Кrystyna Morawska (Крыстына Moравска)
Amator
Wieczór, to najlepsza pora dnia.
Nie zatrzymam światła, kiedy żegna
i powoli przygasa. Złotym pyłem okryje
godziny, które wkrótce przeminą.
Znam wiele sposobów na rozumienie
świata. Nie musisz bratać się z cieniem
Saturna. Wystarczy ciepłe powietrze,
subtelna nuta słowa.
Twoją twarz ozdabia lekki uśmiech,
ale ironiczne zabarwienie głosu
i nerwowe ruchy rąk, budzą niepokój.
Znowu zgubiłeś zjazd na drogę.
Nie potrafię pomóc, gdy po kawałku
odbierasz sobie życie.
Любитель
Вечер-лучшее время дня.
Я не удерживаю свет, когда он прощается
и медленно угасает и кроет позолотой
часы, которые скоро пройдут.
Я знаю много способов понять
мир. Не нужно брататься с тенью
Сатурна. Достаточно теплого дуновенья,
тонкой ноты слова.
Твоё лицо тронуто легкой улыбкой,
но ироническая окраска голоса
и нервные движения рук вызывают беспокойство.
Ты опять сбился с пути.
Я не могу помочь, когда ты по частям
отбираешь у себя жизнь.
Piaskowy zegar
Od prawieków spoglądamy w niebo.
Na pierwszy plan wysuwa się światło.
Jednak, nie zawsze można spokojnie
szybować po białym obłoczku.
Widziałam jak słońce pociemniało
i spadła gwiazda. Zostałeś pozbawiony
życia, zamrożony w fotografii.
Zamykam oczy. Wkrótce tysiące
małych światełek wejdzie w ostatni
zakręt pamięci, który odsłoni
niezwykłe połączenie chłopca
i mężczyzny zarazem. Jeszcze raz
poczuję cytrusowy zapach skóry
nagrzanej słońcem.
Czas wiele wybacza .
To tylko ładne słowa, ale nie kończą
ludzkich spraw. Znowu znalazłam się
pomiędzy.
Песочные часы
Мы испокон века смотрим в небо.
На первом плане появляется свет.
Однако, не всегда можно спокойно
витать в белых облаках.
Я видела, как потемнело солнце.
и упала звезда. Лишённый жизни,
ты остался в застывшей фотографии.
Я закрываю глаза. Скоро тысячи
маленьких светов войдут в последний
уголок памяти, и она явит
необычное соединение мальчика
и мужчины разом. Снова
я почувствую цитрусовый запах кожи
нагретой солнцем.
Время многое прощает .
Это просто красивые слова, но они не завершают
человеческих дел. Я снова оказалась
в промежутке.
Kukułcze jajo
Słowa rosną jak rzeka na wiosnę.
Występują z brzegów, by wrócić
w nowej wersji i kształcie.
Kiedy wychodzą z kącika ust,
stają się chwiejne niczym mosty
wiszące nad wzburzoną wodą.
Jedno drugiemu przeszkadza.
Zachowam milczenie - roślinkę
mizerną, której wystarczy
ciche tykanie zegara.
Tylko cóż warte pisanie
przy lampie, z dala od zgiełku,
według porządku starych ksiąg.
Nie dorosłam do takiego zadania.
Яйцо кукушки
Слова полнятся как река весной.
Они выходят из берегов, чтобы вернуться
в новой версии и форме.
Когда они выходят из уголка рта,
они становятся шаткими, как мосты
висящие над бурной водой.
Одно мешает другому.
Сохраню молчание-росток
мизерный, которому достаточно
тихого тиканья часов.
И если писать стоит только
при лампе, вдали от шума и суеты,
в окружении старых книг,
то я не доросла до такой миссии.