Ідзём мы братэрскімі калонамі
за кроѓ, за гонар, за свой род.
І ззяе нябёсаѓ шчыт за кронамі,
дзе кружаць птушкі карагод.

Нам не патрэбна жоѓці публіка,
Ад іх зачысцім мы абсяг,
Жыве, хай белая рэспубліка,
лунае хай наш грозны сцяг.

Гарыць світанак ізноѓ над схіламі,
сэрцы напоѓнены агнём.
Мы верым, што сонца за магіламі
нас стрэне лютым прамянём.

Юнацкасць наперад крочыць правая,
раве ліцвінская труба.
Вядзе зноѓ у штармы крывавыя,
нас старажытная Літва

Мы тут, насупраць непазбежнасці,
браты што празываюць, - бой!
Каб жыѓ народ у незалежнасці,
мы ѓсталі белаю сцяной.