Тальковская Лариса Степановна : другие произведения.

Безвременник

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:


 Ваша оценка:

Софии Николаевне Кривонос, посвящается!

    БЕЗВРЕМЕННИК

Безвременник расцвел. 
Зимою дышит свежесть.
Цветы, синея, зябнут по ночам.
В прозрачных стеблях 
Женской кожи нежность.
Cтебли слабы, но держатся, 
Подобные свечам.

Но скоро упадут
С морозом первым ранним,
И ляжет белый снег
На хрупкие цветы,
Надолго сохраня
В лиловом одеяньи
Следы у солнца взятой теплоты.

Тревожат память 
Той поры суровой,
Когда подкошенное
Силой  злой, 
Младое тело,
Только что живое,
Безвременника навеки
Разделило боль.

И чтобы не отдать 
Врагу красу земную, 
- Как молодость
Бывает хороша! - 
Метель сравняла
Землю пеленою,
Снегами скрыть
Безвременник спеша.

                      13 марта2004г.  Галина Анкуда.   








          


  Сквер Сафii

Сення  ѓ  свята  Перамогi 
Нас сустракалi ля дарогi.
Па вулiцы Бялова йшлi,
У музей пад небам мы зайшлi.

Заклалi сквер на вольным месцы.
На траѓцы можна тут прысесцi
I памянуць таго, хто жыѓ,
Сабой дачушачку закрыѓ. 

Яе матулю катавалi,
Пасля i смерцю пакаралi ...
Няхай жа дрэѓцы парастуць
I кветкi розныя цвiтуць.

Вось i жанчына бэз нясе:
- "Вясною хораша цвiце!
Для родных, згiнуѓшых у вайну.
Мяне аставiлi адну".

Сафiя - мудрае iмя,
Скажу не толькi гэта я.
Мы будзем сквер так называць,
У яго цяньку адпачываць.

    Вольга Арлоуская.  9 мая 2003 г.


















  Сквер Сафii

Сення  ѓ  свята  Перамогi 
Нас сустракалi ля дарогi.
Па вулiцы Бялова йшлi,
У музей пад небам мы зайшлi.

Заклалi сквер на вольным месцы.
На траѓцы можна тут прысесцi
I памянуць таго, хто жыѓ,
Сабой дачушачку закрыѓ. 

Яе матулю катавалi,
Пасля i смерцю пакаралi ...
Няхай жа дрэѓцы парастуць
I кветкi розныя цвiтуць.

Вось i жанчына бэз нясе:
-	"Вясною хораша цвiце!
Для родных, згiнуѓшых у вайну.
Мяне аставiлi адну".

Сафiя - мудрае iмя,
Скажу не толькi гэта я.
Мы будзем сквер так называць,
У яго цяньку адпачываць.

       Вольга Арлоуская.  9 мая 2003 г.



















    Письмо

В Заславль пришло письмо из Праги.
Его мы ждали так давно ....
И незнакомый почерк на бумаге
Вновь распахнул военное окно.
В составе армии словацкой
На фронт восточный отправлялись,
Павук, Налепка с дружбой братской
К белорусским партизанам перебрались.
Ян Павук танкистом был,
И не знал он даже - 
Белорус ведь не забыл,
Всем спасибо скажет. 
Мост "Словацким" назовем,
Пусть и символично,
В гости всех мы позовем,
Хотим встретить лично. 
Есть нам много что сказать,
Сквер Софии показать,
Посадим алые цветы, 
Чтобы сбывались все мечты.

              Ольга Орловская  18. 09. 2003 г.

                                                                     



















  				 Юбiлей  

Юбiлей - вялiкае свята,
Але чамусцi сумныя сядзяць.
Ахвяраѓ у вайну было багата,
I вельмi цяжка ѓспамiнаць.
Зусiм старэнькая бабуля
Зайшла усiм апавядаць,
Як у вайну варожа сiла
Прымусiла дачушку сумаваць,
Як ворагi матулю катавалi ,
Пасля i смерцю пакаралi.
Без болю ѓ сэрцы нельга слухать,
З вачэй хацелася i слёзы здзьмухаць.
У музей нашчадкi запрасiлi
I дзверы з гонарам нам расчынiлi.
Хацелася усё  iм паказаць,
Шмат давялося што сабраць.
За стол прыселi на хвiлiнку
I памянулi любую жанчынку.
Тут прачыталi  i  пiсьмо,
Якое з Чэхii прыйшло.
Iзноѓ у сквер мы завiталi ,
Бярэзiнку маленькую саджалi.
Заѓсёды рада госцi сустракаць,
Гiсторыю пра мацi расказаць.

      Вольга Арлоѓская  18.09.2003г.                                            
 


















Бярэзiнка

О, колькi год табе, бярэзiнка? -
Хачу ѓ цябе я запытаць,
Такая высачэнная, прыгожая, 
Заѓседы рада сустракаць. 
У летнi час, калi спякота,
У цяньку сядзелi ля цябе,
I так абняць была ахвота,
Узяць энергiю сабе.
Палашчыць i твае лiсточкi.
Якiя на галiначках растуць,
Бо ёсць адзiн у нас куточак,
Сафii-сквер у нас завуць .
Маленьку латку ускапалi,
"Сы" лiтару малюем на зямлi,
I кветкi розныя саджаем -
Мы упрыгожыць сквер прыйшлi.
Грабiнак шмат ужо сядзiць,
Але зусiм такiя маладыя,
Гады Сафii будзем мы лiчыць,
I гронкi упрыгожаць залатыя. 
      
Вольга Арлоѓская   27. 09. 2003г.                                            






















    		

               Памяць

З вайны засталася сiратой
Дачушка Сонi Крыванос. 
Бабуля стала мамай, татай
Бог ѓсе жыцце яе пранес.

Шмат год прайшло 
С тае пары, як мацi катавалi.
Дайно i сонейка ѓзышло.
ђ дачушкi ѓсе забралi:

Матчына жыцце, iмя, заслугi
Прыбралi зладзейкi - "падругi"
ђ вайну сядзелi ѓ цеплай хаце,
Нет бачылi i слезы ѓ дзiцяцi.

Дачка ѓпэѓнена была
I праѓду адшукаць дало надхненне.
Былых партызан наведвала яна - 
Адзiны чалавек папрасiѓ прабачэння.

Дзесяткi год шукала праѓды, 
Глядзела ѓ вочы людзям, хто iлгаѓ.
I ѓчыра ѓсiх дачка просiць - 
Народ каб памяць мацi ѓшанаваѓ.

        Вольга Арлоѓская    2004 год.

 Ваша оценка:

Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список
Сайт - "Художники" .. || .. Доска об'явлений "Книги"