Пётр Щепаньски.
Piotr Szczepański
Два стихотворения

* * *

остался я с тобой
вечерняя минута и обрывки бумаги
в печи трещат мои стишки
 и увечные слова
за печью сверчки
ночь сияет за стеной
остался я с тобой
минута очищенья и минута пустоты
бумага всё примет
а я не говорю ничего
остаюсь вчерашним пейзажем
камнем среди камней
незнакомым окриком
и эхом которое умолкло
* * *

восхищенье пробудилось
нынче около полудня
лес про озеро запел мне
меланхолией плеснуло
на меня шестое небо
сто безбрежностей последних
для любви необходимых
шли пешком из антиподов
через тучи и пустыни
сквозь глухие водопады
за тоской златой привычной
миражи односторонне
вместе с ветрами превывсив
дозу лености дневную
простотой своею сложной
нежеланьем искажений
для существенного дела
пробудили восхищенье




Piotr Szczepański
* * *

pozostałem przy tobie 
wieczorna chwilo i skrawku papieru 
w kominku trzeszczą moje wiersze 
i ułomne słowa 
za kominem świerszcze   
noc błyszczy za ścianą 
pozostałem przy tobie 
chwilo oczyszczenia i chwilo pustki 
papier przyjmie wszystko 
a ja nie mówię nic 
pozostałem wczorajszym pejzażem 
krzemieniem wśród kamieni 
nieznanym okrzykiem  
i echem które zamilkło 
* * *

obudziłem w sobie zachwyt     
o dwunastej dziś w południe   
las mi śpiewał o jeziorze            
zwykłych plusków melancholia  
grało ze mną szóste niebo          
pozostałych sto bezkresów 
tak istotnych dla miłości   
z antypodów szło piechotą 
poprzez chmury i pustynie 
przez milczące wodospady  
po tęsknotę zwykłą złotą  
więc miraże jednostronne 
jedne z wiatrem inne poza 
dzienną dozą rozleniwień 
przy zawiłej swej prostocie 
i niechęci do wykrzywień 
dla istotnych jednak praktyk 
zachwyt we mnie obudziły