Няма, а можа не было николi
Такога дня, дзе ранiца звiнiць,
I гоманам птушыным наваколле
Як бы вяселкай у небе зiхацiць.

I адчыняе ѓ сэрцы таямнiцы       
Звычайнаго цудоѓнага жыцця,
Калi яшчэ такое вось прыснiцца,
Як адчуванне далi ѓ скарасцях.

Кали яшчэ нябес далекiх дотык
Схiне зусiм адчай пра марны час.
Крынiчкай быццам напаены досыць,
I час зусiм не закранае нас.

Калi студзены змрок зусiм пакинуѓ
На час якi, але ужо няма
Цяжара, што зламаѓ учора спiну
Бо сонца ѓ небе, i няма ѓ iм хмар.
  21.06.2004