|
|
||
|
Над дахамi Вавiлона Вежа ўвайшла ў вышыню I неба крышталь са звонам Абрынуўся на зямлю Полымя боскага гневу Было маланкi хутчэй I мешанiна моваў Раз'яднала людзей I нават аб простых рэчах Дамовiцца не маглi Аб вэрхале нечалавечым Чуткi вакол папаўзлi I вораг з'явiўся iмгненна Пачуўшы пра iх бяду Горад схаваўся за сцены А вораг чакаў - аддадуць Яму Вавiлон без бою Мечам не стрэне нiхто Ад схопленых глухатою Анямелых шыхтоў Але ваяры Вавiлона Ведалi, што рабiць Былi непатрэбныя словы Iм, каб ворага бiць I з ганьбай чужынцы беглi Ад вавiлонскiх муроў Была маўклiвая еднасць Мацней iх пыхлiвых слоў 1998, лiстапад, 10, аўторак, 0:46 |
|