Адам Гвара. Пан Перышко ждёт...

ПАН ПЕРЫШКО ЖДЕТ ДОЖДЯ
после сорока лет
странствия по пустыне
сухой стопой перейдя
Красное море
Пан Перышко потерял веру
еще недавно он взывал
да будет дождь!
теперь самое большее допускает что
дождь может быть.-
но  все равно не верит
что будет
.
ПАН ПЕРЫШКО В АТМОСФЕРЕ ПОЭЗИИ
Что за блажь!
поэты не считают себя таковыми
непоэты думают, что они поэты.
всех разделяет чувство юмора
объединяет отсутствие перспектив
изменение климата
видное невооруженным глазом
кипение мыслей
кончается оледенением слов
что касается поэтесс
- соглашается Пан Перышко.-
они все без исключения
поэтессы
.
ПАН  ПЕРЫШКО И СОН

по ту сторону
сна ясность
Пан Перышко
вонзает шпильки зрачков
в сон
его пробуждает полнота мочевого пузыря
нет ясности
там где он
есть
**

ADAM GWARA.  PAN PIÓRKO CZEKA...

PAN PIÓRKO CZEKA NA DESZCZ
po czterdziestu latach 
wędrówki przez pustynię 
suchą stopą przechodząc
morze czerwone
pan piórko utracił wiarę
jeszcze niedawno wołał
niech spadnie deszcz!
teraz co najwyżej myśli
-mógłby spaść deszcz-
ale i tak nie wierzy
że spadnie 
.
PAN PIÓRKO W KLIMACIE POEZJI
cóż za przekora!
poeci uważają że nimi nie są
niepoeci sądzą że są poetami
wszystkich dzieli poczucie humoru
łączy brak perspektyw
zmiany klimatyczne
widoczne są gołym okiem
zwichrowanie myśli
wyprzedza zlodowacenie słów
co do poetek 
- zmitygował się pan piórko-
wszystkie bez wyjątku
są poetkami
.
PAN PIÓRKO I SEN
po drugiej 
stronie jest jasność
pan Piórko
wbija szpileczki źrenic
w sen
wybudza go pełnia pęcherza
nie ma jasności
po której
jest