Михал Витольд Гайда - "Рисование портрета"
є
Остановка
Видишь мгновенья  будущего, прошлое вспомнить  стараясь,
сидишь на ступеньке дома, насладиться пытаясь вволю
винным вкусом осени сада , хлебным запахом поля,
чья пшеничная шерсть  после дождя сырая.
Маки давно отцвели,  спелые зёрна собрали,
на деревянном подносе высыпаны курганом.
Все так привычно, и все же немного странно
пруд возле сада сверкает зеркальной эмалью.
Не  как привычно, встревоженным хором 
жабы тянут канцоны в тени камышовой.
Если захочешь, затянут они снова и снова,
и солнце помедлит ещё на дороге под гору.
Между вчера и завтра переходишь мостик, 
протянутый в вышине над кудлатой тучей.
Задержаться б подольше, оглядеться получше,
а остаться совсем тоже, наверное, просто.

Michał Witold Gajda - "Malowanie portretu"
 
Zatrzymane
Widzisz chwilę z przyszłości czy wspominasz przeszłość,
siedząc na schodach domu, gdy próbujesz łapać
winny smak cienia sadu i chlebowy zapach
pszenicznej sierści ziemi zmierzwionej po deszczu.
Maki dawno przekwitły; ich dojrzałe ziarno 
usypało się w kurhan na drewnianej tacy. 
Wszystko takie zwyczajne, a jednak inaczej 
błyszczy staw przy ogrodzie lustrzaną emalią.
Odmiennie niż zazwyczaj, niespokojnym gwarem 
żaby toczą canzony i fugi sitowia. 
Jeśli zechcesz, powtórzą swój koncert od nowa, 
a słońce się zatrzyma, żeby świecić dalej. 
Między wczoraj a jutrem wolno zmierzasz mostem 
rozpiętym gdzieś wysoko na skłębionej chmurze.
Chciałbyś jeszcze w tym miejscu pozostać na dłużej,
chociaż zostać na zawsze byłoby najprościej.