Лерпольд Стафф.
Эхо.

На вольном бегу среди зарослей старых 
 Слышит фавн обещанье,вспорхнувшее  птицей
С  губ горячих дриады нагой темнолицей,
И спешит с криком радостным к тёмному  яру.

Из груди своей выдохнул он  восхищенье
В флейту, звук её   бисерным шаром
В яр  летит, где у склонов  пристроились карлы,
Бородатые гномы,  они  в   удивлениье 

Хватают  летящее радужное диво,  
 Перебрасываются им как мячом со смехом...
Шар о скалы бьётся, разбиваясь  эхом,

Гулом  пробуждает  дремлющие обрывы ...
А фавн подбочась, в неуёмном веселье
 Хохочет,  и роет копытами землю.

Staff Leopold - Echo

Wśród swawolnej gonitwy w boru gęstwie starej 
Usłyszał faun rozkoszne słowo obietnicy 
Z gorących ust rusałki nagiej, śniadolicej 
I pobiegł swą radością huknąć w mroczne jary. 

I tchnął z swej piersi szczęścia szaleństwo ucieszne 
W fletnię, a dźwięk wylata szklaną, barwną kulą, 
Spada w jar, gdzie do stromych ścian karły się tulą 
I patrzą długobrode, zadziwieniem śmieszne. 

Chwytają bujające dziwo, cud tęczowy 
I jeden go drugiemu niby piłkę ciska... 
Kula grzmi echem, tłukąć się o skał urwiska, 

I łoskotem rozbudza uśpione parowy... 
A faun wziął się pod boki, porwany zachwytem, 
I hucząc śmiechem, w ziemię uderza kopytem...