Сквер Софии

Сегодня в свята перамоги
Нас сустракали ля дароги
Па улице Белова шли
В музей под небом мы зашли

Заклали сквер на вольном месте
На трайцы можна тут прысесци
И помянуть того, кто жил, 
Собой дачушачку закрыѓ. 

Как матулю катавали
Пасля и смертью пакарали...
Няхай жа дрэѓцы падрастуць
И кветки розныя цвитуць.

Вось i жанчына бэз нясе:
- "Весною хорошо цвице!
Для родных, згинуѓшых в войну.
Мяне аставили одну".

Сафия - мудрае имя,
Скажу не только это я.
Мы будем сквер так называць,
В его ценьку адпачываць.

    Ольга Орловская.  9 мая 2003 г.


Сквер Сафii

Сення  ѓ  свята  Перамогi 
Нас сустракалi ля дарогi.
Па вулiцы Бялова йшлi,
У музей пад небам мы зайшлi.

Заклалi сквер на вольным месцы.
На траѓцы можна тут прысесцi
I памянуць таго, хто жыѓ,
Сабой дачушачку закрыѓ. 

Яе матулю катавалi,
Пасля i смерцю пакаралi ...
Няхай жа дрэѓцы парастуць
I кветкi розныя цвiтуць.

Вось i жанчына бэз нясе:
- "Вясною хораша цвiце!
Для родных, згiнуѓшых у вайну.
Мяне аставiлi адну".

Сафiя - мудрае iмя,
Скажу не толькi гэта я.
Мы будзем сквер так называць,
У яго цяньку адпачываць.

       Вольга Арлоуская.  9 мая 2003 г.