|
|
||
|
Прабач, дзяцiнства горад,што цяпер Я рэдкi госць на вулiцах тваiх, Куды часцей я абмiнаю iх, Ды гэта ненаўмысна, ты павер. Сяброў маiх таксама час разнёс Па ўсiх кутках, за межы i платы, Забыўся пыл дарог на iх сляды... Каму ж цяпер даручаны iх лёс? 1998, травень, 29, пятнiца, 12:50 |
|