|
|
||
|
Усё вакол, як быццам на экране - Не дакрануцца, не адчуць рэальнасць. Эпоха вiртуальнага кахання... Унармаванай стала ненармальнасць. Дык хто навокал - людзi цi фантомы? А ты - цi ёсць? Цi гэта мне здаецца? У тлуме не пачуць адказу словы, Не зразумець - навошта б'ецца сэрца. Бо гэты шум - як цiшыня глухая, I не адрознiць ворага ад сябра. Прысутнасцi жыцця - не адчуваю. Прамоваў стройнасць - бы абракадабра. Як вакуум - вакол мяне прастора. Як вакуум - "ад свету незалежнасць". Як вакуум... Дык хто ж стварыў замову, Надаўшы катастрофе непазбежнасць? Дык хто навокал - людзi цi фантомы? У тлуме не пачуць адказу словы... 1998, травень, 4, панядзелак, 0:50 |
|