Tadeusz Zawadowski

OPUSZCZONE PERONY
 
                                           pamięci Edka Popławskiego
 
siedzę w pociągu linii coraz bardziej pospiesznej. za oknem
ucieka dzieciństwo i młodość. na najbliższym peronie
czekają już młodzi zbuntowani poeci którzy jeszcze wierzą
że zdołają przewrócić świat na nice. bawią się
słowami jak małe dzieci ołowianymi żołnierzykami.
kilka dni temu na nieznanej stacji wysiadł mój przyjaciel
z plecakiem pełnym nienapisanych tomików. patrzyłem
jak jego cień stopniowo zacierał się na peronie.
chciałem pobiec za nim ale w ostatniej chwili
ktoś mnie zatrzymał. powiedział
 
że moja stacja jest następna.
Тадеуш Завадовски.
Оставленные перроны.
                         Памяти Эдка Поплавскего
сижу в поезде все более скорой линии. за окном
пролетают детство и молодость. на следующем перроне
ждут уже молодые бунтари - поэты, которые все еще верят
что  смогут вывернуть мир наизнанку.  играют
словами, как маленькие дети оловянными солдатиками.
несколько дней тому назад на неизвестной станции сошёл мой друг
с рюкзаком, полным ненаписанных книг. я смотрел
как его тень постепенно расплывалась на перроне.
хотел побежать за ним, но в последнюю минуту
кто-то остановил меня.  сказал
 
что моя станция следующая.