|
|
||
|
Эпiлог, што стане пралогам Да гiсторыi новага свету, Прысвячу я бясконцым дарогам, Размяняўшы, нарэшце, манету, Што лiчылi спрадвек неразменнай. Нецярплiвая вечнасць дапiша Чысцiню непражытых старонак I ўвапхне мiж забытых кнiжак Неадрозны ад iншых томiк... Пазяхне... i стане iмгненнем... 1998, лiстапад, 27, пятнiца, 3:35 |
|