Раней, гавораць, усе буслы былi белымi. Жылi яны гуртамi, гнёзды будавалi на зямлi, як жураўлi. I жылi яны так доўга без усялякiх бед, лавiлi ў дрыгвах змей i жаб, але аднойчы ўладар падземнага агню Жыжаль раз'юшыўся i стаў паскараць свой крок, полымя прарвалося на паверхню зямлi, i ад яго загарэлiся гнёзды буслоў.
Пабеглi буслы ад сваiх гнёздаў, абпалiўшы канцы сваiх крылаў. Толькi адна з сем'яў стала тягаць ваду з балота, каб пагасiць полымя. Дым зрабiў iх целы амаль цалкам чорнымi, толькi на жываце пёры засталiся белымi. Бог навальнiцы Пярун спынiў пажар сваiм дажджом, а ўсе нашчадкi тых буслоў да гэтага часу застаюцца чорнымi.
З той пары гэтыя птушкi не будуюць гнёзды на зямлi, робяць яны гэта толькi на дрэвах або на дамах. Белыя буслы з абпалёнымi крыламi паляцелi да людзей, а чорныя засталiся жыць у лясах, i сёння iх не кожны можа сустрэцiць.