Chica sengem Schreifdësch stoung en décke Safe an engem schwaarze Bild. Um Dësch waren Fotoe vun enger attraktiver gro-Hoer Fra an eng hallef Dose Kanner vun verschiddenen Alter.
  
  
  "Sëtzt Iech, Kärelen." De Chicky huet op e Paar Still mat riichter Réck gewisen an huet sech am Schwenkstull um Dësch gesat. "Ech hunn e Problem, vläicht kënnt Dir mir hëllefen."
  
  
  De Louis huet säi Stull opgezunn
  
  
  Ech hunn him zouversiichtlech gelaacht. Fir de Moment hat hien vergiess datt de Popeye him e puer zimlech kloer Instruktioune ginn huet. De Monni Joe wollt een ëmbruecht ginn.
  
  
  "Wat ass geschitt, Chicky?" - huet de Louis gefrot.
  
  
  De Chicky huet sech zréckgezunn an huet eng Zigarett gebrannt. "Et ass erëm Lemon-Drop Droppo," sot hien. "Op d'mannst mengen ech et ass hien. Hien huet eise Leefer nees ofgerappt. Oder op d'mannst een."
  
  
  "Verdammt et, Cheeky," huet de Louis interagéiert. "Een ass ëmmer Leefer beklaut. Wat ass de groussen Deal?
  
  
  "Den Haapt Saach ass datt dëst e groussen Deal gëtt! Déi lescht Woch goufe mir véierzéng Mol getraff, an dës Woch ware mir fënnef Mol getraff. Ech kann et net leeschten."
  
  
  De Louis huet sech op mech gedréint. "Mir denken normalerweis datt mir dräi bis véier Mol d'Woch e Leefer huelen fir dat wat hien huet, awer dëst ass vill méi wéi soss."
  
  
  Ech gefrot. - "Kënnt Dir se net schützen?"
  
  
  De Chicky huet de Kapp gerëselt. "Mir hunn honnert a véierzeg-siwen Kärelen déi all Dag Cash heihinner bréngen aus ganz niddereg Manhattan. Mir kënnen se net all schützen." Hien huet gelaacht. „Tatsächlech ass et mir och egal, wann e puer vun hinnen heiansdo beklaut ginn, wat anerer méi virsiichteg mécht. Awer dat ass eng Häll vu vill!"
  
  
  "Wat iwwer dës Zitroun drop drop?"
  
  
  Louis huet gelaacht. "Hien ass scho laang hei, Nick. Ee vun Ruggiero d'Grupp, awer heiansdo geet hien op seng eege. Hie selwer war emol e Leefer fir Gaetano Ruggiero, an et schéngt, datt all Kéier wann hie kuerz ass, e Leefer wielt. Si sinn zimlech einfach ze fannen, Dir wësst. "
  
  
  "Jo." Leefer sinn um Enn vun der krimineller Leeder. Si huelen d'Suen a Couponen a schécken se un d'Politikbank an dat ass et. Et si meeschtens hallef verréckt al Winos, déi ze wäit an der Root vun der Aarmut am Alter sinn, fir soss eppes ze maachen, oder kleng Kanner, déi séier Sue verdéngen. Et ginn Dausende vun hinnen zu New York, grujeleg Ameen, déi op de verworfene Kaddo vu Krimineller ernähren.
  
  
  "Denkt Dir datt dës Lemon Drop Charakter lassgoen wäert eis hëllefen?"
  
  
  De Chiki huet erëm gelaacht. "Et wäert net schueden. Och wann et net hien ass, kann et iergendeen Angscht maachen.
  
  
  Ech wénken a kucken op de Louis. "Kéint souguer zwee Viller mat engem Steen ëmbréngen, Louis."
  
  
  Dës Realitéit war net einfach fir de Louis Lazaro. Hien huet sauer ausgesinn. "Jo," sot hien.
  
  
  "Firwat nennen se et Lemon Drop?" Ech gefrot.
  
  
  Louis geäntwert. "Hien ass obsesséiert mat Zitroun Drëpsen, ësst se déi ganzen Zäit. Ech mengen säin richtegen Numm ass Greggorio, awer mat engem Numm wéi Droppo an eng Täsch Zitroun Drëpsen an der Tasche déi ganzen Zäit ... Ech hätt et haassen him just ze schloen fir dat huet e puer Leefer ofgerappt, ech mengen, Verdammt, ech sinn mat dësem Typ an d'Schoul gaang. Hien ass net sou schlecht, just verréckt.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. Gesäit aus wéi wann ech vill vun dësem während der Aufgab gemaach hunn. "Et hänkt vun Iech of. Et war just eng Iddi."
  
  
  De Louis huet onglécklech ausgesinn. "Jo. Mir wäerten doriwwer nodenken."
  
  
  "Wat ass dat, zwee Villercher mat engem Steen?" - gefrot Chiki.
  
  
  "Et ass egal," sot de Louis.
  
  
  "Jo Monsieur." De Chicky war sech nach gutt bewosst datt de Louis dem Popeye Franzini säin Neveu war.
  
  
  Eng schweier Paus koum duerno. Ech hunn meng Hand op déi glänzend Dateischränke gewénkt, all Stack blockéiert vun enger menacéiert ausgesinn Eisen Staang, déi vum Buedem erop duerch all Tiranghandtak leeft an un d'Spëtzt vun der Datei geschrauft ass. "Wat hutt Dir do, Famill Bijouen?"
  
  
  De Chicky huet seng Zigarett erausgehäit a gelaacht, zefridde mam Changement vun der Atmosphär. "Dëst sinn eis Dateien," sot hien. "Alles vun A bis Z opzehuelen."
  
  
  "Alles?" Ech hu probéiert ze beandrocken. "Dir mengt déi ganz wetten Operatioun?"
  
  
  "Ech mengen déi ganz Organisatioun," sot hien. "All."
  
  
  Ech hunn ëmgekuckt. "Wéi gutt ass Är Sécherheet?"
  
  
  "Fin. Gutt. Et stéiert mech net. Mir sinn hei um fënneften Stack. Déi aner véier Stäck sinn eidel ausser e puer Appartementer déi mir an Noutfäll benotzen. All Nuecht stelle mir Stolpaarten op all Stack op. Si passen direkt an d'Mauer a sinn do fixéiert. An da ginn et Hënn," huet hien houfreg bäigefüügt.
  
  
  "Hënn?"
  
  
  "Jo. Op all Stack hu mir zwee Schutzhënn, Dobermans. Mir befreien se all Nuecht, zwee op all Stack. Ech mengen, Mann, keen geet op déi Trap mat dësen Hënn. Si sinn éierlech Jongen vun Bitches! Och ouni si wäert keen duerch dës Paart briechen ouni d'Big Julie an de Raymond ze alarméieren.
  
  
  "Wien sinn se?"
  
  
  "Zwee vu menge Wiechter. Si liewen hei all Nuecht. Wann jidderee verléisst an dës Paart gespaart huet, kann keen eran.
  
  
  "Ech hunn et gär," sot ech. "Wann Big Julie a Raymond sech selwer këmmeren."
  
  
  Chicky huet gelaacht. „Maach der keng Suergen, Mann. Big Julie ass den härteste Guy dës Säit vum Zirkus, an de Raymond war ee vun de beschten Gunnersergeanten a Korea. Hie weess wat eng Waff ass."
  
  
  "Gutt genuch fir mech." Ech sinn op d'Been opgestan an de Louis huet datselwecht gemaach. "Merci villmols, Chicky," sot ech. "Ech mengen, mir wäerten dech gesinn."
  
  
  "Dat ass richteg," sot hien. Mir hunn d'Hand gerëselt an de Louis an ech sinn d'Trap erofgaang. Ech halen meng Aen ofgekillt, Ech konnt Stolpaarten an d'Maueren vun all Landung gesinn. Et war e flotten haarden Setup, awer ech hat eng Iddi wéi et iwwerwonne ka ginn.
  
  
  
  
  Kapitel 13
  
  
  
  
  
  
  Dinner war lecker, e klengen Dësch am Réck vun Minetta op enger Nuecht wou bal keen do war - Liicht antipasto, gutt oso buco, déif frittéiert Zucchini Läischte an Espresso. D'Philomina war an där léiwer, stralende Stëmmung, déi e bëssen Opreegung an d'Liewen bréngt.
  
  
  Wann ech hir gutt Nuecht virun hirer Dier Kuss, alles huet Siciliano d'petulant Roserei verwandelt. Si huet de Fouss gestampt, huet mech virgeworf mat sechs anere Meedercher an d'Bett ze goen, an Tréinen ausgebrach, a schlussendlech d'Äerm ëm den Hals geheit an mech mat Kuss gestëmmt.
  
  
  "Nick ... wann ech glift, Nick. Net fir laang."
  
  
  Ech hu fest fräi gezunn. Ech wousst, datt wann ech eragoen, ech fir eng laang Zäit do wier. Ech hat Saachen déi Nuecht ze maachen. Ech hunn hir haart op den Tipp vun der Nues Kuss, si gedréint sou datt si op hir Dier gekuckt huet an hatt schaarf op de Réck geschloen. "Weider. Loosst einfach d'Dier ophalen an ech gesinn dech wann ech fäerdeg sinn mat de Saachen, déi ech muss këmmeren."
  
  
  Säi Laachen war verzeiend, an erëm frou sot si: "Verspriechen?"
  
  
  "Verspriechen". Ech sinn zréck an d'Hal gaang ier meng Entschlossenheet geschwächt ass.
  
  
  Déi éischt Saach, déi ech gemaach hunn, wéi ech a mengem Zëmmer zu Chelsea ukomm sinn, war de Louis ruffen. "Moien, dëst ass den Nick. Lauschtert, wéi wier et mat mir haut den Owend ze treffen? Jo, ech weess et ass spéit, awer et ass wichteg. Riets! Oh, ëm Mëtternuecht. A bréngt Loklo an Manitta. Dem Tony, mengen ech. Et ass sou gutt wéi et gëtt. Gutt? Okay ... oh, a Louie, kritt d'Adress vun der Lemon Drop Droppo ier Dir kommt, ok? "
  
  
  Ech hunn opgehaang ier hien op déi lescht Ufro reagéiere konnt. Ech sinn dunn erofgaang an ëm den Eck op Angry Squire. Ech hunn e Béier vum Sally bestallt, déi schéin englesch Bardame, an hunn dunn Washington um Telefon geruff, deen um Enn vun der Bar un der Mauer hänkt. Dëst war eng Routine Virsiichtsmoossnam am Fall wou den Telefon a mengem Hotelzëmmer ofgelauschtert gouf.
  
  
  Ech hunn d'AXE Emergency Supply geruff an, nodeems ech mech richteg identifizéiert hunn, en 17B Entfernungskit bestallt, déi selwecht Nuecht vu Greyhound un mech geschéckt. Ech kann et moies op der Port Authority Busstatioun op Aacht Avenue huelen.
  
  
  Set 17B ass ganz ordentlech, ganz stéierend. Sechs Sprengkappen, sechs Timer-Sicherungen, déi gesat kënne ginn fir d'Kappen zu all Intervall vun enger Minutt bis fofzéng Stonnen ze brennen, sechs Stéck Primerschnouer fir manner usprochsvoll Aarbechten, a genuch Plastik fir d'Kroun vum Kapp vun der Fräiheetsstatue ze blosen .
  
  
  Et war schwéier mech ze verstoen iwwer de Kaméidi erstallt vun engem ganz gudden awer ganz haart Jazz Combo ongeféier sechs Féiss vu mir ewech, awer ech hunn endlech mäi Message iwwerholl an opgehang.
  
  
  Um eelef-drësseg hunn ech d'Angry Squire verlooss an si siwenten Avenue erofgaang, Pläng gemaach fir de Lemon-Drop Droppo. Um Eck vum Christopher a Seventh hunn ech riets op Christopher laanscht all déi nei homosexuell Baren gedréint, dunn erëm lénks op d'Bedford Street an e Block an en halleft méi spéit op Tony's.
  
  
  Et war eng ganz aner Szen wéi d'Nuecht virdrun op der Philomina Party. Et war elo erëm roueg a gemittlech, zréck an seng üblech Dungeon-ähnlech Atmosphär, déi däischter orange Luuchten op den donkelbraune Maueren hunn kaum genuch Liicht fir d'Waarden ze bidden fir tëscht den Dëscher ze plënneren, déi op hir üblech Plazen am Haaptraum zréckkoum. .
  
  
  Amplaz vun enger Horde vun Tuxedo gekleete italienesche Mafiosien an hir Fraen a laange Kleeder, war d'Plaz elo dënn bewunnt mat enger hallef Dosen laang-Hoer jonke Kärelen a blo Jeans an Denim Jacketten an eng gläich Zuel vu kuerz-Hoer jonk Meedercher. déi selwecht Manéier verkleed. Mä d'Gespréich war net vill anescht wéi den Owend virdrun. Wärend d'Gespréich vun der Partei haaptsächlech op Sex, Fussball a Päerd konzentréiert ass, hunn d'Leit vun haut haaptsächlech iwwer Sex, Fussballspiller a Philosophie geschwat.
  
  
  De Louis souz eleng um Dësch, géint d'Mauer lénks vun der Entrée, süchteg iwwer e Glas Wäin. Hien huet net ze glécklech ausgesinn.
  
  
  Ech hunn mech bei him gesat, e Brandy a Soda bestallt an him op d'Schëller geklappt. "Komm, Louis, ameséiert Iech. Et ass net esou schlecht!"
  
  
  Hien huet probéiert ze grinsen, awer et huet net geklappt.
  
  
  "Louis, Dir wëllt dat wierklech net maachen, oder?"
  
  
  "Wat kann een maachen?"
  
  
  Wien huet hien de Geck gemaach? "Passt op Droppo."
  
  
  Hien huet de Kapp pathetesch gerëselt, net meng Ae begéint. „Nee, ech mengen, et ass just ... oh, Verdammt! Nee!" Hien sot mat méi Kraaft, frou, datt et am oppen war. "Nee! Ech wëll dat net maachen. Ech mengen net, ech kann dat maachen. Ech just ... Verdammt, Ech sinn opgewuess mat dësem Typ, Nick!
  
  
  "Fin! Schéin! Ech mengen ech hunn eng Iddi, déi sech ëm den Lemon Drop Puppelchen këmmert, Äre Monni Joe glécklech mécht an dech aus der Gefor halen. Wéi gefällt Dir dëse Package?
  
  
  Et war e Glimmer vun Hoffnung a sengen Aen a säi adorable Laachen huet ugefaang iwwer säi Gesiicht ze verbreeden. "Éierlech gesot? Hey Nick, dat wier super!
  
  
  "Fin. Dir hutt mir eng Faveur zu Beirut gemaach andeems Dir mech heihinner bruecht hutt. Elo maachen ech Iech een, richteg?
  
  
  Hien huet geknackt.
  
  
  "Fin. Als éischt hunn ech dat haut a menger Këscht zu Chelsea kritt. Ech hunn him eng Notiz ginn, déi ech selwer geschriwwen hunn.
  
  
  Canzoneri: Dir wäert Spelman fannen
  
  
  Am Sall 636 vum Chalfont Plaza Hotel.
  
  
  Hien ass blo an dout.
  
  
  De Louis huet him vertraulech ugesinn. "Verdammt! Wat ass dat? Mengt Dir dat stëmmt?
  
  
  "Et ass wahrscheinlech wouer, okay. Wann et net wier, wier et kee Sënn et mir ze schécken.
  
  
  "Nee, wahrscheinlech net. Awer firwat d'Häll hunn se him geschéckt? Dir sidd just ukomm!"
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Trägt d'Häll aus mir. De Beamten huet just gesot datt e puer Guy komm ass an hie verlooss huet. Vläicht wien et geduecht huet, ech war just nëtzlech a wäert Iech et iwwerhaapt weiderginn."
  
  
  De Louis huet verwonnert ausgesinn, wéi hie sollt sinn. "Ech verstinn nach ëmmer net." Hien huet eng Minutt geduecht. "Nolauschtert, Nick. Denkt Dir datt et Ruggiero war?
  
  
  Atta Puppelchen Louis! Ech duecht. "Jo," sot ech. "Dat ass wat ech mengen".
  
  
  Hien huet gefroot. „Also, wat huet dat mam hei den Owend ze dinn? A mat Lemon-Drop Droppo?
  
  
  "Just eng Iddi. Sidd de Loklo an de Manitti mat dir?
  
  
  "Jo. Si sinn am Auto."
  
  
  "Fin. Dat wäerte mir maachen." Ech hunn him meng Iddi erkläert an hie war frou.
  
  
  "Super, Nick! Super!"
  
  
  Dem Horatio säin 88 war nëmmen e puer Block ewech, ongeféier e Block vum Hudson. Ech hunn dem Loklo an dem Manitty erklärt wéi mir opgaange sinn. "Erënneren. Mir wëllen datt hien lieweg ass. Et ass an der Rei wann et e bësse beschiedegt ass, awer ech wëll keng Kierper. Ass et kloer?"
  
  
  Hannert dem Rad huet de Loklo d'Schëller gezunn. "Dat kléngt fir mech verréckt."
  
  
  De Louis huet him liicht op de Réck vum Kapp geschloen fir him ze wëssen wien zoustänneg war. "Keen huet dech gefrot. Maacht just wéi den Nick seet."
  
  
  Horatio Eighty-Eight war e charakteristesche groe Gebai mat enger Rei vun identeschen héije Schrëtt an Eisengelänner. Et huet de Manitty ongeféier véierzeg-fënnef Sekonnen gedauert fir duerch d'Schloss op der baussenzeger Dier ze kommen an eng aner drësseg fir déi bannenzeg opzemaachen. Mir geklomm d'Trap esou roueg wéi méiglech a schlussendlech op der sechster Stack Landung gestoppt ze stoppen Otemschwieregkeeten aus der klammen. Mir waren nëmmen dräi - de Loklo, de Manitti an ech - zënter mir de Louis ënnen am Auto verlooss hunn.
  
  
  Manitti hat keng Problemer mat der Dier ze Appartement 6B. Hien huet keng Plastikskaart benotzt wéi all d'Spionagebicher elo maachen. Hien huet einfach eng al-äusgeleiert flaach Blade benotzt, geformt wéi eng chirurgesch Skalpell, an e klengt Tool dat ausgesäit wéi eng Stolstrécknadel. Net emol zwanzeg Sekonnen ware vergaang ier d'Dier roueg opgaang ass an de Manitti ass op d'Säit gaangen fir mech eran ze loossen, e grousse Félicitatiounen Laachen vu Selbstzefriddenheet op sengem Neandertaler Gesiicht.
  
  
  Et war kee Liicht an deem wat kloer der Stuff war, mee et war Liicht hannert enger zouenen Dier um aneren Enn vum Raum. Ech si séier no vir geplënnert, de Loklo an de Manitti waren direkt hannendrun, jidderee vun eis mat enger Pistoul an der Hand.
  
  
  Ech sinn op d'Dier komm, hunn se opgemaach an sinn an eng séier Bewegung an d'Schlofkummer erakomm. Ech wollt Droppo keng Chance ginn fir d'Waff ze kréien.
  
  
  Ech brauch mech keng Suergen ze maachen.
  
  
  De Gregorio Droppo war ze beschäftegt, op d'mannst fir de Moment, sech ëm esou e klengen Tëschefall ze këmmeren, wéi en dräiarme Mann, deen um 1 Auer moies a seng Schlofkummer erabrécht. Dem Droppo säin plakege Kierper huet konvulsiv geschüchtert, d'Blieder ënner dem Meedche gedréint a geflücht, mat deem hie Léift gemaach huet. Hir Waffen sech enk ëm säin Hals gewéckelt, zéien hien a Richtung hir, hir Gesiichter goufen géintenee gedrockt, sou datt alles wat mir gesinn haten, waren Hoer, déi mat Fett geleckt sinn, vun den häerzleche Fanger vum Meedchen. Hir dënn Been, schlank a wäiss géint déi haard Däischtert vu sengem Kierper, goufen ëm seng Taille geheien, un de rutschege Schweess geketten, deen him erofgefall ass. Hir Waffen a Been waren alles wat mir gesinn hunn.
  
  
  Mat grousser Ustrengung huet den Droppo déi klassesch Réck- an Up-Spikebewegung virum leschte Gejäizsprong gemaach. Net e Glas Äiswaasser bei der Hand hunn, hunn ech de nächste Schrëtt gemaach an hien mat der Zeh vu mengem Stiwwel an d'Ripp geschloen.
  
  
  Hien huet gefruer. Dunn huet säi Kapp ronderëm gekippt, d'Aen hunn sech am Ongléck erweidert. "Waaaa...?"
  
  
  Ech hunn hien erëm geschloen an hien huet vu Péng gegast. Hien huet sech fräigebrach an huet d'Meedchen op säi Réck ofgerappt, seng Säit an der Angscht gehalen.
  
  
  De plötzlechen Depart vun hirem Liebhaber huet d'Meedchen op hirem Réck mat hiren Aen aus Schrecken ausgedréckt. Si huet sech op den Ielebou gesat, hire Mond op fir ze jäizen. Ech hunn meng lénks Hand iwwer hire Mond geluecht an hir zréck op d'Blat gedréckt, dunn hänke gelooss an d'Wilhelmina op hatt gewisen, hir Maulkuerf nëmmen eng Zoll vun hiren Aen.
  
  
  Si huet eng Zäit laang gekämpft, hire Schweess Kierper ënner dem Drock vu menger Hand archéiert, huet dunn gemierkt wat hatt kuckt an ass gefruer, hir Ae gekollt un d'Waff. Schweesspärelen stoungen op hirem Stiermer, an hunn déi ausgeräiften Strécke vu roude Hoer verwéckelt.
  
  
  Nieft hir huet den Droppo ugefaang seng Been iwwer de Bettrand ze hänken, awer de Loklo war do. Bal duerch Zoufall huet hien den Droppo mam Mound vu sengem Revolver an d'Gesiicht geschloen an hien ass mat engem schmäerzhafte Gejäiz zréckgefall, a seng bluddeg Nues geknuppt. Mat enger Hand huet de Locallo de gekräizte Këssen vum Buedem opgehuewen an et op d'Gesiicht vum Droppo gedréckt, an d'Kläng gedréckt. Hien huet deen aneren tëscht dem Droppo seng ausgestreckte Been geklappt, sou datt den Hënneschten vu senger Pistoul an d'Liesen vum plakege Mann geschloen ass.
  
  
  Et war en animalistesche Klang vun ënner dem Këssen, an de Kierper huet héich an der Loft gerëselt, de Réck gebogen, d'ganz Gewiicht huet op d'Schëllere geroden, an dunn ass et schwaach um Bett zesummegefall.
  
  
  "Hien ass passéiert, Chef," sot de Loklo lakonesch. Ech mengen hien war enttäuscht.
  
  
  "Huelt d'Këssen ewech, fir datt hien net erstéckt", hunn ech d'Meedchen ugekuckt an d'Wilhelmina menacéiert gewénkt. "Et gëtt kee Kaméidi, näischt wann ech meng Hand ewechhuelen. Ass et kloer?"
  
  
  Si wénkt sou gutt wéi se konnt, kuckt mech entsat. "Okay," sot ech. "Entspanen. Mir wäerten Iech net schueden." Ech hunn meng Hand aus hirem Mond ewechgeholl an zréckgezunn.
  
  
  Si louch onbeweeglech, an eis dräi stoungen do mat Pistoulen an den Hänn an hunn hir Schéinheet bewonnert. Trotz der Tatsaach, datt si Schweess vum Geschlecht, Horror an hiren Aen a verwéckelt Hoer, si war erstaunlech. Hir bloe Këscht huet sech opgehuewen an d'Tréinen sinn op eemol aus hire gréngen Aen gefloss.
  
  
  "W.e.g., maach mir net schueden," huet si gejaut. "Du bass wëllkomm, Nick."
  
  
  Dunn hunn ech hir erkannt. Et war de Rusty Pollard, dee klenge Roude Kapp am grénge Kleed mat deem ech um Tony senger Party geflirt hunn, deen, deen dem Philomina seng Péng ugefaang huet virun all deene Jore mat enger anonymer Enveloppe mat engem Ausschnëtt aus der Times.
  
  
  Manitti, nieft mir stoen, ugefaang schwéier ze otmen. "Jong vun engem Bitch!" - huet hien geruff. Hien huet sech iwwer d'Bett geleet an huet mat enger Hand no hirer Broscht erreecht.
  
  
  Ech hunn him mat der Pistoul iwwer de Kapp geschloen an hien huet sech zréckgezunn, erstaunt.
  
  
  D'Tréinen hunn dem Rusty seng Wangen erofgefall. Ech hunn contemptuously op hirem plakeg Kierper gekuckt. "Wann et net een squat Italiener ass, ass et en aneren, richteg, Rusty?"
  
  
  Si huet geschluecht awer huet net geäntwert.
  
  
  Ech hunn d'Droppo gedréckt, awer hie war onbeweeglech. "Bréngt him," Ech sot Locallo.
  
  
  Ech hunn zréck op Rusty. "Stitt op a maacht Iech un."
  
  
  Si huet ugefaang sech lues a lues opzesetzen an huet hiren eegene plakege Kierper ugekuckt, wéi wa se grad gemierkt hätt, datt si komplett plakeg an engem Zëmmer mat véier Männer leien, vun deenen dräi praktesch Friemen waren.
  
  
  Si souz abrupt op, bréngt hir Knéien zesummen a béien se virun hir. Si huet d'Äerm iwwer d'Këscht gekräizt an huet eis wilde gekuckt. "Dir schlechte Jongen vu Bitchen," huet si gespaut.
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Sief net sou bescheiden, Rusty. Mir hu scho gesinn wéi Dir mat dësem Idiot ëmgeet. Mir si onwahrscheinlech datt Dir méi schlecht kuckt. Ech hunn hir an d'Hand gezunn an si aus dem Bett op de Buedem gezunn.
  
  
  Ech hu gefillt datt e klenge Spark vum Kampf direkt aus hatt ausgebrach ass. Ech hunn hatt lassgelooss a si ass lues op d'Been geklommen an ass op de Stull nieft dem Bett geklommen, eis Aen vermeiden. Si huet eng lacy schwaarz BH geholl an huet ugefaang et unzedoen, wärend se op d'Mauer kuckt. Komplett Humiliatioun.
  
  
  De Manitti huet seng Lippe geleckt an ech hunn him gekuckt. De Loklo koum mat véier Dosen kale Béier aus der Kichen zréck.
  
  
  Hien huet se all op d'Kommoud geluecht an huet se virsiichteg opgemaach. Hien huet mir eng, Manitti eent, an hien huet eng selwer. Hien huet dunn e véierte geholl an et gläichméisseg op den Lemon-Drop Droppo säin inerte Kierper gegoss, de Béier ass op seng schweess Uniform gespuert an d'Blat ronderëm hien ofgedeckt.
  
  
  Droppo ass erwächt mat engem Stierwen, seng Hänn hunn instinktiv op seng indignéiert Genitalien erreecht.
  
  
  Ech hunn hien op der Bréck vun der Wilhelmina senger verformerter Nues mat esou Kraaft geschloen, datt Tréinen an d'Ae koumen. "Waat?" hien huet gegast, "wat ...?"
  
  
  "Maacht just genau wat ech soen, Frënd, an Dir kënnt iwwerliewen."
  
  
  "Waat?" hien huet et fäerdeg bruecht erëm eraus ze kommen.
  
  
  Ech hunn gutt gelaacht. "Popeye Franzini," sot ech. "Stitt elo op a maacht Iech un."
  
  
  Horror huet sech a sengen Ae gewisen wéi hie lues aus dem Bett opgestan ass, eng Hand huet nach ëmmer seng Léngen geknuppt. Hien huet sech lues gekleet a lues a lues hunn ech eng Verännerung a senger Haltung gefillt. Hien huet probéiert d'Situatioun ze bewäerten, no engem Auswee gesicht. Hien hat méi wéi hie gelidden huet, an eng haassen Persoun ass geféierlech.
  
  
  Den Droppo huet den ustrengenden Prozess ofgeschloss fir seng Stiwwelen ze bannen, e geleeëntleche Stierwen, deen seng enk gedréckte Lëpsen entkommt, huet dunn d'Bett mat béide Hänn gegraff fir op seng Féiss ze klammen. Soubal hien opgestan ass, hunn ech hien am Knéi geknéit. Hien huet gejaut a gefall an engem dout schwaach op de Buedem.
  
  
  Ech weisen op de Loklo. "Huelt et erëm op, Franco."
  
  
  Am ganze Raum, voll gekleet, ass de Rusty Pollard op eemol zum Liewen komm. Hir Hoer waren nach ëmmer ofgerappt an hire Lippenstift war verschmiert, awer si huet hire Kelly grénge Rock a schwaarze Seidbluse un.
  
  
  iwwer d'BH an d'Hosen gedroen huet hir erëm Courage ginn.
  
  
  "Dat war grausam," huet si gejaut. "Hien huet Iech näischt gemaach."
  
  
  "Dës Ausschnëtt un d'Philomina Franzini all deene Joeren ze schécken war och grausam", hunn ech entgéintgesat. "Si huet Iech och näischt gemaach."
  
  
  Dëst lescht Stéck Brutalitéit huet de Lemon-Droppo vu senge leschte Spuere vum Kampfgeescht entlooss, an hien ass mat eis d'Trap erofgaang, liicht gebogen, béid Hänn op de Mo gedréckt.
  
  
  Mir hunn Rusty virun mat Loklo a Manitti a Sandwich Droppo tëscht Louie a mir am Réck Sëtz. Duerno si mir op Chalfont Plaza gaangen. De Louis, Droppo an ech sinn an d'Frontentrée vum Manny sengem Haus eragaangen, während déi aner dräi vun der Lexington Avenue erakoum.
  
  
  Mir hunn eis getraff virum Raum 636. Ech hunn d'Do Not Disturb Schëld vun der Dier ewechgeholl an de Schlëssel ëmgedréit. De Geroch war net ze schlecht well ech d'Klimaanlag op voll Héicht gedréint hunn ier ech virun zwou Nuechte fortgaange sinn, awer et war opfälleg.
  
  
  "Wat ass dee Geroch?" Rusty gefrot, probéiert zréck ewech. Ech hunn hir haart gedréckt a si ass hallef duerch de Raum gesprëtzt a mir sinn all erakomm. De Manitti huet d'Dier hannert eis zougemaach.
  
  
  Ech hunn déi aner gewarnt wat ze erwaarden, an den Droppo war ze krank fir wierklech ze këmmeren. Awer net Rusty. Si ass op d'Been opgestan, huet kloer rosen ausgesinn. "Wat d'Häll ass hei lass?" - huet si gekrasch. "Wat ass dee Geroch?"
  
  
  Ech hunn d'Buedzëmmerdier opgemaach an hirem Larry Spelman säi plakege Kierper gewisen.
  
  
  "Oh mäi Gott! Oh mäi Gott!" Rusty gekrasch, huet säi Gesiicht mat sengen Hänn iwwerdeckt.
  
  
  "Loosst d'Kleeder aus, allebéid," hunn ech bestallt.
  
  
  Droppo, säi Gesiicht nach ëmmer a Péng verdréint, huet domm ugefaang ze héieren. Hien huet keng Froe méi gestallt.
  
  
  Net Rusty. "Wat wäert Dir maachen?" si huet op mech gejaut. "Mäi Gott…"
  
  
  "Vergiess vu Gott," hunn ech geknipst, "an huelt Är Kleeder aus. Oder wëllt Dir datt de Gino et fir Iech mécht?
  
  
  De Manitti huet gelaacht an de Rusty huet lues a lues ugefaang hir Blouse opzeknäppen. Ofgerappt op hir BH a Bikini Hosen, si huet erëm gezéckt, awer ech hunn dem Wilhelmina op hatt gewénkt a si huet d'Aarbecht ostentativ fäerdeg gemaach, hir Kleeder an e klenge Koup op de Buedem geheit.
  
  
  De Louis huet déi zwee Sätz Kleeder geholl an an déi kleng Täsch gestoppt, déi hie matbruecht hat. Droppo souz um Rand vum Bett, kuckt op de Buedem. De Kommoud huet de Rusty an den Eck gedréckt, sou datt alles wat mir gesinn hunn hir bloen Oberschenkel war. Hir Hänn hunn d'Këscht iwwerdeckt a si huet e bësse gerëselt. De Sall war kal aus der Klimaanlag.
  
  
  Ech stoungen an der Dier wéi mir erausgaange sinn. "Elo wëll ech, datt Dir zwee Lovebirds hei bleift," sot ech. "No enger Zäit wäert een opstoen an Dir kënnt d'Saache richteg maachen. An der Tëschenzäit wäert de Manitti direkt virun der Dier stoen. Wann hatt de klenge Rëss souguer e bëssen opmaacht ier iergendeen hei kënnt, wäert hien dech ëmbréngen. Verstitt Dir dat? "Ech hu gestoppt. "Op d'mannst wäert den Däiwel dech ëmbréngen, Droppo, ech weess net wat hien mam Rusty mécht.
  
  
  Ech hunn d'Dier zougemaach a mir sinn all de Lift erofgaang.
  
  
  Am Aganksberäich, Ech genannt Jack Gourley aus engem bezuelen Telefon.
  
  
  "Jong vun engem Bitch!" - huet hien iwwer den Telefon gegrommelt. "Et ass zwou Auer de Moien."
  
  
  "Vergiess et," sot ech. "Ech hunn eng Geschicht fir Iech am Raum 636 um Chalfont Square."
  
  
  "Alles besser gutt sinn."
  
  
  "Okay," sot ech. "Kléngt gutt, Jack. Do, am Sall 636, sinn dräi Leit, all plakeg, an eng vun hinnen ass dout. An ee vun hinnen ass eng Fra.
  
  
  "Ëm Gottes Wëllen!" Et war eng laang Paus. "Mafia?"
  
  
  "Mafia", sot ech an hunn opgehaang.
  
  
  Mir sinn all iwwer d'Strooss op Sunrise Cocktail Bar gaangen an hunn e Patt gedronk. Duerno si mir heem gaang.
  
  
  Kapitel 14
  
  
  
  
  D'Philomina huet meng Hand vun hirer lénkser Broscht ewechgeholl a sech am Bett gesat, de Këssen hannert hatt opgehuewen fir hiren ënneschte Réck z'ënnerstëtzen. Si huet duerchernee gefroot.
  
  
  "Awer ech verstinn net, Nick. Et ass witzeg, oder schrecklech, oder eppes wéi dat. D'Police kann net beweisen datt Rusty an Droppo de Larry Spelman ëmbruecht hunn, oder? Ech mengen…"
  
  
  Ech Kuss hir riets Broscht a verréckelt mengem Kapp op hirem Mo ze Rescht, iwwer d'Bett leien.
  
  
  Ech hunn erkläert. "Si wäerten net fäeg sinn ze beweisen datt Rusty an Droppo de Spelman ëmbruecht hunn, awer déi zwee wäerten eng Hell vun enger Zäit hunn ze beweisen datt se et net gemaach hunn."
  
  
  "Du mengs, d'Polizisten wäerten se just lass loossen?"
  
  
  "Net wierklech. Erënnert Dir Iech wéi ech Iech gesot hunn, datt ech dee Metal Zigarebehälter um Kommoud gelooss hunn ier ech fortgaang sinn?
  
  
  Si huet geknackt. "Et war voller Heroin. Si ginn allebéid wéinst Besëtz festgeholl."
  
  
  "Och." Si huet gefroot. "Ech hoffen, datt de Rusty net an de Prisong muss goen. Ech mengen, ech haassen hatt, awer ... "
  
  
  Ech hunn hirem Knéi geklappt, deen iergendwou lénks vu mengem lénksen Ouer war. "Maach der keng Suergen. Et wäert vill Saachen an den Zeitunge sinn a vill Leit de Kapp kraazt, awer dëst ass sou e schlechte Setup, datt all gudden Affekot se kéint ewechhuelen.
  
  
  "Ech verstinn nach ëmmer net
  
  
  
  
  
  an dëst," sot si. "Sich d'Police net no Iech an de Louis?"
  
  
  "Keng Chance. Droppo weess, awer hie wäert de Polizisten net soen wat geschitt ass. Dëst ass fucking humiliant. Hie wäert hinnen ni zouginn datt eng rivaliséierend Bande domat fortkommen kéint. D'Ruggieros wäerten zimmlech rosen. , op der anerer Säit, an dat ass genee wat mir wëllen."
  
  
  "Wat wäerte se maachen?"
  
  
  "Ma, wa se reagéiere wéi ech hoffen, datt se et wäerten, da kommen se eraus ze schéissen."
  
  
  Den nächsten Dag koumen natierlech Zeitungen iwwer de Schéiss eraus. Gëff engem Newsboy en plakege Mann an engem plakege Meedchen an engem Hotelszëmmer mat enger plakeg Läich an hie wäert glécklech sinn. Füügt zwee rivaliséierend Ënnerweltfraktiounen an e Container mat héichwäertegen Heroin an hien ass prett. Jack Gourley war iwwer de Mound iwwer Journalismus.
  
  
  Den nächsten Moien waren d'Biller an der News esou gutt wéi ech je gesinn hunn. De Fotograf huet den Droppo erwëscht, wou hie plakeg um Bett sëtzt mat engem plakege Rusty am Hannergrond, a probéiert sech mat gekräizte Waffen ze decken. Si hu misse Airbrush maachen fir et anstänneg genuch ze kréien fir ze drécken. Den Iwwerschrëft Schrëftsteller huet sech och gutt gemat:
  
  
  Nackte Mafioso a Gal, plakeg mat Kierper an Dope gefaangen
  
  
  D'New York Times huet et net als eng Front-Säitgeschicht ugesinn, wéi d'News dat gemaach hunn, awer huet de sechs-Kolonn, siechzéngte-Säit Binder mat enger annerhallwe Kolonn a Sidebar iwwer d'Geschicht vun der Mafia an New geschätzt York. . Souwuel de Franzini wéi och de Ruggiero hunn grouss Rollen gespillt, dorënner och e relativ detailléierte Bilan vum Popeye säi vermeintleche Sträit mam Philomina sengem Papp e puer Joer virdrun.
  
  
  Popeye selwer war egal. Hie war esou glécklech datt säin Haass un d'Welt him erlaabt ze bleiwen. Hien huet gelaacht wéi de Louis him den nächsten Dag d'Geschicht gewisen huet, zréck op säi Stull a gejaut. D'Tatsaach, datt de Larry Spelman ëmbruecht gouf, schéngt him guer net ze stéieren, ausser datt dem Spelman säin Doud eng Beleidegung vum Ruggero Franzini reflektéiert huet.
  
  
  Wat de Popeye ugeet, d'Verlegenheet an d'Dignitéitsverloscht, déi de Ruggiero erlidden huet, datt ee vun hire Knäppercher an esou enger lächerlecher Situatioun méi wéi de Mord ausgemaach huet. Fir de Franzini vun dëser Welt ass Mord allgemeng, an Absurditéit ass rar.
  
  
  Och de Louis war frou iwwer déi nei Positioun, déi hien a sengem Monni sengen Ae kritt huet. Ech hunn him kee Kreditt ze ginn. Wéi ech dee Moien de Franzini Olivenueleg Büro ukomm sinn, war de Louis scho mat der Luef. Ech si sécher datt de Louis dem Popeye net wierklech gesot huet datt et seng Iddi war, awer hien huet him net gesot datt et och net war.
  
  
  Ech souz an gewaart Ruggiero Äntwert.
  
  
  Näischt ass geschitt, an ech hunn meng Positioun iwwerluecht. Ech hunn de Ruggiero kloer ënnerschat. A Réckbléck sollt ech gemierkt hunn datt de Gaetano Ruggiero net déi Aart vu Leader war, deen an e bluddege an deiere Bandekrieg panikéiert ka ginn wéinst der Aart vu Shenanigans, déi ech ugefaang hunn.
  
  
  De Popeye Franzini gëtt liicht provozéiert, awer net de Ruggiero. An deem Fall hunn ech erëm Popeye gewielt. Ech kann op seng Reaktioun a staark Reaktioun zielen. Ech hat e Plang virdru sou datt ech dësen 17B Kit vu Washington bestallt hunn a brauche just e bëssen Hëllef vu Philomina fir et opzemaachen. Mäin Zil war d'Cour des Comptes, d'Häerz vun der ganzer Operatioun vum Franzini.
  
  
  Ech krut et just fënnef Deeg no der Lemon-Drop Droppo Kaper.
  
  
  Alles wat ech vun der Philomina gebraucht hunn war en Alibi am Fall wou ee vun de Konten Chamber Garde mech spéider konnt identifizéieren. Ech hu geduecht fir sécher ze stellen datt se net kéinten, awer et war eng zimlech einfach Virsiichtsmoossnam.
  
  
  Et war kee Geheimnis fir Franzini Olive Oil Com datt Philomina "vill vun deem neie Guy gesinn, Nick, de Guy Louis vun do bruecht." Alles war einfach. Déi Nuecht si mer just op dem David Amram säi Concert am Lincoln Center gaangen. Et ass bal onméiglech Ticketen ze kréien fir Amram zu New York dës Deeg ze gesinn, also war et natierlech datt mir e bëssen iwwer déi, déi ech krut, weisen. Awer keen wousst datt se vum Jack Gourley vun der News waren.
  
  
  Ech hunn gewaart bis d'Luuchten am Haus ausgaange sinn a sinn fortgaang. Amram ass vläicht dee beschten zäitgenëssesche Komponist an Amerika, awer ech hat vill Aarbecht a wéineg Zäit dofir. Ech wollt virum Enn vun der Show zréckkommen.
  
  
  Et huet manner wéi fofzéng Minutten engem Taxi vum Lincoln Center zu Soho, 417 W. Broadway, nieft der Counting House.
  
  
  Et war en ähnlecht Gebai, véier Stäck vun Appartementer mat enger grousser Dachgeschoss um Top Stack. Et huet de Gidderlift gefeelt, deen d'Gebai niewendrun markéiert huet, awer et huet och op all Stack Waachthënn gefeelt, fir net ze schwätzen iwwer Stahlbarren op all Landung. Et war kee Wee, datt ech d'Trap an d'Comptabilitéitskammer klammen. Et ass bal onméiglech fir de Schloss vun engem Stahlgitter mat enger Hand ze picken an e bluddege Doberman mat der anerer ze bekämpfen.
  
  
  Ech sinn an d'Gebai op 417 a gescannt
  
  
  
  
  
  Nimm nieft Doorbells. Ech hunn een zoufälleg erausgesicht - Candy Gulko - an hunn d'Klack geschloen.
  
  
  E Moment ass vergaang ier eng Stëmm aus dem agebaute Lautsprecher koum. "Jo?"
  
  
  Glécklecherweis war et eng Fra hir Stëmm. "Fremonti's Flower Shop," Ech hunn geäntwert.
  
  
  Paus. "Wéi?"
  
  
  Ech hunn eng Notiz vun Ongedëlleg zu mengem Toun bäigefüügt. "Fremonti's Blummenbuttek, Madame. Ech hu Blummen fir Candy Gulko.
  
  
  "IWWER! Komm, komm op." De Buzzer huet geklongen, den automatesche Schloss op der bannenzeger Dier opgemaach, an ech sinn eran an eropgaang, mat mengem fuschneie Attaché Fall wéi all respektable New York Geschäftsmann gewénkt.
  
  
  Ech hunn sécher net um Buedem vum Candy Galko gestoppt. Amplaz sinn ech direkt eropgaang, laanscht de fënneften Stack, an op déi lescht kleng Trap erop, déi op den Daach gefouert huet.
  
  
  Et war nëmmen e puer Minutten ier ech um Daach vum 417 West Broadway squatzen, an déi zéng Féiss vun der fräier Loft tëscht deenen zwee Gebaier iwwerluecht hunn, a meng Fantasi ass ouni Ustrengung op de Buedem gefall.
  
  
  Ech hunn den teerbedeckten Daach ënnersicht an, nieft dem Zille Kamäin, endlech fonnt wat ech gesicht hunn - e laange schmuele Brett. Ech hätt gewënscht, datt et net sou enk wier, awer do war keng Hoffnung. Ech brauch eng Bréck. Wéi ech op der Fachhéichschoul war, hunn ech véieranzwanzeg Féiss sechs Zentimeter breet gesprongen, awer dat war viru laanger Zäit, et war am Dagesliicht, mat enger gudder Pist, Spike Schong, an am wichtegsten, um Buedemniveau, ech wäert net probéiert déi Nuecht zéng Féiss tëscht Gebaier ze sprangen.
  
  
  De Bord war nëmme sechs Zentimeter breet, breet genuch fir ze kafen awer ze schmuel fir sécher ze sinn. Ech hunn et duerch d'Lück tëscht deenen zwee Gebaier gedréckt, sou datt et gläich op all Daach läit. Ech halen de Koffer mat béiden Hänn viru mir, hunn ech virsiichteg de Fouss op meng knaschteg Bréck geluecht, mech gesammelt an dräi Schrëtt gelaf.
  
  
  Ech hu misse lafen. Ech leiden normalerweis net vun der Akrophobie, mee wann ech probéiert driwwer ze rennen, géif ech dat ni fäeg sinn. Angscht géif mech e Feeler maachen, an et war kee Raum fir dat. Ech stoungen e puer Minutten onbeweeglech, berouegend, nach ëmmer rëselen awer mat Erliichterung Schweess.
  
  
  Wéi ech mech berouegt hunn, sinn ech bei d'Dier gaang, déi op d'Trap féiert. Wann et vu bannen ageschrauft wier, hätt ech missen duerch d'Dachdach an d'Büroen vun de Comptabele kommen, an dat wier schwéier gewiescht.
  
  
  D'Dier ass net gespaart. Ech hu just missen opmaachen an duerchdrécken. Dëst war eppes wéi dat wat d'Briten zu Singapur gemaach hunn: all hir Waffen waren op d'Mier gezielt fir all Marineattack ofzeleeën; D'Japaner hunn d'Landroute geholl, sinn an d'Hannerdier eragaang an hunn Singapur ageholl. Och d'Verteidegung vum Cour des Comptes war geduecht fir Pénétratioun vun ënnen ze verhënneren; si hunn ni geduecht datt eng Iwwerfall vun uewen kënnt.
  
  
  Ech hu geduecht un d'Dier vum Comptabilitéitsbüro um 5. Stack ze klappen, just fir dem Big Julie an dem Raymond eppes ze ginn fir an hirem barrikadéierten Nascht ze denken, mee ech konnt mech net leeschten se ze warnen, just fir mäi verdréinte Sënn zefridden ze stellen Humor.
  
  
  Ech hunn eng schwaarz Nylonstrump iwwer d'Gesiicht gezunn, d'Dier opgemaach a sinn eragaangen, meng Attaché an der enger Hand an der Wilhelmina an der anerer.
  
  
  Déi zwee Männer hunn op mech gekuckt, iwwerrascht. Si souzen op béide Säiten vun engem Stol-Top Dësch op deem se Kaarte gespillt. Op den Dësch stoung eng hallef eidel Fläsch Gin, zesumme mat zwee Glieser an e puer iwwerflësseg Äschebecher. Op der Säit vun enger brong Pabeiersak stoungen d'Iwwerreschter vun engem Sandwich. Ënnert der niddereg hängenden Tischlicht huet Damp an der Loft hänke gelooss. An de Schatten vum grousse Raum huet e riesegen Computer roueg Reihen vu onbeweegleche Schreifdëscher a stille Schreifmaschinne bewaacht.
  
  
  E puer Meter vum Dësch souzen zwee al Arméi Betten niewentenee.
  
  
  Ee vun de Männer um Dësch war rieseg, säi riesegen, muskuläre Kierper blénkt am Liicht. Hien huet en sleeveless Tank Top un mat engem Paart knaschteg gro Hosen loosst ënner sengem breede Punch gehackt. Den Hënneschten vun enger décke Zigare huet seng giel Zänn ënner engem risege Moustachebusch gedréckt. Ouni Zweiwel, Big Julie.
  
  
  Säi Begleeder war méi wéi duerchschnëttlech Héicht, e richtege Stroossedude mat engem breetbrimmed grénge Filzhut, en helle roude Seidhemd, dee bal bis op d'Taille opgeknäppt gouf, a flared Aqueduct Hosen. Op der lénkser Hand vum Raymond hunn zwee rieseg Diamantringe geschéngt, am Géigesaz zu der Schwaarz vu senger Haut. Hien huet mech iwwerrascht. Ech hat net erwaart datt ee vun de Jongen vum Chickie Wright schwaarz wier. Wann e méi niddereg-Klass Italiener mat super Iddien endlech ugefaang seng gebierteg Viruerteeler ze verléieren, der Welt gouf wierklech eng besser Plaz fir ze liewen.
  
  
  D'Lähmung vun der Iwwerraschung huet nëmmen e Moment gedauert. Dem Raymond seng lénks Hand blénkt op eemol op d'Schëllerholster, déi hannendrun um Schreifstull nieft him hänkt.
  
  
  D'Wilhelmina huet geklappt an d'Kugel ass an de Stull geschloen, an huet en e puer Zentimeter geworf. Dem Raymond seng Hand ass an der Loft gefruer, ass dunn lues zréck op den Dësch.
  
  
  
  
  
  
  "Merci," sot ech héiflech. "Bleift einfach, Hären."
  
  
  Dem Grousse Julie seng Ae bulten, den Zigarenhënn huet sech kramphaft an de Mondeck bewegt. "Wat d'Häll ..." huet hien an enger gutturaler Stëmm geknackt.
  
  
  "Sief roueg." Ech hunn dem Wilhelmina op hien gewénkt, de Raymond gutt am Ae gehalen. Vun deenen zwee hunn ech decidéiert datt "hien de méi geféierlech ass. Ech war falsch, mee ech wousst et dann net.
  
  
  Ech hunn de Fall op den ordentlechen Dësch virun mir geluecht an hunn se mat der lénker Hand opgemaach. Ech hunn zwee laang Stécker Rohleder erausgeholl, déi ech deen Dag an engem Schongreparaturgeschäft ofgeholl haten.
  
  
  Iergendwou drënner huet en Hond geblaf.
  
  
  Déi zwee Wiechter hunn sech géigesäiteg ugekuckt, dunn zréck op mech.
  
  
  "Hënn," huet de Big June geknackt. "Wéi wëllt Dir Hënn?"
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Ech hunn se just op de Kapp geklappt wéi ech laanschtgaange sinn. Ech hunn Hënn gär ".
  
  
  Hien huet onheemlech gelaacht. "Gate ...?"
  
  
  Ech hunn erëm gelaacht. "Ech hunn se mat menger Super Ray Pistoul zu Asche verbrannt." Ech sinn e Schrëtt méi no gaang an hunn d'Pistoul erëm gewénkt. "Dir. Raymond. Lie mam Gesiicht op de Buedem."
  
  
  "Fuck dech, Mann!"
  
  
  Ech hunn gebrannt. De Schoss huet d'Spëtzt vun der Tabell getraff an rikochetéiert. Et ass schwéier ze soen, wou d'Kugel gesprongen ass, awer no der Mark op der Aarbechtsbänk beurteelen, muss et dem Raymond seng Nues ëm Millimeter verpasst hunn.
  
  
  Hien huet sech op säi Stull zréckgezunn, seng Äerm iwwer säi Kapp opgehuewen. "Jo Monsieur. Um Buedem. Direkt". Hien ass lues op seng Féiss opgestan mat sengen Äerm héich erop, huet sech dann virsiichteg mat Gesiicht erof op de Buedem erofgesat.
  
  
  "Setzt Är Hänn hannert Ärem Réck."
  
  
  Hien huet direkt gefollegt.
  
  
  Dunn hunn ech mech op d'Julie gedréint a gelaacht. Hien huet nach ëmmer d'Kaarten an der Hand gehal. Hie muss gehandelt hunn wéi ech erakoum.
  
  
  "Okay," sot ech, an huet him ee vun de Rohhautbänner geworf. "Bind Äre Frënd."
  
  
  Hien huet op d'Hosen gekuckt, dann op mech. Schlussendlech huet hien d'Kaarte geklappt an ass onwuel op d'Been geklommen. Hien huet domm d'Bänner opgeholl a stoe se kucken.
  
  
  „Beweegt! Bind seng Hänn hannert sengem Réck."
  
  
  Grouss Julie huet gemaach wéi hie gesot krut. Wéi hien fäerdeg ass an zréckgeet, hunn ech d'Knuet gepréift. Hien huet eng zimlech gutt Aarbecht gemaach.
  
  
  Ech hunn d'Waff nach eng Kéier op hien gewénkt: "Okay. Et ass Ären Tour. Um Buedem".
  
  
  "Wat de..."
  
  
  "Ech sot um Buedem!"
  
  
  Hien huet gesucht, huet virsiichteg den Zigarettendeckel aus dem Mond geholl an en an den Aschebecher op den Dësch geluecht. Hien huet sech dunn um Buedem geluecht, e puer Meter vum Raymond ewech.
  
  
  "Setzt Är Hänn hannert Ärem Réck."
  
  
  Hien huet nach eng Kéier geschloen an d'Hänn hannert de Réck geluecht, seng Wang op de Buedem gedréckt.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina op de Stull gesat, wou d'Grouss Julie souz, an hunn iwwer hien geknéit, iwwer säi Kierper geluecht fir seng Hänn ze bannen.
  
  
  Seng Been sinn opgeschoss, a mengem Réck geschloen, a säi gigantesche Kierper huet sech verdréint a rëselt a grousse Konvulsiounen vum Effort, huet mech géint den Dësch geheit a mäi Gläichgewiicht verluer. Ech verflucht meng Dommheet an dauche fir d'Waff, mee hien huet mech um Handgelenk mat engem stompegen, staark Patt, hieft mech mat sengem Kierper an huet mech op de Buedem mat sengem enorme Gewiicht.
  
  
  Säi Gesiicht war nieft mengem, dréckt géint mech. Hien ass opgestan an huet säi Kapp erof geschloen, probéiert et géint mäin ze schloen. Ech hunn mech schaarf gedréint a säi Kapp huet de Buedem geschloen. Hien huet gebrëllt wéi e feste Stier an huet sech op mech zréckgezunn.
  
  
  Ech hu mech mat menger fräier Hand un seng Ae geklappt, géint d'Gewiicht, déi op mech dréckt, archéiert mäi Réck sou datt mäi Kierper net hëlleflos ënner him zerquetscht gëtt. Meng sicht Fanger hunn seng Aen fonnt, awer si goufen enk squinted. Ech hunn déi nächst bescht Optioun geholl andeems ech zwee Fanger a seng Nues gestoppt hunn an hien zréck an erop gerappt hunn.
  
  
  Ech hunn de Stoff gefillt, an hien huet gejaut, mäin anere Handgelenk fräigelooss, sou datt hien säin Ugrëfferarm zéie konnt. Ech hunn mat menger fräier Hand ofgedréckt a mir sinn um Buedem gerullt. Mir raschten géint den Dësch Been. Ech hunn seng zwee Oueren gegraff an de Kapp géint d'Metallmiwwel geschloen.
  
  
  Säi Grëff huet sech geléist an ech hunn mech fräigebrach, vun him gefall. Ech sprangen op d'Féiss just an der Zäit fir de Raymond ze gesinn, seng Hänn nach ëmmer hannert sengem Réck gebonnen a kämpfen fir ze stoen. Ech hunn him mat der Spëtzt vu mengem Schong an de Bauch geschloen an dauche fir d'Wilhelmina ze zéien vu wou ech hatt um Stull gelooss hat.
  
  
  Ech hunn de Luger gegraff an ëmgedréint, wéi d'Grouss Julie op mech vum Buedem wéi eng knnzend, schweess Katapult gesprongen huet. Ech hunn entgoe gelooss a lass hien laanscht mech fléien wéi ech hien mam Hënner vu menger Pistoul an de Kapp geschloen hunn. Hien huet de Kapp an e Stull geschloen a louch op eemol schwaach, Blutt vu senger zerräissener Nues ass an den ënneschte Kieper gegoss, an huet säi Moustache gedämpft. Um Buedem nieft him huet de Raymond sech gekrasch a gekrasch, d'Hänn nach ëmmer hannert sengem Réck.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina ëmgebaut. Et war sou eng propper Operatioun bis Big Julie fir mech heldenhaft gouf. Ech hunn gewaart bis ech normal ootmen, dunn hunn ech dem Big Julie seng Hänn zesummen gebonnen, wéi ech virun e puer Minutten ugefaang hunn. Dunn hunn ech all d'Luuchten un
  
  
  
  
  
  Büro an huet ugefaang duerch déi grouss Bank vun Dateien am Chika Wright säi Büro ze kucken.
  
  
  Si waren gespaart, awer et huet mech net laang gedauert fir d'Schlässer ze wielen. Wéi och ëmmer, ze fannen wat ech gesicht hunn war eng aner Saach. Awer endlech hunn ech et fonnt. Verdeelung vum Franzini säi Verméigen no Dollar Betrag un d'Geschäftsinteresse vun der Stad.
  
  
  Ech hunn geflüstert. Popeye huet net nëmmen alles illegal an der Stad verpasst, hien huet net vill legal Operatiounen verpasst: Fleeschverpackung, Brokerage, Bau, Taxien, Hoteler, elektresch Apparater, Nuddelenproduktioun, Supermarchéen, Bäckereien, Massagesalonen, Kinoen, pharmazeutesch Produktioun.
  
  
  Ech hunn eng vun den Areeche Tiräng opgemaach a gemierkt e puer grouss Manila Enveloppen am Réck geklappt. Si hu keng Etiketten an d'Ventile waren zou. Ech hunn se ofgerappt a wousst datt ech de Jackpot schloen. Dës Enveloppe enthale Rekorder - mat Verkafsdatum, Verkaf, Nimm an alles anescht - iwwer dem Franzini seng Heroinoperatioun, eng komplex Pipeline vum Mëttleren Osten op New York.
  
  
  Et schéngt, datt mäi spéide Frënd Su Lao Lin net aus dem Drogengeschäft zréckgezunn ass wéi eise Serviceman Indochina verlooss huet. Si war just op Beirut geplënnert, e puer dausend Meilen ewech. Dës schéin Fra verkaf Drogen wéi och Männer. Si war e beschäftegt Meedchen.
  
  
  Hir Haltung vis-à-vis vum Franzini huet mech ëmmer verwonnert. Ech hu mech ëmmer gefrot firwat ech e chinesesche roude Agent a fréieren Drogendistributeur kennegeléiert hunn, deen als Aarbechtsbüro fir en amerikanesche Gangster geschafft huet. Si huet einfach duebel Pflicht gemaach, an ech war nëmmen an engem Aspekt vun hire villen organisatoreschen Talenter involvéiert. Alles gouf kloer, an ech hunn e bëssen gelaacht, wéi ech geduecht hunn, datt ech dem Franzini seng Relatioune mam Mëttleren Osten onbedéngt ënnergruewen hunn.
  
  
  All Ängscht, déi ech virdru iwwer seng Zerstéierung hat, ass komplett verschwonnen.
  
  
  Ech hunn d'Pabeieren op den Dësch nieft dem Koffer ordentlech geklappt, dunn d'Plastiksprengstoff aus dem Tirang geholl an se opgestallt. Plastik ass net ganz stabil a sollt virsiichteg behandelt ginn. Wéi et mir mam Bus vu Washington ausgeliwwert gouf, gouf et an zwee Päck geschéckt - eng fir d'Sprengstoff selwer, déi aner fir d'Kappen an d'Detonateuren. Also et war sécher.
  
  
  Elo hunn ech d'Kappen an d'Timer-Detonatoren virsiichteg agefouert. Wann de Maximum gesat gëtt, ginn d'Detonateuren fënnef Minutten no der Aktivatioun aus. Ech hunn eng gesat, wou et de Computer zerstéiert, an dann déi aner dräi ronderëm de Raum verbreet, wou se am meeschte Schued maachen. Ech muss net ze präzis sinn. Véier Plastiksbommen kéinten d'Comptabilitéitskammer ganz einfach ofbriechen.
  
  
  "Dude, Dir wäert eis net hei verloossen." Et war méi e Plädoyer wéi eng Fro vum schwaarze Mann um Buedem. Hien huet sech ëmgedréit fir mech ze gesinn. Virun enger Zäit huet hien opgehalen ze kräischen.
  
  
  Ech hunn him gelaacht. "Nee, Raymond. Dir an Äre fette Frënd wäerte mat mir kommen." Ech hunn de Grousse Julie ugekuckt, déi sech um Buedem gesat huet an mech mat bluddege Aen ugekuckt huet. "Ech wëll datt een mir e Message vum Popeye Franzini gitt."
  
  
  "Wéi eng Noriicht?" De Raymond war fäeg ze gefalen.
  
  
  "Sot him just datt d'Aarbecht vun haut vum Gaetano Ruggiero komplimentéiert gouf."
  
  
  "Ma, verdammt ..." Et war Big Julie. Blutt huet säi Gesiicht vu senger zerräissener Nues erof gefloss.
  
  
  Ech hunn mäi Attaché virsiichteg ëmgepackt, séchergestallt, datt et all déi inkriminéierend Dokumenter enthält, dunn zou a gespaart. Ech hunn de Raymond an d'Big Julie op d'Been gezunn an hunn se an der Mëtt vum Raum stoe gelooss, während ech ronderëm gaang sinn an d'Timer op jiddereng vun den Detonatoren aktivéiert hunn. Dunn sinn eis dräi séier do erausgaang, sinn d'Trap op den Daach erop geflunn an hunn d'Dier hannert eis op den Daach geschloen.
  
  
  Ech hunn de Raymond an d'Big Julie gezwongen erëm op d'Gesiicht ze leien, dunn déif Otem geholl an iwwer déi rësele Plankebréck an dat nächst Gebai gefuer. Eemol iwwer, hunn ech d'Brett ewech geplënnert, en op den Daach geheit an ugefaang d'Trap erof ze goen, a Freed a mir selwer geflüstert. Et war eng gutt Nuecht Aarbecht.
  
  
  An der Halschent vun der Trap hunn ech d'Gebai gefillt wéi véier mächteg Explosiounen aus dem Gebai niewendrun koumen. Wéi ech dobausse gaangen ass, war den ieweschten Stack vum 415 West Broadway a Brand. Ech sinn um Eck gestoppt fir de Feieralarm ze zéien, sinn dunn a Richtung Sixth Avenue gaang an hunn en Taxi an d'Stad gehal. Ech sinn zréck op mäi Sëtz nieft der Philomina virum Enn vum Amram sengem Concert, deen d'Finale vum Programm war.
  
  
  Meng Kleeder waren e bëssen ofgerappt, mee ech hat de gréissten Deel vum Dreck ofgerappt, deen ech opgeholl hat, ronderëm de Buedem vun der Comptabilitéitskammer ze rullen. Déi informell Kleedung, déi verschidde Leit haut op Concerten droen, ass net besonnesch opfälleg.
  
  
  Kapitel 15
  
  
  
  
  Den nächsten Moien, wéi d'Philomina op d'Aarbecht fortgaang ass, hunn ech d'Pabeieren, déi ech vum Rechnungsgeriicht geholl haten, zesummegeklappt an un de Ron Brandenburg geschéckt. Et war genuch do fir eng Buslaascht vum FBI, dem Treasury Department, an der Southern District Organized Crime Task Force ze halen.
  
  
  
  
  
  y iwwer déi nächst sechs Méint.
  
  
  Ech hunn dunn Washington geruff an en anere Set vu 17B Sprengstoff bestallt. Ech hunn ugefaang wéi de Mad Bomber ze fillen, awer Dir kënnt d'Mafia net alleng mat enger Pistoul an engem Stiletto huelen.
  
  
  Wéi ech endlech fäerdeg war, hunn ech de Louis ugeruff.
  
  
  Hien sprang praktesch iwwer d'Telefonslinn op mech. "Gott, Nick, ech si sou frou, datt Dir ugeruff hutt! Dës ganz verdammt Plaz ass verréckt ginn! Dir musst direkt heihinner kommen. Mir…"
  
  
  "Lues méi lues, lues. Waat leeft?"
  
  
  "All!"
  
  
  "Berouegt Iech, Louis. Sech berouegen. Wat der Däiwel ass lass?
  
  
  Hie war sou opgereegt, datt et schwéier war fir hien mir ze soen, awer um Enn koum et eraus.
  
  
  Eppes aus dem Ruggiero säi Vollek huet d'Chamber ofgesprengt, d'Pompjeeë hate knapps Zäit fir zwee Garde ze retten, déi geschloe goufen, gebonnen a fir dout um Daach gelooss hunn.
  
  
  Lénks fir dout, verdammt! Mee ech hunn näischt gesot.
  
  
  De Popeye Franzini, sou de Louis weider, war rosen, huet geruff an op den Dësch tëscht Perioden vun sullen Depressiounen geklappt, wéi hien einfach a sengem Rollstull souz an d'Fënster erauskuckt. "D'Zerstéierung vun der Comptablesmethod Chamber war de leschte Stréimännchen,"Louis gemëscht. Dem Franzini seng Bande "goungen op d'Matratzen" - aus der Siicht vun der Mafiafamillen, déi kaal Wunnenge uechter d'Stad opriichten, wou sech sechs bis zéng "Zaldoten" sech verstoppe konnten, wäit vun hiren üblechen Zelter, vunenee geschützt. D'Appartementer, equipéiert mat zousätzleche Matratzen fir d'Mafiosi, déi an hinnen bleiwen, hunn net nëmmen als "Schützer" gedéngt, awer och als Basen, aus deenen d'Knäppercher op opposéierend Kräfte schloen.
  
  
  Dëst war den Ufank vum gréisste Bande Krich zu New York zënter de Gallo a Columbo eng Schluecht gekämpft hunn, déi mam Columbo gelähmt a Gallo dout opgehalen huet.
  
  
  De Louis, ech selwer, Locallo a Manitti, zesumme mat enger hallef Dosen aner Franzini-Thugs, sinn op d'Matratzen an engem drëtte Stack Appartement op der Houston Street gaangen. Et haten dräi Fënsteren, déi e gudde Bléck op d'Strooss ginn hunn, an - wéi ech d'Dier op den Daach zougemaach hunn - et war nëmmen een Zougang - eng schmuel Trap erop.
  
  
  Mir sinn eran gefuer, sëtzen a waarden op den nächste Schrëtt. E puer Block op der Ruggiero Street hu se datselwecht gemaach. Mir haten eng hallef Dosen aner Appartementer ähnlech besat, an och eis Rivalen: all mat enger hallef Dutzend oder méi schwéier Koffer, all mat enger voller Versuergung vu Pistoulen, Gewierer, Maschinnegewierer a Munitioun, all mat hiren eegene lokale Messenger. bréngt Zeitungen, frësch Béier an huelen-eraus Iessen, all mat hiren eegene Ronn-de-Auer pokeren Spill, all mat sengem eegenen endlos TV, all mat senger eegener onerwaart Langweil.
  
  
  D'Philomina war dräimol am Dag um Telefon, sou datt si e puer schrecklech Bemierkunge vun engem vun de Louis sengen Hooded Frënn gezunn huet. Ech hunn zwee vu sengen Zänn geklappt a keen huet duerno kommentéiert.
  
  
  Et war d'Philomina an d'Zeitungen, déi all Dag vun eisem Messenger bruecht goufen, déi eis a Kontakt mat der Äussewelt behalen hunn. Tatsächlech ass näischt Besonnesches geschitt. Dem Filomina no war d'Rumeur datt de Gaetano Ruggiero insistéiert huet datt hien näischt mam Spelman sengem Doud oder dem Geriichtshaff Bombardementer ze dinn huet. Hien huet ëmmer gesot datt hie wëll verhandelen, awer de Popeye huet sech cool gehalen. Déi leschte Kéier Ruggiero ausgehandelt, virun e puer Joer am Onrou mat San Remo, et war eng Fal déi mat San Remo ëmbruecht opgehalen.
  
  
  Op der anerer Säit, laut Philomina, huet de Popeye gegleeft datt wann de Ruggiero wierklech wëll verhandelen, hie wollt net méi Feindlechkeet vis-à-vis vu sengem Konkurrent kreéieren. Also fir zwou Wochen hunn béid Fraktiounen an deenen dréchen Appartementer erausgehaang, an imaginär Schatten gesprongen.
  
  
  Och italienesch Mafiosi kënne mat der Zäit langweileg ginn. Mir sollten d'Appartement net aus iergendengem Grond verloossen, mee ech hu misse mat der Philomina schwätzen ouni en aneren. Een Owend hunn déi aner Kärelen d'Iddi guttgeheescht fir e bësse méi kale Béier ze hunn - mäi Virschlag - an ech hu mech fräiwëlleg geholl fir et ze kréien. Ech hunn et fäerdeg bruecht d'Warnunge vun aneren iwwer dem Franzini seng Roserei an d'Gefor ze refuséieren, un déi ech mech ausgesat hunn, a si hunn endlech d'accord, a gleewen datt ech dee verréckste vun der ganzer Firma wier.
  
  
  Um Wee zréck vun der noosten Epicerie, Ech genannt Philomina.
  
  
  "Ech mengen de Monni Joe mécht sech bereet den Här Ruggiero ze treffen," sot si mir.
  
  
  Ech konnt et net leeschten. D’Halschent vu mengem Schluechtplang war et, ee Vollek géint dat anert ze setzen, d’Saache bis zu esou engem Féiwer opzebauen, datt d’Kommissioun misst intervenéieren.
  
  
  Ech geduecht e bëssen. "Fin. Lauschtert elo gutt. Huet den Jack Gourley d'Appartement an zéng Minutten uruffen a frot no de Louis. Ech sot hir dann am Detail wat ech wollt Jack Louis ze soen.
  
  
  Den Telefon schellt ongeféier fënnef Minutten nodeems ech zréckkoum an de Louis huet geäntwert.
  
  
  "Jo? Kee Geck? Natierlech... Natierlech... Okay... Jo, natierlech... Direkt...? Gutt".
  
  
  Hien huet opgehaang mat engem opgereegte Bléck op säi Gesiicht. Hien huet schaafhaft de grousse .45 op seng Këscht an engem Schëllerholster gedréckt. "Dëst ass ee vun de Jongen vum Monni Joe," sot hien.
  
  
  "Hien huet gesot datt dräi vun eise Kärelen virun e puer Minutten op der Bleecker Strooss ëmbruecht goufen."
  
  
  Ech hunn gefrot: "Wie gouf ëmbruecht, Louis? Jiddereen dee mir kennen? Wéi schlecht ass et?
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt a seng Waffen verbreet. "Gott! Ech wees net. De Guy sot hien huet just d'Nouvelle. Wousst keng aner Detailer." De Louis huet opgehalen an huet beandrockend de Raum ronderëm gekuckt. "Hien huet gesot datt de Monni Joe wëll datt mir dem Ruggiero seng Leit schloen. Si hunn se gutt getraff."
  
  
  Dës Kéier huet d'Opreegung all Zweifel iwwerwältegt, deen de Louis virdru gefillt hätt. D'Schluecht Rennen mécht dat fir Leit, souguer Louis war vun dëser Welt.
  
  
  ***
  
  
  Déi Nuecht besicht mir Garden Park Casino zu New Jersey, aacht vun eis an zwee bequem Limousinen. D'Lobby Sécherheetsbeamten am Garden Park Hotel, verkleed als Lift Bedreiwer, war kee Problem; Et gouf kee Bedreiwer vum private Lift, deen nëmmen an de Casino op der supposéierter net existéierend dräizéngten Stack gaangen ass. Mir hunn d'Wuecht mat Waff an de Lift gezwongen, déi zwee erausgeschloen an de Lift selwer ugefaangen.
  
  
  Mir koumen prett aus dem Lift, mat Maschinnegewierer virun eis. Et war eng genial Szen. Crystal Lüster hänkt vun der héijer Plafong, a Plüschdraperien an déif Teppecher hunn gehollef de Gesang vum Croupier ze erdrénken, de Klick vum Stahlkugel op d'Roulettrad, an den ënnerierdesche Brumm vum gedämpfte Gespréich ënnerdeelt vun der heiansdo Ausrufe vun Opreegung. Et war déi gréisste Arkad op der Ostküst.
  
  
  E schéine Mann an engem fein geschnidde Tuxedo huet sech mat engem liichte Laachen ëmgedréit. Hie war ongeféier 30, e bësse stocky awer genial, mat jet-schwaarz Hoer an hell, intelligent Aen - Anthony Ruggiero, dem Don Gaetano säi Cousin.
  
  
  Hien huet d'Bedeitung vun eisem Entrée an enger Millisekonnen realiséiert, sech op seng Ferse gedréint a sprang op de Schalter op der Mauer. Dem Loklo seng Maschinnegewier huet rosen geschoss - brutal Gewalt an enger charmanter Atmosphär. Dem Ruggiero säi Réck huet sech geknackt, wéi wann hien vun enger onsichtbarer rieseger Hand an zwee geschnidden wier, an hien ass zesummegefall wéi eng Poppenpopp géint d'Mauer.
  
  
  Een huet gejaut.
  
  
  Ech sprangen op de Blackjack-Dësch an hunn op d'Plafong geschoss, dunn hunn d'Leit mat menger Waff menacéiert. Pa craps Dësch zéng Féiss ewech, Manitti mécht déi selwecht. De Louis, ech konnt aus dem Aeneck gesinn, stoung direkt nieft dem Lift, a kuckt dem Ruggiero säi Kierper.
  
  
  "Okay," hunn ech geruff. "Jidderee bleift roueg a beweegt sech net, a kee gëtt verletzt." Op der lénker Säit huet de Croupier op eemol hannert sengem Dësch gekropt. Ee vun deenen anere Mafiosien, déi mat eisem Grupp komm sinn, huet hien an de Kapp geschoss.
  
  
  Op eemol gouf et déidlech Rou ouni Bewegung. Dem Franzini seng Béiser hunn dunn ugefaang duerch d'Leit ze plënneren, Sue vun Dëscher a Portemonnaien ze sammelen, Réng, Aueren an deier Broschen ze huelen. De grousse Publikum war schockéiert, grad wéi de Louis.
  
  
  Mir waren do a manner wéi siwe Minutten eraus an zréck an eise Limousinen a Richtung Holland Tunnel an eist Verstoppt am Greenwich Village.
  
  
  De Louis huet ëmmer erëm widderholl. - "Gott!" "Gott!"
  
  
  Ech hunn him op d'Schëller geklappt. "Berouegt Iech, Louis. Et ass alles Deel vum Spill!" Ech hu mech e bësse schlecht gefillt. Ech hunn et och net gär wann d'Leit esou erschoss ginn, awer et huet kee Sënn et ze weisen. Ech hu misse cool sinn. Awer dës Kéier gouf d'Verantwortung op mech geluecht well ech dëse falschen Telefonsgespréich arrangéiert hunn. Ech konnt et mech net ze laang stéieren loossen. Wann Dir d'Spill spillt, dat ech gespillt hunn, kann een verletzt ginn.
  
  
  An den Dag drop ware vill Leit krank.
  
  
  Als éischt hunn d'Ruggieros den Alfredo's Restaurant op der MacDougal Street iwwerfall, wou, géint Uerder, véier Popeye's Camionkaper geschloen haten fir Mëttegiessen ze iessen. Zwee Militanten koumen vun hannen, hu mat Maschinnegewierer op si geschoss, während se souzen, a si séier fortgaang. All véier sinn um Dësch gestuerwen.
  
  
  De Franzini huet zréckgeschloen. Zwee Deeg méi spéit, Nick Milan, der Ruggiero Famill alternd Lieutenant, gouf aus sengem Brooklyn Heights doheem entfouert. Zwee Deeg méi spéit gouf säi Kierper, mat schwéierem Drot gebonnen, an enger Deponie fonnt. Hie gouf am Réck vum Kapp erschoss.
  
  
  De Cheeky Wright gouf dunn op de Schrëtt vun engem Dokterbüro ëmbruecht, wou hie gaange war fir Heu Féiwer Pëllen ze kafen.
  
  
  Als nächst war de Frankie Marchetto, dem Ruggiero seng laangjäreg Ënneruerdnung - hie gouf hannert dem Rad vu sengem Auto fonnt, véiermol an der Këscht erschoss.
  
  
  Déi plakeg Kierper vun zwee Männer vum Franzini goufen an engem Boot an der Jamaika Bay fonnt. Béid hir Hals goufe geschnidden.
  
  
  Mickey Monsanno - Mickey Mouse - ee vun de Leader vun der Ruggiero Bande, ass verletzt wéi hien ee vu senge Jongen geschéckt huet fir säin Auto aus der Garage ze zéien. Den Auto ass explodéiert wéi de Guy d'Zündung ageschalt huet, an huet hien direkt ëmbruecht.
  
  
  De leschte Stréi koum e Freideg wéi sechs Ruggiero Männer bewaffnet mat Gewierer a Maschinnegewierer d'Franzini Olive Oil Co.
  
  
  Nëmmen en Accident huet de Franzoni gerett, de Filomina huet de Popeye just fir säin deegleche Spazéiergang am Park geholl. Véier aner Männer am Büro goufe erschoss, awer zwee weiblech Büroaarbechter goufen ongeschaaft gelooss.
  
  
  Mir hunn dem Popeye säi bizarre Plang de Schluss gemaach fir de Ruggiero's Garden Park Estate ze iwwerfalen, wéi et op eemol ofgerappt gouf. D'Kommissioun, besuergt iwwer déi plötzlech Erhéijung vun der Opmierksamkeet op Mafiafaffen wéi och déi deeglech Erhéijung vun den Doudesaffer, gouf rumoréiert eng Reunioun zu New York aberuff ze hunn fir d'Situatioun ze iwwerpréiwen.
  
  
  De Louis war erëm opgereegt wéi mir eist Appartement op der Houston Street verlooss hunn an heem gaangen sinn, Louis op säi Jonggesell Pad am Duerf, ech zréck op Philomina.
  
  
  "Jongen, Nick! Dir wësst, si sollen all kommen! Cool Joey Famligotti, Frankie Carboni, Littles Salerno, all déi grouss Kärelen! Och d'Ellie Gigante kënnt vu Phoenix! Si wäerten eng Versammlung hunn. Samschdeg de Moien."
  
  
  Hie kléngt wéi e Kand schwätzt iwwer seng Liiblingsbaseballhelden, déi an d'Stad kommen, net déi siwe wichtegst Kriminalitéitsfiguren an Amerika.
  
  
  Ech rësele mäi Kapp am Ongléck, awer laache bei him. "Wou wäert et sinn?"
  
  
  "De Bankers Association Meeting Room an der Park Avenue an der Fifteenth Street."
  
  
  "Mass du de Geck? Dëst ass déi konservativst Bank an der Stad.
  
  
  De Louis huet houfreg gelaacht. "Mir besëtzen ët! Oder op d'mannst ech mengen, mir hunn Aktien.
  
  
  "Fantastesch," sot ech. Ech hätt d’Pabeieren, déi ech aus der Comptabilitéitskammer geholl hunn, méi suergfälteg gelies, mee ech hat bal net genuch Zäit dofir. Ech hunn de Louis op d'Schëller geklappt. "Okay, Paisano. Ech hunn en Datum mat Philomina haut. Wëlls du mech?"
  
  
  Hien huet gefroot. "Nee net haut. Mee e Samschdeg muss all Kommissär zwee Kärelen mat op d'Bank huelen. Wëllt Dir mat mir a Monni Joe kommen? Et kann vill Spaass sinn."
  
  
  "Natierlech," hunn ech geduecht. Ongebremste Freed. "Zeechnen op mech, Louis," sot ech. "Kléngt wéi eng super Iddi." Ech hunn gewénkt a sinn an den Taxi geklomm, awer amplaz direkt op Philomina ze goen, sinn ech an d'Stad an d'Banker's Trust Association op Park Avenue gaang. Ech wollt kucken wéi et ausgesäit. Et huet grujeleg ausgesinn.
  
  
  Ech sinn op d'Busstatioun gaang, hunn mäi 17B Kit opgeholl an sinn zréck op Chelsea gaang fir iwwer mäi Problem ze denken. D'Geleeënheet fir d'Kommissiounssëtzung matzemaachen war e Segen, awer ech hu misse e Wee erausfannen fir dat Bescht ze maachen. Et wäert net einfach sinn. Muer wäert d'Gebai vun der Banker's Trust Association mat Mobsters schwärmen, jidderee fanatesch fir hire Patron ze schützen.
  
  
  Komesch genuch war et d'Philomina déi mir den Owend nom Iessen d'Iddi ginn huet.
  
  
  Si huet mech op de Canapé geschloen an huet gejaut. "Maacht mir eng Faveur wann Dir muer de Monni Joe a Louis begéint, okay?"
  
  
  Ech hunn meng Hand op hir Këscht geluecht: "Natierlech."
  
  
  "Halt elo op!" Si huet meng Hand ewechgeholl. "Op Ärem Wee an de Büro, kënnt Dir ophalen an eng nei waarm Waasserfläsch fir de Monni Joe kréien?"
  
  
  "Warmwasserfläsch?"
  
  
  "Sidd net sou iwwerrascht. Dir wësst ... eng vun deene roude Gummi Saachen. Wann de Monni Joe sou schrecklech ufänkt, datt hien et net kontrolléiere kann, schéngt e waarme Heizpad, deen hien an den Hänn hale kann, ze hëllefen. Hien huet et ëmmer mat him. an dësem klenge Rack ënner dem Sëtz vu sengem Rollstull, also ass et bequem wann hien et wëllt."
  
  
  "Okay, wann Dir dat seet. Wat ass mam alen geschitt?
  
  
  "Et huet ugefaang ze lecken," sot si. "Hien hat et fir eng laang Zäit am Gebrauch."
  
  
  Déi Nuecht sinn ech an d'Drogengeschäft um Eck vun der Ninth Avenue an der Twenty-Third Street gaang an hunn een kaaft. Dunn, méi spéit an der Nuecht, wéi ech sécher war datt d'Philomina séier geschlof war, sinn ech opgestan a si virsiichteg mat Plastik gestoppt.
  
  
  Et war schwéier e Sprengstoff, e Detonator mat engem Timer, an engem Heizpad mat Waasser z'installéieren, awer ech hunn et ëmmer fäerdeg bruecht. D'Versammlung war geplangt fir den nächste Moien um zéng Auer unzefänken, also hunn ech den Timer op zéng drësseg gesat an d'Fanger gekräizt.
  
  
  Ech hu missen e Wee erausfannen fir net ronderëm ze sinn wann déi verdammt Saach explodéiert ass, well wann et tatsächlech explodéiert ass, wier et eng grouss Explosioun. Mee ech muss mam Ouer spillen. Jiddefalls ginn ech zou, datt ech déi Nuecht zimlech onroueg am Bett war.
  
  
  
  
  Kapitel 16
  
  
  
  
  
  
  De Locatello huet de Popeye, de Louis a mir vum Büro an d'Bankers Association gefuer an huet eis gehollef de Popeye aus dem Auto a säi Rollstull auszeleeën. Dunn, mam Louis de Rollstull gedréckt a mir nieft hirem trëppelen, si mir an e grousst Gebai erakomm.
  
  
  De Versammlungsraum war um drëssegsten Stack, awer am Rez-de-Chaussée goufe mir vun zwee ganz kompetente Béiser gestoppt, déi eis héiflech no Waffe gepréift hunn. De Popeye hat keen Eisen, mee de Louie hat en lächerlech klengen Derringer an ech hu missen dem Wilhelmina an dem Hugo ginn. Déi zwee Mafiosi hunn mir eng nummeréiert Empfang fir meng Waff ginn a mir hunn de Lift erop gaang. Keen huet d'waarm Waasserfläsch am Rack ënner dem Sëtz vum Popeye sengem Rollstull gemierkt.
  
  
  De Gaetano Ruggiero war schonn do zesumme mat zwee vu sengen Handwierker,
  
  
  wéi mir an de grousse Gang ausserhalb vum Versammlungsraum erakomm sinn. Hie stoung héich a streng um aneren Enn vum Zëmmer, méi jonk wéi ech geduecht hätt, awer mat groe Flecken op senge schwaarze Sideburns. Klauen a Glücksspiele waren seng Haaptinteressen, sougenannte pure Kriminalitéit, awer hie war och an Drogen a Mord war säi Liewensstil. Op Uerder vum Gaetano gouf den alen Don Alfredo Ruggiero, säi Monni, ëmbruecht, fir datt de jonke Mann d'Verantwortung fir d'Famill iwwerhuele konnt.
  
  
  Déi aner sinn eis gefollegt, all mat zwee Bodyguards.
  
  
  Joseph Famligotti - Cool Joey - aus Buffalo. Kuerz, stocky, mat engem donkelen, fette Gesiicht an engem risege Bauch, deen iwwer seng Taille gaangen ass. Hien huet gehäit wéi hien trëppelt, seng Jackett opgeknäppt fir géint de Bauch ze raschten. Hien huet frëndlech op Ruggiero a Franzini gelaacht, ass dunn direkt an de Versammlungsraum gaang. Seng zwee Bodyguards bloufen respektvoll an der Gang.
  
  
  Frankie Carboni aus Detroit. Gro-Hoer, räich an Erscheinung, an engem wonnerschéin ugepasste Kostüm vu groer Woll, groer Spëtzeschong, gro Seidhemd a wäiss Seid Krawatt un. Hien huet eng al Detroit Bande geierft an huet seng bluddeg Taktik an eng ruthless awer effizient Operatioun kanaliséiert, déi den Näid vun all organiséierter Kriminalitéit war. Hien huet ausgesinn wéi e lëschtegen Här.
  
  
  Mario Salerno - Little Balls Salerno - vu Miami - Vugel-ähnlech, e verschrumpften klenge Mann, deem säi Kapp verdächteg hin an hier gefuer ass, staark gebrach Haut, déi sech grotesk iwwer schaarf definéiert Schanken, eng grouss geckeg Nues an e spitzen Kinn gestreckt huet. Et huet ugefaang an Spillerinne Etablissementer zu Havana, geplënnert zu Miami, dann ausgestreckt seng bluddeg tentakelen déif an der Karibik a westlech zu Las Vegas. Mat siwwenzeg-sechs war hien den eelste Bande-Chef an Amerika, awer hien hat keng Pläng fir ze pensionéieren. Hien huet säi Beruff gär.
  
  
  Alfred Gigante vu Phoenix. Sou gebrannt wéi de Mario Salerno, vun der duerchschnëttlecher Héicht, ordentlech gekleet, gehumpelt, all Bewegung lues a bewosst, weist jidderee vu senge siwwenzeg Joer, awer seng opfälleg blo Ae si kal a stierwen säin haarlosen Kapp. Et gouf rumoréiert datt seng sexuell Genoss u kleng Meedercher riicht. Hien ass duerch d'Ränge vun der Mafia geklommen als ee vun den éischte grousse Heroinimporter an d'USA.
  
  
  Anthony Musso - Tony de Priest - vu Little Rock, Arkansas. Héich, schlank a graziéis, mat engem räiche, frëndlechen Erscheinungsbild. Diamant Réng fonkelne op seng Fangeren, an engem Diamant Pin fonkelt aus sengem Tie. Hien huet e bloe Sonnebrëll un, déi d'Narben ronderëm dat wat säi lénkst Auge war verstoppt, ier hien et an de Bandekricher vun de fréien 1930er verluer huet. Mat 71 war hien nach ëmmer de Kinnek vun der Prostituéierter, obwuel hie behaapt huet méi Sue vu geklauten Eegentum ze verdéngen wéi aus sengen aneren Operatiounen.
  
  
  Een nom aneren koumen si an de Versammlungsraum. Ech konnt se duerch d'oppen Dier gesinn, d'Hänn iwwer den Dësch rëselen an angenehmer Austausch. Déi siwen geféierlechste Männer an Amerika. De Popeye Franzini war de leschte, deen erakoum, an engem Rollstull vum Louis gedroen. Wéi se erakoum, hunn ech en Dram mat waarmem Waasser ënnert dem Rollstull gesinn.
  
  
  De Rescht vun eis, ongeféier fofzéng oder sou, stoungen onroueg an der Gäng, an hunn sech verdächteg ugekuckt. Keen huet geschwat. Dunn huet d'Dier an de Versammlungsraum zougemaach.
  
  
  Meng Fauscht huet sech kramphaft gekrasch. Ech hat net erwaart datt de Louis mat sengem Monni am Boardroom bleift. Verdammt! Ech hunn dëse Guy gär! Awer natierlech kënnt Dir dat a mengem Geschäft net leeschten.
  
  
  Ech war just amgaang ze fortgoen, wéi d'Dier opgaang ass an de Louis erausgaang ass, se hannert him zougemaach. Hien ass bei mech komm.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. 10:23. Siwe Minutte lénks. "Komm mer goen," sot ech mat gefiermt Nonchalance. "Komm mir ginn e Spadséiergank an e bësse Loft."
  
  
  Hien huet op seng Auer gekuckt a gelaacht. "Natierlech! Firwat net? Si wäerten op d'mannst eng Stonn do sinn, vläicht méi. Verdammt! Ass dat net de Frank Carboni? Gott, dësen Typ gesäit just räich aus. An den Tony ass e Paschtouer! Ech hunn hien eemol gesinn wéi ... "
  
  
  Hien huet nach geschwat wéi mir de Lift erof an d'Haaptlobby geholl hunn, wou mir d'Waffen aus dem Kleederschaf gesammelt hunn an dunn op Park Avenue erausgaange sinn.
  
  
  Mir ware grad iwwer d'Strooss gekräizt an hunn d'Sprangbueren gekuckt, déi an der Plaza vun engem grousse Bürosgebai fléissen, wéi eng Explosioun de gréissten Deel vum drëssegste Stack vum Gebai vum Bankers Association zerstéiert huet.
  
  
  De Louis huet sech ëmgedréit, eng Hand op mengem Ënneraarm geluecht, a kuckt de schwaarzen Damp, deen héich vun der Säit vum Gebai eropgeet. "Wat war et?"
  
  
  "Just eng roden," hunn ech zoufälleg geäntwert, "awer ech mengen, Dir sidd just de Chef vun der zweetgréisster Mafiafamill zu New York ginn."
  
  
  Awer hien huet mech net héieren. Hie war scho gelaf, de Park Avenue Verkéier wéi e Fussball Linebacker entweckelt, verzweifelt fir zréck an d'Gebai ze kommen, zu sengem Monni Joseph, an op seng eege Verantwortung.
  
  
  Ech geeschteg shrugged an engem Taxi gefeiert. Souwäit ech wosst, war meng Aarbecht fäerdeg.
  
  
  Ech hu just misse maachen, d'Philomina aus hirem Appartement opzehuelen an op de Fluchhafen ze goen. Ech hat zwee Ticketen an der Täsch an hunn decidéiert
  
  
  datt déi zwee vun eis ongeféier dräi Wochen an der Karibik verbréngen, just ze killen, léiwen a relaxen. Da mellen ech zu Washington.
  
  
  Si huet mech bei der Dier vum Appartement begéint, wéi ech dobanne gaange sinn, hir Äerm ëm den Hals geheit an hire ganze Kierper géint mech gedréckt.
  
  
  "Hallo, Schatz," sot si glécklech. "Kommt an d'Stuff. Ech hunn eng Iwwerraschung fir Iech ".
  
  
  "Iwwerraschung?"
  
  
  "Däi Frënd." Si huet gelaacht. Ech sinn an d'Stuff gaang an den David Hawk huet mech vum Canapé gelaacht. Hien ass opgestan an ass mat senger Hand ausgestreckt op hie komm. "Et ass gutt dech ze gesinn, Nick," sot hien.
  
  
  
  
  
  
  Carter Nick
  
  
  Doud vum Falcon
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Doud vum Falcon
   Kapitel 1
  
  
  
  
  Den Telefon, deen a mengem Zëmmer schellt, huet de Mann am Haus iwwer der Strooss erlaabt fir weider drësseg Sekonnen ze liewen. Ech war sécher, datt den Telefon erëm géif schellen, dann zwanzeg Sekonnen roueg sinn ier en zweemol méi schellt; et wier Hawk d'speziell zwee-Ring System, Signaler mech him direkt ze ruffen. Am Laf vun de Joren hunn ech e bal instinktivt Gefill entwéckelt fir ze wëssen wéini den Hawk Signal aus dem éischte Ring kënnt. An nénganzwanzeg Mol vun honnert hat ech Recht. Ech hunn op den Anschutz 1413 Super Match 54 Ëmfang nei fokusséiert wann d'Klack eng zweete Kéier geklaut huet, dunn ass roueg. Virun der zweeter Duebelklack hunn ech den Ausléiser gezunn.
  
  
  Den Ofstamung war perfekt. Duerch déi deelweis oppe franséisch Dieren iwwert d'Strooss hunn ech op eemol en drëtt A gesinn an der Stir vun mengem Affer. Et war e bëssen uewen an tëscht zwee anerer, déi ni méi glécklech kucken wéi en AX Agent fir Informatioun gefoltert gëtt. Hire béise Flickeren ass fir ëmmer opgehalen wann Krischikov op den Dësch zesummegefall ass. Nëmmen dëst drëtt Auge schéngt lieweg ze sinn, wann e klengen Schwellung vu Blutt dran erschéngt, déi am Liicht blénkt, an dunn d'Nuesbréck erofgerullt huet.
  
  
  Den zweeten Duebelring vum Telefon kléngt kuerz no mengem Schoss, an, zréckgezunn aus der oppener Fënster vu mengem schaarfen alldeeglechen Appartement, hunn ech d'Gewier op d'Bett geluecht an den Empfänger opgeholl. Ech hunn dem Hawk seng direkt Nummer geruff an hien huet direkt geäntwert.
  
  
  "Dir sidd net falsch," huet hien gewarnt, wéi ëmmer.
  
  
  Et war net néideg e Scrambler um Telefon an dësem klenge Montreal Appartement ze installéieren. An Hawk d'Erënnerung, mee hien huet et ni opginn, an ech geäntwert automatesch, "Ech weess."
  
  
  "Hutt Dir schonn dëse Verkaf gemaach?"
  
  
  "Här Kay huet et just kaaft," sot ech him, "Elo muss ech dëse Büro sou séier wéi méiglech zoumaachen."
  
  
  "Ech mengen et ass Zäit fir Iech zréck an Äert Heembüro ze goen," sot den Alen lues. "Mir hunn e Client an der Stad, deen Är Servicer brauch." Hien huet e Moment gewaart an huet dunn bäigefüügt: "Dëst ass ee vun eise gréisste Clienten zu Washington. Du verstees?"
  
  
  Dëst huet mech fir ee Moment gestoppt. Et war net dacks datt Hawk mech zu Washington wollt; hie wollt net riskéieren, datt ee vun de Konkurrenten mech mierkt - weder op senger Säit nach op eiser Säit; well wann eppes an der Haaptstad geschitt, wäert hien a seng N-bewäertte Agenten, déi deemools do sinn, dofir zouginn. Dat ass de Problem mat der N Bewäertung - ech sinn N3 - an d'Erlaabnes fir endlech de Problem ze fixéieren. Jiddereen mengt Dir sidd e schlechten Typ; et ass definitiv e Gefill vun hinnen, an och vun eisem - ausser Dir maacht e bëssen dreckeg Aarbecht, déi se net packen. Da gëtt de Killmaster den Held - bis d'Aarbecht fäerdeg ass.
  
  
  Ausserdeem hat den Hawk ni vill Begeeschterung gewisen fir mech un eng aner Agence ze léinen, a seng Referenz op "Client" kéint eng aner Intelligenzorganisatioun bedeiten. Ech wollt him froen, wéi eng Super-Intelligenz-Agentur sech erëm schrauwen a mir brauche fir d'Stécker fir si opzehuelen, awer mir waren op engem onverschlësselten Telefon, sou datt meng Froen musse waarden bis ech zréck an d'Staaten kommen.
  
  
  Ausserdeem hunn ech gemierkt datt dem Hawke säi luesen, bewosst Toun gemengt ass vill méi ze vermëttelen wéi nëmmen einfach Erschöpfung um Enn vun engem aneren laangen Dag. Ech wousst besser wéi dat. Fir e Mann, deen a Joere gebléit huet, konnt hie sech mat de beschten vun eis halen, wann d'Aarbecht et gefuerdert huet. Nee, den Hawk huet net an deem Toun geschwat, well hien midd war; een war mat him am Büro, an de virsiichtege Toun vu senger Stëmm huet mech gewarnt, him d'Méiglechkeet ze ginn, alles ze soen, wat deem een en Hiweis géif ginn, wou ech war oder wat ech maachen.
  
  
  "Jo, Här," sot ech einfach.
  
  
  "Packt Är Saachen a gitt op de Fluchhafen," huet hien dréchen uginn. "Ech kafen Iech e Fliger Ticket op den nächste Vol op DC ... Oh jo, ech denken net datt Dir all Är Ausrüstung braucht. "Ech mengen, Dir kënnt e puer vun hinnen an Ärem lokalen Büro späicheren."
  
  
  Ech wousst, datt eisen Offizéier-um-Waffen net frou wier ze léieren, datt ech ee vu senge Liiblingsgewierer zu Montreal hannerlooss hunn; mee Hawk wollt selbstverständlech mech zréck séier, an hie wollt net, datt ech op de Flughafen vun Ofsaz verspéit ginn, déi wier inévitabel wann ech probéiert e Fliger mat dëser Waff ze Board. Ech hat eng speziell entworf Lead shielded Koffer fir meng eege Waffen, awer net fir meng Gewier.
  
  
  "Ech wäert muer de Moien fréi an Ärem Büro sinn," sot ech.
  
  
  Hien hat aner Iddien. "Nee, gitt direkt an de Watergate Hotel." Ech kontaktéieren Iech do. Eng Reservatioun gouf schonn an Ärem Numm gemaach." Hien huet net emol mäin Numm gesot, net emol d'Zëmmernummer, um onverschlësselten Telefon vergiessen.
  
  
  "Nee, Här. Dat war ganz nodenklech vun Iech."
  
  
  Hawk huet et ganz formell virun sengem Betrib gespillt, an ech wosst, datt et een besonnesch wichteg muss ginn; normalerweis aus
  
  
  
  
  
  De Pentagon oder d'CIA wann se komm sinn fir Faveur ze froen.
  
  
  Nodeems mir grad esou haart Äddi gesot hunn, hunn ech den Telefon erof geluecht a stoe fir eng Zäit kucken. Ech war ganz sécher datt de President net op Hawke säi Büro komm ass. Awer et war nëmmen eng Persoun zu Washington, déi den Old Man wierklech respektéiert huet: ee vu sengen alen Schoulkollegen, deen et fäerdeg bruecht huet d'Saache richteg z'änneren. Wéi ech séier meng Saachen gepackt hunn, hunn ech mech gefrot, iwwer wat de Staatssekretär mam Hawke geschwat huet a wéi et mech kéint beaflossen.
  
  
  Nodeems ech d'Strooss iwwerpréift hunn, fir sécher ze stellen, datt dem Här Kay seng dräi-Eyed Läich nach net entdeckt gouf an een d'Feierlinn erausfonnt huet, hunn ech erëm den Telefon opgeholl fir eise lokalen Büro ze ruffen; Ech hu missen Arrangementer maachen fir de Mietauto opzehuelen, deen ech op Montreal gefuer ass an d'Gewier, dat ech a sengem Kofferraum gespaart hat. Lescht gepackt war meng Wilhelmina Luger an engem Schëllerholster an meng Hugo Stiletto an engem Suede Ënneraarmmantel. Si sinn an en originelle Fach an engem Portfolio eragaangen, deen Labortechniker fir Agenten entworf hunn, déi mat Waffen op kommerziell Flich reesen. Besonnesch Bläischutz huet verhënnert datt den Alarm ofgeet, wa mir an de Fliger klammen. Et ass schued datt et keng Zäit war fir en ähnleche Koffer ze maachen fir e Gewier ze transportéieren; Ech géif et gären perséinlech un den Eddie Blessing, eisem Waffenschmidt zréckginn. Säi Gesiicht hellt wierklech op wann ee vu senge "Puppelcher" heem kënnt. Gutt, ech war frou genuch d'Kanner mat mir ze huelen. Ech hat d'Gefill datt ech se geschwënn brauch.
  
  
  Just zéng Minutte méi spéit war ech bedaueren meng séier Pak. Verloossen de verlafen Pensiounshaus vis-à-vis vum Krischikov sengem fréiere bewaachte Haus, Ech hu gemierkt datt zwee Männer ausserhalb vun der gelounter Nova loungen, déi ech zwou Dieren op der Strooss geparkt hunn. Mat engem Koffer an der enger Hand an engem Koffer an der anerer, konnt ech net ze bedrohlech schéngen, well si just kuerz op de Klang vun der Dier hannert mir zougekuckt hunn an duerno hiert Gespréich weidergespillt. Ech hunn geléiert datt et russesch war, an e séiere Bléck op hir Gesiichter am Liicht vun de Stroosseluuchten sot mir wien si waren.
  
  
  Ech hunn ugefaang se "Laurel an Hardy" ze nennen wärend der kuerzer Zäit, déi ech de Krischikov an d'Koppel nogekuckt hunn a senge Schrëtt. D'lokal AX Büro sot mir hir richteg Identitéiten an hir Aarbecht als de Spioun hir Liiblings Attentäter a Bodyguards. Eng Stonn virdrun hunn ech gesinn, datt se mat hirem Chef opfueren an hie viru sengem Verstoppt ofginn; dunn si si fortgaang. Deemools war et fir mech ongewéinlech datt si net wéi gewinnt mat him an d'Gebai koumen, an ech hunn falsch ugeholl datt hien se op eng Missioun geschéckt huet. Anscheinend goufe si awer bestallt, zréck ze goen an dobausse ronderëm ze goen. Entweder de Krischikov hat eng Aarbecht, déi hien net wollt, datt se wëssen, oder hien huet een erwaart an huet se geschéckt fir dobausse ze waarden, vläicht fir säi Besucher opzehuelen an hien z'iwwerpréiwen ier hien an d'Haus léisst.
  
  
  Dee Moment war et mir egal wat op hirem Ordre du jour stoung; Ech hu missen an dëser Nova kommen an erausgoen, ier ee vun de Knechte vum Mann mat dräi Aen an de Krischikov säi Raum koum an de Kierper entdeckt huet. Dat eenzegt wat mech verhënnert huet aus do erauszekommen, waren e puer Mäerder. Ech war zimmlech sécher datt se informéiert goufen wéi déi meescht vun eise Leit ausgesinn, och ech. Eist Intelligenznetz ass net deen eenzegen deen intelligent genuch ass fir de Feind geheim ze halen.
  
  
  Ech konnt net méi virun der Dier stoen ouni hir Verdacht opzestellen, an d'Nova war dat eenzegt Gefier wou ech d'Géigend huet misse verloossen, also sinn ech dohinner gaang. Hardy - de Fett Guy deen AX mech gewarnt war e fatale Koup haarde Muskelen - hat säi Réck op mech. De laange - Laurel, e renomméierte Switchblade-Expert, dee sech erfreet huet kleng Stécker vu senge Gefaangenen ze schneiden ier se prett waren ze schwätzen - huet direkt op mech gekuckt wéi ech ukomm sinn, awer huet mech eigentlech net an de Schatten gesinn wéi hien am Gespréich agespaart war .
  
  
  Ech konnt gesinn, datt ech ronderëm d'Zäit wou ech op de Kofferraum vum Auto geklommen sinn, ech am klenge Krees vum Liicht vun der Stroosseluucht war, an datt d'Laurel mech wahrscheinlech kuckt wéi ech méi no kommen. Ech hunn op d'Brottoir gedréint sou datt dem Hardy säi Réck deelweis meng Vue op säi Begleeder blockéiert huet. D'Gréisst vun deem Réck konnt d'Approche vun engem M16 Tank blockéieren, ausser datt d'Laurel ongeféier e Kapp méi héich war wéi säi Partner. Instinktiv wousst ech datt eppes iwwer mech dem Laurel seng Opmierksamkeet gefaangen huet wéi ech vum Trottoir geklomm sinn a mäi Gepäck hannert dem Auto gesat hunn. Ech hu mäi Kapp op d'Strooss gedréint, ech hunn meng Schlësselen erausgeholl an de Kofferraum opgemaach, wéi ech gefillt hunn, datt d'Laurel opgehalen huet ze schwätzen an hannert dem Auto ze goen.
  
  
  De Klick vum Switchblade huet mir gesot datt ech erkannt ginn. Ech hunn mech ëmgedréint wéi hien op mech gesprongen huet, viru fënnef Zentimeter Stol. Ech sinn zréckgaang a loosse säi Momentum him no vir droen, dann zréck.
  
  
  
  
  
  
  an huet hien op der Säit vum Hals am Nervezentrum just ënnert dem Ouer geschloen. Hien ass mam Gesiicht erof an de Stamm gefall, an ech hunn erausgezunn an den Deckel op de klenge vu sengem Réck geschloen. De Rand vum Schwéiermetall huet hien op ongeféier Tailleniveau geschloen, an ech hunn e lauter Schnëtt héieren, dee seng Wirbelsäule muss gewiescht sinn.
  
  
  Ech hunn den Deckel vun der Këscht erëm opgemaach an an der liichtschwaacher Reflexioun vu sengem Liicht gesinn ech säi Gesiicht a Péng verdréit, säi Mond op a stille Gejäiz vun der Angscht, déi keen héieren huet.
  
  
  Deemools hat den Hardy ronderëm den Auto gehummert, eng Ham-ähnlech Hand op mech erreecht an déi aner huet mat sengem Gürtel fir seng Waff gefëmmt. Ech hunn de Jack Grëff aus der Këscht gezunn an, benotzt et als Verlängerung vu mengem Aarm, huet et direkt an dat riesegt Pudding Gesiicht geschloen. Hien huet sech zréckgezunn, Spëtze vu gespléckten Zänn erausgespuckt a vu Péng gegruewen, wéi Blutt aus deem wat seng Nues gewiescht wier, gesprutzt huet. D'Hand, déi probéiert huet mech ze gräifen, gouf e Schwenkpol esou schwéier wéi eng zwee-vun-véier wéi hien de Jack Grëff aus menger Hänn geréckelt huet. Hien ass duerch d'Loft geflunn an ass op d'Strooss eraus geflunn.
  
  
  Wann hie schlau gewiescht wier, hätt hien ëmmer erëm probéiert seng Waff ze befreien, déi tëscht sengem iwwerfëllte Bauch an dem enke Gürtel hänke bliwwen ass. Amplaz, verréckt vu Péng, ass hien no vir gerannt wéi e rosen Bär, d'Äerm breet ausgestreckt fir mech ëmzeschléissen an deem wat ech wousst, wier en déidlechen Aarm. Ech war gewarnt, datt dëst seng léifste Method vun Schluechten war. Op d'mannst zwee Männer, vu mir wousst, goufen bal zu Pulp zerquetscht fonnt, hir Rippen zerquetscht géint vital Organer, a stierwen schrecklech, an hirem eegene Blutt erdronk. Ech sinn erëm op den Trottoir geklommen; kuckt op seng rieseg Hänn.
  
  
  Wéi ech vun där schrecklecher Ëmfaassung fortgaang sinn, ass hien iwwer dout Laurel seng Féiss getrëppelt an ass op seng Knéien gefall. Meng Hänn zesummegeklappt, hunn ech se op der Réck vum Hals geluecht, an hien huet sech op der Strooss op senger voller Héicht ausgestreckt. De Schlag hätt déi meescht Leit direkt ëmbruecht, awer wéi ech hien iwwerrascht ugekuckt hunn, huet hien gelaacht, säi massive Kapp gerëselt wéi wann hie probéiert säi duercherneen Gehir ze läschen, an huet ugefaang ze knéien. Seng Hänn hu sech op d'Ënnerstëtzung gezunn, an ee vun hinnen huet op dem Laurel säi Schalter zougemaach, deen op den Trottoir gefall ass. Fanger wéi Wipp ëm de Grëff vum Messer gewéckelt wéi et ugefaang huet ze klammen. Wat bal e Laachen war, erschéngt op deem bluddege, elo knaschtege Mond, an déi kleng Piggy Aen blénken béis wéi se op mech fokusséiert hunn. Unerkennung koum hinnen och wann hien gemierkt huet wien ech war, a Blutt ass vu senge Lippen gefloss wéi hien op Russesch verflucht huet a gesot huet:
  
  
  „Jong vun engem Hond! Ech deelen dech an d'Halschent, Carter, a fidderen dech d'Schwäin. D'Muskelen am Hals hunn sech gespannt a säi schwéiere Puls huet grotesk gedanzt just ënnert dem roude Fleesch vu sengem décke Hals. Hien huet zwee schweier Schrëtt a Richtung mech gemaach. Wéi e Spiller, dee vun de Vikings Verteidegungslinn verlooss gouf, hunn ech hien an dat ellent Gesiicht mat engem ausgedréckte Kürbis geschloen.
  
  
  De mächtege Drëps Fleesch ass nees no vir gerannt. D'Hand, déi de Messer hält, huet als éischt d'Strooss getraff, d'Blade oprecht gehalen, wéi den décke Hals drop gefall ass. Ech hunn de Spray vu Blutt aus senger ofgeschniddener Arterie entgoe gelooss a sinn op de Réck vun der Nova gaang; Ech hunn dem Laurel säin nach ëmmer zittende Kierper aus dem Stamm gezunn an den Deckel geschloen.
  
  
  Wéi ech mäi Gepäck an de Récksëtz gesat hunn, hunn ech Gejäiz aus dem Haus iwwer der Strooss héieren. Hien ass duerch déi oppe franséisch Dieren um zweete Stack gaangen, an ech wousst datt dem Krischikov säi Kierper entdeckt gouf. An der Nova erakomm, sinn ech séier op déi nach roueg Strooss gefuer a sinn op de Fluchhafen gaang, däischter geduecht datt nach méi Iwwerraschungen op de Mann uewen gewaart hunn, wéi hien ugefaang huet no dem Krischikov seng Bodyguards ze sichen.
   Kapitel 2
  
  
  
  
  Eng Saach, déi ech iwwer d'Roll soen, déi den Hawk mech gezwongen huet ze spillen, war datt et e gutt Ëmfeld war. Laut den Tags op de Gucci Gepäck, deen am Raum um Watergate gewaart huet wéi ech ukomm sinn, war ech den Nick Carter vun der East 48th Street zu Manhattan. Ech hunn d'Adress als Brownstone an der Turtle Bay unerkannt, déi eise Büro als Büroen, e "Séchert Haus" an eng Residenz zu New York benotzt huet. D'Kleeder an de Poschen waren kloer deier, konservativ a Faarf, a geschnidden erënnert un de Goût vun engem westlechen Uelegmillionär. Dës Dallas an Houston Jongen sinn vläicht net an helle Tweeds a Plaiden, awer si hu gär datt hir Reeskleeder sou bequem sinn wéi d'Levi's déi se am alen Paddock droen. Déi breet-Schëllerjacken mat Säiteluuchten goufen duerch dënn Hosen mat blo-Jean-Stil Fronttaschen a breet Schleifen fir déi steif Messing-Buckled Gürtel, déi mat hinnen komm sinn. Déi ganz mëll wäiss Kottenghemden haten duebel Taschen mat Knäppercher no vir. Ech hu gemierkt datt alles déi richteg Gréisst war, och e puer Pairen vun dräihonnert Dollar handgemaachte Stiefel.
  
  
  "Wann den Hawke wëll, datt ech e räiche Uelegmann spillt," hunn ech geduecht, wéi ech d'Saachen an de risege Kleedungsraum ausgepackt hunn an ewechgehäit hunn, "Ech sinn et guer net. De Sall huet och gehollef. Esou grouss wéi e puer vun den Studioappartementer an deenen ech gelieft hunn - dat ass wéi se ursprénglech entworf goufen, well d'Watergate war entworf als
  
  
  
  
  
  
  Wéi et fir d'éischt opgemaach gouf, war et eng Schlofzëmmer - d'Wunnzëmmer / Schlofkummer kombinéiert mat der Stuff war ongeféier véieranzwanzeg Fouss laang an uechtzéng Fouss breet. Et hat e voller Canapé, e puer Fotellen, e grousse Faarffernseh, eng voll ausgestattete Kitchenette an eng grouss Duebelbett an der Alkove.
  
  
  Liicht an de Raum gegoss vu Buedem-bis-Plafongsfenster mat Vue op d'Terrass. Ech hunn iwwer den zéng Hektar Watergate Komplex op de majestéiteschen, historesche Potomac River ausgesinn an hunn véier Schädel iwwer d'Waasser gesinn. D'Rennsaison war amgaang unzefänken, hunn ech gemierkt wéi ech d'College-Equipen nogekuckt hunn hir Rhythmus rhythmesch ze streiken. Ech konnt de genaue Moment feststellen, wou déi opposéierend Helmänner hiren Tempo erhéicht hunn, well d'Muschelen op eemol am schnelle Stroum no vir gerannt sinn. Meng Unerkennung vun der enker Koordinatioun vun de Reider gouf duerch d'Réng vum Telefon ënnerbrach. Ech wetten Hawk wann hien den Telefon opgeholl. Awer d'Stëmm déi gesot huet: "Här. Carter? sot mir et war eng Kéier an honnert datt ech falsch war.
  
  
  "Dëst ass den Här Carter."
  
  
  "Dëst ass de Concierge, Här Carter. Ären Auto steet virun der Dier.
  
  
  Ech wousst net vu wéi engem Auto hie geschwat huet, awer op der anerer Säit, ech wäert net streiden. Ech hunn einfach geäntwert: "Merci, ech ginn elo."
  
  
  Vermeintlech Hawk war den eenzegen deen Nick Carter op Watergate wosst, sot ech geduecht hien en Auto fir mech geschéckt haten; Ech sinn an de Lobby gaangen.
  
  
  Wéi ech de Concierge-Desk um Wee bei d'Dier laanschtgaange sinn, hunn ech der schéin ausgesinnende Dame an engem schwaarze Kostüm hannert dem Comptoir e Fënnef-Dollar-Rechnung virsiichteg iwwerreecht a lëschteg gesot: "Merci datt Dir iwwer mäin Auto geruff hutt." Wann Hawk wollt ech räich ginn, Ech géif Leeschtung räich - mat AX Suen.
  
  
  "Merci, Här Carter." Säi sophistikéierten Toun ass mir gefollegt wéi ech d'Glasdier opgemaach hunn, déi op déi kreesfërmeg Fuert féiert, déi d'Entrée vum Hotel schützt. Den Doorman huet ugefaang ze froen ob hien ee vun den ubiquitären Taxien, déi an der Fuert geparkt sinn, soll signaliséieren, ass dunn opgehalen wéi ech op eng Continental Limousine gaangen ass, déi um Trottoir idling war. Well et déi eenzeg Aart war, hunn ech decidéiert datt et mäin Auto muss sinn. Wéi ech ukomm sinn, huet de Chauffeur, dee sech géint seng Säit geleet huet, sech gespannt fir seng Opmierksamkeet ze kréien a sot mëll: Carter? Wéi ech geknuppt hunn, huet hien d'Dier opgemaach.
  
  
  Do war keen dobannen, wat mech e bëssen virsiichteg gemaach huet; Instinktiv hunn ech d'Kontur vu mengem Luger an de Cover beréiert fir mech ze berouegen datt meng bescht Frënn an der Géigend waren, dunn hunn ech mech zréck an d'handschueschähnlech Liederpolster gesat wéi de Chauffer seng Plaz hannert d'Rad koum. Hien huet de groussen Auto ëmgedréit an d'Opfahrt erof op d'Virginia Avenue gedréint, wou hien riets gedréint huet.
  
  
  Wéi mir fir eng Luucht gestoppt hunn, hunn ech d'Dier probéiert an se ass ouni Problem opgaang. Dëst huet mech e bësse berouegt, also hunn ech de Paneldeckel an der Armrest opgehuewen an de Schalter gedréckt, deen d'Glasfenster erofgesat huet, déi mech vum Chauffer trennt. "Sidd Dir sécher datt Dir de Wee kennt?" Ech hunn gefrot, probéiert et einfach ze maachen.
  
  
  "Oh jo, Här," huet de Chauffeur geäntwert. Ech hunn eng Minutt gewaart, op hien gewaart fir eppes derbäi ze ginn, wat mir kéint soen wou mir higoen, awer näischt ass komm.
  
  
  "Gitt Dir dacks do?"
  
  
  "Jo Monsieur." Schlag zwee.
  
  
  "Ass et wäit?"
  
  
  "Nee Här, mir sinn an e puer Minutten am Wäissen Haus."
  
  
  Heem lafen. An Tatsaach, kloer de Ball Park; Visiten am Wäissen Haus waren net Deel vu mengem gewéinleche Wee. Gutt, ech hu mir gesot, Dir sidd iwwer Nuecht vum Staatssekretär op President gaang. Mee firwat?
  
  
  Awer et war den Hawk, net de President, dee mir gesot huet datt ech geschwënn Nanny fir eng Fra mam Numm Silver Falcon spille géif, a si war déi explosivst Fra op der Welt.
  
  
  Sëlwer Falcon.
  
  
  "Hir Numm ass Liz Chanley a si wäert muer zu Washington ukommen," sot den Hawk. "An Är Aarbecht ass fir sécher ze stellen datt näischt mat hatt geschitt. Ech hunn dem President a Sekretär gesot datt mir Verantwortung fir hir Sécherheet iwwerhuelen bis si net méi a Gefor ass.
  
  
  Wann Hawk déi aner zwee am Sall mat eis ernimmt, Ech stare op jiddereng vun hinnen am Tour. Ech konnt et net hëllefen. De President huet mech dorop gefaangen an huet liicht geknackt. De Staatssekretär huet mech och gefaangen, wann hien dat gemaach huet, awer hien war ze vill vun engem Här fir meng Verlegenheet ze addéieren andeems hien d'Tatsaach zouginn. Ech hunn décidéiert datt meng eenzeg Chance fir zréckzekommen ass intelligent ze kucken, also hunn ech geruff: "Ech weess wien d'Liz Chanley ass, Här."
  
  
  Den Hawk huet ausgesinn wéi wann hien mech deemools kéint ëmbréngen, well hien et iwwerhaapt kloer gemaach huet datt ee vu senge Präismänner vläicht net weess wien jidderee wichteg ass, awer ech war erliichtert wann, ier hien et a sengem Kapp konnt späicheren, fir méi spéit opzehalen, de De Staatssekretär huet op eemol gefrot: "Wéi?"
  
  
  "Ech hunn e puer Uerderen am Mëttleren Osten, Här, an eis Hannergrondinformatioun ass ganz grëndlech."
  
  
  "Wat wësst Dir iwwer d'Liz Chanley?" weider de Sekretär.
  
  
  "Datt si d'Ex-Fra vum Shah Adabi ass. Datt hiren arabeschen Numm Sherima ass, an datt si viru ronn sechs Joer Tripletten haten. A virun ongeféier sechs Méint, si an de Shah gescheed. Si ass amerikanesch an hire Papp war Tex
  
  
  
  
  
  als Uelegman, deen gehollef huet Bueraarbechten zu Adabi z'organiséieren an e gudde Frënd vum Shah ginn.
  
  
  Et schéngt, datt kee meng Ried ophalen wollt, sou huet den T. weidergespillt: "Direkt no der Scheedung huet de Shah Hassan d'Duechter vun engem syresche Generol bestuet. D'Liz Chanley - D'Sherima benotzt erëm hiren amerikanesche Numm - ass bis virun ongeféier zwou Wochen am kinnekleche Palais zu Sidi Hassan bliwwen an ass dunn an England op Besuch gaang. Wahrscheinlech geet si zréck an d'Staaten fir eng Plaz an der Washington Regioun ze kafen an sech ze settelen. Si huet e puer Frënn hei, déi meescht vun deenen si während hire Joeren vun diplomateschen Visite mat der Shah begéint.
  
  
  "Wat deen Numm ugeet," sot ech, "ech hunn ni dovun héieren. Ech mengen et ass klasséiert."
  
  
  "Op eng Manéier, jo," de Sekretär wénkt, an e kaum bemierkenswäert Laachen op seng Lippen. "Silver Falcon" war den Numm deen de Shah hir no hirer Hochzäit ginn huet fir hir nei kinneklech Positioun ze symboliséieren. Et war hiert privat Geheimnis bis dëse Problem ugefaang huet.
  
  
  - huet de President gekläert. "Mir hunn et als Code benotzt, souzesoen."
  
  
  "Ech gesinn," Ech hunn geäntwert. "An anere Wierder, wann et a verschiddene Situatiounen net schlau ass direkt doriwwer ze schwätzen ..."
  
  
  "Si gëtt de Silver Falcon," huet Hawke fir mc fäerdeg gemaach.
  
  
  Ech hu mech un de President gedréint. "Här, ech si sécher datt ech méi iwwer déi fréier Kinnigin an iwwer Adabi wësse sollt."
  
  
  "Mat Ärer Erlaabnis, Här President, wäert ech e puer Detailer derbäisetzen, déi den Här Carter vläicht net weess", huet de Staatssekretär ugefaangen. Nodeem hien en approuvéierende Wénkel kritt huet, huet hie weider: "Adabi ass eng kleng awer mächteg Natioun. Mächteg well et ee vun de räichste Uelegproduzéierende Länner ass, an och well seng Arméi eng vun de beschten trainéiert an ausgestatteten am Mëttleren Osten ass. A béid vun dëse Fakten sinn virun allem Merci un d'USA. De Shah gouf hei am Land gebilt, a grad wéi hien seng Diplomstudien um Harvard ofgeschloss huet, ass säi Papp u Schankenkriibs gestuerwen. Den alen Shah hätt méi laang gelieft wann et adäquat medizinesch Versuergung zu Adabi gewiescht wier, awer et war keng, an hie refuséiert säi Land ze verloossen.
  
  
  "Wann de Shah Hasan Herrscher gouf", huet de Sekretär weidergespillt, "hie war décidéiert datt ni méi ee vu senge Leit medizinesch Opmierksamkeet brauch. Hie wollt och dofir suergen, datt seng Fächer déi bescht Ausbildungsméiglechkeeten kréien, déi Geld kafe kënnen. Mee et goufe keng Sue zu Adabi, well deemools keen Ueleg do entdeckt gouf.
  
  
  "Hassan huet gemierkt datt säi Land wesentlech déiselwecht geologesch Zesummesetzung huet wéi aner Uelegproduzéierend Länner, also huet hien eis Regierung gefrot fir Hëllef mat Exploratiounsbueren. Verschidde Texas-baséiert Uelegfirmen hunn eng Corporation gegrënnt an hir Buerexperten op Adabi geschéckt als Äntwert op dem President Truman seng Demande. Si hunn méi Ueleg fonnt wéi jidderee sech virstellen konnt, a Suen hunn ugefaang an d'Kees vum Sidi Hassan ze fléissen.
  
  
  De Sekretär huet weider erkläert datt dem Hassan seng Ex-Fra d'Duechter vun engem vun den Texas Uelegexperten zu Adabi war. D'Liz Chanley gouf e Moslem wéi si mam Shah bestuet huet. Si waren immens frou mat hiren dräi klenge Meedercher. Si hat ni e Jong, mee dat war dem Hassan net méi wichteg. De Bestietnesvertrag huet festgehalen datt d'Kroun u säi jéngere Brudder géif iwwerginn. "Wien, kann ech derbäisetzen, huet och d'USA gär, awer net sou vill wéi den Hassan," sot de Staatssekretär.
  
  
  "Iwwer d'Joren, besonnesch nom 1967 arabesch-israelesche Krich," huet hie weider, "De Shah Hassan huet et fäerdeg bruecht eng moderéiert Stëmm an den arabesche Conseils z'erreechen. Awer den Drock op hien ass staark eropgaang. Zweemol an de leschte Joeren hunn Fanatiker probéiert den Hassan ëmzebréngen. Leider fir d'Plotter géint de Shah, d'Attentatversuche hunn nëmme seng Männer hannert sengem Réck geruff.
  
  
  Ech konnt net hëllefen, mee Paus ze froen firwat Hassan Sherima gescheed.
  
  
  De Staatssekretär huet de Kapp gerëselt. "D'Scheedung war dem Sherima seng Iddi. Si huet dat nom leschte Versuch vum Hassan säi Liewen virgeschloen, awer hien huet net dovun héieren. Awer si huet him ëmmer gesot datt wann hien hatt verlooss huet, aner arabesch Länner et als Zeechen huelen datt hie wierklech op hirer Säit war an hir Kampagne stoppen fir hien ëmzebréngen. Si huet him endlech iwwerzeegt datt hien et muss maachen, wann net fir seng eege Sécherheet, dann fir seng kleng Meedercher.
  
  
  "Sherima war och deen, dee proposéiert huet datt hien direkt erëm bestueden a si huet insistéiert datt seng nei Fra eng Arabesch wier. Tatsächlech war et si, déi d'Meedchen no der Opklärung gewielt huet - fir eng Allianz, déi den Hassan mat engem mächtege Militär an engem anere Land verbannen konnt."
  
  
  "Firwat gëtt et sou Suergen iwwer hir Sécherheet?" Ech gefrot. Et huet mir geschéngt," hunn ech erkläert, "datt eemol si ophalen d'Fra vum Shah ze sinn, si wier net a Gefor.
  
  
  De President huet sech zum Hawk gedréint a gesot: "Ech mengen, Dir sollt dësen Deel vun der Erklärung besser kréien. Är Agencequellen hunn Informatioun iwwer e Komplott zur Verfügung gestallt fir fréier Kinnigin Sherima ze ermorden. Hien huet sech vum Hawk op mech gedréint, dann erëm zréck, ier hie gesot huet: "An Är Agence huet en Deel vun engem Komplott entdeckt fir"
  
  
  
  
  
  
  beweisen datt si während der ganzer Period vun hirer Hochzäit als Geheimagent vun der US Regierung gehandelt huet."
  Kapitel 3
  
  
  
  
  "Dir sidd natierlech vertraut mam Silver Scimitar Mechanismus," huet den Hawk ugefaang. Hien huet net gewaart bis ech dës Tatsaach zouginn - an ech konnt him net zouginn datt hie probéiert huet de President ze beandrocken mat der Viraussetzung datt säi Chef Agent natierlech alles vertraut wat am Mëttleren Oste geschitt ass; no all, hie war de Mann wann et drëms geet, fir eis vill néideg Betribssystemer Fongen ze kréien wéinst der CIA a Pentagon Protester. Hien huet weider: "Zënter datt et ursprénglech als Duerchféierungsarm vun der Black September Bewegung geschaf gouf, ass de Fanatismus vu senge Memberen bal all Dag eropgaang.
  
  
  "An de leschte Méint huet d'Skala vun de Gruef, déi vun de Scimitars engagéiert goufen, souguer Al-Fatah alarméiert. Et ass op de Punkt komm datt de Black September, deen Yatagan mat Operatiounsfongen liwwert, Angscht huet ze probéieren d'Blutt ze stoppen. Ee vun de Leader am September, deen trotzdem probéiert huet, d'Zänn festzehalen, gouf zu Bagdad ëmbruecht fonnt. D'irakesch Regierung huet verstoppt wéi hien gestuerwen ass, awer eise Bagdad Büro huet d'Detailer vu senger "Ausféierung" geléiert. Hie gouf elektrokutéiert. Nodeem hie gesträift, geschlagen a vermësst gouf, gouf eng Kette ëm säi Kierper gewéckelt; dunn sinn d'Terminaler vun enger Bogenschweißmaschinn un d'Enn vum Circuit verbonnen an de Stroum gouf ageschalt. All Link verbrannt duerch säi Fleesch. Zënterhier huet Scimitar säin eegene Wee; keng Protester."
  
  
  Den Hawk huet gestoppt fir seng Zigare ze kauen, dunn weider: "De Leader vum Scimitar nennt sech selwer d'Schwäert vum Allah, a seng richteg Identitéit ass nëmmen zwee oder dräi Membere vum Héichkommando vum September bekannt. Och si fäerten säi richtege Numm ze soen. Aus e puer Grënn haasst hien de Shah Hassan an ass décidéiert him vum Troun ze verdreiwen. Mir wëssen datt hien hannert dem leschten Attentat stoung a méiglecherweis deen éischten agefouert huet.
  
  
  "Eise Büro zu Sidi Hassan huet ee vun den Top Lieutenanten vum Schwert gefaangen an iwwerzeegt eis ze soen wat hien iwwer d'Pläng vum Scimitar wousst ..."
  
  
  "Wéi?" - huet de President gefrot.
  
  
  "Här?"
  
  
  "Wéi hutt Dir him iwwerzeegt?"
  
  
  "Mir hunn eng Bogenschweißtechnik benotzt," huet den Hawk zouginn. "Nëmme mir hunn de Schalter net gedréckt. De Mann huet un der Hiriichtung vum September Leader deelgeholl an huet seng Konsequenzen gesinn. Hien huet geschwat wéi eise Mann fir de Schalter erreecht huet.
  
  
  Et war eng kuerz Rou, dunn huet de President gesot: "Weider."
  
  
  "Sherima gouf gezielt an engem Versuch den Hassan ëmzebréngen," sot den Hawk. "Wéi Schwert erausfonnt huet datt si an d'Staaten zréckkoum, ass hien mat engem geniale Plang komm.
  
  
  "Wat wa si ëmbruecht gi wier wärend hatt zu Washington war? A gläichzäiteg krut den Hassan Beweiser presentéiert - falsch a falsch, natierlech, awer bal onméiglech ze widderleen - datt während hirem Bestietnes d'Sherima e Geheimagent vun eiser Regierung war.
  
  
  "Awer ass et net de Géigendeel?" Ech gefrot. "Wann si en Agent vun den USA wier, wier si net sécher hei?"
  
  
  "Dat ass wou de klenge Spiller an d'Bild kënnt," sot Houck. "Vun enger Quell no bei Sherima, krut hien eng Erklärung, déi sech als Beicht ugeet. Prinzipiell seet et datt si wierklech op Washington komm ass fir hire kapitalistesche Patronen ze soen datt si enttäuscht war wat si dem Mann gemaach huet deen se ëmmer gär hat, an datt si dem Hassan d'Wourecht soen. D'Geschicht vum Schwert wier dann, datt si vun der CIA ëmbruecht gouf, ier si dem Shah konnt soen, wéi si et benotzt huet. Hir gefälschte "Beicht" wäert natierlech an den Hänn vum Shah sinn.
  
  
  "Wäert de Shah dat gleewen?" Dat wollt de Staatssekretär wëssen.
  
  
  "Mir wëssen wéi déif emotional verbonnen hien un hir ass - et ass schwéier ze soen wéi e Mann sou verléift reagéiert," sot Hawke. "Wann hien iwwerzeegt kéint sinn datt d'Sherima eng Scheedung dréckt fir aus dem Land erauszekommen, well si him net méi verletze wollt, da kéint hien och de falsche Beweis vun hirer Bedeelegung bei der CIA als logesch akzeptéieren."
  
  
  "Här Carter," sot de Sekretär, "kënnt Dir Iech virstellen, wat am Mëttleren Oste geschitt wier, wann de Shah Hassan sech géint eis gedréint hätt? Fir vill Jore gouf den Hassan als ee vun eise beschte Frënn a sengem Deel vun der Welt ugesinn. Ausserdeem , säi Militär ass bal eng Verlängerung vun eisen eegene Gedanken an dem Pentagon seng Pläng ginn, wéi et dem ganze Krichseffort bezunn ass.
  
  
  Um Wee vum Wäissen Haus op den AXe Sëtz an der Limousine vum Staatssekretär huet den Hawk preoccupéiert ausgesinn. Hien huet einfach Froen iwwer mäi Retourfluch gestallt, wéi ech mäi Raum bei der Watergate gefall hunn, an ob de Kleederschaf, deen hie mir bestallt hat ze montéieren, mech passt. Ech war bal sécher, datt hie mir méi soe wollt, awer hien huet net riskéiert, datt de Chauffeur kéint iwwerhéieren, trotz der schwéierer Trennwand, déi eis vun him trennt. De Chauffeur krut den Uerder eis ze bréngen, wou mer wollten, an dann zréck fir de Sekretär opzehuelen, deen nach eppes mam President ze diskutéieren huet.
  
  
  
  
  
  
  
  Wéi mir am Hawke sengem Büro souzen - deen eenzege Raum wou hie sech wierklech sécher gefillt huet, well hien seng Elektronikexperten all Dag fir Iwwerwaachungsgeräter iwwerpréift huet - huet hien Dunhill gekaut sou laang wéi hie sech am meeschte bequem gefillt huet. Ech hunn mech entspaant an engem vun de schwéiere Eiche Kapitän Still, déi viru sengem Schreifdësch stoungen, wéi hien séier déi lescht Neiegkeeten gescannt huet an der endloser Stroum vu Sendungen, kodéierte Messagen a Situatiounsbewäertungsberichter, déi duerch säi Büro fléisst.
  
  
  Schlussendlech gouf de Stack vu Pabeieren op dräi Manila-Ordner reduzéiert. Hien huet mir den éischten, extensiven Dossier iwwer Sherima iwwerreecht, deen zréck an hir Kandheet am Texas gaang ass a bal alles enthält wat se zënterhier gemaach huet. Fir meng Opmierksamkeet op déi lescht Berichter iwwer déi fréier Kinnigin ze zéien, huet hien se kuerz zesummegefaasst mat Instruktioune fir d'Informatioun bis de Moien ze erënneren. Laut Hawk, Shah Hassan war extrem generéis fir d'Fra, déi hien gescheed huet, a weist drop hin, datt eisen Zürich Büro geléiert huet, datt $ 10.000.000 op hire Kont transferéiert goufen den Dag wou si de Sidi Hassan verlooss huet.
  
  
  Vum AX Büro zu London, wou Sherima als éischt gaangen ass nodeems se Adabi op dem Shah säi perséinleche Boeing 747 verlooss huet, gouf et e Resumé vun e puer honnert Stonne Film, déi vun eise Käfere festgeholl goufen. Et huet sech erausgestallt, datt d'Sherima, wéi ech scho gesot krut, geplangt hat, iergendwou an der Landschaft bei Washington en Immobilie ze kafen. Déi arabesch Héngst a Brutmares, déi si léiwer am Palais zu Sidi Hassan versuergt huet, sollten hir transportéiert ginn wéi se sech néiergelooss huet.
  
  
  Laut dem Bericht wäert Sherima an just zwee Deeg zu DC ukommen. D'Adab Ambassade hei gouf bestallt fir e Raum fir hir an hir Gäscht am Watergate Hotel ze arrangéieren. "Alles ass prett," sot Hawk. "Äert Zëmmer ass nieft dëser Suite. Et war net schwéier dëst ze arrangéieren. Wéi och ëmmer, mir konnten dëse Package nach net fixéieren. D'Koppel, déi momentan dran bleift, wäert net fortgoen bis de Moien vum Dag wou se ukomm ass, a leider huet d'Fra dorun de Virus virun zwee Deeg opgedaucht an ass zënterhier net aus dem Raum verlooss. Mir probéieren een do ze kréien ier dem Sherima seng Partei ukomm ass, awer zielt net op Feeler fir een Dag oder zwee.
  
  
  Ech hunn d'Dossieren iwwer d'Leit duerchgefouert, déi mat Sherima reesen. Et waren zwee vun hinnen; A. Bodyguard a Begleeder. Wann hatt en Immobilie gewielt huet, gëtt e ganzt Personal fir hatt agestallt.
  
  
  Den éischten Dossier huet dem Abdul Bedawi säi Bodyguard bedeckt. Hien huet ausgesinn wéi den Omar Sharif, ausser seng Nues, déi eng prominent Bréck hat, déi et en typesch arabeschen Haken huet. "Hie gouf vum Hasan fir d'Aarbecht handgewielt," sot den Hawk. "Dëse Mann war e fréiere Palaiswuecht, deen dem Hassan säi Liewen wärend dem leschte Attentat gerett huet. Mir hunn net ze vill Informatioun iwwer him, ausser datt hien duerno de Shah säi perséinleche Bodyguard gouf a vermeintlech ganz trei zu him ass - a Sherima. Mir hunn héieren datt hien protestéiert huet wéi den Hassan him der fréierer Kinnigin zougewisen huet an hien fortgeschéckt huet, awer um Enn huet hien gemaach wat hie bestallt gouf.
  
  
  "Abdul muss e staarke Stier an en Expert am Judo a Karate sinn, wéi och en exzellente Schéisser mat all Typ vu Waffen. Et kann nëtzlech kommen wann Dir Iech an enger schwiereger Situatioun fannt. Vertrau him awer net. Vertrau net jidderengem ".
  
  
  Den Hawk huet den nächsten Dossier mat engem liichte Laachen erausgehalen a gesot: "Ech mengen, Dir wäert dësen Deel vun der Aarbecht gär hunn, Nick."
  
  
  Ech wousst wat hien gemengt huet, soubal ech d'Foto gekuckt hunn, déi un der bannenzeger Cover verbonnen ass. D'Meedchen huet hir Nues an der wäisser Hengst Mane begruewen. Hir rout-blond Hoer hunn eng eegen Mane geformt, wéi se ënnert hir schlank Schëlleren gefall sinn, an hiert schéint Gesiicht mat héije Knäppchen encadréiert. Hir Lëpse ware fiicht a voll, an hir grouss brong Ae schéngen op een oder eppes an der Distanz ze laachen.
  
  
  De Kierper mat dësem Gesiicht war nach méi herrlech. Si huet e schwaarze Turtleneck Pullover un, awer säi Gros konnt d'Kéiren vun hire reife, voller Broscht net verstoppen, héich a bal ustrengend fir ze befreien. Déi ugepasst schwaarz-wäiss plaid Hosen hunn hir schmuel Taille ëmklammen an hunn hir formvoll Hëfte a laang, schlank Been gewisen.
  
  
  Den Hawk huet den Hals mat engem laangen Ahem gekläert. "Wann Dir fäerdeg sidd d'Foto ze kucken, kënnt Dir de Rescht vun der Datei kucken," sot hien. Ech sinn gehorsam weider gaang.
  
  
  Jiddereng vun den Begleetblieder hat den Titel Candace (Candy) Knight. Déi éischt enthält d'Basis. Obwuel si ausgesinn ongeféier zwanzeg-dräi, si war eigentlech iwwer drësseg. Wéi d'Liz Chanley, si gouf am Texas gebuer, an hire Witfra Papp war ee vun den Uelegaarbechter, déi mam Chanley op Adabi gaange sinn fir Exploratiounsbueren ze maachen. Ech hunn ugefaang de Kleederschaf ze verstoen, deen den Hawk fir mech gewielt huet. Dem Candace Knight säi Papp an de Bill Chanley ware gutt Frënn, an de Candace gouf Frënn mat Sherima.
  
  
  Den Dossier huet vun engem anere Versuch op d'Liewe vum Shah geschwat; wéi Abdul, dem Kendi säi Papp huet de Shah gerett. Awer am Géigesaz zum Abdul huet säin Heldentum dem Candy säi Papp säi Liewen kascht. Hien ass virun de Schéisser gerannt. Den Hassan huet dat anscheinend ni vergiess.
  
  
  
  
  
  
  Wéinst der Tatsaach, datt dat jonkt Meedchen keng Mamm hat, huet hie Candy praktesch an d'kinneklech Haus adoptéiert. Ech hunn gegleeft datt hir Frëndschaft mat der Kinnigin den Iwwergang e bësse méi einfach gemaach huet.
  
  
  Candy Knight hat keng Famill méi no hirem Papp sengem Doud. Si war net bestuet a war anscheinend dem Sherima gewidmet, laut dem Bericht. No der Scheedung huet de Shah Candy iwwerzeegt mat hatt op Washington ze goen.
  
  
  Hien huet eng hallef Millioun Dollar Kont fir eng jonk Fra zu Zürich opgemaach an der selwechter Zäit wou hien dem Sherima säi Kont opgemaach huet.
  
  
  No Observatiounen am Shah Haus, Candy war ëmmer kal géint Hassan, trotz senger materieller a mënschlecher Frëndlechkeet vis-à-vis hatt. Eise Sidi Hassan Enquêteur huet gemellt datt Candy geruff gouf eemol verléift mam Hassan ze sinn.
  
  
  Ech hunn ugefaang den Dossier zou ze maachen, plangt et alles erëm méi virsiichteg a mengem Hotelzëmmer ze liesen.
  
  
  "Nee, waart," sot Hawk. "Kuckt de leschten Deel."
  
  
  "Onverifizéiert Sektioun?" - Ech hunn gefrot, de Fichier erëm op. "Awer déi onbestätegt Deeler an de meeschten Dossieren sinn normalerweis näischt méi wéi Spekulatioun vu ..."
  
  
  Ech gestoppt mech wann meng Aen op déi éischt puer Abschnitter vun Candice Knight gefall: Unconfirmed. D'Notiz huet dem Zil säi Sexliewen detailléiert.
  
  
  "E bësse manner monoton wéi de Rescht vum Bericht, ass et net, Nick?"
  
  
  "Jo Monsieur." Ech sinn e Moment zréck op d'Foto vun der jonker Fra, vun där säi perséinleche Liewen ech gelies hunn.
  
  
  Natierlech huet de Schrëftsteller net gemengt et direkt ze soen, awer no der Sammlung vu Klatsch a Rumeuren ze beurteelen, déi hie gesammelt huet, schéngt et datt déi brong-eyed jonk Fra, de Vertrauen vun der fréierer Kinnigin Adabi, en Nymphomaniac war. Gerüchter huet et datt Candy duerch eng richteg Legioun vun Amerikaner gaang ass, déi vun den Uelegfirmen zu Adabi beschäftegt sinn a weidergaang ass fir déi meescht vun de Leit ze servéieren, déi an d'USA Ambassade zu Sidi Hassan zougewisen goufen.
  
  
  Den Enquêteur war héiflech genuch fir ze bemierken datt dem Candy säin iwweraktive Sexliewen kuerz nom Doud vun hirem Papp an dem Sherima sengem Bestietnes mam Shah ugefaang huet, a proposéiert datt et vläicht als Resultat vun dësen Eventer war, datt si no engem Auswee gesicht huet. fir hir Gefiller.
  
  
  Dee leschte Paragraf seet datt si an de leschte Joer an en halleft schéngen hir sexuell Aktivitéit reduzéiert ze hunn, op d'mannst sou wäit wéi den AX weess.
  
  
  "Zimlech grëndlech," sot ech.
  
  
  "Denkt Dir kënnt et packen, N3?" - Hawk gefrot.
  
  
  "Ech wäert mäi Bescht maachen, Här," Ech hunn geäntwert, probéiert net ze laachen.
   Kapitel 4
  
  
  
  
  Zënter datt mäi Cover en Troubleshooter fir eng Houston Uelegfirma mat weltwäitem Interessi war, hunn ech mäin zweeten Dag bei engem Briefing iwwer d'Ueleggeschäft verbruecht. Déi éischt Halschent vum Dag ass am Hannergrond vergaang; déi zweet ass d'Fro wat ech geléiert hunn. Meng Erënnerungsbanken funktionnéieren zimlech gutt, an ech war sécher datt ech passéiert sinn, wéi den Hawk mech géint zéng Auer déi Nuecht mat engem Laachen um Gesiicht a säi Büro geruff huet.
  
  
  "Ma, Nick," sot hien. "De Briefing seet mir datt Dir gutt gemaach hutt. Wéi fillt Dir Iech iwwer dëst? "
  
  
  "Fir éierlech ze sinn, Här," sot ech him, "Ech hätt gär e puer Deeg méi. Awer ech mengen ech kann et packen."
  
  
  "Gutt, well et gëtt just keng Zäit. D'Sherima an déi aner kommen muer géint Mëtteg vu London aus. Elo si mir zimlech sécher, datt si fir en Dag oder sou näischt geschitt. Dem Schwert säi Plang, wéi mir et verstinn, ass hir an en Hotel ze checken a Kontakter ze maachen; hie wäert dann en Attentat arrangéieren fir de CIA Verdacht opzehiewen.
  
  
  "De Staatssekretär huet scho mam Sherima zu London geschwat. Si gouf zu sengem Heem fir Iessen invitéiert. Den Abdul Bedawi wäert hatt an d'Ministeschhaus zu Alexandria huelen. Dëst géif déi zwee vun hinnen zesummen fir den Owend Tie an d'Meedchen Ritter eleng loossen.
  
  
  "An dat ass wou ech kommen," sot ech.
  
  
  "Korrekt. Dir wäert fréi am Owend kontaktéiert ginn. Ech wëll datt Dir zwee gutt Frënn sinn. Gutt genuch fir datt Dir Sherima einfach treffe kënnt an, duerch Är offensichtlech Häerzen verbonnen fir Candice Knight, eng Excuse hunn fir no bei hinnen ze bleiwen. Riets?"
  
  
  "Jo Här. Wéi laang wäert ech hunn?"
  
  
  „De Sekretär wäert kucken, datt de Mëttegiessen angenehm dauert. Dann, wann d'Zäit kënnt fir d'Sherima zréckzekommen, wäert hiren Auto e puer kleng Probleemer mat der Fabréck hunn. Näischt Besonnesches an näischt wat dem Bedawi seng Verdacht opwerft."
  
  
  Ech hunn gelaacht. Meng Backupsatellit Equipe war super. "Äddi, Här," sot ech a Richtung Dier.
  
  
  "Gléck,"Hawk geäntwert.
  
  
  A senge siwe Joer Operatioun huet de Watergate Hotel fir international Promi gesuergt, a seng Mataarbechter hunn natierlech eng héichgehalen Haltung vis-à-vis vun der Präsenz vu berühmte Leit entwéckelt, déi kommen a goen. Déi meescht vun de groussen Danz- an Theaterstäre sinn op eng oder aner Zäit am Kennedy Center opgetaucht, also nieft dem Zentrum ass eng logesch Wiel fir si ze bleiwen. Filmakteuren déi an den Distrikt kommen fir perséinlech Optrëtter stoppen ëmmer um Watergate; an dëst ass en Heem ewech vun doheem fir Reider. Déi meescht vun de Politiker vun der Welt
  
  
  
  
  
  
  sinn do bliwwen, a souguer e puer Top-Level international Cheffen, déi temporär am offiziellen Gaaschthaus vun der Regierung wunnen, Blair House, schwätzen dacks op Reuniounen an engem vun de luxuriéise Bankettraim vum Hotel.
  
  
  Wéi och ëmmer, wärend Hotelpersonal u sou international Promi gewinnt ass, huet d'Ex-Fra vun engem vun de verbleiwen absolute Monarche vun der Welt hinnen Paus ginn. Et war offensichtlech datt d'Sherima besonnesch opmierksam gemaach huet, a wéi ech mäi Post an der Gang gekuckt hunn, konnt ech gesinn datt hatt et kritt.
  
  
  Ech hu beschloss, deen Dag an der Lobby ze sinn, wéi ech wousst, datt Sherima op Alexandria fortgeet. Et gëtt net vill Plaz fir ze sëtzen, mee nodeems ech e bëssen virum Kiosk ronderëm gewandelt hunn, d'Landszeitunge gekuckt hunn an am Gucci Store bei der Haaptentrée vum Hotel gestoppt sinn, hunn ech et fäerdeg bruecht ee vun de Still ze behaapten. an der Lobby. De Verkéier war schwéier, mee ech konnt en Aa op déi zwee kleng Liften halen déi iewescht Stäck an de Concierge-Desk servéieren.
  
  
  Géint fënnef Auer hunn ech e Mann gesinn, deen ech als Bedawi erkannt hunn, de Lift verloossen, op d'Trap, déi an d'Garage féiert, a verschwannen. Ugeholl datt hien d'Limousine géif ophuelen, sinn ech zoufälleg op d'Entrée gaang; Ongeféier zéng Minutte méi spéit ass e grousse Cadillac mat diplomateschen Nummerplacke an d'Opfahrt gezunn a gestoppt. Den Doorman huet dem Chauffer ugefaang ze soen, datt hien an engem Krees fuere misst, awer no engem kuerze Gespréich ass de Bedawi erausgaang an ass dobannen gaang, deen den Auto virun der Dier hannerlooss huet. Anscheinend huet den Doorman averstanen datt déi fréier Kinnigin net méi wéi e puer Schrëtt bei hir Kutsch sollt goen.
  
  
  Ech hunn de Bedawi gesinn an de Concierge-Desk goen an dunn zréckgoen fir op säi Passagéier ze waarden. Hie war méi kuerz wéi ech erwaart hunn, ongeféier fënnef Fouss zéng, awer mächteg gebaut. Hien huet eng gutt ugepasst schwaarz Jackett un, déi seng massiv Schëlleren ënnersträicht a schaarf op seng dënn Taille gefall ass. Seng enk schwaarz Hosen hunn seng onheemlech muskulär Oberschenkel gewisen. Säi Bau huet ähnlech wéi e fréie professionnelle Fussball Quarterback. D'Hoer vum Chauffer hunn seng Mutz bedeckt, déi ech vu senger Foto wousst, war kuerz geschnidden an Tëntschwaarz. Seng Ae passen mat sengen Hoer a si hunn jidderengem ëmginn, deen him passéiert. Ech sinn zréck an de Gucci-Geschäft komm fir hien hannert enger Rei vu Männer Poschen ze kucken, déi an der Fënster no bei der Dier hänken. Ech hu beschloss datt hien näischt fehlt.
  
  
  Ech wousst datt de Moment Sherima a sengem Gesiichtsfeld erschéngt duerch déi plötzlech Spannung déi de Mann gefëllt huet. Ech hunn d'Dier just an der Zäit erreecht fir hatt ze gesinn duerch. Ech wousst aus dem AX Bericht datt si fënnef Fouss fënnef Zentimeter grouss war, awer perséinlech huet si vill méi kleng ausgesinn. Wéi och ëmmer, all Zoll war d'Gréisst vun enger Kinnigin.
  
  
  D'Bedawi huet d'Dier fir si opgemaach, a wéi si an d'Limousine gerutscht ass, ass hiert Kleed e Moment iwwer de Knéi gerutscht, ier si hiert Been eran gezunn huet. Verschidde Leit, déi an der Emgéigend stoungen an op en Taxi gewaart hunn, hu sech ëmgedréit fir ze kucken, an ech konnt aus de Geflüster soen, datt e puer vun hinnen hir erkannt hunn, vläicht aus de Fotoen, déi d'Lokalzeitungen dee Moien mat Geschichte vun hirer erwaarter Arrivée an der Haaptstad gedroen hunn.
  
  
  Ech hu beschloss datt et Zäit wier fir op d'Aarbecht ze goen an sinn an de Lift gaang.
  Kapitel 5
  
  
  
  
  Hire Kierper war sou waarm a empfänegt wéi ech mech virgestallt hat. An hiren Appetit fir Lovemaking war sou vill vun enger Erausfuerderung wéi ech jeemools konfrontéiert hat. Awer déi kribbelend Invitatioun vun hire Fanger, déi laanscht den Hals rutschen a meng Këscht, huet Leidenschaft bei mir erwächt, bis eis Kärelen méi usprochsvoll, méi dréngend ginn.
  
  
  Ech denken net datt ech jeemools sou mëll, sensibel Haut beréiert hunn. Wéi mir midd a midd op de gekrauselte Blieder leien, hunn ech e laange Strang vu silkegen Hoer aus hirer Këscht gebastelt, a léisst meng Fanger liicht hir Schëller beréieren. Et war wéi Samt ze streiken, an och elo, Léiftkrank, huet si gekrasch, mech no vir gedréckt an meng Lippe mat hirem fonnt.
  
  
  "Nick," huet si geflüstert, "Dir sidd fantastesch."
  
  
  Ech hu mech um Ielebou opgehuewen, ech hunn an déi grouss brong Ae gekuckt. Fir e kuerze Moment hat ech e mentalen Bild vun hirer Foto am Dossier, an ech hu gemierkt datt et guer net d'Tiefe vun hirer Sensualitéit reflektéiert. Ech hunn mech erofgefall fir hire ganze Mond ze decken, an no engem Moment gouf et kloer datt mir net bal sou midd waren wéi mir geduecht hunn.
  
  
  Ech sinn ni als sexuelle Feigling ugesinn ginn, awer déi Nuecht gouf ech op de Rand vun der purer Erschöpfung gedréckt mat enger Fra, där hir Fuerderunge sou staark waren - an opreegend - wéi all Fra mat där ech jeemools Léift gemaach hunn. Wéi och ëmmer, no all wilde Héichpunkt, wéi mir aneneen an den Äerm leien, hunn ech de Wonsch erëm gefillt wéi si hir Fanger faul mäin Oberschenkel strecken léisst oder hir Lippen géint mäin wäschen.
  
  
  Allerdéngs war et Candy Knight, net ech, deen endlech an e midd Schlof gefall ass. Wéi ech de stännegen Opstieg an de Fall vun hire Broscht nogekuckt hunn, elo hallef verstoppt vum Blat, deen ech iwwer eis draperéiert hat, huet si méi ausgesinn wéi en onschëllegen Teenager wéi déi onsatzlech Fra, där hir Stréimunge nach ëmmer a mengen Oueren widderholl hunn. Si huet liicht gerührt, méi no bei mech geréckelt wéi ech op d'Nuetsdësch erreecht hunn an d'Auer opgeholl hunn.
  
  
  Et war Mëtternuecht.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Eng cool Loft koum duerch d'hallef oppe Fënster, huet d'Riddoen gerëselt an huet mech zidderen. Ech erreechst an hunn den Telefon opgeholl, probéiert sou roueg wéi méiglech ze sinn, an hunn den "O" Knäppchen gedréckt.
  
  
  Den Hotelbetreiber huet direkt reagéiert.
  
  
  Ech hu mëll op dem Candy seng Schlofform gekuckt a sot: „Kënnt Dir mech um zwielef-drësseg ruffen? Ech hunn e Rendez-vous an ech wëll net ze spéit sinn... Merci.
  
  
  Nieft mir huet d'Candy erëm gerührt, d'Blat fest iwwer d'Schëlleren gezunn wéi se sech gerullt huet. E klenge Klang, bal wéi e Knuewel, koum aus hirem Hals, an dunn huet si nach méi kannerech ausgesinn wéi jee. Ech hunn mech virsiichteg no ënnen geluecht, e Strang Hoer aus hirer Stir gebastelt, a Kuss et sanft just iwwer hir Aen.
  
  
  Duerno hunn ech mech op de Réck geluecht, d'Aen zou. Drësseg Minutte wier genuch Rou fir mech, an och Candy. Mir wäerte béid erwächen ier d'Sherima zréck an den Hotel kënnt.
  
  
  Entspaant hunn ech mech erlaabt un d'Stonnen zréckzedenken zënter ech eropgaang sinn nodeems d'Sherima fort war. Ech sinn op d'Dier vun hirem Zëmmer gaang an sinn opgestan, mam Schlëssel gefiddert, probéiert en an d'Schloss ze kréien ...
  
  
  Wéi vill Leit huet Candy de Feeler gemaach fir d'Dierklappe vum Peephole opzemaachen mat der Luucht hannendrun, fir datt ech soen datt hatt probéiert huet ze kucken wien probéiert an de Raum ze kommen. Anscheinend war si net vun deem wat se gesinn huet, well d'Dier op eemol opgaang ass. Hire Bléck war sou froend wéi hir Stëmm.
  
  
  "Jo?" Si sot.
  
  
  Feignéierend Iwwerraschung hunn ech op hatt gekuckt, op mäi Schlëssel gekuckt, op d'Nummer op hirer Dier, dunn sinn ech zréck an d'Hal bis bei meng Dier gaang. Ech hu mäi Stetson ofgeschaaft, ech sot a mengem beschten Texas Drawl: "Entschëllegt mech, Madame. Et deet mir wierklech leed. Ech mengen ech hunn un eppes geduecht an ze wäit gaang. Mäi Zëmmer ass erëm do. Et deet mir leed fir de Problem."
  
  
  Breet, opgepasst brong Aen hu mech weider vergréissert, den Hutt, de Kostüm an de Quadrat-Zeeche Stiefel bemierkt, an hunn endlech mäi sechs-Fouss Frame erëm ageholl an mäi Gesiicht gesinn. Zur selwechter Zäit hunn ech hatt kloer gesinn. Den helle Lüster am Foyer vun der Suite huet hir laang Been ënner dem pure Negligee bal esou kloer beliicht wéi den dënnen Stoff all lecker Detail vun hire feste Broscht opgedeckt huet, déi sënnlech op mech erausgeet. Wonsch opgestan bannent mech wéi en elektresche Schock, a bal direkt gefillt, datt si et och gefillt, wéi hire Bléck op meng Taille gefall an ënnen, wou ech wousst, datt knapper Hosen géif mech ewech wann mir openeen Frënd fir ee Moment méi laang. An engem Geste vu mockem Verlegenheet hunn ech de Stetson virun mir geplënnert. Si huet opgekuckt an et war evident datt mäi Geste hatt erschreckt. Hir Gesiicht gouf rout wéi si endlech geschwat huet.
  
  
  "Et ass an der Rei," sot si. "Du hues mech net gestéiert. Ech sëtze just hei a genéisst mäin éischte Moment eleng a Wochen.
  
  
  "Besonnesch well ech mech muss entschëllegen, Madame," hunn ech geäntwert. "Ech weess wat Dir Iech fillt. Ech sinn op der Strooss, lafe vu Versammlungen hei zu Washington, op Dallas, op New York, fir bal dräi Wochen, an ech sinn midd mat de Leit ze schwätzen. Ech fille mech wéi e Cayuse deen fir e puer Zauber am Paddock war, awer ouni eng gutt Course. Ech hat roueg gehofft, datt ech net mat mengem Akzent iwwer Bord gaang wier.
  
  
  "Du bass en Texaner, Här...?"
  
  
  "Carter, Madame. Nick Carter. Jo Madame, ech si sécher. Ech sinn bei Poteeta gebuer, am Atacosa Grofschaft. Wéi wësst Dir?"
  
  
  "Cowboy, Dir kënnt de Jong aus Texas huelen, awer Dir kënnt den Texas net vum Jong huelen. An ech soll wëssen; Ech sinn och en Texan.
  
  
  "Ma, ech wäert ..." Ech explodéiert. "Wéi ass et? Awer Dir gesitt sécher net wéi e Meedchen aus Texas, ech hunn meng Ae manner virsiichteg op hirem curvaceous, knapp gekleete Kierper erëm lassgelooss, dunn probéiert se mat engem schaafleche schëllegen Ausdrock op d'Gesiicht ze hiewen." Hir en zefridde Laachen huet mir gesot datt ech et fäerdeg bruecht hat hir op d'Art a Weis ze schmaachen, datt si däitlech gär huet.
  
  
  "Ech hunn Texas viru laanger Zäit verlooss," sot si, a bäigefüügt bal traureg: "Ze laang."
  
  
  "Ma, Madame, dat ass net ganz gutt", hunn ech sympathiséiert. "Op d'mannst kommen ech zimmlech dacks heem. Allerdéngs net esou vill wéi ech an der leschter Zäit gär hätt. Ech schéngen déi meescht vun menger Zäit ze verbréngen tëscht hei an New York ze lafen an ze probéieren de Leit hei z'erklären firwat mir net méi Ueleg sammelen, an de Leit zu New York firwat d'Leit hei ënnen net verstoen datt Dir' Dir dréit net nëmmen de Krunn méi an erlaabt méi eraus ze fléien. Meng Stretching gouf méi einfach elo datt de gebiertege Texan iwwerzeegt war.
  
  
  "Sidd Dir am Ueleggeschäft, Här Carter?"
  
  
  "Jo, Madame. Mee schëlleg mech net, wann Dir net genuch Bensin hutt. Et ass all déi Araber hir Schold. Dunn, wéi wann ech op eemol erënnere wou mir geschwat hunn, sot ech: "Madame. Et deet mir wierklech leed, datt Dir hei steet."
  
  
  Ech weess, datt Dir gär hätt eleng ze sinn wéi ech ënnerbrach hunn an ech ginn einfach zréck op meng ...
  
  
  "Et ass an der Rei, Här Carter. Ech hu genoss just no dir ze lauschteren ze schwätzen. Esou Geschwëster wéi ären hunn ech scho laang net méi héieren, zënterhier ... scho laang. Et kléngt flott
  
  
  
  
  
  
  
  oh an et erënnert mech un doheem. Iwwregens," sot si weider, hält hir Hand eraus, "Mäi Numm ass Candy, Candy." Ritter.
  
  
  "Et ass e richtege Genoss, Madame," sot ech an hunn hir Hand geholl. D'Haut war mëll, awer de Grëff war fest, a si huet d'Hänn wéi e Mann gerëselt, net den Doudegriff e puer Fraen ubidden. Wéi vun enger plötzlecher Inspiratioun getraff, sinn ech fortgaang. "Mame, wëllt Dir mat mir Iessen iessen? Wann et keen Här Knight widdersprécht.
  
  
  "Nee Här Ritter," sot si erëm mat Trauer an hirer Stëmm. "Wat iwwer d'Madame Carter?"
  
  
  - D'Madame Carter ass och net hei. Ech hat just ni Zäit fir mech op déi Manéier ze engagéieren.
  
  
  "Ma, Här Carter..."
  
  
  "Nick, wann ech glift Madame."
  
  
  "Nëmme wann Dir mech Candy nennt an dës Madame fir eng Zäit vergiess."
  
  
  "Jo, Madame ... äh ... Séissegkeeten."
  
  
  "Ma, Nick, ech wëll wierklech net op Iessen goen." Dunn, gesinn déi offensichtlech Enttäuschung op mengem Gesiicht, si huet séier weider. "Awer firwat konnte mir net nëmmen Iessen am Hotel iessen? Vläicht souguer hei? Ech wëll net sou vill eleng sinn datt ech d'Chance verpassen fir erëm mat engem richtege Live-Texaner ze schwätzen.
  
  
  "Okay, Miss Candy ... äh ... Candy. Kléngt gudd. Kuckt, firwat looss Dir mech net einfach eppes vum Iessensliwwerungsservice fillen, setzt alles a meng Gruef an iwwerrascht Iech. Also musst Dir net mol undoen. Si huet op hir Negligee gekuckt, déi wärend hirem animéierten Gespréich breet gerappt gouf, huet dunn schei a beschëllegt op mech gekuckt, deen hire Bléck nogekuckt huet. "Ech mengen, äh, Dir kënnt just eppes bequem undoen an Dir musst Iech keng Suergen iwwer d'Verkleedung maachen."
  
  
  "Denkt Dir net datt dëst bequem ass, Nick?" - huet si schlëmm gefrot, hir Peignoir e bësse méi no vir gezunn, wéi wann dat iergendwéi hir Broscht ënnert dem transparenten Stoff verstoppe kéint.
  
  
  "Ech mengen et," hunn ech ugefaang, an dunn, ongenéiert erëm, hunn ech bäigefüügt: "Ech mengen, wann Dir a mengem Zëmmer erof kommt, wëllt Dir dat vläicht net iwwer d'Hal droen."
  
  
  Si huet de Kapp duerch d'Dier erausgestoppt, huet siichtbar laanscht déi zwanzeg Féiss oder sou op meng Dier gekuckt a sot: "Du hues Recht, Nick. Et ass e laange Spazéiergang, an ech wéilt kee bei Watergate schockéieren. Duerno huet hien mat engem Wink bäigefüügt: "Et gëtt scho genuch Skandal hei. Okay, gitt mir eng Stonn oder esou an ech wäert do sinn. Et war en Hiweis vu Laachen an hirer Stëmm a si huet schei bäigefüügt: "An ech probéieren virsiichteg ze sinn datt kee mech an Äre Raum gesäit."
  
  
  "Oh, Madame, dat ass net wat ech gemengt hunn," hunn ech gebrach, bewosst zréckgezunn an iwwer meng Féiss getrëppelt. "Ech mengen-
  
  
  "Ech weess wat Dir gemengt hutt, groussen Texaner," sot si a laacht häerzlech vu menger offensichtlecher Verlegenheet wéi ech weider vu menger Dier zréckgeet. "Ses dech an enger Stonn. An ech warnen Iech, ech sinn hongereg.
  
  
  Et huet sech erausgestallt datt d'Iessen net dat eenzegt wat hatt wollt.
  
  
  Et war schwéier ze gleewen datt een mat sou enger schlanker Figur sou vill Saachen an een Iessen packt. A wéi si giess huet, sinn d'Wierder ausgespillt. Mir hunn iwwer meng Aarbecht an Texas geschwat, wat logesch dozou gefouert huet datt si erkläert huet wéi si zu Adabi opgehalen ass an dem Sherime säi Begleeder gouf. Si huet nëmmen eemol gefall, wann et ëm d'Diskussioun vun hirem Papp koum. "Da gouf mäi Papp krank ..." huet si op engem Punkt ugefaang, awer geännert et op "An dunn ass mäi Papp gestuerwen an ech sinn eleng gelooss ..."
  
  
  Wéi ech d'Schockelamousse zerwéiert hunn, déi de Kelner an de bal eidele Frigo an der Kitchenette gesat hat fir et kal ze halen, hat Candy eng zimlech grëndlech Recherche an hir Vergaangenheet gemaach. Dëst entsprécht genau dat wat ech scho vum AX Bericht wousst, ausser fir de Wee wéi se all Ernimmung vu Männer an hirem Liewen vermeit huet. Mee ech wollt net doriwwer schwätzen. Et war awer schwéier net driwwer nozedenken, wéi ech dee haarde Kierperbelaaschtung bei all Saum nogekuckt hunn, oder wéi se sech nobeeecht huet fir eng Servietten opzehuelen, déi aus hirem Schouss gerutscht ass, an eng perfekt forméiert Broscht ass bal aus der Déif gerutscht V vun hirem Hiem.
  
  
  Meng Hänn hunn Jucken fir ënnert deem Hiem ze kommen, an ech hat d'Gefill datt hatt et wousst. Um Enn vum Iessen, wéi ech hannert dem Candy stoungen fir hatt aus hirem Stull ze hëllefen, hunn ech mech op eemol gezunn fir hatt voll op d'Lippen ze kussen, dunn ass séier fort gezunn. "Et deet mir leed. Ech konnt just net widderstoen ... Madame."
  
  
  Hir grouss brong Aen waren mëll wann si geschwat. "Dat eenzegt wat ech dogéint hunn, Nick, ass Madame. Ech hunn de Rescht gär…“
  
  
  - Da probéiere mer nach eng Kéier. Ech hunn hatt ëmklammen an hunn meng Lippen op hire vollen Mond gedréckt. Si huet sech kuerz gespannt, dunn hunn ech d'Wärterheet op hir Lippen gefillt wéi se trennen. Lues awer instinktiv huet si op meng Kärelen geäntwert, entspaant a mengem Äerm. Ech hunn hatt méi no bei mir gedréckt, meng Hand e bëssen no vir gedréckt bis meng Fanger just ënner der Kéirung vun hirer Këscht waren. Si ass a menge Waffen geplënnert sou datt meng Hand eropgerutscht ass an ech hunn hatt sanft ëmklammen, dunn nach méi enk wéi ech gefillt hunn datt hir Nippel schwëllt an ënner meng Fanger härten.
  
  
  Candy huet sech zréck op de Canapé gelunn an ech sinn hir gefollegt, meng Lippen si nach ëmmer un hir gekollt an engem Kuss deen endlos ausgesäit. Si ass op d'Säit geplënnert sou datt ech nieft hatt konnt strecken ouni e Wuert ze soen. Hatt huet et net gebraucht well ech konnt fille wéi hire Kierper géint mech dréckt. Hir Aen
  
  
  
  
  
  
  
  waren zou, awer si hunn breet opgemaach, schéngen Angscht oder duercherneen fir e Moment ier se erëm zoumaachen.
  
  
  Meng Hand rutscht an hirem Hiem an hir Seid Haut gouf velvety a waarm ënner mengem Touch. Candy huet déif an hirem Hals gekrasch an hir Hänn goufen méi exigent.
  
  
  Nach ëmmer kee Wuert gesot, si huet sech op déi mëll Këssen gekrasch. Fir e Moment hunn ech geduecht datt hatt probéiert mech vum Canapé ze drécken, awer hir Hänn, déi meng Schëlleren mat erotesch lästegen Kratzer gekraazt haten, sinn op meng Taille geplënnert an ech hu gemierkt datt hatt probéiert mir Plaz ze ginn fir op mengem Réck ze leien sou datt si kéint Richtung mech réckelen. Mat menger Hëllef huet si et einfach gemaach, dunn hunn mëll Hänn iwwer meng Këscht bis op den Halsband vu mengem Hiem geschleidert. Op hir Insistenz hat ech meng Krawatt schonn ofgeholl, ier mer eis iwwerhaapt gesat hunn fir z'iessen, sou datt näischt mat hire sichen Fanger stéiert, wéi se ugefaang hunn d'Knäppercher z'erhiewen.
  
  
  Déi iewescht Halschent vun hirem Kierper ophiewen, awer ouni de Kuss ze briechen, huet si mäi Hiem riicht gemaach an d'Enn vu menge Hosen erausgezunn. Meng Hänn waren och beschäftegt, a mat bal déiselwecht Beweegunge hu mir eis géigesäiteg d'Hemden ofgezunn, dunn zréck geluecht, erëm op voller Längt zesummenhänken, eis blo Broscht beréieren a strecken.
  
  
  Mir stoungen laang do, ier ech hir an d'Taille gegraff hunn, si liicht opgehuewen, an dunn meng Hand tëscht eis geréckelt fir hire Gürtelschnouer z'entloossen. Si huet op hir Säit gedréint fir et méi einfach ze maachen fir mech, an ech hu geäntwert andeems ech déi grouss Levi Knäppercher séier ofgeschloss hunn. Hatt huet sech erëm liicht opgehuewen sou datt ech d'Jeans erof op d'Hëfte rutschen.
  
  
  Huelt hir Lippen vu menge Lippen an huet de Kapp opgehuewen, Candy huet mech ugekuckt. "Mäi Tour," sot si mëll. Beweegt zréck laanscht mäi Kierper, si huet sech erofgeluegt fir meng Këscht ze kussen, ass dunn op hir Knéien opgestan. Si huet als éischt ee Been vun hire Jeans a Hosen ewechgeholl, dann deen aneren, ier se sech erëm erofgelunn huet fir mäi Gürtel auszeschléissen.
  
  
  Mir sinn an engem Ëmfang op d'Bett gaang, an en anere Moment hunn ech net méi gespillt ...
  
  
  Den Uruff war kuerz, awer huet mech direkt erwächt. Ech hunn den Telefon opgeholl ier et erëm geklaut huet, a roueg gesot: "Hallo."
  
  
  "Här Carter, et ass zwielef-drësseg De Bedreiwer huet och automatesch mëll geschwat, a si huet sech séier entschëllegt: "Dir hutt mech gefrot fir Iech ze ruffen, fir datt Dir d'Versammlung net verpasst."
  
  
  "Jo, villmools Merci. Ech sinn erwächt." Ech hunn eng mental Notiz gemaach fir e bësse méi Hoka schwéier fir Geld ze maachen an eppes un d'Switchboardoperateuren ze schécken. Et géif net schueden sou vill Leit wéi méiglech op Ärer Säit ze hunn.
  
  
  Candy souz op an d'Blat ass vun hirer Broscht gefall. "Wéi Auer ass et elo?"
  
  
  "1230."
  
  
  "Oh mäi Gott, Sherima soll doheem sinn." Si huet ugefaang aus dem Bett ze krauchen, a fuerdert: "Wéi konnts du mech sou laang schlofen loossen?"
  
  
  "Du hues just eng hallef Stonn geschlof," sot ech. "Et war Mëtternuecht wann Dir gelant."
  
  
  "Gott, wou ass d'Nuecht gaangen?" - sot si, huet d'Féiss op de Buedem erofgesat a beim Bett stoen.
  
  
  Ech loosse meng Ae suggestiv iwwer hire plakege Kierper reiwen an dann iwwer d'gerumpelt Bett ouni eppes ze soen.
  
  
  "Sot dat net," huet si gelaacht, sech dunn ëmgedréint an ass op de Canapé gerannt fir hir Jeans an Hiem ze gräifen. Si stéisst op si, sot si: "Ech hoffen, datt d'Sherima net do ass. Si wäert definitiv besuergt sinn an den Abdul wäert rosen sinn.
  
  
  De leschten Deel vun hire Wierder gouf mat liicht Angscht geschwat. Ech hu beschloss dëst ze verfollegen. "Abdul? Firwat soll hien rosen ginn? Hien ass net Äre Chef, ass hien?
  
  
  Momentan flustered, si huet net geäntwert. Dunn huet si hir Kraaft gesammelt, si ass op d'Dier gaang, huet gelaacht a gesot: "Nee, natierlech net. Mä hie gär ze wëssen, wou ech all Zäit. Ech mengen hien mengt datt hien och mäi Bodyguard soll sinn.
  
  
  Ech sinn opgestan an si bei d'Dier gefollegt. Huelt hatt fir e leschte laange Kuss, Ech sot wéi ech hir fräigelooss hunn: "Ech si sou frou datt hien den Owend net Äre Kierper bewaacht huet, Madame."
  
  
  Si huet mech ugekuckt an hir Ae ware voller Schei. "Ech och, Nick. An ech mengen et wierklech. Elo w.e.g., ech muss goen.
  
  
  Ech hunn mäi Stetson vum Stull opgeholl an iwwer meng bloen Oberschenkel gerannt. "Jo, Madame. Bis zum Frühstück."
  
  
  "Frühstück? Oh jo, ech probéieren den Nick, ech probéieren wierklech."
   Kapitel 6
  
  
  
  
  Ech hunn un de Sexconcours gëschter Owend geduecht wéi mäi Telefon geruff huet.
  
  
  "Nick, bass du op? Dëst ass Candy.
  
  
  Ech hunn hir gesot datt ech just verkleed sinn, obwuel ech a Wierklechkeet bis e bëssen no fënnef war. Nodeems ech geschafft an geduscht hunn, hunn ech ongeféier drësseg Minutten um Telefon um AX Sëtz verbruecht. Ech wollt wëssen, ob weider Informatiounen iwwer d'Pläng vum Schwert kritt goufen, awer wéi gesot gouf et keng. Eis lokal Agenten hu geléiert datt déi meescht vun de radikalen ënnerierdesche Gruppen an der Grofschaftsgebitt aktiv ginn nodeems se bal engem Joer relativ roueg bliwwen sinn. E puer vun hinnen, besonnesch déi revolutionär terroristesch Grupp bekannt als d'arabesch amerikanesch Koalitioun, hunn geheime Reuniounen ofgehalen, déi nëmme vun Eenheetsleit besicht goufen, obwuel all Memberen op Alarm gesat goufen. Firwat kee gesäit
  
  
  
  
  
  
  soll net wëssen.
  
  
  "Frühstück, Nick," sot Candy ongedëlleg.
  
  
  "Ganz", hunn ech geäntwert. "D'Trap erof?"
  
  
  "Jo. Bis ongeféier eng hallef Stonn op der Terrass."
  
  
  - Also hutt Dir Sherima verkaaft andeems Dir erauskoum an hir Ëffentlechkeet begéint?
  
  
  Candy huet geäntwert: "Et wäerten nëmmen zwee vun eis sinn, Sherima an ech." Et huet net vill Sënn gemaach als Äntwert op meng Fro, awer dunn hunn ech gemierkt datt déi fréier Kinnigin wuel an der Géigend war an datt Candy net ze fräi konnt schwätzen. Den Drang fir hatt ënner esou Ëmstänn ze placéieren war ze staark fir ze widderstoen, also hunn ech gesot:
  
  
  "Ech wäert e Cowboy Hut an eng Erektion droen."
  
  
  Hirem Lach entkomm mech ier si opgehaangen.
  
  
  Um éischte, nëmmen e puer Käpp sech op déi zwee attraktiv Fraen zu mengem Dësch Spadséiergank kucken; mee wann de Kapp Kelner, anscheinend Sherima unerkannt, hinnen Halschent iwwer de Sall ofgefaangen an ugefaang eng formell Opschwong iwwer hir ze maachen, Leit gemierkt. Stëmmen verwandelt a geflüstert a geleeëntleche Bléck verwandelt a Staren wéi d'Sherima mam Kelner geschwat huet. No der Zäit si se endlech laanscht de patroniséierende Kappkeller gaangen, hunn ech gesinn datt bal jiddereen am Raum déi fréier Kinnigin erkannt huet. Och déi normalerweis beschäftegt Kelner a Kelnerinnen hu sech ëm de laange Buffetdësch versammelt fir iwwer déi berühmt Arrivée ze diskutéieren.
  
  
  "Nick, et deet mir leed, mir sinn ze spéit," huet Candy ugefaang, "awer ech ..."
  
  
  "Gleeft hatt net, Här Carter, Nick," huet d'Sherima ënnerbrach. "Candy hat näischt mat der Spéit ze dinn. Et ass meng Schold. Ech brauch Zäit fir ze entscheeden datt ech bereet sinn ze konfrontéieren wat ech sécher hannert eis geschitt. Si huet hir Hand ausgestreckt an bäigefüügt: "Ech sinn d'Liz Chanley."
  
  
  Kritt en Hiweis vu Casualness vun hatt, Ech hunn hir Hand gerëselt.
  
  
  "Hallo Liz. Candy seet, du bass haut op d'Juegd gaangen, sot ech. "Wuer gees du?"
  
  
  "Zu Maryland," sot si. - Ronderëm de Potomac an Norde vun do. Ech hat gëschter Owend mam Secre Iessen...mat engem ale Frënd an hien huet virgeschloen datt d'Géigend genau hätt wat ech sichen. Ech wëll iergendwou wou ech meng Päerd setzen.
  
  
  Ech hu gär wéi d'Sherima opgehalen huet ier se dem Staatssekretär gesot huet an et an en "ale Frënd" ëmgewandelt huet. Dëst huet gewisen datt si zouversiichtlech genuch war fir net berühmt Nimm opzeginn fir hir Positioun ze sécheren. Ech hu beschloss datt hannert deem schéine Gesiicht eng léif Persoun war.
  
  
  De Kelner huet virsiichteg am Hannergrond geschwënn an ech hunn him gemierkt eist Iessen ze bestellen. Pochéiert Eeër, Toast, Kaffi fir Sherima; selwecht mat Candy, nëmmen hir Bäll wäerten iwwer eng kräfteg Hëllef vu Corned Beef schwammen; Ham an Eeër, Toast a Kaffi fir mech.
  
  
  Ech hunn d'Gespréich op dem Sherima seng Agenda fir den Dag ëmgedréit, a frëndlech meng Servicer als Guide ugebueden - natierlech mat der Erlaabnes vun Hirer Héichheet. Si huet och frëndlech d'Servicer vun engem sympatheschen Amerikaner ugeholl. Dem Candy säi Been reift sech géint mäin, lues a sensuell. Wéi ech op hatt gekuckt hunn, huet si onschëlleg op mech gelaacht, huet sech dunn ëmgedréit fir Sherima méi Kaffi ze bidden, hire Fouss huet ni ee Moment gestoppt.
  
  
  Ech hat eng schwéier Zäit op Maryland Immobilien ze fokusséieren.
  
  
  Den Husky Bodyguard huet d'Limozinendier opgemaach soubal hien d'Sherima a Candy gesinn huet an der Entrée vum Hotel. Dunn huet hien op eemol gemierkt datt ech no hannendrun gaang sinn, seng riets Hand huet d'Dier fräigelooss an ass automatesch op säi Rimm gerannt. Dem Sherima seng Wierder hunn hien opgehalen ier hien d'Waff erauszéie konnt, déi ech wousst, datt do verstoppt wier. Och si huet offensichtlech verstanen wat seng plötzlech Handlung bedeit.
  
  
  "Et ass an der Rei, Abdul." - sot si roueg, dréit sech op mech, a bäigefüügt: De Carter ass bei eis. Ech sinn op hir an d'Canddy gaang a si huet weider gesot: "Nick, Här Carter, ech wëll datt Dir den Abdul Bedawi begéint, deen no mech a Candy këmmert. Abdul, den Här Carter wäert haut mat eis kommen. Hien ass mäi Frënd an hie weess wou mir higoen.
  
  
  Ech konnt net entscheeden ob den Ausdrock op dem Abdul säi Gesiicht d'Resultat vu Verdacht, Unerkennung vu mengem Numm oder direkt Feindlechkeet war. Awer an engem Moment huet hien et mat engem breede Laachen ofgedeckt, obwuel seng Ae mech weider vu Kapp bis Zeh bewäert hunn wéi hien sech gebéit huet. Wärend dem Sherima geschwat huet, huet hien mech no gekuckt. "Wéi Dir wëllt, meng Fra."
  
  
  Ech hunn meng riets Hand ausgestreckt a gesot: "Moien, Abdul. Et freet mech. Ech probéieren net verluer ze goen.
  
  
  "Ech wäert och probéieren eis net ze léisen", huet hien geäntwert.
  
  
  Et war e bëssen Zweiwel vu sengem Deel ier hien endlech meng Hand geholl huet. Fir en anere kuerze Moment hu mir eis d'Kraaft getest, awer weder vun eis huet gemierkt. Säi Grëff war zerquetscht, an hie schéngt iwwerrascht datt ech net probéiert hunn vun him ewech ze zéien. Wéi och ëmmer, keen, dee kuckt, hätt eis kleng Schluecht verdächtegt duerch d'Laachen op eise Gesiichter oder duerch seng Häerzlechkeet, wann hien endlech lassgelooss huet, gebogen a gesot huet: "Schéin dech ze treffen, Här Carter." Seng Englesch war formell, präzis, an typesch vun Araber opgewuess an Länner wou d'Briten an Amerikaner e staarken Afloss haten.
  
  
  De Bedawi huet d'Dier gehal bis mir um Récksëtz vum Auto waren, ass dunn ronderëm gaang an huet sech gesat.
  
  
  
  
  
  
  Ech hu gemierkt, datt déi éischt Saach, déi hien gemaach huet, d'Fënster erofzesetzen, déi den hënneschte Raum vum Chauffer-Sëtz getrennt huet, wéi d'Passagéier normalerweis maachen, wa se bereet waren mam Chauffer ze schwätzen. Hie riskéiert kee Wuert vun deem wat gesot gouf ze verpassen.
  
  
  Wéi mir fortgaange sinn, huet d'Sherima den Auto ronderëm gekuckt a gesot: "Aneren Auto haut, Abdul?"
  
  
  D'Veruechtung war evident a senger Stëmm wéi hien geäntwert huet: "Jo, meng Fra. Ech weess net wat an der Ambassade lass ass. Si kënne schéngen net ze verstoen datt mir eisen eegenen Auto sollen hunn. Ech hunn zwou Stonnen no mir gëschter Owend zréckkoum den aneren Auto verbruecht fir sécher ze stellen datt mer haut keng Problemer méi hätten. Dann wéi ech de Moien op d'Ambassade ukomm sinn, haten se dësen Auto fir eis prett. Deen aneren ass vermësst."
  
  
  Et ass fir mech geschitt, datt vläicht den Hawk nees Spiller mam Auto gespillt huet, awer ech war zimlech sécher datt hien dat gesot hätt. Ech hu mech gefrot ob iergendeen an der Ambassade am Schwertkomplot involvéiert war wéi se Bedawi duerch Georgetown op d'M Street op d'Canal Road geleet hunn. Et war schwéier Navigator an Tourist Guide gläichzäiteg ze spillen, mee ech konnt e puer interessant Butteker an excellent Restauranten an dësem charmante al Secteur vun der Haaptstad opzeweisen wéi mir laanscht gefuer.
  
  
  "Dëst ass Canal Road, Abdul," sot ech wéi mir vun der M Street ofgeschalt hunn an op d'scenic Autobunn erofgaange sinn. "Mir wäerte fir eng Zäit op dësem Wee bleiwen. Et gëtt um Enn de George Washington Boulevard an hëlt eis genau wou mir hi wëllen.
  
  
  "Jo, Här Carter," huet de Chauffeur kal geäntwert. "Ech hunn de Moien Zäit verbruecht fir Kaarten ze studéieren."
  
  
  "Schlof Dir ni?" Ech gefrot.
  
  
  "Ech brauch ganz wéineg Schlof, Här."
  
  
  - Sherima ënnerbrach, Gefill, wéi ech gefillt, d'Spannung déi tëscht eis wuessen. "Firwat nennen se et Canal Road?"
  
  
  "Ma, Dir gesitt dee grousse Gruef, dee mat Waasser gefëllt ass," sot ech, an hunn duerch d'Fënster gewisen. Wéi se automatesch geknuppt hunn, hunn ech weidergefouert: "Dëst ass wat vun den alen Chesapeake an Ohio Canal Bargen bleift. Barge mat Fracht a Passagéier goufe vu Mulle geschleeft. Dir kënnt den Trail nach gesinn. Et ass eng blo Grasstreifen um Kanal.
  
  
  "Wéi ech mech erënneren, huet een mir gesot datt de Kanal fréier bis zu Cumberland, Maryland gaang ass, dat muss bal zweehonnert Meilen gewiescht sinn. Ëmmerhin war et duerch eng Aart Viadukt iwwer de Potomac mat Alexandria verbonnen. Honnert Joer laang hunn d'Bargen de Kanal gefuer an duerno gouf e ronderëm d'Zäit vum Éischte Weltkrich zougemaach.
  
  
  "Wat maachen se elo domat?" - Candy gefrot.
  
  
  "Et ass vum National Park Service preservéiert ginn", hunn ech erkläert, "an d'Leit benotzen et nëmme fir ze wandelen oder mam Vëlo op der Streck. Ech weess net op se dat nach maachen oder net, mee wéi ech virun e puer Joer hei war war nach eng Sightseeing-Barge laanscht de Kanal gelaf. Natierlech war et net ee vun den ursprénglechen, mee just eng Kopie. Si soen mir et war eng ganz lëschteg Ride mat engem Mulle, deen d'Barge zitt. Et muss e super Dag gewiescht sinn.
  
  
  Wärend d'Fraen duerch d'Fënster ausgekuckt hunn, ëmmer erëm an d'Schéinheet vun der Kuliss laanscht d'Kanalstrooss ausgeruff hunn, hunn ech nogekuckt, datt de Bedawi déi grouss Maschinn fuert. Hie war en exzellente Chauffer, obwuel hien op onbekannte Stroosse gefuer ass, an all Schëld a Wendung enk Aa hält. Irgendwann huet hien gemierkt, datt ech him am Réckspigel nogekuckt hunn, an e enk Laachen op sengem Gesiicht erschéngt.
  
  
  "Maacht keng Suergen, Här Carter," sot hien dréchen, "Ech bréngen eis sécher dohinner."
  
  
  "Mir wäerte geschwënn op der George Washington Parkway sinn," sot ech, wéi wann ech probéiert meng Opmierksamkeet him an d'Strooss ze erklären. "Mir fuere weider erof bis et de MacArthur Boulevard gëtt. Da kënne mir bal all Punkt ofstoen an an d'Päerdsland ronderëm Potomac, Maryland goen.
  
  
  "Meng Madame," sot hien séier, "géift Dir net gären d'Siicht vun dëser Streck ze gesinn?"
  
  
  "Oh jo," sot si. "Great Falls. Do muss et schéin sinn. Stéiert dat eis net, Nick?
  
  
  "Dir sidd häerzlech wëllkomm. MacArthur Boulevard féiert direkt dohinner. An et ass wierklech eppes ze gesinn."
  
  
  E puer Minutten méi spéit ass den Auto glat an de Great Falls Recreation Area Parking gezunn. Et waren iwwerraschend wéineg Autoen. Ech hunn op eemol gemierkt datt et e Wochendag war an de gréissten Deel vu Washington op der Aarbecht war.
  
  
  Sherima, Candy an ech si Richtung Waasserfall. Bedavi blouf. Wéi ech mech ëmgedréint hunn, fir ze kucken, wat hie gemaach huet, huet hien sech iwwer d'oppen Hood hänke gelooss, anscheinend mam Motor gepickt.
  
  
  Wéi mir de Wee erof geplënnert hunn duerch wat eemol d'Kanalschloss war, sinn dräi Männer, déi ausserhalb vum Park Service Büro an der Géigend stoungen, déi eemol de Site vun engem Kanalreststopp an Hotel waren, och dee Wee geplënnert. Vun der Art a Weis ze beurteelen, datt se bal obsessiv Biller vunenee virun engem Emgéigend Schëld gemaach hunn, an no der Sammlung vu Kameraen, déi um Hals hänken, hunn ech de Verdacht datt si japanesch wieren. Ech hunn gesinn datt ech richteg war wéi mir méi no koumen a si sinn op déi aner Säit vum Kanal gekräizt.
  
  
  
  
  
  
  Loosst eis goen," huet ee vun hinnen zu senge Komeroden geruff, a kuckt op seng Auer. "Mir mussen eis séier maachen wa mir d'Fäll fotograféiere wëllen an nach ëmmer an d'Stad kommen fir de Capitol an de Washington Monument ze fotograféieren."
  
  
  Ech hunn mir selwer gelaacht, geduecht wéi typesch et war fir hire Wonsch alles opzehuelen wat se op der Band gesinn. Dunn ass et op eemol op mech opgedaucht datt wat ongewéinlech un dëser Szen war, datt de scheinbar Leader vum Trio Englesch anstatt Japanesch geschwat huet. Wéi ech nogekuckt hunn wéi se laanscht d'Kanalbank an a Richtung knaschtege Beem a Bëscher fléien, huet eng kleng Warnungsklack am Réck vu mengem Kapp geklappt. Wéi d'Sherima an d'Candy de Wee iwwer dem Kanal gekräizt hunn, sinn ech opgehalen an hunn zréck gekuckt, wou de Bedavi nach ënner senger opgehuewe Kapuze gefillt huet. Ech hu gemierkt, datt eisen Auto deen eenzegen Auto an der grousser Partie war, ausser den Datsun, deen um Enn geparkt ass. Anscheinend ass e Grupp vun Touristen, déi aus dem Waasserfall zréckkoum wéi mir ukomm sinn, a verschiddenen Autoen fortgaang. Anscheinend huet dem Sherima säi Bodyguard och geduecht, mir wieren an d'Servicegebai vum Park erakomm, soss wier hien eis nokomm.
  
  
  "Nick! Komm!" Candy huet mir gewénkt wéi si an de Bësch gedréint huet. Ech hunn gewénkt an si gefollegt, just e Moment gestoppt fir erëm ze dréinen fir ze kucken ob de Bedawi hatt héieren huet an eis géif verfollegen. Hien huet net opgekuckt. "Wahrscheinlech leeft de Motor an ech héieren näischt", hunn ech decidéiert.
  
  
  Wéi ech d'Sherima a Candy erfaasst hunn, hu si beschäftegt eng Kupferplack gelies, déi un engem risege Boulder no beim Trail zum Waasserfall verbonnen ass. Déi japanesch Kamerakäfer waren néierens ze gesinn, wat mech net iwwerrascht huet, mee ech hu mer erwaart, se ze héieren op der kronkeleger Strooss déi viru louch. Allerdéngs war de Bësch ronderëm eis roueg, an deen eenzege Klang war d'Fraen-Geschwëster.
  
  
  Ech sinn laanscht si gaangen, hunn dunn gewaart bis se op d'Foussgängerbréck iwwer déi éischt vun de klenge, räissende Baachen kommen, déi laut duerch de Bësch fléien. Wéi si op dat schaumegt Waasser ënner eis gekuckt hunn, huet d'Candy gefrot: "Firwat ass et sou schaumeg? D'Waasser schéngt net séier genuch ze beweegen fir Schaum ze kreéieren."
  
  
  "Dës Bubbles ginn net vun der Natur erstallt. Et ass just einfach al amerikanesch Verschmotzung, sot ech. "Dëse Schwämm si genee wéi se ausgesinn - Seife Schwämm. Wäschmëttel fir präzis ze sinn. Si ginn an de Floss upstream, an dann, wann de schnelle Stroum se ophëlt, fänkt Schaum un ze bilden, wéi an enger Wäschmaschinn.
  
  
  Mir sinn op eng aner Foussgängerbréck gekräizt, déi e méi schnelle Stroum iwwerschratt huet, deen e méi déif Schlof am Fiels ofgeschnidden huet. D'Sherima huet eis op eng Plaz drop higewisen, wou dat räissend Waasser e Pothole gegruewen huet; Et war e klenge Steen am Lach ageklemmt, an d'Waasser, dat duerch d'Lach fléisst, huet et rosen gedréint. Si huet ugefaang Candy iwwer de Gletschergaart ze soen, deen si zu Luzern an der Schwäiz besicht huet. Ech hu vun hirem Intressi profitéiert fir ze diskutéieren wéi Waasser aus de grousse Klenge Steng ka maachen a si laanscht de Wee gerutscht.
  
  
  Ongeféier zwanzeg Meter ewech, e plötzleche Schnëtt vun enger Branche op d'Säit a liicht virun mir huet mech gefruer. Ech hunn e Moment gewaart, dunn, näischt méi héieren, hunn ech de Wee verlooss an an d'Bëscher rutscht, an e breet Krees beweegt.
  
  
  "Wou sinn se?"
  
  
  De Geflüster war op Japanesch, lénks vu mir, méi no beim Wee zum Waasserfall. Wéi ech no vir gekrëppelt sinn, hunn ech mech op de Réck vun zwee japaneschen Touristen gesinn, déi sech hannert engem risege Boulder verstoppt hunn.
  
  
  "Shut up," huet den zweete Mann geäntwert op seng ängschtlech Fro vu sengem Kamerad. "Si kommen geschwënn hei."
  
  
  Deen nervösen konnt net roueg ginn. "Firwat sinn et dräi vun hinnen? Mir hu gesot datt et nëmmen zwou Frae géife ginn. Solle mir dee Mann och ëmbréngen? Wien ass hien?"
  
  
  "Ech weess net wien hien ass," sot en aneren. Ech erkannt hien als engleschsproocheg Beobachter.
  
  
  Japanesch geflüstert iwwersetzen war schwéier, an ech wollt datt hien erëm Englesch benotzt. "Wien och ëmmer hien ass, hie muss stierwen wéi si. Et dierft keng Zeie sinn. Dëst ass d'Uerdnung vum Schwert. Sief elo roueg; si wäerten dech héieren."
  
  
  Japanesch a schaffen fir Mecha! "Waart bis den Hawk iwwer dëst erausfënnt", hunn ech geduecht a mir bäigefüügt, wann hien jeemools erausfënnt. Ech war zimmlech sécher, datt ech d'Koppel virun mir handhaben konnt, trotz de gestoppte Pistoulen, déi se gehalen hunn. Dëst war deen drëtten dee mech gestéiert huet. Ech wousst net wou hien genau war, an d'Frae wären zu all Moment do. Gebied, datt d'Kierch an de dréiende Fiels se nach e puer Minutten hypnotiséieren, hunn ech d'Wilhelmina aus dem Gürtelholster gezunn an den Hugo aus senger Ënneraarmmantel an d'Hand gefall. Béid waarden Killer sollen gläichzäiteg stierwen, ouni Kaméidi ze maachen. Ech hunn meng Jackett ofgeholl, ech hunn se ëm mäi lénksen Aarm an de Luger gewéckelt. Et war e provisoresche Silencer, awer et huet misse maachen.
  
  
  Ech si séier véier Schrëtt no vir geplënnert, sinn direkt hannert der Koppel opgehalen ier se meng Präsenz gemierkt hunn. Dee Moment wou de mat Stoff gewéckelt Luger de Réck vum nervösen japanesche Mann den Hals beréiert huet, hunn ech den Ausléiser gezunn
  
  
  
  
  
  
  . Ech hu gesuergt datt d'Maulkugel no uewen wénkel war sou datt d'Kugel duerch säi Gehir passéiert an d'Spëtzt vu sengem Kapp erausgeet. Wéi ech berechent hunn, huet d'Kugel säi Wee an den Himmel weidergefouert. Ech konnt de Kaméidi net leeschten, deen inévitabel gewiescht wier, wann et e Fiels oder e Bam getraff hätt wéi et säi Schädel verlooss huet.
  
  
  Och wéi säi Kapp an enger déidlecher Kontraktioun zréckgezunn ass, ass mäi Messer tëscht de Scheiwen vun der anerer Wirbelsäule rutscht, d'Bänner ofgeschnidden, déi säin Nervensystem kontrolléiert hunn. Meng Hand a menger Jackett koum no vir an huet de Mond vum Doudegen zougemaach, am Fall wou hie gejaut huet, awer et war keng Loft a mengem Mond. Ech hunn meng Hëfte geschwächt fir den éischten Doudegen géint de Knëppelsteng ze knacken an hunn deen zweete roueg op de Buedem erofgesat, dunn huet säi Begleeder roueg nieft him rutschen. Wéi ech dat gemaach hunn, hunn ech en Uruff vun hannert mir laanscht de Wee héieren.
  
  
  "Nick, wou bass du?" Et war Candy. Si musse gemierkt hunn, datt ech net méi do war, a vläicht hu si Angscht virun der Rou vum Bësch.
  
  
  "Hei", hunn ech geäntwert, an decidéiert datt ech den drëtte Killer mech sollt fannen. "Gitt einfach weider laanscht de Wee."
  
  
  Nodeems ech meng Jackett gepaakt hunn, wéi wann ech se zoufälleg iwwer den Aarm geschloen hätt, sinn ech op de Wee erausgaang a sinn weider gaang. Ech wousst datt hien no muss sinn - si wieren net ze wäit auserneen - an ech hat Recht. Wéi ech déi riseg Granitplack ofgerënnt, déi effektiv eng Mauer nieft dem Wee geformt huet, koum hien op eemol an d'Siicht, a blockéiert mäi Wee. Eng Pistoul mat engem Schalldämpfer op mäi Mo
  
  
  "Schéisst net; "Ech sinn d'Schwäert", hunn ech op Japanesch geflüstert. Seng Zécken huet uginn datt hien onprofessionell war an hie säi Liewen kascht. Eng Kugel vu mengem Luger, a menger Jackett gewéckelt, huet hien an d'Häerz geschloen an no uewen geflunn, säi Kierper e Moment opgehuewen, ier hien ugefaang huet no vir ze plécken. Ech hunn hien gefaangen an hien hannert der Granitplack geschleeft an dohinner gehäit. E schreckleche Gurgel ass aus sengem gapende Mond entkomm. Ech konnt net riskéieren datt d'Serima oder d'Candy et héiere wéi se laanschtgaange sinn, also hunn ech eng Rëtsch Gras gepléckt an et déif tëscht menge scho bloe Lippen gestoppt. Blutt ass ënner mengem provisoresche Gag gefall, awer keen Toun ass doduerch duerchgaang. Gedréint a lafen e puer Féiss bis do wou déi aner Doudeg Japaner leien, hunn ech se ronderëm de Boulder gefouert, op deem se agefall waren, an hunn séier gehandelt wéi ech dem Sherima seng a Candy seng Stëmm héieren hunn kommen. Wéi se bei mech ukomm sinn, stung ech erëm um Wee, meng Jackett erëm zoufälleg iwwer mäin Aarm gedrappt, sou datt d'Kugellächer net ze gesinn waren, mäi Halsband an d'Kraaft entlooss. Ech hunn d'Waff, d'Holster an d'Portemonnaie op meng Hosentaschen iwwerginn.
  
  
  Candy huet d'Fro gestallt, déi op hir Gesiichter war. "Ze waarm, Nick?"
  
  
  "Jo, Madame," hunn ech gedréckt. "Op esou engem waarmen Dag ass dës Wanderung sécher eng waarm Affär. Ech hoffen dir Dammen et egal.
  
  
  "Ech weess et net sécher," sot Sherima. "Dëse Kostüm mat de Wollhosen fänkt och zimlech onwuel un."
  
  
  "Meng och," huet d'Candy geklappt. "Eigentlech mengen ech, datt ech dës Jackett just iwwer meng Schëlleren geheien." Si huet hir Jackett ofgeholl, a wéi ech hir gehollef hunn se iwwer d'Schëlleren unzepassen, hunn ech gemierkt datt si sech op enger BH ënner dem Mann säi wäisse Shirt vum Dag niddergelooss huet. Si konnt hir grouss Broscht net enthalen. Si schéngt meng Kritik ze spieren, well si just genuch gedréint huet fir meng riets Broscht ze beréieren an huet mech dann onschëlleg ugekuckt. Ech hunn dëst Spill mat hatt gespillt, meng Hand opgehuewe wéi wann ech e Sträif vu menger Hoer ewechhuelen, awer gläichzäiteg probéiert meng Fanger laanscht d'Bulle vu mengem Hiem ze rutschen. Hir séier, muffled Opschlag huet mir gesot datt si deeselwechte Wonsch gefillt huet wéi ech.
  
  
  "Ech mengen, mir besser weidergoen," Ech sot, mech ewech vun hirem ewech a féiert de Wee erëm. "Et ass just e kuerze Wee zum Waasserfall. Wann Dir gutt nolauschtert, kënnt Dir Waasser héieren.
  
  
  "Dat muss de Kaméidi gewiescht sinn, deen ech héieren hunn," sot d'Sherima an huet sech op Candy gedréit. "Awer ech hu geduecht datt et du bass, Nick, deen an de Bëscher virun eis beweegt nodeems mir dech op där Pothole Plaz verpasst hunn."
  
  
  "Et muss e Waasserfall gewiescht sinn," hunn ech ausgemaach, dankbar fir de wuessende Kaméidi, deen bei eis komm ass wéi mir trëppelen. "Ech hu beschloss weider ze goen, während Dir zwee d'Schlässer kuckt. Ech sinn e Kameramann an hunn geduecht datt ech déi japanesch Touristen ophalen a kucken wéi eng Ausrüstung se hunn. Mee si mussen dem een nogelauschtert hunn, dee sech esou besuergt huet iwwer d'Zäit, well se net ronderëm sinn, a si wuel scho wäit virun eis. Mir wäerten se op der Observatiounsdeck beim Waasserfall gesinn."
  
  
  Deemools war d'Gebrühl vum Waasser, deen d'Fale viru räusst, zimlech haart, dunn wéi mir d'Biege ronderëm waren, ware mir vun der Schéinheet vun der riseger, géi Kaskade geschloen.
  
  
  "Oh mäi Gott, dëst ass fantastesch," huet Sherima geruff. "Sou léif a sou grujeleg zur selwechter Zäit. Ass et ëmmer esou grausam, Nick?
  
  
  "Nee," sot ech wéi mir op d'Metallpipe kommen, déi als Fiedem ronderëm d'Observatiounsdeck gedéngt huet, déi vun der Natur an dem Parkservice erstallt gouf. "Zu dëser Zäit vum Joer mam Fréijoersdéng ass d'Waasser héich.
  
  
  
  
  
  
  Ech hunn gesot datt et heiansdo e Knascht gëtt, awer elo ass et schwéier ze gleewen. A vu wat ech mech vu mengem leschte Besuch hei erënneren, schéngen d'Iwwerschwemmungen zimlech vill Banken hei ewechgewäsch ze hunn.
  
  
  "Gëtt et eng Gefor?" - gefrot Candy, e bëssen ewech vum Gelänner.
  
  
  "Nee, ech si sécher datt et sécher ass oder een aus dem Parkservice léisst eis net eran," sot ech. Ech hunn meng Jackett iwwer d'Gelänner gehäit, dunn gedréint, hir Hand geholl an erëm no vir gezunn. "Lauschtert, Dir gesitt datt d'Waasser nach ëmmer muss eropgoen ier et hei kënnt."
  
  
  Wéi si... iwwerzeegt war, datt eise Bléckpunkt sécher war, hunn ech hir Opmierksamkeet op déi aner Säit vum Floss gedréint. "Dëst ass d'Virginia Säit," hunn ech erkläert. „Do ass de Buedem méi héich. Et formt Palisaden, eppes wéi déi op der Hudson vis-à-vis vun New York, nëmmen net sou géi. D'Autobunn leeft laanscht déi selwecht Säit, an dëse Plateau ass eng super Plaz fir op d'Snelbunnen ze kucken. Och do hu si e klenge Busch opgeriicht fir e Picknick ze maachen. Vläicht kënnt Dir Great Falls vun do gesinn ... Hey! Drain et!"
  
  
  "Oh, Nick, deng Jackett!" - huet Candy geruff, sech iwwer d'Gelänner geleet an huet traureg gekuckt wéi meng Jackett séier duerch d'Loft Richtung Waasser beweegt.
  
  
  Ech hunn einfach gezappt, a si an d'Sherima hunn sympathesch gekrasch wéi hien an d'Waasser gefall ass a vun der schaumend Baach ënnert eis fortgefouert gouf. Zeechnen hir Opmierksamkeet op déi entgéintgesate Bank, hunn ech meng Jackett iwwer de Gelänner ofgeholl. Den Hawk wier vläicht net ze frou gewiescht, datt en Deel vun engem deiere Kleederschaf esou einfach ewechgehäit ginn ass, mee ech kéint et nach net erëm droen. Keen hätt gegleeft datt zwee ronn, verschrotten Lächer déi lescht Saach an der Männermoud waren - och am Texas.
  
  
  "Oh, Nick, deng schéi Jackett," huet Candy erëm gekrasch. "War do eppes wäertvolls dran?"
  
  
  "Nee. Glécklecherweis hunn ech mäi Portemonnaie an déi meescht vu menge Pabeieren a menger Hosen, "sot ech, hunn mäi Portemonnaie gewisen an hoffen datt se mengen datt de Luger-Bulle op der anerer Säit meng "Pabeieren" wier. Ech hunn bäigefüügt: "Et ass eng Gewunnecht, déi ech zu New York opgeholl hunn nodeems e Pocket praktesch alles opgeholl huet wat ech gedroen hunn, während ech him gesot hunn wéi hien op Times Square kënnt."
  
  
  "Nick, ech fille mech verantwortlech," sot Sherima. "Dir sollt mech et fir Iech ersetzen. No all, Dir sidd hei well. Ech wollt de Waasserfall gesinn. Ech wënschen dem Abdul säi Frënd dat ni virgeschloen huet.
  
  
  "Ech sinn hei well ech hei wëlle sinn," sot ech hir. „A maach der keng Suergen, et z'ersetzen; Dir wësst wéi vill Sue mir d'Uelegindustrie Leit op Konten werfen, déi zu Washington lobbyen."
  
  
  Si huet mech komesch ugekuckt, dunn hunn si an d'Candy gelaacht wéi mäi Laachen hinnen gesot huet datt ech de Geck maachen. "Wann se nëmmen woussten," hunn ech geduecht, "wou ech de Kont hierkënnt!"
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt a gesot, mir sollten besser zréck an den Auto kommen an eis Hausjuegd weiderfueren. Wéi mir eis Schrëtt zréckgezunn hunn, hunn ech gesot: "Ech hat gehofft, mir kéinte Mëttegiessen iergendwou flott an der Potomac Regioun kréien, awer ech denken mat mir an Hiemmouwen, mir musse sech mat engem Big Mac settelen."
  
  
  "Wat ass e Big Mac?" - si hunn allebéid op eemol gefrot, Iwwerraschung an Amusement gemëscht an hire Stëmmen.
  
  
  „Dat stëmmt“, sot ech, an huet mech op d'Stir geschloen, „ech hu vergiess, datt dir zwee esou laang aus dem Land sinn, datt dir nach ni d'Gutt vum Joerhonnert hat. Dammen, ech verspriechen Iech datt wa mir McDonald's fannen, Dir sidd fir eng richteg Iwwerraschung."
  
  
  Si hu probéiert mech ze iwwerzeegen hinnen d'Geheimnis vum Big Mac ze erzielen wéi mir trëppelen, an ech hunn un mäi Spill gehalen, refuséiert eppes weider z'erklären. Ech hunn se an dëser lächerlecher Diskussioun engagéiert wéi mir e Gebitt passéiert hunn, wou dräi Läichen am Ënnerwachstum geläscht goufen, a si sinn laanschtgaangen ouni en Hiweis vun de Bluttvergießen ze bemierken, déi viru kuerzem do stattfonnt hunn. Mir waren grad op d'Bréck ukomm, wou d'Fraen kucken wéi de Fiels am Pothole dréinen, wéi den Abdul op eis gelaf ass. Ech hu mech gefrot firwat hien net méi fréi opgetrueden ass, wéinst sengem vermeintlechen Engagement fir d'Wuechthondroll, awer hien hat eng Erklärung prett.
  
  
  "Meng Madame, verzei mir," huet hie gefrot, bal op d'Gesiicht virun der Sherima gefall. „Ech hu geduecht, du bass an dat Gebai bei der Parkplaz gaang, also hunn ech ugefaang de Motor vum Auto ze kontrolléieren, wéi ech wollt maachen ier mer fortgaange sinn. Virun e puer Minutten hunn ech entdeckt datt Dir net do war an sinn direkt komm fir dech ze sichen. Verzeih mir." Säi Bogen huet bal erëm de Buedem beréiert.
  
  
  "Oh, Abdul, et ass an der Rei," sot de Sherima an huet seng Hand geholl sou datt hie muss opstoen. "Mir hu Spaass gemaach. Mir si just bei de Waasserfall gaangen an zréck. Dir sollt do gewiescht sinn... Wéi se gesinn, datt hien hir falsch verstanen huet, et als Reprimande geholl huet, huet si sech séier erkläert: "Nee, ech mengen, Dir hätt do gewiescht fir de Waasserfall ze gesinn. Si sinn beandrockend, grad wéi Äre Frënd Iech gesot huet. An Dir konnt dem Här Carter seng Jackett an d'Seife-Schëps fléien.
  
  
  Hie schénge komplett iwwerrascht vun hire leschte Wierder, a vun der Zäit si fäerdeg war
  
  
  
  
  
  
  Den Ed huet him mäi Verloscht erkläert a mir sinn zréck an d'Limousine gaang. Hien huet mech nodenklech ugekuckt wéi mir an den Auto geklomm sinn, an ech hu geduecht datt hie sech wuel gefrot huet wéi eng suergfälteg Idiote wier wann ech eng wäertvoll Jackett verléieren wéi ech gemaach hunn, awer hien huet just héiflech seng Bedaueren ausgedréckt, dunn huet sech gesat an ugefaang ze Fouss zréck op Falls Road.
  
  
  Mir ware just iwwer de Potomac ugefaang wéi de klenge Dolch, deen meng Gedanken duerchgebrach hat, sech op eemol opgedeckt huet: Wéi ee Frënd vum Abdul hat him iwwer Great Falls gesot? Hie war nach ni an dësem Land. Also wéini huet hien säi Frënd hei begéint? Zweemol huet de Sherima ernimmt datt de Virschlag fir eng Säit Rees op de Waasserfall vun dësem onbekannte Frënd gemaach gouf, an zweemol huet mäi Gehir dat registréiert an dann op aner Saachen geplënnert. Ech hunn eng aner mental Notiz gemaach fir ze probéieren erauszefannen, entweder vu Candy oder duerch hir, wou Abdul dëse Bekannten kennegeléiert huet.
  
  
  Déi nächst puer Stonnen goufen einfach ronderëm d'Géigend verbruecht, sou datt de Sherima d'Zorte vun Häiser gesinn huet, déi et geprägt hunn an déi rullende Hiwwelen déi se begleet hunn. Mir hu missen e puer Mol ophalen, wéi si sech iwwer d'Herd vu Päerd bewonnert huet, déi an der Weide weiden, oder wéi si sech iwwer de private Steeplechase-Cours bewonnert huet, dee bal bis op d'Brëtsch verlängert huet.
  
  
  Mir hunn de McDonald's ni fonnt, sou datt T hinnen endlech iwwer d'Burgerkette an hire Menü erziele muss. Mir gestoppt op engem klenge Land Inn fir Mëttegiessen nodeems ech iwwerpréift sécherstellen géif ech ouni Jackett zerwéiert ginn.
  
  
  Op ee Punkt hunn ech mech entschëllegt an sinn an d'Männerzëmmer gaang, amplaz op d'Telefonsstand, déi ech bei der Kees gemierkt hunn. Ech war iwwerrascht Abdul virun mir ze fannen. Hien huet refuséiert mat eis z'iessen; wa mir dobannen waren, huet d'Sherima erkläert datt hie léiwer seng eege Liewensmëttel kachen, strikt un seng reliéis Ernährungsgesetzer halen.
  
  
  Hien huet mech bal déiselwecht Zäit gemierkt wéi ech hien am Telefonsstand gesinn hunn, an hien huet séier opgehaang an ass erausgaang fir mir säi Sëtz ze ginn.
  
  
  "Ech hunn der Ambassade gemellt wou mir waren,"Hien huet kal. "Seng Majestéit wëll meng Dame zu all Moment kontaktéieren, an ech sinn opgefuerdert, eisen Ambassadeur regelméisseg ze aktualiséieren iwwer eis Plaz."
  
  
  Dëst huet wéi eng logesch Erklärung geschéngt, also ech hunn näischt gesot, loosst hien einfach laanscht a kucken bis hien an den Auto koum. Ech hunn dunn den Hawk genannt fir mech ze mellen. Et war net néideg Suergen iwwer de Mangel vun engem scrambler am bezuelen Telefon. Hien huet e bëssen opgeregt wéi ech een gefrot hunn d'Landschaft vu Great Falls ze botzen. Ech hunn d'Detailer hannerlooss wéi ech déi dräi Kierper sammelen ouni de Verdacht vun engem Park Service Employé virun him z'erwächen, an hunn him just e séieren Iwwerbléck vun eisem Zäitplang fir de Rescht vum Dag ginn, an hunn him dann gesot datt ech géif kréien zréck bei hien. wéi mir zréck op Watergate.
  
  
  Just ier ech opgehaangen hunn, hunn ech gefrot ob d'Kommunikatiounssektioun an de Sherima säi Quartier konnt kommen fir eis Feeler erauszefannen. Sengem Grun vun Eekleges huet mir gesot, datt keng lauschteren Apparater installéiert goufen, an dann erkläert hien firwat. "Et schéngt, datt een d'Adabiya Ambassade genannt huet a proposéiert datt d'Sherima sech méi doheem fille kéint, wann lokal Biller an Handwierker geschéckt gi fir de Raum ze dekoréieren wärend hatt fort war. Op jidde Fall war den Éischte Sekretär am Sall bal vun deem Moment wou Dir all fortgaang ass, an hien huet d'Leit de ganzen Dag Saachen eran an erausbruecht. Mir si prett fir anzegoen soubal se do erauskommen, mee ech mengen, den éischte Sekretär wëll derbäi sinn, wann d'Sherima zréckkënnt, fir datt hien d'Finitiounsaarbecht iwwerhuelen kann.
  
  
  "Wien huet geruff fir dat alles ze bidden?"
  
  
  "Mir konnten nach net erausfannen - nach," sot den Hawk. "Eise Mann an der Ambassade mengt datt den Uruff direkt un den Ambassadeur geschéckt gouf, also muss et vu Sherima selwer kommen, Är Miss Knight, oder vläicht deem Bedawy."
  
  
  "Apropos hien", sot ech, "kuckt op Dir kënnt erausfannen, ob hien iergendeen an der Ambassade kennt oder d'Méiglechkeet hat e Frënd hei ze kontaktéieren."
  
  
  Ech hunn him gesot wéi eis Säit Rees op Great Falls proposéiert gouf. Den Hawk sot, hie géif probéieren, mir eng Äntwert ze ginn, wann mir zréckkoum.
  
  
  Dunn, hie seng Stëmm op e bal warnende Toun erhéicht huet, sot hien: "Ech këmmere mech ëm déi dräi Pakete vu japanesche Wueren, déi Dir erwähnt hutt, andeems se se um Waasserfall hannerlooss, awer probéiert w.e.g. an Zukunft méi virsiichteg ze sinn. Et ass zimmlech schwéier dës Zort Sammelservice an dësem Beräich ze organiséieren. D'Konkurrenz tëscht den Agencen, déi eventuell musse matmaachen, ass sou grouss, datt ee vun hinnen et rentabel fënnt, d'Informatioun géint eis aus engem geschäftleche Standpunkt ze benotzen.
  
  
  Ech wousst datt hie gemengt huet datt hie mam FBI oder CIA muss verhandelen fir d'Schicksal vum Trio vun den Attentäter ze verstoppen. Esou Ufroe fir Hëllef hunn hien ëmmer opgeregt, well hie war sécher, datt hien d'Gnod zéng Mol méi spéit muss zréckbezuelen. "Et deet mir leed, Här," sot ech a probéiert ze kléngen wéi ech wier. "Dëst wäert net erëm geschéien. D'nächst Kéier ginn ech hannerlooss."
  
  
  "Dat wäert net néideg sinn," sot hien schaarf.
  
  
  
  
  
  dann opgehaangen.
  
  
  Zréck op Sherima a Candy, hunn ech fonnt datt d'Mëttegiessen schonn ukomm ass. Mir waren all hongereg nom Spadséiergank a well ech e bësse méi Übung gemaach hunn wéi déi aner, huet mäi Mo fir alles gejaut an d'Iessen war gutt. Mir si séier fäerdeg, dunn hunn mir eng aner Stonn duerch d'Juegdland verbruecht, mat Candy beschäftegt Notizen ze maachen, während d'Sherima hir gesot huet wéi eng Sektiounen hatt besonnesch interesséiert hunn. Si hunn decidéiert datt Candy den nächsten Dag mam Immobilienagent kontaktéiere géif. Hoffentlech fannen se an der nächster Woch oder zwou en Heem.
  
  
  Et war kuerz no sechs den Owend. wéi Abdul der Limousine zréck an d'Watergate Fuert verwandelt huet. Bis dohinner hate mir decidéiert Mëttegiessen zu Georgetown ze iessen. Ech hunn insistéiert datt si meng Gäscht am Restaurant 1789 sinn, eng exzellent Iessplaz an engem Gebai dat am Joer gebaut gouf wéi de Restaurant säin Numm krut. D'Sherima war erëm zéckt fir mech op mech ze zwéngen, awer ech hunn hatt iwwerzeegt fir d'accord ze ginn andeems se hir Invitatioun akzeptéiert huet fir hiren Gaascht den nächsten Owend ze sinn.
  
  
  Wéi mir aus dem Auto geklomm sinn, huet d'Sherima dem Abdul gesot datt hien um aacht drësseg zréck sollt kommen fir eis opzehuelen. Ech hunn ugeroden datt mir einfach mam Taxi op Georgetown kënne goen an datt den Abdul eng gutt Nuecht hätt.
  
  
  "Merci, Här Carter," sot hien mat sengem üblechen äisegem Reserven, "mee ech brauch keen Dag fräi. Meng Aarbecht ass menger Fra zur Verfügung ze stellen. Ech sinn um aacht drësseg zréck."
  
  
  "Okay, Abdul," sot Sherima, vläicht ze spieren datt hir vertrauenswürdege Leifwiechter seng Gefiller verletzt gi wieren. "Awer Dir wäert definitiv eppes ze iessen fannen."
  
  
  "Jo, meng Fra," sot hien a béien. "Ech wäert dat direkt an der Ambassade maachen. Ech ka ganz einfach dohinner goen an zréck kommen, wéi Dir gesot hutt. Hien huet d'Diskussioun ofgeschloss andeems hien séier ronderëm den Auto trëppelt an fortgefuer ass.
  
  
  "Den Abdul hëlt seng Aarbecht ganz eescht, Nick," sot Sherima wéi mir de Lift op eise Buedem geholl hunn. "Hie wëll net onhéiflech sinn; et ass just seng Manéier."
  
  
  "Ech verstinn," sot ech, bei menger Dier gestoppt wéi se an hirem Zëmmer weidergaange sinn. "Kuckt dech an der Hal."
  
  
  E puer Momenter méi spéit war ech um Telefon mam Hawk, deen e puer Informatioune fir mech hat.
  
  
  "Virun allem," huet hien ugefaang, "deen Narren Éischte Sekretär huet net opginn fir op Sherima virun ongeféier fofzéng Minutten ze waarden. Mir hunn et ni an d'Suite gepackt, also zielt net op Feeler."
  
  
  Ech hunn ugefaang eppes iwwer en onverschlësselten Telefon ze soen, awer hien huet ënnerbrach fir ze soen datt op d'mannst Kommunikatiounen hiren Dag bei Watergate net verschwenden. "Ären Telefon huet e Scrambler installéiert sou datt Dir fräi schwätze kënnt."
  
  
  "Big! Wat iwwer meng dräi Frënn um Waasserfall?"
  
  
  "Och elo," sot hie lues, "hir komplett verbrannt Läichen ginn aus dem Wrack vun hirem Datsun um MacArthur Boulevard, no beim Centre for Naval Research, erëmfonnt. De Pneu muss ausgeliwwert sinn, well se op eemol geschwënn sinn an an e Brennstoff-Camion gerannt sinn, dee gewaart huet fir an den Zentrum eran ze kommen. Zu dëser Zäit waren e puer Marine-Intelligenz Offizéier laanschtgaang an hunn den Accident gesinn. Glécklecherweis sprang de Chauffer vum Tanker kuerz virun der Explosioun. Baséierend op wat Zeien vum Naval Institut Maryland State Police gesot hunn, schéngt de Camionschauffer komplett sécher ze sinn. Et war just en Accident."
  
  
  "Konnt Dir eppes iwwer si gewuer ginn virum Accident?"
  
  
  "Hir Fotoen an Ausdréck goufen gemaach a mir hunn festgestallt datt si Membere vum Rengo Sekigun waren. Mir hu geduecht datt déi meescht vun de japanesche Roude Arméi Fanatiker gefaangen oder ëmbruecht goufen, awer anscheinend sinn dës dräi aus Tokyo geflücht a si fir de Libanon gaang; si goufen vum Black September geholl.
  
  
  "Wéi sinn se hei ukomm?"
  
  
  "Mir hunn et nach net installéiert, awer mir schaffen drun. De Beirut Büro seet datt et e Bericht hat datt e puer Japaner, déi vum Black September trainéiert goufen, decidéiert hunn datt d'Septemberorganisatioun net militant genuch fir si war, sou datt se eleng Kontakt mat de Silver Scimitars of the Sword Kärelen gemaach hunn. Hien huet vläicht arrangéiert datt se heihinner geschéckt gi fir dës Aarbecht op Sherim ze maachen.
  
  
  "Also si hunn net geduecht datt de Black September militant genuch wier," hunn ech gemierkt. "Wat hunn si vun deem klenge Massaker geduecht, déi hir Landsleit virun e puer Joer um Fluchhafen Lod zu Tel Aviv duerchgefouert hunn - en Akt vu Pazifismus?"
  
  
  "Wat sinn Är Pläng fir den Owend?" Hawk wollt wëssen. "Wëllt Dir e Backup zouginn?"
  
  
  Ech erzielt him vun eisem Iessen am Restaurant 1789, dann genannt. Wéi op der Spëtzt gouf et op meng Dier geklappt.
  
  
  Meng Krawatt loosen, sinn ech bei d'Dier gaang an hunn se opgemaach. Candy huet direkt laanscht mech gedréckt, séier d'Dier hannert hatt zougemaach.
  
  
  "Kommt Dir ni an de Raum?" Ech reprochéiert hatt.
  
  
  "Dir wäert ni soen, wien do ass", huet si geäntwert, dunn huet si hir Äerm ëm mäi Hals geluecht a mech déif Kuss gemaach. Eis Zunge hunn eng Zäitche Spiller gespillt, dunn huet si de Mond ewech gezunn a gesot: "Mmm. Ech wollt dat de ganzen Dag maachen, Nick. Dir kënnt Iech net emol virstellen wéi schwéier et war gutt ze behuelen wärend Sherima do war.
  
  
  "Dir hutt keng Ahnung wéi schwéier et fir mech war, awer wat iwwer Sherima?" Ech gefrot, net ganz ofgelenkt vun der Tatsaach, datt si opgemaach huet.
  
  
  
  
  
  
  säin Hiem opknäppen, säi Gürtel ofschléissen a mech an d'Bett guidéieren.
  
  
  "Si huet eng séier Dusch geholl an huet dunn gesot datt si géif schlofen bis siwe fënneffënnefanzofzeg," huet d'Candy geäntwert, sech op d'Bett gesat an huet mech gesteiert fir bei hatt ze kommen. "Dat heescht, mir hunn iwwer eng Stonn ier ech dohinner muss zréckgoen a mech selwer undoen."
  
  
  Ech souz nieft hirem, cupping hirem Gesiicht an meng Hänn.
  
  
  "Du hues et egal, geféierlech mat eisem klenge Geheimnis ze liewen, oder?"
  
  
  Fir d'éischt huet si dorops gelaacht, awer op eemol ass hiert Gesiicht däischter ginn an hir grouss brong Ae kucke laanscht mech an d'Dier. Et war eng komesch Batterkeet an hirer Stëmm wéi si absentéiert gesot huet: "Jiddereen huet e Geheimnis." Mir all, richteg? Dir, ech, Sherima, Abdul ... Dee leschte gouf mat enger donkeler Grimasse gesot, an eng Sekonn hunn ech mech gefrot firwat. "Och seng héchsten a mächteg Majestéit Hassan ..."
  
  
  Si huet gemierkt datt ech hatt no kucken wéi se geschwat huet, a si schéngt aus hirer Stëmmung ofzebriechen, hir schlank Waffen ëm mäi Hals ze wéckelen an mech erof ze zéien.
  
  
  "Oh Nick, halt mech. Keng Geheimnisser elo - halt mech just.
  
  
  Ech hunn hire vollen Mond mat mengem iwwerdeckt an hunn hir Kuss gemaach. Si huet hir Fanger duerch meng Hoer gerannt, dunn huet se an den Hals gerannt, mech laang an déif kuss. Mir hunn eis géigesäiteg ausgekleed. Si koum op d'Bett.
  
  
  Si louch um Réck, hir laang gewellt Hoer iwwer de Këssen iwwer dem Kapp verbreet. Hir Aen waren deelweis zou an hiert Gesiicht gouf méi relax. Ech hunn mäi Fanger op hirem Kinn gerannt, dunn op hirem laangen, klassesche Hals erof, a si huet en déiwe Sue vun hire Lippen entlooss wéi meng Kärelen méi intim ginn. Si huet sech op hir gedréint an huet mech insistent Kuss.
  
  
  Mir leien e puer Minutten nieftenee, net geschwat, bal provisoresch beréiert, wéi wa jidderee vun eis erwaart huet, datt deen aneren iergendwéi Objet géif. Ech hunn gesinn, datt si op hir Gedanken zréckkomm ass. Vun Zäit zu Zäit huet si hir Ae fest zougemaach, wéi wann e puer Gedanken aus hirem Geescht ze läschen, da mécht se breet op fir mech ze kucken an erlaabt e Laachen op hir Lippen.
  
  
  Endlech hunn ech gefrot: "Wat ass et, Candy? Dir denkt vill iwwer dëst oder dat." Ech hu probéiert esou zoufälleg wéi méiglech ze schwätzen.
  
  
  "Näischt, wierklech näischt," huet si mëll geäntwert. "Ech ... Ech wënschen mir eis virun zéng Joer kennegeléiert hunn ..." Si huet sech erëm op de Réck gerullt an d'Hänn op de Kapp geluecht. "Da wieren esou vill Saachen net geschitt ... Fir dech gär ze hunn ..." Si huet sech roueg gefall, an d'Plafong gekuckt.
  
  
  Ech hunn mech op mengem Ielebou gestoppt an hunn hatt gekuckt. Ech wollt net datt dës schéin Fra mat mir verléift wier. Awer dann hätt ech och net déiselwecht Gefiller fir hatt wéi ech.
  
  
  Et war näischt, wat ech als Äntwert op hir Wierder soen konnt, déi d'Tatsaach net géifen ofginn, datt ech sou vill méi iwwer hir eege geheim Vergaangenheet wousst - a wat hatt wahrscheinlech elo geschwat huet - also hunn ech d'Stille mat engem laange Kuss gefëllt.
  
  
  An engem Moment hunn eise Kierper alles gesot wat deemools muss gesot ginn. Mir hunn d'Léift lues a liicht gemaach, wéi zwee Leit, déi sech scho laang kennen, gläichzäiteg Freed ginn a kréien.
  
  
  Méi spéit, wéi mir roueg mam Candy säi Kapp op menger Schëller leien, hunn ech gefillt datt si sech entspaant, d'Spannung vun hire fréiere Gedanken verschwannen. Op eemol souz si riicht.
  
  
  "Oh mäi Gott, wéi vill Auer ass et?"
  
  
  Wann ech d'Auer vum Bettdësch geholl hunn, hunn ech gesot: "Et si siwe véierzeg genee, Madame," an engem iwwerdriwwenen Drawl.
  
  
  Si huet gelaacht. "Ech hunn de Wee gär wéi Dir schwätzt, Nick." An dann: "Awer elo muss ech lafen." Hir Kleeder gesammelt a praktesch an hinnen sprangen, huet si gemëscht wéi e Schoulmeedchen, deen de Fluchhafe kënnt. "Gott, ech hoffen, datt si nach net erwächt ass... Ma, ech soen just, ech hu misse fir eppes erof an d'Lobby goen... Oder datt ech e Spadséiergank gemaach hunn oder eppes..."
  
  
  Eemol verkleed, si huet sech iwwer d'Bett hänke gelooss an huet mech nach eng Kéier Kuss gemaach, sech dunn ëmgedréit an aus dem Zëmmer gelaf. "Bis dech a véierzeg-fënnef Minutten", hunn ech no hir geruff.
  
  
  Wéi ech eng Dusch geholl hunn, hunn ech gemierkt datt egal wat ech meng Gedanken konzentréiert hunn, si sinn ëmmer erëm zréck an d'Bild vu Candy a widderhuelen hir Wierder. D'Leit haten Geheimnisser - dat ass e Fakt. A vläicht war mäi Geheimnis vun hirem de gréisste vun all. Awer eppes an hirem Toun huet mech gestéiert.
  
  
  Dëst gouf zu méi wéi nëmmen d'Aufgab fir déi fréier Kinnigin ze schützen. Et war e Geheimnis dat d'Liewe vun dëse Leit verwéckelt huet, an och wann et eng perséinlech Saach gewiescht wier, huet et mech nach ëmmer intrigéiert. Wéi och ëmmer, dës schénge méi wéi perséinlech Iwwerleeungen ze sinn: a si schénge ronderëm den Abdul ze zentréieren.
  
  
  De Bedawi kéint einfach jalous sinn wéi ech seng Roll iwwerholl hunn. Hien huet sécherlech erniddregt geschéngt fir seng Aufgaben zréck bei de Falen ze entzéien, a seng Keelt vis-à-vis mech ass eréischt duerno eropgaang. Wéi och ëmmer, ech konnt d'Gefill net rëselen datt et méi un der menacéiert ausgesinnem Bodyguard wier wéi d'Ae begéint. Dem AX säi Réckgeschicht iwwer him war ze onkomplett.
  
  
  An der Hoffnung datt den Hawk méi Informatioun iwwer dem Bedawi seng Frënn zu Washington géif kréien, sinn ech aus der Dusch ënner de erwiermende Strahlen vun der Uewerlamp erausgaang. Ech sollt setzen
  
  
  
  
  
  
  Ech hu mir gesot datt meng Begrënnung et erlaabt mech fir eng Zäit ze raschten bis ech méi zouverléisseg Informatioun hunn.
  
  
  Ech hunn en Tuxedo auswielen deen en Touch vum Texas Flair hat, ech hunn ugefaang unzedoen, roueg ze laachen wéi den Hawk keen eenzegen Detail a mengem Kleederschaf verpasst huet. D'Jackett, obwuel formell, huet Knäppercher mam Logo vu mengem proposéierte Geschäft.
   Kapitel 7
  
  
  
  
  "Dat war erstaunlech, awer ech mengen, ech hunn op d'mannst zéng Pond gewonnen," huet d'Candy begeeschtert wéi si an d'Sherima op mech gewaart hunn fir hir Mäntel aus dem Kleedungsraum ze kréien. "Wann hatt Gewiicht kritt, wäert et net bemierkbar sinn", hunn ech geduecht, d'Schecken iwwerginn. D'Wäiss Mantelkleed aus dem Buedem, deen hatt unhat, huet ausgesinn wéi wann et op hatt ugepasst wier, a sanft Hänn hunn dat mëllt Material op all Kéier gedréckt. Ärmlos a bis op d'Knéien geschnidden, et huet souwuel déi roudelzeg Highlights vun hire fléissende Hoer erausbruecht an déi gëllen Tan, déi ech wousst, all lecker Zoll vun hirem Kierper iwwerdeckt. Ech hunn de Verdacht datt si d'Kleed aus dësem Grond gewielt huet.
  
  
  "Ech och," Sherima ausgemaach. "Nick, Iessen war wonnerbar. D'Kichen hei ass sou gutt wéi all Kichen déi ech zu Paräis probéiert hunn. Villmools Merci datt Dir eis bruecht hutt."
  
  
  "Et wier mäi Genoss, Madame," sot ech, hunn hire laange Sabelpelzmantel vun der Déngschtmeedche geholl an en iwwer hir schlank Schëlleren draperéiert, wéi si uginn huet, datt si et léiwer e Kaape-Stil droen, wéi se virdru gemaach huet. Si huet e schwaarze Empire-Stil Kleed un, deen hir Schëllerlängt schwaarz Hoer an déi héich Broscht beliicht huet, déi hir schlank Figur dekoréiert hunn. Ech war houfreg 1789 mat zwou sou schéine Fraen an en Iesszëmmer ze goen a cool op de neidesche Bléck vun all Mann do ze beäntweren. Dank senge scheinbar endlos Verbindungen huet den Hawke et fäerdeg bruecht e bësse privaten Dësch fir eis kuerzfristeg ze arrangéieren, awer ech hu gemierkt datt d'Wuert vun der fréierer Kinnigin hir Präsenz séier verbreet huet wéi e Stroum vu Leit ugefaang Excuse ze maachen fir eis laanscht ze goen wärend mir iessen. . Ech war sécher datt d'Sherima a Candy och gemierkt hunn, awer weder vun hinnen huet decidéiert dat ze soen.
  
  
  "Do bass du," sot ech, ech hunn dem Candy de Leopard-Druckmantel iwwerginn. Wéi si sech a luxuriéise Kleedung gewéckelt huet, déi Wildlife Conservateuren verréckt hätt, hunn ech meng Hand fir e Moment op hir Schëlleren gelooss, an hir mëll, sensibel Haut beréiert. Si huet mir e séieren, bewosst Laachen ginn. Dunn, sech op d'Sherima gedréint, si sot eppes wat mech bal erstéckt.
  
  
  "Dir wësst, ech mengen, ech wäert eng Übung maachen ier ech den Owend an d'Bett ginn."
  
  
  "Dat ass eng gutt Iddi," huet d'Sherima averstanen, huet dunn d'Candy genee gekuckt, vläicht verdächtegt hirem Frënd seng duebel Bedeitung.
  
  
  Wéi de Candy säi Bléck zréck mat engem onschëllegen Ausdrock op hirem Gesiicht huet a gesot: "Ausser ech sinn natierlech ze midd. D'Nuecht ass nach ëmmer jonk ", Dem Sherima säi Gesiicht huet e waarme Laachen gebrach. Si huet dem Candy seng Hand sanft beréiert a mir si fir d'Dier gaang.
  
  
  Wéi mir dobausse gaange sinn, sinn ech tëscht deenen zwou Fraen gaang, sou datt jidderee en Aarm konnt huelen. Ech hunn dem Candy seng Hand um Ellbog gedréckt a si huet de Geste zréckginn andeems ech mäi Ënneraarm gedréckt huet. Dunn huet e liichte Zidderen, deen ech wousst, wéinst der sexueller Opreegung war, hatt iwwerwonnen.
  
  
  "Kält?" - Ech hunn gefrot, an hir gelaacht.
  
  
  "Nee. Et ass schéin den Owend. Et ass sou waarm hei, méi wéi Summer wéi Fréijoer. Nick, Sherima," huet si séier bäigefüügt, "wat seet Dir iwwer e klenge Spazéiergang?" Dës al Haiser hei sinn sou schéin, an d'Übung wäert eis all profitéieren.
  
  
  D'Sherima huet sech op mech gedréint a gefrot: "Gëtt dëst sécher sinn, Nick?"
  
  
  "Oh, ech mengen et. Vill Leit schéngen den Owend vum gudde Wieder ze genéissen. Wann Dir wëllt, mir kéinten ronderëm Georgetown Universitéit Spadséiergank, da ronderëm goen an erof N Street zu Wisconsin Avenue an dann erof M Street. Do hues de de Moien all déi Geschäfter gemierkt, an ech mengen, e puer dovunner sinn spéit op. Et ass e bëssen no eelef an op d'mannst kéint Dir e bësse Fënster Shopping maachen.
  
  
  "Komm, Sherima," sot Candy. "Kléngt Spaass".
  
  
  Deemols ware mir bei der Limousine ukomm, wou den Abdul d'Dier stoung. "Okay," Sherima ausgemaach. Si huet sech op hire Bodyguard gedréint, a sot: "Abdul, mir ginn e klenge Spadséiergank."
  
  
  "Jo, meng Madame," sot hien a béien wéi ëmmer. "Ech wäert dech am Auto verfollegen."
  
  
  "Oh, dat wäert net néideg sinn, Abdul," sot Sherima. "Nick, kéinte mir en Eck wielen, wou den Abdul eis an enger kuerzer Zäit begéine kann? Besser nach, ech hunn eng Iddi. Abdul, bleift fräi fir d'Nuecht. Mir brauchen dech haut net méi. Mir kënnen den Taxi zréck an den Hotel huelen, richteg, Nick?
  
  
  "Oh, natierlech," sot ech. "Et ginn ëmmer vill Taxien op Wisconsin Avenue."
  
  
  Wéi hire Bodyguard ugefaang huet ze protestéieren, datt hie kee Problem hätt, eis am Auto ze verfollegen an datt dëst seng Plaz bei hatt wier, huet d'Sherima d'Hand opgehuewen, fir hien ze roueg ze maachen. Dëse Geste war offensichtlech e Reliquie vun hiren Deeg als Kinnigin Adabi an Abdul, en erfuerene Geriicht, well et war direkt roueg.
  
  
  "Dëst ass en Uerder, Abdul," sot si him. "Dir hutt dauernd ëm eis gekëmmert zënter mir an dëst Land koumen, an ech si sécher datt Dir de Rescht benotze kënnt. Maacht elo wéi ech soen." Hiren Toun huet kee Raum fir Argumenter verlooss.
  
  
  Déif béien,
  
  
  
  
  
  
  Abdul sot: "Wéi Dir wëllt, meng Fra. Ech ginn zréck an d'Ambassade. Wéi Auer wëllt Dir, datt ech moies am Hotel sinn? »
  
  
  "Zéng Auer wäert wahrscheinlech fréi genuch sinn," sot Sherima. "Ech denken, datt Candy an ech och eng gutt Nuecht schlofe kënnen, an dëse klenge Spazéiergang ass just wat mir brauchen."
  
  
  Den Abdul huet sech erëm gebéit, d'Dier zougemaach an ass ronderëm den Auto geklommen, fortgaang! wéi mir ugefaang hunn Prospect Avenue a Richtung Universitéitsberäich just e puer Block ewech ze goen.
  
  
  Wéi ech laanscht déi al Gebaier um Campus gaangen sinn, hunn ech de Meedercher gesot wat wéineg ech iwwer d'Schoul wousst. Bal zweehonnert Joer al, et gouf eemol vun de Jesuiten geleet ier et zu enger vun de weltbekanntsten Institutiounen fir international an auslännesch Déngschtleeschtunge gewuess ass. "Vill vun eise wichtegste Staatsleit hunn hei iwwer d'Jore studéiert," sot ech, "wat ech logesch fannen, well et an der Haaptstad ass."
  
  
  "Dëst ass schéin," sot d'Sherima, an huet déi gotesch Grandeur vun engem vun den Haaptgebaier bewonnert wéi mir laanscht gaang sinn. „An et ass esou roueg hei; et fillt sech bal wéi wann mir an d'Zäit zréckgaange sinn. Ech fannen et bemierkenswäert wéi d'Gebaier erhale bleiwen. Et ass ëmmer sou traureg ze gesinn datt déi majestéitesch Architektur vun eelere Gebidder vun der Stad ignoréiert an a Verfall ass. Awer et ass erstaunlech."
  
  
  "Ma, Madame, eis Zäitrees wäert ophalen wa mir op Wisconsin Avenue kommen," sot ech. "Op esou enger Nuecht wieren d'Puben voll vu jonke Leit, déi a ganz modernen soziale Ritualen engagéiert sinn! An iwwregens, Washington muss e puer vun de schéinste Fraen vun der Welt hunn. En ale Frënd vu mir aus Hollywood huet hei un engem Film geschafft an huet geschwuer datt hien nach ni sou vill attraktiv Fraen op enger Plaz gesinn huet. Dat wäert den Hollywood-Mann soen.
  
  
  "Ass dat firwat Dir gär sou vill Zäit zu Washington verbréngt?" - Candy gefrot Geck.
  
  
  "Nëmme Geschäft mat mir, Madame," Ech insistéiert, a mir all ugefaang ze laachen.
  
  
  Deemools hu mir op d'N Street gedréint a si hunn al Haiser gemierkt, suergfälteg an hirem ursprénglechen Zoustand konservéiert. Ech hunn erkläert datt zënter 1949 an dem Passage vum Old Georgetown Act keen erlaabt ass e Gebai am historesche Quartier ze bauen oder ofbriechen ouni Erlaabnis vun der Commission of Fine Arts.
  
  
  "Nick, Dir kléngt wéi e Reesguide," huet Candy enges Daags gespott.
  
  
  "Et ass well ech Georgetown gär hunn," sot ech éierlech. „Wann ech d'Zäit huelen fir hei ze reesen, kommen ech ëmmer op d'Stroosse goen, genéisst just déi ganz Atmosphär vun der Géigend. Tatsächlech, wa mir Zäit hunn an Dir sidd net ze midd vun der Wanderung, weisen ech Iech en Haus, dat ech enges Daags gären kafen a just an wunnen. Et ass um Drësseg-zweet an P. Iergendwann - vläicht ganz geschwënn - awer iergendwann wäert ech dëst Haus hunn, hunn ech haart geduecht.
  
  
  Wéi ech meng kuerz Ried Tour weider, Ech gemierkt, datt meng lescht Pensioun Datum kéint ni kommen. Oder datt et ganz séier ka geschéien - a gewalteg.
  
  
  Aus dem Eck vu mengem Aen hunn ech gemierkt datt e geschloenen alen Stationwagon fir d'drëtte Kéier bei eis passéiert ass wéi mir virun der 3307 N Street eropgaange sinn, an ech hunn erkläert datt dëst d'Haus war wou de President Kennedy, deemools e Senator, kaaft hat. fir Jackie als Cadeau no der Gebuert vun hirer Duechter Caroline. "Si hunn hei gelieft ier se an d'Wäiss Haus geplënnert sinn," sot ech.
  
  
  Wärend d'Sherima an d'Candy d'Haus gekuckt hunn a roueg geschwat hunn, hunn ech d'Geleeënheet genotzt fir de Stationwagon ze verfollegen, wéi e ronderëm de Block beweegt. Just ëm den Eck vun der Drëssegdrëtt Strooss huet hien opgehalen, duebel Parken an enger donkeler Plaz ënner de Stroosseluuchten. Wéi ech nogekuckt hunn, koumen zwou donkel Figuren aus der rietser Dier eraus, sinn iwwer d'Strooss gekräizt a si bal op d'Kräizung virun eis gaang. Ech hu gemierkt, datt et véier Leit am Stationwagon waren, also zwee vun hinnen sinn op eiser Säit vun der Strooss bliwwen. Ouni dem Sherima a Candy offensichtlech ze sinn, hunn ech de Mantel, deen ech iwwer mäi rietsen Aarm gedroen hunn, op déi aner Säit geplënnert nodeems ech mäi Luger a menger lénkser Hand gesat hunn, sou datt de Mantel driwwer draperéiert gouf. Dunn hunn ech zréck op d'Meedercher, déi nach ëmmer a geflüstert iwwer d'JFK Tragedie geschwat hunn.
  
  
  "Gitt vir, dir zwee," sot ech. "Et sollt eng Nuecht vu Spaass sinn. Et deet mir leed, datt ech hei opgehalen hunn."
  
  
  Si sinn op mech komm, souwuel gedämpft a schwätze wéineg wéi mir trëppelen. Mir sinn iwwer Drësseg-drëtt Strooss gekräizt an ech hunn se un hir Gedanken iwwerlooss. Aus menger Peripherievisioun hunn ech zwee Männer iwwer d'Strooss gesinn. Si sinn zréck op eis Säit a sinn hannert eis gefall. Ongeféier drësseg Meter viru sinn déi zwou Chauffeurendieren vum Camion opgemaach, awer kee koum eraus. Ech hu geduecht datt et géif geschéien wéi mir méi no kommen, wou d'Däischtert am déifste um Block war.
  
  
  Meng Komeroden hunn anscheinend net gemierkt datt d'Schrëtt séier hannert eis kommen, mee ech war do. E puer méi Yards a mir fanne eis tëscht zwee Pairen Attentäter bereet fir en anere Versuch op Sherim ze maachen. Ech hu beschloss ze handelen wärend mir waren
  
  
  
  
  
  
  eng Plaz wou e puer vun der Luucht vun enger Strooss Luucht duerch d'Branchen vun nach leafless Beem Filteren.
  
  
  Op eemol ëmgedréint, war ech mat zwee grouss, muskulär Schwaarzen konfrontéiert, déi deemools bal gelaf waren fir eis z'erreechen. Si hunn opgehalen wann ech schaarf gefuerdert hunn:
  
  
  "Täuscht Dir eis?"
  
  
  Hannert mir hunn ech eng vun de Fraen héieren wéi se sech op eemol op eng hulking Koppel an däischter Kleeder gedréckt hunn, déi mech sullenly kucken. Ech hunn och e metallesche Schlag vun engem Block hannert mir héieren, dee mir gesot huet, datt d'Dier vun engem duebel geparkten Station Waggon opgeschwou war an an ee vun den Autoen op der Säit vun der Strooss geschloen ass.
  
  
  "Nee, iwwer wat schwätzt Dir?" engem vun de Männer dogéint. Wéi och ëmmer, seng Handlungen hunn seng Wierder belästegt wéi hien mam Messer opgaang ass.
  
  
  Meng Beschichtete Hand huet d'Messer op d'Säit geplënnert wéi ech den Ausléiser vum Luger gezunn hunn. D'Kugel huet hien an d'Këscht getraff an hien zeréck gehäit. Ech hunn hien héieren, wéi hien gekramt huet, awer ech hat mech scho bei mengem Partner gedréint, deen un d'Pistoul, déi um Gürtel stoung, kraazt. Meng Stiletto ass a meng riets Hand gefall an ech hunn se an hien geschloen, seng Hand e Moment géint de Bauch gedréckt ier ech se erausgezunn hunn. Ech sinn dunn nach eng Kéier no vir gestierzt an hunn d'Blade déif an den Hals gestierzt, dunn direkt erausgezunn.
  
  
  Een, hunn ech un d'Candy geduecht, huet um Klang vu mengem Schoss gejaut, an dunn huet en anere Gejäiz - dës Kéier vu Sherima - mech direkt bei si zréck bruecht. Zwee méi hefteg Schwaarz ware bal op de Been. Een huet eng Pistoul opgehuewen; deen aneren schéngt ze probéieren e gespaarte Schaltermesser opzemaachen. Ech hunn d'Wilhelmina erëm erschoss, an en Deel vum Schéisser säi Stiermer ass op eemol verschwonnen, duerch e Stroum vu Blutt ersat.
  
  
  Dee véierten Attentäter ass op der Plaz gefruer wéi ech de Luger aus mengem Reenmantel gezunn hunn an hien op hie gewisen hunn. Eng Luucht ass an der Dier vum Haus nieft eis opgaang, an ech hunn d'Angscht gesinn dat schwaarzt Gesiicht an eng glänzend Schweessmask verwandelen. Ech sinn méi no komm a sot roueg:
  
  
  "Wien ass Schwert? A wou hien? »
  
  
  D'Features vum erschreckte Mann schéngen bal gelähmt wéi hien op mech gekuckt huet an dunn um Maulkuerf vum Luger no uewen ënner sengem Kinn gewisen huet. "Ech weess et net, Mann. Ech schwieren. Éierlech gesot Dude, ech weess net emol vu wat Dir schwätzt. Alles wat ech weess ass datt mir gesot goufen Iech vum Gesiicht vun der Äerd ze wëschen.
  
  
  Ech konnt soen datt d'Sherima an d'Candy op mech kommen, instinktiv Schutz sichen. An ech wousst och datt mäi Prisonnéier d'Wourecht seet. Keen, deen esou Angscht virum Doud hat, huet sech beméit Geheimnisser ze halen.
  
  
  "Okay," sot ech, "A sot deen, deen Iech d'Befehl gitt, ofzekillen, oder hie wäert hei ophalen wéi Är Frënn."
  
  
  Hien huet net mol geäntwert; hien huet sech einfach ëmgedréint, op de Stationswagon gerannt an de Motor gestart, dee lafe gelooss gouf, an ass fortgefuer, ouni sech d'Dieren zouzemaachen, déi an zwee Autoen, déi laanscht d'Strooss geparkt waren, gerannt.
  
  
  Op eemol gemierkt datt d'Luuchten a bal all Nopeschhaus verbrannt hunn, hunn ech mech ëmgedréit fir d'Sherima a Candy zesummen ze fannen, mat Schrecken op mech ze kucken an déi dräi Figuren um Buedem verbreet. Schlussendlech huet d'Sherima geschwat:
  
  
  "Nick, wat ass lass? Wien sinn se?" Hir Stëmm war e heesche Geflüster.
  
  
  "Raiber," sot ech. "Et ass en alen Trick. Si schaffen a véier a boxen hir Affer sou datt se net an iergendeng Richtung lafe kënnen.
  
  
  Ech hu gemierkt datt se souwuel d'Waff an d'Messer a mengen Hänn kucken - besonnesch de nach ëmmer bluddege Stiletto. Ech sinn erofgaangen, hunn en déif an de Buedem nieft dem geplatztem Wee gestach, an hunn se propper eraus gezunn. Ech riichten op, sot ech: "Loosst dat dech net erofsetzen. Ech droen se ëmmer mat mir. Ech sinn an d'Gewunnecht zu New York komm, awer hat se nach ni benotzt. Ech hunn se zënter ech eng Nuecht do beklaut gi sinn an ech hunn eng Woch am Spidol verbruecht fir Stitchen an an eraus ze kréien.
  
  
  Zouversiichtlech datt den Uruff un d'Police aus engem vun den elo hell beliichten Haiser op der Spär gemaach gouf, hunn ech de Luger zréck a säi Holster gesat an d'Messer zréck an d'Hülse gestoppt, dunn hunn d'Meedercher an d'Hand geholl a gesot:
  
  
  „Komm, loosst eis erausgoen. Dir wëllt net un esou eppes involvéieren." Meng Wierder waren op Sherima geriicht, an trotz hirem Schock huet si verstanen wat ech gemengt hunn.
  
  
  "Nee. Nee. Et wäert an allen Zeitungen stinn... Wat ass et mat hinnen? Si huet d'Kierper um Buedem gekuckt.
  
  
  "Maach der keng Suergen. D'Police këmmert sech ëm si. Wa mir zréck an den Hotel kommen, ruffen ech mäi Frënd vun der Police un an erkläre wat geschitt ass. Ech wäert Iech zwee net identifizéieren ausser et ass absolut néideg. An och wann dat de Fall ass, mengen ech, datt d'DC Police grad esou probéiert déi richteg Geschicht aus den Zeitungen ze halen wéi Dir sidd. D'Attack op Iech géif nach méi grouss Schlagzeilen maachen wéi de Schéiss vum Senator Stennis, an ech si sécher datt den Distrikt net méi vun dëser Publizitéit wëllt.
  
  
  Wéi mir geschwat hunn, hunn ech se séier laanscht zwee Doudeger an ee stierwende Mann gefouert, deen um Buedem läit, a si weider ëm den Eck op d'Thirty-Third Street gefouert. Ech hu mech séier geplënnert an erwaarden datt d'Policeautoen zu all Moment kommen, hunn ech se bewegt bis mir den Eck ukomm sinn.
  
  
  
  
  
  
  vun O Street a gitt hinnen dann e Moment fir ze raschten virun der historescher Old St.
  
  
  "Nick! Kuckt! Taxi!"
  
  
  Dem Candy seng éischt Wierder zënter dem Ugrëff ugefaang waren déi séissst déi ech an enger laanger Zäit héieren hunn. Net nëmmen heescht et, datt si aus dem Schock erauskomm ass, deen hir Stëmmbänner temporär gelähmt huet an erëm rational ze denken huet, mä dee Moment war et eis näischt méi wéi en eidelen Taxi. Ech sinn dobausse gaang an hunn him gestoppt. Ech hunn hinnen gehollef ze sëtzen, souz hannert hinnen, a sot roueg dem Chauffeur: "Watergate Hotel, wann ech glift", wéi ech d'Dier zougeschloen hunn. Wéi hien fortgaang ass, huet e Grofschaft Polizist Auto op Drëssegdrëtt Strooss gebrëllt. No der Zäit wou mir Wisconsin Avenue an M Street erreecht hunn, Georgetown d'Haapt Kräizung, Police Autoen schéngen aus all Richtungen ze kommen.
  
  
  "Eppes grousst muss geschitt sinn", huet den Taxichauffer bemierkt, gestoppt fir ee vun de Cruiser laanscht hien ze loossen. "Entweder dat oder d'Kanner kommen erëm op Georgetown zou an d'Polizisten wëllen et dës Kéier net verpassen am Fall wou d'Meedercher décidéieren matzemaachen."
  
  
  Weder vun eis wollt him net äntweren, an eis Rou muss säin Humor beleidegt hunn, well hien huet kee Wuert gesot bis mer zréck an den Hotel waren an hien den Tarif ugekënnegt huet. Den Zwee-Dollar-Tipp huet säi Laachen zréck bruecht, awer mäi Versuch d'Gesiichter vu menge Begleeder ze hell wéi mir an d'Lobby erakoum, ass miserabel gescheitert, well kee vun hinnen meng Fro geäntwert huet:
  
  
  "Solle mir an de Lift goen?"
  
  
  Wéi mir op eise Buedem gezunn sinn, ass et op eemol opgefall, datt si wuel net iwwer d'Sträifen woussten, well se net am Duerf waren, wéi de Craze geschitt ass. Ech konnt och net erklären, ech sinn se einfach bei d'Dier gaang a sot: "Gutt Nuecht." Déi zwee hunn mech komesch ugekuckt, eppes gemumpelt, dunn d'Dier a mengem Gesiicht zougemaach. Ech hunn op den Deadbolt gewaart fir ze klicken, sinn dunn a mengem Zëmmer gaang an hunn den Hawk erëm genannt.
  
  
  "Zwee vun hinnen sinn aus New York, dout. Deen an der Këscht erschoss gouf, läit nach ëmmer op der Intensivstatioun vum Spidol a soll net liewen oder souguer erëm bewosst ginn. Hien ass aus DC. Si schéngen all mat der Black Liberation Army verbonnen ze sinn. New York seet, datt eng Koppel vun do zu Connecticut gesicht gëtt fir de Mord vun engem Staatstrooper. E Lokal ass op Kautioun fir e Bankiwwerfall, awer ass erëm gesicht fir e Supermarchéiwwerfall.
  
  
  Et war bal zwee de Moien wann Hawk bei mech zréck. Hien huet net sou opgereegt wéi wann ech him virdru geruff hunn fir him ze soen wat zu Georgetown geschitt ass. Seng direkt Suerg war dann eng plausibel Ofdeckung bannent der Distriktspolizei opzebauen. Mat enger vun den héchste Kriminalitéitsraten am Land, konnten se net erwaarden datt se frëndlech op d'Zousätzlech vun dräi méi Morden zum lokalen Total an de statistesche Berichter vum FBI huelen.
  
  
  "Wat wäert déi offiziell Versioun sinn?" Ech gefrot. Ech wousst, datt d'Police mat enger Erklärung fir d'Schéisserei an d'Läiche an engem vun de beschte Wunnberäicher vun der Stad muss kommen.
  
  
  "Véier Raiber hunn de Feeler gemaach fir en Decoy-Team ze wielen, an zwee Detektiven hu sech als Fraen poséiert, an hunn op der Verléierer Säit an engem Schéisserei opgehalen."
  
  
  - Wäerten d'Zeitungsleit et kafen?
  
  
  "Vläicht net, awer hir Redaktoren wäerten. D'Demande fir hir Zesummenaarbecht koum vun esou engem héijen Niveau, datt se net anescht konnten averstane sinn. D'Geschicht wäert an den Zeitungen ophalen, awer guer net gespillt. Dat selwecht gëllt fir Radio an Televisioun; si wäerten et wahrscheinlech ganz opginn."
  
  
  "Et deet mir Leed fir Iech sou vill Ierger ze maachen."
  
  
  "Ech denken net, datt eppes doriwwer ka gemaach ginn, N3." Dem Hawk säin Toun war däitlech méi mëll wéi virun e puer Stonnen. "Wat mech am meeschte Suergen mécht," sot hien weider, "ass datt Dir Är Cover mat Sherima an dem Meedchen geblosen hutt. Ech verstinn nach ëmmer net firwat Dir iwwerhaapt zu dësem Spadséiergank zougestëmmt hutt. Et schéngt mir, datt et méi schlau wier mam Auto zréck an den Hotel zréckzekommen.
  
  
  Ech hu probéiert ze erklären, datt ech mat der Fro konfrontéiert sinn, ob ech wéi e Partydier optrieden an eventuell de Virdeel verléieren, als agreabel Gesellschaft ze gesinn, oder riskéiere fir an dat relativ sécher Gebitt ze goen.
  
  
  "Ech hat net erwaart, datt dës véier op de Restaurant wetten,"Ech zouginn. "Et gëtt awer ëmmer d'Méiglechkeet, datt wa se eis net beim Beweegung erfaasst hätten, si hätten den Auto ausgeschalt a just ugefaang ze schéissen."
  
  
  "Et kéint désagréabel ginn,"Hawk ausgemaach. "No eiser Informatioun aus New York, benotzt ee vun hinnen normalerweis e gesait Gewier. Sou hunn si hien mam Zaldot sengem Mord verbonnen. Wann hien dat opgemaach hätt mat deenen dräi vun iech, déi an de Récksëtz vun der Limousine gekäppt waren, ass et eng zimlech gutt Chance datt d'Police vun der Regioun déi selwecht Zuel vun Affer gehat hätt, just eng aner Opstellung. Ech froe mech firwat hien et net dobausse benotzt huet. Et war wahrscheinlech am Stationwagon."
  
  
  "Vläicht huet d'Schwäert d'Grondregelen gesat," hunn ech virgeschloen. "Wann hie plangt
  
  
  
  
  
  
  menacéiert d'CIA mam Sherima sengem Doud, well mir de Verdacht hunn datt e Gewier net wéi eng gëeegent Waff fir Geheimagenten ze benotzen schéngt.
  
  
  "Wien seng Iddi war iwwerhaapt dëse klenge Spazéiergang?" Hawk wollt wëssen.
  
  
  Et war e Moment, dee mech gestéiert huet aus dem Moment wou mir dräi an eis zoufälleg Cab geklomm sinn an zréck an d'Watergate gaangen sinn. Ech hunn d'Gespréich geeschteg erëmgespillt, dat zu eisem bal fatale Spazéiergang gefouert huet an dem Hawk gesot datt ech nach ëmmer net iwwer seng Hierkonft gemaach hunn.
  
  
  "Ech si sécher datt et Candy war, déi dës schéin Nuecht gefeiert huet an op eemol inspiréiert gouf fir erauszegoen", hunn ech mäi Chef erkläert. "Awer d'Iddi schéngt eréischt bei hatt ze kommen nodeems si an d'Sherima iwwer Übung geschwat hunn. An d'Gespréich iwwer Übung, souwäit ech mech erënnere kann, huet wierklech ugefaang wéi Candy eng Bemierkung gemaach huet, déi fir mech geduecht war an näischt mam Fouss ze dinn huet.
  
  
  "Esou?"
  
  
  Probéiert net dem Hawk seng moralesch Indignatioun z'erwächen, huet den T. esou einfach wéi méiglech erkläert, datt hir Wierder geduecht wieren de Message ze vermëttelen, datt si meng Zëmmer méi spéit déi Nuecht géif besichen. Hien huet e bësse gelaacht an huet dunn decidéiert, wéi ech scho laang virdru gemaach hunn, datt et onméiglech wier dem Georgetown säi Spazéiergang op irgendwelche Beleidegungen zouzeschreiwen. Op d'mannst fir de Moment.
  
  
  Wéi och ëmmer, den Hawk wäert d'Thema vu menge sexuellen Aventuren net opginn. "Ech si sécher datt en anere Versuch op dem Sherima säi Liewen an der nächster Zukunft gemaach gëtt," sot hien. "Vläicht och haut den Owend. Ech hoffen Dir léisst Iech net oflenken, N3.
  
  
  "Meng Charge sollten elo séier schlofen, Här. Haut zu Great Falls huet Candy mir gesot datt si Berouegungsmëttel hat, also hunn ech hir a Sherima gesot fir een oder zwee virum Schlafengehen Owend ze huelen. A si ware sech eens, datt et eng gutt Iddi war. Ech hoffen, datt eng gutt Nuecht Rou hinnen hëlleft e puer vun den Detailer vum Owend ze vergiessen an hoffentlech all weider Zweifel ewechzehuelen, déi si iwwer meng Erklärung fir bewaffnet ze hunn.
  
  
  Ier hien opgehaang huet, sot den Hawk datt hien d'Offer gefollegt huet, déi ech an eisem éischte Gespréich nom Attack gemaach hunn. "Wéi mir diskutéiert hunn, krut ech en Uruff vum Assistent Manager vum Hotel. Hie gouf gesot datt den Uruff vun der Adabiya Ambassade war an datt d'Sherima deen Owend beim Iessen vun engem persistent Freelance Fotograf ugekënnegt gouf. "Gentleman Adabi" huet gefrot, datt een den Owend op Ärem Buedem de Gank kuckt an dofir suergt, datt keen hatt stéiert. Den Nuetsmanager sot, hie géif sech direkt dorop këmmeren, also muss een do sinn."
  
  
  "Hien ass do," sot ech. "Ech hunn d'Gang selwer virdru gepréift an den alen Ireschen Typ, deen den Hausdetektiv sollt sinn, huet gemaach wéi hien a sengen Taschen no de Raumschlëssel gesicht huet, bis ech erëm dobanne koum."
  
  
  "Huet hien net de Verdacht datt Dir Äre Kapp an den Hagel erausgestouss hutt?"
  
  
  "Nee. Si hunn mir Kaffi geschéckt soubal ech zréckkoum, also hunn ech de Schacht zréck ausserhalb vun der Dier gesat. Hien huet wahrscheinlech just ugeholl datt ech et dohinner gesat hunn, sou datt ech et an de Sall Service huelen konnt.
  
  
  "Ma, wann hien do ass, ass déi eenzeg aner Entrée zum Sherima säi Raum duerch de Balkon, an ech mengen, Dir wäert dat zoumaachen," sot den Hawk.
  
  
  "Ech kucken et elo grad, Här. Glécklecherweis huet den zweeten Telefon an dësem Zëmmer e laange Schnouer, an ech sinn elo bei der Balkondier.
  
  
  "Okay, N3. Ech waarden op en Uruff vun Iech de Moien... Ha, ech mengen, well et scho moies ass, also de Moien.
  
  
  Wéi ech gesot hunn, ech géif hien de Moien um aacht ophuelen, sot den Hawk: "Komm um siwen. Ech sinn dann erëm hei.
  
  
  "Jo, Här," sot ech an hunn opgehaang, wousst, datt deen ale Mann jo net heem géif schlofen, mä de Rescht vun der Nuecht um verschwonne Liedersofa a sengem Büro verbréngen. Dëst war säi "Duty Room" wann mir eng grouss Operatioun haten.
  
  
  Ech hunn zwee Schmelzstull op mengem klengen Deck an e provisoresche Loungestull ëmgewandelt a mäi Reenmantel an eng Decken. D'Nuecht war nach ëmmer agreabel, awer d'Fiichtegkeet vum Potomac ass schlussendlech duerchgedrängt, an ech sinn opgestan fir e bëssen ze beweegen an d'Kälte bis op d'Schanken ze rëselen. Dat glühend Gesiicht vu menger Auer liest dräi-drësseg an ech war just amgaang e puer Push-ups ze probéieren, wann e mëlle Klappschall um nächste Balkon ausserhalb vum Sherima sengem Zëmmer meng Opmierksamkeet gefaangen huet. Huddled am däischtersten Eck bei der Dier, hunn ech iwwer déi niddereg Mauer gekuckt, déi mäi Balkon vum Sherima trennt.
  
  
  Am Ufank hunn ech näischt do gesinn. Meng Aen an der Däischtert ugestrach hunn, hunn ech e Seel gemierkt, deen um Daach vum Hotel hänkt a laanscht dem Sherima säi Balkon passéiert. Ech hu geduecht datt ech d'Seel héieren hunn geschloen a laanscht d'gebogen Frontmauer falen. Dunn hunn ech en aneren Toun vun uewen héieren an hunn no uewen gekuckt fir een ze gesinn deen um Seel erof klëmmt. Seng Féiss rutschen geféierlech laanscht den Iwwerhang wéi hien e luesen Ofstig ugefaang huet, seng Waffen verréckelt. Ech konnt näischt wéi seng Schong an d'Manschetten vu senger Hosen gesinn, wéi ech iwwer d'Trennwand sprangen a mech op déi entgéintgesate Mauer gedréckt hunn, déif an de Schatten. Bis elo war et onméiglech
  
  
  
  
  
  fir mech ze bemierken. E Moment méi spéit, wéi hie sech op der Mauer vum dräi-Fouss héije Balkon geséchert hat, war hie manner wéi zéng Meter vu mir ewech. Ech hunn gespannt, kontrolléiert meng Atmung, stoungen ganz roueg.
  
  
  Ganz schwaarz gekleet huet hien sech ee Moment zesumme gezunn an dunn roueg op de Buedem vun der Terrass gefall. Hien huet opgehalen wéi wann hien eppes erwaart. Ech hu geduecht datt hie vläicht op e Begleeder waart fir him um Seel ze verfollegen, hunn ech och gewaart, awer keen ass vun uewen opgetaucht fir mat him ze kommen. Hien ass schlussendlech op d'Glas Schieberdier gaang a schéngt no eppes ze lauschteren, vläicht fir ze bestëmmen ob iergendeen dobanne bewegt.
  
  
  Wann hie probéiert d'Dier opzemaachen, Ech decidéiert et Zäit war ze handelen. Ech sinn hannert him geklommen, mech iwwer d'Schëller geheit an de Mond mat menger Hand ofgedeckt, a gläichzäiteg d'Maulkuerf vu mengem Luger op der Säit vu sengem Kapp gefillt.
  
  
  "Net e Wuert, kee Klang," hunn ech geflüstert. "Gitt einfach zréck wéi ech gemaach a réckelt vun der Dier fort."
  
  
  Hien huet geknackt an ech sinn dräi Schrëtt zréck gaang, meng Hand huet nach ëmmer iwwer säi Mond gedréckt, sou datt hien meng Réckzuch gefollegt huet, ob hie wollt oder net. Ech hunn hien op mech gedréint wéi mir den Eck am wäitste vun der Dier erreecht hunn. An der mëller Luucht, déi aus dem Watergate Haff eropgestrach ass, konnt ech gesinn datt hien en Araber war. Och Angschtlos. Och an deem subtile Glanz hunn ech den Haass a sengen Ae gesinn; Et war keng Spuer vun Angscht op sengem rosen Gesiicht ze gefaangen.
  
  
  Hält mäi Luger Faass direkt viru sengem Mond, hunn ech gefrot: "Jiddereen aneren um Daach?"
  
  
  Wann hien net geäntwert, Ech markéiert him als professionell; anscheinend huet hien gemierkt datt ech net bereet war hien ze schéissen a riskéieren de ganzen Hotel erwächen. Testen wéi wäit seng Professionalitéit gaangen ass, hunn ech de Faass vun enger schwéierer Pistoul iwwer d'Bréck vu senger Nues geschloen. D'Kräizung vu Schanken war haart, awer ech wousst datt et nëmme war well ech sou no bei him stoung. Ech hu probéiert d'Fro nach eng Kéier ze stellen. Hie war e richtege Profi, hien huet net geäntwert an huet sech emol net getraut d'Hand opzehiewen fir d'Blutt ze wëschen, dat him de Kinn erofgefall ass.
  
  
  D'Pistoul op meng lénks Hand verréckelt, hunn ech de Stiletto op meng riets gelooss an hunn en ënner den Hals bruecht, just kuerz fir d'Haut ze briechen. Hien huet sech gekräizt, awer seng Ae bloufen trotzdem a seng Lippe bloufen zou. Ech hunn de Punkt vun der Nadel e bëssen opgehuewen an et huet seng Haut gepickt, méi Blutt gezunn. Hie war nach ëmmer roueg. Dee liichten Drock huet de Fleck an den Hals méi déif gezwongen, just ënnert sengem Adam's Apel, deen ugefaang nervös ze knacken.
  
  
  "Een aneren Zoll an Dir wäert ni méi fäeg sinn erëm ze schwätzen," hunn ech him gewarnt. „Loosst eis elo nach eng Kéier probéieren. Gëtt et nach een...
  
  
  De Klang vum Sherima senger Balkon Dier opgemaach huet d'Verhéier abrupt gestoppt. De Stiletto um Hals vum Prisonnéier ze halen, ech hunn mech liicht gedréint, mäi Luger huet geschwënn fir d'Figur ze decken, déi aus der Dier erauskënnt. Et war Candy. Fir e Moment, wéi si déi grujeleg Zeen gesinn huet, war si an hire Schrëtt verluer. Wéi hir Aen sech un d'Däischtert ugepasst hunn, huet si mech erkannt; dunn huet si mat expressiver Schrecken op de bluddege Mann gekuckt, dee bal vun der Klinge a menger Hand impaléiert gouf.
  
  
  "Nick, wat ass lass?" - Si gefrot mëll, virsiichteg no bei mech.
  
  
  "Ech konnt net schlofen," sot ech hir, "also sinn ech op de Balkon erausgaang fir e bësse Loft ze kréien an e bëssen ze relaxen. Ech hu gemierkt datt dësen Typ bei der Sherima senger Dier stoung, also hunn ech iwwer d'Mauer gesprongen an hien gegraff.
  
  
  "Wat wäert Dir domatter maachen?" si gefrot. "Ass hien e Raiber?"
  
  
  "Dat ass wat mir geschwat hunn," sot ech. "Awer ech hunn alles geschwat."
  
  
  "Wat ass mat sengem Gesiicht geschitt?"
  
  
  "Ech mengen, hien ass zoufälleg um Balkon opgehalen",
  
  
  Ech hat gelunn.
  
  
  Mäi Prisonnéier huet sech net bewegt, ausser seng Aen, déi eis während dem Gespréich iwwer d'Gesiicht rutschen. Wéi och ëmmer, wann ech säin "Accident" ernimmt hunn, hunn d'Ecken vu sengem Mond an e schmuele Laachen gekrullt.
  
  
  "Hie gesäit arabesch aus," huet Candy geflüstert. "Konnt hie probéiert de Sherima ze schueden?"
  
  
  "Ech mengen, mir ginn niewendrun bei mir a schwätze e bëssen iwwer dëst," sot ech, a war frou ze gesinn, datt et endlech eng Spuer vun Angscht an den Ae vum Nightwalker war.
  
  
  "Kënne mir d'Police net ruffen, Nick?" - sot Candy, huet hir Aen net vum Araber ofgeholl. "Um Enn vum Dag, wann iergendeen probéiert Sherima ze schueden, sollte mir e Schutz kréien. Vläicht sollt ech d'Ambassade ruffen an den Abdul kréien.
  
  
  Bei hirer Ernimmung vum Numm vum Bodyguard hunn d'Nues vum groussen Araber gepresst wéi hien en Otem gesuckelt huet. Den Numm huet him kloer eppes gemengt; Wéi ech hien nogekuckt hunn, sinn d'Schweessdrëpsen op seng Stir opgetaucht, an ech hat den Androck datt hien d'Roserei vun der fréierer Kinnigin hir engagéierten Erzéiungsberechtegten gefaart huet. Seng Ae sinn iwwer de Balkon gerullt an dunn no uewen gefuer, wéi wann hien no engem Auswee gesicht huet.
  
  
  "Et wier schéin Abdul ze ruffen," Ech ausgemaach. "Vläicht kann hien e puer Äntwerte vun eisem Frënd hei kréien."
  
  
  Dem Araber seng Aen hunn erëm no uewen geflickert, awer hien huet näischt gesot.
  
  
  "Ech ginn et elo maachen," sot Candy, schei ewech. "Schirm
  
  
  
  
  
  Hien schléift séier, d'Pëlle funktionnéieren, also soen ech dem Abdul... Nick, pass op!
  
  
  Hir Gejäiz war net haart, awer gläichzäiteg huet si mäin Aarm gegraff, a seng komplett onerwaart Kraaft huet meng Hand no vir gedréckt, d'Messer déif an den Hals vu mengem Gefaange gestouss. Seng Aen hunn e Moment an Duercherneen opgemaach, an dann bal gläichzäiteg zougemaach. Ech hunn de Stiletto zréckgezunn. Duerno ass d'Blutt gefloss, an ech hunn direkt gemierkt datt hien ni méi mat jidderengem géif schwätzen. Hie war dout. Ech hu mech deemools awer keng Suergen ëm hien gemaach, well ech zréckkuckt fir ze kucken wat d'Candy an Horror gemaach huet.
  
  
  Si huet nach ëmmer meng Hand geknuppt, si huet no uewen gewisen, anscheinend nach net bewosst vun de Konsequenze vun hirem plötzlechen Drock op meng Hand. "Do beweegt sech eppes," huet si geflüstert. "Gesäit aus wéi eng Schlaang."
  
  
  "Et ass e Seel," sot ech an hunn meng Roserei zréckgehalen. Ech hunn mech ëmgedréint an iwwer den Araber gebéit, deen an den Eck vun der Terrass rutscht. "Dat ass wéi hien heihinner komm ass."
  
  
  "Wat ass mat him geschitt?" - huet si gefrot, an den däischtere Bulk op meng Féiss gekuckt.
  
  
  Ech konnt hatt net wëssen datt hatt de Grond war wéi hie gestuerwen ass. Si hat genuch Ierger ouni eng aner Laascht ze droen. "Hien huet probéiert fort ze goen wann Dir gejaut hutt a rutscht an op mäi Messer gefall ass", hunn ech erkläert. "Hien ass gestuerwen."
  
  
  "Nick, wat maache mir?" Et war erëm Angscht an hirer Stëmm, an dee Moment wollt ech keng hysteresch Fra op den Hänn hunn. Schnell béien, hunn ech d'Blutt vum Messer op der Jackett vum Doudegen gewäsch, dunn d'Blade an meng Hülse gestoppt an de Luger an d'Holster zréckginn.
  
  
  "Fir d'éischt," sot ech, "ech droen de Kierper iwwer d'Mauer a mäi Zëmmer. Mir kënnen net hei bleiwen a schwätzen, mir kënnen d'Sherima erwächen an et wier besser wann hatt näischt doriwwer wësse no deem wat hatt den Owend schonn duerchgaang ass. Da hëllefen ech Iech iwwer d'Mauer ze klammen a mir schwätzen e bëssen. Elo, während ech mech ëm hien këmmeren, daucht Dir zréck bannen a gitt sécher datt d'Sherima nach ëmmer schléift. An dréit e Kleed oder eppes un a kommt dann zréck hei."
  
  
  Evenementer geplënnert sou séier, datt ech net gemierkt bis dann, datt all Candy Droen war eng dënn blass giel negligee, geschnidde zu engem déiwe V a kaum mat hir generéis Broscht, déi mat all nervös Otemschwieregkeeten convulsively hieft.
  
  
  Wéi si sech ëmgedréit huet wéi ech gesot hunn, hunn ech den Doudegen vum Buedem opgeholl an hien ouni Zeremonie iwwer d'Mauer gehäit, déi déi zwee Balkonen getrennt huet. Ech sinn dunn op d'Seel vum Killer gaang, deen nach ëmmer iwwer d'Frontmauer vun der Sherima senger Terrass gehang huet. Ech war ganz sécher, datt hien net eleng am Hotel ukomm wier; et war wahrscheinlech datt op d'mannst een anere Kamerad nach um Daach um Buedem iwwer eis gewaart huet.
  
  
  An ech war sécher, datt wien do war, j no dësem ewechgeholl huet, net no enger raisonnabeler Zäit zréckkoum. Wann dem Araber säi Kompliz esou professionell gewiescht wier wéi säin doudege Frënd, hätt hien gemierkt, datt eppes falsch war. De Mord, wann et erfollegräich ass, sollt maximal fënnef bis zéng Minutte geschéien. An e Bléck op meng Auer huet mir gesot datt fofzéng Minutte vergaange sinn zënter datt seng Féiss fir d'éischt um Seel opgetaucht sinn. An och wann all Gespréich ausserhalb vum Sherima sengem Zëmmer a geflüstert gefouert gouf, an déi meescht Beweegunge gestoppt goufen, war et nach ëmmer d'Méiglechkeet datt den zweete Mann oder d'Leit eppes héieren hunn, well de Watergate-Haff an där Stonn roueg war. Nëmmen de Klang vun engem geleeëntleche Auto, dee laanscht d'nächst Autobunn bei der Potomac gefuer ass, huet d'Nuechtstille gebrach, an dëst konnt de Kaméidi um Balkon net erdrénken.
  
  
  Ech hu beschloss net op d'Seel op den Daach ze klammen; Amplaz, sprangen ech op d'Balkongelänner an deelweis d'Seel geschnidden, schwächt et just genuch fir datt wann iergendeen probéiert et erëm erof ze klammen, et d'Gewiicht vum Abréch net géif ënnerstëtzen an hien an den Haff zéng Stäck drënner geheien. Candy ass erëm bei der Balkondier opgetaucht wéi ech vum Gelänner sprangen. Si huet e Gejäiz ënnerdréckt, dunn huet se gesinn datt et ech war.
  
  
  "Nick, wat?"
  
  
  "Gitt just sécher datt keen aneren dës Streck haut den Owend benotzt," sot ech. "Wéi geet et mam Sherima?"
  
  
  "Si geet eraus wéi e Liicht. Ech mengen si huet e puer méi Berouegungsmëttel geholl, Nick. Ech hunn hir zwee ginn ier si an d'Bett gaangen ass, awer et war eréischt elo a mengem Buedzëmmer datt ech gemierkt hunn datt d'Flasche um Spull war. Ech hunn se gezielt an et waren op d'mannst zwee manner wéi ech sollt hunn.
  
  
  "Sidd Dir sécher datt hatt an der Rei ass?" Ech war besuergt, datt déi fréier Kinnigin onbedéngt iwwerdosis kéint hunn.
  
  
  "Jo. Ech hunn hir Atmung gepréift, et ass normal, vläicht e bësse lues. Ech si sécher datt si nëmme véier vu menge Pëllen geholl huet, an dat ass genuch fir hatt fir zéng oder zwielef Stonnen ze heelen."
  
  
  Ech konnt aus dem Candy seng Ausgesi soen datt si vill Froen hat. Ech hunn meng Sich no Äntwerten fir eng Zäit op der Säit gesat, a froen hatt: "Wat ass et mat dir? Firwat bass du erwächt? Hutt Dir net och eppes geholl fir Iech ze schlofen?
  
  
  "Ech mengen, ech sinn esou agefaangen fir d'Sherima ze berouegen an
  
  
  
  
  
  
  Ech hu just vergiess, Nick. Endlech sinn ech op d'Bett gefall an ugefaang ze liesen. Ech muss ongeféier eng Stonn geschlof hunn ouni Berouegungsmëttel ze huelen. Wéi ech erwächt sinn, sinn ech op d'Sherima kucken an dunn hunn ech e Kaméidi op hirem Balkon héieren ... Dir wësst wat duerno geschitt ass. Si huet gestoppt, an huet dunn schaarf gefrot: "Nick, wien bass du wierklech?"
  
  
  "Keng Froen gefrot, Candy. Si kënne waarden bis mir a mengem Zëmmer kommen. Waart hei eng Minutt.
  
  
  Ech sinn erëm iwwer d'Trennsprang gesprongen an hunn den Doudegen Araber a mengem Zëmmer gedroen, hien an der Dusch verstoppt an d'Ried iwwer d'Bad gezunn, fir de Fall datt Candy an d'Buedzëmmer kënnt. Ech sinn dunn op dem Sherima säi Balkon zréck gaang an hunn Candy iwwer d'Partition opgehuewen, no deem wat ech gehofft hunn meng lescht Refuge fir d'Nuecht war.
  
  
  Candy war zéckt fir an de Raum anzegoen, an ech hu gemierkt datt si wahrscheinlech erwaart huet en Doudegen um Buedem ze gesinn. Ech hunn hatt dobanne gefouert an d'Schiebedier hannert eis zougemaach. Ech hunn d'Luucht ugeschalt, wéi ech dobannen virdru war, fir de Kierper ze verstoppen. Candy huet séier ronderëm d'Zëmmer gekuckt, dunn huet se erliichtert, wéi si hien néierens gesinn huet. Si huet sech op mech gedréint a sot: "Kënnt Dir mir elo soen, Nick?"
  
  
  Si huet direkt op mech mat breeden, unblinking Aen gekuckt wéi si de pure Negligee iwwer säi passende Kleed geknuppt huet. Ech hunn hatt ëmklammen an si op de Canapé gefouert. Ech souz nieft hir an huet hir Hänn. Nodeems ech a mengem Kapp gezaubert hunn wat ech gehofft hunn eng plausibel Geschicht wier, hunn ech ugefaang ze schwätzen.
  
  
  "Mäi Numm ass eigentlech Nick Carter, Candy, an ech schaffen fir eng Uelegfirma, awer ech si manner Lobbyist a méi e Privaten Enquêteur. Ech maachen normalerweis d'Sécherheetschecken vum Personal, oder wann ee vun eise Leit Problemer huet, probéieren ech déi rau Kanten auszegläichen a sécherzestellen datt et keng Schlagzeilen gëtt, déi d'Firma schlecht maachen. Ech hunn eng Lizenz fir eng Waff ze droen an hunn se e puer Mol am Ausland missen benotzen. Ech hunn ugefaang e Messer ze droen nodeems ech enges Daags zu Kairo a Kairo komm sinn - e puer Béiser hunn meng Waff geholl an ech sinn an d'Spidol geklommen.
  
  
  "Awer firwat sidd Dir elo hei? Ass et wéinst Sherima?
  
  
  "Jo," Ech zouginn. "Mir goufen vun eisem Büro a Saudi Arabien informéiert datt e Versuch op hirem Liewen gemaach ka ginn. D'Drohung schéngt net ze eescht ze sinn, awer d'Autoritéiten hu beschloss, mech just am Fall heihinner ze schécken. Wann iergendeen eppes probéiert huet an ech konnt hatt retten, huet d'Firma erwaart datt de Shah Hasan eis ganz dankbar wier - eis Firma huet probéiert d'Saachen mat him fir eng Zäit ze flécken. Et sinn nach ëmmer vill potenziell Uelegreserven zu Adabi, déi net u jidderengem gelount gi fir Exploratioun, a meng Cheffen géife gär un hinnen schaffen.
  
  
  Si schénge probéiert meng Erklärung ze akzeptéieren, awer huet déi offensichtlech Fro gestallt: "War d'amerikanesch Regierung net gesot datt et eng Bedrohung fir Sherima wier? Ass et net hir Aarbecht hir ze schützen?
  
  
  "Ech hunn dat och eng Zäitchen geduecht," sot ech a probéiert ongenéiert ze kléngen. "Awer déi Leit, déi meng Pai bezuelen, wat gutt ass, wëllen als déi gutt Leit ugesi ginn, wann eppes geschitt. Milliarde wäerten um Spill sinn wa se Buerrechter zu Adabi gewannen. An éierlech gesot, ech denken net datt iergendeen d'Drohung wierklech eescht geholl huet. Et schéngt kee Grond ze sinn fir de Sherima ëmzebréngen. Vläicht wa si nach ëmmer mam Hassan bestuet wier, awer mir hunn net gefillt wéi si no der Scheedung a Gefor wier.
  
  
  "Awer dee Mann um Balkon ... mengt Dir, hie probéiert d'Sherima ze schueden?"
  
  
  "Ech weess net sécher. Hie kéint just e Raiber sinn, obwuel den Zoufall datt hien en Araber ass mech elo iwwerrascht.
  
  
  "Wat iwwer déi Männer zu Georgetown haut den Owend? Ass dat och en Zoufall?
  
  
  "Ech si sécher datt et en Zoufall war. Just viru kuerzem hunn ech mat mengem Frënd bei der Grofschaft Police iwwerpréift an hie sot mir datt all dräi Männer déi se op der Strooss fonnt hunn records als Abriecher oder kleng Déif hunn. Si schéngen ronderëm ze wandelen op der Sich no méiglechen Affer an hu gemierkt datt mir de Restaurant verloossen, hu gesinn datt mir eng Limousine haten, awer mir hunn ugefaang ze Fouss, sou datt si eis gefollegt hunn.
  
  
  "Hutt Dir him gesot datt Dir se erschoss hutt? Musse mir Froen beäntweren an eng Police-Enquête maachen? D'Sherima wäert einfach stierwen, wa si an esou Saachen interferéiert. Si probéiert esou schwéier den Hassan net ze ongenéieren.
  
  
  Ech hunn erkläert datt ech mäi vermeintleche Policefrënd net gesot hunn datt ech näischt iwwer de Georgetown Tëschefall wousst ausser einfach ze soen datt ech deemools an der Géigend war an all d'Policeautoen gesinn hunn a gefrot wat geschitt ass. "Ech hat d'Gefill, datt d'Police geduecht huet, datt dës Schwaarzen e Feeler gemaach hunn, probéiert e puer grouss Drogendealer ze beréieren oder eppes, an hunn et ënner dem Teppech verstoppt. Ech denken net, d'Police wäert ze vill probéieren erauszefannen, wien si ëmbruecht huet. Si mengen wahrscheinlech datt si dräi manner Béiser hunn fir sech op der Strooss Suergen ze maachen.
  
  
  "Oh, Nick, dëst ass alles sou schrecklech," huet si geflüstert, a mech gekleet. "Wat wann een probéiert hatt ze verletzen?
  
  
  
  
  
  
  Wat wann Dir ëmbruecht ginn? Si war e Moment roueg, déif a Gedanken. Dunn huet si op eemol schaarf geruckt an huet mech mat brennen Aen ugekuckt. "Nick, wat iwwer eis? War begéint mech Deel vun Ärer Aarbecht? Hutt Dir mech verléift mat Iech ze maachen just fir datt Dir no bei Sherima bleift?
  
  
  Ech konnt hatt et net gleewen, also hunn ech si bal ongeféier op mech gezunn an hunn hir déif Kuss gemaach, obwuel si widderstoen. Wéi ech hatt fräigelooss hunn, hunn ech gesot: "Séiss Dame, ech sinn bestallt ginn, net emol Kontakt mat Sherima oder iergendeen mat hatt ze maachen, ausser et gëtt eng Bedrohung. Meng Cheffen arrangéiert dëse Raum fir mech nieft hirem, jo, mee meng Reunioun mat Iech war strikt reng Chance. Et huet sech och wonnerbar erausgestallt. Awer wann d'Firma erausfonnt datt ech mat Iech a Sherima gehang hunn, sinn ech a grousse Probleemer. Besonnesch wa se mengen, ech hätt eppes gemaach, wat se spéider kéint verschwannen, wa se probéieren dës Uelegkontrakter ze kréien.
  
  
  Si schéngt mir ze gleewen, well op eemol e Bléck vu Suergen op hirem Gesiicht erschéngt a si huet sech no vir gekënnegt fir mech ze kussen, a sanft gesot: "Nick, ech wäert et kee soen. Souguer Sherima. Ech hat Angscht datt Dir mech benotzt. Ech denken net, ech kann...“ De Saz gouf ofgeschnidden wéi si hiert Gesiicht a menger Këscht begruewen huet, mee ech wousst wat hatt géif soen an ech hu mech gefrot, wien hatt benotzt an hir sou Péng verursaacht. Si beréieren, hunn ech hiert Gesiicht opgehuewen a méng Lippen erëm op hir gedréckt. Hir Äntwert war méi usprochsvoll wéi hir Zong meng Lippen beréiert huet, a wéi ech se opgemaach hunn, ass si eran gerannt fir e probéierenden, teasenden Dämon ze ginn, deen eng direkt Reaktioun vu mir ausgeléist huet.
  
  
  Schlussendlech huet si den Emarm gebrach, huet si gefrot: "Nick, kann ech de Rescht vun der Nuecht hei bei Iech bleiwen?"
  
  
  Ech wollt den AX ruffen an eng aner Sammlung arrangéieren - de Mann an der Badewanne - also hunn ech flippeg gesot: "Ech fäerten datt et net vill Zäit fir d'Nuecht ass. D' Sonn kann sech an e puer Stonnen opgoen. Wat wann d'Sherima erwächt an dech fort fënnt?
  
  
  "Ech hunn Iech gesot, si wäert e puer Stonnen fort sinn." Si huet poutéiert a gesot: "Wëlls du net datt ech bleiwen ... elo wou ech alles iwwer dech weess?" De Pout huet sech zu engem verletzten Ausdrock verwandelt an ech wousst datt hatt geduecht huet datt hatt erëm benotzt gëtt.
  
  
  Huelt hatt an meng Äerm, Ech sinn opgestan an hunn hatt an d'Bett gedroen. "Huelt dës Kleeder of," hunn ech bestallt a laacht. "Ech wäert Iech weisen, wien Dir wëllt bleiwen." Wéi ech ugefaang hunn ze verkleeden, hunn ech den Telefon opgeholl an dem Personal gesot, mech um siwen drësseg ze erwächen.
  
  
  Wéi d'Erwäche geklaut huet, sinn ech opgestan an hunn d'Übungen gemaach. Ech hunn den Telefon nom éischte Rank opgeholl, roueg dem Bedreiwer Merci gesot fir Candy net z'erwächen. Ech brauch e puer méi Minutte Privatsphär ier ech hatt zréck an d'Sherima säi Quartier geschéckt hunn.
  
  
  Als éischt hunn ech mech missen undoen an op de Balkon rutschen fir den hausgemaachten Alarmsystem opzehuelen. Nodeems ech Candy op d'Bett gehäit hunn, huet si insistéiert op d'Buedzëmmer ze goen ier mer ugefaang hunn Léift ze maachen. Si huet erkläert datt si hir Make-up wollt ewechhuelen, awer ech war sécher datt hir intensiv Virwëtzegkeet hir kontrolléiert huet wou ech den Doudegen verstoppt hunn.
  
  
  Ech hunn d'Geleeënheet geholl fir e laangt Stéck schwaarze Fuedem aus der Spull ze huelen, déi ech ëmmer a mengem Gepäck gedroen hunn. Ech hunn een Enn dovun ëm e Glas aus der Kicheneck gebonnen a sprangen duerch d'Mauer op d'Sherima Balkondier eraus, ech hunn deen aneren Enn un de Grëff gebonnen. Hie war net an der Däischtert ze gesinn. Sprangen erëm op meng Säit, hunn ech d'Glas op der Spëtzt vun der Partition geluecht. Jiddereen dee probéiert huet dem Sherima seng Dier opzemaachen, huet d'Glas ofgerappt an um Balkonbuedem gefall. Well et e puer Stonnen virum Sonnenopgang keng Accidenter waren, wousst ech, datt keen probéiert hat, iwwer dës Streck zu Sherima ze kommen. An den Hoteldetektiv an der Gang huet kee Geck gemaach.
  
  
  Wéi ech zréck an d'Zëmmer koumen, hunn ech gesinn datt d'Ufuerderunge, déi mir fir méi wéi zwou Stonne Leidenschaft gemaach hunn, ier Candy schlussendlech ageschlof ass, op hirem Gesiicht reflektéiert goufen, an der Moiessonn gebad, déi duerch d'Balkontüre geschéngt huet. Si huet d'Léift mat voller Engagement gemaach an huet sech mat enger Intensitéit ofginn, déi all eis virdrun Begeeschterung iwwerschratt huet. Mir sinn ëmmer erëm zesummekomm, an no all Peak war si erëm prett, hir streiden Hänn a kierchleche Mond hu mech bal gezwongen meng Häerzenheet erëm ze beweisen, all Gedanken ze läschen datt ech hatt einfach benotzt.
  
  
  Ech hänke mech erof an hunn hir mëll naass Lippen Kuss. "Candy, et ass Zäit opzestoen." Si huet sech net bewegt, also hunn ech meng Lippen laanscht hiren dënnen Hals geschleidert, an e Spuer vu séiere Kuss hannerlooss. Si huet mëll gekrasch an huet eng Hand iwwer hiert Gesiicht gerannt, wéi e kandlecht Frown séier iwwer d'Gesiicht gekräizt ass. Ech hunn meng Hand ënner d'Blat geluecht an et op hir Broscht gedréckt, sanft masséiert, hir Lippen erëm kuss.
  
  
  "Hey, schéin, et ass Zäit opzestoen," Ech widderholl, de Kapp erop.
  
  
  Si huet mir wëssen, datt si waakreg war, andeems si hir zwee Waffen ëm mäi Hals geschloen huet ier ech opstinn. Si huet mech Richtung hir gezunn an dës Kéier huet si ugefaang mäi Gesiicht an den Hals ze kussen. Mir hunn an engem laangen Ëmgank opgehalen an ech hunn hatt lassgelooss
  
  
  
  
  
  
  fir endlech ze soen:
  
  
  "Sherima wäert geschwënn erwächen. Knapp aacht Auer.
  
  
  "Et ass net gerecht mech esou fort ze schécken," huet si gemëscht, zréck op d'Këssen geleet a blénkt an der helle Moiessonn. Si huet sech op mech gedréint an huet schei gelaacht, an huet dann op meng Hosen gekuckt.
  
  
  "Dir sidd verkleed," sot si. "Dat ass och net gerecht."
  
  
  "Ech sinn opgestan a verkleed fir Stonnen," Ech gepëtzt. "Ech hunn e bësse Übung gemaach, e Buch geschriwwen, d'Géigend besicht an hat Zäit fir e Kuerzfilm ze kucken."
  
  
  Si huet sech gesat, de Raum mat Laachen gefëllt. "Ech gleewen, datt Dir och eng ganz Rëndfleesch markéiert hutt," sot si tëscht Laachen.
  
  
  "Ma, Madame," sot ech, "elo, datt Dir et ernimmt ..."
  
  
  "Oh, Nick, och mat allem wat geschitt ass," huet si gesucht, hiert Gesiicht mëll, "Ech mengen net, datt ech männlech Gesellschaft sou vill genéissen wéi Är - net fir laang."
  
  
  D'Laachen ass aus hirem Gesiicht verschwonnen a si gouf erëm sérieux, e nodenklechen Ausdrock op hir Stir. Si souz e Moment op de Këssen, nolauschtert wat hire Geescht hir seet. Dunn, grad esou op eemol, huet si hir hell brong Aen op mech zréck, an ech gesinn e Laachen an de Ecken vun hirem Mond flimmeren.
  
  
  "Sherima steet nach net op," huet si gelaacht, ugefaang zréck op d'Bett ze hänken. "Op d'mannst eng aner ... oh ... eng hallef Stonn ..."
  
  
  "Oh nee, net!" - sot ech, sprangen aus dem Stull deen ech geholl hat. "Dës Kéier mengen ech et!"
  
  
  Ech hat de Moien ze vill ze maachen fir dem Candy seng verführeresch Invitatiounen Plaz ze ginn. Op d'Bett kommen, hunn ech mech gebéit an d'Decken ofgezunn, mat der selweschter Bewegung hunn ech hatt op de Bauch ëmgedréit an hatt um Buedem geschloen.
  
  
  "Och! Et deet wéi!"
  
  
  Ech hunn gezweiwelt datt ech hatt verletzt hunn, awer si sprang aus dem Bett.
  
  
  "Elo," hunn ech gezunn, "mir mussen dech an Äert Zëmmer huelen."
  
  
  Fir d'éischt huet si mir e verwonnert Bléck, duerno, kuckt op hir Negligee an Negligee, déi um Stull leien, sot si: "Oh, richteg. Ech hu keng Schlësselen.
  
  
  "Recht, also dat ass de Wee wéi Dir komm sidd."
  
  
  Wéi si de Peignoir ugedoen huet, schéngt si op eemol un hiren aneren groussen Appetit ze erënneren. "Nick, wéi wier et mam Frühstück?"
  
  
  "E bësse méi spéit. Ech muss uruffen."
  
  
  "Wéi kann ech onbemierkt zréck a mengem Zëmmer kommen?"
  
  
  "Esou." Ech hunn hatt opgeholl an op de Balkon gedroen, dunn iwwer d'Trennmauer opgehuewen. Wann et aner Leit dee Moien fréi op Watergate waren, da musse si geduecht hunn, datt se eppes gesinn. Wéi si op de Buedem geklommen ass, huet si sech zréck op d'Mauer gelunn an huet mech séier e Kuss gemaach, sech dann ëmgedréit an ... gerannt duerch d'Dier ze Sherima d'Zëmmer.
  
  
  Zréck op mäi Zëmmer, sinn ech op den Telefon gaang an hunn ugefaang dem Hawk seng Nummer ze wielen. Ech war just amgaang déi lescht Ziffer ze ruffen, wéi meng Dierbell verréckt ugefaang huet ze klingelen a gläichzäiteg gouf et op d'Dierpanel geklappt. Den Telefon erofgeheien, sinn ech bei d'Dier gelaf an hunn se opgemaach. Candy stoung do, hiert Gesiicht bleech an hir Ae mat Tréinen gefëllt.
  
  
  "Nick," huet si geruff, "Sherima ass fort!"
   Kapitel 8
  
  
  
  
  Ech hunn d'Candy zréck an de Sherima säi Zëmmer geschleeft an d'Dier hannert eis zougeschloen. Ech hat genuch Ierger net virwëtzeg Gäscht ze invitéieren fir an der Lobby opzekommen oder d'Receptioun ze ruffen fir erauszefannen firwat e Meedchen an dëser Stonn gejaut huet. Candy stoung bei der Dier vum Sherima sengem Zëmmer, huet hir Hänn gekrasch an widderholl: "Et ass meng Schold. Ech hätt hatt ni eleng gelooss. Wat solle mir maachen, Nick? Wat wäerte mir maachen?"
  
  
  Ech hu schonn eppes gemaach. Vun der Erscheinung vun der fréierer Kinnigin hir Stuff war et kloer, datt et kee Kampf do war. Ech sinn zréck an de Foyer, wou Candy géint d'Dier gedréckt gouf, ëmmer nach hir Litanei vun der Verzweiflung widderholl. E séiere Bléck op hir Zëmmer huet mir gewisen datt et och kee Kampf do war. D'Sherima gouf anscheinend ewechgeholl wärend hatt nach ënner dem Afloss vu Berouegungsmëttel war. Awer wéi hunn d'Entféierer hatt aus dem Hotel erausgeholl? Wat ass mam Watergate-Wuecht geschitt, deen d'Nuecht an der Gang verbruecht hätt? Ech hu misse säi Standort iwwerpréiwen, awer ech konnt net riskéieren datt e stëmmen Candy mech erëm an d'Hal folgt. Ech hat hatt beschäftegt ze halen.
  
  
  Si fest an d'Schëlleren halen, hunn ech se liicht gerëselt, an dann nach méi haart, bis si opgehalen huet ze kräischen a mech ugekuckt huet. "Candy, ech wëll datt Dir dem Sherima seng Kleeder kuckt a mir sot, ob eppes fehlt. Mir mussen erausfannen wat hatt unhat wéi se den Hotel verlooss huet. Wärend Dir dat maacht, muss ech fir eng Minutt zréck an mäi Zëmmer goen, okay? Ech wëll datt Dir dës Dier zou a gespaart hält. Loosst keen eran ausser ech. Dir lauschtert? Verstinn Dir wat Dir maache musst? "
  
  
  Si huet geknackt, de Kinn huet geziddert an d'Tréinen an den Aen. Hir Lëpsen hunn geziddert wéi si gefrot huet: "Nick, wat maache mir? Mir mussen hatt fannen. Kënne mir d'Police net ruffen? Oder Abdul? Wat iwwer Hassan? Solle mir him wëssen? Wat iwwer d'Ambassade?
  
  
  "Ech këmmere mech ëm alles", hunn ech hatt verséchert.
  
  
  
  
  
  
  e Moment ëmklammen fir ze berouegen. "Maacht just wéi ech soen a kuckt ob Dir erausfanne kënnt wat hatt unhat. Ech kommen geschwënn zréck. Erënnert Iech elo un wat ech gesot hunn iwwer keen eran ze loossen. A keng Telefonsgespréicher elo. Schwätzt net um Telefon sou datt wann d'Sherima probéiert Iech ze ruffen, d'Linn wäert net beschäftegt sinn. Wëllt Dir et maachen, Candy? "
  
  
  Si huet hir Nues geschnëtzt, si huet eng Hülse vun hirem deiere Negligee opgehuewen an d'Tréinen ewechgehäit, déi op hirem Gesiicht fléien. "Okay, Nick. Ech wäert maachen wat Dir seet. Mee kommt w.e.g. zréck. Ech wëll net eleng hei sinn. Wann ech glift."
  
  
  "Ech kommen an e puer Minutten zréck," hunn ech versprach. Wéi ech d'Dier eraus gaangen ass, huet si d'Schloss hannert mir gespaart.
  
  
  Et war nach keen Zeeche vun der Hotel Sécherheetsbeamten am Gank. Entweder hien huet d'Aarbecht verlooss, wat onwahrscheinlech war, ausser wann en aneren Employé hien ersat huet, oder ... Ech hunn mech ëmgedréint, ech hunn de Knäpp gedréckt, deen d'Klack op der Dier vum Sherima sengem Zëmmer geklappt huet. Wéi Candy nervös gefrot huet: "Wien ass dat?" Ech hunn mech mëll virgestallt, si huet de Bolt erofgelooss a mech eran gelooss.
  
  
  Si huet ugefaang ze soen: "Nick, ech hunn just ugefaang ze kucken ..."
  
  
  Ech si laanscht si gerutscht, sinn an hiert Zëmmer gerannt an d'Buedzëmmer iwwerpréift. Et ass eidel hei. Ech sinn zréck an d'Kabine vum Sherima gelaf an sinn an hir Buedzëmmer gaang. D'Duschgardin gouf iwwer d'Bad gezunn an ech hunn se op der Säit gezunn.
  
  
  Anscheinend war ech net deen eenzegen deen d'Läich déi Nuecht verstoppt huet. An engem gefruerenen Pool vu Blutt an der Badewanne leien, war den alternéierende Hausdetektiv, deen ech virdru gesinn hunn no senge Schlësselen ze fuméieren. Den Doud war déi eenzeg Erliichterung, déi hien krut, ech konnt gesinn, wou Blutt aus e puer Punkturwonnen a senger Këscht leeft. Hien huet wuel de Feeler gemaach fir ze no bei deem ze kommen, dee bei d'Dier vum Sherima sengem Zëmmer koum, ouni fir d'éischt säi Revolver ze zéien. Ech hunn de Bad Rido zréck geluecht a sinn aus dem Buedzëmmer erausgaang, d'Dier hannert mir zougemaach.
  
  
  Mäi Gesiicht muss eppes gewisen hunn, well d'Candy häss gefrot huet: "Nick, wat ass dat? Wat ass do? Op eemol huet si gegast an hir Hand ass op de Mond geflunn: "Nick, ass dat Sherima? Si ass do?
  
  
  "Nee, et ass net Sherima," sot ech. Dunn, wéi si fir d'Buedzëmmer Dier Grëff erreecht, Ech gräifen hir Hand. "Gitt net dohinner, Candy. Do ass een do... Hien ass dout. Ech weess net wien hien ass, awer ech mengen datt hien den Hotel Sécherheetsoffizéier ass dee probéiert huet Sherima ze schützen. Mir kënnen elo näischt fir hien maachen, also ech wëll net datt Dir dohinner gitt.
  
  
  Candy huet ausgesinn wéi wann hatt amgaang wier ze schwächen, also hunn ech hatt zréck an d'Haaptwunnzëmmer gefouert an si fir eng Minutt gesat, hir schéi Hoer gestreift wéi se hir Séilen erstéckt. Endlech huet si mech ugekuckt a gesot:
  
  
  "Mir mussen d'Police ruffen, Nick. An ech muss d'Ambassade informéieren fir datt se den Hassan kontaktéiere kënnen. Dëst ass meng Aarbecht. Ech hu misse bei hatt sinn an hëllefen hatt ze schützen. Si huet erëm ugefaang ze sëtzen.
  
  
  Ech wousst datt ech wäertvoll Zäit verschwenden, awer ech hu misse verhënneren datt hatt Uriff mécht, déi Rumeuren iwwer dem Sherima säi Verschwannen an de Palais zu Sidi Hassan verbreede kënnen. Et ass Zäit hir d'Wourecht ze soen - op d'mannst hir Versioun. Ech hunn de Kapp opgehuewen an, ouni meng Aen vun hatt ze huelen, probéiert ganz oprecht ze schwätzen, a gesot:
  
  
  "Candy, ech muss Iech eppes soen. Wat ech Iech gëschter Owend gesot hunn iwwer Enquêteur fir eng Uelegfirma ze sinn ass net wouer.
  
  
  Si wollt eppes soen, mee ech hunn mäi Fanger op hir zidderen Lippen geluecht a weider geschwat.
  
  
  "Ech si wéi en Enquêteur, awer fir d'USA Regierung. Ech schaffen an der Executive Protection Division vum Geheimdéngscht. Ech gouf zougewisen Sherima ze schützen nodeems mir d'Wuert vun auslännesche Quelle kritt hunn datt iergendeen probéiert Sherima ëmzebréngen.
  
  
  Dem Candy seng Ae sinn op meng Wierder erweidert an ech hu gestoppt sou datt hatt hir Fro konnt stellen. "Firwat, Nick? Firwat géif iergendeen Sherima schueden? Si ass net méi d'Kinnigin.
  
  
  "Fir d'USA ze schummen," hunn ech erkläert. "Dat ass de ganze Punkt. Et gi Leit zu Adabi déi gär hätten datt d'USA hiren Afloss iwwer de Shah Hassan verléieren. A wann eppes mam Sherima hei an de Staate geschitt, si mir sécher datt et geschitt. Dir wësst datt hien ëmmer nach vill ëm hatt këmmert, richteg?
  
  
  "Natierlech," sot Candy an huet eng aner Tréin ofwëschen. "Hien huet hatt méi gär wéi alles op der Welt. Hien huet dat ëmmer gemaach. Hie wollt hir net trennen, awer si huet him et gemaach. Nick, dëst ass hir Geheimnis; Erënnert Dir Iech datt ech Iech gesot hunn datt jiddereen Geheimnisser huet? Gutt, d'Sherima sot, datt den Hassan hatt huet missen opginn fir säi Liewen an d'Kanner ze retten ... Oh Nick, wat geschitt mat hatt? Wat hunn se hir gemaach?
  
  
  "Maacht Iech keng Suergen," sot ech, an hoffen ech kléngt zouversiichtlech. "Mir wäerten d'Sherima fannen a si sécher zréck bréngen. Awer Dir musst hëllefen. Net nëmmen Sherima, awer och Äert Land. Als Äntwert op d'Fro, déi iwwer hir Gesiicht blénkt, hunn ech weidergefouert: "Dir gesitt, wann Dir elo d'Ambassade vun Adabiya kontaktéiert, wäert d'Nouvelle vum Sherima seng Entféierung verbreet ginn. -Direkt wäert d'Welt wëssen datt d'USA et net geschützt hunn. An dat ass wat si entfouert gëtt
  
  
  
  
  
  
  D'Knapper zielen. Ech mengen, si plangen hatt fir eng Zäit ze halen, vläicht laang genuch fir jidderengem seng Opmierksamkeet op d'Juegd ze fokusséieren, an dann ..." Ech brauch net dat offensichtlech ze soen - de Bléck op dem Candy säi Gesiicht huet mir gesot datt si gemierkt huet wat ech hat am Kapp. .
  
  
  "Also, Dir gesitt," hunn ech weider, "soulaang mir hir Verschwanne kënnen ofdecken, wäert si sécher sinn. Déi Leit, déi hir geholl hunn, brauche Schlagzeilen. Op d'mannst fir eng Zäit kënne mir hinnen verhënneren hinnen ze kréien. Mee ech brauch Är Hëllef. Wëllt Dir maachen wéi wann d'Sherima hei a sécher ass? Dëst kéint hirem Liewen retten an Ärem Land hëllefen.
  
  
  "Nick; Ech sinn esou laang hei fortgaang, datt ech et net méi als mäi Land denken. Mee ech wäert alles maachen wat Dir mengt, Sherima hëlleft.
  
  
  "Dëst hëlleft och den Hassan an den Adabi," hunn ech festgestallt. "Wann de Shah d'USA verléisst, wäert hien net laang daueren. Et gi Leit am Mëttleren Osten, déi just op d'Geleeënheet waarden fir a säi Land ze plënneren. An et geet net nëmmen ëm hien vum Troun ze verdreiwen. Et géif säi Liewen bedeiten."
  
  
  Fir e Moment hunn dem Candy seng Aen opgeliicht a si huet gespaut: „Ech ass egal wéi hien. Hien verdéngt dat wat hie kritt." Meng Iwwerraschung muss op mengem Gesiicht gewisen hunn, well si weider, ganz gedämpft, "Oh, Nick, dat ass net wat ech gemengt hunn. Et ass just d'Sherima déi mech am meeschte Suergen mécht. Si huet ni eppes gemaach fir iergendeen ze schueden.
  
  
  Ech hat keng Zäit hir iwwer hir offensichtlech Virgab ze froen datt den Hassan d'Leit verletzt huet, awer ech hunn eng mental Notiz gemaach fir méi spéit drop ze kommen. Amplaz hunn ech gesot: "Da kann ech op Är Hëllef zielen?" Wéi si geknuppt huet, hunn ech gesot: "Ehm, hei ass wat Dir maache musst ..."
  
  
  "Den Abdul wäert geschwënn bei Watergate ukommen fir hatt a Sherima opzehuelen fir erëm op Hausjuegd ze goen," hunn ech erkläert, an d'Zäit bemierkt. Hir Aarbecht war et ze verhënneren, datt hien iwwer dem Sherima säi Verschwannen erausfënnt, well hien e Knecht vum Shah Hassan war a sech verflicht gefillt huet hir Verschwannen direkt ze mellen. Candy wollt wëssen, wéi hatt dat maache soll, also hunn ech ugeroden, datt wann den Abdul aus der Lobby ugeruff huet, si him gesot huet, datt d'Sherima sech net gutt fillt an huet decidéiert, an hirem Zëmmer ze bleiwen a fir den Dag ze raschten. Wéi och ëmmer, si huet dem Bodyguard misse soen datt seng Meeschtesch wollt datt hie Candy zréck an d'Maryland géif huelen, fir datt si Immobilien Agenten kontaktéiere konnt, well d'Sherima sech an der Géigend néiergelooss huet fir en Immobilie ze kafen.
  
  
  "Wat wann den Abdul mam Sherima wëll schwätzen?" - Candy gefrot.
  
  
  „Sot him just, si ass erëm ageschlof a wëll net gestéiert ginn. Sot him datt wann hien insistéiert, hie muss Verantwortung iwwerhuelen. Ech mengen hien war bereet genuch fir dem Sherima seng Uerder duerch Iech ze befollegen, datt hie géif maachen wéi hie gesot huet. Elo wëll ech datt Dir mat him op engem Datum gitt an him sou laang wéi méiglech zu Potomac halen. Stop bei all Immobilienagentur déi Dir fanne kënnt a loosst se waarden wann Dir d'Lëschte kuckt. Gëff mir sou vill Zäit wéi méiglech ier ech zréck op Washington kommen. Dann, wann Dir musst zréckkommen, erklärt datt Dir e Shopping fir Sherima maache musst a frot him Iech an e puer Geschäfter am Stadzentrum ze huelen. Dëst wäert mir e puer Stonnen ginn fir ze probéieren Sherima ze verfollegen a kucken ob mir hir zréck kréien ier Dir zréck kënnt. Super?"
  
  
  Si huet geknackt an dunn gefuerdert: "Awer wat wann Dir hatt bis dohin net fannt, Nick? Ech kann et net fir ëmmer ophalen. Hie wëll en Dokter ruffen oder eppes wann d'Sherima net op ass wéi mir zréck kommen. Wat soll ech dem Abdul dann soen? »
  
  
  "Mir mussen eis just Suergen doriwwer maachen wann d'Zäit kënnt. Dir kënnt dem Manager soen, ier Dir de Moien hei fort sidd, datt d'Sherima sech net gutt fillt a sech net wëll gestéiert ginn ... vun Déngschtmeedchen oder Telefonsgespréicher. Esou wäert keen probéieren haut an de Sall ze kommen. An de Switchboard akzeptéiert net Uruff an de Raum. Besser nach, vläicht sollt Dir de Manager instruéieren datt de Switchboard jidderengem informéiert huet, deen Sherima geruff huet, datt si fir den Dag aus dem Hotel war. Gitt sécher datt hie versteet datt dat jidderengem muss gesot ginn, och wann et een aus der Ambassade ass, déi urufft. Betount d'Tatsaach datt d'Sherima net gutt ass a keng Uriff oder Besucher wëll. Hie wäert Iech nolauschteren, well, no deem wat Dir mir scho gesot hutt, ze beurteelen, hutt Dir zënter Ärer Arrivée mam Hotelpersonal ze dinn.
  
  
  "Denkt Dir datt dëst funktionnéiert, Nick? Kënnt Dir Sherima fannen ier si verletzt gëtt?
  
  
  "Ech wäert alles maachen. Elo muss ech niewendrun goen an e puer Uruff maachen. Ech wëll dësen Telefon elo net verbannen, just am Fall. Maacht Iech un a sidd prett wann den Abdul ukomm ass. An vergiesst net duerch dem Sherima seng Kleeder ze kucken fir ze kucken wat hatt unhat wéi se geholl gouf.
  
  
  Ech hunn gesuergt datt hatt opgaang ass a sech ronderëm bewegt ier ech zréck an hirem Zëmmer gaangen an den Hawk geruff huet. Sou kuerz wéi méiglech, hunn ech him erzielt wat geschitt ass an datt ech mam Candy ausgemaach hunn d'Nouvelle net ze verbreeden. Hie war net esou sécher, datt ech Recht hat, mech als Agent vum Exekutivschutzservice ze nennen - wann eppes falsch géing, da kéint et sérieux Konsequenzen hunn, an et huet ausgesinn wéi wann et de Bureau wier.
  
  
  
  
  
  
  Dir géift d'Schold dofir huelen - awer hien huet d'accord datt dës Geschicht besser war wéi hir d'Wourecht iwwer sech selwer an AX ze soen.
  
  
  Hie war och e bëssen duercherneen iwwer d'Liwwerung vun zwee Kierper ze Watergate ze verhandelen, mä mir hu séier mat engem Plang. Zwee vu senge Männer géifen e puer Versandkëschten a mengem Zëmmer liwweren, anscheinend enthale gelount Filmprojektiounsausrüstung. All Hotel Employé, déi duerch d'Liwwerentrée passéiert, gëtt gefrot fir d'Geschäftskonferenzausrüstung a mengem Zëmmer opzestellen an duerno duerno zréckzekommen. D'Läiche gi mat de Pakkëschten.
  
  
  "Wat iwwer den Hotel Sécherheetsbeamten?" - Ech gefrot Hawk. "Et ass eng Méiglechkeet datt iergendeen him geschwënn ersetzt. Anscheinend war hien déi ganz Nuecht am Asaz.
  
  
  "Soubal mir aus dem Telefon kommen," sot den Hawk, "Ech kommen derzou. Well mir esou Afloss op d'Leit hunn, déi den Hotel bedreiwen, si mir an enger zimmlech gutt Positioun, mä trotzdem musse mir alles maache fir et geheim ze halen. A mir kënnen et nëmme roueg halen bis et eng offiziell Erklärung fir säin Doud gëtt.
  
  
  Ech gouf bestallt a mengem Zëmmer ze bleiwen an op weider Informatioun vum Hawk ze waarden. Ech wollt ufänken, awer huet zouginn, wéi hien drop higewisen huet, datt et wierklech net vill ass, wat ech am Moment maache konnt. Hien huet mir verséchert datt hien direkt iwwer all offiziell Channels matdeele géif fir no enger Fra ze kucken, déi dem Sherima seng Beschreiwung passt, ouni hiren Numm ze ernimmen. Zousätzlech ginn all AX Agenten, déi gewalteg radikal Gruppen a bekannte subversive Organisatiounen infiltréiert hunn, déi am Distriktsberäich operéieren, bestallt ginn all Mëttel ze benotzen fir déi fréier Kinnigin ze lokaliséieren.
  
  
  Als Äntwert op d'Fro vum Hawk, hunn ech him gesot datt ech zouversiichtlech war datt Candy Knight géif kooperéieren fir dem Sherima säi Verschwannen ze decken. "Net sou vill well et fir hiert Land ass," sot ech dem Alen Mann, "awer fir d'Sherima selwer. A sécher net fir dem Hassan säi Wëllen, "huet ech bäigefüügt, him iwwer hir offensichtlech Oflehnung fir de Mann gesot, dee sou vill fir hatt gemaach huet. "Ech géif gären wëssen wat hannert hire Gefiller fir de Shah ass," sot ech.
  
  
  "Ech wäert kucken ob ech soss eppes vun eiser Sidi Hassan Filial kréien kann," sot Hawk. „Awer ech mengen, si setzen all d'Informatiounen, déi se kënnen, an dësen Dossier. Elo, N3, wann Dir näischt anescht hutt, wëll ech dat alles an Handlung ëmsetzen.
  
  
  "Dat ass richteg, Här. Ech waarden op Ären Uruff. Ech wëll just niewendrun goen fir ze kucken ob Candy bereet ass den Abdul Bedawi oflenken, da ginn ech zréck an mäi Zëmmer soubal ech weess datt se op Maryland fortfueren.
  
  
  Ier ech eist Gespréich kuerz ofgeschnidden hunn, huet den Hawk mech drun erënnert e "Do Not Disturb" Schëld op meng Dier an dem Sherima seng Zëmmerdier ze hänken. "Mir kënnen net eng Déngschtmeedchen an ee vun de Raim kommen an d'Dusch ufänken ze botzen," bemierkt hien. Ech averstanen, wéi ëmmer, berouegt duerch seng Opmierksamkeet op déi klengsten Detailer, egal wéi komplex Operatioun als Ganzt. Dunn hunn se opgehaang.
  
  
  "Den Abdul waart op mech ënnen," sot Candy soubal si d'Dier geläscht huet an mech an d'Sherima säi Raum gelooss huet.
  
  
  "Wéi huet hien d'Nouvelle geholl datt d'Sherima haut doheem bliwwen ass?"
  
  
  "Am Ufank huet hien insistéiert mat hatt ze schwätzen. Dunn ass de Gedanke bei mir opgetrueden, datt mir vläicht ze vill gefeiert hunn nodeems mir hien gëschter Owend verlooss hunn - Gott, war dat just gëschter Owend? Et schéngt wéi wann et esou laang viru war - an datt si Hunger war, kee wollt gesinn, net gewinnt war sou vill ze drénken ... Hie war e bësse gespaart - Dir wësst Muslimen an Alkohol. Mä um Enn huet hien derzou averstanen. Ech halen him ewech an halen him sou vill wéi ech kann beschäftegt, Nick, awer Dir musst hatt séier fannen. Den Abdul wäert mech ëmbréngen wann hien gleeft datt ech eppes mat hirem Verschwannen ze dinn hunn, oder wann hien iwwerhaapt de Verdacht huet datt ech him verhënnert hunn hatt ze fannen.
  
  
  "Maach der keng Suergen, Candy," sot ech sou zouversiichtlech wéi méiglech. "Mir wäerten hatt fannen. Ech hu just den Telefon mam Sëtz ugefaangen a vill Leit sichen scho no hatt. Wat huet hatt un?
  
  
  "Ech mengen, hatt huet nach ëmmer hir Negligee gedroen. Sou wäit wéi ech kann soen, keng vun hire Kleeder vermësst, mee si huet esou vill vun hinnen. Oh jo, hir laang Buerg ass och fort.
  
  
  "Si hunn et méiglecherweis ëm hatt geluecht fir hatt erauszekommen. Iwwer de Negligee hätt et ausgesinn wéi wann hatt en Abendkleed unhat. Vu wat ech verstinn, si si wahrscheinlech de Service Lift erof an dann duerch d'Garage. Wann hatt nach mat deene Pëllen dotéiert wier, da gesäit se vläicht wéi e Meedchen aus, dat ze vill ze drénken huet a vun e puer Frënn heem gehollef gëtt.
  
  
  Op eemol huet den Telefon geklappt, eis zwee erschreckend. "Hass Dir net séchergestallt datt d'Switchboard d'Uriff net ugeholl huet?" Ech gefrot.
  
  
  "Jo de Manager war nach net op der Pflicht, awer den Assistent Manager war ganz léif. Hien huet mir verséchert, datt keen d'Kinnigin géif stéieren.
  
  
  "Äntwert," sot ech wéi de Rank erëm kléngt. "Dat muss den Abdul sinn, deen um Haustelefon an der Hal schwätzt. Switchboard
  
  
  
  
  
  Ech kann net kontrolléieren wien direkt vun do aus rifft. Gitt sécher him ze repriméieren fir ze ruffen a fir de Risiko fir Sherima erwächen.
  
  
  Candy huet den Telefon opgeholl, kuerz nogelauschtert an, wénkt mir, datt ech richteg a menger Viraussetzung war, huet d'Geschicht weider gefouert! Abdul fir getraut de Sall ze ruffen wann hie gesot huet just op hir ze waarden an net Sherima ze stéieren. Si huet et gutt gehandhabt an ech hunn hir Schauspillfäegkeeten an der Mëtt vum Stress mental applaudéiert.
  
  
  Nodeems si opgehaang huet, huet si sech ëmgedréit a gesot: "Nick, ech muss goen. Wann ech net, wäert hien hei nächste. Hie seet datt hien nach ëmmer net sécher ass datt hien aus der Stad sollt goen wann "meng Fra" net gutt fillt.
  
  
  "Okay, Candy," Ech hunn d'accord, a ginn hir e séiere Kuss wéi si hir Fuussjacket iwwer hir knusprech wäiss Blouse geheit huet. "Loosst him just näischt verdächtegen. Handelt normal an haalt hien sou laang wéi méiglech ewech."
  
  
  "Ech wäert et maachen, Nick,"Si versprach wéi ech hir d'Dier eraus loosse. "Fannt just Sherima." Ee méi séiere Kuss a si war fort. D'Dier hannert hir zoumaachen, hunn ech e Moment stoungen, an d'Schloss an d'Kette gekuckt, bei der Dier - staark Stahlgeräter. Ech hu gefrot wéi een an de Raum kënnt ouni d'Kette ze briechen, genuch Kaméidi ze maachen fir jiddereen um Buedem z'erwächen. Anscheinend war d'Kette net op der Plaz. Dëst konnt net geschéien, well Candy zu der Zäit vun der Entféierung a mengem Zëmmer war an et war kee Wee fir hatt op der Plaz ze sécheren. Wärend mir Léift gemaach hunn, huet een déi fräigelooss Dier benotzt fir déi fréier Kinnigin anzegoen, déi ech soll schützen. An am Prozess hunn si e Mann ëmbruecht, deem seng Carrière als Sécherheetsbeamten him ni géint eppes méi geféierlech wéi en iwwerhaapt Autogrammjäger oder engem heemleche klenge Déif gekämpft huet. Entschëllegt vu mir selwer, hunn ech d'Do Not Disturb Schëld iwwer den Dierknäppchen vum Sherima sengem Zëmmer draperéiert an zréck a mäi Zëmmer. Wéi ech d'Dier opgemaach hunn, huet den Telefon geklappt an ech sinn gelaf fir se ze beäntweren. Den Hawk huet geschwat soubal hien meng Stëmm erkannt huet:
  
  
  "D'Männer liwweren Äre Filmprojektor an aner Saachen an ongeféier enger Stonn. De Wiechter, deen se ëmbruecht hunn, war e Jonggesell an hat no senge perséinlechen Informatioune keng Famill an der Géigend. Op d'mannst ass et eng Paus; de Moien wäert keen op hien doheem waarden. Den Hotelmanager wäert dem Watergate Sécherheetschef informéieren datt hien den Hogan - dat ass de Mann säin Numm - op eng speziell Aufgab huet, an datt hie fir e puer Deeg muss ofgeholl ginn. Dat ass alles wat ech fir Iech hunn - waart eng Minutt ... "
  
  
  Ech hunn de Buzzer vun engem Uruff op engem anere vun Hawk's villen Tischtelefonen héieren, an ech konnt hien héieren mat engem um aneren Enn schwätzen, awer ech konnt net erausfannen wat hie seet. Dunn ass hien zréck op meng Linn.
  
  
  "Et war eng Verbindung," sot hien. "Eis Monitore berichten datt e Signal, anscheinend am Code, op d'Adabi Gare viru manner wéi zéng Minutten iwwerdroe gouf. De Sender war net laang genuch online fir eis et hei ze fixéieren. De Message war kuerz a widderholl dräimol. Decoding schafft elo un dësem - wann se mat eppes kommen, kommen ech direkt bei Iech zréck.
  
  
  "Mir hunn en Auto deen dem Sherima seng Limousine deckt?" Ech gefrot. Dëst war Deel vum Plang deen den Hawk an ech virdru ausgeschafft hunn. Mir wollten och net, datt iergendeen dem Candy an dem Sherima säi Bodyguard erauskuckt. Ech hu bewosst vergiess dës Méiglechkeet dem Candy ze ernimmen, well ech hir net virschloen datt hatt eppes perséinlech Suergen hätt.
  
  
  "Jo. Waart an ech wäert hir Plaz kontrolléieren."
  
  
  Ech héieren den Hawk erëm mat eppes schwätzen. Ech hunn ugeholl datt dëst de Radiosall war, aus deem lokal Operatioune geleet goufen, dunn huet hien mech erëm gedréint:
  
  
  "De Moment sinn de Chauffeur an d'Meedchen zu Georgetown, a preparéiere sech op d'Canal Road ze dréinen; ongeféier laanscht déiselwecht Streck, déi Dir den aneren Dag gemaach hutt."
  
  
  "Okay. Ech mengen hatt huet et fäerdeg bruecht him ze iwwerzeegen datt et hir Aarbecht war fir Sherima en Heem sou séier wéi méiglech ze fannen. Elo, wa si him fir de gréissten Deel vum Dag besat halen kann, wäerte mir e bëssen Zäit hunn ier d'Botschaft d'Ambassade erreecht. ".
  
  
  "Loosst eis dat hoffen," huet den Hawk ausgemaach, dunn bäigefüügt: "Ech kommen zréck soubal ech soss eppes fir Iech kréien, N3."
  
  
  Wéi hien opgehaang huet, sinn ech an d'Buedzëmmer gaang an hunn den Doudegen Araber iwwerpréift. D'Läich loung an der Badewanne gefruer, glécklecherweis an esou enger knapper Positioun, datt et méi einfach war, et an déi provisoresch Sarg ze placéieren, déi geschwënn a mengem Zëmmer sollt geliwwert ginn. Ech war frou iwwer dëst; Ech hat kee Wonsch unzefänken d'Waffen oder d'Been vun enger Doudeger ze briechen.
   Kapitel 9
  
  
  
  
  Et war Mëttes wéi ech erëm aus Hawk héieren. Zu där Zäit waren d'Läiche souwuel aus mengem Zëmmer wéi och aus dem Sherima sengem Appartement geläscht. Déi lescht Aarbecht war net sou einfach. Wéi d'Hok hir Männer ukomm sinn, hunn d'Déngschter schonn um Buedem geschafft. Den Araber an eng vun den Ausrüstungskëschten a mengem Zëmmer ze kréien war kee Problem, awer d'Déngschtmeedchen a mengem Fligel huet missen e bëssen ofgelenkt ginn, während se an den nächste Raum gaange sinn an de schreckleche Pak ewechgeholl hunn.
  
  
  
  
  
  aus dem Buedzëmmer do. Fir dëst ze maachen, hunn ech missen duerch de Gank an d'Zëmmer goen, wou d'Déngschtmeedchen geschafft huet an si mat domme Froen ënnerhalen wärend se hir Aarbecht gemaach hunn.
  
  
  Wéi d'Déngschtmeedchen mir erkläert huet datt si ze beschäftegt wier fir e puer Knäppercher op meng Hiemer ze nähen a perséinlech d'Wäsch fir mech ze handhaben - d'Botzfra an d'Valetservice këmmeren sech gär ëm sou Aufgaben, si huet ëmmer erëm insistéiert wärend ech et gemaach hunn Ech kucken wéi wann ech net verstinn wat hatt gemengt huet - hatt muss geduecht hunn ech wier e komplette Idiot. Schlussendlech, wann, Ech konnt bal hir erof schwätzen duerch hir eng zwanzeg Dollar Rechnung weisen. Ech hu gemaach wéi ech opginn, wéi ech en Houscht an der Gang héieren hunn - e Signal datt dem Hawke seng Männer fäerdeg waren - a si fir de Service Lift gaang, déi zwanzeg zréck a meng Tasche gesat. Wéi och ëmmer, hire Look vun Enttäuschung gouf deelweis geläscht vun de fënnef Dollar, déi ech hir als "Tréischter" iwwerreecht hunn, an déi gratis Ausgaben - wa se einfach waren - den Texaner huet en anere Frënd vum Watergate Personal ugezunn.
  
  
  Wéi och ëmmer, dem Hawk säin Uruff huet näischt gemaach fir d'Angscht ze vereinfachen, déi ech gefillt hunn an dësem Raum festzehalen. Ech wousst, datt iergendwou Sherima e Gefaangenen vum Schwert oder seng Männer war, an ech souz op mengem Arsch a konnt näischt doriwwer maachen, bis dem AX seng Geheimagenten an hir Informateuren eng Virsprong hunn. An dem Hoke seng Äntwert op meng direkt Fro iwwer dëse potenzielle Lead huet net gehollef:
  
  
  "Näischt. Keen schéngt eppes ze wëssen. An dat ass net de schlëmmste, N3."
  
  
  "Waat elo?"
  
  
  "De Staatsdepartement huet eng Ufro vun der Adabiya Ambassade iwwer d'Sherima Sécherheet kritt. Den Ambassadeur huet op eng direkt Ufro vum Shah Hasan gehandelt. Een zu Adabi - wien och dëst Radiosignal krut - huet dem Shah vermëttelt datt dem Sherima säi Liewen hei a Gefor wier. Mir wësse nach ëmmer net wien d'Signal de Moien iwwerginn huet oder ween et am Sidi Hassan krut. Awer dëst ass de Message deen Decoding analyséiert baséiert op dem Signal Minutte virum Uruff vun der Adabiya Ambassade: "D'Schwäert ass prett ze schloen."
  
  
  "Gesäit aus wéi wann hatt nach lieweg ass," hunn ech ënnerbrach. "Denkt Dir net datt et eppes gesot hätt wéi 'D'Schwäert huet geschloen' wann hatt dout wier?"
  
  
  Den Hawke schéngt och zu der selwechter Conclusioun ze kommen, well hie mat mir averstanen ass, obwuel ech mengen, datt mir eis allebéid zouginn hunn, datt mir op dat Bescht gehofft hunn, an dat Schlëmmst fäerten. "Awer," huet hien däischter weider, "Ech mengen net, datt mir ze vill Zäit hunn. De Staat huet mir gesot datt dem Adabiya seng Ambassade scho Ufroen un Watergate geschéckt huet iwwer d'Sherima senger Plaz. Si goufe gesot datt si fir den Dag fortgaang ass, well Dir d'Meedchen gefrot hutt Arrangementer mam Manager ze maachen. Schlussendlech huet d'Ambassade direkt mam Manager geschwat, an hien huet sech gehalen, dem éischte Sekretär gesot datt hie verstanen huet datt Sherima op Maryland gaang ass fir en Haus ze sichen. Dëst huet si fir de Moment zefridden, awer elo wiisst den Drock op hinnen.
  
  
  "Esou?"
  
  
  "Et schéngt, datt een an der Ambassade op eemol gemierkt huet datt den Abdul Bedawi de ganzen Dag net opgedaucht war, wéi hien anscheinend gemaach huet."
  
  
  "Et schéngt mir och komesch", hunn ech zouginn. "Ech froe mech ob hien net geruff huet. Dat huet hie fréier ënnerstrach. Wou ass d'Limousine elo?
  
  
  Den Hawk huet d'Linn verlooss fir de Radiosall ze kontrolléieren, huet mir dunn e Bericht ginn: "Äre Frënd sëtzt elo an engem Immobiliebüro zu Potomac. Dëst ass déi zweet Fro, op där si gewunnt huet. De Chauffer waart am Auto.
  
  
  "Eppes ass falsch," sot ech. "Normalerweis hätt hien d'Geleeënheet genotzt fir en Telefon ze maachen fir dëst ze berichten. Wann nëmmen…"
  
  
  "Wat wann, N3?"
  
  
  - Ausser hie wousst scho wat hie géif erausfannen wann hien d'Ambassade kontaktéiert huet, Här. Kënnt Dir vun elo un eisen Auto nieft hinnen halen? Ech hunn dee ganze Setup net méi gär." Mäi Geescht war viru menge Wierder gaang wéi alles op der Plaz gefall ass. "Ech hunn d'Gefill datt mir genau maachen wat se wëllen datt mir maachen."
  
  
  "Mir bleiwe scho sou no wéi méiglech un hinnen ouni eis Hänn komplett ewechzehuelen. Awer waart emol, Nick - Communications erzielt mir datt ee Moien eis Undercover Leit am Auto geduecht hunn datt se definitiv ëmbruecht goufen. Si goufen aus dem Sherima senger Limousine ofgeschnidden vun engem Patrouillenauto, deen de Begriefnesprozessioun begleet huet. Wéi si endlech weider fuere konnten, huet d'Limousine anscheinend verlangsamt well se nëmmen e puer Block ewech war. Et schéngt, datt de Bedawi op si gewaart huet fir opzehalen.
  
  
  Den Hawk huet ugefaang soss eppes ze soen, dunn huet mech gefrot fir ze waarden wann ech en aneren Telefon a sengem Büro héieren héieren. Wéi ech dëse Rank erkannt hunn, war ech mat Chills iwwerwonnen - en Duebelring. Ech wousst datt et vum roude Telefon kënnt, deen no beim Hawke säi rietsen Ielebou läit, an datt et direkt mam Oval Office am Wäissen Haus verbonne war. Ech war mat Hawk enges Daags wann et geschellt, a seng automatesch Äntwert - "Jo, Här President" - sot mir, datt ech der Hotline genannt haten. Hien huet d'Iddi ni confirméiert
  
  
  
  
  
  
  Ech konnt soen datt hie sech selwer genervt huet fir den Telefon op dës Manéier mat iergendeen ze héieren.
  
  
  Ech hunn gewaart op dat wat nëmme fënnef Minutte muss gewiescht sinn fir hien zréck op d'Linn ze kommen, awer et huet sech wéi Stonnen gefillt. Ech hunn net héieren wat hie gesot huet; de roude Telefon hat e speziell entworfene Mondstéck, dee Wierder op de Sender beschränkt huet. Ech war sécher datt et och e super Scrambler op der Linn war.
  
  
  "N3?" Hawk huet mech endlech zréck op den Telefon.
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "Hutt Dir de Rank erkannt?" Hien huet ni eppes verpasst, obwuel ech a sengem Büro war den Dag wou hien dem President säin Uruff geäntwert huet, hunn ech probéiert ze maachen, wéi wann ech hien net de roude Telefon héieren hunn. Hien huet sech awer kloer un de Virfall erënnert.
  
  
  "Jo, Här," hunn ech zouginn.
  
  
  "De Staatssekretär ass mam President. Hie war just direkt vum Ambassadeur Adabian kontaktéiert ginn, ënner de speziellen Uerder vum Shah Hassan. D'US Regierung gouf opgefuerdert all Moyenen ze benotzen fir direkt déi fréier Kinnigin Sherima ze lokaliséieren an hir an direkte Kontakt mat Senger Royal Highness ze bréngen. De Sekretär hat keng aner Wiel wéi ze soen, mir probéieren dat direkt ze maachen."
  
  
  "Wéi séier" direkt "?" Ech gefrot.
  
  
  "De Sekretär huet eis eng Zäit kaaft, N3, awer huet eis gläichzäiteg gestouss. Hien huet dem Ambassadeur Adabiya gesot fir de Shah Hasan z'informéieren datt de Sherima deen Owend zu sengem Heem fir Iessen zréckkënnt, net zu Alexandria, mee am Stadhaus dat hien zu Georgetown gehal huet. Hien huet dem Ambassadeur gesot de Shah ze versécheren datt de Sherima him direkt vun do iwwer de Radionetz vum Staatsdepartement kontaktéiere géif. Hien huet eng international Senderverbindung vu sengem Stadhaus a vu sengem Heem zu Alexandria. Den Ambassadeur huet dem Sekretär informéiert, datt ech mat him geschwat hunn, datt de Shah vu sengem Radio wäert waarden, trotz der sechs Stonne Zäitdifferenz.
  
  
  "Wéi vill Zäit hu mir?"
  
  
  "De Sekretär sot, datt d'Sherima fir Mëttegiessen ëm 8 Auer ukomm wier. Et gëtt zwou Auer moies zu Sidi Hassan. An Dir kënnt wetten de Shah wäert waarden. Dat heescht, mir hu ronn siwen an eng hallef Stonn Sherima zréck op Watergate ze kréien, Nick.
  
  
  Ech gefrot Hawk wann hien d'Agenten am Auto deckt Candy an Abdul Kontakt géif a froen hinnen fir den Numm vun der Immobilien Büro zu Potomac wou der Limousine geparkt war. Hien huet gesot datt hien deen Numm fir mech fir e Moment erkennt, huet dunn gefrot firwat ech deen Numm brauch.
  
  
  "Ech bréngen se hei zréck," sot ech him. "Ech ruffen d'Candy un a soen hir datt d'Ambassade de Verdacht datt eppes mam Sherima geschitt ass, also huet et kee Sënn fir hatt ze maachen wéi wann se mam Abdul wier. Ech soen hir net ze weisen datt ech ugeruff hunn, awer just him soen datt et Zäit ass fir zréck ze goen; si kéint soen, datt si och Suergen iwwer Sherima ass eleng oder eppes wéi dat. Ech wëll gesinn wat geschitt wann se zréck kommen. Et ass eppes falsch mat all dëser, mee ech kann et net Figur eraus. Oder vläicht sinn ech just midd an dësem Hotelzëmmer ze sëtzen an ech mengen ech kann esou eng Aktioun provozéieren. Sidd Dir gutt, Här?
  
  
  "Dir sidd zoustänneg, N3," sot Hawk. "Gëtt et nach eppes wat Dir elo vu mir braucht?"
  
  
  "Nee, Här. Sot just dat Cover Gefier fir no bei hinnen ze bleiwen, an ech wëll iwwer hir Plaz informéiert ginn wann se zréck an de District."
  
  
  "Ech froen de Radio Raum fir Iech direkt all zéng Minutten ze kontaktéieren, N3," sot Hawk. "Ech muss an d'Wäiss Haus goen. De President wëll, datt ech do sinn, wann hien an de Staatssekretär entscheeden, wat ze maachen, wann d'Sherima keng Zäit huet fir mam Hassan ze schwätzen.
  
  
  Ech wollt him soen, datt ech alles maache géif, fir esou eng Méiglechkeet ze verhënneren, datt entsteet, mee ech wousst schonn, datt hien dat wousst.
  
  
  Kuerz nodeems den Hawk opgehaang huet, huet den AX Radio Bedreiwer geruff fir den Numm vun der Immobilienagentur ze ginn, wou Candy hiren Deel vun der Charade geleet huet. Ech krut d'Zuel vun Informatiounen an genannt, iwwerrascht d'Fra, déi geäntwert froen iwwer Madame Knight. Wéi Candy op d'Linn komm ass a fonnt huet datt ech hatt ruffen, huet si nach méi iwwerrascht.
  
  
  "Nick, wéi wosst Dir wou Dir mech fanne kënnt?"
  
  
  "Et gëtt keng Zäit ze erklären, Schéinheet. Ech soen Iech spéider alles. Et gouf eng nei Entwécklung an ech wëll datt Dir sou séier wéi méiglech heihinner kommt."
  
  
  "Wat ass geschitt? Ass et Sherima? Hutt Dir hatt fonnt? Si ...
  
  
  Ech hunn hien ënnerbrach andeems ech gesot hunn: "Nee, et ass net Sherima, a mir hunn hatt net fonnt. Awer mir hu Rumeuren héieren datt de Shah Hasan probéiert hatt ze kontaktéieren. Iergendwéi, gleewen mir, hie gouf informéiert datt si fortgaang ass. Elo sot Abdul net datt Dir eppes wësst. Sot just datt Dir decidéiert hutt zréckzekommen; Dir sidd iwwerhaapt besuergt iwwer d'Sherima, an datt d'Agenten, déi Dir besicht hutt, scho genuch Haiser schéngen fir d'Sherima ze kucken ouni weider ze goen.
  
  
  "Vläicht wäert hien séier bei mech zréckkommen, Nick? Wann ech dat maachen, kéint hie mengen datt eppes falsch ass.
  
  
  Hir Begrënnung huet Sënn gemaach, also hunn ech hatt ugeroden him net direkt an d'Stad ze forcéieren, mee ze fueren.
  
  
  
  
  
  Follegt eisen ursprénglechen Plang - stoppt bei e puer Geschäfter, anscheinend fir e puer Erreeche zu Sherim ze maachen. "Awer huelt Är Zäit," hunn ech gewarnt, "a looss den Abdul net an d'Ambassade kommen, wann Dir kënnt. Huelt hien op säi Zëmmer wann Dir zréck op Watergate kënnt.
  
  
  "Wou bass du elo, Nick?"
  
  
  "Jo, Candy. Ech waarden op Äre Retour.
  
  
  D'Candy huet gestoppt an huet dunn lues a lues gefrot: "Nick, mengt Dir, datt den Abdul an dem Sherima sengem Verschwannen involvéiert wier? Ass dat firwat Dir wëllt datt hien zréck kënnt?
  
  
  "De Moment weess ech net wat ech soll denken. Mee ech hätt en léiwer do wou ech en Aen ophalen kann. Probéiert just an e puer Stonnen hei zréck ze kommen, wann Dir et fäerdeg bréngt, sidd net ze offensichtlech doriwwer.
  
  
  "Okay, Nick. Bis geschwënn."
  
  
  Fënnef Minutte nodeems ech den Telefon erofgeluecht hunn an op d'Bett geklappt hunn, huet den AX Radio Bedreiwer geruff a gesot datt Candy den Immobiliebüro zu Potomac verlooss huet an datt d'Limousine zréck op Washington geet.
  
  
  "Halt mech informéiert iwwer all Beweegung", hunn ech gesot ier ech opgehaangen hunn.
  
  
  Zéng Minutte méi spéit huet den Telefon erëm geklappt. Ech gouf informéiert datt de Cover Gefier südlech op Autobunn 190 - River Road reest - ongeféier fënnefhonnert Meter hannert dem Sherima senger Limousine an op d'Kräizung mat der Cabin John Parkway. Dëst bedeit datt den Abdul e méi direkten Wee an den Distrikt hëlt wéi hien a Candy benotzt haten fir op Maryland Päerdsland ze kommen. Hien huet d'Kaarten kloer e bësse méi gelies zënter eiser fréierer Expeditioun do.
  
  
  "Instruéiert d'Ofdeckungsauto fir se zu all Moment a Siicht ze halen", sot ech dem Radiosoperateur. "Ech ass egal ob se direkt an den hënneschte Bumper goen, ech wëll dësen Auto net verléieren."
  
  
  "Jo, Här," huet hien geäntwert, a ier hien iwwerhaapt opgehaang huet, hunn ech héieren datt hien ugefaang meng Bestellungen duerch de mächtege AXE Sender ze vermëttelen.
  
  
  D'Vitesse mat där säin nächste Bericht koum huet mech iwwerrascht. A säi Bericht war guer net encouragéiert.
  
  
  "Thema d'Gefier gestoppt op enger Tankstelle bei der Kräizung vun River Road a Seven Locks Road." Ech hunn op d'Kaart gefüttert, an hien huet weider gefouert: "Den Auto C mellt datt de Chauffer op enger Tankstell gestoppt ass, an de Begleeder fëllt d'Limousine op. Den Auto "C" ass gestoppt, aus der Siicht vun der Gare, an een Agent geet zu Fouss no vir fir d'Iwwerwaachung ze halen ... Kann ech op der Linn bleiwen fir säi Bericht ze kréien, Här?
  
  
  "Affirmativ", sot ech him a waart ongeféier zéng Minutte ier ech de Radio am Hannergrond mat engem Bericht héieren hunn. De Radio Bedreiwer ass zréck op den Telefon mat Wierder déi eng vu menge schlëmmsten Ängscht bestätegt hunn: Candy konnt den Abdul net ophalen fir op den Telefon duerchzekommen:
  
  
  "Den Agent am Car C mellt datt de Limousinechauffer aacht Minutte op der Tankstell war ier hien an säin Auto zréckkoum. Zu dëser Zäit huet den Agent de Chauffeur op engem Pay-Telefon op der Gare observéiert nodeems hien e Changement vum Begleeder kritt huet. Op d'mannst zwee Uruff goufe vum Chauffer gemaach an een vun engem weibleche Passagéier, awer den Agent war net no genuch fir d'Zuelen ze gesinn. D'Limousine an d'Passagéier fueren elo südlech um Cabin John Boulevard ... Just eng Minutt, Här. Ech hunn eng aner Iwwerdroung héieren, awer konnt de Message net erausstellen. Den AX Bedreiwer sot mir séier wat lass war:
  
  
  "De Gefier vum Sujet ass an de George Washington Memorial Parkway erakomm an ass nach ëmmer südlech ënnerwee. D'Maschinn C wäert sech a fënnef Minutten erëm mellen, ausser Dir wëllt datt ech a Kontakt bleiwen, Här.
  
  
  "Nee. Mellt Iech just un d'Maschinn C fir dëse Berichtplang z'erhalen.
  
  
  Wéi ech ofgeschalt hunn, hunn ech mech gefrot wien den Abdul kontaktéiert hat. Et war logesch datt ee vu sengen Uruff un d'Ambassade gemaach huet, wat bedeit datt hien elo wousst wat mam Sherima geschitt ass - wann hien net scho wousst. Awer wien huet hien nach geruff?
  
  
  Déi nächst dräi Messagen, mat fënnef Minutten Intervalle, ware vun eisem C Auto, dee mir nëmmen gesot huet datt dem Sherima seng Limousine weider an d'Géigend um George Washington Boulevard zréckgeet. Wéi ech de Radio Bedreiwer gefrot hunn d'Geschwindegkeet vum Auto z'iwwerpréiwen, huet hien eng Ufro un den Auto C geschéckt an huet mech geschwënn informéiert datt den Abdul déiselwecht 45-50 mph erhalen huet, déi hie beim Fuere bis an aus Potomac behalen huet. Ech gefrot fir Bestätegung vun dëser Vitesse a war zouversiichtlech, datt d'Original Informatiounen richteg war.
  
  
  Dëst huet nach méi Mësstrauen iwwer d'Richtung opgeworf an där et gebaut gouf. Wann den Abdul vun der Ambassade informéiert gewiescht wier, datt de Sherima a Gefor wier, hätt hien esou séier wéi méiglech an d'Stad zeréckgoen. Ech wollt wierklech datt den Hawk op säi Büro zréckkënnt, fir datt hien seng Kontakter an der Ambassade kontrolléiere konnt a festzestellen, ob de Bodyguard do geruff huet. Well den Hawke mech awer net kontaktéiert huet, hunn ech ugeholl datt hien nach ëmmer am Wäissen Haus wier. Den AX Radio Bedreiwer huet dës Tatsaach mir während sengem nächste Bericht bestätegt.
  
  
  "Dir wëllt datt d'Kommunikatioun en Noutruff op sengem Pager mécht?" - huet de Funkamateur gefrot.
  
  
  "Nee, dat wäert net néideg sinn," hunn ech him gesot, gesinn dem Hawk säi klenge Rouer op eemol ufänkt ze bummelen.
  
  
  
  
  
  Wéi och ëmmer, elo wier et nëtzlech ze wëssen ob ee vun eisen ënnerierdesche Kontakter zum Sherima säi Verschwannen kéint féieren. Als Verantwortungsagent fir d'Operatioun hat ech d'Recht op d'Exekutivbüro vum Hawk ze kontaktéieren an de Status vun all Feldberichter ze froen, awer ech hunn decidéiert datt ech waarden bis den Old Man zréck an de Sëtz zréckkoum. Op jidde Fall war ech sécher, datt hien Uerder ginn huet, datt ech iwwer all wichteg Kommunikatiounen, déi am Fall relevant sinn, informéiert ginn.
  
  
  No dem Sherima säin Auto op menger Kaart wärend d'Rapporte mir iwwerdroe goufen, hunn ech hir Entrée op Canal Road verfollegt a gemierkt datt si zréck an der Géigend war. Well ech ugeholl hunn datt den Abdul wousst datt eppes mam Sherima falsch war, hunn ech erwaart datt hien a Candy geschwënn an den Hotel zréckkommen. Si wier net fäeg him eppes ze maachen oflenken, wann hie gefillt datt "Hir Highness" a Gefor wier.
  
  
  Just zwou Minutten no sengem leschte Rapport war den AX Radio Bedreiwer erëm um Telefon mat mir. "Här, eppes ass geschitt, wat ech mengen, Dir sollt wëssen. Den Auto C huet fréi ugefaang ze vermëttelen fir ze berichten datt d'Limousine déi hie gefollegt huet däitlech verlangsamt. Dunn huet d'Maschinn C op eemol de Kontakt verluer an ech konnt se net erëm ophuelen.
  
  
  "Probeieren weider," hunn ech bestallt. "Ech bleiwen a Kontakt."
  
  
  Ëmmer erëm hunn ech héieren wéi hien d'Telefonsnummere vum Auto C klappt. Hien huet mech net missen uruffen fir ze soen datt hien keng Äntwert kritt. Dunn, op eemol, um Telefon, hunn ech e Message héieren an de Radiosall kommen, an ech hunn ugefaang ze hoffen, datt den Auto C an der Sendungsstoppzone gewiescht wier. Si goufen séier besiegt wéi de Radiooperateur op d'Linn zréckkoum:
  
  
  "Här, ech fäerten, datt Dir an Ierger sidd. D'Iwwerwaachung huet just e Flare vun der Grofschaft Police gefaang, déi Patrullkreuzer bestallt huet fir en Accident op der Canal Road an der Géigend z'ënnersichen, wou eisen Auto fir d'lescht am C. Beräich ukomm ass. Hutt Dir Bestellungen? »
  
  
  "Jo. Schrëtt vun der Linn a frot den Observateur mech direkt ze ruffen. Ech wëll all Wuert wëssen, wat d'Grofschaftspolizei iwwer dësen Uruff ze soen huet.
  
  
  Nonzeg Sekonne méi spéit huet mäin Telefon erëm geklappt - d'Watergate Switchboard muss geduecht hunn datt ech Spillwette ausserhalb vu mengem Zëmmer mat sou vill Uriff bestallt hunn. En Observateur an der AX Iwwerwaachungssektioun huet ugefaang ze berichten wat se geléiert haten andeems se d'Stëmm vun der Grofschaft Police oflauschteren. D'Nouvelle war net gutt. E Grofschaft Cruiser schéngt no der Plaz op der Canal Road ze sinn a séier op der Szen ukomm. Den éischte Bericht un de Sëtz war datt en Auto gefall ass a gebrannt ass an Ambulanze gebraucht goufen.
  
  
  "Waart emol, Här," sot mäin neie Gespréichspartner, an ech hunn erëm Crosstalk um Radio am Hannergrond héieren. Hien ass geschwënn zréck op d'Linn mat engem Update. "Gesäit schlecht aus, Här," sot hien. "Den DP-Cruiser huet just gefuerdert datt den Homicide den Telefon äntwert an all verfügbare Ersatzween schécken. Den Trooper, deen ugeruff huet, sot, datt en zweete Cruiser ukomm wier a si hu probéiert d'Feier auszeschléissen, awer si brauche och e Pompjeescamion. Zousätzlech huet hien gesot datt et Beweiser fir automatesch Waffenfeier wier.
  
  
  "Et gëtt keng Indikatioun datt et en zweet Gefier op der Plaz ass - eng Limousine?" Ech gefrot.
  
  
  "Näischt nach. Waart, hei ass en aneren ... Cruiser mellt dräi Doudeger, Här. Mir haten dräi Männer an deem C Auto; et gesäit aus wéi wann se en kaaft hunn."
  
  
  Ech hunn him instruéiert e Message un eise Radiosall ze vermëttelen fir déi nootste verfügbar AXE-Eenheet op d'Szen ze schécken. "Ech wëll e komplette Resumé vun deem wat geschitt ass sou séier wéi méiglech. Et muss een et gesinn hunn, soss hätt d'Bezierkspolice et net esou séier gemierkt. Wéi hien op d'Linn zréckkoum nodeems ech meng Bestellungen weiderginn hunn, hat ech nach eng Saach fir hien: "Huelt en aneren Telefon a gitt eraus, ob den Alen zréck ass ... Neen, besser nach, schalt den Noutsignal op sengem Telefon un. Toun Signal. Ech wëll datt hien mech sou séier wéi méiglech hei kontaktéiert. Ech ginn elo um Telefon fir datt hien mech ruffe kann.
  
  
  Soubal ech opgehaangen hunn, huet mäin Telefon erëm geklappt. Den Telefon opgeholl, hunn ech gefrot: "Hutt Dir héieren, Här?"
  
  
  D'Stëmm déi geäntwert huet war net Hawk.
  
  
  "Nick? Et sinn ech, Candy."
  
  
  Erstaunlech hunn ech bal geruff: "Wou bass du?" bei hir.
  
  
  "An enger klenger Boutique op der Wisconsin Avenue zu Georgetown," sot si. "Firwat? Wat ass geschitt?"
  
  
  "Wou ass den Abdul?" - Ech gefrot, meng Zäit ze erklären.
  
  
  "Sëtzt virum Auto. Firwat, Nick? Wat ass geschitt?"
  
  
  "Sidd Dir sécher datt hien do ass?"
  
  
  "Natierlech, ech si sécher. Ech kucken him elo aus der Fënster. Nick, sot mir w.e.g. wat falsch ass. Ech hu gemaach wéi Dir gesot hutt a gefrot him hei ze stoppen, viraussiichtlech fir datt ech de Pullover konnt ophuelen, déi d'Serima gëschter Owend an der Fënster gesinn huet an erwähnt datt si wollt. War dat falsch? Dir sot, Dir géift säi Retour an den Hotel verzögeren bis ech kéint.
  
  
  Ech war sécher datt den Hawk muss probéieren mech bis deemools ze kontaktéieren, awer ech muss eppes vu Candy wëssen. "Schéiss, frot mech elo net wéi ech weess, awer du an den Abdul hu sech opgestallt
  
  
  
  
  
  Tankstell an hien huet e puer Telefonsgespréicher gemaach. Wësst Dir wien? »
  
  
  Si huet ugefaang ze froen wéi ech vun der Stroossestopp wousst, awer ech hunn hatt ënnerbrach a sot schaarf: "Net elo, Candy. Sot mir just, wësst Dir wien hien ugeruff huet? »
  
  
  "Nee, Nick. Ech sinn net an d'Gare gaangen. Ech hu probéiert him ze halen fir do ze stoppen, awer hien huet insistéiert datt mir Gas brauche, an ...
  
  
  "Dir wësst, ech hätt gär alles doriwwer héieren, awer elo muss ech ophalen. Maacht mir just eng Faveur an haalt den Abdul sou laang wéi Dir kënnt beschäftegt. Verspriechen? »
  
  
  "Okay," sot si, beleidegt, well ech ofgepëtzt hunn, wat ausgesäit wéi e gudden Effort vun hirer Säit. "Sot mir just eng Saach," huet si weider, "gëtt et eppes iwwer Sherim?"
  
  
  "Nee. Ma maach der keng Suergen. Elo muss ech ophalen." Ech héieren hatt eppes soen wéi ech op de Knäppchen gedréckt hunn, deen eis ofgeschalt huet, awer ech war egal wat et am Moment war. An den Telefon huet direkt erëm geklappt. Dës Kéier hunn ech gewaart bis ech sécher war datt d'Stëmm, déi op meng Begréissung geäntwert huet, dem Hawk seng war ier ech gefrot hunn: "Hutt Dir héieren wat geschitt ass, Här?"
  
  
  "Jo. Ech war just an de Büro gaang wéi mäi Pager geklaut huet. Ech hu probéiert dech ze ruffen, awer Är Linn war beschäftegt." Dat lescht war bal eng Reprimande.
  
  
  "Ech fille wéi wann ech mäi ganzt Liewen mat dësem Telefon verbruecht hunn," sot ech grujeleg, "während aner Leit ëmbruecht goufen." Ech hunn dunn ugefaang ze erklären wat ech wousst iwwer dem Candy seng Rees op Potomac an d'Evenementer déi duerno gefollegt hunn nodeems ech hatt do kontaktéiert hunn an arrangéiert fir hatt an den Abdul zréck an d'Stad ze kommen. "Ech si sécher, datt seng Uriff eppes ze dinn haten, wat méi spéit op der Canal Road geschitt ass," sot ech, fir mäi Bericht ofzeschléissen.
  
  
  "Dir hutt wahrscheinlech Recht,"Hawk ausgemaach. "Loosst mech Iech soen wat ech an deene puer Minutten geléiert hunn datt ech zréckkoum ..."
  
  
  Als éischt war et kloer datt dräi vun eise Männer dout waren. Hawk kontaktéiert säi Kontakt bei der Grofschaft Police, an no puer séier Radio Ufroen an Äntwerte vun Offizéier op der Zeen, et gouf geléiert, datt den Auto eis war an datt d'Kierper entweder an et waren oder no genuch Passagéier. . "An et ass net Crash,"Hawk weider. "Den urspréngleche Bericht war falsch. Et ass explodéiert - oder besser gesot, eng Granat gouf drënner geworf an et ass explodéiert, an huet se an en Dëppe geworf. Dunn, laut dem Mann, deen den Tëschefall ursprénglech gemellt huet - hien ass e Seel Camion Bedreiwer deen e Radio a sengem Camion huet, dofir krut d'Police sou séier d'Wuert - e VW Camper nieft dem brennen Auto C. aus dem Camping eraus a mat Maschinnegewierer op de Wrack geschoss "
  
  
  "Huet den Seel Camion Bedreiwer eng Lizenznummer fir de Camper kritt?"
  
  
  Den Zeie war ze iwwerrascht vum plötzlechen Ausbroch vu Gewalt, fir dem VW seng Nummerplack ze bemierken, huet den Hawke gesot, konnt awer eng zimlech gutt Beschreiwung vum Embushgefier ginn. Wann hien an enger Garage geschafft huet, war hie vertraut mat de meeschte Marken vun Autoen a Camionen, an d'Informatioun, déi hie geliwwert huet, gouf schonn an engem allgemenge Bulletin an a ronderëm d'Grofschaft gesat. Stroossespären goufen op all Brécke a gréisser Duerchgäng aus Washington opgeriicht, während d'Staatspolizei an der Nopeschlänner Maryland a Virginia eng konstant Iwwerwaachung op all gréisser Duerchgäng gehalen huet a Cruiser op manner gebrauchte Stroossen geschéckt huet.
  
  
  Ech hu keng Zäit Hawk iwwer Candy d'Uruff aus Georgetown ze soen, a wann ech gemaach, seng Conclusioun war déi selwecht wéi meng. "Hien hält sech un eng Routine," huet den Hawk zougestëmmt, "sou datt et net schéngt datt hien eppes mat der Organisatioun vun der Attack op eis C Maschinn ze dinn huet viraus a gekuckt wéi hien op där Tankstell rifft. Souwäit hie weess, ass den Auto C einfach aus der Siicht gestoppt a waart op hien zréck op d'Autobunn.
  
  
  Eppes wat den Hawk gesot huet, huet a mengem Kapp geklappt, awer ech hat keng Zäit drop ze konzentréieren well hien mir e puer Instruktioune ginn huet. "Bleift an Ärem Zëmmer, Nick, wärend ech d'Juegd no dësem Volkswagen koordinéieren." Ech wëll Iech kënnen kontaktéiere wann et entdeckt gëtt, dann hunn ech eng Aarbecht fir Iech." De Wee wéi hie sot et huet mech keen Zweiwel gelooss iwwer wéi dës Aarbecht wier wann d'Mäerder identifizéiert goufen. "An ech wëll datt Dir waart bis d'Miss Knight an dee Bodyguard Abdul Bedawi zréck an den Hotel kommen. Wann hien un säi Muster hält, géif hien op d'Sherima's Appartement goen fir ze kucken wéi et et geet.
  
  
  "Ech wäert hei sinn, Här," hunn ech him verséchert wéi eist Gespréich eriwwer ass.
  
  
  Wéi den Hawk d'Kommunikatiounskontroll iwwerholl huet, hunn ech erwaart datt mäi Telefon fir eng Zäit stationär wier, awer ech war falsch. Et huet bal direkt erëm geklappt, a wéi ech geäntwert hunn, huet d'Uruffer sech als Clerk an enger Boutique zu Georgetown virgestallt - en Numm dee wéi eppes schlau kléngt.
  
  
  "Här Carter, ech hu probéiert Iech ze ruffen, awer Är Linn war beschäftegt," sot si, "Eng Fra huet mir zwanzeg Dollar ginn fir Iech ze ruffen an Iech e Message ze ginn. t hunn Zäit mech ze ruffen.
  
  
  "Wat ass geschitt
  
  
  
  
  
  
  elektronesch Noriicht? "Ech hunn gefrot, wousst wien dës Dame muss sinn.
  
  
  "Si huet mir just gesot fir Iech ze soen datt Candy gesot huet Iech ze ruffen an Iech ze soen datt een - ech erënnere mech just net un den Numm, hatt war sou presséiert datt ech net gepackt hunn - egal wéi een ass fortgaang a si ass gaang fir ze probéieren him ze verfollegen, a si wäert Iech spéider uruffen. Heescht dat eppes fir Iech, Här Carter?
  
  
  "Natierlech," sot ech hir. "Dat heescht vill. Hutt Dir zoufälleg gesinn wou si higaang ass?"
  
  
  "Nee, ech wousst net. Alles ass sou séier geschitt, datt ech net emol geduecht hunn ze kucken. Si huet just e Bläistëft vum Comptoir hei am Register gegraff, den Numm an d'Telefonsnummer opgeschriwwen, mir eng 20 Dollar Rechnung ginn an ass fortgaang.
  
  
  "Merci villmols," sot ech, froen nach eng Kéier hiren Numm an d'Adress an hunn et opgeschriwwen. "An engem Dag oder esou, kritt Dir eng aner zwanzeg Dollar an der Mail."
  
  
  Si huet insistéiert datt dëst net néideg war an huet mech dunn gefrot fir d'Linn ze halen. Ech héieren hatt mat engem schwätzen, ier si sech op den Telefon gedréint huet a mir gesot huet: "Här Carter, ee vun de Meedercher, déi hei mat mir schafft, huet d'Dame gekuckt wéi si de Buttek verlooss huet. Si seet, datt si gesinn huet, datt si an en Taxi klammen an et ass séier fortgaang.
  
  
  Ech hunn hir nach eng Kéier Merci gesot, dunn opgehaang an den Hawk genannt fir hatt iwwer déi lescht Ännerungen ze aktualiséieren. Hien huet decidéiert d'Grofschaft Police ze froen all Gefierer ze radioen fir dem Sherima seng Limousine ze verfolgen. Ech hunn ugeroden datt wann den Auto gespot gëtt, net stoppt, awer probéiert en ënner Iwwerwaachung ze halen bis en hält. Hien huet den Uerder ginn an huet dunn gesot: "Wat haalt Dir dovunner, N3?"
  
  
  "Ech mengen, den Abdul muss Candy gesinn aus där Boutique uruffen an huet gemierkt datt seng Pläng missten änneren. Hie muss wëssen datt hatt engem hëlleft dem Sherima säi Verschwannen ze verdecken, an hie mengt wahrscheinlech datt et mech ass. Dat ass, wann hien eppes mat hirer Entféierung ze dinn hätt.
  
  
  A säin Opstieg op dës Manéier mécht et kloer. Ech roden, datt hie wahrscheinlech dohinner geet, wou se d'Sherima halen. Wann hatt nach lieweg ass. Ech hoffen, datt d'Bezierkspolizei him séier fënnt. All Infos zum VW Camper? »
  
  
  "Näischt nach," sot Hawk traureg. "Ech ruffen dech zréck wann ech eppes héieren. Op alle Fall musst Dir do waarden fir de Fall d'Miss Knight rifft.
  
  
  "Ech weess," sot ech däischter, gefillt demissionéiert fir ëmmer a mengem Zëmmer ze waarden. "Ech hoffen just datt hatt net probéiert Detektiv ze spillen an him ze no ze kommen. Ech mengen et ass sécher unzehuelen, datt si nach iergendwou op sengem Spuer ass. Wann hatt et verluer hätt, hätt si mech selwer kontaktéiert."
  
  
  Och wann ech viru kuerzem ugefaang hunn nervös ze fillen, datt mäi Telefon dauernd schellt, hunn ech elo gehofft datt et erëm géif schellen nodeems den Hawk opgehaang huet. Dat ass net geschitt, an ech souz an hunn d'Sekonne gesinn an anscheinend endlos Minutte verwandelt, wousst, datt wann se an d'Stonnen ugefaange ginn, geschwënn d'Zäit géif kommen, datt ech d'Sherima an d'Staatssekretärin fir hiert Radiosgespréich muss invitéieren. Shah. Hassan. A wëssend och datt wa mir dësen Datum net treffen, d'ganz Welt kéint ufänken an Explosiounen auserneen ze falen, déi aus dem Mëttleren Oste bis an de baussenzege Raum ausbreeden.
  
  
  Wéi d'Candy just no véier ugeruff huet, hat ech e kuerze Schlof vum üppige Teppech vum Watergate gemaach. Wärend dëser Zäit huet den Hawk zweemol mat depriméierende Berichter geruff datt weder de Killer Camper nach dem Sherima seng Limousine a Chauffeur fonnt goufen. Ech konnt verstoen datt eng Limousine schwiereg wier tëscht den Dausende vun ëffentlechen a privaten Bierger zu Washington ze fannen, mä de Camper hätt méi einfach gewiescht wann en net iergendwou verstoppt wier ier de Bulletin d'Police-Netz getraff huet.
  
  
  Dem Candy seng Wierder si wéi Waasser aus engem futtis Staudamm erausgaang; Si huet net emol op mech gewaart fir hir Froen ze beäntweren:
  
  
  "Nick, dëst ass Candy. Hutt Dir mäi Message kritt? Den Abdul ass fortgaang, ech hunn en Taxi gegraff an him gefollegt. Mir waren iwwerall. Et huet mech fofzéng Dollar kascht, well den Taxichauffer sot, hie soll et net maachen. Jiddefalls, den Abdul huet ongeféier e Block vun der Adabian Ambassade geparkt a souz just eng Zäitchen do, du koum e Mann, deen ech net erkannt hunn, eraus an ass an säin Auto geklomm a si sinn fortgefuer. Ech sinn hinnen gefollegt a si sinn eng Zäitchen a Krees gefuer an dunn ...
  
  
  "Séissegkeeten!" Ech konnt endlech duerch de Stroum vun Erklärungen duerchbriechen, wéi si opgehalen huet fir hiren Otem opzehalen. "Wou bass du elo?"
  
  
  "Am St. John's College," huet si zoufälleg geäntwert, an dunn, wéi ech den Numm onheemlech widderholl hunn, huet si weider: "Ech sinn heihinner komm fir den Telefon ze benotzen. Si waren ganz léif an erlaabt mech e benotzen ouni bezuelen nodeems ech gesot et dréngend. D'Madame sot ...
  
  
  Wéi ech erëm "Candy" geruff hunn a gefuerdert hunn, datt si mir soe wou Abdul war, ass si erëm beleidegt ginn, a sot: "Nick, dat ass wat ech probéiert hunn Iech ze soen. Hien ass an engem Haus ongeféier engem Block ewech op Military Road. Si sot, dem Sherima säi Bodyguard huet d'Limousine direkt an d'Garage hannert dem Haus gefuer. „Ech hunn hien gesinn, well den Taxichauffer ganz lues laanscht gefuer ass, wéi hien den Abdul gesinn huet an d'Opfahrt. Ech hunn him gefrot mech am nächsten Eck eraus ze loossen
  
  
  
  
  
  
  op Utah Avenue, dunn sinn ech zréck laanscht d'Haus gaang, awer ech mengen, hien an den Ambassade Mann ware scho bannen gaang."
  
  
  "Nick, mengt Dir datt Sherima do wier?"
  
  
  "Dat ass genee wat ech wësse wëll," sot ech hir, gefrot fir d'Adress op der Militärstrooss.
  
  
  Si huet mir et ginn a sot dunn: "Nick, gitt Dir selwer eraus oder schéckt Dir d'Police?" Wéi ech hir gesot hunn, ech géif ënnerwee sinn, soubal ech erof an en Taxi kéint klammen, sot si: „Dat ass gutt. D'Sherima kann ongenéiert sinn wann d'Police ukomm ass an et gëtt e Geck.
  
  
  Ech hätt gelaacht wann d'Situatioun net esou eescht gewiescht wier; just Stonnen virdrun, Candy war alles fir ruffen an der Arméi, Marine, a wien soss ze hëllefen Sherima fannen, mee wann et kloer gouf, datt déi fréier Kinnigin fonnt ginn, si war besuergt iwwer de Ruff vun hirem Frënd an Patron schützen. .
  
  
  "Maacht keng Suergen," sot ech hir. "Ech wäert probéieren dem Sherima säin Numm aus den Zeitungen ze halen. Waart elo op mech an der Schoul. Wat ass den Numm erëm? St. John's College ...“ Ech hunn hire Protest ignoréiert datt si wollt datt ech hatt ophuelen an se mat mir an d'Haus huelen, anstatt insistéieren: „Maacht wéi ech soen. Ech weess net wat den Abdul a säi Frënd maachen, awer et kéint Problemer sinn an ech wëll net datt Dir verletzt gëtt. Et war besser, datt si nach net wosst, wéivill Männer deen Dag scho gestuerwen sinn, an datt méi wäerte bal sécher nokommen. „Ech kommen fir dech sou séier wéi ech kann. Elo ass et Zäit fir mech unzefänken." Ech hunn opgehaang ier hatt weider konnt streiden.
  
  
  Virum Start misst ech nach eng Kéier uruffen. Den Hawk huet nogelauschtert wéi ech him gesot hunn wat d'Candy him gesot huet, a sot dann: "De Mann, deen hien an der Ambassade opgeholl huet, kéint Schwert sinn, N3." Wéi ech ausgemaach hunn, huet hie weider: "An ech hunn dës Adress op der Militärstrooss unerkannt. Dëst ass wat d'CIA heiansdo als "Safe Haven" benotzt. Ech hu geduecht, mir wieren déi eenzeg aner wéi d'CIA, déi iwwer dëst woussten, awer anscheinend huet de Feind och zimlech gutt Intelligenzquellen. Verstitt Dir wat d'Schwäert wahrscheinlech wäert maachen, Nick?
  
  
  "Dëst ass wou de Silver Falcon dout fonnt gëtt," sot ech. "An et wäert vill Beweiser ginn datt si fir d'CIA geschafft huet an ëmbruecht gouf wéi si menacéiert huet hir fréiere Patron seng Verschwörung zu Adabi opzeweisen. Awer hält d'CIA net ëmmer een op hire Raimlechkeeten? »
  
  
  "Ech denke schonn. Awer d'Schwäert zéckt net jiddereen ëmzebréngen deen am Wee vu senge Pläng steet. A wann, wéi d'Miss Knight seet, hien an dee Bedawi riicht an d'Haus geklommen sinn, hu si wahrscheinlech schonn hire Mord begaangen.
  
  
  "Ech sinn ënnerwee, Här," sot ech him. Wärend mir geschwat hunn, hunn ech meng Kaart iwwerpréift a geschat datt et mech ongeféier fënnefanzwanzeg Minutten dauert fir op d'Adress op der Militärstrooss ze kommen. Hawk sot hien e Backupsatellit Equipe fir mech sou séier wéi méiglech schécken géif. Déi meescht vun de lokalen Agenten waren am Feld a probéiert de VW Camper a seng déidlech Crew ze verfolgen, awer hien huet gesot datt hien direkt en Team fir meng Hëllef géif schécken. Wéi och ëmmer, ech wousst datt dëst d'Aufgab vum Attentätermeeschter war, an ech hunn hie gefrot seng Männer z'instruéieren ze halen, ausser hien wier absolut sécher datt ech Hëllef brauch.
  
  
  Hien huet gesot datt hien déi néideg Bestellungen weiderginn, huet mir dunn Gléck gewënscht - eppes wat hien normalerweis net gemaach huet - an huet den Uruff ofgeschloss.
   Kapitel 10
  
  
  
  
  Wéi ech aus dem Zëmmer erausgaange sinn, ass eppes schwéier a mengem Réck geschloen an eng kal, souguer Stëmm sot mëll: "Komm mir huelen de Service Lift erof, Här Carter ... Neen, dréit net ëm." D'Bestellung gouf mat engem anere Schlag op d'Wirbelsäule duerchgefouert. „Dëst ass en .357 Magnum, a wann ech den Ausléiser misst zéien, wou hien elo gewisen huet, da kënnt de gréissten Deel vun denger Wirbelsäule duerch de Bauch eraus... Dat ass besser, fuert einfach weider duerch d'Gang bis an de Lift a gitt sécher, halen Är Waffen riicht op Är Säiten.
  
  
  Ech hat kee Wee de Bedreiwer ze warnen wann hien de Service Lift Dier opgemaach huet. Blackjack huet hien direkt op de Buedem vum Auto geklappt. Just virun dëser, Ech gefillt den Drock a mengem Réck fir e Moment erliichtert, an, kucken op de Bedreiwer d'gebrach Stiermer, Ech gemierkt, datt mäi Gefaange de Magnum op seng lénks Hand gewiesselt haten, verloosse sengem Recht fräi de Mann ze schloen. .
  
  
  No Uerderen, hunn ech de Liftbedreiwer an de nooste Lengenschaf geschleeft an d'Dier op hien geschloen, an der Hoffnung datt hien an der Zäit fir medizinesch Opmierksamkeet fonnt gëtt. Dës Aktioun huet mir d'Méiglechkeet e Mann ze gesinn, deen eng grouss Pistoul op mech hält während ech geschafft hunn. Et war en aneren Araber, méi kuerz a méi staark wéi deen, deen um Balkon mat mengem Messer am Hals gestuerwen ass. Hien huet nees laang genuch d'Hänn mat der Pistoul gewiesselt, fir dem Haushälterin säi Wäschraumschlëssel ze huelen, dee glécklecherweis fir seng Zwecker - oder vläicht no Arrangement - an der Wäscheschlossschloss gelooss gouf. Hie war e Lieder Jus Kenner. Den Impakt huet de Schlëssel an der Spär gebrach, fir sécherzestellen datt d'Entdeckung vu sengem zerstéierten Inhalt nach méi laang verspéit gëtt.
  
  
  „Loosse mer elo erof an de Keller, Här Carter.
  
  
  
  
  
  
  - sot mäi geckeg Frënd. „Schrëtt einfach riicht an de Lift, vis-à-vis vun der hënneschter Mauer... Dat geet duer... Elo leet just virun der Taille an dréckt d'Hänn op d'Mauer. Dir hutt gesinn, datt d'Police Prisonéier sichen, Här Carter, also wësst Dir wat Dir maache musst ... Dat ass richteg, a bewegt Iech net.
  
  
  Mir sinn a Rou op den ënneschten Niveau vun der Watergate erofgaang. E Buzzer kléngt, wat beweist datt Knäppercher op e puer Stäck gedréckt goufen fir e Pickup ze signaliséieren, awer den Auto gouf manuell kontrolléiert an den Araber huet net gestoppt. Wéi d'Dieren endlech opgaange sinn, hat ech schonn Ausgangsinstruktioune kritt: dréit ëm, d'Äerm op d'Säiten, gitt direkt aus dem Auto a béit lénks. Wann een waart, gitt einfach laanscht wéi wann näischt geschitt wier. Wann ech eppes maache fir Verdacht opzehiewen, stierwen ech an e puer onschëlleg Leit.
  
  
  Et war keen am Keller gewaart, mee wéi mir duerch d'Gäng zu der Watergate Garagen zu Fouss, zwee Männer an Hotel Service Uniformen kucken op eis virwëtzeg. Fir hiert Liewen ze retten, hunn ech mech gemaach, wéi wann ech e frëndlecht Gespréich mam Mann hunn deen nieft mir stoung, seng Pistoul stung elo a menge Rippen aus senger Jacketasch. Anscheinend hu si ugeholl, mir wieren Hotelmanager oder Gäscht, déi verluer gaange sinn, während d'Garage gesicht hunn a laanscht eis geklommen sinn ouni eppes ze soen.
  
  
  "Exzellent, Här Carter," sot meng héiflech Gefaangenen eemol mir waren aus dem Gehör vun der Koppel. Hien ass hannert mir zréckgaang, huet Uweisunge ginn, déi eis schlussendlech op e Ferndeel vun der Garage gefouert hunn. Et waren nëmmen e puer Autoen do geparkt, plus e Volkswagen Camper. Et ass net iwwerraschend datt d'Patrouillen hien net gemierkt hunn. Den Araber mat mir muss seng Komeroden iergendwou erofgelooss hunn, ass dunn direkt an d'Watergate Garage gefuer a waart bal vun deem Moment un, wou d'Juegd no hinnen ugefaang huet.
  
  
  Automatesch sinn ech a Richtung Camper gaang, an den Araber huet meng Handlungen richteg verstanen. "Also Dir wësst doriwwer, Här Carter. Mir waren zouversiichtlech datt Dir et géift maachen. Dofir sinn ech fir dech geschéckt ginn. Mir wäerten awer en Auto benotzen, deen nieft dem Volkswagen geparkt ass. Hien ass zënter gëschter Owend hei. Ee vun eise Männer ass ni bei him zréckgaang nodeems hien den Daach besicht huet. Ech sécher Dir wësst firwat.
  
  
  Ech hunn net geäntwert, awer mäi sprëtzegen Frënd huet selbstverständlech keng Äntwert erwaart, well hie weidergeet: "Gitt direkt op de Réck vun der Vega, Här Carter. Dir fannt datt de Stamm op ass. Huelt et einfach op a klëmmt lues bannen. Et gëtt keen ronderëm, mee ech wéilt nach net dës Waff an der Garage schéissen. De Klang wäert zimlech haart sinn, a wann iergendeen kommt fir z'ënnersichen, da muss se och ëmbruecht ginn.
  
  
  Ech war bal un de Stamm vun der Vega, wéi de Gewierer anscheinend gemierkt huet datt hien e seriéise Feeler gemaach huet an et direkt korrigéiert huet. „Stop, Här Carter. Elo leien iwwer de Kofferdeckel ... Ech huelen d'Waff. Okay, du kanns erëm opstoen an de Kofferraum opmaachen ... Wann Dir Iech just sëtzt a sech bequem fillt, si mir gutt fir ze goen.
  
  
  An der knapper Kabine gekrabbelt, hunn ech gesuergt datt mäi Kapp sou wäit wéi méiglech ënner der Canopy war, während ech meng Féiss géint d'Ouverture gedréckt hunn. Iwwerdeems ech war cowering, der Araber weider de Magnum op mengem Kapp ze weisen; dann, wann ech schéngen geléist gin, hien Schrëtt zréck an erreecht fir den Deckel vun der Këscht. Wéi hien ugefaang huet erof ze goen, hunn ech meng Aen op säi Kierper gehal fir sécher ze stellen datt hien net méi weider beweegt. Dee Moment, wéi ech wousst, datt seng Vue op mech duerch de bal zougemaachen Deckel vun der Këscht komplett blockéiert wier, hunn ech mat béide Been geschloen, an all d'Kraaft vu menge gekraagte Been op de Schlag applizéiert.
  
  
  Den Deckel vun der Këscht ass opgesprongen, an eppes gerannt a weider beweegt. No der Zäit wou ech gesinn hunn, hunn ech mech op e grotesquely contorted Gesiicht op engem Kapp gesinn, deen zréck an engem onméigleche Wénkel gekippt war. Onsichtend Aen, déi scho ugefaang hunn ze verschwannen, hunn mech vun hannert den ënneschte Kante vun hire Sockets gekuckt. D'Hand, déi de grousse Magnum hält, huet sech onfräiwëlleg op de Kofferraum vum Auto geréckelt, awer den Nervensystem huet ni d'Signal un déi gefruerene Fanger iwwerginn fir den Ausléiser ze zéien.
  
  
  Wéi ech ee Been iwwer de Rand vun der Këscht geheit hunn an ugefaang eraus ze klammen, ass de stierwenen Araber op eemol zréckgefall, steif wéi e Brett. De Réck vu sengem Kapp huet als éischt de Betongaragebuedem getraff an huet mat engem haartem Krack no vir geruckt. Et war net bis ech mech gebogen hunn fir mäi Luger aus dem Gürtel vum Mann ze zéien, dee mech gefaange hält, datt ech gemierkt hunn wat geschitt ass wéi ech den Deckel vun der Këscht eropgeschloen hunn. Seng Blade, wéi eng déif Guillotineschlinge, huet hien ënner dem Kinn gefaangen, de Kapp zréck mat esou Kraaft geheit, datt hien den Hals gebrach huet.
  
  
  Nodeems ech seng Taschen gesicht hunn, hunn ech zwee Sätz Autoschlëssel fonnt. Ee Rank hat en Tag mat der selwechter Nummer: e VW Campervan an den Numm vun enger Autovermietungsagentur. Ech hunn ee vun de Schlësselen op engem anere Rank am Vega Trunk probéiert an et huet geschafft. Dëst war zimlech iwwerzeegend Beweis datt dëse Mann mat deem war, deen ech gestach hunn.
  
  
  
  
  
  
  um Sherima Balkon gëschter Owend. Ech hu gefrot, wien soss kéint ronderëm sinn fir wat eng Missioun sollt sinn fir déi fréier Kinnigin ze entféieren. Konnt d'Schwäert och um Daach vum Hotel sinn? War deen, deen ech duerch Accident ëmbruecht hunn, wéi d'Candy panikéiert an mäin Aarm geschloen huet, probéiert mir dat ze soen ouni e Wuert ze soen, wéi hien d'Aen no uewen gerullt huet?
  
  
  Et war keng Zäit fir de Volkswagen ze kontrolléieren, an ech wollt net datt een mech op eemol mat engem Doudegen an der Garage fënnt. Ech hunn hien an de Kofferraum vun der Vega gehäit, den Deckel geschloen, dee säi Liewe geholl huet, a sinn an de Chauffer säi Sëtz geklomm. Wat d'Häll, et spuert den AX Taxi Tarif op Military Road an ee manner Kierper fir den Hawk ze hunn, wann hien eng Beweegung aus Watergate muss organiséieren.
  
  
  Zwanzeg Minutte nodeems ech fir Vega Parking bezuelt hunn - den Ticket gouf bal siechzéng Stonne virdrun um 1 Auer gestempelt. - Ech sinn laanscht d'Adress gefuer, déi ech wollt op der Militärstrooss. Glécklecherweis waren déi meescht vun de Grofschaft Police Gefierer deen Dag konzentréiert op d'Juegd op de VW Camper ouni Suergen iwwer Verkéiersliichtverletzer oder Geschwindegkeet, also sinn ech séier gefuer an ouni ze stoppen. Ech hunn den nächsten Eck gedréint a geparkt. Zréck op d'Kräizung, Ech gemierkt eng grouss Grupp vun niddereg Gebaier um Hiwwel iwwer der Strooss an decidéiert, datt dëst wahrscheinlech d'Land vun St. Ech hunn den Eck gedréint a sinn séier zréck op d'Militärstrooss gaang, well ech net riskéiere fir engem hëllefräiche Passant ze erklären datt ech wousst datt et op dëser Säit vun der Strooss kee Parking sollt sinn an datt et keng Plaz op der anerer Säit sollt sinn, an datt ech presséiert war.
  
  
  Wéi ech gefuer sinn, hunn ech e séiere Bléck op d'Haus gemaach, wou Candy gesot huet, datt den Abdul an de Mann, deen ech verdächtegt hunn, Schwäert dobannen ass. Hie schéngt an der Noperschaft vu roude Mauer, Multi-Level Ranches ze passen. Wahrscheinlech tëscht zwanzeg an zwanzeg-fënnef Joer al, am Schied vun Beem am Summer, et war vun "eng Hecke ëmgi déi héich genuch wuessen erlaabt d'Vue vun geleeëntleche Passanten ouni eng offensichtlech Garantie vun Privatsphär ze verstoppen. . D'Paus an der viischter Zait koum an der Fuert, déi an d'Garage vun zwee Autoen hannert dem Haus gefouert huet. E Steenwee huet op d'Dier gefouert. Vun baussen huet et ausgesinn wéi d'Haus vun enger mëttelméisseg räicher Famill.
  
  
  Wann d'CIA seng "Sécher Haiser" op déiselwecht Manéier wéi AX leeft, géif dëst Bild vun der Respektabilitéit suergfälteg vun de permanenten Awunner vum Haus kultivéiert ginn. Den Hawk huet normalerweis zwee Agenten op jiddereng vun de sécheren Haiser zougewisen, déi mir fir geheime Reuniounen benotzt hunn, oder fir Feind Agenten ze verstoppen, déi "gedréint" haten, bis eng nei Identitéit fir si etabléiert ka ginn, oder als Erhuelungspunkte fir blesséiert Personal. Lokal Agenten, normalerweis e Mann a Fra, déi sech als bestuete Koppel stellen, solle frëndlech mat hiren Noperen sinn, awer net sou ausgaang, datt d'Leit niewendrun onerwaart uruffen. Den Hawk huet gär seng Hideouts a Wunnberäicher opgeriicht anstatt an Ferngebidder, déi méi oppe sinn fir Iwwerraschungsattack. An et schéngt wéi d'CIA en ähnlechen Opbau ugeholl huet, op d'mannst wat d'Auswiel vun de Beräicher ugeet.
  
  
  Ech sinn laanscht d'Haus gaang an sinn bei d'Dier vum Nopeschhaus gaang. Et huet ee Moment opgemaach nodeems ech genannt hunn, awer nëmmen sou wäit wéi d'Kette erlaabt. Déi wäiss-Hoer Fra huet hir Nues an d'Lach gestoppt, während dem Däitsche Schäfer säi Maulkuerf op mech erausgestëmmt huet. D'Fra huet agreabel gefrot, mat liichtem Verdacht: "Jo?" De Schäfer sot näischt, huet awer seng Verdacht méi däitlech mat engem déiwe Gromper ausgedréckt. Si huet him berouegt: "Hutt, Arthur!"
  
  
  "Entschëllegt," sot ech, "awer ech sichen no de DeRoses. Ech weess net déi genau Zuel, awer si mussen op der Military Road liewen, no bei Utah, an ech hu geduecht datt Dir se vläicht kennt.
  
  
  "Nee, ech erkennen deen Numm net. Awer an de leschte Joren sinn et vill nei Leit an der Noperschaft.
  
  
  "Dëst ass eng jonk Koppel," hunn ech erkläert. "Si ass blond, ongeféier drësseg, an Augie ass ongeféier de selwechten Alter. Hien ass e grousse Guy; Dir wäert hien definitiv bemierken, well hien ongeféier sechs Fouss véier Zentimeter ass an ongeféier zweehonnertvéierzeg Pond weegt. Oh jo, si fueren e VW Campervan.
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt bis ech de Camper ernimmt hunn, dunn huet e Geflimmer vun der Unerkennung iwwer hiert Gesiicht geflitzt. "Ma," sot si zéckt, "et ass eng flott jonk Koppel, déi niewendrun wunnt. Si sinn zënter ongeféier engem Joer do, awer ech hunn se net erkannt ausser Moien ze soen. Awer ech si sécher datt si net Är Frënn sinn. Si ass net blond an hien ass net sou grouss. Vläicht dee Ponytail, awer mat enger dënnter Säit. Dat eenzegt ass ..."
  
  
  "Jo?" - Ech hunn insistéiert.
  
  
  "Ma, ech hu gemierkt, wéi mäi Mann an ech de Moien mam Bus op d'Aarbecht gefuer sinn, datt et e Volkswagen Camper an der Fuert geparkt war."
  
  
  "Wéi Auer war et?"
  
  
  "Ech mengen et ass e Véierel op aacht oder sou zënter datt mir normalerweis fortgoen."
  
  
  "Ech hu kee gemierkt do just elo,"Ech gesot. "Sidd Dir iwwerhaapt eng Chance
  
  
  
  
  
  
  hues de hien gesinn fortgoen? "
  
  
  "Eigentlech geschwat, jo. Ech war just méi spéit de Moien duerch d'Dier erausgaang - et muss Mëttes oder vläicht Mëtt vun drësseg sinn - wéi ech gesinn hunn datt hatt fortgeet a fortgefuer ass. Ech géif e Frënd op Legation Street besichen, an ...
  
  
  "Hues du gesinn, wien do war?" - Ech hunn ënnerbrach. "Vläicht ware si meng Frënn."
  
  
  "Nee, ech wousst net. Hie war scho fort, ier ech op den Trottoir erofgaange sinn, a si schéngen presséiert ze sinn. Et deet mir leed."
  
  
  Ech war zimlech sécher, wou de Volkswagen a seng Equipe vun Killer ginn; Si haten en Datum op der Canal Road, déi séier per Telefon arrangéiert gouf. Ech hunn der Fra Merci gesot fir hir Hëllef a gesot, ech géif vläicht niewendrun probéieren, wann d'Leit am Camper meng Frënn wieren, andeems ech en aneren Noper uruffen. De Schäfer huet erëm gekrasch wéi ech mech gedréint hunn fir ze verloossen, an hien huet bal säi Maul gegraff wéi si d'Dier zougemaach huet.
  
  
  Spazéieren zoufälleg erof op der Fuert op d'CIA Verstoppt, Ech weider ronderëm d'Haus an d'Garage. Seng Klapptür war opgespaart, also hunn ech se op gutt geschmiert Scharnéier eropgeschloe. Dem Sherima seng Limousine war nach ëmmer do, nieft dem Mustang, deen ech ugeholl hunn, gehéiert zu de permanenten Awunner vum Haus. Roueg d'Dier zougemaach, sinn ech erausgaang op déi kleng Patio vun der Ranch. Do stoung e Barbecue, dee verroscht ass, fir am Wanterschnéi eraus ze stoen.
  
  
  "Net alles ass sou gutt, Jongen," hunn ech geduecht. Real Hausbesëtzer géifen hir Grillen an der Garage fir de Wanter späicheren.
  
  
  D'Dier vum Écran war gespaart, awer e liichte Wénkel mam Punkt vun engem Stiletto huet se opgemaach. D'Hannerdier war och gespaart. Meng Plastiks American Express Kaart huet de Bolt geplënnert, a wärend ech se op der Plaz halen, hunn ech probéiert de Grëff mat menger anerer Hand ze dréinen. Hien huet sech ëmgedréit an d'Dier huet opgemaach. Ech hunn d'Kreditkaart op meng Portemonnaie zréckginn ier ech d'Dier weider gedréckt hunn a war erliichtert fir ze fannen datt et keng Kettespär war.
  
  
  Ech sinn séier bannen gaang an hunn mech an der Kichen fonnt. Wéi ech ronderëm gekuckt hunn, war d'Haus roueg. D'Platen, wahrscheinlech vum Frühstück, ware gewäsch ginn an an d'Trocknung nieft dem Spull geluecht. Ech sinn op d'Zänn an den Iesszëmmer gaang, duerno an d'Stuff. Et waren keng Unzeeche vu Kampf iwwerall drënner. Dunn, wéi ech amgaang d'Halschent vun der Trap erop ze klammen, déi anscheinend an d'Schlofkummeren gefouert hunn, gouf meng Opmierksamkeet op e klengt Lach am Putz op der Mauer nieft der Trap opmierksam gemaach. Mat dem Stilettopunkt erëm, hunn ech d'Kugel an d'Mauer gegruewen. Et huet ausgesinn wéi eng .38 a Gips verflaacht. Béien hunn ech de bëllegen orientaleschen Teppech ënnersicht, deen de Buedem virun der Entrée bedeckt huet.
  
  
  De Crimson Fleck war bal am Muster verluer. Een huet d'Dier opgemaach a gouf erschoss, hunn ech decidéiert. Wahrscheinlech vun engem .38 mat engem suppressor. Et war e Kleederschaf am klenge Foyer. Ech hunn entdeckt datt d'Dier gespaart war, wat ongewéinlech genuch war fir mech ze kucken wat dobannen ass. Nodeems ech e puer vu menge Choixen probéiert hunn, hunn ech een fonnt deen en einfache Spär gedréint huet.
  
  
  Um Buedem vun der Toilette, ënnert de Mäntel, déi do hänken, louch de Kierper vun engem Mann. D'Läich hat en Hutt a Mantel un, an ech konnt soen datt hie grouss war wéi seng Knéien verduebelt goufen fir hien an de enke Raum ze pressen. Den Hut zréckgedréckt, deen iwwer säi Gesiicht geschloe war, hunn ech gesinn, wou d'Kugel säi lénkst A erakënnt. Sou vill fir d'Halschent vun der "schéin jonker Koppel niewendrun." Anscheinend war hien amgaang d'Haus ze verloossen, wéi een bei d'Dier koum, an hien huet de fatale Feeler gemaach, de Peephole net ze benotzen fir ze kucken, wien dobausse war ier hien opgemaach huet. Ween do stoung, hat eng Pistoul mat engem Schalldämpfer parat, an hien huet geschoss soubal d'Dier opgaang ass, huet dunn säin Affer gefaangen an e virsiichteg op den Teppech um Buedem erofgesat ouni datt dem Doudegen seng "Fra" iwwerhaapt wosst wat geschitt ass .
  
  
  Ech hu beschloss datt hatt och iergendwou am Haus muss sinn. D'Leit vum Schwert géifen net riskéieren d'Läich auszedroen. De Luger geholl, sinn ech d'Trap op den ieweschten Niveau eropgaang. An der Rou, déi am Haus regéiert huet, huet de liichte Kräischen vun den Teppech Schrëtt haart ausgesinn. Zu mir riets uewen op der Trap war d'Dier an d'Schlofkummer op. Ech sinn eragaangen an hunn et eidel fonnt. Ech sinn séier an de Kleederschaf gaang. Et enthält Männerkleedung an soss näischt. Schnell ëmgedréint d'Deckelen, hunn ech gemierkt datt et näischt ënner dem Bett war, also sinn ech zréck an d'Hal a lues a lues déi nächst Dier op der selwechter Säit opgemaach. Et war d'Buedzëmmer - eidel. D'Medikamenterkabinett iwwer dem Spull enthält Männer Toiletten an e Raséierapparat. Den Doudegen ënnert muss e Mo Problemer haten; Op engem vun de Regaler stoungen Fläschen mat Antaciden. Ma dat stéiert him net méi.
  
  
  An der Hal gaang, sinn ech duerch eng aner oppen Dier an e Raum gaang, deen ech vu senger Gréisst geduecht hunn d'Haaptzëmmer vum Haus war. D'Fra ech war no war propper; hir Kleeder waren ordentlech op Hénger arrangéiert an hir Schong waren a Këschte gestapelt um Buedem vum groussen duebele Kleederschaf. Anscheinend hunn si an hire Partner eng strikt geschäftlech Bezéiung behalen, trotz ongeféier engem Joer zesummen. Nëmmen ee vun deenen zwee
  
  
  
  
  
  
  d'Bett Këssen waren wrinkled. Et ass op eemol op mech opgedaucht datt d'Blat um Bett nëmmen op enger Säit verstoppt ass. Si muss et gemaach hunn, wéi de Gewierer op den zweete Stack eropgaang ass.
  
  
  Falen op meng Knéien, Ech hunn ënnert dem Bett gekuckt. Blann Aen hunn mech aus engem Gesiicht gestierzt, dat muss schéin gewiescht sinn, ier d'Kugel en Deel vum Kiefer ofgerappt huet, Blutt a laang schwaarz Hoer spatzen, déi iwwer de Buedem gelaf sinn. Si hat e gesteppte gielen Hausmantel un, an d'Front vun deem war mat gedréchent Blutt bedeckt, wou si vum zweete Schoss getraff gouf.
  
  
  Ech hunn d'Decken erofgeheien a sinn op d'Been opgestan. Schnell duerch de Rescht vum ieweschten Stack gaang, hunn ech d'drëtt Schlofkummer an d'Meeschteschbuedem iwwerpréift, weider ze demonstréieren d'Richtegkeet vum CIA Haushälterin. Verstoppt hannert engem Stack vun Handdicher am Lengen Kleederschaaf, Ech entdeckt e mächtege zwee-Manéier Radio ofgestëmmt op eng Frequenz ech unerkannt als gehéiert zu der CIA. Et huet méiglecherweis nëmmen geschafft wann d'Sécherhaus am Asaz war. Et war kee Besoin fir en direkten Kontakt mam Top-geheime Sëtz vun der Intelligenz Agentur bei Langley, Virginia, ausser an esou Fäll. Ech hunn den Empfängerschalter ëmgedréint, awer et war kee Geräischer aus dem Fernseh. Gefill ronderëm hannert dem Cabinet, Ech hunn e puer Dréit ofgepëtzt, déi erausgezunn a geschnidde goufen.
  
  
  Eemol ënne sinn ech an der viischter Lobby gestoppt an nolauschtert virsiichteg no all Toun, dee Schwert an Abdul Bedawi kéint uginn, hoffentlech waren d'Sherima a vläicht zwee vun den dräi Campingplazmäerder nach am Haus. Nëmmen d'Tickelen vum Seth Thomas senger aler Beiehive Auer um Iesszëmmerbuffet huet d'Stille gebrach.
  
  
  Ech sinn zréck an d'Kichen gaang an hunn eng Dier fonnt, déi an de Keller gefouert hätt. Ech hunn de Grëff iwwerpréift a fonnt datt et opgespaart war, also hunn ech et liicht opgemaach. E liichte Brumm gouf aus der Rëss héieren, awer ech hunn keng mënschlech Kläng op den zéng Schrëtt vun der Trap héieren, wéi ech d'Dier breet opgemaach hunn.
  
  
  Allerdéngs war d'Luucht am Keller un, an ënnen konnt ech de Buedem mat Linoleum bedeckt gesinn. Wéi ech lues an d'Trap erofgaange sinn, koum e Wäschmaschinn-Trockner géint déi wäit Mauer op. Hannert der Trap goufen den Uelegbrenner a Waasserheizung ausgeschalt. Bal um Fouss vun de Schrëtt hunn ech abrupt opgehalen, op eemol gemierkt datt nëmmen en Drëttel vum Keller op war; "Vläicht manner," hunn ech decidéiert, an erënnere mech un d'geklengte Raim uewen.
  
  
  De Rescht vum Keller gëtt vun enger Betonblockmauer ofgeschnidden. D'Mauer ass selbstverständlech bäigefüügt laang nodeems d'Haus gebaut gouf, well déi gro Blöcke vill méi nei waren wéi déi, déi déi aner dräi Säiten vun der Géigend geformt hunn, déi ech eragaange sinn. Séier d'Gréisst vum Haus selwer beurteelen, hunn ech geschat datt d'CIA e geheime Raum oder Zëmmer erstallt huet am Ganzen ongeféier fofzénghonnert Quadratmeter. Sou war et dee sécherste Deel vum Ënnerstand, wou Frënn oder Feinden, déi Schutz brauchen, flüchte konnten. Ech hu geduecht, datt den Interieur wuel och schallisoléiert wier, sou datt wann een sech do verstoppt, hir Präsenz kee Kaméidi mécht, wann d'Noperen eng Iwwerraschung bei de lokale Agenten maachen.
  
  
  Meng Viraussetzung datt kee Klang an d'Maueren an d'Plafong vum geheime Verstoppt duerchgaang ass, huet mech iwwerzeegt datt d'Sherima an hir Gefaangenen och dobannen waren. Ech hunn de Verdacht datt ech op eppes oder een gewaart hunn, awer ech wousst net wat a wien. Natierlech, net wéinst engem Signal um Radio uewen, well seng Nëtzlechkeet war ruinéiert vun wien d'Drähten ofgeschnidden hunn. Wéi och ëmmer, et war eng gutt Chance datt dem Adabi säi Message - "The sword is ready to strike" - vun hei aus iwwerdroe gouf ier de Radio ausgeschalt gouf.
  
  
  Et huet anscheinend keng Entrée an de Betonbeliichte Raum ze ginn, mee ech sinn op d'Mauer geklommen fir méi no ze kucken. D'CIA huet eng schéin Illusioun geschaf; wahrscheinlech, wann eng Erklärung fir déi ongewéinlech kleng Keller néideg war, wann déi "jonk Koppel" Meter Lieser oder Ënnerhalt Aarbechter an de Keller zouloossen, si wäert wahrscheinlech soen, datt d'Leit vun hinnen d'Haus kaaft haten nach net fäerdeg bauen. Keller wéinst Mangel u Fongen, an hunn just de Rescht vun der Ausgruewung zougemaach. Ech konnt bal déi schéin Kuebhaarfra héieren dem virwëtzegen Elektrofirma-Vertrieder soen: "Oh, mir maachen dat selwer enges Daags fäerdeg, wann et méi einfach ass d'Hypothéiksgeld ze kréien. Awer mir hunn d'Haus esou gutt kaaft, well et kee vollen Keller hat."
  
  
  Méi no beim wäitste Punkt vun der Mauer vun der Trap, hunn ech fonnt wat ech gesicht hunn. E klenge Rëss an de Blöcke beschreift e Gebitt ongeféier siwe Fouss héich a vläicht sechsdrësseg Zoll breet. Dëst sollt d'Dier sinn fir alles wat doriwwer eraus läit, awer wéi ass et opgaang? Dat helle Liicht vun den ongeschatte Glühbirnen huet vill Liicht geliwwert wéi ech no engem Schalter oder Knäppchen gesicht hunn, deen déi verstoppt Dier opmaache géif. Et schéngt keen esou Apparat op der Mauer selwer ze sinn, also hunn ech ugefaang an aneren Deeler vum Keller ze kucken. Ech hu misse séier duerch déi Dier kommen; Zäit war lafen aus.
  
  
  Ech gesichte fir zéng frustréiernd Minutten awer näischt fonnt. Ech war just amgaang ze klicken op
  
  
  
  
  
  
  gewéinlech Betonblocken an der Mauer an der Hoffnung datt ee vun hinnen de Schlëssel wier. Wéi ech an d'Geheimdier zréckgezunn sinn, sinn ech laanscht ee vun de grousse Stützstrahlen gaangen an aus dem Aeeck gesinn ech wat déi ganz Zäit virun mir stoung - e Liichtschalter. Awer wat huet dëse Schalter ageschalt? Deen un der Spëtzt vun der Kellertrap huet anscheinend just zwou Glühbirnen kontrolléiert, a si ware schonn un.
  
  
  Ech hunn d'Verdrahtung gepréift, déi vum Schalter koum. Et kann eppes mat der Wäschausrüstung oder dem Uelegbrenner ze dinn hunn. Amplaz ass den Drot direkt op d'Plafong gaangen an huet e Punkt no bei der Rëss geknackt, déi d'Entrée an de geheime Raum markéiert. Ech hunn de Luger an enger Hand gehal an de Schalter mat der anerer ëmgedréit. Fir ee Moment ass näischt geschitt. Dunn hunn ech e liichte Schwéngung vum Buedem ënner de Féiss gefillt an hunn e muffleche Schleifschall héieren wéi en Deel vun der Mauer ugefaang huet no baussen op gutt geölte Scharnéier ze schwenken, anscheinend vun engem Elektromotor iergendwou hannendrun gedriwwen.
  
  
  Mat der Waff an der Hand sinn ech an d'Ouverture geklommen soubal et breet genuch war fir mech zouzeginn. D'Szen, déi mech begréisst, konnt de Cover vun engem vun den alen ëffentlechen Zäitschrëften rivaliséieren.
  
  
  Sherima war un der wäiter Mauer vis-à-vis mir gebonnen. Si war komplett plakeg, awer ech hat keng Zäit fir déi curvaceous Kéiren vun hirer klenger Figur ze schätzen. Ech war ze beschäftegt de Mann ze kucken, deen nieft hatt steet an déi aner am Raum mat mengem Luger schützt. Den Abdul stoung nieft dem Sherima an ech konnt duerch de Bléck op hirem Gesiicht soen datt hien eppes Eekleges mécht, wat vu menger Arrivée ënnerbrach gouf. Bei engem Dësch an der grousser oppener Plaz, déi d'CIA opgeriicht hat, sëtzt e gutt gekleeten Araber, deen ech sécher war dee Mann, deen Abdul an der Adabiya Ambassade opgeholl huet - deen den Hawk an ech gegleeft hunn als Schwert. . Anscheinend huet hien un e puer Pabeieren geschafft; hien huet de Kapp vun de Pabeieren opgehuewen an op mech an d'Waff gekuckt.
  
  
  Zwee aner Araber hunn an engem aneren Eck vum Ënnerstand ausgerout. Ee souz op engem Bett normalerweis vun temporäre Gäscht vun der CIA benotzt. En automatesche Gewier louch nieft him. Säin Zwilling war an den Hänn vun de leschte vun dëser Grupp vu Regierung Ënnerdaach Awunner. Hien huet ugefaang säi Gewier z'erhiewen wéi ech an d'Zëmmer erakoum, awer gestoppt wéi d'Maulkuerf vu menger Pistoul a seng Richtung gedréint huet. Keen vun hinnen schéngt iwwerrascht mech ze gesinn, ausser Sherima, där hir Ae fir d'éischt an Iwwerraschung erweidert sinn an dunn d'Verlegenheet bei hirer Plakegkeet bemierkt hunn. Ech war sécher datt si op mech gewaart hunn wéi den Abdul geschwat huet:
  
  
  "Komm eran, Här Carter," sot hien, nach ëmmer héiflech, och an der ugespaanter Situatioun, an där hie sech befënnt. - Mir waarden op Är Arrivée. Elo ass mäi Plang erfëllt."
  
  
  Opruff et säi Plang schockéiert mech fir e Moment. Hawk an ech waren falsch. De Mann, deen dem Sherima säi Bodyguard an de Chauffer vun der Adabiya Ambassade gespillt huet, war Schwert, net deen, dee säi Passagéier war. Ech hunn den Abdul elo ugekuckt wéi wann ech him fir d'éischte Kéier kucken. Dann, aus der Ecke vu mengem Aen, hunn ech Beweegung aus der Richtung vum Zëmmer gemierkt, wou zwee Männer op der Plaz gefruer waren. Ech hunn den Ausléiser gezunn, mam Kapp gerëselt, an eng Kugel vum Luger huet den Araber mam automatesche Gewier am Tempel geschloen, wéi hien sech gedréint huet fir ze probéieren de Faass op mech ze weisen. Hie war dout ier hien mat sengem Gewier aus sengen Hänn op de Buedem gefall ass.
  
  
  "Probéiert net", hunn ech säi Kamerad gewarnt, deen ugefaang huet fir d'Waff nieft him um Bett ze erreechen. Ech war net sécher datt hien Englesch verstanen huet, awer hien hat anscheinend keng Schwieregkeeten den Toun vu menger Stëmm oder meng Intentiounen ze interpretéieren, well seng Äerm zréck an op d'Plafong geschleeft hunn.
  
  
  "Dat war net néideg, Här Carter," sot Abdul kal. „Hien hätt dech net erschoss. Dëst war net Deel vu mengem Plang.
  
  
  "Hien huet net gezéckt dës Saach haut ze benotzen," Ech erënnert Schwert. "Oder huet dës dräi Deel vun Ärem Plang ëmbruecht?"
  
  
  "Et war néideg," huet den Abdul geäntwert. "Et ass bal Zäit fir mech heihinner ze kommen - a si hunn mech ze no gekuckt fir dat ze maachen ouni ze verroden wou meng Leit hir Héichheet halen." De leschten Deel gouf gesot spottend wéi hien liicht Richtung Sherima gedréint. "Waren se gutt Firma, meng Fra?" Hien huet déi lescht Wierder an engem Toun gesot, deen se méi dreckeg gemaach huet wéi alles wat hien oder seng zwee Béiser fir de schéine gebonnene Gefaange maache konnten, an de Rous, deen aus hirem Gesiicht op hir blouss Hals an d'hiewende Këscht verbreet huet, huet mir gesot datt si en Test war. souwuel mental a kierperlech.
  
  
  D'Sherima huet nach ëmmer net geschwat zënter ech déi geheim Dier opgemaach hunn an an de geheime Raum erakoum. Ech hat d'Gefill, datt si am Schock war oder just dovun erausgerappt ass. Oder vläicht war si iwwer d'Berouegungsmëttel déi Candy hir ginn huet drogen, a war eréischt elo ugefaang hir Gefiller voll ze kontrolléieren.
  
  
  "Okay, Abdul, oder soll ech Seif Allah soen?" Ech soot. Seng Reaktioun op meng Notzung vum arabesche Wuert fir d'Schwäert vum Allah war einfach liicht ze béien. - Ewechzehuelen dës Ketten aus Hir Héichheet. Schnell."
  
  
  "Dat wäert net néideg sinn, Abdul," sot eng Stëmm.
  
  
  
  
  
  
  Ech soot. "Fëllt d'Waff, Nick, a setzt Är Hänn op."
  
  
  "Hallo, Candy," sot ech ouni sech ëmzedréien. "Wat huet dech zréckgehalen? Ech hunn op Iech gewaart fir hei matzemaachen. Wann Dir e puer Minutte virdru ukomm wier, hätt Dir d'Liewe vun engem vun Äre Frënn gerett.
  
  
  De Schock fir hire laangjärege Frënd a Begleeder ze gesinn, deen eng Pistoul op de Mann hält, dee komm ass fir hatt ze retten, huet d'Sherima komplett erwächt. "Candy! Wat maacht Dir? Den Nick ass komm fir mech vun hei ewech ze huelen!"
  
  
  Wéi ech hir gesot hunn datt de Candy Knight deen war deen et méiglech gemaach huet datt hatt gefaange gouf, war d'Offenbarung ze vill fir déi fréier Kinnigin. Si ass an Tréinen ausgebrach. Gone war d'kinneklech Dignitéit, déi hatt dapper ënnerstëtzt huet vis-à-vis vun hire Tormenter. Si war eng Fra, déi vun engem, deen si gär huet wéi eng Schwëster, ausgeliwwert gi war, a si huet ëmmer erëm gekrasch: "Firwat, Candy? Firwat?"
   Kapitel 11
  
  
  
  
  Ech hat nach ëmmer d'Waff net erofgelooss oder meng Hand opgehuewen, awer den Abdul huet de Sherima verlooss an ass komm fir de Luger vu mir ze huelen. Et war wéineg ech op deem Punkt maachen konnt ausser him et huelen. Wann Candy den Ausléiser op mech gezunn huet, wier et keng Hoffnung méi fir déi süchteg Fra, där de Kapp op hir Këscht gefall ass. Hir Welt huet sech an eng Milliard Stécker opgedeelt, a fir si gouf physesch Péng vergiess. Déi rau Falten, déi an d'Seeler vun hirem Handgelenk geschnidde goufen an d'Knöchel verstreet waren net méi sou grausam wéi de Prozess vun hirem Liewen auserneen ze falen - e Prozess deen ugefaang huet wéi si gezwongen war de Mann ze verloossen dee si gär huet an hir Kanner.
  
  
  "Elo wann Dir just op d'Mauer gitt, Här Carter," sot den Abdul, a weist mat menger Waff wou hie wollt datt ech higoen.
  
  
  Fir Zäit ze gewannen, hunn ech him gefrot: "Firwat léisst Dir d'Candy net dem Sherima soen firwat hatt hatt verkaf huet? Dir hutt elo näischt ze verléieren.
  
  
  "Näischt ausser Zäit," sot hien, huet sech ëmgedréint fir de Gewierer op der Bunn ze bestellen fir mech ze bewaachen. Wéi de Mann d'Maschinengewehr geholl huet a Richtung mech geklommen ass, huet hien opgehalen fir säin doudege Kamerad ze kucken. Fury blénkt iwwer säi Gesiicht, hien huet säi Gewier bedrohend opgehuewen an et op mech gewisen.
  
  
  "Stop!" - Abdul commandéiert, nach mat him op Arabesch geschwat. "Hien kann net mat dëser Waff ëmbruecht ginn. Wann alles fäerdeg ass, kënnt Dir d'Waff benotzen, déi déi uewen benotzt hunn.
  
  
  D'Sherima huet de Kapp opgehuewen an huet mech froend ugekuckt. Anscheinend gouf si dobausse gehal bis d'Leit vum Schwert vun de résident CIA Agenten lass sinn. "Et ass eng" léif jonk Koppel "dout uewen," Ech sot hir. "Op d'mannst huet den Noper se als gutt beschriwwen."
  
  
  "Si ware Spioune fir Är imperialistesch CIA," huet den Abdul op mech geruff. "Mir wëssen iwwer dëst Haus fir eng Zäit, Här Carter. Hei Selim," hie weider, wénkt op de Mann um Dësch, deen zréck op seng Dokumenter nodeems ech entwaffnet ginn, "war ganz hëllefräich an dëser Hisiicht. Hien ass un de Sécherheetsdetail an der Ambassade befestegt an huet de Shah Hasan eemol missen hei begleeden, wéi eisen illustere Monarch zu Washington war fir Uerder vu senge CIA-Meeschteren ze kréien. Dës Versammlung huet bal sechs Stonnen gedauert, an de Selim hat genuch Geleeënheet sech un de Layout vum Haus ze erënneren. Fir Spioun waren se net ganz schlau; De Selim dierft souguer bei der geheimer Dier zu dësem Raum Wuecht stoen a kucken wéi et funktionéiert wärend hien op den Hassan gewaart huet.
  
  
  "De Shah huet ni Uerder vu jidderengem geholl!" - D'Sherima huet op hirem fréiere Bodyguard geklappt. "Ech erënnere mech datt hien mir iwwer dës Versammlung erzielt huet wéi hien op de Sidi Hassan zréckkoum. D'CIA huet him informéiert iwwer wat am Rescht vum Mëttleren Oste geschitt ass, sou datt hie sech vun deenen, déi sech als eis Frënn virstellen, schützen konnt, während se geplangt hunn den Troun vun him ze huelen.
  
  
  "Wien, nieft Iech an den Hassan, gleeft un dës Fiktioun?" - Abdul sot smugly. „Mat der Zäit wou mer fäerdeg sinn, wäert jiddereen an der arabescher Welt iwwer säi Verrot wëssen a wéi hie sech a seng Leit erlaabt huet vun imperialistesche Waronger ze benotzen. A wéi hien hire Lafenhond dank dir gouf"
  
  
  Wéi e grousst Fragezeechen op dem Sherima säi schéine Gesiicht erschéngt, huet den Abdul gegléckt. "Oh jo, meng Madame," sot hien, zréck bei hir, "wosst Dir net? Dir sidd deen deen dem Hassan säi Geescht sou vill bewölkt huet datt hien net konnt bestëmmen wat dat Bescht fir säi Land ass. Dir hutt dëse béise Kierper vun Ärem benotzt fir him mat Leidenschaft ze entflammen, sou datt hien net konnt gesinn wien seng richteg Frënn waren. Fir säi Punkt ze ënnersträichen, huet den Abdul d'Hand erausgezunn an huet dem Sherima seng Këscht an den Oberschenkel lewdly gesträift, wéi si probéiert huet seng torturesch Kärelen z'evitéieren; de Péng vun hire raue Bindungen an d'Iwwelzegkeet vu sengem barbaresche Touch huet sech gläichzäiteg op hirem Gesiicht gewisen.
  
  
  "Dunn, wann Dir den Hassan Äre Sklave vu Léift gemaach hutt," huet den Abdul weidergespillt, "Dir hutt ugefaang him d'Befehle vun Ären Hären hei zu Washington ze vermëttelen."
  
  
  "Et ass eng Ligen!" D'Sherima sot, hiert Gesiicht gëtt erëm rout, dës Kéier aus Roserei anstatt Verlegenheet iwwer dat wat hire fréiere Knecht mat hirem Kierper gemaach huet. "Hassan huet nëmmen iwwer dat wat am Beschten fir seng Leit geduecht war. An Dir wësst et stëmmt, Abdul. Hien huet Iech als Frënd vertraut an huet Iech dacks vertraut zënter dem Dag wou Dir säi Liewen gerett hutt.
  
  
  
  
  
  
  Natierlech, ech weess dat, Är Héichheet," huet den Abdul zouginn. "Awer wien wäert gleewen datt wann d'Welt d'Beweiser gesäit datt de Selim hei virbereet - Beweiser déi scho waarden op de mächtege Shah iwwerginn ze ginn wa mir Ären Doud an den Hänn vun der CIA berichten."
  
  
  Sherima huet gejaut. "Gitt Dir mech ëmzebréngen an d'CIA zouzeschreiwen? Firwat soll de Shah dës Ligen gleewen? Besonnesch wann Dir implizéiert datt ech fir d'CIA geschafft hunn.
  
  
  Den Abdul huet sech op mech gedréint a gesot: „Sot hatt, Här Carter. Ech si sécher, Dir hutt mäi Plang schonn erausfonnt.
  
  
  Ech wollt net verroden wéi gutt den AX iwwer de Komplott vum Schwert wousst, also hunn ech just gesot: "Ma, si kéinte probéieren de Shah ze iwwerzeegen datt Dir ëmbruecht sidd well Dir decidéiert hutt CIA Operatiounen zu Adabi dem Hassan an de Rescht vun z'entdecken. d'Welt."
  
  
  "Genau, Här Carter!" Abdul gesot. „Ech gesinn, datt Dir, Mataarbechter vum Exekutivschutzservice, och Gehir hutt. Mir hunn ugeholl datt Dir näischt méi wéi verherrlecht Bodyguards wier, gutt fir wéineg méi wéi ausserhalb Ambassaden a Konsulaten ze stoen.
  
  
  Schwert wousst et net, awer hien huet déi grouss Fro geäntwert, déi a mengem Kapp war zënter hien fir d'éischt gesot huet datt hien op mech am CIA Safe House waart. Hie wousst kloer net iwwer AX oder wien ech wierklech wier. Ech hunn op Candy gekuckt, déi roueg stoungen, ëmmer nach déi kleng Pistoul am ganze Gespréich tëscht Abdul a Sherima hält.
  
  
  "Ech mengen, ech sollt Iech Merci soen datt Dir him gesot hutt wien ech sinn, Schatz," sot ech. Hir Gesiicht war trotzdem wéi ech weidergaange sinn: "Dir sidd zimlech gutt fir Äre Kierper ze benotzen fir d'Informatioun ze kréien déi Dir braucht. Merci un."
  
  
  Si huet net geäntwert, awer den Abdul huet gelaacht a gesot: "Jo, Här Carter, si benotzt hire Kierper gutt." Vun der Aart a Weis wéi hie gespott huet wéi hie geschwat huet, hunn ech gemierkt datt hien och d'Freed vu Candy seng Léiftspiller erlieft huet. "Awer an Ärem Fall," sot hien weider, "et war keng onkontrollabel Leidenschaft, déi hatt beaflosst huet. Als Gaascht sidd Dir op hir Freed behandelt - laut meng Instruktioune. Ech hu misse wëssen, wou Dir an d'Bild passt, a wéi si entdeckt huet datt Dir och fir d'kapitalistesch Regierung schafft, hunn ech décidéiert Iech a meng Pläng opzehuelen.
  
  
  "Et war mäi Genoss," sot ech, a ruffe Candy anstatt Abdul. "Sot mir, Candy, de Mann um Sherima sengem Balkon - war et en Accident wéi Dir mäi Messer an den Hals gedréckt hutt? Oder hutt Dir Angscht datt hie géif schwätzen a mir soen datt Schwert och um Daach vun der Watergate war, wat de Versuch vun der Entféierung vu Sherima féiert? »
  
  
  Grouss brong Aen hu refuséiert mech ze kucken, a Candy blouf roueg. Den Abdul war awer net esou behalen. Zefridden datt säi Komplott fir de Shah Hasan ze zerstéieren geléngt an datt näischt a sengem Wee stoe géif, schéngt hie bal prett fir all Aspekter vun der Operatioun ze diskutéieren.
  
  
  "Dat war ganz clever vun hirem, war et net, Här Carter?" - sot hien condescendingly. "Ech hunn doriwwer héieren wéi ech an de Sherima säi Raum erofgaange sinn fir ze kucken wat falsch gaang ass. Dat ass wann ech hir gesot hunn Iech fir de Rescht vun der Nuecht beschäftegt ze halen, während mir mat Hirer Héichheet fortgelaf sinn ... entschëllegt, Hir fréier Héichheet. Stellt Iech vir, deen alen Narr vum Hoteldetektiv huet geduecht datt hien eis kéint stoppen. Hie koum no a wollt wëssen, wat ech bei der Dier vum Zëmmer an dëser Stonn gemaach hunn, a mat mengem Hotel Badge flaunt, wéi wann ech gerappt ausgesinn. Hien huet dat offensichtlech net bäigefüügt - datt hien den ale Mann net missen ëmbréngen - schliisslech gouf den Abdul als dem Sherima säin offizielle Bodyguard unerkannt.
  
  
  "Leider fir hien, vläicht huet hien dat geduecht," sot ech. "Hien huet net wierklech verstanen wat lass war, nëmmen datt hien d'Fra virum belästegt muss schützen." Ech hunn mir zouginn datt et eise Feeler war.
  
  
  D'Sherima, erschreckt vun alles wat se an de leschte Minutten héieren hat, huet hir al Schoulfrëndin nach eng Kéier gefrot: "Firwat, Candy? Wéi konnt Dir mir dat maachen? Dir wësst datt Seng Héichheet an ech dech gär hunn. Firwat?"
  
  
  D'Fro erreecht endlech Candy. Mat blénken Aen sot si veruechtend: "Natierlech huet den Hassan mech gär. Dofir huet hien mäi Papp ëmbruecht! "
  
  
  "Däi Papp!" - huet d'Sherima geruff. "Candy, Dir wësst datt Äre Papp vum selwechte Mann ëmbruecht gouf, deen probéiert de Shah ëmzebréngen. Äre Papp huet dem Hassan säi Liewen gerett andeems hien säin eegent geaffert huet. Elo wäert Dir dat fir mech an him maachen."
  
  
  "Mäi Papp huet säi Liewen net geaffert!" Candy huet bal gejaut a gläichzäiteg gekrasch. „Hassan huet hien ëmbruecht! Hien huet mäi Papp virun him gezunn fir säi schlecht Liewen ze retten, wéi hien vun engem Mäerder attackéiert gouf. Ech hu geschwuer ech géif den Hassan kontaktéieren wann ech doriwwer erausfonnt hunn, an elo wäert ech et maachen.
  
  
  "Dat stëmmt net, Candy," sot d'Sherima hir passionéiert. "Hassan war sou iwwerrascht wéi dëse Mann an de Palais Empfangsraum ausgebrach ass an him nogaang ass, datt hien einfach opgehalen huet. Äre Papp ass virun him sprangen a gouf gestierzt. Den Abdul huet dunn de Mäerder ëmbruecht.
  
  
  "Wéi wësst Dir?" Candy huet hir geäntwert. "Wars du do?"
  
  
  "Nee," huet Sherima zouginn. "Dir wësst, ech war deemools bei dir. Mee Hassan sot mir iwwer dëst spéider. Hien gefillt responsabel fir Äre Papp senger Doud, an
  
  
  
  
  
  
  wat ass fir Iech verantwortlech"
  
  
  "Hie war responsabel! Hie war e Feigling a mäi Papp ass dowéinst gestuerwen! Hien konnt just net duergoen Iech d'Wourecht ze soen, well da wësst Dir datt hien och e Feigling war.
  
  
  "Candy," huet d'Sherima hir gefrot, "mäi Papp huet mir datselwecht gesot. An hie géif iwwer esou eppes net léien. Hie war Äre Papp säi beschte Frënd an ...
  
  
  Candy huet net nogelauschtert. Si huet d'Sherima erëm ënnerbrach an huet geruff: "Däi Papp war grad wéi mäin. Éischt eng Firma Mann. An d'Ueleggesellschaft konnt seng Leit net wëssen, datt den Hassan e Feigling wier, soss géifen se hien net ënnerstëtzen. Da wier déi wäertvoll Firma aus dem Land geheit. Den Hassan huet gelunn, a jiddereen, deen an der Uelegfirma geschafft huet, huet hien ënnerstëtzt.
  
  
  Ech hunn Schwert nogekuckt wéi déi zwee Meedercher streiden an de Schmier op sengem Gesiicht huet eng Fro a mengem Kapp opgeworf. "Candy gesäit net wéi hir selwer," Ech geduecht. Et war bal wéi wann si eng Geschicht widderhëlt, déi hir ëmmer erëm erzielt gi war. Ech hunn intervenéiert fir meng Fro ze stellen. "Candy, wien huet Iech gesot wat deen Dag geschitt ass?"
  
  
  Si huet mech erëm gedréint. "Abdul. An hien war deen eenzegen do, deen näischt ze verléieren hat, andeems mir d'Wourecht soen. Hie gouf och bal vun dësem Mann deen Dag ëmbruecht. Awer hie war kee Feigling. Hien ass op dëse verréckten Mäerder geklommen an huet hien erschoss. Den Hassan hat just Gléck, datt den Abdul do war, soss hätt dëse Mann hien direkt no mengem Papp geholl.
  
  
  "Wéini huet hien Iech iwwer dëst gesot?" Ech gefrot.
  
  
  "Déi selwecht Nuecht. Hien ass op mech komm a probéiert mech ze tréischten. Hien huet just zoufälleg rutscht wat wierklech geschitt ass an ech hunn de Rescht vun him ofgerappt. Hien huet mech verspriechen net jidderengem ze soen wat de Shah gemaach huet. Hien huet gesot datt et zu där Zäit schlecht fir d'Land wier wa jidderee wousst datt de Shah e Feigling wier. Dëst war eist Geheimnis. Ech hunn Iech gesot datt jiddereen Geheimnisser huet, Nick.
  
  
  "Genuch vun dësem," sot Abdul schaarf. "Mir hunn nach vill ze maachen. Selim, wéi kommen d'Dokumenter un? Sidd Dir bal fäerdeg? »
  
  
  "Fënnef méi Minutten." Dëst war déi éischte Kéier zënter ech an de Sall koum, datt en Ambassadebeamten geschwat huet. "Ech hunn d'Codebuch benotzt, dat mir uewen fonnt hunn, fir e Bericht virzebereeden, deen uginn datt Hir Héichheet - déi fréier Kinnigin - hire Superieure gesot huet datt si net méi gleeft datt dat wat d'CIA zu Adabi gemaach huet richteg wier, an datt si bedauert datt si hinnen all gehollef huet. dës Kéier. Si huet menacéiert d'CIA senger Héichheet an der Weltpress auszesetzen.
  
  
  "Eppes anescht?" - Abdul huet eng Äntwert gefrot.
  
  
  "De Pabeier, deen ech am Moment fäerdeg sinn, ass e kodéierte Message, deen d'Leit am Haus bestallt huet, de Sherima lass ze ginn, wa se hir Gedanken net kënnen änneren. Wa méiglech, sollten se et no engem Accident ausgesinn. Soss soll si erschoss ginn an hire Kierper esou entsuergt ginn, datt et ni fonnt gëtt. An dësem Fall, sot de Bericht, géif eng Covergeschicht erausginn, a sot datt si gegleeft wier verschwonnen ze sinn, well si gefaart huet datt d'Schwaarze Septemberbewegung hiert Liewe géif huelen. Deen anere Pabeier ass och fäerdeg."
  
  
  Ech hu missen zouginn datt Sword e Schema ausgeschafft huet, deen d'CIA - an domat d'Regierung vun den USA - sécherlech op der selwechter Säit wéi de Shah Hassan an d'Welt setzen. Ech hunn un déi méiglech Auswierkunge vum Schema geduecht wéi Candy mech op eemol gefrot huet:
  
  
  "Nick, Dir sot Dir waart op mech. Wéi wësst Dir? Wéi hunn ech mech verginn? »
  
  
  "Ech erënnere mech un zwou Saachen um Wee heihinner," sot ech hir. "Fir d'éischt, wat ee vun de Männer, déi Iech an den Abdul de Moien an de Potomac gefollegt hunn, gemellt huet. Hien huet nogekuckt wéi den Abdul op enger Tankstell gestoppt huet an Dir béid den Telefon benotzt. Dat erënnert mech datt ech Iech gefrot hunn ob Dir d'Chance hat ze héieren wien den Abdul urufft oder kuckt wéi eng Nummer hien urufft wann Dir mech spéider um Watergate geruff hutt. An Dir sot, Dir sidd net mat him op de Policebüro gaang. Awer Dir hutt et gemaach, meng Léif. Nëmmen Dir wousst net datt een dech gesinn huet et ze maachen an et gemellt huet.
  
  
  "Also et waren d'Leit vum Executive Protection Service no eis, Här Carter," sot Abdul. „Ech hunn driwwer nogeduecht, awer ech hat net genuch Erfahrung hei am Land fir all déi verschidde geheim Betreiber kennen ze léieren. Mee ech hat net geduecht, datt ee vun hinne sech getraut huet esou no ze kommen, fir eis op der Gare ze beobachten. Ech hu geduecht datt si ronderëm d'Biech gewaart hunn, bis se eis erëm op d'Strooss gesinn hunn."
  
  
  "Wou Dir lues genuch gefuer sidd fir Är Männer am Camionnette fir den Embush Point z'erreechen", hunn ech derbäigesat.
  
  
  "Genau."
  
  
  "Dir hutt zwee Uruff gemaach, Abdul," hunn ech him gesot, an hien huet zoustëmmen geknackt. "Ech weess wéi et war mat de Männer an dësem Haus, déi d'Sherima gefaangen hunn - nodeems se e Mann an eng Fra ëmbruecht hunn. Wien war deen aneren Uruffer ... Selim? »
  
  
  - Korrekt nach eng Kéier, Här Carter. Ech hat him ze soen, datt ech him geschwënn ophuelen géif. Nodeems d'Miss Knight an ech eise klenge Charade zu Georgetown zu Ärem Gonschten gespillt hunn, fir datt Dir hei direkt lackelt.
  
  
  "Also Dir sollt d'Taxisfirma uruffen," sot ech, a kuckt op Candy. “Dir musst en Taxi direkt aus der Boutique bestellen
  
  
  
  
  
  Dir kënnt séier erausgoen a gitt sécher ze verloossen ier dat Meedchen Iech dobausse verfollegt fir Froen ze stellen.
  
  
  "Gutt erëm," sot Abdul, net erlaabt Candy mech ze äntweren. Hie wollt sécherstellen, datt hien de ganze Kreditt kritt fir déi ganz Installatioun ze plangen. "An et huet geschafft, Här Carter. Dir sidd hei wéi geplangt."
  
  
  Ech wollt e bësse Loft aus him erausloossen, also hunn ech gesot: "Eigentlech war et déi Taxi-Saach, déi mech un d'Candy an déi vill Zoufall, an där si involvéiert war, nodenken. Nëmmen a Filmer leeft een aus engem Gebai eraus an geet direkt an en Taxi. Et ass wéi wann den Held ëmmer eng Parkplaz fënnt, wou hien et brauch. Jiddefalls hunn ech mech drun erënnert datt et dem Candy seng Iddi war dee klenge Spazéiergang ronderëm Georgetown ze maachen an datt si insistéiert huet gëschter Owend mat mir ze verbréngen, während d'Sherima entfouert gouf. Dunn hunn ech mech un d'Uriff op der Tankstell erënnert, an alles ass op der Plaz gefall.
  
  
  "Ech fäerten et ass ze spéit, Här Carter," sot Abdul. Hien huet sech zum Mann hannert dem Schreifdësch gedréint, deen ugefaang huet seng Pabeieren ze sammelen an eppes - e CIA Codebuch, hunn ech geduecht - a seng Tasche gestoppt. "Sidd Dir prett, Selim?"
  
  
  "Jo." Hien huet dem Schwert e puer Stéck Pabeier iwwerginn, un deem hie geschafft huet a sot: "Dëst sinn déi, déi Dir ronderëm d'Haus fanne kann." Säi Leader huet se geholl, dunn huet seng Hand erëm ausgestreckt. De Selim huet him e Moment ugekuckt, an huet dunn schued d'Codebuch aus der Täsch geholl. "Ech hu just geduecht, ech sollt et këmmeren", huet hien entschëllegt. "Et gëtt ëmmer eng Chance, datt wann d'Police kënnt, se Iech duerchsiche kënnen an et wier net verstänneg se zur Verfügung ze hunn."
  
  
  "Natierlech, mäi Frënd," sot den Abdul, huet säin Aarm ëm seng Schëller geluecht. "Et war gutt vun Iech un meng Sécherheet ze denken. Awer ech wäert Iech Suergen iwwer dëst maachen a gläichzäiteg all Versuchung vun Ärem Wee ewechhuelen. Et ginn déi, déi vill bezuele fir dëst klengt Buch an d'Hänn ze kréien, an et ass am beschten datt d'Suen direkt un mech an eis glorräich Silver Scimitar Bewegung ginn. Ass dat net esou, Selim? »
  
  
  De klenge Ambassade-Fälscher huet séier zoustëmmen geknackt a schéngt erliichtert ze sinn wéi d'Schwäert de Bärenaarm loosst, deen hien ëm d'Schëller vum Mann hat. "Wësst Dir elo wat ze maachen?"
  
  
  "Ech ginn direkt an d'Ambassade an dann ..." Hien huet abrupt gestoppt, huet erschreckt ausgesinn a gefrot: "Wéi eng Zort Auto soll ech benotzt hunn?" A Muhammad, wien soll dëse Carter heihinner bréngen? Wat ass mat him geschitt?
  
  
  Den Abdul huet sech op mech gedréint. "Oh jo, Här Carter. Ech wollt Iech iwwer Muhammad froen. Ech mengen hien huet datselwecht Schicksal gelidden wéi eis Frënn an der Black Liberation Army zu Georgetown. An etc."
  
  
  Ech war just amgaang him ze äntweren, wéi ech de froende Bléck op d'Gesiicht vum Candy gesinn hunn an decidéiert hunn datt hatt näischt iwwer "déi aner" wousst. Ech erënnere mech un den Trio vu Japaner, déi op eis zu Great Falls gewaart hunn, Ech hat eng aner Offenbarung an hunn d'Iddi fir zukünfteg Benotzung op der Säit gesat. "Wann de Mohammed de Mann ass, deen ausserhalb vu mengem Zëmmer gewaart huet, ass hie festgeholl ginn. Hien huet mech gefrot Iech ze soen datt hie spéit wäert sinn. Ze spéit. Tatsächlech denken ech net, datt hien iwwerhaapt iwwerlieft."
  
  
  Abdul wénkt. "Ech hunn et verdächtegt," sot hien.
  
  
  "Candy, hutt Dir nogekuckt wéi den Här Carter ukomm ass wéi ech Iech gesot hunn? Wéi ass hien heihinner komm? »
  
  
  "Ech hunn hien aus dem Auto gesinn, deen hien um Eck geparkt huet," sot si. "Et war Vega."
  
  
  "Erëm, grad wéi ech et verdächtegt hunn," sot den Abdul a béien mech. "Et gesäit aus wéi wann mir Iech vill zréckbezuelen, Här Carter, och eisen Auto heihinner bréngen fir datt de Selim zréck an d'Ambassade kënnt." Hien huet seng Hand ausgestreckt. "Kann ech d'Schlësselen hunn? Gitt se ganz virsiichteg." Hien huet mat der Maschinnegewier op de Mäerder gewisen, an ech hunn säi Fanger liicht um Ausléiser gesinn.
  
  
  Ech hunn de Schlësselring aus menger Täsch gefëscht an hunn ugefaang en dem Mann mam Gewier ze geheien. "Nee! Fir mech, "sot den Abdul séier, prett fir all verdächteg Handlunge vu mengem Säit. Ech hu gemaach wéi hie gesot huet, dunn huet hien d'Autoschlësselen u sengem Mann Selim iwwerreecht a gesot: "Fuert weider Är Instruktiounen ze verfollegen."
  
  
  "An der Ambassade wäert ech op Ären Uruff waarden. Wann dat kënnt, ruffen ech d'Police a soen datt Dir mech vun dëser Adress geruff hutt a gesot hutt datt Dir Hir Héichheet ermordet fonnt hutt. Ech hunn dunn zu Senger Héichheet geruff wat geschitt ass.
  
  
  "A wéi sinn ech op dës Adress komm?"
  
  
  „Ech hunn dech heihinner geschéckt, wéi et erausgestallt huet, datt Hir Héichheet fehlt. Ech hu mech drun erënnert datt Seng Royal Highness mech eemol gefrot hat hien an dëst Haus ze huelen fir e puer Amerikaner ze treffen, an ech hu geduecht datt hir Héichheet vläicht heihinner komm ass fir hir amerikanesch Frënn ze besichen. An ech weess soss näischt iwwer weem säin Haus et ass oder sou.
  
  
  "Okay, vergiesst net e Wuert vun deem, wat ech Iech gesot hunn, Selim," sot den Abdul an huet him op de Réck geklappt Parken et op der Parkplaz.“ bei der Ambassade a sot dem Flicht, datt een d’Schlëssel kommt.“ Hien huet dat lescht Wuert zu sengem Mann gesot nodeems hien op seng Auer gekuckt huet "Et ass sechs Auer. Dir sollt do sinn."
  
  
  
  
  
  
  an der Ambassade an enger hallwer Stonn, an dann solle mer hei fäerdeg sinn. Erwaart mäin Uruff tëscht sechs drësseg a sechs véierzeg fënnef. Allah ass mat dir."
  
  
  "A mat Iech, Seif Allah," sot de verréideren Adab Beamten wéi de Betonpanel erëm zougemaach huet, eis am Schalldichte Raum versiegelt wéi d'Sherima an ech an d'Ae vum gewëssen Doud gekuckt hunn.
   Kapitel 12
  
  
  
  
  Soubal Selim fortgaang ass, huet den Abdul ugefaang seng gefälschte CIA Memos ze posten. De Mustafa Bey huet seng Waff mat engem rosen Gesiicht op mech gehalen, just heiansdo säi Bléck fir e Moment bewegt fir op de plakege Kierper vu senger fréierer Kinnigin ze kucken. Irgendwéi wousst ech datt hien deen war deen hatt belästegt huet wéi se un de Seeler hänkt, déi hir Äerm a Been auserneen halen. Ech war och sécher datt hien a säin elo verstuerwene Kamerad wahrscheinlech ënner strenge Befehle vum Schwert waren, hir Gefaangenen net ze vergewaltegt. All sexuell Mëssbrauch wéi dat wier bei der Autopsie opgedeckt ginn, an ech hunn net geduecht datt Sword dës Zort Komplikatioun wollt. De Mord huet misse propper sinn, wéi wa se vun CIA Fachleit gemaach gi wier.
  
  
  Ech sinn net ganz sécher wéi d'Schwäert den Ënnerscheed an der Zäit vum Doud tëscht de Läichen uewen a Sherima erkläre géif. Dunn ass et bei mir opgefall, datt dës Kierper net am Haus fonnt kënne ginn. Alles wat hie misse maachen ass ze soen datt hien agebrach ass an déi geheim Dier opgemaach huet an dem Sherima säi Kierper am geheime Raum läit. Hie kéint och soen, datt hien een oder zwee Leit gesinn huet, wéi hien an der Limousine ukomm ass. Oder hien hätt de Kofferraum vum Mustang an der Garage opgemaach an dunn der Police gesot, datt een gerannt ass wéi hien opgaang ass. Eng logesch Viraussetzung wier datt de Mäerder amgaang war dem Sherima säi Kierper ze droen, wéi hire Bodyguard do ukomm ass an hien Angscht huet.
  
  
  Ech hu gefrot wou ech a säi Plang passen. Dunn hunn ech gemierkt, datt ech den Doudegen géif ginn, deen hëllefe géif dem Abdul seng Geschicht nach méi onduerchsiichtbar maachen, an ech hu verstan firwat ech net mat engem automatesche Gewier ëmbrénge sollt. Ech sollt aus enger Kugel aus der selwechter Pistoul stierwen, déi Sherima ëmbruecht huet. Den Abdul konnt soen datt hien mech an d'Haus gefouert huet fir no hatt ze sichen, an de Mann deen aus der Garage gelaf ass wéi mir ukomm sinn, huet en anere Schoss geschoss ier hien fortgelaf ass, wat mech erschreckt huet. Den Abdul huet gemaach wéi wann hien net wousst datt ech vum Executive Protection Service wier (wéi hien elo geduecht huet ech wier) an huet erkläert datt ech just eng Persoun wier déi frëndlech mat Sherima war, déi hien ëm Hëllef gefrot huet.
  
  
  Seng Geschicht wäert selbstverständlech net an enger offizieller Enquête op d'Been gestallt ginn. Awer wäert d'Regierung fäeg sinn de Shah Hassan ze iwwerzeegen datt eis Geschicht kee Cover-up ass fir d'Bedeelegung vun der CIA an hirem Mord? An all Offenbarung vu menger richteger Identitéit als AX Agent géif déi ganz Situatioun nëmmen nach méi komplizéiert a verdächteg maachen. Ëmmerhin war ech zimlech no bei der fréierer Kinnigin bal zënter hirer Arrivée zu Washington. Wéi kann dat dem Mann erkläert ginn, deen hatt gär huet?
  
  
  Wärend ech iwwer d'Komplexitéit vum Komplott geduecht hunn, hunn ech Candy gekuckt. Si souz um Bett a schénge mech oder Sherima ze vermeiden. Ech denken net datt hatt erwaart huet hire fréiere Frënd ze gesinn entzéien a brutal gebonnen. Ech hu gemierkt datt d'Seelmarken op hir Handgelenk a Knöchel mussen als Deel vun der CIA Folter erausginn fir ze probéieren déi fréier Kinnigin ze zwéngen hir Gedanken ze änneren iwwer d'Liicht op hir angeblech Komplott op Adabi ze werfen.
  
  
  Deemools hat den Abdul d'Fälschungsnotizen fäerdeg verstoppt. Hien ass op meng Wuecht gaangen an huet ugefaang Uerder op Arabesch ze ginn. "Gitt erop an huelt déi zwee Kierper op d'Säitdier. Da gitt op d'Limousine sou no wéi méiglech un der Dier. Öffnen de Stamm a lued se. Vergewëssert Iech datt keen Iech dëst mécht. Da komm zréck hei fir Karim. Leider muss hie mat de kapitalistesche Schwäin fueren. Et wäert en anere Passagéier am Kofferraum sinn, also vergewëssert Iech datt et Plaz do ass."
  
  
  Ech war deen eenzegen dee konnt héieren wat de Schwert zu sengem Mann seet, a seng Wierder implizéiert eppes wat ech bis dee Moment net geduecht hunn. Wann d'Sherima an ech dout op der Szen fonnt ginn, da muss deen eenzegen "Passagéier" am Stamm Candy sinn! An ech hu geschätzt wat op dem "anere Pabeier" war, deen de Fälschung Selim fäerdeg war, an den Inhalt vun deem hien vermeit huet ze ernimmen. Ech war sécher datt et Candy als de Link vum CIA op Sherima portraitéiert an dofir dem Shah Hassan. Dësen Deel vum Abdul sengem Plang gouf verstäerkt duerch d'Tatsaach, datt hir Verschwannen während dem Sherima sengem Doud nach méi verdächteg ausgesinn hätt, wann d'CIA hir net konnt produzéieren fir d'Beweiser, déi vum Schwert fabrizéiert goufen, ze widderhuelen.
  
  
  Wéi de Mustafa fortgaang ass an déi massiv Dier erëm zou ass, hunn ech gesot: "Candy, sot mir eppes. Wéini hutt Dir den Abdul forcéiert Iech matzemaachen fir Revanche géint de Shah Hassan ze sichen? »
  
  
  "Firwat? Wat heescht dat?" Si huet mech ugekuckt fir ze äntweren, awer huet erëm ewech gekuckt.
  
  
  "Ech gleewen, datt dëst ronderëm d'Zäit war datt d'Noriichte vun der Scheedung vum Sherima an dem Retour an d'Staaten op d'Liicht komm sinn, richteg?"
  
  
  Braun Aen hunn intensiv op mäi Gesiicht gekuckt a si huet endlech geknuppt a sot dunn:
  
  
  
  
  
  
  dëst war deemools ronderëm. Firwat?"
  
  
  Den Abdul huet näischt gesot, awer seng schwaarz Hawk-Aen hunn vun hatt op mech gefloss wéi ech weider geschwat hunn, an der Hoffnung datt hien ze ugespaant war fir ze bemierken datt ech ni méi meng Hand opgehuewe hunn nodeems ech d'Autoschlësselen op hien geworf hunn.
  
  
  "Wat huet hie gesot?" Ech gefrot an dann meng eege Fro geäntwert. "Ech wetten datt et eppes war wéi hien endlech gemierkt huet datt Dir Recht hutt. Dësen Hassan war e béise Mann, dee senge Leit net wierklech gehollef huet, mä just Räichtum fir sech selwer gesammelt huet an e puer Schoulen a Spideeler ewechginn huet fir d'Leit ze roueg ze halen.
  
  
  Hiert Gesiicht huet mir gesot datt ech d'Zil getraff hunn, awer si war net bereet et och fir sech selwer zouzeginn. "Den Abdul huet mir Beweis dofir gewisen! Hien huet mir records vun enger Schwäizer Bank gewisen. Wësst Dir datt de gudden alen Philanthrop Hasan iwwer honnert Milliounen Dollar do gesat huet? Wéi kënnt Dir Iech selwer hëllefen an net Ärem Land? "
  
  
  D'Sherima ass erëm lieweg komm an huet eist Gespréich nogelauschtert. Nach eng Kéier, si huet probéiert Candy ze iwwerzeegen datt si falsch iwwer hirem Ex-Mann war. "Et ass net esou, Candy," sot si roueg. "Déi eenzeg Suen, déi den Hasan jeemools vum Adabi geschéckt huet, war fir d'Ausrüstung ze bezuelen, déi eis Leit gebraucht hunn. Dëst sinn d'Suen, déi hien zu Zürich fir dech a mech deposéiert huet.
  
  
  "Dat ass wéi vill Dir wësst iwwer Äre wäertvollen Hassan," huet Candy zu hatt geruff. "Den Abdul huet mir d'Opzeechnunge gewisen an dunn huet hie virgeschloen wéi mir hien mat Iech zerstéiere kënnen."
  
  
  "D'Opzeechnunge kéinte verwéckelt ginn, Candy," sot ech. "Dir hutt haut den Owend gesinn wéi en Expert Selim an esou Saachen ass. Bankdokumenter wiere vill méi einfach ze kreéieren wéi CIA kodéiert Geldschäiner.
  
  
  Candy huet vu mir op Abdul gekuckt, awer huet keng Erliichterung vun den Zweifel fonnt, déi ech an him agefouert hunn. "Den Abdul géif dat net maachen," sot si schaarf. "Hien huet mir gehollef well hien mech gär huet, wann Dir wëllt wëssen!"
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Denkt drun, Candy. Géif e Mann, deen dech gär huet, Iech mat engem aneren an d'Bett goen loossen - Iech commandéieren et ze maachen - wéi Dir? »
  
  
  "Et war néideg, war et net, Abdul?" Candy gesot, bal gekrasch wéi si him ëm Hëllef. "Sot him wéi Dir erkläert hutt datt hien an der Nuecht muss besat ginn fir datt Dir Sherima kéint huelen, datt et nëmmen ee Wee war fir e Mann wéi hien besat ze halen. Sot him, Abdul." Déi lescht dräi Wierder waren eng Ufro fir Hëllef, déi onbeäntwert gaangen ass, well den Abdul näischt gesot huet. Et war e grausam Laachen op sengem Gesiicht; hie wousst wat ech probéieren ze maachen an him huet et egal well hien gefillt huet datt et ze spéit wier eppes ze änneren.
  
  
  "Ech kann et net kafen, Candy," sot ech a lues erëm mam Kapp gerëselt. "Vergiesst net, Dir wousst scho wéi eng Persoun ech war. Dir an ech waren zesummen ier Abdul iwwer mech wousst. Hien ass mat Sherima op Alexandria fortgaang ier ech dech déi éischt Nuecht begéint hunn. Dir erënnert Iech un déi Nuecht, oder? "
  
  
  "Et war just well ech sou einsam war!" Elo huet si gekräizt, a wëll Abdul kucken. Anscheinend huet si him net alles iwwer hir éischt Versammlung mat mir gesot. "Den Abdul an ech hu keng Geleeënheet fir e puer Méint zesummen ze sinn. Et war sou vill ze maachen fir ze preparéieren fir de Sidi Hassan ze verloossen. An dann déi ganz Zäit wou mir zu London waren, hunn ech misse bei der Sherima sinn, well si wéi e Kand gehandelt huet. Abdul, et war näischt falsch mat him déi éischt Nuecht. Dir musst mir gleewen. Ech brauch just een. Dir wësst wéi ech sinn."
  
  
  Si ass op hien gelaf, awer hien huet sech zréckgezunn fir seng Aen net vu mir ze huelen. "Bleift do, meng Léif," sot hien schaarf an huet hatt gestoppt. "Kommt net tëscht dem Här Carter a mengem Frënd." Hien huet seng Pistoul gewénkt. "Dat ass genau wat hien vun dir wëllt."
  
  
  „Ass dann alles an der Rei? Verstinn Dir, Abdul? » Si huet hir Tréinen ewech geblénkt. "Sot mir, et ass an der Rei, Schatz."
  
  
  "Jo, Abdul," Ech hunn him gedréckt, "sot hatt alles.
  
  
  Sot hatt alles iwwer de Silver Scimitar an datt Dir d'Schwäert vum Allah sidd, deen de brutaleste Pack vu Killer op der Welt féiert. Sot hatt iwwer all onschëlleg Leit-2 Dir hutt geaffert fir ze probéieren d'Kontroll iwwer de ganze Mëttleren Osten ze huelen. A gitt sécher hir ze soen wéi si dat nächst Affer wäert sinn.
  
  
  "Dat ass genuch, Här Carter," sot hien kal, iwwerdeems Candy gefrot: "Wat schwätzt hien, Abdul? Wat iwwer de Silver Scimitar a wat iwwer mech wann ech dat nächst Affer ginn? »
  
  
  "Spéider, meng Léif," sot hien a kuckt mech ustrengend. "Ech wäert alles erkläre soubal de Mustafa zréckkoum. Mir hunn nach vill ze maachen."
  
  
  "Dat ass richteg, Candy," sot ech schaarf. "Dir wësst wann de Mustafa zréckkënnt. De Moment lued hien de Kofferraum vun engem Cadillac mat de Kierper vun zwee Leit uewen op. Hie soll dann zréck fir Kareem op de Buedem. An et spuert och Plaz fir Iech am Kofferraum. Richteg, Abdul? Oder léiwer Dir d'Schwäert vum Allah elo datt de Moment vun Ärer Victoire sou no ass? »
  
  
  "Jo, Här Carter, ech mengen ech maachen,"Hien huet gesot. Hien huet sech dunn liicht a Richtung Candy gedréint, deem seng Hänn an Schrecken op mäi Gesiicht gedréckt goufen. Si huet hien onheemlech ugekuckt, wéi hien sech op hir gedréint huet a weider an engem äisegem, haarden Toun weidergeet: "Leider, meng Léif, den Här Carter huet ganz Recht. Är
  
  
  
  
  
  
  D'Gefill fir mech ass eriwwer, soubal Dir mir d'Méiglechkeet ginn hutt, déi fréier Kinnigin zu menger Gefaangenheet ze maachen an den Här Carter heihinner ze lackelen. Wat dech ugeet, Här Carter," huet hien weidergespillt a sech erëm op mech gedréint, "Ech mengen, Dir hutt genuch gesot." Bleift w.e.g. roueg, oder ech wäert gezwongen sinn dëst Gewier ze benotzen, och wann et heescht meng Pläng z'änneren.
  
  
  D'Offenbarung datt ech richteg war iwwer d'Intentioun vum Schwert fir meng Läich als déi bescht Beweiser ze benotzen fir seng Geschicht z'ënnerstëtzen - datt hien an ech probéiert de Sherima ze retten - huet mech e bësse méi couragéiert vis-à-vis vun automatesche Waffen. Hie géif nëmmen als leschten Auswee op mech schéissen, hunn ech decidéiert, a bis elo hunn ech hien net dozou forcéiert. Ech wollt d'Gespréich mam Candy weiderféieren, trotz sengen Drohungen, also hunn ech gesot:
  
  
  "Dir gesitt, Candy, et gi Leit, déi Léift fir géigesäitege Freed maachen, wéi Dir an ech, an et gi Leit wéi Abdul hei, déi Léift aus Haass maachen fir hir Ziler z'erreechen. Den Abdul gouf Äre Liebhaber wann hien bereet war dech ze benotzen, an net virdrun, wéi ech et verstinn.
  
  
  Si huet hiert zerräissen Gesiicht opgeworf an huet mech ugekuckt, net gesinn. "Bis da ware mir just Frënn. Hien ass komm a mir hunn iwwer mäi Papp geschwat a wéi schrecklech et fir den Hassan war fir säin Doud verantwortlech ze sinn fir säi gourmandsescht Liewen ze retten. Dunn endlech sot hien mir, datt hien mech fir eng laang Zäit gär huet an ... an ech war sou virsiichteg fir sou eng laang Zäit, an ... - Si huet op eemol gemierkt datt hatt iwwer sech selwer schwätzt an huet schëlleg op Sherima gekuckt an duerno zréck . fir mech.
  
  
  Ech hunn de Verdacht datt si viru laanger Zäit engem ale Frënd iwwer déi intensiv Sich no Zefriddenheet gesot huet, déi hatt eemol vu Mann zu Mann gefouert huet. Awer si wousst net datt ech iwwer hir Nymphomania wousst. Et war elo offensichtlech datt wann hatt ugefaang huet dat virun mir zouzeginn, si gouf ongenéiert. Méi wichteg war ech bewosst datt d'Zäit passéiert an de Mustafa geschwënn an de verstoppte Raum zréckkoum. Ech hätt e Beweegung virdru gemaach, a Candy un der Diskussioun iwwer hir Affär mam Abdul deelzehuelen, géif näischt anescht heeschen wéi wäertvoll Minutte verschwenden.
  
  
  Riskéiert datt déi lëschteg arabesch Komplott eng Saach vun der Vergaangenheet war, hunn ech hatt gefrot: "Huet den Abdul Iech jeemools gesot datt hien deen ass deen den Attentat geplangt huet deen Äre Papp ëmbruecht huet? Oder datt de Killer ni bei de Shah sollt kommen. Ass et net? "Ech hunn him gedréckt, während d'Candy an d'Sherima am Schock an dem Ongleewen gekrasch hunn. "War hien net just een deen Dir benotzt hutt, fir hien ze schéissen ier hien no genuch ass fir den Hassan tatsächlech ze stiechen? Dir wousst datt d'Liewe vum Shah retten géif gewannen säi Vertrauen, well hien esou eng Persoun war Desweideren, wann Hassan dann ëmbruecht, géif seng Leit zerstéieren, deen eppes mat der Ermuerdung ze dinn hätt, an dëst wäert wahrscheinlech d'Enn vun der Silver Scimitar Bewegung staark genuch fir Hëllef vum Rescht vun der arabescher Welt ze froen."
  
  
  D'Schwäert huet net geäntwert, mee ech hunn säi Fanger erëm ronderëm den Ausléiser gesinn. Ech war zimmlech sécher datt ech et richteg hat, awer ech wousst net wéi wäit ech goe konnt ier déi Kugelen ugefaang hunn op mech ze spuen. Ech hu misse e Schrëtt méi wäit goen fir ze probéieren Candy fir ze handelen.
  
  
  "Kuckt Dir wéi roueg de grousse Mann elo ass, Candy?" Ech soot. "Ech hu Recht, an hien wäert et net zouginn, awer hien ass eigentlech Schold fir den Doud vun Ärem Papp, an och ..."
  
  
  "Nick, du hues Recht!" - huet d'Sherima geruff, mech ënnerbrach. Den Abdul huet e Moment seng Ae vu mir ewechgerappt fir an hir Richtung ze kucken, awer de kale Bléck ass op mech zréckgaang ier en op hien riicht konnt ginn.
  
  
  An enger Stëmm voller Opreegung huet d'Sherima weider gesot: "Ech hu mech just erënnert wat den Hassan gesot huet wéi hien mir iwwer de Versuch op säi Liewen erzielt huet. Et war deemools net ugemellt, mee wat Dir grad gesot hutt erënnert drun - logesch konsequent. Hien huet gesot datt et ze schlecht wier datt den Abdul Bedawi geduecht huet datt hien den Här Knight virum Mäerder muss drécken ier hien hien erschoss huet. Datt den Abdul scho seng Waff gezunn huet an hie wahrscheinlech erschoss hätt ouni ze probéieren eng Oflenkung ze kreéieren andeems hien den Här Knight gedréckt huet. Et war den Abdul deen Äre Papp geaffert huet, Candy, net seng Héichheet! »
  
  
  D'Schwäert konnt eis all dräi net kucken. Aus offensichtleche Grënn huet hien sech op Sherima an hir Geschicht konzentréiert, sou wéi ech. Wann Candy net vu Péng a Roserei gejaut hätt wéi si sech ëmgedréit huet fir d'Waff um Bett ze gräifen, hätt hien net séier genuch op hatt gezielt. Si hat kaum déi kleng Pistoul op d'Taille opgehuewe wéi schwéier Kugelen ugefaang hunn hire Wee iwwer hir Këscht ze maachen an dann zréck iwwer hiert Gesiicht wéi den Abdul d'Richtung vu senger Kugelpistoul gedréint huet. Miniatur Sprangbueren aus Blutt aus enger Onmass Lächer an hirer schéiner Këscht gesprongen an aus brong Aen ausgebrach, déi net méi mat Leidenschaft verengt goufen, wéi si hire Liebhaber op en endlosen Héichpunkt geprägt huet.
  
  
  Ee vun den éischte Kugelen vum Abdul huet dem Candy seng Pistoul aus hirer Hand geschloen an hatt iwwer de Buedem gedréint. Ech sinn op hien gerannt, an hien huet weider den Ausléiser vum Gewier gehalen, rosen e Stroum vu Kugelen op
  
  
  
  
  
  
  en Zil, deen aus dem Impakt geruckt a gekrabbelt huet, och wann de eemol schéine roude Kapp zréck op d'Bett geheit gouf.
  
  
  Ech war just amgaang dem Candy seng Pistoul ze huelen, eng .25 Kaliber Beretta Model 20, wéi meng Beweegunge kloer seng Opmierksamkeet ugezunn hunn. E schwéiert Gewier huet sech op mech gebéit. Triumph blénkt a sengen Aen, an ech hunn gesinn, datt Wahnsinn an Lust fir Muecht all Gedanken vu sengem Besoin fir meng Läich méi spéit ewechgehäit. D'Zäit ass komm, an e Laachen ass op säi Gesiicht erschéngt wéi hien bewosst de Maulkuerf op meng Léngen riicht.
  
  
  "Ni méi, Här Carter," sot hien, säin Ausléiser Fanger wäiss mat Drock wéi hien et ëmmer méi wäit gezunn huet, bis et opgehalen huet ze beweegen. Säi Gesiicht gouf op eemol blass wéi hie mat Schrecken, am selwechte Moment wéi ech, gemierkt huet, datt de Clip eidel war, a säin déidlechen Inhalt an engem grujelegen Geschlecht mat der Läich benotzt gouf.
  
  
  Ech hu misse laachen iwwer seng ongewollt Notzung vun engem internationale jiddesche Slogan, dee protestéiert huet, datt den Horror, deen d'europäesch Judden eemol gefall ass, ni méi widderholl ginn. "Sot dat kéint Iech aus der arabescher Liga erausgehäit ginn," sot ech him wéi ech d'Beretta gegraff hunn an et op säi Bauch weisen.
  
  
  Dem Candy säin Doud huet kloer seng Roserei net geläscht; all Grond huet säi Kapp verlooss wéi hien verflucht huet an d'Gewier op mech gehäit. Ech hunn him entweckelt an hunn him Zäit ginn fir meng enk Jackett zréckzezéien an d'Waff eraus ze zéien, déi ech sou laang gewosst hat, datt se holsteréiert ass. Dunn war et mäin Tour den Ausléiser ze zéien. De Model 20 ass bekannt fir seng Genauegkeet, an d'Kugel huet säi Handgelenk gebrach, sou wéi ech erwaart hunn.
  
  
  Hien huet nach eng Kéier verflucht, kuckt op déi zéien Fanger déi d'Waff net konnten halen. Hien ass an engem Wénkel op de Buedem gefall, a mir hunn allebéid nogekuckt, momentan onbeweeglech a faszinéiert, wéi hien kuerz op seng Féiss gesponnen huet. Hie war deen éischten, dee sech beweegt huet, an ech hunn erëm gewaart wéi seng lénks Hand déi schwéier Maschinnegewier gegraff huet. Wéi hie bal op d'Taille geklommen ass, huet d'Beretta Candy eng zweete Kéier gebrach, an hien hat en anere gebrach Handgelenk; d'Maschinengewehr ass nees op de Buedem gefall.
  
  
  D'Schwäert ass op mech komm wéi e Mann, dee verréckt ass, seng Waffen hunn onnëtzlech um Enn vu senge massive Waffen geklappt, wéi se sech erausginn fir mech ëmzegoen an deem wat ech wousst, wier e zerstéierende Bearhug. Ech géif net riskéieren et op mech ze kommen. Deen zweete Rëss vun der Beretta huet déi schaarf Äntwert widderholl, déi et eng Sekonn virdru war.
  
  
  Den Abdul huet zweemol gejaut wéi d'Kugel an seng Knéikapellen erakoum, dunn ass en anere Gejäiz aus sengem Hals gerappt wéi hien no vir geschloen ass an op seng Knéien gelant ass, déi scho messerscharf Péngstrecken duerch hien geschéckt hunn. Gesteiert vun engem Gehir, dat net méi logesch fonctionnéiert huet, huet hien sech op den Ielebou gesat a lues a Richtung mech iwwer d'Linoleumfliesen gaang. Obszenitéite fléissen vu senge gekrauselte Lippen wéi Galle bis hien endlech op meng Féiss gesprëtzt huet, onkohärent gemëscht.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréint a sinn a Richtung Sherima gaang, op eemol gemierkt datt hir Gejäiz, déi ugefaang hunn wéi d'Schwäert Kugelen d'Candy ausernee gerappt hunn, an déif, häerzlech Séilen ëmgewandelt hunn. Meng Waff Hänn nei arrangéieren fir prett ze sinn am Fall wou d'Geheimdier ugefaang huet opzemaachen, hunn ech meng Stiletto ofgeschnidden an déi éischt vu senge Ketten geschnidden. Wéi hir liewenslos Hand op hir Säit gefall ass, huet si meng Präsenz gemierkt an hir gebogen Kapp opgehuewen. Si huet mech ugekuckt, dunn op d'Schwäert, dat vu Péng um Buedem gekraunt huet, an ech hunn hir Halsmuskelen ugespaant gesinn, de Gagreflex zréckhalen.
  
  
  "Gutt Meedchen," sot ech wéi si géint Erbrechung zréckgekämpft huet. "Ech loossen dech an enger Minutt goen."
  
  
  Si huet sech geschüchtert an huet onfräiwëlleg ugefaang an d'Bett ze kucken. Ech sinn virun hir geplënnert fir net déi bluddeg Fra ze gesinn, déi si gär huet wéi eng Schwëster, wéi meng Blade hiren aneren Aarm befreit huet. Si ass op meng Këscht gefall, den Uewen vun hirem Kapp kaum mäi Kinn beréiert, an huet ausotem: "Oh, Nick ... Candy ... Candy ... Et ass meng Schold ... Et ass meng Schold ..."
  
  
  "Nee, et ass net esou," sot ech, a probéiert hatt ze tréischten, wärend ech hatt mat engem Aarm ophalen an sech kräischen fir d'Seeler ëm hir Knöchel ze schneiden. Déi lescht mëssbraucht Relatioun briechen, Ech sinn zréckgaang an hunn hir no gehal, berouegend gesot: "Et ass net meng Schold. Candy konnt sech net hëllefen. Den Abdul huet hatt iwwerzeegt datt den Hassan schëlleg wier ...
  
  
  "Nee! Nee! Nee! "Dir versteet et net," huet si gekräizegt, an huet sech zréckgezunn fir meng Këscht mat hire klenge gekraagte Faust ze schloen. "Et ass meng Schold datt si dout ass. Wann ech déi Ligen net erzielt hätt iwwer d'Erënnerung un wat den Hassan gesot huet, hätt si net probéiert den Abdul ëmzebréngen, an ... an dat wier ni geschitt. Si huet sech gezwongen, déi schrecklech bluddeg Figur déi um Bett ausgestreckt ass, ze kucken.
  
  
  "War dat eng Ligen?" - Ech hunn onheemlech gefrot. "Awer ech si sécher datt dat ass wat geschitt ass. Den Abdul huet just dat gemaach - ech hunn d'Beretta op d'Schwäert gewisen, dat onbeweeglech louch. Ech konnt net soen ob hien d'Bewosstsinn verluer huet oder net. Wann net, dann huet hien net kloer gemaach datt hien héieren huet wat d'Sherima mir gesot huet. "Wat huet Iech gesot datt wann et ni geschitt ass?"
  
  
  "Ech hunn gesinn datt Dir probéiert hutt ze erhéijen
  
  
  
  
  
  
  him oder oflenken, sou datt hien eventuell op hien sprange kéint a seng Waff huelen. Ech hu geduecht datt wann ech soen wat ech gemaach hunn, hie kéint mäi Wee kucken oder mech verfollegen an Dir hätt Är Chance. Ech hat ni geduecht datt et e Candy wier. Hire Kierper huet erëm mat schreckleche Schnéien gerëselt, awer ech hat keng Zäit fir hatt ze berouegen. Duerch de Klang vun hirem Gejäiz hunn ech soss eppes héieren, d'Wirling vun engem Elektromotor, a mäi Geescht huet sech domat gedréint, an erënnert un de Kaméidi, dee sech déi éischte Kéier registréiert hat, wéi ech d'Dier an d'CIA Safehouse opgemaach hunn.
  
  
  Et war keng Zäit sanft ze sinn. Ech hunn d'Sherima op den Dësch gedréckt an hunn gehofft datt genuch Zirkulatioun un hir Been restauréiert gouf fir hatt z'ënnerstëtzen. Wéi ech op d'Ouverture gedréint hunn, hunn ech aus der Ecke vu mengem Auge gesinn datt si sech deelweis hannert dem Deckel verstoppt huet, deen ech virgesinn hat ze huelen.
  
  
  Et war deemools datt ech entdeckt hunn datt d'Schwäert e Bewosstsinn ugesinn huet. Ier déi massiv konkret Barrière wäit genuch opgemaach gouf fir säi Mann an d'Zëmmer anzegoen, stoung hien erëm op den Ielebou an huet eng Warnung op Arabesch geruff:
  
  
  "Mustafa Bey! Gefor! De Carter huet eng Waff! Virsiichteg!"
  
  
  Ech hunn a seng Richtung gekuckt wéi hien zréck op d'Fliesen zesummegefall ass. Probéiert säi Bandit ze warnen huet déi lescht vu senger Kraaft geholl, déi seng Wonnen hannerlooss huet wéi Blutt erausgeet. Spannend hunn ech op de Mäerder gewaart fir duerch d'Dier ze goen. Wéi och ëmmer, hien ass net erschéngt, an de Motor, deen de schwéiere Panel ugedriwwen huet, huet säin Zyklus ofgeschloss wéi d'Dier ugefaang huet erëm zou ze maachen. E Woosch vu Loft huet mir gesot wéi hien den Ënnerdaach zougemaach huet. Mir waren sécher dobannen, mee ech wousst, datt ech eraus muss. Ech hunn op meng Auer gekuckt. Sechs zwanzeg. Et ass schwéier ze gleewen datt sou vill geschitt ass zënter sechs Auer, wéi de Schwert säin Handwierk Selim zréck an d'Ambassade geschéckt huet. Wat nach méi schwéier war ze gleewen, war, datt ech d'Sherima missen do eraus kréien an se an nëmmen néngzeg Minutten un de Staatssekretär liwweren.
  
  
  Ech wousst datt de Selim Instruktioune kritt huet fir seng Kohorten zu Sidi Hassan net ze kontaktéieren bis hien vum Schwert héieren huet. Ech hunn natierlech dësen Deel vum Plang verspéit, awer ech konnt de Shah net stoppen fir dem Sherima seng Stëmm um Radio ze erwaarden. A prett mech ze stoppen hir ze kréien war e professionelle Killer. Ech hat säin automateschen Gewier, awer den .38-Schalldämpfer war nach ëmmer gefeelt, wat ganz effektiv war fir zwee CIA-Agenten mat gutt geziilten Schëss erofzebréngen. Ech iwwerwältegt him an Feierkraaft, wéi meng Luger, mä hien hat de Virdeel fir mech ze waarden duerch déi eenzeg Sortie aus dem geheime Sall. Ausserdeem hat ech eng Frist an hien net.
  
  
  Ech hätt dobausse gewaart - dem Hawk seng Männer musse bis elo ukomm sinn - awer si wieren ënner Uerder net ze stéieren, ausser et war offensichtlech datt ech Hëllef brauch. An et war kee Wee fir mat hinnen aus engem schalldichte Raum ze kommunizéieren.
  
  
  Meng Iwwerleeung iwwer d'Chance virun mir gouf op eemol vun enger zidderend Stëmm hannert mir ënnerbrach: "Nick, ass alles an der Rei?"
  
  
  Ech hunn déi fréier Kinnigin vergiess, déi ech ongeféier op de Buedem gedréckt hunn. "Jo, Är Héichheet," sot ech hir, gelaacht. "A fir dem Pete säi Wuel, fannt Är Kleeder. Ech hu genuch Gedanken fir net vun Ärer Schéinheet ofgelenkt ze ginn.
  
  
  Nodeems ech dat gesot hunn, hunn ech bedauert d'Wuert schéin ze benotzen.
  
  
  Et huet Erënnerungen un déi schéi Fra bruecht, déi mech gelaacht a gär hat, an déi elo e Kugel ëmbruecht Stéck Fleesch am Eck war. Et war mäin Tour d'Schlucht zréckzehalen, déi an mir eropgeet.
  Kapitel 13
  
  
  
  
  D'Sherima huet den Negligee fonnt, deen hatt unhuet, wéi se ewechgeholl gouf, awer net den Nerzmantel. Mir hunn décidéiert datt een hatt muss geholl hunn nodeems mir hatt an de Keller geplënnert hunn. Si konnt sech net vill erënneren wat geschitt ass, wahrscheinlech well d'Berouegungsmëttel déi Candy hir ginn huet vill méi effektiv waren wéi se gemierkt huet.
  
  
  Et war schwéier meng Aen ze halen aus de gëllenen Kéiren vun der Sherima senger petite Figur ënner hirem dënnen Ënnerwäsch ze genéissen, wéi si mir séier gesot huet datt si vague erënnert datt se op eemol vum Abdul erwächt gouf, deen hir eppes gesot huet iwwer wat een probéiert huet zu hirem Schued ze maachen, an datt hien hatt misse mathuelen, dat wousst selbstverständlech keen. Ee vu senge Männer muss mat him gewiescht sinn, well si sech erënnert huet, datt zwee Leit hir ophalen wéi si an d'Limousine koum.
  
  
  Si huet sech näischt méi erënnert, ausser datt si méi spéit erwächt ass a sech plakeg un d'Mauer gebonnen huet. Deen, deem säin Numm mir elo woussten, war de Mustafa, huet seng Hänn iwwer hire Kierper gerannt. Si wollt selbstverständlech net iwwer dësen Deel vun hirem Uerder schwätzen an huet et séier ignoréiert, weider erkläert datt den Abdul schlussendlech mam Selim vun der Ambassade ukomm ass. Hire fréiere Bodyguard huet sech net gestéiert fir hir Froen ze beäntweren an huet einfach gelaacht wéi si him bestallt huet, hatt ze befreien.
  
  
  "Hien huet just gesot datt ech geschwënn keng Suerge méi maache muss," erënnert d'Sherima mat engem Rëtsch, "an ech wousst wat hie gemengt huet."
  
  
  Wärend hatt geschwat huet, hunn ech d'Schwäert ënnersicht a fonnt datt et nach ëmmer kal war. Ech hunn de Sträif zerräissen
  
  
  
  
  
  
  Dem Sherima säi Negligee an huet seng Wounds verbannen fir d'Blutt ze stoppen, dat nach ëmmer aus hinnen erausgeet. Hie wier lieweg wann ech him sou séier wéi méiglech dovunner erauskréien an medezinesch Hëllef kréien. Mä et war kloer, datt hien net méi vill mat den Hänn maache géif, och wa seng Handgelenk reparéiert ginn. An et géif eng extensiv Chirurgie daueren, fir déi gebrach Knéikappen an eppes ze maachen, wat him souguer erlaabt wéi e Kribbelen ronderëm ze zéien.
  
  
  Ech wousst net wéi laang de Mustafa dobausse géif waarden, wousst datt säi Leader elo mäi Gefaange war. Ech hu geduecht, wann hien esou fanatesch wier wéi déi meescht vun de Leit vum Schwert, hien hätt net verstänneg gehandelt an fortgelaf. Seng nëmmen zwou Méiglechkeeten sinn entweder ze probéieren an Abdul ze retten, oder sëtzt a waart op mech ze probéieren eraus ze kommen.
  
  
  Ech sinn aus menger Jackett gerutscht a sot zu Sherima: "Sëtzt Iech erëm bei dësem Dësch. Ech ginn d'Dier op a kucke wat eise Frënd mécht. Hie ka just schéissen, an Dir sidd elo direkt an der Feierlinn.
  
  
  Wann hatt aus der Siicht war, hunn ech e Schalter gedréckt, deen e Betonpanel bewegt huet. Déi puer Sekonnen et gedauert fir opzemaachen gefillt wéi Stonnen an ech war lénks géint d'Mauer festgehalen, meng Luger am prett. Wéi och ëmmer, näischt ass geschitt an ech muss erausfannen, ob de Mäerder nach am baussenzege Keller verstoppt ass.
  
  
  Meng Jackett iwwer de Faass vun engem eidelen automatesche Gewier gehäit, sinn ech op d'Dierrahmen gekräizt wéi et ugefaang huet erëm zou ze schloen. Nodeems ech d'Jackett an d'Verengung gesat hunn, hunn ech nogekuckt wéi et aus dem Faass vum Gewier erauskoum, gläichzäiteg hunn ech zwee kleng Pops dobaussen héieren. Ech hunn d'Gewier zréckgezunn ier déi schwéier Dier eis erëm agespaart huet.
  
  
  "Ma, hien ass nach ëmmer do an et gesäit aus wéi wann hien net erakënnt," sot ech zu mir méi wéi all aner. D'Sherima huet mech héieren an huet de Kapp iwwer de Bord vum Dësch gestouss.
  
  
  "Wat maache mir, Nick?" si gefrot. "Mir kënnen net hei bleiwen, oder?"
  
  
  Si wousst net, wéi néideg et wier, sou séier wéi méiglech do aus ze kommen; Ech hunn d'Zäit net geholl fir iwwer hiren Ex-Mann an den Timing vu sengem Radiooptrëtt ze schwätzen.
  
  
  "Mir ginn eraus, maach der keng Suergen," Ech hunn hir verséchert, net ze wëssen wéi mir et géife maachen.
  
  
  Eng verstänneg Persoun, si blouf roueg wärend ech meng nächst Beweegung betruecht hunn. Ech visualiséiert en Deel vum Keller hannert der Dier. D'Wäschmaschinn / Trockner Kombinatioun war ze wäit vun der Dier fir Cover ze bidden wann ech riskéiert ze briechen. Den Uelegbrenner stoung géint déi wäit Mauer, bei der Trap. Ech hunn ugeholl datt de Mustafa sech wuel ënner de Schrëtt verstoppt huet. Vun do aus konnt hien d'Dier zou halen an am Fall vun engem Iwwerraschungsattack vun uewen aus der Siicht bleiwen.
  
  
  Ech hunn de CIA Verstoppt ronderëm gekuckt, an der Hoffnung eppes ze fannen wat mir hëllefe kéint. Een Eck vum grousse Raum gouf ofgewandt, an huet e klenge Kabine mat senger eegener Dier geformt. Ech hat virdru ugeholl datt et wahrscheinlech d'Buedzëmmer war; Zu Fouss bei d'Dier, hunn ech se opgemaach an entdeckt datt ech richteg war. Et huet e Spull, eng Toilette, e Spigelmedizineschkabinett an e Duschkabinett mat engem Plastiksgardin driwwer. D'Accommodatioune ware Basis, awer déi meescht vun de Gäscht vun der CIA ware kuerzfristeg a wahrscheinlech net erwaart datt d'Appartementer mat deenen zu Watergate rivaliséieren.
  
  
  Ech erwaarden net eppes vu Wäert fir mech ze fannen, Ech hunn automatesch den Éischt Hëllef Kit iwwerpréift. Wann den Ënnerstand vun engem Mann benotzt gouf, war et gutt ausgestatt. Déi dräifach Regaler hunn Toilettë gehal - e Sécherheets Raséierapparat, eng Spraydouse Raséiercrème, eng Fläsch Old Spice, Bandaids an Ductband, souwéi e Sortiment vu kale Pëllen an Antaciden ähnlech wéi déi op de Buedzëmmer Regaler fonnt ginn. benotzt vum Doudegen Agent uewen. Maacht dat am Stamm vun der Limousine dobaussen, well dem Schwert säin Handwierk kloer fäerdeg ass, den Entrepreneur uewen ze spillen.
  
  
  Ech hunn ugefaang d'Buedzëmmer ze verloossen, awer hunn mech zréckgezunn wéi eng Iddi mech getraff huet. Frantesch schaffen, hunn ech e puer Reesen tëscht dem Buedzëmmer an der geheimer Dier gemaach, alles wat ech gebraucht huet um Buedem niewendrun. Wéi ech bereet war, hunn ech d'Sherima aus hirem Verstoppt geruff an hatt informéiert iwwer wat hatt maache muss, dunn den Dësch iwwer de Fliesenbuedem op eng Plaz nieft dem Schalter gedréckt, deen d'Dier bedriwwen huet.
  
  
  "Okay, dat ass et," sot ech, a si huet sech nieft dem Dësch gesat. "Wësst Dir wéi Dir dëst benotzt?" Ech hunn hir Candy seng kleng Pistoul iwwerginn.
  
  
  Si huet geknackt. "Hassan insistéiert datt ech léieren ze schéissen no der zweeter Attack op säi Liewen," sot si. "Ech hunn et och zimlech gutt, besonnesch mat menger Waff." Hir Virbereedung huet gewisen wéi si gepréift huet datt d'Waff gelueden ass. "Et war genau datselwecht. Den Hassan huet mir een a säin Zwilling ginn, dësen, Candy. Hien huet hir och geléiert ze schéissen. Hien huet dat ni enges Daags erwaart ... Hir Ae si mat Tréinen gefëllt a si ass roueg.
  
  
  "Et gëtt keng Zäit fir dëst elo, Sherima," sot ech.
  
  
  Si huet d'Tréinen an d'Atem gehal an huet geknuppt, sech dunn gebéit an hir Negligee opgehuewen fir se ofzewëschen. All aner Kéier géif ech et appreciéieren
  
  
  
  
  
  
  Ech hunn mech ëmgekuckt, awer elo hunn ech mech ëmgedréit fir op eise Fluchtversuch virzebereeden.
  
  
  Huelt eng Dose Raséierschaum, hunn ech d'Spëtzt ewechgeholl an d'Düse op d'Säit gedréckt fir sécherzestellen datt et vill Drock an der Dose war. De Klang vum Spuerschaum huet mir gesot datt et en neien wier.
  
  
  Dunn koum d'Duschgardin. Wickelen de Raséiercrème Container an bëlleg Plastiksverpackung, Ech hunn en o? Basketball, dunn liichtfäerteg ofgeschloss mat Bandstreifen, fir sécher ze stellen, datt et net ze enk gepackt ass, well ech wollt datt d'Loft tëscht de Falten vum Rido kënnt. Huelt et a menger rietser Hand, hunn ech décidéiert datt et genuch wier et fir meng Zwecker ze kontrolléieren.
  
  
  "Elo," sot ech, meng riets Hand op d'Sherima ausgestreckt.
  
  
  Si huet eng vun den zwou Ersatzrollen Toilettepabeier geholl, déi ech aus dem Buedzëmmer Regal geläscht hunn, a wärend ech et op der Plaz gehalen hunn, huet si ugefaang Ductband ronderëm ze wéckelen, se an der Innere vu mengem rietsen Aarm just iwwer mäi Handgelenk befestegt. . Wann et sécher war, huet si dat selwecht mat der zweeter Rouleau gemaach, se a mengem Aarm just iwwer déi aner geséchert. Wéi hatt fäerdeg war, hat ech ongeféier véier Zentimeter provisoresch Polsterung laanscht de ganzen Innere vu mengem Aarm vum Handgelenk bis Ielebou. Ech wousst net genuch fir d'Kugel ze stoppen, awer hoffentlech genuch Dicke fir d'Kugel ofzeleeën oder seng Kraaft wesentlech ze reduzéieren.
  
  
  "Ech mengen dat ass et," sot ech hir, ronderëm kucken fir sécherzestellen datt meng aner Ausrüstung praktesch war. Op eemol sinn ech opgehalen, iwwerrascht iwwer meng eegen Kuerzsiicht. "Matcher," sot ech, kucken hir hëlleflos.
  
  
  Ech wousst, datt et keng a menger Täsch wier, also sinn ech op den Doudegen Karim gelaf an hie mat menger fräier lénkser Hand gesicht. Keng Mätscher. Et war d'selwecht mam Abdul, dee gekrasch huet wéi ech hien ëmgerullt hunn fir seng Taschen ze beréieren.
  
  
  "Nick! Hei!"
  
  
  Ech hu mech op d'Sherima gedréint, déi duerch hir Schreifträger gerammt huet. Si huet ee vun deenen ewechzegeheien Briqueten erausgehal. "Funkt et?" Ech gefrot.
  
  
  Si huet d'Rad geklickt; wann näischt geschitt, si gekrasch an Enttäuschung anstatt Péng.
  
  
  "Zur selwechter Zäit musst Dir dëse klengen Trick halen," sot ech, lafe bei hatt wéi ech gemierkt hunn datt si wahrscheinlech net vill vun dëse Briqueten zu Adabi gesinn huet. Si huet nach eng Kéier probéiert, awer näischt huet geschafft. Ech hunn et vun hirem geholl an d'Rad geklickt. D'Flam ass lieweg komm an ech hunn den onbekannte Fëmmert geseent, dee säi Brëller vergiess hat.
  
  
  Ech Kuss Sherima op d'Wang fir Vill Gléck a sot: "Komm mir raus vun hei." Si erreecht den Dierschalter wéi ech op mäi Sëtz zréckkoum, d'Basketballbomm a menger rietser Hand ophalen an de Liicht an der anerer hält.
  
  
  "Aktuell!"
  
  
  Si huet de Schalter geschloen an dunn op de Buedem hannert hirem Schreifdësch gefall, d'Waff an hirer Fauscht geknuppt. Ech hunn op de Motor gewaart fir ze dréinen, a wann et geschitt ass, hunn ech d'Lichter gefloss. Wéi d'Dier ugefaang huet op ze schwéngen, hunn ech d'Flam op d'Plastiksäck a menger Hand beréiert. Et huet direkt Feier gefaangen, a wéi d'Dier ajar war, hat ech schonn e flamenden Ball an der Hand. Wann ech e Punkt am Dierrahmen ukomm sinn, hunn ech d'Ouverture mat menger Hand cupped an de flamenden Ball op d'Plaz geriicht wou ech geduecht hunn datt de Mustafa verstoppt wier.
  
  
  Hien huet d'Luuchten am Keller ausgeschalt, fir datt d'Luucht vu bannen jidderee géif beliichten, deen duerch d'Dier koum. Amplaz huet d'Beweegung zu him geschafft; wann e flamenden Stéck Plastik op eemol an der Däischtert opgetaucht ass, huet et him temporär sou verblend datt hien net konnt zielen wéi hien op meng Hand geschoss huet.
  
  
  Ee vun de .38 Kaliber Kugelen ass vun der Toilettepabeierroll am nootste vu mengem Handgelenk komm. Deen zweeten huet de Faass no bei mengem Ielebou getraff, gouf liicht ofgeleent an ass do an de Fleeschdeel vu mengem Aarm duerchgebrach. Ech hunn meng Hand ewech gezunn wéi d'Blutt ugefaang huet aus engem rosen Schnëtt op mengem Aarm ze fléien.
  
  
  Ech konnt mech net stoppen him ze stoppen. D'Maschinengewehr erfaasst géint d'Mauer leien, hunn ech se tëscht dem Dierrahmen an dem massive Panel selwer gedréckt. Ech hu geduecht datt d'Dier ordentlech ausgeglach wier, sou datt d'Gewier staark genuch wier fir datt se net zoumaachen.
  
  
  Et war keng Zäit fir ze kucken ob et funktionnéiert. Ech hu missen den nächsten Deel vu mengem Plang ëmsetzen. Well ech de Kapp net an d'Dierrahmen stieche wollt fir ze kucken wéi effektiv mäi Feierkugelstreik war, hunn ech eng Spigeldier benotzt, déi ech aus dem Medezinkabinett am Buedzëmmer erausgezunn hunn. Wéckelen et ëm de Frame an erwaarden datt mäi provisorescht Periskop vum Mustafa senger nächster Kugel zerstéiert gëtt, hunn ech d'Szen dobaussen iwwerpréift.
  
  
  Ech hunn mäi Zil verpasst - d'Nisch hannert der Trap an de Keller. Amplaz ass den hausgemaachte Feierkugel nieft dem Uelegbrenner gefall. Wéi ech nogekuckt hunn, ass de Mustafa, anscheinend Angscht datt dee grousse Heizung explodéiere kéint, aus sengem Verstoppt erausgesprongen an deen ëmmer nach flamenden Bündel mat béiden Hänn gegraff huet, en op Aarmlängt gehalen, fir datt d'Flamen him net séngen. Dëst bedeit datt hien entweder d'Waff ewechgehäit huet oder se zréck a säi Rimm gesat huet. Ech hunn net méi gewaart fir ze gesinn. De Spigel ewechgeheien, Ech hunn mäi Luger erausgezunn an sinn dobausse gaang, dat gemierkt
  
  
  
  
  
  
  Ech denken, datt mäi Gewierkeil verhënnert huet datt d'Betondier zougemaach gouf.
  
  
  De Mustafa huet nach ëmmer de Feierball gehalen, verzweifelt ronderëm de Keller gesicht no enger Plaz fir et ze geheien. Dunn huet hien gemierkt datt ech virun him stoe mat enger Waff gezielt, a seng scho Angscht Aen sinn nach méi grouss ginn. Ech konnt soen datt hien amgaang war e flamenden Päck op mech ze werfen, also hunn ech den Ausléiser gezunn. Ech hat kee Wee ze gesinn, ob ech him Hit.
  
  
  De Rëss vu mengem Luger war an der Explosioun verluer, déi dem Schwert säi Begleeder verschleeft huet. Ech weess net ob meng Kugel d'Drockdous vu Raséiercrème detonéiert huet oder ob d'Bomm duerch d'Hëtzt vum flamende Plastik ofgeleet gouf. Vläicht war et eng Kombinatioun vun deenen zwee. De Mustafa huet de Pak opgeholl fir et mir ze geheien, an d'Explosioun huet hien direkt an d'Gesiicht getraff. Op meng Knéien duerch d'Kraaft vun der Explosioun bruecht, hunn ech gekuckt wéi seng Fonctiounen zerfall sinn. Soubal de Keller erëm däischter ginn ass - d'Explosioun huet d'Flamen geläscht - huet et mir geschéngt, wéi wann dem Mäerder seng Ae flësseg gedréint hätten a seng Wangen erofgefall sinn.
  
  
  Schockéiert awer ongeschaaft sinn ech op d'Been gesprongen an hunn dem Sherima seng Gejäiz am Raum héieren, dee kuerz virdrun hir Folterkammer war.
  
  
  "Nick! Nick! Sidd Dir an der Rei? Wat ass geschitt?"
  
  
  Ech sinn zréck an d'Dier gaang sou datt hatt mech gesinn konnt.
  
  
  "Sech zwee Punkte fir eis Equipe," sot ech. „Hëllef mir elo dëst aus menger Hand ze kréien. Alles gëtt gutt.
   Kapitel 14
  
  
  
  
  De Band, deen déi bluddeg Toilettepabeierrollen un den Aarm gehal huet, huet och meng Stiletto op der Plaz gehalen. Ech hu misse waarden op d'Sherima fir d'Scheren am Tirang ze fannen ier hatt de Crimson Stoff konnt schneiden. Méi Sträifen vun hirem pure Negligee goufe fir mech Bandeauskleeder, a wéi se d'Blutt gestoppt huet aus der Kugelkrees ze sprëtzen, war et wéineg lénks vun deem wat eemol en deier Stéck Ënnerwäsch war.
  
  
  "Dir wäert wierklech eng Sensatioun beim Iessen haut den Owend sinn," sot ech, bewonneren déi kleng, fest Broscht, déi géint de mëllen Stoff gedréckt hunn, wéi si meng Hand geschafft huet. Meng séier Erklärung vun hirem Rendez-vous am Haus vum Staatssekretär manner wéi eng Stonn méi spéit huet erausgestallt, wat ech frou war ze gesinn, war eng typesch feminin Reaktioun: "Nick," huet si gegast. "Ech kann net esou goen!"
  
  
  "Ech fäerten, Dir musst dat maachen. Et gëtt keng Zäit fir zréck op Watergate ze goen an dech nach um Radio um aacht Auer ze hunn. Elo loosse mer vun hei eraus.
  
  
  Si ass zréckgaang, huet sech ëmgedréit fir fir d'éischt dem Candy säi Kierper um Bett ze kucken, duerno op d'Schwäert op de Buedem geluecht. "Nick, wat iwwer Candy? Mir kënnen hatt net esou verloossen."
  
  
  "Ech froen een fir hatt ze këmmeren, Sherima. An och Abdul. Awer gleeft mir, dat Wichtegst elo ass Iech d'Méiglechkeet ze ginn fir um Radio mat...
  
  
  "OPGEPASST NËMMEN. DIT HAUS ASS ËMMEN! KOMM ERUS MAT ÄR HÄNNER OP! OPGEPASST NËMMEN. DAT HAUS ASS ËMMEN. KOMM ERUS, ÄR HÄNDEN OP."
  
  
  De Megafon huet erëm geklomm, dunn ass roueg gefall. Hëllef ass ukomm. Dem Hawk seng Männer mussen d'Haus ugegraff hunn wéi se d'Raséiercrèmebomm héieren hunn ausgaangen, a wahrscheinlech d'Zëmmer op den ieweschte Stäck gerannt ier se decidéiert hunn de jäizende Mann an d'Kellerdier ze huelen. Wahrscheinlech si si ganz iwwerrascht, wéi se et opgemaach hunn an de schaarfe Niwwel vun der geläscht Plastiksflamme iwwer si gerullt.
  
  
  Ech sinn op d'Betondier gaang an hunn geruff: "Dëst ass den Nick Carter", an hunn mech dunn als Exekutiv vun der Uelegfirma virgestallt, déi mech vermeintlech agestallt huet. Et gëtt vill, wat ech dem Sherima nach net erkläert hunn, an et ginn e puer Saachen, déi hatt ni gesot gëtt. Zu dësem Zäitpunkt hunn ech gefillt datt et am beschten war zréck ze goen wéi hatt mech ursprénglech kannt huet.
  
  
  "Ech sinn hei mat ... mat der Miss Liz Chanley. Mir brauchen Hëllef. An eng Ambulanz."
  
  
  "KOMM AN D'DIERWEI, ÄR HÄNDEN OP."
  
  
  Ech hunn d'Instruktioune vum Megafon gefollegt. Ee vun den AX Agenten uewen erkannt mech, an de Keller séier mat Hawk d'Männer gefëllt. Ech hunn e puer wäertvoll Minutten geholl fir de Gruppeleader z'instruéieren wat ech doheem maache soll, an dunn hunn ech gesot: "Ech brauch en Auto."
  
  
  Hien huet seng Schlësselen iwwerginn a mir gesot wou säin Auto geparkt ass. "Braucht Dir een deen Iech fuert?"
  
  
  "Nee. Mir wäerten et maachen. Ech hunn mech op d'Sherima gedréint an hunn meng Hand op hir ausgestreckt, a gesot: "Solle mir goen, Är Héichheet?"
  
  
  Nach eng Kéier huet d'Kinnigin, trotz engem kinnekleche Kleed gedroen, deen an d'Mëtt vun hiren Oberschenkel zerräissen a wéineg un der Fantasi gelooss huet, meng Hand geholl. "Mir si frou zréckzezéien, Här Carter."
  
  
  "Jo, Madame," sot ech an hunn hir laanscht déi duercherneen AX Agenten gefouert, déi schonn un de Schwerter geschafft hunn. Si hu probéiert him erëmbeliewen ier d'Ambulanz ukomm ass fir hien an e klengt privat Spidol ze huelen, deen den Hawke generéis mat Agenturfongen zur Verfügung gestallt huet, fir datt hien e spezielle Raum fir d'Patienten hätt, an deem hien interesséiert war. D'Sherima ass bei der Dier gestoppt wéi si hien erëm héieren huet ze kräischen, an huet sech ëmgedréit wéi seng Aen opgemaach hunn an hien op hatt gekuckt huet.
  
  
  "Abdul, Dir sidd entlooss," sot si grouss, ass dunn aus dem Ënnerdaach an d'Trap virun mir geflücht.
  
  
  Wéi e Geheimnis
  
  
  
  
  
  
  
  De Staatssekretär an den Hawk erschéngen hannert der räich paneléierter Bibliothéiksdier, an ech sinn op d'Been opgestan. De Stull vum Canopy Porter war bequem an ech hu bal dozéiert. De Sekretär huet kuerz mam Alen geschwat, ass dunn zréck an de Raum wou säi mächtege Sender war. Hawk koum op mech.
  
  
  "Mir wollten hir e puer Minutten Privatsphär um Radio mat him ginn," sot hien. "Op d'mannst sou vill Privatsphär wéi Dir kënnt mat der Iwwerwaachungsausrüstung déi mir haut hunn."
  
  
  "Wéi war ët?" Ech gefrot.
  
  
  "Alles war ganz formell," sot hien, an héiflech gefrot: "Wéi geet et dir?" an "Ass alles an der Rei?"
  
  
  Ech hu mech gefrot, wéi formell d'Bild him ausgesinn hätt, wann ech de Sall-Kleederschaf net iwwerpréift hätt, wéi mir d'CIA-Sécherheet verlooss hunn an dem Sherima säi Nerzmantel do fonnt hunn. D'Sekretärin huet ugebueden hir domat ze hëllefen wann mir ukomm sinn, awer d'Sherima huet et an den Hänn gehal, erkläert datt si um Wee dohinner erkält war an et eng Zäit laang wäert halen, an dunn de Sekretärin an d'Bibliothéik gefollegt wéi eng Grousspapp. d'Auer a senger Lobby huet aacht Mol geschloen.
  
  
  An der Zäit zënterhier hunn ech dem Hawk gesot wat am Haus op der Militärstrooss geschitt ass. Hien huet e puer Mol um Telefon geschwat, Instruktiounen erausginn an Berichter vu verschiddenen Unitéiten klären, deenen hien speziell Aufgaben zougewisen huet nodeems ech meng Geschicht fäerdeg gemaach hunn. De Sekretär hat eng Verschlësselungslinn déi direkt mam Hawke säi Büro ugeschloss ass, an d'Instruktioune vum Old Man goufen iwwer eist Kommunikatiounsnetz iwwerdroen.
  
  
  Den Hawk ass gaang fir en aneren Uruff ze maachen an ech souz zréck op de groussen antike Wickerstull. Wéi hien zréckkoum, konnt ech soen datt d'Nouvelle gutt war well et e liichte Laachen war mat deem hien extrem Freed ausgedréckt huet.
  
  
  "D'Schwäert wäert gutt sinn," sot Hawk. "Mir wäerten hien op d'Been stellen an hien dann un de Shah Hassan schécken als Zeeche vun eiser géigesäiteger Frëndschaft."
  
  
  "Wat kréien mir zréck?" - Ech gefrot, verdächteg vun esou Generositéit vu mengem Chef.
  
  
  "Ma, N3, mir hu beschloss ze proposéieren datt et flott wier wann de Shah just e puer vun deene klenge Kaddoe géif zréckginn, déi de Pentagon Jongen him rutschen, wann kee kuckt."
  
  
  "Wäert hien domat averstanen?"
  
  
  "Ech mengen et. Vun deem wat ech grad an der Bibliothéik héieren hunn, mengen ech, datt de Shah geschwënn säin Troun opginn wäert. Dat heescht datt säi Brudder iwwerhëlt, an ech denken net datt den Hassan een aneren wëll hunn ech de Fanger um Ausléiser gehal. vun dëse Spillsaachen, wéi ech et verstinn, ass en anere Bedruch och ronderëm den Eck, an ...
  
  
  Hien huet sech Richtung de Klang vun der Bibliothéik Dier Ouverture. D'Sherima koum eraus, gefollegt vum Staatssekretär, dee gesot huet: "Ma, meng Léif, ech mengen, mir kënnen endlech an d'Mëttegiessen goen. Si hunn d'Hëtzt am Iesszëmmer opgehuewen, also ech si sécher datt Dir elo kee Mantel brauch.
  
  
  Wéi hien erreecht huet fir et ze huelen, hunn ech gelaacht. D'Sherima huet mir e Laachen an e Wink ginn, dunn huet sech ëmgedréit fir aus dem Lach ze rutschen. Genéiert huet den Hawk mech gedréckt a reprochéiert ënner sengem Otem gesot: "Firwat giggs du, N3? Si héieren Iech.
  
  
  "Et ass e Geheimnis, Här. Jiddereen huet een.
  
  
  Wéi de laange Mantel vun de Schëlleren vum Sherima gefall ass, huet et geschéngt wéi wann de Sëlwerfalk seng Flilleke gefall hätt. Wéi si regal Richtung de Käerzenhirstellung geklommen ass, gouf mäi Geheimnis opgedeckt. An hir och.
  
  
  
  Enn.
  
  
  
  
  
  
  Carter Nick
  
  
  Aztec Avenger
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Aztec Avenger
  
  
  Iwwersetzung vum Lev Shklovsky
  
  
  
  Éischt Kapitel.
  
  
  Virun e puer Méint hunn ech erlieft wat e Psycholog eng Identitéitskris nennt. D'Symptomer waren einfach ze identifizéieren. Am Ufank hunn ech ugefaang Interesse fir meng Aarbecht ze verléieren. Dunn huet et sech an eng knaschteg Onzefriddenheet verwandelt an, endlech, eng direkt Ongerechtegkeet vun deem wat ech gemaach hunn. Ech hu mech gefaang gefillt a konfrontéiert mat der Tatsaach datt ech an engem gudde Liewen war a wat d'Häll hat ech erreecht?
  
  
  Ech hu mech eng Schlësselfro gestallt.
  
  
  "Wee bass du?"
  
  
  An d'Äntwert war: "Ech sinn e Mäerder."
  
  
  Ech hunn d'Äntwert net gär.
  
  
  Also hunn ech den AX verlooss, ech hunn den Hawk verlooss, ech hunn den Dupont Circle zu Washington verlooss, D.C., an ech hu versprach, datt ech ni eng aner Aarbecht fir si maachen, soulaang ech gelieft hunn.
  
  
  Wilhelmina, Kaliber 9 mm. De Luger, dee bal wéi eng Verlängerung vu mengem rietsen Aarm war, war mat Hugo a Pierre gepackt. Ech hunn meng Fanger sanft laanscht de fatale, geschärftem Stol vum Stiletto gerannt, ier ech en erofgesat hunn an d'Waff, d'Messer an d'kleng Gasbombe a senger Suede-Futter gewéckelt hunn. All dräi sinn a meng Safebox gaang. Den nächsten Dag war ech fort
  
  
  Zanterhier verstoppen ech mech an enger hallwer Dose Länner ënner duebel sou vill falschen Nimm. Ech wollt Fridden a Rou. Ech wollt eleng gelooss ginn, zouversiichtlech sinn datt ech all Dag duerchgoe fir den nächsten ze genéissen.
  
  
  Ech hat genee sechs Méint an zwee Deeg ier den Telefon a mengem Hotelzëmmer geklappt huet. Um néng drësseg de Moien.
  
  
  Ech hat den Telefon net erwaart. Ech hu geduecht datt kee wousst datt ech zu El Paso war. D'Klack schellt bedeit datt een eppes iwwer mech wousst, wat en net sollte wëssen. Ech hunn dës Iddi wierklech net gär, well et heescht datt ech suergfälteg géif ginn, an d'Onsécherheet kéint mech ëmbréngen.
  
  
  Den Telefon um Nuetsdësch nieft mengem Bett huet insistent gekrasch. Ech hunn den Telefon opgeholl.
  
  
  "Jo?"
  
  
  "Ären Taxi ass hei, Här Stephans," sot déi iwwerhéiflech Stëmm vum Receptionist.
  
  
  Ech hunn keen Taxi bestallt. Een huet mir gesot datt hie wousst datt ech an der Stad war an datt hien och den Alias wousst, ënner deem ech mech ugemellt hunn.
  
  
  Kee Gebrauch roden wien et war. Et war nëmmen ee Wee fir erauszefannen.
  
  
  "Sot him, ech wäert an e puer Minutten do sinn," sot ech an hunn opgehang.
  
  
  Ech hunn bewosst meng Zäit geholl. Ech louch ausgestreckt um King-Size Bett, mäi Kapp op geklappte Këssen gestoppt, wéi den Telefon geklappt huet. Ech hunn d'Hänn hannert de Kapp geluecht an hunn iwwer de Raum op meng Reflexioun an der grousser Rei vu Mannerjäregen iwwer der laanger, Nuss-Faner, dräifach Kommoud gekuckt.
  
  
  Ech hunn en dënnen, flexiblen Kierper mat engem Gesiicht vun onbestëmmten Alter gesinn. Dëst Gesiicht huet einfach Schéinheet verpasst, awer dat ass net de Punkt. Et war e Gesiicht, dat d'Keelt mat Aen reflektéiert huet, déi an engem Liewen ze vill gesinn hunn. Ze vill Doud. Ze vill Morden. Et gëtt ze vill Folter, Vermummung a méi Bluttvergießen wéi e Mann soll gesinn.
  
  
  Ech erënnere mech wéi enges Daags, virun e puer Joer, an engem Zëmmer an engem klenge Pensiounshaus an engem net-sou-elegante Gebitt vu Roum, e Meedchen op mech opgeblosen huet an mech en arroganten, kalbluddege Jong vun enger Bitch genannt huet .
  
  
  "Dir ass just egal! Net iwwer mech, net iwwer näischt! “ huet si op mech geruff. "Dir hutt keng Gefiller! Ech hu geduecht datt ech Iech eppes bedeiten, awer ech war falsch! Du bass just e Bastard! Et heescht näischt fir Iech - wat hu mir déi lescht Stonn gemaach? »
  
  
  Ech hat keng Äntwert fir hatt. Ech leien plakeg op dat gekrabbelt Bett an hunn nogekuckt wéi hatt sech undoen huet, ouni Spuer vun Emotiounen op mengem Gesiicht.
  
  
  Si huet hire Portmonni gegraff an sech an d'Dier gedréint.
  
  
  "Wat mécht Iech wien Dir sidd?" huet si mech bal traureg gefrot. "Firwat kënne mir Iech net kontaktéieren? Ech sinn et? Sinn ech Iech egal? Sinn ech dir absolut näischt?
  
  
  "Ech ruffen dech haut um siwen," sot ech kuerz, ignoréiert hir rosen Fuerderungen.
  
  
  Si huet sech schaarf gedréint an ass duerch d'Dier erausgaang an huet se hannert hatt geschloen, ech hunn no hir gekuckt, wousst datt si am Owend erausfannen datt si fir mech net "absolut näischt wier." Ech hunn meng Gefiller net wichteg gelooss, well si vun Ufank un vun eiser Affär eng vu ville war, déi a menger AXE-Aufgab eng Roll gespillt hunn. Hir Roll ass déi Nuecht opgehalen. Si huet zevill geléiert, an owes um siwen hunn ech hiert lescht Rido mat mengem Stiletto erof bruecht.
  
  
  Elo, e puer Joer méi spéit, hunn ech op engem anere Bett an engem Hotelzëmmer zu El Paso geluecht a mäi Gesiicht am Spigel gekuckt. Dëst Gesiicht huet mech virgeworf alles ze sinn wat hatt gesot huet datt ech war - midd, zynesch, arrogant, kal.
  
  
  Ech hu gemierkt, datt ech stonnelaang op dësem Bett leien konnt, awer een huet op mech am Taxi gewaart, an hie war net iwwerall. A wann ech wollt erausfannen, wien zu menger Anonymitéit agebrach ass, da war et nëmmen ee Wee et ze maachen. Gitt erof a Gesiicht him.
  
  
  Also hunn ech d'Been vum Bett geschloen, opgestan, d'Kleeder riicht gemaach, a sinn aus mengem Zëmmer erausgaang, a wënschen datt d'Sécherheet vun der Wilhelmina ënner mengem Äerm gestoppt wier - oder souguer d'kalt Tätegkeet vun engem Bläistëft-dënnen Hugo, deem gehärte Stol war u mengem Aarm befestegt.
  
  
  
  
  An der Aganksberäich hunn ech dem Beamten geknackt wéi ech laanscht gaangen sinn an duerch d'Rotendéier erausgaang sinn. No der klimatiséierter Keelt vum Hotel huet déi fiicht Hëtzt vun engem fréie Summer El Paso Moien mech an enger fiichter Ëmfaassung ëmginn. Den Taxi stoung niewent der Strooss. Ech sinn lues an d'Kabine gaangen, automatesch ronderëm kucken. Et war näischt verdächteg weder an der roueger Strooss oder an de Gesiichter vun de puer Leit, déi zoufälleg laanscht den Trottoir trëppelen. De Chauffer ass op der wäiter Säit ëm den Taxi geklommen. "Här Stefans?" "Mäi Numm ass Jimenez," sot hien. Ech hunn de Glanz vu wäiss Zänn op engem donkelen, haarde Gesiicht gefaangen. De Mann war stockéiert a staark gebaut. Hien huet en offenhals Sportshemd iwwer blo Hosen un. Jimenez huet d'Hannerdier fir mech opgemaach. Ech hunn gesinn, datt et keen aneren am Taxi war. Hien huet meng Ae gefaang. "Dir sidd frou?" Ech hunn him net geäntwert. Ech souz am Réck, Jimenez huet d'Dier zougemaach an ass op de Chauffer Sëtz gaang. Hien ass op de viischte Sëtz geklappt an den Auto an de liichte Verkéier gezunn. Ech si méi no lénks geplënnert, bis ech bal direkt hannert dem stockéierte Mann souz. Wéi ech dat gemaach hunn, hunn ech mech no vir geluegt, meng Muskelen gespannt, d'Fanger vu menger rietser Hand gekrabbelt sou datt d'Gelenker sech gespannt hunn, meng Fauscht an eng déidlech Waff verwandelt. Jimenez huet am Réckspigel gekuckt. "Firwat sëtzt Dir net a relax?" - hie proposéiert einfach. "Näischt wäert geschéien. Hie wëll just mat Iech schwätzen." "WHO?" Jimenez huet seng mächteg Schëlleren gezunn. "Ech weess et net. Alles wat ech Iech muss soen ass datt den Hawk gesot huet, Dir sollt d'Instruktioune verfollegen. Wat och ëmmer dat heescht. Et huet vill gemengt. Et huet gemengt datt den Hawk mech e bëssen riicht gelooss huet. Et huet gemengt datt den Hawk ëmmer wousst wéi ech mech kontaktéiere soll. Dëst bedeit datt ech nach ëmmer fir den Hawk geschafft hunn a fir AX, dem Top geheime Geheimdéngscht vun Amerika, "Okay", sot ech midd, "wat sinn d'Instruktiounen?" "Ech muss dech op de Fluchhafen huelen," sot Jimenez, "Lount e liichte Fliger. Vergewëssert Iech datt d'Tanks voll sinn. Wann Dir kloer vum Terrain sidd, setzt Äre Kommunikatiounsradio op Unicom." Anscheinend wäert ech een treffen," sot ech a probéiert méi Informatiounen ze kréien. "Wësst Dir wien et ass?" Jimenez wénkt: "Gregorius." Hien huet den Numm tëscht eis an d'Loft geheit, wéi wann hien eng Bomm gefall hätt, war ech op 6500 Féiss a Richtung 60 ® mat mengem Radio op 122,8 Megahertz. Frequenz fir e Gespréich tëscht de Fligeren Den Himmel war kloer, mat engem klengen Niwwel um Horizont gehalen ech der Cessna 210 an engem luesen Cruise ech weider vun Säit ze kucken ech hunn e weidere Fliger gesinn, fir ze interceptéieren, wéi hien nach sou wäit ewech war, datt hien alles ausgesäit, och eng optesch Illusioun, hunn ech d'Geschwindegkeet vu mengem Fliger nach méi reduzéiert an der Trim zréck Bariton an den Kopfhörer "Fënnef ... néng ... Alpha. Sidd Dir dat, Carter? Ech hunn mäi Mikro geholl. "Affirmativ." "Follow me," sot hien, an d'Bonanza ass glat Norden geplënnert, rutscht virun mengem Fliger, liicht no lénks a liicht iwwer mech, wou ech se einfach a Siicht halen konnt. Ech hunn den Cessna 210 gedréint fir him ze verfollegen. , dréckt d'Drossel no vir, wärend d'Geschwindegkeet ophëlt fir se a Siicht ze halen. Bal eng Stonn méi spéit huet d'Bonanza verlangsamt, seng Klappen a Landungsausrüstung erofgesat an eng géi Bank eropgedréit fir op enger Pist ze landen, déi an den Dallbuedem bulldozéiert ass. Wéi ech de Bonanza gefollegt hunn, hunn ech e Learjet um wäiten Enn vun der Pist gesinn geparkt a wousst datt de Gregorius op mech waart. Am luxuriéisen Interieur vum Learjet souz ech vis-à-vis vum Gregorius, bal mat deiere Liederstull bedeckt. "Ech weess, Dir sidd rosen," sot de Gregorius roueg, seng Stëmm glat a poléiert. "Awer, loosst w.e.g. Är Emotiounen Iech net ophalen ze denken. Et wier guer net wéi Dir. „Ech hunn dir gesot, ech géif ni méi eng aner Aarbecht fir dech maachen, Gregorius. Ech sot Hawk dat och. Ech hunn de grousse Mann genee gekuckt. "Also Dir hutt," huet de Gregorius zouginn. Hien huet e Schlupp vu sengem Gedrénks geholl. "Awer näischt op dëser Welt ass ëmmer definitiv - ausser den Doud." Hien huet mech mat engem grousse Gummi Gesiicht mat grousse Fonctiounen gelaacht. Grousse Mond, grouss Aen, déi wéi Codfish ënner décke groe Wenkbrauwen bulten, eng riseg bulbous Nues mat schwéieren Nues, rau Poren op der gielzeger Haut - dem Gregorius säi Gesiicht war wéi e rauem Lehm-Sculpteur säi Kapp, gegoss zu heroesche Verhältnisser fir de Rescht vu sengem Kierper ze passen. rau Kierper. "Ausserdeem," sot hien mëll, "Hawk huet dech mir geléint, sou datt Dir wierklech fir hien schafft, wësst Dir.
  
  
  
  
  
  
  "Beweist et."
  
  
  De Gregorius huet e geklappt Blat aus dënnem Lieder aus der Tasche gezunn. Hien huet seng Hand ausgestreckt an huet mir et iwwerginn.
  
  
  De Message war am Code. Net esou schwéier ze entzifferen. Entschlësselt huet et einfach gelies: "N3 Lend-Lease to Gregorius. Keng AX bis Ausschalten. Hawk.
  
  
  Ech hunn de Kapp opgehuewen an hunn de Gregorius kal gekuckt.
  
  
  "Et kéint gefälscht sinn," sot ech.
  
  
  "Hei ass de Beweis datt et echt ass," huet hien geäntwert an mir de Pak iwwerreecht.
  
  
  Ech hunn an meng Hänn gekuckt. De Pak war a Pabeier gewéckelt, a wéi ech en ofgerappt hunn, hunn ech en anere Paket ënnert dem Sueden fonnt. An an der Gesang geschwächt war mäin 9mm Luger, den dënnen Messer, deen ech an enger Schëller um rietsen Ënneraarm gedroen hunn, an de Pierre, eng kleng Gasbomm.
  
  
  Ech hätt se - sécher, - geduecht, - viru sechs Méint ewechgeholl. Ech wäert ni wëssen wéi Hawk meng Safe Këscht fonnt oder säin Inhalt kritt. Awer dunn konnt den Hawk vill Saache maachen, déi keen wousst. Ech hunn geknackt.
  
  
  "Dir hutt Äre Punkt bewisen," hunn ech dem Gregorius gesot. "De Message ass echt."
  
  
  "Also wäert Dir mech elo nolauschteren?"
  
  
  "Komm," sot ech. "Ech lauschteren."
  
  
  KAPITEL ZWEE
  
  
  Ech hunn dem Gregorius seng Offer vum Mëttegiessen ofgeleent, awer ech hunn e Kaffi gedronk, während hien dat grousst Iessen ewechgehäit huet. Hien huet net geschwat während hien giess huet, konzentréiert sech op d'Iessen mat bal komplett Engagement. Dëst huet mir d'Méiglechkeet et ze studéieren wärend ech gefëmmt a Kaffi drénken.
  
  
  Den Alexander Gregorius war ee vun de räichsten a geheimsten Männer op der Welt. Ech mengen ech wousst méi iwwer hien wéi en aneren well ech säin onheemlechen Netzwierk opgebaut hunn wéi den Hawk mech him ausgeléint huet.
  
  
  Wéi den Hawk gesot huet: "Mir kënnen et benotzen. E Mann mat senger Muecht a Suen kann eis vill hëllefen. Et gëtt nëmmen eng Saach, déi Dir musst erënneren, Nick. Wat och ëmmer hie weess, wëll ech och wëssen.
  
  
  Ech hunn e fantastesche Informatiounssystem erstallt, dee fir de Gregorius fonctionnéiere sollt, an hunn et dunn getest andeems ech Informatiounen iwwer de Gregorius selwer gesammelt hunn. Ech hunn dës Informatioun an AX Dateien iwwerginn.
  
  
  Et war verdammt wéineg zouverlässeg Informatioun iwwer seng fréi Joeren. Fir de gréissten Deel ass dëst net bestätegt. Et goufen Rumeuren datt hien iergendwou am Balkan oder Klengasien gebuer gouf. Et goufen Rumeuren datt hien deelweis zypriotesch an deelweis libanesch war. Oder e Syrer an en Tierk. Et war näischt Finale.
  
  
  Awer ech hunn entdeckt datt säi richtege Numm net den Alexander Gregorius war, wat ganz wéineg Leit wosst. Awer och ech konnt net verstoen wou hien wierklech hierkënnt oder wat hien fir déi éischt fënnefanzwanzeg Joer vu sengem Liewen gemaach huet.
  
  
  Et koum aus néierens direkt nom Zweete Weltkrich. An der Immigratiounsdatei zu Athen gouf hien opgezielt wéi hien aus Ankara kënnt, awer säi Pass war libanesche.
  
  
  Vun de spéiden 50er war hien zudéifst involvéiert an der griichescher Schëffer, Kuwaiti a Saudi Arabeschen Ueleg, libanesche Banken, franséischen Import-Export, Südamerikanesch Kupfer, Mangan, Wolfram - Dir nennt et. Et war bal onméiglech all seng Aktivitéiten ze verfolgen, och vun enger Insider Positioun.
  
  
  Et wier en Albtraum fir e Comptabel seng genee Detailer ze verroden. Hien huet se verstoppt andeems hien Liechtenstein, Lëtzebuerg, Schwäiz a Panama integréiert huet - Länner wou d'Geschäftsgeheimnis praktesch onschendbar ass. Dëst ass well SA no den Nimm vun Firmen aus Europa a Südamerika fir Societe Anonyme steet. Kee weess wien d'Aktionäre sinn.
  
  
  Ech denken net, datt souguer de Gregorius selwer d'Ausmooss vu sengem Räichtum genee konnt bestëmmen. Hien huet et net méi an Dollar gemooss, mä a punkto Muecht an Afloss - hien hat vill vun deenen zwee.
  
  
  Wat ech fir hien op dëser éischter Aufgab vum Hawk gemaach huet, war en Informatiounssammlungsservice ze kreéieren deen aus enger Versécherungsfirma bestoung, enger Kredittkontrollorganisatioun an engem Newsmagazin mat auslännesche Büroen an iwwer drësseg Länner oder méi. Honnerte vu Korrespondenten a Stringer. Füügt dozou eng elektronesch Dateveraarbechtungsfirma an e Maartfuerschungsgeschäft. Hir kombinéiert Fuerschungsressourcen waren beandrockend.
  
  
  Ech hunn dem Gregorius gewisen, wéi mir all dës Donnéeën zesummesetzen kënnen, a voll detailléiert Dossieren iwwer e puer honnertdausend Leit erstellen. Besonnesch déi, déi fir Firmen geschafft hunn, an deenen hien en Interessi hat oder déi hie komplett gehéiert. Oder dee fir seng Konkurrenten geschafft huet.
  
  
  D'Informatioun koum vu Korrespondenten, vu Prêtbeamten, vu Versécherungsberichter, vu Maartfuerschungsspezialisten, aus den Dossieren vu sengem Newsmagazin. All dëst gouf un eng Bank vun IBM 360 Computeren vun EDP geschéckt, zu Denver.
  
  
  A manner wéi siechzeg Sekonnen konnt ech e Printout op jiddereng vun dëse Leit hunn, gefëllt mat esou ëmfaassend Informatioun datt et d'Häll aus hinnen erschreckt.
  
  
  Et wäert komplett sinn aus dem Moment wou se gebuer sinn, d'Schoulen an deenen se gaange sinn, d'Qualifikatiounen déi se kritt hunn, déi exakt Pai vun all Job, déi se jeemools gemaach hunn, Prêten déi se jeemools gemaach hunn, a Bezuelungen déi se schëlleg sinn. Et kann souguer Är geschätzte jährlech Akommessteier fir all Operatiounsjoer berechnen.
  
  
  Hie weess d'Fäll déi se hunn oder haten. Loosst eis direkt d'Suergen vun hire Maîtressen un d'Nimm bäidroen. An et enthält Informatiounen iwwer hir sexuell Neigungen a Perversiounen
  
  
  
  
  
  .
  
  
  Et gëtt och eng speziell Roll vu Film mat ongeféier zweedausend oder méi Dossieren, mat Input an Output veraarbecht nëmme vun e puer suergfälteg ausgewielte fréiere FBI Mataarbechter. Dëst ass well d'Informatioun ze sensibel an ze geféierlech ass fir anerer ze gesinn.
  
  
  All US Distrikter Affekot géif seng Séil verkafen fir seng Hänn op eng Roll vun Daten ze kréien, déi iwwer Mafiafamillen a Syndikatmemberen gesammelt goufen.
  
  
  Nëmmen de Gregorius oder ech konnten e Printout vun dëser spezieller Reel autoriséieren.
  
  
  ***
  
  
  De Gregorius huet endlech säi Mëttegiessen ofgeschloss. Hien huet de Schacht op der Säit gedréckt an huet sech op säi Stull zréckgesat, seng Lippe mat enger Léngen Servietten gedréckt.
  
  
  "De Problem ass d'Carmine Stocelli," sot hien schaarf. "Wësst Dir wien hien ass?"
  
  
  Ech hunn geknackt. "Et ass wéi wann ech mech froen, wien Getty Oil gehéiert. Carmine bedreift déi gréisste Mafiafamillen zu New York. Zuelen an Drogen sinn seng Spezialitéit. Wéi hutt Dir him begéint? "
  
  
  De Gregorius huet gefroot. "Stocelli probéiert mat enger vun mengen neie Venture involvéiert ze sinn. Ech wëll hien net do hunn."
  
  
  "Sot mir d'Detailer."
  
  
  Bau vun enger Rei vun Sanatorien. Een an all vun de sechs Länner. Stellt Iech eng Enklave vir, besteet aus engem Luxushotel, e puer niddereg-klammen condominium Gebaier nieft dem Hotel, a ronn 30-40 privat Villaen ronderëm de ganze Komplex.
  
  
  Ech hunn him gelaacht. - "An nëmme fir Millionären, richteg?"
  
  
  "Riets."
  
  
  Ech hu séier d'Mathematik a mengem Kapp gemaach. "Dëst ass eng Investitioun vu ronn aachthonnert Milliounen Dollar," hunn ech festgestallt. "Wien finanzéiert et?"
  
  
  "Ech," sot de Gregorius, "all Penny, déi an et investéiert ass, ass meng eegen Suen."
  
  
  "Dëst ass Feeler. Dir hutt ëmmer geléint Suen benotzt. Firwat sinn se Är dës Kéier?
  
  
  "Well ech e puer Uelegfirmen maximéiert hunn", sot de Gregorius. "Boeren an der Nordséi ass bluddeg deier."
  
  
  "Aachthonnert Millioune." Ech hu fir eng Minutt doriwwer geduecht. "Wësse wéi Dir schafft, Gregorius, ech géif soen datt Dir e Rendement op Är Investitioun vu ronn fënnef bis siwe Mol kuckt wéi wann Dir fäerdeg sidd."
  
  
  De Gregorius huet mech intensiv ugekuckt. "Ganz no, Carter. Ech gesinn, Dir hutt de Kontakt mam Thema net verluer. De Problem ass, datt bis dës Projeten ofgeschloss sinn, ech net fäeg sinn e Penny ze sammelen.
  
  
  - An de Stocelli wëll seng Fanger an Ärem Patt?
  
  
  "Kuerz, jo."
  
  
  "Wéi?"
  
  
  "Stocelli wëll e Casino op jiddereng vun dësen Resorts opmaachen. Sengem Glücksspiels Casino. Ech wier net dorunner involvéiert."
  
  
  "Sot him an d'Häll ze goen."
  
  
  De Gregorius huet de Kapp gerëselt. "Et hätt mech mäi Liewen kascht."
  
  
  Ech hunn de Kapp gekippt a gefrot him mat enger opgehuewe Wenkbrau.
  
  
  "Hie kann et maachen," sot de Gregorius. "Hien huet Leit."
  
  
  "Huet hien Iech dat gesot?"
  
  
  "Jo."
  
  
  "Wéini?"
  
  
  "Deemools huet hie mir seng Propositioun beschriwwen."
  
  
  "An Dir erwaart datt ech dech vu Stocelli befreien?"
  
  
  Gregorius wénkt. "Genau."
  
  
  "Duerch hien ëmbréngen?"
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Et wier en einfache Wee. Awer de Stocelli sot mir direkt, datt wann ech eppes sou domm probéieren, seng Männer hätten Uerder fir mech zu all Präis ze kréien. Et muss en anere Wee ginn."
  
  
  Ech hunn zynesch gelaacht. - "An ech muss hien fannen, oder?"
  
  
  "Wann iergendeen kann, da kënnt Dir nëmmen," sot de Gregorius. "Dofir hunn ech den Hawk nach eng Kéier iwwer dech gefrot."
  
  
  Fir e Moment hunn ech mech gefrot wat den Hawk méiglecherweis gemaach hätt fir mech ze léinen. AX funktionnéiert net fir Individuen. AX schafft nëmme fir d'amerikanesch Regierung, och wann nénganzwanzeg Prozent vun der amerikanescher Regierung net wousst datt et existéiert.
  
  
  Ech gefrot. - "Sidd Dir wierklech sou zouversiichtlech a meng Fäegkeeten?"
  
  
  "Hawk," sot de Gregorius, an dat war d'Enn.
  
  
  Ech erwächen. Mäi Kapp huet bal d'Plafong vun der Learjet Kabine beréiert.
  
  
  "Ass dat alles, Gregorius?"
  
  
  De Gregorius huet mech ugekuckt. "Jiddereen aneren seet et ass,"Hien kommentéiert.
  
  
  "Ass dat alles?" - Ech hunn nach eng Kéier gefrot. Ech hunn op hien erof gekuckt. D'Keelt, déi ech gefillt hunn, d'Feindlechkeet koum a menger Stëmm eraus.
  
  
  "Ech mengen, dëst wäert och fir Iech genuch sinn."
  
  
  Ech sinn aus dem Learjet geklommen an sinn d'Schrëtt erof op d'Wüstebuedem geklommen, an d'plötzlech Hëtzt vum Dag gefillt bal sou intensiv wéi d'Roserei, déi an mir ugefaang huet ze bauen.
  
  
  Wat der Däiwel huet den Hawk mir gemaach? N3, Killmaster, ass et verbueden ze kill? De Carter konfrontéiert en héije Mob Boss - a wéi ech bei him koumen, sollt ech hien net beréieren?
  
  
  Jesus, huet den Hawk probéiert mech ëmzebréngen?
  
  
  Drëtte Kapitel.
  
  
  Wéi ech d'Cessna 210 zréck op den EI Paso Fluchhafen geflunn hunn, de Schlëssel ëmgedréit an d'Rechnung bezuelt, war et Mëtteg. Ech hu misse ronn zweehonnert Meter vun der Fluchhütte bis zum Haaptterminalgebai goen.
  
  
  An der Hal sinn ech direkt an d'Telefonsbank gaang. Ech sinn an de Stand erakomm, d'Dier hannert mir zougemaach an d'Mënzen op e klengt Edelstahl-Regal gedumpt. Ech hunn en Zénger an de Slot gesat, eng Null geruff, an dann de Rescht vun der Denver Nummer.
  
  
  De Bedreiwer koum eran.
  
  
  "Rufft un," sot ech hir. "Mäi Numm ass Carter." Ech hat hir dëst ze erklären.
  
  
  Ech hunn ongedëlleg gewaart mat de Kläng, déi a mengem Ouer pulséieren, bis ech den Telefon héieren héieren.
  
  
  
  
  
  
  Nom drëtten Ring huet een geäntwert.
  
  
  "International Daten".
  
  
  De Bedreiwer sot: "Dëst ass den El Paso Bedreiwer. Den Här Carter rufft mech un. Wäert Dir akzeptéieren? »
  
  
  "Ee Moment w.e.g.." Et gouf e Klick, an e Moment méi spéit gouf d'Stëmm vun engem Mann héieren.
  
  
  "Okay, huelt et," sot hien.
  
  
  "Weider, Här." Ech gewaart bis ech de Bedreiwer héieren trennen
  
  
  "De Carter ass hei," sot ech. - Hutt Dir scho vum Gregorius héieren?
  
  
  "Wëllkomm zréck," sot Denver. "Mir hunn d'Wuert kritt."
  
  
  "Sinn ech op?"
  
  
  "Dir sidd weider a si registréieren Iech. Uerdnung."
  
  
  "Ech brauch e Printout iwwer Carmine Stocelli," sot ech. "Alles wat Dir op him a seng Organisatioun hutt. Perséinlech Detailer fir d'éischt, dorënner eng Telefonsnummer wou ech him kontaktéiere kann.
  
  
  "Geschwënn," sot Denver. Et gouf nach eng kuerz Paus. "Prett ze kopéieren?"
  
  
  "Prett."
  
  
  Denver huet mir eng Telefonsnummer ginn. "Et gëtt och e Code deen Dir benotze musst fir dohinner ze kommen," sot Denver an huet mir et erkläert.
  
  
  Ech hunn zu Denver opgehang, dunn hunn d'New York Nummer geruff.
  
  
  Den Telefon huet nëmmen eemol geklappt ier en opgeholl gouf.
  
  
  "Jo?"
  
  
  "Mäi Numm ass Carter. Ech wëll mam Stocelli schwätzen.
  
  
  "Dir hutt déi falsch Nummer, Jong. Et gëtt keen hei mat deem Virnumm.
  
  
  "Sot him, ech ka bei dëser Nummer erreecht ginn," sot ech, ignoréiert d'Stëmm. Ech liesen d'Zuel vun engem Telefon Stand zu El Paso. "Dëst ass e Payphone. Ech wëll vun him an zéng Minutten héieren.
  
  
  "Fuck off, Charlie," huet d'Stëmm geruff. "Ech hunn Iech gesot datt Dir déi falsch Nummer hutt." Hien huet opgehaang.
  
  
  Ech hunn den Telefon op den Haken geluecht an hunn mech zréck geluecht, probéiert sech bequem an der knapper Plaz ze kréien. Ech hunn eng vu menge Gold-Spëtzt Zigaretten erausgeholl an se gebrannt. D'Zäit schéngt ze fléien. Ech hu mat Mënzen um Regal gespillt. Ech hunn d'Zigarett bal bis an de Filter gefëmmt ier ech se op de Buedem gehäit hunn an se ënner mengem Stiwwel zerquetscht hunn.
  
  
  Den Telefon huet geklappt. Ech hunn op meng Auer gekuckt a gesinn datt nëmmen aacht Minutte vergaange sinn zënter ech opgehaangen hunn. Ech hunn den Telefon opgeholl an direkt, ouni e Wuert ze soen, op den Haken geluecht. Ech hunn d'Second Hand vu menger Armbanduhr frantically gekuckt. Genau zwou Minutte si vergaang ier den Telefon erëm geklaut huet. Zéng Minutte nodeems ech zu New York opgehaangen hunn.
  
  
  Ech hunn den Telefon opgeholl a gesot: "Carter, hei."
  
  
  "Okay," sot eng schwéier, heise Stëmm, an där ech Stocelli erkannt hunn. "Ech krut Äre Message."
  
  
  "Wësst Dir wien ech sinn?"
  
  
  "De Gregorius huet mir gesot datt ech en Uruff vun Iech erwaarden. Wat wëlls du?"
  
  
  "Dech ze treffen."
  
  
  Et war eng laang Paus. "Wäert de Gregorius mat menger Propositioun averstanen?" - huet Stocelli gefrot.
  
  
  "Dëst wëll ech mat Iech schwätzen," sot ech. "Wéini a wou kënne mir eis treffen?"
  
  
  Stocelli huet gelaacht. „Ma, du bass elo hallef do. Ech treffen dech muer zu Acapulco.
  
  
  "Acapulco?"
  
  
  "Jo. Ech sinn elo zu Montreal. Ech gi vun hei op Acapulco. Ech gesinn dech do erof. Dir kuckt an de Matamoros Hotel. Ass dat Ären Numm? Meng Jongen kontaktéieren Iech a mir wäerten Iech kontaktéieren. treffen."
  
  
  "Gutt genuch."
  
  
  De Stocelli huet gezéckt, dunn huet gebrach: „Lauschtert, Carter, ech hunn eppes iwwer dech héieren. Also, ech warnen Iech. Spillt keng Spiller mat mir! »
  
  
  "Kuckt dech zu Acapulco," sot ech an hunn opgehaang.
  
  
  Ech hunn nach eng zéng Cent aus menger Täsch gefëscht an erëm Denver geruff.
  
  
  "Carter," sot ech a stellen mech vir. "Ech brauch en Ausdrock vun der Operatioun zu Acapulco. Wien ass do mat Stocelli verbonnen? Wéi grouss ass et? Wéi funktionéiert et? Alles wat op hinnen erausgezunn ass. Nimm, Plazen, Datumen."
  
  
  "Verstoen."
  
  
  "Wéi laang wäert et daueren?"
  
  
  "Mat der Zäit wou Dir op Acapulco kommt, hutt Dir d'Informatioun wéi och déi aner Materialien, déi Dir gefrot hutt. Ass et séier genuch? Eppes anescht?"
  
  
  "Jo, wierklech, ech wëll datt den Telefon a mengem Hotel zu Matamoros gefouert gëtt, an ech wëll datt et op mech waart wann ech ukommen.
  
  
  Denver huet ugefaang ze protestéieren, awer ech hunn hien ënnerbrach. "Häll, lount e klenge Fliger wann Dir musst," sot ech schaarf. "Probéiert net e Penny ze spueren. Et sinn dem Gregorius seng Suen, net ären!
  
  
  Ech hunn opgehaang an sinn dobausse gaang fir en Taxi ze kréien. Meng nächst Arrêt war de mexikanesche Tourismus Bureau fir eng Besuchserlaabnes ze kréien, a vun do sinn ech iwwer d'Grenz op Juarez an de Fluchhafen gaangen. Ech hunn et knapps op der Aeromexico DC-9 op Chihuahua, Torreon, Mexiko-Stad an Acapulco gemaach.
  
  
  KAPITEL VIER
  
  
  Denver war e gudde Jong. Den Telekopieer huet op mech a mengem Zëmmer gewaart wéi ech am Matamoros Hotel agecheckt hunn. Et war nach keng Zäit fir e Bericht, duerfir sinn ech op déi breet Fliesenterrass mat Vue op d'Bucht erof gaang, an engem breede Wickerstull gesat an e Glas Rum bestallt. Ech hunn et lues geschmaacht, iwwer d'Bucht gekuckt op d'Stadliichter, déi just opgaange sinn, an déi däischter, fuzzy Hiwwelen iwwer d'Stad am Norden erop.
  
  
  Ech souz laang do, a genéisst den Owend, d'Stille, d'Stadliichter an déi cool Séissegkeet vun der Rum.
  
  
  Wéi ech endlech opgestan sinn, sinn ech bannen gaang fir e laangen, gemittlechen Iessen, also war et eréischt bis bal Mëtternuecht, datt ech en Uruff vun Denver krut. Ech hunn et a mengem Zëmmer geholl.
  
  
  Ech hunn den Telekopie ageschalt an den Handset dran agesat. Pabeier huet ugefaang aus der Maschinn ze kommen.
  
  
  Ech hunn et gescannt bis et erausgerutscht ass, bis ech endlech e klenge Stack Pabeier virun mir hat.
  
  
  
  
  
  Den Auto ass gestoppt. Ech hunn den Telefon erëm opgeholl.
  
  
  "Dat ass et," sot Denver. "Ech hoffen dat hëlleft Iech. Eppes anescht?"
  
  
  "Nach net".
  
  
  „Dann hunn ech eppes fir dech. Mir kruten just Informatioun vun engem vun eise Kontakter zu New York. Gëschter Owend hunn d'Douane dräi Fransousen um Kennedy Fluchhafen opgeholl. Si goufe gefaange probéiert eng Sendung Heroin ze schmuggelen. Si heeschen Andre Michaud, Maurice Berthier an Etienne Dupre. Erkennt Dir se? »
  
  
  "Jo," sot ech, "si si verbonne mam Stocelli am franséischen Deel vu senger Drogenoperatioun."
  
  
  "Dir hutt de Bericht gekuckt wéi en erakoum," huet Denver mech virgeworf.
  
  
  Ech hunn e Moment geduecht an dunn gesot: "Dat mécht kee Sënn. Dës Leit sinn ze grouss fir d'Wuer selwer ze droen. Firwat hu se net e Courrier benotzt? "
  
  
  "Mir kënnen dat och net verstoen. Laut dem Message, dee mir kruten, ass de Fliger vun Orly ukomm. De Michaud huet seng Poschen um Dréibänk opgehuewen an se op d'Douane bruecht, wéi wann hien näischt ze verstoppen hätt. Dräi Poschen, awer ee vun hinnen war mat zéng Kilogramm purem Heroin gefëllt.
  
  
  "Wéi vill hutt Dir gesot?" - Ech hunn ënnerbrach.
  
  
  "Dir hutt mech richteg héieren. Zéng Kilogramm. Wësst Dir wéi vill et kascht? "
  
  
  "Strooss kascht? Ongeféier zwou Milliounen Dollar. Grousshandel? Et kascht vun honnertzéng bis honnertzwanzegdausend fir den Importer. Dofir ass et sou schwéier ze gleewen."
  
  
  "Dir sollt et besser gleewen. Elo kënnt de witzegen Deel. De Michaud huet behaapt datt hien näischt iwwer Heroin wousst. Hien huet dementéiert datt d'Täsch säi wier."
  
  
  "Et wor?"
  
  
  "Ma, et war en Attachékoffer - ee vun de grousse - an et hat seng Initialen drop gestempelt. A säin Numm Tag war un de Grëff befestegt."
  
  
  "Wat iwwer déi aner zwee?"
  
  
  "Selwecht Saach. De Berthier huet zwielef Kilogramm a senger Iwwernuechtungstäsch gedroen, an den Dupree huet aacht Kilogramm gedroen. Am Ganze sinn ongeféier drësseg Kilogramm vum pursten Heroin, deen d'Douane jeemools begéint hunn."
  
  
  "A si soen all déiselwecht Saach?"
  
  
  "Dir hues et richteg gemengt. Jiddereen setzt seng Täsch op de Scheckteller, fett wéi Messing, wéi wann et näischt dran ass wéi Hiemer a Strëmp. Si jäizen datt et e Bedruch ass."
  
  
  "Vläicht," hunn ech geduecht, "ausser eng Saach. Dir musst net dräihonnertfofzegdausend Dollar an Drogen ausginn fir e Frame ze kreéieren. En halleft Kilogramm - Häll, souguer e puer Unzen - ass genuch.
  
  
  "D'Douane mengt esou."
  
  
  "War do en Tipp?"
  
  
  "Net e Wuert. Si sinn duerch eng ganz Sich duerchgaang well d'Douane weess iwwer hir Aktivitéiten zu Marseille an hir Nimm sinn op enger spezieller Lëscht. An dat mécht et nach méi komesch. Si woussten datt se op dëser Lëscht waren. Si woussten datt se grëndlech wieren. vun der Douane gepréift, also wéi konnten se sech domat erwaarden?
  
  
  Ech hunn net kommentéiert. Denver weider. "Dir fannt dat nach méi interessant, wann Dir et mat engem aneren Informatiounsstéck am Dossier kombinéiert, dee mir Iech just ginn. Déi lescht Woch war Stocelli zu Marseille. Guess déi hien daten iwwerdeems hien do war? »
  
  
  "Michaud, Berthier an Dupre," sot ech. "Smart Guy." Ech war e Moment roueg: "Denkt Dir dat ass en Zoufall?" - Denver gefrot. "Ech gleewen net un Zoufall," sot ech flaach. "Och mir".
  
  
  "Ass dat alles?" "Ech hunn gefrot an Denver sot jo, wënscht mir Gléck an huet opgehaang. Ech sinn erofgaang an hunn méi gedronk.
  
  
  Zwou Stonne méi spéit war ech zréck a mengem Zëmmer, mech undoen, wéi den Telefon erëm geklaut huet.
  
  
  "Ech hu probéiert Iech zanter e puer Stonnen ze kontaktéieren," sot Denver mat engem Hiweis vu Reizung a senger Stëmm.
  
  
  "Waat leeft?"
  
  
  "Et huet d'Fans ewech geblosen," sot Denver. "Mir kréien de ganzen Dag Berichter vun eise Leit. Bis elo stinn Dattua, Torregrossa, Vignal, Gambetta, Maxi Klein an Solly Webber op der Rechnung! »
  
  
  Ech hunn iwwerrascht geflüstert datt Denver just sechs vun den Top Drogenhändler ernannt huet, déi mam Stocelli a senger Ostküst Operatiounen verbonne sinn. "Sot mir d'Detailer."
  
  
  Denver huet en déif Otem geholl. "De Moien um LaGuardia Fluchhafen ass den FBI arrestee Raymond Dattua Dattua op engem Fluch vu Montreal ukomm. Dattua gouf gesicht an de Schlëssel vu sengem Fluchhafenschloss gouf a senger Manteltasche fonnt. Et waren zwanzeg Kilo reng Heroin am Koffer am Schléissfach.
  
  
  "Weider."
  
  
  "De Vinnie Torregrossa krut de Moien fréi eng Këscht bei sengem Heem zu Westchester. Et gouf an engem reguläre United Parcel Service van geliwwert. Hien hat kaum Zäit et opzemaachen ier hie vum Bureau of Narcotics a Dangerous Drugs Agenten attackéiert gouf, déi op engem Tipp handelen. Et waren fofzéng Kilogramm Heroin an der Këscht!
  
  
  "Gambetta a Vignal goufen den Owend géint 19.00 vun der NYPD festgeholl," sot hien.
  
  
  "Si goufen iwwer Telefon gewarnt. Si hunn déi zwee am Gambetta sengem Auto an der Mëtt vum Manhattan opgeholl an zweeanzwanzeg Kilogramm Heroin entdeckt, gepackt an engem Ersatzreifenraum am Kofferraum.
  
  
  Ech sot näischt wéi Denver säi Concert weider.
  
  
  "Géint zéng Auer owes sinn d'Feds an de Maxi Klein Hotel Penthouse zu Miami Beach erakomm. De Klein a säi Partner Webber hate grad Mëttegiessen fäerdeg. Agenten hunn fofzéng Kilo Heroin an engem Fach vum Iessdësch fonnt, deen de Kellner manner wéi eng Stonn virdrun mam Mëttegiessen bruecht hat.
  
  
  
  
  
  Denver huet opgehalen, gewaart op mech eppes ze soen.
  
  
  "Et ass ganz offensichtlech datt se opgestallt goufen," hunn ech geduecht.
  
  
  "Natierlech," Denver averstanen. "Net nëmmen d'Feds an d'lokal Police goufen informéiert, awer och d'Zeitungen. Mir haten ee vun eisen Neiegkeetsbüro-Reporter bei all vun dësen Reuniounen. Muer steet dës Geschicht an all Zeitung am Land op Plaz 1. Et ass schonn an der Loft."
  
  
  "Sinn d'Verhaftungen bleiwen?
  
  
  "Ech mengen et," sot Denver no engem Moment no. "Si jäizen all iwwer Bedruch, awer d'Feds an d'lokal Polizisten hunn eng laang Zäit gewaart fir dës Kärelen ze nagelen. Jo, ech mengen, si wäerten hinnen zouginn."
  
  
  Ech hunn e bësse Mathematik a mengem Kapp gemaach. "Dat sinn nëmmen honnert an zwee Kilogramm Heroin," sot ech, "wat se virun zwee Deeg vum Michaud Berthier an Dupre geholl hunn."
  
  
  "Recht op der Nues," sot Denver. "Bedenkt datt de Produit e Stroossewäert vun zweehonnert bis zweehonnertzwanzegdausend Dollar pro Kilogramm huet, ass den Total méi wéi enganzwanzeg Milliounen Dollar. Heck, souguer bei zéng bis zwielefdausend Dollar pro Kilo Stokely wann hien et vu Marseille importéiert, dat ass iwwer eng Millioun honnertdausend Dollar
  
  
  "Een ass verletzt ginn", hunn ech kommentéiert.
  
  
  "Wëllt Dir de Rescht héieren?"
  
  
  "Jo."
  
  
  "Wosst Dir datt Stocelli gëschter zu Montreal war?"
  
  
  "Jo. Ech hunn do mat him geschwat."
  
  
  "Wosst Dir datt hien de Raymond Dattua daten wéi hien do war?"
  
  
  "Nee" Awer mat der Informatioun déi Denver mir just ginn huet, hunn ech et net ze iwwerraschend fonnt.
  
  
  "Oder datt den Dag virum Treffpunkt mat Dattua, Stocelli zu Miami Beach war mam Maxi Klein a Solly Webber ze treffen?"
  
  
  "Nee"
  
  
  "Oder datt eng Woch nodeems hien aus Frankräich zréckkoum, hie mat Torregrosa zu Westchester a Vignal a Gambetta zu Brooklyn getraff huet?"
  
  
  "Ech hunn gefrot. "Wou d'Häll wësst Dir dat alles iwwer Stocelli?"
  
  
  "De Gregorius huet eis Stocelli virun ongeféier dräi Woche verfollegt," erkläert Denver. "Vun do un hu mir Teams vun zwee an dräi Leit, déi him véieranzwanzeg Stonnen den Dag iwwerwaachen." Hien huet gelaacht. "Ech kann Iech soen wéi vill Mol am Dag hien op d'Toilette gaangen ass a wéivill Blieder Pabeier hien benotzt huet."
  
  
  "Halt op ze prahlen," sot ech him. "Ech weess wéi gutt den Informatiounsservice ass."
  
  
  "Okay," sot Denver. "An elo hei ass en anere Fakt deen ech fir Iech gespuert hunn. Kuerz ier hie vun de Fed gefaange gouf, huet d'Maxi Klein mam Hugo Donati zu Cleveland geschwat. De Maxey huet d'Kommissioun gefrot fir e Kontrakt fir Stocelli ze maachen. Hie gouf gesot datt et schonn amgaang ass ze schaffen."
  
  
  "Firwat?"
  
  
  "Well d'Maxie besuergt war datt Stocelli de Michaud, Berthier an Dupre opgeriicht huet. Hien huet um Radio iwwer Torregrossa, Vignale a Gambetta héieren. Hien huet geduecht datt de Stocelli se opgeriicht huet an datt hien nächst war.
  
  
  Mat guddem Sarkasmus hunn ech gesot: "Ech huelen un datt d'Maxi Klein ugeruff huet an Iech perséinlech gesot huet wat hien dem Donati gesot huet?"
  
  
  "Dat ass et," sot Denver mat engem laachen. "Zënter datt de Maxie de Stocelli kennegeléiert huet, hu mir op seng Telefone geklappt."
  
  
  "Maxie ass net domm genuch fir d'Telefonen a sengem Hotelzëmmer ze benotzen fir esou en Uruff ze maachen", hunn ech bemierkt. "Hie géif e Stand dobausse benotzen."
  
  
  "Jo," sot Denver, "awer hien ass suergfälteg genuch fir dee selwechte Stand méi wéi eemol ze benotzen. Mir hunn eng hallef Dose Stänn ofgelauschtert, déi mir entdeckt hunn, datt hie konsequent an de leschten Deeg benotzt huet. Et huet sech den Owend bezuelt."
  
  
  Ech konnt den Denver net zouzeschreiwen fir zefridden ze sinn. Seng Leit hunn eng verdammt gutt Aarbecht gemaach.
  
  
  Ech hunn gefrot: "Wéi versteet Dir dat?" "Denkt Dir datt Stocelli seng Partner opgeriicht huet?"
  
  
  "Et gesäit wierklech esou aus, oder? An d’Kommissioun schéngt dat och ze denken, well se him e Kontrakt ausgezeechent hunn. Stocelli ass dout.
  
  
  "Vläicht," sot ech evasively. "Hie féiert och eng vun de gréisste Famillen am Land. Et wäert net einfach sinn fir si bei hien ze kommen. Eppes anescht?"
  
  
  "Gëtt dat net genuch?"
  
  
  "Ech mengen et," sot ech. "Wann soss eppes brécht, loosst mech wëssen."
  
  
  Ech hunn den Telefon nodenklech opgehaang a sech an engem Stull um klenge Balkon baussent der Fënster gesat. Ech hunn eng Zigarett gebrannt, an d'Däischtert vun der mëller mexikanescher Nuecht erausgekuckt an d'Informatioun gescannt, déi mech sou plötzlech opgefall hat.
  
  
  Wann dat, wat Denver gesot huet, stëmmt - wann de Stocelli ënner Kontrakt wier - dann hätt hien seng Hänn fir e puer méi Méint voll. Sou vill, datt hien keng Zäit hat fir de Gregorius ze stéieren. An dësem Fall war meng Aarbecht gemaach.
  
  
  Awer dëst war ze einfach, ze lächerlech eng Léisung fir dem Gregorius säi Problem.
  
  
  Ech hunn d'Fakten nach eng Kéier gekuckt. An Zweifel hunn ugefaang a mengem Kapp ze kräischen.
  
  
  Wann de Stocelli tatsächlech de Setup opgeriicht hätt, hätt hie gewosst datt säin eegent Liewen a Gefor wier. Hie wousst, datt hie misst niddereg leien, bis d'Hëtzt ofgeet. Natierlech géif hien ni sou offen op Acapulco kommen.
  
  
  Et huet kee Sënn gemaach.
  
  
  Fro: Wou géif hie goen fir honnert an zwee Kilo ze kréien? Dat ass vill Heroin. Hien hätt et net vu senge Marseille Frënn kritt - wann hien et géif benotzen fir se opzestellen. A wann hien op aner Quelle gedréint hätt, hätt ech iwwer esou e grousse Kaf héieren.
  
  
  
  
  
  Fro: Wou konnt hien iwwer eng Millioun Dollar a boer kréien fir de Kaf ze maachen? Och an der Ënnerwelt vun de Mafiafamillen a Syndikater sinn dës Zort vu Suen schwéier a lump Zommen an op klengen, ontraceable Konten ze kréien. Keen akzeptéiert Schecken oder bitt Kreditt!
  
  
  Fro: Wou géif hien Saachen späicheren? Firwat gouf et kee Wuert iwwer dëst Material ier et gepflanzt gouf? Interpol, de franséischen Narcotics Bureau - L'Office Central Pour la Suppression du traffic des Stupefiants - eisen eegenen US Department of Narcotics and Dangerous Drugs - all mussen dat am Viraus vun hire grousse Netzwierker vu bezuelten Informanten gewosst hunn.
  
  
  En anere Gedanke: Wann de Stocelli esou eng grouss Quantitéit Heroin ofschreiwe konnt, heescht dat, datt hien nach méi grouss Quantitéiten an d'Hand kritt?
  
  
  Dëst ass wat wierklech Chills an enger Persoun verursaache kann.
  
  
  Dës Froen an hir vill méiglech Äntwerten hunn a mengem Kapp ronderëm gedréint wéi e Karussell ouni Reider mat hëlze Päerd, déi op hire Stolpolen op an erof galoppéieren, a soubal ech eng Iddi erreecht hunn, koum eng aner op, déi méi logesch ausgesinn huet. .
  
  
  Ech war endlech am Labyrinth vun Enttäuschung verluer.
  
  
  Déi gréisste Fro war firwat den Hawke mech dem Gregorius ausgeléint huet? De Schlëssel fir d'Léisung läit am Ausdrock "Lend-Lease". Ech gouf ausgeléint, an den Hawk wäert eppes zréck fir meng Servicer kréien. Waat?
  
  
  A méi wéi dat. "Nee AX" bedeit datt ech keng AX Produktiounsanlagen oder Personal kontaktéiere konnt. Et war eng reng privat Entreprise. Den Hawk sot mir, ech wier eleng!
  
  
  Gutt. Ech konnt dat verstoen. AX ass eng Top geheim Agence vun der US Regierung an dëst war definitiv keng Regierung Aarbecht. Also, keng Appellen zu Washington. Keng Ersatzstécker. Et gëtt keen fir meng Mess ze botzen.
  
  
  Just ech, Wilhelmina, Hugo an natierlech de Pierre.
  
  
  Ech hu schlussendlech an d'Häll mat allem gesot an sinn erofgaang fir e leschte flotten Patt op der Terrass ier ech an d'Bett gaange sinn.
  
  
  KAPITEL Fënnef
  
  
  Ech sinn an der Däischtert vu mengem Zëmmer erwächt vun engem atavisteschen, primordiale Gefill vu Gefor. Plakeg ënner enger liichter Decken a Blat, hunn ech onbeweeglech geluecht, probéiert meng Aen net opzemaachen oder op iergendeng Manéier ze weisen datt ech waakreg war. Ech hunn esouguer weider a luesen, reegelméissege Schlof ootmen. Ech war bewosst datt eppes mech erwächt huet, e Klang deen net zum Zëmmer gehéiert huet mäi schlofe Geescht beréiert a mech an en Zoustand vun der Wakheet gerëselt.
  
  
  Ech hunn meng Oueren ofgestëmmt fir alles opzehuelen wat anescht war wéi déi üblech Nuetskläng. Ech hunn de liichte Rësel vun de Riddoen an der Loft vun der Klimaanlag héieren. Ech hunn de liichtschwaache Tick vum klenge Reesender seng Wecker héieren, déi ech op der Nuetsstéck nieft mengem Bett geluecht hunn. Ech hunn souguer e Tropfen Waasser aus dem Buedzëmmerkran héieren. Keen vun dësen Kläng huet mech aus mengem Schlof erwächt.
  
  
  Alles wat anescht war war geféierlech fir mech. Eng onendlech Minutt ass vergaang ier ech et erëm héieren hunn - de luesen, virsiichtege Rutsch vu Schong iwwer de Koup vum Teppech, gefollegt vun enger dënnter Ausatmung, déi ze vill gehal gouf.
  
  
  Nach ëmmer net bewegt oder de Rhythmus vu menger Atmung verännert, hunn ech meng Aen diagonal opgemaach, d'Schatten am Raum aus den Aenecke kucken. Et waren dräi Friemen. Zwee vun hinnen koumen op mäi Bett.
  
  
  Trotz all Impuls, hunn ech mech gezwongen, onbeweeglech ze bleiwen. Ech wousst, datt et an engem Blëtz keng Zäit méi wäert fir bewosst geplangten Aktiounen. D'Iwwerliewe hänkt vun der Geschwindegkeet vu menger instinktiver kierperlecher Reaktioun of.
  
  
  D'Schatten koumen méi no. Si getrennt, een op all Säit vu mengem Bett.
  
  
  Wéi se iwwer mech hänken, sinn ech explodéiert. Mäi Torso huet sech abrupt riicht gerett, meng Hänn sinn opgestan an hunn den Hals gegraff fir de Kapp zesummen ze briechen.
  
  
  Ech war ze lues fir eng Split Sekonn. Meng riets Hand huet ee vun de Männer gegraff, awer déi aner ass aus mengem Grëff entkomm.
  
  
  Hien huet e rosen Toun gemaach an huet seng Hand erofgesat. De Schlag huet mech op der lénkser Säit vum Hals an d'Schëller getraff. Hien huet mech mat méi wéi just seng Fauscht getraff; Ech hu bal liichtschwaache vun der plötzlecher Péng.
  
  
  Ech hu probéiert mech aus dem Bett ze geheien. Ech hunn et op de Buedem gemaach wéi en drëtte Schied op mech gesprongen huet, mäi Réck an d'Bett geschloen. Ech hunn hien mat mengem Knéi erofgeschloen, hien schwéier an d'Liewe geschloen. Hien huet gejaut an verduebelt, an ech hunn meng Fanger a säi Gesiicht gegruewen, net seng Ae gemierkt.
  
  
  Fir ee Moment war ech fräi. Mäi lénksen Aarm ass numm vum Schlag op mäi Collarbone gaangen. Ech hu probéiert et ze ignoréieren, an engem Squat op de Buedem gefall just genuch fir den Hiewel an der Loft ze sprangen. Mäi rietse Fouss huet horizontal geschloen. Et huet ee vun de Männer héich an der Broscht getraff, an hien huet an d'Mauer geflunn. Hien huet a Péng ausgeot.
  
  
  Ech hunn op den drëtte Mann gedréint an de Rand vu mengem Aarm huet sech mat engem kuerze Säitekick op hie geschloen, deen den Hals gebrach hätt.
  
  
  Ech war net séier genuch. Ech erënnere mech un datt ech ugefaang hunn e Punch ze werfen an ze gesinn wéi säin Aarm op mech schwéngt a wousst an där Split-Sekonn datt ech et net an der Zäit kéint oflenken.
  
  
  
  
  
  
  Ech hat Recht. Alles ass direkt gaangen. Ech sinn an dat déifst, schwaarzt Lach gefall an deem ech jeemools war. Et huet mech fir ëmmer gedauert fir ze falen an de Buedem ze schloen. An dann war et kee Bewosstsinn fir eng laang Zäit.
  
  
  ***
  
  
  Ech sinn erwächt an hunn mech um Bett fonnt. D'Luucht war un. Zwee Männer souzen a Still bei der Fënster. Den drëtte Mann stoung um Fouss vu mengem Bett. Hien hält eng grouss spuenesch-feieren Gabilondo Llama .45 automatesch Pistoul, huet op mech. Ee vun de Männer an de Still hat eng .38 Colt mat engem zwee-Zoll barrel an der Hand. En aneren huet d'Handfläch vu senger lénkser Hand mat engem Gummi-Trunche geklappt.
  
  
  Mäi Kapp huet wéi. Meng Hals a Schëller hu wéi. Ech hunn vun engem op dat anert gekuckt. Schlussendlech hunn ech gefrot: "Wat ass dat alles?"
  
  
  De grousse Mann um Fouss vu mengem Bett sot: „Stocelli wëll dech gesinn. Hien huet eis geschéckt fir dech ze bréngen."
  
  
  "En Telefon géif et maachen", kommentéiert ech sauer.
  
  
  Hien huet d'Schëller gleichgräifend gezunn. "Dir hätt kënnen entkommen."
  
  
  "Firwat soll ech lafen? Ech sinn heihinner komm fir hien ze treffen."
  
  
  Keng Äntwert. Just e Schëlleren vun der Fleesch Schëller.
  
  
  "Wou ass Stocelli elo?"
  
  
  "Uewen am Penthouse. Sech undoen."
  
  
  Midd sinn ech aus dem Bett geklommen. Si hunn mech no gekuckt wéi ech meng Kleeder gezunn hunn. All Kéier wann ech mat mengem lénksen Aarm erreecht hunn, hunn meng Schëllermuskele verletzt. Ech verflucht ënnert mengem Otem. Déi sechs Méint, déi ech vun AX verbruecht hunn, hunn hir Maut geholl. Ech konnt net mat menger deeglecher Yoga-Übunge weidergoen. Ech hunn mäi Kierper erlaabt ze relaxen. Net vill, awer et huet e bëssen Ënnerscheed gemaach. Meng Reaktioune waren net méi sou séier wéi virdrun. Eng zweet Sekonn Verspéidung war genuch fir dem Stocelli seng dräi Béiser. Virdru konnt ech déi zwee gefaangen hunn, déi sech iwwer mäi Bett lenken an de Kapp zesummegebrach hunn. Deen drëtte géif ni vum Buedem opstoen nodeems ech hien geschloen hunn.
  
  
  "Komm," sot ech, a reiwen mäi schmerzhafte Collier. "Mir wëllen d'Carmine Stocelli net ophalen, oder?"
  
  
  ***
  
  
  D'Carmine Stocelli souz an engem nidderegen, gepolsterte Liederstull um Enn vum enorme Wunnzëmmer vu sengem Penthouse. Seng portly Figur war an engem relaxen Seidemantel gewéckelt.
  
  
  Hien huet Kaffi gedronk wéi mir erakoum. Hien huet d'Coupe erofgesat an mech virsiichteg ënnersicht. Seng kleng Aen hunn aus engem ronne Gesiicht mat däischter Kinn ausgesinn, gefëllt mat Feindlechkeet a Mësstrauen.
  
  
  Stocelli war no fofzeg. Säi Kapp war bal kaal, ausser dem Mönch seng Tonsur vun uelegen schwaarzen Hoer, déi hien erausgewuess an a knapper Schleisen iwwer seng poléiert blo Kopfhaut gekämmt hat. Wéi hien mech vu Kapp bis Zeh ugekuckt huet, huet hien eng Aura vu ruthless Kraaft ofginn, sou staark datt ech et fille konnt.
  
  
  "Sëtzt", huet hien gekrasch. Ech souz op de Canapé vis-à-vis him, reiwen meng Halswéi Schëller.
  
  
  Hien huet opgekuckt an huet seng dräi Jongen an der Géigend gesinn. Säi Gesiicht huet gekrasch.
  
  
  "Erausgoen!" - huet hien geschnappt, a weist mam Daum. "Ech brauch dech elo net méi."
  
  
  "Gitt Dir gutt?" gefrot déi grouss.
  
  
  Stocelli huet mech ugekuckt. Ech hunn geknackt.
  
  
  "Jo," sot hien. "Ech wäert gutt sinn. Fuck off."
  
  
  Si hunn eis verlooss. De Stocelli huet mech nach eng Kéier gekuckt an de Kapp gerëselt.
  
  
  "Ech sinn iwwerrascht, datt Dir sou einfach besiegt gouf, Carter," sot hien. "Ech hunn héieren, datt Dir vill méi haart wier."
  
  
  Ech hunn säi Bléck begéint. "Gleeft net alles wat Dir héiert," sot ech. "Ech hu mech just erlaabt e bëssen suergfälteg ze ginn."
  
  
  Stocelli sot näischt, gewaart mech weider. Ech hunn an d'Tasche gezunn, e Pak Zigaretten erausgeholl an eng Zigarett gebrannt.
  
  
  "Ech sinn heihinner komm," sot ech, "fir Iech ze soen, datt de Gregorius dech lassloosse wëll. Wat muss ech maachen fir Iech ze iwwerzeegen datt Dir Iech schlecht fillt wann Dir bei hien kommt?
  
  
  Dem Stocelli seng kleng, haart Aen hunn ni mäi Gesiicht verlooss. "Ech mengen, du hues schon ugefaang mech ze iwwerzeegen," huet hien kal gebrach. "An ech hunn net gär wat Dir maacht. Michaud, Berthier, Dupre - Dir hutt se gutt opgestallt. Et wäert verdammt schwéier fir mech eng aner Quell ze kreéieren déi sou gutt ass wéi si.
  
  
  Stocelli weider an enger rosen, heier Stëmm.
  
  
  "Okay, ech soen Iech iwwer meng Zweifel. Loosst eis soen, Dir hutt se installéiert ier Dir mat mir geschwat hutt, ok? Wéi Dir musst mir weisen datt Dir Bäll hutt a mir vill schueden kéint. Ech sinn net rosen doriwwer. Awer wann ech mat Iech vu Montreal geschwat hunn, hunn ech Iech gesot datt et keng Spiller méi gëtt. Riets? Hunn ech Iech net gesot datt keng Spiller méi sinn? Also wat ass lass? »
  
  
  Hien huet se op de Fanger gezielt.
  
  
  "Torregrossa! Vignal! Gambetta! Dräi vu menge gréisste Clienten. Si hu Famillen mat deenen ech net wëll streiden. Dir hutt mir Äre Message ginn, okay. Elo ass et mäin Tour. Ech soen Iech, Äre Chef wäert bedaueren datt hien dech fräigelooss huet! Héiers de mech?"
  
  
  Dem Stocelli säi Gesiicht gouf rout vu Roserei. Ech hu gesinn wéi vill Effort et gedauert huet fir hien a sengem Stull ze bleiwen. Hie wollt opstoen an mech mat senge schwéiere Fauscht schloen.
  
  
  "Ech hat näischt domat ze dinn!" Ech hunn dës Wierder an d'Gesiicht geheit.
  
  
  Hien ass explodéiert. - "Bullshit!"
  
  
  "Denk drun. Wou géif ech méi wéi honnert Kilo Heroin an den Hänn kréien?"
  
  
  Et huet eng Zäit gedauert fir dëst ze realiséieren. Lues a lues huet d'Onglaawen op sengem Gesiicht gewisen. "honnert Kilo?"
  
  
  - Fir genee ze sinn, honnert an zwee. Dat ass geschitt wéi se d'Maxi Klein an d'Solly Webber geholl hunn ...
  
  
  
  
  
  "... si hunn d'Maxie geholl?" - huet hien ënnerbrach.
  
  
  "Haut den Owend. Ongeféier zéng Auer. Zesumme mat fofzéng Kilo vun all deem.
  
  
  Stocelli huet keng Detailer gefrot. Hien huet ausgesinn wéi e Mann deen erstaunt war.
  
  
  "Schwätz weider," sot hien.
  
  
  "Si hunn e Kontrakt mat Iech gemaach."
  
  
  Ech hunn d'Wierder op hie gelooss, awer déi eenzeg Reaktioun, déi ech gesinn hunn, war d'Knäppchen vum Stocelli seng Muskelen ënner senge schwéiere Kiefer. Näischt anescht war op sengem Gesiicht ze gesinn.
  
  
  Hien huet gefrot. - "WHO?" "Wien huet de Kontrakt gemaach?"
  
  
  Cleveland.
  
  
  "Donati? Den Hugo Donati huet mech op e Kontrakt ënnerschriwwen? Wat der Heck? "
  
  
  "Si mengen datt Dir probéiert déi ganz Ostküst ze iwwerhuelen. Si mengen datt Dir Är Frënn opgeriicht hutt."
  
  
  "Komm mir!" - Stocelli huet rosen gekrasch. "Wat fir eng Schnëss ass dat?" Hien huet mech ugesinn, an huet dunn gesinn datt ech kee Geck mat him gemaach hunn. Säin Toun huet sech geännert. "Sidd Dir eescht? Sidd Dir wierklech eescht?
  
  
  "Dat ass richteg."
  
  
  De Stocelli huet sech mat senger décker Hand iwwer de raue Stëppchen um Kinn reiwen.
  
  
  "Verdammt! Et mécht nach ëmmer kee Sënn. Ech weess, datt et net ech war.
  
  
  "Also Dir hutt erëm Kappwéi," sot ech him stompeg. "Dir kënnt nächst op der Lëscht sinn fir ofzestëmmen."
  
  
  "Fir mech?" Stocelli war onglécklech.
  
  
  "Dir. Firwat net? Wann Dir net hannert deem wat leeft, da probéiert een aneren ze iwwerhuelen. An hie muss dech lassloossen, Stocelli. Wien wier et?"
  
  
  Stocelli huet weider seng Wangen mat engem rosen Geste reiwen. Säi Mond huet sech an eng Grimasse vun Reizung verdréit. Hien huet eng Zigarett gebrannt. Hien huet sech eng aner Taass Kaffi gegoss. Schlussendlech sot hien onwuel: "Okay, dann. Ech wäert hei sëtzen. Ech gelount engem Penthouse. All véier Suiten. Keen kënnt eran oder eraus ausser meng Jongen. Si kënne schécken wien se wëllen, mee ech sinn geschützt soulaang ech hei sinn. Wann néideg, kann ech e puer Méint bleiwen."
  
  
  Ech gefrot. - "Wat wäert an der Tëschenzäit geschéien?"
  
  
  "Wat soll dat heeschen?" - De Verdacht huet seng Wenkbrauwen opgehuewen.
  
  
  "Während Dir hei sëtzt, wäert den Donati probéieren Är Organisatioun zu New York ze iwwerhuelen. Dir wäert all Dag schwëtzen, froen Iech ob den Donati bei ee vun äre komm ass fir Iech op Impakt virzebereeden. Dir wäert mat enger Waff an Ärer Hand liewen. Dir wäert net iessen well se Äert Iessen vergëft. Dir wäert net schlofen. Dir wäert erwächen a froen Iech ob iergendeen e Staang Dynamit an de Raim ënner Iech gepflanzt huet. Nee, Stocelli, gitt et zou. Dir kënnt hei net sécher bleiwen. Net ganz laang."
  
  
  Stocelli huet mech gelauschtert ouni e Wuert ze soen. Seng donkel Gesiicht war eescht onbestänneg. Hien huet seng Aen net vu menge klengen schwaarzen Aen ofgeholl. Wéi ech fäerdeg war, huet hie säi ronne Kapp düster gewénkt.
  
  
  Dunn huet hien seng Kaffisbecher erof geluecht an op eemol op mech gegrinst. Et war wéi e décke Geier, deen him lächelt, seng dënn Lëpsen hu sech an eng sënnlos Parodie vu Frëndlechkeet op sengem ronne Gesiicht gekrauselt.
  
  
  "Ech hunn dech just engagéiert," huet hien ugekënnegt, zefridde mat sech selwer.
  
  
  "Wat méchs du?"
  
  
  "Wat ass geschitt? Hutt Dir mech net héieren? "Ech hu gesot, ech hunn dech just engagéiert," huet Stocelli widderholl. "Dir. Dir wäert mech mat der Kommissioun a mam Donati aus dem Haken kréien. An Dir wäert hinnen beweisen, datt ech näischt mat deem wat geschitt hat ze maachen.
  
  
  Mir hunn eis eis ugekuckt.
  
  
  "Firwat soll ech dir esou eng Faveur maachen?"
  
  
  "Well," Stocelli grinsst op mech erëm, "Ech maachen en Deal mat dir. Dir wäert mech vu menger Verantwortung mam Donati entlaaschten, an ech loossen de Gregorius eleng.
  
  
  Hien huet sech op mech geleet, en dënnen, humorlosen Laachen rutscht vu sengem Gesiicht.
  
  
  "Wësst Dir wéivill Millioune ech aus dëse Spillerinne Etablissementer an Gregorius Projeten maachen kann? Hutt Dir jeemools opgehalen fir dëst ze verstoen? Also wat ass et wäert fir mech datt Dir dës Aarbecht gemaach hutt? "
  
  
  "Wat verhënnert mech der Kommissioun fir Iech ze këmmeren?" - Ech gefrot him direkt. "Da sidd Dir net fir de Gregorius ze stéieren."
  
  
  "Well ech wäert meng Jongen no him schécken wann ech keen Deal mat Iech maachen. Ech denken net, datt hien et gär hätt.
  
  
  Stocelli gefall roueg, seng kleng schwaarz Knäppercher Aen op mech stare.
  
  
  "Halt op en Narr ze sinn, Carter. Ass dëst en Deal? »
  
  
  Ech hunn geknackt. "Et ass en Deal."
  
  
  "Okay," huet de Stocelli geruff, sech zréck op de Canapé geleet. Hien huet säin Daum rau gewénkt. "Loosst eis op d'Strooss goen. Ginn.
  
  
  "Net elo". Ech sinn op den Dësch gaang an hunn en Notizblock mat Hotelmaterial an engem Kugelpen fonnt. Ech souz erëm.
  
  
  "Ech brauch e puer Informatioun," sot ech an hunn ugefaang Notizen ze maachen wärend de Stocelli geschwat huet.
  
  
  ***
  
  
  Zréck a mengem Zëmmer hunn ech den Telefon opgeholl an, nodeems ech mam Hotelbedreiwer an duerno mam Fern-Distanzbetreiber streit hunn, hunn ech endlech Denver ugeruff.
  
  
  Ouni Preambel hunn ech gefrot: "Wéi séier kënnt Dir mir en Ausdrock vun enger hallef Dose Fluchpassagéierlëschte kréien?"
  
  
  "Wéi laang?"
  
  
  "Net méi wéi e puer Wochen. E puer just den aneren Dag.
  
  
  "Binnenland oder international Flich?"
  
  
  "Béid."
  
  
  "Gëff eis en Dag oder zwee."
  
  
  "Ech brauch se méi fréi."
  
  
  Ech hunn den Denver erbäermlech héieren. "Mir wäerten alles maachen an eiser Muecht. Wat braucht Dir? »
  
  
  Ech hunn him gesot. "Stocelli war op den nächste Flich. Air France vu JFK op Orly den zwanzegsten vum leschte Mount. Air France flitt de selwechten Dag vun Orly op Marseille. TWA vun Orly zu JFK op der zwanzeg-sechsten. National Airlines, vun New York op Miami am 28.
  
  
  "Waart e bëssen.
  
  
  Wësst Dir wéivill Flich si pro Dag operéieren? »
  
  
  "Ech sinn just interesséiert un deem Stocelli war op. Datselwecht gëlt fir Air Canada: New York op Montreal um véierten, Ost op New York op de fënneften, an Aeromexico op Acapulco am selwechten Dag.
  
  
  - Nëmme mat Stocelli Flich?
  
  
  "Dat stëmmt. Et sollt net ze schwéier sinn. Ech hätt och gär datt Dir de Passagéiermanifest fir dem Dattua säi Fluch vu Montreal op New York kritt."
  
  
  "Wa mir Fluchnummeren hätten, kënne mir vill Zäit spueren."
  
  
  "Dir wäert méi hunn wann Är Leit en Aa op hien halen", hunn ech drop higewisen.
  
  
  "Wëllt Dir Kopie vun dëse Manifestë fir Iech geschéckt?"
  
  
  "Ech mengen net," sot ech nodenklech. "Är Computere kënne méi séier schaffen wéi ech. Ech wëll datt d'Lëschte gepréift ginn fir ze kucken ob et en Numm gëtt deen op zwee oder méi vun dëse Flich schéngt. Besonnesch op internationale Flich. Si erfuerderen e Pass oder Touristengenehmegung, sou datt e falschen Numm benotzt gëtt méi schwéier.
  
  
  "Loosst mech kucken ob ech dës Flich richteg hunn."
  
  
  "Huelt et vun der Band," sot ech him. Ech war midd an ongedëlleg. - Ech hoffen Dir hutt mech opgeholl?
  
  
  "Dat ass richteg," sot Denver.
  
  
  "Ech géif et schätzen d'Informatioun sou séier wéi Dir se erausgruewe kënnt. Eng méi Saach - wann Dir en Numm op méi wéi engem vun dëse Flich mat Stocelli gesitt ernimmt, Ech wëll e komplette Iwwerbléck iwwer wien dës Persoun ass. Alles wat Dir iwwer hie gewuer kënnt. Voll Informatiounen. Setzt esou vill Männer op et wéi Dir braucht. A fidderen mech weider Informatiounen wéi et kënnt. Waart net fir alles zesummen ze setzen."
  
  
  "Wäert maachen," sot Denver. "Eppes anescht?"
  
  
  Ech geduecht e bëssen. "Ech denken net," sot ech an hunn opgehaang. Ech hunn op d'Bett ausgestreckt a bannent engem Moment séier geschlof, trotz mengem dréiende Kapp a Péng a menger Schëller.
  
  
  KAPITEL SIX
  
  
  Ech geschlof spéit. Wéi ech erwächt war, war mäi Mond dréchen, well ech d'Nuecht virdrun ze vill gefëmmt hunn. Ech hunn eng Dusch geholl an hunn meng Schwammstämm an e liichte Strandhemd un. Ech hunn mäi Sonnebrëll un a sinn mat menger Kamera ëm den Hals a menger Ausrüstungsak iwwer meng Schëller erof an de Pool gaang.
  
  
  Kameraausrüstung a Sonnebrëller gepaart mat engem faarwege, Muster Sportshemd maachen eng gutt Verkleedung wann Dir net wëllt datt d'Leit Iech bemierken. Dir sidd just en aneren Tourist an enger Stad voller hinnen. Ween sicht nach en gringo?
  
  
  Am Pool hunn ech huevos rancheros zum Frühstück bestallt. Et waren nëmmen e puer Leit ronderëm de Pool. Et waren e puer flott jonk englesch Meedercher. Schlank, hellhaareg, mat coolen, klore englesche Stëmmen, déi vu bal onbeweegleche Lippen kommen. Den Toun war glat, d'Vokaler ware flësseg wéi Waasser a blénken nach ëmmer op hire gebrannten Kierper.
  
  
  Et waren zwou aner Fraen, déi am Pool mat enger muskulärer Perséinlechkeet sprëtzen, déi ausgesinn wéi hien a sengem spéiden Drëssegjärege wier. Ech hunn de Guy gesinn. All seng bulging Pecs a Bizeps sinn iwwerentwéckelt vu konstante schwéieren Heben.
  
  
  Hien huet wéi e Péng am Arsch gehandelt. Hien huet déi zwee Meedercher am Waasser net gär. Hie wollt Englesch Fraen, awer si hunn him besonnesch ignoréiert.
  
  
  Eppes iwwer him irritéiert mech. Oder vläicht wollt ech beweisen datt ech et kéint. Ech hunn gewaart bis d'Englesch Fraen a meng Richtung gekuckt hunn an si gelaacht hunn. Si laachen op mech zréck.
  
  
  "Hallo." Déi laanghaareg blondin huet mech gewénkt.
  
  
  Ech hunn hinne gemierkt fir ze kommen a mat mir ze kommen, a si hunn dat gemaach, Waasser drëpsen, op hir Hëfte verbreet, an zoufälleg.
  
  
  "Wéini sidd Dir ukomm?" gefrot engem aneren.
  
  
  "D'lescht Nuecht."
  
  
  "Ech hu geduecht," sot si. „Mir hunn dech nach ni hei gemierkt. Et gi guer net vill Gäscht. Wousst Dir iwwer dëst?
  
  
  "Mäi Numm ass Margaret," sot dat éischt Meedchen.
  
  
  "An ech sinn d'Linda ..."
  
  
  "Ech sinn de Paul Stefans," sot ech a ginn meng Cover.
  
  
  Wéi d'Muskelen erausgaange sinn, gouf et am Pool gesprutzt.
  
  
  Ouni op hien ze kucken, sot d'Linda: "Hei kënnt de langweilegen Typ erëm. Sinn se all esou zu San Francisco?
  
  
  "San Francisco?" - D'Margaret huet verwonnert gefrot. "Henry sot mir um Frühstück de Moien datt hien aus Las Vegas wier."
  
  
  "Et ass egal," sot Linda. "Wou och ëmmer hien ass, ech kann hien net ausstoen."
  
  
  Si huet mir e Laachen geflitzt an sech op hir laang gesonde Been ëmgedréit. D'Margaret huet hir Handdicher gesammelt. Ech hunn nogekuckt wéi se op d'Trap eropgaange sinn, déi op d'Hotelterrass féieren, hir lëschteg, bronze Been, déi sech a schéine Kontrapunkt zu hiren hallef gekleete, sensuelle Kierper beweegen.
  
  
  Gläichzäiteg war ech virwëtzeg iwwer Henry, deen aus San Francisco oder Las Vegas koum.
  
  
  Ëm dës Zäit koum eng jonk Koppel d'Trap erof an huet hir Saachen nieft mir opgestockt.
  
  
  De Mann war dënn an däischter. Ganz haare Been. D'Fra mat him war schlank an hat eng schéin Figur. Hir Gesiicht war méi fett wéi schéin. Si sinn an d'Waasser a schwammen, an dunn eraus. Ech hunn se héieren wéi se op Franséisch matenee schwätzen.
  
  
  Hien huet seng Hänn mat engem Handduch getrocknt an huet e Pak Gauloises erausgeholl. "D'Mätscher si naass", huet hien zu der Fra geruff.
  
  
  Hien huet gemierkt datt ech him kucken a koum eriwwer. Hien huet frëndlech gesot: "Hutt Dir e Match?"
  
  
  Ech hunn him e Liicht gehäit. Hien huet d'Hänn virun d'Gesiicht gekacht fir eng Zigarett opzemaachen.
  
  
  
  
  
  
  "Merci. Loosst mech mech virstellen. Jean-Paul Sevier. Déi jonk Fra ass Celeste. An du?"
  
  
  "Paul Stefans."
  
  
  De Jean-Paul huet mech zynesch gelaacht.
  
  
  "Et deet mir Leed, ech gleewen Iech net," sot hien. "Dir sidd den Nick Carter."
  
  
  Ech hunn gefruer.
  
  
  De Jean-Paul huet liicht mat der Hand gewénkt. "Maach dir keng Suergen. Ech wëll just mat Iech schwätzen."
  
  
  "Schwätz?"
  
  
  "Mir sinn iwwerrascht iwwer Är Verbindung mat Stocelli."
  
  
  "Mir?"
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Ech representéieren e Grupp vu Marseille. Heescht den Numm Andre Michaud Iech eppes? Oder Maurice Berthier? Oder Etienne Dupre?
  
  
  "Ech kennen d'Nimm."
  
  
  "Da kennt Dir d'Organisatioun déi ech vertrieden."
  
  
  "Wat wëlls de vu mir?"
  
  
  De Jean-Paul huet sech bei mengem Dësch gesat. "Stocelli huet sech isoléiert. Mir kënnen hien net erreechen. Eis mexikanesch Frënn hei kënnen hien och net erreechen. Du kanns."
  
  
  "Ech weess net wat Dir vu mir erwaart. Gitt an e Mann schéissen? "
  
  
  Jean-Paul laacht. "Nee. Näischt méi ruppeg. Mir wëllen just Är Zesummenaarbecht - wéi Dir seet - fir hien op d'Been ze stellen. Mir këmmeren eis ëm de Rescht."
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Dëst wäert net schaffen."
  
  
  Dem Jean-Paul seng Stëmm gouf haart. "Dir hutt keng Wiel, Här Carter." Ier ech konnt ënnerbriechen, huet hie séier weider. "Een oder anere Wee wäerte mir Stocelli ëmbréngen. Domat mengen ech, datt eis mexikanesch Kontakter eis eng Faveur maachen. Elo alles wat se froen ass Iech ze treffen. Et ass net vill, richteg?
  
  
  "Just eng Versammlung?"
  
  
  Hien huet geknackt.
  
  
  Ech geduecht fir eng zweet. Dëst kann e Versuch sinn mech duercherneen ze bréngen. Op der anerer Säit war et fir mech de schnellste Wee fir erauszefannen wien dës Mexikaner sinn. A mengem Betrib kritt Dir näischt fir näischt. Wann Dir eppes wëllt, musst Dir e Risiko huelen.
  
  
  "Ech wäert hinnen treffen,"Ech ausgemaach.
  
  
  De Jean-Paul huet erëm gelaacht. "An deem Fall hutt Dir haut en Datum. Hiren Numm ass Senora Consuela Delgardo.
  
  
  Ech krut gesot datt dëst eng ganz schéin Fra ass. Si wäert Iech hei am Hotel ronderëm siwen drësseg ruffen.
  
  
  Hien ass opgestan.
  
  
  "Ech si sécher, Dir wäert en agreabelen Owend hunn," sot hien héiflech an ass zréck fir Celeste matzemaachen, déi just erëm aus dem Pool erauskoum.
  
  
  ***
  
  
  Am spéiden Nomëtteg hunn ech en Taxi mam Hiwwel vum Hotel op El Centro geholl, d'Gebitt vun der Kathedral, Square a Monument fir d'Helden. El Centro ass den Zentrum vun der Stad. Vun hei aus ginn all Taxi- a Buspräisser no Zone berechent.
  
  
  Acapulco ass d'Haaptstad am Staat Guerrero. A Guerrero ass dee gesetzlechste Staat a Mexiko. D'Hiwwele bei Acapulco si mat Banditen gefëllt, déi den Hals fir e puer Pesos ofschneiden. D'Police kann d'Gesetz net ausserhalb vun de Stadgrenzen ëmsetzen. Och d'Arméi huet Problemer mat hinnen.
  
  
  Mat engem helle Sportshemd un, eng hellblo Hosen a Been an nei Liederhosen, sinn ech an de Park nieft der Embank gaang.
  
  
  Iwwerall wou ech mech gedréint hunn, hunn ech Los Indeos gesinn, déi breet, donkel Gesiichter vu Männer mat kuerzen, jetschwaarzen Hoer. Hir Fraen hu sech nieft hinnen squatzen. A jidderee vun hinnen hat obsidian Aen, héich cheekbones, nodenklech indesche Gesiichter.
  
  
  Wéi ech se gekuckt hunn, hunn ech gemierkt datt déi al Skulptur vun hiren antike Götter méi war wéi d'Bild vun enger onbekannter Gottheet; Ausserdeem muss et eng gutt Ähnlechkeet sinn wéi d'Tolteken selwer an deenen Deeg ausgesinn hunn.
  
  
  A si hunn iwwer d'Joerhonnerte net vill geännert. Dës Indianer hu ausgesinn, wéi wa se nach ëmmer Är Këscht mat engem Flintmesser kéinten opschneiden an Äert bluddeg, pulséierend Häerz erausrappen.
  
  
  Ech sinn op e méi rouegen Deel vun der Embank gaang, Fotoe gemaach wéi ech gaange sinn. Weider laanscht d'Kéirung vun der Embankment hunn ech e kommerziellen Thunfischboot gesinn, stocky a squat. Seng Deck goufe mat Ausrüstung bestrooft, an et war virun an no mat schwéiere Manilakabelen u schwaarze Eisenpoller op de konkrete Malecón gebonnen.
  
  
  An der Distanz, op den Docks ënner dem massive Steemetzerei vu Fort San Diego um Kamm vun engem Hiwwel, hunn ech e Frachter gesinn, deen nieft de Lagerhaiser verstoppt ass.
  
  
  Ech sinn laanscht de Malecon gaang. Bei de Steentrappen, déi op d'Waasserrand féieren, hunn ech opgehalen an no ënnen gekuckt.
  
  
  Et waren zwee Fëscher do. Jonk an al. Béid waren plakeg ausser hir zerräissen Shorts. Zwëschen hinnen hunn se eng riseg sechs Fouss Schildkröt gehal. D'Schildkröt louch um Réck a war hëlleflos.
  
  
  De jonke Mann huet e Messer mat enger laanger, dënnter Klinge erausgezunn, sou vill geschäerft, datt et elo en dënnen Halswénkel aus konvexem Stol war.
  
  
  Hien huet d'Blade ënner dem Buedem vun der Schildkrötschuel no bei der Réckfloss geschleeft. D'Blutt gouf vum éischte Schlag rout. Hien huet mat schnelle, rosen Striche geschnidden, d'Messer ënner de Rand vun der ënneschter Schuel zitt, duerch Haut, Fleesch, Muskelen a Membranen duerchschnëttlech mat schnelle Flitt vu senge Handgelenk wéi hien nieft der Schildkröt squatzt.
  
  
  D'Schildkröt huet säi Kapp vu Säit zu Säit a luesen, rouege Krampf gedréint. Hir schräg, Reptilien Aen waren däischter vun der Sonn. Seng Flippers hunn a rhythmescher, hysterescher Hëlleflosegkeet geflattert.
  
  
  Ech hunn nogekuckt wéi dem jonke Mann säi Messer méi déif an d'Schildkröt gefall ass. Bei all Schlag goufen seng Hänn rout vu Blutt, fir d'éischt d'Fanger, dann d'Äerm, dann d'Handgelenk a schliisslech de Ënneraarm op den Ielebou.
  
  
  
  
  Ech konnt d'Innere vun der Schildkröt gesinn, pulséierend mat rosa, naass Bäll vun Darm.
  
  
  No e puer Minutten si se fäerdeg. Si hunn Eimer Mierwaasser erof op d'Docktrapp gegoss an Schildkrötfleesch an engem Buschkuerf geluecht.
  
  
  Ech hunn eng voll Rolle vu Faarffilm erschoss wéi se d'Schildkröt geschloen hunn. Elo, wéi ech de Film zréckgezunn hunn an ugefaang hunn d'Kamera nei ze lueden, hunn ech eng Stëmm hannert mir héieren.
  
  
  "Si sinn zimlech gutt, oder? Deen mam Messer, oder?
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit.
  
  
  Hie war a senger fréi zwanzeger Joeren, schéin, mat engem stocky, athletesche Kierper, Muskelen bewegt liicht ënner senger donkel Koffer-rout Haut. Hie war an Kotteng Hosen, Sandalen an engem Sportshemd gekleet, dat komplett opgemaach huet fir seng breet Këscht ze weisen. Hien huet ausgesinn wéi all déi aner vun den Honnerte vu Strandjongen, déi ronderëm d'Hoteler hänken.
  
  
  "Wat wëlls du?"
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Et hänkt dovun of. Braucht Dir e Guide, Senor?"
  
  
  "Nee" Ech hunn mech ëmgedréint a sinn a Richtung Costera Miguel Aleman gaang. De Jong ass nieft mir geklommen.
  
  
  "Wat iwwer Fraen, Senor? A? Hien wénkt op mech. "Ech kennen e ganz schéint Meedchen dat vill Tricken kennt ..."
  
  
  "Verluer goen!" - sot ech, irritéiert vu senger ongewéinlecher Insistenz. "Ech hu keng Pimps gär!"
  
  
  Fir e Moment hunn ech geduecht datt dee Guy mech géif attackéieren. Säin donkelt Gesiicht war mat plötzlechen donkelem Blutt gefierft. Seng Hand ass zréck an d'Hüftasch a gestoppt. Ech hunn e pure mäerderesche Roserei a sengen Ae gesinn.
  
  
  Ech hunn gespannt, prett ze sprangen.
  
  
  Hien huet en déif Otem geholl. D'Liicht ass aus sengen Aen erausgaang. Hien huet gesot, probéiert ze laachen, awer feelt: "Senor, Dir sollt net esou schwätzen. Irgendwann wäert Dir dëst Wuert zu engem soen an hie wäert e Messer an Äre Rippen hänken.
  
  
  "Ech hunn Iech gesot, ech brauch Är Hëllef net."
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. „Ganz schlecht, Senor. Ech kann Iech vill hëllefen. Vläicht ännert Dir Iech déi nächst Kéier wann ech Iech proposéieren, oder? Mäin Numm ass Louis. Luis Aparicio. Fir elo, Äddi.
  
  
  Hien huet sech ëmgedréit an ass fortgaang, mat enger iwwerdriwwener Gaang ze goen, säi männlecht Charakter ze demonstréieren.
  
  
  Et war eppes komesch iwwer dat wat just geschitt ass. Ech hunn him beleidegt. Ech hunn him en Numm genannt, deen, wéi all aner Mexikanesch Mann gesot hätt, him e Messer an den Hals hält. Wéi och ëmmer, hien huet säi Stolz geschléckt a weider gemaach, wéi wann hien just en aneren Touristeguide wier.
  
  
  Ech war am Stadzentrum e Patt drénken ier ech zréck an den Hotel fueren, awer elo hunn ech meng Meenung geännert. Ech war sécher datt d'Propositioune vun mengem zukünftege Frënd net zoufälleg waren. Ech wousst, datt ech de Luis Aparicio erëm géif gesinn.
  
  
  Ech sinn dobausse gaangen, an engem Taxi mat engem Glasfaserschëld gewénkt. Wéi ech erakoum, hunn ech op der anerer Säit vun der Kostera eng bekannt Figur gesinn. Et war de Jean-Paul. Den dënnen Fransous war mam Celeste. Hien huet seng Hand a Begréissung opgehuewen wéi mäi Taxi fortgefuer ass.
  
  
  ***
  
  
  D'Senora Consuela Delgardo huet sech séier gemaach. Si ass bal genee um hallwer hallwer an engem klenge roude Volkswagen an den Hotel gezunn. Ech hunn hatt gesinn an de Lobby eragoen a sech ëmkucken. Wéi ech op si gaangen ass, huet si mech gesinn an huet hir Hand ausgestreckt. Mir sinn zesummen d'Dier eraus gaangen.
  
  
  D'Consuela ass laanscht d'Kriibsstroosse gefuer, wéi wa si un der Mille Miglie deelhëllt.
  
  
  Gedrénks hu mir zu Sanborn, wou nëmmen d'Sëtzer ronderëm de Piano Bar beliicht waren. Ech gemierkt, datt si eis un dës Dëscher riicht. Ech konnt kee gesinn, awer jidderee konnt mech verdammt gesinn.
  
  
  Dono si mer bei den Hernando fir Mëttegiessen gaangen. Mir begéint engem groussen, rout-Hoer Englänner mat engem briteschen Akzent sou décke war et bal eng Parodie. De Consuela sot mir datt säin Numm Ken Hobart war an datt hien eng Charta Fluchgesellschaft geleet huet. Hien hat en décke Moustache vum RAF-Typ ënner der Nues. Endlech ass hien fortgaang, eis eleng hannerlooss.
  
  
  Consuela Delgardo war eng schéin Fra. Si war am spéiden Drëssegjärege, eng fett, schéin Fra mat engem staarke Gesiicht. Si hat laang donkelbrong Hoer, déi si bal bis zur Taille un hat. Si war grouss, mat herrleche Been, eng schmuel Taille a voller Broscht. Et war keng Spuer vun Akzent an hirem Englesch.
  
  
  Et huet mech gestéiert, datt si mech esou fett an schätzend ugekuckt huet wéi ech op hatt gekuckt hunn.
  
  
  Iwwer Kaffi hunn ech gesot: "Senora, Dir sidd eng ganz léif Fra."
  
  
  "...An du géifs gär mat mir an d'Bett goen," huet si fäerdeg.
  
  
  Ech hunn gelaacht.
  
  
  "Wann Dir et esou seet, natierlech."
  
  
  "An ech," sot si, "ech mengen, Dir sidd eng ganz gutt Persoun. Awer ech ginn net mat Iech an d'Bett den Owend."
  
  
  "An deem Fall," sot ech, op meng Féiss, "loosst eis bei deng Frënn goen an erauszefannen wat se mir soen."
  
  
  Mir sinn bei den Johnny Bickford gaangen.
  
  
  ***
  
  
  De Bickford war a senge fréie sechzeger Joeren, gro-Hoer, mat enger gebrachener Nues an enger déif Tan. D'Knuckle vu béide Hänn ware flaach wéinst der vill Mol am Ring gebrach. Breet Schëlleren hunn aus engem kuerzen-sleeved Kotteng gestréckte Pullover ausgebuilt. Faded Tattooen, blo hannert donkelbrong Haut, bedeckt béid Ënneraarm.
  
  
  Seng Fra Doris war bal sou gebrach wéi hien. Platinblond Hoer, Sonn gebleechte Wenkbrauwen an e schwaache blonden Tint op hiren Äerm. Ausserdeem war si vill méi jonk wéi Bickford. Ech géif soen, si wier an den drëssegjärege. A si huet gepëtzt. Si hat keng BH ënnert hirem Kleed an hir Spaltung war voll an haart.
  
  
  Si huet wéi Arpege Parfum geroch. An ech si bereet ze wetten, datt wa si méi jonk war si fir op d'mannst zweehonnert eng Nuecht gaangen ass. Dir kënnt ëmmer en Ex Opruff Meedchen Plaz. Et ass eppes iwwer hinnen, datt hinnen ewech gëtt.
  
  
  Dem Bickford seng Terrass huet d'schmuel Bucht iwwersinn, déi vum Pazifeschen Ozean an d'Bucht féiert. Ech konnt déi donkel Ausdehnung vum Ozean gesinn, souwéi d'Luuchte vu Las Brisas an d'Marinebasis un der Basis vun den Hiwwelen iwwer d'Bucht. Verstreet zoufälleg erop an erof um Hiwwel waren d'Luuchten vun aneren Haiser, wéi onbeweeglech Feierblummen, déi an der Gelatine vu purpurroude Nuetsschatten agepaakt sinn.
  
  
  Mir zwee waren alleng op der Terrass. D'Consuela huet sech entschëllegt an ass dobannen gaang fir hir Make-up opzefrëschen. D'Doris ass mat hir gaang fir de Wee an d'Dammenzëmmer ze weisen.
  
  
  Ech hunn eng Chance geholl a sot schaarf an d'Däischtert: "Ech wëll net en Deel vun Ärem Deal sinn, Bickford."
  
  
  De Bickford war net iwwerrascht. Hie sot einfach: „Dat ass wat mir gesot hunn, Här Carter. Mä desto oder spéider wäerte mir Stocelli kréien. Well et fir Iech méi einfach ass dohinner ze kommen wéi fir eis, spuert Dir eis vill Zäit."
  
  
  Ech hunn de Bickford ëmgedréit a sot schaarf: "Ech wëll, datt Dir vu Stocelli erauskënnt."
  
  
  Bickford huet gelaacht. - Lo gi mer, Här Carter. Seng Stëmm war heis, wéi déi vun engem fréiere Präis-Gewënner. "Dir wësst Dir kënnt eis net soen wat ze maachen."
  
  
  "Ech kann Är ganz Organisatioun ausernee räissen," sot ech. "A wéi enger Positioun sinn ech?"
  
  
  Bickford huet gelaacht. "Dëst ass eng Gefor?"
  
  
  "Rufft et wat Dir wëllt, awer Dir sollt mech besser eescht huelen, Bickford."
  
  
  "Okay," sot hien, "beweist et."
  
  
  "Just e puer Fakten," sot ech. "Är Leit liwweren Heroin un d'Staaten. Virun engem Joer war Dir nëmme mat Produkter bedeelegt, déi a Mexiko ugebaut goufen. Awer d'Autoritéite verfollegt Mohnproduzenten, an dëst huet Iech eng Versuergungsquell entzunn, sou datt Dir op Marseille gedréint hutt. Är Organisatioun ass Deel vun der Pipeline vu Marseille an d'Staaten ginn. Dir schéckt an d'Staaten iwwer Matamoros op Brownsville, Juarez op El Paso, Nuevo Laredo op Laredo, Tijuana op Los Angeles. Vill vun hinne ginn direkt vun hei op San Diego, San Francisco, Seattle, normalerweis op engem Thuinfeschaf oder Frachtschëff. Vill si mam privaten Jet iwwer d'Grenz op Texas, Arizona an New Mexico geflunn. Braucht Dir d'Nimm vun e puer vun de Schëffer déi Dir benotzt? Ech kann hinnen ubidden, Här Bickford. Dréckt mech schwéier genuch an ech ginn se un d'Autoritéiten iwwer."
  
  
  "Ëm Gottes Wëllen!" - sot de Bickford lues a mëll, wéi wann hien am Schock wier. "Wat Dir wësst ass genuch fir dech ëmzebréngen, Carter!"
  
  
  "Ech weess vill Saachen, déi mech ëmbrénge kënnen", hunn ech kal geäntwert. "Wat iwwer dëst? Loosst Dir Stocelli hannerloossen? »
  
  
  De Bickford war nach ëmmer erstaunt vun deem wat hien héieren huet. Hien huet de Kapp gerëselt. "Ech ... ech kann dat net maachen, ech sinn net kapabel sou eng Entscheedung ze huelen."
  
  
  "Firwat?"
  
  
  Et war eng Paus, an dann huet hien zouginn: "Well ech just de Guy an der Mëtt sinn."
  
  
  "Da gitt d'Wuert weider," sot ech him, dréckt him fest. "Sot Äre Chef," Ech hunn de Bickford gesinn, wéi ech d'Wuert benotzt, "datt ech wëll datt hien de Stocelli eleng léisst."
  
  
  Ech hunn zwou Fraen gesinn aus dem Haus op eis kommen. Ech sinn op d'Been komm
  
  
  "Ech mengen, mir musse lafen," sot ech, an huet dem Consuela seng Hand geholl wéi si op mech koum.
  
  
  De Bickford ass opgestan, e groussen, schlanke Mann, mat Hoer wäiss am Moundliicht, e besuergt Ausdrock op sengem erschöpften Gesiicht, an ech wousst, datt ech hie richteg beurteelt hunn. Hien ass aus dem Kampf gefall, well hien net de Courage hat e grousse Schlag ze huelen an op eng grouss Manéier zréckzekommen. Hie war all ausgestallt. Seng Widderstandsfäegkeet war extern.
  
  
  "Dir musst erëm kommen," sot d'Doris lëschteg, a kuckt op mech, hir Aen voller Invitatioun. "Dir zwee wäerte kommen," huet si bäigefüügt.
  
  
  "Mir maachen et," sot ech, ouni zréck op hir ze laachen. Ech hunn op Bickford gedréint. "Et war schéin mat Iech ze schwätzen."
  
  
  "Dir héiert geschwënn vun eis," sot de Bickford, ouni Effort ze maachen fir d'Pretentioun z'erhalen. D'Doris huet him e schaarfe Warnungsbléck ginn.
  
  
  Déi véier vun eis sinn op dem Consuela säin klengen Auto geklommen a gesot gutt Nuecht.
  
  
  Um Wee zréck a mengem Hotel war Consuela roueg. Mir ware bal do, wéi ech op eemol gefrot hunn: "Wien ass de Luis Aparicio? Ass hien ee vun Äre Leit? "
  
  
  "WHO?"
  
  
  "Luis Aparicio." Ech hunn e jonke mexikanesche Mann beschriwwen, deen ech dee Nomëtteg um Malecón kennegeléiert hunn.
  
  
  No enger Paus sot si: "Ech kennen hien net. Firwat?"
  
  
  "Just denken. Bass du secher?"
  
  
  "Ech hunn ni vun him héieren." Si huet dunn bäigefüügt: "Ech kennen net jiddereen an der Organisatioun."
  
  
  "An wat Dir manner wësst, wat besser?"
  
  
  Consuela huet net laang geäntwert. Schlussendlech sot si mat enger Stëmm ouni Hëtzt: „Ech liewen nach ëmmer, Här Carter. An op meng Manéier geet et mir gutt."
  
  
  KAPITEL siwen
  
  
  D'Consuela huet mech am Hotel ofgeléist an ass weider op de Wee gaang, d'Gears vum Volkswagen klatteren. D'Lobby war eidel. Ech sinn duerch et op eng breet Terrass gaang mat Vue op d'Stad iwwer d'Bucht. Ech hunn e Stull fonnt a sech gesat, wollt nach eng lescht Zigarett fëmmen ier ech an d'Nuecht erausgeet.
  
  
  Wéi ech meng Zigarett ugedoen hunn, hunn ech se iwwer d'Gelänner gedréint, déi waarm Kuel huet e klenge roude Bogen an der Däischtert geformt. Wéi ech wollt op d'Been kommen, hunn ech héieren, wéi een op d'Terrass erauskoum.
  
  
  Den Henry ass op mech gaang, kuckt mech am Däischteren, probéiert mech ze erkennen.
  
  
  "Hallo, Dir waart de Moien am Pool, oder net?"
  
  
  "Jo."
  
  
  Hien huet säi schwéiere Kierper an de Stull vis-à-vis mir ënnerzegoen. "Si sinn ni opgetaucht", huet hie beschwéiert, seng Stëmm irritéiert vun Enttäuschung.
  
  
  "Vu wat schwätz du?"
  
  
  "Dës Küken," sot den Henry mat Ängscht, "keen vun hinnen." Et ass eng drësseg a keng vun dësen domm Meedercher sinn jee dënn komm.
  
  
  "Hutt Dir wierklech geduecht datt si dënn déck waren?"
  
  
  "Natierlech. Op d'mannst déi zwee mat deenen ech war. Si hunn wahrscheinlech e puer verdammt mexikanesch Beachgoers fonnt amplaz!"
  
  
  Hien huet an seng Täsch geholl fir eng Zigarett. De Blëtz vun engem Match huet säi schwéier, gesonde Gesiicht beliicht ier hien d'Flam ausgebloss huet.
  
  
  "Dësen englesche Chick ass deen, deen ech gär hätt," sot hien sullen. "Dënn. Deen aneren ass gutt gebaut, awer d'Margaret kritt all d'Schéinheet. Hiren ale Mann ass gelueden. Deen eenzege Problem ass datt et sou verdammt kal ass, datt et Iech wahrscheinlech Frascht gëtt!
  
  
  Ech ignoréieren meng Ongléck fir hien, hunn ech sou zoufälleg wéi méiglech gefrot: "Wat maacht Dir?"
  
  
  "Ech maachen? Ech verstinn dech net, Dude.
  
  
  "Waat mechs de berufflech?"
  
  
  Henry huet gelaacht. "Hey Mann, dëst ass net fir mech! Ech liewen! Ech sinn net un d'Aarbecht gebonnen. Ech bleiwen fräi, wësst Dir?
  
  
  Ech soot. - "Nee, ech verstinn net."
  
  
  "Ech hu Verbindungen. Ech kennen déi richteg Kärelen. Vun Zäit zu Zäit maachen ech hinnen eng Faveur. Zum Beispill, wa se wëllen datt ech op een hänken. Ech sinn zimlech gutt drun.
  
  
  "Sidd Dir e Muskel?"
  
  
  "Jo, Dir kënnt dat soen."
  
  
  "Hutt Dir jeemools op iergendeen eescht gesat? Hutt Dir schons e Kontrakt ënnerschriwwen? "
  
  
  "Ma, ech géif net gär iwwer sou eppes schwätzen," sot den Henry. "Ech mengen, et wier net schlau et ze muten, oder?" Hien huet gestoppt fir d'Wierder ënnerzegoen ze loossen an huet dunn gesot: "Ech géif op alle Fall gären mat deem klenge Limey Chick schmaachen. Ech kann hir e puer Tricken léieren! »
  
  
  - An huelt hatt mat Iech op Las Vegas?
  
  
  "Dir kritt d'Iddi."
  
  
  "Oder wäert et San Francisco sinn? Vu wou bass du? "
  
  
  Et war eng kuerz Paus, an dunn huet den Henry mat enger haarder, onfrëndlecher Stëmm gesot: "Wat ass Äre Betrib?"
  
  
  „Ech interesséieren mech fir Leit déi net wësse wou se hierkommen. Et mécht mech Suergen."
  
  
  "Huelt deng verdammt Nues aus mengem Geschäft," huet den Henry geruff. "Et wäert vill méi gesond sinn."
  
  
  "Dir hutt meng Fro net geäntwert, Henry," hunn ech mëll insistéiert, hien iwwerrascht andeems hien säin Numm gesot huet.
  
  
  Hien huet verflucht an ass op d'Féiss opgestan, e knaschtege Schiet an der Däischtert, seng grouss Hänn a Steenfauscht gebonnen.
  
  
  "Sto op!" - sot hien rosen a waart op mech opzestoen. Hien huet e bedrohend Schrëtt méi no geholl. "Stitt op, sot ech!"
  
  
  Ech hunn an d'Tasche gezunn, eng Zigarett mat Gold erausgeholl an se liicht opgeléist. Ech schloen de Liichter zou, hunn ech gesot: "Henry, firwat sëtzt Dir net einfach an äntwert meng Fro?"
  
  
  "Verdammt dech!" - sot den Henry menacéiert. "Stitt op, du Jong vun engem Bësch."
  
  
  Ech hunn d'Zigarett aus mengem Mond geholl an an enger kontinuéierlecher Beweegung hunn ech se an d'Gesiicht vum Henry gestouss, d'Äsche verstreet an d'Funken an d'Ae fléien.
  
  
  Seng Hänn hu sech instinktiv opgestan fir säi Gesiicht ze schützen, seng Aenlidder reflexiv zougemaach; an dee Moment sinn ech aus mengem Stull gesprongen, mäi Ënneraarm gebogen, mäi ganze Kierper huet de Schock gefaangen wéi meng gefruerene, flaach geknackte Fauscht déif an dem Henry säi Mo just ënner sengem Rippenkäpp gefuer ass.
  
  
  Hien huet e explosive Gréiss erausginn an huet sech an der Angscht verduebelt. Ech hunn hien an d'Gesiicht geschloen wéi hien gefall ass, d'Nuesbréck geschloen, de Knorpel gebrach. Den Henry huet geknackt, seng Knéien knacken wéi hien op d'Flagstone rutscht. Blutt ass vu sengen Nues op de Kinn an op d'Fliesen gefloss.
  
  
  "O mäi Gott!" - hien huet vu Péng gegast. Verletzt. Hien huet seng Hand op seng gebrach Nues gedréckt. "Net méi!"
  
  
  Ech sinn zréckgaang, kuckt op déi grouss, hëlleflos, kräizeg Figur virun mir.
  
  
  "Vu wou bass du, Henry?" - Ech gefrot him roueg.
  
  
  De grousse Mann huet en déif Otem geholl.
  
  
  "Vegas," sot hien, Péng a senger Stëmm. "Ech sinn zu Vegas fir déi lescht zwee Joer. Virdru war et San Francisco."
  
  
  "Wat maacht Dir zu Vegas?"
  
  
  Den Henry huet de Kapp gerëselt.
  
  
  "Näischt," sot hien. "Ech war fréier e Bouncer an engem Club. Ech gouf de leschte Mount entlooss."
  
  
  "Sto op."
  
  
  Den Henry ass lues op d'Been opgestan, eng Hand iwwer säi Bauch gekräizt an déi aner op d'Nues gedréckt, ignoréiert d'Blutt, dat op säi Handgelenk drippt.
  
  
  "Wien sinn Är Verbindungen?"
  
  
  Den Henry huet de Kapp gerëselt. "Ech hu keng," huet hien gemëscht. "Et war just e Gespréich." Hien huet meng Ae gefaang. "Éierlech gesot! Ech soen Iech d'Wourecht!" Hien huet probéiert en déif Otem ze huelen. "Gott, et fillt sech wéi wann Dir e Ripp gebrach hutt."
  
  
  "Ech mengen, Dir sollt hei fort goen," hunn ech virgeschloen.
  
  
  "A?"
  
  
  "Haut den Owend," sot ech bal agreabel. "Ech mengen et wäert besser fir Iech sinn."
  
  
  "Hey, lauschtert ..." Den Henry huet ugefaang, an huet dunn opgehalen an mech no gekuckt, probéiert mäin Ausdrock an der Däischtert ze liesen, awer ouni Erfolleg. Hien huet opginn.
  
  
  "Okay," huet hien gesucht. "Ech hunn op d'Kärelen genuch a menger Zäit geluecht.
  
  
  Denkt datt et elo mäi Tour ass, oder? Hien huet de Kapp gerëselt. "Ech a mäi grousse Mond."
  
  
  Hien huet sech lues vu mir zréckgezunn, bis hien d'Lobbydieren erreecht huet, an dunn huet sech séier ëmgedréit a bannen gaang.
  
  
  Ech souz zréck op de Stull an hunn eng aner Zigarett erausgeholl.
  
  
  "Dir fëmmt ze vill," sot eng Stëmm vum wäiten, méi däischteren Enn vun der Terrass. "Ech sinn iwwerrascht datt eng Persoun déi sou vill fëmmt wéi Dir sou séier beweegt. Ech war sécher Dir géift verletzt ginn. Wat Henry, hien ass e grousse Mann, n'est ce pas? "
  
  
  "Moien Jean-Paul," sot ech ouni Iwwerraschung. "Wéi laang sidd Dir hei?"
  
  
  "Laang genuch, Dir stellt Iech ze vill Geforen aus, mäi Frënd.
  
  
  "Hien ass net geféierlech. Hien ass e Punk.
  
  
  "Hien ass bal gestuerwen", sot de Jean-Paul. "Wann hie gewosst hätt wéi no hien komm ass, mengen ech, hien hätt seng Ënnerwäsch gefleckt."
  
  
  "Ech war falsch iwwer hien," sot ech soberly. "Ech hu geduecht datt hien no Stocelli war. Ech hätt besser gewosst. Hien ass keen."
  
  
  "Et geschitt. Et ass besser falsch ze sinn an ze entschëllegen, wann Dir net richteg kënnt. Iwwregens, wien war dee Mexikaner, deen de Mëtteg bei Iech koum?
  
  
  "Hien huet gesot datt säin Numm Luis Aparicio wier. Hien huet probéiert mir seng Servicer als Guide, Assistent oder Pimp ze verkafen - wat ech wollt. Ech hu geduecht datt Är Frënn et geschéckt hunn.
  
  
  "Vläicht. Wat mécht Iech dat ze denken?"
  
  
  "Meng verdächteg Natur," sot ech dréchen. "Op der anerer Säit seet d'Consuela datt si nach ni vun him héieren huet."
  
  
  De Jean-Paul huet gestoppt. Dunn, bal als Nodenken, sot hien: "Iwwregens, ech hunn e Message fir Iech. Anscheinend, wat Dir hinnen den Owend gesot hutt, hutt Dir eng séier Äntwert. Muer de Mëtteg, plangt w.e.g. op El Cortijo fir de Stierkampf ze goen. Et fänkt um véier Auer un."
  
  
  "Wéini hutt Dir dëse Message kritt?" - Ech hunn verdächteg gefrot.
  
  
  "Just ier Dir an den Hotel zréckkoum. Ech war um Wee et ze liwweren wann Äre Frënd Henry opgetaucht ass. Ech hu beschloss ze waarden bis mir eleng sinn."
  
  
  "Vu weem ass dat?"
  
  
  "Hien huet gesot datt säin Numm Bickford wier. Hien huet gesot datt hien den Uruff un säi Chef ëmgedréit huet. Dir wäert mat Exekutiv schwätzen."
  
  
  "Dat ass alles?"
  
  
  "Dat ass genuch, oder?"
  
  
  "Wann Dir mam Bickford geschwat hutt," sot ech, "da wësst Dir wat ech hinnen gesot hunn. Ech wëll, datt Dir Stocelli hannerlooss."
  
  
  "Dat ass wat hien gesot huet. Hien huet mir och iwwer Är Bedrohung gesot.
  
  
  "Fin?"
  
  
  Och an der Däischtert hunn ech dem Jean-Paul säi Gesiicht eescht gesinn. "Meng Leit zu Marseille wëllen datt Stocelli bestrooft gëtt. Mir kënnen eis mexikanesch Frënn net méi drécken wéi mir schonn hunn. Et ass hir Entscheedung."
  
  
  "An du?"
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Wa mir mussen, kënne mir waarden. Stocelli wäert ni dësem Hotel lieweg verloossen. Wéi och ëmmer, huet hien bäigefüügt, wa se décidéieren net mat deem wat Dir proposéiert ze stëmmen, wa se décidéieren de Stocelli trotz Äre Bedrohungen ze verfolgen, da wäert Dir an all Wahrscheinlechkeet och net laang liewen. Hutt Dir iwwer dëst geduecht?
  
  
  "Et gëtt vill ze denken, oder? - Ech sot einfach an an der Aganksberäich selwer.
  
  
  ***
  
  
  A mengem Zëmmer hunn ech den Xerox Telecopier 400 aus sengem Fall ausgepackt an en nieft dem Telefon gesat. Meng Uruff op Denver gouf ouni vill Retard geliwwert.
  
  
  "Hues du eppes komm?"
  
  
  "Mir hunn d'Mark getraff," sot Denver. "Mir hunn nach net all Passagéiermanifestlëschten, awer mir hunn se op Air France, Air Canada an Eastern fonnt. Kënne mir offen schwätzen, oder wëllt Dir dat um Telefon sinn?
  
  
  "Am Auto," sot ech. "Et ginn Schwieregkeeten hei. Dem Michaud seng Organisatioun huet sech bedeelegt. A si hunn hir lokal Frënn involvéiert.
  
  
  Denver geflüstert. "Deng Hänn si voll, oder?"
  
  
  "Ech kann dëst handhaben."
  
  
  Denver sot: "Okay, mir setzen et op den Telefonkopier. Mir haten iwwregens Gléck. Mir hunn e Fichier iwwer dëst Thema. Gitt duerch eise Kredittcheckbüro. Virun e puer Joer hu si e Bericht iwwer seng Firma gemaach. Mir hunn e puer Highlights an eisem Bericht abegraff. Mir hunn nach net all Informatioun iwwer hien, awer hien passt net genau an dem Stocelli säi Grupp vu Frënn wéi mir kënne gesinn.
  
  
  "Set et op den Drot," sot ech Denver, an ech hunn den Handset an der Telecopier Wieg geluecht an d'Ausrüstung ugeschalt.
  
  
  Wéi d'Maschinn fäerdeg war, hunn ech den Telefon opgeholl a gesot: "Gëff mir alles wat Dir esou séier wéi méiglech erausfënnt."
  
  
  "Hutt Dir déi lescht Zeil vum Bericht gelies?" Denver gefrot.
  
  
  "Nach net."
  
  
  "Liest dëst," sot Denver. "Et sollt d'Häll vum Stocelli erschrecken wann hien doriwwer erausfënnt."
  
  
  Ech hunn meng Ausrüstung gesammelt an sinn zréck gaang fir e puer Abschnitter vum gefaxte Bericht ze liesen.
  
  
  VERGLECH VUN PASSENGER Manifestatiounen fir? AIR FRANCE, JFK BIS ORLY, 20. Abrëll - AIR FRANCE, ORLY BIS MARSEILLE, 20. Abrëll - NATIONAL AIRLINES, JFK BIS MIAMI INTERNATIONAL, 28. Abrëll - AIR CANADA, NEW YORK BIS MONTREAL, 5/4.
  
  
  FIRST KLASS FIR STOCELLI PASSAGER OP ALL HÉIEREN FLICH. VERBUD VUN DUPLIKATIOUN VUN ANER Éischtklass Passagéiernimm. ALLDER DUPLICATIOUN OP ALL UEWEN FLÉIEREN - Widderhuelen - OP ALL UEWEN FLICH AN DER SECTION "ECONOMY" D'PASSAGERÉIEREN ËMMEN ËNNERSCHRIFTEN UNDER NUMM VUM HERBERT DIETRICH.
  
  
  DEN AIR CANADA PASSENGER MANIFEST CONTROLEREN,
  
  
  MONTREAL BIS LAGUARDIA, 5/6 - LËSCHTEN NA RAYMOND DATTUA AN HERBERT DIETRICH benannt.
  
  
  ENDLECH, CHECK AEROMEXICO, JFK BIS MEXICO CITY AN AC
  
  
  
  
  
  APULCO, 4/5 - STOCELLI AN DIETRICH.
  
  
  WEIDER ANER Passagéier Manifestatiounen ze kontrolléieren. MIR INFORMÉIERE WÉI MIR D'INFORMATIOUN KRIEN.
  
  
  BEST INDIKATIOUN: HERBERT DIETRICH ASS AN ACAPULCO LËSCHT.
  
  
  - END -
  
  
  Ech hunn dat zweet Blat gemierkt:
  
  
  INFORMATIOUN VUN DER KREDITAUDIT RAPPORT VUN DIETRICH CHEMICAL COMPANY, INC.
  
  
  HERBERT DIETRICH, PRESIDENT. VOLLZÄIT RAPPORT DISPONIBEL. DÉI ASS NËMMEN PERSONAL INFORMATIOUN: HERBERT DIETRICH, 63, VIDER, ADRESS 29 FAIRHAVEN, MAMARONECK, NEW YORK. DIETRICH BORN LAWRENCE, KANSAS. GRADUATE VUN KANSAS UNIVERSITY. MS an der Chemie, Cornell. RESEARCH CHEMIST, UNION CARBIDE, EI DUPONT, GESCHAFFT UN ATBOMB CHEMIE AN DER MANHATTAN PROJECT Wärend dem Weltkrich INTERWORLD CHEMICAL AND CHEMICAL RESEARCH DIRECTOR NOm Krich. OPEN OWN R&D LABORATORY, 1956. AT DIETRICH CHEMICAL CO. AKTUELL ET DRËZIG EMBER. PROFITABLE AKTIVITÉIT SPECIALISÉIEREN AN FORSCHPROJEKTER
  
  
  Übung. E puer onofhängeg Fuerschung. DE VERKAUF VUN E puer wäertvoll patentéierte Formulen bréngt en jäerlecht NETWORK Akommes an de siwen Wäerter. TOTAL ANNUAL VOLUME EXCEEDS $3.000.000. DIETRICH LEEFT ZÄIT 1948 A MAMARONEK. GRÉISST RESPECTERT. FINANSIELL SECURITY. AKTIV A KIRK AN GEMENGEGRUPPEN. KANNER: SUSAN, 1952 gebuer. ALICE, gebuer 1954. NET A MARRIAGES. Frau: Charlotte, gestuerwen 1965.
  
  
  MIR HUNN ENG VOLLZÄIT Fuerschung ugefaangen. ECH SCHECKEN DE RAPPORT AN DER FÉISCHT.
  
  
  - END -
  
  
  Ech hunn zwee Blieder Pabeier erof geluecht, mech ausgekleed an an d'Bett gaang. Wéi ech am Däischteren louch, just ier ech ageschlof sinn, sinn ech geeschteg iwwer déi lescht Zeil vun der éischter Säit vum Bericht gaang:
  
  
  LESCHTE RAPPORT: HERBERT DIETRICH ASS AN ACAPULCO LËSCHT.
  
  
  Ech hu mech gefrot, wien den Herbert Dietrich war a wéi eng méiglech Verbindung kéint hien mat Krimineller wéi Stocelli, Michaud, Dattua, Torregrossa, Vignal, Webber a Klien hunn?
  
  
  KAPITEL AACHT
  
  
  Den nächste Moien war ech beim Pool wéi d'Consuela Delgardo d'Trap erof an iwwer d'Poolgras komm ass fir mat mir ze kommen. Ech war iwwerrascht ze gesinn wéi vill méi attraktiv si am Dagesliicht war. Si huet e lockeren, gewéckelt, liichte Strandmantel un, dee just ënner den Hëfte opgehalen huet, hir wonnerschéin Been ze weisen, déi an enger rhythmescher, fléissend Gaang gyréiert wéi si op mech gaang ass.
  
  
  "Gudde Moien," sot si an hirer agreabel husky Stëmm, laacht op mech. "Gitt Dir mech invitéieren ze sëtzen?"
  
  
  "Ech hat net erwaart dech erëm ze gesinn," sot ech. Ech hunn e Stull fir hatt erausgezunn. "Wëllt Dir e Patt?"
  
  
  "Net esou fréi am Moien." Si huet hire Strandmantel ofgeholl an en iwwer de Réck vum Loungestull draperéiert. Drënner war en donkelbloe Badekostüm, bal duerchsichteg ausser d'Këscht an d'Kräiz. Et huet ausgesinn, wéi wa si eng Fëschnetzstrümp iwwer hirem Schwammkleed droen. Och wann et hatt méi iwwerdeckt huet wéi e Bikini hätt, war et bal sou offensichtlech a war sécherlech vill méi suggestiv. De Consuela huet gemierkt datt ech op hatt gekuckt hunn,
  
  
  "Gär hunn?" si gefrot.
  
  
  "Et ass ganz attraktiv," Ech zouginn. "Puppelcher Frae kënnen et droen a sou gutt ausgesinn wéi Dir."
  
  
  D'Consuela huet sech op de Stull geluecht, deen ech fir hatt erausgezunn hunn. Och am direktem Sonneliicht schéngt hir Haut glat an elastesch ze sinn.
  
  
  "Ech hunn hinne gesot, ech wier Äre Gaascht," huet de Consuela bemierkt, "Ech hoffen, datt Dir et egal ass."
  
  
  "Dir sidd häerzlech wëllkomm. Mee firwat? Ech si sécher datt et kee sozialen Opruff ass."
  
  
  "Du hues Recht. Ech hunn e Message fir Iech."
  
  
  "Vun?"
  
  
  "Bickford."
  
  
  "Iwwert de Stierkampf zu El Cortijo? Ech krut e Message gëschter Owend.
  
  
  "Ech ginn mat dir," sot Consuela.
  
  
  "Also si erkennen mech?"
  
  
  "Jo, ech hoffen, datt Dir et egal ass, mech esou dacks aus dem Haus ze huelen," huet si mat engem lëschtegen Toun an hirer Stëmm bäigefüügt.
  
  
  "Verdammt!" - sot ech irritéiert. "Firwat kënne se mir net just jo oder nee soen? Firwat all dës Blödsinn? "
  
  
  - Scheinbar, gëschter Owend sot Dir Bickford eppes iwwer hir Aktivitéiten. Et huet si schockéiert. Si hunn net geduecht datt iergendeen sou vill iwwer d'Operatioun wousst, déi se gemaach hunn. Ech mengen Dir hutt et fäerdeg bruecht se Angscht ze maachen.
  
  
  "Wou passt Dir an dat alles?" - Ech gefrot hir direkt.
  
  
  "Et ass näischt vun Ärem Betrib."
  
  
  "Ech kéint dëst mäi Geschäft maachen."
  
  
  D'Consuela huet sech ëmgedréit an huet mech ugekuckt. "Sinn ech net wichteg an der Operatioun. Huelt mech just op Gesiichtswäert."
  
  
  "A wat ass et?"
  
  
  "Just eng attraktiv Fra, déi vun Zäit zu Zäit duerch d'Stad trëppelt."
  
  
  "Nee," sot ech, "Dir sidd méi wéi dat. Ech wetten wann ech op Äre Pass kucken, Ech géif et mat Visa Timberen gefëllt fannen. Op d'mannst aacht bis zéng Reesen an Europa. Déi meescht Entréesstempele wäerten d'Schwäiz a Frankräich sinn. Riets?"
  
  
  Dem Consuela säi Gesiicht gefruer. "Baascht," sot si. "Dir hutt et gesinn!"
  
  
  "Nee," sot ech a rësele mäi Kapp. "Et ass kloer. Et gi vill Suen an Ärem Geschäft. Si kënnen se net hei a Mexiko oder an de Staaten schwammen loossen. Déi bescht Plaz fir et ze verstoppen ass an der Schwäiz oder op de Bahamas - mat nummeréierte Rechnungen. Et muss een d'Suen vun hei bis dohinner huelen. Wien ass besser wéi Dir? Attraktiv, kultivéiert, elegant Fra. Dir wäert wetten op engem Courrier fir si.
  
  
  
  
  
  Deen, deen all déi wonnerbar Reesen mécht an esou agreabel op d'Douane lächelt, wéi hien duerch d'Land geet, an deen eng hallef Dose Banken zu Zürich, Bern a Genf bekannt ass.
  
  
  "Wat soss sidd Dir esou sécher?"
  
  
  "Datt Dir ni Drogen drot. Si riskéieren ni fir Drogenschmuggel gefaangen ze ginn. Da musse se en anere Courrier fannen deen se mat Cash vertraue kënnen op déiselwecht Manéier wéi se Iech elo vertrauen. An dat ass schwéier ze maachen."
  
  
  "Du hues Verdammt Recht!" Consuela war indignéiert: "Si wëssen datt ech ni Drogen mat mir droen."
  
  
  "Geet et Iech besser ze denken datt Dir nëmme Sue bréngt?" - Ech hunn hatt gefrot mat engem liichten Hiweis vu Sarkasmus a menger Stëmm. "Ass dat gutt? Dir wësst, Heroin mécht Suen. Wann Dir moralesch wäert sinn, wou zitt Dir d'Linn? "
  
  
  "Wien bass du fir esou mat mir ze schwätzen?" - Consuela gefrot rosen. "Näischt wat Dir maacht wäert och op d'Untersuchung stoen."
  
  
  Ech sot näischt.
  
  
  "Mir sinn net sou verschidden," sot d'Consuela mir, Roserei erdrénkt hir Stëmm wéi blo-wäiss Äis, deen e Steen am Mëtt vum Wanter bedeckt. "Ech hu viru laanger Zäit gemierkt datt dëst en haart Liewen ass. Dir wësst dat Bescht wat Dir kënnt. Dir maacht Är Aarbecht, an ech maachen meng. Riichter mech just net." Si huet sech vu mir ewechgehäit. "Akzeptéiert mech fir wien ech sinn, dat ass alles."
  
  
  "Ech maachen ganz wéineg Uerteeler," sot ech hir. "An näischt an Ärem Fall."
  
  
  Ech erreecht eraus, gräift hirem Kinn, an huet hiert Gesiicht op mech. Hir Ae ware gefruer mat kaler Indignatioun. Awer ënner enger dënnter Schicht vun ënnerdréckter Roserei hunn ech e Whirlpool vu séissen Emotiounen gefillt, déi si kaum kontrolléiere konnt. Ech hunn eng staark Reaktioun bannen op déi plötzlech sensuell Sensatioun vun der Glättheet vun hirer Haut op meng Fanger gefillt, an en iwwerwältegend Bedierfnes ass a mir entstanen fir d'Onrouen ze entlaaschten, déi an hatt gerappt huet.
  
  
  Fir eng laang, endlos Minutt hunn ech hatt gezwongen mech ze kucken. Mir hunn eng roueg Schluecht an de puer Zentimeter Raum gekämpft, déi eis Gesiichter getrennt hunn, an dunn hunn ech meng Fanger lues laanscht hire Kinn rutschen an iwwer hir Lippen rutschen. D'Äis ass geschmolt, d'Roserei huet hir Aen verlooss. Ech hunn hiert Gesiicht erweicht gesinn, schmëlzen an eng komplett an total Kapital.
  
  
  D'Consuela huet hir Lippen liicht getrennt, sanft meng Fanger gebass, ouni hir Aen vu mir ze huelen. Ech hunn meng Hand op de Mond gedréckt, gefillt datt hir Zänn mäi Fleesch beréieren. Dunn huet si lass gelooss. Ech hu meng Hand aus hirem Gesiicht ewechgeholl.
  
  
  "Verdammt dech," sot d'Consuela an engem sissende Geflüster, dee mech kaum erreecht huet.
  
  
  "Ech fille mech datselwecht." Meng Stëmm war net méi haart wéi hir.
  
  
  "Wéi wësst Dir wéi ech mech fillen?"
  
  
  Elo war d'Roser op sech selwer geriicht fir sou schwaach ze sinn an et erlaabt ze entdecken.
  
  
  "Well Dir heihinner komm sidd fir mech ze gesinn, wann Dir grad esou einfach ruffe konnt. Wéinst dem Bléck op Äert Gesiicht elo. Well et ass eppes wat ech net a Wierder setzen oder souguer probéieren ze erklären.
  
  
  Ech sinn roueg gefall. D'Consuela ass opgestan an huet säi Strandmantel opgeholl. Si huet et an enger flexibeler Bewegung gesat. Ech stoung nieft hir. Si huet mech ugekuckt.
  
  
  "Komm mer goen," sot ech an hunn hir Hand geholl. Mir sinn laanscht de Rand vum Pool a laanscht de Kieswee gaang, e puer Trapen erop op d'Terrass an d'Liften, déi eis a mäi Zëmmer bruecht hunn.
  
  
  ***
  
  
  Mir stoungen no beieneen am däischteren a coolen Zëmmer. Ech hunn d'Riddoen zougemaach, awer d'Luucht ass nach duerchgaang.
  
  
  Consuela huet mech ëmklammen an hiert Gesiicht op meng Schëller gedréckt, no bei mengem Hals. Ech hunn d'Weichheet vun hire Wangen an d'Fiichtegkeet vun hire Lippen gefillt wéi hir Zänn sanft d'Sehnen vu mengem Hals gebass hunn. Ech hunn hatt méi no bei mech gezunn, déi schwéier Fülle vun hire Broscht dréckt mëll géint meng Broscht, meng Hänn hunn hiren Oberschenkel gepresst.
  
  
  Elo wou si resolut hiert Gesiicht op mech opgehuewe hat, hunn ech mech op hir gezunn. Hire Mond huet eng béiser, persistent, onermiddlech Sich no menge Lippen a Mond ugefaang. Ech hunn hire Strandmantel ofgeholl, d'Maillotbänner vun de Schëlleren gezunn an de Kostüm bis op d'Hëfte gezunn. Hir Broscht waren onheemlech mëll - seideg Haut géint meng blo Këscht.
  
  
  "Oh, waart," sot si ouni Atem. "Waart." A si huet meng Waffen laang genuch gelooss fir de Kostüm vun den Hëfte ze zéien an erauszekréien. Si huet eng Handvoll Netz op de Stull geworf an erreecht d'Tailleband vu menge Schwammstämm. Ech sinn aus hinnen erausgaang a mir sinn esou instinktiv zesumme geplënnert, wéi wa mir dës Handlung esou oft virdru gemaach hätten, datt et eis elo eng zweet Natur gouf a mir net hu missen iwwerdenken wat mir duerno maache sollen.
  
  
  Mir sinn an d'Bett geplënnert. Ech hunn hir erëm erreecht a war ganz sanft a ganz persistent mat hatt bis si an meng Äerm lieweg koum.
  
  
  Enges Daags sot si ouni Atem: "Ech hat net geduecht datt et esou wier. Gott, wéi gutt.
  
  
  Si huet a mengen Äerm geziddert. "Oh mäi Gott, dat ass gutt!" - huet si geruff, a mengem waarmen, fiichten Otem a mengem Ouer otemt. "Ech hunn gär wat Dir mir maacht! Net ophalen! "
  
  
  Hir Haut war dënn a mëll, glat mat engem subtile Glanz vu Schweess, glat wéi de Kierper vun enger reife Fra, geschwollen vun Opreegung. Hir Lëpse ware waarm a naass, hu sech naass un mech geklemmt, wou och ëmmer si mech kuss. Si geplënnert lues an Äntwert op meng Fanger Schlag bis si naass a voll, a konnt net widderstoen entscheedend Richtung mech dréihnen.
  
  
  Schlussendlech si mir an engem verréckten Rush zesummekomm, hir Äerm ëm mech gewéckelt, hir Been mat méngem verwéckelt, si huet sech sou schwéier wéi hatt konnt géint mech gedréckt, mech mat hiren Hänn an hir gezunn, hiren Hals liicht piercing Kläng, déi zu engem cat-like growl, voller Hëllefslosegkeet.
  
  
  Am leschte Moment hunn hir Aen opgemaach an a mengem Gesiicht gekuckt, just eng Hand vun hirer Hand ewech, a si huet mat enger gebrochener Stëmm gejaut: "Verdammt Déier!" wéi hire Kierper géint mäin explodéiert ass, hunn hir Hëfte géint mech geschloen mat enger Roserei déi se net konnt enthalen.
  
  
  Méi spéit leien mir zesummen, hire Kapp op meng Schëller, jidderee vun eis fëmmt eng Zigarett,
  
  
  "Et ännert näischt," sot de Consuela mir. Hir Ae waren op d'Plafong fixéiert. "Dëst war wat ech wollt maachen ..."
  
  
  "... Mir wollten dat maachen", hunn ech si korrigéiert.
  
  
  "Okay, mir sinn," sot si. "Awer et ännert näischt. Denkt elo drun."
  
  
  "Ech hat net geduecht et wier."
  
  
  "Et war awer gutt," sot si, sech op mech gedréint a lächelt. "Ech hu gär Léift am Dagesliicht ze maachen."
  
  
  "Et war ganz gutt."
  
  
  "Här," sot si, "et war sou gutt erëm e Mann ze hunn. Keen war besuergt. Just riichtaus, "Ech hunn hir méi fest ugepaakt.
  
  
  "Dëst ass verréckt," huet de Consuela geduecht. "Et sollt déi éischte Kéier net esou gutt sinn."
  
  
  "Et geschitt heiansdo".
  
  
  "Ech mengen, Dir wäert ëmmer gutt sinn," sot Consuela. "Denkt just net doriwwer, richteg? Mir wëssen net ob dat jeemools erëm wäert geschéien, oder? "
  
  
  Si huet sech op mech gedréint, sou datt si op hirer Säit geluecht huet, huet ee Been op mäin geluecht an huet sech géint mäi Kierper gedréckt.
  
  
  "Nolauschtert," sot si an engem dréngende geflüstert, "pass op, ok? Verspriechen, Dir wäert virsiichteg sinn.
  
  
  "Ech ka mech selwer këmmeren", sot ech.
  
  
  "Dat ass wat jidderee seet," sot si. Hir Fanger hunn d'Narben op menger Këscht beréiert. "Du waars net sou virsiichteg wéi Dir et krut, oder?"
  
  
  "Ech wäert méi virsiichteg sinn."
  
  
  D'Consuela sprang vu mir ewech an huet sech op hirem Réck geluecht.
  
  
  "Schäiss!" - sot si an enger häerzer reife Stëmm. "Fra sinn ass Häll. Wësst Dir wat dëst ass?"
  
  
  KAPITEL Néng
  
  
  Consuela ass heem gaangen fir sech unzedoen. Si sot, si wier zréck an ongeféier eng Stonn fir mech méi spéit op eng Versammlung opzehuelen. Ech hu gemittlech geduscht a mech raséiert wéi den Telefon geklappt huet. Déi grujeleg Stëmm huet sech net gestéiert sech ze identifizéieren.
  
  
  "Stocelli wëll dech gesinn. Grad elo. Hie seet et ass wichteg. Kommt sou séier wéi méiglech hei op.
  
  
  Den Telefon ass roueg a meng Hänn.
  
  
  ***
  
  
  Dem Stocelli säin donkelen, ronnen Gesiicht war bal purpur mat impotenter Roserei.
  
  
  "Kuckt dëst," huet hie mir gebrëllt. "Verdammt! Kuckt just dëst! De Jong vun engem Bitch huet et egal wéi.
  
  
  Hien huet mat sengem décke Zeigefanger op e Pak, deen a brong Pabeier gewéckelt war, mat engem bloe Stéck Pabeier drop gezeechent, gewisen.
  
  
  "Denkt Dir datt dëst meng verdammt Wäschung ass?" De Stocelli huet op mech a senger haarer Stëmm geruff. "Huel et. Komm, huelt et! »
  
  
  Ech hunn d'Täsch vum Kaffisdësch geholl. Et war vill méi schwéier wéi et sollt sinn.
  
  
  "Mir hunn et opgemaach," huet Stocelli geruff. "Guess wat dobannen ass."
  
  
  "Ech muss net roden."
  
  
  "Dir hutt Recht," sot hien rosen. "Fënnef Kilo Päerd. Wéi gefällt dir et?"
  
  
  "Wéi ass hien heihinner komm?"
  
  
  "De Messenger huet et bruecht. Hie geet am Lift erop, also stoppen meng Jongen him bei der Entrée. Hien seet hinnen, datt dëst d'Wäsch ass, déi ech gëschter geschéckt hunn, setzt se op de Stull an hëlt de Lift zréck. Si tippen him souguer. Dës dommen Baaschtarden! De Verdammt Pak sëtzt do fir iwwer eng Stonn ier se iwwerhaapt denken mir doriwwer ze soen. Wéi gefällt dir et? »
  
  
  "War hien en Hotel Employé?"
  
  
  Stocelli huet geknackt. "Jo, hien ass en Employé. Mir hunn hien heihinner bruecht ... Alles wat hie weess ass datt hien um Comptoir an der Valetstand sëtzt a waart op d'Liwwerung. D'Wäschkëscht huet mäi Numm an d'Penthousenummer drop, also bréngt hien et hei op."
  
  
  Ech gefrot. - "Ech denken net datt hien gesinn huet wien et verlooss huet?"
  
  
  De Stocelli huet säi ronnen, bal kaale Kapp gerëselt. "Nee, et war just esou. Dëst kéint vun all vun den Hotel VALET Parking Mataarbechter bruecht ginn. Hien huet et just als éischt gesinn an huet geduecht datt hien en anere Package matbréngen.
  
  
  De Stocelli huet staark op d'Fënster gestampt. Hien huet eidel op de Package gekuckt, et net gesinn. Hien huet dann säin décke, lumpy Kierper op mech gedréint.
  
  
  "Wat der Däiwel hutt Dir de leschten Dag an en halleft gemaach?" - huet hie gereizt gefrot.
  
  
  "Hutt dech vum Stierwen behalen," sot ech grad esou schaarf. "D'Michaud Organisatioun huet eng Persoun heihinner geschéckt fir déi lokal Organisatioun dech ëmzebréngen."
  
  
  Fir e Moment war Stocelli sprachlos. Hien huet seng Fauscht an der Handfläch vu senger anerer Hand an Frustratioun geschloen.
  
  
  "Wat zum Däiwel?" hien explodéiert. „Flucht? Fir d'éischt d'Kommissioun, an elo de Michaud-Bande? Hien huet de Kapp wéi e kuerze rosen Stier gerëselt. Hien huet gefrot. - "Wéi wousst Dir iwwer dëst?"
  
  
  "Hien huet mech kontaktéiert."
  
  
  "Fir wat?" - Dem Stocelli seng kleng Aen hu sech op mech konzentréiert, sech verdächteg op säi ronnt Gesiicht verengt. Hien huet sech net raséiert, an de schwaarze Stëpp war am Géigesaz zum schwaarze Glanz vun de puer Hoerstrécken, déi hien iwwer säi kaal Fleck gekämmt huet.
  
  
  "Si wëllen datt ech hinnen hëllefen dech ëmzebréngen."
  
  
  "An Dir erzielt mir iwwer dëst?" Hien huet d'Hänn op seng Hëfte geluecht, seng Been sinn straddled, sech op mech hänke gelooss, wéi wann hien et schwéier hätt sech selwer ze stoppen fir mech z'attackéieren.
  
  
  "Firwat net? Dir wëllt wëssen, oder?"
  
  
  "Wat hutt Dir hinnen gesot?" - huet Stocelli gefrot.
  
  
  "Fir vun dir ewech ze kommen."
  
  
  Stocelli huet en Wenkbrau froend opgeworf. "Wierklech? Soss eppes? A wann net, wat dann?"
  
  
  "Da wäert ech hir Organisatioun verroden."
  
  
  "Hutt Dir hinnen dat gesot?"
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  Stocelli huet seng kleng Lëpsen nodenklech gedréckt ... "Dir spillt rau, net ..."
  
  
  "Och si".
  
  
  "Wat hu se gesot wéi Dir hinnen dat gesot hutt?"
  
  
  "Ech sollt hir Äntwert de Mëtteg kréien."
  
  
  Stocelli probéiert keng Suerg ze weisen. "Wat mengt Dir, datt se soen?"
  
  
  "Entscheed fir Iech selwer. Si brauchen dem Michaud seng Organisatioun méi wéi Dir. Et mécht Iech verbrauchbar."
  
  
  Stocelli war e Realist. Wann hien Angscht huet, huet hien et net gewisen. "Jo, Dir musst dat denken, richteg?" Hien huet op eemol d'Thema geännert.
  
  
  "Een huet de Jean-Paul Sevier genannt. Kenns du hien?"
  
  
  Säi Gesiicht huet sech nodenklech gekrasch. "Sevier?" Hien huet de Kapp gerëselt. "Ech denken net, datt ech hien jeemools begéint hunn."
  
  
  Ech hunn de Jean-Paul beschriwwen.
  
  
  Stocelli huet de Kapp erëm gerëselt. "Ech kennen hien nach ëmmer net. Mä dat heescht näischt. Ech hunn ni op ee vun hinnen opmierksam gemaach, ausser de Kärelen déi d'Organisatioun lafen. Michaud, Berthier, Dupré. Ech géif keen aneren kennen."
  
  
  - Heescht den Numm Dietrich Iech eppes?
  
  
  Keng Reaktioun. Wann de Stocelli den Numm wousst, huet hien et gutt verstoppt. "Ni vun him héieren. Mat weem ass hien?
  
  
  "Ech weess net ob hie mat iergendeen ass. Hutt Dir jeemools mat engem mat deem Numm beschäftegt? "
  
  
  "Nolauschtert," huet Stocelli geruff, "Ech hunn e puer dausend Kärelen a mengem Liewen begéint. Wéi d'Häll erwaart Dir mech un jiddereen ze erënneren, deen ech begéint hunn? Dat ass sécher - kee mat deem ech jeemools beschäftegt hunn. Wien ass dësen Typ?"
  
  
  "Ech weess et net. Wann ech erausfannen, wäert ech Iech matdeelen."
  
  
  "Okay," sot Stocelli, ignoréiert d'Thema. "Elo hunn ech eng kleng Aarbecht fir Iech. Ech wëll datt Dir vun dësem verdammt Pak lass gitt. Hien huet mam Daum op de Pak geriicht.
  
  
  "Ech sinn net Äre Jong. Frot ee vun Äre Leit et ewech ze geheien.
  
  
  Stocelli huet haart gelaacht. "Wat ass mat dir geschitt? Mengs du ech sinn domm? Denkt Dir datt ech domm genuch sinn fir ee vu menge Jongen mat fënnef Kilo Heroin ronderëm dësen Hotel ze loossen? Wa se gefaange ginn, ass et wéi wann ech mam Fanger op mech weisen. Ausserdem, du weess verdammt, ech kann hinnen net vertrauen, fir dat lass ze ginn. Wësst Dir wéi vill et kascht? Wien ech et ginn, dat éischt wat hien mécht ass probéieren erauszefannen a wéi engem Wénkel hien et verkafen kann. Fënnef Kilo ass besser wéi eng Millioun Dollar op der Strooss. Et ass ze vill vun enger Versuchung. Nee Här, net ee vu menge Jongen! "Ech hunn meng Gedanken geännert. "Okay," sot ech. "Ech huelen et." Stocelli gouf op eemol verdächteg vu mengem einfachen Accord. "Waart eng Sekonn," huet hien geruff. "Net sou séier. Firwat hutt Dir mir net gesot, ech sollt fort goen? Ech froen Iech fir eng grouss Faveur. Dir wäert mat dësem gefaange ginn an Dir wäert déi nächst drësseg Joer an engem mexikanesche Prisong verbréngen, richteg? Vu wat ech héieren hunn, gëtt et keng Plaz fir souguer drësseg Minutten ze verbréngen. Also firwat wëlls du den Hals sou wäit fir mech erausstécken? "
  
  
  Ech hunn him gelaacht a gesot: "Et ass egal, Stocelli. Ech sinn deen eenzegen hei, dee kann vertrauen, datt ech dat fir dech lass kréien an mäin Aarsch net dreckeg maachen. Ech wollt him net soen wat ech gemengt hunn. Wat manner Stokely iwwer meng Pläng wousst, wat besser. Stocelli wénkt lues. "Jo. Kommt drun denken, et ass witzeg, oder? Et stellt sech eraus, vun all menge Jongen, du bass deen eenzegen op ech vertrauen kann."
  
  
  "Ganz witzeg."
  
  
  Ech hunn de Pak geholl an en ënner mengem Aarm gestoppt, dunn gedréint fir ze verloossen.
  
  
  "Loosst mech wëssen wat lass ass," sot Stocelli an enger bal frëndlecher Stëmm. Hien ass mat mir bei d'Dier gaangen. "Ech sinn nervös hei ze sëtzen net ze wëssen wat lass ass."
  
  
  Ech hunn de Lift erof a mäi Zëmmer geholl ouni iergendeen ze treffen. Ech hunn d'Dier mat mengem Schlëssel opgemaach an erakomm. An hien huet opgehalen. Op mengem Bett louch eng brong Pabeier-wéckelt Täsch mat enger bloer Wäschlëscht dobäi, identesch mat deem, deen ech am Aarmkrees gehalen hunn, deen ech grad aus dem Stocelli sengem Penthouse geholl hat.
  
  
  ***
  
  
  Et huet mech net méi wéi zéng Minutten gedauert fir alles ze fixéieren sou datt wann d'Police ukomm ass, se näischt fannen. Wann d'Muster d'selwecht gewiescht wier, wousst ech, datt d'Police d'Wuert kritt hätt datt se e Stéck Heroin am Stocelli sengem Penthouse an en aneren a mengem Zëmmer fannen. Si ware wuel schonn an den Hotel ënnerwee.
  
  
  Manner wéi eng hallef Stonn méi spéit war ech an der Aganksberäich op d'Consuela waarden fir mech opzehuelen. Ech hunn d'Kamera ëm den Hals gedroen mat enger 250mm Teleobjektiv derbäi. Op menger Schëller hat ech eng grouss Kouhhaut Kameratasche.
  
  
  Consuela war spéit. Ech hunn eng Täsch mat enger schwéierer Kamera an d'Kamera gesat
  
  
  Stull Sëtz. "Halt en Aa op dat fir mech, okay," Ech sot zu engem vun de Messenger, him eng zéng-Peso Note. Ech sinn op den Dësch gaang.
  
  
  De Beamten huet mech mat engem Laachen ugekuckt.
  
  
  - Señor Stefans, ass et net? Kann ech dir hellefen?"
  
  
  "Ech hoffen et," sot ech héiflech. "Dir hutt e registréierte Gaascht mam Numm Dietrich - Herbert Dietrich?"
  
  
  "Momentito," sot de Beamten, an huet sech op d'Dateikabinett vum Gaascht gedréint. Hien huet et gescannt an dunn opgekuckt. "Jo, Senor El Senor Dietrich ass gëschter ukomm.
  
  
  Gëschter? Wann den Dietrich gëschter ukomm ass, an de Stocelli den Dag virdrun, an hien ass mam Stocelli mam selwechte Fliger geflunn, wou war dann den Dietrich fir 24 Stonnen?
  
  
  Ech hunn e Moment driwwer geduecht an dunn gefrot: "Wësst Dir a wéi engem Raum hien ass?"
  
  
  "Hien ass Nummer néng-dräi," sot de Büro, an huet den Dossier nach eng Kéier iwwerpréift.
  
  
  "Wësst Dir zoufälleg wéi hien ausgesäit?" Ech gefrot. "Ass et méiglech datt Dir et mir beschreiwen kéint?"
  
  
  De Schäfferot huet d'Schëller gezunn. "Lo siento mucho, Señor Stefans. Dëst ass onméiglech! Entschëllegt, mee ech war net op Pflicht wéi de Señor Dietrich agecheckt.
  
  
  "No es importante," Ech sot him. "Trotzdem merci." Ech hunn him d'geklappt Rechnung iwwerreecht.
  
  
  De Beamten huet mir gelaacht. "De nada, Senor. Wann ech Iech an Zukunft hëllefe kann, soot mir w.e.g. Bescheed."
  
  
  Ech sinn duerch d'Lobby zréckgaang an hunn meng Ausrüstung gegraff. Ech hunn d'Kamera ëm den Hals hänke gelooss, wéi d'Consuela op mech koum.
  
  
  "Oh mäi Gott," sot si a laacht op mech, "Dir gesäis wierklech wéi en Tourist mat all deem Fotoausrüstung un dech verbonnen."
  
  
  Ech laachen zréck op hir. "D'Tools vun mengem Handel,"Ech sot einfach. "Ech sinn e Freelance Fotograf, erënnert Iech un?"
  
  
  "Sot mir méi spéit doriwwer," sot d'Consuela, kuckt op hir Armbanduhr an huet meng Hand geholl. "Mir komme spéit wa mir am Traffic hänken."
  
  
  Mir ware grad d'Réngstrooss virum Hotel verloossen, wéi e Policeauto sech gedréint huet a virun der Entrée mat senger Sirène gestoppt huet. Véier Polizisten sprangen eraus a si séier an den Hotel erakomm.
  
  
  "Wat mengt Dir, si wëllen?" - huet de Consuela gefrot, an de Réckspigel gekuckt.
  
  
  "Ech wäert verdammt sinn, wann ech weess."
  
  
  De Consuela huet mech op der Säit gekuckt, awer näischt méi gesot. Si konzentréiert sech op Beschleunegung laanscht d'Costera Miguel Aleman, laanscht den Acapulco Hilton bis op den Diana Circle, wou de Paseo del Farallon d'Costera kräizt. Si war op der Autobunn 95 Richtung Norden op Mexiko-Stad gefuer.
  
  
  Ongeféier ee Kilometer méi wäit erof op d'Strooss, huet de Consuela sech op eng Dreckstrooss gedréint, déi an d'Féiss féiert. Endlech ass si an eng Kiesparkplaz hallef voll Autoen gezunn.
  
  
  "El Cortijo," huet si ugekënnegt. "Bauerenhaus"
  
  
  Ech hunn eng hëlze Struktur gesinn, hell rout a wäiss gemoolt, dat war wierklech näischt méi wéi eng grouss kreesfërmeg Plattform sechs Féiss iwwer dem Buedem gebaut, ronderëm e klenge Sand-Daach Rank. Iwwer de Site gouf e Plättercher Daach opgeriicht, deen den Zentrum op fir den Himmel an déi hell Sonn war. D'Plattform selwer war just iwwer zéng Féiss breet, just breet genuch fir kleng Dëscher zwee déif ronderëm de Perimeter z'empfänken.
  
  
  Mir souzen un engem Dësch nieft dem Gelänner, vis-à-vis vum Paart, duerch deen d'Bullen solle passéieren. Vun dëser Positioun aus war eis Vue op de Rank ënnert eis komplett onbegrenzt.
  
  
  D'Band huet ugefaang e luesen Melodie ze spillen. Véier Männer sinn iwwer den haart gepackten Sand vum Ring erausgaang, a weisen sech op de Beat vun der Musek. D'Leit hunn hinnen applaudéiert.
  
  
  Ech hunn erwaart datt se an den traditionellen Trajas de luces gekleet sinn, déi enk geschnidde, brillant bestickte "Suiten mat Luuchten" gedroe vun de Matadoren, déi ech an de Stierweeër vu Pamplona, Barcelona, Madrid a Mexiko-Stad observéiert hunn. Amplaz hunn déi véier kuerz donkel Jacken, wäiss Rüschenhemden, a gro Hosen a schwaarze Knöchelstiwwelen ugedoen. Si hunn um Enn vum Rank gestoppt an hunn sech gebéit.
  
  
  Et gouf verspreet Applaus. D'Matadoren hunn sech ëmgedréint an sinn zréck gaang, verschwonnen ënner der Plattform ënnert eis.
  
  
  Den Dësch nieft eis war voll. Et waren sechs Leit am Grupp. Zwee vun den dräi Meedercher souzen mam Réck un de Rank. Ee vun hinnen war blond, déi aner war rout-Hoer. Dat drëtt Meedchen war kleng an donkel, mat engem elegante Steen Gesiicht.
  
  
  Un der Spëtzt vum Dësch huet e groussen, gro-Hoer Mann mat engem grousse Bauch ugefaangen de Geck mat de Meedercher. E groussen, dënnen Mann souz tëscht engem rout-Hoer Mann an engem stocky, bronze-faced Mexikaner.
  
  
  Ech hänken op Consuela. "Sinn dat Är Leit?"
  
  
  "Zwee vun hinnen." Hir Stëmm war kaum méi haart wéi e Geflüster. Si huet sech net vum Ring ewechgehäit.
  
  
  "Wéi zwee?"
  
  
  "Si wäerten Iech matdeelen."
  
  
  Elo ass de Picador op engem Päerd mat schwéierem Polsterung op senger rietser Säit an engem laange Spank op der Säit vu sengem rietsen Aen an de Rank gefuer, fir de Stier net ze gesinn.
  
  
  De Stier huet seng Hénger erofgesat an ass op d'Päerd gerannt. Mat engem béise Schub huet de Picador sech no ënnen geluecht an huet de Punkt vu senger Hiecht déif an d'Stéier seng lénks Schëller gedréckt, säi Gewiicht op de laange Grëff riicht. Hien huet staark géint den Drock vum Stier widderstoen, d'Hénger vu sengem Päerd ewech gehaalen. De Stier ass aus der schrecklecher Péng geflücht an ass ronderëm de Rank gerannt, helle Blutt aus enger Wonn op senger Schëller, e gesträifte roude Bändchen op sengem staubege schwaarze Haut.
  
  
  
  Den éischte Banderillero koum an de Rank. An all Hand huet hien e Speer mat engem laange Schaft gehalen, a seng Waffen a Form vun engem Dräieck ausgedehnt, huet hien e gekraffte Laf op de Stier gemaach. De Stier huet de Kapp erofgefall fir ze lueden. De Banderillero stoopt, huet geschärft Speer op all Schëller vum Stier geluecht. Dat schaarf Eisen ass an déi haart Haut vum Déier rutscht wéi wann et aus Tissuepabeier wier. Ech hunn d'Leit um nächsten Dësch gekuckt. Keen vun hinnen huet mech opmierksam gemaach. Si hunn d'Aktioun am Ring nogekuckt. De Matador koum erëm eraus, mat engem klenge Muleta. Hien ass mat kuerze Schrëtt op de Stier gaang, a probéiert et ze presséieren. De Stier war ganz schlecht. Mee mam Matador war et nach méi schlëmm. D'Blond um nächsten Dësch huet sech vum Ring ewechgehäit. "Hey, Garrett, wéini ëmbréngen se de Stier?" "An enger Minutt oder zwou," huet de schwéiere Mann geäntwert. "Dir wäert et net gesinn, bis Dir ëmdréit." "Ech wëll dat net gesinn. Ech hunn de Bléck vu Blutt net gär." De Stier war midd. De Matador war bereet fir ëmzebréngen. D'Säite vum Stier hu sech vun Erschöpfung opgehuewen, de Kapp huet sech a Richtung Sand gebéit. De Matador ass bis op den erofgaangen Kapp geklommen, sech no ënnen an huet säi Schwäert an de Stier gefall.. Wann d'Wirbelsäule geschnidden ass, ass et e séieren, propperen Doud. Dëse Stier ass net gefall am Hals, d'Blutt leeft aus der frëscher Wonn a leeft vun den zwee Spieren op seng Schëlleren an aus der gapende Wonn op der Foto d'Blond, déi sech onfräiwëlleg un de Ring gedréint huet, "Dëst ass sou e verdammt bluddeg Land!" Stahl a Blödsinn verstäerken eist Gefill vu männleche Courage Du, Northamericano, sidd ze mëll, "Fick dech, Carlos," huet si de Réck op d'Stéier gedréint Schwäert. De Matador huet sech iwwer d'Stéier gelunn an huet eng Schnëttbewegung gemaach. D'Blade huet d'Spinalkord ofgeschnidden an de Stier ass op de Sand zesummegefall. De Garrett huet säi Kapp gedréint an huet meng Ae gefaang. Hien ass opgestan. "Ech hunn e puer Flaschen Whisky am Auto," sot hien haart. "Komm mir ginn hinnen, Carlos." Ech hunn se gesinn, wéi se ronderëm de Perimeter vun der Arena trëppelen an d'Holzplattform iwwerschreiden, déi op de Parking gefouert huet. Consuela huet meng Hand beréiert. "Dir kënnt hinnen elo matmaachen." Ech sinn hinnen aus dem Gebitt gefollegt. De Garrett huet de Wee duerch d'geparkte Autoen gemaach bis hien de wäiten Enn vun der Lot erreecht huet. Hien huet opgehalen fir sech ëmzedréien an op mech ze waarden. Wéi ech ukomm sinn, huet hien mech kal gekuckt. Ech gestoppt virun him. Ech weess net wat hie vu mir erwaart huet, awer ech hunn keng Wierder oder Zäit verschwenden. "Loosst de Stocelli eleng," sot ech schaarf, an hunn dem Garrett säi schwéier, militant Gesiicht gekuckt. Mäi Bléck ass dunn op de Carlos geplënnert, dee mäi Bléck mat engem dispassionéierten héiflechen Ausdrock begéint huet. De Carlos huet hellgréng Hosen un, e roude Seidenhemd, a wäiss Tassele Loafers op senge klenge Féiss. Hien huet ausgesinn wéi e Ruck, awer ech hunn en déiwe Kär vun Zähegkeet an him gefillt, deen de Garrett net besëtzt. De Garrett war bluffend a pompös. De Carlos war dee méi geféierleche vun deenen zwee. De Carlos huet erausgezunn an huet mäi Aarm beréiert. Seng Stëmm war ganz roueg an héiflech. "Señor, ech mengen datt d'Klima vun Acapulco fir Iech ganz ongesond ginn ass."
  
  
  "Ech faerten net".
  
  
  De Carlos huet seng plump Schëlleren liicht gezunn. "Dëst ass ganz schlecht," huet hien bemierkt. "E bëssen Angscht kann heiansdo e Mann säi Liewen retten." Ech hunn hinnen ewechgehäit, meng Roserei verstoppt. Ech zréck op de Rank duerch d'Dëscher zu Consuela. Ech beréiert hir Hand. "Et wäert Problemer ginn. Kënnt Dir mat Äre Frënn zréck an d'Stad goen? "Natierlech. Firwat?" "Gëff mir d'Schlëssel vun Ärem Auto. "Ech loossen se bei mengem Hotel." Consuela huet de Kapp gerëselt. "Ech hunn dech heihinner bruecht. Ech huelen dech zréck. "Komm mer goen dann." Ech hunn meng Kamera an eng grouss Täsch mat Ausrüstung gepackt. No Consuela e Schrëtt hannert mir, Ech verloossen de Gebitt. Mir waren iwwer eng kleng hëlze Bréck, d'Consuela stoung nieft mir, wéi ech op eemol eng Beweegung aus dem Aeeck gefaangen hunn. Duerch puren, instinktiven Reflex hunn ech de Consuela vu mir géint d'Gelänner geheit an op d'Holzmauer gerannt, déi eng Säit vum Passage geformt huet. Ech sinn an engem Wénkel vun der Mauer gesprongen, ëmgedréint an op ee Knéi gefall. Mäin Hals huet gebrannt, wéi wann een et mat engem waarmen Eisen verbrannt hätt. Ech hu gefillt datt e Bluttkrees duerch mäi Halsband leeft. "Wat ass et?" - huet d'Consuela geruff, an dunn ass hire Bléck op d'Langhandelsbanderilla gefall, déi nach ëmmer an der Mauer tëscht eis gerëselt huet, seng geschäerft Stahlspëtz déif am Holz agebonnen. E laange Grëff mat engem Bändchen, dee wéi en déidleche Metronom hin an zréck schwéngt.
  
  
  
  
  Ech hu mech drun erënnert, wéi einfach de Stahl mat Stéier d'Lieder vum Stier duerchbrach huet. Et war net schwéier ze virstellen datt den iliac Sling mäin Hals duerchbréngt wann ech net sou séier gehandelt hätt.
  
  
  Ech sinn opgestan an hunn d'Knéien vu menger Hosen ofgestaubt.
  
  
  "Deng Frënn verschwenden keng Zäit," sot ech rosen. "Loosst eis elo vun hei eraus."
  
  
  ***
  
  
  De Jean-Paul huet op mech an der Hal gewaart. Hien sprang op d'Been wéi ech erakoum. Ech sinn duerch d'Lobby a Richtung Lift gaang an hien ass nieft mir gaang.
  
  
  "Fin?"
  
  
  "Si hunn mir gesot, d'Häll aus Acapulco erauszekommen."
  
  
  "AN?"
  
  
  "Si hu probéiert mech och ëmzebréngen."
  
  
  Mir sinn an de Lift komm. De Jean-Paul sot: "Ech mengen, Dir sidd an enger schlechter Positioun, mäi Frënd."
  
  
  Ech hunn net geäntwert. De Lift ass op mengem Buedem gestoppt. Mir sinn fortgaang an sinn duerch de Gank gaang. Wéi mir bei mengem Zëmmer ukomm sinn, hunn ech de Schlëssel erausgeholl.
  
  
  "Waart," sot de Jean-Paul schaarf. Hien huet seng lénks Hand fir de Schlëssel ausgestreckt: "Gëff et mir."
  
  
  Ech hunn erof gekuckt. De Jean-Paul huet eng Pistoul a senger rietser Hand gehal. Ech streiden net mat Waffen esou enk. Ech hunn him de Schlëssel ginn.
  
  
  "Elo Schrëtt zur Säit."
  
  
  Ech sinn fortgaang. De Jean-Paul huet de Schlëssel an d'Schloss gestouss a lues gedréint. Mat enger plötzlecher Beweegung huet hien d'Dier opgemaach, op ee Knéi gefall, d'Waff an der Hand riicht op de Raum, prett fir jiddereen dobannen ze schloen.
  
  
  "Et ass keen do," Ech sot him.
  
  
  De Jean-Paul huet sech op d'Been gestallt.
  
  
  "Ech schei ni virsiichteg ze sinn," sot hien. Mir sinn an de Sall erakomm. Ech hunn d'Dier hannert eis zougemaach, an d'Terrassfenster gaang an erausgekuckt. Hannert mir war de Jean-Paul fir eis Gedrénks virbereeden. Ech hunn d'Täsch mat der Ausrüstung op de Stull geheit an d'Kamera drop gesat.
  
  
  Wann ech iwwer d'Bucht erauskucken, hunn ech Motorboote gesinn, déi Waasserschier zéien. Am Yachtclub stoungen e puer Motorsegelboote fir Anker. D'Tunaboot, déi ech den Dag virdrun gesinn hat, war nach un de Quai gebonnen. Ech hunn doriwwer geduecht.
  
  
  De Jean-Paul huet gefrot: "Häert Dir keng Angscht mir de Réck ze dréien?"
  
  
  "Nee"
  
  
  Hien huet d'Gedrénks gerührt. "Während Dir fort war, hu mir eng Zort Opreegung. Déi lokal Police huet den Hotel besicht. Si hunn dem Stocelli säi Penthouse Appartement gesicht.
  
  
  "Also?"
  
  
  "Si hunn och Äert Zëmmer gesicht." De Jean-Paul huet op mäi Gesiicht ugekuckt, probéiert de geringsten Ausdrock vun Iwwerraschung ze fangen. "Stéiert dat Iech?"
  
  
  "Ech hunn et erwaart."
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an erëm duerch d'Fënster gekuckt. Ech wousst vum Moment wou ech de gefälschte Wäschbeutel op mengem Bett gesinn hunn, datt d'Police mech géif uruffen.
  
  
  Si goufen wahrscheinlech gewarnt souwuel Stocelli d'Appartement an mengem Zëmmer fir Drogen ze sichen. Een huet probéiert e schwéiere Kader op Stocelli ze setzen.
  
  
  Mee dat war net wat mech gestéiert huet.
  
  
  "Firwat géif d'Police dem Stocelli säi Penthouse sichen?" - huet de Jean-Paul gefrot.
  
  
  "Well hien haut fënnef Kilogramm Heroin geliwwert gouf, gewéckelt wéi e Bündel Wäsch," sot ech.
  
  
  De Jean-Paul huet iwwerrascht geflüstert.
  
  
  "Anscheinend heescht dat datt hien et lass ass. Ee bien? "
  
  
  "Ech hunn et fir hien entlooss."
  
  
  "Och?" Eng aner laang Paus. "Ass dat firwat se Är Zëmmer gesicht hunn?"
  
  
  "Nee. E weidere Pak, wéi wann en a mengem Zëmmer geliwwert wier“, sot ech roueg, nach mam Réck op de Jean-Paul. "Eng fënnef Kilogramm an der selwechter Verpackung."
  
  
  De Jean-Paul huet d'Informatioun nodenklech verdaut. Duerno sot hien: "Well d'Police näischt fonnt huet, kann ech froen wat Dir mam Heroin gemaach hutt?"
  
  
  "Ech hunn et mat mir geholl."
  
  
  „An du hues de Mëtteg lass? Wéi schlau bass du, Mon Amil.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Nee, et ass nach ëmmer a mengem Ausrüstungsbeutel. All zéng Kilogramm. Ech droen et de ganzen Dag mat mir."
  
  
  De Jean-Paul huet sech ëmgedréint an huet de voluminöse Sak mat Ausrüstung gekuckt, déi ech op de Stull bei der Fënster geluecht hat. Hien huet ugefaang ze laachen.
  
  
  "Dir hutt e super Sënn fir Humor, mäi Frënd. Wësst Dir wat géif geschéien wann d'Police dat bei Iech géif fannen? "
  
  
  "Jo. Drësseg Joer haart Aarbecht. Dat hunn se mir gesot."
  
  
  "Stéiert dat Iech net?"
  
  
  "Net sou vill wéi soss eppes."
  
  
  De Jean-Paul huet mir e Patt bruecht. Hien huet seng geholl an sech op ee vun de Still gesat.
  
  
  Hien huet säi Glas opgehuewen. "A voire sante!" Hien huet e Schlupp geholl. "Wat stéiert dech?"
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit. "Dir sidd net vum Michaud senger Organisatioun."
  
  
  De Jean-Paul huet eng Schlupp Rum geholl. Et war eng Erausfuerderung a senge gro Aen. "Firwat mengt Dir esou?"
  
  
  "Fir d'éischt sidd Dir ze frëndlech mat mir. Du bass méi wéi mäi Bodyguard. Zweetens, Dir dréckt tatsächlech net op d'Zerstéierung vu Stocelli. Endlech, de ganzen Dag wousst Dir datt een probéiert de Stocelli ze kadréieren, sou wéi de Michaud encadréiert gouf. Dëst sollt Iech beweisen, datt de Stocelli de Michaud net opgestallt huet an duerfir de falsche Mann no geet. Awer Dir hutt näischt doriwwer gemaach."
  
  
  De Jean-Paul sot näischt.
  
  
  Ech geplënnert op. "Net nëmmen dat, awer Dir sidd de ganzen Dag am Hotel festgehalen, och wa véier Polizisten am Restaurant no Drogen gesicht hunn. Wann Dir wierklech vun der Marseille Organisatioun wier, géift Dir wéi d'Häll lafen déi éischte Kéier wann Dir Aen op se leet.
  
  
  "Also?"
  
  
  "Also, wien bass du?"
  
  
  "Wien mengs du ech sinn?"
  
  
  "Polizist."
  
  
  "Wat mécht Iech ze denken datt dëst esou ass?"
  
  
  "De Wee wéi Dir virun e puer Minutten duerch d'Dier gaang sidd. Dëst
  
  
  streng Police Equipement. Dat ass wéi Dir geléiert gouf.
  
  
  "Dir sidd Asiicht, Mon Vieux! Jo, ech sinn e Polizist.
  
  
  "Drogen?"
  
  
  Jean-Paul wénkt. “L'Office Central Pour la Suppression du Trafic des Stupifiants. Mir schaffen mat Ärem Federal Bureau of Narcotics and Dangerous Drugs, BNDD.
  
  
  "Wat ass et mat der mexikanescher Police?"
  
  
  "Fir dës Operatioun, jo. Feds. Si wëssen, datt ech undercover sinn."
  
  
  "Huet d'Michaud Organisatioun wierklech een hei geschéckt fir d'Acapulco Bande ze zwéngen Stocelli ze eliminéieren? Oder war et e Cover? »
  
  
  "Oh, si hunn e Mann geschéckt, okay. Esou hu mir dat gewuer. Mir hunn d'mexikanesch Police gefrot him festzehalen wann hien aus dem Fliger a Mexiko-Stad geklommen ass.
  
  
  "An hien huet Iech alles iwwer hir Pläng fir Stocelli gesot? Ech hu geduecht datt d'Korsikaner net geschwat hunn. Si sollen nach méi roueg sinn wéi d'Sizilianer.
  
  
  De Jean-Paul huet mir gelaacht. "Mexikanesch Police ass net esou behalen wéi mir. Besonnesch mat auslännesche Krimineller. Si hunn Elektroden u seng Hoden befestegt an hunn de Stroum ageschalt. Hien huet fir fënnef Minutten gejaut an dunn gebrach. Hien wäert ni déiselwecht sinn, awer hien huet eis alles gesot.
  
  
  Ech hunn d'Thema geännert. "Wéi wësst Dir iwwer mech?"
  
  
  De Jean-Paul huet d'Schëller gezunn. "Ech weess, Dir sidd vun AX," sot hien. Ech weess datt Dir N3 sidd - en Elite Attentäter an dëser Organisatioun. Dofir hätt ech gär datt Dir mat eis kooperéiert."
  
  
  "Wie sinn 'mir'? A wéi?"
  
  
  "D'Amerikaner wëllen Stocelli. Mexikanesch Police fuerdert d'Liquidatioun vun der Acapulco Organisatioun. A mir Fransousen wëllen d'Verbindung tëscht der Michaud-Bande, der Stocelli-Bande an der Acapulco-Bande ofbriechen."
  
  
  "Meng Uerder kommen aus Washington," sot ech him. "Ech muss mat hinnen kucken."
  
  
  De Jean-Paul huet mir gelaacht. "Dir mengt Dir musst Hawke konsultéieren."
  
  
  Ech sot näischt. De Jean-Paul huet näischt mam Hawk ze dinn - oder datt ech Nummer 3 war, oder datt ech als Attentäter bezeechent gouf. Hie wousst zevill.
  
  
  "Hey, ech wäert Iech soen," sot ech.
  
  
  De Jean-Paul huet sech opgestan an huet säi Glas erofgesat. Hien ass bei d'Dier gaangen an huet se opgemaach. Hien huet ugefaang eraus ze goen an huet sech dunn an der Dier gedréint.
  
  
  "Ech wéilt Är Äntwert net méi spéit wéi den Owend kréien," sot hien. "Mir plangen ..."
  
  
  Wéi eng Phonograph Nadel plötzlech vun engem Rekord getrennt ass, brécht seng Stëmm an der Mëtt vum Saz of an d'Wuert endet an engem onartikuléierten Iwwerraschungsgrënn. Hien ass getrollt, geschwächt, en halleft Schrëtt no vir an de Raum, huet d'Dier hannert sech geklappt. Dunn huet hien sech géint hatt zréckgezunn an op de Buedem rutscht.
  
  
  Ech sprangen duerch de Raum. Dem Jean-Paul seng Auge waren zou. Eng schaumeg roude Bubble ass op eemol aus senge Longen ausgebrach. Blutt ass aus sengem Mond gefall. Seng Been hu sech staark géint de Buedem gedréckt aus Protest géint den Doud.
  
  
  Ech erreecht fir den Doorknob, awer säi Kierper ass op der ënneschter Panel zesummegeklappt an huet verhënnert datt ech et opmaachen.
  
  
  Dobaussen huet den décke Teppech an der Gang all méigleche Schrëtt gedempt. Ech hunn de Grëff lassgelooss an hunn mech virum Fransous säi schlanke Kierper geknéit. Ech hu mäi Puls gefillt. Hie war absent. Ech hunn mech hallef op hien gedréint an hunn de Grëff vun engem Knochenmesser gesinn, deen aus dem Jean-Paul sengem Réck an enger komescher, bösartiger Formatioun erausstécht.
  
  
  KAPITEL TEN
  
  
  Den Timing vum Killer war perfekt. Ech hunn net héieren datt d'Dieren opmaachen oder zoumaachen. Keen koum an de Gank eraus. D'Gang ausserhalb vu mengem Zëmmer war roueg. Ech stoung laang iwwer dem Jean-Paul säi Kierper, ier ech d'Hand erausgehäit hunn an d'Gangteppech gegraff, d'Läich méi déif an d'Zëmmer geschleeft an se vun der Dier ewech geréckelt. Ech hunn d'Dier virsiichteg opgemaach an erausgekuckt. De Gank war eidel. Ech hunn d'Dier zougemaach an zougemaach, virun dem schlanke Kierper vum Fransous gekniet, op de bluddege Teppech ausgestreckt, a säi Gesiicht laang gekuckt, déi ganzen Zäit d'Roserei an mech gefillt well ech e Feeler gemaach hunn .
  
  
  Ech hätt virdru am El Cortijo gemierkt datt de Carlos schonn all d'Pläng an d'Been gesat huet, déi hie misse vu mir entgoen, ier hien an de Brian Garrett mech iwwerhaapt begéint hunn. Ech sollt gewosst hunn datt hien ni géif mech Acapulco lieweg verloossen soulaang ech wousst wat ech mat senger Organisatioun maache géif. Ech hu geduecht datt ech méi Zäit hätt, op d'mannst bis muer de Moien, awer ech war falsch an där Viraussetzung. D'Zäit ass eriwwer an elo ass de Jean-Paul dowéinst dout. Ech wousst och, datt ech der mexikanescher Police, besonnesch de Lieutenant Fuentes, ni fäeg wier ze gleewen, datt ech net un dem Jean-Paul sengem Doud deelgeholl hunn.
  
  
  Et war héich Zäit fir mech ze handelen. Ech hunn dem Jean-Paul seng oppen, starrend Aen ugekuckt an hunn d'Hand erausgehäit fir seng Aen zou ze maachen. Ech hunn seng Jackett opgeknäppt. E Smith & Wesson Airweight Model 42 .38-Kaliber Walnuss-gehandhabte Revolver gouf an e kuerzen Holster an der Taille vu sengen Hosen gestoppt. Ech hunn d'Pistoul op meng eegen Hip Tasche transferéiert. Ech hunn op meng Auer gekuckt - et war owes ze fréi fir ze probéieren de Kierper lass ze ginn. Och wann et net vill Gäscht am Hotel waren, wier et ze vill fir unzehuelen, datt d'Gäng elo eidel wieren.
  
  
  Ech hunn seng Läich virsiichteg an engem dënnen Teppech gewéckelt. net op seng Knöchel, mä säi Gesiicht war bedeckt.
  
  
  Mat Streifen aus Stoff, déi ech aus dem Këssenfall gerappt hunn, hunn ech den Teppech u seng Këscht an d'Knéien gebonnen.
  
  
  Ech hunn e Verstoppt am Raum gesicht. D'Kleederschaf war ze geféierlech, also hunn ech beschloss, den Teppechkierper ënner dem Duebelbett ze drécken, de Cover op seng Säit ze falen, sou datt säi Rand bal um Buedem riicht.
  
  
  Mam Jean-Paul fir ee Moment aus dem Wee, hunn ech meng Opmierksamkeet drop konzentréiert, de Beweis vun deem wat geschitt ass ze läschen. Ech hunn d'Luucht an der Hal opgeschalt, d'Maueren iwwerpréift fir Bluttspatter. Ech hunn e puer fonnt. Déi ënnescht Panel vun der Dier war e Mess. Am Buedzëmmer hunn ech en Handtuch a kale Waasser erwächt, zréck an d'Hal an d'Dier an d'Maueren gewäsch.
  
  
  D'Matt huet d'Blutt verhënnert fir op de Buedem ze kommen.
  
  
  Duerno hunn ech d'Handduch sou gutt wéi ech konnt gespullt, zerkrabbelt an ënner dem Spull op de Buedem gehäit. Ech hunn meng bluddeg Kleeder ofgeholl an d'Dusch geholl.
  
  
  Ech hunn zwee méi Handdicher benotzt, mech ofgedréchent an opgerullt an ënner dem Spull mat deem aneren Handtuch geheit. Loosst d'Déngschtmeedchen mengen ech sinn e Slob. Op d'mannst géif et verhënneren datt hatt dat éischt Handduch ze genee kuckt.
  
  
  Nodeems ech mech raséiert hunn, hunn ech an e proppert Sportshemd, Slacks an eng Madras-Jackett geännert.
  
  
  Ech wollt den Hugo undoen an d'Wilhelmina, meng 9mm Luger, awer all Gréisst 9mm Pistoul gëtt eng zimlech grouss Bulge. Et ass ze einfach ënner liicht Kleeder ze gesinn, also hunn ech d'Pistoul an d'Messer am falschen Enn vu mengem Attachékëscht gelooss.
  
  
  Amplaz hunn ech mech op e liichte Jean-Paul .38 Revolver néiergelooss.
  
  
  Normalerweis géif ech keng Jackett undoen. Mee Owender zu Acapulco sinn ze waarm fir eng Jackett onnéideg ze maachen, mee ech hat e Jean-Paul Revolver, an obwuel e kleng war, war et nach ëmmer ze opfälleg, ausser ech hunn eppes unhat fir en ze decken.
  
  
  Nodeems ech mech fäerdeg gemaach hunn, sinn ech zréck an d'Buedzëmmer gaang. Ech hunn eng Fläsch Schlofpillen Nembutal aus dem Raséierkit geholl. Et waren zéng oder zwielef Kapselen an der Fläsch. Heiansdo wann ech net schlofen, huelen ech eng vun dësen. Elo hat ech eng aner Notzung fir si. Ech hunn e klenge Plastikbehälter a menger Tasche gesat zesumme mat enger Rolle vun hallef Zoll Kanalband, déi ech a mengem Éischt Hëllef Kit hat.
  
  
  Zréck an d'Schlofkummer, hunn ech meng Kamera opgeholl an de voluminöse Kameratasche iwwer meng Schëller geschloen.
  
  
  Eemol aus der Dier, hunn ech d'DO NOT STURB Schëld op der baussenzeg Dier Griff opgehang. Ech hunn de Raumschlëssel a meng Tasche geluecht. Wéi vill Hoteler hunn d'Matamoros eng schwéier Bronzeplack un de Schlëssel befestegt, sou datt d'Gäscht se net mat hinnen droen an éischter de Schlëssel op de Comptoir loossen. Ech maachen dat net gär. Ech wëll fäeg sinn an a mengem Zëmmer eraus ze goen ouni d'Opmierksamkeet ze zéien, all Kéier um Schreifdësch ze stoppen. De Schlëssel an den Nummplack louchen schwéier an der Récktasche vu menger Hosen.
  
  
  An de Lobby erofgaangen, hunn ech keen am Gank oder am Lift gesinn. An der Receptioun sinn ech opgehalen fir ze froen ob et Mail fir mech ass. Ech hat näischt erwaart, mee wann de Beamten sech op d'Géigewier hannert him, Ech konnt de Slot fir Suite kontrolléieren 903. Béid Schlëssele waren am Tirang. Anscheinend ass den Dietrich nach ëmmer net komm.
  
  
  De Beamten huet sech zréckgedréit, grujeleg gelaacht. "Nee, Senor, et gëtt näischt fir Iech." Dëst war net dee selwechte Beamten, mat deem ech virdrun am Dag geschwat hunn,
  
  
  "Kennt Dir de Señor Dietrich?"
  
  
  "Senor Dietrich?"
  
  
  "Suite néng dräi," Ech gefrot him.
  
  
  "Och! Bestëmmt. Hien ass e ganz léiwen Här dee gëschter ukomm ass. Ech hunn et selwer registréiert."
  
  
  "Hien ass elo net hei, oder?"
  
  
  De Schäfferot huet de Kapp gerëselt. "Nee. Ech gesinn hien virun ongeféier eng hallef Stonn verloossen.
  
  
  "Sidd Dir sécher, e Mann vu ronn siechzeg - Ech hunn opgehalen iwwer dem Dietrich seng Erscheinung.
  
  
  „Natierlech weess ech wéi hien ausgesäit! Zimlech héich. Ganz dënn. Ganz aussergewéinlech. Sëlwer Hoer. Blo Aen. Hie geet mat engem liichte gehackt, obwuel hien kee Staang huet. Seng Duechter ass ganz schéin."
  
  
  "Seng Duechter?"
  
  
  "Jo, senor Du kanns net vergiessen, wéi eng laang blond Hoer!". mee , Senor Mir stellen net esou Froen.
  
  
  - Okay, dat ass den Dietrich. Ech hunn d'Rechnung un de Beamten iwwerginn. "Ech kontaktéieren him spéider."
  
  
  - Kann ech him e Message hannerloossen, Senor?
  
  
  "Nee, ech weess net wéini ech fäeg sinn hien ze gesinn. Merci fir d'Info."
  
  
  "Gäer geschitt."
  
  
  ***
  
  
  Ech gelount engem Sedan vum Hertz Büro an gefuer zu Sanborn, wou ech kaaft eng detailléiert Strooss Kaart vun Acapulco. An der Cafeteria hunn ech an engem Stand souz, Kaffi bestallt an eng Kaart virun mir op den Dësch geluecht. Ech hu probéiert de Wee an d'Bickford's Villa ze fannen, wou d'Consuela mech gëschter Owend geholl hat. D'Kaart huet net all déi méi kleng Säitestroossen gewisen, also war ech net ganz sécher datt ech déi richteg Strooss gewielt hätt. Ech hu mech drun erënnert datt et e kuerze cul-de-sac war an datt et nëmmen e puer Haiser drop waren. All Haiser kucken op d'Bucht.
  
  
  
  
  
  Ech war sécher, datt ech d'Strooss géif erkennen, wann ech se erëm fannen. Dem Bickford säin Haus war dat allerlescht um Enn vum cul-de-sac, isoléiert vun deenen aneren.
  
  
  Ech sinn geeschteg duerch all d'Méiglechkeeten bis ech hinnen op dräi schmuel. Et huet mech zwou Taasen Kaffi an eng hallef Dosen Zigaretten gedauert ier ech endlech d'Kaart geklappt a fortgaang ass.
  
  
  D'Enn vun der Strooss war keen Dout Enn, wéi d'Kaart gewisen huet. Et gouf erweidert fir eng aner Spur ze verbannen, also hunn ech mech ëmgedréit an déi zweet probéiert. Et war eng Doutstrooss, awer et waren ze vill Haiser dran, sou no wéi méiglech zesummegedréckt.
  
  
  Ech hu probéiert nach eng Kéier. Dat war och falsch, also sinn ech zréck op d'Autobunn gefuer an vun der Strooss ofgezunn. Bis elo war et bal zéng drësseg. Ech hunn d'Luucht ugeschalt an d'Kaart erëm ausgeklappt, probéiert erauszefannen, wou ech falsch gaang sinn. Endlech hunn ech et fonnt. Ech hunn op der falscher Kräizung gedréint. Ech hunn d'Luucht ausgeschalt, d'Kaart opgerullt an zréck op d'Strooss komm.
  
  
  Dës Kéier hunn ech d'Strooss um zweete Versuch fonnt. Laanscht senger Längt ware véier wäit getrennte Haiser. Bickford d'Haus war déi lescht op der Bucht; Eng héich Mauer aus Bulli Mauer mat Eisen Gate Baren opgemaach op der Strooss. Ech sinn him net ukomm. Ech hunn den Auto ronderëm den Eck aus der Siicht gelooss a sinn duerch d'Dreckstrooss bis bei d'Paart gaangen, déi mat enger Kette an engem Padlock geséchert war. Ech gedréckt den Opruff Knäppchen a gewaart. An der Däischtert konnt ech d'Kräizung vun Insekten an de klickende Raschtel vu Palmenblieder héieren, déi sech an der sanfter, fiichter Mierbris géinteneen reiwen.
  
  
  E puer Minutte si vergaange virum Gatekeeper, eng eeler gro-Hoer Hallefzucht mat engem brong Moustache, erschéngt, huet säin Hiem a seng baggy Hosen gestoppt, wéi hien laanscht de Wee trëppelt.
  
  
  Ech hunn him keng Zäit ginn ze denken.
  
  
  Ech hunn op Spuenesch geknipst. - "Maacht séier, viejo!" "Señor Bickford waart op mech!"
  
  
  Den ale Mann huet e Fouss vum Paart gestoppt, an huet mech mat sengen Wenkbrauwen nodenklech gekuckt.
  
  
  "Ech weess näischt -"
  
  
  "Maacht d'Dier op!"
  
  
  Den ale Mann huet eng Taschenlamp aus der Täsch geholl. Hien huet et op mäi Gesiicht gedréint.
  
  
  „Net a mengen Aen, du alen Narr! Richt d'Liicht op meng Hand."
  
  
  Den ale Mann huet d'Taschenluucht gehorsam no ënnen gewisen. Hien huet bloe Stol aus engem Smith & Wesson .38 gesinn. Ouni d'Aen vun der Pistoul ofzehuelen, huet de Paartkeeper en décke Koup Schlësselen aus der Täsch vu senge verschwonne Hosen geholl. Seng Fanger hunn geziddert wéi hien e Schlëssel erausgesicht huet an en agesat huet. D'Schloss opgemaach. Ech erreecht mat menger lénkser Hand an hunn d'Kette ofgehaakt. Ech hunn d'Paart opgedréckt, ëmmer nach mat der Waff op den ale Mann geriicht, a sinn dobannen gaang.
  
  
  "D'Paart zoumaachen, awer gespaart se net."
  
  
  Hien huet gemaach wéi ech him gesot hunn.
  
  
  "Wien ass nach hei?" Ech hu mat menger Pistoul gewisen, fir vum Wee ze kommen.
  
  
  "Nëmmen de Senor a Senora," huet hien nervös geäntwert.
  
  
  "Deng Fra?"
  
  
  "Mäi Mujer ass Muerta. Si ass dout, nëmmen ech sinn lénks.
  
  
  "Aner Dénger?"
  
  
  "Si kommen. Si schlofen net hei. Si kommen eréischt de Moien zréck."
  
  
  "Huet de Señor Bickford nach an d'Bett gaang?"
  
  
  Den ale Mann huet de Kapp gerëselt. "Ech mengen net, et ass nach ëmmer e Liicht drënner.
  
  
  Hien huet mech mat wässeregen, erschreckten Aen ugekuckt. "W.e.g., Här, ech sinn en ale Mann. Ech wëll keng Ierger.
  
  
  "Et kéint haut vill Ierger ginn," sot ech, no him.
  
  
  "Ech ka ganz wäit sinn a ganz kuerzer Zäit", huet den ale Mann plädéiert. "Besonnesch wann d'Police kéint kommen."
  
  
  "Okay," sot ech. Ech hunn a mengem Portemonnaie erreecht an hunn véierhonnert Pesos erausgezunn - ongeféier zweedrësseg Dollar.
  
  
  "Fir Är Rees méi einfach ze maachen. Fir Är Onbequemlechkeet. "Ech hunn d'Geldschäiner an d'Hand vum Gatekeeper geluecht.
  
  
  Den ale Mann huet no ënnen gekuckt an d'Rechnungen a seng Täsch geluecht: "Kann ech elo goen?"
  
  
  Ech hunn geknackt. De Mann huet d'Paart eng Handbreed opgemaach an duerch rutscht. Hien ass direkt iwwer d'Dreckstrooss gelaf, seng Stiwwelen hunn op seng Fersen geklappt a mëll Schrauwen um Kies gemaach. Hien huet den Eck gedréint a war an e puer Sekonnen aus der Siicht.
  
  
  Ech hunn d'Paart opgedréckt a sinn an d'Däischtert vun de gutt gehalene Terrainen a Richtung Haus gaang.
  
  
  Vun der Dier, déi aus der Kichen an den Iesszëmmer féiert, hunn ech de Bickford a seng Fra gekuckt. Si souzen allebéid am Deel vun der Stuff, déi ech iwwer den Iesszëmmer gesinn konnt.
  
  
  De Bickford huet de Magazin, deen hie gehalen huet, niddergelooss an huet säin décke Kader Liesbrëll ofgeholl.
  
  
  "Wëllt Dir eppes drénken ier mir an d'Bett ginn?" - hie gefrot Doris.
  
  
  D'Doris souz op der Canapé, an huet mat grousser Konzentratioun hir Zehenneel gemoolt. Ouni opzekucken, sot si: "Maacht eng Take."
  
  
  Ech sinn an den Iesszëmmer erakomm an um Bogen gestoppt, deen et vun der Stuff getrennt huet. "Ech proposéieren Iech dëst fir spéider ze loossen," sot ech.
  
  
  De Bickford huet iwwerrascht opgekuckt. D'Doris huet d'Fläsch Nagellack op de wäisse Canapé gefall. "Och scheiss!" war alles wat hatt gesot huet.
  
  
  Ech sinn an d'Stuff gaang an hunn de Bickford d'Waff a menger Hand gesinn.
  
  
  Hien huet gefrot. - "Wat ass dat alles?"
  
  
  "Är Frënn wëllen net datt d'Saache einfach sinn."
  
  
  Hien huet seng Lippe geleckt, nervös op d'Waff gekuckt. "Firwat ech? Ech hunn gemaach wat Dir gefrot hutt."
  
  
  
  "Wéi Dir eemol gesot hutt, Dir sidd just de Guy an der Mëtt. Ech denken, dat heescht datt Dir et vu béide Säiten kritt.
  
  
  "Wat wëlls du?"
  
  
  "E bëssen. Dir an ech ginn zesummen e Ride."
  
  
  "Hey, waart eng Sekonn!" - huet d'Doris geruff.
  
  
  "Hie gëtt net verletzt wann hien mécht wat ech him soen", hunn ech hatt verséchert.
  
  
  "Wat iwwer hir?" De Bickford war nach ëmmer nervös iwwer d'Waff.
  
  
  "Si bleift." Ech hunn d'Fläsch aus menger Tasche geholl an zwou Kapselen op d'Spëtzt vun der Bar gerëselt.
  
  
  "Madame Bickford, ech géif et appreciéieren wann Dir just dës Pillen géift huelen ...
  
  
  "Nee!" - Bickford explodéiert, op d'Féiss geklommen. - Loosst hatt op der Säit!
  
  
  "Dëst ass wat ech maachen. Ech sinn net domm genuch fir hatt ze bannen. Et ass ze vill Chance datt hatt fräi gëtt. An ech géif hatt léiwer net iwwer de Kapp schloen.
  
  
  Hien huet gefrot: "Wat - wat ass dat?"
  
  
  "Schlofpillen. Si wäerten hir net schueden."
  
  
  D'Doris ass vun der Canapé opgestan an ass an d'Bar geklommen. Ech hu gemierkt datt hatt guer net Angscht huet. Si huet mir souguer e séiere Laachen ginn, wat de Bickford net gesinn huet. Si huet d'Pillen geholl an huet sech e Glas Waasser gegoss.
  
  
  "Sidd Dir sécher datt se mech net verletzen?" Et war en Hiweis vun Amusement an hirer Stëmm, an hir décke-lashed gréng Aen hu fett an meng ausgesinn. Si huet d'Pëllen an de Mond geluecht an se ofgewäsch, ass dunn bei mech komm. "Alles wat ech maache wäert ass a schlofen?"
  
  
  "Sëtz, Madame Bickford."
  
  
  "Doris," huet si geruff, nach ëmmer fett a mäi Gesiicht gekuckt, e klengt Laachen op hire Lippen.
  
  
  "Zréck op de Canapé." D'Doris huet sech lues vu mir ewechgedréint an ass zréck op d'Couch, bewosst hir Hüften. De Bickford ass op hir gaang an huet sech nieft hatt gesat. Hien huet virsiichteg hir Hand geholl, awer si huet sech ewech gezunn.
  
  
  "Fir Gottes Wëllen, Johnny. Ech sinn gutt, also roueg, ok? Wann hien mech verletze wollt, kënnt Dir him net stoppen." Si huet sech op mech gedréint. "Wéi laang dauert et?"
  
  
  "Zéng bis zwanzeg Minutten," sot ech. "Dir kënnt einfach ausdehnen a relaxen. Mir wäerten waarden.
  
  
  ***
  
  
  Manner wéi fofzéng Minutte méi spéit huet d'Doris hir Aen zougemaach. Hir Broscht opgestan an am einfache Rhythmus vum Schlof gefall. Ech gewaart weider fënnef Minutten an motioned Bickford vun hirem ewech.
  
  
  "Gitt."
  
  
  Bickford opgestan op seng Féiss. "Wou?"
  
  
  "Mir ginn op d'Tunaboot besichen," sot ech. - Deen, deen un der Embank gebonnen ass...“
  
  
  "Wat der Däiwel schwätzt Dir?"
  
  
  "... An dann u Bord," hunn ech weidergespillt, wéi wann de Bickford kee Wuert gesot hätt, "Dir musst de Kapitän treffen an him de Pak ginn. Sot him datt hien zu San Diego op déi üblech Manéier opgeholl gëtt.
  
  
  "Du bass verreckt!" - Bickford explodéiert. "Probéiert Dir eis zwee ëmzebréngen?"
  
  
  "Dir sidd nach net dout," sot ech, hunn d'Waff op seng Këscht erhéicht.
  
  
  Hie stoung do, lumbering, alternd, Néierlag mécht him méi al wéi seng Joer. "Awer si wäerte mech ëmbréngen wann se erausfannen. Dir wësst dëst, oder? "Hien huet mech ugekuckt. "Wéi wousst Dir iwwer d'Tunaboot?" - huet hien domm gefrot.
  
  
  "Ech hunn Iech gëschter Owend gesot datt ech eng Lëscht vun de Schëffer hunn, déi Är Leit benotzt hunn fir Heroin an d'Staaten ze schmuggelen. D'Tunaboot ass d'Mary Jane vu San Diego. Hien hänkt zënter e puer Deeg ronderëm a waart op déi nächst Pak."
  
  
  "Dir kënnt roden," sot de Bickford zécktend, awer ech hunn e Geflimmer op säi Gesiicht gefaangen an dat war all d'Bestätegung déi ech gebraucht hunn.
  
  
  "Net méi," sot ech. "Komm mir kréien hinnen de Package op deem se waarden."
  
  
  ***
  
  
  De Pak an den Thunfischboot ze kréien war kee Problem. Mir hunn dem Bickford säin Auto op d'Embank gefuer, de Bickford gefuer an ech nieft him, .38 an der Hand.
  
  
  Eemol um Boot ass de Bickford direkt an d'Kapitän vum Kapitän gaangen. Déi dräi vun eis hunn de klenge Raum gefëllt. De Bickford huet d'Geschicht erzielt. De Kapitän huet keng Froe gestallt ausser mech verdächteg unzekucken, wéi ech him d'Päck iwwerreecht hunn.
  
  
  "Hien ass gutt," huet de Bickford fir mech geschwat. "Dëst ass säi Kaf. Hie wëll just suergen, datt mir liwweren.
  
  
  "Mir haten ni Problemer", huet de Kapitän beschwéiert, de Pak vu mir geholl. Hien huet et gekuckt an et an sengen Hänn gedréint. "Wäsch? Dëst ass nei fir mech.
  
  
  "Wéi séier kënnt Dir op d'Strooss goen?"
  
  
  "Eng hallef Stonn - vläicht manner."
  
  
  "Da gitt Dir besser."
  
  
  De Kapitän huet froend op de Bickford gekuckt. "Maacht wéi hie seet," sot de Bickford him.
  
  
  "Wat iwwer de Package op ech gewaart hunn?"
  
  
  Bickford huet d'Schëller gezunn. "Et gouf ausgestallt. Mir kënnen Iech net ze laang hei bleiwen.
  
  
  "Okay," sot de Kapitän. "Wat Dir méi fréi meng Deck läscht, dest méi séier kann ech ufänken."
  
  
  De Bickford an ech hunn d'Kabine verlooss, lues a lues an d'Däischtert laanscht dat iwwerflëssegt Deck gemaach. Do sinn ech beim Leinwand iwwerdeckte Rettungsboot gestoppt a séier, de Réck op hie gedréint, fir datt hien net gesinn wat ech maachen, hunn ech deen zweete Pak ënnert dem schwéiere Canvas an d'Rettungsboot gestoppt.
  
  
  Wéi mir op de Pier sprangen, hu mir héieren datt d'Motoren starten. Et war eng Onmass vun Aktivitéiten um Deck.
  
  
  Mir sinn zu Fouss gaang wou de Bickford säin Auto op Kostera geparkt hat.
  
  
  "Waat elo?" - De Bickford huet mech gefrot wéi mir erakoum.
  
  
  "Ech mengen, mir sollten de Brian Garrett gesinn," sot ech. Bickford sot ze protestéieren awer huet seng Meenung geännert.
  
  
  
  Ech ofgehalen der kuerz blued Stol Revolver just e puer Zentimeter vun him ewech. Hien huet den Auto Osten op Costera Miguel Aleman gefuer, d'Stad op d'Spëtzt vun der Kap verlooss. Endlech huet hien op eng sekundär Strooss gedréint an no e puer Minutten gestoppt.
  
  
  - Dem Garrett säin Haus ass do ënnen. Wëllt Dir datt ech direkt eran fueren? "
  
  
  D'Haus stoung a sengem eegene Recht eraus, just ënner dem Kamm vun engem Gruet um Rand vun engem Fiels, deen zweehonnert Fouss an d'Mier drënner erofgaang ass. Mir waren ongeféier honnert Meter vun der Fuert, déi an d'Frontpaart vum Haus féiert.
  
  
  "Nee, stoppen hei."
  
  
  Bickford huet den Auto op d'Säit vun der Strooss gedréint. Hien huet et gestoppt an d'Zündung an d'Luuchten ausgeschalt. Op eemol huet d'Däischtert eis ëmginn, an dee Moment hunn ech dem Bickford säi Kapp mam Hënner vun der Pistoul geschloen an hien direkt hannert d'Ouer geschloen. Hien ass um Steierrad zesummegefall. Ech hunn d'Waff an der rietser Tasche vu menger Jackett geluecht an eng Rolle Band aus der anerer Tasche erausgeholl. Ech hunn dem Bickford seng Waffen hannert sengem Réck gezunn, seng Handgelenk mat enger Dosen Wendunge vum chirurgesche Band geband. Ech hunn him eng Taschentuch an de Mond gestoppt, e Sträif Klebstoff vun enger Wang op déi aner geluecht fir de Gag op der Plaz ze halen.
  
  
  Fouss ronderëm de Sedan, Ech opgemaach béid lénks Dieren. Bickford war schwéier. D'Jore hunn hien op schwéier Gewiicht bruecht. Ech hu misse kämpfen fir säin inert Kierper an de Réck vun der Sedan ze réckelen. Ech béien a verbannen seng Knöchel a Knéien. Wéi ech fäerdeg war, war ech aus dem Band, awer hie war sécher gebonnen. Ech hätt keng Suergen, datt hien fräi geet.
  
  
  Zéng Minutte méi spéit sinn ech roueg an der Däischtert laanscht de Rand vun der Strooss gaang bis ech op déi héich Mauer komm sinn, déi dem Garrett seng Villa ëmginn huet. D'Mauer huet bei engem béise Cliff fir méng riets ugefaangen, duerch e Feld geschnidden, dann huet en Hallefkrees ronderëm dat grousst Haus bis zum Rand vum Cliff op der wäiter Säit geformt.
  
  
  Et war eng Luucht hannert der Mauer. Ech konnt Stëmmen héieren, déi géigesäiteg ruffen. Wéi ech méi no un d'Mauer koumen, hunn ech de Waassersprëtz héieren. Ech hunn eng vun de Meedercher hir Stëmmen erkannt als d'Stëmm vun der Blond, déi ech dee selwechten Dag zu El Cortijo gesinn hunn.
  
  
  Ech sinn laanscht d'Basis vun der Mauer gekräizt bis ech op d'Opfahrt erreecht hunn, déi op d'Strooss gefouert huet. D'Front vum Paart gouf vun zwee Spotlights beliicht, déi héich op den Haaptstützen hänken. Et war kee Wee wéi ech d'Opfahrt sou no beim Haus iwwerschreiden ouni gesinn ze ginn, also sinn ech zréck op d'Strooss gekrëppelt an si gekräizt wou ech Bickford an den Auto verlooss hunn. Et huet mech zwanzeg Minutte gedauert fir déi aner Säit vum Haus vum Rand vum Cliff bis op d'Strooss komplett z'entdecken, an dunn sinn ech zréckgezunn an zréck op de Rand vun der Strooss.
  
  
  Ech war amgaang d'Strooss ze kräizen, d'Muskele vu mengem Been hu sech scho gespannt fir e Schrëtt ze maachen, wéi e puer déifsëtzend Geforgefill mech gestoppt huet.
  
  
  D'Nuecht Kläng hunn net geännert. Ënnert dem Cliff konnt ech d'Wellen héieren, déi an hirem luesen, onregelméissege Rhythmus géint d'Kessel op déi schmuel Sandstrand schloen. D'Mierbries aus dem Westen huet d'Palmeblieder geräischt, wéi wann se dréchen Hänn reiwen. Déi nuetseg Insekten hunn gejaut a gezippt, an der Däischtert ronderëm mech geziddert, awer et war wéi wann e puer Uralalarm a mengem Kapp gelaf wier.
  
  
  Viru laanger Zäit hunn ech geléiert meng Instinkter komplett ze trauen. Schonn ier déi éischt schwaach Geflüster vu Klang meng Oueren erreecht hunn, sinn ech op d'Säit gerannt, a mengem onsichtbare Géigner verschwonnen.
  
  
  Ech war bal onbeschiedegt. De Schlag, riicht op meng Wirbelsäule, huet mech an den Ënneraarm geschloen, wéi ech mech gedréint hunn, ass d'Blade vum Messer a mengem rietsen Aarm just ënner dem Ielebou erakomm, en an d'Handgelenk duerchbrach, wouduerch ech d'Pistoul falen, déi ech a menger Hand gehalen hunn. . Am selwechte Moment ass en haarden, muskuläre Kierper an mech gefall, a mech aus dem Gläichgewiicht geschloen.
  
  
  Ech sinn mam Gesiicht erof gefall, kaum de Réckschlag z'entgoen, wéi d'Blade duerch d'Loft geschnidden ass, wou ech virun enger Sekonn war. Ouni ze denken, reng als Reflex ze handelen, sinn ech séier op de wäite Rand vun der Strooss gerullt.
  
  
  Ech hunn opgekuckt an hunn d'quadratesch Figur vu mengem Ugräifer gesinn, an enger Kämpfer Positioun mat sengen Been breet verbreet. D'Moundliicht spigelt de geschärftem Stahlblad wéi e Raséierapparat, deen hien a senger ausgestreckter Hand gehal huet, seng Hand zréck an zréck beweegt. Ech héieren raspende Gaspen wéi de Mann a Richtung mech fortgeet, Schrëtt fir Schrëtt rëselen.
  
  
  Ech hu meng Been ënnert mech gesammelt. Meng lénks Hand huet d'Strooss kraazt. Ech hunn e Faustgréisst Fiels fonnt a gegraff. Ech hu gefillt déi naass Hëtzt vum Blutt erof op mengem rietsen Ënneraarm a Handgelenk. Ech hu probéiert meng riets Hand ze beweegen. Hie war bal nëtzlos numm vum Schlag.
  
  
  De Mann koum op déi oppe Chaufferssëtzfenster nieft dem Auto. Ech hunn hien gesinn datt hien seng Hand duerch d'Fënster bruecht huet, an op eemol koumen d'Luuchten vum Auto op, déi d'Strooss an de Rand vum Feld beliichten, mech mat hirem haarde wäisse Liicht dréckt.
  
  
  Lues a lues sinn ech op d'Féiss opgestan, an d'Hellegkeet vun de Luuchten an d'Aen gedréckt.
  
  
  
  Ech hunn ugefaang ze beweegen, probéiert ënnert de Luuchten eraus ze kommen.
  
  
  Den Ugräifer ass virum Auto erausgaang, eng schaarf a geféierlech Silhouette géint den Hannergrond vun der blannend Glanz vun de Strahlen.
  
  
  Ech hunn et ee Schrëtt weider geholl.
  
  
  "Dir sollt net lafen."
  
  
  Déi laang Blade vum Messer a senger Hand huet seng lues, serpentinesch Weben erëm ugefaang.
  
  
  „Stop, hombre! Ech maachen et séier fir Iech.
  
  
  Ech hunn d'Stëmm erkannt. Et gehéiert dem stockéierte jonke Mann, dee mir zwee Deeg virdrun um Embank ukomm ass - de Luis Aparicio. D'Erënnerung huet e Stroum vun aneren zréck bruecht. Aus irgend engem Grond huet d'Bild vun enger geschniddener Schildkröt duerch mäi Kapp geblitzt. A mengem Kapp konnt ech erëm d'Schildkröt gesinn, déi hëlleflos um Réck leien, déi séier Schlässer vum Fëschermesser, de Muskelarm bluddeg bis op den Ielebou, an déi laang gro-rosa Kugelen aus naass Darm laanscht d'Trëpp vum Pier sprangen.
  
  
  D'Biller op d'Säit gedréckt hunn ech probéiert roueg ze bleiwen. "Moien Louis."
  
  
  "Ech hunn Iech gesot, mir wäerten eis erëm treffen," sot de Louis. Hien huet eng aner Schrummen Schrëtt gemaach. "Haut den Owend hunn ech Äre Frënd an déi nächst Welt am Hotel geschéckt. Elo këmmeren ech mech ëm dech."
  
  
  "Hass Dir mech gefollegt?"
  
  
  De Louis huet de Kapp gerëselt. "Nee, ech verfollegen dech net. Ech sinn heihinner komm fir de Carlos Ortega ze gesinn, him ze soen wat ech am Hotel maachen. Ech ginn laanscht d'Strooss a gesinn en Auto. Wat mengs du ech fannen dobannen, et ass gebonnen, oder? Also ech waarden. Wien mengt Dir wäert geschwënn weisen? "Hien huet glécklech gelaacht an huet en anere Schrëtt a Richtung mech gemaach. "Hombre, ech wäert dech lues schneiden an du wäerts näischt maachen."
  
  
  Mäi Geescht war Racing, déi puer Optiounen betruecht ech hat. Lafen wäert d'Enn nëmmen e puer verzweifelt Minutte verzögeren. Et war gläich nëtzlos fir mat nëmmen engem Steen als Waff an eng hëlleflos Hand ze kämpfen a kämpfen. Onbewaffnt mat engem trainéierte Kämpfer mat engem Messer ze kämpfen wier e pure Suizid.
  
  
  An där Sekonn hunn ech all Optioun evaluéiert a refuséiert ausser eng, an och dann wousst ech datt d'Chance schwéier géint mech gestapelt ginn. Ech erënnere mech un ee klenge Fakt. Ech hu mech erënnert wéi séier de Louis seng Stëmmung verluer huet wéi ech seng Offer refuséiert fir mäi Guide ze sinn. Ech wetten op et.
  
  
  "E klenge Punk wéi Dir?" „Ech hunn him gelaacht, an de Spott a menger Stëmm huet sech erausgespillt an hie wéi e Schlag an d'Gesiicht gebass. "Nëmme vun hannen an am Däischteren - an och dann hutt Dir verpasst!"
  
  
  De Louis huet opgehalen no vir ze goen. Mir waren net méi wéi aacht Féiss ausser
  
  
  "Denkt Dir, ech kann dat net maachen?"
  
  
  "Kommt a probéiert et!" Ech hunn meng lénks Hand ausgestreckt fir datt de Louis de Steen gesinn deen ech dran halen. Ech hunn meng Hand bewosst gedréint a loosse se op de Buedem falen.
  
  
  "Ech brauch vläicht eng Waff fir e Mann," sot ech, sou vill Veruechtung wéi méiglech a meng Stëmm gesat. "Fir dech ..." Ech hunn op d'Strooss gespaut.
  
  
  De Louis huet sech liicht op mech gedréint. D'Scheinwerfer beréiert a beliicht säi Gesiicht mat schaarfe schwaarz-wäiss Dräieck. Säi Mond huet sech an eng rosen Grimasse verdréit.
  
  
  Lues a lues hunn ech mat der lénker Hand nees an d’Hüfttäsch gezunn an hunn eng Täsch erausgezunn. Ech hunn et ëm mäi Schnëtt riets Ënneraarm gewéckelt.
  
  
  "Wat wäert Dir benotzen wann ech Äre Mo opmaachen?" Louis huet gelaacht.
  
  
  Ech hunn hien net ugekuckt, obwuel all Nerv a mengem Kierper op mech gejaut huet fir meng Aen op de Messer an der Fauscht vum Louis ze halen. Ech hunn erëm mat menger lénkser Hand erausgezunn, meng Fanger sinn an meng Tasche gaang an ëm déi schwéier Messingplack, déi u mengem Hotelzëmmerschlëssel verbonnen ass, gewéckelt. Ech hunn mäi Kierper vum Luis ewech gehalen wéi ech de Schlëssel an d'Plack aus der Tasche gezunn hunn.
  
  
  "Dir hutt net de Courage fir Gesiicht zu Gesiicht mat mir ze kommen", hunn ech him gejaut. „Ech kann Iech dëst Messer ewech huelen, dech op alle Véier setzen an et mat der Zong lecken wéi en Hond! Dir hätt dat gär, oder net, klenge Maladonada.
  
  
  "Sot dat net!" De Louis huet geruff, rëselt vu Roserei.
  
  
  Ech hunn hien erëm gedréckt. "Malcredo, chico! Ech ginn näischt iwwer kleng Pimps wéi Dir! »
  
  
  Ech hunn him bewosst de Réck gedréint an hunn e Schrëtt vun him ewech geholl. De Louis huet vu Roserei gejaut an ass no mir gerannt.
  
  
  Mam éischte Kratzer Sound sinn ech op d'Säit gerannt an ëmgedréit. Dem Louis säi Messer huet op mech geschloen, duerch d'Loft geschnidden, wou ech just eng Sekonn virdru stoungen.
  
  
  De rosen Schwéngung vu sengem Ausfall huet hie wäit opgemaach. Mat all der Kraaft, déi ech konnt sammelen, hunn ech meng lénks Hand ëmgedréint an de Messingplack an de Schlëssel direkt an d'Gesiicht vum Louis vun nëmmen e puer Zentimeter ewech geschloen. Dee schwéiere Rand vun der Kupferplack huet seng Auge gefaang.
  
  
  Hien huet vu Péng gejaut. Eng Hand ass onfräiwëlleg op seng blann Aen opgestan, déi aner huet verzweifelt e Messer erausgestoppt wéi hie gestouss ass, seng Sandalen rutschen op de lockeren Kies vun der Strooss. Hien ass op ee Knéi gefall, seng lénks Hand erstreckt fir säi Fall ze briechen, déi aner huet nach ëmmer de Messer geknuppt.
  
  
  Ech hunn e laange, wilde Schrëtt no vir gemaach, e mächtege Kick mat der ganzer Kraaft vu mengem rietse Been geworf - Oberschenkelmuskelen, Kaalmuskelen, Réckmuskelen - alles explosiv konzentréiert mat der ganzer Kraaft vu mengem Kierper, mäi Knöchel gespaart, meng Zeh huet haart gewisen .
  
  
  An de Louis, verzweifelt sech selwer gedréckt, ass op d'Been opgestan, blann aus dem Schlag vum Tipp vu mengem Stiwwel direkt an der Mëtt vu sengem Hals gewéckelt.
  
  
  Säi Mond ass opgaang. Säi Messer ass gefall. Béid Hänn sinn op den Hals gaangen. Hien huet sech op d'Féiss gekämpft, stagnéiert, riicht sech, endlech op gebéite Knéien stoen, wackelen, kräischen, de rauen Déierschall vu sengem Gejäiz blockéiert a sengem Hals duerch e gebrachene Kehlkopf.
  
  
  De Louis huet sech op mech gedréint, de haarde Glanz vun de Luuchten huet seng bulging Aen an erschöpft Gesiicht beliicht. Blutt ass vu sengen Aen gelaf, wou de Schlëssel an d'Plack se opgerappt haten. Säi Mond huet sech opgemaach an zougemaach wéi hie probéiert d'Loft a seng Longen ze saugen. Seng Këscht huet mat enormen an nëtzlosen Ustrengung gerëselt. Dunn hunn seng Been sech opginn an hien huet eng wackeleg Otem geholl an no vir gefall, säi Gesiicht op de Kies vun der Strooss geschloen. Hien huet sech wéi e Krab am Bulli ronderëm geschloen, probéiert ze otmen, probéiert opzestoen. Säi muskuläre Kierper huet sech an engem risege leschte Spasmus gebogen, an dunn ass hien gefruer.
  
  
  Fir eng laang Zäit, ech hunn den Otem opgeholl, hunn ech him virsiichteg gekuckt. Ech sinn dunn op hien gaang an hunn d'Messer nieft sengem Kierper geholl. Ech hunn mäi Blutt vum Louis sengem Hiem vun der Klingen ofgewäsch, d'Klingen an de Grëff geklappt an an meng Tasche geluecht. Ech hunn den Hotelschlëssel fonnt an no e puer Minutten no Sichen hunn ech den .38 Kaliber Revolver fonnt, deen hien a sengem éischte mäerdereschen Impuls aus menger Hand geschloen huet.
  
  
  Endlech sinn ech zréck an den Auto komm an hunn d'Luuchten ausgeschalt. Ech wousst net wéi laang et géif daueren ier iergendeen opdaucht. An der plötzlecher Däischtert hunn ech mech erschöpft a midd gefillt, a mäin Aarm huet ugefaang schlecht ze verletzen, awer ech hat nach eppes ze maachen virum Enn vun der Nuecht. Éischtens, ech konnt dem Louis säi Kierper net verloossen wou et war. Ech wollt et nach net entdeckt ginn.
  
  
  Ech hunn de Kofferraum vum Auto opgemaach an, trotz menger Middegkeet, säi Kierper an den Auto geschleeft an hien an d'Fach geschleeft, dunn den Deckel geschloen.
  
  
  Midd sinn ech an de viischte Sëtz geklomm an den Auto gestart. Ech hunn et am Däischteren ëmgedréit, ier ech d'Luuchten ugeschalt hunn an zréck an d'Bickford's Haus gefuer sinn.
  
  
  ***
  
  
  Eng hallef Stonn méi spéit souz ech gedëlleg am Bickford senger Stuff, op de grousse Guy gewaart Bewosstsinn erëm. Meng Hand huet mir d'Häll ginn, besonnesch wann ech dem Bickford säin inerte Kierper aus dem Auto an d'Haus droen muss, awer ech hunn et trotz der Péng gepackt. Ech hunn de Schnëtt mat Peroxid gebotzt an et fest mat Bandage gewéckelt, déi ech am Medezinkabinett am Bickford sengem Buedzëmmer fonnt hunn. D'Wonn war flaach, d'Sehnen goufen net geschnidden, awer elo ass d'Numness passéiert an et war schmerzhaf. Ech hu probéiert de Péng ze ignoréieren, meng Fanger ze trainéieren fir datt se net gespannt ginn. Vun Zäit zu Zäit hunn ech d'Pistoul a menger blesséierter Hand geholl an den Hënner fest gedréckt. No enger Zäit war ech iwwerzeegt datt ech et mat der rietser Hand benotze kéint wann néideg.
  
  
  Bickford war nach vermësst. A seng Fra och. Doris schléift wuel bis spéit de Moien. Wärend ech op de Bickford gewaart hunn fir op seng Sënner ze kommen, sinn ech op den Telefon gaang an hunn d'Nummer déi ech brauch vun Informatioun. Ech hunn d'Police geruff a séier opgehuewen, well ech keng Froe beäntweren wollt. Ech sinn zréck op de Stull a waarden gedëlleg.
  
  
  Ongeféier fofzéng Minutte méi spéit ass de Bickford erwächt. Ech hunn d'Iwwerraschung op sengem Gesiicht gesinn wéi hie sech um Buedem ausgestreckt fonnt huet a meng Schong kuckt. Hien huet schwéier gelaacht an ass op de Réck gerullt. Ech hunn mech riicht geluecht an de Band vu sengem Mond gerappt. Hien huet de Gag erausgespillt.
  
  
  "Jong vun engem Bitch," sot hien heiss, "firwat hutt Dir mech geschloen?"
  
  
  Ech hunn d'Fro ignoréiert. "Ech wëll datt Dir Garrett rufft."
  
  
  De Bickford huet mech ugesinn. "Wat soll ech him soen?" - huet hien sauer gefrot. "Wat hunn ech verréckt? Firwat sëtzs du hei a mengem Haus mat enger Waff an der Hand a wëlls mat him schwätzen?
  
  
  "Genau. Bis an de leschten Detail."
  
  
  Ech hunn nieft him geknéit, dem Louis säi Messer aus menger Täsch geholl an de Knäppche op der Säit vum Grëff gedréckt. D'Blade ass eraus geflunn an dem Bickford seng Ae sinn an plötzlech Angscht erweidert. Grof geschwat hunn ech hien op seng Säit gedréint, duerch d'Band geschnidden, déi seng Handgelenk hannert him gebonnen huet, an dann de Band op seng Knöchel a Knéien geschnidden.
  
  
  Hie souz lues op, flexéiert seng Fanger. Hien ass onbestänneg op d'Been geklommen, bewegt ponderesch ronderëm de Raum. Säi Bléck ass op de Canapé gefall, op deem d'Doris louch.
  
  
  "Si schléift nach ëmmer. Ech hu schonn iwwerpréift.
  
  
  "Si ass besser an der Rei," huet de Bickford geruff.
  
  
  Ech hunn de Kommentar ignoréiert: "Huelt den Telefon op a sot dem Garrett datt ech hei op hien waarden an datt hie säi Frënd Carlos soll mathuelen."
  
  
  De Bickford huet mech ugesinn, awer hien erreecht den Telefon an huet geruff. Mir hu keng aner Wiel wéi ze waarden bis de Brian Garrett an de Carlos Ortega ukomm sinn.
  
  
  KAPITEL eelef
  
  
  Doris war nach op der Canapé geschlof. Bickford souz nieft hir, schweier wéi en Déier, blass vun Middegkeet an Besuergnëss. De Carlos souz an engem vun de Still, huet seng Been virsiichteg virun him gekräizt, fir d'Kribbelen a sengen Hosen net ze verduerwen.
  
  
  Hien huet roueg op d'Bandage gekuckt, déi mäi rietsen Aarm vum Ielebou bis zum Handgelenk ofgedeckt huet. Meng Madras Jackett louch nieft mir um Buedem, seng riets Hülse räissen. D'Waff a menger rietser Hand war stänneg, ouni dat geringsten Zeeche vu Rüschen, trotz dem Schmerz, deen ech gefillt hunn. Ech konnt him net denken datt ech schwéier verletzt wier. De Brian Garrett souz an deem anere Stull, huet sech no vir geleent, säi beefegt Gesiicht mat Roserei gespléckt, op mech gegléckt.
  
  
  "Just fir datt Dir wësst wat de Bickford Iech gesot huet ass wouer," sot ech. Ech hunn mech iwwer de Kaffisdësch hänke gelooss, mat Zäitschrëften an Zeitungen bestrooft. Sonndes Mexiko City News war excellent. Ech hunn en Deel vun der Zeitung opgeholl. Drënner war eng Plastikstut vun engem Kilogramm mat wäissem Pudder gefëllt.
  
  
  De Carlos an de Garrett hunn allebéid op d'Täsch gekuckt, hir Aen irresistibel dorop gezunn. Mat menger lénkser Hand hunn ech dem Louis säi Messer erausgeholl an d'Blade geklappt.
  
  
  Dem Carlos säin Ausdrock huet sech net geännert. Wann hien d'Messer erkannt huet, huet hien keen Zeeche ginn, mä dunn goufen et nach Honnerte wéi et an der Stad, vun deenen een déif am Jean-Paul senger Wirbelsäule agebonne war.
  
  
  Ech hunn den Tipp vum Blade an d'Täsch gestoppt, et liicht räissen. E puer vun de Pudder verbreet op d'Glas Tabletop.
  
  
  "Wëllt et kucken?"
  
  
  De Carlos huet de Pudder mat sengem Fangerspëtz beréiert. Hien huet de Fangerspëtzt op d'Zong geluecht. Hien huet geknackt.
  
  
  Ech hunn d'Messer erëm verlängert an de Schnëtt vergréissert. Hien huet d'Messer zréck an d'Tasch geluecht, nach ëmmer d'Waff geknuppt. Ech hunn dunn déi zerräissen Täsch a menger lénkser Hand geholl a sinn a Richtung franséisch Dieren gaang. Ech hunn eng vun den Dieren mam Fouss gedréckt. An der Dier stoen, nach ëmmer nozekucken, hunn den .38 Smith & Wesson riicht op de Carlos gezielt, ech hunn déi ofgerappt Täsch ëmgedréit, sou datt de wäisse Pudder an d'Nuecht geflunn ass.
  
  
  De Garrett sprang op seng Féiss, hien explodéiert: "Narr!" "Wësst Dir wéi vill et kascht?"
  
  
  "Sëtzt Iech, Brian," sot de Carlos roueg. "Dëst ass en High-stakes Spill. Dëse Mann weist eis datt hien et sech leeschte kann an dësem involvéiert ze sinn.
  
  
  De Brian ass zréck a säi Stull gefall. Hien huet eng Fleesch Hand duerch seng gro Hoer. "Verdammt dech," sot hien mir rosen. "Wat wëllt Dir vun eis?"
  
  
  "Genau wat ech virdrun wollt. Loosst Stocelli eleng. Bleift ewech vu mir."
  
  
  "Oder?" - huet de Carlos roueg gefrot.
  
  
  „Ech wäert dech zum Doud schloen. Ech hunn Iech schonn iwwer dëst gesot.
  
  
  "Dir schwätzt breet, Här Carter. Ech gleewen net datt Dir dëst maache kënnt."
  
  
  "Ech hunn op déi oppe franséisch Dieren gekuckt. Elo hunn ech gesot: "Komm eraus fir eng Minutt. Ech wëll datt Dir eppes kuckt.
  
  
  Si hunn de Bléck ausgetosch. De Carlos huet d'Schëller gezunn wéi fir ze soen datt hien net verstanen huet wat ech gemengt hunn. Déi dräi sinn op d'Been geklommen an sinn op d'Terrass erausgaang.
  
  
  "Do. Kuckt Iech op d'Marinebasis."
  
  
  Mir konnten eng Welle vun Aktivitéit erkennen, wéi op eemol d'Luuchten opgaange sinn. Déi déif, persistent Hooting vun engem Schëffsfluit, déi insistent, raucous Kläng vu Schluechtstatiounen, koumen bei eis iwwer d'Bucht. An nëmmen e puer Minutten konnte mir déi däischter Silhouette vun enger Korvette erausstellen, déi vum Dock zréckgeet an duerno Waasser um Heck wéi et sech gedréint huet. Hien huet ugefaang d'Forward Dynamik ze gewannen. Wéi d'Korvette de schmuele Entrée zum Ozean erreecht huet, huet se sech mat bal flankéierend Geschwindegkeet bewegt, Curls vu wäisse Spray bilden zwee Hunnschwänz um Bogen.
  
  
  "Wat heescht dat alles?" - gefrot Garrett.
  
  
  "Sot him wat Dir mengt," sot ech Bickford. Och am Moundliicht konnt ech d'Angscht op sengem Gesiicht gesinn.
  
  
  "Si ginn no dem Thunfëschboot," huet hien ugeholl.
  
  
  "Absolut richteg."
  
  
  "Awer wéi? Wéi konnten se iwwer dëst wëssen?"
  
  
  "Ech hunn hinnen gesot," sot ech kuerz. "Loosse mer elo erëm dobannen goen?"
  
  
  ***
  
  
  "Loosst mech dat richteg maachen," sot de Carlos. "Dir hutt dem Kapitän fënnef Kilogramm Heroin ginn an hien fortgeschéckt?"
  
  
  Bickford wénkt traureg. "Hien hätt mech ëmbruecht, Carlos. Ech hat keng Wiel."
  
  
  De Carlos huet sech op mech gedréint. "An dann hutt Dir d'Marinebasis matgedeelt?"
  
  
  "Indirekt. Ech hunn d'Police geruff. Ech mengen, si huelen Äert Schëff an der nächster hallef Stonn oder esou."
  
  
  De Carlos huet zouversiichtlech gelaacht. "Denkt Dir, datt mäi Kapitän esou domm wier, fir d'Police op säi Schëff ze loossen ouni d'éischt de Pak iwwer Bord ze falen?"
  
  
  "Natierlech net," Ech ausgemaach. "Awer hie weess net iwwer déi aner véier Kilo, déi ech eraginn hunn, wéi de Bickford an ech d'Schëff verlooss hunn. Si fannen den zweete Package well ech hinnen gesot hunn wou se no sichen. Deen éischten war just en Decoy."
  
  
  Dem Carlos säi Gesiicht war eng Olivenueleg Mask mat zwee verréngert Aen op mech geriicht.
  
  
  "Firwat?"
  
  
  "Denkt Dir nach ëmmer datt ech Är Organisatioun net zerstéieren kann?"
  
  
  "Ech gesinn." Hien huet sech op säi Stull zréckgezunn. "Dir hutt eis einfach vill kascht, Här Carter. Eise Kapitän wäert mengen datt mir hien täuscht hunn. Et wäert schwéier sinn him ze halen aus ze schwätzen wann hien esou denkt.
  
  
  "Dëst ass den éischte Schrëtt," sot ech.
  
  
  "Ech mengen, mir musse him fir ëmmer ophalen," huet de Carlos haart gemierkt. "Mir kënnen net riskéieren datt hien schwätzt."
  
  
  "Hien ass kee grousse Verloscht. Füügt de Rescht vum Schued un."
  
  
  "Mir hunn och e Schëff verluer. Ass dat wat Dir gemengt hutt? Ass et wouer. Nach méi schlëmm, Rumeuren wäerten sech verbreeden. Et wäert schwéier fir eis sinn en Ersatz fir hien ze fannen.
  
  
  "Elo verstitt Dir".
  
  
  
  
  "An dofir hutt Dir opginn - loosst mech gesinn - nach véier a fënnef, néng Kilogramm, plus deen, deen Dir esou dramatesch ewechgehäit hutt fir eis ze beandrocken - zéng Kilo Heroin?"
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Dat si vill Suen ewech ze geheien," huet de Carlos bemierkt wéi hien mech nogekuckt huet.
  
  
  "Et ass et wäert."
  
  
  "Mir hunn dech ënnerschat." Seng Stëmm war nach roueg. Mir kéinten zwee Geschäftsleit sinn, déi Schwankungen op der Bourse diskutéieren: "Mir mussen eppes doriwwer maachen."
  
  
  "Probéiert net. Et kascht Iech schonn zwee Männer.
  
  
  "Zwee?" De Carlos huet eng Wenkbrau opgehuewen. "De Kapitän ass eleng. Wee soss? "
  
  
  "Luis Aparicio."
  
  
  Dës Kéier konnt ech gesinn wéi meng Wierder de Carlos schockéiert hunn, awer de Mann huet sech bal direkt erëm kontrolléiert. Ech hunn op d'Bandage um Aarm gewisen.
  
  
  "Hien huet mech bal geholl. Hie war awer net gutt genuch."
  
  
  "Wou ass de Louis?"
  
  
  "Dout."
  
  
  Ech hunn gekuckt wéi de Carlos gefruer huet - alles ausser seng Aen, déi mech zweifelhaft ugekuckt hunn, wéi wann hien net gleeft wat hien héieren huet.
  
  
  "Dir fannt et am Kofferraum vum Bickford sengem Auto," sot ech, suergfälteg observéiert den Effekt vu menge Wierder op all dräi. Bickford sprang bal aus sengem Stull. De Carlos huet seng Hand missen aussträichen fir hien zréckzehalen. Dem Garrett säi Gesiicht gouf e gefleckte roude. De Carlos huet sech no vir gebonnen an fir déi éischte Kéier hunn ech puren Haass op sengem Gesiicht gesinn.
  
  
  "Hie war mäi Neveu," sot de Carlos. D'Wierder, déi aus sengem Mond erauskoum, waren numm mat der Realiséierung vun deem wat ech gesot hunn.
  
  
  "Da wäert Dir eng Famill Pflicht hunn, säi Kierper ze begruewen," sot ech a geréckelt meng Hand sou datt de squat .38 Kaliber Revolver direkt op de Kapp vum Carlos geriicht war. De Carlos ass zréck a säi Stull gefall.
  
  
  Ech gefrot. - Frot Dir mech net iwwer de Jean-Paul Sevier?
  
  
  De Carlos huet de Kapp gerëselt. "Ech brauch et net. Är Fro seet mir datt de Luis gelongen ass.
  
  
  "Also huet de Louis Recht?"
  
  
  "Ech verstinn net wats de mengs". De Carlos huet sech erëm zesumme gezunn.
  
  
  „Ech hu geduecht datt de Jean-Paul duerch Feeler ëmbruecht gouf, datt ech d'Zil wier. Awer wann de Louis him virsiichteg ëmbruecht huet, da wousst Dir datt hien e Policeagent war.
  
  
  De Carlos wénkt lues. "Jo."
  
  
  "Wéi hutt Dir erausfonnt?"
  
  
  De Carlos huet d'Schëller gezunn. "Et goufen e puer Versuche fir eis Organisatioun an der Vergaangenheet ze infiltréieren. A leschter Zäit si mir ganz virsiichteg ginn. Gëschter, fir duebel sécher ze sinn, datt de Jean-Paul wier deen hie gesot huet, hunn ech eis Frënn zu Marseille ugeruff. Si hunn alles iwwerpréift ausser een. De Jean-Paul Sevier huet d'Beschreiwung vum Mann, dee se geschéckt hunn, net gepasst. Also hunn ech dem Luis gesot et lass ze ginn.
  
  
  Seng Stëmm huet nach ëmmer keng Suergen gewisen. Säi Gesiicht ass zréck op seng üblech Gläichheet, a seng Fonctiounen hunn hir gewéinlech Weichheet kritt.
  
  
  "Mir hunn d'Spannung erreecht, Señor Carter," sot de Carlos. "Et schéngt datt weder vun eis e Beweegung maache kann ouni brutal Retaliatioun vun deem aneren ze maachen."
  
  
  "Also?"
  
  
  "Waart eng Sekonn, Carlos!" De Garrett ass eragaang fir ze protestéieren. "Sot Dir datt mir mat dësem Jong vun engem Bitch goen?"
  
  
  Ech hunn dat rosen, jowled Gesiicht gekuckt, déi kleng gebrach Venen op dem Garrett seng Nues, d'Schnëtt op sengem décke Kinn, wou hie sech beim Raséiere geschnidden huet. Ech hu gemierkt datt dëst e Mann war, deem seng Ongedëlleg him zerstéiere konnt andeems hien dëse Gedanken ewechgehäit.
  
  
  De Carlos huet d'Schëller gezunn. "Wéi eng aner Alternativ hu mir, Amigo?"
  
  
  "Verdammt! Hien huet eis zwee Männer an e Schëff kascht. Looss du hien domat fortgoen?"
  
  
  "Jo." De Carlos huet de Garrett net gekuckt wéi hie geschwat huet. "Et gëtt näischt méi wat mir zu dësem Zäitpunkt maache kënnen."
  
  
  "Wat hutt Dir spéider fir mech geplangt?" - Ech duecht. Ech war sécher datt de Carlos mech net géif liewen wann hien et hëllefe kéint, ech war ze geféierlech fir hien. Ech wousst, datt de Carlos elo mat mir géif kommen, well hien keng aner Wiel hat. D'Fro war wéi laang et géif daueren?
  
  
  Ech erwächen. "Ech huelen un datt Dir ausgemaach hutt Stocelli hannerloossen?"
  
  
  De Carlos huet geknackt. "Dir kënnt him soen datt hien sécher vun eis ass."
  
  
  "An ech och?"
  
  
  De Carlos huet nach eng Kéier geknuppt. "Mir wäerten all Effort maachen fir eis Organisatioun vum Schued ze schützen deen Dir scho verursaacht hutt. Iwwerliewe kënnt éischt, Senor Carter.
  
  
  Ech sinn lues a lues a Richtung franséisch Dieren geplënnert. An der Dier gestoppt, sot ech: "Dir hutt haut ee Feeler gemaach. Ech sot dir et wier deier. Stalk mech net erëm. Et wier en anere Feeler."
  
  
  "Mir profitéiere vun eise Feeler." Hien huet seng Aen net vu mir ofgeholl. "Gitt sécher, datt mir d'nächst Kéier net sou domm sinn."
  
  
  Dës Bemierkung kéint op zwou Manéiere geholl ginn. Ech hu geduecht datt ech sécher wier datt déi nächst Kéier wann hien een no mir geschéckt huet, hie wier méi virsiichteg.
  
  
  "Denkt just un de Louis," hunn ech him gewarnt. "Wann et en anere Versuch a mengem Liewen ass, ginn ech no der Persoun, déi et geschéckt huet - Dir! Entiende, Señor Ortega?
  
  
  "Ech verstinn ganz gutt."
  
  
  Ech hu mech séier ëmgedréit an duerch d'franséisch Dieren erausgaang, déi dräi an der Stuff hannerlooss: De Carlos sëtzt an enger déif Fotell, d'Gläichheet vu sengem Gesiicht eng onverzichtbar Mask verstoppt seng Gefiller wéi hien nogekuckt huet wéi ech fortgaange sinn; Bickford, de gro-faced Bruiser, souz um Canapé nieft senger schléift Fra; an de Brian Garrett, glühend am Stëbs vu wäisse Pudder um Teppech an déi eidel, zerräissen Plastikstut, déi um Buedem no bei der Dier läit, wou ech et erofgelooss hunn.
  
  
  
  
  Ech hunn d'Deck gekräizt an hunn meng Been iwwer d'dekorativ Betonblock Balustrade op d'Gras am Haff geschwächt. Dunn, verstoppt an der Däischtert, hunn ech mech ëmgedréint a stoungen bei der oppener Fënster nieft der Terrass, mäi Réck op d'Mauer vum Haus gedréckt, mat enger Pistoul an der Hand, a waart op se mir nokommen.
  
  
  De Kapp gedréint, hunn ech se an der Stuff gesinn. Keen vun hinnen geplënnert.
  
  
  E puer Minutte méi spéit ass de Brian Garrett eriwwer gaang an huet eng Plastikstut mat Heroin opgeholl.
  
  
  „Zéng Kilo! Wou huet hien d'Hänn op zéng Kilo geluecht fir se ewech ze geheien wéi wann se keen Cent wäert wieren?
  
  
  "Du bass en Narr!" De Carlos huet d'Wierder gespaut. De Garrett huet sech ëmgedréit. "Vergiess iwwer Heroin. Ech wëll Carter. Ech wëll hien dout! Verstitt Dir net wat hien eis mécht?
  
  
  KAPITEL zwielef
  
  
  Ech sinn duerch d'Serviceentrée an den Hotel erakomm, well ech meng Präsenz net wollt annoncéieren. Amplaz a mengem Zëmmer ze goen, hunn ech de Service Lift op den néngten Stack geholl.
  
  
  Sall 903 war um Enn vum Gank. Ech hunn op meng Auer gekuckt. Dräi drësseg de Moien, awer e klenge Sträif vu Liicht war duerch d'Lück tëscht der Dier an der Fënsterbank gebrach. Ech froe mech firwat den Dietrich sou spéit opstinn. Virsiichteg d'Metallsonde an d'Schloss agefouert an d'dënn Plastikskaart an d'Dier op d'Latch gedréckt.
  
  
  D'Schalter huet sech zréckgedréit, an nëmmen e schwaache Klick. Ech hunn gewaart, nogelauschtert, a wéi et op der anerer Säit vun der Dier nach kee Kaméidi war, hunn ech meng knaschteg .38 Smith & Wesson erausgeholl an d'Dier roueg opgedréckt.
  
  
  Ech sinn an d'Stuff komm. Ech héieren Kaméidi an engem vun de Schlofkummeren. Bal direkt koum e groussen, gro-Hoer Mann an der Dier. Dënn a knacheg, hie schénge sou fragil wéi e Gebietsmantis, mat sengem laange knachgege Gesiicht a grujeleg Dignitéit. Hien ass komplett iwwerrascht opgehalen,
  
  
  "Wat der Däiwel mëss du hei?" - huet hien imperiously gefuerdert. "Setzt d'Waff ewech!"
  
  
  "Sidd Dir Herbert Dietrich?"
  
  
  "Jo, ech sinn den Dietrich. Wat ass dat? Iwwerfall? "
  
  
  "Mäi Numm ass Paul Stefans," sot ech, "an ech mengen, et ass héich Zäit datt mir schwätzen, Här Dietrich."
  
  
  Unerkennung blénkt a sengen Aen. "Dir sidd dem Stocelli säi Mann!" - sot hien beschëllegt.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Firwat mengt Dir datt ech mat Stocelli involvéiert sinn?"
  
  
  "Ech krut gesot datt Dir eng geheim Versammlung mat him um dräi Auer moies an der Nuecht vun Ärer Arrivée hat."
  
  
  Ech hu gesoot. Anscheinend wosst jiddereen am Hotel vun dëser Mëtternuecht Visite.
  
  
  "Ech sinn keen Stocelli Mann. Ech maachen Aarbecht fir den Alexander Gregorius. Hien huet mech heihinner geschéckt fir mat Stocelli iwwer eng Affär Affär ze këmmeren.
  
  
  Den Dietrich huet e Moment gedauert fir ze realiséieren wat ech him just gesot hunn.
  
  
  Hien huet geruff: "Oh mäi Gott!" "Ech hunn just eng schrecklech Saach gemaach. An et ass ze spéit fir et ze fixéieren! "
  
  
  Ech gefrot. - "Du mengs fënnef Kilogramm Heroin a mengem Zëmmer?"
  
  
  Den Dietrich huet geknackt - an dëst war d'Confirmatioun déi ech gebraucht hunn. Hien huet net manner zouginn datt hien dee war deen dem Stocelli seng Partner opgeriicht huet a probéiert huet datselwecht mam Stocelli a mir ze maachen.
  
  
  "Ech hunn et lass gemaach," sot ech him.
  
  
  Den Dietrich huet de Kapp gerëselt. "Ech méi hunn ech e Piccolo mat engem Koffer aus schwaarzem Stoff geschéckt. Et enthält bal drësseg Kilogramm Heroin.
  
  
  "Hutt Dir d'Police schonn informéiert?"
  
  
  Den Dietrich huet lues de Kapp gerëselt. "Ech war prett ... wéi ech d'Dier héieren hunn opgemaach."
  
  
  "D'Police wäert mech net iwwer dëst stéieren," hunn ech him gesot a seng Reaktioun nogekuckt.
  
  
  Et war eng Notiz vun Angscht a senger Stëmm.
  
  
  „Wien bass du, Här Stephans? Wat fir eng Persoun sidd Dir, datt Dir eleng geschéckt gi sidd fir mat esou engem Déier wéi Stocelli ze handelen? D'Police stéiert Iech net. Et stéiert Iech guer net datt et genuch Heroin an Ärem Zëmmer ass fir dech fir de Rescht vun Ärem Liewen hannert Baren ze setzen. Mat enger Pistoul an der Hand ass du bal 4 Auer moies an en Hotelszëmmer gebrannt. Wien der Däiwel bass du? »
  
  
  "Een deen Iech net verletzt", hunn ech him verséchert. Ech hunn gesinn, datt hien op der Grenz war ze briechen. "Alles wat ech vun Iech wëll ass e puer Informatioun."
  
  
  Den Dietrich huet gezéckt. Endlech huet hien ausgeot. "Okay, loosst eis goen."
  
  
  "Am Moment hunn ech méi wéi honnert a véierzeg Kilogramm Heroin gezielt, déi Dir verdeelt hutt. Säi Maartwäert läit tëscht aachtzwanzeg an zweedrësseg Milliounen Dollar. Wéi d'Häll konnt e Mann wéi Dir seng Hänn op sou vill Heroin kréien? Och Stocelli kann dat mat all senge Kontakter net maachen. Wou der Däiwel kritt Dir dat aus? "
  
  
  Den Dietrich huet sech vu mir ewechgedréint, e Bléck vun haartnäckege op sengem Gesiicht.
  
  
  "Dat ass dat eenzegt wat ech Iech net soen, Här Stephans."
  
  
  "Ech mengen, Dir sollt soen."
  
  
  Eng Fra hir Stëmm koum hannert eis.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit. Si stoung an der Dier an eng aner Schlofkummer, an engem liicht translucent negligee gekleet. Ënnert hat si e kuerzen, Knéi-Längt Nylon Nuetskleed un. Hir laang riicht blond Hoer si bal op d'Taille gefall. Si war iergendwou an hirer Mëtt vun den zwanzeger Joeren, hiert Gesiicht eng méi mëll, méi feminin Versioun vum Dietrich seng verlängerten Features. Ënnert hirer breeder Stir war hiert gebrannt Gesiicht duerch eng dënn, laang Nues gedeelt, déi bal ze dënn ausgesinn huet. Hir Ae ware sou mëll wéi hir Papp.
  
  
  De Kinn war eng delikat Kombinatioun vun de breede Kéiren vun der Wang a Kiefer.
  
  
  "Ech sinn d'Susan Dietrich. Ech hunn héieren wat Dir zu mengem Papp sot. Ech entschëllegt Iech. Et war meng Schold. Et war ech deen de Messenger bestuet huet fir Informatiounen iwwer Iech ze ginn. Hien huet mir gesot datt Dir gesi gouf wéi Dir dem Stocelli sengem Penthouse den aneren Dag verlooss huet. Dofir hu mir geduecht datt Dir säi Söldner wier.
  
  
  Si ass an d'Stuff erakomm a stoung nieft hirem Papp an huet him ëmklammen.
  
  
  "Ech mengen et ass Zäit Iech eppes ze soen. Et huet dech jorelaang ofgerappt. Dir musst ophalen. Dir gitt ze déif.
  
  
  Den Dietrich huet de Kapp gerëselt. "Ech wäert net ophalen, Susan. Ech kann net ophalen! Net bis jidderee vun hinnen ...
  
  
  Susan huet hir Fanger op seng Lippen. - "Wann ech glift?"
  
  
  Den Dietrich huet hir Hand ewechgeholl. "Ech wäert him net soen," sot hien trotzdem, seng Stëmm bal fanatesch. "Hie wäert der Police soen a si wäerten all domat fortkommen. Jiddereng vun hinnen! Verstitt Dir net? All meng Efforten - all dës Joere wäerte verschwenden."
  
  
  "Nee," sot ech, "féierlech gesot, ech ginn näischt iwwer d'Leit, déi Dir ageriicht hutt oder wéi laang se am Prisong verrotten. Alles wat ech wëll wëssen ass wou Dir all dësen Heroin kritt.
  
  
  Den Dietrich huet seng dënn, bleech Gesiicht op mech opgehuewen. Ech konnt d'Linnen vum Leed gesinn, déi déif a seng Haut geprägt waren. Nëmme Joere vun der Aangscht konnt den ale Mann e schmerzhafte Bléck an d'Ae bréngen. Hien huet mech intensiv ugekuckt an ouni Ausdrock a senger Stëmm gesot einfach: "Ech kann et ëmgoen, Här Stefans."
  
  
  ***
  
  
  Den Dietrich huet dem Susan seng Hand mat zwou Hänn festgehalen wéi hien mir seng Geschicht erzielt huet.
  
  
  „Ech hat eng aner Duechter, den Här Stephans. Hiren Numm war Alice. Virun 4 Joer gouf si dout vun enger Heroin Iwwerdosis an engem Eekleges, dreckeg New York City Hotelzëmmer fonnt. Si war deemools nach net uechtzéng. E Joer virun hirem Doud war si eng Prostituéiert. Wéi d'Police mir gesot huet, huet si jiddereen ugeholl, deen hir souguer e puer Dollar konnt bezuelen, well si verzweifelt Sue gebraucht huet fir hir Sucht ze bezuelen. Si konnt net ouni Heroin liewen. Si ass schlussendlech wéinst dësem gestuerwen.
  
  
  „Ech hu geschwuer Revanche. Ech hu versprach d'Leit ze fannen déi gleewen, déi déi et méiglech maachen - déi un der Spëtzt! Grouss Leit, déi d'Police net ka beréieren, well se ni selwer mat Saache beschäftegen. Leit wéi Stocelli, Torregrossa, Vignale, Gambetta, Klein a Webber. Dee ganze béise Koup! Virun allem déi, déi se veraarbecht. Männer wéi Michaud, Berthier an Dupre.
  
  
  "Wann Dir eppes iwwer mech wësst, wësst Dir datt ech e Chemiker sinn. Ech hunn viru kuerzem e Wee fonnt fir Revanche ze kréien. Ech hunn e Wee fonnt fir se wuertwiertlech an hirem eegenen dreckegen Stroum ze begruewen! »
  
  
  Hien huet opgehalen, seng Ae fonkelnei mat Liicht aus der Tiefe vu senger Séil.
  
  
  "Ech hunn e Wee fonnt fir syntheteschen Heroin ze maachen."
  
  
  Den Dietrich huet den Ausdrock op mengem Gesiicht gesinn.
  
  
  - Dir gleeft mir net, Här Stefans. Awer et ass wouer. Ech hunn tatsächlech eng Method entdeckt fir Heroin-Hydrochlorid mat enger Rengheet méi wéi néngzeg Prozent ze produzéieren. Hien ass op d'Been opgestan. "Komm mat mir."
  
  
  Ech sinn him an d'Kichen gefollegt.
  
  
  Den Dietrich huet d'Luucht ugeschalt a gewisen. "Kuckt Iech selwer."
  
  
  Um Comptoir louch en einfache System vu Glasretorten a Glasröhren. Meeschtens huet et fir mech kee Sënn gemaach, awer ech si kee Chemiker
  
  
  "Et ass wouer," sot Susan, an ech erënnere mech datt op der zweeter Säit vum Bericht Denver mir iwwer Telecopier geschéckt huet, de Schlëssel Saz iwwer Dietrich Chemical Inc. war "Fuerschung an Entwécklung." Huet den ale Mann wierklech e Wee fonnt fir Heroin synthetesch ze produzéieren?
  
  
  "Jo, Här Stephans," sot den Dietrich bal houfreg, "syntheteschen Heroin. Wéi vill Entdeckungen sinn ech bal op eng Technik gestouss fir d'Drogen ze synthetiséieren, obwuel et mech laang gedauert huet fir se perfekt ze maachen. An dunn," Den Dietrich huet sech op de Comptoir gezunn an huet eng brong Plastiks-Quart-Fläsch opgeholl, déi ophält, "dann hunn ech entdeckt wéi een déi synthetesch Substanz konzentréiert. Dës Fläsch enthält konzentréiert syntheteschen Heroin. Ech mengen eng gutt Analogie wier et mat konzentréiert flëssege Saccharin ze vergläichen, vun deem een Drëps gläich ass mat engem vollen Teelöffel Zocker. Gutt, et ass nach méi konzentréiert. Ech verdënnen et mat einfachem Krunnwaasser, eng hallef Unze pro Gallon.
  
  
  Ech muss et gezweiwelt hunn, well den Dietrich meng Hand gefaang huet. „Dir musst mir gleewen, Här Stephans. Du hues dat selwer getest, oder? "
  
  
  Ech wousst et net, mee ech hu mech drun erënnert, datt de Carlos Ortega de Pudder mat sengem Zeigefanger erreecht huet an de Pudder beréiert huet, seng Zong domat beréiert huet, an dunn geknackt huet, an d'accord war, datt et wierklech Heroin war.
  
  
  "Wéi funktionéiert et?" Ech gefrot.
  
  
  "Dir wësst datt ech d'Formel ni verroden."
  
  
  "Ech hunn dech net doriwwer gefrot. Ech verstinn just net wéi ech kristallin Pudder aus dësem kréien," Ech weisen op d'Flasche, "a einfach Waasser."
  
  
  Dietrich suckt. "Ganz einfach. De Konzentrat huet d'Eegeschaft Waasser ze kristalliséieren. Sou wéi d'Kälte Reen an d'Schneeflocken verwandelt, déi näischt anescht sinn wéi kristallin Waasser. E Gallon Waasser weegt ongeféier dräi Kilogramm. Et gëtt genuch Konzentrat an dëser Fläsch fir bal zweehonnert ze maachen. Kilogramm syntheteschen Heroin, deen net vun echtem Heroinhydrochlorid z'ënnerscheeden ass.
  
  
  Ech wousst sécher, och wann hien net. D'Konsequenze vun deem, wat den Dietrich grad gesot hat, waren enorm. D'Gedanken hu sech ronderëm gedréint wéi Schutt vun engem Taifoon. Ech konnt net gleewen datt den Dietrich net wousst wat hie gesot huet.
  
  
  Mir sinn zréck an d'Wunnzëmmer, Den Dietrich trëppelt zréck an zréck, wéi wann d'Energie an him eng aner Verëffentlechung wéi Wierder muss fannen. Ech war roueg well ech wollt d'Gedanken a mengem Kapp verstoen.
  
  
  "Ech kann dat iwwerall maachen. Den Heroin deen ech probéiert hunn an Ärem Zëmmer ze planzen? Hutt Dir geduecht datt ech sou vill Heroin a Mexiko bruecht hunn? Ech hu missen hien net droen. Ech kann et hei grad esou einfach maachen, wéi ech et a Frankräich gemaach hunn, wéi ech hien op déi Fransousen gesat hunn. Ech hunn et zu New York gemaach. Ech hunn et zu Miami gemaach."
  
  
  D'Susan huet sech op de Canapé gesat. Ech hunn den Dietrich no an no an de Grenze vun der Stuff gekuckt, an ech wousst datt dëse Mann net ganz vernünfteg war.
  
  
  Ech krut seng Opmierksamkeet. - "Här Dietrich."
  
  
  "Jo?"
  
  
  "Dir hutt mech virdru gefrot ob ech wousst wat Är Entdeckung bedeit? Dir?"
  
  
  Den Dietrich huet sech verwonnert op mech gedréint.
  
  
  "Wësst Dir wéi wäertvoll Är Entdeckung fir d'Leit ass, déi Dir probéiert ze zerstéieren? Wësst Dir wéi eng Risiken se elo huelen andeems se Drogen an d'USA bréngen? Oder wéivill Milliounen Dollar an boer si mussen dofir bezuelen? Si maachen dat nëmmen aus engem Grond. Fantastesch Gewënn. Honnerte vu Millioune pro Joer. Elo hutt Dir e Wee fonnt, deen de Risiko vum Drogenschmuggel an d'Staaten eliminéiert, an hinnen och méi Gewënn bréngt wéi se jeemools kéinte dreemen. Wësst Dir net wat Är Formel hinnen wäert ass? "
  
  
  Den Dietrich huet mech vertraulech ugesinn.
  
  
  "Et gëtt keen vun dëse Leit, déi keng Dosen Morden engagéieren fir Är Formel ze kréien. Oder Dir, fir déi Matière.
  
  
  Hien huet bal hallef gestoppt, säi Gesiicht huet plötzlech Angscht ausgedréckt.
  
  
  "Ech ... ech ni ... Ech hunn ni doriwwer geduecht,"Hien huet gemëscht.
  
  
  "Verdammt, denkt drun!" Ech sinn endlech bei him duerchkomm. Et gëtt näischt méi ze soen.
  
  
  Den ale Mann ass op d'Couch gaang an huet sech nieft senger Duechter gesat an huet säi Gesiicht mat den Hänn ofgedeckt. D'Susan huet hiren Aarm ëm seng dënn Schëlleren geluecht fir hien ze tréischten. Si huet mech iwwer de Raum mat blassgroen Aen gekuckt.
  
  
  "Hëllef Dir eis, Här Stephans?"
  
  
  "Dat Bescht wat Dir elo maache kënnt ass heem goen an Äre Mond zou halen. Sot ni e Wuert zu jidderengem."
  
  
  "Mir hu keen aneren fir eis ze hëllefen," sot si. "Wann ech glift?"
  
  
  Ech hunn se gekuckt, Papp an Duechter, an engem Web vu Revanche gefaangen. Meng Pflicht war dem Gregorius, a fir him ze hëllefen, hunn ech mäi Versprieche dem Stocelli missen halen, hie virun der Kommissioun ze läschen. Ech hu just misse maachen, war hien dës zwee iwwerginn, awer de Gedanken, wat de Stocelli géif maachen, wann den Dietrich an d'Hänn géif falen, war eeklech. A wann ech dem Dietrich dem Stocelli ginn, wier et d'selwecht wéi him dem Dietrich seng Formel ze ginn. Bannent engem Joer wäert Stocelli all Drogenhandel an de Staaten kontrolléieren. Kee grousse Bedreiwer kann domat konkurréiere. Mam Risiko vum Heroin Schmuggel an d'Staaten eliminéiert an den onheemleche Gewënn wéinst senge niddrege Produktiounskäschten, war et guer keng Zäit ier Stocelli all Drogenhändler an all Stad am Land liwwert. Et gëtt him kee stoppen. Den Dietrich dem Stocelli opzeginn wier wéi eng Plo an d'Land ze bréngen.
  
  
  Ech wousst, datt ech dem Dietrich seng Formel vum Stocelli ewech muss halen. A well et am Kapp vum ale Mann gespaart war, hunn ech missen déi zwee aus Mexiko kréien.
  
  
  "Okay," sot ech. "Awer Dir musst genau maachen wat ech Iech soen."
  
  
  "Mir wäerten."
  
  
  "Wéi vill Heroin hutt Dir do?" - Ech hunn den Dietrich gefrot.
  
  
  Den Dietrich huet opgekuckt. "Bal véierzeg Kilogramm a Kristallform."
  
  
  "Gitt ewech. A vun allem wat Dir gekacht hutt, och. Gitt vun all Glasware lass. Dir kënnt net Risiko vun der Déngschtmeedchen oder Bellhop gesinn. Botzt dëse Beräich grëndlech."
  
  
  "Eppes anescht?"
  
  
  "Jo. Muer wëll ech, datt Dir Äre Fluch zréck an d'Staaten am éischte Fliger bucht."
  
  
  "An dann?"
  
  
  "Näischt nach. Dat ass alles wat Dir maache kënnt.
  
  
  Ech hu mech op eemol erschöpft gefillt. Mäin Aarm huet sech mat engem däischteren, kléngende Péng gekollt. Ech brauch Rou a Schlof.
  
  
  "Wat iwwer Stocelli?" - huet den Dietrich gefrot, de fanatesche Feier an sengen Aen huet erëm opgeblosen. "Wéi ass et mat him? Kritt hien ouni Schoss ewech? Heescht dat, datt hien net bestrooft gëtt?
  
  
  "Hey, ech këmmere mech ëm Stocelli. Ech ginn dir mäi Wuert.
  
  
  "Kann ech dir vertrauen?"
  
  
  "Dir musst gleewen."
  
  
  Ech sinn opgestan an hunn hinne gesot datt ech midd war a fortgeet, an sinn d'Dier erausgaang an hunn se virsiichteg hannert mir zougemaach. Wéi ech fortgaange sinn, sot weder vun eis näischt. Et war näischt méi ze soen.
  
  
  ***
  
  
  Et war scho gutt no véier de Moien, wéi ech den Dietrich a seng Duechter verlooss hunn, mee ech hat nach eng lescht Aarbecht ze maachen ier ech schlofe konnt. Ech sinn zréck an mäi Raum gaang fir d'Bandrecorder opzehuelen - Pocket-Gréisst a liicht méi grouss.
  
  
  
  De gréissere Recorder war mat High-Speed-Playback ausgestatt. Hie konnt eng ganz Stonn Band a manner wéi drësseg Sekonnen spillen. Fir jiddereen, deen him nogelauschtert huet, war de Sound, deen hien gemaach huet, näischt méi wéi en héije Gejäiz.
  
  
  Mat béiden Autoen sinn ech an de verloossenen Aganksberäich erofgaang an hunn mech an ee vun den Telefonsstänn néiergelooss. Wéi ech an e Mikro schwätzt, hunn ech e Bericht iwwer meng Aktivitéiten an e klengen Taschenrekorder diktéiert. Ech hunn bal all Event ofgedeckt dat geschitt ass ausser de Mord vum Luis Aparicio. Et huet mech bal fofzéng Minutte gedauert ier ech fäerdeg geschwat hunn.
  
  
  Dunn hunn ech Denver genannt.
  
  
  "Dir kuckt midd," sot Denver wéi hien op d'Linn geklommen ass.
  
  
  "Jo," sot ech virsiichteg, "also loosse mer dat fäerdeg maachen, ok?"
  
  
  "Ech maachen elo op."
  
  
  "Héich Geschwindegkeet," sot ech midd. "Loosst eis net déi ganz Nuecht schaffen."
  
  
  "Roger. Bereet ze kréien."
  
  
  "Okay, dëst ass perséinlech. Fir Reproduktioun nëmmen zu Gregorius. Widderhuelen - nëmme fir Gregorius.
  
  
  Ech hunn d'Bandkassett an den High-Speed-Player gesat an hunn se géint de Mikrofon vum Telefon gedréckt. Ech hunn d'Spill gedréckt an d'Maschinn huet gekrasch wéi de schreckleche Gejäiz vun enger wäiter Séi. De Klang huet siwe oder aacht Sekonnen gedauert, dunn huet se abrupt gestoppt.
  
  
  Ech hunn den Telefon op d'Ouer geluecht a gefrot: "Wéi war de Rendez-vous?"
  
  
  "D'Instrumenter weisen datt alles an der Rei ass," huet Denver zouginn.
  
  
  "Okay," sot ech. "Ech wëll datt dës Band direkt zerstéiert gëtt nodeems se dem Gregorius iwwerginn goufen."
  
  
  "Ech wäert et maachen. Soss eppes?"
  
  
  Ech hu gesot: "Nee, ech mengen dat ass alles fir elo."
  
  
  Ech hunn opgehaang. Ier ech de Stand verlooss hunn, hunn ech d'Original Band zréckgezunn, de Mikrofon gedréckt an et am "Rekord" Modus op der High-Speed-Bandmaschinn gelaf bis de Band komplett geläscht gouf.
  
  
  Zréck a mengem Zëmmer hunn ech d'Riddoen missen zéien fir de Glanz vum nächste Sonnenopgang ze vermeiden. Ech hunn mech ausgekleed, an d'Bett gaang an hunn eng laang Zäit do geluecht, well meng Gedanken op de leschten Deel vun der Noriicht konzentréiert waren, déi ech dem Gregorius geschéckt hunn:
  
  
  "Wat Den Dietrich entdeckt huet ass sou geféierlech datt hien net vertrauen kann. De Mann ass extrem neurotesch an onbestänneg. Wann seng synthetesch Heroinformel jemols an déi falsch Hänn géif falen, géif ech net gär iwwer d'Konsequenzen denken. Objektiv géif ech recommandéieren et ze eliminéieren - sou séier wéi méiglech."
  
  
  KAPITEL DRIEZIEN
  
  
  Ech hunn bis spéit am Owend geschlof, wéi eng hysteresch an erschreckt Susan mech erwächt huet mat hirem frantesche Klapp op meng Dier.
  
  
  Ech sinn aus dem Bett geklommen an hunn zéckt d'Dier opgemaach. D'Susan huet nëmmen e Bikini an eng schéi Strandjacket un. Hir laang blond Hoer hunn hir Këscht erofgefall.
  
  
  Si huet gejaut. "Mäi Papp ass fort!"
  
  
  Angscht gouf an engem blass Schied op hirem Gesiicht geschriwwen. Hir Ae verwandelt an engem ofgelenkt eidel Stare vun Schock datt si kaum kontrolléieren konnt.
  
  
  Wéi ech hatt endlech berouegt hunn, hunn ech Hosen, Hiem a Sandalen un. Mir sinn op hir Zëmmer gaang.
  
  
  Ech hunn d'Stuff vun der Dietrich Suite ronderëm gekuckt. Et war eng Rou. D'Luuchte goufen ëmgedréint an de Kaffisdësch war op senger Säit. Zigarettedempe goufen aus den Äschebecher op de Buedem verstreet.
  
  
  Ech hunn an d'Kichen gedréint. Et war komplett eidel. Et war näischt méi vun de Retorten, Réier an aner Laborausrüstung, déi ech do just e puer Stonnen virdrun gesinn hunn.
  
  
  "Do!" - sot Susan. "Kuckt et!"
  
  
  "Sot mir wat geschitt ass."
  
  
  Si huet en déif Otem geholl fir sech selwer ze berouegen. „Ech sinn de Moien ëm zéng drësseg erwächt. De Papp huet nach geschlof. Mir sinn an d'Bett gaang direkt nodeems Dir fortgaang sidd, awer hien war sou besuergt datt ech him Schlofpille gemaach hunn. Ech hunn d'Fluchgesellschaften geruff soubal ech opgestan sinn an eis gebucht hunn fir de Mëtteg ze verloossen. Dëst war de fréiste Fluch deen ech konnt buchen. Duerno hunn ech eng Taass Kaffi gedronk. Do war et eelef Auer. Ech wollt méi laang sonnebueden an hunn net geduecht datt et besser wier wann ech mäi Papp sou laang wéi méiglech schlofe loossen, also sinn ech erof an d'Schwämm gaang. Ech war do just virun e puer Minutten. Ech sinn zréck gaang fir meng Saachen ze paken an - an hunn dëst fonnt! "Si huet hir Hand an Verzweiflung gewénkt.
  
  
  "Hutt Dir eng Notiz oder eppes hei fonnt?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. - "Näischt! Anscheinend ass de Papp erwächt an huet sech ugedoen. Hie muss sech selwer Frühstück gekacht hunn. D'Platen sinn nach ëmmer um Dësch op der Terrass. Alles wat hien jeemools hat war Jus, Kaffi an en Ee".
  
  
  Ech hunn an der Kitchenette ëmgekuckt. - Huet hien hei gebotzt?
  
  
  "Ech weess et net. Hien huet et gëschter Owend net gemaach. Hie war ze midd. Hie sot, hie géif et de Moien maachen."
  
  
  "Wat géif hien mat der Laborausrüstung maachen?"
  
  
  "Hien huet mir gesot datt hien et géif zerbriechen an d'Stécker an den Dreck geheien."
  
  
  "An hien?"
  
  
  D'Susan huet den Dreckskëschtdeckel opgehuewen. "Nee. Et gi keng Platen hei.
  
  
  "Hien huet mir gesot datt hien nach véierzeg Kilogramm Heroin gemaach huet. Wou huet hien et gehal? "
  
  
  "Am Cabinet iwwer dem Spull."
  
  
  "Ass dat do?"
  
  
  Si huet d'Schafdieren opgemaach sou datt ech gesinn datt d'Regaler eidel waren. Si huet hiert verwonnert Gesiicht op mech gedréint.
  
  
  "Huet hien him verloossen?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. "Ech weess et net. Ech mengen net. Hien huet näischt gemaach gëschter Owend ausser an d'Bett goen.
  
  
  "Wat iwwer konzentréieren?
  
  
  D'Susan huet sech erëm an d'Kichen ëmkuckt. Si huet den Deckel vum Drecksbehälter opgehuewen. "Hei," sot si an huet déi gebrauchte Pabeierhanddicher opgeholl. Si huet d'Plastiksfläsch opgeholl. "Et ass eidel."
  
  
  - Op d'mannst, Gott sei Dank.
  
  
  Ech sinn zréck an d'Stuff.
  
  
  "Spillt hien säin anere Spill?" - Ech hunn d'Susan gefrot. "Hien ass no Stocelli gaang?"
  
  
  "Mäi Gott!" rifft si an Horror: "Ech hunn ni doriwwer geduecht!"
  
  
  „Ech hunn him gesot, hie spillt mat Mäerder! Wat der Däiwel huet hien gemaach? "
  
  
  Susan huet roueg de Kapp gerëselt. Tréinen hunn hir Ae gefëllt. Si ass op eemol an meng Äerm gerannt. Hir laang blond Hoer sinn op de Réck gefloss. Ech gefillt der Hëtzt vun hirem bal plakeg Kierper nieft mengem, hir kleng, fest Broscht géint meng Këscht presséiert.
  
  
  Si huet meng Broscht geschnëtzt an ech hunn hir Kinn mat menger Hand gegraff fir hiert Gesiicht op mech ze dréinen. Si huet hir Aen zougemaach, hir Lippen op meng gedréckt an de Mond opgemaach.
  
  
  No engem Moment huet si hire Mond ewech gezunn, awer nëmmen e Bruch vun engem Zoll.
  
  
  "Oh Gott," huet si geflüstert, "maacht mech vergiessen!" Ech kann et net méi w.e.g. w.e.g. ... loosst mech vergiessen! "
  
  
  An ech hunn et gemaach. Am Wrack an der Stuff. An de Strahlen vum Liicht duerch d'Fënsteren. Iergendwéi hu mir eis Kleeder ofgerappt an eis géigesäiteg ëmgedeckt a mir hunn allebéid Vergiess fonnt an eis eege Spannung befreit.
  
  
  Hir Broscht passen meng Handfläche wéi wa se an hir Form geschnëtzt wieren. Hir Uewerschenkel verbreet an ëm mech gewéckelt. Keng täuschen. Näischt wéi e plötzlechen gewaltege Kampf mateneen. Si huet mech sou vill wéi ech hir geholl.
  
  
  A schlussendlech, mat Schweess bedeckt, glat mat Schweess, an engem rosen Iwwerschwemmung vu sexueller Energie, si explodéiert a meng Äerm, hir Neel graven a mengem Réck, hir Zänn graven a meng Schëller, an hir Stréimunge fëllen de Raum.
  
  
  Mir ware just fortgaang, midd awer zefridden, wéi den Telefon geklappt huet.
  
  
  Mir hunn eis eis ugekuckt.
  
  
  "Äntwert mech," sot si midd.
  
  
  Ech sinn duerch de Raum op den Dësch vun der Fënster gaang. "Hallo?"
  
  
  "Ech si frou fir dech do, Carter," sot e Mann seng Stëmm schaarf. "D'Liewen vum Senor Dietrich ass an Ären Hänn. D"Lady Dir sidd daten wäert Iech den Owend treffen. Aacht Stonnen. Déi selwecht Plaz wou Dir ier mat hirem Iessen hat. A gitt sécher datt Dir net vun der Police verfollegt gëtt.
  
  
  Den Telefon stung a mengem Ouer, awer net ier ech dem Carlos Ortega seng Stëmm erkannt hunn, mëll, héiflech, reservéiert an ouni de geringsten Hiweis vun Emotiounen oder Drama.
  
  
  Ech hunn opgehaang.
  
  
  "Wien war dat?" - gefrot Susan.
  
  
  "Fälschlech Nummer," sot ech an zréck bei hir.
  
  
  ***
  
  
  Mir hunn den Dag an agreabel Lust verbruecht. D'Susan ass an mech gegruewen, wéi wann se probéiert vun der Welt ze verstoppen. Mir sinn an hir Schlofkummer eragaangen, d'Riddoen erof gezunn an d'Liicht an d'Éier blockéiert. A mir hunn Léift gemaach.
  
  
  Méi spéit, vill méi spéit, hunn ech hatt verlooss fir a mengem Zëmmer ze goen fir ze änneren.
  
  
  "Ech wëll, datt Dir hei bleift," sot ech hir. "Loosst de Raum net. Maacht d'Dier net op. Keen, keng Ausnahmen. Du verstees?"
  
  
  Si huet op mech gelaacht. "Dir wäert et fannen, oder?" - huet si gefrot, awer et war méi eng Ausso wéi eng Fro. "Papp wäert gutt sinn, richteg?"
  
  
  Ech hunn hir net geäntwert. Ech wousst datt ech kee Wee hat fir hatt déi schrecklech Grausamkeet vun de Männer ze realiséieren, ënnert deenen ech geklommen sinn, oder hir onroueg Gläichgëltegkeet fir de Schmerz vun engem anere Mann.
  
  
  Wéi konnt ech hir eng Welt erklären an där Dir eng Kette ëm Är Handschuesch Fauscht gewéckelt hutt an e Mann ëmmer erëm an d'Ripp gestouss hutt, bis Dir den dréchene Knascht vu Schanken héieren héiert briechen an onpassiv nogekuckt wéi hien ugefaang huet säin eegent Blutt eraus ze spuen ? Oder huet hien d'Hänn op d'Brett geluecht an d'Knöchel mat engem Kréie gebrach? An hien huet keng opmierksam gemaach op d'Déierschreie vu Péng, déi aus sengem zerräissenen Hals koumen, an hien huet net op déi zerräissend Spasmen opmierksam gemaach, déi säi Kierper a schwaache Muskelen an zerräissen Tissu verwandelt hunn.
  
  
  Wéi konnt ech hir Männer wéi Carlos Ortega, Stocelli oder Luis Aparicio verstoen? Oder ech, fir datt egal.
  
  
  Mat Susan an hirem aktuellen Zoustand war et besser näischt ze soen. Si war net Consuela Delgardo.
  
  
  Ech Kuss hir op d'Wang a lénks, de Sall hannert mir gespaarten.
  
  
  ***
  
  
  A mengem eegenen Zëmmer hunn ech direkt e schwaarze Koffer gemierkt, deen den Herbert Dietrich mir ongeféier drësseg Kilo reng Heroin gesot huet. Ouni opzemaachen, hunn ech de Koffer mat mir geluecht. Eng aner Saach ass dem Jean-Paul säi Kierper. Wann ech kéint AX ruffen, lass vun et einfach ginn. Mee ech war eleng an dat war e Problem.
  
  
  Et war einfach kee Wee et lass ze ginn an d'Zäit war kuerz, also hunn ech endlech beschloss all Handlung ofzestellen. Ech hunn de Kierper ëmgedréit, dunn opgeholl an op d'Terrass erausgedroen, virsiichteg op ee vun de Sonnebetter gesat. Fir all Casual Beobachter huet hien ausgesinn wéi wann hien eng Schlof mécht.
  
  
  Ech hunn geduscht a séier gewiesselt, dunn den Hugo op mäi lénksen Ënneraarm gebonnen an op engem nidderegen Schëllerholster gerutscht. Ech hu gekuckt wéi d'Wilhelmina ënnert den Ielebou rutscht. Ech hunn de Clip vun 9mm Ammo ewechgeholl, de Clip nei gelueden an eng Ronn an d'Kammer geklickt ier ech d'Sécherheet installéiert hunn.
  
  
  Ech hunn eng aner liicht Jackett un.
  
  
  
  
  Ech konnt am Dag net dovunner ofkommen. Den 9mm Luger ass eng grouss Pistoul duerch all Streck vun der Fantasi, an d'Bulle ënner menger Jackett hätt mech ewechginn. Awer nuets konnt ech mech domat ëmgoen. Dat heescht, wa kee mech ze genee kuckt.
  
  
  Wéi ech prett war, hunn ech de Raum verlooss an sinn duerch d'Gang bis zum Service Lift gaang, a Richtung Réckausgang.
  
  
  A manner wéi fënnef Minutten war ech aus dem Hotel, an der Réck vun engem Taxi gehumpelt, Richtung El Centro.
  
  
  Wéi mir e puer Block gaang sinn, hunn ech mech op de Sëtz gesat. Mir si westlech laanscht Kostera gefuer. Costera ass ze oppen an et sinn ze vill Policeautoen fir mech bequem ze fillen, also hunn ech de Chauffer gefrot fir ze stoppen wéi mir op de Calle Sebastian el Cano koumen. No dräi Blöcke si mir lénks op d'Avenida Cuauhtemoc gedréint, déi parallel zu Costera bal de ganze Wee bis op El Centro leeft. Wou de Cuauhtémoc bei der Avenida Constituyentes bäitrieden, hu mir eis erëm lénks gedréint. Ech gefrot him um Eck vun Avenida Cinco de Mayo ze stoppen an him bezuelt, kucken him aus Vue fueren ier ech geplënnert.
  
  
  Ech war just zwee Block vun der Kathedral, deenen hir graziéis, blo-gemoolt Ënn-faarweg Spieren et ausgesinn wéi eng russesch-orthodoxesch Kierch. Ech hunn en aneren Taxi geholl an hien huet mech e puer Block vum Hernando sengem Haus erofgelooss. Ech hätt déi Distanz kéinte goen, well et net sou wäit war, mee ech hätt manner opmierksam gemaach, wann ech an engem Taxi opgoen.
  
  
  Et war genee aacht Auer wéi ech bei den Hernando gaangen sinn. De Pianist huet mëll Rhythmen um Piano mat senge grousse schwaarzen Hänn, zougemaach Aen, sanft hin an hier a sengem Sëtz gewéckelt. Ech hunn ëmgekuckt. Consuela war net an der Piano Bar. Ech sinn duerch d'Iesssäll gaang. Si war net an engem vun hinnen.
  
  
  Ech souz an der Bar fir e Patt ze drénken, während ech op hatt gewaart hunn. Ech hunn op meng Auer gekuckt. Fënnef Minutten iwwer aacht. Ech sinn opgestan, sinn op den Telefon gaang an hunn den Hotel geruff. Si genannt Suite 903. Et war keng Äntwert. Anscheinend huet d'Susan meng Instruktioune strikt gefollegt. Si huet net mol Telefonsuriff geäntwert.
  
  
  Wéi ech vum Telefon ewechgedréit hunn, stoung d'Consuela um Ielebou. Si huet meng Hand geholl an huet meng Wang kuss.
  
  
  "Hutt Dir probéiert de Susan Dietrich am Hotel ze kontaktéieren?"
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Da wësst Dir datt d'Miss Dietrich net an hirem Zëmmer ass," sot si. "Si war op d'mannst eng hallef Stonn net do. Si ass fortgaang mat engem deen Dir scho begéint hutt."
  
  
  "Brian Garrett?" - sot ech, onsécher.
  
  
  Consuela wénkt.
  
  
  "Ech denken, datt hien hir d'Geschicht erzielt huet iwwer hatt bei hire Papp ze huelen?"
  
  
  "Wéi konnt Dir iwwerhaapt roden? Dat ass genee wat hien gemaach huet. Si huet guer net gekrasch."
  
  
  "Firwat?"
  
  
  "Ënnert anerem, fir sécher ze stellen, datt Dir keng Schwieregkeete mécht, wann ech dech huelen fir de Carlos méi spéit ze treffen." Hiert Gesiicht erweicht. "Et deet mir leed, Nick. Dir wësst, ech muss mat hinnen goen, och wann et Iech wéideet. Wéi vill bedeit dëst Meedchen fir Iech? "
  
  
  Ech hunn de Consuela iwwerrascht gekuckt. "Ech hunn hatt just gëschter Owend begéint," sot ech. "Wosst Dir net?"
  
  
  "Aus iergendengem Grond hunn ech den Androck datt si en ale Frënd vun Iech wier."
  
  
  "Vergiess et. Wat ass nächst?"
  
  
  "Dir invitéiert mech op Iessen zu La Perla." Si huet op mech gelaacht. "Mir iessen gutt Iessen an kucken déi héich Taucher."
  
  
  "Wat iwwer Carlos?"
  
  
  "Hie wäert eis do treffen." Si huet sech erausgezunn an huet meng Wang sanft mat de Fanger beréiert. „Fir Gottes Wuel, Nick, kuckt net sou streng aus. Ech sinn net sou onattraktiv, dass du mech net laachen kann, oder? "
  
  
  ***
  
  
  Mir erofgaange schmuel Stee Schrëtt, déi steil an d'bannenzeg Uewerfläch vun de Quebrada Fielsen ënner dem El Mirador Hotel geschnidden. Mir haten e liichten Iessen am El Gourmet Restaurant um ieweschten Niveau an elo sinn ech dem Consuela gefollegt wéi si am Däischteren erofgaang ass op La Perla um ënneschten Niveau. Si huet e Sëtz bei engem vun den Dëscher nieft dem Gelänner fonnt, deen op eng schmuel Mier an d'Wellen op der Basis vum Cliff klappt.
  
  
  Et war bal zéng Auer. D'Consuela huet kee Versuch gemaach fir e klenge Gespréich während dem Mëttegiessen ze maachen.
  
  
  "Wéi vill méi?" - Ech hunn hatt gefrot wéi mir eis gesat hunn.
  
  
  "Net fir laang. Hie wäert geschwënn hei sinn. An der Tëschenzäit kënne mir déi héich Taucher kucken."
  
  
  Wéi mir eist éischt Gedrénks fäerdeg haten, hunn d'Taucher eng niddereg Fielsschicht lénks vun eis erreecht an sinn op eng Ledge just iwwer dem Waasser erofgaang. Et waren dräi vun hinnen. Ee vun hinnen ass an d'Bucht vun engem Fiels erausgaang an ass op déi aner Säit schwammen. Elo waren all d'Luuchten ausser e puer Spotlights ausgeschalt. Den éischten Taucher ass aus dem Waasser erauskomm, säi naasse Kierper blénkt. D'Spotlights sinn him gefollegt wéi hie lues op de bal bloe Cliff geklommen ass, aus deem hien amgaang ass ze tauchen. Halt op d'Ënnerstëtzung, hält op de Fiels mat de Fangeren, hien huet de Wee op d'Spëtzt gemaach. Endlech sprang hien op eng Ledge honnertdrësseg Féiss iwwer der Bucht.
  
  
  De jonken Taucher huet kuerz virum klenge Schräin hannert der Ledge geknéit, de Kapp gebéit a sech gekräizt ier hien op d'Been ass.
  
  
  
  Dunn ass hien zréck op de Rand vum Cliff.
  
  
  Elo waren d'Spotlights ausgaang an hien war am Däischteren. Ënnert eis ass eng staark Welle gefall, a wäisse Schaum ass héich iwwer d'Basis vun de Fielsen opgestan. Op der entgéintgesate Säit vum Ofgrond huet e Feier aus gekrummeltem Zeitung beliicht, hell Beliichtung huet d'Szene beliicht. De Jong huet sech erëm gekräizt. Hien huet sech op seng Zänn gestreckt.
  
  
  Wéi d'Trommelen d'Geschwindegkeet opgeholl hunn, sprang hien an d'Däischtert eraus, seng Äerm fléien op seng Säiten, seng Been an zréck archéiert bis hien e Bogen an der Loft gouf, lues am Ufank, dann méi séier, an d'Hellegkeet gefall. d'Liicht vum Feier a schlussendlech eng rieseg Welle - seng Hänn ënnerbriechen dem Schwan säi Sprong a klammen am leschte Moment iwwer de Kapp.
  
  
  Et war roueg bis d'Waasser a sengem Kapp gebrach ass, an dunn gouf et gejaut, applaus a gejot.
  
  
  Wéi de Kaméidi ronderëm eis verstuerwen ass, hunn ech de Carlos Ortega vun hannen mir héieren. "Hien ass ee vun de beschten Taucher." Hien huet e Stull nieft mir gezunn a sech gesat.
  
  
  "All Kéier an dann," sot de Carlos héiflech, sëtzt a riicht säi Stull, "si kill sech selwer. Wann de Fouss beim Sprangen vun der Schëller gerutscht ass, oder wann hien net wäit genuch sprange fir d'Fielsen ze läschen ... hien huet d'Schëller gezunn. "Oder wann hien d'Welle falsch beurteelt an ze steil daucht wann et net genuch Waasser ass. Oder wann d'Rollback him op d'Mier hëlt. Et kann duerch eng Welle gebrach ginn. géint de Steen. Esou ass den Angel Garcia gestuerwen, wéi 1958 en Dschungelfilm hei gedréint gouf. Wousst Dir iwwer dëst?
  
  
  "Dir kënnt d'Bewäertungsvirtrag iwwersprangen," sot ech. "Loosst eis op d'Geschäft goen."
  
  
  "Wësst Dir datt de Senor Dietrich mäi Gaascht ass?"
  
  
  "Ech konnt et selwer erausfannen."
  
  
  "Wosst Dir datt seng Duechter decidéiert huet mat him ze kommen?"
  
  
  "Also hunn ech erausfonnt," sot ech dispassionately. "Wat der Däiwel wëllt Dir vu mir?"
  
  
  Consuela geschwat. "Kann ech dech elo verloossen, Carlos?"
  
  
  "Net elo". Hien huet eng kleng, dënn Zigare erausgeholl a lues a lues opgeléist. Hien huet mech ugekuckt a sot léif: "Wëllt Dir mat eis kollaboréieren?"
  
  
  Ech erwaarden Geforen. Ech erwaarden an geduecht iwwer bal all Evenementer ausser dëser. D'Offer huet mech iwwerrascht. Ech hunn op Consuela gekuckt. Si war och op meng Äntwert gewaart.
  
  
  De Carlos huet mech nach méi no geluecht. Ech hunn säin Aftershave geroch. "Ech weess iwwer dem Dietrich seng Formel," sot hien, a seng Stëmm erreecht kaum meng Oueren. "Ech weess iwwer säi Gespréich mat Iech a wat hie ka produzéieren."
  
  
  "Dëst ass e richtege Hotel Spioun System," Ech kommentéiert.
  
  
  De Carlos huet meng Bemierkung ignoréiert.
  
  
  "Wat Dietrich entdeckt huet kéint eis all Milliardäre maachen."
  
  
  Ech hunn mech op mengem Stull zréckgezunn.
  
  
  "Firwat bréngt mech an den Deal, Ortega?"
  
  
  De Carlos huet iwwerrascht ausgesinn. „Ech hu geduecht, et wier evident fir Iech. Mir brauchen dech."
  
  
  An dunn hunn ech alles verstanen. "Stocelli," hunn ech gemëscht. "Dir braucht en Heroin Distributeur. Stocelli wäert Ären Distributeur sinn. An du brauchs mech fir op Stocelli ze kommen.
  
  
  De Carlos huet mech mat enger dënnter, béiser Grimasse gelaacht.
  
  
  Consuela geschwat. D'Ortega huet hir roueg gemaach. „Vläicht sollt Dir eis elo verloossen, meng Léif. Dir wësst wou Dir eis begéint - wann den Här Carter averstanen ass mat eis matzemaachen."
  
  
  Consuela opgestan. Si ass ronderëm de klengen Dësch nieft mir gaang an huet hir Hand op meng Schëller geluecht. Ech hunn den enk Drock vun hiren dënnen Fanger gefillt.
  
  
  "Maacht näischt iwwerhaapt, Nick," huet si gemëscht. "Dräi Männer um nächsten Dësch si bewaffnet. Ass dat net richteg, Carlos?
  
  
  "Esverdad."
  
  
  Consuela ass op d'Trap geplënnert. Ech hunn hatt e Moment gekuckt ier ech zréck op Ortega gedréint hunn.
  
  
  "Elo, datt si fort ass, Ortega, wat wëllt Dir mir soen, datt Dir net wëllt datt hatt weess?"
  
  
  Fir e Moment huet den Ortega net geäntwert. Hien huet ee vun eisen eidele Brëller opgeholl an et faul an de Fanger gedréint. Schlussendlech huet hien et erof geluecht a sech op mech geleet.
  
  
  "Dir mengt, ech weess net datt den John Bickford e Schwächt ass, deen ouni ze vill Ierger ronderëm gedréckt ka ginn? Hien denkt mat sengem Penis. Fir hien ass nëmme seng Fra wichteg, dës léif Prostituéiert. An de Brian Garrett? Denkt Dir datt ech net weess datt de Garrett net méi staark ass wéi de Bickford?
  
  
  De Carlos huet elo geflüstert, säi Gesiicht just Zentimeter vu mir. Och an der Däischtert konnt ech seng Ae gesinn mat der Kraaft vu senger bannenzeger Visioun.
  
  
  "Ech kann ee vun de räichste Leit op der Welt ginn. Mee ech kann et net selwer maachen. Hei a Mexiko hunn ech en Afloss. Ech hu Verbindungen. Awer wat geschitt wa mir eis Operatiounen an d'Staaten plënneren? Et wier just Bickford, Garrett an ech. Gesitt Dir de Bickford op Stocelli stoen? Oder Garrett? Si hätten hir Hosen verschmutzt, déi éischte Kéier, wéi se sech mat him gesicht hunn. Verstitt Dir wat ech Iech soen?
  
  
  "Jo. Dir géift de Garrett an de Bickford lass ginn, fir datt Dir en Deal mat mir maache kënnt."
  
  
  "Genau. Wat sot Dir?"
  
  
  "Wat Split?" "Ech hunn gesot, wousst datt den Ortega meng Fro als den éischte Schrëtt a mengem Accord géif huelen fir mat him ze goen, huet de Carlos gelaacht. "Zéng Prozent," Ech hunn haart gelaacht. Ech wousst datt den Ortega mech géif iwwerzeegen ze verhandelen.
  
  
  
  Wann ech dat net gemaach hätt, wier hien verdächteg gewiescht. Zéng Prozent ass lächerlech. "Wann ech mat Iech goen, trenne mir gläich."
  
  
  "Fofzeg Prozent? Definitiv net."
  
  
  "Dann fannt Dir en anere Jong." Ech hunn mech op mengem Stull zréckgezunn an hunn mäi Pak Zigarette opgeholl, deen um Dësch loung. An der Flam vum Liichter hunn ech dem Ortega säi Gesiicht seng glat, cool Kompositioun gesinn.
  
  
  "Dir kënnt net verhandelen."
  
  
  „Wien huet dat gesot? Lauschtert, Ortega, Dir braucht mech. Dir sot mir just datt Dir dësen Deal net ouni mech maache kënnt. Bickford a Garrett? Stocelli géif se iessen, späiz se eraus, an dech verfollegen. Elo lauschtert. Wann Dir mir eng Muert gitt, fir datt ech se herno ausdehnen, dann ass et besser, datt Dir se fett a saftbar maacht, oder ech bäissen et net.
  
  
  "Véierzeg Prozent?" - huet de Carlos virsiichteg virgeschloen, mech suergfälteg nogekuckt.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Fofzeg Prozent. A wann ech jeemools fänken, datt Dir probéiert mech ze fuddelen - och vun engem Penny - ech kommen fir Är verstoppt."
  
  
  De Carlos war zéckt, an ech wousst, datt ech hien iwwerzeegt hat. Schlussendlech huet hien de Kapp geknackt. "Dir verhandelt wierklech," sot hien onwuel. Hien huet seng Hand ausgestreckt. "Ausgemaach."
  
  
  Ech hunn op seng Hand gekuckt. "Komm, Ortega. Mir sinn nach ëmmer keng Frënn, also probéiert mech net ze denken datt ech Äre Buddy sinn. Dëst ass reng eng Geschäftstransaktioun. Ech hu gär Suen. Fir Iech och. Loosst eis et op där Basis loossen.
  
  
  Ortega lächelt. "Op d'mannst sidd Dir éierlech." Hien huet seng Hand op seng Säit gefall an ass op d'Been geklommen. "Elo datt mir Partner sinn, solle mir goen, Señor Carter?"
  
  
  "Wou?"
  
  
  "Ech sinn Gaascht um Garrett's Hacienda. Hien huet mech gefrot Iech ze invitéieren fir mat eis dohinner ze kommen - wann Dir decidéiert mat eis zesummenzeschaffen. Hien huet op seng eege Ironie gelaacht.
  
  
  Wéi mir déi schmuel Steen- a Betontrap eropgaange sinn, déi aus dem La Perla Nuetsclub féieren, hunn ech gesinn, datt mir vun dräi Männer gefollegt goufen, déi de ganzen Owend um nächsten Dësch souzen.
  
  
  Et war en Auto op eis op der kreesfërmeg cobblestone Strooss uewen um Cliff gewaart. De Chauffeur huet d'Dier opgemaach wéi mir dohinner koumen. Den Ortega war deen Éischten, deen um Récksëtz gesat huet an huet mech gemierkt fir mat him ze kommen. Wéi ech geléist hunn, huet de Chauffer d'Dier zougemaach an ass op de viischte Sëtz geklommen. Hien huet de Motor gestart an huet sech dann op mech gedréint, seng déck Fauscht huet den Hënneschten vun enger grousser Mauser Parabellum Pistoul geknuppt, seng Mëndung huet direkt op mäi Gesiicht vu just e puer Zentimeter ewech gewisen.
  
  
  Ouni mech ze beweegen, hunn ech gefrot: "Wat ass dat alles, Carlos?"
  
  
  "Deng Waff," sot den Ortega an huet seng Hand erausgehalen. "Et huet mech de ganzen Owend nervös gemaach. Firwat gitt mir et net fir datt ech relax kann? »
  
  
  "Sot him virsiichteg ze sinn," sot ech. "Ech froen et elo."
  
  
  "Nonsens", huet den Ortega geklappt. "Wann hien iergendwéi aus der Jackett kënnt, da schéisst hien."
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina virsiichteg aus dem Holster gezunn. Ortega huet et vu mir geholl.
  
  
  "Hutt Dir eng aner Waff, Señor Carter?"
  
  
  Et huet mech nëmmen eng Split Sekonn gedauert fir ze entscheeden. Ech hunn den Hugo entlooss an den Ortega den dënnen Stiletto iwwerginn. "Passt op si fir mech," sot ech einfach.
  
  
  "Vamanos, Paco!" Den Ortega huet seng Wierder ofgeschnidden. De Chauffer huet sech ëmgedréit an den Auto gestart. Hien ass ronderëm d'Zentralinsel gefuer an den Hiwwel erof.
  
  
  Mir sinn lues duerch d'Koppelstroosse vun de Quebrada Klippen erofgaang an duerch déi schmuel Stroosse vum alen Deel vun Acapulco. Wéi mir eis op d'Costera Miguel Aleman gedréint hunn a Richtung Oste gefuer sinn, konnt ech iwwer d'Bucht op d'Luuchten vum Matamoros Hotel kucken. Den Ortega huet meng Aen opgefaang.
  
  
  "Et wier ganz schlecht fir Iech iwwerhaapt drun ze denken an den Hotel zréckzekommen, Señor Carter," sot den Ortega dréchen.
  
  
  "Wéi hutt Dir dat virgestallt?"
  
  
  "Dir kënnt op den Teniente Felix Fuentes vun der Federatioun rennen", sot de Carlos. "An dat wier schlecht fir eis zwee, oder?
  
  
  Hien huet de Kapp op mech gedréint, seng donkel Aen blénken mat béiser Amusement.
  
  
  "Dir hutt geduecht datt ech net wousst datt Teniente Fuentes hei zu Acapulco war?" hie gefrot. "Denkt Dir datt ech en Narr sinn?"
  
  
  Kapitel véierzéng.
  
  
  Et war eng Kaméidi Party lass um Rez-de-Chaussée vum Garrett senger grousser Hacienda. Eng Dose vu senge Frënn koumen aus Newport Beach op engem uechtzeg-Fouss Motor Segelboot. D'Stereo huet boomt, d'Halschent vun de Gäscht ware scho gedronk. Den Ortega an de Paco hunn mech erop an d'Schlofkummer gezunn. De Paco huet mech an de Raum gedréckt, geschloen an d'Dier hannert mir gespaart.
  
  
  De Consuela louch op engem risege Kinneksgréisst Bett. Iwwert de Raum virun hatt war eng ganz Mauer vu Schränke, deenen d'Dieren gespigelt waren fir all Reflexioun am Raum ze reflektéieren.
  
  
  Si huet op mech gelaacht an op eemol war si eng glat, curvy Dschungelkaz, déi sensuell streckt. Si huet hir Hänn gehal. "Komm hei."
  
  
  Ech hunn mech an de Stull ausgestreckt, mech zréckgezunn an hunn d'Been gekräizt.
  
  
  "Ech wëll, datt Dir Léift mat mir maacht," sot de Consuela, hir Aen hallef zou an hire Kierper archéiert wéi e schlanken, flëssege Tigress. Ech souz roueg a kucken hir nodenklech.
  
  
  "Firwat?" Ech gefrot. "Well d'Haus voller Leit ass? Begeeschtert et Iech?
  
  
  "Jo." Dem Consuela seng Ae ware liicht op.
  
  
  Si lächelt possessively op mech. "Dir placéiert mech," sot si. "Komm hei."
  
  
  Ech sinn opgestan a sinn op d'Bett gaang.
  
  
  Ech sank op der Spëtzt vun hirem erof, hunn meng Lippen op d'Glattheet vun hirem Hals gedréckt, hir laang, reife Kierper a meng Äerm gehal. Ech loosse mäi Gewiicht op hir falen wéi ech an d'Ouer ootmen.
  
  
  "Du Bastard!" De Consuela huet mäi Kapp opgehuewen, et a béid Hänn geholl an an meng Aen gelaacht.
  
  
  Ech sinn vun hirem opgestan a sinn duerch de Raum gaang,
  
  
  "Wuer gees du?"
  
  
  "Raieren," sot ech, reiwen meng Hand iwwer de Stëppchen op meng Wangen. Ech sinn an d'Buedzëmmer gaang, d'Kleeder ofgeholl, dunn d'Dusch ugeschalt a sinn eragaang.
  
  
  Ech hunn mech gedréchent a war mäi Gesiicht gewäsch wéi ech hatt héieren hunn ruffen: "Wat huet dech sou laang gedauert?"
  
  
  "Maacht mat mir", hunn ech geäntwert.
  
  
  E Moment méi spéit hunn ech héieren, datt hatt hannert mech eropkoum an dunn hunn ech gefillt, wéi hire plakege Kierper géint mech dréckt, mëll Broscht géint mäi Réck dréckt, glat Äerm ëm meng Taille wéckelen, naass Lippen, déi meng Schëllerblades kussen a meng Wirbelsäit erof lafen. zu mengem Hals.
  
  
  "Dir wäert mech selwer schneiden."
  
  
  "Spéider raséieren," huet si a mengem Réck geflüstert.
  
  
  "Huelt eng Dusch wärend ech fäerdeg raséieren," sot ech.
  
  
  Ech hunn hatt am Spigel gekuckt wéi se fortgaang ass. Si huet d'Waasser ugeschalt a verschwonnen hannert den Duschgardinen. Ech hunn e staarke Stroum vu Séil héieren aus der Waasserkanne erauskommen. Ech hunn séier ronderëm d'Regaler beim Spigel gekuckt. Um Comptoir hunn ech eng Fläsch Aftershave an engem schwéiere Kristallkaraff fonnt.
  
  
  Consuela huet mech geruff. "Komm hei mat mir, Schatz!"
  
  
  "An engem Moment," Ech geäntwert.
  
  
  Ech hunn en Handtuch vum Comptoir gegraff an et ëm d'Kaff gewéckelt. Béid Enden vum Handduch an enger Hand gehalen, hunn ech et zréck a vir geschwommen, dunn dat schwéiert Gewiicht vun der provisorescher Waff géint mäi lénksen Aarm geschloen. Hien huet meng Handfläch mat engem berouegend festen Schlag geschloen.
  
  
  Ech sinn op d'Buedzëmmer gaang an hunn d'Ried virsiichteg zréckgezunn.
  
  
  D'Consuela stoung mam Réck op mech, hiert Gesiicht opgehuewen an hir Aen zougemaach vun der staarker Waasserspray géint hatt. Fir e Moment hunn ech déi räich, kromme Curvaceousness vun hirem Kierper gekuckt, d'Glattheet vun hirem Réck an d'Art a Weis wéi hir Taille kromme an dann erweidert ass fir hir ronn Hëfte a laang Hip Linn ze treffen.
  
  
  Mat engem haarden Opschwong vu Bedauern hunn ech den Handduch-gewéckelten Dekanter géint de Réck vun hirem Kapp mat engem kuerzen, séiere Flick vu mengem Handgelenk geschloen. De Schlag huet si direkt hannert d'Ouer getraff.
  
  
  Wéi si duerchgefall ass, hunn ech hiert Gewiicht a menger lénkser Hand gefaangen, gefillt datt hir mëll Haut géint meng eegen rutscht, all dat glatt, festt Fleesch fillt op eemol an der Kroun vu mengem Aarm. Ech hunn de Karaff op den Teppech hannert mir gehäit a mat menger rietser Hand ënner hir Been erreecht.
  
  
  Ech hunn hatt aus dem Bad gezunn an si an d'Schlofkummer gedroen. Ech hunn hatt sanft op d'Bett geluecht, sinn dunn op déi wäit Säit gaang an hunn d'Decken zréckgezunn. Ech hunn hatt erëm opgeholl a virsiichteg op d'Blat geluecht.
  
  
  Hir laang, brong Hoer, fiicht vun hirer Dusch, waren op d'Këssen verdeelt. Ee vun hire schlanken, gebratene Been war hallef an de Knéien gebéit, dat anert war riicht eraus gestreckt. Säi Kapp huet liicht op d'Säit gekippt.
  
  
  Ech hunn e Stroum vu Berou gefillt fir wat ech maache muss wéi ech dat iewescht Blat iwwer hatt gezunn hunn fir de schéine Kräizung vun hire Been ze decken. Ech hunn dunn hir riets Hand opgehuewen an se op de Këssen iwwer hirem Kapp geluecht. Ech sinn zréckgaang an hunn hatt gekuckt. Den Effekt war just richteg - wéi wa si schlofen.
  
  
  Elo hunn ech d'Decken op der anerer Säit vum Bett zréckgezunn, bewosst d'Blieder geruff. Ech hunn de Këssen geschloen, bis et ofgerappt gouf an et zoufälleg géint de Kapp vum Bett geworf hunn. Ech hunn all d'Luuchten am Raum ausgeschalt ausser eng kleng Luucht am wäitsten Eck vum Raum.
  
  
  Zréck an d'Buedzëmmer hunn ech mech ugedoen an d'Schlofkummer eng leschte Kéier iwwerpréift, ier ech duerch déi grouss franséisch Dieren op den donkelen Balkon rutscht, a virsiichteg d'Dieren hannert mir zougemaach hunn.
  
  
  D'Kläng vun der Partei erreecht mech vun ënnen. D'Musek war grad esou haart wéi wann ech mam Carlos ukomm sinn. De Pool gouf duerch Flutlichter beliicht, sou datt d'Géigend ronderëm et nach méi däischter schéngt. De Balkon op deem ech stung war am däischtersten Deel vum Schied.
  
  
  De Raum hannert mir war am Flillek vum Haus mat Vue op de Pool, an ech war sécher datt d'Famill Dietrich am anere Fligel vum Haus wier. Roueg bewegt, sinn ech laanscht de Balkon gaang, op d'Mauer gedréckt fir an de Schatten ze bleiwen.
  
  
  Déi éischt Dier, déi ech ukomm sinn, war opgespaart. Ech hunn et liicht opgemaach an an de Raum gekuckt. Et war eidel.
  
  
  Ech geplënnert op. Ech probéiert déi nächst Sall. Näischt erëm. Ech sinn op d'Front vun der Hacienda gaang. Vun do aus, wou ech am Schied vum Balkon geknuppt hunn, konnt ech déi zwee Wiechter bei der viischter Paart gesinn, déi hell an haart vun de Spotlights, déi iwwer der Entrée montéiert waren, beliicht goufen. Hannendrun war eng Zougangsstrooss déi op eng Strooss um Rand vum Fiels gefouert huet. Et ware méiglecherweis aner Wiechter déi d'Géigend patrouilléieren.
  
  
  Ech sinn zréck op de Fligel wou dem Consuela Delgardo seng Schlofkummer war. Ech hunn all Schlofkummer do iwwerpréift. Déi lescht war deen an deem den Ortega geschlof huet.
  
  
  
  De schwéiere Geroch vu sengem Aftershave huet meng Nues gefüllt soubal ech an de Raum erakoum. Ech hunn eng Chance geholl an d'Lampe beliicht. Et war e grousse Kleederschaf géint déi wäit Mauer. Ech hunn déi duebel Dieren opgemaach. Hannert dem Ortega seng ordentlech hängend Hosen a Sportshemden hunn ech eng Kartonkëscht mat zougemaache Klappe fonnt. Ech hunn et opgemaach. Bannen war eng Mass vu vertraute Plastikstute mat Heroin. Dat waren déi véierzeg Kilo déi den Dietrich hat.
  
  
  Nodeems ech d'Kartonkëscht geséchert hunn, hunn ech et erëm an de Kleederschaf gesat an d'Dieren zougemaach, duerno d'Lampe ausgeschalt a lénks.
  
  
  Gutt, ech hunn den Heroin fonnt, awer et war nach ëmmer keen Zeeche vum Dietrich oder senger Duechter. An der Däischtert vum Balkon stoen, géint d'Mauer vum Haus gedréckt, hunn ech ugefaang meng Enttäuschung ze fillen. Ech hunn déi glühend Hänn vu menger Armbanduhr ugekuckt. Méi wéi zéng Minutte si vergaangen.
  
  
  Ech hunn nach ëmmer nach drënner ze kontrolléieren, ech sinn zréck op de wäitste Enn vum Balkon an, liicht gefall, erof op de Buedem. De Rand vun der Cliff war nëmmen e puer Meter ewech an ass steil an d'Mier gefall bal honnert Fouss drënner. Verstoppt an de Bëscher, hunn ech vun engem Zëmmer an en anert geplënnert, den ënneschten Stack komplett exploréiert. Keen Zeeche vun den Dietrichs.
  
  
  Déngschtmeedchen Quartier? Jo, sécher. Si kéinten do sinn. Dëst huet méi Sënn gemaach wéi se am Haapthaus ze halen, wou se zoufälleg gestouss kënne ginn. Ech sinn laanscht d'ganz geschnidden Gras geplënnert, vun engem Palmen op en anert geplënnert, an hirem Schiet verstoppt. Zweemol hunn ech missen d'Patrouilléieren vun Garde vermeiden, glécklecherweis waren et keng Hënn mat hinnen.
  
  
  D'Déngschtquartier waren e laangt, niddereg, eenstäckegt Gebai aus Bulli Mauer. Ech konnt an all vun de sechs Zëmmer duerch d'Fënster kucken. Jidderee war beliicht, a jidderee war eidel ausser dem Garrett seng mexikanesch Assistenten.
  
  
  Ech sinn aus dem Gebai fortgaang, gekräizt ënner de Blieder vun enger niddereg wuesse Ananaspalm. Ech hunn op d'Hacienda zréck gekuckt. Et gouf op enger Betonplack Fundament ouni Keller gebaut. Et war och keen Dachgeschoss. Ech hunn d'Haus suergfälteg iwwerpréift a war sécher datt d'Dietrichs net dra waren, ausser si waren dout an hir Kierpere waren an e klenge Kleederschaf gestoppt, deen ech net gemierkt hunn. Mä dat war onwahrscheinlech. De Carlos huet se lieweg gebraucht.
  
  
  Ech hunn erëm op meng Auer gekuckt. Zwanzeg-zwee Minutte vergaangen. Wou kéinten se sinn? Nach eng Kéier sinn ech duerch d'Optiounen, déi mir lénks sinn. Ech konnt an de Raum zréckgoen, wou d'Consuela onbewosst leien an gewaart hunn fir dem Carlos ze verfollegen. Wéi mir den El Mirador Hotel verlooss hunn, sot hien, datt mir géint véier oder fënnef moies an d'Staate fortfueren. Mä wann ech dat gemaach hätt, wann ech op dee Moment gewaart hätt, hätt de Carlos d'Initiativ an de Virdeel gehat.
  
  
  Dat wier e Feeler. Ech wousst, datt ech Pausen eleng misst huelen. Eng Manéier oder aner, Ech wousst, datt ech vum Carlos ewech muss, an ech hat et séier maachen.
  
  
  Ech hu virsiichteg d'Patrouilléierend Wiechter entzéien an d'Hacienda ëmkreest, dunn op de Rand vun de Fielsen. Nodeems ech um Rand gelant sinn, hunn ech ugefaang erof ze goen.
  
  
  An der Däischtert konnt ech kaum meng Féiss erausstellen wéi ech de Fiels erofgaange sinn. De Cliff huet sech méi géi gewisen wéi et ausgesäit. Zoll fir Zoll, meng Hand halen, hunn ech mech erofgelooss. Enges Daags sinn meng Zänn vun der glatter, miernaasser Uewerfläch gerutscht, an nëmmen de verzweifelte Grëff vu menge Zänn huet mech verhënnert datt ech honnert Féiss op d'Boulder-gestroene Basis vum Cliff falen.
  
  
  Ech war nëmmen zéng Féiss ënner dem Rand vum Cliff, wéi ech héieren hunn, datt d'Wierder iwwer de Kapp passéieren. De Kaméidi vun de Wellen a Wand huet verhënnert datt ech hir Approche méi fréi héieren hunn. Ech hunn op der Plaz gefruer, Angscht e Klang ze maachen.
  
  
  Ee vun hinnen huet e Match gebrannt. Et gouf e kuerze Blëtz, an dunn nees Däischtert. Ech hu geduecht datt zu all Sekonn ee vun hinnen e Schrëtt op de Rand vum Cliff ka maachen an sech ëmkucken, an déi éischt Saach, déi ech wësse géif, datt ech gemierkt gi wier eng Kugel, déi mech vu menge prekären Ënnerstëtzer räissen. Ech war komplett vulnérabel, komplett hëlleflos. Meng Waffen hu wéi ech mech an enger schweier Positioun gehal, wéi ech se fir d'éischt héieren hunn.
  
  
  Si hunn iwwer d'Meedchen an der Stad geschwat, a laacht iwwer e puer Trick, deen hatt op ee vun hinnen gezunn huet. D'Zigarettestéck ass iwwer de Fiels gebogen, seng roude Kuel ass laanscht mech gefall.
  
  
  "... Vamanos!" sot ee vun hinnen endlech.
  
  
  Ech hu mech gezwongen fir bal eng voll Minutt roueg ze bleiwen ier ech et getraut hunn, datt se fortgoen. Ech hunn erëm ugefaangen, mäi Geescht konzentréiert sech op d'Ofstamung. Ech hunn mäi Been erweidert, en anert Fouss fonnt, et suergfälteg iwwerpréift, a mech nach sechs Zentimeter erofgesat. Zu dësem Zäitpunkt hu meng Muskele wéi d'Schold gekrasch. Mäi rietsen Ënneraarm, wou de Louis mech geschnidden hat, huet ugefaang vu Péng ze klappen. Duerch e bewosst Wëllen Effort hunn ech alles a mengem Kapp blockéiert ausser déi graduell, lues Ofstamung.
  
  
  Enges Daags ass mäi Fouss an eng Rëss gerutscht an ech hu missen erauszéien. Mäi Knöchel huet verletzt vun der schaarfer Wendung um Wee erof. Meng Hänn waren zerräissen, d'Haut op de Fanger an d'Hänn vun den Hänn gouf vun de Steng ofgerappt.
  
  
  Ech hu mir ëmmer gesot datt ech nëmmen e puer Féiss ze goen haten, e puer Minutten, e bësse méi wäit.
  
  
  An dunn, pantend, bal komplett erschöpft, hunn ech mech op enger schmueler Plage fonnt, laanscht d'Basis vun de Fielsen geplënnert, d'Kessel vermeit, mech gezwongen, midd laanscht d'Kurve vum Kaap ze lafen, probéiert net ze denken wéi vill Zäit hat gouf op meng Ofstamung verbruecht.
  
  
  KAPITEL FIFTEEN
  
  
  Um wäit Enn vun der Kaap hunn ech eng sanft Ravin entdeckt tëscht géi Fielsen. Wärend der verreenten Saison wier et e Stroum Waasser, deen d'Iwwerschwemmungswaasser vun den Hiwwelen an d'Mier géif schëdden. Elo huet hien mir e Wee bis op d'Spëtzt vum Cliff zur Verfügung gestallt.
  
  
  Trëppelen, rutschen op de lockeren Schifer, sinn ech an d'Schlucht eropgeklomm bis ech honnert Meter vun der Strooss eraus koum. Am Osten, bal en halleft Kilometer ewech, konnt ech d'Floodlights iwwer der viischter Paart vum Garrett's Hacienda gesinn.
  
  
  Ech hunn op der Säit vun der Strooss gewaart, mech gezwongen gedëlleg ze waarden, probéiert net ze denken wéi séier d'Zäit fir mech passéiert. D'Stonn, déi ech mech erlaabt hat, war méi wéi dräi Véierel vum Wee duerch. Endlech sinn Scheinwerfer an der Distanz opgetaucht. Ech sinn an d'Mëtt vun der Strooss erausgaang, mat den Äerm gewénkt. Den Auto ass gestoppt an de Chauffer huet de Kapp aus der Fënster gestouss.
  
  
  "Fir dech?" - huet hien zu mech geruff.
  
  
  Ech sinn op den Auto geklommen. De Chauffeur war en Teenager mat laangen schwaarzen Hoer hannert d'Oueren zréckgekämmt.
  
  
  "Telefon. Kënnt Dir mech op den Telefon huelen? El asunto es muy importante!"
  
  
  "Gitt eran!"
  
  
  Ech sinn op d'Front vum Auto gerannt an an de Sëtz rutscht. Och wann ech gegast hunn: "Vaya muy de prisa, por Favor!" hien huet am Ufank vun der Course d'Kupplung ageschalt. Kies fléien ënnert der hënneschter Rieder eraus, den Auto gerannt no vir, Speedometer Nadel weist siechzeg, siwwenzeg, an dann honnert an zéng Kilometer pro Stonn.
  
  
  Manner wéi eng Minutt méi spéit huet et an eng Pemex Gare gekrasch a Gummi verbrannt wéi et gestoppt huet.
  
  
  Ech hunn d'Dier opgemaach an op d'Paytelefon gelaf. Ech hunn de Matamoros Hotel ugeruff, geduecht wéi ironesch et war, datt den Ortega selwer mir gesot huet, wou ech den Teniente Fuentes fannen!
  
  
  Et huet bal fënnef Minutten gedauert fir hien un d'Tube ze verbannen. Et huet nach fënnef Minutten gedauert fir hien ze iwwerzeegen datt ech him d'Hëllef ginn, déi de Jean-Paul mech eng Minutt viru sengem Mord gefrot huet. Ech hunn du Fuentes gesot wat ech vun him wollt a wou ech mech treffen.
  
  
  "Wéi séier kënnt Dir hei kommen?" - Ech hunn endlech gefrot.
  
  
  "Vläicht zéng Minutten."
  
  
  "Maacht et méi fréi wann Dir kënnt," sot ech an huet opgehaang.
  
  
  ***
  
  
  Den Teniente Felix Fuentes hat e Gesiicht wéi en Toltec Idol aus bronge Steen geschnëtzt. Kuerz massiv Këscht, mächteg Waffen.
  
  
  "Hutt Dir d'Gewier matbruecht?" Ech hunn gefrot, a säin onmarkéierte Policeauto geklomm.
  
  
  "Si ass um Récksëtz. Dëst ass meng perséinlech kleng Spill Juegd Waff. Ech këmmeren mech ëm hien. Wat mengs du? "
  
  
  Fuentes huet de Policeauto gestart. Ech sot him wou goen. Wärend mir gefuer sinn, hunn ech geschwat wat geschitt ass. Ech sot de Fuentes iwwer Dietrich a seng Formel fir syntheteschen Heroin ze produzéieren. Ech hunn him gesot datt den Ortega den Dietrich elo gefaangen hält a wat den Ortega geplangt huet ze maachen. Fuentes huet sober nogelauschtert wéi ech him alles gesot hunn.
  
  
  "Elo," sot ech, "Ech muss zréck an dat Haus kommen ier se wëssen datt ech fort sinn. A soubal ech zréckkommen, wëll ech datt Är Männer et iwwerfalen. Mir mussen den Ortega entgoen. Wa mir Panik verursaache kënnen, ass et eng gutt Chance datt Ortega mech bei den Dietrich féiert.
  
  
  "Wéi eng Gerechtegkeet hunn ech fir dem Garrett seng Hacienda ze attackéieren, Señor Carter?" Hien ass eng ganz beaflosst Persoun. Ortega och.
  
  
  "Ass véierzeg Kilogramm Heroin eng genuch Excuse?"
  
  
  Fuentes huet haart geflüstert. "Véierzeg Kilo! Fir véierzeg Kilo géif ech an d'Haus vum President briechen!"
  
  
  Ech sot him wou Heroin ze fannen. Fuentes huet de Mikro geholl an de Sëtz geruff, a verlaangt Verstäerkung. Hie war frank. Keng Siren, keng Blëtzluuchten, keng Handlung bis hien d'Signal ginn huet.
  
  
  Zu dëser Zäit ware mir erëm laanscht d'Strooss gefuer, déi laanscht dem Garrett seng Hacienda gefouert huet. Bal genee wou ech dem Bickford säin Auto d'Nuecht virdrun geparkt hat, huet hien opgehalen fir mech eraus ze loossen.
  
  
  Ech hunn d'Gewier an de Kabel vum Récksëtz geholl. Ech hunn meng Waff opgehuewen. "Dëst ass Schéinheet," sot ech him.
  
  
  "Mäi Präisbesëtz," sot Fuentes. "Ech froen Iech nach eng Kéier virsiichteg mat dësem ze sinn."
  
  
  "Wéi wann et meng eegen wier", sot ech an hunn mech ëmgedréit, gekräizegt a ronderëm d'Feld gekuckt. De Fuentes huet de Policeauto ongeféier honnert Meter ewech op d'Strooss geholl fir déi aner z'ënnerbriechen wéi se ukomm sinn.
  
  
  Ech hunn eng Plaz op engem liichte Steigerung ongeféier zweehonnert Fouss vun der Fuert gewielt, déi vun der Strooss zu sengem Haus gefouert huet. Ech war an engem liichte Wénkel op d'Paart. Ech hunn den Haken op meng Féiss gehäit an hunn mech virsiichteg op de Bauch geluecht, d'Gewier an den Hänn gehal.
  
  
  E puer Minutte méi spéit koumen zwee Policeautoen, déi zweet bal direkt hannert der éischter. De Fuentes huet se an d'Positioun geriicht, een op all Säit vun der Strooss, déi op d'Opfahrt féiert, d'Männer an Autoen waarden mat hire Motoren a Luuchten of.
  
  
  
  Ech hunn déi schwéier Waff op meng Schëller opgehuewen. Et war e wonnerschéin gemaach Schultz & Larson 61 Gewier an .22 Kaliber, engem eenzege Schoss bolt Aktioun Waff mat engem 28 Zoll barrel an engem Ball virun Vue. D'Handfläch war justierbar fir meng lénks Hand ze passen. D'Stock gouf mat engem Daum Lach geschnidden, sou datt ech de semi-geformte Pistoul Grip mat menger rietser Hand halen konnt. D'Gewier, speziell fir international Mätscher gemaach, war sou genee, datt ech eng Kugel duerch d'Enn vun enger Zigarett op enger Distanz vun honnert Meter konnt. Hir schwéier Gewiicht, siechzéng an en halleft Pond, huet hir stabil a meng Waffen gemaach. Ech riicht et op ee vun deenen zwee Spotlights héich iwwer déi lénks Säit vun der viischter Paart montéiert.
  
  
  Meng Fauscht huet sech lues a lues geklot, mäi Fanger huet den Ausléiser gedréckt. D'Gewier huet liicht an meng Hänn gerëselt. D'Spotlight ass zur selwechter Zäit erausgaang wéi e schaarfe Klang vu Klang an den Oueren. Ech hunn de Bolt séier gedréint, se erop an zréck gezunn, an d'verbrauchte Patroun ass erop geflunn. Ech hunn eng aner Ronn gekämmt, de Bolt geschloen an et gespaart.
  
  
  Ech hunn erëm geschoss. Déi zweet Luucht ass explodéiert. Et goufe Gejäiz an der Hacienda, awer d'Frontpaart an d'Géigend ronderëm waren an der Däischtert. Ech hunn d'Schuel erëm erausgehäit an d'Gewier nei gelueden. Duerch den oppene Gitter vum Paart konnt ech d'Glasfenster an der Stuff gesinn mat der nach beliichte Schwämm.
  
  
  Ech hunn den Ëmfang fir zousätzlech Distanz ugepasst an hunn erëm Zil geholl. Ech hunn eng Kugel an d'Glas gesat, de Web huet et bal an der Mëtt gesat. Wéi ech opgelueden hunn, hunn ech schwaach Gejäiz aus dem Haus héieren. Ech hunn déi véiert Kugel duerch eng Plackglasfënster net méi wéi 30cm vum anere Lach gebrannt.
  
  
  Gejäiz goufen aus dem Haus héieren. Op eemol sinn all d'Luuchten ausgaang. Musek och. Een huet endlech den Haaptschalter erreecht. Ech hunn d'Gewier gesat, wou de Fuentes et einfach fanne konnt, hunn d'Seel geholl an iwwer d'Feld op d'Mauer ronderëm d'Haus gelaf.
  
  
  Elo wou ech no war, konnt ech Geräischer a Gejäiz vu bannen héieren. Ech hunn de Carlos héieren an d'Wuechte gejaut. Ee vun hinnen huet an d'Däischtert geschoss bis seng Pistoul eidel war. De Carlos huet rosen op hien geruff fir opzehalen.
  
  
  Ech sinn séier laanscht d'Mauer geplënnert. Ongeféier véierzeg oder fofzeg Meter vun der Paart hunn ech opgehalen an den Haken vu menger Schëller geholl. Ech hunn den Haken iwwer d'Mauer geworf an d'Zänn op den éischte Schlag gefaangen, d'Metall fest an de Mauerwierk vun der Mauer agebonnen. Hand an Hand hunn ech mech op d'Spëtzt vun der Mauer opgehuewen. Den Haken ofgehaangen, hunn ech hien iwwer déi aner Säit gehäit an nieft him erofgesprongen, op meng Haken gelant.
  
  
  Wéi ech duerch d'Bëscher op d'Säit vum Haus ewech vum Pool gelaf sinn, hunn ech d'Seel erëm opgerullt. Ënnert dem Balkon gestoppt, hunn ech den Haken erëm geworf, an et huet op d'Gelänner gefaang.
  
  
  Ech hunn mech erop gezunn bis meng Fanger d'Schmelz-Gelänner gefaangen an ech iwwer de Rand geklommen. Et huet just ee Moment gedauert fir d'Seel festzehalen an ech sinn iwwer de Balkon an de Raum gelaf, deen ech virun iwwer eng Stonn verlooss hat.
  
  
  Wéi ech d'Dier opgemaach hunn fir dobannen ze rutschen, hunn ech dat éischt ëmmer méi Gejäiz vun de Policeauto Siren héieren. Consuela war nach ëmmer onbewosst. Am Däischteren hunn ech de opgerullte Seel ënner dem Duebelbett gestoppt. Ech hu séier meng Kleeder ofgeholl, se an engem Koup op de Buedem gelooss. Plakeg sinn ech nieft dem Consuela sengem waarme plakege Kierper ënner menger Baussebekleedung gerutscht.
  
  
  Ech hunn déi insistent, eropgaang a falen Gejäiz vun de Policesirenen, déi no kommen, héieren, da jäizt vun ënnen a baussen. Dunn gouf et un d'Schlofkummerdier geklappt. D'Hand huet rosen gerëselt.
  
  
  Een huet e Schlëssel an d'Schloss gestoppt an en hefteg gedréint. D'Dier ass opgaang an huet d'Mauer geschloen. Den Ortega stoung mat enger Taschenlamp an der enger Hand an enger Pistoul an der anerer.
  
  
  "Wat d'Häll ass lass?" - Ech gefrot.
  
  
  "Kleed Iech un! Et gëtt keng Zäit ze verschwenden! D'Police ass hei!"
  
  
  Ech hu séier meng Hosen an Hiem gegraff an hunn se un. Ech hunn d'Féiss a meng Mokassins gerutscht, ech hu mech net gestéiert, Strëmp unzedoen.
  
  
  "Erwächt hatt!" - Den Ortega huet gekrasch, a weist d'Taschenluucht op Consuela. Si louch do, wéi ech hatt verlooss hunn, hir Hoer fléien iwwer d'Këssen, den Aarm gebogen, de Kapp, d'Gesiicht op eng Säit gedréint.
  
  
  Ech hunn him gelaacht. "Keng Chance. Si huet zevill gedronk. Si huet vu mir getrennt wann d'Saachen interessant ginn.
  
  
  De Carlos huet an Enttäuschung geschwuer. "Da wäerte mir hatt verloossen," huet hien decidéiert. "Gitt!" - Hien huet seng Pistoul gewénkt.
  
  
  Ech sinn virun him gaang. Ech hunn d'Police Siren erëm héieren.
  
  
  Ech gefrot. - "Wat mécht d'Police hei?"
  
  
  "Ech wéilt dat selwer wëssen", huet de Carlos rosen geklappt. "Awer ech wäert net bleiwen an erauszefannen."
  
  
  Ech sinn dem Ortega duerch de Gank op d'Trap gefollegt. Hien huet seng Täscheluucht op d'Schrëtt geschéngt. De Brian Garrett stoung um Fouss vun der Trap, blénkt an d'Liicht a kuckt mat engem ängschtlechen Ausdrock op sengem helle Gesiicht op. Hien ass hallef Richtung eis gelaf, d'Drunkenheet huet d'Panik aus him gewäsch.
  
  
  
  
  Hien huet geruff. - "Fir Gottes Wuel, Carlos!" "Wat maachen mir elo?"
  
  
  "Gitt aus mengem Wee." De Carlos ass duerch d'Trap erofgaang fir de Garrett laanscht ze kommen. De Garrett huet seng Hand gegraff. "Wat iwwer véierzeg Kilogramm Heroin?" - huet hien haart gefrot. "Verdammt, Dëst ass mäi Heem! Si setzen mech dofir an de Prisong!
  
  
  De Carlos huet hallef gestoppt. Hien huet sech op de Garrett gedréint, an d'Liicht vu senger Taschenlamp huet se grujeleg beliicht.
  
  
  "Dir hutt Recht," sot de Carlos. "Du hues néierens ze lafen, oder?"
  
  
  De Garrett huet hie mat erschreckten Aen ugekuckt, a roueg mat him plädéiert.
  
  
  "Wa se dech fänken, schwätzt Dir. "Ech denken net, datt ech esou Problemer brauch," sot de Carlos ruppeg. Hien huet d'Waff opgehuewen an zweemol den Ausléiser gezunn. Den éischte Schoss huet de Garrett Square an der Mëtt vun der Broscht getraff. Hien huet säi Mond a Schock opgemaach wéi déi zweet Kugel säi Gesiicht ausernee räissen.
  
  
  Och wann dem Garrett säi Kierper schwaach géint d'Gelänner gedréckt war, war de Carlos schonn d'Trap erofgaang. Hie war bal lafen, an ech war just e Schrëtt hannert him.
  
  
  "Hei!" De Carlos huet iwwer d'Schëller geruff wéi mir eis um Enn vun der Stuff gedréint hunn. Hien ass duerch d'Gang erofgaang an d'Kichen an ass duerch d'Servicedier erausgaang. Eng grouss Sedan war do gewaart, de Motor lass, an de selwechte Chauffer hannert d'Rad.
  
  
  De Carlos huet d'Hannerdier opgemaach. "Gitt eran!" - huet hien geschnappt. Ech sinn an den Auto gerannt. De Carlos ass op de Sëtz gelaf an huet d'Dier geschloen.
  
  
  "Vamanos, Paco!" hie geruff. "Pronto! Pronto! »
  
  
  De Paco huet den Auto a Gang gesat an de Gaspedal gedréckt. Fett Pneuen mat breet Laf an de Kies gegruewen. Mir hunn d'Vitesse opgehuewen wéi mir den Eck vum Haus ofgerënnt hunn, no der Kéirung vun der Ringstrooss virun der Entrée. De Paco huet franzéisch d'Rad gedréint fir op d'Paart ze fueren, an huet frantesch säin Horn sou haart wéi hie konnt an d'Idioten gehäit fir d'Paart opzemaachen.
  
  
  Hien huet e Moment op d'Brems geklappt, den Auto verlangsamt bis eng vun de Paarten op genuch war fir datt mir eis duerchpresse kënnen, an dunn huet hien erëm de Gaspedal geschloen. E groussen Auto ass aus der Paart geflunn.
  
  
  Déi éischt vun de Policeautoen stoung manner wéi zwanzeg Meter vum Haus geparkt, an huet den Zougang zu der Haaptstrooss blockéiert. D'Police huet sech hannert dem Auto gehackt an huet op d'Paart geschoss wéi mir laanscht gefuer sinn.
  
  
  De Paco huet net gezéckt. Verflüchteg huet hien d'Lenkrad vum Auto gedréint, et vun der Fuert geschéckt an op den ongläiche Buedem vum Feld, ëmmer nach de Gaspedal gedréckt. Am Däischteren, ouni Luuchten, ass de schwéiere Sedan iwwer d'Feld gerannt, wéi e plötzlech verréckten wilde Mustang, wéi e plötzlech verréckten wilde Mustang, de Schwanz aus Stëbs a Drecksklumpen erausgehäit.
  
  
  Déi sprongen, dréiende Roll vun der Sedan huet mech hëlleflos vu Säit op Säit geworf. Ech héieren se op eis schéissen. D'Réckfënster ass zerbrach, an huet mech mat Stécker vu gebrochenen Glas geduscht.
  
  
  Et goufe méi Schëss an dunn huet den Auto opgehalen ze rommelen wéi de Paco op eemol d'Rad gedréint huet an eis erëm op d'Strooss bruecht huet. Mir hu mat héijer Vitesse fortgaang.
  
  
  Et gouf keng Verfollegung. Eemol op der Autobunn huet de Paco d'Luuchten ugeschalt an de groussen Auto op bal Rennvitesse bruecht.
  
  
  De Carlos huet sech gesat an huet sech iwwer de Réck vum viischte Sëtz geluecht. Hien huet mech gelaacht a gesot: "Dir kënnt elo sëtzen, Señor Carter. Fir de Moment mengen ech, mir si sécher."
  
  
  "Wat der Däiwel war dat alles?" Ech sinn vum Buedem opgestan, wou ech geworf gi sinn an hunn mech géint d'Sëtzkëssen zréckgezunn. Ech hunn en Taschentuch erausgeholl an déi schaarf Glasscheren virsiichteg aus menger Hosen gebastelt.
  
  
  "Ech mengen, et war well de Kapitän vun eisem Schëff geschwat huet," huet de Carlos virgestallt. "Hie wousst datt mir d'Fracht musse schécken. Ech mengen d'Police huet erausfonnt datt de Garrett et hat.
  
  
  "Waat elo?"
  
  
  "Elo wäerte mir de Senor Dietrich a seng Duechter huelen an an d'Staaten goen. Eis Pläng hunn net geännert. Si goufen just fir e puer Stonnen geplënnert.
  
  
  "Wat iwwer Consuela?"
  
  
  De Carlos huet d'Schëller gezunn.
  
  
  "Wann hatt sech selwer ënner Kontroll hält, wäert alles gutt sinn. Dem Garrett seng Gäscht woussten näischt vun eisen Aktivitéiten. D'Consuela ass schlau genuch fir ze behaapten datt si och just e Gaascht war a weess näischt wat se fannen.
  
  
  "Wat iwwer dem Garrett säi Mord? Ech verstinn, datt Dir dëse Problem gekëmmert hutt.
  
  
  Den Ortega huet d'Schëller gezunn. "Desto oder spéider huet et misse gemaach ginn."
  
  
  "Wou hin elo?"
  
  
  "Zu Bickford," huet den Ortega geäntwert. "Dëst ass wou d'Dietrichs ofgehale ginn."
  
  
  KAPITEL siechzéng
  
  
  De mëllen Ausdrock ass aus dem Doris Bickford säi Gesiicht verschwonnen. Wat elo erausgekuckt war, war den ongeschmierten, ruthlessen Kär, deen hiert richtegt Selbst war, deen nach méi haart ausgesinn huet wéinst dem Kontrast mat hire klenge Poppenähnlechen Features, déi vun hire laange platinblonde Hoer encadréiert goufen. Den John Bickford huet de Wunnzëmmer wéi e risegen, eelere Léiw gestouss, an de leschte Méint vu sengem Liewen gehumpelt an engem rosen Verstouss vu Kraaftverloscht, seng Mane wäiss mam Alter. Hie konnt keng Wierder fannen. Hie konnt d'Ännerungen net verstoen, déi mat senger Fra an de leschte Stonnen geschitt sinn.
  
  
  Den Herbert Dietrich huet sech op de Canapé gesat, d'Susan nieft him.
  
  
  
  Den Dietrich war e knaschtege, midde Mann, d'Müdegkeet vun der Belaaschtung vum Dag huet sech op säi Gesiicht gewisen, en ale Mann um Rand vum Zesummebroch, awer souz oprecht an huet haartnäckege refuséiert d'Müdegkeet unzeerkennen, déi sech a senge Schanken néiergelooss huet. Awer seng Ae ware mat engem däischter, onsichtbare Bléck bedeckt, e Rido, hannert deem hien sech vun der Welt verstoppt huet.
  
  
  D'Doris huet eis gedréint wéi de Carlos an ech an de Raum erakoum, d'Waff an hirer Hand huet séier an eis Richtung gewisen ier si eis erkannt huet.
  
  
  "Fir Gottes Wuel," sot si sarkastesch, huet d'Pistoul ewechgedréit, "firwat huet et sou laang gedauert?"
  
  
  "Et ass just dräi Auer," sot de Carlos einfach. "Mir waren net geplangt bis bal fënnef ze verloossen."
  
  
  - Also si mir prett ze verloossen? Ech denken net, datt hien, "huet si op hire Mann mat der Waff gewisen, "kann vill méi laang halen." Hien ass e Bündel vun Nerven. Hir Stëmm war scharf a schaarf mat Veruechtung. De Bickford huet sech ëmgedréit, Suergen op säi rau, narréiert Gesiicht. "Ech hunn et net geschwat, Carlos," sot hien. "Dir kënnt op mech zielen".
  
  
  De Carlos huet de Kapp gedréint an de grousse fréiere Präis Gewënner gekuckt. "Mens du dat wierklech?"
  
  
  Bickford wénkt eescht. "Ech si verdammt sécher. Ech wëll keen Deel un der Entféierung oder Mord huelen.
  
  
  "Wien huet eppes iwwer Mord gesot?"
  
  
  "Verstitt Dir wat ech mengen?" - Doris ënnerbrach. "Hien ass de ganzen Dag esou, zënter datt Dir den ale Mann heihinner bruecht hutt. A wéi de Brian Garrett mam Meedchen eragaang ass, ass hien komplett wëll.
  
  
  "Ech kann net mat dësem liewen, Carlos," sot Bickford entschëllegt. "Et deet mir leed."
  
  
  Doris huet op mech gewisen. "Wat iwwer hien?" De Carlos huet hir fir d'éischte Kéier gelaacht. "Hien ass vun elo un bei eis," sot hien. Doris huet mech iwwerrascht gekuckt.
  
  
  D'Susan Dietrich huet opgekuckt. Schock war iwwer hir Gesiicht geschriwwen. Ech hunn mäin eegent Gesiicht eidel gelooss. D'Susan huet sech vu mir ewechgedréit, d'Verzweiflung an d'Angscht spigelt sech an hiren Ae.
  
  
  D'Doris huet mech sou kal bewäert wéi si en deiere Sabel Pelzmantel ënnersicht hätt, deen hatt fir d'Zustimmung bruecht huet. Schlussendlech sot si: "Hien wäert et maachen. Ech mengen vill besser wéi Johnny.
  
  
  De Bickford huet sech ëmgedréit. "Wat mengs du?"
  
  
  "Du wollts fort goen, oder?"
  
  
  "Et ass richteg. Fir eis zwee. Dir kommt mat mir."
  
  
  D'Doris huet de Kapp gerëselt, hir laang Platinhoer hunn virun hirem Gesiicht geflattert. "Net ech, Schatz," sot si sarkastesch. "Ech wëll net fortgoen. Net elo. Net wann déi grouss Sue ufänke erakommen.
  
  
  "Wat ass mat dir geschitt?" - De Bickford huet onheemlech gefrot. Hien ass eriwwer gaang an huet hir un d'Schëlleren gegraff. "Du bass meng Fra! Gitt wou ech ginn!"
  
  
  "Verdammt! Ech wëll e Mann, net e gebrachenen ale Boxer deen iwwer näischt wéi déi gutt al Deeg schwätze kann fir de Knascht aus him erauszekréien. Gutt, déi gutt al Deeg fänken just fir mech ze kommen, Schatz. An Dir wäert mech net stoppen hinnen ze genéissen! "
  
  
  De Bickford huet ausgesinn wéi wann hie just en haart Recht op de Kiefer gefaangen hätt. Seng Aen hu sech verréckt gefruer. "Nolauschtert," sot hien, rëselt hatt. "Ech hunn dech aus deem Liewen geholl. Ech hunn dir Saachen ginn. Ech hunn Iech eng Dame gemaach, net honnert Dollar Call Girl! Wat d'Häll ass an dech komm?
  
  
  "Ech hunn mech aus deem Liewen ewechgeholl!" - D'Doris sot him schaarf. "An ech sinn deen, deen dech gedréckt huet fir et leeschte kënnen ze mir Saachen ze ginn. Wien huet Iech de Brian Garrett virgestallt? Wien huet de Wee fir Iech geplatzt? Sidd keen Narr, Johnny. Et war mech de ganze Wee. Wann Dir net wëllt mat Iech goen, ginn ech alleng. Denkt net, Dir kënnt mech ophalen.
  
  
  De Bickford ass vun hatt fortgaang. Hien huet eidel op d'Doris gekuckt an dunn hëlleflos op de Carlos gedréint. "Carlos?"
  
  
  "Ech léiwer net amëschen."
  
  
  "Wat d'Häll mëss du," sot d'Doris zouversiichtlech an huet sech op den Ortega gedréint. "Dir an ech si scho bedeelegt. Et ass Zäit datt dee groussen dommen Idiot iwwer eis erausfënnt, Carlos.
  
  
  De Bickford huet jidderee vun hinnen ëmgedréint gekuckt, de Mann huet duerch ee Schlag nom anere geréckelt, awer nach ëmmer stoen, nach ëmmer no Strof gefrot.
  
  
  "Dir zwee?" - hie gefrot, erstaunt.
  
  
  "Jo, mir sinn zwee," huet d'Doris widderholl. "Déi ganz Zäit. Wousst Dir net, Johnny? Dir war net emol e bëssen verdächteg? Firwat mengt Dir datt mir all Joer sou vill Reesen a Mexiko maachen? Firwat mengt Dir datt de Carlos eis sou dacks zu Los Angeles besicht huet?"
  
  
  Den Telefon schellt, huet d'Stille gebrach, déi hir Wierder gefollegt hunn. Den Ortega huet séier den Telefon opgeholl. „Bueno!... Oh, et bass du, Hobart. Wou der Däiwel ... um Fluchhafen? ... Okay! Wéi séier kënnt Dir verloossen? » Hien huet op seng Auer gekuckt. - Jo, maximal zwanzeg Minutten. Vläicht manner. Ech wëll datt Dir prett sidd fir ofzegoen wa mir dohinner kommen. Voll Panzer, loosst eis bis zum Schluss goen.
  
  
  Den Ortega huet opgehaang. "Salte mir goen? Hobart um Flughafen."
  
  
  De Bickford stoung virun him. "Nach net," sot hien haartnäckege. "Dir an ech hunn eppes iwwer ze schwätzen. Ech wëll als éischt eppes klären."
  
  
  "Spéider," sot den Ortega ongedëlleg.
  
  
  "Elo!" De Bickford sot wéi hien rosen op hien ass an huet seng gebrannt, gebrach Fauscht zréckgezunn fir den Ortega an d'Gesiicht ze schloen.
  
  
  "Johnny!"
  
  
  De Bickford huet sech op seng Fra gedréint. D'Doris huet d'Waff an hirer Hand opgehuewen, hiren Aarm riicht gesat, sou datt en op hie weist, an den Ausléiser gezunn.
  
  
  
  E schaarfe Schoss huet geklappt. Susan gejaut. Dem Bickford säi Gesiicht verdréit. Hien huet seng Aen grouss opgemaach. Ech konnt net soen, ob de Bléck vun der Iwwerraschung op säi Gesiicht aus dem Impakt vun der Kugel koum, déi hien geschloen huet, oder aus dem Schock fir ze realiséieren datt et d'Doris war, déi hien erschoss hat. Säi Mond huet sech opgemaach an e Stroum vu Blutt leeft op de Kinn. Hien huet sech gezwongen e beandrockende Schrëtt Richtung Doris ze huelen, souwuel seng mächteg Waffen a Richtung hir ausdehnen. Si huet sech zréckgezunn an huet den Ausléiser erëm gezunn. Bickford ass op de Buedem zesummegefall.
  
  
  An der Rou huet d'Doris sech zum Carlos gedréint an huet entscheedend gesot: "Sille mir déi ganz Nuecht hei sinn?"
  
  
  ***
  
  
  Et war e klenge private Fluchhafen, eng eenzeg Dreckstrooss mat zwee Hangaren um Enn. Hobart war op eis gewaart, wann eng grouss Sedan der Haaptstrooss lénks a laanscht d'rutted Strooss Richtung wäit Enn vum Terrain gerannt. Am Moundliicht war de Fliger méi grouss wéi et eigentlech war. Ech erkannt de Fliger als Piper Aztec Model D mat zwee turbocharged Motore an flaach nacelles.
  
  
  Mir sinn aus dem Auto geklommen, jiddereen ausser de Paco. Hie souz onbeweeglech, de Motor war lafen.
  
  
  "Hallo!" - Hobart sot wann hien mech gesinn. "Du bass de Guy deen ech gëschter Owend kennegeléiert hunn. Schéin dech sou séier erëm ze begéinen.
  
  
  "Sidd Dir prett ze goen?" - huet de Carlos ongedëlleg gefrot.
  
  
  "Ech hunn d'Tanks selwer opgefëllt. Mir kënnen ufänken soubal Dir all u Bord sidd.
  
  
  D'Susan huet hire Papp op de Fliger gehollef an ass him gefollegt. D'Doris ass no hinnen eran, klëmmt op d'Wuerzel vum Flillek, waart bis se sech sëtzen an hir Sécherheetsgurt befestigen ier si erakoum.
  
  
  Ech sinn op de Fligel geklomm an opgehalen. Vun deem Moment un, wou mer op Bikfor ukomm sinn, bis elo hat ech keng Zäit méi ze maachen. Wann ech eleng gewiescht wier, wier d'Saachen anescht gewiescht, awer ech hunn gesinn, wéi onermiddlech d'Doris Bickford zwee Kugelen an hire Mann gesat huet. Ech wousst datt hatt d'Waff op Susan oder Dietrich riicht ouni Berouegung. Si hätt net méi zéckt fir ee vun hinnen ëmzebréngen wéi si mam Johnny Bickford ëmbréngen.
  
  
  Dëst wier déi lescht Geleeënheet fir eng Paus ze huelen, déi eng oder aner Manéier, awer wann ech iwwer dës Tatsaach wosst, géif de Carlos och. Hie sot schaarf: "Probéiert w.e.g. net eis festzehalen. Mir hu wéineg Zäit ".
  
  
  Et war näischt wat ech maache konnt, net mam Doris um Fliger mat enger Waff op Dietrich a Susan, net mam Carlos deen e Revolver hält, deen hien an enger Sekonn op mech dréie konnt, a besonnesch well de Paco elo duerch d'Autofenster gekuckt huet, hält mat enger grousser 9mm Mauser Parabellum Pistoul an der Hand, wéi wann hie just op eng Geleeënheet gehofft et ze benotzen.
  
  
  Ech wollt mäi Kapp an de Fliger stoen, wéi ech de Klang vun engem Auto héieren hunn, deen d'Dreckstrooss a Richtung eis séier erofgeet.
  
  
  "Begann dech!" - Den Ortega huet mir geruff.
  
  
  De Policeauto huet d'Sirene an d'rout blénkend Luucht ugeschalt. Wéi hien op eis laanscht eng Landstrooss gerannt ass, goufen eng Rei Schëss geschoss. Ech hunn de Klang vu Kugelen héieren, déi d'Säit vun engem schwéiere Sedan schloen. De Paco huet d'Dier opgemaach an ass virun den Auto gerannt. Hien huet ugefaang op de Policeauto ze schéissen. De grousse Parabellum huet bei all Schoss an der Hand gerëselt.
  
  
  Ech héieren de Ken Hobart jäizen, awer säi Gejäiz gouf duerch d'Explosioun vum Paco's Mauser gedämpft.
  
  
  Op eemol ass de Policeauto an enger laanger Rutsch vun der Strooss gaang, a jäizende Pneuen gedréint, komplett ausser Kontroll, seng Luuchten hu sech an der Däischtert dréinen Bogen geformt wéi e riesegt Spannend St. Paco gestoppt schéissen. Ech hunn dem Carlos seng pieesch Atmung héieren.
  
  
  D'Stille war bal komplett, an dee Moment, wéi d'Gefor eriwwer war, ass de Paco a Panik gefall. Hien ass op d'Been gesprongen an huet sech an de Chaufferssëtz geheit. Ier de Carlos iwwerhaapt konnt begräifen wat hie mécht, huet de Paco den Auto a Gang gesat a war an d'Nuecht iwwer d'Felder gerannt sou séier wéi hien den Auto konnt fueren.
  
  
  De Carlos huet him geruff fir zréck ze kommen. "Idiot! Narr! Keng Gefor! Wou gitt Dir hin? Komm zréck!"
  
  
  Hien huet d'Réckluuchten vum Auto gekuckt, déi all Sekonn méi kleng ginn. Hien huet dunn d'Schëller gezunn a sprang vum Flillek, daucht drënner fir op de Ken Hobart ze kommen. E schlanken, rout-Hoer Englänner louch an der Unuerdnung um Buedem no bei der rietser Haaptlandungskëscht.
  
  
  De Carlos ass lues opgestan, hält d'Waff liicht a senger Hand, Enttäuschung spigelt sech an all Linn vu sengem Kierper.
  
  
  "Hien ass gestuerwen." Hien huet dës Wierder an engem Toun vu roueger Demissioun geschwat. "An dësen Narr ass fortgaang." Hien huet sech vum Kierper ewechgedréit. Ech sprangen vum Flillek an hunn nieft Hobart geknéit. Dem Englänner säi Kapp ass op de richtege Pneu vum Fliger gefall. Seng Këscht war mat Blutt bedeckt, dat nach lues a lues aus him erausgeet.
  
  
  Ech hunn den Hobart sou wäit wéi méiglech vum Fliger gezunn. D'Blutt aus menger Hänn mat engem Handtuch ofwëschen, sinn ech zréck op de Carlos, deen nach nieft dem Fliger stoung. Ech gefrot him ruppeg. - "Wat ass mat dir geschitt?"
  
  
  Néierlag gouf op all Linn vu sengem Gesiicht geschriwwen. "Mir sinn fäerdeg, Amigo," sot hien déif. "De Paco ass mam Auto fortgaang. Hobart ass dout
  
  
  
  
  Et gëtt kee Wee fir eis vun dëser Plaz ze flüchten. Wéi laang mengt Dir et wäert daueren ier méi Police hei opdaucht? »
  
  
  Ech hunn him gekrasch. - "Net ier mer fortgoen. Gitt op dee Fliger! "
  
  
  De Carlos huet mech eidel ugekuckt.
  
  
  "Schäiss!" Ech hunn him geschwuer. „Wann s du do steet wéi en Idiot, komme mir ni méi eraus! Beweegt séier! »
  
  
  Ech sinn op de Fligel geklomm a souzen am Pilotsitz. De Carlos ass mir gefollegt, huet d'Kabinedier geschloen an sech op de Sëtz gesat.
  
  
  Ech hunn d'Overhead Luucht am Cockpit ageschalt a séier de Panel gescannt. Et war keng Zäit fir duerch déi komplett Checklëscht ze goen. Ech konnt nëmmen hoffen, datt Hobart Recht war wann hie sot de Fliger war prett fir Start, an ech gebiet, datt keng vun de Schoss vun der Police gerannt e vital Deel vun der Fliger Hit géif.
  
  
  Bal automatesch huet meng Hand den Haaptschalter, d'Turbocharger Circuit Breaker, d'Turboschalter ageschalt. Ech hunn d'Magnéit an d'elektresch Brennstoffpompelen ugeschalt, dunn hunn d'Drosselen ongeféier en halleft Zoll erofgehalen an d'Brennstoffmëschung Hiewel voll Gas gedréckt. Brennstoff Flow Meter ugefaang ze registréieren. Komme mer zréck fir d'Leergeschwindegkeet auszeschalten. Ech hunn de lénksen Starterschalter ugeschalt an hunn dem Starter geheien, opsteigen Gejäiz héieren.
  
  
  De lénke Propeller huet eng Kéier, zweemol geklappt an dunn mat engem Crash gestoppt. Mix erëm bis komplett saturéiert. Ech hunn de richtege Motor ugefaangen.
  
  
  Et gëtt keng Zäit all d'Apparater ze kontrolléieren. Et war nëmme genuch Zäit fir d'Lifter, Aileronen a Rudder ze beweegen, wéi ech Kraaft op d'Zwillingmotoren ugewannt hunn an de Fliger op d'Piste gefuer hunn, op se gedréint, a probéiert mat sengem verschwonne Kontur am Däischteren opzestellen. Ech hunn d'Kabineluuchten ausgeschalt an d'Landungsliichter ageschalt. Ech hunn d'Véirelklappe gesat an dunn hunn meng Hänn d'Zwillingdrossel gegraff, se glat no vir gedréckt bis se hir Stopp erreecht hunn. De grousse turbocharged Lycoming huet gebrëllt wéi de Fliger ugefaang huet méi séier a méi séier op d'Piste erof ze goen.
  
  
  Wéi de Geschwindegkeetsindikator aachtzeg Meilen pro Stonn erreecht huet, sinn ech op d'Steierrad zréckgezunn. D'Nues ass opgestan, de Klang vun de Rieder um bumpegen Dreckstreifen huet opgehalen. Ech hunn d'Luucht ausgeschalt. Mir waren an der Loft.
  
  
  Ech hunn de Rescht vum Kloteren an der kompletter Däischtert gemaach, de Gangheel opgehuewen, e Gejäiz héieren, an dunn de schwéieren Däischter vun der leschter Fuert an d'Radbunnen gezunn. Mat honnert an zwanzeg Meilen pro Stonn hunn ech de Fliger ofgeschnidden fir e konstante Kloterrate ze halen.
  
  
  Aus deemselwechte Grond, datt ech d'Landungsliichter ausgeschalt hunn, soubal ech de Buedem getraff hunn, hunn ech déi rout a gréng Lafenluuchten oder d'rotéierend Beacon net ageschalt. Ech wollt keen um Buedem de Fliger ze gesinn. Mir fléien a kompletter Däischtert, illegal wéi d'Häll, mat nëmmen déi schwaach blo Flamen aus eisem Auspuff, déi eis Positioun verginn hunn, a wéi ech d'Kletterkraaft reduzéiert hunn, sinn och déi verschwonnen.
  
  
  Op uechtzénghonnert Féiss hunn ech de Fliger no Nordwesten gedréint, d'Bierger op meng riets gehaalen. Ech hunn de Carlos ëmgedréit. "Kuckt am Kaarteraum. Gesinn ob Hobart seng Kaarten do huet.
  
  
  Ortega huet e Stack WAC Kaarten erausgezunn.
  
  
  "Okay," sot ech. "Elo, wann Dir mir sot, wou mir higoen, probéieren ech eis dohinner ze kréien."
  
  
  KAPITEL siwwenzéng
  
  
  Et war scho liicht wéi ech d'Kraaft reduzéiert hunn an d'Bierger erofgaange sinn op d'brong kaal Hiwwelen iergendwou an der Géigend begrenzt vun Durango, Torrin a Matamoros. Mir fléien op enger Héicht vu manner wéi fënnefhonnert Féiss, an den Ortega huet duerch d'Starboard-Fënster ausgesinn an huet mir Instruktioune ginn.
  
  
  Ech sinn op enger Pist nërdlech vun enger isoléierter Ranch gelant. Um Enn vun der Sträif war nëmmen eng hëlzent Hütt. Ech hunn de grousse Fliger dohinner taxien an hunn d'Motoren ausgeschalt.
  
  
  E mexikanesche Mann mat engem sullen Gesiicht a verschwonne Chinoen ass erauskomm fir eis ze treffen. Hien huet net mat eis geschwat wéi hien ugefaang huet de Fliger ze servéieren, d'Tanks opzefëllen an den Ueleg ze kontrolléieren.
  
  
  Mir sinn all aus dem Fliger geklommen. Ech hunn d'Loftkaarten an engem Abschnitt um Flillek vum Fliger geluecht, an de Carlos huet mir e Wee gezeechent, deen ech sollt verfollegen, de Punkt markéiert, wou mir iwwer d'Grenz an d'Staate géife schneien.
  
  
  "Dëst ass wou mir kräizen," sot hien, weist op eng Plaz um Rio Bravo River südlech vun der Texas Eisebunnsstad Sierra Blanca. "Vun hei unzefänken", huet hien nach eng Kéier op eng Plaz méi wéi honnert Meilen a Mexiko gewisen, "Dir musst sou déif wéi méiglech fléien." Dir kräizt de Floss op enger Héicht net méi héich wéi d'Baumtops, dréit direkt un d'Sierra Blanca am Norden, an dann, op dësem Punkt, fuert Nordosten."
  
  
  "A vun do aus?"
  
  
  De Carlos huet sech opgeriicht. „Vun do aus wäert ech dech erëm guidéieren. Denkt drun, minimum Héicht bis mir d'Grenz iwwerschreiden.
  
  
  Ech hunn d'Charts geklappt an hunn se an der Uerdnung gesat wéi ech se benotzt hunn. De Mexikaner huet de Fliger ofgeschloss. D'Doris ass zréck mam Susan an dem ale Mann. Si sinn op de Fliger geklommen, d'Susan huet mech net opmierksam gemaach, wéi wann ech net existéieren, Den Dietrich ass wéi e Mann an enger Trance gaang. De Carlos ass no mir eran.
  
  
  Hien huet d'Dier zougemaach an zougemaach a säi Sécherheetsgurt zougemaach. Ech souz do fir e Moment, reiwen d'Bléien op mengem Kinn, meng Aen midd vum Mangel u Schlof, mäi rietsen Aarm wéi.
  
  
  "Komm mer goen?" - Ortega insistéiert.
  
  
  ;
  
  
  Ech hunn geknackt an d'Motoren ugefaangen. Ech hunn de Fliger an de Wand gedréint an hunn Kraaft ugewannt wéi mir iwwer e Bulli Feld an an de knusprechbloen mexikaneschen Himmel gerannt sinn.
  
  
  De Fluch vun Torreon Durango op Rio Bravo dauert e puer Stonnen. Ech hat vill Zäit ze denken, an déi vague Iddien, déi d'Nuecht virdrun a mengem Kapp ugefaang hunn - wilde, bal onméiglech Gedanken - hunn ugefaang an en haarde Mësstrauen auszekristalliséieren, deen all Minutt ëmmer méi zolidd gouf.
  
  
  No dem Carlos seng Instruktioune sinn ech niddereg erofgaang an sinn d'Grenz op Bamtop Héichten südlech vun der Sierra Blanca gekräizt, dunn hunn ech d'Stad wäit genuch ëmkreest fir aus der Siicht ze sinn. Zéng Kilometer nërdlech hunn ech de Fliger no Nordosten gedréint. Wéi d'Minuten vergaange sinn, huet de Verdacht a mengem Kapp ugefaang an eppes méi wéi nëmmen eng vague, onbequem Bewegung ze verstäerken.
  
  
  Ech hunn d'Loftroutekaart erëm opgeholl. El Paso war Nordweste vun eis. Ech projizéiert eng imaginär Linn vun El Paso an engem Wénkel vu siechzeg Grad. D'Linn ass weider an New Mexico gaang, op Roswell. Ech hunn de Kompass op der Panel vum Fliger gekuckt. Op eisem aktuelle Fluch wäerte mir dës Linn an nëmmen e puer Minutten iwwerschreiden. Ech hunn op meng Auer gekuckt.
  
  
  Wéi wann hien och eng Kaart kuckt an no enger imaginärer Linn sicht, sot de Carlos am richtege Moment: "Huelt w.e.g. dëse Wee", a weist mam Fanger op eng Plaz, déi nërdlech vun eis an den Däller vun der Guadeloupe Bierger.
  
  
  Elo war et kee Verdacht méi. Dëse Gedanke gouf zu Vertrauen. Ech hunn dem Carlos seng Instruktioune gefollegt, bis mer endlech iwwer de Gruet gaange sinn an en Dall gesinn hunn, an de Carlos huet drop gewisen a gesot: „Do! Dëst ass wou ech wëll datt Dir landen.
  
  
  Ech hunn d'Drosselen zréckgezunn, d'Mëschungskontrollen op voller Kraaft geplënnert, d'Klappen an d'Landungsausrüstung erofgesat a virbereet fir ze landen. Ech hunn den Zwillingmotor Fliger an eng géi Bank ëmgewandelt, an der leschter Minutt op der leschter Approche mat Klappe riichtausgeriicht.
  
  
  Ech war net iwwerrascht e grousse Lear-Jet um wäitste Enn vun der Pist ze gesinn oder en Eenmotor Bonanza niewendrun. Ech hunn de Fliger erof geluecht a loosse se sanft op d'Dreckstrooss nidderloossen, just e bësse Kraaft applizéiert fir d'Rollout ze verlängeren, sou datt wann ech endlech de Fliger vun der Pist ofgeschaaft hunn, en eng kuerz Distanz vun deenen aneren zwee Fligeren gestoppt huet.
  
  
  De Carlos huet sech op mech gedréint.
  
  
  "Sidd Dir iwwerrascht?" - huet hie gefrot mat engem liichte Laachen op sengen dënnen Lippen an engem Glanz vun Amusement a sengen donkelen Aen. D'Waff war nees a senger Hand. Vun dëser kuerzer Distanz konnt ech gesinn datt all Kammer am Zylinder mat enger décke Kupferjacket Kugel gelueden ass.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Eigentlech, net no der leschter Richtung, déi Dir mir gitt, wier ech iwwerrascht, wann d'Saache anescht ausgesinn."
  
  
  "Ech mengen, de Gregorius waart op eis," sot de Carlos. "Loosse mer him net méi laang halen."
  
  
  ***
  
  
  Am hellen New Mexico Sonn sinn ech lues nieft der massiver Figur vum Gregorius gaang. De Carlos, Doris Bickford, Susan Dietrich an hire Papp waren am klimatiséiertem Lear Fliger. E muskuläre Kämpfer mat Akne Narben ass eng Dose Schrëtt no hannen gaangen, an huet seng Aen ni vu mir ofgeholl.
  
  
  De Gregorius ass lues, bewosst, mat sengen Hänn hannert dem Réck a sengem Kapp op de glänzend Wollekenhimmel opgehuewen.
  
  
  Hien huet zoufälleg gefrot: "Wat huet Iech de Verdacht gemaach datt ech involvéiert sinn?"
  
  
  "De Carlos huet ze vill ze séier geléiert. Ech konnt just net gleewen, datt seng Leit mech sou enk iwwerwaacht hunn, datt se all meng Beweegunge woussten. Natierlech, déi éischte Kéier ech Stocelli begéint, Ech war net virsiichteg. Wat ech net akzeptéiere konnt, war datt d'Männer vum Ortega mir der Nuecht gefollegt hunn, wou ech den Dietrich gesinn hunn, oder datt se eist ganzt Gespréich héieren hunn. Et war ze vill Zoufall. De Carlos huet den Dietrich e puer Stonnen entfouert nodeems ech mäi Bericht zu Denver gemaach hunn - an dee Bericht war nëmme fir Är Oueren! Mat Ausnam vu mir, waart Dir déi eenzeg Persoun op der Welt, déi wousst, wat den Dietrich entdeckt hat a wéi wäertvoll et war. Also Ortega muss Informatioun vun Iech kritt hunn.
  
  
  "Ma," sot de Gregorius, "d'Fro ass, wat wäert Dir doriwwer maachen?"
  
  
  Ech hunn him net geäntwert. Amplaz hunn ech gesot: „Komm mir kucken ob meng Rotschléi richteg ass, Gregorius. Éischt vun all, Ech mengen, Dir hutt Är éischt Verméigen gemaach duerch Morphin aus der Tierkei geschmuggelte. Dir hutt dunn Ären Numm geännert a gouf e Gesetzgeber, awer Dir hutt d'Drogegeschäft ni verlooss. Riets?"
  
  
  De Gregorius huet roueg mam grousse Kapp geknackt.
  
  
  "Ech mengen, Dir hutt gehollef Stocelli ze finanzéieren. An elo weess ech datt Dir de Geldmann hannert Ortega sidd.
  
  
  De Gregorius huet mech opmierksam ugekuckt an dunn ewech gekuckt. Seng fleischeg Lëpsen hu sech getrennt wéi wann hie poutéiert. "Awer Dir wousst och datt Ortega de Stocelli net handhaben konnt."
  
  
  "Dir kënnt Stocelli handhaben," sot de Gregorius roueg.
  
  
  "Jo, ech kann. Dofir hutt Dir dem Ortega d'Instruktioune gesot, mech an den Deal ze bréngen. Hien hätt et ni selwer gemaach. Et gëtt ze vill Stolz a vill Haass fir datt ech säin Neveu ëmbruecht hunn."
  
  
  
  "Dir denkt ganz kloer, Nick."
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. Ech war midd. De Mangel u Schlof, de Stress fir sou vill Stonnen um Fliger ze sinn, de Schnëtt op menger rietser Hand hunn all ugefaang hir Maut op mech ze huelen.
  
  
  "Nee, ech hunn e Feeler gemaach, ech sollt den Dietrich ëmbréngen, soubal ech iwwer seng Formel erausfonnt hunn.
  
  
  "Awer Är Matgefill fir den ale Mann wäert dat net erlaben. An elo bidden ech Iech déi selwecht Méiglechkeeten wéi Ortega. Denkt just drun, Dir wäert mäi Partner sinn, net säi, an ech ginn Iech sécher net déi voll fofzeg Prozent. Wéi och ëmmer, dëst wäert genuch sinn fir eng ganz räich Persoun ze ginn.
  
  
  "Wat wann ech nee soen?"
  
  
  De Gregorius wénkt mam Kapp a Richtung schei Bandit, deen e puer Meter ewech stoung an eis nogekuckt huet. "Hien wäert dech ëmbréngen. Hie kann net waarden fir ze weisen wéi gutt hien ass.
  
  
  "Wat iwwer AX? An Hawk? Ech weess net wéi Dir et fäerdeg bruecht huet him ze trickéieren fir ze denken datt Dir eng richteg Persoun fir sou laang wier, awer wann ech mat Iech goen, wäert den Hawk wëssen firwat. A mäi Liewen wäert kee Penny kaschten! E Hawk gëtt ni op."
  
  
  De Gregorius huet säin Aarm ëm meng Schëller geluecht. Hien huet et an engem frëndleche Geste gedréckt. "Heiansdo iwwerrascht Dir mech, Nick. Dir sidd e Killer. Killmaster N3. Hutt Dir net probéiert vun der AX ze flüchten iwwerhaapt? Ass et well Dir midd sidd fir ëmzebréngen just fir e vague Ideal? Dir wëllt räich ginn, an ech kann Iech et ginn, Nick.
  
  
  Hien huet seng Hand ewechgeholl a seng Stëmm gouf äiseg.
  
  
  "Oder ech kann Iech den Doud ginn. Grad elo. Ortega wäert Iech gären de Kapp räissen! »
  
  
  Ech sot näischt.
  
  
  "Okay," sot de Gregorius schaarf. "Ech ginn Iech Zäit fir iwwer Är Zweifel ze denken an iwwer d'Suen déi Är kënne sinn."
  
  
  Hien huet op seng Armbanduhr gekuckt. "Zwanzeg Minutten. Da waarden ech op eng Äntwert."
  
  
  Hien huet sech ëmgedréit an ass zréck an de Learjet gaang. De Bandit ass hannendrun bliwwen, huet seng Distanz vu mir virsiichteg behalen.
  
  
  Bis elo war ech sécher, datt de Gregorius mech net ëmbrénge géif. Hien huet mech gebraucht fir mat Stocelli ze handelen. Awer net wann ech him soen an d'Häll ze goen. Net wann ech him refuséieren. An ech wollt him refuséieren.
  
  
  Ech hunn opgehalen un de Gregorius ze denken an hunn mech op de Problem konzentréiert fir lieweg aus dësem Mess ze kommen.
  
  
  Ech hunn iwwer meng Schëller op den Thug no mir gekuckt. Och wann hien d'Waff an engem Schëllerholster gedroen huet anstatt a senger Hand, huet hien säi Sportmantel opgemaach, sou datt hien d'Waff zéie konnt a brennt ier ech no bei him kommen konnt. Hien ass gaang wann ech gaang sinn an ass gestoppt wann ech opgehalen hunn, ëmmer op d'mannst fofzéng oder zwanzeg Meter vu mir ewech ze halen, sou datt ech keng Chance hat op hien ze sprangen.
  
  
  De Problem war net nëmme wéi ech konnt flüchten. Eng Manéier oder aner, Ech hätt wahrscheinlech vun dësem Thug ewech kommen. Mä et waren Dietrichs. Ech konnt se net an den Hänn vum Gregorius loossen.
  
  
  Wat och ëmmer ech decidéiert hunn ze maachen, muss déi éischte Kéier schaffen, well et keng zweet Chance war.
  
  
  Mental hunn ech iwwerpréift wat ech hat, wat ech als Waff géint de Bandit hannert mir benotze konnt. Verschidde Mexikanesch Mënzen. Handtuch a Portemonnaie an enger Hip Tasche.
  
  
  An an der anerer - e Klappmesser vum Luis Aparicio. Dat sollt duergoen, well dat war alles wat ech hat.
  
  
  Ech sinn laanscht eng laang Drecksträif fir bal zweehonnert Meter gaang. Dunn hunn ech mech ëmgedréint an an engem breede Bou zréck gaang, sou datt ech ouni datt hien et gemierkt huet, hannert eisem Fliger gepackt hunn, verstoppt vum Learjet.
  
  
  Zu dëser Zäit war d'Sonn bal direkt iwwer de Kapp, an d'Hëtzt vum Dag huet glänzend Wellen geschéckt, déi aus dem kale Buedem no uewen reflektéieren. Ech sinn hannert dem Fliger gestoppt an hunn eng Taschentuch erausgeholl, de Schweess vu menger Stir ofwëschen. Wéi ech erëm weidergaange sinn, huet e Gewierer mech geruff. "Hallo! Dir hutt Äre Portemonnaie erofgelooss.
  
  
  Ech gestoppt an ëmgedréint. Mäi Portemonnaie louch um Buedem, wou ech en bewosst erofgelooss hunn, wéi ech meng Täsch erausgeholl hunn.
  
  
  "Ech hunn," sot ech, iwwerrascht. "Merci un." Duerch Zoufall sinn ech zréck gaang an et opgeholl. De Bandit huet sech net beweegt. Hie stoung um Fliger vum Fliger, aus der Siicht vu jidderengem am Learjet, an elo war ech nëmmen zéng Meter vun him ewech. Hie war entweder ze cocky oder ze suergfälteg fir zréckzekommen.
  
  
  Nach ëmmer no him kucken, hunn ech mäi Portemonnaie a menger aner Hip-Tasche geluecht an d'Fanger ëm de Grëff vum Luis Aparicio sengem Messer zougemaach. Ech hunn meng Hand aus menger Täsch geholl, mäi Kierper huet meng Hand vum Schéisser geschützt. Dréckt de klenge Knäppchen um Grëff, Ech hu gefillt datt de sechs Zoll Blade aus dem Grëff erauskënnt an op d'Plaz geschnidden. Ech hunn d'Messer a menger Hand gedréint, d'Blade an enger Wäitpositioun gedréckt. Ech hunn ugefaang vum Schéisser ewech ze dréinen, an dunn op eemol zréck. Meng Hand opgestan a meng Hand huet no vir geschoss. D'Messer ass aus menger Hand gefall ier hien gemierkt huet wat geschitt ass.
  
  
  D'Blade huet him an den Hals just iwwer de Kräizung vu senge Collarbonen geschloen. Hien huet geckeg. Béid Hänn sinn op den Hals gaangen. Ech sinn op hien gerannt, hunn hien an de Knéien gegraff an hien op de Buedem geheit. D'Hand ophiewen, hunn ech de Grëff vum Messer gegraff, awer seng Hänn ware schonn do, also hunn ech seng Hänn gefaang a schaarf gezunn.
  
  
  
  ;
  
  
  Blutt ass aus dem zerräissene Fleesch a Knorpel vu sengem schwéieren Hals gegoss. Säi pockmarkéiert Gesiicht war nëmmen e puer Zentimeter vu mir, seng Ae kucken mech mat rouegen, verzweifelten Haass. Dunn sinn seng Äerm gefall a säi ganze Kierper entspaant.
  
  
  Ech hu mech gesat, d'Blutt op meng Hänn wéi plakeg Himbeerlotion. Ech hunn meng Hänn virsiichteg mam Stoff vu senger Jackett gewäsch. Ech hunn eng Handvoll Sand opgerappt an alles ofgeschrauft wat iwwerliewe war.
  
  
  Schlussendlech hunn ech an d'Jackett fir d'Pistoul gezunn, déi hien esou domm ënner den Aarm gedroen huet, an net an der Fauscht, prett fir ze schéissen.
  
  
  Ech hunn meng Waff erausgezunn - e risege Smith a Wesson .44 Magnum Revolver. Dëst ass eng rieseg Pistoul, speziell entwéckelt fir Genauegkeet a Schlagkraaft och op enger Distanz ze bidden. Dëst ass wierklech eng ze mächteg Waff fir ronderëm ze droen.
  
  
  Mat der Pistoul an der Hand hannert mengem Réck sinn ech opgestan a si séier ronderëm de Fliger bis op de Learjet gaang. Ech sinn op d'Schrëtt an d'Kabine gaang.
  
  
  De Gregorius war deen éischte fir mech ze gesinn.
  
  
  "Ah, Nick," sot hien mat engem kale Laachen op sengem Gesiicht. "Dir hutt Är Entscheedung getraff."
  
  
  "Jo," sot ech. Ech hunn de schwéiere Magnum vun hannert mengem Réck gezunn an op hien geriicht. "Jo."
  
  
  De Laachen ass aus dem Gregorius sengem Gesiicht gerutscht. "Du bass falsch, Nick. Dir wäert net mat dëser kréien ewech. Net hei."
  
  
  "Vläicht". Ech hunn d'Susan Dietrich gekuckt. "Kommt dobausse," hunn ech bestallt.
  
  
  D'Doris huet d'Waff opgehuewen an op de Kapp vum Susan geriicht. "Sëtz einfach roueg, Schatz," sot si an hirer schaarf, dënn Stëmm. Meng Hand huet sech liicht bewegt a mäi Fanger huet den Ausléiser gedréckt. Eng schwéier .44 Magnum Kugel huet d'Doris zréck an d'Schutz geschloen, an d'Halschent vun hirem Kapp ofgerappt an enger Explosioun vu wäisse Knach, groe Märch a rout blénkend Blutt.
  
  
  D'Susan huet hir Hänn op de Mond geluecht. Hir Ae reflektéiert d'Krankheet, déi si gefillt huet.
  
  
  "Loosst!" - Ech hunn hir schaarf gesot.
  
  
  Si ass opgestan. "Wat iwwer mäi Papp?"
  
  
  Ech hu gekuckt, wou den Dietrich ausgestreckt an engem vun de grousse Liederstull louch, déi ganz hannendru waren. Den ale Mann war onbewosst.
  
  
  "Ech wëll, datt Dir fir d'éischt erausgeet," ass d'Susan virsiichteg ëm de Gregorius gaang. Ech sinn op d'Säit gaangen, fir datt si hannert mir konnt kräizen. Si ass duerch d'Dier erausgaang.
  
  
  "Wéi gitt Dir him eraus?" - huet de Gregorius gefrot, a weist op den Dietrich. "Dir erwaart datt mir Iech hëllefen et ze beweegen?"
  
  
  Ech hunn net geäntwert. Ech stoung e Moment do, fir d'éischt op de Gregorius ze kucken, duerno op de Carlos, a schliisslech op den ale Mann. Ouni e Wuert ze soen, sinn ech d'Dier zréck an d'Trap erofgaang.
  
  
  Am Learjet gouf et e plötzleche Stroum vun Aktivitéit. D'Schrëtt sinn eropgaang, d'Dier zougemaach, geklappt, d'Susan ass op mech gerannt an huet meng Hand gegraff.
  
  
  "Dir hutt mäi Papp do verlooss!" si huet gejaut.
  
  
  Ech hunn hatt ëmklammen an zréck vum Fliger zréckgezunn. Duerch déi kleng Cockpitfenster hunn ech de Pilot gesinn a säi Sëtz rutschen. Seng Hänn opgestan, séier Schalter fléissend. E Moment méi spéit hunn ech héieren datt d'Motoren ufänken ze jäizen wéi d'Rotorblades sech gedréint hunn.
  
  
  D'Susan huet vu menger Hand ewech gezunn. "Hass Dir mech net héieren? Mäi Papp ass nach dobannen! Huelt hien ewech! Gitt hien eraus! "Elo huet si op mech gejaut, iwwer dem Gebrëll vun de Jetmotoren. Verzweiflung war iwwer hir Gesiicht geschriwwen. "W.e.g.! Maacht eppes!"
  
  
  Ech hunn hir ignoréiert. Ech stoung do mam schwéiere Revolver a menger rietser Hand an hunn nogekuckt wéi de Learjet, béid Motoren elo a Brand, hänke gelooss hunn an ugefaang vun eis fort ze rullen.
  
  
  D'Susan huet meng lénks Hand gegraff, se gerëselt a hysteresch gejaut: "Loosst se net fortkommen!"
  
  
  Et war wéi wann ech ausser eis zwee stoungen, a menger eegener einsamer Welt gespaart. Ech wousst wat ech maache muss. Et war keen anere Wee. Ech hu mech kal gefillt trotz der waarmer New Mexico Sonn. D'Keelt ass déif an mech duerchgebrach, an huet mech bis an de Kär erschreckt.
  
  
  D'Susan huet erausgezunn an huet mech an d'Gesiicht geschloen. Ech hu näischt gefillt. Et war wéi wann hatt mech guer net beréiert hätt.
  
  
  Si huet op mech gejaut. "Hëllef him, fir Gott d'Wuel!"
  
  
  Ech hunn de Fliger nogekuckt op de wäiten Enn vun der Pist.
  
  
  Et war elo e puer honnert Meter ewech, seng Motore hunn e Wirbel vu Stëbs hannendrun ofgesat. Hien huet sech op der Pist ëmgedréint an huet ugefaangen ze starten. D'Zwillingmotoren hunn elo gejaut, e piercing Hurrikan vu Kaméidi huet eis Trommelen deafeningly getraff, an dunn huet de Fliger Geschwindegkeet opgehuewen a laanscht d'Dreckstrooss Richtung eis gerannt.
  
  
  Ech hunn meng lénks Hand aus dem Susan säi Grëff gezunn. Ech hunn den .44 Magnum opgehuewen an hunn meng lénks Hand ëm mäi richtege Handgelenk gewéckelt, de Revolver op Aenhéicht erhéicht, déi viischt Siichtbunn mat der hënneschter Siichtgroove opgeriicht.
  
  
  Wéi de Fliger eis agefaangen huet, war et bal op maximal Startgeschwindegkeet, an déi Minutt ier d'Nuesrad ugefaang huet ze klammen, hunn ech geschoss. De lénke Pneu ass explodéiert a gouf vun enger schwéierer Kugel a Stécker zerbrach. De lénke Fligel ass gefall. Säin Tipp huet de Buedem gefaangen, de Fliger mat engem staarken, agoniséierende Gejäiz vu briechend Metall gedréint. D'Flillek-Tanks hunn opgemaach an de Brennstoff an d'Loft an engem schwaarzen, fettegen Stroum gespaut.
  
  
  
  A luesen Beweegung ass de Schwanz vum Fliger ëmmer méi héich eropgaang, an dunn, wéi de Flillek un der Wuerzel gebrach ass, huet de Fliger op de Réck op an erof geklappt, an d'Piste an enger Wollek vu schwaarze Brennstoffstaub a brong Stëbs, Schnëtt gedréint vun Metal fléien wëll an hell shards.
  
  
  Ech hunn nach eng Kéier op de Fliger geschoss, duerno en Drëttel an e véierte. Et gouf e séiere Flamm; En orange-rout Feierkugel erweidert aus dem gebrachent, mangled Metal vum Fuselage. De Fliger ass gestoppt, d'Flämme sinn dovunner entkomm wéi décke, ueleg schwaarzen Damp aus engem Holocaust vu sprangende Feier erausgeet.
  
  
  Nach ouni déi geringsten Zeeche vun Emotiounen op mengem Gesiicht, Ech nogekuckt wéi de Fliger selwer a seng Passagéier zerstéiert. Ech hunn meng Waff erofgesat a stoungen midd um Enn vum Dall; Eenzeg. D'Susan rutscht op mäi Schouss mat hirem Gesiicht géint mäi Been gedréckt. Ech héieren e Whimper vun der Verzweiflung aus hirem Hals entkommen, an ech hunn virsiichteg mat menger lénkser Hand erausgezunn an den Tipp vun hire gëllene Hoer beréiert, net konnt mat hatt schwätzen oder hatt op iergendeng Manéier tréischten.
  
  
  KAPITEL AACHTEN
  
  
  Ech hunn dem Hawk per Telefon vun El Paso gemellt an um Enn zynesch gesot datt de Gregorius hien zënter Joeren täuscht huet. Datt hien mech vun AX un ee vun den Top Krimineller vun der Welt ausgeléint.
  
  
  Ech héieren den Hawk iwwer d'Linn laachen.
  
  
  "Gleefs du dat wierklech, Nick? Firwat mengt Dir datt ech all d'Regele gebrach hunn an dech fir him schaffen loossen? A Rapport datt Dir net AX fir Hëllef Kontakt kann? "
  
  
  "Mengs de-?"
  
  
  "Ech sinn zënter ville Joeren u Gregorius interesséiert. Wéi hien Iech gefrot huet, hunn ech geduecht datt et eng super Geleeënheet wier fir hien an d'Frucht ze fëmmen. An Dir hutt et gemaach. Super Aarbecht, Nick.
  
  
  Nach eng Kéier war den Hawk ee Schrëtt viru mir.
  
  
  "Okay", hunn ech gekrasch, "an deem Fall hunn ech meng Vakanz verdéngt."
  
  
  "Dräi Wochen," huet den Hawke geklappt. "A sot Salut dem Teniente Fuentes." Hien huet abrupt opgehaang, a léisst mech froen wéi hie wousst datt ech erëm op Acapulco zréckgeet?
  
  
  Also, elo a beige Hosen, Sandalen an engem oppene Sportshemd, souz ech bei engem klengen Dësch nieft dem Teniente Felix Fuentes vun der Seguridad Federal Police. Den Dësch stoung op der breet Terrass vum Hotel Matamoros. Acapulco war ni méi schéin. Et blénkt am spéiden Nomëtteg tropescher Sonn, ewechgewäsch duerch de fréie Nomëtteg Reen.
  
  
  D'Waasser vun der Bucht war e räiche blo, an der Stad op der Géigendeel Säit, bal verstoppt hannert de Palmen Beem déi de Malecon a Park ëmgi, war e gro Blur um Fouss vun brong ridged Hiwwele.
  
  
  "Ech verstinn datt Dir mir net alles gesot hutt," huet de Fuentes festgestallt. „Ech sinn net sécher datt ech alles wësse wëll, well da muss ech vläicht offiziell Aktiounen huelen, an ech wëll dat net maachen, Señor Carter. Ech hunn awer eng Fro. Stocelli? »
  
  
  "Du mengs, hien ass mat Stroflosegkeet fortgaang?"
  
  
  Fuentes huet geknackt.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Ech mengen net," sot ech. "Erënnert Dir Iech un wat ech Iech gefrot hunn ze maachen wéi ech gëschter Nomëtteg vun El Paso ugeruff hunn?"
  
  
  "Natierlech. Ech hunn dem Stocelli perséinlech matgedeelt, datt meng Regierung hien als persona non grata ugesinn an hie gefrot, Mexiko net méi spéit wéi de Moien ze verloossen. Firwat?"
  
  
  "Well ech him direkt geruff hunn nodeems ech mat Iech geschwat hunn. Ech hunn him gesot datt ech mech ëm alles këmmeren an datt hien zréck an d'Staate kéint."
  
  
  "Hass Dir him verloossen gelooss?" Fuentes gefroot.
  
  
  "Net wierklech. Ech hunn him gefrot fir mir eng Faveur ze maachen an hien huet d'accord."
  
  
  "Gonschten?"
  
  
  "Bréngt mäi Gepäck mat mir zréck."
  
  
  Fuentes war iwwerrascht. "Ech verstinn net. Wat war den Zweck vun dësem?"
  
  
  "Ma," sot ech a kucken op meng Auer, "wann säi Fliger pünktlech ukomm ass, kënnt de Stocelli an der nächster hallef Stonn um Kennedy Fluchhafen. Hie muss duerch d'Douane goen. Ënnert sengem Gepäck ass e schwaarze Stoffkoffer ouni Marquage fir ze weisen datt et zu engem anere wéi dem Stocelli gehéiert. Hie kann behaapten datt et eng vu menge Poschen ass, awer hien huet kee Wee et ze beweisen. Ausserdeem denken ech net datt d'Douane op seng Protester oppassen.
  
  
  D'Verständnis ass an de Fuentes sengen Aen opgeklomm.
  
  
  - Ass dat de Koffer, deen den Dietrich an är Zëmmer geschéckt huet?
  
  
  "Et ass," sot ech a lächelt, "an et enthält nach ëmmer déi drësseg Kilo vu reinen Heroin, deen den Dietrich dran huet."
  
  
  Fuentes ugefaang ze laachen.
  
  
  Ech hunn laanscht hien an d'Dier gekuckt, déi aus dem Hotellobby féiert. D'Consuela Delgardo war op eis zu Fouss. Wéi si ukomm ass, hunn ech den Ausdrock op hirem Gesiicht gesinn. Et war eng Mëschung vu Freed an Erwaardung, an e Bléck, dee mir gesot huet, datt iergendwéi iergendwou, iergendwéi op mech zréckkoum fir wat ech hatt bei Garrett's Hacienda gemaach hunn.
  
  
  Si ass op den Dësch geklommen, eng grouss, statesch, plump Fra, hiert ovat Gesiicht huet ni méi schéin ausgesinn wéi elo. De Fuentes huet sech a sengem Stull ëmgedréit, hatt gesinn, an ass op d'Been geklommen, wéi si bei eis koum.
  
  
  "Señora Consuela Delgardo, Lieutenant Felix Fuentes."
  
  
  Consuela huet hir Hand ausgestreckt. Fuentes huet et op seng Lippen bruecht.
  
  
  "Mir hunn eis begéint," huet de Fuentes gemëscht. Dunn huet hien opgeriicht. Hien huet gesot: "Wann Dir zu all Moment a Mexiko sidd, Señor Carter, ech géif et appréciéieren wann Dir en Owend meng Owesiessen géift sinn.
  
  
  
  Consuela huet meng Hand possessively geholl. Fuentes huet de Geste gefaang.
  
  
  "Mir wiere frou", sot de Consuela hoarsely.
  
  
  Fuentes huet hir gekuckt. Dunn huet hien op mech gekuckt. E subtilen Ausdrock huet e Moment an sengen Ae geflitzt, awer säi Gesiicht blouf esou onbestänneg a streng wéi ëmmer - dat nussbrong Bild vun engem antike Toltec Gott.
  
  
  "Vill Spaass," sot de Fuentes mir dréchen. An dann huet hien een Aa zougemaach an engem luesen, wuelgefillten Wink.
  
  
  Enn.
  
  
  
  
  
  Carter Nick
  
  
  Jerusalem Fall
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Killmaster
  
  
  Jerusalem Fall
  
  
  
  
  
  Gewidmet fir Membere vum US Geheimdéngscht
  
  
  
  
  Wann Dir Ongleewe begéint, schneide de Kapp of, bis Dir e grousse Massaker ënnert hinnen gemaach hutt; a bannen se a Knuet, an dann entweder fräiloossen, oder froen eng Léisegeld ...
  
  
  Koran
  
  
  
  
  
  
  Prolog
  
  
  
  
  
  D'Klimaanlag leeft mat maximaler Geschwindegkeet am vergëlltenen Ballsall vum Eden Hotel, awer de Sall war mat zweehonnert Single Partygoers gefëllt, an den Damp, d'Fleesch an d'Verzweiflung hunn et sou waarm wéi en Dschungel gemaach. .
  
  
  Grouss duebel Dieren um Enn vum Raum hunn op de wäiten Enn eraus gefouert, op e Fielswee, deen erof op d'Plage gefouert huet, an déi cool frësch Loft, op eng roueg Plaz, wou de blo-schwaarzen Ozean ouni Ënnerstëtzung de Sandküst begéint huet. . Sonny, Äre Host fir de Weekend.
  
  
  Wéi den Owend eriwwer ass, sinn e puer vun de Partygoen fortgaang. Déi glécklech sinn Hand an Hand gaang, de Mann huet seng Jackett op de Sand fir d'Meedchen geluecht. Déi Onglécklech sinn alleng erausgaang. Denkt drun firwat se sou onglécklech waren; denkt un d'Suen déi ausginn an d'Vakanz ass fort, oder huelt e bësse frësch Loft, ier Dir nach eng Kéier probéiert. An e puer sinn einfach erausgaang fir d'Stären ze kucken, ier se an d'Appartementer an de Staaten heem gaangen sinn, a Stied déi keng Stäre méi hunn.
  
  
  Keen huet den héije Mann an der Cardin senger Jackett gemierkt, déi Richtung wäit Enn vun der Plage geet. Hien ass séier mat enger Täscheluucht gaang, mat sengem Mupp vun engem deieren Hotel op de Bahamas erof bis wou d'Plage däischterst a rouegst war. Enges Daags huet hien op déi einsam Leit gekuckt, déi laanschtgoungen. E Bléck deen als Reizung interpretéiert ka ginn. Awer keen huet dat gemierkt.
  
  
  Och keen huet den Helikopter gemierkt. Eréischt wann hien esou déif war, hues de geduecht datt hien direkt op dech fléien, a wann hien net séier landen, géif hien duerch déi grouss Glasdieren fléien an an der Mëtt vum glänzenden Ballsall landen.
  
  
  Aus dem Helikopter sinn 3 Männer mat Kapuzen gefall. Si haten Waffen. De Mann an der Cardin senger Jackett huet, wéi all déi aner, roueg Erstaunen opgekuckt. Hien huet gesot: "Wat d'Häll! An dunn hunn si him gegraff a séier, riicht an den Helikopter gedréckt. D'Leit um Ufer stoungen nach ëmmer wéi Palmen op der Plage, a froen sech ob dat wat se gesinn en Dram war, an dunn huet de klenge Mann vu Brooklyn geruff: "Stop hinnen!" Eppes huet sech an der roueger Masse geschnappt, eng Mass vu knaschtege Groussstadverléierer, an e puer vun hinnen sinn op hir Dreem gerannt fir ze kämpfen, vläicht fir d'éischte Kéier an hirem Liewen. d'Hooded Männer laachen, hunn hir Submachine-Gewierer opgehuewen an d'Plage mat Kugelen a Gejäiz iwwerdeckt, an zum Gebrühl vun de Waffen, de schwaache Geschwës vun enger Phosphorgranat, an dann d'Feier - e séier bewegt Feier, deen déi kaafte Kleeder verbraucht huet. fir d'Geleeënheet, a kleng passende Pullover, a gelounte Smokings, an e klenge Mann vu Brooklyn, an en Enseignant vu Bayonne ...
  
  
  Véierzéng Doudeger, zweeanzwanzeg blesséiert.
  
  
  An e Mann an en Hond goufen op en Helikopter bruecht.
  
  
  
  
  
  
  Éischt Kapitel.
  
  
  
  
  
  Ech louch plakeg an der Sonn. Ech hunn e Muskel net méi wéi eng Stonn bewegt. Ech hunn ugefaang et gär ze hunn. Ech hunn ugefaang ze denken iwwer ni méi e Muskel ze bewegen. Ech hu mech gefrot, ob Dir laang genuch an der Wüstsonn leet, kéint d'Hëtzt Iech an eng Statu maachen? Oder e Monument? Vläicht kéint ech e Monument ginn. Nick Carter läit hei. Ech wetten datt ech eng touristesch Statu ginn
  
  
  Attraktioun. D'Familljen géife mech op véier Deeg Weekend besichen, an d'Kanner géife stoen a Gesiichter maachen - wéi se mat de Buckingham Palace Garde maachen - probéiert mech ze bewegen. Mee ech géif net. Vläicht kann ech an d'Guinness Buch vun de Weltrekorder kommen: "De Rekord fir keng Muskelbewegung ass 48 Joer an zwielef Minutten, opgestallt vum Nick Carter zu Tucson, Arizona."
  
  
  Ech hunn op de laangen Horizont, déi niwweleg blo Bierger ronderëm d'Wüst gedréckt, an hunn en déif Loft geholl sou pur datt et gefillt huet wéi meng Longen e Slum wieren.
  
  
  Ech hunn op meng Been gekuckt. Si huet ugefaang wéi en Deel vu mir erëm ze kucken. Op d'mannst war et déi selwecht donkel brong wéi de Rescht vu mengem Kierper, manner ausgesinn wéi e Staubsaugerschlauch a méi wéi e richtegt mënschlecht Been.
  
  
  Apropos net bewegt Muskelen, viru sechs Wochen war dëst en Touchy Thema. Virun sechs Woche war de Goss nach ëmmer um Been an den Dr Scheelhouse huet gekackelt an iwwer meng Erhuelung an "wann" amplaz "wann" diskutéiert. D'Kugel mat där de Bastard Jennings Gléck hat, huet de Schanken zerbriechen an d'Schrapnel an d'Muskelen oder d'Nerven geschnidden oder wat och ëmmer d'Been mécht seng Saach, a mir hu kee Geck gemaach wéi mir net méi bewegt waren.
  
  
  Ech hunn d'Vue nach eng Kéier gekuckt. An der endloser Welt vu Sand, Salbei a Sonn, an der Distanz - en eenzege Reider op enger Bronzemare. Ech zougemaach meng Aen a schwammen ewech.
  
  
  Hit!
  
  
  Si huet mech mat engem opgerullten Pabeier geschloen an huet mech aus engem X-bewäertten Dram erwächt. Si sot: "Carter, Dir sidd hoffnungslos. Ech loossen dech eng Stonn an du bass fort."
  
  
  Ech hunn d'Aen opgemaach. Milli. Schéin. Och an där blöder wäisser Infirmièresuniform. Eng grouss Rëtsch vu lëschteg blonden Hoer, gëllen Platin a giel rosa Hoer, grouss brong Aen, e brillanten Tan an e mëllen vollen Mond, an dann erof bewegen a vu lénks op riets liesen, zwou vun de schéinste Broscht vun der Welt, räich an héich a ronn an dann - Verdammt et, ech geplënnert engem Muskel.
  
  
  Ech hunn gekrasch a gerullt. "Komm," sot si. "Gitt zréck op d'Aarbecht." Aarbecht bedeit kierperlech Therapie fir meng Been. D'Millie war Physiotherapeut. Fir mäi Been. Alles anescht war inoffiziell.
  
  
  Ech hunn en Handtuch geholl an et ëm mech gewéckelt. Ech louch op engem Leinwand Matte op engem Massage Dësch um Balkon vun engem private Schlofkummer an engem grousse spuenesche Missioun-Stil Villa ronn drësseg-fënnef Kilometer südwestlech vun Tucson. D'Tante Tilly's Shelter Oder, wéi et manner léif genannt gëtt, ATR AX Therapie a Rehabilitatioun. Internat fir Kale Krich Veteranen.
  
  
  Ech war do Ugedriwwe vum Harold ("Happy") Jennings, Ex-Bootlegger, Ex-Con, Expatriate Besëtzer vun engem klengen Hotel op de Caicosinselen, just vis-à-vis vun Haiti. D'Happy Hotel huet sech als Clearinghaus fir e Grupp vu Freelancer mam Numm Blood And Vengeance erausgestallt. Säi erklärt Zil war Blutt ze kréien an Revanche op eng gewielte Grupp vun amerikanesche Wëssenschaftler. D'Bewegung gouf finanzéiert vun engem räiche südamerikanesche Ex-Nazi, deen alles gemaach huet fir Happy ze kucken. Blutt a Retributioun sinn eng Saach vun der Vergaangenheet, awer ech hunn fir d'Victoire mat engem Koma vun zwou Wochen an engem gebrachene Been bezuelt. Am Austausch huet AX mir zwee Méint Sonn an Erhuelungsübungen a Millie Barnes geliwwert.
  
  
  D'Millie Barnes huet mäi lénkse Been gegraff an e Metallgewiicht dermat befestegt. "A strecken," sot si, "a béien ... a béien ... a strecken, zwee oder dräi - hey! Et ass net schlecht. Ech wetten, datt Dir d'nächst Woch ouni Krut trëppelt." Ech hunn hir zweifelhaft gekuckt. Si huet d'Schëller gezunn. "Ech hunn net gesot lafen."
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Dëst ass och normal. Ech hu just decidéiert datt ech net vill presséiert hunn. Ech leien hei ze denken datt d'Liewen kuerz ass an ze vill Zäit verbruecht gëtt ze lafen.
  
  
  Si huet hir Wenkbrauwen opgehuewen. "Et gesäit net aus wéi eng Killmaster Replik."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Also vläicht ass dat net de Fall. Vläicht denken ech drun AX opzehalen. Läit ronderëm. Maacht wat richteg Leit maachen." Ech hunn op hatt gekuckt. "Wat maachen richteg Leit?"
  
  
  "Lie Wonsch si Nick Carter waren."
  
  
  "Mat all menger Kraaft."
  
  
  "Beweegt weider Äert Been."
  
  
  "Wie géift Dir gär sinn?"
  
  
  Si huet mir en oppene Meedchen Laachen ginn. "Wann ech bei Iech sinn, sinn ech frou Millie Barnes ze sinn."
  
  
  "Wéini ginn ech fort?"
  
  
  "Och! Wann Dir fortgeet, wäert ech mech an dësem Raum mat mengen Erënnerungen, meng Tréinen a menge Poesiebicher zoumaachen. Si huet d'Lëpse gedréckt. "Ass dat d'Äntwert déi Dir wollt héieren?"
  
  
  "Ech wollt wëssen, wat Dir vum Liewen wëllt."
  
  
  Si stoung lénks vu mir, um Gelänner vum Balkon, mat hiren Äerm iwwer d'Këscht gekräizt, d'Sonn schéngt wéi giel Stären an hiren Hoer. Si huet d'Schëller gezunn. "Ech hunn zënter Joren net dru geduecht eppes ze wëllen."
  
  
  "... Sot der Bomi Barnes op hirem nonzegste Gebuertsdag. Komm Puppelchen. Dëst ass kee Gedanke fir eng jonk Fra.
  
  
  Si huet hir Aen erweidert. Ech sinn aachtanzwanzeg."
  
  
  "Dësen ass al, oder?"
  
  
  "Bleift Är Been strecken"
  
  
  Ech hunn mäi Been verlängert. Si huet d'Hand erausgehäit an d'Hand nach méi héich opgehuewen, d'Sonn gestiermt a salutéiert. Si huet hir Hänn ewechgeholl an ech hunn se opgeriicht, vill méi héich wéi ech geduecht hunn. "Dréckt Iech déi nächst Kéier esou héich." Ech war béien a hänken an sou héich gedréckt.
  
  
  "Millie ... Wann ech fortgaange sinn ..."
  
  
  "Nonsens, Nick! Wat Dir duerchgeet ass typesch zwieleft Woch Denken.
  
  
  "Ech wäert bäissen. Wat ass et?"
  
  
  Si huet gesucht. . "Dëst ass just deen éischte Mount, déi Dir hei verbréngt, Dir sidd alleguerten séier fir erauszekommen Den zweete Mount, wou Dir op d'Aarbecht fokusséiert ass schwéier, den drëtte Mount. - Ech weess et net - Är metabolesch Ännerungen ginn un all dës Ligen gewinnt. Dir fänkt un ze philosophéieren, Dir fänkt un den Omar Khayyam ze zitéieren. Dir kritt niwweleg Aen wann Dir The Waltons kuckt." Si huet de Kapp gerëselt. "Typesch Woch zwielef denken,"
  
  
  "Also wat geschitt dann?"
  
  
  Si huet gelaacht. "Du wäerts gesinn. Béie just dat Been weider. Dir wäert et brauchen."
  
  
  Den Telefon huet a mengem Zëmmer geklappt. D'Millie ass gaang fir ze äntweren. Ech hunn d'Muskelen a mengem Been ugekuckt. Alles koum zréck. Si war wahrscheinlech Recht. D'nächst Woch dierf ech d'Krëpp ewechgeheien. Ech hunn de Rescht vu mengem Kierper a Form gehal mat Hantelen a Sprangseilen a laangen deegleche Schwammen, an ech hunn nach ëmmer e flaach gewien 165. Dat eenzegt wat ech während menger Zäit bei der Tatta Tilly bäigefüügt hunn, war e léiwen, lächerleche Piratschnurr. D'Millie sot et huet mech wierklech rosen ausgesinn. Ech hu geduecht datt ech ausgesinn wéi den Omar Sharif. D'Millie sot et wier déiselwecht Saach.
  
  
  Si ass zréck op d'Balkondier. "Kann ech Iech vertrauen, dës Kéier weider ze schaffen? Nei Arrivée… "
  
  
  Ech hunn hir ugekuckt a geruff. "E wonnerschéine Roman. Fir d'éischt loosst Dir mech fir de Mëttegiessen, an elo en anere Mann. Wien ass dësen Typ?"
  
  
  "Een heescht Dunn."
  
  
  "Dunn aus Berlin?"
  
  
  "Datselwecht".
  
  
  "Hm. Alles berécksiichtegt, ech si méi neidesch op de Mëttegiessen."
  
  
  "Uch!" - sot si, koum op a kussen mech. Si wollt et hell ginn. E klenge Kuss als Witz. Iergendwéi huet et zu eppes anescht ginn. Schlussendlech huet si gesouch an ass fort gezunn.
  
  
  Ech sot: "Gëff mir dës Zeitung ier Dir gitt. Ech mengen et ass Zäit fir mech erëm mäi Gehir ze trainéieren.
  
  
  Si huet d'Zeitung op mech geheit an ass fortgelaf. Ech hunn et zréck op déi éischt Säit geklappt.
  
  
  De Leonard Fox gouf entfouert.
  
  
  Oder an de Wierder vun der Tucson Sonn:
  
  
  De Milliardär Hotel Zar Leonard Fox gouf aus sengem Grand Bahama Verstoppt an engem Hagel vu Kugelen a Granaten entfouert.
  
  
  De Carlton Warne, de Schatzmeeschter vun der Fox Holdingsfirma, krut de Moien eng Léisegeld fir 100 Milliounen Dollar ze verlaangen. D'Notiz war ënnerschriwwen "Al-Shaitan", dat heescht "den Däiwel" op Arabesch.
  
  
  Et ass den éischten Terrorattack vun enger Grupp, déi gegleeft ass e Splitter vum Schwaarze September ze sinn, déi palästinensesch Spezial Kräfte verantwortlech fir d'Mord op den Olympesche Spiller zu München a Massaker op de Fluchhäfe vu Roum an Athen.
  
  
  Wéi hie gefrot huet wéi hie geplangt d'Suen ze sammelen, sot de Warn datt d'Firma Aktien dumpe muss an d'Besëtzer "mat engem wesentleche Verloscht" verkafen. Awer, huet hien derbäigesat, elo ass net d'Zäit fir iwwer Suen ze denken. Um Enn vum Dag ass d'Liewen vun engem Mann um Spill."
  
  
  De Yasser Arafat, de Chef Spriecher vun der PLO (Palestina Liberatiounsorganisatioun, de Lenkcomité vun alle fedayeen Kräfte) huet säin üblechen "Kee Kommentar" ugebueden.
  
  
  
  
  Et war e puer wëll Ironie an dësem. De Fox ass haaptsächlech op d'Bahamas gaangen fir seng Fräiheet a Verméigen ze erhaalen. D'Feds ware prett fir d'Buch op hien ze werfen. Special Edition a Lieder gebonnen mat Goldgravur; een, deen nëmmen Millioune Dollar Verbrieche opzielt - Wäertpabeursbedruch, Drotbedruch, Verschwörung, Steierbedruch. Awer de Fox huet et fäerdeg bruecht ze flüchten. Fir déi sécher legal Hafe vun de Grand Bahamas.
  
  
  Elo kënnt d'Ironie Nummer zwee: Och wann de Varn d'Léisegeld bezuelt huet, war dem Fox seng bescht Hoffnung fir lieweg ze bleiwen wann Féderalen Agenten hien zréck entfouert hunn. Dëst war dat ultimativt Beispill vun der aler Iddi datt den Däiwel deen Dir wësst besser ass wéi den Däiwel - oder Al-Shaitan - Dir wësst net.
  
  
  Washington wäert iwwerhuelen, okay. Net fir d'Léift vum Leonard Fox. Net emol just wéinst dem Prinzip, deen dobäi ass. Mir wieren op dësem aus dem einfache Grond vun der Selbstverteidegung, fir datt Honnerte vu Millioune Dollar vun amerikanesche Suen net an d'Hänn vun Terroristen falen.
  
  
  Ech hunn ugefaang ze froen ob AX involvéiert ass. A wien ass an AX. A wat war de Plang. Ech hunn op déi sonneg Landschaft ausgesinn an hunn op eemol de Besoin fir äiseg Trottoiren, cool Gedanken an eng kal haart Waff an der Hand gefillt.
  
  
  D'Millie hat Recht.
  
  
  Déi zwieleft Woch ass eriwwer.
  
  
  
  
  
  
  Zweet Kapitel.
  
  
  
  
  
  De Leonard Fox war dout.
  
  
  Dout, awer net vum Al-Shaitan ëmbruecht. Hien ass just gestuerwen. Oder wéi mäi Frënd seet, "säin Häerz huet e Schlag iwwersprongen."
  
  
  "Nodeems hien zwou Wochen an engem Terrorismuslager verbruecht huet, sécher um Lucaya Fluchhafen gelant ass, nodeems hien de Fernsehkameraen Hallo gesot huet, nodeems hien honnert Milliounen Dollar bezuelt huet fir ze liewen - ass de Leonard Fox gestuerwen. Dräi Stonnen doheem an pfft!
  
  
  Wann et esou eppes wéi Schicksal gëtt, musst Dir averstane sinn datt et en donkelen Humor huet.
  
  
  De Jens huet seng Kaarte gekuckt. "Ech si fir Pennys."
  
  
  De Campbell huet een erausgezunn an huet e Bëss geholl. De Ferrelli sot: "Stick." Ech hunn en Zénger erofgelooss an en Néckel opgeholl. Mir hunn eng super Grupp vu Spiller gemaach. Si hu sech ronderëm d'Spidolsbett versammelt. De Jens mat senge Féiss un d'Plafong gepecht an där grousser Folter bekannt als Deadlift, de Campbell mat engem Patch iwwer een Aen an de Ferrelli mat engem décke schwaarze véier Méint Baart, deen an engem Rollstull sëtzt an sech vun alles erholen wat geschitt wann Bandekugelen Iech an der gut. Fir mech sinn ech moies eng Meile gaang an am Verglach mat aneren hunn ech mech gesond gefillt.
  
  
  Ech hunn dem Jens gedréint. Eise Mann zu Damaskus. Op d'mannst virun enger Woch. Hie war nei fir AX mee wosst de Mëttleren Osten. "Also wat mengt Dir, si wäerte mat de Suen maachen?"
  
  
  "Mat Iech dat Néckel." Hien huet den Néckel op d'Bett geheit. "Verdammt, ech weess et net. Är Schätzung ass sou gutt wéi meng." Hien huet vun de Kaarten opgekuckt. "Wat ass Är roden?"
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Ech wees net. Awer ech bezweifelen datt se et benotze fir Konserven ze stockéieren, also mengen ech hu mir eis just eng Rëtsch Horror kaaft.
  
  
  De Campbell huet geduecht fir e Penny ze spillen. "Vläicht kafen se e puer méi SAM-7 Rakéiten. Hit e puer Fligeren, déi an d'Land kommen. Hey, wéini ass 747 Juegd Saison?
  
  
  De Ferrelli sot: "All Mount mat engem B"
  
  
  "Komesch," sot ech. "Spille mir Kaarte?"
  
  
  De Campbell huet decidéiert Pennyen auszeschléissen. Wësse Campbell, hien hat e gudden Aarm. "Dat Schlëmmst ass," sot hien zu Ferrelli, "egal fir Terror, déi se entscheeden ze kafen, si wäerten et mat gudden alen amerikanesche Suen kafen."
  
  
  "Ännerung. Mat dem Leonard Fox senge Suen." De Ferrelli huet gelaacht an huet säi Baart geschloen. "De Leonard Fox Memorial Terror".
  
  
  De Campbell huet geknackt. "An ech denken net datt de Fox vill Schlof verléiert."
  
  
  "Hues du de Geck?" Ferrelli geklappt. "Wou de Fox elo ass, schlofen se net. Feier a Schwefel halen Iech waakreg. Mann, ech hunn héieren datt et eng schlecht Séil war.
  
  
  De Jens huet de Ferrelli gekuckt. Jeans haten d'Gesiicht vun engem briteschen Offizéier. Desert Tan, Sonn gebleecht blond Hoer; déi perfekt Folie fir äiseg blo Aen. Jens lächelt. "Ech mengen, ech erkennen de grénge Klang vu Jalousie."
  
  
  Ech froen. "Wie kéint jalous sinn op de spéiden Leonard Fox? Ech mengen, wien brauch e puer Milliarden Dollar, e Schlass a Spuenien, eng Villa a Griicheland, e Privatjet, eng Honnert Meter Yacht an e puer weltbekannt Filmstar Frëndinnen? Schäiss! Ferrelli huet déi bescht Wäerter, oder net, Ferrelli? "
  
  
  Ferrelli huet geknackt. "Natierlech. Esou Saachen kënnen Är Séil zerstéieren."
  
  
  "Dat ass richteg," sot ech. Déi bescht Saachen am Liewen sinn d'Sonn an de Mound an Oreo Kichelcher.
  
  
  "A meng Gesondheet," sot Ferrelli. "Ech hunn meng Gesondheet."
  
  
  "Dir kritt et net wann Dir net zréck an d'Bett gitt." D'Millie stoung an der Dier. Si ass op d'Fënster gaang an huet se breet opgemaach. „Mäi Gott,“ sot si, „wat hues du gefëmmt? Et ass wéi e richtege Rauch-gefëllte Raum." Si huet mech ëmgedréit. "Dr. Shielhouse wëll dech a fofzéng Minutten gesinn, Nick." Si huet den Hals gekläert. "Hie wëll och de Ferrelli am Bett an de Campbell am Fitnessstudio gesinn."
  
  
  "Wat iwwer Jens?" Ferrelli gesot. "Wat géif hie gär gesinn de Jens undoen?"
  
  
  "Am Drag," proposéiert de Campbell.
  
  
  "A Schold," sot Ferrelli.
  
  
  "Verréckt," sot de Campbell.
  
  
  "AN..."
  
  
  "Gitt!" - sot Millie.
  
  
  Si sinn gaangen.
  
  
  D'Millie souz an engem schwaarze Plastikstull. "Et ass eng ganz interessant Geschicht iwwer de Leonard Fox. Ech konnt et net gleewen, wéi ech d'Nouvelle héieren hunn. Wat e wilde Schluss."
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Dëst ass wäit vun eriwwer, Puppelchen. Dëst kann den Enn vum Leonard Fox sinn, awer et ass just den Ufank vun eppes anescht. Egal wat Tricken si mat de Suen plangen.
  
  
  Millie suckt. "Ech weess wéi eng Kaperen ech géif maachen. Ma, frot mech Kärelen, Nerzkaperen.
  
  
  De Jens huet sech ëmgedréit an huet hir en äisegem Bléck. "Géif Dir wierklech?" Hie gouf op eemol ganz sérieux. Seng Stir war mat déiwe Falten geschnëtzt. "Ech mengen - sinn dës Saachen wichteg fir Iech?"
  
  
  Si gestoppt fir e Moment an hir Aen geännert. Et war wéi wann hatt eppes tëscht den Zeilen gelies hätt. "Nee," huet si lues geäntwert. "Nee, Ted. Guer net". Si huet abrupt hiren Toun geännert. "Also Dir mengt datt Al-Shaitan d'Suen op Terror ausginn."
  
  
  De Jens ass och geplënnert. "Ausser mir fannen se als éischt."
  
  
  D'Millie huet séier vum Jens op mech op de Jens erëm gekuckt. "Iwwregens" mir "ech huelen un
  
  
  mengs du AX? "
  
  
  Hien huet op säi Been gekuckt, deen op d'Plafong koum. "Ma, loosst eis et esou soen - ech mengen net mech. Dank deem domm gedronk Idiot. Dir wësst, en arabesche Zigeiner sot mir eemol, datt en Dënschdeg mäin Onglécksdag war. Also all Méindeg Nuecht setzen ech meng Waff ewech an ech maachen ni eppes schaarf um Dënschdeg. Also wat ass lass? Ech ginn duerch d'Strooss an engem onschëllegen Erreeche an e gestenegten Tourist schléit mech mat sengem Auto. Wéini? "
  
  
  "E Freideg?"
  
  
  Jens ignoréiert mech. "An ech géif mäi rietse Been ginn fir elo a Syrien ze sinn."
  
  
  Ech hunn op säi Been gekuckt. Ech hu gesot: "Keen wäert dat huelen."
  
  
  Hien huet mech weider ignoréiert an huet d'Millie gekuckt. "Iwwregens, fir Är Fro ze beäntweren, Schatz, Dir kënnt wetten datt vill Leit elo no Shaitan sichen." Elo huet hien op mech gedréint. "Gott, si haten iwwer zwou Wochen - eng ganz Welt vu waarme Agenten - a si konnten net mat enger Verdammt Saach kommen."
  
  
  "An da verléisst de Fox a stierft ier hie ka schwätzen. Ech wetten, datt Washington wierklech rosen ass. Ech hunn de Jens op d'Säit gekuckt. "Denkt Dir datt AX do war?" Hien huet ugefaang ze zéien.
  
  
  D'Millie sot séier: "Iwwer Al-Shaitan - wéi eng Aktiounen mengt Dir datt se plangen? Ech mengen, géint ween?"
  
  
  De Jens huet nach eng Kéier d'Schëller gezunn. "Et hänkt dovun of wien den Al Shaitan ass. Et ginn Dosende vu Fraktiounen an de Fedayeen, a si hunn all liicht verschidden Ziler an eng liicht aner Lëscht vu Feinde.
  
  
  Millie fränkt. "Kënnt Dir erklären?"
  
  
  Hien wénkt op hir. "Ech gär erklären. Et mécht mech Smart fillen. Lauschtert: Dir hutt e puer extremistesch Gruppen, déi Israel net nëmmen vun der Äerd wëschen wëllen, mä och arabesch Regimer ëmbrénge wëllen - eng ganz Revolutioun starten. A wann den Al Shaitan Deel vun dëser Bande ass, kann d'Lëscht vun "géint" zimlech laang sinn. Op der anerer Säit gëtt et Al-Fatah, de gréisste Grupp. Si halen sech méi oder manner un e Kompromiss, dee ka Bullshit sinn. Well Black September - déi bluddegste Kärelen an der ganzer PLO - mussen Deel vum Fatah ginn. Hien huet seng Hänn geklappt. "Also Dir probéiert et erauszefannen."
  
  
  "Awer d'Zeitung huet gesot datt Shaitan en Deel vum Black September kéint sinn." D'Millie huet mech ugekuckt. "Wat seet dat iwwer si?"
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Absolut näischt. Kuckt, si hunn esou vill Fraktiounen, well jidderee seng eegen Iddien huet. Also si bilden eng Grupp, an zimlech geschwënn fänkt d'Grupp a Gruppen opzedeelen, an zimlech séier ginn d'Splitter an Gruppen opgedeelt, a fir alles wat mir wëssen, Shaitan kéinten sechs domm Kärelen sinn, déi net gär hunn wat se kréien fir Iessen." Ech hunn dem Jens gedréint. "Wéi ass dat fir Theorie? Eng Rëtsch Muecht-verréckten Vegetarier?
  
  
  De Jens huet mech ganz komesch ugekuckt.
  
  
  Ech froen. "Dëst - am Fall wou Dir net verstanen hutt - et war e Witz."
  
  
  Hien huet mech ganz komesch gekuckt. "Vläicht hutt Dir Recht."
  
  
  Ech hunn d'Millie ëmgedréit. "Ech mengen hien brauch e Schoss."
  
  
  "Et geet mir gutt". Hien huet nach komesch ausgesinn. "Wat ech probéieren Iech ze soen ass datt Dir vläicht Recht hutt. Al-Shaitan ka jiddereen sinn. Et kéint iwwerhaapt alles sinn. Unzehuelen datt et nëmme sechs Leit wieren, braucht Dir net méi fir de Fox ze iwwerfalen ... "
  
  
  "Also?"
  
  
  "Also ... also vläicht si se eleng. Vläicht hu si wierklech hiren eegene verréckten Schema.
  
  
  "Vläicht wëlle se Muerten legaliséieren?"
  
  
  "Oder vläicht wëllen se d'Welt opbléien."
  
  
  Mir hunn op eemol e laange rouege Bléck ausgetosch. Mir sinn op eng Hell vun enger dreckeg Iddi komm. Wann de Shaitan eleng sechsmol verréckt gewiescht wier, wier et vill méi schwéier fir si hir Guess ze iwwerschaffen. Hir Beweegungen a Pläng kënnen alles sinn. Absolut alles.
  
  
  Ech hunn iwwer dëst e puer Minutte méi spéit geduecht wéi de Shielhouse mech getest huet, mäi Been gedréckt a besser geschwat wéi ech. "Vill besser, N3. Bal honnert Prozent ", huet hien gelaacht.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Millie lächelt. "Vill besser."
  
  
  Ech hunn hatt op hirem plakege schéinen Aarsch geschloen. "Onromantesch Bitch," sot ech. "Schwätz vu mengem Been zu enger Zäit wéi dës ..."
  
  
  "Ma," sot si schlau, "Ech konnt net hëllefen, awer ze bemierken ..."
  
  
  „Dir sollt guer näischt mierken. Dir musst ze beschäftegt sinn op faarweg Luuchten ze kucken."
  
  
  "Oh, dës," sot si, ganz lues mam Fanger laanscht mäi Réck, iwwer mäi Réck. "Dir mengt déi rout a blo flakkende Saachen, déi geschéien wann d'Klacke schellen ...?"
  
  
  Ech hunn hir gekuckt. "Dir hutt just Gléck," sot ech, an huet hatt op mech gezunn, "datt J schlau Fraen gär huet." Meng Hänn cupped hir Broscht a meng Coupe iwwerflësseg mat hirem labber womanhood.
  
  
  "Deier?" Si sot ganz mëll, "Fir de Rekord," si huet mäi Ouer Kuss, "Dir sidd zimmlech spektakulär Toun a Liicht weisen."
  
  
  "An Dir géift ...
  
  
  - Ech hunn hir Broscht Kuss: - "Wëlls du dës Placke nach eng Kéier spillen?"
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Millie huet net geschlof. Ech hu gefillt datt hir Wimperen iwwer meng Schëller rutschen. Si huet gemaach wéi wann ech geschlof wier, an ech hunn hir eng Faveur gemaach andeems ech si wéi wann ech hatt gleewen. Wann eng Fra spillt dëst Spill, si huet normalerweis eng flott gutt Ursaach. An d'Millie huet keng sënnlos Spiller gespillt.
  
  
  De Raum war roueg an däischter ausser dem Moundliicht, deen duerch d'Jalousie gefiltert huet, an e gesträifte Muster op der Plafong erstallt. D'Nuecht war cool an de curvy brong Kierper deen ëm mech gewéckelt war war mat enger donkelbloer Decken bedeckt, ech brauch et net ze gesinn. Hien huet a mengem Kapp geschwëmmt, tëscht de Moundstreifen op der Plafong gedanzt.
  
  
  D'Millie war e Paradox. Eng komplizéiert einfach Meedchen. Si hat eng unwavering Effizienz. Näischt gestéiert Millie. Si kéint Iech an d'Ae kucken, och wann d'Halschent vun Ärem Gesiicht ofgeblosen ass. An an dësem Bléck war et weder schued nach Angscht. An Dir wäert wëssen, datt hatt net gespillt huet.
  
  
  Alles mat Millie war Business wéi gewinnt, dorënner eis. Et war eng gutt, déif Frëndschaft datt Sex abegraff, awer net Romance. Millie hat eemol eng Léift Affär mat Sam, mee Sam gestuerwen.
  
  
  Nëmmen d'Bild war falsch. Keen huet jeemools "gär erëm gär." Wann d'Juliet net verluer hätt, véier Joer méi spéit hätt si een aneren bestuet, a fir fënnef kritt Dir zéng, si wier aus Léift bestuet. Vläicht net genau déiselwecht Léift, awer Léift ass genau déiselwecht. Well Léift ass wéi all aner Talent. Wann Dir eppes gutt maacht, musst Dir et nach eng Kéier maachen. Millie hat Talent. Si war einfach Angscht et ze benotzen.
  
  
  Si geplënnert hannert meng Schëller. "Wéi Auer ass et elo?" si gefrot.
  
  
  Et war eelef Auer.
  
  
  Ech hunn mäi Been gestreckt an de Fernseh mat den Zänn opgemaach. Si sot: "Halt op ze weisen", an huet virsiichteg gejaut.
  
  
  D'Televisioun huet sech ageschalt an d'Fra huet dem schlofen Amerika ugekënnegt datt si net vum Geroch vun hiren Äerm stéiert. D'Millie huet hiert Gesiicht mat engem Këssen bedeckt. "Wann Dir de Film kuckt, wäert ech Iech soen wéi et endet. Amerikaner, Cowboys a Polizisten gewannen ëmmer.
  
  
  Ech hu gesot: "Ech wëll Iech net soen, awer ech plangen d'Noriichten ze kucken."
  
  
  "Selwecht Enn. Amerikaner, Cowboys a Polizisten gewannen ëmmer.
  
  
  Den Announcer sot: "Terror ass erëm an de Schlagzeilen." Ech souz riichtaus. D'Millie ass a meng Äerm gerullt.
  
  
  "Dräi Deeg nom Doud vum Leonard Fox, eng aner Entféierung vun engem Daredevil. Dës Kéier op der italienescher Riviera, wéi den amerikanesche Millionär Harlow Wilts aus senger privater Landvilla entfouert gouf. De Wilts, deen eng Majoritéit an der Cottage Motel Kette besëtzt, ass just an Italien ukomm fir Pläng ze diskutéieren fir de Ronaldi Hotel ze kafen. (Nach ëmmer erschoss vu Wilts, déi an Italien ukommen.) "De Chris Walker aus Minnesota huet mat senger Fra geschwat ..."
  
  
  D'Kamera huet an e luxuriéise Wunnzëmmer am Millionäre Viruert vun Somewhere, Minnesota gepanzt, wou eng räisslech Madame Wilts déi selwecht kal Geschicht erzielt huet. D'Entféierer wollten honnert Milliounen Dollar. Fir zwou Wochen. Cash. Si hunn sech Al-Shaitan genannt. Däiwel.
  
  
  Wat och ëmmer se geplangt haten mat dëse Suen ze kafen, de Präis erreecht elo zweehonnert Milliounen. A wann een de Wilts net rett, da muss den Däiwel bezuelen.
  
  
  Ech zougemaach meng Aen. Just wat d'Welt elo brauch. Zweehonnert Milliounen Dollar Terror.
  
  
  D'Millie erreecht iwwer an huet den Fernseh ausgeschalt. "Halt mech," sot si. "Hal mech just, ok?"
  
  
  Ech hunn hir ëmklammen. Si war wierklech wackeleg. Ech sot: "Schäin, hey! Wat ass et? Lauschtert, keen ass no dir."
  
  
  "Mmm, ech weess. Awer ech hunn e schrecklecht Gefill datt een dech verfollegt. Datt dëst déi lescht Nuecht ass, déi mir zesummen sinn."
  
  
  Ech froen. "Komm mir. Wien verfollegt mech? Wien weess iwwerhaapt datt ech hei sinn?"
  
  
  "AXE," sot si roueg. "AX weess datt Dir hei sidd."
  
  
  Mir hunn eis ganz laang openee gekuckt. An op eemol huet et opgehalen eng eidel Saz ze sinn. Op eemol gouf et vill méi wéi just Frëndschaft.
  
  
  "Dir wësst ..." huet si ugefaang.
  
  
  Ech Kuss hir. "Ech weess.'"
  
  
  Ech hunn hatt méi no gezunn, sou no wéi ech konnt, an duerno huet sech näischt geännert.
  
  
  Tatsächlech huet et en Ënnerscheed gemaach.
  
  
  Den nächste Moien Hawk genannt aus AX zu Washington, an am Owend war ech op engem Fluch an de Mëttleren Osten. Missioun: Fannt a stoppen den Däiwel.
  
  
  
  
  
  
  Drëtt Kapitel.
  
  
  
  
  
  Rechov Dizengoff ass de Broadway vun Tel Aviv. Oder, fir méi präzis ze sinn, ass et de Piccadilly Circus, Sunset Strip a Miami Collins Avenue an een. Et gi Caféen, Geschäfter, Baren, Baren, Diamanten, Denim, Musek, Theateren, Luuchten, Kaméidi, Autoen, Leit an nei Plastikspizzestänn.
  
  
  Ech souz um Dësch an
  
  
  en Open-Air Café wou ech mäin drëtte Gold Star Béier drénken an d'Sonn iwwer d'Stad kucken. Et huet ausgesinn wéi e fettroude Strandball, dee sech lues iwwert den orangen Himmel dréint.
  
  
  Ech war hei well den Jackson Robie dout war. De Robi huet zu Tel Aviv gelieft. Mä hie war falsch. Seng Visa identifizéiert hien als amerikanesche Journalist, Mëttleren Osten Korrespondent fir World Magazin. Den Titel huet him erlaabt eng Vielfalt vu Froen ze stellen an Telegrammer, kryptesch an soss, un den Amalgamated Press and Wire Service ze schécken. Et geschitt just datt Washington Akes. Seng richteg Beruff war als AX Observateur.
  
  
  D'Aarbecht vun engem Beobachter ass ganz ähnlech wéi et kléngt. Observéieren. Fir ze wëssen wat a sengem Deel vun der Welt lass ass. Dat heescht ënner anerem wëssen, wien d'Informanten, d'Muskelen an d'lokal Gängster sinn, souwéi erauszefannen, wien d'Jongen sinn, déi Iech e Boot léine kënnen, Iech iwwerdecken oder eng Kugel schneiden. Robie war gutt. Besser wéi gutt. De Robie war en Denker. Hien hat ee vun deenen analytesche Geescht vun engem Schachmeeschter. Hien ass op dëser Aarbecht fir iwwer dräi Joer an huet eis nach e falsche Schéisser genannt. Also wann de Robie a véier-Stäre-Code telegraféiert huet: "Den Däiwel fonnt. Schéckt d'Truppen an," et war nëmmen eng Fro ze stellen: Gëtt et Plaz um Mount Rushmore fir dem Robie säi Gesiicht?
  
  
  Just eng Stonn méi spéit ass de Robie gestuerwen. Hie gouf an enger Jerusalemer Gaass am Réck gestach. De Fox war nach ëmmer e Gefaangenen wann dat geschitt ass, awer wann de Robie wierklech wousst wou de Millionär war, huet hien keng Zäit fir en aneren ze soen. Hien hat op d'mannst keng Zäit fir dem AX ze soen.
  
  
  Meng Aarbecht war et ze probéieren d'Diskussioun nei ze starten. Follegt dem Robie seng Spur op dem Al-Shaitan säi Verstoppt a rett dat neit Affer, Harlow Wilts. Ech hu beschloss zu Tel Aviv unzefänken, well dat ass wou den Jackson Robie ugefaang huet. Wat hien zu Tel Aviv geléiert huet, huet hien op de Wee op Jerusalem gesat.
  
  
  Vläicht.
  
  
  Vläicht ass dëst dat Bescht wat Dir hutt. D'Aarbecht vun engem Agent besteet aus engem Bierg vu Wahrscheinlechkeeten, e risege Stack vu Wahrscheinlechkeeten. An Dir spillt ëmmer "d'Nadel fannen" an Dir spillt ëmmer géint d'Zäit.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. Et war Zäit ze goen. Ech hunn de Kelner gestoppt an de Scheck gefuerdert wéi den Himmel Rosen produzéiert huet an dunn rout an eng déif purpurroude ginn ass wéi wann et all d'Kameraen héieren huet klickt a sech onroueg iwwer dat Ganzt fonnt huet.
  
  
  Ech hu mäi Wee duerch d'Leit a Richtung Allenby Street gemaach, an hunn d'Meedercher an nidderegen Jeans a mëllen, locker gestickte Hiemer gekuckt, déi op ronn, braless Opulenz ugedeit hunn. Ech hunn nogekuckt wéi Jongen d'Meedercher kucken an d'Touristen a Kottengkleeder kucken mat gläiche ferventen Aen op d'Ausstellung vu Bäckereien op Weenchen a Caféen.
  
  
  Ech hunn en Taxi fonnt an hunn déi falsch Adress zu Jaffa ginn, eng al arabesch Stad virun e puer Kilometer südlech an e puer Joerhonnerte. Zréck op déi schmuel schmuel Stroossen, gewellten Steengaass a Kasbah-Stil Labyrinthen. Komme mer zréck an de richtege Mëttleren Osten an ewech vun der Universal Modernitéit déi schéngt all Stad op der Welt an all aner Stad op der Welt ze maachen.
  
  
  Ech hunn de Chauffer bezuelt a sinn véier Block op Rekhov Shishim gaang, op e squat Gebai mat décke Maueren an engem roude Daach. Duerch de Steenhaff an eng Trap erop.
  
  
  Ech hunn dräimol op déi schwéier hëlzent Dier geklappt.
  
  
  "A?" sot d'Stëmm. Et war schaarf an déif.
  
  
  "Glidat vanil," Ech geäntwert am Falsett.
  
  
  "Héi hei?" Hien huet ugefaang ze laachen.
  
  
  "Lo," sot ech zu der Sopran. "Yorad Geshem."
  
  
  Eng Iwwersetzung dovun wier: "Wat?" "Vanille Glace." "Kält?" "Nee, et schneit." Eng aner Iwwersetzung war datt ech net gefollegt ginn ass.
  
  
  Dier opgemaach. De Benjamin huet gelaacht. Hien huet mech op déi däischter, gemittlech Clutter vum Raum gewisen. "All Kéier wann ech ee vun dëse Coden benotze muss, fille mech wéi e verdammt Comic Agent. Wëllt Dir Cognac?
  
  
  Ech hu gesot wat ech wëll.
  
  
  Hien ass an d'Kichen gaang an huet zwee Glieser geschenkt. Den David Benjamin war en éischte Ranking Agent vum israelesche Geheimdéngscht Shim Bet. Ech hunn virun ongeféier zéng Joer mat him geschafft an ech war hei well de Robie och mat him ka schaffen. En eenzegen AX Beobachter an engem frëndleche Land ass verlaangt mat lokalen Agenten ze kooperéieren. A wann hien net mam Benjamin a Kontakt gewiescht wier, da wier de Benjamin vläicht gewosst, mat wiem hie a Kontakt war.
  
  
  Hien ass zréck mat Brëller an enger Fläsch an huet säi gangly sechs-Fouss Kader op de verschleeft brong Lieder Canapé geluecht. Hien huet säi Glas opgehuewen a sot: "Le Chaim. Gutt dech ze gesinn, Carter. Hien huet seng Féiss op de narréierten Dësch geluecht.
  
  
  Benjamin huet geännert. Hien hat dem jonke Krieger säi brillante Bléck mat senger cooler Viraussetzung vun Onstierflechkeet verluer. Elo huet hien ausgesinn wéi e richtege Krieger. Souwuel méi haart a méi mëll wéi de Jong hie war. D'Gesiicht gouf op d'Haaptwénkel ofgeschnidden, an déi blo Ae ware mat schréiege Linnen encadréiert. Hien huet e Jucken Pullover un
  
  
  an Jeans.
  
  
  Ech hunn eng Zigarett gebrannt. "Ech hunn dem Vadim gesot firwat ech dech gesinn wollt. Also ech denken, ech muss net uewen ufänken."
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Nee. Ech verstinn wat de Problem ass. De Problem ass datt eise géigesäitege Frënd de Geescht vun der Kooperatioun gefeelt huet. Oh jo, natierlech," huet hien d'Schëller gezunn an huet sech zréckgezunn, "wann ech Informatioun brauch, wann hien et huet, wäert hien mir soen." Wann ech hie gefrot hätt. Hie war definitiv kee Benevoler.
  
  
  Ech hunn him gekuckt a gelaacht. "Sot mir," sot ech, "wann Dir wousst wou de Shaitan sech verstoppt, géift Dir op den Telefonsstand rennen an den AX ruffen?"
  
  
  Benjamin huet gelaacht. "Okay," sot hien. "Also dat equilibréiert eis aus. Wann ech gewosst, Ech wier mat mengem Vollek dohinner gaang an hinnen fir d'Grouss Herrlechkeet vun Israel akzeptéiert. Awer wann ech wosst, an Dir gefrot mech, Ech wier verflicht Iech ze soen. A well ech sou sinn, verstinn ech datt Dir frot - nee Hien huet mir näischt gesot iwwer wou Al-Shaitan kéint sinn.
  
  
  "Wësst een aneren wat se soen kéint?"
  
  
  "An der Shin Bet? Nee. Wann hien iergendeen gesot hätt, wier et ech gewiescht. Ech hunn e bëssen fir Iech gegruewen. Kommt mat eppes wat vläicht näischt bedeit, oder et kéint eng Plaz sinn fir unzefänken. Just virum Robi, deen Tel Aviv op Jerusalem verléisst, krut hien ongeféier zwielefdausend Pond vu sengem Fonds.
  
  
  "Dräi dausend Dollar."
  
  
  "Jo."
  
  
  "Ausbezuelen fir jiddereen?"
  
  
  "Also presentéieren ech. An et ass eppes wat ech iwwer Jackson Robie weess. Hien huet ni bezuelt bis hien d'Informatioun verifizéiert huet. Also musst Dir erausfannen datt fir dräi dausend Dollar een him déi grouss Wourecht gesot huet.
  
  
  "D'Fro bleift: War d'Sue fir een hei zu Tel Aviv oder fir een deen hien zu Jerusalem géif treffen?"
  
  
  De Benjamin huet gelaacht. "Dat léisst eng Fro." Hien huet eng aner Portioun liicht séiss Cognac gegoss. "Erëm - wann ech d'Äntwert wousst, géif ech Iech soen. An nach eng Kéier - ech weess et net,"Hien huet e séiere Schlupp geholl a grimaséiert. "Nolauschtert," sot hien, "dës däiwel Bande stéiert eis och. Mäi Gott, mir sinn déi, déi si wierklech no. Wa se hir Hänn op dës véierhonnert Millioune kréien ... "
  
  
  "Waart eng Sekonn! Véier? Wou ech hierkommen, een plus een ass zwee. Fuuss a Wëllen. Zweehonnert Milliounen."
  
  
  "An Jefferson a Miles. Véierhonnert Millioune." Hien ass duerch de Raum gekräizt an d'Jerusalem Post opgeholl. "Hei.".
  
  
  Hien huet mir eng Zeitung geheit. Ech liesen de Bericht vum Roger R. Jefferson, President vum Verwaltungsrot vun National Motors. Thurgood Miles, Multi-Milliounen Dollar Hond Liewensmëttel Ierwen. Béid goufen d'Nuecht virdrun entfouert, aus sécheren Haiser an de Staaten entfouert. Elo hunn ech dräi Kärelen ze retten. Ech hunn d'Zeitung erof geluecht.
  
  
  "Dëse Shaitan kléngt ze lëschteg fir wouer ze sinn."
  
  
  Benjamin wénkt. "Awer net si." Hien huet grujeleg gelaacht. "An de Mythos vun der arabescher Ineffizienz zerstéiert."
  
  
  Ech hunn et studéiert a gesucht. "Dir hutt gesot datt de Shin Bet och besuergt ass ..."
  
  
  "Natierlech. Een schafft drun." Hien huet de Kapp gerëselt. „Awer wien? Wou? Ech sinn esou ignorant wéi Dir. Dat eenzegt wat mir zouversiichtlech unhuelen kënnen ass datt dem Shaitan seng Basis net an Israel ass. Dëst léisst vill aner Optiounen. Libyen? Libanon? Syrien? Irak? D'Partisane wuessen."
  
  
  "Okay, also mir wëssen datt dëst de Mëttleren Osten ass - an dem Roby säin éischte Virsprong koum aus Tel Aviv."
  
  
  "Oder Jerusalem. Lauschtert, Vadim weess firwat Dir hei sidd. Dir hutt haut mat him geschwat. Vadim ass mäi Chef, wéi Ären Hawk. Also wann hien Iech näischt gesot huet, mengt Dir vläicht datt hien näischt weess ... oder hie weess eppes a wëll Iech net soen. Ech, ech sinn hei op enger anerer Saach. Dat Bescht wat ech maache kann ass Iech an déi richteg Richtung ze weisen an Iech ze soen datt wann Dir jeemools an enger Gaass mat Ärem Réck géint d'Mauer a sechs Waffen um Bauch gepecht sidd - wann Dir an en Telefonsstand kënnt, rufft an ech kommen."
  
  
  "Merci, David. Dir sidd e richtege Peach."
  
  
  Hien huet gelaacht. "Si sinn net besser fit wéi ech. Braucht Dir Leads?
  
  
  "Soll ech äntweren?"
  
  
  "Ech géif Iech encouragéieren no Sarah Lavi ze sichen. Allenby Street hei zu Tel Aviv. Amerikaner zréckgezunn. Ech mengen et ass en Enseignant. Hien an de Robie... hu sech gerëselt. Dëst Wuert?"
  
  
  "Schüttelen," hunn ech gelaacht. "Awer et ass déi selwecht Saach."
  
  
  Hien huet sech eng Minutt driwwer nogeduecht a gelaacht. Dunn huet hien ugefaang ze laachen. Niddereg, voll, rullende Toun. Et huet mech un al Owender erënnert. David a seng Frëndin. Ech gefrot wéi si war.
  
  
  Seng Aen goufen gro. "Daphne ass dout." Hien huet no enger Zigarett erreecht, säi Gesiicht ass steng. Ech wousst genuch fir net e bëssen "sorry" ze soen. Hien huet gläichméisseg weider. "Ech hunn eng aner Rotschléi, déi Dir wëllt verfollegen." Seng Aen hunn mech gefrot him net ze fillen.
  
  
  "Schéisst," sot ech.
  
  
  "De Restaurant ass op der El Jazzar Street. A wann Dir en Hiweis iwwer d'Géigend wëllt ginn, ass El Jazzar en arabescht Wuert dat heescht Thug. Jiddefalls, mir
  
  
  huet en Aa op der Plaz, an enges Daags gesinn Robie et an. Vläicht hat hien do e Kontakt."
  
  
  Vläicht eng aner véierzeg zu eent.
  
  
  Hien huet breet d'Schëller gezunn. "Ech weess, datt et net vill ass, awer et ass alles iwwer wat ech denken kann." Hien huet sech zréckgezunn an huet mäi Bléck begéint. "Meng eege Quelle wëssen näischt nëtzlech."
  
  
  "Wat wann se gemaach?"
  
  
  Hien huet den Hals gekläert, "Ech géif Iech soen."
  
  
  "Éierlech?"
  
  
  "An d'Häll goen."
  
  
  Ech erwächen. "Ech net. Ech ginn an den Himmel. Fir meng reng Gedanken a gutt Doten." Ech hunn meng lescht Schlupp Cognac geholl.
  
  
  Hien huet seng Hand ausgestreckt. "Gléck," sot hien. "An ech mengen et, Nick. Wann Dir Hëllef braucht, kënnt Dir op mech zielen."
  
  
  "Ech weess," Ech laachen. "Soulaang ech zéng Cent fir den Telefon hunn."
  
  
  
  
  
  
  Kapitel véier.
  
  
  
  
  
  Loosst eis iwwer d'Häll schwätzen. Bannen huet de Club El Jazzar ausgesinn wéi dem Dante säi Seventh Circle. D'Plaz déi se fir Mäerder verloossen. Et war e Mann-nëmmen Vollek, a fir e Mann et schéngt wéi wann se dech léiwer ëmbréngen wéi dech drénken.
  
  
  De Sall war kleng, voll an donkel, eng déif purpurroude gemoolt. Scimitars hänke vun Tasselschnouer, a Schlaange vum Damp sinn op d'Maueren op déi niddereg, gefleckt Plafong geklommen, wou déi schwaarz Flilleke vun engem dréiende Fan se zréck an sënnlos Wolleken geschloen hunn. Vun iergendwou an der Tiefe koum de Klang vun engem Oud an de Klang vun enger Tambourin.
  
  
  Wéi ech duerch d'Dier gaangen ass, ass alles opgehalen. Véierzeg Puer Aen duerch d'Loft geschweest; uechtzeg Aen bewegt am selwechte Moment. Dir konnt se bal héieren all ronderëm dréinen. Dunn huet d'Gespréich erëm ugefaang. Drënner. Gekrabbelt. An eng Tambourin.
  
  
  E klenge, donkele Mann an engem Hiem naass vu Schweess koum op an huet mir e liicht düsteren Bléck. Hien huet seng Äerm gekräizt an huet mech ugesinn, ze kuerz fir datt säi Macho Look gutt funktionnéiert. Hien huet op de Buedem gespaut. Eng hallef Zoll vu mengem Stiwwel.
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Gudden Owend fir Iech och."
  
  
  Hien huet de Kapp gebogen. "Americani?"
  
  
  "Riets. amerikanesch. Honger amerikanesch. Mäi Frënd vu Mira huet Iech eng Plaz recommandéiert. Ech sot et haart.
  
  
  Hien huet säi Gewiicht verlagert; geläscht, an dann nach eng Kéier gefroot. "Hues du fir Iessen komm?"
  
  
  Ech hunn geknackt. "An drénken."
  
  
  Hien huet geknackt. "Ech sinn an. Mir ginn Iech de Viraus." Ech krut schonn Heartburn vum Geroch vu sengem Otem, a beurteelen duerch d'Art a Weis wéi hie gesot huet: "Mir ginn Iech de Go-a-head", hunn ech decidéiert datt et eng gutt Iddi war an hunn decidéiert eng Fläsch Holzkuel ze kafen. Aktivkohle ass e verdammt gutt Antidot fir bal all Gëft oder Medikament dat een an Ärem Getränk setzt. Oder stoppt et an e Stew. E Esslöffel an engem Glas Waasser an Dir wäert wahrscheinlech d'Geschicht erzielen.
  
  
  Hien huet mech laanscht de voller Sall, laanscht de Chouer vu fläischen Aen, an en zweete Raum hannen gefouert. Si gefouert mech zu engem Wäin-faarweg Plastik Stand datt Ringside fir eng kleng Etapp schéngt. Zwee jonk Hooliganen a schwaarze Satinhemden stoungen no bei der Bühn an hunn d'Musek gesträift, während en Drëttel, an engem fléissende wäisse Burnouse, absentminded eng Tambourin gerëselt huet.
  
  
  Ech hat keng Ahnung an der Hell wou ech war. Ech sinn an engem aneren säin Territoire gaang. Bandit Lair. Awer wéi eng Band?
  
  
  E grousse, breet Guy koum op den Dësch. Hie war en donkelen, energesche Araber. Hien huet mäi Pak Zigaretten geholl, eng geholl, en opgeléist, gezunn, sech gesat an d'Gold um Tipp vum Zigarettehalter ënnersicht. "Amerikanesch?" Hien huet mat engem liichte Akzent geschwat.
  
  
  "Ech sinn jo. Zigaretten - nee."
  
  
  "Tierkesch?"
  
  
  "Jo. Riets. tierkesch". Ech hunn op hien gewaart fir zum Punkt ze kommen. Oder op d'mannst dat ass wat ech gehofft hunn, war de Kär dovun. Mäi Plang war einfach. Domm, awer einfach. Ech hunn zwee vläicht géint d'Mëtt gespillt. Vläicht war d'Nummer eent eng duebel Chance, datt vläicht dem Robie säin Informant hei war a vläicht probéiert hie Kontakt ze maachen, an der Hoffnung op eng aner dräidausend séier ze maachen. Méiglech Nummer zwee war datt vläicht dem Robie säi Killer hei war. Dëst kéint mech och vill Zäit spueren. De schnellste Wee fir erauszefannen wien Äre Feind ass ass an eng Gaass ze goen a kucken wien probéiert dech ëmzebréngen.
  
  
  Ech hunn de Mann iwwer den Dësch studéiert. Hie war haart, quadratesch Kiefer a muskulär. Ënnert engem knappen gréngen Kotteng T-Shirt. Ënnert de bulten Jeans si si verschwannen. De Kelner koum. Ech bestallt Arak. Fläsch. Zwee Brëller.
  
  
  De Mann iwwer den Dësch sot: "Schlëmms du?"
  
  
  "Slumm?"
  
  
  Hien huet seng Aen an trotzdem Trotz enk. "Wann Dir net gemierkt hutt, ass dëst e Slum. Keng grouss Hoteler mat Vue op den Ozean. Keng Sonnenzëmmeren mat private Buedzëmmer.
  
  
  Ech hu schwéier gesucht. "Also wou féiert dat eis? Richtung Rhetorik oder e Kampf an enger Gaass? Ech hunn de Kapp gerëselt. "Lauschtert, mäi Frënd, ech hunn alles héieren. Ech Cover Szenen fir World Magazine. Ech loossen dat ënnerzegoen ier ech weidergoen. "An ech hunn all d'Wierder héieren, ech hunn all d'Kricher gesinn, a grad elo wënschen ech just
  
  
  sëtzt a drénkt a gitt net a waarme Schwieregkeeten."
  
  
  "World Magazine," sot hien roueg.
  
  
  Ech sot: "Jo", an hunn eng Zigarett ugedoen. Arak ass ukomm.
  
  
  Hie sot: "Wat ass Ären Numm?"
  
  
  Ech sot: "Mackenzie."
  
  
  "Ech bezweifelen et."
  
  
  Ech hu gesot: "Wat hutt Dir?"
  
  
  "Youssef," sot hien mir. "Abu Abdelhir Shukair Youssef."
  
  
  "Okay," sot ech. "Ech hunn keen Zweiwel doriwwer"
  
  
  E helle Liicht huet duerch den Damp op d'Bühn geschnidden an d'Tamburin huet geruff: "Naam! Numm! a gaangen an eng gelähmt Jangles Frenzy. D'Päif huet ugefaang och ier si fortgaang ass; en däischter Haut Meedchen an engem glänzend sëlwer Stéck Top an Rock, dee wéi e Perlen Rido aus engem Bändchen fléisst, dee wäit ënner hirer Taille ugefaang huet. Stréim vun donkelen Hoer sinn op hirem Réck gefall, encadréieren hiert mëllt, schéint Gesiicht, bal komplett ouni Make-up.
  
  
  D'Musek huet ugefaang ze spillen, schmaachlos, bal hypnotesch a senger Monotonie. An d'Meedchen huet lues ugefaangen. Gewellt, glat, bis hire Kierper schéngt aus Flëssegkeet gemaach ze sinn, an d'Luuchten aus dem Sëlwer vun hirem Kleed reflektéiert, wéi Stären an engem gewellten fantastesche Himmel, an hire Kierper weider schmëlzt, dësen onheemleche Kierper.
  
  
  Loosst mech Iech iwwer Bauchdanzen soen. Si sinn normalerweis plump, fett Fraen mat véier Tonne Make-up a véier Bauch. A wann esou Dammen ufänken et ronderëm ze geheien, sëtzt Dir do an hofft datt et net hält. Dëst Meedchen war eppes anescht. Dir hutt ni besser gedreemt. Och an Äre wildesten a verréckten Dreem.
  
  
  Den Danz, souzesoen, ass eriwwer. Ech hunn de Yusef ëmgedréit. Hien ass fortgaang. Amplaz huet de Schweess Besëtzer sech iwwer de Stand hänke gelooss, säi Gesiicht verzerrt vun engem rustege Laachen. Ech hu beschloss datt ech him besser gefall hunn wann hien gefroot huet. "Iessen," sot hien. "Sot Dir, Dir wëllt Iessen?" Ech hu gesot, ech hunn et gemaach. Säi Laachen ass méi breet ginn. "Mir ginn Iech d'Vitesse." D'Resultat ass eng Skala vun erofgaangen Noten. D'Tamburin huet geklappt.
  
  
  Hien ass fortgaang. Ech hunn e Schlupp vu mengem Arak geholl, e schaarf Getränk e bësse wéi Ouzo oder tierkesch Rakia. Dräi Bargangster sinn laanscht den Dësch gaang, en Trio vu gedréckte Nylonhemden op d'Taille op, Muskelen opzeweisen an ausgeglach dekoréiert Medaillonen. E sullen Kelner ass mat Iessen ukomm. Séier Aen Bléck op mech. D'Iessen huet gutt ausgesinn, wat bedeit datt ech keng Wonnerkuren brauch. Bromo, jo. Kuel, nee. Ech hunn ugefaang ze iessen.
  
  
  Den Trio ass zréckkomm an huet mech opgeholl, meng Héicht, Gewiicht a Kraaft berechent. Si sinn zréck an d'Bar an hunn hir Erkenntnisser un déi aner gemellt. An de Gang.
  
  
  Wéi eng Band?
  
  
  Wat och ëmmer hir Leeschtung war, et war net subtil. Dräi aner Jongen aus der Bar hunn e Spadséiergank gemaach. A-eent, a-zwee, a-dräi an a sinn Schrëtt op de Jangling Rhythmus timet. Si si laanscht mech gaang, hunn sech ëmgedréit an zréck schwammen. Duerchschnëtt Héicht: fënnef Féiss zéng Zentimeter; duerchschnëttlech Alter: zwanzeg-eent Joer. Si koumen op mäin Dësch a souzen am Stand ronderëm mech. Ech hunn weider giess. Si hunn gekuckt. Deen, deen de purpurroude an orange Hiem unhuet, huet sech op den Dësch geluecht. Hien hat laang Hoer an engem Fleesch, pouty haart-Guy Gesiicht. "Also," sot hien op Englesch, "hues du Kebab gär?"
  
  
  Loosst eis goen, hunn ech geduecht. Et wäert esou eng Szen sinn. 1950er Hood Stil Konfrontatioun, ausgeräiften "Smart Dumbass".
  
  
  "Nee, ech hunn Moustique bestallt, ech hunn zum Beispill geléiert wat ech kréien.
  
  
  Déi violett-orange verwandelt a rout Sträifen. "Clever," sot hien. "Den Amerikaner ass schlau."
  
  
  "Clever", sot de Red Stripe, deen net schlau genuch war fir un soss eppes ze denken.
  
  
  "Also, ech weess et net ..." Et war gréng Blummen mat engem breede Grinsen. "Ech denken net datt hien esou schlau ass."
  
  
  Schéint Neit Joer 53., sot ech mir. Ech wousst datt se net bewaffnet waren. Enk, glänzend Hiemer an enk, glänzend Hosen goufen esou no un hiren nervöse Kierper gesait, datt se souguer Kutikula Scheren net konnten verstoppen. Ech konnt se all opsetzen a laacht fort goen. Dat woussten se awer net, oder si waren et egal. Si ware jonk, rosen a bieden e Kampf.
  
  
  "Net sou schlau," sot Purple-Orange. Ech hu geduecht datt hien de Leader vum Pak war. (Wéi engem Package?) "Net sou schlau fir op El Jazzar ze kommen. Wësst Dir wat El Jazzar heescht?
  
  
  Ech hu gesoot. "Lauschtert, Kärelen. Ech mengen et ass super datt Dir heihinner kommt. Ech mengen, net vill Leit géifen Zäit huelen just fir en eenzege Frieme ze begeeschteren. Also ech wëll datt Dir wësst datt ech dat soen mat grousser Dankbarkeet an Unerkennung . Du bass elo fort."
  
  
  Et war eng kleng Konferenz iwwert d'Bedeitung vum Wuert "ewech". Ech hunn meng riets Hand a mengem Schouss geluecht am Fall wou ech meng Luger muss erreechen. Dem Wilhelmina säin Ausbroch wäert si Angscht maachen. Ech wäert eleng keng Problemer mat hinnen hunn, mee soubal hei e Fauschtkampf ufänkt, kämpfen ech mat der ganzer Clientèle. A siechzeg op een ass net meng bescht Chance.
  
  
  Si hunn "eweg" geschriwwe an hunn hir éischt Beweegung mat menacéiert Gesiichter gemaach, opstoen
  
  
  Ech hunn meng Hand um Hënneschten vun der Pistoul gehalen, awer et war net dem Wilhelmina säin Hënneschten, dee mir gerett huet. De Bauchdänzer ass zréck op d'Bühn. "Hären," sot si op Arabesch, "Ech wëll Hëllef mat engem speziellen Danz. Wien hëlleft mir? Si huet sech ronderëm de Raum gekuckt. "Dir!" Si sot séier zu Purple-Orange. Si huet hire Fanger a Begréissung gekrauselt. "Komm mer goen," huet si iwwerzeegt.
  
  
  Hien huet gezéckt. Hallef genervt, hallef verflaacht. "Komm mer goen," sot si nach eng Kéier. "Oder bass du schei? Oh, bass du schei? Oh, wéi schlecht!" Si huet hir Lippen gedréckt an hir Hëfte bewegt. "Huet e grousse Mann Angscht viru sou e klengt Meedchen?"
  
  
  De Sall huet gelaacht. Sou sprangen de purpurroude-orange op d'Bühn. Si huet hir Hand duerch seng laang schwaarz Hoer gerannt. "Dir braucht vläicht Frënn fir Iech ze schützen. Loosst eis goen, Frënn." Si huet an d'Luucht gekuckt a mat hirem Fanger gewënscht. "Komm, schützt hien."
  
  
  Si huet e Bummel gemaach. Nach eng Kéier waarm Laachen aus dem rauchege Raum. An no e puer Sekonnen koumen rout Sträifen a gréng Blummen op der Bühn.
  
  
  D'Musek huet ugefaang. Hire Kierper huet gerëselt. Weben a schwammen ëm dräi Männer. Hänn méi niddereg, gewellt, placéieren; de Réck archéieren, d'Hëfte riichten. No Mëttleren Oste Standarden si war dënn. Staark a flexibel, mat liicht Blähungen. Schlank Taille. Ronn, wonnerschéin, melonfërmeg Broscht.
  
  
  Si huet mech ugekuckt.
  
  
  Si war nach op der Sich.
  
  
  Si huet de Kapp schaarf gerëselt. Eng Sekonn méi spéit huet si et erëm gemaach, huet mech an d'Ae gekuckt an de Kapp gerëselt; huet hire Bléck op d'Dier gedréint. International Sprooch fir Scram.
  
  
  Ech hunn hire Rot gefollegt. Si huet d'Kanner vu mengem Réck. Oder vläicht ass et keen Zoufall. Ausserdeem sinn ech um El Jazzar opgehalen. Ech hunn mäi Gesiicht gewisen an hunn Köder ugebueden. D'Wuert wäert verbreet. Wann een mech wollt fannen, dann hätt se et gemaach. An et kann e Grond ginn elo ze verloossen. Vläicht wollt een mech treffen. Oder vläicht wollt een mech ëmbréngen. Ech hunn d'Suen geheien a sinn fortgaang.
  
  
  Kee Problem duerch d'Bar eraus ze kommen. Keen seng Aen hu souguer geflüstert. Dëst sollt mäin éischten Hiweis gewiescht sinn.
  
  
  Ech sinn dobausse gaangen. Ech hunn eng Zigarett virum Club gebrannt. Ech hunn no Kläng nogelauschtert, déi vläicht Stiwwele waren, déi laanscht eng gebrachent Steenstrooss schrauwen, e Messerblad, deen aus enger Schuel erauskënnt, oder e laangen Otem geholl ier ech sprangen. Mee ech hunn näischt héieren.
  
  
  Ech goung. D'Strooss war net méi wéi zwielef Meter breet; Mauer zu Mauer zwielef Fouss breet. D'Gebaier hänken. Meng Schrëtt hunn echoen. Nach ëmmer keng Kläng, nëmmen schmuel Wicklungsstroossen, eng Kazekreesch, d'Liicht vum Mound.
  
  
  Schold! Hie sprang aus der archéierter Fënster, de Gros vum Mann ass an mech gefall, Mëtt-Schëller, huet mech mat him op eng laang Spiralfahrt no hannen geholl. Den Impakt huet eis souwuel duerch d'Loft gedroen a Richtung Ausgang vun der Gaass gerullt.
  
  
  Si hunn gewaart, sechs vun hinnen, sinn op d'Ausfahrt gerannt. An dat waren net ongedëlleg, schlau Kanner. Dëst waren Erwuessener a si woussten hir Saachen. De Faass ass gerutscht an ech sprangen op, hunn den Hugo, mäi Stiletto, a meng Hand gesat. Awer et war hoffnungslos. Zwee méi Kärelen sprangen vun hannen eraus, hu mech an d'Äerm gegraff an den Hals gedréint.
  
  
  Ech hunn déi éischt erausgestreckt Lescht geschloen a probéiert aus dem Judo Prisong ze briechen. Ni. Dat eenzegt mat deem ech an de leschte véierzéng Woche gekämpft hunn ass dem Tatta Tilly seng Buschsak. A Schlagsäck ginn d'Äntwert net. Meng Zäit sténkt. Si waren iwwerall iwwer mech, hunn mech an de Bauch gerappt, mäi Kiefer explodéiert, an engem säi Stiwwel huet mäi Schanken duerchgebrach, mäin nei geprägte lénksen Schanken, a wann Dir wëllt wëssen wat duerno geschitt ass, da frot se besser. Ech war net do.
  
  
  
  
  
  
  Fënneft Kapitel.
  
  
  
  
  
  Dat éischt wat ech gesinn hunn war de schwaarze Mier. Dunn sinn d'Stäre lues a lues opgetaucht. An de Crescent. Ech hu geduecht datt ech net stierwen an an den Himmel gaange sinn, well ech denken, wann Dir dout sidd, gesäit Äre Kiefer net aus wéi eng gebrochene Melon an Äert Been schéckt Iech keng Morsecode Messagen a Péng.
  
  
  Meng Aen hunn ugepasst. Ech hunn duerch d'Dachlicht gekuckt, wéi ech op der Canapé am grousse Raum leien. Studio. Kënschtler Workshop. Et gouf vu Käerzen op héije Stänn beliicht, an huet haart Schatten op déi blo Holzbuedem a Canvasen op de Spazéiergang gestapelt.
  
  
  Um Enn vum Raum, ongeféier drësseg Meter vu mir, souz den Abu Abdelhir Shukair Youssef op engem Stull, an huet meng Pistoul ënnersicht.
  
  
  Ech zougemaach meng Aen an geduecht doriwwer. Okay, ech sinn op El Jazzar gaang, ouni Gehir a verroscht, no Ierger gefrot, an e flotte Gin huet mäi Wonsch erfëllt. Dräi domm Beweegungen an engem kuerzen Owend. Break de Weltrekord fir Dommheet. Schnell. Call Guinness. Ech wousst datt desto oder spéider ech a säi Rekordbuch géif kommen.
  
  
  Als éischt gouf ech vun enger verfaulter Fra, déi um Bauch gedanzt huet, getraff; zweetens, Ech war vun enger Bande vun thugs an enger Gaass geschloe ginn; drëttens, déi dommste vun all, Ech geduecht ech war schlau, impudent, datt d'Wuert. Méi Courage wéi gesonde Mënscheverstand.
  
  
  An elo stinn ech am Spill.
  
  
  Ech hu probéiert opzestoen. Mäi Kierper huet et net esou eng gutt Iddi geduecht. Tatsächlech huet et mäi Kapp eropgeflunn. Mäi Kapp huet gefollegt - Ronn a Ronn.
  
  
  De Yusef huet ugefaang de Raum ze Kräiz. D'Pistoul an der Hand ass eng Luger Wilhelmina.
  
  
  Hien huet gesot: "Et schéngt, datt Dir zwee e klenge Sträit haten."
  
  
  Hie war net sou kleng."
  
  
  Hien huet humorlos gelaacht. "Hei - wann Dir de Kampf iwwerlieft, betruechte mir et als kleng." Hien ass op de Buedem gefall an huet mir d'Waff iwwerreecht. "Ech mengen, Dir wäert et verléieren." Hien huet meng Stiletto erausgezunn. "An och dëst."
  
  
  "Ma, ech wäert verdammt sinn." Ech hunn de Luger geholl, en a mengem Gürtel gestoppt, an de Stiletto zréck a säi Mantel geschleeft. Ech hunn de Yusef gekuckt. Hien huet säin däischteren, barmhäerzege Bléck verluer an huet mech mat roueger Bewäertung ugekuckt.
  
  
  "Wéi sinn ech hei komm?"
  
  
  "Ech hat geduecht, Dir géift froen. Ech hunn dech an der Gaass fonnt."
  
  
  Ech hu geschüchtert vun dësem Saz. Et huet mech gefillt wéi eng Orangeschuel oder eng Täsch mat leckende Kaffisgrënn. Saachen déi an Gaassen fonnt ginn.
  
  
  "Ech hunn och Är Waff hannert engem Pilier fonnt. Si hunn eng gutt Aarbecht mat Iech gemaach."
  
  
  "'Gutt' hänkt dovun of wou Dir sëtzt." Ech hunn säi Bléck begéint. "Wou sëtzt Dir?"
  
  
  "Dir kënnt soen datt ech e schlechte Frënd vun der Bande sinn."
  
  
  Elo. Endlech. "Wéi eng Band?"
  
  
  "Bass du duuschtereg?"
  
  
  "Wéi eng Band?"
  
  
  Hien ass opgestan an huet eng Fläsch Wodka fonnt. "Fir Ufänger," sot hien iwwer de Raum, "si nennen sech B'nai Megiddo. Op Englesch: Sons of Armageddon. A wann Dir un Är Bibel erënnert ..."
  
  
  "Armageddon ass d'Enn vun der Welt."
  
  
  "Dir sidd no. Hei kämpfen se de leschte Krich."
  
  
  "Mäi Kapp ass wou se am leschte Krich gekämpft hunn. Wien sinn dës Kärelen? A wat hunn se géint mäi Kapp?
  
  
  Hien huet mir d'Fläsch iwwerreecht. Ech hunn de Stecker dovun ewechgeholl a suergfälteg säi Gesiicht studéiert. E grousst, knachegt Gesiicht mat enger gebogener Nues. Kuerzgeschnidde Hoer. Smart-traureg Aen. Elo hu si mat liichtem Amusement geschloen. "Vläicht wollte se dech just beklauen ... oder vläicht verstinn se wien Dir sidd."
  
  
  "WHO? ech? Mackenzie aus Myra?
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "An ech sinn de Kinnek Faisal. Ech denken net datt de Megiddo weess wien Dir sidd, awer ech. Du hues mam Roby geschafft, an ech och. A Reporter droen keng Lugers a Stiletto Fersen. Elo wëllt Dir iwwer Geschäft schwätzen oder net? "
  
  
  "Wéi vill kascht et?"
  
  
  "Fënnefhonnert Dollar mat Äre Suen."
  
  
  "Wat huet de Robie bezuelt?"
  
  
  "Jo. Ganz richteg. Ech ginn Erléisung fir Äert Liewen."
  
  
  Ech hunn nach eng Schlupp geholl. "Wéi wier et mat Wodka? Ass et am Haus?
  
  
  Hien huet sech zréckgezunn an huet mech kal gekuckt. "Och jo. Dir sidd bei mir beleidegt fir mech ze beschëllegt. E pure-minded, prinzipiell Amerikaner an e schrecklechen, rächen, onmoraleschen Araber.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Uh. Falsch. A soulaang mir un Stereotypen hänken, räissen ech mech als e pure Geescht ugesinn ze ginn. Ech hunn him d'Fläsch iwwerreecht. "Awer Dir hutt Recht iwwer eng Saach. Ech si verdächteg vu Kärelen déi Neiegkeeten verkafen well Neiegkeeten eppes ass wat zweemol verkaaft ka ginn. Eemol an all Richtung. Pure duebel Gewënn."
  
  
  Seng Hand huet d'Fläsch gedréckt. Seng Aen hunn an meng geschnidden. "Dat gëllt net."
  
  
  Eis Aen hunn nach e puer Sekonnen gekämpft. "Okay," sot ech, "ech mengen, ech wäert et kafen. Als éischt, sot mir - wéi sidd Dir an d'Zeitungsspill komm?
  
  
  "Fir Ufänger," huet hien widderholl, de Saz opgeschriwwen: "Ech sinn e Frënd. Du verstees?"
  
  
  Ech verstinn. D'Druze sinn eng kleng islamesch Sekt, déi an de meeschten arabesche Länner verfollegt gëtt. Ongeféier 40.000 vun hinnen liewen an Israel a liewen vill besser wéi ënner den Araber. Ech loossen him weidergoen.
  
  
  "Ech kommen aus de Golan Héichten. Land dat Israel am Joer 1967 eruewert huet. Awer ech si kee Geméisbauer. An ech si kee Kuerfweber." Ech hu séier op d'Stäck vu Canvas gekuckt. Staark, Fiels, schwaarz Landschaften. "Also," sot hien einfach, "Ech sinn op Tel Aviv komm."
  
  
  "Wéi ech et verstinn, ouni Léift fir d'Syrer."
  
  
  "Komplett ouni Léift. An ech si syresch." Hien huet op d'Fläsch gekuckt, déi hien an der Hand hält. "Awer als éischt sinn ech e Mann. An zweetens, druse. Hien huet ugefaang ze laachen. "Et ass witzeg wéi d'Leit un hir Etiketten befestegt ginn. Fir d'Wourecht ze soen, ech gleewen datt ech en Atheist sinn, awer si nennen mech en Druze. Si verfollegen mech wéi e Frënd. An dofir soen ech houfreg datt ech e Frënd sinn.
  
  
  Hien huet e laange Schlupp geholl an d'Fläsch erofgesat. "An dës Geschicht ass och "am Haus." Elo diskutéiere mir iwwer B'nai Megiddo.
  
  
  De Yussef huet mir gesot datt de B'nai Megiddo vun enger Grupp mam Numm Matzpen inspiréiert gouf. Iwwersetzung: Kompass. Si mengen, si weisen an déi richteg Richtung. Si weisen déi wäit lénks Richtung.
  
  
  Matzpen huet ronn aachtzeg Memberen, souwuel Araber wéi Judden, an déi meescht vun hinnen si Studenten. Si wëllen datt de Staat Israel opgeléist gëtt an duerch e kommunistesche ersat gëtt.
  
  
  Dës Form vu Regierung. Baséierend op dëser Iddi hunn se de Guy an d'Parlament nominéiert an et huet näischt zu näischt gefouert. D'Tatsaach, datt hire Kandidat deemools am Prisong war, beschëllegt fir d'syresch Geheimdéngscht ze spionéieren, huet hir Chancen net vill verbessert.
  
  
  Wéi och ëmmer, Terror ass net hire Stil. Net esou wäit. Si publizéieren haaptsächlech a palästinensesche Zeitungen, a schléissen sech mat "iwwerall Kommunisten" un, och déi palästinensesch Kommandoen. Wärend si fir de Büro lafen a probéiert hire Kandidat ze befreien, si si op lokal Baren gaang, Plazen wéi El Jazzar Street getraff, wou d'Liewen schwéier ass an d'Sirene Lidd vun hirem Manifest wéi de Pied Piper säi Köder kléngt. .
  
  
  An déi nächst Saach Dir wësst, et ass B'nai Megiddo. Eng Rëtsch frustréiert, rosen Kanner, déi mengen "Kommunismus" heescht "eppes fir näischt." An net nëmmen dëst. Et ass och e Wee fir den Damp ofzebriechen, e puer Fënsteren ze briechen, e puer Kiefer ze briechen, an esou e bessere Wee opzebauen.
  
  
  Wärend mir um Thema sinn, loosst eis de beschte Wee diskutéieren. Et muss een sinn. Et muss e Wee ginn fir d'Aarmut an d'Doudeg Slummen, Haass, Viruerteeler an all déi aner al Béisen ze eliminéieren. Awer kommunistesch Systemer - mat hire Purges, Aarbechtslager a Regimentatioun, hiren eegene onlogesche giele Mauerstrooss, hir brutal Ënnerdréckung an hire kinnekleche Staaten - sinn net, wann Dir mech freet, de beschte Wee.
  
  
  "Wéi si se mam Al-Shaitan verbonnen?"
  
  
  De Yusef huet de Kapp gerëselt. "Bnai Megiddo? Ech net sécher op et si. Op d'mannst fir de Moment. Loosst mech vun Ufank un ufänken. Ech wunnen e puer Block vun El Jazzar, also ass et einfach fir mech oft dohinner ze goen. Ech sinn syresch, Kënschtler. Et ass wahrscheinlech datt ech och e Revolutionär wäert sinn. Also ech schwätze mat der Parteilinn a si schwätzen och mat mir. Jiddefalls, e puer Deeg ier de Fox entfouert gouf, huet ee vun de Leit do haart geschwat. Hie wollt de Megiddo vill Waffen kafen, hie sot datt hien Kalashnikovs fir zwielefhonnert Pond ka kafen. Et ass dräihonnert Dollar. Jiddereen war ganz frou.
  
  
  "D'Saach ass, dësen Typ dréckt och Haschesch. D'Halschent vun der Zäit ass hien iwwer de Wolleke, also hunn ech geduecht datt dëst ee vu senge Päifdreem wier. Ech hu gesot: 'Gitt dës Sue vun de Beem falen?' Oder plangt Dir d'Hilton Hotel Vaults ze beréieren? "Hien huet mir gesot nee, hien huet eng Quell vu grousse Suen."
  
  
  "An hien huet dat gemaach?"
  
  
  „Wie weess? Et war wéi e grousst Stéck Kuch um Himmel. Hien huet ugefaang vu sengem Brudder ze schwätzen, deen e Frënd hat deen op eemol räich gouf. Säi Brudder, sot hien, huet e Frënd gefrot, wou hien d'Sue kritt, an hie sot, datt seng Aarbecht ausgemaach wier. D'Aarbecht enthält e Kidnappingplang, an hien huet gesot datt d'Ausbezuelung enorm wier.
  
  
  "An de Megiddo war involvéiert?"
  
  
  "Sprang net zu Conclusiounen. Souwäit ech weess, war keen involvéiert. Keen huet jeemools de Brudder oder säi Frënd gesinn. Si liewen a Syrien. An engem Duerf mam Numm Beit Nama. Just e puer Kilometer vun der Salient. Wann ech Iech soen datt dëst wéi e Patt am Himmel kléngt, hunn ech gemengt datt et alles eng Leeder vun "ifs" war.
  
  
  "AN?"
  
  
  "An ech hunn keng Sue gesinn, ech hu keng Waffe gesinn, a keen zu Megiddo huet sech iwwer d'Entféierung geprägt."
  
  
  "An deen Typ deen Iech iwwer dëst gesot huet?"
  
  
  "Jo. De Guy ass ëmbruecht."
  
  
  Mir waren allebéid ee Moment roueg, ausser datt d'Rieder an de Kapp geklickt hunn.
  
  
  "An Dir hutt dës Geschicht iwwer de Robie entfouert erzielt."
  
  
  Hien huet geknackt. "Jo. Soubal ech et héieren hunn."
  
  
  "Wéini gouf de grousse Mond ëmbruecht?"
  
  
  De Yusef huet op e Punkt an der Loft op der Säit gekuckt. "Waart an ech soen Iech genau." De Loftkalenner ass op den Datum geplënnert. Hien huet seng Fanger geschloen. "Zwanzeg fënneften. Zwee Deeg virum Mord vum Robie. Véier Deeg virum Leonard Fox kënnt zréck. Awer nee - fir Är nächst Fro ze beäntweren - ech weess net ob et eng Verbindung war. Ech weess net ob de Roby dëst gefollegt huet. "
  
  
  Ech erënnere mech un wat de Benjamin iwwer Robie gesot huet. Datt hien ni bezuelt huet bis hien d'Informatiounen iwwerpréift huet. "Awer hien huet Iech bezuelt?"
  
  
  "Natierlech. Den Dag wou hien d'Stad verlooss huet."
  
  
  "Obwuel, wéi Dir wësst, war et keng Garantie datt de betraffene Grupp Al-Shaitan war oder datt d'Entfouert Affer de Leonard Fox wier."
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Ech soen dem Robie d'Wourecht. Ob dës Wourecht nëtzlech ass ass säi Geschäft, net mäin.
  
  
  Also de Robie hätt him souwisou bezuelt. Integritéit. Goodwill.
  
  
  "Wësst Dir firwat de Robi op Jerusalem gaangen ass?"
  
  
  De Yusef huet gelaacht. "Du verstees net. Ech hunn dem Robie d'Informatioun ginn. Net ëmgedréint."
  
  
  Ech laachen zréck. "Et war e probéieren wäert." Eppes huet mech gestéiert. "De Brudder säi Frënd, dee Geld geflitzt huet ..."
  
  
  "Jo. Wat ass mat him falsch?
  
  
  "Hien huet Suen virum Entfouert geflunn."
  
  
  De Yusef huet seng Aen zougemaach. "Also?"
  
  
  "Also den ugestallten Thug gëtt net bezuelt ier d'Aktioun ufänkt. Op d'mannst näischt Besonnesches."
  
  
  Elo hu mir allebéid Punkten aus der Loft gekuckt.
  
  
  Ech hunn de Yusef ëmgedréit. "Wat war den Numm vum Typ deen ëmbruecht gouf?"
  
  
  "Mansur," huet hien geäntwert. "Hali Mansour. Mäi Brudder Numm, ech mengen, ass den Ali.
  
  
  "Lieft Äre Brudder nach ëmmer zu Beit Nam?"
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Wann de Brudder nach lieweg ass."
  
  
  "Jo," sot ech, "ech verstinn wat Dir mengt. Heiansdo kann den Doud ustiechend sinn.
  
  
  Mir hunn eng Plaz fir mech arrangéiert fir Suen ze schécken, an den Youssef huet e Frënd geruff, deen e futtis Camion hat fir mech opzehuelen.
  
  
  De Frënd war syresch, awer kee Kënschtler. Méi genee war hien eng Zort Dreckhändler - am Sënn vum Wuert "Junk" aus dem 19. Joerhonnert - an de Camion war mat ale Kleeder gefëllt, geckeg Dëppen an enger grousser, gefierfter blo-gestreift Matratz, déi ëmmer erëm op d'Schwéngung schwéngt. Buedem. op seng Schëlleren wéi hien mam Auto gefuer ass. Hien huet sech ëmgedréit, hie verflucht, him ofgekämpft a mat senger anerer Hand weider gefuer. Säin Numm war Rafi, a wéi hien mech op d'Adress ofginn huet, déi ech him ginn hat, hunn ech him vill Gléck fir säi siwente Jong gewënscht.
  
  
  Hien huet gesoot an huet mir gesot datt hien aacht Meedercher hat.
  
  
  
  
  
  
  Kapitel sechs.
  
  
  
  
  
  "Wëlls du e Kaffi?" Et war eng laang Nuecht. Kaffi war wahrscheinlech eng gutt Iddi. Ech sot ech géif a si ass verschwonnen, mech eleng am generesche Universal Modern Wunnzëmmer loosst. Braune gesträifte Sofa, Glasdëscher, Replik vum Barcelona Stull.
  
  
  D'Sarah Lavi huet um Mëtternuecht perfekt op d'Dier geschellt. Tatsächlech hat ech d'Gefill datt si d'Abrieche begréisst. Si huet anscheinend net probéiert dës Nuechten ze schlofen. D'Luuchten waren am ganzen Appartement un, an e grousst onfäerdeg Këssenfall mat engem Nadelpunkt louch un der Basis vum Stull zesumme mat Bäll vu hell faarwege Woll. D'Musek huet gespillt, pulséiert Bossa Nova.
  
  
  Si ass zréck mat engem Dëppen a Coupë. "Ech hunn net gefrot - huelt Dir Crème an Zocker mat Ärem Kaffi?"
  
  
  "Zocker, wann Dir et hutt."
  
  
  Si ass an engem Wirbel vu Röcke verschwonnen. Faarweg Persoun Sarah Lavi. Alles an engem Bauererock an enger Bauerebluse, mat riesegen Goldhoop an den Oueren. Dësen Outfit erënnert mech un e Lackgeschäft zu Seattle. Dee mam Neonschëld an der Fënster: "Wa mir keng Faarf hunn, existéiert se net." Si hat däischter, bal schwaarz Hoer, staark zréckgekämmt, wat hir gutt gepasst huet - et huet hiert liicht Gesiicht mat héigen Knäppchen a riesegen, wimperen, bal schwaarzen Aen ofgesat. Si war ongeféier drësseg an no bei wat se eng richteg Fra nennen.
  
  
  "Also d'Welt huet Iech geschéckt fir dem Jack seng Plaz ze huelen." Si huet mir eng Schossel Zocker an e Läffel iwwerreecht.
  
  
  "Et ass keng kleng Aarbecht, souwäit ech weess, hunn ech héieren datt hie gutt war."
  
  
  E bësse Rou.
  
  
  "Et gëtt en anere Grond, datt se mech geschéckt hunn," sot ech, "mir wéilte gär méi wëssen ... firwat hien gestuerwen ass."
  
  
  Hir Aen sinn roueg vu mir ewech. Si huet hëlleflos zéien a gefall zréck a wäit ewech.
  
  
  Ech sot: "Ech wéilt Iech e puer Froen stellen. Ech ... et deet mir leed."
  
  
  Si huet erëm an meng Ae gekuckt. "Et deet mir wierklech leed," sot si. "Ech wollt net wéi eng delikat Blummen handelen. Fuert weider. Stellt Är Froen."
  
  
  "Fin. Éischtens, wësst Dir un wéi enger Geschicht hien geschafft huet? Ech hu misse mam Robie sengem Cover spillen. D'Meedche wousst oder wousst net d'Wourecht. Wahrscheinlech souwuel. Si wousst a si wousst net. Fraen sinn professionell an esou Saachen. Si wëssen a wëssen net wéini hir Männer fuddelen. Si wëssen a wëssen net wann Dir léien.
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. "Hien huet mir ni iwwer seng Aarbecht erzielt ..." E liichte Steigerung um Enn vum Saz, mécht et an eng onbewosst Fro: erziel mir iwwer seng Aarbecht.
  
  
  Ech hunn den Ënnertext ignoréiert. "Kënnt Dir mir eppes soen iwwer wat hien gemaach huet. Alles an Allem. Loosst eis eng Woch soen ier hien fortgeet.
  
  
  Si huet erëm eidel ausgesinn. "Et waren zwou Nuechte wéi hien eleng fir Iessen gelooss gouf. Net zréck bis ... gutt, vläicht Mëtternuecht. Ass dat wat Dir mengt?
  
  
  Ech hu gesot datt et wier. Ech hunn hatt gefrot ob si wousst wou hien déi Nuechten higaang ass. Si huet net. Si sot si wousst ni. Si huet ni gefrot. Si huet liicht gebloßt an ech hu geduecht datt ech wousst firwat.
  
  
  "Ech bezweifelen datt et déi aner Fra war," sot ech hir.
  
  
  Si huet mech mat engem wrangen Ausdrock gekuckt. "Et ass egal," sot si. "Wierklech." Si huet missen hir Aen vun "wierklech" räissen.
  
  
  Si huet eng Schlupp Kaffi geholl an d'Taass erofgesat. „Ech fäerten, datt Dir mir eng zimlech enttäuschend Informatiounsquell fannt. Ech wousst sou wéineg iwwer de Rescht vum Jack säi Liewen. An dat war Deel vun eisem ... gutt, 'Deal', deen ech ni probéiert hunn erauszefannen. Si huet de Fanger iwwer den Design op der Coupe gerannt.
  
  
  Si huet et nach eng Kéier gemaach an duerno lues gesot: "Ech mengen, ech wousst ëmmer datt et net dauert."
  
  
  Déi lescht war eng Invitatioun op Gespréich.
  
  
  Ech gefrot wat si gemengt.
  
  
  "Ech mengen, ech war net ganz gutt drun. Ech wousst seng Reegelen an hunn seng Reegele gefollegt, awer ech hu mech ëmmer gefrot firwat et Reegele gëtt? Hir Ae ware wéi genial Spotlights op mengem Gesiicht. Näischt gouf fonnt. Si hunn sech an d'Schuel zréckgezunn. Si huet d'Schëlleren opgeruff, en erfuerene a graziéisen Echec. "Ech war ni sécher. Ech war ni sécher vun eppes. An den Jack war ganz zouversiichtlech. Si huet den Ouerréng erausgezunn an huet erëm wrang gelaacht. "Eng Fra kann ni zouversiichtlech sinn an e Mann, deen an sech selwer zouversiichtlech ass."
  
  
  "Huet Är Mamm Iech dat geléiert?"
  
  
  "Nee. Ech hunn alles selwer erausfonnt. Awer ech si sécher datt Dir net hei sidd fir ze léieren wat ech iwwer Männer geléiert hunn. Also stellt Är Froen, Här McKenzie."
  
  
  Ech hunn opgehalen fir eng Zigarett ze hunn. Erauszefannen iwwer dem Doudegen Agent seng Frëndin war dat éischt wat ech geléiert hunn. Ass si intelligent genuch fir e Feind Agent ze sinn? Ambitiéis genuch et ze verkafen? Domm genuch him ze ginn? Oder ass et genuch Béis? Ech hu gezweiwelt datt d'Sarah eng vun deene Saachen war, awer si war net sécher iwwer hien. An et huet si virwëtzeg gemaach, trotz hirer selwer. A wann eng Fra virwëtzeg ass, kann si och suergfälteg sinn. Trotz mir.
  
  
  "Mir hunn iwwer seng lescht Woch hei geschwat. Wësst Dir eppes wat hie gemaach huet - mat wiem huet hie geschwat?"
  
  
  Si huet ugefaang nee ze soen. "Ma ... waart. Hien huet eigentlech vill laang-Distanz rifft. Ech weess well mir ... well ech just d'Rechnung krut."
  
  
  "Kann ech kucken?"
  
  
  Si ass op de Schreif gaang, huet ronderëm gerappt a koum zréck mat enger Telefonrechnung. Ech hunn him séier gekuckt. D'Uriff waren detailléiert. Beirut. Damaskus. Zuelen goufen opgezielt. Ech hu gesot, ech wollt et halen an hunn et an meng Täsch geluecht. "Säi Telefonbuch," sot ech. "Hutt Dir et kritt?" Dat war eng vun de Saachen, fir déi ech komm sinn. D'Buch kéint mir eng Linn fir seng Kontakter ginn. Ouni dës Linn géif ech am Däischteren schaffen.
  
  
  "N-nee," sot si. "Et war an enger Këscht mat anere Saachen."
  
  
  "Wéi eng Këscht?" Ech soot. "Mat wat fir aner Saachen."
  
  
  "Mat menge Noten a Pabeieren. Hien huet se am Kleederschaf an engem gespaarten Tirang gehal."
  
  
  "Wat ass mat der Këscht geschitt?" - sot ech lues.
  
  
  "Oh. En aneren Amerikaner huet et geholl."
  
  
  "En aneren Amerikaner?"
  
  
  "En anere Reporter."
  
  
  "Vun der Welt?"
  
  
  "Vun der Welt".
  
  
  Ech ugefaang dëser Ronn Gefill gefruer. D'Gefill war elo am Keller.
  
  
  "Wësst Dir zoufälleg säin Numm?"
  
  
  Si huet mech intensiv gekuckt. "Natierlech. Ech géif dem Jack seng Saachen net un engem Frieme ginn.
  
  
  "Also wat war säin Numm?"
  
  
  "Jens," sot si. "Ted Jans."
  
  
  Ech hunn e leschten Drag op menger Zigarett geholl a lues a lues am Aschebecher geläscht. "Wéini war den Ted Jens hei?"
  
  
  Si huet mech froend gekuckt. "Virun dräi oder véier Deeg. Firwat?"
  
  
  "Kee Grond," sot ech séier. "Ech war just virwëtzeg. Wann de Jens erëm kënnt, loosst mech wëssen, ok? Ech wéilt him eppes froen."
  
  
  Hir Gesiicht entspaant. "Natierlech. Awer ech bezweifelen et, Verdammt. Hien ass am Büro zu Damaskus, wësst Dir.
  
  
  Ech sot: "Ech weess."
  
  
  Ech hu beschloss en anere Wee ze goen. "Nieft den Pabeieren, deen den Jens geholl huet, gëtt et nach eppes vum Jack dat nach hei ass? Wat iwwer déi Saachen, déi hie bei him zu Jerusalem hat?
  
  
  "War. Tatsächlech sinn se haut ukomm. Den Hotel geschéckt hinnen. Ech hunn elo e Koffer a mengem Schlofkummer. Ech hunn et net opgemaach. Ech... Ech war net prett. Awer wann Dir denkt datt dëst hëlleft ... "
  
  
  Ech no hirem an d'Schlofkummer. Et war e grousst grousst Zëmmer mat engem verloossene Bett. Si huet ugefaang d'Bett ze riichten. "Dobäi", huet si mat hirem Kinn op de verschwonne Liederkoffer gewisen.
  
  
  Ech soot. "Schlëssel?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. "Kombinatioun. Zuelen 4-11. Mäi Gebuertsdag".
  
  
  "Däi Gebuertsdag?"
  
  
  "Dëst ass mäi Koffer. Dem Jack säi Koffer ass ausernee gefall."
  
  
  Ech hunn d'Kombinatioun veraarbecht an d'Täsch opgemaach. Si huet mam Bett fäerdeg. "Setz et hei."
  
  
  Ech hunn de Koffer opgeholl an op d'Bett geluecht. Si huet sech nieft him gesat. Ech wënschen ech kéint hir soen de Raum ze verloossen. Net nëmme sou datt si net iwwer meng Schëller wier, mee well si eng Häll vun enger attraktiver Fra war. A fir elo eng Fra, déi muss ofgehale ginn. Ech hunn ugefaang duerch dem Robie seng Saachen ze goen.
  
  
  Keng Pabeieren. Keng Pistoul. Näischt op der Fusioun vun der Täsch ass erausgerutscht. Wien huet d'Kleeder verlooss. Jeans. Chinos. E puer Sweatshirts. Däischterbraune Kostüm. Blazer. Stiwwelen.
  
  
  Stiwwelen. Schwéier Stiwwelen. Fir d'Stad Jerusalem? Ech hunn een geholl an et virsiichteg gekuckt, en ëmgedréint. Orange Stëbs stécht un der Sohle. Ech hunn et mam Fanger kraazt. Orange Stëbs.
  
  
  An um ënnen vun de Chinos, orange Stëbs. De Robie war net an der Stad, mee soss anzwousch. Hie war op der Plage. Einfach mat rustege Kalkfielsen.
  
  
  D'Sarah huet mech mat verwonnert virsiichteg gekuckt.
  
  
  "Hutt Dir vum Jack héieren wéi hien fort war? Wësst Dir ob hien Jerusalem iergendwou verlooss huet?
  
  
  "Jo, jo," sot si. "Wéi wësst Dir? Hien ass vun hei direkt op Jerusalem gaangen. Hien ass am American Colony Hotel bliwwen. Ech weess datt hien als éischt dohinner gaang ass well hien mech déi Nuecht genannt huet. An dann zwou Nuechte méi spéit ... nee, dräi, et war fënnefanzwanzeg. fënneften. Hien huet mech nach eng Kéier geruff a gesot datt hie fir e puer Deeg fortgeet an ech sollt mech keng Suergen maachen wann ech net mat him kontaktéiere kéint. Hir Aussoen hunn erëm Froen opgeworf. Ech hunn net gefrot ob hatt wousst wou hien higaang ass.
  
  
  Also alles wat ech wousst war datt de Robi Jerusalem fir X verlooss huet an zréck op Jerusalem. Wou e goung, géif hie lieweg zréckkommen. Hie gouf zu Jerusalem ëmbruecht. Siwenanzwanzeg.
  
  
  Ech hunn dem Robie seng Kleeder weider studéiert. Virun Sarah hunn ech mech wéi e Geier gefillt. E kalbluddege Vugel deen op Iwwerreschter ernährt. Ech hunn eng Matchbox a menger Jacketasch fonnt. Ech hunn et an meng Täsch geluecht. Ech ka méi spéit kucken.
  
  
  An dat waren déi lescht Effekter vum Jackson Robie.
  
  
  "Wat iwwer den Auto? Ass si nach zu Jerusalem?
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. "Hien huet den Auto net geholl. Hien huet et mir iwwerlooss."
  
  
  "Portemonnaie, Schlësselen, Suen?"
  
  
  Si huet erëm de Kapp gerëselt. "Wien hien ëmbruecht huet huet alles geholl. Seng Auer och. Dofir war ech sécher, datt et ... bon, wéi d'Police gesot huet, et war e Raiber. Op d'mannst ... ech war sécher bis haut den Owend.
  
  
  Ech hunn hir d'Äntwert ginn. Als Äntwert géif si gleewen a géif net gleewen. "Et war wahrscheinlech e Raiber," sot ech.
  
  
  Ech hunn de Koffer zougemaach.
  
  
  Si ass um Bett bliwwen.
  
  
  D'Musek koum aus engem anere Raum. Sexy Bossa Nova Beat.
  
  
  "Okay," sot si. "Wann Dir fäerdeg sidd ..." Awer si huet sech net bewegt. Si war iwwerrascht, datt si net bewegt. Awer si huet sech nach ëmmer net bewegt. Ech och. Ech hunn op hir Schëlleren gekuckt. Glat Kéiren sinn op den Hals gefloss, an hire laangen, seidegen Hals gouf e klengen opgeriichtte Kinn, an hire Kinn ass op mëll, verwonnert Lippen gefloss.
  
  
  "Jo," sot ech. "Ech mengen ech sinn fäerdeg."
  
  
  Eng Woch nodeems een mech an enger Gaass gestierzt huet, wëll ech net datt een aneren Typ mat menger Frëndin mëscht. Ech hu geduecht datt de Robie datselwecht gefillt huet.
  
  
  Ech sot gutt Nuecht a lénks.
  
  
  
  
  
  
  Siwente Kapitel.
  
  
  
  
  
  Et war e grousse véier Course Sonndeg Frühstück an Sall Service huet en Dësch um Balkon. Et war spéit, 10:30. Ech schlofen an engem déiwe, spinnähnlechen Schlof, a seng Fuedem hunn ëmmer nach mäi Gehir gefoltert.
  
  
  D'Wieder war mëll, d'Sonn huet geschéngt an de Balkon huet d'Mëttelmier ausgesinn. De Klang vu Miervullen. Splash vu Wellen. Den Dag war wéi e séiss laachen Mata Hari probéiert mech vu menger Pflicht ewech ze steieren.
  
  
  Ech hunn méi Kaffi gegoss, eng Zigarett opgeléist an d'Zeitung erreecht, déi ech mam Frühstück bestallt hunn. E kuerzen Artikel huet mir schlecht Neiegkeeten ginn.
  
  
  Den Harrison Stohl, Besëtzer an Editeur vum populäre Mount Magazin Public Report, gouf entfouert. Al Shaitan erëm. Nach eng Kéier, fir honnert Milliounen Dollar.
  
  
  A véier an eent - fënnef honnert Millioune. Eng hallef Milliard Dollar.
  
  
  Fir wat?
  
  
  Ech probéiert e puer aner Saachen. Ech hunn d'Lëscht vun den Entfouert Affer gekuckt. Mäi Geescht huet automatesch e Muster fonnt. Et war kee Grond fir e Muster ze existéieren, awer mäi Geescht ass bedriwwe fir no Musteren ze sichen.
  
  
  Leonard Fox, Kinnek vun Hoteler. Grouss Glas Hoteler an all Stad op der Welt. Riesen Coca-Cola Fläschen dreckeg den Horizont. Fox hat Problemer. E grousse Problem. Ënnert anerem gouf et Geldproblemer. Privat Prozess fir Schuedenersaz fir zweehonnert Milliounen; elo dobäi, wat d'Regierung kéint kréien. E puer Milliounen un onbezuelten Steieren, plus Geldstrofe fir op d'mannst eng Dose Fäll vu Bedruch. Fox huet an de Bahamas gelieft, awer Foxx Hotels Inc. d'Situatioun war prekär.
  
  
  Roger R. Jefferson: National Motors. Minor League Autogeschäft, Major League Kappwéi. Autosverkaaf sinn duerch d'Industrie gefall aus verschiddene Grënn - d'Energiekris, d'Erhéijung vun de Präisser an d'Erfindung vum aacht-mpg Auto. National Motors huet zwou Planzen zougemaach a zielt de Moment eng drëtt. Jefferson war en normale Mann mat enger Pai ($ 200.000 pro Joer). Wéi och ëmmer, hien konnt d'Léisegeld net erhéijen. D'Demande gouf géint National selwer gemaach.
  
  
  Harlow Wilts: Cottage Motels. Südwesten One Night Tour Network. D'Motelgeschäft leeft och op Bensin, an d'Leit denken zweemol drun eng Vakanz ze huelen wann en Hamburger fofzeg Dollar de Pound kascht. An de Wilts war schonn zevill ausgestreckt a senge Pläng fir en italienesche Hotel ze kafen.
  
  
  Harris
  
  
  op Shtohl: wat se e "Crossader Editor" genannt hunn. D'Post- an Drockaktivitéiten hunn esou en héijen Niveau erreecht, datt hien de "Public Record" ënnerstëtzt huet andeems hien zousätzlech Bäiträg gefuerdert huet.
  
  
  Also et gouf bis elo e Muster. Jiddereen hat Problemer mat Suen. Wat heescht dat? Dëst bedeit datt Banken keng Prête vun Honnerte vu Millioune Dollar géife maachen. Dat huet geheescht, datt d'Entreprisen hiert Verméigen misste verkafen a si géife Faillite maachen. Wat huet dat alles bedeit? Näischt. Firwat soll Al-Shaitan sech ëm Insolvenz këmmeren?
  
  
  An dann war et den Thurgood Miles Tëschefall fir de Schema ze komplizéieren. Meilen vun Doggie Bag Dog Food plus Internat Schoulen, Schéinheetssalonen, Kleeder Geschäfter, Cadeau Geschäfter, Spideeler, Hoteler a Begriefnes Kapellen - alles fir Hënn. An dat alles bréngt Gewënn, deen d'Fantasie ka verstoppen. Thurgood Miles: Muster Breaker.
  
  
  An et war kee Grond fir d'Muster ze existéieren.
  
  
  Den Telefon huet geklappt. Ech hunn d'Verlängerung um Balkon geäntwert. Den David Benjamin huet mäin Uruff geäntwert.
  
  
  Ech hunn him gefrot ob hien d'Telefonsnummere géif kontrolléieren. Fannt eraus wien de Robi eng Woch viru sengem Doud zu Beirut an Damaskus geruff huet.
  
  
  Hien huet d'Zuelen opgeschriwwen. "Hues du nach eppes wichteges geléiert?" Hien huet evasiv ausgesinn. Et war wéi wann hie wousst datt ech eppes wousst.
  
  
  "Näischt Extras".
  
  
  "Hmmm. Sidd Dir sécher?"
  
  
  "Natierlech, ech si sécher." Ech hunn op der Plage gekuckt, oder méi genee, op e spezifesche roude Bikini op der Plage.
  
  
  "Also wat sinn Är Pläng? Bleift Dir an der Stad?
  
  
  Ech hunn aus dem Bikini opgekuckt. "Nee," sot ech him. "Ech ginn op Jerusalem."
  
  
  "Ma, wann Dir plangt en Auto ze lounen, probéiert de Kopel op der Yarkon Street. Dir kënnt e Fiat 124 huelen an en zu Jerusalem fir e Jeep austauschen ... wann Dir een braucht.
  
  
  Ech hu gestoppt. "Firwat brauch ech e Jeep zu Jerusalem?"
  
  
  "Dir braucht kee Jeep," sot hien, "zu Jerusalem."
  
  
  "Ginn et aner hëllefräich Virschléi?"
  
  
  "Iess Blieder Geméis a kritt vill Rescht."
  
  
  Ech hunn him ugeroden eppes ze maachen.
  
  
  Ech gelount engem Fiat 124 aus Kopel Rent-A-Car op Yarkon Street. Néng Dollar pro Dag plus zéng Cent pro Kilometer. Si soten ech kéint et fir eng Jeep zu Jerusalem austauschen.
  
  
  Ech sinn südëstlech laanscht eng véier-Spur Autobunn gaang, déi sech fir siwwenzeg Kilometer ausgestreckt huet. Ongeféier véierzeg Kilometer. Ech hunn de Radio ageschalt. American Rock Panel Diskussioun iwwer Dünger. Ech hunn de Radio ausgeschalt.
  
  
  Ech hunn dem Benjamin net ganz gelunn wéi ech him gesot hunn, datt ech näischt Wichtegs entdeckt hunn. Tatsächlech war et wahrscheinlech schmerzhaf wouer. Fir fënnefhonnert Dollar hu si mir den Numm vum Brudder vun enger Läich zu Beit Nam kaaft. Dat ass alles, a wahrscheinlech näischt.
  
  
  A wat déi fënnefhonnert Dollar ugeet, wann dat alles war, de Robi dem Yussef bezuelt huet, waren et nach zwee dausend fënnefhonnert Dollar. Iergendwou an der Linn huet hien méi erreecht.
  
  
  Wien huet hien bezuelt?
  
  
  Ouni seng Kontaktlëscht hat ech keng Ahnung.
  
  
  An ouni Hiweiser, fënnef Kärelen kéinten fënnef honnert Millioune verléieren. Oder vläicht hir Liewen.
  
  
  Dëst bréngt mech op d'Fro: wien hat d'Indikatiounen? Wien huet dem Robie seng Saachen geholl? Et war einfach. James. Awer hie war un engem Bett an Arizona gebonnen. Fir den Ufank. Den "Amerikaner" huet se geholl. Agent? Spioun? Frënd? Feind?
  
  
  Ech hunn de Radio erëm ageschalt a war no enger Zigarett erreecht wéi ech mech erënnert hunn.
  
  
  Matchbox. Deen aus dem Robie senger Jackett.
  
  
  Shanda Baths
  
  
  Omar Street 78
  
  
  Jerusalem
  
  
  
  
  Den Numm Chaim ass op der bannenzeger Deckel handgeschriwwe.
  
  
  Dann erëm, vläicht huet et näischt gemengt.
  
  
  
  
  
  
  Aachte Kapitel.
  
  
  
  
  
  D'Kaart vun Israel liest wéi e Schëld fir d'Bibel. Dir kënnt mat Genesis ufänken an duerch Solomon's Mines, David's Tomb, Bethlehem an Nazareth goen a mam Armageddon ophalen. Wann Dir déi kuerz Versioun wëllt, kommt op Jerusalem.
  
  
  D'Stad hëlt Ären Otem mat all Schrëtt ewech. Well Dir stitt, wou de Salomo seng Päerd gehalen huet, an elo gitt Dir laanscht d'Via Dolorosa, d'Strooss, laanscht déi de Christus mam Kräiz gaang ass. An do ass de Muhammad an den Himmel eropgaang. An d'Graf vum Absalom. An dem Maria säi Graf. Mauer vun Tréinen. Golden Dome vun der Omar Moschee; Glasfënsteren Zëmmer vum Last Supper. Et ass alles do. An alles gesäit ongeféier d'selwecht aus wéi deemools.
  
  
  Zu Jerusalem ginn et 200.000 Judden, 75.000 Muslimen a 15.000 Chrëschten; et gëtt och Spannungen, awer net méi wéi elo, wéi d'Stad opgedeelt war an d'Araber ënner arabescher Herrschaft gelieft hunn ouni fléissend Waasser oder Kanalisatioun.
  
  
  En Deel vun der Stad genannt "Ost Jerusalem" huet virum 1967 Krich zum Jordan gehéiert. Sou sinn de Mount Scopus an den Olivebierg.
  
  
  Also huet "Ost-Jerusalem" en arabesche Charakter.
  
  
  "Arabesch am Charakter" kann falsch verstane ginn. Well den arabesche Charakter op d'mannst vun de meeschte vun eis westlech Araber falsch verstanen ass, bleift hien am westleche Geescht de leschte richtege exotesche Barbar. Sheikhs mat véier Fraen, Sharia Gesetz, zweifelhaftem Moral a schlecht Zänn. Runaway Händler déi Iech e "richtege antike Teppech" verkafen an zwee Piaster méi fir hir Duechter froen. Déi béis Kärelen, déi déi gutt Kärelen a Filmer quälen an net gutt sinn zënter dem Dag vum Rudolph Valentino gestuerwen. Terroristen hunn dem Bild net gehollef. Tatsächlech sinn se souguer e Bild ginn. An et ass zimlech domm.
  
  
  All Araber sinn net méi gewaltsam Terroristen wéi all arabesch Sheikh. Wann ech eng Generaliséierung iwwer d'Araber misst maachen - an allgemeng haassen ech Generalisatiounen - géif ech soen datt si e wonnerbare Geescht hunn, breeden Humor, exzellent Manéieren an eng Frëndschaft déi dacks un exzessiv grenzt.
  
  
  Déi amerikanesch Kolonie läit am Ost-Jerusalem. Dëst war eemol de Palais vun der Pasha. Vergilte geréckelt Pleséier Kuppel. Zëmmer kaschten elo zwanzeg Dollar den Dag. Enorme Raim mat beamte Plafongen an orientalesche Musteren op de Maueren.
  
  
  Ech hu mech als Mackenzie vu Myra ugemellt an sinn an de sonnegen Haff erausgaang fir Mëttegiessen ze iessen. D'Iessen ass franséisch an och Mëttleren Osten. Ech bestallt franséisch Iessen an Israeli Wäin. Et war spéiden Nomëtteg an déi meescht vun de Fliesen Dëscher waren eidel. Véier lokal Geschäftsleit goufe mat Steng duerch e Bett vu Blummen geraniums geschmaacht. Niewt mir huet eng gesonde Koppel, déi deier ausgesinn huet, op de sëlweren Espresso-Dëppe gestierzt, op de Kaffi gewaart, déi hir Wënsch däischter gëtt. De Mann huet gekacht. Hie wollt net gewaart ginn.
  
  
  Mäi Wäin ass ukomm an de Mann huet den Hals gekräizt fir de Label ze gesinn. Ech loossen him probéieren. Ech hu geduecht datt wann ech him soen, an der nächster hallef Stonn wäerte mir Wäinproben maachen. Da wëll hien iwwer Restauranten a Frankräich schwätzen an dee beschten Hiemer op der Saville Row. Also ech loossen him drénken.
  
  
  Hien huet den Hals gekläert. "Entschëllegt," sot hien. amerikanesch. "Ech si just virwëtzeg ..."
  
  
  "Mikveh Israel"
  
  
  "Et deet mir leed?"
  
  
  "Wäin." Ech hunn d'Fläsch gesponnen. "Mikveh Israel"
  
  
  "Och." Hien huet de Label gelies. "Mikveh Israel"
  
  
  Hien huet e sechshonnert Dollar Kostüm un - e brong Kostüm, en donkelen Hiem, donkel Haut a brong Hoer. Wat kann e konkrete Succès genannt ginn. D'Lady nieft him huet de Look fäerdeg gemaach. Blond Grace Kelly a hellblo Seid.
  
  
  "Ech hu virdru geduecht datt Dir vertraut ausgesäit." Si huet a Melodien geschwat. Akzent, Franséisch. "Awer elo weess ech un wien Dir mech erënnert." De Look war flirting. Cool, awer waarm. Si huet sech op eng Reklamm fir Sonnelotion gedréit. "Wien mengt Dir, Dir sidd, Bob?"
  
  
  De Bob war roueg. Meng Iessen ass ukomm. Si huet sech op de Kelner gezunn an huet meng Hand geholl. "Omar Sharif!" De Kellner huet mech geknipst an ass fortgaang. Si huet sech no vir gezunn. "Dir sidd net ... oder?"
  
  
  "Omar Sharif. Äh. Entschëllegt." Ech hunn meng Zigarett ausgemaach an ugefaang Mëttegiessen ze iessen. De Bob huet meng Zigarette gekuckt. An enger Minutt wäert hie froen de Pak ze gesinn. Hien huet den Hals gekläert.
  
  
  "Ech sinn de Bob Lamott. An dat ass d'Jacqueline Raine.
  
  
  Ech hunn opginn. "Mackenzie." Mir hunn all d'Hand gerëselt.
  
  
  "Sidd Dir hei an der Vakanz?" - gefrot Bob.
  
  
  Ech sot ech schaffen fir World Magazine. Ech hunn dat esou dacks gesot datt ech ugefaang hunn et ze gleewen.
  
  
  Hien huet mir gesot datt hien fir Fresco Oil geschafft huet. Ech sot "Oh" a weider iessen. Net "Oh?" Just "Oh." Hie sollt net Angscht hunn.
  
  
  "Wéi Quiche?"
  
  
  "Hm?"
  
  
  Hien huet op meng Teller gewisen. "Kish. Wéi ass dat?"
  
  
  "Super."
  
  
  "Net sou gutt wéi d'Madame Dit, ech wetten." Sidd Dir schons bei der Madame Dit zu Paräis? Déi bescht Quiche vun der Welt, keng Bar."
  
  
  "Ech wäert et erënneren"
  
  
  "Sidd Dir hei alleng?"
  
  
  "Mmm. Jo."
  
  
  "Okay," sot Jacqueline. "An deem Fall, vläicht ..." De Look, deen si dem Bob ginn huet, huet wéi Teleprompterkaarten gelies. De Bob huet seng Bemierkung verstanen.
  
  
  "Oh jo. Vläicht wëllt Dir en Ticket fir de Concert haut den Owend? Ech hunn eng Versammlung, eng Geschäftsversammlung, an, gutt, d'Jacqueline wëll heihinner kommen, awer si, gutt, et ass iergendwéi schweier fir hatt eleng ze goen. Also uh. ..."
  
  
  D'Jacqueline huet mech laang a lues gekuckt. De firwat-ech-kaz-away-wat-hien-net-weess-net-verletzt Bléck. Hir Ae ware gréng a mat Gold geflitzt.
  
  
  Ech hu gesot: "Här, et deet mir leed, awer ech hunn aner Pläng."
  
  
  Leit wéi Lamott maachen mech Saachen ze soen wéi "verdammt et." A Frae wéi Jacqueline si schiedlech fir d'Séil. Dir kënnt hir Rieder héieren klickt wéi se plangen Iech ze haken, awer e subtile Geroch, seideg Hoer, eng liicht Hand op Ärem Aarm, da rutscht ewech ... an déi nächst Saach Dir wësst, Dir sidd op den Haken gesprongen. An déi nächst Saach Dir wësst, Dir sidd zréck am Ozean.
  
  
  "Vläicht nächst Kéier?" Si soten et zesummen an dunn hunn se allebéid gelaacht.
  
  
  "Vläicht," sot ech wéi se laachen.
  
  
  Ech gefrot fir de Scheck, bezuelt a lénks.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Et ginn tierkesch Bäder an et ginn tierkesch Bäder.
  
  
  An dann ass et Shanda.
  
  
  Authentesch tierkesch an authentesch Bäder. Kee Blödsinn. Wielt aus Dampheizung oder dréchen Hëtzt, waarme Pool, kale Pool oder mëttel-waarm. Shanda ass an engem anere fréiere Palais ënnerbruecht. Glasfënsteren, Mosaikbuedem, héich vergëllten Kuppeldecken.
  
  
  A wien, am Numm vum Allah, war de Chaim? De Chaim kéint hei schaffen oder just hänken. De Chaim kéint op d'mannst eemol kommen fir de Robi ze treffen. De Chaim konnt guer net hei sinn. Oder och Robie. Vläicht huet hien just eng Matchbox fonnt. Entschëllegt mech Miss, hutt Dir eng Luucht? Bestëmmt. Hei. Alles ass gutt. Halt se.
  
  
  Ech sinn op den Dësch gaang. A batter 1910 Büro-Stil Schreifweis an der Mëtt vun der Pasha-Stil Lobby. D'Schëld sot: "Entrée IL 5. $ 1,15." Ech hunn de Keesseberäich bezuelt. Et war ähnlech wéi meng Erënnerungen un S.Z. Sackell ass eng Tierkei mat Botterbäll mat Brëller.
  
  
  Ech hunn meng Changement geklappt an eng Minutt geduecht.
  
  
  "Also?" sot hien op englesch: "Also wat ass et?"
  
  
  Ech hu gesot: "Gesinn ech aus wéi wann eppes geschitt ass?"
  
  
  "Hutt Dir jeemools eppes mat engem gesinn gesinn? Jiddereen huet eppes anescht. Also firwat sidd Dir anescht?
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Ech net."
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Also?"
  
  
  Also firwat net. Ech sot: "Ass de Chaim hei?"
  
  
  Hien huet gesot: "Wien ass de Chaim?"
  
  
  "Ech wees net. Ween hues du?"
  
  
  Hien huet säi Kinn gerëselt. "Chaim ass net hei." Hien huet de Kapp gebogen. "Also firwat frot Dir?"
  
  
  "Een huet mir gesot de Chaim ze froen."
  
  
  Hien huet säi Kinn erëm gerëselt. "Chaim ass net hei."
  
  
  "Okay. Okay. Wou ass de Schléissfach?"
  
  
  "Wann Dir sot, datt de Chaim Iech geschéckt huet, ass dat eppes anescht."
  
  
  "Eppes anescht?"
  
  
  "Wann Dir sot, datt de Chaim Iech geschéckt huet, ruffen ech de Patron un. Wann ech de Patron ruffen, kritt Dir eng speziell Behandlung.
  
  
  Ech hunn de Kapp gekraazt. "Kënnt Dir w.e.g. de Chef ruffen?"
  
  
  "De Chef ruffe géif mech glécklech a frou maachen. Et gëtt just ee Problem. Chaim huet dech net geschéckt."
  
  
  „Kuckt, loosst eis soen, mir fänken un. Hallo. E gudden Dag. Chaim huet mech geschéckt."
  
  
  Hien huet gelaacht. "Jo?"
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Jo. Wëllt dir de Patron ruffen?"
  
  
  "Wann ech de Patron uruffen, wier ech frou a glécklech. Et gëtt just ee Problem. De Chef ass net hei"
  
  
  Ech zougemaach meng Aen.
  
  
  Hie sot: Sot mir, datt Dir an den Dampbad gitt. Ech schécken de Patron herno."
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Fellini hat en Dampbad Set. Ronn a grouss, wéi e klenge Colosseum, ëmgi vu ronnen wäisse Steeplacken, déi, wéi Bleicher, op eng héich Kuppel Plafong vu faarwege Glas opgestan sinn. Mam Damp war et wéi engem Surrealist säin Dram vu Pompeji. D'Kierper, déi op de Steentrappen ausgesprach sinn, sinn an der Loft erschéngen, awer just an der Zäit fir eng Kollisioun ze verhënneren. Visibilitéit war bal null.
  
  
  Ech hunn e Schléissfach fonnt an hunn e grousst persesch Muster Handduch gelount an e Glasfaser, deen se e Wäschtuch nennen. Ech wousst net wéi de Patron mech fanne konnt. Ech konnt net mol op d'Been kommen.
  
  
  Ech sinn ongeféier zwanzeg Fouss op d'Plack geklomm. Damp klëmmt. Et war schéin a waarm. Ech hu geduecht datt ech d'Zänn vun der viregter Nuecht heelen kéint. Entspaant Schmerzmuskelen. Ech zougemaach meng Aen. Vläicht ass den Jackson Robie hei just komm fir ze relaxen. Vläicht koum hien fir den Damp, de Pool an déi speziell Behandlung, déi de Chaim mir geschéckt huet.
  
  
  Ech hu missen zouginn datt d'Behandlung speziell war. Vun iergendwou aus dem Pompeji-Niwwel sinn e Paar Hänn séier era geflunn. Si hunn mech mat engem Hummer gegraff an mech aus dem Gläichgewiicht geschloen. Et war sou verdammt waarm ech konnt hien net gesinn. Awer ech weess wéi ech den Hammer erofhuelen. Ech kann dat maachen, wéi se soen, mat den Hänn hannert mengem Réck.
  
  
  Ech hu mat engem Judo-Kick geäntwert an de Guy ass vu mir fort geflunn, ëmmer erëm, an ass an engem Damp verschwonnen.
  
  
  Net fir laang.
  
  
  Hien huet mech mam Hënner vu senger Waff an d'Ripp geschloen (Dir braucht Radar fir do ze kämpfen) an ech sinn op e Fiels gerutscht. D'Handduch ass geflunn an ech war plakeg, an dunn war hien erëm bei mir, e grousse Gesiichtslosen Blob, ugefaang Bomm fir de Kill ze tauchen.
  
  
  Ech hunn op dat anert Been gewaart fir de Buedem ze verloossen an ëmdréinen! Ech rutschen de Schrëtt erof, a säi Kierper ass an en eidele Steen gefall. Ech war op him ier hien "ugh" soen konnt! Ech hunn him mat der Säit vu menger Hand an den Hals geschloen, awer hie blockéiert mech mat engem Aarm sou déck wéi e Bamstamm. Hie war gebaut wéi King Kong a kuckt op säi Gesiicht huet meng Meenung net geännert. Mir hu praktesch indesche Ringer gemaach, bis hien gekrasch a gewonk huet a mir allen zwee ëmmer erëm gerullt hunn an op eemol sinn ech op de Schrëtt gefall,
  
  
  an hien huet de Kapp op e Steen geschloen.
  
  
  Et war ëm deemools datt ech dem Wilhelmina seng Hëllef benotze konnt. Mee natierlech hunn ech mäi Luger net an den Dampbad geholl, mee den Hugo, meng vertrauenswürdege Stiletto. Leider hunn ech et an der Taille vum Handduch verstoppt an et ass fortgelaf wann d'Handtuch geflunn ass an ech hunn et iergendwou am Pair verluer.
  
  
  Awer, wéi een gesot huet, sichen an Dir fannt. Ech hu gefillt eppes scharfs mäi Réck ze kräischen. An dësem Blockbuster gouf ech wéi eng Méck gedréckt a probéiert eng gehackte Liewer aus mengem Kapp ze maachen, während mäi eegent Messer mech an de Réck ugefaang huet.
  
  
  Ech hat genuch Leverage fir eng Beweegung ze maachen. Ech hunn de Schrëtt iwwer mech gegraff an gedréckt, a mir sinn allebéid zréck an zréck gerullt, erof - an elo hat ech e Stiletto. Awer elo hat hien meng Hand mam Messer, a mir hunn eis erëm ëmgedréit, d'Messer gedréckt, eréischt elo war hien uewen an huet meng Hänn gedréckt. Ech hunn mäi Knéi opgehuewen a seng Aen hunn ugefaang ze bulten a mir sinn erëm op hien gaang. Ech héieren eppes kräischen, seng Atmung gouf geflüstert, a seng Hand huet sech entspaant. Ech war ukomm an hu gemierkt datt ech d'Messer an d'Läich gedréckt hunn.
  
  
  Ech sinn lues opgestan, op meng Ugräifer gekuckt. Säin Hals war um Eck vum Schrëtt gebrach a säi Kapp hänkt iwwer de Rand. Ech sinn opgestan, ootmen schwéier. Säi Kierper ass zesummegefall. Hien huet ugefaang ze rullen. Op an erof duerch d'Stänn vu wäisse Steentrappen, erof duerch d'opstinn Wolleken vum helleschen Damp.
  
  
  Ech sinn ëm d'Rotonde gaang an sinn d'Trap erofgaang. Ech war hallef aus der Dier, wéi ech een héieren héieren soen: "Wat mengt Dir iwwer dee Kaméidi?"
  
  
  Säi Begleeder huet geäntwert: "Wéi eng Kaméidi?"
  
  
  Ech hu beschloss, de Patron ze besichen. Ech hunn mech gekleet an si bei d'Dier gezeechent "Direkter". Säi Sekretär sot mir, datt hien net do wier. Ech sinn laanscht hirem Schreifdësch an hir Protester gaang an hunn d'Dier vum Chef säi Büro opgemaach. Hie war absent. De Sekretär stoung mir um Ielebou; eng plump, Kräiz-eyed, Mëttelalter Fra, hir Waffen iwwer hir Këscht gekräizt. "Gëtt et e Message?" Si sot. Sarkastesch.
  
  
  "Jo," sot ech. "Sot him datt de Chaim hei war. An dëst ass déi leschte Kéier, datt ech seng Plaz recommandéieren.
  
  
  Ech gestoppt um Receptioun.
  
  
  "Haim huet vill Frënn geschéckt?"
  
  
  "Nee," sot hien. "Déi éischt sidd Dir. De Patron sot mir just virun zwee Deeg: "Opgepasst wann een de Chaim seet."
  
  
  Virun zwee Deeg. Hien huet ugefaang säin eegent Land vu Bedeitung ze kreéieren.
  
  
  Vläicht.
  
  
  "Also?" hie gefrot mech. "Eppes ass geschitt?"
  
  
  "Nee," sot ech lues. "Alles ass gutt. Einfach gutt."
  
  
  
  
  
  
  Néngten Kapitel.
  
  
  
  
  
  Kopel Rent-A-Car huet mir net gehollef. An och Avis. Ech hat Gléck bei Hertz. Jo, den Här Robie huet en Auto gelount. Fënneftanzwanzeg. Siwen moies. Hien huet speziell e Land Rover bestallt. Ech hunn den Dag virdrun ugeruff fir eng Reservatioun ze maachen.
  
  
  "Wéini huet hien et zréckginn?"
  
  
  Si huet d'Fanger iwwer d'agereecht Empfang gerannt. Elecht Meedchen mat schlecht Haut. Si huet mir e Laachen ginn, deen ausgesäit wéi en Ugestallten. "Siwenanzwanzeg. Um eelef drësseg."
  
  
  Zwanzeg Minutte méi spéit huet hien AX. Eng Stonn méi spéit ass hien an enger Gaass gestuerwen.
  
  
  Si huet ugefaang den Dossier Tirang zou ze maachen.
  
  
  "Kënnt Dir mir soss eppes soen?"
  
  
  Um Schëld um Comptoir steet, datt si d'Miss Mangel heeschen.
  
  
  "Kënnt Dir mir soen wéivill Meilen hien op de Rover huet?"
  
  
  Si huet hir speerfërmeg Plumneeler zréck duerch de R geheit bis si de Robie erreecht huet. "Fënnefhonnert a véierzeg Kilometer, Här."
  
  
  Ech setzen eng fofzeg Pond Note op de Comptoir. "Wat ass dat, fir wat ass et?" - huet si verdächteg gefrot.
  
  
  "Dat ass well Dir ni vum Här Robie héieren hutt, a keen hei huet iwwer hien gefrot."
  
  
  "Iwwert ween?" - sot si an huet d'Rechnung geholl.
  
  
  Ech hunn d'Kaart vum Comptoir geholl a sinn fortgaang.
  
  
  Et war Sonnenënnergang an ech si just fir eng Zäit ronderëm gefuer, probéiert mäi Geescht ze relaxen a prett ze maachen fir den nächste grousse Bouf vu Brout. D'Stad war d'Faarf vu rosegold, wéi e risege Bracelet tëscht den Hiwwele geworf. D'Kiercheklacken hunn geklappt an d'Stëmm vum Muezzin vum Land gouf vun de vergëllten Minareten héieren. La ilaha illa Allah. Moslem Opruff zu Gebied.
  
  
  D'Stad selwer war wéi eng Aart vu Gebied. Arabesch Fraen, exotesch a Schleieren, balancéieren op Kuerf op hire Perlen, fusionéieren mat Touristen an ofgeschniddene Jeans an orthodoxe Paschtéier an hire laange schwaarze Kleeder a laange schwaarzen Hoer, a Männer a Kaffiyehs um Wee an d'Moschee an d'Hasidim. Judden ginn op d'Mauer. Ech hu mech gefrot, ob iergendwann d'Stad, déi vum Gott mat dräi Nimm genannt gouf, aus dem Himmel an de Spigel géif blénken a soen: "Kuckt, Kärelen, dat ass esou wéi et soll sinn. Jidderee lieft a Fridden zesummen." Shalom Aleichem, Salam Aleikum. Fridden fir Iech.
  
  
  Ech zréck op mäi Sall an bestallt Wodka, dann gegoss waarm Waasser an der
  
  
  Bad an huet Wodka mat mir an d'Bad geholl. Ausser eng Plaz hannen um Kapp, wou et wéideet, meng Hoer ze kämmen, huet mäi Kierper den Dag vergiess. Net verzeien, just vergiessen.
  
  
  Den Telefon huet geklappt. Ech hunn gekrasch. A menger Aarbecht gëtt et net sou eppes wéi de Possum Luxus fir Telefonen ze ruffen oder Dierbellen ze ruffen. Entweder een ass eraus fir dech ze kréien, oder een ass eraus fir dech ze kréien. An Dir wësst ni wat bis Dir äntwert.
  
  
  Ech verflucht an aus dem Bad geklomm, op mäin Telefon gedréchent an Spure op der orientaleschen Teppech hannerlooss.
  
  
  "Mackenzie?"
  
  
  Benjamin. Ech sot him ze waarden. Ech sot ech giess Vanille Glace. Ech wollt et kréien. Ech hu geduecht datt hie schmëlzt. Comic Code: Villäicht gi mir gepaff. Ech hunn de Raum natierlech iwwerpréift, awer de Switchboard Telefon kann iwwerall iwwerwaacht ginn. An een zu Jerusalem huet mech gejot. Ech hunn opgehaang an zwanzeg gezielt, a wéi ech opgeholl hunn, sot hien, hie misst goen; seng Dierschell huet geklappt. Ech sot ech géif him zréck ruffen. Huet mir gesot um zéng ze ruffen.
  
  
  Ech hunn iwwerluecht zréck an d'Bad ze goen, awer et ass wéi Toast erëm opzehëtzen - méi Aarbecht wéi et wäert ass. Ech gräifen en Handduch, mäi Gedrénks an eng Kaart an hunn mech op d'Kinneksbett gestreckt.
  
  
  De Roby huet 540 Kilometer ronderëm Rees gereest. Zweehonnert a siwwenzeg ee Wee. Vun Jerusalem un. Ech hunn d'Skala ënnen op der Kaart gepréift. Véierzeg Kilometer zu engem Zoll. Ech hunn 6 Zentimeter gemooss an hunn e Krees ronderëm Jerusalem gezunn; 270 Kilometer an all Richtung. Ganzen ongeféier 168 Meilen.
  
  
  De Krees goung Norden an huet de gréissten Deel vum Libanon iwwerdeckt; Ost-Nordost, hien koum Syrien; Beweegt südëstlech, hien huet de gréissten Deel vum Jordan an e fofzeg Meilen Stéck vu Saudi Arabien ageholl. Am Süden huet et d'Halschent vum Sinai bedeckt an am Südwesten ass et op der Veranda vu Port Said gelant.
  
  
  Iergendwou an dësem Krees huet de Robi Shaitan fonnt.
  
  
  Iergendwou an dësem Krees wäert ech Shaitan fannen.
  
  
  Iergendwou op enger Einfache mat orange Stëbs.
  
  
  Éischt Saachen éischt. Jordan ass feindlech Territoire fir d'Kommandos, an Ägypten gëtt séier onzouverlässeg. D'Sinai Hallefinsel ass eng gutt Plaz fir sech ze verstoppen, awer et ass voller Israelien an UNO Observateuren, souwéi dem Sadat seng Ägypter, déi sech ganz bequem mat den USA ginn. Mark dëst als "vläicht" awer net als éischt Optioun. Et gouf och keng Arabien, déi en Deel vu Syrien an de gréissten Deel vum Libanon verlooss huet, e Land mat engem grousse palästinensesche Kontingent. Syrien, där hir Arméi nach ëmmer géint Israel kämpft, hofft trotz Friddensgespréicher nach ëmmer Fouss ze faassen. Libanon, eng berühmt Spezialkräftebasis.
  
  
  Also, d'Figur vum Shaitan war am Libanon oder Syrien.
  
  
  Awer waren se nach ëmmer wou se waren wéi de Robie se fonnt huet? Oder hu se décidéiert datt se sécher genuch waren fir just nom Doud ze bleiwen?
  
  
  Libanon oder Syrien. De Robi huet op Damaskus, Beirut, Syrien a Libanon geruff.
  
  
  Dunn hunn Rumeuren a mengem Kapp ugefaangen.
  
  
  Vläicht huet de Benjamin d'Uriff verfollegt.
  
  
  Vläicht hat hien erstaunlech Informatioun.
  
  
  Vläicht soll ech mech undoen an iessen goen.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  De Restaurant gouf "Arabian Knights" genannt an d'Maueren an d'Plafong ware mat Stoff bedeckt; purpurroude, rout, giel a schwindeleg. E risege Vugelkäfer huet d'Mëtt vum Raum gefëllt, an de purpurroude, rout a giele Vugel huet d'Käerzbeliichte Besucher balefully ugesinn.
  
  
  Ech hunn en Dësch geholl an hunn Wodka bestallt an e Plat aus Lämmchen, Nëss, Kichererbëss, Reis, Gewierzer a Sesam. Ech hu gesot: "Ech wëll Sesam Somen opmaachen." De Keller huet sech frëndlech gebéit an huet sech zréckgezunn.
  
  
  E puer Minutte méi spéit ass hien zréck mat engem Patt, an e puer Minutte méi spéit ass hien zréck mat Jacqueline Raine.
  
  
  "Ech hu geduecht datt Dir am Eck wier. Wëllt Dir eleng sinn, oder ...
  
  
  Mir niddergelooss op "oder" a si souz. Si war zu Paräis gekleet, a si huet vu Paräis geroch, an hir blond Hoer goufen um Kapp gesammelt a si a klenge Curls um Hals gefall. Diamanten fonkelne slyly an hir Oueren, an soss eppes slyly an hir Aen.
  
  
  Si huet se erofgesat a gesot: "Du hues mech net gär, oder?"
  
  
  Ech hu gesot: "Ech kennen dech net."
  
  
  Si huet e bëssen rau gelaacht. "Gëtt et en Ausdrock fir" bieden eng Fro ze stellen? "Ech mengen, Dir hutt dës Fro just gestallt. Ech froen et nach eng Kéier. Firwat hutt Dir mech net gär?
  
  
  "Firwat wëllt Dir datt ech dat maachen?"
  
  
  Si huet hir rout Lippen gedréckt an de Kapp gebéit. "Fir e Mann sou attraktiv ass et ganz naiv"
  
  
  "Fir sou eng attraktiv Fra", hunn ech probéiert dee Glanz an hiren Aen ze liesen, "Dir braucht keng Männer ze verfolgen, déi dech net gär hunn."
  
  
  Si huet geknackt a gelaacht. "Touché. Elo, wäert Dir mir e Patt kafen oder mir heem an d'Bett schécken ouni Iessen?
  
  
  Ech hunn et dem Kelner gewisen an bestallt
  
  
  Si soll rout drénken. Si huet de Vugel gekuckt. „Ech hu gehofft, mir kéinte gutt matenee sinn. Ech hu gehofft...“ hir Stëmm ass gefruer a gestoppt.
  
  
  "Hass Dir Är Hoffnungen op?"
  
  
  Si huet mir hir gréng-gold Aen gewisen. "Ech hat gehofft, Dir géift mech mat Iech huelen wann Dir fortgaang sidd. Weg vun hei."
  
  
  "Vu weem?"
  
  
  Si huet gekrasch an huet mam Fanger driwwer gerannt. "Ech hunn net gär wat hien mir mécht." Ech hunn d'Diamanten ugekuckt, déi op hir Oueren glänzen an hunn geduecht datt hie gär hätt wat hatt him mécht. Si bemierkt mäi Bléck. "Oh jo. Hutt Suen. Et gi vill Suen. Awer Suen, ech gleewen, ass net alles. Et gëtt Zäertlechkeet a Courage ... an ... " - si huet mech mat engem laangen, schmëlzende Bléck ugekuckt. "A vill vill anerer". Si huet hir Lippen opgedeelt.
  
  
  Huelt et a dréckt et. Et war eng schlecht Szen aus engem schlechten Film. Si hat Klass, awer si konnt net spillen. An och wann ech zouginn datt ech couragéiert a sanft war an ausgesinn wéi den Omar Sharif an all dat, alles wat an hiren Ae geschéngt war net Léift. Et war net emol gutt pure Lust. Et war eppes anescht, mee ech konnt et net liesen.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Falsch Patsy. Awer net opginn. Wéi wier et mat deem héijen Typ?" Ech weisen op de schéinen arabesche Kelner. "Net vill Suen, awer ech wetten datt hien vill méi huet."
  
  
  Si huet d'Glas erof gesat an ass abrupt opgestallt. Et waren Tréinen an hiren Aen. Echt Tréinen. "Et deet mir wierklech leed," sot si. "Ech hunn mech selwer e Narr gemaach. Ech hu geduecht, et ass egal wat ech geduecht hunn." Richteg Tréinen hunn hir Gesiicht tatsächlech erof gestreamt, a si huet se mat zidderen Fanger ofgewäsch. "Et ass just datt ech ... Ech sinn sou verzweifelt, ech-oh!" Si huet geschüchtert. "Gutt Nuecht, Här Carter."
  
  
  Si huet sech ëmgedréit an hallef aus dem Zëmmer gelaf. Ech souz do verwonnert. Ech hat dëst Enn net erwaart.
  
  
  Ech hunn hir och net gesot mäi Numm wier Carter.
  
  
  Ech hu mäi Kaffi virun zéng fäerdeg, sinn an d'Telefonsstand gaang an hunn de Benjamin ugeruff.
  
  
  "Een mécht d'Hëtzt erop, oder?"
  
  
  Als Äntwert hunn ech him d'Geschicht am Dampbad erzielt.
  
  
  "Interessant."
  
  
  "Ass et net? Denkt Dir datt Dir Zäit hutt fir dës Plaz ze kontrolléieren? Virun allem de Chef? Chaim, ech huelen un, war just en Hiweis.
  
  
  "Chaim heescht Liewen."
  
  
  "Jo ech weess. Mäi Liewen bréngt mech op vill komesch Plazen."
  
  
  Paus. Ech hunn héieren wéi hien e Match schloen an en Drag vu senger Zigarett hëlt. "Wat mengt Dir, datt de Robie mat der Matchbox gemaach huet?"
  
  
  Ech sot: "Komm, David. Wat ass dat? Intelligenz Test am éischte Joer? D'Matchkëscht war nëmmen eng Planz fir meng Aen. Een huet et an dem Robie säi Gepäck geluecht, wëssend datt een wéi ech et géif fannen. An no him. Wat ech am meeschten un dëser Iddi haassen ass datt alles wat ech elo fannen eng Planz kéint sinn.
  
  
  Hien huet gelaacht. "Super."
  
  
  "Hm?"
  
  
  "Am Test. Oder op d'mannst sinn ech op déiselwecht Äntwert komm. Nach eppes wat Dir gären deele wëllt?"
  
  
  "De Moment nee. Awer du hues mech geruff."
  
  
  " Dem Robie seng Telefonsgespréicher. Ech hunn d'Zuelen verfollegt."
  
  
  Ech hunn e Buch an e Bläistëft erausgeholl. "Schwätz."
  
  
  "De Raum zu Beirut ass de Fox Hotel." De Roby huet vun der Gare zu der Gare geruff, also ass et kee Rekord vu wien hien ugeruff huet.
  
  
  "Wat iwwer Damaskus?"
  
  
  "Jo. Ech gesinn. Telefon, net opgezielt. Privathaus. Theodor Jens. Heescht näischt?"
  
  
  Oh oh. Ech hat dem Sarah seng Telefonrechnung bei mir. Ech hunn d'Datume vum Robie seng Uriff iwwerpréift. Ech war gespillt pokeren mat Jens an Arizona wann hien vermeintlech ze Robie geschwat.
  
  
  Wat huet wat bedeit?
  
  
  Dass den Accident, deen mam Jens bei der Tatta Tilly op en Enn gaangen ass, arrangéiert war. Dëse Robie huet mam Jensa Bedruch geschwat. Datt e puer Auslänner den AX infiltréiert huet. An dee selwechte Friemen hätt de Robie beréiert. Nach net...
  
  
  "Nee, sot ech. Et heescht näischt fir mech."
  
  
  "Wëlls du, datt ech et iwwerpréiwen?"
  
  
  "Ech wäert Iech matdeelen."
  
  
  Eng aner Paus. "Dir géift e verfault Kibbutznik ginn, verstinn?"
  
  
  "Bedeitung?"
  
  
  "Kee Geescht vu Kooperatioun - wéi Robie."
  
  
  "Jo. Du hues Recht. An der Schoul sinn ech Streck gelaf amplaz Fussball ze spillen. An dat eenzegt wat ech jeemools bedauert hunn war net Cheerleader op der Streck ze kréien. an Teamkollegen."
  
  
  "Iwwregens, ech hunn Iech en Teamkolleg geschéckt."
  
  
  "Wat hutt Dir mir geschéckt?"
  
  
  "Maach der keng Suergen. Et war net meng Iddi. Ech, wéi se soen, hunn gefollegt."
  
  
  "Vadim?"
  
  
  "Hack. Vun Ärem Chef op mäi Chef. Vu mir op dech."
  
  
  "Wat der Heck?"
  
  
  "Fir a Syrien ze goen - oder Libanon - oder soss anzwousch wou Dir mir net wäert soen."
  
  
  "Wat mengt Dir datt ech kommen?"
  
  
  "Komm, Carter. Ech hunn dës Zuelen just op Damaskus a Beirut verfollegt. An ausserdeem denken ech net
  
  
  De Shaitan verstoppt fënnef Amerikaner am Zentrum vun Israel. Denkt Dir op eemol datt ech en Narr sinn? "
  
  
  "Wat wann ech e Frënd brauch? Wat ass dat?
  
  
  "Hey, hält op. Uerder sinn Uerder. Dëse "Buddy" deen ech Iech geschéckt hunn ass en Araber. Net genau en Agent, awer een deen Iech hëllefräich war. A ier Dir d'Nues opdréit, mengen ech, Dir braucht Hëllef. An en Araber mat Pabeieren. Ech hunn se och un Iech geschéckt. Probéiert dës Grenzen als nei geprägten amerikanesche Journalist ze iwwerschreiden an Dir kënnt hinnen einfach soen datt Dir e Spioun sidd.
  
  
  Ech hu gesoot. "Fin. Ech sinn e graziéise Verléierer."
  
  
  "Wéi d'Häll. Ech héieren dech brennen."
  
  
  "Also?"
  
  
  "Also et ass Är Beweegung."
  
  
  "Fin. Ech ruffen Iech an engem Dag oder zwee. Wou ech hierkommen. Fir ze kucken wat Dir iwwer dem Shand seng Bäder geléiert hutt. Ech hu gestoppt. "Ech vertrauen datt Äre vertrauenswürdege net-ganz Agent Iech iwwer mech informéiert wäert halen."
  
  
  Hien huet gelaacht. "An Dir sot Dir sidd e graziéisen Echec."
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Ech hunn de Scheck bezuelt, krut vill Changementer an ass an den Intercontinental Hotel gaang. Ech hunn en Telefonsstand fonnt an hunn mech drop gesat.
  
  
  Éischt Saachen éischt. Virsiichteg. Ech hätt dat d'Nuecht virdrun gemaach, mee ech wollt den Alarm net setzen.
  
  
  "Hallo?" Eng aner Bossa Nova am Hannergrond.
  
  
  "Sarah? Dëst ass Mackenzie."
  
  
  "Mackenzie!" Si sot. "Ech hu scho laang un dech geduecht."
  
  
  "Dir hutt?"
  
  
  "Ech hunn."
  
  
  Si huet gestoppt fir mat zwee Baren ze raschten. "Ech mengen ech war domm."
  
  
  Zwee méi Bossa Nova Baren.
  
  
  "D'Nuecht virdrun, wéi Dir fortgaang sidd, sinn ech bei d'Fënster gaang an hunn dech gesinn. Et ass egal firwat. Jiddefalls, schlecht Gewunnecht, wéi Ären Taxi fortgaang ass, ass en Auto iwwer d'Strooss aus der Fuert erausgezunn. Black Renault, An op eemol gemierkt ech, datt dësen Auto fir zwee Deeg do war an ëmmer mat engem. Zwee Deeg - kënnt Dir mech héieren, Mackenzie? "
  
  
  "Ech héieren dech, Sarah."
  
  
  "Den Auto ass fortgaang nodeems Dir fortgaang sidd. A si war net do."
  
  
  Wat och ëmmer si waren, si waren net domm. Si woussten datt een vun der AX de Robi géif verfollegen, a si hu seng Plaz gefaange fir erauszefannen wien. Dëst bedeit datt si net woussten wien ech war bis ech d'Sarah gesinn hunn. Also woussten se net datt ech de Yusef begéint hunn oder de Benjamin gesinn hunn.
  
  
  Vläicht.
  
  
  "Hass Dir de Guy dobannen gesinn?" Ech gefrot.
  
  
  "Et waren zwee vun hinnen. Ech hunn nëmmen de Chauffer gesinn. Wéi Jack Armstrong. All-amerikanesche Jong."
  
  
  "Du mengs grouss a blond?"
  
  
  "Gëtt et eng aner Aart?"
  
  
  "Also sot mir elo firwat dat alles Iech domm mécht."
  
  
  Si huet erëm opgehalen. "Ech denken, dat alles huet mech intelligent gemaach. Ech war déi ganz Zäit domm. Elo weess ech, MacKenzie. Iwwert dem Jack seng Aarbecht. An ... an Är, wahrscheinlech. Ech wousst ëmmer datt et wouer wier. Ech wousst. an ech wollt just net wëssen. Et war ze grujeleg fir wierklech ze wëssen. Wann ech wousst, da misst ech mech Suergen maachen all Kéier wann hien d'Haus verléisst. Et war rosen Self-Rekriminatioun an hirer Stëmm. "Verstitt Dir, Mackenzie? Et war méi einfach sech ëm "aner Fraen" oder iwwer mech selwer ze këmmeren. Séiss kleng, sécher kleng, girlesch Bedenken.
  
  
  "Einfach do, Sarah."
  
  
  Si huet meng Wierder geholl an se gesponnen. "Dat war net einfach. Et war schwéier fir eis zwee." Hir Stëmm war bitter. "O, sécher. Ech hunn him ni gestéiert. Ech hunn him ni Froen gestallt. Ech hunn mech just eng Heldin gemaach "Kuckt wéi ech Iech keng Froen stellen? "An heiansdo sinn ech just zréck komm. Si ass an d'Stille gedaucht. Oh, dat muss hien ganz glécklech gemaach hunn." Meng Stëmm war Niveau. "Ech si sécher datt Dir him ganz glécklech gemaach hutt. Wat de Rescht ugeet, huet hie verstanen. Hie sollt gewiescht sinn. Denkt Dir datt hien net wousst wat Dir duerchgeet? Mir wëssen, Sarah. An de Wee wéi Dir et gespillt hutt ass ongeféier deen eenzege Wee fir et ze spillen.
  
  
  Si war eng Zäit roueg. Léif, laang, laang-Distanz Rou.
  
  
  Ech hunn d'Stille gebrach. "Ech hunn ugeruff fir eng Fro ze stellen."
  
  
  Si huet aus hirem Trance just genuch geschloen fir sech selwer ze laachen. "Du mengs du hues net geruff fir op meng Problemer ze lauschteren?"
  
  
  "Maacht Iech keng Suergen doriwwer. Ech si frou, datt Dir mat mir geschwat hutt. Elo wëll ech iwwer den Ted Jens schwätzen.
  
  
  "Mann aus der Welt?"
  
  
  Ech hunn net geäntwert. Si sot lues, zéckt, schmerzhaft, "Oooh."
  
  
  "Wéi gesäit hien aus?"
  
  
  "Oh mäi Gott, ech ..."
  
  
  "Wéi konnt Dir wëssen? Loosst eis. Ziel mir. Wéi hien ausgesinn huet."
  
  
  "Ma, sandeg Hoer, blo Aen. Hien hat zimmlech Tan."
  
  
  "Héicht?"
  
  
  "Duerchschnëtt, duerchschnëttlech Bau."
  
  
  Bis elo huet si den Ted Jens beschriwwen.
  
  
  "Eppes anescht?"
  
  
  “Mmm... schéin, géif ech soen. A gutt gekleet."
  
  
  "Huet hien Iech eng Identifikatioun gewisen?"
  
  
  "Jo. Pressekaart vum World Magazine.
  
  
  Welt Magazin ass et net?
  
  
  Jeans Cover.
  
  
  Ech hu gesoot. "Huet hien Iech Froen gestallt? An hues du him geäntwert?
  
  
  "Ma, hien huet datselwecht gefrot wéi Dir. Anescht. Awer meeschtens wollt hie wëssen wat ech iwwer dem Jack seng Aarbecht a seng Frënn wousst. An ech hunn him d'Wourecht gesot. Wat ech Iech gesot hunn. Ech wousst dat net. näischt."
  
  
  Ech sot hir virsiichteg ze sinn awer net Schlof ze verléieren. Ech hu gezweiwelt datt si hatt méi géifen stéieren. Si huet hir Funktioun erfëllt - Kommunikatioun mat mir.
  
  
  Ech war aus der Ännerung lafen a brauch nach ee Ruff ze maachen.
  
  
  Ech wënschen dem Sarah Lavi eng gutt Nuecht.
  
  
  Ech hunn der Maschinn nach e puer Mënzen gefiddert an dem Jacques Kelly seng Nummer doheem zu Beirut geruff. "Jacques Kelly" beschreift de Jacques Kelly. Wild Franséisch-Irish. Belmondo imitéiert Errol Flynn. Kelly war och eise Mann zu Beirut.
  
  
  Hie war och am Bett wéi ech ugeruff hunn. No der Schläif a senger Stëmm beurteelen, hunn ech net mat engem gudden Nuetsschlof oder der Late Show am Libanon gestéiert.
  
  
  Ech sot ech géif et séier maachen, an ech probéiert ganz schwéier. Ech hunn him gefrot fir op Fox Beirut ze stoppen fir d'Gaaschtlëscht ze kréien fir déi Deeg Robi genannt huet. Ech hunn him och gesot datt den Ted Jens en Doppelgänger huet. Ech hunn him gesot d'Noriichten un den Hawk ze telegraféieren a sécherzestellen datt keen Damaskus ëmgaang ass. AX hätt en Ersatz ze Jens geschéckt, mee ech huelen net de Risiko vun engem Ersatz Vertrauen. Net wann ech net wosst wien hien war, wat ech net.
  
  
  "Wat iwwer de Jens selwer?" Hien huet ugeroden. "Vläicht sollte mir e puer Hannergrondfuerschung iwwer hien maachen. Fannt eraus ob et Waasser um Bogen vu sengem Boot fléisst."
  
  
  "Jo. Dëst ass déi nächst Saach. A sot dem Hawk, ech proposéieren datt hie Millie Barnes benotzt.
  
  
  "Waat?"
  
  
  "Millie Barnes. E Meedchen dat dem Jens Froen stelle kann.
  
  
  D'Kelly huet e Widdersproch gemaach, deen net sollt widderholl ginn.
  
  
  Ech hunn opgehaang a souz am Stand. Ech hu gemierkt datt ech rosen war. Ech hunn eng Zigarett gebrannt an hunn e rosen Drag geholl. Op eemol hunn ech ugefaang ze laachen. An zwee Deeg sinn ech getraff ginn, gefaangen, zweemol geschloe ginn, gestalkt, méi wéi wahrscheinlech gestoppt, an allgemeng als Telefonaustausch gedéngt fir schlecht Nouvellen déi erakommen an erauskommen. Mee wat huet mech endlech rosen gemaach?
  
  
  Dem Kelly säi Sexspill iwwer Millie.
  
  
  Probéiert dëst ze verstoen.
  
  
  
  
  
  
  Kapitel zéng.
  
  
  
  
  
  ISLAMISCH KULTUR.
  
  
  Muer um 14.00 Auer am Festsall
  
  
  Gastdozent: Dr Jamil Raad
  
  
  
  
  "Är Ännerung?"
  
  
  Ech hunn vum Schëld erof gekuckt an zréck op d'Meedchen hannert dem Zigarettebüro. Si huet mir eng fofzeg agorot Mënz a mengem Pak vun exzentreschen Zigaretten. Nëmmen am Mëttleren Osten an Deeler vu Paräis ass meng verréckt Gold-Spëtzt Mark op reguläre Hotel Tubak counters verkaf. Ech kéint ouni de Gold Tipp maachen. Net nëmme ginn ech vun mëttelalterleche Matronen an Designerkleeder a jonk Hippie-Meedercher mat gréng gemoolten Neel ukomm ("Wou hues du déi léif/cool Zigarette kritt?"), mee ech muss och kucken wat ech mat mengen Zigarettendees maachen . . Si liesen wéi e Schëld dat seet "Carter war hei."
  
  
  Ech sinn um Schreif gestoppt fir meng Messagen ze kontrolléieren. De Schäfferot huet gelaacht. Hien huet weider mech schei a bewosst gekuckt. Wann ech gefrot gi fir moies um siwen erwächt ze ginn fir "séier unzefänken", hutt Dir vläicht geduecht datt ech de Robert Benchley eng vun de beschte Szenen ruinéieren. Ech hunn de Kapp gekraazt an de Lift geruff.
  
  
  De Liftbedreiwer war och am gudde Stëmmung. Ech hunn gejaut a gesot: "Ech kann net waarden bis an d'Bett goen", an de Giggle Meter huet eng fett 1.000 registréiert.
  
  
  Ech hunn meng Dier iwwerpréift ier ech de Schlëssel benotzt hunn an - ho ho - d'Dier ass opgaang wéi ech fort war. Een huet sech op meng speziell Dier Decoy gespaart a koum hannert mengem Réck op Besuch.
  
  
  War mäi Besucher nach ëmmer bei mir?
  
  
  Ech hunn meng Waff erausgezunn, op d'Sécherheet geklickt, an d'Dier opgemaach mat genuch Kraaft fir iergendeen ze briechen, dee sech hannert sech verstoppt.
  
  
  Si huet gegast an ass aus dem Bett opgestan.
  
  
  Ech hunn d'Luucht ugeschalt.
  
  
  Bauchdänzer?
  
  
  Jo, e Bauchdänzer.
  
  
  "Wann Dir d'Dier net zoumaacht, wäert ech kal." Si huet gelaacht. Nee, ech laachen. Op mech. Hir schwaarz Hoer war disheveled. Ech stung nach mat der Waff an der Dier. Ech hunn d'Dier zougemaach. Ech hunn op d'Waff gekuckt, dann op d'Meedchen. Si war net bewaffnet. Ausser dëse Kierper. An dës Hoer. An déi Aen.
  
  
  Ech hunn hire Bléck begéint. "Ech hu scho meng Schluecht fir den Dag, also wann Dir plangt mech opzestellen, sidd Dir ze spéit."
  
  
  Si huet mech mat echte Verwonnerung ugekuckt. "Ech verstinn dat net ..." Astellung "?"
  
  
  Ech hunn d'Waff erof gesat a sinn op d'Bett gaang. Ech souz. "Ech och. Also ugeholl, Dir sot mir." Si huet sech mat enger Decken iwwerdeckt, Angscht a ongenéiert ausgesinn. Grouss Topaz Aen scannt mäi Gesiicht.
  
  
  Ech hunn meng Hand iwwer mäi Gesiicht gerannt. "Du schaffs fir B'nai Megiddo, oder?
  
  
  "Nee. Wat mécht Iech schwätzen?"
  
  
  Ech hu gesoot. "E Schlag op de Kieper, e Kick op de Schanken an e Gürtel an de Bauch sinn nëmmen e puer. Loosst eis soen, mir fänken erëm vun Ufank un. Fir wiem schaffs du a firwat bass du hei? An ech besser Iech warnen. Ech hat och meng Wilhelmina. Vampir vun haut, also probéiert mech net mat Ärem zaarten jonke Kierper ze verféieren.
  
  
  Si huet mir e laangen, virwëtzeg Bléck; Kapp op eng Säit, e laangen Nol bëss. "Dir schwätzt vill," sot si lues. An dann en anert Laachen, lëschteg, iwwerzeegend.
  
  
  Ech erwächen. "Okay. Op!" Ech hunn meng Hänn geklappt. "Lickety-Split. Gitt an Är Kleeder. D'Dier eraus. Eraus!"
  
  
  Si huet d'Deckele méi héich gezunn a méi breed gelaacht. "Ech mengen net, Dir verstitt. Huet den David Iech net gesot, op mech ze waarden?"
  
  
  "David?"
  
  
  "Benjamin."
  
  
  Maacht dëst zesummen an Dir kritt den David Benjamin. David - Ech-schécke-dech-als-Teamkolleg - Benjamin.
  
  
  Teamkolleg, verdammt. Et war e Cheerleader.
  
  
  Ech hunn et studéiert. "Ech mengen, Dir sollt et besser beweisen."
  
  
  Si huet d'Schëller gezunn. "Sécherlech." A si ass opgestan.
  
  
  Net plakeg. Si hat en enke Kleed mat engem nidderegen Halsausschnëtt un. Türkisblo. Vergiessen d'Kleed. Kierper ... léif Här!
  
  
  "Hei." Si huet mir eng Enveloppe iwwerreecht. Eng Notiz vum Benjamin. Si stoung net méi wéi sechs Zentimeter ewech. Mäi Blutt huet weider Richtung hatt gefloss. Ech hunn de Bréif geholl. Den éischten Deel war dat wat hien mir um Telefon gesot huet. An de Rescht:
  
  
  Dir erënnert Iech ouni Zweifel un d'Miss Kaloud, eise Geheimagent zu El Jazzar (oder solle mir eise "revealed Agent" soen?). Si huet mir gesot datt hatt Iech scho gehollef huet. Ären Dësch op de Club war op engem trapdoor gesat, an no Dir de leschten Biss vun Iessen drénkt, geplangt de Buedem Dir drénkt.
  
  
  
  
  Dofir huet si mir d'Signal ginn, fir fort ze lafen. Ech hunn d'Fra virun mir gekuckt a gelaacht. "Wann Dir wëllt Äert Gedanken änneren iwwer Äre Kierper ze bidden ..."
  
  
  Si gouf op eemol indignéiert. Si ass zréck op mäi Bett, ass ënner de Decken gekrëppelt, awer huet nach ëmmer rosen ausgesinn. "Här Carter," sot si, an ech wousst direkt, datt d'Offer annuléiert gouf, "Ech maache wéi wann ech d'Madame McKenzie sinn, well dëst sinn meng Bestellungen. Ech akzeptéieren dës Uerder, well ech als Araber déi, déi Terroriste sinn, veruechten. A well ech wëll, als Fra, fräi vun der Tyrannei vum Schleier a Purdah ze sinn. Dëst sinn meng Grënn. Nëmmen politesch. Dir wäert frëndlech eis Relatiounen politesch halen."
  
  
  Si huet d'Këssen geflücht an d'Decken erop gezunn. "An elo," sot si, "Ech wëll schlofen." Si huet hir Aen zougemaach an se erëm opgemaach. Maacht w.e.g. d'Luuchten aus op Ärem Wee eraus"
  
  
  Ech hunn et e Bléck ginn, datt ech fir Mars an e puer obskur kubistesch Biller reservéieren. "Ech mengen," sot ech lues, "mir sollten et besser erëm huelen. Dëst ass mäi Raum. An deen op deen Dir läit ass mäi Bett, Madame Mackenzie. An och wann ech en anere Raum kéint lounen, wier et net mäin. Gesäit richteg aus, Madame Mackenzie, aus eiser Siicht vun der Cover, Madame Mackenzie, wann ech eropgoen a wéi Dir op e Plat eraus lafen.
  
  
  Si huet sech gesat, sech op den Ielebou geluecht an huet geduecht: "Ma ... du hues Recht." Si huet de Këssen op de Buedem geheit an huet ugefaang d'Decken aus dem Bett ze huelen.
  
  
  Ech hunn d'Këssen zréck gehäit. "Egal wéi mir et spillen, et wäert en Teenager sinn, awer ech sinn verdammt wann ech d'Nuecht um Buedem verbréngen." Ech hu séier ugefaang meng Krawatt ze loosen. Si huet mech mat groussen Aen ugekuckt a jonk ausgesinn. "Ech ... ech warnen dech," sot si, probéiert e Warnungstonn ze halen, "Ech ... ech wäert net ... ech maachen net ..." a schlussendlech huet si gemëscht: "Ech" m a Virgin."
  
  
  Meng Hand ass um Knuet vu mengem Krawatt gefruer. De Punkt ass datt ech hir gegleeft hunn. Fënnefanzwanzeg Joer al, lëschteg, sexy, Bauchdänzer, Spioun ... Virgin.
  
  
  Ech hunn meng Ënnerwäsch verlooss an hunn de Kampf ausgeschalt. Ech hunn mech op d'Bett gesat an hunn eng Zigarett gebrannt. "Wéi ass däin Numm?" - Ech gefrot hir sanft.
  
  
  "Leila," sot si.
  
  
  "Okay, Leila. Mir wäerten eis Bezéiunge strikt politesch halen."
  
  
  Ech sinn ënnert der Decken gekropt a séier op hatt gekuckt. Si stoung mat hirem Réck op mech, an hir Ae waren zou.
  
  
  Politik mécht komesch Bettkollegen.
  
  
  
  
  
  
  Elfte Kapitel.
  
  
  
  
  
  Et war bal, awer nach net ganz, Sonnenopgang. D'Luuchten waren nach ëmmer an der Hotellobby un, an den Nuetsbeamten hat den Ausdrock vun engem haarden Dag an Nuecht. Eng Begleetpersoun an engem donkelgrénge Gesamt huet e Staubsauger iwwer den Teppech geplënnert. Säi Brühl huet duerch déi eidel Sall geklappt. Korrektur: De Lobby ass net ganz eidel.
  
  
  Hien hat e Gesiicht wéi eng Arméi Recrutement Plakat. Jiddereen ass blond, blo-eyed, jonk a cool. Déier amerikanesch Kostüm. Awer e bësse lumpy ënner dem Aarm. Ongeféier wou d'Holster hänkt. An e bësse cool ronderëm d'Aen. A wat genee huet hien an der Hal gemaach, an d'Zeitung gelies um fënnef de Moien. Déi virgin Gëttin war a mengem Bett, net seng.
  
  
  Ech wousst wien hie war. Jack Armstrong, op
  
  
  All-amerikanesch Symbol.
  
  
  Alles wat ech am Kapp hat wéi ech de Raum verlooss hunn war e Spadséiergank ronderëm de Block fir Insomnia. Elo hunn ech decidéiert den Auto ze huelen an am Réckspigel ze kucken.
  
  
  An natierlech e schwaarze Renault. Hien huet d'Plaz virum Hotel verlooss. Alles wat ech krut war e séieren Androck vu sengem Erscheinungsbild. Däischter Hoer an hefteg. Awer hien huet och net wéi en Araber ausgesinn. Wien waren all dës Kärelen? A wat huet den Al-Shaitan domat ze dinn?
  
  
  Ech hunn riets op Hayesod Street.
  
  
  De Renault huet riets op Hayesod Street gedréint.
  
  
  Firwat waren se mech elo op eemol no? Keen huet mech op de Wee vun Tel Aviv gefollegt. A gëschter war de Wee hannert mir kloer. Also firwat elo?
  
  
  Well bis elo woussten se wou ech higoen. Amerikanesch Kolonie. Shanda Bäder. Si hunn verdammt sécher gemaach datt ech an d'Shand Baths géif goen an hunn decidéiert datt vun do aus ech an d'Morgue goen. Elo woussten se net wat se erwaart hunn. Also et war e Schiet op mech.
  
  
  Oder war et e Killer op mech?
  
  
  Ech hunn mech erëm ëmgedréit. Hien huet sech erëm ëmgedréit.
  
  
  Ech gestoppt um wäit Enn vun Rambon Street, Vue der nach schléift Stad. Ech hunn de Motor lafe gelooss an hunn d'Waff erausgezunn.
  
  
  De Renault ass laanscht gefuer.
  
  
  Net e Killer.
  
  
  Net néideg.
  
  
  En Auto ass vun der Agronstrooss gerannt. Jonk Liebhaber kommen de Sonnenopgang ze bewonneren.
  
  
  Et war wahrscheinlech Zäit Jerusalem ze verloossen.
  
  
  Wann dem Roby säi Kontakt nach ëmmer hei wier (wann de Roby Kontakt hei fir unzefänken hätt), hätt de Guy d'Schatten gesinn an mech wéi d'Pescht vermeit. Schatten vun engem Schied? Keng Suergen. Dëst waren typesch kleng Söldner. Shanda? Shin Bet wäert dëst kontrolléieren. Awer wahrscheinlech war et eng kleng Verschwörung. Ech hunn no arabeschen Terroristen gesicht. An ech hunn nach net mol eng Arab gesinn.
  
  
  Et war Zäit Jerusalem ze verloossen.
  
  
  Ech wousst genau wou ech hi wollt.
  
  
  D'Fro war, woussten d'Schatten?
  
  
  Ech hunn eng Zigarett ugedoen, d'Musek ageschalt an d'Sonn duerch d'Fënster op mäi Gesiicht gelooss. Ech zougemaach meng Aen.
  
  
  An d'Jacqueline Raine huet a mengem Kapp gedanzt.
  
  
  Wou passt d'Jacqueline Raine an?
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Ech hunn e Stéck Acetat benotzt an d'Schloss op d'Plaz geklickt.
  
  
  Si huet net geschlof.
  
  
  De Bléck op hirem Gesiicht wéi ech d'Dier opgemaach hunn war e Paradox vu rouegem Horror. Wéi si gesinn huet, datt et ech war, huet si gezockt an sech géint d'Këssen zréckgezunn.
  
  
  Ech hu gesot: "Dir wollts schwätzen."
  
  
  Si sot: "Oh, Merci Gott."
  
  
  Ech hunn d'Spëtzepeignoir vum Stull geheit an hunn mech gesat. D'Jacqueline huet e Fanger op hir Lippen geluecht. "Opgepasst," huet si geflüstert, "Bob - hie bleift am Raum vis-à-vis."
  
  
  Ech hunn hir gesot datt ech wousst datt ech iwwerpréift fir ze kucken ob se zesumme registréiert sinn. Si huet no enger Zigarett gefrot. Ech hunn hir de Rucksak geheien. Si huet hir blond Hoer aus hirem Gesiicht gebastelt, hir Hand rëselt liicht. D'Gesiicht ass liicht geschwollen.
  
  
  Si huet de Match ausgeléist. "Wëlls du mech mathuelen?"
  
  
  "Ech bezweifelen et," sot ech. "Awer Dir kënnt probéieren mech ze iwwerzeegen."
  
  
  Si huet mäi Bléck begéint an huet sech liicht no vir geluegt, hir Broscht sinn ënnert hirem grénge Spëtzekleed erauskomm ...
  
  
  "Mat Logik," Ech dobäi. "Also setzt Äre schéine Stamm zréck wou et gehéiert."
  
  
  Si huet d'Decken opgehuewen a wryly gelaacht. "Dir hutt mäi ganzt Häerz."
  
  
  "Ech sinn all Oueren. Wëllt Dir schwätzen - oder wëllt Dir datt ech fortgoen?
  
  
  Si huet mech ugekuckt a geschloen. "Wou fänken ech un?"
  
  
  "Wien ass de Lamott?"
  
  
  "Ech ... ech weess et net."
  
  
  "Äddi, Jacqueline. Et war flott ze chatten."
  
  
  "Nee!" - sot si schaarf. "Ech wees net. Ech weess nëmme wien hie seet hien ass.
  
  
  "Wéi laang kennt Dir hien?"
  
  
  "Ongeféier zwee Méint."
  
  
  "Okay. Ech kafen et. Wou hutt Dir begéint?"
  
  
  "Zu Damaskus."
  
  
  "Wéi?"
  
  
  "Op der Party."
  
  
  "Wien säin Haus?"
  
  
  "Net am Haus. Am Restaurant"
  
  
  "Privat Partei oder Affär Partei?"
  
  
  "Ech verstinn net".
  
  
  "Privat Partei oder Affär Partei?"
  
  
  "Ech verstinn net firwat Dir dës Detailer freet."
  
  
  Well de beschte Wee fir erauszefannen ob iergendeen läit ass Froen ze stellen wéi Maschinnegewierkugelen. Et ass egal wat d'Froen sinn. Geschwindegkeet ass wichteg. Nëmmen e Fachmann kann dat séier maachen. An nëmmen e Profi, dee gutt geprouwt gouf. D'Jacqueline Raine, wien och ëmmer war, war op kee Fall Profi.
  
  
  "Privat Partei oder Affär Partei?"
  
  
  "Geschäft",
  
  
  "Wien seng?"
  
  
  "Oilmen d'Konferenz".
  
  
  "Nennt d'Firmen déi un der Konferenz deelgeholl hunn."
  
  
  "Trans-Com, Fresco, S-Standard, ech mengen. Ech ..."
  
  
  "Wéi bass de dohinner komm?"
  
  
  "Ech sinn ... mat engem Frënd."
  
  
  "Wéi engem Frënd?"
  
  
  "Mann. Ass dat wierklech wichteg? ech..."
  
  
  "Wéi engem Frënd?"
  
  
  "Säin Numm ass - säin Numm ass Jean Manteau."
  
  
  Lie.
  
  
  "Weider."
  
  
  "Mat wat?"
  
  
  "Manto. Frënd? Oder war hien Äre Liebhaber?
  
  
  "Liebhaber". Si sot an enger roueger Stëmm.
  
  
  "Weider."
  
  
  "Wat? Mäi Gott! Wat?"
  
  
  "Lamott. Dir lénks Manto fir Lamott. Also wat wësst Dir iwwer Bob LaMotta?
  
  
  "Ech hunn Iech gesot. Näischt Extras. Ech... Ech weess just datt hien an eppes Schlechtes involvéiert ass. Et mécht mech Angscht. Ech wëll flüchten."
  
  
  "Also? Wat hält Iech op."
  
  
  "Hien ... hie weess."
  
  
  "Wéi?"
  
  
  Rou. Dann: "Hien ... hien huet zwee Männer, déi mech kucken. Ech maache wéi wann ech et net weess. Mee ech weess. Si kucken. Ech mengen si wäerten mech ëmbréngen wann ech probéieren ze flüchten. Ech mengen, si wäerte mech ëmbréngen, wa se erausfannen, wat mir soen.
  
  
  Rou.
  
  
  "Weider."
  
  
  "Wat wëlls du?"
  
  
  "Ass et wouer. Start uewen. Mat weem waars du op der Uelegkonferenz?
  
  
  Fir e Moment hunn ech geduecht datt si géif schwaach ginn. Hire Kierper ass erofgaang an d'Aelidden hunn ugefaang ze zidderen.
  
  
  "Dir kënnt mir och soen. Ech weess schonn".
  
  
  Si huet net schwaach gefall. Si war einfach erstéckt mat Schnéien. Si huet gekrasch an huet sech ëm d'Mauer gedréint.
  
  
  "Ted Jens. Riets? Hie schafft fir Trans-Com Oil zu Damaskus. Op d'mannst ass dat en Deel vu senger Aarbecht. An Dir hutt et fir Diamanten Ouerréng verkaaft. Ech hu geduecht wéi d'Jensa d'Millie verhéiert huet. Geet d'Millie ëm Suen? Elo mécht alles Sënn, Verdammt. "An Dir hutt hie bal ëmbruecht, wësst Dir."
  
  
  "Maacht et net, w.e.g.!"
  
  
  "Dir sidd net ze mëll fir iwwer sou Saachen ze héieren. Wat mengt Dir leeft?
  
  
  Si souz schief gehumpelt. "De Bob huet nëmmen d'Schlëssel vum Appartement gebraucht. Hie sot, hie brauch just dem Ted seng Wunneng ze benotzen, wat kee weess. Dass mir räich wäerte sinn."
  
  
  "Wat huet hien am Ted sengem Appartement gemaach?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt. "Ech war net do".
  
  
  "Wou war den Ted?"
  
  
  "Hien...hie war zu Beirut"
  
  
  "Wéini ass hien fortgaang?"
  
  
  "Weess net. Ech mengen e Mëttwoch."
  
  
  "Den zwieleften?"
  
  
  Si huet d'Schëller gezunn. "Vläicht. Ech mengen".
  
  
  Ech hunn et erausfonnt. De Jens huet e Mëttwoch den zwieleften Damaskus verlooss. Hien ass op Beirut gaang a gouf vun engem Auto ugestouss. "Dënschdeg," sot hien. Et war also Dënschdeg den uechtzéngten. Dëst war Zäit fir zesumme mat der Zäit wou hien an Arizona opgetaucht ass. Wéi hien et gesot huet, huet hien net geduecht datt et mam AX verbonnen ass.
  
  
  Nëmmen esou sollt et sinn.
  
  
  Vläicht souguer mam Fox verbonnen.
  
  
  De Fox gouf de fofzéngten entfouert. Iwwer wéi Lamothe ugefaang Jeans Appartement ze benotzen.
  
  
  An de Robie huet ugefaang iwwer d'Saach opgereegt ze ginn.
  
  
  An een wousst datt et waarm gëtt. "Wéini huet den Jackson Robie fir d'éischt geruff?"
  
  
  Si huet emol net laang gezéckt. "Spéit en Owend. Vläicht um 1 Auer de Moien."
  
  
  "An den Ted war net do."
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt.
  
  
  "An de Lamott war."
  
  
  Si huet geknackt.
  
  
  "An Dir hutt him den Telefon ginn. Dir sot: "Nëmmen eng Minutt, ech ruffen den Ted." An Dir hutt LaMotta a Roby um Telefon gesat.
  
  
  Si huet geknackt.
  
  
  "An duerno huet hien de Schlëssel gefrot."
  
  
  En anere wénken.
  
  
  An dono gouf de Jens erschoss.
  
  
  An de Lamott blouf hannendrun, huet dem Robie seng Uriff geäntwert. De Robie bericht iwwer de Fortschrëtt vun der Enquête.
  
  
  Also, wéi de Robie de Shaitan fonnt huet, wousst de Lamott et an huet engem gesot. An hien huet de Robi ëmbruecht.
  
  
  "Eng weider Fro. Den éischten Dag koum ech hei. Dëst ass eng Invitatioun fir Iech op e Concert ze huelen. Huet de LaMotte wierklech geduecht, ech géif an deng Äerm falen an ufänken Staatsgeheimnisser an den Oueren ze flüsteren?"
  
  
  "Nee," huet si lues geäntwert. "Et war meng Iddi. Ech hunn him gesot datt ech geduecht hunn datt ech dech kéint kréien iwwer Äre Fall ze schwätzen. Awer alles wat ech wollt war eleng mat Iech ze sinn ... fir Iech ëm Hëllef ze froen.
  
  
  "An Dir hutt geplangt mir eng Geschicht iwwer den Hooliganismus ze erzielen. D'Meedchen ass a Schwieregkeeten."
  
  
  Si huet hir Aen zougemaach. "Ech sinn an Ierger."
  
  
  Ech erwächen.
  
  
  Hir Aen hunn opgemaach an Panik flared. "Wann ech glift!" si huet gefrot. "Dir kënnt mech net einfach verloossen. Den Ted ass lieweg a Gott weess et deet mir sou leed. Ech flécken alles. Ech wäert Iech hëllefen."
  
  
  "Tokyo Rose sot déi selwecht Saach."
  
  
  "Wierklech! Ech wäert. Ech ... ech léieren eppes vum Bob a soen Iech.
  
  
  Ech hunn d'Zigaretten aus dem Bett geholl. Ech hunn een gebrannt an hunn de Rucksak an meng Täsch geluecht. Gesäit aus wéi wann ech hir Virschlag e puer Gedanken gemaach hunn. "Dir gesitt," sot ech, "wann Äre Frënd Lamott erausfonnt datt ech hei war an op eemol Dir Froen stellt, wier hien intelligent genuch fir dat alles zesummenzebréngen. Dëst bedeit datt Dir dout sidd"
  
  
  Ech sinn op d'Dier gaang an hunn se roueg opgemaach. Et ass keen an der Hal. D'Ae kucken net. Kläng vun Geschnaarchts aus LaMotte Sall. Ech sinn an d'Dier zougemaach. Ech hunn meng Zigarett am Äschebecher beim Stull eraus geluecht.
  
  
  "Okay," sot ech. "Ech brauch Informatioun an ech wëll se haut den Owend."
  
  
  Si huet schwéier geschluecht. "Sidd Dir sécher datt de Bob net wësst datt Dir hei waart?"
  
  
  Ech hunn eng Wenkbrau opgehuewen. "Ech wäert ni soen."
  
  
  Si huet gezappt a wénkt.
  
  
  Ech hunn gelaacht a sinn fortgaang.
  
  
  Egal wéi, et huet geschafft an ech war frou domat. Vläicht kann hatt e puer Informatiounen kréien. Ech hunn et héich gezweiwelt, awer vläicht kéint hatt. Op der anerer Säit - a méi wahrscheinlech - wann de Lamothe schlau wier, hätt hie gewosst datt ech do wier.
  
  
  Am Jacqueline sengem Zëmmer waren zwee Zigarettedempen.
  
  
  Gold-Spëtzt oculi, liesbar als Zeechen. En Schëld dat liest "Carter War Hei."
  
  
  Ech sinn erëm eropgaang an sinn an d'Bett gaang. D'Leila war do, nach ëmmer am Schlof.
  
  
  Ech war verdammt midd, mir war egal.
  
  
  
  
  
  
  Kapitel zwielef.
  
  
  
  
  
  Ech hunn gedreemt datt ech iergendwou an der Wüst leien, ëmgi vu riesegen orange Steng, an d'Steng hunn d'Form vum Däiwel verwandelt an hunn ugefaang Feier a Rauch ze otmen. Ech hunn d'Hëtzt a mäin eegene Schweess gefillt, awer aus irgendege Grënn konnt ech mech net bewegen. An déi aner Richtung ware purpurroude Bierger, cool a schaarf, an an der Distanz en eenzege Reider op enger Bronze Mier. E glatte Steen ass aus dem Buedem virun mir opgestan. Et war op de Steen geschriwwen. Ech hunn opgekuckt fir ze liesen: "Hei läit den Nick Carter." Ech gefillt eppes kal op der Säit vun mengem Kapp. Ech hunn de Kapp gerëselt. Hien huet sech net beweegt, ech hunn meng Aen opgemaach.
  
  
  De Bob Lamott stoung iwwer mech. "Eppes kal" war de barrel vun enger Waff. Ech hunn no lénks gekuckt. D'Bett war eidel. D'Leila war net do.
  
  
  Meng Gedanken sinn zréck op déi fréier Szen. Ech stinn de Moien an der Gang. Stinn virun der Dier vum Lamotte. Waacht de Wäert vun der Invasioun. Ech hunn et opginn. Ech sinn duerch de wahrscheinlechste Szenario gelaf an hunn decidéiert datt den Dialog net géif spillen.
  
  
  Ech (meng Waff huet direkt op säi Kapp gewisen): Okay, Lamott. Sot mir fir wien Dir schafft a wou ech se fannen.
  
  
  Lamott: Dir wäert mech ëmbréngen wann ech net, oder?
  
  
  Ech: Dat ass alles.
  
  
  Lamott: An Dir gitt mir fënnef wann ech dat maachen? Ech fannen et schwéier ze gleewen, Här McKenzie.
  
  
  Ech: Huelt e Risiko.
  
  
  Lamott (hëllt e Messer aus néierens eraus a stécht mech lompeg an d'Säit): Ugh! Oh!
  
  
  ech: Bam!
  
  
  Et ass net datt ech mengen datt LaMotte en Held ass. Männer, déi fofzeg Dollar Krawatten droen, wëllen hiren Hals geschützt halen. Ech hu just geduecht datt hien d'Chancen appreciéiere géif. Wann hien net geschwat hätt, hätt ech hien missen ëmbréngen. Wann hie geschwat huet, misst ech hien ëmbréngen. Wat konnt ech maachen? Loosst hien lieweg fir den Al-Shaitan ze warnen? Si réckelen hiert Verstoppt ier ech dohinner kommen, a wat och ëmmer ech schloen, wäert eng Fal sinn. An de Lamott war intelligent genuch fir et z'erméiglechen. Also amplaz mir eng Äntwert ze ginn - ausser vläicht déi falsch Äntwert - huet hien probéiert mech ëmzebréngen, an ech misst hien ëmbréngen. (Dëst war e Szenario mat engem glécklechen Enn.) Egal wéi, ech géif keng richteg Informatioun kréien a wäert wahrscheinlech e wäertvollen Hiweis ëmbréngen.
  
  
  Also sinn ech vum LaMotte senger Dier fortgaang, geduecht ech géif eppes anescht mat him maachen.
  
  
  Dat ass alles.
  
  
  "Ma, du bass endlech waakreg," sot hien. "Hänn an d'Luucht."
  
  
  De Lamothe war wéi dausend Dollar gekleet, a Wellen vum Zizani fléien aus sengem Gesiicht. D'Sarah sot, hien wier "zimmlech schéin" - de Mann, dee komm ass a sech als Jens gemaach huet - awer hie schéngt mir wéi e verwinnt Kand ze sinn. D'Lippe sinn ze mëll. Däischter Aen.
  
  
  "Jo," sot ech. "Merci fir de Service. Et ass helleg fir op en Alarm ze erwächen. Also elo, datt ech op sinn, wat kann ech Iech bidden?"
  
  
  Hien huet gelaacht. "Dir kënnt stierwen. Ech mengen dat passt mech."
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Dat wier onverstänneg, Lamott. Als éischt gëtt Är Stëmm op Band opgeholl. Du hues den Auto ugefaangen, wann Dir d'Dier opgemaach hutt. Hien huet ugefaang ronderëm de Raum ze kucken. "Uh," sot ech. "Ech bezweifelen datt Dir et fannt wann Dir de ganzen Dag kuckt." Ech hunn op d'Lëps gebass. "Wann Dir Zäit hutt fir sou laang ze sichen."
  
  
  Hie konnt et net fannen, well et net do war. Ech weess et ass désagréabel, awer heiansdo léien ech.
  
  
  "Elo ass de Punkt," hunn ech roueg weidergespillt, "datt meng Frënn e puer Fakte wëssen, déi ech bis elo gesammelt hunn. Dorënner: "Ech hunn him gekuckt," de Fakt vun Ärer Präsenz. Wann Dir mech ëmbréngt, sidd Dir dout. Wann Dir mech liewen léisst, loossen se Iech liewen, am Fall wou Dir e Feeler maacht an eis op Shaitan féiert.
  
  
  Seng Aen hu sech verréngert, probéiert mech ze liesen. D'Waff blouf onbeweeglech, huet elo op meng Këscht gewisen. E bestëmmten Deel vu mir wollt laachen. D'Waff war eng 25 Kaliber Beretta. James Bond Pistoul. Gutt, natierlech, Lamott wäert eng James Bond Pistoul hunn.
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Ech mengen net, ech gleewen dir."
  
  
  "Firwat maacht Dir mech dann net ëm?"
  
  
  "Ech hu ganz wëlles dëst ze maachen."
  
  
  "Awer net virdrun ... wat? Wann alles wat Dir am Kapp hätt Mord war, géift Dir mech schéissen ier ech erwächt.
  
  
  Hie war rosen. "Ech hunn net gär patroniséiert." Hien huet genervt geklongen. "Am mannsten ass et wann potenziell Läichen et maachen. Ech wëll, datt Dir mir soen wéi vill Dir wësst. A wien, wann iergendeen, hutt Dir gesot.
  
  
  Ech: An du wäerts mech ëmbréngen wann ech net, oder?
  
  
  Lamott: Dat ass et.
  
  
  Ech: An du léisst mech liewen wann ech dat maachen? Ech gleewen et net, Här Lamott.
  
  
  Lamott: Snicke...
  
  
  Ech (meng Hand flitt no vir mat engem mächtege Schlag, deen d'Beretta aus senger Hand klappt, meng Been schwéngen no vir a falen op de Buedem, mäi Knéi kënnt erop fir säi Bauch ze begréissen, a meng Hand ass wéi e Spalter um Réck vu sengem Hals, während hien nach ëmmer no vir ass vum Schlag op de Bauch gefall): An elo - wat sot Dir, wat wollt Dir wëssen?
  
  
  De Lamott (kënnt erof, awer hëlt mech dann mat, elo op mech, seng Hänn um Hals a säi Gürtelschnouer mécht e Lach a mengem Bauch): Ugh! Oh!
  
  
  ech: Bam!
  
  
  Deen dommen Baascht huet meng Waff ënnert dem Këssen erausgeholl an a seng Jackettasch geluecht. Dat ass et, hunn ech erausfonnt wéi ech duerch seng Taschen gepickt hunn.
  
  
  Blutt ass aus sengem Mond gegoss an e Fleck huet sech op der Säit vu senger Jackett geformt. Wann hien lieweg wier, wier hie méi verréckt wéi d'Häll. Sou e gudde Kostüm ass ruinéiert.
  
  
  Ech hunn säi Kierper gedréckt, seng Taschen gesicht an d'Schlëssel fonnt. Näischt anescht war him wichteg. Liest seng ID wéi ech geduecht hunn. "Robert Lamott vu Fresco Oil." Heemadress war eng Strooss zu Damaskus.
  
  
  Ech hunn ugefaangen ze verkleeden.
  
  
  Dier opgemaach.
  
  
  Leila an engem Kottengrock a Blouse. Hir Hoer sinn geflecht. E klenge Fleck vu plakeg Erdbeergebitt huet sech glécklech bei hirem Mond geréit. "Du bass op," sot si. "Ech wollt dech net erwächen, also sinn ech zum Frühstück gaang ..."
  
  
  "Wat ass geschitt?" Ech soot. - "Hutt Dir de Kierper ni gesinn?"
  
  
  Si huet d'Dier zougemaach an huet sech dergéint geluecht, ech konnt soen datt hatt leed huet datt hatt eng Paus gemaach huet ...
  
  
  "Wien ass hien?" Si sot.
  
  
  "De Mann, dee sollt am Bett bleiwen. Mir wäerte mat deem spéider beschäftegen. An der Tëschenzäit wëll ech, datt Dir mir eng Faveur maacht.
  
  
  Ech hunn hir iwwer d'Gnod gesot. Si ass gaang fir et ze maachen.
  
  
  Ech hunn d'Do Not Disturb Schëld un der Dier hänke gelooss a sinn op de LaMotte säi Raum gaang.
  
  
  Zwee dausend Dollar amerikanesch Suen. Véierzéng Kostümer, dräi Dosen Hiemer an déi selwecht Zuel vu Krawatten. E Pond an en halleft héichqualitativ Heroin an e klenge Gucci Lieder Fall mat all de Gewierzorten. Net genau wat de Gucci am Kapp hat.
  
  
  Näischt méi. Keng Schecken. Keng Buschtawen. Nee schwaarz Buch mat Telefonsnummer. Ech sinn op säin Telefon gaang.
  
  
  "Jo Monsieur?" D'Stëmm vum Bedreiwer war frou.
  
  
  Dëst ass den Här Lamott vum 628. Ech géif gären wëssen, wann ech glift, ob ech Messagen hunn? "
  
  
  "Nee, Här," sot si. "Nëmmen deen Dir de Moien hutt."
  
  
  "Déi vum Här Pearson?"
  
  
  "Nee, Här," sot si, "vum Här el-Yamaroun."
  
  
  "Oh jo. Dëst. Ech hun et. Bedreiwer, ech géif gären wëssen, datt - ech kontrolléieren vläicht den Owend a muss en Ausgabekonto schreiwen - hunn ech vill aussergewéinlech laang Distanz-Uriff?
  
  
  Si sot, ech hätt mat engem aneren ze schwätzen. Also, just eng Sekonn, Här. Klickt, klickt, rufft un.
  
  
  Et war nëmmen deen Opruff ech zu Genf gemaach. Ech hunn d'Zuel opgeschriwwen.
  
  
  Ech gefrot engem ausserhalb Bedreiwer verbonne gin an Kelly fir e Remboursement genannt.
  
  
  Ech hunn him gesot wat ech vum Jacqueline geléiert hunn. Kelly geflüstert. "Et ass bal genuch fir mech eleng ze schlofen." Hien huet gestoppt a bäigefüügt: "Bal, sot ech."
  
  
  "Hutt Dir eng Chance hat den Hotel ze kontrolléieren aus?"
  
  
  "Jo an nee. Dës Plaz ass Kaméidi. E gewëssenen Uelegscheich aus Abu Dhabi besetzt déi ganzen Zäit de Buedem. De Guy huet véier Fraen, eng Dosen Assistenten an e Personal vu perséinlechen Dénger. eegene Chef."
  
  
  "Also wat huet dat mat eis ze dinn?"
  
  
  "Just geduecht Dir wëllt wëssen firwat Är Gas- an Elektrorechnung sou héich ass. Sidd net sou ongedëlleg, Carter. Wat dat mat eis ze dinn huet ass datt se iwwerall Sécherheet hunn, well de Sheikh an hirem Vault ass. A well ech keng Informatioun kënne bidden oder kaafen, muss ech probéieren se ze klauen, wësst Dir? An de Wee wéi d'Saache zesummegesat sinn, d'Gaaschtlëscht fir d'Woch, déi de Robie genannt huet, ze klauen ass ongeféier sou schwéier wéi eng Millioun Dollar Heist ofzezéien. All ech kann Iech soen aus froen ronderëm ass, datt et eng Ueleg Konventioun déi Woch war. Den Hotel war voll mat amerikaneschen Typen a vill Golfküst arabesche Sheikhs.
  
  
  "Wat iwwer d'Hotel Personal?"
  
  
  "Näischt interessant. Awer eng voll Presentatioun wäert e puer Deeg daueren. An iwwregens, wat sichen ech? Frënd oder Feind? De Robbie huet mech geruff.
  
  
  War ech e Buddy fir Informatioun ze kréien oder huet hien de Verdächtege geruff fir zu engem Fall ze féieren?
  
  
  "Jo genee."
  
  
  "Jo, wat genee?"
  
  
  "Dat ass genau d'Fro."
  
  
  "Du bass adorable, Carter, wësst Dir dat?"
  
  
  "Dat ass wat se mir gesot hunn, Kelly. Dat ass wat se mir gesot hunn."
  
  
  Ech hunn opgehaang a sinn op de LaMotte säi Kleederschaf gaang. Ech hunn e grousse Vuitton Koffer gesinn. Zwee dausend Dollar Wäert vun Gepäck. Méi deier Sarg konnt een sech net kafen. Zwanzeg Minutte méi spéit war de Lamott dobannen. D'Begriefnes Service war einfach, mee Goût. Ech sot "Bon Voyage" an dobäi "Amen."
  
  
  D'Leila ass zréck vun enger Shopping Rees. Si hat e grousse Kuerf vun Druzen.
  
  
  "Hutt Dir Problemer?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. Et war eng drësseg. "Okay," sot ech. "Da gi mer besser lass."
  
  
  
  
  
  
  Dräizéngten Kapitel.
  
  
  
  
  
  Méi wéi zweehonnert Leit hu sech am Ballsall versammelt fir dem Dr Raad säi Virtrag iwwer d'islamesch Kultur, déi Reihen vu Klappstühle mat Mikrofone vis-à-vis vun enger draperéierter Plattform gefëllt hunn, d'Loft mat héiflechen Husten an dem mëllen Doft vu Parfum gefüllt hunn.
  
  
  D'Leit bestoen haaptsächlech aus Touristen, meeschtens Amerikaner, a meeschtens Fraen. De Virtrag sollt en Deel vum Package sinn, zesumme mat gratis Flughafentransferen, engem Bustour duerch d'Stad an eng speziell Nuetssightseeing Tour. Et war och eng Klass vu Lycée Schüler an ongeféier zwanzeg Araber, e puer Droen Kostüm a wäiss keffiyehs, der headdress vun typesch arabesche Männer. De Rescht ware verstoppt a fléissend Kleeder, méi voller Kappbekleeder an donkel Brëller.
  
  
  An dann waren et Mackenzie - Leila an ech. Nëmmen d'Leila brauch keng donkel Brëller fir Tarnung. Mat engem gro a schwaarze Schleier an engem Zelt-ähnlechen Mantel war si praktesch als Stoffschrauwen verkleed.
  
  
  Et war déi bescht ech kommen konnt mat, an et war net schlecht. Ech erënnere mech un d'Virliesschëld an der Lobby an hunn d'Leila geschéckt fir eis Outfits ze kafen an eng Bande vun Araber a voller Kleedungsuniform fir Cover ze rekrutéieren.
  
  
  E Wee fir d'Stad ze verloossen ouni datt een Iech verfollegt.
  
  
  Den Dokter Jamil Raad huet d'Froe vum Publikum geäntwert. De Raad war e klengen, sauere Mann mat gesonkene Wangen an nosiichtegen Aen. Den Hafya huet säi squinting Gesiicht encadréiert, an hie gezwongen duerch d'Gardinfenster ze kucken.
  
  
  Ass d'islamesch Kultur westlech gemaach?
  
  
  Nee. Et gouf moderniséiert. D'Äntwert ass weidergaang. D'Dammen hunn ugefaang an hire Still ze kräischen. Et war véier Auer.
  
  
  Kelner sinn hannen am Sall opgetaucht, hunn Schachte Kaffi a Kuchen bruecht an se op de Buffetdësch geluecht.
  
  
  De Schüler ass opgestan. Huet de Raad e Commentaire zu de Kidnappingen vun haut?
  
  
  Kaméidi am Raum. Ech hunn op d'Leila gedréint. Si huet d'Klappe vun hirem Schleier geschloen.
  
  
  "Dir mengt, ech huelen un, fënnef Amerikaner. Et ass leider," sot de Raad. "Onglécklech. Nächst?"
  
  
  Hum-hum. Déi meescht Leit héieren d'Nouvelle eréischt den Owend. D'Leit haten och näischt iwwer d'Entféierung héieren.
  
  
  "Wat fir Amerikaner?" - huet d'Fra geruff.
  
  
  "Rou w.e.g.!" De Raad huet d'Plattform getraff. "Dëst ass en Thema fir dat mir net hei sinn. Komme mer elo zréck op kulturell Themen." Hien huet de Publikum fir Kultur gescannt. Dat war zum gréissten Deel net de Fall fir unzefänken.
  
  
  De Lycée Schüler stoung nach. Hien huet kloer seng Schluecht mat Akne verluer, hien hat keng Absicht fir weider Néierlag ze leiden. "D'Amerikaner," sot hien, "sinn fënnef méi amerikanesch Millionären. Si waren op eng Zort vun alljährlechen Juegd Rees. Si sinn alleng an enger privater Kabine am Bësch. An den Al-Shaitan krut se. Hien huet de Raad gekuckt. "Oder soll ech soen, den Al-Shaitan huet se befreit."
  
  
  Hum-hum.
  
  
  D'Kand ass weidergaang. "Si froen erëm honnert Milliounen Dollar. Honnert Milliounen Dollar fir all Persoun. An dës Kéier ass d'Deadline zéng Deeg.
  
  
  Hum. Oh. Hammerschlag.
  
  
  "Si hunn nach ëmmer déi véier aner Männer, oder?" Et war d'Stëmm vun enger mëttelalterlecher Fra aus der Masse. Si gouf op eemol Angscht.
  
  
  Ech och. Néng Amerikaner goufen gezielt, an den Nettogewënn war nénghonnert Milliounen. Korrektur. Elo war et eng fett Milliard. Néng Nullen mat engem Virsprong. Si hate schonn dem Fox seng Suen.
  
  
  An ech hat zéng Deeg.
  
  
  De Lycée Schüler huet ugefaang ze äntweren.
  
  
  De Raad huet seng Handfläch op d'Plattform geschloen, wéi wann hie probéiert d'Emotiounen ze bekämpfen, déi ronderëm de Raum kräischen a gebrach hunn. "Ech mengen, eis Versammlung hei ass op en Enn komm. Dammen. Hären. Ech invitéieren Iech ze bleiwen an e puer Erfrëschungen ze genéissen. De Raad huet abrupt d'Bühn verlooss.
  
  
  Ech wollt d'Häll dobaussen. Schnell. Ech hunn dem Leila seng Hand gegraff an ee vun eisen Araber gekuckt. Hien huet ugefaang, wéi de Rescht vun eis, säi Wee ze maachen
  
  
  der Dier eraus. Wéi all vun eis ass hien net wäit komm.
  
  
  Amerikanesch Fraen hu ronderëm eis geschwärmt. Iwwerhaapt ware mir richteg Araber. Eng richteg exotesch-barbaresch Saach. Et ginn och Béiser am Moment gewisen. Eng Fra mat gekrauselt gro Hoer an engem Plastik "Hallo, ech sinn Irma" Schëld un hirem Pullover festgehalen huet mir en Andréngen-Warnung Bléck. De Raad war och an eis Richtung. Ech hunn dem Leila geflüstert fir hien oflenken. Ech konnt d'Roll vun Araber fir Raad net handhaben. D'Dieren an d'Lobby ware wäit op, a béid vertraute Schatten hu bannen gesicht. D'Layla huet et fäerdeg bruecht de Raad ze stoussen. Wéi si him ëm dausend Entschëllegung gefrot huet - eng gläichzäiteg - war de Raada vum Touristenkrees opgeslukt ginn.
  
  
  Moien, ech... war op de Wee bei mech gemaach. Hire ganzen Numm schéngt Salut ze sinn, ech sinn d'Martha.
  
  
  De Sall huet vu Gewalt an Horror geschwat. Ech bereet mech op eng Zort Schnéi Attack.
  
  
  "Ech wëll datt Dir mir eppes sot," huet si ugefaang. Si huet an hirer Täsch gerammt an eng Broschür erausgezunn mam Titel "Great Deeds of Islam, Courtesy of Liberty Budget Tours." "Ass dëst e Gedicht iwwer eng Rubin Yacht ...?"
  
  
  "Rubai," sot ech.
  
  
  "Ruby Yacht. Ech wollt wëssen - wien ass den Auteur?
  
  
  Ech hunn geknackt an héiflech gelaacht: "Khayyam."
  
  
  "Dir!" si huet blo. "Mäi Gott! Francis - Dir wäert ni roden wien ech hei sinn! De Francis huet gelaacht an ass op eis gaang. Francis bruecht Madge an Ada.
  
  
  "Ni gonhala mezoot," sot ech zu Martha. "Schwätz net Englesch." Ech hunn mech zréckgezunn.
  
  
  "Och!" D'Martha huet e bësse ongenéiert ausgesinn. "Ma, an deem Fall, sot eis eppes Arabesch."
  
  
  D'Leila huet eis Coming Out Party organiséiert. Si waarden op mech an engem Grupp virun der Dier.
  
  
  "Ni gonhala mezoot." Ech widderhuelen d'Gabberish. D'Martha huet sech bereet gemaach an huet meng Hand gegraff.
  
  
  "Nee gon-holler mezoo. Wat heescht dat elo?"
  
  
  "Ah, Salud," Ech laachen. "Ah salud byul zhet."
  
  
  Ech hu mech fräi gebrach an si bei d'Dier gaang.
  
  
  Mir sinn duerch d'Lobby riets laanscht d'Iwwerwaachung Site geklommen; Siwen Araber, mat engem Stoff verkleed, diskutéieren haart an erhëtzt. "Ni gonhala mezoot", sot ech wéi mir laanscht gefuer sinn a mir sinn all an de stëpsege Rover geklomm, dee virun der Dier op eis gewaart huet.
  
  
  Mir verloossen d'Stad ouni Hiweis vun engem Schwäif.
  
  
  Fir eng Zäit gefillt ech ganz clever.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  "Wou gi mer elo hin?"
  
  
  D'Leila an ech waren eleng am Allterrain Gefier. Mir waren nach wéi Araber verkleed. Mir ware Richtung Norden. Ech hunn de Radio ageschalt an hunn e puer twangy Mëttleren Oste Musek fonnt.
  
  
  "Dir wäert geschwënn gesinn."
  
  
  Si huet d'Äntwert net gär. Si huet d'Lippen gedréckt a riicht no vir gekuckt.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit a gekuckt wéi hatt nieft mir souz. Si huet de Schleier zréckgezunn, deen hiert Gesiicht ofgedeckt huet. Hirem Profil war perfekt. Direkt a regal. Ech hunn ze laang ausgesinn an hatt huet ugefaang ze blosen. "Dir wäert eis ëmbréngen wann Dir d'Strooss net kuckt," huet si gewarnt.
  
  
  Ech hunn gelaacht an hunn mech ëmgedréit fir op d'Strooss ze kucken. Ech hunn de Radiosender geännert a si sot: "Nee, ech maachen et. Wat hues du gären?"
  
  
  Ech hunn hir alles gesot wat net gerappt huet. Si huet Piano Musek fonnt. Ech sot et ass an der Rei.
  
  
  Mir sinn duerch Meilen vun orange Groves gefuer wéi mir Norden duerch besat Jordan, e Gebitt bekannt als West Bank. Palästinenser liewen hei. An d'Jordaner. An d'Israeli. Wien gehéiert d'Land a wiem soll et gehéiere sinn d'Froen, déi se zënter fënnefanzwanzeg Joer a Konferenzsäll, Baren, an heiansdo Krichsraim gestallt hunn, awer d'Land dréit weider Uebst wéi et virun e puer Joer gemaach huet . dausend Joer, wësse vläicht, wéi d'Äerd ëmmer mécht, datt se all seng Rivalen iwwerlieft. Datt um Enn d'Land se wäert besëtzen.
  
  
  Si erreecht iwwer an huet de Radio ausgeschalt. "Vläicht kënne mir schwätzen?"
  
  
  "Natierlech. Wat hutt Dir am Kapp?"
  
  
  "Nee. Ech mengen, vläicht schwätze mir Arabesch."
  
  
  "Mmm," sot ech, "Ech sinn e bësse rusty op et."
  
  
  "Ni gonhala mezoot,"Si huet gelaacht. "Kee Geck."
  
  
  "Komm mir. Sief éierlech. Et war just virstellen. Tatsächlech schwätzen ech Arabesch wéi meng Mammesprooch. Ech hunn op hatt gekuckt a gelaacht. "Native American"
  
  
  Also hu mir déi nächst hallef Stonn eis Arabesch geübt an dunn an engem Café gestoppt fir Mëttegiessen.
  
  
  Et war en arabesche Café - dëst ass qahwa - an ech hunn en Akel vu Suffragah op zimlech plausibel Arabesch bestallt, hunn ech geduecht. Wann mäi Akzent ausgeschalt wier, kéint et fir en Dialekt passéieren. Wéi e Southern Drawl kann Yankee kléngen. D'Leila ass zu der selwechter Conclusioun komm. "Dat ass gutt", sot si wéi de Keller fortgaang ass. "An Dir kuckt, mengen ech, ganz ... authentesch." Si studéiert mäi Gesiicht.
  
  
  Ech hunn hatt och bei engem klengen Dësch mat Käerzenliicht studéiert. Aen wéi Stécker vu raucheg Topaz, grouss a ronn, Aen; Haut wéi eng Aart vu liewegen Satin,
  
  
  a Lëpsen, déi Dir mat Äre Fangere wollt verfollegen, fir sécher ze stellen, datt Dir Iech net nëmmen hir Kéiren virstellt.
  
  
  An da muss se dat ganzt erëm ënnert de Falten vun dësem schwaarze Schleier verstoppen.
  
  
  "Deng Faarf," sot si, "ass och net schlecht. An ausserdeem ass dëst eng Ursaach fir Suergen", huet si op d'Längt vu mengem Kierper gestéiert.
  
  
  Ech soot; "Virgos sollen esou Saachen net bemierken."
  
  
  Hir Gesiicht gouf rout. "Awer Agenten mussen."
  
  
  De Kellner huet e gudde wäisse Wäin mat engem schaarfen Aroma bruecht. Ech hunn ugefaang iwwer Schicksal ze denken. Ech hu gefrot ob dëst alles Deel vun hirem Plang war. Ech leien plakeg an der Arizona Sonn. Huet se mech wierklech virbereet als Araber bekannt ze ginn? Och wann ech dru geduecht hunn opzehalen ze fëmmen an - wat huet d'Millie gesot - ugefaang ze philosophéieren, den Omar Khayyam zitéiert?
  
  
  Ech hunn d'Leila mäi Glas opgehuewen. "Drénken - well Dir wësst net wou Dir hierkënnt oder firwat; drénken - well Dir wësst firwat Dir gitt a wou." Ech hunn mäi Glas gedronk.
  
  
  Si huet héiflech gelaacht. "Hues de Khayyam gär zitéieren?"
  
  
  "Ma, et ass méi cool wéi 'Old Black Magic' an Ärem Ouer ze sangen." Si huet net verstanen. Ech hu gesot: "Et ass egal." Ech hunn méi Wäin gegoss. „Et war eng Dier, fir déi ech de Schlëssel net fonnt hunn; do war e Schleier duerch deen ech net gesinn konnt; e bëssen iwwer mech an dech geschwat - an dunn gouf et net méi du an ech." Fläsch. "Jo. Ech hu Khayyam gär. Et ass ganz schéin."
  
  
  Si huet d'Lëpse gedréckt. "Dëst ass och eng ganz gutt Iddi. Kee méi iwwer Iech a mir schwätzen." Si huet e Schlupp Wäin geholl.
  
  
  Ech hunn eng Zigarett gebrannt. "Dëst war geduecht als Meditatioun iwwer Mortalitéit, Leila. Meng Schätzung ass méi direkt. Wéi och ëmmer, ech géif gär iwwer Iech schwätzen. Vu wou bass du? Wéi bass du hei komm?"
  
  
  Si huet gelaacht. "Fin. Ech kommen aus Riyadh."
  
  
  "Arabien".
  
  
  "Jo. Mäi Papp ass en Händler. Hien huet vill Suen."
  
  
  "Weider."
  
  
  Si huet d'Schëller gezunn. "Ech studéieren op enger Universitéit zu Jeddah. Da gewannen ech e Stipendium fir zu Paräis ze studéieren, an no vill Schwieregkeete léisst mäi Papp mech lass goen. Nëmme sechs Méint méi spéit rifft hien mech doheem. Zréck an Arabien." Si huet opgehalen.
  
  
  "AN?"
  
  
  "An ech erwaarden nach ëmmer e Schleier ze droen. Ech fueren ëmmer nach illegal. Ech hu keng Erlaabnis fir eng Lizenz ze kréien." Si huet hir Aen erofgesat. "Ech si mat engem mëttelalterleche Händler bestuet. Dëse Mann huet schonn dräi Fraen.
  
  
  Mir waren allebéid roueg. Si huet opgekuckt, ech hunn an hir Ae gekuckt, a mir waren allebéid roueg.
  
  
  Endlech sot ech: "An Shin Bet. Wéi hutt Dir hinnen kontaktéiert?
  
  
  Aen nees erof. E klenge Schëlleren. „Ech fléien vun doheem. Ech kommen zréck op Paräis. Awer dës Kéier ass alles anescht. Ech hu wierklech keng Schoul oder Frënn. Ech probéieren westlech ze sinn, awer ech sinn nëmmen einsam. Da begéinen ech de Suleimons. Israeli Famill. Si si wonnerbar fir mech. Si soen, komm mat eis. Zréck op Jerusalem. Mir wäerten Iech hëllefen ze léisen." Si huet opgehalen an hir Ae fonkelnei. "Dir musst verstoen. Si ware wéi meng Famill. Oder wéi d'Famill vun deenen ech ëmmer gedreemt hunn. Si ware waarm, léif an no beieneen. Si laachen vill. Ech soen hinnen, ech kommen. Si fléien heem an ech soen hinnen, datt ech d'nächst Woch mat hinnen kommen. Nëmme si si um Fluchhafen vu Lod ëmbruecht."
  
  
  "Terroristesch Attack."
  
  
  "Jo."
  
  
  Eng aner Rou.
  
  
  "Also ech kommen nach ëmmer. Ech ginn an d'Regierung a bidden meng Servicer un.
  
  
  "A si maachen Iech e Bauchdänzer?"
  
  
  Si huet liicht gelaacht. "Nee. Ech maachen vill aner Saachen. Mee Bauch danzen war meng Iddi."
  
  
  Et war vill ze denken.
  
  
  D'Iessen ass ukomm a si huet sech op hiren Teller gedréint, ass roueg a blouf wéi ech hatt gekuckt hunn. Komesch Fra. Witzeg Meedchen. Hallef Ost, hallef West, a si hu sech um Rand vun der Widdersproch fonnt.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  De Vollmound koum eraus. Lover Mound oder Sniper Mound, jee no wéi Dir d'Saache kuckt. Mir sinn déi lescht Meilen a Rou gefuer an hu bei engem Moshav gestoppt, e Kollektivbauerenhaff, genannt Ein Gedan. D'Plaz huet sech an zéng Joer geännert, mee ech hunn déi richteg Strooss fonnt, dat richtegt Stéck Land an en hëlzent Bauerenhaff mam Schëld "Lampek".
  
  
  Ech hunn dem Mann gebéit, deen d'Dier opgemaach huet. "Ech bieden Iech entschëllegt, gudde Här," sot ech op arabesch. Hie wénkt séier an huet virsiichteg ausgesinn. Ech hunn erëm gebéit an hunn mäi Schal ofgezunn. Seng Wenkbrauwen hunn erop geschoss.
  
  
  "Nick Carter?"
  
  
  "Dir hutt vläicht erwaart, Madame Nussbaum?"
  
  
  Den Uri Lampek huet mech ëmklammt an ugefaang breet ze laachen. "Dir sidd e Messenger Messenger! Kommt eran." Hien huet d'Leila gekuckt an dunn op mech zréck. "Ech gesinn datt Dir nach ëmmer schwiereg Aufgaben maacht."
  
  
  Hien huet eis an e klenge spartanesche Raum geholl, eis mat Téi, Cognac, Iessen behandelt; sot eis, datt d'Raisa, seng Fra, schléift; huet gejaut a gesot, brauch ech eppes dringend oder brauch ech just e Bett?
  
  
  Ech hunn d'Leila gekuckt. "Zwee Better," sot ech.
  
  
  Hien huet philosophesch Schëller gezunn. "Gléck fir Iech, dat ass alles wat ech hunn."
  
  
  Hien huet eis an e Raum mat Bunnbetter gefouert, sot "Shalom, Jong," an huet eis eleng gelooss.
  
  
  Ech hunn déi iewescht Bunn geholl.
  
  
  Ech zougemaach meng Aen.
  
  
  Ech hunn ëmmerhin héieren datt d'Layla ënner mir beweegt.
  
  
  Et huet mech verréckt datt ech hatt net gesinn konnt.
  
  
  Ech géif verréckt ginn wann ech hatt gesinn.
  
  
  
  
  
  
  Kapitel véierzéng.
  
  
  
  
  
  D'Salient ass den Deel vu Syrien, deen Israel am Oktoberkrich besat huet. Ongeféier zéng Meilen déif a fofzéng Meilen breet, et erstreckt sech Oste vun de Golan Heights. De Rand vun der Ledge war d'Waffestëllstand. Nëmmen d'Feier ass nach net gefall. Dëst war vill Méint nom "Enn vum Krich" an d'syresch Artillerie huet nach ëmmer geschoss an d'Leit stierwen op béide Säiten, nëmmen si hunn et just kee Krich genannt.
  
  
  Beit Nama war véier Meilen ëstlech vun der Linn. Véier Meilen déif an d'syresch Säit. Ech wollt op Beit Nama goen. Mäi Bescht war d'Haaptroll vum Yousef, an d'Haaptroll vum Yusef war Beit Nama. Wou den Ali Mansour, dee vläicht oder net an enger Entféierung involvéiert war, déi mat Leonard Fox verbonnen ass oder net, kann oder net nach liewen.
  
  
  An dat war meng bescht Iddi.
  
  
  Dohinner ze kommen war och zimlech zweifelhaft.
  
  
  Mir hunn dëst Thema de ganze Moien diskutéiert. Uri, Raisa, Leila an ech drénken an der Lampek senger Kichen eng Taass Kaffi. Meng Kaart war op den hëlzenen Dësch verbreet, Kaffisflecken a Gebeess op de Souveniren gesammelt.
  
  
  Ee Wee ass südlech zréck ze goen an a Jordanien ze kräizen. Kee Problem. D'Grenz mam Jordan war normal. Vun do aus gi mir Norden, iwwer a Syrien - do ass e grousse Problem - a kommen duerch d'Hannerdier op Beit Nama. D'Aufgab ass onméiglech. Och wann eis Dokumenter eis a Syrien féieren, gëtt d'Waffestëllstand vun Truppen ëmginn an den Zougang zu der Géigend limitéiert. Mir wieren erëm op d'Strooss ëmgedréit ginn, wa se eis net an de Prisong gehäit hätten.
  
  
  Eng aner Manéier ass d'Héichten ze iwwerschreiden an an d'Salient op der israelescher Säit anzeginn. Och net grad Entenzopp. D'Israeli hunn och d'Bewegung nogekuckt. An et war keng Garantie, datt e Weltkorrespondent oder souguer en amerikaneschen Agent kéint duerchgoen. An och wann ech un d'Front kommen, wéi wäert Dir d'Feierlinn iwwerschreiden?
  
  
  "Ganz virsiichteg," huet den Uri gelaacht.
  
  
  "Ganz hëllefräich." Ech hu geschloen.
  
  
  "Ech soen, mir gi wäit. Mir ginn duerch de Jordan." D'Leila souz mat de Been ënnert hir geklappt a setzt sech Yoga-Stil op engem hëlze Stull. Jeans, Braids an e seriöse Gesiicht. "A soubal mir a Syrien kommen, wäert ech schwätzen."
  
  
  "Gutt, Schatz. Awer wat sot Dir? A wat wäert Dir zu der syrescher Arméi soen, wa se eis op der Strooss op Beit Nama stoppen? Hiwwelen?"
  
  
  Si huet mech e Bléck, datt e puer dreckeg betruecht. Endlech huet si d'Schëller gezunn. "Okay, Dir gewënnt. Also si mir zréck op Är ursprénglech Fro. Wéi kënne mir d'Strooss virun der Arméi Kräiz?
  
  
  De schlëmmsten Deel vun dësem Saz war "mir." Wéi ech iwwer d'syresch Waffen konnt kommen a wéi ech et maachen, sinn zwou verschidde Saachen.
  
  
  Den Uri huet geschwat. Den Uri hätt kënnen verduebelen amplaz vum Ezio Pinza. E grousse, staarke Mann mat engem grousst, staarkt Gesiicht, meeschtens wäiss Hoer, an eng prominent Nues. "Ech gesinn, datt Dir vun hei un d'Linn kënnt. Ech mengen, vun dëser Säit. Wann et hëlleft." Hien huet mat mir geschwat, awer huet seng Fra gekuckt.
  
  
  D'Raisa huet just hir Wenkbrau liicht opgehuewen. Raisa ass ee vun deene rare Gesiichter. Weathered and lined, an all Linn mécht et méi herrlech. Dëst ass e wonnerschéint Gesiicht, en dënnen awer feminine Kierper a rout awer grau Hoer bis op d'Taille, mat engem Clip um Réck vum Kapp gebonnen. Wann d'Schicksaler erlaben mech zu engem reife Alter ze liewen, wëll ech Raisa fir d'Hierschtméint.
  
  
  "Ech wäert verstoen," sot si an ugefaang opzestoen. Uri huet hir verlooss.
  
  
  "Huelt Är Zäit," sot hien. "Loosst den Nick déi éischt Entscheedung treffen"
  
  
  Ech sot: "Hunn ech eppes verpasst? Wat ass et?"
  
  
  Den Uri huet geruff. "Et gëtt Zäit," sot hien. "D'Fro am Haus ass ëmmer nach wéi een d'Linn iwwerschreift."
  
  
  "An d'Häll mat dësem," sot ech. "Ech wäert d'Linn iwwerschreiden." Weess net wéi. Ech muss et just maachen. Lauschtert - Moses huet d'Mier opgedeelt, vläicht huet d'Häll d'Syrer opgedeelt."
  
  
  Den Uri huet sech op d'Raisa gedréint. "Maacht dëse Mann ëmmer sou schrecklech Wierder?"
  
  
  "Ech mengen et," sot si. "Awer mir waren deemools méi jonk."
  
  
  Den Uri huet gelaacht a sech erëm op mech gedréint. "Dann ass dat Är Entscheedung?"
  
  
  "Dëst ass meng Entscheedung. Egal wéi, ech wäert Problemer an der Spuer hunn, awer ech kéint och eng frëndlech Waff hannert mir hunn." Ech hunn op d'Leila gedréint. "Wéi wëllt Dir
  
  
  um Bauerenhaff bleiwen? Ech si sécher datt d'Raisa an den Uri ... "
  
  
  Hire Kapp gerëselt a staarker Verweigerung.
  
  
  „Dann loosst mech et anescht soen. Dir wäert e puer Deeg um Bauerenhaff verbréngen."
  
  
  Si huet nach ëmmer geruff. "Ech krut meng eegen Aufgab. Ech muss mat oder ouni Iech dohinner goen. Et ass besser fir mech wann ech mat dir goen." Si huet mech eescht gekuckt. "An et ass besser fir Iech wann Dir mat mir kommt.
  
  
  Rou huet am Raum regéiert. D'Raisa huet gekuckt wéi den Uri nogekuckt huet wéi ech d'Leila gekuckt hunn. Den Deel iwwer hir eegen Aufgab war Neiegkeeten. Mee op eemol huet et ganz gutt Sënn gemaach. E séieren Deal tëscht Yastreb a Vadim. D'Chefe kraazt sech an de Réck, an ech schaffen als Eskort.
  
  
  Den Uri huet sech den Hals gekläert. "An du, Leila? Sidd Dir averstanen mam Nick sengem Plang?"
  
  
  Si huet lues gelaacht. "Alles wat hie seet wäert richteg sinn." Ech hunn op hatt gekuckt an hunn meng Aen zougemaach. Si huet mech ugekuckt an huet d'Schëller gezunn.
  
  
  D'Uri an d'Raisa hunn sech openee gekuckt. Véierzeg-siwen Messagen zréck an zréck an zwou Sekonnen vun dësem Mann a Fra Bléck. Si sinn allebéid opgestan an hunn de Raum verlooss. Fir "et" ze kréien.
  
  
  Ech hunn op d'Leila gedréint. Si war beschäftegt d'Kaffibecher ze botzen, probéiert mäi Bléck net ze treffen. Wéi si d'Coupe geholl huet, déi um Ielebou war, huet hir Hand mäi Aarm liicht beréiert.
  
  
  Den Uri ass zréckkomm, seng Hand huet "et" fest geknuppt. "Et" war kloer méi kleng wéi eng Broutkëscht. Nom Ausdrock am Gesiicht vum Uri beurteelen, war "dëst" och kee Witz. "Dir wäert dëst mat Ärem Liewen bewaachen, an Dir wäert et mir zréckginn." Hien huet seng Faust nach ëmmer net opgeléist. "Dëst hëlleft Iech laanscht all Stroossespär an Israel ze kommen, awer ech warnen Iech datt wann d'Araber entdecken datt Dir et hutt, Dir sidd besser selwer ze schéissen wéi se dech huelen." Hien huet seng Handfläch opgemaach.
  
  
  Star vum David.
  
  
  Ech sot: "Ech schätzen de Geste,"Uri. Awer reliéis Medaillen ... "
  
  
  Hien huet mech opgehalen ze laachen. Grousse grousse laachen. Hien huet d'Loop uewen op der Medaille gedréint, deen deen d'Scheif mat der Kette verbonnen huet. Den ieweschte Dräieck vum Star ass erausgesprongen, an ënner war gravéiert:
  
  
  '/'
  
  
  
  
  A. Aleph. Den éischte Buschtaf vum Hebräeschen Alphabet. A. Aleph. Israelesch Konter-Terrorgrupp.
  
  
  Also ass den Uri Lampek erëm do. Hie war Deel vun der Irgun am '46. Ofbau Expert. E Mann, deen en onofhängegt Israel wollt an un d'Verbrenne vu Brécke hannert sengem Réck gegleeft huet. Wéi ech him am Joer 1964 kennegeléiert hunn, huet hie mat engem Bommendetektiounsteam geschafft. Elo wou hien fofzeg Joer war, huet hien d'Saache nees an der Nuecht geschéien.
  
  
  "Hei," sot hien. "Dir wäert dëst droen."
  
  
  Ech hunn d'Medaille geholl an hunn se opgesat.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Mir sinn an der Nuecht fortgaang. Wärend mir ouni Kostümer waren, hat ech arabesch Pabeieren, brillant geschmied a verwiddert, an den DavidsStar vum Uri um Hals.
  
  
  Dir kënnt och d'Héichten an der Nuecht reesen. Näischt hei ze gesinn. E flaache, basalt-schwaarze Plateau, deen mat den Trommelen vun dräi Kricher gesträift ass. Verdreift, rusteg, verbrannt Panzer an de Wrack vu gepanzerten Personaltransporter, déi wéi Grafsteng iwwer de Fielsfelder verspreet sinn, zesumme mat futtis Daachlosen Haiser, rustege Stacheldrot a Schëlder mat "Gefor!" Minen!
  
  
  Wéi och ëmmer, uechtzéng israelesch Häff existéieren vun de Stroossen, an arabesch Baueren versuergen hir Felder, erhéijen hir Schof a flüchten oder sinn net emol gestéiert wann d'Schéiss ufänkt. Si sinn all entweder verréckt oder just Mënsch. Oder vläicht ass et déi selwecht Saach.
  
  
  Mir goufen vun engem Guy mat engem M-16 gestoppt. Ech hunn meng Pressepass vun der Weltmeeschterschaft gewisen an hien huet eis erlaabt weiderzemaachen. Just zwanzeg Meter méi spéit, ronderëm d'Béi, huet eng ganz Blockade op d'Strooss gewaart. Eng 30-Kaliber Maschinnegewier op engem Stativ montéiert huet e rosen Fanger op de Rover gewisen.
  
  
  Den israelesche Stellvertrieder war héiflech awer fest. Am Ufank huet hien mir gesot, datt ech net a mir selwer wier fir iergendwou un d'Front ze goen, datt dëst e Krich war, egal wéi se et genannt hunn, a kee ka meng Sécherheet garantéieren. Ech hunn him gesot datt ech net fir e Picknick komm sinn. Hien huet nach ëmmer nee gesot. Absolut net. Lo. Ech hunn hien op der Säit geholl an him d'Medaille gewisen.
  
  
  Ech sinn zréck op de Rover a si weider gefuer.
  
  
  Mir sinn op enger israelescher Positioun um nidderegen Terrain gestoppt, e puer honnert Meter vun der syrescher Linn. Dës Plaz war eemol en arabescht Duerf. Elo war et just eng Sammlung vu Schutt. Net militäresch Schued. Nokrich Schued. D'Resultat vum deegleche syresche Artilleriefeier iwwer d'Linn.
  
  
  "Et ass wéi eng Wiederprevisioun iwwer d'Stëmmung vun hirem President," sot en israeleschen Zaldot mir. Säin Numm war Chuck Cohen. Hie koum aus Chicago. Mir hunn Sandwichen an dem Raisa säi Kaffi gedeelt, wärend mir um dräi-Fouss-héige Steenzait souz, dat eemol d'Mauer vum Haus war. "Zéng Minutte Feier - hie seet just Hallo. Eng Stonn an hien seet der ganzer arabescher Welt, datt si kënnen averstanen op wat se wëllen, ausser Syrien.
  
  
  Syrien wëll bis zum Schluss kämpfen."
  
  
  "Gleefs du drun?"
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Wa si dat maachen, wäerte mir se ofschléissen."
  
  
  En israelesche Kapitän ass ukomm. Deen, deen d'Medaille gekuckt huet an mir gesot huet, hie géif alles maache fir ze hëllefen. De Kapitän Harvey Jacobs war drësseg Joer al. E staarken, midd, wiry blonden Mann, deen Konscht op der Uni geléiert huet, wann hien net an de Krich opgeruff gouf, huet d'Leila him Kaffi aus engem Thermos gegoss.
  
  
  De Jacobs huet mech gefrot wéi ech iwwer d'Linn géif goen. Ech hat kee Plang, awer wann ech een hat, hunn ech sécher gemaach him ze soen. Et huet kee Sënn vu béide Säiten ze schéissen.
  
  
  Dem Jacobs seng Haltung zu mir war virsiichteg. Den Aleph ëm den Hals huet mir onbestriddene Status ginn, awer aus senger Siicht huet et och Problemer gemengt. Sollt ech him fir moralesch Ënnerstëtzung froen oder géif ech him fir Feierhëllef froen? Jacobs hat genuch Problemer ouni mech. Ech hunn him gefrot, ob hien mir op enger Kaart géif weisen, wou déi syresch Waffen stinn. "Iwwerall," sot hien. "Awer Dir wëllt et op der Kaart, ech weisen Iech op der Kaart."
  
  
  Mir sinn duerch de ruinéierte Maart gaang a si mam Moundliicht bei e grousst Steengebai, dat héchst an der Stad, déi al Policebüro. Et war eng flott Observatioun an duerno e super Goal. D'Entrée hat alles wat derwäert war. Eng déck duebel Dier ënner enger Stengplack mat der Opschrëft Gendarmerie de L'Etat de Syrie an dem Datum 1929, wéi Syrien ënner franséischer Herrschaft stoung.
  
  
  Mir sinn ronderëm, anstatt duerch, d'Dier geklommen an duerch d'Schuttstrooss Trapen an de Keller erofgaang. Dem Kapitän Jacobs säi provisoresche Krichsraum. En Dësch, e puer Dossieren, eng eenzeg kaal Glühbir, en Telefon dee wonnerbar geschafft huet. Ech hunn meng Kaart erausgezunn an hien huet se lues a lues mat X an O gefëllt; outposts, checkpoints, command posts, Panzer. E Spill vun Tic-Tac-toe fir d'Liewen.
  
  
  Ech lafe meng Hand iwwer meng Aen.
  
  
  "Ech huelen un datt d'Meedchen am Kampf trainéiert ass?" Hie stoung iwwer den Dësch hänke gelooss, d'Uewerlicht huet véierzeg-Watt Schatten op d'Schatten, déi ënner sengen Ae gemoolt waren.
  
  
  Amplaz ze äntweren, hunn ech eng Zigarett gebrannt an him eng ugebueden. Hien huet meng Zigarett als Äntwert geholl. Hien huet de Kapp gerëselt. "Da sidd Dir wierklech verréckt," sot hien.
  
  
  En Zaldot koum virun der Dier; opgehalen wann hien mech gesinn. De Jacobs huet sech entschëllegt a sot, hie wier zréck. Ech hunn gefrot ob ech säin Telefon benotze kéint wann hien fort war. Ech hu probéiert de Benjamin um Lampek sengem Bauerenhaff ze kontaktéieren, mee ech konnt hien net verfollegen. Dëst kann meng lescht Chance ginn.
  
  
  De Jacobs ass zréck an huet den Telefon opgeholl. Hien huet den Empfänger dräi oder véier Mol gerëselt an dunn gesot: "Bléi? Jacobs. Lauschtert. Ech wëll, datt Dir dësen Uruff weiderginn ...“ Hien huet mech ugekuckt. "Wou?"
  
  
  Zu Tel Aviv.
  
  
  "Tel Aviv. Top Prioritéit. Meng Erlaabnis." Hien huet mäi Telefon zréckginn, beweist datt ech e VIP war an hie war ganz VIP. Hien ass mat sengem Zaldot fortgaang.
  
  
  Ech hunn dem Benjamin seng rout Telefonsnummer ginn, an no zéng oder fofzéng Minutten huet d'Qualitéit vun der statesch Elektrizitéit op der Telefon Linn geännert, an duerch et héieren ech Benjamin soen, "Jo?"
  
  
  "Shand's Baths," sot ech. "Wat hutt Dir erausfonnt?"
  
  
  "D'Plaz ass ... e Lach."
  
  
  "Wat ass eng Plaz? Alles wat ech hat war statesch.
  
  
  "Front fir Drogenhandel. Fréier war e Lagerhaus fir Opium ze verschécken. Awer nodeems déi tierkesch Mohnfelder zougemaach goufen - bwupriprip - huet de Patron ugefaang mat Hash ze handelen. Nëmmen lokalen Handel.
  
  
  "Wien ass de Chef hei?"
  
  
  "Bwoop-crack-bwwoop-st-crack-t-bwoop."
  
  
  
  
  
  
  "Erëm?"
  
  
  "All dat?"
  
  
  "Jo."
  
  
  "Terhan Kal-rrip-crackle. Besëtzt net dës Plaz, leeft et just"
  
  
  "Ass dat seng Iddi oder seng Richtung?"
  
  
  "Wahrscheinlech hien. D'Haus ass am Besëtz vum Regal, Inc. Regal, Inc. - Schwäizer Gesellschaft - bwup. Also kënne mir net verfollegen, wien de richtege Besëtzer ass. A wat iwwer Iech? Wou ass de Knascht?
  
  
  
  
  
  
  "ech..."
  
  
  "Bwoop-crack-sttt-poppp-buzz-zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz"
  
  
  
  
  
  
  Begrëff.
  
  
  Sorry, David. An ech géif souguer d'Wourecht soen.
  
  
  E puer Minutte méi spéit ass de Jacobs zréck. "Also?" Hie sot.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Et wäert mech e puer Stonnen huelen fir e Plang ze maachen."
  
  
  "Mmm," sot hien. "Ech wëll Iech just warnen. Si schéissen op alles wat sech beweegt. Ech kann dech iwwerdecken vu wou meng Waff ass, awer ech kann net riskéieren datt d'Leit mat Iech kommen. Net op wat soll eng Suizid Rees ginn. "
  
  
  "Hunn ech dech gefrot?" Ech hunn eng Wenkbrau opgehuewen.
  
  
  "Nee," huet hien geäntwert. "Awer elo muss ech mech keng Suergen iwwer dech maachen."
  
  
  Ech zréck op Rover an zougemaach meng Aen.
  
  
  Dëst wäert net schaffen. Dem Scarlett O'Hara säi Schluechtplang, ech maache mech Suergen iwwer mech
  
  
  Muer war hei. An ech hat nach keng gutt Iddien.
  
  
  Plan eent: Loosst d'Leila mam Kapitän. Huelt meng Chance et eleng ze maachen. An d'Häll mam Deal tëscht Yastreb a Vadim. Wann ech hatt verlooss hätt, op d'mannst wier si lieweg. Wat méi war wéi ech ka garantéieren wa si mat mir komm ass.
  
  
  Plang zwee: ëmdréinen. Gitt zréck duerch Jordanien oder gitt erop op de Libanon a probéiert et iwwer d'syresch Grenz ze gefälscht. Awer den zweete Plang huet net op der selwechter Plaz gehalen wéi virdrun. Ech géif mol net bei Beit Nama goen. Firwat war dës Plaz sou no bei der Linn?
  
  
  Plan dräi: plënneren Beit Nama. Ganz witzeg.
  
  
  Plan véier - komm, et muss véier ginn.
  
  
  Ech hunn ugefaang ze laachen.
  
  
  Plan véier.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Kugelen fléien. Eis Käpp feelen, awer net genuch. Et war just Sonnenopgang a mir waren einfach Beem; zwou arabesch Figuren lafen iwwer d'Feld. Ech sprangen hannert de Steen a schéissen, virsiichteg zielen: Krack!
  
  
  Ech hunn d'Leila gemierkt fir méi Footage ze probéieren. Wiss! Boeing! D'Kugel sinn iwwer de Fiels verstreet, hannert deem ech mech verstoppt hunn. Ze no. Dëst huet mech rosen. Ech hunn mäi Gewier opgehuewen an hunn Ziel geholl; Krack! De Schoss ass direkt iwwert de Kapp vum Jacobs geklappt. Rat-a-tat-tat. Hien krut de Message. Déi nächst Ronn huet hien op mech gezielt, vermësst mech vun engem Haff.
  
  
  Déi syresch Waffen hunn nach net ugefaangen. Si ware wuel beschäftegt mat Doping. Den israelesche Feier war net op si geriicht. War gezielt - jo! - zwou arabesch Figuren iwwer d'Feld lafen. Idioten! Wat hu se gemaach? Probéiert duerch israelesch Grenzen ze flüchten? Rat-a-tat-tat. Jacobs schloen erëm. Krack! Mäi Schoss ass eigentlech gaangen. D'Leila ass ausgaang an ass op e Steen gefall.
  
  
  "Bass du ok?" Ech hunn geflüstert.
  
  
  "E Fluch!" Si sot.
  
  
  "Bass du ok. Loosst eis weidergoen".
  
  
  Mir hunn nach fënnef Meter probéiert. Dem Jacobs seng Schëss bliwwen an engem Haff.
  
  
  An esou hunn d'Syrer Feier opgemaach. Awer net fir eis. De Plang huet geschafft. D'israelesch Waffen hunn elo op d'Syrer geschoss, an iergendwou an der Linn huet e schwéiere Schoss geklappt wéi eng Panzerwaff de sowjetesche T-54 ëm 105 Millimeter iwwerschratt huet. D'Arméien hunn sech héiflech gehalen an engagéiert wéi d'Layla an ech d'Linnen gekräizt hunn.
  
  
  Op eemol si mir an e syresche Zaldot gerannt.
  
  
  "Mann!" hien erausgefuerdert. (lauschtert, wien kënnt?)
  
  
  "Bassem Aladeen," Ech laachen. Main Numm. Ech hunn gebéit: "Salaam." Hien huet gefroot. "Imraa?" (Fra?) Ech hunn d'Schëller gezunn an him gesot datt et mäi Gepäck wier. Hien huet mir gesot him ze verfollegen, seng Maschinnegewier op mech ze halen. Ech hunn en Zeechen zu Leila gemaach. Hie refuséiert mat engem Geste. "Loosst d'Fra."
  
  
  Elo sinn ech an de syresche Krichsraum erakomm. Aner Steen Gebai. En anert Stéck Schutt. En aneren Dësch mat enger anerer kaler Glühbir. En anere Kapitän, midd a rosen. Ech hunn dem méisproochege Gott vu Berlitz gebiet, datt mäi gutt Arabesch mir géif hëllefen duerchzekommen.
  
  
  Ech hunn eng Identitéit gewielt. Bescheiden, ongedëlleg, e bëssen domm. Wien soss wéi en Narr géif maachen wat ech gemaach hunn? E Spioun, dat ass deen. Ech muss entweder e Spioun oder en Narr sinn. Ech hunn op déi bal perfekt Onlogikalitéit gezielt, déi ëmmer déi logeschste Geescht zum Doud veruerteelt. Ech sinn iwwer d'Grenz iwwergaang, offen; vun hannen vun israeleschen Truppen ofgeschoss ginn. Et war sou eng offensichtlech Manéier e Spioun ze schécken, datt kee géif gleewen, datt säi Feind et géif maachen. Wat selbstverständlech selbstverständlech net wouer ka sinn. Dëst ass déi illogesch Logik vum Krich.
  
  
  Den Zaldot bei der Dier huet mäi Gewier geholl. Ech hunn him gelaacht, gebéit a praktesch Merci gesot. Ech hunn de syresche Kapitän erëm gebéit an ugefaang ze chatten, laachen, opgereegt, Wierder déi iwwerenee rullen. Alf Shukur - dausend Merci; Ech gouf vu Feinde gehal (adouwe, ech hunn mech erënnert), si hunn mech a menger Kariya gehal, a mengem Duerf. Ila ruka al-an - bis elo hunn se mech gehal, awer ech hunn seng Hoer erausgeschloen an seng Musad geholl - ech hunn op d'Gewier gewisen, dat ech behaapt hunn geklaut ze hunn - an dann, min fadlak, w.e.g. ok Kapitän, ech hunn meng Imra fonnt an an de Jabal gerannt. Ech hu weider béien, laachen an droolen.
  
  
  De syresche Kapitän huet lues de Kapp gerëselt. Hien huet meng Dokumenter gefrot an erëm mam Kapp gerëselt. Hien huet op säin Assistent gekuckt a gesot: "Wat mengs du?"
  
  
  Den Assistent sot, hie geduecht ech wier en Narr mat de Grondlagen. Gléck Narr. Ech hu weider laachen wéi en Narr.
  
  
  Si hunn mech gefrot wou ech vun hei higoen. Ech hu gesot, ech hätt e Spillschoul zu Beit Nam. E Frënd deen mir hëlleft.
  
  
  De Kapitän huet seng Hand an Ängscht gewénkt. "Dann lass, Narr. A komm net zréck."
  
  
  Ech hunn nach eng Kéier gelaacht a béien wéi ech erausgaange sinn: "Shukran, shukran. Ila-al-laka." Merci, Kapitän; Merci an Äddi.
  
  
  Ech sinn aus dem baufällege Gebai erausgaang, hunn d'Leila fonnt an hunn de Kapp geknackt. Si ass mir gefollegt, zéng Schrëtt hannendrun.
  
  
  Mir sinn den éischte Rank vu syresche Truppen passéiert an ech hunn hatt héieren, "Jid jiddan." Dir war ganz gutt.
  
  
  "Nee," sot ech op Englesch. "ech
  
  
  gléckleche Narr."
  
  
  
  
  
  
  Kapitel fofzéng.
  
  
  
  
  
  Den Narr a säi Gléck gi séier getrennt. Ech hunn dat just gemaach, awer Dir kënnt mech zitéieren wann Dir wëllt.
  
  
  E Kilometer méi spéit goufe mir vun enger Verkéiersbeamte gestoppt. En arroganten, grausame Jong vun engem Bitch, deen Typ dee schlecht genuch ass als Zivilist, awer gitt him eng Pistoul an en Zaldotskostüm an Dir hutt e Flucht Sadist. Hie war langweilen a midd a verlaangt Ënnerhalung: Tom a Jerry Stil.
  
  
  Hien huet d'Strooss blockéiert.
  
  
  Ech béien, laachen a sot: "W.e.g. ..."
  
  
  Hien huet gelaacht. "Ech hunn net gär". Hien huet d'Layla ugekuckt a gelaacht, voller schwaarz a gréng Zänn. „Hues du hatt gär? Frau? Hutt Dir hatt gär?" Hien ass laanscht mech gedréckt. "Ech mengen, ech wäert kucken ob ech hatt gär hunn."
  
  
  Ech sot: "Nee, du Koup Dünger!" Nëmmen ech hunn et geschitt op Englesch ze soen. Ech hunn meng Stiletto erausgezunn an en ausgerullt. "Abdel!" hie geruff. "Ech hunn e Spioun gefaang!" Ech hunn him den Hals ofgeschnidden, awer et war ze spéit. Abdel ukomm. Mat dräi aneren.
  
  
  "Drëpst d'Messer!"
  
  
  Si hunn Maschinnegewierer ofgehalen.
  
  
  Ech hunn d'Messer erofgelooss.
  
  
  Ee vun den Zaldoten ass op mech komm. Däischter an däischter Aen; säi Kapp ass an engem Turban. Hien huet mech op de Kiefer geschloen, e Wuert gesot dat d'Leila mir net geléiert hat. Ech hunn him gegraff an hunn hien virun mir ëmgedréint, meng Waffen hannert sengem Réck gekräizt. An dëser Positioun gouf hien e Schëld. Ech hat nach ëmmer d'Waff a mengem Kleed verstoppt. Wann ech kéint just ...
  
  
  Vergiess et. D'Maschinnegewierer hunn op Leila gewiesselt. "Loosst hien goen."
  
  
  Ech loosse him goen. Hien huet sech ëmgedréit an huet mech an den Hals geschloen. Hie war staark vu Roserei, an ech konnt net entkommen. Ech hunn mäi Gewiicht benotzt fir eis zwee op de Buedem ze drécken. Mir hunn duerch de Fielsstëbs gerullt, awer seng Hänn ware wéi Stol. Si sinn um Hals bliwwen.
  
  
  "Genuch!" - sot de Gunner. "Abdel! Loosst hien goen!" Abdel huet gestoppt. Laang genuch. Ech hunn hien mat engem Schlag an den Hals ofgeschloen. Hien huet de Stëbs verwéckelt, no Otem gehascht. Tool! - sot de kuerzen. - Mir wäerte Problemer hunn. De Colonel wëll all d'Spioune froen. Hie wëll net, datt mir him Läichen bréngen."
  
  
  Ech souz um Buedem an masséiert mäin Hals. Den Abdel ass opgestan, nach ëmmer probéiert den Otem opzehalen. Hien huet gespaut an mech Schwäin Darm genannt. Den héijen Zaldot huet sympathesch gekackt. „Ach, arme Abdel, verzweifelt net. Wann de Colonel seng speziell Methoden benotzt, wëll de Spioun datt Dir him elo ëmbréngt." Hien huet e breede schwaarz-grénge Laachen gelaacht.
  
  
  Oh jo. Erstaunlech. "Besonnesch Methoden". Ech hunn un d'Medaille ëm den Hals geduecht. Keen huet mech gesicht. Keen huet mech gesicht. Ech hat nach ëmmer d'Waff - an ech hat nach ëmmer d'Medaille. Éischt vun all, geheien an der Medaille. Ech hunn op d'Spann komm.
  
  
  "Op!" d'Bestellung ass ukomm. "Hänn an d'Luucht!" Ech konnt déi verdammt Spann net fannen! "Op!" Dëst war net d'Zäit fir Heldentum. Ech hunn meng Hänn opgehuewen. Ee vun de Leit huet eng Pistoul op de Stee geluecht, koum erop an huet meng Hänn hannert mengem Réck gebonnen. Hien huet d'Seeler gezunn an huet mech op d'Féiss gehuewen. De Guy hat e Gesiicht wéi e gehackte Plack. Geknackt vu Sonn, Wand a Roserei. "Elo," sot hien. "Mir bréngen hien zum Colonel." Dat ass wann d'Leila ugefaang ze handelen. Leila, déi stoung roueg wéi e Fiels. Op eemol huet si geruff: „La! La” an ass op mech gerannt, gefall a gefall. Elo louch si am Stëbs, huet gekräizt a gejaut: „Nee! Nee! Wann ech glift! Nee!" D'Zaldoten hunn hiren Tartan Laachen gelaacht. De Guy op de Seeler huet mech zréckgezunn. D'Leila ass opgestan an ass gelaf; sobbing, wild, verréckt, si huet sech endlech op meng Féiss gehäit, mech un d'Knöchel gegraff, meng Schong kuss. Wat huet hatt do gemaach? Den Abdel huet si gegraff an hatt ewech gezunn. Duerno huet hien hatt mat der Nues vun der Waff gedréckt.
  
  
  "Beweegt!" Hie sot. "Mir ginn op de Colonel. Loosst eis bei de Colonel zu Beit Nam goen."
  
  
  Gutt, ech hu geduecht, dëst ass ee Wee fir dohinner ze kommen.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  De Colonel säi Büro war nieft der Lobby vum Stadhotel. Hien a seng Männer hunn et iwwerholl, an den Nama Hotel huet dat Schlëmmst kombinéiert: eng Bordell, Kasär an Verhéierszenter.
  
  
  D'Musek koum aus engem Zëmmer an der Hal. Laut Lach. Geroch vun Alkohol. D'Lobby war mat lokalen Araber gefëllt, vun deenen e puer an Haft gehale goufen, meeschtens eleng, während Zaldoten mat glänzend Gewierer patrouilléieren. D'Leila gouf op e Sëtz an der Lobby gefouert. Ech war zu Colonel Kaffir geholl.
  
  
  Wéi se mech fir d'éischt bruecht hunn, hunn ech hien net gesinn. De Colonel stoung mam Réck un d'Dier. Hien huet sech iwwer e klenge Spigel hänke gelooss, e Pickel gedréckt. Hien huet un d'Wuechte gewénkt an huet seng Aarbecht weidergefouert. Schlupp! Säi Gesiicht ass an de Spigel gegoss. Hien huet mat bal sexueller Freed gesucht. Ech hunn him aus dem Eck vu mengem Aen nogekuckt. Ech souz op engem Stull op der Géigendeel Säit vum Raum, meng Hänn nach hannert mengem Réck gebonnen. Hien huet säi Gesiicht erëm am Spigel studéiert, wéi wann
  
  
  et war eng Kaart vun de Géigner Lageren; de Colonel huet sech gefrot, wou hie soll als nächst streiken.
  
  
  Ech hunn ëmgekuckt. De Büro gouf suergfälteg an de groussen Traditiounen vun der arabescher Däischtert dekoréiert. D'Mauere ware mat donkelgelen Putz bedeckt, mat düsteren, staubegen Teppecher hänke gelooss. Schwéier Miwwelen, geschnëtzt hëlzent Dieren a kleng, héich Glasfënsteren Fënsteren. Baren op de Fënsteren. Keng Sortie. De Sall huet vu Stëbs, Pipi an Haschesch geroch. D'Dier vum Büro war liicht op. Dëst huet zu enger bloer geputzter Chamber gefouert. Deen eenzege Stull. An eng Aart vu fräiem Metal Saach. Eppes wéi e risege Stol Mantelhänger mat engem décke Eisen Staang am richtege Wénkel uewen. Et huet bal déi zwielefft Plafong beréiert. Folter Maschinn. "Besonnesch Methoden". Dëst erkläert de sauere biologesche Geroch.
  
  
  De Colonel huet säi leschte Choix gemaach. Hien ass mat zwee dreckeg Fanger erofgefall an huet geschloen. Bullseye! Missioun fäerdeg. Hien huet säi Kinn op der Manschette vu senger Jackett gewäsch. Hien huet sech ëmgedréit. En olivfaarwege Mann mat engem breede Moustache an engem krank, lumpy, pockmarkéierte Gesiicht.
  
  
  Hien ass opgestan an huet mech ugekuckt wéi d'Leit him musse gekuckt hunn ier hien e Colonel gouf. Hien huet mech och Schwäin Darm genannt.
  
  
  Meng Ried war erëm prett. Déi selwecht ech op der Feier Linn benotzt. Deen eenzegen Typ deen mech Englesch héieren huet war de Guy deen ech op der Strooss ëmbruecht hunn. Ech hunn hien ëmbruecht well hien meng Fra attackéiert huet. Ech war nach de Bassem Aladeen, den dommen, bescheidenen, léiwen Idiot.
  
  
  Wat am Handel eng "fett Chance" genannt gëtt!
  
  
  Meng Leeschtung war brillant a flawless, wéi ëmmer, mat engem Ënnerscheed. Colonel Kaffir. Kaffir huet d'Folter genoss a wäert sech net täuschen. De Krich huet him einfach eng legitim Excuse ginn. A Friddenszäit huet hien wahrscheinlech d'Gaassen wandert, Strooss Prostituéiert zu engem spannenden Doud verféieren.
  
  
  Kaffir huet mir weider gesot him iwwer meng Missioun ze soen.
  
  
  Ech hu weider gesot Kaffir datt ech keng Missioun hat. Ech war de Bassem Aladeen an ech hat keng Missioun. Hien huet d'Äntwert gär. Hien huet op de Rack gekuckt wéi eng déck Dame déi op eng gespléckt Bananne kuckt. Eng Numbness vu Middegkeet ass iwwer mech komm. Ech si scho gefoltert ginn.
  
  
  Kaffir opgestan an seng Wiechter genannt. Hien huet déi baussenzeg Bürosdier opgemaach an ech hunn Musek a Laachen héieren an hunn d'Leila gesinn an der Lobby tëscht e puer Auerpistoulen souz.
  
  
  D'Wuechte koumen eran an hunn d'Dier zougemaach. Zwee béis Stécker Rëndfleesch, an enger Uniform an engem Turban, richen no Béier. Elo sinn ech gesicht ginn. Schnell, awer genuch. Meng al Frëndin Wilhelmina ass dohinner gaangen. Si souz op den Dësch uewen op e puer Dossieren, roueg an nëtzlos, wéi e Pabeiergewiicht.
  
  
  Et war näischt ze maachen. Meng Hänn, wéi se soen, waren gebonnen. Ech kaaft dëst. Wat der Däiwel war dat? An déi Medaille war nach ëmmer um Hals. Vläicht fannt Kaffir eraus wat et ass. Vläicht huet hien d'Schleife net verdréit. Ech war um ënnen vun der méiglech barrel.
  
  
  Vläicht…
  
  
  Vläicht hat ech just eng gutt Iddi.
  
  
  Si hunn mech zréck an Kaffir d'Spillzëmmer.
  
  
  Si hunn mech op de Buedem gehäit an hunn meng Hänn ofgeschnidden. De Colonel huet mir e Seel gehäit. Hien huet mir gesot meng Knöchel zesummen ze bannen. "Streng," sot hien. "Maacht et enk oder ech maachen et enk." Ech hunn meng Knöchel zesummen gebonnen. Hautdicht. Ech hat nach ëmmer meng héich Lieder Wüst Stiefel un. De Colonel huet och meng Stiwwelen gär. E richtegen, kranken Idiot. Et waren Stären a sengen Ae wéi hien nogekuckt huet wéi ech d'Seeler verdréien. Ech hunn mäin eegenen Ausdrock behalen.
  
  
  Hien huet ugefaang ze schweessen. Hien huet den Hiewel op der rieseger Mantel geléist an d'Bar uewen op de Buedem rutscht. Hien wénkt op seng Wiechter. Si hunn meng Hänn mam selwechte Seel gebonnen, deen meng Been gebonnen huet. Ech béien an hunn meng Zänn beréiert.
  
  
  Si hunn d'Seeler iwwer d'Bar vun der Post geworf an d'Bar erëm op d'Plafong erhéicht. Ech war do hänke bliwwen wéi e schlofen Schlof, wéi e Stéck Rëndfleesch an enger Metzlerfenster.
  
  
  An dunn ass d'Medaille erofgerappt a sech ëmgedréit an huet seng viischt Säit an der Mëtt vu mengem Réck gewisen.
  
  
  De Colonel huet dat gesinn. Hie konnt net verpassen. „Jo! Et ass kloer. Bassem Aladeen mam David Star. Ganz interessant, Bassem Aladeen.
  
  
  Et war nach eng Chance. Wann hien de verstoppte Buschtaf "A" net fënnt, da kéint seng Sich no der Medaille tatsächlech hëllefen. Ganz konsequent mat menger gutt Iddi.
  
  
  "Also dat ass wat et ass," sot de Bassem Aladeen. "Star vum David!"
  
  
  D'Kaffir huet e Klang gemaach, dee wéi e Schnéi an e Giggel kléngt. "Geschwënn wäert Dir net vill Witz. Geschwënn wäert Dir mech bieden Iech ze schwätzen. Iwwer sérieux Saachen. Zum Beispill iwwer Är Missioun."
  
  
  Hien huet eng laang Lieder Peitsch erausgezunn. Hien huet sech op d'Wuechte gedréint. Hien sot hinnen goen.
  
  
  D'Wuechte sinn fortgaang.
  
  
  D'Dier zougemaach.
  
  
  Ech hu mech op dat virbereet wat kommen géif.
  
  
  D'Kleeder gouf vum Réck gerappt.
  
  
  An dunn sinn d'Wimperen erschéngen.
  
  
  Eent.
  
  
  Zwee.
  
  
  Ausschneiden. Sizzling. Brennen. Tréinen. Ugefaangen a mengem Fleesch an explodéieren a mengem Gehir.
  
  
  20.
  
  
  drësseg.
  
  
  Ech hunn opgehalen ze zielen.
  
  
  Ech hu gefillt wéi d'Blutt op mengem Réck rullt. Ech hunn Blutt op meng Handgelenk gesinn.
  
  
  Ech hu geduecht datt de Colonel méi schlecht gemengt huet.
  
  
  Ech hu geduecht datt meng gutt Iddi net sou gutt war.
  
  
  Ech hu geduecht datt ech e bësse Rou brauch.
  
  
  Ech sinn geschwächt.
  
  
  Wéi ech erwächt sinn, war et e puer Stonnen méi spéit, an et war net e sanft, luesen Sonnenopgang. Mäi Réck war e klenge Chicago Feier. Dee Bastard huet Salz a meng Wonnen reiwen. Eng wonnerbar al biblesch Folter.
  
  
  Ech hu beschloss, ech hätt genuch. Genuch fir Land, Stolz an Pflicht.
  
  
  Ech sinn gebrach.
  
  
  Ech hunn ugefaang ze ruffen "Stop!"
  
  
  Hien huet gesot: "Deng Missioun. Wëllt Dir mir iwwer Är Missioun soen?"
  
  
  "Jo Jo".
  
  
  "Sot." Hie war enttäuscht. Hien huet sech nach ëmmer am granuläre Feier reiwen. "Firwat sidd Dir hei geschéckt?"
  
  
  "Fir ... Kontakt ze maachen. Wann ech glift! Halt op!"
  
  
  Hien huet net opgehalen. "Kontakt wien?"
  
  
  Mäi Gott, wéi deet ass et!
  
  
  "Kontakt wien?"
  
  
  "M-Mansoor," sot ech. "Ali Mansour"
  
  
  A wou ass dëse Mann? "
  
  
  "H-hei. Beit-nama."
  
  
  "Interessant," sot hien.
  
  
  D'Feier huet gebrannt, et gouf awer net méi waarm.
  
  
  Ech héieren hien op säi Büro goen.
  
  
  Ech héieren d'Dier op. Hien huet seng Garde geruff. Ech héieren hien den Numm Ali Mansour soen.
  
  
  Déi baussenzeg Dier zougemaach. Seng Schrëtt koumen méi no. D'Dier an de Spillraum huet hannert him zougemaach.
  
  
  "Ech mengen, Dir wäert mir elo déi ganz Geschicht soen. Awer fir d'éischt ginn ech Iech e bësse méi Motivatioun. Eng kleng Motivatioun fir Iech ze iwwerzeegen datt Dir d'Wourecht seet. De Colonel ass op mech komm a stoung virun mir, seng Stir kléngt, seng Ae blénken. "An dës Kéier, ech mengen, mir wäerten den Drock iergendwou applizéieren ... méi no doheem."
  
  
  Hien huet d'Hand mat der Peitsch ewechgehäit an huet ugefaangen ze zielen.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Wéi d'Wuechten den Ali Mansur an de Büro bruecht hunn, stoung de Colonel mam Réck bei d'Dier. Hien huet sech erëm iwwer de Spigel gebonnen. Hien huet un d'Wuechte gewénkt an huet seng Aarbecht weidergefouert. Endlech huet hien sech ëmgedréint an de Mansur gekuckt.
  
  
  Dem Mansur seng Hänn waren hannert sengem Réck gebonnen, awer hien huet probéiert e sullen Ausdrock op sengem Gesiicht ze halen. Mansur hat eng ronn, bal boyish Gesiicht. Déck flaach Nues. Plump, zitt Lippen. D'Gesiicht vun der Angscht weist Erausfuerderung.
  
  
  Kaffir wäert d'Ongehorsamkeet net toleréieren.
  
  
  Hien huet de Mansur mat enger Peitsch an d'Gesiicht begréisst. "Also," sot hien. "Dir schafft mat Spioun zesummen."
  
  
  "Nee!" De Mansur huet op d'Dier gekuckt. Kuckt dat riesegt Stéck réi Fleesch dat vun der Bar un engem riesegen Hanger hänkt.
  
  
  Kaffir huet dem Mann säi Bléck no. "Wëllt Dir elo schwätzen oder wëllt Dir iwwerzeegt ginn?"
  
  
  "Nee! Ech mengen, jo. Dat ass, ech weess näischt. Ech hunn näischt ze soen. Ech trei zu Syrien. Ech si mat de Palästinenser. Ech gleewen un de Fedayeen. Ech géif net ... ech net ... Colonel, ech ... "
  
  
  "Dir! Dir sidd Schwäin Darm! Dir hutt mat den Israelien geschwat. Mat amerikaneschen Agenten. Dir hutt e bestëmmte Plang a Gefor bruecht. Kidnapping Plang. Dir an Äre Schwäin Brudder." Kaffir huet säi Peitsche duerch d'Loft geschwommen. De Mansour huet gekrasch a mam Kapp gerëselt, seng Aen dréinen zréck an zréck wéi Kakerlaken. "Nee!" Hie sot. "Mäi Brudder. Ech net. A mäi Brudder ass dout. A! Shaitan ëmbréngen him. Elo. Dir gesitt. Dëst soll et beweisen. Wann ech se verroden hätt, wier ech och dout."
  
  
  "Firwat huet dann dat Stéck Fleesch, deen eemol Agent war, mir gesot datt seng Missioun war Iech ze kontaktéieren?"
  
  
  Mansur war an der Angscht. Hien huet weider de Kapp vu Säit zu Säit rëselt. "Mäi ... mäi Brudder, hien huet mat engem amerikanesche Agent geschwat. Vläicht mengen se, datt ech och schwätzen. Ech géif net. Ech stierwen als éischt. Ech schwieren. Ech net".
  
  
  "Dann sot mir wat Dir iwwer Äre Brudder wësst."
  
  
  "Mäi Brudder war en Narr. Ech wousst dat net wéi ech him iwwer de Plang gesot hunn. Ech sot et kéint vill Suen ginn. Mäi Brudder wëll Sue fir Waffen ze kafen. Wann de Plang feelt, gëtt mäi Brudder rosen. Hie seet. hie kritt e puer Suen fir sech. Nächst Saach ech weess, Khali ass dout. Si soen datt hien mat engem amerikanesche Spioun geschwat huet. Hien huet zu Jerusalem op de Spioun gewaart fir him ze bezuelen.
  
  
  D'Geschicht war op Plaz gefall. Ech hunn d'Zänn vu Péng gekrabbelt. Dem Kaffir seng Uniform huet op mengem Réck geknackt. Ech hu sécher wéi d'Häll gehofft datt ech nach ëmmer net bludden. Obwuel de Mansur kéint geduecht hunn, datt et engem aneren säi Blutt wier. Mënsch Blutt hänkt am Spillraum. D'Blutt vum richtege Colonel Kaffir.
  
  
  "Wat mengs du wann de Plang gescheitert ass? De Plang, deen ech weess, ass schonn ëmgesat ginn.
  
  
  "De Plang, jo. Eis Participatioun dorun ass net.
  
  
  Ech bleiwen
  
  
  et war dem Ali säi Frënd deen involvéiert war. Net den Ali selwer. "Däi Frënd," sot ech. "Deen deen Iech iwwer de Plang gesot huet ..."
  
  
  "Ahmed Rafad?"
  
  
  "Wou ass hien elo?"
  
  
  "Ech denken am Ramaz. Wann de Shaitan nach ëmmer do ass, mengen ech, datt hien mat hinnen ass.
  
  
  "Elo wäert Dir mir soen, wat Äre Brudder wousst."
  
  
  De Mansur huet mech ugekuckt. "Hie wousst d'Wourecht."
  
  
  Ech hu mat der Peitsch gespillt. "Sot mir net d'Wourecht." Ech muss genau d'Geschicht wëssen, déi Dir him gesot hutt, also wäert ech d'Geschicht wëssen, déi hien dem Spioun gesot huet. A wat mécht Iech sou houfreg op den Emir datt Dir mengt datt Dir d'Wourecht gesot hutt? A! Dir? Huet se Iech d'Wourecht gesot? Hm!"
  
  
  Seng Ae sinn op de Buedem gekräizt. "Vläicht erkläert dat et," sot hien dem Teppech.
  
  
  "A? Waat? Schwätzt, Wuerm."
  
  
  Hien huet seng Aen opgehuewen, a mat hinnen seng Stëmm. "Vläicht, wéi Dir seet, huet de Rafad mir gelunn. Vläicht dofir hunn ech hien zënterhier net gesinn.
  
  
  De Plang, wéi hien et gesot huet, war de Fox ze entféieren. Halt hien am syresche Duerf Ramaz. Neen, hie wousst net wéi ee Haus zu Ramaz war. Véier Leit goufen fir d'Aarbecht agestallt. Säi Frënd Rafad sollt de Fliger fléien. "Nee, kee Fliger. An...“ wollt de Mansur mat den Hänn gestéieren. Seng Hänn waren gebonnen.
  
  
  "Helikopter."
  
  
  "Helikopter," sot hien. "Déi selwecht Saach, richteg? Rafad sot, datt si him vill Sue bezuelen. E puer am Viraus, anerer méi spéit. Si soen him fir aner gutt Aarbechter ze sichen. Maacht net astellen, kuckt just." De Mansour huet erëm Angscht ausgesinn. "Dat ass alles wat ech weess. Alles wat ech weess."
  
  
  "An de Plang ass gescheitert?"
  
  
  "Rafad sot datt si hir Meenung iwwer d'Astellen geännert hunn. Si wollten net anerer op der Aarbecht."
  
  
  "A wien sinn se?"
  
  
  De Mansour huet de Kapp gerëselt. "Ech denken net, datt och de Rafad doriwwer weess. Si hunn nëmme mat him um Telefon geschwat. Si soten si geduecht et geféierlech war ze Datum. Si woussten datt hien Helikopter geflunn huet. Si woussten datt hien trei war. Si soten dat ass alles wat se fir de Rescht brauche - si hunn him vill Suen geschéckt an dat ass alles wat de Rafad muss wëssen.
  
  
  Ech hunn meng Aen an déi grujeleg Spalten gestoppt. „Ech gleewen dir net. Dir wësst wien si sinn. Wann se Iech net gesot hunn, vläicht hutt Dir et virgestallt." Ech hunn him op eemol un den Halsband gezunn. "Wat waren Är Schätzungen?"
  
  
  "Ech ... ech hat keng Ahnung."
  
  
  "Jiddereen huet eng roden. Wat waren Är?"
  
  
  "Ah ... Wéi Saika. Ech geduecht si Deel vun As Saiki goufen. Awer d'Zeitunge soen datt se "Schwaarze September" sinn. Ech... Ech mengen, dat kéint och de Fall sinn."
  
  
  Ech hunn säi Halsband lassgelooss an hien mat mengen Ae gekuckt. "C-Colonel, wann ech glift, mäi Brudder konnt den Amerikaner net vill soen. Hie wousst nëmme wat ech him gesot hunn. An all dës Saachen - ech hunn Iech just gesot. An - an - andeems ech mäi Brudder soen, hunn ech näischt gemaach falsch Shaitan sot Rafad ze rekrutéieren, a Rafad sot, Jo, Ech kann näischt falsch maachen, oberst, wäert Dir loosse mech goen.
  
  
  "Ech loossen dech elo ... an en anert Zëmmer."
  
  
  Seng Aen hunn gefruer. Ech hunn hien an en anert Zëmmer geholl. Ech hunn hien op e Stull gesat, hien gebonnen an him geknackt. Mir hunn allebéid dem Kaffir säi Kierper gekuckt. Säi Kapp war no vir gedréint a vis-à-vis vun der Mauer. Et wier eng Zäit laang ier iergendeen hie gemierkt huet - ier si sech beméien sech op säi Gesiicht ze kucken.
  
  
  A wann se et maachen, wäert ech wäit ewech sinn.
  
  
  Vläicht.
  
  
  
  
  
  
  Siechzéngten Kapitel.
  
  
  
  
  
  Dir wëllt vläicht wësse wéi ech et gemaach hunn.
  
  
  Dir musst zréck op d'Zeen um Hiwwel goen, vun der Plaz wou d'Gunner gesot hunn: "Drop d'Messer", bis op d'Plaz wou d'Leila bei meng Féiss louch. Sou hunn ech den Hugo zréck bruecht. D'Layla huet et opgeholl wéi si "gestreift a gefall ass" an dunn de Stiletto a mengem Stiwwel rutscht.
  
  
  Ech wousst net wéi ech et benotzen. Oder och wann ech d'Geleeënheet hat et ze benotzen. Ech wousst net mol wéini ech am Colonel säi Büro war. Alles wat ech geduecht hunn, wéi d'Wuecht erakoum, war datt ech den Ali Mansour net kéint gesinn. An dunn koum den islamesche Spréch: "Wann de Muhammad net op de Bierg kommen kann, da kënnt de Bierg op de Muhammad." Also hunn ech decidéiert datt de Mansur bei mech géif kommen. Dass ech dem Colonel seng Saach maache loossen, datt ech no enger Zäit maachen wéi wann ech ofbriechen an de Mansur ernimmen an hie bei mir bréngen.
  
  
  De Rescht vun der Geschicht war reng Gléck. De Rescht ass ëmmer Gléck. Gléck ass wéi déi meescht Leit um Liewen bleiwen. Gehir, Brawn, Waffen an Darm addéieren op just fofzeg Prozent. De Rescht ass Gléck. D'Gléck war datt keen mech laanscht d'Waff gesicht huet, datt Kaffir gär gesinn huet datt e Guy sech selwer verbënnt, an datt déi nächst Beweegung war meng Hänn un meng Knöchel ze bannen. Wéi de Kaffir de Raum verlooss huet fir de Mansour ze verhaften, hunn ech e Messer gegraff, mech geschnidden, do hänken (oder uewen) wéi wann ech gebonnen wier, a wann de Kaffir zréckkoum, sinn ech op hien gesprongen, hunn e Lasso iwwer hien gehäit, hien geschloen an ëmbruecht hien. An de Schlag, ech addéieren, gouf nëmme gemaach fir de Kierperaustausch legal ze maachen.
  
  
  Nodeems ech den Ali Mansur gespaart hunn, sinn ech bei d'Dier gaang an hunn d'"Fra" geruff. Ech hunn meng Hand op d'Gesiicht geluecht an alles wat ech misse ruffen war: "Imraa!" Frau]
  
  
  Wéi si bruecht gouf, war ech erëm beim Spigel. Ech hunn souguer gelaacht. Ech hunn un Artikelen a medizinesche Journalen geduecht. Ech hunn déi eenzeg Kur vun der Welt fir Akne entdeckt. Doud.
  
  
  D'Wuechte sinn fortgaang. Ech hunn mech ëmgedréit. Ech hunn d'Leila ugekuckt, si huet mech ugekuckt, an hir Aen hunn aus Äisstécker a Flëss ëmgewandelt, an duerno war si a menge Äerm, an de Schleier ass gefall, an d'Maueren zesummegefall, an d'Madame huet net wéi eng Jongfra Kuss gemaach.
  
  
  Si huet just laang genuch opgehalen fir mech an d'Aen ze kucken. "Ech hu geduecht - ech mengen, si hunn do geschwat - iwwer Kaffir - iwwer - wat hie mécht ..."
  
  
  Ech hunn geknackt. "Hie weess ... Awer hien huet nëmmen mäi Réck erreecht. Iwwregens...“ Ech hunn hire Grëff geléist.
  
  
  Si ass zréckgaang an huet op eemol d'Clara Barton gespillt. "Looss mech kucken."
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Uh. Gesinn ass net wat hien brauch. Wat hien brauch ass Novokain an Aureomycin, a wahrscheinlech Stécker an eng ganz gutt Bandeauskleeder. Awer gesinn ass eppes wat hien net brauch. Ginn. Mir hunn nach Aarbecht ze maachen."
  
  
  Si huet sech ëmgekuckt. "Wéi komme mir eraus?"
  
  
  "Dëst ass d'Aarbecht déi mir maache mussen. Denkt drun wéi Dir eraus kënnt, a maacht et dann.
  
  
  Si sot: "Et gi Jeeps geparkt virun."
  
  
  „Da musse mer nëmmen op d'Jeep kommen. Dat ass, alles wat ech maache muss ass fir de Colonel Kaffir viru sengem ganze Verdammt Peloton passéieren. Wéivill Kärelen sinn et an der Hal?
  
  
  "Vläicht zéng. Net méi wéi fofzéng," si huet de Kapp gebéit. "Gesäit Dir aus wéi Kaffir?"
  
  
  "Just e bësse ronderëm de Moustache." Ech hunn d'distinctive Fonctiounen vum Kaffir erkläert. "Et war méi bléie wéi de Park am Fréijoer. An dat vermësst net jiddereen. Alles wat et brauch ass ee Guy fir ze soen datt ech kee Kaffir sinn a si wäerte séier feststellen datt Kaffir dout ass. An dann....., mir och. "
  
  
  D'Leila ass opgehalen an huet e bësse geduecht. "Soulaang keen dech kuckt."
  
  
  "Ech kann ëmmer en Schëld droen, dat seet" Kuckt net "."
  
  
  "Oder ech kéint en Schëld droen, dat seet"Kuckt mech."
  
  
  Ech hunn op hatt gekuckt a gefroot. An der liichter Rou hunn ech Musek héieren. Musek kënnt aus der Sall.
  
  
  "Leila - denkt Dir un wat ech denken?"
  
  
  "Wat mengt Dir, ech denken?"
  
  
  Ech lafe liicht meng Hand iwwer hirem Kleederschaf bedeckt Kierper. "Wéi wäert Dir dat maachen?"
  
  
  "Ech si besuergt iwwer wéi. Dir lauschtert just fir de richtege Moment. Da gitt Dir eraus a gitt an d'Jeep. Fuert ronderëm op de Réck vum Hotel."
  
  
  Ech hunn et gezweiwelt.
  
  
  Si sot: "Dir ënnerschätzt mech. Denkt drun, dës Männer gesinn bal ni Fraen. Si gesinn nëmme Spadséiergäng vu Kleeder.
  
  
  Ech hunn op eemol nach méi zweifelhaft ausgesinn. Ech hunn hir gesot datt ech hatt guer net ënnerschat hunn, awer ech hu geduecht datt si dës Kärelen ënnerschätzt wann hatt geduecht huet datt hatt sech rësele kéint a rëselen an einfach fort goen wéi wann näischt geschitt ass.
  
  
  Si huet gelaacht. "Näischt ass nach geschitt." An dunn ass si op eemol d'Dier erausgaang.
  
  
  Ech hunn ugefaang dem Colonel säi Büro ze sichen. Ech hunn seng Pabeiere fonnt an hunn se a meng Tasche geluecht. Ech hat schon seng Pistoul an Holster geholl, mäi Messer war un meng Hülse gebonnen, an ech hunn d'Wilhelmina gerett an a mengem Stiwwel geluecht. Ech hat och eng Kaart vun Hertz mat Kaffi Flecken, Gebeess, X'en, O'en an engem Krees deen ech gezeechent hunn fir dem Robie seng Rees ze passen.
  
  
  Ech hunn op d'Kaart gekuckt. Déi kleng syresch Stad Ramaz ass zwanzeg Meilen am Krees gefall. Ech hunn ugefaang ze grinsen. Trotz all de Chancen, déi géint mech gestapelt goufen, hätt ech vläicht eng Milliard Dollar gewonnen. Al-Shaitan Camp. Devil's Workshop.
  
  
  D'Soundeffekter am Lobby hu geännert. D'Musek war méi haart, awer dat ass net alles. Geschwënn, Mutter, Päischt, Mutt, de Klang vu siwwenzeg Päifen Aen. Layla, gutt, pompös huet hiren El Jazzar Bauchdanz gemaach. Ech hunn gewaart bis d'Kläng e Crescendo erreecht hunn; Dunn hunn ech dem Colonel seng Dier opgemaach a sinn duerch déi vollstänneg Lobby gaang, onsichtbar wéi e fett Meedchen op enger Malibu Plage.
  
  
  D'Jeep virun waren oniwwerwaacht, ech sinn ee vun hinnen gefuer an hunn gewaart, hannert engem Busch vu Palmen geparkt.
  
  
  Fënnef Minutten.
  
  
  Näischt.
  
  
  Hirem Plang huet net geschafft.
  
  
  Ech muss dohinner goen an d'Leila retten.
  
  
  Fënnef méi Minutten.
  
  
  An dunn ass si opgetaucht. Leeft op mech. Verkleed an hirem Sëlwer Pailletten Kostüm.
  
  
  Si ass an d'Jeep gesprongen. Si sot. "Komm mir!"
  
  
  Ech sinn fort gezunn a mir si séier fortgefuer.
  
  
  No engem hallwe Kilometer huet si ugefaang ze erklären. "Ech sinn d'Dieren weider an de Gaart erausgaang an si mat manner a manner Kleeder zréckkomm."
  
  
  
  "A si hu geduecht, wéini war déi leschte Kéier wou Dir erauskoum ...?"
  
  
  Si huet mech mischievously ugekuckt a gelaacht, de Kapp gehäit an de Wand hir Hoer gelooss. Ech hunn d'Aen zréck op d'Strooss gezwongen an d'Jeep sou séier wéi ech konnt gefuer.
  
  
  Leila Kalud. Freuds Goldmine. Spillt um Rand vum Sex an ni méi no un déi richteg Saach kommen. Hie placéiert sech grad wéi all déi aner. Ech hu gesot: "Okay, awer verdecken elo. Mir wëllen net dausend Aen op dëse Jeep kucken.
  
  
  Si huet sech an de sackähnleche Mantel gekämpft an huet hiert Gesiicht an engem Schleier gewéckelt. "Also wou gi mer elo hin?" Si war liicht beleidegt.
  
  
  "Eng Plaz mam Numm Ramaz. Südoste vun hei."
  
  
  Si huet d'Kaart aus dem Sëtz nieft mir geholl. Si huet et gekuckt a gesot: "Mir stoppen um Ilfidri."
  
  
  Ech sot "Nee".
  
  
  Si sot: "Dir blutt. Ech kennen en Dokter deen zu Ilfidri wunnt. Hien ass ënnerwee."
  
  
  "Kënnt Dir dësen Typ vertrauen?"
  
  
  Si huet geknackt. "Oh jo."
  
  
  Ilfidri war e klengt awer dichten Duerf vun nidderegen, squat Steenhaiser. D'Populatioun kann zweehonnert sinn. Mir sinn an der Dämmerung ukomm. Et war keen op der onpaakt Strooss, mee de Sound vun der Jeep war e groussen Deal. Virwëtzeg Gesiichter hu vu Fënsteren eraus gekuckt, hannert Steemaueren a Gaassen.
  
  
  "Hei," sot Leila. "D'Haus vum Dokter Nasr." Ech gestoppt virun enger wäisser Steen Këscht. "Ech ginn eleng a soen firwat mir hei sinn."
  
  
  "Ech mengen, ech wäert mat dir goen."
  
  
  Si huet d'Schëller gezunn. "Alles ass gutt."
  
  
  Den Dr Daoud Nasr huet de Klop geäntwert. E kuerzen, dënnen Mann, gekleet a gekleet. Hien huet gemierkt, wéi mäi syresche Colonel sech verkleed hat, a seng Ae si mat schneller Alarmheet gefonkelt.
  
  
  "Salam, mäi Colonel." Hien huet liicht gebéit.
  
  
  D'Leila huet den Hals gekläert an huet säi Schleier zréckgezunn. "A kee Salam fir Är Leila?"
  
  
  "Och!" Den Nasr huet hatt ëmklammt. Dunn huet hien ewech gezunn an e Fanger op seng Lippen geluecht. "D'Gäscht sinn dobannen. Sot näischt méi. Colonel? Hien huet mech appraisingly gekuckt. "Ech hu geduecht datt Dir vläicht op mäi Büro komm sidd?"
  
  
  Den Nasr huet säin Aarm ëm mäi Réck geluecht, säi Kleed huet meng bluddeg Jackett bedeckt. Hien huet eis an e klenge Raum gefouert. E verschleeften Teppech huet de Betonbuedem bedeckt, wou zwee Männer op bestickte Këssen souzen. Déi aner zwee souzen op enger mat këssen iwwerdeckten Bänk, déi ëm eng Steenmauer gebaut gouf. Kerosin-Lanternen hunn de Raum beliicht.
  
  
  "Meng Frënn," huet hien ugekënnegt, "Ech presentéieren Iech mäi gudde Frënd, Colonel ..." huet hien gestoppt, awer nëmmen e Moment, "Haddura." Hien huet d'Nimm vun den anere Gäscht ënnerbrach. Safadi, Nusafa, Tuveini, Khatib. Si sinn all Mëttelalter, schlau Männer. Awer keen vun hinnen huet mech mam Alarm gekuckt, mat deem den Nasr mech bei der Dier gekuckt huet.
  
  
  Hien huet hinne gesot, mir hätten e "private Geschäft" an huet mech nach ëmmer mat sengem Aarm ëm mech an e Raum hannert dem Haus gefouert. D'Leila ass an d'Kichen verschwonnen. Onbemierkt.
  
  
  De Sall war e primitive Dokter Büro. Een eenzege Kleederschaf huet seng Versuergung gehal. De Sall enthält eng ënnerzegoen ouni fléissendem Waasser an eng provisoresch Ënnersichung Dësch vun Zorte; hëlzent Block mat engem lumpy Matratz. Ech hunn meng Jackett a bluddeg Hemd ofgeholl. Hien huet en Otem duerch d'Zänn gebonnen. "Kaffir," sot hien a koum op d'Aarbecht.
  
  
  Hien huet e Schwamm mat Flëssegkeet benotzt an e puer Stécker ouni Anästhesie geluecht. Ech hunn mëll gekrasch. Mäi Réck konnt de gudde Kärelen vun de Béisen net soen. Wat meng Nerven ugeet, Nasr a Kaffir waren d'Béiser.
  
  
  Hien huet seng Aarbecht fäerdeg gemaach andeems hien e Goo op e Sträif vu Gaze verbreet huet an et ëm meng Mëtt wéckelt wéi wann hien eng Mumie wéckelt. Hie stoung e bëssen zréck a bewonnert seng Aarbecht. "Elo," sot hien, "wann ech du wier, ech mengen, ech géif probéieren wierklech gedronk ze ginn. Dee beschte Schmerzlinder, deen ech Iech ginn kann ass Aspirin.
  
  
  "Ech huelen et," sot ech. "Ech wäert et huelen."
  
  
  Hien huet mir Pëllen an eng Fläsch Wäin ginn. Hien huet de Raum fir e puer Minutten verlooss, koum zréck an huet mir e proppert Hiem gehäit. "Ech stelle keng Froen un dem Leila säi Frënd, an Dir sollt mech besser net Froen stellen." Hien huet d'Flëssegkeet iwwer meng Jackett gegoss an d'Bluttflecken hunn ugefaang ze verschwannen. "Aus medezinescher Siicht roden ech Iech hei ze bleiwen. Drénken. Schlof. Loosst mech moies meng Kleeder änneren." Hien huet séier vu senger Aarbecht bei den Dréchentreiniger opgekuckt. "Politesch wäert Dir mir vill hëllefen wann Dir bleift. Politesch spillen ech e relativ schwéiert Spill. Hien huet et op Franséisch gesot: Un jeu complqué. "Deng Präsenz um Dësch wäert mir immens hëllefen ... virun deenen aneren."
  
  
  "De Rescht, wéi ech et verstinn, sinn op der anerer Säit."
  
  
  "De Rescht," sot hien, "ass déi aner Säit."
  
  
  Wann ech richteg liesen, war mäi neie Frënd Nasr en duebel Agent. Ech hunn eng Wenkbrau opgehuewen. "Un jeu d'address, forward." E Spill vun Fäegkeet.
  
  
  Hien huet geknackt. "Dir bleift?"
  
  
  Ech hunn geknackt. "Hey, ech bleiwen."
  
  
  
  ***
  
  
  
  
  Mëttegiessen war e Feier. Mir souzen um Buedem op bestickte Këssen an hunn e Stoff giess, dee mir op den Teppech geluecht hunn. Schossel Bounen Zopp, gegrillte Poulet, rieseg Schossel mat dampende Rais. D'Gespréich war politesch. Einfach Saachen. Mir dreiwen Israel an d'Mier. Retour vun all Golan Heights. D'Gaza an d'Westbank zréckzéien fir Heem fir aarme Palästinenser ze ginn.
  
  
  Ech plädéieren net datt d'Palästinenser aarm sinn, an ech plädéieren net datt se getraff goufen. Wat mech ameséiert ass d'Frëmmegkeet vun den Araber, well hire grousse Bäitrag zur Gesamtléisung vum palästinensesche Problem kritt. Bedenkt: Gaza an d'Westbank waren ursprénglech fir palästinensesch Staaten reservéiert. Awer Jordanien huet d'Westbank am '48 geklaut an Ägypten hunn d'Gazasträif geschléckt a si hunn d'Palästinenser an Flüchtlingslager geheit. Et waren d'Araber déi dëst gemaach hunn, net d'Israeli. Awer d'Araber loossen se net eraus.
  
  
  D'Araber bezuelen net emol fir d'Lager. Iessen, Logement, Educatioun, Medizin - alles wat gebraucht gëtt fir d'Liewe vun de Flüchtlingen ze retten - dat alles geet un d'UNO. D'USA stellt $ 25 Milliounen d'Joer zur Verfügung, woubäi de gréissten Deel vum Rescht aus Europa a Japan kënnt. Déi arabesch Länner hunn mat all hirem Gespréich an hiren Uelegmilliarden am Ganzen zwou Milliounen Dollar geschoss. A Russland a China, déi grouss Verdeedeger vun den onerreeche Massen, droen absolut näischt bäi.
  
  
  Déi arabesch Iddi fir de Palästinenser ze hëllefen ass hinnen eng Waff ze kafen an op Israel ze richten.
  
  
  Awer ech sot: "Hei, hei!" An jo!" An "Zu Victoire" huet hien en Toast fir d'Arméi an de President Assad gedronk.
  
  
  An dunn hunn ech en Toast op Al-Shaitan gemaach.
  
  
  Puer Leit woussten iwwer Al-Shaitan. De Grupp mat deem ech war As Saiqa. PLO Syrian Branch Well Sayqa heescht "Blëtz" op syresch. D'Jongen um Dësch hunn net schéissen. Si hu vill geschwat, awer ware keng Kämpfer. Vläicht Planer. Strategisten. Bommeleeër. Ech hu mech gefrot wat Donner op syresch heescht.
  
  
  E Mann mam Numm Safadi - kleng, ordentlech Moustache, Haut d'Faarf vun engem brong Pabeierbeutel - sot hien wier sécher, datt Al-Shaitan Deel vum Jabril General Command war, de libanesche Raider, déi d'Israeli zu Kiryat Shmona geschloen hunn.
  
  
  Den Nusafa huet sech gefroot an de Kapp gerëselt. "Och! Ech bieden mech ze ënnerscheeden, Mon ami. Dëst ass ze subtil fir dem Jebril säi Geescht. Ech gleewen, datt dëst en Zeechen vun Hawatme ass. Hien huet mech fir Bestätegung. Den Hawatmeh féiert eng aner Fedayeen Grupp, de People's Democratic Front.
  
  
  Ech hunn den Ech-weess-awer-ech-kann-net-soen Laachen gelaacht. Ech hunn eng Zigarett gebrannt. „Ech si virwëtzeg, Hären. Wann d'Sue vun Iech wieren, wéi géift Dir se ausginn?
  
  
  Et goufe geflüstert a gelaacht ronderëm den Dësch. Dem Nasr seng Fra koum mat engem Kaffi Pot eran. E Schleier - eng Aart vu voller Längt Schal - gouf iwwer de Kapp draperéiert, a si huet et fest ëm d'Gesiicht geknuppt. Si huet de Kaffi gegoss, hir Präsenz ignoréiert. Vläicht war si e Knecht oder e Roboter an engem Kleed.
  
  
  Den Tuvaini huet sech zréckgeluegt, mam Peffer a Salz am Baart gespillt. Hien huet geknackt an huet seng Aen zougemaach, vu Linnen begrenzt. "Ech mengen," sot hien an enger héijer, nasaler Stëmm, "Ech mengen, d'Sue wären am beschten ausginn fir eng Uraniumdiffusiounsanlag ze bauen."
  
  
  Sécher, dës Kärelen waren Planer.
  
  
  "Jo, ech mengen dat ass ganz gutt, oder?" Hien huet sech op seng Kollegen gedréint. "Eng Planz wéi dës kéint eng Milliard Dollar kaschten fir ze bauen, an et wier ganz nëtzlech et ze hunn."
  
  
  DIY nuklear Kit.
  
  
  "Oh, awer mäi léiwen a respektéierte Frënd," huet de Safadi säi Mond gedréckt, "dëst ass e ganz laangfristeg Plang. Wou kënne mir technesch Hëllef kréien? D'Russen wäerten eis Regierung hëllefen, jo, awer d'Fedayeen net. - op d'mannst net direkt."
  
  
  "Wou kënne mir Uran kréien, mäi Frënd?" E véierte Mann, Khatib, huet seng Stëmm bäigefüügt. Hien huet d'Coupe opgeholl, während d'Nasra Fra et mat Kaffi gefëllt huet an dunn zréck an d'Kichen ass. "Nee, nee, nee," sot de Khatib. "Mir brauchen e méi dréngend Plang. Wann d'Suen waren meng, Ech géif et zu engem schafen fedayeen Kader an all grouss Stad op der Welt benotzen. All Land dat eis net hëlleft - mir sprengen hir Gebaier, entfouert hir Leader. Dat ass deen eenzege Wee fir Gerechtegkeet z'erreechen." Hien huet sech op säi Meeschter gedréint. "Oder sidd Dir net d'accord, mäi konservative Frënd?"
  
  
  De Khatib huet den Nasr mat Freed gekuckt. An ënner de Spaass huet seng Aen Problemer geschriwwen. Dofir wollt den Nasr mech ronderëm. Säi "Konservatismus" war ënner Verdacht.
  
  
  Den Nasr huet lues a lues seng Coupe geluecht. Hien huet midd an ausserdeem midd ausgesinn. "Mäi léiwe Khatib. Konservativ ass keen anere Wuert fir Onloyalitéit. Ech gleewen elo, wéi ech ëmmer gegleeft hunn, datt mir eis eege schlëmmste Feinde ginn wa mir probéieren de ganze Globus ze terroriséieren. Mir brauchen Hëllef vum Rescht vun der Welt. Angscht a Feindlechkeet kënnen nëmmen duerch Terror verursaacht ginn. Hien huet mech ëmgedréit. "Awer ech mengen, datt mäi Frënd de Colonel midd ass. Hien ass just vun der viischter zréck."
  
  
  "Sot net méi."
  
  
  Khuvaini opgestan. Déi aner sinn him nokomm. "Mir respektéieren Är Efforten, Colonel Khaddura. Eist klengt Geschäft ass eisen eegene Bäitrag. Hien huet gebéit. "Da Allah mat dir sinn. Salam."
  
  
  Mir hunn Salams a wa-alaikum al-salaams ausgetauscht, an déi véier héiflech, mëttelalterlech Terroristen hunn sech an déi stëpseg Nuecht zréckgezunn.
  
  
  Nasr huet mech an déi eenzeg Schlofkummer gefouert. Grouss déck Matratz op enger Steeplack, bedeckt mat Këssen a ganz propper Blieder. Hien huet keng Protester ugeholl. Säin Haus war mäin. Säi Bett war mäin. Hien a seng Fra schlofen ënnert de Stären. Et war haut waarm, oder? Neen, hie wäert net vun engem anere Plang héieren. Hie wier beleidegt. An d'Leit géife schwätzen, wa se woussten, datt hien dem Colonel säin Haus net ginn huet.
  
  
  "Leila?" Ech soot.
  
  
  Den Nasr huet d'Schëller gezunn. "Si schléift um Buedem am anere Raum." Hien huet seng Hand opgehuewen. "Nee, sot mir net Äre Western Bullshit. Si gouf haut net geschloe ginn, a si muss muer net kämpfen.
  
  
  Ech loossen him mech iwwerzeegen. Ausserdeem hat et en Touch vu poetesch Gerechtegkeet. Zu Jerusalem sot si mir um Buedem ze schlofen. Ech hu lues de Kapp gerëselt an geduecht wéi onpraktesch Jongfra war.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Ech muss eng hallef Stonn geschlof hunn. Ech héieren e Klang bei der Schlofkummerdier. Ech hunn d'Waff gegraff. Vläicht huet den Nasr mech opgestallt. ("Schlof," sot hien. "Schlof. Gitt gedronk.") Oder vläicht huet ee vu senge Frënn verstanen. ("Dëse Colonel Haddura ass e komeschen Typ, ass hien net?")
  
  
  D'Dier huet sech lues opgemaach.
  
  
  Ech hunn d'Sicherung ausgeschalt.
  
  
  "Nick?" huet si geflüstert. Ech hunn de Sécherheetsschalter gedréckt.
  
  
  Si ass duerch den däischteren Raum geschwëmmt. Si war an engem Schleier gewéckelt wéi eng Decken. "Leila," sot ech. "Sief keen Narr. Ech sinn eng krank Persoun."
  
  
  Si ass gaang a souz um Rand vum Bett.
  
  
  De Schleier huet opgemaach. Ech zougemaach meng Aen, mee et war ze spéit. Mäi Kierper huet hire Kierper scho gesinn. "Leila," sot ech. "Dir vertraut mir zevill."
  
  
  "Jo. "Ech vertrauen dir," sot si, "genuch."
  
  
  Ech hunn meng Aen opgemaach. "Genuch?"
  
  
  "Genuch."
  
  
  Si huet hir Fanger iwwer mäi Gesiicht, laanscht mäin Hals, laanscht meng Këscht, wou d'Hoer um Enn stoungen, an huet ugefaang ze danzen. "Definéiert "genuch", sot ech fest.
  
  
  Elo war et hirem Tour hir Aen zou ze maachen. "Hal op ze wëllen ... Léift mat mir ze maachen."
  
  
  Meng Hand schéngt e Wonsch vu senger eegener ze hunn. Hien huet hir Broscht gekäppt an huet e Paar Purrë vun eis zwee erausgezunn. "Schéiss," hunn ech ootmen, "ech wäert dech net ganz schwéier kämpfen. Sidd Dir sécher datt dëst ass wat Dir wierklech wëllt?
  
  
  Hiren Hals war archéiert an hir Ae waren nach zou. "Ech sinn ni ... sécher vun eppes ... jee."
  
  
  Si bewegt an de Schleier ass op de Buedem gefall.
  
  
  Ech denken, dëst ass jiddereen säin Dram. Éischt ze sinn. Oder, wéi se am Star Trek gesot hunn, "ze goen wou kee Mënsch virdru gaang ass." Awer oh mäi Gott, et war séiss. Dëse glaten, reife, onheemleche Kierper, lues a lues ënner meng Hänn op, mécht Beweegungen, déi net nëmme Beweegunge waren, awer begeeschtert, iwwerrascht déi éischt Sensatiounen, reflexive Pulsatiounen, ongedëlleg, intuitiv Pressen vun de Fanger, schwéngen an den Hëfte, den Otem halen. Am leschte Moment, um Rand vum Cliff, huet si eng Aart vu lyresche Klang gemaach. An dunn huet si geschüchtert a gesot: "Si sinn all Erwuessener."
  
  
  Mir leien zesummen an ech hunn hiert Gesiicht an de Puls nogekuckt, deen an hirem Hals gepulst huet, ech sinn hirem Kierper gefollegt, an ech hunn mäi Fanger laanscht d'Kurve vun hire Lippen gerannt, bis si mäi Fanger mat hirer Zong gestoppt huet. Si huet hir Aen opgemaach a si hunn mech ugekuckt, strahlend. Si erreecht eraus an huet hir Hand duerch meng Hoer.
  
  
  An dunn huet si dat eenzegt Wuert geflüstert, dat seet, datt si elo eng befreit Fra wier.
  
  
  "Méi," sot si.
  
  
  
  
  
  
  Kapitel siwwenzéng.
  
  
  
  
  
  Et gëtt en Ausdrock op jiddesch: drhrd offen dec. Dat heescht, seet den Uri mir, um Enn vun der Äerd; et ass onkloer wou; an d'Häll gaangen. Et war Ramaz. Honnert Meile südlech vun Damaskus an honnert Meile vun der israelescher Front. Déi lescht drësseg Meilen waren duerch Nowhere. Eng Stadlos, Bamlos, Lava-spatter Näischt, mat engem niwwelegen Himmel a rouegem Stëbs. D'Landschaft war laanscht d'Strooss geprägt mat de rostéierten Hülle vun doudege Panzer an, op engem Punkt, de Ruine vun enger aler byzantinescher Zitadell.
  
  
  D'Layla gouf an hirem arabesche Dammegeriicht draperéiert, wat elo op d'mannst e prakteschen Zweck hat; spuert Stëbs a Sonn. Et war nach net d'Summersonn, net dat Pin Këssen um Himmel, deen d'Nadelen vun der Hëtzt op Är Haut werft. Mee et war zimmlech waarm, an de Stëbs an den Niwwel hunn meng Aen och hannert dem Colonel Kaffir seng donkel Brëller kraazt.
  
  
  D'Leila huet mir eng Fläsch Waasser iwwerreecht. Ech hunn et geholl, gedronk an et zréckginn. Si huet e Schlupp geholl an huet dunn hir Fanger virsiichteg befeucht an hir kal Fangerspëtze laanscht mäi Hals gerannt. Ech hunn hir gekuckt
  
  
  a gelaacht. Frae wëllen ëmmer wëssen ob se "geännert" hunn. Leila huet geännert. Si huet souwuel déi steiwe Patina vu Stärke wéi och d'Rita-Hayworth-Spiller-Sadie-Thompson Routine verluer. Si huet opgehalen ze spillen a just gespillt. Ech hunn hir Hand aus hirem Hals geholl a Kuss. De Buedem ënnert eis war wéi bréchege Lehm, an eis Rieder hunn et zerquetscht, Stëbs opgehuewen. Orange Stëbs.
  
  
  Ech hunn de Pedal gedréckt an d'Vitesse erhéicht.
  
  
  D'Stad Ramaz war kaum eng Stad. Méi wéi eng kleng Grupp vu Gebaier. Typesch Schlammhütten mat flaach Daach, e puer blo gemoolt fir Béisen ofzewiermen.
  
  
  Den éischten Awunner vu Ramaz, deen eis op der Strooss gemierkt huet, war e Mann ongeféier honnert an uechtzeg Joer al. Hien huet op engem provisoresche Staang gehackt an huet sech niddereg gebéit wéi hien d'Jeep gesinn huet, an ech hu geduecht datt ech hie muss retten.
  
  
  Ech hunn opgehalen. Hie war iwwerrascht. "Wëllkomm," sot hien, "Oh, Éiere Colonel."
  
  
  Ech hunn d'Leila meng Hand ausgestreckt an d'Dier opgemaach. „Sëtzt Iech, ale Mann. Ech ginn Iech e Ride."
  
  
  Hien huet e super Zänn Laachen gelaacht. "De Colonel mécht mech Éier."
  
  
  Ech hunn de Kapp gebucht. "Ech si glécklech datt ech hëllefe kann."
  
  
  "Da Allah Iech Segen schécken." Hien huet lues a lues an d'Jeep geknackt. Ech hu mech bereet gemaach a sinn op de Wee an d'Stad gaangen.
  
  
  „Ech sichen en Haus zu Ramaz, ale Mann. Vläicht erkennt Dir dat Haus dat ech sichen."
  
  
  "Inshallah," sot hien. Wann Gott et wëll.
  
  
  "Et wäerte vill Männer am Haus sinn, no deem ech sichen. E puer vun hinnen wäerten Amerikaner sinn. De Rescht sinn Araber."
  
  
  Hien huet seng Nossschuel Gesiicht gerëselt. "Et gëtt keen esou Haus zu Ramaz," sot hien.
  
  
  „Sidd Dir sécher, ale Mann? Et ass ganz wichteg ".
  
  
  "Wëllt de Colonel net beleidegen, Allah huet passend gesinn fir mech meng Gefiller ze loossen. Wär eng Persoun net blann, wann hien net esou en Haus kennt, wann esou en Haus zu Ramaz existéiert?
  
  
  Ech hunn him gesot datt ech seng Wäisheet an d'Wäisheet vum Allah unzebidden. Mee ech hunn net opginn. Dem Shaitan säi Sëtz sollt hei gewiescht sinn. Well d'Mëtt vun Nowhere war déi perfekt Plaz. A well et déi eenzeg Plaz war wou ech wosst. Ech hunn him gefrot ob et vläicht en anert Haus wier - wou eppes ongewéinlech geschitt ass.
  
  
  Den ale Mann huet mech mat Lakritz-Aen ugekuckt. "Et gëtt näischt ongewéinlech ënner der Sonn. Alles wat geschitt ass scho geschitt. Kricher an Zäite vu Fridden, Léieren an Vergiess. All Saachen widderhuelen sech ëmmer erëm, vu Feeler bis Erliichterung an zréck op Feeler. Hien huet e knaschtege Fanger op mech gewisen, an ënner den Ärmelen vu sengem lockeren, zerräissene Mantel huet eppes Sëlwer um Handgelenk geblitzt: "Déi eenzeg ongewéinlech Saach op der Äerd ass e Mann mat engem freedeg Häerz."
  
  
  Oh! D'Schéinheet vum arabesche Geescht! Ech hunn den Hals gekläert. "Ech toleréiere Widdersproch mat Iech, ale Mann, awer esou Freed geschitt all Dag. Dir musst just froen fir erauszefannen datt et esou ass.
  
  
  Hien huet meng Hand um Steierrad gekuckt. "De Colonel mengt datt dat wat se Mënschheet nennen wuertwiertlech aus gudde Leit besteet. Awer sou wéi dat himmlescht Liicht vun der Sonn am Bijou vum Colonel säi Rank reflektéiert gëtt, soen ech dem Colonel datt dëst net esou ass.
  
  
  Ech hunn dem Kaffir säi Rank vum Fanger ofgeholl. "Ech hunn et net gär wann d'Leit mech widdersprécht, ale Mann. Ech roden Iech, op Schmerz vu menger grousser Onzefriddenheet, dëse Rank ze akzeptéieren - d'Zeeche vun engem Bettler, awer mat Freed ginn - an dann zouginn datt Dir Är Matmënschen ënnerschätzt." Ech hunn d'Leila meng Hand ausgestreckt an him de Rank iwwerginn. Ech hunn de Sëlwerblitz op sengem Handgelenk erëm gesinn.
  
  
  Hien akzeptéiert de Rank onwuel. "Ech maachen dat nëmme fir Beleidegung ze vermeiden, awer vläicht war mäin Uerteel falsch."
  
  
  Mir hunn ugefaang e klengt blo Haus ze kommen. Den ale Mann huet mir verzeien a gesot datt dëst säin Haus wier. Ech si virun erop gefuer an hunn d'Jeep gestoppt. Hien ass lues erausgaang an huet sech dann op mech gedréint.
  
  
  "Vläicht wärend de Colonel duerch Ramaz passéiert, kann hien beim Kalouris sengem Haus stoppen." Hien huet op d'Fielsfläch gewisen. "D'Haus vum Shaftek a Serhan Kalooris ass dat eenzegt gielt Haus zu Bhamaz. An dëser Hisiicht ass hien am meeschten ... ongewéinlech.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Et war net ganz giel. Eppes huet probéiert et giel ze molen, awer si mussen déi falsch Faarf benotzt hunn. Enorme Stécker vu Faarwen waren ofkomm, an hunn zoufälleg Steenflecken opgedeckt.
  
  
  An d'Haus selwer war net mat Luuchten beliicht. Aner zwee-Geschicht Sand-faarweg Plaz war direkt iwwer der Strooss. Deen eenzegen aneren Objet an der desertéierter Landschaft war e geckeg Koup orange Fielsen hallef tëscht zwee Haiser.
  
  
  Mäi Plang war nëmmen d'Plaz ze markéieren Ech hat keng Absicht eleng mat enger Pistoul an enger ähnlecher Linn ze rennen. "Dir sidd ënner Arrest." Wéi och ëmmer, ech hunn d'Leila an der Jeep verlooss, déi ongeféier eng hallef Kilometer vun der Strooss geparkt ass. Ech géif de Rescht vum Wee goen.
  
  
  D'Haus iwwer d'Strooss war komplett desertéiert; D'Fënstere sinn net zou, d'Dier ass op.
  
  
  Ech hunn e breet Krees ëm dat hallefgiel Haus gezunn. Seng Fënstere ware zou an et waren donkel Luede hannendrun. Op der Réck war e klenge schmuele Entrée, eppes wéi e Miniatur Steen Haff, vläicht fënnef Meter déif a fënnef Meter breet, ënner dem Daach vun der zweeter Geschicht vum Haus. Déi verréckt hëlzent Dier war um Enn vum Haff. Ech hunn d'Ouer drop geluecht, awer näischt héieren. Ech hunn haart geklappt. De syresche Colonel brauch Informatioun.
  
  
  Näischt.
  
  
  Keng Äntwert. Kee Kaméidi. Et gëtt näischt. Ech hunn meng Waff erausgezunn an d'Dier opgemaach.
  
  
  Hien huet op d'Mauer geschloen an huet dunn hin an hier gewackelt. Krack, Kräisch.
  
  
  Näischt méi.
  
  
  Ech sinn erakomm.
  
  
  Kaal Biedem, kaal Steenmaueren a kaal Steenbänke ronderëm. Schwaarz dreckeg Pot-Bauch Uewen. Kerosin Lampe. Véier eidel Béierdousen sinn um Buedem verstreet. Et sinn eng Dosen Zigarettestécker an hinnen gestoppt. Charred Pabeier Mätscher um Buedem.
  
  
  En anere Raum, bal d'selwecht. Bal, ausser enger Saach. Déi kaal Steenbänk war mat roude Flecken bedeckt. E grousse Bluttfleck d'Gréisst vun enger Doudeger.
  
  
  En anere Raum um éischte Stack. En anere Koup Béierdreck. Eng aner hässlech, doudspatter Bänk.
  
  
  Déi schmuel Schrëtt erop. Zwee méi Zëmmer. Zwee méi Szene vu bluddege Mord.
  
  
  An nëmmen de Klang vum Wand duerch d'Fënster an d'Kräischen, Knascht, Knascht vun der ënneschter Stackdier.
  
  
  Verdammt. Goën. Et war e Verstoppt am Al-Shaitan, an den Jackson Robie war och hei. An et war net nëmmen den orange Stëbs deen dat bewisen huet. Dat Sëlwerblitz um Handgelenk vum ale Mann war eng Standard AX Chronometer Auer.
  
  
  Ech hunn d'Stretcher op d'Säit gehäit a souz. Virun der Bänk stoung e klengen lackéierten Dësch mat Réng vu Béierdousen. Och e Pak Zigaretten. Syresch Mark. An eng Matchbox op déi geschriwwen ass: Ëmmer Luxus - Foxx Hotels - Konventiounen, Vakanzen.
  
  
  Ech hu geschwuer an d'Matchkëscht zréck op den Dësch gehäit. Sinn fäerdeg. Dat ass alles. Enn vun der Strooss. An amplaz Äntwerte gouf et nëmme Froen.
  
  
  Ech hunn eng Zigarett gebrannt an eng Béierdous geschloen. Si huet sech ëmgedréit an hir Lächer gewisen. Kugel Lächer. Een op all Säit. Engersäits, an op der anerer. Ech hunn et opgeholl an op den Dësch geluecht. Mir hunn eis openee gekuckt.
  
  
  Et huet wuel keen Ënnerscheed gemaach, awer wann de Schoss duerch d'Dose e verpasste Schoss war...
  
  
  Ech sinn opgestan an hunn ugefaang Trajectoiren ze berechnen.
  
  
  De Massaker ass an der Mëtt vun der Nuecht stattfonnt. Jiddereen hei muss op der Bänk ëmbruecht ginn. Mir hunn se gefaangen ze schlofen. Vun enger Pistoul mat engem Schalldämpfer. Also, stellt Iech vir, datt ech op de Kapp vum schlofen Typ zielen, wou de Bluttfleck ass. Et gëtt eng Dose Béier um Dësch. Ech zielen op de Guy, awer amplaz an engem Jar. Also, ech stinn ... wou? Ech stinn hei, an d'Kugel géif duerch d'Donse goen a landen - an hei ass et. Ech hunn et aus dem mëlle Steen gezunn. Klenge Kaliber .25 Kugel. Wéi Little David. Kleng, awer oh mäin.
  
  
  Ech hunn d'Haus duerch d'Dier verlooss. An et stoung eng Jeep op der Strooss. An d'Leila stoung nieft him.
  
  
  Ech geplënnert Richtung hir, rosen wéi Häll. "Leila, wat ass ..."
  
  
  "Nick! Komm zréck!"
  
  
  Krack! Schäiss!
  
  
  Pfeiler op den Daach. "Erof!" Ech hunn hir geruff. Schäiss! Ze spéit. D'Kugel huet hir Been gegraut wéi si fir Ofdeckung daucht. "Gitt ënner der Jeep!" Ech sinn op d'Steng gelaf. Krack! Schäiss! Et waren véier Kärelen do, zwee op all Daach. Ech hunn de Schéisser iwwer d'Strooss gezielt. Bullseye! Hien huet geruckt an ass an de Stëbs gefall. Zwou Kugelen hu vu mengem Daach gesprongen. Ech hunn op deen aneren Guy gezielt a verpasst Whang! Hien huet manner wéi engem Fouss verpasst. Si haten all eng Héicht Virdeel, Wang! Ech sinn op déi zougemaach Entrée gerannt, Kugelen hunn Stëbs op meng Féiss geheit. Ech hunn dobanne geduckt a stoungen, schwéier otmen, just ausserhalb vun hirer Erreeche. Fir eng Zäit.
  
  
  Ech gewaart op wat géif kommen.
  
  
  Doudeger Rou.
  
  
  Dieren kraken.
  
  
  Keng Schrëtt. Keen aneren Toun. Ech hunn se nëmmen a menger Phantasie héieren. Elo, sot d'Kaart vun Zäit a Plaz a mengem Kapp. Elo si se op de Fiels ukomm, elo sinn se beim Haus, elo si ... Ech hunn mech op de Buedem gesat a mech prett gemaach. Een, zwee, dräi, elo. Ech hunn erausgekuckt a gläichzäiteg gebrannt. Ech hunn hien an d'Mëtt vu sengem proppere wäisse Mantel gesat an sinn an der Zäit zréckgezunn fir en anere Schlag vum Guy ze verpassen, eng aner Waff. Hie war vun der anerer Säit bewegt. "Inal abuk!" - huet de Schéisser geruff. Mäi Papp seng Fluchen. Ech hunn erëm gebrannt an sinn zréck a meng kleng Grott geduscht.
  
  
  "Yallah!" - huet hien geruff. Begann dech! Nach eng Kéier hunn ech et a mengem Kapp gesinn, ier et geschitt ass. Ech hunn en anere Schoss direkt an d'Dier geschoss. De Guy um Daach huet säi Sprong Zäit fir hien ze fänken. Halschent, vum Sprong bis zum Hierscht.
  
  
  Wéi hien de Buedem getraff huet, ass Blutt aus sengem Darm gelaf. Ech hunn him mat engem séieren zweete Schoss ofgeschloss. Elo war et een op een. Ee Schéisser lénks. Also wou war hien? De Filmstreifen a mengem Kapp huet eidel Rummen gewisen. Wann ech de leschte Guy wier, wat géif ech maachen?
  
  
  Ech hunn ëm den Eck gekuckt an hien gesinn. Klickt! Meng Waff war eidel. Hie gouf op eemol couragéiert. Hien huet e Klick héieren an ass no vir gaangen. Ech hunn mech zréckgezunn an haart verflucht, dunn déi onnëtz Pistoul an d'Dier geheit. De Grof vu véier koum an hien huet ëm den Eck gekuckt mat engem Gewënner Laachen op sengem schweess Gesiicht. Klapp! Ech erschoss hien direkt am Grinsen.
  
  
  Dem Kaffir seng Pistoul war eidel, awer dem Wilhelmina seng net.
  
  
  
  
  
  
  Achtzehnte Kapitel.
  
  
  
  
  
  Ech hunn d'Kierper gepréift. De Guy ouni Gesiicht hat och keng Dokumenter. Arab Arab, dat ass alles wat ech wousst. D'Gesiicht war arabesch, ausgesinn wéi e Saudi.
  
  
  Kierper Nummer zwee: Daach Taucher. En aneren Numm ouni Arab.
  
  
  Kierper Nummer dräi: Ech hunn him geschloen. Säi gekackte Kappband war ofgefall. Ech hunn mëll geflüstert. Et war den Jack Armstrong. De grousse blonden Typ aus der Hotellobby. Hien huet seng Haut gebrannt, awer huet seng Hoer net gefierft. Ech sinn just fortgaang mam Kapp rëselen.
  
  
  Kierper Nummer véier: virum Haus. Mäin éischte Glécksschoss huet hien vum Daach geklappt. Ech hunn meng Kappbekleedung ofgeholl. Deen Typ deen mech bei Renault gefollegt huet.
  
  
  Ech sinn lues a Richtung Jeep gaang. D'Leila souz schon virun, ech souz am Chauffer an d'Dier zou.
  
  
  "Wéi ass däi Been?" - sot ech domm.
  
  
  Si huet mech virwëtzeg gekuckt. "Et deet wéi, awer et ass net ze schlecht."
  
  
  Ech hunn no vir op den niwwelegen Horizont gekuckt.
  
  
  "Nick?" Hirem Toun war virsiichteg. "Wat ass mat dir geschitt? Dir kuckt ... wéi wann Dir an enger Aart Trance sidd."
  
  
  Ech hunn alles opgehuewen an alles gefëmmt ier ech gesot hunn: „Ech sinn iwwerrascht, dat ass d'Saach. Eng Millioun Hiweiser an näischt dobäi. Ech sinn erëm op Null."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn an de Motor gestart. Ech hunn op d'Leila gedréint. "Et ass besser den Nasr dëst Been ze kucken. Awer als éischt muss ech ophalen ... "
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Ech hunn keng Zäit op héiflech indirekten Adress verschwenden. Ech si mat enger Waff an der Hand duerch d'Dier geplatzt an hunn den ale Mann vum Buedem opgehuewen. "Komm mir schwätzen," sot ech.
  
  
  Seng Geschicht war esou:
  
  
  Spéit eng Nuecht virun e puer Wochen huet en ale Mann en Toun um Himmel héieren. Dëst huet hien erwächt an hien ass op d'Fënster gerannt. E riesegen Insekt, eng monstréis Moustique mat risege rotéierende Flilleken. Hien huet et direkt vum Himmel gesinn nieft dem gielen Haus vu Kalooris. Den ale Mann hat dës Kreatur scho gesinn. Hien ass op déiselwecht Manéier vum Himmel gefall. Hie krut gesot, datt hien d'Leit an de Mo gedroen huet, an dat wier, senger Meenung no, ouni Zweiwel richteg. Well de Brudder vum Shaftek a Serhan Kalouris an hir zwee Koseng am Haus opgetaucht sinn.
  
  
  An den Amerikaner?
  
  
  Nee, net amerikanesch.
  
  
  Wat ass duerno geschitt?
  
  
  Näischt Extras. Brudder lénks. Cousine bliwwen.
  
  
  Wat iwwer en Insekt?
  
  
  Et war nach do. Liewen op der Einfache, zwee Meilen ëstlech vun der Stad.
  
  
  Wat iwwer dat zweet Insekt? Deen deen an der Mëtt vun der Nuecht opgetaucht ass?
  
  
  Hien ass eng Stonn méi spéit fortgaang.
  
  
  Wat ass nach geschitt?
  
  
  Den nächsten Dag ass en anere Frieme ukomm. Vläicht amerikanesch.
  
  
  Op engem Insekt?
  
  
  Mat dem Auto.
  
  
  Hien ass och an dat gielt Haus gaangen. Den ale Mann ass him gefollegt, Virwëtz huet him fett gemaach. Hien huet duerch d'Fënster vum gielen Haus erauskuckt. De Shaftek Kalouris louch op der Bänk. Dout. Dunn huet hien de Friemen an de Raum gesinn. De Frieme huet hien och gesinn - an der Fënster. Den ale Mann war Angscht. De Frieme huet de Sëlwerarmband opgeholl an dem ale Mann gesot, net Angscht ze hunn. Den ale Mann huet de Bracelet geholl an huet keng Angscht. Hien an de Frieme sinn eropgaang. Op der Spëtzt hunn se nach dräi Läiche fonnt. Serb Kalooris a Koseng.
  
  
  An dann?
  
  
  An dunn huet de Frieme e puer Froen gestallt. Den ale Mann huet him iwwer Insekten erzielt. Dat ass alles.
  
  
  "Dat ass alles?" Ech hunn d'Waff nach ëmmer op säi Kapp geriicht.
  
  
  "Ech schwieren beim barmhäerzegen Allah, ass dat net genuch?"
  
  
  Nee, dat war net genuch. Et ass net genuch de Robi op Jerusalem ze schécken fir den AX ze telegraféieren datt hien de Shaitan fonnt huet. véier dout Kierper a kee Leonard Fox? Nee. Et war net genuch.
  
  
  Mä dat war alles. De Robie huet d'Kierper an d'Béierdousen gekuckt; hien huet Zigaretten a Matcher geholl. Dat ass alles. Dëst ass alles. Hien huet d'Haus rosen a verwirrt verlooss. "Wéi gesäis du elo aus", huet den ale Mann bemierkt. Mä dat ass alles.
  
  
  "Wien huet d'Läiche begruewen?"
  
  
  Eng schwéier Schleier vun Angscht huet seng Aen bedeckt.
  
  
  
  "Ech ginn dir mäi Wuert, si wäerten Iech net schueden."
  
  
  Hien huet vu menger Waff op mäi Gesiicht gekuckt an erëm zréck. "Véier méi koumen. Den nächsten Dag. Si sinn nach ëmmer do, bleiwen am Kalouris sengem Haus.
  
  
  "Si hunn do opgehalen," sot ech dem ale Mann.
  
  
  Hien huet verstanen.
  
  
  "Alhamdulila," sot hien. Gott schützt.
  
  
  Erstaunlech. Ech hunn meng lescht véier Hiweiser ëmbruecht.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Den Helikopter war op der Plage. Kloer ze gesinn. An der oppener. Ech sinn op déi kleng Aluminiumleeder eropgaang. Den Auto ass al, awer gutt ënnerhal. De Gasmeter huet gewisen, datt et nach honnertfofzeg Meilen dauert.
  
  
  Ech hunn d'Leila an d'Kabine gedroen an d'Leeder erëm bannen gezunn.
  
  
  "Kënnt Dir dëst fléien?" Si huet e bëssen Angscht ausgesinn.
  
  
  Ech hunn genervt ausgesinn. "Gitt Dir de Récksëtzpilot?"
  
  
  "Ech verstinn dat net". Hir Stëmm kléngt beleidegt.
  
  
  Ech hunn net geäntwert. Mäi Kapp war ze voll fir Plaz fir Wierder ze fannen. Ech hunn d'Lenkpedale bei menge Féiss gefillt. Et ass besser de Motor als éischt ze kontrolléieren. Ech hunn d'Radbremsen gespaart an d'Pitchkontrollhebel gedréckt. Ech hunn de Brennstoff ugeschalt an de Starter gedréckt. De Motor huet orange Stëbs opgehuewen. Et huet gejaut an huet endlech ugefaang ze hummen. Ech hunn d'Rotorbrems fräigelooss, d'Drossel gedréint, an déi rieseg Rotorblades hunn ugefaang ze dréinen wéi eng Aart vu riseger Fléie Swatter. Ech hunn gewaart bis se bei 200 U/min gedréint hunn, dunn d'Radbremsen fräigelooss an d'Geschwindegkeet erhéicht. Elo e bësse méi Gas a mir hunn ugefaang ze klammen. Op erop an op d'Säit.
  
  
  Rietshand fueren.
  
  
  Bleift vir.
  
  
  Éischt Arrêt, Ilfidri.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  D'Leila huet um Nasrov sengem Bett geschlof.
  
  
  Si schléift an engem lockere bloe Kotteng Nuetskleed, ëmgi vun helle bestickte Këssen an déi glänzend Wellen vun hiren eegene schwaarzen Hoer. Si huet hir Aen opgemaach. Ech souz op d'Bett. Si huet hir Waffen opgemaach an ech hunn hir no bei mech gezunn.
  
  
  "Et deet mir sou leed," hunn ech geflüstert.
  
  
  "Fir wat?" Si sot.
  
  
  "Fir soss anzwousch ze sinn. Ech ..."
  
  
  "Net néideg". Si huet hire Fanger op meng Lippen geluecht. "Ech wousst vun Ufank un datt Dir mech net gär hutt. An ech wousst wat Dir iwwer Är Aarbecht denkt. An alles ass gutt. Alles ass wierklech an der Rei. Ech - Ech wollt datt Dir éischt sidd. Oder vläicht déi lescht. fir eng laang Zäit. Awer dat ass meng Suerg, net Är." Si huet mëll gelaacht. "Ech denken, mir wäerte geschwënn opbriechen, oder?"
  
  
  Ech hunn hir gekuckt. "Wuer gees du?"
  
  
  Si huet gesucht. „Ech wäert e puer Deeg hei bleiwen. Ech kann net mat mengem Been verbannen danzen."
  
  
  "Danz?"
  
  
  Si huet geknackt. "Ech sinn heihinner komm fir an engem syresche Nuetsclub ze schaffen. Eng Plaz wou Arméi Offizéier versammelen."
  
  
  Ech hunn schaarf gefroot. "Leila Kalud - wësst Dir wat Dir maacht?"
  
  
  Si huet erëm gelaacht. An engem breede Sënn. "Keng Fra kann hir Tugend besser verteidegen wéi si, déi et fir fënnefanzwanzeg Joer gemaach huet." Si huet weider laachen. "Hunn ech dech net gezwongen, Är Distanz ze halen?"
  
  
  "An du?"
  
  
  "Ech mengen wann ech dech wollt."
  
  
  Ech hunn och gelaacht. Ech hu gesot: "Also wat ass meng Distanz elo?"
  
  
  Si huet net gelaacht. "Méi méi no wier flott."
  
  
  Et war schéin méi no ze sinn.
  
  
  Ech hunn de lockere bloe Kottengkleed opgeholl an sanft gezunn bis et verschwonnen ass.
  
  
  Super.
  
  
  Méi agreabel.
  
  
  Am léifsten.
  
  
  Hir ronn Broscht hunn géint meng Këscht gedréckt, an hire Kierper ass ënner mengem Floss gefloss; e konstante, sanft, fléissend Floss. An dunn ass hir Atmung séier a heefeg ginn, de Floss huet gebrëllt, an ass dunn gestuerwen. Ech hunn hir Tréinen op meng Haut gefillt.
  
  
  "Gitt Dir gutt?"
  
  
  Si huet de Kapp gerëselt.
  
  
  "Nee?"
  
  
  "Nee. Ech sinn net gutt. Ech sinn traureg, an ech si frou, an ech hunn Angscht, an ech lieweg, an ech erdrénken, an ... an alles anescht wéi okay.
  
  
  Ech hunn meng Hand iwwer hir Nues a laanscht d'Kéiren vun hire üppige Lippen gerannt. Si bewegt an huet de Kapp op meng Këscht geluecht. Mir leien esou eng Zäit laang.
  
  
  "Leila, firwat hutt Dir esou laang gewaart?"
  
  
  "Léift maachen?"
  
  
  "Jo."
  
  
  Si huet op mech erof gekuckt. "Du verstees mech guer net, oder?"
  
  
  Ech hunn hir Hoer gesträift. "Net ganz gutt."
  
  
  Si huet sech op den Ielebou gerullt. "Et ass eigentlech ganz einfach. Ech sinn opgewuess fir e gudde Moslem ze sinn. Alles ze sinn wat ech wousst datt ech net wier. Meek, gehorsam, respektvoll, deugend, Träger vu Jongen, Knecht vu Leit. Ech hunn ugefaang all Männer ze haassen. Da war ech just Angscht. Well opginn heescht, Dir wësst ... opginn. Well Fra sinn heescht ... Fra sinn. Du verstees? »
  
  
  Ech hunn e bësse gewaart. "E bëssen. Vläicht, mengen ech. Ech wees net. Net all Männer froe fir eng komplett Kapital.
  
  
  "Ech weess," sot si, "an dëst,
  
  
  och e Problem."
  
  
  Ech hunn hir gekuckt. "Ech verstinn net".
  
  
  "Ech weess," sot si. "Du verstees net".
  
  
  Ech wousst datt de Problem war datt ech ze liicht gereest sinn fir eng Fra hir Kapital mat mir ze droen. Ech hu mech just roueg gehalen.
  
  
  No der Zäit wou ech erëm wollt schwätzen, war si geschlof, a meng Äerm gekrollt. Ech muss geschummt hunn. Véierzeg-fënnef Minutten. An dann huet de Pinball Maschinn a mengem Kapp ugefaangen: klickt, Bomm, klickt; Iddien sinn anenee gestouss, Maueren geschloen, Lamott zréckgeworf.
  
  
  All dëst huet iergendwéi zu Lamott gefouert. Lamott, dee sech als Jens gemaach huet; dee mam Robie geschwat huet. Lamott, deen op mech zu Jerusalem gewaart huet.
  
  
  Wat soss wosst ech iwwer Bob LaMotta?
  
  
  Hie gouf un Drogen süchteg an huet iergendwou zu Genf geruff.
  
  
  Genf.
  
  
  Dem Shand seng Bäder gehéiert zu enger Schwäizer Gesellschaft.
  
  
  An de Benjamin sot, datt Shanda eng Drogefront war. Opium ier déi tierkesch Felder zoumaachen. Elo war et e klengt Geschäft dat Haschesch produzéiert.
  
  
  De Youssef sot datt de Khali Mansour den Hash virgestallt huet. Den Hali Mansour, dee mam Robi geschwat huet. Wien säi Brudder, den Ali, mech op Ramaz bruecht huet. War de Chef an de Shanda Baths mam Khali verbonnen?
  
  
  Vläicht.
  
  
  Wahrscheinlech nee.
  
  
  Boss zu Shanda. Säin Numm war Terhan Kal - chatter-crackle. D'Statik huet dem Benjamin säin Uerteel ofgerappt. Terhan Kal - ooris? Drëtte Brudder?
  
  
  Vläicht.
  
  
  Oder vläicht net.
  
  
  D'Thugs, déi ech op den Daach zu Ramaz erschoss hunn, waren déiselwecht Leit, déi mech zu Jerusalem gefaangen hunn, wou ech dem Sarah säin Haus zu Tel Aviv kucken. Eppes huet mir gesot datt si fir LaMotte schaffen, d'Jongen hunn d'Jacqueline Angscht.
  
  
  Lamott. Et huet alles zu Lamott gefouert. Robert Lamott vu Fresco Oil. Mat senger .25 James Bond Pistoul. Wéi d'James Bond .25 Kugel, déi ech um Buedem vum gielen Haus fonnt hunn.
  
  
  Maacht alles zesummen a wat hutt Dir?
  
  
  Blödsinn. Chaos. D'Stécker passen zesummen a bilden kee Bild. Ech sinn ageschlof.
  
  
  Ech war am Planzgeschäft. Hei sinn Kaktusse, Ivy, Philodendron an Zitrounebam gewuess. An orange Beem.
  
  
  De Verkeefer huet mech ugekuckt. Hie war wéi en Araber gekleet, mat engem Kappbekleedung a Sonnebrëller déi säi Gesiicht ofdecken. Hien huet probéiert mir en Zitrounebam ze verkafen an huet gesot datt et zousätzlech dräi Dëppen mat Ivy wieren. Hien huet schwéier verkaf. "Dir musst wierklech kafen," huet hien insistéiert. "Hutt Dir dat lescht Buch gelies? Elo gi mir gesot datt Planzen kënne schwätzen. Jo, jo," huet hien mir verséchert. "Dat ass absolut wouer." Hien huet gréng gelaacht. Planzen sinn aus sengem Mond gewuess.
  
  
  D'Orange Beem waren hannen am Geschäft. Ech hu gesot, ech sichen no engem orange Bam. Hie war glécklech. "Excellent Wiel,"Hien huet gesot. "Orangen, Zitrounen - si sinn all déiselwecht Saach." Hien ass no mir zréck, wou d'Orangen wuessen. Ech sinn op de Bam geklommen an hunn geknackt! Schäiss! Kugelen fléien vum Daach iwwer d'Strooss. Ech war virun dem Kaluris Haus. Ech war wéi e Colonel verkleed. Ech Schoss zréck. Véier arabesch Militanten si vum Daach a luesen-Motioun, Nightmarish Stil gefall. Ech hunn mech ëmgedréit. Den arabesche Verkeefer war nach ëmmer do. Hie stoung beim Orangebam a laacht breet. Hien hat eng Pistoul an der Hand. Et war de Bob Lamott.
  
  
  Schweess erwächt.
  
  
  Hie souz riicht an d'Bett an huet op d'Mauer gekuckt.
  
  
  An dunn ass et bei mech komm. Wat sollt d'Äntwert gewiescht sinn? Hie war déi ganzen Zäit do. Ech hunn et selwer gesot. "D'Matcherkëscht war eng Planz," hunn ech dem Benjamin gesot, a bäigefüügt: "Wat ech am meeschten net gär hunn, ass datt alles wat ech elo fanne kéint eng Planz sinn."
  
  
  Dat ass alles. Et war alles eng Planz. Eng suergfälteg gemaach Planz. All Detail. Vun de Märecher vum Hali Mansour zu El Jazzar - Planzen kënne schwätzen - bis zum Haus zu Ramaz. Am Haus zu Ramaz ass näischt geschitt. Ausser datt do véier Planzen ëmbruecht goufen. D'Haus war eng Planz. De ganze Wee war Planz. Rauchscreen, Rido, Köder.
  
  
  Elo sinn all déi lëschteg Enden op der Plaz gefall. Alles wat ech net verstanen hunn. Firwat eng terroristesch Grupp Leit astellen. Firwat hunn se eidel Diskussioun encouragéiert. Well si hunn eng falsch Leedung erstallt a wollten d'Geschicht erausgoen.
  
  
  D'Mansurs a Kalooris waren onschëlleg Bedrucher. Si hunn gegleeft datt alles wat se gemaach hunn wierklech wier. Awer si goufen benotzt. D'Leit si sou intelligent datt et einfach erstaunlech ass. Leit, déi wousst, datt si mat Hotheads an Hopfen ze dinn hunn a woussten, wat ze erwaarden. Si hunn gegleeft datt de Khali Mansour ausverkaaft, a si hu mam Roby a Kontakt gehal fir hir Theorie ze testen. Dunn hunn se déi zwee ëmbruecht fir d'Geschicht Gewiicht ze ginn.
  
  
  Nëmmen den Jackson Robie huet d'Wourecht erausfonnt. Um Wee zréck vu Bhamaz huet hien dat gemierkt. Selwecht wéi meng. Ech hu vläicht net all Detailer ausgefëllt, mee mat all Gléck wäert ech all d'Äntwerten hunn. Geschwënn.
  
  
  A wat iwwer de Benjamin?
  
  
  Wat wosst hien? Hien muss eppes gewosst hunn. Hien huet et ze cool an e bësse schei gespillt. An hien souz Leila Kalud nieft mir.
  
  
  Ech hunn hir erwächt.
  
  
  Ech hu gesot: "Ech richen eng Rat." Ech hunn d'Rat beschriwwen.
  
  
  Si huet mech eescht ugekuckt a wénkt. "Jo. Du hues Recht. Shin Bet gefollegt déi selwecht Spur wéi Robi. Si hunn och Läichen an engem Haus zu Bhamaz fonnt. Si hunn och decidéiert datt de Foussofdrock ... wat seet Dir ... eng Planz."
  
  
  "Also si hunn mech gestéiert, mech benotzt fir den Al-Shaitan besat ze halen, sou datt si - d'Meeschter vum Shin Bet - erausgoen an de richtege Wee fannen. Villmols Merci, Leila. Ech hu gär benotzt."
  
  
  Si huet de Kapp roueg gerëselt. "Du verstees net."
  
  
  "Wat der Däiwel maachen ech."
  
  
  "Okay, Dir hutt deelweis falsch verstanen. Si wëssen och datt de Robie AX kabelt. Also si mengen datt hien d'Wourecht ënnert de Ligen fonnt huet. D'Wourecht si verpasst. Si hu geduecht datt wann Dir dem Robie sengem Spuer verfollegt, da kënnt Dir erausfannen ... wat och ëmmer et war. Shin Bet schafft haart drun, Nick. Bal all Agent ... "
  
  
  "Jo Jo. Gutt. Wann ech Benjamin wier, géif ech datselwecht maachen. De Punkt ass datt et geschafft huet."
  
  
  "Wat mengs du et huet geschafft?"
  
  
  "Ech mengen, ech weess wou Al-Shaitan ass."
  
  
  Si huet mech mat groussen Aen gekuckt. "Maacht Dir? Wou?"
  
  
  "Äh, Schatz. Déi nächst Ronn ass meng."
  
  
  
  
  
  
  Nonzéngten Kapitel.
  
  
  
  
  
  Mir haten Frühstück mat Joghurt, Uebst a séissen Téi. Nasr an ech. No de Regele vu sengem Haus hunn d'Männer eleng giess. Mir hunn iwwer As Sayqa diskutéiert, de Kommandogrupp deen den Nasr infiltréiert hat. Zënter kuerzem hunn hir Aktivitéiten sech op Naturvölker syresch Judden konzentréiert. Judden am Ghetto. Si sinn duerch Gesetz gezwongen an engem Ghetto ze liewen, kënnen net schaffen, an hunn e Fluch op de Stroossen. Keng Päss, keng Fräiheeten, keng Telefonen. Op der Strooss ugegraff, op engem Schlag ëmbruecht. Wann Dir wësse wëllt wat mam Antisemitismus geschitt ass, ass et an e puer Deeler vum Mëttleren Oste lieweg a gutt. Judden kënnen net a Saudi Arabien kommen a kënnen iwwerhaapt net aus Syrien erauskommen. Ech konnt ganz einfach vill Saachen iwwer d'Israeliten verstoen andeems ech se virun e puer dausend Joer virstellen.
  
  
  Ech gefrot Nasr firwat hien eng duebel ginn.
  
  
  Hien huet iwwerrascht ausgesinn. "Dir frot firwat ech als Duebelagent schaffen - ech hu geduecht datt mir just doriwwer diskutéieren." Hien huet eng kleng Rëtsch Drauwe opgeholl. "Dësen Deel vun der Welt ass ganz antik. An eist Land gouf ëmmer mat Blutt gefiddert. Liest d'Bibel. Et ass am Blutt geschriwwen. Jiddesch, Ägypter, Philistin, Hettit, Syresch, Chrëscht, Réimesch. An dann war et d'Bibel. geschriwwen. Muslimen. Tierken. Crusaders. Ah, d'Kräizfuerer hunn vill Blutt vergëft. Am Numm vum friddleche Christus hunn si et verschount." Hien huet d'Drauwe an der Loft gedréint. Ech sinn midd vu Liewensmëttel iessen, déi am Blutt ugebaut sinn. Ech sinn midd vum onendleche Wahnsinn vu Leit, déi iwwer Gutt a Béis streiden, wéi wa se et wierklech woussten. Dir mengt, ech mengen d'Israeli hunn Recht. Nee. Ech mengen just, datt déi, déi se zerstéieren wëllen, falsch sinn. - Hien huet d'Drauwe geheit an ugefaang ze laachen. - A vläicht mat esou engem Uerteel maachen ech meng eegen Dommheet.
  
  
  Ech hu gesot datt ech gleewen datt e Mann soll beurteelen. D'Leit si stolz drop ze soen datt ech keng Uerteeler maachen, "awer e puer Saache musse beurteelt ginn. Heiansdo, wann Dir net veruerteelt sidd, ass Är Rou Verzeiung. Oder wéi een anere sot, deen eemol fir seng Iwwerzeegungen gekämpft huet: "Wann Dir net Deel vun der Léisung sidd, sidd Dir Deel vum Problem."
  
  
  Den Nasr huet d'Schëller gezunn. "An d'Léisung erstellt eng nei Serie vu Probleemer. All Revolutioun ass e Som - wéi eng? Déi nächst Revolutioun! Awer," huet hien seng loft Hand gewénkt, "mir mussen all eis Wetten op eng perfekt Welt maachen, oder? An d'Schicksal verschwënnt heiansdo, oder? Ech hunn Iech gehollef an Dir hutt mir gehollef. Wa mir Gléck hunn, gleewen mir datt Gott eis Säit gewielt huet."
  
  
  "Wéini hu mir Pech?"
  
  
  "Och! Da wäerte mir wëssen ob mir Gott senger Säit gewielt hunn. Mëttlerweil huet Ären zweete Besuch bei mir vun dësem Geschäftshelikopter ouni Zweifel zu mengem Gléck bäigefüügt. Ech froe mech ob et méi ass wat ech fir Iech maache kann? "
  
  
  "Jo. Dir kënnt d'Leila oppassen."
  
  
  "Dir braucht dat net ze froen, mäi Frënd. Ah!" Den Nasr huet iwwer meng Schëller gekuckt. Ech hunn mech ëmgedréit an hunn d'Leila an der Dier gesinn. Nasr ass opgestan. "Ech mengen, et gëtt nach eng Saach déi ech maache kann. Elo kann ech dech verloossen fir Äddi ze soen."
  
  
  Nasr lénks. D'Leila ass op mech geplënnert, liicht gehumpelt. Ech sot hir opzehalen. Ech hunn hatt opgeholl an op d'Bänk gedroen. De Moment schéngt e puer Hollywood Dialog ze ruffen. Ech hu gesot: "Enges Daags, Tanya, wann de Krich eriwwer ass, treffen mir eis op de Schrëtt vu Leningrad."
  
  
  Hatt sot dat?"
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Et ass egal." Ech souz hatt op der Bänk a souz nieft hatt. Et ass e witzege Moment wann Dir näischt ze soen hutt. Waat sees de?
  
  
  Si sot: "D'Fransousen hunn e gutt Wuert.
  
  
  Si soen à bientôt. Bis d'nächst Kéier."
  
  
  Ech hunn hir Hand geholl. Ech sot: "Bis nächste Kéier."
  
  
  Si Kuss meng Hand. Dunn huet si séier gesot: "Gitt einfach, ok?"
  
  
  Et war dee Moment wou meng Been net réckelen. Dunn hunn ech se bestallt. Opgestan. Ech hunn ugefaang ze schwätzen. Si huet de Kapp gerëselt. "Nee. Einfach lass."
  
  
  Ech war bal virun der Dier.
  
  
  "Nick?"
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit.
  
  
  "Wëlls du mir net soen, wou's de hin hi goen?"
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Dir wäert Erfolleg als Shin Bet Agent. Natierlech soen ech Iech wou ech higoen. Ech huelen en Helikopter a fléien fort."
  
  
  Wou?"
  
  
  „Wou soss? Zu Jerusalem, natierlech."
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Ech sinn iwwer de Jordan geflunn a sinn op enger Fluchhafen ausserhalb vu Jerusalem gelant. Et war net sou einfach. Ech hu vill ze schwätzen a ganz séier. Vun Radio Kontroll ze Flughafen Tuerm. Och dunn war ech mat enger Waff konfrontéiert wéi ech d'Dier opgemaach hunn. Dem syresche Colonel säi Kostüm ugeholl, wier ech nach ëmmer d'Verhéier passéiert, wann net de mageschen Aleph Uri. Et huet geschafft wéi d'St Christopher Medaille op Hebräesch.
  
  
  Ech sinn zréck op mäin Zëmmer an der American Colony, geduscht, raséiert, gefëmmt Saumon an eng Fläsch Wodka bestallt a sinn op d'Aarbecht gaang.
  
  
  Ech hunn e Fliger reservéiert.
  
  
  Ech hunn en Hotelzëmmer gebucht.
  
  
  Ech hunn en drëtten Uruff gemaach. Ech sot him wat mat mir huelen, wou a wéini mech ze treffen. Ech hunn de véierte Telefon uruffen. Ech sot him wat mat mir huelen, wou a wéini mech ze treffen.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt.
  
  
  Ech hunn mäi Moustache raséiert.
  
  
  Ech gebotzt an opgelueden Wilhelmina.
  
  
  Ech hunn meng Kleeder un.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. Ech hunn nëmme véierzeg Minutte verbruecht.
  
  
  Ech hu prett a gewaart eng hallef Stonn.
  
  
  Ech sinn eraus an den Haff gaang an hunn e Patt bestallt. Ech hat nach zwou Stonnen ëmzebréngen.
  
  
  De Getränk huet näischt gemaach. Ech war an der Stëmmung fir Aktioun. Ech war schonn do an hunn d'Dier erofgeschloen. Si waren all do. Néng Millionären. An Al-Shaitan. Gudden alen Al S. Ech hu misse richteg sinn. Well ech konnt mech net méi leeschte Feeler ze maachen. Ech war déi ganzen Zäit falsch.
  
  
  Elo war meng Chance ganz richteg ze sinn.
  
  
  Ech hunn derzou gedronk.
  
  
  An hei ass si. Jacqueline Reen. Mat engem flotte Polizist an der Hand. De Kelner huet se iwwer d'Terrass laanscht mäin Dësch gefouert. Jacqueline huet opgehalen.
  
  
  "Majo, Mister...Mackenzie, ass et?" Si huet deeselwechte bloe Seidekleed un, datselwecht blond Seidhoer, deeselwechte Seidenausdrock. Ech froe mech wéi hir Foto um Dachgeschoss ausgesäit?
  
  
  "Miss ... Schnéi ..." Ech hunn d'Fanger geschloen. "Nee. Dëst ass Miss Raine."
  
  
  Si huet gelaacht. "An dëst ass de Lieutenant Yablon."
  
  
  Mir hunn Gréiss ausgetosch.
  
  
  D'Jacqueline sot: "De Lieutenant Yablon war sou léif. Mäi Frënd ... huet sech ëmbruecht. Grousse Schock." Si huet sech op Yablon gedréint. "Ech denken net, datt ech ouni dech iwwerlieft hätt." Si huet him e blendende Laachen ginn.
  
  
  "Suizid?" Ech hu gesot, ech froe mech ob se geduecht hunn datt de Lamothe sech selwer erschoss huet an dunn an de Stamm gaang ass, oder an de Stamm gaangen an dann selwer erschoss huet.
  
  
  "Jo. Seng Läich gouf op sengem Bett fonnt."
  
  
  An ech wousst genau wien et geleet huet. Ech hunn hatt dankbar gewénkt. Si gouf onroueg. Si huet sech op hire Stellvertrieder gedréint. "Ma ..." sot si. De Kelner huet mir en zweete Gedrénks bruecht. Ech hunn mäi Glas opgehuewen. "Le Chaim," sot ech.
  
  
  "Le Chaim?" - huet si widderholl.
  
  
  "Fir Suizid," sot ech.
  
  
  De Lieutenant huet verwonnert ausgesinn.
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  Um fënnef Auer sinn ech zu Beirut geland.
  
  
  Den Uri waart op mech um Fluchhafen, an engem donkele Business Kostüm gekleet, mat schwéier ausgesinn Gepäck an eng gerappte Plastiks Air France Täsch. Mir gestoppt separat Taxis.
  
  
  Ech hunn op de Knéien getrommelt wéi ech duerch d'Stad gefuer sinn. Beirut gëtt Paräis vum Mëttleren Osten genannt. Et gëtt och e Parasit genannt. Akafszenter, grousse Buttek; et lieft vun de Produkter vun anere Länner, wierkt als e riesegen Transshipmentpunkt, e riesegen Import-Exportbüro. Sträifen, Clips, einfach Suen; dann, op der anerer Säit, déi onbestänneg Präsenz vun de Palästinenser, eng Präsenz, déi zu grenziwwerschreidend Iwwerfäll resultéiert, an enger opgereegter, agitéierter lénkser Press, an "Tëschefäll" géint e regéierende Regime, deen ënner palästinensescher Erpressung iwwerlieft.
  
  
  Mäin Auto ass op Fox Beirut gezunn. Ech sinn erausgaang a bezuelt während de Portier de Bellman krut fir de Gepäck ze liwweren. Ech gesinn den Uri duerch déi vergëllten Dieren goen. Ech hunn eng aner Minutt ëmbruecht an no him.
  
  
  Ech sinn op den Dësch gaang. "Mackenzie," sot ech. "Ech hunn eng Reservatioun."
  
  
  "Här McKenzie." De Clerk war däischter a schéin
  
  
  jonke Mann. Hie war duerch e Stack vu rosa Formen zortéiert. "Ah, hei si mir. Här Mackenzie. Single mat engem Bad." Ech hunn de Register ënnerschriwwen. Hien sot mir waarden. De Portier ass komm an huet mir a mengem Zëmmer gewisen. Den Uri huet och gewaart. Ech hunn eng Zigarett gebrannt an hunn mech ronderëm de Lobby gekuckt. Wäiss Marmer ass iwwerall gefeckt. Wäiss Teppecher mat roude Grenzen. Wäiss Canapéë a roude Still. Wäiss lackéiert Dëscher a Luuchte mat roude Blummen. Zwee Wiechter an Taupe Uniformen mat .38 Kaliber Holsters aus hir Hëfte bulging. Zwee, net dräi, an zivil Kleeder.
  
  
  Hei kënnt Kelly. Zéng Minutte spéit. Kelly an e verschwonne Lieder Koffer.
  
  
  De Messenger hat dem Uri seng Poschen op engem Won. Hien huet meng Täsch gestoppt, prett fir ze goen.
  
  
  Ech koum Kelly.
  
  
  "Sot mir, sidd Dir ..."
  
  
  "Sécherlech, wat iwwer Iech ..."
  
  
  "Mackenzie."
  
  
  "Mackenzie. Bestëmmt. Dir sidd hei fir ... "
  
  
  "Jo. Genau. Dir och?"
  
  
  "Genau."
  
  
  De Clerk huet dem Kelly e Pen iwwerreecht. Ech hunn hien gesinn aloggen: Tom Myers.
  
  
  "Wéi geet et mam Maureen?"
  
  
  "Si ass gutt."
  
  
  "An de klenge Tom?"
  
  
  "Hie wetten all Dag méi."
  
  
  "Oh, si wuessen wierklech."
  
  
  "Jo, sécher".
  
  
  Zu dësem Zäitpunkt huet de Porter e Porter geruff an dem Kelly säi Gepäck war op der Trolley zesumme mat eisem. De Portier sot: "Hären?"
  
  
  Mir hunn gelaacht a sinn no vir gaang. De Lift huet opgemaach. De Bellhop ass an e geluedene Won gefuer. De Portier ass him nogaang. Da sinn mir dräi. De Liftbedreiwer huet ugefaang d'Dier zou ze maachen. Eng kuerz, fett, mëttelalterlech Fra mat Diamanten bedeckt a mat giganteschen Broscht duerch d'Ofschlossdieren dobannen gepresst.
  
  
  "Zéng," sot si op Englesch, hält all hir plump Fanger op an huet d'Diamanten op fënnef vun den zéng markéiert.
  
  
  Den Auto huet ugefaangen.
  
  
  "Sechs," sot de Portier a kuckt op eis Schlësselen. "Sechs an dann siwen."
  
  
  "Elf," sot Kelly.
  
  
  De Bedreiwer huet hien iwwerrascht gekuckt. "Onméiglech, Här. Eleven ass e private Stack. Et deet mir wierklech leed".
  
  
  "Et deet mir wierklech leed," sot ech an hunn meng Waff erausgezunn. D'Kelly huet dem Bedreiwer seng Waffen vun hannen gegraff, ier hien all Alarmknäppchen drécke konnt, an den Uri huet d'Matrone ronderëm de Mond gegraff, ier si en Diamant-gejäizt Gejäiz erausloosse konnt.
  
  
  D'Portier an de ronn-eyed Messenger waren Angscht.
  
  
  Ech hunn den Stop Knäppchen gedréckt. De Lift huet gestoppt. De Kelly huet de Liftbetreiber an d'Handschlag geschloen an huet seng Police .38 Kaliber geblitzt. Den Uri hat nach seng Hand iwwer de Mond vun der Fra. "Dame," sot ech, "du kräischt an du bass dout. Du verstees?"
  
  
  Si huet geknackt.
  
  
  Den Uri huet hatt lassgelooss.
  
  
  Ech gedréckt sechs. De Lift huet ugefaangen. Just wéi de Mond vun enger Fra. Eng Meile pro Minutt.
  
  
  "Wann Dir mengt, Dir kënnt mat dësem ewechkommen, Dir ... Dir ... Dir sidd esou falsch wéi de Reen. Ech wëll datt Dir wësst datt mäi Mann e wichtege Mann ass. Mäi Mann wäert Iech op d'Enn vun der Äerd kucken. Mäi Mann…"
  
  
  Den Uri huet de Mond nees mat senger Hand ofgedeckt.
  
  
  Mir erreecht de sechsten Stack.
  
  
  D'Kelly huet dräi Sätz vu Schlëssele vum Empfänger geholl. "Okay," sot hien. "Elo gi mir alleguer fort. Schnell a roueg. Ee Klang, ee Geste, ech schéissen. Ass et kloer?"
  
  
  Alle véier hunn geknackt. Ech sot der Bellman de Gepäck verloossen. Den Uri huet seng Hand aus dem Mond fräigelooss. Hien huet lues gemëscht: "Un d'Enn vun der Äerd."
  
  
  Ech hunn d'Dier opgemaach. Et gëtt keng Bewegung. D'Kelly huet hir Schlësselen gerëselt a sech gebéit. "Zëmmer sechs zwielef? Hei, Madame."
  
  
  Si sinn duerch d'Hal geklommen. Ech hunn de Liftdier zougemaach. Den Uri an ech sinn no eisem Gepäck gedaucht. Dem Kelly säi Koffer enthält zwee Kostümer. Marineblo Hiemer, Hosen a passende Mae Wests. Soft Handschuesch. Blech Helm. Zwee offiziell Identifikatioun Dokumenter. Postkaarten. Mir hunn eis ausgekleed an ugefaang an nei Kleeder ze änneren. Ech hunn den Uri seng Terrormedaille ginn. "Wéi versprach," sot ech.
  
  
  "Dat huet gehollef?"
  
  
  "Dat huet gehollef. Hutt Dir d'Saachen matbruecht?"
  
  
  "Saachen si richteg. Dir hutt eng grouss Uerdnung ginn, Jong. Dir gitt mir véier Stonne fir iwwer d'Grenz ze kommen a sot mir datt Dir als Bommeleeër wëllt poséieren.
  
  
  "Also?"
  
  
  "Also ... ech wëll nach net pressen. Ech sinn als ale Mann verkleed iwwer d'Grenz gaangen. A wat ech mat mir bruecht hunn, Schatz, ass Dreck. Hie stoung a senger haarer Këscht a kuerzer Hosen, an huet en donkelbloen Hiem gezunn.
  
  
  Ech sot _ "Wat fir eng Dreckskëscht?" .
  
  
  "Dreck. TV Antenne. Schreifmaschinn Roller. Awer net laachen. Run déi Antenne iwwer d'Mauer a si wäerten denken, datt et eng Aart vu komeschen Verméigen ass.
  
  
  "Ech wéilt mäi Liewen net drop wetten. Wat hues du nach matbruecht?
  
  
  "Ech erënnere mech net emol. Also waart e bëssen. Dir wäert iwwerrascht sinn ".
  
  
  "Fin. Ech hunn einfach Iwwerraschungen gär."
  
  
  Hien huet en Wenkbrau opgehuewen. "Beschwéiert Dir?" Hie sot. Hien huet seng
  
  
  Jackett an engem Koffer. "Ausser Ärem Mond an Äre groussen Iddien, wat hutt Dir op dës Party bruecht?"
  
  
  "Kartoffelzalot".
  
  
  "Komesch," sot hien.
  
  
  Et klappt op de Liftdier.
  
  
  "Wat Passwuert?"
  
  
  "Féck dech."
  
  
  Ech hunn d'Dier opgemaach.
  
  
  Kelly war als Liftoperateur verkleed. Hie koum séier eran an huet d'Dier zougemaach. Schlussendlech hunn ech him offiziell dem Uri virgestallt, während ech déi schwéier isoléiert Weste um Strapp gestrach hunn.
  
  
  "Wéi geet et mat eise Frënn?" Ech sot Kelly. "Halt Dir se beschäftegt?"
  
  
  "Jo. Dir kënnt soen datt se all verbonne sinn.
  
  
  "Aarm Fra," sot ech.
  
  
  "Aarme Mann, mengt Dir."
  
  
  "Zu d'Enn vun der Äerd," huet den Uri geprägt.
  
  
  Kelly huet eng Plastikstut fir d'Flich gegraff. "Ass de Radio hei?"
  
  
  Den Uri sot: "Aacht. Sëtzt Iech an der Lobby a waart op d'Signal. Duerno wësst Dir wat Dir maache musst."
  
  
  Kelly huet geknackt. "Gitt just net an den éischten zéng Minutte Problemer. Gëff mir Zäit ze änneren an an de Lobby ze kommen."
  
  
  Ech hu gesot: "Ech mengen, Dir sidd schéin wéi Dir sidd."
  
  
  Hien huet en obszöne Geste gemaach.
  
  
  Ech hunn den Uri ëmgedréit. "Ech mengen, Dir sollt mir besser soen wéi Dir Kelly signaliséiert."
  
  
  "Jo Jo. Bestëmmt. Do ass wat ausgesäit wéi e Sensor an Ärer Këscht. Et ginn zwee Knäppercher. Dréckt den Top an Dir signaliséiert de Kelly.
  
  
  "Wat iwwer déi ënnescht?"
  
  
  Hien huet gelaacht. "Dir wäert e Signal un d'Welt schécken."
  
  
  Den Uri huet zwee Metallkëschten ausgepackt. Si hunn ausgesinn wéi riseg Kaki Mëttegiessen.
  
  
  Kelly huet de Kapp gerëselt. "Du bass verreckt. Dir zwee".
  
  
  Den Uri huet him gekuckt. "Sidd Dir Här Sane? Also wat maacht Dir hei, Här Sane?
  
  
  De Kelly huet säi Belmondo Laachen gelaacht. "Et kléngt ze gutt fir opzegoen. Jiddefalls. Wann de Carter richteg ass, ass dëst de gréisste Entféierungskomplot zënter dem Aimee Semple McPherson verschwonnen ass. A wann hien falsch ass - an ech mengen hien ass - gutt, dat ass u sech den Entrée wäert."
  
  
  Den Uri huet den Inhalt vu senger Këscht duerchgesicht. "Amerikaner," hie sot. "Mat Ärem kompetitive Geescht ass et e Wonner datt Dir de Krich gewonnen hutt."
  
  
  "Elo, elo. Loosst eis de Geescht vu Konkurrenz net duercherneen bréngen. No allem huet hien d'Edsel an d'Diät Cola produzéiert.
  
  
  Den Uri huet mir eng Metallkëscht iwwerreecht. "An Watergate."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "A seng Medizin." Ech hunn op Kelly ëmgedréit. "Also wat solle mir erwaarden? Ech mengen, do uewen."
  
  
  Kelly huet d'Schëller gezunn. "Problemer."
  
  
  Den Uri huet d'Schëller gezunn. "Also wat ass nei hei?"
  
  
  "Wuecht," sot Kelly. "Ech mengen, mir wäerten d'Wuechte gesinn wa mir d'Dier opmaachen. Et sinn drësseg Zëmmer op all Stack. Hien huet jidderengem vun eis e Meeschter Zougang Schlëssel.
  
  
  Ech hunn den Uri gekuckt. "Dir huelt déi riets Säit, ech huelen déi lénks."
  
  
  Hien huet gesot: "Ech mengen, mir sollten zesumme goen."
  
  
  "Uh-uh. Mir ginn de gréissten Deel vu mengem Wee. Ausserdeem, mäi Wee, wann ee vun eis gefaange gëtt, huet deen aneren nach eng Chance fir ze signaliséieren.
  
  
  Den Uri huet säi Brëll op säi Gesiicht erofgesat. "An ugeholl datt se eis fänken, awer si sinn net Al-Shaitan. Loosst eis unhuelen datt se genau sinn wat se soen datt se sinn. E Grupp vu Sheikh aus ... - hien huet sech op Kelly gedréint, - vu wou hutt Dir dat gesot?
  
  
  "Vun Abu Dhabi. An dëst ass ee Sheikh. Ahmed Sultan el-Yamaroun. De Rescht vun de Kärelen sinn Lakaien, Dénger a Fraen.
  
  
  "Sinn seng Fraen Kärelen?"
  
  
  "Erstaunlech," sot ech. „Wat ass dat? Abbott a Costello treffen Al-Shaitan? Gitt riets, an ech ginn lénks, awer fir Gottes Wuel, loosst eis goen. Ech hunn de Knäppchen gedréckt.
  
  
  Mir sinn lass.
  
  
  11. Stack
  
  
  Kelly huet d'Dier opgemaach.
  
  
  An der Hal stoungen zwee uniforméiert Garde. Offizielle Look. Mee dunn waren eis do.
  
  
  "Bommesquad," sot ech, hunn d'Kaart gewisen. Ech sinn d'Dier eraus gaangen. D'Strooss gouf vun engem Beamte gespaart.
  
  
  "Waart," sot hien. "Em wat geet et?"
  
  
  "Bommen!" Ech sot ganz haart. "Vun der Strooss". Ech hunn den Uri ëmgedréit an hunn geknuppt. Mir zwee ugefaang an entgéintgesate Richtungen ze plënneren. D'Wuechter hunn sech ausgetosch. Kelly huet de Liftdier zougemaach. Ee vun de Wiechter ugefaang meng Been ze verfollegen "B-b-awer,"Hien huet gesot. "Mir hu kee Wuert vun Uerdnung kritt."
  
  
  "Et ass net eise Problem," sot ech hoarsely. "Een huet eng Bomm an dësem Hotel gepflanzt. Wann Dir eis hëllefe wëllt, gitt sécher datt jiddereen an hirem Zëmmer bleift." Ech sinn ukomm wou den Tour war an hunn d'Wuecht gekuckt. "Dëst ass eng Bestellung," sot ech. Hien huet sech d'Nues gekraazt an huet sech zréckgezunn.
  
  
  Ech sinn de roude a wäisse Teppech bis zum Schluss gaangen. D'Dier markéiert "Trapp" war sécher gespaart, vu bannen gespaart. Ech hunn op déi lescht Dier an der Linn geklappt. Keng Äntwert. Ech hunn den Zougangsschlëssel erausgezunn an d'Dier opgemaach.
  
  
  E Mann war séier um Bett geschlof. Nieft him stoung en Éischt Hëllef Kit um Dësch. Schëlder a Symboler. . Hypodermesch Nadel. Ech hu misse richteg sinn.
  
  
  Wien d'Amerikaner entfouert huet, muss hei sinn. Ech sinn op d'Bett gaang an hunn de Mann ëmgedréit.
  
  
  Harlow Wëllt. Millionär Besëtzer vun Gîte rural Motels. Ech erënnere mech un säi Gesiicht aus dem Fernsehmaterial.
  
  
  D'Dier zum ugrenzende Raum war liicht op. Hannert him hunn ech op der Televisioun Appellen fir e Fussballsmatch héieren. Hannert deem sinn d'Kläng vun der Dusch déi lafen an déi baritonéiert Baren vu pornographesche Lidder. Guardian Wilta mécht eng Paus. Ech hunn duerch d'Rëss gekuckt. Um Bett souzen eng arabesch verbrennt, e gekackte Kappbekleedung an eng .38 Kaliber Pistoul.
  
  
  Et wor. Goldmine. Al-Shaitan Ënnerdaach. Super, Al. Flott Iddi. Privat Stack an engem beschäftegt Hotel. Benotzt de Cover vun engem Ueleg räiche Sheikh. Privat Déngschtleeschter, private Chef. All dëst war geduecht fir Auslänner auszehalen. Och d'Gestioun wäert d'Wourecht net wëssen. Awer de Robie huet hien erkannt, an ech och. Well eemol Dir erausfonnt wien Al Shaitan war, Dir war fräi erauszefannen, wien Al Shaitan war.
  
  
  Gutt. Wat ass nächst? Fannt Uri, fannt de Meeschter a komplett alles.
  
  
  Et ass net an där Reiefolleg geschitt.
  
  
  Ech sinn an d'Hal erausgaang an e Sécherheetsbeamten getraff.
  
  
  "De Sheikh wëll dech gesinn."
  
  
  Ech war net prett de Sheikh ze treffen. Ech hu probéiert Bomb Squad e bësse méi ze spillen. "Sorry," sot ech, "Ech hu keng Zäit." Ech hunn op d'Dier an der Hal geklappt. "Police," hunn ech geruff. "Open."
  
  
  "Waat?" Duercherneen Fra hir Stëmm.
  
  
  "Police," hunn ech widderholl.
  
  
  De Wiechter huet eng Waff erausgezunn.
  
  
  Ech hunn d'Metallkëscht a menger Hand geschwenkt, an den Eck dovun huet e Stéck vu senger Wang erausgezunn wéi den Inhalt vun der Këscht op de Buedem gefall ass. De Wuecht ass mam Réck op d'Mauer gefall, seng Waff huet wild geschoss an den Däiwel erhéicht - op d'mannst dem Däiwel seng Déngschtleeschtungen. Véier Dieren hunn opgemaach, véier Waffen ware gezielt, a véier Béiser sinn op mech gaang, dorënner eng naass, frësch vun enger Dusch. D'Chancen fir e Schéissversuch waren kleng. Ech hu mech an engem schmuele Doudegen vun der Hal agespaart.
  
  
  "WHO?" - widderholl déi weiblech Stëmm.
  
  
  "Vergiess et," sot ech. "Narr Dag."
  
  
  Ech sinn, wéi de Mann gesot huet, bei de Scheich gaang. Den Här Al-Shaitan selwer.
  
  
  Dëst war d'Royal Suite. Op d'mannst am selwechte Raum. E véierzeg-Fouss Zëmmer mat vergëlltener Miwwelen, Damastbekleedung, persesch Teppecher a Chinesesch Luuchten. Déi dominant Faarf war türkisblo. Den Uri souz op engem türkisesche Stull, flankéiert vu bewaffneten arabesche Wiechter. Zwee aner Wiechter stoungen bei engem Paar duebel Dieren. Si waren an donkelblo mat türkisbloe Kappkleeder gekleet. Jo Här, déi Räich hunn Goût. Wien hätt soss eng Faarf-koordinéiert Kader vun Goons?
  
  
  Meng eege Retinue huet mech séier gesicht, d'Wilhelmina fonnt, an dunn den Hugo. Ech sinn an der leschter Woch sou dacks entwaffnet ginn, datt ech ugefaang hunn wéi d'Venus de Milo ze fillen. Si hunn mech an en türkisesche Stull gedréckt a meng "Bomm" nieft dem Uri geluecht, op engem Dësch ongeféier zéng Meter vun mir ewech. Si hunn den Inhalt vum Buedem gesammelt a séier an d'Këscht gestoppt. Den Deckel war op, an huet d'Molly Schrauwen a Schreifmaschinnroller opgedeckt, déi genau ausgesinn hunn wéi Molly Schrauwen a Schreifmaschinnrollen. Eppes huet mir gesot datt de Concert eriwwer wier.
  
  
  Den Uri an ech hunn d'Schëller gezunn. Ech hunn duerch d'Këschte gekuckt an dunn op hien gekuckt. Hien huet de Kapp gerëselt. Nee, hien huet de Kelly och net signaliséiert.
  
  
  Um Enn vum Raum sinn duebel Dieren opgemaach. D'Wiechter stoungen op Opmierksamkeet. Deen an Kleeder, zwee an Uniform, an deen aus der Dusch mat engem Handduch um Rimm.
  
  
  Duerch d'Dier, an engem Seidekleed, eng Seidverband mat engem gëllenen Agal, mat engem schwaarze Puddel ënner sengem Aarm, koum de Wizard of Oz, de Leader vun den Terroristen, Al-Shaitan, Sheikh el-Yamaroun:
  
  
  Leonard Fox.
  
  
  Hien huet sech um Dësch gesat, den Hond mat senge Been op de Buedem geluecht an huet ugefaang op mech ze kucken, dann op den Uri, dann op mech, dann op seng Wiechter, mat engem triumphanten Laachen op sengen dënnen Lippen.
  
  
  Hien huet sech un d'Wiechter adresséiert, se all entlooss ausser déi véier blo Gewierer. Hien huet déi zwee, déi nieft dem Uri bei der Dier an d'Hal waren, geplënnert. Fox war ongeféier véierzeg-fënnef an war e Millionär fir déi lescht zwanzeg Joer; déi lescht zéng als Milliardär. Ech hunn déi blass, bal kalkgréng Aen studéiert, dat dënnt, schaarf, gutt gekämmt Gesiicht. Et huet net zesummen gepasst. Wéi e Portrait vun zwee verschiddene Kënschtler gemoolt, huet d'Gesiicht sech iergendwéi widdersprécht. Hunger Iwwerraschung blénkt a sengen Aen; säi Mond war a konstante Ironie gesat. E Krich vu Spaass an offensichtlech Freed. Säi Kandheetsdram vum onberechenbare Räichtum war d'Realitéit vun engem Kand ginn, an iergendwou wousst hien et, awer hien huet säin Dram gefuer wéi e Mann, deen op engem Tiger reiden, an elo, op der Spëtzt vum Bierg, war hie säi Gefaange. Hien huet den Uri ugekuckt an huet sech dann op mech gedréint.
  
  
  "Ma, Här Carter. Ech hu geduecht, Dir géift eleng kommen."
  
  
  Ech hu gesoot. "Also du hues geduecht ech géif kommen. Okay,
  
  
  wosst du dass ech kommen? Ech wousst net mol bis gëschter Owend. An ech gouf net gefollegt, souwäit ech weess."
  
  
  Hien huet eng zolitt Goldkëscht um Dësch geholl an eng Zigarett erausgezunn. Meng Mark. Hien huet mir een ugebueden. Ech hunn de Kapp gerëselt. Hien huet d'Schëller gezunn an huet et mat engem Goldbrëller beliicht. "Komm, Carter. Ech hätt dech net gefollegt. Meng Wiechter ënnert erënneren Är Gesiicht. Ech hat deng Foto vun Tel Aviv. An ech weess iwwer Är aussergewéinlech Talenter zënter den Deeg vun Izmir.
  
  
  "Izmir".
  
  
  Hien huet e Bléck gedréckt an eng Dampwollek erausgeblosen. "Virun fënnef Joer. Dir hutt den tierkeschen Opiumnetz zougemaach."
  
  
  "Deng?"
  
  
  "Leider. Dir waart ganz schlau. Ganz schlau. Bal sou schlau wéi ech." D'Laachen huet geflimmert wéi d'Tic vun de Lippen. "Wann ech erausfonnt hunn datt se Iech geschéckt hunn fir de Robie ze verfollegen, hat ech e Moment vu richtege Besuergnëss. Dunn hunn ech ugefaang et ze genéissen. D'Iddi fir e richtege Géigner ze hunn. E richtegen Test vu mengem Geescht. Den Al Shaitan vs Nick Carter, deen eenzege Mann, deen intelligent genuch ass fir iwwerhaapt d'Wourecht erauszefannen.
  
  
  Den Uri huet mech bewonnert gekuckt. Ech hunn a mengem Stull gewiesselt. "Dir hutt eppes vergiess, Fox. Den Jackson Robie huet Iech als éischt gemierkt. Oder wousst Dir dat net?"
  
  
  Hien huet de Kapp no hanne gehäit a gelaacht, ha! "Also. Dir hutt et wierklech gegleeft. Nee, Här Carter, oder kann ech Iech Nick nennen? Nee. Dëst war och Deel vum Köder. Mir waren déi, déi op AX kabelt. Net Robie."
  
  
  Ech hunn eng Paus gemaach. "Meng Komplimenter, Fox, oder kann ech dech Al nennen?"
  
  
  D'Lëpsen hunn erëm gekickt. "Gitt sou vill wéi Dir wëllt, Nick. De Witz war op Iech. Den Opruff war Deel vum Plang. E Plang fir den AX um falsche Wee ze halen. Oh, net nëmmen AX. Ech hunn et fäerdeg bruecht vill Agenten ze täuschen. Shin Bet, Interpol, CIA. Si sinn all ganz clever ukomm op Ramaz. E puer hunn Kierper gesinn, anerer hu just Blutt gesinn. Awer si sinn all iwwerzeegt fortgaang, datt si um richtege Wee waren. Datt si just d'Geleeënheet verpasst hunn den Al-Shaitan ze fannen. Dann ass et Zäit Är Bunnen ze decken."
  
  
  "Tout d'Gänsen, déi déi gëllene Gänseeër geluecht hunn."
  
  
  "Jo."
  
  
  "Wéi de Khali Mansour."
  
  
  "Wéi de Khali Mansour a seng Kollegen. D'Leit, déi ech fir déi éischt Hiweiser benotzt hunn. An natierlech hu mir ee vun den Agenten missen ëmbréngen. Fir den Androck ze kreéieren datt hien iwwer Ramaz wousst, hien ze vill wousst.
  
  
  "Firwat Robie?"
  
  
  Hien huet d'Zigarett an eng Schossel Jade Réng gestoppt. "Loosst eis just soen datt ech eng AX hunn déi schleifen muss. Eng aner Manéier fir Washington ze humiliéieren. Eng aner Manéier fir Iech all ze luesen. Wann de Robie dout wier, hätt Dir een aneren geschéckt. Alles erëm ufänken ass de falsche Wee.
  
  
  "Also Dir kënnt duebel Narren vun eis maachen."
  
  
  "Duebel Narren? Nee. Méi wéi duebel, Carter. Dat éischt wat Washington gemaach huet war probéiert de Leonard Fox ze goen.
  
  
  Den Uri huet mech mat engem opgehuewe Wenkbrau ugekuckt.
  
  
  Ech hunn den Uri geäntwert. "Erënnert Iech un wat mam Edsel geschitt ass," hunn ech gemëscht.
  
  
  Fox laacht. Tick-and-hold. "Wann Dir probéiert eng Analogie mat mir ze maachen, da sidd Dir falsch. Ganz falsch. Meng Dreem sinn net ze grouss an net ze Rokoko. Wat meng Offer ugeet, jidderee keeft et. De Leonard Fox ass dout. An déi arabesch Terroristen sinn dout. Entféierung".
  
  
  Den Uri huet sech den Hals gekläert. "Während mir doriwwer schwätzen, vu wat dreems du?"
  
  
  De Fox huet den Uri desapprobéierend ugekuckt. "Vläicht waren Dreem eng schlecht Wiel vu Wierder. A meng Pläng kommen séier op. Ech hu schonn d'Halschent vun der Léisegeld kritt. A wann Dir d'Pabeieren net gelies hutt, hunn ech d'Participanten eng Ukënnegung geschéckt, datt keng vun den Affer fräigelooss gëtt bis all d'Suen an menger Hänn sinn. Entschëllegt. An den Hänn vum Al-Shaitan."
  
  
  "A wéi wäert Dir et verbréngen?"
  
  
  "Wéi ech et ëmmer verbruecht hunn. Am Striewen vum gudde Liewen. Denkt just un, Hären, eng Milliard Dollar. Net besteiert. Ech wäert mir e Palais bauen, vläicht an Arabien. Wäert ech véier Fraen a fënnef an enger Herrlechkeet unbekannt der Western Power huelen? Ech kréien et. Onlimitéiert Muecht. Feudal Muecht. Eng Muecht déi nëmmen ëstlech Prënzen besëtze kënnen. Demokratie war sou eng schaarf Erfindung."
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Ouni dat wier Dir nach ëmmer ... wat? Ween waars du wanns du ugefaang hues? E Camionschauffer, oder?
  
  
  Ech hunn e puer méi frëndlech Looks a menger Zäit kritt. "Dir verwiesselt Demokratie mam Kapitalismus, Nick. Ech verdanken mäi Gléck fir fräi Entreprise. Demokratie ass wat mech an de Prisong setzen wëll. Dëst beweist datt d'Demokratie seng Grenzen huet." Hien huet op eemol gefroot. „Awer mir hu vill ze schwätzen, an ech si sécher, datt Dir Hären e Patt gär hätten. Ech weess, ech géif."
  
  
  Hien huet d'Klackknäppchen gedréckt an e Knecht koum op. Barefoot Mann.
  
  
  "Verstitt Dir wat ech mengen?" Fox huet op de Buedem gewisen. "Demokratie huet seng Aschränkungen. Dir fannt keng Dénger wéi dat an de Staaten. Hien huet de Mann séier bestallt an entlooss, deen eis Metallkëschten ewechgeholl huet an se op de Buedem ënner dem Dësch geluecht huet. Ausserhalb an elo
  
  
  Visibilitéit.
  
  
  Weder Uri nach ech ware besonnesch besuergt. De Fox war beschäftegt seng Darm ze sprangen, mir waren souwuel lieweg an nach ëmmer a gudder Form, a mir woussten datt mir e Wee fannen fir Kelly ze kontaktéieren. A wéi kënne mir verléieren? Fox wousst net emol iwwer Kelly. Fir net vun eisem domm Schema ze schwätzen.
  
  
  
  
  
  
  Kapitel zwanzeg.
  
  
  
  
  
  De Knecht huet him e risege Messing Schacht mat polnesche Wodka a Baccarat Brëller iwwerreecht, e Foussballgréisst Hiwwel vu Beluga Kaviar, Zwiebelen, gehackten Eeër a Scheiwen Toast. De Fox huet sech en äiskale Wodka gegoss. Eng bewaffnete Wuecht koum un an huet eis Brëller iwwerreecht.
  
  
  De Fox huet den Hals gekläert an huet sech op säi Stull zréckgezunn. "Planning ugefaang Méint virdrun ..." Hien huet mech séier gekuckt. "Ech huelen un, Dir wëllt dës Geschicht héieren. Ech weess, ech wëll wierklech Är héieren. Also. Wéi gesot, d'Planung huet Méint am Viraus ugefaang. Ech war langweilen am Bermuda. Sécher, awer langweileg. Ech sinn e Mann gewinnt ronderëm d'Welt ze reesen. Reesen, Abenteuer, Deals. Dëst ass mäi Liewen. Awer op eemol hunn ech mech op ganz wéineg Plazen limitéiert. A meng Fongen waren limitéiert. Meng Sue goufen a Prozesser gebonnen, an Immobilie investéiert, mir verluer, wierklech. Ech wollt meng Fräiheet. An ech brauch meng Suen. Ech hunn iwwer palästinensesch Terroristen gelies an op eemol hunn ech geduecht: firwat net? Firwat net arrangéieren datt ech entfouert ginn an et ausgesinn wéi d'Araber et gemaach hunn? Ech hat vill Kontakter am Mëttleren Osten. Ech kéint Leit astellen fir et legitim ze maachen. An et ginn esou vill arabesch extremistesch Gruppen, datt kee weess wou et hierkënnt. Also - ech erfonnt Al-Shaitan."
  
  
  Hien huet gestoppt an huet eng laang Schlupp Wodka geholl. "Meng bescht Basis hei war d'Shanda Baths. Ech hoffen Dir sidd bewosst iwwer meng Verbindung mat hinnen. Deel vum Opiumnetz, deen ech gefouert hunn, goufen d'Suen duerch Schwäizer Firmen gefiltert. Shanda war meng ... loosst eis soen, "Rekrutéierungsagentur." Kalurisov, de Frontmann, konnt mir einfach eng Arméi vu Béiser kafen. Pushers déi alles fir eng Tax maachen. An Drogenofhängeger déi alles fir hiren Dreck maachen."
  
  
  "Net eng ganz zouverlässeg Arméi."
  
  
  "Och! Genau. Awer ech hunn dës Haftung an e Verméigen ëmgewandelt. Loosst mech weidergoen. Als éischt hunn ech Caloris gefrot fir Männer ze recommandéieren. Dee Moment war d'Aarbecht einfach meng Entféierung ze inszenéieren. Mir hunn d'Lëscht vun den Nimm duerchgaang an hien ass mam Numm Khali Mansour komm. De Calouris wousst datt de Khali mat enger Stroosseband involvéiert war, wéi och mat engem Brudder deen a Syrien gelieft huet. Hien huet geduecht et wier e gudde blanne Fleck am Fall wou iergendeen ugefaang huet eis ze verfolgen. Awer dunn sot hien nee. De Khali Mansour ass onzouverlässeg. Hie géif eis verkafen wann d'Sue richteg wieren. An dann hat ech eng richteg Iddi. Loosst de Mansur eis verkafen. Ech wousst datt et Agenten am Fall wieren, a mat onzouverlässeg Leit wéi Mansour konnt ech iwwerzeegt sinn datt d'Agenten de falsche Wee goen.
  
  
  Dem Mansur säi Fall war ganz sensibel. Ech wollt hien provozéieren. Tease him op de Punkt vum Verrot. Féiert him an enttäuscht him dann. Awer ech hu misse mat grousser Vorsicht handelen fir sécherzestellen datt hien net emol eng Spuer vun der Wourecht geléiert huet. Also sinn ech duerch d'Hannerdier gaang. Mir hunn ugefaang mat engem Mann mam Numm Ahmed Rafad, e Frënd vum Khali sengem Brudder aus Beit Nama. De Rafad war um Helikopter deen mech vu Bermuda bruecht huet. Mä dat war méi spéit. Als éischt hu mir dem Rafad an e puer aner Männer gesot fir eis ze hëllefen aner Aarbechter astellen. Andeems si engagéiert hunn, hunn se zur Verbreedung vun enger Welle vu Rumeuren bäigedroen. Rumeuren erreecht meng Oueren. Oueren vun Informanten. Mir woussten och datt de Rafad säi Frënd Ali rekrutéiere géif. An den Ali, am Tour, wäert säi Brudder Khali rekrutéieren.
  
  
  "An dëse Khali, wann provozéiert, wäert Iech verkafen."
  
  
  "Genau."
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt a gelaacht. Ech mengen et war de Lawrence vun Arabien dee gesot huet: "Am Osten schwieren se datt et besser ass e Quadrat op dräi Säiten ze kräizen." An dësem Fall hat de Fox e wierklech orientaleschen Geescht, deen eng indirekt Relatioun zu der héijer Konscht opgeworf huet.
  
  
  Ech hunn eng Zigarett gebrannt. "Sot mir elo wéi de Lamott passt. an Jens."
  
  
  De Fox huet e riesegen Tennisball Kaviar opgefaang an huet ugefaang en op säin Toast ze verdeelen.
  
  
  Fir dës zwou Froen zesummen ze beäntweren, "Hien huet e Biss geholl, an e Sprëtz Kaviar ass iwwer den Dësch verstreet wéi Pärelen aus enger gebrachener Halskette. Hien huet eng Schlupp Wodka geholl fir de Gaum ze läschen." Dir kënnt net Opium an der Mëtt benotzen. Osten, net wëssend wien den US Agent war, Lamott huet a menger Organisatioun geschafft. Damaskus Filial. Hie wousst iwwer Jens. An de Lamothe gouf rekrutéiert, ofhängeg vu mir. Net nëmme fir Heroin, mee och fir grousst Geld. Hie brauch Suen fir eng aner Gewunnecht ze ernähren "
  
  
  "Jo. Hie war och en Dandy."
  
  
  Fox laacht. "Jo. Ganz richteg. Wéi eis Opiumgeschäft gestuerwen ass, war de Lamott Angscht. Seng chemesch Gewunnecht an och säi ... souzesoen Moudesënn konnt hien sech net leeschten. Och fir seng Pai bei Fresco Oil, déi ech Iech versécheren, war zimlech grouss. Also, Jens. Mir haten e puer Hannergrondinformatiounen iwwer Jens. Mir woussten datt hien an Ierger war.
  
  
  A Stress. Eng Fra déi och Sënn fir Moud hat. Wéi einfach et fir LaMotte war hir ewech ze huelen. Den aarme Bob hat eigentlech net vill Spaass domat. Säi Goût huet d'weiblech Geschlecht net erreecht. Awer Männer hu méi schlecht fir Heroin a Suen gemaach, sou datt de Bob dës Jacqueline verféiert huet - an hatt gezwongen huet hire fréiere Liebhaber ze verroden. Fir d'éischt hu mir geduecht datt d'Jeans als Bedrucher benotzt ginn. Mee et war Duercherneen. D'Rumeur, déi mir ausgemaach hunn, zu Damaskus ze verbreeden hunn amplaz de Wee zu engem CIA Offizéier fonnt. Awer dann - wat Gléck. Äre Robi huet Rumeuren zu Tel Aviv héieren.
  
  
  "D'Rumeuren déi de Mansour am El Jazzar gesot huet ..."
  
  
  "Jo. De Robi huet se héieren an de Mansur begéint. Hien huet dunn probéiert de Jens zu Damaskus ze ruffen. Vun do aus, mengen ech, wësst Dir wat geschitt ass. Mee Robie gouf verdächteg. Net Mansour, mee Jens / LaMotta. Hien huet de Fox hei opgeruff fir op Beirut ze goen, wou de richtege Jens op senger Uelegkonferenz gewunnt huet ..."
  
  
  "A wou de schwaarze Renault hien op der Strooss geschloen huet."
  
  
  "Mmm. Huet hien net ëmbruecht, awer et ass an der Rei. Op d'mannst huet hien ni mam Robie geschwat.
  
  
  "An du waars déi ganz Zäit hei am Hotel."
  
  
  "Ëmmer. Och dann, als Ueleg Sheikh verkleed. Awer Dir musst elo eppes erausfonnt hunn."
  
  
  "Jo. Den Hiweis mécht d'Wierder erëm op. Ech hunn héieren datt se hei waren fir dem Sheikh seng Suen ze bewaachen. Sue verstoppt an engem Hotelgewebe. Et war ze exzentresch fir wouer ze sinn. D'Golfscheiche bréngen hir Suen an de Libanon, awer si hunn se a Banken geluecht. , wéi all déi aner Also ass et op eemol op mech opgefaange Wat fir Suen géift Dir fir d'Léisegeld setzen.
  
  
  "Awer firwat ech, Nick? Um Enn war ech dout."
  
  
  "Net néideg. Dir sidd lieweg op Bermuda ukomm, op engem Fliger. Fernsehkameraen hunn dat gewisen. Mä Dir lénks Bermuda an engem zougemaach Sarg. Keen huet de Kierper gesinn ausser Är "nout Mataarbechter". An eng zougemaach Sarg ass e gudde Wee fir eng lieweg Persoun vun der Insel ze kréien. Elo hunn ech eng Fro. Wéini hutt Dir décidéiert déi aner ze entféieren? Dëst war net Deel vum ursprénglechen Plang."
  
  
  Fox huet d'Schëller gezunn. "Jo. Dir hutt erëm Recht. D'Iddi koum bei mir während menger Gefaangenschaft. Ech souz dës zwou Wochen an dësem Zëmmer an hunn un all déi Leit geduecht déi ech net gär hunn. An ech hu geduecht - Ah! Wann de Schema eng Kéier funktionnéiert, firwat funktionnéiert et net ëmmer erëm. Voila! Al-Shaitan gouf grouss Affär. Awer elo mengen ech, et ass Zäit fir Iech mir ze soen ... "
  
  
  "Wéi wosst ech"
  
  
  "Wéi wousst Dir, datt ech hoffen, datt Dir et egal ass, mir ze soen, Nick?"
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. "Dir kennt mech, Al." Ech hunn op den Teppech gekuckt an dann op den Uri. De Fox a säi Schreifdësch waren ze wäit ewech. Hien huet eis souwuel op enger sécherer Distanz an ënner der Bedrohung vun duebel Kräizfeier gehalen. Ech hunn d'Hoffnung verluer fir an d'Këschten ze kommen. Den zweete Plang bleift. Ech kéint Fox zum Doud schwätzen. Wann de Kelly d'Signal nach eng Stonn méi spéit net kritt hätt, wier hien nach ëmmer gaangen a seng Saach gemaach.
  
  
  Ech hunn den Hals gekläert: "Wéi wousst ech. Ech weess et net, Fox. Vill kleng Saachen. Wéi ech gemierkt hunn datt de Ramaz en Dout Enn war, datt dat Ganzt vun Ufank bis Enn gefälscht ass, hunn déi aner Deeler ugefaang auserneen ze falen. Plaz. Oder op d'mannst konnt ech gesinn wat déi aner Deeler waren. Zum Beispill, ee vun de Grënn, datt Dir Problemer mat de Feds ass wéinst Steierhannerzéiung. Rumeuren iwwer Är Schwäizer Firmen a schlau Dealer fir dreckeg Suen ze botzen. Also wou kritt Dir all Är dreckeg Suen? Net aus Hoteler. Et muss eppes illegal sinn. Eppes wéi en Drogen. A wat wësst Dir? Déi dräi Stécker vu mengem Al-Shaitan Puzzel haten all eppes mat Drogen ze dinn. De Mansour Lamott war en Drogenofhängeger. An dem Shand seng Bäder waren e Cover fir de Rank. Shand Baths - gehéiert zu enger Schwäizer Gesellschaft. Är Schwäizer Gesellschaft. An de Lamott huet d'Schwäiz genannt. Perfekt Krees. Éischt Ronn.
  
  
  "Elo iwwer LaMotta. Hie war bis zu den Hals am Al-Shaitan. Ech hunn och geduecht datt hien d'Jongen zu Ramaz erschoss huet. Net vill Terroristen droen 0,25 mm Munitioun. Mä dëst war net de Fall. Huet Lamothe mat OOP geschafft? mecht Senn. Awer dunn hu vill Saache kee Sënn gemaach. Ah, d'Amerikaner déi ëmmer erëm optauchen. An all d'Suen blénken ronderëm. Kommando Truppe sinn net agestallt Béiser. Si sinn engagéierten Kamikaze Haters. d'Stécker passen net - wann d'Puzzel vum Al-Shaitan geléist gouf. Awer änneren den Numm op Leonard Fox ... "
  
  
  Fox wénkt lues. "Ech hat richteg geduecht datt Dir de richtege Feind wier."
  
  
  Ech hunn méi Zäit gespillt. "Et ass eng Saach, déi ech net verstinn. Dir hutt mam Lamott de Moien geschwat wou hie gestuerwen ass. De Sheikh El-Yamaroun huet hien genannt. Firwat hutt Dir him gesot fir mech z'ënnerstëtzen?
  
  
  Fox huet eng Wenkbrau opgehuewen. „Ech sinn zimlech midd vum Här Lamott. An hien huet mir gesot datt hie geduecht huet datt Dir him eppes verdächtegt. An ech hu geduecht, wéi ee bessere Wee fir Iech am Däischteren ze halen wéi Dir Ären eenzege richtege Lead ëmzebréngen.
  
  
  "Wosst Dir datt ech hien ëmbréngen?"
  
  
  "Ma, ech hat net wierklech geduecht datt hien et fäerdeg bréngt dech ëmzebréngen. Awer dann erëm, wann hien ... gutt,
  
  
  - Hien huet seng Wenkbrauwen erëm opgehuewen. - Géif Är Geschicht eriwwer sinn oder gëtt et soss eppes?
  
  
  "Eppes anescht. Entfouert Affer. Am Ufank huet et mech verréckt. Ech probéieren ze verstoen firwat dës Kärelen. Dunn hunn ech geduecht: bon... ouni Grond. Quirks. Awer soubal ech ugefaang hunn dech ze verdächtegen, huet d'Fauscht e Muster geformt. Wilts, déi Iech am italienesche Hotel iwwerbidden. Stol, deen Iech a sengem Magazin gewisen huet, Thurgood Miles den Hondsfudder ass Ären Noper op Long Island. Stellt Iech dann fënnef Jeeër vir. D'Plaz vun der Kabine war en déif, donkel Geheimnis. d'Fraen woussten net wou et war. Déi arabesch Terroristen woussten net. Awer ech erënnere mech un d'Liesen datt Ären Hobby op d'Juegd war. Datt Dir eemol zu enger klenger exklusiver Juegdgrupp gehéiert."
  
  
  "Ganz gutt, Nick. Wierklech gutt. Dësen Artikel iwwer mäin Interesse fir d'Juegd muss erschéngen wéini - virun zéng Joer? Awer et gëtt eng Persoun déi Dir verpasst hutt. Roger Jefferson."
  
  
  "National Autoen".
  
  
  "Mmm. Meng Ressentiment géint hien huet virun zwanzeg Joer ugefaang. Ausserdeem. Fënnefanzwanzeg. Wéi Dir seet, ech sinn eng Kéier e Camion gefuer. National Camion. An ech hat eng Iddi. Ech sinn op Detroit gaang an hunn de Roger Jefferson begéint. Deemools war hie Chef vun der Frachtdivisioun. Ech hunn him en neie Camion Design presentéiert. En Design deen d'Geschäft revolutionéiere géif. Hien huet mech refuséiert. Keelt. Rau. Gelaacht a mengem Gesiicht. Tatsächlech mengen ech, datt hien just d'accord war. gesinn mech genéissen a mengem Gesiicht ze laachen.
  
  
  "Jo. Gutt, Dir hutt sécher de leschte Laachen.
  
  
  Hien huet gelaacht. "A si si richteg. Dëst ass déi bescht Variant. A fir de Rekord, den Thurgood Miles, den Hënnefudder Verkeefer, ass op menger Lëscht net well hien mäi Noper war, mee wéinst der Aart a Weis wéi seng Kliniken Hënn behandelen. Si euthaniséieren einfach krank Déieren a verkafen se u Colleges fir Vivisektioun. Barbarismus! Onmënschlech! Hien muss gestoppt ginn! "
  
  
  "Mmm," sot ech, an denken un de Knecht, deen um Buedem gefall ass, un d'Täuschen, déi zu Ramaz ëmbruecht goufen, an déi onschëlleg Leit, déi op der Plage ëmbruecht goufen. De Fox wollt datt Hënn wéi Leit behandelt ginn, awer hien huet et egal wéi d'Leit wéi Hënn behandelen. Awer, wéi d'Alice gesot huet: "Ech kann Iech elo net soen wat d'Moral dovun ass, mee ech erënnere mech no enger Zäit."
  
  
  Mir souzen e puer Minutten a Rou. Den Uri sot: "Ech fänken un wéi den Harpo Marx ze fillen. Wëlls du mech net eppes froen? Zum Beispill, wéi ass e Smart Genie wéi ech an esou Probleemer komm? Oder vläicht äntwert Dir mir eppes. plangt Dir elo bei eis matzemaachen? "
  
  
  "Gutt Fro, Här ...?"
  
  
  "Här Moto. Awer Dir kënnt mech Quasi nennen."
  
  
  Fox laacht. "Super," sot hien. “Wierklech excellent. Vläicht sollt ech Iech souwuel um Geriicht als Geriichtsnisser halen. Sot mir," hien huet nach ëmmer um Uri gekuckt, "wat fir aner Talenter kënnt Dir recommandéieren?"
  
  
  "Talenter?" Den Uri huet d'Schëller gezunn. "E klenge Lidd, e klengen Danz. Ech maachen eng gutt Omelette."
  
  
  Dem Fox seng Ae gefruer. „Et wier genuch! Ech hunn gefrot wat Dir maacht."
  
  
  "Bommen," sot den Uri. "Ech maachen Bommen. Wéi deen, deen an der Këscht bei Äre Féiss läit."
  
  
  Dem Fox seng Aen hu sech erweidert ier se verengt. "Dir blufft," sot hien.
  
  
  Den Uri huet d'Schëller gezunn. "Probéier mech." Hien huet op seng Auer gekuckt. "Dir hutt eng hallef Stonn fir sécher ze stellen datt ech léien. Denkt Dir, datt mir heihinner kommen, zwee verréckte Leit, alleng, ouni Aces fir de Jem eraus ze kréien? Dir mengt et ass eriwwer, Här Leonard Fox.
  
  
  Fox betruecht dëst. Hien huet ënnert den Dësch gekuckt. Säin Hond war och ënner dem Dësch. Hien huet seng Fanger geschloen an den Hond ass erausgaang, ass op de Knéi vum Fox gerannt, sprangen op a kuckt him mat Hënnlech Léift. De Fox huet hien opgeholl an hien um Schouss gehalen.
  
  
  "Okay," sot hien. "Ech ruffen Äre Bluff. Dir gesitt, et hält mech näischt an dësen Hotelszëmmer. Ech sinn de Sheikh Ahmed Sultan el-Yamaroun, ech ka kommen a goen. Mee du, op der anerer Säit...“ huet hien op seng Wiechter geblascht. "Bind se un de Still," huet hien op arabesch bestallt. Hien huet eis erëm gedréint. "An ech versécheren Iech, Hären, wann d'Bomm dech net an enger hallwer Stonn ëmbréngt, wäert ech."
  
  
  Den Uri huet ugefaang fir d'Këschten ze tauchen. Ech sinn opgestan an hunn hien domm an de Kiefer gestouss wéi dräi Pistoulen ausgaange sinn, Krack-Krack-Krack - vermësst hien nëmmen well ech seng Richtung geännert hunn.
  
  
  Domm Beweegung. Hie géif dat ni maachen. D'Këschte ware méi wéi zéng Meter ewech. An op alle Fall ass et net derwäert ze stierwen. Et war keng Bomm dran, just eng Fernsteierung. Et ass net datt ech net un Heldentum gleewen. Ech gleewen just datt ech se an engem vun zwee Fäll retten. Wann Dir kënnt net verléieren. A wann Dir hutt näischt ze verléieren. Ech verstinn dat och net - nach.
  
  
  Ech hu geduecht datt de Fox seng Wuecht géif huelen a fortgoen. An iergendwéi, souguer un Still gebonnen, konnten eis zwee d'Tiräng erreechen an zwee Knäppercher drécken. Déi éischt soll d'Kelly alarméieren, déi an der Lobby sëtzt, an déi zweet, déi zwou Minutte méi spéit eng Kaméidi Explosioun am Fluchbeutel verursaacht. Net eng richteg Bomm. Just eng grouss Explosioun. Genuch fir eng Plastikstut ze räissen. Genuch fir
  
  
  schéckt schwaarzen Damp an der Loft. A genuch fir d'Beirut Police ze ruffen, déi Kelly op den eelefte Stack verschéckt. Onofhängeg Police Razzia.
  
  
  Plan zwee, de Plang "wann-Dir-net-vun-eis-an-e-Stonn-kréien-d'Police-iwwerhaapt"-Plang, kaum geschafft. Net wann de Fox säi Wuert gehalen huet. Wann d'Bomm eis net bannent enger hallwer Stonn ëmbruecht hätt, hätt hien eis ëmbruecht. D'Polizisten kommen nach, awer si fannen eis Läichen. Eng wonnerbar Illustratioun vun enger Pyrrhic Victoire. Mee an enger hallwer Stonn ka vill geschéien. An et war vill Zäit fir Heldentum.
  
  
  Mir waren un de Still gebonnen, d'Hänn un d'Äerm vum Stull, d'Been un d'Been. Den Uri ass erwächt wéi de Fox a seng Béiser fortgaange sinn. De Fox huet de Kapp duerch d'Dier gestouss.
  
  
  "Oh, et ass eng Saach, déi ech net ernimmt hunn, Här. Mir hunn Äre Frënd an der Hal fonnt."
  
  
  Hien huet d'Dier e bësse méi breet opgemaach. Si hunn d'Kelly op de persesche Teppech geheit. Hie war Hand a Fouss gebonnen, seng Hänn waren hannert sengem Réck, a säi Gesiicht war mat bloen a bloe Plooschter bedeckt.
  
  
  "Elo seet hien eis," sot ech Uri.
  
  
  Fox huet d'Dier zougemaach. Mir héieren him et gespaarten.
  
  
  "Okay," sot ech. "Hei ass de Plang ..."
  
  
  Déi zwee hunn mech ugekuckt wéi wann ech et wierklech hätt.
  
  
  "Entschëllegt," sot ech. "Galgen Humor. Wou ass d'Täsch, Kelly?
  
  
  Kelly huet sech mat Schwieregkeete gerullt. "Okay, Pollyanna. Hei ass Är gutt Noriicht. Si sinn nach ëmmer an der Lobby."
  
  
  "Hei ass Är schlecht Nouvelle, Här Big,"Uri huet mech rosen ugekuckt. "Och wa mir et fäerdeg bréngen et ze explodéieren, d'Police wësse net heihinner ze kommen. Firwat hues du mech geschloen, du domm Idiot? Mir haten eis bescht Chancen wa mir net agespaart waren.
  
  
  "Fir d'éischt", war ech och rosen, "wat kéint besser sinn? Bedenkt datt Kelly fort ass.
  
  
  "Fin. Awer Dir wousst et deemools net."
  
  
  "Fin. Ech wousst et net, awer ech hunn ëmmer nach Äert Liewen gerett."
  
  
  "Eng hallef Stonn war et kaum den Effort wäert."
  
  
  "Wëlls du Är lescht Momenter verbréngen fir mech ze botzen?
  
  
  Oder wëllt Dir eppes maachen wärend Dir probéiert ze liewen.
  
  
  "Ech denken, ech kann Iech ëmmer méi spéit fueren."
  
  
  "Da gitt an d'Këscht an detonéiert d'Bomm."
  
  
  Den Uri ass op sengem Stull a Richtung Tiräng gaangen. Et war Zoll fir Zoll "Favus?" Hie sot. „Firwat maachen ech dat? Also d'Beirut Police kann e bëssen aushänken?
  
  
  Ech sinn a mengem Stull op d'Kelly gaang, déi mat Schwieregkeeten op mech geklommen ass. "Ech weess net firwat," hunn ech dem Uri gemëscht. "Ausser datt de Leonard Fox a seng Grupp vu bloe Béiser net méi wäit wéi d'Lobby kommen. Si wäerten do sëtzen an eng hallef Stonn zielen. Vläicht gi se Angscht wann se d'Police gesinn. Laf bei him. Loosst den Hotel. Oder vläicht bréngen se d'Polizisten iergendwéi heihinner. Oder vläicht denken se datt mir iwwerall Bommen hunn."
  
  
  "Gitt d'Polizisten denken, oder wäert de Fox denken?" Den Uri war nach véier Meter vun de Këschte.
  
  
  "Verdammt, ech weess et net. Ech soen just, ech kann."
  
  
  "Dir hutt eng Saach vergiess," sot Kelly vun engem Fouss ewech. "Vläicht ass et just e schlechten Dram."
  
  
  "Ech hunn dat gär," sot ech, de Stull gekippt sou datt en op de Buedem gefall ass. "Elo, vläicht wëllt Dir probéieren mech unzeschléissen?"
  
  
  Kelly stoung lues bis seng Hänn nieft menger waren. Hien huet schweier ugefaang meng Seeler ze gräifen. Den Uri erreecht eng Plaz nieft dem Dësch an huet säi Stull op de Buedem geheit. Hien huet déi oppe Këscht mat sengem Kinn gedréckt. Hien huet sech no vir geluegt, den Inhalt verspillt. D'Fernsteuerung ass erausgefall an ass nieft him gelant. "Nee!" - sot hien op eemol. "Nach net. Mir hunn dräiananzwanzeg Minutte fir d'Bomm ze detonéieren. A vläicht, wéi eise Host seet, vläicht schéckt d'Explosioun de Fox heihinner. Mir probéieren besser fir d'éischt e bëssen ze relaxen."
  
  
  Kelly huet mir näischt méi schwaach ginn. Den Uri huet de gestéierten Dreck um Buedem gekuckt. "Ech verstinn," sot hien. "Ech verstinn, ech verstinn."
  
  
  "Du mengs wat?"
  
  
  "Nippers. Ech erënnere mech un d'Drahtschneider geheien. Et gëtt just ee Problem. D'Draadschneider sinn an der zweeter Tirang. An de verdammt Tirang ass ze wäit ënner dem Dësch. An ech kann net dohinner kommen, domat gebonnen. Stull." Hien huet de Kapp an eis Richtung gedréint. "Maacht séier, Kelly, ech mengen, ech brauch d'Gléck vun de Judden.
  
  
  Kelly ass op den Dësch gekräizt. Et huet ausgesinn wéi e Fussballsterrain. Endlech ass hien dohinner komm. Hien huet seng gebonnen Been wéi eng Sonde benotzt an d'Këscht an e klore Raum gedréckt.
  
  
  Den Uri huet nogekuckt. "Mäi Gott. Et ass gespaart."
  
  
  Ech hu lues gesot: "Wou sinn d'Schlësselen?"
  
  
  "Vergiess et. D'Schlësselen sinn op enger Kette um Hals."
  
  
  Eng laang Minutt schrecklecher Rou. "Maacht Iech keng Suergen," sot ech. "Vläicht ass et just e schlechten Dram."
  
  
  Eng aner Rou. Mir haten zéng Minutten.
  
  
  "Waart," sot den Uri. "Deng Këscht war och gespaart
  
  
  . Wéi hutt Dir et opgemaach? "
  
  
  "Ech hunn net," sot ech. "Ech hunn et op de Wuecht geheit an et huet sech selwer opgemaach."
  
  
  "Vergiess et," sot hien nach eng Kéier. "Mir wäerten ni de Heber hunn dës Saach ewech ze geheien."
  
  
  "Fin. Antenne".
  
  
  "Wat iwwer dëst?"
  
  
  "Huel et."
  
  
  Hien huet gelaacht. "Ech gesinn. Wat elo?"
  
  
  "Fësch fir d'Këscht. Huelt hatt mat der Hand. Da probéiert et sou vill wéi méiglech ëmzedréien."
  
  
  "Verdammt. Dir kënnt net esou domm sinn."
  
  
  Hien huet et gemaach. Et huet geschafft. D'Këscht huet de Bord vum Dësch geschloen, opgemaach an all Dreck ass op de Buedem gefall.
  
  
  "Dëst ass wierklech en erstaunlech Schlass, Uri."
  
  
  "Beschwéiert Dir?" hie gefrot.
  
  
  D'Kelly hat hie schonn fräigelooss.
  
  
  "Och!" Hie sot.
  
  
  "Beschwéiert Dir?" - gefrot Kelly.
  
  
  Mir haten bal fënnef Minutten drop. Perfekt timing. Mir schécken d'Täsch op de Fluch. D'Polizisten kommen a manner wéi fënnef Minutten un. Mir si Richtung Dier. Mir hu vergiess datt et gespaart ass.
  
  
  Déi aner Diere waren net déi, déi an de Rescht vum Raum gefouert hunn. Ech hunn d'Wilhelmina um Kommoud fonnt a meng Stiletto op den Uri Kelly gehäit, deen e Messer aus der Kichen Tirang geholl huet.
  
  
  "Telefon!" Ech soot. "Oh mäi Gott, den Telefon!" Ech daucht fir den Telefon an sot de Bedreiwer ze schécken oops. Wéi si gesot huet: "Jo, Här," hunn ech eng Explosioun héieren.
  
  
  All d'Dieren an d'Hal ware gespaart. A si waren all aus onbriechbar Metal gemaach. Alles ass gutt. Also mir waarden, Mir kënnen elo net verléieren. Mir sinn zréck an d'Stuff, zréck wou mer ugefaang hunn. Den Uri huet mech ugekuckt. "Wëllt Dir trennen oder zesummen bleiwen?"
  
  
  Mir hunn ni missen entscheeden.
  
  
  D'Dier ass opgaang an d'Kugel fléien. Eng Maschinnpistoul räissen de Raum op. Ech hunn hannert den Dësch gedréckt, awer gefillt datt d'Kugel mäi Been verbrennen. Ech hunn geschoss an de Schéisser a sengem blo gekleete Häerz geschloen, awer zwee Schéisser sinn duerch d'Dier gaang, iwwerall Kugel gespaut. Ech hunn eemol gebrannt a si zwee gefall.
  
  
  Waart eng zweet.
  
  
  Ech sinn gutt, awer net sou gutt.
  
  
  E laange Moment vun onheemlecher Rou. Ech hunn de Raum ronderëm gekuckt. Den Uri louch an der Mëtt vum Teppech, mat engem Kugelloch a senger gepolsterter Weste. Dem Kelly seng riets Hand war ganz rout, awer hien huet sech hannert der Canapé ofgedeckt.
  
  
  Mir hunn eis géigesäiteg gekuckt an dann op d'Dier.
  
  
  An do war mäin ale Frënd David Benjamin.
  
  
  Hien huet e verdammt Laachen gelaacht. „Maach der keng Suergen, Dammen. D'Kavallerie ass hei."
  
  
  "Gitt an d'Häll, David."
  
  
  Ech sinn op dem Uri säi Kierper gekrabbelt. Et war Blutt duerch mäi Been gefloss. Ech hu säi Puls gefillt. Hie war nach ëmmer do. Ech hunn meng Weste ofgeknäppt. Et huet säi Liewen gerett. Kelly huet seng bluddeg Hand ofgehalen. "Ech mengen, ech fannen en Dokter ier et deet." Kelly ass lues aus dem Raum geklommen.
  
  
  D'Shin Bet Kärelen waren elo iwwerall an der Hal. Si an de libanesche Polizisten hunn eng zimlech interessant Kombinatioun gemaach, Gefaange geholl. An dunn koumen d'Polizisten. Beirut Police. Loosst eis iwwer komesch Bettkollegen schwätzen, Shin Bitahon.
  
  
  "De Libanon wäert dës Geschicht fir déi kommend Joer benotzen. Si wäerte soen: "Wéi kënnt Dir eis Schold fir de Palästinenser ze hëllefen?" Hu mir net eemol mam Shin Bet geschafft? "Iwwregens," huet de Benjamin bäigefüügt, "mir hunn de Leonard Fox." Beirut ass frou et ze ginn. A mir ginn et gären un Amerika zréck."
  
  
  "Eng Fro, David."
  
  
  "Wéi sinn ech hei komm?"
  
  
  "Riets."
  
  
  "D'Leila huet mir gesot datt Dir op Jerusalem gitt. Ech hunn d'Piste alarméiert fir mech ze soen wann Dir kommt. Dunn hunn ech dech verfollegt. Gutt, net genee Iwwerwaachung. D'Arméi Gefier, datt Dir an Ären Hotel bruecht huet, war eis. den Taxi deen Iech op de Fluchhafen bruecht huet. De Chauffer huet dech gesinn an de Fliger a Richtung Beirut. Duerno war et net sou schwéier. Denkt drun - ech hunn dem Robie seng Telefonrecords fir Iech gepréift. An eng vun den Zuelen war Fox Beirut. Ech hunn ni erausfonnt datt den Al Shaitan de Leonard Fox war, awer ech hu gemierkt datt Dir opgehalen hutt a geduecht datt Dir e bëssen Hëllef vun Äre Frënn braucht. Mir hunn en Typ um Beirut Fluchhafen - gutt, mir haten en Typ - elo ass säi Cover geblosen. Dir gitt gréng, Carter. Ech probéieren séier fäerdeg ze maachen fir datt Dir passéiert. Wou sinn ech gewiescht? Oh jo. Ech hunn an der Hal gewaart. Et ginn dräi Kärelen mat mir. Mir hunn entdeckt datt de Mackenzie net a sengem Zëmmer war "Also wou war de Mackenzie? Ee Guy ass no Iech an der Bar gesicht. Ech sinn op de Bedreiwer ze kontrolléieren. Vläicht huet de McKenzie en anere Roaming-Service ugeruff.
  
  
  "Fin. Sot mir net. Dir hutt mam Bedreiwer geschwat wéi ech d'Police geruff hunn.
  
  
  "Okay, ech wäert Iech net soen. Awer esou war et. Dir sidd ganz gréng, Carter. Deelweis gréng a wäiss. Ech mengen, Dir wäert ausgoen."
  
  
  "Doud," sot ech. An hien ass ausgaang.
  
  
  
  
  
  
  Éischten zwanzegsten Kapitel.
  
  
  
  
  
  Ech louch plakeg an der Sonn.
  
  
  Um Balkon. Ech hu gefrot wat ech mat enger Milliard Dollar maache géif. Ech géif wahrscheinlech näischt anescht maachen. Wat ass do ze maachen? Hutt Dir véierzéng Kostümer wéi Bob LaMotta? Gëtt et e Palais an Arabien? Nee. Langweileg. Reesen? Dëst ass eng aner Saach, déi d'Leit mat Suen maachen. Op alle Fall, Reesen ass wat ech passionéierte sinn iwwer. Rees an Aventure. Vill Abenteuer. Loosst mech Iech iwwer d'Aventure soen - et ass e Schoss an den Aarm. Oder e Been.
  
  
  Ech virstellen dës Suen all der Zäit. Eng hallef Milliard Dollar. Fënnefhonnert Milliounen. D'Suen hunn se aus dem Leonard Fox sengem Vault geholl. Suen fir Léisegeld. Fënnefhonnert Milliounen Dollar an de Fofzegerjoren. Wësst Dir wéivill Rechnungen dat ass? Zéng Millioune. Zéng Millioune fofzeg Dollar Rechnungen. Sechs Zoll pro Rechnung. Fënnef Millioune Fouss Suen. Just ënner dausend Meilen. An d'Moral ass dëst: et kann kee Gléck kafen. Op d'mannst fir Fox. Et kann him net mol en Depot kafen. Éischtens, well se d'Suen zréckginn. An zweetens huet de Riichter, an engem Accident vu juristescher Farce, dem Fox seng Kautioun op eng Milliard Dollar festgeluecht.
  
  
  Et waren keng Taken.
  
  
  Den Telefon huet geklappt. Hie louch nieft mir um Balkon. Ech hunn op meng Auer gekuckt. Mëttes. Ech hunn mir e Glas polnesche Wodka gegoss. Ech loossen den Telefon schellen.
  
  
  Hien huet weider geruff.
  
  
  Ech hunn et opgeholl.
  
  
  Hawk.
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "Hues du dat gär?"
  
  
  "Uh, jo, Här ... Hutt Dir ugeruff fir ze froen ob ech an der Rei wier?"
  
  
  "Net wierklech. Wéi ass däi Been?"
  
  
  Ech hu gestoppt. "Ech kann net léien, Här. An e puer Deeg wäert alles gutt sinn."
  
  
  „Ma, ech si frou ze héieren, datt Dir mir net léien kënnt. Verschidde Leit mengen, Dir sidd op der Kritikerlëscht.
  
  
  Ech hu gesot: "Ech ka mir net virstellen wéi dës Rumeuren ugefaang hunn."
  
  
  "Ech kann och net, Carter. Ech kann och net. Also loosst eis iwwer Är nächst Aufgab schwätzen. Dir hutt dem Fox säi Fall gëschter fäerdeg gemaach, also sollt Dir elo prett sinn fir deen nächsten.
  
  
  "Jo, Här," sot ech. Ech hat den Nobelpräis net erwaart, mä de Weekend ... "Maacht weider, Här," sot ech.
  
  
  "Dir sidd elo op Zypern. Ech wëll datt Dir déi nächst zwou Wochen do bleift. No dëser Zäit wëll ech e komplette Bericht iwwer déi exakt Zuel vun Zypern Beem op Zypern.
  
  
  "Zwee Wochen, sot Dir?"
  
  
  "Jo. Zwou Wochen. Ech brauch kee schreckleche Schnellzuel."
  
  
  Ech hunn him gesot datt hien definitiv op mech ziele kéint.
  
  
  Ech hunn opgehaang an en anere Läffel Kaviar geholl. Wou war ech? Oh jo. Wien brauch Suen?
  
  
  Ech hunn de Klang vun engem Schlëssel an der Dier héieren. Ech hunn en Handtuch gegraff an mech ëmgerullt. An hei ass si. Stand op der Schwell vun der Balkondier. Si huet mech mat groussen Aen ugekuckt an ass op mech gerannt.
  
  
  Si huet op der Matte geknéit a mech gekuckt. "Ech wäert dech ëmbréngen, Nick Carter! Ech mengen wierklech, ech wäert dech ëmbréngen!"
  
  
  "Héi. Wat ass geschitt? Sidd Dir net frou mech ze gesinn?
  
  
  "Schéin dech ze gesinn? Ech hat hallef zum Doud Angscht. Ech hu geduecht datt Dir stierft. Si hunn mech an der Mëtt vun der Nuecht erwächt a gesot: "De Carter ass verletzt. Dir musst op Zypern fléien."
  
  
  Ech hunn meng Hand duerch hir giel a rosa Hoer gerannt. "Hey Millie... Hallo."
  
  
  Fir e Moment huet si e schéint Laachen gelaacht; dunn hunn hir Aen erëm opgestan.
  
  
  "Okay," sot ech, "wann et Iech besser fillt, sinn ech verletzt. Kuckt ënnert der Bandage. Do ass alles rau. An dat ass wéi Dir Iech iwwer e blesséierten Held fillt - blesséiert op der Verteidegungslinn vu sengem Land? Oder Loosst mech et anescht soen. Ass dat wéi Dir Iech iwwer de Mann fillt, deen Iech eng zwou Woche Vakanz op Zypern arrangéiert huet? "
  
  
  "Vakanz?" Si sot. "Zwou Wochen?" Dunn huet si gekrasch. "Wat war den éischte Präis?"
  
  
  Ech hunn hir méi no gezunn. "Ech hunn dech vermësst, Millie. Ech hu wierklech Äre sassy Mond verpasst.
  
  
  Ech loosse hatt wëssen wéi vill ech him verpasst hunn.
  
  
  "Du weess?" - sot si mëll. "Ech mengen ech gleewen dir."
  
  
  Mir Kuss fir déi nächst Stonn an eng hallef.
  
  
  Endlech huet si sech ëmgedréit an op meng Këscht geluecht. Ech hunn e Strang vun hiren Hoer op meng Lippen opgehuewen, hire Parfum inhaléiert an iwwer d'Mëttelmier ausgesinn, geduecht datt mir iergendwéi de Krees komm sinn.
  
  
  D'Millie huet gekuckt wéi ech op d'Mier kucken. "Denken nach eng Kéier op AX opzehalen?"
  
  
  "Uh. Ech mengen dat ass mäi Schicksal."
  
  
  "Et ass schued. Ech hu geduecht, et wier schéin fir Iech heem ze kommen."
  
  
  Ech Kuss der Spëtzt vun hirem séiss giel Kapp. "Schéiss, ech géif e schlechten Zivilist maachen, awer ech wetten datt ech op d'mannst eemol d'Joer schwéier blesséiert ka ginn. Wéi iwwer dëst?
  
  
  Si huet sech ëmgedréit an huet mech an d'Ouer gebass.
  
  
  "Hmm," sot si. "Verspriechen, Verspriechen."
  
  
  
  
  
  
  Carter Nick
  
  
  Dokter Doud
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Dokter Doud
  
  
  Gewidmet fir d'Leit vun de Geheimdéngschter vun de Vereenegte Staate vun Amerika
  
  
  
  
  Éischt Kapitel
  
  
  Den Taxi stoung abrupt bei der Entrée an der Rue Malouche. De Chauffer huet säi raséierte Kapp op mech gedréint an huet seng bluddeg Ae geblitzt. Hien huet ze vill Kief gefëmmt.
  
  
  "Schlecht Strooss," huet hien sullenly geruff. "Ech kommen net eran. Dir wëllt eran kommen, gitt."
  
  
  Ech hunn gelaacht. Och Tangier d'hardy arabesch Awunner verhënnert Rue Malouche, eng schmuel, Wicklung, schlecht beliichten a Foul-Rochéieren Gaass an der Mëtt vun der Medina, Tangier Versioun vun der Kasbah. Mee ech hu méi schlëmm gesinn. An ech hat Geschäft do. Ech hunn de Chauffer bezuelt, hunn him en Tipp vu fënnef Dirham ginn a sinn fortgaang. Hien huet den Auto a Gang gesat a war honnert Meter fort ier ech d'Chance hat eng Zigarett opzemaachen.
  
  
  "Du bass en Amerikaner? Wëllt Dir eng gutt Zäit hunn?
  
  
  Kanner sinn aus néierens erschéngen a si mir gefollegt wéi ech gaang sinn. Si waren net méi wéi aacht oder néng Joer al, gekleet an dreckeg, gedämpften Djellabas, an hunn ausgesinn wéi all déi aner dënn Kanner, déi aus néierens zu Tanger, Casablanca, Damaskus an eng Dosen aner arabesch Stied optrieden.
  
  
  "Wat hues du gären? Hutt Dir gär Jongen? Meedercher? Zwee Meedercher zur selwechter Zäit? Genéisst Dir d'Show ze kucken? D'Meedchen an den Iesel? Du hues gär ganz kleng Jongen. Wat hues du gären?"
  
  
  "Wat ech gär hunn," sot ech fest, "ass eleng ze loossen. Elo verluer."
  
  
  "Wëlls du Kief? Wëllt Dir Haschisch? Wat wëlls du?" - hunn si insistent geruff. Si waren nach ëmmer op meng Fersen, wéi ech virun enger onmarkéierter Fändeldier gestoppt sinn a véier Mol geklappt hunn. De Panel an der Dier huet opgemaach, e Moustache Gesiicht huet erausgekuckt, an d'Kanner sinn fortgefuer.
  
  
  "Al?" sot d'Gesiicht ouni Ausdrock.
  
  
  "Carter," sot ech kuerz. "Nick Carter. Ech waarden".
  
  
  De Panel ass direkt fortgaang, d'Schlässer hunn geklickt an d'Dier ass opgaang. Ech sinn an e grousse Raum mat enger niddereger Plafong erakomm, deen am Ufank nach méi däischter war wéi d'Strooss. De schaarfe Geroch vu verbrenne Haschisch huet meng Nues gefüllt. Déi schaarf Gejäiz vun arabescher Musek hunn meng Oueren duerchgebrach. Laanscht de Säiten vum Zëmmer, stinn mat de Been op d'Teppecher gekräizt oder zréck op Këssen, stoungen e puer Dosen donkel Figuren. E puer hunn Mënzentéi geschlof, anerer hunn Haschesch aus enger Hookah gefëmmt. Hir Opmierksamkeet war op den Zentrum vum Sall konzentréiert, an ech konnt verstoen firwat. E Meedchen danzt um Danzpist am Zentrum, beliicht duerch däischter purpurroude Luuchten. Si huet nëmmen eng kuerz BH un, duerchscheinend Blummen an e Schleier. Si hat e curvy Kierper, voll Broscht a glat Hips. Hir Beweegunge ware lues, seideg an erotesch. Si huet no purem Geschlecht geroch.
  
  
  "Wëlls du sëtzen, Monsieur?" - huet de Moustache gefrot. Seng Stëmm war nach ëmmer expressiv a seng Ae schéngen net ze beweegen wann hie geschwat huet. Ech hunn d'Meedchen zréckgekuckt a weisen op eng Plaz géint d'Mauer, vis-à-vis vun der Dier. Standard Operatiounsprozedur.
  
  
  "Hei," sot ech. "A bréngt mir e bëssen Minze Téi. Kachen."
  
  
  Hien ass an d'Dämmerung verschwonnen. Ech souz op engem Këssen géint d'Mauer, gewaart bis meng Aen voll un der Däischtert ugepasst, a virsiichteg der Plaz ënnersicht. Ech hu beschloss, datt déi Persoun, déi ech géif treffen, e gudde Choix war. De Sall war däischter genuch an d'Musek haart genuch fir eis eng Privatsphär ze hunn. Wann ech dee Mann sou gutt kennen wéi ech geduecht hunn, da brauche mir hien. Mir brauche vläicht och eng vun e puer Sortien, déi ech direkt gemierkt hunn. Ech wousst datt et anerer waren, an ech konnt souguer roden wou. Kee Club zu Tanger géif laang daueren ouni e puer dezent Sortien am Fall vun enger Visite vun der Police oder souguer manner wënschenswäert Visiteuren.
  
  
  Wat Ënnerhalung ugeet - gutt, ech hat och keng Reklamatiounen doriwwer. Ech hu mech géint déi rau Lehmmauer geluecht an d'Meedchen gekuckt. Hir Hoer waren jet schwaarz an erreecht hir Taille. Lues, lues huet si sech am donkelen Liicht gewénkt, zum insistente Schlag vum Schlag an hirem Bauch. Hire Kapp ass zréck gefall, dann no vir, wéi wa si keng Kontroll hätt iwwer wat hire Kierper wollt, brauch oder huet. Kuelschwaarz Hoer hunn eng Broscht beréiert, dann déi aner. Si hunn iwwerdeckt an dunn d'Bauchmuskelen opgedeckt, naass glänzend vu Schweess. Si hunn laanscht hir reife Oberschenkel gedanzt, wéi d'Hänn vun engem Mann, déi si lues an en erotesche Féiwer stoungen. Hir Hänn sinn opgestan, hir herrlech Broscht no vir gedréckt, wéi wa se se offréiert, se an de ganze Männerzëmmer offréiert.
  
  
  "Nick. Nick Carter."
  
  
  Ech hunn opgekuckt. Fir d'éischt hunn ech déi donkelhaut Figur an der Jeans, déi iwwer mech stoung, net erkannt. Dunn hunn ech déif gesaten Aen an e razor-scharfe Kie gesinn. Zesumme waren se onverkennbar. De Remy St-Pierre, ee vun de fënnef Senior Memberen vum Bureau Deuxieme, de franséische Äquivalent vun eiser CIA. A Frënd. Eis Aen hu sech ee Moment begéint, dunn hu mir zwee gelaacht. Hien huet sech op d'Këssen nieft him gesat
  
  
  
  
  
  "Ech hu just eng Fro," sot ech mat enger niddereger Stëmm. "Wien ass Äre Schneider? Sot mir fir datt ech et vermeiden kann."
  
  
  En anere Blëtz vun engem Laachen blénkt iwwer dat ugespaant Gesiicht.
  
  
  "Emmer witzeg, mon ami," huet hien grad esou roueg geäntwert. "Et ass sou vill Joer zënter ech dech fir d'lescht gesinn hunn, awer Dir versteet direkt d'Schwieregkeet wann mir eis endlech erëm treffen."
  
  
  Dat ass richteg. Et war viru laanger Zäit. Tatsächlech hat ech de Remy net gesinn zënter dem David Hawk, mäi Chef a Chef vun den AX Operatiounen, mech zougewisen huet de Bureau Deuxieme ze hëllefen d'Ermuerdung vum President de Gaulle ze verhënneren. Ech hunn et net schlecht gemaach wann ech et selwer soen. Déi zwee Attentäter goufen eliminéiert, de President de Gaulle ass e puer Joer méi spéit en natierlechen a friddlechen Doud a sengem eegene Bett gestuerwen, an de Remy an ech hu sech mat géigesäitege Respekt getrennt.
  
  
  "Wéi soss kann ech Spaass hunn, Remy?" - sot ech, hunn Zigaretten erausgezunn an him eng ugebueden.
  
  
  De staarke Kiefer huet grimmeg geknuppt.
  
  
  "Ech denken, Mon ami, datt ech eppes hunn fir Iech ze amuséieren, deen effektivsten an déidlechsten Spioun, deen ech je kannt hunn. Leider amuséiert dat mech guer net."
  
  
  Hien huet d'Zigarett geholl, de gëllenen Tipp gekuckt, ier hien en an de Mond geluecht huet, a liicht mam Kapp gerëselt.
  
  
  "Nach ëmmer personaliséiert monogramméiert Zigaretten, gesinn ech. Är eenzeg richteg Freed."
  
  
  Ech hunn seng Zigarett ugestouss, duerno meng, a kucken op den Dänzer.
  
  
  "Oh, ech sinn op e puer méi Leit gerannt. Streng op der Pflicht, natierlech. Mee Dir hutt dësen héich prioritären Dringendes net duerch Hawk geschéckt - an, ech kéint derbäisetzen, eng flott kleng Vakanz ënnerbrach - fir iwwer meng Zigaretten ze schwätzen, mon ami." Ech de Verdacht datt Dir mech net emol hei invitéiert hutt fir ze kucken wéi dëst Meedchen probéiert all Mann am Raum gläichzäiteg Léift ze maachen. Net datt ech geduecht hunn."
  
  
  De Fransous huet geknackt.
  
  
  "Ech bedaueren datt d'Geleeënheet fir eis Versammlung net méi agreabel ass, awer ..."
  
  
  De Kellner koum mat zwee dampende Glieser Minze Téi un, an de Remy huet säi Gesiicht mat der Hood vu senger Djellaba bedeckt. Seng Fonctiounen hu bal an d'Schatten verschwonnen. Um Danzpist ass den Tempo vun der haarder Musek liicht eropgaang. D'Beweegunge vum Meedchen goufe méi schwéier a méi persistent. Ech hunn gewaart bis de Kellner dematerialiséiert huet, wéi marokkanesch Kellere maachen, hunn dunn roueg geschwat.
  
  
  "Okay, Remy," sot ech. "Komm mir maachen dat."
  
  
  De Remy huet en Drag aus senger Zigarett geholl.
  
  
  "Wéi Dir gesitt," huet hie lues ugefaang, "Ech hunn meng Haut gefierft a marokkanesch Kleeder un. Dëst ass net déi domm Masquerade et schéngt. Och op dëser Plaz, déi ech als sécher betruechten, kënnen eis Feinde ronderëm eis sinn. . A mir wëssen net, mir sinn net sécher, wien se sinn. Dëst ass deen erschreckendsten Aspekt vun dëser Situatioun. Mir wëssen net wien si sinn a mir kennen hir Motiver net. Mir kënnen nëmmen roden."
  
  
  Hien huet eng Paus gemaach. Ech hunn eng Sëlwerfläsch aus menger Jackett gezunn an hunn diskret e puer 151 proof Barbados Rum an eis zwee Brëller gegoss. Muslimen drénken net - oder sollen net - an ech hunn net dru geduecht fir an hire Glawen ëmzewandelen. De Remy huet dankbar geknackt, e Schlupp Téi geholl a weidergespillt.
  
  
  "Ech kommen direkt op de Punkt," sot hien. "Een ass verschwonnen. Een vu vitale Sécherheetsintressen net nëmme fir Frankräich, mee fir ganz Europa, Groussbritannien an d'USA. Kuerz gesot, een vun der westlecher Welt interesséiert."
  
  
  "Wëssenschaftler." Et war eng Ausso, net eng Fro. De plötzleche Verschwannen vun engem Wëssenschaftler huet méi Panik verursaacht wéi d'Desertioun vun enger Dose Bürokraten, egal a wéi engem Land et geschitt ass.
  
  
  De Remy huet geknackt.
  
  
  "Hutt Dir schons vum Fernand Duroch héieren?"
  
  
  Ech hunn meng Zigarett nodenklech geholl an d'Bio-Dateien vun AX iwwer franséisch wëssenschaftlech Leadere mental iwwerpréift. Fofzéng Meter ewech, eng Dänzerin huet hiert Bescht gemaach fir mech oflenken. D'Musek huet stänneg Dynamik gewonnen. Ech gefillt engem Jucken am Mo. D'Meedchen huet geziddert, hir Bauchmuskelen hu sech mam Schlag vun der Musek zesummegezunn, hir Hëfte pulséieren.
  
  
  "Dr. Fernand Duroch, Ph.D. Member vun der Éirelegioun. Gebuert am Elsass 1914. Diplom als éischt an der Klass an der École Polytechnique zu Paräis, 1934. Fuerschung iwwer U-Boot-Propulsiounssystemer fir d'franséisch Marine virun der däitscher Invasioun. D'Fransousen ënner der Leedung vun de Gaulle virun der Befreiung: grouss Fortschrëtter an der Computeriséierung fir d'Entwécklung vun der Atom-U-Booter vun der franséischer Marine war bekannt ënner dem Code Numm "Dokter Doud" fir seng Erfahrung mat Sprengstoff Substanzen.
  
  
  De Remy huet nach eng Kéier geknuppt. Elo waren seng Aen och op d'Meedchen konzentréiert. Hir zidderen Broscht blénken naass am fëmmen Liicht. Hir Ae waren zou wéi si danzt.
  
  
  "Dir hutt Ären Deel gemaach
  
  
  
  
  Hausaufgab. AX sammelt Informatioun gutt. Villäicht ze gutt fir mech als Sécherheetsdirekter vum RENARD. Wéi och ëmmer, dëst ass déi Persoun iwwer déi mir schwätzen."
  
  
  "An dat Schlësselwuert a sengem Dossier ass natierlech 'Nuklear'", sot ech.
  
  
  "Vläicht".
  
  
  Ech hunn eng Wenkbrau opgehuewen.
  
  
  "Vläicht?"
  
  
  "Et ginn aner Schlësselwieder. Zum Beispill, "Computeriséierung" an "Underwater Propulsiounssystemer." Wéi eng ass richteg, mir wëssen net.
  
  
  "Vläicht all vun hinnen?" Ech gefrot.
  
  
  "Erëm, vläicht." De Remy huet liicht gerührt. Ech och. Eng liicht Onrou ass an de Raum agefall, eng wuessend a bal palpabel Spannung. Et war reng sexuell Spannungen aus dem Meedchen am Zentrum. Hir Schleier war elo erofgesat. Nëmmen den dënnen transparenten Stoff vun de Blummen a BH huet hir grouss Broscht mat saftlechen Nippel a saftlechen Hüften bedeckt. Duerch dëst Material konnt all Mann am Raum de schwaarze Dräieck vun hirem Geschlecht gesinn. Si huet et hypnotesch bewegt, mat hiren Hänn gestéiert, invitéiert, gefrot fir Opmierksamkeet.
  
  
  De Remy huet sech den Hals gekläert an huet nach eng Schlupp vu sengem Rum-Téi geholl.
  
  
  "Loosst mech am Ufank ufänken," sot hien. "Virun ongeféier dräi Méint huet den Dr. Duroch de RENARD Sëtz zu Cassis verlooss fir seng alljährlech dräi Woche Vakanz. Senge Kollegen no, war hien an héich Stëmmung. De Projet war séier op eng erfollegräich Ofschloss gaang an tatsächlech waren nëmmen e puer Detailer ze klären. Den Duroch war op de Luzern-Séi an der Schwäiz ënnerwee, wou hien eng Bootvakanz mat engem ale Frënd wollt verbréngen, deen op der Polytechnescher Universitéit gelieft huet. Hien huet seng Poschen gepackt an de Moien vum zwanzegsten November huet seng Duechter Äddi op ..."
  
  
  "Seng Duechter?"
  
  
  "Duroche ass e Witmann. Seng dräianzwanzeg Joer al Duechter Michelle wunnt bei him a schafft als Bibliothekarin bei RENARD. Mee ech kommen herno drop zeréck. Wéi gesot, Duroch huet seng Duechter Äddi um Marseille Fluchhafen. , an engem Fliger op Mailand geklomm, deen op Luzern flitt. Leider… "
  
  
  "Hien ass ni opgetaucht", hunn ech fir hien ofgeschloss.
  
  
  De Remy huet geknackt. Hien huet sech liicht gedréint fir den Dänzer aus senger Siichtlinn ze halen. Ech konnt verstoen firwat. Et huet net mat der Konzentratioun gehollef. Si hat d'Mëtt vun der Sall verlooss a war elo ënnert de Spectateuren writhing, voluptuously beréiert hir Broscht an Uewerschenkel zu engem eeschte Mann, dann en aneren.
  
  
  "Hien ass op de Fliger geklommen," huet de Remy weider. "Mir wëssen dëst. Seng Duechter huet dat gesinn. Mee hien huet net duerch Douane an Immigratioun zu Luzern. Tatsächlech ass hien net um Fliger vu Mailand op Luzern opgezielt.
  
  
  "Also de Kidnapping, wann et eng Entféierung ass, ass zu Mailand stattfonnt. Oder u Bord vum Fliger vu Marseille“, sot ech nodenklech.
  
  
  "Et géif esou schéngen," sot de Remy. Seng Duechter krut op alle Fall zwee Deeg méi spéit e Bréif vun him. Béid Mademoiselle Duroch an eis bescht Handschrëftexperten si sech eens datt et wierklech vum Duroch selwer geschriwwe gouf. e plötzleche Besoin fir Solitude, an hien huet eng spontan Entscheedung getraff fir sech iergendwou ze isoléieren fir "d'Saachen ze iwwerdenken."
  
  
  "Stempel?" - Ech gefrot, mech gezwongen net op den Dänzer ze kucken. Si gouf méi no. Niddereg moans goufen elo hir Hals Flucht; hir torso Beweegunge goufen frantic.
  
  
  "De Poststempel um Bréif war Roum. Mä dat heescht natierlech näischt."
  
  
  "Manner wéi näischt. Wien hien entfouert huet, hätt hie gezwongen, e Bréif ze schreiwen an dann iwwerall ze mailen. Ech hunn de Rum an den Téi an engem liichte Schlof fäerdeg gemaach. "Wann, dat ass, hie gouf entfouert."
  
  
  "Genau. Natierlech, trotz sengem brillante Rekord vu Patriotismus, musse mir d'Méiglechkeet vum Duroch seng Desertioun unerkennen. Wa mir d'Wierder an den Toun vu senge Bréiwer am Gesiichtswäert huelen, ass dat héchstwahrscheinlech.
  
  
  "War et méi wéi ee Bréif?"
  
  
  "Dräi Woche no sengem Verschwannen krut d'Michelle Duroch en anere Bréif. Dobäi, erëm handschrëftlech, huet den Durocher festgehalen, datt hien sech ëmmer méi iwwer d'Natur vun der Aarbecht, déi hien um RENARD mécht, besuergt gewiescht wier an huet decidéiert, weider sechs Méint eleng ze verbréngen, fir ze "iwwerleeën", ob hien et weiderfuere wëll. Et war eréischt dunn datt seng Duechter wierklech alarméiert gouf - hien huet am Bréif net uginn wou hie war an huet net uginn wéini hien erëm mat hir kommunizéiere géif - an huet decidéiert datt et hir Pflicht als RENARD Mataarbechter war, souwéi seng Duechter , fir d'Autoritéiten ze kontaktéieren. Ech sinn direkt an de Fall bruecht ginn, awer zënterhier hunn eis Ermëttlungen praktesch näischt vu Wäert opgestallt.
  
  
  "Russen? Chinesesch?" D'Meedchen war no bei eis. Ech konnt de Parfum an d'Musk vun hirem stralende Kierper richen. Ech hunn Schweesspärelen tëscht hire grousse Broscht gesinn. Männer hu sech erausgezunn fir hir ze beréieren, fir hir ze gräifen.
  
  
  
  
  
  "All eis Agente sinn negativ doriwwer," sot de Remy. "Also Dir gesitt, Mon ami, mir sti wierklech géint eng eidel Mauer. Mir wëssen net mat wiem hien ass, ob hien aus sengem eegene fräie Wëllen mat hinnen ass oder net, a virun allem wësse mer net wou hien ass. Mir wëssen jo, datt mat den Informatiounen am Fernand Duroch sengem Kapp, de RENARD-Projet vu jidderengem iwwerall op der Welt fir e puer Milliounen Dollar kéint duplizéieren."
  
  
  "Wéi déidlech ass et?"
  
  
  "Dödlech," sot de Remy grujeleg. "Keng Waasserstoffbombe oder bakteriologesche Krich, mee eng stierflech Gefor an de falschen Hänn."
  
  
  Elo war d'Meedchen sou no, datt ech hire waarmen Otem op mengem Gesiicht fille konnt. Hir moans gouf guttural, exigent, hirem pelvis bewegt zréck an zréck an engem Wahnsinn, hir Hänn Erréchen no uewen wéi wann op en onsichtbare Liebhaber, deen ekstatesch Agonie an hirem Fleesch produzéiert huet; dunn hunn hir Oberschenkel sech verbreet fir hien opzehuelen. Aner Männer hunn hir erreecht, hir Ae blénken vum Honger. Si huet se entlooss, ni verléiert de Fokus op hir eege intern Convulsiounen.
  
  
  "Wat iwwer Är Duechter? Denkt hatt wierklech datt den Duroch wierklech eleng gaang ass fir "d'Saachen ze iwwerdenken"?
  
  
  "Dir schwätzt selwer mat Ärer Duechter," sot de Remy. "Si verstoppt sech an ech wäert dech bei hir féieren. Dëst ass ee vun de Grënn, Mon Ami, ech hunn dech gefrot hei op Tanger ze kommen. Deen anere Grond, an de Grond firwat ech dech an d'AX involvéiert hunn, ass wéinst menge Verdacht. Nennt et, wéi Dir seet, awer wien war am beschten fir de RENARD-Projet ze infiltréieren, a wéi et benotzt ka ginn, an dann den Dr. .
  
  
  Ech hunn mech méi no gebonnen, probéiert dem Remy seng Wierder ze héieren. D'Musek huet schaarf gejaut wéi d'Meedchen virun eis, hire Mond an engem stille Gejäiz vun Ekstase opgemaach huet, hire Kierper an de leschte Spasmus archéiert. Aus dem Eck vu mengem Auge konnt ech zwee Männer gesinn, déi gezielt iwwer de Raum beweegen. Bouncers? Fir d'Zuschauer ënner Kontroll ze halen an ze verhënneren, datt d'Szen zu enger Massevergewaltegungszeen gëtt? Ech hunn se virsiichteg gekuckt.
  
  
  "...Al Frënn erëm - Agent Bericht - Vulkan ..." Ech hunn Ausschnëtter vum Remy seng Gespréicher héieren. Wéi ech nogekuckt hunn, datt déi zwee Männer méi no kommen, hunn ech d'Hand geholl an hunn seng Hand geholl. E puer Zentimeter ewech huet dem Meedchen säi Kierper geziddert an dunn endlech geschüchtert.
  
  
  "Remy," sot ech, "kuckt op ..."
  
  
  Hien huet ugefaang sech ëmzedréien. Zu dësem Zäitpunkt hunn déi zwee Männer hir Djellabas ewechgehäit.
  
  
  "Remy!" Ech hunn gejaut. "Erof!"
  
  
  Et war ze spéit. Am Raum mat enger niddereger Plafong gëtt et en deafening Brëll vu Schéiss vu Sten Maschinnegewierer. Dem Remy säi Kierper ass no vir geschloen, wéi wann hie mat engem riesegen Hammer iwwer d'Wirbelsäit geschloen wier. Eng Linn vu bluddege Lächer erschéngt laanscht sengem Réck, wéi wa se do tattooed wieren. Säi Kapp ass explodéiert. De Schädel huet sech opgedeelt an engem Ausbroch vu roude Blutt, groe Gehirer a wäisse Schanken. Mäi Gesiicht war mat sengem Blutt gedréchent, meng Hänn an Hiem waren gespléckt.
  
  
  Ech konnt elo näischt fir de Remy maachen. An ech hat keng Zäit him ze traueren. E Split Sekonn nodeems déi éischt Kugel geschloen hunn, sinn ech gefall an hunn ugefaang ze rullen. D'Wilhelmina, meng 9mm Luger a konstante Begleeder, war schonn a menger Hand. Op de Bauch leien, sinn ech hannert engem Ziegelpilier geklommen an hunn d'Feier zréckgezunn. Meng éischt Kugel huet d'Zil getraff. Ech hunn ee vun deenen zwee Männer gesinn, seng Maschinnpistoul ze falen an de Kapp no hannen ze béien, den Hals geknuppt a gejaut. D'Blutt ass aus der Halsarterie gefall wéi aus engem Héichdrockschlauch. Hien ass gefall, ëmmer nach un sech selwer geklemmt. Hie war en doudege Mann, dee sech selwer stierft. Mä deen anere Mann war nach um Liewen. Och wann meng zweet Kugel säi Gesiicht blesséiert huet, ass hien op de Buedem gefall an huet de Kierper vu sengem nach liewende Frënd virun him gedréckt. Benotzt et als Schëld, hie weider ze schéissen. D'Kugel hunn Stëbs a Splitter vum Lehmbuedem Zentimeter vu mengem Gesiicht opgehuewen. Ech hunn keng Zäit oder Munitioun verschwend fir déi puer Zentimeter vum Schädel vum Schéiss ze schloen, deen ech gesinn hunn. Ech hunn d'Wilhelmina opgedréit an déi dräi däischter Glühbirnen gekuckt, déi déi eenzeg Liichtquell am Raum waren. Ech hunn déi éischte Kéier verpasst, verflucht, dann hunn d'Glühbirnen gebrach. De Raum ass an déif Däischtert gefall.
  
  
  "Hëllef! Wann ech glift! Hëllef mir!"
  
  
  Aus dem däitleche Chaos vu Gejäiz, Gejäiz a Schéiss huet eng Fra hir Stëmm nieft mir geklappt. Ech hunn de Kapp gedréint. Et war en Dänzer. Si war e puer Féiss vu mir ewech, verzweifelt um Buedem geknuppt fir Ënnerdaach, deen net do war, hiert Gesiicht verdréit an Horror. An der Verwirrung gouf hir BH ofgerappt an hir blo Broscht ware mat helle Bluttsprëtzen bedeckt. D'Blutt vum Remy Saint-Pierre. Ech hunn d'Ausrüstung erausgezunn, hunn hir grof an hir laang, déck schwaarz Hoer gegraff, an hir hannert de Post gezunn.
  
  
  "Komm net erof," hunn ech gekrasch. "Beweegt net".
  
  
  Si huet mech un mech geknuppt. Ech hunn déi mëll Kéiren vun hirem Kierper géint meng Hand mat enger Pistoul gefillt. Ech hunn Feier fir eng Minutt gehalen, konzentréiert op d'Blitzen vun der Schéisser Waff. Elo huet hien de ganze Raum geschoss an eng Feierlinn geluecht hätt mech ageklemmt - wann ech keen Ënnerdaach hätt.
  
  
  
  D'Zëmmer huet sech an d'Häll ëmgewandelt, an en albtmareschen Doudesgruef, mat Läichen gesträift, an deem déi nach lieweg, jäizend, déi widdert Kierpere vun de Stierwen getrëppelt hunn, a Bluttdëppe rutschen, iwwer gebrach a vermësst Fleesch getrëppelt, wéi Kugel gefall. brutal Hit hinnen op de Réck oder Gesiicht. E puer Meter ewech huet e Mann kontinuéierlech gejaut, seng Hänn op de Bauch gehal. Säi Bauch gouf vu Kugelen opgerappt a säin Darm ass op de Buedem gefall.
  
  
  "Wann ech glift!" huet d'Meedchen nieft mir gejaut. "Wann ech glift! Gitt eis eraus!"
  
  
  "Geschwënn", hunn ech geschloen. Wann et eng Chance war dëse Bandit ze fänken an him lieweg ze huelen, Ech wollt et. Ech hunn meng Hand op der Post geluecht, virsiichteg gezielt a geschoss. Just fir him ze wëssen datt ech nach ëmmer do sinn. Wann ech him kéint kréien seng Stacking Feier Taktik opzeginn an der Hoffnung mech zoufälleg ze fänken an him ze forcéieren fir mech am Däischteren ze sichen - Ech kéint den Hugo fillen, mäi Bläistëft-dënn Stiletto gemittlech a sengem Chamois Aarm nestéiert.
  
  
  "lauschtert!" - sot d'Meedchen nieft mir op eemol.
  
  
  Ech hunn hatt ignoréiert an en anere Schoss gemaach. D'Schéisserei ass e Moment gestoppt, an dunn erëm opgaang. De Bandit huet nei gelueden. An hien huet nach zoufälleg geschoss.
  
  
  "lauschtert!" - sot d'Meedchen nach eng Kéier, méi insistent, meng Hand gezunn.
  
  
  Ech hunn de Kapp gedréint. Iergendwou an der Distanz hunn ech, wéinst dem schaarfen Schlag vun der Pistoul vum Sten, de charakteristesche grujeleg Gejäiz vun engem Policeauto héieren.
  
  
  "Police!" sot d'Meedchen. "Mir mussen elo fort goen! Mir mussen!"
  
  
  Den Täter muss och den Toun héieren hunn. De leschte Schoss huet geklappt wéi Zillen laanscht de Pilier gespléckt sinn an de Lehm vum Buedem onwuel no bei deem wou mir louchen opgestan sinn, an dunn gouf et Rou. Wann Dir dës Versammlung vu Gejäiz, Gejäiz an Zidderen Rou nenne kënnt. Ech hunn dem Meedchen seng Hand gegraff an hunn hir a mech gezwongen opzestoen. Et war kee Sënn am Ënnerdaach ronderëm ze hänken. De Bandit ass laang fort.
  
  
  "Réckausgang," sot ech dem Meedchen. "Deen deen net op eng Strooss erausgeet. Schnell!"
  
  
  "Dobäi," sot si direkt. "Et ass eng Tapisserie hannert der Mauer."
  
  
  Ech konnt net gesinn op wat hatt am Däischteren weist, awer ech hunn hatt op hirem Wuert geholl. An hir Hand zéien, hunn ech mäi Wee laanscht d'Mauer duerch d'Décke vu mënschleche Kierper, dout a stierwen. D'Hänn hunn meng Been gedréckt, meng Taille. Ech hunn se op der Säit gedréckt, ignoréiert d'Gejäiz ronderëm mech. Ech hat keng Zäit Florence Nightingale ze spillen. Ech hat keng Zäit fir vun der marokkanescher Police gefrot ze ginn.
  
  
  "Ënnert dem Tapisserie", hunn ech d'Meedchen hannert mir héieren, "et ass en hëlze Päif. Dir musst et zéien. staark".
  
  
  Meng Hänn hunn déi rau Woll vun engem marokkanesche Tapisserie fonnt. Ech hunn et ofgerappt a gefillt fir e Peg drënner. Meng Hänn waren naass a glat mat deem wat ech wosst Blutt war. De Gejäiz vum Policeauto war elo méi no. Op eemol huet et opgehalen.
  
  
  "Begann dech!" huet d'Meedchen gefrot. "Si sinn dobaussen!"
  
  
  Ech hunn e ronn geformte Peg fonnt an gezunn - wéi wann iergendwou an engem coolen, fernen Deel vu mengem Geescht, ech d'Tatsaach gemierkt hunn datt, fir den onschëllegen Beobachter, d'Meedchen ze besuergt war fir d'Police ze vermeiden.
  
  
  "Begann dech!" si huet gefrot. "Wann ech glift!"
  
  
  Ech hunn méi haart gezunn. Op eemol huet den Ti e Stéck vun der Lehmmauer gefillt. Hien huet sech zréckgezunn, a léisst en Héichiewe vu kille Nuetsloft an den déidleche Gestank vum Raum eran. Ech hunn d'Meedchen an d'Ouverture gedréckt an si gefollegt. Vun hannen huet een seng Hand verzweifelt meng Schëller gegraff, an e puer Kierper huet probéiert duerch d'Lach virun mir ze pressen. Meng riets Hand ass eropgaang an ass dunn an engem hallef killende Karateschnëtt erofgaang. Ech héieren e schmäerzhafte Grun an de Kierper ass gefall. Ech hunn hien mat engem Fouss aus dem Lach gedréckt an duerch d'Lach gaang, d'Sektioun vun der Mauer zréck op d'Plaz hannert mir gedréckt. Ech hu gestoppt. Wou mir waren, et war pitch schwaarz.
  
  
  "Dës Manéier," Ech héieren d'Meedchen nieft mir geflüstert. Hir Hand erreecht eraus a fonnt meng. - Op Ärer rietser Säit. Sief virsiichteg. ".
  
  
  Ech loossen hir Hand mech d'Trap erof an duerch eng Zort schmuel Tunnel zéien. Ech hu missen de Kapp erof halen. D'Nuetsloft huet vu Stëbs, Zerfall a Mustness geroch.
  
  
  "Dës Ausgang gëtt selten benotzt," huet d'Meedche mir an der Däischtert geflüstert. "Nëmmen de Besëtzer an e puer vu senge Frënn wëssen doriwwer."
  
  
  "Wéi zwee Männer mat Sten Waffen?" Ech ugebueden.
  
  
  "Leit mat Waffen ware keng Frënn. Mee... elo musse mer krauchen. Sief virsiichteg. D'Lach ass kleng."
  
  
  Ech hu mech op mengem Mo fonnt, duerch e Passage kämpfen kaum grouss genuch fir mäi Kierper. Et war fiicht a gesténkt. Et huet net vill Nodenken gedauert fir mech ze realiséieren datt mir an en alen, onbenotzten Deel vum Kanalisatiounssystem tippen. Awer no fënnef spannende Minutten ass de Flux vu frëscher Loft eropgaang.
  
  
  
  D'Meedchen virun mir huet op eemol opgehalen.
  
  
  "Hei," sot si. "Elo musst Dir opdrécken. Erhéije d'Barren."
  
  
  Ech erreecht eraus an gefillt der rusty Eisen Baren. Ech gräifen mech un d'Knéien, sinn ech opgestan mat mengem Réck erop. Et huet gekräizt, dunn Zoll fir Zoll opgestan. Wéi d'Lach grouss genuch gouf, hunn ech d'Meedche gemierkt fir duerch ze pressen. Ech sinn no hirem. D'Grill ass zréck op seng Plaz mat engem muffleche Klang. Ech hunn ëmgekuckt: eng grouss Scheier, däischter beliicht vum Moundliicht dobausse, Schatten vun Autoen.
  
  
  "Wou si mir?"
  
  
  "E puer Block vum Club," sot d'Meedchen. Si huet schwéier otemt. "Verlooss Garage fir den Hafen. Mir si sécher hei. Loosst mech w.e.g. fir eng Zäit raschten."
  
  
  Ech kéint eng Paus selwer benotzen. Awer ech hat méi wichteg Saachen am Kapp.
  
  
  "Okay," sot ech. "Dir rascht. Wärend Dir entspaant, loosst eis unhuelen datt Dir e puer Froen beäntwert. Éischtens, firwat sidd Dir esou sécher datt dës bewaffnet Männer net Frënn vum Besëtzer waren? well d'Police ukomm ass? "
  
  
  Fir e Moment huet si weider gekämpft fir hiren Otem opzehalen. Ech waarden.
  
  
  "D'Äntwert op Är éischt Fro," sot si schlussendlech, hir Stëmm nach geknackt, "ass datt Gewierer Remy St. Pierre ëmbruecht hunn. Den hellege Pierre war e Frënd vun de Propriétairen, an dofir konnten d'Waffen net Frënn vun de Besëtzer sinn."
  
  
  Ech hunn hir Schëller gegraff.
  
  
  "Wat wësst Dir iwwer de Rémy St. Pierre?"
  
  
  "Wann ech glift!" - huet si geruff, sech ëmgedréint. "Du hues mech verletzt!"
  
  
  "Äntwer mer! Wat wësst Dir iwwer Remy St-Pierre?
  
  
  "Ech ... Här Carter, ech hat geduecht Dir wësst."
  
  
  "Ech weess?" Ech hunn mäi Grëff op hir Schëller geléist. "Ech wees dat?"
  
  
  "Ech... ech sinn de Michel Duroch."
  
  
  
  Kapitel zwee
  
  
  Ech hunn op hatt gekuckt, ëmmer nach hir Schëller. Si huet mech intensiv gekuckt.
  
  
  - Also de Saint-Pierre huet Iech net gesot?
  
  
  "Saint-Pierre hat keng Zäit mir ze soen," sot ech. "Säi Kapp gouf ofgeblosen just wann d'Geschicht interessant gouf."
  
  
  Si huet geschüchtert a sech ewechgedréit.
  
  
  "Ech hunn gesinn," huet si geflüstert. "Et ass Zentimeter vu mengem Gesiicht geschitt. Et war schrecklech. Ech wäert Albtraum fir de Rescht vu mengem Liewen hunn. An hie war sou léif, sou tréischtend. Nodeems mäi Papp verschwonnen ass ... "
  
  
  "Wann et nëmmen Äre Papp wier," sot ech. "Wann Dir de Michel Duroch sidd."
  
  
  "Oh, ech gesinn," sot si séier. "Et ass schwéier fir Iech d'Duechter vum Fernand Duroch, engem eminente Wëssenschaftler virzestellen, d'Dance du ventre an engem marokkaneschen Haschischclub opzeféieren. Awer ..."
  
  
  "Nee, guer net," sot ech. "Tatsächlech ass dat genau wat de Remy St-Pierre géif arrangéieren. Wat ass déi bescht Plaz fir Iech ze verstoppen? Awer dat beweist mir net datt Dir de Michel Duroch sidd.
  
  
  "A wat beweist mir, datt Dir den Nick Carter sidd, dee Mann, deen den hellege Pierre mir als de brillanten an déidlechste Spioun op véier Kontinenter beschriwwen huet?" si gefrot, hir Stëmm ëmmer méi haart.
  
  
  Ech hunn hir nodenklech gekuckt.
  
  
  "Ech konnt et beweisen," sot ech. "Wat Beweiser braucht Dir?"
  
  
  "Très bien," sot si. "Dir wëllt wëssen ob ech iwwer Är Identifikatiounsmethoden kennen. Ganz gutt. Weist mir d'Innere vun Ärem rietsen Ellbog."
  
  
  Ech hunn d'Äermer vu menger Jackett an dem Hiem zréckgezunn. Si huet sech no vir geluegt fir d'AXI Identifikatioun ze liesen, déi op der Innere vu mengem Ellbog tatooéiert ass, huet dunn de Kapp opgehuewen a geknuppt.
  
  
  "Ech weess och Äre Code Numm: N3 an Ären Titel: Killmaster,"Si sot. "De St. Pierre huet mir och erkläert, Här Carter, datt dës AXE fir déi Dir schafft déi geheimst Agence am US Regierungs Intelligenz System ass, an datt d'Aarbecht déi hien mécht ze schwéier an ze dreckeg ass och fir d'CIA."
  
  
  "Schéin," sot ech an hunn meng Ärmelen opgerullt. "Dir wësst alles iwwer mech. A wat ech iwwer dech weess ... "
  
  
  "Ech sinn net nëmmen d'Duechter vum Fernand Duroch", sot si séier, "mee och d'Bibliothekarin vum Projet RENARD. Ech hunn eng Klass 2 Sécherheetserklärung, déi dës Zort Aarbecht erfuerdert. Wann Dir de RENARD Sëtz urufft, ginn se Iech e Mëttel fir mech fest z'identifizéieren: dräi perséinlech Froen op déi nëmmen ech an de RENARD d'Äntwerten kennen."
  
  
  "Wat iwwer Är Mamm?" - Ech hunn gefrot. "Wësst hatt net d'Äntwerten op e puer vun dëse Froen?"
  
  
  "Ouni Zweiwel," huet d'Meedche kal geäntwert. "Ausser, wéi Dir ouni Zweifel wësst, si ass viru siechzéng Joer gestuerwen."
  
  
  Ech hunn liicht gelaacht.
  
  
  "Dir sidd e ganz verdächtege Mann, Här Carter," sot si. "Awer och Dir musst verstoen datt, kuerz fir mech selwer mat Tattooen ze dekoréieren, déi ech guer net gär hunn, ech hat e puer Plazen fir d'ID am Kostüm ze verstoppen datt ech ..."
  
  
  Si huet gejaut
  
  
  
  
  op eemol an huet zwou Hänn iwwer hir blo Broscht geheit.
  
  
  "Mon Dieu! Ech hu komplett vergiess ... "
  
  
  Ech hunn erëm gelaacht.
  
  
  "Ech wousst net," sot ech. Ech hunn meng Jackett ofgeholl an hir se iwwerginn. "Mir musse vun hei eraus, an Dir wäert genuch Opmierksamkeet op der Strooss lackele wéi et ass. Ech wéilt net e Riot ufänken."
  
  
  Och am däischter Moundliicht, dat duerch d'dreckeg Fënstere gefiltert huet, konnt ech hir blo gesinn wéi se hir Jackett undoen.
  
  
  "Awer wou kënne mir goen?" si gefrot. "Ech hunn an engem klenge Raum um Buedem iwwer dem Club geschlof, deen de Remy fir mech mat senge Frënn, de Besëtzer, arrangéiert huet. Hie war Angscht ... "
  
  
  “...Wat wann Äre Papp entfouert gëtt an hien net mat senge Gefaangenen kooperéiert, da kënnt Dir nächst op der Lëscht sinn. Geisel vun Ärem Papp senger Zesummenaarbecht." Ech hunn et fäerdeg fir hatt.
  
  
  Si huet geknackt. "Genau. Mee mir kënnen elo net zréck an de Club goen. D'Police wäert do sinn an den entkommene Schéisser kann erëm optrieden.
  
  
  Ech hunn meng Hand op hir Schëller geluecht a si bei d'Dier gefouert.
  
  
  "Mir ginn net an der Géigend vum Club," hunn ech hatt verséchert. "Ech hunn e Frënd. Säin Numm ass Ahmed an hien huet eng Bar. Ech hunn him e puer Gutt gemaach. Ech hätt bäigefüügt wéi ech hien aus engem Liewensstrof an engem franséische Prisong gerett hunn, awer ech hunn net. "Elo wäert hien mir e puer Gutt maachen."
  
  
  "Also Dir gleeft wierklech datt ech de Michel Duroch sinn?" si gefrot. Hir Stëmm plädéiert.
  
  
  "Wann net," sot ech, a kuckt erof op d'Vue tëscht de Revers vu menger Jackett, déi vill verbessert gouf wéi deen, deen se elo huet, "Dir sidd en interessanten Ersatz."
  
  
  Si huet op mech gelaacht wéi ech d'Dier opgemaach hunn a mir sinn eragaangen.
  
  
  "Ech fille mech besser," sot si. "Ech hat Angscht ..."
  
  
  Si huet erëm gegast. Et war méi vun engem muffled Gejäiz.
  
  
  "Däi Gesiicht ... Äert Gesiicht ..."
  
  
  Mäi Mond huet sech zougemaach. Am hellem Moundliicht konnt ech mer virstellen, wéi mäi Gesiicht, d'Hänn an d'Hemd musse ausgesinn, mat dem Blutt vum Rémy St.Pierre bedeckt. Ech hunn eng propper Täsch aus menger Hosentasche geholl, se mat Rumm aus der Fläsch naass gemaach an dat Bescht gemaach wat ech konnt. Wéi ech fäerdeg war, konnt ech duerch de Look vu kontrolléierten Horror op hirem Gesiicht soen datt ech ëmmer nach eppes aus engem Albdram ausgesinn.
  
  
  "Komm," sot ech an hunn hir Hand geholl. "Mir brauchen allebéid eng waarm Dusch, awer dat kann waarden. An e puer Stonnen gëtt et hei eng Arméi vu Police."
  
  
  Ech hunn hatt aus dem Hafen ewech geholl, ewech vum Club. Et huet mech e puer Blocks gedauert ier ech genau wousst wou ech war. Ech hunn dunn d'Girana Street fonnt an hunn direkt an déi laang dréiende Gaass gedréint, déi op dem Ahmed seng Bar féiert. Et huet, wéi all aner Gaass zu Tanger, no Urin, naassem Lehm an hallef verfaultem Geméis geroch. Déi verrotten Schlammhaiser, déi op béide Säite vun eis erausstinn, waren däischter a roueg. Et war spéit. Nëmmen e puer Leit si laanscht eis gefuer, mä déi, déi laanschtgaange sinn, hunn ee séiere Bléck geholl an de Kapp gedréint, roueg fortgelaf. Mir mussen eng beonrouegend Bild kréien: e schéint a curvaceous laang-Hoer Meedchen, gekleet nëmmen an duerchsichteg bloomers an engem Mann d'Jackett, begleet vun engem düsteren Mann, deem seng Haut war mat mënschleche Blutt gefierft. Passanten hunn eis instinktiv evitéiert: mir hunn no Ierger geroch.
  
  
  Dem Ahmed seng Bar huet datselwecht gemaach.
  
  
  D'Marrakesch Lounge war déi luxuriéis, deier a glamourös Bar an der Medina. Et huet e räichen a raffinéierte marokkanesche Geschäftsmann ugedoen, souwéi e wëssenschaftlechen Tourist, dee weder Haschisch nach eng ausgeräiften Touristenfal wollt. Den Ahmed huet scho laang Sue gespuert fir et ze kafen, an elo huet hien et ganz virsiichteg benotzt. Hien huet natierlech d'Police Schutzgelder bezuelt, sou wéi hien déi aner mächteg Elementer op där anerer Säit vum Gesetz bezuelt huet. Awer hien huet och Probleemer mam Gesetz vermeit andeems hien séchergestallt huet datt d'Bar keen Hafe fir Drogendealer, Sucht, Schmuggler a Krimineller gouf. En Deel fir seng Positioun ze sécheren war seng Opstellung: d'Bar war um Enn vum Haff. Am Haff gouf et eng héich Mauer, déi mat gebrochenen Glas a Beton gesat gouf, an eng schwéier hëlzent Dier. Et war e Buzzer an Intercom virun der Dier. Clienten buzzed an, hunn hir Nimm ginn, a goufen nëmmen zouginn wann Ahmed se kannt oder déi Persoun, déi hinnen referéiert. Eemol am Bannenhaff, si goufe vun Ahmed opmierksam Auge weider iwwerpréift. Wann se net wollten, hu si sech a Rekordzäit op der Strooss fonnt. Wéi d'Bar moies zougemaach huet, waren d'Patio-Dier an d'Dier an d'Bar selwer duebel gespaart.
  
  
  D'Bar war zou. Awer d'Dier zum Haff war e puer Zentimeter op.
  
  
  Ech hunn näischt wéi dëst an de sechs Joer gesinn datt den Ahmed dës Plaz gehéiert huet.
  
  
  "Wat ass geschitt?" - huet d'Meedchen geflüstert, wéi se gesinn, datt ech virun der Dier zécken.
  
  
  "Ech weess et net," hunn ech geäntwert. "Vläicht näischt. Vläicht ass den Ahmed erfollegräich suergfälteg a geleeëntlech. Awer dës Dier kann net opgemaach ginn.
  
  
  
  
  
  
  Ech hunn virsiichteg duerch d'Rëss an der Dier an den Haff gekuckt. D'Bar war däischter. Keen Zeeche vu Bewegung.
  
  
  "Sollte mir eran kommen?" - huet d'Meedchen onsécher gefrot.
  
  
  "Komm mer goen," sot ech. "Awer net iwwer den Haff. Net wou mir dat perfekt Zil sinn fir wien an enger Bar verstoppt ass am Däischteren wärend mir am helle Moundliicht sinn.
  
  
  "Wou?"
  
  
  Ouni e Wuert ze soen, hunn ech hatt duerch d'Schëller an d'Strooss gefouert. Den Ahmed hat och eng Fluchtwee, och wann ech keng Absicht hat et als Ausgang ze benotzen. Op d'mannst betrëfft et net onbenotzt Kanalisatiounen. Mir sinn op den Eck komm, ech hunn d'Meedchen e Moment gehalen, bis ech sécher war datt d'Strooss eidel war, dunn hu mir riets gedréint a sinn roueg a Richtung drëtt Gebai op der Strooss gaang. D'Wierder "Mohammed Franzi" an "Gewierzer an Räucherstäerkt" goufen an arabesch Schrëft op engem verblenden, schielen Schëld iwwer der Dier geschriwwen. D'Dier selwer, aus schwéierem, rustege Metall, war gespaart. Mee ech hat de Schlëssel. Ech hunn et fir déi lescht sechs Joer. Dëst war dem Ahmed säi Kaddo fir mech op der Première: eng Garantie datt ech ëmmer e séchert Doheem hätt wann ech zu Tanger war. Ech hunn de Schlëssel benotzt, d'Dier op seng gutt geölten, roueg Scharnéier gedréckt an hannert eis zougemaach. D'Meedchen nieft mir huet opgehalen a geschnufft.
  
  
  "Dee Geroch," sot si. "Wat ass dëse komeschen Geroch?"
  
  
  "Gewierzer," sot ech. "Arabesch Gewierzer. Myrrh, Frankincense, Legierung, alles wat Dir an der Bibel liest. A schwätzt vun der Bibel ..."
  
  
  Ech hunn de Wee laanscht Fässer vu feingemalen Gewierzer a Poschen Räucherstäerkt an eng Nisch an der Mauer getrëppelt. Do louch op engem ausgeräiften dekoréiertem Stoff eng Kopie vum Koran, dem Islam sengem hellege Buch. E Moslemen Andréngen kann alles op dëser Plaz beréieren, awer hien wäert net beréieren wat ech him beréiert hunn. Op eng spezifesch Säit opgemaach, d'Gewiichtbalance an der Nisch änneren. Ënnert a virun him ass en Deel vum Buedem zréckgerullt.
  
  
  "Wat geheime Passagen ugeet," sot ech dem Meedchen, hunn hir Hand geholl, "dëst ass vill besser wéi deen, dee mir just verlooss hunn."
  
  
  "Et deet mir Leed," sot d'Meedchen. "Gott verbitt den Nick Carter an e geheimen Touristenklass Passage stéisst."
  
  
  Ech hunn geeschteg gelaacht. Ob si dem Fernand Durocher seng Duechter war oder net, dëst Meedchen hat Courage. Si huet sech schonn hallef erholl vun enger Erfahrung, déi vill Leit säit Méint a Schock gelooss hätt.
  
  
  "Wou gi mer hin?" huet si hannert mir geflüstert.
  
  
  "De Passage féiert ënner zwee Haiser an eng Gaass", sot ech, an hunn eise Wee laanscht e schmuele Steenschacht mat engem Bleistift-Taschenlicht beliicht. "Et ass passend ..."
  
  
  Mir hunn zwee abrupt opgehalen. Et war e Kaméidi Toun virun, gefollegt vun enger peinlecher vun screeching Kläng.
  
  
  "Wat ass et?" - huet d'Meedchen insistent geflüstert, hire waarme Kierper erëm géint mech gedréckt.
  
  
  Ech hunn e Moment méi laang nogelauschtert an hunn hatt dann gefuerdert.
  
  
  "Näischt ze fäerten," sot ech. "Just Ratten."
  
  
  "Ratten!" Si huet mech ophalen. "Ech kann net ..."
  
  
  Ech hunn hatt no vir gezunn.
  
  
  "Mir hu keng Zäit fir Delikatesse elo," sot ech. "Wann eppes, si si méi Angscht virun eis wéi mir vun hinnen."
  
  
  "Ech bezweifelen dat."
  
  
  Ech hunn net geäntwert. De Passage ass eriwwer. Mir sinn eng kuerz, géi Steentrapp eropgaang. Virun, an der Mauer, war d'Enn vun engem Wäinfaass fënnef Meter Duerchmiesser. Ech hunn e Spotlight drop gewisen, en dënnen Strahl géint d'Auer ronderëm de Stamm gelaf an hunn déi véiert Staang vun uewen fonnt. Ech hunn him gedréckt. Den oppene Enn ass opgaang. D'Fass war eidel ausser e klenge Fach um wäiten ieweschten Enn, deen e puer Gallone Wäin enthält, wat benotzt ka ginn fir iergendeen ze täuschen fir ze verdächtegen datt d'Fass eidel wier.
  
  
  Ech hunn d'Meedchen ëmgedréit. Si huet sech géint déi fiicht Mauer gedréckt, elo zitt an hirem schwaache Kostüm.
  
  
  "Bleift hei," sot ech. „Ech kommen zréck fir dech. Wann ech net zréck kommen, gitt an d'amerikanesch Ambassade. Sot hinnen, Dir sollt den David Hawk bei AX kontaktéieren. Sot hinnen dat, awer näischt méi. Schwätzt net mat jidderengem ausser Hawk. Du verstees ? "
  
  
  "Nee," sot si séier. "Ech wäert mat dir goen. Ech wëll net eleng hei sinn."
  
  
  "Vergiess et," sot ech kuerz. "Nëmmen a Filmer kënnt Dir fortkommen mat mir mat Iech ze goen." Wann et Problemer gëtt, géift Dir einfach amëschen. Jiddefalls," Ech hunn mäi Fanger laanscht hire Kinn an den Hals gerannt. "Du bass ze schéin fir mam Kapp ofgerappt ronderëm ze goen."
  
  
  Ier hatt nach eng Kéier protestéiere konnt, hunn ech bis an d'Enn vum Faass erreecht an den Deckel hannert mir geschloen. Et gouf direkt offensichtlech datt d'Fass tatsächlech benotzt gouf fir Wäin ze späicheren laang ier et als Mannequin benotzt gouf. De Rescht Geroch huet geckeg an huet mech schwindeleg gefillt. Ech hunn e Moment gewaart, mech berouegt, dunn bis zum Enn gekrabbelt an nogelauschtert.
  
  
  
  
  Am Ufank hunn ech näischt héieren. Rou. Dann, op enger Distanz, Stëmmen. Oder op d'mannst Kläng déi Stëmme kéinte sinn. Ausser si waren verzerrt, an eng bal onmënschlech Qualitéit huet mir gesot datt d'Verzerrung net einfach duerch Distanz verursaacht gouf.
  
  
  Ech hunn e Moment méi laang gezéckt, dunn decidéiert de Risiko ze huelen. Lues a virsiichteg hunn ech op d'Enn vum Faass gedréckt. Et huet roueg opgemaach. Ech hu mech mat der Wilhelmina an der Hand an der Preparatioun gehuewen.
  
  
  Näischt. Däischter. Rou. Awer am däischter Moundliicht, deen duerch eng kleng quadratesch Fënster héich an der Mauer kënnt, konnt ech déi voluminös Forme vu Wäinfässer an hëlzent Schichten vu Regaler fir Wäinfläschen erausstellen. Dem Ahmed säi Wäikeller, deen déi schéinste Sammlung vu gudde Wäiner an Nordafrika hält, huet an dëser Stonn vum Moien perfekt normal ausgesinn.
  
  
  Dunn hunn ech d'Kläng erëm héieren.
  
  
  Si waren net schéin.
  
  
  Ech sinn aus dem Fass gekrabbelt, hunn se virsiichteg hannert mir zougemaach, an iwwer de Steenbuedem gepolstert a Richtung Metallbarren, déi d'Entrée an de Wäikeller encadréieren. Ech hat och e Schlëssel fir si, an ech war roueg. D'Gang, déi op d'Trap an d'Bar féiert, war däischter. Awer aus dem Zëmmer iwwer de Gank koum en däischter giel Rechteck vu Liicht.
  
  
  A Stëmmen.
  
  
  Et waren dräi vun hinnen. Zweetens, elo hunn ech d'Persoun erkannt. Ech konnt souguer d'Sprooch erkennen, déi se geschwat hunn - Franséisch. Déi drëtt - gutt, seng Kläng waren animalistesch. D'Kläng vun engem Déier an der Angscht.
  
  
  Dréckt mäi Kierper géint d'Mauer, ech sinn an de Rechteck vum Liicht geplënnert. D'Stëmme si méi haart ginn, d'Déier kléngt méi deet. Wann ech e puer Zentimeter vun der Dier war, hunn ech mäi Kapp no ​​vir gezunn an duerch d'Lück tëscht der Dier an dem Frame gekuckt.
  
  
  Wat ech gesinn hunn, huet de Bauch gedréint. An dunn huet hien mir meng Zänn a Roserei gemaach.
  
  
  Den Ahmed war plakeg, seng Handgelenk gebonnen un de Fleeschhaken, aus deem hie suspendéiert gouf. Säin Torso war e schwaarzt Wrack vu verkoolten Haut, Muskelen an Nerven. Blutt leeft aus sengem Mond an aus den ausgehuele Krateren vu sengen Aen. Wéi ech nogekuckt hunn, huet ee vun deenen zwee Männer d'Zigar inhaléiert bis den Tipp rout gouf, dunn huet se brutal géint dem Ahmed seng Säit gedréckt, géint dat zaart Fleesch ënner sengem Aarm.
  
  
  Ahmed gejaut. Nëmmen hie konnt kee richtege Gejäiz méi maachen. Nëmmen dës gurgling onmënschlech Kläng vu Péng.
  
  
  Seng Fra war méi glécklech. Si louch e puer Meter vun mir ewech. Hiren Hals war sou déif a breet geschnidden, datt de Kapp bal vum Hals ofgeschnidden ass.
  
  
  Den Tipp vun der Zigare gouf erëm géint dem Ahmed säi Fleesch gedréckt. Säi Kierper huet kramphaft gedréckt. Ech hu probéiert d'Kläng net ze héieren, déi aus sengem Mond koumen, an net dat séiss Blutt ze gesinn, dat zur selwechter Zäit erauskoum.
  
  
  "Du bass nach ëmmer domm, Ahmed," sot de Mann mat der Zigar. "Dir denkt datt wann Dir nach ëmmer refuséiert ze schwätzen, mir loossen Iech stierwen. Awer ech versécheren Iech datt Dir lieweg bleift - a bedaueren datt Dir lieweg sidd - sou laang wéi mir Iech wënschen - bis Dir eis sot, ech wëll et wëssen.
  
  
  Ahmed sot näischt. Ech bezweifelen datt hien och dem Mann seng Wierder héieren huet. Hie war vill méi no beim Doud wéi dës Leit geduecht hunn.
  
  
  "Alors, Henri," sot en aneren am effizienten Franséisch vun engem gebiertege vu Marseille, "kann dës Abomination kastréiert ginn?"
  
  
  Ech hu genuch gesinn. Ech hunn e Schrëtt zréck geholl, all meng Energie konzentréiert a geschloen. D'Dier huet seng Scharnéier ofgebrach an ass an de Raum gerannt. Ech fléien direkt fir et. A wéi déi zwee Männer sech gedréint hunn, huet mäi Fanger sanft dem Wilhelmina säin Ausléiser gedréckt. En helle roude Krees erschéngt op der Stier vum Mann mat der Zigare. Hien huet sech ëmgedréit an ass no vir gerannt. Hie war eng Läich ier hien de Buedem getraff huet. Ech hätt deen anere Mann an enger Split-Sekonn mat enger anerer Kugel lassgelooss, awer ech hat aner Pläng fir hien. Ier seng Hand de Kaliber .38 Revolver, deen ënner sengem lénksen Aarm holsteréiert huet, erreecht huet, ass d'Wilhelmina verschwonnen an den Hugo huet mech an d'Hand gerutscht. E helle Blëtz vun engem Stahlblatt blénkt duerch d'Loft, an dem Hugo säin Tipp ass ordentlech duerch d'Sehnen vum zweete Mann säin Aarm geschnidden. Hien huet gejaut, seng Hand geknuppt. Awer hie war kee Feigling. Och wann seng riets Hand bluddeg an nëtzlos war, huet hien op mech gerannt. Ech hunn bewosst gewaart bis hien nëmmen e puer Zentimeter ewech war ier ech op d'Säit geplënnert sinn. Ech hunn hien am Schädel Ellbog geschloen, wéi säi Kierper, elo komplett aus Kontroll, laanscht mech geflunn ass. Säi Kapp erschoss wéi de Rescht vu sengem Kierper de Buedem getraff huet. Soubal hien gefall ass, hunn ech hien op d'Gesiicht gedréint an zwee Fanger géint den ausgesaten sciatic Nerv vu senger bluddeger Hand gedréckt. De Gejäiz, deen aus dem Hals entkomm ass, huet mech bal dout gemaach.
  
  
  "Fir wiem schaffs du?" Ech kräischen. "Wien huet dech geschéckt?"
  
  
  Hien huet op mech gekuckt, seng Aen grouss vu Péng.
  
  
  "Wien huet dech geschéckt?" - Ech gefrot erëm.
  
  
  Den Horror a sengen Aen war iwwerwältegend, awer hien huet näischt gesot. Ech hunn den sciatic Nerv erëm gedréckt. Hien huet gejaut a seng Ae sinn zréck a säi Kapp gerullt.
  
  
  
  
  
  "Schwätz, verdammt", hunn ech gekrasch. "Wat den Ahmed gefillt huet war Genoss am Verglach mat deem wat mat Iech geschitt wann Dir net schwätzt. An erënnert just drun, den Ahmed war mäi Frënd.
  
  
  Fir e Moment huet hien mech just gekuckt. Dunn, ier ech wousst wat hie mécht, sinn seng Kiefer séier a rosen bewegt. Ech hunn e liichtschwaache Knascht héieren. Dem Mann säi Kierper huet sech gespannt a säi Mond huet sech an e Laachen ausgestreckt. Dunn ass de Kierper gefall, onbeweeglech. De liichtschwaache Geroch vu batter Mandelen erreecht meng Nues.
  
  
  Eng Suizidkapsel verstoppt a sengen Zänn. "Stierf ier Dir schwätzt", hunn si him gesot - wien och ëmmer - an esou huet hien.
  
  
  Ech hunn säi Kierper ewechgedréckt. Déi schwaach Stréimunge, déi ech nach vum Ahmed héieren konnt, sinn aus mir entkomm. Ech hunn den Hugo vum Buedem opgehuewen an hunn säi Kierper a menger lénkser Hand geholl, mäi Frënd seng Obligatiounen gebrach. Ech hunn hien sou sanft wéi méiglech op de Buedem geluecht. Seng Atmung war flaach a schwaach.
  
  
  "Ahmed," sot ech mëll. "Ahmed, mäi Frënd."
  
  
  Hien huet gerührt. Eng Hand huet no mengem Aarm getrëppelt. Onheemlech, eppes wéi e Laachen erschéngt um erschöpften, bluddege Mond.
  
  
  "Carter," sot hien. "Mäi Frënd."
  
  
  "Ahmed, wien sinn se?"
  
  
  "De Gedanke ... dee vum Saint-Pierre geschéckt ... huet d'Dier fir si opgemaach nodeems d'Bar zougemaach huet. Carter ... lauschtert ... "
  
  
  Seng Stëmm gouf méi schwaach. Ech hunn de Kapp op de Mond gebucht.
  
  
  "Ech hu probéiert Iech zanter zwou Wochen ze kontaktéieren ... et ass eppes hei lass ... eis al Frënn ..."
  
  
  Hien huet gekacht. E Drëps vu Blutt ass vu senge Lippen gefloss.
  
  
  "Ahmed," sot ech. "Ziel mir."
  
  
  "Meng Fra," hie geflüstert. "Si ass gutt?"
  
  
  Et war kee Sënn him ze soen.
  
  
  "Si ass gutt," sot ech. "Ech hu just d'Bewosstsinn verluer."
  
  
  "Gutt ... Fra," hie geflüstert. "Ech hunn wéi d'Häll gekämpft. Carter ... lauschtert ... "
  
  
  Ech hu mech méi no geluecht.
  
  
  “... Probéiert... Iech ze kontaktéieren, dann den Hl. Pierre. Eis al Frënn... Baaschtarden... hunn héieren datt si een entfouert hunn..."
  
  
  "Wie gouf entfouert?"
  
  
  "Ech weess et net ... awer ... als éischt hunn ech hien heihinner bruecht, Tanger, dann ..."
  
  
  Ech konnt d'Wierder kaum erausfannen.
  
  
  "Wou dann, Ahmed?" - Ech hunn dréngend gefrot. "Wou hunn se hien no Tanger bruecht?"
  
  
  E Spasmus huet säi Kierper agegraff. Seng Hand rutscht iwwer mäi Aarm. De vermësste Mond huet e leschte verzweifelte Versuch gemaach fir ze schwätzen.
  
  
  "...Leoparden..." schéngt hien ze soen. -...Leoparden...Pärelen..."
  
  
  Dann: "Vulkan, Carter... Vulkan..."
  
  
  Säi Kapp ass op d'Säit gefall a säi Kierper entspaant.
  
  
  Ahmed Julibi, mäi Frënd, ass gestuerwen.
  
  
  Hien huet meng Servicer zréckbezuelt. An dann e bësse méi.
  
  
  An hien huet mir eng Ierfschaft hannerlooss. E mysteriéise Set vu Wierder.
  
  
  Leoparden.
  
  
  Pearl.
  
  
  An datselwecht Wuert, dat de Remy Saint-Pierre fir d'leschte Kéier op dëser Äerd geschwat huet:
  
  
  Vulkan.
  
  
  
  Drëtt Kapitel.
  
  
  Wéi ech d'Meedchen duerch déi eidel Wäifaass an de Keller gefouert hunn, huet si geziddert. Ech konnt aus hiren Aen erkennen datt et net sou vill vun der Keelt wéi aus Angscht war.
  
  
  "Wat ass geschitt?" - huet si gefrot, meng Hand gezunn. "Ech hunn Schëss héieren. Ass iergendeen blesséiert?
  
  
  "Véier," sot ech. "Jiddereen ass dout. Zwee ware meng Frënn. De Rescht ware Schimmel. Eng gewëssen Aart vu Spuer."
  
  
  "Eng speziell Aart?"
  
  
  Ech hunn hatt duerch de Gank an de Raum gefouert, wou den Ahmed a seng Fra dout nieft hire Tormenter, hire Mäerder leien. Ech wollt hatt gesinn, mat wéi enger Zort vu Leit mir ze dinn hunn, am Fall wou si zënter dem Veräinsmassaker net genuch Ausbildung kritt huet.
  
  
  "Kuckt," sot ech däischter.
  
  
  Si huet bannen gekuckt. Hire Mond huet opgemaach a si gouf blass. E Moment méi spéit war si hallef an der Gang, gebogen an no Loft gegast.
  
  
  Ech soot. "Kuckt wat ech gemengt hunn?"
  
  
  "Wien ... wien sinn se? Firwat…"
  
  
  "Zwee Marokkaner si meng Frënn, Ahmed a seng Fra. Déi aner zwee sinn d'Leit, déi si gefoltert an ëmbruecht hunn.
  
  
  "Mee firwat?" Si huet gefrot, hiert Gesiicht nach ëmmer wäiss vum Schock. "Wien sinn se? Wat wollten se?
  
  
  "Kuerz ier hie gestuerwen ass, huet den Ahmed mir gesot datt hie probéiert huet mech zanter e puer Wochen ze kontaktéieren. Hien huet geléiert, datt hei zu Tanger eppes geschitt. Eppes gouf entfouert an heihinner bruecht. Ring all Klacken. ? "
  
  
  Hir Aen sinn erweidert.
  
  
  „Entfouert? Mengt Dir - kéint et mäi Papp sinn?
  
  
  "Remy St-Pierre muss dat geduecht hunn. Well wann den Ahmed mech net erreechen konnt, huet hien de Saint-Pierre kontaktéiert. Keen Zweiwel, dofir huet de Remy dech a mech heihinner bruecht.
  
  
  "Fir mam Ahmed ze schwätzen?"
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Awer ier den Ahmed mat jidderengem konnt schwätzen, sinn déi zwee Männer bei him komm. Si hunn sech als Emissioune vu Saint-Pierre virgestallt, dat heescht datt si woussten datt Ahmed probéiert de Remy ze kontaktéieren. Si wollten erausfannen wat den Ahmed wousst a wat hien tatsächlech vermëttelt huet.
  
  
  
  .
  
  
  "Awer wien waren se?"
  
  
  Ech hunn hir Hand geholl an si duerch de Gank gefouert. Mir hunn ugefaangen d'Trap erop ze goen, déi an d'Bar féiert.
  
  
  "Den Ahmed huet hinnen 'eis al Frënn' genannt," sot ech. "Awer hien huet net frëndlech Frënn gemengt. Kuerz viru sengem Mord huet de Remy St-Pierre déiselwecht Wierder benotzt fir op d'Leit ze referenzéieren déi vläicht hannert Ärem Papp sengem Verschwannen stoungen. Hien huet och eppes gesot datt dës Leit an der Positioun sinn de RENARD z'infiltréieren an genuch iwwer säi Papp erauszefannen fir hien am richtege Moment ze entféieren.
  
  
  D'Meedchen huet opgehalen. "Si konnten och den hellege Pierre fannen an hien ëmbréngen", sot si lues. "Kill him wann se déi zwee vun eis ëmbruecht hätt kënnen."
  
  
  Ech hunn geknackt. "Intern Informatioun vu ville Quellen an der franséischer Regierung. Wat a wien bitt et?
  
  
  Eis Ae begéint.
  
  
  "OAS," sot si einfach.
  
  
  "Dat stëmmt. Eng geheim Arméiorganisatioun, déi eng Rebellioun géint de President de Gaulle gefouert huet an e puer Mol probéiert huet hien ëmzebréngen. De Remy an ech hunn zesumme géint si geschafft. Den Ahmed hat e Jong, deen als de Gaulle säi Bodyguard geschafft huet, e Jong, dee vun engem ëmbruecht gouf. vun den Attentater Mir hunn dës Versuche net zerstéiert. Mir woussten dat ëmmer.
  
  
  "An nach huet héich-Ranking Supporter,"Si fäerdeg Form.
  
  
  "Recht erëm."
  
  
  "Awer wat wëlle si vu mengem Papp?"
  
  
  "Dat," sot ech, "ass eng vun de Saachen, déi mir erausfannen."
  
  
  Ech sinn de Rescht vun der Trap eropgaang, duerch d'Bar, an hunn d'Dier op dem Ahmed säi Wunnquartier hannen am Haus opgemaach.
  
  
  "Mee wéi?" sot d'Meedchen hannert mir. "Wéi eng Informatioun hu mir? Huet Äre Frënd Iech eppes gesot ier hien gestuerwen ass?
  
  
  Ech gestoppt virun der Schlofkummer.
  
  
  "Hien huet mir e puer Saachen gesot. Ech wäert Iech keng vun hinnen soen. Op d'mannst fir de Moment."
  
  
  "Wat? Mee firwat?" Si war indignéiert. "Et war mäi Papp dee entfouert gouf, oder? Ech muss definitiv denken ... "
  
  
  "Ech hu kee richtege Beweis gesinn datt Dir dem Duroch senger Duechter sidd." Ech hunn d'Dier an d'Schlofkummer opgemaach. „Ech si sécher, datt Dir grad esou vill musst duschen an änneren wéi ech. Den Ahmed huet eng Duechter déi zu Paräis an d'Schoul geet. Dir sollt hir Kleeder am Kleederschaf fannen. Si kéint souguer kommen iwwer. Ech hunn net gär wat Dir elo unhues."
  
  
  Si huet blo.
  
  
  "D'Waasser muss waarm sinn," sot ech. "Den Ahmed huet déi eenzeg modern Sanitär an der Medina. Also vill Spaass. Ech kommen an e puer Minutten zréck."
  
  
  Si ass dobannen gaang an huet d'Dier zougemaach ouni e Wuert ze soen. Ech hunn hatt geschloen, wou si gelieft huet - hir weiblech Vanity. Ech sinn zréck an d'Bar an hunn den Telefon opgeholl. Fënnef Minutte méi spéit hunn ech dräi Uriff gemaach: een a Frankräich, een an d'Airline an een op Hoku. Wéi ech an d'Schlofkummer zréckkoum, war d'Buedzëmmerdier nach ëmmer zou an ech konnt d'Dusch héieren. Ech hunn ee vun dem Ahmed seng Kleeder gegraff an hunn meng Schong a Strëmp ofgeschloen, wéi ech duerch d'Gang an dat anert Buedzëmmer gaangen sinn. Déi waarm Dusch huet mech bal erëm Mënsch gefillt. Wéi ech dës Kéier an d'Schlofkummer zréckkoum, war d'Buedzëmmerdier op. D'Meedchen huet ee vun dem Ahmed senger Duechter d'Kleeder fonnt an et undoen. Et war näischt ze droen, a wat do war huet einfach ënnerstrach wat net ofgedeckt ass. Wat net ofgedeckt war war gutt.
  
  
  "Nick," sot si, "wat maache mir elo? Solle mir net hei erauskommen ier een kommt an déi Läiche fënnt?"
  
  
  Si souz um Bett an huet hir laang déck schwaarz Hoer gekämmt. Ech souz nieft hir.
  
  
  "Nach net," sot ech. "Ech waarden op eppes."
  
  
  "Wéi laang musse mir waarden?"
  
  
  "Net fir laang."
  
  
  Si huet op mech Säit gekuckt. "Ech haassen ze waarden," sot si. "Vläicht kënne mir e Wee fannen fir d'Zäit ze beschleunegen," sot si. Et war e speziellen Toun an hirer Stëmm, e heeschen, languid Toun. En Toun vu purer Sensualitéit. Ech hunn d'Frëschheet vun hirem wäisse mëllen Fleesch gefillt.
  
  
  "Wéi wëllt Dir Är Zäit verbréngen?" Ech gefrot.
  
  
  Si huet hir Waffen iwwer de Kapp opgehuewen, déi grouss Konturen vun hire Broscht verbreet.
  
  
  Si huet näischt gesot, awer huet mech vun ënner erofgaangen Aen gekuckt. Dunn, an enger glatter Beweegung, huet si säi Kleed zréckgezunn a lues a lues mat der Handfläch laanscht déi samteg Haut vun hirem banneschten Oberschenkel bis zum Knéi gerannt. Si huet d'Aen erofgesat an d'Hand gefollegt, d'Bewegung widderholl. "Nick Carter," sot si mëll. "Natierlech erlaabt eng Persoun wéi Dir e puer vun de Genoss vum Liewen."
  
  
  "Sou wéi?" Ech gefrot. Ech lafe mäi Fanger laanscht de Réck vun hirem Kapp. Si huet geschüchtert.
  
  
  "Zum Beispill ..." hir Stëmm war elo heiss, hir Aen zougemaach wéi si sech schwéier géint mech lenkt, sech op mech gedréint. "Wéi dësen ..."
  
  
  
  
  Lues a lues, mat schrecklecher Sensualitéit, hunn hir schaarf Neel d'Haut vu menge Been liicht eropgekraazt. Hire Mond ass no vir gefuer an hir wäiss Zänn hunn meng Lippen gebass. Dunn huet hir Zong Richtung meng gekrauselt. Hiren Otem war waarm an dacks. Ech hunn hatt op d'Bett gedréckt, an déi schwéier, voll Kéiren vun hirem Kierper hu sech mat mengem fusionéiert wéi se sech ënner mir gekrasch huet. Si huet gäeren hire Kleed ofgehäit wéi ech vu mengem rutscht an eis Kierper verbonne sinn.
  
  
  "Och, Nick!" si huet gebrach. "Oh mäi Gott! Nick!"
  
  
  Déi geheim feminin Ecker vun hirem Kierper goufen mir opgedeckt. Ech hunn hiert Fleesch geschmaacht, op hirem Kamm gefuer. Si war ganz naass. Hire Mond war sou waarm wéi hiert Fleesch. Si verbrannt iwwerall - fusionéiert mat mir. Mir koumen zesummen wéi e Wirbelwind, hire Kierper archéiert an dréckt op de Rhythmus vu mir. Wann hir danzen waarm war, hir lovemaking war genuch déi meescht vun Tangier ze verbrennen. Ech hu mech net esou verbrennt. An e puer Minutten nodeems d'Feier ofgestuerwen ass, huet et nees opgeblosen. An erëm. Si war eng perfekt Fra a komplett opginn. Gejäiz vu Wonsch an dann mat Zefriddenheet.
  
  
  Alles berücksichtegt, et war e verdammt gudde Wee fir ze waarden bis den Telefon schellt.
  
  
  ***
  
  
  Den Uruff koum um Dämmerung. Ech befreit mech vun den ongedëlleg, ëmmer nach exigent Gliedmaart a sinn iwwer de kale Steenbuedem an d'Bar gaang. D'Gespréich huet manner wéi zwou Minutten gedauert. Dunn sinn ech zréck an d'Schlofkummer. Si huet mech mat schlofen awer nach hongereg Aen ugekuckt. Si huet hir Waffen op mech verlängert, hire lëschtege Kierper huet mech invitéiert d'Fest weiderzemaachen.
  
  
  " Ech sot nee. "D'Spill ass eriwwer. Ech hunn dräi Froen déi Dir richteg beäntwert an ech wäert wëssen datt Dir de Michel Duroch sidd.
  
  
  Si blénkt, huet sech dunn riicht gesat.
  
  
  "Fro," sot si, hiren Toun op eemol geschäftlech.
  
  
  "Éischt: Wéi eng Faarf war Äert éischt Hausdéier als Kand?"
  
  
  "Brong". - sot si direkt. "Et war en Hamster."
  
  
  "Zwee: Wéi eng Kaddo huet Äre Papp Iech op Ärem fofzéngten Gebuertsdag ginn?"
  
  
  "Nee. Hien huet vergiess. Den nächsten Dag huet hien mir e Moto bruecht fir déi verluer Zäit ze kompenséieren.
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Wou bis elo. Eng aner. Wéi war den Numm vun Ärem beschte Frënd am Internat wann Dir zwielef war?
  
  
  "Tee," sot si direkt. "Well si Englesch war an ëmmer Téi nom Iessen wollt."
  
  
  Ech souz um Rand vum Bett.
  
  
  "Fin?" Si sot. "Gleefs du mir elo?"
  
  
  „De RENARD no mécht dat Iech de Michel Duroch iwwer all raisonnabel Zweiwel. A wat fir RENARD gutt genuch ass ass gutt genuch fir mech.
  
  
  Si huet gelaacht, dunn gejauft an hir Waffen iwwer de Kapp opgehuewen.
  
  
  "Et ass Zäit unzedoen," sot ech. "Dir an ech ginn op de Fliger. E Mann mam Numm David Hawk wëll mat Iech schwätzen. A mat mir."
  
  
  Hir Ae goufen nees geschäftlech. Si wénkt roueg an ass aus dem Bett gerutscht. Si huet ugefaang duerch d'Kleeder an hirem Kleederschaf ze kucken. Ech schlucken schwéier wéi ech op hirem wonnerschéinen plakeg Kierper ausgesinn. Et ginn Zäiten wou e kee-Nonsense Geheimagent sinn net einfach ass.
  
  
  "Eng Fro méi," sot ech.
  
  
  Si huet transforméiert. Ech hunn erëm geschluecht.
  
  
  "Wéi," hunn ech gefrot, "huet dem Fernand Duroif seng Duechter geléiert den erotesche Bauchdanz ze maachen, deen ech je a mengem Liewen gesinn hunn?" Lektioune?"
  
  
  Si huet gelaacht. Hir Stëmm huet véier Oktav gefall.
  
  
  "Oh nee," sot si. "Just Talent. Natierlech Talent."
  
  
  Ech hu missen zoustëmmen.
  
  
  
  Kapitel véier
  
  
  Air Maroc huet e séieren, gemittlechen a praktesche Moiesfluch vun Tangier, an der Zäit zu Madrid ukomm fir e gemittleche Mëttegiessen, ier Dir mat engem gläich séieren, bequemen a praktesche Nomëttegfluch op New York iwwer Iberia verbënnt.
  
  
  Deier fir Touristen. Super fir Geschäftsleit. Excellent fir Diplomaten.
  
  
  Schlecht fir Geheimagenten.
  
  
  Mir sinn op e luesen, alen a knaschtege Fluch op Malaga geklomm, wou mir dräi Stonne baussent dem waarme Fluchhafen souzen, ier mer op e weidere luesen, alen an entscheedend knaschtege Fliger op Sevilla klammen en erstaunleche Fluch op Nice. Do huet sech d'Iessen verbessert an de Fliger, dee mir op Paräis geholl hunn, war eng Air France DC-8. D'Iessen zu Paräis war nach besser, wa mir net allebéid ze midd wieren, fir et wierklech ze genéissen; an d'Air France 747 op New York, déi mir moies um siwen ukomm sinn, war bequem a pénktlech. Wéi och ëmmer, wéi mir bei JFK gelant sinn, war meng adorabel waarm Bauchdänzerin an en erschöpften an irritéiert klengt Meedchen ëmgewandelt, dat net iwwer eppes anescht wéi e proppert Bett a schlofe konnt denken - oder schwätzen - doriwwer war keng Beweegung.
  
  
  "Dir waart geschlof," huet si beschëllegt gemëscht wéi mir d'Ramp vum Fliger op den Terminal erofgaange sinn.
  
  
  
  
  
  
  "All Kéier wann de Fliger fortgeet, sidd Dir ageschlof wéi e Schalter auszeschalten, a schléift wéi e Puppelchen bis mir gelant sinn. Et ass ze effizient. Dir sidd kee Mann, Dir sidd eng Maschinn."
  
  
  "En erfuerene Talent," sot ech. "Noutwendeg fir Iwwerliewe. Wann ech op bequem Better ofhängeg wier fir an ze raschten, wier ech scho laang vergaang.
  
  
  "Ma, ech ginn fir ëmmer aus," sot si, "wann ech net an d'Bett kommen kann. Kënne mir net ..."
  
  
  "Nee," sot ech fest. "Mir kënnen net. Als éischt musse mir ëm d'Gepäck këmmeren."
  
  
  "Oh," huet si gemëscht, "huelt eise Gepäck. Bestëmmt".
  
  
  "Äntwert den Telefon net," sot ech. "Gitt iwwerschësseg Gepäck lass. Mënsch Gepäck. Onerwënscht Frënn, déi ze beréierend un eis verbonne sinn.
  
  
  Si huet mech ugekuckt, verwonnert, awer ech hat keng Zäit ze erklären, an et war néierens fir d'Leit iwwerhaapt duerch d'Immigratioun ze goen. Mir sinn Deel vun de Leit ginn, hunn eis realistesch ausgesinn awer gefälschte Päss gestempelt, an dunn duerch d'Douane gaang fir eise Gepäck anzechecken. E puer Minutte méi spéit war ech an engem Telefonsstand e kodéierten Uruff un den AX Sëtz um Dupont Circle, Washington, DC. Wéi ech op de Scrambler gewaart huet fir ze schellen, hunn ech duerch d'Glasmauere vum Stand gekuckt.
  
  
  Si waren nach bei eis.
  
  
  D'chinesesch Meedchen, déi ganz exotesch a charmant am vietnameseschen Dao ausgesinn, war anscheinend engagéiert fir e franséische Moudemagazin aus engem vollen Kiosk ze kafen. De Fransous, ganz héiflech an engem ugepasste Kostüm, mat ausgeprägte Sëlwerstreifen an den Hoer, huet languid an d'Distanz gekuckt, wéi op en Auto mat engem Chauffeur gewaart.
  
  
  Natierlech war dat net dee selwechte Fransous dee mat eis op d'Rees gaang ass. Deen, deen eis um Fluchhafen vu Tangier begéint huet, war e baldingen, gekrabbelte klenge Mann an engem schlecht passend Sportshemd an Hosen, verstoppt hannert enger Kopie vum Paris Match. Zu Malaga gouf hien duerch en Thug ersat, deem säi Gesiicht eng extrem erfollegräich Carrière am Ring oder e puer rau Baren Zeien huet. Hien ass bei eis duerch Sevilla bliwwen, direkt op Nice, wou hien duerch den diplomatesche Charakter ersat gouf, deen ech elo observéiert hunn.
  
  
  E chinesescht Meedchen huet eis um Flughafen vu Tangier opgeholl an ass bei eis all Schrëtt vum Wee bliwwen, an huet kee Versuch gemaach d'Tatsaach ze verstoppen datt si eis verfollegt. Si ass souguer ganz bewosst op mech um Fluch vu Paräis gestouss a probéiert e Gespréich unzefänken. Op Englesch. Dëst konnt si net verstoen. A fir éierlech ze sinn, si huet mech gestéiert.
  
  
  Awer déi lächerlech kreesfërmeg Streck, déi ech vun Tangier op New York gemaach hunn, huet mir wat ech wollt: eng Chance fir erauszefannen, ob a wien eis verfollegt. Ech hunn dës Informatioun un den Hawk vermëttelt wéi hien den Telegraphbüro ukomm ass. Wéi ech fäerdeg war, gouf et eng Paus.
  
  
  "Här?" - Ech sot endlech.
  
  
  "Hak hak harurrmunmrnph!" Den Hawk huet den Hals gekläert, denkt. Ech konnt bal de schreckleche Geroch vun enger vu senge bëllegen Zigarren richen. Ech hat e komplette Respekt fir den Hawk, awer meng Bewonnerung huet sech net op säi Choix vun Zigarren verlängert.
  
  
  "Chineesesch. Hutt Dir de regionalen Dialekt héieren? - huet hien endlech gefrot.
  
  
  "Kantonesesch. Propper a klassesch. Op Englesch…"
  
  
  Ech hu gestoppt.
  
  
  "Fin?" - Hawk gefrot eng Äntwert. "Huet si e gewëssen Akzent wann si Englesch geschwat huet?"
  
  
  "Mott Street," sot ech dréchen. "Vläicht Pell."
  
  
  "Hack hak hak," Kläng goufen héieren. Hawk geduecht. "Harump. Also ass si hei gebuer. New York, Chinatown."
  
  
  "Definitiv," sot ech. Méi Rou. Awer elo war ech sécher datt mir un der selwechter Wellelängt denken. En Agent vun de chinesesche Kommunisten ze sinn war bal ongehéiert fir amerikanesch gebuer ethnesch Chinesesch. Also fir wien huet si geschafft? - Ech gefrot Hawk.
  
  
  "Mir kënnen net sécher soen," sot hien lues. "Et gi vill interessant Méiglechkeeten. Mä mir hu keng Zäit et elo ze kontrolléieren. rëselt et einfach. A rëselt de Fransous. Ech wëll dech bis Mëtternuecht zu Washington. Mat Meedchen. An, Nick ... "
  
  
  "Hei gitt Dir, Här," sot ech mat Schwieregkeeten. Ausserhalb vum Stand huet d'Michelle, sech dergéint geluecht, d'Aen zougemaach an huet ugefaang friddlech iwwer d'Glasfläch ze rutschen wéi e falende Reendrop. Alarméiert hunn ech eng Hand erausgezunn an opgehuewe. Hir Aen hunn opgemaach a si huet guer net dankbar ausgesinn.
  
  
  "Nick, rëselt de Fransous, awer schued him net."
  
  
  "Net ..." Ech sinn midd. Ech hunn ugefaang irritéiert ze ginn. "Här, hie muss OAS sinn."
  
  
  Hawk geklongen elo genervt.
  
  
  "Natierlech ass hien SLA. Eis Immigratioun Guy bei JFK confirméiert dëst virun e puer Minutten. Hien ass och e franséische diplomatesche Beamten. Zweet Klass. Zeitungen. D'Publizitéit ass net genee wat AX dréit, ass et, Nick? Also rëselt hien an d'Meedchen einfach op eng passend net gewaltsam an béis Manéier a fuert hei op Washington.
  
  
  
  
  
  
  "Ech gesinn, Här," sot ech sou frëndlech wéi méiglech.
  
  
  Et gouf e Klick an d'Linn goung dout. Den Hawk huet Äddi net gär. Ech hunn nach en Opruff gemaach - un eng Agence, déi spezialiséiert ass fir auslännesch Autoe fir Leit mat e bëssen ongewéinleche Besoinen ze lounen - dunn hunn ech de Stand verlooss fir erauszefannen, datt d'Michelle erausfonnt huet, datt et méiglech war, gemittlech opstänneg ze schlofen. Ech hunn hatt gerëselt.
  
  
  "Dir," sot ech, "erwächt."
  
  
  "Nee," sot si fest, awer schléift. "Onméiglech".
  
  
  "Oh jo," sot ech. "Et ass méiglech. Dir probéiert just net schwéier genuch."
  
  
  An ech hunn hatt geschloen. Hir Aen hunn opgemaach, hiert Gesiicht verdréint vu Roserei, a si huet erausgezunn fir meng Aen ze gräifen. Ech hunn hir Hänn gehal. Ech hat keng Zäit Zäit fir eng laang Erklärung ze verschwenden, also hunn ech hir direkt gesot.
  
  
  "Hutt Dir gesinn wat mam Ahmed a senger Fra geschitt ass? Wëllt Dir dat eis geschitt? Et ass sécher ze soen datt dëst wäert geschéien wa mir dës zwee Personnagen, déi eis verfollegen, net ofrëschten kënnen. A mir kënnen et net rëselen wann ech en Deel vu menger Zäit muss verbréngen fir Schlofschéinheet vun enger Plaz op déi aner ze zéien.
  
  
  E puer vun der Roserei ass an hiren Ae gestuerwen. D'Indignatioun blouf, awer et gouf kontrolléiert.
  
  
  "An elo," sot ech, "Kaffi."
  
  
  Mir sinn op den nooste Fluchhafen Kaffisréischterei gaang an hunn Kaffi gedronk. A méi Kaffi. A méi Kaffi. Schwaarz, mat vill Zocker fir séier Energie. Wéi mäin Numm - also den Numm op mengem Pass - duerch de Paging-System geruff gouf, hu mir all fënnef Taassen. Trotzdem hunn ech véier méi bestallt fir mat eis ze huelen wa mir fortgaange sinn.
  
  
  Um Parking huet e BMW op eis gewaart. Et ass e relativ klengen Auto an huet net de flotten, sportleche Look vun engem Jag oder Ferrari. Awer seng Beschleunigungsgeschwindegkeet ass gläich wéi déi vun engem Porsche, an et geréiert d'Strooss wéi e Mercedes Sedan. Plus, wann Dir richteg leeft, kann et direkt 135 mph schloen. Dëst ass richteg geschafft. Ech wousst. Ech hunn et virdru gefuer. Ech hunn eis Poschen an de Kofferraum geheit an dem rout-Hoer, deen den Auto geliwwert huet, fënnef Dollar ginn, fir seng Enttäuschung ze kompenséieren, hei an esou iwwerlaaschte Verkéier ze fueren, datt hien den Auto ni iwwer 70 km/h gefuer ass.
  
  
  Wéi mir de Fluchhafenparking verloossen, hunn ech de Fransous kloer gesinn. Hie war an engem brong a wäiss '74 Lincoln Continental, vun engem béisen ausgesinn klenge Charakter mat schwaarz Hoer gekämmt zréck aus sengem Stir. Si sinn eis vun hannen ukomm, e puer Autoen hannert eis.
  
  
  Ech erwaart dëst. Wat mech verwonnert huet, war déi chinesesch Fra. Wa mir laanscht gefuer sinn, géif si an de roude Porsche op der Parkplaz klammen an handele wéi si all Zäit vun der Welt hat. Si huet net emol gekuckt wéi mir laanschtgaange sinn. Huet si eis wierklech un engem anere Schwanz iwwerginn?
  
  
  Elo ass déi perfekt Zäit fir erauszefannen.
  
  
  "Ass Äre Sécherheetsgurt befestegt?" - Ech hunn d'Michelle gefrot.
  
  
  Si huet geknackt.
  
  
  "Da kuckt w.e.g. op d'Fëmmen ouni Fëmmen bis de Fluch d'Cruising Héicht erreecht."
  
  
  D'Michelle huet mech verwonnert ugekuckt, awer ech hunn näischt méi gesot, konzentréiert mech drop ze erfrëschen, meng Erënnerung un d'Gefill vum Auto a seng Kontrollen. Wéi mir bei der Entrée vun der Van Wyck Expressway waren, hunn ech gefillt wéi wann ech déi lescht aacht Stonnen drop gefuer wier. Ech hunn ofgebrach, dunn gestoppt, gewaart op eng laang genuch Paus am Expressway Traffic. Ongeféier eng Minutt méi spéit sinn e puer Autoen hannert eis laanscht eis gefuer an sinn op d'Extrembunn gefuer. Net de Fransous a säi Rattefrënd, déi elo gezwongen waren, direkt hannert eis ze trëppelen.
  
  
  "Op wat waarden mir?" - huet d'Michelle gefrot.
  
  
  "Mir waarden," sot ech, "op dëst!"
  
  
  Ech hunn de Fouss op de Gaspedal geschloen an op d'Expressbunn gedréint. E puer Sekonne méi spéit huet den Kilometerzähler 70 gewisen. De Fransous war direkt hannert eis zu Fouss, och beschleunegt. Hien huet misse sinn. D'Paus am Trafic war grouss genuch fir zwee Autoen. Wann hien gewaart hätt, hätt hien eis verluer.
  
  
  "Mon Dieu!" D'Michelle huet gejaut. "Waat mechs de berufflech…"
  
  
  "Hänkt einfach dohinner a genéisst," sot ech. Elo hate mer méi wéi 70, de Fransous war richteg um Schwanz. An nach e puer Sekonnen klammen mir op den Daach vum Auto virun eis. Awer ech wäert net op déi Sekonnen waarden. Meng Aen hunn de kommende Verkéier virsiichteg ënnersicht an ech hunn fonnt wat ech gebraucht hunn. Mäi Fouss ass op d'Brems geklappt, huet se dunn fräigelooss wéi ech d'Rad gedréint hunn, an den Auto huet an en Zweerad-Wendung iwwer de Median an an d'Spuer gekrasch. An engem Raum grouss genuch fir nëmmen een Auto opzehuelen.
  
  
  "Mon Dieu!" D'Michelle huet nach eng Kéier gejaut. Aus dem Augeeck hunn ech gesinn, datt hiert Gesiicht wäiss war. "Dir wäert eis ëmbréngen!"
  
  
  De Fransous ass laanscht geflunn, nach ëmmer Richtung New York. Et dauert him nach eng Minutt oder esou Plaz ze fannen fir sech ëmzedréien, besonnesch an engem Auto dee fir Komfort gemaach ass
  
  
  
  
  a Liichtegkeet vun Kontroll op laang Reesen, an net fir Manöveren.
  
  
  "Maacht just mäi Bescht fir dech waakreg ze halen", hunn ech dem Michelle gesot, dunn hunn ech d'Rad erëm gedréint, dës Kéier net beméit, dës Kéier ze bremsen oder ze schalten, an den Auto op de South State Boulevard geschéckt.
  
  
  "Ech schwieren Iech," sot d'Michelle, "Ech wäert ni méi schlofen. Einfach méi lues."
  
  
  "Geschwënn," sot ech. Dunn huet hien am Réckspigel gekuckt a roueg verflucht. De Fransous war do. Zwanzeg Autoen hannendrun, awer hannert eis. Säi klenge Rat Frënd war e bessere Chauffer wéi ech him Kreditt ginn.
  
  
  "Waart," sot ech zu Michelle. "Et ass Zäit fir sérieux ze ginn."
  
  
  Ech hunn d'Lenkrad schwéier gerappt, an déi wäit lénks Spuer gefuer, Zentimeter vum Trakter Trailer ewech, an dunn weidergaang fir säi Chauffer nach méi ze pissen andeems ech op 30 mph verlangsamen. Hien ass no riets gaangen, mat engem indignéierten Toun vum Horn. Déi aner Autoen hunn datselwecht gemaach. Elo war de Fransous nëmmen zwee Autoen hannendrun, och an der lénker Spuer. Ech hunn de Verkéiersmuster virsiichteg studéiert, ofwiesselnd beschleunegt a verlangsamt wéi mir op de Verkéiersliicht kommen, deen op den Ofschloss fir de Baisley Pond Park féiert. Ech sinn an d'lénks Spuer geklommen, bis 20 mph verlangsamt wéi d'Luucht opgaang ass an ech gesinn datt et rout war.
  
  
  Déi 200 Meter Strooss direkt virun mir war kloer a menger Spur. D'Luucht gouf gréng an ech hunn de Fouss op de Gas gedréckt. Wéi mir op d'Kräizung ukomm sinn, war de BMW 60. De Lincoln war direkt hannert eis, bal mat der selwechter Geschwindegkeet. Ech hunn de BMW zwee-Drëttel vum Wee duerch d'Kräizung gelooss ouni ze bremsen, dunn d'Steierrad schwéier no lénks geréckelt, ouni ze bremsen. BMW dréint wéi eng Top bal op enger Plaz. D'Michelle an ech sinn haart geworf ginn, sinn awer vun de Sécherheetsgurten ageklemmt ginn. A manner wéi eng hallef Sekonn war mäi Fouss zréck op de Beschleuniger, de BMW an de Wee vum Lincoln, manner wéi Zentimeter vu sengem Heizkierper, an d'Kräizung geschéckt. Ech hunn op d'Brems geklappt, gefillt datt de BMW plötzlech an der Zäit stoe gelooss huet, fir en Auto laanscht ze loossen, dunn op de Gaspedal geschloen an duerch d'Kräizung just pünktlech duerch d'Kräizung gefuer fir en aneren an der wäiter Spuer laanscht ze loossen. Et hätt en aneren Auto getraff oder dozou bruecht datt en ausserhalb vun der Kontroll gedréint a stoppt, awer de BMW huet erëm glat beschleunegt wéi ech en op d'Perimeterstrooss vum Park gewisen hunn.
  
  
  "Bass du ok?" - Ech hunn d'Michelle gefrot.
  
  
  Si huet de Mond opgemaach, awer konnt net schwätzen. Ech hu gefillt datt hatt geziddert huet.
  
  
  "Entspanen," sot ech, hunn eng Hand vum Lenk geholl an se op hirem Oberschenkel geklappt. "Et gëtt elo méi einfach."
  
  
  An dunn hunn ech Lincoln erëm gesinn. Et war bal e Véierel Kilometer zréck laanscht eng eidel riicht Strooss, awer och an der Sammeldämmerung konnt ech hir markanten niddereg Silhouette erausstellen.
  
  
  Dës Kéier hunn ech net emol geschwuer. De Rat Man war kloer e gebuerene Chauffer. Hie konnt mir mat Daredevil Stunts fir eng zimlech laang Zäit passen - laang genuch, tatsächlech, datt d'Police ons zwangsleefeg gestoppt huet. Wat ech mech net leeschte konnt, och wann hien, mat diplomateschen Zuelen, wuel kéint.
  
  
  "Et ass Zäit," sot ech zu mir selwer, wéi och d'Michelle, "fir eng Verännerung vum Tempo."
  
  
  Ech loosse de BMW lues op eng komfortabel, legal 40 mph. De Lincoln ass ukomm. Am Réckspigel konnt ech gesinn, datt ee Frontfenster schlecht gebrach war, d'Luucht aus war an d'Säitfenster gebrach ass. De Fransous huet schockéiert ausgesinn. Säi Chauffer hat e verduebelt, wild-eyed Ausdrock.
  
  
  Si hunn e puer Autoen hannendrun gezunn an hunn sech op Distanz gehalen. An der selwechter Vitesse sinn ech op den New York Boulevard gefuer. Si sinn bliwwen. Aner Autoen sinn vun hannen opgefuer, fënnef, zéng, fofzéng. De Fransous huet net probéiert ze passéieren.
  
  
  Vläicht versichen se eis einfach op eis Destinatioun ze verfollegen. Op der anerer Säit kënne si sech zréckhalen, waarden bis mir op eng roueg, däischter Plaz kommen.
  
  
  Wéi d'Zäit gaangen ass. Wäertvoll Zäit.
  
  
  Ech hu beschloss hinnen eng Hand ze ginn.
  
  
  Ech sinn nach zwee Meilen gefuer a riets op de Linden Boulevard gefuer, a Richtung Naval Hospital. An der Halschent huet e Miwwellager, nuets onbenotzt, bal e Block besat. Ech gestoppt virun him a gewaart. Et war eng ideal Plaz fir en Ambush.
  
  
  De Lincoln koum bannent fofzeg Fouss.
  
  
  Ech waarden.
  
  
  Keen koum eraus.
  
  
  Ech hunn nach e Moment gewaart a wéi de Fransous a säi Chauffeur nach ëmmer net bewegt waren, hunn ech d'Michelle Instruktioune ginn. Zu hirem Kreditt, och wann se nach ëmmer gerëselt huet, huet si einfach geknackt, hir Ae sinn an der Bereetschaft schmuel.
  
  
  Dunn sinn ech aus dem BMW erausgaang an sinn zréck op de Lincoln gaang. Wéi ech no genuch komm sinn fir duerch déi verbleiwen Luuchten an den Auto ze kucken, hunn ech gesinn wéi de Schock um Gesiicht vum Fransous lues a lues an en Ausdrock vu virsiichteger Alarm verwandelt wéi ech ukomm sinn. Säi Chauffer, midd vun de Stunts, huet einfach iwwerrascht an domm ausgesinn.
  
  
  
  
  
  Ech hunn mech iwwer d'Kapitel vum Lincoln hänke gelooss an op d'Windschutzgebitt direkt virum Gesiicht vum Fransous geklappt.
  
  
  "Gudden Owend," sot ech héiflech.
  
  
  De Chauffeur huet de Fransous besuergt ugekuckt. De Fransous huet weider riichtaus gekuckt, ängschtlech, virsiichteg, ouni eppes ze soen.
  
  
  D'Michelle huet elo missen am Chauffer sëtzen well mäi Kapp a Kierper d'Vue vum Lincoln blockéiert hunn.
  
  
  "Dir hutt eng schéi zwee-Wee Radio Antenne," Ech sot nach eng Kéier héiflech laacht.
  
  
  D'Michelle muss elo den nach laafende BMW a Gang setzen, während ech op meng nächst Beweegung waarden.
  
  
  "Awer et ass e bësse rusty op Plazen," Ech weider. "Dir musst et wierklech ersetzen."
  
  
  An an enger zweeter Sekonn war d'Wilhelmina a menger Hand an huet geschoss. Déi éischt Kugel huet d'Radioantenne vum Auto zerräissen an huet se an d'Loft gedréint, déi zweet huet déi verbleiwen Luucht erausgeschoss, a wéi d'Michelle de BMW an e scharfen U-Wend ëmgewandelt huet, huet d'Héichstrahlen ageschalt wéi se de Lincoln weidergeet. blann souwuel de Fransous wéi och de Chauffer, meng drëtt an véiert Kugel zwee Pneuen goufen op der rietser Säit vun der grousser Sedan punktéiert.
  
  
  Dëst war den nächste Manöver, deen ech besuergt hat, awer d'Michelle huet et perfekt gehandhabt. E puer Meter vum Lincoln huet si just genuch verlangsamt fir mäi Mëtt-Fluchsprong, fir datt ech déi oppe Fënster op der Säit anhalen an un d'Dier halen. Dunn huet si d'Vitesse erëm opgeholl, d'Luuchten elo fort, ronderëm de Lincoln an iwwer den Trottoir geparkt, wou et geparkt war, verstoppt mäi gekräizegt Kierper géint déi wäit Säit vum BMW bis mir um Enn vun der Strooss um Trottoir ukomm sinn. . Dunn eng aner kräischend riets Ofdreiwung, mäi Kierper komplett aus der Siicht verstoppt, a mir sinn de New York Boulevard erofgefuer, meng Hänn kléngen un d'Dier wéi zwee Leecher.
  
  
  No engem Véierel Kilometer huet si opgehalen. An enger flësseger Bewegung war ech am Chauffer Sëtz, si war am Passagéiersëtz, weder vun eis huet e Wuert gesot.
  
  
  E weidere Kilometer ass vergaang ier si geschwat huet.
  
  
  "Et war ... ze riskant," sot si. "Si kéinten dech ëmbréngen wann Dir op hiren Auto koum. Ausser der Gefor vun Ärem akrobatesche Sprong op dëser Maschinn.
  
  
  "Et war e berechent Risiko," sot ech. „Wann se eis wollten attackéieren, da wiere se net just do gesat, wa mir op d'Säit vun der Strooss gezunn sinn. Wat Dir meng Akrobatik ubelaangt - wann ech net bereet wier esou Risiken ze huelen, wier ech prett fir d'Pensioun. Ech sinn nach net esou."
  
  
  D'Michelle huet einfach de Kapp gerëselt. Si huet nach ëmmer schockéiert ausgesinn. Ech hunn roueg d'Rad gedréint a sinn a Richtung Manhattan gaang, laanscht lokal Stroosse geplënnert, wou et einfach wier en anere Schwanz ze gesinn. Mee ech war bal sécher, datt mir de Fransous a seng Frënn verluer haten. D'Antenne fir hiren Zwee-Wee-Radio lass ze ginn, huet bedeit datt se keen aneren op hir Plaz konnten schécken. Wat dat chinesescht Meedchen ugeet, war ech sécher datt ech all aner Schwanz gerëselt, déi se op eis werfen kéint.
  
  
  Ech hunn et am Ufank ofgerappt. Einfach.
  
  
  Ze einfach.
  
  
  Firwat hu se sou séier missen opginn?
  
  
  Dëst huet mech gestéiert. Mee elo konnt ech näischt doriwwer maachen. Ech hunn meng Besuergnëss just an engem Fach vu mengem Geescht gehal, prett fir zu all Moment auszebriechen.
  
  
  Zu Manhattan hunn ech an enger beschäftegter Gaass geparkt an en Telefon geruff. Fofzéng Minutte méi spéit koum de Mann vun der Autosagence an enger komplett onremarkabeler a ganz anonymer Ford Galaxy. Ganz onremarkabel ausser e puer Ännerungen ënnert der Hood, déi et erlaben et einfach op 110 ze klammen. Hien huet de BMW geholl, keen Interessi oder Iwwerraschung u mengem plötzlechen Autowiessel ausgedréckt, an ass fortgefuer an huet eis eng gutt Rees gewënscht.
  
  
  Wann Dir hannert d'Rad sidd an Dir hutt net méi wéi véierzeg Stonnen geschlof, et war sou gutt wéi all Rees kann ginn. D'Michelle huet Gléck. Si war dozing mat hirem Kapp op meng Schëller. Ech hunn de Ford op genee fënnef Kilometer an der Stonn iwwer d'Vitesselimit gehalen an hunn schwaarze Kaffi aus Container gedronk bis ech gag wollt.
  
  
  Mir goufen net gefollegt.
  
  
  Zéng Minutte bis Mëtternuecht hunn ech mäin Auto e puer Meter vum Sëtz vun Amalgamated Press and Wire Services geparkt, e zimmlech schrecklechen, ofgefälschte Gebai um Dupont Circle dat dem AX säi Sëtz verkleed huet.
  
  
  Hawk gewaart a sengem Büro.
  
  
  
  Fënneft Kapitel.
  
  
  "Dat ass et, Här," Ech hunn mäi Kont eng Stonn méi spéit zougemaach. "D'SLA huet bal sécher Durosh. Ob hien fräiwëlleg bei hinnen ass oder net ass eng ganz aner Saach."
  
  
  "Wou hien mat der SLA ass ass eng aner Geschicht," huet den Hawk däischter bäigefüügt.
  
  
  Ech hunn geknackt. Ech hunn him schonn iwwer meng Hiweiser erzielt, dräi Wierder: Leoparden, Pärelen, Vulkan. Ech hat nach ëmmer Gedanken iwwer d'Bedeitung vun dëse Wierder, awer den Hawk war kloer net an der Stëmmung fir se ze héieren. Hien huet en düsteren Drag op seng Eekleges Zigare geholl, iergendwou iwwer meng lénks Schëller gesicht. Säi schaarf Gesiicht mat gehärter aler Haut an iwwerraschend mëll bloen Aen haten deen Ausdrock deen hien hat wann hien haart geduecht huet - a besuergt. Wann hien besuergt war, sou war ech.
  
  
  Op eemol, wéi wann hien sech iwwer eppes gemaach hätt, huet den Hawk sech no vir gebonnen an huet seng fënnefanzwanzeg Cent-Zigar an e gekrackten Äschebecher erausgestouss.
  
  
  "Fënnef Deeg," sot hien.
  
  
  "Här?" Ech soot.
  
  
  "Dir hutt genee fënnef Deeg," sot hien kal a kloer, "fir de Fernand Duroch ze fannen an hien aus der OAS ze huelen."
  
  
  Ech hunn gekuckt. Hien huet zréckgekuckt, an mech mat senge bloen Aen penetréiert, elo haart wéi gehärte Stol.
  
  
  "Fënnef Deeg!" Ech soot. "Här, ech sinn en Agent, kee Magier. No deem wat ech muss schaffen ze beurteelen, kann et mech fënnef Wochen daueren, soss ...
  
  
  "Fënnef Deeg," sot hien nach eng Kéier. Den Toun vu senger Stëmm bedeit "keng Diskussioun." Hien huet säi Schwenkstull schaarf gedréckt an huet sech ëmgedréint, sou datt hie vu mir ewech war, an déi dreckeg Fënster erauskuckt. Dunn huet hien mir gesot.
  
  
  "E puer Stonnen ier Dir zu New York ukomm sidd, hu mir e Message kritt. Vum Colonel Rambo. Ech mengen, Dir erënnert un him."
  
  
  Ech erënnere mech. Hien ass eis nom Attentat op de Gaulle aus den Hänn gerutscht an ass an den Exil gaangen. A Spuenien gouf hie verdächtegt. Mä hien ass nach ëmmer eng héich-Ranking Persoun am SLA.
  
  
  "Rumbaut huet eis gesot datt d'OAS elo d'US Energiekris an eppes méi wéi eng Kris ka maachen. Eng Katastroph. A wann hien eis d'Wourecht seet, wier d'Katastroph e sanfte Wee fir et ze soen.
  
  
  Dem Hawk säin Toun war dréchen a kal. Dat war ëmmer de Fall wann d'Problemer eescht waren.
  
  
  "A wat genee ass dës Kraaft, Här?" Ech gefrot.
  
  
  "Ënnert Rambeau," sot Hawke, méi dréchen a méi kal wéi jee, "d'SLA konnt elo all Uelegraffinerien a Buergeräter op der westlecher Hemisphär komplett zerstéieren."
  
  
  Mäi Kiefer ass gefall, onfräiwëlleg.
  
  
  "Et schéngt onméiglech," sot ech.
  
  
  Den Hawk huet sech erëm op mech gedréint.
  
  
  "Näischt ass onméiglech," sot hien düster.
  
  
  Mir hunn e puer Momenter roueg géigesäiteg iwwer säi Schreifdësch gekuckt, all onroueg wéi mir gemierkt hunn wat genee dës Bedrohung bedeite kéint wann et wierklech wier. Et wier schlecht genuch, wann d'Uelegbunnen zerstéiert ginn; et géif hei eng bedeitend Quantitéit Ueleg ausschalten. Awer d'Zerstéierung vun Uelegraffinerien, déi Ueleg net nëmmen aus der westlecher Hemisphär veraarbecht hunn, awer och aus arabesche Länner, kéint d'Versuergung vun Ueleg an d'USA ëm sou vill wéi aachtzeg Prozent reduzéieren.
  
  
  Ueleg fir grouss Industrien, fir Bensin, fir Heizung, fir Konversioun an aner Formen vun Energie, wéi Stroum.
  
  
  D'USA wéi mir et wousst wäerten ophalen. Eist Land gëtt praktesch paralyséiert.
  
  
  "Vläicht ass dëst e Bluff?" Ech gefrot. "Hutt si Beweiser datt se et zéie kënnen?"
  
  
  Hawk wénkt lues.
  
  
  "Si soen datt si bannent fënnef Deeg Beweiser liwweren. Beweis datt se net nëmme kënnen et maachen, mee och mat Virwarnung kënne mir se net stoppen.
  
  
  "An de Beweis?"
  
  
  "A fënnef Deeg wäert d'SLA d'Shell Uelegraffinerie virun der Küst vu Curaçao opbléien a komplett zerstéieren. Ausser mir kënnen se natierlech stoppen. A gitt se aus dem Geschäft."
  
  
  "Wat wa mir dat net maachen? Wat ass hire Präis fir net alles anescht ze sprengen?
  
  
  Den Hawk huet lues eng aner Zigare aus der Broschttasche vu sengem gekrumpelten bronge Kostüm gezunn.
  
  
  "Si hunn eis net doriwwer gesot. Trotzdem. Si soen datt weider Kommunikatioun wäert weidergoen nodeems se bewisen hunn wat se maache kënnen.
  
  
  Hien huet net méi méi ze goen. Wann d'SLA tatsächlech beweist datt et seng Bedrohung kéint ausféieren, da wieren d'Fuerderungen, déi se un d'USA maache kéint, iwwerraschend, finanziell, politesch an op all aner Manéier.
  
  
  Et war Erpressung, Erpressung, op enger onheemlecher Skala.
  
  
  Den Hawk an ech hunn géigesäiteg iwwer säi Schreifdësch gekuckt. Ech hunn als éischt geschwat. Ee Wuert.
  
  
  "Duroche," sot ech.
  
  
  Hawk wénkt.
  
  
  "D'Verbindung ass ze staark fir Zoufall. D'OAS huet Durosh. Den Duroch ass e Spezialist - e Genie - an Ënnerwaasser-Propulsiounssystemer, d'Computeriséierung vun dësen Apparater an hir Notzung mat nukleare Sprengkäpp. Géint den onshore Ueleg Rigs a Raffinerien an dëser Hemisphär. Dat ass wouvir… "
  
  
  "Also Duroch huet hinnen dës Fäegkeet," Ech fäerdeg fir him.
  
  
  Den Hawk huet d'Zigar tëscht sengen Zänn gehalen an et mat kuerzen, rosen Puffs beliicht ier hien erëm geschwat huet.
  
  
  "Dat ass richteg," sot hien. "An dofir ..."
  
  
  "Duerfir hunn ech fënnef Deeg fir den Duroch vun der OAS ewech ze huelen", hunn ech erëm fäerdeg gemaach.
  
  
  "Dir hutt fënnef Deeg fir
  
  
  
  
  huelen Duroch ewech vun der SLA an zerstéieren all Apparater hien fir si entwéckelt. An d'Zeechnunge vun hinnen."
  
  
  Also dat ass et. Fënnef Deeg.
  
  
  "An de Carter," dem Hawk seng Stëmm war nach ëmmer dréchen a kal, "dëst ass e Solo. D'SLA huet gewarnt datt wa mir d'Hëllef vun all auslännesche Police oder Beamten opruffen, se direkt all Offshore Uelegrigs a Raffinerien zerstéieren. vu Caracas op Miami."
  
  
  Ech hunn geknackt. Ech hunn et erausfonnt.
  
  
  "Dir musst d'Meedchen mathuelen," huet hien weidergespillt, automatesch op seng Zigare gepuscht. "Si kann Iech eng positiv Identifikatioun vun hirem Papp ginn. Mir kënnen Iech net déi falsch Persoun erauszéien. Ech hu gär hatt net involvéiert, awer ... "
  
  
  "Wat wann Duroch net gewollt geet?"
  
  
  Hawk d'Aen enk. Ech wosst schonn d'Äntwert.
  
  
  "Gitt Duroch eraus!" - huet hien geschnappt. "Ob gewollt oder ongewollt. A wann Dir him net erauskënnt ... "
  
  
  Hie brauch net fäerdeg ze sinn. Ech wousst datt wann ech den Duroch aus iergendengem Grond net erauskréien, ech misst hien ëmbréngen.
  
  
  Ech hu gehofft datt d'Michelle et net gemierkt huet.
  
  
  Ech sinn opgestan, dunn hunn ech mech un eppes erënnert.
  
  
  "Chinesescht Meedchen," sot ech. "Huet de Computer eppes iwwer hatt fonnt?"
  
  
  Hawk seng Wenkbrauwen opgestan.
  
  
  "Interessant," sot hien. "Et ass interessant well et näischt besonnesch interessant doriwwer ass. Keng Interpol records. Et gi keng Berichter iwwer Bedeelegung un iergendenger Form vu Spionage. Hiren Numm ass Lee Chin. Zwanzeg-zwee Joer. Graduéiert vu Vassar ganz fréi, Top vun hirer Klass. Graduéierter Aarbecht am Massachusetts Institute of Technology. Si ass dunn op Hong Kong gaangen an huet e Joer do am Familljebetrib, Import-Export, geschafft. Just zréck op New York virun e puer Méint. Et ass schwéier virzestellen wéi si an dësem Punkt an d'Bild passt.
  
  
  Et war interessant. Dat huet mech gestéiert. Mee elo konnt ech näischt doriwwer maachen. Ech hunn de Lee Chin an hirem spezielle klenge Fach a mengem Kapp zréckginn.
  
  
  "Iddien wou ufänken?" - Hawk gefrot.
  
  
  Ech hunn him gesot. Hien huet geknackt. Zigarenasch ass op seng Jackett gefall, bequem mat enger Serie vun anere Schmieren a Flecken. Dem Hawke seng Brillanz huet sech net op säi Kleederschaf oder seng Betreiung verlängert.
  
  
  "Ech kontaktéieren de Gonzalez fir Iech wann Dir him benotze kënnt. Hien ass net dee Beschten, awer hien ass kennt iwwer d'Géigend.
  
  
  Ech hunn him Merci gesot a si fir d'Dier gaang. Wéi ech amgaang et hannert mir zouzemaachen, hunn ech den Hawk héieren soen:
  
  
  "An, Carter ..." Ech hunn mech ëmgedréit. Hien huet gelaacht a seng Stëmm ass erweicht. "Wann Dir net virsiichteg sidd, sidd gutt."
  
  
  Ech hunn gelaacht. Et war e private Witz tëscht eis. Nëmmen e virsiichteg Agent hat eng Chance fir ze iwwerliewen. Nëmmen de gudden Agent huet iwwerlieft. A senger Zäit war den Hawk méi wéi gutt. Hie war dee Beschten. Hien huet et net direkt gesot well et net säi Stil war, mee hie wousst wat virun mir war. An hien huet sech ëm.
  
  
  "Okay, Här," sot ech einfach an huet d'Dier zougemaach.
  
  
  Ech hunn d'Michelle fonnt, souz - oder éischter, schlofen - op engem Stull ausserhalb vum dréchene klenge Raum an deem McLaughlin, N5, Zäit mat hatt verbruecht huet. Hien hat schonn alles opgeholl, wat si gesot huet op de Band, an elo géif dee Band suergfälteg vu verschiddenen aneren Agenten iwwerpréift ginn an dann an de Computer gelueden ginn fir all Informatioun déi ech verpasst hunn. Awer ech hat keng Zäit fir op d'Resultater ze waarden. Ech hänke mech no an hunn an hiert Ouer geblosen. Si ass erwächt mat engem Schlag.
  
  
  "Et ass erëm Reeszäit," sot ech. "Zäit fir eng flott Fligerfahrt."
  
  
  "Oh nee," huet si gekrasch. "Sollte mir?"
  
  
  "Mir mussen," sot ech, hëllefen hir op.
  
  
  „Wou gi mer elo hin? Op den Nordpol."
  
  
  "Nee, sot ech. Fir d'éischt gi mir erop op Special Effects fir eis nei Coveren ze kréien, dorënner Päss an IDen. Da gi mir op Puerto Rico."
  
  
  "Puerto Rico? Do ass et op d'mannst waarm a sonneg."
  
  
  Ech hunn geknackt, gefouert hatt duerch d'Hal an de Lift.
  
  
  "Mee firwat?"
  
  
  "Well," sot ech, hunn de Liftknäppchen gedréckt an en neie Pak Zigaretten aus menger Tasche geholl, "Ech hunn d'Bedeitung vun dëse leschte Wierder vum Ahmed verstanen."
  
  
  Si huet mech froend gekuckt. Ech hunn d'Zigarett an de Mond geluecht.
  
  
  "Ech hu geduecht datt den Ahmed 'Leopard' sot. Hien huet net gesot. Wat hie gesot huet war "aussätzlech". Wéi am Fall vun Lepra."
  
  
  Si huet geschüchtert. "Awer wéi kënnt Dir sécher sinn?"
  
  
  "Wéinst dem nächste Wuert. Ech geduecht hie sot "Pärel". Awer et war tatsächlech 'La Perla'.
  
  
  Ech hunn e Match gebrannt an et an d'Zigarett bruecht.
  
  
  "Ech verstinn net," sot Michelle.
  
  
  "Déi zwee Wierder ginn zesummen," sot ech. "La Perla ass e Slumgebitt am Old San Juan, Puerto Rico. Et gëtt eng Aussätzlech Kolonie zu La Perla. Äre Papp muss aus Tanger geholl ginn an an enger Aussätzlecher Kolonie verstoppt ginn.
  
  
  D'Michelle seng Ae sinn erweidert vun Horror.
  
  
  "Ass mäi Papp an enger Aussätzlecher Kolonie?"
  
  
  Ech hunn en Drag aus menger Zigarett geholl. Et ass erausgaang. Ech hunn en anere Match beliicht an et op den Tipp bruecht.
  
  
  
  
  
  "Ech géif soen déi perfekt Plaz fir et ze verstoppen."
  
  
  Michelle war wäiss.
  
  
  "A mir ginn an dës Aussätzlech Kolonie?"
  
  
  Ech hunn geknackt, dunn hunn ech irritéiert. D'Zigarett géif einfach net liicht. Ech hunn faul op den Tipp gekuckt.
  
  
  "Wa mir Gléck hunn an hien ass nach ëmmer hei, kënne mir ..."
  
  
  Ech gestoppt Mëtt-Saz. E kale Ridder koum iwwer mech. Mat Daumen a Zeigefanger hunn ech d'Enn vun der Zigarett ofgebass an d'Pabeier an den Tubak ofgeschnidden.
  
  
  "Wat ass et?" - huet d'Michelle gefrot.
  
  
  "Dëst ass et," sot ech kategoresch, hunn meng Handfläch erausgehalen. Et enthält e klengt Metallobjekt. Et war Staang-förmlech, net méi wéi en halleft Zoll laang a méi kleng am Duerchmiesser wéi d'Zigarett an där se verstoppt war.
  
  
  D'Michelle huet sech no hanne gezunn fir hien ze kucken.
  
  
  "E Feeler, fir déi populär Terminologie ze benotzen," sot ech, a meng Stëmm muss d'Selbstverwierrung vu menger Onsécherheet reflektéiert hunn. "Iwwerwaachungsapparat. An dëst ass ee vun de modernsten. Corbon-Dodds 438-U Transceiver. Net nëmmen hëlt et eis Stëmmen iwwer ee Kilometer ewech an iwwerdréit et och en elektronescht Signal. déi jidderee mat der entspriechender Empfangsausrüstung ka benotzen fir eis Positioun op e puer Fouss ze bestëmmen.
  
  
  "Du mengs," huet d'Michelle sech opgeriicht, iwwerrascht ausgesinn, "Wien dat gepflanzt huet, weess net nëmme wou mir sinn, mä huet och alles héieren wat mir gesot hunn?"
  
  
  "Genau," hunn ech geäntwert. An ech wousst, datt dat war firwat d'Chinesesch Fra net beméit eis ze verfollegen. Op d'mannst net am Siicht. Si konnt dat a senger Fräizäit maachen, eng hallef Kilometer oder sou ewech, all déi Zäit, déi eis Gespréich lauschtert.
  
  
  Inklusiv meng detailléiert Ausso un d'Michelle iwwer wou mir higinn a firwat.
  
  
  D'Michelle huet mech ugekuckt.
  
  
  "OAS," huet si geflüstert.
  
  
  "Nee." Ech hunn de Kapp gerëselt. "Ech mengen net. Eng ganz schéin Chinesesch Fra ass eis de ganze Wee vun Tanger op New York gefollegt. Si ass op mech am Fliger vu Paräis gerannt. Ech hat eng hallef eidel Pak Zigaretten a mengem Hiem. Täsch an onopgemaach an meng Jackett Tasche. Si huet et fäerdeg bruecht meng voll Pak Zigaretten duerch hir ze ersetzen.
  
  
  A wann ech bedenkt datt ech nëmme meng eegen personaliséiert Zigaretten fëmmen mat dem NC-Label op de Filter gedréckt ass, huet si vill Effort gemaach fir dëst ze maachen. A si huet vun zimlech extensiv Méiglechkeeten profitéiert.
  
  
  "Wat solle mir elo maachen?" - huet d'Michelle gefrot.
  
  
  Ech studéiert virsiichteg der Oflauschterskandal. Déi viischt Halschent geschmoltenem aus der Hëtzt vu mengem Match. Déi komplex Mikrokreesser goufen zerstéiert, an de Käfer huet anscheinend opgehalen ze iwwerdroen. D'Fro war, vu wéi engem Auto gouf ofgelauschtert, deen éischten oder den zweeten? Wann et déi éischt war, da war et eng grouss Wahrscheinlechkeet datt d'chinesesch Fra net genuch Informatioun kritt huet fir ze wëssen wou mir higoen. Wann et déi zweet wier ...
  
  
  Ech hunn d'Grimasse gemaach, dunn hunn ech geschloen an de Käfer mat menger Ferse op de Buedem gedréckt. Et huet mech e puer emotional Zefriddenheet, awer näischt anescht.
  
  
  "Wat mir elo maachen," sot ech dem Michelle wéi de Liftdier opgaang ass a mir eragaange sinn, "gëtt op Puerto Rico. Schnell".
  
  
  Et war näischt méi ech maachen konnt. Ech hunn d'chinesesch Meedchen zréck an hiert eegent Kompartiment a mengem Kapp bruecht. Nach eemol.
  
  
  De Coupe huet sech zimlech grouss gewisen.
  
  
  Ech wollt hatt dran bleiwen.
  
  
  
  Kapitel sechs
  
  
  Den Här Thomas S. Dobbs vun Dobbs Plumbing Supplies, Inc., Grand Rapids, Michigan, a seng franséisch-kanadesch Fra, Marie, hunn d'Haus verlooss. San Juan Fluchhafen Haaptterminal; si goufen mat Kameraen gelueden, Schnorchelausrüstung an all aner Ausrüstung, déi fir hir Karibik Vakanz gebraucht gëtt, dorënner de Puerto Rican Weave Stréihut, deen den Här Dobbs bei der Arrivée um Terminal kaaft hat. Si géifen hunn, wéi den Här Dobbs jidderengem gesot huet, deen nolauschtere géif, "Roaring Time." Si géifen "dës kleng al Insel rout molen." Si wäerten "al San Juan bannen no bausse maachen, dorënner de Casino."
  
  
  Wéi ee kéint roden, waren et e puer typesch, mëttelméisseg désagréabel amerikanesch Touristen.
  
  
  "Taxi! Taxi!" - Den Här Dobbs huet gebrëllt, a wackelt seng Waffen verréckt.
  
  
  D'Madame Dobbs war méi roueg. Si huet e bësse midd ausgesinn. Mee si huet däitlech vun der Sonn an der Hëtzt genoss.
  
  
  "Mmmm," sot si zu hirem Mann, huet hiert schéint Gesiicht op. "Ass dat net eng schéin Sonn? An du richen esou vill Blummen. Oh, Nick ..."
  
  
  Ech hunn hir Hand gegraff wéi wann ech hatt an den Taxi zéien, dee virun eis gestoppt huet.
  
  
  "Tom," hunn ech gemëscht, ouni meng Lippen ze beweegen. "Net Nick. Volumen".
  
  
  "Tom," huet si gehorsam widderholl. "Ass et net schéin? Ech wëll just e Badekostüm undoen, op enger Plage iergendwou an der Sonn leien an op den Ozean lauschteren. Dunn huet si gekrasch. "Ausserdeem gleewen ech, datt Dir aner Saachen ze maachen hutt a mir brauche fir mat Iech ze kommen."
  
  
  "Verdammt, Schatz," hunn ech gebrëllt. "Dat ass genau wat mir wäerte maachen. Ploost op där Plage erof a kritt eng verdammt schéin Sonn. Mir bezuelen genuch dofir."
  
  
  De Portier huet eis Poschen fäerdeg an de Kofferraum vun der Kabine gelueden. Ech hunn him schrecklech ënnerschat, fir et mat engem brutalen, häerzleche Schlag op de Réck an engem Gejäiz vun "Loosst et net alles op enger Plaz, Mate!" a sprangen nieft dem Michelle an d'Kabine, an huet d'Dier mat esou Kraaft geklappt, datt d'Kabine vum Auto ugefaang huet ze knacken. De Chauffeur huet mech irritéiert ugekuckt.
  
  
  "Hotel San Geronimo, Frënd." Do ware mer higaangen. Nëmmen dat Bescht fir den Thomas K. Dobbs a seng kleng Fra“, sot ech. Dann schaarf a verdächteg: "Dëst ass dat Bescht, oder? Heiansdo dës Reesagenten ... "
  
  
  "Jo, Senor," sot de Chauffer roueg, "dëst ass dat Bescht. Dir wäert et do gär hunn."
  
  
  Ech war sécher datt wann ech him op en ëffentlechen Toilette riichten, hie géif soen datt dëst och déi bescht Optioun wier.
  
  
  "Okay, Frënd. Dir wäert eis séier dohinner kréien an et gëtt e gudden Tipp fir Iech an deem," sot ech breed.
  
  
  "Si," huet de Chauffeur geäntwert. "Ech bréngen dech séier dohinner."
  
  
  Ech hunn mech géint d'Sëtzkëssen zréckgezunn an hunn aus menger Jacketasche eng Zigare gezunn, déi nëmmen e bësse manner désagréabel war, wéi déi dem Hawk gefall huet. Ech konnt gesinn datt de Chauffer liicht wénkt wann ech en beliichten.
  
  
  Ech, natierlech, iwwerdribblen. Ze vill virstellen. Sécherstellen ech erënneren.
  
  
  An dat huet Sënn gemaach. E gudden Agent sollt net iwwer Bord goen an ze vill Saachen ausspillen fir erënnert ze ginn. Wat mech entweder e ganz schlechten Agent oder e ganz schlau gudden Agent gemaach huet, deen guer net als Agent geduecht wier.
  
  
  "Tom," sot d'Michelle roueg, "hus du wierklech gemengt, wat Dir gesot hutt fir op d'Plage ze goen?"
  
  
  "Natierlech, Schatz," sot ech an engem moderéierten Toun. "Fir d'éischt gi mir op déi al Plage. Dann kleede mir eis un, si bréngen eis e puer vun deene Peeny Colazzas oder wat och ëmmer, da setzen mir d'Zänn an de gréisste verdammt Steak deen Dir op dëser Insel fanne kënnt, da gi mir an déi Casinoen an hunn fun . Wéi kléngt et fir den éischten Dag an Nuecht, oder?
  
  
  "Tatsächlech?" - sot d'Michelle an der selwechter niddereger Stëmm. "Awer ech hu geduecht datt Dir ..."
  
  
  "Dir hutt geduecht datt Ären alen Mann net wousst wéi Dir eng gutt Zäit hutt. Ech hu geduecht datt hien iwwer näischt anescht wéi Sanitärmaterial kéint denken. Ma, haalt den Hutt un, Schatz. Plage an Gedrénks, Iessen an Wierfel, hei komme mir! "
  
  
  An esou, zu der Freed Iwwerraschung vun der Michelle, si mir fortgaang. Als éischt, dat ass wat den Här Thomas S. Dobbs a seng Fra gemaach hätten. An zweetens wier et Suizid fir mäin eeschte Geschäft zu San Juan bis spéit an der Nuecht ze féieren. Op der wäisser Sandstrand ze léien mat der Sonn, déi op mengem Kierper klappt, an der ofbriechend Karibik Surf, déi meng Oueren berouegend war, war e relativ gudde Wee fir d'Zäit ze waarden.
  
  
  "Volume."
  
  
  Ech hunn sech ëmgedréit an d'Michelle gekuckt. An ech hunn décidéiert datt et net nëmme gutt war, et war ... gutt, nennt Ären Superlativ. Alles oder alles wäert maachen: Dem Michelle seng grouss Broscht hunn méi wéi déi kleng, bal duerchsichteg Bikini-BH ausgefëllt, déi si gedroen huet, d'seideg Haut vun hirem Bauch verspéit op e Bikini-Ënner, dee wéineg méi wéi zwee kleng Dräieck an e Stéck Spëtz war, laang schlank Been voluptuously op de Sand bewegen.
  
  
  "Tom," huet si gespurt, d'Aen zougemaach an d'Gesiicht op d'Sonn opgehuewen, "gëtt mir w.e.g. Sonneluucht."
  
  
  "Gären."
  
  
  Ech hunn de waarme Ueleg iwwer den Hals verdeelt, glat Schëlleren, Bauch an Oberschenkel. Hirem Fleesch ass sanft ënner meng Hänn geplënnert. Hir Haut gouf méi waarm, mëll. Si huet sech op de Bauch gerullt an ech hunn d'Ueleg erëm iwwer hir Schëlleren verdeelt, hir BH ofgeschnidden an iwwer de Réck verdeelt, meng Hänn rutschen op hir Säiten, beréieren hir Broscht. Si huet geschloen, de Klang méi wéi e Klang wéi e Gesang. Wéi ech fäerdeg war, hu mir eis niewentenee geluecht, mir beréieren. Mir hunn allebéid eis Aen zougemaach an d'Aura vum Geschlecht tëscht eis war déck, waarm a wuessend. Déi hell Sonn schéngt eis onerwaart méi no zesummen ze bréngen, wéi e Magnéit an Eisen.
  
  
  "Tom," huet si endlech geflüstert, "Ech kann dat net méi ausstoen. Loosst eis zréck an eise Raum goen."
  
  
  Hir Stëmm war mëll awer insistent. Ech gefillt déi selwecht Besoin. Ouni e Wuert ze soen, hunn ech hir BH erëm opgehaang, si op d'Been opgehuewen, a si zréck an den Hotel gefouert. Wéi mir an d'Zëmmer koumen, ass si e bësse vu mir ewech geplënnert.
  
  
  "Lues a lues, Nick," sot si an enger niddereger, husky Stëmm, hir donkel Ae kucken a meng. "Dës Kéier wëll ech et lues huelen. Kann et fir ëmmer daueren."
  
  
  Meng Hand erreecht hir. Si huet et gefaangen an et géint hir vollste Kurve gekippt.
  
  
  "Maacht et fir ëmmer, Schatz. Ech wëll alles, elo, alles.
  
  
  
  
  Ënner menger Hand huet hiert sonnegt Fleesch gespannt. Ech hunn de Bluttpuls gefillt. De Puls ass séier eropgaang. Ech hunn hatt op mech gezunn a mäin oppene Mond huet hir ofgedeckt, meng Zong exploréiert, haart an usprochsvoll. Si huet sech erotesch gedréint, awer lues, wéi op en onhéierbaren Trommelbeat, deem säin Tempo mat enger onendlech kontrolléierter Geschwindegkeet eropgeet.
  
  
  "Kann Waasser dëst Feier ausléisen?" - Ech hunn schaarf geflüstert.
  
  
  "Erhéije just d'Flam, Léif," sot si, a versteet direkt wat ech gemengt hunn.
  
  
  An enger séierer Beweegung hunn ech hir BH ewechgeholl an duerno hir Bikini-Ënnerdeeler. E sensuellt Laachen huet hir Lippen gekrullt. Hir Hand huet meng Hänn ewech gedréckt an hir Aen hunn mech mat Stolz a Bewonnerung ugekuckt.
  
  
  Ech hu gefillt datt meng eegen Instinkter komplett iwwerholl hunn wéi ech hatt opgeholl hunn an an d'Buedzëmmer gedroen hunn. E Moment méi spéit stounge mir ënner dem kachend Waasser vun der Dusch, eis naass, dampende Kierper zesummegedréckt a futti matenee gefiddert. Et war nach ëmmer lues, awer mat engem bluddege Tempo vu purer sensueller Ekstase, an en onerwaarten, kompletten a komplette Besëtz vu Mann vu Fra a Fra vu Mann opzebauen.
  
  
  Wéi et endlech geschitt ass, hu mir allebéid gejaut, Wuertlos wéi déi reng Instinkter déi mir kuerz gi sinn.
  
  
  "Zefriddestellend?" - Si huet gemëscht wéi mir eis zwee e bëssen erholl hunn.
  
  
  "Genau," sot ech, nach ëmmer probéiert meng Aen ze fokusséieren a meng Otem opzehuelen.
  
  
  ***
  
  
  De Rescht vum Owend war och komplett an zefriddestellend - oder op d'mannst wier et wann ech wierklech den Thomas K. Dobbs wier. Mir hunn Piña Coladas op der Outdoor Terrass gedronk, wou eng Arméi vu lieweg Kelner stoungen, während de Karibesche Sonnenënnergang Faarf bäigefüügt huet wéi op Nofro. Wéi mir dohinner gaange sinn fir z'iessen, ass d'Arméi vun de Kelner e Regiment ginn, de Menü war dräi Féiss laang, an déi ganz Plaz huet no verschwendene Suen geroch. Alles wat Sue kafe konnt, war verfügbar an a grousse Quantitéite kaaft.
  
  
  Leider sinn tropesch Gedrénksmixer meng Iddi vum beschte Wee fir eng gutt Rum ze ruinéieren, an ech si ganz averstanen mam Albert Einstein datt e Véieranzwanzeg Unze Steak dat perfekt Iessen fir Léiwen ass, an nëmme Léiwen. A méi normalen Ëmstänn - déi ech mech heiansdo schwéier virzestellen - géif ech frësch gefaangen "Conk" oder Mierercher genéissen, déi mat Knuewelek a karibesche Gewierzer gesoot ginn. Mee den Thomas S. Dobbs hätt gréng ginn um Gedanken vun all vun hinnen, a fir de Moment war ech Dobbs. Dofir hunn ech säin Owend haartnäckeg duergestallt, amüséiert duerch d'Ae vu Michelle an engem transparenten Kleed, deen all Mann op menger Plaz vill Freed géif ginn.
  
  
  Méi spéit, wéi mir en Taxi op d'Caribe Hilton Casino geholl hunn, hunn ech mech trost, e puer honnert Dollar vun AX Geld um Rouletterad ze verléieren, eppes wat den Thomas S. Dobbs sécherlech gemaach hätt. Nick Carter géif dëst um Blackjack Dësch maachen a gewannen. Net eng gigantesch Zomm, awer no dem Carter System sinn e puer dausend kee Spill.
  
  
  Wat ass wat d'Michelle gemaach huet.
  
  
  "Wéivill?" - Ech gefrot, zréck an den Hotel mam Taxi.
  
  
  "Véierzénghonnert. Et war tatsächlech fofzéng, awer ech hunn dem Händler honnert Dollar Chip als Tipp ginn.
  
  
  "Awer ech hunn Iech nëmmen fofzeg Dollar ginn fir mat ze spillen!"
  
  
  "Natierlech," huet si lëschteg geäntwert, "awer dat ass alles wat ech brauch." Dir gesitt, ech hunn dëse System ... "
  
  
  "Okay, ok," sot ech däischter. Et waren Zäiten wou den Thomas K. Dobbs däitlech Péng a sengem hënneschte Enn hat.
  
  
  Awer et waren och Zäiten, wou ech un eise Raum zu San Geronimo geduecht hunn, wéi ech d'Michelle gesinn plakeg aus dem Buedzëmmer erauskommen, wann zréck op den Nick Carter och seng Nodeeler haten.
  
  
  Et ass Zäit fir zréck op den Nick Carter.
  
  
  Ech hunn den Fernseh ugeschalt fir eis Stëmmen ze erdrénken am Fall wou de Raum gebrach ass, an hunn d'Michelle op mech gezunn.
  
  
  "Et ass Zäit fir d'Aarbecht," sot ech, probéiert mäi Bescht meng Aen op hirem Hals ze halen. "Ech sollt a véier oder fënnef Stonnen zréck sinn, op d'mannst bis de Moien. Bleift an der Tëschenzäit am Raum mat der Dier gespaart a loosst keen aus iergendengem Grond eran. Dir wësst wat ze maachen wann ech et net maachen." Ech kommen de Moien zréck."
  
  
  Si huet geknackt. Mir hunn dat alles diskutéiert ier mir Washington verlooss hunn. Mir hunn och diskutéiert ob si eng Waff soll hunn. Si hat ni eng Zort Waff ofgeschoss. Dofir krut si d'Waff net. Et géif hir souwisou näischt gutt maachen, an ech gleewen net un Leit Waffen ze ginn, déi net wëssen wéi - a wéini - se benotzen. Wat hatt krut war e gefälschte Diamantring. Den Diamant war harmlos. D'Astellung hat véier Zänn, déi, wann se op de Riem gedréckt sinn, iwwer den Diamant verlängert hunn. Wann ee vun dësen Zänn d'Haut vun engem Feind duerchbrach huet, ass d'Resultat datt hien direkt d'Bewosstsinn verléiert. De Problem war datt de Feind missen no genuch kommen fir datt d'Michelle de Rank benotzt. Ech hat gehofft, datt hatt et net muss benotzen.
  
  
  
  
  Ech hat gehofft, datt hatt et net muss benotzen.
  
  
  Ech hunn hir dat gesot, dunn hunn ech d'Versuchung widderstoen, meng Wierder mat engem laange Kuss ze punktuéieren an ass fortgaang.
  
  
  Ech hunn den Hotel verlooss, wéi se an de Filmer soen, "vun der hënneschter Strooss." Ausser datt et net sou einfach ass, all Hotel op der "Retourroute" ze verloossen. Als éischt musst Dir de Wee zréck fannen. An dësem Fall war et virun an duerstellt eng schmuel Fluch vun Feier Fluchtweeër. Well eist Zëmmer war um véierzéngten Stack, a keen an hirem richtege Geescht géif véierzéng Flich eropgoen, mee ech sinn véierzéng Flich erofgaang. Dunn, dankbar fir de Fitness Workout mam AX Fitness Instruktor Walt Hornsby, sinn ech zwee méi Flich an de Keller gaang. Do hunn ech mech hannert der Trap missen verstoppen, bis zwee Hotel-Mataarbechter, déi an Overall gekleet sinn, dreckeg Witzer op Spuenesch erzielen, e puer Dosen Dreckskëschte gemaach hunn. Wéi se no uewen verschwonnen sinn, sinn ech dobausse gaang. Et war eng Gaass, bësse méi wéi eng Gaass virun der Condado Sträif. An de Gonzalez, mat engem bescheidenen, onbestëmmten roude Toyota gefuer, war net méi wéi fofzeg Meter ewech geparkt. Wéi ech an de Passagéiersëtz nieft him geklomm sinn, war keen a Siicht.
  
  
  "Wëllkomm op déi bescht Taxi Service op der Insel Puerto Rico,"Hien sot lëschteg. "Mir bidden ..."
  
  
  "Proposéiert eng séier Rees op La Perla," sot ech, d'Wilhelmina an d'Hand gedréckt an d'Munitioun iwwerpréift. "A wärend Dir fuert, sot mir wéi ech an d'Aussätzlech Kolonie zu La Perla kommen."
  
  
  Dem Gonzalez seng Freed ass direkt verdampft. Hien huet den Auto a Gang gesat an ass fortgefuer, huet awer net glécklech ausgesinn. Seng Moustache huet ugefaang nervös ze zéien.
  
  
  "Dëst," sot hien lues no e puer Minutte vun Rou, "ass Wahnsinn. Op La Perla an dëser Stonn vun der Nuecht goen ass verréckt. Zu all Moment an eng Aussätzlech Kolonie goen ass onkloer, awer zu dëser Zäit vun der Nuecht goen ass net nëmmen Wahnsinn, mee méiglecherweis Suizid.
  
  
  "Vläicht," hunn ech d'accord, d'Wilhelmina nei arrangéiert a kucken ob den Hugo gutt an d'Suedelmantel passt.
  
  
  "Wësst Dir datt de gréissten Deel vum Spidol vun der Aussätzlech Kolonie am Infestatiounsfligel läit?"
  
  
  "Ech si bewosst," sot ech.
  
  
  "Wësst Dir datt souguer d'Aussätzlech vum net-infektiéise Fligel geféierlech sinn, well se verzweifelt aarm sinn a keng legal Moyene hunn fir Suen ze kréien?"
  
  
  „Dat weess ech och“, sot ech, de Pierre op den Oberschenkel gedréckt.
  
  
  De Gonzalez huet de Lenkrad gedréit, den Toyota ewech vum Condado a Richtung Old San Juan geleet.
  
  
  "A mäi Bloe Kräiz ass ofgelaf," sot hien grujeleg.
  
  
  "Dir sidd just e Guide," sot ech him. "Ech ginn eleng."
  
  
  "Awer dat ass nach méi schlëmm!" - sot hien mat Alarm. „Ech kann dech net eleng erakommen. Ee Mann hätt keng Chance, och net den Nick Carter. Ech insistéieren ... "
  
  
  "Vergiess et," sot ech kuerz.
  
  
  "Awer ..."
  
  
  "Gonzalez, Äre Rang ass N7. Dir wësst wat ech hunn. Ech ginn Iech en Uerder."
  
  
  Hien ass gestuerwen a mir hunn de Rescht vun der Rees a Rou verbruecht. De Gonzalez huet säi Moustache geknuppt. Ech hunn am Réckspigel fir méiglech Schwänz gekuckt. Et waren keng. Zéng Minutte Wendungen duerch kleng, schmuel Stroossen hunn eis laanscht dat ale Gouverneurhaus bruecht an op den Hiwwel bis zum Rand vum Mier Slum vu La Perla. D'Karibik Brise huet d'Zinndach gerëselt wéi mir doduerch gefuer sinn. Dir konnt d'Surfen héieren, déi géint d'Miermauer kraazt, an de Geroch vu zerfallende Fësch, Gerempels a kleng cluttered Raim ouni fléissend Waasser. De Gonzalez huet de klenge Quadrat ëmkreest, den Toyota an eng Gaass manövréiert, déi et ongeféier engem Zoll Plaz op all Säit huet, a ronderëm den Eck geparkt. Déi donkel Strooss war desertéiert. Laténgesch Musek ass schwaach aus der Fënster iwwer eis gedréckt.
  
  
  "Sidd Dir décidéiert dës domm Saach ze maachen?" - De Gonzalez huet an enger Stëmm voller Besuergnëss gefrot.
  
  
  "Et gëtt keen anere Wee eraus", hunn ech kategoresch geäntwert.
  
  
  Gonzalez suckt.
  
  
  "D'Aussätzlech Kolonie ass um Enn vun der Strooss. Et ass eigentlech e Leprosarium, deen e Spidol an eng Hostel fir Aussätzlech kombinéiert. Et iwwerdeckt e Gebitt dat gläichwäerteg ass mat deem vun engem Stadblock an ass wéi eng Festung geformt, besteet aus engem grousse Gebai. mat engem zentrale Bannenhaff Et gëtt nëmmen eng Entrée an d'Ausfahrt. Hannert him gëtt et eng gespaarten Dier: den Ostfligel, deen d'Spidol ass Fligel, deen e Schlofzëmmer fir Aussätzlechen ass, deenen hiren Zoustand stabiliséiert ass, an de Südfligel.
  
  
  De Gonzalez huet sech ëmgedréit an huet mech intensiv ugekuckt.
  
  
  "Am Süde Fligel," sot hien, "sinn déi Aussätzlech, déi ustiechend sinn an déi net däerfen aus dem Leprosarium verloossen."
  
  
  Ech hunn geknackt. Ech hunn meng Hausaufgaben iwwer dat ellent Thema Lepra gemaach. Dëst ass eng chronesch infektiiv Krankheet déi
  
  
  
  
  attackéiert d'Haut, Kierpergewebe an Nerven. A senge fréie Stadien produzéiert et wäiss Flecken op der Haut, gefollegt vu wäisse scaly scabs, putrid Wounds an Nodules. Schlussendlech verschwannen Kierperdeeler wuertwiertlech ewech a falen of, wat schrecklech Deformatiounen verursaacht. Dank Antibiotiken, déi nom Zweete Weltkrich entwéckelt goufen, ass et elo méiglech d'Krankheet zu engem gewëssen Zäitpunkt ze stoppen. Awer an de fréie Stadien ass et nach ëmmer héich ustiechend.
  
  
  "Hutt Dir wat ech Iech gefrot hunn ze bréngen?"
  
  
  Ouni e Wuert huet de Gonzalez an de Récksëtz erreecht an huet mir eng Doktertasche an zwee Sätz vun Identifikatiounskaarten iwwerreecht. Kaarten. Eent huet dem M.D. Jonathan Miller gehéiert. Deen aneren huet dem Inspekter Miller vum San Juan Zolldepartement gehéiert.
  
  
  "D'Sprëtze si voll," sot de Gonzalez. "Ee vun hinnen muss en erwuessene Mann a Sekonnen ausschloen an hien op d'mannst aacht Stonnen onbewosst halen. Carter..."
  
  
  Hien huet eng Paus gemaach. Ech hunn him gekuckt.
  
  
  "Aussätz, deenen hir Geschwüren geheelt gi sinn, sinn esou geféierlech wéi se ustiechend sinn. Si schlofen an iessen hei gratis a kréien Medikamenter. Mee si hu keng Sue fir aner Saachen - Zigaretten, Rum, Spillen - a wéineg vun hinne kënnen zu Fouss op d'Aarbecht goen. Also, et ass bekannt datt si a ville schiedleche Saachen involvéiert sinn ..."
  
  
  Ech hunn d'Dier vum Auto opgemaach an erausgaang.
  
  
  "Dëst," sot ech, "ass op wat ech zielen. Ech wäert och op Iech zielen, op mech op där klenger Plaz ze waarden, déi mir bis de Moien passéiert hunn. Wann ech bis dohinner net eraus sinn, lass. . Dir wësst wat ze maachen."
  
  
  Gonzalez wénkt. Ech hunn mech ëmgedréint a sinn fortgaang ier hien den Auto iwwerhaapt a Gang gesat huet.
  
  
  "Buena suerte," Ech héieren seng roueg Stëmm hannert mir.
  
  
  Vill Gléck.
  
  
  Ech brauch et.
  
  
  
  Kapitel siwen
  
  
  D'Leprosarium war e squat, schwéier, ellent Gebai aus zerbriechleche Gips, dat een hellrout gemoolt huet, wat et nach méi ellent mécht. Et war zwou Stäck héich, an d'Fënsteren op all Stack waren mat schwéieren Holzlueden bedeckt, enk zouene souguer an der Karibik Hëtzt. Ech hunn d'Klack op der Säit vun der hëlzener Dier fonnt an haart gezunn. Ech hunn e haart metallesche Klang bannen héieren, dann Rou. Ech hunn erëm gezunn. Wieder klappt. Dann Schrëtt. D'Dier huet liicht opgemaach, an en dënnt, schloft weiblech Gesiicht huet erausgekuckt.
  
  
  "Wat wëlls du?" - gefrot si irritéiert op Spuenesch.
  
  
  "Ech sinn den Dr. Jonathan Miller," hunn ech entscheedend a mengem e bësse rustege, awer zimlech fléissend Spuenesch geäntwert. "Ech sinn hei fir dem Diaz säi Patient ze gesinn."
  
  
  Et sollt e Patient am Leprosarium mam Numm Diaz sinn. Et war ee vun den heefegsten Nimm zu Puerto Rico.
  
  
  "Kënnt Dir e Patient an dëser Stonn gesinn?" - sot d'Fra nach méi irritéiert.
  
  
  "Ech kommen aus New York," sot ech. „Ech sinn nëmmen e puer Deeg hei. Ech maachen der Diaz Famill eng Faveur. Ech hu keng aner Zäit. Loosst mech w.e.g. eran, Senora. Ech muss muer zréck bei menger Klinik sinn.
  
  
  D'Fra huet gezéckt.
  
  
  "Señora," sot ech, meng Stëmm eng schaarf Notiz vun Ongedëlleg ginn, "Dir verschwends meng Zäit. Wann Dir mech net eralooss, rufft een an der Autoritéit."
  
  
  "Et ass keen aneren hei an der Nuecht," sot si mat engem Hiweis vun Onsécherheet an hirer Stëmm. Si huet a mengem Dokter seng Täsch gekuckt. „Et sinn nëmmen zwou Infirmièren am Spidol op Pflicht. Mir hu ganz wéineg Personal."
  
  
  "D'Dier, Senora," sot ech schaarf.
  
  
  Lues a lues huet si d'Dier opgemaach an ass op d'Säit gaang fir mech eran ze loossen, dunn zou a gespaart se hannert mir.
  
  
  "Wat fir eng Diaz wëllt Dir? Felipe oder Esteban?
  
  
  "Felipe," sot ech, ech hunn de grousse Raum ronderëm gekuckt, mat antike Fichierschränke beliicht a mat zwee rackete Metalldëscher an e puer Still ageriicht. E staarke Geroch vun Desinfektiounsmëttelen an e schwaache, awer ënnerscheede Geroch vum zerfallende mënschleche Fleesch.
  
  
  "De Felipe Diaz ass am Westfligel mat stabiliséierte Këschte. Mee ech kann dech net dohinner huelen. Ech muss bei der Dier bleiwen", sot d'Fra. Si ass op den Dësch gaang, huet den Tirang opgemaach an e Koup Schlëssel erausgeholl. "Wann Dir wëllt goen, musst Dir eleng goen."
  
  
  "Bueno," sot ech, "ech ginn selwer.
  
  
  Ech hunn meng Hand fir d'Schlësselen erausgehalen. D'Fra huet se erausgehalen. Ech hunn hir Hand ugekuckt an hunn en Opschlag ënnerdréckt. Nëmmen den Daumen an en Zoll vum Zeigefanger sinn aus der Handfläch verlängert.
  
  
  D'Fra huet meng Ae gefaang a gelaacht.
  
  
  "Näischt vun der Aart, Senor," sot si. "Mäi Fall ass stabiliséiert an ech sinn net ustiechend. Ech sinn ee vun de gléckleche. Ech hunn nëmmen e puer Fanger verluer. Mat aneren wéi Felipe ... "
  
  
  Ech hu mech gezwongen, d'Schlësselen aus där Hand ze huelen a sinn op d'Dier op der wäiter Mauer geplënnert.
  
  
  "Diaz ass am Bett zwielef, direkt virun der Dier," sot d'Fra hannert mir wéi ech d'Dier opgemaach hunn. "An, Senor, passt op net an de Südfligel ze goen. D'Fäll do si ganz ustiechend.
  
  
  Ech hunn geknackt an sinn eraus an den Haff gaang, d'Dier hannert mir zougemaach. Déi däischter elektresch Luucht huet de kaalen, dreckegen Haff mat e puer dënnem Palmen a verschidde Reie vu Bänke kaum beliicht.
  
  
  
  D'Fënsteren op dëser Säit waren oppen, däischter, an ech konnt Schnauwen, Séien, Husten an e puer Gejäiz héieren. Ech sinn séier iwwer den Haff Richtung Westfligel gekräizt, dunn hunn ech d'Dier mat engem groussen Eisenschlëssel opgemaach.
  
  
  De Geroch huet mech wéi en Hummer getraff. Et war déck a schwéier, et huet no verrottem Mënschefleesch geroch, de Geroch vun engem zerfallende Läich an der Hëtzt. Keen Desinfektiounsmëttel op der Welt konnt de Geroch verstoppen, an ech hu misse géint eng Welle vun Iwwelzegkeet kämpfen, déi iwwer mech gewäsch ass. Eemol war ech sécher datt ech net krank ginn, hunn ech e Bleistift Täscheluucht aus menger Täsch erausgezunn an de Strahl iwwer de däischter Zëmmer gefouert. Reie vu Kierper, déi op Betten leien, an schweier Schlofpositioune gehackt. Hei an do huet en A opgemaach an huet mech virsiichteg ugekuckt. Ech hunn de Strahl op d'Bett direkt vis-à-vis vun der Dier geriicht a sinn roueg duerch de Raum gaang. D'Figur um Bett huet d'Blat iwwer de Kapp gezunn. Vun iergendwou ënner de Blieder koum den Toun vu gegargelten Schnëss. Ech riicht eraus a gerëselt eng Schëller.
  
  
  "Diaz!" - Ech hunn schaarf geflüstert. "Erwächt! Diaz!"
  
  
  D'Figur bewegt. Lues a lues koum eng Hand op an huet d'Blieder ofgezunn. De Kapp huet sech ëmgedréit an d'Gesiicht gouf sichtbar.
  
  
  Ech hu schwéier geschluecht. Et war e Gesiicht aus engem Albtraum. Et war keng Nues, an een Ouer war an e verfaulten Fleeschklump verwandelt. Schwaarz Zännfleesch huet mech ugekuckt, wou den ieweschten HP ofgebaut gouf. De lénksen Aarm war e Stompel, ënner dem Ellbog gekräizt.
  
  
  "Como?" - huet d'Diaz häerzlech gefrot, a mech schloofend ugekuckt. "Qué quière?"
  
  
  Ech sinn an meng Jackett komm an hunn meng ID gefloss.
  
  
  "Inspekter Miller, San Juan Douane Departement,"Ech gesot. "Dir sidd fir Ufro gesicht."
  
  
  Dat verzweifelt Gesiicht huet mech onverständlech ugekuckt.
  
  
  "Kleedt Iech un a gitt eraus," sot ech schaarf. "Et ass net néideg jiddereen hei z'erwächen."
  
  
  Hien huet nach ëmmer duercherneen ausgesinn, awer hien huet d'Blat lues ofgeschnidden an ass opgestallt. Hie brauch keng Kleeder unzedoen. Hien huet dra geschlof. Hien ass mir iwwer de Buedem gefollegt an duerch d'Dier eraus an den Haff, wou hie stoung a mech an der Hallefdäischtert blénkt.
  
  
  "Ech wäert meng Zäit net verschwenden, Diaz," sot ech. "Mir hunn d'Informatioun kritt datt en Netzwierk vu Schmuggler duerch d'Leprosarium funktionnéiert. Engersäits ginn hei geschmuggelte Wueren gelagert. Drogen. An eiser Informatioun no, sidd Dir an allem op d'Oueren."
  
  
  "Como?" - sot den Diaz, säi erschreckte Bléck huet sech e schlofen. "Schmuggelen? Ech verstinn net vu wat Dir schwätzt."
  
  
  "Et huet kee Sënn fir domm ze maachen", hunn ech geschloen. "Mir wësse wat lass ass, a mir wëssen datt Dir involvéiert sidd. Elo wäert Dir kooperéieren oder net?"
  
  
  "Awer ech soen Iech, ech weess näischt," huet d'Diaz entgéint gestallt. "Ech weess näischt iwwer Drogen oder Kontraband hei oder soss anzwousch."
  
  
  Ech hunn him gegléckt. Ech hunn net gär gemaach wat ech duerno misse maachen, awer ech hunn et gemaach.
  
  
  "Diaz," sot ech lues, "Dir hutt e Choix. Dir kënnt entweder mat eis kooperéieren a fräi goen, oder ech kann Iech hei an elo festhalen. Dëst bedeit datt ech dech an de Prisong schécken. Selbstverständlech an der Isolatioun, well et kann net e Aussätzigen tëscht den anere Prisonéier sinn. A wahrscheinlech fir eng laang Zäit, well et ka laang daueren fir dëse Fall ouni Iech ze léisen. A während dëser Zäit wäerte mir wahrscheinlech net fäeg sinn d'Medikamenter ze bidden déi Dir braucht fir Är Krankheet ze stoppen.
  
  
  Horror blénkt an Diaz Aen.
  
  
  "Nee!" hien huet gegast: "Dir kënnt dat net maachen! Ech wäert stierwen! Schrecklech! Ech schwieren Iech um Graf vu menger Mamm, ech weess näischt iwwer ..."
  
  
  "Et ass Äre Choix, Diaz," sot ech grujeleg. "An Dir besser et elo maachen."
  
  
  Dem Diaz säi vermësst Gesiicht huet ugefaang ze schweessen. Hien huet geziddert.
  
  
  "Awer ech weess näischt!" - huet hie gefrot. "Wéi kann ech Iech hëllefen wann ech ..."
  
  
  Hien huet eng Paus gemaach. Meng Nerve waren gespannt. Dëst kéint sinn wat ech gefangen hunn.
  
  
  "Waart," sot hien lues. "Waart. Vläicht…"
  
  
  Ech waarden.
  
  
  "Virun e puer Méint," sot hien, "et ass virun e puer Méint geschitt. Et waren Friemen hei. Net lepers. Net Dokteren. Awer si hunn eppes verstoppt, oder vläicht een.
  
  
  "Verstoppt et, oder hien, wou?" - Ech gefrot.
  
  
  "Wou kee géif kucken. Am Departement Infektiiv Krankheeten."
  
  
  "Komm," sot ech.
  
  
  "Si sinn no ongeféier engem Mount fortgaang. Alles wat se verstoppt hunn mathuelen. Dëst ass alles wat ech weess, ech schwieren Iech op menger Mamm hir Éier.
  
  
  "Ech brauch méi Informatioun, Diaz," sot ech fest. "Wou hu si kritt wat se verstoppt hunn?"
  
  
  „Ech weess et net, ech schwieren, Wann ech et wousst, géif ech Iech soen. Awer ..."
  
  
  Hien huet eng Paus gemaach. Bedenken erschéngen a sengen Aen.
  
  
  "Weider," hunn ech gefrot.
  
  
  "Jorge. Jorge soll wëssen. Hien ass e Lepra, e Prisonnéier."
  
  
  
  
  , déi als Infirmière am ustiechend Fligel schafft. Hien hätt alles gesinn, vläicht eppes wäertvollt fir Iech héieren. Awer ..."
  
  
  "Awer wat?"
  
  
  „Mir missten op de Contagiounsfligel goen fir mat him ze schwätzen. Fir mech ass dat näischt. Awer fir Iech ... "
  
  
  Hie brauch de Saz net fäerdeg ze maachen. Ech wosst d'Gefor. Awer ech wousst och wat ech maache muss.
  
  
  "Kënnt Dir mir e sterile Kleed, Handschuesch, Mutz, déi ganz Outfit bréngen?"
  
  
  Diaz wénkt.
  
  
  "Maacht et," sot ech kuerz. "A séier".
  
  
  Hien ass an d'Gebai verschwonnen an ass e puer Minutten méi spéit erëm opgetaucht, mat deem wat ech gefrot hunn. Wéi ech mäi Kleed, Mutz, Chirurgmask an Handschuesch undoen, huet hien e Paar Schong op mech gedréckt.
  
  
  "Dir musst Är Schong bei der Dier loossen. All dës Saache ginn steriliséiert wann Dir se erëm ofhuelt.
  
  
  Ech hu gemaach wéi hie gesot huet, sinn dunn iwwer den Haff gaang, mat menger Stiwwelen an der Hand.
  
  
  "Kënnt Dir de Schlëssel fir de Südfligel kréien?" Ech gefrot.
  
  
  Den Diaz huet liicht gelaacht, seng vermësst Uewerlipp verwandelt sech an eng schrecklech Grimasse.
  
  
  "Et ass nëmme vu baussen gespaart, Senor," sot hien. "Fir d'Aussätzlech ewech ze halen. Et ass net schwéier anerer ze halen."
  
  
  Den Diaz huet de Bolt op eng aner schwéier hëlzent Dier ofgeschrauft an ass op der Säit gaang fir mech als éischt duerch ze loossen. Ech hunn him plötzlech gemierkt fir no vir ze goen. Erëm en däischteren Zëmmer, awer dës Kéier mat Beliichtung op engem Enn, wou e Mann a Wäiss un engem Dësch souz, de Kapp an d'Hänn riicht, schlofen. Nach eng Kéier Reihen vu Kribbelen, ongewéinlech Figuren. Awer hei hunn e puer sech vu Péng verdréit. Vun hei an do konnt een abrupt Gejäiz héieren. De Geroch war nach méi schlëmm wéi am West Wing. D'Diaz ass duerch d'Géigend Richtung de Mann a Wäiss gaangen, huet hie virsiichteg ugekuckt, dunn huet de Kapp duerch seng Hoer opgehuewen.
  
  
  "Jorge," sot hien grujeleg. "Jorge. Erwächen. De Senor wëll mat Iech schwätzen."
  
  
  Dem Jorge seng Aen hunn liicht opgemaach, hien huet mech aus fokusséiert gekuckt, dunn ass de Kapp an d'Hänn gefall. En Deel vu senger lénkser Wang war verschwonnen, an huet wäiss Schanken opgedeckt.
  
  
  "Ayi," huet hien gemëscht. "Esou schéin. An esou couragéiert mat Aussätzlechen ze schaffen. Esou schéin".
  
  
  D'Diaz huet mech ugekuckt an huet sech geschloen.
  
  
  "Gedronk," sot hien. "Hie benotzt seng Pai fir all Nuecht gedronk ze ginn."
  
  
  Hien huet dem Jorge säi Kapp erëm opgehuewen an huet him rau op seng verfault Wang geschloen. De Jorge huet vu Péng gebrach. Seng Aen sinn erweidert a konzentréiert.
  
  
  "Dir musst mam Señor schwätzen, Jorge," sot den Diaz. "Hien ass vun der Police, der Zollpolizei."
  
  
  De Jorge huet mech ugekuckt, hie säi Kapp mat offensichtlechen Effort erhéicht.
  
  
  "Police? Firwat?"
  
  
  Ech sinn ausserhalb vum Diaz gaang an hunn meng ID ëmgedréit. bei Jorge.
  
  
  "Fir Informatioun," sot ech. "Informatioun iwwer wien sech hei verstoppt huet, wien se waren a wou se higaange sinn wéi se hei fortgaange sinn."
  
  
  Och wann hien gedronk war, huet de Jorge e schlau Bléck an d'Aen.
  
  
  „Keen verstoppt sech hei. Et gi just Aussätzlechen hei. Ustiechend. Ganz geféierlech. Dir sollt net hei sinn."
  
  
  Ech hu beschloss mam Jorge e bëssen anescht ëmzegoen wéi ech mam Diaz gemaach hunn.
  
  
  "Et gëtt eng Belounung fir d'Informatioun," sot ech lues a kloer, hu mäi Portemonnaie eraus. Ech hunn dem Jorge seng Aen liicht erweidert gesinn wéi ech fënnef zwanzeg Dollar-Rechnungen erausgezunn hunn. "Honnert Dollar. Direkt bezuelt."
  
  
  "Ayi," sot de Jorge. "Ech hätt sou vill Suen gär, awer ..."
  
  
  "Et gëtt näischt fir Angscht ze hunn. Keen wäert jee wëssen wat Dir mir gesot hutt ausser Diaz. An den Diaz weess besser wéi ze schwätzen.
  
  
  Dem Jorge säi Bléck war op d'Suen an menger Hand fixéiert. Ech rutschen et iwwer den Dësch. De Jorge huet d'Lëpse gelickt, dunn huet op eemol d'Sue gegraff.
  
  
  "Ech weess net wien si sinn," sot hien séier, "awer si waren net Hispanesch. Et waren dräi vun hinnen. Si sinn iwwer Nuecht ukomm an hunn sech an engem eidele Raum hannen um Fligel agespaart. Méi wéi zwee. Si sinn net fir Wochen opgetaucht. E Aussätzig mat engem verhafte Patient huet hinnen zweemol am Dag Iessen bruecht. Et war dës Aussätzlech, déi d'Nuecht virun der komm ass, de Raum steriliséiert huet. Dunn eng Nuecht si si sou plötzlech fortgaang wéi se koumen. Den Aussätzlechen ass och verschwonnen, awer mir hu méi spéit geléiert datt säi Kierper e puer Block ewech fonnt gouf. Hie gouf erstreckt."
  
  
  "Hass Dir eng Ahnung wou se vun hei higaange sinn?" - Ech gefrot.
  
  
  De Jorge huet gezéckt.
  
  
  "Ech sinn net sécher, mee ech mengen - zweemol, wéi de Aussätzleche mam Iessen an d'Zëmmer koum, mengen ech, datt ech ee vun de Männer eppes iwwer Martinique héieren hunn."
  
  
  Eppes huet a mengem Gehir geklickt.
  
  
  Martinique. Vulkan.
  
  
  Op eemol ass eng Dier an der Mauer hannert dem Jorge opgaang. Eng Figur ass doduerch gaang, gekleet wéi ech, an engem sterile Kleed, Mask, Mutz an alles anescht. De Jorge huet sech hallef gedréint, gekuckt, dann gelaacht.
  
  
  "Buenos noches, senorita," sot hien. Dann mengen ech e puer vun der drunkenness zréck op seng Stëmm. "Sou schéin, sou eng léif kleng Chinita, a si kënnt de Aussätzigen hëllefen. Just ukomm."
  
  
  
  
  
  Chinita. Chineesesch.
  
  
  Iwwer d'Spëtzt vun der chirurgescher Mask hunn orientalesch Aen mat zwee Aen riicht op mech gekuckt.
  
  
  Déi all-ze-bekannt duebel-lidded orientaleschen Aen.
  
  
  "Wëllkomm op der Party, Carter," sot si.
  
  
  Ech hunn hir düster gekuckt.
  
  
  "Fir Iech, Lee Chin," sot ech, "d'Party ass eriwwer."
  
  
  Ech geplënnert Richtung hir. Si huet hir Hand opgehuewen.
  
  
  "Maacht keng Feeler, Dir wäert bedaueren," sot si. "Mir hunn…"
  
  
  Hir Stëmm ass an der Mëtt vum Saz gestuerwen an ech hunn hir Aen op eemol an Angscht gesinn.
  
  
  "Carter!" huet si geruff. "Hannert dir!"
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit. Dem Jorge seng Fläsch huet mäi Schädel duerch Zentimeter verpasst, a senger Hand op den Dësch zerbriechen. E Split-Sekonn méi spéit huet mäi Karate-Chop him op der Basis vum Hals geschloen a verpasst. Hien ass op de Buedem gefall wéi e gefallene Log. Och wéi hien gefall ass, hunn ech dem Lee Chin seng Stëmm erëm héieren. Dës Kéier war hien glat, fest an déidlech roueg.
  
  
  "D'Dier," sot si. "An op Är lénks."
  
  
  Et waren dräi vun hinnen un der Dier. Am däischter Schietlicht konnt ech grotesk gesinn, vermësst Glidder, Gesiichter mat pitted Fonctiounen, eidel Aen Sockets, gestampte Waffen. Ech konnt och de Glanz vun zwee Messer an engem déidleche Stéck Bläi Päif gesinn wéi se lues a Richtung mech geplënnert sinn.
  
  
  Awer et waren d'Figuren op der lénker Säit, déi meng Wirbelsäule gekillt hunn. Et waren fënnef, sechs, vläicht méi, a si sinn all aus hire Better opgestan fir virsiichteg op mech ze rutschen.
  
  
  Dëst waren Aussätzlech mat ustiechend Krankheeten. An hir hallef plakeg Kierper koumen ëmmer méi no, bedeckt mat wäisse ulcerative Tumoren, déi schrecklech aus dem kranke Fleesch eraussträichen.
  
  
  Lee Chin ass op meng Säit komm.
  
  
  "Ee vun Äre westleche Philosophen huet eemol bemierkt," sot si roueg, bal konversativ, "datt de Feind vu mengem Feind mäi Frënd ass. Bass du averstan?"
  
  
  "Zu dësem Zäitpunkt," sot ech, "absolut."
  
  
  "Da loosst eis eis verteidegen," sot si, an hire Kierper liicht gebéit, hir Waffen rutschen no vir an wat ech direkt als klassesch Kung Fu prett Pose erkannt hunn.
  
  
  Wat duerno geschitt ass ass sou séier geschitt, datt ech et kaum verfollegen konnt. Et war eng plötzlech Beweegung an der Grupp vu Aussätzlechen bei der Dier, an e helle Blitz vun engem Messerblad huet duerch d'Loft geblitzt. Ech hunn op d'Säit gedréint. Lee Chin huet sech net geplënnert. Eng vun hiren Hänn erschoss, huet sech ëmgedréit, huet eng séier Parabol geformt, an d'Messer huet ugefaang erëm ze beweegen - op de Mann, deen et gehäit huet. Hien huet e Gejäiz erausginn, deen mat engem Gasp opgehalen huet wéi d'Blade säin Hals duerchbrach huet.
  
  
  Den nächste Moment ass de Raum mat chaotescher Bewegung explodéiert. D'Aussätzlech sinn an engem Grupp no vir gaang an sinn op eis gerannt. Mäi rietse Been ass eraus geflunn an huet e Mark am Bauch vun engem Ugräifer fonnt wéi ech meng steife Fanger no vir an de Sonneplexus vun engem aneren gedréckt hunn. Eng Bläi Päif huet meng Schëller geflüstert. Den Hugo war a menger Hand, an de Mann mat der Bläi Päif huet et erofgelooss wéi déi déidlech Klinge an den Hals gefall ass. Blutt ass wéi e Sprangbuer aus der carotisarterie gestouss. Nieft mir huet dem Lee Chin säi Kierper sech an enger flësseger, sënnlecher Beweegung bewegt, hir Waffen dréinen a falen wéi hire Kierper grotesk duerch d'Loft gewéckelt ass a mat hirem Kapp an engem onméigleche Wénkel gekräizt gefall ass.
  
  
  "Et huet kee Sënn, Carter," Ech hunn dem Diaz seng Stëmm héieren iergendwou an der Däischtert kräischen. "D'Dier ass vu baussen gespaart. Dir wäert ni erausgoen elo. Dir wäert e Aussätzig ginn wéi mir."
  
  
  Ech schneiden den Hugo virun mir an d'Loft, drécken déi zwee hallefplakeg Aussätz mat den Hänn zréck.
  
  
  "Deng Kleeder," sot ech zu Lee Chin. „Loosst se Är Kleeder net räissen oder dech beréieren. Si probéieren eis ze infizéieren."
  
  
  "Du verrotten grad sou wéi mir, Carter," gouf nach eng Kéier d'héireg Knuewel héieren. "Dir an de Klenge fixen et. Däi Fleesch wäert falen aus ..."
  
  
  De Gejäiz ass mat engem Gasp opgehalen wéi de Lee Chin sech gekräizegt huet, sech ëmgedréint, no hanne gefall ass, d'Beweegunge gegraff huet an dem Diaz säi Kierper mat der Kraaft vun enger Katapult op d'Mauer geschéckt huet. Seng Aen goufen wäiss an dann zou wéi hie gefall. Am selwechte Moment hunn ech gefillt wéi een seng Hand mäi Réck gräift an den Toun vum Erbrechung héieren. Ech hunn ëmgedréint, dem Aussätzleche säi Réck mat enger Handschuesch Hand gegraff wéi den Hugo a säi Solarplexus an engem Wénkel no uewen geschloen huet. Hien huet gekruppelt, Blutt leeft aus sengem Mond. E Stéck vu mengem sterile Kleed war nach ëmmer a senger Hand geknuppt. Ech hunn mech ëmgedréint, gemierkt, datt de Lee Chin aus enger anerer Kaz squat kräizt, an de Kierper vum Aussätzige géint d'Mauer gefall ass. Hirem Kleed war och zerräissen. Eng Sekonn laang hunn eis Ae sech begéint, an dee selwechte Gedanke muss gläichzäiteg bei eis opgetruede sinn.
  
  
  "D'Dier," sot ech.
  
  
  Si huet liicht geknackt an hire Kierper gouf erëm kazähnlech. Ech gesinn hatt op den Dësch sprangen Jorge benotzt.
  
  
  
  
  dunn en onméigleche Fluch iwwer d'Käpp vun den dräi Ugräifer gemaach a bei der Dier gelant. Ech sinn direkt hannert hatt gaang, mam Hugo benotzt fir de Wee ze läschen. Wéi mir zesumme bei der Dier stoungen, hate mir nëmmen e puer Sekonnen ier d'Aussätzlech eis erëm ugegraff hunn.
  
  
  "Zesummen!" - Ech hunn gebrach. Elo!"
  
  
  Eis Been hunn gläichzäiteg gebrannt, wéi zwee Schlagwieder. Et war e Crash, awer d'Scharnéier hunn gehalen. Nach eng Kéier. De Crash war méi haart. Nach eng Kéier. D'Dier sprang aus de Scharnéier, a mir sinn duerch et an den Haff gerannt, vermësste Hänn hunn eis erausgeet, eis Kleeder gräifen, de Geroch vu stierwendem Fleesch ass an d'Nuesstrooss erakomm.
  
  
  "Dier op de Büro!" Ech héieren de Lee Chin kräischen. "Open!"
  
  
  Ech hunn de Klang vu lafende Féiss um gedämpfte Buedem am Haff héieren wéi d'Aussätzlech eis an engem Grupp verfollegt hunn. D'Scrubs vun de Chirurgen waren am Wee, a si koumen séier op eis. Ech hunn all lescht bëssen Energie an e leschte Burst vu Geschwindegkeet gesat, hunn de Lee Chin datselwecht hannert mir gesinn, an sinn duerch déi oppen Dier an de Büro gerannt. Hannert mir ass dem Lee Chin seng Figur e Blur vu Geschwindegkeet ginn wéi ech d'Dier zougeschloen hunn, brutal op d'Gewiicht vun den ukommend Kierper gedroen. E Moment hunn ech gefillt, datt d'Dier erëm opgebrach wier. Dunn huet et op eemol zougemaach an ech hunn op d'Schloss geschoss. Et war e Kaméidi vu Stëmmen op der anerer Säit vun der Dier, dann Rou.
  
  
  Lee Chin stoung nieft mir.
  
  
  "Kuckt," sot si, weist op ee vun den Ecker vum Raum.
  
  
  D'Fra, déi mech eralooss huet, louch an engem Koup, ouni Bewegung. Et war einfach ze gesinn firwat. Hiren Hals gouf vun Ouer bis Ouer geschnidden. Nieft hirem louch en Telefonsapparat, säin Drot aus der Mauer gerappt.
  
  
  "D'Aussätz, déi eis ugegraff hunn, musse vun der SLA bezuelt gi sinn," sot ech. "Dës Fra gouf kloer net bezuelt. Si wousst wahrscheinlech näischt doriwwer. Wéi si d'Hand-zu-Hand Kämpf am Infektiounsfligel héieren huet, muss si probéiert hunn d'Police ze ruffen an ... "
  
  
  "A si huet de Feeler gemaach fir d'Dier op den Haff opzeloossen wann se et gemaach huet", huet de Lee Chin fir mech fäerdeg gemaach.
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Awer et gëtt keng Garantie datt ee vun de Aussätzigen den Telefon net benotzt huet fir SLA Verstäerkungen ze ruffen. An ech wäert net hei sinn wann se ukommen. Mir ginn elo hei fort. An zesummen. Dir hutt e puer Erklärungen ze maachen."
  
  
  "Natierlech," sot de Lee Chin roueg. "Awer wat iwwer eis Kleeder?"
  
  
  Souwuel eise Chirurg hir Mäntel waren zerrass. Ënnerwäsch war dreckeg. Et war ganz offensichtlech wat gemaach muss ginn.
  
  
  "Striptease", hunn ech bestallt, a passen meng Handlungen op meng Wierder.
  
  
  "Alles?" - Lee Chin gefrot mat Mësstrauen.
  
  
  "Dat ass et," sot ech. "Ausser Dir wëllt enges Daags erwächen an fannen datt Är Fanger falen."
  
  
  "Awer wou wäerte mir goen? Ouni Kleeder ..."
  
  
  „Eppes waart op mech am Auto. Just e puer Block vun hei, "huet ech hatt verséchert.
  
  
  De Lee Chin huet opgekuckt aus hirem BH unzeschléissen.
  
  
  "Verschidde Blöcke!" Si sot. "Dir mengt net datt mir ..."
  
  
  Ech hunn geknackt, sinn aus menger Shorts erausgaang a sinn op d'Dier geplënnert.
  
  
  "Prett?"
  
  
  D'Li Chin, e Stéck vun hiren Hosen op d'Säit gehäit, huet zweifelhaft ausgesinn, awer geknackt. Ech hunn hir Hand gegraff an d'Dier opgemaach.
  
  
  "Komm mer lafen!"
  
  
  Ech denken gär datt mir dem San Juan seng éischt Spiller waren.
  
  
  
  Kapitel Aacht
  
  
  De Gonzalez huet geschlof. Wéi hien erwächt vu mengem Tippen op d'Fënster, huet hien en plakege Nick Carter fonnt, deen Aarm an Aarm mat enger schéiner an extrem plakeg Chinesesch Fra stoe gelooss huet, säi Kiefer ass op seng Schong gefall. Eng Zäit laang huet hien näischt anescht wéi kucken. An net bei mir. Ech konnt him net Schold. Li Chin war kleng, bal kleng, awer all Zoll vun hirem Kierper war perfekt proportional. Jetschwaarz Hoer sinn iwwer hir kleng, fest Broscht mat enger grousser Kroun an opgeriicht Nippel gefall. Hir Uewerschenkel a Been waren glat, hire Bauch war gestoppt a gekrommt. Hiert Gesiicht gouf vun enger perfekter Poppennues accentuéiert, a wéi si hir gutt definéiert Lippen op d'Säit gezunn huet, hunn hir Zänn verblend. Et war schwéier ze gleewen datt dëst Meedchen e Kung Fu Meeschter war - oder soll ech soen, e Liebhaber - deen all Zuel vu Männer am Hand-zu-Hand Kampf kéint huelen. Net datt ech et géif vergiessen.
  
  
  Ech hunn nach eng Kéier op d'Fënster geklappt, de Gonzalez aus sengem tranceähnleche Bléck geklappt.
  
  
  "Gonzalez," sot ech, "wann Dir et egal ass, Är kierperlech Erzéiungsstudien z'ënnerbriechen, ech géif et schätzen wann Dir d'Dier opmaacht. An ech mengen, d'Madame géif Är Jackett appreciéieren.
  
  
  De Gonzalez ass op den Dierknäppchen gerannt.
  
  
  "D'Dier," sot hien. "Jo. Bestëmmt. Dier. Blazer. Bestëmmt. Ech wier ganz frou der Madame meng Dier ze ginn. Ech mengen meng Jackett."
  
  
  Et huet e puer Sekonnen Duercherneen gedauert, awer endlech ass d'Dier opgaang an de Lee Chin gouf vu Schëlleren bis Knéien vum Gonzalez senger Jackett bedeckt. ech hunn
  
  
  
  
  e Mantel, deen dem Gonzalez seng kuerz Statur kaum op meng Hëfte erreecht huet.
  
  
  "Okay," sot ech, mam Lee Chin an de Récksëtz, hunn d'Wilhelmina an den Hugo temporär an d'Taschen vum Gonzalez sengem Mantel gesat an ignoréiert säin ongeschwaten awer kloer verzweifelte Wonsch ze wëssen wat geschitt ass. „Loosst eis d'Häll hei eraus. Mee mir ginn nach net zréck an den Hotel. Ride just e bësse ronderëm. Dës kleng Fra huet mir eppes ze soen.
  
  
  "Natierlech," sot de Li Chin roueg. Si huet duerch d'Taschen vun der Jackett vum Gonzalez geraumt, bis si e Pak Zigarette fonnt huet, mir eng offréiert, a wéi ech refuséiert hunn, huet si eng fir sech selwer geluegt an en déif gezunn. "Wou fänken ech un?"
  
  
  "Fir d'eischt. Vun der Basis Wéi, wat genee probéiert Dir ze maachen a firwat?
  
  
  "Fin. Mee mengt Dir net, datt eng Persoun, déi fuert, méi dacks virun him kucke soll wéi hien am Réckspigel kuckt?
  
  
  "Gonzalez," sot ech warnt.
  
  
  De Gonzalez huet schëlleg op d'Strooss gekuckt a weider mat ronn zwanzeg Meilen an der Stonn gefuer.
  
  
  "Wësst Dir eppes iwwer Chinatown?" - Lee Chin gefrot.
  
  
  "Wees iergendeen eppes iwwer Chinatown ausser si sinn ethnesch Chinesen?"
  
  
  "Gudde Punkt," Lee Chin Laachen. "Iwwregens, ech sinn dem Lung Chin seng Duechter. Ech sinn och säin eenzegt Kand. Lung Chin ass de Kapp vun der Chin Famill, oder de Chin Clan wann Dir wëllt. Dëst ass e grousse Clan, an et ass mir egal datt et ganz räich ass. Hien huet vill verschidde Geschäftsinteressen, net nëmmen an New York's Chinatown, Hong Kong a Singapur, mee op der ganzer Welt. Well mäi Papp keng aner Kanner hat, besonnesch keng Jongen, sinn ech opgewuess a gebilt ginn, fir d'Interesse vum Chin-Clan ze këmmeren, egal wou se waren a wat se waren. Egal wéi, ech konnt et maachen."
  
  
  "D'intelligent Notzung vu Kampfkonschtfäegkeet abegraff?"
  
  
  "Jo," Lee Chin wénkt. "A studéiert d'Geeschteswëssenschaften zu Vassar. An d'Studie vun der Technologie am Allgemengen um MIT.
  
  
  "Wäit gebilt jonk Fra," Ech bemierken.
  
  
  "Ech soll esou sinn. Meng Aarbecht am Moment ass, gutt, Dir kënnt et e Problembehandlung fir de Clan nennen. Wann eppes falsch leeft oder et eng Gefor fir d'Interessen vum Clan ass, wou a wat och ëmmer dat ass, meng D'Aufgab ass et ze intervenéieren an d'Situatioun ze korrigéieren."
  
  
  "Wat funktionnéiert de Moment net glat oder ass a Gefor?" - Ech gefrot, schonn zouversiichtlech an der Äntwert.
  
  
  "Komm, Carter," sot si. "Dir hutt et vläicht elo scho virgestallt. De Clan huet sérieux Interessen am venezuelaneschen Ueleg. An Ueleg op e puer anere Plazen a Südamerika och. An d'SLA bedroht d'Offshore-Uelegriggen a Raffinerien erop an erof op d'Küst ze zerstéieren. Richteg? "
  
  
  "Ganz gutt," sot ech düster. “Ganz gutt informéiert. Ech denken net datt Dir mir wëllt soen firwat Dir esou gutt informéiert sidd?
  
  
  "Natierlech net," huet si lëschteg geäntwert. "Méi wéi ech Iech soen, ass, wéi ech erausfonnt hunn, datt Dir d'Michelle Duroch zu Tanger kennegeléiert hutt, an et mat Zäit geléiert hutt, fir vun do en Aa op dech ze halen. Loosst eis just soen, datt de Chin-Clan grouss ass, an en huet vill Oueren an vill Plazen ".
  
  
  "Aklusiv elektronesch Oueren an Zigaretten agesat," Ech erënnert hir.
  
  
  "Jo," huet si dréchen geäntwert. "Dir waart mäin eenzegen Hiweis op dem Duroch seng Plaz. Ech konnt net riskéieren dech ze verléieren. A mir wëssen allebéid gutt, datt de Fernand Duroch de Schlëssel fir déi ganz SLA Bedrohung ass. Jiddefalls, elo wou mer allebéid wësse wou eise léiwen Dokter ass. Den Doud gouf entfouert nodeems hien an engem Leprosarium verstoppt gouf ..."
  
  
  "Waart," hunn ech schaarf ënnerbrach. "Wou genee mengt Dir datt et geholl gouf?"
  
  
  "Komm, Carter. Dir spillt erëm Spiller mat mir," sot si ongedëlleg. "Ech hunn héieren wat de Jorge gesot huet wéi Dir. Firwat mengt Dir, datt ech heihinner geflunn sinn an als Infirmière opgetaucht sinn, soubal mäi Käfer Äert Gespréich mam Duroch senger Duechter opgeholl huet - direkt ier Dir hien aus der Hand gefëmmt hutt. wéi huet et geschmaacht? "
  
  
  "Foul," sot ech. "Awer Dir hutt meng Fro net geäntwert."
  
  
  De Jorge sot: "Martinique. Däi Frënd Ahmed säi leschte Wuert war "Vulcan". Kann ech Iech d'Guidebuch zitéieren?" D'Franséisch Karibik Insel Martinique ass Heem fir e dormanten, wahrscheinlech ausgestuerwenen Vulkan, Mont Pelée. Fazit: Duroch an den OAS Sëtz sinn am oder no beim Krater Mont Pelée op Martinique.
  
  
  Ech verflucht roueg. Dëst Meedchen war gutt.
  
  
  "Okay," sot ech. "Är Detektivaarbecht ass grëndlech. An Dir këmmert sech gutt mat haarde Problemer. Awer elo, klenge Spriecher, et ass Zäit fir Iech dat grousst Bild opzeginn. Dir kënnt d'Interesse vun der Gesellschaft vertrieden. Clan Chin, mee ech vertrieden d'Interessen vun den USA, fir net all aner Uelegproduzent Land an dëser Hemisphär ze ernimmen. Et ass eng Saach vu Prioritéit.
  
  
  
  Ass et kloer? "
  
  
  "Awer dat ass alles," sot de Lee Chin, an huet hir Zigarettehënn aus der Fënster geheit. "D'Interessen déi ech déngen an d'Interessen déi Dir déngt sinn net am Konflikt. Mir wëllen allebéid déiselwecht Saach - d'OAS Circuit auszeschalten. A mir wëssen allebéid datt mir op déiselwecht Manéier mussen handelen fir den Duroch ze befreien. Fazit: Et ass Zäit ze vereenegen."
  
  
  "Vergiess et," sot ech. "Dir géift d'Saache just méi komplizéiert maachen."
  
  
  "Wéi ech am Leprosarium gemaach hunn?" - Li Chin gefrot, kuckt op mech slyly. "Lauschtert, Carter, ech kann an dëser Matière hëllefen, an Dir wësst et. Egal wéi, Dir kënnt mech net dovun ofhalen. Ech si méi wéi e Match fir jiddereen, deen Dir kéint probéieren mech gefaangen ze halen, a wann Dir mech géif festhalen, da géif et Iech just schwéier maachen.
  
  
  Ech hunn eng Minutt duerch d'Fënster gekuckt an geduecht. Wat si gesot huet war wouer. Ech konnt hatt wahrscheinlech net dovun ofhalen. Si souz wuel grad elo do, an denken un e komeschen Wee fir meng Zehenneel ze beschiedegen, wann ech decidéiert et ze probéieren. Op där anerer Säit huet si vläicht fir d'Oppositioun geschafft, trotz hirer éischter plausibeler Geschicht, an ass mir an der Aussätzlecher Kolonie zu Hëllef komm, fir meng Gonschten ze gewannen. Mee trotzdem wier et besser, se iergendwou ze hunn, wou ech en Aa op hatt halen kéint, wéi se iergendwou aus der Siicht ze krauchen.
  
  
  "Komm, Carter," sot si. "Halt op do ze sëtzen a probéiert onverständlech ze kucken. Ass dëst en Deal?
  
  
  "Okay," sot ech. "Bedenkt Iech selwer temporär vun AX beschäftegt. Awer nëmme soulaang wéi Dir Äert eegent Gewiicht zitt.
  
  
  De Lee Chin huet hir Wimperen geschloen an huet mech op der Säit gekuckt.
  
  
  "Kuckt dat ale chinesesche Spréchwuert," sot si am meeschten Akzent, deen ech zënter dem Charlie Chan héieren hunn.
  
  
  "Wat ass et?" - Ech soot.
  
  
  "Dir kënnt e gudde Mann net halen, well wann et schwéier gëtt, da ginn se lass an ech fänken just un ze kämpfen."
  
  
  "Hmmm," sot ech. "Konfuzius?"
  
  
  "Nee Chinatown High, Klass 67."
  
  
  Ech hunn zoustëmmend geknackt.
  
  
  "Op alle Fall ganz déif. Awer elo, wou mir eis Kultur fir den Dag hunn, wëll ech diskutéiere wéi mir op Martinique goen.
  
  
  Hir ganz Ausdrock geännert. Si war all Geschäft.
  
  
  "Wann Dir Är Guidebook gutt liest," sot ech hir, "Dir wësst datt Martinique en iwwerséiescht Departement vu Frankräich ass, sou wéi Hawaii e Staat an den USA ass. Dëst bedeit datt d'Gesetzer an d'Verwaltung franséisch sinn ..."
  
  
  "Dëst bedeit," huet de Lee Chin fir mech fäerdeg gemaach, "datt se vun SLA Memberen infiltréiert kënne ginn."
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Dat heescht, mir mussen op Martinique eragoen ouni hir Wësse vun eiser Arrivée. Dëst stellt de Problem vum Transport op. D'Michelle an ech reesen ënnerdaach, awer mir kënnen net riskéieren datt hien net do ass, besonnesch no deem Virfall am Leprosarium.
  
  
  Lee Chin streckt eng Säit vun hirem Gesiicht nodenklech.
  
  
  "Also net duerch d'Loft," sot si.
  
  
  "Nee," Ech ausgemaach. "Dëst ass eng Bierginsel. Déi eenzeg Plaz wou mir kënnen landen ass um Fluchhafen a mir mussen duerch Douane an Immigratioun goen. Op der anerer Säit, obwuel et nëmmen eng Plaz ass fir de Fliger ze landen, ginn et Honnerte vu Plazen déi relativ kleng sinn. e Boot kéint ankeren falen a fir Deeg ondetektéiert bleiwen."
  
  
  "Ausser datt d'Locatioun vun engem Boot e gudde Wee wier fir déi grouss Zuel vu Leit op dëser Insel ze wëssen datt mir eng Rees plangen," sot de Lee Chin absent, an huet eng aner Gonzalez Zigarett opgeléist.
  
  
  "Ech stëmmen," sot ech. "Also mir denken drun e Boot ze lounen anstatt een ze lounen."
  
  
  "Natierlech, ouni d'Wëssen vum Besëtzer."
  
  
  "Net bis mir et mat Bezuelung fir säi Gebrauch zréckginn."
  
  
  Lee Chin huet Zigarettenasche aus der Fënster erausgehäit an huet geschäftlech ausgesinn.
  
  
  "Mir mussen iwwer dëst Bezuelungsprobleem diskutéieren, Carter," sot si. "Ech sinn e bëssen iwwer d'Spëtzt mat menge Ausgaben zënter kuerzem."
  
  
  "Ech wäert mam Comptabel schwätzen," Ech hunn hir versprach. "Mëttelweis musse mir allebéid schlofen. Haut den Owend. Wësst Dir wou de Yachtpier ass?
  
  
  Si huet geknackt.
  
  
  "Et gëtt e Café am ëstlechen Enn genannt Puerto Real." Ech treffen dech muer um Mëtternuecht do. Hutt Dir eng Plaz fir bis dohin ze bleiwen?"
  
  
  "Natierlech," sot si. "Chin Clan..."
  
  
  "Ech weess, ech weess. De Chin Clan ass e ganz grousse Clan. Okay, de Gonzalez kann mech bei mengem Hotel ofginn, da kaaft Dir Kleeder a bréngt Iech wou Dir wëllt.
  
  
  "Okay," sot si an huet d'Zigarettestéck aus der Fënster geheit. "Awer. Carter, iwwer dës Kleeder ... "
  
  
  "Et wäert op mäi Kont goen," Ech hunn hir verséchert.
  
  
  Si huet gelaacht.
  
  
  Wat zum Däiwel. Et ass derwäert en Outfit ze kafen fir ze kucken wéi en aneren ofhëlt.
  
  
  
  
  Wéi ech erëm an d'San Geronimo Appartementer erakoum, war et Sonnenopgang an d'Michelle war nach ëmmer séier geschlof. Si war och net iwwerkleed och fir ze schlofen. Tatsächlech, alles wat hatt gedroen huet war en Eck vum Blat deen modest ongeféier véier Zentimeter vun hirem Oberschenkel bedeckt huet. Ech hunn roueg awer grëndlech geduscht, e bësse karbolic Seef benotzt, déi ech speziell fir dësen Zweck matbruecht hat, an hunn mech an d'Bett nieft hatt geluecht. Ech war midd. Ech war schlofen. Alles wat ech wollt maachen war d'Aen zoumaachen an häerzlech schnurren. Op d'mannst dat ass wat ech geduecht hunn, bis d'Michelle sech bewegt huet, een Aen opgemaach huet, mech gesinn huet an sech ëmgedréit huet fir hir grouss Broscht ze drécken - also am Géigesaz zu dem Lee Chin seng kleng, fest, perky Broscht - géint meng blo Broscht.
  
  
  "Wéi war ët?" - huet si gemëscht, eng Hand huet ugefaang mäi Réck ze strecken, op d'Basis vu mengem Hals.
  
  
  "Ausser dem Kampf géint e Regiment vu ustiechend Aussätzlechen, bewaffnet mat Messer a Veräiner, war näischt dorunner", hunn ech geäntwert, ugefaang e puer interessant Gebitt mat mengen eegenen Hänn ze entdecken.
  
  
  "Dir musst mir iwwer dëst soen," sot d'Michelle haart, hire ganze Kierper ass elo géint mech gedréckt, dréckt géint mech.
  
  
  "Ech wäert et maachen," sot ech. An dunn hunn ech eng Zäit laang näischt méi gesot, meng Lippen waren op eng aner Manéier beschäftegt.
  
  
  "Wéini wäert Dir mir soen?" - D'Michelle huet no enger Minutt gemëscht.
  
  
  "Spéider," sot ech. "Vill méi spéit."
  
  
  An dat war vill méi spéit. Tatsächlech louche mir deen Dag nach eng Kéier op der wäisser Sandstrand, an hunn e bësse méi vun der waarmer Karibesch Sonn erwächt.
  
  
  "Awer vertraut Dir wierklech dat chinesescht Meedchen?" D'Michelle huet gefrot wéi si waarm Sonneluucht op mäi Réck applizéiert huet, d'Muskelen a meng Schëlleren geknéit.
  
  
  "Natierlech net," sot ech. "Dat ass ee vun de Grënn, datt ech hatt léiwer hunn, also kann ech en Aa op hatt halen."
  
  
  "Ech hunn et net gär," sot Michelle. "Si schéngt geféierlech."
  
  
  "Dat ass wien hatt ass," sot ech.
  
  
  D'Michelle war eng Zäit laang roueg.
  
  
  "An Dir seet, datt si plakeg virun Iech gesträift huet?" - huet si op eemol gefrot.
  
  
  "Streng op Pflicht," Ech verséchert hir.
  
  
  "Jo!" si huet geschnauft. "Ech mengen, si ass en Expert an e puer aner Saachen wéi Kung Fu."
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Et wier interessant ze wëssen."
  
  
  "Nee, soulaang ech ronderëm sinn, wäert Dir net!" - Michelle huet geklappt. "Ech hunn d'Iddi net gär datt hatt bei eis ass."
  
  
  "Dir hutt mir dat scho gesot," sot ech.
  
  
  "Ma, ech soen Iech nach eng Kéier," huet si sullen geäntwert.
  
  
  A si sot mir erëm. Wéi mir déi verdammt Piña Coladas virum Iessen giess hunn. A wa mir eis während dem Mëttegiessen als Léiwen gemaach hunn. A wa mir nom Mëttegiessen an engem Taxi waren, gi mir op de Casino.
  
  
  "Kuckt," sot ech endlech. "Si kënnt mat eis an dat ass et. Ech wëll net méi doriwwer héieren."
  
  
  D'Michelle ass an eng knaschteg Rou gefall, déi nach méi knaschteg ginn ass wéi mir aus dem Casino an den Auto geliwwert hunn. Ech ignoréiert hir, konzentréieren all ech op dreiwend, laanschtgoungen, a ronderëm San Juan bis ech sécher war ech jiddereen verluer hat deen eis verfollegen kéint. Et war bal Mëtternuecht wéi ech mäin Auto e puer Block vum Yachtdock geparkt hunn a mir an d'Overalls a Pullover gewiesselt hunn, déi ech mat mir a mengem Portfolio bruecht hunn.
  
  
  "Wou wäerte mir dëse Kung Fu Champion vun Iech treffen?" - huet d'Michelle gefrot wéi ech hir Hand geholl hunn an hatt duerch déi däischter roueg Stroossen an d'Schwämm mat der Yacht gefouert hunn.
  
  
  "An engem dreckeg, donkel, komplett unreputable Slum," Ech sot hir lëschteg. "Dir wäert dëst gär hunn."
  
  
  Puerto Real war e richtege Slum. An et war dreckeg, däischter a ganz béis. Et war och eng Plaz, wou d'Leit hir Geschäfter gemaach hunn a probéiert hunn, net ze genee op Friemen ze kucken. An anere Wierder, et war déi bescht Treffpunkt déi ech denken konnt. Ech hunn d'Pärelgardinen zréckgezunn, déi iwwer d'Entrée hänken, an hunn an déi donkel, raucheg Interieur gekuckt. Eng laang Bar vu geknackte Fliesen huet sech iwwer de Raum gestreckt, an eng hallef Dose süchteg Personnagen hunn hannendrun gedronk, e puer hunn Domino gespillt mam Bartender, e puer hunn just an de Weltraum gekuckt. Vis-à-vis vun der Bar, géint eng zerbriechlech Gipsmauer, gouf et op e puer racketen Dëscher e lauter Wierfelspill, e puer einsam Drénken an een Drénken, dee wuertwiertlech a sengem Béier gekrasch huet. Alles huet no baussenzege Béier, uerdentlechen Zigarettenrauch a Rum geroch. D'Michelle huet an Ängscht griméiert wéi ech hatt op den Dësch gefouert hunn.
  
  
  "Dëst ass méi schlëmm wéi Tangier," huet si mir gemëscht. "Wéi laang solle mir op dëst Meedchen waarden?"
  
  
  "Bis si weist," sot ech. Ech war just prett fir an d'Bar fir e Patt ze goen, wann ee vun den eenzegen Drénken vun engem Dësch um aneren Enn vum Raum opgestan ass an op eis gestreckt ass, mat enger Fläsch a verschidde Brëller. Hie war selbstverständlech gedronk an erof op säi Gléck mat sengem onheemlech dreckeg, gemoolt Gezei, zerräissen Woll Pullover, a Wollkapp, déi d'Gesiicht hallef ofdeckt.
  
  
  
  .
  
  
  "Hey, Amigos," sot den Drunken, an huet sech iwwer eisen Dësch geleet, "loosst eis zesummen e Patt drénken. Ech haassen eleng drénken."
  
  
  "Loosst mech eleng, Frënd. Mir…"
  
  
  Ech gestoppt Mëtt-Saz. Ënnert menger Mutz huet e gewinnt orientalescht Auge mir geschloen. Ech hunn e Stull erausgezunn.
  
  
  "Lee Chin," sot ech, "trefft d'Michelle Duroch."
  
  
  "Hallo," sot de Lee Chin, a grinsend wéi si an e Stull rutscht.
  
  
  "Gudden Owend," sot Michelle. An dann an enger séisser Stëmm: "Wat eng schéin Outfit Dir hutt."
  
  
  "Ech si frou, datt Dir et gär hutt," huet de Lee Chin geäntwert. "Awer Dir sollt dee gesinn hunn, deen ech gëschter Owend hat. Carter kann Iech soen."
  
  
  Dem Michelle seng Ae blénken geféierlech. "Ech sinn iwwerrascht datt hien iwwerhaapt gemierkt huet," huet si geschloen.
  
  
  De Li Chin huet just gelaacht.
  
  
  "De Confucius sot," sot si, huet erëm hiren Hockeyakzent opgestallt, "gutt Saache kommen a klenge Packagen."
  
  
  "Okay, Dammen," Ech interjected. - Späichert dat frëndlecht Gespréich fir eng aner Zäit. Mir hunn eng Aarbecht ze maachen a mir mussen et zesumme maachen."
  
  
  Li Chin wénkt direkt. D'Michelle huet hire Bléck ënnerdréckt. Ech hunn d'Flasche geholl, déi de Lee Chin matbruecht huet an alles an d'Glas gegoss. Lee Chin huet hiert Gedrénks an engem liichte Schlupp gedronk, huet sech dunn gesat, op mech gekuckt, gewaart. Ech hunn e Schlupp geholl a bal explodéiert.
  
  
  "Gott!" Ech hunn gegast. "Wat fir Material ass dëst?"
  
  
  "Nei Rum,"Sa Lee Chin zoufälleg. "E bësse staark, ass et net?"
  
  
  "Staark!" Ech soot. "Alles ... okay, kuckt. Loosst eis op d'Aarbecht goen. Mir brauchen e Boot dat grouss genuch ass fir eis véier, mat genuch Kraaft fir eis séier op Martinique ze kréien, awer net grouss genuch fir opmierksam ze maachen an en déif Tauchen am Waasserhafen ze erfuerderen.
  
  
  "Lady's Day," sot de Lee Chin.
  
  
  Ech hunn hir froend gekuckt.
  
  
  "Et ass ongeféier e Véierel Kilometer vum Hafe verankert," sot si. "Besëtzt vun engem amerikanesche Millionär mam Numm Hunter. Hie war fir ongeféier dräi Méint net ronderëm him. Nëmmen eng Persoun u Bord fir sech domat ze këmmeren, an hie gëtt an der Stad gedronk."
  
  
  "Dir war beschäftegt," sot ech zoustëmmen.
  
  
  "Ech langweilen mech ronderëm ze sëtzen," sot de Lee Chin. "Ech schlofen iwwerhaapt nëmme véier Stonnen d'Nuecht, also hunn ech eppes gebraucht an ech hunn ëmmer nach Boote gär. Dës Schéinheet, Carter, ass besonnesch fir dat wat mir am Kapp hunn. Dëst ass eng aachtzeg Fouss Brigantin. mat engem verstäerkten Hull an rigging, dräi Mast gebaut niddereg fir Kraaft an oppen Waasser an héich Wand. Et gesäit aus wéi wann et op d'mannst véier schlofe kéint, vläicht méi. den Hafe mat enger Geschwindegkeet op oppenem Waasser eran an ausgoen, och ënner Segel. Et ass eng Schéinheet, e richtegen Dram."
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Et kléngt gutt".
  
  
  "Et gëtt just ee Problem," huet de Lee Chin derbäigesat. "Karriär. Wann hien zréckkënnt an entdeckt datt d'Boot vermësst gëtt, wäert hien secherlech d'Police kontaktéieren.
  
  
  "Hie wäert d'Boot net feelen," sot ech. "Mir wäerte frëndlech sinn fir op hien ze waarden. Wann hien ukomm ass, bidden mir him eng kuerz Rees. An der Kabine gespaart, natierlech."
  
  
  "Eng aner Persoun bäizefügen, déi mir net vertrauen kënnen," sot d'Michelle genervt. Hir Aen hunn de Lee Chin gekuckt.
  
  
  "Et kann net gehollef ginn," sot ech. "A mir sëtzen hei ëmsoss. Loosst eis op Lady's Day kucken."
  
  
  Ech erwächen. D'Michelle huet hire Stull zréckgedréckt, ass opgestan an ass aus der Bar erausgaang ouni de Lee Chin ze kucken. Mir sinn him nokomm. No der knaschteger Atmosphär vun der Bar huet déi waarm karibesch Nuetsloft ongewéinlech gutt geroch. Boote schwiewen laanscht de Pool vun der Yacht, blénken Luuchten. Et war eng friddlech, agreabel Szen. Ech hat gehofft, datt et esou bleift, soulaang mir d'Lady Day "léinen".
  
  
  "Kuckt," sot de Lee Chin, an huet eng kleng Pair vu Spektiven ënnert hirem Pullover erausgezunn. "Do."
  
  
  Ech hunn d'Binokulare geholl an se an déi uginn Richtung gewisen. No e puer Fuzziness an Adaptatioun ass "Lady's Day" an d'Siicht komm. Ech geflüstert mëll a Bewonnerung. Just wéi de Lee Chin gesot huet, et war sou schéin. Seng laang, glat Linnen waren onmëssverständlech Ozean-goen, a seng héich Mast amidships bedeit méi Kraaft ënner Segel. Vun der Aart a Weis wéi si trëppelt, konnt ech soen datt si ganz einfach a flaache Waasser verankere konnt. Ech hunn et e bësse méi studéiert wéi d'Binoculaire vun den Aen ewechgeholl huet.
  
  
  "Et gëtt nëmmen eng Saach, déi ech net iwwer dëst gär hunn," sot ech.
  
  
  "Wat ass et?" - gefrot e verwonnert Lee Chin. Ech konnt soen datt si op den éischte Bléck mam Boot verléift ass. "Et ass e Boot un der Heck gebonnen," sot ech.
  
  
  "Wéi?" - sot de Lee Chin an huet d'Bokular gegraff. Si wousst ganz gutt, wat ech ukomm sinn: Wann d'Boot um Boot war, muss d'Wuechter schonn zréckkoum. De Lee Chin huet de Lady's Day fir ee Moment studéiert, huet dunn hir Spektiv erofgesat an de Kapp gerëselt.
  
  
  
  
  "Mäi Cousin Hong Fat wäert e puer Stéck Stécker wéinst dësem verléieren," sot si. "Hie sollt dësen Wuechter en Aa halen a mir wëssen wéini hie géif zréckkommen. Hien huet mech ni virdrun entlooss."
  
  
  "Et ass vläicht net de Wuechtmann", hunn ech hir erënnert. "Et kéint en anere Crewmember sinn, deen ukomm ass fir hatt op d'Rees virzebereeden. Oder souguer een deen e bëssen Déif am Kapp huet. Een deen dem Wuechter seng Gewunnechten geléiert huet wéi Dir. Op jidde Fall ass den Lady's Day och gutt fir eis Zwecker opzeginn. Mir musse just op en neie Gaascht op der Rees virbereeden."
  
  
  Li Chin wénkt averstanen. Eis Ae begéint. Mir mussen allebéid datselwecht geduecht hunn - wann et op Lady's Day iergendeen do war, konnte mir him net gesinn datt mir um Boot kommen - well dat nächst wat se gesot huet war einfach:
  
  
  "Scuba Ausrüstung?"
  
  
  "Recht," sot ech an hunn d'Michelle ëmgedréit. "Hass Dir jeemools an Tauchen gaangen?"
  
  
  D'Michelle huet de Lee Chin gekuckt.
  
  
  "Wat ass mat dir?" Si sot.
  
  
  "Ech geet et gutt," huet de Lee Chin geäntwert.
  
  
  "Ma, ech sinn net esou schlecht selwer," sot Michelle.
  
  
  Ech hunn et gezweiwelt. Wann de Lee Chin gesot hätt, si wier en erfëllte Kloterer, ech de Verdacht, datt d'Michelle behaapt hätt, Everest op de Sommet ze hunn. Mee ech war domat eens.
  
  
  "Okay," sot ech zu Lee Chin. "Scuba Ausrüstung fir dräi. An eng waasserdicht Pistoul Sak."
  
  
  "Natierlech," sot si. "Zwanzeg Minutten."
  
  
  A si ass fortgaang, verschwonnen an d'Däischtert wéi e bewegende Schiet.
  
  
  "Si huet e Cousin, deen no de Betreier këmmere kann. Si kann Scuba-Ausrüstung op Ufro kréien," sot d'Michelle irritéiert. "Wou fënnt hatt dat alles?"
  
  
  "De Chin Clan," sot ech mat engem seriöse Gesiicht, "ass e ganz grousse Clan."
  
  
  An eis speziell Filial vum Chin Clan ass a manner wéi zwanzeg Minutten zréckkomm. Si gouf begleet vun engem zimlech plumpen Chinese Mann vun ongeféier nonzéng, dee schwéier otemt wéi hien seng Ausrüstung erofgesat huet.
  
  
  "D'Zylinder si voll," sot Lee Chin. „Ech konnt nëmmen eng Déiftmesser kréien, awer mir kënnen all verfollegen, wien et huet. Dëst ass mäi Cousin Hong Fat.
  
  
  "Rufft mech Jim," sot den Hong Fat. „Lauschtert, ech hunn ni vun dëser Wuechter Säit verlooss. Ech sinn hallef gedronk selwer just vu sengem Otem vun zéng Meter ewech ze richen. An hie schléift mam Kapp um Dësch, schléift wéi e gedronk Kand, grad an dësem Moment.
  
  
  "Mir musse just eng Chance huelen op wien et op Lady's Day ass," sot ech. "Loosst eis goen. Mir verkleeden eis do, um Embank, hannert dësem Koup Cinder Blocks.
  
  
  Mir hunn eist Ausrüstung op den Dock gezunn, ofgeschnidden an ugefaang eis Nassuits unzedoen. Si waren nei a richen no Gummi. Ech hunn meng Placken opgestallt, duerno meng Mask a Sauerstoff wéi déi aner iwwerpréift. Den Hugo an d'Wilhelmina sinn an de waasserdichte Täsch zesumme mam déidleche klenge Derringer, deen de Lee Chin matbruecht hat, eragaangen. De Pierre huet sech weider op der Innere vu mengem Oberschenkel ënner dem Nassuit bequem gemaach.
  
  
  "Wow," sot den Hong Fat. "D'Kreaturen aus der schwaarzer Lagun attackéieren erëm."
  
  
  "Nolauschtert, Cousin," sot de Lee Chin, "géi zréck an déi Bar an haalt deng Aen op dee Wuechter, oder ech huelen Är Honda. Wann hien ufänkt zréck op d'Lady Day, gitt mir e Buzz.
  
  
  Hun Fat huet respektvoll geknackt an ass an d'Däischtert fortgefuer.
  
  
  "Bliss?" Ech soot.
  
  
  "Mäi Ouerréng," sot de Lee Chin kuerz. "Elektronesch Empfänger. Heiansdo ass et bequem."
  
  
  "Ouni Zweiwel," sot ech dréchen. Ech hu gepréift datt mir all dräi prett waren, dunn hunn de Lee Chin an d'Michelle op de Rand vun der Embank gebeweegt. Et war eng Nuecht vum helle Moundliicht, awer ech hunn kee gesinn, dee bei eis kuckt.
  
  
  "Folg mech," sot ech. "V-Formatioun. Bleift a menger Déift."
  
  
  Béid hunn geknackt. Ech hunn d'Mask op d'Gesiicht gesat, de Sauerstoff ageschalt a sinn an d'Waasser erofgaang. E Moment méi spéit sinn déi dräi vun eis glat op Fins duerch déi gréng-schwaarz Déiften vum Hafen a Richtung Lady Day gegleeft.
  
  
  
  Néngten Kapitel.
  
  
  Vill vun der Karibik ass mat Haien infestéiert, an d'Géigend ronderëm de San Juan Harbour ass keng Ausnahm, also hunn ech d'Waff Lee Chin zur Verfügung gestallt. E geleeëntleche Bléck iwwer meng Schëller huet mech iwwer Michelle berouegt. Si ass duerch d'Waasser liicht a fléissend geplënnert, wat vill Joere Bekanntheet mam Tauch uginn huet. Wann iwwerhaapt, si war dem Lee Chin seng Gläichheet, an duerch d'Glas vun hirer Mask hunn ech geduecht datt ech e Laachen vun Zefriddenheet bei deem fangen. Ech hunn awer net dacks zréck gekuckt. Den Hafe war voll mat Schëffer a mir hu missen tëscht an heiansdo ënnert hinnen wéckelen, an d'Linnen, d'Ankeren an och heiansdo Nuetsfëschlinn gutt am A behalen. An, natierlech, Haien. D'Waasser war gréngesch-schwaarz an däischter vun der Nuecht, awer ech hu gemierkt datt vun Zäit zu Zäit Schoule vu klenge Fësch mat spiky Bäll vu schwaarze Mierercher vun eis fort geflunn sinn.
  
  
  
  
  um Mierboden, an enges Daags de lumberende, iwwerraschend graziéisen a séiere Réckzuch vun engem Tinte. Ech sinn eemol opgedaucht, kuerz, fir d'Richtung ze bestëmmen, dunn erëm tauchen a laanscht de Buedem geplënnert. D'nächst Kéier sinn ech eropgaang fir de Lady Day Anker ze gräifen. Sekonne méi spéit ass dem Michelle säi Kapp Zentimeter ewech erschéngen, duerno dem Lee Chin säi. Mir hunn all de Sauerstoff ausgeschalt an d'Masken aus eise Gesiichter ewechgeholl, an dunn zesummen gehackt an nolauschtert.
  
  
  Et ass kee Sound zënter Lady's Day.
  
  
  Ech hunn mäi Fanger op meng Lippen geluecht fir d'Stille ze maachen, dunn hunn ech gemaach wéi wann ech als éischt opstoen, a si hu misse waarden bis ech d'Signal ginn hunn. Béid wénken averstanen. Ech hunn meng Placken ofgeholl, se dem Lee Chin iwwerginn an ugefaang den Anker Seel ze hiewen, de waasserdichte Sak ze halen, ze schwenken wéi d'Boot an de Wellen geklappt huet.
  
  
  Et war keen op deck. D'Moorlantern war dauernd am Heck glühend, awer d'Kabine war däischter. Ech sinn iwwer d'Gelänner geklommen, d'Wilhelmina aus der waasserdichter Täsch gezunn a souzen e Moment roueg um Deck a lauschteren.
  
  
  Trotzdem, keen Toun.
  
  
  Ech hunn mech iwwer d'Gelänner hänke gelooss an de Lee Chin an d'Michelle gezeechent fir mat mir ze kommen. Lee Chin koum als éischt eraus, séier a behendig wéi en Akrobat. D'Michelle huet hir méi lues gefollegt, awer mat erstaunlech Vertrauen a Liichtegkeet. Wéi ech de Sauerstofftank an d'Mask op d'Deck erofgesat hunn, stoungen zwou Fraen nieft mir, drëpsen, hir Fanger hunn de Sécherheetsgurt geschafft.
  
  
  "Bleift hei," hunn ech dem Michelle geflüstert. "De Lee Chin an ech wäerten Hallo soen, wien an der Kabine ass."
  
  
  An, hoffentlech, schlofen, hunn ech geeschteg bäigefüügt.
  
  
  D'Michelle huet de Kapp rosen gerëselt.
  
  
  "Ech ginn mat ..."
  
  
  Ech hunn hiert Gesiicht mat béiden Hänn gegraff an op hatt gekuckt.
  
  
  "Mir sinn duerch dëst schonn duerch," Ech geflüstert duerch zouzedrécken Zänn. "Ech hu gesot, bleift hei."
  
  
  Si huet e Moment trotzdem zréckgekuckt. Dunn sinn hir Aen erofgaang an si huet liicht geknackt. Ech hunn hiert Gesiicht lass gelooss, dem Lee Chin gewénkt a roueg laanscht d'Deck gekrach. Bei der Dier vun der Kabine sinn ech gestoppt a souz mech onbeweeglech a lauschteren.
  
  
  Näischt. Net emol Schnéi. Och schwéier Atmung.
  
  
  Lee Chin huet hir Wenkbrauwen froendlech opgehuewen. Ech hunn geknackt. Si huet sech géint eng Säit vun der Dier gedréckt wéi ech sanft den Dierknäppchen beréiert hunn.
  
  
  Et huet sech erausgestallt.
  
  
  Lues a lues hunn ech d'Dier opgemaach. Am Moundliicht, deen duerch d'Portholes kënnt, konnt ech zwee Bunken, Späicherkabinetten, en Dësch an eng Bank gesinn.
  
  
  D'Bänken an d'Bänk waren eidel. D'Better waren ordentlech gemaach.
  
  
  Et waren keng Spure vu mënschlecher Präsenz.
  
  
  Ech hunn nach eng Kéier dem Lee Chin gebeweegt a virsiichteg, roueg duerch d'Rëss an der Dier gerutscht, gedréint fir iergendeen ze vermeiden deen hannendrun kéint sinn.
  
  
  Keen. Keen.
  
  
  De Lee Chin ass hannert mir, ech hunn d'Dier an d'Galle gedréckt.
  
  
  Eidel.
  
  
  An et war keng Plaz an der Kabine oder Galerie fir sech ze verstoppen. Ech stoung do fir ee Moment, denken. E Rettungsboot huet bedeit datt een u Bord war. Wann net an der Kabine oder an der Galerie, wou dann? Eng Luch war dicht zougemaach.
  
  
  Datselwecht muss mat eis zwee gläichzäiteg geschitt sinn, well de Lee Chin op eemol meng Hand gegraff huet an op d'Bänken gewisen huet. Si huet dunn zwee Fanger opgehalen an hir Wenkbrauwen froend opgeworf.
  
  
  Si war richteg. Et war e Boot fir zwee Leit ze grouss. Ech loosse meng Aen lues iwwer all Zoll vun der Kabine Mauer bewegen.
  
  
  Si stoungen op engem Panel um wäiten Enn, hannert der Galerie.
  
  
  Signaléiert fir de Lee Chin fir mech vun hannen ze decken, sinn ech roueg op de Panel komm an hunn ugefaang seng Kanten ze fillen. Wa se e komplizéierte Schloss oder Fréijoer verstoppt hunn, hu se et gutt verstoppt. Ech hunn d'Form suergfälteg ëm d'Panel gedréckt, virsiichteg op eng Säit an op an op déi aner Säit geschafft. Ech hat just ugefaang un der ënneschter Form ze schaffen, wéi ech e Knascht hannert mir héieren hunn. Ech hunn ëmgedréint a geeschteg verflucht.
  
  
  Ech hu mat der falscher Panel geschafft. De Panel, un deem ech geschafft hunn, stoung bei der Dier, duerch déi mir an d'Kabine erakomm sinn. Dëse Panel ass fortgaang.
  
  
  An hannert him stoung en héijen, dënnen schwaarze Mann. Hien huet floral Pyjamas un. Hien huet d'Gewier geriicht. Op mech.
  
  
  Seng Lëpse laachen. Seng Aen waren net.
  
  
  "Oh Gott," hie rëselt de Kapp mëll. "Dir sidd roueg. Ech wousst net emol datt ech Besucher haten."
  
  
  Ech hunn op Lee Chin gekuckt. Si stoung ze wäit ewech vum Gewier fir et ze gräifen ier hien ee vun eis konnt schéissen fir bei hien ze kommen. An hire klenge Derringer war néierens ze gesinn. Si huet gesinn, datt ech op hatt kuckt an huet hir Schëlleren gezunn wéi mat Bedauern.
  
  
  "Sorry, Carter," sot si. "Ech ... gutt ... Dir wësst d'verdammt Wourecht ass datt ech vergiess hunn et ze huelen
  
  
  
  
  aus der Täsch."
  
  
  "Super," sot ech däischter.
  
  
  "Vergiess et aus Ärer Täsch ze huelen?" - sot de schwaarze Mann mat gefaangen Iwwerraschung. "Vergiess eppes aus Ärer Täsch ze huelen? Kaz? Hien huet erëm de Kapp gerëselt. "Dir sidd mech verwonnert.
  
  
  Seng lénks Hand - déi, déi d'Waff net gehalen huet - ass op den Dësch nieft him an der Kabine hannert dem Trickpanel gefall. Hien huet eppes an de Mond geluecht an huet gemittlech geknuppt, an huet seng Aen net eng Sekonn vun eis ofgeholl.
  
  
  "Elo waarden ech op Besucher, frëndlech. An ech schätzen datt Dir mech e bësse begeeschtert, wéi ech e bëssen einsam gefillt hunn, meng Wuechter entlooss fir méi Wäin ze hunn wéi d'Lady Day Seng lénks Hand huet ëmmer erëm gefall." eppes a sengem Mond Et huet verdächteg wéi e Stéck Schockela ausgesinn "Awer eng allgemeng virwëtzeg Kaz wier ech wahrscheinlech interesséiert, ech mengen, kéint Dir mir soen wat et ass geschitt hei?
  
  
  Ech hunn de Lee Chin gekuckt an de Kapp liicht gerëselt. Mir waren allebéid roueg.
  
  
  De Mann huet nees de Kapp gerëselt. Deen anere Schockela - dat war definitiv wat - gouf vu staark ausgesinnten Zänn giess.
  
  
  "Ma, et deet mir leed dat ze héieren," sot hien. "Ech gleewen oprecht. Well dat heescht, ech muss e klenge Besuch um Ufer maachen, wësst Dir? Mir mussen e bësse mat der lokaler Police schwätzen."
  
  
  Ech hunn nach näischt gesot. Hien ass lues an d'Kabine eragaang, wou mir stoungen. Hien huet dem Li Chin gefuerdert, sech nach méi wäit zréckzéien.
  
  
  "Secondär Gedanken?" hie gefrot. "Héieren ech aner Gedanken?"
  
  
  Wann hien meng Gedanken héieren hätt, géif hien net mat eis schwätzen. Hien huet probéiert mat Michelle ze këmmeren - deen op d'Katzen an d'Kabine d'Schrëtt erofgaang ass, dem Lee Chin seng Derringer war direkt op de Réck vum Kapp vum schwaarze Mann gezielt.
  
  
  "Wat schued," sot hien. "Et ass wierklech ..."
  
  
  "Beweeg net!" - sot d'Michelle schaarf. Si huet dem Mann säi Schädel schwéier mat der Maulkuerf vum Derringer geschloen. Hien huet gefruer. "Drop d'Gewier!"
  
  
  Hien huet sech keen Zoll bewegt. Och seng Auge sinn net bewegt. Awer seng Hänn hunn de Grëff vum Gewier net loosen.
  
  
  "Ma, elo," sot hien lues. "Ech gleewen net datt ech dëst wäert maachen. Ech sinn iergendwéi un dëser Waff verbonnen, Dir kënnt soen. A mäi Fanger schéngt fest um Ausléiser ze sinn, kéint ee soen. Wann eng Kugel duerch mäi Kapp gaang wier, hätt dee Fanger den Ausléiser reflexiv gedréckt, an Är zwee Frënn hätten d'Mauer dekoréiert."
  
  
  Mir waren all an der Rou gefruer, en Tableau vu Waffen, Spannungen a schloend Häerzer.
  
  
  Op eemol, mat onheemlecher Geschwindegkeet fir e Mann sou grouss a laang, ass de Mann gefall an sech ëmgedréit. Den Hënner vun der Pistoul huet d'Michelle am Bauch getraff. Si huet gekrabbelt a gejaut. Den Derringer ass gefall, a bannent enger hallwer Sekonn huet de schwaarze Mann et a senger lénkser Hand gehal. Mee Lee Chin war schonn ënnerwee. Säi rietse Been ass no vir gefuer an hire ganze Kierper ass no vir rutscht. D'Waff ass aus dem schwaarze Mann seng Hänn geflunn an ass op d'Schutz gefall. E puer Sekonnen méi spéit war et an meng Hänn, direkt op him gewisen.
  
  
  Awer den Derringer, elo a senger Hand, huet dem Michelle säin Hals gedréckt, a weist no uewen op hirem Schädel. An hien huet dem Michelle säi Kierper tëscht him a mir gehalen - an d'Gewier an d'Wilhelmina.
  
  
  Hien huet gelaacht.
  
  
  "Ech gleewen, datt dëst e mexikanesche Standoff ass. Oder wéi wier et mat der afro-amerikanescher Rivalitéit an dësem Fall. Oder, fir déi kleng Dame net ze vernoléissegen, déi Sino-amerikanesch Konfrontatioun?
  
  
  Hie war richteg. Hie konnt eis nach halen, an huet dem Michelle säi Kierper als Schëld benotzt soulaang hie konnt stoen. Awer och hien war immobiliséiert. Fir de Schëff-zu-Ufer Radio ze benotzen, misst hien d'Michelle befreien, wat hien net konnt ouni eis doriwwer z'informéieren.
  
  
  Ech géif net riskéieren datt d'Michelle hire Schädel ofgerappt huet.
  
  
  An ech konnt net riskéieren d'Police vu San Juan ze ruffen.
  
  
  An ech sollt sécher net onschëlleg amerikanesch Yachtbesëtzer schéissen.
  
  
  Ech hunn eng Entscheedung getraff.
  
  
  "Komm mir schwätzen," sot ech düster.
  
  
  "Gutt, Mann," sot hien. Den Derringer huet sech keen Zoll bewegt.
  
  
  "Ech verstinn, Dir sidd Hunter, de Besëtzer vun dëser Yacht," sot ech.
  
  
  "Et sinn ech," sot hien. "Robert F. Hunter. Vum Robert F. Hunter Enterprises. Awer meng Frënn nennen mech Séissegkeeten. Well ech hunn e bësse vun engem séiss Zänn."
  
  
  "Okay, Hunter," sot ech lues a bewosst. "Ech wäert mat Iech averstane sinn, well mir Är Zesummenaarbecht brauchen. Mäin Numm ass Nick Carter an ech schaffen fir eng Agence vun der US Regierung.
  
  
  Déi schaarf Aen hu liicht gefonkelt.
  
  
  "Dir géift mech elo net opstellen, oder?" - Hunter gezunn. "Well ech mengen net den Här Hawk géif appreciéieren op een, deen sech als Nummer eent mécht." "Elo wäert Dir net
  
  
  
  
  
  Dës Kéier hunn meng Ae gefonkelt.
  
  
  "Sot mir iwwer Hawk." - Ech gefrot.
  
  
  "Ma, Dir gesitt, Frënd, ech hunn e klengt Import-Exportgeschäft. Zesumme mat engem klengen Immobiliengeschäft, engem klenge Werbegeschäft an e puer aner Geschäfter. Si maachen eng gutt Aarbecht. Ech denken, Dir kënnt soen datt ech eng Aart Millionär sinn, wat ech fannen ass zimlech cool. Awer ech hunn net vergiess datt dëst déi gutt al US vun A. mat all senge Mängel war. huet mir d'Méiglechkeet mäin eegent Brout ze baken Also wéi den alen Här Hawk mech virun e puer Joer kontaktéiert huet a mech gefrot huet mäin Export-/Importbüro a Ghana ze benotzen fir him an AX e puer Servicer ze bidden, hunn ech et net ëmgeet. all. Ech hunn net mol dogéint gemaach, wéi den Här Nick Carter, den Agent Hawke, deen mir ursprénglech gesot huet, si géifen ufänken ze schaffen, wéinst engem Noutfall iergendwou an Südostasien geruff gouf, an eng Persoun op zweeter Niveau dohinner geschéckt gouf.
  
  
  Ech erënnere mech un Aarbecht. Ghana war wichteg. Südostasien war méi wichteg. Ech war ni a Ghana. McDonald, N5, war a menger Plaz geschéckt.
  
  
  "Okay," sot ech. "Wësst Dir wien ech sinn. Loosst mech Iech elo soen wat ech brauch."
  
  
  D'Michelle, déi glasg Aen a gelähmt vum Horror an dem Hunter säi Grëff stoung, huet op eemol geschwat.
  
  
  "W.e.g., wann ech glift ... Pistoul ..."
  
  
  Den Hunter huet si gekuckt an huet den Derringer liicht aus dem Kapp opgehuewen.
  
  
  "Ier Dir mir sot, wat Dir braucht," sot hien mir, "wéi wier et, loosst mech eng kleng Identifikatioun kucken."
  
  
  Ech hunn roueg mäi Nassuit ofgeholl an him den Tattoo op der Innere vu mengem Aarm gewisen. Hien huet hir virsiichteg gekuckt. Dunn huet hien an e breet Laachen gebrach. Den Derringer gouf suergfälteg an d'Bett geheit. D'Michelle ass op de Buedem gefall an ech hunn en déiwe Erliichterungszuch héieren.
  
  
  "Killmaster," sot den Hunter stiermesch, "dëst ass e richtegt Genoss. Den Trick-or-Treater an den Lady's Day stinn Iech zur Verfügung."
  
  
  "Merci," sot ech kuerz. "Trëfft meng Komeroden, Lee Chin, dem Chin Clan seng Troubleshooter mat weltwäiten Interessen, an d'Michelle Duroch, Duechter vum franséische Wëssenschaftler Fernand Duroch."
  
  
  "Et ass e Genoss, Dammen," sot den Hunter, an huet jidderengem gebéit, dunn an seng Pyjama-Tasche komm an ass mat enger klenger Këscht erauskomm, déi hien triumphant erausgehäit. "Probéiert e Schockela. Orange Aroma. Gemaach op meng Bestellung zu Perugia, Italien.
  
  
  D'Michelle huet roueg de Kapp gerëselt. De Lee Chin huet eng Schockela aus der Këscht erausgezunn an se an de Mond geluecht.
  
  
  "Hey," sot si. "Net schlecht."
  
  
  "Loosst mech proposéieren Iech e bëssen opzefrëschen," sot den Hunter wéi hien an d'Gallee gaang ass. "Ech hunn e vollen Sodabrunn hei. Wéi wier et mat enger flotter Glace Soda oder waarm Fudge Glace?
  
  
  D'Michelle an ech hunn de Kapp gerëselt.
  
  
  "Ech wäert e Soda drénken," sot Lee Chin. "Hambieren, wann Dir se hutt, Hunter."
  
  
  "Rufft mech Candy," sot hien. "Ee frësche Himbeer Soda wäert maachen."
  
  
  Séissegkeeten huet um Soda Sprangbur ronderëm gefillt. Ech hunn d'Michelle gekuckt. Si huet schockéiert ausgesinn, awer lues a lues ass d'Faarf zréck an hiert Gesiicht. Li Chin, wéi ech erwaart hunn, huet sech net bewegt.
  
  
  "Hey, Dude," sot Sweets, "Dir musst mir keng méi Informatioun ginn wéi Dir wëllt, awer ech kéint wahrscheinlech e bësse méi hëllefräich sinn wann ech e bësse méi daten erfuerderlech wier, dat ass. "
  
  
  Ech hu schonn eng Decisioun doriwwer geholl. Mäi Darm - a wann en Agent net dacks snap Entscheedunge maache kann op Basis vu sengem Darm, hien ass en dout Agent - huet mir gesot datt den Hunter richteg hat.
  
  
  "Bedenkt Iech selwer als Deel vun der Equipe," sot ech. "A well mir keng Zäit hunn ze verschwenden, hei ass d'Geschicht."
  
  
  Ech hunn him et ginn, d'Detailer hannerlooss, déi hien net sollt wëssen, wärend de Lee Chin zefridde mat hirem Soda sippt a Séissegkeeten an eng wierklech schrecklech ausgesinn Bananen sech selwer verbreet hunn.
  
  
  "Also dat ass alles," hunn ech fäerdeg. "Mir brauchen Äert Boot fir eng séier Rees op Martinique."
  
  
  "Dir hues dat," sot Sweets séier an huet de Schockela Sirop vun engem Fanger geleckt. "Wéini gi mir fort?"
  
  
  "Elo," sot ech. "Wéi vill Leit an engem Team brauch Dir fir Lady Day?
  
  
  "Ehm," sot Sweets, "huet ee vun iech jeemools un engem Team geschafft?"
  
  
  "Ech kann et packen," sot ech.
  
  
  "Ech hat e bësse Spaass am Hong Kong Yacht Club," sot Li Chin zoufälleg, wahrscheinlech bedeit datt si de Kapitän vum Regatta Gewënner war.
  
  
  "Ech sinn opgewuess an de Summer op mengem Papp sengem Boot um Lake Luzern verbréngen," sot Michelle direkt.
  
  
  "Ma, d'Karibik ass net genee de Lake Luzern," sot Sweets, "mee ech denken, datt déi véier vun eis et gutt handhaben."
  
  
  "Kaarte?" - Lee Chin gefrot, hir Soda fäerdeg.
  
  
  "An der anerer Kabine,"Sot Séissegkeeten. "An der anerer Kabine,"Sot Séissegkeeten. Hien huet an den Tirang gezunn. "Jiddereen no der Minze Soda?
  
  
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt.
  
  
  "Lee Chin, plangt e Cours fir d'nërdlech Säit vun der Insel, iergendwou op der Küst iwwer St. Pierre," sot ech. Dann zu Séissegkeeten: "Wéi roueg ass Äre Motor?"
  
  
  Hien huet gelaacht a steet op.
  
  
  "Cool et, Mann," sot hien. "Och de Fësch wësse net datt mir kommen. Loosst eis aus dësem Hafen erauskommen ier Dir "Bou" soen kënnt. Loosst mech Iech elo e puer Overalls bréngen. Dës Nassuits sinn net ganz gutt fir d'Waasser.
  
  
  Manner wéi eng hallef Stonn méi spéit hu mir den Hafe vu San Juan verlooss a si südlech, elo ënner Segel a mam Motor aus, Richtung Martinique.
  
  
  Richtung Vulkan.
  
  
  
  Kapitel zéng
  
  
  Vum San Juan Harbour op Martinique ass ongeféier 400 nautesch Meilen. De Moien hate mir iwwer véierzeg Meilen hannert eis verlooss, ronderëm d'Westküst vu Puerto Rico an eraus an d'oppe Karibesch Mier. De Lee Chin schätzt datt et nach véierzwanzeg Stonnen dauere wäert ier mer iwwerall nërdlech vu St. Dat huet geheescht, datt mir nëmmen zwee Deeg hätten, fir ze verhënneren, datt den SLA d'Curaçao Raffinerie zerstéiert. Et wäert schwéier ginn. Ech hunn de gréissten Deel vu menger Zäit duerch all Detail vun verfügbaren Informatioun a mengem Kapp verbruecht an en detailléierte Plang entwéckelt.
  
  
  De Rescht vun der Zäit hunn d'Michelle an ech déi hënnescht Kabine gedeelt. Et waren zwee Kotteng, awer mir hunn nëmmen een gebraucht. Mir hunn et gutt benotzt. Ech selwer sinn zimlech imaginativ wann et ëm dës Saache kënnt, awer d'Michelle huet gewisen, wat ech muss zouginn, war e kreative Genie. Wéi déi éischt uechtzéng Stonnen u Bord eriwwer waren, war ech bal sou vertraut a bewonnert all Curve vum Michelle sengem Kierper méi wéi ech mat dem Wilhelmina senger Aarbecht. Eréischt am spéiden Nomëtteg hunn ech et fäerdeg bruecht mech vun hiren nach wënschenswäerten Äerm ze befreien, eng Dusch ze huelen an d'Orange unzedoen, déi Sweets eis geléint hat.
  
  
  "Wuer gees du?" - huet d'Michelle gefrot, a sech voluptuös am Bett beweegt.
  
  
  "Op deck," sot ech. "Ech wëll mat Sweets a Lee Chin schwätzen. An ech wëll, datt Dir och do sidd."
  
  
  "Maach der keng Suergen. Ech géif net drun denken, dech elo aus menger Siicht eraus ze loossen", sot d'Michelle, direkt aus dem Bett geklommen an no e Paar Overalls an en T-Shirt erreecht, deen, wann se undoen, hatt nach manner verkleed ausgesäit wéi wann si war plakeg.
  
  
  Ech hunn zréck gegrinst an hunn ugefaang d'Trap op d'Deck ze klammen.
  
  
  "Héi!" Ech hun héieren. Dann klappen Kläng, grunting an erëm "Hai!"
  
  
  Um Heck, ënner dem Haaptsegel, waren de Lee Chin a Séissegkeeten engagéiert, wat ausgesäit wéi e provisoresche Mier Dojo. Séissegkeeten gouf op d'Taille gesträift, seng schwaarz Haut blénkt vu Schweess an der helle Karibik Sonn. De Lee Chin hat e Kostüm un, deen hire Besëtzer vläicht net guttgeheescht hätt: de Bikini war sou knapp datt et ausgesäit wéi wann en aus Seel gemaach wier. Awer wat interessant war, war datt dem Lee Chin seng Fäegkeet am Kung Fu am Géigesaz zum Sweets seng anscheinend gläiche Fäegkeet am Karate war. Karate ass eckeg, scharf, benotzt konzentréiert Ausbroch vu Kraaft. Kung Fu ass linear sou datt de Feind net erausfannen wou Dir sidd. Ech hunn a Bewonnerung nogekuckt wéi de Lee Chin a Séissegkeeten gekämpft hunn, manoeuvréiert a sech géigesäiteg iwwerschratt hunn. Vun deenen zwee hunn ech dem Lee Chin e liichte Rand ginn. Awer nëmme kleng. Ech decidéiert, datt Séissegkeeten Hunter e wäertvolle Member vun der Equipe souwuel um Land an um Mier ginn géif.
  
  
  "Hey Carter," sot de Lee Chin nodeems si a Sweets feierlech matenee gebéit hunn. "Soll ech e bësse Loft kréien?"
  
  
  "Fir d'Sendung an d'Konferenz," sot ech. "An dat enthält Iech. Séissegkeeten".
  
  
  "Sécher, Buddy," sot Sweets an huet seng Këscht mat engem groussen Handduch getrocknt. "Loosst mech just den Autopilot kontrolléieren."
  
  
  E puer Minutte méi spéit ware mir all op der Manhole Cover gesammelt, iwwer d'Kaart vun Martinique béien, datt de Lee Chin an enger gutt ernannt Kaart Këscht fonnt haten. Ech hunn op d'Küstestad Saint-Pierre gewisen.
  
  
  "Et ass elo just e schloofend Fëscherduerf," sot ech deenen dräi. „Dënn bewunnt. Näischt geschitt. Awer hannendrun, e puer Meilen ewech, ass eise Vulkan, de Mont Pele.
  
  
  "Ze no fir Komfort wann hien aktiv wier", huet Sweets festgestallt; auszepaken Schockela Karamell.
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  Ëm d'Joerhonnertwisen war hien aktiv. Deemools war Saint-Pierre net nëmmen e schloofend Duerf. Et war déi gréisste Stad op der Insel. An eng vun de liewegste a modernste Stied an der Karibik. Tatsächlech hunn se et Paräis vun de Westindien genannt. Dunn ass de Mont Pele explodéiert. Saint-Pierre gouf komplett zerstéiert. Méi wéi véierzeg dausend Leit goufen ëmbruecht - déi ganz Bevëlkerung vun der Stad, ausser engem veruerteelt an engem ënnerierdesche Prisong. Och haut kënnt Dir d'Ruine vu Gebaier gesinn, déi mat Lava gefëllt sinn.
  
  
  "Awer et ass elo roueg, oder?" - sot Michelle.
  
  
  "Wahrscheinlech roueg, vläicht just inaktiv," Ech hunn geäntwert. "Schlof. Kann nach eng Kéier explodéieren, ënner Ëmstänn."
  
  
  
  
  Mat Vulkane weess een ni. De Punkt ass datt wann Dir explosive Geräter fabrizéieren an späicheren, de Krater Mont Pele, deen enorm ass, eng gutt Plaz wier et ze maachen. Well jiddereen, deen denkt drun ze attackéieren, zéckt aus Angscht fir e Vulkan ze verursaachen.
  
  
  "A wann dës Sprengungsgeräter op Boote geluede ginn, wier e schloofend klengt Fëscherduerf wéi Saint-Pierre eng gutt, onopfälleg Plaz dofir", bemierkt Lee Chin.
  
  
  "Okay," Ech ausgemaach. "Also, mir sichen no Unzeeche vun ongewéinlecher Aktivitéit souwuel am Vulkan wéi och op Saint-Pierre Wann mir eng Plaz fannen fir ze verankeren, wou mir net gesi ginn, wäerte mir an Teams vun zwee opgedeelt ginn an ech wäert maachen wéi Touristen an Entdeckung Mont Pele, Dir an Séissegkeeten kann Iech als gebierteg schwätzen.
  
  
  "Net ganz gutt," sot Lee Chin. "Ech schwätze Franséisch ganz fléissend, awer mäi Akzent ass südostasiatesch. Besser op Spuenesch ze halen a soen datt ech en Expat vu Kuba sinn. Et gi vill Chinesen do."
  
  
  "A vill Schwaarzen," huet Séissegkeeten bemierkt, en anert Séissegkeeten ofgeschnidden. „Mir kéinten als Plantatiounsaarbechter op Martinique kommen. Ech hunn iergendwou e flotte klenge Machete."
  
  
  "Okay," sot ech. "Da gitt dir zwee op St. Pierre."
  
  
  "Wat solle mir maachen wa mir eppes fannen?" - huet d'Michelle gefrot.
  
  
  "Et gëtt e Restaurant an der Haaptstad. Fort-de-France, dat heescht La Reine de la Caribe. Mir wäerten eis do treffen an eis um Enn vum Dag zesumme schaffen."
  
  
  Séissegkeeten ausgesinn e bësse besuergt.
  
  
  "Wat fir ee Restaurant, Dude?" hie gefrot. "Ech sinn e bësse pickeg iwwer meng Iessen."
  
  
  "Martinique huet déi bescht Iessen an der Karibik,"Sa Michelle. "Wat soss kënnt Dir vun enger franséischer Insel erwaarden?"
  
  
  "Gutt Dessert?" gefuerdert Séissegkeeten.
  
  
  "Déi Bescht", huet d'Michelle mat engem kloeren Hiweis vu Chauvinismus geäntwert.
  
  
  "Ech weess net iwwer dat," sot de Lee Chin, opgestan an onméiglech Posen opfälleg. "Vu wat ech iwwer d'franséisch Kichen héieren hunn, sidd Dir eng hallef Stonn erëm hongereg nodeems Dir fäerdeg sidd."
  
  
  D'Michelle huet hir e schaarfe Bléck gemaach, ugefaang eppes ze soen, dunn, anscheinend d'Ironie vum Lee Chin seng Bemierkung ze realiséieren, huet hir Lippen zesummegedréckt a sech ewechgedréit.
  
  
  "Kuckt," sot ech schaarf, "Dir zwee wäerten zesummen an dësem Team schaffen, sou datt Dir kooperéiert an net feindlech matenee sidd, egal ob Dir et wëllt oder net. Ech wäert et net nach eng Kéier soen. Elo iessen an dann e bëssen schlofen. Ech huelen déi éischt Auer."
  
  
  "An ech," sot Michelle, virsiichteg net op de Lee Chin kucken, "kacht." Fir de Virdeel vun eis all."
  
  
  Dem Michelle seng Iessen war gutt. Besser wéi gutt. Souguer de Lee Chin war domat eens. Awer ech denken net datt iergendeen vun eis besser geschlof huet wéi fit wann mir fräi waren. Wéi d'Dämmerung gebrach ass, stungen eis all véier um Gelänner, kucken op de Fielsgrénge, awer üppige grénge Profil vun der Insel Martinique géint den ëstlechen Himmel. No der nërdlecher Spëtzt vun der Insel ass de Mount Mont Pelée steil an onheelbar op de breeden, stompegen Rand vu sengem Krater geklommen.
  
  
  "Et ass e béisen Aussehënn, ass et net," huet Sweets bemierkt, de Lee Chin d'Spuerrad iwwerreecht.
  
  
  "Net sou grujeleg wéi wat dobannen ka sinn," hunn ech geäntwert. "Hutt Dir d'Feierkraaft, déi Dir droen kënnt?"
  
  
  Séiss gelaacht. Hien huet eng folie-gewéckelt Schockela Kiischt aus senger Hiem-Tasch gezunn, ofgepackt an dat Ganzt a säi Mond geklappt.
  
  
  "Wëllt Dir e Bléck op d'Arméi kucken?" hie gefrot.
  
  
  Eng hallef Stonn méi spéit si mir op Deck komm, grad wéi de Lee Chin an enger isoléierter Bucht ankeren gelooss huet, vum Mier verstoppt duerch e Spëtz an ëmgi vun dichter Dschungelvegetatioun, déi d'Lady Day vun de Landweeër verstoppt hätt. Vun enger impressionanter Waffen Këscht, Séissegkeeten ausgewielt engem 50mm Walther, e razor-scharfe Schwéierkraaft Messer, datt hien a sengem waistband um klenge Réck gehalen, a fofzéng mächteg Mini-Granaten als Perlen verkleeden, datt hien op enger Kette ronderëm den Hals gedroen. Mat senge gerappten Hosen, fléissendem Hiem an zerschmierten Stréihutt, an deem verschwonne, awer schaarfe Machete, deen hien un Liederbänner gedroen huet, hätt keen him fir soss eppes verwiesselt wéi en Zockerplantatiounsaarbechter. An de geleeëntleche, awer deiere Sportshemden an Hosen, déi hien fir d'Michelle a mir ageriicht huet, wiere mir fir räich Touristen verwiesselt ginn. Droen Overalls, e threadbare T-Shirt, e Stréihutt, e Mëttegiessen Kuerf an e zimmlech gemittlechen Erscheinungsbild, huet de Lee Chin ausgesinn wéi eng pflichteg Fra, déi hirem schaffende Mann säi Mëttegiessen droen.
  
  
  Séissegkeeten hunn eppes anescht: en Honda Zwee-Takt Minibike dee kaum grouss genuch war fir zwee Leit. An der Rou, jidderee vun eis denkt un eis eegen Gedanken, hu mir hatt iwwer d'Säit an d'Boot geheit. Nach ëmmer an der Rou, héieren d'héis Gejäiz vun den Dschungelvullen ronderëm eis a fillen den Ufank vun der Moiessonn.
  
  
  
  
  Fir opzewiermen virum brennenden Héichpunkt vum Mëtteg, si mir Richtung Ufer gepaddelt. Den Dschungel ass virun eis gewuess wéi eng onduerchsiichtlech Mauer, awer nodeems mir d'Boot sécher un e Plantagebam gebonnen haten an d'Honda op d'Ufer gehuewen hunn, hunn Séissegkeeten säi Machete entlooss an op d'Aarbecht gaang. Mir sinn him lues gefollegt wéi hien de Wee fir eis geläscht huet. Bal eng hallef Stonn méi spéit stounge mir um Rand vun der Kläranlag. Iwwer e Feld, e puer dausend Meter ewech, huet sech eng glat geplatzt Strooss op St.Pierre am Süden gewéckelt, an am Nordosten stoung de Mont Pelée.
  
  
  "Kuckt," sot Michelle. "Kuckt déi Honnerte vu Meter breet Ravinen, déi südlech vum Vulkankrater lafen, wou näischt wiisst? Dëst waren d'Lavastweeër déi op Saint-Pierre gefouert hunn.
  
  
  Et war eng erstaunlech Vue. An d'Vue, déi et opgeriicht huet, war nach méi erschreckend - Dausende vun Tonnen Fiels an den Himmel geblosen, brennend Lava-Flëss, déi alles op hirem Wee verbrauchen, eng plötzlech Schauer vu vulkanescher Äsche, déi Leit an Déieren zu Fossilien verwandelt, wéi se stoungen. Awer ech hat keng Zäit fir wierklech en Tourist ze spillen.
  
  
  "Späichert d'Sightseeing fir spéider," sot ech. "Dat ass wou mir trennen. D'Michelle an ech wäerte mat enger Honda fueren fir de Krater vum Vulkan an d'Approche dohinner ze entdecken. Slads, Dir an de Lee Chin mussen e Spadséiergank zu St. Awer dëst ass eng kleng Insel, an Dir hutt net méi wéi e puer Meilen lénks.
  
  
  "Super," sot Séissegkeeten einfach. "Ech konnt dës Übung nach ëmmer benotzen."
  
  
  "Ech kann hien ëmmer droen wann hien midd gëtt," sot Lee Chin.
  
  
  Séissegkeeten chuckled wéi hie säi Walter a Schwéierkraaft Messer ugepasst.
  
  
  Ech hunn d'Michelle gemierkt, d'Honda um Lenk gegraff an ugefaang iwwer d'Feld ze fueren.
  
  
  "Datum haut um siwen, Rhine de la Caribbean, no bei der Haaptplaz vu Fort-de-France," hunn ech iwwer meng Schëller geruff.
  
  
  Séissegkeeten an Lee Chin wénken, gewénkt, a sech an déi entgéintgesate Richtung. E puer Minutte méi spéit souz d'Michelle hannert mir an der Honda wéi mir op der Approche vum Mont Pelée Krater lues a lues gefuer sinn.
  
  
  
  Kapitel eelef
  
  
  Siwe Stonne méi spéit hu mir zwou Saache geléiert. Et war siwe Stonne Fuere op staubegen Dreckstroossen an helle Sonn, Schweess huet eise Kierper gedréckt, Stëbs de Mond gefüllt, d'Sonn huet eis Ae verblend. Siwe Stonne vun Argumenter mat der Police, bewosst falsch Instruktioune vun Feldaarbechter, sullen Refusen vun Informatiounen aus Stad Autoritéiten. Siwe Stonne Spadséiergank duerch Bësch- a Vulkanfelder, an dann op eise Mo an de selwechte Fielsfelder leien, a probéiert ze gesinn wat e puer honnert Meter ewech geschitt ass.
  
  
  Et war alles wäert.
  
  
  Wéi mir geléiert hunn, war de Krater vum Vulkan fir den ëffentlechen Zougang zou. Zwee offiziell designéierte Trëppelweeër vun der Basis bis zum Krater, fir Wanderer recommandéiert fir eng agreabel zwou Stonne Wanderung ze maachen, goufen duerch héich hëlze Barrièren blockéiert. All Barrière hat e Paart hannert deem eng uniforméiert Garde stoung, déi héiflech awer fest den Zougang refuséiert huet, a gesot huet datt d'Strecken zum Krater "fir Reparaturen zou sinn."
  
  
  Déi aner zwou Strecken zum Krater waren och fir de Public gespaart. An dat waren keng Spuren. Dëst waren gutt iwwerdeckte Stroossen, déi an de leschte sechs Méint kloer an de Verfall gefall sinn. Si waren op der ëstlecher Säit vum Vulkan a ware gutt verstoppt vun den ëffentleche Stroossen ronderëm d'Basis vum Vulkan, verbonne mat dëse Stroossen duerch Dreckstroossen, déi all duerch schwéier hëlzent Paarte zougemaach goufen - erëm mat uniforméierte Wiechter.
  
  
  Wann Dir e laange Wee trëppelt, de Wee duerch den Dschungel ronderëm d'Basis vum Vulkan gräift, dann duerch d'Bëscher a vulkanesch Fielsen, kënnt Dir gesinn, wat sech laanscht dës Stroossen an de Krater beweegt.
  
  
  Camionen. Op d'mannst eemol all fofzéng Minutten. Heavy Kipp Camionen mat Liftpaarten. Eidel. Si koumen aus dem Süden, op der Atlantik Säit vun der Insel, a ware séier no. Si sinn aus dem Krater erausgaang, zréck südlech, schwéier, lues, niddereg.
  
  
  Zwee Wiechter konnten hannen op all Camion gesi ginn. Si waren a voller Kampfuniform gekleet an haten automatesch Waffen.
  
  
  "Kann ech Iech dat erklären?" Ech gefrot Séissegkeeten an Lee Chin, sot hinnen déi ganz Geschicht den Owend.
  
  
  "Dir musst dësen Dude net erklären," sot Sweets. "D'Bréiwer sinn SLA, eng Meile héich. An an enger militariséierter Operatioun eng Meile breet. A grad esou kloer."
  
  
  "Dat ass ee vun de Grënn, datt si Martinique hir Basis vun Operatiounen gemaach hunn," sot Lee Chin. "Si hunn hei Frënn vun der franséischer Administratioun, déi bereet sinn fir dëst alles e blann Aen ze maachen."
  
  
  "Ausserdeem," huet d'Michelle bäigefüügt, "dëst ass sécher eng ideal Plaz fir d'Uelegraffinerie virum Curacao unzegräifen."
  
  
  Ech wénken averstanen an hunn nach eng Schlupp vu mengem Gedrénks geholl.
  
  
  
  Mir souzen un engem Dësch am Restaurant Reine de la Caribe an hunn lokal Rumpunch an héije fraschtege Brëller gedronk. Et war gutt an ech hat gehofft den Homard, der Karibik Versioun vun Homard mir fir spéider bestallt, wier grad esou gutt. An zefriddestellend. Ech hat d'Gefill, datt mir an den nächsten véieranzwanzeg Stonnen vill Energiereserven brauchen. Séissegkeeten a Lee Chin, déi et fäerdeg bruecht haten méi respektabel Kleeder um Maart ze fannen, hu sou midd ausgesinn wéi d'Michelle an ech.
  
  
  "Ma," sot Sweets, huet zwee méi Läffel Zocker op säi Punch bäigefüügt, "Dir hutt e beschäftegten Dag, Carter. Awer ech a mäi Frënd hei, déi afro-asiatesch Allianz, wéi Dir et kéint nennen, hunn et fäerdeg bruecht e bëssen ze verdauen, wat an eis selwer lass ass.
  
  
  "Sou wéi?" - Ech gefrot.
  
  
  "Zum Beispill, St. Pierre ass méi dout wéi East Peoria op e Sonndeg Nuecht am Februar no engem Schnéistuerm," sot Lee Chin. "Fësch, Fësch a méi Fësch. A Fëscher. Fëscherei. Dat ass alles".
  
  
  "Mir hunn elo näischt géint Fësch," sot Sweets. „Mir haten eigentlech e ganz leckere séiss a sauere Mëttegiessen. Awer ..."
  
  
  "Hie bedeit séiss a séiss," sot Lee Chin. "Et war déi éischte Kéier datt ech Dessert als Haaptplat giess hunn. An och Makrel."
  
  
  "Iwwregens," Séissegkeeten weider mat engem Laachen, "mir decidéiert, datt, wéi Dir gesot, et war eng kleng Insel, also mir hunn eng vun dëse routes, dës ëffentlech Taxis, an huet eis e klengen Tour vun der Insel am Süden. Küst."
  
  
  "Wou," huet de Lee Chin ënnerbrach, wouduerch déi zwee d'Aktioun vum Mutt a Jeff gläichen, "mir hunn d'Aktioun fonnt. Wann Dir Aktioun wëllt, probéiert Lorrain a Marigot.
  
  
  "Fëscherdierfer op der Südküst", sot ech.
  
  
  "Wou déi verdammt Fëscherei geschitt," sot Séissegkeeten, Zocker vun ënnen vun engem drainért Glas sammelen. "Ni a mengem Liewen hunn ech sou vill Fëscherbooter gesinn, grouss a kleng, déi sëtzen an net a guddem Fëschwieder fëschen A Camionen déi an den Hafen kommen fir hinnen eng Zort Ausrüstung ze bréngen, wann et mir schéngt, datt vill keng vun si hu souguer Motoren."
  
  
  "Yachten?" Ech gefrot.
  
  
  "Yachten, Cutter, Sloops, Brigantinen, Yachten - alles vun engem Boot bis zu engem Schonner," sot Lee Chin.
  
  
  Mir souzen all eng Zäit laang a Rou. De Kellner ass komm an huet Kuerf mat Brout a Rullen erofgesat. Ausserhalb op der Haaptplaz gouf et Musek a Laachen an d'Gejäiz vu lokale Stëmmen. Crowds. Et huet virun enger Zäit ugefaang an huet roueg eskaléiert wéi mir ronderëm souz ze drénken. Ech gesinn Séissegkeeten op d'Fënster rennen.
  
  
  "Wat geschitt do?" - huet hien de Kellner faul gefrot. Zu menger Iwwerraschung huet hien net Franséisch oder Englesch geschwat, mee e fléissend kreolesch gebierteg op de franséischen Antillen.
  
  
  "Karnaval, Monsieur," sot de Kelner a laacht breet. "Dëst ass Mardi Gras, de leschten Dag vun der Vakanz virun der Faaschtenzäit. Mir hunn Paraden, Kostümer, danzen. Et gëtt vill Spaass hei."
  
  
  "Kléngt lëschteg," sot Sweets. "Et ass schued datt mir ..."
  
  
  "Et ass näischt lëschteg fir mech mat mengem Papp wou hien ass," huet d'Michelle schaarf interagéiert. Si huet mech ëmgedréit. "Nick, wat maache mir?"
  
  
  Ech hunn e Schlupp vu mengem Gedrénks geholl. De Kaméidi vun de Leit ass méi haart a méi no ginn. Ech konnt d'Flëssegkeet vun enger Stahltrommelband héieren, wahrscheinlech aus Trinidad importéiert, an de begeeschterten Rhythmus vun der lokaler Martinique Beguinea op den Hunnen gespillt.
  
  
  "D'Basis Opstellung ass evident," sot ech lues. "D'SLA huet eng Zort Sëtz am Mont Pelée Krater. Et wier einfach, en Netz vun Tunnelen a Kammeren aus vulkanesche Fiels ze schneiden - wann Dir d'Gefor vum Vulkan erëm explodéiert net berücksichtegt. An ech mengen, d'SLA ass prett fir och vun dëser Chance ze profitéieren andeems se en Deal mat hinnen maachen.
  
  
  "An Dir mengt datt mäi Papp do festgehale gëtt?" - huet d'Michelle ängschtlech gefrot.
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Ech denken, datt egal wéi eng Ënnerwaasser-Sprenggeräter déi SLA produzéiert do produzéiert ginn. Et gëtt dann mam Camion an zwee Häfen transportéiert fir op Schëffer ze lueden.
  
  
  "Kleng Schëffer?" Séissegkeeten gesot mat liichtem Mësstrauen. „Kleng Schëffer? Gewéinlech Fëscherbooter?
  
  
  "Dat verstinn ech nach net", hunn ech zouginn. Ech hu festgestallt datt ech méi haart musse schwätzen fir iwwer d'Stroossekläng vum Karneval héieren ze ginn. D'Parade muss elo ganz no beim Restaurant sinn. "Wéi kënnt Dir en Ënnerwaasser-Apparat mat engem Ënnerwaassermotor aus engem klenge Boot starten? A wann et net a Bewegung gesat gëtt, wéi kann och en onschëlleg ausgesinn Fëscherboot an de Sécherheetscordon kommen, deen um Mier installéiert ass, deen elo ronderëm Curaçao installéiert gëtt. Raffinerie? Awer mir wëssen datt d'SLA eppes op dës Schëffer lued, a mir mussen unhuelen datt se explosive Geräter sinn. Wat eis op eise Problem bréngt."
  
  
  Direkt baussent d'Fënster kléngt en haassen Horn. Ech krut e Bléck op Grinsen, Gejäiz, Gesang Gesichter laanschtgoungen, eng Zort Banner halen.
  
  
  
  
  "De Problem," sot ech weider, "ass datt wa mir d'Fëscherbooter schloen an et fäerdeg bréngen d'Sprenggeräter auszeschalten, gëtt de Sëtz am Vulkan an der Zäit gewarnt fir ze evakuéieren. Och wann net all d'Ausrüstung, op d'mannst d'Personal huet missen et zu enger anerer Zäit an op enger anerer Plaz erëm ze bauen. An dat enthält dem Michelle säi Papp, deen de Schlëssel fir déi ganz Operatioun ass.
  
  
  De Kaméidi dobaussen huet sech an e Brühl verwandelt. D'Stroosse op der anerer Säit vun der Fënster ware ageklemmt. Ech hunn e Blëtz vu Faarf gesinn an dann eng aner. Riesen Pabeier-Mâché Masken mat Villercher, Fësch, komesch Kreaturen aus Karibik Legenden, Karikaturen vu Leit, all hell faarweg a mat iwwerdriwwen Charakteristiken, marschéiert laanscht, vun Säit zu Säit wackelen. E puer vun de Figuren ware Liewensgréisst, an d'Leit dobannen ware komplett aus der Siicht verstoppt. A wann se net marschéiert hunn, hunn se dem insinuéierende Rhythmus vun der Beguine gedanzt.
  
  
  "Op der anerer Säit," hunn ech weider gaang, iwwer den Dësch hänke gelooss, fir datt ech vun aneren héieren kënne ginn, "wa mir als éischt de Vulkan schloen, wäert de Sëtz d'Booter d'Befehl ginn ze segelen." Harbour, dës Fëscherboote wäerten ënnert zéngdausende vun aneren an der Karibik verluer ginn. Mat explosive Geräter scho u Bord."
  
  
  "An ech géif eng zimlech gutt roden," sot de Lee Chin, "datt esou no beim Countdown fir d'Attack op Curacao, si wahrscheinlech scho bewaffnet."
  
  
  "Mir mussen unhuelen datt dat esou ass," hunn ech ausgemaach. "Also et bleift nëmmen eng Saach fir eis ze maachen. Et ass keng grouss Chance, awer et ass eis eenzeg Chance.
  
  
  Och méi haart Musek konnt dobausse héieren. Ee vun de Fënstere vun der viischter Dier ass gebrach. Ech héieren de Kellner vun Irritatioun verflucht a rennen op d'Dier. Hien huet et opgemaach an ugefaang géint d'Parade Participanten ze protestéieren. Gelaacht a Gejäiz goufe vun der Strooss héieren.
  
  
  "Wann ech dech richteg graven, Buddy," sot Sweets lues, "mir mussen d'Booter an de Vulkan gläichzäiteg attackéieren."
  
  
  "Onméiglech!" - huet d'Michelle gejot.
  
  
  "Onbeliewlech," sot ech dréchen, "awer net onméiglech. An, wéi gesot, eis eenzeg Chance. Séissegkeeten a Lee Chin wäerten d'Booter pilotéieren. Michel, du an ech wäerten e kuerze Besuch um Mont Pelée maachen.
  
  
  Et war e plötzleche Blëtz vu Faarf bei der Dier. Ee vun de Paraderen, säi ganze Kierper an engem hellgréngen a roude Fëschkostüm bedeckt, hat de Keller ewechgedréckt a stoung elo an der Dier. Hien huet mat senger finbedeckter Hand op seng Frënn op der Strooss gewénkt, a wénkt hinnen iwwer d'Protester vum indignéierten Kelner.
  
  
  "Hey, Frënd," sot Sweets. "Ech hunn eng aner kleng Iddi. Firwat ..."
  
  
  "Kuckt!" - sot de Lee Chin. "Si kommen! Wow! Wat eng verréckt Szen!"
  
  
  D'Parader hunn op eemol de Kelner wéi eng Gezäitewell iwwerdeckt, mat gréngen a roude Fësch am Kapp. Et waren rieseg Papageien, Haien mat grinsende Mond a glänzend Zänn, eng rieseg jetschwaarz grotesk Hallefmann, Hallefvugel Figur aus enger Karibik Voodoo Legend, e waarmrosa Schwäin mat engem risege Schnéi, a wat wéi Dosende vu glänzend Fësch ausgesäit. Käpp mat Blechfolie bedeckt. Elo hunn si vill ronderëm de Restaurant gedanzt, gejaut, vu Säit zu Säit gewéckelt. Wou eemol d'Zëmmer roueg a roueg war, war et elo e Chaos vu Leit, Bewegung a raucose Kaméidi.
  
  
  "Dir wësst eppes. Carter," sot de Lee Chin mir wéi d'Dänzer op eisen Dësch koumen, "dëst kéint vill Spaass sinn." A vläicht ass et et. Mee aus iergendengem Grond hunn ech et net gär. "
  
  
  Ech och. An ech konnt net soen firwat, an och net de Lee Chin. Et ass dëse sechste Sënn deen all gudden Agent op Gefor alarméiert wou näischt anescht kann. Ech wollt direkt déi véier vun eis aus dësem Raum an ewech vun der Mass. Mä dëst war onméiglech. Papier-Mâché-Figuren hunn elo eisen Dësch ëmginn, verréckt ronderëm eis op d'Musek vun de Stroossen danzen.
  
  
  "Danz!" si hunn ugefaang ze kräischen. "Danz!"
  
  
  Op eemol hunn d'Hänn erausgezunn an d'Lee Chin an d'Michelle sinn op d'Been geklommen wéi d'Stëmmen si gefuerdert hunn um Danz matzemaachen. Ech hunn de Lee Chin gesinn hiren Aarm ze verdréien an hiert Gewiicht an enger instinktiver Kung Fu Reaktioun unzepassen, dunn, wéi Blëtz, Sweets 'Aarm erschoss fir hatt ze halen.
  
  
  "Cool se erof!" - huet hien commandéiert. "Dës Leit sinn sanft, héiflech a frëndlech vun Natur, awer Beleidegunge fir hir Gaaschtfrëndlechkeet - dorënner eng Invitatioun fir ze danzen - kënnen ellen ginn!"
  
  
  D'Michelle, déi sech ëmmer nach géint d'Hänn widderstoen, déi hir erausgeet, huet et gezunn an huet mech Angschtgefiller ugekuckt.
  
  
  "Candy ass richteg." Ech soot. "Et gi vill méi vun hinnen wéi et vun eis ass, an dat lescht wat mir wëllen ass e Kampf deen d'Police involvéiert."
  
  
  E Moment méi spéit sinn déi zwou Fraen op d'Been opgestan an hunn ugefaang ze joggen.
  
  
  
  "Stick to Lee Chin,"Ech sot Séissegkeeten. „Loosst hatt net aus denger Siicht eraus. Ech huelen d'Michelle."
  
  
  Mir sinn allebéid op d'Been gesprongen an hunn eis an d'Leit gepresst, déi déi zwou Frae séier vum Dësch ewech gedroen hunn. Ech rutschen tëscht deenen zwee Blechfëscher an hunn de schwaarzen, de wäissen a roude Hunn eleng geklappt, mat de Flilleke wild op d'Musek geklappt, sou datt et bei d'Michelle kënnt. De rosa Schwäin huet hatt an schwindeleg Kreeser gesponnen, säi risege Schnéi huet hiert Gesiicht beréiert.
  
  
  "Botz!" - huet op eemol eng Stëmm geruff. Drénken! An de Gejäiz verbreet sech am ganze Raum. "Bouvez! Bouvez!"
  
  
  Entschloss, no bei der Michelle ze bleiwen, hunn ech gesinn, datt Suen op de Comptoir geheit ginn a Fläschen gegraff ginn. Si goufen duerch de Raum an d'Loft geworf, d'Stecker goufen erausgezunn a vun Hand an Hand iwwerginn.
  
  
  "Botz!" - huet eng Stëmm an d'Ouer geruff, mech hallef dout gemaach. "Voici! Buvez!"
  
  
  Ier ech et wousst, gouf eng Fläsch an meng Hand gedréckt an op de Mond gedréckt. Fir et eriwwer ze kréien, hunn ech et op meng Lippen bruecht an e séiere Schlupp geholl. Et war reng nei Rumm aus de Cane Felder, räich a séiss, an et verbrannt mäin Hals wéi Schwefelsäure. Ech widderstoen dem Drang ze knacken, hunn ech e Grinsen gelongen an d'Flasch un hire Besëtzer iwwerreecht, e sëlwergroe Mull mat engem laangen, spitzen Haken fir e Schnéi. Hien huet et zréck op meng Hänn. Ech hunn et op de Mond bruecht, hu gemaach wéi wann ech nach eng Schlupp geholl hunn, an et an d'gräifend Hänn vum grinsen, Zännhaischen iwwerginn.
  
  
  Dunn hunn ech zréck an d'Michelle seng Richtung gekuckt a si war fort.
  
  
  Ech hunn rasend an d'Masse gedréckt, meng Schëlleren an Ellbogen benotzt fir mäi Wee duerch eng Nightmarish Array vun Déieren-, Vugel- a Fëschfiguren ze maachen.
  
  
  "Michelle!" Ech hunn ugeruff. "Michelle! Äntwer mer!"
  
  
  "Hei!" Ech hunn hir schwaach Stëmm héieren. "Hei!"
  
  
  Op eemol hunn ech hatt gesinn. Si stoung virun der Dier, dës Kéier an den Äerm vun engem riesegen Hunn. An hien huet hatt aus der Dier gezunn. Dunn, grad sou op eemol, hunn ech gefillt wéi ech op d'Dier gedréckt ginn. Déi ganz Richtung vum Publikum huet sech geännert. Sou wéi si wéi eng Gezäitewell an de Restaurant gerannt sinn, ginn se elo erëm ewechgeschloen. Ech hunn mech erlaabt ënnert de kierchleche Kierper gedroen ze ginn, den décke Geroch vu Schweess ze richen, meng Oueren erdrénke vun haarse Gejäiz, Gejäiz vum Laachen an de Messing-Hornen. Virun konnt ech dem Michelle seng laang schwaarz Hoer gesinn, wéi si vu Säit zu Säit vun hirem Partner geréckelt gouf, vläicht en Déier, vläicht e Vugel, vläicht e Fësch.
  
  
  "Botz!" - huet eng Stëmm a mengem Ouer geruff. "Botz!"
  
  
  Dës Kéier hunn ech d'Fläsch op d'Säit gedréckt. Elo ware mir dobaussen an ech konnt net riskéieren d'Michelle aus den Ae ze verléieren, och fir ee Moment. Séissegkeeten a Lee Chin waren néierens ze gesinn.
  
  
  E plötzlechen Volley vun Explosiounen huet duerch d'Musek geklomm. Ech hunn gespannt. Dono huet den Himmel mat Blëtz a Liichtstreifen opgeliicht. Rout, wäiss, gréng, blo - Sprangbueren vum Liicht, Waasserfäll vu Faarf. Freedefeier. Duerch a grouss. Si hunn mech fir ee Moment blann gemaach. Dunn huet meng Visioun geläscht an Alarm Klacken hunn duerch mäi ganze Kierper geschloen.
  
  
  D'Leit hunn sech opgedeelt. Déi meescht goung direkt, awer eng Branche huet den Eck an eng Gaass ëmgewandelt. An d'Michelle war zu dëser Branche.
  
  
  Ech hu mäi Wee duerch d'Leit gemaach wéi e Stier duerch laang Gras. Wéi ech den Eck gedréint hunn, hunn ech mech op enger schmueler Strooss fonnt, déi wéineg méi wéi eng Gaass war. D'Michelle war um Enn am Zentrum vum Grupp, a wéi ech nogekuckt hunn, verflucht, hunn ech gesinn datt hatt ëm en aneren Eck gedroe gëtt. Ech hunn de Wee duerch eng Onmass vu Reveler geschloen an op d'Schëller gezunn, vill vun deenen aus Fläschen drénken? briechen Fläschen op de Steng. Wéi ech trëppelen, ass d'Strooss ëmmer méi däischter ginn, bis endlech déi eenzeg Quell vu Liicht eng zerstéierend Liichtexplosioun héich um Himmel war. Si werfen grujheleg Schatten op d'Stuckmauere vun de Gebaier an op d'Schmelzstécker vun de Fënsteren. Ech sinn den Eck ukomm an hunn mech ëmgedréit, awer hunn mech op eng aner donkel Strooss fonnt, wéi eng Gaass.
  
  
  Am Schock hunn ech gemierkt datt et eidel war.
  
  
  D'Michelle war néierens ze gesinn.
  
  
  Da war et op eemol net méi eidel. Et war e Stroum vu Kierper, komesch Masken, an ech war vun engem Krees vun Tinfoil Fësch Kapp ëmgi.
  
  
  De Moment vun der absoluter Rou ass op eemol opgehalen mat engem Rad vu Funken, déi um Himmel uewen explodéieren.
  
  
  An den Hänn vun de Figuren, déi mech ëmginn, konnt ech den däischtere Glanz vu Machete-Blieder gesinn, geschärft zu engem Raséierblad.
  
  
  "Ah, Monsieur," sot ee vun de Personnagen, "et gesäit aus wéi wann de Fësch de Fëscher gefaangen huet."
  
  
  "Fësch," sot ech lues a bestänneg, "e kann zum Mëttegiessen giess ginn, wann en net vum Fëscher ewech steet."
  
  
  "De Fësch," huet d'Figur gegrommelt, "ass amgaang de Fëscher ze däischter."
  
  
  D'Blat vum Machete blénkt a senger Hand a seng Hand ass no vir geschloen. Mä hien war méi lues wéi meng Hand mat Wilhelmina an et. D'Krack vun enger Kugel huet duerch d'Gaass geklomm bal soubal hie geplënnert ass, an hien ass gefall, Blutt spréngt duerch d'Lach a senger folie-gewéckelt Këscht an huet aus sengem Mond gerannt.
  
  
  
  Déi zwee Männer hannert him sinn op béide Säite vu mir geplënnert. Déi zweet Kugel vun der Wilhelmina huet déi lénks vu mir a sengem Bauch getraff an hien huet vu Péng an Schrecken gejaut wéi mäi rietse Fouss dem aneren seng Léngen geschloen huet, wouduerch hien direkt an eng Fetalpositioun gefall ass.
  
  
  Ech hat kaum Zäit fir sech ëmzedréien fir ze gesinn, am grotesche Liicht vun der explodéierender réimescher Käerz iwwer dem Kapp, de helle Geflimmer vun engem Machete-Blade, deen an der Loft sësselt. Ech hunn mech ëmgedréit an op d'Säit gaang, an et huet harmlos op d'Koppelsteng hannert mir geknuppt. D'Wilhelmina huet erëm gespaut, an eng aner Fëschfigur ass gefall, säi Schädel ass direkt an en Ausbroch vu roude Blutt, Gehirgrauer Matière a wäiss Schankenfragmenter ausgebrach.
  
  
  Awer meng Handlungen hunn eppes anescht verroden. Um aneren Enn vun der Gaass koum eng aner Grupp vu Fëschfiguren lues a lues op mech. Ech gouf vu béide Säiten ugegraff, an all Fluchtweeër goufen blockéiert.
  
  
  Och war ech op eemol bewosst datt eng aner réimesch Käerz um Himmel explodéiert an eng Gaass op eng Säit beliicht. Op.
  
  
  Dräi Fëschfiguren hu sech vun der Masse virun mir getrennt, si virsiichteg op mech komm, sou wäit auserneen wéi d'Gaass et erlaabt. Iwwer meng Schëller gekuckt hunn ech gemierkt datt dräi Figuren hannert mir datselwecht maachen. Si hu sech lues a lues geplënnert, an enger Aart vu Rhythmus, wéi wa se eng Aart vun déidlecher Ritualdanz ausféieren. E boomende Chant koum aus de Leit hannert hinnen. Et hat en déiwe, killen Toun vu Mord.
  
  
  "Tuet... Thuet... Thuet... Thuets..."
  
  
  Kill ... Kill ... Kill ... Kill ...
  
  
  Ech gewaart, no vir an e bëssen op d'Säit, bewäerten hir Fortschrëtter. Si waren elo genuch no, datt ech d'Ae gesinn, déi hannert den Zinn-Fëschkäpp fonkelen. Aen onnatierlech breet, rullen, opgereegt. Hot ze ëmbréngen. Trotzdem hunn ech gewaart.
  
  
  "Tuet... Thuet... Thuet... Thuets..."
  
  
  Den Danz vum Mord koum no. Ech konnt bal den Doud Otem op mengem Gesiicht fillen. D'Maschetten hunn ugefaang ze klammen. Ech gewaart, iwwerdeckt Wilhelmina, meng Muskelen an der Bereetschaft gespannt.
  
  
  "Tuet... Thuet... Thuet... Thuets..."
  
  
  Aktuell!
  
  
  Ech sprangen héich mat all menger Kraaft. Meng ausgestreckt Hänn hunn d'Schmelz-Eisen Gelänner vum Balkon uewe gegraff, während meng Been, zesummegeknäppt wéi zwee Veräiner, an engem ominöse Pendelbogen geschwenkt. Et war e naassene Schlag wéi meng Schong a mengem Schädel geschloen hunn, an dann en aneren wéi se zréckgeschloen hunn.
  
  
  Duerno sinn ech iwwer d'Gelänner op de Balkon geklommen. E Machete-Blade huet géint d'Gelänner geknuppt, vun iwwergräifend, frustréiert Hänn geworf, an dann eng aner. Bannent Sekonnen war den Hugo a menger Hand an hien huet mech erofgeschloen, véier Fanger vun der Hand vum Mann räissen, dee probéiert op de Balkon ze klammen. Seng Gejäiz war Ouer-piercing.
  
  
  Dunn sinn ech erëm opgesprongen, an d'Gelänner vum Balkon iwwer mech gegraff. De Gesank hei drënner huet sech an e Chaos vu rosen Gejäiz verwandelt, gemëscht mat de Gejäiz a Gejäiz vun deenen, déi ech verletzt hunn. Fëschkostüm goufen ofgerappt, fir datt d'Attacker op d'Balkone klammen, wéi ech. Awer wéi ech um Daach ukomm sinn, hat nëmmen een et fäerdeg bruecht op den ënneschten Balkon ze kommen. Ech sprangen iwwer de Ledge an hu mech erofgedréckt, an d'donkel Däischtert vun den Daach ronderëm mech geckeg.
  
  
  Dunn hunn ech gejaut.
  
  
  All d'Haiser op béide Säite vu mir waren duerch Daach um selwechten Niveau verbonnen. An um Daach vum wäitsten Haus hu sech eng Mass vu Kostümfiguren versammelt.
  
  
  An der Mëtt vun de Leit, dicht ëmgi vu Kierper, war d'Michelle.
  
  
  An en Helikopter ass op d'Publikum erofgaang vun engem Himmel, deen mat Feierwierker beliicht ass.
  
  
  D'Wilhelmina ass an meng Hand gesprongen, an ech sinn no vir gerannt, séier duckt. Ech geläscht déi éischt parapet, sprangen op den nächsten Daach an opgehalen ze schéissen. E risege rosa Schwäin mat engem risege Maulkuerf huet sech ëmgedréit, seng Hänn op d'Gesiicht gedréckt a gefall, gejaut, Blutt an den Hals gesprëtzt.
  
  
  "Nick!" Ech hunn d'Michelle héieren wéi si mech gesinn huet. Dann: „Gitt zréck, Nick! Zréck! Si wäerten dech ëmbréngen! Si hunn eng Maschinnegewier ... "
  
  
  Ech hunn den Daach just an der Zäit getraff. De brutale Toun vum Sten seng Pistoul huet d'Nuecht duerchgeschnidden, a Kugelen hunn d'Schärft aus dem Kamäin direkt hannert mir geschloen. Ech hunn de Kapp opgehuewen a gebrannt. Eng aner Figur ass gefall, awer de Klang vum Sten senger Pistoul ass weidergaang. Den Helikopter war direkt iwwer dem Daach, lues a lues gelant. Ech hunn d'Zänn gebitzt an hunn decidéiert de Risiko ze huelen. An enger Minutt wier et ze spéit; D'Michelle gëtt u Bord vum Helikopter geholl.
  
  
  Meng Muskelen hunn gespannt an ech sprangen no vir.
  
  
  
  
  Ech sinn verzweiwelt an Zickzack gelaf, iwwerwannen d'Dachparapeten, wéi e Streckstär. Virun mir konnt ech déi déidlech Blëtze vun engem Schoss aus dem Sten senger Pistoul an engem Helikopter gesinn, deen um Daach landen, seng Dier vu bannen op.
  
  
  Dunn ass mäi Schädel explodéiert wéi de Mont Pele selwer, mäi Gehir huet Feier gefaang an ech hu mech gefillt wéi ech no vir rennen.
  
  
  Schwaarz.
  
  
  Rou.
  
  
  Näischt.
  
  
  
  Kapitel zwielef.
  
  
  Eppes iergendwou huet mech mat enger Iddi gefuer. Et war keng kloer Iddi, mee ech wousst, datt et ganz désagréabel war. Ech hu probéiert et sou vill wéi méiglech ze vermeiden. Awer hien huet weider gekrasch. Schlussendlech muss ech zouginn datt ech wousst wat et war.
  
  
  "Aen," sot hien. Dir musst Är Aen opmaachen.
  
  
  Ech hu gemaach. Ech wollt net, mee ech wollt.
  
  
  Bekannt duebel-lidded Aen op engem gewinnt orientalescht Gesiicht gekuckten erof op mech. Si blénken, an dunn hunn hir Lippen sech an e glänzend Laachen vun Erliichterung gekrauselt. En anert Gesiicht, dës Kéier schwaarz a gläich vertraut, ass virun mengen Aen opgetaucht. Hie laacht och.
  
  
  "Moien, Carter," sot dat orientalescht Gesiicht, "Gitt Dir owes ëmmer sou fréi an d'Bett? Ech mengen, mir hunn nach net emol Iessen giess.
  
  
  Ech hunn de Kapp opgehuewen a gekrasch. Péng Schoss duerch mäi Schädel bis ech geduecht meng eyeballs géif falen eraus. Ech virsiichteg, zéckt meng Hand un de Schädel beréiert. Hien entdeckt eng grouss Bandeauskleeder.
  
  
  "Ech fille," sot ech mat Schwieregkeeten, "wéi e Mann, deem seng Kopfhaut vun enger Kugel aus dem Sten senger Pistoul geschnidde gouf."
  
  
  "Wahrscheinlech well Dir e Mann sidd, dee just säi Kapp vun enger Kugel aus dem Sten senger Pistoul ofgesprengt hat", huet de Lee Chin virgeschloen.
  
  
  "Hey, Buddy," sot Sweets mëll, "huet keen Iech jeemools gesot datt een mat enger automatescher Waff attackéiert dech erschoss ka kréien?"
  
  
  "Si hunn d'Michelle an den Helikopter geholl," sot ech wéi ech souz. "Ech hu misse probéieren se ze stoppen."
  
  
  "Ma, dat war e gudde Versuch," sot de Lee Chin. "Ech mengen, ech hunn nach ni eng Persoun gesinn probéiert eng Arméi ze attackéieren. Besonnesch d'Arméi verkleed als Schwäin, Hunnen a Fësch. An de Stan huet aus enger Pistoul geschoss. Wéi Sweets an ech den Helikopter gesinn hunn an op deem Daach geflunn sinn an en Abléck vun Iech gesinn hunn, déi d'Liicht Brigade wielt, konnt ech meng Aen am Ufank net gleewen.
  
  
  "Eemol huet si hir Ae vertraut," sot Sweets, "si gouf e zimlech séier Chick mat engem Kappband."
  
  
  "Et ass just e Bump, Nick," sot Lee Chin. "Alles wäert gutt sinn, ausser e Kappwéi d'Gréisst vun der Grousser Mauer vu China."
  
  
  "Mëttelweis," sot ech, "si hunn d'Michelle gegraff. A si sinn fortgaang."
  
  
  "Unbequem," Séissegkeeten gesucht. "Et ass eng richteg schweier Zäit fir dëst."
  
  
  "Dat Schlëmmst", hunn ech ausgemaach. An dat war dat Schlëmmst vun allem. Tatsächlech…
  
  
  Iergendwou an der Tiefe vu menger Séil hunn d'Rieder ugefaang ze dréinen.
  
  
  "Dir denkt nach ëmmer net drun ze probéieren d'Booter an de Vulkan gläichzäiteg ze attackéieren, oder?" - Lee Chin gefrot. „Well, alles berécksiichtegt, géif ech gär e bësse méi laang liewen. A wann ..."
  
  
  Ech hunn hatt gemierkt fir roueg ze sinn. Op mengem Ielebou hänke gelooss, hunn ech an d'Tasche vun der Hiem fir Zigaretten gezunn, e gekruppelt erausgezunn an en ugestouss. Ech hunn eng Zäit laang a Rou gefëmmt. An ech hu geduecht. A wat ech méi laang geduecht hunn, wat ech méi iwwerzeegt ginn, datt ech d'Saache kloer gesinn fir déi éischt Melodie.
  
  
  Ech hunn net gär wéi se ausgesinn.
  
  
  Mee ech hat ee Virdeel. Ech war bal sécher datt d'Feinde net woussten datt ech wousst.
  
  
  Ech géif dëse Virdeel sou gutt wéi méiglech benotzen.
  
  
  Ech hunn op Lee Chin a Séissegkeeten zréckgezunn, wärend ech Wilhelmina erausgezunn hunn fir nei ze lueden.
  
  
  "De Plang," sot ech hinnen, "huet geännert. Mir wäerten all an engem Vulkan ophalen."
  
  
  Si hunn geknackt.
  
  
  "Dëst ass hire Sëtz," sot hien. "Ech mengen, dat ass wou se d'Michelle geholl hunn."
  
  
  "Ech mengen, si hunn dat och geduecht", huet de Lee Chin interagéiert.
  
  
  "Genau," sot ech. "An ech wëll se sécher net enttäuschen. Awer als zousätzleche Bonus addéiere mir e klengen Zutat, deen se net erwaarden.
  
  
  Séissegkeeten a Lee Chin seng Wenkbrauwen sinn zur selwechter Zäit eropgaang. Ech hunn d'Wilhelmina erëm iwwerdeckt, probéiert déi schwindeleg Péng ze ignoréieren, an hunn ugefaang ze schwätzen. Wéi ech fäerdeg war, hunn déi zwee mech eng Zäit roueg no gekuckt. Séissegkeeten dunn lues chuckled. Hien huet e Schockela Séissegkeeten aus der Täsch gefëscht, et ausgepackt an a säi Mond geluecht.
  
  
  "Ech mengen," sot hien. "Dëst ass e richtegt Live Drama. An ech wollt ëmmer en Performer sinn."
  
  
  "Jo, awer wollt Dir ëmmer a klenge Stécker fäerdeg maachen?" - Lee Chin gefrot. Dann zu mir: "Kuckt, Carter, ech sinn alles fir fett Handlung an Drama, awer ech mengen datt et e puer Komplikatioune ka sinn. An et ass eng zimlech gutt Chance datt mir et maachen. Net ze ernimmen, mir géifen skyrocket."
  
  
  
  "
  
  
  "Et ass e Spill, natierlech," sot ech. "Awer mir hunn nëmmen e puer Stonnen iwwreg, an dëst ass eis eenzeg Chance."
  
  
  De Li Chin huet roueg geduecht.
  
  
  "Ma," sot si endlech, "Ech hu mech ëmmer gefrot wéi et wier Mahjong mat TNT ze spillen. An ech hunn den Owend nach näischt ze maachen. Ziel mech un."
  
  
  "Dat ass richteg," sot ech. "Loosst eis goen. Et gëtt keng Zäit ze verschwenden."
  
  
  Zréck op d'Strooss, déi eis duerch d'gräifend Vollek vun de lëschtege Karnevale gewéckelt hunn, hu mir en ëffentlechen Taxi fonnt, dee vu Fort-de-France duerch Saint-Pierre an op Morne-Rouge, d'Stad am nootste vum Vulkan gaang ass. Mat engem generéisen Tipp hunn ech de Chauffer iwwerzeegt fir op d'Morne Rouge ze goen, an nëmmen déi dräi vun eis Passagéier hannerloossen. Mir sinn a Rou gefuer, jidderee vun eis ass an eis eegen Gedanken ënnerdaach.
  
  
  Mir sinn op d'Morne Rouge gaangen. De Lee Chin an ech hunn d'Sweets d'Hänn roueg gerëselt, eis Aen treffen a gespaart. Mir sinn dunn op d'Strooss gaangen, wou d'Lady Day verstoppt war. Hien huet en anere Wee gemaach. Richtung Mont Pele.
  
  
  Elo hat de Lee Chin nëmmen een Ouerréng.
  
  
  Séissegkeeten hat eng aner Droen.
  
  
  Am Lady Day Radio Sall, Ech kontaktéiert de Gonzalez an huet him meng Instruktioune, ënnersträichen hir Dringendes. Dunn hu mir zwou Stonne gewaart. Dëst waren déi schwéierst zwou Stonne vun der ganzer Operatioun. Awer mir musse Séissegkeeten Zäit ginn fir ze schaffen. An ech brauch vum Gonzalez ze héieren. Wéi ech dat gemaach hunn an héieren wat hie gesot huet, ass den Adrenalin duerch mäi Kierper gestierzt. Ech hunn de Radio ausgeschalt an op Lee Chin gedréint.
  
  
  "Null Stonn," sot ech. "Gitt."
  
  
  Eng hallef Stonn méi spéit ware mir schonn um Bauch gelunn, eis duerch déi déif Bëscher gemaach, déi un d'Approche vum Mont Pelee Krater grenzt. Nieft menger üblecher Famill vu Wilhelmina, Hugo a Pierre, hat ech en Israeli MKR Sten. Dëst ass eng vun de bemierkenswäertsten automatesche Waffen, awer gemaach fir seng héich Genauegkeet, niddereg Breakquote an, am beschten, en Ënnerdrécker deen d'Genauegkeet oder d'Feierrate net op e merkbare Grad reduzéiert. De Lee Chin huet säin Zwilling gedroen, allebéid aus dem Sweets senger impressionanter Waffekëscht.
  
  
  "Waart," hunn ech op eemol geflüstert, a weisen op Lee Chin.
  
  
  Manner wéi honnert Meter ewech stoungen de Rand vum Krater Mont Pele géint den Nuetshimmel eraus. Ech hunn d'Sweets 'Binoculaire an d'Ae bruecht an se gescannt. Ech wousst schonn aus eiser Ausfluch deen Dag, datt e siwe Fouss héije Rank aus elektrifizéiertem Drot de ganzen Duerchmiesser vum Ring leeft. Wat ech elo gesicht hunn war anescht. Wéi ech et fonnt hunn, hunn ech dem Lee Chin d'Bokular iwwerreecht a si gemierkt fir e Bléck ze huelen.
  
  
  "Spotlights," sot ech kuerz. "An Duebelen installéiert, vis-à-vis vun entgéintgesate Richtungen, op all Zaitpost."
  
  
  "Uh-huh," sot de Lee Chin, huet hir Ae mat enger Spektiv iwwerdeckt, "a wann eppes d'Zait beréiert, gi se weider."
  
  
  "Dat ass richteg," sot ech. "Loosst eis elo e bësse méi erausfannen."
  
  
  Ech hu ronderëm de Busch gefillt an e schwéiere Stéck fonnt, dunn nach eng aner fofzeg Meter gekrabbelt, de Lee Chin hannert mir. Dunn huet hien de Bengel geheit. Et war en täuschenden Toun wéi et den Drot getraff huet, e Krack vun Elektrizitéit wéi de Stroum duerch d'Tau doduerch fléisst, an zwee Spotlights koumen op. Nëmmen zwee.
  
  
  "Uh-huh," sot Lee Chin. "Floodlights beliichten net nëmmen, mee identifizéieren och d'Quell vun der Amëschung um Zait."
  
  
  "Wat duerno gefollegt huet," sot ech, a flaach mech wéi de Lee Chin, "war bewaffnete Wiechter opgetaucht."
  
  
  Wéi op der Plaz sinn zwee Garde mat Gewierer géint den Himmel opgetaucht. Mir hunn mat de Kapp erof nogekuckt wéi se hir Täscheluuchten den Hang an ëm d'Zait schloen, an dunn, anscheinend decidéiert datt d'Stéierung vun engem Déier verursaacht gouf, verschwonnen.
  
  
  Ech hunn de Lee Chin ëmgedréit.
  
  
  "Wéi ass Är Akrobatik haut den Owend?"
  
  
  Si huet mech froend gekuckt. Ech hunn hir genau gesot wat mir maache wäerten. Si huet ouni nodenken geknackt, a mir hunn nach fënnef Minutte laanscht d'Zeit gekrabbelt fir ewech vun der Géigend ze kommen, déi d'Wuechten elo konnten kucken, ier mer eis gedréint hunn a riicht drop gekrabbelt sinn. Wéi mir e puer Meter ewech waren, hunn ech mech ëmgedréint an hunn zu hatt gewénkt. Mir stoungen séier a gläichzäiteg op.
  
  
  "Hoop-la!" - Ech hunn schaarf geflüstert.
  
  
  Hirem rietse Been war a meng zouenen Äerm, hire Kierper rutscht aus hinnen, a si Somersault an der Loft a fléien iwwer d'Zait wéi e séieren, bal onsichtbar Schied. Si huet grad esou séier vu bannen um Buedem gerullt wéi ech op der anerer Säit um Mo. All dëst huet net méi wéi dräi Sekonnen gedauert. Op der véierter hat ech schonn emol nach e Stéck méi no. Nodeems ech se fonnt hunn, hunn ech op meng Auer gekuckt a gewaart op déi reschtlech drësseg Sekonnen, déi mir eis ausgemaach haten. Dunn huet hien opginn.
  
  
  D'Spotlights ageschalt.
  
  
  Ech hunn de Stan op meng Schëller opgehuewen, op eng eenzeg Handlung gewiesselt an zweemol den Ausléiser gezunn.
  
  
  Zwee liichtschwaache Rëss goufen um Glas héieren, duerno e Crash an erëm Däischtert.
  
  
  Wéi d'Silhouetten vun de Wuechte erschéngen, hunn se opgehalen, hir Taschenlampen op d'Spotlights ze blénken, déi sou onerklärlech beliicht sinn an dunn erausgaange sinn.
  
  
  Ech hunn den Ausléiser op Stan erëm gezunn.
  
  
  Déi lénks Garde ass gefall, an de Kapp geschoss. A well ech eenzeg Feier benotzt hunn anstatt kontinuéierlech Feier, ass hien op d'Zait gefall. Bal - wéinst dem Manktem u Klang vu menger Waff - war et wéi wann hien op eemol niddergelooss hätt fir se z'inspektéieren. Awer de Wuecht riets wousst besser, a säi Gewier war schonn op d'Schëller eropgaang, huet sech gedréint fir d'Quell vun der Kugel ze lokaliséieren, wéi dem Lee Chin säi haart Geflüst aus der Däischtert koum.
  
  
  "Waard eng Minutt!" - sot si op franséisch. "Beweeg net! Ech sinn hannert dir, a virun dir ass e Mann. Mir hunn allebéid automatesch Waffen. Wann Dir wëllt liewen, maacht wat ech soen."
  
  
  Och am däischteren Liicht konnt ech den Horror am Gesiicht vum Mann gesinn. Hien huet säi Gewier erofgesat a gewaart, siichtbar rëselt.
  
  
  "Rufft de Mann am Kontrollraum un," sot Lee Chin. "Sot him, datt Äre Partner op de Fieder gefall ass. Sot him de Stroum auszeschalten. An Dir kléngt iwwerzeegend opgeregt!"
  
  
  De Mann huet direkt agehale.
  
  
  "Armand!" - huet hien geruff, sech gedréint an an de Krater geruff. „Fir Gotteswuel, schalt de Stroum um Zait aus! De Marcel ass gefall!
  
  
  Säi schrecklechen Toun war iwwerzeegt souguer fir mech, wahrscheinlech well hien wierklech Angscht huet. No e puer Sekonnen huet de schwaache Brumm, deen aus dem elektrifizéierten Drot erauskoum, opgehalen. D'Nuecht war roueg ausser den Toun vun Insekten an dann e wäitem Gejäiz vum Krater.
  
  
  "De Stroum ass ausgeschalt", sot de Wuecht. Hien huet nach ëmmer geruff.
  
  
  "Fir Är Wuel, ech hoffen et," Ech héieren Lee Chin geflüstert. "Well elo wäert Dir him beréieren. Als éischt den ënneschten Deel. Halt et mat Ärer ganzer Hand direkt nieft dem Pol."
  
  
  "Nee!" - sot de Mann. "Wann ech glift! Méiglech Feeler ... "
  
  
  "Maach et!" - Lee Chin huet geknackt.
  
  
  Zidderen onkontrolléiert, seng Otemschwieregkeeten sou ustrengend datt ech hie kloer héieren konnt, ass de Mann bis op d'Fied gaang. Ech hunn meng Waff op hien geriicht, awer och wann hien elo nëmmen e puer Meter vu mir ewech war, huet hien kaum gemierkt wéi lues, säi Gesiicht an eng verzerrt Angscht vun Angscht verdréit, hien bis op den ënneschten Drot erreecht huet.
  
  
  "Huel et!" - eng menacéiert Uerdnung gouf vum Li Chin héieren.
  
  
  De Mann huet e Moment méi laang gezéckt, dunn huet hien, wéi e Schwëmmer, deen a kal Waasser daucht, den Drot gegraff.
  
  
  Näischt ass geschitt. Dem Gard säi Gesiicht huet sech liicht entspaant. Ech hunn de Schweess aus sengem Kinn gesinn!
  
  
  "Halt et bis ech soen Iech opzehalen," Ech bestallt him.
  
  
  Hien wénkt mat engem numm Ausdrock. Ech sinn nach e puer Féiss gaang bis ech den Drot erreecht hunn an e Paar Drotschneider aus menger Récktasche gezunn. Dann, e puer Zentimeter méi wäit vun der Hand vun der Garde, sou datt wann de Stroum erëm ageschalt gouf wärend ech schaffen, hie géif et mat sengem Kierper - a sengem Liewen - schneiden ech den ënneschten Strang.
  
  
  "Elo ëmklammen den nächste Strang," hunn ech him bestallt.
  
  
  Hien huet gefollegt. Ech hunn den nächste Strang geschnidden an hunn him gesot seng Hand op déi nächst ze réckelen. Ech hunn dës Prozedur widderholl bis all d'Strécke geschnidde goufen, dunn hunn ech dem Wuecht gesot fir sech fort ze goen an iwwer d'Zeit getratt, de Kierper vum Wuecht ze benotzen fir mech vum Bléck vu jidderengem aus dem Krater ze schützen.
  
  
  "Et ass keen a Siicht," sot de Lee Chin roueg.
  
  
  Ech hunn virsiichteg iwwer d'Schëller vum Wuecht an de Krater gekuckt. Et war, mild gesot, eng Festung. E Labyrinth vun Zementblock Gebaier deenen hir Maueren op d'mannst véier Meter déck schéngen, ouni Fënsteren iwwerall. Sou mächteg wéi de bekannte Furhrerbunker, an deem den Adolf Hitler seng lescht Deeg viru sengem Suizid verbruecht huet. Op zwee Punkte goufe Gebaier an de Krater vum Vulkan selwer gebaut. Et waren dräi Sortie, zwee vun hinnen waren Mann-Gréisst Dieren déi zu Géigendeel Säiten vun der baussecht Krater gefouert, ee vun hinnen war grouss genuch fir e Camion. Eng grouss Strooss, déi vu ronderëm de Kraterrand féiert, huet op dës Dier gefouert.
  
  
  Lee Chin war Recht. Et war keen a Siicht.
  
  
  Ech hunn de Wuecht mat menger Pistoul an de Bauch gestach.
  
  
  "Wou sinn déi aner Wiechter?" - Ech hu schaarf gefuerdert.
  
  
  "Bannen," sot hien, weist op zwee Flilleke mat Mann-Gréisst Austrëtt. "De CCTV System scannt de ganze Krater."
  
  
  "Wéi kann hien un de Rand kommen, wou mir sinn?" - Ech gefrot.
  
  
  "Et ass eng aner Streck hei uewen," sot hien, iwwerzeegt mech datt hien d'Wourecht mat der Horror a sengen Aen gesot huet. "Scannere si Sichluuchten a ginn aktivéiert wann se ageschalt sinn."
  
  
  
  Also fir de Moment ware mir aus dem Bild. Awer soubal mir ufänken an de Krater erof ze goen, wäerte mir scho ganz kloer ze gesinn. Ech hunn e Moment geduecht, dunn ëmgedréint an e puer kuerz Wierder dem Li Ching geflüstert, deen nieft mir op de Bauch gelunn huet. E puer Minutte méi spéit hunn ech d'Kapp an d'Jackett vun der Doudeger ofgeholl an hunn se op mech gesat.
  
  
  "Rufft de Mann am Kontrollraum un," sot ech. an de Sécherheetsbeamten. "Sot him, datt Äre Partner blesséiert ass an Dir bréngt him."
  
  
  D'Wuecht huet sech ëmgedréit an an de Krater geruff. Elo konnt ech eng vun den Ausgangsdieren opmaachen an eng Figur erauskommen, vun der Luucht vu bannen ageraumt. Hien huet seng Hand gewénkt a geruff eppes Accord.
  
  
  "Okay, Frënd," sot ech zum Wuecht. "Elo wäert Dir mech an dëse Kontrollraum huelen. A lues. Et gëtt eng Waff hannert Iech vun e puer Meter ewech fir déi ganz Rees.
  
  
  Ech hunn héieren, wéi de Wuecht schléckt. Dunn, de Schweess vu sengen Aen ofwëschen, huet hien d'Gewier erofgelooss, sech gebéit an huet mech opgeholl. Ech hunn sou gedréint datt meng israelesch roueg Sten prett war a mäi Fanger nach ëmmer um Ausléiser war. Awer dës Kéier géif ech automatesch schéissen.
  
  
  "Okay, Retter," sot ech zu der Gard. "Gitt. A wann ech dir soen, mech ze verloossen, maacht et séier."
  
  
  Lues a lues huet hien ugefaangen den Hang am Krater erof ze goen. Ech héieren de Lee Chin hannert eis op hirem Bauch krabbelen. Drënner, duerch déi oppen Dier, konnt ech Figuren gesinn, déi am Kontrollraum beweegen. Ech hunn op d'mannst eng Dosen gezielt. Ech hunn och eppes interessant gesinn. Et huet sech erausgestallt, datt et nëmmen eng Dier war, déi vum Kontrollraum an d'Bannenariichtung vum Gebaierkomplex féiert.
  
  
  „Carter! Kuckt! Strooss!"
  
  
  Ech hunn an d'Richtung gekuckt wéi de Lee Chin weist. Laanscht de Rand vum Vulkan ass e schwéiere Camion laanscht d'Strooss gefuer, déi zu enger massiver Stolgaragedier féiert, seng Gears quitzen wéi en op den Hang erofgeschéckt huet. Hien huet bei der Dier gestoppt. E Moment méi spéit sinn d'Dieren roueg opgaang an de Camion koum eran. Wéi ech dat gemaach hunn, hunn ech en Abléck vun enger oppener Dier gesinn. Zwee bewaffnete Wiechter, allebéid wäiss, allebéid mat Maschinnegewierer, an zwee lokal Aarbechter, ouni Zweifel engagéiert fir d'Ausrüstung ze droen.
  
  
  Nee. Ee lokalen Aarbechter.
  
  
  An ee Sweet Hunter, gekleet an wahrscheinlech déi miserabelst Kleeder déi hien jeemools a sengem Liewen gedroen huet. Hien huet geschwat a gelaacht an engem fléissenden Dialekt mat Martinique nieft him, sicht d'ganz Welt wéi e Mann frou, datt hien just eng gutt bezuelten Aarbecht gelant.
  
  
  Plan Aktivitéiten no Zäitplang.
  
  
  Nächste Schrëtt.
  
  
  Mir waren elo manner wéi honnert Meter vun der oppener Kontrollraumdier. De Wuecht, deen mech droen, huet schwéier otemt an huet ugefaang vu Middegkeet ze stierzen. Gutt.
  
  
  "Prett, Lee Chin?" - Ech hunn gefrot, meng Hänn op d'Mauer gedréckt.
  
  
  "Prett," koum hir kuerz geflüstert.
  
  
  "Wuecht, rufft Är Frënn fir mir ze hëllefen ze droen," sot ech him. "Dann sidd bereet mech ze verloossen. A keng Tricken. Denkt drun datt d'Waff op Ärem Réck geriicht ass."
  
  
  Hien huet onmerkbar geknuppt an huet erëm schwéier geschluecht.
  
  
  "Hey Frënn, wéi wier et mat e bëssen Hëllef?" - huet hien beandrockend gebrëllt. "Marseille gouf blesséiert!"
  
  
  Dräi oder véier Figuren sinn an d'Dier erakomm a sinn op eis gaang. E puer méi Leit hu sech ausserhalb vun der Dier versammelt, kucke virwëtzeg eraus. Hannert mir hunn ech e liichte Klick héieren wéi de Lee Chin hir Waff op automatesch Feier gewiesselt huet. Meng Muskelen hunn mat Bereetschaft gespannt. Ech waarden. D'Zuelen sinn eropgaang. Si waren elo nëmmen drësseg Meter ewech. 20.10.
  
  
  Aktuell!
  
  
  "Geheef mech!" - sot ech dem Wuecht. A bannent Momenter war ech op de Buedem aus dem Lee Chin senger Feierlinn gerullt, dem Sten säi Hënneschten ënner mengem Kinn, seng Siicht trainéiert op de Grupp vu Leit virun mir wéi se ugefaang hunn ënner dem Lee Chin säi Feier ze kommen. En aneren ass gefall, dréint vun der Kraaft vun de Kugelen wéi meng eege Waff ugefaang Feier ze spuen. Et war en instant Massaker: Schädel goufen zu bluddege Massen vu Gehir a Schanken ëmgewandelt, Gesiichter goufen ofgerappt, Glieder goufen aus dem Kierper gerappt a sinn an d'Loft gefall. A wéinst de Schalldämpfer op de Maueren ass alles an enger grujeleger Rou geschitt, wéi an engem Nummlosen Ballet vu Vermummung an Doud, goufen d'Affer ze séier an ze schwéier geschloe fir iwwerhaapt ze kräischen oder ze kräischen. vun.
  
  
  "Dier!" - Ech hunn op eemol gejaut. "Schéisst d'Dier!"
  
  
  Ech hunn d'Waff op d'Läiche vun de Männer virun eis geriicht an op d'Dier geschoss. Et war Zoumaache. Dunn hunn ech geschwuer. D'Mauer war eidel. Ech hunn den eidelen Clip erausgezunn an hunn eng aner voll aus menger Tasche gezunn, an d'Waff gestoppt wéi de Lee Chin weider hannert mech schéisst. Fir e Moment huet d'Dier gestoppt an huet dunn lues a lues erëm zougemaach, wéi wann een hannendrun blesséiert wier, awer verzweifelt probéiert d'Verteidegungslinn zou ze maachen. Ech hunn en anere Schoss geschoss a sinn op d'Been gesprongen.
  
  
  
  
  
  "Deck mech!" Ech hunn dem Lee Chin geruff a gläichzäiteg eng Serie vu Kugelen op ee vun de Männer direkt virun mir geschoss, dee probéiert huet opzestoen.
  
  
  Dunn sinn ech gerannt, gekräizegt, de Stan huet mat sengem rouegen awer déidleche Feier virun mir gespaut. Ech hunn meng Schëller mat voller Geschwindegkeet an d'Dier geschloen, dunn ëmgedréint, an de Raum geschoss. Et war eng deafening Explosioun vun Glas gebrach an der ganzer Mauer vun TV Schiirme verwandelt an näischt; dann op meng lénks ee Schoss vun enger Pistoul ouni Schalldämpfer. Ech hunn mech erëm ëmgedréit, de Stan explodéiert roueg. Vun hannert der Dier ass eng eenzeg Figur no uewen gerannt mat der Kraaft vun enger Kugel, déi hien an d'Këscht geschloen huet, an ass dunn lues no vir gefall.
  
  
  "Carter!" Ech héieren de Li Chin dobaussen kräischen. „Eng aner Dier! Méi Garde!"
  
  
  Ech sprangen op d'Dier iwwer déi liewenslos Kierper, déi déi eenzeg Besetzer vum Zëmmer waren. Meng Hand huet de Schalter fonnt a gedréckt, de Raum an d'Däischtert gestierzt. Eng rieseg Grupp vu Garde koumen aus der Géigend vum Gebaierkomplex aus enger Dier op der anerer Säit vum Krater eraus, hir Automatesch Waffe scho klappen. D'Televisiounsmonitore soten hinnen alles wat se wësse musse - e Vulkanattack!
  
  
  "Bannen!" Ech hunn dem Lee Chin geruff wéi ech op d'Feier vun de Garde geäntwert hunn. "Begann dech!"
  
  
  Kugelen hunn den Zementblock nieft der Dier gesprëtzt, en déidleche Spur vu Stëbs hannert dem Lee Chin sengen Fersen erhéicht wéi si rosen op mech gerannt ass. Ech hunn e schaarfe Péng a menger Schëller gefillt an hunn e Schrëtt zréckgezunn, dunn hunn de Lee Chin duerch d'Dier gesinn sprangen, sech ëmgedréit an d'Stoldier hannert hatt geschloen, déi schwéier Bolzen gespaart. Wincing vum Péng a menger Schëller, Ech hu fir de Schalter gefillt. E Moment méi spéit hunn ech hien fonnt an de Raum war mat Liicht gefëllt. Lee Chin opgestan mat enger fëmmen Pistoul a kuckt op mech mat Suerg.
  
  
  "Dir sollt mir besser dës Wonn weisen, Carter," sot si.
  
  
  Mee ech hunn et selwer scho gesinn. D'Kugel huet just meng iewescht Bizeps gegraut. Et deet wéi, mee ech konnt nach ëmmer mäin Aarm benotzen an et war net vill Blutt.
  
  
  "Keng Zäit", hunn ech geschloen. "Komm mir!"
  
  
  Ech sinn op d'Dier an d'Verbindung geplënnert, a gläichzäiteg en eidelen Dräi-Véierel-Clip aus Sten gezunn an eng aner voll gerammt. De Faass vun der Pistoul war waarm a fëmmen, an ech hu just gehofft, datt et weider géif schaffen.
  
  
  "Wou wäerte mir goen?" Ech héieren Lee Chin soen hannert mech.
  
  
  "Béid Flilleke mat Ausgängen an de Krater goufen an een zentrale Fligel kombinéiert, wou en direkt an de Kierper vum vulkanesche Fiels gebaut gouf. Do hunn si hir wäertvollst Waffen gehal an hir Atelieren lokaliséiert.
  
  
  "An dat ass wou se eis erwaart hunn ze goen", erënnert de Lee Chin.
  
  
  "Okay," sot ech, dréint mech op hir a gelaacht. "A mir wëllen se net enttäuschen, oder?"
  
  
  "Oh, nee," sot de Lee Chin a rëselt de Kapp feierlech. "Himmel Betsy, nee."
  
  
  Ech hunn déi bannenzeg Dier lues a lues mat menger lénkser Hand opgemaach, mam Sten op der rietser Säit. Et huet an e laange schmuele Korridor gefouert, kaal ausser d'Leuchtstoffröhren laanscht d'Plafong. Déck Zementblockmaueren hunn all Kläng vu baussen gedempt, awer fir Kläng vu bannen am Komplex huet et wéi eng rieseg Echokammer gehandelt. An déi Kläng, déi ech dunn héieren hunn, ware genee wat ech erwaart hunn. An der Distanz kënnt Dir d'Stamping vu Féiss a schwéiere Kampfstiefel héieren. Et komme vill Leit aus béide Richtungen.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an dem Lee Chin seng Ae begéint. Dëst huet missen de schwieregste Deel vun der ganzer Operatioun sinn.
  
  
  Ech soot. "Elo"
  
  
  Mir si laanscht de Gank gelaf, lafen. De Klang vu lafende Féiss war méi haart, méi no. Et koum souwuel vun der Trap um Enn vum Gank wéi och vum Gank, deen no lénks féiert. Mir waren manner wéi zwanzeg Meter vun der Trap, wéi zwee Kapp opgetaucht sinn, séier op d'Trap eropgaang.
  
  
  Ech hunn gejaut. "Erof!"
  
  
  Mir sinn zur selwechter Zäit op de Buedem gefall, eis Mauere sinn gläichzäiteg op d'Schëlleren gelant, an eng déidlech Linn vu Kugel ass aus hirem Mond geflunn. Déi zwee Läiche goufen zréckgeworf wéi wa se vu risege Fauscht geschloen goufen, Blutt spréngt no uewen wéi se d'Trap erof verschwonnen hunn. D'Männer hei drënner mussen d'Iddi kritt hunn. Et waren keng aner Käpp. Awer ech konnt Stëmmen aus der Trap héieren, just aus der Siicht. Vill Stëmmen.
  
  
  Ech konnt och Stëmmen aus dem Gank no lénks héieren.
  
  
  "Komm mir ginn op eng kleng Fëscherei," sot ech zu Lee Chin.
  
  
  Si huet geknackt. Niewebäi si mir op de Bauch duerch de Gank gekrabbelt, eis Fanger nach ëmmer op den Ausléiser vun de Maueren. Wéi mir eng Béi an der Gang erreecht hunn, just e puer Meter vun der Trap virun eis, hunn ech den Hutt, deen ech vun der Doudeger Gard geholl hat, ofgeholl an en virun mir erausgezunn, ëm d'Béi.
  
  
  Daafend Schëss hu geklappt. Den Hutt war a Bänner zerräissen.
  
  
  
  
  "Gee," sot Lee Chin. "D'Truppe sinn op eis lénks. D'Truppe sinn virun eis. D'Truppe sinn hannert eis. Ech fänken u wierklech klaustrofobesch ze fillen.
  
  
  "Et wäert net laang sinn," sot ech. "Si wëssen datt si eis gefaangen hunn."
  
  
  An et huet net laang gedauert. Wéi d'Stëmm koum, war hie rosen, rosen. Mir hunn op d'mannst 20 SLA Zaldoten ëmbruecht. Awer d'Stëmm gouf och kontrolléiert.
  
  
  "Carter!" hien huet gejaut, den Toun widdert den Zementblockgang erof. "Héiert Dir mech?"
  
  
  "Nee!" - Ech hunn zréck geruff. "Ech liesen Lippen. Dir musst erauskommen wou ech dech gesinn."
  
  
  De Lee Chin huet nieft mir gelaacht.
  
  
  "Stop der Dommheet!" - d'Stëmm huet gebrëllt, echo méi staark wéi jee. "Mir hunn dech ëmginn! Wat och ëmmer Dir sidd, mir kënnen Iech zerräissen! Ech encouragéieren Iech an d'Meedchen ze kapituléieren! Elo!"
  
  
  "Dir mengt, datt wa mir réckelen, Dir wäert eis an d'Stéck sprengen, awer wa mir opginn, kacht Dir eis nëmmen lieweg an Ueleg?" - Ech hunn zréck geruff.
  
  
  Beurteelen vun der muffled Growl déi duerno war, war ech sécher datt dat genau war wat hie wollt maachen. A méi. Awer erëm huet de Spriecher sech zesummen gezunn.
  
  
  "Nee," hie geruff. "Är Sécherheet ass fir Iech an d'Meedchen garantéiert. Awer nëmmen wann Dir elo opginn. Dir verschwendt eis Zäit."
  
  
  "Verschwenden Är Zäit?" - Lee Chin gemëscht.
  
  
  Ech hunn erëm geruff: "Wéi kann ech Iech vertrauen?"
  
  
  "Ech ginn dir mäi Wuert als Offizéier an Här!" d'Stëmm zréck. "Ausserdeem, loosst mech Iech drun erënneren datt Dir wéineg Wiel hutt."
  
  
  "Ma, Lee Chin," sot ech mëll, "solle mir säi Wuert als Offizéier an Här huelen?"
  
  
  "Ma, Carter," sot de Lee Chin, "Ech hunn e vague Verdacht datt hien e Privaten an e Schäiss ass. Awer wat d'Häll. Ech hu mech ëmmer gefrot wéi et wier lieweg an Ueleg gekacht ze ginn.
  
  
  "Wat der Däiwel," Ech ausgemaach. Dann ruffen: "Okay, ech huelen Äert Wuert dofir. Mir werfen eis automatesch Waffen an de Gank."
  
  
  Mir hunn et gemaach. Net ganz gutt, awer mir hunn et fäerdeg bruecht.
  
  
  "Très bien," sot eng Stëmm. "Komm elo eraus, wou mir dech gesinn. Lues a lues. Mat Ären Hänn iwwer dem Kapp geklappt."
  
  
  Mir hunn et och net gär. Mee mir hunn et gemaach. Dee Moment wou mir eis beweegen, verdeedegt, a Siicht an erreechbar, ass wéi eng Éiwegkeet vergaang, eng Éiwegkeet an där mir gewaart hunn erauszefannen, ob d'Kugel eis zerräissen oder eis e bësse méi laang liewen.
  
  
  Dunn ass de Moment vergaang, a mir sinn um Liewen bliwwen, ëmgi vu Leit an der Uniform vu franséische Fallschierm. Dës Männer haten awer Armbänner mat den Initialen OAS. An déidlech automatesch BARS riicht op eise Kierper vun e puer Meter ewech. Zwee vun hinnen hunn jidderee vun eis séier a brutal duerchsicht, dem Lee Chin seng Derringer, Wilhelmina an Hugo, awer net dank sengem Verstoppt, dem Pierre.
  
  
  "Bon", sot de Mann, dee selbstverständlech hire Leader war an deem seng Stëmm d'Verhandlunge gefouert huet. "Ech sinn de Leutnant Rene Dorson, an ech si guer net frou Iech ze treffen. Awer ech hunn eng Bestellung. Dir wäert mat mir kommen."
  
  
  Hien huet d'Trap virun eis mat enger .45 Kaliber Pistoul an der Hand gewisen. Gewierfässer hunn eis vun hannen gepickt, a mir hunn ugefaang d'Schrëtt erof ze goen, de Lieutenant ass virun eis gaangen. Niewendrun war eng aner kaal Gang mat Leuchtstoffbeleuchtung op der Plafong. Mir sinn an doudege Rou gaang, nëmmen duerch den Tramp vun Arméistiefel um Zement gebrach. Um Enn vum Gank waren zwou Dieren. Dorson weist op déi lénks.
  
  
  "Komm eran," sot hien. "An denkt drun, et wäert ëmmer Maschinnegewierer op Iech zielen."
  
  
  Mir sinn erakomm. Et war e grousse Raum mat poléierte Walnusspanel op Zementblockmaueren. De Buedem war mat décke iraneschen Teppecher bedeckt. D'Miwwelen waren original Louis Quatorze. Op klengen Dëscher virun de Canapéë stoungen Kristallbecher mat Goldfelgen. Dämpt Liicht koum vun de Luuchten op den Dëscher a gouf an d'Panelen agebaut. Um ausgeglachene siwwenzéngten-Joerhonnert Dësch souz anere Mann an engem SLA Uniform. Hie war méi al wéi Dorson, mat wäiss Hoer, engem Bläistëft-dënn wäiss Moustache, an engem dënn, aristokratesche Gesiicht. Wéi de Lee Chin an ech an d'Zëmmer koumen, huet hien roueg opgekuckt an opgestan.
  
  
  "Ah," sot hien. "Här Carter." Frau Chin. Et freet mech".
  
  
  Awer ech hunn hien kaum héieren oder gesinn. Mäi Bléck gouf op eng aner Figur am Raum gezunn, déi um Canapé souz an aus engem Kristallsglas vu Brandi sippt.
  
  
  "Loosst mech mech virstellen", sot de Mann um Dësch. "Ech sinn de Generol Raoul Destin, Kommandant vun de westleche Kräfte vun der Secret Army Organisatioun. Wat mäi charmante Komerod ugeet, ech mengen, Dir kennt all aner schonn.
  
  
  Mäi Bléck huet d'Fra ni um Canapé verlooss.
  
  
  "Jo," sot ech lues. "Ech mengen jo. Moien Michelle."
  
  
  Si huet gelaacht an huet eng Schlupp vu Brandi geholl.
  
  
  
  
  "Bon soir, Nick," sot si mëll. "Wëllkomm an eisem Sëtz."
  
  
  
  
  Dräizéngten Kapitel.
  
  
  Eng laang Rou ass duerno. Endlech huet de Lee Chin et gebrach.
  
  
  "Kuckt Dir, Carter?" Si sot. "Mir sollten wëssen. Vertrau ni eng Fra déi zevill iwwer franséisch Kichen weess."
  
  
  D'Michelle seng Aen hunn opgestan. Si huet dem Generol gewénkt.
  
  
  "Ech wëll dëst Meedchen lassloossen!" - sot si rosen. "Elo! An et deet wéi!"
  
  
  De Generol huet seng Hand opgehuewen an huet e reprochéierte Klang gemaach.
  
  
  "Elo, meng Léif," sot hien op Oxford-akzentéiert Englesch, "dëst ass kaum Gaaschtfrëndlech. Nee. Tatsächlech, ech mengen, mir waren ganz glécklech Miss Chin als Gaascht ze hunn. Si ass schliisslech e Vertrieder vun enger grousser an aflossräicher kommerziell Konzern. Eng Suerg mat villen Interessen am Uelegsecteur. Si wëllen dës Interessen onwahrscheinlech zerstéieren. Also ech si sécher datt hatt et gutt wäert fannen mat eis ze kollaboréieren.
  
  
  "Fir e Mann, dee just ongeféier zwanzeg Zaldoten verluer huet, sidd Dir zimlech gutt-Natur," sot ech.
  
  
  "Maacht Iech keng Suergen doriwwer," sot de Generol roueg. "Si waren inkompetent, dofir si si gestuerwen. Dëst ass ee vun de Risiken vun Zaldoten an all Arméi.
  
  
  Hien huet sech op de Stellvertrieder gedréint.
  
  
  "Ech huelen un datt Dir verifizéiert hutt datt se onbewaffnet sinn?"
  
  
  De Lieutenant huet schlau begréisst.
  
  
  "Ui, Général. Si goufen grëndlech gesicht."
  
  
  De Generol huet seng Hand a Richtung Dier gewénkt.
  
  
  "An deem Fall, loosst eis. Mir mussen d'Saache schwätzen."
  
  
  De Stellvertrieder huet sech schaarf gedréint an ass an d'Dier erakomm, an huet seng Männer mat sech geholl. D'Dier huet roueg zougemaach.
  
  
  "W.e.g., Här Carter, Miss Chin," sot de Generol, "Sëtz. Wëllt Dir Cognac matmaachen? Et ass net schlecht. Véierzeg Joer an engem Faass. Meng perséinlech Versuergung."
  
  
  "Aromatiséiert mat Bloussäure?" - sot de Lee Chin.
  
  
  De Generol huet gelaacht.
  
  
  "Dir sidd allebéid vill méi wäertvoll fir mech lieweg wéi dout", sot hien, huet Cognac an zwee Kristallsglieser gegoss an eis se iwwerginn, wéi mir op de Canapé vis-à-vis Michelle souz. "Awer vläicht ass et Zäit fir mech Iech eppes z'erklären."
  
  
  "Ech sinn all Oueren," sot ech dréchen.
  
  
  De Generol huet sech op säi Stull zréckgezunn a lues a lues eng Schlupp Cognac geholl.
  
  
  "Wéi Dir wahrscheinlech bis elo gemierkt hutt", sot hien, "Weder de President de Gaulle nach seng Nofolger hunn et fäerdeg bruecht, d'OAS komplett ze zerstéieren, och no dem Versoen vun eise Versuche fir hien ëmzebréngen an dem gezwongenen Exil vun de meescht vun eise Militärleit. Tatsächlech huet dës Zwangsaustausch einfach zu enger kompletter Ännerung vun eiser Taktik gefouert. Mir hu beschloss eis Organisatioun ausserhalb vum Festland Frankräich ze grënnen, a wa mir erëm gehandelt hunn, hu mir vu baussen ugegraff. Mëttlerweil hu mir weider d'Zuel vun den Ënnergrondsympathisanten an der Regierung erhéicht, an d'Zuel vun den aktive Memberen ausserhalb vu Frankräich erhéicht. Dës Aktiounen hunn hir Héichpunkt virun enger Zäit erreecht mat der Acquisitioun vum Mont Pele als Basis a mat der Acquisitioun vum Fernand Duroch als eisen - loosse mer et esou soen. , Technesch Beroder?"
  
  
  "Acquisitioun vum Fernand Duroch?" - Ech widderhuelen dréchen.
  
  
  De General huet d'Michelle gekuckt. Si huet d'Schëller gezunn.
  
  
  "Sot him," sot si zoufälleg. "Et ass elo egal."
  
  
  "Ech fäerten datt de M'sieur Duroch entfouert gouf", sot de Generol. D'Michelle ass scho laang e geheime Supporter vun eiser Saach. M'sieur Duroch war kategoresch géint eis. Et war néideg seng Servicer ënner Zwang ze froen. . "
  
  
  "An d'Bréiwer, déi hien Iech geschriwwen huet, déi Dir dem Remy Saint-Pierre gewisen hutt, si Fälschungen," sot ech, anstatt gefrot.
  
  
  "Jo," sot Michelle. "Wéi d'Bréiwer, déi mäi Papp vu mir krut, wéi hien a Gefaangeschaft war. Bréiwer, an deenen ech gesot hunn, ech wier och entfouert ginn a géif zum Doud gefoltert ginn, wann hien net géif maachen, wéi hie gefrot gouf.
  
  
  "Wow," sot Lee Chin, "dëse Puppelchen ass eng léif Duechter."
  
  
  "Et gi méi wichteg Saachen wéi Familljebezéiungen," sot d'Michelle kal.
  
  
  "Tatsächlech gëtt et", huet de Generol ausgemaach. "A mat der onwuelter Hëllef vum Fernand Duroch wäerte mir dës Ziler erreechen. Awer ugeholl, ech erlaben dem Här Duroch perséinlech z'erklären wéi mir dat erreechen."
  
  
  De Generol huet den Telefon op sengem Schreifdësch geholl, e Knäppche gedréckt an en Uerder drop ginn. Hien huet d'Glas erof geluecht an e Schlupp Cognac geholl. Keen huet geschwat. Ech hunn e Bléck op meng Auer geklaut. E Moment méi spéit ass d'Dier opgaang an e Mann koum an d'Zëmmer. Ech soen getrëppelt. Ech géif soen, ech hu mech geschleeft. Hien ass gefall wéi komplett besiegt, seng Ae kucken op de Buedem. Ech konnt net hëllefen, wéi ironesch säin alen Numm, den Dokter Doud, wierklech war.
  
  
  "Duroche," sot de Generol, wéi wann hien eng méi niddereg Klass vu Dénger adresséiert, "dëst ass den Nick Carter, en amerikaneschen Intelligenz Agent, an d'Miss Lee Chin, eng Beroder fir eng grouss finanziell Suerg. Kommt heihinner a sot hinnen wéi et funktionéiert." Si sinn interesséiert ze wëssen wat Dir fir eis entwéckelt hutt a wéi et funktionnéiert. Kommt hei a sot hinnen."
  
  
  Den Duroch, ouni e Wuert ze soen, ass no vir geklommen an ass an der Mëtt vum Raum gestallt, vis-à-vis vun eis.
  
  
  "Schwätz!" - huet de Generol bestallt.
  
  
  Den Duroch huet de Kapp opgehuewen. Seng Ae begéint dem Michelle seng. Si huet him kal gekuckt. En Ausdrock vu Péng blénkt iwwer säi Gesiicht, ass dunn verschwonnen. Hien huet d'Schëlleren liicht riicht gemaach.
  
  
  "Dank der Fra, déi ech geduecht hunn, wier meng Duechter," sot hien, seng Stëmm ziddert awer huet seng Geschicht kloer erzielt, "awer deen amplaz e Verréider vu béide Papp an hirem Land ass, gouf ech erpresst a gezwongen fir dës Schimmel ze schaffen. Ech zouginn mat Schimmt datt si en eenzegaartegen Ënnerwaasser-Propulsiounsapparat fir si gemaach hunn. Et ass net méi wéi fënnef Féiss an der Längt an ee Fouss am Duerchmiesser an enthält méi wéi drësseg Pond TNT. Et brauch net aus Réier ze lancéiert ginn, awer kann iwwer d'Säit vun all Schëff iwwerholl ginn a gëtt selbstfahrt wann et eng Déift vun 100 Féiss erreecht. Zu dëser Zäit schéckt en autonomen Computer, dee fir d'Zil programméiert ass, op e zoufällegem Kurs Richtung Zil. Säi Kurs ass programméiert fir net nëmmen zoufälleg ze sinn, awer och fir Hindernisser a Verfollegungsapparater ze vermeiden.
  
  
  Den Duroch huet mech ugekuckt.
  
  
  "Wann dësen Apparat gestart ass," sot hien, "et kann net gestoppt ginn. Well säi Kurs zoufälleg ass, kann et net virausgesot ginn. Well et Hindernisser an Verfolger vermeiden kann, kann et net erfollegräich attackéiert ginn. De Computer schéckt et op säi Computer. Zil all Kéier. "
  
  
  "Dëst ass verifizéiert ginn," sot de Generol. "Vill Mol iwwerpréift."
  
  
  Den Durocher huet onzefridden geknackt.
  
  
  "Also, Dir gesitt, Carter," sot de Generol, mat sengem Glas Cognac breet gewénkt, "et gëtt näischt wat Dir maache kënnt fir eis ze stoppen. A manner wéi zwou Stonnen wäerten e puer Dose Boote vun alle Gréissten an Aarte Martinique verloossen. Si wäerten him verloossen. Wäert iwwer d'Karibik a Südatlantik verspreet ginn. An e puer Fäll wäerten se eis Waffen op aner Schëffer transferéieren. Da wäerte se ënnert der grousser Bevëlkerung vun de Mier verluer goen, déi a klenge Schëffer liewen. Dir konnt net méi vun hinnen an engem Joer fannen, loosst eng Woch oder sou - loosst eleng wa mir Curaçao an aacht Stonnen schloen - wéi Dir e puer Dose spezifesch Sandkäre op enger grousser Plage fannt.
  
  
  Hien huet gestoppt fir Effekt.
  
  
  "Vermeit Drama, Generol," sot ech. "Sot Äre Standpunkt."
  
  
  Hien huet liicht gebloßt, huet sech dunn korrigéiert.
  
  
  "Wat ech soen," sot hien, "ass datt d'Curaçao Raffinerie fir all praktesch Zwecker e Wrack ass. Dëst ass fir Iech ze weisen wat mir maache kënnen. A wat maache mir wann d'USA souzesoen net kooperéieren?
  
  
  "De Punkt ass, Generol," sot ech. "Komm méi no un de Punkt. Wat fir eng Erpressung ass dat?"
  
  
  Hien huet erëm blo.
  
  
  "Erpressung ass kee Wuert dat benotzt ka ginn géint Zaldoten, déi fir hir Saach kämpfen. Trotzdem. D'Konditioune si wéi follegt: D'USA erkennen an zwee Deeg Martinique net méi als Deel vu Frankräich, mä als onofhängeg Republik."
  
  
  "Mat Iech an Äre Lakaien, ouni Zweiwel."
  
  
  „Ech hunn nach eng Kéier géint Är Terminologie géint. Awer egal. Jo, d'SLA wäert Martinique regéieren. Et wäert souwuel vun den USA wéi och duerch seng Positioun als onofhängegt Land an de Vereenten Natiounen geschützt ginn.
  
  
  "An natierlech wäert Dir mat Martinique frou sinn," sot ech sarkastesch.
  
  
  De Generol huet gelaacht.
  
  
  "Als onofhängegt Land wäert Martinique en diplomatesche Vertrieder a Frankräich schécken. Fir d'éischte Kéier wäert eis Heemecht gezwongen sinn mat der SLA op gläiche Féiss ëmzegoen. A geschwënn - geschwënn duerno wäert eng Situatioun ähnlech wéi den Opstand vum Generalissimo Franco entstoen. géint d'Spuenesch Republik."
  
  
  "D'franséisch Militär wäert de SLA, deen op Martinique säi Sëtz huet, ofbriechen an Frankräich iwwerhuelen," sot ech.
  
  
  "Genau. An duerno - bon, net nëmmen d'Fransousen sympathéieren mat eiser Saach an eiser Philosophie. E puer anerer ... "
  
  
  "Keen Zweiwel e puer Nazien, déi vum Zweete Weltkrich iwwerlieft sinn?"
  
  
  An erëm huet de Generol gelaacht.
  
  
  "Et gi vill malignéiert Leit, déi eise Wonsch no enger disziplinéierter Welt deelen, eng Welt ouni Troublemakers, eng Welt an där déi natierlech Superior hir natierlech Plaz als Leader huelen."
  
  
  "Haut Martinique, muer d'ganz Welt", sot de Li Chin mat Ängscht.
  
  
  "Jo!" - huet d'Michelle rosen geruff. "D'Welt gëtt vun den Aristokraten vun der Natur regéiert, déi wierklech schlau, déi den dommen Massen soen wat gutt ass fir si an déi eliminéieren déi Problemer kreéieren!"
  
  
  "Sieg Heil," sot ech mëll.
  
  
  De General huet mech ignoréiert. Oder vläicht huet hien just de Sound vun de Wierder gär.
  
  
  Also, Här Carter, mir kommen op Äre perséinlechen Deel vun eisem Plang. Zu deem Deel, fir dee mir dech bis elo um Liewen behalen hunn."
  
  
  
  "Et ass witzeg," sot Lee Chin. "Ech hunn ëmmer geduecht datt Dir säi Liewen gerett hutt, well Dir him net ëmbrénge konnt."
  
  
  De Generol huet erëm blo. Hien hat sou hell Haut, datt et ganz séier a siichtbar rout gëtt. Dëst muss hien duercherneen hunn, an ech gefall.
  
  
  "E puer Mol bass du ze no, ze séier. Et war dem Michelle säi Pech. Si sollt gesinn datt et net bis de richtege Moment geschitt ass."
  
  
  Et war dem Michelle säin Tour fir ongenéiert ze kucken, awer si huet dat gemaach andeems se de Kapp rëselt.
  
  
  "Ech hunn Iech gesot. Dës Idioten Aussätzlechen hunn hir Aufgab gescheitert. Wéi ech erausfonnt hunn wat geschitt ass, huet hie mat enger chinesescher Fra geschafft, an ech hat keng Chance fir se virum Karneval zesummenzebréngen. Wann et net geschafft huet ... "
  
  
  De Generol huet seng Hand gewénkt.
  
  
  "Et ass net méi wichteg. Wat wichteg ass, ass datt mir et fäerdeg bruecht hunn dech an der Hoffnung d'Michelle ze retten an de Vulkan unzegräifen, an hunn dech elo gefaangen an neutraliséiert. Mir halen dech hei bis d'Curacao Uelegraffinerie zerstéiert ass an eis Waffen sinn an der oppener." Mier a kënnen net erkannt ginn. Dir wäert dann als Liaison handelen fir Är Regierung iwwer eis Fuerderungen an eise festen Zäitplang fir hir Akzeptanz z'informéieren, wat Är Roll vun Ufank un war, mat Michelle déi sécher ass Dir kommt wann mir wëllen, net wann Dir hutt."
  
  
  Ech gefillt Roserei an mech kachen. Hunn dës Nazi-Holigans erwaarden datt ech hire Messenger wier? Ech konnt meng Stëmm kaum enthalen.
  
  
  "Et gëtt just ee Problem, Generol," sot ech. "Ech sinn hei eleng komm. An op meng eegen Konditiounen."
  
  
  Hien huet seng Hänn gewénkt.
  
  
  "Zeemools, Är Arrivée war méi brutal wéi ech gewënscht hätt. Awer wéi gesot, et ass egal méi."
  
  
  "Ech mengen et," sot ech. Dann, dréit: "Lee Chin? Wéi funktionéiert den Telefon?
  
  
  Lee Chin huet gelaacht.
  
  
  "D'Klacke klinge. Si hunn déi lescht dräi Minutte geruff."
  
  
  "Telefon?" sot de Generol.
  
  
  D'Michelle huet gejaut.
  
  
  "Hir Ouerréng!" Si sot. "Et ass en Transceiver! An hatt huet nëmmen een!"
  
  
  De Generol sprang op an ass de Raum mat erstaunlecher Geschwindegkeet fir e Mann vu sengem Alter gekräizt. Hien huet seng Hand gewénkt an den Ouerréng vum Lee Chin sengem Ouerschnouer ofgerappt. Ech hu geschloen. Hir Oueren goufen duerchgebrach an hien huet wuertwiertlech den Ouerréng aus hirem Kierper gerappt. E breet Fleck vu Blutt ass direkt op hirem Ouerschnouer erschéngen.
  
  
  "Oh," sot si roueg.
  
  
  "Wou ass deen aneren Ouerréng?" huet de Generol gefuerdert. Den Toun vun der frëndlecher Gaaschtfrëndlechkeet ass komplett vu senger Stëmm verschwonnen.
  
  
  "Ech hunn et mäi Frënd geléint," sot de Lee Chin. "E Guy mam Numm Sweets. Mir bleiwen gären a Kontakt."
  
  
  Dës Kéier huet d'Michelle nach méi schaarf geschloen.
  
  
  "Schwaarze Mann!" Si sot. "Jeeër! Hie muss separat an de Vulkan erakomm sinn!
  
  
  De Generol huet op hatt gekuckt, an huet dunn op den Ouerrénger-Transceiver zréckkuckt.
  
  
  "Et ass egal," sot hien. "Wann et an engem Krater ass, wäerten eis Fernsehmonitoren et fannen. An elo wäert ech dëst charmant klengt Instrument zerstéieren fir Äre Kontakt mat him ofzeschneiden.
  
  
  "Ech géif dat net maachen, Generol," sot ech. "Schneid eis Kommunikatioun mat him, an d'ganz Insel kéint hallef a Frankräich geblosen ginn."
  
  
  De Generol huet op mech gekuckt, dunn, mat offensichtlechen Ustrengung, huet säi Gesiicht an en onheemlecht Laachen entspaant.
  
  
  "Ech mengen, Dir blufft, Här Carter," sot hien.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt.
  
  
  "Wann Sweets Hunter a genee zwou Minutten an drësseg Sekonnen kee Signal op sengem Transceiver kritt, hu mir all d'Chance fir erauszefannen", sot ech roueg.
  
  
  "Vill ka während dëser Zäit geschéien," sot de Generol. Hien ass op säi Schreif gaang, huet den Telefon opgeholl an e puer Bestellungen ginn. Global Warnung. Fannt den Hunter. Bréngt hien direkt heihinner.
  
  
  "Et ass nëtzlos. General, sot ech. "Dëst Signal bedeit datt Sweets scho fonnt huet wat hie gesicht huet."
  
  
  "Waat?" huet de Generol gefrot.
  
  
  "Eng vun zwou Saachen," sot ech. "Entweder Waffen fir Är Waffen oder hir Computeren."
  
  
  „Computeren“, sot de Fernand Duroch, ier de Generol hie konnt de Stille maachen.
  
  
  "Duroche," sot de Generol, an huet seng Zänn vu Roserei gekräizt, "ee méi Wuert an ech wäert d'Pistoul benotze fir Äre Mond fir ëmmer zou ze maachen."
  
  
  "Et ass egal, Generol, et muss deen een oder deen aneren sinn," sot ech. "Ech wousst datt Dir bis déi lescht Minutt waart fir op d'mannst ee vital Element op Är Waff ze addéieren, fir sécherzestellen datt et net intakt wärend enger Iwwerraschungsrazzia op d'Booter erfaasst gouf. lénks fir d'lescht"
  
  
  De Generol huet näischt gesot, awer seng Ae si schmuel. Ech wousst datt ech op Zil war.
  
  
  "Dir gesitt, Generol," sot ech, "D'Michelle's 'Entféierung' den Owend koum zu enger ganz bequemer Zäit. Praktesch fir hatt an Iech wann Dir zesumme geschafft hutt.
  
  
  
  . Et wier bequem fir hatt a fir Iech wann Dir zesumme geschafft hutt. Wann Dir wousst datt mir hei op Martinique wieren, da wësst Dir datt mir zu Puerto Rico sinn a si hätt vill méi fréi entfouert. Wann hatt net fir Iech geschafft huet, natierlech. Well si fir Iech geschafft huet, war et bequem fir hatt eis begleeden ze loossen bis si erausfonnt huet datt eis Pläng dech attackéieren. Duerno gouf si bequem "entfouert" fir Zäit ze hunn Iech alles ze soen.
  
  
  Ech hunn an d'Tasche gezunn, Zigaretten fonnt an eng Zigarett gebrannt.
  
  
  "Soubal ech gemierkt hunn," hunn ech weidergespillt, "ech hunn eis Pläng geännert. De Lee Chin an ech sinn heihinner komm fir Iech e klenge Besuch ze maachen. Mir woussten datt et keng Iwwerraschung wier, awer mir wollten net datt Dir wësst datt mir et woussten. Dofir hu mir eise Besuch a Form vun engem Attentat verkleed an Iech dunn erlaabt eis z'erfaassen."
  
  
  Elo war dem Generol säi Bléck op mäi Gesiicht geknipst. Hien huet all Fuerderung opginn datt mir bluffen.
  
  
  "Dir gesitt, wa mir just eragaange wieren a gesot hunn, mir wollten mat Iech schwätzen, de Candy Hunter hätt seng kleng Visite net anescht kënne maachen. well et sënnlos wier fir eng Persoun eleng ze probéieren vu baussen an engem Krater ze attackéieren, soll hien dobannen sinn. Bannen, an Ärem Computer Stockage. Wou ass hien elo ".
  
  
  "Patois!" - sot Michelle op eemol. „Hie schwätzt Portugisesch! Hie kéint als ee vun de lokalen Camionaarbechter agestallt ginn!
  
  
  Dem Generol seng Aen hu sech verstäerkt. Seng Hand blénkt op den Telefon. Awer ier hien den Telefon konnt ophuelen, huet et geklappt. Seng Hand huet e Moment gefruer an huet dunn den Telefon gegraff.
  
  
  "Kui?" - sot hien kuerz. Dunn sinn seng Knöchel um Instrument wäiss ginn, an hien huet e puer Momenter roueg nogelauschtert.
  
  
  "Maacht näischt," sot hien endlech. "Ech wäert Verantwortung iwwerhuelen."
  
  
  Hien huet opgehaang a sech op mech gedréint.
  
  
  "Eis Wiechter soen datt e groussen, dënnen schwaarze Mann zwee vun hinnen ëmbruecht huet, hir automatesch Waffen geholl huet a sech an engem Computergewell barrikadéiert huet. Hie bedroht d'Computeren ze sprengen wa mir attackéieren.
  
  
  "Dat," sot ech, "ass déi allgemeng Iddi."
  
  
  "Onméiglech," sot de Generol, studéiert mäi Gesiicht fir eng Reaktioun. "Dir kënnt Iech als Aarbechter verkleeden fir eran ze kommen, jo, awer Dir kënnt net Sprengstoff eranschmuggelen. All Aarbechter ginn duerchsicht."
  
  
  "Wat wann d'Sprengstoffe sinn héich Impakt Granaten, déi als Perlen Halskette verkleed sinn?" Ech gefrot.
  
  
  "Ech gleewen dir net," sot de Generol kategoresch.
  
  
  "Dir wäert et maachen," sot ech a kuckt op meng Auer, "a genee dräi Sekonnen."
  
  
  "Countdown," sot de Lee Chin. "Dräi ... zwee ... een ... null!"
  
  
  D'Explosioun geschitt direkt op Zäitplang, grad wéi mir mat Séissegkeeten ausgemaach. Et war net ganz e Pound vun TNT oder souguer esou grouss wéi eng Standardgranat, awer bannent de Grenze vum Zementblockbunker, deen déi voll Kraaft vun der Explosioun enthält, huet et gigantesch geklongen. De Kaméidi war deafening. An och esou wäit ewech konnte mir d'Schockwellen spieren. Awer wat mech am meeschte schockéiert huet war d'Gesiicht vum Generol.
  
  
  "Mon Dieu!" hien huet gejaut. "Dëst ass Wahnsinn ..."
  
  
  "Dëst ass just den Ufank, Generol," sot ech roueg. "Wann Séissegkeeten an zwou Minutten kee Piep vun eis op sengem Transceiver kritt, schéisst hien eng aner Mini-Granat. Si sinn net grouss, awer si si grouss genuch fir e puer vun Äre Computeren ze sprengen.
  
  
  "Du kanns net!" - huet d'Michelle geruff. Hir Gesiicht war wäiss. "Et ass verbueden! Net an engem Vulkan! Dëst…"
  
  
  "Dëst ass Wahnsinn!" sot de Generol. "All Explosioun hei kéint Schockwellen verursaachen, déi de Vulkan erëmbeliewen! Et kéint e massiven Ausbroch ginn, deen d'ganz Insel zerstéiert! Och wa mir eise Sëtz a vulkanescht Fiels gegruewen hunn, hu mir keng Sprengstoff benotzt, mir hunn speziell mëll Bueraarbechten benotzt.
  
  
  "Ee Schoss all zwou Minutten, Generol, ausser ..."
  
  
  "Wann nëmmen?"
  
  
  "Ausser Dir an all Är Leit Är Waffen leeën, verlooss de Vulkan a gitt op d'Autoritéite vu Fort-de-France. Autoritéiten, kann ech derbäisetzen, déi speziell vum Deuxieme Bureau gewielt goufen fir net mat der OAS ze sympathiséieren.
  
  
  De Generol huet seng Lippen an engem Grinsen gekrauselt.
  
  
  "Absurd!" Hie sot. "Firwat solle mir opginn? Och wann Dir all d'Computeren hei zerstéiert, wéi wësst Dir datt mir net schonn e puer vun de Waffen op de Schëffer equipéiert hunn, prett fir ze segelen?
  
  
  "Ech weess et net," sot ech. "Duerfir kreien e spezielle Squadron vun amerikanesche Fligeren aus enger Basis zu Puerto Rico d'Hafe vu Lorraine a Marigot. Wann souguer ee vun de Schëffer an deem Hafe probéiert an d'Waasser déif genuch ze plënneren fir eng vun Äre Waffen ze schéissen, déi Fligeren. wäert se sprengen." am Waasser ".
  
  
  "Ech gleewen net!" - sot de Generol. "Dëst wier e feindlecht Akt vun den USA vis-à-vis vu Frankräich."
  
  
  
  "Dëst wäert en Akt perséinlech vum franséische President als Noutmoossnam guttgeheescht ginn."
  
  
  De Generol war roueg. Hien huet seng Lëps gebass an et gebass.
  
  
  "Dir sidd fäerdeg, Generol," sot ech. "Dir an d'SLA. Opginn. Wann Dir dat net maacht, gëtt et all zwou Minutten eng Explosioun bis all dës Computeren zerstéiert sinn - a vläicht all vun eis mat hinnen. Dëst ass e Risiko dee mir bereet sinn ze huelen. Dir?"
  
  
  "Här Carter?"
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit. De Fernand Duroch huet sech besuergt ausgesinn.
  
  
  "Här Carter," sot hien, "Dir musst verstoen, datt ee vun de ..."
  
  
  De Generol war séier, awer ech war méi séier. Seng Hand huet d'Holster op senger Hip net erreecht ier ech e Lafstart bei him gemaach hunn. Meng lénks Schëller ass gewalteg a seng Këscht geschloen, an huet hien a sengem Stull zréck geflunn. Wéi säi Kapp de Buedem getraff huet, huet meng Fauscht säi Kinn beréiert. Aus dem Aeneck hunn ech d'Michelle gesinn opstoen, e Messer op eemol an hirer Hand blénkt. Ech hunn de Generol nach eng Kéier op de Kinn gestouss, gefillt datt hie schlëmm geet, a gefillt d'.45 Kaliber Patroun op sengem Oberschenkel.
  
  
  "Stop!" Michelle huet gejaut. "Stop oder ech schneide him den Hals!"
  
  
  Ech sinn op engem Knéi erofgaang, mat enger .45 Pistoul a menger rietser Hand gehalen, a gesinn dës léiwen Duechter mat engem Messerblad gedréckt géint d'Jugular Vene am Hals vum Papp. De Lee Chin stoung e puer Meter vun hinnen ewech, huet virsiichteg gewéckelt, no enger Ouverture gesicht.
  
  
  "Looss et falen!" - Michelle huet gekrasch. "Drëpst d'Waff oder ech wäert Äre wäertvollen Dr. Doud ëmbréngen!"
  
  
  An dunn sinn d'Luuchten ausgaang.
  
  
  
  Kapitel véierzéng.
  
  
  D'Däischtert war absolut, absolut. Am Fënsterlosen Raum vum Zementblock-Baukomplex konnt och Mëttes net een eenzege Liichtstrahl vu baussen duerchdrängen. Direkt gouf mäi Gehör méi schaarf, méi genee. Ech konnt dem Michelle seng bal guttural Atmung héieren, dem Papp seng erschreckt Erstéckkläng, a wat kléngt wéi en hallef klappen, hallef rutschen Kaméidi wéi de Lee Chin op si koum. An op eemol dem Lee Chin seng Stëmm:
  
  
  „Carter! Si kënnt bei d'Dier!
  
  
  Ech hunn ëm den Dësch gedréint mat menger Pistoul am prett a si fir d'Dier gaang. Ech war bal do wéi meng Hand meng Aarm beréiert.
  
  
  "Géi fort!" D'Michelle huet gejaut, Zentimeter vu mengem Ouer. "Komm net no, oder ..."
  
  
  D'Dier huet ouni Warnung opgemaach an de Taschenstrahl ass an de Raum geschloen.
  
  
  "General!" - huet eng schaarf männlech Stëmm geruff. "Gitt Dir gutt? Do war…"
  
  
  Ech hunn den Ausléiser op de véierzeg-fënnef gezunn. E haart Schoss huet geklappt an d'Taschenluucht ass op de Buedem gefall. Ech hunn et opgeholl an de Strahl an de Gank geriicht. D'Michelle war schonn duerch d'Dier a lafen. Ech hunn de Kaliber .45 opgehuewen an hunn d'Ziel geholl, wéi en deafenende Schoss vu Maschinnegewierer aus dem aneren Enn vun der Hal geklappt huet. D'Kugel hunn den Zementblock bei mengem Gesiicht getraff. Ech sinn zréck an de Raum, hunn de Kierper vum Zaldot ewechgedréckt, deen ech just ëmbruecht hunn, an d'Dier zou a gespaart.
  
  
  "Duroche!" - Ech hunn gebrach. "Bass du do?"
  
  
  "Hien ass hei", huet dem Lee Chin seng Stëmm geruff. "Hien ass OK. Ech hunn d'Messer aus hirer Hand geschloen."
  
  
  Ech hunn d'Taschenlamp op d'Figure vum Lee Chin an Durocher gewisen. Duroch huet geziddert; säi schmuel Gesiicht war wäiss, awer seng Ae waren opgepasst.
  
  
  "Kënnt Dir eis soen, wou de Computer Stockage ass?" Ech gefrot.
  
  
  "Natierlech," sot hien. "Awer hues du gemierkt, datt d'Loft hei scho schlecht gëtt? De Belëftungssystem ass ausgeschalt. Een muss den Haaptschalter ausgeschalt hunn. Wa mir de Baukomplex net séier verloossen ..."
  
  
  Hie war richteg. De Sall war scho gestoppt. Et gouf stuffy, stuffy.
  
  
  "Nach net," sot ech. "Wat ass de Wee an de Computerlagerraum?"
  
  
  "Vun hei aus gëtt et en direkten Passage an de Laboratoire, an dann an d'Späicherzëmmer", sot den Durocher a weist op eng Dier am wäitsten Enn vum Raum. "Et gëtt nëmme vum Generol a sengem Senior Personal benotzt."
  
  
  Ech béien, hunn den .45 vum Doudegen Zaldot geholl an dem Lee Chin iwwerginn.
  
  
  "Komm mer goen," sot ech.
  
  
  Ech hunn d'Dier virsiichteg opgemaach, op déi den Durosh gewisen huet. De Gank doriwwer eraus war esou schwaarz wéi de Raum an de baussenzege Hal. Ech hunn de Taschenlichtstrahl iwwer d'ganz Längt geriicht. Et war desertéiert.
  
  
  "Carter!" - sot de Lee Chin. "lauschtert!"
  
  
  Eng Serie vu haart Knallen aus engem anere Korridor. Si hu probéiert d'Dier an de Raum ofzebriechen. Zur selwechter Zäit gouf eng aner Explosioun aus dem Computerlagerraum héieren. Candy war nach hannendrun. Ech hunn de Lee Chin an den Duroch gemierkt fir mech ze verfollegen, a mir sinn de Gang erofgaang, Taschenlampen an enger Hand a 45 an der anerer. Ech héieren Gejäiz, Schëss a Lafen aus den Emgéigend Halen a Raim.
  
  
  "Äre Frënd muss d'Explosiounen ophalen!" Ech héieren den Duroch hannert mir ruffen. "D'Gefor klëmmt mat jidderengem!"
  
  
  
  
  - huet den Ard Durocher hannert mir geruff. "D'Gefor klëmmt mat jidderengem!"
  
  
  Eng aner Explosioun. Ech hu geduecht datt dës Kéier datt ech d'Gebai fille konnt rëselen. Awer d'Loft war méi schlëmm: dicht, enk. Et war méi schwéier ze otmen.
  
  
  "Wéi vill méi?" - Ech hunn dem Duroch geruff.
  
  
  "Do! Um Enn vum Gank!"
  
  
  Just wéi hien dat gesot huet, ass d'Dier um Enn vum Gank opgaang an eng grouss Figur ass duerchgetaucht. Hien hat en automateschen Gewier an huet séier an d'Richtung geschoss wou hie koum. D'.45 Cartouche a menger Hand automatesch opgestan an dann gefall.
  
  
  "Séissegkeeten!" Ech hunn gejaut.
  
  
  De Kapp vun der Figur kuerz an eis Richtung.
  
  
  "Hey, Frënd," Ech hunn d'Séiss héieren ruffen, och wann hien erëm ugefaang huet ze schéissen, "Wëllkomm op d'Party!"
  
  
  Mir hunn de Rescht vun der Gang gelaf an nieft Séissegkeeten geplot. Hien huet de schwéiere Laboratoire virun him ëmgedréint an op e Grupp Zaldoten geschoss, déi sech hannert engem aneren Dësch um wäitsten Enn vum Laboratoire verstoppt hunn.
  
  
  "Computeren," sot ech, panting, probéiert ze otmen.
  
  
  "D'Häll zerstéiert an ass fortgaang," sot Sweets, pauséiert fir den eidele Clip ze läschen an e ganzen anzeginn. "Déi lescht Explosioun, déi Dir héieren hutt, huet se ofgeschloss. Ech konnt en Haaptschalter kréien mat dëser praktescher klenger BAR déi ech vun engem geléint hunn deen et net méi gebraucht huet. an deem Stockage an decidéiert sech opzedeelen."
  
  
  Den Duroch huet mech un d'Schëller gezunn, a weist op de Raum um Enn vum Gank, de Raum, aus deem mir komm sinn. Zwee Taschenlichtstrahlen schneiden duerch d'Däischtert. D'Dier muss opgemaach hunn.
  
  
  "Ech mengen," sot ech däischter, "et ass Zäit fir eis all Weeër ze trennen."
  
  
  Séissegkeeten hunn eng aner Explosioun am Labo verursaacht.
  
  
  "Hutt Dir Iddien wéi?" - gefrot hie bal zoufälleg.
  
  
  Taschenlichtstrahlen schneiden duerch de Passage. Ech hunn eng vun de Séisseg Minigranaten aus senger Halskette erausgerappt an et direkt an d'Gang geheit. Si ass an de Raum geflunn, an e Moment méi spéit huet eng aner Explosioun d'Gebai gerëselt, eis bal aus de Féiss geschloen. Et goufe keng Laterne méi.
  
  
  "Mon Dieu!" huet den Durocher geschwat. "Vulkan..."
  
  
  Ech hunn hien ignoréiert, meng Täscheluucht no uewen gewisen.
  
  
  "Dëst ass de Grouf," sot ech. "Wat ass dat? Wou féiert dat?
  
  
  "Ventilatiounsschacht," sot Duroch. "Dëst féiert zum Daach. Wa mir kéinten ... "
  
  
  "Mir preparéieren", hunn ech geschloen. "Lee Chin?"
  
  
  "Et ass erëm Zäit fir Akrobatik, oder?" Elo huet si schwéier otemt, wéi de Rescht vun eis.
  
  
  Ouni e Wuert ze soen, hunn ech eng Positioun ënner der Ouverture vum Belëftungsschacht opgeholl. E Moment méi spéit stoung de Lee Chin op meng Schëlleren an huet d'Gitter aus dem Schaft ewechgeholl. Ech hunn hir meng Täscheluucht iwwerreecht a gesinn datt hatt et no uewen blénkt. E puer Meter ewech, Séissegkeeten weider an de Labo Feier.
  
  
  "Et ass e gudden Niveau vun der Neigung," sot de Lee Chin. "Ech mengen, mir kënnen dat maachen."
  
  
  "Kënnt Dir d'Barren zoumaachen wann mir dobannen goen?" Ech gefrot.
  
  
  "Sécherlech."
  
  
  "Dann maach weider."
  
  
  Ech hunn hir en anere Push mat menge Hänn ginn, an de Li Chin ass an de Schaft verschwonnen.
  
  
  "Okay, Duroch," sot ech, ouni Atem, "elo du."
  
  
  Mat Schwieregkeeten ass den Durocher fir d'éischt op meng ageklemmten Hänn geklommen, duerno op meng Schëlleren. Dem Lee Chin seng Hand stung aus dem Schacht, a lues a lues konnt den Durosh, dee vun Ustrengung gräift, bannen klammen.
  
  
  "Séissegkeeten," sot ech, no Loft, "Bass Dir prett?"
  
  
  "Firwat net?" Hie sot.
  
  
  Hien huet e leschte Schoss an de Labo geschoss, ass séier aus der Dier gerullt an ass op mech gerannt, an d'BAR geklickt wéi hie koum. Ech hu prett. Hien ass wéi eng grouss Kaz op meng Schëlleren gesprongen an ass dunn séier op de Schacht geklommen. Ech hunn d'BAR op d'Labodier geriicht an den Ausléiser gezunn wéi zwee Männer erakoum. Hir Kierpere goufen zréck an de Labo geschoss. Ech héieren ee vun hinnen kräischen. Ech hunn opgekuckt an hunn d'BAR an d'Sweets hir Waardearme passéiert wéi de Taschenlichtstrahl d'Gang aus dem Zëmmer beliicht huet, an deem mir waren.
  
  
  "Maacht séier!" Hien insistéiert op Séissegkeeten. "Komm, Mann!"
  
  
  Ech béien an de Knéien, an der Loft, de Kapp huet ugefaang ze spinnen, an ech sprangen mat all menger Kraaft. Ech hu gefillt datt béid Sweets Hänn meng gräifen an zéien, grad wéi de Taschenlichtstrahl meng Been beliicht huet. Ech sinn mat all menger Kraaft opgestan, all Muskel a mengem Kierper huet vun Effort gejaut. Et war en déidleche Brëll vu BAR Feier an ech hunn e Metal an meng Hosen geschnidden. Dunn hunn ech mech an der Grouf fonnt.
  
  
  "Grill", hunn ech direkt ausotem. "Geff mer et!"
  
  
  Jiddereen seng Hänn hunn d'Bars an meng geluecht. Ech hunn et an de Frame gesat, eng Säit opgemaach, wärend ech probéiert de Gürtel z'entspanen.
  
  
  Ech hunn deenen aneren gesot. "Fänkt un ze klammen!"
  
  
  "Wat hutt Dir do?" Séissegkeeten gefrot wéi hien sech ëm.
  
  
  
  Ech hunn de Pierre aus sengem Verstoppt gezunn an d'Sécherheet vu fënnef Sekonnen ageschalt.
  
  
  "Just e klengen Abschiedsgeschenk un eis Frënn ënne," sot ech an hunn de Pierre an de Gank gehäit, direkt d'Gitter op d'Plaz gesat an d'Schëlleren fest zougemaach. Loosse mer hoffen, datt se enk sinn, hunn ech grujeleg geduecht, wéi ech mech ëmgedréint hunn an no deenen aneren ugefaang hunn an de Schacht erop ze klammen.
  
  
  Wéi de Pierre fortgaang ass, sinn ech ongeféier fënnef Meter opgestan. D'Explosioun war net sou mächteg wéi d'Séiss Mini-Granaten, mee e Moment méi spéit konnt ech Gejäiz héieren, déi zu erstécken Husten, Hals raspen, déi schrecklech Kläng vu Mënsch nom Doud vum Mann, ëmbruecht vum Pierre sengem déidleche Gas.
  
  
  D'Schëlleren um Gitter musse sou enk gewiescht sinn, wéi ech gehofft hat, well d'Loft an der Schacht ëmmer méi besser ginn ass wéi mir eropgaange sinn, an net een eenzegen Deelchen vun de Gase vum Hugo dran ass.
  
  
  Dräi Minutte méi spéit ware mir all um Zementblockdach gelunn an hunn déi frësch, schéin, propper Nuetsloft an d'Lunge gesaug.
  
  
  "Hey, kuckt," sot de Lee Chin op eemol. Si weist erof. "Ausgaang. Keen benotzt se."
  
  
  Duroch wénkt.
  
  
  "Wann de Generol eng Warnung geschéckt huet datt Äre Frënd hei festgehale gouf, goufen d'Ausfahrt elektronesch blockéiert fir ze verhënneren datt hien flüchten. Nodeem dem Här Carter seng Gasbom ausgaang ass ..."
  
  
  Mir hunn eis mat grujeleg Verständnis ugekuckt. D'Dieren, déi elektronesch gespaart waren fir Séissegkeeten ze vermeiden, hunn d'OAS Kräfte verhënnert, de Pierre ze flüchten. Well d'Fans net funktionnéieren, huet dem Pierre säi Gas sech elo mat fatal Effizienz duerch de ganze Gebaierkomplex verbreet.
  
  
  Den OAS Sëtz gouf an eng Krypta ëmgewandelt, eng Nightmarish Doudesfall esou effektiv an zouverlässeg wéi d'Gaskammer, déi d'Nazien an hire Konzentratiounslager benotzt hunn.
  
  
  "Si musse jidderee an d'Gebaier geruff hunn fir Séissegkeeten ze bekämpfen", sot de Lee Chin. "Ech gesinn keen dobaussen am Krater."
  
  
  Ech hunn erof gekuckt, d'Innere vum Krater a seng Rand gescannt. Keen. Zousätzlech fir an d'Garage ze kommen ...
  
  
  Ech hunn hatt am selwechte Moment wéi Duroch gesinn.
  
  
  "Michelle!" hien huet gejaut. "Kuckt! Do! Bei der Entrée an d'Garage!
  
  
  Zwee Camionen sinn op d'Entrée vun der Garage gezunn. Seng Diere ware fest zou, mee ech hat de Verdacht datt d'Michelle net an d'Garage wollt goen. Si huet mat zwee bewaffnete Wiechter vun engem vun de Camionen geschwat, déi him op de Wee bei de Krater begleet hunn, a wild, bal hysteresch gestéiert.
  
  
  "Wéi konnt hatt erauskommen?" gefuerdert Séissegkeeten.
  
  
  "Noutausgang," sot den Duroch, a kuckt intensiv op seng Duechter, säin Ausdrock zerrass tëscht der offensichtlecher Freed datt si lieweg war an dem Wëssen datt si him an hiert Land verroden huet. "Ee geheime Sortie bekannt nëmme vum Generol an e puer Senioren. Si muss och gewosst hunn."
  
  
  "Si wäert d'Insel ni verloossen," sot ech. "Och wann hatt et mécht, ouni d'Waffen déi Dir entwéckelt hutt oder d'Blueprints fir si, wäert d'SLA fäerdeg sinn."
  
  
  Den Duroch huet sech op mech gedréint an huet mech un d'Schëller gegraff.
  
  
  "Dir versteet et net, Här Carter," sot hien opgereegt. "Dat ass wat ech Iech wollt soen, wéi de Generol probéiert mech ze schéissen. Net all Computer goufen zerstéiert."
  
  
  "Wéi?" - Ech hu geknipst. "Wat hutt Dir am Kapp?"
  
  
  "Ee vun den Apparater ass scho mat engem Computer ausgestatt an ass prett fir ze starten. Et war en Noutfall. An elo ass et op engem klenge Boot am Hafe vu Saint-Pierre. Net zu Lorraine oder Marigot, wou Är Fligeren op der Iwwerwaachung sinn. . Awer zu Saint-Pierre."
  
  
  Wéi hien déi lescht Wierder gesot huet, wéi op der Hand, sinn de Michel an zwee bewaffnete Wiechter an d'Kabine vum Camion geklomm. Hien huet sech ëmgedréit an huet dunn ugefaang en U-Wend ze maachen fir aus dem Krater erauszekommen. Ech hunn roueg d'BAR vu Séissegkeeten gegraff, op d'Kabine vum Camion geriicht an den Ausléiser gezunn.
  
  
  Näischt.
  
  
  Ech hunn den eidelen Clip erausgezunn an op Séissegkeeten gekuckt. Hien huet traureg de Kapp gerëselt.
  
  
  "Net méi, Mann. Dat ass alles".
  
  
  Ech hunn d'BAR erofgelooss a sinn opgestan wéi de Camion mam Michelle dran aus dem Krater beschleunegt an iwwer d'Felg verschwonnen ass. Mäi Mond war knapp.
  
  
  "Séissegkeeten," sot ech, "Ech hoffen, datt d'Lady's Day sou séier passéiert wéi Dir seet. Well wa mir dem Mound vum St.Pierre Harbour net virun der Michelle viru kommen, kritt Curacao eng Raffinerie manner. . "
  
  
  "Loosst eis et probéieren," sot Sweets.
  
  
  Mir sinn dunn duerch den Daach a Richtung Garage an de reschtleche Camion virun gekräizt, déi zwee iwwerrascht Garde kucken grad an der Zäit op, fir duerch d'Schéiss aus hirer rietser Hand hir Këscht an bluddege Krateren ëmzewandelen.
  
  
  
  Kapitel fofzéng
  
  
  D'Lady's Day huet de Mond vum Hafe vum St. Niewt mir um Bogen stoe wéi ech mam Scuba-Ausrüstung gekämpft hunn, huet de Lee Chin den Hafe mat engem Paar Sweets mächtege Spektiv ëmkreest.
  
  
  
  
  
  "Kuckt!" - Si sot op eemol a weist.
  
  
  Ech hunn d'Binoculaire geholl an duerch se gekuckt. Et war nëmmen ee Boot am Hafe beweegt. E klengt Segelschëff, net méi wéi fofzéng Meter grouss an anscheinend net mat engem Motor ausgestatt, huet sech lues a lues a liichtem Wand a Richtung Hafenangang beweegt.
  
  
  "Si wäerten ni Erfolleg hunn," sot de Lee Chin. "Mir wäerte se an enger Minutt ophalen."
  
  
  "Dëst ass ze einfach," hunn ech gemëscht, an hunn d'Aen net vum Boot ewechgeholl. "Si muss verstoen datt mir hinnen ophalen. Si muss eng aner Iddi hunn."
  
  
  Mir waren dunn genuch no fir datt ech Figuren erauskënnt, déi laanscht d'Deck vum Boot bewegen. Eng vun de Figuren war d'Michelle. Si hat Scuba-Ausrüstung un an ech konnt se gesinn, datt si rosen op déi zwee Wiechter gestikuléiert. Si hunn e laange dënnen Rouer iwwer d'Deck gedroen.
  
  
  "Waat leeft?" - Lee Chin gefrot virwëtzeg.
  
  
  Ech hu mech op déi ugespaant, ängschtlech Figur vum Fernand Duroch gezunn.
  
  
  "Wéi schwéier sinn Är Ënnerwaasserwaffen?"
  
  
  "Ongeféier fofzeg Pond," sot hien. "Awer wat ass et wichteg? Si kënnen et net vun hei aus lafen. Et wäert just op de Buedem falen a bleiwen do. Si missten aus dem Hafen erauskommen fir et op d'mannst honnert Meter déif ze falen, ier et sech selwer aktivéiert a sech selwer ufänkt ze propellen. "
  
  
  "A mir wäerte mat hinnen ophalen laang ier se d'Entrée an den Hafen erreechen," sot Lee Chin.
  
  
  "Michelle versteet dat," sot ech. "Dofir ass si am Scuba-Ausrüstung. Si wäert probéieren d'Waff op eng Déift vun honnert Féiss ze senken.
  
  
  Dem Lee Chin säi Kiefer ass gefall.
  
  
  "Et ass net esou onméiglech wéi et schéngt," sot ech, ajustéieren déi zwee verbleiwen Loft Panzer op mengem Réck. "Si ass gutt ënner Waasser, erënnert Iech un? A fofzeg Pond ënner Waasser ass net d'selwecht wéi fofzeg Pond aus Waasser. Ech hu geduecht datt si sou eppes probéieren.
  
  
  Ech hunn d'Messer op mengem Gürtel ugepasst, d'Pistoul vu Séissegkeeten opgeholl an sech ëmgedréit fir him Instruktiounen ze ginn. Awer hien huet gesinn wat geschitt ass an huet mech drop geschloen. Hien huet d'Motoren vun der Lady Day ausgeschalt an huet hire Bogen op enger Distanz vu net méi wéi fofzeg Féiss geschloen.
  
  
  Ech sinn iwwer d'Säit geklomm sou wéi d'Michelle dat gemaach hat, mam Durocher Torpedo an den Hänn.
  
  
  D'Waasser war schwaarz a blödeg. Fir ee Moment hunn ech näischt gesinn. Dann, stänneg mat menge Placken ze schaffen, duerch d'Waasser ze schneiden, hunn ech de flaache Kiel vun engem Segelboot gemierkt. Ech hunn mech ëmgedréint an no der Michelle gesicht, an der Hoffnung Unzeeche vu Tellerblasen aus hirer Mask ze gesinn. Néierens.
  
  
  Dann, fofzéng Meter ënner mir an e bëssen virun, um Buedem, hunn ech dem Durocher seng Torpedo gesinn. Alleng. D'Michelle ass néierens ze fannen.
  
  
  Ech hunn verzweifelt gedréint a gedréint, op eemol gemierkt wat duerno kënnt. An et ass komm - eng laang, déidlech Speer huet duerch d'Waasser e puer Zentimeter vu mengem Gesiicht geschnidden. Hannert mir hunn ech en Abléck vun der Michelle erfaasst, déi hannert dem Wrack vun engem ale Segelschëff gleeft.
  
  
  Si wollt mech lassgoen ier se mam Torpedo op méi grouss Déiften schwammen. Ausser ech kréien hir éischt lass.
  
  
  Ech hat keng Wiel. Ech no hirem.
  
  
  Pistoul prett, Ech sinn lues ronderëm d'Wrack geklommen. Geféierlech aus de verfaulte Säiten stoungen geckeg Holzspäicher aus. Eng Schoul vu Fësch ass iwwer mäi Wee geflunn. Ech hunn opgehalen, de gebrachene Mast gehalen, dunn e puer Féiss geklommen an erof gekuckt.
  
  
  Dës Kéier ass si vun ënnen komm, d'Messer an hirer Hand huet de Bauch gewalteg geschnidden an dunn, wéi ech op d'Säit rutscht, mäi Gesiicht. Ech hunn de verrotten Manholedeckel mat engem Messer geschnidden, meng Waff ausgeglach an an enger Bewegung gebrannt. De Pfeil ass no vir gefuer an huet d'Haut vum Michelle seng Schëller geschnidden. Ech hunn duerch hir Mask de schmerzhafte Twist vun hirem Mond gesinn. Ech hunn och en dënnen Blutt aus hirer Schëller gesinn, déi d'Waasser faarweg huet.
  
  
  Elo misst dat séier fäerdeg sinn. Sharks kënnen eis zu all Moment attackéieren, Blutt richen an hongereg.
  
  
  Ech hunn d'Messer aus der Schëller gezunn a lues no vir schwammen. D'Michelle huet d'Spuer vum versenkene Schëff mat engem Messer duerchgebrach an op mech gerannt. Hirem Messer huet béisaarteg a mengem Kapp geschnidden. Si huet probéiert meng Sauerstoffrouer ze schneiden. Ech schwammen erof, dunn op eemol gedréint an hunn e Backflip gemaach. Ech war op eemol uewen op hir, a meng lénks Hand huet hir Messer Hand mat engem Eisen Grëff. Si huet gekämpft fir sech selwer ze befreien, a fir e puer Momenter hu mir an engem déidlechen Ënnerwaasserballet hin an hier gewackelt, erop an erof. Mir waren Mask zu Mask, eis Gesiichter just e Fouss auserneen. Ech hunn hire Mond mat Effort a Spannung gesinn.
  
  
  A wéi mäi Messer hatt no uewen duerchbrach huet, duerch hire Bauch an an hir Këscht, hunn ech d'Gesiicht gesinn, dat ech sou dacks gekuss hunn, verréckt an der Angscht.
  
  
  
  
  An de Kierper, deen ech esou oft gär hunn, wéckelt sech krampend, zitt, an dann op eemol gehackt vum Ufank vum Doud.
  
  
  Ech hunn d'Messer geschat, hunn hire Kierper ënnert d'Äerm gegraff an hunn ugefaang lues no uewen ze schwammen. Wéi ech aus dem Waasser erauskoum, war d'Lady Day nëmmen e puer Meter ewech an ech hunn de Lee Chin gesinn eng Seilleeder erofsetzen, gestikuléiert a frantesch geruff.
  
  
  Dunn hunn ech héieren hir kräischen: "Sharks, Carter! Haien!
  
  
  Ech hat keng Wiel. Ech hunn dem Michelle säi Kierper lassgelooss, d'Bänner vum Sauerstofftank vu mengem Réck gerappt a wéi en olympesche Stär a Richtung "Lady Day" schwammen. Ech hunn d'Seelleeder gegraff an hunn mech aus dem Waasser gezunn Sekonne éier eng Rei vu razor-scharfen Zänn d'Halschent vun enger vu menge Placken ofgerappt hunn.
  
  
  Dunn war ech op Deck an hunn zwee Wiechter vum Segelboot gesinn nieft Séissegkeeten, gebonnen Hand a Fouss, mat düsteren Gesiichter vun der Néierlag. A fir de Fernand Duroch iwwer d'Gelänner ze gesinn, mat grousser Aen vu Schrecken, op déi süchteg rout Kaméidi, an där d'Haien dem Michelle säi Kierper zerräissen.
  
  
  Ech hunn midd meng Placken ofgeholl a si bis bei hien gaang.
  
  
  "Ech weess, datt et net ganz bequem ass," sot ech, "awer si war dout ier d'Haien hir getraff hunn."
  
  
  Den Duroch huet sech lues a lues ëmgedréit. Seng Schëlleren hu sech nach méi gesackt. Hien huet de Kapp gerëselt.
  
  
  "Vläicht," sot hien häerzlech, "et ass besser esou. Si géif als Verrieder erkläert ginn - versicht - an de Prisong geschéckt ..."
  
  
  Ech hunn roueg gewénkt.
  
  
  "Carter," sot de Lee Chin mëll, "sollten d'Autoritéiten iwwer Michelle wëssen? Ech mengen, wiem ass et elo egal?
  
  
  Ech hunn doriwwer geduecht.
  
  
  "Okay, Duroch," sot ech endlech, "dat ass dat eenzegt wat ech fir dech maache kann. Sou wäit wéi d'Welt weess, ass Är Duechter eng Heldin gestuerwen, fir hir Fräiheet an hiert Land géint d'SLA ze kämpfen. . "
  
  
  Den Duroch huet opgekuckt. D'Dankbarkeet op sengem Gesiicht war bal schmerzhaf.
  
  
  "Merci," hie geflüstert. "Merci."
  
  
  Lues, midd, awer mat enger gewëssener müdeger Dignitéit ass hien fortgaang an ass um Heck gestoppt.
  
  
  "Hey Carter," sot Sweets hannert dem Rad, "Ech krut just e klenge Message fir dech um Radio. Vun enger Kaz mam Numm Gonzalez. Hie seet, datt den alen Här Hawk aus Washington flitt fir Iech ze froen. d'franséisch Regierung ass mat engem Arméiregiment era geflunn, fir dës Schëffer an den Hafe vu Lorraine a Marigot ze gräifen an d'OAS-Supporter an der Verwaltung vu Martinique lass ze ginn."
  
  
  "Jo," sot Lee Chin. "Hien huet souguer eppes iwwer e Merci gesot vun der franséischer Regierung fir de Réck vun der SLA an hirem Iwwernahmeplang ze briechen."
  
  
  Séissegkeeten gegrinst a weisen op déi zwee gebonnen Wiechter.
  
  
  "Dës SLA Leit hunn net vill Wëlle fir ze kämpfen. Si hunn eis opginn déi Minutt d'Michelle vum Boot sprangen.
  
  
  "Wat ass mam Torpedo geschitt?" - gefrot Lee Chin.
  
  
  "Hien ass do, ongeféier zwanzeg Meter ewech," sot ech. "Spéider, wann d'Haien d'Géigend verloossen, kënne mir et ophuelen. An der Tëschenzäit bleiwe mir hei fir sécherzestellen, datt keen aneren dat mécht.
  
  
  "Kuckt, Mann," sot Sweets, "et war cool, awer ech si bal aus Fudge. Wann dir et egal ass, laafen ech an d'Stad. "
  
  
  "Huelt e Segelboot," sot ech. "A wärend Dir sidd, gitt dës zwee SLA Punks un d'Autoritéiten."
  
  
  "Här Carter?" - sot de Fernand Dureau.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit.
  
  
  "Ech soen Iech Merci datt Dir mech gerett hutt a fir ..."
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  „Awer elo muss ech bei meng Leit zréckkommen. Bureau Deuxieme wëll mat mir schwätzen.
  
  
  "Komm mir gi mat Séissegkeeten," sot ech. "Hie wäert sécherstellen datt Dir un déi richteg Leit kënnt."
  
  
  Hien huet geknackt, an huet dunn seng Hand ausgestreckt. Ech hunn et gerëselt an hien huet sech ëmgedréit a goung a Richtung wou Séissegkeeten e Segelboot an der Géigend gezunn huet.
  
  
  "Bis dech méi spéit, Buddy,"Sweets geruff no zwee SLA Männer, Durosh a selwer, u Bord gesprongen. "Vläicht wäert ech e bëssen waarden an den alen Här Hawk mat mir bréngen."
  
  
  "Maacht et", huet de Lee Chin virgeschloen. "Maacht net séier. De Carter an ech hu vill geschitt."
  
  
  "Wat hutt Dir genee gemengt?" - Ech hu gefrot, wéini d'Segelschëff fortgaang ass.
  
  
  Lee Chin koum méi no bei mech. Vill méi no.
  
  
  "Dir gesitt, Carter," sot si, "et gëtt en aalt chinesesche Spréchwuert:" Et gëtt eng Zäit fir ze schaffen an eng Zäit fir ze spillen.
  
  
  "Jo?"
  
  
  "Jo". Elo war si sou no, datt hir kleng, fest Broscht géint meng Këscht gedréckt goufen. "Elo ass et Zäit ze spillen."
  
  
  "Jo?" Ech soot. Dat war alles wat ech konnt soen.
  
  
  "Ech mengen, Dir gleeft net all dëse Bullshit iwwer Franséisch Fraen déi bescht Liebhaber sinn, oder?"
  
  
  "Gëtt et eppes besser?"
  
  
  "Uh-hä. Vill besser. Dir wëllt wëssen
  
  
  
  
  Ech soot. "Firwat net?"
  
  
  Ech hunn erausfonnt. Si war richteg. Ech mengen, si war richteg!
  
  
  Enn.
  
  
  
  
  
  
  Carter Nick
  
  
  Sechs bluddeg Deeg vum Summer
  
  
  
  
  Annotatiounen
  
  
  
  Wüst Doud Trap.
  
  
  Den amerikaneschen Ambassadeur gouf ëmbruecht. De President Mendanike ass an engem "zoufälleg" Fligeraccident gestuerwen. Seng schéin Witfra gëtt ageholl. E rücksichtslosen a verréide Mann mam Numm Abu Osman plangt déi nei Regierung ëmzebréngen. An de Colonel Mohamed Douza, Chef vun der geheimer Police, mat senge Mordpläng ...
  
  
  D'AXE kéint déi kleng Nordafrikanesch Republik erlaabt hunn a sengem eegene Blod ze brennen, wann net fir de Kokai, eng geklauten Rakéit déi déidlechst Waff am Atomarsenal vun der NATO ass. Dem Killmaster seng Missioun: gitt eleng an dëser Wüst Häll, fënnt d'Rakéit an zerstéiert se.
  
  
  Hien hat net vill Zäit. Hien hat genee SECHS BLUEDIG SUMMERDAG!
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  
  Kapitel 1
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 2
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 3
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 4
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 5
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 7
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 8
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 9
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 10
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 11
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 12
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 13
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 14
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 15
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 16
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 17
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 18
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 19
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 20
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 21
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ***
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Killmaster
  
  
  Sechs bluddeg Deeg vum Summer
  
  
  
  
  
  Gewidmet fir Membere vum US Geheimdéngscht
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 1
  
  
  
  
  
  
  
  
  Ech sinn an d'Boot geklomm an d'Stille nogelauschtert. D'Waasser fonkelt gëllen an der Sonn. Ech hunn op seng Hellegkeet gekuckt, an d'Nadelbeem gekuckt, déi a Gnom-ähnleche Konklaven laanscht de Séi gesammelt goufen. D'Fiichten a Birkebeem sinn op d'Rieder geklommen. Awer näischt méi grouss wéi eng Moustique ass a menger Siichtlinn geplënnert. Et war onnatierlech; eng Kombinatioun vun esou Faktoren. Ech konnt waarden oder Aktioun huelen. Ech waarden net gär. Wat ech gesicht hunn ass vläicht och net wat ech erwaart hunn. Meng riets Hand koum glat zréck, meng lénks Hand entspaant an entspaant, an dann no vir, riichtaus a virsiichteg mam Handgelenk.
  
  
  Rou huet regéiert. Meng lénks Hand huet seng delikat Aufgab ugefaangen. Ech hu Schweess um Hals a Stir gefillt. D'Wieder war net gëeegent. Et huet misse schaarf a cool sinn, mam Wand deen d'Waasser rëselt. Amplaz hunn ech eng kleng Welle gesinn an hunn e Changement an der Faarf drënner gefaangen.
  
  
  Mäi Géigner huet seng Beweegung gemaach. Déidlech séier a richteg op Zil, hien huet geschloen ... a leeft. Hien huet dräi Pond gewien, wann hien eng Unze war, mat arktesche Kuel gespeckt a voller Energie. Ech stoungen fir ze kämpfen. Ech hunn him zwee Deeg gejot. Ech wousst, datt während aner Forellen déif an d'Waasser gedaucht hunn wéinst der ongerechter Hëtzt, dësen eenzege Fësch gär säin eegene Wee goe gelooss, an de Flächen ënner de Riet ernährt. Ech hunn hien gesinn. Ech hunn him verfollegt an et war eppes iwwer seng Onofhängegkeet déi ech gär hunn. Vläicht huet hien mech un mech erënnert, Nick Carter, genéisst e vill gebrauchten Ausfluch op engem Séi an der Wüst am Québec.
  
  
  Ech wousst, datt hien e Kämpfer wier, awer hie war grouss; hie war voller Bedruch. "Vläicht méi wéi Hawk wéi Carter," Ech geduecht wéi hien ënner dem Boot sprangen a probéiert d'Linn ze briechen. "Kee sou Gléck, Frënd," sot ech. Fir e Moment huet et geschéngt wéi just déi zwee vun eis an enger eidel Welt konkurréiere. Mä dëst konnt net laang daueren, sou wéi d'Stille net dauere konnt.
  
  
  De Buzz vun enger Moustique, awer dann méi haart, d'Beschwerde eskaléiert a vertraute Blödsinn. De Fleck um Himmel war direkt op mech gaang, an ech brauch keng magesch Reflexioun am Waasser fir mir ze soen datt et Äddi fir R&R a fënnef méi Deeg Fëscherei op Closs Lake bedeit. Dem Geheimagent säi Liewen gëtt ni méi ënnerbrach wéi wann hien sech vun de Gefore vu sengem Beruff erholl huet.
  
  
  Awer net elo, verdammt! Ech hunn argumentéiert datt net all Fëschgeschichten e Fouss laang sinn an de Bauch vun engem Hai breet. Ech hat e Wal op der Linn, an alles anescht konnt wait. Dat ass awer net geschitt.
  
  
  E grousse RCAF AB 206A huet op mech geklappt, an de Rutsch vu senge Fans huet net nëmmen d'Waasser opgehuewen, mee huet mech bal aus de Féiss geschloen. Ech war net ameséiert. Ech hunn déi bluddeg Kreatur op der Säit gewénkt, an et huet sech op d'Säit gerullt wéi en iwwerwuessene Libelle.
  
  
  Mäi Géigner war an Duercherneen gestiermt. Elo sprang hien op d'Uewerfläch an huet d'Waasser gebrach, rëselt wéi en Terrier probéiert en Haken ze werfen. Ech hat gehofft, datt dëse Spektakel déi, déi am Helikopter souz, beandrocke géif. Et muss gewiescht sinn well se onbeweeglech an der Loft souzen an haart gerappt hunn, während ech mat mengem Frënd op der Linn gespillt hunn. Hien sprang op d'Waasser eng hallef Dose mol
  
  
  nach ier ech et no beim Boot krut. Dunn war et déi schwiereg Aufgab, d'Linn mat senger rietser Hand stramm ze halen, während d'Netz mat der lénker Säit drënner zitt. Beim Fëschen, wann Dir Fësch wëllt, presséiert ni. Dir bleift roueg a roueg, koordinéiert; Ech sinn gutt op e puer Saachen.
  
  
  Et war vläicht net méi laang wéi e Fouss, awer et huet sou ausgesinn. A seng Faarf ass eng déif Tan, voller rout-brong Téin, mat engem schéine gespeckte Bauch. Hie war erschöpft, huet awer net opginn. Och wann ech him virun mengem Loftpublikum ënnerstëtzt hunn, huet hie probéiert sech selwer ze befreien. Hie war ze fräi a voller Geescht fir opzeginn, an ausserdeem wousst ech datt ech fortgoen. Ech hunn säi schläimege Kapp Kuss gemaach an hien zréck an d'Waasser gehäit. . Hien huet d'Waasser mam Schwanz geklappt, net aus Dankbarkeet, mee aus Protest, an ass dunn fortgaang.
  
  
  Ech sinn op d'Ufer schwammen, hunn d'Boot un den Dock gebonnen a meng Ausrüstung aus der Kabine gesammelt. Dunn sinn ech bis zum Enn vum Dock erausgaang an den Helikopter huet eng Seilleeder erofgelooss an ech sinn eropgeklomm, Balsam a Pinien ootmen, Äddi vu Fridden an Entspanung.
  
  
  Wann och ëmmer R&R Zäit mir oder all aneren AX Agent gëtt, wësse mer datt et ausgeléint gëtt, grad wéi all aner Zäit. A mengem Fall wousst ech och datt wann et néideg ass fir mech ze kontaktéieren, de RCAF géif benotzt ginn fir d'Botschaft weiderzebréngen, sou datt et keng Iwwerraschung war datt den Helikopter iwwer d'Baumspëtze geflunn ass. Wat mech wierklech iwwerrascht huet war datt den Hawk dobannen op mech gewaart huet.
  
  
  Den David Hawk ass mäi Chef, Direkter a Chef vun Operatiounen bei AX, déi klengst Agence an der US Regierung an déi déidlechst. Eist Geschäft ass global Spionage. Wann et drëms geet, fir déi haart Saachen, mir huelen op wou d'CIA an de Rescht vun der Intelligenz Kärelen verloossen. Nieft dem President wëssen manner wéi zéng Beamten aus der ganzer Bürokratie vun eiser Existenz. Dëst ass wéi Intelligenz soll sinn. AX ass wéi dem Ben Franklin säin Axiom: dräi Leit kënnen e Geheimnis halen wann zwee vun hinnen dout sinn. Mir sinn déi eenzeg lieweg, an den Hawk ass zoustänneg. Op den éischte Bléck, kéint Dir mengen, datt hien en eelere an net ganz erfollegräich Occasiounsautoen Verkeefer ass. Gutt Cover fir de Mann, deen ech als dee schlau Bedreiwer am déidlechste Spill vun allem betruechten.
  
  
  Wéi ech mäi Kapp duerch d'Luch gestoppt hunn an ee vun der Crew seng Hand mat enger Täsch erausgehalen huet, hunn ech den Hawk gesinn iwwer seng cupped Hänn lenken, a probéiert seng ëmmer präsent Zigar am Entworf ze beliichten. Wéi ech opgestan sinn an erakoum, an d'Luch zougemaach huet, souz hie mat sengem Kapp zréckgeworf, zefridde mam Damp a Schwefel aus der onheemlecher Zigaremark, déi hie geschätzt huet.
  
  
  "Schéin Fang," sot hien a kuckt mech sardonesch. "Sëtzt a schnallt Iech op, fir datt mir aus dësem Wüstparadäis erauskommen."
  
  
  "Wann ech gewosst hätt, datt Dir géift kommen, hätt ech zwee erwëscht, Här," sot ech a souz nieft him.
  
  
  Säi gerumpelten Kostüm passt him wéi e verworf Sack, an et war keen Zweiwel, datt de propper gekleete Crewman net versteet, firwat et esou VIP-Behandlunge gëtt fir en onvergiesslechen alen Codger an e Fëscher mat enger flotter Forelle.
  
  
  "Jong," dem Hawke säi Päifen ass iwwer de schwéiere Schnëssen vum Helikopter héieren, "kuckt ob Dir de Pilot hëllefe kënnt."
  
  
  De Kommandant, e Korporal, huet nëmmen ee Moment gezéckt. Dunn, mat engem kuerzen Wénkel, ass hien an d'Kabine geplënnert. D'Weichheet op dem Hawk säi Gesiicht ass mat him verschwonnen. Dat dënnt Gesiicht huet elo e Bléck ausgesinn, dee mech dacks geduecht huet, datt een aus dem Hawk-Stammbaum e Sioux- oder Cheyenne-Krichschef war. Den Ausdrock war eng vun opgehuewe Kraaft, voller Asiicht an Perceptioun, prett ze handelen.
  
  
  "Entschëllegt fir d'Ënnerbriechung. Mir hunn eng DEFCON Alarm." Hawke benotzt formell Sprooch wéi wann de Schott Suen ausginn.
  
  
  "Global, Här?" Ech hu e liicht Kribbelen am Réck vu mengem Kapp gefillt.
  
  
  "Nee. Schlëmmer." Wéi hie geschwat huet, louch dem Attache säi Koffer um Schouss. "Dëst gëtt Iech en Hannergrond." Hien huet mir en AX-Informatiounsdossier mat engem roude Sträif um Deckel iwwerreecht fir nëmmen d'Aen vum President. Dëst war déi zweet Kopie. Et gouf e kuerze Resumé. Et kléngt wéi en erweiderten Skript vun engem Gespréich Hawk an ech hat net méi wéi eng Woch virun. Dat huet net gemengt datt den AX Dupont Circle Sëtz an der Haaptstad vun der Natioun gestoppt gouf. Hannert dem geschwächt Cover vun Amalgamated Press and Wire Services, maache mir keng Feeler. Et heescht och net datt mir clairvoyant waren, obwuel et Zäiten sinn, wou ech sécher sinn datt den Hawk e Kaddo huet. Et huet einfach geheescht, datt een aus bestehenden Konditiounen, ouni Computer ze benotzen, kéint ofschléissen, datt bestëmmte Resultater géife kommen. An dësem Fall war d'Resultat spéit - nuklear Vol. Et war och en nuklearen Vol vun enger neier topgeheimer taktescher Waff, wat gemengt huet datt e puer delikat diplomatesch Entscheedunge vum President geholl ginn.
  
  
  Cockeye gehéiert zu der SRAM Klass - kuerz-Gamme Attack Rakéitenoofwiersystem. Dëst ass eng Zort Rakéit déi mir den Israeli während dem Yom Kippur Krich geliwwert hunn. Dëst ass wou d'Ähnlechkeeten ophalen. De Cockerel ass eng Atombomm
  
  
  an am Géigesaz zu all aner kuerzfristeg taktesch Atomwaffen ass et nonzeg Prozent effektiv. Iwwersat heescht dat, datt während aner Atomwaffen vun der selwechter Gréisst an Typ - egal ob an Warschau Pakt Arsenal, Peking Bunker, oder eis eegen - e Stadblock zerstéieren kënnen, Cockeye kann eng Stad zerstéieren. En extrem mobilen zylindresche Objet, genau siechzéng Fouss laang, waacht manner wéi eng hallef Tonne, a mat enger Rei vu 150 Meilen, ass de Cockeye e mächtege Verméigen an Ärem defensiven Deck. An et huet e puer vun de stéierende Funktiounen aus de Gesiichter vun eise Pläng a Politiker bei SHAPE an am Pentagon geläscht.
  
  
  Liesen duerch d'Detailer vum Verloscht vun der Cockerel, ee Faktor war offensichtlech; Ënnersichung vun deenen, déi d'Operatioun gemaach hunn. Et war schlank, elegant Aarbecht, an huet e genee Wëssen iwwer d'Plaz vun de Bunker zu Katzweiler nërdlech vu Kaiserslauten op der Rheinland Platz gewisen, wou e Squadron vu Rakéite gelagert gouf.
  
  
  Et war décke Niwwel, deen zu dëser Zäit vum Joer oder um 03:00 üblech war. Et waren keng Iwwerliewenden am fofzeg Mann Sécherheetsdetail, an Timing a Bewegungsdetailer goufen nom CID gesammelt. Si sinn an engem Camion ukomm, dee spéider als US Army sechs vun aacht verkleed entdeckt gouf. Et gouf ugeholl datt wa se net GI Kleeder droen, si op d'mannst e bësse Widderstand begéint hunn. Messer goufen op dräi Zaldoten op Flicht um Paart an op de Bunker Wiechter benotzt. No de Kierper vun deene leschte beurteelen, hu si geduecht datt hir Mäerder hir Retter waren. Zwee Beamten an déi aner sinn an hire Better u Gasvergëftung gestuerwen.
  
  
  Nëmmen eng Rakéit mat engem Nuklearsprengkopf gouf geklaut. Direkte Verdacht wäert sech op de KGB oder SEPO Chicom konzentréieren mat engem Team vu kaukasesche Maoisten.
  
  
  Awer net laang. Zur selwechter Zäit wéi de Cockerel saiséiert gouf, gouf e puer Kilometer südlech an engem Lager zu Otterbaach nach en Déif geklaut. Dëst war net déiselwecht Grupp, déi de Cockerel geklaut huet, awer déiselwecht Methode goufen benotzt. An dësem Fall war de gefaangenen Objet eise leschte Modell vu RPV - Fernpilotéiert Gefier - Black Box an alles.
  
  
  De RPV ass net vill méi laang wéi de Cockeye. Et huet kuerz, stubby Flilleken a kann um Mach 2 fléien. Säin Haaptzil ass Fotoopklärung. Awer Cockeye mat enger Dron koppelen an Dir hutt eng Nuklearrakéit mat enger Rei vu 4.200 Meilen an d'Fäegkeet fir eng Millioun Leit ëmzebréngen.
  
  
  "Nuklear Erpressung, hei si mir," sot ech.
  
  
  Den Hawk huet gelaacht an ech hunn eng vu menge personaliséierten Zigaretten erreecht fir ze probéieren de Geroch vu senger Zigare ze muffelen.
  
  
  Et war en eenzege Paragraph gewidmet fir wat eng bitter Pille genannt ka ginn:
  
  
  Wéinst Wieder- an Timingsbedéngungen, a well all involvéiert Personal eliminéiert gouf, gouf den Déif zu Katzweill eréischt um 05:40 an zu Otterbaach bis 5:55 Auer entdeckt. Obwuel USECOM zu Heidelberg an SHAPE zu Casto direkt vun der Attack op Otterbach bewosst waren, goufen d'US an d'NATO-Sëtzquartiere bis 07:30 net informéiert, aus Grënn déi aktuell ënnersicht ginn, vum Cockeye säi Verschwannen.
  
  
  
  
  "Firwat dës Mess?" - sot ech, kuckt op.
  
  
  „E puer Brigadekommandant war onzefridden mat sengem Rang, dee geduecht huet, hie kéint alles selwer léisen, well hien e Camion fonnt huet. Et kéint en Ënnerscheed maachen."
  
  
  Déi folgend Bewäertung huet erkläert firwat. AX, wéi all Alliéierten Intelligenz Agenturen, huet all Effort gemaach fir d'Mäerder ze verfolgen an déi geklauten Saachen ze recuperéieren. Et war keen eenzege Camion, Zuch, Bus oder Fliger an engem Radius vun 1.500 Kilometer vu Kaiserlauten, deen net gestoppt a gesicht gouf. All Terrain Transport Kräizgang westeuropäesch an Eisen Rido Grenzen war ënnerleien duebel Kontrollen. Loftiwwerwaachung mat speziellen Detektiounsapparater huet de Globus ofgedeckt. All Agent um Terrain vu Kirkenes bis Khartoum hat eng Missioun - de Cockerel ze fannen. Wann de Buzzer ageschalt wier fir den Effort während der Ouverture ze erhéijen anstatt bal zwou Stonne méi spéit, hätt ech nach ëmmer Fësch gefaang.
  
  
  AX huet eng Aarbecht Viraussetzung baséiert op véier Critèren: 1. Keng grouss Oppositiounskraaft dës Operatioun duerchgefouert. Si haten hir eege RPVs, an engem klauen als Sabotage wier ze riskant. 2. Sou war den Déifstall vum RPV fir d'Operatioun esou wichteg wéi den Déif vum Cockeye. 3. Nom Vol war d'Zäit vun der Essenz. Déi, déi d'Duebeloperatioun gemaach hunn, konnten net wëssen, wéi vill Zäit si hunn. Dëst bedeit en direkten Bedierfnes fir Ënnerdaach oder Transport aus der Regioun.
  
  
  Wa se an der Géigend bleiwen, wäerten d'Besëtzer ënner konstante Drock vun der Offenbarung sinn an hir Handlungsfäegkeet wäert staark limitéiert sinn. 4. Cockeye an d'RPV goufen héchstwahrscheinlech vun engem geplangten Punkt bannent der Géigend op e geplangte Punkt ausserhalb vun der Géigend transportéiert.
  
  
  D'Untersuchung vun der Bewegung vun all Loftverkéier an der Géigend direkt no den Déifstall gëtt deen eenzegen Hiweis. En DC-7 Propeller-Undriff Frachtfliger, deen der Nordafrikanescher Volleksrepublik gehéiert, ass de selwechten Dag um 05:00 Auer aus der Stad Rentstuhl Flügzeugtrager bei Kaiserlauten fortgaang.
  
  
  De Fliger ass eng Woch fréi ukomm fir Reparaturen vun de Motoren Rentstuhl spezialiséiert op d'Reparatur vun Net-Jetfliger.
  
  
  Am Niwwel ass den DC-7 mat minimale Kontrollen fortgaang. Säi Manifest, deen den Owend virdrun vun der Douane gepréift gouf, huet gewisen, datt hien Ersatzmotordeeler matgedroen huet. Um wäit Enn vun der Ramp geparkt, war de Fliger an enger isoléierter Positioun an am Niwwel war net aus dem Tuerm oder Büro Gebai während der kritescher Period ze gesinn.
  
  
  Déi dräi-Mann Crew, déi als militäresch NAPR Pilote schéngt, sinn um 04:00 fir d'Operatioun ukomm. Si hunn e Fluchplang op den Heraklion Fluchhafen zu Athen ofginn. Um 07:20 gouf Civitavecchia Air Traffic Control informéiert datt de Fluchplang op Lamana direkt geännert gouf, Haaptstad vun NAGR.
  
  
  Méiglech Conclusioun: Cockeye an UAV waren u Bord vun der DC-7.
  
  
  "Dëst ass zimlech subtil, Här," sot ech, hunn den Dossier zougemaach.
  
  
  "Et war gëschter. Et ass zënterhier méi déck ginn, an ech weess wat Dir denkt - datt de Ben d'Oko Mendanike aus der Volleksrepublik Nordafrika sech ni an esou eppes involvéiert hätt.
  
  
  Dat ass wat ech geduecht hunn.
  
  
  "Ma, hien ass net méi an dësem involvéiert. Hien ass dout". Den Hawk huet de Stëpp vu senger Zigare gerëselt an huet sech op d'Sonn ënnergeet an den Hafen. Och de Carl Petersen, eisen Ambassadeur zu NAPR. Déi zwee ginn ëmbruecht nodeems se an enger geheimer Versammlung begéint sinn. Petersen gouf vun engem Camion an Mendanicke an engem Fliger Crash zu Budan ongeféier dräi Stonne méi spéit, all an der selwechter Zäit wéi de Cockerels Hit.
  
  
  "Et hätt en Zoufall gewiescht."
  
  
  "Vläicht, awer hutt Dir besser Iddien?" - sot hien knaschteg.
  
  
  "Nee, Här, awer ofgesi vun der Tatsaach, datt de Mendanike net kapabel ass den Déifstall vun nukleare Materialien ze plangen, huet hien keen a sengem Rattepack deen d'Spuerkeess ka beklauen. A wéi mir zwee wëssen, ass d'Situatioun am NAGR laang reift fir e Putsch vun de Colonelen."
  
  
  Hien huet mech intensiv gekuckt. "Ech denken net datt ech dech erëm fësche loossen. Eent!" Hien huet den Daumen opginn. "Atombomm an UAV geplënnert aus Punkt A. Zwee!" Säi Zeigefanger ass opgestan. "Bis eppes besseres kommt, ass dësen DC-7 deen eenzege verdammt Lead dee mir hunn. Dräi!" De Rescht vun de Fanger sinn eropgaang - an ech hu gemierkt datt hien eng laang Rettungslinn huet - "Nick Carter geet op de Punkt B fir ze kucken ob hien fanne kann wat vum Punkt A geholl gouf. Huet et?"
  
  
  "Méi oder manner." Ech hunn him gegrinst, de sauere Bléck huet de Wee gemaach fir wat ee säi guttgeheescht Frown kéint nennen.
  
  
  "Et ass eng Erausfuerderung, Jong," sot hien roueg. "Ech weess datt et subtil ass, awer et gëtt keng Zäit. Et ass net kloer wat dës Baaschtert mengen. si hunn Waffen gefaangen, vun deenen se näischt wëssen, an datt et op eng vun hire Stied gezielt hätt.
  
  
  Den Hawk ass net ee vun deenen, déi sech iwwer näischt këmmeren. Net ee vun eis. Soss géif hien net op senger Plaz sëtzen, an ech géif net nieft him sëtzen. Awer am verschwannen Nomëttegsliicht schéngen d'Linnen op sengem Gesiicht méi déif, an hannert der Stille vu senge blassbloen Aen huet e Glimmer vu Suerg gelauert. Mir haten e Problem.
  
  
  Fir mech ass dëst den Numm vum Spill vun deem ech virgeworf gouf. Kritt all Anden, Ifs an Buts lass, loosst den offiziellen Jargon, an et ass just eng Fro, wéi Dir doriwwer geet.
  
  
  Den Hawk huet mir informéiert datt mir op den Dorval Fluchhafen ausserhalb vu Montreal fueren. Do wäert ech op en Air Canada Fluch direkt op Roum an dann op d'NAA Caravel op Lamana goen. Ech hunn als Ned Cole gehandelt, Chefkorrespondent fir Amalgamated Press and Wire Services - AP&WS. Meng Aufgab ass de plötzlechen an trageschen Doud vum Premier Ben d'Oko Mendanike ze berichten. Den Daach war zimlech staark. Mä als Sécherheetsnetz hat ech en zweete Pass, e franséischen, am Numm vum Jacques D'Avignon, Hydrolog a Waasseringenieur bei der europäescher Konzern RAPCO. Frësch Waasser fir NAPR war op Par mat Ueleg. Si haten verdammt wéineg vun deenen zwee.
  
  
  Mir hu keen AX Personal fir mech z'ënnerstëtzen. Ech géif soen, mir si kleng. Meng eenzeg offiziell Kontakt wäert Henry Sutton, CIA Awunner a kommerziell Attaché an der US Ambassade ginn. Hie waart op mech am Zesummenhang mam Doud vum Ambassadeur, wousst awer net iwwer meng richteg Missioun. Och an esou enger Situatioun ass d'AXE Politik fir operationell Pläng fir kooperéierend Intelligenz Agenturen nëmmen no der Diskretioun vum Feldagent z'erklären.
  
  
  Am Ufank hat ech zwou Approche: dem Mendanike seng pakistanesch Witfra, Shema, an d'DC-7 Crew. Witfra, well si vläicht d'Thema vum Ambassadeur Petersen senger geheimer Reunioun mat hirem spéide Mann kennt an de Grond fir de plötzleche Fluch op Budan. Wat d'DC-7 Crew ugeet, wollt ech verständlech mat hinnen iwwer Fluchpläng diskutéieren.
  
  
  Wéi gesot, et war eng normal Prozedur. Et war den Hawk dee gesot huet: "Dir hutt héchstens keng Zäit fir erauszefannen ob Cockeye an den UAV do sinn."
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 2
  
  
  
  
  
  
  
  
  Wärend dem Rescht vun der Rees aus dem Fëschlager hunn ech de gréissten Deel vum Referenzmaterial erënnert, deen den Hawk mir ginn huet. Dëst betrëfft haaptsächlech d'Nordafrikanesch Volleksrepublik.
  
  
  All AX Agent huet en aktuellt Bild vum geopolitesche Gesiicht vum Globus. Als Killmaster N3 ass mäi Wëssen natierlech grouss an déif. Esou soll et sinn, fir datt ech, andeems ech op d'Detailer fokusséieren, schonn hallef do sinn.
  
  
  Vun all de Maghreb Länner ass NAGR déi äermst. Et gouf vun der UNO an de spéide 50er Joren aus engem dréchenen Deel vun de fréiere franséische Besëtz erstallt. Als "nei entstanen Drëtt Welt Natioun" war seng Entstoe reng politesch.
  
  
  Seng Haaptstad, Lamana, ass en Déifwaasserhafen, strategesch lokaliséiert a laang begeeschtert vun der Sowjetunioun. Admiral S.G. Gorshkov, de Kommandant-an-Chef vun der russescher Marine, sot am geheime Zeegnes virum Politburo Zentralkomitee datt Lamana de Schlëssel war fir d'Kontroll vum westleche Mëttelmierraum. Et huet kee Militärgenie gebraucht fir ze verstoen firwat.
  
  
  Dës Kontroll gouf behënnert duerch d'Relatioun tëscht NARN President Ben d'Oko Mendanike a Washington. Et war net eng Relatioun vu gudder Gemeinschaft. Dat eenzegt wat Mendanika iwwer d'USA gär huet war de konstante Flux vun Hëllef. Hien huet et mat enger Hand geholl, huet säi Wuelbefannen bei all Geleeënheet mëndlech iwwer d'Gesiicht geschloen. Awer am Austausch fir Hëllef huet hien de Sowjets keng Bunkerrechter bei Laman ginn, a war och schlau genuch fir op seng Präsenz op sengem Territoire virsiichteg ze sinn.
  
  
  Et waren e puer Parallelen mat der Situatioun betreffend Tito an dem sowjetesche Ugrëff op den Adriatesche Häfen. Den Numm Mendanike gouf dacks mam Numm vum jugoslawesche Leader verbonnen. Tatsächlech huet déi déck Iwwerschrëft um Montreal Star Banner gelies: "Mendanike, den Tito vun Nordafrika ass dout."
  
  
  E Ceylonesesch-gebuerene, Oxford-gebilte Mann, Mendanike huet d'Muecht am Joer 1964 iwwerholl, den ale Kinnek Phaki an engem bluddege Putsch ëmbruecht an ëmbruecht. Dem Faki säi Familljemember, de Shik Hasan Abu Osman, war net ganz frou iwwer den Transfer, a wéi Washington refuséiert huet him Waffen ze bidden, ass hien op Peking gaangen. Seng zéng Joer Guerilla Kampagne am südleche Secteur vum NAPR Sand Mound ronderëm Budan gouf vun Zäit zu Zäit an der Press ernimmt. Dem Osman säin Afloss war kleng, awer wéi de Mustafa Barzani am Irak, hat hien keng Absicht ze verloossen, a seng chinesesch Fournisseuren ware Gedold.
  
  
  De Mendanike Crash huet sechs vu senge nooste Beroder ëmbruecht. Tatsächlech war deen eenzege verbleiwene Member vu sengem Herrscherkrees de Generol Salem Azziz Tasahmed. Aus nach onbekannte Grënn gouf hien net mat sechs aneren aus dem Bett geschleeft fir d'Iwwerraschungsrees op engem One-Way Ticket an d'Nekräiskolonn ze maachen.
  
  
  No der Nouvelle vun der Katastroph huet den Tasakhmed sech als Marschall erkläert an erkläert datt hien eng provisoresch Regierung géif féieren. De Generol war véierzeg, trainéiert zu Saint-Cyr, dem fréiere West Point vu Frankräich, a war Colonel zu der Zäit vum Putsch 1964. Hien hat eng Fra, dem Mendanike seng Schwëster, an hien an de Ben ware séier Frënn bis zum Doud. Zu dësem Thema huet AX Inform gesot:
  
  
  Tasakhmed, wéi bekannt, huet zënter Juni 1974 mam KGB Agent A.V. Sellin, dem Chef vun der maltesescher Gare, an d'Leedung ze dinn. An der Géigend war d'Schwaarze Mier Fleet, befollegt vum Vizeadmiral V.S. Sysoev.
  
  
  ;
  
  
  Wéi de Star gewarnt huet, huet dem Mendanike säin "trageschen Doud" rosen Fuerderunge vun enger Zuel vun Drëtt- a Véierter Weltleit fir eng Noutsëtzung vum UN Sécherheetsrot ausgeléist. Accident Doud gouf net berücksichtegt. Déi belaascht CIA war nach eng Kéier de Peitsche Jong, an och wann et kee Sënn war datt de Sécherheetsrot d'Operstéiung vum "den ausgezeechente Staatsmann a Verteideger vun de Rechter vun de Vëlker" kéint bréngen, géif d'Sëtzung eng grouss Geleeënheet bidden Roserei géint d'USA auszedrécken imperialistesche Krich.
  
  
  Mat all zousätzlech Erfahrung Hawk mir geliwwert, meng original Bewäertung huet net geännert. De Punkt ass datt et verstäerkt gouf. Dës Situatioun hat all d'Ingredienten vun engem klassesche sowjetesch-inspiréiert Konter-Coup. An déi eenzeg Verbindung tëscht Katzweiler a Lamana war deen DC-7 Fliger, deen anscheinend op engem Routine Fluch gelaf ass, seng eenzeg verdächteg Aktivitéit ass eng Verännerung vun der Destinatioun Mëtt.
  
  
  Mat der Zäit wou mir um RCAF Hangar zu Dorval gelant sinn, I
  
  
  geännert an e Business Kostüm an huet d'Identitéit vum Ned Cole vun AP & WS ugeholl. Wann ech net op der Pflicht sinn, sinn e voll gepackten Reesbeutel an e speziellen AX Attachékoffer am Sëtz lénks fir séier ze picken, an den Hawk hëlt se op. Off duty oder on duty, meng Standard Kleedung besteet aus enger Wilhelmina, mengem 9mm Luger, engem Hugo, engem Handgelenk-Stilleto, an engem Pierre, enger Walnuss-Gréisst Gasbomm déi ech normalerweis a menge Jockeyshorts droen. Ech sinn méi mol grëndlech gesicht ginn wéi ech ziele kann, an ee vun de Grënn, wou ech doriwwer wëll schwätzen, ass well keen geduecht huet d'Plaz ze sichen.
  
  
  Ech stoungen op der Fluchlinn am fréien Owend Däischtert mam Hawk wéi hien bereet ass op den Exekutivjet ze kommen, deen hien zréck an d'Haaptstad bréngt. Et war net méi néideg d'Detailer vun der Geschicht ze erzielen.
  
  
  "Natierlech wëll de President verdammt gutt datt dëse Fall ofgeschloss gëtt ier en ëffentlech gëtt," sot den Hawk, huet seng Hänn gekäppt an eng aner Zigare opgehuewen.
  
  
  "Ech gleewen datt se aus engem vun zwee Grënn roueg sinn, oder vläicht béid. Wou se de Cockeye verstoppen, brauche se Zäit fir se op der Dron z'installéieren a mat der Avionik ze schaffen. Et ass vläicht ze schwéier fir si."
  
  
  "Wat fir eng aner Ursaach?"
  
  
  "Logistik. Wann dat Erpressung ass, mussen d'Fuerderungen erfëllt ginn, d'Konditioune mussen erfëllt ginn. Et brauch Zäit fir esou e Plang ëmzesetzen.
  
  
  "Loosst eis hoffen, datt et genuch ass fir eis genuch ze ginn ... Fillt Dir Iech gutt?" Hien ernimmt éischt de Grond firwat ech op engem Séi am Québec Fëscherei war.
  
  
  "Ech haassen laang Vakanzen."
  
  
  "Wéi ass däi Been?"
  
  
  "Besser. Op d'mannst hunn ech et, an dee Bastard Tupamaro ass e Schnëtt méi kuerz.
  
  
  "Hmmm." D'Enn vun der Zigare huet an der kaler Dämmerung rout gegluecht.
  
  
  "Okay, Här," koum eng Stëmm aus dem Fliger.
  
  
  "Entschëllegt fir dech mat mengem Fëscherausrüstung ze verloossen," sot ech.
  
  
  "Ech probéieren mäi Gléck zu Potomac. Äddi, Jong. Bleift verbonnen".
  
  
  "Seng Hand war wéi Eisenholz."
  
  
  Si hunn mech mam Auto op de Fluchhafenterminal geholl. Wärend der kuerzer Fahrt hunn ech d'Gürtel zréckgezunn. Umeldung huet direkt stattfonnt. D'Sécherheetsservice krut d'Signal fir mech duerchzegoen, mäi Attachékoffer kuerz ënnersicht a mäi Kierper wéi Kuch ze sichen. De 747 hat bal keng Notzlaascht. Och wann ech an der Economy Klass reest, wéi all gutt Noriichte Reporter, hat ech dräi Sëtzer déi gutt waren fir ze loungen a schlofen.
  
  
  Ech entspaant während dem Gedrénks an Owesiessen Mä wéi Hawk gesot, et huet all erof op eng Saach. Déi geklaut Wueren kéinten iergendwou am NARR gewiescht sinn. Wa se do wieren, wier meng Aarbecht net nëmmen, se ze fannen, mä och, vu weem se dohinner gesat hunn, lass ze ginn. Fir mech vun uewen ze hëllefen gëtt e Satellit a Reconnaissance vum SR-71 Fliger.
  
  
  An der Vergaangenheet war Wourecht méi staark wéi Fiktioun. Elo ass seng Gewalt wäit virun hirer Fiktioun. Televisioun, Filmer a Bicher halen net mat. Et gouf eng Fro vun Iwwerleeënheet. An den Haaptgrond fir d'Beschleunegung ass, datt haut zu Los Angeles, München, Roum oder Athen déi, déi hir Matmënschen ëmbréngen, ze dacks dovunner ofkommen. An de gudden alen USA maachen d'Philanthropen sech ëm d'Ugräifer, net d'Affer. AX funktionnéiert anescht. Soss konnt hien guer net schaffen. Mir hunn eeler Code. Kill oder ëmbruecht ginn. Schützt wat geschützt muss ginn. Gitt alles zréck, wat an den Hänn vum Feind gefall ass. Et gi wierklech keng Regelen. Nëmme Resultater.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 3
  
  
  
  
  
  
  
  
  De Leonardo da Vinci Fluchhafen Terminal Gebai zu Roum ass e laangen, glasgeschlossene, konkave Korridor mat Fluchgesellschaften, Express Baren an Kiosk. D'Glas Gesiichter der Fluch Linn, an et sinn Rampen erofgaang vun de ville Entréeën Paarte wou Fligeren aus grouss Fluchgesellschafte sammelen. Manner prestigiéist Carrièren, déi op Nordafrika an an de Süden an Osten lass vun der hënneschter Flilleke vum Terminal, beweisen, datt, op d'mannst zu Roum, trotz der nei fonnt Afloss vun arabesch Ueleg-produzéiert Länner, do ass eng gewësse Formatioun vun Ënnerscheeder. gëtt nach beobachtet.
  
  
  Spadséiergank laanscht de breet, dichtbevëlkerte Gank war gutt fir zwou Saachen - Observatioun an Übung vun der recuperéieren Been. Beobachtung war méi wichteg. Vun deem Moment un wou ech mam Air Canada Fluch fortgaange sinn, wousst ech datt ech ënner Iwwerwaachung war. Dëst ass en internt Gefill baséiert op laanger Erfahrung. Ech streiden ni mat dëser. Et war do, wéi ech laanscht d'Ramp fortgaang sinn an zesumme mam Cappuccino gewuess sinn, deen ech an der Expressbar bestallt hunn. Et blouf zolidd wéi ech an de Kiosk gaang sinn an e Rome Corriere Delia Sera kaaft hunn, dunn an engem Emgéigend Stull gesat fir d'Schlagzeilen ze scannen. Mendanike war nach ëmmer déi éischt Säit. Et goufe Berichter iwwer Spannungen am Land, awer ënner strikter Kontroll. Ech hu beschloss et wier Zäit fir an d'Männerzëmmer ze goen fir meng Krawatt ze riichten.
  
  
  Ech hunn et gemierkt wärend ech d'Nouvelle vu Lamana studéiert hunn.
  
  
  Hie war kuerz a wiry, mat engem sallow Teint an einfache Kleeder. Hie kéint iwwerall sinn, en typescht Gesiicht an de Leit. Ech war interesséiert seng Absicht, net seng Anonymitéit. Nëmmen Hawk an AX Central Kontrolléiere wosst ech zu Roum war ... viraussiichtlech.
  
  
  Am Männerraumspigel huet mäi Gesiicht op mech zréckgezunn. Ech hunn eng Notiz gemaach fir mech ze erënneren méi ze laachen. Wann ech net virsiichteg wier, géif ech ufänken ze kucken wéi wann een e Geheimagent gemaach huet.
  
  
  Et war eng zimlech konstant Beweegung vu Leit, déi de Raum verlooss hunn, awer mäi klenge Beobachter ass net erakomm. Vläicht ze erlieft engem Pro. Wéi ech fortgaang sinn an d'Trap erof an den Haaptgang gaangen ass, ass hien verschwonnen.
  
  
  Et war vill Zäit virum Fluch, awer ech sinn op e wäitem Check-in Punkt gaang fir ze kucken ob ech hie kéint Angscht maachen. Hien huet sech net gewisen. Ech souz ze denken. Hie war e richtege Spioun. Säin Zweck war wahrscheinlech meng Arrivée ze bestätegen an et ze mellen. Zu wiem? Ech hat keng Äntwert, mee wann seng Kontroll war alarméiert, also ech. De Feind hat vläicht de Virdeel, awer si hunn e seriéise Feeler gemaach. Hiren Interessi huet uginn datt eppes am Hawke säi Wäitschossplang schief gaang ass.
  
  
  Ech sinn zréckgaang fir Corriere ze liesen. Hie war voller Spekulatiounen iwwer dem Mendanike säin Doud a seng Bedeitung fir den NAR. D'Detailer vum Crash entspriechen déi vum Hawk geliwwert. De Fliger huet eng Routine ADF Approche op d'Piste um Rand vun der Budan Oasis gemaach. Normal an allen Hisiichten, ausser datt hien aacht Kilometer vum Enn vun der Pist an de Buedem gefall ass. De Fliger ass beim Impakt explodéiert. Dëse Crash war Sabotage, awer bis elo konnt keen erkläre wéi d'DC-6 an de Wüstesand geflunn ass, mat sengen Rieder erweidert a senger Standardrate vun Ofstamung, zu enger Zäit wou d'Wieder tëscht Dagesliicht an Däischtert "kloer" war. Dëst huet ausgeschloss datt eng Explosioun u Bord oder engem anere Fliger de Mendanike erofgeschoss huet. De Generol Tasahmed sot, datt eng voll Enquête géif duerchgefouert ginn.
  
  
  Meng Matbierger hunn ugefaang ze sammelen. Gemëschte Leit, meeschtens arabesch, e puer droen westlech Kleeder, anerer net. Et waren e puer Net-Araber. Dräi, no dem Gespréich ze beurteelen, ware franséisch Ingenieuren, zwee ware britesch Schwéierausrüstungsverkeefer. Wann Dir d'Ëmstänn berécksiichtegt, hunn ech net geduecht datt hiren Timing fir Geschäfter ze maachen gutt war. Awer esou Saachen schéngen d'Briten net ze stéieren.
  
  
  Déi versammelt Grupp huet wéineg Opmierksamkeet openee bezuelt, hir Aueren vun Zäit zu Zäit iwwerpréift a waart bis de Fliger ukomm ass fir de Ritual vum Check-in a Check-in unzefänken. Nom leschte Massaker um Fluchhafen vu Roum hunn och Arab Airlines ugefaang d'Sécherheet eescht ze huelen. D'Wilhelmina an den Hugo waren an hire gespaarten Zellen am Attachékëscht. Dëst war kee Problem, mee wann nëmmen ee männlech NAA Clerk ukomm, zwanzeg Minutte spéit mat engem Clipboard ënnert sengem Aarm, Ech gemierkt de Problem vun soss anzwousch kommen.
  
  
  Hien huet fir d'éischt op arabesch geschwat, duerno aarm Englesch, seng nasal Stëmm flaach an onapologetesch.
  
  
  E puer vun de gewaart Leit gekrasch. Déi aner hunn Froen gestallt. E puer hunn ugefaang ze protestéieren a mam Minister ze streiden, deen direkt defensiv gouf.
  
  
  "Ech soen," dee gréissten vun deenen zwee Englänner schéngt op eemol vu menger Präsenz bewosst ze ginn, "wat schéngt de Problem ze sinn?" Verzögerung?"
  
  
  "Ech fäerten esou. Hie proposéiert de Mëtteg ëm eng Auer zréck ze kommen."
  
  
  "Stonn! Awer net virdrun ... "
  
  
  "Eng Stonn," sot säi Begleeder mat traureg Aen.
  
  
  Wärend se déi schlecht Nouvelle veraarbecht hunn, hunn ech geduecht d'Roma Nummer ze ruffen an de Fliger zur Verfügung ze stellen. Als éischt war et eng Fro, ob de Verloscht vun der Zäit de Risiko vun enger spezieller Arrivée wäert war, déi opmierksam wier an enger Zäit wou d'Verdacht iwwer de Laman méi paranoid ginn wéi soss. An zweetens war et d'Fro ob ech ageriicht gi fir ëmzebréngen. Ech hu beschloss datt ech iergendwéi ophalen. An der Tëschenzäit wéilt ech gär e bëssen raschten. Ech verloossen zwee Britten ze diskutéieren ob se en zweete Frühstück vu bluddege Steaks ier se hir Buchung annuléiert hunn oder duerno.
  
  
  Um zweete Stack vum Terminal gëtt et e sougenannte provisoreschen Hotel, wou Dir en Zellraum mat engem Kellerbett lounen. Maacht schwéier Gardinen op d'Fënsteren an Dir kënnt d'Liicht blockéieren wann Dir wëllt relaxen.
  
  
  Op der ënneschter Tier hunn ech déi zwee Këssen ënner der Decken geluecht an d'Riddo hänke gelooss. Dunn ass hien op den ieweschten Niveau eropgaang an huet sech geluecht fir op d'Evenementer ze waarden.
  
  
  Den NAA Clerk huet ugekënnegt datt d'Verspéidung vun dräi Stonne wéinst engem mechanesche Problem war. Vu mengem Sëtz am Haltberäich konnt ech eis Caravel op der Fluchlinn hei ënnen gesinn. Gepäck gouf an de Bauch vum Fliger gelueden, an e Brennstofftanker Employé huet d'JP-4 d'Tanks eropgesat. Wann de Fliger mechanesch
  
  
  et war kee Mecanicien an Vue op de Problem a kee Beweis datt iergendeen eppes gemaach huet fir et ze fixéieren. Et war eng fuzzy Situatioun. Ech hu beschloss et perséinlech ze huelen. Iwwerliewe a mengem Geschäft erfuerdert eng direkt Haltung. Et ass besser falsch gefaang ze ginn wéi dout ze sinn. Am Hotelregister hunn ech mäi Numm an enger grousser a kloerer Schrëft geschriwwen.
  
  
  Hien ass eng Stonn a fofzéng Minutte méi spéit ukomm. Ech hätt de Schlëssel am Schlass verloossen an et méi schwéier fir him maachen, mee ech wollt et net schwéier gin. Ech wollt mat him schwätzen. Ech hunn de schwaache Klick vun de Knäppercher héieren wéi säi Schlëssel gedréit huet.
  
  
  Ech sinn aus dem Bett erofgeklomm a sinn roueg op de kale Marmerbuedem gelant. Wéi d'Dier no bannen opgaang ass, sinn ech ronderëm de Rand gaang. Eng Lück erschéngt. D'Ouverture erweidert. De Maulkuerf vun enger Beretta mat engem voluminöse Schalldämpfer erschéngt. Ech erkannt de bony Handgelenk, déi blénkeg blo Jackett.
  
  
  D'Pistoul huet zweemol gekëscht, an an der Hallefdäischtert sprangen d'Këssen iwwerzeegend als Äntwert. Erlaabt him weiderzemaachen, war eng Verschwendung vu Munitioun. Ech hunn säi Handgelenk ofgeschnidden, a wéi d'Beretta op de Buedem geschloen huet, hunn ech hien an de Raum katapultéiert, hien an d'Kéierbett geschloen an d'Dier zougemaach.
  
  
  Hie war kleng, awer hien huet sech séier erholl a war sou séier wéi eng gëfteg Schlaang. Hien huet sech tëscht de Bettposte gedréint, huet sech ëmgedréint a koum mat engem Klingen an der lénkser Hand op mech, et huet ausgesinn wéi e klenge Machete. Hien huet sech mat engem onfrëndlechen Ausdrock am Gesiicht gesat. Ech fortgeschratt, dréckt hien zréck, dem Hugo säi Stiletto huet gedréint.
  
  
  Hien huet gespaut, probéiert mech ze distractéieren andeems hien mech an de Bauch dréckt, an huet mech dann an den Hals geschloen. Seng Atmung war gerappt, seng gielzeg Aen hunn iwwergléckt. Ech hunn den Hugo gefaart a wéi hien entgéintgesat huet, hunn ech hien an d'Kräiz geschloen. Hien huet de gréissten Deel vum Schlag entweckelt, awer elo hat ech hien un d'Mauer gepecht. Hien huet probéiert ewech ze zéien, fir mäi Schädel opzedeelen. Ech hunn säi Handgelenk gefaang ier hien meng Hoer opdeele konnt. Dunn hunn ech hien ëmgedréint, säi Gesiicht ass an d'Mauer geschloen, säin Aarm huet sech an den Hals gedréint, den Hugo huet hien an den Hals geschloen. Seng Waff huet en zefriddestellende Klangschall gemaach wéi se de Buedem getraff huet. Seng Atmung war rasp, wéi wann hien e ganz laange Wee gelaf wier an d'Course verluer hat.
  
  
  "Dir hutt keng Zäit fir ze bedaueren. Wien huet dech geschéckt? Ech hunn a véier Sprooche probéiert an dunn meng Hand op d'Limite opgeworf. Hien huet sech gekrasch a gekrasch. Ech hunn Blutt mam Hugo geloos.
  
  
  "Eng fënnef Sekonnen an Dir sidd dout," sot ech op Italienesch.
  
  
  Ech war falsch a kenger Sprooch. Hien ass a véier Sekonnen gestuerwen. Hien huet e süchteg Toun gemaach an dunn hunn ech säi Kierper gefillt, seng Muskelen knacken wéi wann hie probéiert vu bannen ze flüchten. Hien ass zesummegefall an ech hunn him missen halen. Hien huet d'Ampullen normalerweis gebass, just si war mat Cyanid gefëllt. Ech hu batter Mandelen geroch wéi ech hien op d'Bett geluecht hunn.
  
  
  Am Doudesritual huet hien net besser ausgesinn wéi hie gelieft huet. Hien huet keng Dokumenter, wat net iwwerraschend ass. Datt hien sech selwer ëmbruecht huet fir ze verhënneren datt ech him schwätze konnt, huet entweder fanatesch Engagement oder Angscht virun engem méi schmerzhafte Doud bewisen nodeems hie geschwat huet - oder béid.
  
  
  Ech hunn mech op d'Bett gesat an hunn eng Zigarett gebrannt. Ech verschwenden ni Zäit iwwer ze denken wat kéint geschéien wann ech Saachen anescht gemaach hätt. Ech verloossen de Luxus vun der Selbstbeschëllegung dem Philosoph. Hei hat ech d'Iwwerreschter vum klenge Attentäter, deen fir d'éischt meng Arrivée gepréift huet an duerno säi Bescht probéiert huet mäin Depart ze verhënneren.
  
  
  Iergendwou tëscht senger Observatioun a sengem leschten Akt wollt een mat bedeitende Afloss mech an de Prisong fir Mord lackelen andeems en eng laang Verspéidung vun engem geplangte Fluch bestallt huet. D'Instruktioune vu menge Mäerder wéi d'Method, duerch déi hie mech entsuerge konnt, musse flexibel gewiescht sinn. Hie konnt net wëssen, datt ech géif décidéieren e bësse Rou ze huelen. Ech kéint eng hallef Dosen aner Saache maachen fir d'Zäit ze verbréngen, déi all sichtbar wieren. Dëst géif dem Killer seng Aarbecht méi schwéier maachen an d'Wahrscheinlechkeet vu senger Erfaassung erhéijen. All dëst huet e gewësse Grad vun Verzweiflung uginn.
  
  
  De Versuch huet och sérieux Froen opgeworf: wosst iergendeen datt ech den Nick Carter war an net den Ned Cole? WHO? Wann dësen een mat NAPR verbonne war, firwat kill mech zu Roum? Firwat loosse mech net op Lamana kommen a mech do ëmbréngen ouni Risiko? Eng Äntwert ka sinn datt wien deen mäi neie Matbierger bezeechent huet net mat NAPR assoziéiert war, mee mat North African Airlines. Well déi zwee Deel vun der selwechter Struktur waren, koumen d'Uerder fir ëmzebréngen vu baussen, awer haten e wesentlechen Afloss bannent de Fluchgesellschaften.
  
  
  Et ass onbekannt ob d'Läich op mengem Bunk e wingman hat. Op jidde Fall wäert een op e Bericht iwwer den Erfolleg vun der Missioun waarden. Et wier interessant ze gesinn, wat Rou géif produzéieren. Ech hunn hien ënnert der Decken gelooss Mat der Beretta ënner dem Këssen. D'Carabinieri hätt Spaass beim probéieren dat erauszefannen.
  
  
  Also Hawk. ech
  
  
  huet him e kodéierten Telegramm un d'Madame Helen Cole op der DC Adress geschéckt. An et hunn ech gefrot fir voll Informatioun iwwer d'Besëtzer an d'Kontroll vun North African Airlines. Ech hunn och gesot datt et ausgesäit wéi wann mäi Cover geblosen wier. Ech sinn dunn op de Fluchhafenrestaurant zréckgezunn fir e puer gutt Katalanen a Bardolino Fiascos ze probéieren. Nëmmen de Keller huet op mech opmierksam gemaach.
  
  
  Et war zéng Minutte bis eent wann ech zréck an d'Landung Zone. D'Passagéier goufe scho gepréift an de mechanesche Problem ass geléist. Déi zwee Briten, méi rout awer op kee Fall méi schlëmm fir Verspéidung, sinn noenee gerannt wéi e strengen Araber mat engem roude Fez no Waffe gesicht huet.
  
  
  Meng eege Clearance war Routine. Keen vun den dräi männlechen Assistenten huet méi Opmierksamkeet op mech bezuelt wéi en aneren. Ech sinn duerch d'Paart gaang an d'Ramp erof an d'Nomëtteg Sonneliicht, probéiert am Zentrum vum Passagéierfloss ze sinn. Ech hat net geduecht datt iergendeen op mech vun dësem Standpunkt schéisst, mee dunn hunn ech och net den Entréescomité erwaart.
  
  
  D'Caravelle Interieur war schmuel, an déi duebel Gang-Säit Sëtzer waren fir Notzlaascht anstatt Komfort entworf. Et war Plaz ënne fir Handgepäck, an déi iewescht Regaler, déi nëmme fir Mäntel an Hüts geduecht waren, ware mat all Zorte vu Wueren gefëllt. Zwee Fluchbegleeder an enger donkelbloer Uniform mat engem kuerzen Rock hunn net probéiert Reegelen opzesetzen, wëssend datt et nëtzlos war. D'Faarwen huet sech ofschielen, sou wéi de beige Dekor um Kapp. Ech hat gehofft, datt de Fliger Ënnerhalt méi professionell wier. Ech hunn e Sëtz am Réck gewielt. Op dës Manéier konnt ech déi nei Arrivée kontrolléieren an net jidderengem de Réck dréinen.
  
  
  Um 13.20 Auer huet d'Passagéier gestoppt. Déi meescht Plaze ware besat. Allerdéngs ass d'Schwanzramp erof bliwwen an de Pilot huet d'Motoren net ageschalt. Arabesch muzak huet eis begeeschtert. Et ass onwahrscheinlech datt mir op eng aner Ukënnegung iwwer eng mechanesch Verzögerung gewaart hunn. Mir waren net prett fir dëst. Mir waarden op de leschte Passagéier fir ukomm.
  
  
  Hien ass huffing a puffing ukomm, schwéier duerch d'Trëpp getrollt, gehollef vun der grousser vun den zwou Stewardessen, déi waarden him ze begréissen.
  
  
  Ech hunn hien op Franséisch héieren, wéi hien op Franséisch gejaut huet: „Maach, séier, séier. Alles ass presséiert ... An ech sinn ëmmer ze spéit!" Dunn huet hien de Fluchbegleeder gesinn an ass op Arabesch gewiesselt: "As salaam alikum, binti."
  
  
  "Wa alicum as salaam, abui," huet si geäntwert, lächelt, huet hir Hand op him ausgestreckt. An dann op Franséisch: "Et ass kee presséiert, Dokter."
  
  
  "Ahhh, sot dat zu Ärem Reservatiounsdësch!" Hie gouf mat enger Plastikstut voller Wäinfläschen an enger grousser batter Koffer iwwerlaascht.
  
  
  D'Steedin huet him gelaacht wéi si him vu senge Saachen erliichtert huet, während hien d'Onnatierlechkeet vun der Ofgangszäit protestéiert huet. Säin Taxi stoung am verdammt réimesche Verkéier fest. Dat mannste wat d'FAO maache konnt ass him en Auto ze ginn, asw., asw.
  
  
  Den Dokter war e grousse Mann mat engem schwéiere Gesiicht. Hien hat eng Mutz aus gekrauseltem, kuerz geschnidde gro Hoer. Dëst, zesumme mat senger Iris Haut, huet e puer schwaarz Virfahren uginn. Seng donkelblo Aen waren en interessante Kontrast. Wéi de Fluchbegleeder seng Saache gepackt huet, huet hien sech op de Sëtz nieft mir geklappt, säi Gesiicht mat engem Taschentuch ofgewäsch an entschëllegt, den Otem opgeholl.
  
  
  Ech hu mat him op Englesch geschwat wéi d'Schwanzleeder opgestan an op der Plaz gespaart ass. "Aart vun enger haarder Course, hmm?"
  
  
  Elo huet hien mech mat Interessi gekuckt. "Ah, Englesch," sot hien.
  
  
  "Mir hunn de Fluch e puer Mol gefilmt. amerikanesch".
  
  
  Hien huet seng Fleesch Waffen breet verbreet: "Amerikaner!" Et gesäit aus wéi wann hien eng spannend Entdeckung gemaach huet. "Ma, wëllkomm! Wëllkomm!" Hien huet seng Hand ausgestreckt. "Ech sinn den Dr. Otto van der Meer vun der Food and Agriculture Organization vun de Vereenten Natiounen." Säin Akzent war méi franséisch wéi hollännesch.
  
  
  "Sëtzgurt, Dokter," sot de Fluchbegleeder.
  
  
  "Et deet mir leed, wat!" Hien hat eng haart Stëmm an ech hu gemierkt datt verschidde Passagéier no gekuckt hunn an entweder laachen oder op hien gewénkt hunn.
  
  
  De Gürtel ass ëm seng bulbous Mëtt befestegt an hien huet seng Opmierksamkeet op mech zréckgezunn wéi d'Caravel sech vum Këssen ewechgehäit an ugefaang huet ze steieren. "Also - amerikanesch. RAPKO?"
  
  
  "Nee, ech sinn e Journalist. Mäin Numm ass Cole."
  
  
  "Ah, ech verstinn, Journalist. Wéi geet et dir, Här Cole, ganz léif. Säin Handschlag huet verroden datt et eppes méi haarts ënner dem Gürtel war. "Mat wiem bass du, The New York Times?"
  
  
  "Nee. AP an WS."
  
  
  "Och jo jo. Ganz gutt". Hie kannt AP&W net vun AT&T an huet et egal. "Ech gleewen datt Dir op Lamana gitt wéinst dem Doud vum Premier Minister."
  
  
  "Dat ass wat mäi Redakter proposéiert huet."
  
  
  "Eng schrecklech Saach. Ech war hei zu Roum wéi ech héieren hunn.
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Traureg Schock."
  
  
  "Hutt Dir hie gutt kennt?"
  
  
  "Jo, sécher."
  
  
  "Gitt Dir egal wann ech Geschäfter mat Freed kombinéieren an Iech e puer Froen iwwer hien stellen?"
  
  
  Hien blénkt op mech. Seng Stir war breet a laang, sou datt den ënneschten Deel vu sengem Gesiicht komesch kuerz ausgesäit. "Nee, nee, guer net. Frot mech wat Dir gären hutt an ech soen Iech alles wat ech kann."
  
  
  Ech hu mäin Notizbuch erausgeholl an déi nächst Stonn huet hien op Froen geäntwert an A. Ech hu vill Säite mat den Informatiounen ausgefëllt, déi ech schonn hat.
  
  
  Den Dokter war vun der populärer Meenung, datt och wann dem Mendanike säin Doud zoufälleg war, wat hien bezweifelt huet, de Coup vum Colonel iergendwou am Prozess war.
  
  
  "Colonel - General Tashakhmed?"
  
  
  Hien huet d'Schëller gezunn. "Hie wier déi offensichtlechst Wiel."
  
  
  "Awer wou ass d'Revolutioun an dësem? Mendanike ass net méi. Géif d'Successioun net un de Generol goen?
  
  
  "De Colonel kéint involvéiert sinn. De Colonel Mohammed Dusa ass de Sécherheetschef. Si soen datt hien seng Organisatioun nom Modell vum egypteschen Mukhabarat modelléiert huet.
  
  
  Wat mat der Hëllef vu sowjetesche Beroder nom Modell vum KGB modelléiert gouf. Ech liesen iwwer Duza a mengem Informatiounsmaterial. Si hunn uginn datt hien dem Tasahmed säi Mann war. "Wat kann hien maachen wann d'Arméi dem Tasahmed gehéiert?"
  
  
  "D'Arméi ass net de Mukhabarat," huet hien gemëscht. Hien huet dunn gekräizt, seng Fleesch Waffen iwwer seng Këscht gekräizt, a kuckt op de Réck vum Sëtz virun him. "Dir musst eppes verstoen, Här Cole. Ech hunn de gréissten Deel vu mengem Liewen an Afrika verbruecht. Ech hunn esou Saachen scho gesinn. Mee ech sinn en internationale Fonctionnaire. Politik interesséiert mech net; D'Jakalen kämpfen fir ze kucken wien den Top-Jackal ka sinn. De Mendanike huet vläicht wéi e Windbag vu baussen ausgesinn, awer hien war keen Narr a senger Heemecht. Hien huet sech sou gutt wéi méiglech ëm seng Leit gekëmmert, an et ass schwéier ze soen, wéi et elo op en Enn geet, wann hien fort ass, awer wann alles leeft wéi et soll, wäert et bluddeg sinn.
  
  
  Den Dokter huet sech an d'Zänn gestoppt an huet d'Bedeitung net verstanen. "Sot Dir datt den Dusa Hëllef vun baussen kritt?"
  
  
  "Ma, ech wëll net zitéiert ginn, mee als Deel vu menger Aarbecht muss ech vill ronderëm d'Land reesen, an ech sinn net blann."
  
  
  "Du mengs den Abu Othman passt an dësem?"
  
  
  "Osman!" Hien huet mech mat groussen Aen ugekuckt. "Osman ass en alen reaktionären Narr, deen am Sand ronderëm leeft, fir en hellege Krich rufft, wéi e Kamel deen no Waasser kräischt. Nee, nee, dat ass eppes anescht."
  
  
  "Ech wäert keen Tippspill spillen, Dokter."
  
  
  „Kuckt, ech schwätze schonn ze vill. Dir sidd e gudden amerikanesche Journalist, awer ech kennen dech wierklech net. Ech weess net wat Dir mat menge Wierder maache wäert."
  
  
  "Ech lauschteren, net zitéieren. Dëst ass Hannergrondinformatioun. Wat och ëmmer Dir mengt, ech muss nach kucken."
  
  
  "Wat ech mengen, Här Cole, ass datt Dir Probleemer hutt eppes ze kontrolléieren. Dir dierf emol net an d'Land erakommen." Hie gouf e bëssen haart.
  
  
  "Dëst ass d'Chance all Journalist soll huelen wann hiren Editeur seet, gitt fort."
  
  
  "Alt. Ech si sécher datt et ass. Awer elo gëtt et keng Frëndschaft vis-à-vis vun Amerikaner, besonnesch déi, déi Froen stellen.
  
  
  "Ma, wann ech déi zweifelhaft Éier wäert hunn aus dëser Plaz erausgehäit ze ginn, ier ech dohinner kommen, probéieren ech mëll ze schwätzen," sot ech. "Dir wësst natierlech iwwer den Doud vun eisem Ambassadeur?"
  
  
  "Natierlech, awer et heescht näischt fir d'Leit. Si denken nëmmen un den Doud vun hirem Leader. Gesitt Dir eng Verbindung tëscht hinnen? Ma," hien huet en déif Otem geholl an huet gezappt, e Mann, deen onwuel eng Decisioun geholl huet, "Kuckt, ech soen nach eng Saach an dat ass genuch vun dësem Interview. Verschidde Leit hunn an de leschte Méint d'Land besicht. Ech kennen hire Look well ech se op anere Plazen gesinn hunn. Guerillaen, Söldner, Kommandoen - wat och ëmmer - verschidde Leit kommen zur selwechter Zäit, bleiwen net zu Laman, ginn an d'Duerf. Ech gesinn se an Dierfer. Firwat sollen esou Leit op dës Plaz kommen? Ech froe mech. Et gëtt näischt hei. Wien bezuelt hinnen? Net Mendanike. Also si si vläicht Touristen an der Vakanz, déi an engem Café sëtzen an d'Vue bewonneren. Dir verstitt, Här Newsboy. Ofschloss". Hien huet et en Enn gesat an seng Hänn verbreet. "Elo wäert Dir mech entschëllegen. Ech brauch e Rescht ". Hien huet de Kapp no hannen geheit, de Sëtz zréckgezunn an ass ageschlof.
  
  
  Seng Positioun war, datt de Mann schwätze wollt, awer zréckbehalen huet, ëmmer méi zréckzehalen, wéi hie weidergeet, bis hien e Punkt erreecht huet, wou hien opgeregt an onglécklech iwwer seng Frankheet mam onbekannte Journalist war. Entweder hien huet zevill geschwat oder hien war e gudde Schauspiller.
  
  
  Et war net néideg mir iwwer de Flux souwisou ze soen wann hien dat net geduecht huet. D'Kommando haten Atomwaffen geklaut, an och wann de Mëttleren Oste vu Casablanca bis Südjemen voll dovu war, kann dat en Hiweis sinn.
  
  
  Wéi de gudden Dokter erwächt ass, dann
  
  
  no sengem Schlof war hien an enger besserer Stëmmung. Mir haten ongeféier eng Stonn iwwreg, an ech hunn him ugeroden iwwer seng landwirtschaftlech Projeten ze schwätzen. Hien huet de gréissten Deel vu sengem Liewen an Afrika verbruecht. Hien hat e belsche Papp - net Hollänner - hien huet op der Universitéit vu Louvain studéiert, awer duerno war säi Liewen d'Liewensmëttelproblemer vum Däischter Kontinent gewidmet.
  
  
  Wéi de Pilot seng Ofstamung ugefaang huet, huet de Van der Meer gewiesselt vu mir iwwer déi global Katastroph vun der Verbreedung vun der Dréchent ze soen fir säi Sécherheetsgurt ze befestigen. "Ach mäi Frënd," sot hien, "Douane hei sinn ni einfach. Dëst ka ganz schwéier fir Iech zu dëser Zäit sinn. Bleif bei mir. Ech maachen Iech e FAO Schrëftsteller, wéi ass dat?
  
  
  "Ech wéilt dech net an Ierger bréngen."
  
  
  Hien huet geschnauft. "Kee Problem fir mech. Si kennen mech ganz gutt."
  
  
  Et huet geschéngt wéi eng Chance. Wann et eppes anescht wier, hätt ech erausfonnt firwat. "Ech schätzen d'Offer," sot ech. "Ech wäert dech verfollegen."
  
  
  "Ech huelen un, Dir schwätzt keng Arabesch?"
  
  
  Et gëtt ëmmer e Virdeel fir d'Sprooch vun engem feindlecht Land ze muten. "Dat ass net ee vu mengen Talenter," sot ech.
  
  
  "Hmmm." Hien wénkt pontiffically. "Wat iwwer Franséisch?"
  
  
  "Un peu."
  
  
  "Ma, maacht dat Bescht draus wann Dir gefrot a gefrot gëtt." Hien huet seng Aen opgerullt.
  
  
  "Ech wäert probéieren", sot ech a froe mech ob ech als Journalist eng Covergeschicht schreiwen kéint firwat déi "befreit" Elite vun de fréiere franséische Besëtzer léiwer Franséisch als Statussymbol schwätze wéi hir Mammesprooch.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 4
  
  
  
  
  
  
  
  
  D'Stad Lamana sëtzt um Rand vun engem antike halleffërmege Hafen, gebaut ier d'Réimer d'Karthaginer verdriwwen hunn. Mir sinn driwwer geflunn an iwwer déi stëpseg Metropol drënner. Et ass net vill gewuess zënter mengem leschte Stopp.
  
  
  "Hass Dir schonn hei gewiescht?" - huet den Dokter gefrot.
  
  
  "Ech hunn erwaart datt et méi Laman wier." Ech sot, heescht nee.
  
  
  "Et muss e Grond hunn fir ze wuessen. Déi réimesch Ruine zu Portarios waren eemol eng touristesch Attraktioun. Vläicht wa mir Ueleg entdecken, wien weess.
  
  
  De Lamana Fluchhafenterminal war en typescht quadratesch Gebai, gielzeg a Faarf, mat ugrenzend Flilleken. Getrennt dovunner stoung en eenzege groussen Hangar mat engem héije gewellten Daach. Et ware keng aner Fligeren op der Fluchlinn ausser eis. Op der Fluchlinn war e Peloton vun Infanterie, déi blo a wäiss gekackte Keffiyehs als Kappbekleedung droen. Si ware mat belschen FN 7.65 Maschinnegewierer ausgestatt a vun enger hallef Dose strategesch plazéierte franséische Panhard AML Kampfween ënnerstëtzt.
  
  
  D'Pelotons-Squad gouf laanscht de sonnem Asphalt gestreckt. Mir si laanscht si gaangen, a Richtung Douane Fligel vum Terminal. Ee Fluchbegleet huet d'Parade gefouert, deen aneren huet d'Heck erop bruecht. Hëlleft dem Dokter d'Iwwerlaaschtung ze këmmeren, hunn ech gemierkt datt d'Squad sloppy ausgesäit, ouni Lager oder polnesch, nëmmen düster Ausgesi.
  
  
  "Ech hunn dat net gär," huet den Dokter gemëscht. "Vläicht gëtt et schonn eng Revolutioun."
  
  
  Douan - "Douane" - an all drëtten oder véierte Weltstaat ass eng laangwiereg Saach. Dëst ass ee Wee fir souguer ze kommen. Dëst reduzéiert och de Chômage. Gëff dem Mann eng Uniform, sot him datt hien de Chef ass, an Dir musst him net vill bezuelen fir hien op der Aarbecht ze halen. Awer hei goufen zwee nei Faktoren bäigefüügt - Roserei beim Verloscht vum Leader an Onsécherheet. D'Resultat war Spannung an e Gefill vun Angscht bei den neien Arrivée. Ech konnt et an der fetider, loftloser Scheier richen, déi d'Arrivée begréisst.
  
  
  D'Linn ass mat engem virbestëmmten luesen Tempo geplënnert, mam Reesender erfuerderlech eng Suspensiounskaart, Pass an Immuniséierungskaart op eenzel Statiounen ze presentéieren wou Inspekteren stationéiert waren, gäeren Ierger a Verspéidung ze verursaachen. Virdrun gouf eng rosen Stëmm héieren, déi tëscht den dräi Fransousen an den Enquêteuren streiden. Den Trio vu Paräis war net schei; si waren am Spill schlau.
  
  
  Wéi dem Van der Meer säin Tour koum, huet hien den Offizéier hannert dem Comptoir op arabesch begréisst - wéi e laang verluerene Brudder. De Brudder huet evasiv an Äntwert gelaacht a seng schwéier Hand gewénkt.
  
  
  Wéi ech op de Comptoir kommen, ass den Dokter fir mech op Franséisch ëmgewiesselt. "Dëse Mann ass e Frënd. Hie koum vu Roum fir iwwer experimentell Bauerenhaff ze schreiwen.
  
  
  Den décke Hals, quadrateschen Beamten huet dem Dokter gewénkt a sech op meng Pabeiere konzentréiert. Wéi hien de Pass gesinn huet, huet hien de Kapp opgehuewen a mech mat rosen Zefriddenheet gekuckt. "Amerikanesch!" hien huet et op Englesch gespaut, en dreckegt Wuert. An dunn huet hien op Arabesch gekrasch: "Firwat sidd Dir hei komm?"
  
  
  "C'est dommage, M'sieu. Je ne comprend pas, "sot ech a kucken a seng dreckeg Aen.
  
  
  "Raison! Raison!" - huet hie geruff, opmierksam gemaach. "Porquoi êtes-vous ici?" An dann op arabesch "Jong vum Dung Eater."
  
  
  "Wéi Äre berühmten Dokter
  
  
  De Van der Meer sot: "Ech hu mat de Fransousen festgehalen." Ech sinn hei fir ze berichten iwwer wat Dir erreecht hutt andeems Dir d'Wüst a fruchtbar Land ëmgewandelt hutt. Dëst ass gutt Neiegkeet, déi iwwerall soll gemellt ginn. Sidd Dir net d'accord, Monsieur Major? "
  
  
  Dëst huet hien e bëssen zréckgedréckt. D'Promotioun vum Junior Stellvertrieder huet net schueden. Dëst huet e Knascht verursaacht.
  
  
  "Et ass eppes fir stolz op ze sinn." Ech hunn eng Zigarettekëscht erausgeholl an him en iwwerginn. "Dir sidd glécklech sou eng Persoun als Dokter ze hunn." Ech hunn dem Van der Meer gelaacht, deen an der Linn um nächste Comptoir stoung, an eis mat Suerg iwwer seng Schëller gekuckt huet.
  
  
  Den nei geförderten Major huet erëm gekrasch wéi hien eng Zigarett geholl huet, beandrockt vun de Gold Initialen. Ech hunn e Liichter gehal. "Wéi laang plangt Dir hei ze bleiwen?" - hien huet geruff, meng Visa studéiert, geschmied vun AX.
  
  
  "Woch, in-Shalah."
  
  
  "Nee, net duerch de Wëllen vum Allah, mee duerch de Wëlle vum Mustafa." Hien huet eng Dampwollek ausgeot, a weist op sech selwer.
  
  
  "Wann Dir wëllt, setzen ech Iech an den Artikel deen ech schreiwen. Major Mustapha, dee mech begréisst an huet mir d'Méiglechkeet anerer iwwer déi grouss Saachen ze soen, déi Dir hei maacht. Ech hunn e grousse Geste gemaach.
  
  
  Wann hie wousst, datt et eng Täuschung war, wousst hie besser wéi et ze weisen. Ech hunn haart genuch geschwat fir all déi aner Inspekteren mech ze héieren. Araber hunn en dréchene Sënn fir Humor. Si hunn näischt Besseres gär wéi d'Lautmouths ënnert hinne gelaacht ze gesinn. Ech hu gefillt datt op d'mannst e puer Leit de Mustafa net gär hunn.
  
  
  Tatsächlech war et vill méi einfach ze spillen wéi d'Forelle. Eemol vergaangen ass d'Kontroll a Stempel méi Routine ginn. D'Sich nom Gepäck war grëndlech, awer net grëndlech genuch fir d'Wilhelmina an den Hugo ze stéieren. Ech hu mech nëmmen zweemol e "dreckeg amerikanesche Spioun" genannt. Wéi meng Koffer a Täsch mam wäisse Kräid vun der Erléisung ausgezeechent goufen, hunn ech mech direkt doheem gefillt.
  
  
  De Van der Meer huet op mech gewaart, a wéi mir aus der gestoppter Scheier erauskoum, hunn zwee Britten, déi weder Franséisch nach Arabesch geschwat hunn, mam Mustafa gestridden.
  
  
  De Portier huet eist Gepäck an de Kofferraum vun engem antike Chevrolet geheit. Den Dokter huet Baksheesh verdeelt, a mam Segen vum Allah si mir u Bord.
  
  
  "Bleift Dir am Laman sengem Palais?" Mäi Meeschter war vill Schweess.
  
  
  "Jo."
  
  
  Ech hunn ronderëm d'Zeen gekuckt. Den Terminal vu vir huet méi mënschlech ausgesinn. Et war eng kreesfërmeg Strooss mat engem projizéierende Boom fir d'Bewegung vum Hanger an eng Kiesstrooss, déi duerch de Jebel an d'Mirage vu Séien féiert. Am waarmen Niwwel am Süden waren d'gebrach Hiwwele méi héich, wandert, vun der Sonn gebrannt. Den haarde bloen Himmel war e barmhäerzege Heizkierper vun der Sonn.
  
  
  "Dir fannt et net fir säin Numm z'erhalen ... e Palais." Den Dokter huet sech op säi Stull zréckgezunn, wéi hien dem Chauffer Instruktioune ginn huet. "Awer dëst ass dat Bescht wat Lamana ze bidden huet."
  
  
  "Ech wëll Iech Merci fir Är Hëllef." Ech souz och do, während de Chauffer probéiert de Gaspedal duerch de Buedem ze drécken, ier hien den Tour ofgeschloss huet fir vun der Strooss ze kommen.
  
  
  Den Dokter huet dës Gedold net. "Lues a lues, sechste Jong vum Kamelfuerer!" Hien huet op Arabesch gebrach. "Lues méi lues oder ech mellen Iech an d'Sécherheet!"
  
  
  De Chauffer huet sech iwwerrascht an de Spigel gekuckt, d'Been opgehuewen a gekrasch.
  
  
  "Oh, dat ass ze vill." De Van der Meer huet d'Gesiicht mat enger Täsch gewäsch. "Dëst ass alles sou domm, sou Verschwendung. Ech luewen dech fir de Wee wéi Dir Iech gedroen hutt. Är Franséisch war gutt."
  
  
  "Kéint méi schlëmm sinn. Si hätten mäi Pass geholl."
  
  
  "Si huelen et am Hotel op, a Gott weess wéini Dir et erëm kritt."
  
  
  "Dir wësst, vläicht wäert ech erausgoen an en Artikel iwwer Är Aarbecht schreiwen. Wou kann ech dech fannen?
  
  
  "Ech wier geéiert." Hien huet geklongen wéi hien eescht wier. "Wann ech an der Stad bleiwen, géif ech Iech invitéieren fir mäi Gaascht ze sinn. Mee ech muss op Pacar goen. Mir hunn do eng Statioun wou mir Sojabounen a Koteng wuessen. Ech sollt muer zréck sinn. Firwat huelt Dir meng Kaart net? Wann Dir nach hei sidd, rufft mech un. Ech huelen Iech op d'Haaptlinn vun eiser Aarbecht an Dir kënnt mech froen wat Dir gären."
  
  
  "Wann ech net am Prisong sinn oder erausgeschloen sinn, probéieren mir, Dokter. Denkt Dir, datt et schonn e Putsch gouf?
  
  
  De Van der Meer sot zum Chauffer: "Ass alles roueg an der Stad?"
  
  
  "Zaldoten a Panzer, awer alles ass roueg."
  
  
  "Waart bis se e Begriefnes hunn. Wann ech du wier, Här Cole, wier ech deemools net vun der Strooss gaangen. Eigentlech, firwat komms du elo net mat mir? Bis alles berouegt."
  
  
  "Merci, awer ech fäerten, d'Press wäert net waarden, och bei der Begriefnes."
  
  
  Wéinst Reklamatiounen iwwer e schlecht gebrauchte Motor hunn ech en neie Sound héieren. Ech hunn zréck gekuckt. Duerch de groe Schirm vun eisem Stëbs koum en aneren Auto séier un. Et war eng zwee-Spur Strooss. ech
  
  
  wousst, datt wann de Chauffer, deen erakoum, passéiere wollt, hie schonn an d'Iwwerhalespur gedréint wier. Et war keng Zäit fir Instruktioune. Ech sinn iwwer de Sëtz geklomm, de Chauffer vum Lenk geklappt an de Chevrolet staark no riets an dann no lénks gezunn. Ech hu gekämpft fir op der Strooss ze bleiwen wéi de Kies gefall ass an d'Pneuen gekrasch hunn. Et war een eenzegen briechend Klang aus Metall op Metall wéi en aneren Auto laanscht geflunn ass. Hie war ze séier gefuer fir ze bremsen a laanscht ze kommen.
  
  
  Et war kee Wee fir hien ze kucken, a wéi hien laanschtgaangen ass, huet hien net méi lues gemaach. De Chauffer huet ugefaang vu Roserei ze jäizen, wéi wann d'Gleeweger zum Gebied ruffen. Dem Van der Meer säi Soundtrack schéngt an enger Groove festzehalen. "Mäi Wuert! Mäi Wuert!" dat war alles wat geklappt huet. Ech hunn d'Rad un de Chauffer zréckginn, mech besser gefillt, an der Hoffnung datt de bal en Zeeche vun eppes méi grouss ass wéi een an engem mäerderesche presséiert.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 5
  
  
  
  
  
  
  
  
  Den Dokter huet mir Angschtgefiller Äddi gesot bei der Entrée vum Hotel. Hie wäert e Message schécken soubal hien aus Pakar zréck. Et wier onméiglech ze telefonéieren. Hien huet gehofft ech wier virsiichteg, etc., etc.
  
  
  Wéi mir laanscht den Adrian Pelt gefuer sinn, ronderëm den Hafen, gouf et vill Beweiser datt de Generol Tasahmed seng Truppen ausgestallt hat. Wéi mir op déi dreckeg wäiss Fassad vum Hotel ukomm sinn, waren d'Truppe wéi Onkraut ënner de Palmen a Zypressen verstreet. Hir Präsenz schéngt just dem van der Meer seng Suerg fir mech ze erhéijen. "Je vous remercie beaucoup, Dokter," sot ech aus dem Taxi. "A la prochaine fois. Bon Chance en Pakar."
  
  
  "Wee! Wee!" Hien huet de Kapp aus der Fënster gestouss, bal säin Hutt verluer. "Mon plaisir, a bientôt, a bientôt!"
  
  
  "Dir maacht eng Wette." De Chauffeur wäert mech ni verzeien, datt ech säi Liewen gerett hunn, mee fir de Baksheesh, deen ech him iwwerreecht hunn, huet hien mir mäi Gepäck bruecht an ech sinn séier op d'Steng Trap an déi donkel Alkove vum Hotellobby geklomm.
  
  
  Virun 40 Joer war de Laman's Palace dat Bescht wat d'franséisch Kolonisten ubidden. Déi al Patina ass bliwwen, d'Keelheet blouf. Awer de Geroch war méi frësch, an och de Concierge.
  
  
  Den Zäitdrock erlaabt net méi de Luxus vu Spiller ze spillen. Wéi hien entdeckt huet datt ech Franséisch kéint schwätzen, huet hien d'Gewunnecht, keng Buchungsufro ze kréien. Leider waren all Zëmmer gebucht. Hien hat e Mound Gesiicht mat spiky schwaarz Hoer a kloer schwaarz Aen. De Parfum, an deem hien gebad huet, entsprécht seng Gesten, sou wéi seng Tan West.
  
  
  Ech war deen eenzegen deen dee Moment ukomm ass, an de Foyer war grouss genuch, datt keen eis opmierksam gemaach huet. Ech hunn mäin Confirmatiounstelex mat der lénker Hand bruecht, während meng riets meng Weste befestegt huet. Ech hunn se dunn méi no bruecht andeems ech hien deelweis iwwer de Comptoir gezunn hunn.
  
  
  "Dir hutt e Choix," sot ech roueg. "Dir kënnt dës Bestätegung vu menger Reservatioun iessen oder mir de Schlëssel vu mengem Zëmmer elo ginn."
  
  
  Vläicht war et de Bléck a senge bulging Aen a mengem. Hien huet uginn datt hien net hongereg wier. Ech loosse him goen. Nodeem déi geruff Fiederen gebotzt hunn, huet hien de Schlëssel erausgeholl.
  
  
  "Merci, bien." Ech hunn agreabel gelaacht.
  
  
  "Dir musst eng ID ausfëllen an Äre Pass hannerloossen," huet hien gekräizt a seng Këscht reiwen.
  
  
  "Spéider," sot ech, huelen d'Kaart. "Wann ech schlofen."
  
  
  "Awer Monsieur...!"
  
  
  Ech sinn fortgaang, de Jong gezeechent fir meng Täsch ze droen.
  
  
  Wann ech brauch Informatiounen oder e Service an der Stad, Ech hunn zwou Quellen: Taxichauffer an Dénger. An dësem Fall war et déi lescht. Säin Numm war Ali. Hien hat en agreabelt Gesiicht a blo Aen. Hien geschwat excellent pidgin franséisch. Ech hunn direkt gemierkt datt ech e Frënd hat.
  
  
  Hien huet mir e bewosst Bléck wéi mir Richtung barock Lift gaangen. "De Master huet e béise Mann e Feind gemaach." Säi Gesiicht beliicht mat engem breede Grinsen.
  
  
  "Ech hunn seng Manéieren schlecht fonnt."
  
  
  „Seng Mamm war e Schwäin, säi Papp war eng Geess. Hien wäert Iech an Ierger bréngen." Seng Stëmm koum aus dem Bauch.
  
  
  Opgestanen am Stall-Gréisst Lift, Ali sot mir säin Numm an huet mir informéiert datt de Concierge, Aref Lakute, e Police Spioun war, e Pimp, e Fagot an e sneaky Bastard.
  
  
  "De Meeschter ass wäit komm," sot den Ali an huet d'Dier a mengem Zëmmer opgemaach.
  
  
  "An nach méi wäit, Ali." Ech sinn laanscht hien an den däischter beliichte Raum gaang, deen de Lakut mir zougewisen hat. Den Ali huet d'Luucht ugeschalt, wat net vill gehollef huet. "Wann ech en Auto brauch, wësst Dir wou en ze fannen?"
  
  
  Hien huet gelaacht. "Alles wat de Master wëll, kann den Ali fannen ... an de Präis wäert Iech net ze vill schëlleg maachen."
  
  
  "Ech wëll en Auto dee besser fiert wéi en ale Kamel."
  
  
  "Oder en neien," hie laacht. "Wéi séier?"
  
  
  "Elo wier eng gutt Zäit."
  
  
  "An zéng Minutten ass et Ären."
  
  
  "ass"
  
  
  Gëtt et eng zréck Sortie hei? "
  
  
  Hien huet mech kritesch gekuckt. "Gëtt de Besëtzer net Ierger maachen?"
  
  
  "Nët haut. Firwat sinn et sou vill Zaldoten ronderëm? Ech hu seng Konzentratioun gemierkt, wéi ech eng Fauscht voller Rial aus mengem Portemonnaie geholl hunn.
  
  
  "Dëst ass d'Aarbecht vum Generol. Elo ass de Boss dout. Hie wäert de Chef sinn."
  
  
  "War den Doudegen Boss eng gutt Persoun?"
  
  
  "Wéi all Patron", huet hien d'Schëller gezunn.
  
  
  "Gëtt et e Problem?"
  
  
  "Nëmme fir déi, déi géint de Generol sinn."
  
  
  "Ass et vill?"
  
  
  "Et gi Rumeuren datt se existéieren. E puer wëllen datt dem Doudegen Meeschter seng fair Dame a senger Plaz regéiert."
  
  
  "Waat sees de?"
  
  
  "Ech schwätzen net. Ech lauschteren".
  
  
  "Wéi vill vun dësem braucht Dir?" Ech hunn him Geldschäiner gewénkt.
  
  
  Hien huet op mech Säit gekuckt. "De Meeschter ass net ganz schlau. Ech kéint dech beréieren."
  
  
  "Nee." Ech hunn him gelaacht. „Ech wëll dech astellen. Wann Dir mech täuscht, gutt, in-ula.
  
  
  Hien huet geholl wat hie gebraucht huet, huet mir dann gesot wéi ech op d'Réckausfahrt vum Hotel kommen. "Zéng Minutte," sot hien, wénkt op mech a lénks.
  
  
  Ech hunn d'Dier zougemaach an d'Jalousie op der eenzeger Fënster am Raum zougemaach. Et war eigentlech eng Dier déi op e klenge Balkon opgaang ass. Et hat eng Vue op déi flaach Diech an den Hafen. Et léisst och frësch Loft eran. Wéi ech d'Wilhelmina a mengem Schëllerholster geluecht hunn an den Hugo u mengem Ënneraarm befestegt hunn, hunn ech un den Henry Sutton geduecht, dem CIA-Statiounsmann. Wann eis Positiounen ëmgedréint wieren, hätt ech een um Fluchhafen fir meng Arrivée ze kontrolléieren, e Chauffeur fir opmierksam ze sinn, an e Kontakt hei am Hotel fir meng Entrée ze erliichteren. Et géif e Message iwwer d'Disponibilitéit vum Auto ginn. Den Henry huet mir net vill gewisen.
  
  
  De Réckentrée vum Hotel huet op eng stinkende Gaass opgemaach. Et war breet genuch fir e Fiat 1100. Den Ali an de Proprietaire vum Auto hunn op mech gewaart, dee fréiere fir mäi Segen ze kréien an dee leschte fir ze kucken wéi vill méi räich ech hie géif maachen.
  
  
  "Gefällt Dir dat, Meeschter?" Den Ali huet de Stëbsfilm op de Flillek geklappt.
  
  
  Ech hunn et besser gefall wéi ech eragaang sinn an ugefaang hunn. Op d'mannst all véier Zylinder hunn geschafft. Dem Besëtzer säin Dag war ruinéiert wéi ech refuséiert ze verhandelen, huet him d'Halschent vun deem ginn, wat hie fir véier Deeg Loyer zitéiert huet, an aus dem Stau gefuer an den Allah opgeruff fir se allebéid ze blesséieren.
  
  
  Lamana huet méi wéi e grousse Park ausgesinn wéi eng Stad. D'Fransousen hunn hir Stroossen an der Form vun engem Fan gebaut an se mat ville Blummenparke verbannt, duerch d'Acquisitioun op där den Territoire läit. D'Mëschung vun der maurescher Architektur a franséischer Planung huet dem Lamana en al-Welt Charme ginn, deen och seng Befreier net konnten läschen.
  
  
  Ech hunn hir Stroossen op engem Helikopterfahrt op Montreal memoriséiert, an de schmuele Verkéier a Richtung Rand an d'US Ambassade an der Rue Pepin gefuer. Op den Haaptkreuzungen ware gepanzerten Autoen a Crews raschten. Ech sinn speziell laanscht de Presidential Palace gefuer. Seng dekoréiert Paarte goufen a schwaarze Crêpe draperéiert. Duerch déi gëllen Barren hunn ech eng laang Strooss gesinn, déi mat Palmen bedeckt ass. De Layout, Aussen- an Interieur waren och a menger Erënnerung. D'Verteidegung vum Palais war net besser wéi op all anere Punkt. Et ass méiglech datt Tasakhmed seng Truppe geschéckt huet fir en Androck ze maachen, an net well hien Probleemer erwaart huet.
  
  
  D'Ambassade, eng kleng wäiss Villa, war hannert enger laanger, héijer wäisser Mauer. De Fändel op sengem Daach war um halwe Personal. Ech war frou d'Marines ze gesinn déi Wuecht um Paart stoen, an nach méi frou iwwer hir sérieux Verhalen. Mäi Pass gouf iwwerpréift. De Fiat gouf vum Hood bis zum Koffer gepréift. Sutton krut en Uruff. D'Äntwert ass komm an ech krut gesot wou ech parken an de Sergeant bei der Ambassadeentrée mellen. Dat Ganzt huet ongeféier zwou Minutten gedauert, ganz héiflech, awer keen huet en Trick verpasst.
  
  
  Hannert der Dier hunn ech de Sergeant fonnt. Et wier schwéier him net ze bemierken. Ech war frou, datt mir op der selwechter Säit waren. Hien huet duebel iwwerpréift an huet mech dunn ugeroden meng lénks Hand op eng breet Trap mat zwou Branchen ze huelen. Sall 204 war meng Destinatioun.
  
  
  Ech sinn op d'Teppech-Trap eropgaang am Geroch vu Blummen, d'Stille vun enger Begriefnesstille. Rou war net nëmmen d'Moossnam vum Event, mee och d'Stonn. Et war schonn iwwer fënnef.
  
  
  Ech hunn op d'Nummer 204 geklappt an ouni op eng Äntwert ze waarden, hunn ech d'Dier opgemaach an eran gerannt. Et war en Empfang, an déi rout-Hoer Fra, déi op mech gewaart huet, huet eppes gemaach fir den Dampfloss, deen ech op Sutton gezielt hunn, ze mëllen. "Elegant" war meng éischt Reaktioun; keen normale Sekretär, war meng zweet Androck.
  
  
  Ech war op béide Punkte richteg.
  
  
  "Här Cole," sot si, a koum op mech, "mir hunn op dech gewaart."
  
  
  Ech hat net erwaart hatt ze gesinn, awer eis kuerz Handschlag sot eppes Gutts am Fall vun der Onerwaart. "Ech koum sou séier wéi ech konnt."
  
  
  "Och". Si huet a mengem Sarkasmus geflunn, hir hellgréng Aen blénken. Hirem Laachen war sou subtil wéi hiren Doft, d'Faarf vun hiren Hoer war eppes Besonnesches, Yates a Kathleen Houlihan hunn all an een gerullt. Amplaz war si d'Paula Matthews, Assistent a Sekretärin vum vermësste Henry Sutton. "Wou ass hien?" Ech sot, no hirem an de Büro.
  
  
  Si huet net geäntwert bis mir souz. "Henry - Här Sutton - schafft un Virbereedungen ... betreffend den Doud vum Ambassadeur."
  
  
  "Wat wäert dëst léisen?"
  
  
  "Ech ... ech weess wierklech net ... Nëmmen dëst kann äntweren firwat hien ëmbruecht gouf."
  
  
  "Gëtt et näischt do?"
  
  
  "Nee." Si huet de Kapp gerëselt.
  
  
  "Wéini wäert de Sutton zréck sinn?"
  
  
  "Hien denkt um siwen."
  
  
  "Huet eppes fir mech ukomm?"
  
  
  "Oh jo, ech hu bal vergiess." Si huet mir eng Enveloppe vun hirem Schreifdësch iwwerreecht.
  
  
  "Entschëlleg mech." Dem Hawke seng kodéiert Äntwert op meng réimesch Ufro war kuerz an huet keng richteg Äntwerten geliwwert: NAA Besëtz 60% Mendanike, 30% Tasahmed, 10% Shema. Wann Tasakhmed oder Shema mech ëmbréngen wollten, da kéint et sécherlech hei méi einfach gemaach ginn wéi zu Roum.
  
  
  Ech hunn d'Paula ugekuckt, bemierkt datt hir Broscht géint hir Blouse geschwollen hunn. "Ech brauch Äre Verbindungsbüro."
  
  
  "Wat kënne mir maachen fir ze hëllefen?" Hir Geste war graziéis.
  
  
  "Loosst eis iwwer Verbindung schwätzen."
  
  
  D'Kommunikatiounsdepartement a säi Chef Bedreiwer, Charlie Neal, hunn d'Saache e bësse berouegt. D'Equipement war Staat vun der Konscht an Neil wousst seng Saachen. Mat enger anerer Dummy Adress hunn ech AX-Sp kodéiert. fir Hawk: brauch alles iwwer FAO, Dr Otto van der Meer.
  
  
  "Ech soll bannent enger hallwer Stonn eng Äntwert hunn, Charlie." Ech soot. "Dir wäert mech wëssen."
  
  
  "Mir wäerten a menger Kabine sinn," huet d'Paula eis allebéid opgekläert.
  
  
  Et waren e puer kleng Bungalows fir Personal bannent der walled Ambassade Verbindung. D'Paula huet mir informéiert datt bis viru kuerzem an esou engem Heem wunnen fakultativ war, awer Terrorattacke géint US Personal hunn et obligatoresch gemaach fir all Fraen, besonnesch eenzeg Fraen, déi dem NAPR zougewisen sinn, an hinnen ze wunnen.
  
  
  "Keng schlecht Iddi," sot ech wéi mir laanscht de Wee zu hirem Gîte rural.
  
  
  "Et huet seng Virdeeler, awer et ass limitéiert."
  
  
  D'Ëmgéigend Zypressbeem hunn d'Plaz en agreabele Gefill vun Ofsécherung ginn, obwuel et en ähnlecht Gîte an der Géigend war. Déi roude Bougainvillea géint déi wäiss Verkleedung huet eng Atmosphär vu Fridden bäigefüügt, déi sou illusoresch war wéi alles anescht.
  
  
  "Normalerweis géif ech meng Immobilie mat engem deelen, deen ech wahrscheinlech net konnt ausstoen, awer dës Kéier huet de Mangel u Leit sech bezuelt." Ech hunn de Wee gär wéi hatt de Kapp gerëselt huet.
  
  
  Et war eng kleng Patio hannert der nach méi klenger Kichen, mir souzen drop an hunn e Gin Tonic. "Ech hu geduecht, et wier méi bequem hei," sot si.
  
  
  "Ech hunn Äert Uerteel gär. Loosst mech Iech mat enger vu menge Genoss behandelen." Ech hunn meng Zigaretten ugebueden.
  
  
  "Hmm ... gëlle Buschtawen, wéi schéin."
  
  
  "Dir wäert Tubak gär hunn. Sidd Dir am selwechte Geschäft wéi Henry?
  
  
  Si huet geknackt wéi ech d'Luucht erausgehalen hunn.
  
  
  "Wéini bléist et den Daach?"
  
  
  "Et wäerte Probleemer bei der Begriefnes muer ginn. Awer de Generol Tasakhmed huet keng richteg Oppositioun.
  
  
  "Wat ass hei geschitt ier Mendanike an den Ambassadeur gestuerwen sinn?"
  
  
  Si huet mir e virsiichteg, spekulativ Bléck. "Vläicht sollt Dir waarden a mam Här Sutton iwwer dëst schwätzen."
  
  
  "Ech hu keng Zäit ze waarden. Wat och ëmmer Dir wësst, loosst eis et elo maachen."
  
  
  Si huet mäi Ton net gär. "Nolauschtert, Här Cole..."
  
  
  „Nee, lauschter. Dir hutt Instruktioune kritt fir ze kooperéieren. Ech hu gär wéi Dir kooperéiert, awer schwätzt net offiziell iwwer mech. Ech muss wëssen, a grad elo." Ech hunn op hatt gekuckt a gefillt Funken.
  
  
  Si huet sech ëmgedréit. Ech konnt net soen ob de Rou op hir Wangen war well hatt mir soe wollt an d'Häll goen oder well mir eis géigesäiteg beaflossen. No engem Moment sinn hir Aen zréck op meng, kal a liicht feindlech.
  
  
  "Et ginn zwou Saachen. Als éischt sinn ech iwwerrascht datt Dir nach net wësst. Zënter August hu mir Langley Informatioun iwwer d'Arrivée vu professionnelle Terroristen aus verschiddene Plazen geschéckt ... "
  
  
  "Arrivée an Singlecharts, Koppelen an Dräier." Ech fäerdeg fir hir. "D'Fro ass - wou sinn se?"
  
  
  "Mir sinn net sécher. Si kommen just a verschwannen. Mir hu geduecht, de Premier wier hannendrun. Den Ambassadeur Petersen wollt dat mat him diskutéieren."
  
  
  Ech war traureg, datt de van der Meer méi Äntwerten hat wéi dës Leit. "Kommen se nach eran?"
  
  
  "Déi zwee sinn op der véieranzwanzeger vun Dhofar ukomm."
  
  
  "Gefillt Dir datt Mendanike se bruecht huet fir säin Ugrëff géint Osman ze stäerken?"
  
  
  
  "Mir hu probéiert d'Méiglechkeet ze testen."
  
  
  "Wat fir eng Relatioun huet de Ben d'Oko mam Generol?"
  
  
  "Kissing Cousins"
  
  
  Si hat all Standard Äntwerten. "Gëtt et Beweiser datt si vläicht opgehalen hunn ze kussen, datt den Tasahmed vun der Mendanike lass ass?"
  
  
  "Natierlech kënnt dëst an de Kapp. Awer mir hu keng Beweiser. Wann den Henry d'Identitéit vum Chauffer erausfannen kann, deen den Ambassadeur Petersen ëmbruecht huet, wäerte mir dat och erausfannen.
  
  
  Ech hunn a mengem Glas gedréckt. "Wou passt de Colonel Duza an?"
  
  
  "An der Täsch vum Generol. Hien mécht déi dreckeg Aarbecht a gär et. Wann Dir et kuckt, gesitt Dir d'Skalen vun enger Schlaang."
  
  
  Ech hunn dat eidel Glas geluecht. "Wat ass den zweete Punkt, deen Dir gesot hutt?"
  
  
  "Et kéint näischt sinn. Et gëtt e Mann mam Numm Hans Geier, dee Kontakt mam Här Sutton wëll maachen."
  
  
  "Wien ass hien?"
  
  
  "Hien ass de Chef Mechaniker vun North African Airlines."
  
  
  Meng Oueren hunn opgestan. "Huet hien eng Indikatioun ginn, wat hie wollt?"
  
  
  "Nee. Hie wollt kommen. Ech hu gesot, mir ruffen."
  
  
  Wat meng Sexualitéit ugeet, Paula Matthews war e grousse Succès. Als CIA-Operateur oder Assistent-Operativ oder wat et och ëmmer war, huet si mech un hire vermësste Chef erënnert. "Wësst Dir wou de Guyer ass?"
  
  
  "Ma, et gëtt nëmmen een Hangar Konter um Fluchhafen. Hien huet gesot datt hie bis aacht do wier."
  
  
  Ech erwächen. "Paula, et deet mir wierklech leed, datt ech keng Zäit hunn iwwer d'Faarf vun Ären Hoer an de Geroch vu Jasmin ze schwätzen. Ech wéilt et gär géint de Reen kontrolléieren. An der Tëschenzäit, kéint Dir den Henry froen mech um aacht an der Bar am Lamana Palace ze treffen mat enger Äntwert op mäin Telegramm? "
  
  
  Wéi si opgestan ass, sinn hir Wécker erëm geblosen. "Här Sutton kann eng Versammlung hunn."
  
  
  "Sot him fir ze annuléieren." Ech hunn meng Hänn op hir Schëlleren. "An merci fir d'Gedrénks." Ech Kuss hir chastely op d'Stir an ass fortgaang, laacht op hirem verwonnert Bléck.
  
  
  
  Kapitel 6
  
  
  
  
  
  Wéi ech op de Fluchhafen ukomm sinn, huet d'Liicht am Sonn-verschwonnenen Himmel verschwannen. D'Feldlampen hu gebrannt, an de Liichttuerm um Tuerm huet déi schwéier roude Dämmerung reflektéiert. Elo stoungen dräi Panzerwagen virun der Entrée amplaz zwee. Ech wousst datt d'Entrée vum Fluchhafen och bewaacht gëtt. Ech war net aus der Stad gefollegt, a keen iwwerwaacht meng Zougang zu oder aus der Ambassade. D'Blockade virun wäert e bësse méi schwéier ginn.
  
  
  Ech hunn d'Haaptzougangsstrooss ofgeschalt op eng kuerz Streck Strooss, déi op d'Hangaren féiert. Et waren Gardeposten um Enn vun der Strooss, an der Géigend waren eng franséisch AMX Kommando-Jeep an en TT 6 gepanzert Personaldréier. Dunn hunn se geschnappt wéi wann ech d'Invasiounskraaft wier, op déi se gewaart hunn. Ech war gebewosst gutt fofzeg Meter vum Paart ze stoppen.
  
  
  De Sergeant huet e véier-Mann Kader mat Kampfkräften am prett gefouert. D'Begréissung war abrupt an op arabesch. Ech war am verbuedenen Territoire. Wat der Däiwel hunn ech geduecht ech maachen!
  
  
  Meng Äntwert war op Franséisch. Ech war e Vertrieder vun der Paris Aeronautical Society. Ech hat Affär mam M'sieur Guyer, Chef Mecanicien vum Mecanicien des Avions Africque Nord. War dat déi falsch Plaz fir anzegoen? Mat dëser Fro hunn ech mäin offiziellen franséische Pass mam richtege Stempel virgestallt.
  
  
  De Sergeant huet d'Dokument geholl an huet sech domat an de Sécherheetsstand zréckgezunn, wou déi zwee Beamten sech drop konzentréiert hunn d'Säit ze dréinen. Meng véier Wiechter hunn mech ouni Léift gekuckt. Ech hunn op den nächste Schrëtt gewaart, wousst ganz gutt wat et wier.
  
  
  Dës Kéier gouf de Sergeant vun engem Lieutenant begleet. Hie war e bësse manner onfrëndlech an huet mech op Franséisch adresséiert. Wat war den Zweck vu mengem Besuch? Firwat wollt ech M'sieur Geyer gesinn?
  
  
  Ech hunn erkläert datt d'NAA Probleemer mat der Avionik op sengem neie Fourberge 724C hat an ech war vu Paräis geschéckt fir de Problem ze fixéieren. Duerno hunn ech dem Stellvertrieder vertraut a mat Gesten am techneschen Detail alles beschriwwen, wat geschitt ass. Ech war inspiréiert. Schlussendlech hat hien genuch, huet mir mäi Pass zréckginn an huet mech mat der Hand gewénkt an den Uerder ginn mech duerch ze loossen.
  
  
  "Allah maacht!" Ech hunn geruff a salutéiert wéi ech duerch d'Paart gaangen sinn. D'Salut gouf zréckgezunn. Mir waren all op der selwechter Säit. Kann Allah Segen a schwaach Sécherheet.
  
  
  Et waren nëmmen zwee Autoen um Hangar Parking. Ech erwaart zousätzlech Wiechter ze treffen, mee et waren keng. Nodeems Dir de Perimeter passéiert hutt, hutt Dir Iech dobannen fonnt. Et waren e puer al DC-3s op der Fluchlinn. Bannen am Hangar war en aneren mat ofgeschniddene Motoren. Nieft der Caravel an e puer méi kleng Zwillingmotor Fligeren, gouf et och e beandrockend neit Gulfstream Fliger. Den NAPR Emblème war ënner der Cockpitfenster. Dëst war ouni Zweifel dem Mendanicke seng Versioun vum Air Force One. Firwat fuert en DC-6 op Budan?
  
  
  Wann Dir esou e luxuriéise Fliger hätt?
  
  
  Opgepasst op déi verschidde Fligeren wéi ech duerch d'Innere vum Hangar geklommen sinn, hunn ech keng bewegt Kierper gemierkt. Et war während Entloossungen, dat war sécher. Laanscht der hënneschter Säit vun der Hangar war eng Glas-zougemaach Büro Sektioun. Ech hunn d'Liicht duerch seng Fënstere gesinn a sinn dorop gaang.
  
  
  Den Hans Geyer hat e béist Gesiicht mat lëschtegen Aen wéi Knäppercher. Seng kaal Kuppel war d'Faarf vu veraarbechte Lieder. Hie war kuerz a kräfteg, mat grousse Ënneraarm a grouss Hänn mat Fettgrouwen bedeckt. Hien hat d'Fäegkeet säi Kapp ze béien wéi e Robin deen op e Wuerm lauschtert. Hien huet mech gekuckt wéi ech duerch d'Dier gaangen ass.
  
  
  "Här Guyer?"
  
  
  "Ech sinn et." Seng Stëmm war sandpapered.
  
  
  Wéi ech erreecht hunn, huet hien seng dreckeg wäiss Overall geläscht ier hien erausgehalen huet. "Hutt Dir den Här Sutton gesinn?"
  
  
  Hie gouf op eemol alert an huet duerch d'Glaspartition gekuckt an dunn zréck op mech. "Dir sidd net Sutton."
  
  
  "Riets. Mäin Numm ass Cole. Den Här Sutton an ech kennen all aner.
  
  
  "Hmmm." Ech konnt d'Rieder héieren hannert sengem déif furrowed Stir klickt. "Wéi bass du hei komm? Si hunn dës Plaz méi knapp geknäppt wéi den Hënneschten vun enger Kéi wärend der Mëllech.
  
  
  "Ech sinn net op d'Mëllech komm."
  
  
  Hien huet mech fir eng Sekonn gekuckt an dann gelaacht. "Zimlech gutt. Sëtzt Iech, Här Cole." Hien huet op e Stull op der anerer Säit vu sengem iwwerdriwwenen Schreifweis gewisen. "Ech denken net datt iergendeen eis wäert stéieren."
  
  
  Mir hunn eis gesat an hien huet en Tirang opgemaach an eng Fläsch gebonnen Bourbon an e puer Pabeierbecher erausgezunn. "Gefillt Dir Iech gutt? Keen Eis?
  
  
  "Dir sidd och gutt," sot ech, wénken op d'Fläsch.
  
  
  "Oh, ech reesen e bëssen. Sot mir wéini".
  
  
  - sot ech, a nodeems mer den Applaus passéiert hunn an eis eege Marken opgehuewe haten, huet den Hans de Kapp fir mech gebogen a koum zum Punkt. "Wat kann ech fir Iech maachen, Här Cole?"
  
  
  "Ech mengen et ass de Géigendeel. Dir wollt eis gesinn."
  
  
  "Wat maacht Dir an der Ambassade, Här Cole? Ech hu geduecht datt ech jiddereen do kennen."
  
  
  „Ech sinn de Mëtteg ukomm. Den Henry huet mech gefrot him ze ersetzen. D'Leit fir déi ech schaffen hunn mir Instruktioune ginn - verschwend keng Zäit. Ginn mir dat maachen?
  
  
  Hien huet e Schlupp aus sengem Glas geholl an de Kapp no hannen gekippt. "Ech hunn e puer Informatioun. Awer ech hunn entdeckt datt näischt op dëser Welt einfach oder bëlleg ass.
  
  
  "Keng Argumenter. Wéi eng Informatioun? Wat Präis?"
  
  
  Hien huet gelaacht. "Här, Dir sidd definitiv keen Araber! A jo, ech weess, Dir hutt keng Zäit ze verschwenden. Hien huet sech no vir geluegt, seng Hänn op den Dësch geluecht. Vun der ieweschter Luucht huet de Schweess op senger Kuppel blénkt. "Okay, well ech am Häerz e Patriot sinn, ginn ech Iech et fir Pennys. Dausend Dollar an amerikaneschen Dollar op de Kont a fënnef dausend wann ech Beweis liwwere kann.
  
  
  "Wat gutt ass den éischten Deel wann Dir den zweeten net produzéiere kënnt?"
  
  
  "Oh, mee ech kann. Et kann just e bëssen Zäit huelen well alles hei ass am Moment an engem schrecklechen Zoustand. Wëllt Dir Är Versuergung opfëllen?
  
  
  "Nee Merci. Sou ze soen. Ech ginn Iech dräihonnert fir Depot. Wann den éischten Deel gutt ass, kritt Dir déi aner siwen an eng Garantie vu fënnef dausend wann Dir produzéiert.
  
  
  Hien huet de Rescht vu sengem Gedrénks fir mech gedronk, huet et geschluecht an huet sech en aneren gegoss. "Ech sinn raisonnabel," sot hien. "Loosst eis dräihonnert gesinn."
  
  
  "Et gëtt nëmmen eng Saach." Ech hunn mäi Portemonnaie erausgezunn. "Wann ech net denken wat Dir hutt d'Depot wäert ass, muss ech et zréck huelen."
  
  
  "Natierlech, schwëtzt net, Dir wäert gesinn."
  
  
  "Ech wëll och Äntwerten op e puer eege Froen."
  
  
  "Alles wat ech maache kann fir ze hëllefen." Hien huet gestrahlt wéi hie sechs Fofzeger Joer gezielt huet an se an d'Brusttasche vu senge Overalls gestoppt huet. "Okay," hien huet d'Partition iwwerpréift, de Kapp gebéit an seng Stëmm erofgesat. "De Mendanike Fliger Crash war keen Accident. Ech weess wéi et geschitt ass. D'Beweiser sinn am Schutt zu Budan.
  
  
  "Wësst Dir wien dat gemaach huet?"
  
  
  "Nee, awer all Narren kann eng zimlech gutt roden maachen. Elo ass Tasakhmed Nummer eent.
  
  
  "Meng Leit bezuelen net fir Guess. Wou ass den DC-7?
  
  
  "DC-7! Et waren déi sechs déi Mendanike a seng Bande era geflunn sinn. Seng Stëmm ass opgestan. "A si solle verdammt gutt um Golfstroum fléien." Dëst war déi éischt Saach, déi mech gewarnt huet. Awer et war eng Landung ... "
  
  
  "Hans," Ech hunn meng Hand opgehuewen. "Siwen, wou ass NAA's DC-7?"
  
  
  Hie gouf festgeholl. Et war falsch. "Zu Rufa, op enger Militärbasis. Firwat der Däiwel musst Dir dëst maachen ... "
  
  
  "Firwat ass hien zu Rufa? Ass hien normalerweis do?
  
  
  "Hie gouf e puer Méint an d'Arméi geholl."
  
  
  "Wat iwwer seng Equipe?"
  
  
  "Streng militäresch. Kuckt, frot Dir Iech net wéi se d'Mendanike kruten?
  
  
  
  Dëst ass eng Häll vun enger Geschicht. Dëst ass scho geschitt. D'Schabloun war d'selwecht, d'Approche war d'selwecht. Et war de perfekte Setup. Dëst…"
  
  
  "Wass Dir op der Pflicht wéi d'Mendanike fortgaang ass?"
  
  
  "Hell nee! Wann ech do gewiescht wier, wier hien haut lieweg... oder vläicht wier ech och dout. Khalid war op Pflicht. Hie war den Nuetschef. Nëmmen hien ass net méi ronderëm, Dag oder Nuecht. Ech krut gesot datt ech krank wier. Also ech probéieren Iech eppes ze soen ier ech krank ginn, just du wëlls iwwer déi verdammt DC-7 schwätzen. Wéi se him vun hei ewech geholl hunn, sot ech gutt lass! "
  
  
  Wärend et gedonnert, hunn ech déi üblech Kontroll duerch d'Glaspartition gemaach. Et war kee Liicht am Hanger, awer et war genuch Däischtert an der Dämmerung fir d'Silhouetten vun den neien Arrivée erauszestellen. Et waren fënnef vun hinnen. Si sinn an enger verlängerter Uerdnung ronderëm de geluechten Hangar geplënnert. D'Overhead Liichtjoer schalt war op der Mauer hannert Hans.
  
  
  "Schalt d'Luuchten aus, séier!" - Ech hunn intervenéiert.
  
  
  Hie krut de Message vu mengem Toun an der Tatsaach, datt hie scho laang genuch war fir ze wëssen wéini hie soll zoumaachen an ze maachen wéi hie gesot huet.
  
  
  Ech hu e béise bronchialen Hust gefillt, gemëscht mam Klang vu briechend Glas, wéi ech mech op mengem Stull zréckgezunn hunn an mech geknéit hunn. Wilhelmina an der Hand. An der Däischtert hunn ech héieren den Hans schwéier otmen.
  
  
  "Gëtt et eng Hannerdier?"
  
  
  "Am Verbindungsbüro." Seng Stëmm huet geziddert.
  
  
  "Gitt dohinner a waart. Ech këmmere mech ëm alles hei."
  
  
  Meng Wierder goufen duerch e puer méi Kugelen an e puer Ricochetten ënnerbrach. Ech wollt net mat enger 9mm Maschinnegewier Feier opmaachen an d'Infanterie uruffen. D'Attack war komplett ëmsoss. Et war kee Besoin fir d'Glasfenster ze briechen, sou datt fënnef Helden een onbewaffnete Mechaniker erfaasse kënnen. D'Jammeren hunn gemengt datt se net zu der Fluchhafensécherheetsfirma gehéieren. Vläicht war hir Iddi den Hans zum Doud Angscht ze maachen.
  
  
  Ech héieren den Hans an den nächste Büro rutschen. Ech souz bei der Dier a waarden. Net fir laang. Déi éischt vun den Ugräifer sinn mat engem Klang vu Been era geflunn. Ech hunn hien niddereg geschloen a wéi hien getrollt hunn ech hien mam Hënneschten vun der Wilhelmina geschloen. Soubal hien de Buedem getraff huet, ass d'Nummer zwee him nokomm. Ech hunn hien opgehuewen an hien huet den Hugo op de Maximum bruecht. Hien huet en onartikuléiert Gejäiz erausginn an ass op meng Schëller zesummegeklappt. Ech geplënnert no vir, benotzt et als Schëld, a mir sinn op Nummer dräi.
  
  
  Wann de Kontakt geschitt ass, hunn ech de Messer-geschniddene Kierper vu senger Schëller geheit. Hie war méi séier a méi clever. Hien rutscht aus dem Doudegen Gewiicht a koum op mech mat enger Pistoul, prett ze schéissen. Ech daucht direkt virum Schoss, sinn ënner sengem Aarm gaang, a mir sinn op de Buedem vum Hangar erofgaang. Hie war grouss a staark, an hie geroch vun Wüst Schweess. Ech hunn säi Handgelenk mat der Waff ofgehalen. Hien huet den Impakt vu mengem Knéi op mengem Kräiz vermeit, seng lénks Hand probéiert mäin Hals ze gräifen. Mat zwee méi vu senge Frënn präsent, Ech hat keng Zäit op d'Konscht vu griichesch-réimesche Ringer ze verschwenden. Ech hunn seng fräi Hand mäin Hals gelooss an den Hugo ënner den Aarm gezwongen. Hien huet geschüchtert an ugefaang ze dréinen, an ech sinn séier vun him gesprongen, prett fir déi aner zwee. Ech héieren een lafen. Ech hu geduecht datt et eng gutt Iddi war an ass duerch d'Bürodier zréckgaang, gekräizt.
  
  
  "Hans!" - Ech hunn gejaut.
  
  
  "Cole!"
  
  
  "Maacht d'Dier op, awer bleift do."
  
  
  "Maach der keng Suergen!"
  
  
  D'Dier koum aus der Réck vum Hangar. Lafen Féiss kéint bedeiten, datt eis Visiteuren decidéiert eis do ze treffen. Wat mat de Flughafen Luuchten, Sécherheet Luuchten an der Kloerheet vun der fréi Owend Däischtert, et war kee Problem ze gesinn, ob mir eng ongewollt Firma haten. Mir hunn dat zu dëser Zäit net entdeckt.
  
  
  "Mäi Auto ass um Trottoir," sot ech. "Du follegt mech. Kuckt eis zréck. Loosst eis goen ".
  
  
  Et war e zimmlech kale Spadséiergank vum Réck vum Hangar op déi fräi Parkplaz. De Fiat stoung als Monument zu Washington eraus.
  
  
  "Wou ass Ären Auto, Hans?" Ech gefrot.
  
  
  "Op der anerer Säit vum Hangar." Hien huet misse lafen fir mat mir ze halen, an hien war aus Otem net nëmme well hien midd war. "Ech hunn et do geparkt well et méi schatteg ass an ..."
  
  
  "Fin. Dir sëtzt am Réck, leet Iech op de Buedem a bewegt keen Zoll.
  
  
  Hien huet net streiden. Ech ugefaang Fiat, Berechent der Zomme op zwee Punkten. Wann d'Visiteuren mech gefollegt hunn, wësse se wou mäin Auto geparkt ass. Wa se net Deel vun der Equipe waren, déi de Fluchhafen bewaacht, waren se Intelligenzbeamten, wat fir d'Partisane kee Problem ass. Op alle Fall si si fir den Hans komm, net fir mech.
  
  
  Wéi ech op d'Sécherheetspost kommen, hunn ech den Auto gestoppt, d'Luuchten gedimmt fir ze weisen datt ech opmierksam war, a sinn erausgaang. Wann de Stellvertrieder a seng Jongen iwwer den Attentat wossten, hätt ech dat elo gewuer.
  
  
  Déi ursprénglech véier, gefouert vum Sergeant, koumen op mech. "Vive la NAPR, Sergeant," hunn ech gesongen, a Richtung si geplënnert.
  
  
  "Oh, du," sot de Sergeant.
  
  
  .
  
  
  "Ech kommen de Moien zréck. Wëllt Dir mäi Pass stempelen?"
  
  
  "Muer ass en Dag vu Gebied a Trauer," huet hien geruff. "Komm net hei."
  
  
  "Och jo. Ech verstinn".
  
  
  "Gitt hei eraus," huet de Sergeant gewënscht.
  
  
  Ech sinn lues zréck an den Auto gaang, an hunn d'Aen op déi gebogen Silhouette vum Hangar gehalen. Sou wäit, sou gutt. Ech hunn gelaacht, an d'Wuechte gewénkt an ugefaang fort ze fueren.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 7
  
  
  
  
  
  
  
  
  Nodeems ech de Fluchhafen verlooss hunn an séchergestallt hunn datt keen eis verfollegt, hunn ech mech op mäi verstoppte Passagéier gedréint.
  
  
  "Okay, Frënd. Kommt a maacht mat."
  
  
  Hien ass op de Récksëtz gaang an huet e Schlupp geholl, eng Fläsch Bourbon aus sengem Overall erausgezunn. "Jesus!" - sot hien an huet eng laang Schlupp geholl. "Wëlls du een?" - huet hien ausgeot, d'Fläsch erausgehalen.
  
  
  "Ech beréieren et ni wann ech fueren."
  
  
  "Oh mäi Gott, Dir sidd eppes vun engem Frënd. Hei ..." huet hien no seng Broschttasche gezunn, "huelt dat zréck. Du hues just mäi Liewen gerett. Alles wat ech krut wat Dir wëllt ass gratis."
  
  
  "Einfach do, Hans." Ech konnt net ophalen ze laachen. "Jiddereen ass op der Pflicht. Halt d'Suen fir Iech selwer. Dir wäert se verdéngen."
  
  
  „Awer verdammt! Wou hutt Dir schons geléiert esou ze handelen!"
  
  
  "A? Firwat, mäi ganzt Liewen. Zwanzeg Joer an Afrika an "Wéi laang sidd Dir op Fligeren?" »
  
  
  "A? Firwat, mäi ganzt Liewen. Zwanzeg Joer an Afrika, a virdru ..."
  
  
  "Ech mengen, Dir wësst datt e Pilotröhr anescht ass wéi eng Turbin. Dir sidd e Profi an Ärem Beräich." Ech sinn eleng a mengem. Wou kann ech dech huelen wou Dir sécher sidd? "
  
  
  "Meng Plaz. Et huet eng héich Mauer an e staarke Paart, an den alen Thor wäert den Arsch vun enger Zinn Gäns bäissen, wann ech him soen.
  
  
  "Dir sidd de Navigator. All Ahnung wien dës onfrëndlech Leit sinn?
  
  
  „Här, nee! Ech hunn se nach ëmmer net gesinn."
  
  
  "Ginn et Kommando Unitéiten an Tashamed Arméi?"
  
  
  "Breng mech em. Dat eenzegt wat ech weess ass datt se all e bloe gekackte Kappkleed droen.
  
  
  Dëst war Plaz op. Ee vun den Ugräifer hat e Baret un, déi aner zwee waren ouni Kappbekleedung.
  
  
  "Sidd Dir sécher datt Dir dëst net wëllt? Ech drénken et alles an dann héich."
  
  
  "Gitt just net sou verluer an et datt Dir net opmierksam op wat ech soen. Dir wësst datt dem Mendanike säin Doud keen Accident war. Wien soss hutt Dir dat gesot?"
  
  
  "Keen. Nëmmen fir dech."
  
  
  "Gëtt et en anere Grond firwat een Är Kopfhaut wëllt?"
  
  
  "Gëtt se mech ëmbréngen?"
  
  
  Ech hunn d'Brems geschloen an de Fiat gestoppt. Den Hans gouf no vir géint den Dashboard geheit, seng Fläsch huet e geféierleche Klang gemaach. Ech hunn hien un de Overall gegraff an hien op mäi Gesiicht gezunn. „Ech wëll elo e puer Äntwerten, oder Dir gitt heem mat enger Fläsch am Mond. Ass et kloer?"
  
  
  Hien huet op mech gekuckt, sprachlos dës Kéier, d'Aen breet, de Mond op a wénkt domm. Ech hunn hien lassgelooss a mir sinn erëm fortgaang. Ech hunn gewaart bis hien erwächt ass, hunn him dann roueg eng Zigarett ugebueden. Hien huet et grad esou roueg geholl.
  
  
  "Also, wiem hutt Dir iwwer Är Theorie iwwer d'Katastroph erzielt?"
  
  
  "Khalid ... Hie war am Hangar wéi ech op der Pflicht war. Et gi scho Rumeuren vun enger Katastroph. Wann ech gefrot him firwat se den DC-6 amplaz Gulfstream geholl, hie sot de Fliger huet net Generator. Ech wousst hie gelunn. Ech hunn alles iwwer de Golfstroum den Dag virdrun iwwerpréift. Ech wousst och datt hien Angscht huet wéi d'Häll. Fir hien nach méi Angscht ze maachen an him ze schwätzen, hunn ech him gesot datt ech wousst wéi d'DC-6 sabotéiert gouf.
  
  
  "An hien huet geschwat?"
  
  
  "Neen."
  
  
  "Wéi wousst Dir datt et Sabotage wier?"
  
  
  "Wéi gesot, et war wéi en aneren Accident deen an Afrika geschitt ass. Datselwecht. Jidderee wousst datt et Sabotage war, awer kee konnt et beweisen. Dunn hunn ech et bewisen. Wann ech op Budan kommen kann, kann ech et beweisen. och op dëser."
  
  
  D'Sirene, déi an der Distanz gekrasch huet, huet eng zweedeiteg Äntwert ginn. "Et kéint eng Ambulanz sinn. Loosst eis kucken wéi eng Dune Buggy dëst ass. Ech hunn fir zweet gewiesselt an an de Fiat gezunn, wat ech gehofft hat, war haart.
  
  
  "Mir wäerte definitiv festhalen." Den Hans sprang op an erof, kuckt no an no.
  
  
  D'Rieder hunn e puer Traktioun fonnt wéi ech op de Cover vun engem nidderegen Cliff Wénkel gekäppt hunn.
  
  
  "Si ginn schrecklech séier!"
  
  
  Ech hat gehofft, wäit genuch vun der Strooss ze kommen, fir ausserhalb vun der Gamme vun de kommende Luuchten ze sinn, also hannert engem Cliff. D'Rieder hunn ugefaang ze gräifen an ze rullen. Et war nëtzlos fir dëst ze bekämpfen. "Waart," sot ech, de Motor ofgeschalt a fléien op meng Säit eraus.
  
  
  Déi wäisslech Faarf vum Fiat passt perfekt an d'Wüst. Genuch fir datt wann e grousst Kommando-Gefier laanscht gefuer ass, gefollegt vun enger Ambulanz, si eis net gemierkt hunn. D'Sirene huet an der kaler Nuetsloft gejaut. Dunn si si fortgaang a mir sinn opgestan an sinn zréck an den Auto gaang, mam Hans mumpelt: "Wat e Wee fir den Dag ofzeschléissen."
  
  
  . Dunn si si fortgaang a mir sinn opgestan an sinn zréck an den Auto gaang, mam Hans mumpelt: "Wat e Wee fir den Dag ofzeschléissen."
  
  
  "Dir kënnt dem Allah Merci soen datt Dir et net fir ëmmer opgehalen hutt."
  
  
  "Jo. Wéi komme mer elo vun hei eraus?"
  
  
  "Mir wëschen Är Fläsch a vläicht kënnt eng Iddi. Wann net, sinn ech sécher datt Dir gutt sidd fir Autoen ze drécken.
  
  
  Mat nëmmen e puer kuerzen Arrêten ware mir an zéng Minutten erëm op der Strooss an sinn an zwanzeg Minutte bei der Villa vum Hans ukomm.
  
  
  Dem Lamana säin auslännesche Quartier war eng Sektioun vu wäiss-walled Moorish-Stil Haiser ronderëm e Park mam Numm Lafayette. Mir hunn e puer Reconnaissance gemaach ier mer dem Hans säin Domain erakoum. Säin Haus war an enger Gaass nieft dem Park. Mir sinn zweemol ronderëm gaang. Et waren keng Autoen a Luuchten op der Strooss.
  
  
  - An Dir hutt dem Khalid dat alles gesot?
  
  
  "Jo."
  
  
  "Hutt Dir engem aneren gesot?"
  
  
  "Erica, meng Duechter, awer si huet näischt gesot."
  
  
  "Sot mir elo, wat hutt Dir soss gemaach, wat een esou opgeregt huet datt se dech ëmbrénge wollten?"
  
  
  "Ech wäert verdammt sinn, wann ech weess. Éierlech gesot!" Hien huet seng Hand ausgestreckt fir mech ze halen. "Ech maachen e bësse Schmuggel, jiddereen mécht. Awer dat ass kee Grond de Guy ëmzebréngen.
  
  
  "Nee, si huelen nëmmen Är riets Hand. Ech gleewen datt et Logbicher fir dësen DC-7 um Fliger sinn.
  
  
  "Jo. Wann et hëlleft, kënnt Dir Logbicher vum alen Motor hunn. Dir kënnt net an de Rufa kommen.
  
  
  "Ass d'Sécherheet méi streng wéi hei?"
  
  
  "Hell jo."
  
  
  "Dir sot datt de Fliger dem Militär geliwwert gouf. Wësst Dir firwat?
  
  
  "Natierlech. Fallschierm Training. Kënnt Dir mir soen firwat Dir ... "
  
  
  "Wou hutt Dir Ënnerhalt gemaach, gréisser Reparaturen, Saachen wéi dat?"
  
  
  "Mir hunn alles gemaach ausser déi wesentlech hei. Dofir hunn ech d'Olympesch Spiller zu Athen benotzt."
  
  
  "Wéini war seng lescht Kontroll?"
  
  
  "Oh, dat muss gewiescht sinn wéi se hien geholl hunn. Si hu gesot, si géifen et ausléisen."
  
  
  "Eng Fro méi," sot ech, hunn d'Luuchten ausgeschalt, "gëtt et en Tour op dëser Strooss?"
  
  
  Hien huet schaarf geruckt an huet dunn de Kapp gedréint, de Message verstanen. „Net eng Verdammt Saach! Gott, Dir mengt datt si eis verfollegen."
  
  
  Ech si gefuer, an hien ass erausgaang an ass bei d'Dier an der Mauer gaang, an där eng Judasfenster war. Ech hunn den Thor begréissend héieren. Den Hans huet d'Klack geklappt, zwee kuerz an eng laang. D'Overhead Luucht ass op.
  
  
  "Si muss iwwer mech besuergt gewiescht sinn," huet hien gelaacht. "Eric, et sinn ech, Schatz," huet hien geruff. "Ech hunn e Frënd, also haalt den Thor."
  
  
  D'Kette gouf gezunn. D'Dier ass opgaang an ech sinn him an den Haff gefollegt. Am däischteren Liicht huet et mir geschéngt datt si grouss wier. Si hat eppes wäisses un an huet e schnurrende Hond gehal. "Thor, halt op!" - sot si an enger heier Stëmm.
  
  
  Den Hans huet sech geknéit an huet seng Hand op dem Thor säi Kapp geluecht. "Thor, dëst ass mäi Frënd. Dir behandelt hien wéi e Frënd!"
  
  
  Ech hunn mech nieft dem Hond gesat an hunn him meng Hand geschnëtzt gelooss. "Hey Thor," sot ech, "Dir sidd deen Typ mat deem Dir gitt wann de Schutz gebraucht gëtt."
  
  
  Hien huet geschnauft an huet ugefaang mam Schwanz ze wackelen. Ech sinn opgestan an hunn d'Erica op mech gesinn. "Mäi Numm ass Ned Cole. Ech hunn Äre Papp e Fahrt heem ginn."
  
  
  "Vu sengem Doft beuerteelen, sinn ech sécher datt hien et gebraucht huet." Et war en Touch vun Humor an dëser rudeness.
  
  
  "Dat ass gutt gesot." Den Hans huet d'Fläsch erausgedréckt. "Kuckt, ech hat et schwéier dëst aus dem Waasser ze kréien."
  
  
  Mir hunn all gelaacht an ech hu gär wéi entspaant si kléngt. „Komm eran, Här Cole. Wat ass mat Ärem Auto geschitt, Papp?
  
  
  "Hien ... ah ... gebrach. Ech wollt net d'Zäit huelen fir et ze fixéieren, haaptsächlech well den Här Cole hei ass ..."
  
  
  "Sidd Dir am Fluchgeschäft?" Si huet d'Dier opgemaach an huet eis duerch bewegt. Am Liicht konnt ech hatt besser gesinn.
  
  
  Si hat eng Miniatur Versioun vun hirem Papp senger Pre-Ski Sprangen Nues. Ausserdeem muss si eng favorabel Vue op hir Mamm gehat hunn. Aphrodite a wäiss Shorts. Am kale Wieder huet si e bloe Turtleneck Pullover un, dee schwéier ausgesinn huet fir alles dobannen ze halen. De Rescht vun hire Miessunge ware gläich, a wéi si d'Dier zougemaach huet a laanschtgaang ass, huet si sou gutt ausgesinn wéi se virugaang ass. Tatsächlech, barfuß oder op Päerd, d'Erika Guyer, mat laangen an natierlechen donkelen Hoer, riicht a piercing blo Aen, war déi wënschenswäert Vue fir all Visioun.
  
  
  "Kann ech Iech eppes kréien?" E schwaache Laachen huet mech gepëtzt.
  
  
  "Net elo, merci." Ech hunn d'Gnod zréckginn.
  
  
  „Lauschtert, Schatz, war iergendeen hei? Huet iergendeen geruff?
  
  
  "Nee ... Ech hunn de Kazza heem gelooss wéi ech aus der Klinik koumen. Firwat waart Dir op Firma?
  
  
  "Ech hoffen nee. Ech mengen, nee. Awer elo ass alles net sou gutt an ..."
  
  
  "Dokter Raboul sot, et wier besser, wann ech net muer géif kommen. Ech mengen hien ass domm
  
  
  an Dir och. Sidd Dir d'accord, Här Cole? "Mir hunn nach ëmmer openee gekuckt.
  
  
  „Ech si just e Friemen hei, Miss Guyer. Awer ech gleewen datt d'Saachen aus der Kontroll kënne kommen. Egal wéi, et ass e gudde Grond fir Iech en Dag fräi ze hunn, ass et net?
  
  
  "Den Dokter huet Recht. Hey, wéi wier et mat engem kale Béier an e Snack? Ech wousst net ob den Hans mech gefrot huet oder hatt gesot huet.
  
  
  "Et deet mir wierklech leed," sot ech. "Ech kann net bleiwen." Meng Bedauernung war oprecht. "Vläicht kënnt Dir en Dag fräi huelen, Hans."
  
  
  "Wat ass geschitt?" - sot d'Erika, kuckt vu mir op hire Papp.
  
  
  "Kuckt mech elo net esou un," huet hien gedréckt. "Ech hunn net eng Verdammt Saach gemaach, oder?"
  
  
  "Net datt ech weess." Ech winked bei hir. "Ech wäert de Moien mat Iech zwee kontrolléieren. Ech wëll dësen Auto net ze laang do hannerloossen. Si kéint alles verléieren wat se brauch.
  
  
  "Ech maachen d'Paart op an Dir wäert hatt am Haff setzen." Den Hans wollt ech och net fortgoen.
  
  
  "Ech kommen zum Frühstück wann Dir mech invitéiert." Ech hunn dem Erica gewénkt.
  
  
  "Wéi gefällt Dir Är Eeër?" Si huet de Kapp erëm op mech gebéit, e Geste vun hirem Papp kopéiert.
  
  
  "Ech wäert d'Haus speziell hunn. Wéi eng Zäit?"
  
  
  "Wann Dir kommt, wäert ech prett sinn."
  
  
  "A bientôt," Ech hunn meng Hand ausgestreckt. Ech wollt dat Handschlag wierklech net opginn.
  
  
  "A bientôt". Mir hunn allebéid gelaacht an den Hans huet verwonnert ausgesinn.
  
  
  "Ech wäert dech begleeden," sot hien.
  
  
  Am Auto hunn ech him e puer Rotschléi ginn. "Et ass besser Iech alles ze soen. Wann Dir Frënn hutt wou Dir d'Nuecht verbrénge kënnt, ass dat eng gutt Iddi. Wann Dir hei bleift, sot dem Thor seng Zänn ze schärfen. Hutt Dir eng Waff?
  
  
  "Jo. Jiddereen, dee probéiert iwwer dës Mauer ze kommen, wäert en Alarm ausléisen, deen déi Doudeg erwächt. Ech hunn et selwer opgestallt."
  
  
  "Bis de Moien, Hans."
  
  
  "Natierlech. An hey, merci fir alles, mee ech hunn déi Sue nach net verdéngt."
  
  
  "Bleift fräi an Dir wäert sinn."
  
  
  Ech lénks wëll bleiwen. Ech hu keng Zäit fir se ze schützen, an et war eng grouss Chance datt d'Thugs erëm op d'Juegd kommen.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 8
  
  
  
  
  
  
  
  
  Zréck am Stadkär hat ech e laangen an net ganz produktiven Dag. Kuerz direkt probéiert mech zu Roum ze schéissen, et war wéineg méi wat ech maache konnt wéi wann den Hawk mech aus menger idyllescher Séier Ofsécherung gepléckt huet.
  
  
  Bal alles wat zënterhier geschitt ass huet op intern Probleemer fir NARN uginn, awer wéineg ze suggeréieren datt et e séchere Fluchhafen fir Atomwaffen ginn ass. Den Auto, dee bal de Van der Meer a mir getraff huet, hätt e schlechte Chauffer oder e Begréissungscomité fir en ongewollten Amerikaner gewiescht. Bis elo hat de Sutton just e Meedchen mam Numm Paula offréiert, wat keng schlecht Offer war wann Dir näischt Besseres ze maachen hätt.
  
  
  Déi eenzeg verdächteg Wénkel vun Attack op Hans war firwat d'Zuelen a firwat de Standuert? D'Äntwert kéint sinn, datt se alles prett wollten halen, a wéi eng besser Manéier wéi en Terrain ënner militäresch Kontroll. D'Zuele kéinte bedeiten datt se net geplangt waren him ëmzebréngen bis se him Angscht hunn ze schwätzen. Den Afloss vu Söldner war deen eenzege schwaache Virsprong. Partisanen vun engem bruecht an iergendwou trainéiert fir Morden ze maachen. Déi offensichtlech war Tasahmed, awer d'Erscheinung an d'Manéier vu sengen Zaldoten hunn nëmmen verstäerkt wat d'AX-Dateien uginn hunn e Manktem u Professionalitéit war. Natierlech, am Rufa kéint alles anescht sinn. Eng Dosen sowjetesch Instruktoren hätten et anescht gemaach. Schéngt wéi de Rufa besicht eng Prioritéit war. Déi eenzeg positiv Saach iwwer den DC-7 war datt et vill méi laang gedauert huet fir z'erhalen wéi néideg. Füügt et alles erop an Dir hutt e flotte Koup Geheimnisser.
  
  
  De Fiat an der Gaass ze parken, wou ech en ofgeholl hunn, war kee Gebrauch. Hien op der Strooss ze loossen war och net gutt; dëst war e gudde Wee et ze verléieren.
  
  
  Alles an der Stad war gespaart, de Foussgängerverkéier war bal esou dënn wéi de Verkéier vun Autoen a Päerd. Ech sinn op d'Zentralplaz gaang. De Policekommissariat war nieft der Zentralpost. Eng hallef Dosen Autoe stoungen virun hirer verblender Fassad. Ech sinn op een gezunn, e Volkswagen Käfer deen net méi formell ausgesäit wéi mäin eegenen Auto. Déi zwee Gendaarmen bei der Entrée vum Gebai hu mech kuerz ugekuckt. Dëst huet ausgesinn wéi eng gutt Plaz fir ze parken bis den Ali eppes Besseres gesat huet. En antike lamanitesche Spréchwuert seet: "Wann Dir net wëllt bemierkt ginn, Park Är Kamel an der Hiert vun Äre Feinde."
  
  
  D'Hotelbar gouf de Green Room genannt. Gréng well et vun vintage gréng Riddoen ëmgi war. Et war keng Bar, mä et waren eng Rei vun gläich Alter marokkanesche Still ronderëm den hardwood Dëscher. Virun engem hallwe Joerhonnert war dëst en elegante franséische Salon, wou d'Hären hire Kokain geschnappt hunn oder Courvoisier Cognac geschloen hunn.
  
  
  
  Elo war et eng Säittäsch, wou en Net-Gleeweger drénken konnt, well Moslem Gesetz wirtschaftlech Realitéite akzeptéieren huet. D'Realitéit war véiermol de Präis vun engem normale Getränk. Op d'mannst war dat eng vun den Henry Sutton seng Plainte.
  
  
  Ech konnt hien op der Grand Central Station um fënnef Auer e Freideg Nomëtteg gesinn. Et war Taft, Yale a wahrscheinlech Harvard Business School. E gutt geziicht Gesiicht, grouss, eckeg, a senge Kleeder, Auer, Bracelet, klassesche Rank, an op dës vague Manéier vu langweilen Vertrauen, grenzt un enger smuger Loft, gëtt d'Erscheinung vu Räichtum opgedeckt. Et gouf vum Staatsdepartement gestempelt. Firwat genau d'CIA him markéiert huet ass eppes wat ech den Experten iwwerloossen.
  
  
  De grénge Sall war gefëllt mat Zigarren Damp a klenge Klumpen vu Geschäftsleit, déi sech déi lescht Rumeuren ernähren. Ech gemierkt e puer Britten ënnert hinnen. De Sutton, deem säi richtege Numm ouni Zweifel eppes wéi den Duncan Coldrich Ashforth den Drëtte war, souz eleng am Eck, huet seng Zäit gedeelt tëscht dem Béier drénken a seng Auer kucken.
  
  
  Ech souz nieft him an hunn meng Hand ausgestreckt. "Här Sutton, ech sinn den Ned Cole. Entschëllegt, ech si spéit, Stau."
  
  
  Déi momentan Iwwerraschung huet Plaz fir eng séier Bewäertung. "Oh, wéi geet et dir? Mir hunn héieren, datt Dir kommt." Hie war mat hiren eegene Blödsinn. Den Tounniveau war haart fir d'Leit, awer d'Leit war beschäftegt genuch fir a voller Privatsphär ze schwätzen.
  
  
  "Ech huelen e puer wichteg Notizen," sot ech a lächelt wéi ech e Pocket Notizbuch erausgezunn hunn. "Dir wäert e puer Froen äntweren."
  
  
  "Ech mengen, et wier méi Sënn, wa mir an d'Ambassade géife goen." Hien hat eng adenoidal Stëmm, déi seng héich Nues entsprécht.
  
  
  "Ech war schonn an der Ambassade, Henry. Ech hunn héieren datt Dir beschäftegt sidd. Hutt Dir eng Äntwert op meng Prioritéit vun AZ bruecht?
  
  
  "Et ass a menger Tasche, awer kuckt hei ..."
  
  
  "Dir kënnt et mir ginn wann mir fortgoen. Hutt Dir eppes iwwer d'Versammlung tëscht Mendanike a Petersen?
  
  
  Hien huet mech ugekuckt, opgeregt, äiseg. "Ech äntweren Iech net, Cole. ech..."
  
  
  "Dir maacht et elo, an Dir sollt besser dohinner kommen, verdammt séier." Ech hunn gelaacht an geknuppt, eng Notiz op der Säit gemaach. "Är Instruktioune sinn duerch d'Wäiss Haus komm, also loosst eis dëse Schäiss lassgoen. Wat iwwer Petersen?
  
  
  "Ambassadeur Petersen," hie betount dat éischt Wuert, "war e perséinleche Frënd vu mir. Ech fille mech perséinlech verantwortlech fir säin Doud. ech..."
  
  
  "Et ass mir egal". Ech hunn dem Kelner gezeechent andeems ech op dem Sutton seng Béierfläsch weisen an zwee Fanger ophalen. "Späichert Är blesséiert Gefiller a sot mir d'Fakten." Ech hunn eng aner eidel op mengem Notizblock geschriwwen, wat him erlaabt huet säin Otem opzehuelen.
  
  
  "De Camion, deen dem Ambassadeur säin Auto getraff huet, war en onmarkéierte Camion." Hien huet et gesot wéi wann hien seng Zänn gespaut huet. "Ech hunn dat fonnt".
  
  
  Ech hunn him gekuckt. Hien pouted mat Frustratioun, séier an Roserei verwandelt.
  
  
  "Drunken Chauffer fir Iech. Hutt Dir fonnt wien et gehéiert?
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Nach net."
  
  
  "Ass dëst Är eenzeg Indikatioun vum Zweck vun der Mëtternuechtversammlung?" Mäin Toun spigelt sech nach méi déif op säi gesonde Gesiicht.
  
  
  "D'Sëtzung war um 01:00. Mir wëssen nach ëmmer net säin Zweck."
  
  
  „Wann Dir dat vun Ufank un gesot hätt, hätte mir eng Minutt spueren. Souwäit ech verstinn, huet Mendanike den Ambassadeur net respektéiert.
  
  
  "Hien huet den Ambassadeur net verstanen. Den Ambassadeur huet probéiert a probéiert ... "
  
  
  "Also d'Natur vum Uruff un Mendanica Petersen war ongewéinlech."
  
  
  "Jo, Dir kënnt dat soen."
  
  
  "Mat wiem huet de Petersen genau geschwat ier hien an de Presidentepalast fortgaang ass?"
  
  
  "Nëmme mat senger Fra an der Marine. Hien huet seng Fra einfach gesot wou hie géif goen, an hien huet och de Marines gesot. Hie sollt säi Chauffer ofhuelen. Wann hien mech genannt huet ... "
  
  
  "Dir hutt keng Kontakter am Palais?"
  
  
  "Denkt Dir et ass einfach?"
  
  
  De Kellner huet de Béier bruecht, an ech hu geduecht, wat ass dëse Jong fir eng komplett Mess. Een AX Sektioun R Reserve Agent stationéiert zu Laman an ech hätt meng Äntwerten.
  
  
  Et gëtt eppes, wat Dir elo besser wësse wëllt," sot hien wéi de Keller fortgaang ass. - Mir hunn Informatiounen, datt et muer hei Problemer gëtt. Et wier schlau den Dag op der Ambassade ze verbréngen. D'Saache kéinte ganz ellen ginn."
  
  
  Ech hunn e Schlupp vu mengem Béier geholl. "Déi Partisanen, déi heihinner komm sinn, zu wiem gehéieren se?"
  
  
  "Ech de Verdacht datt se vum Mendanike agefouert goufen fir géint Osman am Süden ze benotzen."
  
  
  "Dir gitt duerch Schätzung, oder?"
  
  
  Leider war et esou. Seng Aen hunn sech verréngert an hien huet sech op mech gezunn. "Här Cole, Dir sidd keen Offizéier vu menger Agence. Sidd Dir vun DVD oder enger anerer Operatioun. Dir sidd vläicht wichteg doheem, mee ech lafen hei d'Gare an ech hunn all Informatioun ..."
  
  
  Ech sinn opgestan, "Ech ginn mat dir", sot ech, lächelt him an hunn d'Notizbuch a meng Tasche geluecht.
  
  
  Notizbuch. Hien ass mir aus dem Raum an an d'Lobbygang gefollegt.
  
  
  "Just eng Saach", hunn ech derbäigesat, wéi hien schweier nieft mir gaang ass. "Ech wäert Iech wahrscheinlech muer kontaktéieren. Ech brauch e schrëftleche Bericht iwwer den Doud vum Ambassadeur mat allen Detailer; keng Schätzung, just Fakten. Ech wëll alles wat Dir iwwer d'Söldner hutt. Ech wëll wëssen wat fir Kontakter Dir an dëser Stad hutt an dëst Land wëll ech wëssen, wat den Osman mécht, an ..."
  
  
  Hien huet opgehalen. "Elo gesitt Dir hei ...!"
  
  
  "Henry, Jong," an ech hunn mat engem Laachen ofgeschloss, "Du wäerts maachen wat ech soen, oder ech schécken dech esou séier vun hei eraus, datt Dir keng Zäit hutt Är Danzschong unzepaken. mir ginn an e Salon doheem an du kanns mir meng Prioritéit vun A bis Z ginn.
  
  
  Hien ass mat voller Geschwindegkeet fortgaang an ech sinn a Richtung Lift gaang, geduecht datt d'Agence och an enger Gaardeplaz wéi dës besser ka maachen.
  
  
  Ech hu virdru festgestallt datt Concierge Lakuta duerch den Night Man ersat gouf. Ech hunn him geknackt an hien huet mir e kale ech-wosst-eppes-du-wosst-net-Laachen ginn. Aus dem Eck vu mengem Aen hunn ech dem Ali säi Kapp gesinn hannert engem gepotten Palmen. Hien huet mir e séiere Signal ginn an ech sinn laanscht de kultivéierte Bam gaang, frou Kontakt ze maachen. Vläicht meng Aladdin ruffen Dësch Iessen.
  
  
  "Meeschter!" - hien huet gejaut wéi ech opgehalen hunn fir meng Schong ze bannen, - gitt net an Äert Zëmmer. Do sinn Police Schwäin. De Chef a seng haart Kärelen.
  
  
  "Meng al Frënn, Ah," sot ech, "awer merci. Ech wëll eng Plaz wou ech fir eng Zäit eleng ka sinn.
  
  
  "Gitt aus dem Lift um zweete Stack."
  
  
  Ech souz méi riicht, froe mech wat den Ali mam Henry Sutton senger Aarbecht géif maachen. Vläicht kann ech him e Stipendium zu Yale kréien.
  
  
  Hien huet mech um zweete Stack begéint an huet mech an e Raum ähnlech wéi mäi Zëmmer zwee Stäck uewen geholl. "Dir wäert hei sécher sinn, Meeschter," sot hien.
  
  
  "Ech hätt léiwer e vollen Bauch. Kënnt Dir mir eppes iessen bréngen?"
  
  
  "Couscous?"
  
  
  "Jo, a Kaffi. Wou ass iwwregens am beschten den Auto ze parken?"
  
  
  Hien huet op seng Këscht gegrinst. "Vläicht virun der Policebüro?"
  
  
  "Gitt aus hei". Ech riicht mäi Stiwwel op seng Heck.
  
  
  Hien huet sech ëmgedréit. "Master ass net sou domm."
  
  
  Ech hunn d'Dier hannert him gespaart an hunn sech gesat fir dem AX seng Äntwert ze liesen. Am Ganzen waren zwou Nullen. Den Dr Otto van der Meer war genee deen hie gesot huet, an hie gouf och héich ugesinn. Seng Mamm war Zulu. Afrika war seng landwirtschaftlech Zentrum. Satellit- a Loftfotografie iwwer den NAGR hunn näischt bruecht.
  
  
  Ech hu kee Chopper fir AZ d'Äntwert ze zerstéieren, mee ech hunn e Match. Ech hunn et verbrannt, duerno ofgewäsch an hunn un meng Gäscht geduecht, déi uewen waarden. Ech war net iwwerrascht vun hirer Arrivée. Ob Lakute hinnen genannt oder net. D'Douane géif d'Wuert ginn. Ech konnt se vermeiden wann ech wollt. Ech hunn net gewielt, awer si musse waarden bis mäin banneschten Mann restauréiert ass.
  
  
  Oh, dat ass richteg, de Couscous war gutt, an och den décke schwaarze Kaffi. "Wëllt de Besëtzer den Auto heihinner bruecht?" hie gefrot.
  
  
  "Denkt Dir et ass sécher do?"
  
  
  "Ech denken net, datt et geklaut gëtt." Hien huet et direkt gespillt.
  
  
  "Kënnt Dir eng méi privat Plaz proposéieren?"
  
  
  "Jo, wann de Schoulmeeschter et bréngt, wäert ech him et weisen."
  
  
  "Et kéint vill méi spéit geschéien."
  
  
  „Bleift haut an dësem Zëmmer, Meeschter, an Dir schléift friddlech. Déi un der Spëtzt ginn midd a verloossen. Déi Schwäinblase, Lakute, hien huet hinnen bruecht.
  
  
  "Merci fir den Tipp, Ali." Ech hunn e puer Rechnungen bruecht. "Maacht d'Aen an huelt de Pickaxe."
  
  
  "De Meeschter weess net vill vu Suen."
  
  
  "Dëst ass méi wéi en Hiweis. Dëst ass Informatioun. Dir wësst datt den amerikaneschen Ambassadeur ëmbruecht gouf. Ech wëll wëssen, wien hien ëmbruecht huet."
  
  
  Seng Aen sinn grouss. "Dir kënnt Är Hand mat zéng Mol méi fëllen wéi Dir hält, an ech konnt Iech keng Äntwert ginn."
  
  
  "Net elo, awer haalt Är léif Oueren op an et ass net ze soen wat Dir héiert."
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. "Ech wëll net datt se ofgeschnidden ginn."
  
  
  "Lauschtert roueg."
  
  
  Wann ech eppes héieren, da bezuelt Dir mir. Net elo. Du hues mir schonn duebel sou vill bezuelt. Et ass net lëschteg. Dir musst verhandelen."
  
  
  Wéi hien fortgaang ass, hunn ech d'Wilhelmina, den Hugo an de franséische Pass ofgelueden. De Luger ass ënner der Matratz gaangen, den Hugo ass an de Kleederschaf gaangen, an de Pass war hannen am Kleederschaf. Et war Zäit fir d'Oppositioun kennenzeléieren an, wéi se soen, ech wollt propper sinn.
  
  
  Ech sinn a mengem Zëmmer eragaangen, déi richteg Iwwerraschung um Empfangsdisk registréiert. De Sall wier mat dräi Leit gefëllt. Mat fënnef war et bal SRO.
  
  
  
  D'Dier ass geklappt a gespaart, an ech gouf vun engem vun den uniforméierten Intruder gesicht.
  
  
  Während d'Arméi Kärelen am Kaki gekleet waren, waren meng Besucher an Olivegréng gekleet. De Colonel, deen an engem Stull vis-à-vis vu mir souz, krut mäi Pass vu menger Sichmotor, ouni d'Aen vu mir ze huelen.
  
  
  "Wat ass hei lass!" Ech hunn et fäerdeg bruecht eraus ze kommen. "W-ween bass du?"
  
  
  "Maacht dech", sot hien op passabel Englesch. - Ech wäert schwätzen, Dir wäert äntweren. Wou waars du?" Vum bal vollen Äschebecher war evident, datt dëst en ongedëlleg Kelner war.
  
  
  "Wat mengs du, wou sinn ech gewiescht?"
  
  
  E kuerze Kommando gouf gemaach, an de Stier lénks vu mir huet mech an de Mond geschloen. Ech hunn Schwefel a Blutt geschmaacht. Ech hunn gegast a probéiert iwwerrascht ze handelen.
  
  
  "Ech hu gesot, Dir wäert äntweren, keng domm Geräischer maachen." De Colonel huet eng frësch Zigarett op seng sëlwer Zigarettekëscht getippt. Hien hat séiss Fanger. Si si mat de Rescht vun him gaang; opgerullt Blackjack Schlaang. Dat iwwerzeegt Gesiicht war zerstéierend schéin - dënn Lippen, dënn Nues, dënn Aen. Obsidian Aen; ruthless, intelligent, humorlos. No senger ordentlecher Uniform ze beuerteelen, war hie séier, gutt organiséiert, am Géigesaz zu de Militärmänner, déi ech bis elo gesinn hunn. Am Wüstekleed hätt hien den Abd el Krim a sengem Premier gespillt.
  
  
  "Elo, wou waart Dir?" - huet hien widderholl.
  
  
  "An ... an der US Ambassade." Ech hunn meng Lippen mat engem Taschentuch bedeckt. "Ech ... Ech war do fir meng Respekt ze bezuelen. Ech sinn en Zeitungsmann."
  
  
  "Mir wëssen alles iwwer Iech. Wien huet dech hei invitéiert?
  
  
  "Ech hunn de Kapp domm gerëselt." N-keen invitéiert mech. Ech sinn just komm ... fir ... iwwer Är landwirtschaftlech Projeten ze schreiwen."
  
  
  "Mir si geflaacht," huet hien eng Dampwollek ausgeot, "awer Dir sidd e Ligener." Hien wénkt Richtung de Koup Fleesch op meng riets. Ech hat just genuch Zäit fir meng Bauchmuskelen ze spannen an de Schlag ze huelen. Awer trotzdem waren de schlëmmen Husten an d'Verdueblung net nëmmen e Spill. Ech sinn op d'Knéien gefall, de Bauch geknuppt. Si hunn mech un meng Hoer op d'Féiss opgehuewen. Ech hu gekrasch, schwéier otemt, ënner menger Kopfhaut gefall.
  
  
  "Wat der Heck!" Ech hunn schwaach gegast.
  
  
  "Wat der Däiwel wierklech. Firwat sidd Dir hei komm?"
  
  
  "Schreift iwwer den Doud vum Premier Minister." Ech hunn et erausgezunn, wéi ech e Schlupp huelen fir ze hëllefen.
  
  
  "A wat kënnt Dir iwwer dëst schreiwen ausser datt Är stinkende CIA hien ëmbruecht huet?" Seng Stëmm huet rosen geknackt. "Vläicht sidd Dir vun der CIA! Wéi weess ech datt dëst net wouer ass?
  
  
  "Nee, net d'CIA!" Ech hunn meng Hand ausgestreckt.
  
  
  Ech hunn den Impakt vun der drëtter Persoun hannert mir net gesinn. Et war e Schlag um Hals an dës Kéier sinn ech tatsächlech gefall. Ech hu misse mat aller Kraaft kämpfen fir net e persesche Teppech an d'Ae ze kréien. Deen einfachste Wee ass ze maachen wéi wann Dir onbewosst sidd. Ech hunn gefruer.
  
  
  "Narr!" - huet de Colonel op arabesch geblëllt. "Dir hutt wahrscheinlech säin Hals gebrach."
  
  
  "Et war just e liichte Schlag, Här!"
  
  
  "Dës Amerikaner kënnen net vill ausstoen," huet hien gemëscht.
  
  
  "Maacht Äert Gesiicht op a gitt Waasser."
  
  
  D'Waasser war flott. Ech hunn gerührt a gekrasch. Erëm op d'Been geklomm, hunn ech probéiert den Hals mat enger Hand an de Mo mat där anerer ze reiwen.
  
  
  "Lauschtert mech, oninvitéierte Schrëftsteller vu Ligen", d'Hand a mengen Hoer huet de Kapp opgehuewen, sou datt ech dem Colonel déi Opmierksamkeet ginn, déi hie verdéngt, "et ass e Fluch dee vu Lamana um 07:00 op Kairo fortgeet. Dir sidd um Flughafen um 05:00, also hutt Dir vill Zäit fir do ze sinn. Wann Dir net do sidd, wäert Ären Openthalt hei permanent sinn.
  
  
  Hien ass opgestan, a säi Bléck war nach méi schaarf wéi e Raséierapparat. Hien huet mäi Pass virun der Nues gerëselt. "Ech halen dat an Dir kënnt et zréckginn wann Dir d'Zoll läscht. Ass dat kloer fir Iech?"
  
  
  Ech hunn roueg gewénkt.
  
  
  "A wann Dir eng Geschicht iwwer Ären agreablen Openthalt hei wëllt schreiwen, sot, datt de Colonel Mohammed Douza dee Mann war, deen Iech am meeschte begeeschtert huet."
  
  
  Hien ass laanscht mech gaang an den Dandy, deen mech mat der Huesfauscht geschloen huet, huet mech mat sengem Stiwwel an den Aarsch geschloen an mech duerch de Raum op d'Bett gedréckt.
  
  
  Duza sot bei der Dier. "Ech loossen den Ashad hei fir Äre Schutz ze garantéieren. Mir gären Gaaschtfrëndlechkeet och un oninvitéiert Gäscht ze weisen.
  
  
  Ausser e steifen Hals an engem Bauchwéi, hat ech näischt ze weisen, fir op d'Léiwen vun der Wüst ze rennen. Ech hunn Duza kennegeléiert a geléiert datt hien den Nick Carter net kennt, nëmmen den Ned Cole, wat bedeit datt hien keng Roll hat fir mäi Mord ze bestellen. Hien huet mech net als e Problem gesinn an dat war mäi Punkt. Hie wäert mech net stéieren bis ech op mäi Fluch kommen. Et war eréischt 21:00, dat heescht, datt ech néng Stonne lénks haten. Ech hat e puer méi Arrêten op menger Agenda an et war Zäit fir ze goen. Wa se esou dréchen wéi déi aner ginn, kann ech e Coup vu mengem eegenen maachen.
  
  
  Den Ashad, dee bliwwen ass fir no mech ze kucken, war deen deen mir am meeschte Schued gemaach huet, vun hannen. Wärend hien sech am Stull gesat huet, deen den Duza entlooss huet, sinn ech an de Stand markéiert salle de bain erakomm an d'Schutt ewechgeholl. Ofgesinn vun enger gebrochener Lëp, hunn ech net vill méi schlecht ausgesinn wéi soss.
  
  
  .
  
  
  Den Ashad huet mech mat engem Grinsen nogekuckt wéi ech mech gebogen hunn fir d'Täschtuch opzehuelen. "Deng Mamm huet Dung giess," sot ech op Arabesch.
  
  
  Hie konnt net gleewen datt hien mech richteg héieren huet. Hien ass vu sengem Stull opgestan mat sengem Mond wäit oppen a seng Ae voller Roserei, an ech hunn him gesprongen a mat Karate geschloen. Mäi Fouss huet d'Spëtzt vum Hals a Kiefer gefaangen, an ech hu gefillt Schanken splinteren wéi säi Kapp bal erofgaang ass. Hien ass iwwer de Réck vum Stull gaang, huet d'Mauer geschloen an de Buedem mat engem Crash geschloen, deen d'Platen gerappt huet.
  
  
  Fir déi zweete Kéier deen Dag hunn ech d'Läich an d'Bett geluecht. Ech hunn dunn an e schwaarze Kostüm gewiesselt an e passende Schildkröt. Net dass ech am Trauer war, mee d'Faarf huet der Occasioun gepasst.
  
  
  Wéi ech fortgaang sinn, sinn ech op meng Zëmmer um zweete Stack erofgaang. Do hunn ech meng Ausrüstung gesammelt an a meng Täsch a Këscht gekuckt. Aus dem Koffer hunn ech déi noutwennegst Saachen erausgeholl - zwee extra Clips fir de Luger, ee vun hinnen brennend. Ech hunn e speziellen Homing-Apparat iwwer d'Gréisst vun engem AXKnäppchen op mäi Knéi befestegt. Wann de Besoin entsteet, rufft säi Signal e Bataillon vu 600 Rangers aus der sechster Flott. De Spuer Pierre ass an d'Bannentäsch gaangen. Endlech, drësseg Féiss vun ordentleche kompriméierten Nylon Seel, mat senger sécherer Uschloss, ëm meng Mëtt gewéckelt wéi eng zweet Riem.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 9
  
  
  
  
  
  
  
  
  Ech hunn den Hotel laanscht eng Säitestrooss verlooss an, no der selwechter Säitestrooss, erreecht de Presidentialpalast op senger nërdlecher Mauer. D'Mauer war en halleft Kilometer laang mat Schutzkëschten op all Enn an zwee an der Mëtt.
  
  
  D'Wierder hunn net konstante Patrouillen gemaach. All zéng Minutten oder sou, wäerten Équipë vun zwee an entgéintgesate Richtungen marschéieren, hir Landsleit treffen an zréck op d'Basis. Obwuel d'Strooss parallel zu der Mauer Laf iwwerhaapt Beliichtung hat, Ech konnt gesinn, datt duerch de Perimeter kommen net vill vun engem Problem war. Et war just eng Fro vun der Zäit. Stroosseluuchten hunn wéineg Beliichtung vun der Mauer geliwwert. Allerdéngs war d'Mauer gutt zwanzeg Meter héich a wäiss. Schwaarz gekleet, ech géif ausgesinn wéi eng Tarantula, déi op hien dréit.
  
  
  Ech hunn gewaart bis d'Zentralequipe hir hallefhäerzlech Patrouillen ofgeschloss huet, dunn sinn ech vun der Grouf fortgaang, wou ech mech ofgedeckt hat, séier op d'Mauer selwer gelaf. Et waren niddereg Bëscher laanscht et, an ech hu mech an hinnen gesat fir de Seel ze preparéieren.
  
  
  Soubal ech gesat war, sinn ech op eng Plaz just hannert dem zentrale Verteidegungspost geplënnert. Zwee Passagéier souzen virun him a geschwat. Ech konnt de Glühwäin vun hiren Zigaretten gesinn an hir mufflech Stëmmen héieren. Nëmme wa se sech ëmdréinen, gesinn se mech.
  
  
  Ech sinn opgestan, iwwerpréift an hunn de Werp gemaach. D'Seel ass ëmmer erëm eropgaang. Et gouf e liichtschwaache Klang wéi säi speziellen Apparat automatesch an déi wäit Säit gestierzt huet. De Sound huet d'Fëmmerten net gestéiert. Ech hunn d'Seel gezunn a sinn weider gaang. Ech hunn eng Notiz gemaach fir AX Supply Merci ze soen fir hir Feldstiwwelen. D'Sohle ware wéi Magnete.
  
  
  No östlechen Brauch war d'Spëtzt vun der Mauer mat Stécker vu gebrochenen Glas gesträift. Ech riicht virsiichteg erof, hu meng Positioun geännert an d'Seel gebrach, sprangen an de Parkgebitt vum Presidentschaftshaff.
  
  
  D'Land huet a senger Geschicht ni e President gehat, awer eemol gouf et NAPR, wéinst der Sënnlosegkeet vu politescher Agitprop, gouf den Numm vum Royal Palace an de Presidential Palace geännert. Egal, et war Immobilien. An der Däischtert huet et geschéngt wéi wann et op engem Par mat Versailles wier.
  
  
  Ech sinn op d'schwaach Luucht um Himmel gaang, déi d'Plaz vum Palais uginn huet. Et waren Nuetsvullen, awer et waren keng Wuecht oder Hënn. Dëst huet mäi Gefill verstäerkt datt den Tasahmed net wierklech op jidderengem seng Oppositioun erwaart huet.
  
  
  Ech war bal frou ze gesinn, datt de Palais selwer ënner enger Zort Gard war. Dëst war par rapport zu de Jongen déi baussenzeg Mauer bewaacht. Ech sinn duerch si gaang wéi Whisky op gekrackten Äis. Meng Entrée war duerch eng aner Mauer, nëmmen ongeféier zéng Meter héich. Et huet e Bannenhaff verstoppt, dee fir jiddereen zougemaach war, ausser dem Shema Mendanike an hir Dammen, eng Aart vu weiblechen Ausdrock am Réck. Ech hu gehofft, datt kee vun hinnen géif waarden, während ech op säi Schutzaarm geklomm sinn. Eng Säit vum Haff war de Palaismauer, an d'AXZ Zeechnungen hunn uginn datt dem Shema seng Wunnengen an dësem Fligel waren.
  
  
  Den Haff huet no Jasmin geroch. Et hat zoue Passagen an en zentrale Sprangbuer. Et hat och e Wäibedeckt, Trap-ähnlech Trellis, deen op der héijer Säit vun der Palaismauer op e Punkt ënner der Fënster gelaf ass, wou en däischter Liicht geschéngt huet. Wéi konnt e Reesagent dëst ignoréieren?
  
  
  Andeems ech mech op hien konzentréieren, sinn ech bal fäerdeg mam Nick Carter an dem Douglas Fairbanks säin Owend.
  
  
  
  Et war alles ze einfach, an ech hunn hien net an der Däischtert vun engem eenzege Spazéiergang gesinn. Meng Paus war datt hien mech net gesinn huet bis ech am Blummebett gelant sinn.
  
  
  Wann hien schlau wier, hätt hien op der Plaz gewaart bis hien mech vun hannen getraff huet. Oder hien huet e Kupfergong geschloen an no grouss Hëllef geruff. Amplaz ass hien vum Wee gestiermt, wéi e Walrus, deelweis iwwerrascht, deelweis a Roserei.
  
  
  Ech hunn de Blëtz vun engem Messer a senger Hand gesinn an de Feigling gehollef verloossen. Zäit war vun der Essenz, an ech wollt seng Frënn net treffen. Dem Hugo säi Fluch war kuerz a präzis, an huet bis op d'Hëllef an déi vulnérabel Plaz duerchgedrängt, wou den Hals un der Spëtzt vum Brustbeem trëfft.
  
  
  Hien ass gefall, duerch Blutt erstéckt, a Blummen gebrach. Wéi hien a seng lescht Konvulsiounen zitt, hunn ech den Haff duebel iwwerpréift fir sécher ze stellen datt mir eleng waren. Wéi ech zréckkoum, huet hien et fäerdeg bruecht den Hugo aus dem Hals ze räissen. Dëst war säi leschten Deel vun der Bewegung. Ech hunn de Stiletto op sengem Hiem geläscht a sinn an d'Zait mat Baren geplënnert.
  
  
  Et war staark genuch fir mäi Gewiicht z'ënnerstëtzen. Ech hunn d'Seel an de Rebe gelooss an, wéi den Jack am Beanstalk, ass weider gaang.
  
  
  Schonn ier ech op d'Fënster koum, hunn ech Stëmmen héieren: eng Fra an eng Mann. Fir op d'Fënster ze kommen, hunn ech gesinn, datt ech uewen op de Baren musse balancéieren, mäi Kierper géint d'Mauer gedréckt, d'Äerm iwwer de Kapp, an d'Lidd erreecht. Et war ee vun deenen déif agebauten Etablissementer, mat enger laanger schräger Fënsterbank an engem spitzen Bogen. Et war näischt ze halen. D'Laascht huet missen duerch d'Fangeren an d'Zéiwe goen. De Sound vun de Stëmmen huet mech iwwerzeegt datt et keng Alternativ war fir de Seel ze benotzen. Wann d'Düse op d'Glas geschloen oder géint eppes kléngt, wier dat et. Et wier schwéier fir mech.
  
  
  Op meng Zéiwe mam Hugo tëscht menger Zänn stoen, konnt ech meng Zéiwen un de Ledge haken. Ech hu dunn missen mäi Kinn an d'Zänn drécken, meng Zänn géint d'Mauer drécken ouni mäin ënneschte Kierper no baussen ze drécken. Wéi ech mäi Kinn op der Ledge riicht hunn, hunn ech et e bësse vum Gewiicht gelooss, meng riets Hand lassgelooss an d'Innere vun der Fënsterbank gegraff.
  
  
  De Rescht war iwwer an de Raum ze kommen ouni Kaméidi ze maachen. Et war eng Këschtfenster déi no bannen opgaang ass, an ech sinn doduerch gaang wéi en Dachs probéiert duerch e Molentunnel ze kommen. Um Enn hunn ech gesinn, datt d'Luucht net aus dem Zëmmer kënnt, deen ech wollt eragoen, mee aus engem aneren. Do koumen och d'Stëmmen hier.
  
  
  Ech hu gemierkt datt dëst eng Schlofkummer war, a beurteelen duerch d'Gréisst vum Bett an de liichte Geroch vu Parfum, et war e Boudoir vun enger Fra. De Spigel deen déi ganz Mauer ofdeckt huet meng Reflexioun gefaangen an mech e Moment duplizéiert.
  
  
  Duerch déi oppen Dier hunn ech e vill méi grousse Raum gesinn, e richtege kinnekleche Salon. Wéi och ëmmer, seng Gréisst an d'Ariichtung hunn einfach ugemellt wéi ech seng Besetzer gesinn hunn, besonnesch d'Fra.
  
  
  Si war en Elf, schwaarz-Hoer, donkel-eyed, a wahrscheinlech Zesummenhang mat der Kolibris. Si huet e festen Gold Lamé Kaftan un, deen um Hals befestigt ass. Wéi och ëmmer, hir Roserei huet hir Broscht ënnersträicht an d'Art a Weis wéi se sech a séiere Wirbelen an Dart bewegt huet de Rescht vun hirem perfekt skulptéierte Kierper accentuéiert. "Dir sidd e verdammt Ligener, Tasakhmed"; - si huet op Franséisch gebrach.
  
  
  Allgemeng AX Datei muss aktualiséiert ginn. Hien huet sech erholl. Säi Gesiicht war ze plump, säin Duebelkinn huet gutt ugefaang, an hien huet ugefaang aus senger Uniform eraus ze bulten, wou et sollt agespaart ginn. Hie war nach e schéinen Mann; grouss, Liicht op seng Féiss, mat schwéier Fonctiounen an engem disheveled Moustache. Säi Teint war Olivenueleg, a gro Hoer stoungen bei sengen Tempelen eraus.
  
  
  Hie war kloer net gestéiert vum Shema Mendanike seng Manéieren oder Wierder. Tatsächlech war hien souwuel iwwerrascht a genéisst hir Bewegungen. "Meng léif Madame," lächelt hien, "Dir versteet einfach net d'Natur vun der Situatioun."
  
  
  "Ech verstinn dat ganz gutt." Si huet sech virun him gesat, kuckt no uewen. "Dir hält mech hei gefaange bis Dir sécher sidd, datt alles ënner Kontroll ass!"
  
  
  "Dir maacht et kléngt wéi eng Zort Melodrama," huet hien gelaacht. "Natierlech muss ech d'Kontroll iwwerhuelen. Wien soss kéint?
  
  
  „Wierklech, wien soss kéint! Du hues déi al Dauwenfieder lass an...!”
  
  
  Hien huet gelaacht a probéiert seng Hänn op hir Schëlleren ze leeën. "Madame, dëst ass net de Wee fir iwwer Äre spéide Mann oder iwwer mech ze schwätzen. Wéi ech Iech méi wéi eng Kéier gesot hunn, wosst ech näischt vu sengem Fluch bis ech iwwer säi Fall informéiert gi sinn. Säin Doud ass duerch de Wëlle vum Allah."
  
  
  "Och wann ech dir gegleeft hunn, wat huet dat domat ze dinn datt ech op dëser Plaz gehale ginn?"
  
  
  "Schema!" Hien huet probéiert d'Hänn op hir erëm ze leeën. "Ech wäert dech op kee Fall festhalen. Awer et ass geféierlech elo ze verloossen, a muer ass d'Begriefnes.
  
  
  
  „De Mëtteg wollt ech an d'pakistanesch Ambassade goen fir mäi Papp d'Nouvelle ze vermëttelen. Du hues mech verhënnert ze goen. Firwat?"
  
  
  „Wéi ech gesot hunn“, huet hien gesucht, e Mann, dee mëssbraucht gi war, „fir Ären eegene Schutz. Mir hu Grond ze gleewen, datt Ben d'Oko vun ausserhalb Kräften ëmbruecht gouf. Mir hu kee Wee fir ze wëssen datt se net probéieren dech och ëmzebréngen. Denkt Dir, datt ech zu dëser Zäit eng Hoer aus Ärem wäertvolle Kapp riskéieren? "Hien huet sech erausgezunn fir hatt ze petéieren, awer si ass fortgelaf. Hien huet ugefaang hatt ze verfolgen.
  
  
  "Wat extern Kräften?" si huet gelaacht.
  
  
  "Zum Beispill d'CIA. Si wollten de Ben d'Oko scho laang ewechhuelen. Hien huet traureg de Kapp gerëselt.
  
  
  "Huet se him esou gär wéi Dir?"
  
  
  "Firwat sidd Dir sou onfrëndlech mat mir? Ech wäert alles fir Iech maachen."
  
  
  "Wëlls du, datt ech Är zweet, drëtt oder véiert Fra sinn?"
  
  
  Dëst huet säi Gesiicht rout ginn. "Wat kann ech maachen fir Iech ze iwwerzeegen datt ech Är Beschten am Häerz hunn?"
  
  
  "Wëlls du wierklech wëssen?" Si stoung erëm virun him.
  
  
  "Jo." Hien huet geknackt, kuckt op hatt.
  
  
  "Dir kënnt en Auto fir mech bestellen fir mech an d'pakistanesch Ambassade ze huelen."
  
  
  "Op dëser Stonn, meng Léif? Dëst ass aus der Fro." An elo waren seng Hänn op hir Schëlleren. Si huet probéiert ewech ze plënneren, awer hien huet hatt gegraff.
  
  
  "Looss mech goen, Dungkäfer!" - huet si gekrasch, probéiert sech befreien.
  
  
  Wéi hien säi Grëff festgehalen huet, huet si probéiert him an der Léngen ze knéien, an d'Gesiicht gespaut an de Kapp geschloen. Si wäert net ouni Kampf opginn, och wann hien fir si ze staark war.
  
  
  Den Tasahmed huet hatt vum Buedem opgehuewen, a wärend hatt gekämpft, geschloen a verflucht huet, ass hien an d'Schlofkummer gaangen. Ech hunn mech un d'Mauer vun der Dier gedréckt. Mä hie géif mech elo net gesinn, wann ech am Feier Camion rout gekleet wier a mat Neon Luuchten beliichten.
  
  
  Hien huet hatt op d'Bett gehäit an huet eppes duerch gekrascht Zänn gesot iwwer d'Noutwendegkeet fir Verständnis. Dat war him genuch. Si huet hir Hand befreit an huet him gegraff wéi hie probéiert hatt ze drécken. Hien huet geschwuer a gewénkt. Si huet gejaut an hien huet hir zwee méi just am Fall ginn. Si huet ugefaang ze kräischen, net aus der Néierlag, mee vu Roserei an Enttäuschung. Ech hunn de Kaftan Ruck héieren wéi hien et vun hatt ofgeholl huet, an elo huet hien op arabesch rosen gemëscht. De Wee zum Paradäis gouf vum Widderstands Khuris gepockt.
  
  
  Kierperlech Kraaft a Gewiicht hunn endlech Geescht an Entschlossenheet iwwerwältegt. Hien huet säi Knéi tëscht hire Been gedréckt an hir Oberschenkel verdeelt. Mat senger lénker Hand huet hien hir Handgelenk iwwer dem Kapp gehalen a mat senger rietser Hand huet hien seng Kleeder ofgezunn. Déi eenzeg Waffen, déi si verlooss hat, waren hir Oberschenkel. Si huet se weider Richtung him gedréckt, archéiert hire Réck fir ze probéieren hien ewech ze drécken. Dës Bewegung huet hien nëmmen opgereegt. Si huet verflucht a gekrasch an hien huet tëscht hire Been geknéit wéi ech et gebrach hunn.
  
  
  Hie wousst ni wat him getraff huet, an dat ass wat ech wollt. Ech hunn hien erstaunt andeems ech meng Hänn op seng Oueren geschloen hunn. Wéi hien am Schock gespannt huet, hunn ech meng Daumen op d'Drockpunkte um Hals gedréckt. Dunn war et eng Saach fir hien ewech ze drécken an de Shema ënner Kontroll ze halen.
  
  
  "Blumm vun der Nuecht," sot ech op Urdu, an zitt Tasahmed eraus. "Vertrau mir, ech sinn e Frënd."
  
  
  An der Dämmerung huet d'Wäissheet vun hirem Kierper wéi Quecksilber ausgesinn. Zu dësem Zäitpunkt, alles wat hatt maache konnt war d'Loft saugen a mech op mech kucken.
  
  
  "Ech sinn hei fir Iech ze hëllefen." Ech hunn d'Schrott vum Kaftan opgeholl an et op hatt geworf. Si schéngt net presséiert ze hunn et unzedoen. Si souz hir Handgelenk ze reiwen, an ech konnt mat dem Generol seng Intentiounen sympathiséieren.
  
  
  Endlech huet si hir Zong fonnt a sot op britesch Englesch: "Verdammt Jong vun engem Bitch! Verdammt Schwäin! Hond!"
  
  
  "Hie war net ganz héiflech, besonnesch fir e Generol." Ech sot et op Englesch.
  
  
  Si huet rosen hire Kaftan iwwer sech gehäit. "Wee bass du? Vu wou sidd Dir a wat wëllt Dir?
  
  
  "Ech sinn e Frënd. An ech wëll mat Iech schwätzen."
  
  
  Si huet iwwer de Rand vum Bett gekuckt. "Hutt Dir de Bastard ëmbruecht?"
  
  
  - "Nee, ech hunn hie just fir eng Zäit vu Leed gerett."
  
  
  Si sprang aus dem Bett. "Ongléck! Ech weisen him eng Zort Ongléck!"
  
  
  Ech hunn hir Kick héieren. De Kierper vum Generol huet kramphaft gedréckt. Hie wousst net wéi glécklech hien anzwousch anescht war. Si rutscht an d'Alkove vun hirem Kleederschaf. "Gitt hei eraus wann ech eppes undoen," sot si.
  
  
  Ech këmmere vun Tasakhmed, a si huet ëm de Cover. Ech hunn säin Halsduch fir d'Blindfold benotzt, seng Handtuch fir d'Bung, a säi Gürtel fir seng Handgelenk ze bannen. Et gouf gutt verpackt.
  
  
  Wéi ech fäerdeg war, huet si d'Overhead Luucht ageschalt a mir hunn eis erëm op de risege Bett gekuckt. Si huet e blassbloen Negligee gesat. Et huet net verstoppt wat drënner war. Hien huet just séchergestallt datt Dir wousst datt et alles do war.
  
  
  
  Hir Ënnersichung vum Nick Carter war gläich grëndlech.
  
  
  "Dir sidd deen éischten Amerikaner, deen ech je begéint hunn, dee wéi e Mann ausgesäit," sot si. "Wou hutt Dir geléiert Urdu ze schwätzen?"
  
  
  Ech sinn an d'Schoul um Islamabad Institut fir Technologie gaang. Wou hutt Dir geléiert Englesch ze schwätzen? "
  
  
  "Mäi Papp war en englesche Gouverneur, dee mat enger pakistanescher Fra bestuet war, oder huet keen Iech iwwer d'Räich gesot? Dir hutt nach ëmmer net meng Froen geäntwert - wien sidd Dir? Wann ech d'Sécherheet uruffen, schneiden se den Hals!"
  
  
  "Da kann ech Iech net soen, wien ech sinn."
  
  
  Si huet gelaacht, souwuel gefälscht a schei ausgesinn. "An ech kann Iech net genuch Merci soen datt Dir dëse Schwäin vu mengem Réck kritt."
  
  
  "Also firwat sëtze mir net a fänken d'Gespréich erëm un."
  
  
  "Ech muss soen datt ech nach ni mat engem Mann a mengem Schlofkummer virgestallt ginn. Awer zënter mir hei ugefaang hunn." Si souz op hirer Säit vum Bett a gemierkt mech op mäin ze sëtzen. "Fänkt elo un."
  
  
  "Ech sinn duerch dës Fënster gaang," sot ech, "an der Hoffnung dech doheem ze fannen."
  
  
  "Wat hutt Dir gemaach, duerch et op Ärem Zauberteppech geflunn?" - huet si geschnappt. "Probéiert mech net ze tricken."
  
  
  "Ech sinn net geflunn, ech sinn geklommen, an ech hu keng Zäit fir dech ze täuschen."
  
  
  "Dir sidd ee vun deenen verdammt Agenten iwwer de Generol geschwat huet."
  
  
  „Ech sinn deen deen Iech e puer Froen wëll stellen. Da ginn ech op mäin Teppech erof a fléien."
  
  
  Si ass opgestan, ass bei d'Fënster gaang an huet sech erausgeschloen. Hir Beweegunge betount eng Derriere, op déi all Dichter e Sonnet schreiwen kann.
  
  
  "Ech wetten, datt Dir gutt op Nanga Parbat sidd," sot si, zréck an d'Bett. "Dëst ass e komeschen Tëschefall, awer ech sinn Iech eppes schëlleg. Wat wëllt Dir wëssen?"
  
  
  "Firwat war Äre Mann an der Mëtt vun der Nuecht sou séier op Budan?"
  
  
  "Ha! Dëse komeschen! Hien huet mir ni gesot firwat hien iergendwou géif goen. Normalerweis huet hien mech just e Wuert geschéckt fir ze kommen. Hien huet mech gär gewisen, sou datt jidderee géif mengen datt hie wousst wéi eng Fra auswielt, e sexy, räiche Pakistani, deen zu London an d'Schoul gaang ass. Kleng Jongen waren wat hie gär huet."
  
  
  "Also Dir hutt net vill Kontakt mat him, an Dir hutt hien net gesinn ier hien fortgeflunn ass?"
  
  
  Si ass opgestan, d'Hänn um Ielebou gehalen, an huet ugefaang wéi e Kolibri ze sangen. "Jo, tatsächlech hunn ech hien gesinn. Hien huet mech erwächt. Hie war Angscht. Natierlech huet hien ausgesinn wéi eng al Fra, awer vläicht hätt ech deemools méi op hien opgepasst.
  
  
  "Kanns du erënnere wat hie gesot huet?"
  
  
  "Kann sécher! Mengs du ech sinn domm! Hien huet gesot datt wann him eppes geschitt, ech sollt op d'Ambassade vu mengem Land goen an den Ambassadeur Abdul Khan froen mech ze schützen. Ech hu gesot: "Firwat, wou gitt Dir hin?" Hien huet gesot: "Ech ginn op Budan fir Abu Othman ze treffen." Ech konnt verstoen firwat hien Angscht huet. De Chic huet menacéiert hien ze kastréieren, obwuel ech net weess ob dat méiglech war. Ech hu gesot: "Firwat gitt Dir dës kleng Saach gesinn? Hien huet mir keng Äntwert ginn. Hien huet einfach eppes gesot datt et de Wëlle vum Allah ass. Ech war nach hallef geschlof an net ganz frou dass ech erwächt. Vläicht hätt ech méi Opmierksamkeet op hie sollt bezuelen." Si huet gesouch. "Aarm alen Ben d'Oco, wann hien nëmmen hallef sou gutt am Bett wier wéi hien op an erof op den UNO Podium gesprongen huet. Stellt Iech vir datt hien Chouerjongen verfollegt wann hien all Fra am Land hätt kënnen hunn!
  
  
  "Éierlech gesot, ech hu keng sou Fantasi, Shema."
  
  
  Si souz op menger Säit vum Bett. "Dir wësst, ech hunn véier Joer eleng an dësem Bett geschlof!" Si sot et war net meng Schold, kuckt op mech, d'Nippel vun hire Broscht probéiert duerch d'Netz vun hirem Negligee ze briechen. "Wéi ass däin Numm?"
  
  
  "Ned Cole."
  
  
  "Okay, Edward," si huet hir Hänn op meng Schëlleren. "Elo ass et mäin Tour, a wa mir véier Joer Näischt net en Enn setzen, ruffen ech d'Sécherheet an hëllefen him Äert Liewen opzehalen."
  
  
  Dir hutt dat ale Spréch iwwer d'Fra héieren, déi en Tiger am Bett war. Shema géif hir wéi eng Kaz maachen. Mir hunn eis kuss gemaach a si huet meng Zong gegraff, se mat engem sanften Zuch gesait. Wéi meng Hänn hir Broscht fonnt hunn, hunn hir Hänn mech gefollegt wéi wa se mat menge Kleeder rosen wieren. Wärend véier Joer vum Zölibat hat si net vergiess wéi se hire Gürtel ofschléissen an hiren Zipper unzip. Wéi ech ugefaang ze widderhuelen, huet si de Kapp zréck gehäit.
  
  
  Hir Ae ware breet an hell an hir Lippe ware pouty. "Du bass mäi Gaascht!" - si huet an Urdu ausgeot. „Am Osten ass et üblech fir Äre Gaascht z'ënnerhalen. Dëst ass mäi Bett an Dir sidd hei op menger Invitatioun.
  
  
  Si huet mech op de Réck gedréckt an ugefaang naass Kaarten op mengem Kierper mat hire Lippen ze zéien. Dunn op eemol si straddled mech. Mat hirem Réck gebogen, hir Broscht erausgedréckt, hir Knéien ëm meng Hëfte gewéckelt, si huet meng Hänn mat hir gegraff a gesot: "Ech danzen fir dech."
  
  
  
  Ech hunn hiert Gesiicht nogekuckt wéi se lues a lues op d'Plaz sank, Zoll fir Zoll. Hir Ae blénken an erweidert, hir Lippen hunn sech getrennt a si huet en Otem gesuckelt. Dunn huet si ugefaang ze danzen, an all d'Beweegunge waren op hir Hëfte a Becken. Ech hunn hatt geklappt. Hire Kapp war verluer wéi si probéiert fir véier Joer ouni Léift ze maachen.
  
  
  Wéi si no uewen geplënnert ass, hunn ech hiren Danz gestoppt an ugefaang meng eegen. Ech hunn hatt iwwer mäi Kapp opgehuewen, hatt an der Loft gehal. Dunn, wéi si ugefaang ze kämpfen, rosen datt ech hir sensuell gavotte gestoppt hunn, hunn ech hatt geklappt, gerullt fir eis Positioun z'änneren.
  
  
  "Nee!" - sot si, ugefaang ze kämpfen. "Nee nee nee!"
  
  
  No all, Ech war hire Gaascht. Ech gerullt zréck, zéien hatt einfach op mech. Eis Schub goufe méi séier, méi gewalteg. Mir sinn elo als een geplënnert, an hir Aen hunn zougemaach wéi se no vir gefall ass, de Kamm vun eiser leschter Welle zréckhalen.
  
  
  Ech sinn virsiichteg ënner hir erausgaang an hunn eis zwee ëmgedréit. Dunn hunn ech op hatt gekuckt, hir Been ronderëm mech gefillt. Hir Fanger hu sech a mengem Réck gegruewen, hir Zänn falen a meng Schëller wéi si gekrasch huet: "W.e.g.!" Et gouf elo kee Réckstand. Mir koumen zesummen, en extateschen Zidderen ass vu mengem Kierper op hiert gaang.
  
  
  Wa mir de Rescht vun der Nuecht zesumme kéinte verbréngen, kënne mir eng nei Editioun vum Kama Sutra schreiwen. Sief dat wéi et ass, Tasakhmed war zréck an d'real Welt.
  
  
  "Firwat maacht Dir him net ëm?" - sot si, wéi ech eng vu menge Zigarette fir si opgeléist hunn.
  
  
  "Wann ech dat maachen, wou wiers du?" Ech kniet erof fir et z'ënnersichen.
  
  
  "Net méi schlëmm wéi ech elo sinn, Edward."
  
  
  "Oh, vill méi schlëmm, Shema. Hie wëll näischt mat Iech geschitt. Awer wann eppes mat him hei an Ären Zëmmer geschitt, gutt, et ass de Risiko net wäert.
  
  
  Et war et aus engem anere Grond net wäert. Dout Tasakhmed ass fir mech näischt. Vläicht lieweg. Zur selwechter Zäit, wann ech hie viru Shema gefrot hunn, wousst ech net wat ech géif kréien. Dëst wäert de Weenchen virum Kamel sinn. De Kamel war Osman.
  
  
  Hie war dem Mendanike säi vereedegte Feind, an awer huet de Ben d'Oko sech ganz vill gemaach fir hien ze treffen. Et schéngt logesch datt den Osman géif refuséieren matzemaachen, ausser hien huet e puer Viraussetzunge fir den Zweck vum Powwow. Et war och logesch datt den Nick Carter besser wier mam Osman direkt ze treffen ier hien Tasahmed Froen stellt. Sou vill fir d'Logik.
  
  
  "Shema, firwat rufft Dir d'Jongen net un an setzt de Generol an d'Bett. Sot hinnen, datt hie vun Opreegung geschwächt ass." Ech hunn ugefaang de Gag ze läschen.
  
  
  Si huet gelaacht. "Dir denkt bal sou gutt wéi Dir Léift maacht. Wann hien fort ass, kënne mir de Rescht vun der Nuecht verbréngen.
  
  
  Ech hunn hir keng schlecht Nouvelle ginn. Ech hunn mech am Kleederschaf verstoppt, während zwee Wiechter, e bësse verwonnert awer grinsend, de geschwächte arabesche Ritter zu sengem Heem geholl hunn.
  
  
  "Elo," ass si an d'Schlofkummer eragaang, huet d'Kleeder ewech gehäit, déi si virun der Generalverléisse geluecht hat, "dës Kéier hu mir e Spigel fir eis ze weisen wat mir genéissen." Si verbreet hir Waffen breet a pirouette plakeg virun mech, Kolibri erëm.
  
  
  Ech hunn hatt ëmklammen, wousst datt ech mech wahrscheinlech moies haassen. Si huet geäntwert. Ech hunn Drock applizéiert wou et am mannsten erwaart oder wollt. Si huet e Moment gefruer an ass dunn schwaach gaang. Ech hunn hatt opgeholl an an d'Bett gedroen. Ech hunn hir geluecht a Kuss hir gutt Nuecht. Dunn huet hien d'Luucht ausgeschalt an, kuckt ronderëm den Haff vun der Fënster, ass virsiichteg erausgaang.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 10
  
  
  
  
  
  
  
  
  Den Hawk géif soen datt d'Zäit mat Shema e geféierleche Offall war. Vläicht. Awer iwwer de Genoss hunn ech dës wilde Mëschung aus Ost a West als Alliéierten gebraucht, een deen ech géint Tasahmed ënnerstëtzen kéint wann d'Geleeënheet sech géif. Allerdéngs gouf vill Zäit verschwonnen. Ech hunn et net méi verschwenden, de Fiat virum Policekommissariat opgeholl an an d'Ambassade gaang. Wéi ech bei sengem Paart ukomm sinn, hat ech schonn d'Spiller ugefaangen.
  
  
  D'Paart war zou. Et war eng Klack an e Gespréichsstand. Ech hunn d'Klack an e puer laange Burst geschloen. Wann ech kee Playback hat, hunn ech erëm méi haart geruff.
  
  
  Dës Kéier koum eng Stëmm aus dem Wandspeaker, wéi en opgeholl Message. "D'Ambassade ass bis 8.00 Auer zou, Här."
  
  
  "Ass dat e Marine Sécherheetsbeamten?" - Ech gefrot an de Stand.
  
  
  "Jo, Här, dëst ass de Korporal Simms."
  
  
  "Korporal, wësst Dir wat siwen-fënnef-dräi ass?"
  
  
  Et gouf eng kuerz Paus. "Jo Monsieur." Et war méi Verbindung zu et.
  
  
  "Ma, et ass siwen-fënnef-dräi an ech géif et appréciéieren wann Dir mech direkt géift eraloossen."
  
  
  "Wien bass du, Här?"
  
  
  "Den Här Sutton kann Iech dat soen. Et si siwen, fënnef, dräi. Ech wëll direkt Handlung, Korporal."
  
  
  
  Nach eng Minutt Paus, an dann: "Waart, Här."
  
  
  Ech sinn zréck an den Auto, frou, datt d'Propositioun vun AX zu engem SOP mat US Ambassaden an Agencen ganzer Welt gouf. D'Iddi war, datt mat dem Opstieg vum Terrorismus a vum Entféierung néideg wier, datt am Noutfall eng einfach Identifikatioun op engem Ament konnt ginn. Fir all Dag gouf eng aner Sequenz vun Zuelen aus Washington geschéckt. Zanter AX war de Fournisseur, Ech hunn ëmmer mat enger Lëscht geschafft, déi ech fir zwou Wochen hannereneen memoriséiert hunn.
  
  
  D'Paart ass opgaang an ech sinn an de beliichten Aganksberäich erakomm. Fir de Begréissungscomité waren dräi Marines mat engem M16 a Corporal Simms mat engem .45.
  
  
  "Entschëllegt Här, Dir musst aus dem Auto klammen," sot hien a kuckt op mech. "Kann ech Är ID gesinn."
  
  
  "Den Här Sutton gëtt et zur Verfügung gestallt," sot ech aus dem Auto. "Huelt et w.e.g. vun him."
  
  
  "Si kontaktéieren him." De Korporal huet den Auto séier ënnersicht. Ech hunn him d'Schlëssel vun der Këscht ginn. D'Gespréich ass do opgehalen. D'Marines hunn nogekuckt wéi ech eng Zigarett opléisen a gewaart hunn, während de Sutton säin Arsch gerëselt. Dësen Arsch war vill besser wéi dem Sutton, awer et huet mech rosen.
  
  
  D'Paula Matthews huet ugepasst Tweed Hosen an eng Pelzfaart Fluchjacket géint d'Keelt un. Mat hiren Irish Setter Hoer zréck an e Bunn an hirem crémeg Peach Teint nach e bëssen aus Schlof gefierft, si wier e wëllkomm Zousatz zu bal all Versammlung. Och wann déi dräi Marines hir Aen op mech gehalen hunn, si wieren averstanen.
  
  
  "Kennt Dir dëse Mann, Miss Matthews?" gefrot de Corporal Simms.
  
  
  "Jo, Corporal." Si war e bëssen aus Otem a wousst net, ob si aus Zorte ginn soll. "Wat ass de Problem, Här Cole?"
  
  
  "Wou ass de Sutton?"
  
  
  "Hie war ganz midd an huet mech gefrot ..."
  
  
  "Ech géif gären Ären Telefon benotzen, Korporal."
  
  
  De Korporal war e bëssen onsécher. Hien huet Paula fir Bestätegung gekuckt.
  
  
  Ech setzen et amplaz. "Dat ass en Uerder, Korporal. Elo!" Meng Toun hätt d'Zustimmung vun engem Boot Camp Instruktor kritt.
  
  
  "Jo Monsieur!" Déi dräi vun eis koumen roueg op d'Sécherheetspost. Am klenge banneschten Zëmmer huet hien op den Telefon gewisen.
  
  
  Hien ass fortgaang an ech hunn dem Paula säi Gesiicht gesinn mat hiren Hoer glänzend. "Kuckt! Wéi denkt Dir ... "
  
  
  "Wat ass seng Nummer a verschwend net Är Zäit mat Ärem Schong."
  
  
  Mat geklappten Fausten a glänzenden Aen huet si gutt genuch ausgesinn fir ze fotograféieren. "Fënnef, zwee null, dräi," huet si gejaut.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an d'Nummer geruff. Et huet ze laang geklappt ier de Sutton ugefaang huet ze beschwéieren: "Paula, ech hunn Iech gesot ..."
  
  
  "Sutton, ech muss elo den Ambassadefliger benotzen. Shake your ass an alarméiert d'Team. Da komm hei erof an d'Paart, fir datt d'Miss Matthews zréck an d'Bett geet, wou si gehéiert.
  
  
  Ech konnt d'Drähten héieren héieren wéi hien seng Zänn opgeholl huet. Wéi hien geschwat huet, huet hien mir iwwerreecht .- „Den Ambassadefliger ass nach ëmmer an Tunesien. Ech mengen hien huet eng Crew mat him. Elo wann Dir denkt ... "
  
  
  "Ech denken, datt dëst schrëftlech gesat gëtt an un Ären Direkter bei Langley geschéckt gëtt. Gëtt et an der Tëschenzäit en Ersatzfliger?
  
  
  "Nee. Et gëtt nëmmen Convair."
  
  
  "Hutt Dir Konditioune fir eng Charta?"
  
  
  Hien huet sarkastesch geschloen. "Vun weem! Et gi keng privat Quellen. Mir sinn eng Ambassade. Mir besëtzen d'Land net."
  
  
  "Ech huelen un datt aner Ambassaden Fligeren hunn. Ginn et géigesäitege Ofkommes am Noutfall?
  
  
  "Et brauch en Ambassadeur fir ze handelen, a wéi Dir wësst ... hu mir keen Ambassadeur." Hien huet schmuel gelaacht.
  
  
  "Loosst eis et anescht soen. Dëst ass Red One seng Prioritéit. Ech brauch e Fliger. Ech brauch hien elo. Kënnt Dir hëllefen?"
  
  
  D'Drähten hu sech erëm gehummert. "Et ass eng verdammt kuerz Zäit, an et ass an der Mëtt vun der Nuecht. Ech kucken wat ech maache kann. Rufft mech no enger Stonn zréck." Hien huet opgehaang.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréint an hunn d'Paula gesinn, franzen, mech studéiert. "Kann ech hëllefen?" Si sot.
  
  
  "Jo." Ech hunn e Bläistëft a Pabeier erausgeholl an ugefaang ze schreiwen. "Dëst sinn UHF Iwwerdroungsfrequenzen. Warnt Är Signaler fir se ze iwwerwaachen. Ech kann uruffen. Mäi Codenumm wäert Piper sinn. Ech ruffen den Charlie un. Verstoen?"
  
  
  "Ma, wou gitt Dir hin?"
  
  
  "Enges Daags sëtze mir op Ärer Terrass an ech soen Iech alles."
  
  
  Si ass mat mir an den Auto geklommen. Ech geklomm bannen. "Henry Hëllef?" Si sot.
  
  
  Ech hunn hir gekuckt. "Gitt an d'Bett, Paula." Ech hunn dem Korporal signaliséiert fir de Paartschalter unzeschalten.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 11
  
  
  
  
  
  
  
  
  An e puer Missiounen reesen d'Pausen mat Iech. Op anerer gräift Dir e puer ënnerwee. Op e puer kritt Dir se net.
  
  
  Soubal ech den Eck op d'Hans Geier Strooss gedréint hunn. Ech hu geduecht datt hien e puer Iddien hätt wéi ee mam Fliger op Budan kënnt.
  
  
  Luuchten hunn déi schmuel Strooss beliicht. Do stoung een eenzegen Auto drop, direkt virun der Geyerpaart. Et war eng dreckeg, offiziell ausgesinn Mercedes. Ech sinn laanscht gefuer. Et war eidel oder de Chauffer huet um Sëtz geschlof. Déi lescht war onwahrscheinlech. Ech hunn d'Vitesse opgeholl an ëm den Eck gaang. A mengen Aen konnt ech d'Erica an deene Shorts an de Pullover gesinn.
  
  
  Ech hunn de Fiat am Park verlooss. Et ware keng Foussgänger, net emol e Sträifhond fir ze kucken wéi ech d'Strooss erofgefuer sinn, déi parallel mam Guyer gelaf ass. Ech hat e Seel fir iwwer d'intervenéiert Maueren an iwwer d'Villa Terrain ze klammen, déi hannert der zweestäckeg Mooresch-Stil Khan Geschicht stoungen. Et hat eng Veranda mat Bogen a Plättercher. D'Liicht ass aus der Fënster vum éischte Stack gefall. Sou vill wéi ech wollt heem kommen, sinn ech als éischt ronderëm d'Haus gaang.
  
  
  Et war keng ausserhalb Sécherheet. Et war nëmmen dout Thor. Hie gouf e puer Mol erschoss. Zwëschen senge geknackten Zänn war en olivfaarwegt Stéck. Ech gerannt an Schluecht duerch d'Fënster.
  
  
  Et war eppes un dëser Szen, déi un déi virdrun erënnert huet, an där ech den unsuspecting Peeping Tom gespillt hunn. Dëst hat eng Zort komesch Iwwertéin. Et war näischt witzeg doriwwer. Den Hans Geier, säi Gesiicht geschwollen a bluddeg, huet sech gekämpft, aus dem Grëff vun engem schwéiere Mann an enger Olivegrénger Uniform ze entkommen, deen hien mat enger Hand hallef erstéckt huet, den Tipp vun engem Messer op den Hals vum Mecanicien dréckt.
  
  
  Dem Hans seng Efforten waren net sou vill fir säi Gefaangener ze flüchten wéi seng Duechter ze retten. Dem Erica seng Kleeder goufen ewechgeholl a si louch um Iessdësch. Hannert hatt stoungen, seng Handgelenk hält, war en aneren erkennbaren Olivegrénge Kultivator. Dem Erica seng Been hunn iwwer béid Säiten vum Dësch gehangelen, hir Knöchel mat Seel geséchert. Um Enn vum Dësch stoung en ellene Jong vun engem Bitch. Hie wier och an Olivegréng gekleet. Déi kleng Heembühn gouf geleet a geleet vum Colonel Mohamed Douza. Hie souz vis-à-vis vum Stull, a riicht säi Kinn op sengem Kamm.
  
  
  Ech verloossen d'Philosophie un de Philosophen, awer ech hunn ëmmer gegleeft datt deen eenzege Wee fir mat engem Vergewaltegung ze handelen ass seng Vergewaltegungsfäegkeet ewechzehuelen. Am Shema sengem Fall hunn ech net geduecht datt et jeemools Vergewaltegung wier, op d'mannst am Sënn datt et hei geschéie géif. D'Erica gouf geknackt an all Muskel an hirem Kierper war gespannt an archéiert, gejaut fir d'Verëffentlechung.
  
  
  Ech hunn den Dusa dem Thug gesinn wénken, héieren den Hans ruffen: "Fir Gotteswuel hunn ech Iech alles gesot!"
  
  
  Dunn huet d'Wilhelmina geschwat. Eemol fir de presuméierten Vergewalter, dee jäizend gefall ass. Eemol hunn ech en drëtt Auge am Kapp vum Tormentor Hans gemaach. Nach eng Kéier fir déi drëtt Persoun ze bezuelen déi dem Erica seng Handgelenk hält. Gitt hir d'Méiglechkeet op der Sich no hirer Waff ze goen.
  
  
  Den Duza war op de Been, eng Hand op senger .45. "Afréieren oder Dir sidd dout!" Ech hunn hien op Franséisch bestallt. "Gëff mir just eng Excuse, Dusa!" Hien huet seng Meenung geännert. „Héich Är Hänn iwwer de Kapp! Gesiicht der Mauer! Hien huet gefollegt.
  
  
  Hans an Erika waren schockéiert. "Hans!" Ech sinn op Englesch gewiesselt. "Komm eraus! Gräift Är Waff! Wann hien iwwerhaapt blénkt, schéisst hien!"
  
  
  Den Hans bewegt sech wéi e Mann, deen a sengem Schlof trëppelt. Ech hunn de Rescht vum Glas mam Wilhelmina sengem Hënneschten gebrach, wëll dobannen erakommen. Wéi ech dat gemaach hunn, huet d'Erika sech befreit a verschwonnen. D'Writing-Figur louch um Buedem, gekrabbelt an nach ëmmer a sengem eegene Blutt bedeckt, onbewosst oder dout.
  
  
  Den Hans ass op de Féiss schwëmmt, seng Ae sinn iwwergléckt, net ganz sécher datt den Albtraum eriwwer war. Ech hunn hien vum FN befreit an him op d'Schëller geklappt. "Kritt Iech e Gürtel vun dësem Bourbon. Ech këmmere mech ëm alles hei."
  
  
  Hien huet domm geknackt an ass an d'Kichen erausgaang.
  
  
  Ech sot dem Duse. "Dréien."
  
  
  Hien ass op mech komm, wollt kucken ob ech wier wien hie geduecht ech wier. Hien huet ugefaang ze grinsen wéi hie sot: "Vous serez ..."
  
  
  Meng Réckhand op seng Koteletten huet net nëmmen säi Grinsen ewechgeholl a seng Wierder gestoppt, awer och säi Kapp an d'Mauer geschloen, wouduerch e Stroum vu roude vu senge Lippen fléisst.
  
  
  "Dir wäert roueg bleiwen," sot ech wéi säi momentane Schock an ënnerdréckte Roserei verwandelt huet. "Dir wäert äntweren wann Dir geschwat hutt wéi Dir mir gesot hutt. Versuch mech net. Ech sinn op der Grenz fir dech ze schmaachen. Wat wëllt Dir vun dëse Leit?
  
  
  "Dee verdammt Bastard wollt wëssen, wat ech vun der Katastroph wousst." Den Hans huet sech d'Gesiicht gewäsch, d'Flasch an der Hand gehal, an obwuel hien nach ëmmer otemt wéi e Mann, deen ze wäit gelaf ass, ass seng häerzlech Stëmm zréck an d'Harmonie an d'Glasheet vu sengen Ae verschwonnen. "Nëmmen hien huet mir net gegleeft wéi ech him gesot hunn. Loosst mech dës Fläsch iwwer säi Schädel briechen!" Hien ass no vir gaang, Spannung geschriwwen iwwer säi gebrochenen Gesiicht.
  
  
  "Gitt kuckt wéi et mam Erica geet." Ech hunn seng Hand gegraff.
  
  
  Hien huet sech op eemol un d'Erica erënnert an ass fortgaang an huet hiren Numm genannt.
  
  
  "Firwat ass Iech egal wat hien iwwer d'Katastroph weess?"
  
  
  Duza huet d'Schëller gezunn. "Meng Aarbecht ass ze këmmeren. Wann hie weess wéi et geschitt ass, da muss hie wëssen, wien et gemaach huet. Dir wäert gutt informéiert ginn ... "
  
  
  Meng Fauscht ass net wäit komm. Et huet him verletzt. Ech hunn gewaart bis de Rascal opgehalen huet an hien zréckkoum, dunn hunn ech him säin eegene Rekord gespillt: "Ech hu gesot, Dir géift äntweren, keng domm Geräischer maachen. Natierlech weess hien net wien, och wann hie weess wéi. Oder mengt Dir, hie wäert refuséieren ze äntweren soulaang Dir erlaabt datt ee vun Ären Aen seng Duechter vergewaltegt? "
  
  
  Dem Duza seng Stëmm huet an den Hals geflüstert. "Et ass meng Aarbecht erauszefannen."
  
  
  "Mäin och." Ech hunn de Luger an de Bauch gestoppt an den Hugo Punkt ënnert dem Kinn gestoppt. "Ech hu ganz wéineg Zäit, Colonel. Dir wäert nach manner hunn wann Dir net kooperéiert. Ech hunn hien géint d'Mauer gedréckt, säin Hals zréck, säi Kinn ewech vum Punkt vum Stiletto. "Firwat wollt Mendanike Abu Osman gesinn?"
  
  
  Duerch d'Zänn gebrannt, de Kapp rëselt, huet hien erstéckt: "Ech schwieren dem Allah, ech weess et net!"
  
  
  Den Hugo huet Blutt verginn. Den Duza huet probéiert duerch d'Mauer zréckzezéien. „Ech schwieren beim Koran! Um Graf vu menger Mamm!"
  
  
  Ech hunn den Drock e bëssen erliichtert. "Firwat wollt Mendanike den Ambassadeur Petersen gesinn?"
  
  
  Hien huet de Kapp gerëselt. „Ech si just de Sécherheetschef! Ech géif dat net wëssen!"
  
  
  Dës Kéier gouf den Hugo net nëmme gekickt. Den Duza huet de Kapp géint d'Mauer geschloen a gejaut. "Erëm. Ech hu gesot firwat? Dëst ass déi eenzeg Kéier wou Dir et kritt."
  
  
  Hien ass ausernee gefall an huet ugefaang ze babbelen, ze sëtzen: „Well! Well! Hien hat Angscht virun engem Putsch! Well hien huet Angscht datt de Generol Tashahmed hien ëmbrénge géif!"
  
  
  "An Dir hutt eisen Ambassadeur ëmbruecht."
  
  
  "Et war en Accident!"
  
  
  "Et war wéi wann d'Sabotage vum Fliger en Accident wier. Den Tasahmed huet Angscht datt Mendanike géif probéieren en Deal mam Osman ze maachen.
  
  
  "Nee nee!" Hien huet de Kapp vu Säit zu Säit gerëselt. "Duerfir sinn ech heihinner komm fir de Geyer ze froen. Mir hu geschwat wéi hie wousst wéi den Accident geschitt ass an ..."
  
  
  "An Är Zäit ass eriwwer." Ech sinn zréckgaang an hien huet dem Wilhelmina säi Faass erof gekuckt, seng Aen grouss a schwaarz wéi hire Faass. Hien ass op seng Knéien gefall, wéi wann hien de Muezzin héieren huet, déi d'Gleeweger zum Gebied ruffen. Aus iergendengem Grond huet hien mech net beandrockt mat senger Weichheet ënner Feier, awer da wësst Dir ni wéi vill e Wuert an Ärer Ried wäert ass.
  
  
  Wann dat, wat hie gesot huet, stëmmt, oder souguer hallef richteg, da war net nëmmen seng Zäit eriwwer, mä meng war och op. Et waren keng geklaut Atomwaffen am Koup, just eng Rëtsch Drëtt-Taux Drëtt-Welt Coup-Maker. D'Spill war zimlech kloer. Tasakhmed huet en Deal mat der Sowjetunioun gemaach. Lamana war de Präis an Mendanike war d'Affer Geess. D'Mendanicke huet gemierkt datt et net wierklech egal war wien säi Fliger erofgefall ass oder wéi ... an awer - an awer - "Ech konnt et alles zesummesetzen an den Hawk informéieren fir soss anzwousch ze sichen, oder ech kéint Är wäertvoll Zäit benotzen an et spillen fir déi batter Enn.
  
  
  "Bleift einfach op de Knéien", sot ech wéi den Hans an d'Erika an de Raum zréckkoum. Si hat eng Hosen an eng aner Schildkranz un. Si war blass, awer hir Ae ware kloer a kontrolléiert.
  
  
  "Wéi geet et?"
  
  
  Si hat e schwaache Laachen. "Ech geet et gutt ... merci fir Iech."
  
  
  "Gären. Firwat gitt Dir net an deen anere Raum wärend mir alles hei këmmeren?"
  
  
  D'Kierper um Buedem, lieweg an dout, hunn ausgesinn wéi déi lescht Szen vum Hamlet. Als Infirmière an dësem Deel vun der Welt hat si ouni Zweifel hiren Deel vu Gore gesinn a konnt net vill Barmhäerzegkeet fir d'Iwwerreschter fillen. "Ech kréien Iech de Frühstück, deen Dir géift goen," sot si, mécht de Wee duerch de Raum.
  
  
  "Wat wäert Dir domatter maachen?" - sot den Hans, kuckt op den besiegte Sécherheetschef.
  
  
  "Ech hunn nach net entscheet ob ech him an de Kapp schéissen oder den Hals schneiden."
  
  
  Den Hans huet de Kapp op mech gekippt, net sécher op ech et gemengt hunn. Deen eenzege Grond firwat ech dat net gemaach hunn war wéinst der Méiglechkeet datt Duza lieweg méi nëtzlech ass wéi Duza am Himmel. "Ech sinn zréck komm fir Iech eng Fro ze stellen," sot ech.
  
  
  "Mate," Den Hans huet de Kapp gerëselt, "Dir hutt eng stänneg Invitatioun fir zu all Moment vum Dag oder Nuecht heihinner ze kommen fir mech eppes ze froen!"
  
  
  "Fin. Äntwert gutt. Ech brauch e Fliger fir mech elo op Budan ze huelen. Wou kann ech hien fannen?
  
  
  Hien huet mech ugekuckt, blénkt, huet säi Kinn reift, an huet dunn wéi eng Cheshire Kaz gelaacht an d'Flasch op Duza geriicht. "Dee Jong vun engem Bitch hätt eis een bestallt. Dëst sinn zwee NAA Dakotas déi op der Linn sëtzen, getest a prett fir ze goen. Ee vun hinnen muss goen ... "
  
  
  "Ech brauch hir Fluchgeschicht net. Wou kënne mir eng Equipe kréien?
  
  
  "Hie kann eng Crew bestellen.
  
  
  alles wat hien muss maachen ass Clientsservice ze ruffen. Schlecht Telefonverbindung, awer an dëser Stonn ..."
  
  
  "Stitt op, Dusa."
  
  
  Et brauch hien net zweemol gesot ze ginn, mee ech konnt gesinn, datt hien e bësse vu senger Rou erëmfonnt huet. De Glanz koum zréck an seng Aen. Hien huet ugefaang seng Uniform ze rëselen.
  
  
  Den Telefon war an der Lobby. Et hat wäiss Maueren a Parkettbuedem. Alles am Iesszëmmer war däischter, mee hei, mat de Luuchten, stoungen mir all kloer eraus. Den Duza huet mech ugekuckt wéi wann hien mäi Gesiicht erënnere wollt, awer gläichzäiteg wollt hien vergiessen.
  
  
  "Ech ginn Iech e puer Instruktioune," sot ech. "Dir hält se op, oder mir loossen dech un engem Kierper an Dreck Sammler. Dir bestellt e Fliger, Dir bestellt eng Equipe. Si waarden op Är Arrivée." Ech sot him d'Detailer iwwerdeems Hans de Flich kontaktéiert.
  
  
  Wéi mir d'Haus verlooss hunn, waren den Hans an ech a Form vun zwee Männer vum Dusa. Fir eng Minutt hunn ech geduecht datt den Hans d'Show ruinéiere géif. Hien huet gesinn, wat si mat sengem Hond gemaach an ass no Duz. De Colonel war zweemol seng Héicht, awer war kee Match fir de rosen Mechaniker. Et war alles wat ech maache konnt fir hien erauszekommen, während d'Erica him berouegt huet. Dunn hunn ech d'Duza erëm op d'Been gestallt an hunn e puer Schéin vun enger Marschuerdnung erstallt. Ech wollt net datt hien sou lëschteg ausgesäit datt hien den Test net passéiert.
  
  
  Den Hans ass mam Duza nieft him gefuer. Ech souz hannert dem Colonel, Erica nieft mir. Si war de gréissten Deel vum Wee roueg, huet mech all elo an dann gekuckt. Ech erreecht eraus an huet hir Hand. Si huet festgehalen, hire Grëff waarm an dankbar.
  
  
  "Gefillt Dir Iech gutt?"
  
  
  "Elo geet et gutt."
  
  
  "Et war kee Sënn dech hannerloossen."
  
  
  "Dir konnt mech net verloossen."
  
  
  "Hass Dir schonn zu Budan gewiescht?"
  
  
  "Oft. Ech schaffen fir d'Weltgesondheetsorganisatioun. Ech besichen d'Klinik do regelméisseg."
  
  
  "Fin. Da wäert d'Rees net fir Iech verschwenden."
  
  
  "Et wäert entweder net verschwenden." Si huet den Thermos opgeholl. "Wëlls du nach eng Coupe?"
  
  
  "Net elo, merci."
  
  
  Den Hans war net vum Fueren ofgelenkt, an ech hunn meng Aen net vun Dusa ofgeholl. Ech wollt hien mat mir hannen setzen, mee dat géif d'Erica virun setzen. Eng Fra, déi an dëser Stonn virun engem Firmenauto fiert, géif opmierksam maachen. Duza wousst datt hien e Fanger ewech vum Doud war. Hie war entweder e Feigling oder e gudde Schauspiller. Wa mir eleng wieren an Zäit wier, géif ech séier erausfannen, wien et wier. Awer sou wäit hunn ech misse vum Gefill spillen, an ech hunn net wierklech gär wéi et gefillt huet.
  
  
  Den Duza huet iwwer Telefon Instruktioune ginn, datt hien ëm ongeféier 02:30 bei der Kontrollpaart ukomm wier. D'Beamten an der Pflicht goufen informéiert, datt et keng Verspéidunge sollt ginn. Dëst war net eng Uerdnung op déi ech ofhängeg konnt. "Loosst eis sécherstellen datt Dir Är Zeilen kennt, Frënd. Wa mir gestoppt ginn, wéi wäert Dir domat ëmgoen?
  
  
  "Ech wäert erklären wien ech sinn ..."
  
  
  "Franséisch, net arabesch."
  
  
  "An ech soen hinnen eis duerch ze loossen wa se et net automatesch maachen."
  
  
  "Ugeholl Dir sidd gefrot aus dem Auto ze klammen?"
  
  
  "Ech bleiwe wou ech sinn a froen de Kommandant ze gesinn."
  
  
  "Hans, wann eppes falsch leeft an ech schéissen de Colonel, wat maacht Dir?"
  
  
  "Ech drénken nach en Drénken a kontrolléieren de Fliger. Nee, ech ginn als éischt an den Hangar. Mir sprange bei der Säitentrée aus dëser Saach eraus, ginn duerch den Hangar an huelen mäi Buggy op, wou ech en op der anerer Säit gelooss hunn. Duerno loossen ech Iech et iwwerloossen."
  
  
  Duerno wäerte mir strikt mam Ouer spillen. Ech hat gehofft, datt et net néideg wier, awer duerch dem Duza seng Angscht oder säi verstoppt Talent als Schauspiller ass et net geschitt.
  
  
  Wéi mir op den Hangar Checkpoint Gate koumen, huet e blannend Liicht eis getraff. Den Hans huet opgehalen, an den Dusa huet de Kapp aus der Fënster gestouss an huet rosen gejaut.
  
  
  Mir sinn duerch d'Paart gaangen, an hunn dem Gard seng Salut geäntwert. Et kéint net méi glat ginn. Ech hunn d'Erica gefillt entspaant, hir Atmung verwandelt sech an e laange Sue. Ech hunn hatt op de Knéi geklappt.
  
  
  "Wa mir an de Fliger kommen, Erica, gitt Dir aus menger Säit eraus, gitt laanscht mech a gitt op. Dir hutt näischt zu jidderengem ze soen. Duza, Dir follegt hir. Ech kommen direkt hannendrun. gitt der hannen. De Pilot wëll wësse wou mir higoen. Sot him datt et zu Budana ass an datt hie säi Fluchplang ka schécken nodeems mir fort sinn.
  
  
  Eise Fliger war net schwéier ze fannen. D'Feldluuchten hunn d'Fluchlinn beliicht a mir konnten zwee Flight Crew Memberen gesinn, déi eng al DC-3 Dakota auschecken. Den Hans ass op si gefuer, ass awer net aus dem Auto geklommen, wéi se uginn. Ech hunn mäi Plang realiséiert
  
  
  Firwat. Zousätzlech zu de Pilote waren et zwee NAA Maintenance Techniker déi lescht Minutt Inspektiounen gemaach hunn. Och a senger schlecht passend Uniform huet den Hans decidéiert datt si hien erkennen.
  
  
  Erica ass séier u Bord geklommen. D'Pilote stoungen opmierksam virum Duza an hunn him begréisst. Hien huet hinnen Instruktioune ginn a si stoungen op der Säit, op hien waarden op d'Trap erop.
  
  
  Ech konnt net riskéieren den Hans hannerloossen an ech konnt sécher net meng Aen vum Dusa ofhuelen. Ech wousst datt Buedemkämpfer net ëmbruecht kënne ginn. Wéi de Fliger ugefaangen huet, hu si misse mat Feierläscher stoen. Si hu bei der Entrée vum Fliger wéi e Paar Motten geschwënn.
  
  
  "Colonel, Här," sot ech, "Dir wollt kucken ob dësen Uruff ukomm ass. Konnt ee vun dëse Leit et net maachen? Ech wénken der Koppel. "An en aneren kann eis hënnescht Achs kucken."
  
  
  Duza huet séier geléiert. Hien huet mech eidel iwwer seng Schëller fir eng Sekonn gekuckt, an huet dunn en Uerder ginn.
  
  
  "Här," sot de Pilot, "mir kënne Basisoperatioune per Radio kontaktéieren an iwwer Ären Uruff nofroen."
  
  
  "Net néideg. Hie kann dëse Fliger benotzen. Hien huet op de Ronner vun deenen zwee gewisen an ass dunn u Bord geklommen. Ech sinn him gefollegt, gefrot wat ech duerno soll maachen. Et war ze verdammt riskant. Awer wat och ëmmer et war, et huet mech bruecht wou ech wollt goen an den Duza lieweg halen, an et war Nummer eent op senger Lëscht.
  
  
  D'Pilote sinn eis nokomm, an e puer Sekonne méi spéit ass den Hans erakomm. Hien aktivéiert de Cockpit Dier Zoumaache Mechanismus. Nodeems hien et geséchert huet, huet hien sech midd dergéint geluecht. "Gott, béid vun dëse Personnagen funktionnéieren fir mech!"
  
  
  "Kennen d'Piloten dech?"
  
  
  "Nee. Si sinn militäresch Männer aus Rufa. Wann e Bastard esou flitt, benotze se militäresch Kommandoen.
  
  
  Dakota war den exekutiv Typ fir VIPëVIPë. Et hat e puer breet Gäng, déi laanscht d'Säiten lafen, eng Bar, en Dësch, Still an Teppecher.
  
  
  De Co-Pilot huet de Kapp aus der Cockpitdier gestouss a sot: „Keng Messagen fir Iech, Här. Wäert Dir Är Sécherheetsgurter befestigen? Mir ginn direkt fort."
  
  
  E puer Sekonnen méi spéit hunn ech héieren datt de Motor ugefaang huet ze hummen, dunn huet de Motor erstéckt, geheescht a mat engem staarke Blëtz zum Liewen komm. "Jiddereen u Bord Budan," sot den Hans an kuckt an d'Bar.
  
  
  De Colonel huet sech vis-à-vis vu mir gesat, säi Sécherheetsgurt ugedoen an sech entspaant. Säin Ausdrock war zimlech eidel, awer ech hunn en Hiweis vu Smugness a sengen Ae gesinn.
  
  
  "Duza, wann Dir dem Mendanike säi Fliger net sabotéiert hutt, wien mengt Dir hutt et gemaach?"
  
  
  "Vläicht wäert den Här Guyer Iech dat soen," sot hien a probéiert d'Spill erëm op d'Strooss ze kréien.
  
  
  "Ech wier interesséiert Är Theorien ze héieren," sot ech. "Et wäert net nëmmen eng laang Rees op Budan sinn, et wäert eng laang Rees sinn vun der Héicht wou mir fléien op de Buedem. Dir kënnt dëse Wee wielen, a mir kënnen en aneren wielen.
  
  
  Hien huet eng Minutt geduecht wéi de Fliger gestoppt huet an ugefaang de Motor virum Start ze kontrolléieren. "Denkt drun, bis mir an d'Loft kommen," sot ech.
  
  
  Et war en anert Gefill wéi mir an der aler Zwillingmotor Fliger fortgaange sinn. Dir hutt Iech gefrot ob dës Saach genuch Geschwindegkeet kritt fir ze fléien, an du hues du gemierkt datt Dir flitt.
  
  
  Eemol d'Motoren gestoppt waren, hunn ech dem Hans gesot, viru virzegoen an de Pilot ze froen d'Overhead Luuchten auszeschalten. "Dir gitt mat hinnen. Wa mir ongeféier eng Stonn vun der Landung sinn, wëll ech datt se de Budan kontaktéiere fir datt d'Sécherheetsquartier informéiert ka ginn datt hire Superieur ukomm ass. Hie brauch déi lescht Informatioun iwwer dem Osman seng Plaz, souwéi den Auto deen um Fluchhafen waart.
  
  
  "Dir maacht eng Wette." Den Hans ass mat der Fläsch an der Hand opgestan.
  
  
  "An Dir sollt et besser hei loossen. Dir wëllt kee Verdacht erhéijen an Dir wëllt keng schlecht Gewunnechten ufänken.
  
  
  Hien huet d'Fläsch ugekuckt an huet se erëm op seng Plaz gesat. "Okay Frënd, wat Dir och seet."
  
  
  "Erica," sot ech, "firwat leet Dir Iech net do a verstoppt Iech?"
  
  
  Si huet op mech gelaacht an opgestan. "Jo Monsieur."
  
  
  Nodeems ech d'Haaptliicht ausgeschalt hunn an nëmmen e puer Säiteluuchten ageschalt hunn, souzen de Colonel an ech am Schiet. Ech hunn him keng Zigarett ugebueden. "Loosst eis et elo haart a kloer héieren. Dir schwéiert op de Koran datt Äre Chef d'Mendanike net fäerdeg gemaach huet. Wien huet et gemaach?"
  
  
  "Mir verdächtegen extern Kräfte."
  
  
  "Sot mir keng Schäiss iwwer d'CIA."
  
  
  "Mir wëssen net wien. Sowjets, Chinesen, Israelien."
  
  
  Ech wousst datt hien iwwer d'Sowjets gelunn huet, dat heescht datt hie gelunn huet, Period. "Wat sinn Är Grënn?"
  
  
  "Well mir et net gemaach hunn, huet een aneren. Osman gëtt vun de Chinesen ënnerstëtzt."
  
  
  "Natierlech. Also Mendanike rennt sech fir den Osman ze gesinn a si schéissen hien erof ier hien hinnen kann soen firwat.
  
  
  Duza huet d'Schëller gezunn. "Dir hutt mech gefrot wien. Näischt Extras. Den Accident huet ausgesinn wéi en normalen Accident. Äre Frënd sot, hie wousst anescht
  
  
  
  Natierlech wollte mir wëssen, mir ..."
  
  
  "Wat iwwer d'Söldner, déi Dir bruecht hutt, déi schéin Jongen aus Südjemen an aner Punkten?"
  
  
  Dëst huet e Moment vu Rou bruecht. "Dës Leit sinn op Uerder vum Mendanike an d'Land erakomm. Hien huet ni gesot firwat. Mir haten einfach Instruktioune fir se anzeloossen. Dëst huet de Generol Tasahmed besuergt. Mir…"
  
  
  "Wou hunn dës Söldner hänken?"
  
  
  "Meeschtens zu Pacar."
  
  
  "Wat ass do?"
  
  
  "Dëst ass eis zweetgréisst Stad. Et ass no bei der libescher Grenz."
  
  
  "Wat si fir Opreegung gemaach hunn."
  
  
  "Näischt. Mir hu just hänke gelooss."
  
  
  Et war e Jar vu Schlaangen an e Jar vu Ligen. Dëst huet alles zum offensichtleche bäigefüügt. De Bastard war de Chef vun der NAPR Ausféierungsdepartement, awer wéi Tasahmed war hien nach ëmmer méi wäertvoll fir mech lieweg an a vernünfteg gudder Form wéi dout - op d'mannst bis ech eng Chance hat mam Osman ze schwätzen.
  
  
  Et war eng kleng Toilette hannen am Fliger. Ech hunn de Colonel do gesat. Fir sécherzestellen, datt hien sech net bewegt, hunn ech seng Hänn a Féiss mat Seel aus den Hosen vun der Uniform gebonnen, déi hien unhat. D'Sträifen vun der Hosen hunn en zimlech liicht Seel gemaach. Ech hunn hien op den Troun sëtzen gelooss, seng eege Hosen si fir Sécherheet op seng Knöchel gezunn. Dunn hunn ech mech an der Stuff vis-à-vis vun der Erica ausgestreckt a bannent zwou Minutten ageschlof.
  
  
  Irgendwann war et net den Duza deen an den Himmel gaangen ass, mee den Nick Carter. Eng waarm a sanft Hand huet mäi Rimm ofgeschaaft. Si huet ugefaang mech ze strecken an ze strecken. Si huet d'Knäppercher ofgerappt an den Zipper ausgedréckt. Et huet sech duerch mäi Kierper verbreet a gouf vun enger anerer Hand ugeschloss. Meng Këscht, mäi Bauch, mäi ganzen Touch war dee subtilsten Touch vun der Nuecht Musek.
  
  
  Ech erwächt wann hir Lippen a Kierper meng beréiert. Ech hunn hatt ëmklammen, iwwerrascht ze fannen datt si kee Pullover unhat, awer nëmmen ronn Broscht. Soft eis Zong exploréiert, hunn ech eis op eis Säiten gerullt a meng Hand ass erofgaang fir ze entdecken datt wat plakeg uewen war plakeg ënnen. Ech hunn ugefaang hir Pleséieregkeeten zréckzebréngen a si huet gejaut, de Kapp geknackt an dunn géint meng Lippen geflüstert: "Oh, jo! Jo!"
  
  
  Ech muffled hir Wierder mat mengem Mond a loosse meng aner Hand op hir Broscht konzentréieren. Meng Lippen waren och hongereg no hinnen.
  
  
  "Wann ech glift!" si huet gegast wéi ech hatt ënner mir entspaant hunn, fillt datt hir Hëfte e gemeinsame Rhythmus sichen.
  
  
  Ech sinn lues a lues an hir komm, hir Fanger wollte mech wierklech an hatt kréien. "Wonnerlech!" si huet gebrach.
  
  
  Fir si war et deelweis eng emotional Reaktioun op dat wat bal geschitt ass, an deelweis eng ongeschwat awer séier erkennbar Attraktioun tëscht eis. Ech wousst dat wann ech hatt Léift gemaach hunn, an dofir war et keng Middegkeet. Amplaz gouf et eng déif ginn an Empfang, eng séier Géigesäitegkeet vu Schlag a Konterschlag.
  
  
  Et war ze gutt fir ze daueren an ze dréngend fir eis zwee e Wee eraus ze fannen. Mir sinn ukomm, si huet mat Freed vum Orgasmus gekrasch, ech wousst datt Dir den Himmel net fannt wann Dir schléift.
  
  
  Mir leien an der Stuff, relaxen an fëmmen eng Zigarett. De konstante Gebrëll vun de Motoren huet mech erëm an d'Schlof geluegt. "Dir wësst," sot si nodenklech, "Ech weess net wien Dir sidd."
  
  
  "Ech ginn op Budan, reesen op engem éischte Klass Zauberteppech."
  
  
  "Awer et ass net wierklech wichteg," huet si meng Äntwert ignoréiert, "op d'mannst net fir de Moment."
  
  
  "Erënnert mech un mech selwer enges Daags formell virzestellen."
  
  
  Si huet meng Hoer gerëselt an huet sech eran gehäit fir mech ze kussen. "Ech mengen, ech hunn dech vill besser an engem informelle Kader. Ech hu gär datt Dir mech vu männleche Vergewaltegungen rett, an ech hunn dech gär hei um Himmel wou keen eis wäert stéieren.
  
  
  Ech hunn hatt op mech gezunn. "Vläicht wëllt Dir d'Leeschtung widderhuelen."
  
  
  "Ech wéilt d'Leeschtung widderhuelen." Hir Hand ass opgestan fir hir Zigarett auszedrécken.
  
  
  "Ee gudden Tour verdéngt en aneren," sot ech.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 12
  
  
  
  
  
  
  
  
  Ech gouf erwächt vum Toun vun de Motoren déi den Toun veränneren. De fréie Mueresliicht huet d'Hütt iwwerschwemmt. D'Erica louch an der Stuff vis-à-vis vu mir, am Schlof gekrullt. Ech hunn mech gesat, gejausst a gekuckt an den Hafen eraus. Mir waren iwwer dréchent, dréchent Terrain, mat kloerem Himmel ouni den thermesche Niwwel, deen sech spéider entwéckelt huet. D'Bierger ware kaal an et war net vill Gréng tëscht hinnen. Ech wousst datt Budan eng Ausnam war. Et louch an engem Dall vun ënnerierdesch Reservoir gefiddert, déi eenzeg richteg Quell vu Waasser an zéng dausend Quadratkilometer.
  
  
  Den Hans huet d'Kabine verlooss. Trotz sengem schaarfe Erscheinungsbild hat hien kloer Aen an e buuschtege Schwanz iwwer dem Perspektiv vir. "Mir kommen," sot hien, "mir ginn direkt op den Accident. Kommt no vir an ech weisen Iech wat geschitt ass."
  
  
  "Sëtz Iech fir eng Minutt," sot ech. "War de Budan informéiert iwwer eis geschätzte Zäit vun der Arrivée?"
  
  
  "Natierlech, sou wéi Dir gesot hutt."
  
  
  "Fin. Huel elo dës Uniform aus a bleift hei bei eis.
  
  
  "Awer ech muss ..."
  
  
  "Dir gesitt a lauschtert. Dëst ass net dem Hans Geyer säi Genossausfluch."
  
  
  "Jo, ech weess, awer den Accident ..."
  
  
  "Dir kënnt dëst esou vill studéieren wéi Dir wëllt, eemol ech gesinn wéi d'Saache sinn. Duza wäert mat mir sinn.
  
  
  "Hey, wou ass hien?"
  
  
  "Ech hunn meng Nues gepuddert. Hutt Dir schonn hei gewiescht, wéi ass d'Situatioun um Fluchhafen - Sécherheet, Facilitéite, asw.?
  
  
  Erica ass erwächt wéi hien mir alles gesot huet. Et gouf eng eenzeg Ost-West-Piste, en Hangar an en Terminalgebai. Well dëst en offiziellen Fluch war, gouf et keng Permis Kontrollen, an d'Sécherheet bestoung ëmmer nëmmen aus Terminal Sécherheet. Alles war zimlech wéi ech erwaart.
  
  
  "Ech denken, datt hei e Gaaschthaus oder Hotel ass fir Besucher."
  
  
  "Natierlech, Ashbal."
  
  
  "Dir an d'Erika wäerten do bleiwen, bis ech fir dech kommen."
  
  
  "Waart emol, Frënd, wat mengs du, bleift?"
  
  
  "Wann Dir net duerch den Dreck gräift oder an de Prisong gitt, an d'Erica ass net an der Klinik besicht, da bleift Dir do. Ech weess net wéi laang et dauert. Ass et kloer?"
  
  
  "Jo, jo, natierlech, okay. Ech hunn dech verstanen". Hie war erëm frou.
  
  
  Ech héieren e Gang klickt. "A wann Dir net aus dëser Uniform erauskënnt, huelen ech se vun Iech."
  
  
  Ech hunn ugefaang mam Erica ze schwätzen, probéiert hire Bléck ze ignoréieren. "Et kann mech en Dag daueren, vläicht méi, awer Dir wäert gutt sinn wann Dir no bei der Klinik bleift. Wäert de Gejäiz iwwer Mendanica esou intensiv hei sinn wéi am Laman?
  
  
  "Nee," sot den Hans an huet seng oliangréng Hosen ofgezunn. "Et gi vill Osman Sympathisanten hei."
  
  
  Ech sinn opgestan, entscheed datt et Zäit war fir eise Gaascht an de Publikum ze bannen. „Eng Saach méi: huel keng Waffen mat. Verstoppt wat Dir hutt." Ech hat geplangt déi selwecht Saach ze maachen, minus der .45 Duza a Pierre.
  
  
  De Sécherheetschef war net am beschte Form. Säin donkelt Gesiicht hat e cholereschen Tint. Seng bluddeg Aen hunn gefonkelt. Seng ënnescht Halschent huet erausgepufft. Hien souz ze laang op de Pot.
  
  
  Ech hunn seng Äerm a Been befreit an hien souz do a räisst seng Handgelenk rosen. "Dir kënnt Är Hosen selwer eropzéien," sot ech. "Da kënnt Dir bei eis Kaffi drénken."
  
  
  Et gouf Kaffi. D'Erica huet sech dofir an der klenger Galerie virun gesuergt. Si huet e Fluch Begleetpersoun gespillt an d'Crew zerwéiert. Den Hans hat keng Zäit fir sech z'erhuelen, säi Gesiicht war géint d'Fënster gedréckt.
  
  
  "Hey, komm hei a kuckt! Ech gesinn wou se higaange sinn! Direkt um Penny, wéi gesot! Super!"
  
  
  Ech hunn duerch d'Fënster ausgekuckt a gesinn datt mir parallel zum Rand vum Dall fléien. Et huet üppig ausgesinn, awer d'Bierger op béide Säite vun eis waren eppes anescht. Ech hu gehofft, datt den Osman net wäit ewech war oder an enger Höhl agespaart war. Den Hawk hat keng fix Zäitlimit fir meng Sich gesat, awer all Minutt ouni Äntwert war eng Minutt ze laang.
  
  
  "Kuckt Dir de Wrack?" Hans lachte.
  
  
  Ech hunn de Wrack gesinn. Et huet ausgesinn wéi e klenge Junkyard laanscht de flaach Buedem e puer Meilen vun der Piste gestreckt ass, e laange schwaarze Sträif mat verbrannten a futtis Fligerdeeler. Et war offensichtlech datt keen se fir Enquête gesammelt huet. Dës Tatsaach sollt méi fir mech bedeiten, awer Duza ass aus dem Stand erauskomm, gehumpelt, ëmmer nach seng Handgelenk reift, meng Opmierksamkeet ofgeleet.
  
  
  "Sëtzt hei," Ech weisen, an hien huet sech steif gesat.
  
  
  “ Erica, bréngt e Kaffi mat a maacht mat. Ech muss e Segen ginn. Hans, du och."
  
  
  Nodeems mir gelant sinn, hunn ech dem Duse gesot, Dir gitt der Equipe d'Bestellung op der Basis ze bleiwen. Hans, du an d'Erika bleiwe u Bord bis de Colonel an ech fortgoen. Keen vun eis wäert aus dem Fliger klammen bis d'Crew do ass. Hans, wéi wier et mam Transport fir iech zwee? "
  
  
  „Et soll en Taxi sinn, awer wann et net gëtt, kann ech dem Garemeeschter seng Jeep ausléinen. Ech huelen d'Erica an d'Klinik an da ginn ech op d'Linn.
  
  
  "Wann Dir net am Ashbal sidd oder net zréck u Bord sidd wann ech prett sinn, da sidd Dir hannerlooss."
  
  
  "Ma, wéi d'Häll soll ech wëssen, wéini dat wäert sinn!"
  
  
  „Wann ech prett sinn, kontrolléieren ech den Ashbal als éischt, dann an der Klinik, an dann hei. Dëst ass dat Bescht wat ech fir Iech maache kann."
  
  
  "Wat brauchs du?" D'Erica huet gefrot wéi de Fliger a senger Ofstamung verlangsamt huet, klappt erof, d'Rieder ausgestreckt fir Kontakt ze maachen. "Vläicht kann ech hëllefen."
  
  
  "Ech wënschen Dir kéint, awer de Colonel huet sech fräiwëlleg fir mäi Guide ze sinn." De Colonel huet e Schlupp vu sengem Kaffi geholl an d'Deckel erofgesat.
  
  
  D'Rieder hunn beréiert, gekräizt, a mir hunn eis am Budan fonnt. De Fluchhafen huet net beschäftegt ausgesinn. Wéi mir awer taxien, hunn ech gemierkt datt eng hallef Dose Guerillaen virum Terminal stoungen an eis Approche kucken. Si hunn Bandoleer a Kalashnikov A-47 Attentatgewierer un. Op der Fluchlinn stoung och en offiziellen Auto.
  
  
  
  "Ass dat eng Éieregarde oder eng regulär Garde?" - Ech sot zu Hans.
  
  
  "Gesäit normal aus."
  
  
  De Pilot huet de Fliger gedréint, d'Motoren stoungen, an d'Propeller hunn gestoppt. Den Hans huet d'Dier opgemaach an d'Ramp erofgesat ier d'Piloten de Cockpit verlooss hunn. Duza huet hinnen seng Instruktioune ginn. Ech konnt gesinn, datt de Co-Pilot iwwerrascht war, datt den Hans an ech net méi Olivegréng undoen. "Form änneren," Ech sot him a winked. Hien krut de Message, lächelt op mech, a si sinn fortgaang.
  
  
  Mir sinn an der Rou vum fréie Moien an de Fliger geklomm. Ech hunn eng subtil Ännerung am Duza sengem Verhalen gemierkt. Vläicht huet de Kaffi him geheelt, oder hien huet geduecht datt hien d'Enn vu senger Gefaangeschaft gesinn huet. Hien huet iwwer mech iwwer meng Schëller gekuckt, iwwer den Hafen, kucken wéi e puer vu sengen Éieregarde Memberen an de Fluchwee erauskommen.
  
  
  "Les règlec de jeu - d'Spillregelen - Duza, Dir spillt wéi ech commandéieren, soss geet d'Spill op en Enn. Sidd net léif. Dir an ech ginn elo fort. Dir sidd zwee Schrëtt vir. gitt direkt an den Auto a fuert eran. Dat ass alles wat Dir maacht. Loosst eis elo goen.“ Ech sinn opgestan mat senger .45 an der Hand.
  
  
  Ech loossen hien kucken wéi ech meng Jackett iwwer den Aarm geheien fir se ze verstoppen. "Après vous, Mon Colonel." Probéiert Iech zwee aus Ierger ze halen," sot ech wéi mir erausgaange sinn.
  
  
  D'Éieregarde war net an der richteger militärescher Formatioun wéi mir op den Auto, e Citroën, an engem Facelifting brauchen. Si stoungen, hunn de Fliger gekuckt, eis ugekuckt an hunn allgemeng den Androck vun Ofbau gemaach. Hir Uniformen waren inkonsistent, nëmmen hir Ausrüstung passt. Si waren natierlech keng Söldner, mee d'Alarm Klacken hu geklappt wéi ech dem Duza hannendrun am Auto gefollegt sinn. Si waren net fir hien op der Pflicht, also wat hu se gemaach, den eidele Fluchhafen bewaacht? D'Äntwert kéint einfach als Virsiichtsmoossname sinn am Hibléck op wat geschitt. Sorry dëst war déi falsch Äntwert.
  
  
  "Allons". Ech sot dem Chauffer an dunn dem Duse op Englesch: "Fro him ob hien déi ugefrote Informatioun bruecht huet."
  
  
  De Chauffer huet geknackt wéi hien op dat ronnt Schlëssellaascht erausgezunn ass, deen op de Fluchhafen féiert. "De Kontakt ass etabléiert, Här," sot hien op Franséisch. "Ech huelen dech fir hien ze treffen. Hie weess wou de Shik Hasan Abu Osman ass.
  
  
  Duza huet sech zréckgezunn, seng Waffen iwwer seng Këscht gekräizt. Hien huet seng Augenlidder nees erofgesat ouni Reaktioun ze weisen.
  
  
  "Fro him wéi wäit solle mir goen?"
  
  
  De Chauffer huet op d'Bierger viru gewisen. "Nëmmen zwanzeg Meilen," sot hien.
  
  
  Mir waren duerch den Dall gefuer, an net an de Budan selwer. D'Kräizunge ware wäit ënner Felder vu Weess, Koteng a Sojabounen verstreet. Op de Kräizunge stoungen Autoen ähnlech wéi deen um Fluchhafen. E puer vun den Truppe ware mat AK-47s bewaffnet. Anerer haten FNs an hir schwéier Ausrüstung war eng gläich gemëscht Sak. Si hu keen Effort gemaach fir eis ze stoppen, an ech war bereet zouzeginn, datt si wéi hir Bridder um Fluchhafen op de Been waren, well et den Dag vum Mendanike senger Begriefnes war an den Tasahmed verséchert huet, datt säin Opstig un d'Muecht richteg organiséiert war. Méi spéit, wéi ech Zäit hat fir iwwer meng Conclusioun ze denken, hunn ech mech gefrot wat den Hawk gesot hätt wann hien nieft mir souz.
  
  
  "Osman wäert dech ëmbréngen", huet de Colonel d'Stille gebrach, an englesch geschwat.
  
  
  "Ech sinn beréiert datt Dir besuergt sidd."
  
  
  "Hien haasst Amerikaner."
  
  
  "Natierlech. Wat wäert hien Iech maachen?"
  
  
  "Ausserdeem, Dir verschwenden Är Zäit."
  
  
  "Wann jo, wäert ech eng Plainte géint Äre Büro maachen."
  
  
  "Ech kennen dës Persoun déi mir wäerte gesinn. Hien ass onzouverlässeg."
  
  
  "Colonel ... sief roueg. Ech sinn zouversiichtlech datt eis Kontakter déi bescht sinn déi Är Servicer ubidden. Ouni Zweifel wäert den alen Hassan dech un de Bäll hänken fir ze dréchen, awer dat ass Äre Problem.
  
  
  Mir sinn duerch e schmuele Dall gekräizt an hunn ugefaang op e slingende Kieswee erop ze klammen, d'Gréngs huet sech séier opgeléist. D'Hëtzt war agaangen, awer mir hunn e bësse Fiichtegkeet hannerlooss, an eng Stëbswollek eropgaang. D'Klima war kuerz gedauert. Mir koumen op eng Ofdreiwung op e Plateau mat enger Fielsstruktur laanscht de Rand. Et hat eng héich Ëmgéigend Mauer an d'Erscheinung vun enger Festung aus dem 19. Joerhonnert mat engem quadrateschen Zentrum an zwee massive Flilleken.
  
  
  De Chauffer ass vun der Strooss op e Kamellenwee gefuer a mir sinn an eng Mauer gerannt. Et war keen a Siicht.
  
  
  De Chauffeur huet op arabesch geschwat, an de Spigel gekuckt. "Si waarden op Iech, Här."
  
  
  Ech gefollegt Duza aus dem Auto, Gefill de waarme Wand an de Goût vun Stëbs an him. "Gitt weider," sot ech, an huet him de Klick vum .45 Kaliber Ausléiser héieren.
  
  
  Mir sinn duerch den archéierten Entréespaart an e breede Steenhaff gaangen, wou näischt gewuess ass. D'Plaz hat Schlitzfenster an e Komm-eraus-Gefill.
  
  
  "Wat heescht eise Kontakt?"
  
  
  "
  
  
  "Sécher". De Colonel huet d'Steemetzer gekuckt. Hien huet laang, steif a blass Gesiicht ausgesinn.
  
  
  "Sot him fir säin Arsch erauszekréien."
  
  
  "Sécher, onglécklechen Kamellendéif," sot de Colonel, "komm eraus!"
  
  
  Wéi en naughty Kand huet Safed näischt gesot, näischt gemaach. D'Dier, eng duebel Eisen Dier, blouf zou. De Wand huet ronderëm eis geblosen.
  
  
  "Versich et nach eng Kéier." Ech soot. Den zweete Versuch huet net méi Reaktioune produzéiert wéi deen éischten.
  
  
  "Kuckt ob et op ass." Ech hunn him ugekuckt, wousst datt dëst ganzt gestenk huet. De Wand huet gespott.
  
  
  Iwwer him hunn ech de Geflüster vun engem friem Klang héieren. Wéi ech mech ëmgedréint hunn, wousst ech d'Äntwert. Ech hunn en Abléck vum gefruerene Gesiicht vum Chauffer erfaasst a véier Leit mat Kalashnikov Gewierer hunn op si gewisen.
  
  
  Ech hunn zwee Schëss geschoss ier alles a mengem Kapp explodéiert ass an enger schaarf Flamwelle a mech an néierens geblosen huet.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 13
  
  
  
  
  
  
  
  
  Op engem onspezifizéierte Moment a Plaz gouf mäi Kapp geschmollt an an eng Klack geschmied. Ech deelgeholl souwuel Evenementer. Ech hunn entweder net gär. Ech hunn se an der Rou ausgedroen. Et ass eng Saach vu Konditioun. Awer wann e puer allmächtegen Bastard ugefaang huet e Gong op meng nei Kuppel ze klappen, hunn ech décidéiert ze protestéieren, besonnesch wann de Grof zwielef passéiert.
  
  
  Ech hunn den Universum an Urdu adresséiert well Shema d'Kinnigin vun der Nuecht war an et war ganz passend. Ech wäert ni wëssen ob et den Toun vu menger Obszönitéit war, de Klang vum Gong, oder eng Kombinatioun vun deenen zwee, déi dozou gefouert hunn datt ech aus der Däischtert vun néierens an d'Däischtert vun iergendenger Plaz gebrach gi sinn. Zu dësem Zäitpunkt war alles wat ech wousst datt ech gewëllt wier eppes fir näischt ze handelen. Dunn ass de Moment vergaang a mäi Gehir huet lues a lues seng Kraaft gesammelt an huet ugefaang d'Schlagen ze rëselen, déi et geholl huet.
  
  
  Ech leien op enger Matte vu sténkege Stréi. Meng Hänn a Féiss waren gebonnen. Mäi Kapp huet wéi d'Häll wéi d'Häll wéi, et huet geklappt, wéi wann eppes wollt ausbriechen. Ech hunn et virsiichteg gedréint, wouduerch vill wäiss Luuchten virun mir opgetaucht sinn, wou keng Luuchten waren. No e puer méi ähnlech Experimenter hunn ech decidéiert datt dat Schlëmmst wat ech gelidden hunn eng mëll Concussioun war. De Chauffer huet mech net erschoss, hien huet mech nëmmen iwwerrascht. Meng Kleeder goufen net ewechgeholl. De Pierre war do. Am Liewen an Zäite vum Nick Carter waren d'Saachen nach méi schlëmm.
  
  
  Eppes rutscht meng Been erof an ech wousst datt ech Gesellschaft hat. E klenge Sträit koum aus der Zelldier. Awer och ouni et huet meng Plaz keng Architekturstudium erfuerdert. D'Loft huet staark geroch. D'Ratten hate fréier Locataire.
  
  
  No e puer Versich hunn ech et fäerdeg bruecht opzesetzen. Ech hunn mat den Fersen laanscht de Buedem gekrabbelt bis et eng Steenmauer hannert mir war. Wéi d'wäiss Luuchten opgehalen hunn ze blénken an d'Trägeren a mengem Schädel op e verwaltbaren Niveau verlangsamt hunn, hunn ech d'Seeler gepréift, déi meng Handgelenk an der Vize halen.
  
  
  Alles wat ze maachen war war relax a waarden. Ech sinn komm fir den Osman ze gesinn. Elo hunn ech decidéiert datt ech eng ganz gutt Chance hat hien ze gesinn. Ech krut de Message e bësse spéit. Wann ech et méi fréi kritt hätt, hätt et mir vill Kappwéi gespuert. D'Jongen um Fluchhafen, wéi d'Jongen op der Kräizung an de Begréissungscomité hei, waren net d'Truppe vu Mendanike oder Tasahmed, si hunn dem Shiek gehéiert. Den Osman huet Budana besat, dee vum Doud vum Ben d'Oko opgeregt gouf. D'Chinesen maachen den Ak-47 genee wéi d'Sowjets.
  
  
  Ech hunn dem Duza seng Arrivée gemellt an d'Receptioun alarméiert. Mir sinn net an den Zentrum vu Budan geholl ginn, well mir selbstverständlech Unzeeche gesinn hunn datt d'Kämpf weidergeet. Amplaz si mir heihinner bruecht ginn. D'Fro war, firwat huet den Duza dem Osman seng Leit um Fluchhafen net erkannt? Ech hunn och geduecht datt ech d'Äntwert wousst. Wann iwwerhaapt, mäi Versoen d'Ännere vun der Wuecht zu Budan ze erkennen bis ech agespaart war, hätt nach ëmmer besser geschafft wéi den Osman iwwer d'Bierger ze verfolgen fir him eng Fro ze stellen.
  
  
  Ech gouf erwächt duerch d'Klang vun engem Schlëssel am Schlass an d'Dier opzemaachen. Schlof gehollef. D'Numness an meng Hänn a Handgelenk war méi onwuel wéi d'Trägeren a mengem Kapp. Ech hunn meng Ae géint dat helle Liicht zougemaach, d'Hänn op meng Been gefillt an e Messer deen d'Seeler op meng Knöchel geschnidden huet.
  
  
  Ech gouf op d'Been gezunn. D'Welt dréint. Wäiss Blëtzer goufen an hell Neon verwandelt. Ech hunn en Otem gesuckelt a loosse e puer Handler mech halen.
  
  
  De ganze Wee duerch de Steengang hunn ech ad nauseam gespillt, de Layout vum Zëmmer studéiert. Et war net vill - eng hallef Dosen Zellen op all Säit an e Sécherheetsraum lénks. Ech hu mech gefrot ob Erika an Hans Openthaltserlaabnes kritt hunn. Et waren véier däischter Luuchten an de Wandklammern, an déi eenzeg Ausgang war eng Steentrapp, déi an engem richtege Wénkel no uewen féiert.
  
  
  D'Enn vum richtege Wénkel huet eis an en däischter beliichten Foyer gefouert.
  
  
  Dat eenzegt Liicht koum duerch d'Schlitzefenster. Déi bescht Saach, datt iwwer dës Plaz gesot ginn kéint war, datt et cool war. Et waren e puer Dieren hannert dem Foyer. Ech war zu de gréisste geneigt. Do huet meng riets Garde - an hien hätt e puer benotzt - mat der haarer Fauscht op d'Dier geklappt an eng Erausfuerderung kritt.
  
  
  Si hunn mech lancéiert mat der Absicht mech Gesiicht no ënnen virun de Leit ze setzen. Ech hunn et fäerdeg bruecht oprecht ze bleiwen. De Sall war besser beliicht wéi de Foyer, awer net vill. Et war en Dësch virun mir, hannert deem stoungen dräi Jongen vun der Wüst mat schwaarz a wäiss gekackt Keffiyehs Droen. Deen am Zentrum hat d'Gesiicht vun engem ale Geier, eng Hakennues, zougemaach schwaarz Aen, en dënnen haarde Mond an e schaarfe Kinn. Et war eng staark Ähnlechkeet tëscht dem Pair op béide Säiten vun him. Famill Portrait - Osman a seng Jongen. Si hunn mech studéiert mat all der Faszinatioun vu Kobraen amgaang ze streiken.
  
  
  "Ugh!" Hassan huet d'Stille gebrach. "Wéi all Yankee-Hënn, sténkt hien!"
  
  
  "Lafende imperialistesche Hond," huet de Jong op der lénker Säit intonéiert.
  
  
  "Loosst eis him eng Gedankenreform léieren", huet en aneren virgeschloen.
  
  
  "Wann hie kéint schwätzen, wat géif hie soen?" Veruechtung blénkt an Osman Aen.
  
  
  Ech hunn him op arabesch geäntwert: "Aish, ya kdish, ta yunbut al-hashish - "liewen, O Mulle, bis d'Gras wiisst." "
  
  
  Dëst huet d'Nopesch gedréckt an se fir eng Minutt zougemaach. "Also," Chic huet seng Hänn op den Dësch, "Dir schwätzt d'Sprooch vun de Gleeweger."
  
  
  "Am Numm vum Allah, de Barmhäerzlechen, de Barmhäerzlechen," hunn ech zitéiert, "Ech flüchten mam Här vun de Mënschen, dem Kinnek vun de Männer, dem Gott vun de Mënschen aus dem Béisen vun der lächerlecher Geflüster, déi an der Broscht vun engem Mann flüstert. oder e Genie an e Mann."
  
  
  Si hunn op mech gekuckt, dunn hunn d'Jongen op hire Papp gekuckt fir hir Reaktioun ze gesinn. "Dir liest de Koran. Sidd Dir ee vun eis? Et war en interessanten neien Toun op seng Sandpapierstëmm.
  
  
  "Ech hunn Äert Buch vum Prophet Muhammad studéiert. An Zäite vun Nout ginn hir Wierder Kraaft.
  
  
  "Loosst eis dës Wierder lauschteren." Den Osman huet geduecht datt hien mech hätt, datt ech e puer Gedichter gutt schreiwen, an dat ass alles.
  
  
  Ech hunn ugefaang mat der Ouverture: "Loueft dem Allah, den Här vun alle Saachen." Ech sinn dunn op e puer Gedichter vun "The Cow", "The House of Imran", "Spails" an "Night Journey" weidergaang.
  
  
  Den Osman huet mech gestoppt an huet ugefaang Zeilen aus dem Mary an dem Ta Ha säi Buch ze werfen fir mech ze passen. Meng Fäegkeet ze reagéieren kënnt mat fotografeschen Erënnerung. No enger Zäit huet hien et opginn a sech gesat fir mech ze studéieren.
  
  
  "Wat den dreckeg verfaulten imperialistesche Jong vun engem Kamellen Dung-Iesser ugeet, Dir kennt eist Buch ganz gutt. Dëst ass Äre Kreditt. Et kann Iech an den Himmel huelen, awer et wäert Iech net hei eraus huelen. Dir sidd e Spioun, a mir hunn d'Käpp vu Spioun ofgeschnidden. Firwat bass du hei komm? "
  
  
  "Fir Iech ze fannen wann Dir Hasan Abu Osman sidd."
  
  
  Seng Jongen hunn hien iwwerrascht gekuckt. Hien huet probéiert säi Grinsen ze verstoppen a si hunn all gelaacht. "Jo," sot hien, "Herrlechkeet un Allah, ech sinn den Hasan Abu Osman. Wat wëlls du vu mir?
  
  
  "Dëst ass eng perséinlech Saach fir jiddereen."
  
  
  "Och! Näischt perséinlech vun dësen zwee Arschlächer. Si wäerten iwwer meng Schanken kämpfen wann ech stierwen. Firwat wëll e Yankee Spioun mech gesinn? Wëllt Dir mech op den Troun zu Laman setzen? Mat der Hëllef vum Allah wäert ech et selwer maachen."
  
  
  "Ech hu geduecht, Dir hätt dem Mao seng Hëllef."
  
  
  Hien huet sech net kontrolléiert, hien huet gelaacht an d'Jongen si mat him komm. "Oh, ech wäert akzeptéieren wat dësen Ongleeweg bitt, sou wéi ech akzeptéieren wat Dir ubitt, wann ech mengen et wäert et wäert sinn. Hutt Dir eppes ze bidden, Yankee Spioun? "Hien huet Spaass gemaach.
  
  
  "Ech hat gehofft, Dir hutt eppes ze bidden."
  
  
  "Oh, fäert net dofir. Ier ech dech ëffentlech ausféieren, bieden ech Iech den El-Feddan. Hien wäert Iech Allah ruffen fir séier Ofschloss.
  
  
  "Ech schwätzen iwwer eppes Wichtegs."
  
  
  Hien huet mech ugekuckt an erëm gelaacht. "Wichteg, Moien! Ech averstanen, Äert Liewen ass egal." Hien huet op den Dësch geklappt a geruff: "Ech wëll El Feddan! Sot him direkt ze kommen!"
  
  
  Een hannert mir ass séier fortgaang. "Ugeholl, ech ka garantéieren datt Dir de Rescht vum Land iwwerhëlt," sot ech.
  
  
  "Dat wier eng Garantie op ech géif späizen." Hien huet gespaut.
  
  
  "Also nodeems Dir op hien gespaut hutt, ass d'Fro nach ëmmer. Dir hutt Budan. Ob Dir him halen kann oder net ass eng aner Saach, mä Dir wäert ni Lamana vun hei oder Pakar kréien. Tasakhmed ass net Mendanik. Op d'mannst Mendanike. war prett fir en Deal ze maachen."
  
  
  Dem Osman seng Ae blénken. "Also ech war richteg. Dir verdammt Imperialisten waren hannert him. Wann hien lieweg wier, géif ech säi Kapp op d'Plaz leeën!"
  
  
  "Du mengs, hien huet Iech net gesot!" Ech hunn iwwerrascht, verdammt gutt ze wëssen wat d'Äntwert wier.
  
  
  De Chic a säi Jong hu sech e Bléck ausgetosch, an hunn mech dunn ugekuckt.
  
  
  "Dir sot mir," sot hien.
  
  
  "Tasakhmed huet e Putsch mat der Ënnerstëtzung vun de Russen geplangt. Meng Regierung huet d'Mendanike iwwerzeegt datt hie sollt probéieren mat Iech ze versöhnen an ..."
  
  
  Den Osman huet e spottende Gejäiz erausgehäit an den Dësch geschloen: "Duerfir wollt dës Täsch mech gesinn, fir den Deal wierklech ofzeschléissen! Ech sot et ass! Dëst ass wat mech Budana gemaach huet. Wann hien esou schlecht war, datt hien mech muss gesinn, Ech wousst, datt ech et packen kéint. Hien ass wéi eng verfault Kokosnoss gefall! "Hien huet erëm gespaut.
  
  
  Ech wollt him matmaachen. Dat ass alles. D'Äntwert war ech zimlech sécher datt ech géif kréien. Wat den Déifstall vun Atomwaffen ugeet, war dat ganzt Vollek soss anzwousch wärend der Schluecht vu Khartoum. De Problem ass datt ech wéi de Chinese Gordon aus dem Spill ausgesinn hunn, an hien op der Hiecht geland ass.
  
  
  Ech hunn d'Dier hannert mir héieren opgemaach an dem Osman säi Bléck iwwer meng Schëller geréckelt. "El Feddan," huet hien gewënscht, "trefft Äre Yankee Spioun."
  
  
  El Feddan, dat heescht Bull, war all dës Saachen. Hie war net méi grouss wéi ech, awer hien muss erëm d'Halschent vun menger Gréisst gewiescht sinn, an et war alles Muskel. Hien huet méi Mongolesch ausgesinn wéi arabesch. Et war en désagréabel Gesiicht egal wou hie gebuer gouf. Gielzeg Aen, flaach Nues, Gummi-Lippen. Et war keen Hals, nëmmen e muskuläre Sockel, op deem de Kürbis vu sengem raséierte Kapp riicht. Hien huet eng oppe Jackett un, awer keen huet misse roden wat drënner war. Hien ignoréiert mech, kuckt op säi Patron, waart op d'Wuert fir mech zu engem Yoyo ze maachen.
  
  
  Et gouf Verspéidung wéinst externen Aktivitéiten. D'Dier ass erëm opgaang an ech hunn mech ëmgedréint fir ze gesinn datt Erika an Hans vun e puer Membere vun der Praetorian Garde an de Raum geschleeft ginn. Hannert hinne koum mäin ale Frënd Mohamed Douza eran. Ech hu richteg geduecht. De Colonel war entweder dem Osman säi Mann am Feindlager, oder dem Tasahmed säi Mann am Osman sengem Zelt ... oder béid. Ech hat keng Zäit fir an den Detail ze goen, mee ech wollt him eppes froen, soulaang ech de Kapp erof halen konnt.
  
  
  D'Erika hat en Abrasioun ënnert hirem lénksen Aen. Si war blass an huet schwéier otemt. Si huet mech mat enger Mëschung aus Verlaangen an Hoffnung ugekuckt.
  
  
  "Halt op, Kand," sot ech op Englesch. Si huet de Kapp erofgesat a gerëselt, konnt net äntweren.
  
  
  Den Hans war an Handschellen a konnt kaum stoen. Wéi den Handler him fräigelooss huet, ass hien op d'Knéien gefall.
  
  
  "Wéi ee vun iech wëll hatt?" - Den Osman huet seng duuschtereg Jongen gefrot.
  
  
  Si hunn allebéid gläichzäiteg geschluecht, praktesch drooling. Dee lëschtegen alen Bastard huet vu Freed gejaut an den Dësch geschloen. "Dir kënnt fir hir Schanken kämpfen wéi Dir fir meng kämpfe kënnt ... wann ech mat hatt fäerdeg sinn!"
  
  
  Si hunn allebéid zougemaach, op den Dësch gekuckt, sech gefrot wéi se op e Wee kommen fir hien an e kranke Staat ze bréngen.
  
  
  "Also, Colonel, alles ass gutt?" Den Osman huet Duza en ueleg Laachen ginn.
  
  
  "Wéi Allah wëll," Duza beréiert seng Stir a Begréissung an ass op den Dësch komm. "Kann ech eng Faveur froen?"
  
  
  "Awer frot doriwwer," sot Osman.
  
  
  "Ech wëll hien ier seng Hiriichtung froen."
  
  
  "Hmmm." Den Osman huet säi Kinn gekraazt. "Ech plangen et dem El-Feddan ze ginn. Wann hien fäerdeg ass, denken ech, datt deen näischt äntwere wäert. Wat iwwer dee Koup Kamellen Dung um Buedem, wier et net?
  
  
  "Oh, ech wëll hien och froen."
  
  
  "Ma, Dir musst Iech mat deem maachen, wat ech ze bidden hunn, Colonel. El Feddan brauch Übung. Soss gëtt hien onzefridden." Dëst huet e Laachen a souguer e Gejäiz vun der Stier verursaacht.
  
  
  Ech hu gesot: "Wann ech mat dëser Kéi kämpfen muss, op d'mannst hutt Dir genuch Éier fir mir d'Benotzung vu menger Hänn ze ginn."
  
  
  Dëst war déi éischte Kéier datt Duza mech arabesch héieren huet. Dëst huet de Grinsen geläscht, a meng Wierder hunn dem El-Feddan säi Sënn fir Humor wéineg gemaach.
  
  
  "Oh, Dir wäert Är Hänn drop kréien," Osman gelaacht. "Dir kënnt se fir Gebied benotzen. Ech wäert souguer gesinn datt Dir eng Waff hutt."
  
  
  "Sidd Dir Wetten, Shik Hassan Abu Osman?" - Ech hu gesot, wëssend datt et ni en Araber gouf, deen net ouni Léift fir Opreegung gebuer gouf. "Dir wëllt dëse Stier fir mech ze kill. Firwat net eise Kampf an Mord ëmsetzen? Wann ech gewannen, wäerte meng Frënn an ech séchere Passage zréck op Lamana hunn.
  
  
  Dëst huet zu deem wat schwanger Stille genannt gëtt. All Ae waren op de Kapp vum Mann konzentréiert, deen op mech gekuckt huet. "Dir wësst, de Yankee Spioun," sot hien, huet säi Kinn gezunn. "Ech mengen, Dir musst e Mann sinn. Ech bewonneren de Mann, och wann hien e sténkende Imperialist ass. Dir kënnt am Kampf stierwen."
  
  
  "Wat wann ech gewannen?"
  
  
  "Dir wäert net gewannen, awer ech hunn keen Deal mat Iech. Wann Allah, duerch e puer onsichtbare Schlag, El-Feddana mat engem schlechten Schicksal léisst," huet hien seng Aen op de Bull gerullt, "da wäerte mir gesinn." Hien ass opgestan an ech hunn gesinn, wat fir e stocky al Cockerel hien war. "Bréngt se eran," huet hien bestallt.
  
  
  D'Schluechtplaz war hannert enger Mauer op engem Plateau net wäit vu wou mir de Citroën verlooss hunn.
  
  
  
  Verschidde franséisch Jeeps stoungen an der Géigend. Esou vill wéi méiglech vum Osman säi Retinue waren op hiren Diech versammelt, während de Rescht, am Ganzen ongeféier zwanzeg Leit, an engem Hallefkrees stoungen fir de Spaass ze kucken. Den Dësch gouf bruecht, an den Osman, seng Jongen an den Dusa hunn sech drop gesat. D'Erika an hire Papp ware gezwongen um Buedem ze sëtzen.
  
  
  Ech hat keng Auer, mee d'Sonn war géint Mëtteg an d'Hëtzt war intensiv. Ënnen, op der Einfache wou d'Gréngs opgehalen hunn, waren et Stëbs Däiwel. D'Säit vum plakege Bierg ass opgestan an ech hunn e Hawk gesinn, dee faul an der Thermalmëschung ëmkreest. E gutt Zeechen. Ech hunn et gebraucht wéi ech meng Handgelenk reiwen, meng Fanger flexéieren, hinnen e bësse Kraaft zréckginn.
  
  
  Ech hunn nogekuckt wéi den El-Feddan seng Jackett ofhuet an säin Torso ausgesat huet. Hien huet dunn d'Calekons ewechgeholl fir d'Justiz vun der versammelt Grupp. En arabesche Nudist, net manner. Wat hien drënner hat war bal sou formidabel wéi dat wat hien uewen hat. Et ass net grad en Achillesferel, mee ech hu geduecht datt et him grad esou gutt géif maachen wann ech no kéint kommen ouni zum Doud zerdréckt ze ginn.
  
  
  Ech hunn op d'Taille ënner Gejäiz gesträift. David a Goliath, awer ouni de Schlaang. Trotzdem huet den Osman kee Geck iwwer Waffen gemaach. Ech geduecht et wier streng Haut-zu-Haut Kontakt ginn. Vläicht géif et derzou kommen, awer ier et geschitt ass, hunn se mir en dënnt Netz vu Palmenfaser gehäit an e Messer mat engem aacht Zoll Blat dra gewéckelt.
  
  
  Wéi e Judo oder Karate Fan Iech wäert soen, et ass net d'Gréisst déi wichteg ass. Dëst sinn Geschwindegkeet, Koordinatioun an Timing. Et war wéineg Zweiwel, datt mäi Géigner all dräi haten. Wat den Nick Carter ugeet, loosst eis just soen datt seng Schwertfäegkeeten net um Héichpunkt waren. Mäi rietse Been war net komplett aus der leschter Versammlung erholl. Mäi Kapp, obwuel kloer, huet mat der méi frëscher Loft geklappt. De Glanz vun der Sonn erfuerdert Konditioun, wat net geschitt ass mat e puer Blénken vun den Aen. Et war onméiglech ouni säin Afloss ze manoeuvréieren. D'Blade a menger Hand war vertraut genuch, awer d'Netz war net. De Wee wéi de plakege Af virun mir seng Saachen gehandhabt huet, huet mech un dat erënnert wat um aneren Enn vum Stier war - e Stierkampf.
  
  
  Mäi Liewen op der Linn ze setzen ass Deel vu menger Aarbecht. Am meeschte Fäll ass et eng Fro vun direkt Aktioun. Plötzlechen Kontakt, onermiddlech Äntwert a keng Zäit fir ze reflektéieren. Esou eng Erausfuerderung ass erëm eppes anescht. Kënnen ze evaluéieren wat ech géint sinn, füügt eng gewësse Stimulatioun un d'Spill. Ech wosst zwou Saachen: Wann ech géif gewannen, Ech hat et séier maachen. Meng bescht Waff war lëschteg. Ech hu missen de Stier an all déi aner iwwerzeegen datt se net e Kampf waren, mee e Massaker.
  
  
  Ech hunn onheemlech d'Netz opgeholl: "Ech kann dat net benotzen!" Ech genannt Osman. "Ech hat geduecht et wier e faire Kampf!"
  
  
  Den Osman huet de Spott ënnerdréckt a geruff. "Et war Dir, deen eng Reunioun mam El-Feddan gefrot huet. Dir hutt déi selwecht Waff wéi hien. D'Konkurrenz ass fair virum Allah!"
  
  
  Ech hunn ugefaang frantesch ronderëm no engem Wee ze flüchten. Den Hallefkrees gouf an e Krees ëmgewandelt. "Awer - mee ech kann et net kämpfen!" Et war eng Notiz vu plädéieren an Angscht a menger Stëmm wéi ech d'Messer an d'Netz erausgehalen hunn.
  
  
  Trotz der Beleidegung vum Chorus huet den Osman rosen geruff: "Da stierft mat hinnen, Yankee Spioun! An ech hunn dech fir eng Persoun geholl!"
  
  
  Ech sinn zréckgaangen, de raue Steen ënnert de Féiss gefillt, frou datt ech net barféiss war wéi mäi Géigner, deen näischt wéi e sauere Grinsen hat. Ech hunn gesinn datt d'Erika hiert Gesiicht mat hiren Hänn ofgedeckt huet. Den Hans huet hatt ugepaakt an huet mech blass an hëlleflos ugekuckt.
  
  
  "Fäerdeg et, el-Feddan!" - Osman bestallt.
  
  
  Wéinst der plötzlecher Rou vun de Leit, meng Gejäiz: "Nee! Wann ech glift!" war op Par mat Duza senger Leeschtung der Nuecht virdrun. Ech hat keng Zäit seng Reaktioun ze fänken. Ech war beschäftegt ze probéieren aus dem Rank eraus ze kommen mat menge Waffen ausgestreckt, probéiert ouni Erfolleg dat inévitabel ze halen.
  
  
  De Stier koum op mech, stoen op seng Féiss, an eppes wéi e japanesche Sumo Ringer. A senger lénker Hand huet hien d'Netz dangle; riets huet hien d'Messer op säin Oberschenkel gedréckt. Säi Plang war einfach genuch: mech an engem Web verwéckelen an mech dann a mengem eegene Blutt marinéieren.
  
  
  D'Leit hunn erëm e Gejäiz opgeworf: "Kill him! Kill him!" Ech gestoppt Réckmatch an ugefaang laanscht de virun der plënneren. Ech hu gefillt datt de Spaut op de Réck geschloen huet. D'Neel hunn hien gegraff. Ech hu probéiert net weider zréckzezéien. Ech wollt net riskéieren vun hannen gedréckt ze ginn an aus dem Gläichgewiicht ze schloen. D'Sonn huet gebrannt, de Schweess leeft.
  
  
  Den El-Feddan huet mech zouversiichtlech verfollegt an huet et fir d'Publikum erausgespillt. Lues a lues koum hien un, säi Laachen ass gefruer a seng giel Aen hunn opgehalen. Ech gewaart Unzeeche vu sengem Attack. Et gëtt ëmmer eppes, egal wéi subtil et ass. Well hien zouversiichtlech war, huet hien telegraféiert. An dee Moment sinn ech geplënnert.
  
  
  Wéi ech ëmgedréit an ëmkreest, hunn ech d'Netz fest gezunn. Soubal seng Mesh Hand ugefaang huet ze beweegen, hunn ech meng op säi Gesiicht geheit. Reflexiv ass seng Hand opgestan fir hien ze blockéieren, a gläichzäiteg huet hien duckt a seng Haltung geännert. Ech hunn seng Bewegung gefollegt, profitéiert vu sengem Verloscht vu Gläichgewiicht.
  
  
  
  Ech sinn ënner sengem Netz gekrasch, niddereg gedréckt. Ech hunn d'Blade en halleft Zoll an hien gefuer. Hien huet dunn säin Aarm gedréint fir meng Attack ze blockéieren. Et ass sou séier geschitt, datt den Osman an d'Firma nach ëmmer probéiert hunn et erauszefannen, wéi hien sech ëmgedréit huet an op mech gesprongen huet.
  
  
  Passéiert hien a mengem Lunge, sinn ech an d'Mëtt vum Rank komm, a wéi hien op mech koum, sinn ech ënner sengem Ugrëff erausgesprongen an hien an de Réck geschloen wéi hien laanschtgaang ass.
  
  
  Et war dout Rou. Dëst war hire Champion, mam Blutt am Bauch gelaf, rout Drëpsen op d'Steng gefall, an, sécherlech, e feige Yankee Spioun hat him just an de Réck geschloen. Si kruten de Message an et gouf haart gelaacht. Elo waren der Kaz hir Gejäiz fir den El-Feddan. Wat ass hien, e Poulet amplaz vun engem Stier?
  
  
  Araber gär Witz. D'Leit hu gemierkt datt ech mäi Spill gespillt hunn. Si hunn et appréciéiert. De Stier huet et net gemaach, wat ech wollt. Ech hunn et net fäerdeg bruecht hien ze fänken andeems ech him iwwerzeegt hunn datt ech seng Zäit net wäert war. Elo war mäin eenzege Virdeel datt hien sou gespillt huet datt hien säi Grond verluer huet.
  
  
  Wéi hien sech op mech gedréint huet, ass de Grinsen verschwonnen a seng giel Aen hunn opgestan. De Schweess, deen seng Broscht erofgeet, huet an der Sonn geglénkt. Hien huet opgehalen an huet d'Messer an d'Zänn geluecht. Hien huet dunn seng Messerhand benotzt fir Blutt aus der Wonn iwwer seng Broscht a Gesiicht ze schmieren. D'Bedeitung ass mir entkomm, awer ech hunn seng Toilette fäerdeg gemaach andeems ech him an d'Liewe geschloen hunn. Hie gouf op den Oberschenkel geschloen an et huet gefillt wéi wann ech eng Steenmauer mat engem Plo geschloen hätt.
  
  
  D'Publikum war ganz opgereegt. Si woussten datt et interessant wier. Ech hunn den Hans héieren ruffen: "Op de Kapp, Ned!" Da schalten ech d'Kläng aus, konzentréiere mech op d'Iwwerliewe.
  
  
  Mir sinn ëmkreest, huet hien gemaach wéi, no engem Schleifen gesicht. Ech hunn mäi Netz geholl an et erëm a menger lénkser Hand gehal. Elo, amplaz vun enger breet-oppener Haltung, hunn ech him an engem Schwerthär gekräizegt, de Messerarm hallef verlängert, net op an dangling. Ech konnt mech net zéien loossen, awer ech hunn ugefaang mat him ze stéieren.
  
  
  "Bull! Dir sidd kee Stier, Dir sidd net emol eng Kou - eng fett Kamelhaut mat Schwäin Exkrementer!
  
  
  Dëst huet him rosen. Hien huet d'Netz héich lancéiert an niddereg geheit. Ech hunn ni méi séier Bewegung gesinn. Och wann ech zréckgesprongen ass, huet d'Netz mäi rietse Been gefaangen, mech bal getrëppelt. Zur selwechter Zäit hunn ech seng Fortsetzung nëmmen hallef evitéiert wéi hie probéiert meng Messerhand ze fangen andeems hien mäi Handgelenk gräift. Amplaz krut hien meng Schëller. Säin eegent Messer ass op mech komm, huet no uewen geschnidden. Ech hu gefillt datt hien mech an de Rippen geschloen huet wéi hien sech no riets gedréint huet an den Hals ofgeschnidden huet, seng Këscht markéiert. Dunn hunn ech mech ëmgedréit an d'Netz an d'Gesiicht geschloen, seng Schëller befreit. Seng Hand huet mäin Hals gegraff. Eis Messer hunn geklongen a gefonkelt. Hien huet e Schrëtt zréck geholl fir vu mengem Web direkt viru sengem Gesiicht ewech ze goen an ech sinn aus sengem Web fräigelooss. Da geplënnert ech un Ugrëff, an hien sprangen zréck.
  
  
  Mir hunn dat fir eng kuerz Zäit gemaach, awer et schéngt wéi eng ganz laang Zäit. Mäi Mond war eng dréchen Waasser Lach. D'Atmung war waarm an intermitterende. De Péng a mengem rietse Been huet wéi de Schlag vun enger Trommel a mengem Kapp gespillt. Ech vergoss méi Blutt wéi hien, awer hien hat nach méi. Ech hunn e weidere Schrëtt no vir gaang an hunn him gelaacht, mam Messer gewénkt.
  
  
  Egal ob et Stolz war, d'Gebrühl vun de Leit, oder Roserei beim Gedanke geschloen ze ginn, huet hien ugeklot. Ech sinn op de Réck gefall, hien op d'Féiss gehuewen an hien iwwer de Kapp katapultéiert. Hien gelant Gesiicht virun Osman, momentan erstaunt.
  
  
  D'Leit hunn et giess. Hien huet sech vum Buedem opgehuewen, sech niddereg gebéit, meng Been gegraff. Ech sprang iwwer säi Messer, awer hie war direkt hannert him an ech hat keng Zäit fir säi séiere Strich z'entgoen. Säin Netz ass verschwonnen, awer net d'Hand, déi et gehal huet. Hien huet mech mat engem Messer am Handgelenk geschloen. Säi Blade ass zréck fir den Doudesschlag. Wann d'Zäit ausgaang ass, hunn ech alles ginn fir den extra Punkt ze verdéngen.
  
  
  Et gi vill sensibel Deeler vum Kierper. Awer erënnert dëst: wann Dir Iech jeemools no agespaart fannt, gëtt et kee méi praktesche Kontaktpunkt wéi Äre Feind säi Shin. Et gëtt näischt do ausser Schanken an Nerven. D'Front vu menge Schong gouf mat engem dënnen Metallstreif verstäerkt fir just sou eng Occasioun.
  
  
  Den El-Feddan huet de Kapp zréck geheit an huet op Allah gekrasch, seng Messerhand hängt Mëtt vum Streik. Ech hunn d'Karate säi Handgelenk geschnidden, d'Hand mam Messer erausgezunn an den Hals vun Ouer bis Ouer mat der Réck ofgeschnidden.
  
  
  Hien ass op d'Knéien gefall, no Loft a probéiert de Schued mat sengen Hänn ze reparéieren. Arteriell Blutt huet tëscht senge Fanger gefall. Den El-Feddan ass gefall, säi Kierper huet geziddert, seng Fersen hunn ugefaang ze trëppelen. Ausser de Kläng vu sengem Doud war et absolut Rou. Den Osman huet intensiv nogekuckt wéi säi Champion an den Himmel gaangen ass.
  
  
  Normalerweis während engem Stierkampf gëtt de Stier, deen de Stier zum Doud schloen, mat Oueren belount. Ech hunn driwwer geduecht, awer dunn hunn decidéiert datt ech mäi Gléck schwéier genuch gedréckt hunn. Amplaz sinn ech op den Dësch geklommen, de Schweess aus mengen Aen ofgewäsch an de bluddege Messer drop geluecht. "Loosst dausend Stonne him fir ze raschten," sot ech.
  
  
  .
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 14
  
  
  
  
  
  
  
  
  D'Resultat vum Kampf schockéiert alen Osman. Seng Jongen waren all dofir fir mech direkt do ofzeschléissen. Hien huet hinnen zou. Den El-Feddan louch an engem risege Pool vu sengem eegene Blutt, Mécken hunn hien ugegraff, Buzzards ware scho ronderëm. Déi zerstéiert Gesellschaft vun Zaldoten stoungen roueg, op de Kommando vun hirem Leader gewaart. Den Hans konnt den Doudegen d'Aen net ofhuelen, an d'Erika konnt hir Aen net vu mir ofhuelen.
  
  
  De Sheikh ass opgestan an huet mech ugekuckt. "In-llah, Dir sidd e Mann, e Yankee Spioun, e grousse Mann. Wann d'Saachen anescht wieren, kéint ech dech benotzen. Ech wäert driwwer nodenken ier ech entscheeden wat ech maache soll." Hien huet sech op de bäertege Offizéier gedréint, dee mat sengen Äerm um Enn vum Dësch gekräizegt huet. "Setz se an Zellen!"
  
  
  "Wat iwwer hir?" de richtege Jong drop higewisen.
  
  
  Säi Papp huet hien ignoréiert. "Zwee Männer an enger Zell, eng Fra getrennt."
  
  
  Ech hunn liicht ausgeot. Wann seng Reaktioun anescht gewiescht wier, wier hien mäi Geisel mat engem Messer um Hals gewiescht. Ech hunn dem El-Feddan seng Blade gequetscht an et ass a menger Récktasche gestoppt.
  
  
  D'Truppen hunn ugefaang zréckzéien. D'Uerder gouf d'Läich ewechgeholl. Den Duza stoung op der Säit, a probéiert de Mond zou ze halen. Wéi ech däerf mäi Hiem undoen, hunn ech meng Schwänz hänke gelooss, de Grëff vum Messer verstoppt.
  
  
  E sechs Mann Sécherheetsbeamten huet eis dräi ëmginn an huet eis zréck an d'Gebai geholl.
  
  
  "Gott, wann ech bis honnert Joer liewen," sot den Hans, "ech erwaarden net méi esou eppes ze gesinn."
  
  
  "Sief roueg!" - sot de Kaderchef op arabesch.
  
  
  Si hunn d'Erica an der éischter Zell direkt vis-à-vis vum Gardesall gesat. "Bis geschwënn, Kand," sot ech. "Bleift de Geescht op."
  
  
  "Ech wäert probéieren," si geflüstert.
  
  
  Si hunn eis an d'Zelle gesat, déi ech virdru besat hat. Wéi ech erwaart hunn, hunn se eis Hänn a Féiss gebonnen an eis an der sténkend Däischtert hannerlooss.
  
  
  Den Hans huet ugefaang ze mëllen.
  
  
  Ech hunn hien ënnerbrach. "Wéi deen anere gesot huet, halt dech, ale Mann."
  
  
  Hien gestoppt Mëtt-Gejäiz.
  
  
  "Elo beäntwert dës Fro: Kënnt Dir den DC-3 mat mir als Äre Co-Pilot fléien?"
  
  
  "Dakota? Natierlech, awer ... "
  
  
  "Fin. Mir hunn Saachen ze maachen." Ech sot him iwwer d'Messer a mir manoeuvréiert bis mir zréck op Réck waren. Wéi e Mecanicien, seng Fanger waren handhaft a sécher. Hien huet am éischte Versuch d'Blade aus menger Tasche gezunn, an d'Palmefaserschnouer op meng Handgelenk goufen an e puer Minutten duerchgesaat. Mir hu missen aus verschiddene Grënn séier schaffen. Wann een op eemol gemierkt huet, datt dem El-Feddan säi Messer fehlt, hätte mer séier Gesellschaft.
  
  
  "Ech huelen un, Dir hutt och de Schlëssel zum Schlass." - huet den Hans gejaut.
  
  
  "Nee, Dir hutt. Ech wëll datt Dir ufänkt ze jäizen."
  
  
  "Schlaang?"
  
  
  "Dëst ass mäi Jong. Egal wat Uerteel Osman gëtt, hie wëll datt mir a gudder Form sinn wann hien et gëtt. Wa mir u Schlangebissen stierwen, wäerten eis Opsiichter och dout sinn. Op d'mannst zwee vun hinnen wäerten lafen. Ech wëll datt Dir am Eck mat Ärem Réck op d'Mauer sëtzt, Är Hänn hannert Ärem Réck, d'Seel ëm d'Knöchel. Dir fänkt un ze kräischen an hält net op bis se erakommen. Duerno, beweegt net oder maacht näischt bis ech Iech soen. Verstoen?"
  
  
  "Jo, natierlech, Frënd, wat Dir wëllt."
  
  
  "Ech fänken un ze kräischen."
  
  
  - sot den Hans, a vum Wee wéi hie weidergeet, hunn ech ugefaang ze froen, ob mir an enger Rëtsch Schlaangen waren. Wéinst senge Gejäiz hunn ech d'Wierder héieren kommen.
  
  
  De Schlëssel war an der Schlass, de Schraube gouf erausgezunn, d'Dier ass opgaang. Nummer One mat engem gelueden AK-47 am prett, d'Luucht hannert him iwwerschwemmt d'Kamera. Dee Moment huet dem El-Feddan säi Messer him ëmbruecht. Säin Affer war nach net op de Buedem gefall bis ech deen aneren um Réck geholl hunn. Ech hunn de Kapp géint d'Mauer geschloen, hien ëmgedréint an den Hals mat engem Karateschnëtt gebrach.
  
  
  "Huelt hir Djellabas an setzt ee vun hinnen op, och keffiyeh," hunn ech bestallt, séier ronderëm de Gank kucken.
  
  
  Et war keen a Siicht, an ech sinn fortgaang ze lafen. Ech hat de Pierre an der enger Hand an den AK an der anerer. Ech wollt et net aus offensichtleche Grënn benotzen. Et war dem Pierre seng Show. Ee Geroch vu sengem Parfum - an dat war de leschte Geroch.
  
  
  Wéi ech an d'Wuechthaus ukomm sinn, huet ee vun de Prisonéier ugefaang eraus ze kommen fir z'ënnersichen. Hien hat Zäit de Mond opzemaachen. De Faass vum Kalashnikov Attentat Gewier huet hien zréckgeschloen an all vokal Äntwert ofgeschnidden. De Pierre ass mat oppene Klappe op en Dësch gelant, wou déi aner dräi souzen. Ech hunn d'Dier zougemaach. Vun der anerer Säit gouf e schwaache Kratzer héieren. Dëst ass alles.
  
  
  Ech hunn op zéng gezielt, d'Loft aus menger Lunge gelooss an hunn dunn e Schlupp geholl. Ech sinn eragaang an d'Metalldier hannert mir zougemaach. De Pierre louch um Buedem an huet gekuckt
  
  
  
  wéi eng Walnuss. Seng Affer ware méi grouss. Déi zweet, déi ech gesicht hunn, hat Schlësselen.
  
  
  Et waren vill Saachen, déi ech iwwer Eric gär hunn. Éischt vun all, si konnt et huelen an hir Gläichgewiicht halen. Wéi ech hatt aus hirer Zell an eis geholl hunn, hunn ech hatt e Plang ginn a si war prett ze plënneren.
  
  
  "Ech wousst, Dir géift kommen," war alles wat hatt gesot huet. Dunn huet si de Gank erof gekuckt, während ech meng Djellaba a Keffiyeh opginn hunn, a mir ware prett fir ze verloossen.
  
  
  De Plang war einfach. Ech wousst net wou Osman war, mee den Hans an ech géifen d'Erica aus dëser Plaz huelen, wéi wa mir et gemaach hätten. Mir sinn de Gank erofgaang an d'Trap erop, eng richteg militäresch Eskort. Ech hunn dem Hans gewisen, wéi een den AK mat der Sécherheet op brennt a wéi een se automatesch brennt. Als Attentat Gewier ass de Kalashnikov eigentlech eng Maschinnegewier.
  
  
  Wéi mir op d'Entrée kommen, hunn ech gemierkt datt et vill méi däischter war wéi virdrun. Wann ech opgemaach der Dier engem knacken, Ech gemierkt firwat. De bloen Himmel gouf schwaarz. Den Himmel huet eis erwaart. Allah war wierklech Barmhäerzegkeet. Ech hunn eng hallef Dosen Zaldoten gesinn, déi an de lénkse Fligel vum Gebai op de Cover gaange sinn.
  
  
  "Mir ginn d'Trap erof a riicht duerch d'Paart," sot ech. "Wann Citroën net geet, probéieren mir ee vun de Jeeps.
  
  
  Wann et keen Transport gëtt, fuere mir vum Bierg ewech.
  
  
  E staarken Donnerklapp huet d'Erica gesprongen.
  
  
  "Entschëllegt mir hunn net e Regenschirm geholl," Ech laachen op hir. "Loosst eis goen ier mir vum Hagel getraff ginn."
  
  
  Wéi mir duerch d'Dier erausgaange sinn, huet de Wand eis ëmginn. Et war keng Zäit fir d'Vue ze bewonneren, mee ech hunn e Stuerm gesinn, deen eis an den Dall erofgeet. Den Himmel drënner war hellgiel, an iwwer d'Tënt * war a geckeg Blëtzstreifen verstreet.
  
  
  Wéi mir duerch d'Paart geklommen sinn, sinn méi Leit dobanne gelaf. Si werfen virwëtzeg Bléck op eis, awer waren ze vill presséiert fir déi kommend Iwwerschwemmung ze vermeiden fir dat séier ze maachen.
  
  
  D'Citroën ass verschwonnen, grad wéi d'Jeep, wat bedeit datt den Osman an d'Firma op eng aner Plaz geplënnert sinn. Dëst war gutt Noriicht.
  
  
  Hans sot schlecht Wierder. "Wéi d'Häll komme mir hei eraus?"
  
  
  "Dëse Camion." Ech weisen op e groussen Auto, deen d'Biergstrooss erof koum. No der Zäit wou ech an der Distanz war, hunn ech gesinn datt de Chauffeur geplangt war ze stoppen an de Stuerm ze waarden. Salbei. Säi Camion war eng oppe Plattform. Erschöpft a gebrach, konnt hien net mat der grousser Zuel vu Boulder eens ginn, déi hie gedroen huet.
  
  
  Ech hunn him gewénkt fir opzehalen wann den Donner ugefaang huet. Hien huet mech nervös gelaacht wéi mir duerch de Ritual gaangen sinn. "Frënd," sot ech, "Dir bréngt eis op Budan."
  
  
  "Sécherlech, Kapitän, wann de Stuerm passéiert."
  
  
  "Net elo. Dëst ass ganz dréngend." Ech hunn dem Erica gemierkt fir ronderëm den Taxi ze goen an an den Auto ze klammen. "Dat ass eng Bestellung".
  
  
  "Awer Dir hutt Jeeps, do, hannert der Mauer!" hie gestéiert.
  
  
  "Net genuch Benzin." Vu mengem Ausbléck op der Strooss hunn ech gesinn, datt mir d'Jeep verpasst hunn, well se bannen bruecht an um Enn vum Gebai geparkt waren. Si bedeit méiglech Verfolgung.
  
  
  "Awer ... awer de Stuerm!" - de Chauffer war indignéiert. "An et gëtt keng Plaz!" hien huet seng Hänn gewénkt.
  
  
  "Sidd Dir mam Shiek Hasan Abu Osman?" Ech hunn de Faass vum AK opgehuewen an de Laachen ass verschwonnen.
  
  
  "Jo, jo! Ëmmer!"
  
  
  Et gouf en Donnerwieder an de Wand huet sech erofgaang. Ech hu gefillt déi éischt staark Falen. "Hans, gitt bei d'Erika. Wa mir de Bierg erof goen, loosst hien op der éischter Kräizung dréien.
  
  
  "Wou gidd Dir ginn?"
  
  
  "Ech wäert e vill gebrauchte Bad am Fielsstapel huelen. Gitt elo!"
  
  
  Wéi ech duerch d'Hënndier geklommen sinn, huet de Reen ugefaang ze pochen. Ech hunn mech ënnert de Fielsen néiergelooss wéi de Camion en an d'Gitt gesat huet an op d'Strooss erausgeet. Ech wousst datt bannent e puer Minutten d'Visibilitéit op fofzeg Féiss oder manner géif falen. Ech hat keng Angscht vun Äiswaasser zum Doud geschloe ginn, mee trotz der Réckmatch Chance, Ech war bereet d'Strof ze akzeptéieren.
  
  
  Eis Flucht huet net méi wéi fënnef Minutten gedauert. Duerch d'Wieder an dee Camion goung alles glat. Ech hat allerdéngs net geduecht datt mir esou einfach géife fortgoen, an ech hat Recht.
  
  
  De Camion war just déi éischt breet Ofdreiwung vum Plateau passéiert, wéi ech iwwer dem Donnerklappen an dem Geräisch vun der Iwwerschwemmung eng Sirène héieren hunn.
  
  
  De Reen huet sech an e blannend Stroum ëmgewandelt, mat blannend Blëtzer gefloss. Déi an der verfollege franséischer Jeep haten de Virdeel ënner Cover ze sinn. Ech hat de Virdeel vun Iwwerraschung.
  
  
  Eise Chauffeur war an engem nidderegen Ausrüstung, lues a lues den Hiwwel erofgaang, an de Panhard Jeep ass séier erop gaang. Ech hunn gewaart bis hien sech ëmdréie wollt fir virun eis ze kommen ier ech zwee Feierausbréch op seng viischt Rieder getraff hunn. Ech sinn an de Bulli gefall.
  
  
  Ech hunn e Blur am Gesiicht vum Chauffer gemierkt, verzweifelt probéiert ze fixéieren
  
  
  spannen Rutsch vun engem Auto. Hien ass dunn vun der Strooss geflücht an an e reengefëllte Gruef gefall. Am helle Liicht vum Blëtz hunn ech nach zwee Leit gesinn, déi ausgesinn wéi Jeeps op eis fléien. De Leader installéiert 50-Kaliber Maschinnegewier.
  
  
  D'Maschinengewehr huet zur selwechter Zäit wéi ech opgemaach. D'Hannerdier huet geklappt an d'Fielsen ronderëm mech hunn ricochetéiert a gesongen. Mäin Zil war méi direkt. D'Maschinnegewier huet gestoppt, awer duerch d'Reengardin hunn ech en zweete Mann gesinn, fir d'Waff ze kréien. Ech sinn dem Chauffer gefollegt, an de Kalashnikov-Attackgewehr huet eidel geklickt. Ech hu keng Ersatzpatrounen.
  
  
  Den zweete Schéisser erreecht d'Pneuen, huet mir d'Chance ginn, de Boulder iwwer d'Heckport ze geheien. Et war e grousst Béischt, a wann et net sou positionéiert wier datt ech et mat engem Gewier benotze kéint, hätt ech et ni opgeholl.
  
  
  D'Jeep war ze no an d'Schéisser huet Blei iwwer d'Landschaft geworf, wéi de Chauffer probéiert huet ze vermeiden, wat e muss gesinn hunn. Säin Zil war net besser wéi dat vun engem Mann mat enger Waff. Hien huet e Boulder geschloen an de Panhard huet sech wuertwiertlech an d'Halschent gedeelt, d'Coureuren erausgehäit wéi Poppen.
  
  
  Mir waren och net esou gudd. Mat all sengem Schéiss huet den Gunner et fäerdeg bruecht eppes ze schloen, a wéi ech hie gesinn fléien, hunn ech gefillt datt de Réck vum Camion ugefaang ze rocken. De Chauffer huet et och gefillt a sech géint de Rutsch gekämpft. Ech wousst, datt wann ech vun der Laascht falen, ech brauch net begruewen ze ginn. Ech hu mäi Gläichgewiicht verluer, awer iwwer de Rand vun der Récksäit gesprongen. Ech hunn et gegraff wéi de Réck vum Camion ëmgekippt ass an op der Säit op d'Strooss gaang ass. Egal wéi lues mir gefuer sinn, d'Gewiicht vun der Laascht huet d'Bewegungsinertie ginn. Et kéint nëmmen ee Resultat ginn.
  
  
  Ech hat ee Been iwwer Bord, wéi et ugefaang huet ze kapseieren. D'Schréiegt huet mir d'Leeschtung ginn, déi ech gebraucht hunn fir ewechzekréien. Ech sinn an e Récksprang gaang an sinn am Dreck vun enger mëller Schëller gelant. Och wéi ech geschloen hunn, hunn ech de Camionnette gesinn. Den Toun deen et gemaach huet war par rapport zum Gewiicht. D'Laascht, geschwächt op der Ofstamung, ass an enger Lawine zesummegefall. Alles wat wichteg war war d'Kabine vum Camion. Hie gouf vun der Laascht befreit. Entweder Allah oder de Chauffeur huet him verhënnert aus der Kontroll ze kommen. Hien ass op der Géigendeel Säit vun der Strooss an engem Drainagegruef gestoppt, Waasser aus der Baach huet op seng viischt Pneuen gerannt.
  
  
  Ech sinn aus dem Bulli erausgaang an sinn op hien gerannt. Aus dem Augeeck hunn ech eng drëtt Jeep gesinn, déi lues duerch d'Wrack vu sengem Zwilling manoeuvréiert. Ech sinn an d'Kabine komm an hunn d'Dier opgemaach. All dräi hunn mech eidel ugekuckt. Et war keng Zäit fir ze schwätzen. Ech hunn den AK um Schouss vum Hans gegraff.
  
  
  "Hallo!" Dat ass alles wat hien krut, an ech hu gemierkt, wéi ech mech ëmgedréint hunn fir e schnelle Verstoppt, hien huet mech net erkannt.
  
  
  Visibilitéit fofzeg Féiss? Et war net méi wéi zwanzeg. De Reen war meng Alliéierten. De leschte Panhard ass virsiichteg duerchgaang. Déi, déi do waren, hunn d'Zerstéierung vun der zweeter Jeep an den Crash vum Camion gesinn - op d'mannst esou wäit, datt se alles am Detail gesinn hunn. Si hunn mech net gesinn an engem Puddel beim Gruef leien. Si sinn laanscht gekrasch. Ech sinn opgestan an sinn d'Spure vun der Jeep op der blanner Säit gefollegt. Hien huet net wäit vun der Kabine gestoppt.
  
  
  Et waren nëmmen zwee vun hinnen. Si koumen mat AKs prett eraus. Ech hunn gewaart bis se tëscht dem Taxi an der Jeep waren ier ech hinnen gejaut hunn.
  
  
  „Fëllt Är Waffen! Beweegt an du bass dout!" E Blëtz huet eis an engem iwwerschwemmten Stilleben beliicht. Ech hunn gewaart bis den Donner stierft fir hinnen méi ze soen. "Geheien Är Waff virun Iech!"
  
  
  Deen lénks huet et séier gemaach, an der Hoffnung sech ëm ze dréinen an mech ze knipsen. Amplaz hunn ech him gepecht an hien ass op der Spëtzt vu senger Waff opgehalen. De Mann riets huet gemaach wéi hie gesot krut.
  
  
  "Kräizt d'Strooss a fuert weider bis Dir den Dall erreecht." Ech bestallt.
  
  
  Hie wollt dat net maachen. "Awer ech wäert an d'Waasser gefouert ginn!"
  
  
  "Maacht Äre Choix. Schnell!"
  
  
  Hien ass gaangen. Ech wousst datt hien net wäit géif goen, awer hie géif wäit genuch goen. Ech hunn hien nogekuckt bis hien am Reen verschwonnen ass. Duerno sinn ech erëm an den Taxi geklomm.
  
  
  D'Waasser am Gruef ass eropgaang, a seng Kraaft huet de Bogen geréckelt. Ech hunn d'Dier opgemaach a gesot: "Komm, komm eraus, ier Dir iwwer d'Niagra Falls Kräizt."
  
  
  „Mäi Camion! A mäi Camion! de Chauffer gekrasch.
  
  
  "Sot Äre Wuelbefannen, Hassan Abu Osman, fir Iech en neien ze kafen. Kommt, dir zwee," sot ech op Englesch, "mir wëllen eise Fluch net verpassen."
  
  
  Wéi mir de Bierg erofgaange sinn, war dee schlëmmste vum Stuerm eriwwer. De Panhard huet eis offiziell Ofdeckung ginn, bis mir um Checkpoint gestoppt goufen. Mir haten Gléck, well de Reen huet jiddereen bannen gefuer. Ech war besuergt iwwer d'Strooss Iwwerschwemmung, awer et gouf mat deem vergiessen gebaut. D'Drainage-Wadis op béide Säite ware breet a robust.
  
  
  Béid Erica an hire Papp ware roueg iwwer mech. Verspéidt Schock mat engem Schock op engem aneren. Wann Dir net trainéiert sidd fir dëst ze maachen, kann et Iech zu engem Kürbis maachen.
  
  
  "Et war e beschäftegten Dag," sot ech. "Dir hutt et super gemaach - et gëtt just nach ee Floss fir ze kräizen."
  
  
  "Wéi kréien mir dëse Fliger vun hei eraus?" A senger gallabia, Hans ausgesinn wéi eppes aus Beau Cheste, an ech hat all d'Appel vun engem Koup naass Wäsch.
  
  
  "Mir sollten net ze vill Ierger hunn," sot ech, ech wollt net datt se nach eng Kéier spannen. "D'Pilote goufen ageholl. (Ech hunn et net derbäigesat, a si wahrscheinlech erschoss ginn). Dësen Auto ass e Firmenauto." Ech hunn de Lenk geklappt. "Et wäert net verdächteg ausgesinn, wann ech op den Terrain kommen an nieft dem Fliger parken. Dir trëppelt an de Cockpit a fänkt un ze fueren. Erica, kommt u Bord an entspaant. Ech zéien de Stopper eraus an këmmere mech ëm de Rescht ".
  
  
  "Hutt Dir kritt wat Dir heihinner komm sidd?" Si sot dat ganz roueg, kuckt direkt no vir.
  
  
  Déi direkt Äntwert war nee. Et war alles e Pabeierjag. Nëmmen eng konkret Tatsaach ass doraus erauskomm. Duza. Als duebelen oder dräifach Agent war säin Interessi un dem Hans Geyer säi méigleche Wëssen iwwer d'Katastroph zevill offensichtlech. Jo, bréngt him fir d'Fro. Schéiss hien, jo. Awer him ze testen wéi hie gesot huet, war eppes ganz anescht.
  
  
  "Hans," sot ech, "wat ass et mat dir, hutt Dir kritt wat Dir komm sidd?"
  
  
  Hien souz riichtaus, zréck an d'Liewen. „Gott, jo! Ech hunn vergiess! Ech hat Recht, ech hunn et fonnt! ech..."
  
  
  "Okay, ok," Ech hunn gelaacht. "Sot mir doriwwer, wa mir aus dëser Gaartplaz erauskommen."
  
  
  „Awer ech hat ëmmer Recht! Ech wousst verdammt wéi se et maachen!"
  
  
  "Fin. De Fluchhafen ass virun. Elo oppassen. Ausser ech soen Iech anescht, och wa mir gestoppt ginn, bleift de Plang a Kraaft. Klammt u Bord a laacht d'Motoren. Denkt Dir, Dir kënnt et maachen?"
  
  
  "Jo natierlech".
  
  
  "Eng Fro méi, kann den Osman eppes setzen fir eis erofzebréngen?"
  
  
  "Nee, et gi keng Kämpfer hei. Dat Bescht wat se hunn ass schwaach Sécherheet.
  
  
  "Wann d'Saachen schlecht ginn, fänkt net un opzestoen bis ech et maachen."
  
  
  Ech hunn d'Fënster opgemaach. De Reen huet ofgeholl, mee et war nach ëmmer méi staark wéi eng Nomëtteg Schauer. "Wéi vun iech gouf ënner dem Zeeche vum Waasser gebuer?" Ech soot. "Ech mengen, si ass op eiser Säit."
  
  
  "Ech mengen och," sot Erica. "Wee bass du?"
  
  
  "Scorpion."
  
  
  "Net d'Age of Aquarius." Si huet schwaach gelaacht.
  
  
  "Äert Laachen ass dat bescht Zeechen vun allem ... Okay, loosst eis goen."
  
  
  Mir sinn an engem Krees gefuer, d'Pneuen goufen mat Waasser gesprëtzt, op den Asphalt geschütt. Et war keen ausserhalb vum Terminal. Ech sinn laanscht de Wee gefuer, deen op d'Paart féiert. Iwwer et war eng Kette vu Linken. Säi Klick ass an engem Donnerklappe gestuerwen.
  
  
  De Fluchhafentuerm ass iwwer den Terminal gekierzt. Seng rotéierend Beacon war an Aktioun. Et sinn wahrscheinlech e puer Bedreiwer op der Pflicht. Ech hunn op d'Rampe gedréint a si lues laanscht d'Front vum Gebai gefuer, a seng Ledge ëmgekuckt fir net vun uewen ze gesinn.
  
  
  D'Glasfënstere vum Terminal ware mat Regenglas bedeckt, awer ech konnt Bewegung hannert hinnen gesinn. "D'Plaz ass voller Zaldoten!" Den Hans huet gejaut.
  
  
  "Kee Problem, si bleiwen ewech vum Damp. Denkt drun, mir kucken wéi wann mir op hirer Säit sinn.
  
  
  Ech sinn op d'Enn vum Gebai gaang an hunn en Tour gemaach. Wéinst dem Reen war de Fliger net ënner Bewaacher, wat fir eis nach eng Paus war. Hie stoung eleng a waart.
  
  
  "Hans, wann d'Schéisserei ufänkt, start d'Motoren a fuert hei eraus. Soss, waart bis ech mat Iech an de Cockpit kommen."
  
  
  "Gëff mir d'Waff aus der Jeep," sot Erica, "Ech kann Iech hëllefen."
  
  
  "Dir kënnt mir an der Kabine hëllefen," sot Hans.
  
  
  "D'Kabinedier ass zou, also ass se gespaart?"
  
  
  "Nee, et gëtt keen externe Spär." Hans suckt.
  
  
  Ech hunn d'Säit vum Gebai ofgesprongen a sinn parallel zum Fuselage opgestan, awer wäit genuch datt de Schwanz laanscht d'Jeep rutscht.
  
  
  "Okay, Frënn," Ech hunn hinnen gelaacht. „Loosst eis zréck op Lamana. Hans, maach d'Dier op a komm eran. Huelt Är Zäit, handelt natierlech. Ech soen Iech wéini, Erica. Ech loosse de Motor idle.
  
  
  Fir e Moment, kucken Hans, Ech geduecht hie falsch war wann hie sot der Kabine Dier war net gespaart. Hie konnt et net opmaachen. D'Erika huet en Otem geschloen. Dunn, dréinen an zéien, huet hien et erausgezunn. Eemol dobannen huet hien d'Dier ëmgedréit an den Daumen opginn.
  
  
  "Okay, Erica, gitt wéi wann et e Mëtteg am Reen war."
  
  
  Wéi si u Bord koum, hunn ech gewaart, d'Reaktioun vum Terminal nogekuckt. Wann dëst zu engem Schéisserei ëmgewandelt gouf, géif ech d'Jeep benotzen fir d'Juegd ze féieren. Den Himmel lackert iwwer d'Bierger am Norden a Westen op, an de Reen dréit zu Schnéireen.
  
  
  
  D'Jongen kommen geschwënn eraus fir e bësse Loft.
  
  
  All Fliger huet extern Sperre fir d'Kontrollflächen, sou datt a Wand wéi dee mir just haten, den Alarm, de Lift an de Schwanz net ofkommen an de Fliger dréinen. Si ginn Pins genannt, dräi um Schwanz an een op all Flillek. Ech hat just déi éischt op mengem Schwäif verëffentlecht wann d'Firma ukomm.
  
  
  Et waren dräi vun hinnen, a si haten AK prett.
  
  
  "Bridder," hunn ech geruff, mat der Hand gewénkt, "kënnt Dir hëllefen?"
  
  
  "Mir kënnen net fléien", huet ee vun hinnen geäntwert, an ... anerer hunn gelaacht.
  
  
  "Nee, awer Dir kënnt deenen hëllefen, déi et brauchen. De Colonel ass presséiert."
  
  
  Wéi se passéiert hunn, hunn ech meng Fanger vum Schwanz Enn. "De Fligel ass do," Ech hunn d'Schloss opgehuewen, "beweegt se just."
  
  
  Wéi se sech dofir versammelt hunn, sinn ech op deen anere Fligel geplënnert an hunn den Alarm opgehuewen. Wéi ech ëm de Schwanz gaange sinn, haten se e Schloss an der Hand. "Däerf Allah dech verherrlechen," sot ech an hunn et ugeholl.
  
  
  "Wann Dir an dee Stuerm geflunn sidd, hätt Dir méi wéi Lob un Allah gebraucht", sot de gréisste vun hinnen, a kuckt a mengem naass Zoustand.
  
  
  "Ech sinn dran geflunn, awer ouni Flilleken." Ech hunn e bësse Waasser aus menger Ärm gedréint a mir hunn all gelaacht wéi ech vun hinnen ewechgedréint hunn a Richtung Jeep gefuer sinn. Ech hunn d'Laascht op de Réck erofgelooss. Ech hat eng vun den AK Schëlleren Schleifen. Ech hunn datselwecht mat sengem Zwilling gemaach an hunn déi drëtt an der Hand gedroen. Meng lescht Beweegung am Jeep war de Schalter ofzeschneiden an de Schlëssel a meng Tasche ze leeën.
  
  
  Den Trio war nach ëmmer um Flillek, hunn meng Approche mat Virwëtz gekuckt, awer net ganz verdächteg.
  
  
  "Bridder," sot ech, "kéint ee vun iech de Mecanicien am Hangar froen eng Fläsch Feier ze bréngen fir datt mir net fléien bis mir prett sinn?"
  
  
  Si waren net sécher iwwer d'Fligeren oder d'Molotow-Cocktailer, a wéi ee vun hinnen ugefaang huet ze fortgoen, hunn se all decidéiert ze verloossen.
  
  
  "Zéngdausend Merci!" - Ech hunn ugeruff, u Bord klammen.
  
  
  Den Hans hat seng arabesch Kostümer ofgeschaaft a souz gehumpelt am Pilotsëtz, an huet eng lescht Kontroll vum Cockpit ënnerholl. D'Erica souz am Co-Pilot säi Sëtz, huet d'Hand opgehuewen fir den Power Switch ze aktivéieren.
  
  
  "All ass prett?"
  
  
  "Wanns du." Hien huet geknackt.
  
  
  "Sidd Dir op d'Tuermfrequenz ofgestëmmt?"
  
  
  "Jo."
  
  
  "Gëff mir de Mikro a loosst eis erausgoen."
  
  
  Hien huet et zréck. "Charge,"Hien huet dem Erica gesot, an d'Kabine war gefëllt mat dem wuessende Knascht vum Aktivator.
  
  
  Seng riets Ënnerstëtzung war rotéierend, an déi lénks huet ugefaang ze dréinen, ier den Tuerm zum Liewen koum. "NAA-véier - eent - fënnef! Meld direkt wien u Bord ass!
  
  
  "Boudan Tower, dëst ass de Fluch vum Colonel Douz." Dëst huet him fir eng Sekonn gestoppt, a wéi hien zréckkoum, huet den Hans scho gestéiert.
  
  
  "Véier-eent-fënnef, mir hu keng Erlaabnis fir de Colonel Duza ze fléien. Ween's du bass? Wat ass Äre Fluchplang?"
  
  
  "Budan Tower, ech widderhuelen, ech héieren dech net."
  
  
  "Véier-eent-fënnef!" seng Stëmm ass an d'Aschreiwung opgestan: "Zréck op d'Fluchlinn a mellt Iech un d'Equipe vum Fluchhafen!" Ech hu geduecht datt Osman keng Kontrolltuermbetreiber a senger Menagerie hätt. D'Persoun un der Kontroll huet entweder fräiwëlleg Säit gewiesselt oder den Hals gerett. Hie war op alle Fall net am beschte Form. Hien huet ugefaang ze kräischen. - "Komm zréck! Komm zréck!"
  
  
  Mir si parallel zu der Pist gefuer, an de Wand. "Hans," sot ech, wéi ech d'Sirene héieren hunn, déi d'Motoren schloen, "wann Dir dee Vugel an déi falsch Richtung fléien kënnt, géif ech mech keng Suergen iwwer d'Regele vun der Loft."
  
  
  Hien huet operéiert andeems hien d'Drosselen de ganze Wee gedréckt huet, sech no vir lenkt wéi wann seng Bewegung eis vum Buedem ophiewen. Eng Stëmm am Tuerm huet geruff: „Mir schéissen op dech! Mir schéissen op Iech!
  
  
  Ech hunn ugefaang ze froen ob dat noutwenneg wier. D'Drosselen haten soss néierens ze goen. D'Propeller waren op niddereg Pitch, d'Mëschung war Noutfall, an d'Motoren lafen op voller Kraaft. Mee mir sinn net geflunn. D'Palmen um Rand vum Feld sinn op onheemlech Héichten gewuess. D'Erika huet sech no hannen hänke gelooss, hir Hand op d'Geschaltung geluecht. Si huet hire Papp gekuckt, deen op der Plaz gefruer schéngt. Ech stoungen hannert hinnen, muffling déi verzweifelt Stëmm vum Tuermoperateur, net konnt de Schéiss iwwer d'Brühl vum Pratt-Whitney héieren.
  
  
  "Maach dech prett!" - Den Hans huet gebrach. Ech war sécher, datt mir de Buedem net verlooss hunn, awer d'Erika huet net streiden, a wärend hatt Beweegunge gemaach huet, huet den Hans de Joch zréckgezunn a mir hunn ugefaang un d'Baumtop ze hänken. Wéinst dem Kaméidi vun de Motoren hunn ech héieren datt se laanscht de Bauch vum Fliger schrauwen.
  
  
  Eemol an der Loft huet hien d'Gabel no vir geplënnert, d'Drossel, d'Struts an d'Mëschung ugepasst. Dunn huet hien geschloen. "Mann, frot mech ni dëst nach eng Kéier ze probéieren!"
  
  
  Ech sot an de Mikro: "Budan Tower, dëst ass NAA, véier-eent-fënnef. Ëmmer erëm."
  
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 15
  
  
  
  
  
  
  
  
  Op zéngdausend Fouss ware mir an enger Niwweldecken gespaart. Ech hunn de Co-Pilot säi Sëtz zréckgezunn an hunn meng Zigaretten erausgeholl. "Hei, Frënd," sot ech, "Dir hutt Är Pai verdéngt."
  
  
  Beschäftegt mam Autopilot opzestellen, huet hien mir e schreckleche Laachen ginn a gesot: "Et war eng Zort Dag.
  
  
  „Dem Erica säi Kaffi soll hëllefen. Gëtt et eng aner Plaz fir ze landen ausser Lamana?
  
  
  "Ech hunn driwwer geduecht". Hien huet eng Zigarett geholl an ech hunn e Briquet gehal. "Et ass eng al Sträif ëstlech vun der Stad. Si hunn et fir Training benotzt. Vläicht kann ech eis do setzen, awer wat dann?
  
  
  "Wa mir méi no kommen, arrangéieren ech den Transport."
  
  
  Hien huet de Kapp op mech gekippt, seng Aen zougemaach. "Ech hätt et ni gegleeft. Wéi och ëmmer, wat sicht Dir?"
  
  
  "Dir wollt mir laang iwwer d'Mendanica Katastroph soen. Elo ass eng gutt Zäit. Wéi ass dat geschitt?
  
  
  Dëst huet hien iwwerrascht. "Okay, elo wäert ech Iech et soen, lues ... an der Nuesrad Sektioun vun der DC-6B si sechs CO-2 Zylinder, dräi op all Säit, eelef Punkt sechs Gallonen Material an all. Gutt, wann Dir e Motor, Fracht oder Gepäckraumfeier hutt, fänkt Dir et aus der Kabine un an all sechs vun hinnen ginn op d'Aarbecht an setzen d'Feier aus. Elo funktionnéiert de System automatesch. Gas duerch Schlauch, déi aus den Zylinder kommen, CO-2 ënner Drock, gëtt op all Punkt, dee vum Pilot uginn ass, transferéiert. Wësst Dir iwwer CO-2? "
  
  
  "Et ass ouni Geroch. Si hunn Otemschwieregkeeten. Et kann net am Blutt verfollegt ginn.
  
  
  "Riets. Atem genuch, et wäert dech ëmbréngen. Wann elo een dofir suergt, datt de Gas vun dësen CO-2en an der Kabine komm ass, an d'Crew dat net wousst, da wier d'Crew zimlech séier ageschlof. Héiers de mech? "
  
  
  "Ech halen den Otem."
  
  
  "Okay, elo erfuerdert dëst e puer Handlungen, well, wéi gesot, de System funktionnéiert automatesch, a wann een e Feeler mécht an e puer vun dësem CO-2 verëffentlecht, gëtt d'Kabine vum Damp ofgeschnidden. Okay, do ass eng zwanzeg-aacht Volt microswitch an der Nues Rad Rubrik Et liwwert Stroum zu engem Luucht Luucht am Cockpit datt weist, wann d'Zännstaang ass. Elo wann ech en Drot vun dësem Schalter op den elektresche Solenoid op der Nummer eent Zylinder op all Bank lafen, wann de Schalter ageschalt ass, verëffentlecht et CO zwee a béid déi automatesch déi aner véier Zylinder brennen. Dat ass wéi de System funktionnéiert, Nummer eent geet, si ginn all. Nach mech verfollegen? "
  
  
  "Wéi dëst ze verursaachen?"
  
  
  "Oh, dat ass d'Schéinheet dovun. Den Drot vun de Solenoiden ass un engem Schalter mat zwee Klemmen an engem Ausléiser befestegt. All Mecanicien kann een maachen. Dir befestegt et un d'Gummi-Nuesradpad, sou datt wann d'Gitt opgehuewe gëtt an de Nuesrad zitt sech an d'Gehäuse zréck, et beréiert de Schalter an dréit et."
  
  
  "A wann de Gang erof geet, da brennt et."
  
  
  "Du hues et! Mä dat ass net alles. Wann dëse Schalter agestallt ass, mussen all Verbindunge vum Cockpit zum Feierbekämpfungssystem, mat Ausnam vun der Verbindung zum Forward Cargo Compartment, ofgeschalt ginn."
  
  
  "Ass dat vill Aarbecht?"
  
  
  "Nee. Zéng Minutte mat enger Zang an Dir sidd fäerdeg. Eng Persoun am Virrad kann déi ganz Aarbecht a manner wéi zwanzeg Minutten maachen.
  
  
  "A wéi hien fäerdeg war, wat hutt Dir?"
  
  
  "Dir hutt en onroueg Wee fir jiddereen op der Fluchdeck während der Landung ofzeschléissen. De Fliger fänkt un, d'Landungsgerät dréit op, d'Nuesrad dréit den Ausléiser. De Fliger preparéiert sech op d'Landung, an egal wou, gëtt de Gang erofgesat, a wann d'Frontrad erof geet, gëtt den Ausléiser entlooss.
  
  
  Déi elektresch Ladung entléisst CO-2 am Zylinder Nummer eent an déi aner brennen automatesch. Dat stellt ongeféier aacht Gallonen CO-2 an der Béi Cargo Bucht. Et läit ënner dem Cockpit. Et kënnt duerch Ventilen déi verkierzt goufen sou datt se net automatesch zoumaachen. Wéi Dir sot, Dir kënnt et net richen. Dräi Minutten nodeems d'Transmissioun gescheitert ass, ass d'Crew prett.
  
  
  "Gesäit aus wéi wann Dir dëst scho probéiert hutt."
  
  
  Hien huet gelaacht, wénkt. "Dat ass richteg, mir hunn et probéiert. Nëmmen dëst ass nom Crash geschitt. Mir hu probéiert ze beweisen, wéi en aneren Accident geschitt ass, awer keen huet eis nogelauschtert a mir konnten de Wrack net kréien. Si hunn hien begruewen an hunn hien ewechgeholl. ënner Bewaacher. Wann ech meng Hänn kéint kréien ... "
  
  
  "Ass d'Feierënnerdréckungssystem am DC-6 speziell dofir?"
  
  
  "Et ginn anerer ganz ähnlech, awer béid Fligere waren DC-6Bs, a wéi ech direkt d'Detailer héieren hunn, hunn ech geduecht datt et eng Widderhuelung kéint sinn. Dëse Fluch war och geheime Ech hunn definitiv gär Mendanicke Fliger. D'Wieder war kloer, alles war gutt, an de Fliger huet eng Standard Approche gemaach an direkt an de Buedem geflunn.
  
  
  
  Et waren dräi Équipë vun Enquêteuren, an déi bescht si konnten kommen war, datt vläicht d'Equipe ageschlof war. Mir woussten d'Team a mir woussten datt se net den Typ waren fir dëst ze maachen, sou datt e puer vun eis ugefaang hunn eis eegen Enquête ze maachen an dëst ass wat mir erauskomm sinn.
  
  
  "Hutt Dir Beweiser fonnt datt dëst ass wéi d'Mendanike erofgefall ass?"
  
  
  "Hell jo! Ech hat Verdammt Beweis! Duza an déi Baaschtarden hunn hien vu mir geholl. De System huet véier Richtungsventile. Jiddereen huet e Kontrollventil, wësst Dir? Et hält Saachen zréck bis Dir bereet sidd den CO-2 ze fléien. Ewechzehuelen de Kontrollventil an all de Gas wäert duerch d'Linn fléissen. Ech hunn e Guide Ventil fir d'Frontraum fonnt. D'Kontrollventil ass dovunner verschwonnen, awer net vun deenen aneren dräi. Dës Ventile...“ Hien huet d'Hänn geklappt.
  
  
  Ech hunn mech zréckgezunn, an de rouden Niwwel gekuckt. Natierlech war dëst eng naiv Sabotagemethod. "Wann Dusa Iech gefrot huet, hutt Dir zouginn datt Dir wousst wéi d'Aarbecht gemaach gouf?"
  
  
  "Jo, sécher. Wat soss konnt ech maachen? Erica war ... "
  
  
  "Awer dat huet him net zefridden."
  
  
  "Nee. Hie wollt wëssen, wien et gemaach huet. Wéi d'Häll soll ech dat wëssen?"
  
  
  "Huet hien Iech dat haut nach eng Kéier gefrot wéi se dech ewechgeholl hunn?"
  
  
  "Nee. Ech hunn hien net gesinn, bis seng Béiser mech op de Bierg geholl hunn.
  
  
  "Dëst ass deen éischte Crash deen Dir virdru ënnersicht hutt, ass et hei geschitt?"
  
  
  "Neen." Hien huet erëm gelaacht. "Et war méi grouss Neiegkeet wéi dat. Dëst war wéi ech am Kongo war, ier et Zaire gouf. Ech war zu Leopoldville fir Tansair ze schaffen. Dee Fliger heescht Albertina, an en Typ mam Numm Dag Hammerskjöld war hir Nummer 1 Passagéier. Natierlech muss et virun Ärer Zäit sinn. "
  
  
  Ech hunn net reagéiert. Ech loosse hien weidergoen. Et war meng Schold fir d'Informatioun net méi séier aus him erauszekommen. Ech hunn erausgezunn an hunn ugefaang d'Frequenzskala unzepassen. "Hutt Dir dem Duse vun der Hammerskiöld Katastroph gesot?"
  
  
  "Nee... Nee, ech mengen net."
  
  
  Ech hunn d'Aen zougemaach an erënnert: Katanga, eng Ausbrieche Provënz vum Kongo. De Moshe Tshombe, säi Leader, kämpft géint d'UN-Truppen. Britesch Krankheet. D'sowjetesch Autoritéite si besuergt, datt hire Jong Lumumba se erofgeschloen huet. De Chruschtschow war virdru bei d'UN komm an huet den Hammarskjöld gewarnt, datt hie besser misst demissionéieren. Hammerskjöld ass an de Kongo gaangen fir d'Feier auszeschléissen. Flitt op eng geheim Reunioun mam Tshombe zu Ndola fort. Wéi Mendanike, déi op Osman geflunn ass. De Fliger crasht beim Landung. Uerteel - kee Uerteel. D'Ursaach vum Accident gouf ni fonnt. De Pilotfehler war dee Beschten, dee si konnten erausfannen... Bis den Hans Geier war. Fro: Wat huet antik Geschicht mat der geklauten Atombomm ze dinn? Äntwert: Näischt nach.
  
  
  "Si mir no genuch fir eis Frënn zu Laman ze kontaktéieren?" Ech sot meng Kopfhörer ajustéieren.
  
  
  "Versich et. Awer wat haalt Dir vu menger Geschicht?
  
  
  "Dir kënnt et fir eng Millioun Dollar verkaafen, awer ech wäert waarden bis ech zréck op Hoboken kommen. Gëff mir elo eng ETA an ech mengen, Dir an d'Erika plangen besser Zäit an der Ambassade ze verbréngen, bis mir Iech op méi gesond Klima plënneren kënnen ".
  
  
  "Jo, ech mengen et ass Zäit fir weiderzegoen, awer Verdammt, dee Bastard Duza ass op der anerer Säit."
  
  
  "Zeechnen net drop. Huet dës Pist, op där mir amgaang sinn ze landen, en Numm?
  
  
  "Et gouf fréier Kilo-Forty genannt well et véierzeg Kilometer vu Rufa ass."
  
  
  "Okay, ETA."
  
  
  “So 18.30 Uhr. Wien wäert Dir ruffen, Ambassadeur?
  
  
  "Nee, säi Chef." Ech hunn de Mikro opgeholl. "Charlie, Charlie, dëst ass Piper, dëst ass Piper. Ech hunn den Uruff dräimol widderholl ier eng statesch Äntwert zréck koum.
  
  
  Schwäin Latäin ass eng al Kannersprooch, wou Dir de leschten Deel vum Wuert viru setzt an dann ay, wéi, ilkay umbay - kill the Bum. Et funktionnéiert super wou seng Notzung onbekannt ass. Dir schwätzt offen - an Äre Message ass kuerz. Ech war sécher, datt de Charlie vun der Ambassade fäeg wier ze iwwersetzen.
  
  
  Ech hunn him et zweemol ginn a krut d'Äntwert déi ech wollt.
  
  
  "Ilokay ortythay - eeneightay irtythay," sot ech, "véierzeg, uechtzéng drësseg Kilogramm."
  
  
  D'Äntwert war: "Yadingray, Oya, Oudley an Ouer Lehm - liesen Iech haart a kloer."
  
  
  "Sidd Dir net sou flott?" - Den Hans huet gelaacht. "Ech hunn et net benotzt zënter ech zu Ikersn war."
  
  
  "Loosst eis hoffen, datt keen aneren et mécht."
  
  
  Wat ech wollt schécken amplaz vun engem wou a wéini-Signal war en Opruff un den AX fir säin Dossier iwwer d'Hammerskjöld-Katastroph am September 1961 ze iwwerginn. Et ass viru laanger Zäit, awer ech hunn e Fichier drop gesinn an ech wousst datt et op der Lëscht war. ënner enger spezieller grénger Kaart déi "Probable Murder" bedeit. Mä och am Schwäin Latäin konnt ech et net riskéieren. Den Dusa wollt wëssen, ob den Hans wousst, wien dem Mendanicke säi Fliger opgeblosen huet. Wann et eng Verbindung tëscht dësem Accident an dem Accident viru bal fofzéng Joer war,
  
  
  da kéint d'Erscheinung vum Numm Hammerskjöld op enger oppener Radiofrequenz an iergendenger Form net zoufälleg sinn. Et war näischt drëtt Welt oder einfach-minded iwwer d'Technik benotzt souwuel Fligeren ze zerstéieren. Dëst war déi éischt Indikatioun datt NAPR iergendeen mat technescher Expertise kéint hunn - wéi dat wat am Déif vu Cockeye an der RPV involvéiert war.
  
  
  "Hans, wärend dem Zesummebroch vun Hammerskiöld, hutt Dir eng Ahnung, wien hannendrun war?"
  
  
  "Nee. Et ware vill Personnagen, déi wollten den alen Doug lassloossen. De Fliger war eng laang Zäit onbewaacht ier en fortgaang ass. All Mecanicien ... "
  
  
  "All Mechaniker konnt et maachen, awer een huet et als éischt missen erausfannen. Hutt Dir jeemools een zu Laman gesinn, deen Dir aus dem Kongo-Zäit kennt?
  
  
  "Wann et sinn, hunn ech se net gesinn. Natierlech war dat viru laanger Zäit. Hey, wou gitt Dir hin?
  
  
  "Setz e bësse méi Kaffi op a kuckt op Erica."
  
  
  "Gott, kann ech drénken! Mee ech stelle mech op Kaffi."
  
  
  D'Erica souz op der Canapé, op enger Decken gekrullt. Ech hunn ugefaang ewech ze plënneren, wou se louch, wéi hiren Aarm ëm mäi Been gewéckelt ass. Si huet hir Aen opgemaach a gelaacht. "Ech wollt datt Dir kommt."
  
  
  "Dir sollt den Uruff Knäppchen gedréckt hunn."
  
  
  Si huet d'Decken ewechgehäit. An enger BH a Bikini Ënnen, si géif jidderengem seng Halswéi Aen heelen - just fir Ufänger. "Ech wëll datt Dir mir eng Faveur maacht ..."
  
  
  Ech stoungen an kucken op hir. D'Laachen ass verschwonnen, hir Stëmm kléngt an den Hals. "Ech denken net, datt mir vill Zäit hunn," sot si, huet hir Hand op meng Been geréckelt.
  
  
  Ech hunn eis zwee eng Faveur gemaach. Ëmmerhin war Zäit kuerz. Ech sinn aus menger eegener Kleeder gerutscht, a si ass aus dem Klenge gerutscht, deen hatt unhat. Ech hunn mech sanft op hatt op de Canapé geluecht, an an engem Moment sinn eise Kierper ee ginn, wéi mir zesumme geplënnert sinn, fir d'éischt lues, duerno méi insistent, bis mir allebéid an der Unioun geziddert hunn, zesummen gebéit ...
  
  
  Nodeems ech hatt erëm geluecht hunn, huet si e luesen Aen opgemaach an hir Hand op de Réck vu mengem Kapp geluecht. "Denkt Dir, ech wäert jeemools erausfannen, wien Dir sidd?"
  
  
  "Wann mir d'Méiglechkeet hunn, wäert ech Iech soen." Ech soot. "Wëlls du e Kaffi?"
  
  
  "Dëst wäert gutt sinn". Si huet gelaacht, d'Lippen geschloen an d'Aen zougemaach.
  
  
  Ech hunn Kaffi gemaach.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 16
  
  
  
  
  
  
  
  
  Wéi mir op Kilo-Forty kommen, huet den Hans Héicht verluer an huet de Kurs geännert. Mir sinn an d'Hecke komm, an hoffen op d'Spëtze vun den Dünen, net nëmmen fir dem Rufa seng Radarkontrolle ze entkommen, mee och fir méiglech visuell Observatioun ze verstoppen.
  
  
  Den Hans war esou gutt ewéi e Mecanicien, well op eemol si mir iwwer eng Sträif aus Sandbeton geflunn. Ech hunn d'Sträif gemierkt nodeems ech e Land Rover gesinn hunn an der Géigend geparkt. En amerikanesche Fändel ass vum Motormount geflunn. Nieft him hunn zwee Leit eis gekuckt.
  
  
  Ech hunn de Fluchkontroller Rufa nogekuckt, a wéi den Hans laanscht geflunn ass fir den Zoustand vun der Pist ze kontrolléieren, hunn ech eng vertraute Stëmm héieren. Et war Duza, eng kaum hörbar Stëmm. Hien identifizéiert sech a seng Uruff Bréiwer als Beach Twin. Hien huet de Rufa gewarnt eis ze verfolgen an eis erof ze schéissen wa mir d'Uerder net gefollegt hunn ze landen. Wa mir lieweg geholl ginn, gi mir festgeholl bis hien ukomm ass.
  
  
  "Et kéint e bësse rau sinn," sot Hans. "Vläicht sollt Dir zréck goen a mat Erica sëtzen, am Fall wou dës Rëss méi grouss sinn wéi se vun hei aus kucken."
  
  
  "Let et einfach erof, Buddy, ech schaffen un de Gears a Klappen op Ärem Kommando." Hien hat genuch ze denken, ouni datt ech him gesot hunn, mir kéinten Firma hunn.
  
  
  Hien huet den ale Vugel mat genuch Kraaft a Richtung Landungsstreif gefouert, fir datt hien erëm séier konnt fortfueren, wann hien d'Piste ze räissen oder falsch ausgeriicht fonnt huet.
  
  
  Wéi mir an der Halschent vun der ofgewäscher Pist zu engem knaschtege Arrêt koumen, hunn ech gesot: „Hans, du bass e richtege Profi. Elo schalt d'Schalter aus a loosst eis erausgoen."
  
  
  D'Erica war scho bei der Kabinndier, huet d'Schlëssel opgemaach wéi ech duerch d'Géigend gaange sinn. "Loosst näischt wat däin ass, Schatz," sot ech.
  
  
  "Ech hunn net vill bruecht." Si huet op mech gelaacht. "Waat elo?"
  
  
  "Elo fuere mir, fléien net."
  
  
  "Iwwerall bei Iech," sot si, a mir hunn d'Dier opgemaach.
  
  
  De Sutton stoung drënner an huet eis gekuckt, gefollegt vum Corporal Simms.
  
  
  "Freed Dir et maache kënnt," sot ech a sprangen erof. Ech hunn meng Hand fir Erica gehalen.
  
  
  "Mir besser réckelen," sot hien, kuckt op hir.
  
  
  D'Luuchten koumen séier op wéi mir an de Land Rover koumen, wat eng vun de gudde Saachen iwwer Wüstdämmerung war.
  
  
  "Ech mengen net datt Dir gemierkt gouf." De Sutton huet sech op eis gedréint fir d'Erica erëm z'ënnersichen.
  
  
  "Dëst ass d'Miss Guyer an den Här Guyer," hunn ech mech virgestallt. "Si musse fir de Moment an der Ambassade ënnerbruecht ginn.
  
  
  
  Si wëllen vläicht séier vun hei eraus. Ech wäert spéider erklären. Wat ass d'Situatioun zu Laman? "
  
  
  "Zimlech wéi mir erwaart hunn, gouf et vill Kaméidi beim Begriefnes, vill Leit an der Ambassade. Elo ass alles méi roueg. Ech huelen un datt Dir wësst datt den Osman Budan geholl huet. Tasakhmed mécht Pläng fir hien zréckzekommen. Hie schéngt hei fest a Kontroll ze sinn.
  
  
  "Gitt eppes dobaussen?"
  
  
  Hien huet vun Erica ewech gekuckt. "Näischt ass bekannt," sot hien fest. Et war offensichtlech datt säin eegene Sëtz him informéiert huet, wahrscheinlech wéinst dem Sténk, deen hien iwwer meng Präsenz op der Plaz gemaach huet. Mee wat och ëmmer hie wousst a wat hien och ëmmer geduecht huet, war ech nëmmen un engem Moment interesséiert. Wien de Cockerel an den UAV geklaut huet, huet dat nach net ëffentlech ugekënnegt.
  
  
  Mir si laanscht gefuer, wat fréier eng Zougangsstrooss war. An der Dämmerung huet de Korporal d'Terrain-Gefier op de steile Hang an op eng besser Strooss gezunn. Ech gefrot. - "Korporal, kënnt Dir Rufu op dëser Saach lauschteren?"
  
  
  "Jo Monsieur. Mir hunn se nogekuckt," sot hien, seng Hand bewegt sech op d'Stëmmwielen um Empfänger um Sockel. Eng Stëmm huet geruff, Franséisch geschwat an et dann op Arabesch widderholl, an d'Kämpfer gewarnt fir eis südlech vu Lamana opzepassen.
  
  
  "Gesäit aus wéi wann Dir just an der Zäit ukomm sidd", war de Sutton säi Versuch ze dréchen liicht fiicht.
  
  
  Op der Ambassade war et d'Paula déi d'Erika an hire Papp iergendwou gefouert huet wou waarm Waasser an Iessen war. Si huet mir och matgedeelt, datt ech eng speziell Invitatioun kritt hätt, d'Madame Mendanike muer um véier Auer am Nomëtteg am Presidentepalast ze interviewen. Et huet sech erausgestallt datt de Shema no engem Retourversammlung gesicht huet.
  
  
  Duerno war ech eleng mam Sutton gelooss. "Dir hätt mir gesot," sot hien, säin Toun weist datt d'Saachen anescht gewiescht wieren, wann ech et hätt. "Natierlech denken ech, datt Cockerel iwwerall bannent dausend Meilen vun hei ze fannen ass pure Blödsinn."
  
  
  "Wat ass dann de Sënn Iech ze soen?"
  
  
  "Et gëtt absolut keng Verbindung tëscht dem Doud vum Ambassadeur Petersen an dem Déif," sot hien. "Mir hunn e Camion an d'Police huet de Chauffer fonnt. Hien huet alles zouginn. Et war en dommen Accident."
  
  
  "D'Liewen ass voll vun hinnen, ass et net. Merci datt Dir eis opgeholl hutt." Ech hunn mech ëmgedréit an sinn d'Trap eropgaang, an de Kommunikatiounsraum.
  
  
  De Charlie Neal huet mech eleng am Schalldichte Stand mam Scrambler gelooss, während hien gaang ass fir déi richteg Verbindung ze maachen. De Scrambler ass eng super Erfindung. Et funktionnéiert elektronesch, mécht Är Wierder an onverständlech Wierder an spuckt se dann um aneren Enn aus, gutt wéi nei. De Scrambler huet een Nodeel. Wann se vun enger Drëtter verfollegt ginn, kënnen d'Wierder am Transit mat engem nach méi einfachen elektroneschen Apparat entziffert ginn. Sou goufe vill Staatsgeheimnisser vill Leit bekannt. Eng Géigemoossnam fir dëst ass d'Präsenz vum stänneg verännerende Code am Scrambler. Dëst mécht kontrolléiert Iwwersetzung onméiglech. Op d'mannst fir de Moment.
  
  
  Den AX hat esou e Code, an andeems ech dem Charlie Neal eng speziell Ziffersequenz ginn, wousst ech datt den Hawk an ech privat géife schwätzen, och wann fir eng laang Zäit, wéinst de laange Pausen déi néideg sinn fir ze scrambling.
  
  
  Ech hunn keng Zäit op Gréiss verschwenden. "D'Hamarskjöld Katastroph". Ech soot. "Implikatioune betreffend Motivatioun an individuell Participatioun."
  
  
  Och duerch de Scrambler hat dem Hawke seng Stëmm déiselwecht Fuerqualitéit. "D'Demande gëtt verifizéiert. Mëttlerweil gëtt et keng positiv Indikatioun vu Quellen iwwer d'Lokalisatioun vun der vermësster Ausrüstung. Déi däitsch Press huet Rumeuren vun engem Verschwannen gemellt. D'Bundeswehr a SHAPE hunn dat dementéiert. De Kreml bedroht eng Ukënnegung ëffentlech um 1200 GMT muer ze maachen wann de Problem bestoe bleift. decidéiert."
  
  
  Hien huet opgehalen ze schwätzen; an ech souz do, näischt gesot, gewaart hien meng Froen ze äntweren. Vill ass geschriwwen iwwer den Déifstall vun nukleare Materialien - säi wuessend Potenzial. Et gouf och geschriwwen datt mir am Westen esou un Terrorakten gewinnt sinn, datt d'Drohung vun der nuklearer Erpressung einfach als nächste Schrëtt an enger wuessender Gewaltskala ugesi gëtt. Ech hunn et net kaaft.
  
  
  D'Ukënnegung vum Kreml wäert e fatale psychopolitesche Schlag fir d'NATO an d'USA sinn. Dëst wäert verbreet Verontreiung verursaachen. An dat eenzegt wat decidéiert huet, war d'Fro, wien de Cockerel hat a wou en geschéckt gouf. D'Resultat kéint eng nuklear Konfrontatioun sinn, déi alles anescht géif onwichteg maachen.
  
  
  Dem Hawk seng Stëmm huet meng scrambler-induzéiert Gedanken ënnerbrach. "D'Konklusioun vum AX datt d'Hamarskjöld-Katastroph méiglech Sabotage mat engem ondetektéierbare Gas war. Kee mechanesche Beweis gouf fonnt. Verdacht zentréiert op den Dr Cornelius Mertens, e belsche Bierger. Mertens, e laangjärege KGB Offizéier spezialiséiert op technesch Beräicher, war och e Sécherheetsoffizéier vun de Vereenten Natiounen. Mertens ass keen Disziplinarist.
  
  
  Hien huet vläicht onofhängeg am Kongo operéiert. Hie gouf gemellt an Ägypten wärend dem 67 Krich.
  
  
  Wéi den Hawk de Bericht geliwwert huet, goufen meng Hoffnungen opgemaach. Et war nees zou. Ech souz mat den Aen zou: "Wéi genau ass de Bericht vu sengem Doud?"
  
  
  Ech waarden. "Et ass bekannt datt hien am Mukhabarat Sëtz zu Port Said war. D'Gebai gouf gesprengt, et waren keng Iwwerliewenden. Mertens ass zënter net méi gesinn."
  
  
  Et huet ausgesinn wéi en Doudegen. Ech hat déi lescht Ace. "War den Dr. Otto van der Meer an Ägypten während dem '67 Krich?"
  
  
  Dëst war déi längst Waardezäit. Wéi den Hawk erëm geschwat huet, och op der Spëtzt vum Scrambler, war de Sandpapier méi hell a Faarf. "Affirmative zu van der Meer. Hie war am Juni do. Et gouf gemellt datt hie krank wier. Nom Krich huet keen hien gesinn, bis hien am September an Algerien opgetaucht ass.
  
  
  "Ech wäert a Kontakt bleiwen," sot ech.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 17
  
  
  
  
  
  
  
  
  Wärend ech am Sutton sengem Appartement geduschen a raséieren, huet den Ambassadeschauffer mäi Fiat sécher a gesond zréckginn. Hie krut déi richteg Äntwerten op all seng Froen, awer et war kee fir se ze froen.
  
  
  De Sutton wollt wierklech alles erausfannen a vu fréiere Sënne gereinegt ginn. Alles wat ech vun him wollt war eng Kaart vun der Stad. Wärend ech et studéiert hunn, huet den Telefon geklappt. Et war Paula. Dinner wier prett wa mir hongereg waren. Ech wollt de Genoss net opginn. Ech sot dem Sutton entschëllegt. Dunn hunn ech d'Plaz verlooss. Ech sinn midd vu Leit déi mech op de Wee stoen, offiziell oder soss. Wann ech Aarbecht hunn, maachen ech et léiwer eleng.
  
  
  Dem Van der Meer seng Villa war an der Flagey Street, e puer Block vun der Zentralplaz. Ech hunn erëm virum Policegebai geparkt. Ech wollt den Dag no enger grousser Begriefnes d'Atmosphär vu Lamana erliewen. Rou war dat richtegt Wuert. D'Truppe sinn fortgaang. D'Policewiechter hu sech an der archway loungen, Zigarette gefëmmt a geschwat. Si hunn nëmmen op mech gekuckt. Et schéngt, datt Tasakhmed nëmmen iwwer Roserei vun Shema besuergt war, an Budan - d'Besatzung vun Osman. Hie wollt deen éischten tämmen, an hien konnt deen anere fänken, wann e fäerdeg war.
  
  
  Ech duerchgestrachenem de Park an däischter beliichten Däischtert, wëssen, datt wann dësen Hobby nëmmen zu Sojabohnen a Koteng gefouert, Ech hätt Echec ze Hawk Signal an verloossen. Et war ganz méiglech, datt de Mertens den Dubbel vum Van der Meer wier. Masken a molen Lieder ass kee Problem fir e Profi. Dir kënnt och Erfahrung an der Landwirtschaft kréien. Well Afrika an d'UN hir gemeinsam Operatiounsberäicher waren, kann de Mertens de Van der Meer imitéieren, a wann de Van der Meer am Sechsdaagse Krich duerch Accident oder op Uerder gestuerwe wier, unzehuelen datt seng Identitéit e richtege Putsch op Mertens gewiescht wier. ' Deel. Keen hätt vun besser Cover gedreemt.
  
  
  Flagy Street war an der Däischtert an et war kee Liicht bei der Van der Meer Paart. Ech hu missen erëm iwwer d'Mauer klammen. Awer als éischt, fir meng Hänn vu gebrochenen Glas ze schützen, hunn ech mäi Mantel geheit. Ech hunn e gudde Fang gemaach. Nodeems ech et erausgerappt hunn, hunn ech d'Wilhelmina an den Hugo gekuckt, frou datt dem Pierre seng Zwilling am Haus gewunnt huet. Dunn sinn ech op meng Haken gesprongen.
  
  
  Déi aner Säit vun der Mauer war grad esou däischter. Et war keng Luucht an der Villa. Et war fréi fir an d'Bett ze goen. Den Dokter war net doheem. Et war keen aneren. D'Plaz war gespaart an zougemaach wéi en egyptescht Graf, d'Fënstere uewendriwwer ware versiegelt wéi och déi drënner. De Schalldämpfer, verstoppt an der Innentasche vun der Hand, passt gutt géint d'Wilhelmina. Ee Schoss op der hënneschter Dier Spär an ech war bannen.
  
  
  D'Loft war sou schwéier wéi Däischtert. Anscheinend war zënter enger Zäit keen doheem. Den dënnen Strahl vu mengem Blitz huet Miwwelen, Teppecher, Tapisserieën, Artefakte gefaangen. Et war e grousst zentrale Raum mat Poufen gestierzt. Niewendrun war en Iesszëmmer, duerno eng Hal, an doriwwer eraus en Dokteraarbecht. Do sinn ech an de Bulli geklommen.
  
  
  D'Mauere ware mat Bicher beliicht, awer ech gouf vum massiven Dësch am Zentrum vum Raum gestoppt. De Strahl vu mengem Blitz huet op de Pabeier-Mâché Miniaturen gespillt. Et war net e Modell vun enger landwirtschaftlecher Experimenterstatioun, mee eng grouss Ausstellung vun de Ruine vu Portarius.
  
  
  An den Informatiounsmaterialien, déi den Hawk mir studéiert huet, gouf et vu Ruinen ernimmt. Mendanike huet se viru véier Joer fir de Public zougemaach no engem Accident wärend enger Liicht- a Klangshow, wéi eng Kolonn gefall ass an eng Koppel am Publikum ëmbruecht huet. Zu där Zäit wou ech dëse Paragraf gelies hunn, war ech iwwerrascht vum Gedanken datt den Tëschefall kaum wichteg genuch wier fir d'Ruine zou ze maachen an domat eng vun de wéinegen Touristenattraktiounen vu Lamana ofzeschneiden. Elo konnt ech mech virgeworf ginn, datt ech net op den onverständleche Moment bleiwen. Et ass onbekannt wéi déi réimesch Waggoncourse op engem waarme Samschdeg Nomëtteg ofgespillt goufen.
  
  
  Ech hunn d'Chance geholl an d'Luucht ageschalt. A senger Glanzung huet de Portarius sech an all senger zäitverdroener Glanz verbreet. Et war eng grouss urban Kolonie gegrënnt nom Fall vu Karthago.
  
  
  Op hirem Héichpunkt war d'Stad Heem fir drëssegdausend Réimer an hir Sklaven. Elo louch säi Modell virun mir - eng Affichage vu futtis Maueren, Sailen a schmuele Stroossen - eng Plaz voller ganz antike Geeschter a vläicht eng ganz modern Atomwaff a säi Startfahrt. Wat eng nobel Plaz fir et ze verstoppen, erop ze klammen a lancéieren! Et kéint ganz einfach verkleed ginn wéi eng aner Kolonn oder Bogen. Satellit Kameraen hätten et net kënnen erkennen.
  
  
  Et war näischt am Sall, ënnert de Bicher oder um räich dekoréierten Dësch, wat drop higewisen huet, datt d'Archeologie den Hobby vum Dokter van der Meer, née Mertens, war. Et war eng gutt Kaart op der Mauer, déi weist datt de Portarius 30 Kilometer läit - ongeféier 18 Meilen ëstlech vu Lamana, an datt weider 60 Kilometer südlech vu Portarius Pacar leien. Nodeems sou vill Saachen net gepasst hunn, huet alles perfekt gepasst: dem Dokter seng handpickt Kommando-Team ass zwee an dräi gläichzäiteg zu Lamana ukomm, Richtung Pacar an duerno Portarius. Eng Warnungsklack huet a menger Gedankekette geklappt.
  
  
  Ech hunn d'Lampe ausgeschalt an an der Däischtert stoungen, an d'Schleifen gelauschtert - véier-Been, net zwee-Been. Awer zënter ech an d'Lair koumen, gouf et kee Lafen. Ech hunn d'Bürodier zougemaach wann ech erakënnt. Ech stung bei senger Säit mat der Wilhelmina an der Hand. Duerch déi zwee zougemaach Fënsteren am Raum war kee Kampf ze gesinn. Ier ech vun hannen eragaange sinn, hunn ech keng Alarmverdrahtung gemierkt. Mä mat engem Profi wéi Mertens kéint ech iwwer eppes stéieren, wat de Warschau-Pakt kéint verhënneren.
  
  
  Ech war net an der Stëmmung fir Stëbs an iwwerhëtzt Loft ze otmen an op eng Äntwert ze waarden. Ech sinn op déi nootste Fënster gaang. D'Schalter waren aus Metall gerullt mat Louvers. Si goufen un d'Réng op béide Säiten mat engem einfache Latch befestegt. Ech hunn de Luger an meng Tasche geluecht an se ofgeknäppt. Ech loossen de Bolt eropgoen, dréckt géint säi Fréijoer fir datt se net dréinen. Mam Réck un d'Dier huet mir d'Situatioun wierklech net gär; Ech gouf déi perfekt Silhouette fir Zilpraxis. Et war e Grëff op d'Fënster, an ech hunn et bal gedréint wéi ech d'Schalter opgehuewen hunn. Dunn war et alles eriwwer.
  
  
  Ech géif de Killmaster N3 net benotzen wéinst dem Mangel u Sensibilitéit. Et war dës verstoppte Sensibilitéit - de fënneften, sechsten oder siwente Sënn - déi mech um Liewen hält. Wéi ech op d'Mauer gelaf sinn, hunn all meng Sënner rout geblitzt. Si konnten mech net retten, awer d'Warnung war kloer genuch, a wéi op eemol déi ganz Plaz wéi de Kennedy Stadium beim Kickoff ausgesinn huet, wousst ech datt meng Instinkter a gudder Form waren, och wann meng Zukunft am Zweifel war.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an hannert dem eenzege verfügbaren Deckel gekrauselt - e majestéitesche Palme. Op mengem Réck hunn ech déi zwee nootste Luuchten op d'Mauer geschoss an dunn déi noosten um Daach geläscht. Meng Marksmanship huet ausgesinn wéi wann et d'Liicht mat Spinneweb blockéiert. Et waren ze vill vun hinnen.
  
  
  Eng Stëmm huet duerch e Megafon op Franséisch gebrach. "Geheien d'Waff ewech a Gesiicht der Mauer!"
  
  
  Automatesch Gewierer hunn de Kommando ënnerbrach, de Stamm vun enger Palme e puer Meter iwwer mäi Kapp opgedeelt. D'Schéisserei gouf aus de Schluechte vun der Villa duerchgefouert. Duerno koum nach eng Feierlinn aus de Bëscher virum Haus. De gréissten Deel vun der Palme gouf beschiedegt. Deen drëtten, deen hannen aus dem Haus, huet et probéiert. Wann se ufänken esou ze schéissen, wäerte se de Bam ëmbréngen.
  
  
  Si hunn mech an eng Këscht gesat. Och wann ech iwwer d'Mauer klammen kéint, géif do een waarden. d'Fal war virsiichteg gesat. Déi eenzeg Fro war ob se ier oder nodeems ech an d'Haus koumen, woussten datt ech komm sinn ze ruffen.
  
  
  Ech krut meng Äntwert relativ séier. "Monsieur Carter, Dir wäert an enger Minutt stierwen, wann Dir net gefollegt!"
  
  
  Et huet mech wierklech gefollegt. Net wéinst der Bedrohung datt ech stierwen wann ech net, mee well een wousst wien ech wier. An déi eenzeg Persoun an der ganzer NAPR, déi iwwer dëst sollt wëssen, war den Nick Carter.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina onwuel eraus an d'kal Luucht gehäit a sinn op d'Mauer geklommen, wéi e Mann, dee sécher war, datt hie mat hatt géif kollidéieren.
  
  
  "Set deng Hänn op d'Mauer a béien!" d'Equipe koum.
  
  
  Ech hunn laang gewaart, héchstwahrscheinlech wéinst dem psychologeschen Effekt dat op mech muss gehat hunn, ier ech Fouss héieren héieren kommen. Een seng Hand huet meng Hoer gegraff an de Kapp gezunn. Ech hunn en Abléck vu Kampfstiwwelen an eng Olivegréng Hülse erfaasst ier d'Blindfold meng Ae gefaangen huet. Een seng Hand huet mäi Kierper qualifizéiert op der Sich no enger verstoppter Waff. Hien huet den Hugo nach de Pierre net fonnt, mee ech hunn d'Chance verluer ze kämpfen. Meng Waffen goufen zréckgezunn a meng Handgelenk goufen gebonnen. Dunn, mat Hänn op all Säit, si hunn mech no vir gedréckt. D'Iddi schéngt et ze sinn mech op de Wee vun alles ze setzen, wat mech géif verursaachen a meng Schanken verletzen. D'Hinderniscourse sinn eriwwer wéi ech erwaart hunn, mat mir souzen op der hënneschter Sëtz vum Auto mat mengen zwee Feinde op béide Säiten.
  
  
  Dunn huet alles opgehalen.
  
  
  Ech hunn de Kapp zréck gezunn, an d'Nuetsloft ootmen.
  
  
  Dunn hunn ech gefrot. - "Wéivill Meilen op Portarius?"
  
  
  "Maacht dech", sot ee vu menge Wiechter.
  
  
  "Wäit genuch fir eng eenzeg Rees", war d'Äntwert vu vir.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 18
  
  
  
  
  
  
  
  
  Ech hat guer näischt géint déi eenzeg Rees. D'Fënster war erof, e Wand huet aus dem Mier geblosen, an iergendwou dobaussen huet e Fligerdréier patrouilléiert. Alles wat ech maache muss war den Homing-Knäppchen ze aktivéieren, dee mat mengem rietse Been hannert dem Knéi verbonnen ass, an ech konnt sechshonnert Marines séier genuch bréngen. Awer fir de Moment war ech frou mam Spill.
  
  
  Et war vun Ufank un kloer, datt den Déif net iwwer Nuecht geplangt war. Méi wéi véier Joer Aarbecht - well Mendanike Portarius zougemaach huet wéinst engem Tëschefall deen keen Accident war. Et ass méiglech, datt de Mertens, deen sech als van der Meer stellt, de Mendanicke iwwerzeegt huet, datt hien d'Ruine fir en aneren Zweck wéi deen elo benotze wollt. Vun deem Moment un huet de Mertens seng Virbereedunge hannert der dräifach Cover vu senger Perséinlechkeet, Ruinen an hoffnungslosen Zoustand gemaach.
  
  
  Sengem Ring abegraff Agenten zu Casto an Heidelberg. Soss hätt hie kee Wee fir ze wëssen datt wärend den Rooster's Eye déi déidlechst taktesch Atomwaff am NATO-Arsenal ass, et och déi vulnérabelst ass. All aner Atomwaffen hunn en Dual-Schlësselsystem, dee géint esou Déif schützt.
  
  
  1970 hunn d'Rebellenelementer an der griichescher Arméi versicht, Bunker bei Thessaloniki z'erfaassen, wou taktesch Atomwaffen gelagert goufen. Si goufen vun engem Squadron vu griichesche Air Force Kämpfer gestoppt. Och wa se Atomwaffen kréien, wieren se hinnen nëtzlos a géife kee menacéieren. Si hätten keen zweete Schlëssel.
  
  
  Mat Cockeye ass et anescht. Säin integréierte Circuit an Avionik si sou datt jiddereen, deen seng schwaarz Këscht gräift a seng Operatioun versteet, se kann opblosen. Aus dësem Grond stoung "Cockerel" ënner spezielle Schutz. Dass de Mertens d'Garde konnt schloen, huet gewisen, wéi agil hien a seng Matspiller waren.
  
  
  Aarm al Mendanike huet entweder déi batter Wourecht geléiert oder ass kal ginn, wann de Cockerel op sengem Heemechtsland opgehalen ass. An der Verzweiflung huet hien den Ambassadeur Petersen gewarnt. Och wann ech net all d'Detailer hunn, hunn ech gesinn datt den Duza an den Tasahmed am Deal involvéiert waren. Hir Aarbecht war d'Front ze halen an d'Opmierksamkeet vun der Ëffentlechkeet drop ze halen. Shema huet keng Gefor gestallt. Si war ideal geegent fir de Mythos vum Konter-Coup ze kreéieren. Nëmmen den Hans Geier war eng Bedrohung, an et war him dankbar, datt ech hannendrun am Auto souz, wéi e Poulet gehackt, um Wee an d'Herrlechkeet, déi eemol zu Roum gehéiert huet.
  
  
  Ëmmerhin waren et e puer laang Deeg. Ech hu beschloss datt ech e bësse schlofe muss. Ech gouf vum ongläiche Buedem an der Keelt vun der Nuecht erwächt.
  
  
  Den Auto ass gestoppt. D'Stëmmen hu séier geschwat, a geflüstert. Mir sinn weider gaang. D'Schlëss sinn opgehalen an ech hu gemierkt datt mir erofgoen. De Wand an de Klang vum Mier stierwen. Den Echo vum Auto huet gesot datt mir an engem zouene Raum wieren. Mir hunn erëm opgehalen. Dës Kéier gouf de Motor ausgeschalt. D'Dieren opgemaach. Méi gedämpft Stëmmen, zwee schwätzen Däitsch, eng seet: "Verschwende keng Zäit."
  
  
  De Wuecht riets huet mech no lénks gedréckt. Dee lénks vu mir huet mech um Halsband gehal. Ech hunn et fäerdeg bruecht mech ze erstécken. De Generator huet gehumpelt. D'Metall Dier huet geklot. Et hat e Schëffer Sound. Et gouf och e Spadséiergank. Ech gefillt cool Loft zirkuléieren. Updates goufen op Portarius installéiert.
  
  
  E séiere Kommando gouf héieren, an ech souz. D'Hand op mengem Halsband huet op de Blannschléch geroden. Ech blénken am plötzlechen Liicht, probéiert meng Aen ze fokusséieren.
  
  
  Et waren dräi vun hinnen souzen um Dësch vis-à-vis mir. D'Koppel op béide Säiten vum Eelere schénge onbekannt, an am däischter Liicht ware se méi am Schiet wéi hir Superior. Och am Schied hannert hinnen war den héije Schwanz Sektioun vun der DC-7. Et war en ënnerierdesche Hangar, an ech war frou, datt ech net op d'Juegd op de Fliger zu Rufa gaangen sinn. D'Maueren op béide Säiten waren Metal, mä de Canopy op erop war Tarnung. Keen Zweifel muss et eng camoufléiert Pist hannendrun sinn, mee ech hu mech gefrot firwat d'Satellittsensoren et net opgeholl hunn.
  
  
  "Fënns du dat beandrockend?" - huet mäi Meeschter gefrot.
  
  
  "Wéi nennt Dir et, déi spéide Réimer oder déi barbaresch Bridder?"
  
  
  "Ech muss soen datt ech dech virdru erwaart hunn," huet hien mäi Kommentar ignoréiert.
  
  
  "Ech sinn sou séier wéi méiglech ukomm, awer ech mengen, Dir musst iwwer d'Verspéidung mam Colonel diskutéieren."
  
  
  Hien huet et och ignoréiert. "Dir wësst Dir hutt bal eng Wette mat mir verluer. Ech haassen Spillwette verléieren. Ass dat net richteg, Dr. Schroeder?
  
  
  Lénks vu him war den Dokter Schroeder, mat engem ronnen, haarde Gesiicht a groe kuerzen Hoer. "Jo," war seng Äntwert.
  
  
  
  "Sot mir, wat ass Äre Numm, van der Meer oder Mertens?"
  
  
  
  "Ha!" hien huet seng Handfläch op den Dësch geschloen. "Okay! Ech hunn Iech gesot, ech hunn Iech gesot!" - sot hien opgereegt zu senge Frënn. "An dëst ass eng Wette déi ech wäert gewannen, Dr. Villa. Ech hu gesot, hie géif erausfannen."
  
  
  Den Dokter Villa, e méi dënnen Typ mat engem Moustache, huet gelaacht.
  
  
  "Dir kléngt wéi e Gambler," sot ech.
  
  
  "Oh nee, ech spillen ni. Ech wetten just op bestëmmte Saachen. Sou wéi ech op dech wetten, Här Carter. Ech hu wierklech geduecht, Dir géift hei Frühstück iessen."
  
  
  "Ma, Dir hutt d'Geleeënheet mech ze invitéieren."
  
  
  "Ech wollt, awer gëschter war et ze fréi. Dir hutt mäin Dag ruinéiert an et war vill ze maachen.
  
  
  "Et ass besser grëndlech ze sinn."
  
  
  "Genau!" Hie blénkt an huet seng Nues gezunn. "Als Profi zu engem aneren, sinn ech sécher datt Dir d'accord sidd datt dëst de Charakter ass deen den Ënnerscheed mécht. Ech kennen meng Kollegen a kann den Erfolleg vun eisen Aktivitéiten summéieren - eis Missioun", huet hien seng Hand als Segen ausgestreckt. "Duerch Grëndlechkeet. Ass dat net richteg, Hären?"
  
  
  Si hunn als Äntwert gemëscht. "Jo, Grondsätz. Wësst Dir, Här Carter, firwat déi meescht Bankiwwerfall, egal wéi gutt geplangt, an Echec ophalen? De Raiber ka perfekt ausgefouert ginn, awer et ass no der Tatsaach - no der Tatsaach!" hien huet e Fanger opgehalen, Virliesung "wou Saache falen auserneen. An de Grond ass natierlech de Versoen, grëndlech an der Gesamtplanung ze sinn - souwuel no der Tatsaach wéi och virun." Hien huet séiss gelaacht. "Wësst Dir wéi laang mir dës Operatioun an de Planungsstadien haten?"
  
  
  "Ongeféier véier Joer, gitt oder huelt e puer Méint."
  
  
  "Super! Super! Verstitt Dir vu wat ech schwätzen?" Hien huet sech op seng roueg Partner gedréint an huet sech dann op mech zréckgezunn. "Wann déi éischt Phase fäerdeg war, wousst mir datt mir an der kritescher Zwouanzwanzeg Stonne Period waren. Dat verëffentlecht Material huet missen ouni Erkennung heihinner bruecht ginn. An eng Kéier hei hu mer misse kucken, datt hien net entdeckt gouf. Grondsätz, Här Carter."
  
  
  "Ech wousst datt et iergendwou eng Plaz fir mech muss sinn."
  
  
  "Mir woussten datt et am Westen eng Organisatioun gëtt, vun där mir Probleemer kéinte erwaarden. AX, an aus AX - Nick Carter. Firwat, mir hunn en Dossier iwwer Iech esou déck wéi Krich a Fridden.
  
  
  "Ech hoffen, datt dëst och gelies gëtt."
  
  
  "Oh, besser op e puer Manéieren." Hien huet seng Fanger benotzt. "De Westdäitsche BND ass e Lach. D'CIA huet seng operationell Fäegkeet verluer wéinst der Belaaschtung an Ausbeutung vun den Idioten, déi se heihinner geschéckt hunn. MI6 ass beschäftegt zu Ulster an Zypern. Déi franséisch an italienesch SID si mat hausgemaachten Terroristen a sou weider a sou weider verbonnen. Nëmmen AX a vun AX Dir selwer ass wéi mir et liesen, a mir hu kee Computer gebraucht fir eis dat ze soen.
  
  
  "Däerf ech stoen an Iech Merci soen fir Är Éierlechkeet?"
  
  
  "Et ass net néideg. Wéi Är Organisatioun stolz op seng Exzellenz ass, si mir, Här Carter, och stolz op eis selwer. Wéi gesot, mir hunn op dech gewaart."
  
  
  "Wann Dir op mech waart, firwat hutt Dir probéiert mech zu Roum ëmzebréngen?"
  
  
  De Mertens huet sech gefroot: „Et war e Feeler an ech entschëllege mech. Eise Statiounsmeeschter zu Roum gouf gewarnt fir Iech en Aa ze halen. Wéinst senger Iwwerzeilegkeet huet hien seng Instruktioune falsch interpretéiert. Hien hat kee Wee fir ze wëssen datt Dir eng Roll an eisem Organisatiounsplang gespillt hutt. Trotzdem waren seng Handlungen onvergiesslech an hien ass net méi bei eis. Ech sinn aus Lamana komm fir Iech bei Ärem Retour matzemaachen. Also elo verstitt Dir."
  
  
  "Nee, ech weess et net. Wann den Duza säi Wee hätt, géif ech iwwer Kairo op Roum zréckkommen.
  
  
  "Duza ass heiansdo en Narr. Hien huet deng Fäegkeeten ënnerschat, awer gleeft mir, du wiers net op Kairo gaang, du wiers heihinner komm. Amplaz sidd Dir op Budan op engem wilde Gänsefueren gaang.
  
  
  "Dir passt d'Beschreiwung," sot ech, kucken wéi de gefruerene Grinsen verschwonnen ass.
  
  
  "Ganz. Gutt, et ass Zäit fir weiderzekommen." Hien huet de Wiechter hannert mir wénken.
  
  
  Wéi hie weidergeet, hunn ech geduecht de Réck vu mengem Been géint de Stull ze drécken an den Homingalarm unzekréien. Ech decidéiert fir zwee Grënn ze wait. Hien huet erwaart mech ze benotzen, wat bedeit datt d'Ausféierung elo net Deel vum Plang war, an ech war prett matzespillen bis ech "Cockerel" am Fleesch gesinn hunn.
  
  
  D'Wiechter hunn mech op d'Been gezunn. De Mertens a seng Dokterkollegen waren och an ordentleche grénge Kampfuniformen gekleet. Hir Stiwwele goufen zu engem Glanz poléiert. Et huet ausgesinn, wéi wann de Mertens an d'Firma u méi wéi nëmmen Atomwaffen involvéiert wieren.
  
  
  Schroeder stoung Kapp a Schëlleren iwwer déi aner zwee. Duell Narben op seng Wangen, flaach preisescht Gesiicht - subtrahéieren drësseg Joer an Dir sidd vun der SS op der Ostfront gefaange ginn, restrukturéiert, zréck an d'Ostdäitsch Demokratesch Republik fir de MBS Terrorist Kader ze féieren, an dann an Afrika fir datselwecht, an wéi gesot wier meng sprëtzeg Meeschter, "an sou weider, a sou weider."
  
  
  Deen aneren, de Willie, ass vun der selwechter Plaz
  
  
  engem wrinkled, schmuel, zougemaach Gesiicht mat blénkeg schwaarz Aen. Hien hat de Look vun engem inveterate Inquisitor, den Typ dee sech selwer verbrenne géif fir dech ze verbrennen.
  
  
  "Meng Handgelenk," sot ech, "si wiere besser ofgeschloss."
  
  
  „Et deet mir leed, Här Carter“, kléngt de Mertens traureg, „mee wéi gesot, mir plangen virsiichteg, a mir plangen Iech esou sécher wéi méiglech ze halen. Mir ënnerschätzen Är Fäegkeeten net."
  
  
  Hien huet gestéiert wéi ee vun de Wiechter vu mir an d'Metalldier fortgaang ass a säi ronne Grëff gedréint huet. D'Dier ass opgaang an ech hunn e Raum gesinn, deen den Androck vun engem Fussballsterrain mat engem Stadion gemaach huet. D'Zuschauer hunn no eppes méi dënnem wéi Schwäinskin gehofft. Et war de Colosseum vun der Stad. Mir sinn erausgaang an wat eemol d'Dungeons a Käfeg ënner dem Buedem vum Amphitheater waren. Alles wat vum antike Mauerwierk bleift ass de Steenbuedem an d'Maueren ronderëm.
  
  
  Et war e Mound, an a sengem Liicht konnt ech d'Mesh Camouflage Netz iwwerhead gesinn, an doriwwer déi ronn Ruine vum Colosseum selwer. Am Zentrum vun der geläscht Dungeon Beräich war de vermësst "Cockerel". Et gouf op enger Dron installéiert. Béid souzen op der Startramp, déi an engem ganz nidderegen Wénkel geneigt war.
  
  
  Mir si Richtung Startramp. Et war déi perfekt Refugiéen. Weder de Satellit nach d'Kameraen vum SR-71 am Weltraum wäerten et jee gesinn - op d'mannst net bis et gestart ass. Dëst war natierlech ironesch - hei, an de Ruinen, war de perfekte Apparat fir Ruine ze kreéieren.
  
  
  "Ma, Här Carter, wat mengt Dir?" - sot de Mertens.
  
  
  "Ech sinn iwwerrascht."
  
  
  Hien huet opgehalen. "Oh, wéi ass dat?"
  
  
  "Dir hutt iwwer Grondsätz geschwat. Och am Däischteren kann ech et iwwerall ronderëm mech gesinn, och zu de Scharfschützen déi Dir do gesat hutt. Et mécht kee Sënn."
  
  
  "Ass et wouer? Héiert Dir wat hien zu senge Komeroden seet? Wat mécht net Sënn?
  
  
  "Wat Dir gesot hutt iwwer Leit déi Iwwerfall plangen an dann net flüchten, ech géif soen datt Dir dee selwechte Feeler gemaach hutt."
  
  
  "Wëlls du? Horst, Jose, wou hu mir falsch gaang?"
  
  
  "Den éischte Feeler," sot de Schröder op Däitsch, "huet hien heihinner bruecht."
  
  
  "Oh, fänk dat net erëm un", huet d'Villa geklappt, "just well Dir ze domm sidd fir ze verstoen ..."
  
  
  "Jo! Ech verstinn gutt genuch. Wann et net fir meng Equipe wier, da géif dës Rakéit net do sëtzen. Wann..."
  
  
  „Äre Kommando! Dëst ass wat ech geplangt hunn sou datt ... "
  
  
  „Hären! Hären! Dem Mertens seng Stëmm huet d'Streidereien erdrénkt. "Wat virun eis ass ass d'Resultat vun eise gemeinsame Efforten. Et ass net néideg ze streiden an et gëtt keng Zäit. Mä eise Gaascht seet, datt mir e Feeler gemaach hunn, an ech, fir eng, wéilt gären wëssen, wou mir falsch gaangen. Sot eis, Här Carter."
  
  
  Och wann ech et dee Moment net konnt maachen, war ech prett fir den Homing-Knäppchen um Réck vu mengem Been ze drécken. Ech hunn fonnt wat ech geschéckt gouf fir ze fannen, awer alles wat ech op dësem Punkt maache konnt war e Wee eraus. "Soulaang Dir dee Vugel net flitt," sot ech, "ass en gutt verstoppt. Wann Dir dëst maacht, schéisst NAJ oder d'Sechst Flott et erof. Dir wäert an der Täsch sinn ier Dir Äert Zil trefft. "
  
  
  "Dat ass ni gutt, oder? Oh, nee. Okay, kuckt gutt, Här Carter. Ech wollt datt Dir kuckt wat Dir hëllefe wäert ze lancéieren. An der Tëschenzäit ass et nach vill ze maachen."
  
  
  Si hunn mech erëm dobannen bruecht, net an d'DC-7 Gehäuse, mee an e Raum op der Géigendeel Säit vum Startpad. Ech war an e puer Missiounskontrollzentren. Ech hunn d'elektronesch Konsolen an hir Zilsystemer gesinn, hir Iwwerwaachungstelemetrie. Ech hunn näischt méi raffinéiert gesinn wéi dat wat de Mertens an d'Grupp zesummen am Darm vum Portarius zesummegesat hunn.
  
  
  Et waren eng hallef Dosen Techniker am Raum, all an déiselwecht schlau Uniformen gekleet wéi hir Superieuren. Déi zwee souzen um Kontrollmodul an sinn duerch eng Checklëscht gaangen. Wéi mir erakoum, hunn se all opgepasst, an de Schroeder huet se berouegt.
  
  
  "Ech wollt datt Dir et och gesinn." Mertens strahlt. "Elo hu mir eis eege Kontrollen un déi schwaarz Këscht vum Rooster's Eye ugepasst. Keng einfach Aufgab, mäi Frënd, awer dank dem Talent, dee mir hei gesammelt hunn, komme mir méi no un de Countdown.
  
  
  "Andre, kann ech eng Minutt ënnerbriechen. Ech mengen eise Gaascht kéint e kuerze Briefing benotzen. Kënne mir w.e.g. d'Zil kucken?"
  
  
  Den Andre hat faarweg Aen a laang flexibel Fanger. Ee vun hinnen huet zwee Knäppercher op der Panel op der lénkser Säit gedréckt. En ERX Mark 7 Sperrbildschierm huet d'Mauer bedeckt. Et huet d'Vue vum Schwaarze Mier mat aussergewéinlecher Kloerheet gewisen. Den Node an et war d'Krim Hallefinsel a Form vun engem Diamant. D'Eisebunnslinn vun Dnepropetrovsk war e Schnouer duerch d'Dzhankoy Eyelet op Sevastopol.
  
  
  Sevastopol ass méi wéi de Sëtz vun der sowjetescher Black Sea Fleet, et ass op der südlecher maritimes Grenz vun der UdSSR, wéi Murmansk am Norden ass.
  
  
  Den Admiral Egorov hu vläicht honnert méi Schëffer a senger nërdlecher Flott wéi den Admiral Sysoev a sengem Schwaarze Mier Kommando, deen hien dem Mëttelmier liwwert, awer mat sechs Krest-Klass Rakéitenkreuzer, 50 Kashin Zerstéierer a bal esou vill U-Booter Klass Y, wäert et zéckt net.
  
  
  De Scanner huet e Bléck op Sevastopol gemaach. Ech brauch et net. Ech war do. Dëst war definitiv en Zil fir een mat nuklearen Ambitiounen.
  
  
  "Erkennt Dir dëst?" Mertens huet geschnauft.
  
  
  "Net kloer. Een huet mir gesot datt säi Radar onduerchsiichtlech wier."
  
  
  "Een huet Iech falsch gesot. Ass dat net richteg, Andre?"
  
  
  "Jo Monsieur."
  
  
  "Andre, weis eise Gaascht de geplangte Cours."
  
  
  Den Andre huet nach e puer Knäppercher gedréckt a mir hunn d'ganz Mëttelmierregioun vu Lamana no Osten gekuckt, dorënner Italien, Griicheland, Tierkei an d'Schwaarze Mier. Déi gréng Linn streckt sech bal riichtaus bis op d'ionesch Mier tëscht Kythera an Antikythera, tëscht dem Peloponnes a Kreta. Do ass d'Linn duerch d'Kykladeninselen an der Ägäis gelaf. Et ass nërdlech vu Lemnos an ëstlech vu Samothrace gaangen. Si huet de schmuele Pass duerch d'Dardenellen gekräizegt an iwwer Land südlech vun Alexandropalis iwwergaang, tierkescht Territoire gekräizt, nërdlech vun Hayabolu, an d'Schwaarze Mier bei Daglari entstanen. Vun do ass si direkt op Sevastopol gaangen.
  
  
  "Ganz direkt an zum Punkt," sot Mertens. "Oh, ech weess wat Dir denkt. De Radar wäert ophuelen wat d'Satellittkameraen net erkennen konnten. De RPV beweegt sech net sou séier an dat géif dat Ganzt Zäitverschwendung maachen. Ass dat net richteg? "
  
  
  "Dir hutt d'Wuert," sot ech, ech wollt alles.
  
  
  "Natierlech hätt de Radar eis kleng Efforten opgeholl ... wann et eppes ze huelen hätt. Héicht, Här Carter, Héicht. Wéi Dir gesinn hutt, wäert eis Rakéit op enger kuerzer Distanz dovun iwwer d'Waasser beweegen. Mir programméiert et op eng konstant Héicht vun drësseg Féiss. Wéi et de Buedem duerchkreest, wäert et d'Kontur vum Buedem verfollegen, Beem, Schluchten, wat och ëmmer, a seng Héicht ännert sech net. A wéi Dir wësst, de Radar scannt et net op esou enger niddereger Streck."
  
  
  Ech hunn de Sevastopol mat senger schmueler Estuarium gesinn, déi ronderëm Fielsen, geschnidden vu Fandetektoren. De Fluch war datt all Rakéit e Wénkel op senger Streck muss hunn. Den op der Drone installéiert "Cockerel" huet dat net gebraucht. Dëst war den Zweck vu sengem Déifstall. Hie konnt bal den Nullpunkt eran, grad wéi e Pfeil.
  
  
  "Hunn ech all Är Froen geäntwert?" Hien huet erëm gestrahlt.
  
  
  "All ausser een. Firwat sidd Dir alleguer esou gär den Drëtte Weltkrich unzefänken?
  
  
  „Duerfir bass du hei, Här Carter, fir dat ze verhënneren! Denkt un d'Opfer déi Dir fir d'Mënschheet maache wäert. Kommt, ech hunn nach eppes wat ech Iech wëll weisen ier de Programm ufänkt. Merci, Andre. "
  
  
  De Kontrollraum hat och Dieren gespaart. Et gouf mat Explosiounsschutz am Kapp gebaut. Et wier wéineg Bedierfnes fir en UAV mat enger JP-4 Notzlaascht ze lancéieren. Merten hu vläicht ursprénglech geplangt eng interkontinental ballistesch Rakéit ze starten.
  
  
  Si hunn mech vun der Missiounskontroll duerch en onbeliichte Steenkorridor mat Taschenlampen gefouert. Mir sinn op déi al Trap geklomm an hunn eis ënnert de Ruine fonnt. Do gouf de Mound eise Guide. Mir sinn laanscht wat d'Haaptstrooss muss gewiescht sinn, bis mir zu engem eenstäckegen Komplex vu modernen Bau ukomm sinn. Beim Fouss hunn ech Wuecht op den Héichten gemierkt.
  
  
  "Ma," sot Mertens, "ech si sécher, Dir wäert den Dokter Schroeder an den Dokter Villa entschëllegen. Dir gesitt se méi spéit, awer elo hu se Saachen ze maachen, a mir och."
  
  
  Ech konnt aus engem Grond net waarden fir ze sëtzen. Mat de Réck vu mengem Stull géint mäi Been gedréckt, konnt ech d'Populatioun vu Portarius ëm sechshonnert Leit erhéijen. Normalerweis maachen ech meng Aarbecht an et gëtt keng Verstäerkung. Awer dëst war ongewéinlech, an den Hawk huet mir en Uerder ginn. De Problem war datt ech net sëtze konnt.
  
  
  Et waren keng Luuchten am Komplex op, en anert Zeechen vun der Planung. Eis Samos Trail Kameraen si mächteg genuch fir eng Flou op engem Golfball vun e puer honnert Meilen ewech opzehuelen. Am normale Modus huet de Satellit Luuchten an de Ruine opgeholl. An dëser net-Standard Situatioun wäert de Foto Dolmetscher Note huelen an Informatiounen iwwerdroen.
  
  
  De Mertens ass duerch de Gank op säi Büro gaang. Et war en Dësch an e puer Still, mä de ganze Sall war e Jumbled Mess vun Stécker a Stécker vun elektronescher Equipement.
  
  
  "Ech muss entschëllegen fir de Mess," sot hien.
  
  
  "Dir musst méi virsiichteg gewiescht sinn wéi dat mam Hammarskjöld." - Ech sot, sichen no engem eidele Stull, awer net gesinn.
  
  
  Hien huet mech fir eng Sekonn gekuckt an dann gelaacht. Hie souz bei sengem Schreifdësch, a mat sengen Pabeieren gefiddert.
  
  
  "Wéi vill vun iech sinn an dëser Saach?" - Ech hunn gefrot, op den Dësch komm, amgaang drop ze sëtzen. "Oder ass dëst e Staatsgeheimnis?"
  
  
  
  "Et ass näischt Geheimnis vun Iech, Här Carter." Hien huet e puer Pabeieren opgeholl. "Dir an ech si genee eenzeg-fofzeg. Mir sinn all hei prett fir ze starten. Wann de Stëbs sech souzesoen setzt, gi mer op déi nächst Etapp. Elo liesen ech Iech Är Participatioun um Programm. Dir kritt et op Band a mir wäerte gesinn datt et a gutt Hänn gesat gëtt fir weltwäit Sendung. Dir wäert berühmt sinn." Hien huet gelaacht. Den Ausdrock op sengem Gesiicht huet mech un eng Hyena erënnert, déi sech vun engem anere säi Viraus ofbriechen.
  
  
  "Leit vun der Welt!" hie liest wéi en Drëttelklassesch Newscaster: "D'Organisatioun, déi fir d'nuklear Zerstéierung vum russesche Hafe vu Sevastopol verantwortlech ass, heescht AX. AX ass eng speziell Spiounsagentur vun der US Regierung gewidmet fir Ermuerdung an Ëmstouss vu Regierungen. Säin Direkter a Chef vun Operatiounen ass den David Hawke. Den Déifstall vun der Kokai Rakéit a sengem Startfahrzeug, souwéi hir Leedung, gouf vum Hawk duerchgefouert. Ech, Nick Carter, assistéiert an der Missioun. Ech hunn dat als Zeeche vu Protest gemaach. Ech wäert dout sinn wann dës Wierder iwwerdroe ginn. Ech sinn zoustänneg fir den AX ëmzebréngen.
  
  
  "De Plang hannert dësem Akt vum Nuklear Genozid ass zweefach. D'Zerstéierung vu Sevastopol gëtt op d'Volleksrepublik China zougewisen. Am Fall vun engem méiglechen Atomkrich a spéider Weltrevolutioun plangt Hawke, mat der Ënnerstëtzung vum Pentagon, d'Muecht an den USA iwwerhuelen Et gëtt keng Zäit fir Detailer ze ginn. Meng lescht Hoffnung ass datt meng Wierder iwwerall héieren ginn.
  
  
  "Ma," hien huet opgekuckt, dee Mann, dee grad d'Keynote Ried gehalen huet, "wéi kléngt dat?"
  
  
  "Schlag. D'Syntax ass och net ganz präzis.
  
  
  "Ahh, awer denkt un den Impakt."
  
  
  "Et wäert ausgesinn wéi e gebrachent Ee," sot ech.
  
  
  "Méi wéi Eeër, Här Carter, oder vläicht gekachten Gäns?"
  
  
  "Egal wéi Dir et presentéiert, kee wäert et kafen."
  
  
  "Ha! Sevastopol ass zerstéiert. D'Welt ass um Rand vun der Zerstéierung. Denkt just un d'Konsequenze vun Ärer Beicht an den USA. Als éischt wäert et verroden datt Är Regierung hir geheim Intelligenz Eenheet fir dësen Horror verantwortlech ass. hie wäert der amerikanescher Ëffentlechkeet iwwer eng Spioun Agence informéieren, datt keen iwwer wosst. Drëttens, wéinst dem wuessende Mangel un ëffentlecher Ënnerstëtzung, wäert et Äre System ofbriechen! "Hien huet d'Fauscht op den Dësch geschloen, a fir e Moment huet de Wahnsinn a sengen bulten Aen blitzt.
  
  
  "Oh, ech versécheren Iech, Här Carter, mir hunn un alles geduecht, mir hunn dëse Moment fir eng laang Zäit geplangt. Dir gesitt, an dëser Organisatioun si mir all verlaangt fir datselwecht Zil ze striewen. Kënnt Dir roden wat et ass?
  
  
  "Sief präsent bei Ärer eegener Ausféierung."
  
  
  Hien huet äusgeleiert. "Äert Land feelt d'Stäerkt fir iergendeen auszeféieren. Eist Zil ass Ären intolerable System ze zerstéieren. Anarchie säen ... an dann, mat der richteger Ënnerstëtzung, d'Stécker ophuelen an se richteg formen." Hien huet d'Fauscht gebonnen an d'Luucht ass zréck.
  
  
  "Héil Caesar." Ech sinn zréckgaang an souz op den Dësch, awer ee vun de Wiechter huet mech ewechgedréckt.
  
  
  Hien huet gehandelt wéi wann hien mech net héiert. "Wat soen Är Marines - e puer gutt Leit? Ee, eis puer si besser wéi all aner. All Persoun ass e Fachmann a sengem Beräich, weess wat ze maachen, wéi et ze maachen, a fir e spezifeschen Zweck. d'Zil, déi um Enn wichteg ass. Ech weisen Iech wat ech mengen."
  
  
  "Sot mir, ass den Tasakhmed ee vun Äre fofzeg Fachleit?"
  
  
  "De Generol ass en Alliéierten. Am Austausch fir seng Zesummenaarbecht hu mir de Mendanike lassgelooss. Seng Belounung ass NAPR, an eis ass roueg op der richteger Zäit ze verloossen. Wärend et süchteg war, huet hien e Filmprojektor opgestallt an huet Film dran gefiddert. Hien huet et op den Dësch geluecht an hien op d'Mauer geriicht.
  
  
  "Dir hutt keng Ahnung wéi laang ech hei op Iech gewaart hunn, Här Carter. Dir sidd och e Profi, awer och wann Dir net wier, ech si sécher datt Dir Iech froe wéi mir esou vill Wëssen erreecht hunn. iwwer AX an eis selwer, Dir wäert gesinn.
  
  
  Ech hunn et gesinn, mee ech hu fir d'éischt méi nolauschteren. "An der heiteger Welt vun der medezinescher Technologie gëtt et keng Persoun déi net erlaabt ze schaffen wéi et muss gemaach ginn. Wéi och ëmmer, ech sinn an e puer Saachen almoudesch. D'Hyperdermie Nadel ass ze einfach. Ech léiwer kierperlech Mëttelen ze benotzen fir psychologesch Ziler z'erreechen."
  
  
  "Gitt Dir Plazen fir Filmer?"
  
  
  "Net an dësem Fall. Ech hu léiwer datt Dir opstitt. Äre Komfort ass net a mengem Interesse. Hien huet e Geste gemaach an d'Wäerter hunn mech gedréint, sou datt ech op d'Mauer kucken, déi als Écran gedéngt huet.
  
  
  Hien huet de Schalter gedréckt. "Ech si sécher datt Dir en ale Frënd erkennt," huet de Projektor gekrasch.
  
  
  Hie war richteg. Ech géif de Joe Banks erkennen wann hien als Gorilla verkleed ass. Ech sinn N-3 an der Hierarchie. Hie war N-6 bis hien zu Tripoli virun ongeféier véier Joer verschwonnen ass. Den Hawk sot mir datt de Joe eppes zoufälleg geléiert huet. Den Accident ass mam Doud opgehalen.
  
  
  Enges Owend ass hien aus dem Hotel verlassen, wou hie mat Fléibeutel gelieft huet a verschwonnen ass. Keng Spuren. An elo wousst ech wou de Wand hien geholl huet.
  
  
  Bis ech dem Merten säi Film gesinn hunn, an deem hie gewise gouf, war meng Astellung zu him einfach kalbluddeg. Ech wäert him ëmbréngen soubal ech kann. An der Halschent vun der Plaz hunn meng Zänn sou fest zougemaach datt meng Kiefermuskele prett waren ze explodéieren. Ech hunn de Schweess um Hals gefillt, de Goût vu Galle am Hals an de wäisse Feier, deen an all Pore brennt.
  
  
  Ech hunn nach ni een gesinn, deen ëmbruecht gouf wärend lieweg gefilmt gouf. Ech hunn gesinn wéi et mam Joe Banks geschitt ass, wéi e Päiperléck op de Bord gedréckt. Ech hunn nogekuckt wéi de Mertens zwee Béiser dirigéiert huet, déi Messer ofgeschnidden hunn, déi hien wéi bluddeg Drauwe stiechen. Ech hunn de Mertens quasi iwwer dem Joe seng Angscht gesinn.
  
  
  De Film ugefaang, mee ech zougemaach meng Aen. Ech hu missen denken, an ech konnt et net maachen, wéi ech gekuckt hunn wéi d'Liewen aus mengem ale Frënd gerappt an erausgerappt gouf. Ob stoen oder leien, ech konnt net op den Homing-Knäppchen drécken mat den Hänn gebonnen. Probéieren den Hugo ze kréien fir meng Handgelenk ze befreien géif ze laang daueren an d'Opmierksamkeet vu menge Beobachter unzéien. Ech brauch eppes zolidd opzehuelen.
  
  
  Ech héieren de Mertens weider rabbelen. "Dir wësst, um Enn huet hien d'accord eis alles ze soen - wa mir nëmmen him géifen schéissen. Dir gitt Salz op rau Fleesch, an de Péng ass ganz staark.
  
  
  Ech hu gekrasch a probéiert op den Dësch ze stackelen. Ech hat net sechs Zentimeter bis meng Assistenten mech zréck op der Plaz.
  
  
  "Oh, et ass opgeregt, jo." Mertens suckt. "An natierlech hu mir eist Wuert gehalen. Awer ier mer hien aus sengem Misär gesat hunn, huet hien eis genuch iwwer den AX an den Nick Carter gesot datt mir mat der Zäit konnten zesummeschaffen wat mir musse wëssen. Natierlech war dat net de Fall." Bis vill méi spéit hu mir décidéiert Iech an AX an eis Operatioun ze programméieren. Also Dir gesitt. "Hien huet den Auto ausgeschalt an d'Luucht ugeschalt.
  
  
  Ech hunn den Drool aus mengem Mond gelooss an ass um Buedem zesummegeklappt, krut e Schlag op meng Schëller. Wéi d'Hänn op mech geluecht goufen, sinn ech séier eropgaang, e Backflip geplangt, deen mech op den Dësch landen, wou ech mäi Fouss um Rand riichten.
  
  
  Ni. Si hunn all Beweegunge blockéiert, mech festgehalen. Si waren ganz flott. Ee war Koreanesch an déi aner war Hispanic. Onofhängeg vun hirer Geographie, si hunn deeselwechten Text studéiert. -
  
  
  „Mäi Gott,“ huet de Mertens geruff, „ech hu geduecht, du wiers aus méi strenge Saachen. Sidd Dir besuergt, datt Dir déi selwecht Manéier behandelt ginn kéint? Fäert net, mir brauche dech net an esou engem ongekleeden Zoustand. Mir wëllen datt Dir eng gutt Stëmm hutt."
  
  
  Hien ass bei d'Dier gaangen an ech hunn meng Wiechter d'Aarbecht gelooss, hunn d'Schwächt gemaach an hunn se mech hallef mat hinne gezunn.
  
  
  Um Enn vum Gank si mer erëm bei d'Ruinen a Steentrappen erof komm. Mertens huet de Schalter gedréckt an d'Liicht huet vun ënnen gestreamt, wat de stëpsege Wee zum Doud weist.
  
  
  Et huet gemaach wat ech gehofft hunn. Hien ass éischt gaangen. A mengem Geschäft erliewt Dir keng Schwieregkeeten, Dir kritt et. Ech sinn getrollt a gefillt datt de Grëff op mech verstäerkt ass, hunn ech meng Been opgehuewen, se gestoppt an erausgehäit. Ech hunn dem Merten säi Réck kontaktéiert. Hien ass mat engem Gejäiz d'Trap erofgefall. D'Kraaft vu mengem Schlag huet meng Garde aus dem Gläichgewiicht geheit a mir waren net wäit hannendrun am Hierscht.
  
  
  Ech hu probéiert mäi Kapp eran ze setzen, awer et waren souwisou keng Waffen. Ech sinn ni bis ënnen komm. Iergendwou tëscht him an dem Startpunkt sinn ech an déiwe Raum gaangen, wou et däischter, kal an eidel war.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 19
  
  
  
  
  
  
  
  
  Een huet mäi Numm geruff, awer et war net wierklech mäi Numm. "Dir sidd falsch," sot ech, "Dir musst erëm nei ufänken."
  
  
  "Ned! Ned Cole! W.e.g. w.e.g.!"
  
  
  "Fäert net. Probéiert en déif Otem ze huelen." Ech konnt meng Stëmm héieren, awer et war en Ënnerscheed wat ech geduecht hunn a wat ech gesot hunn. Ech hu gekämpft fir et ze fixéieren andeems ech meng Aen opmaachen. Ech hunn se erëm an der helle Luucht zougemaach. "Huelt just d'Messer," hunn ech gemëscht.
  
  
  "Ned! Ned, et sinn ech, Paula Matthews!
  
  
  Déi nächst Kéier wou ech probéiert hunn, war ech iwwerzeegt datt hatt richteg war. Si huet mech ugekuckt an huet ni sou léif ausgesinn. Si huet näischt wéi Make-up un, a kaum dat. Si gouf op eng antike Steeplack gesat - en Opferaltor. Dëst war eemol eng Folter Chamber. Déi eenzeg modern Ergänzung war déi hell a lieweg Beliichtung.
  
  
  An all Liicht war Paula eng schéin Kreatur. Mat hiren Äerm zréckgezunn, hir Broscht erausgedréckt, hir Nippel opgeriicht net aus Leidenschaft, mee aus Angscht, mat de Kéiren an Artikulatioune vun hirem Kierper ënnersträicht, hunn ech alles séier erausfonnt.
  
  
  "Oh, Gott sei Dank!" - sot si, wéi si gesinn huet, datt ech op hatt kucken.
  
  
  "Wéi laang sinn ech hei?" Et war e Steen Pilier am Zentrum vun der Sall. Ech war un him gebonnen net nëmmen laanscht d'Äerm an d'Been, mee och ëm d'Këscht.
  
  
  "Ech ... ech weess et net. Wéi ech erwächt, wars du ... a Blutt bedeckt. Ech duecht ..."
  
  
  De Message kléngt wéi de Schnëtt vun engem Hautmesser. Si géifen hir datselwecht maachen, wéi se dem Joe Banks gemaach hunn, wann ech kee Ball spillen. "Wéi hunn se dech kritt?"
  
  
  "Et gouf en Uruff. Si soten Dir hätt en Accident an ... "
  
  
  "Firwat ass de Sutton net komm?"
  
  
  "Hien ... hie gouf op eng Versammlung am Palais mam Generol Tasahmed geruff."
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt fir d'Fuzziness ze läschen a wënschen ech hätt. "Paula," hunn ech ugefaang.
  
  
  "Ma, wat hu mir hei?" De Colonel Duse huet misse béien fir eran ze kommen. Hien huet eng nei Uniform mat engem Generol säi Stär op seng Schëlleren un. "Och wéi léif". Hien ass eropgaang an huet laang a schmerzhaft op d'Paula gekuckt. Hien erreecht eraus an strecken hir Broscht. Ech hunn héieren hir an hirem Otem suckelen.
  
  
  "Super, wierklech super." Hien huet seng Hänn iwwer hir Been gerannt. "Ee richtege purebred. Ech sinn e super renomméierten Reider." Si huet gejaut wéi hien seng Patt tëscht hiren Oberschenkel rutscht. "Preng Gold," hie gesouch.
  
  
  "Dir sidd net mënschlech genuch fir eng Geess ze fueren, an d'Séi wäert dech aus der Stëft geheien," sot ech, an der Hoffnung, hien op mech ze zéien.
  
  
  Et huet geschafft. Hien ass op mech mat engem ueleg Grinsen geklommen. "Ech si frou dech erëm ze gesinn."
  
  
  Ech hat kaum Zäit ze spannen ier seng lénks Säit an hatt geklappt huet a säi Recht a mengem Kiefer. Ech hunn him Blutt gespaut an hien huet ugefaang op mech ze schaffen.
  
  
  Ech hu guer net gemaach wéi wann hien mech ewechgeholl huet. Awer wéinst Péng an Tauche sinn ech weider ausgesat. Et war e schwéiere Wee fir ze kafen, awer ech hat keng aner Wiel.
  
  
  Wéi hien opgehalen huet, huet hie schwéier otemt. "Den Dokter sot, ech wäert Iech net ze vill schueden, awer mir probéieren nach eng Kéier wann Dir Iech méi prett fillt." Hien huet sech vu mir ewechgehäit an ass zréck op d'Paula.
  
  
  Et huet gefillt wéi wann meng Handgelenk ze laang an engem Vize wieren, awer ech konnt nach ëmmer meng Fanger bewegen. Ech hunn dës Übung vill Stonnen am AX Fitnessstudio mam Peter Andrus geübt. Peter war net Houdini. Hien huet sech besser gefillt. Seng Aarbecht war d'Sektioun N z'instruéieren an ze trainéieren wéi ze maachen wat keen anere maache konnt, egal ob gebonnen, an Handschellen oder an e Floss an engem Fass Zement geheien. Meng Fanger hunn ugefaang d'Halschent vum Hugo ënner sengem Hiem z'erreechen.
  
  
  Dunn ass d'Zäit ausgaang an de Mertens an d'Villa sinn erakomm.
  
  
  "Colonel, huel Är Hänn vun dësem Meedchen!" Dem Mertens säi Kapp war gebonnen, an och mam Kapp no ënnen konnt ech soen datt hien net vill besser war. Hien huet an d'Luucht gehumpelt an huet mech gesinn - Blutt drëpst, offensichtlech kal.
  
  
  "Firwat d'Häll!" - huet hien gebrëllt. "Wat hutt Dir mat him gemaach?"
  
  
  Hien huet mech an d'Hoer gegraff an mech opgehuewen. Ech hunn hien héieren wéi hien an den Otem suckt wéi hien mech gesinn huet. "Dokter Villa, bréngt Waasser, kritt e Stimulant! Duza, wann ... "
  
  
  "Ech hunn et just e bëssen erofgesat fir datt hie méi kooperativ ass."
  
  
  "Gitt eraus! Gitt eraus, raus!"
  
  
  Mertens huet mech erëm ënnersicht, mäi Häerz gefillt. Hien ass dunn op d'Paula gaang, zidderend: "Ech hoffen, Dir wäert him fir säi Verhalen verzeien."
  
  
  "Ech wëll och hei fortgoen, Dr. van der Meer." Dem Paula seng Stëmm huet geziddert, awer si war net hysteresch.
  
  
  "An Dir, meng Léif ... virausgesat mir kënnen d'Hëllef vun dësem Här sécheren."
  
  
  Hie war léif, dësen Zauberer - hien huet sech ëm säi Wuelbefannen gekëmmert, bereet sech lieweg ze Haut ze Haut.
  
  
  Den alen Che koum zréck an huet en Eemer Waasser fir säi schmerzhafte Kapp bruecht. Ech hunn net reagéiert. De Willa huet mech ugegraff, mäi Lidd erofgesat, mäi Schädel gepréift. "Et hätt him vill verletzt," sot hien. "Et ass Blutt a sengem Ouer an um Réck vu sengem Kapp, wou hien de Fiels geschloen huet."
  
  
  "Awer dat kann net sinn!" Mertens huet eigentlech gekrasch.
  
  
  "Oder hie kéint bluffen."
  
  
  "Jo!" Elo stoungen déi zwee virun mir. Ech héieren e Match beliichten.
  
  
  "Wat wäert Dir maachen?"
  
  
  "Test."
  
  
  D'Flam huet meng Wang verbrannt an huet meng Hoer gerappt. Et huet all d'Kontroll geholl, déi ech lénks hat fir schwaach ze bleiwen. D'Schold konnt net gemooss ginn. D'Flamen hunn a mengem Fleesch giess. Ech richen Brennen.
  
  
  "Dat geet duer", sot de Mertens. "Hien ass wierklech onbewosst. Ech hu kee Wonsch hien hei ze creméieren.
  
  
  "Ech sinn nach ëmmer net sécher. Mir kënnen eng aner Manéier probéieren, mir kënne mat hatt ufänken.
  
  
  Ech hunn de Schroeder net an de Sall gesinn. Seng guttural Stëmm huet op eemol geboomt. "Dokter, mir hu fofzéng Minutte fir de Countdown unzefänken. Du brauchs".
  
  
  "De Start wäert net geschéien, bis mir kréien wat mir hei wëllen," sot Mertens.
  
  
  "Awer d'Programméierung ass agestallt, all d'Donnéeë ginn aginn."
  
  
  "Ech weess, ech weess. Dir musst waarden bis ech kommen."
  
  
  "Et kann net laang daueren. Et gëtt keng Viraussetzung fir Verspéidung iwwer déi festgeluegt Zäit fir de Start."
  
  
  "Ech kommen sou séier wéi ech kann!"
  
  
  "Jo! Ech hu gesot datt Äre Plang net mat him funktionnéiert, an et wäert net funktionnéieren. Hien ass gemëscht fortgaang.
  
  
  "Hien ass en Arsch," huet de Mertens gesucht, "alles wat hie wëll ass Sevastopol opzebriechen."
  
  
  "Loosst dee Sadist Duza hatt mat engem Messer attackéieren a mir kucken ob dat him hëlleft." D'Villa huet nach ëmmer Däitsch geschwat, an ech hat gehofft, datt d'Paula et net gelies huet.
  
  
  Et war wéineg Kraaft a manner Sensatioun a menge Fanger, awer ech konnt e Klump um Hugo säi Grëff erkennen. Andeems ech meng Hand gedréint hunn, konnt ech dräi Fanger drop leeën. Ech hunn ugefaang ze probéieren et an meng Handfläch z'erliichteren. Den Drock war strukturéiert fir d'Band ze befreien, déi d'Blade op meng Ënneraarm hält. Awer et gouf net verëffentlecht wéi Villa zréck op Duse.
  
  
  "Ech weess net, ob Dir hien behënnert hutt, Colonel," huet de Mertens geschloen. "Wann jo, da wäert Dir higeriicht ginn. Den Dokter Villa mengt, hie kéint bluffen. Wann jo, du bass lieweg. Dir hutt d'Meedchen sou gär, Dir kënnt mat hatt ufänken.
  
  
  "Ech verstinn net". Dem Duza seng Stëmm war niddereg a séiss.
  
  
  "Et ass ganz einfach. Dir hutt Erfahrung. Start mat hirem Aarm oder Këscht oder wou. Awer elo schaffe goen!"
  
  
  "W-wat wäert Dir maachen!" Dem Paula seng Stëmm war héich, bal um Héichpunkt. Meng Fanger waren net staark genuch fir den Hugo ze befreien.
  
  
  "Ech hunn dat ni mat enger Fra gemaach", huet d'Duza seng Stëmm geziddert.
  
  
  "Dir wäert elo, oder Dir wäert stierwen." Dem Mertens seng Stëmm kléngt wéi e gebrachenen Drot, prett ze briechen.
  
  
  Ech hunn de Kapp erof gehal, meng Fanger gespannt. Alles wat ech héieren hunn war schwéier Atmung. D'Paula huet gejaut: "W.e.g. nee!" an dunn huet si ugefaang ze kräischen.
  
  
  D'Band huet sech lassgelooss an dem Hugo säi Grëff war a menger Handfläch. Ech hunn et geplënnert an d'Blade huet duerch mäi Hiem geschnidden. Elo war et néideg fir de Stiletto un d'Schnouer ze befestigen ouni se ze falen. Ech hunn dem Paula säi Gejäiz gedempt a konzentréiert. Ech hunn Blutt schwëtzen an d'Blutt huet meng Fanger klebrig gemaach wéi ech endlech sécher war datt ech meng Bindungen loosen.
  
  
  Ech hunn gegast. - "Waart! Halt op!"
  
  
  Dëst huet si geflücht.
  
  
  "Dir hutt Recht, Dr. Villa, Dir hutt Recht!" Mertens huet geschnauft.
  
  
  "Looss hatt eleng," hunn ech gemëscht.
  
  
  "Natierlech natierlech! Mir wäerten keen eenzegen Hoer op hirem Kapp beréieren wann Dir Ären Deel spillt.
  
  
  D'Paula ass geschwächt. Hir lénks Hand war bluddeg. Tatsächlech, wann hatt misst geaffert ginn fir de Start ze verhënneren, géif ech roueg bleiwen, egal wéi schrecklech d'Szen ass.
  
  
  Wann Duza mech geschloen huet, hunn ech Zäit gewonnen. D'Paula huet mir e puer méi kaaft. Ee dréckt a meng Hänn wäerte fräi sinn. Wann meng Been fräi wieren, géif ech net waarden. Jiddefalls, mat dräi vun hinnen hunn ech misse matspillen.
  
  
  "Dr. Villa, Bandrecorder w.e.g.."
  
  
  "Waasser!" - Ech hu gejaut.
  
  
  "Senor Carter wäert ophalen ze maachen, oder de Colonel wäert zréck an d'Meedchen." D'Villa huet de Sony Laptop gepréift wéi de Mertens meng Beicht presentéiert huet.
  
  
  "Lies dëst bis zum Schluss," sot hien, hält de Pabeier virun mengen Aen.
  
  
  "Ech kann näischt ouni Waasser liesen."
  
  
  Et war nach e puer lénks am Eemer, an Duza huet et gehal, während ech erstéckt a geschléckt hunn.
  
  
  "Elo liesen et, a keng Tricken", huet de Mertens bestallt. Hie war vun dëser Opreegung schockéiert.
  
  
  "Wat iwwer d'Meedchen?"
  
  
  "Ech ginn mäi Wuert datt si hatt net méi beréieren." Hien huet seng Hand op d'Häerz geluecht.
  
  
  Si gëtt net beréiert, si gëtt erschoss soubal ech aus dem Wee kommen.
  
  
  "Lies Carter! Liest!" De Pabeier huet mir viru Gesiicht gerëselt wéi d'Villa de Mikro op de Mond opgehuewen huet.
  
  
  Si wäerte mech ëmbréngen soubal d'Beicht op Band opgeholl gëtt. Wann déi zwee no sinn, fannen ech se mam Hugo. Dat huet den Duza verlooss, deen net erreechbar war. Nieft sengem eegenen .45 Kaliber Holster huet hien et fäerdeg bruecht d'Wilhelmina ze konfiskéieren an se war a sengem Rimm gestoppt. Wann ech him méi no kéint kommen, hätt ech de Luger geholl an se all erschoss.
  
  
  Ech hunn et fäerdeg bruecht d'Beicht dräimol ze verschrauwen, ier d'Villa mech gewarnt huet, datt wann ech net richteg designen, den Dusa d'Paula erëm géif ufänken.
  
  
  Vun der véierter huelen ech prett. Wéi ech op d'Linn komm sinn "Ech hu keng Zäit fir Detailer ze ginn", Ech géif e puer vun mengen eegenen ubidden. Ech hat keng Chance. Wéi ech gelies hunn: "Et gëtt en zweefach Plang hannert dësem Akt vum nukleare Génocide", huet de Schroeder de Kapp an d'Géigend gestach an meng Ried ruinéiert.
  
  
  "Mertens!" - huet hien op Däitsch gebrach. "Mir kënnen de Countdown net zréckhalen. Dir musst elo goen!"
  
  
  "An enger Minutt," Mertens gejaut. "Elo hues du alles zerstéiert!"
  
  
  "Et gëtt keng Zäit fir ze streiden. Mir brauchen iech allebéid direkt oder mir mussen ofbriechen."
  
  
  Hien ass fortgaang ier de Mertens de Fouss konnt stampen.
  
  
  "De Colonel kann
  
  
  "Loosst eis ophuelen, Dokter," huet d'Villa virgeschloen, de Rekorder an de Mikro un Duse iwwerreecht, a Richtung Entrée ouni Dieren.
  
  
  "Gutt gutt! Colonel, fänkt vun Ufank un opzehuelen. Ech wëll datt hien lieweg ass wann ech zréckkommen. Wann säi Kierper zu Stuttgart fonnt gëtt, wëll ech datt hien erkennbar ass. Hien ass fortgelaf.
  
  
  D'Paula war erëm bewosst, awer hir Ae ware glänzend vu Schock. Säi Kapp huet gedréint, wéi wann se net verstinn wat geschitt. Den Duza huet op mech gegrinst wéi hien ukomm ass, Pabeier an enger Hand, Mikrofon an der anerer.
  
  
  Ech späiz op seng nei Form. Wéi hien reagéiert huet andeems hien erof kuckt, hunn ech de leschte Strang gebrach, deen meng Handgelenk hält. Meng Hänn, befreit vum Pol, hunn ugefaang wéi Quellen ze dréinen. Ech hunn den Hals mat menger lénkser Hand gegraff a wéi ech hien no gedréckt hunn, huet mäi Riets den Hugo an enger niddereger a squattinger Bewegung gedréckt.
  
  
  Säi Gejäiz war e Gejäiz vun agoniséiertem Onglaawen. Hien huet probéiert vun der déidlecher Blade ewech ze zéien, awer elo war meng Hand ëm säi Réck. Säin Hals war archéiert, säi Kapp gouf zréckgeworf, seng Aen a Mond ware fir Allah op, seng Hänn hu probéiert mäi Handgelenk ze gräifen.
  
  
  Ech hat keng Barmhäerzegkeet fir him. Hien huet näischt verdéngt. Ech hunn hie wéi e Fësch, vu Bauch bis op d'Broscht, an en ewech gehäit. Hie koum mat engem Miau erof, seng Been an enger Fetalpositioun eropgezunn. Wärend hien ëmgedréint huet, mat sengen Fersen geschloen huet, ouni vill Erfolleg probéiert seng Innere festzehalen, hunn ech d'Seel vun deenen, déi meng Been halen, ofgeschnidden. Endlech meng Hand op den Homing-Knäppchen geréit. Sixth Fleet Monitore huelen mäi Signal op.
  
  
  Paula wousst net wat lass war an ech hat keng Zäit hir ze soen. Hir Ae ware wéi Agat wéi si nogekuckt huet wéi de Colonel probéiert säi Wee an den Himmel ze maachen. Hien huet nach ëmmer duerch e Mier vu sengem eegene Blutt an Darm gegruewen wéi ech et fräi gezunn hunn. Ech hunn gesinn, datt si erëm schwaach gefall ass, wat ënnert den Ëmstänn keng schlecht Iddi war.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina vum Buedem opgeholl, mat Doosa's Danse Macabre behandelt. Ech hunn och seng .45 Kaliber Pistoul ewechgeholl an hunn mäi Brandschnouer a senger Tasche fonnt.
  
  
  "Wou och ëmmer Dir gitt, kënnt Dir liicht reesen," sot ech him. Hien huet mech net héieren. Hie war schonn ënnerwee.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 20
  
  
  
  
  
  
  
  
  Ech hunn keen am Mertens Büro Komplex fonnt, an ech hat et net erwaart. D'Aktioun war op der Startplaz. Fofzeg Leit wäerten am Missiounskontrollzentrum stationéiert ginn oder d'Maueren bemannen fir Sécherheet ze bidden. Déi am Kontrollraum ginn gespaart. Et gëtt keng Chance de Start vun do ze stoppen. Ech brauch de Cockerel selwer ze kréien.
  
  
  Ech war net zéng Féiss iwwer de Komplex gaang, no der Haaptstrooss, wéi eng Luucht op der Luucht vun de Ruine ageschalt huet an eng Stëmm op mech geruff huet ze stoppen. Ech hu mech hannert enger niddereger Mauer gehackt a gelaf. D'Luucht huet probéiert mech ze verfollegen. D'Maschinnegewier huet gedonnert, antike Zillen explodéiert.
  
  
  Ech hunn den Eck gedréint, eng Fielsstrooss Gaass ofgeschnidden. D'Luucht ass ausgaang, awer ech hunn d'Päifen an d'Klatter vu lafende Féiss héieren. An der Moundliicht Däischtert hunn ech en Bogen gemierkt. Ech sinn doduerch gaang an hunn de Buedem hannert dem doresche Pilier geschloen. E Paar Verfolger si laanscht gerannt. Ech sinn dunn iwwer d'Réckmauer geklomm, erëm probéiert an d'Haaptstrooss ze dréinen. Ech sinn ze lues am Labyrinth vu Ruine geplënnert. Virun mir war eng Mauer méi héich wéi déi aner. Ech hunn e Lafsprang gemaach an op der ongläicher Spëtzt gelunn, hunn ech en Hiwwel gesinn. Wann ech dohinner kommen, wäert ech méi bequem op de Colosseum fokusséieren.
  
  
  Beim Kräizung vun de Sektiounen sinn ech op eng aner Spotlight komm. Dës Kéier sinn nëmme Granaten vum automatesche Feier bliwwen. Ech hunn eng Notiz gemaach fir d'Réimer fir de staarke Bau vun hire Maueren ze gratuléieren. Ech sinn hannert ee vun hinnen gelaf an hunn de Kaméidi an Duercherneen vermeit.
  
  
  Et huet sech zu engem Häll vun engem Spill verstoppt. Ech konnt net riskéieren Feier zréckzekommen; et wäert mech nëmmen definéieren. Bis si mech an hire Luuchten gefaangen hunn a mech gesinn hunn, konnten se net sécher sinn, wou ech war oder wou ech higoen. Wéi ech endlech de Bockel op där enger Säit vum Colosseum géint den Himmel gesinn hunn, hunn ech och Luuchten laanscht d'Spëtzt gesinn. D'Juegd ass entweder viru mir komm, oder wien deen Kommando war, war schlau genuch fir ze verstoen datt et nëtzlos war fir mech duerch d'Schutt ze verfolgen, wann dat eenzegt wat se hu misse bewaache war de Cockerel an d'Dron.
  
  
  Ech wousst datt et nëmmen e puer Minutte virum Start kéint sinn, an ech hu missen ze vill vun hinnen an de Colosseum Amphitheater verbréngen ouni ze bemierken. Schlussendlech gouf ech ambuséiert. Si goufen vun engem falende Steen alarméiert wéi ech iwwer d'Mauer klammen. Awer amplaz ze waarden, hunn se ugefaang ze schéissen. Ech hunn e Gejäiz erausginn an dunn, ducking a lafen, sinn ech den Entréesportal ukomm an an säin Tunnel gedaucht.
  
  
  Dräi vun hinnen sinn mir gefollegt. Senkung vun der Maulkuerf, hunn ech d'Duza-Pistoul gelooss. Den Tunnel huet mam Geräisch vu Gewierer geklomm,
  
  
  
  
  a ier de Klang verstuerwen ass, war ech bei der Entrée vum Amphitheater am Gank, fir de Stär vun der Show ze sichen.
  
  
  De Camouflage huet et verstoppt. Ech hunn ugefaang déi voll Trapen erof ze goen. Bal direkt gouf e Warnung geruff. Liicht koum vun uewen eran. Automatesch Gewierer hunn ugefaang hannert mir an op dräi Säiten ze strecken an ze echoen. Ech hunn e Gejäiz erausginn an d'Course geholl. No dräi Sprangen hunn ech d'Bremsen ofgehalen an hunn et fäerdeg bruecht d'Descente ze stoppen ier et ze real war. Ech sinn op alle Véier op de nächste Passage gaang. Dunn sinn ech erëm opgestan an erëm erofgefuer.
  
  
  Si hunn mech gemierkt an hiert Feier huet mech fonnt. D'Kugel huet mech an d'Been getraff. En aneren huet mech geschloen, de Schlag vum Splitter huet mech verdréit, mech bal erofgefall. Drënner war e schwaarze Puddel. Seng länglëg Form markéiert d'Grenz vun deem wat eemol de Buedem vum Colosseum war. Déi schwaarz war Tarnnetz. Ech dauchen, arching iwwer hien, sinn dunn direkt erof gefall.
  
  
  Meng Hänn hunn d'Netz beréiert. Ech hu gefillt datt et ënner dem Gewiicht vu mengem Sprong béien an dann ugefaang ze briechen. Meng Been sinn gefall, prett fir de Schlag ze huelen. Ech hunn net erwaart datt d'Netz mech hält, just datt et mech kéint zréckhalen ier ech gefall sinn. Ech falen am Standard Fallschiermstil, falen op all Véier a rullt. D'Tarnung huet verstoppt wat drënner war, awer et konnt d'Liicht, déi doduerch passéiert, net verstoppen, besonnesch elo wou ech e Lach dra geschnidden hätt. Dräi mächteg Strahlen vun uewen sinn mir gefollegt. Et goufe Befehle geruff an d'Kläng vun Zaldoten, déi bereet waren ze schéissen. Si koumen net de Caesar ze begruewen, mee den Nick Carter. An ech sinn net komm fir Léiwen mat menge bloen Hänn ze kämpfen, mee fir "Cockerel" a seng Dronen ze kämpfen. Dat lescht war mäin Zil. Ech hat eng Wilhelmina mat Brandpatrounen gelueden.
  
  
  Normalerweis géif ech net sou exotesch Munitioun droen. D'Kugel wäert d'Aarbecht ouni zousätzlech Freedefeier maachen. Ausser wann d'Zil en UAV ass, voll JP-4. Eng Standard Luger Réibau géif kee Fliger Brennstoff ignite.
  
  
  Ech hat net iwwer déi Tatsaach geduecht oder wéi Dir a mengem Beruff léiert ze bewäerten an op dat Onerwaart virzebereeden ier et op Iech geheit gëtt. Ech war beschäftegt ze probéieren genuch Cover ze fannen fir ze beweisen datt ech gutt virbereet war ier d'Schéisser uewen d'Gamme an d'Zil entdeckt hunn.
  
  
  Virun mir war eng schwaarz Silhouette vun engem UAV op der Startlinn mat engem "Cockerel" um Réck. Et huet als Zil eng méi grouss global Häll ze kreéieren wéi seng Schëpfer jeemools gedreemt hunn. Iwwert dësem déidleche Stillliewen, laanscht de wäite Rand vum Zait, war e Schlitz vu bloe Liicht, deen d'Observatiounsfenster vum Mertens Missiounskontrollzentrum markéiert huet.
  
  
  Vu wou ech leien direkt virun Missioun Kontroll, et war ze wäit ewech fir e genee shooting mat der Luger. Ech wousst, datt soubal ech ugefaang ze schéissen, ech géif a Feier lafen. Ech hat keng Wiel, keng Zäit. Ech sinn aus dem Cover erausgebrach an sinn direkt op d'Dron gerannt. Ech hunn dräi Schëss geschoss ier d'Luucht mech gefaangen huet a Kugelen ugefaang hunn ronderëm ze fléien. Ech sinn an eng Schëllerroll gefall an hunn eng véiert a fënneft Kéier op de Buedem a mam Réck geschoss wéi ech riicht stoen.
  
  
  Dunn hunn ech net méi missen schéissen. D'RPV huet an engem plötzlechen Blitz a Flamen gebrannt. Et huet hell gebrannt, e rosen Schnurrend Toun gemaach. Ech hunn erëm de Buedem geschloen an dës Kéier wéi ech méi no komm sinn, sinn ech hannert der Startlinn opgetrueden a si Richtung blo Luucht.
  
  
  D'Sichlichtstrahlen hu sech um brennen UAV festgehalen a goufe verspéit. D'Schéisserei gestoppt. Amplaz gouf et méisproocheg Gejäiz. Si hunn all bäigefüügt: Laf wéi d'Häll! Ech hunn héieren wéi d'Aktiounen geholl ginn. Déi genannte Bande, erfuerene Terroristen, ware staark a gutt trainéiert, perfekt fir e Fliger ze kapen, Geiselen ëmzebréngen oder souguer Atomwaffen ze klauen. Mä dat war wou hir wëssenschaftlech Ausbildung opgehalen. Si lafe wéi ni virdrun well perséinlech Atomiséierung net Deel vum Kontrakt war.
  
  
  Déi nächst zwee Kläng waren mechanesch. Et war e nidderegen Gejäiz vun der UAV-Turbine ugefaang ze dréinen an de Klang vum Metalltürschloss. D'Dier stoung nieft der bloer Fënsterliicht, an den Dokter Cornelius Mertens ass eraus komm. Hien huet gemëscht wéi e rosen Af. Am wuessende Liicht vun de Flamen an Drone Luuchten huet hien ausgesinn wéi een wéi hien op d'Startplaz gekräizt huet. D'Aen bulten, d'Äerm wackelen, hien ass laanscht mech gaang, op näischt opmierksam gemaach ausser seng Rakéit. Hien huet d'Flam mat senger Mantel ugegraff, probéiert se erof ze schloen, de Mann ass verréckt ginn.
  
  
  Onméiglech vun hannen virzekommen, ass hien op d'Front vun der Streck gerannt an ass drop geklommen, rëselt a gekrasch. Dunn huet säi Gejäiz fir eng Sekonn opgehalen, a wéi hien erëm gejaut huet, war et e piercing Gejäiz vun Horror.
  
  
  Ech hu mech net misse réckelen fir ze wëssen wat geschitt ass. Ech hunn hien gesinn, wéi hien de Kapp zréck gehäit, seng Waffen net méi fléien, awer direkt op d'Loftaufnahme vum RPV raschten, a probéiert d'Kupplung vu sengem Stolz a Freed ze entkommen.
  
  
  Dat huet hien awer net lassgelooss. Hie wollt him, a wéi hie gekämpft a gefrot a gejaut huet, lues a lues
  
  
  huet hien a seng Turbine gesaug, bis hien duerch dat, wat ech unhuelen, e Mertensburger genannt gëtt, erstéckt gouf. Dëst schéngt wéi e passende Wee fir hien ze verloossen.
  
  
  Och ier hien fir d'leschte Kéier gurgled huet, war ech amgaang e puer Problemer ze léisen. D'Metall Dier war op. Et huet an d'Entrée an d'Haaptdier vum Kontrollraum gefouert. Et war och op. Doduerch hunn ech de Raum a seng Awunner gesinn. Et waren der zéng, dorënner Villa a Schroeder. Si hunn all op hirem Startbildschierm gekuckt, kucken wéi hire Leader a gefruerene Iwwerraschung fortgeet. Si hunn him weidergehalen, an ech hunn net Zäit geholl fir hinnen eng agreabel Rees ze wënschen.
  
  
  Ech hunn de Pierre an hir Mëtt gehäit. Dunn hunn ech d'Dier zougemaach an d'Spärrad gedréint.
  
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 21
  
  
  
  
  
  
  
  
  D'Flam vun der RPV huet eppes brennbares am Camouflage-Netz angebrannt, an dat Ganzt huet direkt awer beandrockend a Flamen gebrannt. Dëst huet de Ranger Team Huey Pilote méi wéi nëmmen en elektroneschen Horn ginn.
  
  
  Aus Lamana senger Perspektiv huet dat och zum Tasahmed säi Fluch gefouert. Hie wousst d'Startzäit. Déi plötzlech Pyrotechnik huet gezeechent datt eppes falsch war, a senger Positioun konnt hien et net ignoréieren. An ënner esou Ëmstänn hätt hien keen anere geschéckt fir z'ënnersichen.
  
  
  Hien ass mat enger Kraaft vun zwanzeg Männer ukomm, déi séier vun de Rangers entwaffnet goufen, awer d'Arrivée vum Generol huet de Kommandant vun der Grupp, de Colonel Bill Moore, a wat hien als politesch Positioun ugesinn huet. Seng Uerder waren déi geklauten Wueren zréckzeginn an d'Häll eraus ze kréien. Seng Kraaft war souverän Territoire iwwerfalen. En internationalen Tëschefall huet missen op alle Käschten verhënnert ginn. Wann e muss kämpfen fir den Hunn zréck ze kréien, dat ass eng Saach, awer doriwwer eraus, och wann hien ugegraff ass, sollt hien net reagéieren.
  
  
  An den éischte Momenter vun eiser Versammlung ënner dem Fan vum Kommandohelikopter hunn ech him gewarnt a gesot datt hie muss bereet sinn fir d'Arrivée vum Generol. Ech wousst datt wann den Tasahmed net erschéngt, ech op Lamana goen fir hien ze fannen. Sief et, d'Botzaktioun huet méi laang gedauert wéi erwaart. Dat kierperlecht Zil war d'Paula ze këmmeren - wat vun e puer Medeziner virsiichteg gehandhabt gouf - an dofir suergen, datt Mertens seng Kommandoen sech entweder ofginn oder an d'Wüst weidergoen. Zäit néideg den techneschen Deel. Mat all dem Mertens sengen ausgefalene elektronesche Spiller, hunn dem Moore seng Techniker misse suergen, datt Cockeye nach ëmmer a sécher ass.
  
  
  De Moore war e festen, onflappbaren Typ, e Mann vu wéinege Wierder, direkt fir ze beherrschen - déi Zort Guy deem seng Männer him iwwerall verfollegen. De Generol hat sech bal komplett erëmfonnt, wéi hie virum Colonel um Startplatz bruecht gouf.
  
  
  „Wien bass du, Här? Wat maachen Är Truppen hei? - huet den Tasakhmed op Franséisch gemëscht.
  
  
  "Colonel William J. Moore, United States Army"! hien huet op Englesch geäntwert. "Mir huelen dës nuklear Rakéit hei eraus. Si gehéiert eis."
  
  
  "Dir sidd agebrach! Dir sidd eng imperialistesch Invasiounskraaft! Dir...!" Hien ass op Englesch gewiesselt.
  
  
  "General, diskutéiert dëst mat menger Regierung. Elo gitt weg ewech."
  
  
  "A meng Matbierger, déi Dir geschluecht hutt", huet hien op déi ordentlech Rei vu Läiche gewisen, déi virum Mertens Missiounskontrollzentrum gesammelt a geluecht goufen, "Dat huelen ech net nëmme mat Ärer Regierung mat!" Hien huet sech zu engem Schaum geschafft.
  
  
  Ech sinn aus de Schatten komm. "Wéi Auer ass et, Colonel?"
  
  
  "Siwe Minutten a mir sinn an der Loft."
  
  
  "De Generol an ech wäerten am Zait sinn. Ech wäert mat dir goen."
  
  
  "Siwe Minutten," huet de Colonel widderholl an ass fortgaang fir ze kucken wéi seng Männer de Cockerel lues aus dem verbrannten UAV ewechhuelen.
  
  
  "Wee bass du?" Tasakhmed studéiert mäi ruinéiert Gesiicht am Bogenlicht.
  
  
  "De Mann mat der Pistoul," sot ech, an hunn him dem Wilhelmina säi Gesiicht fillen. "Mir ginn elo mat der DC-7 dohinner."
  
  
  Hien huet net streiden. Ech hunn hien op de Stull gesat, deen ech virdru besat hat a souz um Dësch, op de Luger hänken.
  
  
  "Dir hutt zwou Méiglechkeeten," sot ech. "Entweder Dir kënnt an dës Reie vun Äre Frënn bäitrieden ... oder Dir kënnt Asyl froen."
  
  
  Dëst huet hien riicht gemaach, seng schwaarz Aen glänzend. "Schutz!"
  
  
  "General, ech wäert meng Zäit net verschwenden mat Iech ze chatten. Ech muss en Helikopter ophiewen. Dir sidd grad sou verantwortlech fir dat, wat bal hei geschitt ass, wéi all Är doudege Frënn. Iwwerdeems Mertens a seng Jongen Nëss waren, Dir sidd net. Dir hutt all Är Knäppercher. Dir hutt matgespillt fir ze kréien wat Dir wollt. Gutt, et ass eppes wat mir wëllen. Dir kënnt et eis ginn oder dat ass et." Ech hunn d'Wilhelmina geholl.
  
  
  Hien huet seng Lippe geleckt. "Wat ... wat wëllt Dir?"
  
  
  "Zwee Saachen. Shema Mendanike als neie PM, an Är Pläng fir d'sowjetesch Flott ze erlaben Lamana z'erfaassen. Entweder Dir lafe fort a Washington wäert et maachen.
  
  
  offiziell Ukënnegung, oder d'Madame Mendanica muss Ären Doud matdeelen.
  
  
  "Ech ... Ech brauch Zäit fir ze denken."
  
  
  "Dir hutt keen." Ech erwächen. "Mir ginn zesummen d'Dier eraus, oder ech ginn eleng eraus."
  
  
  Mir sinn zesummen erausgaang wéi de Fan um Kommandohelikopter ugefaang huet ze dréinen.
  
  
  Ech war mat Paula ënnerwee. Si war sedéiert a lethargesch, awer frou mech ze gesinn. Ech souz, hält hir gutt Hand, nieft der Stretcher, un déi si befestegt war. "Dir wësst," sot si, "virun ongeféier honnert Joer hutt Dir gesot, Dir géift kommen an op menger Terrass sëtzen an e Gin Tonic drénken a mir soen wat lass ass. Ech mengen, mir kënnen dat elo net maachen. "
  
  
  "Net hei. Ze haart. Awer ech kennen eng Plaz ausserhalb vun Athen, zu Voulaghmini, voller Rousen um Mier, wou de Wäin dréchen ass an d'Geschicht gutt ass.
  
  
  Si huet onsécher gesucht: "Oh, dat kléngt gutt. Dat hätt ech gär." Si huet dunn gelaacht: "Ech froe mech wat den Henry wäert denken?"
  
  
  "Mir schécken him eng Postkaart," sot ech. Ech hat geduecht, ech géif och eng un den Hawk schécken.
  
  
  
  
  
  
  Carter Nick
  
  
  Dokument Z
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Dokument Z
  
  
  iwwersat vum Lev Shklovsky zu Erënnerung vu sengem verstuerwene Jong Anton
  
  
  Originaltitel: The Z Document
  
  
  
  
  
  
  Kapitel 1
  
  
  
  
  
  Ech hu weider mat menger neier Identitéit ze kämpfen. Dëst ass wat Dir Iech als Agent fillt, besonnesch wann Dir keng Chance hat iwwer Ären neie Cover ze denken. Ech Nick Carter gefillt wéi ech Greyhound Bussen haassen, virun allem no Mëtternuecht. An en hallef eidelen Greyhound Bus ass de perfekte Kader fir eng Identitéitskris.
  
  
  De Fred Goodrum war awer u Bussen gewinnt. Hien war genuch duerch d'Land op dëse Bussen, seng schaarf Koffer an dreckeg Sportstäsch sinn iergendwou am Kofferraum, eng Schlupp vu bëllege Bourbon am Hals, Stëppelen am Gesiicht an d'Iwwerreschter vun fënnefanzwanzeg bëlleg Iessen um Réck, eng geknackt Kostüm. Ech hunn meng Cover gutt genuch verstanen fir ze wëssen wat dëse Freddie gewinnt war, e bëllege Parasit, deen a richtege Schwieregkeete war zënter hien säi Liwwerant net bezuelt huet. Mee ech sinn nach ëmmer net gewinnt dem gudden ale Freddy ze sinn.
  
  
  Ech konnt zwar net schlofen, mee ech hat keng Luucht un, well keen hat eng Luucht un. D'Passagéier bestoung aus siwe Séifuerer, déi an hir Eenheet zu Norfolk zréckkoum an aacht Zivilisten, vun deenen zwee Zaldotenfrae mat stinkende, jäizende Puppelcher waren, déi elo geschlof hunn.
  
  
  Dee bëllegen Kostüm, deen AH mir ginn huet, huet mech a menger Ëmgéigend vermëschen, an et huet och d'Wilhelmina, mäi Luger, de Pierre, déi kleng Gasbomm, an den Hugo, meng Stiletto, gedeckt. Dat eenzegt wat de Schneider verpasst huet war d'Polsterung fir mäi Hënneschten, well de Bus gesprongen huet.
  
  
  Den David Hawke hat mech op vill bizarre Missiounen während menger Carrière als Killmaster N3 geschéckt, an ech war iwwerzeegt datt hien mech geschéckt huet fir mech ëmzebréngen. Ech konnt mech net erënneren datt hien mech jeemools op eng Missioun geschéckt huet mat sou wéineg zouverlässeg Informatioun an esou entschëllegt. Häll, Hawk sot hien net souguer wosst, ob et eng Aarbecht fir Killmaster war. An ech wosst nach manner.
  
  
  Ech war erwaart méi ze wëssen eemol ech zu Massawa war, an der Ethiopian Regierung kontaktéiert mech. Awer tëscht Washington a Massawa hunn ech ignorant gehandelt.
  
  
  Et huet virun zwielef Deeg ugefaang, grad wéi ech amgaang war mäin Appartement um Columbus Circle ze verloossen. Meng Grënn fir ze verloossen waren eng Blond mam Numm Cynthia, Iessen an en italienesche Film. D'Cynthia an de Restaurant hunn ech scho gär gefall, an ech war bereet mat der Meenung vum Filmkritiker averstanen ze sinn, datt de Film gutt wier. Awer dunn huet den Telefon geklappt an den Hawk huet ugefaang mäi Owend ze ruinéieren. Mir hunn iwwer de Scrambler geschwat an hien huet mir gesot wou ech d'Autoschlësselen um Baltimore-Washington International Airport zwee Deeg méi spéit ophuelen. De Film huet süchteg, de Restaurant hat en neie Besëtzer, an d'Cynthia ass erkält.
  
  
  Den Hawk huet dem Mourdock säi Restaurant als Treffpunkt gewielt, de Mëttegiessen mat dem Depart vu mengem Fluch an d'Zuel vun de Minutten et dauert fir de geschloene Ford mam Motor voll Gas an de Washington Viruert vu Montgomery County, Maryland ze fueren.
  
  
  Vu baussen huet Mordock's ausgesinn wéi all aner Restaurant an der Mall. Et war souguer e Supermarché niewendrun, an e bësse méi wäit war et eng Apdikt. Ech erwaarden mëttelméisseg Iessen, schlecht Dekoratioun an onbeschreiwlech schlecht Service. D'Entrée huet net enttäuscht.
  
  
  Roueg Hannergrondmusek gespillt, Hunneg Saiten déi al Melodien spillen. D'Keess souz op engem Glas Schalter voller Séissegkeeten an Zigaretten. Schëlder uginn déi Kreditkaarten akzeptéiert goufen. Et war e Kleedungsraum op der rietser Säit, an eng Dier lénks huet an den Iesszëmmer gefouert. Et war eng Aart vu gefälschte japanesche Blummenmuster op de Maueren, eng krank rosa Faarf. De bloen Teppech war threadbar an et war just genuch Luucht fir d'Waarden hir Suen ze zielen.
  
  
  D'Hostin huet der Situatioun net gepasst. Ech hunn eng Kelnerin erwaart, well dës Zorte vu Restauranten an Akafszentren sech kee Kappkeller leeschten. Ech hunn hir souguer am Viraus virgestallt - eng fréier Kelnerin, déi all héiflech Ausdréck kannt, awer absolut kee Stil hat. D'Blond, déi mech ugekënnegt huet, soubal ech an de Foyer koumen, war ongeféier drësseg, grouss a schlank, awer net dënn, a kloer entwéckelt. Si bewegt mat flëssege Gnod an hirem hellgrénge Kleed.
  
  
  Si huet gefrot. - Wëllt Dir eleng iessen, Här?
  
  
  "Mäi Numm ass Carter," sot ech. 'Ech hunn e Rendez-vous mam Här Hawk.'
  
  
  Si huet den Notizblock an hirer lénkser Hand gekuckt, an huet se dann op de Comptoir geluecht. - Oh jo, Här Carter. Den Här Hawk ass am private Raum Nummer véier. Kann ech Äre Mantel kréien, Här?
  
  
  Zënter dem Ufank vun der weiblech Ermächtegung, eng vun de witzegste Saachen ass Frae probéiert hir Identitéit ze behaapten andeems se all déi kleng Faveur verlängeren, déi Männer traditionell u Frae verlängert hunn. Ech hunn d'Meedercher gesinn, déi bal d'Hänn dréinen beim Ofhuelen vun de Mäntel, oder bal d'Nues verbrennen, wann se Zigarette beliichten. Dës Fra wousst awer hir Saachen - si huet mir gehollef aus mengem Mantel erauszekommen an huet et ganz kompetent gemaach. Wéi si d'Dier fir mech gehalen huet, hunn ech mech gefrot, ob d'Iessen esou schlecht wier wéi d'Tapéit oder sou gutt wéi d'Hostin.
  
  
  Awer wann den Hawk dem Mourdock säi Restaurant gewielt hätt, hätt ech mat schlechtem Iessen ze dinn. Den Hawk wousst vill, awer Iessen an Drénken waren net a sengem Vocabulaire.
  
  
  Mir sinn riicht gaang bis mer eng Serie vu Raim mat zouenen Dieren ukomm sinn. Ech hunn keen héieren schwätzen, also Hawk muss eng sécher genuch Plaz fonnt hunn ze treffen. D'Meedchen huet déi zweet Dier riets opgemaach ouni ze klappen. Ech war erschreckt vum Zigarenrauch. Si huet sech am richtege Raum fonnt. D'Hostin huet eis Gedrénksbestellung geholl, den Hawk huet meng ausgestreckt Hand zréckginn, an ech hu gemierkt datt d'Iessen scho bestallt gouf. - Gëtt et kee Menü? - Ech hunn gefrot wéini d'Hostin fort ass.
  
  
  "Et gëtt nëmmen eng Saach um Menü,"Hawk. "Steak".
  
  
  - Oh, dofir. Ech denken, dofir hutt Dir dëse Restaurant gewielt.
  
  
  "Ech hunn dës Plaz gewielt well se zu AX gehéiert, wat och ëmmer dat ass." Hien huet näischt weider erkläert.
  
  
  Den Hawk war ëmmer e rouege Mann, wat ee vun de Grënn ass firwat hien d'Agence AXE vun der US Regierung ass. Schwätze Leit sinn net gutt fir de Geheimdéngscht. Den Hawk huet mir net emol gesot firwat den AX dëse Restaurant gehéiert an ech sinn ee vu senge Top Leit. Hien huet gewaart bis mir eis Steaks giess hunn, lecker, alen Fleeschschnëtt, an huet e Glas Wäin ofgeschloss ier hien seng Ried ugefaang huet.
  
  
  "N3, mir hunn e Fall hei dee vläicht net existéiert. Ech soen Iech alles wat ech doriwwer weess, awer et geet net duer fir eng intelligent Entscheedung ze treffen.
  
  
  "Ass dëst Killmaster d'Aarbecht?"
  
  
  "Et ass Äre Betrib,"Hawk sot mir. Hien huet eng nei Zigare erausgeholl - wann déi sténkeg Stécker, déi hie gefëmmt huet, kéinten iwwerhaapt nei sinn - huet de Wrap ofgeholl an en ugestouss ier hie weidergeet.
  
  
  "Technesch ass dëst keng Aarbecht fir AX. Mir hëllefen verschidden Elementer an enger frëndlecher, neutraler Regierung."
  
  
  'Wien ass dat?'
  
  
  "Ethiopien".
  
  
  Ech hunn de Wäin gedronk - eng Kalifornien Bourgogne déi weder gutt nach schlecht war - dunn hunn ech gesot: "Ech verstinn et net, Här." Ech hu geduecht datt d'Ethiopier net gär hunn datt den amerikanesche Geheimdéngscht an hirer wäertvoll Wüst ronderëm pochen.
  
  
  "Normalerweis nee. Awer si brauchen eis Hëllef fir e Mann mam Numm Cesare Borgia ze fannen.
  
  
  "Ech hu geduecht datt hie virun Jorhonnerte gestuerwen ass."
  
  
  - Dëse Guy säi richtege Numm ass Carlo Borgia. Dem Cesare säi Spëtznumm ass e bewosst Plo, e Wee fir d'Welt ze wëssen datt hien e ruthless Bastard ass. Mir sinn net emol sécher datt hien an Äthiopien ass. Vläicht ass hien op enger anerer Plaz. An Dir sollt et elo erausfannen.
  
  
  - Wësse d'Äthiopier net wou hien ass?
  
  
  "Net wa se éierlech mat eis sinn,"Said Hawk. "An och d'CIA. Ech mengen souwuel d'CIA wéi d'Ethiopier sinn esou verwonnert wéi ech. Dëst ass wat mir op dëser Borgia hunn.
  
  
  Den Hawk huet en Dossier voller Berichter markéiert "Top Secret" aus senger Koffer erausgezunn. Um Top vun engem vun de Blieder war e Label mam Buschtaf Z, de leschte Buschtaf vum Alphabet, an an AX, wat nëmmen eng Saach bedeit: egal wéi eng Informatioun dëse Pabeier enthält, et kéint d'Enn vun der Welt bedeiten. Dëst war en Noutfall mat engem Kapital E. Den Hawk huet d'Dokument gekuckt ier hie geschwat huet.
  
  
  "Am spéiden 1950er Jore war Borgia en Neo-Faschist an Italien. Soulaang hien un politesch Aktivitéiten a juristesch Organisatiounen festhält, blouf hien ganz nëtzlech. Säi Grupp huet e puer vun dëse Randkommunisten ewech gelokt, fir datt déi méi moderéiert Parteie weider normal kënne funktionnéieren. Awer dunn huet hien de Wäert vun der politescher Gewalt entdeckt. Hien ass aus Livorno verschwonnen just ier déi italienesch Police probéiert hie festzehalen. Si hunn hien op Massawa verfollegt an duerno op Asmara. Bis 1960 war hien verschwonnen."
  
  
  "Also wat huet hien a leschter Zäit gemaach fir eisen Interessi z'erreechen?"
  
  
  "Vläicht näischt. Vläicht eppes sou grouss datt et mech Angscht mécht, "sot den Hawk. "D'Ägypter hunn 14 Kuerz- a Mëttelstreckenrakéite verluer, déi se op Israel geriicht hunn. An d'Israeli hunn néng verluer, déi fir Ägypten a Syrien geduecht waren. Béid Säiten mengen datt déi aner Säit se geklaut huet ..."
  
  
  "Ass dat net esou?"
  
  
  "Mir konnten keng Beweiser dofir fannen. Russen, anscheinend, ze. Si waren déi éischt fir dës Borgia erauszefannen, awer hir Geschwindegkeet an Effizienz hunn zu näischt gefouert. Hiren Agent ass virun zwee Méint verschwonnen.
  
  
  - Mengt Dir, datt d'Chinesen eppes domat ze dinn hunn?
  
  
  "Ech ausschléissen et net aus, Nick." Mee et ass nach ëmmer eng Méiglechkeet datt Borgia onofhängeg schafft. Ech hu keng vun dësen Iddien gär.
  
  
  "Sidd Dir sécher datt hien kee russesche Agent ass?"
  
  
  - Jo, Nick, ech si sécher. Si wëllen net sou vill Probleemer am Mëttleren Oste wéi mir. Awer de Ongléck ass wéi dës Rakéite sinn. All dräianzwanzeg hunn nuklear Sprengkäpp.
  
  
  Den Hawk huet nees seng Zigare gebrannt. Situatiounen wéi dës sinn inévitabel zënter 1956, wéi d'Suez Kris ausgebrach ass an Amerika verbreet Mësstrauen gewonnen huet. Wann d’Israeli an d’Araber sech all Joer mat konventionelle Waffen wëllen schéisse wëllen, ass dat gutt mat eis an de Russen. Mir konnten ëmmer erëm intervenéieren nodeems eis Panzer an Panzerwaffen grëndlech am Feld getest goufen. Awer nuklear Sprengkäpp addéieren eng nei Dimensioun, déi souguer d'Russen Angscht mécht.
  
  
  Ech gefrot. - A wéi engem Deel vun Äthiopien konnt dës Borgia operéieren?
  
  
  "D'Ethiopier selwer denken un den Danakil," sot den Hawk.
  
  
  "Dëst ass eng Wüst."
  
  
  "D'Wüst ass wéi de Sinai. Dëst ass eng Wüstland wou et bal näischt ass an d'Ethiopier et net kontrolléieren. D'Leit, déi do wunnen, zécken net fir Friemen ëmzebréngen. Den Danakil ass vun ethiopeschen Territoire ëmgi, awer d'Amhara Stämme, déi do regéieren, hu keng Pläng fir eng Expeditioun ze equipéieren fir d'Géigend ze entdecken. Dëst ass eng Hell vun enger Plaz.
  
  
  Dëst war eng rar Ausso fir Hawk, an et huet mech nervös. Ausserdeem, wat ech an den Deeg duerno iwwer Danakil geléiere konnt, huet mech net berouegt. Meng Cover huet mech och besuergt. De Fred Goodrum war bekannt als Ingenieur fir ëffentlech Aarbechten, awer gouf vun all Gewerkschaft an Amerika wéinst Bezuelungsproblemer op d'Schwaarzlëscht gesat. An elo huet hien en norwegescht Frachtschëff op Massawa bestallt. D'ethiopesch Regierung huet Leit gebraucht, déi Stroosse kënne bauen.
  
  
  De Greyhound ass zu Norfolk ukomm. Ech hunn meng Duffelbag an e battere Koffer fonnt, an deem geheime Fach vill Munitioun fir d'Wilhelmina an en Transceiver hat. Dunn hunn ech en Taxi fonnt. De Chauffer huet virsiichteg op meng Erscheinung gekuckt a gefrot: "Hutt Dir aacht Dollar?"
  
  
  'Jo. Mee du fiert Ären Auto virsiichteg, oder ech verklot alles wat vun Iech iwwreg ass.
  
  
  Hien huet mäi Witz verstanen. Vläicht hunn ech den Nick Carter ze vill a meng Fred Goodrum Persona gelooss, well hien keen Toun gemaach huet.
  
  
  Hien huet mech bei der Douane ofginn an ech hat keng Problemer duerchzekommen. De Camionschauffer huet mir bei den Hans Skeielman gefuer.
  
  
  De Fluchbegleeder, e grousse Mann mat sandegen Hoer mam Numm Larsen, war net ganz frou mech ze gesinn. Dëst war wéinst der Tatsaach, datt et zwee Auer de Moien war a wéinst mengem Ausgesinn. Hien huet mech op meng Kabine gefouert. Ech hunn him en Tipp ginn.
  
  
  "Frühstück tëscht siwen an néng," sot hien. "Dir fannt den Iesszëmmer erof op d'Trap op der Réck an en Deck drënner."
  
  
  "Wou ass d'Toilette?"
  
  
  - Direkt hannert de Kabinen. Duschen och. Opgepasst net d'Dammen ze schockéieren.
  
  
  Hien ass fortgaang. Ech hunn d'Waff an de Kofferraum geluecht, d'Dier gespaart an ëm déi kleng Kabine gekuckt. Déi eenzeg Plaz war nieft der Hafenfenster mat Vue op d'Haaptdeck op der Hafensäit. Dëst war och d'Säit vun der Embank, an eng dënn Rido huet net verhënnert datt d'helle Liicht dobannen duerchgeet. Et war e Spull op enger Mauer an e Kombinatiounswandkabinett a Kleederschaf op der anerer. Ech hu beschloss meng Saachen den nächsten Moien auszepaken.
  
  
  Den AX huet mir gesot datt d'Passagéierlëscht gutt ausgesäit. DE JONGE MËNSCH, DE MÉI D'INSTRUKTIOUNEN GEEFT, ERKLÄRT: "OP ALL FALL ET GINN KENG BEKONNE RUSSISCH NACH CHINESCH AGENTEN U BOARD. MIR HAUNEN KENG ZÄIT D'CREW suergfälteg ze kontrolléieren. OPGEPASST, N3."
  
  
  Jiddereen sot mir virsiichteg ze sinn, souguer Hawk. D'Schwieregkeet war datt kee mir konnt soen op wien oder wat ech sollt oppassen. Ech hunn d'Luucht ausgemaach an an d'Bett geklommen. Ech hunn net ganz gutt geschlof.
  
  
  
  
  Kapitel 2
  
  
  
  
  
  Den Depart vun engem Schëff ass laut, mä d'Crew vum Hans Skejelman huet wierklech hiert Bescht gemaach fir d'Passagéier z'erwächen. Ech hunn op meng Auer gekuckt. Siwe Auer ass Zäit fir eng Entscheedung ze treffen. Hätt ech den Hugo geholl, oder wier de Freddie Goodrum onwahrscheinlech e Stiletto ze droen? Also guer keng Léisung.
  
  
  Den Hugo huet d'Wilhelmina an de Pierre am Geheimraum vun der Koffer gehalen. D'Leit, déi ech begéint hunn, ware vill méi opmierksam wéi dee Fluchbegleet de Moien.
  
  
  Ech sinn no vir gaangen an hunn eng Dusch geholl. Dunn sinn ech zréck an meng Kabine an hunn e puer Kleeder gewielt. Ech hunn e Flanellhemd un, Aarbechtshosen an eng waasserdicht Jackett.
  
  
  Dunn war et Frühstück.
  
  
  Den Iesszëmmer war op. Et war Plaz fir zéng Leit. Dëst bedeit datt d'Schëff net vill Passagéier hat. De Larsen, de Fluchbegleet, huet mir Orangensaft, Schrummen, Speck a Kaffi bruecht. Ech war bal fäerdeg wéi eng eeler Koppel erakoum.
  
  
  Dëst waren d'Englänner - Harold an Agatha Block. Hien hat en dënnem Bau an dat blass Gesiicht vun engem Comptabel. Hien huet mir gesot datt hien et fäerdeg bruecht huet zwee glécklech Goaler am Fussballpool ze schéissen an eng verstänneg Investitioun gemaach. Si hat de Lavendel-parfüméierte Stil vun enger éiweger Hausfra, der Aart vun der Fra, där hire Mann e Fied baut fir op ze hänken. Si hunn ausgesinn an hire Fofzegerjoren ze sinn, an hiert plötzlech Gléck huet si an mëttelalterlech Partydéieren ëmgewandelt. Béid waren chatty. - Sidd Dir aus Norfolk, Här Goodrum? - gefrot Blok.
  
  
  "Nee, sot ech.
  
  
  "Mir hunn de südlechen USA gär," erkläert hien.
  
  
  "Mir hunn Amerika ganz gär", sot d'Madame Block. "Et ass schued datt Är Regierung seng touristesch Attraktiounen net besser annoncéiert. Virun zwee Joer si mir duerch de Westen gereest a ware ganz beandrockt vu Plazen wéi de Grand Canyon an de Rocky Mountains. Awer d'Käschte sinn zimlech héich. An...'
  
  
  Ech hunn hir Virtrag deelweis ënnerbrach. Wéi de Fred Goodrum, ech sollt nolauschteren, awer mäin eenzege Bäitrag zum Gespréich war e geleeëntleche Grommel.
  
  
  De Fred Goodrum huet nogelauschtert, well hien op Käschte vun dëse Leit während der Rees drénken konnt. De Fred huet gär Gedrénks konsuméiert bal sou vill wéi hie gär huet Dollar ze kréien. Endlech huet si déi inévitabel Fro gestallt. "Wat maacht Dir u Bord vun dësem Schëff, Här Goodrum?"
  
  
  "Ech ginn an Äthiopien."
  
  
  "Fir wat?"
  
  
  'Fir Aarbecht. Ech sinn en Techniker. Ech bauen Stroossen an Drainage Systemer. Eppes wei dat.
  
  
  - Ech fannen dat interessant.
  
  
  "Mir mussen eppes verdéngen," sot ech hir.
  
  
  De Comptabel an d'Hausfra konnten iwwerhaapt net zevill iwwer de Stroossebau wëssen, also wa se wieren wat se gesot hunn, da wier ech gutt. Ech géif léiwer AX engem Fluch ze Addis Abeba arrangéieren, mee KGB Agenten kucken de Fluchhafen. An dës bëlleg Form vun Transport war méi gëeegent fir meng Cover.
  
  
  D'Enquête an de Monolog vun der Madame Block goufen ënnerbrach wéi en anere Frachtschëffpassagéier an de Raum erakoum. De Moment wou si duerch d'Dier geklommen ass, huet si mech duerch all meng mental Dateie gemaach. Laang donkel Hoer, voll Figur, agreabel, wann net schéin, Gesiicht - Ech erënnere mech méi wéi just eng Police Foto. Iergendwou hunn ech hatt ganz plakeg gesinn. Mee wou?
  
  
  "Ech sinn de Gene Fellini," sot si.
  
  
  Wéi hatt dat gesot huet, konnt ech mech erënneren.
  
  
  D'Blöcke hu sech virgestallt. Ech war agefouert - Gina hat eng fest, cool Handshake. Ech wollt aus der Kabine briechen, an de Radiosall goen an e rosen Code Message un den Hawk schécken. Ausser datt den Hawke vläicht onschëlleg gewiescht wier - d'CIA hätt ëmmer en Agent op dat Schëff gesat ouni him ze soen. Dëst wier net déi éischte Kéier datt se een geschéckt hunn fir eng AX Missioun ze verfolgen.
  
  
  D'Madame Block ass zréck an hirem Fussball-Pool-Mir-Léift-ze-Rees-Spill. De Jean huet héiflech nogelauschtert, awer ech wetten net méi wéi ech. D'Madame Block huet dunn ugefaang Froen ze stellen.
  
  
  'Wat méchs du?' - huet si gefreet gefrot.
  
  
  "Ech sinn e Fräiberuffler Journalist," sot de Jean.
  
  
  "Eng jonk Kreatur wéi Dir?"
  
  
  'Jo.' - Si huet hire Kaffi fäerdeg. "Mäi Papp wollt e Jong. An hie war net amgaang e puer biologesch Faktoren säi Kand ze trickéieren wéi hien an enger Männerwelt iwwerlieft. Also wéi ech an der Journalismusschoul ofgeschloss hunn, hunn ech d'Aarbechtsplaze gekuckt, déi fir Fraen verfügbar sinn an hunn decidéiert datt keng vun hinnen richteg fir mech wier.
  
  
  — Sidd Dir fir Fraenemanzipatioun? - gefrot Här Block.
  
  
  'Nee. Just fir d'Aventure.
  
  
  Hir Berouegung huet si sou schockéiert, datt si fir ee Moment opgehalen hunn hir ze quälen. Si huet mech ugekuckt. Ech hu beschloss datt den éischte Schlag en Thaler wäert wäert sinn.
  
  
  "Dir kuckt Iech vertraut aus, Miss Fellini," sot ech. "Och wann ech net vill liesen."
  
  
  "Dir liest wahrscheinlech Männerzäitschrëften, Här Goodrum," sot si.
  
  
  'Jo.'
  
  
  - Also du hues mech do gesinn. Verëffentleche ginn dovun aus, datt Männer en Artikel geschriwwen vun enger Fra iwwer Solo Abenteuer genéissen. An duerch e puer Fotoen konnt ech e puer Geschichte verkafen. Dir hutt mech vläicht do gesinn.
  
  
  "Vläicht," sot ech.
  
  
  - Zäitschrëften? - sot d'Madame Block. 'Foto?'
  
  
  'Jo. Dir wësst - de Korrespondent mécht e Bad zu Jakarta. Eng Heldin mat engem bloen Aarsch zu Rio. Eppes wei dat.
  
  
  Elo wou ech mech un hire ganzen Dossier erënnert hunn, konnt den AX nach ëmmer net entscheeden ob de Jean Fellini e gudden Agent war oder net. Elo wou ech et an Aktioun gesinn hunn, konnt ech déi offiziell Duercherneen virstellen.
  
  
  D'Blöcke wäerten hir definitiv erënneren wann se iwwer dëse Schock kommen. Awer d'Meedchen huet och gesuergt datt si hir eleng gelooss hunn. Et war entweder eng ganz schlau oder eng ganz domm Beweegung. Ech konnt net erausfannen wat et genau war.
  
  
  "Vläicht sidd Dir en Historiker, Här Goodrum," sot de Jean. "Firwat sidd Dir op dësem Frachtschëff?"
  
  
  "Ech sinn en Techniker an ech muss Stroossen an Äthiopien bauen."
  
  
  - Gëtt et eng Aarbecht fir Iech do?
  
  
  'Jo. Een wäert mech do ophuelen wa mir op Massawa kommen.
  
  
  "Schlecht Land. Äthiopien. Sidd virsiichteg, si wäerten den Hals schneiden.
  
  
  "Ech wäert virsiichteg sinn," sot ech.
  
  
  Mir haten allebéid vill Spaass bei dësem Spill. Vläicht kënne mir d'Blocks täuschen a wien och ëmmer mir u Bord begéinen - vläicht; näischt konnt mech iwwer Fred Goodrum an dëser lues Ride zu Massawa frou maachen, mä mir hunn all aner net fir eng Sekonn täuscht. De Jean huet de Mond zougehalen an ech hunn mech och gutt beholl. Ech wollt vill iwwer hir Missioun wëssen, an ech hat Zweifel iwwer dës Informatioun vun hatt fräiwëlleg ze kréien. Eis Konfrontatioun soll bis besser Zäiten waarden.
  
  
  Also hunn ech mech entschëllegt, e puer Paperbacks aus der Schëffsbibliothéik gegraff an zréck an meng Kabine gaang.
  
  
  Den Harold Block an ech hunn déi éischt zwou Nuechten um Mier eng Partie Schach probéiert. Andeems ech him e Rook a Bëschof Virsprong ginn, konnt ech d'Spill fir ongeféier fënnefanzwanzeg Beweegungen ausdehnen ier hien blundert an ech Schachmatt. Also hu mir opgehalen Schach ze spillen an hunn e puer Spiller Bridge gespillt, e Spill wou ech net zevill gär hunn. Ech hunn Zäit verbruecht fir eppes ze verstoen. D'Blocks schénge méi a méi wéi eng chatty englesch Koppel, onschëlleg an harmlos, gäeren d'Welt ze reesen ier se sech endlech nidderloossen an hir manner glécklech Frënn langweileg hunn, déi et ni zu Brighton gemaach hunn. Jean war méi e Geheimnis.
  
  
  Si huet Kaarte recklessly gespillt. Entweder hu mir schwéier gewonnen - mir hunn um Enn ëmmer erëm Partnerschaft - oder si huet eis op eng zerstéierend Néierlag gezunn. All Kéier wann hatt en Trick gemaach huet, huet si hir Kaart mat engem Flick vun hirem Handgelenk gespillt, sou datt se uewen um Stack dréint. An si huet ëmmer süchteg op mech gelaacht, de Kapp zréck gehäit fir hir laang schwaarz Hoer aus hire glänzend brong Aen ze läschen. Hir Uniform schéngt aus donkelen Hosen an engem baggy Pullover ze bestoen, an ech hu mech gefrot wat hatt géif undoen wa mir tropesch an equatorial Waasser erreecht hunn.
  
  
  Um drëtte Moien si mir mat tropescher Hëtzt erwächt. No der Kaart am Iesszëmmer beurteelen, ware mir an engem Upwind Kanal. Mir hunn de Vitesserekord net gebrach. Den Hans Skeielman ass net méi iwwer déi gro-gréng Mier gegléckt, déi virun Hatteras an der Küst vun den USA waren, mä huet sech sanft duerch dat donkelblo Waasser vum Mier ronderëm Kuba gerullt. Owes sollten mir zu Georgetown ukommen. Ech sinn viru siwen opgestan an hunn am Iesszëmmer mat den Offizéier op Flicht Frühstück iessen. D'Klimaanlag huet net gutt genuch geschafft fir meng Kabine bequem ze maachen.
  
  
  Blocks a Jin sinn nach net fäerdeg. Also hunn ech de Lounge Stull op d'Passagéiersäit vum Deck gezunn an d'Sonn op mech gelooss, mech op der Hafensäit verbrennt. Wéi ech d'Schrauwen héieren hunn, hunn ech opgekuckt a gesinn datt de Gene en anere Loungestull iwwer d'Stoldeckplacke zitt.
  
  
  "Ech denken net datt eis Englesch d'Moiessonn gär hunn," sot si.
  
  
  "Si waarden bis Mëttes an kommen dann eraus," sot ech hir.
  
  
  Si hat geschniddene Jeans un, déi d'Bulle vun hirem Hënneschten kaum verstoppt hunn an e Bikinitop, deen mir gewisen huet wéi grouss a perky hir Broscht waren. Hir Haut, wou se net bedeckt war, war gläichméisseg gebrannt. Si huet hir laang Been op d'Sonnestull ausgestreckt, d'Sandalen ofgeschloen an eng Zigarett gebrannt. "Nick Carter, et ass Zäit fir eis ze chatten," sot si.
  
  
  "Ech hu mech gefrot wéini Dir et offiziell géift maachen datt Dir mech kennt."
  
  
  "Et gëtt vill datt den David Hawk Iech net gesot huet."
  
  
  - Vill Saachen?
  
  
  "Informatioun iwwer Cesare Borgia. Den Hawk huet Iech net gesot well hien net wosst. Virun sengem Doud huet de KGB-Offizéier eng Noriicht geschriwwen. Mir hunn et fäerdeg bruecht hien ofzeféieren. An elo erwaarden se, datt ech a Kontakt mam neien KGB-Offizéier schaffen. Awer hien an ech kennen eis net bis mir an Äthiopien kommen. Ech sinn net ganz sécher datt Dir zréck kënnt.
  
  
  Ech gefrot. - "Kënnt Dir mir soen, wien et ass?"
  
  
  Si huet d'Zigarett iwwer Bord geheit. "Sief absolut roueg, Fred Goodrum - gitt sécher datt ech Äre Codenumm benotzen, wann ech glift." Dëst ass e Fluch Begleetpersoun.
  
  
  "Ech hunn net gegleeft datt de KGB keng Bloks benotze géif."
  
  
  "Si sinn harmlos wa se eis net zum Doud langweilen." Verstitt Dir, datt dëst meng lescht Missioun fir vill Jore kéint sinn?
  
  
  'Jo. Ausser Dir ëmbréngt Äre Kolleg wann Dir fäerdeg sidd.
  
  
  "Ech sinn net Killmaster. Awer wann Dir un Freelance Aarbecht interesséiert sidd, soot mir Bescheed. Maacht wéi wann de Monni Sam onschëlleg ass."
  
  
  -Wat genee mécht dës Borgia?
  
  
  - Méi spéit, Fred. Nach. Mir waren falsch iwwer eis Sonn-Angscht Englänner.
  
  
  D'Blöcke koumen eraus, deck Still hannert sech gezunn. Ech hat e Buch bei mir, awer ech hunn net gemaach wéi ech et gelies hunn. D'Jean huet an déi kleng Plagebeutel gezunn, an där si hir Fotomaterial gehal huet. Si huet d'Teleobjektiv op hirer 35mm Kamera gedréint an eis gesot datt si probéiert Faarffotoe vun de fliegende Fësch an Aktioun ze kréien. Dëst betrëfft sech iwwer e Gelänner ze lenken fir d'Kamera stänneg ze halen, en Akt deen hir ofgeschnidden Hosen enk iwwer hirem Hënner gezunn huet op eng Manéier déi et onwahrscheinlech gemaach huet datt hatt eppes méi wéi just Haut droen. Och den Harold Block huet dem Duercherneen vu senger Fra verteidegt a gekuckt.
  
  
  Trotz der Richtung vu mengem Bléck ware meng Gedanken mat anere Saachen beschäftegt wéi dat wat de Jean eis gewisen huet. De Larsen, de Fluchbegleet, war vum KGB. D'Leit an eiser Records Departement hunn dëse Fall zu engem kriibserreegende Tumor ëmgewandelt. Si hunn d'Passagéier iwwerpréift an hunn net fonnt datt d'Persoun virun hinnen en CIA Agent war, deem seng Fotoen an Informatioune mir an eise Fichieren mussen hunn. Anscheinend war d'CIA zimlech geheim - Gene wousst méi iwwer d'Borgia wéi ech, wahrscheinlech genuch fir mir ze soen ob mir hien dout oder lieweg wollten.
  
  
  Wéi d'Schëff Georgetown ukomm ass fir d'Nuecht um Ufer ze verbréngen, a ier mer erëm fortgaange sinn fir de Kap ronderëm Afrika ze ronnen, hunn ech décidéiert datt de Fred Goodrum ze langweileg war a gebrach ass fir un d'Ufer ze goen. De KGB hat en Dossier iwwer mech - ech hunn et ni gesinn, awer ech hunn mat Leit geschwat déi et gemaach hunn - a vläicht hätt de Larsen mech erkannt. Guyana war eng gutt Plaz fir si fir en aneren Agent ze kontaktéieren, an d'Verschwannen vun engem amerikaneschen Tourist mam Numm Goodrum géif op kee Fall verhënneren datt den Hans Skeielman op hir weider Rees ufänkt.
  
  
  "Gitt Dir net ronderëm kucken?" - D'Agata Blok huet mech gefrot.
  
  
  "Nee, Madame Block," sot ech. "Fir éierlech ze sinn, ech reesen net gär sou vill. An ech sinn op meng lescht Been finanziell. Ech ginn an Äthiopien fir ze kucken ob ech Sue verdéngen. Dëst ass keng Freed Rees.
  
  
  Si ass séier fortgaang an huet hire Mann matgeholl. Ech war ganz zefridde mam Iessen a während der Bréck langweilen ze sinn, awer si huet keng Zäit verschwonnen fir mech ze iwwerzeegen an d'Land ze goen. De Jean ass natierlech an d'Land gaangen. Et war sou vill en Deel vun hirem Cover wéi u Bord war en Deel vu mir. Mir haten nach keng Chance iwwer d'Borgias ze schwätzen, an ech hu mech gefrot wéini mer genee d'Chance kréien. Um Mëttegiessen war jidderee um Land ausser de Kapitän an den zweete Mate, an et ass alles opgehalen, datt ech Amerika seng Léift fir Autoen un zwee Offizéier erkläert hunn.
  
  
  Iwwer Kaffi a Cognac huet de Larsen de Kapitän gefrot fir d'Erlaabnis un d'Land ze goen.
  
  
  "Ech weess et net, Larsen, Dir hutt e Passagéier ..."
  
  
  "Ech sinn gutt mat deem," sot ech. "Ech brauch näischt virum Frühstück."
  
  
  "Gitt Dir net un d'Land, Här Goodrum?" - gefrot Larsen.
  
  
  Ech soot. - "Nee." Éierlech gesot, ech kann et net leeschten.
  
  
  "Georgetown ass eng ganz dynamesch Plaz," sot hien.
  
  
  Seng Ukënnegung géif als Neiegkeet fir d'lokal Autoritéite kommen, well d'Swinger-Touristen einfach net ganz héich op der Guyana Prioritéitslëscht sinn. De Larsen wollt, datt ech un d'Land goen, awer huet mech net getraut ze zwéngen. Déi Nuecht hunn ech nieft dem Wilhelmina an dem Hugo geschlof.
  
  
  Den Dag drop sinn ech och vu jidderengem sengen Aen ewech bliwwen. D'Virsécherheet war wahrscheinlech nëtzlos. De Larsen ass fortgaang fir Moskau z'informéieren datt den Nick Carter op Massawa ënnerwee ass. Wann hatt mir net gesot huet, ass et nëmme well si mech net erkannt huet. Wann si identifizéiert, Ech konnt näischt änneren.
  
  
  "Fannt keng gutt Geschichten zu Georgetown?" Ech gefrot Jean dass Nuecht während Iessen.
  
  
  "Dee Stopp war eng verdammt Zäitverschwendung," sot si.
  
  
  Ech hunn deen Owend hir mëll Klapp op meng Dier erwaart. Et war e bëssen no zéng Auer. D'Blöcke sinn fréi an d'Bett gaang, anscheinend nach midd vum Spazéiergang vu gëschter. Ech loossen de Jean eran. Si hat wäiss Hosen an e wäisse Fëschnetzshirt un, deen hir Ënnerwäsch fehlt.
  
  
  "Ech gleewen datt de Larsen dech identifizéiert huet," sot si.
  
  
  "Wahrscheinlech," sot ech.
  
  
  "Hie wëll mech um Heckdeck begéinen, hannert der Iwwerstruktur. An enger Stonn.'
  
  
  "An Dir wëllt datt ech fir Iech ofdecken?"
  
  
  "Duerfir droen ech wäiss. Eis Dossieren soen, du bass gutt mat engem Messer, Fred.
  
  
  'Ech wärt kommen. Sicht mech net. Wann Dir mech gesitt, wäert Dir alles ruinéieren.
  
  
  'Géi.'
  
  
  Si huet roueg d'Dier opgemaach an ass barfuß duerch de Gank gekräizt. Ech hunn den Hugo aus dem Koffer geholl. Duerno hunn ech d'Luucht a menger Kabine ausgeschalt a bis kuerz no Mëtternuecht gewaart. Duerno sinn ech am Gank verschwonnen, op d'Achterdeck. Op der hënneschter Säit vum Gank war eng Dier op déi op d'Hafensäit vum Haaptdeck féiert. Keen hat et zougemaach, well d'Waasser roueg war an den iwweraarbechten Hans Skeijelman Klimaanlag konnt all Hëllef vum coolen Nuetswand benotzen.
  
  
  Wéi déi meescht Frachtschëffer déi rau Mier sou gutt wéi méiglech navigéieren, war den Hans Skejelman e Mess. Den Zëndel louch iwwerall hannert der Iwwerbau iwwer d'Heckdeck. Ech hunn e puer Stécker ausgewielt an hunn se ëm de Pfeil geklappt.
  
  
  Dunn hunn ech an et geduscht. Ech hu gehofft, datt de Larsen net géif entscheeden, se als Këssen ze benotzen. E puer Schëffer haten Wuecht u Bord. D'Equipe vum "Hans Skeielman" huet sech doriwwer keng Suergen gemaach. Bannen waren et Passagen, déi vum Crewquartier op d'Bréck, Radiosall, Maschinnesall a Galerie gefouert hunn. Ech hu geduecht datt et all Chance war datt de Lookout schléift a mir si mam Autopilot gefuer. Mee ech sinn net gewisen. De Larsen ass genee um eent de Moien opgetaucht. Si huet nach ëmmer d'Jackett vun hirem Fluchbegleeder un, an der Nuecht eng Blur vu wäiss. Ech hunn hatt gesinn mat hirer lénker Hülse fiddelen an hunn ugeholl datt si do e Messer verstoppt. Dëst war eng gutt Plaz fir et, obwuel ech léiwer déi Plaz wou ech den Hugo hat. Ech hunn de Stiletto an der Hand gehal. Da koum de Jean op.
  
  
  Ech konnt nëmmen Brochstécker vun hirem Gespréich verfollegen.
  
  
  "Dir spillt eng duebel Roll," sot si.
  
  
  D'Äntwert war inaudible.
  
  
  „Ech hunn hien erkannt wéi hien u Bord koum. Moskau ass egal ob hien op Massawa kënnt oder net.
  
  
  'Ech maachen et.'
  
  
  D'Äntwert war erëm onkloer.
  
  
  "Nee, et ass kee Sex."
  
  
  Hire Sträit gouf ëmmer méi hefteg, an hir Stëmme si méi roueg. De Larsen huet mech de Réck gedréint, an ech hunn nogekuckt wéi si de Jean no an no an d'Stahl-Iwwerbau gefouert huet, fir jiddereen op der Bréck verstoppt. Ech hunn d'Zeil virsiichteg opgehuewen an aus drënner erausgerutscht. Bal op alle Véier, mam Hugo prett an der Hand, sinn ech op si gekrabbelt.
  
  
  "Ech schaffen net mat Iech," sot Larsen.
  
  
  'Wat mengs du?'
  
  
  "Dir hutt mech oder Äre Chef fuddelen. Ech ginn Iech fir d'éischt lass. Dann vum Carter. Loosst eis kucken wat de Killmaster iwwer den Ozean denkt.
  
  
  Hir Hand erreecht hir Hülse. Ech sinn op hatt gerannt an hunn den Hals mat menger lénkser Hand gegraff, an d'Gejäiz gedréckt. Ech hunn hatt mam Hugo sengem Stiletto an de Kierper geschloen an si weider domat geschloen bis si an meng Äerm gehackt ass. Ech hunn hire Kierper a menge Äerm op d'Gelänner gezunn an hir opgehuewen. Ech héieren e Sprëtz. An ech hunn gespannt gewaart.
  
  
  Et gouf kee Gejäiz vun der Bréck. D'Motoren hu mir ënnert de Féiss gerabbelt wéi mir Richtung Afrika gefuer sinn.
  
  
  Ech hunn den Hugo virsiichteg op meng Hosen ofgewäsch a sinn op de Jean gaang, deen sech géint d'Iwwerbau geleet huet.
  
  
  "Merci, Nick ... ech mengen, Fred."
  
  
  "Ech konnt et net alles verstoen," sot ech hir. - Si huet ugekënnegt datt ech net an Afrika kommen?
  
  
  "Si huet dat net gesot," sot si.
  
  
  "Ech hu gefillt datt Moskau egal ass ob ech op Massawa komm sinn oder net."
  
  
  "Jo, awer vläicht huet si de Bericht net geschriwwen."
  
  
  'Vläicht. Si hat e Messer an der Hülse.
  
  
  - Du bass gutt, Nick. Loosst eis an Är Kabine goen.
  
  
  "Okay," sot ech.
  
  
  Ech hunn d'Kabinedier gespaart an hunn mech ëmgedréit fir de Jean ze kucken. Ech hunn nach ëmmer erwaart datt hatt géif schlofen, op d'Tatsaach reagéieren datt de Larsen si bal ëmbruecht huet, awer si huet net. E süchteg Laachen ass op hirem Gesiicht erschéngt wéi si hir Hosen ofgerappt huet an se ofgeholl huet. Hirem wäissen T-Shirt huet näischt verstoppt, hir Nippel hunn sech gehärt, wéi si sech gebéit huet an den T-Shirt iwwer de Kapp gezunn huet.
  
  
  "Loosst eis kucken ob Dir sou gutt am Bett sidd wéi Dir mat engem Messer sidd," sot si.
  
  
  Ech hunn mech séier ausgekleed, an hir grouss Broscht a gekierzt Been gekuckt. Hir Hëfte hu sech lues geplënnert wéi si Been gewiesselt huet. Ech sinn séier bei hatt gaang an hunn hatt an meng Äerm geholl a mir hunn eis ëmbruecht. Hir Haut war waarm, wéi wa si net un der cooler Nuetsloft ausgesat wier.
  
  
  "Schalt d'Luucht aus," huet si geflüstert.
  
  
  Ech hu gemaach wéi si gesot huet an hunn mech nieft hirem am schmuele Käfeg geluecht. Hir Zong ass a mengem Mond komm wärend mir eis kussen.
  
  
  "Maacht séier," huet si gejaut.
  
  
  Si war naass a prett, a si explodéiert an e wilde Wahnsinn wéi ech an hatt agedrongen hunn. Hir Neel hunn meng Haut kraazt a si huet komesch Geräischer gemaach wéi ech meng Leidenschaft an hatt explodéiert hunn. Mir hu sech zesummen, komplett erschöpft, an déi eenzeg Kläng an eiser Kabine waren eis déif, zefridden Otem an d'Kräischen vum Schëff wéi mir vun der Plaz fortgaang sinn, wou ech de Larsen an d'Mier geheit hunn.
  
  
  
  
  Kapitel 3
  
  
  
  
  
  Um dräi Auer hu mir endlech ugefaang ze schwätzen. Eise Kierper war schweess a mir louchen zesummen an der schmueler Kabine. De Jean huet meng Këscht als Këssen benotzt an hir Fanger iwwer mäi Kierper spille gelooss.
  
  
  "Et ass eppes falsch mat dësem Schëff," sot si.
  
  
  — Hien fiert ze lues, d'Klimaanlag funktionnéiert net. An de Larsen huet eeklech Kaffi gemaach. Ass dat wat Dir mengt?
  
  
  'Nee.'
  
  
  Ech hunn op hatt gewaart fir weider ze erklären.
  
  
  "Nick," sot si, "kënnt Dir mir soen wat den AH iwwer "Hans Skeielman" gesot huet?
  
  
  - Datt hien zu Massawa zu der richteger Zäit ukomm ass. An datt d'Passagéier an der Rei sinn.
  
  
  'Jo. Wat iwwer d'Equipe?
  
  
  "Ech wousst net iwwer Larsen," sot ech. "D'CIA huet et fir sech selwer gehalen."
  
  
  - Ech weess firwat Dir esou zou a geheimnisvoll sidd. Si huet sech an der Kabine ëmgedréit. - Dir denkt datt ech dech fuddelen. Mee dat stëmmt net. Ech hunn dräi vermësst Rakéiten fonnt.
  
  
  "Voll Rakéiten?"
  
  
  - Nee, awer Deeler fir se ze montéieren. Mat nuklearen Sprengkäpp.
  
  
  - Wou sinn se?
  
  
  - A Containeren um Deck hannert der Bréck.
  
  
  Ech gefrot. -'Bass du secher?'
  
  
  'Genuch.'
  
  
  - A si ginn op d'Borgias?
  
  
  'Jo. De Larsen huet ze vill Autoritéit iwwerholl. Ech de Verdacht, datt de KGB léiwer dës Rakéiten zerstéieren wéi den Nick Carter ëmbréngen.
  
  
  "Also mir kënnen d'Aarbecht ouni russesch Hëllef handhaben," sot ech. - Besser iwwernuecht hei.
  
  
  - A ruinéieren mäi Ruff?
  
  
  "Soss wier Dir schonn en Engel, deen Gott hëlleft."
  
  
  Si huet gelaacht an huet hir Hänn erëm iwwer mäi Kierper gerannt. Ech hunn op hir Kärelen geäntwert. Dës Kéier war de Lovemaking mëll a lues, eng aner Aart vu Komfort wéi eis éischt Emprise. Wann dem Jean seng Ängscht hallef wouer wieren, wiere mir a gudder Form. Mee grad elo refuséiert ech doriwwer ze Suergen.
  
  
  Jean huet geschlof. Awer net ech. Ech war besuergt iwwer hir Fro iwwer wéi eng Informatioun AH iwwer d'Crew hat. Eis Leit hunn ugeholl, datt den Hans Skeielman en onschëlleg Frachtschëff mat e puer Passagéier wier. Awer heiansdo gëtt et eng Intrig an enger Intrig, eng Verschwörung an enger Verschwörung, a Prozessballone mat engem onschëllegen, onschëllegen Passagéier u Bord. Vläicht hat den AX seng Verdacht iwwer "Hans Skeelman" an huet mech als Katalysator invitéiert. Et war dem Hawke säi Stil fir d'Saachen eleng ze geschéien. Ech begéint nëmmen e puer Crew Memberen. Et gouf keng Kommunikatioun mat de Passagéier. Um Mëttegiessen hunn de Kapitän Ergensen an ech iwwer Autoen geschwat. Mr. De Gaard, den zweete Matspiller, huet nogelauschtert. De Chefmate, den Här Thule, huet vun Zäit zu Zäit gegrommelt an no méi Grompere gefrot, awer et schéngt him egal ze sinn, ob d'Passagéier lieweg oder dout waren. De Steward, den Här Skorn, huet de Larsen fir eis an eist Iessen zougelooss a schéngt léiwer seng deeglech Kalorienaufnahme a Rou a Rou ze konsuméieren. De Funkamateur, eng grouss, dënn Blond mam Numm Birgitte Aronsen, war schwedesch an esou roueg wéi den éischten Offizéier. Wéi si an den Iesszëmmer koum, war et net fir eng sozial Visite.
  
  
  Endlech sinn ech an e liichte Schlof gefall, op e Gejäiz gewaart oder een deen no Larsen sicht. Ech sinn erwächt wéi déi éischt Mueresliicht duerch d'Porthole ausgebrach ass. De Jean huet gerührt an eppes gemëmmert.
  
  
  Ech soot. - "Nach ëmmer schrecklech Verdacht?"
  
  
  'Jo.' Si huet déi liicht Decken ofgeheien an iwwer mech geklommen.
  
  
  "Komm mir huelen eng Dusch," sot si.
  
  
  - Musse mir zesummen esou opfälleg sinn?
  
  
  'Besonnesch. Ech brauch dëse Cover. Vläicht war de Larsen e notoresche Fra Killer.
  
  
  "Ech bezweifelen et," sot ech.
  
  
  Wann de Jean géif mengen, ech kéint hir all Mësstrauen ewechhuelen, da wier et mir egal. Mat der Zäit wäert dës Missioun e Punkt erreechen wou et e seriöse Hindernis gëtt. Dann hätt ech hatt entlooss. Et gëtt keng Plaz fir eng Fra zu Danakil, besonnesch eng déi net Suizid kann engagéieren. Awer bis mir an Äthiopien ukomm sinn, wollt ech weiderhin hir Gesellschaft genéissen.
  
  
  Si war e Meeschter am Bett. A si war sech ganz bewosst iwwer den Effekt vun hirem wonnerschéine Kierper op Männer. Si huet fir déi lescht fënnef Joer mëttelméisseg Geschichten verkaaft, dorënner plakeg Fotoe vu sech selwer. Ech hunn nogekuckt wéi si en Handduch ëm sech wéckelt an an d'Dusch gaang ass mat engem laangen T-Shirt an den Hänn. Wéi mer eis endlech fäerdeg gelaacht a gespullt hunn, goufe mir mat enger laanger Dusch behandelt.
  
  
  Wéi mir erëm an de Gank erausgaange sinn, ech an der Hosen an de Jean nëmmen a sengem laangen T-Shirt, deen net vill verstoppt huet, si mir bal op d'Birgitte Aronsen gestouss.
  
  
  - Hutt Dir de Larsen gesinn? - hatt huet mech gefrot.
  
  
  "Net nom Mëttegiessen," Ech geäntwert.
  
  
  "Ech och," sot de Jean, huet sech op mech geleet a gelaacht. D'Miss Aronsen huet eis e Bléck vu wéineg Vertrauen an ass laanscht eis geklommen. De Jin an ech hunn e Bléck ausgetosch an sinn zréck an meng Kabine gaangen.
  
  
  "Huelt mech aus der Kabine an zéng Minutten,"Si sot. "Ech mengen, mir sollten zesummen Frühstück iessen."
  
  
  'Géi.'
  
  
  Ech hunn mech verkleed an erëm probéiert ze décidéieren eng Waff ze droen. Dem Jean seng Theorie datt den Hans Skeielman Deeler droen déi néideg waren fir dräi interkontinental ballistesch Rakéiten ze maachen, huet virgeschloen datt ech schlau war de Radio net ze benotzen fir de Code Message ze schécken. D'Crew wousst wuel net wat se mat sech hunn, well keen u Bord vum Containerschëff e Grond huet d'Container opzemaachen.
  
  
  Awer wat wann ech wousst? Muss ech bewaffnet sinn? Leider hunn ech den Hugo an d'Wilhelmina zesumme mam Pierre an d'Geheimkoffer vu mengem Koffer gesat, wou mäi klenge Sender stoung, an zougemaach. Op dësem Schëff hunn ech eng éierlech Rees an Äthiopien gemaach, oder ech war a vill méi Schäiss wéi ech eleng mam Luger geléist hätt. Alternativ Waffen waren extrem limitéiert.
  
  
  Et huet mech och gestéiert, datt ech ni ee vun de Chauffeuren gesinn hunn. Op d'mannst hätt ech ee vun hinnen an der Cafeteria begéint. Mä de Larsen huet eis schonn um éischten Dag um Mier erkläert: „Keen vun eise Passagéier hat d'Chauffeuren jeemools gesinn, d'Madame Block. Si bleiwen léiwer ënnen. Et ass hir ... wéi kann ech dat op Englesch soen ... hir Idiosyncrasy. Natierlech huet d'Agata Blok dës Fro gestallt. Ech hunn dem Larsen seng Ausso iwwer de Glawen geholl. Elo hunn ech mech gefrot ob ech domm gewiescht wier. A mengem Liewensstil riskéiert eng Persoun ëmmer duerch Dommheet ëmbruecht ze ginn, awer ech wollt net déi Aart vun Dommheet bidden, déi zu mengem Doud géif féieren. Ech hunn meng Koffer erëm gekuckt. Ech hat Jacketten bei mir, an deenen d'Wilhelmina sech verstoppe konnt. Dir musst op d'mannst eng Jackett undoen, wann Dir de Luger onerkannt bei Iech wollt halen. Awer eng Jackett op engem reguläre Frachtschëff op engem waarmen Dag no beim Equator ze droen géif Mësstrauen ënner all éierlech Crew erhéijen. An ech war net ze iwwerzeegt vun der Éierlechkeet vun dëser Equipe.
  
  
  Onbewaffnet sinn ech an de Gank eragaangen, d'Dier vu menger Kabine hannert mir zougemaach an e puer Meter bis bei dem Jean seng Kabine gaang. Ech hunn douce geklappt. "Komm eran," huet si geruff.
  
  
  Ech hunn e bësse feminin Clutter erwaart, awer ech hunn eng uerdentlech Plaz fonnt, Gepäck ordentlech ënner dem Koffer gestoppt an hir Kameratasche am oppene Kleederschaf. Ech hu gefrot, ob hir Kamera eng .22 Pistoul an engem vu senge Lënsen hat.
  
  
  De Jean hat e bloen T-Shirt un an eng geschnidden Jeans. Haut hat si Schong amplaz Sandalen un. Eng Saach war sécher, si hat keng Waff.
  
  
  Si huet gefrot. - "Prett fir e grousse Frühstück?"
  
  
  "Jo," sot ech.
  
  
  Wéi och ëmmer, et war keen extensiv Frühstück am Iesszëmmer. Mr. De Sjorn, de Steward, huet d'Eeër an d'Toast preparéiert.
  
  
  Säi Kaffi war net méi schlëmm wéi dem Larsen, awer net besser.
  
  
  Keng aner Beamte waren dobäi. Blöcke, déi ganz onglécklech ausgesinn, souzen schonn um Dësch. De Jean an ech sinn kal begréisst, mat der Wëssenschaft, datt mir als Matreesen trotz eiser schlechter Moral nach existéieren.
  
  
  "Mir kënnen de Larsen net fannen," sot Shorn. "Ech weess net wat mat hatt geschitt ass."
  
  
  "Vläicht huet si ze vill Bourbon gedronk," Ech hu probéiert ze intervenéieren.
  
  
  "Si ass iwwer Bord gefall," sot d'Agatha Block.
  
  
  "Dann hätt een dat héieren", hunn ech dogéint gemaach. "Et war kee schlecht Wieder gëschter. An d'Mier ass nach ëmmer ganz roueg.
  
  
  "De Lookout muss geschlof gewiescht sinn," huet d'Madame Block insistéiert. "Oh nee, Madame Block," sot de Skjorn séier, "dëst kann net op engem Schëff ënner dem Kommando vum Kapitän Ergensen geschéien." Besonnesch wann de Gaard an den Thule am Asaz sinn.
  
  
  "Kontrolléiert Är Whisky-Versuergung," sot ech nach eng Kéier. Ech hunn nëmmen de Jean mat mir gelaacht.
  
  
  "Ech wäert iwwerpréiwen, Här Goodrum,"Sa Shorn.
  
  
  Säi séiere Retorat zu der Madame Block iwwer de schlofen Iwwerwaacher schéngt meng Verdacht vun der Nuecht virdrun ze bestätegen. D'Crew huet den Autopilot engagéiert an huet eng Schlof gemaach wann d'Wieder an d'Positioun et erlaabt hunn. Dëst geschitt op ville Handelsschëffer, wat erkläert firwat Schëffer heiansdo aus der Course goen oder matenee kollidéieren ouni Navigatiounserklärung.
  
  
  "Et gëtt Material fir en Artikel hei," sot de Jean.
  
  
  "Ech mengen et, Miss Fellini," sot Shorn. - Ech hu vergiess datt Dir Journalist sidd.
  
  
  "Si ass iwwer Bord gefall," sot d'Madame Block. "Aarm Fra".
  
  
  Zwëschen hirem definitiven Uerteel iwwer de Larsen Fall an hirer kaler Haltung vis-à-vis vu Leit, déi Sex genéissen, war et wéineg Plaz fir d'Madame Block stimuléierend Firma ze maachen. Hire Mann, deen Abléck op dem Jean seng schwéier Broscht geklaut huet, déi ënner dem dënnen Stoff wackelen, huet gefaart eng méi mënschlech Äntwert.
  
  
  Nom Iessen sinn de Jean an ech zréck an hir Kabine. "Ech si sécher datt Dir wësst wéi Dir eng Kamera benotzt," sot si.
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Dann, Fred Goodrum, meng al Flam, Dir wäert dës Propositioun gär hunn." Ech setzen eng 28mm Objektiv op meng Kamera fir datt Dir eng Foto vu mir an dëser Kabine maache kënnt.
  
  
  De Jean sot mir wéi eng Verschlussgeschwindegkeet an Blend ech wielen an huet mech vun engem Eck an deen aneren gefouert. Ganz plakeg huet si fir mech a verschiddenen Deeler vun der Kabine poséiert, mat engem extrem sensuellen Ausdrock am Gesiicht. Alles wat ech misse maachen war zielen, fokusséieren an den Ausléiser zéien. Wéi mir d'Rolle vum Film fäerdeg waren, ware mir erëm am Bett. Ech ugefaang iwwer hir sexuell Honger ze Suergen. Sou vill wéi ech hir writhing, pulséierend Kierper gär hunn, hunn ech mech stänneg drun erënnert datt ech u Bord vum Hans Skeielman fir méi eescht Geschäft war.
  
  
  "Haut stellen ech e puer Froen iwwer Larsen," sot si. "Meng Roll ass als enquêtéierend Journalist. Wat wäert Dir maachen?'
  
  
  "Ech ginn op deck eraus a probéieren ze raschten."
  
  
  Ech war op de Lounge Stull ausgestreckt, mäi Gesiicht am Schied, wéi ech Bewegung héieren hunn an d'Stëmm vun engem Mann sot: "Beweeg net, Här Carter."
  
  
  Ech hu gemaach wéi ech hien net héieren hunn.
  
  
  "Dann, wann Dir wëllt, Här Goodrum, réckelt net."
  
  
  "Wann ech léiwer wat?" - sot ech, erkennen d'Stëmm vum Gaard, dem zweeten Assistent.
  
  
  - Wann Dir léiwer um Liewen ze bleiwen.
  
  
  Zwee Séifuerer stoungen virun mir, allebéid mat Pistoulen. Da koum de Gaard a mäi Gesiichtsfeld, hien hat och eng Pistoul bei sech.
  
  
  "General Borgia wëll Iech liewen,"Hien huet gesot.
  
  
  "Wien ass d'General Borgia?"
  
  
  "De Mann, deen Dir sollt fir d'ethiopesch Regierung sichen."
  
  
  "Gaard, och d'ethiopesch Regierung géif weder General Borgia oder General Grant astellen."
  
  
  - Dat ass genuch, Carter. Also, Dir sidd Killmaster. Dir hutt wierklech ëm de Larsen gekëmmert. Aarmséileg Hoer, d'Russen mussen hir bëlleg rekrutéiert hunn.
  
  
  "Ech mengen, Dir sollt Är Whisky Stock kontrolléieren,"Ech gesot. "Huet de Sjorn Iech dëse Message net ginn?" Hien huet mir an engem konversativen Toun geäntwert: "Et ass erstaunlech wéi sou eng sprëtzeg Persoun wéi dës Madame Block heiansdo d'Wourecht kann soen. D'Wuechter huet gëschter Owend eigentlech geschlof. De Wiechter schléift bal all Nuecht. Ech net. Mee ech hu just léiwer net d'Schëff wéinst dem Larsen ze kapseieren. Fir wat brauche mir KGB Agenten?
  
  
  "D'Russe ginn ëmbruecht."
  
  
  -Du bass ganz roueg, Carter. Ganz staark. Är Nerven an Äre Kierper si komplett ënner Kontroll. Mee mir sinn bewaffnet, an Dir sidd net. Dës Crew ass all Borgia Agenten, ausser déi technesch Crew. Si sinn an hirem eegene Maschinnesall gespaart. A bestëmmt net de Larsen, deen Dir gëschter Owend léif eliminéiert hutt. Wou ass de Messer deen Dir benotzt hutt?
  
  
  "Bleift am Larsen sengem Kierper."
  
  
  "Ech erënnere mech datt Dir et erausgezunn hutt an dann d'Blutt ofwëschen."
  
  
  "Deng Nuetsvisioun ass schlecht, Gaard," sot ech. "Et verursaacht Halluzinatiounen."
  
  
  'Et ass egal. Elo hutt Dir dëst Messer net. Dir sidd ganz gutt, Carter. Dir sidd besser wéi jiddereen vun eis. Awer Dir sidd net besser wéi eis dräi mat Waffen. A mir kennen Waffen gutt, Carter?
  
  
  "Tatsächlech," sot ech.
  
  
  "Da stitt lues op a gitt no vir." Kuckt net zréck. Probéiert net ze kämpfen. Och wann de Generol Borgia dech lieweg wëll, ass Ären Doud onwahrscheinlech him ze bewältegen. Meng Aarbecht war Borgia ze fannen a kucken wat hie bis. Ech géif et léiwer no mengem ursprénglechen Plang maachen, awer op d'mannst kommen ech dohinner. Donieft huet de Gaard absolut Recht, wéi hie gesot huet, datt hien a seng zwee Männer iwwer d'Waffe woussten. Ee vun hinnen mat enger Waff wier ze vill fir mech. A si hunn mech respektéiert, wat hinnen duebel virsiichteg gemaach huet.
  
  
  Déi waarm tropesch Sonn spigelt sech am Waasser. Mir sinn no vir gaangen, laanscht déi gebonnen Container. Et waren Leit mat Pistoulen am Réck. Ech hunn et net gär. Wann ech et fäerdeg bruecht hunn eraus ze kommen, muss ech vill lafen fir op meng Waff ze kommen. Ech hunn e leschte Bléck op den Ozean gemaach ier ech an d'Dier vun der Iwwerbau erakoum. Déi meescht Frachtschëffer hunn eng Bréck am Heck, an ech hu mech gefrot, ob den Hans Skejelman deelweis an e Krichsschëff ëmgewandelt gouf, sou eppes wéi déi däitsch Q-Booter vum Zweete Weltkrich.
  
  
  "Stop", huet de Gaard bestallt.
  
  
  Ech war ongeféier zéng Meter vum Radiosall. D'Birgitte Aronsen koum eraus, huet eng Pistoul op de Mo geriicht.
  
  
  "De Kapitän seet, mir sollten de Späicherraum ënner dem Schaf vum Bootswain benotzen," sot si.
  
  
  "Et ass alles ze kommen," sot Gaard.
  
  
  'Ma?'
  
  
  "Zwee englesch Passagéier konnten eis gesinn. Schlussendlech ass de Carter elo e Patient an der Infirmerie. Schrecklechen tropesche Féiwer. Gitt an enger Nuecht mat der Miss Fellini infizéiert.
  
  
  "D'Patiente ginn an d'Krankheet opgeholl," sot si.
  
  
  Ech wousst wat géif geschéien, mee ech konnt näischt iwwer hir Pistoul maachen riichtaus op mäi Bauch Knäppchen. An och wann hatt net e gudde Schoss wier, wier et verdammt schwéier mech op där Streck ze verpassen. Si géif och Gaard an zwee anerer schéissen, mee ech geduecht si géif hinnen als néideg Verloschter schreiwen. Schrëtt goufen hannert mir héieren. Ech hu probéiert mech zesummen ze zéien a gemierkt datt et nëtzlos war. Dunn hunn ech e Liicht viru mir gesinn explodéieren, de Schmerz duerch de Kapp gefillt an an d'Däischtert geflunn.
  
  
  
  
  Kapitel 4
  
  
  
  
  
  Ech sinn erwächt mat engem Kappwéi, deen net méi frësch war, an ech hat d'Iddi datt déi wackeleg Deeler vu mengem Kierper e bëssen Zäit daueren ier se erëm berouegt ginn. Dat bloe Knollen, deen direkt an meng Ae blénkt, huet wéineg gemaach fir dat Gefill ze verhënneren. Ech zougemaach meng Aen, moaning, probéiert erauszefannen, wien a wou ech war.
  
  
  'Nick?' Weiblech Stëmm.
  
  
  "Wat," Ech geruff.
  
  
  'Nick?' Déi insistent Stëmm erëm.
  
  
  Trotz der Péng hunn ech meng Aen opgemaach. Direkt ass mäi Bléck op d'Screendier gefall. Ech hu mech drun erënnert...Birgit Aronsen. Hir Waff. Eppes ernimmt e Lager ënner dem Schaf vum Bootsman. Gin gouf och geholl. Ech hunn op meng lénks Säit gerullt an hunn se op der Säit vum Schëff gekropt gesinn. E Plooschter ënnert hirem lénksen Aen huet hiert Gesiicht verworf.
  
  
  Ech gefrot. - "Wien huet Iech an d'Gesiicht geschloen?"
  
  
  "Gaart." - Dee Baascht war ze séier fir mech. Hien ass op mech gesprongen an huet mech erofgeschloen ier ech et wousst. Dunn huet hien mech gagged. Et ass e Wonner datt hien meng Kamera net gebrach huet, et war um Hals.
  
  
  - Hien huet mech mat engem Schlag vun hannen erausgeschloen, Jin. Iwwerdeems de Radio Bedreiwer huet d'Waff op mäi Mo.
  
  
  Zwee Deeler vun hirer Geschicht hunn net gutt geklongen. De Jean sot dës Bemierkung iwwer hir Kamera ze zoufälleg, wéi fir Verdacht ze vermeiden. An als Agent muss si e puer minimale Kampffäegkeeten hunn. Gaard war eng grouss Brut an hie war wahrscheinlech och zimlech gutt mat sengen Faust, mä si konnt nach e puer Schued maachen a si huet misse op hir Wuecht sinn.
  
  
  "Soss ass Äert schwaarzt Aen zimlech iwwerzeegend," sot ech. - Iwwerzeegt? Si huet d'lénks Säit vun hirem Gesiicht mat hirer Hand reift a gewéckelt.
  
  
  Net wëlle mat hatt streiden iwwer hire komplette gudde Glawe vis-à-vis vun den USA - si géif ouni Zweifel derzou schwieren, an ech konnt mäi Verdacht net beweisen - ech hunn op meng Féiss gekämpft. Dee klenge Raum huet méi staark a méi séier gewéckelt wéi d'Bewegung vum Schëff virausgesot hätt. Ech hu bal opgehuewen. engem Fluch. Firwat huet Gaard d'Drogen net benotzt? D'Injektioun trëtt mat der Zäit of, awer e Schlag op de Réck vum Kapp kann e Concussioun verursaachen, deen Dir fir Deeg, Wochen oder Méint erliewt. Ech hu gehofft, datt meng Verletzung temporär war.
  
  
  - Nick, sidd Dir an der Rei?
  
  
  Dem Jean seng Hand rutscht meng Taille. Si huet mir gehollef op de Stahlbunnplacken ze sëtzen an huet mäi Réck géint de Rull vum Schëff geleet. 'Bass du ok?' - huet si widderholl.
  
  
  "Dëst verdammt Schëff dréit weider," sot ech. "Gaard huet mir e schreckleche Schlag gemaach."
  
  
  Si huet virun mir geknéit a gekuckt an meng Aen. Si huet mäi Puls gefillt. Dunn huet si ganz virsiichteg um Réck vu mengem Kapp gekuckt. Ech hunn gekrasch wéi hatt de Bump beréiert huet.
  
  
  "Halt fest," sot si.
  
  
  Ech hu just gehofft datt hatt do näischt futti fonnt huet.
  
  
  De Jean ass opgestan a sot: „Ech sinn net ganz gutt an der Éischt Hëllef, Nick. Awer ech gleewen net datt Dir eng Konkussioun oder e Fraktur hutt. Dir musst just e puer Deeg waarden.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. Et war no dräi.
  
  
  Ech gefrot. - "Ass dat alles fir haut?"
  
  
  "Wann Dir mengt, wann dëst den Dag ass wou mir gefaange sinn, dann jo."
  
  
  'Géi.'
  
  
  'Wat solle mer elo maachen?'
  
  
  "Ech wäert ganz virsiichteg plënneren, wann ech iwwerhaapt réckelen kann, an hoffen do näischt falsch geet."
  
  
  "Ech schwätze doriwwer eraus ze kommen," sot si.
  
  
  Ech gefrot. - "Hutt Dir hell Iddien?"
  
  
  "Meng Kamera ass eng Toolbox."
  
  
  "Grouss Tools passen net do."
  
  
  "Besser wéi näischt."
  
  
  Ech gefrot. - "Huet si eis Mëttegiessen bruecht?"
  
  
  Si huet iwwerrascht ausgesinn. - 'Nee.'
  
  
  "Loosst eis kucken ob se eis fidderen ier mir ...".
  
  
  'Gutt.'
  
  
  Si huet e puer Mol probéiert e Gespréich ze starten, awer huet opginn wéi hatt gemierkt huet datt ech refuséiert ze äntweren. Ech hunn mech gesat, géint de Metallrahmen hänke gelooss an hunn mech gemaach wéi ech raschten. Oder vläicht hunn ech net gemaach wéi wann ech probéiert hunn ze denken, huet meng Kappwéi net gehollef. Ech hu bis elo decidéiert net mam Jean iwwer meng Situatioun ze diskutéieren. Meng Schwindel a Kappwéi hunn mech net verhënnert eise Raum ze entdecken, an de Mangel u e puer néideg Saachen huet mech gefrot wéi laang mir hei wären.
  
  
  Zum Beispill gouf et keng Toilette an eisem Prisong. Obwuel ech net gegleeft hunn datt d'Waasserversuergung esou wäit ënner der Waasserlinn ass, hunn ech gegleeft datt de temporäre Ënnerstand mat engem Eemer ausgestatt ass. Dat wier net nëmme méi einfach fir eis, mee och eng raisonnabel sanitär Moossnam fir d'Schëff selwer. An trotz der Tatsaach, datt d'Crew sech un déi international schlëmme Gewunnechten vun de Handelsschëffer gehalen huet, hunn si den Hans Skeielman nach ëmmer verstänneg propper gehalen.
  
  
  Ech hunn och gesinn, datt mir Drénkwaasser feelen. A wann d'Waasser an den Eemer net viru Mëtternuecht hei opgetaucht sinn, konnt ech eng vun zwou onsympathesche Méiglechkeeten wielen: Entweder de Kapitän a seng Crew haten net d'Absicht, de Jean a mir op d'Borgias ze liwweren, oder dem Jean seng Erfaassung war e Schimm. Ech hu weider geduecht datt de Larsen ëmbréngen meng Cover geblosen huet, wat ech op hir Instigatioun gemaach hunn. Vläicht kéint dëse Jean e bëssen Drock benotzen.
  
  
  Just no véier hunn ech gefrot: "Denkt Dir datt et Ratten u Bord vum Hans Skeielman sinn?"
  
  
  Si huet gefrot. - "Ratten?"
  
  
  Ech hunn Angscht an hirer Stëmm festgestallt. Ech hunn näischt anescht gesot. Ech wollt datt dëse Gedanke fir eng Zäit duerch hir Fantasi flitt.
  
  
  "Ech hu keng Ratten gesinn," sot si.
  
  
  "Si sinn wahrscheinlech net," sot ech berouegend. "Ech hu gemierkt datt den Hans Skeielman en ongewéinlech proppert Schëff ass. Awer wann et Ratten sinn, liewen se hei, um Enn vum Schëff.
  
  
  - Wéi wësst Dir, datt mir um Enn sinn?
  
  
  "D'Krümmung vum Kierper," sot ech, lafe meng Hand laanscht déi cool Metallplack. "Bewegung vum Waasser. Toun.'
  
  
  "Et huet gefillt wéi wann se mech ganz wäit erof gedroen hunn," sot si.
  
  
  Zéng Minutte laang huet weder vun eis geschwat.
  
  
  - Firwat hutt Dir un Ratten geduecht? - huet de Jean op eemol gefrot.
  
  
  "Ech hunn déi potenziell Problemer analyséiert, mat deenen mir hei ze dinn hunn," sot ech hir. "Ratten sinn och Deel dovun. Wa se aggressiv ginn, kënne mir sech ëm d'Wuecht stoen, während deen aneren schléift. Et ass ëmmer besser wéi gebass gin."
  
  
  Jean huet sech geschüchtert. Ech hu mech gefrot, ob si hir Shorts an T-Shirt mat menger laanger Hosen a Wollhemd vergläicht. Si hat vill Fleesch ze bäissen. An all intelligent Rat géif op hir samteg Haut gräifen amplaz ze probéieren duerch meng déck Haut ze knaben.
  
  
  "Nick," sot si roueg, "soe näischt méi iwwer Ratten." Wann ech glift. Si erschrecken mech.
  
  
  Si huet sech gesat a sech nieft mir néiergelooss. Vläicht wäert ech geschwënn erausfannen, op där senger Säit si ass.
  
  
  Um 5:30 de Moien, virausgesat datt meng Auer net futti war, hu si mir Iessen bruecht. Mr. Den Thule, den éischte Matspiller, war zoustänneg. De Gaard war nieft him.
  
  
  Seng eenzeg Wierder waren: "Dir hutt allebéid de Réck géint d'Mauer, ausser Dir wëllt stierwen."
  
  
  Et waren véier Séifuerer mat him. Ee vun hinnen huet eng Waff op eis ënnescht Kierper geriicht. Anerer hunn Decken an en Eemer gehäit. Da setzen se Iessen a Waasser. Mr. Den Thule huet d'Dier vum Écran zougemaach, den Deadbolt agesat an d'Hängschloss zougemaach.
  
  
  "Et gëtt genuch Waasser fir d'ganz Nuecht ze daueren," sot hien. — Mir maachen dësen Eemer moies eidel.
  
  
  Hien huet net op eis Dankbarkeet gewaart. Iwwerdeems hien do war, hunn ech näischt gesot, mee mech fest op d'Mauer gelunn. Ech wousst net wat et mir maache kéint wann hien meng Kraaft ënnerschat huet oder net, mee ech konnt mech keng Chance verpassen. De Jean huet zwee Teller geholl a gesot: „En Hotel mat allen Ausstattungen. Si ginn onsécher."
  
  
  - Oder zouversiichtlech. Loosst eis se net ënnerschätzen. Gaard sot mir dass Borgia déi ganz Crew ausser der Mechanik agestallt.
  
  
  Si sot. - "Motormechanik?"
  
  
  "Dofir hu mir se ni gesinn iessen. Ech konnt net hëllefen, datt et eppes komesch iwwer dëst Schëff wier, awer ech konnt net erausfannen wat et war.
  
  
  "Ech war och net ze schlau, Nick."
  
  
  Nodeems mir giess hunn, hu mir Decken op de Stolbuedem verdeelt fir eng Zort Bett ze maachen. Mir setzen den Eemer iergendwou am Eck virun.
  
  
  "Hei sinn mécht mech Kabinen appreciéieren,"Ech gesot. "Ech froe mech wéi dës Blocks et maachen."
  
  
  Jean fränkt. - 'Dir mengt...'
  
  
  'Nee. Den AX huet d'Passagéier iwwerpréift, obwuel keen mir gesot huet datt Dir vun der CIA sidd. Dës Blocks si genee wat se soen datt se sinn - e puer lästeg Englänner déi Gléck am Fussballpool haten. Och wa si de Verdacht hätten, datt eppes um Bord vum Hans Skeielman lass wier, géifen si nach ëmmer de Mond net opmaachen, wa si zu Kapstadt ofstinn. Mir sinn alleng, Jean.
  
  
  - An dës Mechanik?
  
  
  "Mir kënnen net op hinnen zielen," sot ech hir. "Et sinn ongeféier drësseg oder véierzeg Borgia Männer an dëser Brigade. A si hunn eis. Si wësse wien ech sinn, bis op mäin Titel Master Assassin. De Gaard huet dat verpasst, wann hien mech esou lëschteg huet missen ausschalten. An ech huelen un datt si gläich mat Ärer Carrière vertraut sinn. Dat eenzegt wat ech net verstinn ass firwat se eis liewen loossen.
  
  
  "Dann meng Kamera ..."
  
  
  "Vergiess elo dës Kamera. Eis éischt Suerg ass fir erauszefannen wéi hir Alldag ass. Mir hunn nach dräi oder véier Deeg Rees op Cape Town.
  
  
  D'Iessen war iessbar: gehackte Steak op Toast mat Gromperen. Natierlech ware mir op déiselwecht Ratioune wéi d'Equipe. De Sjorn, de Steward, hat een aneren seng Wënsch - wahrscheinlech sengen - gestridden andeems mir eis net d'Iessen zur Verfügung gestallt hunn, op déi mir als Passagéier d'Recht haten a bezuelt hunn. Jean huet kaum giess. Ech hunn hatt net encouragéiert. Si schéngt net ze verstoen wéi nëtzlos ech geduecht hatt wier, obwuel si hir Kamera an eng Toolbox ëmgewandelt huet. Ech hunn mäin Deel giess an alles wat hatt net wollt. Ech hu misse meng Kraaft erëmfannen. Duerno hunn ech mech op d'Decken geluecht fir a schlofen. De Jean huet sech niewent mir ausgestreckt, konnt awer keng bequem Positioun fannen. "D'Liicht stéiert mech," sot si.
  
  
  "De Schalter ass op der anerer Säit vun der Dier, ongeféier dräi Féiss vun der Spär," sot ech.
  
  
  - Soll ech et ausschalten?
  
  
  "Wann Dir do kënnt."
  
  
  Si huet hir schlank Fanger duerch d'Mesh gestoppt, de Schalter fonnt an eis Plaz an d'Däischtert gestierzt. Si huet den Eemer benotzt an huet sech nees nieft mir geluecht an sech an d'Decken gewéckelt. Och wann et net sou kal um Buedem vum Schëff war, huet d'Fiichtegkeet eis Haut séier kal gemaach. An de Gestank vum Halt huet eis Situatioun och net verbessert.
  
  
  "Et ass schued datt se eis keng Këssen ginn hunn," sot si.
  
  
  "Fro muer," Ech proposéiert.
  
  
  "Déi Baaschtert wäerte mech just laachen."
  
  
  'Vläicht. Oder vläicht ginn se eis Këssen. Ech mengen net, datt mir esou schlecht behandelt ginn, Gene. D'Crew hätt eis vill méi schlecht behandelt wa se wollten.
  
  
  Si huet gefrot. - Denkt Dir drun hei eraus ze kommen? "Deen eenzege Wee wéi mir hei erauskommen ass wann iergendeen eng Pistoul op eis weist a seet" goen. Ech hoffen just datt se mech net erëm schloen. Ech héieren nach ëmmer d'Klacken a mengem Kapp.
  
  
  "Aarm Nick," sot si, sanft mat hirer Hand iwwer mäi Gesiicht.
  
  
  De Jean huet mech am Däischteren ugehaang. Hir Hëfte sinn sanft gerullt an ech hunn déi süchteg Hëtzt vun hire voller Broscht op menger Hand gefillt. Ech wollt hatt. E Mann kann net nieft dem Jean leien ouni un hire verführeresche Kierper ze denken. Awer ech wousst datt ech Schlof brauch. Och mat de Luuchten aus, hunn ech weider Blëtzer vu Liicht virun mengen Ae gesinn. Wann de Jean Recht hätt, an ech hätt kee Concussioun, wier ech bis de Moien zimlech gutt a Form.
  
  
  Si huet hir Frustratioun mat engem haarden Opschlag erausginn. Dunn louch si onbeweeglech.
  
  
  Si huet gefrot. - "Kommt Ratten wann et däischter ass, Nick?"
  
  
  "Dofir hunn ech d'Luucht net ausgeschalt."
  
  
  'Och.'
  
  
  - Wat wann se net do sinn?
  
  
  "Mir wësse net bis ee vun hinnen opdaucht."
  
  
  Jean blouf onroueg. Ech hu gefrot ob hir Angscht virun Ratten wierklech wier. Si huet weider mech duercherneen bréngen. Entweder si war e ganz erfollegräichen Agent, oder si war verréckt an ech konnt net erausfannen wien hatt wierklech war.
  
  
  "Verdammt, ech géif léiwer Suergen iwwer Ratten déi net existéieren wéi mat der Luucht a mengen Aen schlofen," sot si. - Gutt Nuecht, Nick.
  
  
  - Gutt Nuecht, Jin.
  
  
  Ech war nëmmen e puer Minutten erwächt. Ech géif ganz liicht schlofen, mä dëse Schlag op de Kapp huet verhënnert datt ech déi néideg Berouegung sammelen. Ech sinn an en déiwe Schlof gefall an sinn eréischt erwächt wéi de Jean d'Luucht ugeschalt huet, e bësse no sechs de Moien den nächsten Moien.
  
  
  
  
  Kapitel 5
  
  
  
  
  
  Et huet mech dräi Deeg gedauert fir mat engem raisonnabele Plang ze kommen. Zu dëser Zäit ass mäi Kapp genuch geheelt datt et mech net ze vill stéiert, ausser wann een decidéiert mech op déiselwecht Plaz ze schloen. Ech hu beschloss dem Jean ze trauen. Si huet vill Zäit verbruecht fir en Fluchtplang ze formuléieren, awer ouni Erfolleg.
  
  
  Mir waren gewinnt datt eis Wiechter dräimol am Dag erschéngen fir dreckeg Platen ze sammelen, den Eemer mat engem neien ze ersetzen an e vollen Becher Waasser ze bréngen. Wann se d'Iessen matbruecht hunn, konnte mir sécher sinn, datt mir de Rescht vum Owend eleng wieren. Ech war besonnesch interesséiert an der Dier Scharnéier mat Mesh gemaach. Béid ware fest un d'Metallstang mat dräi Bolzen befestegt, an dräi méi Bolzen hunn et fest un d'Stoldier gehal. Ech hu gezweiwelt datt ech d'Kraaft sammele konnt fir dës Bolzen ze loosen. Awer d'Scharnéier selwer waren ähnlech wéi déi, déi Dir an Ärem eegenen Heem fannt, zesummegehale vun engem Metallstift, deen vertikal duerch Stahlréng agebaut ass.
  
  
  Ech gefrot. - "Gëtt et e klengen, staarke Schrauber an Ärer Zell, Gene?"
  
  
  'Jo. A weider ... "
  
  
  "Nee," sot ech hir. "Mir ginn net lafen."
  
  
  'Firwat net?'
  
  
  "Wann déi zwee vun eis duerch e Wonner dëst Schëff erfaassen an et iwwerschwemmt halen bis d'Flott eis ophëlt, wäerte mir net méi no bei de Borgias a seng dräianzwanzeg Rakéite sinn wéi mir elo sinn." Ech wäert net mol probéieren meng Waff zréck ze kréien, Jin. Si huet sech op d'Féiss gestäipt, wéi den Hans Skeielman duerch d'Wellen geplëmmt ass. "Firwat brauchs du dann e Schrauber, Nick?"
  
  
  "Ech hu wëlles AX ze mellen an mech dann erëm mat Iech ze spären. Wann Washington wësse wou mir sinn, wësse se wéi se handelen a wat se der ethiopescher Regierung soen.
  
  
  D'Schëff ass erëm gedaucht. "Dir hutt eng super Nuecht gewielt fir dëst ze maachen," sot de Jean.
  
  
  "Dat ass ee vun de Grënn firwat ech hien gewielt hunn." Et ass onwahrscheinlech datt iergendeen elo fir e puer Saachen an de Schaf vum Bootswain kënnt. An et ass onwahrscheinlech datt e Kaméidi dee mir maachen wäert héieren.
  
  
  "Sinn mir Risiko iwwer Bord gewäsch ze ginn?"
  
  
  - Nee. Ech maachen et.'
  
  
  "Wou wäert ech dann sinn?"
  
  
  "Hei," sot ech.
  
  
  Si huet mech fir eng Zäit gekuckt. Dunn huet si erausgehäit an meng Schëller gegraff.
  
  
  "Dir vertraut mir net, Nick," sot si.
  
  
  "Net an allem," Ech zouginn. "Dir hutt de Larsen net ëmbruecht, Jean." Et war ech. De Gaard huet eng Pistoul op mech geriicht, awer hien huet dech op de Buedem geschloen, ier Dir him beréieren konnt. Wann iergendeen mech haut den Owend gesäit, muss se stierwen. Schnell a roueg. Ass dëst eis Spezialitéit?
  
  
  'Nee.' - Si huet meng Hand lassgelooss. "Ech sammelen just Informatioun. Wéi kann ech hëllefen?'
  
  
  "Duerch Är Informatioun deelen."
  
  
  'Iwwer wat?'
  
  
  „Wéi se mech heihinner bruecht hunn, war ech onbewosst; Op engem Stretcher gebonnen a gekackt. Awer Dir musst gesinn hunn, wou d'Luck zu dësem Deck ass.
  
  
  "Mir si véier Deck ënner dem Haaptdeck," sot si. "Am Bogen, wou d'Iwwerbau um Deck ass, ass eng Luch. Eng grouss Luch a Leeder féieren op den zweeten Niveau. Vertikal Trapen nieft Ventilatiounswellen féieren op déi dräi ënnescht Stäck.
  
  
  Ech gefrot. - "D'Haaptluch geet op d'Bréck op?"
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Et erhéicht d'Chance fir gefaangen ze ginn."
  
  
  Si huet ugefaang d'Kamera ze demontéieren. De Schrauber an der Filmroll war kleng, also muss ech Kraaft benotzen fir d'Pins an den Scharnéier ze loosen. D'Schëff daucht verréckt, an de Wénkel op deem et daucht war aussergewéinlech akut well mir sou wäit vir waren. Wéi d'Pinnen erauskomm sinn, huet de Jean d'Dier op der Plaz gehalen, während ech se ofgeschrauft hunn.
  
  
  Wéi se fort waren, hunn ech se op eis Decken geluecht an zesummen hu mir d'Screendier op gedréckt. D'Scharnéier hunn gekräizt an dunn auserneen komm. Mir hunn d'Dier virsiichteg wäit genuch gedréckt fir mech duerch ze loossen.
  
  
  'Waat elo?' - gefrot Jin.
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. Et war kuerz virun néng Auer.
  
  
  "Mir waarden," sot ech an hunn d'Dier op seng Plaz zréckginn. 'Wéivill?'
  
  
  - Bis géint zéng Auer, wann d'Auer schonn hallef eriwwer ass an de Lookout an d'Pflicht net méi sou waakreg sinn. Wann ech mech net falsch maachen, ass den Thule op der Bréck. Well de Gaard gesinn huet wéi ech Larsen iwwer Bord geheien, hätt ech vläicht besser Chance mam Thule do uewen.
  
  
  "Kommt virun eelef an de Radiosstand," sot de Jean. "Laut Larsen gespaart Birgitte Aronsen hir all Nuecht ëm dës Zäit a geet dann an de Kapitän d'Quartier."
  
  
  - Hutt Dir aner nëtzlech Informatiounen?
  
  
  Si huet ee Moment geduecht. "Nee," sot si.
  
  
  Ech hunn d'Schëlleren hannert mir zougemaach sou datt eng séier Inspektioun hir Positioun kaum verroden konnt. Mee wann ech um Wee zréck bei si wollt rennen, da muss ech se just e bëssen ëmdréinen fir se erëm opzemaachen. Ech hunn déi zweet Deck gesicht, awer keng Wiederkleedung fonnt. Ech sinn dowéinst duerch d'Lach am Zentrum vun der Luch gekropt, déi op d'Haaptdeck féiert an en Deel vum Bootswain säi Quartier ënnersicht. Ee vun de Séifuerer huet al Hosen an e Reemantel am Faass gelooss. Ech hunn meng Hosen a Schong ofgeholl an an enk Hosen an eng Jackett geklomm.
  
  
  "Hans Skejelman" huet bei schlechtem Wieder gesegelt. All Moment huet de Bogen an de Wellen geklappt, an ech hunn d'Waasser héieren géint d'Viraus. Ech hunn duerch de Späicherraum geraumt, bis ech e Stéck Zeil fonnt hunn, dat ech op der Deck nieft der Luch geluecht hunn, déi erausgeet, an zwee méi kleng Stécker, déi als Handdicher benotzt kënne ginn. Ech hunn och e Reenmantel fonnt, dee mir gepasst huet. Ech hunn meng Jackett ofgeholl, mäi Hiem ofgeholl an et an meng Hosen a Schong gestoppt. Dunn hunn ech meng Jackett erëm un.
  
  
  Ech hunn d'Luucht ausgeschalt. An der Pechtdäischtert hunn ech meng Hand op den Hiewel geluecht, deen all d'Schlässer operéiert huet an op den Hans Skeielman gewaart, fir duerch d'Welle ze briechen an erëm op d'Uewerfläch ze klammen. Dunn hunn ech d'Luch opgemaach an dobanne gerutscht. Sou séier wéi ech konnt, sinn ech iwwer d'naass Deck a Richtung Béi Iwwerbau gelaf.
  
  
  De Béi vum Schëff ass erëm ënnergaang an ech hu gefillt datt eng Mauer vu Waasser hannert mir eropgeet. Ech hunn mech op d'Iwwerbau geheit an d'Gelänner gegraff wéi d'Welle mech getraff huet. Si huet mech géint d'Metall geschloen an d'Loft aus menge Longen gepresst. D'Waasser huet ronderëm mech gekrasch, mech gezunn a probéiert mech an den däischteren Atlantik ze zéien. Ech hunn verzweiwelt un d'Gelänner geknuppt, no Loft gegast a géint eng Welle vu Schwindel gekämpft.
  
  
  Wann d'Waasser erreecht meng Knöchel, Ech weider laanscht d'port Säit vum Schëff Plënneren. Ech hunn um Gelänner festgehalen an mech esou no wéi méiglech un der Iwwerbau gedréckt. D'Bréck war dräi deck héich, an et war onwahrscheinlech, datt et Offizéier oder lookouts do waren. Si wäerten am Radhaus sinn, mam Helmmann. A wa se mech net gesinn hätten iwwer d'Deck goen, dann hätten se mech elo net gesinn.
  
  
  Déi nächst Welle huet mech iwwerholl wéi ech op der Hafen Säit Ramp erreecht hunn. Ech hunn d'Bar mat den Hänn gegraff an hänken. D'Kraaft vun der Welle hei war net esou staark, awer wéinst der Tatsaach, datt ech u Bord vum Schëff war, war ech méi wahrscheinlech iwwer Bord gezunn. Déi drëtt Welle huet d'Deck getraff, grad wéi ech bei der Iwwerstruktur war, an nëmmen eng kleng Quantitéit Waasser huet op meng Knöchel gesprëtzt.
  
  
  Ech hu mech géint d'Réckmauer vun der Iwwerbau geleet an hunn meng Atmung erëm normal gelooss. Mir waren no beim Equator, sou datt d'Waasser net sou kal war, datt eis Féiss numm ginn. Ech hunn déi éischt Ronn vum Mier gewonnen. Awer dunn gouf et eng zweet Schluecht - de Wee zréck an de Bootsmanszëmmer. Fir dat ze maachen, hunn ech fir d'éischt missen an de Radiosall eragoen, d'Birgitte Aronsen onfäheg a meng Noriicht iwwerdroen.
  
  
  Ech hunn d'Haaptdeck tëscht deenen zwee Superstrukturen iwwerpréift. Déi meescht dovu war an der Däischtert, obwuel d'Liicht vun den hënneschte Fënstere gegoss ass. Ech hunn gehofft, datt wann iergendeen mech gesinn, se géif mengen, ech wier e Crew-Member just meng Aarbecht. Ech sinn an d'Mëtt vum Schëff gaang an hunn séier eng Luch opgemaach, déi zu engem Korridor gefouert huet, deen d'ganz Längt vun der Béi Iwwerbau leeft. D'Luch huet net vill Kaméidi gemaach beim Ouverture a Schließung, an dem Hans Skeielman seng Kräischen a Gejäiz sollten meng Kläng a Beweegunge erdrénken. Ech sinn roueg no vir gekräizt an hunn déi oppen Dier vum Radiosall nogelauschtert. Ech hunn näischt héieren. Wann de Bedreiwer op all Opzeechnunge gelauschtert huet, goufen se entweder op niddereg Volumen gesat oder si huet Kopfhörer un. Ech hunn bannen gekuckt. Si war eleng. Ech sinn eragaangen, wéi wann ech eppes am Radiosall sichen muss.
  
  
  D'Birgitte Aronsen souz lénks hannert dem Dashboard. Si huet opgekuckt wéi meng Hand op den Hals archéiert. Si ass gestuerwen ier hatt konnt kräischen. Ech hunn de Kierper séier gefaangen an et vum Schlëssel ewech gezunn, dee virun hatt läit. Déi haart Kaméidi huet egal ausser de System un de Kapitän d'Quartier verbonne war.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an d'Dier virsiichteg zougemaach. Ech hunn dem Birgitta seng Puls an d'Ae gepréift fir sécher ze stellen datt si dout ass. Ech hunn dunn mäi Kierper ënner dem Dashboard gestoppt fir net driwwer ze stierzen. De grousse Sender war géint d'Stéierbordmauer. Wéi ech hien gesinn hunn, konnt ech kaum e Gejäiz vum Triumph ënnerdrécken. Et hat vill méi Kraaft wéi ech geduecht hunn.
  
  
  Ech hunn d'Frequenz gesat, de Schlëssel geholl an en direkt un de Sender verbonnen. Ech hat keng Zäit fir erauszefannen wéi den Dashboard funktionnéiert. Ech hat gehofft, datt d'Tuning-Knäppercher relativ gutt funktionnéieren, a wien och a Brasilien oder Westafrika am Asaz war - ech war net sécher, wou mir waren, awer mir waren definitiv an der Distanz vun enger vun deenen Nolauschterstatiounen - schléift net op der Pflicht .
  
  
  De Code war en einfachen Situatiounsbericht, sënnlos wéi Häll fir e Feind Agent fir et zoufälleg ze knacken. Et enthält ongeféier véierzeg Ausdréck, déi all op e puer Gruppe vu véier Buschtawen reduzéiert goufen. Mäi Message, virun an zougemaach vun engem Identifikatioun Signal, huet mir fënnef Gruppen ze schécken. Ech hat gehofft, datt déi Leit, déi et opgeschriwwen hunn, et direkt un den Hawk weiderginn, well hien deen eenzegen war deen dës Kombinatioun vu Sätze versteet, déi ech gewielt hunn.
  
  
  'N3. Gefangen vum Feind. Ech weider d'Missioun. Ech schaffen mat engem aneren Agent. N3.'
  
  
  Hien huet de Message zweemol geschéckt. Ech hunn dunn de Schlëssel zréck an d'Kontrollpanel gesat, de Sender aus der Loft geholl an op déi ursprénglech Wellelängt zréckgesat. Den Nick ass op d'Dier gaang.
  
  
  Eng Stëmm gouf am Gank héieren. "Firwat ass de Radiosall zou?"
  
  
  "Vläicht ass si e bësse méi fréi an d'Kabine vum ale Mann gaangen." Laachen. D'Schlammen vun enger Luch, méiglecherweis d'Luch, déi op d'Haaptdeck féiert. D'Männer hunn Italienesch geschwat.
  
  
  Et dauert se op d'mannst zwou Minutten fir d'Heck-Superstruktur z'erreechen. Wärend ech am Radiosall agespaart war, konnt ech e puer irreführend Hiweiser improviséieren. Ech hunn dem Birgitte säi Kierper ënnert der Kontrollpatroun erausgezunn an si op de Réck gestreckt. Ech hunn hire Pullover iwwer de Kapp gezunn an hir BH ofgerappt. Ech hunn dunn hir Hosen erof gezunn, de Stoff ëm den Zipper gerappt an hir Hosen zerräissen. Ech hunn meng Hosen e Been erof gezunn, awer hunn se deelweis vum aneren hänke gelooss. Endlech verbreet ech hir Been. Wann ech an hirem schlanke Kierper gekuckt hunn, hunn ech mech gefrot wat de Kapitän an hatt gesinn huet. Vläicht nëmmen datt et verfügbar war.
  
  
  Eng efficace Enquête wäert séier weisen datt d'Birgitte net vun enger Vergewaltegung ëmbruecht gouf. Professionell Diligence hätt och Spuere vum Nick Carter opgedeckt, wéi Fangerofdréck an eventuell Hoer. Awer wéi ech d'Dier erausgerappt hunn a séier op d'Luucht gaange sinn, hunn ech decidéiert datt et onwahrscheinlech wier datt den Hans Skeielman fir sou eng Enquête ausgestatt wier. Ech hu geduecht datt de Kapitän sou opgereegt wier iwwer dat wat mat senger Meeschtesch geschitt ass, datt hien meng Beweegunge net iwwer e Fluchbléck iwwerpréift. An et géif weisen datt ech a mengem Käfeg gespaart war.
  
  
  Keen huet mech gejaut oder ugegraff wann ech op der Haaptdeck opgetaucht sinn. Ech hunn de Wee op d'Säit vun der Iwwerstruktur gemaach an hunn mäi Forward Sprint gedauert fir de Begleeder z'erreechen wann d'Waasser de Bogen iwwerhëlt an no hannen gerannt ass. Ech hunn et just gemaach. Mäin zweete Versuch huet mech direkt op d'Front vun der Iwwerbau bruecht an erëm huet d'Welle mech géint d'Metall getraff, an huet mech um Gelänner gefaang.
  
  
  Ech sinn a gudder Form, mäi Kierper ass staark a muskulär. Well Kraaft an Ausdauer wäertvoll Waffen a mengem Handwierk sinn, hunn ech se un der Spëtzt gehal. Awer keen kann d'Mier eleng mat stompegen Kraaft eroberen. Ech konnt d'ganz Nuecht sëtze wou ech war, awer d'Sonn géif opgoen ier d'Mier sech berouegt. Allerdéngs hat ech dee Moment net d'Kraaft fir no vir ze kommen. Ech waart mat zwou méi Wellen, déi mech géint d'Iwwerbau getraff hunn. Wéi ech probéiert hunn hinnen ze Zäit, Ech gemierkt, datt ech nëmmen eng Approximatioun vun der Distanz tëscht den zwou Maueren vum Waasser iwwer d'Deck kréien konnt.
  
  
  Bis elo war schlecht Wieder mäin Alliéierten. Wann ech elo net no vir laafen an duerch d'Luch kommen, kann ech iwwer Bord gehäit ginn. An et huet geschéngt, datt et op der viischter wier. Ech hu probéiert laanscht de Pfeil ze lafen, deen nëmmen als liichtschwaache schwaarz Figur ze gesinn war, da konnt ech nach probéieren se ze gräifen, wann ech dat onwahrscheinlech an enger Kéier géif maachen.
  
  
  D'Waasser ass erëm opgestan, d'Welle sou hefteg an héich wéi déi virdrun. De Bogen huet just ugefaang eropzeklammen an d'Waasser war drainéiert wéi ech ugefaang hunn no vir ze goen, bal op d'rutscheg Deck gefall. Waasser ass op meng Knéien gefall. Dann op d'Knöchel. Ech hunn meng Been opgehuewen an esou séier wéi méiglech no vir gelaf. Ech hunn de Luede Boom passéiert. De Bou vum Schëff ass gefall - ze séier - awer ech konnt mäi verréckten Impuls net stoppen an de Mast gräifen.
  
  
  Ech héieren de saugen, klappende Klang vu Waasser ronderëm d'Nues. Ech hunn opgekuckt an hunn wäisse Schaum héich iwwer mech gesinn, an d'Iwwerbau a mengem Wee war net méi ze gesinn.
  
  
  Ech dauchen no vir an hunn gebiet datt ech kee Feeler maachen an d'Luch oder d'Metallledge schloen, déi ech brauch ënnerwee ze goen. Ech war bewosst datt Tonne Waasser op mech gefall sinn.
  
  
  Elo war mäi Kierper bal Niveau, an et huet geschéngt wéi wann nëmmen meng Zänn d'Deck beréieren. Ech hu gefillt datt meng Hänn d'Stahlluchdier beréieren an den Hiewel gegraff hunn, deen d'Klammen zougemaach huet. D'Waasser huet sech um ënneschten Deel vu mengem Kierper niddergelooss, mech op d'Deck gedréckt a probéiert mech zréck op d'Superstruktur ze drécken fir mech iwwer Bord ze geheien. Meng Fanger hunn den Hiewel beréiert. Meng lénks Hand ass gerutscht, awer meng riets huet festgehalen wéi mäi Handgelenk gedréint an erschreckend Péng duerch mäi Aarm geschoss huet. Fir e Moment geduecht ech meng Schëller Gelenker géif relax.
  
  
  De Clip, deen d'Tailleband vu menger Hosen ofgedeckt huet, ass zréckgezunn. D'Welle huet meng Hosen deelweis ofgerappt. D'Waasser huet ënnert der Canopy gedréint, Salz a mengen Aen an huet mech gezwongen op dat wéineg ze halen wat ech lénks hat. Mäi Kapp huet ugefaang ze schueden, wou de Gaard mech den Owend fir d'éischte Kéier getraff huet. Wann den Hans Skeielman net séier hire Bogen aus dem Waasser opgehuewe hätt, wier ech just e puer Schrott gewiescht, déi iwwer d'Viraus schwiewen.
  
  
  Mat onheemlecher Lutegkeet huet de Bou vum Frachter erëm ugefaang ze klammen. D'Waasser ass vu mengem Gesiicht gerullt an aus mengem Kierper getrëppelt. Meng naass Hosen ware ronderëm meng Knöchel verwéckelt, also hunn ech mech mat der Luchhandtak no vir ze zéien. An der Verzweiflung hunn ech de naass Stoff ewechgehäit. D'Schëff ass elo séier eropgaang, séier op d'Kap vun der Bucht erreecht a sech virbereet fir zréck an eng aner Waassermauer ze plënneren.
  
  
  Ech hu probéiert den Hiewel opzehiewen. Näischt ass geschitt. Ech hu gemierkt wat falsch war. Mäi Gewiicht um Hiewel huet et vill méi enk gedréckt wéi néideg fir de waasserdichte Schott zou ze maachen. Awer ze wëssen firwat den Hiewel net bewegt, hëlleft mir net vill wann déi nächst Welle kënnt; Ech hat net d'Kraaft fir en aneren Tornado ze widderstoen.
  
  
  D'Hansa Skeielman war nach ëmmer am Tauchen. Ech hunn en halleft Tour gedréint an hunn den Hiewel mat menger lénkser Schëller geschloen. Hien ass eropgaang. Ech hunn d'Luch opgeruckt, de Rand gegraff a rutscht bannen. Meng lénks Hand huet den Hiewel bannen gegraff. Wéi ech gefall sinn, hunn ech et fäerdeg bruecht dësen Hiewel ze gräifen. D'Luch huet hannert mir zougemaach. D'Waasser ass op d'Deck iwwer mech gerannt wéi ech d'Luch futil gespaart hunn. Meng Hand war ze no beim Zentrum vun der Luch.
  
  
  Ech hunn zréck gedréckt an ëmgedréint, meng riets Hand huet den Hiewel schwéier geschloen. Waasser ass dobannen getrëppelt wéi ech d'Klameren zougemaach hunn. Mäi Kapp huet de Stolluch getraff. Ech gekrasch wéi Péng duerch mäi Schädel Schoss. Hell Luuchten blénken an ech gefall schwéier op der Tarpaulin verbreet op der Deck. D'Welt huet sech virun mengen Aen op d'Kopp gedréint - entweder vun der Bewegung vum Schëff, oder vun engem anere Schlag op de Kapp. Ech konnt et net soen.
  
  
  Wärend den Hans Skeielman d'Waasser geplëmmt huet, hunn ech hallef geknéit, hallef op der Leinwand geluegt, probéiert net ze iwelzeg. Meng Longen hu wéi ech Loft gesaug. Mäi lénkse Knéi war blesséiert a mäi Kapp huet gefillt wéi wann et an enger blannender, mächteger Explosioun géif explodéieren.
  
  
  
  
  Kapitel 6
  
  
  
  
  
  Ech hunn net méi wéi zwou oder dräi Minutten raschten, obwuel et wéi eng hallef Stonn ausgesäit. Meng Auer sot 10.35, mä et kéint grad esou gutt 9.35 oder 11.35 ginn. Ech konnt nëmmen iwwer d'Zäitzone änneren.
  
  
  Ech hunn de Schalter fonnt an d'Luucht ageschalt. Ganz virsiichteg hunn ech meng Mantel ewechgeholl, déi ech enk iwwer mech gezunn hunn, ier ech aus dësem Zëmmer verlassen. Nodeems ech meng Hänn op engem Stéck Leinwand gewäsch hunn, hunn ech meng Hoer sanft beréiert. Si waren nach ëmmer naass ronderëm d'Kante awer dréchen uewen. Ech hunn se gemëscht fir déi naass Flecken ze verstoppen. Dunn hunn ech den Uelegduch ewechgeholl. Ech hunn et op d'Leinwand geheit an ugefaang mäi Kierper ze wëschen. Ech hu gesuergt datt ech dréchen wier, hunn dunn e klengt Stéck Leinwand an Uelegduch an e grousst Stéck opgerullt an de Package duerch d'Bootswain's Quartier gedroen. Ech hunn et am Kleederschaf hannert aner Saachen a Leinwand gesat.
  
  
  Op eemol héieren ech e Piep. Ech hunn e Stéck Metallpäif gegraff a séier ëmgedréit. D'Luck op den ënneschten Deck huet opgemaach. Ech hu mech gekräizegt fir ze sprangen wann ech laang Hoer an donkel Aen gesinn.
  
  
  'Nick?' - sot de Jean.
  
  
  "Dir sollt besser do sinn," sot ech hir.
  
  
  "Niddere bleiwen an an deem Lach waarden war mech verréckt. Hutt Dir e Message geschéckt?
  
  
  'Jo.' Ech hunn op d'Deck gewisen, wou e puer Zentimeter Waasser ronderëm sprëtzen.
  
  
  "Komm net méi weider," sot ech hir. "Ausser mir e Spuer vu Waasser do hannerloossen, gëtt et kee Beweis datt mir jeemools eise Prisong gëschter Owend verlooss hunn." Bleift eng Zäit vun deene Trapen ewech.
  
  
  Nach ëmmer plakeg hunn ech meng Schong, Strëmp, Hiem a naass Hosen gesammelt. Ech hänke mech iwwer a loosse se duerch d'Luck op den ënneschten Deck falen. Dunn hunn ech mäi Gesiicht wäit genuch geréckelt fir datt de Jean gesinn konnt.
  
  
  "Gitt e Stoff fir Är Féiss ze wëschen. Ech loossen se duerch d'Lach erof.
  
  
  Ech gewaart bis ech hir op der Trap héieren. Dunn hunn ech mech um Rand vun der Luch gesat an hunn d'Féiss virsiichteg an d'Lach gestach. Ech hu gefillt datt de rau Stoff se ewechwëschen.
  
  
  "Okay," sot si.
  
  
  Ech sinn séier d'Leeder erofgaang, d'Luch hannert mir zougemaach an de Grëff gedréint. Wéi ech um Deck ukomm sinn, hunn ech de Jean gekuckt. Si stoung nieft mir, hält Shorts an hirer Hand.
  
  
  "Dat ass alles wat ech konnt fannen," sot si.
  
  
  "Maacht séier," hunn ech bestallt. "Loosst eis zréck an eise Käfeg."
  
  
  Ech hunn meng Hosen ugezunn, awer net op de Rescht vu menge Kleeder opgepasst. Jean huet opgehalen hir naass Hosen unzedoen. Wéi mir an eise Prisong ukomm sinn, hu mir eis Kleeder op d'Decken geheit. Wärend ech mat der Ecran-Dier gefiddert hunn, fir se erëm op d'Plaz ze kréien, huet de Jean tëscht den Deckelen gerammt an d'Scharnierstiften erausgezunn. Et huet eis zéng Minutten gedauert fir se erëm op d'Plaz ze kréien.
  
  
  Ech hunn d'Réckmauer mat menger Hand ofgewäsch an hunn meng Fanger dreckeg gemaach. Wärend ech Schlamm op d'Pins an d'Scharnéier applizéiert hunn, huet de Jean hir Kamera erëm zesummegesat. Den nächste Problem ass wéi een dem Jean seng naass Ënnerwäsch a naass Jeans erklärt?
  
  
  Ech gefrot. "Hutt Dir all d'Waasser gedronk, déi Dir haut wollt?" Si huet d'Kroun geholl an huet de salzege Goût aus mengem Mond gewäsch meng Hosen an Jeans op déi naass Plaz.
  
  
  "D'Moral vun all deem ass: Maacht keng Léift bei schlechtem Wieder mat Äre Féiss nieft engem Waasserbecher," sot ech.
  
  
  Säi Laachen huet vun de Stolmauere gesprongen. "Nick," sot si, "Dir sidd erstaunlech. Wéi vill Zäit hu mir?
  
  
  Ech hunn op meng Auer gekuckt. "Wann se haut den Owend kommen, si si an enger hallwer Stonn hei."
  
  
  Dem Jean seng Hand rutscht meng Taille. Si begruewen hir Lippen am Wénkel vun Hoer op meng Këscht. Dunn huet si mech ugekuckt an ech hänke mech eran fir hatt ze kussen. Hir Lippe ware waarm wéi d'Haut vun hirem bloe Réck.
  
  
  "Ech weess wéi ech Beweiser sammelen datt mir ze beschäftegt waren fir de Käfeg ze verloossen," sot si heiss. "Et wäerte vill Marken op den Decken sinn."
  
  
  Ech hunn déi lescht vun hire Kleeder ewechgeholl a meng Hänn sinn op hire Kierper geplënnert, hir grouss Broscht cupping. Dëst hat en anere Virdeel, unzehuelen datt eis Prisonéier d'Birgitta fonnt hunn an d'Enquête wéi geplangt gemaach hunn. Wéi de Jean an ech Léift gemaach hunn, hu si eis net gestéiert mat Froen iwwer wat genau am Radiosall geschitt ass. Ech hunn hir nach ëmmer net ganz vertraut. Si wollt datt et séier a rosen wier. Ech hunn et bewosst lues a roueg gemaach, meng Hänn a Mond benotzt fir hatt zu engem Féiwer Orgasmus ze bréngen. "Maacht séier, Nick, ier se kommen," sot si weider. Manner wéi fënnef Minutten ware vergaangen, a mir ware niewentenee op de Deckele gelunn, wéi d'Luch, déi op eist Deck féiert, opgaang ass an e bewaffnete Séifuerer opgetaucht ass.
  
  
  "Loosst mech dat handelen, Nick," huet de Jean geflüstert.
  
  
  Ech growled meng Accord. Wann hatt géing mech ëmdréinen, da géif hatt e Wee fannen.
  
  
  "Si sinn hei," sot de Séifuerer zu Gaard. "Ech hunn Iech scho gesot ..."
  
  
  - Sénkt d'Schëff? - huet de Jean gejaut, sprangen op d'Been an huet d'Netz gegraff.
  
  
  Traureg huet an hirem plakege Kierper gekuckt a säi Kiefer gefall. "Mir erdrénken, Nick," huet si gejaut a sech op mech gedréint. "Mir erdrénken net," sot Gaard.
  
  
  Si huet d'Netz gezunn. "Loosst mech hei eraus," sot si. D'Dier huet ënner der Kraaft vun hirem rosen Attack gerëselt. "Ech wëll net erdrénken wann d'Schëff ënnerzegoen."
  
  
  "Halt dech", huet de Gaard gebrach. Hien huet mäi plakege Kierper gekuckt, deelweis vun der Decken bedeckt, a gelaacht. "Et gesäit aus wéi wann Dir probéiert d'Dame ze berouegen, Carter," sot hien. "Ech hu probéiert hatt ze berouegen", hunn ech trocken geäntwert. "Leider ass eise Waasserbecher duerch dëst Rollen gefall. Elo, wann Dir sou léif wier ...
  
  
  "Gitt an d'Häll," huet hien geklappt.
  
  
  "Mir erdrénken", huet de Jean hysteresch gejaut, wéi d'Tréinen an hir Ae gewellt hunn. - Loosst mech eraus, Här Gaard. Ech wäert alles fir Iech maachen. All. Loosst mech eraus.'
  
  
  "Ass wat haut den Owend geschitt ass nach net genuch fir Iech?"
  
  
  "Verdammt séiss," sot de Jean an huet nach méi haart gekräizt. "Fellini, wanns de net hält, froen ech e Séifuerer dech an den Hals ze schéissen", sot de Gaard kal. Hien huet mech ugekuckt. - Wéi laang ass dëst lass, Carter?
  
  
  'Déi ganz Nuecht. Si wier gutt gewiescht wann Dir net agemëscht hätt. Ech mengen wierklech, Dir sollt e Steward mat engem Schoss Whisky fir de Jean schécken.
  
  
  "Schéckt e Steward erof? Hutt Dir eng Ahnung wéi et um Deck ass, Carter?
  
  
  - Wéi soll ech wëssen?
  
  
  "Ech mengen." - Hien huet sech ëmgekuckt. "Ech hunn dem Kapitän Ergensen gesot datt Dir hei sécher sidd." Awer wann een d'Meeschtesch vun engem ale Mann ëmbruecht huet, kënnt Dir erwaarden datt hien eng Zäit laang berserk geet.
  
  
  Ech soot. - Ass si seng Meeschtesch?
  
  
  "Birgitte, de Signalmann."
  
  
  "Skinny Fra mat enger Waff," sot ech.
  
  
  'Jo. An een huet si gëschter Owend vergewaltegt an ëmbruecht. Ech hunn dem Kapitän gesot datt et net Dir wier. Dir sollt frou sinn, datt dat de Fall ass.
  
  
  Gaard an de Séifuerer sinn fortgaang. De Jean huet sech géint d'Mauer gehackt, bis si d'Luch zougemaach hunn, hir Geschwënn hunn duerch de klenge Raum geklomm. Wéi si sech vum Metal ewechgedréit huet an ugefaang huet ze grinsen, hunn ech hatt mat verréngten Aen gekuckt.
  
  
  "Du besser kräischen nach méi haart," Ech geflüstert. "Vläicht lauschteren se. Dëst ass super, awer mir musse weider fënnef Minutten weiderfueren.
  
  
  Si huet weider véier Minutten gehalen. Et war sou eng gutt Show, datt ech decidéiert hunn, datt ech dëse verréckten CIA Chick vertrauen konnt.
  
  
  Et war näischt ze soen iwwer wat géif geschéien, an ech hu gär net aus dem AXe Wee goen, mee soulaang ee vun eis d'Donnéeën zréck an d'USA, mir kéinten de Borgias Hit.
  
  
  De Jean souz op der Decken an huet mech ugekuckt. - Huet hien gesot Vergewaltegung, Nick?
  
  
  "Ech soen Iech wat geschitt ass, Jean," sot ech.
  
  
  Ech hunn hir déi ganz Geschicht erzielt, och den Inhalt vun der Noriicht déi ech geschéckt hunn.
  
  
  "Ech hat net geduecht, Dir musst eng Fra vergewaltegt ginn, Nick," sot si an huet hir Hand erof op mäi Been gerannt.
  
  
  Mir sinn net esou laang zu Cape Town bliwwen. Gene an ech waren an enger super Positioun dëst ze Riichter. Mir waren am Ankerraum. Wat och ëmmer den Hans Skeielman zu Kapstadt ofluede muss, huet keng Hafenanlagen gebraucht. Also ware mir fir sechs Stonnen an dräizéng Minutten am Hafe verankert.
  
  
  Wéi och ëmmer, ënner deenen, déi d'Schëff verlooss hunn, waren Blocks. Dat koum mir den nächsten Dag an de Kapp, wéi den Här Thule a véier Séifuerer fir de Jean a mech koumen. D'Wieder virum Kap vun der Gutter Hoffnung war net ganz agreabel, mä de Kapitän huet anscheinend decidéiert datt mir um Deck raschten.
  
  
  - Wéi wier et mat enger Dusch a propper Kleeder? - Ech sot zu Tula.
  
  
  "Wann Dir wëllt," sot hien.
  
  
  Nëmmen ee Séifuerer war op Wacht, wéi ech geduscht hunn, an et war kloer, datt den Thule de Jean als vill méi geféierlech Persoun ugesinn huet, well hien hatt gutt an d'Aa gehalen huet, während si geduscht huet. Mä wéi ech Kleeder gewiesselt hunn, hat ech keng Geleeënheet den Hugo, d'Wilhelmina oder de Pierre aus mengem Gepäck ze huelen; d'Leit u Bord vum Schëff ware professionell.
  
  
  Um Enn vum Dag ware mir op d'Bréck eskortéiert fir d'Fro vum Kapitän Ergensen. "Ech fäerten, datt ech Iech vun engem schreckleche Verbriechen verdächtegen, Här Carter," sot de Kapitän.
  
  
  'Mr. Gaard sot mir eppes ähnlech gëschter Owend,"Ech gesot.
  
  
  "Dir sidd e Feind Agent u Bord," sot hien. "Et mécht nëmme Sënn datt ech dech verdächtegen."
  
  
  'Wat ass geschitt?' Ech hu gefrot.
  
  
  Hien huet vum Jean op mech gekuckt an dann zréck op de Jean. - Dir wësst dëst, oder?
  
  
  De Kapitän Ergensen wollt iwwer seng Trauer schwätzen. D'Birgitte Aronsen huet e puer Joer ënner him gesegelt, an hir Relatioun war schonn zum Thema vu Witzer ënner der Crew ginn. De Jean an ech ware Friemen, deenen hien seng roueg Léift fir hatt erziele konnt. Zu Norfolk hat si d'Fortschrëtter vun engem Séifuerer ofgeschwächt, an et war dëse Mann, deen elo vu Mord a Vergewaltegung vum Ergensen verdächtegt gouf. "Ech hunn hien zu Cape Town ofginn," sot de Kapitän, a seng Geschicht ofgeschloss.
  
  
  "Also hien ass fortgelaf fir een aneren ze vergewaltegt," sot de Jean. 'Net wierklech.' Et war keen Drëps Humor am Kapitän sengem Laachen. "General Borgia huet Verbindungen a ganz Afrika. A wat ass d'Liewe vun engem norwegesche Séifuerer op dësem geféierleche Kontinent wäert?
  
  
  Zréck an eise Prisong, sot de Jean mir: "Elo ass en onschëllegen Mann wéinst eis ëmbruecht ginn."
  
  
  'Onschëlleg?' - Ech hunn d'Schëller gezunn. "Gene, keen dee fir d'Borgias schafft ass onschëlleg. Ech wäert probéieren meng Feinde op all méiglech Manéier ze zerstéieren.
  
  
  "Ech hat nach ni driwwer geduecht," sot si.
  
  
  Jean war eng komesch Kombinatioun vun Onschold an Asiicht. Och wa si schonn e puer Joer Agent war, war et net dacks, datt si Zäit hat fir d'Saachen duerchzedenken. Ech hu gefrot ob si eng Hëllef oder eng Belaaschtung wier wann mir dës Borgia begéint hunn. Eis Deck Praxis ass eng Alldag ginn. Een Dag drop dierfe mer duschen. An ech hunn ugefaang Schach mam Kapitän ze spillen.
  
  
  Eng Nuecht, wéi mir erëm an tropesche Waasser waren, huet hien fir mech geschéckt. De Jean blouf op der Bunn ënnert der Kabine vum Bootsman. Hien huet mech bestallt, mat him eleng a senger Kabine gespaart ze ginn.
  
  
  Ech gefrot him. - "Huelt Dir keng Risiken?"
  
  
  "Ech riskéieren mäi Liewen géint Är Intelligenz, Här Carter," sot hien a senger schlechter Englesch. Hien huet Schachstécker an e Briet aus der Këscht geholl. "General Borgia wëll wierklech mat Iech treffen." Wat wäert Dir maachen, Här? Carter?
  
  
  'Wat maachen?'
  
  
  "D'Amerikaner hunn nach ni en Agent no engem Generol geschéckt. Hie weess iwwer Äre Killmaster Rang. Ech si sécher datt hien dech léiwer rekrutéiert wéi dech auszeféieren.
  
  
  "Interessante Wiel."
  
  
  - Dir spillt Är Spiller mat mir, Här. Carter. Mat General Borgia hutt Dir keng Zäit fir Spiller. Denkt un wien Dir wëllt déngen."
  
  
  Den nächsten Owend ware mir am Roude Mier gestoppt wéi e Gabel, deen nieft dem Hans Skeielman manouvréiert gouf. De Frontlaascht Boom huet d'Rakéiten an d'Innere vum Lader geplënnert. De Jean an ech sinn a säi Frachtdeel geplënnert, dee vun hannen vun norwegesche Séifuerer mat Pistoul ofgehale gouf, a vu vir vun Araber mat Gewierer, déi um Radhaus stoungen. Mr. De Gaard huet eis begleet.
  
  
  Ech hu mech géint den hëlze Gelänner geleet an hunn den Hans Skeielman gekuckt. Fir d'éischt hunn ech nëmmen d'Hafenliicht gesinn, awer dunn huet d'Späichere erhéicht an ech hunn e wäiss Liicht am Heck gesinn.
  
  
  "Ech hunn net geduecht datt ech dësen Trough géif verpassen, awer ech vermëssen et scho," sot ech.
  
  
  Hannert mengem Réck goufen Uerder op arabesch ginn. Ech hunn net gewisen datt ech et verstanen hunn.
  
  
  "Är Ticketgeld geet un e gudden Zweck," sot Gaard.
  
  
  - Borgia? - huet de Jean gefrot.
  
  
  'Jo. Dir gitt och bei hien.
  
  
  Säin Italiener war schrecklech, awer d'Equipe huet hien verstanen. Si hunn eis ënner Deck begleet a mir goufen an der Kabine gespaart. Dat lescht wat ech gesinn hunn war en dräieckege Segel erop. D'Bewegung vun eisem Schëff huet eis e Kurs iwwer d'Mier an d'ethiopesch Küst gesot.
  
  
  Vun de Gespréicher, déi ech duerch d'Holzmaueren héieren hunn, hunn ech ofgeschloss datt mir iergendwou nërdlech vun Assab a südlech vu Massawa waren. Mir hunn d'Anker gefall. Eng Grupp vu Männer ass u Bord geklommen. D'Rakéite goufen ëm d'Deck geréckelt. E puer Mol hunn ech den Toun vun de Verpackungsboxen héieren, déi opgemaach goufen.
  
  
  "Wéi sécher sinn dës Rakéiten?" — Ech hunn dem Jean geflüstert gefrot.
  
  
  'Ech wees net. Ech hunn gesot datt d'Borgia d'Detonateure fir d'Atomsprengkäpp net geklaut hunn, an ech weess datt se kee Brennstoff enthalen.
  
  
  Wann d'Kläng, déi ech ëmmer héieren hunn, waren wat ech geduecht hunn, dann hätt Borgia eng zimlech kompetent Organisatioun erstallt. Déi meescht Leit tendéieren un Rakéiten ze denken als just zylindresch Killmaschinn aus zwee oder dräi Deeler. Awer a Wierklechkeet besteet se aus enger Onmass Deeler, an nëmmen e gutt, ganz grousst Team gefouert vun engem Rakéitespezialist konnt dräi an enger Nuecht ofbauen. Iwwert eis huet et geklongen, wéi wann déi néideg Aarbechtskräfte wierklech do schaffe géifen.
  
  
  D'Kabine gouf gestoppt. D'Eritrean Küst vun Äthiopien ass eng vun den wäermsten Regiounen op der Welt, an d'Sonn ass séier eropgaang. E puer Minutte méi spéit gouf d'Kabinedier opgespaart an opgemaach. De Gaard koum virun der Dier mat enger russescher Maschinnegewier an der Hand. Hannert him stoungen zwee Séifuerer mat Waffen. Den drëtte Séifuerer huet e Bündel Kleeder gedroen. "Dir wousst wou Dir higos, Carter," sot Gaard. "Wann Är Stiwwele bei mir passen, géif ech dech an Pantoffel duerch d'Wüst hänke loossen."
  
  
  "Ech wousst iwwer Danakil," Ech zouginn. "Hutt Dir all d'Wüstausrüstung aus menger Turnstack geholl?"
  
  
  - Nee, just Stiwwelen an décke Strëmp. Et ass d'selwecht mat der Miss Fellini. Och Dir wäert Iech wéi eng gebierteg verkleeden.
  
  
  Hien huet dem Mann mat de Kleeder wénken. De Mann huet en op d'Holzdeck gefall. E weidere Wénkel vum Gaard. Hien huet sech aus der Kabine zréckgezunn. Gaard ass op d'Dier gaangen. D'Maschinnpistoul gouf ouni Versoen op eis geriicht.
  
  
  "Änneren," sot hien. "E wäisse Mann kann d'Faarf vu senger Haut net änneren. Awer wann een Léiwen an Hyena fënnt, déi dech ëmbréngen, wëll ech net, datt Dir vun Äre Kleeder unerkannt gëtt. Alles wäert lokal sinn, ausser Är Schong a Aueren. Hien ass erausgaang, huet d'Dier zougeschloen an se gespaart.
  
  
  "Maachen mir wat hien seet, Nick?" - gefrot Jin.
  
  
  "Wësst Dir eng Alternativ wou se eis net direkt schéissen?"
  
  
  Mir hunn ugefaangen ze verkleeden. Dëst war net déi éischte Kéier datt ech arabesch Kleedung gedroen hunn, an ech wousst datt dës ongewéinlech ausgesinn Kleeder vill méi praktesch waren wéi alles wat mir an der westlecher Welt gesinn. De brong Stoff war rau fir de Touch, an d'Sauerstoffverbrauchte Kabine war onwuel waarm. Ech hu mäi Kappkleed fir ee Moment ofgeholl.
  
  
  -Wat soll ech mat dësem Schleier maachen? - gefrot Jin.
  
  
  "Halt op", hunn ech hir ugeroden. "An haalt Är Oberbekleedung enk un Äre Kierper." Déi meescht vun de Männer hei sinn Muslimen. Si huelen d'Symboler vun der weiblecher Chastitéit eescht.
  
  
  De Gaard koum zréck an huet eis bestallt, aus dem Boot ze klammen. Ech hunn den Hutt opgemaach a mir sinn eropgaang. D'Sonn huet op de bloe Waasser vun der klenger Bucht geschéngt, wou mir ankeren gelooss hunn, während d'Wüstesand sech no Westen ausgedehnt huet. Mir sinn mat enger Seelleeder an dat klengt Boot geklommen. A geschwënn ware mir op d'Ufer geholl.
  
  
  De Jin huet sech ëm den Auto gekuckt. Dëst ass net geschitt. "Komm mir goen," sot Gaard.
  
  
  Mir sinn dräi Kilometer déif gaangen. Zweemol hu mer Stroossen, Ruten um Sand a Fielsen vu grousse Camionen gefuer. Si wieren net zevill beschäftegt, mee wa mer no komm sinn, huet de Gaard eis bestallt, fir ze stoppen an Männer mat enger Spektiv ze schécken, fir no de Verkéier ze sichen. D'Terrain war meeschtens bloe Sand, awer d'Wüst war mat Hiwwelen a Schluchten ëmginn vu Fielsen. Nodeems mir déi zweet Strooss gefuer sinn, hu mir Norden gedréint an an eng vun de schmuele Schluchten erakomm. Do si mer bei enger Camel Caravan ugeschloss.
  
  
  Ronn siwwenzeg-fënnef Kamelen sech ënnert de Fielsen verstoppt. Jiddereen hat e Reider. D'Männer hunn e Jumble vu Sprooche geschwat. Déi eenzeg Sprooch, déi ech geléiert hunn, war Arabesch. Ech hunn och e puer verwandte Sproochen op Arabesch héieren, méiglecherweis somalesch Dialekter. Et war net schwéier d'Verantwortlech Männer ze gesinn. Si waren anescht gekleet. A vill souzen ouni Hutt am Schied vun de Fielsen. Hir Haut war hell brong. Si waren duerchschnëttlech Héicht an hunn héich gewellte Frisuren un. Déi meescht haten forked Ouerréng an eng Sammlung vu Braceleten. Ech hat net vill Informatioun fir dës Aufgab, awer d'Leit vun der AX hunn mech gewarnt iwwer den Danakil, e Vollek benannt no der Wüst déi se regéiert hunn. Déi gespléckt Ouerréng waren eng Erënnerung un den éischte Feind deen se ëmbruecht hunn; Bracelets sinn Trophäen fir sou vill Géigner déi de Krieger besiegt huet.
  
  
  "Méi wéi honnert Kamele si schonn am Land ënnerwee," sot Gaard.
  
  
  "Dir hutt e puer Fortschrëtter gemaach", war mäi Kommentar. "Fang d'Pescht", war seng Äntwert.
  
  
  Seng Reaktioun huet mech iwwerrascht. Ech hunn dës Szen eng Zäit laang studéiert, an dunn hunn ech gemierkt, firwat den norwegesche Assistent esou irritéiert reagéiert huet. De Gaard war en Statist op dëser Rees, e Séifuerer, deen an der Wüst net op der Plaz war. Hien ass vum Fiels opgestan, op deem hie souz, wéi de wiry, grinsenden Danakil ukomm ass. "Dëst ass de Luigi," sot de Gaard op Italienesch. "Säi richtegen Numm ass net de Luigi, awer Dir kënnt säi richtege Numm net soen."
  
  
  Wann de Gaard dat als eng Erausfuerderung ugesinn hätt, hätt ech keng Absicht ze äntweren. Ech hunn en Talent fir Sproochen kombinéiert mat genuch gesondem Mënscheverstand fir ze wëssen wéini ech maache wéi wann ech eppes net verstinn.
  
  
  Den Danakil huet de Gaard onbeweeglech gekuckt. Mat senger lénker Hand huet hien dem Gaard gemierkt, d'Waff ewech ze setzen. De grousse Séifuerer wollt protestéieren, awer huet sech dunn ëmgedréit. Den Danakil huet sech un eis gedréint.
  
  
  "Carter," sot hien a weist op mech. "Fellini". Hien huet de Jean gekuckt.
  
  
  "Jo," sot ech.
  
  
  Säin Italiener war net besser wéi de Gaard. Awer et ass och net vill méi schlëmm.
  
  
  - Ech sinn de Kommandant vun Ärer Caravan. Mir reesen an dräi Caravanen. Wat wëlls du froen?'
  
  
  Ech gefrot. - 'Wéi wäit?'
  
  
  "E puer Deeg. D'Kamelen droen eis Waasser a Fracht fir de Generol Borgia. All d'Männer a Fraen ginn. Et gëtt näischt an dëser Wüst ausser meng Leit an den Doud. Et gëtt kee Waasser ausser Dir sidd Danakil. Hutt Dir dat verstanen?'
  
  
  'Jo.'
  
  
  'Géi.'
  
  
  "Luigi, dëse Mann ass geféierlech," sot Gaard. "Hien ass e professionnelle Killer. Wa mir net ...
  
  
  "Denkt Dir datt ech net vill Leit ëmbruecht hunn?" De Luigi huet d'Braceleten um Handgelenk beréiert. Hie blouf onbestänneg, kuckt op mech. "Töt Dir Är Géigner mat enger Pistoul, Carter?"
  
  
  'Jo. A mat engem Messer. A mat Ären Hänn.
  
  
  De Luigi huet gelaacht. "Dir an ech kéinten géigesäiteg op dëser Rees ëmbréngen, Carter." Mee et ass net richteg. General Borgia wëll mat Iech treffen. An Dir sidd ëmgi vu Leit, déi Iech virun dem Danakil senge Feinde schützen. Wësst Dir eppes iwwer dës Wüst?
  
  
  - Ech weess eppes iwwer dëst.
  
  
  'Géi.'
  
  
  Hien ass fortgaang. Ech hunn seng Braceleten gezielt. Wann ech net een verpasst hätt, wier et véierzéng gewiescht. Ech hu gezweiwelt datt et e lokale Rekord war, awer et war eng besser Warnung wéi de Luigi an all Wuert kéint ausdrécken.
  
  
  Spéit am Moien huet ongeféier en Drëttel vun der Grupp eng Caravan gegrënnt an ass fortgaang. Wéi ech se gesinn hunn verloossen, hunn ech d'Organisatioun bewonnert. Danakils waren effektiv. Si hunn d'Kamellen séier mat hire Reider opgestallt, d'Gefaangenen an d'Iwwerschossmänner an d'Mëtt bruecht an sech zréckgezunn, d'Géigend mat hiren Ae gescannt, obwuel se nach ëmmer am Ënnerdaach vun der Klamm waren. Och d'Kamellfuerer hunn d'militäresch Präzisioun vun der Formatioun verstanen. Si streiden net iwwer wou hir Leader se setzen. D'Männer, déi d'Prisonéier bewaacht hunn, hunn net gejaut oder geschloen, awer roueg Kommandoen ginn, déi séier duerchgefouert goufen. D'Prisonéier selwer waren extrem fir mech interesséiert.
  
  
  Verschiddener haten Ketten op hinnen, obwuel déi méi schwéier Deeler ewechgeholl goufen. E puer vun hinne ware Fraen, déi meescht waren nees däischter Haut. Äthiopien, als ziviliséiert Land dat d'Zustimmung vun der Welt vum zwanzegsten Joerhonnert sicht, toleréiert offiziell keng Sklaverei. Leider sinn déi nei Traditiounen nach net komplett duerch e puer Awunner vum riesegen afrikanesche Land agedrongen. Vun Zäit zu Zäit schloen d'Regierungen an ostafrikaneschen an asiatesche Länner ronderëm den Indeschen Ozean op Sklavenhändler, awer kee Regierungsbeamten géif denken, se ze rosen oder am Wee ze stoen. Händler am mënschleche Fleesch erhalen privat Arméien, an et wäert vill Jorhonnerte daueren ier de Brauch vun engem Mann deen en aneren versklavt gëtt ausgeradéiert.
  
  
  - Sinn dës Meedercher Sklaven? - D'Jin huet roueg gefrot.
  
  
  'Jo.'
  
  
  Si huet bitter gelaacht. "Enges Daags, wéi ech en Teenager war, si mir Meedercher e Stommfilm kucken. Et huet eng Masse vu knapp gekleete Fraen gewisen, déi op Auktioun verkaaft ginn. Mir hunn all gelaacht a geschwat wéi schrecklech et war op sou enger Auktioun ze sinn. Awer jidderee vun eis hat seng eege Fantasie iwwer eis selwer an där Situatioun. Denkt Dir datt ech dës Fantasie wierklech wäert liewen, Nick?
  
  
  "Ech bezweifelen et," sot ech.
  
  
  'Firwat net?'
  
  
  - Well Dir e professionnelle Agent sidd. Ech denken net datt Dir Gléck wier d'Fra vun engem Leader ze sinn. D'Borgia wëll wësse wat mir allebéid wëssen, an de Bastard ass wahrscheinlech ruthless.
  
  
  "Merci," sot si. "Dir wësst sécher wéi ee laachen."
  
  
  "Firwat halen dir zwee net zou?" - sot Gaard.
  
  
  "Firwat setzt Dir d'Gesiicht net ënnert dem Kamel säin Houf," huet de Jean him geäntwert.
  
  
  Dat ass wat ech iwwer de Jean gär hunn - hir Kampfinstinkter entspriechen hirem Mangel u gesondem Mënscheverstand. De Gaard huet en indignéiert Gebrühl erausginn, deen all Kamel an der Géigend erschreckt muss hunn, sprang op d'Féiss an huet seng Fauscht geschloen, fir si vum Fiels op deem mir souzen ze schloen.
  
  
  Ech hunn säin Aarm gegraff, mäi Gewiicht no vir geworf, meng Hëfte a Schëller gedréint an hien op säi Réck geheit.
  
  
  "Elo hues du wierklech alles zerstéiert", hunn ech dem Jean gemëscht. Verschidde Danakils si bei eis gelaf. Wéi si de Gaard um Buedem gesinn hunn, hunn e puer gelaacht. E séieren Chat huet mir informéiert, datt déi puer, déi gesinn hunn, datt ech de Gaard op de Buedem geheien hunn, et un déi aner gemellt hunn.
  
  
  Gaard stoung lues op. "Carter," sot hien, "ech wäert dech ëmbréngen."
  
  
  Ech hunn de Luigi an engem Krees ronderëm eis gesinn. Ech gefrot, wat dës Danakils waren. De Gaard wollt mech vläicht ëmbréngen, mee ech hat keng Absicht hien ëmzebréngen. Ech géif et net trauen. An dës Begrenzung géif de Kampf net méi einfach maachen.
  
  
  Hie war grouss, op d'mannst fënnef Féiss, a gutt zwanzeg Pond méi schwéier wéi ech. Wann hien et fäerdeg bruecht huet mech mat senge grousse Fauscht ze schloen oder wann hien mech gefaangen huet, war ech komplett duercherneen. Hien ass op mech mat sengen Hänn eropgaang. De Gaard war e Braggart, staark genuch fir e rowdy Matrous ze schloen wann se bestallt gouf, awer einfach Viraus fir en AH Agent wann hien seng Ausbildung richteg benotzt.
  
  
  Gaard attackéiert. Ech sinn op d'Säit gaang an hunn direkt mam rietse Fouss geschloen wéi ech Positioun geännert hunn. De laange Wüstemantel war a mengem Wee, sou datt mäi Lunge hien net erofgeschloen huet. Duerch d'Kleeder verlangsamt huet mäi Fouss de Gaard nëmmen iwwerflächlech an der Membran gefaangen, wouduerch hien nëmmen e Gromper huet, wéi hien liicht gestackt huet. Ech dauchen op de Buedem an hunn gerullt, schaarf Steng duerch de Réck duerchbriechen. Wéi ech erëm opgestan sinn, hunn ech gestäipt an d'Hänn hannert mir gefillt, déi mech zréck an d'Mëtt vum Krees gedréckt hunn, virum stoen Danakil.
  
  
  Hien huet erëm attackéiert. Ech blockéiert säi wëll rietsen Ugrëff mat mengem rietsen Ënneraarm, sou datt säi Schlag mech verpasst huet an hien mat engem lénksen Schlag tëscht sengen Ae gefaangen huet. Hien huet gekrasch, de Kapp gerëselt. Säi lénkse Kick huet mech an d'Rippen gefaangen an ech hunn gegast wéi Péng duerch mäi Kierper geschoss huet.
  
  
  De Gaard huet erëm attackéiert, mat de Fauscht geschloen. Ech hunn ënner seng Äerm gedréckt an hunn zwou Hänn op de Bauch a seng Këscht geluecht. Ech hu gefillt wéi seng grouss Fauscht op mengem Réck landen. Zréck zréck, hunn ech en anere vu senge Lénks paréiert an et fäerdeg bruecht säi Kinn mat menger lénkser Fauscht ze fangen. De Schlag huet hien opgestallt, awer hie wollt net falen. Ech hunn all mäi Gewiicht op meng riets Hand geheit, déi hien direkt ënner d'Häerz getraff huet. Gaard gefall.
  
  
  Eng arabesch Stëmm koum hannert mir: "Kill this Bastard."
  
  
  Lues a lues huet de Gaard sech ëmgedréit an op engem Knéi erofgefall. Ech sinn geplënnert fir meng schwéier Wüstestiwwel ënner sengem Kinn ze zielen. Hien huet d'Pistoul um Gürtel erreecht. Et sollt no gewiescht sinn, awer ech hu geduecht datt hie géif schéissen ier ech him erreecht hunn.
  
  
  Eng Figur a brong blénkt no lénks. De Klang vum Hënner huet d'Maschinnpistoul aus dem Gaard seng Hänn geschloen. D'Gewier ass erëm opgestan an ass mat engem Crash op der Këscht vum Gaard gelant, an huet hien op de Buedem gedréckt.
  
  
  "Stop," huet de Luigi gebot. Hien huet d'Gewier ëmgedréint an et op de vernoléissegen Gaard geriicht.
  
  
  Staark Äerm hunn mech vun hannen ugegraff an hunn mech op mäi Kierper gedréckt. Ech hu mech net widderstoen.
  
  
  "Hien ..." huet Gaard ugefaangen.
  
  
  "Ech hunn et gesinn," sot de Luigi. "Meng Leit hunn et gesinn."
  
  
  Hien huet de Gaard mam Laf vun der Pistoul gepickt. 'Sto op. Dir fuert mat der nächster Caravan.
  
  
  Gaard erfëllt. Hien huet seng Pistoul opgehuewen. D'Danakils waren nach ëmmer ronderëm eis. Hien huet e rosen Bléck a meng Richtung geheit an d'Waff a säi Holster gesat. Véier Danakils hunn him begleet, wéi hien mat knaschtege Schrëtt fortgaang ass.
  
  
  De Luigi huet geknackt. Déi Männer, déi mech gehalen hunn, hunn mech lassgelooss. De Luigi huet säi Gewier op de Fiels geriicht, op de Jean souz an ech souz. "Dir sot, Dir hutt d'Leit mat Ären eegenen Hänn ëmbruecht, Carter," sot hien. - Firwat hutt Dir de Gaard net ëmbruecht?
  
  
  "Ech hat Angscht datt Dir et net gär hätt."
  
  
  "Ech géif et gär hunn. Wien d'Mier commandéiert, commandéiert net an der Wüst. Carter, Dir wäert net probéieren mech ëmzebréngen.
  
  
  Hien Kläng ganz iwwerzeegt an ech mat him ausgemaach.
  
  
  Déi zweet Caravan ass am Nomëtteg fortgaang. Déi Nuecht hu mir am Canyon geschlof. Zweemol sinn ech erwächt an hunn d'Awunner gesinn, déi op der Wuecht stoen.
  
  
  Den Dag drop si mir westlech gaang.
  
  
  
  
  
  Kapitel 7
  
  
  
  
  
  Ech hunn de Luigi nach ni mat engem Kompass gesinn, obwuel ech oft gesinn hunn, datt hien an der Nuecht d'Stäre studéiert. Et schéngt, datt hien net emol e rau Sextant hat. Anscheinend war hie mam Stärenhimmel esou vertraut, datt hien eis Positioun dovunner bestëmmen konnt. Oder vläicht war hien no engem Trail hie liesen konnt. Wann dat de Fall wier, kéint hien direkt goen a säi Wizard-Diplom kréien. Vill vum ëstlechen Danakil ass eng grouss Ausdehnung vu Sand a sou Liewensfeindlech datt ganz Flëss verschwannen an a Salzpfannen verdampen.
  
  
  Mir hu gutt Fortschrëtter gemaach, trotz der intensiver Hëtzt an heiansdo Sandstuerm, déi eis gezwongen hunn rau Kleeder iwwer d'Gesiicht ze zéien an zesummen ze zéien. Obwuel ech nëmmen e Gefaangenen war an dofir net bewosst vun der Caravan eigentlech Fortschrëtt, Ech verstan firwat Luigi eis gezwongen ze presséiert. D'Leit hu wéineg Waasser gedronk, an d'Kamelen hu guer net gedronk.
  
  
  Um véierten Dag vun eiser Rees, wéi mir duerch eng Wüst ganz mat Sand bedeckt sinn, onënnerbrach vu Fielsformatiounen, ass eng Masse vu jäizen a jäizende Danakils op enger Sandbank op eis riets opgetaucht an huet ugefaang mat Waffen op eis ze schéissen.
  
  
  De Chauffer hannert mir huet haart geschwuer a säin Déier op de Buedem gehäit. Ech hu séier gesuergt datt de Kamel tëscht mir an den Ugräifer bleift. Ech hunn dës kaprizesch Béischt beneid, net nëmme well se sou schlecht gestëmmt hunn, mee och well se et schéngen ze genéissen, jidderengem ze bäissen deen hinnen ze no kënnt. Awer elo hunn ech e Kamelbiss manner eescht ugesinn wéi eng Gewierkugel.
  
  
  All d'Coureuren haten hir Kamelen schonn op de Buedem erofgesat an hunn ugefaang hir Waffen vun de Schëlleren ze huelen. Verstoppt am Sand bei der Rump vum Kamel, hunn ech d'Attackkraaft op fofzéng oder zwanzeg Mann geschat. Mir haten fënnefanzwanzeg Chauffeuren a sechs Wiechter, souwéi véier Fraen an zwee männlech Prisonéier. D'Kugel hunn Sand a mengem Gesiicht geheit an ech sinn zréckgezunn. Ech war hannert engem zimlech décke Kamel an d'Kugel wieren net esou einfach duerchgaang. Ech hunn un d'Wilhelmina iergendwou u Bord vum Hans Skeielman geduecht a gewënscht, datt si bei mir gewiescht wier. Verschidden Ugräifer koumen am Beräich vum Luger.
  
  
  Op d'mannst zwee vun eisen Danakil Wiechter gefall, zesumme mat e puer vun de Mahouts. D'Iwwerraschungsattack huet eise Virdeel an Zuelen negéiert. Wann de Luigi a seng Kärelen net séier e Schued maache kënnen, si mir a grousse Probleemer. Glécklecherweis war de Sandkam just op eis riets. Wann iergendeen op der anerer Säit gewiescht wier, wiere mir am Kräizfeier gestuerwen.
  
  
  En Emgéigend Kaméil huet an Angscht gejaut wéi e vun enger Kugel getraff gouf. Seng gesprëtzt Hoefen hunn de Schädel vum Chauffer opgedeelt. Ech hunn ugefaang d'Sécherheet vu mengem eegenen Ënnerstand ze Zweiwel. Dunn huet mäi Kamel gekrasch, entweder aus Angscht oder aus Sympathie fir de blesséierte Kamel. De Chauffer ass opgestan. Geflücht huet hien aus dem alen M1 Gewier geschoss, deen hien hat. Op eemol huet hien seng Äerm breet verbreet, sech zréckgezunn an op de Buedem gefall.
  
  
  Ech sinn op hien gekropt. Blutt ass aus engem Lach an den Hals gefloss. Ech hunn déi schrecklech Gejäiz vu Fraen héieren, an zwee méi Männer sinn op meng riets gefall ... D'Kugel huet mäi Knéi ëm eng Zoll verpasst.
  
  
  "Mir musse intervenéieren," hunn ech gemëscht. Ech hunn dem Chauffer säi M1 Gewier gegraff a si ronderëm de Rump vun der Kamel gekropt. Wéi ech do leien hunn ech en Danakil geschoss, wéi en den Hiwwel erof gelaf ass. Hien ass no vir gedréckt. Ech hunn op den aneren Ugräifer zielt. D'Waff huet geklickt. D'Kugel huet iwwer mäi Kapp geflüstert.
  
  
  Ech hunn direkt reagéiert a si séier op den doudege Chauffer zréckgekrabbelt, de Sand huet sech a meng Kleeder gedréckt. Säi Munitiounsgurt huet sech a seng brong Kleeder verwéckelt an ech hunn en zweemol missen verdréien fir en ze befreien. Dee Moment koum keng Kugel méi no. Ech hunn séier en neie Magazin vu Munitioun fonnt an hunn mech ëmgedréit fir de Feierkampf ze kucken.
  
  
  Ongeféier eng Dose vun den Ugräifer stoungen nach ëmmer, awer op d'mannst hu mir genuch Kugel geschoss fir hiren éischten Attack ze stoppen. Um Sandhang stoen oder knéien si si op eis geschoss. Ech kniet erof an hunn en Zil gewielt. Ech hunn eemol gebrannt. Ech hunn de Mann gesinn ze fléien, awer anscheinend hunn ech hien net ëmbruecht. Den ML verfluchten als déi schlëmmst militäresch Waff jeemools gemaach, Ech hunn säin Zil liicht no riets ugepasst an erëm geschoss.
  
  
  Hien huet säi Gewier erofgesat. Ech war ze wäit ewech fir säin Ausdrock ze gesinn, awer ech hu geduecht datt hien duercherneen ausgesinn huet. Virsiichteg gezielt hunn ech erëm geschoss. Hien ass mam Kapp an de Sand gefall, huet e puer Mol d'Been geruckt a gefruer.
  
  
  E grousse Krieger lénks vun der Linn vun Ugräifer sprang op seng Féiss an huet ugefaang a meng Richtung ze schéissen. Ech hu geduecht datt säin Zil schrecklech muss sinn, net eng eenzeg Kugel ass emol no bei mir gaang, awer dunn huet mäi Kamel gejaut. Hien huet probéiert op d'Been ze klammen, wéi d'Kugel en Deel vum Gewiicht um Réck zerbrach huet. Ech sinn op de Kapp vun der Caravan geplënnert fir net am Wee vum Angscht Déier ze sinn. Kugelen hu Sand ronderëm den nächste Kamel opgehuewen, an plötzlech Gejäiz vu béide Säiten vun der Caravane sot mir datt d'attackéierend Krieger probéiert eis Kamelen ze flüchten. Siwen oder aacht Kamele ware schonn op de Féiss, hu sech hin an hier gerannt, an d'Verteideger getrëppelt. D'Thugs hunn hir Waffen erofgelooss a sinn op si gerannt. Zwee Männer sinn erëm gefall, vun de Banditen erschoss.
  
  
  Ech sinn no vir op d'Caravan gelaf bis ech bei de Prisonéier ukomm sinn, wou ech en oppene Beräich fonnt hunn fir ze schéissen. D'Ugräifer waren elo vill méi no, a wéi ech mech op de Bauch geheit hunn fir Ziel ze huelen, wousst ech datt mir géife verléieren. Den héije Krieger op der lénker Säit vun der Feindlinn schéngt hire Leader ze sinn. Et huet mech zwee Schëss gedauert fir hien erof ze huelen.
  
  
  D'Danakil Garde lénks vu mir huet eppes gejaut, opgestan an an d'nächst Linn geschoss. En anere Bandit ass gefall. Dunn ass och d'Wuecht gefall. Ech hat dräi Schëss lénks. Ech hunn op ee vun den Ugräifer geschoss.
  
  
  Ech hunn ëmgekuckt. Ech konnt mech net erënneren wou ech d'M1 Munitioun erofgelooss hunn. Awer iergendwou, wärend ech d'Kamelen entgoen, muss ech se erofgelooss hunn. Ech hunn dem gefallene Wuecht säi Gewier gegraff. Et war e Lee-Enfield, eng gutt Pistoul, awer al. Hoffnung datt et nach ëmmer e gudde Schoss wier, hunn ech et op déi kommend Ugräifer gezielt, déi eis zougemaach hunn. En aneren ass gefall, op kuerzer Distanz an de Bauch geschoss.
  
  
  Eng Serie vu Schëss huet op meng lénks geklappt, an zwee weider Ugräifer gefall. Nëmme véier oder fënnef sinn an der Linn bliwwen, awer si koumen séier un. Meng Waff huet geklickt. Eidel. "Verdammt," hunn ech geruff.
  
  
  Den Danakil huet mech vun zéng Meter ewech geschoss. An awer huet hien net geschloen mech ze schloen. Ech hunn d'Waff séier gedréint an hien mam Hënner an d'Gesiicht geschloen. Wéi hien gefall ass, hunn ech erëm geschloen, souwuel den hëlze Stamm wéi och säi Schädel zerbriechen.
  
  
  Hien huet e Messer um Rimm gedroen. Säi Gewier ass ze wäit gefall fir hien z'erreechen, wéi de nächste brong gekleete Attentäter ukomm ass. Ech hunn e Messer gegraff an hunn mech gekräizegt fir den attackéierte Bandit ze konfrontéieren. Hien huet seng Pistoul héich opgehuewen, an ech sinn ënner sengem rosen Schlag gefall. De Sand war schlecht Ënnerstëtzung, sou datt de Messerschlag, deen ech op de Mo geplangt hat, just seng Rippen gegraut huet.
  
  
  Hien huet gejaut wéi hien laanscht mech geflunn ass. Ech hu mech séier ëmgedréit fir no him ze lafen. E puer méi Schëss hu ronderëm eis geklappt, gefollegt vun de Gejäiz a Gromperen vu Krieger am Hand-zu-Hand Kampf. Mäi Géigner huet säi Gewier erofgelooss an e Messer erausgezunn.
  
  
  E Laachen huet säi Gesiicht geréckelt wéi hie gemierkt huet datt ech net den Danakil war. Seng Braceleten hunn an der Sonn gefonkelt. All-out Krich huet ronderëm eis gerappt, awer d'Universum ass fir eis zwee geschrumpft.
  
  
  Hien ass recklessly no vir geklommen, de Messer virun him gehalen. Ech hunn gedréckt an zréckgezunn. Déi kromme Klinge huet mech gestéiert. De Grëff schéngt falsch. Wann den Hugo bei mir gewiescht wier, hätt ech de Mann zouversiichtlech ugegraff, awer de Stiletto blouf u Bord vun deem verdammt norwegesche Frachtschëff.
  
  
  Ech hunn weider zréckgezunn, Angscht a Verwirrung gefaangen a maachen wéi wann ech deelweis hypnotiséiert gi vun der schwiewend Blade. Den Danakil war elo ganz begeeschtert an huet net opgepasst wat ech mat mengen Hänn gemaach hunn. Hie war ganz konzentréiert op d'Messer a mengem Mo. Ech hu mech méi déif a méi déif gehuewen, zréckgezunn an hunn meng Knéien erlaabt d'Belaaschtung vu menger geckeg Positioun ze droen. Wann d'Distanz tëscht eis richteg war, hunn ech meng lénks Hand séier op de Buedem gesat, e bësse Sand opgeholl an an seng Ae geheit.
  
  
  Hien kannt sécherlech déi al Trick, awer hien huet wahrscheinlech net geduecht datt ech et wousst. Den Tipp vu sengem Blade ass vu sengem Wee gerutscht wéi hien mäi Gesiicht kraazt. Ech sinn séier no vir gesprongen, hunn meng lénks Hand ënner senger rietser Hand opgehuewen fir d'Blade ofzeleeën, a mat menger eegener Klinge geschnidden. Säi Mo war komplett auserneen. Hien huet gejaut.
  
  
  Den Danakil ass zréck gestréckt, Blutt aus sengem zerräissene Bauch spréngt. Mat menger ausgestreckter lénkser Hand hunn ech seng Hand mam Messer gehackt. Hien huet seng Waff erofgelooss an ech sinn erëm eropgaang an hien an d'Häerz geschloen. Meng Waff ka knaschteg gewiescht sinn, awer säi spéide Besëtzer huet all Effort gemaach fir datt de Punkt ganz schaarf war.
  
  
  Mäi Géigner ass op de Buedem gefall. Ech dauchen op hien an hunn d'Messer a senger Këscht gedréint bis hien opgehalen huet. Ech sinn opgesprongen an hunn mech ëmgekuckt. Eng Grupp vu Männer a brong Kleeder stoungen ronderëm mech. Eis? Oder eng Ugrëffsgrupp?
  
  
  "Fëllt dat Messer, Carter," sot de Luigi an huet déi aner Männer op der Säit gedréckt.
  
  
  Ech hunn meng Waff erofgelooss.
  
  
  Hien huet sech gebéit, huet et opgeholl a gesot: "Net vill Leit kënnen en Danakil sou einfach ëmbréngen, Carter."
  
  
  Ech soot. - Wien sot et wier einfach, Luigi? - Hu mir d'Schluecht gewonnen?
  
  
  'Si sinn dout.' E Schoss geklappt. - Oder bal. Hëlleft hinnen Waasser ze sammelen.
  
  
  Mir sinn vu Mann zu Mann gaang, all Fläsch geholl. Feinde, déi nach ëmmer ootmen, goufen vum Luigi sengem laachen Danakil an de Kapp erschoss. Et huet mir geschéngt datt e puer nach ëmmer geheelt kënne ginn fir als Sklaven ze déngen, awer ech hunn dës Iddi net op meng Wuecht bruecht.
  
  
  Wéi mir zréck an de Won zréckkoum an d'Waasserfläschen gestapelt hunn, vill vun deenen aus Déierenhaut gemaach goufen, huet ee vun de Chauffeuren eppes gesot a mech no vir gedréckt. Ech sinn hir gefollegt, wou déi aner Prisonéier versammelt goufen.
  
  
  "Ech wëll datt Dir hatt gesinn, Carter," sot de Luigi. "Dir kënnt dem Borgia soen wéi et geschitt ass."
  
  
  Jean louch op hir eege rau Kleeder. Een huet hir Ënnerwäsch geschnidden an hire Kierper ausgesat. Dat klengt Lach just ënnert hirer lénkser Broscht blouf nach ëmmer.
  
  
  "Et war ganz am Ufank vun der Schluecht," sot d'Fra op arabesch.
  
  
  Ech hunn hir an der selwechter Sprooch geäntwert. "Kugel vu wem?"
  
  
  "Aus der Wüst," sot si.
  
  
  Ech hu dem Jean säi Puls gefillt. Si war dout. Ech hunn hir Aen zougemaach an hir Kleeder un gezunn. Et war ironesch, awer ech wousst nach ëmmer net ob hatt e gudden Agent war oder net. Alles wat ech wousst war datt et vläicht hir bescht Reesbeschreiwung gewiescht wier, "I'm Like a Slave in the Ethiopian Desert," wa si laang genuch gelieft hätt fir et ze schreiwen. Ech erwächen.
  
  
  De Luigi sot mir op Arabesch: "Gaard huet behaapt datt si Är Fra wier. Dat ass richteg?'
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Et gëtt keen lieweg fir Är Revanche." Deen deen hatt ëmbruecht huet ass elo esou dout wéi si, Carter.
  
  
  "Jo," sot ech nach eng Kéier.
  
  
  Ech hu gefrot wat mat hirer Kamera geschitt ass.
  
  
  "Dir schwätzt Arabesch," sot de Luigi roueg. "Awer dëst wäert Iech net hëllefen Frënn mat den Afars ze maachen."
  
  
  - Affer?
  
  
  'Meng Leit. Leit vun Danakil.
  
  
  "Elo, Luigi," sot ech, "Ech brauch Är Leit net sou vill wéi meng Frënn."
  
  
  'Ech verstinn. Dir kënnt hatt begruewen. Ech wäert meng Leit begruewen."
  
  
  D'Caravane regruppéiert, awer huet den Dag verbruecht fir déi Doudeg, dorënner de Jean, ze begruewen an erauszefannen, wéi eng Kamelen et de Rescht vum Wee an de Borgia Camp maache kënnen. Véier Kamelen sinn aus der Kontroll erauskomm a sinn an d'Wüst verschwonnen, néng oder méi waren dout oder ze schwéier blesséiert fir weiderzefueren. Mir hunn zwielef Kamellen an zéng Chauffeuren lénks. Zwee vun de véier iwwerliewende Danakils hunn als Chauffeuren gehandelt, de Luigi an en anere Krieger als Wiechter hannerlooss. Mir hunn d'Kamele vun den Ugräifer net fonnt.
  
  
  Wärend d'Diskussioun tëscht Luigi an den Drovers nogelauschtert hunn, hunn ech gemierkt datt d'Attacker mir eng Faveur gemaach hunn. Hien huet gefrot. - "Wat hunn déi vermësst Kamelen gedroen?"
  
  
  "Zwee vun hinnen hunn Waasser gedroen. Awer vill vun eise Becher sinn gebrach. Mat dem Waasser, dee mir vum Feind geholl hunn, an déi puer Gären a Felle, déi mir nach haten, sollten e puer vun eis lieweg an de Brunn kommen."
  
  
  "Okay," sot hien. "Lued Waasser a Liewensmëttel op den éischte Kamel."
  
  
  Ech souz am Schied vun engem vun eise gesonde Kamellen, a probéiert erauszefannen, wéi ech dem Jean seng Kamera fannen. Ech hätt se wahrscheinlech souwisou net behalen och wann ech et fonnt hätt, mee iergendwéi hat ech gehofft, datt de Luigi mech aus sentimentale Grënn géif loossen. Als fromme Moslem war hien iwwerzeegt vun der Inferioritéit vun de Fraen, mä als Mann, deen an enger grausamer Welt gelieft huet, wou den Doud ëmmer hannert dem nächste Sanddün verstoppt ka sinn, konnt hien d'Gefill schätzen, dat de Mann fir säi ganz talentéierte Partner hat. .
  
  
  Wéi wäertvoll waren d'Instrumenter an der Chamber? Ech war nach iwwerzeegt, datt Jean eng Lens vun engem eenzege Schoss .22 Pistoul iergendwou hat. Si huet mir net alles iwwer hir Missioun erzielt, sou wéi ech hir net iwwer meng erzielt hunn. Natierlech war dës Lens héchstwahrscheinlech nach u Bord vum Hans Skeielman. Dunn hunn ech ee vun de Chauffeuren mat dëser Kamera gesinn. Vergiessen iwwer dës Iddi, Ech decidéiert. Et war de Risiko vum Luigi seng Verdacht net wäert.
  
  
  D'Männer hunn haart geschafft fir d'Laascht ze beweegen an no ongeféier enger Stonn huet de Luigi fir meng Hëllef gemierkt. Ech hunn wéi e Päerd geschafft an op d'mannst dräimol, wann kee gesicht huet, hunn ech et fäerdeg bruecht elektronesch Deeler ze verstoppen, déi aus gekrackte Këschten ënner dem Sand gerutscht waren. Ech hunn et och fäerdeg bruecht e puer Kommouden opzebriechen beim Neiluede. An et war verdammt onwahrscheinlech, datt de Cesare Borgia all dräi vu senge Mini-Rakéite virbereet wéi hie gehofft.
  
  
  
  
  Kapitel 8
  
  
  
  
  
  Dräi Deeg méi spéit, mat bal kee Waasser, hu mir eis an engem ganz anere Land fonnt. Et waren vill Fielshiwwelen do. Niddereg Planzen gewuess. D'Griessen op d'Gesiichter vun de Mahouts an de Wiechter hunn mir gesot datt mir no beim Waasser waren. Et war keng einfach Rees. Mir hunn zwee weider Kamellen verluer. Si hunn sech op de Sand geluecht a refuséiert opzestoen, och nodeems se entlaascht goufen.
  
  
  "Verschwenden Är Kugelen net op hinnen," sot de Luigi. "Gitt einfach d'Waasser un aner Déieren."
  
  
  De Pool ass kleng an d'Waasser ass bewölkt. Et war näischt méi wéi e Lach an de Fielsen mat klenge Bëscher ronderëm. D'Waasser huet alkalesch geschmaacht. Wéi och ëmmer, d'Wüsteweis vun de Chauffeuren huet gesot datt et sécher ass ze drénken, an, souwäit ech weess, ass et dat leckerste Waasser op der Welt. Fir den éischten Deel vun der Rees ware mir op strikte Ratioune, a fir déi lescht dräi Deeg krute mir nach manner Waasser, sou datt mir praktesch dehydréiert waren.
  
  
  Eis Kamellen hunn giereg gedronk, séier den Niveau vum Pool erofgesat. Anscheinend gouf et en ënnerierdesche Quell, dee mat der Verdampfung am Laf gehalen huet an an den Ëmgéigend Buedem gesäipt huet. Déi duuschtereg Kamelen hunn mech faszinéiert, an ech hu gemierkt datt d'Wüstestämme mat hinnen an enger Aart Symbiose gelieft hunn. Et huet bal onméiglech geschéngt, datt all Landdéier sou vill Waasser schlucken konnt ouni ze geschwollen a stierwen. D'Chauffeuren hunn se gefiddert a gesuergt datt d'Laascht fir si bequem war a fest gebonnen ass.
  
  
  "Mir setzen den Owend hei de Camp op, Carter," sot de Luigi mir. "Muer de Moien, wann d'Brunn erëm voll ass, wäerte mir d'Waasserkëschte mat Waasser fëllen."
  
  
  Ech gefrot. - "Wat wann een aneren Waasser wëll?"
  
  
  Hien huet gelaacht. 'Léiwen?'
  
  
  "Oder Leit."
  
  
  Hien huet d'Waff geklappt. "Wann et vill vun hinnen sinn, Carter, mir ginn Iech eng aner Waff."
  
  
  Déi Nuecht hu mir zwee Feier gebrannt: eent fir d'Drauwen, d'Danakil-Wuechten an d'Prisonéier, dat anert fir de Luigi a jiddereen aneren deen hie wollt invitéieren. Hien invitéiert mech.
  
  
  "Mir sinn an zwee Deeg bei de Borgias, Carter," sot hien.
  
  
  Ech gefrot. - "Wien ass Borgia?"
  
  
  - Wësst Dir dat net?
  
  
  "Just Rumeuren."
  
  
  "Klatsch". Hien huet an d'Feier gespaut. Dës Rumeuren, dës Geschichten, déi d'Caravan Männer iwwer de Generol Borgia erzielen, sinn net gutt. Hie koum viru ville Joeren an eist Land. Mir hätten hien ëmbruecht, awer e puer vu senge Stammbamten hunn eis gefrot, hien als Frënd ze gesinn an hien esou ze behandelen. Borgia huet eis Räichtum a Sklaven versprach wa mir him hëllefen. Also hu mir him gehollef.
  
  
  Ech gefrot. - "Hutt Dir elo Räichtum?"
  
  
  'Jo. Esou Räichtum. Hien huet op d'Caravan gewisen. D'Gejäiz vu Frae koumen aus engem anere Feier bei eis. Ech hunn an d'Däischtert gekuckt, déi eis getrennt huet. Dräi Sklavefrae goufen gezwongen hir Kleeder auszedoen an d'Männer hunn se gegraff. Verschidde Kämpf sinn ausgebrach. Ech hunn op de Luigi zréck gekuckt. Hien huet ignoréiert wat do geschitt ass.
  
  
  "Si sinn Sklaven," sot hien. "Dofir hu mir se." Generol Borgia huet vill Leit heihinner bruecht, e puer souguer méi wäiss wéi Dir. A si brauchen Fraen. Dëst ass de Räichtum vun der Borgia.
  
  
  - An Dir hutt et net gär?
  
  
  "E Krieger huet seng Frae gär, seng Waffen a seng Kamelen. Meng Leit hunn op dësem Land méi laang gelieft wéi jidderee kann soen. Mir wëssen datt et keng Plaz ass fir vill Leit déi Borgia mat him bruecht huet. An obwuel mir eist Land ëmmer virun den Amhara Chrëschten aus dem Norden verdeedegt hunn, wëlle mir net géint déi kämpfen, déi déi komesch Waffen hunn, déi d'Borgia bauen. Firwat sidd Dir op dem Gaard säi Schëff geklomm?
  
  
  "Fir erauszefannen wien Borgia ass."
  
  
  "Dëst ass wat geschitt." - De Luigi huet traureg gelaacht. "Aner Männer hu probéiert erauszefannen. E puer sinn dem Generol ugeschloss. De Rescht sinn dout. Ech hoffen Dir wäert mat him bäitrieden.
  
  
  Ech hunn net geäntwert.
  
  
  "Ass et net?"
  
  
  "Nee, Luigi," sot ech. "Dir hutt Recht fir op seng Pläng virsiichteg ze sinn." Irgendwann fannen d'Feinde vun der Borgia hien an zerstéieren hien. Si wäerten och déi ëmbréngen, déi mat der Borgia kämpfen."
  
  
  'Meng Leit?'
  
  
  'Jo.'
  
  
  Hien huet erëm an d'Feier gespaut. "Während mengem Papp senger Zäit sinn Leit, déi sech Italiener genannt hunn, heihinner komm. Si haten komesch Waffen bei sech, dorënner Fligeren a Bommen. Amhara Chrëschten regéiert an de Bierger, Gallien regéiert am Süden. Awer d'Afars hunn sech widderstoen. D'Italiener sinn an d'Wüst eragaangen a si gestuerwen. Et war ëmmer esou. Wann Auslänner Danakil iwwerfalen, si stierwen.
  
  
  Bei engem anere Feier goufen dräi Fraen u Pegs am Buedem gebonnen, an d'Danakils hunn d'Prozedur fir d'Vergewaltegung ausgemaach. De Luigi huet mech ewechgehäit. Ech sinn op déi ernannt Plaz gaang, nieft engem anere Sklave, deen ech net verstanen hunn, an hunn mech a mengem äusseren Kleedung gekrollt. Déi Nuecht sinn ech dräimol erwächt. Eng Kéier wann zwou Frae gläichzäiteg gejaut hunn, eng Kéier wéi de Léiw Houscht huet, an eng Kéier ouni sichtbare Grond. An de Luigi war ëmmer waakreg.
  
  
  Den Haaptlager vu Borgia hat véier Sklavequartieren, ee fir Fraen an dräi fir Männer. Si ware vu Stacheldrot ëmgi a leien a schmuele Schluchten tëscht Fielshiwwelen. Zelter, déi bei Bëscher a Quelle plazéiert sinn, ware fir Leader a fräi Leit geduecht. Eng Grupp Danakils ass op eis Caravan gelaf. Si hunn ugefaang mam Luigi ze schwätzen. Hir Sprooch huet mech sprachlos gelooss. Awer no dem Luigi seng Gesten a geleeëntleche Bléck op mech beurteelen, hunn ech ugeholl datt hien e Kampf beschreift. Eng Grupp vu Wiechter huet mech séier an ee vun de Sklavelager gefouert. Si hunn d'Paart opgemaach an hunn mech bestallt fir eran ze kommen.
  
  
  "Dir musst deen Amerikaner sinn", sot eng britesch Stëmm riets vu mir. Ech hunn mech ëmgedréit. E Mann ass op mech mat engem Been op Krut komm. Hien huet seng Hand ausgestreckt.
  
  
  "Nick Carter," sot ech.
  
  
  "Edward Smythe," sot hien. "Rumeur huet et datt Dir an der CIA war oder eng Aart Spioun Eenheet. Wat ass mat där Fra geschitt, déi bei dir war?
  
  
  "Si ass dout," sot ech, den Attack op de Camp beschreift. "Bluttduuscht Bastards, dës Danakils,"Hien huet gesot. "Ech sinn viru fënnef Joer gefaange ginn. Ech war dann e Beroder fir d'ethiopesch Arméi Patrouillen wann mir eng Grupp vu Borgia Männer begéint. Do hunn ech mäi Been verluer. Ech sinn deen eenzegen Iwwerliewenden. Borgia schéngt Spaass ze hunn mech lieweg ze halen an mech all dreckeg Aarbecht ze loossen.
  
  
  Den Edward Smythe huet mir extrem falsch ausgesinn. Alles wat hie gesot huet kéint wouer sinn, awer säi gefälschte englesche Tour huet ze vill gestänkt. Wéi och ëmmer, hie kéint ganz nëtzlech sinn.
  
  
  "Ech denken net datt et schued ass datt ech zouginn datt ech e Spioun sinn," sot ech. "Si erwaarden mech fir erauszefannen wat dëse Borgia Guy mécht."
  
  
  "Hie plangt déi ganz fucking Welt ze iwwerhuelen," huet de Smythe gelaacht. - Hie wäert Iech geschwënn doriwwer soen. Wéi hunn se dech kritt?
  
  
  "Ech war u Bord vun enger wilde Barge, déi vun Norfolk op Massawa gebonnen ass. Wärend ech um Deck war a mech gefreet hunn a mech fir de Cover gratuléiert hunn, sinn den zweete Matspiller an e Grupp vu Séifuerer mat Waffen opgetaucht. Et war kee Wee ech konnt widderstoen. Zënterhier sinn ech e Prisonnéier.
  
  
  - All Ahnung wéi Dir entdeckt gi sidd?
  
  
  'Jo.' Ech hu gemaach wéi wann ech e Moment geduecht hunn fir ze entscheeden wéi vill ech Smythe vertraue konnt. "Et war e KGB Agent u Bord. Ech hunn hir ëmbruecht, awer nëmmen nodeems se engem vun der Equipe gesot huet wien ech war. Den zweete Mate behaapt datt hien mech de Mann gesinn huet ëmbréngen, awer ech bezweifelen et.
  
  
  "Et muss de Gaard sinn, dee prächtege Norweeger", sot de Smythe. - Iwwregens, Carter, dëst ass keng KGB Operatioun. Wann d'Russen iwwer dës Plaz woussten, da wiere si grad esou frou, et vum Gesiicht vun der Äerd ze wëschen wéi Är Regierung. Virun e puer Wochen hate mir e russesche Spioun bis hien de Generol Borgia ganz onglécklech gemaach huet. De Smythe huet mech ronderëm de Camp geholl an huet mech e puer Amhara Gefaangenen an aner Europäer virgestallt - zwee Däitschen, e Schwede an en Tschech. Si sinn all op den Danakil komm a gleewen datt si vu Borgia agestallt goufen an als Sklaven opgehalen hunn.
  
  
  "Kléngt lecker," sot ech zu Smythe.
  
  
  "Jo, soulaang Dir e treie Knecht bleift, deen net eng eenzeg Bestellung versoen."
  
  
  Nom Mëttegiessen hat ech d'Geleeënheet Borgia ze treffen. Ech hat bewosst keng Ahnung vun him. Déi eenzeg Fotoen, déi ech gesinn hunn, goufe virun e puer Joer geholl an hunn en dënnen, eidel-eyed politeschen Agitator gewisen. De Mann, deen um décke Teppech am groussen Zelt souz, war weder dënn, nach versonken Aen. Hie war vun der Sonn gebrannt, a seng Ae ware bal liewenslos.
  
  
  "Sëtz, Carter," sot hien invitéierend. Ech souz op der anerer Säit vum nidderegen Dësch wou hie souz. Hien huet zwee bewaffnet Danakils fräigelooss, déi mech aus dem Lager heihinner bruecht hunn. A gläichzäiteg huet hien d'Pistoul op sengem Gürtel op eng liicht zougänglech Plaz hänken. "Ech hunn interessant Geschichten iwwer Iech héieren," sot hien.
  
  
  "Sinn se wouer?"
  
  
  "Dir kënnt ëmmer de Luigi vertrauen, Carter." Hien huet mir verséchert, datt Dir instrumental war an der sécherer Arrivée vun eiser leschter Caravan. Also vläicht hunn ech Iech een schëlleg.
  
  
  "Ech hunn mäi Liewen gerett," sot ech. "Dës Banditen waren net interesséiert mech ze retten."
  
  
  - Ganz richteg. Wäin?'
  
  
  "W.e.g.," sot ech. Ech hu probéiert net ze laachen, wéi hien de Wäin virsiichteg mat senger lénkser Hand gegoss huet an d'Glas iwwer den Dësch bruecht huet. Hien huet bal déi rout Flëssegkeet verspillt, well hien mech sou ustrengend ugekuckt huet.
  
  
  "Laut Gaard, Dir sidd ganz geféierlech, obwuel hie behaapt datt Dir de Signalman net ëmbruecht hutt." Ass dat wouer, Carter?
  
  
  'Nee.'
  
  
  'Ech mengen och.' Hien huet seng Schëlleren opgehuewen. - Mee et ass net wichteg. Firwat bass du hei komm?'
  
  
  "D'ethiopesch Regierung huet eis ëm Hëllef gefrot," sot ech.
  
  
  — Schaffs du mam KGB zesummen?
  
  
  'Nee. Och wann ech verstinn datt se gläich un Iech interesséiert sinn.
  
  
  "Dat ass richteg," sot hien. - Just wéi d'Chinesen. Wat ass de Grond fir dësen Interessi, Carter?
  
  
  "Dräianzwanzeg Rakéiten."
  
  
  - Ma, wéi geschwat Dir sidd. Äre russesche Kolleg huet refuséiert mir eppes ze soen.
  
  
  Ech hunn gelaacht. "Ech mengen Dir wësst wou dës Rakéite sinn. Ech wëll Iech souguer soen firwat se mech heihinner geschéckt hunn - firwat brauch Dir se? Firwat hutt Dir dräi Minuteman Rakéiten op Är Akaafslëscht bäigefüügt?
  
  
  "Vergiess iwwer dës Minutemen," huet hien bestallt.
  
  
  D'Borgia huet mir e Wäin geschenkt an huet sech en anert Glas gegoss. Hien huet gefrot. - "Hutt Dir jeemools vum Prester John héieren?"
  
  
  "Dee legendäre Keeser deen Äthiopien am Mëttelalter regéiert huet."
  
  
  "Dir kënnt méi no un der Wourecht, Carter." Awer de Prester John ass keng Legend, an och net d'Kinnigin vu Sheba. Dës zwee hunn den Äthiopier genuch Mythen zur Verfügung gestallt fir se ze gleewen datt si déi bescht Leit an ganz Afrika waren. Si wäerte frou Iech ze soen datt dëst dat eenzegt afrikanescht Land ass dat nach ni eng europäesch Herrschaft kannt huet. Natierlech haten d'Briten um Enn vum leschte Joerhonnert e bësse Spaass hei, an d'Italiener waren hei an den 1930er Joren, awer esou onsympathesch Fakte si bequem vergiess. A si si gär en neie Presbyter John ze kréinen.
  
  
  Ech soot. - "Dir?"
  
  
  'Jo, ech.'
  
  
  Wann Borgia verréckt war, war hien net ganz domm. Plus hien hat nuklear Rakéiten. Also hunn ech beschloss him wéi eng vernünfteg Persoun ze behandelen.
  
  
  Ech gefrot him. - "Denkt Dir net datt d'ethiopesch Regierung dogéint wäert?"
  
  
  'Jo. Awer si kënnen den Danakil net kontrolléieren. An dofir si se an Amerika gaangen. An dann kënnt N3, Nick Carter. Killmaster vun AX. A wou bass du elo, Carter?
  
  
  "Ech maachen meng Aarbecht. Ech hu missen erausfannen, wat Dir maacht.
  
  
  "Da maachen ech Är Aufgab méi einfach, Carter," sot hien. "Ech wëll Ostafrika regéieren. De Prester John gouf eng Legend well hie sech mat de beschten Truppen a ganz Nordosteafrika ëmginn huet an d'Iwwergrëffer vum Islam gestoppt huet. Ech hunn mech mat de beschte Krieger an der moderner Welt ëmginn. Hutt Dir meng Leit gesinn?
  
  
  "Danakils," sot ech.
  
  
  "Si hu keng Angscht. Si brauche just e Leader a modern Waffen.
  
  
  "Sinn déi Banditen, déi d'Caravan ugegraff hunn an Iech verhënnert hunn dës dräi Minutemen och Danakils ze huelen?"
  
  
  "Renegades," sot hien rosen. "An dës dräi Minutemen ginn elo versammelt, Carter." Ech hunn e puer vun de beschte Rakéitewëssenschaftler op der Welt déi fir mech schaffen. A geschwënn wäert den Numm Cesare Borgia e Stotnumm op der ganzer Welt ginn.
  
  
  "Ech hu geduecht datt Dir de Carlo Borgia gehéiert."
  
  
  "De Carlo Borgia gouf aus Italien verdriwwen, eng dekadent Demokratie déi gläich dekadent Kommuniste probéiert hunn ëmzegoen. De Carlo Borgia war e jonke Narr, dee probéiert huet d'Aarbechterklass fir seng Gréisst ze stëmmen a probéiert kriminell Politiker an hirer eegener Manipulatioun vu Wieler ze besiegen. Italien huet de Carlo Borgia verdriwwen. Also Italien wäert zu den éischte Länner sinn, fir Ambassadeuren op Cesare Borgia ze schécken.
  
  
  "Hannert dem Papp vum richtege Cesare stoung d'Kierch," sot ech.
  
  
  "Sot net méi iwwer d'Original Cesare,"Hien huet gesot. „Si hunn an der Schoul mat mir gelaacht an de Geck gemaach. - "Däi Papp ass mat Ärer Mamm bestuet, Cesare"? . "Wou ass Lucretia? »
  
  
  Ech hunn hien gesinn sëtzen. "Hei ass d'Lukretia," sot hien, an huet d'Klack geschellt.
  
  
  D'Zeltklapp ass opgaang an eng jonk Amhara Fra ass dobannen gaangen. Si war bal fënnef Féiss grouss, an hir Kleeder war nëmmen gemengt hirem houfreg Kierper ze weisen ugefaangen. Ënnert dem islamesche Danakil huet si e Schleier un, awer elo huet si nëmmen e laange Rock un. Hir brong Broscht ware grouss a fest, an hiren dënnen Rock hat laang Schlitze op de Säiten, déi hir muskulär Been gewisen hunn.
  
  
  "Dëst ass Maryam," sot hien. "Mariam, bréngt eis méi Wäin."
  
  
  "Jo, Generol Borgia," huet si op onbekannt Italienesch geäntwert.
  
  
  Wéi si fortgaang ass, sot Borgia: "Hire Papp a Monni si Leader vun der koptescher Kierch. Si beaflossen d'Regierung. Also, soulaang si meng Geisel ass, wäerten d'Ethiopier näischt géint mech maachen.
  
  
  D'Maryam ass zréck an huet dem Borgia eng nei oppe Fläsch roude Wäin iwwerreecht.
  
  
  "Maryam," sot hien, "Här Carter ass en Amerikaner." Hie koum hei op Ufro vun der ethiopescher Regierung.
  
  
  'Dat ass richteg?' - huet si op Englesch gefrot.
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Schwätz Italienesch," huet d'Borgia geruff. 'Mr. De Carter wäert eise Gaascht fir e puer Deeg sinn," sot hien zu Mariam. "Vläicht wäert hie laang genuch liewen fir Äre Papp a Monni eis Hochzäit ze feieren."
  
  
  "Ech hunn Iech scho gesot datt si dëst net wëllen."
  
  
  "Si wäerten wann se dech erëm lieweg gesinn."
  
  
  "Ech si schonn dout fir si."
  
  
  - Natierlech. Dofir ass den Carter, eisen ustrengenden Amerikaner, opgetaucht. Dofir si mir net vun ethiopeschen Truppen gestéiert."
  
  
  Hien geschéckt Maryam fort. Ech hu mech gefrot firwat hien et beméit huet mir et ze weisen.
  
  
  "Ech sinn keen Narr, Carter," sot hien. Bis mäi Räich déi unerkannt Regierung vun Äthiopien gëtt, bleiwen d'Amerikaner meng Feinde. Just wéi d'Russen. Also ech schléissen dech net aus.
  
  
  - Bleiwen ech Äre Gefaange?
  
  
  'Fir elo. Danakils verfollegen alles wat duerch d'Wüst beweegt. Mir schwätzen erëm an e puer Deeg. Et ginn e puer méi Detailer iwwer déi Dir mir net gesot hutt.
  
  
  Hien huet seng Hänn geklappt. Zwee Wiechter hunn mech zréck an de Sklavelager geholl.
  
  
  
  
  Kapitel 9
  
  
  
  
  
  Ech hunn déi nächst zwee Deeg d'Liewen am Camp entdeckt. Direkt nom Sonnenopgang goufen d'Sklave Frühstück gefüttert an dunn an d'Aarbechtsparteien verschwonnen, déi vun den Danakil Krieger bewaacht goufen. Ech sinn am Camp mat e puer anere Männer bliwwen. Dunn hunn ech fräi Amhara Männer gesinn op an erof de stëpsege Fielsdall. Wann Borgia déi zoustänneg ethiopesch Beamten bestiech huet, konnt hien Informatioun iwwer mech kréien andeems hien dem Larsen säi Message ofgefaangen huet. Ech wousst datt d'Stewardess identifizéiert gouf, an ech hunn ugeholl datt säi Message vu Georgetown a Russland mech verroden huet, awer elo hunn ech gemierkt datt se woussten datt ech en AXE Agent war ier ech op den Hans Skeielman geklommen sinn. Et hänkt alles dovun of wat den Hawke der ethiopescher Regierung gesot huet a wéi gutt Sécherheet geliwwert gouf.
  
  
  Op mengem éischten ganzen Dag um Camp ass den Edward Smythe mech kuerz virum Mëttegiessen komm. Mat him war en Danakil mat enger Maschinnegewier an engem donkelgeschneide Sklave, deen e Bündel Kleeder droen.
  
  
  "Komm, Carter," sot Smythe. "General Borgia wëll datt Dir Äert Gesiicht wäscht a westlech Kleeder undoen."
  
  
  Mir hunn e rustege Metalltank ukomm. D'Waasser war net propper, mee ech hunn et fäerdeg bruecht de gréissten Deel vum Wüsteschmut ze wäschen. Dunn hunn ech khaki Hosen an en Hiem un, an e Wicker Helm op de Kapp.
  
  
  "Ech fille mech vill besser," sot ech dem Smythe.
  
  
  -Gitt Dir mat der Borgia? gefrot Smith.
  
  
  "Hie seet, hie kann mir keng Chance ginn op dëser."
  
  
  - Schued, Carter. Borgia kann e verréckten Italiener sinn, awer hien ass och ganz schlau. Säi Plang ass clever genuch fir Erfolleg ze hunn.
  
  
  "Sidd Dir mat him?"
  
  
  - Vläicht - wann hien mech eng Chance gëtt.
  
  
  De Spazéiergang aus dem Tank huet mir eng nei Perspektiv op de Camp ginn. A kuerzer Zäit hu si et fäerdeg bruecht et aus der Loft bal komplett onsichtbar ze maachen. An e klengen Detail huet gefeelt, oder éischter dräianzwanzeg Detailer. Wou waren déi verdammt Rakéiten? Topographesch war ech schlecht orientéiert, awer et huet geschéngt datt mir op engem héije Plateau waren, vill méi héich wéi d'Danakil Wüst selwer. Vläicht waren dës Rakéiten iergendwou an den Hiwwele verstoppt.
  
  
  Wann ech aus dësem Lager flüchten wëll, muss ech et maachen, ier d'Borgia ufänkt mech ze froen. Ech hat d'Gefill, datt dëse KGB-Agent un der Folter ënnerwee ass. Awer elo konnt ech net erausfannen wéi ech meng Beweegung maachen. Dagsiwwer war de Camp vun Danakil Krieger bewaacht, an an der Nuecht war deen eenzege Wee fir ze flüchten nëmmen am allgemenge Chaos. D'Sklaven hunn net direkt ausgesinn wéi wann se de Kampfgeescht haten fir eng Rebellioun ze starten. Wat wann ech aus dem Camp geflücht? Ech wousst mol net wou ech war. Ech konnt Nordosten op d'ethiopesch Highlands goen an hoffen, d'Zivilisatioun ze begéinen. Awer et ass méi wéi wahrscheinlech datt ech d'Danakil Duerf begéint wier wann d'Wüst net fir d'éischt op mech gefall wier. Ouni Guide fir mech duerch d'Wüst ze guidéieren, sinn ech blann an duuschtereg wandert.
  
  
  Ech hunn nach e minimale Fluchtplang iwwerluecht wéi den Tschech Vasily Pacek den nächsten Owend nieft mir souz.
  
  
  "Schwätz Dir Doutch?" - huet hien an dëser Sprooch gefrot.
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Fin". Hien huet sech ëmgekuckt. "Dee verdammt Smythe spionéiert op een aneren fir eng Verännerung." Muer muss ech iech d'Rakéiten weisen.
  
  
  'Muer?'
  
  
  'Jo. Zesumme mam Generol Borgia a Maryam. A mat mengem bumbling Team vun Assistenten, den Danakils an de Somalien. Sidd Dir vun der CIA, Här Carter?
  
  
  "Nee, awer Dir sidd no," sot ech.
  
  
  "Et ass gutt datt Dir net vum KGB sidd. Wat mech ugeet, wier ech léiwer bei der Borgia wéi beim KGB. Ech hunn et fäerdeg bruecht ze flüchten, wéi déi Russen Prag mat hiren Panzer ageholl hunn. Ech hu geduecht datt d'Borgia seng Rakéiten op Moskau riicht. Awer dunn hunn ech entdeckt datt hien d'ganz Welt zielt. An amplaz säi Stellvertrieder ze sinn, sinn ech elo säi Sklave.
  
  
  Hien ass opgestan an huet seng Been reiwen, wéi wann seng Muskele gespannt wieren. Wéi hien fäerdeg war, huet hien seng Ëmgéigend virsiichteg gescannt fir all Feind Aen.
  
  
  Wéi hien erëm gesat huet, sot ech roueg: "Deng virsiichteg Untersuchung muss e Grond hunn. Ech si prett fir ze goen.'
  
  
  "Vläicht gëtt et muer keng Chance. Op d'mannst net haut. Wann Dir e Geheimagent sidd, musst Dir gutt mat enger Waff sinn. Jo?'
  
  
  "Jo," sot ech.
  
  
  Hien huet geknackt. "Wann de Moien kënnt an d'Wuechte wéineg a wäit sinn, da wäert Dir mir hëllefen wann d'Schluecht ufänkt. Wousst Dir datt Danakils nëmmen kämpfen fir ëmzebréngen?
  
  
  "Si hunn d'Caravan ugegraff, mat där ech komm sinn."
  
  
  "D'Caravan enthält Kontrolle fir dräi Minuteman Rakéiten. Vläicht schlofe mir muer net am Camp. Huel et.'
  
  
  Hie war fort, ier ech déi dënn, kromme Klinge tëscht menge Kleeder verstoppe konnt. De Vasil Pacek huet souguer geduecht d'Waff op meng Haut mat Band ze befestigen.
  
  
  Borgia huet e Kamel gefuer. An och véier Garde, déi eis begleet hunn. D'Maryam, de Pacheka, seng zwee Assistenten an ech sinn zu Fouss gaangen. Et huet eis de ganzen Moien an en Deel vum Nomëtteg gedauert bis d'Breet vun den nidderegen Hiwwelen erreecht huet.
  
  
  E klenge Floss huet hannendrun fonkelt. D'Duerf Danakil louch op Sand a Steng no beim Waasser. Lokal Adel sinn op eis gefuer, a si a Borgia hunn generéis Gréiss an hirer Mammesprooch ausgetosch.
  
  
  - Wien ass de Leader? - Ech gefrot Maryam.
  
  
  "Hie kontrolléiert d'Leit, déi fir d'Borgia schaffen. Hie mengt, datt hien um neie Borgia Geriicht ganz representativ gëtt.
  
  
  Ech hunn hir net gesot, datt de Chef eng ganz gutt Chance hätt, säi Wonsch erfëllt ze kréien. Och wa mir et fäerdeg bruecht hunn haut oder den Owend ze flüchten, war ech net beandrockt vun der Chance déi mir an der Wüst haten. A mat sengen Atomrakéite konnt Borgia einfach seng international Erpressung maachen.
  
  
  Ech gefrot hir. - "Firwat bass du bei mir?"
  
  
  "Ech muss dem Borgia seng Fra ginn, obwuel ech elo säi Sklave sinn. Wéinst menger Famill mécht meng Präsenz hei e groussen Androck op dat klengt Duerf. An haut gëtt et gedronk.
  
  
  - Sidd Dir och matgemaach?
  
  
  "Nee," sot si. "Als Sklave konnt ech Ënnerhalung ubidden, awer Borgia kann et sech net leeschten, meng Zukunft an den Ae vun dëse Männer ze ruinéieren."
  
  
  Borgia an de Leader hunn e Ritual drénken mat enger Taass ausgetosch. Et gouf usprochsvoll gelaacht ier d'Borgia an eise Grupp zréckkoum.
  
  
  "Rakéiten, Pacek," sot hien. "Rakéiten".
  
  
  Op Uweisunge vum Pachek hunn d'Danakils an d'Somalien e puer Steng a Knëppelsteng virun der Höhl ewechgeholl.
  
  
  "Dëst ass eng Höhl aus sechsanzwanzeg," sot Borgia mir. "Geschwënn ginn déi dräi gréissten och gefëllt."
  
  
  Ech hunn doriwwer geduecht. D'Rakéit, déi hien eis gewisen huet, gouf op e Camion gesat, prett fir erausgeholl ze ginn. Et war e russesche Modell mat enger Kraaftreserve vun aacht bis eelefhonnert Kilometer. Hire Startpad an alles ronderëm et gëtt beim Start verbrannt.
  
  
  "Weis dem Här Carter wéi hir OS konfiguréiert ass, Pacek," huet Borgia bestallt.
  
  
  Den tschecheschen Expert ass an der detailléierter Beschreiwung verluer gaangen, a weist op déi verschidde Schalter a Knäppercher op der Kontrollpanel. Hien huet dat ganz eescht geholl an huet sech heiansdo a lauter Fluchen verluer, wann seng zwee Assistenten eppes Dommheeten gemaach hunn. An dat ass dacks geschitt. Ze oft, hunn ech geduecht. Och ongebilte Stammleit kënnen léieren Uerder ze verfollegen an d'Schalter op Kommando ze flippen.
  
  
  Ech hu mäi Bescht probéiert beandrockt ze kucken. Ech hunn haart gejaut datt d'Pläng vun de Borgia monstréis a verréckt waren wéi de Pacek mir gesot huet datt dës Rakéit d'Uelegraffinerien an Israel schloen.
  
  
  D'Borgia huet op meng Schrecken gelaacht.
  
  
  "Sot him wat soss se zielen, Pacek," sot hien. 'Kairo. Athen. Bagdad. Damaskus. Haaptstied. Mëttleren Osten, Här Carter, wann d'Welt dem Generol Borgia säin Territoire verleegnen.
  
  
  "An ech hunn eng Rakéit op Addis Abeba gezielt, wann d'Äthiopier refuséieren ze kapituléieren", huet Borgia derbäigesat.
  
  
  D'Maryam huet him gekuckt, hir Ae grouss vu Angscht oder Roserei. "Vläicht kënnt Dir dës Rakéit stoppen, Maryam," sot hien. "Paczek, maach et erëm zou."
  
  
  Ech souz op engem Fiels a probéiert entspriechend verzweifelt ze kucken, während de Pacek seng Assistenten gefouert huet fir de Rakéiteschutz ze camoufléiren. Ech hu mech gefrot ob all dës Rakéite wierklech nëtzlos wieren.
  
  
  - Wat mengs du, Carter? - gefrot Borgia.
  
  
  - Dass Dir eng Hell vu villen Afloss muss hunn fir dës Saachen am Besëtz ze huelen. No eise Berichter si se geklaut a weder d'ägyptesch nach d'israelesch Regierung wousst wat geschitt ass."
  
  
  "Ech wollt, datt Dir och esou denkt," sot hien.
  
  
  - Also hutt Dir Verbindungen a béide Länner.
  
  
  - Dëst ass eng clever Conclusioun, Här. Carter.
  
  
  Ech gefrot. - "Wéi kritt Dir déi néideg Fongen?"
  
  
  "Wat fir eng Fro ass dat?"
  
  
  "Ganz logesch. Dir hutt absolut Recht, Borgia, wann Dir denkt datt mir ganz wéineg iwwer Iech wëssen. Awer mir woussten datt Är politesch Schiermes an Italien net eng komplett onrentabel Entreprise fir Iech waren. Awer geschwënn musst Dir aus Livorno verschwannen, sou datt Dir scho laang Zäit ouni Suen hutt. Elo hutt Dir d'Suen an d'Leit néideg fir Är eege Rakéitenbasis an der Mëtt vun der Ethiopescher Wüst ze bauen.
  
  
  "Hutt Dir mech verluer?"
  
  
  "Mir hunn héieren datt Dir an Afrika sidd."
  
  
  "Awer ech sollt net verfollegt ginn?"
  
  
  "Et war falsch a mir wäerten dee Feeler net erëm maachen," sot ech.
  
  
  "Et ass ze spéit, Här Carter. Muer schwätze mir iwwer Är Zukunft. Wann Dir net sou verdammt geféierlech wier, géife vill Cheffen an der Géigend gär e wäisse Sklave hunn."
  
  
  De Pacek an zwee vu senge Männer hu fäerdeg d'Rakéit ze camoufléiren. D'Wuechten hunn eis ëmginn an hunn eis an eng kleng Hütt bei d'Duerf bruecht. Mir goufen dohinner gedréckt a gesot, keng Problemer ze maachen. D'Maryam waart op eist Iessen virun der Dier. Mir kruten grouss Schosselen mat waarmem Iessen.
  
  
  "Mir iessen mat eisen Hänn," sot si.
  
  
  Ech gefrot hir. - 'Waat leeft?'
  
  
  "Borgia geet op eng Party. An nëmmen zwee Krieger wäerten hei bleiwen.
  
  
  Nodeems mir giess hunn, huet d'Maryam eng vun de Wiechter d'Schuel dobaussen erëm iwwerreecht. Hien huet eppes gekrasch a si ass dobausse gaang. Mir héieren haart Kläng, heiansdo Schëss, an heiansdo Volleys aus dem Duerf.
  
  
  - Hutt Dir Kamelen gesinn? huet den Arfat de Somalia op Italienesch gefrot. "Jo," sot ech.
  
  
  "Mir musse Fraen hunn," sot hien eis.
  
  
  'Firwat?'
  
  
  - Well si Fraen. Ech kennen Kamellen.
  
  
  "Loosst hien d'Kamele fir eis klauen", hunn ech dem Pachek virgeschloen. Saifa Danakil ausgesinn rosen. De Pacek huet him weider gefrot wat geschitt ass, awer hien huet just verflucht.
  
  
  D'Maryam sot: "Dir hutt e Somalier an enger Positioun vu Gefor a Vertrauen gesat. Firwat soll den Danakil dann net dogéint dogéint?
  
  
  "Ech denken, si wäerten d'Stammefeiden net vergiessen wa mir probéieren ze flüchten," sot ech.
  
  
  'Natierlech net. Somalien an Danakils betruechten sech net gläich. A béid vun hinnen haassen meng Leit, déi Äthiopien regéieren no dem Gesetz vun antike Eruewerungen.
  
  
  "Nëmmen e Guide vun den Danakils kann eis duerch d'Wüst féieren," sot Pacek.
  
  
  "Fir Gottes Wuel, sot de Saifah ier hien rosen gëtt an eise ganze Plang ruinéiert," sot ech. Pacek souz nieft Saifah. Den Danakil huet bal keng Italienesch geschwat, an et huet den Tschech laang gedauert fir de Punkt duerchzesetzen. Endlech Saifa verstan. Hien huet mech ëmgedréit.
  
  
  "Ech wäert Äre Guide sinn, egal wéi schlecht dës Kamelen sinn, déi dëse Somalier klauen," sot hien.
  
  
  - Wéi laang musse mir waarden? - gefrot Pacek.
  
  
  "Bis Mëtternuecht," sot Maryam. 'Wann se voll mat Iessen a Gedrénks sinn. Da si se einfach ëmzebréngen. Ech hunn héieren datt Dir e Krieger sidd, Här Carter?
  
  
  "Wa mir zesummen fortlafen, ruff mech Nick," Ech hu virgeschloen.
  
  
  - Vasily ass kee Krieger, Nick. Mir hänke vun Iech un. Wärend mir gewaart hunn, hunn ech probéiert e bësse méi erauszefannen. Ech hunn de Vasil Pachek op eng roueg Plaz op der hënneschter Mauer vun der Hütt gewisen. Mir hu mateneen op gebrachent Däitsch geschwat.
  
  
  Ech gefrot him. - "Sinn all Rakéite sou nëtzlos wéi déi, déi Dir mir gewisen hutt?"
  
  
  "Véier vun dëse Kuerzstreckenrakéiten hunn hir eege portable Startrakéiten", sot hien. "Ech hunn zwee vun hinnen ënner menger Kontroll, sou datt se harmlos am Mier kommen."
  
  
  "Wat iwwer déi aner?"
  
  
  - Si gehéieren zu den Däitschen. Entschëllegt, Carter, mee ech vertrauen den Däitschen net. Ech sinn Tschechesch. Awer aner Rakéiten - egal wien se kontrolléiert, et ass egal - wäerte sech beim Start selwer zerstéieren a wéineg Schued verursaachen.
  
  
  - Also déi grouss Bedrohung vun der Borgia mat dëse Rakéiten ass net wierklech?
  
  
  - Ech hat gehofft, Dir géift dat gesinn, Här Carter.
  
  
  Ech hunn mäi Gewiicht verréckelt a gefillt datt d'Band d'Blade op mengem banneschten Oberschenkel hält. "Mir kënnen net all lieweg erauskommen," sot ech.
  
  
  "Vläicht keen," sot Pacek.
  
  
  "Okay, lauschtert. Wann Dir et fäerdeg bréngt an d'US Ambassade ze kommen, gitt dobannen. Fannt do déi responsabel Persoun. Sot him, datt Dir e Message vun N3 fir AX hunn. N3. OH. Erënnert Dir Iech un dëst?
  
  
  Hien huet mäi Code an den Numm vu mengem Geheimdéngscht widderholl. - Wat soll ech hinnen soen?
  
  
  - Wat Dir mir just gesot hutt.
  
  
  Ech konnt näischt besseres denken fir d'Zäit ze verbréngen, also hunn ech mech op de Buedem geluecht fir ze schlofen. Wa mir de gréissten Deel vun der Nuecht Kamelen klauen an eis mat gedronken Danakils aus dem Duerf kämpfen, da kéint ech och e bësse Rou kréien.
  
  
  Ongeféier fofzéng Minutte nodeems ech an d'Bett gaangen sinn, sinn ech erëm erwächt. Maryam ausgestreckt nieft mir.
  
  
  Si huet gefrot. - 'Ass dat gutt?'
  
  
  "Jo," sot ech, probéiert hatt net ze beréieren.
  
  
  Ech sinn erëm ageschlof.
  
  
  
  
  Kapitel 10
  
  
  
  
  
  Géint Mëtternuecht sinn ech erem erwächt. D'Maryam louch nach ëmmer nieft mir mat hiren Aen op.
  
  
  Si huet gefrot. - "Ass et Zäit?"
  
  
  'Jo.'
  
  
  D'Saifa huet sech opgeriicht wéi ech mäi Messer erausgezunn hunn. Hien huet déiselwecht Waff aus de Falten vu sengem Kleed gezunn an an der Däischtert vun der Hütt gegrinst. An engem Sënn hu mir eng onglécklech Nuecht fir eis Flucht gewielt, well de Mound héich a voll war.
  
  
  Ech loosse Saifa viru goen. Virsiichteg huet hien d'Branchen opgedeelt, déi als Schiirme gedéngt hunn. Ech stoungen do bis seng Hand zréck koum an huet mech no vir gezunn.
  
  
  Hie rutscht roueg duerch de Rido. Ech sinn him gefollegt, suergfälteg d'Branchen op der Plaz gesat, sou datt se net raschelen. Déi zwee Sentries, déi d'Dier bewaachen, souzen mam Réck op eis, Kapp erof. Nieft hinne stoungen dräi grouss Schësselcher. Ech hunn d'Messer op si gewisen.
  
  
  De Saifah ass op meng lénks gaang wéi mir no vir gaangen sinn. Hien entsprécht meng Gaang wéi se virsiichteg laanscht déi kompakt Äerd gaang sinn, déi eis vun den zwee Wiechter getrennt hunn. Ier mer hinnen erreeche konnten, huet de raue Buedem ënner mengem Stiwwel geknackt, an de richtege Sentry huet sech beweegt. Ech daucht no vir, hunn meng lénks Hand ëm säin Hals gewéckelt, fir säi Gejäiz ze ënnersträichen, a geschloen. Ech hunn d'Waff a sengem Kierper ëmgedréit, no sengem Häerz gesicht. Hien ass no vir gefall. Ech hunn meng Waff erausgezunn, sech ëmgedréint a gesinn datt Saifah datselwecht mat engem anere Wuecht mécht. "Ech wäert d'Waff huelen," Saifah geflüstert a verschwonnen an der Däischtert ier ech eppes soen konnt.
  
  
  Dunn ass den Arfat bei der Dier vun der Hütt opgetaucht an ass roueg op d'Herd Kamelen gerannt. Hie schéngt wéisst wou hie géif goen an ech hunn net probéiert him ze verfollegen.
  
  
  Ech kniet virun deenen zwee Doudeger. Een hat eng israelesch Maschinnegewier. En aneren hat souwuel e Lee-Enfield an en ale Smith & Wesson. 38. Ech hunn d'Patrounen auserneen geholl a wollt dem Pachek d'Gewier ginn.
  
  
  "Ech hunn nach ni eng Pistoul gehal," sot hien.
  
  
  "Maryam?" Ech hunn geflüstert.
  
  
  "Gëff mir d'Waff," sot si. "Ech kann et schéissen wann ech weess wéi ech et lueden."
  
  
  Ech hunn hir séier gewisen wéi a wou de Lee-Enfield lued. .Smith & Wesson 38 Ech hunn Pachek. "Et ass net schwéier," sot ech. "Awer wann Dir no bei Ärem Zil kënnt, zielt just op de Bauch an zitt den Ausléiser."
  
  
  Ech hunn Bewegung an de Schatten lénks gesinn. Ech hunn mech séier ëmgedréint, d'Maschinnegewier erhéicht, awer d'Maryam sot: "Dëst ass eise Kamerad aus Danakil."
  
  
  E Moment méi spéit war de Saifah nieft eis, mat engem Gewier an der Hand an enger Pistoul um Gürtel.
  
  
  "Ech ka vill ëmbréngen," huet hie gekrasch.
  
  
  "Nee," sot Pasek. "Loosst eis bei Är Leit lafen."
  
  
  "Nëmmen dem Chef d'Haus huet eng Sentry," sot den Danakil. "Loosst eis goen," hunn ech gemëscht a sinn op d'Kamellent gaang.
  
  
  Dem Saifah seng Informatioun huet mäi Problem geléist. Wann ech Borgia ëmbréngen kann, et ass eng Chance, datt seng Organisatioun ausser falen. Awer ech war him net no genuch fir absolut sécher dovun ze sinn. Ech wousst net wéi eng Positiounen déi fräi Europäer a sengem Lager besat hunn. Ech wousst och net wéi staark seng ethiopesch Organisatioun war. Deen eenzege Wee wéi ech hien ëmbrénge konnt war wann ech et fäerdeg bruecht hunn d'Duerf voller rosen, hongereg Danakils ze flüchten, awer dat war héich onwahrscheinlech.
  
  
  An ech hu geduecht, datt fir een esou wichteg wéi d'Borgia esou eng Empfang ze kréien, wéi hien deen Dag gemaach huet, hie schléift am Chef sengem Haus oder iergendwou an der Géigend an engem Gaaschthaus. An de Saifah sot, datt do Sentries waren. Also, obwuel d'Ermuerdung vu Borgia meng Missioun ofgeschloss hätt, hunn ech dës Méiglechkeet refuséiert.
  
  
  D'Informatioun déi ech krut war méi wichteg. Entweder Pacek oder ech hu missen op d'US Ambassade kommen. Wann den AX gewuer gëtt, wou Borgia déi meescht vu senge Rakéite verstoppt huet, datt déi meescht nëtzlos sinn, a wou de Camp läit, gëtt et ëmmer e Wee fir seng nuklear Erpressung opzehalen. Mir kënne souguer eis Informatioune mat de Russen deelen, déi grad sou besuergt waren iwwer de Mëttleren Oste wéi mir.
  
  
  Mir kommen op d'Kamellen. Nieft dem Lach, wat den Arfat mat déckem Eisendrot zougemaach huet, louch den Doudegen Danakil. Fënnef Kamelen stoungen ausserhalb vun enger klenger Hütt an e somalesche Mann war amgaang d'Kamellen ze sadelen.
  
  
  "Hëllef him," sot de Pacek dem Saifa.
  
  
  "Si si béis Kamelen," huet hien gegrommelt. "D'Somalier wëssen näischt iwwer Kamelen.
  
  
  D'Maryam, de Pacek an ech hunn d'Hütt gesicht no all verfügbare Waasserhaut a Betrag u Konserven. Ech wier vill méi frou gewiescht wa mer méi fonnt hätten, awer mir haten keng Zäit fir ze sichen.
  
  
  "Mir si prett," sot Arafat. "Dëst sinn Kamellen."
  
  
  Ech hunn dunn decidéiert de Somalier ze froen firwat hien insistéiert huet d'Kamellen ze huelen. Meng Erfahrung mat dëse Béischt war limitéiert, awer ech hat nach ni gemierkt datt ee Geschlecht iwwer dat anert léiwer huet. Béid Kamelen a Si-Kamelen haten aussergewéinlech Ausdauer an onheemlech schlecht Temperament.
  
  
  Mir ware bal baussent der Stad wéi e bewaffnete Mann ugefaang huet ze schéissen. Wéi d'Kugel laanscht eis geflüstert hunn, hunn ech d'Maschinengewehr gegraff an am héije Suedel ëmgedréit. Ech hunn de Blëtz vun engem Schoss gesinn an hunn mat engem Volley geäntwert. Ech hat näischt erwaart, well de Gaang vun engem Kamel dat komplett onméiglech mécht, awer d'Schéisserei huet gestoppt.
  
  
  "Maacht séier," sot Pacek.
  
  
  "Dir musst mir dat net soen," sot ech. "Sot déi verdammt Béischt méi séier ze lafen."
  
  
  Den Arfat huet gutt Déieren gewielt, egal wat Saifa iwwer den Intelligenzniveau vun de Somalier geduecht huet. De Kamel ass net grad dat schnellsten Déier vun der Welt, a wann et Päerd am Duerf gewiescht wier, hätten se eis definitiv iwwerholl. Awer d'Kamellen halen e stännegen Tempo, wéi e Schëff, deen aus den éischte Wellen vun engem Hurrikan entkommt, an ausser Dir gitt Séikrank oder Crash, si bréngen Iech do wou Dir musst zu der richteger Zäit goen. Zwou Stonne nodeems mer d'Duerf verlooss hunn si mir iwwer déif Hiwwelen a Sandstreifen laanscht de Floss gaang. D'Saifa huet eis dunn a Richtung Waasser gezeechent.
  
  
  "Loosst d'Kamelen sou vill drénken wéi se wëllen," sot hien. "Fëllt all Behälter mat Waasser a drénkt selwer vill."
  
  
  "Firwat gi mir net weider laanscht de Floss?" - gefrot Pacek. "Mir ginn just upstream, an dat ass genau déi Richtung déi mir wëllen goen."
  
  
  "D'Floss Leit sinn hir Frënn do." - Saifa huet op d'Duerf hannert eis gewisen an op d'Tatsaach, datt mir just geflücht waren. "Si sinn net meng Frënn. Si sichen eis laanscht de Floss. Mir ginn an d'Wüst.
  
  
  "Hien huet Recht," sot ech Pachek. Ech hunn un eise Guide Danakil gedréint. - Hu mir genuch Waasser a Liewensmëttel?
  
  
  "Nee," sot hien. "Awer vläicht fanne mir eppes." Oder Leit déi et hunn. Hien huet d'Waff geklappt.
  
  
  "Wéi ech heihinner komm sinn, si mir de Floss op enger Flott gekräizt", sot de Pacek. "Et ass net eng laang Rees an ..."
  
  
  "Wüst," sot ech, d'Diskussioun ofgeschloss. - Vasily, fänkt un d'Wäisäck ze fëllen. Wann Borgia Iech offen laanscht de Floss geholl huet, da sinn seng Verbindunge laanscht de Floss ganz sécher fir hien.
  
  
  "Ech hat net virdru geduecht," sot hien.
  
  
  "D'Wüst," sot Arfat, "d'Wüst ass eng ganz gutt Plaz fir ze liewen."
  
  
  Hien an de Saifah hu probéiert sech am Ëmgang mat Kamelen an hirem Wësse vun der Wüst ze iwwerwannen. Ech war gutt mat hire Stammdifferenzen op dës Manéier ausgedréckt well mir all dovun profitéiert hunn. Awer ech hu mech gefrot wéi explosiv d'Danakil-Somalesch Kombinatioun géif ginn, wa mir un Iessen a Gedrénks knapp sinn. An ech war besuergt iwwer Saifah senger Haltung wann mir op sengem Stamm Territoire koum. Vläicht wäert hien eis weider Komeroden betruechten, awer vläicht wäert hien och décidéieren eis Eruewerer ze betruechten, perfekt Affer fir e puer nei Braceleten ze kréien.
  
  
  Mir sinn iwwer de Floss gekräizt a sinn an d'Nuecht gelaf. Ech hunn gesinn, datt mir am Nordosten opgoen, well wéi d'Nuecht gefall ass, hunn déi däischter Hiwwele no Westen ugefaang ze verschwannen. Fir e Moment hunn ech dem Saifah seng Wäisheet gezweiwelt. Hien huet d'Wüst net als feindlecht Ëmfeld ugesinn, mä de Rescht vun eis wieren do hëlleflos.
  
  
  Dunn hunn ech mir gesot datt de Plang Sënn mécht. Andeems mir dat schlëmmste Gebitt vun der Wüst auswielen, hu mir Dierfer oder Siedlungen mat wéineg oder extensiv Kommunikatiounen vermeit, déi eis erlaabt hunn d'Tigray Provënz am Norden z'erreechen an domat aus der Borgia Aflosssfär ze entkommen. Kee Wonner, datt Saifa gesot huet vill Waasser ze huelen. Bis mer Westen réckelen, bleiwe mir an enger kaaler, brenner Wüst.
  
  
  Et war gutt no Mëtteg, wéi de Saifah endlech den Optrag ginn huet ze stoppen. De staubege Sand huet eppes wéi e Baseng an der Wüst geformt, wou den Entrée nëmmen duerch eng schmuel Klamm am Osten war. Et war grouss genuch fir zéng Kamellen, an eis. Ech hunn d'Been gestreckt an hunn eng kleng Quantitéit Waasser gedronk. An enger weiderer Stonn suergen d'Dünen fir Schied. Schatten. Ech hunn den Edward Smythe a seng westlech Kleeder roueg verflucht. Ech géif gären mäin Helm fir gebierteg Kleeder austauschen. Op der leschter Etapp vun eiser Rees sinn ech komm fir Ressourcen, Leit an Déieren ze gesinn déi net hei waren. Ech hunn e bësse méi Waasser gedronk a gefrot wéi mir dës Rees iwwerliewe wäerten. - Vläicht sollte mir eng Wuecht setzen? - Ech gefrot Saifa.
  
  
  'Jo. D'Afar Borgia verfollegen eis. Si hu staark Kamellen a vill Leit. De Wand huet eis Bunnen an engem Dag net geläscht. De Somali an ech sinn am Dag am Asaz. Dir an de Pachek hu Problemer an der Sonn ze gesinn.
  
  
  "Da si mir an der Nuecht op der Pflicht," sot ech.
  
  
  'Géi.'
  
  
  Ze midd fir ze iessen, hunn ech nogekuckt wéi d'Saifa op d'Spëtzt vum héchsten Dün klëmmt an an de Sand gegruewen fir d'Géigend ze iwwerpréiwen ouni bemierkt ze ginn. Ech hu mech am Schied vu mengem Kamel geluecht a si geschlof. Ech sinn erwächt mam Arfat, deen meng Schëller vu Säit zu Säit gerëselt huet. D'Sonn ass ënnergaang.
  
  
  "Waart elo," sot hien. "Iessen eppes."
  
  
  Hien huet e somaleschen Dialekt geschwat, deen no der arabescher Sprooch ass, déi ech mat him geschwat hunn. "Schlof e bëssen, Arfat," sot ech. "Ech kréien eppes z'iessen wann ech op der Garde sinn."
  
  
  Ech hunn eng Dose Rëndfleesch fonnt. Fir op d'Iessen ze kommen, hunn ech missen iwwer de schlofen Pacek trëppelen. Den Tschech war ongeféier fofzeg an an engem schlechten kierperlechen Zoustand. Ech hu gefrot wéivill Deeg hie géif aushalen, wéi hie géif liewen. Vun sengem Laboratoire zu Prag bis an d'ethiopesch Wüst goung et e ganze Gruef. De Pacek muss e ganz gudde Grond fir d'Russen ze flüchten. Ech hu misse méi doriwwer erausfannen.
  
  
  Wéi ech gemierkt hunn datt dat klengt wat ech iwwer de Pacek wousst huet him bal en ale Frënd gemaach, hunn ech bal gelaacht. D'Maryam war eng Amharesch Fra, déi schéin Duechter an Niess vun héichrangeg kopteschen Dignitären. Dat ass alles wat ech iwwer hatt wousst. Den Arfat, e Somalier, war e gudde Kamellendéif. Ech vertraut Saifah mat mengem Liewen einfach well hien Danakil war. Ech hunn de Jar opgemaach an op den Dün gesat. De Saifah an den Arfat hunn de sanfte eropgeklomm op d'Spëtzt gemaach, an ech hu gekämpft fir mäi Gläichgewiicht op der geféierlech verréckelter Sandhang drënner ze halen. D'Stäre waren um Himmel, an déi kloer Wüstnuecht war bal kal no der schrecklecher Hëtzt vum Dag.
  
  
  Op der Spëtzt hunn ech mech gesat an ugefaang ze iessen. D'Fleesch war salzeg. Mir haten kee Feier. Et war eng aner Grupp an den Hiwwele westlech vun eis, méi zouversiichtlech op hir Iwwerliewe wéi mir waren, a si hunn kloer net erwaart datt se attackéiert ginn. Hirem Feier war kleng. Mee et huet do gebrannt wéi e helle Beacon an der Däischtert. An ech hunn gehofft, datt dëst d'Borgia Leit op d'Strooss géif féieren.
  
  
  De Klang vun engem Jet-Fliger koum vun iwwer mir. Ech hunn déi blénkeg Luuchte vum Fliger gesinn an hunn hir Héicht op ongeféier zwee an en halleft dausend Meter geschat. Op d'mannst hunn d'Borgia keng Fligeren oder Helikopteren. Ech hu geduecht datt d'Ethiopier d'Borgias net aus der Loft z'entdecken. An dëse Gedanke stung a mengem Kapp wéi ech nogekuckt hunn.
  
  
  Wéi de Pacek mech erliichtert huet an ech entdeckt hunn datt d'Maryam nach waakreg war, hunn ech hatt gefrot.
  
  
  "Hien huet Suen," sot si. "Wann ech zréckkommen, hunn e puer Leit grouss Problemer. Ech kennen hir Nimm. Borgia ass den Typ fir sech ze weisen wann hien eng Fra beandrocke wëll.
  
  
  - Wéi ass déi politesch Situatioun an Äthiopien, Maryam? "Ech hu geduecht, Dir hätt eng stabil Regierung."
  
  
  Si huet sech géint mech geleet. - "De Léiw vu Juda ass en alen, stolze Mann, Nick. Déi jonk Männer, seng Jongen an Enkel kënnen brullen a menacéieren, awer den ale Léiw bleift de Leader vum Pak. Heiansdo entstinn Verschwörungen, awer de Léiw vu Juda bleift un der Muecht. Déi, déi him net trei déngen, fille seng Rache."
  
  
  "Wat geschitt wann e Léiw stierft?"
  
  
  "Da kënnt en neie Leo, en Amhara-Chef. "Vläicht een vu senger Rass, vläicht net. Dëst ass keng virausgesot Conclusioun. Dat war och egal. Alles wat ech iwwer Äthiopien wousst entsprécht dem nationalen Charakter deen Borgia mir doriwwer ginn huet. Si waren houfreg dat eenzegt afrikanescht Land ze sinn net vun Europa koloniséiert. Eemol verluer si e kuerze Krich mat de Briten, als Resultat vun deem de Keeser Suizid engagéiert. Kuerz virum Zweete Weltkrich hunn se un den Hänn vun den Italiener gelidden, wéi se ze spéit geléiert hunn, datt d'Muechte vun der Natiounen Liga net esou wäit ausdehnen wéi se behaapten. Mee si waren ni e Client Staat. Wat och ëmmer Borgia gemaach huet fir sech an der Wüst ze settelen war en internt Problem fir Äthiopien. An all Europäer oder Amerikaner, deen sech dorunner bedeelegt huet, war e groussen Idiot. D'Maryam huet hir Hand op mäi Réck geluecht an d'Muskelen ënner mengem Hiem gestreckt.
  
  
  "Dir sidd esou grouss wéi d'Männer vu menge Leit," sot si.
  
  
  "Du bass och grouss, Maryam," sot ech.
  
  
  "Ze grouss fir schéin ze sinn?"
  
  
  Ech hunn roueg gesucht. "Dir kënnt e kuerze Mann intimidéieren, awer e verstännege Mann weess datt Är Héicht Deel vun Ärer Schéinheet ass," sot ech. "Och wann Är Fonctiounen ënner engem Schleier verstoppt sinn."
  
  
  Si huet hir Hand opgehuewen an de Schleier ofgerappt.
  
  
  "Doheem," sot si, "Ech Kleed Western. Awer ënnert den Danakils, déi d'Unhänger vum Prophet sinn, droen ech de Schleier als Zeeche vu menger Këschtheet. Och e klenge Somali, deem seng Pouletschachen ech mat enger Hand briechen, kéint mengen datt mäi Gesiicht eng Invitatioun fir ze vergewaltegt ass.
  
  
  "Aarm Arfat," sot ech. "Saifah geet dovun aus, datt si näischt iwwer Kamelen weess. De Pacek bestallt hien an all Richtungen. An Dir spott seng Héicht. Firwat huet keen hien gär?
  
  
  - Hien ass Somali. Hien ass en Déif.
  
  
  "Hien huet gutt Kamele fir eis gewielt."
  
  
  "Natierlech," sot si. "Ech hunn net gesot datt hien e schlechten Déif wier." Ech hu just gesot datt all Somalier Déif sinn.
  
  
  Ech hunn am Däischteren gelaacht. Et gouf vill historesch Beweiser vum Haass, deen Äthiopien an eng locker Federatioun vu Phylen ëmgewandelt huet anstatt eng kohäsiv Natioun. D'Maryam gehéiert zu der traditioneller Herrscher Kaste vu chrëschtleche Krieger, déi den Opstand vu muslimeschen Horden am Mëttelalter zréckgehalen hunn, déi méi laang gedauert hunn wéi d'Däischter Zäitalter vun Europa. Méi rezent Erënnerungen un Europa hunn mech e bësse méi tolerant géint d'Spannungen tëscht den Äthiopier an eiser Grupp gemaach.
  
  
  Pacek, en Tschech, refuséiert all Däitschen ze trauen, sou datt mir keng zouverlässeg Daten iwwer den Aarbechtsbedingunge vun allen dräianzwanzeg Rakéiten haten.
  
  
  "Borgia ass och eng kleng Persoun," sot Maryam. "Hie wollt mech bestueden. Ech hu geduecht, Dir sot, datt all déi kleng Leit Angscht virun mech hätten?
  
  
  - Firwat wollt hien Iech bestueden?
  
  
  - Mäi Papp ass beaflosst. D'Kraaft déi ech him kéint ginn. Si huet gestoppt. "Nick, dëst ass eng geféierlech Rees. Mir wäerten net all iwwerliewen.
  
  
  "Hutt Dir e speziellen Talent fir sou Saachen ze wëssen?"
  
  
  'Ech sinn eng Fra. No mengem Papp a Monni, nëmmen Männer hunn esou Talenter.
  
  
  - Wou gitt Dir zréck, Maryam?
  
  
  'Fir meng Elteren, ech schummen mech. Awer et ass ëmmer besser wéi Borgia. Et ass besser eng schlecht Amharesch Fra ze sinn wéi eng bestuete Moslem Fra. Ech hunn meng Éier net an der Wüst verluer. Mee wien wäert mir gleewen?
  
  
  "Ech sinn," sot ech.
  
  
  Si huet de Kapp op meng Schëller geluecht. - Ech wäert et verléieren, Nick. Awer net haut. Net mat aneren déi virsiichteg sinn, kucken a jalous. "Ech ginn net zréck an d'Bestietnes oder e Mann, Nick."
  
  
  Mir hunn eis Better ausgeluecht, déi rau Decken, déi vun de Somalier geklaut goufen, fir iwwer d'Kamelsuttelen ze werfen, niewentenee. D'Maryam ass mat hirem Kapp op meng Schëller geschlof.
  
  
  
  
  Kapitel 11
  
  
  
  
  
  D'Borgia Männer hunn eis attackéiert wärend de Pacek op der Pflicht war. Seng Warnung Gejäiz huet mech erwächt. Dunn hunn ech kuerz .38 Kaliber Schëss héieren. D'Äntwert war e Salvo, op d'mannst zwee Maschinnegewierer a verschidde Gewierer. Ech hunn meng Maschinnegewier gegraff.
  
  
  Déi dräi Attentäter sinn aus der Dün geflücht, geschoss a gestouss. Ech hunn meng Waff opgehuewen an ugefaang ze schéissen. Wéi se erofgaange sinn, ass kee vun hinnen opgestan.
  
  
  Dem Maryam seng Waff ass nieft mir gefall. D'Kugel huet iwwer mäi Kapp geflüstert. Den Arfat an de Saifah hu sech matgemaach a gläichzäiteg Feier opgemaach. D'Haaptwell vun eisen Ugräifer ass duerch eng Spalt an de Sanddünen gaangen. Well se sou no beienee waren, war et e Feeler. Mir hunn se mat Liichtegkeet erofgeschoss.
  
  
  Sou séier wéi et ugefaang huet, huet de Kaméidi erëm opgehalen. Ech hunn ëm aner Ziler gekuckt. Ee vun eise Kamellen louch um Buedem an huet geschloen. Déi aner hu Kaméidi gemaach a probéiert sech vun de Seeler ze befreien.
  
  
  - Kamellen! - Ech hunn geruff. "Zu de Kamelen, Arfat."
  
  
  De Somalier ass op si gerannt.
  
  
  "Ech kann do kucken", sot de Saifa, a weist op d'Kloof, aus där d'Haaptattack koum. "Dir wäert no Pacek sichen."
  
  
  Den Danakil ass recklessly op d'Kierper gelaf, déi do am Moundliicht verstreet sinn. Ech koum op déi dräi déi ech méi virsiichteg geschoss hunn. E Gejäiz vun Angscht a Péng koum aus der Richtung vun der Klamm. Ech hunn ëmgekuckt. De Saifa huet säi Gewier op de writhing Kierper geriicht.
  
  
  Ech hu mech erëm fortgaang ier d'Waff ofgeet. Ech hunn ugefaang déi dräi z'ënnersichen, déi ech geluecht hunn. Ee vun hinnen war dout, déi aner zwee, obwuel schwéier blesséiert, hunn nach ëmmer ootmen.
  
  
  Ech hunn hir Waffen gegraff an se an de Lager geheit. Duerno sinn ech an d'Dün geklomm.
  
  
  E Schoss huet hannert mir geklappt. Ech hunn mech séier ëmgedréit, mäi Gewier opgehuewen. Maryam stoung iwwer de Mann. Wärend ech nogekuckt hunn, ass si op eng aner gaang, ëmmer nach ootmen, an huet eng Gewierkugel a säi Kapp gesat. Dunn ass si bei mir op den Hang.
  
  
  Si sot. - "Wat sinn d'Gefaangenen?"
  
  
  "Ech wollt se do hannerloossen."
  
  
  - Also datt se Borgia soen wéini a wou mir fortgaange sinn? Si huet gelaacht. "Si sinn komm fir eis ëmzebréngen, Nick." Net fir eis ze fänken.
  
  
  Ech si méi wäit an de Sanddün eropgaang mam Maryam hannert mir. De Vasily war bal un der Spëtzt. Ech hunn hien ëmgedréit an de Sand vu sengem Gesiicht gewäsch. Blutt ass aus sengem Mond gefall. Seng Këscht an de Bauch ware mat Kugellächer besat. Ech hunn et erëm an de Sand geluecht an eropgeklomm; Ech hunn virsiichteg erof gekuckt. Dat éischt wat ech gesinn hunn war e Kierper hallef an den Hang. Also de Pachek huet et fäerdeg bruecht op d'mannst eng Persoun ze schéissen. Ech hu mech gefrot ob hien op der Auer ageschlof wier oder einfach hir Approche net gemierkt huet. Ech hunn iwwer d'moundliicht Wüst op hir Kamelen gekuckt. Ech hunn se net gesinn.
  
  
  Si musse mat Kamellen komm sinn. En Auto, ech hätt et héieren. Ech hunn d'Géigend weider gescannt, niddereg gehalen fir datt meng Silhouette net am Moundliicht ze gesinn ass. Dunn hunn ech Kamelen an den donkele Schatten vun engem vun de Sanddünen gesinn. Zwee Männer stoungen an der Géigend; hir agitéiert Beweegunge weisen drop hin, datt si ugefaang hunn ze gestéiert vun deem wat an der Schossel op der anerer Säit geschitt ass. Si waren tëscht mir an dem Chasm, deen zum Pool féiert, sou datt dës Plaz hinnen net erlaabt huet ze gesinn wéi Saifa hir Alliéierten barmhäerzlech ausmécht.
  
  
  Ech hunn ganz virsiichteg eng Feierpositioun geholl an hunn Ziel geholl. Mee ech war net virsiichteg genuch. Ee vun de Männer huet gejaut an op mech gezielt. Ech hu séier geschoss a verpasst, awer säin Zil war sou verzerrt datt seng Kugel nëmmen Sand eropgeet. Verschidde Kamelen hunn ugefaang sech Suergen ze maachen. Den zweete Mann sprang op de Kamel. Dës Kéier hat ech méi Zäit fir richteg ze zielen. Ech erschoss hien, an dunn ass d'Déier an d'Wüst verschwonnen. Eng donkel Figur erschéngt aus dem Ofgrond, eng Kugel déi Sand nieft mengem Gesiicht eropgeet. Ech konnt net duerch déi panikéiert Kamelen schéissen. An no enger kuerzer Zäit sinn se all an d'Wüst gaangen, galoppéieren ouni Reider. Ech hunn e Metallblëtz gesinn an hunn e Gejäiz héieren.
  
  
  De Mann ass opgestan. Deen aneren ass op der Plaz bliwwen. D'Maryam ass niewt mir laanscht d'Spëtzt vum Dün gekrabbelt. Ech hunn d'Maschinengewehr prett gehal.
  
  
  "Dëst ass Saifa," sot si.
  
  
  'Bass du secher?'
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Dir hutt verdammt gutt Aen."
  
  
  Mir sinn opgestan. Den Danakil huet eis gewénkt.
  
  
  "Gitt dem Arfat soen, net op iergendeen ze schéissen," hunn ech dem Maryam gesot.
  
  
  - Et ass net néideg. E richtege Somalier verstoppt sech mat Kamelen." Ech rutschen den Dün erof a si bei Saifa komm.
  
  
  "Schéin Aarbecht op deem Messer," sot ech.
  
  
  "Mir hunn se ëmbruecht," sot hien, huet säin Aarm op eng frëndlech Manéier ëm meng Schëller geluecht. "Si hunn mech gegraff wéi ee vun hinnen mech vun hannen ugegraff huet an mech op de Kapp geschloen huet. Mä dës Afars sinn net Krieger. Och d'Fra huet e puer ëmbruecht. Hien huet frou gelaacht.
  
  
  - An Arfat? Huet hien net och e puer ëmbruecht?
  
  
  "Somalesch? Vläicht huet hien se aus Angscht ëmbruecht. Hien huet sech an der Däischtert ëmgekuckt. -Wat wa se elo e Radio hätten? Vläicht hunn se d'Borgias genannt ier mir se ëmbruecht hunn. Ech hunn eppes um Réck vum Mann fonnt. Ech mengen et ass de Radio.
  
  
  "Mir wäerte gesinn," sot ech.
  
  
  Hien huet mech zum Doudegen gefouert. Ech hunn an den oppene Rucksak gekuckt, deen de Mann gedroen huet. Et huet e Feldradio mat enger zimlech grousser Gamme.
  
  
  "Et ass e Radio," sot ech.
  
  
  Hien huet op den Transceiver geschoss. Ech hunn d'Stécker gesinn ausernee fléien wéi d'Kugel duerch seng Innere räissen. Ech hu mech ëmgedréit fir de Saifah ze ruffen fir opzehalen, awer ier ech eppes soen konnt, war seng Waff eidel. Hien huet et ewechgehäit.
  
  
  "Elo kënnen se eis net fannen," sot hien. "Keen wäert dëse Radio benotzen fir eis erëm ze fannen."
  
  
  "Keen", hunn ech zouginn. Dunn hunn ech de Wee duerch d'Läiche bei eis Kamelen gemaach.
  
  
  Elo datt de Pacek dout war, hunn ech mech tëscht dësem Somali an dësem Danakil fonnt. Ech hu meng Rou verluer. Ech hätt deem dommen Wüstebandit solle soen, wat hien elo gemaach huet, awer et hätt net gehollef. Et war meng Schold. Wann ech fir d'éischt dem Saif erkläert hätt, datt ech dëse Radio benotze kéint fir een ze ruffen fir eis ze retten, hätt hien et net zerstéiert. Ech hu misse wéi dës Wüst Leit denken, wann ech iwwerliewe wollt.
  
  
  "Schlecht Neiegkeet, Nick," sot d'Maryam wéi mir zréck op de Camp koumen. "De Kamel deen am meeschte Liewensmëttel gedroen huet ass dout. Seng Fracht, dorënner vill Waasser, gouf beschiedegt. Waasser fléisst an de Sand. De Somali probéiert ze retten wat hie kann.
  
  
  'Waat?' Saifa gesot.
  
  
  Si huet him et lues op Italienesch erkläert.
  
  
  "Vläicht haten d'Borgia Leit Waasser."
  
  
  Et waren am Ganzen zéng vun hinnen. De Pasek huet een ëmbruecht. Ech erschoss dräi Leit, déi den Hiwwel erofkomm sinn. A véier méi am Canyon. Déi aner zwee waren dout Männer mat de Kamelen. Mir hätte mat esou Force Majeure gutt bewältegt, obwuel hir reckless Attack eis Aufgab vill méi einfach gemaach huet. Ech hu geduecht datt ech ugefaang hunn eppes iwwer de Geescht vum Danakil ze verstoen. Op d'mannst wann de Saipha an de Luigi typesch Beispiller dofir wieren. Si haten näischt wéi Veruechtung fir jiddereen, deen net zu hirem eegene Stamm gehéiert.
  
  
  Eis Grupp bestoung aus zwee Wäiss, eng Amharesch Fra, eng Somali an en Danakil aus dem Feindstamm. D'Borgia Männer hu kee Besoin gefillt eis ze ëmginn an ze belageren wärend se fir Hëllef geruff hunn.
  
  
  Nëmmen dräi vun hinnen haten Flaschen bei sech. A si waren hallef eidel. Anscheinend ass de gréissten Deel vun hirem Waasser op de Kamelen bliwwen - Kamelen, déi elo fräi irgendwo an der Wüst geraumt hunn.
  
  
  "Mir musse vun hei eraus,"Saifa sot mir.
  
  
  'Jo. Vläicht hu se e Radio benotzt ier se eis ugegraff hunn. Ech sinn op Arfat gaang. "Wéi sinn déi aner Kamellen?"
  
  
  "Okay," sot hien.
  
  
  Mir sinn erakomm an an d'Nuecht gefuer. Saifah an Arfat hunn hir Aen op d'Wüst, a wéi d'Sonn opgestan, si gescannt den Horizont hannert eis fir Unzeeche vun Verfollegung. Ech hunn och gekuckt, obwuel ech net erwaart hunn eppes ze gesinn, wat d'Leit vun der Wüst net gesinn hunn. Eis Flucht schéngt onnotéiert ze goen.
  
  
  "Wéi wäit verlängert de Borgia Afloss?" - Ech gefrot Maryam. "Mir sollten haut oder muer erausgoen. Wann e Chef ze mächteg gëtt oder säin Domain ze grouss gëtt, gëtt et zu Addis Abeba bekannt. Awer si wëssen net iwwer Borgia. Op d'mannst mengen ech net.
  
  
  Den Zoustand vun eiser Waasserquantitéit huet mech besuergt. Déi intensiv Hëtzt huet eis gedréchent. Mir hunn d'Waasser esou vill rationéiert datt ech stänneg Sand an den Hals gefillt hunn. Ech hu mech schwindeleg a Féiwer gefillt. Wéi mir deen Dag opgehalen hunn, hunn ech Saifa iwwer de Problem gefrot.
  
  
  "Mir brauche Waasser fir véier méi Deeg," sot hien. "Awer an zwee Deeg kënne mir an d'Bierger goen a probéieren hatt ze fannen." Mir kënnen och Leit mat Waffen fannen.
  
  
  "Eist Waasser ass kee Problem," sot Arfat.
  
  
  Den Danakil huet hien ignoréiert.
  
  
  Ech gefrot him. - Wësst Dir wou mir Waasser fanne kënnen?
  
  
  'Nee. Mee ech weess wou d'Mëllech ass. Kuckt.'
  
  
  Den Arfat ass op säi Kamel gaang an huet eng eidel Wäisack aus dem Suedel geholl. Hien huet d'Täsch virsiichteg iwwerpréift fir sécher ze stellen datt se nach intakt war. Dunn huet hien e puer Schrëtt zréck an huet ugefaang d'Kamellen ze studéieren. Hien ass op ee vun hinnen gaang an huet ugefaang mat him ze schwätzen. D'Béischt huet sech vun him zréckgezunn.
  
  
  "Wann hien d'Béischt fortlafe léisst, muss hien lafen," sot Saifa.
  
  
  Den Arfat huet weider geschwat. De Kaméil schéngt him bal ze verstoen. Si huet nach e puer Schrëtt gemaach an huet entscheedend opgehalen; e grousst kräizegt Déier, bal iwwerrascht vun der klenger Figur déi op si kënnt. Den Hals koum eraus an ech hu geduecht datt hatt géif bäissen oder späizen. Zënter eiser Flucht hunn ech stänneg mat mengem Hënn gekämpft, an déi véier Bissen um Been hunn mech drun erënnert datt d'Béischt gewonnen huet.
  
  
  Den Arfat huet weider roueg geschwat. De Kaméil ass bei hien komm, huet hie geschnëtzt a gewaart, datt hien hatt géif petéieren. Lues a lues huet hien sech géint si gedréckt an si op d'Säit gedréint. Weider schwätzt hien ënner dat grousst Déier an huet d'Ueder gegraff. De Kamel huet säi Gewiicht verännert.
  
  
  "Dëst sinn Danakil Déieren," sot Maryam. "Si goufen wahrscheinlech ni gemollt."
  
  
  "Dëst wäert säin Doud sinn," sot de Saifa.
  
  
  "Gott ginn, datt et net esou ass," sot ech, op eemol rosen op déi konstant ethnesch Beleidegungen. "Wann hien net geléngt, stierwe mir all."
  
  
  Den Danakil huet de Mond zougehalen. Ech hunn Arfat gekuckt. Hien huet ganz lues gehandelt a probéiert de Kamel ze iwwerzeegen him Mëllech ze ginn. Ech hunn seng Hand gesinn ronderëm d'Nippel rutschen wéi hien seng aner Hand benotzt huet fir d'Täsch zréck op d'Plaz ze drécken. De Kaméil ass fortgaang an ass fortgaang.
  
  
  Fir e Moment stoung den Arfat ganz roueg, wousst datt all plötzlech Beweegung d'Béischt iwwer de Sand fléien géif schécken, wouduerch op d'mannst ee vun eis an der Wüst stierft.
  
  
  D'Maryam, d'Saifah an ech hu probéiert eng Zäit laang onbeweeglech ze bleiwen. Kuckt de Kamel, hunn ech gemierkt datt d'Natur hir net erstallt huet fir einfach Zougang zu mënschlech Mëllech. Du kanns einfach mat enger Kou sëtzen, an och e Laie fënnt nach eng grouss Täsch do hänkt. Eng Geess ass méi schwéier ze Mëllech, awer dëst ass näischt am Verglach mat engem Kamel. Just eng aner Kamel - oder Somali - verréckt genuch fir iwwerhaapt un sou eppes ze denken.
  
  
  Hien ass erëm op de Kamel komm an huet d'Täsch op hir Säit gedréckt. Erëm gouf de Prozess widderholl, fir dat ellent Déier ze zwéngen, hien op seng Säit ze dréinen, sou datt hien hatt ënner de Bauch gräifen konnt. Hien huet d'Nippel erëm geknuppt. De Kamel huet e rouegen, melodesche Klang gemaach, dunn ass roueg gefall. Den Arfat huet séier gemollt, heiansdo eng Baach lassgelooss, déi dann an de Sand verschwonnen ass. Schlussendlech ass hien vun der Kaméil geklommen, hatt sanft op den Torso geklappt an eis mat engem grousse Laachen um Gesiicht gedréint.
  
  
  D'Lieder Haut ass mat Mëllech geschwollen. Den Arfat huet vill a giereg gedronk a koum bei mech.
  
  
  "Gutt Mëllech," sot hien. 'Probéieren.'
  
  
  Ech hunn d'Wäisheet opgeholl an et op meng Lippen bruecht.
  
  
  "D'Somalier ginn op Kamelmëllech opgewuess", seet de Saifa. "Si kommen aus dem Bauch vum Kamel."
  
  
  Den Arfat huet a Roserei gejaut an huet no de Messer um Gürtel erreecht. Ech hunn d'Täsch séier un d'Maryam iwwerginn an hunn déi zwee Männer gegraff. Ech hat net de Sënn tëscht hinnen ze trëppelen, mee ech hunn se iwwerrascht gefaangen, ech hunn et fäerdeg bruecht déi zwee Männer mat mengen Hänn op de Buedem ze geheien. Ech hunn d'Maschinengewehr op si geriicht, iwwer si stoungen.
  
  
  "Genuch," sot ech.
  
  
  Si hunn sech rosen ugekuckt.
  
  
  "Wat haalt Dir vun Iessen an Drénken fir eis nieft dëser Kamel Mëllech?" - Ech gefrot Saifa.
  
  
  Hien huet net geäntwert.
  
  
  An ech sot zu Arfat: "Kënnt Dir Fridden maachen?"
  
  
  "Hien huet mech beleidegt," sot den Arfat.
  
  
  "Dir hutt mech allebéid beleidegt," hunn ech geruff.
  
  
  Si hunn op meng Waff gekuckt.
  
  
  Ech hu meng Wierder virsiichteg gewielt a lues Italienesch geschwat, fir datt se mech allebéid verstinn. "Wann Dir zwee géigesäiteg ëmbrénge wëllt, kann ech dech net stoppen," sot ech. "Ech kann dech net Dag an Nuecht mat engem Gewier schützen bis mir sécher sinn." Ech weess datt Dir traditionell Feinde vuneneen sidd. Awer erënnert un eng Saach: Wann ee vun iech stierft, wann ee vun eis stierft, stierwen mir all.
  
  
  'Firwat?' Saifa gesot.
  
  
  „Nëmmen den Arfat kann eis Iessen ubidden. Nëmmen Dir kënnt eis aus der Wüst féieren.
  
  
  'An du?' - gefrot Arfat.
  
  
  "Wann ech stierwen, wäert Borgia geschwënn d'ganz Wüst regéieren an e vill méi grousst Land. Hie wäert Iech besonnesch fläisseg sichen, well Dir seng Feinde a seng Sklaven waart. An nëmmen d'Maryam kann hir Leit an der Zäit warnen, fir datt se Waffen zur Verfügung stellen fir hien ëmzebréngen.
  
  
  Si ware roueg. De Saifah huet dunn säi Gewiicht verlagert an säi Messer ofgedeckt. Hien ass vu mir ewech gerullt an ass opgestan. "Dir sidd de Leader vun de Krieger. Wann Dir seet et stëmmt, da gleewen ech Iech. Ech wäert dëse Somalier net erëm beleidegen.
  
  
  "Okay," sot ech. Ech hunn Arfat gekuckt. "Vergiess d'Beleidegung an setzt Äert Messer ewech."
  
  
  Hien huet d'Messer ewech geluecht a lues opgestan. Ech hunn de Bléck op säi Gesiicht net gär, awer ech hunn mech net getraut him ze schéissen. Ech wousst net wéi d'Häll engem Kamel Mëllech.
  
  
  "Dëst ass net ganz lecker, Nick," sot d'Maryam an huet mir d'Täsch iwwerreecht. "Awer et ass nëtzlech."
  
  
  Ech hunn en déif Otem geholl an d'Täsch erëm op meng Lippen bruecht. Ech hu bal opgehuewe vum Geroch. Am Verglach, Geessmëllech geschmaacht wéi en Hunneg drénken. Et huet rancid geroch, an ech hunn gezweiwelt datt homogeniséieren, pasteuriséieren a killen et méi schmaacht. Et waren e puer Klumpen dran, an ech war net sécher ob et Crème, Fett oder Dreck aus der Täsch selwer war. D'Mëllech ass och ouni Goût. Ech hunn dem Saifa d'Waasserskin iwwerreecht an erëm déi frësch Loft eragezunn. Hien huet et gedronk, huet eis mat Ängscht ugekuckt an huet et an de Somali zréckginn. Den Arfat huet sech gedronk a gelaacht.
  
  
  "E Mann kann fir ëmmer op Kamellen Mëllech liewen,"Hien huet gesot. "E laangt Liewen ass et net wäert," sot ech him.
  
  
  "Et war déi éischte Kéier, datt ech Kamellen Mëllech drénken,"Maryam sot mir.
  
  
  "Drénks du et net an Äthiopien?"
  
  
  "Dir sidd ee vun de Leader vun Äre Leit, Nick." Hunn déi Aarm ënnert Iech net Iessen, wat Dir ni iesst?
  
  
  Ech konnt mech net erënneren datt ech jeemools e Schwäin Kapp a Gris a mengem Columbus Circle Appartement giess hunn. An et war och kee Bran um Menü vu mengem Liiblingsrestaurant.
  
  
  "Tatsächlech," sot ech.
  
  
  Mir sinn erëm an d'Suedel geklommen an de Rescht vum Dag gefuer. Kuerz virum Sonnenënnergang si mir op eng rieseg Fläch komm, wéi e Salzmarsch. D'Saifa huet demontéiert an d'Knuet aus de Suedelbeutel ewechgeholl.
  
  
  "Wa mir kucken, kann keen eis hei iwwerraschen," sot hien.
  
  
  Kuerz no Mëtternuecht, wéi den Arfat an de Saifah geschlof hunn an ech op enger klenger Insel wäit vun hinnen d'Wacht gehalen hunn, ass d'Maryam bei mech komm. Si huet iwwer déi grouss Ausdehnung vum Sand gekuckt, dee bal schéin am mëlle Moundliicht war.
  
  
  "Ech wëll dech, Nick," sot si.
  
  
  Si hat schonn hire Schleier ofgeholl. Elo hat si hire laange Rock ausgeliwwert an op de Sand verdeelt, hir glat brong Haut blénkt am Moundliicht. Hire Kierper war aus Kéiren a Falten, Depressiounen a Schatten gemaach.
  
  
  Si war waarm a voller Wonsch wéi mir eis ëmklammen a lues a lues op hirem Rock erofgesat hunn. Mir hunn eis Kuss gemaach - fir d'éischt zaart, duerno méi passionéiert.
  
  
  Ech hunn meng Hänn iwwer hire fantastesche Kierper gerannt an hunn se op hir lecker Broscht ofgehalen. Hir Nippel goufe schwéier ënner meng Fanger. Si huet schweier reagéiert, wéi wann se net ganz wosst wéi ech mech gefale soll. Am Ufank huet si einfach hir Hänn iwwer mäi bloe Réck gerannt. Dunn, wéi ech meng Hänn vun hire Broscht erof op hirem flaache, festen Bauch op déi naass Socket tëscht hiren Oberschenkel rutschen loossen, huet si ugefaang mäi ganze Kierper mat hiren Hänn ze strecken.
  
  
  Ech hunn lues iwwer hatt gerullt a loosse mäi Gewiicht fir eng Zäit hänken.
  
  
  "Jo," sot si. Elo.'
  
  
  Ech hunn hir agetrueden an hunn e Moment vu Widderstand begéint. Si huet e klenge Gejäiz erausginn an huet dunn ugefaang hir Hëfte kräfteg ze beweegen.
  
  
  Lues a lues huet si hire Rhythmus erhéicht als Äntwert op meng Beweegungen. Ech hat net geduecht datt hatt nach ëmmer eng Virgin wier.
  
  
  
  
  Kapitel 12
  
  
  
  
  
  Dräi Deeg méi spéit, mat eis Waasserversuergung bal erschöpft an eist Iessen komplett fort, si mir westlech an déi niddereg, Fielshiwwele vun der Tigray Provënz gaang. Kuerz viru Sonnenënnergang huet de Saifah eng kleng Brunn entdeckt. Mir hunn virsiichteg gedronk an dunn eis Waasserkëschte mat Waasser gefëllt. D'Kamelen hunn hiren gewéinlechen Duuscht gewisen, ier se ugefaang hunn ënner de spatzen Gréng ze weiden.
  
  
  "Dëst ass eng schlecht Plaz," sot Safai.
  
  
  'Firwat?'
  
  
  "Meng Leit liewen do ënnen." Hien huet op déi grouss Ausdehnung vun der Wüst uginn. - Mir kommen an zwee Deeg an d'Stad. Da si mir sécher. Et gëtt vill Waasser, awer et gi schlecht Leit an dësem Beräich.
  
  
  Well mir an de leschten Deeg ausser Kamelmëllech net vill nährstoffaarme Liewensmëttel haten, ware mir séier midd. Déi Nuecht hunn ech déi éischt Waacht gehal, während déi aner geschlof hunn. D'Saifa ass géint zéng Auer erwächt an huet sech nieft mir op engem grousse Boulder gesat. -Gass du elo schlofen? - hie sot. "Ech wäert e puer Stonnen kucken an dann dëse Somali erwächen."
  
  
  Ech hu mech op eise Camp gehäit. D'Maryam louch friddlech nieft dem Kamel, an ech hu beschloss, hatt net ze stéieren. Ech hunn e bësse Gras bei der Brunn fonnt an op der Plaz ausgestreckt. D'Welt schéngt e Moment ronderëm mech ze dréinen, awer dunn sinn ech geschlof.
  
  
  Ech war erwächt duerch nervös Bewegung ënner de Kamelen. Ech hunn eppes komesch gefillt, awer ech konnt et net definéieren. Ech hu misse mat Kamelen a mengem eegenen ongewäschen Kierper esou laang liewen, datt mäi Gerochssënn däischter gouf. Dunn hunn ech en Houscht an e Gromper héieren.
  
  
  Ech hunn de Kapp no riets gedréint. Déi donkel Form huet vu mir ewech gezunn. D'Loft huet ugefaang méi staark ze richen wann ech den Toun als normal Atmung identifizéiert hunn. Ech hu mech drun erënnert datt ech iergendwou gelies hunn datt den Otem vun de Léiwen schrecklech sténkt, awer ech hat net geduecht datt ech dee séiss richen Otem vun no erliewen.
  
  
  D'Maschinengewehr louch lénks vu mir. Ech géing net fäeg sinn ze dréinen an et ze gräifen an et vu mengem Kierper opzehiewen fir op de Léiw ze zielen. Oder ech kéint ëmrollen, sprangen, d'Waff ophuelen an d'Sécherheet an enger Bewegung befreien. Awer de Léiw hat nach ëmmer e Virdeel. Hie konnt op mech sprangen an ufänken ze bäissen ier ech richteg zielen konnt.
  
  
  "Nick, wann Dir erwächt, léien ganz roueg," sot Maryam roueg.
  
  
  De Leo huet de Kapp opgehuewen an an hir Richtung gekuckt.
  
  
  "Hien huet e ronne Bauch," sot Saifa.
  
  
  "Wat heescht dat?"
  
  
  - Datt hien net hongereg ass. E Léiw mat engem flaache Bauch wëll iessen an attackéiert. Awer dësen huet just giess.
  
  
  Vu menger Aussiichtspunkt konnt ech net verifizéieren wat den Danakil gesinn huet, awer ech hunn gesinn datt meng nei Bekannten e Mann war mat enger laanger, disheveled Mane. Ech hu probéiert alles ze erënneren wat ech iwwer Léiwen wousst. Et war net ze vill. Ech hat natierlech nach ni vun der Saifah senger Theorie héieren, datt een de Bauch vun engem Léiw kucke muss fir ze kucken ob en flaach ass. Et huet mir geschéngt, datt jiddereen, deen no genuch bei engem Léiw gewiescht wier, fir säi Bauch z'ënnersichen, wahrscheinlech seng Verdauungsprozesser vu bannen méi genee kucke kann.
  
  
  D'Maryam sot, datt se roueg leien. De Léiw stoung och onbeweeglech, just mam Schwanz gewackelt. Dësen Detail huet mech gestéiert. Ech hu vill Kazen gesinn, déi gedëlleg op e Vugel oder eng Maus waarden, hir Intentiounen nëmmen duerch déi onfräiwëlleg Beweegung vun hirem Schwanz opgedeckt ginn. Ech hu mech gefrot, ob dës grouss Kaz virgesinn huet seng Patt erauszesträichen an mech op déi geringste Beweegung vu mengem Säit ze schloen. Dem Maryam seng Berodung huet mir ganz gutt ausgesinn.
  
  
  Dunn hunn ech mech un eppes anescht erënnert - Léiwen si Scavengers. Zum Beispill, si fueren Geier ewech vun engem verrotten Kadaver fir en einfachen Snack. Wann ech roueg leien, kann dee Léiw entscheeden mech op säin nächst Iessen an der Wüst ze zéien.
  
  
  Hien huet gerührt an geheescht. Eng Welle vu schlechtem Otem huet mech getraff. Meng Nerve waren um Rand, an ech hunn den Drang gekämpft fir d'Maschinnegewier ze gräifen.
  
  
  Ganz lues huet de Léiw säi Kierper gedréint, sou datt et parallel zu mengem war. Ech hunn op säi Mo gekuckt. Et huet zimlech ronn geschéngt, wann dat wierklech eppes bedeit. De Leo huet sech ëmgedréit fir mech erëm ze kucken. Dunn ass hie lues a Richtung Brunn gaangen. Fir d'éischt hunn ech meng Ae gedréckt wéi hien mäi Kapp passéiert. De Léiw ass ganz lues gaangen, entweder hie wousst net op iessen oder drénken. Ech gewaart bis hie bal um Waasser war ier ech decidéiert et Zäit war d'Maschinn Pistoul ze huelen. Mat all menger Wëllenkraaft hunn ech nach eng Minutt gewaart bis de Léiw sech iwwer d'Waasser hänke gelooss huet. Do huet hien nach eng Kéier ronderëm de Camp gekuckt. Ech hunn keng Kläng oder Beweegunge vu Maryam a Saifah héieren. Zefridden datt hien net a Gefor war, huet de Léiw de Kapp erofgesat an huet ugefaang laut ze drénken. Ech hu mech gefrot wéi ech d'nächst Kéier géif reagéieren wann ech e Kitten gesinn an engem Teller mat Mëllech dreemen. Lues a lues hunn ech meng lénks Hand erweidert an an de Buedem gegruewen bis ech de kale Stol vun der Maschinnegewier fonnt hunn. Ech hunn et direkt geholl. Fir dëst ze maachen, hunn ech misse vum Léiw ewech kucken, awer ech hunn ëmmer nach héieren wéi hien drénken.
  
  
  Ech hunn d'Waff ofgehalen, sou datt ech no lénks rullt, d'Sécherheet ausschalten an eng klassesch prone Haltung an enger flësseger Bewegung iwwerhuelen. Et war onméiglech dëse Manöver auszeféieren ouni de Léiw ze stéieren, awer ech hu gefillt datt dëst eng Chance war fir d'Iwwerhand ze kréien. D'Waff hat eng voll Magazin, also wann de Léiw iwwerhaapt säi Schwanz bewegt hätt, hätt ech e Burst geschoss. Eng nohalteg Salvo géif definitiv eppes Vitales treffen.
  
  
  Ech hunn mech gerullt an hunn Ziel geholl. D'Maryam huet haart gegast wéi de Léiw de Kapp opgehuewen huet.
  
  
  "Schéisst net," sot Saifa.
  
  
  Ech hunn net geäntwert. Ob schéisst oder net hänkt vum Déier selwer of. Wann hien erëm ugefaang ze drénken, Ech géif net schéissen. Wann hien net op Maryam a Sayfa gaang wier, net fir d'Kamelen, wéi hien de Camp verlooss huet, hätt ech net op hien erschoss. A wann hien sech net ëmgedréit hätt fir mech erëm ze kucken, hätt ech hien net erschoss. An deem Mooss war ech bereet dëse Kompromëss ze akzeptéieren.
  
  
  Et waren op d'mannst zwee gutt Grënn firwat Saifa gesot net ze schéissen. Hien huet d'Leit, déi an dësem Deel vum Land gelieft hunn, net vertraut, an d'Schéisserei kéint hir Opmierksamkeet zéien. En anere Grond war méi no: d'Schëss konnten de Léiw rosen. Egal wéi gutt eng Persoun schéisst, et ass ëmmer eng Chance datt hien vermësst, och ënner de gënschtegsten Ëmstänn. An déi aktuell Konditiounen waren net ganz gutt.
  
  
  D'Luucht ass täuschend. De Mound, och wann et voll ass, war bal ënnergaang. An de Léiw huet schéin a seng Emgéigend gepasst. Eemol war ech an enger uerdentlecher Positioun, Ech sinn an där Positioun bliwwen a gewaart fir ze kucken wat de Léiw géif maachen.
  
  
  De Leo huet méi Waasser gedronk. Zefridden huet hien de Kapp opgehuewen a gebrach. D'Kamelen hu vun Angscht gejaut.
  
  
  "Lion," huet den Arfat vu sengem Post geruff. "Et ass e Léiw am Lager."
  
  
  "Et ass eng laang Zäit," sot Maryam.
  
  
  Dëst haart Gespréich schéngt de Léiw opgeregt ze ginn. Hien huet d'Maryam ugekuckt, op d'Kamelen, an dann op déi Plaz wou den Arfat sollt stoen. Ech hunn d'Maschinengewehr méi fest ugegraff an den Drock mam Zeigefanger vu menger rietser Hand erhéicht. E bësse méi an ech schéissen.
  
  
  De Léiw ass lues no lénks gaang, ewech vun eis. Hie schéngt an der Nuecht ze verschwannen, an ech hunn him séier aus den Ae verluer.
  
  
  Zwou Minutte méi spéit sot de Saifa: "Hien ass fort."
  
  
  Ech erwächen. "Elo wëll ech wësse wéi d'Häll hien an dëse Camp komm ass," hunn ech gebrëllt.
  
  
  Den Arfat begéint mech hallef duerch eise Camp a säi Boulder.
  
  
  "De Léiw koum aus enger Richtung op déi ech net gekuckt hunn," sot hien.
  
  
  - Oder waart Dir geschlof?
  
  
  'Nee. Ech hunn dee Léiw just net gesinn.
  
  
  "Gitt an de Camp a schlofen," sot ech. "Ech schlofen net. Dëst Déier otemt scho laang a mengem Gesiicht.
  
  
  "Also hie war net hongereg," sot hien.
  
  
  Ech wollt mech ëmdréinen an den Arfat mat mengem Stiwwel schloen. Mee ech hunn et fäerdeg bruecht mech zesummen ze zéien. Och wann de Somali net ageschlof wier, war et reng Noléissegkeet vu senger Säit, dëse Léiw net ze bemierken. Oder dës "Omissioun" war virsiichteg. Ech hunn de Bléck op säi Gesiicht net vergiess wéi ech hien vum Saifah getrennt hunn.
  
  
  Kuerz no Mëttes den Dag drop ware mir bei enger anerer Brunn fir eng kuerz Paus gestoppt. D'Präsenz vum Waasser huet mech vill besser gefillt, obwuel ech sou hongereg war, datt ech giereg e Stéck Fleesch aus engem vun eisen eegene Kamellen geschluecht hätt. Ech hunn ongeféier fofzéng Pond während eiser Rees duerch d'Wüst verluer an hu misse mäi Rimm bis zum leschte Lach festhalen. Awer ausser dat hunn ech mech zimlech staark gefillt. Ech konnt natierlech den Dag iwwerliewen, deen eis vun der Stad getrennt huet.
  
  
  - Mengt Dir, datt et eng Policebüro an der Stad ass? - Ech gefrot Maryam. "Hie sollt do sinn. Loosst mech mat hinnen schwätzen, Nick. Ech weess wéi ech mat hinnen schwätzen.
  
  
  'Géi. Ech muss sou séier wéi méiglech op Addis Abeba oder Asmara kommen.
  
  
  Mir waren just aus der Brunn fortgaang, wéi mir uewen um Hang ukomm sinn an op eng Grupp vun dräi Danakils koumen. Obwuel si och iwwerrascht waren, hu si méi séier reagéiert wéi mir. Si hunn ugefaang ze schéissen. Den Arfat huet gejaut a vum Kamel gefall.
  
  
  Zu där Zäit hat ech schonn eng Maschinnegewier. D'Saifa an d'Maryam hunn och ugefaang ze schéissen. A bannent enger Minutt waren dräi vun eise Rivalen um Buedem. Ech hunn Maryam gekuckt. Si huet gelaacht. Dunn ass de Saifah lues aus dem Suedel erofgaang.
  
  
  Ech sprangen vum Kamel a sinn op hien gelaf. Hie gouf an d'Schëller erschoss, awer sou wäit wéi ech konnt soen, war d'Wonn net ze déif fir datt d'Kugel all vital Organ beschiedegt huet. Ech hunn d'Lach mat Waasser gebotzt a verbannen. Maryam huet virun Arfat geknéit.
  
  
  "Hien ass dout," sot si, koum zréck a steet nieft mir.
  
  
  "Dëst ass ganz schlecht," sot ech. "Hien huet eis mat senger Kamelmëllech gerett."
  
  
  "An hien huet eis bal ëmbruecht - besonnesch Dir - well hien eis net zu Zäit iwwer dee Léiw gewarnt huet."
  
  
  "Arfat ass ageschlof. Hie war couragéiert, awer net staark genuch fir dës Rees.
  
  
  - Hien huet geschlof? Maryam huet roueg gelaacht. "Nick, ech hunn Iech gesot, de Somalier ni ze trauen. Hien hat dech gehaasst fir hien net mat deem Danakil ze kämpfen.
  
  
  "Vläicht," sot ech. "Awer dat ass net méi wichteg."
  
  
  Saifah blénkt, lues a lues erëm Bewosstsinn. Ech hunn erwaart datt hien kräischen, awer hien huet säi Bléck op mech gedréint a blouf stoesch roueg.
  
  
  Hien huet gefrot. - "Wéi schwéier sinn ech verletzt?"
  
  
  - Vläicht ass Är Schëller gebrach. Näischt gouf dobannen getraff, awer d'Kugel ass nach ëmmer do."
  
  
  "Mir mussen hei erauskommen," sot hien a riicht sech op.
  
  
  "Net bis ech e Schlaang op dech setzen," sot ech him.
  
  
  Mir hunn d'Läiche vun den dräi Ugräifer an Arfat verlooss. Ech hat gehofft, datt e grousse Pak vun hongereg Léiwen laanschtgoungen ier hir Präsenz Mësstrauen opgeworf.
  
  
  Mir sinn bis däischter gaangen. Den Danakil, a grousse Péng, awer nach alert, huet eis gesot, am Wadi Camp opzemaachen.
  
  
  "Mir si vläicht zwou Stonne vun der Stad," sot hien. - Mir gi muer dohinner. Et gëtt haut kee Feier.
  
  
  "Dir wäert schlofen," sot ech him.
  
  
  - Dir musst eis schützen.
  
  
  'Ech maachen et.'
  
  
  Ech hunn d'Kamellen un e puer spatzen Bëscher gebonnen, fir datt se iessen. Si schéngen bal alles z'iessen, an ech hu mech gefrot ob se iwwerhaapt Fielsen verdaue kënnen. Ech war ganz houfreg op mech selwer - ech war ganz qualifizéiert mat dëse Béischten ginn, an ech géif Hawk iwwer meng nei fonnt Talent soen an him froen et a mengem Fichier ze bréngen.
  
  
  Ech hunn eng gutt Plaz op engem nidderegen Hiwwel erausgesicht an ugefaang ze kucken. D'Maryam ass komm a souz nieft mir.
  
  
  "Ech mengen, mir komme bei meng Leit, Nick," sot si.
  
  
  "Hass Dir anescht geduecht wéi mir fortgaange sinn?"
  
  
  'Jo. Mee ech stierwen léiwer wéi dem Borgia seng Fra ginn.
  
  
  Ech hunn hir ëmklammen an hir grouss Broscht gekëmmert. "Mir kënnen den Owend net," sot si. "Mir mussen en Aa op Saifah halen."
  
  
  "Ech weess," sot ech.
  
  
  "Waart bis ech mech wéi e Chrëscht undoen kann. Frae vum Islam mussen hir Gesiichter verstoppen, awer si däerfen hir Broscht bloen. Hir Gebräicher sinn komesch.
  
  
  "Ech hunn et gär wann Är Broscht ausgesat sinn," sot ech.
  
  
  "Ech si frou, datt ech eng Ausbildung hunn," sot si.
  
  
  Ech hu probéiert hire Kommentar mat eisem Gespréich ze verbannen, awer ech konnt net. 'Firwat?'
  
  
  "Äthiopien huet geännert, Nick. Virun Joeren, während menger Elteren hir Kandheet, hätt e entfouert Meedchen wéi ech mat der Schimmt misse liewen, hir Jongfra net ze beweisen. Elo ass et net méi néideg fir en ausgemaach Bestietnes anzegoen. Meng Entwécklung garantéiert mir eng Aarbecht an der Regierung. Mäi Papp a Monni kënnen dat fir mech ouni Verlegenheet arrangéieren. Da wäert d'Liewen d'selwecht sinn wéi an de westleche Länner.
  
  
  "Dir kënnt eng Jongfra zréckkommen wann Dir net mat mir geschlof hätt," sot ech.
  
  
  "Ech wollt net eng Virgin zréckkommen, Nick." Si ass opgestan. - Erwächt mech wann Dir midd sidd. Probéiert déi ganz Nuecht op ze bleiwen. Ech gesinn an der Nuecht sou gutt wéi Dir kënnt, an obwuel ech kee ganz gudde Schoss sinn, kann ech ëmmer ruffen wann d'Gefor bedroht."
  
  
  "Okay," sot ech.
  
  
  En anert Stéck vum Puzzel ass op der Plaz gefall wéi ech nogekuckt hunn wéi hatt an der Däischtert an hirem wäisse Rock verschwannen. D'Maryam huet d'Wichtegkeet vun hirer Virginitéit ernimmt wéi mir fir d'éischt Léift gemaach hunn, an ech hat momentan Angscht datt si bedauere géif mat mir ze schlofen wann mir d'Amhara Highlands erreecht hunn. Si huet awer viraus geduecht. D'Maryam war eng couragéiert Fra an huet all d'Gléck verdéngt, déi si konnt kréien. Ech wéilt net datt hir Leit hir aus iergendengem Grond schlecht behandelen. Ech war och frou esou eng aflossräich Meeschtesch ze hunn. D'Danakil Flucht war e wilde Rot, an ech hätt et net gegleeft bis ech d'Camionen an d'uniforméiert Männer an d'onbewaffnet Zivilisten friddlech duerch d'Stroosse gesinn hunn.
  
  
  Awer aus der Borgia flüchten war net d'Enn vu menger Missioun. Dëst war just eng Chance fir nei Problemer ze konfrontéieren. Ech hat keng Identifikatiounsdokumenter bei mir. Gaard huet meng Dokumenter. Soubal ech an d'Ambassade zu Addis Abeba oder Asmara ukomm sinn, konnt ech mech identifizéieren andeems ech der Responsabel do meng Axt-Tattoo weisen. Hie muss alles wëssen. Awer wat wann dat net de Fall ass? Wäert hien et dann als real betruechten?
  
  
  Wat iwwer d'ethiopesch Regierung? Op hir Demande sinn ech no der Borgia gaangen. Elo wousst ech ongeféier wou hie war a wat hie mécht. Ausserdeem hat ech kee Beweis datt seng Schwachstelle bei deaktivéierte Rakéite läit. Wann ech hien an deem Danakil Duerf ëmbruecht hätt, wier meng Aarbecht fir AX fäerdeg. Awer ech hunn hien net ëmbruecht. An ech hat keng Ahnung wat d'Ethiopier wollten.
  
  
  Maryam hat gutt Verbindungen. Si géif Sécherheet fir mech garantéieren. Ech hunn mäi Gewiicht verännert an hunn mech gezwongen fir alert ze bleiwen. Wann ech schlofen, kënne mir ni méi Zivilisatioun erreechen.
  
  
  
  
  Kapitel 13
  
  
  
  
  
  Zwou Stonne nom Sonnenopgang huet d'Saifa eis op e kloer markéierte Wee gefouert, deen an en Duerf féiert, dat mir kloer an der Distanz gesinn hunn. Hie war schwaach a Féiwer, a vun Zäit zu Zäit hunn ech hien am Suedel gesinn. Ier ech de Camp verlooss hunn, hunn ech seng Wonn ënnersicht a gesinn datt et entzündegt ass. Kugel, Schankenfragmenter a Schrapnel musse séier ewechgeholl ginn.
  
  
  Ech gefrot. - "Kanns du am Suedel bleiwen? - Wäert ech dech droen?"
  
  
  "Dir hutt mäi Liewen scho gerett," sot hien. - Nick, ech hunn nëmmen op eng Saach gehofft.
  
  
  'Fir wat?'
  
  
  "Also datt Dir mech dëse Somalier ëmbrénge léisst."
  
  
  "Ier Dir stierft, wäert Dir vill Feinde ëmbréngen," sot ech him.
  
  
  - Jo, Nick. Mee ech wäert ni méi esou eng Rees maachen. D'Leit fänken un Geschichten ze soen iwwer wat Dir an ech gemaach hunn. De Pacek ass an eisem éischte Camp gestuerwen. De Somali war kee Krieger. An déi eenzeg aner Persoun war eng Fra. Wéi vill hu mir ëmbruecht?
  
  
  "Ech hunn d'Zuel verluer," sot ech. - Ech mengen dräizéng.
  
  
  "Elo musse mir eng Plaz fannen fir eis Waffen lass ze ginn. Mir brauche se net an der Stad.
  
  
  D'Kamelen si laanscht de Wee gaangen. Wéi mir e Gebitt mat grousse Knëppelsteng erreecht hunn, hunn ech mäi Kamel gestoppt. "Loosst eis Waffen ënnert de Steng verstoppen," sot ech. "Okay," sot Saifa.
  
  
  D'Maryam an ech hunn seng Pistoul geholl, d'Patrounen, déi hie gedroen huet, an hunn d'Pistoul vu sengem Gürtel ofgeschnidden. Ech sinn iwwer d'Kessel geklommen bis ech eng Spalt fonnt hunn. Ech hunn déi zwee Gewierer an d'Pistoul do gesat, dunn hunn ech op meng Maschinnegewier gekuckt.
  
  
  Ech géif plakeg fillen, wann ech et net méi hätt, awer mir konnten et sech net leeschten an d'Stad mat Waffen ze fueren. Mir sichen no Frënn, net en anere Massaker. D'Maryam ass op der enger Säit vun him gefuer, ech op där anerer. Hie wollt net op de Policebüro gedroe ginn an ass nëmme mat sengem Stolz weider gaang.
  
  
  "Mariam," sot ech op Englesch, "kënnt Dir d'Police iwwerzeegen fir dëse Mann ze këmmeren?"
  
  
  'Ech wees net. Am Numm vu mengem Papp wäert ech hinnen bieden direkt en Dokter ze ruffen. Ech wäert soen, datt hien de Stär Zeien an engem Haaptstad Kriminalitéit ass.
  
  
  "No alles wat de Saifah fir eis gemaach huet, wollt ech net datt hien seng Hand verléiert."
  
  
  "Ech verstinn, Nick," sot si. "Awer et wäert e bëssen Effort huelen fir d'Police ze iwwerzeegen wien ech sinn. Si mussen e Bericht virbereeden. Si sollen den Autoritéiten eis Nimm soen. Awer si wäerte refuséieren hir Handlung ze presséieren wa se eng Amhara Fra gesinn, déi als Moslem gekleet ass.
  
  
  No de Kleeder ze beurteelen, war dëst eng muslimesch Stad, hunn ech geduecht. Mir sinn direkt op de Policebüro gaangen. Zwee Männer a khaki Uniformen sinn mat oppenen Holsters fortgelaf. D'Maryam huet ugefaang Amharesch ze schwätzen an ech hunn héieren datt mäi Numm fräi benotzt gëtt. Ech war frou ze gesinn, datt si virsiichteg mat der blesséiert Saifah waren. Ee vun hinnen huet mech an d'Zell gefouert, mech bannen gedréckt an d'Dier zougemaach.
  
  
  "Sidd Dir Amerikaner?" - hie gefrot op schlecht Englesch.
  
  
  'Jo. Mäin Numm ass Nick Carter.
  
  
  - Hutt Dir Dokumenter?
  
  
  'Nee.'
  
  
  'Waart hei.'
  
  
  Angscht him ze beleidegen, hunn ech mäi Laachen zréckgehalen. Ech gefrot, wou hie geduecht ech géif goen.
  
  
  Am Eck vun der Zell louch eng ausgeschwat Arméidecken. Ech hat gehofft, do wieren net ze vill Schädlinge. Ech hunn déi lescht Deeg ganz liicht geschlof, dauernd op déi geringsten Unzeeche vu Gefor gesicht. Awer well ech nëmme konnt waarden op anerer fir ze handelen, hunn ech beschloss ze schüttelen. Et ass onwahrscheinlech datt d'Marauden Danakils de Prisong stiermen. D'Muecht vun der Borgia huet sech net esou wäit nërdlech verlängert. Ech sinn op d'Bett gefall a si bannent enger Minutt ageschlof.
  
  
  Ech sinn erwächt mam Klang vun enger insistenter Stëmm. 'Mr. Carter. Mr. Carter, Här Carter.
  
  
  Ech hunn meng Aen opgemaach an op meng Auer gekuckt. Ech hunn e bësse méi wéi zwou Stonnen geschlof. Ech hu mech vill besser gefillt, obwuel ech hongereg genuch war fir de Kamelsteak ze iessen, deen nach ëmmer un d'Déier verbonnen ass.
  
  
  'Mr. Carter, komm w.e.g. mat mir“, sot de Polizist, dee mech an d'Zell bruecht huet.
  
  
  "Ech ginn," sot ech, stinn op a kraazt mech.
  
  
  Hien huet mech duerch e Gank an e walled Prisongshaff gefouert. De Prisonnéier huet Holz an d'Feier gehäit, iwwer deem eng Dëppe mat waarmem Waasser war. De Polizist huet en Uerder geruff. De Prisonnéier huet waarm Waasser an d'Bad gegoss a kal Waasser bäigefüügt.
  
  
  "Do ass Seef, Här Carter," sot de Polizist, "A mir hunn e puer Kleeder fir Iech fonnt."
  
  
  Ech hunn meng dreckeg Kakis ofgeholl a mech gutt gewäsch. Ech hunn dat waarmt Waasser an d'Gefill vun der Seef op menger Haut genoss. De Prisonnéier huet mir e grousst Kotteng Handduch iwwerreecht an ech hunn mech faul getrocknegt, a genéisst déi waarm Sonn op menger bloer Haut. Am Koup Kleeder um Canapé hunn ech propper Hosen fonnt, nëmmen e puer Zentimeter kuerz an de Been, propper Strëmp an e proppert Hiem.
  
  
  De Polizist huet a senger Täsch no engem Raséiermesser gerammt. De Prisonnéier huet eng Schossel Waasser bruecht an e klenge Spigel op der Bänk geluecht. Ech hu misse squatzen fir mäi Gesiicht am Spigel ze gesinn, awer nom Raséiere gefillt ech mech wéi eng ganz aner Persoun. 'Komm w.e.g. mat mir, Här. Carter," sot den Offizéier.
  
  
  Hien huet mech zréck an de Prisong gefouert an huet mech an e separaten Zëmmer, iergendwou an der Gang, nieft dem Gardehaus geholl. D'Maryam an de Beamten souzen do. Et war eng dampende Schossel mat Iessen op den Dësch virun hinnen. Elo huet d'Maryam e laange Kleed un deen de gréissten Deel vun hirem Kierper ofgedeckt huet.
  
  
  'Mr. Carter, ech sinn de Warden vun dësem Prisong," sot de Mann op arabesch, hie stoung an huet seng Hand ausgestreckt. "Nodeems Dir giess hutt, gi mir op Asmara."
  
  
  Hien huet mech op eng Plaz nieft Maryam gewisen an huet ugefaang dat klengt fett Meedchen Uerder ze ginn. Si huet mir séier e Brout an eng Schossel mat Iessen bruecht. Ech hunn keng Froen iwwer seng Zesummesetzung gestallt an ugefaang ze iessen. Et war waarm a voller häerzhafte Stécker Fleesch-Lämmche, hunn ech optimistesch ugeholl-am Fett schwammen.
  
  
  D'Brout war frësch a lecker. Ech hunn mäi Iessen mat batteren Téi ofgewäsch.
  
  
  "Ech mengen, Dir sidd ee wichtege," sot ech mëll zu Maryam.
  
  
  "Nee, et sidd Dir," sot si mir. "Et huet alles ugefaang wéi d'Police Ären Numm um Radio geruff huet."
  
  
  Ech hunn de Kommandant ëmgedréit. - Wéi den Danakil, wien war bei eis?
  
  
  - Hien ass elo an enger lokaler Klinik. Den Dokter huet him Antibiotike verschriwwen. Hie wäert iwwerliewen.'
  
  
  'Gutt.'
  
  
  De Kommandant huet sech den Hals gekläert. 'Mr. Carter, wou hutt Dir Är Waff verlooss?
  
  
  Ech soot. - "Wéi eng Waff?"
  
  
  Hien huet gelaacht. "Keng eenzeg Persoun geet duerch Danakil ouni Waff. Äre Frënd gouf erschoss. D'Schéisserei ass kloer ausserhalb vu menger Juridictioun geschitt, an ech verstinn datt Dir am Numm vun der Regierung geschafft hutt. Ech stellen meng Fro nëmme fir ze verhënneren datt Waffen an d'Hänn vu Membere vun engem Stamm falen, deen Dir Grond hutt net gär ze hunn.
  
  
  Ech hunn doriwwer geduecht. "Ech weess net ob ech dësen Ënnerstand genau beschreiwen kann." Vun hei aus si mer an ongeféier zwanzeg Minutten an d'Stad komm, well d'Kamellen lues a lues gaang sinn. Et waren Steng ...
  
  
  'Géi.' Hien huet gelaacht. "Dir hutt e gutt Auge fir Landschaften, Här." Carter. All Danakil deen an d'Stad kënnt hält seng Waff do. Et kann nëmmen op enger Plaz sinn.
  
  
  Nom Iessen ass de Kommandant eis op d'Jeep gaang an huet eis d'Hänn gedréckt. Ech hunn him Merci gesot fir seng Frëndlechkeet. "Et ass meng Pflicht," sot hien.
  
  
  "Äthiopien brauch Leit, déi hir Pflicht esou vill kennen wéi Dir", sot d'Maryam him.
  
  
  Et huet e bësse banal geklongen, wéi e Filmkommentar. Awer d'Äntwert vum Kommandant sot mir genuch iwwer dem Maryam säi Status. Hien huet sech opgeriicht a lächelt - wéi e treie Knecht, deen d'Maîtresse vum Haus mat engem Kompliment belount huet. Ech hu gemierkt datt hir Positioun vun hirer Famill geséchert war, an ech hu just gehofft datt hir männlech Memberen net fillen datt hir Associatioun mat mir dës Famill schued bréngt.
  
  
  Zwee Polizisten hunn d'Dier vum Jeep opgemaach an eis op de Récksëtz gehollef. Mir sinn dunn eng Dreckstrooss erof gefuer, déi anscheinend eng Depressioun tëscht zwee klenge Biergketten verfollegt huet. Déi éischt zéng Kilometer ware mir nëmmen op engem Gefier gestouss, en ale Land Rover, deen anscheinend eng zimlech kuriéis Parcours verfollegt. Eise Chauffeur huet geschwuer an huet säin Horn geblosen. Mir sinn esou no komm, datt d'Maryam, déi lénks souz, hie ganz einfach konnt beréieren.
  
  
  Dräi Kilometer ewech hu mir eis duerch eng Karavane vu Kamelen gemaach. Ech weess net wéi de Chauffer et gemaach huet well meng Aen zou waren. Wéi mer zwanzeg Kilometer gefuer sinn, gouf d'Dreckstrooss e bësse méi haart, an de Chauffer huet zéng Kilometer extra Vitesse aus der Jeep gezunn. Mir hunn aner Autoen iwwerholl. Ier mer an eng zimlech grouss Stad ukomm sinn, hu mer virun engem alen italieneschen Helikopter e schaarfen Tour gemaach. Säi Chauffeur huet haart gejaut. Mir sinn an den Terrain gefuer an nieft dem Helikopter gestoppt.
  
  
  De Pilot, en Arméioffizéier, ass erausgesprongen a salutéiert.
  
  
  Hie sot. - 'Mr. Carter?
  
  
  'Jo.'
  
  
  "Ech muss dech sou séier wéi méiglech op Asmara huelen."
  
  
  Fënnef Minutte méi spéit ware mir an der Loft. Den Apparat huet sou Kaméidi gemaach datt all Gespréich onméiglech war. D'Maryam huet de Kapp op meng Schëller geluecht an d'Aen zougemaach. Ech hunn ugeholl datt wann mir op Asmara ukomm sinn, ech erausfannen, wien fir all dëse Rush verantwortlech ass.
  
  
  Den Helikopter ass um Regierungsflughafen gelant. Eng brong Camionnette mat offiziellen Inskriptiounen op der Säit war op eis gerannt nach ier d'Propellerblades komplett opgehalen hunn. Ech hunn e Senior Arméi Offizéier aus der hënneschter Dier gesinn. Ech hunn an dat helle Sonneliicht gekuckt. Wann ech mech net falsch maachen ...
  
  
  Den Hawk ass op mech gerannt wéi ech aus dem Helikopter geklomm sinn an sech ëmgedréit huet fir d'Mariam erof ze hëllefen. Säi Grëff war enk, a fir e Moment hunn ech geduecht datt ech e Bléck vun Erliichterung a sengen Ae gesinn wéi mir eis begréissen hunn.
  
  
  Ech gefrot. - Wat méchs du zu Asmara, Här? "Wann dëst Asmara ass."
  
  
  "De Kapitän vum Hans Skeielman huet gemellt datt Dir ëmbruecht sidd, N3." - sot Hawk. "All Häll ass gebrach."
  
  
  "De Kapitän Ergensen huet wahrscheinlech geduecht datt ech dout wier," sot ech. "Seng ganz verdammt Crew, ausser d'Leit am Maschinnesall, gehéiert zu der Borgia Bande." Ech huelen un datt d'Schëff net méi zu Massawa ass?
  
  
  'Nee. D'lokal Autoritéiten hu kee Grond him festzehalen. Wéi sinn déi aner zwee?
  
  
  - Wéi eng aner zwee?
  
  
  "Gene Fellini," sot Hawk. "CIA Agent. Ech wousst datt hatt u Bord war, awer ech war net sécher datt ech wollt datt Dir nach zesummeschafft.
  
  
  "Mir hu sech zesummegeschafft fir e KGB Agent mam Numm Larsen ëmzebréngen. Si war Steward u Bord vum Hans Skejelman. Mir goufen zesumme gefaange geholl. D'Gina gouf spéider an der Këscht op hirem Wee vum Roude Mier op de Borgia Sëtz erschoss.
  
  
  - An deen aneren?
  
  
  - Wien ass deen aneren?
  
  
  "Sen Numm ass Gaard ..."
  
  
  "Den zweete Frënd. Dëse Bastard ass am Borgia Camp. Op d'mannst war et wéi mir fortgaange sinn. Awer wat ass dës Geschicht datt mir dout sinn?
  
  
  "E Wee fir z'erklären firwat Dir et net zu Massawa gemaach hutt," sot den Hawk. "De Kapitän huet behaapt datt Dir all dräi un der Bubonesch Pescht gestuerwen ass." Als Sécherheetsmoossnam huet hien Iech all dräi um Mier begruewen. Et war eng Geschicht, déi d'ethiopesch Autoritéite konnten net awer averstanen. Dofir dierfe si nees den Hafen verloossen. Nick, Dir wäert den éischten AXE Agent sinn, deen un der Bubonesch Pescht stierft.
  
  
  Hie schéngt e bëssen enttäuscht ze sinn, datt ech keen neie Problem fir d'Typisten am Sëtz erstallt hunn, an ech hätt vläicht eppes sarkastesches gesot, wann d'Maryam an den ethiopesche Generol eis deemools net ukomm wieren. Si hunn Amharesch geschwat an ech hat den Androck datt dëse Mann en ale Frënd vu mir war.
  
  
  "General Sahele, dëst ass den Nick Carter," sot den Hawk.
  
  
  De Generol an ech hunn d'Hand gerëselt. Hie war e gutt Beispill vun enger Amhara vun nobeler Gebuert, ongeféier fënnef Féiss grouss, mat décke schwaarzen Hoer, déi just ugefaang hunn gro ze ginn.
  
  
  'Mr. Carter, ech kennen d'Maryam zënter si gebuer gouf. Merci datt Dir hatt sécher a gesond zréck bruecht hutt, an ech soen Iech och am Numm vun der Famill Merci.
  
  
  Seng Englesch hat de perfekte Schouljong Akzent, an ech hunn ugeholl datt hien an England gebilt gouf.
  
  
  "General Sakhele," sot ech, "Ech kann net Kreditt huelen fir hir Retour. Mir koumen erëm zesummen. Si stoung op der Auer, ass op engem Kamel gefuer an huet e Gewier wéi e gutt ausgebilten Zaldot ofgeschoss. Mir zwee verdanken eist Liewen dem Saifa, Danakil, dee mat eis entkomm ass.
  
  
  "Wann Dir der Borgia entkomm sidd, musst Dir vläicht weider lafen." De Sahele huet sech op den Hawk gedréint. "Mariam huet mir e puer Nimm vu senge Alliéierten ginn, déi an eiser Regierung déngen. Ech wënschen ech hätt dat e puer Deeg virdrun gewosst.
  
  
  'Wat ass geschitt?' Ech gefrot Hawk.
  
  
  "Soubal Dir entkomm sidd, wann ech d'Sequenz richteg verstanen hunn, huet Borgia seng Beweegung gemaach," sot den Hawk. "Säi Ultimatum koum viru véier Deeg."
  
  
  "Et war net direkt nodeems mir entkomm sinn," sot ech. "Hie muss op seng Patrull gewaart hunn fir eis zréck ze bréngen."
  
  
  - D'Patrouillen déi mir ëmbruecht hunn? - Maryam gefrot.
  
  
  "Jo," sot ech.
  
  
  - Wësst Dir seng Ufuerderungen? huet de Generol Sahele gefrot.
  
  
  "Hie schéngt d'Halschent vun Ostafrika ze wëllen," sot ech. - Huet hien menacéiert seng Rakéiten ze benotzen?
  
  
  "Dräi Minutemen abegraff," sot Hawk. - Si waren u Bord vum Hans Skeelman. De Jean Fellini war duerno.
  
  
  Ech gefrot. - "Wéini wäert hien ufänken ze schéissen?"
  
  
  'Muer den Owend. A fréier wa mir him wëllen attackéieren.
  
  
  "Ech mengen, Dir sollt him iwwerzeegen dës Rakéiten ze benotzen, Här," hunn ech dem Hawk gesot. "Besonnesch déi Minutemen." Dem Generol Sahele säi Mond ass opgaang. Hien huet op mech gekuckt. Den Hawk huet e Moment verwonnert ausgesinn, dunn ass e schwaache Laachen op säi Gesiicht erschéngt. - "Wat wësst Dir, datt mir net wëssen, N3?"
  
  
  "Op d'mannst d'Halschent vun de Borgia Rakéite sinn nëmme geféierlech fir d'Leit, déi se starten. Ech bezweifelen datt hien och de Minuteman Betribssystem aus dem Sand gegruewen huet oder souguer weess datt et fehlt. Hien huet seng Rakéite sou gutt verstoppt, well hien keng richteg Launcher huet. Ee vu senge beschte Männer, a vläicht deen eenzegen Techniker hien hat, ass mat eis geflücht. De Vasily Pachek kéint Iech e komplette technesche Bericht ubidden. Mee leider gouf hien vun enger Borgia-Patrouille ëmbruecht wéi se eis d'Nuecht no der Flucht ugegraff hunn. Op der Borgia Säit sinn eng Rëtsch vun verdammt coolen Danakil Krieger bewaffnet mat automatesche Waffen. Dat ass seng ganz Gefor.
  
  
  - Sidd Dir sécher, Här? Carter? huet de Generol Sahele gefrot.
  
  
  'Jo. Pacek huet un dëse Rakéiten geschafft. Borgia huet him täuscht, sou datt de Pacek säi Bescht probéiert huet de ganze Plang ze sabotéieren. D'Borgia muss op d'Wüst gezielt hunn fir eis ëmzebréngen, well eemol de Pacek oder ech doduerch gaang sinn fir d'Fakten z'entdecken, géif jidderee wëssen datt seng ganz Bedrohung näischt méi wéi e Ballon war.
  
  
  "Hie weess net wat de Pacek wousst," sot Maryam. "Hien mengt wierklech datt dës Rakéite funktionnéieren."
  
  
  "Esou vill méi schlëmm fir hien", sot de Generol Sakhele. Hien huet mech erëm gedréint an huet seng grouss Hand op meng Schëller geluecht.
  
  
  "Wéi wëllt Dir haut den Owend an engem Hotel iwwernuechten an dann zréck op de Borgia Sëtz, Här Carter?"
  
  
  Ech gefrot. - "Wéi komme mir dohinner?"
  
  
  - Mat mengem Helikopter. Dir wäert honnert a fofzeg vun de beschte Krieger vun Afrika commandéieren.
  
  
  "Ech konnt mech net e bessere Wee virstellen. Ech hoffen just datt ech dës Plaz erëm fanne kann."
  
  
  "Weis mir d'Kaart," sot d'Maryam roueg. "Ech weess genau wou mir waren."
  
  
  De Generol Sakhele huet eis op säi Personalauto gefouert a mir sinn an de Militärlager gaang. Hien huet sech zweemol entschëllegt fir de Mangel u Klimaanlag am Auto. Ech konnt hien net iwwerzeegen datt ech gär frësch Biergloft otmen.
  
  
  Wärend d'Maryam an de Generol iwwer d'Kaart gehumpelt waren, hunn den Hawk an ech Informatioun ausgetosch.
  
  
  Ech gefrot him. - "Huet den AX mäi Message net kritt?"
  
  
  "Jo, awer de Code deen Dir benotzt hutt erfuerdert virsiichteg Interpretatioun. Wéi den Hans Skeielman zu Massawa ankeren an déi falsch Doudeszertifikater presentéiert goufen, ware mir iwwerzeegt datt Äre Message bedeit datt d'Schëff zu der Borgia gehéiert. Et dauert ëmmer e puer Deeg ier Dir mierkt datt Dir mat enger falscher Holdingsfirma ze dinn hutt, och wann se an engem frëndleche Land wéi Norwegen baséiert. Ausserdeem wossten mir net ob Dir an d'Miss Fellini nach lieweg waren, a mir konnten net verstoen wéi Dir Är Noriicht geschéckt hutt.
  
  
  Hien huet gestoppt, gewaart. Ech hunn him erzielt vu menger Flucht aus dem Käfeg ënner dem Bootsman seng Kabine a wéi ech mech duerno erëm agespaart hunn. Hien huet roueg gelaacht.
  
  
  "Gutt geschafft, Nick," sot hien mëll. "Äre Message huet eis d'Zäit ginn, déi mir gebraucht hunn. Am Moment sinn d'Äthiopier an hir afrikanesch Alliéierten op "Hans Skeelman" op d'Juegd. Dës Fro huet och d'Zesummenaarbecht tëscht eis a Russland verbessert, souwéi tëscht den zwou Weltmuechten an der Drëtter Welt. Op alle Fall ass et méi wéi ech geduecht hunn. Awer wann dës Barge an den Atlanteschen Ozean geet, da wäert et d'Marine vun den NATO-Länner sinn.
  
  
  'Mr. Carter, kënnt Dir eis e Moment hëllefen? huet de Generol Sahele gefrot.
  
  
  Ech sinn duerch de Raum gaang an hunn d'topographesch Kaart vun Danakil studéiert. Maryam huet schonn de Borgia Sëtz fonnt.
  
  
  "Ass dëst Gebitt gëeegent fir en Helikopterattack?" huet de Generol Sahele gefrot.
  
  
  "Et hänkt vun der Unzuel vu Leit a Feierkraaft of, déi Dir hutt." Ech hunn op e Punkt upstream, en zweete Punkt downstream, an en drëtte Punkt an den nidderegen Hiwwele gewisen. "Wann Dir Leit op dësen dräi Punkte setzt," sot ech, "da kënnt Dir dëst Duerf Danakil vun der Kaart läschen."
  
  
  "Mir hunn och zwee Pistoulbooter," sot de Sakhele.
  
  
  "Setzt een an der Géigend vum Borgia Camp," hunn ech virgeschloen. "Da wäert si seng Leit an d'Waffe vun Ären Truppen dréien." Et huet keng grouss Kämpf Kräften, fir de gréissten Deel hänkt et op Sklavenaarbecht.
  
  
  Dës Konsultatioun war nëmmen eng Héiflechkeet, well de Generol Sakhele scho wousst wéi hien seng Truppe soll benotzen. Den Nick Carter géif op d'Rees matmaachen, a wann den amerikanesche Agent vun de Kampfqualitéite vun den ethiopeschen Truppen beandrockt war, sou vill besser.
  
  
  Keen hat Rakéite virun ernimmt, an Hawk an ech hu kee Wee de Problem ze léisen. Mä dat war den Haaptgrond firwat ech ausgemaach Regierung Truppen op hir Missioun ze begleeden wa se de Borgia Sëtz attackéiert. Ech wollt dofir suergen, datt déi nuklear Rakéiten net an déi falsch Hänn falen.
  
  
  "Nick, hues du an der leschter Zäit geschlof?" - Hawk gefrot.
  
  
  "De Moien, e puer Stonnen, am Prisong."
  
  
  "Et gëtt och keng Zäit haut ze schlofen", sot de Generol Sakhele. „Mir verloossen um dräi Auer moies an attackéieren de Borgia Camp just nom Sonnenopgang. Am Däischteren duerch d'Bierger fléien ass geféierlech, awer mir musse mat Borgia ëmgoen ier iergendeen him kann warnen.
  
  
  "Ech ginn fréi an d'Bett", hunn ech versprach.
  
  
  "Dir kënnt elo an den Hotel goen," sot Hawk. "D'Gemengen hunn iwwregens dem "Hans Skeielman" den Uerder all Är Saachen ze verloossen. Dir fannt se an Ärem Zëmmer.
  
  
  'Ech fille mech wéi e VIP.'
  
  
  "D'Nouvelle, déi Dir bruecht hutt, ass wichteg fir d'ethiopesch Regierung," sot de Generol Sahele.
  
  
  D'Atmosphär gouf offiziell, de Generol huet mech d'Hand gerëselt an de Chauffeur bestallt, ganz gutt ëm mech ze këmmeren. Den Hawk, anscheinend, wäert fir eng Zäit beim Generol bleiwen, also huet hien natierlech betount datt meng Saachen am Hotel waren. Well wann d'Crew vum Hans Skeielman net e geheime Fach a mengem Koffer fonnt hätt, wier d'Wilhelmina mir muer begleet.
  
  
  Ech hu geduecht wéi schéin et wier hir Gaard oder Borgia virzestellen.
  
  
  Trotz de Formalitéiten huet d'Maryam et fäerdeg bruecht mech no bei mir ze kommen a geflüstert: "Bis dech méi spéit, Nick. Et kascht mech e puer Intrig, mee ech bleiwen bei Ärem Hotel.
  
  
  Ech gefrot. "Wéi wier et mat mir iessen zesummen den Owend?"
  
  
  - Ech kommen um siwen an dengem Zëmmer.
  
  
  
  
  Kapitel 14
  
  
  
  
  
  Wéi ech mech fir d'Iessen ugedoen hunn, hunn ech e Feeler entdeckt: d'Kleeder, déi den Hawke an den Hotel geschéckt hat, ware geduecht fir mech als Fred Goodrum ze decken, en Drénken a Slacker, deen an Äthiopien gaangen ass fir seng vergaange Sënnen ze entkommen. Fir e Moment hunn ech mech besuergt iwwer wéi d'Maryam an ech géif ausgesinn wa mir an de Restaurant gaang sinn, awer dunn hunn ech gesot datt alles an d'Häll geet. Äthiopien war voller Europäer a vill vun hinnen hu vill Sue verdéngt. Wärend ech op d'Maryam gewaart hunn fir a mengem Zëmmer ze kommen, hunn ech geduecht wat de Generol vu mir héieren huet a wat den Hawk héieren huet. Wann zwee Leit sou laang zesumme geschafft hunn wéi den Hawk an ech hunn, brauche se net onbedéngt Wierder fir eng Iddi oder eng Warnung ze vermëttelen. Gesiichtsausdrock, Rou, Ännerung vum Toun - all dat kann net manner wéi eng laang Ried soen. Ech hunn genau gemellt wat de Pacek mir am Danakil gesot huet. De Cech huet mir gesot datt hien absolut sécher ass datt d'Halschent vun de Borgia Rakéiten net richteg funktionnéieren. De Generol Sakhele huet direkt ugeholl datt et alles Rakéite wieren. Hawk Nr. Ech war op kee Fall sécher datt Hawke de Risiko verstanen huet fir d'Borgia ze attackéieren, awer ech war awer sécher datt hien dat gemaach huet.
  
  
  Well ech mat den ethiopeschen Truppen gaangen sinn, hunn ech gehofft, datt hiren Ugrëffsplang Rechnung drot, wéi een d'Atomsprengkäpp entwaffnet. De Generol Sahel huet esou séier mat sengen Truppen missen attackéieren, datt d'Borgia-Männer d'Rakéiten net aus de Höhlen ewechhuelen an se op der Startplaz setzen. De Pacek huet nëmmen d'Halschent sabotéiert - an de Pacek huet den däitschen Ingenieuren net vertraut, déi un der anerer Halschent geschafft hunn. Elo ass net d'Zäit fir Leit ze trauen déi ech net kennen.
  
  
  Ech hunn dem Maryam säi rouegen op d'Dier geklappt. Hatt huet sech a westlech Kleeder gekleet, déi mir net wierklech gär hunn. Mä egal wéi Dir op hir gekuckten, si war nach schéin. Hirem hellblo Kleed huet hire Kierper ëmgekuckt, an huet hir olivbrong Haut beliicht. High Heels hunn hir méi grouss wéi honnert aachtfënnef. Hir Bijouen waren deier a bescheiden - e Gold Kräiz op enger schwéierer Kette an e Bracelet aus wäertvollt Gold. Well ech Asmara guer net kannt hunn, hunn ech hatt gefrot fir e Restaurant ze wielen. D'Tatsaach, datt ech wéi e Bettler gekleet war, huet sech guer keen Nodeel erausgestallt. De Besëtzer selwer huet eis an engem rouegen Eck zerwéiert. De Steak war haart awer perfekt gewierzt an de Wäin war italienesch. All Kéier wann ech dem Besëtzer komplimentéiere wollt, huet hien op d'Éier higewisen, déi hie gefillt huet, dem Äerzbëschof senger Duechter ze déngen. All nei Ernimmung vun der Maryam senger Famill huet mech gefrot wéi komplizéiert et wier wann ech Äthiopien wollt verloossen. Wéi wann ech meng Gedanken roden, sot d'Maryam: "Ech hunn dem Generol Sahel gesot datt ech am Borgia Camp vu verschiddene Männer, haaptsächlech Danakils a Somalien, vergewaltegt ginn."
  
  
  'Firwat?' - Ech hunn gefrot, obwuel ech d'Äntwert scho wosst.
  
  
  "Da géif hien keng Suergen iwwer mech bei dech goen, Nick."
  
  
  Et waren nach vill Froen déi ech konnt stellen, awer ech hunn de Mond zougehalen. D'Maryam hat ganz staark Iddien iwwer hir Zukunft, wéi ech schonn an der Wüst gesinn hunn. Si hat keng Absicht heem zréckzekommen an op hire Papp a Monni ze waarden fir e Bestietnes ze concoctéieren fir eng geschummt Fra ze wäisswäschen déi eng héich Positioun an der koptescher Kierch besat huet. A si wollt anscheinend och net d'Meeschtesch vun engem räiche Amhara Mann sinn. Wéi mir Wäin geschlof hunn an eist Iessen mat Taasen staarken ethiopesche Kaffi ofgeschloss hunn, hunn ech hir Geschwëster iwwer hir Pläng gelauschtert fir eng Aarbecht ze fannen. Si hätt vläicht eng ze romantesch Iddi vun enger schaffend Fra, awer hire Wonsch et selwer ze maachen, anstatt op déi lokal Form vu Purdah zréckzekommen, an där all räich Amhara Frae gelieft hunn, huet mech als ganz raisonnabel geschloen. Och wann ech hatt net an der Wüst an Handlung gesinn hätt, hätt hire Wonsch en Individuum scho mäi Respekt verdéngt.
  
  
  Mir sinn zréck an den Hotel an hunn eise Schlëssel gesammelt. De Beamten huet de Kapp virsiichteg gedréint, wéi mir zesummen an de Lift gaang sinn. D'Maryam huet de Knäppchen fir mäi Buedem gedréckt.
  
  
  Wéi de Lift lues eropgaang ass, huet si mech gefrot: "Nick, wat iwwer déi Rakéiten, déi de Pacek net sabotéiert huet. Ginn se schaffen?'
  
  
  "Keen weess," sot ech.
  
  
  - Also, sidd Dir a Gefor muer?
  
  
  'Jo. Zesumme mam Generol Sakhele.
  
  
  Ech hunn op hatt gewaart fir ze äntweren. Si huet net. Net bis mir a mengem Zëmmer ukomm sinn. Ech hunn d'Dier opgemaach an d'Buedzëmmer aus Gewunnecht gepréift ier ech meng Jackett ofgeholl hunn. D'Maryam huet gegast wéi si d'Wilhelmina an den Hugo gesinn huet.
  
  
  "Hutt Dir geduecht datt mir haut den Owend a Gefor wieren?" si gefrot.
  
  
  "Ech wousst net," sot ech. "Dir sidd net an der Mëtt vum Danakil entfouert." Awer si hunn dech an der Stad fonnt. Dir an de Sahele hunn allebéid iwwer Verrieder an der Regierung geschwat. Ech hunn ze spéit geléiert, datt "Hans Skeielman" zu der Borgia gehéiert.
  
  
  "Ech hoffen, datt Dir him muer ëmbréngt, Nick."
  
  
  "Dat géif vill Problemer léisen," Ech zouginn.
  
  
  Ech hunn meng Luger an Stiletto op der nightstand, an Maryam souz op déi eenzeg Stull am Sall. Den Hotel war funktionell, ganz steril. Ech hunn nach ni en Schëld oder Flyer gesinn, deen "Raumservice" annoncéiert iwwerall. Et war e Bett, e Stull, eng kleng Kommoud, en Nuetsstand an e Buedzëmmer. Ech konnt net soen, ob d'Maryam, déi onbeweeglech am Stull souz a probéiert säi bloe Kleed iwwer hir gekräizegt Been ze zéien, op den eidele Raum reagéiert, op meng Waff oder op wat den nächsten Dag geschéie kéint.
  
  
  "Nick," sot si roueg. "Ech hunn dech net benotzt."
  
  
  'Ech wees et.'
  
  
  „Wéi ech bei dech an der Wüst komm sinn, wollt ech dat. An haut den Owend bleiwen ech an Ärem Zëmmer fir eis Freed - fir eis zwee. Ech hunn dem Generol Sahel gelunn, well ech Angscht hat, hie géif probéieren dech ze zerstéieren. Hien ass e mächtege Mann, Nick. An hien haasst all Westerner, Europäer an Amerikaner. Hien huet geléiert se zu Sandhurst ze haassen.
  
  
  "Ech hunn säi briteschen Akzent héieren," sot ech.
  
  
  "Anscheinend war hien net ganz zefridden an England."
  
  
  "Ech wënschen ech kéint zréck an d'Wüst goen, Maryam."
  
  
  Si huet roueg gelaacht, eng plötzlech Ännerung vun der Stëmmung. "Awer et ass net esou, Nick," sot si, opstoen. - A wa jo, da wier ech erëm Sklave. Op d'mannst wäerte mir den Owend hei sinn. Si huet säi Kleed opgeknäppt a séier erausgaang. Si ass dunn duerch de Raum gaang an huet sech op d'Bett gesat. Ech hunn mech op déi aner Säit hänke gelooss an hunn hatt ëmbruecht. Eise Kuss huet lues a mëll ugefaang mat kierchlecher Exploratioun. Awer wéi eis Lëpse begéint hunn, huet si mech op hir gezunn, an hir Hänn hunn meng Schëlleren gegraff.
  
  
  "Mir mussen haut den Owend net op d'Sanddüne kucken", hunn ech geflüstert.
  
  
  D'Maryam ass zréck op d'Bett gefall. Wéi mir erëm Kuss hunn, hunn ech meng Hänn op hir Këscht geluecht. Hir Hosen waren waarm vun hirem Kierper.
  
  
  An der Wüst war si eng schrecklech Jongfra. Mee haut war si eng Fra, déi genee wousst, wat si wollt, a wollt all Moment genéissen, och d'Sécherheet vum Zëmmer mat der Dier zou. Wéi mir allebéid plakeg waren, war ech prett. Weder vun eis huet sech ëmgedréit fir d'Liicht auszeschalten, a si schéngt et ze genéissen fir mir hire Kierper sou vill ze weisen wéi ech hir bewonnert hunn.
  
  
  Ausgestreckt op d'Bett, hir gebrannt Haut ausgesinn sou glat wéi et gefillt huet. Hir grouss Broscht leien breet op hirem Torso. Si verbreet lues hir Been. Si huet d'Hëfte gedréint, wat him erlaabt huet an hirem waarme Kierper ze kommen. Mir hu probéiert lues unzefänken an eise Wee Richtung Héichpunkt ze schaffen, awer et war e futilen Effort fir eis zwee. Si huet sech gekrasch an huet sech géint mech gedréckt, an elo wou mir eleng waren, huet si gekrasch a fräi gejaut wéi mir zesumme geklommen sinn.
  
  
  
  
  Kapitel 15
  
  
  
  
  
  De Generol Sakhele huet mech invitéiert fir seng Truppen op engem klenge Militärflugfeld z'inspektéieren. Si hunn krieglech a streng ausgesinn. Déi meescht vun hinnen waren aus Amhara Phylen, an ech hunn ugeholl datt se gewielt goufen fir e spezifesche Problem an Äthiopien ze léisen. Si representéiert déi predominant koptesch chrëschtlech Kultur a hätte gär d'Danakil Siidlung attackéiert.
  
  
  D'militäresch Operatioun selwer war absurd einfach. Am General Helikopter hunn ech aus der Loft nogekuckt wéi dräi Deeler vu senger Landung d'Duerf Danakil ëmginn. Mir sinn dunn a Richtung Borgia Sëtz gaang an no enger zwanzeg Minutte Fluch ware mir iwwer de Camp.
  
  
  E Stream vun Amharesch koum iwwer de Radio. De Generol Sakhele huet de Mikro geholl an eng Rei Uerder ginn.
  
  
  "Si setzen Rakéiten aus," sot hien. - Mir ginn hinnen eng désagréabel Iwwerraschung.
  
  
  Dräi Kämpfer hunn d'Feinde vum Himmel ugegraff, Rakéiten an Napalm gespuert. Si goufe vu sechs Bomber gefollegt. Ech hunn nogekuckt wéi d'Rauchplümer aus zwou Borgia Rakéitebasen eropgaange sinn, eng Norden tëscht dem Camp an dem Duerf Danakil an een südlech vu sengem Lager. Eng Serie vun Napalm Attacken hunn d'Kämpfer vum Camp verspreet, déi ugefaang hunn op eis Helikopter ze schéissen. Eng haart Explosioun iergendwou am Süden huet eisen Helikopter gewalteg gewéckelt.
  
  
  "Ech hoffen, datt dës Idioten et net falsch maachen," sot ech.
  
  
  'Eng Nuklear Explosioun géif eis sécher ëmbréngen', sot de Generol Sahele mat engem schreckleche Laachen, 'mee et ass ëmmer besser eng Explosioun hei ze hunn, wou et näischt wéi Sand, Kamelen an Danakils ass, wéi iergendwou an enger wichteger Stad am Mëttleren Osten. .'
  
  
  Et war keng nuklear Explosioun. De Generol huet eis bestallt an de Borgia Camp ze setzen. Ee vun de Gewierbooter huet op déi lescht Resistenz geschoss, an enger Fielsgrouf op enger anerer Plaz gehal.
  
  
  "Opgepasst vun de Mäerder", huet hien gewarnt wéi hien d'Waff aus sengem Holster gezunn huet.
  
  
  Ech hunn meng Jackett ofgeholl an d'Wilhelmina gegraff. De Generol huet de Luger a menger Hand gekuckt a gelaacht. Hien huet op de Stiletto an der Ärmelmantel gewisen.
  
  
  "Dir sidd ëmmer prett fir e Kampf, Här." Carter," sot hien. A mir haten en erfollegräiche Kampf. Wéi mir a Richtung Borgia Zelt gaang sinn, goufe mir vun enger klenger Grupp gebrannt, déi an de Fielsen nieft dem Fraenlager gehal gouf. Mir sinn op de Buedem gedaucht an hunn d'Feier zréckgezunn.
  
  
  - De Generol Sakhele huet säi Funkamateur eppes geruff. Momenter méi spéit ass e klengen Détachement vu sengen Truppen aus der Südsäit vum Dall an d'Géigend erakomm an huet ugefaang Handgranaten op d'Fielsen ze werfen. Ee vun de Feinde ass op eis gerannt. Ech erschoss hien mat enger Pistoul. Dëst war mäin eenzege Schoss deen Dag. D'Zaldoten hunn e puer weider Handgranaten laanscht d'Fielsen geheit an dunn an déi Richtung gelaf. An e puer Sekonnen war d'Schluecht eriwwer.
  
  
  "Einfach Operatioun," sot de Generol Sakhele, hie stoung op an huet seng Uniform ofgeholl. - Loosst eis dëse selbstproklaméierte Generol Borgia fannen, Här Carter.
  
  
  Mir hunn d'Zelt gekuckt. Mir hunn de ganze Camp duerchsicht. An och wann mir vill dout Danakils a puer doudege Europäer fonnt hunn, war et keen Zeeche vun General Borgia. Hie war net ënnert der Handvoll Prisonéier.
  
  
  "Et wäert eis op d'mannst e puer Stonnen huelen fir d'Danakils ze schwätzen," sot de Generol Sakhele.
  
  
  Iwwerdeems Regierungstruppen probéiert d'Borgia Leit ze iwwerzeegen datt et besser wier ze kapituléieren, sinn ech ronderëm d'Géigend wandern. D'Sklave goufen befreit an dunn erëm ënner der Wuecht vun ongeféier enger Dosen Zaldoten zesumme bruecht. Wéi ech déi zwee Däitscher gesinn hunn, mat deenen ech am Lager war, hunn ech den Offizéier op der Pflicht gefrot, fir mat hinnen ze schwätzen.
  
  
  'Ech wees net ..
  
  
  "Schwätz mam Generol Sakhele," sot ech.
  
  
  Hien huet e Messenger un de Generol geschéckt, deen aner fofzéng Minutten verschwonnen huet. De Generol huet mir erlaabt mat den Däitschen ze schwätzen.
  
  
  - Wou ass Borgia? - Ech gefrot hinnen.
  
  
  "Hien ass e puer Deeg no Iech fortgaang," sot ee vun hinnen. - Wéi ass Pachek?
  
  
  'Hien ass dout. Wou ass Borgia goen?
  
  
  'Ech wees net. Hien an de Luigi hunn eng Camel Caravan geformt. Gaard goung mat hinnen.
  
  
  Dat war alles wat ech wollt wëssen, awer de Generol Sakhele huet de Rescht vum Dag d'Danakils gefoltert a vun hinnen Bestätegung kritt.
  
  
  "Also Borgia ass um Mier," sot de Generol. "Hien ass net méi op ethiopesche Buedem."
  
  
  "Dat heescht net datt hien net méi en ethiopesche Problem ass", hunn ech virgeschloen.
  
  
  „Mir sinn en neutralt Land dat keng grouss Flott huet. - Wat mengt Dir kënne mir maachen?
  
  
  "Näischt," sot ech. "Är Leit an d'Loftwaff vun Ärem Land hunn eng exzellent Aarbecht gemaach. Weder Dir nach ech kann op d'Borgia Schëff schwammen an et eleng ënnerzegoen. An ech de Verdacht datt den Hans Skeielman elo ausserhalb vun den ethiopesche Kämpfer ass. Mir mussen dat un eise Superieure loossen wa mer op Asmara zréckkommen.
  
  
  No baussen sinn ech roueg bliwwen, obwuel ech roueg d'Verzögerung verflucht hunn, déi duerch de Stolz vum Generol Saheles verursaacht gouf. Wat ech méi séier den Hawke vun der Flucht vun der Borgia informéiere kann, desto méi séier kann hien ufänken Pläng ze maachen fir den Hans Skeelman ze zerstéieren. Mee ech konnt dëse Problem net iwwer eng oppe Radiolinn diskutéieren. A benotzt de Code géif de Stolz vum Generol Saheles schueden. Tatsächlech, all Aktioun vu mengem Säit géif him rosen. Hie war de Chef hei a genéisst seng Positioun.
  
  
  "Fir eis eege Verstand," sot den Hawke wéi ech deen Owend op Asmara zréckkoum, "loosst eis unhuelen datt d'Borgias net hir verdammt Flott hunn an datt se u Bord vum Hans Skuelman sinn." Et läit am Atlanteschen Ozean, um oppene Mier a wäit vun Handelsstroossen. Si gëtt gefollegt vun engem Fligerdréier a véier Zerstéierer. Zwee russesch U-Booter decken d'afrikanesch Küst.
  
  
  "Ech hunn d'Gefill datt den Hans Skeielman bewaffnet ass," sot ech. An ech hunn dem Hawk iwwer déi zwee separat Superstrukturen gesot, a weist drop hin, datt et vill Plaz ënner Deck schéngt, fir deen ech keng Erklärung hat.
  
  
  "75mm Waffen." Hien huet geknackt, "AX huet beschäftegt Daten ze sammelen zënter Dir Norfolk verlooss hutt."
  
  
  "Wéi kënne mir sécher sinn datt d'Borgia u Bord ass?"
  
  
  "Dir kënnt d'Iwwerliewenden froen ob et do sinn," sot hien.
  
  
  
  
  Kapitel 16
  
  
  
  
  
  Ech hunn erwaart datt den Hawk mech zréck op Washington géif schécken an d'Missioun erklärt. Dem Borgia säi Sëtz war näischt méi wéi Ruinen a vill Läichen, an obwuel dem Generol Sahel seng Arméi keng Chance hat fir Borgia selwer ëmzebréngen, hu si geduecht datt si wësse wou hie war. Dat eenzegt wat Nick Carter zu engem wesentlechen Ausmooss an Äthiopien erreecht huet war d'Rettung vu Maryam, wat mir grouss perséinlech Zefriddenheet ginn huet, awer net e Grond fir d'ethiopesch Regierung war fir mech do ze halen. Also war ech ganz iwwerrascht wéi Hawk mir en Appartement fonnt huet a mir gesot huet besser Kleeder zu Asmara ze kafen.
  
  
  "Wat soll ech dann hei maachen?"
  
  
  - Sidd Dir sécher, datt Borgia op Hans Skeielman ass?
  
  
  'Nee.'
  
  
  'Ech och net. Et ass ze einfach, ze einfach fir dës Equipe. Et ass net richteg. Dann hu mir e Problem mat dëse Rakéiten. Och wann et en alliéierten Land wier, hätte mir nach ëmmer Problemer mat hirem Retour, mä Äthiopien huet sech als neutralt Land erausgestallt. Firwat mengt Dir datt de Generol Sahele Iech net erlaabt huet méi an d'Wüst ze kucken?
  
  
  "Zwee Grënn - hien haasst Wäiss am Allgemengen a mech besonnesch, an hie geduecht hie kéint do eppes verstoppen."
  
  
  "Äthiopien ass eng Hell vun engem sensiblen Thema," sot Hawk. "E puer vun dëse Rakéite sinn offiziell egyptesch, anerer sinn israelesch. Wéinst internen Drock vu Muslimen leet Äthiopien sech op Ägypten. Awer d'Ethiopier sinn guer net interesséiert fir d'Waffe vu béide Länner ze erhéijen. Als Resultat wësse se net wat se mat dëse Rakéite maache sollen. Also sidd Dir an Asmara festgehalen. Är Gewunnecht Fraen op all Missioun ze fannen, AX fänkt endlech un ze bezuelen.
  
  
  - Gitt mir eng Excuse fir hei ze bleiwen?
  
  
  'Jo. An ech ginn Iech en anere offiziellen Grond - déi dräi Minuteman Rakéiten, déi Dir sou fläisseg sabotéiert hutt.
  
  
  Hawk zréck op Washington a lénks mech zu Asmara. Waarden ass Deel vu menger Aarbecht, an dacks wësst Dir net op wat Dir waart. Ech wousst awer an dësem Fall guer net, ob um Enn vun dëser Waarde eppes géif geschéien.
  
  
  De Generol Sakhele huet mech komplett ignoréiert, a wann et net fir d'Maryam wier, wier ech ganz langweileg gewiescht. Asmara ass net sou spannend eng Stad.
  
  
  Mäi Kontakt war den amerikanesche konsulareschen Offizéier. Zéng Deeg nodeems den Hawk fort ass, ass hien opgedaucht an huet mir e laange Bericht ginn. Et huet mech zwou Stonnen gedauert fir et z'entschlësselen, a wéi ech fäerdeg war, hunn ech gemierkt datt een e seriöen taktesche Feeler gemaach huet.
  
  
  D'Marine huet den Hans Skeielman iergendwou am Atlanteschen Ozean fonnt, wäit iwwer d'Schëfferbunnen, iergendwou tëscht Afrika a Südamerika, just iwwer dem Equator. Eng Streikgrupp vun engem Fligerdréier a véier Zerstéierer koumen un, während den Hans Skeielman verdeedegt. Seng 75mm Waffen offréiert wéineg Widderstand, an et waren keng Iwwerliewenden a verdammt kleng Wrack. Et waren vill Haien an der Géigend, sou datt se keng eenzeg Läich fonnt hunn. Dëst bedeit datt mir nach ëmmer net wossten ob Borgia lieweg oder dout war.
  
  
  De Generol Sakhele huet mir den nächsten Dag besicht. Hien krut seng eege Kopie vum Rapport. Hien huet meng Offer vun engem Gedrénks refuséiert, sech op de Canapé gesat an ugefaang ze schwätzen.
  
  
  "Op d'mannst ee vun eisen Ziler war net u Bord vun dësem Schëff," sot hien.
  
  
  - Borgia? De Bericht, deen ech krut, war net sécher dovun."
  
  
  - Ech weess net iwwer d'Borgia, Här. Carter. D'Maryam huet mir e puer Nimm vu senge vermeintleche Frënn ginn, wéi Dir Danakil verlooss hutt.
  
  
  Intelligenz ass net meng Spezialitéit. An ech kann de gréissten Deel vun eisem Intelligenzapparat net vertrauen. Awer ech gleewen un d'Rapporte vun e puer Agenten. Onbemierkt hunn si verschidde Genereel a Politiker observéiert. A si hunn gesinn, datt ee vun dësen Offizéier geheime Versammlungen mat engem grousse wäisse Mann hat.
  
  
  "Vun deem wéinege wat ech vum Borgia Camp gesinn hunn, war et nëmmen ee grousse wäisse Mann," sot ech, "ugeholl datt Ären Agent iwwer een méi grouss wéi ech geschwat huet." An dat ass Gaard. Sot Dir datt hien net u Bord vum Hans Skeelman war?
  
  
  "Är Flott ass a senger Missioun gescheitert", sot de Sakhele mir.
  
  
  'Vläicht. Awer dës 75mm Waffen hunn offensichtlech Boarding onméiglech gemaach.
  
  
  - Wat wäert Dir elo maachen, Här? Carter?
  
  
  "Wat ech maache wäert hänkt vun Ärer Regierung of, Generol." Ech sinn bestallt an Asmara ze bleiwen bis Dir erausfanne kënnt wéi Dir dës Rakéiten ofbaut fir ze verhënneren datt Borgia se erëm benotzt wann hien nach lieweg ass. Wéi bekannt goufen dräi vun hinnen aus den USA geklaut. Ech si ganz sécher datt keng vun dësen dräi Wierker, awer ech wéilt ëmmer nach hir Deeler heem huelen.
  
  
  "Déi verdammt Rakéiten," sot de Generol Sahel häerzlech.
  
  
  Ech hunn op eng Erklärung fir säin Impuls gewaart. Generol Sakhele an ech wäert ni Frënn ginn. Seng Erfahrung zu Sandhurst huet him géint all engleschsproocheg wäiss Persoun gekämpft. Elo hu mir e Problem mat Maryam. Ech hunn ugeholl datt hien mech als e ganz schlechten Afloss op hatt gesinn huet. Trotzdem hunn ech säi Sënn vun Éier vertraut. Hien huet d'Interesse vun Äthiopien geschwuer, a soulaang dës Interesse mat deenen vun AX zesummefalen, wäert hien en zouverléissege Alliéierten sinn.
  
  
  'Mr. Carter, sot hien, Äthiopien ass net interesséiert eng Atommuecht ze ginn. Mir kënnen d'Problemer déi domatter kommen net leeschten."
  
  
  "Dëst ass eng Fro déi nëmmen d'Ethiopier sollen entscheeden, Generol," sot ech. "Ech sinn net hei fir Är Souveränitéit ze stéieren. Awer wann Dir nuklear Kapazitéit wëllt, kënnt Dir mat dëse Rakéiten ufänken. Ech muss Iech awer froen dës dräi Minutemen zréckzekommen.
  
  
  'Mr. Carter," sot hien, "ganz dacks hunn ech an de leschten Deeg Argumenter héieren fir eis eng Atomkraaft ze ginn. Wann Dir Rakéiten hutt, braucht Dir och en Zil fir se ze benotzen. D'Israeli an d'Ägypter riichten Rakéiten openeen. Dir menacéiert d'Russen a vice versa. Et gi Phylen an Äthiopien déi dës Rakéiten openee riichten kënnen. Awer ech bleiwen dergéint, och wann d'Supporter an der Vergaangenheet net mat de Borgias verbonne waren.
  
  
  "Vläicht ass déi bescht Léisung d'Rakéiten zréck an d'Länner, aus deenen se geklaut goufen, General."
  
  
  'Net wierklech. D'Ägypter géifen hir glécklech huelen, awer wiere virsiichteg mat esou engem feindlechen Akt wéi de Retour vun de Rakéiten un d'Israeli. Är Regierung huet ugebueden Iech se all ze ginn. Awer d'Ägypter wäerten et och net gär hunn.
  
  
  "Gesäit aus wéi wann Dir net jidderee kënnt gefalen, Generol." Kuckt op déi hell Säit fir dës Rakéiten ze retten. Si wäerten an zwanzeg Joer veroudert sinn.
  
  
  "Ech weess," sot hien. "Well Dir plangt fir eng Zäit zu Asmara ze bleiwen, kann ech Iech erëm besichen fir ze diskutéieren wéi dëst Thema e Geheimnis ka ginn."
  
  
  Hien ass fortgaang. Ech sinn op d'Konsulat gaang an hunn e kodéierten Telegramm fir den Hawk komponéiert. Ech wollt wëssen wéi laang et dauert fir d'Rakéitenexperten an Äthiopien ze kréien. De Generol Sakhele huet net gesot datt d'Rakéite net geféierlech wieren, awer hie wier net sou besuergt iwwer sécher Rakéite.
  
  
  Zwou Nuechte méi spéit huet d'Maryam virgeschloen datt si zesummen an en Nuetsclub zu Asmara goen. Si krut eng Aarbecht bei enger Regierung Agence-hir Aarbecht war iergendwéi Zesummenhang mat Archiver, an Sahele huet hir do-an eng weiblech Kolleg recommandéiert der Plaz fir hir. Ech hat kee Problem erwaart, mee trotzdem waren d'Wilhelmina, den Hugo an de Pierre mat mir.
  
  
  De Club huet all déi schlecht Säite vun der westlecher Kultur gewisen. Et war eng Rockband do, déi net ganz gutt war an d'Gedrénks, déi si zerwéiert hunn, waren vill ze deier. Heiansdo mengen ech, datt de Rock 'n' Roll dem gréissten Export vun Amerika ginn ass. Wa mir nëmmen all d'Royalty vu sengen Iddien a Stiler kréie, hätte mir ni méi e Bezuelungsdefizit. D'Maryam an ech sinn no zwou Stonne Kaméidi fortgaang.
  
  
  Et war e coolen Owend, eng typesch Biergnuecht. Wéi mir de Club verlooss hunn, hunn ech vergeblech no engem Taxi gesicht. Den Portier, dee kéint uruffen, ass schonn heem gaangen. Mee glécklecherweis stoung e Päerd a Kutsch virum Veräin geparkt, mat Holzbänke vis-à-vis vuneneen. D'Maryam an ech sinn erakomm an ech hunn dem Chauffeur d'Adress vu mengem Appartement ginn. Den Coachman huet mech eidel ugekuckt. Ech hunn d'Adress op Italienesch widderholl.
  
  
  Hie sot. - "Si, Här."
  
  
  D'Maryam huet sech op menger lénkser Säit géint mech gelunn wéi d'Kutsch ugefaang huet ze beweegen. Den Owend war no dem Kaméidi vum Club duebel roueg, an de Klang vun den Hoffen op der Strooss war sou stänneg, datt ech bal ageschlof sinn. Maryam kloer relax. Awer net ech. Ech hu probéiert e klengt Rätsel ze léisen.
  
  
  Englesch ass eng ganz allgemeng zweet Sprooch an ethiopesche Schoulen. Asmara ass eng zimlech kosmopolitesch Stad, wou Taxichauffer, Hotelpersonal, Butteker, Kelner, Bartenders, Prostituéiert an aner Mataarbechter vun der Servicefirma éischter zweesproocheg sinn. Et war näischt sënnvoll iwwer eise Chauffer net Englesch ze schwätzen, awer et war ongewéinlech genuch fir mech virsiichteg ze maachen.
  
  
  Heiansdo kann eng Rei vun inkohärenten Evenementer an Ëmstänn, déi u sech ganz harmlos schéngen, als Warnung vu verstoppte Gefor déngen. Dass ech esou e Muster u Bord vum Hans Skeelman iwwersinn hat, huet mir e Schlag an de Kapp ginn. An ech wäert net erëm dee selwechte Feeler maachen. Ech hunn geschwënn den zweeten falschen Deel entdeckt. Wärend mengem Openthalt zu Asmara hunn ech d'Géigend erfuerscht, deelweis mam Maryam an de Rescht eleng fir d'Waardezäit ze reduzéieren. An obwuel ech d'Stad net gutt kannt hunn, hunn ech ugefaang ze verdächtegen datt de Coachman an déi falsch Richtung geet fir a meng Wunneng ze kommen.
  
  
  "Ech denken net datt hien eis heem hëlt," sot ech dem Maryam mëll. "Vläicht versteet hien net Italienesch."
  
  
  Si sot eppes am lokalen Dialekt. De Chauffer huet geäntwert an huet sech mat sengen Hänn gestéiert. Si huet erëm geschwat. Hien huet eng zweet Erklärung ginn an erëm gehofft weider ze plënneren.
  
  
  "Hie seet datt hien eng Ofkierzung mécht," sot d'Maryam mir. "Ech hunn dat schonn héieren," sot ech an hunn d'Wilhelmina aus hirem Schëllerholster ofgeschnidden.
  
  
  Mäi onglécklechen Toun schéngt dem Chauffer duerch ze kommen, obwuel hien net Englesch verstanen huet - wann hien dat gemaach huet - a sech séier ëmgedréint an a senger Täsch gefummelt.
  
  
  Ech hunn hien an de Kapp geschoss. Hien ass hallef aus sengem Sëtz gefall. D'Pistoul, déi hie wollt erauszéien, ass mat engem Accident op d'Strooss gefall. Mäi Luger huet d'Päerd erschreckt an den Drockverloscht op d'Zeilen huet him geschloen.
  
  
  "Waart," sot ech zu Maryam.
  
  
  Ech hunn d'Pistoul zréck an d'Holster geluecht, no vir gesprongen an de Coachman aus sengem Sëtz gestouss. Hien ass op der Strooss gelaf an dat lénkst Rad huet him getraff. Ech hunn d'Zänn gegraff an hunn probéiert net ze schwéier ze zéien, fir datt d'Päerd ophiewen an de Weenchen kippen, awer sou schwéier datt d'Déier den Drock vum Bit fillt. Mir hunn onstänneg gewascht, nach ëmmer aus dem Gläichgewiicht vun iwwer de Kierper vum Doudegen Coachman gesprongen.
  
  
  D'Zeilen ware verwéckelt an ech hu probéiert se ze entfléien wéi mir d'Strooss erofgefuer sinn. Verschidde Foussgänger sinn op d'Säit gefuer, an ech hu gebiet, datt mir keen Auto géife gesinn. Deen Deel vun der Stad wou mir waren war komplett desertéiert, mat nëmmen e puer Autoen op der Säit vun der Strooss geparkt. D'Päerd huet ze schwaach ausgesinn fir an deem Ausmooss ze beschleunegen, awer op dësem Punkt huet et ausgesinn wéi wann hien de Grand National konnt gewannen.
  
  
  Schlussendlech hunn ech d'Zänn entlooss an ugefaang e bësse méi haart ze drécken. Ech hunn dofir gesuergt datt den Drock op béide Säiten gläichméisseg war.
  
  
  D'Kutsch hat en héije Schwéierpunkt, a wann d'Päerd op eemol ruckt, fléien d'Maryam an ech aus dem Kutsch. Lues a lues hunn ech den Drock erhéicht. D'Päerd huet ugefaang méi lues ze goen. Ech hu mat hatt geschwat.
  
  
  "Berouegt, Jong," sot ech. "Gitt roueg."
  
  
  Ech hunn gezweiwelt datt hatt Englesch versteet, de Chauffeur huet am lokalen Dialekt geschwat, awer vläicht géif mäi rouegen, mëllen Toun him berouegen. Ech hunn net gesinn ob d'Déier en Hengscht oder eng Mier war. Dëst war och net Zäit fir ze kontrolléieren.
  
  
  D'Päerd war bal ënner Kontroll wéi ech d'Maryam héieren hunn jäizen. 'Nick. En Auto geet eis ganz séier no.
  
  
  "Wéi no?"
  
  
  "E puer Block ewech. Mee et kënnt ganz séier un.
  
  
  Ech hunn d'Zänn gezunn. D'Päerd ass opgestan an de Weenchen huet ugefaang ze wickelen. Dunn ass d'Päerd erëm erofgaang an huet probéiert erëm ze lafen. Ech hunn erëm gezunn, d'Schëllermuskelen spannen sech fir d'Déier ze stoppen. Et huet sech erëm opgehuewen, sou datt d'Kutsch no hannen kippt.
  
  
  "Sprangen", hunn ech dem Maryam geruff.
  
  
  Ech hunn d'Zeilen lassgelooss an iwwer d'Frontrad gesprongen. Ech sinn op d'Strooss gerullt, mäi Knéi reiwen an meng Jackett gerappt. Ech sinn op d'Féiss gestäipt, géint d'Gebai hänke gelooss an hunn zréck gekuckt ob d'Maryam et gemaach huet. Si stoung zéng Féiss vu mir ewech.
  
  
  D'Päerd, vun den Zeilen befreit, huet erëm ugefaang ze lafen. Den Weenchen ass ëmgedréint an d'Déier ass gefall. Et huet geschloen an verzweifelt néng. Den Auto war op eis gerannt; si war ze séier souguer fir en ethiopesche Chauffer mat engem Doud Wonsch.
  
  
  D'Maryam ass op mech gerannt a sot: "Nick, den Auto ..."
  
  
  "Fannt d'Veranda," sot ech.
  
  
  Mir sinn laanscht d'Strooss gelaf, probéiert e Spalt tëscht den Haiser ze fannen, déi sech als Lagerhaiser erausgestallt hunn. Awer et war net een deen eng Persoun duerchpresse konnt. Duerno si mir bei d'Entrée an de Keller komm. Ech hunn d'Maryam d'Trap erof gefouert. Hei drënner hu mir eis géint d'Gebai gedréckt. Mir waren just ënnert der Strooss Niveau. D'Luuchten vum Auto hunn ugefaang d'Géigend ze beliichten. Ech hunn d'Pneuen héieren beim Bremsen.
  
  
  "Rou", hunn ech geflüstert, a probéiert normal Atmung ze restauréieren.
  
  
  D'Maryam huet meng lénks Hand gedréckt an ass dunn zréckgaang fir mir Plaz ze ginn fir meng Waff ze halen.
  
  
  D'Dier vum Auto ass geklappt. Zweeten. Drëtten. De Motor huet weider lafen. Op d'mannst dräi an eventuell méi wéi véier Passagéier.
  
  
  "Fannt se", huet de Mann op schlecht Italienesch bestallt.
  
  
  Och ouni deen Eekleges Akzent hätt ech dem Gaard seng Stëmm erkannt. Ech hat op hien gewaart vum Moment wou de Chauffer seng Pistoul erausgezunn huet, an hat gehofft hien ze begéinen vum Moment wou de Sahele mir gesot huet datt hien an Äthiopien wier. Dës Kéier war d'Waff a menger Hand.
  
  
  - Si sinn net am Weenchen. Dësen Akzent gehéiert zu engem gebierteg vun Äthiopien.
  
  
  "Si mussen hei iergendwou sinn," sot Gaard. "Sot dem Joe de verdammt Motor auszeschalten fir datt mir se héieren kënnen." Maryam huet meng Hand gezunn. Si huet d'Dier hannert eis probéiert an et war op. Ech war versicht dëse Wee ze lafen, mee ech hu mech net getraut. Hir Gespréich huet virgeschloen datt eis Verfolger geduecht hunn datt mir blesséiert waren, also vläicht hat ech et fäerdeg bruecht se iwwerrascht ze huelen an d'Chancen zu eis ze dréinen. Ech wënschen Maryam eng Pistoul hat. Am Danakil hunn ech scho gesinn wéi gutt hatt kämpfe kann.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréint fir an meng Hosen z'erreechen an de Pierre aus menger Hip ze huelen. D'Bomm enthält eng zimlech nei Zort vun Nerve Agent, déi eng Persoun fir e puer Stonnen incapacitéiere konnt. D'Donnéeën, déi den AX Agenten geliwwert goufen, wann dës nei Gasbommen verëffentlecht goufen, warnt datt se ganz geféierlech sinn. Ech hat keng Preferenz fir d'Resultat wéi ech op d'Trap geklommen sinn, déi bal an d'Halschent geklappt waren.
  
  
  Méi Stëmmen. De Sound vum Motor huet op eemol gestoppt. Dunn ass de Klang vun enger Dier opgemaach. An enger vertikaler Positioun hunn ech de Pierre mat der lénker Hand geworf, d'Distanz am leschte Moment ugepasst.
  
  
  D'Bomm huet säin Zil getraff an ass no lénks vum Auto explodéiert. Ech hunn zréck an de Luuchtbeliichte Raum gekuckt. Ech hunn gebrannt a gesinn de Mann falen. Dunn huet een opgemaach, méiglecherweis Gaard, mat enger Maschinnegewier.
  
  
  Ech hunn duckt wéi d'Kugel vun der Steenmauer iwwer eis sprangen.
  
  
  "An d'Gebai," sot ech Maryam.
  
  
  Mir si séier an de Keller komm. Héich Stack vu Këschten hunn eis an der Däischtert ëmginn. Mir sinn a kompletter Däischtert weider gaang. E weideren Ausbroch vun enger Maschinnegewier gouf op der Strooss héieren, an d'Glas zerbrach. Uewendriwwer hunn d'Schrëtt um Buedem geschloen. "Nuetswuecht", hunn ech dem Maryam gemëscht. "Ech hoffen, hien rifft d'Police."
  
  
  "Vläicht si mir méi sécher wann hien net," sot si mëll. "Mir wëssen ni op wéi eng Säit si wäerten huelen." D'Schrëtt hunn d'Trap erof gedonnert. D'Maryam huet de Wee tëscht zwee Koup Këschte gemaach a mir hunn eis gesat.
  
  
  Dunn hu mer den Toun vu schwéiere Stiwwelen um Trottoir dobaussen héieren.
  
  
  Gaard?
  
  
  Déi zwee Männer hu sech tëscht de Reie vu Këschte getraff. Béid entlooss. De Gaard ass just duerch d'Dier gaangen. Den Nuetswuecht war tëscht him an eis. D'Nuetswuecht huet den éischte Schoss geschoss, huet awer de fatale Feeler gemaach. De Gaard huet mat senger Maschinnegewier Feier opgemaach, an ech konnt bal d'Kugel gesinn, déi dem Nuetswuechter säi Kierper duerchbriechen, wéi hien d'Lantern erofgelooss huet an op de Buedem gefall ass.
  
  
  Gaard gestoppt schéissen. Ech sprangen an de Passage, hunn d'Wilhelmina op Bauchniveau erofgesat an eng Kéier gebrannt. Duerno sinn ech op de Buedem gefall.
  
  
  Gaard geäntwert. Seng Maschinnegewier huet en anere Burst ofgeschoss, duerno eidel geklickt. D'Kugel sinn iwwer mäi Kapp gaangen. Ech hunn seng Taschenlamp erëm erschoss an héieren de Gaard op de Buedem falen.
  
  
  Ech hunn d'Wilhelmina op meng lénks Hand gewiesselt an den Hugo a riets geholl, dunn op Gaard gelaf. Hie louch bei der Dier. Hien huet nach ëmmer otemt, awer seng Atmung war schwaach an ongläich.
  
  
  Ech hu gesot: "Mary komm eraus. Hien ass net geféierlech. Mir sinn duerch d'Dier erausgaang an d'Trap op d'Strooss eropgaang. Mir hunn d'Figure vu virwëtzeg Leit gesinn, déi fläisseg e bëssen ewech bliwwen sinn. Ech hunn d'Wilhelmina op enger sichtbarer Plaz gehal. Keen géif eng Persoun mat enger Waff attackéieren, besonnesch no engem Schéiss.
  
  
  "Prett ze lafen?" - Ech gefrot Maryam.
  
  
  "Jo," sot si. "Mir mussen den Telefon fannen an de Generol Sahel informéieren."
  
  
  Mir rennen duerch däischter Gaassen a schwiewend Stroossen. No enger Zäit hunn ech meng Pistoul a Stiletto ewech gesat a konzentréiert mech op d'Maryam ze halen. Endlech hu mir eng Strooss mat ville Caféen fonnt. Mir hunn opgehalen an eis Kleeder ausgeglach. Dunn si mir bannen gaang.
  
  
  
  
  Kapitel 17
  
  
  
  
  
  Mir hunn net déi bescht Plaz gewielt. Wärend eisem Fluch vu wou de Gaard a seng Männer eis am Ambush gemaach hunn, hu mir eis an enger éischter rauer Géigend fonnt. An elo ware mir an engem Café, dee wuel als Versammlungsplaz fir Prostituéiert gedéngt huet. D'Meedercher, déi meescht vun deene liichte Summerkleeder gekleet hunn, déi den Owend Chill widderstoen, hu sech ronderëm de Raum gefreet, a weisen hire Charme. Wéi mir erakoum, hu si d'Maryam gekuckt. Och déi Fraen, déi mat e puer männleche Besucher am Raum beschäftegt waren, hunn opgehalen ze schwätzen, fir op déi Friemen ze blénken, déi hiren Territoire erakoum.
  
  
  Et war och e manner offensichtleche Faktor hannert hirer Feindlechkeet, eppes typesch Ethiopesch. De Generol Sakhele huet mir alles perfekt erkläert. Amplaz vu Feinde am Ausland, haten d'Äthiopier Stämme, déi sech gär hunn, sech aneneen den Hals ze schneiden.
  
  
  Maryam war eng Amharesch Fra, Member vun der traditioneller Herrscherklass. D'Prostituéiert an dëser Bar waren aus anere Phylen. Also huet d'Maryam si op zwou Weeër rosen. Si konnt just eng aner Hoer gewiescht sinn, déi hiren Territoire roaméieren, a si huet hinnen erënnert, wien se net waren a wien se net kéinte ginn wéinst hirer Hierkonft. Ech hunn meng Jackett opgeknäppt. Wann d'Patrone vun dësem Café d'Wilhelmina gesinn hunn eng Schëllerholster unzedoen, da kéinte se sech drun erënneren hir Feindlechkeet z'ënnerdrécken. D'Maryam huet d'Situatioun sou séier bewäert wéi ech a sot roueg: "Kuckt hannert Iech, Nick. A sidd prett fir Schluecht. "Okay," sot ech. Ech hunn mech géint d'Bar hänke gelooss an de Bartender gefrot: "Kann ech Ären Telefon benotzen?"
  
  
  "Et gëtt en Telefon e puer Block ewech," sot hien.
  
  
  Ech hunn meng Jackett e bësse méi breet opgemaach.
  
  
  "Ech wëll net e puer Blocks zu Fouss goen a sichen no engem Lountelefon," sot ech.
  
  
  D'Maryam sot eppes rosen am lokalen Dialekt. Wat och ëmmer si gesot huet, de Mann zwee Still ewech vun der Bar huet kloer net verstanen. Hien huet an seng Hosentasche gezunn an huet e Messer erausgezunn. Ech hunn d'Wilhelmina a säi Gesiicht gezunn. Hien ass op de Buedem gefall a gekrasch, Blutt leeft aus sengem Mond.
  
  
  "Telefon," Ech erënnert de Bartender.
  
  
  "Hien ass hannert mir."
  
  
  Mäi Sprong iwwer d'Bar huet hien iwwerrascht. Et huet him och verhënnert, seng Pistoul ze huelen, déi hien nieft der Béierpompel gehal huet. Ech hunn seng riets Hand fest mat menger lénkser Hand gegraff an hunn ugefaang hien op d'Réck vun der Bar ze drécken.
  
  
  "Maacht näischt domm," sot ech. "Wann Dir eng Pistoul huelt, wäert ech dech ëmbréngen."
  
  
  D'Maryam ass och hannert de Comptoir gedaucht, hire Rock ass erop geflunn an hir laang Been hu gewisen. Si huet dem Bartender seng Waff gegraff an iwwer d'Bar opgehuewen, sou datt d'Prostituéiert an d'Pimps gesinn. Si huet kuerz a fest geschwat, an ech brauch keng offiziell Iwwersetzung fir ze verstoen datt si eng inspiréierend Priedegt iwwer d'Tugend geliwwert huet, roueg ze sëtzen, roueg Äert Gedrénks ze drénken, anstatt ze stéieren.
  
  
  De Bartender huet eis op den Telefon gefouert. Ech hunn et gehal wärend d'Maryam General Sahel genannt huet. Si sot him wou mir waren a wat geschitt ass. Si huet dunn den Telefon un de Bartender iwwerreecht. Ech hunn ni erausfonnt wat de Sahele dem Geschäftsmann gesot huet, awer et huet hien nach méi Angscht gemaach wéi d'Maryam an ech et fäerdeg bruecht mat eisen Ausnotzen z'erwächen. Wärend mir gewaart hunn, ass keen eenzege Client op d'Bar komm, an de Bartender huet wuertwiertlech de Buedem kuss gemaach, wéi fofzéng Minutte méi spéit de Sahele mat e puer vun de schrecklechsten an héchsten Zaldoten erakoum.
  
  
  - Gudden Owend, Här. Carter," sot de Generol. "D'Mariam huet mir e kuerze Bericht iwwer Är Aktivitéiten ginn. Et schéngt, datt mäi Agent absolut richteg war fir Gaard z'identifizéieren.
  
  
  "Ech hunn et ni ee Moment gezweiwelt," sot ech. "Oneffektiv Männer wäerten net laang ënner Ärem Kommando daueren.
  
  
  "Ech proposéieren Iech a Maryam ze begleeden." Ech kontaktéieren déi zoustänneg Leit fir sécherzestellen datt d'Evenementer vun dësem Owend net publizéiert bleiwen. Loosst mech mat dëse Krimineller schwätzen.
  
  
  Dem Generol Sahel seng Gefore ware wuel onnéideg. D'Bar a seng Clientèle representéiert e kriminellt Element, deen selten, wann iwwerhaapt, a Spionageaktivitéite involvéiert ass. Wann dës kleng Rascals aus iergendengem Grond involvéiert sinn, droen d'Thugs ëmmer d'Schutz. De Bartender, d'Clienten an d'Prostituéiert solle schlau genuch sinn fir ni méi iwwer dëst ze schwätzen, och ënner sech selwer. De Sahele huet eis a säi private Quartier op enger Militärbasis bei Asmara geholl. D'Maryam an ech souzen an der gemittlecher Stuff an hunn op hien gewaart fir eng Serie vun Telefonsgespréicher am anere Raum fäerdeg ze maachen. Mir hu keng aner Wiel wéi iwwer Klengegkeeten a Gedrénks ze chatten. De Wehrpflichteg, deen eis mat Gedrénks geliwwert huet, huet och ganz effektiv als Chaperon gehandelt. An ech hunn och de Verdacht, datt de Generol et aus dësem Grond an der Stuff gesat huet. Wann de Generol endlech kommt fir eis ze interrogéieren, muss ech de Schäiss vun der Feindlechkeet, déi hien aus senger Zäit op Sandrust iwwerlooss huet, mech net iwwerloossen.
  
  
  Eréischt véier Stonne méi spéit, géint dräi Auer de Moien, koum de Generol Sakhele an de Sall an huet den Zwangsrekrutéierte fräigelooss. Nodeem hien sech sécher gemaach huet, datt all Dénger an d'Bett gaangen ass, huet hie sech e Patt gegoss an sech an engem Stull mat riichter Réck gesat. Säi Réck blouf ganz riicht.
  
  
  "Gleefs du nach ëmmer datt Borgia net u Bord vum Schëff war, deen Är Flott versenkt huet, Här?" Carter? - hie gefrot.
  
  
  Ech hunn d'Schëller gezunn. - Mir roden just. Déi richteg Fro ass, ob ech mengen, de Gaard op eegen Initiativ gehandelt huet. Well ech Gaard als näischt anescht gesinn wéi en net ganz schlau Béis, ass d'Äntwert op dës Fro nee. Déi zwee sinn hei bliwwen.
  
  
  - Wou ass Borgia dann?
  
  
  "Irgendwou an Äthiopien," sot ech. "Gitt den Ëmstänn, sinn ech onwahrscheinlech no him ze sichen." An ech denken net, datt esou Recherchen mat oppenen Äerm begéint ginn.
  
  
  "Natierlech net," sot de Sakhele. 'Mr. Carter, Dir sidd ëmmer manner wëllkomm hei am Land. De Gaard ass um Operatiounsdësch gestuerwen, ouni sech erëm bewosst ze ginn. Dëst bedeit eng aner verpasst Geleeënheet fir erauszefannen wou d'Borgia de Moment verstoppt.
  
  
  "Dir musst eppes iwwer dës Rakéite maachen, Generol." Dëst ass wat ongënschteg Elementer an Är Länner unzitt.
  
  
  - Neen, Här. Carter, du bass deen deen eppes doriwwer maache wäert. Am Moment sinn zimlech delikat Verhandlungen amgaang. Mir ginn Iech Erlaabnis hinnen ze klauen. Esou en onfrëndlechen Handlung mécht Iech natierlech an Äthiopien persona non grata, awer et ass e klenge Präis ze bezuelen fir d'Bedrohung ze behalen déi se stellen.
  
  
  Sahele hat en Hai-ähnlechen Grinsen op hirem Gesiicht.
  
  
  Äert Land huet oder wäert e Fligerdréier virun der Küst vun Äthiopien hunn. Helikopter wäerten Techniker an d'Land transportéieren. D'Rakéite bleiwen an der Wüst, awer d'Nuklearsprengkäpp ginn an Amerika geliwwert. Rakéiten kreéieren erfuerdert zimlech einfach Technologie, nëmmen nuklear Sprengkäpp maachen se geféierlech. Dëse Plang erfuerdert Verrot vu menger Säit, awer keen wäert iwwer dësen Déif wëssen bis et fäerdeg ass, an ech wäert all d'Schold op d'Amerikaner leeën.
  
  
  "Kontrolléiert Dir d'Truppen déi se bewaachen?"
  
  
  "Jo," sot hien. "Si goufen wäit an d'Wüst geplënnert. Clever Iddi, ass et net?
  
  
  Ganz clever, sot ech, kontrolléiert meng Stëmm fir keng Emotiounen ze weisen. "Äre Plang adresséiert eng Rei Bedierfnesser, déi jidderee profitéiert. A wann Dir mengt datt ech net kënnen zréck an Äthiopien zréckkommen ass e klenge Präis fir mech ze bezuelen, dann ass et sou.
  
  
  "General ..." huet d'Maryam ugefaang.
  
  
  "Späichert Är Wierder, Maryam," sot de Generol Sahel. "Ech mengen, Dir wësst datt dem Här Carter seng éischt Vertrauen zu sengem Land ass, net zu Iech.
  
  
  'Ech wees et. An dofir respektéieren ech hien," sot si rosen.
  
  
  De Sahele huet gekrasch. Ech hu mech gefrot, ob hien ëmsoss genuch wier fir dëse Plang ze sabotéieren an d'Sécherheet vu sengem Land op engem Schlag ze kompromittéieren. Dunn ass hien mat engem riicht Gesiicht opgestan an huet eis lassgelooss.
  
  
  "Eng Detailer ginn an den nächsten Deeg finaliséiert. Genéisst déi ethiopesch Gaaschtfrëndlechkeet fir elo, Här Carter.
  
  
  Ech erwächen. "Ech genéissen déi gréisste Gaaschtfrëndlechkeet, déi Äthiopien ze bidden huet, Generol."
  
  
  De Chauffeur huet eis zréck an meng Wunneng bruecht. Do, wéi mir erëm eleng waren, huet d'Maryam hir Roserei ausgedréckt.
  
  
  "Nick," sot si. "Wéi kann de Sahele sou grausam sinn?"
  
  
  "Hie wëll net datt Dir seng Meeschtesch méi sidd?"
  
  
  'Net méi.'
  
  
  "Hien ass iwwerzeegt datt hien déi richteg Saach mécht. An d'Leit sinn déi grausamst wann se d'Tugend op hir Manéier verstoen.
  
  
  Fënnef Deeg méi spéit hu mir all Detail gekëmmert, ausser wéi ech meng Kleeder aus Asmara kréien wann ech fort war. An dëse Problem huet mech net gestéiert. Den Hawk konnt hatt ersetzen oder se ophuelen soubal ech op den Träger klammen.
  
  
  De Generol Sahele huet mir matgedeelt, datt hie mech de nächste Moien um sechs Auer perséinlech aus Asmara géif begleeden. Dëst huet Maryam an ech eis lescht Nuecht zesummen. Ech hunn hir geruff nodeems se fäerdeg war mat der Aarbecht a gefrot wou si hi wollt. "Mir hunn néierens ze goen," sot si. - Komm bei mäi Haus, Nick.
  
  
  Si huet e liicht Iessen zerwéiert an huet d'Gespréich bewosst net op d'Thema vu mengem zukünftegen Äddi gedréint. Nom Iessen huet si d'Telleren an d'Spull geluecht an huet mech op de Plüsch Sofa an der Stuff gewisen.
  
  
  "Nick," sot si, "Ech sollt Iech net soen, awer de Generol huet arrangéiert datt ech an eiser Intelligenz Agentur schaffen." An dëser Hisiicht muss ech vill Reesen maachen fir eis Ambassaden a Konsulaten ze besichen.
  
  
  "Dir wäert eng gutt Aarbecht maachen," sot ech.
  
  
  "Vläicht wäerte mir eis enges Daags Gesiicht zu Gesiicht treffen."
  
  
  "Ech hoffen net, awer kee vun eis kann et kontrolléieren."
  
  
  - Ech huelen un net. Entschëllegt, Nick? Si koum an d'Schlofkummer. Ech hunn eng Zigarett aus der Elfenbeinskëscht um Dësch geholl. Vläicht ass si an d'Schlofkummer gaang fir ze kräischen. Bedenkt wat mir all zesummen duerchgaange sinn, Ech war erstaunt datt ech d'Maryam ni gesinn hunn schwaach oder kräischen. Et waren vill Grënn fir Freed - zu Danakil, wann et schéngt, datt mir wahrscheinlech net Honger oder Duuscht iwwerlieft, oder datt mir vun de Géigner Phylen vun Danakil ëmbruecht ginn; déi Nuecht huet si mir hir Jongfra ugebueden; déi Nuecht a mengem Hotelzëmmer wéi ech dem Generol Sahel Äddi gesot hunn an där Attack op de Borgia Sëtz; déi Nuecht am Sahel sengem private Quartier, wéi hien triumphant proklaméiert huet, datt ech an Äthiopien als persona non grata deklaréiert ginn; an, natierlech, den Owend.
  
  
  D'Mariam schéngt ze vill Zäit ze verbréngen wat hatt mécht, also hunn ech un déi puer Wochen geduecht, déi ech hatt kennegeléiert hunn. Daten vill Fraen, vill vun deenen ware ganz schéin, war Deel vu mengem Beruff, awer ech konnt u ganz wéineg denken, déi sou staark ënner Stress waren wéi dëst grousst Amharescht Meedchen. Mee egal wéi oft ech hatt gesinn, ech wäert hatt ëmmer erënneren als e klenge Sklave, verstoppt a kaal Broscht, houfreg an ëmgi vum Wüstesand.
  
  
  D'Schlofkummer Dier huet opgemaach. Ech hunn do gekuckt. Fir e Moment hunn ech geduecht datt ech halluzinéieren. D'Maryam ass wéi e Sklave an de Raum erakomm. Dunn hunn ech de séissen Ueleg op hirem Kierper geschmaacht a gemierkt datt dëst Realitéit war an datt hatt iergendwéi meng geheime Wënsch gelies oder gelies huet. An elo war si iwwerzeegt, datt si op dëser leschter Nuecht erfëllt goufen.
  
  
  Zwou Saachen waren anescht wéi meng éischt Erënnerung un Maryam: mir waren net an der Wüst a si war net verschleiert. Si huet nëmmen e wäisse Rock aus bal Web-ähnlechen Stoff un, mat Perlen hänke gelooss. Et huet näischt verstoppt an huet all Glühmuskel gewisen wéi si graziéis iwwer den Teppech gaang ass.
  
  
  "Dat ass wéi et alles ugefaang huet, Nick," sot si.
  
  
  - Net ganz esou, Maryam. D'Borgia géif dech net gär sou schéin undoen.
  
  
  "Wëllt Dir e kale Gedrénks?"
  
  
  "Ech wëll dech," sot ech, hunn hir Hand hir erausgehalen.
  
  
  Si stoung mat engem Laachen zréck a sot: "Islamesch Frae kréien hir Mann gedronk ier si mat hinnen an d'Bett ginn. "Dann maacht et," sot ech, an huet säi Laachen zréck.
  
  
  Si ass an d'Kichen gaangen. Ech hunn den Toun vun enger Fläsch héieren, déi opgemaach gouf an d'Kühlschrankdier klappt. E Moment méi spéit ass si zréck mat engem Sëlwerschacht mat engem Glas drop. Si huet mir de Schacht mat engem liichten Hallefbogen iwwerreecht, fir datt ech dat niwwelegt Glas konnt huelen.
  
  
  - Wou ass däi Glas, Maryam? Ech soot.
  
  
  - Islamesch Fraen drénken net, Nick. Alkoholescht Gedrénks si fir e respektable Moslem verbueden."
  
  
  "Wéi sinn dann déi Danakils déi Nuecht sou gedronk ginn, datt mir aus hirem Duerf fortgelaf sinn?"
  
  
  "Laut Danakil seet de Koran net Wäin ze drénken," sot si. "A si hunn deemools kee Wäin gedronk, awer lokal Moundschein." Hire Glawen ass ganz flexibel.
  
  
  Ech hunn e séiss Gedrénks gedronk, während si am Zentrum vum Raum stoung a gewaart huet. Maryam war Ethiopian, et war sou einfach. Héich, houfreg, regal - et ass kee Wonner, datt d'Amhara Phylen et fäerdeg bruecht hunn ewech vun den europäesche Kolonialmuechten am uechtzéngten an néngzéngten Joerhonnert ze bleiwen, ënner dem Joch vun den europäesche Kolonialmuechten.
  
  
  Ech gefrot. - "Firwat verkleed Dir Iech haut wéi e Sklave, Maryam?" - Well ech wousst, datt Dir et wëllt. Dir hutt eng Kéier gesot datt Dir wëllt datt mir zréck an d'Wüst goen. An ech hunn däi Gesiicht gesinn, dee liichte Mësstrauen, wéi ech meng BH ofgeschnidden hunn oder d'Hosen ofgeholl hunn. Ech wëll, datt Dir glécklech sidd.'
  
  
  Ech hunn mäi Glas ofgelenkt. Si huet et geholl an et op de Schacht geluecht an se op den Dësch geluecht. Ech hunn hatt op de Canapé nieft mir gewisen. Bal zéckteg ass si op déi mëll Këssen ënnergaang. Mir hunn eis ëmklammen. Ech hu gefillt datt hir Hänn meng Krawatt loosen an mäi Hiem opgeknäppt hunn. Si huet meng Kleeder ewechgedréckt bis ech och plakeg vun der Taille op war. Hir Haut war waarm géint meng Haut wéi si hir grouss fest Broscht géint meng Këscht gedréckt huet. Mir hunn eis lues a lues ausgemaach. Fir e Moment hunn ech geduecht datt d'Maryam d'Situatioun an der Wüst erstallt andeems se hire Rock op de Canapé oder den Teppech verbreet. Awer wéi si hire Gürtel opgeléist huet an hir Kleeder erofgelooss huet, ass si bal direkt opgaang an ass an d'Schlofkummer gaangen.
  
  
  Nach eng Kéier hunn ech hire riichte Réck, festen Hënner a laang Been bewonnert wéi si duerch de Raum gaang ass.
  
  
  Däischter Luucht ass an d'Schlofkummer erakomm. D'Bett war schonn zréckgedréint. Laachen, d'Maryam huet sech op hirem Réck geluecht an hir Waffen verbreet. Ech sinn an hir waarm Ëmfaassung ënnergaangen an hunn mech géint hatt gedréckt. Dunn war ech dran, a mir ware sou duerchgefouert, datt mir ee Gedanken iwwer den Universum haten, dann Gedanken iwwer all aner, a mir hu béid probéiert ze vergiessen datt dës Nuecht déi lescht wier.
  
  
  Mä mir konnten et net maachen, an dës Erkenntnis huet eis Leidenschaft eng zousätzlech Dimensioun ginn, eng nei Kraaft an Zäertlechkeet, déi se op nei Héichten erhöht.
  
  
  Um fënnef Auer ware mir nach net ageschlof. D'Maryam huet mech fest ugepaakt, a fir ee Moment hunn ech geduecht datt hatt géif kräischen. Si huet de anere Wee gekuckt. Dunn huet si erëm an meng Aen gekuckt, Tréinen zréckgehalen.
  
  
  "Ech wäert net opstoen, Nick," sot si. "Ech verstinn firwat Dir musst goen." Ech verstinn firwat Dir net zréck kënnt. Merci fir alles.'
  
  
  "Merci, Maryam," sot ech.
  
  
  Ech sinn opgestan an hunn mech verkleed. Ech hunn hatt net erëm Kuss gemaach oder soss eppes gesot. Et war näischt méi ze soen.
  
  
  
  
  Kapitel 18
  
  
  
  
  
  Och wann ech genuch Zäit hätt wéi ech Maryam fortgaange sinn, hätt ech meng Valise nach ëmmer net gepackt. Dat eenzegt Gepäck dat ech gebraucht hunn, war d'Wilhelmina an den Hugo. Ech wousst net wien meng Wunneng kéint kucken, awer ech wollt net datt d'Borgia Leit Zäit hu fir en Netzwierk vun Iwwerwaacher ze kreéieren an mech no Süden ze verfollegen. Sou vill wéi ech et gär hunn de Geck mat dësem maniakalen Bastard ze maachen, dee sech selwer no engem rücksichtslosen Renaissance Poopst benannt huet, hunn ech gemierkt datt meng Haaptaufgab war déi nuklear Sprengkäpp aus Äthiopien ze kréien. Ech sinn an den Auto vum Sakhele gesprongen, soubal hien op den Trëttoir komm ass an hien huet keng Zäit verschwonnen fir fort ze fueren. Haut ass hien selwer mam Auto gefuer.
  
  
  "Eis Rees wäert de ganzen Dag daueren", sot de Generol. "Rascht."
  
  
  Ech hunn e bësse geschlof an dunn erwächt. De Generol Sakhele huet den Auto gutt gefuer an huet geschickt tëscht allen Déieren an alen Gefierer, déi mir op eisem Wee just no Süden begéint oder gefuer sinn, manövréiert.
  
  
  Och wann Autobunne besser si wéi Eisebunn an Äthiopien, Fligeren si vill léiwer. Hien huet net erkläert firwat hien decidéiert huet ze goen, an ech wäert net op seng Wäisheet zweifelen.
  
  
  Hien huet de gréissten Deel vun der Rees iwwer seng Deeg zu Sandhurst geschwat, seng Bewonnerung an Haass fir d'Briten. Ech hu gefillt wéi hie wollt mech schëlleg fillen fir wäiss ze sinn. De Monolog hat säin eegenen Zweck.
  
  
  "Maryam wäert méi glécklech sinn mat engem Amharesche Mann," sot hien.
  
  
  "Vill méi glécklech," Ech averstanen mat him.
  
  
  - Hutt Dir hatt net gär?
  
  
  "Ech respektéieren hatt," sot ech, meng Wierder virsiichteg gewielt. - Dir wësst wien ech sinn, Generol.
  
  
  "Dir sidd e Spioun".
  
  
  "An dofir vermeiden ech konstante Kontakt mat Fraen."
  
  
  "Ech hëllefen Iech nëmmen well Äthiopien et sech net leeschte kann eng Atomkraaft ze ginn."
  
  
  De Generol Sakhele huet mech ameséiert. Hie war e gudde Mann mat engem staarke Sënn vu perséinlechen Éier, awer hie géif ni an der Spionagewelt iwwerliewen. Hien huet d'Regele net verstanen. An elo, wéi meng Welt mat senger offizieller Welt fusionéiert huet, huet hien him verroden andeems hien eng niddereg Meenung vu Geheimagenten gewisen huet. Et huet him deet, datt seng Arméi keng Schluechte ouni mech konnt gewannen ... oder een wéi ech.
  
  
  Mir hunn d'Nuecht verbruecht bei de Familljememberen vum Generol. Ech hunn keng eenzeg Fra gesinn. Eise Gaascht, och e Militärmann, huet kuerz mat mir geschwat, awer ech war iwwerzeegt a mengem Zëmmer ze bleiwen bis mir bereet waren ze verloossen. An dëse Moment vum Départ koum eng Stonn virum Sonnenopgang.
  
  
  De Generol Sakhele huet eis op e klenge Fluchhafen bruecht.
  
  
  "De Pilot ka vertraut ginn," sot hien. "Benotzt de Radio fir Är Leit ze ruffen."
  
  
  Ech hu mech an d'Kommunikatiounsbucht op der Heck vum Helikopter néiergelooss an hunn den Träger kontaktéiert wéi d'Motoren erwiermt.
  
  
  "D'Rakéite goufen déif an d'Wüst geliwwert", sot de Generol Sahele. Et gi keng Truppen fir se ze bewaachen. Wann Är Leit do kommen, ginn ech fort. Da wäert Dir Äthiopien verloossen an ech géif Iech net roden zréckzekommen. Mat der Zäit wäert ech eng Inspektiounsrees maachen an offiziell entdecken datt et keng Nuklearsprengkäpp méi gëtt. Et gëtt vill Spannung, an da wäert een erausfannen, datt de Spioun Nick Carter zu Asmara war an op eemol verschwonnen ass. Da wäert een aneren sech drun erënneren datt et gläichzäiteg en amerikanesche Fligerdréier virun der Küst vun Äthiopien war. D'Russe wäerte spionéieren an entdecken datt d'Atomsprengkäpp an den USA sinn. Si wäerten eis soen, an ech wäert doriwwer rantéieren an Amerika fir seng Onverlässegkeet verfluchten. Verstitt Dir, Här Carter?
  
  
  "Jo," sot ech.
  
  
  D'US Eenheet war schonn an der Loft, fofzéng Marine Helikopter, technesch invadéiert Äthiopien. Keen hätt doriwwer gewosst, wann de Generol Sahel säi Versprieche gehale hätt. Ech war zouversiichtlech datt wann d'Helikoptere de Wee an d'Land gemaach hunn an d'Nuklearsprengkäpp opgeholl hunn, d'Retour op de Carrier guer net riskant wier, ausser vläicht e puer technesche Mängel. Dräianzwanzeg verschidden nuklear Apparater hunn eng ganz zouverlässeg Garantie géint Verrot geliwwert. Hir Ausrüstung hat gutt géint d'Attack op Camp Borgia gehal, awer dat heescht net datt et en Helikopter Crash iwwerlieft.
  
  
  Ech hunn net gegleeft datt de Sakhele plangt ze fuddelen. Hien ass mat engem genialen Plang komm fir d'Nuklearsprengkäpp aus dem Land ze kréien an mech aus Äthiopien erauszekréien andeems ech Schold op mech setzen, wat mech als Persona non grata géif maachen. De Generol wollt dat wierklech - et war säi Wee fir d'Maryam a mech ze trennen. Ausser hien huet vill Leit täuscht, dorënner Hawke, hien huet mir aus dem festen Iwwerzeegung gehollef datt d'Memberschaft an der Nuklearverband kee Virdeel fir Äthiopien bréngt.
  
  
  D'Tatsaach, datt esou Hëllef heemlech muss zur Verfügung gestallt ginn, huet gemengt, datt déi aner mächteg Partei wollt, datt dës Nuklearsprengkäpp an Äthiopien bleiwen. Ech konnt nëmmen hoffen, datt de Generol Sahele déi aner Säit ausgezeechent huet. Si waren déi, déi militäresch Helikoptere konnten erof schéissen an eis verfollegen.
  
  
  Mir fléien iwwer dräi Camel Caravane Richtung Osten. Si hunn Erënnerungen zréck bruecht déi ech net besonnesch gär hunn. Ech hu mech och gefrot, ob d'Äthiopier eng Handlung géint d'Danakils ënnerholl hunn, déi d'Borgia ënnerstëtzen, awer net am Duerf am Camp zu der Zäit vum Attack waren. Dem Generol Sakhele seng aktuell Stëmmung huet verhënnert, meng Virwëtzegkeet ze befriddegen. Hie kann eng Fro an dës Richtung als Interferenz an intern Affären interpretéieren.
  
  
  Mir hunn ugefaang Héicht ze verléieren. Ech hunn erof gekuckt a gesinn d'Sonn schéngen vun de Rakéiten, déi an ordentleche Reihen opgestallt sinn. Déi grouss Trakteren, déi se vum Borgia Sëtz an d'Wüst geschleeft hunn, ware fort. Si sinn wuel duerch d'Loft gaangen, well all d'Strecken schéngen nëmmen an eng Richtung ze goen.
  
  
  "Wéi laang dauert et Är Eenheet fir hei ze kommen, Här Carter? huet de Generol Sahele gefrot.
  
  
  "Zwanzeg Minutten," sot ech him.
  
  
  Hien huet en Uerder un de Pilot geruff. Mir hunn iwwer d'Géigend just westlech vun de Rakéiten geschwënn an ugefaang erof ze goen. "Et gëtt kee Grond Brennstoff ze verschwenden," sot de Generol. Den Helikopter huet de Buedem getraff. De Generol huet e Gewier aus dem Regal geholl an huet mech gemierkt fir een ze huelen. Ech hu mech iwwerzeegt datt d'Gewier, déi ech gewielt hunn, e voll Magazin hat.
  
  
  "Komm mir kucken se eraus," sot hien, aus der Dier riets vum Helikopter erauskomm.
  
  
  Ech war just amgaang him ze verfollegen, wéi d'Maschinnegewierer Feier opgemaach hunn. Kugelen hunn d'Säit vum Helikopter gerëselt wéi ech erëm dobannen geduëcht hunn. De Generol Sakhele ass gestreckt an huet de Rand vum Helikopterbuedem gegraff. Ech hunn mech geluegt an hunn se séier eragezunn. Den Helikopter huet gerëselt wéi d'Propeller erëm ugefaang hunn ze spinnen. Méi Kugelen hunn eis getraff, an ech hunn d'Päif vun enger Kugel gefillt wéi se an déi oppen Dier geflunn ass. "Op", hunn ech dem Pilot geruff.
  
  
  Hien huet séier a mir sinn an d'Loft geflunn. Duerno hunn d'Propeller op voller Kraaft ugefaang ze schaffen, a mir sinn aus dem Feier geflücht. Ech kniet virum Generol Sahele.
  
  
  "Huelt se aus Äthiopien," sot hien schwaach.
  
  
  - Jo, General.
  
  
  "Si gehéieren net hei." Héiert Dir ...'
  
  
  Hien huet Blutt gekëscht a gestuerwen ier hie säi Saz fäerdeg konnt.
  
  
  Ech sinn virgaang fir den Helikopter ze dirigéieren an hunn him gesot datt de Generol dout war.
  
  
  "Ech bréngen hien an d'Spidol," sot de Pilot.
  
  
  - Nee, mir bleiwen hei.
  
  
  "Ech huelen de Generol Sahele an d'Spidol," huet hien widderholl, an d'Pistoul a sengem Gürtel erreecht.
  
  
  Meng riets Fauscht huet hien ënner de Kiefer geschloen. Ech hunn hien aus dem Pilotsëtz gezunn an hunn d'Kontroll iwwer den Helikopter iwwerholl. Et war en amerikanesche Fliger deen ech viru fënnef oder sechs Joer um AX Fluchhafen kennegeléiert hunn. Ech war kee ganz gudde Flyer, mee ech hat genuch Erfahrung fir a grousse Kreesser ze fléien bis d'Amerikaner ukomm sinn. Ech Fräisetzung d'Kontrollen fir e Moment de Pilot Colt 45 aus sengem holster ewechzehuelen an sécherstellen, datt et eng Kugel an der Chamber ass an d'Sécherheet engagéiert ass. Duerno hunn ech weider an engem Krees dréinen.
  
  
  Mir goufen iwwerwaacht a wéi ech ëstlech vun de Rakéite geflunn sinn, konnt ech d'Arméi kloer gesinn.
  
  
  De Pilot huet ugefaang ze beweegen. Hien huet seng Aen opgemaach an op mech gekuckt. Hien huet probéiert opzestoen.
  
  
  "Sëtzt,"Ech sot, Holding de Colt 45 a senger Hand a seng Richtung.
  
  
  "Dir hutt mech attackéiert," sot hien.
  
  
  "Mir bleiwen an der Loft bis meng Leit hei kommen," sot ech. "Wann Dir a Kreesser ronderëm geflunn wier wéi ech Iech gesot hunn, hätt ech dech net attackéiert." Ech decidéiert seng Loyalitéit ze Appel. "Déi lescht Commande vum Generol Sahel war dës Nuklearsprengkäpp aus Äthiopien ze kréien ... a mir kënnen dat net maachen wa mir zréck an d'Bierger fléien."
  
  
  Den Helikopter ass an eng Lofttasche gaangen, an ech hu béid Hänn gebraucht fir d'Kontroll doriwwer ze kréien. Wéi ech erëm zeréckkuckt hunn, war de Pilot scho stoen a war a Richtung Waffenstack gestackt. Wann ech den Helikopter net ongewollt sprange gelooss hätt, hätt hien d'Chance gehat d'Waff ze gräifen an mech ze schéissen. Ech hunn virsiichteg gezielt an hien am Knéi geschoss.
  
  
  Hien ass gestréckt amplaz ze falen. Den Helikopter ass erëm gedaucht. De Pilot ass iwwer dem Generol Sakhele säi Kierper gesträift an ass duerch déi oppen Dier gefall. Ech wollt dat net geschéien. Hie sollt gelieft hunn fir seng Superieuren iwwer d'Rakéiten ze soen, déi am Danakil verstoppt sinn. Et war elo ganz wahrscheinlech datt d'Ethiopier mech fir den Doud vum Generol Sahel géife blaméieren. Ech hunn de Mikro geholl fir un déi kommend Amerikaner ze ruffen.
  
  
  Ech gefrot. — Ginn et bewaffnet Leit bei dir?
  
  
  "Zwölf," koum d'Äntwert.
  
  
  "Dëst ass net genuch, awer et muss gemaach ginn." Dat ass de Problem. Ech hunn d'Leit gemellt, déi d'Rakéite bewaachen.
  
  
  "Zwölf Marines," sot de Kommandant vun der Eenheet. "Fir d'éischt wäerte mir den Helikopter mat hinnen u Bord landen. Dir kënnt eis an ongeféier dräi Minutten gesinn.
  
  
  "Super," sot ech. - Ech landen direkt virun Iech.
  
  
  Zwielef Marines - mir waren nëmmen een bis zwee iwwer der Zuel.
  
  
  *************
  
  
  Ech hunn mäi Helikopter gelant just ier d'Marines ukomm sinn. Et war e riskante Manöver, awer andeems ech op der Säit vun de Rakéite landen, hunn ech gehofft, den Danakilov ze verfolgen, deen eis ambuséiert hat. Ech sinn ongeféier honnert Meter ewech an der oppener Wüst gelant. Ech sinn eraus gesprongen an aus dem Helikopter fortgelaf.
  
  
  Déi waarm Sonn huet mäi Kierper verbrannt. Ech héieren de Klang vu Gewierer a Kugelen, déi den ethiopeschen Helikopter treffen. Dunn gouf et eng Explosioun; brennend Hëtzt huet mech duerchbrach wéi eng Kugel de Brennstofftank duerchbrach an en a Brand gesat huet. Ech hat d'Iddi schonn opginn fir fort ze krauchen, hunn meng Waffen fest gegraff an iwwer de Sand fortgefuer, probéiert sou kleng wéi méiglech ze sinn.
  
  
  Ech dauchen hannert engem nidderegen Dün wéi d'Kugel de Sand duerchgebrach hunn an iwwer mäi Kapp fléien. Ech hunn dat éischt Gewier geholl an eng ufälleg Feierpositioun geholl. Ongeféier zéng Danakils hunn op mech an der Wüst geschoss. Zéng weider waren nach mat Rakéiten. Ech hunn Feier zréckginn an zwee ëmbruecht ier mäi Gewier eidel war.
  
  
  Dat zweet Gewier war hallef eidel, an en aneren Danakil ass gefall wéi se an de Sand gedaucht sinn. Si hunn ugefaang mech ze kommen, verstoppt sech hannert dem Feier vun aneren. Ech hunn et op déi aner Säit vum Dün gemaach an et fäerdeg bruecht en anere Feind ze schloen ier dat zweet Gewier aus Munitioun war.
  
  
  Si ware scho ganz no, a ganz séier géif ee vun hinnen mech schéissen. Ech hunn ugefaang ze denken datt ech falsch berechent hunn wann d'US Navy Helikopteren um Himmel opgetaucht sinn an d'Marines opgemaach hunn. De Kampf war a fënnef Minutten eriwwer. Ech hat net d'Chance nach eng Kéier ze schéissen. De Marine Sergeant ass lues a Richtung mech iwwer de Sand gaang. Hien huet salutéiert a gesot: "Här. Carter?
  
  
  "Dat ass richteg, Sergeant," sot ech. 'Riicht op Zäit. Eng Minutt méi spéit an Dir hutt misse de Genoss verpassen mech ze retten.
  
  
  "Wie waren se?"
  
  
  Danakils. Hutt Dir schons vun dëser héieren?
  
  
  "Nee, Här."
  
  
  "Si sinn déi zweet bescht Kämpfer op der Welt."
  
  
  E Grinsen huet säi Gesiicht opgedeelt. - Wien sinn déi bescht, Här?
  
  
  "US Marines," sot ech.
  
  
  Hien huet op de brennenen ethiopeschen Helikopter gewisen. - War nach een bei dir, Här?
  
  
  'Een Mann. Mä hie war schonn dout. Wéi séier kënne mir Rakéitewëssenschaftler hei kréien?
  
  
  E Stellvertrieder mat Erfarung am Ëmgang mat Atomwaffen huet en Détachement vun zwanzeg Techniker commandéiert. Hien hat vill Froen, awer ech hunn him roueg gemaach.
  
  
  "Et ass eng laang Geschicht, Kommandant," sot ech. "Dir sidd net qualifizéiert fir all dëst ze lauschteren, an Dir wäert deen Deel net gär hunn, deen ech Iech soen."
  
  
  - Wat ass dat, Här? Carter? - hie sot .
  
  
  "Datt dës Wüst mat Leit kräizt, déi mengen datt Feinde ëmbréngen ass méi lëschteg wéi Fussball ze spillen. Mir hunn zwielef Marines. An ech hunn drësseg oder véierzeg vun dësen Danakils zesummen gesinn.
  
  
  Hien huet d'Situatioun verstanen. D'Männer hunn direkt ugefaang d'Nuklearsprengkäpp ze demontéieren. Si hunn fënnef Nuklearsprengkäpp ofgebaut an an en Helikopter gelueden, wéi e puer Schëss vun der ëstlecher Säit vun de Rakéite geschoss goufen. D'Marines sinn direkt an d'Aktioun gesprongen wéi ech aus dem Schied vun enger vun de Rakéiten erauskoum wou ech souz an d'Wilhelmina erausgezunn hunn. Ech hunn op de Sound vun neie Schëss gewaart, awer et ass ni komm. Dunn ass ee vun de Séifuerer iwwer de Sand op mech gerannt.
  
  
  Mr. Carter," sot hien, ouni Atem. -Kënnt Dir elo kommen? E puer Maniac wëll Rakéite sprengen.
  
  
  Ech sinn no him iwwer de Sand gerannt. Mir hunn d'Spëtzt vun engem nidderegen Dün erreecht an ech hunn e fette wäisse Mann gesinn, deen eng Këscht hält. Hie stoung nieft enger vun de russesche Rakéiten, déi vun den Ägypter geklaut goufen. Déi Nuecht am Saheles Appartement hunn ech geduecht: Cesare Borgia war nach iergendwou an Äthiopien.
  
  
  
  
  Kapitel 19
  
  
  
  
  
  Ech stoungen ongeféier fofzéng Meter vun Borgia. Einfach Schoss vum Wilhelmina. Leider konnt ech dee Schoss net leeschten. Ech brauch keng Erklärung fir déi kleng Këscht, déi Borgia a senger Hand hält, besonnesch wann ech d'Drähte gesinn hunn, déi vun der Këscht op den Atomknäppchen lafen. Et war eng erstaunlech einfach Waff. Konventionell Explosiounen ausléisen nuklear Sprengkäpp. Elektresch Impulser verursaachen normal Explosiounen. All Borgia huet misse maachen, war e Knäppchen drécken oder e Schalter dréinen, an déi gréissten a mächtegsten nuklear Explosioun an der Geschicht géif am Sand vun Danakil geschéien, mam Nick Carter am Epizenter. - Maacht d'Waff erof, Här. Carter," huet Borgia geruff.
  
  
  Ech hunn de Luger an de Sand geheit. Dee Moment wollt ech zwou Saache maachen. Ee vun hinnen war d'Borgia ëmzebréngen. Eng aner Saach war net den Eenheetskommandant ze rosen. Wann hien net e Messenger un mech geschéckt hätt, hätt ech vläicht e Wee fonnt fir alles iwwer Borgia erauszefannen an hien ëmzebréngen.
  
  
  "Komm ganz lues bei mech," huet Borgia bestallt.
  
  
  Wousst hien iwwer den Hugo? Ech hunn iwwer meng fréier Kontakter mat de Borgia Leit geduecht. De Gaard huet gesinn, datt ech de Larsen u Bord vum Hans Skeielman ëmbréngen, a wann hien eng exzellent Nuetsvisioun hätt, hätt hien gesinn, wéi ech him stiechen. Wéi hien mech awer ugegraff huet, war ech onbewaffnet, an den Hans Skeelman-Detektive konnten den Hugo net a mengem Gepäck fannen. Natierlech war ech am Borgia Camp och onbewaffnet, a wéi ech zréckkoum, war ech hannert enger Firma vun ethiopeschen Inspektiounstruppen. Virun 6 Nuechten zu Asmara, wéi de Gaard a seng Handwierker mech ugegraff hunn, hunn ech nëmmen eng Pistoul an eng Gasbom benotzt. Den Hugo blouf am Schiet. Also och wann dem Borgia seng Intelligenz gutt funktionnéiert, ass et wahrscheinlech datt hien geduecht huet datt dat eenzegt Messer deen ech jeemools benotzt hunn um Enn vum Atlantik war.
  
  
  Gutt, ech war prett et ze benotzen. A wéi géif ech et elo benotzen? D'Borgia huet säi richtege Zeigefanger um Knäppchen gehal. Elo war ech no genuch fir d'Drähten ze zielen. Zwee vun hinnen sinn aus der Këscht op de Kapp vun der Rakéit gelaf, hannert Borgia no riets - lénks vu mir - wéi eng Aart vu futuristesche Schlaang, déi sech an der Sonn bastelt. Ech gefrot wéi vill Borgia géif erlaben mech nach méi no ze kommen.
  
  
  „Stop, Här. Carter," sot hien.
  
  
  Dräi Meter. Ech hunn opgehalen. Et war bal Mëtteg an déi waarm Sonn huet meng Féiss verbrannt duerch d'Sohle vun de schwéiere Stiwwelen an décke Strëmp, déi ech unhat.
  
  
  - Borgia huet opgehalen ze kräischen. Hien huet mech rosen gekuckt. Hien huet gesot: "Här. Carter, huelt zwee virsiichteg Schrëtt no riets.
  
  
  Ech hunn gefollegt. Mäi Kierper huet d'Siicht vun de Séifuerer a Marines net méi blockéiert. Ech hu gehofft, datt keen hannert mir Heldentum géif weisen. Déi meescht Marines sinn Gewierscharfschützer. Keen Zweifel hätt ee vun hinnen d'Borgia mat enger Rakéit erofbruecht, awer déi konvulsiv Bewegung vu sengem Fanger hätt de Schalter ëmgedréint an eis all opgeblosen. "Maacht prett fir Iech all ze verloossen," sot hien hinnen. "Ech wëll Iech all an Helikopter an an der Loft a fënnef Minutten."
  
  
  Borgia ass verréckt ginn. Ech hunn ëmmer geduecht datt hie verréckt wier, zënter datt ech erausfonnt hunn datt hien säin Numm vum Carlo op Cesare geännert huet. Awer elo hat ech Beweis. Hien hat keng Waffen ausser engem Detonator un engem Atomknäppchen verbonnen.
  
  
  Et war kee Wee wéi hien mech fäerdeg konnt maachen. Hie konnt mech nëmmen ëmbréngen andeems hien eng Rakéit explodéiert, déi sech selwer ëmbruecht hätt. Hien huet mech geruff fir säi leschten Akt ze gesinn, säi wilde, Selbstmord an der Explosioun vun enger Atombomm.
  
  
  Awer huet hien seng Futilitéit verstanen? Waasser leeft iwwer mäi Kierper net nëmme wéinst der Sonn a waarme Sand. Ech hat dräi, vläicht véier Minutten fir an de Geescht vun dësem Verréckten ze kommen, seng Pläng erauszefannen an e Wee erauszefannen fir se ze neutraliséieren. Och wann hien mech gezwongen hätt plakeg ze sträifen an op de Bauch um Sand ze léien, nodeems d'Seeler an d'Marines verschwonnen waren, och wann hien den Hugo gekrasch hätt an en Zentimeter vu mengem Kierper gehalen hätt, wier et ganz onwahrscheinlech gewiescht, datt hie gewiescht wier. fäeg Killmaster ze iwwerwannen. Ech hu séier mat him ze këmmeren. "Mat dëse Frënn vun Iech an der ethiopescher Regierung wier et vill méi schlau fir Iech ze probéieren ze iwwerliewen anstatt eis esou ze stéieren", sot ech an engem gedämpften Toun. "Dir kënnt eis spéider nach kämpfen."
  
  
  "Meng Frënn sinn Angscht,"Hien huet gesot. - "Si sinn Narren. Si woussten net, datt ech en Ambush fir Iech an Är Operett Generol zu Danakil virbereet hunn.
  
  
  "Dir hutt definitiv vill Kontakter ënnert den Danakil," sot ech.
  
  
  Ech wollt net datt d'Borgia op eemol op d'Been komm ass. Hien huet net erwaart datt d'Danakils d'Schluecht haut verléieren. Hien huet gegleeft datt si d'Marines aus dem Embuss eraushuele kéinten, deen hien fir Sahele a mir gesat huet. Awer ee vu senge Männer war ze ongedëlleg an huet de Moment de Generol opgetaucht. Elo hat Borgia keng Wiel. Wann hien dat weess, wäert hien de Schalter ëmklappen an en elektresche Stroum duerch d'Drähte schéckt, déi zum Atomknäppchen féieren.
  
  
  Drot? Ech hunn se séier ënnersicht. Ech hu gehofft, datt si mäi Liewen retten géifen.
  
  
  Ech war decouragéierend lues fir dem Borgia seng Biografie a Charakter ze analyséieren. E politeschen Agitator an Italien, e College Student deem seng Ausbildung haaptsächlech akademesch an theoretesch war, e brillante Leader dee wousst wéi een Politiker an d'Militär behandelt, e selbstproklaméierte Chefkommandant deen d'dreckeg Aarbecht u Männer wéi de Vasily Pacek hannerlooss huet ... firwat huet d'Borgia d'Fäegkeet fir dësen Detonator korrekt ze droen? Ech hunn seng schwaach Plaz fonnt.
  
  
  D'Drähten hunn mat Metallklemmen ofgeschloss, wéi déi, déi mat enger Schraube befestigt sinn. D'Borgia hunn se just op en Nuklearsprengkopf gesat. Ech hunn se sou virsiichteg wéi méiglech studéiert. Deen, deen un den Top Kontaktpunkt verbonne war, war nëmmen un d'Spëtze befestegt. De geringsten Tug um Drot wäert de Circuit briechen an d'Detonatioun onméiglech maachen. Alles wat ech hu misse maachen war mech selwer ze positionéieren sou datt ech d'Drähte konnt gräifen ier hien de Schalter gedréckt huet. Ech hunn e Schrëtt no vir gemaach.
  
  
  "Bleift wou Dir sidd", huet d'Borgia geruff.
  
  
  D'Helikoptermotoren hunn gebrëllt wéi d'Kampfteam sech virbereet huet zréckzezéien.
  
  
  "Entschëllegt," sot ech mëll. "Ech hunn eng Krämp a mengem Been. Et war sou wéineg Plaz an deem verdammt ethiopeschen Helikopter, datt ech kaum emol konnt ausstrecken fir bequem ze sëtzen.
  
  
  "Komm hei, fir datt ech dech am Ae behalen."
  
  
  Ech hunn e puer Schrëtt no lénks gemaach, bis ech bal den Atomsprengkopf beréiert hunn. D'Borgia huet seng Aen net vu mir ofgeholl, wéi hien mech an déi fléien Leit besser kucke wollt. Dëst bedeit datt hie wousst datt seng Verbindunge schlecht waren. Ech hu mech gefrot ob dëst Wëssen mech hëllefe oder behënnere géif.
  
  
  Ech hu bal misse kräischen fir iwwer de Kaméidi vun der Helikopterflott ze héieren. - Erënnert Dir Iech un d'Maryam, Borgia?
  
  
  "Ech kréien hir zréck," hie bluffed. "Si ginn mech hir zréck, oder ech wëschen dat ganzt Gotteslos Land vun der Kaart."
  
  
  "Si ass e bësse beschiedegt," sot ech, roueg fir hatt entschëllegt.
  
  
  - Wat mengs du, Här? Carter?
  
  
  "Si ass mäi Liebhaber zënter mir aus Ärem Camp entkomm sinn."
  
  
  Männer wéi Borgia leiden ënner dem Mëssverständnis datt all Fra Privatbesëtz ass. En normale Mann géif vergewaltegt oder probéieren esou e schéine Sklave ze verféieren. Hie géif op alle Fall net probéieren, hir e Symbol vu senger Hoffnung ze maachen, datt hien enges Daags Äthiopien géif regéieren. Hien huet opgehalen un hir als Fra mat hiren eegene Wënsch a Besoinen ze denken. An dofir huet mäi Kommentar him rosen gemaach. An nëmmen fir eng Zäit verluer hien kuerz Opmierksamkeet op aktuell Ëmstänn.
  
  
  Hien huet e Schrëtt a Richtung mech gemaach, déi schwaarz Këscht mat der Detonator a senger rietser Hand gehal an huet säi Fanger ongeféier Dräi Véierel Zoll vum Schalter gehalen. Et war vläicht net genau dat wat ech gebraucht hunn, awer et war alles wat ech géif kréien. Ech daucht no vir.
  
  
  Hien huet instinktiv seng lénks Hand opgehuewen fir meng Attack ze blockéieren. D'Zäit fir ze handelen ass ausgaang wéi hien gemierkt huet datt ech op d'Drähten tauchen an net op him.
  
  
  Meng Hänn hunn se fonnt. Ech hunn se just gezunn. Den Top Drot, deen ech als schwaachsten festgeluecht hunn, ass ofgebrach vu wou den Atomknäppchen Kontakt gemaach huet.
  
  
  Ech héieren Borgia hannert mir geschwuer. Ech hunn mech ëmgedréit fir mat him ze këmmeren. Sinnlos huet hien de Schalter e puer Mol gedréckt. Ech hunn deen eenzege Fuedem gegraff, deen nach befestegt war an en gezunn; si ass och fortgaang. Elo hat Borgia näischt a sengen Hänn ausser en Detonator, deen un de Sand vun der Danakil Wüst verbonnen ass. D'Helikoptere sinn fortgaang an hunn eis iwwer de Kapp geschwenkt. Ech hat gehofft, datt een dohinner géif kucken, well wann ech eleng hei bleiwen, wier ech a richtege Schwieregkeeten. Ech hunn d'Kräizung vum Danakil eemol iwwerlieft, awer d'Chancen et eng zweete Kéier ze maachen waren vernoléisseg.
  
  
  D'Borgia huet opgehalen ze probéieren de Kontakt mam Schalter ze maachen an huet op mech gegléckt. Ech hunn den Hugo roueg aus der Schëller gezunn.
  
  
  "Carter, du Bastard," sot hien rosen.
  
  
  Ech hat näischt méi ze Borgia ze soen. Wann Hawk geschéckt mech op dëser Missioun op den Dag mir an engem Restaurant zu Faubourgen Washington ze treffen geplangt, hie sot hien net wosst ob et Killmaster d'Aarbecht war oder net. Dës Entscheedung war Deel vu menger Aufgab. Borgia hat ze vill wichteg Kontakter an Äthiopien.
  
  
  Elo wou de Generol Sahele dout war, wousst ech net wéi eng Ierger hien nach eng Kéier kéint maachen. Ausserdeem huet hien d'Saache wéi Nuklearsprengkäpp ze vill genoss fir als nëtzlech Bierger ze gesinn.
  
  
  Ech sinn him ukomm, den Hugo riicht op säin Häerz. Hien huet e nëtzlosen Detonator op mech geworf. Ech dauchen, awer d'Bewegung huet verhënnert datt ech Zil huelen. Borgia huet probéiert laanscht de lockeren Sand ze flüchten, awer hien hat ze wéineg Ënnerstëtzung. Mat der lénker Hand hunn ech hien um Halsband gegraff an op de Buedem gehäit. Mäi Knéi huet géint säin Hals gedréckt wéi ech op him gefall sinn, de Stiletto huet seng Broscht duerchbrach.
  
  
  Ech sinn opgestan an hunn meng Waffen gewénkt. Zwee weider Helikoptere sinn fortgefuer. Dunn huet een sech op eemol ëmgedréit. Et ass op de Sand e puer Meter ewech gelant an e Marine Sergeant sprang eraus.
  
  
  "Ech gesinn, datt Dir him neutraliséiert hutt, Här," sot hien.
  
  
  'Jo.'
  
  
  Hien huet sech op den Helikopter gedréint a gejaut. "Notifizéiert de Kommandant ier hien de Radiosbereich komplett verléisst."
  
  
  - War dëse Kommandant an der Loft mam éischten Helikopter, Sergeant?
  
  
  'Zweeten.'
  
  
  "Et ass nach ëmmer eng super Geschicht fir de Messsall vum Carrier haut den Owend."
  
  
  Säi Laachen huet meng Gefiller perfekt ausgedréckt.
  
  
  De Leutnant Kommandant William C. Shadwell huet mech net mat ganzem Häerz gär. Wéi déi meescht Zaldoten, wousst hien wéineg iwwer AX. An d'Tatsaach, datt hien dat wousst, huet hien net berouegt. A meng Meenung iwwer hien huet hien nach manner gefreet. Ech hunn et op der Säit gesat, während d'Ingenieuren d'Nuklearsprengkäpp weider ofbauen an op d'Helikopter lueden. Mir haten eng laang a ganz désagréabel Gespréich.
  
  
  "Ech ginn zou datt ech e puer grave Feeler gemaach hunn, Här Carter," sot hien endlech.
  
  
  "Gitt et weider zou, Kommandant," hunn ech virgeschloen. "Mat engem zweeten Helikopter fortgoen ass Feig. Dëst ass eng Uklo an ech si bal verréckt et ze bréngen.
  
  
  Déi zweete Kéier wou hien fort ass, huet hien et besser gemaach. Hien ass op de leschten Helikopter geklommen fir mat mir fortzegoen. Mir hunn d'Géigend ëmkreest, elo vun der ënnergaangener Sonn beliicht. D'Nuklearsprengkäpp waren an aneren Helikopteren, an e puer vun de Fligere sollten scho sécher um Fligerdréier sinn. Bis elo hunn ethiopesch Truppen keng Enquête iwwer eis Verletzung vun hirem Loftraum opgemaach. An ech hunn ugeholl datt dem Sahel seng Uerder bis zum Enn vun eiser Missioun a Kraaft bleiwen. D'Rakéite leien an der Wüst, wéi en Deel vun engem gefallene, versteene Bësch. A si hätte laang do geluecht, wa kee se fonnt hätt.
  
  
  'Mr. Carter," sot de Kommandant Shadwell, "wien war dës Borgia?
  
  
  "Talentéiert verréckt. Hie wollt Keeser vun Ostafrika ginn an den Drëtte Weltkrich starten. D'Nuklearsprengkäpp, déi vun Äre Leit gesammelt goufen, waren op Kairo, Damaskus an Tel Aviv geriicht.
  
  
  "Hie war definitiv verréckt." Hie war bereet eis all opzeschloen. Een nuklear Sprengkopf wier genuch, awer d'Kettenreaktioun géif dee ganzen Deel vun der Welt mat radioaktivem Ausfall ofdecken.
  
  
  Mir waren hallef iwwer de Roude Mier wéi de Shadwell eng aner Fro gestallt huet: Carter, firwat wollten déi Äthiopier net d'Atomsprengkäpp halen?
  
  
  Ech hunn de Sand gekuckt, elo kaum an der Dämmerung ze gesinn. Ech hu geduecht u Camel Caravans, déi hire Wee duerch d'Danakil Wüst maachen. Dunn hunn ech un d'Maryam geduecht.
  
  
  "Si hu besser Saachen," sot ech.
  
  
  
  
  
  
  Iwwer d'Buch:
  
  
  D'Verschwanne vu Rakéiten aus Ägypten an Israel huet géigesäitege Uklo tëscht den zwee Länner ausgeléist. Awer den AX, de Presidential Intelligence Service vun Amerika, huet glafwierdeg Informatioun, déi an eng aner Richtung weist, op den Äthiopien Danakil, eng vun de leschte Regioune vun der Welt, wou e verréideren Italiener, deen sech General "Cesare Borgia" nennt, mat nefareschen Doten engagéiert huet. E Mann ouni Berou, um Wee zur Muecht. D'Juegd an d'Zerstéierung vun der Borgia a senger schwéier bewaffneter Stad, an engem Wüstegebitt voller Quecksand, war eng bal onméiglech Aufgab och fir Carter. Mä de Besoin fir Atomwaffen ofzebauen, déi ganz gutt den Drëtte Weltkrich entléise kënnen, ass den Effort wäert, och op Käschte vu schwéieren Affer... Dem Carter säin eenzege Partner war d'Maryam, déi schéin Duechter vun engem ethiopeschen Dignitär.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Kontrakt zu Kathmandu
  
  
  iwwersat vum Lev Shklovsky zu Erënnerung vu sengem verstuerwene Jong Anton
  
  
  Originaltitel: De Katmandu Kontrakt
  
  
  
  
  Éischt Kapitel
  
  
  Hie war méi séier a méi agile wéi ech virgestallt hunn. An hie war déidlech. An enger Hand huet hien e staarken Holzclub d'Gréisst vun engem Schlittenhammer gehal, fäeg mäi Schädel an Honnerte vu bluddege Fragmenter opzedeelen. E mënschleche Knach brécht schonn ënner aacht an en halleft Kilo Drock, an e Mann deen e Club dréit kann einfach dräimol dës Kraaft applizéieren.
  
  
  Natierlech ze soen, ech wäert dat net geschéien loossen.
  
  
  Meng Féiss rutschen iwwer de glatte Buedem wéi hien no vir an d'Attack gesprongen ass. Hien huet ugegraff, d'Fliedermaus geschwënn, a wollt meng Rippkëscht briechen. Ech hunn geäntwert wéi ech geléiert gouf, wéi ech ëmmer erëm mat vill Péng an Effort geübt hunn. Mäi Kierper bewegt instinktiv; d'Aktioun war bal e Reflex. Ech hunn no riets geréckelt, ausserhalb vun der Erreeche vum Baton wéi et an der Loft geschwënn ass. Ech héieren et duerch d'Loft fläischen, awer ech wäert net ziellos do stoe bleiwen, bis ech gefillt hunn datt et mech an d'Rippen getraff huet, Schanken a Muskele zerstéiert mat der schlëmmer Kraaft vun enger Dampwalz. Ech hunn d'Attack blockéiert andeems ech meng Handflächen an Ënneraarm an den Aarm vum Géigner geschloen hunn. Meng eeler Hand huet de Mann op den Ielebou geschloen. Meng aner Hand huet seng Schëller beréiert.
  
  
  E Moment war hie gelähmt. Duerno huet hien probéiert zréckzekommen an d'Fliedermaus erëm ze schwenken. Awer elo war meng Reaktiounszäit besser wéi seng. Ech dauchen no vir ier hien seng Waff benotze konnt, huet seng Hülse gegraff an hien op mech gezunn. Säi waarmen Otem
  
  
  rutscht iwwer mäi Gesiicht wéi ech meng aner Hand opgehuewe hunn. Dëst sollt de leschte Schlag sinn, de brutale Schlag vu menger Hand, déi ech virun enger Woch endlech beherrscht hat.
  
  
  Ech wollt meng Hand fir e schaarfe Kick mat menger Ferse um Kinn ophiewen. Awer ier ech e Beweegung maache konnt, huet hien mäi Been gegraff an huet säi Fouss ronderëm mäi Knöchel gehackt. An enger séierer Beweegung huet säi Kapp zréckgerappt, ausserhalb vu mengem Aarm, a mir waren allebéid um Buedem. Ech erreecht de Fliedermaus, probéiert meng Hänn op déi déidlech Waff ze kréien.
  
  
  Mäi Géigner war panting, bal aus Otem, probéiert mech erof ze schloen. Mee ech réckelen net. Ech hunn meng Knéien géint d'Innere vu senge Handgelenk gedréckt mat all mengem Gewiicht hannert hinnen, wouduerch schrecklech Péng op de richtegen Drockpunkte vu sengen Hänn verursaacht. Handgelenk Schanken si wichteg wann Dir een ëmbréngen wëllt, a meng Knéien paralyséiert seng Waffen just genuch fir mech d'Fliedermaus aus hirem geschwächt Grëff ze widderstoen.
  
  
  Ech hunn d'Fliedermaus op den Hals gedréckt. Säi Gesiicht gouf rout wéi ech op säin Adam säin Apel gestouss hunn a menacéiert seng Loftpipe ze zerbriechen. Mee dunn hunn ech héieren wéi hien seng Hand op de gutt ausgeräiften Parkettbuedem schloen.
  
  
  Dëst war d'Schëld op ech gewaart hunn.
  
  
  Ech sinn direkt zréckgezunn a sinn opgestan. Ech béien aus der Taille, hunn mäi Géigner vum Buedem gehollef an hunn nogekuckt wéi hien och béien. Hien huet sech ëmgedréit fir seng Tobok unzepassen, e verschriwwene Kleed aus rauem wäisse Stoff. D'Shirt gouf mat engem beandrockende siwenten Grad schwaarze Gürtel befestigt. Et wier frech gewiescht, wann hien seng Kleeder an d'Rei gesat hätt ouni mech de Réck ze dréinen. Ech hunn gewaart bis hien sech erëm op mech gedréint huet. Hien huet dunn seng Hand op meng Schëller geluecht a wénkt, a lächelt gutt.
  
  
  "Dir gitt all Dag besser a méi clever, Chu-Mok," sot meng Instruktor mat engem Grinsen.
  
  
  A senger Heemecht Korea heescht den Numm "Fäischt". Ech war frou mam Kompliment well hien dee beschte Kampfkënschtler an eiser Regierung war an den AH sech leeschte konnt seng Hëllef ze benotzen. An de Meeschter Zhuoen war net ee fir generéis ze luewen. Hie war net presséiert Komplimenter ze ginn ausser hie gefillt datt se wierklech verdéngt waren.
  
  
  "Meng Fäegkeet ass Är Fäegkeet, Kwan-Chang-nim," hunn ech geäntwert, de richtege Begrëff fir d'Positioun vum Instruktor benotzt.
  
  
  "Deng léif Wierder si ganz generéis, mäi Frënd." Duerno si mir allebéid roueg gefall, d'Fauscht gebonnen a se an d'Këscht an der klassescher Chariot of Mental and Physical Concentration Pose bruecht, eng Pose vu kompletter an absoluter Opmierksamkeet.
  
  
  "Kwang-jang-nim ke kyeon-ne," hunn ech geschwënn, mech gedréint fir de Mann nieft mir ze béien. Hie war déi perfekt Mënsch Maschinn ech jee gesinn hunn.
  
  
  Hien huet mäi Bogen zréckginn an huet mech op d'Ausfahrt vum Dojang gefouert, de gutt ausgestattene Fitnessstudio wou mir de gréissten Deel vum Dag verbruecht hunn. Bei der Dier hu mir eis allebéid gedréint a gebéit. Dësen einfache Ritual huet souwuel de géigesäitege Respekt vum Meeschter a Student bewisen, wéi och op de Respekt vum Fitnessstudio als pädagogesch Institutioun. Och wann et komesch schéngen kann, sinn all dës ziviliséierte Pleséier, déi sou eng brutal Aktivitéit ëmginn, en integralen Deel vum Kyung Fo an der koreanescher Form vu Karate, Taikwando.
  
  
  "Merci nach eng Kéier, Meeschter Zhouen," sot ech. Hien huet geknackt, entschëllegt a verschwonnen duerch d'Säitdier, déi op säi Büro féiert. Ech sinn duerch d'Gang erofgaang an d'Duschen, wéi e Mann ëm den Eck koum a mäi Wee blockéiert huet.
  
  
  "Du richt wéi eng Geess, Carter," sot hien mat engem gudde Laachen. Awer et schéngt en Hiweis vun onausdrécklecher Suerg am Laachen ze sinn.
  
  
  Et war net einfach seng Bedenken oder déi sténkend Zigare ze ignoréieren. Mee ech hu kee Geck gemaach, well den Hawk mech elo mat kaler a bal berechentem Determinatioun gekuckt huet. Als Direkter a Chef vun Operatiounen vun der AH, déi geheimsten an déidlechste Branche vun der amerikanescher Intelligenz, sollt hien net liicht geholl ginn. Also sinn ech éierlech roueg bliwwen.
  
  
  -Dir kennt mech gutt, oder?
  
  
  Eng dreckeg schwaarz sténkend Zigare huet tëscht senge Lippen gebengelt, de geknackten Enn tëscht sengen Zänn gehal. Hien huet mat déidlecher Eescht geschwat, an ech hu festgestallt, datt ech mäi Kapp no uewen an erof beweegen, wéi wann ech op eemol vu Wierder ausgaang wieren.
  
  
  "Dat ass wat Dir mir geléiert hutt, Här," sot ech endlech.
  
  
  "Alles ass ze wouer," sot hien. Hien huet laanscht mech gekuckt, seng Aen op engem wäitem Punkt. - Wéi ass däi Been? hie gefrot e Moment méi spéit.
  
  
  Wärend op Aufgab zu New Delhi war ech an den Oberschenkel mat engem Stiletto geschloen, dee wéi mäin eegene wäertvollen Hugo ausgesäit. Awer d'Wonn war gutt geheelt, an ofgesi vun engem liichte Gehack a mengem Gang, dee séier verschwanne géif, war ech a relativ gutt Form. "Kee groussen Deal ... just eng Narben fir op d'Lëscht ze addéieren. Awer ausser dat geet et mir gutt.
  
  
  "Dat ass wat ech gehofft hunn ze héieren," huet mäi Chef geäntwert. Den Hawk huet déi hallef gekauften Zigare vu sengem Mond gezunn an huet ugefaang op d'Bäll vu senge Féiss hin an zréck ze goen. Hien huet d'nervös Spannung ausgeot; Suerg, och wann hie probéiert de Witz ze maachen an mir gesot huet wéi schwéier et ass dës Deeg eng gutt Havanna ze kréien. Awer ech wousst datt d'Zigaren déi lescht Saach am Kapp waren.
  
  
  - Wéi schlecht ass et dës Kéier, Här? - Ech héieren mech froen. Hien huet emol net iwwerrascht geschéngt datt ech säi Geescht gelies hunn. "Egal wéi schlecht et ass," huet hien nodenklech geäntwert. "Awer ... dat ass net d'Plaz fir doriwwer ze schwätzen." Fir d'éischt eng Dusch huelen, an dann komm, soen, an enger hallwer Stonn op mäi Büro. Ass dëst genuch fir Iech e bëssen opzemaachen?
  
  
  - Ech sinn an zwanzeg Minutten do.
  
  
  Wéi gesot, genee zwanzeg Minutte méi spéit war ech am Hawke säi Büro. Seng Stëmmung ass däischter ginn, an d'Linnen vu Suergen a Suergen erschéngen an den Ecken vu sengem Mond an op senger elo geréckelter Stir. Hien huet op seng Auer gekuckt, op e Stull gewisen an huet seng Hänn op den Dësch geluecht. E Kristall-Aschebecher gedréckt, gefëllt mat net manner wéi sechs stinkende Hënneschten vu senge Liiblingszigaren, huet den Hawk opgekuckt an huet midd a besuergt op mech gelaacht.
  
  
  -Wat wësst Dir iwwer Senator Golffield?
  
  
  Ech hunn him net gefrot den Numm ze widderhuelen, awer ech hunn mech och net entspaant oder a mengem Stull zesummegefall. "Fir unzefänken, hien ass ee vun de meescht respektéierte Leit an der Regierung. Hien ass och de Chef vum mächtege Armed Services Committee. Vill huet mat der Gréisst vun eisem Budget ze dinn, wann ech mech richteg erënneren. D'lescht Joer gouf hien an en drëtte Mandat erëmgewielt. Ganz beandrockend Saach wann Dir driwwer denkt. Eppes wéi siwenzechzeg Prozent vun de Stëmmen. Seng Wieler hunn Parteiinteressen komplett ignoréiert. Si wollte just Golfield ... a si hunn hien.
  
  
  "Ech si frou, datt Dir nach ëmmer Zäit fannt fir d'Zeitungen ze liesen," huet den Hawk geäntwert. "Awer et ass eng Saach, déi Dir nach net gelies hutt, Nick, an dat ass datt Golfield Probleemer huet, grouss Problemer."
  
  
  Ech hunn mech a mengem Stull no vir geluegt. National Sécherheet war net fir AH. Wann ech mat de Problemer vum Golfield missten ëmgoen, wier et well dem Senator seng Problemer sech iwwer d'Welt verbreet hunn. Mee ech hat keng Ahnung an wat fir Problemer de Senator kéint kréien. "Lauschtert, Nick, ech sinn d'ganz Nuecht mat dëser verdammt Saach op bliwwen." De President huet mech gëschter Nomëtteg ugeruff a wat hie mir ze soen huet war net ganz gutt. Kuck, ech spillen et direkt mat dir well ech mengen du weess schon firwat ech mat dir schwätze wëll.
  
  
  Wann d'Wäiss Haus geruff hätt, stellen d'Problemer vum Golfield kloer eng Gefor fir d'international Sécherheet an d'Weltuerdnung. Also hunn ech geknackt, mäi Mond zougehalen a gewaart.
  
  
  "Golfield ass e Witmann. Dir hutt dëst vläicht och gelies. Seng Fra ass fréi d'lescht Joer an engem Autosaccident gestuerwen. Eng sënnlos Tragedie, verschlechtert duerch d'Tatsaach, datt si net nëmmen hire Mann hannerlooss huet, awer och zwee Kanner. Zwillingen, Jong a Meedchen. Ech kennen Chuck perséinlech, Nick, obwuel dat näischt mat dëser Operatioun ze dinn huet. Ech kannt och seng Fra. Ech hunn hatt ganz gär a bis haut vermëssen ech hatt schrecklech. Ech hunn och d'Golffield Kanner kennegeléiert. Anstänneg, raisonnabel Kanner op déi all Mann stolz ka sinn.
  
  
  Hien huet abrupt opgehalen, seng Hänn gekuckt an seng Neel ënnersicht; e giele Fleck vum Nikotin ass op ee vu senge Zeigefanger gerannt. Ech war roueg, waarden op hien fir mir z'erklären wat d'Saach war.
  
  
  "Si goufen entfouert, Nick," sot Hawk op eemol. 'Béid. Jong a Meedchen.
  
  
  "Entfouert? Wou...? Wat ass geschitt?'
  
  
  "D'Kanner hu sech mam Grupp entspaant. En Enseignant an e puer Schüler aus der Schoul déi se hei zu Washington besichen. Virun 5 Deeg waren se a Griicheland. Dunn huet de Senator de Message kritt. Hien huet a geflüstert bäigefüügt: "An de President och."
  
  
  - Wou waren se deemools?
  
  
  "Zu Athen," huet hien geäntwert. "Awer dat heescht näischt, well se net méi zu Athen sinn, Nick." Iergendwéi goufen se aus dem Land geschmuggelt, obwuel mer nach ëmmer net wëssen, wéi dat gemaach gouf. Awer si sinn net méi a Griicheland.
  
  
  - Also wou sinn se?
  
  
  'Am Nepal.'
  
  
  Hien huet mir erlaabt et ze veraarbecht, an och wann ech doriwwer geduecht hunn, war et schwéier ze gleewen. 'Nepal?' - Ech widderholl. Ech hat e Bild vun Schnéi Peaks, Hippies.
  
  
  Näischt anescht, guer näischt. - Firwat, fir Gottes Wuel, huelen se dohinner?
  
  
  "Fir d'Revolutioun ze finanzéieren, dofir", huet hien geäntwert. Dofir huet de President gefrot fir AH ze verbannen. Well Nepal ass nach ëmmer eng Monarchie. De Kinnek huet absolut Muecht. "Jo..." hien huet seng Hand opgehuewen, wéi ech agegraff hunn, "et gëtt eng gewielte Regierung, e Gesetz, awer de Kinnek huet bal komplett a total Kontroll iwwer d'Land behalen." Elo, wéi Dir wësst, ass Nepal e Keil, eng Pufferzon. Et kann kleng sinn, net vill méi grouss wéi North Carolina, awer dat dréit net vu senger Wichtegkeet of, besonnesch wann dëst klengt Land direkt tëscht China an Indien läit. An an dësem Moment ass de Kinnek favorabel fir de Westen.
  
  
  "Awer net d'Revolutionäre am Nepal."
  
  
  'Riets. Eng erfollegräich lénks Revolutioun do am Nepal géif d'Pufferzon zoumaachen an eventuell zur politescher Annexioun vun der Géigend vu Peking féieren. Dir wësst wat mam Tibet geschitt ass. Gutt, deeselwechten, deeselwechte politesche Szenario an deeselwechte politeschen Infighting kéint grad esou einfach am Nepal ëmgesat ginn. A wann den Nepal op Peking fällt, wësse mer net wat mat Indien oder dem ganze Kontinent geschitt.
  
  
  - A wat hunn d'Kanner vu Golfiel domat ze dinn? - Ech hunn gefrot, obwuel ech d'Äntwert wosst ier ech d'Fro gestallt hunn.
  
  
  Si gi fir Diamanten am Wäert vun enger Millioun Dollar verkaaft. Dat ass wat se sollen doriwwer maachen, N3, "sot hien. Hien huet sech op säi Stull zréckgezunn an huet seng Fauscht op den Dësch geschloen. "Eng Millioun wann den Chuck Golfield jeemools seng Kanner erëm wëll gesinn ... lieweg, dat ass. Eng Millioun déi mir net wëllen bezuelen, wann et un eis ass. Also hunn ech mech op déi klassesch Buyout Optioun niddergelooss. Bezuelt de Kidnapper a China wäert Nepal huelen wéi wann näischt geschitt wier. Bezuelt net de Léisegeld, a Golfield huet nëmmen zwee ganz dout Kanner.
  
  
  "An Dir wëllt datt ech hinnen et ginn, oder?"
  
  
  "A bréngt et zréck," sot hien. 'Ass et kloer?'
  
  
  "Bréngt ... a bréngt ..."
  
  
  "Net nëmmen d'Diamanten, awer och dem Senator seng zwee Kanner." Dëst ass wéi de President et wëllt, ganz einfach.
  
  
  Et war näischt einfach iwwer d'Aufgab. Guer net.
  
  
  "Et wäert net sou einfach sinn," sot ech.
  
  
  "Dofir sidd Dir hei, N3." Hien huet midd gelaacht, erreecht an huet den Intercom Knäppchen mat engem Fanger gedréckt. "Dir kënnt de Senator froen eran ze kommen," sot hien dem Sekretär. "Dir besser et éischt Hand héieren." Da wäert Dir manner wahrscheinlech Feeler maachen, Nick. Et war net ze verleegnen datt de Senator Golfield en Androck gemaach huet ... Hien hat e quadratesch a schaarf definéiert Gesiicht, awer et war net méi d'Gesiicht vun engem Mann, deen Selbstvertrauen an Determinatioun ausstrahlt. Hien huet blass an haart ausgesinn wéi hien an de Büro koum. Hien ass an e Stull erofgefall an huet den Hawk erlaabt sech selwer virzestellen.
  
  
  "Si si just Kanner, Teenager," huet hien gemëscht. „Ech kann net ausstoen, datt d'Leit just Kanner entfouere kënnen an ëmbréngen ouni sech doriwwer Suergen ze maachen. An ech hu wierklech geduecht datt d'Schwaarze September Bewegung onmënschlech wier. Si hunn e puer Geiselen fonnt ... op meng Käschte.
  
  
  Op Käschte vun eis all, hunn ech mir geduecht.
  
  
  De Golfield huet a meng Richtung gekuckt an huet traureg de Kapp gerëselt. "Dir sidd mir héich recommandéiert, Här Carter." Hawk seet, Dir sidd deen eenzegen deen dëst handhaben kann.
  
  
  "Merci datt Dir mir vertraut hutt, Senator," hunn ech geäntwert. "Awer kann ech Iech eppes froen ier Dir mir erzielt wat genau geschitt ass?"
  
  
  'Sécherlech.'
  
  
  "Firwat hutt Dir d'nepalesesch Regierung net kontaktéiert? Firwat all dat Geheimnis? Firwat Rou? Vläicht ass dëst eng domm Fro, awer ech hu geduecht datt et eng valabel Fro wier.
  
  
  "Et ass keng domm Fro, Här Carter," huet de Senator geäntwert. Hien huet eng gekräizte wäiss Enveloppe aus senger Jacketttasche gezunn. Wéinst dem Zoustand vum Pabeier, hunn ech ugeholl datt vill Leit et scho studéiert hunn.
  
  
  Hien huet et mir ginn an ech studéiert et virsiichteg. Et hat e griichesche Poststempel a gouf vun Athen geschéckt. Bannen war e Blat gedréckt als Carbon Kopie, ouni Waasserzeechen, an dräi geklappt. "Maschinn Bréif," Ech bemierken. - Oh, si si ganz professionell, Här Carter. Bal erschreckend," huet de Senator däischter gemëscht.
  
  
  De Bréif hat de folgenden Inhalt:
  
  
  SENATOR: GINNY AN MARK SINN NACH LIEWEN. MEE NET AN ATHEN. SI SINN GUDER Gesondheet AN NEPAL. DIR MUSS EIS ENG MILLIOUN US Dollar BEZUELEN, FIR SI Erëm ze gesinn. MEE NET AN CASH. BEZUELT MUSS AN DIAMANTEN GEMAACHT ginn. MIR WËLLT DIR IWWERT DEN ACCUEILER SOU SNÉI WÉI MÉIGLECH. PROBEER NET D'KANNER FINN. WANN DÉI NEPAL REGERING MÉI MÉISCHT GËTT GËTT SÉI GEMËMME. DEN DIAMANTEN SINN DE 27. VUN DEM MOUN HEI. NET MÉI ODER D'KANNER WËLLT GËTT GËTT. NET Versuch e KONTAKT ze maachen. MIR ERKLÄREN DIR ALLES AN ZEIT.
  
  
  "Et ass an zwou Wochen," sot Hawk. "Zwee Woche ier Dir déi glänzend Saache kaaft an op Kathmandu geet".
  
  
  Ech gefrot. - "Firwat Kathmandu? Firwat net eng aner Stad?"
  
  
  "Ech hunn gëschter Mëtteg mat menger Duechter geschwat", huet de Senator geäntwert. "Den Uruff gouf op den Haapttelegraphbüro zu Kathmandu verfollegt, deen och dat ganzt Land servéiert. Och Haiser mat privaten Telefone sinn net fir laang Distanzen ausgestatt.
  
  
  - Wat huet si dir gesot?
  
  
  "Ganz wéineg, et deet mir leed ze soen. Si hunn hir net méi wéi eng Minutt mat mir schwätze loossen oder sou. Awer hatt huet alles bestätegt wat Dir just gelies hutt. Si sot mir si verzweifelt. A si sot mir fir wat d'Suen waren.
  
  
  "Jo, den Hawk sot mir, si sinn hei wéinst dir. Eppes anescht?'
  
  
  "Näischt," sot hien. "Si an de Mark si sécher ... sou sécher wéi se musse sinn, dat ass. An hatt ass erschreckt, Carter. Gott, dëst Kand ass Angscht.
  
  
  "Ech zéien hatt net zou," hunn ech gemëscht. "Et ass net eng agreabel Erfahrung fir een deen ... wéi al mengt Dir datt Är Kanner sinn, Senator Golfield?"
  
  
  "Sechzehn, gouf virun zwee Méint." Hien huet seng Hänn a sengem Schouss geklappt a probéiert ze halen, awer ech hunn gesinn wéi hien geziddert huet a seng Emotiounen net kontrolléiere konnt. "Ech hunn hir Instruktioune genau gefollegt," sot hien endlech. "Ech hat keng Ahnung datt international Sécherheet um Spill war bis ech gesot krut firwat Kanner fir Léisegeld ofgehale goufen. Awer elo datt et eng Méiglechkeet ass datt Nepal e Satellitestaat vu Peking gëtt ... "
  
  
  "... et ass onbedéngt datt d'Revolutionäre gestoppt ginn", huet den Hawke ënnerbrach.
  
  
  "Genau," huet de Golfiel geäntwert.
  
  
  - Wat iwwer eng Millioun Dollar?
  
  
  "De President huet sech schonn ëm dëst gekëmmert," sot den Hawk mir. "Also meng Aarbecht ass elo déi rau Diamanten ze kafen an se bis den siwentenzwanzegsten vun dësem Mount ze liwweren, dem Senator seng zwee Kanner a Sécherheet ze bréngen, an dann d'Steng zréckzeginn," sot ech. "Dat gëtt mir net vill Zäit."
  
  
  "Mir hu keng Wiel," sot Hawk grimly. - Mengt Dir, Dir kënnt et packen?
  
  
  - Ech wäert mäi Bescht maachen, Här. Awer nach eng Saach ... Ech hunn den Hawk gekuckt, deen eng nei Zigare tëscht sengen dënnen, kompriméierte Lëpsen ageklemmt hat. "Wéi genee kréien ech dës Diamanten duerch d'Douane bei de Grenzen, déi ech weider iwwerschreiden?"
  
  
  "Schmuggelen." hien huet geäntwert. Hien huet säi Bléck op mech festgeluecht.
  
  
  "Kontraband, Här? Hien huet geknackt. "Awer et sinn e puer Saachen déi arrangéiert kënne ginn ..."
  
  
  Ech gouf vum Hawk senger monotoner Stëmm ënnerbrach. "D'Wäiss Haus wëll keng aner Regierung an dësem involvéiert. Dëst soll komplett eis Affär a komplett geheim sinn. Wa mir soss soss soen, besonnesch d'Regierung vum Nepal, datt mir Diamanten am Wäert vun 1 Millioun Dollar an dat Land schécken, wäerte mir wahrscheinlech eng Aart Erklärung ginn. Mir hu just keng Zäit fir mat enger raisonnabel Geschicht ze kommen."
  
  
  De Senator Golfield huet seng Fanger op seng Tempelen gedréckt. "Wie weess wou dës Partisanen Agenten oder Informanten hunn? Wann hien iwwerhaapt denkt, datt d'nepalesesch Regierung dës Matière gefillt huet, da kéinte meng Kanner ... "Hien huet gesouch. "Dir hutt Recht doriwwer," sot ech. "Et ass eng Chance datt ech ënner Iwwerwaachung wäerte sinn, wann se wëssen datt d'Diamanten ënnerwee sinn."
  
  
  "Fir sécherzestellen datt Dir hir Instruktioune befollegt," huet den Hawk derbäigesat. "Wat heescht datt keen aneren iwwer dëst Léisegeld weess."
  
  
  "Schmuggelen ..." Ech wousst datt dëst zu grousse Komplikatioune féieren kann.
  
  
  - Dëst ass deen eenzege Wee, Nick. Dëst ass deen eenzege Wee wéi mir Diamanten dohinner liwweren an esou enger kuerzer Zäit kënnen an alles geheim halen.
  
  
  Senator Golfield opgestan, merci eis fir d'Aufgab opzehuelen. Seng Hand war fest an de häerzleche Bléck an sengen Aen huet verginn, wat hien dobanne muss gefillt hunn.
  
  
  Wéi hien fortgaang ass, hunn ech op Hawk gedréint. Hie war schonn un engem Skript geschafft an deem ech d'Haaptroll spillen. - Dir kritt eng Bankcheck, Nick. Eppes wat Dir an de Schwäizer Frang an eng Millioun Dollar kënnt ëmsetzen."
  
  
  "Ech huelen un, ech soll direkt op d'Aarbecht goen, Här?"
  
  
  'Muer.' Hien huet e giel Notizblock aus sengem Schreif-Tirang erausgezunn an huet virsiichteg studéiert wat hie geschriwwen huet. "Awer ier Dir op Amsterdam gitt, gitt Ären Zänndokter."
  
  
  - Här?
  
  
  - Ären eegenen Zänndokter geet duer. Et gouf getest a stellt kee Sécherheetsrisiko aus. Sot him awer net méi iwwer d'Aarbecht déi Dir wëllt datt hie mécht.
  
  
  Ech hunn deen Deel gelauschtert, deen AH Zäit hat fir erauszefannen. Ech hat nach vill erauszefannen wann Situatiounen entstane sinn.
  
  
  Nodeems de Briefing fäerdeg war, ass den Hawk vu sengem Sëtz opgestan. - Ech zielen op dech, Nick. De President an, ech muss soen, Golfield, zielen op den Erfolleg vun dëser Missioun.
  
  
  Et war nach vill ze sortéieren ier ech op de Fluch op Amsterdam geklommen sinn.
  
  
  Ënnert anerem war et dee Besuch bei mengem Zänndokter wou ech bekannt war: Nick Carter.
  
  
  Awer net wéi: Carter, Nick, Killmaster N3.
  
  
  
  
  Kapitel 2
  
  
  
  
  
  Jiddereen krut seng Bestellungen.
  
  
  Golffield hat et einfach. Wann hien d'Botschaft vun de Kidnapper kritt huet, gouf hie gesot datt de Courrier een Nicholas Carter aus sengem eegene Büro wier. Mir wollten keng Risiken huelen. Ech maachen normalerweis wéi wann ech vun Amalgamated Press an Wire Services sinn, awer den Hawk huet net geduecht datt dat als Cover funktionnéiert, besonnesch wann ech sou wäit vun doheem plënneren.
  
  
  D'AH Bestellunge ware vill méi direkt. D'Wäiss Haus wollt datt d'Missioun ouni Problem fortgeet. Wann eppes falsch geet, wann d'Saachen net no Plang goen, wäert Hawke dem President seng Suerg maachen.
  
  
  Meng Uerder ware mir schonn op engem gëllenen Schacht während mengem Briefing am Hawke sengem Büro ginn. Just ier ech amgaang en Taxi op de Fluchhafen ze huelen, huet hien alles erëm zesummegesat. "Nick, et ass alles un Iech," sot Hawk. "Keng Revolutioun. Keng dout Kanner. Nee vermësst Diamanten.
  
  
  Alles wat ech maache konnt war wénken. Et war eng onglécklech Situatioun, fir d'mannst ze soen, mat vill virsiichteg, awer séier Planung hannendrun, wat vläicht ee vun de ville Grënn war firwat ech den Dag virdrun bei mengem Zänndokter, dem Burton Chalier, verbruecht hat.
  
  
  "Nick, Dir sidd net eescht ...", sot hien.
  
  
  An ech sot: "Burt, maacht mir eng Faveur a frot mech näischt." Gleeft mir, et gëtt e Grond fir mäi Wahnsinn. Ausserdeem, wéi laang kennen mir eis?
  
  
  'Professionell? Fënnef Joer.'
  
  
  "Siwen," Ech korrigéiert. "Also, wann ech Iech fir eng speziell Kroun fir eng vun mengen ënneschten Molaren froen, wat géift Dir maachen?"
  
  
  Hien huet gezappt an huet mech e midd Zänndokter Laachen. "Da setzen ech eng speziell Kroun op ouni ze froen fir wat et ass."
  
  
  "Dir sidd e gudde Guy, Burton Chalier," sot ech. Dunn hunn ech mech op mengem Stull zréckgezunn an hunn de Mond opgemaach.
  
  
  De Chalier ass un d'Aarbecht gaangen ouni eppes méi ze soen.
  
  
  Ech war frou, dass hien mir vertraut huet, well ouni seng spezialiséiert Erfahrung wier meng Missioun um falsche Fouss, oder éischter um falschen Zänn, ugefaangen. Dës Saache waren am Kapp wéi ech op de 747 Fluch op Schiphol, Amsterdam ukomm sinn. Wéi de Fluchbegleeder mat mengem duebele Whisky a Waasser zréckkoum, hunn ech meng Aen iwwer hire Kierper gelooss, si mat engem hongerege Bléck gefillt, duerno all d'Leit gekuckt, déi an den Top geheime Laboratoiren vun AH geschafft hunn. Si sinn oniwwertraff Helden, well ouni hir Wëssen a Fäegkeeten, meng Missioun ni richteg ugefaang hätt. Am Bauch vum Fliger war dee Moment e Leinwandkoffer mat deem schéinsten Duebelboden, deen jee vu mënschlechen Hänn erstallt huet. Ouni dëst clever verstoppt Fach hätt ech dem Wilhelmina säi Luger ni duerch déi manner sophistikéiert elektronesch Ausrüstung vum Fluchhafen geschmuggele kënnen, loosst meng zwee aner Favoritten, dem Hugo säi Stiletto an dem Pierre seng Miniaturbomm.
  
  
  Trotzdem war et e komescht Gefill do uewen, dausend Féiss iwwer dem Atlantik, ouni meng dräi geschätzte Begleeder, un deenen ech sou gewinnt war. Ech hat d'Schëllerholster net befestegt, déi de Luger normalerweis gedroen huet. De Suedelmantel, deen normalerweis op engem Stiletto gedroen gëtt, war net op mengem Ënneraarm gebonnen. An et huet sech keng Metallsaach géint den Oberschenkel reiwen: eng kleng Gasbombe, déi ech léiwer de Pierre genannt hunn.
  
  
  Déi nächst sechs Stonne wäerten déi einfachst vun allem sinn, well wann ech zu Amsterdam ukommen, wäert ech keng Zäit hunn fir ze relaxen, mat engem Glas an der Hand ze sëtzen a meng Gedanken an Ae e bëssen ze wanderen.
  
  
  An dësem Moment hu se probéiert sech vun der leckerer Saach an engem Denim Rock an engem brong Suede Weste ze befreien. Ech kannt hir Typ. Mee ech wousst et aus der lieweg Stroossen vun Hong Kong, der sedy Spillerinne Déngschtleeschtunge vu Macau, an der méi geféierlech mee gläich lieweg Haaptstroosse vu Manila, Singapur an Taipei. Souwäit ech soen konnt, si war Eurasian, mat onheemlech laang, riichtaus schwaarz Hoer an der curviest Kierper dëser Säit vun der Tropic vun Cancer.
  
  
  Si souz zwee Sëtzer ewech an enger Rei vun dräi, méi no bei der Fënster; hir dënn Schëllere waren geckeg, hir Ae waren op d'Buch, déi si mat béide dënnen Hänn gehal huet. Ech konnt et net hëllefen. "Soll ech Iech soen, wat op der Säit honnertdräizéng geschitt?" Ech sot mat engem laachen, gehofft si géif äntweren.
  
  
  Si huet opgekuckt, ignoréiert de Smirch, a sot mat méi Duercherneen a Behënnerung wéi ech erwaart hunn: "Entschëllegt?" Ech hunn net héieren wat Dir sot.
  
  
  "Ech hunn gefrot ob ech Iech kéint soen wat op der Säit honnertdräizéng geschitt."
  
  
  "Nee," sot si. "Ech si schonn op der Säit ..." a si huet an hirem Buch "Véierzeg" gekuckt. Et wier net fair.
  
  
  Si hat keng Spuer vun engem Akzent. Hir Stëmm kléngt Zentralamerikanesch, obwuel no baussen si vill Unzeeche vum mysteriéisen Osten hat. - Wëllt Dir eppes drénken? — Ech hu gefrot, mech virgestallt. "Merci," sot si. "Mäi Numm ass Andrea. Andrea Ewen, Här Carter.
  
  
  "Nick," Ech korrigéiert automatesch.
  
  
  - Ok, Nick. Si huet mech virwëtzeg ugekuckt, virwëtzeg an e bëssen ameséiert. — Ech hätt gär e Glas Wäin.
  
  
  "Wäiss oder rout."
  
  
  "Wäiss," sot si. "Roude Wäin beaflosst Är Zänn." Si huet e Moment hir Lippen ewech gezunn, an ech hunn op ee Bléck gesinn, datt si an all hire méi wéi zwanzeg Joer ni roude Wäin beréiert hat.
  
  
  "Ech hunn en Zänndokter deen alles géif ginn fir un esou engem schéine Mond ze schaffen."
  
  
  - Dëst kann op verschidde Manéieren erkläert ginn.
  
  
  "Huelt wat Dir am Beschten gefällt", sot ech mat engem Laachen an hunn d'Steedin geruff.
  
  
  Wéi d'Iessen zerwéiert gouf, huet eng vill entspaant Andrea Plaz gewiesselt a souz elo direkt nieft mir. Si war Fräiberuffler Journalistin op hirem Wee op Amsterdam fir eng Serie vun Artikelen iwwer den Drogeproblem ënnert der Stad Jugend ze schreiwen. Si Diplom virun zwee Joer. Elo huet si sech prett gefillt fir alles ze konfrontéieren wat geschéie kéint. 'All?' Ech hunn gefrot, probéiert déi gro Matière ze ignoréieren, déi fir Steak op mengem Teller passéiert ass. "Dir gitt gär Froen, oder net, Nick?" sot si, net sou vill wéi eng Fro, mee als Ausso.
  
  
  "Hängt dovun of wien."
  
  
  Si huet mech mat hiren déif donkelen Aen ugekuckt a breet gelaacht. Awer wéi si op hirem Teller gekuckt huet, ass d'Laachen verschwonnen an d'Wolleken sinn hannert hir Aen gaangen.
  
  
  "Ech denken, datt déi nächst Gedrénks an der Rei sinn, Miss Yuen," sot ech.
  
  
  "Andrea," si korrigéiert mech.
  
  
  Also et war net komesch datt mir vu Schiphol an d'Stad mam selwechten Taxi gefuer sinn. A wéi d'Andrea den Ambassade-Hotel virgeschloen huet, dee se gesot huet, zentral läit a vernünfteg Präisser wier, hunn ech net missen zweemol nodenken, hir Offer unzehuelen. Awer well et sou eppes war wéi "ze no beim Hals fir gutt ze fillen", hunn ech gesuergt datt mir an zwee verschidde Raim gekuckt hunn. Si war iwwer der Hal. Den Hotel war an der Herengracht. Vill méi anonym wéi den Hilton am Apollo. Den Ambassade Hotel war voll ausgestatt, ouni déi ostentatious Frills déi amerikanesch Touristen gär gesinn.
  
  
  All Kéier wann ech Amsterdam besichen, probéieren ech an engem Restaurant zu Bali ze iessen. Hiren Ënnerschrëft Plat ass de Reis Dësch. Mir waren richteg op Zäit, an trotz der Zäit Ënnerscheed mir souwuel gefillt, et konnt net eng méi agreabel Manéier ginn de Rescht vum Owend ze verbréngen.
  
  
  D'Andrea huet ugefaang ze schwätzen. Si huet iwwer hir Kandheet geschwat, iwwer hire chinesesche Papp, amerikanescher Mamm. Si war dat prototypescht Meedchen niewendrun, nëmmen e bësse méi ziviliséiert wéi hir Midwestern Hierkonft géif virschloen. An wat ech méi laang op hatt gekuckt hunn, déi virun mir um Dësch sëtzt, wat ech méi wollt hatt. Dëst war wahrscheinlech mäi leschten Dag fräi fir eng Zäit an ech wollt dat Bescht maachen.
  
  
  Ausserhalb vum Restaurant hunn ech en Taxi geruff, deen duerch d'Leidsestraat gefuer ass. D'Andrea huet sech op mech hänke gelooss, e Gaascht gestoppt an hir Aen zougemaach. "Dir trefft déi léifste Leit wann Dir reest," sot si. "Et war e wonnerschéinen Owend, Nick."
  
  
  "Dëst ass net d'Enn," Ech erënnert hir.
  
  
  Ech hat schonn en Telegramm un d'AH geschéckt fir hinnen ze soen wou ech wunnen, mee wéi mir zréck an den Hotel waren, stoungen keng Bréiwer op mech um Comptoir. Wann de Beamten e bësse virwëtzeg war (an e bësse jalous, kann ech mir virstellen), hunn ech kaum gemierkt. Ech hat dee Moment nëmmen eng Saach am Kapp, an d'Andrea brauch kee Coaxing fir mech a mengem Zëmmer fir e lescht Glas Cognac matzemaachen.
  
  
  "Looss mech et einfach fixéieren", sot si; dat aalt Spréchwuert, dat awer aus hire vollen, fiichte Lëpsen koum, huet ganz nei geklongen.
  
  
  A si war zu hirem Wuert trei. Ech hat mech kaum ausgekleed a probéiert e gemittlechen Terry Mantel unzedoen, wéi si roueg op d'Dier vu mengem Zëmmer geklappt huet. Alles wat se net brauch ze gesinn, Wilhelmina, Hugo a Pierre, war sécher verstoppt. Ech hunn de Raum eng leschte Kéier kuerz gekuckt ier ech d'Dier fir hatt opgemaach hunn.
  
  
  "Ech hu geduecht, ech wier couragéiert", sot si an hirem schwaarze Seidekleed, deen um Buedem hänkt. Den Nuetskleed war transparent. Hir kleng, fest Broscht hunn waarm géint mech gedréckt, wéi ech hatt op mech gezunn hunn. E Fouss sprang eraus an huet d'Dier zougeschloen. Mat menger fräier Hand hunn ech hatt gespaart an no engem Moment hunn ech se virsiichteg op d'Bett erofgesat.
  
  
  Si ass ënner mech geplënnert, hir Zong huet sech ënnert hire mëllen an hongerege Lippen erausgestach. Si ass net méi e Schoulmeedchen, an ech sinn net méi e Schoulmeedchen. Ech hu gefillt datt hir laang Neel komplizéiert Mustere um Réck zéien. Hir Zong huet a mengem Mond geklappt wéi ech meng Hänn op hir Oberschenkel gerannt hunn, fir hatt ze entdecken.
  
  
  "Lues, lues, Nick," si geflüstert. "Et gëtt vill Zäit."
  
  
  Awer meng Ongedëlleg huet mech iwwerwältegt, a wéi si erausgeet an mäi Kleed opgeknäppt huet, hunn ech net méi gewaart. De Kleed louch vergiess um Buedem nieft dem Bett. Am mëllen giele Liicht ass hir Haut gëlleg, glat an elastesch. Ech konnt net ophalen no hatt ze kucken wéi se sech ausdehnt an hir Been verbreet huet fir meng Aen de mëlle Pelz tëscht hiren Oberschenkel ze bewonneren. Ech hunn mäi Gesiicht an hatt begruewen, gedréint fir hatt alles iwwer mech ze wëssen. Alles ausser datt no mengem Numm d'Bezeechnung N3 erschéngt.
  
  
  De Glanz ass aus hirer Haut verschwonnen. Elo war nëmmen d'Gesiicht vu menger Reeswecker beliicht. An engem donkelen Zëmmer hunn ech gesinn wéi Auer et war. Dräi Stonnen, dräi Auer. Ech hunn op meng Aen gewaart fir sech un déi bal komplett Däischtert unzepassen. Dunn lues a roueg sinn ech vum Bett gerullt a sinn opgestan. Ech hunn op hir erof gekuckt. Hir Gesiicht huet sech op mech gedréint, a si huet d'Hand op d'Lippen opgehuewen, wéi eng kleng Fauscht, wéi eng verwalte Blummen. Si huet ausgesinn wéi e Kand, verdeedegt. Ech hu gehofft datt hatt mech net enttäuscht.
  
  
  Ech hunn de Schlëssel vun hirem Zëmmer fonnt, wou hatt en op de Buedem gefall ass. Ech hunn hir erëm gekuckt. Dem Andrea seng Atmung war déif a souguer, keen Zeeche datt si sech als geschlof oder onschëlleg gemaach huet. Awer et war eppes am Réck vu mengem Kapp, e sechste Sënn vu verstäerkter Bewosstsinn, déi mech vum Fridden beklaut huet, dee mäi Kierper sou verzweifelt gebraucht huet.
  
  
  Ech sinn ze laang an dësem Spiounsgeschäft. Ëmmer erëm war ech gezwongen Entscheedungen ze treffen a Risiken ze huelen. Et war och den Owend d'selwecht, a wéi ech de Sall verlooss hunn, wollt ech sécher sinn, datt meng Déiereninstinkt net d'Plaz vum gesonde Mënscheverstand geholl huet.
  
  
  De Gank war eidel, den décke Plüschteppech huet meng Schrëtt gedréckt. De Schlëssel rutscht glat an d'Schloss. Ech hunn de Grëff gedréint a sinn dobannen gaang. Si huet hir Koffer op d'Bett gelooss, wäit op, an huet e Koup Kleeder an Toiletten opgedeckt. Hir Gucci Schëllerbeutel souz wéi eng Trophäe um hëlze Schaf nieft hirem Bett. Ech hunn d'Schnalle ofgeschaaft an duerch den Inhalt geraumt. Ech hunn dem Andrea säi Pass gesicht, an der Hoffnung datt et alles bestätegen wat hatt mir gesot hat.
  
  
  Mä dëst war net de Fall.
  
  
  Den nächsten Moien hu mir erëm Léift gemaach. Awer déi séiss, agreabel Kribbelen, déi ech gëschter Owend gefillt hunn, war fort. D'Sonn war schonn héich um metallesche bloen Himmel wéi ech aus dem Hotel verlooss hunn, nach ouni de Beweis, deen ech geduecht hunn ech brauch. Vläicht war si just wat si gesot gouf, eng gewéinlech gemëscht-Blutt Amerikaner. Awer bis ech hire Pass gesinn hunn, wäert ech net hallef sou vertrauen an hallef sou vertrauen wéi ech gëschter Owend.
  
  
  Wann d'Andrea d'Stëmmungsännerung gemierkt huet, huet si et net gewisen. Et deet mir leed, ech war schrecklech leed, awer ech war net an der Vakanz an et war ze vill ze maachen fir sech Suergen ze maachen iwwer hir Gefiller ze schueden.
  
  
  Direkt no engem gudde Frühstück sinn ech op Credit Suisse ukomm. Net vill Leit weisen just mat enger Millioun Dollar Scheck. Soubal ech meng Intentiounen ugekënnegt hunn, gouf ech um rouden Teppech begréisst. Den Här van Zuyden, ee vun den Direkteren, huet mech a säi private Büro gefouert. Eng hallef Stonn méi spéit hat hie perséinlech just iwwer dräi Millioune Schwäizer Frang erausgezielt.
  
  
  "Ech hoffen alles ass gutt, Här Carter," sot hien duerno.
  
  
  Ech hunn him verséchert datt ech net méi frou sinn. Duerno hunn ech eng Virginia beliicht mat den Initialen "NC" um Filter gestempelt. "Vläicht wier Dir sou léif, mir mat enger anerer klenger Saach ze hëllefen," sot ech.
  
  
  "An ëm wat geet et, Här Carter?"
  
  
  Ech loossen den Damp aus dem Mondeck entkommen. "Diamanten," sot ech mat engem breet Laachen.
  
  
  Van Zuyden huet mir all d'Informatiounen ginn ech brauch. Och wann Antwerpen an Amsterdam déi zwee gréissten Diamantzentren an Europa sinn, wollt ech akafe goen ouni ze vill op mech opmierksam ze maachen. Souwäit ech wousst, gouf ech deemools scho vun engem oder méi Sherpa Agenten nogekuckt.
  
  
  Tatsächlech hat ech e vague an onroueg Gefill, datt ech gefollegt ginn, wéi ech e puer Momenter méi spéit d'Bank verlooss hunn. Ech sinn opgehalen fir d'Fënsterdisplay ze bewonneren. Net esou vill well ech eppes gesicht hunn, mee well d'Reflexioun vum Fënsterglas mir d'Méiglechkeet ginn huet déi aner Säit vun der Strooss ze studéieren. Eppes schéngt virum Café ze zécken, säi Gesiicht verstoppt an de Schatten. Wéi ech den Eck ukomm sinn, hunn ech mäi Kapp ëmgedréint, awer alles wat ech gesinn hunn waren d'Leit akafen a Leit déi op d'Aarbecht gaangen sinn.
  
  
  An awer ass d'Gefill net verschwonnen, wéi ech e bësse méi spéit op der Grand Central Station ukomm sinn. De Verkéier op Damrak war ze beschäftegt fir ze kucken ob mäin Taxi gefollegt gouf. Wann ech op d'Gare ukomm sinn, war et méi einfach mat de Leit ze vermëschen. Ech hunn e Retourticket op Den Haag kaaft, dat ass ongeféier fofzeg Minutte mam Zuch. D'Rees ass ouni Tëschefall gaangen. Meng Verfolger, wann meng Fantasie net e grausame Witz op mech gespillt hätt, muss iergendwou tëscht der Bank an der Grand Central Station verluer gaangen sinn.
  
  
  Net wäit vum Mauritshuis, ee vun de beschte klenge Muséeën an ganz Europa, Ech hunn déi schmuel Strooss fonnt, déi ech gesicht hunn. Hooistraat 17 war e klengt an anonymt Haus, liicht méi breet wéi déi typesch Kanalhaiser zu Amsterdam.
  
  
  Ech hunn d'Klack geklappt a gewaart, ronderëm d'Strooss gekuckt fir de leschten Zweifel ze läschen, datt meng Arrivée zu Den Haag onnotéiert war. Mä d'Hooistraat war eidel, an no e puer Momenter huet d'Dier opgemaach an ech gesinn e Mann mat engem bloen, hell rout Gesiicht, e Bijou-Loupe an enger Hand a leet mat der anerer géint d'Dier.
  
  
  "Gudde Mëtteg," sot ech. Den Här van Zuyden vu Credit Suisse huet geduecht, mir kéinte Geschäfter maachen. Dir...'
  
  
  "Clas van de Heuvel," huet hien geäntwert, ouni mech ze invitéieren. - Wat fir eng Affär hutt Dir am Kapp, Här?
  
  
  "Carter," sot ech. Nicholas Carter. Ech géif gären e puer rau Steng kafen. Almazov.
  
  
  D'Wierder hänken an der Loft wéi eng Bubble. Awer schlussendlech ass d'Bubble geplatzt an hie sot: "Recht. Riets.' Säin Akzent war schwéier awer verständlech. "Hei w.e.g.."
  
  
  Hien huet d'Dier hannert eis zougemaach an zougemaach.
  
  
  De Van de Heuvel huet mech duerch en däischter beliichte Gank gefouert. Um Enn huet hien déi schwéier Stol Dier opgemaach. Direkt hunn ech meng Aen zougemaach, momentan blann vum helle Sonneliicht an de perfekt quadrateschen Raum. Dëst war säi Büro, säi grousse Refuge. Wéi hien d'Dier hannert eis zougemaach huet, hunn meng Ae séier ronderëm gekuckt.
  
  
  "Sëtzt op de Stull, Här Carter," sot hien a weist mir op e Stull, deen nieft engem hëlzenen Dësch stoung, deen mat engem laange schwaarze Samtdësch bedeckt ass. Den Dësch stoung direkt ënner enger rieseger Fënster, duerch déi d'Sonn erakoum; déi eenzeg richteg Plaz fir d'Qualitéit vun Diamanten ze Riichter.
  
  
  Ier de Klaas van de Heuvel eppes soen konnt, hunn ech an d'Bannentäsch gezunn an no der tréischter Wilhelmina Holster gefillt. Dunn hunn ech eng 10x Bijoutierloupe erausgeholl an d'Lupp op den Dësch geluecht. E liichtschwaache Schiet vun engem Laachen huet op dem Van de Heuvel säi ronnen, breede Gesiicht gespillt.
  
  
  "Ech gesinn, Dir sidd keen Amateur, Här Carter," huet hien zoustëmmend gemëscht.
  
  
  "Dir kënnt dat dës Deeg net leeschten," hunn ech geäntwert. De Killmaster Rang enthält vill méi wéi just Wësse vu Waffen, Karate, an d'Fäegkeet fir Géigner z'iwwerloossen. Dir musst op ville Saache spezialiséiert sinn, dorënner Edelsteng. „Ech sinn hei fir dräi Millioune Schwäizer Frang an rau Steng ze maachen. An ech brauche Steng déi net méi wéi fofzeg Karat weien."
  
  
  "Ech si sécher, datt ech Iech nëtzlech ka sinn," huet mäi Meeschter ouni déi geringsten ze zécken geäntwert.
  
  
  Wann de van de Heuvel iwwerrascht war, huet säin Ausdrock keng Spuer vun där Duercherneen gewisen. Vun engem Metallkabinett direkt vis-à-vis wou ech souz, huet hien e Schacht erausgezunn, deen am selwechte Samt bedeckt ass wéi deen op den Dësch. Et waren am Ganzen sechs Poschen mat Steng. Ouni e Wuert ze soen, huet hien mir déi éischt iwwerreecht.
  
  
  D'Diamanten goufen an Tissuepapier gewéckelt. Ech hunn d'Verpakung virsiichteg ewechgeholl an den Otem gehal. Déi helle Faarwen vum Reebou hunn viru meng Ae geflimmert, an d'Funken vu gefaangene Feier geschoss. D'Steng schéngen vun excellent Qualitéit ze sinn, mee ech konnt net sécher wëssen bis ech se duerch eng Lupe gekuckten.
  
  
  Ech wollt nëmmen déi héchst Qualitéit Diamanten well se eventuell um fräie Maart weiderverkaaft musse ginn. Wann se vun enger schlechter Qualitéit waren fir unzefänken, géif AH ni fäeg sinn hir $ 1 Millioun Investitioun ze recuperéieren. Also hunn ech meng Zäit geholl, d'Lupp an d'Recht A gesat an ee vun de Steng opgeholl. Hält et tëscht dem Daum an dem Zeigefanger, ech hunn et duerch eng Lupe gekuckt. Ech hunn dee grousse raue Steen a menger Hand ëmgedréint a gesinn datt en esou perfekt war wéi et mat bloussem A ausgesäit. De Stee war déi richteg Faarf, ouni de geringsten Hiweis vu Yellowness, wat vu sengem Wäert ofgeet. Et waren keng Mängel, ausser e klenge Rous laanscht eng vun de Säiten. Awer soss huet d'Lupp keng Fans opgedeckt, keng Inklusiounen, keng Blasen, keng Wolleken oder aner Flecken.
  
  
  Ech hunn dat méi wéi zwanzeg Mol gemaach, nëmmen déi Steng gewielt, déi absolut pur a wäiss a Faarf waren. E puer hate Kuelestoffflecken, déi sou déif dobannen eragaange sinn, datt se d'Perfektioun beschiedegt hunn. Anerer haten Kristallstreifen, a méi wéi een hat en onheemlechen Niwwel, deen all erfuerene Diamantkäufer vermeide kann.
  
  
  Endlech, no enger Stonn, hat ech eng Sammlung vu Steng, déi knapp sechshonnert Karat waacht.
  
  
  De Van de Heuvel huet gefrot wéini ech fäerdeg war. — Sidd Dir frou mat Ärem Choix, Här? Carter?
  
  
  "Si schéngen net schlecht," sot ech. Ech hunn e Wad Schwäizer Frang aus menger Bannentäsch geholl.
  
  
  De Van de Heuvel huet sech weider strikt un d'Geschäftsetikett gehalen. Hien huet d'Gesamtkäschte vun de Bijouen berechent a mir d'Rechnung presentéiert. Et waren e bësse manner wéi dräi Millioune Frang, déi ech vun Amsterdam bruecht hunn. Wéi d'Rechnung eriwwer war, huet hien sech gebéit. "Glik be atslakha," sot hien. Dëst sinn zwee jiddesch Wierder déi en Diamantenhändler benotzt fir eng Kaafdecisioun ze huelen an eng Persoun u säi Wuert ze binden. Merci, Här Van de Heuvel,” hunn ech widderholl. "Dir hutt mir vill gehollef".
  
  
  "Dofir sinn ech hei, Här Carter." Hien huet mysteriéis gelaacht a mech bei d'Dier gefouert.
  
  
  D'Diamanten goufen sécher an engem Aluminiumröhre gelagert, ähnlech wéi d'Zort, déi an Zigarren benotzt gëtt, déi enk versiegelt war. Wéi ech op d'Hooistraat geklommen sinn, hunn ech de Klaas van de Heuvel kaum héieren d'Dier hannert mir zoumaachen. D'Sonn war schonn niddereg um Wollekenhimmel. D'Dämmerung koum geschwënn, also hunn ech séier laanscht déi desertéiert Stroosse gerannt, wollt op d'Gare kommen an zréck op Amsterdam.
  
  
  Et gi ronn dräi Zich pro Stonn op Amsterdam, also ech brauch net presséiert. Awer wéi d'Dämmerung gefall ass, huet meng Duercherneen verstäerkt. Ech hunn keen Taxi gesinn, an de fiichten, kale Wand huet aus Nordosten op mech geblosen. Ech hunn den Halsband vu mengem Mantel opgedréint an hunn mäi Tempo méi séier a méi alert a virsiichteg wéi jee gemaach. Ech hat eng Millioun Dollar Wäert vun Diamanten. A si haten nach vill Dausende vu Kilometer virun dem Kinnekräich Nepal. Dat lescht wat ech wollt war meng Léisegeld ze verléieren, de Léisegeld mat deem d'Sherpas Waffen kafen fir hir Revolutioun unzefänken.
  
  
  Schrëtt hunn hannert mir geklomm wéi ech séier op d'Gare gefuer sinn. Ech hunn zréckkuckt an hunn nëmmen d'gehuewe Figur vun enger aler Fra gesinn, déi duerch d'Gewiicht vun engem iwwerlaaschte Shoppingbag gewien gëtt. Hannert hirem louch eng desertéiert Gaass mat Beem; nëmme Schatten verlängeren, hir komesch Formen op den Asphalt werfen. Sidd keen Narr, hunn ech mir gesot.
  
  
  Awer eppes schéngt falsch, eppes wat ech net verstinn. Wann ech gefollegt ginn ass, da wier wien mech gefollegt huet, onsichtbar. Ech géif awer net ofgelenkt ginn, bis ech op Amsterdam ukomm sinn an d'Steng am Hotel sécher geluecht hunn. Nëmmen da géif ech mir den temporäre Luxus erlaben, e Erliichterungsopzeechnung ze otmen.
  
  
  Déi zéng Minutte Spadséiergank vun der Hoostraat op d'Gare war eriwwer ier ech et wousst. Den Zuch war a fënnef Minutten ukomm an ech hunn gedëlleg op der Plattform gewaart, a probéiert ewech ze bleiwen vun der wuessender Masse vu Rush Hour Passagéier. Ech war nach opmierksam, awer meng stänneg bewegt Aen hunn näischt gefaangen, wat am mannsten verdächteg ausgesäit, näischt wat de geringsten Alarm verursaache konnt. Ech hunn laanscht d'Plattform gekuckt, gesinn den Zuch kommen an hunn mir selwer gelaacht.
  
  
  Kee weess wien Dir sidd a wou Dir waart, hunn ech mir mir gesot, ech huelen d'Aen net vum zougoen Zuch. Sparks fléien vun de Schinne wéi faarweg Blëtz vun Diamanten an Diamanten. Ech hunn meng Äerm gekräizt a gefillt déi berouegend Bulge vum Aluminiumröhre. Dunn hunn ech gefillt datt een meng Taschen beréiert, eng schei Hand déi aus néierens erauskoum.
  
  
  Dee Moment wou den däifenden Toun vun engem Zuch an den Oueren geklappt huet, hunn ech mäi lénke Been zréck gehäit. E Schlag op de Réck, oder dy-it tsya-ki, sollt de Knéikapp vun deem gebrach hunn, dee probéiert huet meng Taschen hannert mengem Réck opzerollen. Awer ier ech iergendeen getraff hunn, gouf ech vun engem Paar staark Waffen no vir gedréckt. Ech hunn gestreckt a gejaut, probéiert oprecht ze bleiwen. D'Fra huet gejaut an ech hunn déi dënn Loft geklaut an soss näischt. Ech sinn mat engem schrecklechen Crash op d'Gleiser gelant wéi den Zuch laanscht d'Gleiser gerullt ass, Dausende vun Tonnen Eisen a Stol prett fir mech wéi e Pancake ze zerbriechen.
  
  
  Eng ganz bluddeg Pancake.
  
  
  
  
  Kapitel 3
  
  
  
  
  
  Ech hat keng Zäit ze denken.
  
  
  Ech hunn instinktiv gehandelt. Wat och ëmmer d'Kraaft, déi ech hannerlooss hunn, hunn ech op der Säit an de schmuele Raum tëscht der Plattform an de Gelänner gerullt. D'Brühl an d'wëll Päif vum Zuch hunn meng Oueren gefëllt. Ech hunn de Réck géint de Rand vun der Plattform gedréckt an d'Aen zougemaach. Deen een räissend Kutsch nom aneren ass laanscht mech gerannt. Heiss Sparken hunn mech ëmginn, an e Foul Wand, wéi de waarmen Otem vum Hellhound selwer, ass iwwer meng Wangen gerannt, bis et mir geschéngt huet datt meng Haut verbrenne géif.
  
  
  Dunn gouf et e schreckleche Brems-Kräisch. Direkt duerno goufen d'Gejäiz vu Frae an der Loft héieren, ähnlech wéi d'Gejäiz vun erschreckten Déieren am Dschungel. Wéi ech meng Aen erëm opgemaach hunn - ech hat se géint de Stëbs an de Funken zougemaach - hunn ech op d'Rieder vun engem vun de Wagonen gekuckt. Ganz lues hunn se erëm ugefaang ze dréinen, sou datt no e puer Momenter de Pendelzuch ugefaang huet ze réckelen.
  
  
  "Dir hutt et gemaach, Carter," hunn ech geduecht. Also bleiwt roueg, huelt Ären Otem an denkt un wat Äre nächste Schrëtt sollt sinn. Ech war virdrun a geféierleche Situatiounen, awer dës Kéier war ech méi no beim Doud wéi jee. Et ass eng Saach, eng rosen Bläikugel laanscht de Kapp ze fléien, an eng ganz aner, wann e ganzen Zuch, eng Lokomotiv mat fofzéng Waggonen, iwwer dech gedonnert. Wann et net fir dee schmuele Raum tëscht der Plattform an de Schinne wier, géif de Killmaster N3 net méi existéieren. Da wier mäi Kierper iwwer d'Gleiser verstreet an engem Koup vu klenge Stécker Haut, Schanken a zerquetscht Gehirmaterial.
  
  
  Op eemol gouf et nees hell. Ech hunn de Kapp virsiichteg opgehuewen an hunn eng Dosen erschreckt an mësstrauen Aen gesinn. De Statiounsmeeschter, den Dirigent an d'Passagéier schéngen alleguer gläichzäiteg en Erliichterung ze otmen. Ech sinn opgestan, zidderen. Meng Kleeder waren zerräissen a mäi Kierper war gebrach a wéi wann ech ee vun de schlëmmste Schlag vu mengem Liewen erlidden hätt. Awer ech hunn iwwerlieft, an d'Diamanten waren nach ëmmer sécher dank engem speziell entworfenen Holster, deen ech op d'Innere vu mengem Aarm gebonnen hunn, sou wéi de Suedelmantel, deen den Hugo zu allen Zäiten iwwerwaacht huet. D'Aluminiumkëscht passt enk an d'Holster a kee Pocket konnt et jeemools fannen, mat oder ouni Hëllef vun engem rommelenden Zuch.
  
  
  Den Dirigent sot séier op hollännesch: "Wéi geet et dir?"
  
  
  'Perfekt.' Op Englesch hunn ech derbäigesat: "Ech fille mech gutt. Merci.'
  
  
  'Wat ass geschitt?' hie gefrot, seng Hand ausgestreckt an mir op d'Plattform gehollef.
  
  
  Eppes huet mir gesot datt ech doriwwer soll zoumaachen. "Ech hunn mäi Gläichgewiicht verluer," sot ech. "Accident." Wann et u mech wier, géif ech net wëllen, datt d'Police sech géing matmaachen.
  
  
  "Laut der Dame, direkt nodeems Dir gefall sidd, ass e Mann iwwer d'Plattform gerannt", sot de Chauffeur. Hien huet op déi mëttelalterlech Fra nieft him gewisen, déi mat engem kriidbloe Gesiicht an engem düsteren Ausdrock nogekuckt huet.
  
  
  "Ech weess näischt," Ech hunn geäntwert. "Ech ... ech sinn ausgefall, dat ass alles."
  
  
  "Da sollt Dir vun elo un oppassen, Här," sot de Statiounsmeeschter mat enger kloerer Warnung a senger Stëmm.
  
  
  - Jo, ech wäert dat oppassen. Et war en Accident, dat ass alles, "huet ech widderholl.
  
  
  Den Kondukteur ass zréck an de viischten Waggon an den Zuch koum lues a lues op seng ursprénglech Plaz zréck. D'Leit vu Passagéier hunn mech weider gekuckt, awer hir virwëtzeg, virwëtzeg Ae ware vill méi léif wéi den Zuch, dee mech just bal ëmbruecht huet. Wéi d'Dieren opgemaach hunn, hunn ech mech gesat an hunn d'Aen op de Knéien gehal. Bannent Minutte si mir duerch den Rand vun Den Haag gegléckt an zréck op Amsterdam.
  
  
  D'Stonnefahrt huet mir vill Zäit fir d'Saachen duerchzedenken. Ech hat kee Wee fir ze wëssen ob den Ugräifer mat de Sherpas verbonne wier. Hien oder hatt, fir déi Matière, kéint en gewéinleche Pocket gewiescht sinn, dee mech fir e räichen amerikanesche Geschäftsmann-Tourist ugesinn huet. Eng aner Méiglechkeet war, datt se vum Van de Heuvel geschéckt gi sinn, fir d'Diamanten zréckzebréngen an déi dräi Millioune Schwäizer Frang an d'Täsch ze leeën. Mee de Van Zuyden vun der Bank huet mir verséchert, datt de van de Heuvel extrem zouverlässeg ass. Ech hu gezweiwelt datt hien d'Zäit oder d'Neigung huet fir mat sou engem devious Duebelspill ze kommen. Nee, et muss een aneren sinn, obwuel ech keng Ahnung vu senger Identitéit hat. E Mann oder eng Fra, déi als Mann verkleed ass, flücht iwwer d'Plattform. Dat war alles wat ech hat ze roden. An et war net sou vill.
  
  
  Ech konnt net hëllefen, awer ze froen ob d'Sherpas décidéiert hätten de Senator fir méi Léisegeld unzegoen wann se hir Hänn op déi rau Diamanten hunn. Wann dat de Fall ass, dann hunn se a mengem Doud näischt ze verléieren ... soulaang se dës Diamanten hunn. A wann dës Persoun net vun de Sherpas geschéckt gouf, da kéint et een aneren sinn, dee fir hien geschafft huet, oder een deen et fäerdeg bruecht huet déi revolutionär Organisatioun z'infiltréieren. Mee et war nach ëmmer kee Wee fir ze wëssen wéi eng Léisung wou passt. Et huet ausgesinn wéi e Schlëssel an Ärer Tasche, awer et goufe keng Schleisen fir et ze probéieren. Op d'mannst eng Saach war sécher: Amsterdam war net méi sécher fir mech, a wat ech méi séier aus dëser Stad erauskoum, wat besser. Ech hu beschloss, den nächste Moien eng Fortsetzung vun der Rees ze arrangéieren.
  
  
  Awer ier ech dat maachen, wäert ech fir d'éischt erausfannen, wéi dat verspillt an ongehemmt Eurasiant Meedchen hiren Dag verbruecht huet. Si kéint gutt Den Haag besichen. An et wier keen Zoufall, hunn ech geduecht.
  
  
  Ausserdeem war et net ganz glécklech Gedanken. Guer net.
  
  
  Ech hunn de Schlëssel vu mengem Zëmmer um Dësch gelooss. Do waart hien op mech mat engem Message. Ech hunn dat quadratescht Stéck Pabeier ausgeklappt a gelies: Wéi wier et, wann Dir um fënnef Auer an mäi Zëmmer kommt fir eppes ze drénken? Andrea.
  
  
  Natierlech hunn ech geduecht, an der Hoffnung datt si mir en amerikanesche Pass géif weisen. Dëst ass och eng faszinéierend Geschicht iwwer wéi hatt hiren Dag verbruecht huet. Also sinn ech eropgaang, mech a mengem Zëmmer gespaart, a stoungen bal drësseg Minutten an der brennend waarmer Dusch. Dat, raséieren a meng Kleeder z'änneren huet mech erëm op der Streck bruecht. Ech hunn d'Diamanten am Hotel sécher gelooss, well et ze riskant war fir se am Raum ze halen. Ech géif keng Risiken méi huelen, wann ech eppes doriwwer maache kéint.
  
  
  Dem Wilhelmina säi Luger war trotz dem Stuerz, deen ech geholl hunn, ongeschaaft. Ech hunn et iwwerpréift ier ech et zréck an d'Holster rutschen, déi ech ënner menger Jackett undoen. Duerno hunn ech e leschte Bléck an de Spigel gemaach, ech hunn de Raum verlooss an hunn d'Dier hannert mir zougespaart. Ech sinn duerch d'Gang gaang, an der Hoffnung datt d'Andrea Ewen mir all d'Äntwerten kéint ginn, déi ech geduecht hunn ech brauch.
  
  
  Awer ier ech hir Zëmmer erreecht hunn, hunn ech gemierkt datt ech ouni Zigaretten ausgaang sinn. Ech hat nach e bëssen Zäit, also sinn ech mam Lift erof an d'Lobby gaang fir den Automat ze sichen.
  
  
  Do huet de Manager mech fonnt, während ech e puer Gulden a Véierel an den hongereg Slot vun der Maschinn gesat hunn. Soubal ech de Knäppche vu mengem Choix gedréckt hunn, genervt, datt ech just déi lescht vu menge speziellen Zigaretten gefëmmt hunn, huet hien mech op d'Schëller geklappt. "Ah, Här Carter," sot hien. "Wéi schéin."
  
  
  'Ëm wat geet et?' — Ech hu gefrot, de Pak Zigarette geluecht. - Fir Iech hei ze fannen. Ech hunn just Ären Zëmmer ugeruff awer krut keng Äntwert. Et gëtt en Telefon fir Iech. Wann Dir wëllt, kënnt Dir um Comptoir schwätzen.
  
  
  Ech gefrot, ob dëst Hawk war fir mech final Uweisungen ginn. Vläicht huet de Senator Golfield de Kidnapper kontaktéiert mat Informatioun déi meng Pläng änneren. Beim Comptoir hunn ech de Keesseberäich de Réck gedréint an den Telefon opgeholl. "Moien, dëst ass de Carter," sot ech, an erwaarden eng dënn, dënn Versioun vu mengem Chef seng stentorian Stëmm ze héieren. Amplaz, wien um aneren Enn vun der Linn war, huet geklongen wéi wann se direkt ëm den Eck wier.
  
  
  'Nick?' Si sot. - Dëst ass Andrea. Ech hu probéiert de ganzen Dag ze kontaktéieren.
  
  
  'Wat mengs du?' Ech hu gesot, ignoréiert wat mech als onglécklechen Zoufall opgefall huet. 'De ganzen Dag? "Ech hu geduecht, ech géif eropgoen fir e Patt an Ärem Zëmmer ze drénken?"
  
  
  "Wou?" Si sot.
  
  
  - An Ärem Zëmmer hei am Hotel. Vun wou ruffs du un?'
  
  
  "Zum Van de Damme," sot si. "Ech hunn ni eppes iwwer Drénken geschriwwen. Ech wollt Iech froen ob mir zesummen iesse kënnen, dat ass alles.
  
  
  "Hass Dir net e Message fir mech op den Dësch gelooss?"
  
  
  'Message?' - huet si widderholl, hir Stëmm erhéicht. 'Nee, natierlech net. Ech war de ganzen Dag mat de Jongen a Meedercher am Paradiso op Weteringschans ënnerhalen. Ech hu genuch Material fir mäin éischten Artikel. Apropos Drogekonsum...
  
  
  "Nolauschtert," sot ech séier. 'Bleift wou Dir sidd. Bis an zwou Stonnen um Dam Square. Wann ech um siwen net do sinn, gitt Dir alleng. Ech muss nach e puer Saachen hei am Hotel arrangéieren.
  
  
  - Dir schwätzt sou mysteriéis. Kann ech Iech mat eppes hëllefen?
  
  
  "Nee, sot ech. Dunn hunn ech mech ëmgedréit. Jo, et gëtt eppes. Wou ass Äre Pass?"
  
  
  'Mäi Pass?'
  
  
  'Riets.'
  
  
  - Ech hunn et um Comptoir iwwerginn. Wat ass geschitt?'
  
  
  Näischt, sot ech mat grousser Erliichterung. - Mee ech gesinn dech um siwen. Op d'mannst hunn ech gehofft.
  
  
  Wéi ech opgehaangen hunn, wousst ech datt ech endlech de Kontakt géif kréien, deen mech de ganzen Dag entgoe géif. Wien mech op Credit Suisse gefollegt huet, huet selbstverständlech gutt zu Den Haag gemaach. Elo hate si eng méi intim Party am Andrea Ewan sengem Zëmmer. Eng Versammlung, déi ech gehofft hunn, vill Froen ze beäntweren.
  
  
  Wéi ech eleng am Lift war, hunn ech d'Wilhelmina aus dem Holster geholl. De Luger schéisst ganz zouverlässeg, sou datt et kee Besoin war fir lescht Minutt Upassungen ze maachen. Zousätzlech gouf den Ausléiser geännert fir en anere Pull ze bidden wéi anerer. Et géif ganz wéineg Zäit huelen. D'Kugel schéisst de Moment wou ech Drock applizéieren. Awer ech wollt et net benotzen wann ech net muss. Déi Doudeg schwätzen net. Ech brauch Äntwerten, net Kierper.
  
  
  
  
  Kapitel 4
  
  
  
  
  
  Déi gespaarten Dier schützt net d'Küstheet vun der Dame, mee d'Anonymitéit vum Killer. Bei der Dier vum Andrea sengem Zëmmer hunn ech den Otem ofgehalen a gewaart, no de geringsten Toun gelauschtert.
  
  
  Hie war absent.
  
  
  An der Hal huet de Lift gerammelt. Ech hu mech liicht irritéiert gefillt an hunn mäi Gewiicht vun engem Been op dat anert verréckelt. D'Wilhelmina louch meng Hand. Et huet gutt Gewiichtsverdeelung, eng gutt Figur kënnt Dir soen, an et huet sech glat an zouversiichtlech gefillt wann ech mäi Fanger op de ganz sensiblen Ausléiser gedréckt hunn. Wien dobannen gewaart huet war net do fir d'Medaille op mech ze knipsen. Mee ech géing hinnen natierlech net d’Méiglechkeet ginn, eng Kugel a mengem Donner ze setzen. "Andrea", hunn ech geruff an hunn douce op d'Dier geklappt. "Et sinn ech ... Nicholas ... Nicholas Carter."
  
  
  Amplaz vun enger Äntwert hunn ech Schrëtt héieren: ze schwéier fir eng Fra an ze virsiichteg fir ze optimistesch ze ginn. Mee ech war sou opmierksam wéi méiglech. Ech hunn de Réck géint d'Mauer vum Gank gedréckt wéi de Schlëssel an d'Schloss gedréint huet. E puer Momenter méi spéit ass den Dierknäppchen erofgaang an d'Dier ass opgaang. Alles wat aus dem Raum erauskoum war eng Sträif vu wäissem Liicht. Et war elo oder ni.
  
  
  Entweder mäi Kapp war ofgesprengt, oder wien dobannen war war intelligent genuch fir ze realiséieren datt den Nick Carter dout eng Millioun vermësst Diamanten bedeit. Ech hu gehofft, datt se net hallef sou domm wieren, wéi ech geduecht hunn. D'Wilhelmina huet op d'Këscht vun engem portly Hollänner mat engem flaxen Kapp gewisen.
  
  
  Seng Daumen waren an d'Tailleband vu senge baggy Hosen gestoppt, awer d'Astra ass hannert him erausgestach. 32 am Géigesaz zu dem Wilhelmina seng schlank, déidlech Faass. D'Astra huet alles bannent honnert Meter getraff, an et hat och de Virdeel vun engem zwielef Zentimeter Ënnerdrécker, prett fir souguer de schwéierste Kugelschoss ze muffelen, wa se um Rand vum direkten Doud wieren. "Gudden Owend, Mister Carter," sot den Hollänner mat engem staarke gutturalen Akzent. - Ech gesinn, Dir sidd prett fir alles. Awer et gëtt kee Grond fir Saachen am Gang ze diskutéieren wéi eng Rëtsch gemeinsam Déif.
  
  
  Ech hu kee Wuert gesot, ech hunn just mäi Zeigefanger um Ausléiser gehal. Am Andrea säi Raum erakomm, hunn ech gefillt datt et duerch d'Präsenz vun dësen düstere Leit mat däischter Gesiichter entweidert ass. De Mann mat der Astra war asiatesch mat engem Vollmound Gesiicht an jet schwaarz Hoer. Am Géigesaz zu sengem Begleeder war et näischt domm oder schwaach-minded a sengem Intent an onheemleche Bléck. Wéi d'Dier hannert eis zougemaach huet, huet hien eng bal onmerkbar Beweegung vu sengem Kapp gemaach.
  
  
  "Ech si frou, datt Dir bei eis fir e Patt bäikomm sidd, Här Carter," sot hien. Hien huet Englesch sou séier a präzis geschwat wéi d'Leit vu Bombay an New Delhi. Awer hien war keen Indianer. Méi wéi e Chinese Mann, mat just genuch Blutt a senge Fonctiounen Biller vun Schnéi-capped Biergspëtzten a klenge buddhistesch Tempelen ze zauberen.
  
  
  "Ech maachen mäi Bescht fir d'Leit ze gefalen."
  
  
  "Ech hunn dat gehofft", huet den Asiater geäntwert, d'Astra huet nach ëmmer direkt op meng Broscht gewisen.
  
  
  - Op wat waarden mir, Koenvar? - huet den Hollänner säi Kompliz geklappt.
  
  
  Den Numm war Nepali, wat déi éischt vu menge ville Froen beäntwert huet. Awer keen schéngt ganz interesséiert fir de Rescht vun de Froen ze beäntweren.
  
  
  "Mir waarden op den Här Carter fir d'Diamanten erauszezéien," sot de Koenvaar éierlech, säi Gesiicht eng eidel Mask, kal an expressivlos.
  
  
  - Diamanten? - Ech widderholl.
  
  
  "Dir hutt hien héieren," sot den Hollänner, elo nervös a manner zouversiichtlech. Hien hat nëmmen Fleesch Fauscht, kee Wonner, datt hien onwuel war. "Dat stëmmt, Här Carter," huet de Koenvaar geäntwert. "Et géif mech vill Zäit spueren ... a vill Onbequemlechkeet fir Iech wann Dir just d'Steng erausgeet, fir datt ech dësen Deal fäerdeg bréngen a verloossen."
  
  
  Ech gefrot. - Wat Wee ass dëst?
  
  
  Säi Gesiicht huet an e Laachen gebrach. Et war dat Schlëmmst wat hie maache konnt. Seng Zänn goufe bis op en dolk-scharfen Rand ofgelagert: Footage vun engem Drëttklass Horrorfilm, Grof Dracula vum Osten.
  
  
  "Komm, Här Carter," sot de Koenvaar. "Dir wëllt net fir nëmmen e puer Diamanten stierwen, oder?" Ech si sécher datt de gudde Senator Golfield fäeg ass méi Fongen ze sammelen fir eventuell d'Kanner ze léisen. Also loosst eis onnéideg Bluttvergießen vermeiden.
  
  
  Äntwert op eng aner Fro. Hie wousst datt ech dem Golfield säin Emissär war. Awer wann hien en Emissary vun de Sherpas war, goufen e puer wichteg Aspekter vum Accord iwwersinn, dorënner d'Golfield Kanner. Wann ech se elo iwwerginn, kënnen d'Sherpa ëmmer méi Diamanten verlaangen. A wann hien net e Sherpa gewiescht wier, hunn ech net geduecht datt et einfach wier fir de verzweifelte Revolutionären ze erklären datt d'Léisegeld vun engem décke Hollänner an hallef Nepaleser geklaut gouf, ganz ähnlech wéi e Vampir.
  
  
  Ech hu misse si fir eng Zäit ze schwätzen. "A wann ech déi Bijoue net opginn, déi Dir mengt, ech hunn, wat dann?"
  
  
  De Koenvar huet erëm gelaacht, lues a lues op d'Been geklommen. Säi Kierper war schmuel a wiry. Seng Kaz-ähnlech Beweegunge erënnert mech un de Meeschter Tsjoen, mäi Karate-Instruktor.
  
  
  'Wat dann?' - Hien huet dem Astra säi Faass mat engem Fanger geklappt. "Dëst erstaunlech Tool kënnt mat fënnef super schnelle Chucks. Wann ech den Ausléiser zéien, gëtt d'Halschent vun iech op d'Dier geblosen, sou datt Är Been op der Plaz sinn. Du verstees?'
  
  
  "Super," sot ech.
  
  
  - Also loosst eis ophalen mat streiden. Stones weg.
  
  
  - Wien huet dech geschéckt?
  
  
  - Wat mécht dat fir Iech, Här Carter?
  
  
  Seng Stëmm a seng ganz Stëmmung sinn mat wuessender Entschlossenheet däischter ginn, a säi Fanger nervös iwwer den Ausléiser rutscht.
  
  
  "Dir gewannt," sot ech, hu mir mir geduecht, "Dir sidd e méi groussen Bastard wéi Dir jeemools wousst." Ech hunn d'Wilhelmina erof geluecht a mat menger fräier Hand an meng Jackett gezunn, wéi wann ech d'Diamanten aus der Innentasche wollt huelen.
  
  
  Wéi et gär oder net, et gëtt keng Äntwerte méi. Wéi de Koenvaar säin Revolver a meng Richtung gewisen huet, hunn ech e séiere Beweegung vu mengem Handgelenk gemaach, sou datt ech an enger Sekonnebréck den Hugo an der Hand hat an ech op d'Knéien gefall sinn. Ech hunn mech gerullt wéi d'Astra e explosive Feier erausbruecht huet. D'Kugel war wäit vu sengem Zil, mee den Hugo huet de Bulle getraff, et war keen Zweiwel doriwwer.
  
  
  Den Hollänner ass op mech gerannt, schüchterend, eng krampend Bewegung no der anerer. Mäi geheien war schwéier an déidlech. Den Hugo stung aus sengem Häerz wéi e Pin deen e Päiperléck op Pabeier hält. Mat béiden Hänn huet de Flaxenkapp probéiert d'Hoernadel eraus ze zéien, mä d'Blutt ass scho wéi e Geyser aus him erausgaang, an huet d'Front vu sengem Hiem mat Blasen a roude Schaum gefüllt.
  
  
  Hien ass zesummegefall wéi eng Poppenpopp, déi seng Stuff verluer hat, seng Ae sinn no bannen gedréint, wéi wa se en onappetitiven a bluddege Keesseberäich schloen. Mee de Koenvar war guer net drun interesséiert. Hien huet den Ausléiser erëm gezunn an ech hunn d'Häiss vun enger waarmer Kugel héieren, déi sech bal duerch d'Hülse vu menger Jackett verbrennt.
  
  
  De klenge Mann war nervös, besonnesch well ech d'Wilhelmina net wollt benotzen. Ech wollt nach ëmmer datt hien lieweg wier, well ech wousst, datt hie mir vill méi Informatioun ka ginn, während seng Zong nach am Gebrauch war, wéi wann ech säi ganze Riedzentrum aus sengem Mond geschloen hunn. Eng Zäit laang war ech sécher hannert dem Bett. De Koenvar ass no vir gekräizt, mat präzise Beweegunge laanscht den alen, verdréinen Buedem. "
  
  
  Ech hu gefrot. - "Kompromitt, Koenvar, loosst eis d'accord sinn!
  
  
  Hien huet net geäntwert a seng Astra fir sech selwer schwätze gelooss. De gefälschte Walter huet erëm gespaut, an de Spigel nieft dem Bett ass an honnerte vu schaarf Stécker zerbriechen. Ech hätt an esou vill Stécker gebrach soubal ech ënner senger Feierlinn koum. Also ech hat keng aner Wiel wéi d'Wilhelmina an d'Hand ze bréngen. Ziel laanscht hir glat blo-schwaarz Schaft, hunn ech den Ausléiser gezunn. Just hannert Koenvar, manner wéi zwee Zentimeter iwwer sengem Kapp, koum e Lach an der Mauer.
  
  
  Hien huet sech gedréckt an hannert dem Kleederschaf rutscht, probéiert méi no un d'Dier ze kommen. Ech hat Angscht Wilhelmina erëm ze benotzen; si hunn Angscht datt d'Hotelpersonal géif héieren wat an hirem majestéiteschen a respektablen Etablissement geschitt ass. Awer elo huet de Koenvar erschreckt ausgesinn an bannenzeg Conclusiounen gezunn. Fir d'drëtte Kéier an esou vill Minutten huet d'Astra mat hellem Ausdauer gejaut, an d'Wilhelmina ass mir aus den Hänn geflunn.
  
  
  "Hei, huelt d'Diamanten!"
  
  
  Ech hunn gefrot, mech gefrot ob hien sou verzweifelt a gourmandseg war fir mech eng zweete Kéier ze gleewen.
  
  
  Hien huet gegleeft.
  
  
  Lues a zidderend sinn ech opgestan a si mat enger ganz schwéierer Gang op hien gaang. Hien huet d'Waff op meng Këscht gehalen. "Héicht Är Hänn," sot hien, guer net aus Otem.
  
  
  Wéi ech méi no komm sinn, hunn ech gemaach wéi ech gesot krut. Awer wéi de Koenvar no menger Jackett erreecht huet, vill méi wéi nëmmen déi deier Seidfaarf ze entdecken, hunn ech mat menger lénkser Hand geschloen an d'Fanger gekrullt. ëm säi Handgelenk, dréckt dem Astra säi Faass vu menger Këscht ewech a Richtung Buedem.
  
  
  Hien huet en iwwerrascht Gromperen erausginn an d'Waff ass vu senge Fanger gerutscht. Dunn huet hien probéiert sech befreien, bal vermësst den Effekt vum so-nal-chi-ki, e Schlag mam Grëff vun engem Messer, dee säi Kehlkopf zerbriechen sollt. Awer ech sinn net méi wäit wéi e Bléck Schlag op d'Säit vu sengem muskuläre Hals.
  
  
  Dunn war et dem Koenvar säin Tour fir mech ze iwwerraschen. Wéi ech him an d'Liewe geschloen hunn, huet hien sech zréckgezunn an huet ee vun de schnellsten Spréng gemaach, déi ech je gesinn hunn.
  
  
  Ech hunn de Kapp zréckgezunn sou datt d'Zéiwe vu sengem Schong d'Loft beréiert an net den Hals an de Kinn. Hien huet op alle Fall de Virdeel vu sengem Astra verluer. Awer hien huet et net wierklech gebraucht. De Koenvaar war gläich qualifizéiert mat den Äerm a Been an huet nach eng Kéier geschloen, dës Kéier mat engem fléien Réckschlag. Wann hien mech geschloen hätt, wann ech mech net an der leschter Minutt ëmgedréit hätt, hätt dem Nick Carter seng Mëlz ausgesinn wéi e Sack Erbsen. Awer erëm huet hien d'Zil verpasst. Ech hunn meng Hand opgehuewen, meng Hand huet sech zu engem déidlechen a blannend zwee-Fangere Speer verwandelt. Ech hunn seng Aen beréiert an hien huet e gesträifte Gejäiz vu Péng erausginn.
  
  
  Dunn huet hien de Knéi geschloen an huet mech ganz um Tipp vu mengem Kinn geschloen. Ech hu geduecht datt ech e Schanken knacken héieren wéi ech mech zréckgezunn hunn, mäi Kapp gerëselt a probéiert mäi Gläichgewiicht erëm z'erreechen. De Koenvar war scho virun der Dier, anscheinend wëlles d'Sessioun bis op eng zweet Visite auszestellen, anstatt mat mir do an dann fir ëmmer ze handelen. E puer Momenter méi spéit war ech virun der Dier, de panikéierte Rhythmus vum Laafen echo an den Oueren. Ech sinn an de Gank gedréckt.
  
  
  Et war eidel.
  
  
  'Onméiglech.' Ech verflucht mech roueg. D'Gang gouf op eemol roueg genuch fir e Pin ze héieren falen. Ech sinn d'Rei vu Säit zu Säit erofgaang. Awer de Koenvar ass fortgaang.
  
  
  Wéi dëse Mann ouni Spuer verschwonnen ass, blouf e Rätsel. Seng Verbindungen a Motiver bloufen eng komesch Serie vun onbeäntwerten Froen. Mee ech kéint absolut sécher vun enger Saach sinn: De Koenvar géif zréckkommen, egal ob ech et gär hätt oder net.
  
  
  Et war schwéier fir mech op all Dieren ze klappen a froen ob ech d'Zëmmer kéint sichen. Op alle Fall war keen interesséiert fir de Kaméidi aus dem Andrea sengem Zëmmer, obwuel ech dovun ausgoen, datt déi meescht Hotelgäscht scho virum Iessen un déi sëllechen Dëscher ronderëm d'Stad souzen. Also sinn ech zréck an hir Zëmmer an hunn d'Dier roueg hannert mir zougemaach.
  
  
  Den Hollänner louch um Buedem wéi e gebrauchte Pabeiertuch, an de Raum sténkt vum rauschen Geroch vu Blutt, Gewierer an Angscht. Ech hunn d'Fënster mat Vue op d'Herengracht opgemaach an hunn gehofft datt de Gestank vum Waasser déi méi konkret Geroch vu Gewalt an Doud verschwënnt.
  
  
  Wann ech eppes dergéint maache kéint, hätt d'Andrea net gewosst, datt eppes ongewéinlech geschitt wier. Mä als éischt hunn ech misse vun dësem Kierper lass ginn.
  
  
  Natierlech haten dem Mann seng Kleeder hollännesch Etiketten op. Awer seng Tasche waren eidel ausser e Pak Zigaretten an e puer Gulden. Hien hat näischt fir hien z'identifizéieren, an ech hunn de Verdacht datt de Koenvaar dësen Typ hei zu Amsterdam agestallt huet.
  
  
  "Domme Bastard," hunn ech geflüstert, an déi bluddege Viraus vu sengem Hiem gekuckt. Ech hunn säi Kierper mat enger Hand op de Buedem festgehalen, während ech den Hugo aus sengem liewenslosen Kierper gezunn hunn. Däischterend Blutt ass duerch seng Këscht gefloss. Seng Haut hat schonn e verschwonnenen, krank gréngen Glanz ugeholl, a seng naass Hosen a bluddeg Erscheinung hunn mech bal d'Nëtzlechkeet vu sengem Doud bedauert. Hien huet näischt dovunner gewonnen. De Koenvar war guer net interesséiert wat him geschitt ass.
  
  
  Awer elo huet och dëse lieweg Kierper missen verschwannen. Ech hunn eng Feierdier um Enn vum Gang gesinn an hunn ugefaang dem Mann säi Kierper op d'Dier ze zéien, ouni op déi rout Mark opmierksam ze maachen, déi de Mann um Buedem hannerlooss huet. Wann de Kierper fort ass, botzen ech de Chaos. Dëst war net eppes fir d'Déngschtmeedchen ze loossen. Glécklecherweis ass keen an d'Gang erauskomm wéi ech hien op d'Feierdier gezunn hunn. Ech hunn et opgemaach an erausgezunn.
  
  
  Zéng Minutte méi spéit louch hien um Daach vum Ambassade Hotel an engem Koup ale Kleeder. Si fannen hien do, awer wahrscheinlech laang nodeems ech Amsterdam verlooss hunn. Schlof gutt, hunn ech batter geduecht. Ech sinn zréck gaang an sinn zréck an d'Andrea säi Zëmmer rutscht.
  
  
  Ech hu missen all dëst Blutt botzen ouni sou e wonnerbare Botzmëttel. Also hunn ech just Seef a Waasser benotzt fir déi schlëmmste Flecken ze läschen. Ech hunn et mol net ze schlecht gemaach, well de Buedem ausgesäit wéi e Schluechtfeld. Ech hunn dunn de gebrachene Spigel duerch een aus mengem Zëmmer ersat. Schlussendlech hunn ech de Kleederschaf op d'Kugelloch an der Mauer geplënnert, dem Koenvaar seng Astra an d'Täsch geluecht an d'Wilhelmina suergfälteg ënnersicht.
  
  
  D'Kugel vun der Astra huet et nëmme geweit a vum laange speziellen Héichdrockfaass ofgesprongen. Ech hunn de Bomar Visor iwwerpréift a war frou datt et nach sou gutt war. Ech hunn d'Wilhelmina scho méi Joer wéi ech wëll wëssen oder erënnere kann. An ech wollt hatt net verléieren, besonnesch elo, wann d'Missioun kaum vum Buedem geklommen ass.
  
  
  Ier ech de Raum verlooss hunn, hunn ech mäi Krawatt riicht gemaach an e Kamm duerch meng Hoer gerannt. Den Départ huet gutt ausgesinn. Net ganz gutt, erënnert Iech un, awer ech hat net geduecht datt d'Andrea Ewen och géif bemierken, ausser datt d'Miwwele geréckelt ginn. Donieft hat si kee Wee fir ze wëssen datt eng Persoun hei gestuerwen ass.
  
  
  Ech hunn d'Dier hannert mir zougemaach an de Lift erof an de Foyer geholl. Ech hat nach genuch Zäit fir op Dam Square ze goen, hatt opzehuelen an zesummen eppes z'iessen. Ech hoffen de Rescht vum Owend war roueg a friddlech. An ouni Tëschefall.
  
  
  
  
  Kapitel 5
  
  
  
  
  
  "Dir wësst," sot si, "Dir sidd vill méi lecker wéi de Räis Dësch vu gëschter."
  
  
  - Also hutt Dir nach ëmmer indesch Iessen gär?
  
  
  "Ech léiwer dech, Carter," sot Andrea.
  
  
  "Dat ass ëmmer gutt ze héieren," hunn ech gemëscht. Ech sinn op de Réck gerullt an hunn eng Zigarett erreecht. D'Andrea ass op mech gekrasch an huet de Kapp op meng Broscht geluecht. "Et ass schued, datt ech de Mëtteg muss verloossen."
  
  
  Si huet gefrot. - 'Firwat?'
  
  
  "Geschäftsofkommes.
  
  
  "Wat fir eng Affär ass dëst?"
  
  
  "Keng vun Ärem Betrib." - Ech hunn gelaacht an gehofft, datt si géif verstoen.
  
  
  Si huet et gemaach. Si schéngt eigentlech ganz zefridden mat hirer Situatioun, hir Haut nach fiicht a rosa aus dem Glanz vun eisem Lovemaking. Si huet mech d'Halschent vun der Nuecht opgehalen, awer d'Nuecht mat hatt verbréngen war vill méi agreabel wéi zum Beispill Koenvar oder säi verdammt Begleeder.
  
  
  "Wou gitt Dir dann hin, oder dierf ech net wëssen?" - D'Andrea huet däischter gemaach.
  
  
  "Alles weist op Osten," sot ech. Ech hunn d'Zigarett an d'Äschebecher erausginn an hunn mech ëmgedréit. Meng Hänn hunn hir glat, satinesch Haut op an erof geraumt. Et war eng chinesesch Popp, ganz rosa a Porzellan; Witz a Schéinheet propper verpackt als Kaddo. Ech konnt et net widderstoen, alles erëm auszepaken fir den Inhalt ze bewonneren. Op eemol war hir Zong iwwerall a ier ech wousst wat geschitt ass, hunn ech mech schwéier op hatt geluecht, déif an hir Schatzkëscht gedréckt.
  
  
  "Gitt Dir zréck op Paradiso fir méi Interviewen?" Ech hunn eng Stonn méi spéit gefrot wéi si aus der Dusch koum. "Vläicht ass dëst eng gutt Iddi," sot d'Andrea wéi ech de Réck gedréchent hunn, zéckt beim Vue vun de mëlle Kéiren vun hirem Hënner. "Do hänken déi meescht vun hinne fir Kontakt ze maachen ... oder soll ech soen, fir en Deal ze maachen. A si hunn et egal mat mir ze schwätzen wärend se an hirem eegenen Ëmfeld sinn.
  
  
  "Ech kann dech an en Taxi huelen wann ech Fligeren kafen."
  
  
  'Super. Et spuert mech vill Zäit, "sot si. "Awer wäert Dir kee Frühstück iessen ier Dir fortgeet?"
  
  
  "Just Kaffi."
  
  
  No all Gewalt an Iwwerraschungen vun der Nuecht virdrun, war de leschte Frühstück zu Amsterdam dee beschten Stimulant, deen ech mir virstellen konnt. Just do vis-à-vis vun der Andrea souz iwwer eng dampende Taass Kaffi huet mech sou gär hatt gemaach datt ech bal Angscht hat. Et wier vill méi einsam ouni hatt. Awer dat war net wéi mäi Liewen geschafft huet, an ech konnt näischt doriwwer maachen. Also hunn ech probéiert d'Andrea Ewan aus mengem Kapp ze setzen dee Moment wou ech mech ugedoen hunn an hatt ëmbruecht hunn fir wat déi leschte Kéier kéint sinn.
  
  
  Si huet selwer net ze glécklech ausgesinn. — Halt Dir nach eng Kéier bei Amsterdam um Réckwee? huet si gefrot wéi mir op de Lift gewaart hunn.
  
  
  "Ech sinn net sécher," sot ech, "also ech kann Iech näischt verspriechen. Awer wann ech hei zréck kommen an Dir sidd nach ëmmer hei ... "
  
  
  "Dann hu mir Dëscher mat Räis fir erëm ze feieren," sot d'Andrea mat engem Grinsen, datt si schéngen ze kämpfen op der Plaz ze halen. Dunn huet si hire Fanger op meng Lippen gedréckt a séier ewech gekuckt.
  
  
  Aus dem Hotel erausgaang, si mir an den hellen, balsamen Fréijoersmoie bannen gaangen. D'Loft war glänzend an huet no Abenteuer an Opreegung geruff. D'Andrea huet meng Hand gegraff wéi wann hatt Angscht huet mech ze verléieren. Op eemol, hallef um Trottoir, schéngt si de Fouss ze verléieren. Si huet getrëppelt an ech hunn hatt gegraff fir datt se net falen. Duerno hunn ech eng hell rout Blummen op hir Schëller gesinn.
  
  
  "Nick, w.e.g. ..." huet si ugefaang. Dunn hunn hir Aen zougemaach a si ass op mech zesummegefall wéi en dout Gewiicht.
  
  
  Ech hat keng Zäit ze verschwenden. Ech hunn hatt hannert engem geparktenen Auto gezunn an hunn d'Dächer iwwerall an der Herengracht mat mengem Bléck gesicht. Eppes Metal blénkt am helle Moies Sonneliicht, a rosen Pistoulschëss hunn iwwer de Kapp geklappt.
  
  
  Den Portier huet hatt gesinn. Hien ass duerch d'Strooss gelaf wéi ech him gejaut hunn ze verstoppen, well et war e Scharfschützer op engem vun den Diech iwwer der Strooss.
  
  
  "Rufft eng Ambulanz," hunn ech geruff. "Si gouf erschoss." Ech hunn op Andrea gekuckt. Hir Ae waren nach ëmmer zou an d'Faarf war aus hirem Gesiicht verschwonnen. Elo war hir Atmung gerappt, an d'Blutt leeft weider aus der schrecklecher Wonn op hirer Schëller.
  
  
  Zu dësem Zäitpunkt konnt ech wéineg méi maachen wéi probéieren op déi aner Säit vun der Strooss ze kommen. Ech hat keen Zweiwel datt et mäi Frënd aus Nepal war an datt säin Zil net sou kloer war wéi hie gehofft huet. Ech wollt hien net erëm vu mir ewech rutschen loossen, net mam Andrea säi Blutt op seng Hänn a vläicht souguer hirem Liewen, fir dat hien huet misse äntweren.
  
  
  Déi schmuel Pena Bréck war deen eenzege Wee fir op déi aner Säit vum Kanal ze kommen. Ech sinn esou niddereg wéi méiglech bliwwen, obwuel ech en einfacht Zil bliwwen sinn. Hannert mir war den duebelen Toun vun enger Ambulanzsirene, déi Richtung Ambassade Hotel gerannt ass; dëst an déi rosen Gejäiz vun enger séier versammelen Leit. Ech sinn iwwer d'Bréck gerannt an hunn et sécher op déi aner Säit gemaach. Een huet mech eng Warnung geruff wéi eng aner Kugel op den Trottoir lénks vu mir getraff huet, an d'Stécker vu Pavésteng an d'Loft fléien.
  
  
  E Moment méi spéit sinn ech d'Trap vum Kanalhaus erop gelaf. Glécklecherweis war d'Dier op. Et war en Bürogebai an et huet mech e bëssen Zäit gedauert bis op den ieweschten Stack kommen. D'Dier, déi op den Daach féiert, war vu bannen gespaart, wat bedeit datt de Koenvar, oder vläicht ee vun de lokalen Attentäter, déi hien agestallt huet, d'Haus net benotzt huet fir op d'Rei vu flaach Daach ze kommen.
  
  
  D'Wilhelmina huet sech a mengem Aarm geschloen an huet sech waarm a gemittlech gefillt. Ech hunn de Bolzen zréckgezunn an hunn d'Dier sou roueg wéi méiglech opgemaach. Sonneliicht huet zesumme mat der blénkeg Sirène vun enger Ambulanz iwwer de Kanal virum Ambassadehotel era gestreamt.
  
  
  Maacht Iech séier, du Bastard, weist dech, hunn ech geduecht, op de flaache, asphaltéierten Daach eraus klammen. Deemools huet eng Kugel e baussegen Kamäin manner wéi engem hallwe Meter vu mir ewech duerchgebrach. Ech sinn op den Daach erofgefall an hunn ugefaang no vir ze krauchen. Koenvar war net ze gesinn, obwuel ech wosst vu wéi enger Säit de Schoss geschoss gouf. Hien huet mech gesinn, awer ech hunn hien nach net fonnt. Ech hunn meng Schwachstelle net wierklech gär, awer et war wéineg wat ech maache konnt bis ech et laanscht de glänzend schwaarze Schaft vu menger Wilhelmina gefaangen hunn.
  
  
  Dunn hunn ech den Toun héieren, op deen ech gewaart hunn, de Klang vu Fouss hannert mir lafen. Ech hu mech op d'Been gesat an iwwer de Rand vum Kamäin eraus gekuckt. Et war wierklech de Koenvar, ganz schwaarz gekleet, lëschteg an elusive wéi e Jaguar. Ech hunn d'Wilhelmina opgeholl, zielt a geschoss...
  
  
  Mee dee cocky Bastard huet sech net emol zréckgehalen. Et huet ausgesinn wéi wann eng Kugel säi Schädel gegraut hätt, awer de Koenvar huet seng Hand net emol reflexiv op de Kapp gehuewen.
  
  
  Ech sinn him gefollegt a sinn esou no wéi méiglech bei him bliwwen. Hien huet en 12-Schoss Mossberg gedroen, de Standardgewier vu villen amerikanesche Policedepartementer. Awer hien huet anscheinend e puer Ännerunge gemaach, well d'Munitioun déi hien benotzt huet méi wéi eng M-70 Mörserronn war.
  
  
  Koenvar rutscht iwwer e Ledge iwwer zwee Diech. Säi Mossberg blénkt an der Luucht, dunn huet de Klang wéi e Stolstecker geklongen: Pok, lénks vu mir. Ech dauchen zréck, awer säin Zil war net hallef sou gutt wéi seng Karatefäegkeeten. Dee Moment konnt ech mech nëmmen doriwwer freeën.
  
  
  Ech hunn dem Wilhelmina den Ausléiser gezunn. Hire staccato-Sound gouf direkt gefollegt vun engem Stréim vu plötzlechen spasmodesche Péng. Mäi Blutt huet ugefaang ze kachen wéi ech gemierkt hunn datt eng vu menge Kugel endlech säin Zil getraff huet. De Koenvar huet seng Hand erreecht a probéiert d'Blutungen ze stoppen. Hien huet de Mossberg op d'Wang gehuewen. Mä mat nëmmen enger Hand lénks an Aktioun, der Kugel verpasst an ricocheted vun engem Daach zu engem aneren an enger Serie vu gewaltsam Explosiounen.
  
  
  Dunn ass hien erëm wéi e schwaarze Panther gelaf, probéiert ze flüchten. Ech sprangen op a sinn no him gelaf, mäi Fanger huet dem Wilhelmina säin Ausléiser fest gedréckt. De Koenvar war séier, awer méi wéi dat, hien war onheemlech agil. Wéi ech e weidere Schoss geschoss hunn, ass de Mann tëscht zwee Haiser gesprongen a verschwonnen hannert enger kuerzer, verkoolter Päif. Wéi ech op de Rand vum Daach koumen, waren hien an de Mossberg néierens ze gesinn. Ech hunn mech zréckgezunn, d'Féierung geholl a sprangen. Fir e Moment hunn ech e schlecht zerquetscht, vermësst Nick Carter op der Strooss ënnen virgestallt. Mäi Fouss ass vum Rand gerutscht. Ech hunn mäi Gewiicht no vir geworf fir e bessere Grëff op den Daach ze kréien. D'Dachplacke sinn erofgefall an hunn d'Strooss drënner mam Klang vu Maschinnegewierfeier getraff. Awer ech hunn et gemaach, just an der Zäit fir mäi Steebroch hannert enger Zinkdier ze gesinn verschwannen, déi ouni Zweifel op d'Strooss drënner gefouert huet.
  
  
  A manner wéi zwanzeg Sekonnen war ech virun der Dier, mee de Koenvar war weder domm nach suergfälteg. Hien huet virsiichteg d'Dier vu bannen gespaart. Ech sinn iwwer den Daach zréck gelaf, hu mech gekräizegt an duerch de Giebel eraus gekuckt. Ech hat eng super Vue op déi ganz Strooss. D'Ambulanz ass scho fortgaang. Amplaz waren dräi Volkswagen Käfer mam Emblème vun der Amsterdamer Police virum Hotel geparkt.
  
  
  Mee et war keen Zeeche vu Koenvaar, näischt wat ze weisen datt manner wéi fënnef Minutte virdrun hien um Daach verstoppt hat fir mech ze schéissen.
  
  
  Onsichtbar a verschwonnen, Koenvar war méi geféierlech wéi soss näischt. Ech war sécher datt hien ëmmer nach iergendwou am Haus war, net konnt e Strich fir d'Strooss a schlussendlech Sécherheet maachen, also sinn ech zréckgekrabbelt an déi aner Rand vum Daach ënnersicht. De Réck vum Gebai huet an e schmuele cul-de-sac opgemaach. De Coenvar hat och néierens ze goen.
  
  
  Wou war hien dann?
  
  
  Et war kee Wee fir erauszefannen ausser duerch d'Dier opzemaachen an d'Haus ze sichen. D'Kugel ass duerch d'Dier an d'Schloss gaang wéi wann et e Botterkuch wier. E Moment méi spéit sinn ech heemlech a roueg d'Trap erofgaang, zwee Schrëtt gläichzäiteg gemaach. Den helle roude Bluttfleck huet mir gesot datt de Coenvar dee selwechte Wee virun manner wéi zwou Minutte gefuer ass. Ech wousst datt hie wéi en Ochs bludde wann ech bal mäi Gläichgewiicht op menger éischter Landung verluer hunn an an e Pool vu däischterem Blutt gerutscht.
  
  
  Ech sinn d'Trap erof op déi nächst Landung gaang an hunn näischt héieren wéi meng eegen Otem. Ech war net an der Stëmmung fir Spiller. Wéi d'Dier am donkelen Enn vum Gank opgaang ass, hunn ech mech séier gedréint an hunn et fäerdeg bruecht de Fanger um Ausléiser ze halen. En ale Mann mat Stolbrëller huet erausgekuckt. Hien huet op d'Waff gekuckt, huet seng kuerzsiichteg Aen geblénkt an huet seng Hänn an engem Geste vu kompletten a kompletten Horror opgehuewen.
  
  
  - Weg ... nee, nee. W.e.g.," huet hien gejaut. 'Wann ech glift. Nee.'
  
  
  Ech hunn mäi Luger erofgesat a gezeechent datt hie roueg sollt sinn. Nach ëmmer rëselt, ass hien zréckgaang an huet sech hannert der Dier verstoppt. Dunn gouf et e Klapp, gefollegt vum Klang vu lafende Féiss. Ech Schoss zréck an gewaart, net wëssen wat ze erwaarden. Awer ier ech eppes soen oder maache konnt, gouf ech vun dräi Amsterdamer Polizisten konfrontéiert.
  
  
  'Hänn an d'Luucht! Beweegt net! - ee vun de Männer huet op hollännesch geklappt.
  
  
  Ech hunn gemaach wat mir gesot krut.
  
  
  "Dir versteet et net", hunn ech probéiert ze soen.
  
  
  "Mir verstinn, datt d'Fra stierwe kann", huet de Polizist geäntwert.
  
  
  "Awer ech sichen no enger Persoun wéi Dir, e Scharfschützer."
  
  
  Et huet mech vill Gespréicher gedauert fir hinnen z'erklären datt de Koenvar an ech zwee verschidde Leit sinn. An och dann wousst ech datt ech wäertvoll Zäit verschwenden, well d'Asiatesch elo eng Chance hat fir e sécheren Hafen ze fannen.
  
  
  Endlech hu si mech verstanen. Déi zwee Männer sinn zréck op d'Strooss gerannt, während en drëtte Polizist mech begleet huet fir dat ganzt Haus ze sichen. Awer fir déi zweete Kéier an e puer Deeg war de Koenvar fort. Endlech sinn ech op d'Trap geklommen an zréck op den Daach, mäi Pech verflucht. Dunn hunn ech eppes bei der futtis Dier gesinn, wat ech virun zéng Minutten net gemierkt hat. Ech béien an hunn et opgeholl. Et war eng eidel Matchbox mat enger ganz spezieller Inscriptioun. Op der viischter Säit vum Pabeier gouf gedréckt:
  
  
  Kabine Restaurant, 11/897 Ason Tole,
  
  
  Kathmandu
  
  
  
  
  Kapitel 6
  
  
  
  
  
  Ech hat vill ze erklären.
  
  
  "Wat fir eng Relatioun hutt Dir mat der Miss Yuen?"
  
  
  'War Dir schonn do?' Ech sot, genervt, datt mäi Enquêteur mech wéi e gemeinsame Kriminell behandelt. Ech souz op engem riichtaus hëlze Stull an engem klengen, düsteren Zëmmer op der Policebüro an der Marnixstrooss. Et gi Plakater ronderëm mech, déi soen "fonnt", a virun mir ass dat onbeweeglecht Gesiicht vum Inspekter Sean.
  
  
  "Jo, well si nach lieweg ass ... op d'mannst fir de Moment," huet hien geäntwert.
  
  
  Op d'mannst hunn se mir eppes gesot, ganz wéineg, awer eppes iwwer dem Andrea säin Zoustand. Wéi ech an d'Ambassade zréckkoum, huet d'Police op mech ausserhalb vum Hotel gewaart. Si waren all ze gäeren mech op de Sëtz ze transferéieren anstatt fir e frëndlecht Gespréich. Elo wou de Scharfschützer fort war, hu se mech net lassloossen ouni fir d'éischt e puer Äntwerten ze kréien.
  
  
  'Och, wat kënnt Dir nach soen?' Shen widderholl, sou wäit hänken, datt ech konnt soen wat hien zum Frühstück giess huet.
  
  
  - Wat genee? Ech gefrot, probéiert meng wuessen Roserei ze kontrolléieren. Wann d'Police net iwwerhaapt an d'Kanalhaus agebrach wier, hätt ech de Koenvaar vläicht kënne stoppen. Da konnt ech him Corner ier hien Flucht. Awer elo war hien fort, an et war wéineg, wat doriwwer gemaach ka ginn.
  
  
  "Wat ass Är Relatioun mat der Miss Yuen?"
  
  
  "Ech hunn hatt am Fliger op Amsterdam begéint, dat ass alles", hunn ech geäntwert. "Mir ware just Frënn, Inspekter."
  
  
  "Et gëtt näischt gewéinlech iwwer de Mordversuch, Här Carter," sot hien. Hien huet opgehalen fir eng Zigarett opzemaachen, awer huet sech net gestéiert mir eng ze bidden. "A wéi sidd Dir mat verbuedenen Waffen an dëst Land komm? Feierwaffen mussen der Douane deklaréiert ginn. Allerdings ass näischt dovunner an den Zollbicher bekannt, Här Carter. Näischt.'
  
  
  "Ech hunn net driwwer geduecht," sot ech, froen. Si hunn mech net emol den Telefon benotzt. Ech wollt just d'Ambassade ruffen, déi dann erëm den Hawk kontaktéiere géif an dëse Mess fir mech auszortéieren ouni en Dag ze verschwenden. Just wéi elo hunn ech et ni aus Amsterdam gemaach wéi ech geplangt hat. Wat ech méi laang festgehale gouf, wat méi Zäit ech verluer hunn an ëmsou méi schwéier gouf meng Missioun. Mee ech wollt et net alles an der Nues vum Shen leeën an him soen firwat ech e Luger bei mir hat a firwat een dee Moien probéiert huet mech ze schéissen.
  
  
  Et war schonn de Mëtteg, mee den Inspekter huet anscheinend keen vun eis u Mëttegiessen interesséiert. Shen huet ronderëm mech wéi e gefaangenen Tiger an engem Käfeg ëmkreest; Hänn hannert sengem Réck an eng Zigarett tëscht décke Lëpsen dangling. "Dir maacht mäi Liewen ganz schwéier, Här Carter," sot hien. "Dir schéngt vill méi iwwer dës Saach ze wëssen wéi ech." An ech si guer net frou doriwwer."
  
  
  "Entschëllegt," sot ech, zéien meng Schëlleren.
  
  
  "Bedaueren ass net genuch fir eis."
  
  
  "Dëst ass dat Bescht wat ech kann ginn. Ech schaffen fir en US Senator, an dofir fuerderen ech Iech op diplomatesch Immunitéit ze kréien ... "
  
  
  "Äddi wat?" - huet hien an engem commandéierten Toun gefrot.
  
  
  Ech wollt dat net duerchgoen, also hunn ech mäi Mond zougehalen an d'Aen erofgefall. Wat e Chaos, hunn ech geduecht. Wéi wann ech scho net genuch Problemer hätt, muss ech elo och mat der hollännescher Police ze dinn hunn.
  
  
  Mëttlerweil hat ech keng Ahnung wat mam Andrea geschitt ass, wou si geholl gouf, wéi eng Behandlung si am Moment kritt oder ob hiren Zoustand kritesch war. "Lauschtert, Sean, alles wat Dir maache musst ass en Telefon ze maachen an Dir wäert näischt mat deem ze maachen hunn. Dann hues du näischt méi ze fäerten."
  
  
  "O wierklech?" "Hien huet gelaacht, wéi wann hien kee Wuert dovun géif gleewen.
  
  
  "Jo, wierklech", sot ech, an hunn d'Zänn gekrasch. - Verdammt, Kärel. Benotz däi Gehier. Wéi konnt ech e Meedchen schéissen wann ech nieft hirem war wann et geschitt ass?
  
  
  "Ech blaméieren Iech net fir d'Miss Yuen ze schéissen," sot hien. "Ech interesséieren mech just un Informatioun. Awer Dir kënnt Ären Telefon benotzen. Een Uruff an dat ass et.
  
  
  Een Uruff huet alles geännert.
  
  
  Um véier Auer am Nomëtteg ass d'Wilhelmina a mengem Schëllerholster zréck op hir Plaz, gesond a gesond. Ech war och do, an d'Spidol gaang fir ze kucken wéi et mam Andrea geet.
  
  
  De Shen wollt mech net lassloossen ouni weider Ufroen. Awer d'Wäiss Haus kann en Drock ausüben, besonnesch an NATO-Länner. A schlussendlech wollten de President, an natierlech och d'AH, datt et en internationale Virfall an de Medien géif ginn, dee meng lescht Cover kéint ruinéieren. Koenvaar wousst, datt Golfield mech geschéckt hat. Wien him mat dëser Informatioun gehollef huet bleift e Rätsel, ob ech et gär hunn oder net. Wat hien schéngen net ze wëssen war, datt ech och N3 war, Aufgab net nëmmen Diamanten ze liwweren, mä och eng geféierlech Revolutioun verhënneren.
  
  
  Um Wee an d'Spidol sinn ech am Ambassade Hotel gestoppt. Wéi ech dem Inspekter Sean säi Büro verlooss hunn, hat ech keng Absicht dëst ze maachen, awer nodeems ech d'Evenementer vun dësem Moien iwwerpréift hunn, hunn ech eng séier Entscheedung getraff. Zwee Policeautoe stoungen nach dobausse geparkt. Ech sinn onnotéiert gaang. E kuerze Moment um Dësch an dann zu mengem Zëmmer. Ier ech fortgaange sinn, hunn ech e bësse Waasser op mäi Gesiicht gesprëtzt, séier an eng aner Jackett ëmgewandelt an e Kamm duerch meng Hoer gerannt. Et waren e puer Leit déi op Taxis virum Hotel gewaart hunn, also sinn ech de Kanal erofgaang fir en Taxi an den Hotel ze fänken.
  
  
  Ech hunn dem Chauffeur den Numm vum Spidol gesot Sean sot datt d'Andrea geholl gouf, a wärend der Fuert hunn ech probéiert dat Schlëmmst aus mengem Kapp ze setzen. Der Police no wier si an engem ganz schlechten Zoustand, a souwäit ech konnt soen, war ech fir hir Zoustand verantwortlech. Si huet d'Kugel geholl fir mech geduecht.
  
  
  Gutt, eng Saach war kloer: Ech sinn haut net Amsterdam verlooss bis ech e Paar Flilleke gewuess sinn.
  
  
  "Ech sichen no Miss Andrea Yuen," sot ech dem Spidol Porter.
  
  
  Hien huet direkt gemierkt datt ech Englesch geschwat hunn, awer et huet him net gestéiert. Fir vill Leit an Holland ass Englesch eppes vun enger zweeter Sprooch. Hien huet säi Fanger erof op d'Lëscht vun de Patienten gerannt, huet dunn opgekuckt mat engem vun de mannst amuséierten Ausdréck, déi ech an Deeg gesinn hunn. "Entschëllegt, awer Besucher däerfen de Patient net gesinn. Hiren Zoustand ... wéi kann ech soen ob hiren Zoustand ganz eescht ass?
  
  
  "Extrem kritesch."
  
  
  "Jo, dat ass d'Situatioun."
  
  
  — Ass hiren Dokter fräi? "Ech wéilt gär mat him schwätzen wa méiglech," sot ech. "Dir gesitt, ech verloossen Amsterdam moies an ech muss hatt gesinn ier ech fort goen."
  
  
  "Keen däerf elo mat hir hunn," huet den Portier geäntwert. "Si ass am Koma zënter si se de Moien erabruecht hunn." Mee ech ruffen den Dokter Boutens un, hiren Dokter. Vläicht kann hien mat Iech schwätzen.
  
  
  De Boutens huet sech als en affabele Mann vu ronn véierzeg erausgestallt. Hien huet mech am ënneschten Waardezëmmer begéint, awer insistéiert datt ech hien op säi Büro um véierte Stack vum Spidol huelen.
  
  
  "Sidd Dir e Frënd vun der Miss Ewens ...?"
  
  
  "Gutt Frënd," sot ech. - Wéi eescht ass hiren Zoustand, Dokter?
  
  
  - Ech fäerten, datt et ganz eescht ass. D'Kugel huet sech an der ieweschter Lobe vun der lénker Lunge festgeluegt. Glécklecherweis fir si huet et keng Arterie getraff. Wann dat geschitt wier, wier si bannent Minutte gestuerwen.
  
  
  'An?'
  
  
  Hien huet mech a säi Büro bewegt a mir e Stull gewisen. "Als Resultat vun dësem," huet hien weider, "huet si eng bedeitend Quantitéit u Blutt verluer wéinst intern Blutungen. Mir operéieren hatt moies. Awer et wäert e ganz schwéier ... a ganz geféierlech Geschäft sinn, Här ...
  
  
  "Carter, Nicholas Carter," sot ech, souz op de Stull nieft dem Dësch.
  
  
  Houtens huet en Äschebecher op mech gedréckt. Ech hunn eng Zigarett ugedoen an hunn eng nervös Dampwollek an de Raum geblosen. "Ech wéilt meng medizinesch Rechnungen hei bezuelen ier ech d'Land verloossen", hunn ech him endlech gesot. "Dat wier ganz flott," sot hien éierlech. "Natierlech konnte mir net iwwer dësen Aspekt vun der Situatioun mat der Miss Yuen diskutéieren, well se an engem Koma war zënter si erabruecht gouf, gesitt Dir." Ech hu gemierkt datt de Koenvar si bal ëmbruecht huet. An dat huet mech guer net frou gemaach. Am Moment, alles wat ech maache konnt war sécherzestellen datt hir Rechnungen bezuelt goufen an datt si wousst wéi ech mech kontaktéiere soll ... wa si d'Operatioun iwwerlieft huet. Ech hunn dem Dr. Boutens, amerikanesch Ambassade Nummer. Ech géif hinnen och selwer kontaktéieren. Bei der AH hunn ech e Reservefong fir esou Noutfäll, a well d'Andrea ee vun den onschëllegsten Zuschauer war, wousst ech, datt ech kee Problem hätt, d'Spidolskäschten duerch de Service ze decken. Ech hätt och e Message geschéckt andeems ech hatt op der Ambassade hannerlooss hunn, obwuel ech keng Ahnung hat ob ech eng zweete Kéier zu Amsterdam op de Wee zréck an Amerika kéint stoppen.
  
  
  Alles war nach an engem Vakuum. Dem Andrea säi Verméigen, den Erfolleg oder Echec vu menger Missioun, d'Liewe vum Ginny a Mark Golfield, der nepalesescher Revolutioun, an dann Koenwar.
  
  
  Wien huet hien agestallt? Et bleift d'Méiglechkeet, datt hien, trotz all mengen Zweifel, nach ëmmer zu de Sherpa gehéiert. A wa jo, dann hätt eppes mat de Golffield Kanner geschéien. Eppes wou ech net wollt denken. Vu Gott, ech wënschen ech d'Äntwerten wousst. Awer bis ech zu Kathmandu an de Restaurant Hut ukomm sinn, hunn ech am Däischteren getrëppelt. Also hunn ech d'Zigarett ausgemaach an sinn midd opgestaan. Den Dokter Boutens huet seng Hand ausgestreckt an huet versprach meng Noriicht dem Andrea ze vermëttelen, soubal si sech erëm bewosst ass.
  
  
  -Wat sinn hir Chancen, Dokter? - Ech hunn gefrot, bei der Dier stoen.
  
  
  Hien huet sech ëmgedréit an huet ugefaang seng geschnidden Neel ze ënnersichen. Endlech huet hien säi Bléck zréck op mech. "Net ganz gutt, Här Carter,"Hien huet zouginn. "Et wäert ... wéi seet Dir et an Amerika? Um Rand ze sinn? Jo, ech gleewen, datt dëst en Ausdrock ass. Hie bleift um Rand bis mir d'Kugel sécher ewechhuelen. An dann ...“ Hien huet d'Schëller gezunn an huet d'Aen nees erofgefall.
  
  
  "An wat dann?" - Ech sot mir mëll. Ech hunn d'Dier zougemaach a sinn duerch de Gank erofgaang op d'Bank vun de Liften. Wat och ëmmer an den nächsten Deeg geschitt ass, war ech décidéiert fir de Score mam verroteschen an elusive Koenvar ze regelen. An dëst war keng eidel Bedrohung oder just e stille Wonsch. Et war e Verspriechen. Tatsaach.
  
  
  Ech konnt et net gleewen, awer d'Police hänke nach ëmmer ronderëm den Hotel.
  
  
  Hunn se näischt besseres ze dinn? Ech hu geduecht wéi ech den Taxichauffer bezuelt hunn an an den Hotel gaangen sinn. Mee bei der Entrée stoungen dräi wäiss Volkswagen an eng komesch roueg Leit. Ech hunn de Wee duerch d'Leit op d'Dréidier gedréckt, awer gouf vun engem Polizist gestoppt, deen direkt virun der Entrée stoung.
  
  
  "Keen däerf eragoen, Här," sot hien op hollännesch.
  
  
  "Ech bleiwen an engem Hotel," sot ech. - Wat ass lass, Offizéier?
  
  
  Hien huet seng Stëmm erofgesat, obwuel mir séier kloer ginn ass, wat hie wollt soen. De Punkt ass, datt virun manner wéi enger Stonn een probéiert den Hotel sécher ze sprengen. De Manager gouf liicht blesséiert an den Portier gouf vun der Explosioun schwéier blesséiert. Zwee Männer ware vun der Explosiounszene lafen ze gesinn, obwuel si geflücht waren wéi d'Police an d'Ambulanz ukomm sinn.
  
  
  "Ah, Här Carter... Ech hu geduecht, ech géif dech fréier oder spéider treffen."
  
  
  Ech hunn iwwer meng Schëller gekuckt a gefroot. Den Inspekter Sean ass aus der Mass erausgaang an huet seng Hand op meng Schëller geluecht. Et war net dee frëndlechste Geste, deen ech mir virstellen konnt.
  
  
  -Wat kann ech fir dech maachen, Sean? - sot ech, probéiert roueg ze bleiwen.
  
  
  "Ech si ganz virwëtzeg datt dës Schwieregkeeten Iech plagen, Här Carter," sot hien mat engem Hiweis vun Arroganz op seng Lippen. "Fir d'éischt sidd Dir de Moien vun engem Scharfschütz erschoss. Da geschitt eng Explosioun an Ärem Hotel. Ganz interessant. A ganz schlecht. Ech hoffen Dir plangt geschwënn Holland ze verloossen. Et schéngt mir, datt Dir e gewëssen ... loosse mer soen, Ierger bréngt ... egal wou Dir gitt.
  
  
  "Ech weess net vu wat Dir schwätzt, Sean," sot ech. "Ech sinn an den Wilhelmina Gasthuis Hotel gaang fir ze kucken wéi d'Miss Yuen et geet."
  
  
  - Wat iwwer Är... Frëndin? hie gefrot. De Klang vu senger Stëmm huet der Fantasie näischt hannerlooss.
  
  
  "Mäi Meedchen," sot ech, "ass ganz schlecht. "Si gëtt moies operéiert."
  
  
  "A wou sidd Dir muer de Moien, wann ech froen dierf, Här Carter?"
  
  
  "Aus dem Land, Inspekter. A wann Dir mech elo entschëllegt, ech hunn vill ze packen. Ech wollt mech ëmdréinen, awer hien hat nach ëmmer seng Hand op meng Schëller. "Mir kucken dech, Här Carter," sot hien ier hien seng Hand ewechgeholl huet. "A ganz virsiichteg, kann ech derbäisetzen, wat och ëmmer den Ausseminister mengt."
  
  
  - Ass dat eng Warnung, Inspekter? Oder eng Gefor?
  
  
  "Ech loossen et Iech, Här Carter," huet de Sean geäntwert. "Ech loossen d'Interpretatioun un Iech."
  
  
  Hien ass fortgaang an ech hunn et endlech fäerdeg bruecht duerch d'Revolverdier eran ze kommen. Ech konnt meng Aen net gleewen.
  
  
  De Foyer war eng Katastrophezone.
  
  
  Wann ech d'Masse vun erschreckten Gäscht ofgeschnidden hunn, déi probéiert hunn ofzeschreiwen, ass alles ronderëm den Dësch komplett zerstéiert. Näischt huet drop higewisen, datt virun manner wéi enger Stonn alles gutt verlaf ass.
  
  
  D'Hotelverwaltung wäert frou sinn ze héieren, datt ech fortgeet, hunn ech geduecht, a mam Fanger op de Knäppchen nieft dem Lift gedréckt. De Lift Auto schéngt e puer Stonnen ze huelen fir de Lobby z'erreechen. Eng Minutt méi spéit sinn ech duerch de Gank a mäi Zëmmer gerannt.
  
  
  Ech hunn dat Schlëmmst erwaart an dat ass genau wat ech fonnt hunn. D'Bett war op d'Kopp gedréint, d'Matratz war op alle Säiten zerräissen wéi e vermësste Läich. All d'Tiräng waren erausgezunn an hiren Inhalt war um Buedem verstreet. D'Kleeder, déi ech am Kleederschaf hänke gelooss hunn, waren duerch de ganze Raum verspreet.
  
  
  Ech hunn d'Dier hannert mir zougemaach a sinn an d'Buedzëmmer gaang, hallef erwaart eng Aart vu Message um ... Medizineschafsspigel ze fannen, an der melodramatescher Tënt, déi sech virstellbar ass, am Blutt geschrauft. Mee et war näischt: keng Hiweiser, keng séier schrëftlech Warnungen.
  
  
  Ganz virsiichteg hunn ech den Hugo-Blade laanscht de Rand vum Schaf gerannt a lues a lues aus der Nëss an der Fliesenmauer erausgezunn. Schlussendlech, wann et alles genuch geléist war, hunn ech d'Stiletto zréck an d'Schëller gesat an duerno déi kleng Metallkëscht virsiichteg ewechgeholl.
  
  
  Fir déi éischte Kéier deen Dag hunn ech mech laachen. En Aluminiumröhre mat Diamantformen gouf op d'ongemoolt Réckmauer vum rechteckege Lach agepaakt. Ech hunn de Band ewechgeholl an d'Kapsel aus der Hülse ofgeschrauft. Hell Blëtzer vu Liicht blénkt virun mir wéi e Beacon vum Liicht. D'Diamanten fonkelen an all Faarf vum Reebou, Honnerte vu Karat, rau, natierlech Schéinheet. Den Effekt war hypnotesch. Eng Zäit laang hunn ech d'Steng weider gekuckt, wéi wa se helleg wieren. Dunn hunn ech den Zigare-fërmege Zigarettehalter an meng Tasche geluecht an den Éischt Hëllef Kit ersat. Du bass net domm, Koenvar, hunn ech geduecht. Awer Dir sidd och kee Genie.
  
  
  Meng Entscheedung fir e séieren Hotelstopp ze maachen ier ech an d'Spidol goen war nach méi clever wéi ech deemools virstellen konnt. An dee Moment hunn ech de Manager net gefrot, de Safe fir mech opzemaachen, well ech geduecht hunn, datt de Koenvaar dee géif sprengen. Ech wousst awer datt ech sou virsiichteg wéi méiglech muss sinn. Hien hat genuch Zäit fir zu der Conclusioun ze kommen, datt ech d'Steng an d'Gewëll gesat hunn, an et huet mir geschéngt, datt ech déi bescht Plaz wousst fir se ze setzen.
  
  
  Also hunn ech d'Steng virsiichteg hannert dem Éischt Hëllef Kit geluecht ier ech an d'Spidol gaang sinn, fir iwwer dem Andrea säin Zoustand ze froen. Meng Rotschléi war glécklech, an en donkelt Grinsen ass iwwer meng Lippen gekräizt wéi ech de Raum nei arrangéiert hunn. De Koenvahr huet mäi Koffer zerstéiert, awer hien huet déi clever eidel Plaz net fonnt, déi d'Ingenieuren vun der AH fir mech gemaach hunn. Ech hu just gehofft, datt d'Douane hei grad esou blann wieren. Well wann et net wier ... bon, ech hätt wuel musse virbereeden, fir erëm mam Inspekter Sean ze schwätzen.
  
  
  Nodeems ech meng Saachen erëm gesammelt hunn, souz ech um Rand vum Bett an hunn den Telefon opgeholl. D'Gespréich huet ongeféier zwanzeg Minutten gedauert. A wéi d'Zäit komm ass, ass seng Stëmm a meng Oueren explodéiert mat enger Schuel sou béis wéi de Schlag vun enger Kugel mat grousse Kaliber. "Wat d'Häll ass lass, N3?" Hawk geruff.
  
  
  "Schwieregkeeten, Komplikatiounen," sot ech sou roueg wéi méiglech.
  
  
  "Ma, all Idiot kann mir dat soen," huet hien gebarkt. "Mäi roude Telefon war de ganzen Dag net roueg."
  
  
  De roude Telefon war seng Hotline fir d'Wäiss Haus, an hien huet sech net sou glécklech gefillt. Ech hunn en déif Otem geholl an an hien erakomm, souzesoen, bis op den Hals. Ech sot Hawk wat vun Ufank geschitt ass.
  
  
  "Wien ass dës Fra, déi bal erschoss gouf?" hie gefrot wéi ech erkläert hunn wat an de leschten sechsdrësseg Stonnen geschitt ass.
  
  
  "Bekannt ..." hunn ech gemëscht.
  
  
  "Bekannt ... mäin Arsch, Carter," huet hien geruff. 'Kuckt. Ech hunn dech net op eng Rees geschéckt fir eng Hoer opzehuelen an alles ze ruinéieren ... "
  
  
  - Ech weess, Här.
  
  
  "Dann e bësse méi Vorsicht an Zukunft. A schëlleg mech net fir meng Stëmmung, Carter. Mee haut sinn ech ganz rosen vun alle Säiten. Et gesäit aus wéi wann dës Kärelen zu Peking elo plangen hiren alljährlechen Manöver op der Nepal Grenz ze maachen. Sherpa muss am Himmel sinn, mat senge Frënn manner wéi sechs Meilen vun der Grenz.
  
  
  "Wat ass meng Missioun ..."
  
  
  "Et ass ëmsou méi dréngend," sot hien. - Gutt, Nick. Wouriwwer…"
  
  
  "Si hu virun enger Stonn oder esou probéiert an den Hotel Safe anzebriechen."
  
  
  'An?'
  
  
  - Et ass an der Rei, Här. Muer ginn ech mam Fliger fort, soubal ech en Ticket kafen.
  
  
  - Dat wollt ech héieren. Kuckt, Golffield gouf erëm kontaktéiert. Hien huet hinne gesot datt Dir ënnerwee sidd. Si hunn him gesot, si géifen e Message fir Iech hannerloossen - ech hunn hien héieren, datt hien duerch e puer Pabeieren rommelt - am Camp Hotel, Maroehiti 307, bei Durbar Square zu Kathmandu. Souwäit ech verstinn, ass dëst eng Hippie Plaz am Stadzentrum. Also...'
  
  
  "Halt Är Aen op," Ech hunn de Saz fäerdeg.
  
  
  'Genau.'
  
  
  — Muer den Owend soll ech zu Kathmandu sinn. De Fluch dauert vun zwielef bis véierzéng Stonnen. Dann, wann Dir weider Instruktioune fir mech hutt, Här, ech bleiwen um Intercontinental.
  
  
  'Eent?'
  
  
  - Jo Monsieur.
  
  
  "Dat ass wat ech wollt héieren," huet hien geäntwert a roueg gelaacht. "Ausserdeem, wann Dir zréck sidd, hutt Dir vill Zäit fir sou Aktivitéiten."
  
  
  "Merci Här".
  
  
  - Schéi Rees, Nick. Iwwregens, war si schéin?
  
  
  'Ganz gutt.'
  
  
  'Ech hunn mer dat geduecht.'
  
  
  Nodeems ech opgehaangen hunn, hunn ech décidéiert fir Iessen am Hotel ze iessen anstatt iergendwou op der Strooss. Elo wou de Feind fir d'lescht Kéier op d'Bomm geruff huet, war et onméiglech ze virauszesoen, wéi eng aner Tricken hien an der Hülse hat. Éischt vun all, Ech hat eng Aarbecht. Deen eenzege Wee fir dëst ofzeschléissen war Amsterdam ze verloossen. ... lieweg ...
  
  
  
  
  Kapitel 7
  
  
  
  
  
  Et war nëmmen ee Wee fir vun Amsterdam op Kathmandu ze kommen - duerch Kabul, déi isoléiert Haaptstad vun Afghanistan. Wësse dat, Ech hat schonn Reservatioun op der Intercontinental gemaach, wéi ech Hawk gesot. Dat eenzegt wat ech brauch ze këmmeren war mäi Fligerticket.
  
  
  Den nächsten Moien hat ech e ganz grousse Frühstück als Virsiichtsmoossnam. D'Déngschtmeedchen huet en Schacht mat Eeër, verschidden Zorte vun hollännesche Kéis, Ham, véier Scheiwen Toast mat Botter, Gebeess a séiss Rouleau bruecht. Ech hunn alles giess, wat si virun mir geluecht huet an et mat zwee Glieser äiskaler Mëllech ofgewäsch. All Mamm wier houfreg esou ee Jong ze hunn. Ech hu kee Kaffi gedronk. Jiddefalls, ech hu mech zimlech gutt gefillt an et war genau wat ech wollt.
  
  
  Wéi de Schacht ewechgeholl gouf, hunn ech weider gekleet. Ech sinn duerch d'Hannerdier aus dem Hotel gerutscht. Ech hat keng Absicht de Koenvaar eng aner Chance ze ginn fir mech ze zielen wéi hien den Dag virdrun gemaach huet. D'KLM-Gebai war op der Muséesplaz, ongeféier 15 Minutte Fouss vum Hotel. D'Gables fonkelne am helle Sonneliicht, awer et war kee Glanz vu Metall oder Reflexioun vum Faass vun engem Scharfschützergewehr. Ech hunn awer weider meng Ëmwelt iwwerwaacht. Carelessness géif e gewëssen Doud bedeiten, well ech war sécher datt de Koenvar d'Stad net verlooss huet an net géif opginn no all den Efforten, déi hien gemaach huet fir d'Bijoue ze kréien.
  
  
  Wéi och ëmmer, näischt huet d'Schéinheet vum Dag gestéiert ausser meng Bedenken iwwer dem Andrea Yuen seng Konditioun. Dee Moment, wéi ech laanscht d'Spiegelstrooss gaangen sinn, sinn meng Gedanken weider ronderëm d'Operatioun gedréint, déi elo zu Wilhelmina Gastuis duerchgefouert gouf.
  
  
  An iergendwou an der Stad huet de Koenvar op mech gewaart. Wann ech nëmmen wousst wou ...
  
  
  Ech hunn e Sëtz bei KLM um Fluch Amsterdam-Teheran-Kabul gebucht, deen dee selwechten Dag um hallwer dräi fortgeet. Wéinst dem Zäitdifferenz am Osten kommen ech bis den nächsten Moien zu Kabul un. Awer wann ech dëse Fluch net huelen, wäert ech de Rescht vun der Woch zu Amsterdam hänken. Also hunn ech meng Tickete gebucht an en Taxi zréck an den Hotel geholl.
  
  
  De Manager stoung hannert engem provisoresche Comptoir mat engem Aenfleck iwwert een Aen an engem Aarm an engem Schlaang. Wann Ausgesi kéint ëmbréngen, wier ech an zwou Sekonnen dout. "Ech brauch Iech net ze soen, Här Carter," sot hien, meng Sue geholl, "datt Dir net wëllkomm sidd am Hotel wann Dir jeemools op Amsterdam zréckkënnt."
  
  
  "Ech hat näischt manner erwaart," sot ech mat engem haarde Laachen. Duerno sinn ech eropgaang fir weider ze preparéieren.
  
  
  Et huet mir geschéngt, datt et besser wier direkt op Schiphol ze goen, wéi Zäit am Hotel ëmzebréngen, also hunn ech alles op den Depart virbereet. Ech benotzt der zréck Sortie erëm an lénks den Hotel duerch d'Gaass hannert. Sou wäit sou gutt, hunn ech geduecht.
  
  
  Et waren keng Schrëtt hannert mir, keng Schatten, déi an engem Blëtz lieweg koumen. D'Gaass huet no net gesammelten Dreck geroch, awer de Koenvar huet sech net hannert Dreckskëschte verstoppt fir mech mat sengem Schéiss ze méien. De Klang vun Autoen virun huet mech an dës Richtung gelackelt an huet meng Sënner gestuel. Ech hu mech an déi Richtung gerannt, wollt op de Récksëtz vun engem Taxi plopfen a verschwannen an de lauter Vollek vu Schiphol.
  
  
  Zënter enger Zäit huet et geschéngt, datt alles no Plang an ouni Problem leeft. Keen huet mech mol gekuckt wéi ech en Taxi gehaang hunn an d'Dier hannert mir zougemaach hunn.
  
  
  "Zu Schiphol, wann ech glift," sot ech dem Chauffeur, e jonke Curly-Hoer, dee béid Hänn um Lenkrad an déi zwee Aen um Réckspigel hat.
  
  
  'Englesch?' - hie gefrot wéi mir an schwéier Verkéier fusionéiert.
  
  
  "amerikanesch".
  
  
  "Super," sot hien. - Da schwätze mir Englesch. Ech brauch Praxis; geschwënn ginn ech an Amerika. Verléisst Dir haut Amsterdam?
  
  
  Gott sei Dank, hunn ech geduecht. Dann haart: "Jo, haut de Mëtteg." Wéi ech geschwat hunn, hunn ech d'Aen op d'Autoen a Camionen hannert eis gehal. "Ass de Verkéier ëmmer esou hei?"
  
  
  'Net ëmmer. Awer ech wäert d'Landstroossen huelen," huet hien geäntwert a sech bei der nächster Luucht gedréint. Dat ass wéi ech gemierkt hunn datt een aneren dës genial Iddi hat. Ech hu beschloss mäi Mond zou ze halen bis ech sécher war datt mir gefollegt ginn. Et war ganz ähnlech, well wéi mäi Chauffer lénks gedréint huet, huet de Chauffer vum donkelbloen Renault dee selwechte scheinbar harmlosen Manöver gemaach. Et war net méiglech ze soen, wien mam Auto gefuer ass. D'Sonn huet an sengen Ae geschéngt, an d'Windschutz war einfach eng glühend Uewerfläch, déi effektiv säi Gesiicht a seng Identitéit verstoppt. Wann et net de Koenvaar war, war et een dee fir hien geschafft huet, well no véier Ecker hannertenee stoung de bloe Renault nach hannert eis, ob mir et gär hunn oder net. Ech hunn mech erofgefall an mech op de Chauffer gezunn. "Et deet mir Leed fir Iech sou vill Ierger ze verursaachen," hunn ech ugefaang. "Wéi eng Ierger?" sot hien mat engem laachen. "Ech reesen op Schiphol an zréck zéng Mol mat Passagéier. Kee Problem, vertrau mir.
  
  
  "Ech bezweifelen datt Dir verfollegt Passagéier transportéiert", hunn ech geäntwert.
  
  
  'A wat?'
  
  
  "Mir gi gekuckt. Si gi verfollegt. Kuckt am Réckspigel. Kuckt dee bloe Renault?
  
  
  'Also wat?' sot de Chauffer, nach net beandrockt. "Hie kënnt fir eis vun der Rosengracht Strooss."
  
  
  "Dir maacht de Geck, Dude," sot hien a perfekt amerikanesch. "Wat ass dat iwwerhaapt?" Ech geduecht hie gutt zu San Francisco maachen géif.
  
  
  "Et ass e geféierleche Witz," sot ech mat engem Laachen, dee keen Humor hat. "Wann Dir dëse Schléifer schloen, verdéngt Dir fofzeg Gulden."
  
  
  De Chauffer hat selbstverständlech vill Zäit mat den amerikaneschen Hippies verbruecht, well hien huet gewénkt a gesot: "Schäiss, Mann. Du bass cool.' Dunn huet hien de Gaspedal gedréckt a mir sinn no vir gerannt.
  
  
  Den nächsten Eck huet hien op manner wéi véier Rieder geholl, de Renault wollt awer net sou séier opginn. Hien huet ëm den Eck gekrasch an huet eis an enger schmueler Kobbelstrooss no beim Stadzentrum gejot. Ech hunn zréckgekuckt, awer nach ëmmer net gesinn, wien gefuer ass.
  
  
  D'Diamanten goufen net an engem Safe gehal. Si waren och net un den Éischt Hëllef Kit gepecht. Ech hu missen de Koenvaar lassloossen, oder wien dee Renault gefuer huet, oder et kéint ganz ellen ginn fir d'Aussepolitik vun den USA an d'Sécherheet vun Indien, fir net ze schwätzen iwwer déi zwee Golfield Kanner. "Ass hien nach ëmmer hannert eis?" - huet de Chauffeur mat engem Hiweis vun Nervositéit a senger Stëmm gefrot.
  
  
  "Verdammt, hien ass nach ëmmer hannert eis," hunn ech geschloen. -Kënnt Dir net e bësse méi séier goen?
  
  
  - Ech probéieren, Mann. Dëst ass keng Formel 1, wann Dir wësst wat ech mengen.
  
  
  - Jo, ech verstinn wat Dir mengt. An et ass net lëschteg. Ech sinn esou niddereg wéi ech konnt bliwwen, an hunn meng Aen op de Renault gehalen, deen duerch d'Stroosse hannert eis rennt. Mäi Chauffer huet Zickzack gedréckt, wéi wann en e Clipperschëff an den Hafen géif fueren, awer dat huet eis nëmmen eng Féierung vun zwanzeg oder drësseg Meter ginn.
  
  
  Den Hals vum Taxichauffer war gespannt wéi e Fréijoer, a Schweesspärelen sinn um Halsband vu sengem Hiem gelaf. Méi séier, méi séier, hunn ech geduecht. Komm. Awer de Jong huet alles gemaach wat hie konnt. Firwat d'Police nach net fir eis komm ass, hat ech nach keng Zäit fir ze denken, well dee Moment ass de Renault hannen am Taxi gerannt. De Chauffer huet d'Kontroll verluer, huet den Trottoir opgekläert, e grousse Buttek mat engem Zoll verpasst, an ass dunn zréck an der Mëtt vun der Strooss opgehalen.
  
  
  "Dëst fänkt mech verréckt ze maachen, Mann," huet hien geruff, an d'Steierrad geréckelt.
  
  
  "Fëllt mech an den nächsten Eck," hunn ech zréck gebrannt, geduecht et wier besser fir mech eleng a zu Fouss ze goen. Ech hunn de Rand vum viischte Sëtz mat all menger Kraaft gegraff, wéi de Renault eis eng zweete Kéier getraff huet. Mir hunn e Fender verluer, eng Luucht an en Deel vum Bumper. De Chauffer huet d'Steierrad gedréint, wéi wann en Roulette spillt, a probéiert e geféierlechen U-Wend ze maachen an der Hoffnung, de Renault fir ëmmer lass ze ginn an en ofzegoen. Mir waren erëm am Stadzentrum a si vum Flughafen gefuer, net dohinner. Ech hunn meng Auer gekuckt. Et war fënnef Minutten iwwer zéng.
  
  
  Déi schmuel, schmuel Stroossen, déi an touristesch Broschüren beschriwwe sinn, sinn op béide Säiten duerchgeschloen. Scruffy Haiser mat sprëtzeg Fënsteren, faarweg Buttek Fënsteren - all dëst war Deel vun der oninvitéiert Dekor.
  
  
  - Wou sinn mir? Ech hunn et gejaut, komplett desorientéiert. "Seewall," sot hien. seng Stëmm war elo héich an frantic.
  
  
  'Wou?'
  
  
  "Ziedijk, Zidijk," huet hien geruff. "Am Roude Luuchtbezierk. An dofir falen ech dech of. "Ech sinn net den James Bond, Mann,"Hien huet bäigefüügt, haart geschwuer wéi hie probéiert eng Bréck ze iwwerschreiden déi nëmme fir Cyclisten a Foussgänger war, net Autoen.
  
  
  Et war e grousse Feeler.
  
  
  De Renault koum wéi e rosen Stier un eis, décidéiert fir d'Aarbecht fäerdeg ze maachen. Ier en an d'Mëtt vun der Bréck ukomm ass, ass den Taxi als Resultat vun engem Drock vum Renault vun hannen an e verréide Schwanz gefall. Mir sinn an engem tailspinn gaang an et war näischt wat mir dermat maache konnten.
  
  
  "Mir falen fucking," huet den Taxichauffer geruff, a kämpft fir d'Kontroll iwwer den Auto erëm ze kréien.
  
  
  Hie konnt net.
  
  
  Déi nächst Saach ech wosst, mir waren an der Mëtt vun engem Kanal.
  
  
  Et war en Abléck vum kloren bloen Himmel, de Steefassaden vu Kanalhaiser aus dem 17. Joerhonnert, an déi verwitterten Schmelz-Gelänner vun enger Bréck. Mir hunn dunn d'Waasser getraff, nach ëmmer bei knapp 40 km/h. Ech hunn de Kapp mat de Knéien gedréckt an den Auto stoung géint déi ueleg Wellen déi ronderëm eis sprëtzen. Glécklecherweis waren d'Fënster zou an den Auto schéngt wéi ze schwammen. Wann et anescht wier, wiere mir vill méi schlecht.
  
  
  De Chauffer huet de Kapp op d'Steier geschloen an huet sech d'Bewosstsinn verluer. Ech hunn mech no vir geluegt an de Motor ausgeschalt, grad wéi eng Kugel d'Windschutzscheed zerbriechen an d'Glasscheren op de viischte Sëtz gereent hunn. D'Blutt koum an d'Ae wéi ech de Chauffer gedréckt hunn an erëm gequetscht hunn. Eng aner Kugel huet d'Aarbecht fäerdeg gemaach, an et war näischt méi vun der Windschutzscheet ausser e puer schaarf Fragmenter ronderëm d'Kante.
  
  
  Ech hat de Koenvar nach ëmmer net gesinn, awer ech wäert net sëtzen a waarden op een deen eis fënnt. An déi lescht Begeeschterung mat der Police wäert bedeiten datt meng Probleemer nach laang net eriwwer sinn, besonnesch wann de Sean vun dësem leschten Tëschefall dréit. Also sinn ech sou gutt wéi méiglech aus der Feierlinn bliwwen a probéiert d'Saachen duerchzedenken. Ech war sécher, datt ech zu all Moment de Klang vun enger Policesirene géif héieren. Awer duerno hunn ech nëmmen e schaarfe Knall héieren wéi eng aner Kugel den Daach vum Taxi duerchgebrach huet. Ech hu missen handelen, egal wéi geféierlech et war.
  
  
  Wann ech d'Dier opgemaach hunn, géif den Auto direkt mat Waasser fëllen. Ech wollt dem Taxichauffer säi Liewen net op mäi Gewëssen, während hien onbewosst um viischte Sëtz war. Also hunn ech d'Fënster erofgerullt an op dat Bescht gehofft. De Portfolio géif op d'mannst e puer Minutten schwiewen, well de zouene Fach als eng Aart vu Loftbehälter gedéngt huet. Hien ass fir d'éischt aus der Fënster gefall. Ech hunn e puer Suen op de viischte Sëtz geheit an zréck an d'Fënster geschleidert. Dunn hu mäi Kapp a Schëlleren, an dann de Rescht vu mengem Kierper, dee selwechte Wee geholl wéi meng Portfolio.
  
  
  Koenvaar - trotzdem war ech net sécher op et deen war deen de Renault gefuer huet, huet dat anscheinend net gemierkt, well keng Schéiss gefall sinn wéi ech aus dem Auto geklommen sinn. Et blouf geféierlech a schwiereg, mee ech hunn et fäerdeg bruecht an en Äisbad ze maachen. Dunn ass den Tauch komm an ech hunn d'Waasser geschloen wéi e Kand an e kale Weier sprangen.
  
  
  Et war grad sou kal wéi ech erwaart hunn.
  
  
  Meng Kleeder hunn mech erof gezunn, awer ech hunn de Grëff vu menger Portfolio gegraff a schwammen op d'Bréck. Verschidde Passanten hunn sech iwwer d'Gelänner hänke gelooss an hunn meng Fortschrëtter nogekuckt, a Wierder vun Encouragement geruff, wéi wa se Zuschauer bei engem Schwammconcours wieren. Mä dat war guer net wat ech wollt, d'Leit géife sécherlech d'Opmierksamkeet vun engem virwëtzeg Polizist unzéien.
  
  
  D'Zille vun der Bréck war iwwergräifend a glat. Ech hu probéiert eppes ze fannen fir unzegoen, eppes fir mech opzezéien. Ech hunn dee Moment d'Gejäiz vun de Sirenen héieren, wéi ech gefaart hat. All Sekonn war wäertvoll, well wann d'Police mech gefaange ier ech mäi Fliger erfaangen an entkomm wier, géif de Koenvaar erëm als Victoire aus dem Kampf erauskommen. Also sinn ech eropgeklomm, wat net einfach ass mat der Portfolio ënnert den Aarm.
  
  
  Dunn hunn ech eppes gemierkt wat ech nach net gemierkt hat, eng al rostig Trap géint d'Festungsmauer op der anerer Säit vun der Bréck. Ech sinn zréck an dat donkelt Waasser gefall. Ech hu mech duerch d'ölegt Waasser an d'Schutt gekämpft, hallef blann vum Blutt dat nach ëmmer an meng Aen dréit. An esou sinn ech schlussendlech op déi ënnescht Schrëtt vun der Trap komm. Duerno huet et mech just iwwer zwou Minutten gedauert fir zréck op dréchent Land ze kommen.
  
  
  Natierlech war d'Amsterdam Police Volkswagen an der Mëtt vun der Bréck geparkt. D'Masse vu Passanten ass eropgaang. D'Leit hu gejaut a gewisen op de schwiewenden Taxi um Enn vun der Bréck, wou ech sollt sinn. Ee vun de Beamten war schonn a Richtung Taxi schwammen. Ech sinn gelaf, net wëlles ze sëtzen an op eng Invitatioun op de Policebüro ze waarden.
  
  
  Ech war bis op d'Haut gedämpft. Déi éischt Saach, déi ech musse maachen, war e puer dréchen Kleeder ze gräifen, also hunn ech ronderëm no engem Schëld gekuckt, dat seet "Wäschmaschinn".
  
  
  Awer amplaz dëst oder eppes ähnleches a gläich effektiv ze fannen, hunn ech de Mäerder fonnt, dee sech an de Schied vun Haiser verstoppt huet, aus der Siicht vun der Police.
  
  
  Glécklecherweis hunn ech hien gesinn ier hien mech gesinn huet. Wann et ëmgedréint wier, géif d'Saache vill méi komplizéiert ginn, wéi se scho waren. Et war een aneren wéi Koenvar: en anere vu senge Komeroden. Dëse huet ausgesinn wéi e muskuläre Ex-Sailor, mat Choufleur-Oueren, enger gebrachener Nues an engem S&W Model 10.A Revolver. Ech wollt net mat der Nummer 38 streiden, also sinn ech op d'Veranda vun engem Haus no beim Kanal geduet.
  
  
  - Sicht Dir no engem speziellen? Eng Stëmm huet op eemol a mengem Ouer geflüstert, gefollegt vum Geflimmer vun enger naasser Zong.
  
  
  Ech hunn mech ëmgedréit an hunn mech Gesiicht zu Gesiicht mat enger jonker Fra fonnt, déi vill Blo an eng blond Perück droen. Si huet d'Zänn gelaacht an huet mat der Zong geklickt, mech weider op déi donkel Veranda gewënscht. Ech hat vergiess datt dëst d'Häerz vum Roude Luuchtbezierk war, awer elo hunn ech mech erënnert an en anere Plang huet ugefaang a mengem Kapp ze bilden.
  
  
  'Wéivill?' - Ech hunn gefrot ouni méi Zäit ze verschwenden. Et war 11:03 Auer. Mäi Fliger ass um 1:30 fortgaang. Den Ticket huet kloer eng Warnung uginn datt Passagéier op d'mannst eng Stonn virum Depart um Fluchhafen musse sinn. Et wier also um Rand, do war keen Zweiwel doriwwer.
  
  
  "Drësseg Gulden fir Iech ... ouni weider ado", sot si ouni ze zécken. Meng naass Kleedung an d'Suchen am Kapp hunn hir kloer näischt gemaach.
  
  
  "Ech ginn Iech fofzeg wann Dir eppes fir mech maacht."
  
  
  "Et hänkt dovun of," huet si wéi e richtege Profi geäntwert.
  
  
  Ech hunn hir op de Rand vun der Veranda gewënscht an op dem Koenvar säi Kompliz gewisen; säi S&W Revolver huet aus senger rauer Wolljacket erausgesprongen. - Gesitt Dir dee Mann mat enger gebrachener Nues an engem gebrochenen Gesiicht?
  
  
  "Dir mengs net déi dräi vun eis, oder?" - sot si mat offensichtlechen Interessi oder offensichtlechen Ekel, well den Ausdrock op hirem Gesiicht onverständlech bliwwen ass.
  
  
  Ech hunn de Kapp gerëselt. "Ech wëll just datt Dir gitt mat him schwätzt, oflenkt hien bis ech verschwannen." Du verstees?' Ech hunn d'Blutt aus mengem Gesiicht gewäsch. Si huet direkt alles verstanen a sot: "Natierlech, fir fënnefanzwanzeg Gulden."
  
  
  "Honnert fir sécherzestellen datt Dir eng gutt Aarbecht maacht." Egal wéi, distractéiert seng Opmierksamkeet.
  
  
  Si huet et bal als perséinlech Beleidegung geholl. Awer d'Suen hunn hir radikal geännert. Si huet d'Suen an hir BH gestoppt, wéi wa si Séissegkeete vun engem Kand hëlt. D'Hëfte demonstrativ rëselen, si ass op d'Strooss gaangen, prett fir hiren Deel voll ze spillen. Wann dee klengen Trick net geklappt hätt, hätt ech wierklech d'Hänn voll gehat, well d'Wilhelmina war grad esou naass wéi ech. Soulaang si naass war, war si nëtzlos. An elo war et keng Zäit et auserneen ze huelen, et dréchen ze wëschen, an dann erëm zesummen.
  
  
  Dir musst op Är Erfindung, op Är blo Hänn, a vläicht, wann néideg, op den Hugo vertrauen. Mee ech wollt näischt dovunner benotzen wann et un mech war. Soulaang mäi Gott-geschéckt Kaddo säin Deel gutt an deenen Honnerte vu Bäll spillt, muss ech just eng Wäschmaschinn fannen.
  
  
  Vu ronderëm den Eck vun der Veranda hunn ech gesinn wéi hatt d'Strooss erofgeet, prett fir hir Roll ze spillen.
  
  
  Am Ufank huet et geschéngt, datt dem Koenvaar säi Kompliz net drop géif falen. Hien huet eppes op Hollännesch gesot, d'Wierder ze wäit fir ze verstoen. Awer seng Handlungen hunn grad esou kloer geschwat an e bësse méi spéit huet mir alles ganz kloer gemaach. Ech hunn hien gesinn, datt hien hatt mat engem rauen, onfrëndlechen Drock dréckt. Glécklecherweis war si couragéiert a wollt sech net ewechdrécke loossen. Si huet hir Fanger op an erof op säi Réck gerannt a stoung virun him, blockéiert seng Vue. Ech hunn op dëst gewaart. Ech sinn aus der Veranda gelaf, net gestoppt bis ech d'Sécherheet vun der Gaass iwwer der Strooss erreecht hunn.
  
  
  Alles sollt gutt goen.
  
  
  Mä dat war net de Fall.
  
  
  Ech war an der Halschent vun der Strooss, wéi e häerzlechen Autoshorn d'Opmierksamkeet vum Béis gefaangen huet. Hien huet iwwer d'Schëller gekuckt, trotz de beschte Efforten vun der Prostituéiert fir seng Opmierksamkeet mat hirem saftlechen a spannende Kierper ze halen. Eis Aen hu sech begéint, an eng Sekonn méi spéit huet hien a seng Jackett fir säi Smith & Wesson getraff.
  
  
  Ech hunn net op Feierwierker oder eng Demonstratioun vu sengem déidleche Schéiss gewaart.
  
  
  Dës Kéier huet d'Proximitéit vun der Police mir e Virdeel ginn. Dem Coenvar säin Handwierk huet de Fanger ënner Kontroll; hien hat keng Absicht mat der Police esou no ze schéissen. Mee et muss him immens gestéiert hunn, well hien ass no mir gelaf, seng boomende Schrëtt hunn mir alarméierend an den Oueren geklomm. Ech war schonn an der Gaass, wéi den éischten muffleche Schoss geklappt huet, en Zoll iwwer mäi Kapp geschloen. Ech hunn mech flaach op de Buedem geheit, awer hien huet net eng zweete Kéier gebrannt. Hien huet säi Schoss riskéiert, an ech hunn ugeholl datt hien elo Angscht huet eng aner Miss ze maachen.
  
  
  "Stitt op", huet hien op Englesch duerch d'Zänn gefeiert, wéi wann hien eng Manéier aus e puer vun de Filmer vum George Formby geléint huet. Awer hien huet guer net ausgesinn wéi e Midget a baggy Kleeder. Ech sinn op d'Been opgestan, fille mäi Kierper gespannt fir déi éischt Aktioun.
  
  
  D'Moan, déi ech e puer Momenter méi spéit héieren hunn, war wéi Musek an den Oueren. Den S&W Revolver ass haart an d'Bratsteine geklappt. Ech hunn e Cha-Ki Kick op d'Säit geworf, wouduerch mäi lénke Fouss him am Sonneplexus geschloen huet. Hien huet sech vun der plötzlecher intensiver Péng verduebelt, an ech hunn hien mat enger Serie vu Schlag geschloen, dës Kéier op de Kräiz.
  
  
  Ech hu misse säi Kräiz verletzt hunn, well säi Gesiicht wäiss gouf wéi Schnéi. Hien huet sech gestreckt, d'Hänn iwwer d'Liewe geheit an ass wéi e Koup alen Dreck op d'Koppelsteng zesummegefall. Als nächst koum en einfachen awer super ausgeführten Cha-Ki Beweegung, e Frontalschlag, deen säin Hals mat kräischend Kraaft geschloen huet. D'Halswirbelen waren nach net gebrach, awer et war verdammt no.
  
  
  "Dir sidd schwéier ze schloen, Frënd," sot ech, d'Übung weider mat engem plötzleche Kick op de Kapp. Dat war wonnerbar. All seng Gesiicht Schanken schéngen gebrach ze sinn, a säi Gesiicht huet eng hell purpurroude Faarf. Hien huet de Feeler gemaach fir säi gebrachene Kiefer mat sengen Hänn ze decken a seng Nieren ausgesat ze loossen. Dëst war ganz attraktiv fir den nächste Schlag, gefollegt vu gréngen, gallähnlechen Erbrech, deen aus dem bluddege Mond erausgeet.
  
  
  Fir sou e mächtege Mann huet hien net vill gemaach fir sech selwer ze schützen. Ech sollt net esou arrogant sinn, well direkt duerno huet hien meng Knöchel gegraff, gegraff an mech op de Buedem gezunn. Awer net laang wann ech nach eppes doriwwer ze soen hunn. Dee Moment wou d'Been sech an d'Halschent ënner mir geklappt hunn, hunn ech mäin Aarm wéi e Scythe erofgesat. De Rand vu menger Handfläch ass op der Bréck vu senger Nues gelant. Déi intern Struktur vun der Nues, den Naseknochen, d'Bréck vun der Nues selwer verwandelt sech an eng bluddeg Mass. Blutt ass an d'Gesiicht gerannt, hie blann. Et huet iwwerhaapt net ze frësch ausgesinn, mee et huet alles iwwerholl.
  
  
  Hien huet traureg gekrasch, awer ech hat keng Zäit fir Schued. Hien hätt mech ëmbruecht, an hien hat probéiert dat ze maachen vum Moment wou ech an den Taxi geklomm sinn. Elo wollt ech d'Aarbecht fäerdeg maachen, déi hien ugefaang huet an iwwer mäi Geschäft goen.
  
  
  Alles wat ech iwwreg hat war e Punch op de Kinn, deen ech an engem Blëtz fäerdeg gemaach hunn. Dee pathetesch Krächen, dee leschte Krächen, deen hien ausgeschwat huet, huet hien aus sengem Misère erausbruecht. D'Gebärmutterwirbel waren an zwee gebrach, an de Béis ass dout gefall.
  
  
  An der Otem gelaacht, sinn ech opgestan. Hie war net eng agreabel Vue. Mä meng Schwammen am Kanal war och net esou agreabel. Seng Zong ass aus sengem bluddege Mond erausgesprongen. En Deel vu sengem Gesiicht huet zu bluddege Jelly verwandelt. Wou et eemol eng komplex Struktur vu Schanken a Fleesch gouf, gouf et elo näischt méi wéi rau rubinroude Pulp, ähnlech wéi d'Innere vun enger Fig.
  
  
  Ech sinn zréckgefall, meng Portfolio huet géint mech gedréckt. Ech brauch méi wéi eng Wäschmaschinn fir d'Blutt vu menger Hänn an de Geroch vum Doud vu menge Kleeder ze wäschen.
  
  
  
  
  Kapitel 8
  
  
  
  
  
  Et war elo 11:17. Et huet mech ongeféier véierzéng Minutte sengem Liewen Enn, vun Ufank bis Enn. Wéi ech um Eck vun der Gaass ukomm sinn, huet d'Hoer mech no geruff. Hiert Gesiicht gouf kritt wäiss wéi si den Doudegen an der Mëtt vun der Gaass gesinn huet.
  
  
  "Et ass egal", hunn ech geruff a sinn aus der Siicht verschwonnen.
  
  
  Dräi Block an ongeféier dräi Minutte méi spéit hunn ech eng Wäschmaschinn fonnt. D'Geld schwätzt all Sproochen, a bannent Minutte war ech an enger juckend Wolldecken gewéckelt a meng Kleeder waren dréchen. Ech konnt d'Blutt vu mengem Gesiicht wäschen. D'Schnëtt ware vill, awer iwwerflächlech. Ech hunn meng Hoer no vir gekämmt fir de gréissten Deel dovun ze decken an hunn gehofft datt se sou séier wéi gewinnt heelen. Awer dat war schlussendlech meng lescht Suerg.
  
  
  Ech hu missen op de Flughafen goen an nach duerch Douane goen. Et war sou désagréabel wéi un Koenvar ze denken, iwwer den Erfolleg oder den Echec vun der Operatioun vum Andrea ze denken.
  
  
  'Wéivill?'
  
  
  Ech hunn de Wäschbesëtzer gefrot wéi hien an de Réckraum koum fir ze kucken wéi ech et maachen. "Zéng Minutten, fofzéng Minutten. "Ech maachen wat ech kann,"Hien huet geäntwert.
  
  
  - Hutt Dir en Telefon?
  
  
  'Waat?'
  
  
  'Telefon?' - Ech hu widderholl, probéiert net ze knacken, wéi ech gemierkt hunn datt meng Gedold opgaang ass.
  
  
  - Jo natierlech. De Klang a senger Stëmm huet seng ongeschwat Angscht verroden. Hien huet hannert mech gewisen, wou en antike schwaarzen Apparat hallef ënner engem Koup ongewäsche Kleeder verstoppt war. Hie blouf op der Plaz, an huet d'Kompatibilitéit vun den Hollänner voll personifizéiert.
  
  
  Ech hunn meng Hand op den Empfänger geluecht an hien gekuckt. Meng Ausdrock huet alles ewech. Hien huet op meng blesséiert Stir gekuckt, mäi Kierper an enger Decken gewéckelt, a séier hannert e Paar Riddoen verschwonnen, déi de Buttek ganz effektiv an zwee Deeler opgedeelt hunn.
  
  
  Dunn hunn ech den Informatiounsbüro ugeruff, d'Nummer vum Wilhelmina Gastuis krut an op meng Armbanduhr gekuckt. Meng Rolex sot 11:27.
  
  
  "Wilhelmina Gastuis," sot d'Stëmm um aneren Enn vun der Linn.
  
  
  "Jo, ech ruffen iwwer d'Miss Andrea Yuen. Si gouf de Moien operéiert.
  
  
  "Ee Moment w.e.g.," huet d'Fra um aneren Enn vun der Linn geäntwert. "Ech wäert kontrolléieren."
  
  
  Ech sinn onerwaart no enger Zigarett erreecht a gefillt näischt wéi Këschthoer an eng kraazt Wolldecken. Ech laachen midd fir mech. Wann ech op dëse Fluch kommen, wäert ech gutt sinn, hunn ech geduecht, awer mëttlerweil huet et geschéngt wéi wann dës Fra fir ëmmer net fäeg wier zréck op den Telefon ze kommen.
  
  
  "Entschëllegt fir dech ze waarden," sot si endlech. "Awer et ass ze fréi iwwer d'Resultat ze schwätzen."
  
  
  "Fir erauszefannen wat d'Resultat ass?"
  
  
  "D'Resultater vun der Miss Yuen Operatioun", huet si an engem sachlechen Toun geäntwert. "Si ass nach ëmmer net aus der Anästhesie komm."
  
  
  -Kënnt Dir mech mam Dr Boutens verbannen? Et ass ganz wichteg. Soss géif ech dech net stéieren.
  
  
  "Ech wäert kucken wat ech fir Iech maache kann," sot si, hir Stëmm versprécht nëmmen de minimale Effort. Also hunn ech erëm gewaart. Et war elo 11:31.
  
  
  "Moien, Dr. Boutens, dëst ass de Carter," sot ech séier no e puer Minutten. Nicholas Carter. Ech hunn gëschter Mëtteg mat Iech geschwat, wann Dir Iech erënnert.
  
  
  "Oh jo, natierlech," sot hien esou frëndlech a sympathesch wéi den Dag virdrun.
  
  
  'Wéi mécht hatt et?'
  
  
  D'Stille ass sou déck datt Dir et mat engem Messer schneiden kéint. 'Hallo? Dr Butens?
  
  
  "Jo, ech sinn nach ëmmer hei, Här Carter," sot hien mat engem Hiweis vu Middegkeet a senger Stëmm. "De Moien konnte mir d'Kugel ewechhuelen. Awer et ass onméiglech fir sécher ze soen ob hatt sech wäert erholen. Dir musst mir vertrauen wann ech Iech soen datt et ze fréi ass fir sécher eppes ze soen.
  
  
  - Wéini kënnt Dir dat maachen? Ech hunn gefrot, meng Moral op eng nei niddereg ze falen.
  
  
  'Vläicht haut den Owend. Muer de Moien héchstens. Mir hunn gemaach wat mir konnten ... "
  
  
  - Ech hunn keen Zweiwel doriwwer, Dokter. Merci fir alles, an ech si sécher datt d'Miss Yuen och wäert.
  
  
  "Wann Dir mir muer ruffe kënnt," huet hien ugefaang.
  
  
  Ech hunn hien ënnerbrach: "Ech mengen net, ech kann dat maachen, Dr. Boutens. Ech verloossen Amsterdam. An ech hunn automatesch op meng Auer fir déi honnertste Kéier gekuckt. — Ech ginn an e bësse manner wéi zwou Stonnen fort. Mee du vermëttels mäi Message, oder?
  
  
  - Natierlech. Et deet mir leed, ech kann Iech net ginn ... besser Noriichten, Här Carter.
  
  
  "Ech wënschen och".
  
  
  Meng Schong waren nach naass, mee ech konnt näischt doriwwer maachen. Soss war zumindest alles dréchen a méi oder manner präsentabel. Ech hunn meng Valise erëm gepackt, dem Geschäftsbesëtzer Merci gesot a mech erëm op der Strooss fonnt.
  
  
  Wann Dir braucht en Taxi, Dir wäert ni een fannen. Ech hu séier duerch Zuidijk op Nieuwmarkt zréckgezunn. Bannent enger Minutt oder zwou hat ech en Taxi prett mech op Schiphol ze huelen.
  
  
  Et war elo 11:53.
  
  
  - Wéi laang dauert et fir op Schiphol ze kommen? — Ech hunn de Chauffeur gefrot.
  
  
  "Ongeféier zwanzeg Minutten."
  
  
  Dat eenzegt Gefier dat no eis koum war e Camion. Ech hu geduecht datt ech elo e bësse Rou verdéngt hunn. Awer wéi ech mech op de Sëtz gesat hunn, huet mäi Bauch ugefaang ze knacken. Trotz engem häerzleche Frühstück war dëst e kloert Zeechen datt ech eppes iessen brauch. Wann net... mee nee, ech géif net sëtzen an driwwer nodenken wann et un mech wier.
  
  
  Mee de Stau um Wee op Schiphol hu wéineg gemaach fir mäi Geescht ze verbesseren. Ech war nervös an ugespaant a probéiert vun der Auer ewech ze kucken, awer ouni Erfolleg. An zéng Minutten wier et alles eriwwer, mee fir de Moment war et näischt ze maachen, wéi direkt no vir ze kucken an ze hoffen, datt mäi Gléck weidergeet.
  
  
  Glécklecherweis war et ok.
  
  
  D'Auer vum Fluchhafen sprang op 12:29 wéi ech mäi Koffer duerch d'Douane gepréift hunn an en déif Otem geholl hunn. "Just an der Zäit, Här," sot den Employé vun der Fluchgesellschaft, huet mäin Ticket geholl a mäi Koffer gewien.
  
  
  "Sot mir eppes," sot ech mat engem midd Laachen. "Hutt ech nach Zäit fir een ze ruffen an eppes z'iessen?"
  
  
  "Ech fäerten, Dir musst elo duerch d'Douane goen, awer et sinn Telefonen an eng Snackbar an der Departhal."
  
  
  'Merci. Ech wäert mech erënneren. Soss géif mäi Mo mech erënneren.
  
  
  Ech wollt mam Hawk schwätzen wann ech Zäit hat. Awer méi wichteg, ech hu mäi Frühstück mat eppes Fëllend missen ergänzen, eppes wat schéin a schwéier um Mo war bis Mëttegiessen am Fliger zerwéiert gouf. Ech gefillt schonn eng bevirsteet liicht Iwwelzegkeet duerch Honger verursaacht. De Plang, deen ech ausgeschafft hat, ass anscheinend gescheitert, trotz all de Virsiichtsmoossnamen, déi ech geholl hunn.
  
  
  Mee fir d'éischt hunn ech mech mat der Douane ze dinn... Iwwelzegkeet, Middegkeet, wat och ëmmer.
  
  
  Ech hu mech gefillt wéi en Expat deen op Ellis Island ukomm ass a mat Fiedere konfrontéiert ass, Stroossen a méi Schëlder wéi ech gelies hunn. Et war wéi Radio City an der Vakanz, mat Honnerte vu Leit, déi sech opgestallt hunn fir d'Sendung ze fänken. hollännesch Douane. Et war schwéier ze droen wann mäi Mo haart protestéiert a meng Haut d'Faarf vum grénge Kéis verwandelt huet. Ech hat awer keng aner Wiel wéi eng Serie vun Tester ze maachen.
  
  
  "Däi Pass, wann ech glift," sot de ordentlech gekleete Beamten no engem Moment.
  
  
  Hie war ganz léif an ech hunn sou gedëlleg wéi ech konnt laachen. Ech sinn net ganz gutt fir ze handelen, awer ech denken net datt ech mäi Schmierk oder de Mangel u Iwwerraschung ganz gutt vermëttelt hunn, wann ech fonnt hunn, datt ech direkt an den Inspekter Sean seng iwwerrascht Ae kucken.
  
  
  "Also mir treffen eis erëm," sot ech, an de Rand vu mengem net existente Hutt an engem Geste vu spottende Respekt geklappt.
  
  
  "Tatsächlech, Här Carter,"Hien huet sou professionell geäntwert wéi d'Prostituéiert zu Zedijka virun e puer Stonnen gemaach hat.
  
  
  "Ma, et ass eng kleng Welt," hunn ech weidergaang, a probéiert mäi Bescht fir mäi selbstvertrauen Laachen ze enthalen.
  
  
  "Net wierklech," sot hien mat Zefriddenheet. "Eigentlech, dat ass wéi ech et arrangéiert hunn."
  
  
  "Oh, sou wéi eng Party fir ee vun Äre Liiblingstouristen, richteg?"
  
  
  - Net genau, Här Carter. Awer ech si sécher datt Dir et egal wäert op e puer Froen beäntweren. Seng Stëmm huet mech net lassgelooss wat hien duerno vu mir wollt.
  
  
  "Wann ech mäi Fliger net verpassen, Inspekter," sot ech. "Awer ech denken net, datt ech eppes ze soen hunn, ausser Dir wëllt meng éierlech Meenung iwwer d'Themae ronderëm d'Sojaindustrie oder d'Presidentschaftswahlen an den USA héieren."
  
  
  Suergefräi an net begeeschtert huet hien seng Hand op meng Schëller geluecht an op zwee Männer an Uniform gewisen, déi an der Hörsiicht waren.
  
  
  "Lauschtert, Sean," sot ech wéi zwee kräfteg Zollbeamten op mech koumen. "Wat ass wierklech lass?"
  
  
  "Ma, Här Carter," sot hien, sou léif wéi ëmmer, "e puer vu menge Männer hunn de Moien en zimlech komeschen Optriede gemellt."
  
  
  - Also wat huet dat mat mir ze dinn?
  
  
  "Vläicht näischt. Awer och ... vläicht ass dat alles ", huet hien geäntwert. "Natierlech erënnert Dir Iech net un de Moien bei Zuidijk ze schwammen, oder?"
  
  
  'Waat?' "Ech hunn gesot, a probéiert mäi Bescht fir sou iwwerzeegend wéi méiglech ze kléngen, och wann de Schweess ugefaang huet ronderëm mäi Halsband ze formen a meng Iwwelzegkeet dräimol eropgaang ass, wann net méi. „Op der Gelders Kade gouf en Auto am Waasser fonnt. Taxi. De Chauffer sot, hien hätt op der Herengracht e Mann opgehuewen, en Amerikaner, dee wollt op Schiphol bruecht ginn.
  
  
  'Also wat ass nächst?'
  
  
  "An Dir sidd en Amerikaner, deen e Raum op der Herengracht hat, dat heescht, bis haut de Moien." Ausserdeem ass d'Beschreiwung déi hien vum Passagéier ginn huet richteg.
  
  
  "Wat ass richteg?"
  
  
  "Ma, Dir sidd natierlech, Här Carter," sot hien. "Dann hu mir dee Fall vun der gestëmmter Kierper, déi mir an der Géigend vum Accident fonnt hunn."
  
  
  "Du wëlls mech net dofir zouzeschreiwen, oder?" - sot ech sou beleidegt wéi méiglech.
  
  
  "Natierlech net, Här Carter," huet de Shawn mir verséchert mat kaum verkleeden Sarkasmus an enger rosen, emotionaler Stëmm. "Wéi kënnt Dir esou denken? Ech proposéieren nëmmen, datt Dir dës zwee Hären begleeden ...“ Mat enger Hand huet hien op déi zwee Douane gewisen, déi nieft him stoungen. "Maacht genau wéi se soen."
  
  
  Ech hu scho virdru mat der Vanity vu Leit wéi Politiker a Finanze beschäftegt, wéi e klenge Fësch an engem grousse Weier, awer ni mat sou haartnäckege Gesetzesbeamten. Dir wäert eppes léieren, vertrau mir.
  
  
  "Wann dëst Äert lescht Wuert ass ..." Ech hunn ugefaang.
  
  
  "Dat ass richteg," sot hien kuerz. Hien huet dunn séier mat den zwee Zollbeamten an dem hëlleflosen a miserablen Nick Carter geschwat.
  
  
  Ech gouf an e klenge private Raum escortéiert net wäit vun deem ech opgeholl gi sinn. Meng Koffer ass bannent enger Minutt ukomm.
  
  
  Déi zwee Douane hunn ausgesinn wéi zwee fréiere Präiskämpfer, obwuel ech keng Absicht hat, eppes géint si ze moossen. Et war en Dësch a Stull am Sall. Näischt méi. Et war hell beliicht. Ech hunn e Stull geholl, obwuel et mir net ugebuede gouf, hunn meng Hänn op de Knéien geluecht a probéiert meng traureg Situatioun ze vergiessen.
  
  
  Shen huet net nëmmen e béist Spill gespillt, awer och e geféierlecht.
  
  
  Ganz Westeuropa wäert leiden wann China den Nepal iwwerhëlt. Et war onméiglech ze soen, wat dat fir déi ganz westlech Welt bedeite kéint. Leider war dem Sean seng Welt vill méi kleng a limitéiert nëmmen op d'Stadgrenze vun Amsterdam. Seng Visioun verlängert e bësse méi wäit wéi den IJsselmeer am Norden an de Bijlmermeer Wunneng Ghetto am Süden. De Zeedijk war dann iergendwou an der Mëtt, am Zentrum vu senger Juridictioun.
  
  
  Dat eenzegt wat mech iwwerrascht huet war datt hien net gestéiert huet. Net datt ech et soss gär hätt, mee ech hunn et komesch fonnt, datt hien no allen Efforte fir mech ze fannen, elo zréckgeet an déi dreckeg Aarbecht un aneren iwwerlooss. Vläicht waren dat Douanereglementer, mee ech hat wéineg Zäit fir doriwwer nozedenken, well ech dee Moment gefrot gi sinn fir de Schlëssel fir de Portfolio opzemaachen.
  
  
  De Moment vun der Wourecht ass ukomm.
  
  
  De Portfolio selwer war nach ëmmer fiicht, mä dat huet déi zwee fäertenlos an zwëschend Zollbeamten net gestéiert. Deen een huet séng Perlen Aen op mech gehalen, wéi wann hien Angscht hätt, datt ech géif probéieren ze flüchten, an deen aneren huet seng Portfolio opgemaach an alles erausgeholl, wat dobannen ass. Et muss gesot ginn, datt hien dat virsiichteg gemaach huet, well hien d'Kleeder nees virsiichteg geklappt huet, fir sécher ze stellen, datt et näischt am Sënn vu Contraband dran ass.
  
  
  Dëst huet ongeféier zéng Minutte weidergespillt bis alles wat ech an der ieweschter sichtbarer Plaz vum Koffer gepackt hat entdeckt a gesicht gouf. Ech souz op engem riichtaus hëlze Stull, kucken déi ganz Leeschtung mat engem eidel an impassiv Ausdrock op mengem Gesiicht. Mä wéi den Douane seng virwëtzeg Fanger laanscht d'Kante vum Leinwanddeckel gerannt huet, hunn ech meng Iwwelzegkeet vergiess an hunn mech onfräiwëlleg liicht no vir a mengem Sëtz gebonnen.
  
  
  Hie wousst wat hie mécht, obwuel ech probéiert hunn him net ze loossen duerch den oninteresséierten Ausdrock op mengem Gesiicht. Fir e Moment huet et geschéngt datt alles ouni weider Schwieregkeeten op en Enn wier, awer mäin Optimismus huet sech virzäiteg gewisen. Et war e liichtschwaache, awer kloer hörbaren Klick. Den Inspekter huet séier mat sengem Partner geschwat, deen nieft him stoung, wéi hie weider gefilmt huet, wat am Ufank als ënnen ausgesinn huet. Wann hien de Koffer vum Dësch opgehuewe hätt, hätt den Ënnerscheed am Gewiicht eng kloer Indikatioun ginn, mä de Koffer blouf op der Plaz, an ech gezwongen mech ze sëtzen, nervös op meng Sëtz gekollt.
  
  
  Den internen Mechanismus huet nach eng Kéier haart geklickt, gefollegt vun engem vun de Kaméidi Séilen, déi je op dëser Säit vum Atlantik héieren hunn. Dem Mann seng Aen hu wéi e Schwäert vun der Gerechtegkeet opgestan wéi zwee Fanger de Buedem gegraff an erausgerappt hunn. Dat verstoppt Fach war net méi verstoppt. Stellt Iech awer hir Enttäuschung vir wéi hien entdeckt huet datt hien nëmmen op en anert Bild kuckt.
  
  
  Den elo oppene Stammraum war komplett eidel; et war näischt am Geescht vu Waffen oder ongeschniddene Edelsteier, besonnesch Diamanten. Gratulatioun, ech hunn mir selwer gelaacht. D'Aarbecht vun den AH Techniker war nach méi schéin wéi Dir geduecht hutt. Si hu sech net nëmmen d'Muecht gemaach, e Geheimkach ze maachen, mä si hunn et och esou gemaach, datt et zwou Plazen am falschen Buedem waren, an net eng, wéi d'Douane elo geduecht hunn.
  
  
  Wann se méi wäit gesicht hunn, hunn ech keen Zweiwel datt se e verstoppte Mechanismus fonnt hunn, duerch deen d'Finale konnt opgemaach ginn. Do hunn ech d'Wilhelmina, den Hugo an de Pierre verstoppt, souwéi e puer aner Saachen fir meng Sécherheet. Awer ech hunn d'Diamanten net an de Portfolio gesat, well ech net riskéiere se entdeckt ze ginn.
  
  
  Enttäuscht huet den Inspekter de Buedem zougemaach. Seng Rou, d'Stille vu sengem Partner, huet mech gestéiert. Et huet mir geschéngt, datt ech wäit vun fräi wier, ob ech et gär hunn oder net. Meng Kleeder an Toilettë waren ordentlech zréckgeklappt an endlech nees zou. Ech wollt vu mengem Sëtz opstoen, mäi Gefill vu Erliichterung verstoppen, wéi déi Persoun, déi tatsächlech d'Enquête gemaach huet, mech op d'Plaz bewegt huet.
  
  
  "Huelt w.e.g. Är Kleeder aus, Här Carter," sot hien, nodeems hien säi Partner geflüstert huet. "Fir wat?"
  
  
  "Den Inspekter Sean huet Grond ze gleewen datt Dir net ganz éierlech mat him war." Maacht w.e.g. wéi dir gesot gëtt," hien huet op seng Auer gekuckt, "oder Dir verpasst Äre Fliger." Näischt géif mech méi rosen. Mee et war kee Sënn mat hinnen ze streiden. Si waren zoustänneg, net ech.
  
  
  Also sinn ech opgestan an hunn meng Jackett ofgeholl. Den donkelen Blazer gouf gefollegt vun engem Navy Krawatt an engem Navy egypteschen Hiem. Duerno koum e Krokodilledergurt mat engem handgemaachte Goldschnalle, e Kaddo vun engem jonke Meedchen deem säi Liewen ech virun e puer Méint während enger Geschäftsrees op New Delhi gerett hat. Ech hunn d'Hosen ofgeschnidden an ofgeschaaft, aus engem liichtgewiichtege Wäschgarn gemaach no menger Instruktioune vum Paisley-Fitzhigh zu London.
  
  
  Wéi ech d'Stiwwelen ofhuelen, sot ee vun de Zollbeamten: "Si sinn naass", wéi wann dat deen eenzege Grond wier fir mech festzehalen.
  
  
  "Meng Féiss sinn schweess", hunn ech grujeleg geäntwert, meng Strëmp ofgeholl an d'Daumen an d'Tailleband vu menger Hosen gestoppt.
  
  
  "W.e.g.," sot hien weider, "och dëst", an huet mech gezwongen plakeg ze stoen, während all Kleedungsstéck iwwerpréift an iwwerluecht gouf.
  
  
  Si konnten näischt fannen ausser d'Fënster aus menge Poschen an änneren. Mee si wollten nach net opginn. Déi komplett Ernierung koum e puer Minutten méi spéit wéi ech gemierkt hunn wat e Mann muss gefillt hunn wann hien gezwongen ass sech ze béien a seng Hënner ze verbreeden. Meng Zänn goufen dunn iwwerpréift wéi wann ech e Päerd wier dat un den héchsten Offer verkaaft gëtt.
  
  
  Si hunn net fonnt, wat se gesicht hunn, an ech hu méi Péng gemaach fir et vun hire virwëtzeg Aen ze verstoppen, wéi se sech virstellen konnten.
  
  
  Wéi se fäerdeg waren, war ech sou schwindeleg, datt ech kaum op de Féiss stoe konnt. "Dir gesitt net ze gutt aus, Här Carter," sot ee vun de Zollbeamten mat engem Laachen, deen ech probéiert hunn ze ignoréieren.
  
  
  "Et ass wéinst Ärer wonnerbar hollännescher Gaaschtfrëndlechkeet," sot ech. "Kann ech mech elo undoen, Hären?"
  
  
  'Ma, natierlech. Mir halen dech net méi fest. Leider hunn ech dem Sean säi Gesiicht net gesinn wéi hien déi schlecht Nouvelle héieren huet. Awer et ass e Spill, mengen ech. Nieft, Ech war ze beschäftegt mech mat croquettes Fëllung iwwerdeems gewaart op déi aner Säit vun der Ozean Fähre ginn iwwer eng enttäuscht an désagréabel Inspekter Suerg. Ech hat zéng Minutte virum Boarding. No allem wat ech erlieft hunn, war ech virsiichteg mäi Fliger net ze verpassen.
  
  
  Wéi ech endlech mam Hawk verbonne war, hunn ech him séier iwwer déi lescht Entwécklungen informéiert. "Ech kann net gleewen, datt d'Sherpas hannert dësem stinn," sot hien, nodeems ech him gesot hunn, wat geschitt ass zënter ech de Feeler gemaach hunn, moies aus dem Bett ze klammen. Si hunn näischt ze gewannen andeems Dir dech ëmbréngen, Nick. Iwwregens, hutt Dir et fäerdeg bruecht ...
  
  
  "Just elo," sot ech. - Mee ech hunn et gelongen. Si si sécher.
  
  
  'Perfekt.' An ech konnt hien gesinn wéi hien um Schreifdësch dräi dausend Meilen ewech lächelt.
  
  
  "De Fakt ass," hunn ech weidergespillt, "datt de Koenvar léiwer hätt mech eliminéiert wéi den Deal auszeféieren. An dat mécht mech Suergen. Denkt Dir datt d'nepalesesch Regierung dat gewuer hätt an de Koenwar geschéckt huet fir mech z'ënnerscheeden? Wann d'Missioun feelt, kritt de Sherpa all d'Suen déi néideg sinn fir Ausrüstung ze kafen. Op d'mannst dat ass wat se mengen.
  
  
  "Kléngt zimlech wäit ewech wann Dir mech frot," huet hien geäntwert. "Och wann an dëser Aart vu Geschäfter alles méiglech ass."
  
  
  "Sot mir nach eppes," sot ech roueg.
  
  
  "Déi Wichtegst ass datt Dir et gemaach hutt, op d'mannst bis elo. Ech kucken ob ech näischt denken wat Iech hëllefe kéint. Fänke mer domat un, datt déi politesch Situatioun do zimlech onsécher ass. Ech hunn e puer Kontakter déi e bësse Liicht op wat geschitt ass werfen. Ech wäert e puer Informatiounen erauspressen. Et brauch just Zäit, dat ass alles.
  
  
  "Et ass eng vun deene Saachen, déi mir e bësse feelen," sot ech.
  
  
  -Du geet et super, Nick. "Jiddereen op der Welt vertraut mech", huet mäi Chef geäntwert, e seltent Kompliment dat net onopfälleg gaang ass. "De Fakt ass datt ech eppes héieren hunn iwwer eng Aart vu Sträit am kinneklechen Haus, iwwer eng Aart vu bluddege Biergerkrich. Mir mussen e bësse méi déif graven, awer vläicht hëlleft dat eis ze verstoen wou d'Schwieregkeet läit.
  
  
  Dee Moment hunn ech héieren, wéi mäi Fluch iwwer de Speakerphone geruff gouf.
  
  
  Ech hu missen den Uruff ophalen. Mäi Mond war nach voller Iessen a meng Iwwelzegkeet ass temporär verschwonnen.
  
  
  "Ech kontaktéieren Iech erëm wann ech zu Kabul ukommen. Awer wann Dir eppes fannt, wäert ech dankbar sinn, Här. Eppes wäert vill Efforte maache fir bei mech ze kommen ier d'Sherpas et maachen. An ech géif gären wëssen firwat.
  
  
  'A wien.'
  
  
  "Ech mengen och", sot ech.
  
  
  "Ech wäert all Kanal op menger Verfügung benotzen," sot hien. "Iwwregens ... wéi geet et mam Meedchen dat erschoss gouf?"
  
  
  "Si ass de Moien operéiert," sot ech.
  
  
  'A wat?'
  
  
  "Si wësse net wat hir Chancen sinn bis muer de Moien."
  
  
  'Et deet mir leed et ze héieren. Awer ech si sécher datt Dir alles gemaach hutt wat Dir fir hatt konnt, "sot hien. - Ech wäert mat Iech schwätzen, N3. Vergewëssert Iech datt Dir sécher dohinner kënnt.
  
  
  "Merci Här".
  
  
  De Sean war bemierkenswäert absent aus der Masse vu Äddi wéi ech acheckt, mäi Boardingpass krut an duerch den Tunnel an de Fliger geklommen ass. Mee mir gefall et am meeschte. Wat mir méi fréi vum Buedem geklommen sinn, wat ech méi séier aus Amsterdam fortgaang sinn, wat mir et méi gär hunn.
  
  
  Ausserdeem war ech nach hongereg.
  
  
  
  
  Kapitel 9
  
  
  
  
  
  Laang ier d'Elburz Bierger an enger pärlecher Sonnenopgang opgestan sinn, hunn ech mäi Zänndokter, Burton Chalier, toastéiert. Ouni seng Hëllef, seng Erfahrung wier meng Missioun virun sengen Aen zesummegebrach, an domat d'Schicksal vun zwee Kanner an d'Zukunft vun engem isoléierte Räich ëmgi vu Bierger.
  
  
  Mäi schrecklechen Honger gouf erwaart, an och meng Iwwelzegkeet. Awer elo wou déi kierperlech Onbequemlechkeet eriwwer war a mäi Gesiicht erëm Faarf hat, hunn ech mech e bësse méi wéi ech selwer gefillt, an net wéi wann ech eppes geschluecht hätt wat ech net sollt hunn, wat ass geschitt.
  
  
  Ech hunn meng Zong iwwer déi speziell Goldkroun gerannt, déi den Zänndokter op mech gesat huet, ier ech Washington verléisst. Chalier befestegt suergfälteg den Zong un eng vun den ënneschten Molaren. An d'Zänn gedréckt war et wierklech net ze gesinn, wat scho bei der Untersuchung vu mengem Mond zu Schiphol bewisen gouf. Dësen Haken gouf benotzt fir Nylon thread ze befestigen, och Fëschlinn genannt. Op der anerer Säit, de Fuedem, deen aus der Speiseröh an de Mo leeft, war un engem chemesch resistente Rouer befestegt.
  
  
  Déi ganz Struktur huet mech un e Set vu Nistpoppen erënnert. All Popp enthält eng méi kleng Popp, a sou weider ad infinitum. A mengem Fall hat Dir mech, an an mir hat Dir mäi Verdauungstrakt, vun deem mäi Mo en Deel war, an an deem Mo war e Rouer, an an deem Rouer waren Diamanten am Rau.
  
  
  De Grond firwat ech esou e grousse Frühstück haten, war, datt ech sou schwindeleg war. Wann ech d'Päif op nüchternen Magen geschléckt hätt, da géif déi spéider Sekretioun vun Enzymen zesumme mat der Salzsäure, déi während der Verdauung erauskomm ass, mir e Bauchschmerz ginn, deen en Elefant kéint erofschloen. Zesumme mat all de Liewensmëttel ech Mo, Ech hunn eng gesond Dosis vun Botzen Pëllen geholl, datt d'pharmazeuteschen Departement vun AX Laboe mir ginn. D'Röhre war flexibel genuch Liewensmëttel ze erlaben an de Mo. Et war net déi agreabelst Operatioun, awer dann erëm, meng Aarbecht ass ni besonnesch subtil oder subtil. Ech hunn elo eng aner Anti-Nausea Pille geholl, mir gratuléiert fir den Erfolleg vu menger Venture. Op d'mannst während et gedauert.
  
  
  Zënter dem Moien virdrun waren Diamanten a mengem Bauch, wéi ech den Ambibi Hotel verlooss hunn fir mäin Ticket ze buchen. Si konnten do bal onbestëmmt bleiwen soulaang ech meng Medikamenter geholl hunn a weider staark iessen. D'Flugbegleeder war dovun iwwerzeegt, bewonnert wat si als gesonden, männlechen Appetit ugesinn huet.
  
  
  Zefridden, datt alles no Plang leeft, hunn ech mech op d'Fënster gedréint an d'Sonn gesinn. D'Schëld "Fëmmen net" war grad geblitzt wéi de Pilot sech virbereet huet fir zu Teheran ze landen. Ënnert mir louch déi schnéibedecken Elburz-Biergerkette. Nach méi beandrockend war den Damavand, e vulkanesche Bierg dee bal 5.700 Meter iwwer dem Himmel geklommen ass.
  
  
  Mee ech hätt keng Zäit fir Touristenreesen. Meng Destinatioun, obwuel net meng lescht, war méi ëstlech, ongeféier 1.800 Meilen iwwer robusten a wierklech onbegänglechen Terrain. Kabul, eemol déi isoléiert Wüstzitadell vum grousse Kommandant Babur, deen d'Mongolescht Räich gegrënnt huet, schéngt iergendwou iwwer deem Sonnenopgang op mech ze waarden.
  
  
  Schof hunn op de Biergsteigungen tëscht de Schnéistreifen gegraut, an Damp ass aus de kromme Kamäiner vu klenge Steenhaiser gegoss. Dunn, ageklemmt tëscht barren a barre Bierger, koum d'Vue vun enger Stad déi d'Fantasie vu Leit gefaangen huet zënter dem Alexander de Groussen antike Bakterien zu sengem Räich annektéiert huet. Elo huet Kabul kleng an onwichteg ausgesinn. Do, op de kalen Hiwwelen, schéngt et egal ze sinn.
  
  
  Zäiten hu geännert. Genghis Khan, Tamerlane a Babur waren Nimm an de Geschichtsbicher, Helde vu spannende Filmer. Mä si hunn hir Mark op engem houfreg an onofhängeg Vollek. Wéi och ëmmer, Afghanistan war elo Deel vum zwanzegsten Joerhonnert, seng Geschicht eng Successioun vun touristeschen Attraktiounen, seng fréier Herrlechkeetsdeeg laang vergiess.
  
  
  Wann ech sentimental ginn, war et net well ech zevill drénken. Et war just datt ech sou vill Dreem gesinn hunn, déi an der Dämmerung vun deene onfruchtbaren Hiwwele verspreet sinn, datt ech mech iergendwéi bewegt gefillt hunn fir déi lescht Säiten vun engem stiermeschen a bluddege Drama ze gesinn.
  
  
  Et war 6:23 Auer.
  
  
  Vläicht war et genee wéinst der fréicher Stonn, datt d'Douane meng Saache net mat Virsiicht a Methodik duerchsicht hunn.
  
  
  "Wat ass den Zweck vun Ärem Besuch?" .
  
  
  'Vakanz.'
  
  
  "Wéi laang wäert Dir hei bleiwen?"
  
  
  "En Dag oder zwee, dräi," Ech hunn gelunn, a geduecht datt manner wéi véieranzwanzeg Stonnen e Schlag an d'Gesiicht fir déi jonk Tourismusindustrie wieren.
  
  
  'Wou wäert Dir bleiwen?'
  
  
  "Zum Interkontinental."
  
  
  "Nächst," sot den Offizéier, huet mäi Pass gestempelt a seng Opmierksamkeet op de Mann gedréckt, deen hannert mir an der Linn stoung.
  
  
  Et war eng erfrëschend Ännerung, wéi Dir Iech kënnt virstellen. Ech war prett plakeg ze strippen a gefillt super, datt kee sech ëm meng Präsenz hei këmmert, ëm den Inhalt vu mengem Koffer, fir net vu mengem Mo ze schwätzen. Ausserhalb vun der Douane hunn eng boisterous an ongedëlleg Masse vun afghaneschen Taxichauffer op hire gewënschten Client gewaart. Awer fir d'éischt hunn ech e puer Suen ausgetauscht, geduecht datt 45 Afghanien op den Dollar e gudden Taux wier, besonnesch well et bal kee schwaarze Geldmaart war wéi am Nepal. - Taxi, Här? - sot e kuerzen, donkelhoer jonke Mann opgereegt wéi ech vum Austauschbüro fortgaang sinn. Ech hunn den Afghani an d'Tasch geluecht an en ass wéi e sprangende Fräsch op an erof gesprongen. "Ech hunn e flotten amerikaneschen Auto. Chevrolet. Bréngt Iech iwwerall, Här.
  
  
  "Wéi wäit ass et zum Interkontinental?" Ech hunn gefrot, iwwerrascht vu senger Begeeschterung an Energieausstellung. "Néngzeg Afghanis," sot hien séier.
  
  
  Eng aner Stëmm huet direkt geruff: "Fënnefanzwanzeg."
  
  
  "Siwwenzeg," sot de Chauffer irritéiert, rosen op en eelere Mann, deen hannert him erschéngt, an engem räiche Brocade Weste an engem Astrakhan Hut gekleet. "Sechzeg fënnef."
  
  
  "Fofzeg", rifft de jonke Mann, kloer an en Eck gefuer. "Verkaaft," sot ech mat engem Grinsen. Ech hunn him mäi Gepäck gemaach an sinn him aus der Arrivée Hal gefollegt.
  
  
  Chevrolet huet besser Deeg gesinn, fir et mild ze soen. Mä den Hotel war net méi wéi fofzéng bis zwanzeg Minutten zu Fouss. Ech hu mech e bëssen Nodeel gefillt well ech keng Chance hat eng detailléiert Kaart vun der Géigend ze studéieren. Ech war ni zu Kabul, obwuel virun e puer Joer un éischter delikat "Verhandlungen" bei Herat deelgeholl, net wäit vun der Turkmenescher Republik an der Grenz mat Russland.
  
  
  Ech hunn meng Valise bei mir gelooss wéi de Chauffeur hannert d'Rad geklommen ass.
  
  
  "Wéi laang bis den Hotel?"
  
  
  "Eng hallef Stonn," sot hien. 'Kee Problem. Aziz ass e ganz gudde Chauffer.
  
  
  "Ech hunn mech an deng Hänn geluecht, Aziz," sot ech mat engem laachen, deen direkt vun engem Gäss gefollegt gouf. Ech hunn net vill am Fliger geschlof, an d'Hoffnung op e waarme Bett war ze gutt fir wouer ze sinn.
  
  
  Et war kee Verkéier ausser e puer Ieselween. Awer soss war d'Strooss, déi mat Hëllef vun den Amerikaner gebaut gouf, eidel. Am Réckspigel vum alen, geschloene Chevrolet, hunn ech den Aziz gesinn, deen op mech stierft. Seng Aen waren eng onheemlech blo Faarf. D'Legend seet datt blo-eyed Afghanen direkt Nokommen vun de Krieger vum Iskander de Groussen, Jong vum Alexander de Grousse sinn.
  
  
  Wann ech den Aziz gefrot wéi vill vun dëser Geschicht wouer war, huet hien net verstanen wat ech geschwat hunn. Hie schéngt säi Wee duerch d'Stad net ganz gutt ze kennen.
  
  
  E Schëld mat "Hotel Intercontinental - 5 Meilen" mat engem Pfeil deen no riets weist ass laanscht geflunn, awer den Aziz huet de Fouss um Gaspedal gehalen. Hien ass laanscht d'Ausfahrt gefuer an eppes sot mir et wier keen onschëllegen Feeler oder datt et en Accident wier. Ech hunn d'Koffer op d'Féiss gesat an et fäerdeg bruecht d'Wilhelmina an hir zwee Frënn, dem Hugo a Pierre, ze räissen, ouni dem Aziz säi Verdacht opzehalen.
  
  
  Elo war de Luger dréchen, mee ech wousst net ob et fonctionnéiert, bis ech en iwwerpréift hunn. Awer wann hien nach net bereet war eppes ze handhaben, waren seng zwee Assistenten bereet mir ze hëllefen.
  
  
  Ech hunn dee Moment net méi gezweiwelt datt Ierger géif kommen. Den Aziz huet mech net an den Hotel geholl, fir d'Freed vun enger waarmer Dusch an engem gemittleche Bett. Ech war iwwerzeegt, datt dat, wat hie fir mech virbereet huet, vill méi schwéier ze verdauen wier, an ech hunn mech un d'Gefor ugepasst, déi viru war.
  
  
  Dem Koenvaar seng Verontreiung vun Amsterdam de Moien virdrun kéint nëmmen eng Saach bedeiten. Hien huet Amsterdam verlooss an et fäerdeg bruecht virun mir op Kabul ze kommen. Keen Zweifel huet hien de laange Wee duerch Istanbul, Beirut a Rawalpindi gemaach. Dëse Wee existéiert, awer ech hunn et vermeit wéinst dem Risiko fir op dräi verschidde Fligeren op an aus ze kommen an duerch Sécherheet op dräi Fluchhafen ze goen. De Coenvar huet sech kloer manner ëm Douane gekëmmert wéi ech.
  
  
  Ech hätt ganz einfach dem Wilhelmina säi Schaft op den Hals vum Aziz dréckt an hie gefrot, sech ëmzedréien an mech an den Intercontinental Hotel ze huelen. Mee ech wollt bis zum Schluss vun der Saach kommen an d'Äntwerten kréien, déi mech bis elo entgoe gelooss hunn. De Koenvar hat all d'Informatioun déi ech brauch, an ech war bereet all Risiko ze huelen fir hien ze schwätzen.
  
  
  Donieft hate mir nach e puer Saachen ze léisen, ob hien et gemierkt huet oder net. Fir alles wat ech wousst, kéint d'Andrea stierwen. Ech selwer war no um Enn vu menger Carrière zu Amsterdam. Ech wollt sécherstellen datt de Koenvar net an der Positioun wier fir den Erfolleg vu menger Missioun ze stéieren. A wann dat bedeit hien ëmzebréngen, da war ech prett. Also souz ech zréck an hunn d'Aen op der Strooss gehalen, a froe mech wéi eis Versammlung arrangéiert gouf.
  
  
  A manner wéi zéng Minutten hunn ech erausfonnt.
  
  
  E Kontrollpunkt gouf e puer honnert Meter virun eis opgeriicht. Et waren zwee Männer op béide Säiten vun der hëlzener Barrière stoungen, obwuel mir nach ze wäit ewech waren fir ze gesinn, wien ee Koenvar war.
  
  
  - Wat ass lass, Aziz? - Ech gefrot, spillt d'Roll vun engem dommen Tourist.
  
  
  Amplaz mech ze äntweren, huet hien meng Opmierksamkeet op Asamayi a Sherdarwaza geriicht, zwee Bierger déi Deel vun der Hindu Kush Biergkette waren a vu bal iwwerall zu Kabul siichtbar waren.
  
  
  "Firwat gëtt et hei e Kontrollpunkt?"
  
  
  Ech hunn insistéiert, an hien huet lues de Fouss vum Gaspedal ofgeholl.
  
  
  Hien huet d'Schëller geréckelt wéi d'Gesiichter vun zwee Männer hannert der stëpseger Windshield ze gesinn goufen. Ech erkannt einfach d'moundfërmeg Feature vu mengem nepalesesche Feind, de lëschtegen a geheimnisvolle Koenwar. Hie war an engem wäisse Turban an Astrakhan Pelz gekleet, deen op seng Knéien erreecht huet, awer et war net ze verleegnen de penetréierende Ausdrock op sengem Gesiicht. Deen anere Mann schéngt mir e richtegen Afghan ze sinn, ouni Zweiwel zu Kabul agestallt, wéi Aziz, genee fir dës Operatioun.
  
  
  "Si wëllen datt mir aus dem Auto klammen," sot den Aziz, seng Nervositéit net ze verstoppen.
  
  
  'Firwat?' Ech hunn dat gesot, fir d'Zäit ze stoppen, alles virbereet wat ech gebraucht hunn.
  
  
  "Grenzpatrouillen, Regierungspatrull," sot hien mat engem Schëlleren.
  
  
  "Da gitt eraus a schwätzt mat hinnen," sot ech mat engem Toun a menger Stëmm, déi uginn datt ech net an der Stëmmung wier fir Spiller ze spillen.
  
  
  Den Aziz huet gemaach wéi hie gesot huet. Hien ass aus dem Auto geklommen an ass lues a Richtung Koenvar gaang. Den asiatesche Mann huet d'Gesiicht net erofgesat, wéi wann hien Angscht hätt, hie géif erkannt ginn. Mee et war ze spéit. Op kee Fall huet hien seng Anonymitéit erëmgewielt. E puer Momenter méi spéit ass säi Kompliz op de Chevrolet gaangen, huet op d'Fënster geklappt a mech gezeechent eraus ze kommen a mat hinnen ze kommen.
  
  
  Net ech sinn erauskomm, mee de Pierre.
  
  
  Et ass Zäit de Schalter souwuel fir de Pierre wéi och fir de Koenvaar ëmzedréien. Ech hunn d'Dier opgemaach wéi am Gehorsam un hiren Uerder, awer amplaz eraus ze goen, wéi se ouni Zweiwel gehofft an och erwaart hunn, hunn ech de Pierre a Richtung Koenvaar gehäit. Ech hunn d'Dier erëm zougeschloen, just wéi eng ätzend, brennend Gaswollek am Zentrum explodéiert ass. Hir Iwwerraschung war grad esou plötzlech. Eng Mëschung aus konzentréierten Tréinegas an net-tödleche Chemikalien huet ronderëm si gedréint, déck a erstéckend. E Schoss gouf awer zoufälleg geschoss, well weder de Coenvar nach säi Kompliz méi wéi eng Zoll virun hinne gesinn hunn.
  
  
  De Gas war eng Oflenkung, net en Zweck op sech selwer. Temporär blann, hunn déi dräi verduebelt Männer a Kreeser gestäipt, an hir Ae geklaut. Den Aziz, nodeems hien säin Deel vum Gas kritt huet, huet säi Gläichgewiicht verluer an ass den Hang op d'Säit vun der Strooss gerullt. Wann hie schlau wier, hätt hien sech verstoppt a säi Liewen net méi riskéiert. Zu all Moment kéint de Wand sech ëmdréinen an de Gas an all Richtungen droen. Ech konnt net méi waarden. Ech sprangen aus dem Chevrolet ier se gemierkt hunn wat geschitt ass. Awer ech wollt net schéissen, ech wollt de Koenvar net ëmbréngen bis hien mir d'Informatioun ginn huet, déi ech brauch.
  
  
  E Paar Hänn hunn geschloen an op meng Membran gedréckt. Ouni driwwer nozedenken, hunn ech mech verduebelt, probéiert d'Loft a meng entlooss Longen ze kréien. Tëscht dem Gas an dem Péng ass d'Wilhelmina iergendwéi duerch d'Fanger gerutscht. Datselwecht Paar Hänn hunn mech gegraff an huet mech op mäi schwéier schweess Kierper gezunn.
  
  
  Den Ugräifer huet ënner dem Otem geschwuer, onbedéngt ugedeit datt hien net de Koenvar war, dat war alles wat ech wollt wëssen. Wéi den Afghan mech an engem duebelen Nelson gehalen huet, hunn ech meng Hänn geknuppt an se op d'Stir gedréckt, probéiert den Drock vu sengem Doudegriff ze entlaaschten. Seng Kraaft war erstaunlech, an d'Péng verstäerkt bis meng Nerve gejaut a meng cervical Wirbelen waren op der viischter ze briechen.
  
  
  "Ech hunn de Koen ..." huet hien ugefaang.
  
  
  D'Propositioun war ni fäerdeg.
  
  
  Ech hunn mäi Been zréckgezunn an d'Ferse vu mengem Stiwwel huet säi Schanken geschloen. Dee plötzleche Schlag huet him iwwerrascht gebrach. Säi Grëff huet sech geléist, huet mir just dee klenge Raum ginn, deen ech brauch fir mech ganz ze befreien. Ech hunn mäi lénkse Been tëscht senge Been rutscht an hunn mäi rietse Knéi an den Huel vu sengem Knéi agesat. Zur selwechter Zäit hunn ech et fäerdeg bruecht seng Hosen ze gräifen an hie mat mir ze zéien, sou datt hien mäi Oberschenkel geschloen huet an op de Buedem platzt.
  
  
  Ech hunn e Ruck gemaach an de Fouss an engem Cha-ka Kick erausgestoppt, wat direkt zu engem rosen Toun gefouert huet. Rippenfraktur. Den Afghan huet wéi e blesséierten Hond gejaut. Hien huet gejaut an huet seng Waffen iwwer seng Këscht gekräizt wéi en Ausdrock vun onverschlësselten Horror säi Gesiicht gekräizt huet. Ech hunn keng Zäit verschwonnen an hunn erëm gekickt fir d'Aarbecht fäerdeg ze maachen. E gurgling Toun koum aus sengem verdréinen Mond. De Gas huet sech lues a lues opgeléist, awer nach net meng Roserei. Ech war sécher datt eng vu senge Longen duerchgebrach gouf, an de gebrachene Knach huet sech ëmmer méi déif a seng Këscht gegruewen.
  
  
  Ech wollt mech béien fir de leschte Schlag ze liwweren, awer de Koenvar huet mech vun hannen an d'Taille gegraff an huet mech zréckgezunn. Mir sinn d'Strooss erof gerullt an sinn op engem Embankment e puer Zentimeter vun der Trench gelant, wou den Aziz gewaart huet, ouni Zweifel vun Angscht geruff. Stëbs huet sech a mengem Mond, Aen an Oueren gesat. Ech konnt näischt méi gesinn wéi de Koenvar zwee Daumen op meng Loftpäif gedréckt huet.
  
  
  "Diamanten," huet hien otemt, mech gerëselt wéi wann hie sécher wier datt se aus mengem Hals fléien.
  
  
  Kick wéi e wëll Päerd, Ech hu probéiert him vu mir ze geheien. Hien huet seng Knéien a mengem Kräiz gedréckt an se ëmmer erëm tëscht menge Been geschloen. Blind vu Stëbs a Péng hunn ech instinktiv reagéiert, net méi kloer ze denken. Alles wat ech mech erënnert huet war meng Hand op säi Collarbone ze landen mat all der Kraaft déi ech lénks hat.
  
  
  Seng Fanger hunn de Grëff verluer, awer hien huet sech vill méi staark an haltbar erausgestallt wéi ech ufanks geduecht hunn. Hien huet un mech geknuppt, wéi wann säi Liewen dovun ofhänkt, béid Hänn hunn den Hals gepresst. Ech hunn erëm all mäi Wëssen iwwer Taikwondo op de Kampf applizéiert a probéiert hien an d'Stir ze zéien. De Pal-kop chi-ki huet him iwwerzeegt datt ech net no Barmhäerzegkeet froe géif. Et war e zerstéierende Schlag, deen him gezwongen huet, d'Knäppchen ze befreien. Eng schrecklech purpurroude Fleck huet seng Stir bedeckt, wéi d'Mark vum Kain.
  
  
  Ech hunn en déif Otem geholl, bewegt a probéiert erëm opzestoen. Zur selwechter Zäit war den Hugo mat engem Handgelenk sécher an der Hand. D'Stiletto-Blade blénkt am fréie Liicht. Den Tréinegas war opgeléist an ech konnt mäi Géigner elo esou kloer a präzis gesinn wéi ech brauch. De Stiletto ass ënner sengem astrakhanesche Pelzmantel gekrabbelt. E Moment méi spéit huet den Hugo duerch d'Loft geschnidden. Ech hat keng Absicht him d'Geleeënheet ze ginn, seng Geschécklechkeet mat Feierwaffen erëm ze weisen.
  
  
  Ech hu mech net erënnert wéi en Aarm dem Wilhelmina seng Kugel getraff huet, also hunn ech dem Hugo säin Uewerschenkel gezielt, de laangen schmuele Sartoriusmuskel. Wann de Stiletto trefft, kann de Koenvar net zu Fouss goen. Leider huet de Knéi-Längt Pelzmantel den Hugo verhënnert, sech ganz voll auszedrécken. De Stiletto huet sech an de Rand vum décke fléissende Pelzmantel gestoppt, an de Koenvar huet en erëm erausgezunn, süssen wéi eng Kobra.
  
  
  Well d'Wilhelmina néierens ze gesinn war, war ech nëmme mat den Hänn. Ech sinn zréckgaang, probéiert eng flächeg Uewerfläch z'erreechen. Mee de Coenvar huet mech ëmmer méi no un de Rand vun der Strooss gedréckt, ouni Zweiwel an der Hoffnung datt ech mäi Gläichgewiicht verléieren an an d'Grous tummelen. Et war en Drainagekanal, beuerteelt duerch de verrotten Gestank, deen an der Loft hänke gelooss huet an meng Nostrille mat dem verfaultem Geroch vu Verrotten a Müll gefüllt huet.
  
  
  "Gëff mir d'Diamanten, Carter," sot de Koenvar kategoresch. Seng Këscht huet sech op an erof gehäit wéi hie probéiert huet säin Otem opzehalen. "Da wäerten all eis Probleemer ophalen."
  
  
  "Vergiess et," sot ech, rësele mäi Kapp an hunn déi zwee Aen op den Hugo gehalen, am Fall wou de Coenvar him op eemol fléien.
  
  
  "Dir nervt mech wierklech, Carter."
  
  
  "Dëst sinn d'Feeler vum Spill," Ech hunn geäntwert, gezwongen e geféierleche Schrëtt zréck ze huelen wéi hien zougemaach huet fir mech ëmzebréngen. "Fir wiem schaffs du, Koenvar? Wien bezilt Iech fir Är Zäit?
  
  
  Amplaz mech ze äntweren, huet hien a seng Jackett getraff an e Revolver erausgezunn. 45, American Colt. Hien huet d'Waff a meng Richtung gewisen. "Dëst ass mat huel Punkt Kugelen gelueden," sot hien mir. "Wësst Dir wéi vill Schued esou eng Kugel verursaache kann, Carter?"
  
  
  "Si verpassen d'Zil," sot ech.
  
  
  'Genau.' An hien huet gelaacht, weist déi schaarf, gefeelt Spëtze vu senge Schnëtt. Dës Kéier war ech manner amuséiert vun der Zänn Erfindung hannendrun. "Si hänke fest a maachen e ganz grousst Lach an, zum Beispill, de Kierper. Äre Kierper, Carter. Et wier ganz onglécklech wann Dir mat den Auswierkunge vun dëser Zort Munitioun ze dinn hätt ... e Produkt vun amerikanescher Erfindung, iwwregens.
  
  
  Hien hat e Messer an hien huet e Colt. 45. Ech hat zwee Äerm, zwee Been an e schwaarze Rimm am Karate. Awer elo wou ech just e puer Meter vum Rand vun der flachen Schlucht war, hunn ech mech net ganz wuel gefillt. Wann ech mäi Gläichgewiicht verléieren an an engem Gruef kommen, wäert de Coenvar genuch Zäit hunn fir mech ëmzebréngen.
  
  
  Ech konnt dat net geschéien.
  
  
  "Wann Dir mech ëmbréngt, fannt Dir d'Diamanten ni," sot ech a probéiert nach e puer Sekonnen wäertvoll Zäit ze spueren.
  
  
  "Mäi Client huet mir strikt Instruktioune ginn. Wann ech net mat de Steng zréckkommen, däerf Dir net méi fräi wandelen. Also, wéi Dir gesitt, Carter, et ass mir egal; entweder déi eng oder déi aner.
  
  
  Also ech wosst endlech eppes. De Koenvar war einfach e Söldner, deen fir een aneren geschafft huet. Mee ech wousst nach ëmmer net wien déi aner Partei war. Ech hunn op alle Fall esou laang gewaart wéi ech et getraut hunn. Zu all Moment kéint en doudege a ganz bluddege Nick Carter an engem sténkende Drainagegruef kommen. Ech kéint zu all Moment en anert Stéck Dreck ginn, dat zum dreckegen, knaschtege Gestank bäidroe géif. "Den Auto, deen heihinner kënnt, wäert dëse Kontrollpunkt net gär hunn. Koenvar," sot ech.
  
  
  'Wéi engem Auto?' - Gläichzäiteg huet hien de Feeler gemaach, nervös iwwer d'Schëller ze kucken.
  
  
  Hie konnt net méi wéi eng Sekonn ewech kucken, awer dat war déi zweet déi ech gebraucht hunn. Ech hunn elo alles, wat de Meeschter Chang mir geléiert hat, an d'Praxis gesat an huet seng Pistoul Hand an engem Sprong geschickt geschloen. D'Sohle vu mengem Stiwwel huet de Colt 45 getraff, a ier de Koenvaar genau wousst wat geschitt ass, ass de Colt op de Buedem gefall. Den Auto huet guer net gezunn, mee d'Täuschung huet besser geschafft wéi ech gehofft hat. De Koenvar hat de Köder geholl, an elo war ech bereet, hien ze gräifen an ëmzebréngen, wéi hie probéiert hat, mir ze maachen.
  
  
  Méi agil wéi jee, huet de klenge, kräftege Asiat seng Zänn an engem rosen Schnur. Dem Hugo säi Stiletto blénkt menacéiert am Sonneliicht. De Koenvar ass dunn no vir gerannt, a probéiert mech iwwer d'Säit vun der Strooss an an d'Grous ze geheien. Ech sinn op der Säit gaang an hunn meng Hand opgehuewen wéi wann ech se géife benotzen. Hien huet sech ronderëm wéi meng Fauscht duerch d'Loft geflunn ass. De Moment wou säi Bléck op hatt niddergelooss huet, ass mäi Been mat all der Kraaft no vir geschoss, déi ech konnt sammelen. Wéi mäi Fouss säi Handgelenk beréiert huet, huet de Schanken gespléckt wéi wann e vun engem Schlittenhammer zerquetscht wier.
  
  
  Deen Ausdrock vun der Iwwerraschung fir d'éischt ze gesinn an duerno de Péng war ee vun de léifste Momenter op der Welt. Seng Messer-Hand ass labber gaangen, awer hien huet nach net opginn. De Koenvaar huet den Hugo séier mat senger anerer Hand gegraff, ier de Stiletto fale konnt. Hien huet e schaarfe Gejäiz erausginn an ass op mech gerannt, d'Loft mat sengem Stiletto ofgeschnidden. Ech hunn eng ee-chum so-ki Haltung ugeholl, wat mir erlaabt huet mäi Been ze befreien fir eng Serie vu schrecklechen, zerstéierende Stiermer. Ëmmer erëm hunn ech geschloen, fir d'éischt op säi Solarplexus gezielt, duerno seng Mëlz a schliisslech säi Kinn.
  
  
  De Koenvaar huet probéiert mech op der Säit am Tempel ze schloen. Ech hunn säi Been gegraff an hien op mech gezunn, hien op déi dréchen, verbrannt Äerd geheit. Ech sinn ëm hien gaang, hunn seng Messerhand esou gehal, datt den Hugo sech wéi eng mächteg kräizege Schlaang gekrasch huet an op hie gerannt ass.
  
  
  Ech hunn op säin Ielebou gedréckt mat der ganzer Kraaft vu mengem Ënneraarm. Ji-loe-ki zerstéiert wuertwiertlech d'Knachstruktur vu sengem Aarm. - An-nyong ha-sip-ni-ka? Ech hunn op hien gejaut, gefrot wéi hien sech elo gefillt huet, datt hien wéi e jonke Schwäin gejaut huet a probéiert sech befreien.
  
  
  Mä et war ëmsoss.
  
  
  - Wat ass et, Koenvar? Wëllt dir et net méi?
  
  
  E Stroum vun nepalesesche Fluchen ass gefollegt wéi ech mäi Knéi opgehuewen hunn an hien op de Schwanzbeen geschloen hunn, während hie weider vu Péng gejaut huet. Et waren Stécker vu Schanken aus sengem Handgelenk. De Bourgogne Fleck huet sech séier iwwer d'Hülse vu sengem Astrakhan Pelzmantel verbreet.
  
  
  Seng Fanger hunn sech kramphaft geknuppt, an den Hugo ass op d'Strooss gefall. E Moment méi spéit hunn ech de Stiletto an d'Hand geholl an op dem Koenvar säin Hals gewisen.
  
  
  - Wien huet dech geschéckt?
  
  
  Ech konnt d'Angscht a senge verréngten Ae gesinn, de Péng evident an der Aart a Weis wéi hien seng Lëpse gebass huet fir net ze jäizen, fir den ustrengenden Péng auszedrécken, deen hie muss gefillt hunn. Wéi hien net geäntwert huet, hunn ech den Tipp vum Stiletto op den Hals gedréckt. E klenge Tropfen Blutt erschéngt.
  
  
  "Ech ... ech wäert net soen,"Hien huet ootmen.
  
  
  "Wéi Dir wëllt," sot ech. Ech hunn hien gedréckt an den Hugo an d'Hülse vu senger Jackett rutschen gelooss. Soubal d'Hülse komplett geschnidden ass, konnt ech de Schued gesinn, deen ech sengem Ellbog verursaacht hunn. Et war eng zesummegesate Fraktur, well en Deel vum Knach aus dem Aarmgelenk erausgestach ass. D'Hülse vu sengem Hiem war a Blutt gedréckt.
  
  
  "Ech ... ech wäert net schwätzen," sot hien erëm.
  
  
  Keen Dokter konnt säin Aarm erëm zesummen setzen an et funktionnéieren. "Wëlls du elo stierwen oder spéider, Koenvar?"
  
  
  Ech soot. - "Sot mir fir wien Dir schafft, an Dir gitt fräi."
  
  
  "Na ... Nara ..." huet hien ugefaang. Dunn huet hien d'Lëpsen nach eng Kéier gedréckt a mam Kapp gerëselt.
  
  
  - Nara wat? "Ech hunn schaarf gefrot, den Hugo erëm an den Hals gedréckt.
  
  
  "Nee, ech wäert dat net soen, Carter," huet hien gejot.
  
  
  "An deem Fall, Koenvar, ech verschwenden keng Zäit méi op Iech." A wéi ech dat gesot hunn, hunn ech seng sadistesch Carrière mat engem séieren a vläicht barmhäerzege Flick vu mengem Handgelenk ofgeschloss. Den Hugo huet e schwaache Hallefkrees vun Ouer bis Ouer gemaach. D'Fleesch huet wéi mëll Pabeier zerräissen; dann den Halsmuskel, direkt gefollegt vun der carotisarterie. Wéi waarm Bluttstroum a mäi Gesiicht gerannt hunn, huet de Koenvar e leschte Gurgling Sound gemaach. Säi ganze Kierper huet gerëselt wéi hien duerch seng Doudesstrof gaang ass. Hie blouf nach ëmmer wéi en Ochs an engem Schluechthaus, wéi ech hie lues op de Buedem erofgesat hunn a meng dreckeg, bluddeg Hänn op säi Mantel gewäsch hunn.
  
  
  "Dëst ass fir Andrea," sot ech haart. Ech hunn mech ëmgedréit an ass op säi Partner gaang. Awer den Afghan war sou dout wéi de Koenwar, säi Gesiicht purpur a gefleckt vum luesen Erstéck vu senger perforéierter Lunge.
  
  
  Ech géif keng weider Informatioun vun hinnen kréien. "Aziz," hunn ech geruff. "Kommt heihinner wann Dir Äert Liewen schätzt."
  
  
  De klenge Mann ass den Hang vun enger flächeger Schlucht erop gekräizt. Säi Gesiicht war wäiss wéi Kräid.
  
  
  "W.e.g., maach den Aziz net ëm," huet hien an enger traureg gejauter Stëmm gefrot. Aziz wousst net. Aziz krut d'Suen fir Iech heihinner ze bréngen. Dëst ass alles.'
  
  
  'Wéini?'
  
  
  'D'lescht Nuecht. Dat ... dee Mann," an hie weist mat enger zidderend Hand op dem Koenvar säi liewenslosen Kierper. "Hien huet mir Sue ginn fir Iech um Fliger ze treffen an Iech heihinner ze bréngen. Hie seet datt Dir eppes geklaut hutt wat him gehéiert. Ech weess näischt anescht.
  
  
  "Dir wäert keen iwwer dëst soen, wäert Dir?" - Hien huet de Kapp rosen gerëselt. - Ech soen näischt, Här Amerikaner. Mir waren ni hei, Dir an Aziz. Mir hunn dës Plaz ni gesinn. Jo? Jo?'
  
  
  "Genau," sot ech. Wann iwwerhaapt méiglech, wollt ech hien net ëmbréngen. Hie war jonk, domm a gourmandseg. Mee ech mengen net, datt hie wousst, wat hie géif eragoen, wéi hien dem Koenvaar seng ouni Zweifel lukrativ Offer ugeholl huet. "Hëllef mir dës Kierper anzwousch anescht ze setzen a mir ginn."
  
  
  Hien huet gemaach wéi hie gesot gouf.
  
  
  Déi hëlze Barrière, déi als Kontrollpunkt gedéngt huet, ass an engem Drainagegruef ofgeschloss, an deen déi gehackt a vermësst Läiche vum Koenvar a sengem afghanesche Kompliz gefollegt sinn. Droen vun engem Astrakhan Pelzmantel mat enger Hülse, ass den nepalesesche Killer an engem dreckegen Dreckstrooss mam Gesiicht erof geschwaat. Endlech war hien op senger Plaz.
  
  
  "Ech huelen dech gratis an den Hotel," huet den Aziz gemëscht wéi mir zréck an den Auto geklommen sinn.
  
  
  Et war zu der falscher Zäit an op der falscher Plaz. Mee ech konnt et net hëllefen. Op eemol hunn ech gelaacht, an ech hunn méi haart gelaacht wéi ech jeemools virdru gelaacht hunn.
  
  
  
  
  Kapitel 10
  
  
  
  
  
  De Camp Hotel op Maroehiti war eng Plaz fir op all Käschten ze vermeiden.
  
  
  Ech sinn esou séier wéi méiglech aus der Lues-infestéierter Lobby eran an eraus gaang an d'Stéck Pabeier geholl, deen de Clerk mir ginn huet wéi ech mech virgestallt hunn. Ech sinn direkt op Durbar Square gaang, e puer Block ewech. Gespaant gefillt, souz ech virum Talijyoe Bhavani Tempel, direkt am Schiet vun der Statu vum Hanuman, dem Afegott vun den Hindue. Déi pelzeg Gottheet hat weder Informatioun nach Rotschléi fir mech, awer d'Notiz huet.
  
  
  Et war strikt zum Punkt an direkt zum Punkt. Ech sollt mäi Sherpa-Kontakt am Restaurant Hut op Ason Tol treffen. Ech hu misse e wäisse Pocket-Quadrat undoen fir unerkannt ze ginn. Si këmmere sech ëm de Rescht. Komesch, hunn ech geduecht. De Koenvaar wousst wien ech wier, mee de Sherpa hat anscheinend keng Ahnung wéi dem Golfield säi Courrier ausgesäit.
  
  
  Et huet alles gemaach, wat den Hawk mir fréier dee Moien gesot huet, sou kloer wéi de sproochleche Kristall. - Wësst Dir eppes iwwer de Jester oder Nara? Ech hunn mäi Chef gefrot wéini ech endlech mat him op der Post bei mengem Hotel verbonne war.
  
  
  "Dir kënnt Gedanken liesen, N3. Dat ass wat ech Iech soen, "huet den Hawk geäntwert, seng Stëmm eng schwaach an haart Reflexioun vu sengem gewéinleche commandéierten Toun. "Erënnert Dir Iech un wat ech Iech iwwer dee Sträit am Kinnekshaus gesot hunn?"
  
  
  'Mengs de...'
  
  
  'Genau. Mir sinn bewosst vun engem Sträit tëscht dem Kinnek seng Beroder an engem sougenannte Prënz genannt Bal Narayan. Dir kënnt Narayan eppes vun engem internationale Playboy nennen. Zënter enger Zäit hat ech eng Yacht zu Cannes a beschäftegt mat enger Rëtsch vun dëse Vertrieder vun der Elite, gewéinleche soziale Parasiten.
  
  
  - Awer wéi huet hien iwwer d'Sherpa-Operatioun gewuer?
  
  
  "Mir kënnen nëmmen doriwwer roden,"Hawk geäntwert. - Ech kann Iech net mat dësem hëllefen. Ech weess, datt Narayan e Ruff als zimlech schaarf Geschäftsmann huet. Erënnert Dir Iech un dee klenge Problem, deen Dir d'lescht Joer fir eis zu Calcutta geléist hutt?
  
  
  'Jo. Wat iwwer dëst?'
  
  
  „Hien huet et misse beschäftegen ... bis et alles schief gaang ass ... Hie schéngt d'Fanger an vill explosive Saachen ze hunn, wann Dir wësst wat ech soen.
  
  
  'Dir sidd sécher.'
  
  
  "Alles gutt?" — Sidd Dir ouni Problemer dohinner komm?
  
  
  "Sou einfach wéi méiglech, obwuel meng Arrivée zu Kabul net onnotéiert gaang ass", hunn ech him gesot. "Awer alles dat war gesuergt." Narayan war elo eleng gelooss.
  
  
  "Ech géif näischt manner vun dir erwaarden, Nick,"Hawk sot mat engem gutt-natierlech laachen, direkt gefollegt vun engem heiss, haas Houscht. Hien huet ze vill gefëmmt, awer hie wollt et net vu mir héieren. E puer Saache léisst een am beschten net soen, wéi datt Zigare sténken. "Awer behalen eng Saach am Kapp," hie weider. "Vergewëssert Iech datt dës Kanner als éischt sécher sinn. Da gitt Dir zréck a fäerdeg wat gemaach muss ginn.
  
  
  "Ech wäert net vergiessen," Ech verséchert him.
  
  
  - Dat wollt ech héieren. Ech schécken Iech en Telegramm wann ech soss eppes gewuer ginn. Ech vertrauen net wierklech dës Telefonsverbindungen. Hie wousst wou mech ze kontaktéieren, also et war näischt anescht ze maachen wéi him Hallo soen.
  
  
  Elo, am Schied vum grinsenden Afegott, hunn ech probéiert all d'Stécker vum Puzzel zesummen ze setzen. Irgendwann huet Narayan iwwer d'Entféierung vu Kanner vu Sherpas geléiert. Hien huet de Koenvar ugestallt fir d'Diamanten ze kréien ier ech eng Chance hat se an d'Land ze bréngen. Hien huet och säi Söldner bestallt mech ëmzebréngen, wann ech dës Steng net opginn. Natierlech huet hien net probéiert dës Revolutioun unzefänken. Als Member vun der kinneklecher Famill, verbonne mam Kinnek duerch Blutt, huet den Narayan näischt ze gewannen an alles ze verléieren wéi den Troun ëmgedréint gouf, d'Monarchie zerquetscht an d'Land op engem Sëlwerplack un China iwwerreecht.
  
  
  Dëst ass wéi ech d'Puzzelstécker zesummegesat hunn, déi Deel vu menger Missioun zu Kathmandu waren. Awer ech hat nach ëmmer keng fäerdeg Léisung. Als éischt wousst ech net wéi den Narayan iwwer d'Sherpas hir Pläng wousst. Ausserdeem wousst ech net wat hie géif probéieren ze maachen, wat säin nächste Schrëtt wier wann hien entdeckt datt de Koenwar nëmmen an enger hëlze Këscht zréck an Nepal géif kommen. Laut dem Message, deen ech am Camp Hotel krut, treffen ech mäi Kontakt eréischt den Owend drop. Ech hu beschloss meng Fräizäit gutt ze notzen an sinn direkt an d'Bibliothéik vun der Haaptstad gaang. Fir unzefänken wollt ech all existent Fotoe vum Royal Prince studéieren. Zweetens muss ech d'Topographie vun der Géigend vertraut maachen, well ech e relativ staarkt Gefill hat, datt meng Aktivitéiten net op Kathmandu limitéiert sinn. Wat ech méi iwwer d'Ëmwelt wousst, wat ech besser virbereet war fir de Sherpa ze begéinen ... wien en och ëmmer war.
  
  
  Iwwerall wou ech gaange sinn, hunn ech gedréckte Reklammen gesinn: "Chic Restaurant." Chinesesch, Tibetanesch, Nepalesesch a Western Dëscher. Salonspeziell: Haschischuch, Haschzigaretten an Haschisch an der Receptioun. Dann a klenge Buschtawen: "The Beatles!" Rolling Stones! Jazz! Déi lescht Schëss. An och Khyber zu Kabul, wou ech e puer Deeg verbruecht hunn, ier ech de Feeler gemaach hunn, e stringy Steak ze bestellen Den Hotel war déi selwecht Plaz fir Hippies.
  
  
  De Salon war kleng, däischter beliicht, bal esou dreckeg wéi de Camp Hotel, awer sécher vill méi populär. Rau Dëscher a Still a Bänke stoungen d'Maueren. An op de Bänke souz déi komeschste Sammlung vun amerikaneschen an europäeschen Touristen, déi ech je gesinn hunn. Ech hunn Akzenter vu Brooklyn an den déiwe Süden héieren. Et waren Australier, e puer Waliser, Meedercher aus Neuseeland an e puer franséisch Meedercher. Eppes wéi de Grand Himalaya Hotel, wou jidderee sou gefëmmt ass wéi Aaffen.
  
  
  Ech hat e Sëtz an e Glas Béier an ech hunn et genoss. Jiddereen ronderëm mech huet geschéngt de Kapp ze zerbriechen, a soubal de Kapp op den Dësch geschloen huet, ass de Besëtzer dorop gerannt, d'Gesiicht vum Kriminell opgehuewen an him e puer Schlässer an d'Gesiicht ginn, fir datt hien zréck kënnt fir et ze bréngen. "Dëst ass keen Hotel," huet hien widderholl. 'Iessen. drénken. Awer net en Hotel," huet hien widderholl, wéi e Comic Dickenian Gastgeber trëppelt.
  
  
  Mä et war näischt komesch an dëser Situatioun, souwäit ech konnt soen. Ech hunn meng wäiss Täscheplaz esou opfälleg wéi méiglech un, hunn d'Aen op d'Dier gehal an esou gedëlleg a roueg wéi méiglech gewaart. Sherpa war fënnef Minutte spéit, mee ech wousst, datt mäi Kontakt zu der richteger Zäit géif kommen. Mëttlerweil, eng blond amerikanesch Fra vun ongeféier uechtzéng oder nonzéng huet mir en onverschlësselte Bléck aus dem ganze Raum. Ënnert hirem exoteschen Outfit an hannert hiren dreemen Aen hat si alles wat e Rising Star brauch, et war keen Zweiwel doriwwer. A wéi si mat enger liichter Welle opgestan ass an op mech koum, hunn ech mech guer net irritéiert.
  
  
  'Däerf ech?' gefrot si, weist op déi eidel Sëtz nieft mir. - Natierlech. Ech hunn geknackt an hunn hir um Canapé gesinn.
  
  
  "Dëst gesäit net aus wéi eng Plaz wou Dir dacks gitt," sot si, a hëlt e grousse Biss vun engem vun de ville gutt publizéierten Hascheschnacks vum Restaurant.
  
  
  "Ass et net?"
  
  
  - Just ronderëm kucken?
  
  
  'Net wierklech.'
  
  
  -Du gesäis ganz normal aus. Net bourgeois oder eppes wéi dat, einfach. Wéi eng Zort Polizist. Dat ass richteg?'
  
  
  'Ech? Polizist ? _Ech hunn meng Këscht geschloen a gelaacht. 'Net wierklech.'
  
  
  "Dat ass gutt, well dëse Schäiss hei," weist op dat wat vun hirer Séissegkeet iwwreg ass, "ass ganz legal."
  
  
  - Ech hunn eppes gesot, Frau ...
  
  
  "Ma'am," si korrigéiert mech. "A mäin Numm ass Dixie." E Moment méi spéit huet si hir Hand op mengem Oberschenkel. Ech weess dat nëmmen well si héich war. Hir Fanger hunn ugefaang ze beweegen wéi wa se e Verstand vun hirem eegenen hätten. Ech hunn d'Hand sanft ewechgedréckt a frëndlech gesot datt ech net interesséiert wier, ouni hatt ze probéieren ze erklären datt wann d'Saache e bësse méi wäit gaang wieren, hatt keen Objet fir hir sexuell Wënsch fonnt hätt, mee eng Gasgranat - Pierre . .
  
  
  'Et ass désagréabel.' Si huet ugefaang ze laachen an ech hunn gesinn datt meng Hänn voll vun hatt waren.
  
  
  Awer ier ech eppes soen konnt, hunn ech gemierkt datt e jonken nepaleseschen Mann a sengen zwanzeger Joeren direkt vis-à-vis mir de Sëtz gesat huet. Hie war am westlechen Stil gekleet an hat e liicht vergiessene Erscheinungsbild, reegelméisseg Fonctiounen a bescheiden Manéieren. Hien huet kee Wuert gesot, awer iwwer den Dësch gezunn an e wäissen Täschtuch aus senger Broschttäsch gezunn. Hien ass ënner den Dësch komm an huet no engem Moment d'Tascheplaz zréckgezunn, elo ordentlech geklappt wéi eng Léngenveloppe.
  
  
  Ech hunn den Taschentuch ausgeklappt an op déi gréng a gro Deckel vum amerikanesche Pass gekuckt. Wéi ech et opgemaach hunn, hunn ech hiren Numm propper gedréckt gesinn: Virginia Hope Goulfield. Op der nächster Säit huet eng attraktiv, lächelnd amerikanesch Fra mech ugekuckt. Ech hunn mäi Pass zougemaach an en a meng banneschten Tasche geluecht.
  
  
  "Ee Moment," sot ech zu mengem Kontakt. De jonke Mann war roueg an huet grouss-Ae gekuckt wéi ech opgestan sinn an d'Dixie frëndlech op d'Been gehollef hunn.
  
  
  Si huet gefrot. - 'Wou gi mer hin?' Si huet erëm ugefaang ze giggelen. "Gitt einfach zréck op Äre Sëtz," sot ech, a féiert hatt vum Dësch ewech.
  
  
  'Mee firwat? Ech hunn dech gär. Dir sidd e waarme Guy an ech kann net waarden op dech ze gesinn.
  
  
  Si wousst op d'mannst wat si wollt, wat bei de meeschte Leit net de Fall ass. - An Dir sidd e schrecklech lecker Stéck. Mee ech hunn aner Saachen ze maachen, also e flott Meedchen. Vläicht kommen ech dech muer gesinn.
  
  
  Si fronst a suckelt wéi e verwinnt Kand, anscheinend gewinnt hiren eegene Wee ze kréien. Awer hatt huet net gejaut.
  
  
  Wéi ech op den Dësch zréckkoum, huet de jonke Sherpa nach gedëlleg gewaart, wéi e Buddha.
  
  
  — Sidd Dir Här Carter?
  
  
  Ech hunn wénken an hunn nach eng Schlupp Béier geholl.
  
  
  "Mäi Numm ass Rana. Dir ...'
  
  
  "Jo," sot ech, fëllt d'Stille. - Hutt Dir dëst Meedchen an hire Brudder?
  
  
  "Sécher a gesond,"Hien huet geäntwert.
  
  
  "Loosst eis dann ..." Ech wollt vu mengem Sëtz opstoen, awer d'Rana huet mir gezeechent, zréck ze sëtzen.
  
  
  "Ech muss Iech de Verlaf vun den Eventer erklären, déi mir verfollegen, Carter," sot hien. - Also et gëtt keng Duercherneen. Du verstees?'
  
  
  'Weider. Ech sinn all Oueren.'
  
  
  'Entschëlleg mech?'
  
  
  "Ech hu gesot: Komm, ech lauschteren." Ech war an enger schlechter Stëmmung, fir et liicht ze soen. Ech hunn net wierklech gär Geschäfter an esou engem wäit ewech gemaach, an ech hunn d'Natur vun eisem Geschäft net wierklech gär. A méi wéi soss huet mäi Bauch ugefaang mech erëm ze stéieren. Wat ech méi séier d'Diamanten ausspäizen an d'Kanner vum Senator zréckginn, wat ech besser fillen.
  
  
  Dem Rana seng Erklärung war kuerz a kloer. Ech wäert geblinddoekt ginn an op eng Plaz geholl ginn, wou ech zwee Kanner am Austausch fir Diamanten am Rau kréien. Sou einfach wéi et schéngt kann, ech wollt keng Chancen huelen oder Rana vertrauen just wéinst sengem frëndleche Gesiicht. Souwäit ech verstinn, schafft hie vläicht fir de mysteriéise Bala Narayan, an net fir déi gläich flüchteg Organisatioun bekannt als de Sherpa. "Dat ass richteg, Carter," huet hien ofgeschloss. "Mir ginn Iech d'Kanner, an Dir gitt eis de Léisegeld. A jiddereen ass frou. Jo?'
  
  
  Net genau, ech hu geduecht wéi gesot: "Kléngt gutt, Rana. Awer de Bal Narayan huet mir gesot, hien hei ze treffen“, an ech hunn ënnerstrach wat ech gesot hunn, andeems ech mäi Rolex laang gekuckt hunn. - An ongeféier enger Stonn. Wéi erkläert Dir d'Ännerung vun de Pläng?
  
  
  "Bal Narayan," huet hien geruff, kaum seng Stëmm enthalen. "Mat wéi engem Recht mécht hien dat?"
  
  
  "Ech hu keng Ahnung," sot ech flaach.
  
  
  Mäi Sarkasmus schéngt iwwer säi Kapp ze goen. "Dëst ass net dem Narayan säi Plang," Rana weider, net fir ee Moment Verdacht datt meng Geschicht e Bluff war; d'Geschicht, déi ech benotzt hunn fir erauszefannen, ob hie fir d'Sherpa schafft oder net, ob hien en Ersatz fir de richtege Courrier war. "Kanti huet sech ëm all Detailer gekëmmert. Ech weess net wat Narayan mécht, awer de Kanti wäert et guer net gär hunn. Et war falsch fir hien an d'Affäre vun de Sherpas ze beaflossen.
  
  
  "Wien ass dëse Canti, wann ech froen däerf?"
  
  
  "Et ass Zäit fir eis ze goen, Carter," sot d'Rana a kuckt zouversiichtlech op seng Auer. Hien ass séier opgestan. "Den Auto waart."
  
  
  "Ma", hunn ech geduecht, "mat all Schrëtt, deen Dir maacht, léiert Dir eppes Neies. Den Narayan an de Sherpa schéngen sech gutt kennen ze kennen, obwuel ech gäre gewuer hätt wien de Kanti war. An ech hätt gär datt se wëssen datt Narayan gefuddelt huet.
  
  
  Awer ech hu beschloss meng Verëffentlechung fir mech selwer ze halen soulaang et meng Interessen gedéngt huet an net vun deenen aneren. Ech war frou ze léieren datt d'Rana net vum Prënz agestallt gouf, an ech sinn him aus dem Restaurant gefollegt. Mir sinn laanscht d'Ason Tole, eng Strooss, déi méi no engem Doudegen ausgesinn huet, bis zum Basar gaang. Et war schonn däischter ginn, mee d'Plaz war nach voller Händler an Touristen. D'Rana huet op en ale Fiat gewisen, dee virun der Tattoo-Sal geparkt war.
  
  
  "Nach dir, Carter," sot hien, hält d'Dier hannert fir mech op.
  
  
  Ech rutschen an de Récksëtz an hunn op eemol de kale, haarde Faass vun engem Revolver an den Hals gedréckt. Wann Dir d'Gréisst berücksichtegt, war et ähnlech wéi eng Beretta. Et ass net datt ech keng Angscht hunn. 22. Am Géigendeel. Sou kleng a liicht wéi se sinn, si si extrem mächteg, besonnesch op enger Distanz.
  
  
  "Prasad hëlt just déi néideg Virsiichtsmoossnamen, Carter," huet d'Rana erkläert wéi ech iwwer d'onfrëndlech Natur vun der Situatioun kommentéieren, déi ech gefillt hunn. Dunn ass hien hannert d'Rad geklommen.
  
  
  De Prasad, sou jonk wéi säi Partner, huet endlech de Revolver vum Réck vu mengem Kapp ewechgeholl. "Canti wäert net ganz frou sinn wann d'Saachen falsch goen," huet hien mech erënnert.
  
  
  "Näischt ka falsch goen," huet d'Rana him verséchert. - Ass dat net richteg, Carter?
  
  
  "Absolut," sot ech mat engem Grinsen.
  
  
  De Prasad huet mir wat als schwaarz Hood ausgesinn huet an huet mir gesot datt ech et iwwer de Kapp zéien an um Buedem sëtzen. Ech hat keng Wiel an hunn gemaach wéi ech gesot krut. D'Haaptsaach gouf mir erkläert och ier ech Washington verlooss hunn. Ech héieren den Hawk erënnere mech erëm d'Kanner eraus ze kréien ier ech soss eppes gemaach hunn. D'Bild vum Senator Golfield erschreckt an traureg Gesiicht, wéi ech hien am Hawke sengem Büro begéint hunn, ass kloer a menger Erënnerung geprägt.
  
  
  Ech hunn dunn ganz wéineg gesinn.
  
  
  De Schied war bal opak, an de Stoff war esou déck, datt bal kee Liicht duerchgaang ass. Ech war bewaffnet, dank dem Prasad an dem Rana, datt se net gestéiert hunn mech ze sichen. Awer ech war keen anere wéi den Nicholas Carter, en Employé vum Senator Chuck Gaul ...
  
  
  Hirer Meenung no, N3, Killmaster, net emol existéieren. An dat ass genee wat ech wollt.
  
  
  Mat engem asthmateschen Houscht, e liichte Sprong a Rabbelen ass de Fiat fortgaang. Och wann ech meng Aen net méi benotze konnt, hat ech nach ëmmer béid Oueren an ech hu mech op all Tounsignal konzentréiert dat ech konnt kréien. Trotzdem war ech net an deem wat Dir eng beneideg Positioun nennt. Natierlech war et eng Méiglechkeet, datt iergendwou laanscht de Prasad seng Beretta géif benotzen an mech ëmbréngen, an der Hoffnung d'Diamanten ze kréien an de Senator ze zwéngen d'Léisegeld erëm ze bezuelen. Ech hat op alle Fall d'Wilhelmina, dréchen an aktiv, prett fir hir Aarbecht ze maachen. A wann de Luger net nëtzlech wier, konnten de Pierre an den Hugo et fir si maachen.
  
  
  "Maacht keng Angscht virun der Waff, Carter," sot de Rana, wéi wann hie meng Gedanken liese kéint. Sherpa ass net un sënnlos Gewalt interesséiert. Milliounen Dollar Wäert u rau Steng déngen schonn eisen Zweck ganz gutt. Mir hu kee Wonsch Iech weider ze stéieren nodeems den Austausch stattfonnt huet.
  
  
  "Dat ass gutt ze héieren," sot ech, "well alles wat de Senator Golfield këmmert ass d'Gesondheet vu senge Kanner."
  
  
  "Si goufen gutt behandelt," Prasad Géigewier. "Dir fannt se an exzellenter Gesondheet."
  
  
  "An an enger gudder Stëmmung," huet d'Rana mat engem grausame Laachen derbäigesat.
  
  
  "Kléngt ... berouegend."
  
  
  "Ausserdeem," sot si weider, "de Senator ass e festen Glawen u perséinlech Fräiheet, oder?
  
  
  "All eis Senatoren."
  
  
  Si huet roueg bei sech selwer gelaacht. "Mir wäerten d'Suen net fir Gewalt benotzen, mee fir d'Erléisung vun de ganzen Nepaleseschen Vollek, déi fir esou vill Honnerte vu Joer a Sklaverei sinn. De Kinnek ass en Despot, korrupt an tyrannesch. Wësst Dir wéi hien komplett Kontroll iwwer dat ganzt Land huet? Hien ass den Erfinder vun deem wat mir hei de Panjayat System vun der Demokratie nennen.
  
  
  "Wat heescht dat?"
  
  
  "Also ass dëst déi eenzeg Form vun Demokratie baséiert op Entscheedunge vun enger Persoun: de Kinnek," huet si geäntwert, net probéiert d'Batterkeet ze verstoppen, déi an hir Stëmm gekräizt ass.
  
  
  Wat mech ugeet, hatt dierft weider schwätzen, obwuel ech no Kläng ausserhalb vum Auto nogelauschtert hunn, déi mir spéider hëllefe kéinten d'Streck ze rekonstruéieren déi mir elo gefollegt hunn.
  
  
  Ech gefrot. - "An de Prënz Narayan?"
  
  
  Si huet e puer Wierder mam Rana ausgetosch ier si meng Fro beäntwert huet. „D'Leit sinn dem Kinnek gewinnt. Wéi an England kann d'Monarchie gutt sinn a Victoire bréngen. Wann alles gutt geet, gëtt den Narayan den neie Kinnek wa mir d'Regierung iwwerhuelen ...
  
  
  "Zesumme mat Peking," sot ech mat Zefriddenheet. 'Vergiess et net.'
  
  
  "Dir wësst näischt iwwer eis, Carter," sot hien. "Iwwer dës Saache schwätzen ass eng Verschwendung vun Zäit."
  
  
  Also Narayan wollt e Kinnek ginn, ech geduecht. Ech hunn et nach ëmmer net gegleeft, well wann de Prasad d'Wourecht seet, wier de Prënz déi lescht Persoun op der Welt, déi mech dout wëll. Ausser, natierlech, hie selwer zwou Säiten géinteneen gesat. Awer eng Saach war kloer: hei war vill méi geschitt wéi déi üblech Konkurrenz. Vill méi.
  
  
  Mëttlerweil huet dem Prasad seng Rou et vill méi einfach gemaach fir mech op dat wat ronderëm mech geschitt ze konzentréieren. Mir si laanscht eng Strooss gefuer, op déi d'Wuert "bumpy" kaum applizéiert gouf. Souwäit ech verstinn, gouf et keng Wendungen. De mëllen a muffleche Klacken vun den Tempelklacken konnten an der Distanz héieren. Dunn huet d'Liicht däitlech verschwonnen, an ech hu mech gefrot, ob mir duerch eng Aart Tunnel goen. Ech war net sécher, awer wéi manner wéi eng Minutt méi spéit d'Liicht duerch d'Kapitel erëm eropgeet, hunn ech de Klang vum Waasser an der Géigend héieren. De Klang vun enger Baach oder souguer e Waasserfall. Et war Rou fir ongeféier fënnef Minutten, dunn de rouege Geck vu Ranner. D'Stroossefläch huet sech no an no ausgeglach, a vun Zäit zu Zäit huet e Kiesel mat engem schaarfe metalleschen Toun um Buedem vum Auto gesprongen.
  
  
  Ech hunn dräihonnertzwanzeg Sekonne gezielt, ier d'Gesang vun de Kéi net méi ze héieren ass. De Rana huet de Fouss op d'Brems geschloen a mir sinn abrupt gestoppt, anscheinend matten op der Strooss. "Waart hei," sot hien, fortgaang. Déi rostig Scharnéier hunn geknackt a liicht Schrëtt hunn an der Däischtert geklomm.
  
  
  Elo hunn ech aner, komesch Kläng héieren. Wéi d'Hood endlech ewechgeholl gouf, hunn ech direkt gemierkt datt de Sherpa keng onnéideg Risiken géif huelen. Si ware Fachleit bis an de klengsten Detail. Si hu Virsiichtsmoossname getraff fir d'Plaz vum Austausch weider ze verstoppen. Si hunn Decken iwwer den Auto geheit an d'Luuchten um Dashboard hunn der Zeen en ominéise Bléck ginn. Dem Prasad säi Gesiicht beliicht mat engem roude Glanz. Hien huet d'Beretta de Grëff méi festgehalen an ouni e Wuert ze soen, a meng Richtung gewisen.
  
  
  "Et ass e super Owend fir eng Rees," sot ech. Näischt huet dës Mask vun der Entschlossenheet gebrach, net emol e liichte Laachen.
  
  
  "Dir waart gutt Gesellschaft," hunn ech weidergespillt, kucken op d'Beretta, déi op meng Këscht weist.
  
  
  D'Dier ass opgaang an zwee zidderen, blanneklappt Teenager goufen an de viischte Sëtz gedréckt. Dunn ass d'Dier erëm zougeklappt, awer net ier ech eng glat Dreckstrooss an eng Terrassebierg erausstelle konnt.
  
  
  Et huet mech e bësse méi wéi eng Minutt gedauert fir d'Newcomer z'identifizéieren. De Golfield huet mir eng Foto vu sengen zwee Kanner ginn, an op den éischte Bléck wousst ech, datt d'Ginny an de Mark mat eis am Auto komm sinn. D'Meedchen huet sech nach méi attraktiv gewisen wéi op der Passfoto. A wéi fir hire Brudder Mark, d'Ähnlechkeet zu sengem Papp war bal onheemlech.
  
  
  "Schwätz net," huet de Prasad gebarkt, obwuel d'Zwillinge sech net getraut hunn e Wuert ze soen. D'Beretta ass elo hin an hier gefuer, fir d'éischt op mech ze weisen an duerno op déi zwee erschreckt Kanner.
  
  
  D'Autosdier ass erëm opgaang, dës Kéier huet eng blendend schéin nepalesesch Fra vu ronn fënnefdrësseg zouginn. Och hir locker Arméi Kleeder, Standard Guerilla Kleedung op der ganzer Welt, konnt hire schlanken, voluptuous Kierper net verstoppen, an den arrogante Charme, deen aus hiren Aen erauskoum, war ganz offensichtlech.
  
  
  Si sot. - "Sidd Dir Carter?"
  
  
  Ech hunn geknackt.
  
  
  "Ech sinn Kanti."
  
  
  "Sherpa Gehir?"
  
  
  - Net e Gehir, Carter. Séil "Sherpa", huet si mat engem kale Bléck geäntwert. - Awer dat ass net Är Suerg. Natierlech, hutt Dir Diamanten?
  
  
  - Natierlech.
  
  
  "Ganz gutt," sot si. "Da kënne mir op d'Geschäft kommen."
  
  
  Ech soot. - "Wéi eng Garantien hunn ech datt Dir eis net all op der Plaz ëmbrénge wäert, soubal ech d'Diamanten opginn?"
  
  
  Ech wollt net ze vill wéi e Profi kléngen, well se nach ëmmer un mech als normale Büroaarbechter geduecht hunn. Awer gläichzäiteg konnt ech dem Canti säi Wuert definitiv net huelen.
  
  
  'Sécherheet?' - huet si widderholl. "Mir sinn esou wäit komm, Carter. Mir mussen keen ëmbréngen wann Dir eis d'Diamanten gitt wéi ausgemaach. Du verstees?'
  
  
  Ech hu ganz gutt verstanen, awer et huet mir geschéngt, datt si d'Waff vill besser verstinn. Also hunn ech mäi Kapp geknackt an an meng Jackett gezunn. Amplaz vun engem ordentleche Stack Diamanten, hunn ech eng Wilhelmina Luger erausgezunn. De Luger huet d'Rubinliicht um Dashboard gefaangen. Fir e Moment schéngt si wéi Kuel ze blénken. De Prasad huet gespannt wéi ech d'Wilhelmina erausgezunn hunn. "Hass Dir de Carter net gesicht?" - De Canti huet him gefrot.
  
  
  De jonke Mann huet seng Aen erofgefall an de Kapp mat engem klore Gefill vu Selbstverletzung an Ernidderung gerëselt.
  
  
  "Et ass egal," sot de Canti ouni ze kräischen. Si huet sech op mech gedréint, ignoréiert d'Waff, déi direkt op hirem Häerz geriicht ass. "Wann Dir schéisst, Carter, Prasad wäert d'Kanner ëmbréngen." Verstoen?'
  
  
  "Super," sot ech. "Awer dëst ass d'Vertrauen iwwer ech geschwat hunn. Okay, ech huelen un datt Dir elo Diamanten braucht?
  
  
  Si wénkt a waart an absolut roueg. Déi lescht Fra vun dësem Kaliber, déi ech begéint hunn, war d'Prinzessin Electra. A wann ech d'Leit kennen wéi ech geduecht hunn, da wier de Kanti grad sou lëschteg a schwéier e Géigner. Awer grad elo hunn ech no hire Regelen ze spillen, net meng. Mam Fanger um Ausléiser hunn ech d'Diamanten mat menger fräier Hand gegraff. Den Nylon Fuedem ass aus der Befestigung entlooss. Ganz lues, fir net ze iwelzeg, hunn ech ugefaang den Drot an d'Röhre ze läschen, déi e Verméigen vu roude Steng enthält. Ze soen datt déi dräi Sherpa iwwerrascht waren, géif hir Reaktioun staark ënnersträichen. Hir Ae sinn siichtbar erweidert wéi den Nylongewënn verlängert gouf an d'Röhre lues a lues op meng Speiseröh geplënnert ass. D'Operatioun huet misse ganz virsiichteg gemaach ginn. Eng falsch Beweegung, e knaschtege Wend vun de Fanger, an d'Diamanten géifen erëm an den Inhalt vu mengem Mo schwiewen. Den haardsten Deel war wann se mäin Hals erreecht hunn. Ech hunn mäi Mond sou breet wéi ech konnt opgemaach, den Drang ënnerdréckt ze gaggen, dunn d'Röhre erausgezunn.
  
  
  "Ganz clever," sot de Canti, hir Ae blénken, wéi ech hir de naass, glänzend Quiver iwwerginn hunn. - Ginn et Diamanten an dëser Päif?
  
  
  "Bis de leschte Steen," sot ech.
  
  
  'Gutt. Du hues alles fir eis gemaach, Carter. Wann Dir wäert eng Minutt wait, weg.
  
  
  Si huet d'Dier opgemaach, séier Nepalesesch geschwat an den Telefon un eng drëtt Persoun iwwerginn, déi ausserhalb vum Auto gewaart huet. Ech hat d'Wilhelmina nach ëmmer prett, obwuel ech déi lescht Persoun op der Welt war, déi se elo benotze wollt. Op d'mannst net elo. E puer Minutte si vergaang ier d'Dier erëm opgaang ass an d'Stëmm vun engem Mann huet ugekënnegt, datt d'Steng richteg a vun héchster Qualitéit wieren.
  
  
  D'Zwillinge hunn nach ëmmer kee Wuert gesot. Et wier en einfacht Zil fir de Prasad gewiescht, wann hien nervös gewiescht wier an den Ausléiser gezunn hätt. Awer lues a lues, wann d'Diamanten an den Hänn vun de Sherpas waren, huet dem Rana säi Partner entspaant.
  
  
  Ech gefrot. "Mir ginn elo zréck op Kathmandu, oder?
  
  
  "Jo, natierlech," sot de Canti. "Prasad wäert e Blindfold droen an d'Rana fiert den Auto. De Senator war ganz léif, Carter. W.e.g. vermëttelt him eis Dankbarkeet.
  
  
  "Alles wat hie wëll ass seng zwee Kanner. Dat ass méi wéi genuch, Canti.
  
  
  "An alles wat d'Sherpas wëllen, sinn Diamanten. Well mir hunn se, Dir hutt Kanner. Fairtrade, richteg?
  
  
  "Natierlech," sot ech wéi si d'Dier opgemaach an aus dem Auto gerutscht.
  
  
  "Schéi Rees an Amerika", war dat lescht wat si gesot huet ier se d'Dier erëm zougeschloen huet.
  
  
  De Prasad huet eng schwaarz Hood iwwer mäi Kapp gesat. Eréischt elo hunn ech d'Wilhelmina hannert sengem schmuele Réck gehalen. Hien schéngt et net ze denken an ech wäert dat net änneren. No enger weiderer Hustschlag ass de Fiat op d'Strooss gerappt.
  
  
  "Bass du ok?" - Ech hunn d'Zwillinge gefrot.
  
  
  "Ma, Merci, Här Carter," huet de Mark Golfield geäntwert.
  
  
  "Schwätz net," sot de Prasad schaarf, an der nervösster Stëmm, déi ech je héieren hunn.
  
  
  "Maacht Iech keng Suergen, Kand," hunn ech geäntwert, ënner menger Hood gelaacht. Dës Kéier war d'Däischtert bal bequem. A manner wéi eng hallef Stonn hunn d'Sherpas hir Halschent vum Deal erfëllt an eis sécher am Rand vun der Stad ofginn. Dat schlecht war, datt ech mäi Wuert net géif halen, obwuel de Canti hiert behalen huet. Dëst waren d'Nodeeler vum Spill.
  
  
  
  Kapitel 11
  
  
  
  
  
  D'US Ambassade ass just e Block vum Ratna Park a Bagh Bazaar, no beim Stadzentrum. Direkt nodeems d'Rana eis aus dem Auto erausgelooss huet, hunn ech de Ginny an de Mark Golfield dohinner geholl, sécher a gesond. D'Kanner waren natierlech am Schock, awer e gudde Schlof, en Telefon vun hirem Papp an en häerzlechen amerikanesche Frühstück den nächsten Moien huet Wonner gemaach. Wéi ech se den nächsten Dag gesinn hunn, war et wéi wann ech se fir d'éischte Kéier gesinn hunn. Dem Ginny seng Stëmmung huet sech verbessert, an de Mark konnt net waarden fir mir alles ze soen wat geschitt ass zënter si virun bal zwou Wochen zu Athen entfouert goufen.
  
  
  En Air Force Fliger ass vun Dhaka fortgaang fir se opzehuelen an zréck op Washington zréckzekommen. Awer ier si fortgaange sinn, wollt ech sou vill wéi méiglech Informatioune vun hinnen kréien, sou vill wéi se sech erënnere konnten. De Mark huet erkläert wéi se zu Athen gefaange goufen, an der Mëtt vun der Nuecht op e klenge Privatjet gesat an aus dem Land geflunn sinn. Awer well hien an d'Ginny während hirer laanger, ustrengender Rees geblindfold waren, konnt hien mir net vill iwwer d'Sherpas hir Verstoppt soen.
  
  
  "Et gesäit aus wéi eng Höhl, Här Carter, awer dat ass alles wat ech Iech soen kann," sot hien, an huet nach eng Kéier Toast geholl.
  
  
  Ech hunn Kaffi gedronk a virsiichteg nogelauschtert. - Firwat eng Höhl, Mark?
  
  
  "Ma," sot hien zéckt, "si hunn eis an eng ... Nisch gesat."
  
  
  Awer d'Maueren waren geschnëtzt a ganz fiicht wann Dir se beréiert ...
  
  
  "An et war rutsch," huet d'Ginny ënnerbrach, "wéi wa mir ënnerierdesch wieren." An de Buedem vun der Zell war just Dreck. Keen Zement oder soss eppes. An et war bal keng Luucht. Keng Sonn, ech mengen. Nëmmen e puer kaal Luuchten um Plafong. An et huet ausgesinn wéi wann et och aus dem Fiels geschnëtzt wier.
  
  
  - Wéivill Leit hutt Dir gesinn?
  
  
  "Vläicht eng Dosen oder esou."
  
  
  "Nee, Schwëster, et waren vill méi wéi zéng," sot de Mark. "Vläicht duebel sou vill."
  
  
  "All Nepalesesch?"
  
  
  "Ech mengen net," sot de Senator säi Jong weider. „Ech sinn net sécher, awer ech mengen et waren e puer Chinesen do. Op d'mannst hunn se et erwaart. Awer fir Iech d'Wourecht ze soen, Här Carter, mir ware sou Angscht datt mir eis kaum eppes erënneren.
  
  
  "Ma, op d'mannst elo musst Dir keng Angscht hunn," sot ech a grinsend. "Dir sidd zréck a Washington a véieranzwanzeg Stonnen." An ech soen Iech eng Saach: Äre Papp wäert iwwerglécklech sinn wann Dir sécher aus dem Fliger kënnt.
  
  
  Ech wollt net méi froen. Si hunn zimlech vill duerchgaang an ech denken net datt se mir vill méi kënne soen. D'Detailer vun hirer Entféierung waren net sou wichteg wéi d'Plaz vum Sherpa Sëtz. Rana huet eis bei Mount Shiva Puri an dem Emgéigend Duerf Buddhanikantha, nërdlech vum zentrale Kathmandu, verlooss. No der Informatioun déi ech aus der Bibliothéik krut, iwwer Shiva Puri war d'Sundarijal Regioun, berühmt fir seng Waasserfäll, Rapids a Bierg Meenung. Et war e Liiblings Picknick Plaz fir lokal Awunner. A vläicht, just vläicht, war dëst och d'Lieblingsplaz vu Kanti an hire Guerillaen.
  
  
  Ech hunn d'Nuecht virdrun e Waasserfall héieren, an et kéinten Tunnelen a Höhlen an dëse Bierger sinn. Et war op alle Fall e Start, e Push an déi richteg Richtung. A wéi ech mam Hawk nom Frühstück an der Ambassade geschwat hunn, wousst ech datt ech keng aner Wiel hat wéi d'Géigend sou séier wéi méiglech ze entdecken. Wat hie mir ze soen huet war sou einfach an onheemlech wéi et kéint sinn. Eng Konzentratioun vun Truppe gouf op der chinesescher Säit vun der nërdlecher Grenz vum Nepal gemellt. Wat emol no enger militärescher Übung ausgesinn huet, huet sech als Virrieder vun enger vollstänneger Attack erausgestallt, also eng Invasioun. "Ech hunn eréischt zënter gëschter doriwwer erausfonnt," erkläert den Hawk. "Awer ech wollt näischt maachen, bis Dir d'Kanner sécher a gesond erauskënnt." Elo hunn ech keng aner Wiel wéi d'Informatiounen dem Kinnek ze vermëttelen.
  
  
  "An deem Fall wäerte mir d'Diamanten ni zréckginn," hunn ech him erënnert.
  
  
  - Ma, wat wëlls du ech maachen, Nick? Ganz Peking waart op déi éischt Schëlder vun de Sherpas. Si schécken hir Leit sou séier eraus, datt se kee Begréissungscomité méi brauchen.
  
  
  No deem, wat de Prasad mir gesot huet, hunn ech d'Gefill, datt d'Sherpa gär hätten, datt den Nepal an den Hänn vun den Nepaleser bleift. "Si huelen dee Risiko net," sot ech. - Well se all stänneg Nationaliste sinn. Si kënnen op China fir Hëllef ofhängeg sinn, awer ech gleewen net datt se prett sinn elo offen anzegräifen. Op d'mannst nach net.
  
  
  - Also wat proposéiert Dir?
  
  
  - Gëff mir nach véierzwanzeg Stonnen, Här. Dat ass alles wat ech froen. Wann ech d'Steng nach net zréckginn, kënnt Dir der Regierung soen wat Dir wëllt. An der Tëschenzäit loosse se hir Truppen op d'Grenz posten, fir datt ... Loosst eis soen, et gëtt probéiert en Transport vu Waffen iwwer d'Grenz ze schmuggelen. Sot hinnen alles, awer loosst mech mat de Sherpa beschäftegen. Dat lescht wat mir wëllen ass eng Revolutioun. Dir wësst dat esou gutt wéi ech.
  
  
  "Véieranzwanzeg Stonnen?" - huet hien widderholl.
  
  
  'Een Dag. Dat ass alles", hunn ech geäntwert. "Ouni Suen hunn d'Sherpas net d'Moyene fir d'Käschte vu Waffen ze decken. Da wäerte se komplett Faillite sinn an ech denken net datt China seng Truppen op Nepal schéckt fir d'Land z'invaséieren wann se weess datt seng Alliéierten komplett besiegt gi sinn.
  
  
  "Muss ech Iech drun erënneren wat am Tibet geschitt ass?" Et ass schwéier, wéi gewinnt, hunn ech geduecht. - Ech weess, Här. Mee Nepal huet nach ëmmer seng eege Onofhängegkeet, seng eege Souveränitéit. D'Chinesen hunn dëst Land ni als hiert ugesinn. Also ass d'Situatioun komplett anescht."
  
  
  - Ech sinn net sécher datt ech mat dir averstane sinn, Nick. Awer ech ginn Iech zwielef Stonnen, net véieranzwanzeg. Ech wëll keng Risiken méi huelen. A wann ech bis dohinner net vun Iech héieren, hunn ech keng aner Wiel wéi all d'Informatiounen, déi mir gesammelt hunn, dem Kinnek Mahendra ze vermëttelen. Mir kënnen de Risiko just net huelen, dat ass alles.
  
  
  Et war 10:37 Auer an de Killmaster N3 hat Aarbecht ze maachen. Et war keen Zweiwel doriwwer.
  
  
  Den Auto hätt ze vill Opmierksamkeet ugezunn, besonnesch wann d'Sherpa vun der Strooss nogekuckt hunn. Donieft sinn Avis an Hertz nach net hei agebrach. Vläicht d'nächst Joer. Mee ech hat nëmmen zwielef Stonnen, net zwielef Méint. Also hunn ech e Vëlo gelount vun engem klengen ofgefälschte Buttek bei Durbarplain. Et waren al Fraen, déi dënn gréng Geméis a gläich gréng Stécker Fleesch verkaaft hunn, a barfuß Jongen vun ongeféier néng oder zéng, déi mir un den Aarm gezunn hunn a gesot hunn: "Okay. Suen änneren? Ech sinn um richtege Wee.
  
  
  Ech hat all Nepalesesch Rupien déi ech gebraucht hunn. "Muer," sot ech hinnen. "Mir kommen op d'Geschäft wann Dir muer hei sidd", wéi ech vun der beschäftegter Plaz ewechgezunn sinn an d'Sonn an e bloen, Wolleken Himmel opgestan ass. Zwielef Auer..., hunn ech geduecht. Bullshit, mee dat huet mir net sou vill Zäit kaaft.
  
  
  Also hunn ech séier misse schaffen.
  
  
  Kathmandu war eng schwaach Plaz am Süden wéi ech de Fouss vum Mount Shivapuri erreecht hunn, ongeféier zwielef Kilometer vun der Stad. Hannert mir schéngen déif rullende Biergsteigungen mat gréngen Terrassen d'Ae virzebereeden op déi geckeg schneebedecken Peaks vum Himalaya. Si sinn opgestan wéi eng Serie vu Monumenter, staark, selbstverséchert, gefuerdert gemierkt ze ginn. Ech sinn aus dem Vëlo geklommen an sinn op d'Spëtzt vum Hiwwel gaang. Ech sinn laanscht d'Vishnu Statu gaang. D'Hindu Gottheet louch op engem Bett geformt vun de Spiele vun der Schlaang Shesha. Hien huet och net ze hell a glécklech ausgesinn.
  
  
  Zéng Minutte bis hallef dräi, an ech war laanscht déi rau Strooss op der anerer Säit vum Mount Shivapoeri beweegt, net wäit vun der Plaz wou d'Rana eis den Owend virdrun aus dem Auto gefall hat. Ech hat kee Grond ze gleewen datt si déi selwecht Strooss geholl hunn wéi se eis vun deem Punkt zréck geholl hunn. Mee well ech näischt unzefänken hat, huet dësen Hiwwel e gudde Startpunkt ausgesinn.
  
  
  Ech hu gestoppt fir meng Lager ze kréien an hunn mech gefrot wat de Prënz Bal Narayan gemaach huet wann d'Diamanten un d'Sherpas geliwwert goufen. Diamanten waren him kloer méi wichteg wéi den nepaleseschen Troun, wat schéngt ze bedeiten datt hien net un den ultimativen Erfolleg vun dem Kanti seng revolutionär Intentiounen gegleeft huet. Dat dreckeg Spill, dat hie mat hatt gespillt huet, géif mir gutt déngen, wann ech de Guerilla-Sëtz fonnt hunn.
  
  
  Dëst war natierlech de gréisste Problem.
  
  
  D'Strooss huet sech um Fouss vum Hiwwel geklappt. De Wee, deen no riets gaangen ass, schéngt an en Dall ze plënneren, während d'Strooss lénks an d'Bierger wéckelt. Ech hunn déi lescht gewielt, an der Hoffnung séier den Tunnel a Waasserfall ze fannen, deen ech geduecht hunn d'Nuecht virdrun héieren. D'Strooss huet sech erausgestallt datt et méi Dréiungen a Wendungen huet wéi ech erwaart hunn. Ech konnt mech net erënneren datt d'Rana sou vill Wendungen gemaach huet. Just amgaang ze dréinen an zréckzekommen, huet d'Strooss op eemol an den Horizont gedréint, wéi e riichte Bändchen. D'Strooss war riicht wéi en Lineal. D'Bierger hu sech virgestallt, an den Terrain ronderëm mech war rau an dicht. et huet mech méi laang wéi ech erwaart, an ech Verdacht, datt Rana e puer falsch verwandelt huet. Mee ech hu missen och Rechnung droen, datt ech net mam Auto gefuer sinn. Trotz all mengen Efforten war ech net méi séier wéi fënnefanzwanzeg Kilometer an der Stonn.
  
  
  Ech hunn eng Flasche erausgeholl an op der Säit vun der Strooss gestoppt fir ze drénken. Vun wäitem koum de liichtschwaache, awer bestännege Klacken.
  
  
  E Moment méi spéit war ech erëm op de Vëlo an hunn an déi selwecht Richtung ugefaangen ze pedaléieren. Dunn, fënnef Minutte méi spéit, hunn ech en Tunnel um Enn vum Hiwwel fonnt. A direkt op der anerer Säit dovun huet Waasser gesprëtzt sou propper an transparent wéi d'Guidebicher verspriechen. Et war Sundarijal an doriwwer eraus ... Wéi ech de Waasserfall passéiert, war den Himmel roueg. D'Loft war cool, fiicht a parfüméierter, awer ech hunn net mol e Vugel gekrasch héieren; also hunn ech verlangsamt an d'Hiwwele gescannt fir Unzeeche vu Gefor, vläicht eng Sherpa-Patrouille. Natierlech waren se an der Géigend fir hire Camp an d'Geheimnis vun hirer Organisatioun ze schützen. Wéi och ëmmer, et huet mir net onwahrscheinlech geschéngt, datt si sech géife maachen, wa si sech a Präsenz vun engem Frieme menacéiert fillen. Awer bis elo huet sech näischt tëscht de Beem geréckelt, an am Ënnerwachstum gouf kee Geräisch vu Schrëtt héieren.
  
  
  Fënnef Minutte méi spéit huet eng Herd Kéi de Kapp opgehuewen an hunn mech laanscht d'Strooss mat hiren traurege brongen Aen nogekuckt. Si hunn opgehalen ze kauen fir hir Onzefriddenheet mat déiwe Gréiss auszedrécken, déi méi schwaach ginn wéi d'Strooss weider zéien an de Kies vun der Stroossefläch an de glaten Asphalt opgeléist huet. Ech hunn op meng Auer gekuckt, wéi de Geck net méi ze héieren war. D'Nuecht virdrun hunn ech fënnef Minutten an zwanzeg Sekonne gezielt ier d'Rana op d'Brems geschloen huet. Elo loossen ech mäi Rolex d'Berechnungen maachen, während ech de Geschwindegkeetsdifferenz konvertéieren. Ech war zouversiichtlech datt ech d'Plaz erreechen wou d'Sherpas decidéiert hunn hir Geschäfter ze maachen.
  
  
  All Schëlder waren do, dat ass sécher. Ech sinn erausgaang, hunn de Vëlo op de Stand gesat an hunn e bësse méi kloer ronderëm gekuckt. Ech war an der Mëtt vun enger Klärung mat enger Hiwwelen Terrass op där enger Säit an engem géi Hang mat dornem Sträich op der anerer. Et waren zwee Puer Pneuen Bunnen; deen een ass zréck op Kathmandu gaang, deen aneren laanscht déi flaach Strooss. D'Zwillinge ernimmt eng Höhl. An all Wahrscheinlechkeet wier si getarnt gewiescht a wier ouni Zweifel iergendwou an den Hiwwele ronderëm gewiescht, onsichtbar fir virwëtzeg a virwëtzeg Aen.
  
  
  Et war scho géint zwou Auer wéi ech de Vëlo op der Säit vun der Strooss verlooss hunn. Net wëlle riskéieren Déifstall oder Belaaschtung ze riskéieren, hunn ech et mat Branchen ofgedeckt, déi ech aus den stahnleche Bëscher schneiden konnt. Keen, dee mam Moto oder am Auto laanscht fuert, mierkt de Vëlo. Zefridden datt meng Fluchtweeër intakt bleiwen bis ech bereet war fir op Kathmandu zréckzekommen, hunn ech den Hugo erëm gekleet a sinn zu Fouss gaang. D'Pneuspuren ware schwaach a schwéier ze verfolgen. Ech sinn op der Säit vun der Strooss bliwwen fir sou onopfälleg wéi méiglech ze sinn.
  
  
  Anscheinend war dat net genuch.
  
  
  Nëmmen de M-16 Gewier huet de Klang vun engem Fighter Jet, deen iwwer de Kapp flitt. Déi aussergewéinlech héich Geschwindegkeet vu klenge Kaliber Kugelen huet dës modern Karabiner d'Waff vun der Wiel fir Dschungelkrieg gemaach. Leider schéngen d'Sherpas de Wäert an d'Virdeeler vun esou Waffen ze wëssen. Amplaz vun der aler M1 oder souguer M-14, Ech war mat héich fortgeschratt Waffen gejot. An op enger grousser Distanz konnt Wilhelmina net mat enger drësseg-Ronn Karabiner vergläichen.
  
  
  Ech hu mech op de Bauch geluecht, wéi geflüchteg Kugelen d'Beem duerchbrach hunn. Een huet mech gesinn a wäert mech net ouni Kampf loossen. De Geroch vu Pistoul huet an der Loft hänke gelooss a waarm M-16 Kugelen si wéi Kanéngercher op de Buedem gefall. Ech hu mech net bewegt, mäi Bauch enk géint déi haart kompakt Äerd gedréckt a gewaart datt d'Schéiss schwächt an ophält.
  
  
  Dat ass awer net geschitt.
  
  
  E puer Sekonnen méi spéit gouf en anere Magazin entlooss. Branche fléien duerch d'Loft wéi Kugelen e verréckten, krank Geräischer gemaach hunn. De Rëss vun der Maschinnegewier huet de Klang vu menger Atmung erdrénkt. Ech hunn de Kapp erof gehal an d'Sekonne gezielt bis ech d'Blutt an den Tempelen mat engem haarden a stännege Rhythmus héieren hunn.
  
  
  De Moment wou d'Schéisserei opgehalen huet, sinn ech op d'Been gesprongen an hunn mech an d'Sécherheet vum décke Ënnerwuessen zréckgezunn. Manner wéi drësseg Sekonnen ware vergaang ier d'Karabiner säi boomende Feier erëm opgeholl huet. D'Kugel koumen net méi no, mä si sinn och net méi wäit geflunn. Fir d'Sherpa-Patrouille ze fannen, hunn ech missen eng grouss Schleife maachen fir op der anerer Säit vun der bewaffneter Partei eraus ze kommen. Bis elo war et kee Wee fir ze wëssen wéi vill Männer do waren, wat d'Situatioun e bësse méi komplizéiert huet, wann net e pure Suizid. Awer wann ech d'Partisane net gesinn hätt, hätt ech meng Chancen net gewosst an hir Ënnerdaach net fonnt.
  
  
  Elo wann ech vun engem vun deenen déidleche M-16 Kugel getraff ginn, sinn d'Diamanten alles anescht wéi verluer. Also sinn ech sou niddereg wéi méiglech bliwwen an hunn ugefaang duerch d'Bëscher ze krauchen. Et war kee Wee fir déi nadelscharf Dornen ze vermeiden, déi meng Ärmelen a Schanken zerräissen. Branchen schloen meng Stir, Wonnen erëm op, déi just geheelt hunn; d'Schnëtt déi ech zu Amsterdam krut, e Kaddo vum Duebelspiller Bala Narayan.
  
  
  De Klang vu Kugelen stierft wéi de Chouer vun engem Lidd dat net vergiess ka ginn. Ech hu mech gesat an hunn hannert de Bëscher erauskuckt. Ech hunn eppes däischters a vague gesinn duerch d'Uebstbeweegung. De Klang vu briechende Branchen ass méi haart ginn an ech hunn mech fir dat onvermeidlech geschloen, wat och ëmmer et war.
  
  
  Doriwwer eraus war et ee vun de partisanen mat dem scharfen enn vun engem metallbajonett, befestigt op de laf vu senger karabiner. Hien hat eng al britesch Mk V Dschungel Karabiner, dat heescht datt et op d'mannst ee Mann méi am Bësch verstoppt war, prett fir mech mat engem bluddege Feier ze méien. Ech hat kee Wee fir ze wëssen ob den nepaleseschen Revolutionär ofgedeckt war. Awer an der aktueller Situatioun konnt ech net op eng kloer Äntwert "Jo" oder "Nee" waarden.
  
  
  Dat ass wéi hien mech am Ënnerbriech entdeckt huet. Ech hat keng Zäit mech virzestellen, formell oder informell. Mat engem wilde Gejäiz ass de Mann op mech gerannt, säi Bajonett huet no vir gezunn, glänzend am mëllen, gefleckten Liicht. Hie war vun kee Gebrauch fir mech dout. An dout ech selwer war nach manner nëtzlech. Also ënner den Ëmstänn war et wéineg wat ech maache konnt. De Choix war säi. Ech hu just Saachen ze akzeptéieren wéi se kommen. A si koumen zimlech séier an déidlech.
  
  
  Laang ier de Partisan Zäit hat mir ze weisen, wéi gutt hien e Bajonett gedréit huet, sinn ech opgestan an hunn den Hugo an d’Hand geholl. Hien huet seng Zänn geblosen, hien ass op hien gestiermt, Schweesspärelen op seng Stir erschéngen a seng gesonde Wangen erofgerullt. De Punkt vum Bajonett huet d'Band vu menger Auer beréiert, an ech sinn op d'Säit gefuer, lues a lues ronderëm.
  
  
  Ech hunn gejaut. - "Wou ass Kanti?"
  
  
  Hie versteet net Englesch a wäert net ofgelenkt ginn. Hie war ze beschäftegt mech um Bajonettpunkt ze halen an huet sech net gestéiert ze äntweren. Ech hunn säi Fanger sanft op den Ausléiser vu senger automatescher Waff rutschen. Ech hunn den Hugo a mengem Gürtel gestoppt an daucht no vir, probéiert hien ze entwaffnen. Zesummen hu mir probéiert mat aller Kraaft d'Waff vuneneen ze räissen, an ech hu probéiert de Laf op den Himmel ze weisen.
  
  
  Wann et jemols Zäit war fir Äert Wëssen iwwer Thai Quarter Do an d'Praxis ëmzesetzen, ass et elo.
  
  
  E Säitestéck op de Knéi, a säi Been ass ënner him gebéit wéi eng gebrach Branche. De Mann huet vu Péng a Roserei gejaut an huet verzweifelt gekämpft fir säi Gewier ze halen. Mee ech wollt dat net geschéien. Dann ware mir allebéid op de Knéien, hu gewackelt wéi wa mir an engem Zyklon gefaange wieren. E kontinuéierleche Stroum vun nepalesesche Fluchen ass vu senge Lippen gegoss. Ech wollt net no enger wuertwiertlech Iwwersetzung froen.
  
  
  Ech hunn d'Fauscht gebonnen an hien an de Bauch geschloen mat enger schneller a rosen Mamm-jong-ji-lo-ki. Et war e Schlag, dee seng Rippen an d'Berstbeem gebrach huet, a säi Kierper ass zesummegefall wéi eng Marionett, där hir Saiten op eemol gebrach sinn. Dem Bëschkämpfer säi Grëff ass ofgeschwächt, an an där Sekonn hunn ech d'Karabiner mat béiden Hänn fest gehalen, den Tipp vum rassarze Bajonett op sengem ausgeräiften Adams Apel.
  
  
  'Wou ass hatt?'
  
  
  Wéi e Fësch aus dem Waasser huet hien nach ëmmer probéiert d'Loft a seng Longen ze kréien. D'Faarf ass vu senge Wangen verschwannen a seng Haut gouf gro a hell.
  
  
  - Wou ass Kanti? - Ech widderholl.
  
  
  Eng vu sengen Hänn huet sech gedréckt. Ech hunn d'Blade vum Messer gesinn, ier ech de Bajonett dran gestach hunn. Den Dschungelkämpfer hat keng Zäit fir säi Messer ze benotzen. Et ass aus sengen Hänn gefall, an e wëll an duercherneen Ausdrock koum an sengen Aen. Dunn sinn se dout an eidel ginn, wéi zwee Glas Marmer. Ech sinn op d'Säit gaangen a lass lass, Blutt spréngt aus der béiser Wonn, déi de Bajonett a sengem Hals gemaach huet.
  
  
  Et war net sou graziéis wéi dem Koenvar säin Doud, awer et war grad esou effektiv. Déi eenzeg Verärgerung war datt de Rebell mir net méi konnt soen wat ech wësse wollt. Iergendwou an den Hiwwele ronderëm gouf eng Höhl als Sëtz vun enger fanatescher Grupp vun nepaleseschen Revolutionäre benotzt. Ech hu missen dës Höhl an d'Diamanten fannen an dunn aus Nepal erauskommen
  
  
  .
  
  
  Et war Blutt um Glas vu menger Auer. Ech hunn et geläscht an d'Zäit gepréift. Et war 2:27 Auer. Ech hat bis 10:30 Auer mäi Verspriechen ze Hawk an d'Wäiss Haus. Mee wou soll ech ufänken? Dëst war déi schwéierst Fro, déi ech mech an de leschten Deeg gefrot hunn. Ech hat keng Ahnung wou ech ufänken ze sichen wou de Cache kéint sinn.
  
  
  Eng Saach wousst ech sécher: Ech hu misse weidergoen, egal wéi.
  
  
  Ech hunn ugefaang de Wee duerch d'Bëscher laanscht d'Strooss ze maachen, wou den Doudegen Rebell manner wéi zéng Minutte virdru passéiert ass. D'Spikes waren hellesch, awer net sou lëschteg wéi déi zwee M-16 Karabiner op eemol op mäi gekraazten a bluddege Kierper geriicht hunn.
  
  
  "Wéi geet et dir?" - sot ech ouni weider ze plënneren. "Sicht Dir no engem speziellen?" Keen huet gelaacht.
  
  
  Keen huet souguer gelaacht.
  
  
  Awer op d'mannst hunn ech meng Guiden fonnt. Ech hoffen, datt ech fir si méi wäertvoll war lieweg wéi dout, mat Kugelen oder engem Bajonett gerappt. De Choix war hir, ob ech et gär hunn oder net.
  
  
  
  
  Kapitel 12
  
  
  
  
  
  "Canti", war déi nächst Saach, déi aus mengem Mond koum. Et war wéi wann den Ali Baba geruff hätt: "Open Sesam." Dee Moment wou ech hiren Numm ernimmt hunn, hunn déi zwee Guerillaen gewielt dee ganz bluddege, liewenslosen Kierper ze ignoréieren, deen nach ëmmer am décke Ënnerwuessen hannert mir ze gesinn ass. "Huelt mech op Kanti," Ech widderholl. "Si weess wien ech sinn." Wann dat funktionnéiert, huelen se mech direkt an hiert Verstoppt. Wann dat net klappt, hunn ech de Verdacht, datt een a fënnef oder zéng Joer op meng Iwwerreschter géif kommen, wat och ëmmer dovunner iwwreg wier.
  
  
  Wéi hire liewenslosen Waffenkamerad, huet weder Mënsch een eenzegt Wuert Englesch verstanen. Ech hunn widderholl wat ech op Nepalesesch gesot hunn, frou datt ech d'Zäit geholl hat fir d'Sprooch opzebauen. Ech hu gekämpft mat enger rauer Iwwersetzung an den tibetaneschen-birmeseschen Dialekt, deen dës Grupp vun Naturvölker och geschwat huet, bis se endlech verstanen hunn wat ech gemengt hunn. Kanti war Kanti an all Sprooch ech probéiert, a si hunn et endlech.
  
  
  Deen héchsten an schlanksten vun deenen zwee bewaffnete Männer huet mech bewegt, sech nëmmen zefridde mam wäisse Spëtz vu sengem Bajonett tëscht menge Schëllerblades ze drécken. Hien huet mech gezwongen duerch Mëtt-Héicht Ënnerwachstum ze goen bis mir e raue Wee erreecht hunn, deen sech wéi eng Schlaang an d'Hiwwele verdreift.
  
  
  Dës Kéier hunn ech voll geduecht hir Regelen ze verfollegen an net meng. Si huelen mech op de Canti an, wann ech Gléck hunn, hoffentlech op d'Diamanten. De Bajonett war genuch fir no hirem Spillplang ze spillen. Awer wann et de Retour vun de Pärelen net a Gefor bruecht huet, géif ech net zécken, dem Master Chun seng Léier an d'Praxis ëmzesetzen.
  
  
  Also hunn ech de rouegen, gehorsamen Gefaangenen gespillt an hunn genau gemaach wat vun mir erwaart gouf. Wat genee géif geschéien wa mir an d'Höhl kommen, unzehuelen datt ech net virdru bajonetéiert gi war, war onberechenbar. A wat matten am nepaleseschen Dschungel méiglech ass, gëtt och spekuléiert. Mir sinn elo den Hiwwel laanscht e géi a Fielswee geklommen. Meng Kallefschong sinn net fir d'Bierger gemaach, awer et ass ëmmer besser wéi barfuß goen. Wéi ech de chunky Stomp fir extra Ënnerstëtzung gegraff hunn, hunn ech eppes héieren, wat direkt d'Hoer um Réck vu mengem Hals um Enn stoe gelooss huet. Den Toun erënnert mech un Zänn Schleifen an ech sinn op der Plaz gefruer. Meng zwee "Guiden" hunn hire Marsch gestoppt fir déi éischt ze laachen vu menger offensichtlecher Angscht ze laachen, a sinn zréckgaangen, sou datt de Wëllschwäin de Wee duerch den décke a bal onduerchsiichtlechen Ënnerwuessen mécht.
  
  
  Ech hunn net sou vill Angscht wéi Iwwerraschung gefillt. Mee ech hu geduecht, et wier besser, wa se mech elo vill méi schlecht wéi si betruechten. Zousätzlech zu dësem, hir scheinbar Mangel un Interessi am Doud vun hirem Kamerad kéint einfach als allgemeng niddereg Moral ënner Sherpa-Supporter gesi ginn. Wann jo, et géif meng Missioun vill méi einfach maachen.
  
  
  Eng revolutionär Organisatioun geplot vun internen Dissidenten ass eng revolutionär Organisatioun déi veruerteelt ass ze versoen. Ech hat gehofft datt dëst, plus dem Bal Narayan seng Unhänger, den Doudesschlag fir d'Sherpas kéint sinn. Awer bis ech d'Geleeënheet hat fir de Canti ze konfrontéieren, hunn ech misse maachen wat meng Garde mir gesot hunn.
  
  
  Manner erschreckt wéi virun 10 Minutte si si siichtbar entspaant wéi mir de Wee no uewen gemaach hunn. weider eis Rees. Mir waren op béide Säiten vum Bësch ëmginn, eng déck gréng Decken, déi d'Dagesliicht wéi e Schwamm opgeléist huet. Wat ech méi u meng Ëmgéigend gewinnt sinn, dest manner ängschtlech gouf mäi Geescht. Ech konnt elo Vullengesang an e puer kleng Déieren héieren, déi duerch d'Ënnerwachstéck stierwen. Mä weder Schwäin nach Hirsch hu sech duerch den décke Busch gemaach, an de Bajonett huet mech ëmmer erëm duerch de Réck duerchbrach; genuch Ureiz fir mech weider laanscht de Wee mat lockere Steng weiderzemaachen.
  
  
  De Sherpa Verstoppt war sou clever verstoppt, datt ech et vläicht guer net gemierkt hätt, wann ech alleng dee selwechte Wee gefuer wier. D'Entrée an d'Höhl, vun där de Mark an de Ginny Golfield geschwat hunn, gouf vun engem bewegbare Blatbildschierm verkleed; sou clever entworf, datt et op den éischte Bléck näischt méi wéi en Deel vun der Vegetatioun ëmginn huet. Bei méi genauer Iwwerpréiwung, an eréischt nodeems ee vun de Männer d'Blieder geläscht huet, hunn ech ënnert der falscher Fassad eng hëlze Struktur gesinn. Et war e Gitter vu liichtem, flexiblen Balsa oder Bambusstécker, déi mat grénge Rebe gebonnen sinn.
  
  
  Dee Moment wou den Ecran op d'Säit gezunn ass, sinn eng Dose Fliedermais an déi kal Biergloft geflücht a kierzen. Den Tipp vum verschleeften Bajonett huet méi haart an de Réck gedréckt, an ech sinn no vir, aus de Schatten, an den donkelen Passage vum ënnerierdesche Passage gaang.
  
  
  D'Lach an der Säit vum Bierg war héich genuch fir mech riichtaus ze goen. D'Entrée selwer war en natierleche Paart, deen an e Steemaueren Tunnel opgaang ass, dee bal direkt liicht erofgaang ass. E puer honnert Meter viraus hunn ech e schwaache Glanz gesinn, wahrscheinlech vun enger Glühbir. Ee vun de Männer, déi op der Patrouillen waren, huet an enger Stëmm geruff, déi direkt als déif rommelend Echo zréckkoum. Hien ass no vir gelaf, ouni Zweifel fir de Canti vu mengem onerwaarte Besuch z'informéieren.
  
  
  Ech timed eis Ofstamung; zwou voll Minutten op engem fléissendem Tempo, vläicht hallef bei engem Laf. De Buedem vum Tunnel war aus der selwechter haarder, kompaktéierter Äerd gemaach, déi de Ginny de Moien ernimmt hat. Vill Foussofdréck waren ze gesinn; all dat weist op bedeitend Aktivitéit déi anscheinend um Sherpa Sëtz stattfonnt huet.
  
  
  Si haten anscheinend hiren eegene Generator, well um Enn vum Tunnel huet eng mächteg Luucht ënnert der Plafong gebrannt. Dunn hunn ech meng Aen grouss a Staunen opgemaach an hunn am Ongléck op d'Holzkëschten an d'Këschte gekuckt, déi op béide Säite gestapelt waren. Si haten genuch Waffen an der Höhl fir ganz Kathmandu, wann net d'Halschent vum Nepal, opzeblosen. D'Sherpas hunn d'Höhlraum an eng Wüstung ëmgewandelt, eng Lageranlag fir Waffen vum Doud an Zerstéierung. Déi meescht vun den hëlze Këschte ware mat roude chinesesche Charaktere markéiert. E puer, e puer, goufen a kyrillesche Buschtawen markéiert, mat grousse Buschtawen CCCP.
  
  
  Firwat se misse Sue mat rauen Diamanten verdéngen war net méi esou kloer wéi virdrun. Ausser dës Steng si scho fir dëst Arsenal ausgetosch ginn. Vun deem wat ech op den éischte Bléck erziele konnt, hu si genuch Ausrüstung, Munitioun, perséinlech Waffen, Handgranaten, Maschinnegewierer, Karabiner fir en erfollegräiche revolutionäre Coup auszeféieren.
  
  
  Ëmgi vun all dëse Waffen war Kanti, d'Séil vun de Sherpas. Nieft hirer stoungen zwee Männer deenen hir Uniformen a Gesiichter keen Zweiwel verlooss hunn datt si Chinesesch waren. Dëst huet sech als militäresch Beroder erausgestallt, a Kampfuniformen gekleet a mat Standard Rout Arméi Gewierer bewaffnet. Prasad a Rana waren och do, beschäftegt Inventar vun der Rüstung an der Höhl gespäichert.
  
  
  De Canti huet opgekuckt wéi ech no vir gedréckt ginn an direkt an déi mächteg Luucht. Ee vu menge Guiden huet hir erkläert wat geschitt ass. Si huet mat engem Duerchduechte Ausdrock op hirem Gesiicht nogelauschtert; dunn huet si sech lues a lues opgestallt, ass ëm den Dësch gaang a steet virun mir.
  
  
  Och an dësem helle Liicht war si méi schéin wéi ech mech erënnert hunn. Och méi arrogant. Ech hat keng Ried, mee ech wousst wat ech hir soen wollt an datt de Bal Narayan hatt net ganz gutt behandelt.
  
  
  Awer ier ech iwwerhaapt an Unerkennung wénken konnt, huet ee vun de chinesesche Beroder mech gemierkt an iwwerrascht gehickt. Hien ass ronderëm den Dësch geklommen fir mech méi no ze kucken. Hien huet sech dunn op de Kanti gedréint a fir d'éischt op Mandarin gesot, wat de Mao jorelaang gehalen huet, an duerno op Nepalesesch: "Wësst Dir wien dëse Mann ass? Hutt Dir Iddien, Kamerad Kanti?
  
  
  Ech iwwersetzen dat elo a meng Mammesprooch, mee Tatsaach ass, datt hien esou opgereegt war wéi e Spectateur bei engem Fussballsmatch, wann den zentrale Stiermer en Eelefmeter verpasst. Säi Gesiicht huet wuertwiertlech gegléckt wéi hie vu mir op de Sherpa Leader an zréck gekuckt huet.
  
  
  "Dëst ass den Nicholas Carter," sot si op englesch, wéi wann se mir wësse wat geschitt ass, net bewosst datt ech souwuel Mandarin wéi Nepali geschwat hunn. "Hie schafft fir Golfield, de Senator mat deem mir beschäftegt hunn." Ech hunn Iech dat alles gesot, Lu Tien. Firwat sidd Dir esou iwwerrascht? Dem Kamerad Lu Tien säi Kommando vun Englesch war net bal sou beandrockend wéi mäi Kommando vum Mandarin. Mee ech hunn et nach fäerdeg bruecht ze klären. "Dëse Mann, Kanti ..." sot hien. "Dëse Mann schafft fir imperialistesch Intelligenz. †
  
  
  "Hie schafft fir en US Senator," huet si geäntwert. De Lu Tien huet de Kapp gerëselt, wat beweist datt hie staark mat hatt net averstanen ass. "Nee, dat ass eng Ligen," sot hien haart a widderspréchlech.
  
  
  Si huet gefrot. -Wat mengs du mat léien?
  
  
  "Et ass eng Ligen, well ech eng Foto vun dësem Mann, dësem Nicholas Carter, zu Peking gesinn hunn. Hie schafft fir eng ganz geheim Spiounsorganisatioun vum imperialisteschen, kapitalistesche Regime an ass trainéiert fir Volleksrepublike ronderëm d'Welt ëmzebréngen. Säin Numm ass net Nicholas Carter, mee N3, Killmaster.
  
  
  Hien huet sech liicht gedréint, awer de Canti huet ugefaang ze verstoen wat hire chinesesche Beroder probéiert ze soen. Si huet mech erëm gekuckt, hiren Ausdrock verännert sech op eemol. Wat fréier en Ausdrock vu verwirrten Interessi gewiescht war, gouf elo komplett an en Ausdrock vun Iwwerraschung transforméiert, deen zu Verwirrung gewuess ass, a schliisslech zu engem Ausdrock vu séier wuessender Roserei.
  
  
  "Ass ... ass et wouer wat hie seet, Carter?" - huet si mech gefrot, wéi ech mat den Äerm ausgestreckt op meng Säit stoungen, an de Bajonett net tëscht menge Schëllerblades war. Prasad a Rana hunn opgehalen wat se gemaach hunn a si méi no komm, manner iwwerrascht wéi ech erwaart hunn mech ze gesinn.
  
  
  'Ma?' - huet de Canti gefrot. - Äntwert, Carter. Ass dëst richteg oder falsch?
  
  
  "Natierlech ass et eng Ligen. Ech weess net vu wat Äre Frënd schwätzt. Ech sinn en normale Bierger. "Ech gi vum Senator Golfield engagéiert", hunn ech roueg a gläichméisseg geäntwert. De Lu Tien huet d'Fauscht op den Dësch geschloen. "Ligen," hie geruff. "Dëse Mann, dëse Carter, N3, war e Feind vun der Volleksrepublik China fir Joeren. Hie muss ëmbruecht ginn als de Feind vun alle Fräiheetsliebhaber op der ganzer Welt. Hien erreecht säi Revolver, an ech sinn onfräiwëlleg zréckgaang, ewech vum Liichtkrees.
  
  
  "Ma, waart emol, Frënd," sot ech op Chinesesch. "Deng Erënnerung ass e bësse fuzzy. Dir verwiesselt mech mat engem.
  
  
  De Canti huet hir Hand ausgestreckt an se op dem Lu Tien sengem Revolver geluecht. "Mir hu vill Zäit fir hien ëmzebréngen, wann hien wierklech de Mann ass, deen Dir mengt, hien ass," sot si him. "Ausserdeem," hunn ech séier derbäigesat, "wann ech e Spioun wier, géif ech Iech d'Diamanten sou gär ginn, Canti?" Awer wann ech en harmlose Regierungsbeamte wier, géif ech keng Mandarin, Nepali oder Tibetanesch-Burman schwätzen. Glécklecherweis huet dat si manner gestéiert wéi dem Lu Tien seng hefteg Uklo.
  
  
  "Vläicht net," sot si no engem Moment vu Rou an Duerchduechte Zweiwel. - Awer firwat sidd Dir hei, Carter? Wéi hutt Dir dëst kritt an d'Plaz fonnt?
  
  
  Ech hat ni eng Chance et ze erklären.
  
  
  De Lu Tien ass no vir gerannt, säi Gesiicht an de ganze Kierper hu sech vu Roserei geziddert. Hien huet mech mat zwou zidderen Hänn gegraff. "Dir sidd e Mäerder," huet hien geruff. "Dir hutt de Kapp vum CLAW ëmbruecht. Dir hutt eis friddlechen Agenten a Kuba an Albanien ëmbruecht. Dir hutt Fräiheetsliebende kommunistesch Aarbechter a Guinea, Sofia, Taipa ëmbruecht.
  
  
  Säin Ausbroch war e bësse melodramatesch, mee leider huet seng häerzzerräissend, haart, theatralesch Saachen e groussen Androck op de Canti gemaach, wat ouni Zweifel dem Lu Tien seng Absicht war.
  
  
  Si huet gefrot. - "Sidd Dir sécher datt dëst déi selwecht Persoun ass bekannt als N3?"
  
  
  "Loosst d'Erënnerung un eisem léiwe Komerod Mao direkt verschwannen, wann dat net wouer ass", huet de Lu Tien esou eescht geäntwert, datt hie bal jidderee géif kräischen.
  
  
  "Sich him no Waffen," huet de Canti gebarkt.
  
  
  Meng Garde hunn deem séier en Enn gemaach a mech vum Wilhelmina an dem Hugo befreit. De Pierre ass allerdéngs bliwwen wou en war, souz schéin a knapp op der bannenzeg vun mengem Oberschenkel. Ob duerch Restriktiounen, Delikatesse oder einfach Noléissegkeet, si hunn déi kleng awer ganz efficace Gasbom komplett iwwersinn.
  
  
  "Dir sidd zréck fir d'Diamanten, oder net, Carter?" - sot si direkt duerno.
  
  
  Och mat menge Hänn fest hannert mengem Réck mat décke Hanf Seel gebonnen, hunn ech probéiert no baussen ze halen. "Ech sinn heihinner komm fir Iech ze soen, wat ech iwwer ee vun Äre Mataarbechter, de Prënz Bal Narayan, weess," sot ech haart, oppe Roserei, déi dem Lu Tien seng fanatesch Roserei ersat huet.
  
  
  - Bal Narayan? Si huet de Kapp gekippt a mech mat hire schmuele Mandelfërmeg Aen studéiert. "Genau, Ierwe vum Troun," sot ech. - "Däi treien Alliéierten."
  
  
  "Wat iwwer hien?"
  
  
  "Hien huet dech täuscht zënter ech op Amsterdam komm sinn fir Diamanten ze kafen," sot ech. Lues a lues, Schrëtt fir Schrëtt, hunn ech hir d'Geschicht vun Ufank un erzielt. Si huet opmierksam nogelauschtert wéi ech hir gesot hunn wat an Holland geschitt ass, iwwer d'Versuche vu mengem Liewen, wéi de Koenvaar a seng zwee Komplizen Efforte gemaach hunn fir déi rau Steng ze besëtzen.
  
  
  Ech hunn direkt erëm un d'Andrea geduecht, awer elo war net d'Zäit fir doriwwer opgeregt ze ginn. De Koenwar krut säin Enn, a wann et u mech gewiescht wier, wier de Bal Narayan deeselwechte bluddege a grausame Wee gefollegt. Endlech hunn ech hir iwwer meng Versammlung zu Kabul erzielt, iwwer den Doud vun deenen zwee Mäerder an iwwer dem Koenvar seng lescht Wierder.
  
  
  Wéi ech fäerdeg war, huet si séier op de Ran gedréint, deen nieft hirem stoung. - Wou ass den Narayan elo? huet si ongedëlleg gefrot. "Hien ... hien ass um Fluchhafen, Canti, grad wéi Dir gesot hutt," huet d'Rana gemëmmt, a fillt datt si keng Stëmmung fir Witzer huet.
  
  
  "Hie flitt an enger Stonn op Peking fir d'Diamanten ze liwweren."
  
  
  "Déi lescht Plaz wou hie geet ass Peking," hunn ech interjected. "Hien verléisst d'Land, an dëst ass déi leschte Kéier, datt Dir him wäert gesinn; dësem Prënz an Diamanten, Canti.
  
  
  "Wann s du léien, Carter," huet si geäntwert, "da kann de Lu Tien mat dir maachen wat e wëll. An der Tëschenzäit gleewen ech Är Geschicht. Si huet de Prasad a Rana bestallt fir op de Fluchhafen ze goen an de Prënz z'ënnerscheeden, unzehuelen datt si an der Zäit do wieren ier hien d'Land verlooss huet.
  
  
  "Sot him datt et eng Ännerung vu Pläng gouf an ech muss direkt mat him schwätzen."
  
  
  De Prasad war schonn hallef duerch den Tunnel. "A wann hien ..." huet d'Rana ugefaang.
  
  
  "Hien huet d'Diamanten," sot si a wénkt mat der Hand irritéiert.
  
  
  - Bréngt hien heihinner. Ass et kloer?
  
  
  "Jo, Canti," huet hien gehorsam an éierlech bis zum Schluss geäntwert. Hien ass no Prasad gerannt an ech konnt nëmmen hoffen, datt se de Bal Narayan géife fänken ier hien entkomm ass. Et goufen net vill Flich vu Kathmandu. Ech hoffen hien ass an der Zäit gefaangen. Wann net, muss ech meng Sich weiderfuere wou et mech gefouert huet. An alles hänkt dovun of, ob ech aus dem Kanti, dem Lu Tien an der Dosen oder esou Guerillaen flüchten konnt, déi ech ronderëm den zentrale ënnerierdesche Raum gesinn hunn, deen als Sëtz an Munitiounsdepot fir d'Rebellen gedéngt huet.
  
  
  Soubal de Prasad an d'Rana gaange sinn fir de Bala Narayan z'ënnerfangen, huet de Kanti zwee vun hire Männer bestallt fir mech an d'Zelle ze huelen, déi sech als déiselwecht erausgestallt huet an där d'Zwillinge agespaart waren. De Lu Tien huet weider iwwer mech geschwat mat all allgemenge Begrëffer. Awer de Canti schéngt méi interesséiert erauszefannen ob de Prënz hatt verroden huet wéi mech direkt auszeféieren. Zu dësem Zäitpunkt war si méi interesséiert mech lieweg ze halen, op d'mannst bis de Bal Narayan an d'Höhl zréckkoum fir all hir Froen ze beäntweren.
  
  
  Mëttlerweil gouf ech laanscht e schmuele Gank gefouert, deen aus dem zentrale Raum féiert. Luuchten hänken vun der natierlecher Plafong a reegelméissegen Ofstänn, awer den däischteren Raum, dee sech als definitiv Destinatioun erausgestallt huet, war wäit net beandrockend. Däischter, fiicht, vun der Äussewelt ofgeschnidden duerch eng schwéier gespaarten Dier, meng Zell war näischt méi wéi eng Nisch an der Mauer. Meng zwee Eskort schéngen sadistesch Freed ze huelen mech bannen ze geheien. Ech sinn Kapp op den haarden, kale Buedem vun der Zell gelant, schlecht gerëselt awer ongeschaaft. E puer Momenter méi spéit ass d'Dier zougeklappt, d'Bolzen sinn dergéint rutschen, an hiert Laachen si duerch d'Eisenstänn geschloen. Ech hunn op hir zréckzéiende Schrëtt nogelauschtert, den Echo vun hiren opgereegte Stëmmen. Dunn gouf et Rou, ënnersträicht vum Klang vu mengem eegenen Atmung.
  
  
  "Fir Gottes Wuel, wéi gitt Dir hei eraus, Carter?" - sot ech haart.
  
  
  Ech hat nach net déi geringsten Ahnung.
  
  
  
  
  Kapitel 13
  
  
  
  
  
  Ech sinn net Houdini.
  
  
  Ech hu probéiert meng Hänn ze befreien, sou datt et e bësse Plaz an de Seeler um Handgelenk war. Awer wat ech méi mat dëse Kniet gepaff hunn, wat se méi enk ginn. D'Blutzirkulatioun an de Fanger huet scho vill ze Wënsch gelooss. Meng Hänn sinn numm. Si waren kal an Kribbelen, an ech wousst, datt se ganz geschwënn ophalen komplett ze fillen. Ech hu mech géint déi zolidd Steenmauer vu menger Zell hänke gelooss, probéiert meng Lager ze kréien an meng Gedanken ze sammelen. Awer an der fiichter, mëller Höhl, wou ech wéi e Grompere Sak gehäit gi war, war näischt ze entdecken. Zwee Meter laang, zwee Meter breet an d'Plafong ze héich; et war wéineg Trouscht a menger Zell, nëmmen e puer schaarf Fielsvirstellungen, déi et bal onméiglech gemaach hunn fir mech op eng vun de Maueren ze hänken, ouni datt ee vun deene Fielsspikes de Réck duerchbréngt.
  
  
  Et war deemools datt ech gemierkt hunn firwat de Pessimismus ni meng staark Saach war.
  
  
  Virsiichteg fir meng Handgelenk net ze schueden, hunn ech ugefaang meng Hänn an de Seeler zréck an zréck op de schaarfe Fielsen ze reiwen. De staarke Seel op ee vun de raue Ledges ze kréien war méi schwéier wéi et op den éischte Bléck ausgesäit. An ech schneiden Lieder méi dacks wéi Seel. Och meng Knöchel hunn déi schaarf Ausstierwen getraff. Mee ech wollt net opginn. Meng Handgelenk hunn ugefaang ze verbrennen vun der weiderer Chafing, awer ech hunn weidergaang, probéiert op de luesen awer stännege Crunch vun de Fuedem ze lauschteren wéi d'Seel lues a lues verschwannen, sou wéi déi meescht vu menger Haut.
  
  
  Si hunn meng Auer net geholl, awer et war nach kee Wee fir ze wëssen wéi laang ech gespaart war. Ech schätzen datt net méi wéi fënnefdrësseg Minutte vergaange sinn zënter datt déi schwéier, verstoppt Dier hannert mir mat engem haarden, ominösen Knall zougemaach huet. Et gëtt geschwënn Dämmerung. Ech hat bis 10:30 fir fäerdeg ze maachen wat ech ugefaang hunn. Dëst wäert vill méi schwéier sinn wéi ech ufanks geduecht hunn. Wann de Lu Tien mech net erkannt hätt, wier et vläicht anescht ausgefall. Awer de chinesesche Beroder war sou haartnäckeg datt de Kanti mech net wéi e Commoner géif behandelen nodeems mäi Peking Frënd hir gesot huet datt ech keen anere wier wéi de berühmten N3 Master Assassin vun AH.
  
  
  Also hunn ech weider meng Handgelenk géint d'Fielsen ze reiwen, nëmme roueg bis d'Muskelen a menge Waffen ugefaang ze spasmen. An dann nëmmen eng Minutt oder zwou. Ech hat net de Luxus e bëssen ze relaxen, well d'Schicksal vun engem ganze Land um Spill stoung.
  
  
  D'Faseren vum Seel hunn nëmme mat der gréisster Ustrengung opginn. D'Strécke ware méi déck wéi ech geduecht hunn, an et huet ausgesinn wéi eng Éiwegkeet ier ech meng Hänn befreien konnt, ier ech endlech déi lescht vun de gebrachene Faseren ofschneiden konnt. Meng Hänn waren net méi gebonnen, awer d'Haut op der Innere vu menge Handgelenk war rau a bluddeg. Vun engem wäisse Pocket-Quadrat, deen ech bei mir hat, hunn ech zwee provisoresch Manschetten gemaach. Ech hunn déi zerräissen Stoffstreifen ëm meng Handgelenk gebonnen fir d'Blutungen ze stoppen an d'Wonnen esou propper wéi méiglech ze halen. Et war net vill, mee soss hätt d'Blutt meng Hänn glat gemaach an ech hu just gefillt wéi wann ech all Kraaft a Grëff brauch, déi ech konnt sammelen.
  
  
  Den Ziffer op mengem Rolex huet opgestan. Och bei däischterem Liicht konnt ee soen wéi Auer et war. Ech hunn en traureg 4:31 gesinn wärend ech probéiert erauszefannen wat meng nächst Schrëtt wier. Ech hat net ze vill Méiglechkeeten, ech konnt de Pierre sécher net benotzen, sécher net a menger Zell gespaart. A bis ech déi Dier opgemaach hunn, war et wéineg wat ech maache konnt.
  
  
  Ausser fir d'Kräizungen.
  
  
  Vläicht wäert et schaffen, vläicht net. D'Chance waren zimlech gläich, obwuel et e wäit benotzte Plo war. Trotzdem hat ech d'Gefill datt eppes besser wier wéi näischt. Wéi en erfuerene Schauspiller hunn ech d'Bild vun enger Krämp gezaubert, d'Sensatioun an d'Bauchberäich geréckelt an d'Hänn hannert mengem Réck geluecht wéi wa se nach ëmmer do gebonnen wieren. Ech hunn ugefaang ze kräischen an zréck an zréck ze rullen, an der Hoffnung datt fréier oder spéider meng Gejäiz d'Opmierksamkeet vun engem vu menge Wiechter unzéien. Duerch den natierlechen Echo-Effekt am Gank huet de Klang sech verbreet, an net mol eng Minutt méi spéit hunn ech schaarf Schrëtt op der anerer Säit vun der Dier héieren. E Gesiicht, ordentlech getrennt vun dräi Eisenstären, huet froend an d'Zelle gekuckt. Ech hunn dee Mann erkannt, deen den Dag virdrun e Bajonett a mengem Réck gestouss hat.
  
  
  Ech hunn ronderëm d'Zelle gerullt, selbstverständlech a Péng gebogen. 'Wat ass dat?' hie gefrot op Nepalesesch.
  
  
  "Kräizungen. "Ech si krank", hunn ech et fäerdeg bruecht, an der Hoffnung datt mäi Vokabulär mech net géif falen, datt ech sou no beim Erfolleg war. Meng Wierder vu kierperlecht Leed hunn a menger Zell weider geklongen. Fir e Moment hunn ech geduecht datt ech gescheitert wier. De Mann ass vun der Dier fortgaang, a säi Gesiicht war net méi an der däischter Luucht ze gesinn. Dunn hunn ech de Schlëssel an der Spär héieren an hunn mech gratuléiert, weider vill häerzzerräissend Kläng erausginn. E Krack vu gieler Luucht ass an d'Zelle erakomm, grad wéi meng onerwaart Wuelbefannen déi schwéier Dier opgemaach huet. Do stoung hien, hält d'Gewier mat béide rauen, Wiedergeschloenen Hänn.
  
  
  'Wat ass mat dir geschitt?' - huet hien nach eng Kéier gefrot, mech virsiichteg studéiert, wéi wann hien Angscht hätt, datt ech hie täuschen.
  
  
  "Ech si krank," hunn ech geflüstert. "Ech muss op d'Toilette goen."
  
  
  Hien huet geduecht et wier ganz witzeg an huet de Feeler gemaach e bësse méi no ze plënneren. Ech konnt net riskéieren, datt een anere géif kommen, well zwee Männer gläichzäiteg iwwerwälte mussen, géif meng Aarbecht net méi einfach maachen. Wéi ech weiderhin alles erënnere wat de Meeschter Zhuoen mir geléiert hat, erënnere mech meng Kraaft op de Moment vum Impakt ze fokusséieren, hunn ech mech gefillt wéi ech schrumpfen, prett fir wéi e Jack-in-the-Box aus der Këscht ze schéissen dee Moment den Deckel zougemaach.
  
  
  An dësem Fall war den Deckel reng metaphysesch. Et war wéi eng hannert Dier bannen mech féiert.
  
  
  "Krank", hunn ech nach eng Kéier gemëmmert, an de Wuecht nach méi no gewënscht.
  
  
  "Ech bréngen dech ..." huet hien ugefaang.
  
  
  A ier hien seng Bereetschaft konnt weisen, mir ze gleewen, sinn ech op d'Féiss gesprongen a mat all menger Kraaft geschloen. Mäi schwiewend Been huet seng Karabiner getraff, an et huet an der Loft gedréint. De Wuecht huet am Ongeloof geruff, wéi wann hien nach ëmmer net gleeft datt meng Hänn net méi gebonnen wieren, datt ech net krank wier, an datt mäi rietse Been net hefteg an de Bauch schéisst. Elo war et säin Tour fir d'Péng ze verduebelen. En anert Geck ass seng Lippen entkomm. Dunn war hien op de Knéien, grad wéi ech wollt.
  
  
  Hien huet de dreckeg Buedem vu senger Zell kraazt, no sengem Gewier gesicht, dat manner wéi engem Fouss ewech war, awer et ni méi beréiert. Ech sprangen héich an d'Loft a mäi ausgestreckte Been ass géint säi Kinn geschrauft. De Sound war wéi e Billiardball ze schloen. De Kapp vum Garde gouf an engem komeschen an onnatierleche Wénkel zréckgeworf. E puer Momenter méi spéit ass en décke Stroum vu Blutt aus sengem Mond gefall, dee säi Kinn mat engem glänzend roude Bändchen dekoréiert huet.
  
  
  Säi Kiefe war gebrach, awer et war kee Grond fir e Mann ëmzebréngen, während hien onbewosst an aus dem Wee war. E séieren, barmhäerzege Schlag op den Hals huet en Enn gemaach. Hien ass no vir zesummegefall, säi Gesiicht an engem Pool vu sengem eegene Blutt.
  
  
  Ech sinn roueg bei d'Dier geklommen an se roueg zougemaach. Ech hunn dem Rebell säin Hiem ofgeholl. Hie war komplett onbewosst an hat keng Ahnung wien a wat him getraff huet. Ech hunn eng Hiem Hülse als Ënnerstëtzung benotzt an et fest ëm säi bluddege Mond gebonnen. De Rescht vu sengem khaki Shirt gouf séier benotzt fir seng Hänn hannert sengem Réck ze bannen. Ech mengen et wäert e bëssen Zäit daueren ier hien erëm bewosst ass. A wann dat geschitt ass, géif hien sech net méi verteidegen oder seng Rebellekollegen zur Hëllef rennen.
  
  
  Et waren awer nach e puer Leit iwwreg, fir mat ze intervenéieren. Trotz menger Praxis am Karate, Kampfkonscht huet nach ëmmer hir Grenzen. Besonnesch wann Dir an der Minoritéit sidd. Elo war ech net nëmme wäit aus der Zuel, mee d'Zäit war géint mech. Et war Däischtert ausserhalb der Höhl. Wann et net fir de Mound wier, wier et duebel schwiereg sech laanscht de steile a Fielsgäertchen ze beweegen. Ech hu misse mäi Wee zréck op d'Strooss fannen, op mäi Vëlo an an d'US Ambassade zu Kathmandu. An dat alles huet misse virum 10:30 den Owend gemaach ginn. Awer ier ech iwwerhaapt drun denken konnt de Sherpa Sëtz ze verloossen, hunn ech misse waarden op Prasad a Rana fir mam Bal Narayan zréckzekommen. Wann hien net gefaange gewiescht wier ier hien an de Fliger geklomm ass, da wiere meng Problemer net nëmmen e bësse méi schwéier ginn, mä vläicht souguer onméiglech.
  
  
  Also louch nach alles an der Loft: ee grousst Fragezeechen. D'Karbin, déi op de Buedem vun der Zell gefall ass, war gelueden a prett fir ze benotzen. Ech hunn de Sécherheetsschalter gedréckt, d'Dier eraus gerutscht an se roueg hannert mir zougemaach. De Gank war eidel; kaal Luuchten hu sech lues a lues op de Loftstroum an ënnerierdesche Kammern a Gänge geschwënn. Ominéis Schatten sinn duerchgestrachenem an erëm getrennt wéi ech op d'Mauer vun der baussenzeger Höhl kommen, wou d'Sherpas hir Munitioun gelagert hunn.
  
  
  Mee ech sinn net wäit gaang.
  
  
  Een ass laanscht de schmuele Gank op mech gerannt. Ech hunn de Réck géint d'Mauer gedréckt, den Otem gehal a gewaart. D'Schrëtt goufe méi haart, e séieren a bal ongedëlleg geklappt. En ovale Gesiicht mat kuerzen schwaarzen Hoer encadréiert, e flëssege, elastesche Kierper, an de Canti ass laanscht mech geklommen, ouni Zweifel a meng Zell. Wann ech elo d'Karabiner benotzt, géif de Schoss ouni Zweifel all d'Rebellen alarméieren. Meng Hänn waren voll, ze beschäftegt, also hunn ech de Walnussstock vun der Karabiner opgehuewen, fir op der Réck vun hirem Kapp ze landen.
  
  
  Awer erëm, ech sinn net ganz wäit komm.
  
  
  Mat engem schaarfe Gejäiz Klang huet si sech ëm hir Achs gedréint, séier mat hirem Been geschwënn. D'Säit vun hirem Stol gekleete Stiwwel huet mäi Knéi beréiert, an et war alles wat ech maache konnt fir mäi Gläichgewiicht ze halen. "Du bass ganz domm, Nicholas Carter," sot si mat engem Grinsen. - A ganz suergfälteg. Hutt Dir geduecht datt ech mech net konnt verteidegen?
  
  
  "Fir Iech d'Wourecht ze soen, ech war net sécher," sot ech, no vir gerannt wéi de Bajonett hiren Aarm gegraut huet. Canti war séier, vill méi séier wéi ech geduecht hatt wier. Si war sou qualifizéiert a Kampfkonscht wéi ech, mam Virdeel méi hell ze sinn, wat et erlaabt huet vill méi séier a méi effizient ze reagéieren.
  
  
  Si huet hire Kierper op d'Säit gedréint an erëm no vir geschloen. Dës Kéier huet si mech net geschloen, mee de Karabiner mat ganzem Gewiicht geschloen, konzentréiert sech op d'Sohle vum Fouss. Et huet ausgesinn wéi wann een vun uewen d'Waff aus menger Hänn gerappt huet.
  
  
  "Elo hu mir direkt ausgerout," sot si. Si huet net emol méi séier otemt wéi se probéiert huet hir Distanz ze halen, während ech mech op eng defensiv Positioun virbereet hunn, eng dyit-koe-bi, eng Haltung déi mäi Schwéierpunkt an den Hëfte behalen huet, wat mir erlaabt huet souwuel op der Säit ze schloen an ze schwenken. bléist ze paréieren.
  
  
  Canti huet hir nächst Beweegung gemaach. Cool an éischter iwwerrascht vun deem wat geschitt ass, huet si hiert lénks Been wéi de Blëtz erausgeschoss wéi ech probéiert hunn mech op d'Säit ze geheien. Awer hir Timing war impeccabel an hir Reflexe ware sou séier, wann net méi séier, wéi mäin. Hir Whoop-Cha-Kee huet mech direkt ënner der Membran geschloen, de Ruck huet mech zréckgezunn, an de Schmerz gekrasch. Si huet keng Zäit verschwenden an ass dunn mat der komplexer Paion-sjon-koot ji-roe-ki komm. Dëst war déi effektiv a geféierlech Handattack. Wann hatt dat richteg mécht, gëtt et näischt vu menger Mëlz méi wéi rosa Pulp.
  
  
  Awer ech wäert dat net geschéien, bis mäi Been säi gesot huet am Event. Ech paréiert de Schlag mat engem Säitekick. Mäi Been huet en héije Bou an der Loft gemaach. D'Sohle vu mengem Fouss huet hatt am Tempel geschloen an si ass an d'Mauer hannert hatt geschloen, de Kapp gerëselt wéi wann se probéiert d'Spinwebe vum Kapp ze rëselen.
  
  
  Ech hunn nach eng Kéier e Side Kick probéiert, dës Kéier op déi vulnérabel Ënnersäit vun hirem Kinn gezielt. D'Säit vun hirem gefruerenen Ënneraarm ass op meng Schanken gelant mat all der Kraaft an der Hardness vun engem Hammer. Ech hu gefillt wéi d'Péng op meng Been kräischen. Ech dodged, net opmierksam op hir sly an contemptuous Grinsen. "Dir sidd en Narr, Carter," sot si mat engem Geck. "Firwat géift Dir entscheeden datt ech d'Séil vun de Sherpas sinn, wann net fir sou eng Fäegkeet?"
  
  
  "Déi Aart vu Fäegkeet" bedeit datt si kloer mäi Match an der Kampfkonscht war. Éischt Bewosstsinn, Nick. Dann Determinatioun. Dann Konzentratioun. Dir musst dauernd iwwer dës Saache nodenken fir datt ki-ai an Ärem Gonschten funktionnéiert. Op engem gudden Dag kann dëst Äert Liewen retten. Ech héieren de Meeschter Cheen a mengem Kapp schwätzen, hunn en déif Otem geholl an hunn meng Bauchmuskelen gespannt. Ech hunn dem Canti säi lénke Been gesinn a lues a lues op mech kommen, an engem graziéisen Bogen, eng Beweegung déi mech incapacitéiert hätt wann et esou gutt gelant ass wéi et gemaach huet.
  
  
  E schrecklechen "Zoot!" ass vu menge Lippen entkomm wéi ech entgaang sinn, fortgaang an zréck gaang ier hatt säi Gläichgewiicht erëmkritt. Ki-ai ass eng Form vun intensiver Konzentratioun déi net nëmmen zu engem Adrenalinrush vu Vertrauen resultéiert, awer och e Gefill vun onheemlecher Kraaft a kierperlecher Fäegkeet. Andeems ech dës Technik ausüben, konnt ech dem Canti seng zerstéierende Nierschlag an Attacke mat enger Serie vu séieren, schneidenden Hänn vermeiden. De Rand vu menger eeler Handfläch ass am Huel tëscht mengem Hals a Schëller gelant. Si huet gekrasch an huet sech zréckgezunn, awer net ier ech et fäerdeg bruecht hunn déi voll Kraaft vu mengem Ki-ai ze ruffen an meng Hand op der Nuesbréck ze landen. De Knach ass mat engem schaarfen Toun gespléckt, an décke Bluttstroum sinn hire Mond a Kinn erofgaang.
  
  
  Et war kloer datt de Canti gelidden huet. Et war och kloer datt si net méi hallef sou fett a schéin war wéi se fënnef Minutte virdru war. Mee si konnt mech nach ëmbréngen wann ech hir éischt net neutraliséiert.
  
  
  Den onermiddleche Péng schénge se nëmmen ze stimuléieren, wéi en Dorn, deen hir Säit duerchbréngt. "Elo wäert ech de Lu Tien bestellen fir dech ëmzebréngen," huet si gejaut. - A lues. Jo, e ganz luesen Doud fir Iech, Carter.
  
  
  Ech hunn net geäntwert, awer weider staark ausotem fir meng Membranmuskelen ugespaant ze halen. Mäi Geescht huet déi nächst Aktioun e puer Sekonnen opgeholl ier mäi Kierper gehandelt huet. D'Effizienz vun engem Karate Kick kann duerch d'Vitesse gemooss ginn, mat där et ausgefouert gëtt. Ech sinn mat mengem rietse Been no vir gesprongen, begleet vun engem rosen Geschwë vu "Zoot!" Den explosive Klang vu mengem Fouss, deen duerch d'Loft fléien, huet de Canti fir e Moment aus dem Balance geheit.
  
  
  Si huet probéiert mäi Been ze gräifen, a wollt et ëmdréinen sou datt ech um Buedem landen. Awer dës Kéier war ech ze séier fir hatt. Si huet e puer Zentimeter verpasst wéi mäi ganzt Gewiicht, konzentréiert op mäi ausgestreckte Been, hatt an de Rippkëscht geschloen huet.
  
  
  E Gejäiz vun Déiereschmerz kléngt duerch d'Loft, wéi e Gejäiz no Hëllef. Blesséiert, mat Blutt nach ëmmer aus hirem Gesiicht, huet d'Canti hir gebrach Rippen mat béide Hänn gegraff an no hanne gestouss, probéiert um Enn vum Gank ze kommen. Wann hatt geléngt, sinn ech zréck wou ech ugefaang hunn.
  
  
  Si konnt elo net séier bewegen, wou ech et fäerdeg bruecht hunn e puer Rippen ze briechen. Et war net eng Saach fir hatt ze verletzen. Et war just Canti oder ech. Eng Saach vun Self-Erhaalung. A Selbstbehalen ass ëmmer méi wichteg wéi soss eppes. Ech hu séier no hatt gerannt, wéi e Kader vu Rebellen hir Gejäiz no Hëllef héieren huet a lafe komm ass, e konstante Stroum vu bewaffnete Männer, déi d'Enn vum Tunnel blockéiert a verhënnert datt ech flüchten. Just an der Zäit hunn ech hiren Aarm gegraff an et fäerdeg bruecht hatt op mech ze zéien, wéi e puer vun hire Männer hir Waffen opgehuewen a bereet ze schéissen.
  
  
  De Canti huet geschloen a gekämpft fir ze flüchten, verflucht wéi en Draach. Awer an hirer Positioun war si kee Match fir meng Kraaft oder meng Entschlossenheet. Ech hunn hir no bei mir virun mir gehal; kämpfen, bluddeg, Mënsch Schëld. "Wann Dir elo schéisst, wäert si dout sinn," hunn ech geruff.
  
  
  Den Effekt vun dëse Wierder erënnert mech un e liewege Bild. Jiddereen ass op der Plaz gefruer. Dir konnt zéng verschidde Kläng vum mënschlechen Atmung héieren. De Canti huet nach ëmmer geschloen a probéiert ze flüchten. Awer dës Kéier wäert si néierens goen bis ech soen oder en Uerder ginn.
  
  
  Mat enger fräier Hand hunn ech an meng dreckeg Hosen gezunn an de Pierre erausgezunn. D'Gasbomm war meng eenzeg Hoffnung, an ech wollt se elo benotzen. Wéinst der Isolatioun vun de Höhlen war et wéineg Chance datt de Gas séier eropgeet. De Gas bleift eng Zäit laang an Tunnelen a Passagen.
  
  
  Prasad a Rana waren nach net zréck mat hirer Belaaschtung, awer ech konnt net waarden bis se vum Fluchhafen zréckkommen, besonnesch well mäi Liewen wuertwiertlech a Gefor war. Cliché oder net, genee dat ass geschitt. "Sot hinnen zréckzekommen," hunn ech de Canti gewarnt, a lues a Richtung den zentrale Raum geplënnert.
  
  
  "Kill mech éischt," si geruff. - Mee loosst hien net entkommen.
  
  
  "Du bass en Däiwel op Rieder, oder?" "Ech hunn gemëscht, hir Hand méi fest gedréckt. Si war sou knapp, datt ech ouni ze zécken de Schanken aus der Socket gerappt hätt bei der éischter falscher Beweegung vun hirer Säit. Si wousst et och, well wéi hir Péng eropgaang ass, sou huet hir Bereetschaft meng Uerder ze verfollegen. "Sot hinnen zréck ze stoen a loossen eis duerch," Ech weider. Ech fille mech net besser bis mir an de Munitiounsdepot kommen. Ech hat schonn eng vague Iddi wat gemaach muss ginn, awer et konnt nëmme gemaach ginn wann ech sécher war datt ech an de Gank kënnt, deen an de Bësch gefouert huet.
  
  
  "Nolauschtert net," huet si geruff. Awer si hat keng Kraaft méi. Erschöpft vun onendleche Péng, Kanti gefall an meng Waffen, gekrasch bitter; mee si huet ouni siichtbar Tréinen gekrasch.
  
  
  "Hie wäert dech ëmbréngen," sot ee vun hire Männer hir. "Et ass egal," sot si.
  
  
  De Lu Tien huet dunn seng automatesch Pistoul opgehuewen, just zefridden, datt hien mech erofhuelen géif, egal wat mam Canti geschitt ass. Dee Moment wou d'Waff vu senger Hëft opgestan ass, hunn ech eis allebéid no vir geheit an de Pierre no vir duerch den Tunnel gehäit. E Schoss huet geklappt, eng Kugel huet de Fiels iwwer mäi Kapp getraff, an dunn ass d'Gasbomm an enger dichter alkalescher Wollek explodéiert.
  
  
  Et war e Chouer vun alarméiert Gejäiz, bal direkt vun engem anere Chouer erdrénkt, dës Kéier en heeschen, erstreckten Hust. Blanneg vum ätzenden Gas hunn d'Partisanen ugefaang a verschiddene Richtungen ze streiden, a probéiert aus dem brennen Tréinegas ewech ze kommen. Et huet mech bal esou vill gestéiert, mee ech hu misse sécherstellen, datt ech um Enn vum Tunnel erreecht hunn, soss géif et näischt anescht wéi sécheren Doud ginn.
  
  
  Ech hunn de Canti als Schutz géint weider Attacken matbruecht. Si ass labber gaangen, wéi dout Gewiicht a menge Waffen, hallef bewosst vu Péng. All Kéier wann hatt Houscht, hunn ech e Stéck vun enger gebrachener Ripp virgestallt, déi méi déif an hir Longen ënnerzegoen. Wann hatt elo keng pulmonal Blutungen hätt, da géif si an e puer Minutten d'Gefill hunn, wéi wann se erdrénkt a keng Loft an hir Sauerstoff entzunnen Lunge kéint kréien.
  
  
  Halt Äre Kapp sou niddereg wéi méiglech, ech wetten datt d'Leit duerch den décke, erstécken Damp duercherneen a blann sinn. Et war e Risiko deen ech einfach hu missen huelen well ech keng aner Wiel hat. Wéi d'Canti sech géint mech gedréckt huet, sinn ech gesträift a gelaf. En anere Schoss huet geklappt, awer et huet d'Maueren vun engem schmuele, fëmmen Tunnel getraff.
  
  
  Ech hunn Koup Holzkëschte gesinn, e rauen Holzdësch, an den Hugo an d'Wilhelmina genee do wou d'Rebellen se no der Sich hannerlooss hunn. Ech sinn op den Dësch gaang, hunn meng zwee vertrauenswürdeg Frënn gegraff, an hunn et dunn fäerdeg bruecht an d'Holzkëschten ze kommen, ier de Lu Tien a seng Matbierger oder ee vun de Rebellen mech konnt stoppen. D'Männer hunn sech ëmgedréint, hir Aen kraazt, net gesinn. E séiere Schlag um Hals vum Canty an ech hunn hatt op d'mannst fir ee Moment aus hirem Misère bruecht. Ech hoffen, wann hatt zu hirem Sënn komm wier, wier ech viru laanger Zäit fort gewiescht.
  
  
  Mäi Fanger huet sech zougedréckt an d'Wilhelmina huet hefteg Feier gespaut. Dem Lu Tien säi chinesesche Frënd gouf bal wuertwiertlech un d'Mauer gepecht wéi Blutt aus engem schreckleche Lach erausgeet, deen op eemol op seng Wang gebléit ass. Seng Waffen hunn gewellt wéi wann hie probéiert ze fléien. Duerno ass hien op enger Fielswand gelant.
  
  
  D'Këschte ware gelabelt sou datt ech wousst wat ech sollt kucken a wat ech sollt vermeiden. Awer deemools war den Tréinegas ofgebrach, an déi demoraliséiert nepalesesch Rebellen waren erëm gäeren fir meng kuerzlieweg Verfollegung opzehalen.
  
  
  D'Boxen hunn e wäertvolle Cover geliwwert, obwuel de Lu Tien, elo datt de Canti aus der Linn war, op eemol opgehalen huet ze schéissen. "Dir wäert eis all ëmbréngen", huet hien geruff, de Schéiss vun de Sherpas gestoppt, an ech hunn ugefaang eng vun den Holzkëschten opzemaachen. "Eng Sträifkugel an d'ganz Höhl wäert op eis zesummeklappen", huet hien geruff, fir d'éischt op Mandarin an duerno op Nepalesesch. D'Essenz vu senge ruppeg, beonrouegend Wierder konnt an all Sprooch iwwersat ginn.
  
  
  Du hues meng Gedanken gelies, Buddy, hunn ech geduecht wéi ech et endlech fäerdeg bruecht hunn ee vun de dichtnägelen Deckelen op enger vun den Tirangen opzemaachen. Den Inhalt war net ordentlech an Tissuepapier gewéckelt wéi deier Friichten, awer Handgranaten haten vill méi Kraaft wéi eng Orange oder Zitroun.
  
  
  Et war 5:17 Auer.
  
  
  Ze fréi fir e sechs Auer Bericht, hunn ech geduecht, wéi ech de Pin aus enger vun de Granaten gezunn hunn an en direkt op de Lu Tien a seng Band vu fanatesche Fräiheetskämpfer gehäit hunn. Et war dunn keng Zäit ze denken, alles hänkt vun der Geschwindegkeet of. Ech sinn an den Tunnel gelaf, ech si gelaf wéi ech nach ni gelaf sinn. Et huet mech op d'mannst siechzeg Sekonne gedauert fir aus der Höhl erauszekommen. Awer laang ier ech de Genoss vum coolen Nuetswand am Gesiicht gefillt hunn, huet eng Kugel mech an d'Käl geschloen an op eemol op d'Knéien gefall. Ech hunn ugefaang no vir ze krauchen, wéi eng Handgranat explodéiert ass.
  
  
  Eng Sphär vu blannend Feier, déi schrecklech Gejäiz vu mënschleche Fackelen; a Stécker vu Fiels a Steen sinn op de Kapp gefall.
  
  
  Ech hat net geduecht datt ech op de sechs Auer Neiegkeeten wier. Op d'mannst net haut.
  
  
  
  
  Kapitel 14
  
  
  
  
  
  Wat mech gerett huet, war datt ech scho baussent dem zentrale Raum an am Tunnel war.
  
  
  Wéi d'Handgranat explodéiert huet, all d'Munitiounskëschte wéi aner Handgranaten entzündegt, huet den Interieur vum Sherpa-Sëtz wuel bei grousse Bombardementer Dresden ausgesinn. De Canti wousst ni wat hatt getraff huet. Si ass op alle Fall gestuerwen, ouni d'Flamen ze spieren, déi si lieweg verbrannt hunn, ouni ze realiséieren, datt all hir wonnerbar Pläng a politesch Intrigen op näischt komm sinn.
  
  
  A wann eng Sektioun vum Tunnel net zesummegebrach wier a mech bal ënner fällend Schutt begruewe wier, wier ech selwer en anert Affer ginn. Awer d'Explosioun huet de Gank zerstéiert, deen zu engem grousse Raum féiert. Ech hunn nach ëmmer probéiert mech selwer ze befreien, wéi eng zweet Explosioun duerch d'Honeycombed Gäng gerappt ass.
  
  
  Keen huet méi gejaut, net méi.
  
  
  D'Kugel, déi mech getraff huet, ass duerch de fleischeg Deel vu mengem lénksen Schanken gaangen, de Knach vun engem Hoer vermësst. Ech hat nach ëmmer bluddeg, awer op d'mannst hunn ech mech net wéi eng mënschlech Fackel gefillt. Et huet mech gutt fënnef oder zéng Minutten gedauert fir mech ze befreien. Ech hunn d'Hëtzt vum agespaartene Feier gefillt a wollt sou séier wéi méiglech aus dem Tunnel erauskommen ier de ganzen Daach op mech zesummegebrach ass.
  
  
  Wat siechzeg Sekonnen gedauert hätt, gouf an bal zéng Minutten. Tëscht falen Stécker vun Fiels an engem bluddege Lach a mengem Been, Ech war a keng Form ze Sprint. Awer wéi ech d'Bis vum grénge Bësch meng Wangen ugepaakt hunn an op de fonkelne Stärenhimmel opgekuckt hunn, hunn ech geduecht, ech hätt e bësse Rou verdéngt.
  
  
  Ech sinn op de Buedem gefall an hunn en déif Otem geholl. Hannert mir huet eng Dampwollek aus der Entrée gebilt op dat wat eemol e gutt verstoppte Rebellenverstopp war. Elo war et näischt méi wéi eng Sammlung vu Kuelen a Steng. Mä meng Missioun war wäit aus komplett. Ech hat nach Aarbecht ze maachen, onofhängeg vun der Kugelwonn. Ech brauch net eng Bandage esou vill wéi ech Stécker gebraucht hunn, mee ech konnt nëmmen eng kréien wann ech zréck op Kathmandu koumen. A ier ech zréck an d'Stad kommen, muss ech erausfannen, wat mam Rana, Prasad an dem Flüchtling Bal Narayan geschitt ass.
  
  
  Awer fir d'éischt hunn ech probéiert d'Blutt ze stoppen, dat fräi aus der Wonn leeft. Shirt Ärmelen sinn verdammt nëtzlech wann Dir an enger knapper Plaz sidd. Ech hunn d'Jackett ofgeholl oder wat dovunner iwwreg war, dunn d'Shirt an eng Hülse mat engem Stiletto geschnidden. Ech hunn dunn e Streifen Stoff ëm dat blesséiert Been gebonnen. E puer Sekonnen méi spéit gouf d'Bandage applizéiert. Wann ech et ze enk bannen, huet mech de Risiko vu Gangren gesat, also hunn ech misse maachen wéi et gemaach gouf bis ech d'Chance hat et ze kucken.
  
  
  Spazéieren war elo eng Erausfuerderung, awer wéi ech virdru mat crippled Been behandelt haten, lescht Kéier an Indien, wann d'Erënnerung déngt, hunn ech et fäerdeg bruecht mech opzezéien an de géi Fielswee ze erreechen, deen erof op d'Strooss féiert. Et war nëmmen eng Fro vun der Zäit ier d'Autoritéiten no der Explosioun mobiliséiert hunn, awer ech hu gehofft datt se net op d'Szen vum "Accident" géife rennen. D'Präsenz vu Police oder Regierungskräften wäert de Rana a seng Grupp ofschrecken. A grad elo konnt ech se definitiv net benotzen.
  
  
  Mäi Rolex huet um 6:01 Auer opgestan wéi ech op d'Strooss koumen. Mat manner wéi fënnef Stonnen ier ech dem Hawke seng Bestellung erënnert hunn, hat ech nach vill ze maachen. Wat mech gestéiert huet war datt d'Rana net zréck an d'Höhl konnt. Hien hat dräi Stonnen, an déi eenzeg Erklärung, déi ech konnt kommen, war datt de Bal Narayan net presséiert huet d'Fligerreservatioun ze annuléieren an dem Kanti seng Uerder ze befollegen.
  
  
  Ech hunn mech op mengem Vëlo gesat, op der Säit vun der Strooss. Et war e Moundhimmel blénkt, awer op d'mannst war et net pitch schwaarz; et war genuch Liicht fir e puer honnert Meter ze gesinn. Dräi méi Schëss a Wilhelmina wäert eidel sinn. Ech hu misse ganz spuersam notzen a weider op den Hugo vertrauen fir en Enn ze maachen, wat d'Wilhelmina vläicht ugefangen huet.
  
  
  Et war kee Sënn fir zréck op Kathmandu ze goen. Prasad a Rana hunn dem Kanti onbedéngt gefollegt. Och wa se de Bala Narayan net kréien, ginn se definitiv iergendwann an d'Höhl zréck. Et konnt een nëmme roden wéi laang et dauert. Plus et huet ugefaang méi kal ze ginn. Ech hunn den Halsband vu menger Jackett opgehuewen, d'Bandage erëm um Been gebonnen an an de Bëscher gesat.
  
  
  Duerno konnt ech alles warten an hoffen datt meng Vigil belount gëtt ier dem Hawk seng 10:30 Auer Frist ukomm ass.
  
  
  Ech souz wéi e Buddha, hunn meng Been gekräizt a fläisseg déiselwecht Gedold ausgeübt. Et war ongeféier siwen wéi ech e Crash héieren hunn, deen direkt meng Opmierksamkeet gefaang huet. Et war en ale beat-up Fiat; seng Luuchten si laanscht déi eidel Strooss gegléckt. Ech hunn d'Wilhelmina op d'Heckrad gezielt. Ech hunn den Ausléiser gezunn an hunn de Rana héieren wéi hie gekämpft huet den Auto ze kontrolléieren. D'Explosioun huet hien gezwongen, d'Brems ze schloen, an den Auto ass ongeféier fofzéng Meter vu mir gestoppt. Ech hunn zwou donkel Figuren gesinn, zwou Silhouetten am Récksëtz. Wann ech Gléck hätt, wier ee vun de Schatten e Mann, deen ech nëmme vu Fotoen an Zeitungen kannt hunn an nach ni perséinlech gesinn hat.
  
  
  Mee et war schonn ze däischter, an ech war nach ze wäit ewech fir hien genee z'identifizéieren.
  
  
  Ech hunn duckt a si méi no gekropt wéi d'Autosdier opgaang ass an een an d'Schatten rutscht. "Narayan, waart," Ech hunn de Prasad héieren ruffen, seng Stëmm kraazt vu Panik.
  
  
  Awer den Narayan huet nëmmen op seng Gier gelauschtert. "Waart op eis", huet hien op nepalesch geruff, wéi déi gekräizegt Figur op d'Säit vun der Strooss a Sécherheet am dichten, onduerchsiichtleche Bësch gerannt ass.
  
  
  De Prënz gouf an engem plötzlechen Kräizfeier vu béide Säite gefaangen. De Prasad huet e Split-Sekonn geschoss nodeems d'Wilhelmina hir Kugel an d'Däischtert geschoss huet. Zwee opfolgend Schëss hunn d'Pläng vum giereg nepalesesche Prënz verhënnert. Den Narayan huet e bluddege Gejäiz erausgelooss an ass a menger Richtung gestreckt. Hie war schonn an der Halschent op Nirvana, oder wou en och ëmmer opgehalen ass, wéi ech bei hien ukomm sinn. "Drop d'Waff," sot ech, elo méi interesséiert an Prasad wéi am Narayan Spuer Blutt, an net fäeg weider ze Amëschung mat deem wat ech dat lescht Kapitel vu menger Missioun betruecht. D'Wilhelmina huet sech nach méi iwwerzeegend gewisen wéi meng rosen Stëmm. De Prasad huet d'Beretta vu senge Fanger rutschen. Et huet mat engem däischteren Toun den Asphalt getraff. D'Rana stoung elo no beim Auto an huet am Ongléck vum Narayan sengem schockéierende Kierper fir mech ausgesinn, bluddeg awer ganz lieweg.
  
  
  "Also hu mir eis erëm getraff, Carter," sot hien sarkastesch.
  
  
  "Dat ass richteg, Rana," hunn ech geäntwert. "Wou sinn d'Diamanten? A wou waart Dir esou laang?
  
  
  "Dëst betrëfft nëmmen de Kanti," sot de Prasad mat engem düsteren Gesiicht, obwuel ech dem Wilhelmina seng Opmierksamkeet op seng Figur gehalen hunn.
  
  
  Ech loosse en huel, humorlos Laachen. "Canti ass net méi," sot ech. "Et gi keng Sherpa méi. An d'Höhl ass net méi.
  
  
  - Vun wat schwätzt hien? - gefrot Rana.
  
  
  "Dat Bescht wat ech ka kommen", sot ech. "Kuckt do." Ech hunn iwwer d'Bamstreck op déi déck schwaarz Wolleken gewisen, déi hannert dem Mound verstoppt sinn. Eng schwéier Kolonn vun Äschen an Damp war kloer ze gesinn vu wou mir stoungen.
  
  
  "Hien huet se ... Narayan," sot Prasad, gewaltsam zidderen. Fir déi éischte Kéier zënter ech him kannt, hie war Angscht. A wéi d'Wilhelmina dat drop higewisen huet, konnt ech him net zouzeschreiwen.
  
  
  - Bréngt se bei mir. Schnell' - Meng Toun huet der Fantasie näischt iwwerlooss.
  
  
  D'Rana ass op de gefallene Prënz geklommen an huet seng Jackett erreecht. Ech hunn ëmgedréint an hunn d'Waff direkt an d'Mëtt vu senger Këscht geriicht.
  
  
  "Dat wier ganz domm vun dir, Rana," hunn ech him gewarnt. "Net ze soen et ass domm."
  
  
  "Canti war falsch Iech ze trauen,"Hien huet geäntwert. Seng Hand rutscht zréck an hänkt schlank. Et huet keng Lupe gebraucht fir ze gesinn, datt hien Angscht huet, datt hien elo geziddert huet, datt hie gemierkt huet, datt ech net an der Stëmmung fir Spiller war.
  
  
  "Vläicht, awer et ass näischt wat Dir elo fir hatt maache kënnt," sot ech. "Gleeft mir, ech hu kee Wonsch dech ëmzebréngen." Dir sidd jonk an domm, mee wee weess... vläicht fannt Dir iergendwann Sënn am Liewen. Also maacht eis all eng Faveur a gitt mir dës Diamanten.
  
  
  "Ech kréien se," sot de Prasad. "Da léisst Dir eis goen?" Jo?'
  
  
  "Wann Dir dëse Pneu fir mech geännert hutt, kënnt Dir allebéid iwwerall goen.
  
  
  Hien huet sech iwwer dem Narayana säi Kierper gebéit. De Prënz war nach lieweg, op d'mannst kierperlech. Mental hat hien eis scho fënnef Minutten an zwou Kugelen virdrun verlooss.
  
  
  "Hie wollt eis se virdrun net ginn", huet hien op Englesch geflüstert, wéi hien d'Päif fonnt huet, an där ech d'Diamanten vun engem Enn vun der Äerd op dat anert transportéiert hunn. "Hien huet gesot datt mir Ligener wieren."
  
  
  "Liar," hunn ech korrigéiert.
  
  
  "Jo, et ass alles eng Ligen." Hien ass opgestan an huet mir e Plastiksrohr iwwerreecht.
  
  
  Et huet mech genee eng Minutt gedauert fir festzestellen datt all d'Steng am schmuele flexibelen Röhre nach intakt waren.
  
  
  D'Rana huet schonn ugefaang de Pneu ze änneren. Ech hunn de Prasad erlaabt him ze hëllefen, an hunn d'Wilhelmina am Standby gehal fir de Fall datt ee vun dësen ongléckleche Revolutionären decidéiert huet datt hien meng Uerder net gär hätt. Ganz bewosst, datt ech net zécke géif den Ausléiser ze zéien an se an déi selwecht Richtung ze schécken, wou de Prënz Bal Narayan scho fort war, si hunn gemaach wéi se gesot kruten an hunn dës Kéier de Mond zougehalen.
  
  
  Wéi si fäerdeg waren, war et 7:52 Auer.
  
  
  "Elo de Vëlo," sot ech, hunn se virsiichteg nogekuckt bis hien um Récksëtz vum Auto war. "An endlech, Äre Revolver, Rana."
  
  
  "Dir sidd en uerdentleche Mann," sot hien, huet gelaacht a rosen iwwerginn. 38 American Detective Special op der Strooss verlooss.
  
  
  "Virsichteg, awer Matgefill," Ech hunn geäntwert. "An ech mengen elo ass d'Zäit fir ze trennen." Mengt Dir net?
  
  
  De Prasad huet net emol op Rana gewaart fir eng Entscheedung ze huelen. Ouni nozekucken an ouni ee Moment ze zécken, ass hien wéi e schei Fëll verschwonnen. De Klang vu senge liichte Lafschrëtt schéngt d'Rana aus hirem Stupor erauszekréien. Hien ass no him gelaf an huet mech mam Scion vun der nepalesescher kinneklecher Famill hannerlooss. Dat eenzegt, wat mech opgeregt huet, war, datt si allebéid vergiess hunn, mir an dem Prënz Äddi ze soen.
  
  
  Ech hunn dem Narayana säi labberen a liewenslosen Kierper op d'Säit vun der Strooss geschleeft. Seng Taschen hunn sech als e richtege Schatz vun extrem triviale Saachen erausgestallt. Näischt derwäert ausser eng Këscht Matcher. Net verwonnerlech, et hat de schonn kennt Text op et: Restaurant "Kabine", 11/897. Ason Tole. Kathmandu.
  
  
  Bluddege Schaum huet seng dënn a grausam Lippen bedeckt. D'Gesiicht vum Doud ass gefruer a Roserei a Béiswëllegkeet. Hien huet bal sou haart geschafft wéi ech a bal gelongen. Zwee Kugelen hunn all seng egoistesch Dreem en Enn gesat. Elo war hien net emol erënnere wäert.
  
  
  Mat der selweschter ofgeschniddene Branchen, déi de Vëlo virdru verstoppt hunn, hunn ech erstallt wat op den éischte Bléck ausgesäit wéi e Begriefnes. Mee ech hu mech ni beméit fir e Match an e Koup Blieder ze geheien. De Bam war wuel nach ze gréng, nach net prett fir a Flamen vu Gold, Orange a Bluttrout ze briechen.
  
  
  Also hunn ech hien do hannerlooss, onsichtbar a verkleed soulaang wéi d'Gëtter gefall hunn. Ech hu mech op de Fiat gehackt a souzen op der viischter Sëtz. Et war 8:13 Auer. Ech wäert dem Hawk seng Frist treffen an hunn souguer e bëssen Zäit.
  
  
  
  
  Kapitel 15
  
  
  
  
  
  Ech war nach ëmmer gehumpelt, och mat den Aluminiumkrut, wéi ech an de glänzend wäisse Gang vum Spidol erofgaange sinn. Kathmandu gouf eng Erënnerung, an Nepal gouf eng Visioun aus dem Explorateur sengem Tagebuch. D'Sherpas goufen op d'Säiten vun der asiatescher Geschicht zréckgezunn, sou dout wéi de Prënz Bal Narayan, sou liewenslos wéi den Attentäter dee mir eemol als Koenvara kannt hunn.
  
  
  Wat ech net fäerdeg konnt, hunn dem Kinnek Mahendra seng Truppe gemaach. Déi lescht Guerillaë ware bei der chinesescher Grenzstad Mustang, bei Annapoerna, versammelt. D'Partisanorganisatioun huet opgehalen ze existéieren. Mä ech denken net, datt et realistesch wier ze denken, datt keng aner Fraen a Männer am Nepal vu méi grousser politescher Fräiheet gedreemt hunn, wann och hoffentlech op eng manner gewaltsam Manéier.
  
  
  Ech hunn dat alles mam Hawk diskutéiert ier ech d'Himalayan Räich verlooss hunn. D'Wäiss Haus sot, datt eng Serie vu Gespréicher op héijem Niveau tëscht dem Staatssekretär an dem Nepalesche Kinnek zesumme mam bedeitende Relief Effort wäert verfollegen. Vläicht kéint eng Aart vu Regierungsstruktur fonnt ginn, déi de Leit eng besser Chance ginn ze soen, wat se wollte soen, an e groussen Deel vum ganze Gesetzesprozedur.
  
  
  Awer ech sinn zevill Realist fir net ze wëssen datt och wann den nepaleschen Troun méi demokratesch Fräiheet erlaabt, et ëmmer d'Gefor vun der chinesescher Amëschung besteet. D'Drohung vun der Revolutioun wäert wahrscheinlech ëmmer iwwer d'Land hänken wéi e bluddege chinesesche Schwert vun Damokles.
  
  
  A wann dat geschitt ass, wier näischt wat ech virbereeden hätt wierklech wichteg. Mä dee Moment war all meng Opmierksamkeet net méi op den Nepal konzentréiert, mee op eng schéin jonk Fra, déi keng Ahnung hat, datt ech hir géing besichen. D'Dier an dem Andrea säi Zëmmer war zou. Ech hunn mëll geklappt an hunn d'Dier opgemaach.
  
  
  Si souz op d'Bett, duerch e Moudemagazin gebléit. De Moment wou hatt mech gesinn huet, ass d'Faarf op hir Wangen zréckgaang, an d'Laachen huet d'Ecken vun hirem Mond an offensichtlechen an onverschlësselte Genoss krullen.
  
  
  "Nick ... wat ... ech mengen wann ... wéi ... " si muttered, net gleewen, datt ech eigentlech do war a vill méi substantiell wéi am Dram.
  
  
  "Alles huet seng Zäit", hunn ech versprach. Ech sinn op d'Bett gaang an hunn sanft meng Lippen op hir gedréckt. Si huet nach ëmmer gelaacht wéi ech zréckgezunn sinn, an ech war frou datt ech zréck op Amsterdam an d'Wilhelmine Gastuis Spidol komm sinn ier ech zréck op Washington fléien. "Ech gouf gesot datt Dir fäeg sidd an zwou Wochen hei eraus ze kommen, oder vläicht méi fréi." Wéi fillt Dir Iech, Andrea?
  
  
  "Besser, Nick. Vill besser. An ech wollt Iech Merci soen fir dat wat Dir gemaach hutt ... ech mengen d'Rechnungen."
  
  
  "Ech hu vill besser Neiegkeeten," sot ech, an hunn e Stull opgezunn fir mäi Fouss op ze raschten. D'Wonn war scho geheelt, awer et huet Wochen gedauert ier ech komplett erholl hunn "Erënnert mech un wat ech iwwer de Senator Golfield gesot hunn?"
  
  
  Si huet geknackt.
  
  
  "Ma, hien huet mir gesot Iech ze soen datt soubal Dir besser sidd, Dir hutt eng Aarbecht fir Iech zu Washington als ee vu senge administrativen Assistenten ze waarden." Ech géif soen et bezilt vill besser wéi Freelance Journalismus. An Golfield ass net ee vun deenen, déi d'Leit no hirem Erscheinungsbild beurteelen, awer nëmmen no hire Fäegkeeten.
  
  
  "A wéi geet et dir?" - gefrot si mat engem laachen.
  
  
  "Et hänkt dovun of wien ech begéinen, Miss Yuen."
  
  
  - An Dir bleift, Nick? Net fir laang.
  
  
  - Vläicht bleiwen ech e bësse méi laang.
  
  
  Mir hunn allebéid gelaacht wéi zwee kleng Kanner. Nepal war just Routine a mengem Liewen; Gefor a Bluttvergießen sinn Deel vu menger Vergaangenheet. Kuckt net zréck, Carter, hunn ech mir geduecht, well et ass ëmmer eppes méi grousst virun Iech, an et ass just ëm den Eck.
  
  
  
  
  
  Iwwer d'Buch:
  
  
  Wéi een eng Millioun Dollar u rau Diamanten vun Amsterdam op Nepal transportéiert, wéi een se dann als Währung benotze fir d'Kanner vum entfouerten Senator ze léisen, wéi se zréck ze huelen an se erëm aus dem Land ze huelen? Ganz einfach!
  
  
  Awer et gëtt méi:
  
  
  D'Sherpas, eng Bande vu professionnelle Revolutionären, mat de schrecklechen Erfindunge vun hirem Kanti - si ass de quintessentielle "Geescht" vun der Revolutioun, sou schéin wéi si déidlech ass, mat hiren "Kung Fu Hänn" barmhäerzlech op déi schmerzhafte Befehle vun hirem lauschteren Gehir.
  
  
  Koenvar, e Killer ënner all Ëmstänn. De Koenvar kann sech wéi eng Bëschkaz ronderëm schlecken an esou séier a mëttlerweil ëmbréngen.
  
  
  Bal Narayan, international Playboy, Member vun der kinneklecher Famill. Hie war ee vun deene Leit, déi alles a jiddereen fir säin eegene Räichtum verkafen.
  
  
  Nick Carter, aka N3, Master Assassin Carter, deen eng nei Sprooch vum Doud muss léieren fir z'iwwerliewen ...
  
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список
Сайт - "Художники" .. || .. Доска об'явлений "Книги"