|
|
||
|
Развiтанне з Радзiмай... Як карабель, Што ўшчыльную падплыў Да берага, дзе мы стаялi. Апусцiлiся трапы. Але мы засталiся на месцы. Але мы збаялiся нечага. Можа, нам проста здаецца, Што на беразе гэтым утульней? Але карабель... Ён iзноў адыходзiць. Ён ужо як мiраж, Празрысты, як белае воблака... Цi вернецца зноў У пустыя парты нашых сэрцаў? Цi дажывем? Пад нагамi патрэсканай коркай - Як жабрацкаю коўдрай - Разляглася сухая зямля. Па пашпарту гэта Радзiма... Чыя? 1999, , жнiвень, 30, нядзеля - верасень, 2, серада, 23:50 |
|