|
Ты спiш.
Ты дзесьцi ў сне.
А стрэлкi з'елi ўжо палову ночы.
Ты часам штосьцi шэпчаш...
Мне?
Ды аднаго - не прачынацца - хочаш.
Што бачыш ты за брамаю павек,
Калi яе зачыненыя дзверы?
Не ўбачыць мне...
I прыйдзецца паверыць
Таму, што не забудзем да свiтання,
Што з вуснаў я тваiх пачую ўраннi...
Але цяпер ты там - па той бок сну...
Прыснi, прашу, мiнулую зiму,
I адшукай у старажытных рунах -
Спяшайся, бо ўжо хутка i свiтанне -
Таемны тэкст былога прадказання
Пра той невыпадковы пацалунак...
2000, студзень, 6, чацвер, 2:43
|