Болеслав Лесьмян.
Завершённость.

Нежной ласки хватит
На две пары рук.
Золото заката,
Уходи на луг.

Даль- лазурь едина,
Лодка ж  лодке рознь!
В жизни с ней на диво
Всё переплелось...

Поздний вечер гонит
От зелёных куп.
Расплелись ладони,
И губам нет губ!

Счастье, что от солнца
Чарами лилось,
Вытекло до донца,
Избегая слёз.

Это-в страхе тело,
Это-звёзды в нас!
То, что быть хотело,
Сбудется сейчас!

Leśmian Bolesław - Skończoność

Tyle nam pieszczoty, 
Co dla dwojga rąk.
A ty, zmierzchu złoty, 
Konaj wpośród łąk. 

Jedna dal w błękicie  
Ale różna łódź! 
Trzebaż było życie  
Z ową dalą skuć?... 

Późny wieczór stroni  
Od zielonych bruzd.
Dłoniom zbrakło dłoni,
Ustom zbrakło ust! 

Szczęście, co od słońca 
Wzięło czar i kres, 
Dobiega do końca,
Unikając łez.

Oto - zlękłe ciało, 
Oto gwiezdny kurz! 
To, co się stać miało, 
Niech się stanie już!