Рыбаченко Олег Павлович : другие произведения.

বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড বনাম বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড1

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:


 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    মানৱতাৰ সুদূৰ ভৱিষ্যতৰ কথা কল্পনা কৰক। সকলো দেশ আৰু জনগোষ্ঠী: জীয়াই থাকিবলৈ আৰু মহাকাশ জয় কৰিবলৈ হ"লে একত্ৰিত হ"ব লাগিব। ৰাছিয়াৰ দৰে এখন দেশহে এনে দায়িত্ব ল"বলৈ সক্ষম। কিন্তু মানৱতা একত্ৰিত: আগলৈ মহাকাশ সম্প্ৰসাৰণ আৰু নতুন ষ্টাৰ ৱাৰ - যিবোৰ ছুপাৰৱেপন আৰু যাদুৰ সহায়ত চলোৱা হয়। শেষত সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন গ্ৰেট ৰাছিয়াই জয় কৰে। কিন্তু সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আছে। কাষৰীয়া সাম্ৰাজ্যত পবিত্ৰ ৰাছিয়া: পদাৰ্থ আৰু মহাকাশকো বশ কৰি ৰাখিছিল। এনে লাগিছিল যেন সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ দুটা প্ৰায় একেবাৰে একেধৰণৰ গঠন বন্ধুত্বপূৰ্ণ হ"ব লাগে আৰু শান্তিপূৰ্ণভাৱে সহাৱস্থান কৰিব লাগে। কিন্তু এটা অৰ্থহীন দুৰ্ঘটনাৰ বাবে বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে তৃতীয় শক্তিৰ সযতনে পঢ়া প্ৰৰোচনাৰ বাবেই ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত আন্তঃসাৰ্বজনীন যুদ্ধৰ সৃষ্টি হ"ল। সকলোৱে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁ ঠিকেই কৈছে আৰু শত্ৰুৱে প্ৰথমে আৰম্ভ কৰিছিল। পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলে মহান

  বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড বনাম বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড1
  প্ৰথম কিতাপ:
  উন্মাদ উন্মাদনা!
  PROLOGUE
  মানৱতাৰ সুদূৰ ভৱিষ্যতৰ কথা কল্পনা কৰক। সকলো দেশ আৰু জনগোষ্ঠী: জীয়াই থাকিবলৈ আৰু মহাকাশ জয় কৰিবলৈ হ"লে একত্ৰিত হ"ব লাগিব। ৰাছিয়াৰ দৰে এখন দেশহে এনে দায়িত্ব ল"বলৈ সক্ষম। কিন্তু মানৱতা একত্ৰিত: আগলৈ মহাকাশ সম্প্ৰসাৰণ আৰু নতুন ষ্টাৰ ৱাৰ - যিবোৰ ছুপাৰৱেপন আৰু যাদুৰ সহায়ত চলোৱা হয়। শেষত সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন গ্ৰেট ৰাছিয়াই জয় কৰে। কিন্তু সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আছে। কাষৰীয়া সাম্ৰাজ্যত পবিত্ৰ ৰাছিয়া: পদাৰ্থ আৰু মহাকাশকো বশ কৰি ৰাখিছিল। এনে লাগিছিল যেন সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ দুটা প্ৰায় একেবাৰে একেধৰণৰ গঠন বন্ধুত্বপূৰ্ণ হ"ব লাগে আৰু শান্তিপূৰ্ণভাৱে সহাৱস্থান কৰিব লাগে। কিন্তু এটা অৰ্থহীন দুৰ্ঘটনাৰ বাবে বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে তৃতীয় শক্তিৰ সযতনে পঢ়া প্ৰৰোচনাৰ বাবেই ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত আন্তঃসাৰ্বজনীন যুদ্ধৰ সৃষ্টি হ"ল। সকলোৱে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁ ঠিকেই কৈছে আৰু শত্ৰুৱে প্ৰথমে আৰম্ভ কৰিছিল। পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলে মহান ৰাছিয়ানসকলক হত্যা কৰি আছে, মানুহ আৰু মানৱতাৰ আটাইতকৈ বৈচিত্ৰময় মিত্ৰসকলে যুঁজি আছে - কল্পনাতীত জাতি: আটাইতকৈ বন্য কল্পনাই তেওঁলোকক বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰে। অতি ভয়ংকৰ আৰু নিষ্ঠুৰ যুদ্ধবোৰ ভ্ৰাতৃঘাতী যুদ্ধ বুলি কোৱাটো অসাৰ নহয়। উন্মাদনা বাঢ়ে, হিংসা বৃদ্ধি পায়, বিজয়ী পৃথিৱীৰ মানুহ আৰু বাসিন্দা উভয়ৰে বলি হোৱা কুইণ্টিলিয়ন। যাদুৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে, লগতে পূৰ্বতে অভূতপূৰ্ব প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে, ইত্যাদি ইত্যাদি কেইবাটাও ৰক্তাক্ত শতিকা ধৰি। বিজ্ঞানীসকলে ধ্বংসৰ অধিক উন্নত পদ্ধতি সৃষ্টি কৰিছে, বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ জীৱন সম্পূৰ্ণ ভাবুকিৰ সন্মুখীন হৈছে। কোনে উন্মাদনা বন্ধ কৰি মানৱতাক বচাব? ৰজা নহয়, ভগৱান নহয়, নায়কও নহয়। কোনো পাম্প কৰা বিশেষ বাহিনীৰ সৈনিক নহয়, শ শ শত্ৰুক হত্যা কৰা কমিক বুক ষ্টাৰৰ দৰে (এয়া কেৱল সাধুকথাতহে ঘটে), আৰু কোনো ছুপাৰ বিজ্ঞানী নহয়, যিয়ে জানে যে তেওঁ কেনেকৈ নাকেৰে পৃথিৱীৰ গৰ্ভটো ফালি পেলোৱা নাই। আৰু আমাৰ সময়ৰ সাধাৰণ মানুহ, ভাল, হয়তো একেবাৰে সহজ নহয়!
  প্ৰকাশকসকললৈ মোৰ ব্যক্তিগত অনুৰোধ আছে: ধাৰণাটোৰ মূল্যায়ন কৰক আৰু সামগ্ৰিকভাৱে কামটো আপোনাৰ বাবে উপযুক্ত নেকি? লিখনীৰ মানদণ্ডৰ কথা ক"বলৈ গ"লে যদি আপুনি মূলতঃ উপন্যাসখনক অনুমোদন কৰে, তেন্তে মই টকাখিনি দিম আৰু এজন পেছাদাৰী সম্পাদকে পলিচ কৰি দিব! আৰু যদি নাই, তেন্তে সময় আৰু ধন কিয় নষ্ট কৰিব লাগে, মাত্ৰ অনুগ্ৰহ কৰি নিশ্চয় লিখিব।
  যুদ্ধত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড কঁপি উঠিল,
  আৰু তৰা-চকুৰে মুগাৰ পানী দি!
  যুদ্ধ জ্বলি আছে - নৰক এটা অশুভ আবেগ,
  আৰু চয়তানে ৰাছিয়াক ধ্বংস কৰিব বিচাৰে!
  
  পিতৃভূমি এটা দৈত্য হওক,
  অগণন তাৰকাৰাজ্য!
  প্ৰভুৱে ৰাছিয়াৰ ওপৰত এটা আৱৰণ বিয়পাই দিলে,
  আমি ভাগ্যৱান যে এখন বিশাল দেশত বাস কৰিছো!
  
  এইখন ভয়ংকৰ যুদ্ধ - মহাকাশ উতলিছে,
  আমি পবিত্ৰ তৰোৱালেৰে মহিমা নিশ্চিত কৰিম!
  ষ্টাৰশ্বিপৰ ধ্বংসাৱশেষ - মৃতদেহৰ স্তূপ,
  আমি ৰাছিয়াৰ বিৰোধীক পৰাস্ত কৰিম!
  
  আৰু শূন্যতা তেজেৰে দাগ পৰিছে,
  কাৰণ, বিৰোধী শক্তিশালী - হেঁচা নিষ্ঠুৰ!
  কিন্তু আমি আমাৰ জন্মভূমিৰ শান্তি ৰক্ষা কৰিম,
  কাৰণ, যীচু আমাৰ লগত আছে - সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰ!
  
  পিতৃভূমিয়ে কষ্ট পায় - ইয়াৰ ম্যাদ উকলি গৈছে,
  খ্ৰীষ্টৰ ধৈৰ্য্যই হৈছে লোকসকলৰ শক্তি!
  ভঙা হৃদয় ভংগুৰ কাঁচ,
  জীয়াই থকাৰ ইচ্ছাইহে আমাক সহায় কৰিব পাৰে!
  
  অ' মোৰ মাতৃভূমি - মই তোমাক ভাল পাওঁ,
  আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত তোমাতকৈ ধুনীয়া কোনো নাই!
  ৰাছিয়াৰ পৰা ৰুবল কাঢ়ি লোৱা নহ"ব,
  সকলো প্ৰজন্মৰ বাবে শান্তি আৰু সুখ থাকিব!
  . অধ্যায় নং ১।
  নিৰ্দয়ভাৱে মাংস ফালি থকা উত্তেজনাৰ পৰা স্তম্ভিত হৈ ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে ঠাণ্ডা নীলা ৰঙৰ গোন্ধ থকা দীঘলীয়া ক"লা সুৰংগ এটাৰ তলত উৰি গ"ল। তেওঁক কম্বেট টাৰ্মিনেটৰ - ক্লাছ পি আই - ১,০০০,০০০ য়ে খেদি ফুৰিছিল।কম্বেট মেজিক আৰু মাল্টি ক্লাছ হাইপাৰপ্লাজমাৰ দায়িত্বত থকা তেওঁলোকে ওচৰৰ গ্ৰহাণুৰ ডাঠতাত ডুব যোৱা এজন ব্যক্তিক বিচাৰি উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰে। ভ্লাদিমিৰৰ টেট্ৰাপ্লেন বা একক আসনৰ যুঁজাৰু বিমানখন গুলীয়াই হত্যা কৰা হয়। ইয়াৰ আগতে তেওঁলোকৰ ডেউকাযুক্ত নাইট (হায়, আৰু সিটো পাৰে ৰাছিয়ান ভাই-ভনী: মানৱতাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ট্ৰেজেডী, দুটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডই নিৰ্দয়ভাৱে ইজনে সিজনক ধ্বংস কৰা) প্ৰায় সংঘৰ্ষত লিপ্ত হৈছিল; হ'ল'গ্ৰামত এগৰাকী ছোৱালী পাইলটৰ ধুনীয়া মুখখন জিলিকি উঠিছিল। যুদ্ধৰ দ্বাৰা এতিয়াও টেম্পাৰ নোহোৱা যুৱ যোদ্ধাজনে তাৰকাময় সৌন্দৰ্য্যৰ টেট্ৰালেটটোক গুলীয়াই মাৰিবলৈ সাহস কৰা নাছিল। আৰু তাই আক্ষেপ কৰা নাছিল, তাই কোৱাৰ্ক লেজাৰেৰে আঘাত কৰিছিল, যাৰ ফলত মেচিনটো ছিন্নভিন্ন হৈ শূন্যতাত জিলিকি থকা সৰু সৰু মুকুতালৈ পৰিণত হৈছিল, যিবোৰ দুমুহূৰ্তৰ পিছত ক"লা হৈ পৰিছিল, ৰামধেনুৰ ঢৌ নিৰ্গত কৰি এণ্টি-গ্ৰেভিটি নুমুৱাই দিছিল field: টেট্ৰালেটৰ জড়তাক সম্পূৰ্ণৰূপে নিষ্ক্ৰিয় কৰা এটা মেট্ৰিক্স।
  ইজেকচন চিষ্টেমৰ বাবেই ই কাম কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। ইয়াৰ পিছত কম্বেট ছুটত কাইনেস্পেচিয়েল ইঞ্জিন ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁ বিভিন্ন ধৰণৰ হাইপাৰপ্লাজমৰে গঠিত জাম্পিং ছুপাৰ স্পীড এষ্টেৰয়ড-ৰডত ডুব গ"ল। কি পৈশাচিক কঠিন জাম্প, হাইপাৰকাৰেণ্ট ডিচাৰ্জ মোৰ শৰীৰৰ মাজেৰে দৌৰি গ"ল - যেন প্ৰতিটো কোষত ৰঙা গৰম বেজী এটা সুমুৱাই দিয়া হৈছে। ভ্লাদিমিৰে মানসিকভাৱে আদেশ দিলে আৰু মিনি জেনেৰেটৰৰ পৰা অহা বিকিৰণে প্ৰায় অসহ্যকৰ বিষটো নিৰ্বাপিত কৰি পেলালে। কোৱাছাৰ (উত্তম)! ভিতৰত আছে সি! গ্ৰহাণুৰ পৃষ্ঠভাগ ইমানেই শক্তিশালী যে থাৰ্মোক্ৰিয়ন বোমাৰেও ইয়াক উৰুৱাই দিয়াটো কঠিন। ৰবটবোৰৰ কথা ক"বলৈ গ"লে, তেওঁলোকে যুৱকজনক জীয়াই থকাৰ নিৰ্দেশ পাইছিল - সম্ভৱতঃ জেৰাৰ বাবে। আৰু এইটো... অৱশ্যেই মধ্যযুগৰ দৰে তেওঁলোকে মাৰপিট আৰু অত্যাচাৰ নকৰে, কিন্তু নেন" প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত আত্মাটোক ইমানেই ভিতৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ঘূৰাই দিয়া হ"ব যে কাৰো বাবে ই যথেষ্ট যেন নালাগিব। হয়তো চাইবাৰ নিৰ্যাতনৰ সন্মুখীন হোৱাতকৈ ৰেকত ওলমি থকাটোৱেই ভাল - চেতনাৰ ওপৰত ইয়াৰ প্ৰভাৱ। ভ্লাদিমিৰে যাদু বিজ্ঞানৰ কনিষ্ঠ স্নাতক হোৱাৰ বাবে, অৰ্থাৎ এতিয়ালৈকে বাৰটা পদক্ষেপৰ ভিতৰত মাত্ৰ দ্বিতীয়টো পদক্ষেপ (প্ৰথম পদক্ষেপটো হৈছে মিনি-পদাৱান) নিজৰ বাবে এটা বায়"প্লাজমিক ডাবল সৃষ্টি কৰিছিল। উৰি থকা শৰীৰটোৰ পৰা এটা ছাঁ পৃথক হৈ কৰিডৰৰ সোঁফালে ওলাই থকা কাষৰ সুৰংগ এটাত সোমাই গ"ল। আঁকোৰগোজ কৰিডৰবোৰৰ পৃষ্ঠত থকা শিলগুটিবোৰ যেন সৰু সৰু চয়তান-জীৱ-জন্তুৰ চিকাৰী বহুৰঙী চকুৰ দৰে আছিল। সিহঁতে নুমুৱাই জ্বলাই থাকিল, এনে লাগিল যেন পাতালৰ দানৱবোৰে চকু টিপিয়াই আছিল (ক"লে - আপোনাৰ ব্যৱসায়টো ভেকুৱাম (বেয়া) মানুহ!) ভ্লাদিমিৰে অৰ্ধ-প্ৰতিফলিত স্থানৰ প্ৰভাৱ ব্যৱহাৰ কৰি আৰু দুটামান হ"ল"গ্ৰাফিক ছদ্মবেশ নিৰ্গত কৰিলে। ইয়াৰ ফলত ৰবটবোৰক গোন্ধৰ পৰা আঁতৰাই পেলাব লাগে, বিচলিত কৰিব লাগে আৰু সময় কিনিব লাগে। আৰু তাৰ পিছত কোনে জানে, হয়তো সামৰিক সুখে গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ ওপৰত হাঁহিব।
  শত্ৰুৰ এটা আৰ্মাডা - স্ব্যাট'ৰ'ছিয়াৰ তাৰকা জাহাজ: তিনিফালৰ পৰা লাখ লাখ, বহু লাখ বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ জাহাজ আগবাঢ়ি আহিল, হালধীয়া শিয়াল আৰু ৰঙা কুমিৰৰ ব্যৱস্থাৰ মাজৰ গ্ৰিপ টান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ই আছিল দুটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ মাজৰ সীমান্ত অঞ্চল, য"ত ষ্টাৰশ্বিপৰ গতি হেৰুৱাইছিল আৰু দানৱীয় হাইপাৰৱেপনে নিজৰ ধ্বংসাত্মকতা হেৰুৱাইছিল। এক প্ৰকাৰৰ উপস্থান, য"ত শেহতীয়াকৈ মহাকাশ যুদ্ধৰ বিপুল সংখ্যক সংঘটিত হৈছে, আৰু যিয়েই শত্ৰুক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সাধাৰণ অংশত সোমাই যাবলৈ দিয়ে, তেওঁৰ বাবে ধ্বংস অসীম হ"ব!
  স্বিয়াটৰ"ছিয়াৰ সেনাবাহিনীৰ কমাণ্ডাৰ আছিল কনষ্টেণ্টিন ৰ"ক"ছ"ভস্কি: দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অন্যতম উল্লেখযোগ্য সেনাপতি। তেওঁ যুদ্ধক্ষেত্ৰত বিশেষ খ্যাতি লাভ কৰিছিল: ষ্টেলিনগ্ৰাড আৰু বেলাৰুছত। তেওঁৰ কমাণ্ডত আছিল প্ৰায় দুশ পঞ্চাশ নিযুত ষ্টাৰশ্বিপ, বিভিন্ন জাতিৰ সাড়ে তিনি ট্ৰিলিয়ন জীৱিত সৈনিক আৰু প্ৰায় সাতাশী ট্ৰিলিয়ন যুদ্ধ ৰবট। আকৰ্ষণীয় শক্তি, কিছুমান জাহাজৰ সৈতে এটা মান্য গ্ৰহাণুৰ আকাৰৰ: হাজাৰ হাজাৰ কামান আৰু সকলো ধৰণৰ নিৰ্গমনকাৰীৰে সজ্জিত। প্ৰশ্ন উত্থাপন হয় যে মহান দেশপ্ৰেমমূলক যুদ্ধৰ বিখ্যাত নায়কজনৰ সাৰ্বজনীন সাম্ৰাজ্যসমূহৰ আদেশ দিয়া মহাজাগতিক যুদ্ধৰ কি সম্পৰ্ক? আটাইতকৈ প্ৰত্যক্ষভাৱে, বিজ্ঞানে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ পিছত যে এটা হাইপাৰন"স্ফিয়াৰ আছে, য"ত বুদ্ধিমান সত্তাৰ সকলো চিন্তা, আৱেগ আৰু কাৰ্য্য লিপিবদ্ধ কৰা হয়, তেওঁলোকে ইয়াক অধ্যয়ন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। বুজিব নোৱাৰা ছুপাৰ লেভেলত মৃতকৰ সকলো ব্যক্তিত্ব কম্পিউটাৰত ফাইল হিচাপে জমা হৈ থকা আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছিল। মাত্ৰা আৰু স্থানৰ মাজত নিথৰ হৈ থকা যেন লাগিছিল, এক প্ৰকাৰৰ তথ্যৰ টোপোলাত ছুপাৰএবছল্যুটত জিৰণি লৈছিল। কিন্তু যিকোনো ফাইল ৰিচাইকেল বিনৰ পৰা আঁতৰাই পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব পাৰি আৰু তাৰ পিছত ই সক্ৰিয় হ"ব। ইয়াৰ বাবে এটা বিশেষ ফানেল-ভেকুয়াম ক্লিনাৰ উদ্ভাৱন কৰা হৈছিল। আটাইতকৈ সংকীৰ্ণ অংশটো শূন্য আৰু এটা মাত্ৰাৰ দশমাংশৰে গঠিত আছিল। তাৰ পাছত শূন্য দুই দশম, শূন্য তিনি! এইদৰে ক্ৰমান্বয়ে বাৰমাত্ৰিক স্থানত উপনীত হৈ ক্ৰমান্বয়ে বহু-হাইপাৰপ্লাজমা শক্তিৰে চাৰ্জ কৰি। আত্মা-ফাইলটো শূন্য মাত্ৰা আৰু সময়ৰ সৈতে উপস্থানৰ পৰা চুহি উলিয়াই দিয়া হৈছিল। তাৰ পিছত তাইক এটা কেৰিয়াৰলৈ বদলি কৰা হ"ল, বিশেষভাৱে মডেল কৰা শৰীৰ এটালৈ আৰু এটা অলৌকিকতা হ"ল! মানৱতাৰ দীৰ্ঘদিনীয়া সপোন বাস্তৱত পৰিণত হৈছে মৃতক পুনৰুত্থান। বাস্তৱ ব্যক্তিত্বই প্ৰকৃত অস্তিত্বৰ পৰা উভতি আহিছিল, নবীকৃত মাংস লাভ কৰিছিল, জৈৱ অভিযান্ত্ৰিকীৰ দ্বাৰা উন্নত কৰা, এজন ফেৰেস্তাৰ দৰেই। প্ৰায় চাৰি হাজাৰ বছৰৰ আগতে ইয়োবে প্ৰথমে কোৱা যেন লাগে: কিন্তু মোৰ মুক্তিদাতা জীয়াই আছে, মই যিহোৱাক বিশ্বাস কৰোঁ, তুমি মোৰ ক্ষয়িষ্ণু মাংসক পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবা আৰু মই ঈশ্বৰক মোৰ চকুৰে চাম। তাৰ পিছত বিভিন্ন ধৰ্মত - এই কথা হাজাৰ হাজাৰ বাৰ আওৰোৱা হৈছিল। এতিয়া বিজ্ঞানে আন এক যুগ পুৰণি সপোন বাস্তৱায়িত কৰিছে। কিন্তু এই পুনৰুত্থান প্ৰক্ৰিয়াটো অতি শ্ৰমসাধ্য আৰু ব্যয়বহুল হ"লেও হাইপাৰন"স্ফিয়াৰৰ উপস্থানৰ শূন্য মাত্ৰাত এজন অসাধাৰণ ব্যক্তিৰ আত্মাৰ ফাইল বিচাৰি উলিওৱাটো বহুত সহজ, ইয়াত অতি বৃহৎ আৱেগিক আৰু মানসিক চাৰ্জ থাকে। গতিকে এতিয়ালৈকে অতীতৰ শ্ৰেষ্ঠ, মহান আৰু উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিসকলৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ লোকসকলকহে পুনৰুত্থান কৰা হৈছে আৰু পুনৰুত্থান কৰা হৈছে। বাৰু, কনষ্টেণ্টিন ৰ"ক"ছ"ভস্কি নিঃসন্দেহে তেওঁলোকৰ। আমি অলপ শিকিলোঁ, আধুনিক যুদ্ধৰ তথ্য আমাৰ মগজুত ডাউনলোড কৰিলোঁ, আৰু আমি ইতিমধ্যে পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ বহুতো সেনাবাহিনীৰ ভিতৰত এটা সেনাবাহিনীৰ কমাণ্ড কৰিব পাৰো।
  এজন অতি কাৰিজমাটিক ব্যক্তিত্বইও ৰ"ক"ছ"ভস্কিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজি আছে: আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেট। জিনিয়াছ বনাম জিনিয়াছ! শিখাৰ বিৰুদ্ধে তীখা! তাৰকা যুদ্ধৰ সঁচাকৈয়ে এক অনন্য পথ!
  ছুপাৰমাৰ্শ্বাল ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে এলফ জেনেৰেলৰ হ"ল"গ্ৰামটোক সম্বোধন কৰিছিল:
  - ফিনিক্স, আপুনি তিৰ্যক ঝাড়ু কৌশলটো কৰিছিল নেকি?
  - নাই কমৰেড ছুপাৰমাৰ্শ্বাল। শত্ৰুৱে যেন এক কৌশলগত সংৰক্ষিত বনাঞ্চল সক্ৰিয় কৰি তুলিছে। ইয়াৰ উপৰিও শক্তিশালী যাদুকৰৰ প্ৰভাৱ অনুভৱ কৰো।
  আৰু সঁচাকৈয়ে, ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক তাৰকা যুদ্ধখন বাঢ়ি আহিল। শূন্যতাৰ মুগাৰ দৰে ক"লাটো সমগ্ৰ মহাকাশতে বিভক্ত হৈ পৰিছিল: চকু কপালত তুলিব পৰা, বহুৰঙী জিলিকনিৰ আতচবাজী। কিন্তু অতি উন্নত পাইৰ"টেকনিক্সেও এনে ভৱিষ্যৎৰ অন্ততঃ এক লাখ অংশ প্ৰতিফলিত কৰিবলৈ সক্ষম নেকি? হীৰা, ৰুবি, টপাজ, পান্না, নীলা, এগেট আৰু অন্যান্য উজ্জ্বল মালাত সিঁচৰতি হৈ থকা অগণন তৰা, কল্পনাশক্তিক আচৰিত কৰি তুলিছে। কিন্তু বিস্ফোৰণ আৰু বিস্ফোৰণ ঘটা জাহাজৰ পৰা বিকিৰণৰ পটভূমিত সেইবোৰো ম্লান হৈ পৰিল। প্ৰতিটো ধৰণৰ লেজাৰ, বিকিৰণ, বিস্ফোৰণৰ বাবে সাজু ৰকেট, মহাকাশ খন্দাৰ নিজস্ব ৰং আৰু অনন্য ছাঁ থাকে। মানৱ ভাষা মহাজাগতিক যুদ্ধখনক নিজৰ সকলো মহিমাৰে বৰ্ণনা কৰিবলৈ অতি দুখীয়া, যিটো ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক, মাৰাত্মক আৰু একে সময়তে আচৰিত ধৰণৰ! লাখ লাখ ষ্টাৰশ্বিপ আৰু কোটি কোটি ফ্লেছৰ লগত আমি কি তুলনা কৰিব পাৰো, সাগৰৰ বাহিৰে, য"ত প্ৰতিটো টোপাল হীৰাৰ দৰে চকু কপালত তুলিব পৰাকৈ জিলিকি উঠে? একে সময়তে তেওঁ অহৰহ গতিশীল, আপাত দৃষ্টিত বিশৃংখল, কিন্তু বাস্তৱত এক অনমনীয় ইচ্ছাশক্তিৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত।
  Rokossovsky আদেশ:
  - গধুৰ অতি যুদ্ধজাহাজ নিয়োগ, "sledgehammer" কৌশল সম্পাদন চেষ্টা!
  দুশৰ পৰা পাঁচশ কিলোমিটাৰ ব্যাসৰ বিশাল জাহাজ: সাধাৰণতে সমতল তিমিৰ দৰেই, ট্ৰাংক, কাঁটাচামুচ আৰু বিশৃংখল আকৃতিৰ এন্টেনাৰে ঢাকি থোৱা, পৰিধিৰ কাষেৰে গতি কৰিছিল। ইয়াত দৈত্যবোৰৰ এটাই হাইপাৰপ্লাজমিক ব্লট এৰি দিলে। ফিগাৰ আঠৰ ৰূপ লৈ ক্ষতিকাৰক পদাৰ্থটোৱে ক্ৰুজাৰখন ঢাকি ৰাখিছিল। তেওঁ যাবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু হাইপাৰপ্লাজমা বেছি দ্ৰুত আছিল, মেট্ৰিক্সৰ সুৰক্ষা বিন্ধিছিল আৰু আধা মহাকাশৰ ক্ষেত্ৰখনে ক্ৰুজাৰৰ কাষত খুন্দা মাৰিছিল। টাইটানিয়ামতকৈ একবিংশ নিযুত গুণ শক্তিশালী ছুপাৰএলয়ৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত কৱচটোৱে ঠাই এৰি দিলে। কেইবাটাও ঘূৰ্ণনশীল টাৰেট গলি গ"ল, গুনাৰসকলো তেওঁলোকৰ ৰবটিক চাকৰৰ সৈতে বাষ্পীভৱন হ"ল। তুলনামূলকভাৱে বিষহীন মৃত্যু, যিহেতু অষ্টম স্তৰৰ হাইপাৰপ্লাজম পোহৰতকৈ এশ বিলিয়ন গুণ বেছি বেগত বিয়পে, অৰ্থাৎ বিষৰ ইমপালছ মগজুত উপনীত হ"বলৈ সময় নাপায়। আৰু অমৰ ফাইল-আত্মাটোৱে হাইপাৰনুস্ফিয়াৰৰ কোলাত লৰালৰিকৈ সোমাই যায়, যিটোৱে ভালদৰে টোপনি যায়: জাগৰণৰ অপেক্ষাত। ক্ৰুজাৰখন উজ্জ্বল ৰঙেৰে জ্বলি থাকে, শিখাটোক কেৱল ষ্টাৰশ্বিপৰ ভিতৰৰ অক্সিজেনৰ দ্বাৰাই নহয়, শূন্যতাত বিয়পি পৰা মাইক্ৰ"-মেটাৰেও ইন্ধন যোগায়। ঋণাত্মক বা শূন্য মাত্ৰাত বাস কৰা এক প্ৰকাৰৰ ধূলিৰ কণা, ছেক্সটিলিয়ন ডিগ্ৰীৰ উষ্ণতাত ইহঁতৰ দহন প্ৰক্ৰিয়া জড়িত হৈ থাকে। এনে হাইপাৰফাইয়াৰ নিৰ্বাপিত কৰাটো কঠিন;বহু সৰু সৰু ষ্টাৰশ্বিপ জুইত আবদ্ধ হৈ আছে, জেদীভাৱে যুঁজ দি আছে।
  ওচৰতে এটা বিশাল কোৱাছাৰ জ্বলি আছে, ৰ"ক"ছ"ভস্কিৰ সেনাই শত্ৰুক ওচৰলৈ হেঁচা মাৰি ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। তীব্ৰবেগী ফ্ৰিগেটত উঠি আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে ইয়াৰ ডাঠ অংশত যুঁজিছে। তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে ষ্টাৰশ্বিপখনক নিয়ন্ত্ৰণ কৰে, ইয়াৰ ডাঠ অংশলৈ নিৰ্দেশিত কৰে আৰু যুদ্ধৰ সমগ্ৰ অসীম স্থান দুয়োটাকে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। বিভিন্ন বিন্দুলৈ আদেশ প্ৰেৰণ কৰা। এতিয়া শত্ৰুপক্ষই ঘেৰি ধৰিলে, তাৰকাময় ষ্টেলিংগ্ৰাড সৃষ্টি কৰাৰ ইচ্ছা আৰু সোঁফালৰ ফ্লেংকটো উন্মোচন কৰিলে। অন্তৰ্দৃষ্টিই মোক কয় যে এতিয়াই আঘাত কৰাৰ সময়। কিমানবাৰ বহু কম সৈন্যৰে মহান নায়ক আলেকজেণ্ডাৰে নিৰ্ণায়ক জয়লাভ কৰিছিল। তেওঁ আধুনিক পৃথিৱীখন, ইয়াৰ কল্পনাতীত পৰিসৰ, গতি, প্ৰযুক্তি, সাৰ্বজনীন হাইপাৰইণ্টাৰনেট, অজ্ঞাত ৰূপৰ ছুপাৰৱেপন ভাল পাইছিল। গতিকে তেওঁ শত্ৰুৰ ওপৰত এটা ছুপাৰ-ৰকেট পঠায়, থাৰ্মোফেৰেচৰ চাৰ্জ, যিবোৰ কণাৰ পৰা ক্ৰিয়েন তৈয়াৰ কৰা হয়, আৰু সেইবোৰৰ পৰা, পাছলৈ, প্ৰিয়ন, আৰু তাৰ পিছত কোৱাৰ্ক। মিছাইলটো সৰু, ইয়াক একাধিক গ্ৰেভি-হ'ল'গ্ৰামৰ দ্বাৰা ঢাকি ৰখা হৈছে: যাতে শত্ৰুৱে ইয়াক কোৱাৰ্ক লেজাৰ বা হাইপাৰ-ইমিটাৰেৰে বাধা দিবলৈ সময় নাপায়! একে সময়তে অৰ্ধস্থানীয় পদাৰ্থটোৰ মাজেৰে মিনি-ৰশ্মি জ্বলি উঠে। অভিজ্ঞ বক্সাৰৰ দৰে প্ৰতিপক্ষৰ গ্ৰেণ্ড ডেষ্ট্ৰয়াৰেও নিজৰ ঝাড়ু দিয়া হুকটো দলিয়াই দিয়ে। ফ্ৰিগেটৰ কাষেৰে বহুতো টৰ্পিডো পাৰ হৈ গ"ল, কিছুমান বিস্ফোৰণ হৈ জ্বলি থকা ফুলৰ গোটেই লনত সিঁচৰতি হৈ পৰিল। ই ভয়ংকৰভাৱে ধুনীয়া, কিন্তু দূৰৈত এটা আল্ট্ৰা-ড্ৰেডনাট বিস্ফোৰণ ঘটিল, ডেৰ হাজাৰ কিলোমিটাৰ ব্যাসৰ কল্পনাতীত ভৰ৷
  ছুপাৰন"ভাই জ্বলি থকা টেণ্টেকেল নিৰ্গত কৰিছিল যিয়ে দুডজনমান সৰু ষ্টাৰশ্বিপ জ্বলাইছিল আৰু আৰু কেইবা হাজাৰ জাহাজ বিভিন্ন দিশত সিঁচৰতি কৰিছিল। দুখন ব্ৰিগান্টাইনৰ সংঘৰ্ষ হ"ল, আন এটা ফ্লেছ, সৰু, কিন্তু কম ৰঙীন নহয়। সাধাৰণতে দৃশ্যটো আটাইতকৈ আচৰিত - ছুপাৰ কুল, আলেকজেণ্ডাৰ আনন্দিত; যেতিয়া হাইপাৰপ্লাজমিক "মুষ্টি"ৰ দ্বাৰা চেপি ধৰা গ্ৰেণ্ড ডেষ্ট্ৰয়াৰটো বনৰীয়াভাৱে ঘূৰি ফুৰা খণ্ডবোৰত ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল:
  - এইদৰেই স্লাভসকলে মাৰিলে! মহিমা ম্লান নহ"ব!
  Elephantcat - (এটা হাতী আৰু এটা মেকুৰীৰ মিশ্ৰণ) মন্তব্য:
  - পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলে সোঁফালে শক্তিশালী ৰিজাৰ্ভ প্ৰৱৰ্তন কৰিছে, আৰু একে সময়তে তেওঁলোকে পিছফালে ব্ৰেকথ্ৰুৰ ভাবুকি দিছে।
  মেচিডনস্কিয়ে অদয়ালু হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - আক্ষৰিক অৰ্থত কোৱাছাৰৰ প্ৰান্তৰ কাষেৰে গ্লাইড কৰে। আমি কিয় ছিকেল ষ্ট্ৰাইক কৌশলটো সম্পন্ন কৰো? ৰকছভস্কি এজন প্ৰাক্তন কমিউনিষ্ট আৰু এই প্ৰতীকটোক ভাল পোৱা যেন লাগে।
  Tigrochep - এটা কচ্ছপ আৰু এটা বাঘৰ সংকৰ উত্তৰ:
  "সিও স্লেজহামাৰেৰে মাৰিছে, তাৰ পিছত মূৰত মাৰিছে।"
  তেওঁৰ কথাৰ লগে লগে ওচৰতে এটা গধুৰ থাৰ্মোফেৰেচিয়াছ ৰকেট বিস্ফোৰণ ঘটিল, তাৰকা জাহাজখন ওলোটা হৈ গ"ল আৰু কেইছেকেণ্ডমানৰ বাবে পোহৰ নুমাই গ"ল, কেৱল দেৱালবোৰেহে গোলাপী আৰু নীলা ৰঙৰ লুমিনেচেন্স উলিয়াই দিলে। হাতী মেকুৰীটোৱে মিউই মিহলাই ক"লে:
  - কি সাজ-পোছাক!
  আলেকজেণ্ডাৰে শুধৰাই দিলে:
  - একটি "quirky" মত আরো - Harmageddon! - তেওঁ হাতখন আগবঢ়াই দিলে, আৰু তাত নিমিষতে পান্নাৰ মদৰ গিলাচ এটা দেখা গ"ল। গিলাচটোৱে গাইছিল:
  - সদায় হিসাবে বা...
  - জলকীয়া যোগ কৰক! মেগা ড্ৰেগনৰ তেজৰ সৈতে!
  - মই মানিছোঁ, হে মহান!
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে অসংখ্য হ"ল"গ্ৰামৰ মাজত উকি মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, ষ্টাৰশ্বিপৰ যুদ্ধৰ ভৰ ক"ত দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত কৰিব লাগে সেইটো নিৰ্ণয় কৰিবলৈ। শত্ৰুৱে আন এটা কলহ সৃষ্টি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ৰ"কছভস্কিয়ে ষ্টেলিনগ্ৰাডত তেওঁৰ প্ৰথম বৃহৎ সফলতাৰ কথা মনত পেলাইছিল, কেনেকৈ জাৰ্মান সৈন্যক ব্যাপক ঘেৰাও কৰাটো শত্ৰুৰ বাবে পৰাজয়ৰ ৰূপ লৈছিল। কিন্তু এইটো কান নহয়, আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে নিজেই দ্ৰুত কৌশলৰ নিপুণ হোৱাৰ বাবে দুটা ফান্দ সৃষ্টি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। বহুত নিৰ্ভৰ কৰে কাৰ ষ্টকত শেষৰটো ৰিজাৰ্ভ আছে।
  স্ব্যাট"ৰ"ছিয়া ছুপাৰড্ৰেডনাট মহাকৰ্ষণীয়-নিউট্ৰিন" নেটৱৰ্কত সোমাইছিল, ইয়াৰ কিছুমান ক্ষেপণাস্ত্ৰ প্ৰতিফলিত হৈছিল আৰু আধা মহাকাশৰ ক্ষেত্ৰত জটিল হৈ পৰিছিল। কেইবাখনো মিছাইল ক্ৰুজাৰ চেলেকি থকা ঠাইখিনিত পৰি লাহে লাহে গলিবলৈ ধৰিলে, জিভাৰ ওপৰত ললিপপৰ দৰে। ই আছিল এক অদ্ভুত ৰূপ, মহাকাশত দ্ৰৱীভূত কৰা পদাৰ্থ;পানীত চেনিৰ দৰেই তৰাজাহাজৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা ঘটিছিল। সঁচা, অন্যান্য প্ৰতিবিকিৰণৰ দ্বাৰা ধ্বংস হোৱা এনে ক্ষেত্ৰখন বেছি দিন টিকি নাথাকিল, আনকি মহাকাশ যুদ্ধৰ মানদণ্ড অনুসৰিও, য"ত নেন"ছেকেণ্ড গণনা কৰা হয়। এনে যুদ্ধত, পেছাদাৰী বক্সাৰৰ মাজত হোৱা যুঁজতকৈ কোটি কোটি গুণ বেছি দ্ৰুতগতিত হোৱা আঘাতৰ আদান-প্ৰদানত, উপায়ৰ বৈচিত্ৰ্য বুজিব নোৱাৰা! দুখীয়া, আধুনিক ভাষাত এনালগও বিচাৰি নাপায় ! সকলোবোৰ হাইপাৰ-ছুপাৰ! কিন্তু বিশেষ ধৰণৰ ৰকেট আৰু বিভিন্ন ধৰণৰ হাইপাৰপ্লাজমা আৰু এণ্টি-স্পেচিয়েল ইম্পলছৰ দ্বাৰা পুনৰুত্পাদন কৰা চেলেকি থকা স্থানে মৰিছাৰ দৰে গঠনটোক জাৰণ কৰি পেলালে; দুয়োটা আৰ্মাডা মৰ্ত্যলোক যুদ্ধত আবদ্ধ!
  ৰ"কছ"ভস্কিৰ সেনাবাহিনীৰ সংখ্যাগতভাৱে এক নিৰ্দিষ্ট শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল আৰু সেয়েহে আগবাঢ়িছিল। মানুহে নিয়ন্ত্ৰিত সৰু একক আসনৰ যুঁজাৰু বিমান, ইয়াৰে কেইবা দহ কোটি, ঠাই চেলেকিবলৈ আটাইতকৈ বেছি দুৰ্বল। ল"ৰা-ছোৱালীৰ মৃত্যু হৈছে লাখ লাখ।
  জেনেৰেল ক্লাৰা মেডোভায়া, ষ্টাৰশ্বিপৰ সপ্তম কৰ্পৰ কমাণ্ড। এগৰাকী অতি ধুনীয়া, আড়ম্বৰপূৰ্ণ ছোৱালী, দেখাত বিশ বছৰৰ ওপৰৰ নহয় - ডেকা আৰু সতেজ, তিনিশ বছৰ ধৰি যুদ্ধত অংশগ্ৰহণ কৰি আহিছে। তাই দেখে যে শত্ৰুটো তেওঁলোকে আশা কৰাতকৈ বহুত বেছি শক্তিশালী হৈ উঠিল। অৰ্থাৎ সময় আহৰণ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় যাতে শক্তিবৰ্ধক বাহিনী আহিব পাৰে। দুয়োখন ৰাছিয়াতে জনসাধাৰণৰ মাজত কোনো সাধাৰণ নাগৰিক নাই। সৰু সৰু ল"ৰা-ছোৱালীয়েও সকলোৱে সেনাবাহিনীত সেৱা আগবঢ়ায় আৰু দুৰ্বল বাৰ্ধক্যৰ দুঃস্বপ্ন অন্ধকাৰ যুগত ৰৈ যায়। আনকি চাইবাৰনেটিক ইনকিউবেটৰতো চাইবাৰ প্ৰগ্ৰেম ব্যৱহাৰ কৰি জিন সামঞ্জস্য কৰি ভ্ৰূণবোৰক নিৰ্ণয় কৰা হয় কাৰ ক্ষমতা বেছি। ক্লালা যুঁজাৰু সেনাবাহিনীত প্ৰৱেশ কৰিলে, অৰ্থনৈতিক সেনাবাহিনীও আছে য'ত বাকী সকলো মানুহে সেৱা আগবঢ়ায়। ধৰ্মীয় বা যাদুকৰী ফ্ৰণ্টো আছে।
  শিশুসকল শিশু সৈনিক, চৈধ্যটা চক্ৰলৈকে (এটা চৰ্তসাপেক্ষ সময় যিটোৰ পাৰ্থিৱ বছৰৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাই), তেওঁলোকে প্ৰশিক্ষণ আৰু বিশেষ প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰে, তাৰ পিছত যুদ্ধৰ বাবে জিনগতভাৱে আটাইতকৈ উপযুক্তসকলে যুদ্ধ সেনাবাহিনীত শেষ হয়, বা সঁচাকৈয়ে ক'বলৈ গ'লে, মহাকাশ প্ৰশিক্ষণত প্ৰথম। যুদ্ধত নিক্ষেপ কৰাৰ আগতে ল"ৰা-ছোৱালী, তাৰ পিছত ডেকা-গাভৰুক সকলো ধৰণৰ সামৰিক জ্ঞানৰ তীব্ৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছিল। বহু কুইণ্টিলিয়ন ব্যক্তিৰ সমগ্ৰ জনসংখ্যাৰ যুদ্ধৰ দক্ষতা (আৰু পুংখানুপুংখ) আছিল। সম্ৰাট আৰু দুজন-তিনিজন আত্মীয়ৰ বাহিৰে কোনেও নাজানিছিল যে কিমানজন সম্ভাৱ্য সামৰিক জোৱান আছে। (সঠিক জনসংখ্যা: অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সামৰিক গোপনীয়তা)। দুয়োটা সাম্ৰাজ্যই শক্তিৰ ফালৰ পৰা প্ৰায় সমান আছিল, যুদ্ধখন বিভিন্ন সফলতাৰে চলিছিল, যেনে চাৰ্ফ ঢৌৰ উঠা-নমা, তেওঁলোকে অলপ হেঁচা মাৰি ধৰিছিল, তাৰ পিছত উভতি জয়ী হৈছিল। হাউলি থকা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডবোৰত এটাও কোৱাৰ্ক বাকী নাই, মহাকাশত ঘৃণা বা দুখ-কষ্টৰে পৰিপূৰ্ণ হ"বলৈ সময় নোহোৱা এটাও ইমপালছন নাই, হাজাৰটা যন্ত্ৰণা আৰু চকুলোৰ চক্ৰ, সীমাহীন হিংসা। জোৰেৰে জয়লাভ আৰু আটাইতকৈ নিষ্ঠুৰ সঁহাৰি, ইতিমধ্যে অন্তহীন যুদ্ধ যেন লাগিছিল তাৰ স্কেল লৰচৰ কৰাৰ টাইটানিক প্ৰচেষ্টা! সকলোৱে নিজৰ শ্ৰেষ্ঠখিনি দিলে যদিও সামগ্ৰিকভাৱে গতিশীল ভাৰসাম্য বজাই ৰখা হ"ল।
  তাৰকাৰাজ্যখনৰ জেনেৰেল ক্লাৰা হানীয়ে আদেশ দিলে, তেওঁৰ যুঁজাৰু বাহিনীয়ে এটা ডিস্ক গঠন ব্যৱহাৰ কৰিছিল: ঢৌৱা প্ৰান্তৰ সৈতে। ঘেৰি ৰখাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ লাহে লাহে তৰাৰ থোপাটোৰ ফালে আগবাঢ়ি গ"ল। সৰু গ্ৰহাণুবোৰত হাইপাৰব"ল অনুসৰি বিশেষভাৱে স্পিন আপ কৰা বেটাৰীত চাৰ্জ সোমোৱাই দিয়া হৈছিল। তেওঁলোকে দ্ৰুত জাঁপ মাৰি আগবাঢ়িছিল, অতি অভাৱনীয় ঠাইত জপিয়াই ওলাই আহিছিল, নোমৰ সৈতে যান্ত্ৰিক ব্ৰাছবোৰৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়িছিল। ইয়াৰে এজনৰ কমাণ্ড হৈছে সাহসী অধিনায়ক আৰ্টুৰ মেলনিকোভ। ডেকা সেনাপতিৰ ভিতৰত তেওঁ এজন, তেওঁৰ মাত্ৰ ষোল্লটা চাইকেল। ঘূৰণীয়া মুখৰ যথেষ্ট ওখ ল"ৰা এজন, গোলাপী চুলিৰ কেপ্তেইনে হেলমেটৰ ভিতৰৰ ফালে বাদ্যযন্ত্ৰ, স্ফুলিংগ আৰু সৰু সংখ্যক দৌৰাৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ চিঞৰ শুনিলে।
  যুৱকজনে ফুচফুচাই ক"লে:
  - দেখাত আমি এন্টি ৰেডিয়েচনেৰে ঢাকি থোৱা আছিলো। এই অৱস্থাত আমাৰ হাতত মাথোঁ এটা বস্তুহে বাকী আছে!
  এটা জোৰেৰে আদেশ বাজি উঠে:
  - সকলোৱে আপোনাৰ চাইবাৰ হেলমেট খুলি লওক! হাতেৰে লক্ষ্য ৰাখক!
  তেওঁৰ প্ৰথম সহায়িকা স্বেটলানা ব্ৰনেভায়াই সন্দেহজনকভাৱে ক"লে:
  "তেন্তে হাইপাৰপ্লাজমিক কম্পিউটাৰে আমাক আঙুলিয়াই দিওঁতে সহায় নকৰে!"
  - আৰু সি যিয়েই নহওক আমাক মাত্ৰ আমনি কৰে! সকলো অনুষ্ঠানতে গ্লিচ হোৱা দেখা নাইনে!
  ছোৱালীজনীয়ে কেইবাবাৰো চকু টিপিয়াইছিল, চকীদাৰ কাৰ্যসূচীয়ে কয়: দ্বিতীয় ডিগ্ৰীৰ ভাইৰেল বিপদ।
  - এইটো গুৰুতৰ কথা! আগৰ দিনৰ দৰে যুঁজ দিওঁ আহক!
  আৰ্থাৰে ভাবিলে (শ্বেটলানা যদিও তেওঁতকৈ ডাঙৰ, সৰু ছোৱালীৰ দৰেই বোকা)। প্ৰেমত মেজাজী। অৱশ্যে ল"ৰাজনৰ এতিয়াও কম্বেট স্কুলৰ এগৰাকী প্ৰেমিকা আছে: তেওঁৰ প্ৰথম আৰু আটাইতকৈ শক্তিশালী প্ৰেম। কিন্তু সংগীৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হোৱাটো ফেশ্বনেবল নহয় আনকি ক্ষতিকাৰকও। যৌন সঙ্গী সঘনাই সলনি কৰাটো বাঞ্ছনীয় যাতে প্ৰতিজন ব্যক্তিক আগুৰি থকা বায়"প্লাজম আৰু চাবন"স্ফিয়াৰৰ পাৰস্পৰিক সমৃদ্ধি থাকে। ইয়াৰ উপৰিও শক্তি আৰু ছুপাৰপাৰটিকেলৰ আদান-প্ৰদানৰ পিছত যুদ্ধক্ষেত্ৰত সাধাৰণ যৌন সঙ্গী থকা ল"ৰা-ছোৱালীয়ে বহুত ভালকৈ যোগাযোগ কৰে। দেখা যায় যে যৌন সম্পৰ্কৰ পিছত তেওঁলোকৰ মাজত ইজনে সিজনৰ লগত কিবা এটা মিল আছে, শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে স্বামী-স্ত্ৰী এক মাংস হ"ব। অৱশ্যে ভৱিষ্যতে ধৰ্ম স্বাভাৱিকতে সম্পূৰ্ণ বেলেগ হৈ পৰিল! পুৰুষ-মহিলা উভয়ে সকলো মানৱতা: এটা জীৱ হিচাপে!
  এতিয়া বিজ্ঞানসন্মত অমৰত্বৰ আশা, যেতিয়া বিজ্ঞানীসকলে মৃতক পুনৰুত্থান কৰে। এই চৰ্তত বাইবেল আৰু কিংবদন্তিসমূহ আৰ্কাইভত লিখি থৈ প্ৰাচীন কালৰ মহাকাব্যৰ বুলি কোৱা হৈছিল। কিন্তু যদিও মৃত্যুৰ কোনো আতংকময় ভয় নাই, তথাপিও নিজৰ গৃহভূমিৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে যুঁজিবলৈ নিজৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাটো বাঞ্ছনীয়। অৱশ্যে নিজৰ দৰে মানুহক হত্যা কৰাটো নৈতিকভাৱে কঠিন, আনকি ৰাছিয়ানকো হত্যা কৰাটো কঠিন। এটা নিৰ্দিষ্ট পৰ্যায়লৈকে: দুয়োটা সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিকাশ প্ৰায় একেদৰেই হৈছিল, আনকি ইয়াক দাপোন প্ৰভাৱ বুলিও কোৱা হৈছিল। তদুপৰি প্ৰতিখন সাম্ৰাজ্যই নিজকে প্ৰাথমিক বুলি গণ্য কৰিছিল, আৰু শত্ৰুক বিদ্ৰোহী প্ৰতিফলন বুলি গণ্য কৰিছিল।
  আৰ্টিয়ম আৰু স্বেটলানাই ইজনে সিজনৰ হাত চেপি ধৰিলে, আন ল"ৰা-ছোৱালীবোৰে (পুৰুষতকৈ ইনকিউবেটৰত জন্ম হোৱা মহিলা অলপ বেছি আছিল, একে অনুপাত সেনাবাহিনীত আছিল।) ইজনে সিজনক চকু টিপিয়াই চালে। বেটাৰীবোৰ লক্ষ্য কৰি নাও, একক আসনৰ জেট বিমান, যুঁজাৰু বিমান, ব্ৰিগেণ্টাইন, ডেষ্ট্ৰয়াৰ, টৰ্পিডো নাও আৰু অন্যান্য সৰু জাহাজত হাৰিকেনৰ গুলীচালনা কৰে।
  যুদ্ধৰ বাবে প্ৰশিক্ষণ লোৱা যোদ্ধাসকলৰ প্ৰশিক্ষণৰ সাধাৰণ স্তৰ, আনকি এক প্ৰকাৰৰ পুষ্টিকৰ মাধ্যমত ভ্ৰূণ হিচাপে ওপঙি থকাৰ সময়তো, অতি উচ্চ আছিল। কিন্তু সেইবোৰ সদায় বহু ফাট আৰু ভেকুৱাম ভাঙি যোৱাৰ পৰা অহা নাছিল। ইয়াৰ প্ৰত্যুত্তৰত শত্ৰুৱে নিজৰ নিৰ্দয় গুলী চলাইছিল। দুৰ্বল মেট্ৰিক্স সুৰক্ষা আৰু আধা মহাকাশৰ ক্ষেত্ৰখনৰ মাজেৰে জ্বলি থকা হাইপাৰপ্লাজমাৰ এটা ধাৰাই কৱচটো বিন্ধিলে। গতিকে, ফাটটো সহ্য কৰি, গুলীচালনা কৰা দম্পতীহালৰ ওপৰত বহুৰঙী আল্ট্ৰা ফায়াৰৰ ধাৰা এটা পৰিল। যুৱকজন লগে লগে জ্বলি গ"ল, ছোৱালীজনীৰ বাহুটো কান্ধলৈকে, ভৰিখন আঁঠুলৈকে, ধড়টো পাচলিলৈকে নোহোৱা হৈ গ"ল। সৌন্দৰ্য্যই চিঞৰি উঠিল আৰু পিছুৱাই গ"ল। স্বেটলানাই আদেশ দিলে।
  - চাইবাৰ পুনৰুত্পাদন সক্ষম কৰক।
  ছোৱালীজনীৰ শৰীৰত (আন মানুহৰ দৰে) বহুদিনৰ পৰা প্ৰটিন নাছিল। এইটো হাইপাৰপ্লাজমিক অন্তৰ্ভুক্তিৰ সৈতে বিশেষ মাংস, আনহাতে মানুহবোৰ নিজেই ছুপাৰ এনাৰ্জীৰ দ্বাৰা চালিত। গতিকে মাংসটো, আঘাত পোৱাৰ পিছত, লাহে লাহে বাঢ়িবলৈ ধৰিলে। তুলনামূলকভাৱে লাহে লাহে এই প্ৰক্ৰিয়াটো নিজেই খালী চকুৰে দেখা যায়, কলাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ প্ৰতি ছেকেণ্ডত ০.৮ চেণ্টিমিটাৰ। কিন্তু তীব্ৰ যুদ্ধখন অতি কম সময়ৰ বাবে আছিল;আৰু কেইবাঠাইতো কৱচ জ্বলাই দিয়া হৈছিল। দুটা বন্দুক বাষ্পীভৱন হৈছিল, ছয়জন জোৱানৰ মৃত্যু হৈছিল, এজন যুৱক আধা জ্বলি গৈছিল আৰু এগৰাকী ছোৱালীয়ে সাময়িকভাৱে মূৰৰ ছাল আৰু আঙুলি হেৰুৱাইছিল। অলৌকিকভাৱে আমি গোলাবোৰৰ বিস্ফোৰণৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ সক্ষম হ"লোঁ৷ অৱশ্যে ল"ৰাবোৰে উত্তৰ দিয়ে। আৰ্থাৰে নিজেই দ্ৰুত শ্বট এটা মাৰি তিনি আসনৰ আক্ৰমণাত্মক বিমান এখন নক আউট কৰে। জিভাখন দীঘল কৰি স্বেতলানাই ল"ৰাটোৰ ওঁঠত চেলেকিলে।
  - মেগাকুৱাছাৰ!
  - আহকচোন এটা হাইপাৰএনিহিলেচন (অতি ধ্বংসাত্মক) প্লাজমা বিস্ফোৰণ হওঁক!
  দুখন টেট্ৰাপ্লেন আন বন্দুকৰ দ্বাৰা গুলীয়াই পেলোৱা হয় আৰু ধ্বংসকাৰী জাহাজখনৰ ওপৰত তিনিটা গুলীচালনাৰ টাৰেট নিক্ষেপ কৰা হয়। কিন্তু সেই মুহূৰ্ততে মিছাইল ক্ৰুজাৰে তেওঁলোকৰ ফালে বন্দুক নিক্ষেপ কৰিলে। ডেকাজনে তাৰ মুখত মৃত্যুৰ উশাহ অনুভৱ কৰিলে, কাঁচি লৈ দুষ্ট বৃদ্ধাগৰাকীয়ে ভাবুকি দিলে আৰু কেপ্তেইন আৰ্থাৰে আদেশ দিলে।
  - নমনীয় পশ্চাদপসৰণ!
  বেটাৰীটো লৰালৰিকৈ উভতি আহিল, কিন্তু অলপ দেৰি হ"ল। এনে লাগিল যেন ভেকুৱামটোৱে বিষত বিষাইছে, আৰু হাইপাৰপ্লাজমিক ঘূৰ্ণী এটাই সোমাই গ"ল। মাধ্যাকৰ্ষণীয় তৰংগৰ ভয়ংকৰ আঘাতে বেটাৰীটো ধৰিলে। একেলগে পাঁচটা বন্দুক আৰু বাৰজন ক্ৰু মেম্বাৰ সম্পূৰ্ণৰূপে বাষ্পীভৱন হোৱা দেখা গ"ল। আৰ্থাৰ আৰু বাকীসকলক মহাকৰ্ষণীয় তৰংগে পিছলৈ পেলাই দিলে। অধিনায়কজনে উৰি গ"ল, শ্বেটলানাৰ এবছত মূৰটো খুন্দা মাৰিলে। আৰু এইটো কঠিন:
  - বাহ, তুমি কৃষ্ণগহ্বৰ! - ডেকাজনে বিৰবিৰাই উঠিল।
  কৱচৰ মাজেৰে ডাঙৰ ডাঙৰ ফাট বৈ গৈছিল। টাইটানিয়ামতকৈ লাখ গুণতকৈও অধিক শক্তিশালী ধাতুৰ বেঙুনীয়া পৃষ্ঠৰ মাজেৰে ইহঁতে খাদৰ দৰে কাটিছিল। হাইপাৰপ্লাজমত কি বিশাল শক্তি লুকাই আছে, যিয়ে তৰাক গতি কৰিব পাৰে আৰু কোৱাজাৰক নিৰ্বাপিত কৰিব পাৰে। কিন্তু এইটো কেৱল পদাৰ্থৰ ষষ্ঠ, সপ্তম ইত্যাদি অৱস্থা। যিকোনো অণুৰ পৰা হাইপাৰপ্লাজমৰ এটা সম্পূৰ্ণ সাগৰ লাভ কৰিব পাৰি। তাত্ত্বিকভাৱে (এইটো মানুহৰ বাবে এতিয়াও উপলব্ধ নহয়) এটা মৌলিক কণাই সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখনকে পুনৰুত্পাদন কৰিব। বা ধ্বংস কৰক! এইবোৰ হৈছে হাইপাৰপ্লাজমৰ অৰ্ধ-ঈশ্বৰীয় ক্ষমতা।
  বেটাৰীটো নমনীয় ভাঙি যোৱাৰ লগে লগে ছিটিকি যায়, জড়তাৰ দুৰ্বল বলৰ দ্বাৰা সৈনিকজনক তললৈ হেঁচা মাৰি ধৰা হয়। তাৰ পিছত স্প্ৰিংটো এৰি দিয়া হয় আৰু বেটাৰীয়ে পুনৰ মহাকাশৰ এটা বেলেগ বিন্দুতহে গুলী চলায়।
  আৰ্থাৰে আদেশ দিয়ে:
  - এটা সংকীৰ্ণ ৰশ্মিৰ সৈতে আঘাত, বন্দুক বেজী মোড চুইচ.
  যিহেতু কম্পিউটাৰবোৰ বন্ধ হৈ থাকে, গতিকে এইটো হাতেৰে কৰিব লাগিব। ড্ৰাম ব্যৱহাৰ কৰি হাইপাৰপ্লাজমাৰ যোগান নিয়ন্ত্ৰণ কৰক। কিন্তু এনেকুৱা কাম কৰাটো সহজও নহয়;আমাক ৰক্ষা কৰা কথাটো হ'ল প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচীত এই অত্যধিক শক্তিৰ ব্যৱস্থাও কৰা হয়। ল"ৰা-ছোৱালীয়ে অটো মোডত এই সমস্যাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰে। আৰ্থাৰে সামান্য লিড লৈ গুলী চলাই মিছাইল নাও এখনৰ ওপৰত লক্ষ্য ৰাখে। ধ্বংস হোৱা শূন্যতাৰ আটাইতকৈ পাতল চিঞৰ শুনা যায়, নাওখন ফাটি যায়। বিস্ফোৰণৰ শক্তিৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে গোলাবাৰুদৰ বিস্ফোৰণ ঘটে। পোহৰৰ দাগটোৱে গাড়ীখন ধ্বংস কৰে। টেট্ৰাপ্লেনখনো ধ্বংস হৈ গ"ল;ছোৱালীজনীয়ে সঠিক শ্বট এটা মাৰিলে।
  ডেউকাবোৰ পৃথকে পৃথকে উৰি যায় আৰু একে সময়তে জ্বলি থকা ঠেংখন শূন্যতাত ঘূৰি থাকে।
  শত্ৰুৰ ব্ৰিগেণ্টাইনে অতিৰিক্ত ক্ষতি লাভ কৰে, কিন্তু ইয়াৰ উত্তৰ দিয়ে বিশাল ছালভোৰ সহায়ত। ফাটটোৰ মাজেৰে এটা ধাৰা সোমাই ছোৱালীজনীক এফালে পেলাই দি ৰঙা নিপল থকা সোণালী স্তনবোৰ উন্মোচন কৰে।
  আৰ্টেমে চিঞৰিছে:
  - বুজিছা কিমান শীতল! চেৰ্নোডিৰ্নো!
  স্বেতলানাই ল"ৰাজনৰ আঁঠুত চৰ মাৰিলে:
  - ইয়াক অব্যাহত ৰাখক! আপোনাৰ নাইটৰ গদাখন আৰু ওপৰলৈ তুলি লওক!
  ড্ৰপ আকৃতিৰ ব্ৰিগান্টাইনটোৱে ভলীৰে ব্ৰিষ্টল কৰি উঠিছিল। সমগ্ৰ যুদ্ধ স্থানতে হাইপাৰপ্লাজমৰ কাঁইটীয়া শিশিৰৰ টোপাল ছিটিকি পৰিছিল।
  আৰ্থাৰে হুইচেল মাৰিলে:
  - লুংগে!
  কাষৰ পৰা এখন ফ্ৰিগেট ওলাই আহিল, আৰু একে সময়তে ওচৰৰ বেটাৰীটো বিস্ফোৰণ ঘটিল। ল'ৰাকেইটাৰ ভাগ্যৰ বাহিৰত যেন লাগে, তেওঁলোকে এটা গধুৰ ৰকেট বা ভাইব্ৰ'-ফিল্ডত উজুটি খালে যিয়ে আটাইতকৈ টেকসই ধাতুটোক গুড়ি কৰি পেলায়।
  এনে আক্ৰমণৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ যুৱকজনে প্লেটফৰ্মখন পেলাই দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু বিৰোধীসকলো প্ৰায় একেখন বিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰা উচ্চ শ্ৰেণীৰ পেছাদাৰী।
  টেম্প্ৰ"প্ৰিয়ান কামানটো ধ্বংস হৈ গ"ল। জিলিকি থকা অংশৰ স্তূপত বিভক্ত হৈ পৰিছিল। ছোৱালীজনী আৰু বন্দুক পৰিবেশন কৰা ল"ৰাটোক বেটৰ আঘাতৰ দৰে পিছলৈ দলিয়াই দিয়া হ"ল। ইলাষ্টিক শৰীৰেৰে কঁপনি অলপ চেপেটা হৈ কৱচৰ লগত খুন্দা মাৰিলে।
  আৰ্থাৰে পেটৰ গাঁতটোত ঠাণ্ডা অনুভৱ এটা অনুভৱ কৰিলে। শত্ৰুৰ প্লাজমা বিস্ফোৰণৰ ঘনত্ব তীব্ৰতৰ হৈ পৰিল, আৰু এনে লাগিল যেন যুদ্ধলৈ সতেজ শক্তি টানি অনা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, আল্ট্ৰা-যুদ্ধজাহাজখন নিজেই এটা মান্য গ্ৰহাণুৰ সমান আৰু ইমিটাৰেৰে ঢাকি থোৱা এটা বিশাল ডেগাৰৰ আকৃতিৰ হাইপাৰপ্লাজমিক জেটৰ এক সম্পূৰ্ণ সমৃদ্ধ আৰ্হি নিৰ্গত হৈছিল। বাহ সজা পুতলা আৰু একৰ্ডিয়নৰ সংকৰ আকৃতিত পেচোৱা এটা বেঁকা পদাৰ্থ মহান ৰাছিয়াৰ ক্ৰুজাৰত পৰিল। আন আন ধ্বংসৰ ধাৰাবোৰে চকুলোৰ টোপাল আকৃতিৰ চাৰিটা আৰ্টিলাৰীৰ মঞ্চক চেপি ধৰিলে।
  আৰ্টিমে পুনৰ কাউণ্টাৰ মেনুৱেৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু গুৰুতৰ ক্ষতিৰ বাবে বেটাৰীৰ গতি লেহেমীয়া হ"ল।
  স্বেটলানা নিজেই গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল, তেওঁৰ বাহু হেৰুৱাইছিল:
  - যদিও বিষ হয়! - তাই ক"লে। - দুখ লাগে যে মই এনেকুৱা মেকআপ নষ্ট কৰিলোঁ!
  তাইৰ বন্ধুৱে কটুভাৱে ঠাট্টা কৰি ক"লে:
  - পুনৰুত্পাদনৰ ক্ষেত্ৰতো আন ঠাই হেৰুৱালে অৰ্গাজমৰ সমস্যাৰ সৃষ্টি হয়।
  ছোৱালীজনীয়ে ধেমালিতে ভাবুকি দিলে:
  - এই অশ্লীল কথা, মই তোমাক আদালতলৈ পঠিয়াই দিম।
  আৰ্টেমে কৰুণভাৱে কৈছিল:
  - মৰ্যাদাৰে মৰি যাওঁ ! সতীৰ্থসকল!
  যুৱকজনৰ বহুত কষ্ট হৈছিল। এতিয়া বেটাৰীটো আক্ষৰিক অৰ্থত ডেগাৰৰ ধাৰেৰে আছিল। প্লেটফৰ্ম ফাটি গ"ল, সৰু ছোৱালীকেইজনীয়ে চিঞৰি উঠিল।
  - প্ৰথম ডিগ্ৰীৰ আৱেগিক ভাবুকি।
  শক্তি পাম্পিঙৰ মাত্ৰা দ্ৰুতগতিত হ্ৰাস পালে। বন্দুকবোৰে গুলী চলোৱাৰ ক্ষমতা প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপে হেৰুৱাই পেলালে। আৰ্থাৰে ড্ৰামটো টানিলে, বেৰেলৰ পৰা এটা ছুপাৰ প্লাজমাৰ বুদবুদ উৰি গ"ল, ৰামধেনুৰ সকলো ৰঙৰ সৈতে জিলিকি উঠিল, বন্দুকৰ পৰা অলপ দূৰৈত ফাটি গ"ল।
  - জিলচ! চাৰ্জ শেষ হৈ গৈছে! - আৰ্থাৰে বিৰবিৰাই উঠিল। - মাত্ৰ এটা কথাই বাকী আছে!
  এজন ৰাছিয়ান যোদ্ধাৰ সাহসেৰে মৃত্যু,
  পিতৃভূমিৰ বাবে মৰি যোৱাটো এক সন্মান!
  তাৰ ওপৰত ৰশ্মিৰ দৰে জিলিকি উঠে ভাগ্যৰ তৰোৱাল,
  বাকী আছে মাথোঁ মাৰপিট কৰা মেৰটোক আঘাত কৰা - নিমিষতে প্ৰাৰ্থনাটো পঢ়ক!
  বলপূৰ্বক ত্বৰণ, জৰুৰীকালীন ছুপাৰমেট্ৰিক্সটো হাতেৰে অন কৰি তেওঁ কেৱল হাইপাৰফ"টন জেটৰ সহায়ত আগলৈ দলিয়াই দিলে। ইয়াত লক্ষ্যৰ সৈতে আপোনাৰ ভাগ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি লক্ষ্য ৰখাটো প্ৰায় অসম্ভৱ। যদিহে আপুনি এজন যাদুকৰৰ দক্ষতা ব্যৱহাৰ নকৰে (ইয়াত, সকলোৰে বহিৰ্জাতীয় ক্ষমতা আছে, কিন্তু স্তৰ বেলেগ; কম্পিউটাৰৰ সহায়ত, তেওঁলোকে অতি সীমিত পৰিসৰত ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ জেনেটিক্স নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ শিকিছে)। অৱশেষত যুৱকজনে বন্ধুৰ ওচৰলৈ হাতখন চেপি ধৰি তাইক নিজৰ ফালে টানি লৈ গ"ল। ওঁঠ দুটা চুমা এটা খাই একত্ৰিত হ"বলৈ সময় নাপালে, গ্ৰেণ্ড যুদ্ধজাহাজখনৰ ৰেমিংৰ ফলত যুৱকজন, ছোৱালীজনী আৰু আন ডজন ডেকা ব্যক্তি হাইপাৰপ্লাজমিক ফ্লেছত নোহোৱা হৈ গ"ল। যুদ্ধজাহাজখনে নিজেই দুটা ঘূৰ্ণনশীল টাৰেট হেৰুৱাই নিজৰ অদম্য গতি মন্থৰ কৰি পেলালে।
  প্ৰথম ৰেংকৰ অধিনায়ক আন্দ্ৰেই লিছ"ভস্কিয়ে শপত খাইছিল:
  - ভাল ল'ৰাবোৰ বিনাশকাৰী। মোতকৈ বেছি ভেকুৱাম নহয়!
  তেওঁৰ ডেপুটি ক্লাৰা নভিকে আপত্তি কৰিছিল:
  - কিয় ল'ৰা, হয়তো তাত ছোৱালী আছে। কাৰণ, সেনাবাহিনীত পুৰুষতকৈ মহিলাৰ সংখ্যা বেছি। ডাঙৰ স্তন - ভাল শ্বুট কৰে!
  - কিন্তু শীৰ্ষ কমাণ্ড এচেলনৰ মাজত নহয়।
  - মই তেনেকৈ নকওঁ, যদিহে আমি অতীতৰ শাসক আৰু সামৰিক নেতাক মৃত্যুৰ পৰা পুনৰুত্থান কৰি নলওঁ! - ন তাৰকা বিষয়াজনে ক"লে।
  (ছোৱালীজনীয়ে ভাবিলে যে যদি মাল্যুটা স্কুৰাটভক পুনৰুত্থান কৰা হয় তেন্তে কি হ"ব), কাৰণ এই ক্ষেত্ৰত কোৱাৰ্টাৰমাষ্টাৰ জেনেৰেলৰ সৈতে তাইৰ প্ৰেম শাস্তিৰে ভৰা হ"ব। কিয়? ল"ৰাজনে চুৰি কৰে, দাস থকা এটা গ্ৰহ কিনি অৰ্থনৈতিক সৈন্যলৈ বদলি কৰিব বিচাৰে। তদুপৰি তেওঁ অনুন্নত উপগ্ৰহ ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ বাবেও ফিকি ক্ৰেক বিক্ৰী কৰিছিল। সাধাৰণতে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন অতি বৃহৎ আৰু ইয়াত চেক্সটিলিয়ন তৰা আৰু গ্ৰহ আছে, যাৰ বহুতেই কেতিয়াও মানুহ দেখা নাই। সঁচা, প্ৰায় সকলো কম বেছি পৰিমাণে উন্নত সভ্যতা ৰাছিয়াই জয় কৰিছে, কিন্তু বিভিন্ন অনিয়ন্ত্ৰিত সৰু সৰু কথা আছে, এক প্ৰকাৰৰ কচমোমাফিয়া। কিছুমান জেনেৰেলে ইয়াৰ পৰা লাভৱান হ"বলৈ আপত্তি নকৰে। সঁচা, বৰ্তমানৰ সৰ্বোচ্চ পৰ্যায়ৰ প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত এজন মানৱ ব্যক্তিৰ প্ৰতিটো খোজ আৰু চিন্তাক নিয়ন্ত্ৰণ কৰা সম্ভৱ, কিন্তু... কিছুমান সমস্যা সমাধানৰ বাবেও দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত বিষয়াৰ প্ৰয়োজন। কাৰণ, ইংৰাজ ৰজাসকলে, আনকি ইভান দ্য টেৰিবলৰ দৰে ৰাছিয়াৰ জাৰসকলেও ব্যক্তিগত - প্ৰাকৃতিক জলদস্যুৰ সেৱাৰ আশ্ৰয় ল"বলৈ অৱজ্ঞা কৰা নাছিল।
  গতিকে, কিছু পৰিমাণে মাফিয়াক ছেদ কৰা ৰূপত কাম কৰিবলৈ দিয়া হৈছে: আপাততঃ, আপাততঃ! ইয়াৰ ফলত যুদ্ধত একেবাৰেই বাধা নাথাকে।
  আৰু এতিয়া যেতিয়া প্ৰতি চেকেণ্ডত হাজাৰ হাজাৰ ভাবুকিপূৰ্ণ ষ্টাৰশ্বিপ বিস্ফোৰণ ঘটে আৰু লাখ লাখ মানুহৰ মৃত্যু হয়, তেতিয়া কোনোবাই লাভ গণনা কৰি আছে।
  কনষ্টেণ্টিন ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে দেখিছে যে শত্ৰুৰ সকলো নিপুণ কৌশলৰ পিছতো তেওঁৰ সেনাই কেনেকৈ ক্ৰমান্বয়ে শত্ৰুৰ স্থানটোক কু-সংস্কাৰত চেপি ধৰিছে। কিন্তু এতিয়ালৈকে দুয়োপক্ষই প্ৰায় সমান লোকচানৰ সন্মুখীন হৈছে আৰু এটাও কলহ গঠন হোৱা নাই। কিন্তু ষ্টাৰশ্বিপৰ এনে গতিশীলতাৰ বাবে এইটো কঠিন। চিন্তাৰ সৃষ্টি হয়, যাদুকৰসকলে কিয় দ্বিধাবোধ কৰিছে? আন এটা স্তৰত এক ভয়ংকৰ যাদুকৰী যুদ্ধৰ সূচনা হ"বলৈ ওলাইছে। ইয়াত অস্বাভাৱিক বিমানৰ শক্তিবোৰে বিনাশৰ ভয়ংকৰ আলিংগনত যুঁজিব লাগিব।
  মাৰ্শ্বাল ভেৰ-ভাৰে ৰ"ক"ছ"ভস্কিক গাহৰি আৰু বেংৰ সংকৰ প্ৰস্তাৱ আগবঢ়ায়।
  "মই ভাবো যে মূল সংৰক্ষিত বনাঞ্চলখনক কাৰ্যকৰী কৰাৰ সময় আহি পৰিছে, মূল লাইনৰ গভীৰ বাইপাছলৈ পঠিয়াই।" তেতিয়া তেওঁ নিজকে অস্থিৰ আলেকজেণ্ডাৰৰ ঠিক পিছফালে বিচাৰি পাব। ইয়াৰ পিছত পিছফালে এক শক্তিশালী আঘাত হ"ব, যিয়ে শত্ৰুৰ পৰাজয় সম্পূৰ্ণ কৰিব।
  ষ্টাৰফ্লিটৰ হাইপাৰমাৰ্শ্বাল ৰকছভস্কিয়ে সন্দেহ প্ৰকাশ কৰিছিল:
  - শত্ৰুৱে কি কৰি আছে আৰু তেওঁৰ হাতত কি আছে সেই কথা জনা নাযায় যেতিয়া মূল সংৰক্ষিত বনাঞ্চলখনক যুদ্ধলৈ অনাটো, কম ক"বলৈ গ"লে, জুৱা!
  এলফ ছোৱালীজনী, যিজনো মাৰ্শ্বাল, ক"লে:
  - শত্ৰুৰ মথাউৰিত যদি ফাট মেলে সোনকালে ধ্বংস কৰিব লাগিব। অন্যথা ইয়াক ছীল কৰা হ"ব। আমি কোনো কাৰণতে আমাৰ সুযোগ হেৰুৱাব নালাগে। শক্তিবৰ্ধক বাহিনী শত্ৰুৰ কাষ চাপি অহাৰ আগতে, তৎক্ষণাত সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ ওপৰলৈ যোৱাৰ নিৰ্দেশ দিয়াটো প্ৰয়োজনীয়।
  ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে, কিন্তু এই মুহূৰ্তত তেওঁৰ সঁচাকৈয়ে এটা ডাঙৰ সুবিধা আছে আৰু তেওঁৰ জয়ৰ সম্ভাৱনা হেৰুৱাই পেলোৱাটো যথেষ্ট সম্ভৱ। হাইপাৰমাৰ্শ্বালে ঘোষণা কৰিলে:
  - ষ্ট্ৰাইক ফৰ্চ আগুৱাই লৈ যাওক আৰু ৯৮-৭৯-৩২ নং পথত পঠাওক। এইদৰে প্ৰি-এম্পট কৰাটো মোৰ অৰ্ডাৰ।
  আনকি ভেৰ-ভাৰে পৰামৰ্শ দিছিল:
  -সোঁফালৰ ফ্লেংকত এটা ইউনিট গ্ৰুপ কৰি লওঁ, তেতিয়া শত্ৰুৱে ঘূৰি যোৱাৰ আগতে আমাৰ হাতত এটা ডাঙৰ কলহ থাকিব।
  ৰকছভস্কিয়ে চিঞৰিলে:
  - যুদ্ধ মধ্যে সহায়ক ইউনিট নিক্ষেপ! ফ্লেংকিং কৌশল সম্পূৰ্ণ কৰক।
  এলফে লক্ষ্য কৰিছে:
  - মানসিকভাৱে অৰ্ডাৰ পঠাব পাৰিবা ! টেলিপেথিক ঢৌ! চিঞৰি নাথাকিব!
  ৰকছভস্কি লাজত পৰিল:
  - ক্ষমা কৰিব, যুদ্ধৰ পিছৰে পৰা এইটো এটা অভ্যাস হৈ আহিছে।
  সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ কমাণ্ডাৰ আছিল ছুপাৰ মাৰ্শ্বাল মাছা প"জেমনায়া। ইমান উচ্চ পদবীৰ বাবে তুলনামূলকভাৱে সৰু, অগ্নিময় চুলি আৰু জ্বলন্ত দৃষ্টিৰে ভৰি থকা এগৰাকী ধুনীয়া ছোৱালী, তাই পঞ্চাশ নিযুত ষ্টাৰশ্বিপ আৰু ডেৰ বিলিয়ন টেট্ৰাপ্লেন যুঁজাৰু বিমানৰ শক্তিশালী সংৰক্ষিত বনাঞ্চল নিয়োগ কৰিছিল। আজিৰ দিনটোতে মাছাই নিজৰ ঠিক পঞ্চাশ বছৰীয়া জয়ন্তী উদযাপন কৰিলে - বাৰ্ধক্য নজনা আধুনিক সভ্যতাৰ মানদণ্ডৰে: কাৰ্যতঃ শৈশৱ। এটা সময়ত এই ছোৱালীজনী নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ ভিতৰত অন্যতম আছিল। হাইপাৰইলেক্ট্ৰনিকছে প্ৰতি বছৰে পাঁচ লাখ জিনগতভাৱে মেধাৱী ল"ৰা আৰু পাঁচ লাখ শ্ৰেষ্ঠ ছোৱালী নিৰ্বাচন কৰিছিল। শিশুকালৰ পৰাই তেওঁলোকক বিশেষভাৱে প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছিল, প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছিল আৰু শক্তিৰ চাৰ্জ দিয়া হৈছিল। দুবছৰ বয়সৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বছৰত তিনিবাৰকৈ বহুস্তৰীয় পৰীক্ষা দিছিল;দহ বছৰ বয়সৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বছৰত চাৰিবাৰ, ছয়বছৰ বয়সৰ পৰা ছয়বাৰ পৰীক্ষা দিছিল। তেত্ৰিশ বছৰ বয়সত লাখৰ ভিতৰত এজনহে পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ সম্ৰাট হৈছিল। একে ধৰণৰ ব্যৱস্থা গ্ৰেট ৰাছিয়াত দুয়োটা সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড প্ৰায় একেবাৰে একে! সম্ৰাটে উচ্চতম হাই কমাণ্ডৰ মুখ্য কাৰ্যালয় গঠন কৰে, য"ত নিৰ্বাচিত নিযুত আৰু ছয়জন মুক্ত সদস্যৰ পৰা ছয়জন অতি মেধাৱী প্ৰতিনিধি আছিল, যিসকলক সম্ৰাটে নিজেই ক্ষমতাত অৰ্পণ কৰিছিল। এইসকল যুদ্ধত নিজকে পৃথক কৰা আৰু অতীতৰ পুনৰুত্থান হোৱা সেনাপতি দুয়োজনেই হ"ব পাৰে।
  মাছাই অৱশ্যে কেৱল আদেশ আৰু আক্ৰমণ কৰাটো পছন্দ কৰিছিল, এই প্ৰক্ৰিয়াত নিজৰ জীৱন বিপন্ন কৰিছিল। অতি মেধাৱী সেনাপতি হিচাপে ছোৱালীজনীয়ে নুই কৰা নাছিল যে তাইৰ আগত এম্বুছ অপেক্ষা কৰি আছে। কিছুমান মাইক্ৰন আকাৰৰ সৰু সৰু স্কাউটবোৰ গোটেই সুৰংগ আৰু মহাকৰ্ষণীয় খালবোৰত স্প্ৰে কৰা হৈছিল। মহাকাশত সামান্যতম ফাটটো বিচাৰিছিল, শত্ৰুক ছদ্মবেশৰ ক্ষেত্ৰৰ আঁৰত লুকাই নাথাকিব বা সময়ৰ মাজত পলায়ন নকৰিবলৈ শূন্য ক্ষেত্ৰবোৰ অনুসন্ধান কৰিছিল। বিশেষকৈ টেকন"মেজিকৰ সহায়ত আপুনি এটা ষ্টাৰশ্বিপ, বা আনকি এটা সম্পূৰ্ণ স্ক্ৱাড্ৰনক, চেকেণ্ডৰ হাজাৰ ভাগৰ এভাগ অতীতলৈ লৈ যাব পাৰে আৰু আটাইতকৈ উন্নত চোৰাংচোৱাই ইয়াক ধৰা পেলাব নোৱাৰে, আৰু তাৰ পিছত এবাৰ আৰ্মাডাখন জপিয়াই ওলাই আহিল। সঁচা, এই ক্ষেত্ৰত মহাকাশত যাদুৰ উপস্থিতিয়ে স্ক্ৱাড্ৰনক প্ৰতাৰণা কৰিব পাৰে। একমাত্ৰিক, বা আনকি বিয়োগ স্থান প্ৰৱেশ কৰাৰ বিকল্পও আছে, কিন্তু ইয়াকো ধৰা পেলাব পাৰি। ইয়াত ভগ্নাংশ জোখৰ দ্বাৰাও শত্ৰুক ৰক্ষা নহ"ব।
  ষ্টাৰশ্বিপবোৰ হীৰা আকৃতিত গতি কৰে, ডগাত আটাইতকৈ শক্তিশালী আৰু সুৰক্ষিত, প্ৰান্তত পাতল। অলপ আগলৈ টেট্ৰাপ্লেনৰ ডাৱৰ;ইহঁতে এটা গোপনীয়তাও কৰে। কিছুমান ষ্টাৰশ্বিপ ৰাছিয়াৰ চকুলোৰ টোপাল আকৃতিৰ জাহাজৰ পৰা পৃথক। এইবোৰ মিত্ৰৰ পাত্ৰ, বিভিন্ন জাতিৰ, সাধাৰণতে পৃথিৱীৰ মানুহতকৈ অধিক পিছপৰা। ইয়াত জাহাজৰ আকৃতি অতি আড়ম্বৰপূৰ্ণ হ"ব পাৰে, বিভিন্ন চীজকেক, প্ৰেটজেল, কাছ, শহাপহু, মাছৰ ৰূপত। কিছুমানে ডেগাৰ, দানৱীয়ভাৱে বিকৃত নিৰ্যাতনৰ যন্ত্ৰ বা ইয়াৰ বিপৰীতে আদিম শিশু খেলনাৰ আকাৰত ষ্টাৰশ্বিপ ব্যৱহাৰ কৰে। সঁচা, অস্ত্ৰবোৰ দুৰ্বল নহয়, বেছিভাগেই ৰাছিয়াৰ। প্ৰতিখন ষ্টাৰশ্বিপৰ নিজস্ব প্ৰতীক থাকে;কিছুমান এলিয়েনে মূৰৰ খুলি আৰু ক্ৰছব'ন, হাইব্ৰিড জীৱ পছন্দ কৰে। এতিয়া জাহাজৰ ঢৌটো ম্লান হৈ প্ৰায় অদৃশ্য হৈ পৰে। তেওঁলোকে ছদ্মবেশ অন কৰিলে, এলিয়েন তাৰকাৰাজ্যৰ জাহাজবোৰে ৰাছিয়াৰ ষ্টাৰশ্বিপৰ আৱৰণত লুকাই থাকিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। বাহিৰৰ পৰা দেখাত এচিডত নিহিত শিলৰ দৰে;এইবোৰ লাহে লাহে দ্ৰৱীভূত হৈ ডাৱৰ ৰৈ যায়।
  মাছাই আণ্ডাৰগ্ৰাউণ্ডে জানিছিল যে পিছফালৰ পৰা আক্ৰমণ তাইৰ অভিজ্ঞ প্ৰতিদ্বন্দ্বীজনৰ বাবে আচৰিত কথা নহ"ব, তথাপিও তাই বুজি পাইছিল যে আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেট আবেগিক আৰু ইয়াৰ সুবিধা ল"ব লাগিব। এতিয়া তাইৰ সৈন্যই প্ৰথম শক্তিশালী বিন্দুটোত উজুটি খালে। ইয়াক এটা গিলাচত ঢাকি ৰখাৰ প্ৰয়োজন। চৰম ঘনত্বৰ জুই শত্ৰুৰ ওপৰত পৰিল।
  বেটাৰীৰ অৰ্ক কমাণ্ডাৰে মাত্ৰ এটা ভলীৰে উত্তৰ দিবলৈ সক্ষম হয় আৰু সাহসীজনৰ মৃত্যুত মৃত্যুবৰণ কৰে।
  - গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ গৌৰৱৰ বাবে! - অৰ্কে চিঞৰি উঠিল। ছোৱালীজনী - কাবলিছ (গাহৰি আৰু শিয়ালৰ মিশ্ৰণ) উদ্ধাৰ মডিউল ব্যৱহাৰ কৰি জপিয়াই ওলাই আহিবলৈ সক্ষম হয়, কিন্তু মাধ্যাকৰ্ষণ ঢৌৰ জিভাই তাইক আগুৰি ধৰি চেপেটা কৰি পেলালে।
  ইয়াৰ পিছত সংৰক্ষিত আৰ্মাডাখন সাপৰ দৰে অলপ বিস্তৃত হৈ পৰিল। পৰিৱেশৰ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি পালে, আন্তঃসাৰ্বজনীন স্থানৰ শূন্যতাত ভগ্নাংশ মাত্ৰাৰ খণ্ডবোৰ জিলিকি উঠিল। মাছাই বুজি পাইছিল যে ইয়াৰ ফলত এম্বুছ হ"লে সমস্যাৰ সৃষ্টি হ"ব, আৰু গতি অলপ হ্ৰাস কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে যাতে গোপনীয়তাটোৱে সকলো তথ্য প্ৰক্ৰিয়াকৰণ আৰু শূন্যতাৰ অৱস্থা বিশ্লেষণ কৰিবলৈ সময় পায়। কাৰণ, আটাইতকৈ কূটনৈতিক ফান্দবোৰেই যাদুকৰী ফান্দ! সেইবোৰ ধৰা পেলোৱাটো আটাইতকৈ কঠিন, কাৰণ যাদুকৰ যিমানেই শক্তিশালী সিমানেই বেশ ভালকৈ লয়।
  বামন ডিজে, এটা লিস্পৰ সৈতে, পৰামৰ্শ দিলে:
  - সাৱধান নহব। আমি সেই মুহূৰ্তটো হেৰুৱাম, শত্ৰুৱে পিছুৱাই যাব বা শক্তিবৰ্ধক বাহিনী লাভ কৰিব। লাহে লাহে ষ্ট্ৰাইক এটা মিছৰ সমান!
  মাছাই দৃঢ়তাৰে আপত্তি কৰিলে:
  - এজন সেনাপতিৰ সাৱধানতা মুঠিত আঙুলিৰ দৰে, এটা অবিচ্ছেদ্য উপাদান, কিন্তু ই বাকীবোৰৰ ঠাই ল"ব নোৱাৰে! গতিকে চাওক ই অতিৰিক্ত নেকি।
  সঁচাকৈয়ে যাদুকৰী ফান্দবোৰৰ এটাই কাম কৰিলে। এখন যুদ্ধজাহাজকে ধৰি ডজন ডজন ষ্টাৰশ্বিপে নিজৰ পেৰামিটাৰ সলনি কৰি কাঁচৰ দৰে জমা হৈ পৰিল। ইয়াৰ পিছত ঘৰ্ষণৰ প্ৰভাৱত সিহঁত ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল।
  - মেজিক-মাইন! - মাছাই এলাৰ্ম কৰি উচ্চাৰণ কৰিলে। - আৰু আপুনি আমাক পোনে পোনে আগবাঢ়ি যাবলৈ কৈছিল!
  গ্নোমে দুখ মনেৰে উত্তৰ দিলে:
  - যুদ্ধত লোকচান অনিবাৰ্য! যিহেতু ডজন ডজন ষ্টাৰশ্বিপ আছে, সেয়েহে থ্ৰ"ৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সময় ৰিছেট কৰাটো অৰ্থহীন!
  - অৱশ্যে কেইবা নিযুত সৈনিকৰ মৃত্যু কি! - যোদ্ধাজন ক্ষোভিত হৈ পৰিল।
  - কিন্তু কোটি কোটি মৰিব! তেওঁলোকৰ মৃত্যু অনিবাৰ্য আৰু যুদ্ধৰ সময়ত ইতিমধ্যে মৃত্যুমুখত পৰিছে। গতিকে ওচৰ চাপি আহোঁ!
  মাছাই যুক্তিবোৰ তুলনা কৰি নিমিষতে সিদ্ধান্ত ল"লে (তাইৰ প্ৰগতিৰ কুমাৰীৰ দৰে নমনীয় মনটো আছিল)।
  - তীব্ৰ গতি বৃদ্ধি কৰাৰ আদেশ দিওঁ!
  আৰ্মাডাবোৰ গোট খাইছিল, অতিৰিক্ত ইঞ্জিন অন কৰা হৈছিল, ৰিয়েক্টৰবোৰে টেৰাটন শক্তি নিৰ্গত কৰিছিল, কিন্তু পৰিৱেশৰ সক্ৰিয় প্ৰতিৰোধ ক্ষমতাই গতি মন্থৰ কৰি তুলিছিল।
  মাছাই দেখিলে যে জাহাজবোৰৰ কনট্যুৰবোৰ অভূতপূৰ্ব উত্তেজনাৰ পৰা কঁপি আছে, হাইপাৰএলয় কম্পন কৰি আছে, সমতল হ"বলৈ ওলাইছে। ছোৱালীজনীয়ে আদেশ দিলে:
  - সাতাসত্তৰটা ৰেঞ্জত বিকিৰণ মুক্ত কৰক, আপুনি ভেকুৱাম কোমল কৰিব লাগিব আৰু বক্ৰ মাত্ৰাৰ খণ্ডবোৰ বিভাজিত কৰিব লাগিব।
  বিশাল মহাকাশযানবোৰ যেন কুঁৱলীৰে আবৃত হৈ পৰিছিল, অসংখ্য ইমিটাৰে গুলী চলাইছিল, মহাকাশৰ সকলো মোড় আৰু উত্তেজনাক চেপি ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
  যুদ্ধৰ মাজতে প্ৰতি চেকেণ্ডত হাজাৰ হাজাৰ জাহাজ বিস্ফোৰণ হৈ আছিল আৰু তৰাবোৰৰ ওচৰলৈ যোৱা সকলো দিশতে বহুত ধ্বংসাৱশেষ আৱৰ্জনা হৈ পৰিছিল। এতিয়া দুটা বিশাল আল্ট্ৰা ড্ৰেডনাটৰ সংঘৰ্ষ হৈ পান্না তৰাটোৰ ওপৰত পৰিবলৈ ধৰিলে। হাজাৰ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ বিশাল ড্ৰপ আকৃতিৰ ব্লকবোৰ উপৰিভাগলৈ পৰিল, প্ৰমিনেন্সবোৰ একেলগে উৰি গ"ল, জ্বলি থকা পাহিৰে পঞ্চাশটা টেট্ৰালেট ধৰিলে।
  ৰকছভস্কিয়ে সন্তুষ্টিৰে লক্ষ্য কৰিলে:
  - শত্ৰুৰ প্ৰতিৰোধ কমি আহিছে! সম্ভৱতঃ তেওঁ ইতিমধ্যে সম্পূৰ্ণ ধ্বংসৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ চিন্তা কৰিছে। এই ক্ষেত্ৰত মোৰ অৰ্ডাৰ শুনা!
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে ঘোষণা কৰিলে:
  - মাছা! যিমান পাৰি ত্বৰান্বিত কৰি পিছফালে যাওক! বক্সাৰজনৰ মূৰৰ পিছফালে আঘাত কৰিব লাগিব।
  ছোৱালীজনীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - মই যিমান পাৰো কৰি আছো!
  তাইৰ কথা নিশ্চিত কৰিবলৈ আৰু দুডজন ষ্টাৰশ্বিপে এটা যাদুকৰী ফান্দত উজুটি খালে। ডেৰ লাখতকৈ অলপ বেছি সৈন্যই শূন্যতাত জমা হোৱা আঠাযুক্ত ক্ৰীম আৰু মিঠাইলৈ পৰিণত হ"ল।
  - বুজিছা, শত্ৰুৱে অতি নিপুণভাৱে সকলো এপ্ৰ"চ মাইন কৰিছে!
  - আমি এনে লোকচান ভোগ কৰা নাছিলো! দ্ৰুত গতি কৰোঁ আহক! আপোনাৰ সকলো ৰিজাৰ্ভ চেপি উলিয়াওক, মই আপোনাক আৰম্ভণিৰ বিন্দুত উপনীত হ"বলৈ আৰু ত্ৰিশটা মাল্টি-ছেকেণ্ড দিওঁ।
  ত্ৰিশটা মাল্টি চেকেণ্ড হৈছে তেষষ্ঠিটা নিয়মীয়া চেকেণ্ডতকৈ অলপ বেছি। মাছাই শপত খালে যে তাইক দেৰি হ"বলৈ নিদিয়ে।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে নিজৰ সৈন্যৰ সৈতে ব"য়া কনষ্ট্ৰিক্টৰৰ দৰে কুটিল হৈ পৰিল। তেওঁ মাত্ৰ এটা জাননী পাইছে: শক্তিবৰ্ধক আহি আছে। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁলোক তেওঁৰ পিছফালে আহি আছে। বাকী আছিল মাত্ৰ দুটা সম্ভাৱনা। হয় সেনাবাহিনীক বচাবলৈ দ্ৰুত পিছুৱাই যোৱা, নহয় সৈন্যক বিভাজিত কৰা, যিটো আত্মহত্যাৰ দৰেই দেখা যায়। অভিজ্ঞ সেনাপতিজনে সম্ভাৱনাবোৰ তুলনা কৰি প্ৰথমটো বাছি লৈছিল: আন্তঃসাৰ্বজনীন স্থানত জনবসতিপূৰ্ণ ব্যৱস্থা বা ঔদ্যোগিক সুবিধা নাছিল, অৰ্থাৎ তেওঁ একো ত্যাগ নকৰাকৈ পিছুৱাই যাব পাৰিছিল। ইমান ধুনীয়াকৈ কি বুলি কোৱা হয়: পিছুৱাই যোৱা।
  আলেকজেণ্ডাৰে স্পষ্টভাৱে আদেশ দিছিল, টেলিপেথিক ইমপালছ পঠিয়াইছিল:
  - স্থানান্তৰিত হোৱাৰ কথা ঘোষণা কৰিছো!
  জটিল সৰ্পিল ৰূপত বেঁকা হৈ থকা বিশাল ষ্টাৰশ্বিপ আৰু মোবাইল ষ্টেচনবোৰ বহুত বেছি দ্ৰুতগতিত আঁতৰি যাবলৈ ধৰিলে। ফিচফিচাই আৰু পোহৰৰ অন্তহীন সাগৰ এখন ফক্স গেটৰ ফালে মিহলি হ"বলৈ ধৰিলে। বিশেষজ্ঞসকলৰ পৰামৰ্শৰ বিপৰীতে আলেকজেণ্ডাৰ নিজেই ইয়াৰ ডাঠ অংশত যুঁজিছিল, নিজৰ জীৱন বিপন্ন কৰিছিল। তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে কেন্দ্ৰীয় কামানৰ পৰা হাইপাৰপালছ পঠিয়াইছিল, মহাকাশ ড্ৰিলৰ নীতিৰ ওপৰত কাম কৰিছিল। হাইপাৰপালছে আধা মহাকাশৰ ক্ষেত্ৰখনত কামোৰ মাৰি বিভিন্ন বিকিৰণৰ মেট্ৰিক্স সুৰক্ষা ভাঙি কৱচত সোমাই যায়। এখন সৰু জাহাজ আঁতৰি যাব, ডাঙৰ জাহাজে এটা আকৰ্ষণীয় গাঁত লাভ কৰিব। অস্ত্ৰটোৰ অসুবিধাটো হ"ল গুলীৰ হাৰ অপৰ্যাপ্ত, আৰু লগতে এইটোও যে ইম্পলছটো নিজেই হোমিং কৰিলে সহজেই ন"ক ডাউন হয়।
  গতিকে ইয়াক সৰল ৰেখাত পঠিয়াবলৈ সহজ যদিও ইয়াৰ বাবে নিপুণ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণৰ প্ৰয়োজন। ইয়াত আলেকজেণ্ডাৰে নিজেই গুলীচালনাৰ কাম হাতত লৈছিল। এইটো হয়তো ভুল আছিল, যিহেতু তেওঁৰ বিভিন্ন অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ গুলিয়াই দিয়াৰ জেনেটিক স্মৃতিশক্তিৰ অভাৱ আছিল। কিন্তু কিবা কাৰণত যোদ্ধাজনৰ পশুসুলভ প্ৰবৃত্তিই তেওঁক নিৰাশ কৰা নাছিল। আঘাত সঘনাই হৈছিল, কেৱল তীব্ৰবেগী ফ্ৰিগেটৰ কামানটোহে যথেষ্ট শক্তিশালী নাছিল। কিন্তু মেচিডোনিয়াৰ মহাকাশযানখনত কোনেও সোমাবলৈ সক্ষম নহয়। তেওঁ যেন এটা মন্ত্ৰৰ তলত - কিন্তু কিয় এনেকুৱা যেন লাগে! এলফ আৰু ফিৰিবিড (তৰাৰ ভিতৰত বাস কৰা জীৱ)কে ধৰি কেইবাশ যাদুকৰই ফ্ৰিগেটৰ সৈতে কথা পাতি সম্ভাৱনাৰ তত্ত্বটো ইমানেই সলনি কৰিলে যে আটাইতকৈ চতুৰ ক্ষেপণাস্ত্ৰইও আঘাত কৰিব নোৱাৰিলে।
  কিন্তু তথাপিও সি পিছুৱাই যাব লাগে, লাহে লাহে ফক্স গেটৰ ফালে পিছুৱাই যাব লাগে।
  গ্ৰহাণুৰ লেবিৰিন্থত অগণন বিপদৰ মাজেৰে পাৰ হৈ ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভ কেইবাবাৰো গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়। অৱশেষত তেওঁ উপৰিভাগলৈ উৰি গ"ল। দুখীয়া যুৱকজনে দেখিলে যে তেওঁৰ সৈন্যবাহিনী ইতিমধ্যে বহু দূৰত আছে, পবিত্ৰ ৰাছিয়াই যথেষ্ট আগবাঢ়িছে আৰু মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ গঠনসমূহ চেপি ধৰিছে। এতিয়া মাত্ৰ এটা কাম বাকী আছিল, যুদ্ধৰ অস্থিৰতাত ইমান সৰু যুদ্ধ ইউনিট এটা লক্ষ্য কৰা নহ"ব বুলি আশা কৰি নিজৰ কামলৈ পিছুৱাই যোৱা।
  যোদ্ধাজন এতিয়াও অতি সৰু আছিল: মাত্ৰ চৈধ্যটা চক্ৰ, কিন্তু স্বাভাৱিকতে তেওঁ ছদ্মবেশৰ সকলো কৌশল আৰু শত্ৰুৰ পিছফালৰ অৱস্থাত জীয়াই থকাৰ নীতি জানিছিল। প্ৰথমতে শত্ৰুৰ সৈনিকৰ লগত নিজকে সংলগ্ন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰে। প্ৰায় একে, একেটা ৰাছিয়ান ভাষা, একে প্ৰধানকৈ স্লাভিক মুখ, শ্যামলা চুলি। কিন্তু শৰীৰত অৱস্থিত মাইক্ৰ"চিপে লগে লগে ইয়াক এৰি দিব। প্ৰতিখন যুঁজাৰু বিমানতে কেইবা নিযুত ক্ষুদ্ৰ - মাইক্ৰনৰ হাজাৰ ভাগৰ কম, ব্যক্তিগত কম্পিউটাৰ অণুৰে গঠিত। নাই, অনুপ্ৰৱেশ কৰাটো সম্ভৱ নহ"ব, সম্পূৰ্ণ ইলেক্ট্ৰনাইজেচনৰ অৱস্থাত থকা চোৰাংচোৱাসকলক অতি জটিল প্ৰগ্ৰেম ব্যৱহাৰ কৰি বিশেষভাৱে প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়।
  ল"ৰাটোৱে সিদ্ধান্ত ল"লে যে কেৱল তললৈ পৰিলেই ভাল হ"ব পাৰে? কি পদক্ষেপ! কিন্তু ইয়াতকৈ ভাল ধাৰণা এটা আছে। তেওঁ চেষ্টা কৰিব, হয়তো কাম হ"ব?
  . অধ্যায় নং ২।
  মিৰাবেলা স্নো হোৱাইট আছিল এগৰাকী অত্যন্ত মেধাৱী ছোৱালী। প্ৰায় লগে লগে চাইবাৰ গৰ্ভৰ পৰাই কম্পিউটাৰ বিশ্লেষকসকলে তাইক নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ ভিতৰত এগৰাকী হিচাপে বাছি লোৱাটো অসাৰ নহয়। অৱশ্যে যদিও এজন মহান নেতা হোৱাৰ বৰ ডাঙৰ সম্ভাৱনা নাই - স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ সম্ৰাট। অকথিত নিয়ম অনুসৰি: এজন ল"ৰাই এটা টাৰ্ম শাসন কৰে, আৰু তাৰ পিছত এজনী ছোৱালীয়ে সদায় শাসন কৰে। ছোৱালীজনীৰ পিছত আকৌ ল"ৰাটো। অনন্তকালৰ বাবে এনেকুৱাই। নাৰী আৰু পুৰুষৰ প্ৰকৃতি পৃথক হোৱাৰ বাবে ৰাছিয়ান সাম্ৰাজ্যক আমোলাতন্ত্ৰিক ৰুটিনৰ জলাশয়ত ডুব যাবলৈ নিদিয়ে আৰু মানৱতাই নিজৰ গতিশীলতা হেৰুৱাবলৈ বাধা নিদিয়ে: ক্ষমতা আৰু প্ৰগতিৰ আকাংক্ষা। সম্ৰাটৰ ঠাই লোৱাৰ প্ৰয়োজন নাথাকিলেও প্ৰতি বছৰে বিশেষ মিলিয়ন আবণ্টন দিয়া হৈছিল, কাৰণ ইয়াত মেটাগেলেক্সী বা তাৰকাৰাজ্যৰ সত্ৰাপ যেনে নিম্ন পদবীৰ বৃহৎ সংখ্যক বিষয়া আছে। কিন্তু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত কোটি কোটি তাৰকাৰাজ্য আছে আৰু নিয়ম অনুসৰি নিৰ্বাচিত "কোটিপতি"সকলে উচ্চ পদবী লাভ কৰে। সক্ৰিয় সেনাবাহিনীতো তেওঁলোকে ভাল প্ৰদৰ্শন কৰে। মিৰাবেলাৰ বয়স সম্ৰাজ্ঞীৰ বাবে একেবাৰে উপযুক্ত নাছিল: (সাধাৰণতে তেত্ৰিশ বছৰৰ মূৰে মূৰে এবাৰ এনেকুৱা হয়), কিন্তু ভৱিষ্যতে তাই সাৰ্বজনীন, প্ৰায় অন্তহীন সাম্ৰাজ্যখনৰ সৰ্বোচ্চ পদত ভৰসা কৰিব পাৰিব। কেনেকৈ হ"ল তাইক নিৰ্বাচিত লাখৰ পৰা বাদ দিয়া হ"ল? আৰু আপোনাৰ কেৰিয়াৰৰ দ্ৰুত উত্থান টেইলস্পিনত সোমাই গ"ল? চাইবাৰনেটিক সাম্ৰাজ্যত ছুপাৰ-পাৱাৰফুল ইলেক্ট্ৰনিকছ নিয়ন্ত্ৰণ কৰা নেতাসকলৰ ক্ষমতা বিপুল। বিশেষকৈ যিসকলে নিৰ্বাচিত লাখ লাখ লোকক নিৰীক্ষণ কৰে, তেওঁলোক, পাছলৈ, বিভিন্ন চোৰাংচোৱা সংস্থাৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত হয়। প্ৰেম আৰু জীৱন, সন্মান আৰু অধিকাৰ, সিংহাসনৰ প্ৰতিৰক্ষা, ইলেক্ট্ৰনিক নিয়ন্ত্ৰণ আদি বিভাগসমূহৰ কিমান বিশাল শক্তি আছে সেয়া কল্পনা কৰিব পাৰি।
  মুঠতে বাৰটা চোৰাংচোৱা সেৱা আছে, প্ৰত্যেকেই আনটোক নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। এই পৰিস্থিতিত বিভাগসমূহৰ মাজত সুস্থ প্ৰতিযোগিতা কাৰ্য্যৰ বাবে ভাল! সংগ্ৰাম চকুৰ পোহৰৰ দৰে, ভাগৰুৱা হ"ব পাৰে, কিন্তু সম্পূৰ্ণৰূপে নোহোৱা হ"লে মানুহৰ বাবে ধিক্! একে সময়তে হেকাৰৰ বিৰুদ্ধে সক্ৰিয় যুঁজ। সাধাৰণতে বিভিন্ন ভাৰ্চুৱেল যুদ্ধৰ বাবে হাইপাৰইণ্টাৰনেট অতি বিপজ্জনক হৈ পৰিছে। মানৱতাৰ আধিপত্যৰ অন্ত পেলোৱাৰ সপোন দেখা হেকাৰ-ভেদকাৰী আৰু স্থানীয় মাফিয়া আৰু এলিয়েনৰ সৈতে জড়িতসকলো আছে। বিশেষ লোক আৰু শক্তিশালী নিৰাপত্তা কাৰ্যসূচীৰ দ্বাৰা নিৰীক্ষণ কৰা হেকাৰৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্দয় যুঁজ। হাইপাৰইণ্টাৰনেট নিজেই (ই বহু গতিশীল স্থানত কাম কৰে, য'ত সকলো মাত্ৰা কাপোৰৰ লুপৰ দৰে হয়, শক্তি আৰু পদাৰ্থ নোহোৱা হৈ যায় আৰু নিমিষতে কোটি কোটি পাৰ্চেক ইনপুট পেলাই দিয়া হয়। তথ্য স্থানান্তৰৰ গতি অসীমৰ কাষ চাপি যায়, কিন্তু পদাৰ্থ অৰ্ধ-ভৌতিক হৈ পৰে ৷আনকি বস্তুটোৰ এটা অংশত সময় লেহেমীয়া হয়, আন এটা অংশত গতি বৃদ্ধি পায়, তৃতীয়টোত পিছলৈ লৰালৰি কৰে!কিন্তু মাত্ৰাৰ ক্ষেত্ৰত আৰু বেয়া হয়।যেতিয়া মূৰটো চাৰিমাত্ৰিক হয় তেতিয়া বুকুখন দহমাত্ৰিক হয়, বাহু দুটা বিশটা হয় মাত্ৰা, আৰু ভৰি দুখন সকলো এশ, আৰু আনকি এটা ভগ্নাংশৰ সৈতেও, মাল্টিকাইনেছিছৰ সুবিধাৰ পিছত এটা চেকেণ্ডৰ ভিতৰতে মানুহৰ গঠন বিভাজিত হয়, লগতে ষ্টাৰশ্বিপো কিন্তু হয়তো সময়ে সময়ে কেৱল তথ্য বা যাদুকৰী প্ৰবাহেই নহয় তাৰ মাজতে মাজে মাজে সেইবোৰ ক্লিয়াৰ কৰা হয়, কিন্তু শত্ৰুৱে নিয়ম অনুসৰি চেবটেজ প্ৰগ্ৰেম, ভাইৰাছ, ব'য়া কনষ্ট্ৰিক্টৰ, কৃমি, ড্ৰেগন, ব্লট আৰু অন্যান্য ধৰণৰ নিক্ষেপ কৰে যিয়ে সকলো যোগাযোগ আৰু যোগাযোগৰ কামক সিমান কঠিন কৰি তোলে সম্ভৱ. স্বাভাৱিকতে ব্যৱস্থাবোৰ বন্ধ নহয়, অহৰহ গতিশীল আৰু নিয়ন্ত্ৰণ কৰা হয়। কিন্তু যদি কৰ্মচাৰীজনো এজন উইজাৰ্ড হয়, তেন্তে ইয়াৰ ৰিস্ক লোৱাৰ যোগ্য হ"ব পাৰে। পৰীক্ষা নিয়ন্ত্ৰণ কৰা নিৰ্বাচিত লাখ লাখ লোকৰ ভিতৰত এজন আৰু ইয়াৰ উপৰিও এজন শক্তিশালী যাদুকৰ আব্ৰাম খিনষ্টেইনে বিচাৰিছিল যে তেতিয়াও বাহ্যিকভাৱে কোমল শিশু শ্যামলা মিৰাবেলাই তেওঁৰ অনুৰোধ পূৰণ কৰক।
  কথাটো হ"ল ছোৱালীজনীৰ কম্পিউটাৰ নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ এক অসাধাৰণ ক্ষমতা আছিল, ই আছিল ইলেক্ট্ৰনিক সম্মোহন আৰু টেলিপেথীৰ দৰে কিবা এটা। যেন তাই মহাজাগতিক অভাৰমাইণ্ডৰ সৈতে মিল খাইছে। গতিকে ইয়াৰ সুবিধা কিয় লোৱা নহয়? বিশেষকৈ কিছুমান ল"ৰা আবেদনকাৰীক সৰ্বোচ্চ নম্বৰ দিয়াৰ উদ্দেশ্যে, যাৰ বাবে আপুনি নিগমৰ পৰা যথেষ্ট পৰিমাণৰ ধন লাভ কৰিব পাৰে। বা ইলেক্ট্ৰনিক ফাইলৰ পৰা টকাৰ এটা অংশ ডাউনলোড কৰক। বা কেইবা ডজন গ্ৰহ এটা শ্বেল কোম্পানীক বিক্ৰী কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। এই সকলোবোৰ কেৱল ইলেক্ট্ৰনিকছৰ দ্বাৰা নিৰীক্ষণ কৰা হয়, যিটো আপুনি বুজাব নোৱাৰে, কিন্তু মাজে মাজে আপুনি প্ৰতাৰণা কৰিব পাৰে। আটাইতকৈ কঠিন কামটো হ"ল বিশেষ সেৱাসমূহৰ চফট্ ৱেৰ ব্লকবোৰ বাইপাছ কৰা, ইয়াত লাখ লাখ বিভিন্ন স্তৰৰ সুৰক্ষা আছে। কিন্তু ছোৱালীজনীয়ে ইলেক্ট্ৰনিকছক ইমানেই পতিয়ন নিয়াব পাৰিলে যে আটাইতকৈ শক্তিশালী চকীদাৰ প্ৰগ্ৰেমবোৰে ডাকনামটোক পাৰ কৰি দিব। এটা অদ্ভুত আৰু এতিয়াও বেয়াকৈ বুজা পৰিঘটনা। ইয়াৰ উপৰিও ছোৱালীজনীয়ে এতিয়াও নিজৰ ক্ষমতাক সম্পূৰ্ণৰূপে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পৰা নাছিল, তৰাবোৰৰ এটা নিৰ্দিষ্ট হেলনীয়া অৱস্থাত সিহঁতে নিজকে প্ৰকাশ কৰিছিল, যেতিয়া তাৰকাৰাজ্যবোৰ বুজিব নোৱাৰাকৈ জটিল ৰচনাত সজোৱা হৈছিল। ধূৰ্ত, কূটনৈতিক আৰু দক্ষ আব্ৰাম খিনষ্টেইনে নিজৰ বিদেশী সহযোগীসকলৰ সহায়ত হাইপাৰপ্লাজমিক ছুপাৰ-পাৱাৰফুল কম্পিউটাৰক প্ৰতাৰণা কৰাৰ কথা কোৱা চাইবাৰ ডুপ্লিকেচনৰ অনুকৰণ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। এতিয়া কেলেংকাৰীটো সম্পন্ন কৰিবলৈ আৰু ডাটা ব্লকটো সলনি কৰিবলৈ বাকী আছে চোৰাংচোৱা হেকাৰক প্ৰতিহত কৰিবলৈ ডিজাইন কৰা সাধাৰণ প্ৰগ্ৰেমবোৰ সাময়িকভাৱে শুই দিয়া। তদুপৰি ছোৱালীজনীক প্ৰতাৰণা কৰিব লগা হ"ল, যিহেতু এনে কেলেংকাৰীত যে তাই সচেতনভাৱে মান্তি নহ"ব সেয়া স্পষ্ট। ঠিক কেনেকৈ এই কাম কৰিব, কাৰণ মিৰাবেলা স্নো হোৱাইট, তেওঁৰ বয়স কম হোৱাৰ পিছতো, নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ ভিতৰত অন্যতম।
  কিন্তু ইহুদী মন নীচতাৰ বাবে ধূৰ্ত! মিৰাবেলা বৰ দয়ালু, আমি ইয়াৰ ওপৰত হেঁচা প্ৰয়োগ কৰাটো প্ৰয়োজন! ইয়াত আপোনাৰ নিজৰ ছোৱালীজনীৰ প্ৰতিও দুখ নাপায়৷ তেওঁৰ ছোৱালীজনীৰ মৃত্যু হ"ব পাৰে বুলি কোৱা কথাটো গণ্য নহয়। ইনকিউবেটৰত ইহঁতে অধিক উপাৰ্জন কৰিব।
  মিৰাবেলাই অব্ষ্টেকল কোৰ্চ সম্পূৰ্ণ কৰি শেষ কৰিছিল মাত্ৰ। তাইৰ ৰূপৱতী খালী ভৰি দুখনে তৰল হিলিয়ামৰ ওপৰত ছিটিকি পৰিল। গোলাপী ৰঙৰ গোৰোহাবোৰ বিষৰ অনুভূতি আৰু বিনাশৰ ৰশ্মিয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে যন্ত্ৰণাত পেলাইছে। ছোৱালীজনীক প্ৰায় সাত-আঠ বছৰীয়া যেন লাগিছিল, সোণালী কোঁচা চুলিৰে, কিছু পৰিমাণে কণমানি গেৰ্ডাৰ কথা মনত পেলাই দিছিল, বহুতো আল্ট্ৰা-হ"ল"গ্ৰাফিক দানৱ আৰু ছ্যুড"-ৰবটৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছিল, তাই নিৰ্মমভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল। সঁচা, আমাৰ চকুৰ ঠিক সন্মুখতে সুক্ষ্ম ছালখন পুনৰ ঘূৰি আহিল আৰু ভয়ংকৰ ঠাণ্ডাৰ পৰা নীলা হৈ পৰা ভৰি দুখনে গোলাপী ৰঙৰ টিণ্ট এটা লাভ কৰিলে। অব্ৰামক উৰি থকা দেখি ছোৱালীজনীয়ে হাঁহিলে:
  - কি ক'বলৈ ওলাইছা? পৰীক্ষাত মই কিমান পইণ্ট পাছ কৰিছো?
  অব্ৰামে উত্তৰ দিলে:
  - আপোনাৰ ওপৰত হোৱা হিটৰ সংখ্যাৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে এতিয়াও এশৰ পৰা বহু দূৰত।
  ছোৱালীজনীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - হায়, মই যোদ্ধা হিচাপে অসম্পূৰ্ণ, গতিকে আপোনাৰ সততাৰ বাবে ধন্যবাদ। কিন্তু ইমান দুখী যেন লাগে কিয়?
  অব্ৰামে আড়ম্বৰপূৰ্ণ তিক্ততাৰে ক"লে।
  - মোৰ ছোৱালী ছিমাক মনত আছেনে?
  - হয়, বৰ আকৰ্ষণীয় ছোৱালী!
  - আৰু তাৰোপৰি তাই আজ্ঞাকাৰী নহয়।
  মিৰাবেলাই সদয়ভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে শিশুৱে নিখুঁত আচৰণ কৰিব নোৱাৰে। হয়তো মই নিষিদ্ধ কিবা এটা চেষ্টা কৰিলোঁ?
  অব্ৰাহামে চকুলো টুকিলে:
  - যদিহে হ'লহেঁতেন! জানেনে, হাইপাৰইণ্টাৰনেটৰ জৰিয়তে নিজৰ পথ উলিয়াই থাকোঁতে তাই নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ প্ৰস্তুতিৰ তথ্যত সোমাই যোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল, যিটো কঠোৰভাৱে নিষিদ্ধ।
  - হয়, আমাৰ ডাটা গোপন! - নিৰ্বাচিত ছোৱালীজনীয়ে নিশ্চিত কৰিলে।
  - আৰু সেইবাবেই মোৰ ছোৱালীজনীয়ে নিজকে চকীদাৰৰ অনুষ্ঠানৰ বন্দী হৈ পৰিল। যিকোনো মুহূৰ্ততে তাইক উলিয়াই আনি চোৰাংচোৱা হিচাপে চেষ্টা কৰিব পৰা গ"ল।
  - ইমান সৰু?
  - জানেনে, চোৰাংচোৱাগিৰিৰ বয়স নাই। ব্যক্তিগত মেট্ৰিক্সৰ পৰা বঞ্চিত হৈ তাইক শিলৰ কুৱেৰীলৈ পঠিওৱা হ"ব, য"ত তাই শতিকাজুৰি দাসীৰ দৰে কাম কৰিব।
  - ৱাঃ!
  "পুত্ৰক চোৱা-চিতা কৰাত অৱহেলা কৰা অৱহেলিত পিতৃ হিচাপে মইও শাস্তি পাম।" অৱশ্যে মই একো গুৰুত্ব নিদিওঁ, মোৰ মৰমৰ ছোৱালীজনী, কিড চোল্ডাৰ, কাৰাগাৰৰ সেনাবাহিনীত সেৱা আগবঢ়াব বুলি জানিও জীয়াই থাকিব নোৱাৰো।
  মিৰাবেলাই আব্ৰামৰ ফালে চালে, যিয়ে এজন দক্ষ অভিনেতাৰ দৰে দুখক ইমানেই স্বাভাৱিকভাৱে চিত্ৰিত কৰিছিল যে ছোৱালীজনীয়ে অস্বস্তি অনুভৱ কৰিছিল:
  - মই তোমাক সহায় কৰিম! - মিৰাবেলাই সহানুভূতিশীল সুৰত ক"লে।
  অব্ৰামে উত্তৰ দিলে:
  - নহয়! মোক কোনেও সহায় কৰিব নোৱাৰে!
  বেয়াকৈ লুকাই থকা উত্তেজনাৰে মিৰাবেলাই উত্তৰ দিলে:
  - মোৰ অনুভৱ হৈছে যে তাৰকাৰাজ্যবোৰে এক প্ৰকাৰৰ স্ফটিক জালিত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ ওলাইছে। অৰ্থাৎ মই গাৰ্ড প্ৰগ্ৰেমবোৰ শুই দি আপোনাৰ ছোৱালীজনীক উলিয়াই আনিব পাৰিম।
  অব্ৰামে দ্বিধাবোধ কৰাৰ অভিনয় কৰিলে:
  - কিন্তু এইটো আপোনাৰ বাবে কঠোৰভাৱে নিষিদ্ধ, ধৰা পৰিলে নিৰ্বাচিত লাখৰ মাজৰ পৰা উলিয়াই অনা হ"ব, আনকি শিলৰ কুৱেৰীলৈও পঠিওৱা হ"ব।
  ছোৱালীজনীয়ে কঠোৰভাৱে ক"লে:
  - মোৰ একো গুৰুত্ব নাই! মই ছিমাক সহায় কৰিম। মোক অনুসৰণ কৰক, মই কেনেকৈ কৰো চাব।
  অব্ৰামে উশাহ এটা লৈ ক"লে।
  - তোমাৰ আভিজাত্য সম্ৰাজ্ঞীৰ যোগ্য।
  - এজন মানুহৰ যোগ্য! - সংশোধন কৰা হৈছে মিৰাবেলা।
  ছোৱালীজনীয়ে অব্ৰামৰ লগত উৰা মাৰিলে। ধূৰ্ত বিশেষজ্ঞজনে আগতীয়াকৈ সকলো ট্ৰেকিং ডিভাইচৰ সৈতে কাম কৰিছিল আৰু নিজকে নিৰাপদ বুলি বিবেচনা কৰিছিল। ছোৱালীজনী আৰু কূটনৈতিক প্ৰাপ্তবয়স্কজনে হেলমেট পিন্ধি তথ্যৰে ভৰা এখন জটিল ইলেক্ট্ৰনিক জগতত ডুব গ"ল।
  বহু মাত্ৰা আৰু গোলকৰ মাজত মিৰাবেলাই নিজকে দেৱীৰ দৰে অনুভৱ কৰিছিল। তাইৰ এনে লাগিল যেন তাই বহল ঘাইপথ এটাৰে উৰি গৈ আছে, আৰু বিভিন্ন ভাৰ্চুৱেল প্ৰগ্ৰেমবোৰ লৰালৰিকৈ ঘূৰি ফুৰিছে। কিছুমান নিৰাপদ গৰু, কাছ, টিউলিপৰ দৰে - হাতী আৰু টিউলিপৰ মিশ্ৰণ, আৰু অন্যান্য সৌন্দৰ্য্য।
  ইয়াৰ বিপৰীতে ভয়ংকৰ আছিল: ভয়ংকৰ আৰু বিপজ্জনক পহু, বাঘ, অজগৰ আৰু এনেকুৱা দানৱ যে আটাইতকৈ উৎসুক ভয়ানক পৰিচালকজন ভয়ত উন্মাদ হৈ পৰিব। ইয়াৰ উপৰিও হাইব্ৰিড প্ৰকাৰ আছে: কেকটাছ আৰু বাঘ, আলু আৰু উট, কল আৰু ষ্টিংৰে, অক্টোপাছ আৰু ফ্লাই এগাৰিকৰ মিশ্ৰণ। অৱশ্যে ছোৱালীজনীয়ে ভয় কৰা নাই;কম্বেট স্পাৰিঙৰ ক্ষেত্ৰত তাই বেলেগ কিবা এটা অনুভৱ কৰিছে। আক্ষৰিক অৰ্থত তেওঁলোকৰ ইনকিউবেটৰটো আবিৰ্ভাৱ হোৱাৰ দিনৰে পৰাই কেঁচুৱাক যুঁজিবলৈ (অধিক নিখুঁতভাৱে ক"বলৈ গ"লে, হত্যা কৰিবলৈ) শিকোৱা হৈছিল, লগতে অন্যান্য বিজ্ঞানসমূহো শিকোৱা হৈছিল। প্ৰতিদিনে শিশুৱে ইজনে সিজনৰ লগত বা বিভিন্ন অস্ত্ৰৰে বা উলংগ হৈ কাজিয়া কৰে আৰু প্ৰায়ে ল"ৰাক ছোৱালীৰ সৈতে যোৰ কৰা হয়। তেওঁলোকে কৰুণা নাজানে, তথাপিও ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ আত্মাত কোমলতাৰ আভাস এটা ধৰি ৰাখিলে। মিৰাবেলাই দৃষ্টিভংগীবোৰৰ কাষেৰে উৰি যায় আৰু ভয়ংকৰ মেগা-নেটৱৰ্ক ৱাচডগ প্ৰগ্ৰেমৰ সন্মুখীন হয়। প্ৰকাণ্ড পোৰকুপাইন সিংহ আৰু শ্বাৰ্ক গাৰ্ড ডগৰ দৰে। ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটিয়ে তেওঁলোকক এক ভয়ংকৰ ৰূপ দিয়ে। অব্ৰামে ৰৈ যায়:
  - দেখিছানে সিহঁতক?
  মিৰাবেলাই শান্তভাৱে উত্তৰ দিয়ে:
  - সম্পূৰ্ণ নিৰাপদ!
  - মই তেনেকৈ নক'লোহেঁতেন!
  ছোৱালীজনীয়ে উৰি যায় বিশাল কাঁইটীয়া সিংহবোৰৰ ওচৰলৈ। তেওঁ তেওঁলোকৰ ফালে হাত জোকাৰিছে:
  - মোৰ প্ৰিয়সকল, জিম্মাত থকাটো কেনেকুৱা লাগে?
  ইয়াৰ উত্তৰত আদৰণীয় গৰ্জন শুনা যায়:
  - আমি তোমাৰ কথা শুনি আছো ছোৱালী!
  মিৰাবেলাই মৃদু সুৰত কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল:
  -আপুনি ইমান মৰমলগা জন্তু। আপুনি কঠিন প্ৰহৰী কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে, আপুনি অহৰহ সতৰ্ক হৈ থাকে। আপোনাৰ বাবে নিশ্চয় অবিশ্বাস্যভাৱে কঠিন?
  প্ৰহৰী সিংহ আৰু কুকুৰে উত্তৰ দিয়ে:
  - অসুবিধাই আমাক ভয় খুৱাব নোৱাৰে!
  মিৰাবেলাই সন্মত হ"ল:
  - এইটো সঁচা, কিন্তু আপুনি সঁচাকৈয়ে টোপনিৰ উজ্জ্বল, পৰিষ্কাৰ জগতখনত ডুব যাব নিবিচাৰেনে? শৈশৱৰ সপোন কি, আত্মা নিশ্চিন্ত হ"লে উজ্জ্বল ঘাঁহনিৰ মাজেৰে দৌৰি যোৱাটো কেনেকুৱা হয় সেই কথা জানিবলৈ!
  ৱাচডগ প্ৰগ্ৰেমবোৰে সন্তুষ্টিৰে গুণগুণাই উঠিল:
  - হয়তো ঠিকেই কৈছা ছোৱালী৷
  মিৰাবেলাই হাতেৰে কেইবাটাও পাছ দিলে। ভয়ংকৰ শিকাৰুবোৰে লাহে লাহে টোপনি যাবলৈ ধৰিলে। তেওঁলোকে নিজৰ হিংস্ৰ মূৰ দুটা আঁঠুত থৈ দিলে আৰু শিকাৰুৰ কাৰ্যসূচীৰ কম শব্দৰ নাক শুনা গ"ল।
  ছোৱালীজনীয়ে কোৱাৰ লগে লগে বিশাল দানৱবোৰ নিমাত হৈ পৰিল:
  - এতিয়া বাটটো স্পষ্ট! ছোৱালীজনীক মুক্ত কৰিব পাৰিবা!
  অব্ৰামে নিজৰ ঘৃণনীয় আনন্দ লুকুৱাই উত্তৰ দিলে।
  - আৰু মই এতিয়া এই কামটো কৰিম৷ জিৰণি লওক আৰু উকি মাৰিব নালাগে।
  ছোৱালীজনীয়ে আঙুলিয়াই আঁতৰি গ"ল আৰু অব্ৰামে নিজৰ ধ্বংসাত্মক কাম আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ দ্ৰুতগতিত প্ৰয়োজনীয় তথ্য ডাউনলোড কৰি ধন স্থানান্তৰ কৰিলে। ট্ৰিলিয়ন ৰুবল তেওঁৰ পকেটত বৈ গ"ল। সকলো যেন উজ্জ্বলভাৱে চলি আছিল, সোণালী ধাৰাবোৰ মুকলি হৈ আহিছিল।
  তাৰ পাছত হঠাতে হাইপাৰইণ্টাৰনেটটো অভেদ্য আন্ধাৰেৰে আবৃত হৈ পৰিল। অব্ৰামে লৰচৰ কৰিবলৈ ধৰিলে, তেওঁ খঙেৰে শপত খালে।
  - এইটো কেনেকুৱা ভেকুৱাম ডেভিলৰী!
  ঠাইখিনি দোল খাই গ"ল আৰু আব্ৰাম আৰু মিৰাবেলাই নিজকে বহুতো টেণ্টেকেল থকা ৰবটেৰে ভৰা ধূসৰ কোঠা এটাত বিচাৰি পালে।
  - চৰকাৰী হেকাৰে গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছে! - বজ্ৰপাতৰ মাত এটা ঘোষণা কৰিলে।
  অব্ৰামে হাউলিলে:
  - এইটো ভুল! মোক ঠগ খাইছিল!
  - ইয়াত কোনো ভুল নাই! আপুনি মূল অপৰাধী!
  নিকৃষ্ট চক্ৰান্তজনে চিঞৰি উঠিল:
  - এই সকলোবোৰ মিৰাবেলাৰ দোষ! তাই মোক অপৰাধ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰিছিল!
  - আমি সকলোৱে জানো কোনে কাক প্ৰেৰণা দিলে! আৰু আপুনি বিধানৰ আগত উত্তৰ দিব! আৰু ছোৱালীজনীয়ে দেখুৱাই দিলে যে তাইৰ বিপদজনক ক্ষমতা আছে।
  মিৰাবেলক হাতৰ কব্জিত ধৰিলে আৰু তাইৰ বাহু দুটা নিপুণভাৱে পেচোৱা হ"ল। ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ খালী ভৰি দুখন লাথি মাৰিলে, যিবোৰ ভৰি গ্ৰেভিঅ"-নিউট্ৰিন" চাবুকেৰে অতি বেদনাদায়কভাৱে আঘাত কৰা হৈছিল। ইমানেই বিষ হৈছিল যে মিৰাবেলাৰ উশাহ বন্ধ হৈ গ"ল। ছোৱালীজনীক আকৌ আৰু জোৰেৰে আঘাত কৰা হ"ল, যাৰ বাবে তাই দাঁত চেপি ধৰিলে। গোলাপী ৰঙৰ গোৰোহাটো অলপ ফুলি নীলা হৈ পৰাত কেইটোপালমান তেজ ওলাল। তৃতীয়টো আঘাতে ছোৱালীজনীৰ ওঁঠৰ পৰা হুমুনিয়াহ এটা আনিলে, তাইৰ শ্যামলা চুলিখিনি জিলিকি উঠিল আৰু থিয় হৈ থাকিল। তাৰ পিছত আৰু আঘাত হ"ল, ছোৱালীজনীৰ গোৰোহাত ধোঁৱা ওলাই আহিল৷ মিৰাবেলাই চিঞৰি উঠিল:
  - মোৰ সকলো দোষ। অব্ৰামক অত্যাচাৰ নকৰিবা।
  আঘাতবোৰ অহা বন্ধ হৈ গ"ল আৰু উল্লাসিত নাৰী মাত এটা শুনা গ"ল।
  - আমি আকৌ অব্ৰামক জেৰা কৰিম। আৰু তুমি এগৰাকী সম্ভ্ৰান্ত ছোৱালী, তুমি এই কুণ্ডলীক কেনেকৈ ৰক্ষা কৰা দেখিছা। আমি আপোনাক এটা কোঠালৈ পঠিয়াই দিম আৰু তাৰ পিছত আপোনাৰ ভাগ্য নিৰ্ণয় কৰিম। এই ধৰণৰ প্ৰকৃত নিৰ্যাতনৰ বাবে।
  অব্ৰামে অতি ঘৃণনীয় সৰু মাতেৰে ক"বলৈ ধৰিলে:
  - নাই নহয়! এই ধুমকেতু চয়তানে মোক প্ৰতাৰণা কৰিলে!
  কাণ বন্ধ কৰা মাত এটাই বাধা দিলে:
  - হাইপাৰপ্লাজমা চলাব নালাগে, আমাৰ সকলো লিখি থোৱা আছে! আৰু আমি যি নাজানো, আপুনি আমাক ক"ব যেতিয়া বিশেষজ্ঞসকলে আপোনাৰ বাবে দায়িত্ব ল"ব৷ ছোৱালীজনীৰ কথা ক"বলৈ গ"লে তাই ৰাজহুৱাভাৱে কোবাই খোৱা আৰু নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ পৰা বৰ্জনৰ সন্মুখীন হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি। কিন্তু বিপজ্জনক অপৰাধীৰ পক্ষ লওঁতে যদি তাই বোকাময়তা দেখুৱায় তেন্তে তাইক অধিক কঠোৰ শাস্তি দিয়া হ"ব।
  ছোৱালীজনীৰ চকুৰ পৰা চকুলো এটা উৰি গ"ল। তাই বুজি পালে যে এতিয়া সকলো, তাইৰ ভৱিষ্যত, নলাৰ তলত। গতিকে ইয়াৰ অৰ্থ হ"ল তাইৰ কেৰিয়াৰৰ পৰা বিদায় আৰু তাইক কুৱেৰীলৈ বদলি কৰা হ"ব। শৰীৰত থকা বিশেষ মিনি ৰবটে কাৰাগাৰ সেনাৰ বন্দীসকলৰ শৰীৰত অহৰহ বিষৰ সৃষ্টি কৰে। যেতিয়া আপুনি সোনকালে কাম কৰে তেতিয়া বিষটো দুৰ্বল হয়, যদি আপুনি অলপ লেহেমীয়া কৰে তেন্তে ই অবিশ্বাস্যভাৱে শক্তিশালী হৈ পৰে। আৰু কোনো মনোৰঞ্জন, কোনো চুটি টোপনিতে উচ্চ হোৱাৰ সুযোগ, অবিৰত কাম আৰু যন্ত্ৰণা। আন এটা সম্ভাৱনা হ"ল স্পেংকিং। ছোৱালীজনীয়ে বিষৰ ভয় নকৰে, সকলো স্পাৰিং আৰু ট্ৰেইনিংত ই চিনাকি সংগী, কিন্তু অপমানৰ ভয় কৰে। ল"ৰা-ছোৱালীয়ে তাইক অত্যাচাৰ কৰা দেখিব, আৰু তেওঁলোকে হয়তো হাঁহিবও পাৰে। আৰু এইটো ইমানেই লজ্জাজনক আৰু ভয়ংকৰ!
  মিৰাবেলাই কান্দিব নোৱাৰাকৈ ওঁঠটো কামুৰিলে। তাই সিদ্ধান্ত ল"লে যে তাই মনে মনে অত্যাচাৰ সহ্য কৰিব লাগিব।
  স্থানীয় কাৰাগাৰলৈ লৈ যোৱা হয় কিশোৰীগৰাকীক। মোক এটা সংকীৰ্ণ কোঠাত পেলাই দিলে য"ত বিচনা নাছিল, চকী নাছিল, মাত্ৰ উদং বেৰ আছিল। মিৰাবেলাই নিজেই অনুভৱ কৰিলে যে মজিয়াৰ পৰা প্ৰচণ্ড তাপ ওলাইছে, যিয়ে তাইৰ উদং, চেলেকি লোৱা ভৰি দুখন জ্বলাই পেলাইছে আৰু ওপৰৰ পৰা, বিপৰীতে, জমা হৈ পৰিছে, যাৰ ফলত তাইৰ বয়সৰ বাহিৰৰ পেশীবহুল উদং কান্ধ দুটা কঁপি উঠিছে। কোঠাটোত থকাটোৱেই সৰু অত্যাচাৰ নাছিল। এইটো সঁচা যে, আচৰিত কথাটো হ"ল, ছোৱালীজনীৰ বাবে সেয়া আছিল এক সান্ত্বনা;এতিয়া যিমানেই শাস্তি দিব সিমানেই পিছত নম্ৰতা দেখুৱাব!
  ছোৱালীজনীয়ে বিজ্ঞানক ধন্যবাদ জনাইছিল যে তাইক একেটা অসম্পূৰ্ণ প্ৰটিন কলাৰ পৰা সৃষ্টি কৰা হোৱা নাই। তেতিয়া তাইৰ ভৰি দুখন ছাই হৈ পৰিছিল আৰু তাইৰ শৰীৰটো জমা হৈ পৰিছিল। আৰু সেইবাবে অনুভৱটো মাথোঁ প্ৰবল, গৰম আৰু মানুহৰ বায়"ৰবটৰ ল"ৰা-ছোৱালীৰ ভৰিৰ জ্বলন। বিষৰ তীব্ৰতা কমাবলৈ মিৰাবেলাই নাচিবলৈ বাধ্য হয়। তাই জপিয়াই পৰিল, কোঠাটোৰ চিলিঙত মূৰটো খুন্দা মাৰি ভৰিৰ আঙুলিত থিয় হৈ ঘূৰি গ"ল। গৰম আৰু ঠাণ্ডা তীব্ৰতৰ হৈ পৰিল, মেধাৱী শিশুটিৰ বাবে বৰ কষ্টদায়ক হৈ পৰিল। ছোৱালীজনীয়ে অৱশ্যে বুজি পাইছিল যে কঠোৰ শৈশৱ এটা ন্যায্য: যুদ্ধ চলি আছিল আৰু প্ৰতিজন শিশু সৈনিকেই কঠোৰ বিচাৰৰ বাবে সাজু হ"ব লাগিব। কাৰণ, অৰ্থনৈতিক সৈন্য বা শ্ৰমিক সেনাবাহিনীত নিযুক্তি দিয়াসকলৰো শৈশৱ নাই, যুদ্ধৰ প্ৰশিক্ষণ লয়। দুয়োখন সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিটো শিশুৰ জীৱনৰ আৰম্ভণি হয় এইটোৱেই যে তেওঁক মহাকৰ্ষণীয় তৰংগেৰে আবৃত কৰি আল্ট্ৰাছাউণ্ডেৰে জিলিকি উঠে, তাৰ পিছত হাইপাৰকাৰেণ্ট স্পন্দনে বিন্ধি পেলায়। এই পৃথিৱীখনক চিনি পোৱাৰ আৰম্ভণি হয় তীব্ৰ যন্ত্ৰণাৰ পৰা! এইটোৱে সৰুটোক কঠিন কৰি তুলিব লাগে আৰু ধৰা পৰাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁক প্ৰস্তুত কৰিব লাগে (বহুত ভিন্ন পক্ষাঘাতকাৰক বিকিৰণ আছে, আৰু আত্মহত্যাটো ন্যায্য হ"ব যদিহে আপুনি শত্ৰুৰ সৈন্য বা আটাইতকৈ বেয়া অৱস্থাত যুদ্ধৰ ৰবটক লগত লৈ যাব পাৰে)। বন্দী অৱস্থাত মগজুটো বন্ধ কৰি পুতলা দাসলৈ পৰিণত কৰিব পৰা গ"ল। অৱশ্যে প্ৰতাৰণা আৰু পলায়ন হৈছিল। তাৰ পিছত বিশেষ সেৱাই তেওঁলোকৰ বাবে চিকাৰ কৰিছিল, বিশ্বাসঘাতকসকলক শাস্তি দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
  শৈশৱৰ পৰাই সকলোৱে বেদনা সহ্য কৰিছিল, সম্ৰাটেও! নিৰপেক্ষ ক্ষমতা থকা এজন সৰ্বশক্তিমান শাসকে, সময়ে সময়ে বাধাৰ পথৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছিল, যিকোনো প্ৰজাৰ দৰেই দুখ-কষ্টৰ সন্মুখীন হৈছিল। আনকি বিশেষ ধৰণৰ হাইপাৰপ্লাজমা আৰু আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-ছুপাৰ কাৰেণ্ট আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছিল, যিয়ে বিষ বৃদ্ধি কৰিব লাগে। (হাইপাৰকাৰেণ্ট হৈছে সাধাৰণ বিদ্যুতৰ বিৱৰ্তন, ইয়াত সাধাৰণ কাৰেণ্টতকৈ অসীমভাৱে অধিক শক্তি থাকে, গতি পোহৰতকৈ কোটি কোটি গুণ বেছি, ভল্টেজ একেলগে বহু মাত্ৰাত সৃষ্টি হয়, অখণ্ড আৰু ভগ্নাংশ দুয়োটা! বাৰু, ব্যৱহাৰৰ সম্ভাৱনা সীমিত কেৱল মানুহৰ আৰু কেৱল মানুহৰ কল্পনাৰ দ্বাৰা নহয়।) দুখভোগ কৰাটোক মহান সাহস বুলি গণ্য কৰা হৈছিল আৰু যিসকলে বিষৰ ভয় কৰিছিল তেওঁলোকক নীচ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। তেওঁলোকক হত্যা কৰা হোৱা নাছিল, বৰঞ্চ কেৱল তেওঁলোকৰ ব্যক্তিত্বৰ মেট্ৰিচ পুনৰ প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছিল। সাধাৰণতে অতিসভ্যতা আছিল অদ্ভুত: মৃত্যুদণ্ডক অমানৱীয় বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু সৰু ল"ৰা-ছোৱালীৰ বাবেও নিৰ্যাতন সাধাৰণ আনকি বাধ্যতামূলক। বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে আত্মা আৰু শৰীৰক শক্তিশালী কৰা অসহনীয় দুখ-কষ্ট অনুভৱ কৰিব লাগিব!
  মিৰাবেলাই বিষৰ পৰা নিজকে বিচলিত কৰিবলৈ আৰু কেনেবাকৈ ইয়াক স্থানীয়কৰণ কৰিবলৈ বিশেষ কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ই সহায় কৰিলে, কিন্তু অতি সীমিত পৰিসৰত। ইয়াৰ উপৰিও ছোৱালীজনীৰ ভিতৰত থকা সেই মিনি কম্পিউটাৰবোৰে তাইক অধিক অত্যাচাৰ কৰিছিল। ইলাষ্টিক হাড়বোৰ পেচোৱা হৈছিল, ছোৱালীজনী আক্ষৰিক অৰ্থত বিকৃত হৈ পৰিছিল।
  মিৰাবেলাই দাঁত চেপি ইমানেই হতাশ হৈ কুটিল হৈ পৰিল যে চকুৰ সন্মুখত ৰঙীন দাগবোৰো পিছলি গ"ল। তাইৰ এনে লাগিল যেন তাই অগ্নিময় আৰু বৰফৰ দৰে নৰকত আছে। ই কেৱল ভয়ংকৰ আছিল, মাংসৰ টুকুৰাবোৰ সৰি পুনৰ বাঢ়ি আহিল।
  আনকি ছোৱালীজনীয়ে ওঁঠত ঘাঁ কৰি গান গাইছিল:
  মোৰ জন্মভূমি - ইয়াতকৈ শক্তিশালী প্ৰেম নাই,
  আপোনাৰ বাবে যুঁজ দিয়াটোৱেই হৈছে শৌৰ্য্য আৰু সন্মান!
  সপোনৰ বাবে তেজৰ সাগৰ বোৱাই দিয়াটো প্ৰয়োজনীয়,
  শত্ৰুক পৰাস্ত কৰক - নিযুক্তিৰ হিচাপ নাই!
  
  মোৰ ৰুছ' পবিত্ৰ - হৃদয়ৰ শিখাত,
  মই বুজিব পৰা নাই দেশৰ সৌন্দৰ্য্য!
  তাইৰ বাবে যুঁজ দিয়ক - শেষক ওচৰলৈ আনিব,
  Hellish দুষ্ট গড় - নিকৃষ্ট অসাৰতা!
  
  পিতৃভূমিৰ বাবে মই মোৰ প্ৰাণ দিবলৈ সাজু,
  আমাক গোটেই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বাট দেখুৱাওক, ৰুছ'!
  তাইৰ প্ৰয়োজন হ"লে আমি কষ্ট পাম,
  সম্পূৰ্ণ উচ্চতাত আক্ৰমণ কৰক আৰু যুদ্ধত ভয় নকৰিব!
  
  ভগৱানক সুধিলোঁ ভাগ্য ক"ত পাম,
  আকাশৰ তৰাবোৰে জিলিকনিৰে অন্ধ কৰি পেলাইছিল!
  আৰু প্ৰভুৱে ক"লে - মই তোমাক বুজি নাপাওঁ,
  মোৰ উত্তৰ সহজ - চিৰদিনৰ বাবে ৰাছিয়াৰ সেৱা কৰক!
  আনকি অলপ সহজ হৈ পৰিল! তাই কেতিয়াও, যিয়েই নহওক, স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াক বিশ্বাসঘাতকতা নকৰে। আৰু ইয়াৰ পিছতো কষ্টৰ যোগ্য, আনকি ইয়াক আৰু অধিক কঠোৰ শাস্তি দিয়া উচিত যাতে আনৰ অনুভৱ নহয়।
  যদিও সময় যেন যন্ত্ৰণাদায়কভাৱে লাহে লাহে পাৰ হৈ গৈছিল, বাস্তৱত মাত্ৰ এঘণ্টা ত্ৰিশটা পৃথিৱী মিনিট পাৰ হৈ গৈছিল। অৱশ্যে যেতিয়া অত্যাচাৰ হয় তেতিয়া যেন এক অনন্তকাল।
  ছোৱালীজনীক ফৰ্চ ফিল্ডে তুলি লৈ বাহিৰলৈ টানি লৈ যায়। ৰাজহুৱাভাৱে কোব খাবলৈ পঠিওৱা হৈছিল তাইক। মিৰাবেলে বৰ লাজ পাইছিল আৰু উলংগ হোৱাৰ বাবে নহয়, উন্নত সাম্ৰাজ্যত শাৰীৰিক নগ্নতাত কোনো লজ্জাজনক কথা নাছিল;ল'ৰাবোৰৰ সৈতে স্পাৰিঙৰ সময়ত তেওঁলোকে সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ যুঁজিছিল, কোনো অশ্লীল চিন্তা নকৰাকৈ। আৰু টেকন"ট্ৰনিক জগতখনত যৌনতা প্ৰাচীন কালৰ দৰে একেবাৰেই নহয়। ক্লাব আৰু হাইড্ৰজেন বোমাৰ তুলনা কৰা সম্ভৱনে? গ্ৰেপ্তাৰ হোৱাৰ অপৰাধবোধতহে মিৰাবেলা লাজ পাইছিল। ইয়াৰ উপৰিও তাই এই ল"ৰাকেইটাৰ লগত বিদায় ল"ব লাগিব আৰু চিৰদিনৰ বাবে যেন লাগে। সাধাৰণতে অতি ধুনীয়া নিৰ্বাচিত লাখৰ পৰা ল"ৰা-ছোৱালীয়ে কেৱল চুটি কাপোৰ পিন্ধি আধা উলংগ হৈ নিজৰ শাস্তিলৈ আহিছিল। পেশীবোৰ বিকশিত হোৱাৰ বাবে কোনটো ল"ৰা আৰু কোনজন ছোৱালী তৎক্ষণাত ক"ব নোৱাৰি। সঁচা, ছোৱালীয়ে ৰঙা চুটি কাপোৰ পিন্ধে, আৰু ল"ৰাই নীলা ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধে। চুটি চুলি কটা, নিষ্ক্ৰিয় মুখ। সিহঁত ইমানেই ভালকৈ প্ৰশিক্ষণ লৈছে যে যেতিয়া মিৰাবেলা পিছফালে হাত দুখন কফ কৰি আবিৰ্ভাৱ হ"ল, তেতিয়া এটা গুঞ্জনও শুনা নাযায়। ধুনীয়া মুখবোৰ মূৰ্তিৰ দৰে নিথৰ হৈ পৰিল, মাত্ৰ দুটামান ল"ৰাইহে নিজকে অলপ হাঁহিবলৈ দিলে। অলপ - ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল ৰঙা মুখৰ ধাৰে অলপ ওপৰলৈ তুলি লোৱা।
  মিৰাবেলাই সিহঁতক চাই উত্তৰত হাঁহিলে। যদিও স্পষ্ট আছিল যে মৰাপাটখন ইতিমধ্যে সাজু হৈ উঠিছে আৰু যুদ্ধৰ ৰবট-নিৰ্যাতনকাৰীসকলে ভাবুকিমূলক ভংগীমা লৈছিল।
  মৰাপাটৰ বাটটো ছোৱালীজনীৰ বাবে বেদনাদায়ক দীঘল যেন লাগিল;বহুত কষ্টৰ সন্মুখীন হোৱা তাইৰ ভৰি দুখনে ধাতুৰ মজিয়াখনৰ কাষেৰে লাহে লাহে খোজ কাঢ়ি গ"ল। মিৰাবেলাই কান্দিব নোৱাৰাৰ বাবে নিজকে সংযত কৰিবলৈ বহুত কষ্ট পালে। এগৰাকী ছোৱালীয়ে জিভাখন উলিয়াই লগে লগে লুকুৱাই ৰাখিলে। অদ্ভুত কথাটো হ"ল, তাৰ পিছত মিৰাবেলৰ মনটো ভাল লাগিল, তাই হাঁহি এটা মাৰিলে।
  ইয়াৰ উত্তৰত তাইক তুলি লৈ মৰাপাটৰ ওচৰলৈ দলিয়াই দিয়া হ"ল। ছোৱালীজনীক বতাহত তুলি বল ক্ষেত্ৰৰ তলত পিন কৰি থোৱা হ"ল। সেনাপতিৰ মাতটো বাজি উঠিল:
  - যিহেতু আমাৰ ছাত্ৰী মিৰাবেলা স্নো হোৱাইটে নিজৰ ক্ষমতাক অপৰাধমূলক উদ্দেশ্যত ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল, অত্যধিক কোমলতা আৰু দূৰদৰ্শিতাৰ অভাৱ দেখুৱাইছিল, সেয়েহে তেওঁক ৰাজহুৱা শাস্তি আৰু নিৰ্বাচিত লাখৰ পৰা বহিষ্কাৰৰ শাস্তি দিয়া হৈছে। ইয়াৰ উত্তৰত আপুনি কি ক"ব বিচাৰে?
  ছোৱালীজনীয়ে চকুপানী ধৰি কষ্টেৰে ক"লে:
  - মোৰ ভুল হ'ল! গতিকে মই তাইৰ বাবে আইনৰ আগত সকলো কঠোৰতাৰে উত্তৰ দিম!
  - আৰম্ভ কৰক! - অদৃশ্য মহিলাগৰাকীয়ে ক"লে।
  বিষৰ বিকিৰণে আঘাত কৰে ছোৱালীজনীক। ইমানেই তীব্ৰ যে ই লগে লগে শৰীৰটোক আলোকিত কৰি পেলালে, পাচলি আৰু আভ্যন্তৰীণ অংগলৈকে। সকলোৱে দেখিলে মিৰাবেলাৰ কংকাল আৰু বিভাজিত হোৱা আভ্যন্তৰীণ অংগবোৰ। ছোৱালীজনীয়ে ইমান তীব্ৰ বিষ অনুভৱ কৰিছিল যে আগতে তাইৰ বাবে বুজিব নোৱাৰা যেন লাগিছিল। শৰীৰৰ প্ৰতিটো অংগত এনে ভয়াবহতা আগতে কেতিয়াও হোৱা নাছিল। মিৰাবেলাই তেজ থু পেলালে আৰু তীব্ৰ হাউলিলে:
  - অ"-অ"-অ"!
  ল"ৰাবোৰৰ মাজত হুইচেল এটা শুনা গ"ল। কোনোবাই চিঞৰিলে:
  - ছিছি!
  সেই মুহূৰ্ততে মজিয়াৰ ওপৰেৰে ঢৌ এটা পাৰ হৈ গ"ল, ল"ৰা-ছোৱালীকেইটাৰ খালী ভৰি দুখনত বেদনাদায়কভাৱে খুন্দা মাৰিলে।
  আল্ট্ৰা কাৰেণ্টে মোৰ উদং গোৰোহাত বেদনাদায়কভাৱে আঘাত কৰিলে। সাধাৰণতে এনে শাস্তিৰ সময়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলেও বিষ অনুভৱ কৰাটো প্ৰথা। ইয়াৰ ফলত ৰাজহুৱাভাৱে প্ৰহাৰ কৰাটো বহুত বেছি শিক্ষামূলক হৈ পৰে।
  ল"ৰাকেইটাই চকু টিপিয়াই দিলে, কিন্তু নিমাত হৈ থাকিল। মিৰাবেলাৰ অত্যাচাৰ চলি থাকিল। তাইৰ সৰু শৰীৰটোৱে ৰং সলনি কৰি থাকিল, আৰু তাইৰ চেতনাত বিভিন্ন ভয়ংকৰ দৃশ্য দেখা গ"ল। ছোৱালীজনীয়ে মাজে মাজে কঁপি উঠিল, মিৰাবেলে ইচ্ছাশক্তিৰ এক বৃহৎ প্ৰচেষ্টাৰে অহৰহ বিস্ফোৰণ ঘটা চিঞৰটো নিৰ্বাপিত কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। তাইৰ শৰীৰৰ প্ৰতিটো মৌলিক কণিকাৰ মাজেৰে জিলিকি উঠি সিহঁতে তাইক মাৰপিট কৰি থাকিল। ছোৱালীজনীয়ে ভয়ংকৰ কষ্ট পাইছিল, এটা সময়ত বিষটোৱে সকলো সীমা অতিক্ৰম কৰিলে আৰু তাই আকৌ চিঞৰি উঠিল।
  হাইপাৰকাৰেণ্টৰ শক্তিশালী শ্বকে চাই থকা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীকো আঘাত কৰিলে। এই কথা শুনি কিছুমানে চিঞৰি উঠিল, বৰ বেদনা লাগিল।
  ইফালে মিৰাবেলছক বিশেষ ধৰণে অত্যাচাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে। তাইৰ শৰীৰটোৱে পৃথক পৃথক অণুত ভাঙি গৈ থাকিল, আৰু তাৰ পিছত নিজকে পুনৰ একত্ৰিত কৰি থাকিল। এনে লাগিল যেন ই ফ"টনলৈ সিঁচৰতি হৈ পৰিল, আৰু তাৰ পিছত আকৌ এবাৰ পুনৰুদ্ধাৰ হ"ল। বহু বেৰেলৰ কামানৰ পৰা হলটো ভাঙি গৈ আছিল, বিনাশৰ গোলাৰ প্ৰভাৱত, ই অধিক যন্ত্ৰণাদায়ক হৈ পৰিছিল। জীৱটোৰ প্ৰতিটো কোষ যদিও প্ৰটিনৰ নহয়, কিন্তু জীৱিত কোষ, ইয়াৰ গঠনমূলক মৌলবোৰত বিভাজিত হৈ পৰিল - কোৱাৰ্কতকৈ সৰু, আৰু তাৰ পিছত ছুপাৰমেট্ৰিক্সৰ শক্তিত ই পুনৰ জন্মৰ দৰে হৈ পৰিল। ইয়াত দুখ-কষ্ট এনেকুৱা যে বুজি পোৱা আৰু কল্পনা কৰাটো অসম্ভৱ। দানৱীয় চাইবাৰ নিৰ্যাতন, নিষ্ঠুৰ নিষ্ঠুৰতা।
  চেতনাই নিজকে যন্ত্ৰণাৰ সাগৰত বিচাৰি উলিয়াই বাহিৰলৈ ওলাই যাব বিচৰা নাছিল। ইয়াৰ বিপৰীতে সময়ৰ গতি লেহেমীয়া হ"ল, যাৰ বাবে সকলো কথা আৰু বেছি কষ্টদায়ক হৈ পৰিল। এইদৰেই যথেষ্ট সময় চলি থাকিল, প্ৰতিটো চেকেণ্ডত ফ"টনেৰে সূৰ্য্যৰ দৰে যন্ত্ৰণাৰে ভৰি পৰিল! নিৰ্বাচিত লাখ লাখ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলকো আনৰ অপৰাধবোধক ভালদৰে অনুভৱ কৰিবলৈ বিভিন্ন ৰশ্মি আৰু বিকিৰণেৰে আঘাত কৰা হৈছিল। ল"ৰাকেইটাই চিঞৰি উঠিল, কঁপি উঠিল, কিন্তু থিয় হৈ থাকিল: বিষ হৈছে আশীৰ্বাদ, ইচ্ছাশক্তিৰ শক্তিশালীকৰণ, জয়ৰ ভেটি! নিৰ্যাতনৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়টো আছিল মৃতদেহটোক নলীত গুটিয়াই জুইৰ আঙঠিৰ মাজেৰে ঠেলি দিয়া। টৰ্চাৰ চিম্ফনীত এইটোও এটা অতিৰিক্ত কৰ্ড। মিৰাবেলৰ হাড়বোৰ মাজে মাজে ভাঙি গৈছিল, আৰু তাৰ পিছত বেদনাদায়কভাৱে গাঁথনি হৈছিল। হাঁহিবলৈ সাহস কৰা ল"ৰাটোৰ হাত-ভৰি কাটি পেলোৱা হৈছিল আৰু তাৰ পিছত পুনৰ সংলগ্ন কৰা হৈছিল। ইয়াৰ পিছত এটা হ"ল"গ্ৰাফিক বাঘ আবিৰ্ভাৱ হ"ল, মাংস খাই, এইটো এক অবিশ্বাস্য ভয়ানক, দাঁত চেপি ধৰা। মিৰাবেলাৰ সৌভাগ্য যে সম্ৰাজ্ঞী নিজেই (শাসকগৰাকীয়ে নিজৰ হাইপাৰপ্লাজমিক মগজুৰে একে সময়তে লাখ লাখ প্ৰক্ষেপণ আৰু প্ৰজাতিৰ হ'ল'গ্ৰাম অনুভৱ কৰিবলৈ সক্ষম! যাৰ অৰ্থ হ'ল, তাইৰ চেতনাৰ সৰু অংশ এটাৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাই নোযোৱাকৈ, এ telepathic command!) ছোৱালীজনীক কৰুণা কৰি আদেশ দিলে:
  - পৰ্যাপ্ত! অন্যথা ছোৱালীজনীয়ে দুখ-কষ্টৰ পৰা নিজৰ অনন্য উষ্ণতা হেৰুৱাব। আমি সৰ্বশক্তিমানক ধন্যবাদ দিব লাগিব যে অন্ততঃ কাৰোবাৰ মমতা আছে!
  এই বাক্যাংশটো এটা ইমপালছৰ লগত খাপ খাই পৰিছিল যিটোৱে দুটা নেন"ছেকেণ্ড সময় লৈছিল। চাইবাৰ ফ্লগিঙৰ অন্ত পৰাৰ পিছত স্তম্ভিত অৱস্থাত পৰি মানৱীয় চেহেৰা হেৰুৱাই পেলোৱা মিৰাবেলাক পুনৰ্বাসন কেন্দ্ৰলৈ পঠিওৱা হয় যাতে তেওঁৰ মনোজগত পৰীক্ষা কৰা হয়। গতিকে তাইৰ অনন্য ক্ষমতাবোৰ নিৰাপদে বাধা দিয়া হ"ল, আৰু ছোৱালীজনী নিজেই নিয়মীয়া সৈন্যত কিড চোল্ডাৰ হিচাপে নামভৰ্তি কৰা হ"ল। এতিয়া তাই কঠিন সামৰিক কেৰিয়াৰ গঢ়িব লগা হ"ল আৰু নিজৰ অপৰাধৰ প্ৰায়শ্চিত্ত তেজেৰে!
  কিন্তু তাৰ আগতে বিস্তৃত প্ৰশিক্ষণ লওক। কিন্তু বিশেষ পাৰ্থক্য নাছিল, মাথোঁ মূৰটো নিৰ্বাচিত লাখৰ দৰে জ্ঞানেৰে ভৰপূৰ নাছিল। যদিও তেওঁলোকে ছোৱালীজনীৰ সৈতে অতিৰিক্ত ক্লাছ চলাইছিল, আপাত দৃষ্টিত তাইৰ চৰম জিনীয় প্ৰতিভাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি। ছোৱালীজনীৰ বিকাশ ঘটিল, জটিল বিজ্ঞানৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গ"ল, যদিও যুদ্ধ প্ৰক্ৰিয়াটো নিজেই তাইৰ সঁচাকৈয়ে ভাল নালাগিল, তথাপিও তাই ঠাণ্ডা উৎসাহেৰে প্ৰশিক্ষণ লৈছিল।
  বছৰবোৰ পাৰ হৈ গ"ল আৰু এতিয়া তাই এগৰাকী সৰু ছোৱালী, চৈধ্যখন চাইকেলত, এথলেটিকভাৱে গঢ় লৈ উঠা দেৱীৰ দৰে দেখা গৈছে। চৈধ্যটা চক্ৰ হৈছে বয়স, সম্পূৰ্ণ পৰিপক্কতা। সাধাৰণতে তত্ত্বগতভাৱে বৃদ্ধিৰ গতি ইমানেই ত্বৰান্বিত কৰাটো সম্ভৱ যে এবছৰৰ ভিতৰত সকলো যোদ্ধা প্ৰাপ্তবয়স্ক হৈ পৰিব, কিন্তু এতিয়াও তেনে কোনো প্ৰয়োজন নাই। অধিক সময়ৰ অৰ্থ হ"ল উন্নত প্ৰস্তুতি!
  মিৰাবেলাই নিজৰ প্ৰথম যুদ্ধত ব্যক্তিগত হিচাপে অংশগ্ৰহণ কৰে। তাই টেট্ৰাপ্লেনত যুঁজিছিল, কিন্তু পিছফালৰ যোগাযোগৰ কামবোৰ সামৰি লৈছিল। হয় তেওঁলোকে তাইৰ যত্ন ল"বলৈ চেষ্টা কৰিছিল, কেনেবাকৈ তাইৰ অনন্য ক্ষমতাক অধিক ফলপ্ৰসূভাৱে ব্যৱহাৰ কৰাৰ আশাত, নহয় তেওঁলোকে তাইক বিশেষভাৱে বিশ্বাস কৰা নাছিল, কিন্তু এতিয়ালৈকে ছোৱালীজনীয়ে এজনো শত্ৰুৰ সৈনিকক হত্যা কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই।
  যুদ্ধই তাইক মিশ্ৰিত অনুভৱ দিছিল, এফালে, বহু ভাৰ্চুৱেল যুদ্ধৰ মাজেৰে পাৰ হোৱা এগৰাকী প্ৰাক্তন কিড সৈনিক হিচাপে, তাই স্বাভাৱিকতে বাস্তৱৰ বাবে যুঁজিব বিচাৰিছিল। কিন্তু আনফালে তাইৰ দৰে ল"ৰা-ছোৱালীক মাৰি পেলাওক। এটা সম্পূৰ্ণ যুক্তিসংগত প্ৰশ্ন - কিয়!
  লেৰমণ্টভে চেচেনসকলৰ সৈতে হোৱা ককেচীয়ান যুদ্ধৰ বিষয়েও লিখিছে:
  ৰাছিয়াৰ বিস্তৃতি বিশাল,
  নীলা আকাশৰ তলত সকলোৰে বাবে যথেষ্ট ঠাই!
  কিয় তেজেৰে পাহাৰত ছটিয়াই দিব,
  অ' মানুহ - কিয় কাজিয়া কৰি আছা?
  সঁচাকৈয়ে ইয়াত আমি মুছলমান চেচেন আৰু ৰাছিয়ান অৰ্থডক্স খ্ৰীষ্টানৰ মাজত হোৱা যুদ্ধৰ কথা কৈছিলো। এই ক্ষেত্ৰত ৰাছিয়ানসকলেই হৈছে মূল জাতি, আৰু পৃথিৱীৰ আন জনগোষ্ঠীসমূহে একক পৰিয়ালত একত্ৰিত হৈ স্পষ্টভাৱে নিজৰ মন হেৰুৱাই পেলাইছে আৰু কেৱল ইজনে সিজনক সম্পূৰ্ণ আন্তঃসাৰ্বজনীন যুদ্ধত নিঃশেষ কৰি পেলাইছে! ধৰ্মৰ কথা ক"বলৈ গ"লে বাইবেল, কোৰাণ, তালমুদ আদি গ্ৰন্থক প্ৰাচীন লোককথা হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছে। নতুন ধৰ্মত মানুহে কেন্দ্ৰীয় স্থান লাভ কৰিছিল। বিশ্বাস কৰা হয় যে তেওঁ সৰ্বশক্তিমানৰ ইচ্ছাত প্ৰকৃত ঈশ্বৰ হ"ব লাগিব। আৰু অৱশ্যেই স্লাভসকলক ঈশ্বৰে বিশেষভাৱে বাছি লৈছে। পৰম্পৰা অনুসৰি এই ধৰ্মই পূৰ্বৰ নাম অৰ্থডক্সি ধৰি ৰাখিছিল যদিও সাৰমৰ্ম বেলেগ হৈ পৰিছিল। মানুহে ৰাছিয়াৰ প্ৰতি নিজৰ বুদ্ধিমত্তা আৰু ব্যক্তিগত গুণৰ দ্বাৰা স্বৰ্গত পুৰস্কাৰ অৰ্জন কৰে। পুৰস্কাৰ ব্যক্তিজনে নিজেই নিৰ্ধাৰণ কৰে আৰু প্ৰথমে সম্ৰাটে নিৰ্ধাৰণ কৰে। কিন্তু সম্ৰাট ঈশ্বৰ নহয়, বৰঞ্চ প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ জ্যেষ্ঠ ভাই বা ভনীয়েক, আৰু তেওঁক আইনগতভাৱে আঁতৰাই পেলাব পাৰি (যিটো এতিয়াও হোৱা নাই)।
  ঈশ্বৰৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ হিচাপে মানুহ: অন্য জাতি আৰু জনগোষ্ঠীৰ ওপৰত থিয় দিয়ে। কিন্তু আটাইতকৈ ওচৰৰ জাতিবোৰক এলফ আৰু হবিট বুলি গণ্য কৰা হয়। প্ৰাচীন মানৱ মহাকাব্যৰ বিখ্যাত জীৱৰ লগত সাদৃশ্য থকাৰ বাবেই শেষৰ জাতিটোৱে এই নাম লাভ কৰিছিল। সঁচা, কিছুমানে ৰাছিয়াৰ মহান কল্পবিজ্ঞান লেখক ৰাইবাচেংকোৰ সৃষ্টি ইংৰাজ টল্কিনৰ হবিটতকৈ বহু বেছি মিল আছে বুলি বিশ্বাস কৰি ইহঁতক এনিয়ন বুলি কয়। এই প্ৰজাতিটো বৃদ্ধৰ পৰা শিশুলৈকে বিপৰীত দিশত বৃদ্ধি পায়। সঁচা, এনহবিটবোৰে (এটা আপোচমূলক নাম) শেহতীয়াকৈ অমৰত্ব লাভ কৰিছে, দহ বছৰীয়া শিশুৰ স্তৰত জমা হৈ পৰিছে। বাহ্যিকভাৱে তেওঁলোক মৰমলগা, মানুহৰ লগত বহুত মিল আছে, কিন্তু আধুনিক যোদ্ধাৰ দৰে দানৱীয়ভাৱে পেশীবহুল নহয়। বৰঞ্চ প্ৰাচীন কালত থকা সেই ল"ৰা-ছোৱালীবোৰৰ লগত তেওঁলোকৰ মিল আছে। প্ৰাপ্তবয়স্ক আৰু পুৰণি এনহবিট অতি কম, প্ৰাচীন কালত ইয়াৰে বিপুল সংখ্যক শিশু আছিল। উষ্ণ জলবায়ুত তাৰকাৰাজ্যৰ মাজত বাস কৰা এই চিৰন্তন শিশুসকলে সাধাৰণতে খালী ভৰিৰে দৌৰিছিল, যাৰ বাবেই হয়তো ইহঁতক হবিটৰ সৈতে জড়িত হ"বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। টেকন"ট্ৰনিজমৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোক বৰ বিকশিত নহয়, তেওঁলোকে এটা বৃহৎ মহাকাশ সাম্ৰাজ্য সৃষ্টি কৰাত ব্যৰ্থ হৈছিল, কিন্তু যাদুৰ ক্ষেত্ৰত... তেওঁলোক অত্যন্ত শক্তিশালী। পাছলৈ প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰতো মানুহতকৈ তলৰ এলফসকলৰ বহুতো যাদুকৰী বিদ্যালয় আছিল। তদুপৰি তেওঁলোকৰ আৰু মানুহৰ মাজত গোটেই ধাৰাবাহিক যুদ্ধ চলিছিল। আৰু ইয়াৰ অন্ত কেনেকৈ হ"ল কোনেও নাজানে, যদি এলফবোৰ একত্ৰিত হ"লহেঁতেন। কিন্তু বহু ট্ৰিলিয়ন ব্যক্তি হেৰুৱাই এলফবোৰে মানুহৰ কনিষ্ঠ সংগীৰ ভূমিকাত নিজকে পদত্যাগ কৰিলে। তদুপৰি কেতিয়াবা এলফকো মানুহক কমাণ্ড কৰিবলৈ আৰু ৰাছিয়াৰ সেনাবাহিনীত স্থান দখল কৰিবলৈ দিয়া হৈছিল।
  মিৰাবেলা মাত্ৰ সংঘটিতভাৱে এজন এলফ বিষয়াৰ কমাণ্ডত আছিল।
  পাৰ্থিৱ ল"ৰাবোৰৰ দৰে ভয়ংকৰ পেশীবহুল নহয়, তাই লগে লগে গ্লেমাৰাছ আৰু অতি ৰূপৱতী এলফটোক ভাল পালে। অতি সভ্যতাৰ মুক্ত নৈতিকতাক বিবেচনা কৰিলে তেওঁলোকে প্ৰেম কৰাটো আচৰিত কথা নহয়। আৰু এই ক্ষেত্ৰত এলফবোৰ অতি উদ্ভাৱনীমূলক, তেওঁলোকৰ বহু লাখ বছৰৰ আগৰ ইৰোছৰ এটা গোটেই সংস্কৃতি আছে (এলফৰ সভ্যতা পাৰ্থিৱ সভ্যতকৈ অতুলনীয়ভাৱে পুৰণি)। এইটো তাইৰ বাবে আচৰিত আছিল, কিন্তু এলফটো (যাৰ মাংস মানুহৰ দৰে টেকসই নহয়) গুৰুতৰভাৱে চেপি ধৰা হৈছিল, আৰু তাইৰ সুক্ষ্ম ছালখন বায়"প্লাজমিক শক্তিৰ দ্বাৰা জ্বলি গৈছিল। আৰু তেওঁ শক্তিশালী সৌন্দৰ্য্যৰ সংস্পৰ্শ এৰাই চলিবলৈ ধৰিলে। সেয়েহে তেওঁলোকৰ মাজত এটা দুৰ্বল সম্পৰ্ক আছিল: তেওঁলোকে ইয়াক বিচাৰে আৰু তেওঁলোকে ইয়াক বেজী দিয়ে। সাধাৰণতে, আপুনি মানৱ যোদ্ধাৰ সৈতে কেৱল নিৰ্দিষ্ট সময়তহে প্ৰেম কৰিব পাৰে, ইৰোছৰ বিশেষ শিক্ষাৰ সময়ত। বাকী সময়ত বিশেষ কম্পিউটাৰে হাইপাৰপ্লাজমিক শৰীৰত হৰম"নৰ যোগান নিয়ন্ত্ৰণ কৰি উত্তেজনা দূৰ কৰিছিল। ল"ৰাবোৰ অৱশ্যেই ধুনীয়া, কাম কৰিবলৈ ভাল আৰু সকলো বেলেগ বেলেগ (ব্যায়ামৰ সময়ত তেওঁলোকে সাধাৰণতে সংগী সলনি কৰে - আনকি ল"ৰা-ছোৱালীৰ বায়"ন"স্ফিয়াৰক সমৃদ্ধ আৰু শক্তিশালী কৰাৰ বাবে কৰিবলগীয়া সামৰিক নিয়ম অনুসৰি এইটোও বাধ্যতামূলক !), কিন্তু তথাপিও এজন এলফৰ সৈতে, আৰু লগতে এজন শক্তিশালী যাদুকৰেও তুলনা কৰিব নোৱাৰে। সাধাৰণতে যাদুত সেই হিচাপে বহুত আছে যিবোৰ অযুক্তিকৰ আৰু যুক্তিৰ দ্বাৰা ব্যাখ্যা কৰিব নোৱাৰি। বিশেষকৈ উচ্চ উন্নত জৈৱ অভিযান্ত্ৰিকীকৰণেও (এতিয়ালৈকে আশা কৰিছো) সকলোকে জিনীয় পৰ্যায়ত যাদুকৰীভাৱে মেধাৱী কৰি তুলিব নোৱাৰে।
  যুদ্ধৰ প্ৰাকক্ষণত ছোৱালী আৰু ল"ৰাক চাৰি ঘণ্টীয়া প্ৰেমৰ শিক্ষা দিয়া হৈছিল। বহুত আনন্দ আছিল যদিও ভাগৰ নাছিল। প্ৰাচীন কালত এখন কোটিপতি চহৰক আলোকিত কৰিব পৰা হাইপাৰপ্লাজমা আৰু উচ্চ শক্তিৰ বিনিময় হৈছিল। ইয়াৰ পিছত সন্তুষ্ট আৰু উল্লাসিত যোদ্ধাসকলক টেট্ৰালেটৰ মাজত বিতৰণ কৰা হয়।
  ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ ডেউকাযুক্ত "ঘোঁৰা"ত উঠি যোৱাৰ আগতে চাইৰাছ নামৰ এজন এলফ বিষয়াই (তাইৰ প্ৰথম প্ৰকৃত আৰু অপ্ৰতিদানহীন প্ৰেম), তাইৰ ওচৰলৈ আহিল।
  - মই মিৰাবেলক জানো: এইটো আপোনাৰ প্ৰথম যুঁজ আৰু আপুনি সঁচাকৈয়ে হাইপাৰপ্লাজমাৰ গোন্ধ ল'ব বিচাৰে!
  ছোৱালীজনীয়ে উৎসাহেৰে উত্তৰ দিলে:
  - নিশ্চিতভাৱে! যদিও যুঁজখনৰ স্বাৰ্থত নহয়, পিতৃভূমিৰ সেৱা কৰাৰ বাবেই।
  আমি আমাৰ আত্মা আৰু হৃদয় দিম,
  আমি আমাৰ পবিত্ৰ পিতৃভূমি!
  আমি থিয় হৈ জয়ী হম,
  আৰু আমি আমাৰ জীৱনৰ বাবে আক্ষেপ নকৰো!
  মিৰাবেলে আনন্দদায়ক কণ্ঠত গাইছিল।
  - এইটো ভাল! - এলফে মনোমোহা হাঁহি এটা মাৰি ক"লে। - কিন্তু প্ৰেম আৰু কোমলতা বিভাগৰ গোপন নিৰ্দেশনা পঢ়িলোঁ, জীৱনৰ যত্ন লোৱাটো প্ৰয়োজন। গোপনে কিয়, কিন্তু কৰ্তৃপক্ষই ভালকৈ জানে।
  মিৰাবেলাই কঁপি উঠিল: লাভ এণ্ড টেণ্ডাৰনেছ নামটোৰ পিছতো এই বিভাগটোক বাৰটা বিশেষ সেৱাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ভয়ংকৰ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল, যিয়ে মহান সাম্ৰাজ্যখনৰ জীৱন নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছিল। যদি তেওঁলোকে তাইক আকৌ অতি অত্যাধুনিক অত্যাচাৰৰ বলি কৰিব বিচাৰে তেন্তে কি হ"ব? কোনে অত্যাচাৰ অনুভৱ কৰিব বিচাৰে? নে তেওঁলোকে ব্যক্তিগতকৰণ কৰিব বিচাৰিব? আত্মাৰ পৰা ব্যক্তিত্ব মচি পেলাব?
  ছোৱালীজনীয়ে কঁপনি মাতেৰে ক"লে:
  -মোৰ ওপৰত অসুখী নেকি?
  ছাইৰাছে ৰিং মাতেৰে আওৰাই ক"লে:
  - মই একো নাজানো! তোমাৰ চাগে একো দোষ নাই ! সম্পূৰ্ণ বিশুদ্ধ ছোৱালী, কোৱাছাৰ দেশপ্ৰেমিক!
  নাইটিংগেলৰ ট্ৰিলৰ দৰে জিলিকি থকা মাতেৰে মিৰাবেলাৰ বিম থ্ৰ"ৱাৰজনে ক"লে:
  - বিজয়ৰ মহৎ কুমাৰী! মই ভাবো আমাৰ সফলতা অনিবাৰ্য। আপুনি sextillion শত্ৰুক ধ্বংস কৰিব! - ল'ৰা এটাই হাত জোকাৰি থকাৰ ৰূপত এটা হ'ল'গ্ৰাম জিলিকি উঠিল, আৰু তেওঁৰ হাতত এটা বিশ নলীৰ ইমিটাৰ।
  মিৰাবেলাই অস্ত্ৰটোলৈ আঙুলি জোকাৰিলে।
  - মই প্ৰস্ৰাৱ কৰি আছো! কিন্তু মই বেলেগ ধৰণে কৰিব পাৰো! জুইক নিজৰ সকলো মহিমাৰে দেখুৱাই! কয়: হাউলিটোৱে মহাকাশৰ মাজেৰে জপিয়াই যায়! জয়ী হোৱা, সকলোতকৈ বেলেগ ধৰণে!
  এলফে ঠাণ্ডা সুৰত মন্তব্য কৰিলে:
  - যিকোনো ক্ষেত্ৰতে পিছফালে পহৰা দিব! এতিয়ালৈকে আপোনাক এনে নিৰ্দেশনা দিয়া হৈছে। ইয়াৰ পিছত কি হ"ব চাম!
  ৰ"ক"ছ"ভস্কিৰ কমাণ্ডত শ্বুয়াট"ৰ"ছিয়াৰ সেনাই নিজৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব ব্যৱহাৰ কৰি আক্ৰমণ চলাইছিল। ইতিমধ্যে প্লাজমা গ্ৰাইণ্ডাৰত দহ লাখতকৈও অধিক ষ্টাৰশ্বিপ আৰু বহু কোটি কোটি সৈনিক ধ্বংস হৈছে। আনকি ধ্বংসাত্মক শক্তিৰ উন্মাদ জিলিকনিবোৰে বিকৃত কৰি মহাকাশ আৰু শূন্যতাৰ মাজেৰে চালে তৰাবোৰৰ জিলিকি থকা মুখবোৰো চিকাৰী হাঁহিৰ দৰে যেন লাগিছিল। হয়, শূন্যতা শূন্যতা নহয়, ইয়াৰ এটা জটিল গঠন আছে আৰু আনকি বিষকে ধৰি আৱেগ আৰু অনুভৱো অনুভৱ কৰিব পাৰে। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত কোনো শূন্যতা নাই, পদাৰ্থৰ বিভিন্ন ৰূপহে আছে, যাৰ বেছিভাগেই এতিয়াও মানুহৰ বুজাবুজিৰ বাবে দুৰ্গম! আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ কমাণ্ডত থকা সৈন্যই কৃত্ৰিম কৌশল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও পিছুৱাই যোৱাৰ পৰা হাত সাৰিব পৰা নাছিল। তেওঁলোকে কেৱল "কলহ" এৰাই চলিবলৈ পিছুৱাই যাব পাৰিছিল। ইতিমধ্যে ৰ"ক"ছভস্কিয়ে যদি তেওঁলোকে গ্ৰেট ৰাছিয়ানসকলে বসবাস কৰা চুবুৰীয়া তাৰকাৰাজ্যখন ভাঙিবলৈ সক্ষম হয় তেন্তে পৰৱৰ্তী পৰিকল্পনাৰ কথা চিন্তা কৰি আছিল। তেতিয়া কি কৰিব? যিমান পাৰি সিমান গ্ৰহ ধ্বংস আৰু ধ্বংস কৰক বা দলঙৰ শিৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। ১৯৪১ চনত ছোভিয়েট ইউনিয়ন সংখ্যা আৰু টেংকৰ মানদণ্ড দুয়োটা দিশতে ৱেৰমাক্টতকৈ উন্নত আছিল। টেংক আৰু বিমান পৰিবহণৰ ক্ষেত্ৰত চাৰিগুণ, আৰু আৰ্টিলাৰীত ডেৰ-দুগুণ শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল। সঁচা, জাৰ্মানসকলৰ হাতত প্ৰায় ত্ৰিশ শতাংশ অধিক পদাতিক বাহিনী আছে, কিন্তু এইটো সাময়িক, ছোভিয়েটসকলে সংগঠনৰ ঘোষণা কৰাৰ আগতে। যুদ্ধৰ প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত বেছিভাগ যুদ্ধতে ছোভিয়েট সৈন্যৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল। কিন্তু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে এনেকুৱাই হ"ল যে তেওঁলোকে মস্কোলৈ পিছুৱাই গ"ল, আৰু "জেনেৰেল মৰোজ" নহ"লে তেওঁলোকে সেইটো ধৰি ৰাখিলেহেঁতেন নেকি সেয়া জনা নাযায়। যুদ্ধৰ অভিজ্ঞতাই দেখুৱাইছে যে জেদী প্ৰতিৰোধৰ ক্ষেত্ৰত শক্তিশালী প্ৰতিৰক্ষাৰ সৈতে দীৰ্ঘদিনীয়া যুদ্ধত টানি অনাটো প্ৰয়োজনীয়, বৰঞ্চ ফ্লেংকিং কৌশল কৰাটোৱেই প্ৰয়োজনীয়। এনে লাগে যেন মহান আলেকজেণ্ডাৰ এজন বিচক্ষণ সেনাপতিৰ দৰে চিন্তা কৰিবলৈ যথেষ্ট সক্ষম। শত্ৰুৱে সতৰ্ক হৈ থকা দেখি, ইয়াক সুন্দৰকৈ কোৱাৰ দৰে, পুনৰ নিয়োগ কৰক। ৰক"ছভস্কিয়ে নিজেই বুজি পাইছে। যে শত্ৰুৱে অনিৰ্দিষ্টকাললৈ পিছুৱাই যাব নোৱাৰে। অন্যথা স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ সেনাই অপাৰেচনেল স্থানত ফাটি শত্ৰুৰ নিয়ন্ত্ৰণত থকা তাৰকাৰাজ্যসমূহত সম্পূৰ্ণ হত্যাকাণ্ড সংঘটিত কৰিব। অৰ্থাৎ শত্ৰুৱে এটা সময়ত ৰৈ "হেজহগ" নিৰ্মাণৰ চেষ্টা কৰিব। সাধাৰণতে ৰ'ক'ছ'ভস্কি সন্তুষ্ট;তেওঁ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্বৰ সঠিক সুবিধা ল'বলৈ সক্ষম হৈছিল, মেকডনস্কিক ফ্লেংকৰ পৰা আৱৰি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
  মাছা প"জেমনায়াই সকলো খৰখেদা কৰিও অলপ দেৰি কৰিলে, তাইৰ সৈন্যই খৰখেদাকৈ নিৰ্মিত আন এটা গতিশীল প্ৰতিৰক্ষা ৰেখাত উজুটি খালে।
  এই যুদ্ধত গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ মাৰ্শ্বাল ডায়েনা জনছনে আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ এগৰাকী যোগ্য ছাত্ৰী হিচাপে এক হতাশজনক পাল্টা আক্ৰমণৰ কৌশল চলাইছিল। এই উন্মাদ আক্ৰমণৰ ফলত কেইবাখনো মিছাইল ক্ৰুজাৰে আল্ট্ৰা ড্ৰেডনাটখনক খুন্দা মাৰিলে, যাৰ ফলত তিনিশ পঁচাশী নিযুত ক্ৰুৰ সৈতে বাহনখন ধ্বংস হয়। বিস্ফোৰণটো আছিল দানৱীয়, যেন এটা সৰু কোৱাছাৰ বিস্ফোৰণ ঘটিছে, ট্ৰিলিয়ন হাইড্ৰজেন বোমাৰ জিলিকনি, হাইপাৰপ্লাজমিক টেণ্টেকলে আৰু কেইবা হাজাৰ মহাকাশ জাহাজ উটুৱাই লৈ গৈছিল। ফলত সংৰক্ষিত এলিয়েনৰ কমাণ্ডাৰ gnome মাৰ্শ্বালৰ মৃত্যু হয়।
  নতুন উগ্ৰ শক্তিৰে যুদ্ধখন আৰম্ভ হ"ল। এনে লাগিছিল যেন ভয়ংকৰ দানৱে মহাকাশৰ মাজেৰে লৰালৰিকৈ গৈ আছে, একে সময়তে ভয়ংকৰ আৰু সুন্দৰ দুয়োটা, নিজৰ আচৰিত ৰঙৰ খেলা-ধূলাত। প্ৰতি চেকেণ্ডত লাখ লাখ ভৱিষ্যৎ ডাঙৰ ফটকা একেলগে ফাটি যায়, অবিশ্বাস্য কনফেটিৰ জিলিকি থকা খণ্ডবোৰ পেলাই দিয়ে। তৰা খণ্ডৰ বহুমূলীয়া শিশিৰে যুদ্ধৰ পটভূমিত এক অতিবাস্তৱ ছবিৰ জন্ম দিলে;এনে কথা বৰ্ণনা কৰাটো অসম্ভৱ। আনকি আভাংগাৰ্ডৰ এজন প্ৰতিভাও।
  হায়, মিৰাবেলাই এই সৌন্দৰ্য্য নিৰীক্ষণ কৰিব নোৱাৰিলে। তাইৰ মাত্ৰ এটা বৰ বিৰক্তিকৰ টহল আছিল। কিন্তু তেতিয়াই ছোৱালীজনীয়ে এটা ছাঁ লক্ষ্য কৰিলে, সেইটো নিউট্ৰিন" ৰাডাৰে হাইলাইট কৰিলে। দেখাত কেমফ্লেজ ছুট পিন্ধা পদাতিক সৈন্যই ৰবটবোৰৰ ওচৰ চাপিবলৈ চেষ্টা কৰিছে।
  বিষয়বস্তুৰ ছদ্মবেশ বেয়া নহয়, কিন্তু ছোৱালীজনীৰ আল্ট্ৰা মডাৰ্ণ কম্বেট ছুট আছে, তাই ল"ৰাটোৰ গতিবিধি দেখিছে। ল'ৰা এটা কিয়? তাই নিশ্চিতভাৱে নাজানে, হয়তো তাইৰ অন্তৰ্দৃষ্টিই তাইক এই কথা কয়। ছোৱালীজনীয়ে মেট্ৰিক্সৰ ছদ্মবেশটো অন কৰি যুৱকজনৰ পিছে পিছে আগবাঢ়ি গ"ল। সৌভাগ্যক্ৰমে শূন্যতাই অস্থিৰতাৰ সৃষ্টি নকৰে, অৰ্থাৎ ইয়াৰ গতি দেখা নাযায়। সঁচা, জৈৱক্ষেত্ৰৰ অস্থিৰতাৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াক ধৰা পেলাব পাৰি। মিৰাবেলাই ভাবিছিল যে শূন্যতাত সামান্যতম গতি কৰিলেই স্থানত সোমাই থকা বহু ক্ষেত্ৰত বিঘিনি ঘটে।
  ল"ৰাজনে এম্বুছত থিয় হৈ আছিল, আপাত দৃষ্টিত ৰবটটোক "ক্লেম্প" কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল। তেওঁৰ বন্দুকৰ পৰা এটা ৰশ্মি উৰি গ"ল, যুদ্ধৰ নহয়, কেৱল চাইবাৰ ভাইৰাছ পঠোৱা ইমপালছ। মিৰাবেলৰ বাবে এইটো আকৰ্ষণীয়, কাৰণ প্ৰতিটো ৰবটৰ ভাইৰাছৰ পৰা চফ্টৱেৰ সুৰক্ষা থাকে। ইমান সহজে চাইবৰ্গ এটাক লাছ কৰিব নোৱাৰি। ইয়াত আপুনি সঠিক ব্যৱস্থাটো বাছি ল"ব লাগিব: একমাত্ৰ প্ৰশ্নটো হ"ল কোনটো? সেনাপতিৰ অধীনত শত্ৰুৰ সৈন্যবাহিনীক কাটি পেলোৱাটোৱেই উত্তম। কিন্তু এইটো এটা অতি সুক্ষ্ম কাম, আৰু যিকোনো ভুলেই মাৰাত্মক হ"ব পাৰে। কাৰণ, আপুনি এটা ব্যক্তিগত মেট্ৰিক্স আৰু কল চাইনৰ মডেলিং কৰিব লাগিব, আৰু এইটো প্লাষ্টাৰত আঙুলিৰ ছাপ খোদিত কৰিবলৈ চেলেল ব্যৱহাৰ কৰাৰ দৰেই কঠিন। কিন্তু ল"ৰা, মিৰাবেলাই অনুভৱ কৰে যে ল"ৰাটো বৰ সৰু, আৰু হেৰাই যোৱা নাই। ইয়াৰে এটা ৰবটে সংকেত পঠিয়াই সাধাৰণ শাৰীৰ পৰা উৰি গ"ল।
  - কি ধূৰ্ত! বাৰু, মই তাক বন্দী কৰি ল"ম! - ছোৱালীজনীয়ে মনতে ক"লে।
  তাই নিৰৱে পিছফালৰ পৰা ওপৰলৈ উৰি আহিল আৰু চেতনা বন্ধ কৰিব পৰা প্ৰায় লুকাই থকা, পক্ষাঘাতগ্ৰস্ত কৰা ৰশ্মি এটা জ্বলাবলৈ ওলাইছিল। অৱশ্যে ই বৰ সহজ, আৰু আপুনি কেৱল বন্দীজনৰ লগত কথা পাতিব৷ কম্বেট ছুটৰ বডি আৰু ইলেক্ট্ৰনিকছ বন্ধ কৰাৰ হিচাপ কৰি মিৰাবেলাই ৰেঞ্জ সলনি কৰিলে। ল"ৰাটো হঠাতে নিথৰ হৈ পোনে পোনে থিয় হ"ল। পাৱাৰ গ্ৰেবটোৱে তেওঁক মিৰাবেলৰ সন্মুখীন হ"বলৈ ঘূৰাই দিলে।
  ছোৱালীজনীয়ে হাঁহিলে। হয়, কি সুদৰ্শন, ডেকা, প্ৰায় ল"ৰা, মাত্ৰ সকলো এক্সিলেটৰৰ দৰে ওখ, কিন্তু ঘূৰণীয়া, শিশুসুলভ মুখ। অৱশ্যে আকৰ্ষণীয় আৰু মিঠা, কিছু বোকামী। চকু দুটা নীলা আৰু তাত বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি হৈছে। ডেকা যোদ্ধাজনে কোমলভাৱে ক"লে:
  - বাৰু, পাল্প ফটোখন পাইছা নেকি?
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে (তেওঁ আছিল), হুৰহুৰাই (উত্তেজনাৰ বাবে তেওঁৰ মাতৰ সুৰ বিকৃত হৈ পৰিছিল) ক"লে:
  - হায়, তুমি আৰু শক্তিশালী হৈ ওলালা!
  মিৰাবেলাই চিকাৰীভাৱে দাঁত উদঙাই দিলে:
  "আপুনি আমাৰ সৈন্যক হত্যা কৰিলে, এতিয়া আপুনি নিজেই ভুক্তভোগী হৈ পৰিল।" এতিয়া আপোনাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে অত্যাচাৰ আৰু শাস্তি।
  কাছালোটভৰ মুখৰ ওপৰেৰে সামান্য ঢৌ এটা পাৰ হৈ গ"ল৷ তেওঁ জানিছিল যে বিষ কি, কিন্তু তেওঁ বুজি পাইছিল যে ইয়াক সম্পূৰ্ণ আৰু অবিৰত কৰি তুলিব পাৰি:
  - মোৰ আক্ষেপ মাথোঁ যে মই তোমাৰ কোনো যোদ্ধাক লগত লৈ যোৱা নাছিলো! এইটো সঁচাকৈয়ে এটা ডাঙৰ কৃষ্ণগহ্বৰৰ ভেকুৱাম!
  মিৰাবেলাই শান্তভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - গতিকে, এজন নবীন যুঁজাৰু?
  - হয়, এইখন মোৰ প্ৰথম যুদ্ধ!
  ছোৱালীজনীয়ে হঠাতে কোমল হৈ জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - জালত পোৱালি এটা ধৰিবলৈ মোৰ সাহস নাছিল - এটা ফ"টনৰ মূল্য এশটা ইমপালছৰ মূল্য নহয়! যদি আপুনি নিৰ্বাচিত লাখৰ ভিতৰত এজন হ"লহেঁতেন।
  গভীৰ দুখ ধৰি ভ্লাদিমিৰে ক"লে:
  - মই নিৰ্বাচিত লাখৰ ভিতৰত আছিলো, ভাগ্যৰ মধ্যস্থতাকাৰী হোৱাৰ সুযোগ পাইছিলোঁ!
  মিৰাবেলা লগে লগে সতৰ্ক হৈ পৰিল:
  - আৰু তোমাৰ কি হ'ল!
  ল"ৰাটোৱে উশাহ এটা লৈ উত্তৰ দিলে:
  -মানুহক কোনে ধ্বংস কৰে? মহিলা! ল'ৰাক যিয়ে ধ্বংস কৰে ছোৱালী! গতিকে এজনী সৰু ছোৱালীক সহায় কৰিব বিচাৰিছিলো আৰু ইয়াৰ বাবে মই আইন ভংগ কৰিলোঁ। আইন আৰু বিবেকৰ মাজৰ পৰা বাছি লওঁতে এজন সৎ ব্যক্তিয়ে নিৰাপদ হোৱাটো দূৰৰ কথা, পছন্দ কৰিব!
  মিৰাবেলাই আৰু অধিক জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, গাল দুখন মাইক্ৰ"-ৰেডিয়েচনেৰে জিলিকি উঠিল:
  - এই ক্ষেত্ৰত আপুনি ঠিকেই কৈছে!
  ল"ৰাটোৱে উৎসাহেৰে কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল:
  "মই মোৰ বিবেকক বাছি লৈছিলো, তাৰ পিছত মোক নিষ্ঠুৰ আৰু অত্যাধুনিক নিৰ্যাতন, ৰাজহুৱা নিৰ্যাতন আৰু নিৰ্বাচিত লাখৰ মাজৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হৈছিল। এটা উজ্জ্বল কেৰিয়াৰৰ পৰিৱৰ্তে মই পেনাল ট্ৰুপত এক দুৰ্বিষহ অস্তিত্ব উলিয়াবলৈ বাধ্য হৈছো। কাৰাগাৰৰ সেনাবাহিনীত শেষ নহ"ল বুলি সৰ্বশক্তিমানৰ মহিমা৷
  মিৰাবেলাৰ তিনিটা সৰু হৃদয়ে বনৰীয়াকৈ ধপধপাইছিল;ছোৱালীজনীয়ে এই ল'ৰাটোৰ মাজত কিবা এটা ঘনিষ্ঠ আৰু প্ৰিয় অনুভৱ কৰিছিল।
  তাই হেলমেটটো সংযোগ কৰি যুৱকজনৰ ৰসাল, সুস্থ ওঁঠ দুটাত গভীৰভাৱে চুমা খালে, তীব্ৰ আনন্দ অনুভৱ কৰিলে। নিজকে ছিঙি পেলাবলৈ মোৰ বহুত কষ্ট হৈছিল। কাছালোটভে উশাহ এটা লৈ ক"লে:
  - দেখাত এইটো মোৰ জীৱনৰ শেষ চুমা!
  মিৰাবেলাই মূৰ জোকাৰিলে।
  - নহয়! মোৰ প্ৰিয় "কুৱাছাৰিক", আপুনি বন্দী নহ"ব। আল্ট্ৰা ৰেডিঅ"এক্টিভ কুৱেৰীত লাহে লাহে মৰিবলৈ নিদিওঁ। তুমি জীয়াই থাকিবা!
  ল"ৰাটোৰ শৰীৰ আৰু কৱচ পুনৰ সজীৱ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি ছোৱালীজনীয়ে কাউণ্টাৰ ৰেডিয়েচন অন কৰিলে। তেওঁ নিপুণভাৱে নিজৰ আনন্দ লুকুৱাই ৰাখি সুধিলে:
  - মোৰ প্ৰিয় তাৰকা! কাৰণ, ইয়াৰ বাবে আপোনালোকে শাস্তি পাব!
  ইতিমধ্যে ছোৱালীজনীয়ে শান্তভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - চিন্তা নকৰিব! ইয়াত আন্তঃসাৰ্বজনীন মহাকাশত ভৌতিক নিয়মবোৰ এনেকুৱা যে তৎক্ষণাত সংকেত সংক্ৰমণ নহয়, আৰু চাইবাৰ ৰেকৰ্ডিং কৰাটো এটা ক্ষুদ্ৰ কথা, যেন আকস্মিকভাৱে মই ইয়াক এটা অজগৰৰ শিশুৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত কৰিম।
  ভ্লাদিমিৰে সন্মতি প্ৰকাশ কৰি মাত দিলে:
  - এইটো জিনিয়াছ! কেৱল কোৱাজাৰ!
  - নাই, মোৰ বাবে কঠিন নহয়! কিন্তু আপোনাৰ মানুহৰ ওচৰলৈ কেনেকৈ যাবলৈ মনস্থ কৰিছে?
  ল"ৰাটোৱে বিজুলীৰ বেগেৰে উত্তৰ দিলে:
  - আগৰ দৰেই ৰবটৰ পেটত। অলপ পিছতে এমিনিটৰ ভিতৰতে এই ব্ৰিগেডক ফ্ৰণ্ট লাইনত পেলোৱা হ"ব, মই এই তথ্য গোটাবলৈ সক্ষম হ"লোঁ৷ তেতিয়া ভ্লাদিমিৰে নিজৰ মানুহৰ লগত আঁকোৱালি ল"ব।
  - ভ্লাদিমিৰ! ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে পৃথিৱীৰ মালিকজন! মোৰ নাম মিৰাবেলা! ময়ো আপোনাৰ দৰেই নিৰ্বাচিত লাখৰ ভিতৰত এজন আছিলোঁ।
  ভ্লাদিমিৰে পাৰ্ক আপ কৰিলে:
  - মহান! মই দুটা আত্মীয় আত্মা পাইছিলোঁ, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে মই তলত দিয়া কামবোৰ কৰিম! মই ৰবটত সোমাই যাম, তুমি মোক হেড ষ্টাৰ্ট দিবলৈ চেষ্টা কৰা।
  - চিন্তা নকৰিব! ফক্স গেটলৈ উৰি যাওক, মই ভাবো আপুনি প্ৰয়োজনীয় সময়ৰ বাবে থিয় দিব পাৰিব।
  - মই আপোনাক ভাল পাওঁ! - ইয়াত ডেকা যোদ্ধাজন প্ৰায় অসৎ নাছিল; সৌন্দৰ্য্য আৰু বোকাময়তা ইমানেই আকৰ্ষণীয়!
  - ময়ো!
  ৰবটৰ পেটত নিজকে বিচাৰি পাই (স্থান মুকলি কৰিবলৈ তেওঁ গোলাবাৰুদবোৰ পেলাই দিবলগীয়া হৈছিল) ভ্লাদিমিৰে নিপুণভাৱে নিয়ন্ত্ৰণ কৰি নিজৰ গোলাবাৰুদৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ গ"ল। তেওঁ আনন্দত ফাটি গৈছিল, যদিহে তেওঁ সেই ভয়ংকৰ বন্দীত্বৰ পৰা পলায়ন কৰিব পাৰিলেহেঁতেন, যিটো মৃত্যুতকৈও বেয়া। সঁচা, ছোৱালীজনীক ইমান নিৰ্লজ্জভাৱে প্ৰতাৰণা কৰাত সি অলপ লাজ পাইছিল। শুক্ৰাণু তিমি কেতিয়াও নিৰ্বাচিত লাখৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হোৱা নাছিল, মাত্ৰ এজন যোদ্ধা আৰু সাধাৰণ সৈনিক আছিল। আনকি সেই মুহূৰ্তটো জব্দ কৰি বোকা ছোৱালীজনীক গুলীয়াই মাৰিব বিচাৰিছিল। কিন্তু সেয়া বৰ নীচ হ"ব। সঁচাকৈয়ে তেওঁ এতিয়াও এজনো মানুহক হত্যা কৰা নাই, যদিহে আপুনি ৰবটবোৰ গণনা নকৰে, অৱশ্যেই। অৱশ্যে মনে মনে নিজৰ প্ৰথম ভুক্তভোগীক কিয় বাছি লোৱা নহয়? হয়, তেওঁৰ বিৰোধীসকল তেওঁৰ দৰে ৰাছিয়ান, কিন্তু আপুনি কি কৰিব পাৰে? যুদ্ধ হৈছে যুদ্ধ। তদুপৰি হাজাৰ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি কম্পিউটাৰ-গৰ্ভৰ হাইপাৰপ্লাজমৰ লগতে শত্ৰুতাই ভেদ কৰি আহিছে। সেইবোৰ মাথোঁ আপোনাৰ প্ৰকৃত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ দাপোনৰ প্ৰতিচ্ছবি, কয়িনে হাবেলৰ ওপৰত কুঠাৰখন ওপৰলৈ তুলিলে! মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ সৈন্যই নিজৰ পশ্চাদপসৰণ স্থগিত ৰাখিলে আৰু যুদ্ধখন নতুন জোৰেৰে আৰম্ভ হ"ল। ভ্লাদিমিৰে সন্দেহহীন শত্ৰুৰ (পিছফালে নিজৰ ৰবট আছিল) টেট্ৰাপ্লেন এখনক লক্ষ্য কৰি লৈছিল। আটাইতকৈ দুৰ্বল ঠেংত এটা গুলী, যিটো নূন্যতমভাৱে সুৰক্ষামূলক ক্ষেত্ৰৰে আবৃত। বিস্ফোৰণ আৰু ল"ৰাটোৱে ধ্বংস কৰা প্ৰথমজন ব্যক্তিৰ হিচাপ মুকলি!
  . অধ্যায় নং ৩।
  একেদিনাই জন্ম হৈছিল য়াংকা স্বেটলভ আৰু মৰিংকা চেৰ্নুষ্কাৰ। এইটো ভাল আছিল কাৰণ ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকে একেলগে জন্মদিন উদযাপন কৰিব পাৰিছিল। ল"ৰা-ছোৱালীৰ বয়স বাৰ বছৰ, আৰু এবছৰ আৰু তেওঁলোক কিশোৰ হ"ব, অৰ্থাৎ প্ৰায় প্ৰাপ্তবয়স্ক হ"ব। আৰু এতিয়া তেওঁলোকৰ শৈশৱৰ শেষ বছৰটো আহিল।
  মাৰিংকা চেৰ্নুস্কা, শেষ নামটোৰ সত্ত্বেও: অগ্নিময় ৰঙা চুলিৰ, ওখ, য়েংকিতকৈ মূৰতকৈও অধিক ওখ: এগৰাকী এক্সিলেটৰ ছোৱালী। য়াংকাৰ দৰেই তাইও চাৰ্কাছ স্কুলত পঢ়ে; শক্তিশালী, পেশীবহুল, পৰিপক্ক ছোৱালীৰ দৰে দেখা। ইতিমধ্যে তাইৰ ৰঙ্গমঞ্চত অভিনয় কৰাৰ অভিজ্ঞতা আছে;তেওঁ থ্ৰী ফেট মেনৰ পেৰ"ডিত টুট্টিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। সঁচা, উত্তৰাধিকাৰীৰ চৰিত্ৰত স্বেটলভক হাস্যৰসময়ী যেন লাগিছিল যদিও কৌশলৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁ ভূমিকাটো চমৎকাৰভাৱে অভিনয় কৰিছিল! এতিয়া গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছে যুৱ চাৰ্কাছৰ অভিনেতাগৰাকী। কাণফুলি আৰু আড়ম্বৰপূৰ্ণ ঘড়ী পিন্ধি তাই প্ৰাপ্তবয়স্কৰ দৰে মেক আপ কৰিলে। য়াংকা অধিক বিনয়ী, তেওঁ ল"ৰাবোৰৰ লগত কেক খাইছিল, কোকাকোলা খাইছিল, জব্দ কৰিছিল, আৰু এতিয়া বন্ধুৰ সৈতে ওলাই গৈছিল নিজৰ দীৰ্ঘদিনীয়া বন্ধুত্বৰ বিষয়ে আড্ডা মাৰিবলৈ। মৰিনকাই প্ৰকৃত এক্সিলেটৰৰ দৰে হাতত বিয়েৰৰ বটল এটা আৰু পকেটত চিগাৰেটৰ পেকেট এটা লৈ আছে। "কেমেল"।
  - উতলাব মন যোৱা নাই নেকি? "উচ্চ-উৰণীয়া" (অত্যাধুনিক) হৈ যাওক! "ছোৱালীজনীয়ে দুৰ্নীতিপৰায়ণ হাঁহি এটা মাৰি সুধিলে আৰু মূৰটো জোকাৰিলে। তাইৰ ডাঙৰ ডাঙৰ চুলিখিনিত টাচ-আপৰ প্ৰয়োজন নাছিল, গতিকে শিখাৰ দৰে আছিল।
  য়াংকাই তীব্ৰভাৱে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - কি কথা কৈছা! এইটো শৰীৰত বিষক্ৰিয়াৰ এক অসাৰ প্ৰক্ৰিয়া। সাধাৰণতে প্ৰায় সকলো অংগই মদ্যপানৰ দ্বাৰা ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়, বিশেষকৈ যকৃত আৰু পেট।
  মাৰিংকাই হাঁহি হাঁহি উত্তৰ দিলে:
  - সকলো আজে বাজে কথা! যদি ৰাজনীতিবিদসকলে মিছা কথা কয় আৰু এজন সৎ ৰাজনীতিবিদতকৈ সাগৰৰ তলত শুকান শিল বিচাৰি পোৱাটো সহজ হয়, তেন্তে চিকিৎসকে সঁচা কথা কৈছে বুলি কোনে নিশ্চয়তা দিব?
  য়াংকাই যথেষ্ট যুক্তিসংগতভাৱে লক্ষ্য কৰিছে:
  - ৰাজনীতিবিদসকলে অৱশ্যে মিছা কথা কয়! ডাক্তৰসকলেও বিশেষকৈ যেতিয়া তেওঁলোকৰ লাভৰ বাবে প্ৰতাৰণা কৰা হয়, কিন্তু চকুৱে সঁচা কথা কয়। আপুনি নিজেই মদ্যপান কৰা মদ্যপায়ীক দেখিছে যিয়ে সকলো মানুহৰ ৰূপ হেৰুৱাই পেলাইছে, সেয়াই যথেষ্ট নহয়নে? মদ্যপান ৰাছিয়াৰ জনসাধাৰণৰ এক বৃহৎ ট্ৰেজেডী। আৰু কেৱল ৰাছিয়ানসকলেই নহয়, মনত ৰাখিব কেনেকৈ গৌৰৱান্বিত ভাৰতীয়ৰ সমগ্ৰ জনজাতি - নিৰ্ভীক যোদ্ধা - জুইৰ পানীৰ বাবে মৃত্যুমুখত পৰিল ৷ এসময়ত তেওঁলোকৰ মালিকানাধীন আছিল সমগ্ৰ মহাদেশখন, কিন্তু এতিয়া তেওঁলোকৰ মাজত দুৰ্বিষহ এনক্লেভ আছে।
  মাৰিংকাই হাঁহিটো অব্যাহত ৰাখি প্ৰায় পুৰোহিতৰ দৰে বাছত গুৰগুৰাই উঠিল:
  - অলপ বিয়েৰ আপোনাৰ বাবে ভাল বুলি কয়! সাধাৰণতে শিক্ষকৰ অভিনয় নকৰিব, হাতত খোজ কাঢ়ি মূৰ্খামি কৰাই ভাল!
  - আমি প্ৰায় প্ৰাপ্তবয়স্ক হৈ পৰিছো, আৰু কাইলৈ আমাৰ এটা পৰীক্ষা আছে! আমি অলপ বেছিকৈ ইণ্টাৰনেট চাৰ্ফ কৰি তাৰ পিছত শুব পাৰো।
  - মোৰ শুবলৈ মন যোৱা নাই! তাৰ পৰিৱৰ্তে কেচিনোলৈ যাওঁ। জানেনে, আৰবাটত তেওঁলোকে ইমান ছিক প্ৰতিষ্ঠান খুলিলে - আচৰিত!
  য়াংকাই জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - তাত শিশুৰ অনুমতি নাই!
  মাৰিংকাই আকস্মিকভাৱে নিজৰ শক্তিশালী হাতখন জোকাৰিলে:
  - মাক-দেউতাকৰ লগত সোমাবলৈ দিলে কিয়! মই দেখিছোঁ তাইক কিমান ডাঙৰ আৰু পৰিপক্ক দেখা গৈছে, আৰু আনকি শীতল মেকআপতো মই তোমাৰ মাৰ বাবে পাছ কৰিব পাৰো!
  - পাছপ'ৰ্ট বিচাৰিলে কি হ'ব? - ল'ৰাটো তেতিয়াও তাৰ পহৰাত আছিল।
  - মোৰ এটা xiva আছে! - মাৰিংকাই নথিখন খুলি দিলে। - বুজিছা মোৰ বন্ধুসকলে কিমান নিপুণভাৱে আঁকিছিল।
  য়াংকাই আনন্দিত হৈছিল:
  - আৰু মই ব্যক্তিগতভাৱে কেচিনোত বেংক ভাঙি নিজৰ বাবে নতুন, শীতলভাৱে ছলনা কৰা কম্পিউটাৰ এটা কিনিবলৈ আপত্তি নকৰো! গাড়ী ধুই কিছু টকা উপাৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হ'লো।
  মাৰিংকাই মুখখন কুটিলে:
  - গাড়ী ধোৱা! ফাই! মই ব্যক্তিগতভাৱে মুদ্ৰা আৰু মাৰ্কত জল্পনা-কল্পনা কৰাটো পছন্দ কৰো, ই বহুত বেছি লাভজনক।
  - বাৰু, কোন, কি পঢ়িব!
  - বাৰু, যাওঁ! এজাক টকা ৰেক কৰি লওঁক!
  স্মাৰ্ট দেখা য়াংকাই মন্তব্য কৰিলে:
  - মই এনে এটা ব্যৱস্থাৰ কথা ভাবিলোঁ, য'ত তুমি কেতিয়াও হেৰুৱাব নোৱাৰা!
  মাৰিংকা আৰু অধিক এনিমেটেড হৈ পৰিল:
  - সেইটো কেনেকুৱা?
  - আপুনি এটা ডলাৰ লৈ ৰুলেটত ৰাখক: য'ত আপোনাৰ ৰঙাৰ ওপৰত দুটা ৰঙৰ পছন্দ আছে।
  - আৰু তুমি হাৰিবা!
  - তাৰ পিছত আৰু দুটা ডলাৰ উলিয়াই আকৌ ৰঙাৰ ওপৰত বাজি মাৰিব!
  - আৰু তুমি আকৌ হাৰিবা !
  - তাৰ পিছত আপুনি আৰু চাৰিটা ডলাৰ উলিয়াই আকৌ ৰঙাৰ ওপৰত বাজি মাৰিব!
  ছোৱালীজনীয়ে মুখখন ৰঙা কৰি ক"লে:
  - সকলো ৰঙা আৰু ৰঙাৰ ওপৰত! আপুনি কমিউনিষ্ট নেকি?
  - নাই, এইটো এনেকুৱা এটা ব্যৱস্থা!
  - বাৰু, ঠিক আছে, তৃতীয়বাৰৰ বাবে হাৰিছা!
  "তেন্তে আকৌ ৰঙাৰ ওপৰত আঠ ডলাৰ বাজি ধৰিলা।"
  - আৰু...
  - কি আৰু! একেৰাহে চতুৰ্থবাৰৰ বাবে বগা দেখা পোৱাৰ সম্ভাৱনা অতি কম। অৰ্থাৎ অৱশেষত আপুনি আঠ ডলাৰ জিকি এটা ঘূৰাই পাব।
  মাৰিংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আৰু তাৰ পিছত আপুনি নতুনকৈ আৰম্ভ কৰক! কেৱল ৰং সলনি কৰি পুনৰ হাৰ এটা ডলাৰলৈ হ্ৰাস কৰি! হয়, এই ব্যৱস্থাটোৰ বিষয়ে মই ইণ্টাৰনেটত পঢ়িলোঁ। এইটো এনেকুৱা খেল নহয়: উষ্ণ হৃদয়ৰ বাবে যিটো প্ৰিয়, তাত কোনো উত্তেজনা আৰু ডাঙৰ জয় নাই, আৰু অপচয় হোৱা সময়ৰ বাবে দুখ লাগে। নাই, সেয়া নহয়, মই এটা অতি বাস্তৱিক, নিৰ্ভৰযোগ্য ব্যৱস্থা উদ্ভাৱন কৰিছো যিয়ে আপোনাক এটা সৌভাগ্য লাভ কৰিবলৈ অনুমতি দিব!
  ল"ৰাটোৱে লঘু মূৰটো জোকাৰিলে:
  - হুইচেল বজাই! আপুনি দেখুৱাব বিচাৰে!
  - হয়, মোৰ সহযোগীজনৰ লগত হুইচেল মাৰিবলৈ লাজ লাগে! কোনো মিছা কথা নোহোৱাকৈ! আহা, মই দেখুৱাম!
  য়াংকাই সুৰটো কমাই সুধিলে:
  - হয়তো এতিয়াই মোক দেখুৱাব পাৰিবা?
  ছোৱালীজনীয়ে খৰধৰকৈ উত্তৰ দিলে:
  - নহয়! বৰ সহজ হ"ব! মোৰ লগত পানীয় খাবলৈ আহক!
  ল"ৰাটোৱে কোটটো পিন্ধিলে, শৰতৰ দিন আৰু বাহিৰত ইতিমধ্যে ঠাণ্ডা হৈ পৰিছিল। বয়সৰ ল"ৰা এটাৰ লগত খাপ খোৱাকৈয়ে য়েংকক ৰহস্যময় সকলো কথাই আকৰ্ষণ কৰিছিল। তদুপৰি তেওঁ কেচিনোটো টিভিতহে দেখিছিল।
  ইতিমধ্যে আন্ধাৰ হৈছিল যদিও মস্কোত দিনৰ দৰে আন্ধাৰ আছিল। বিজ্ঞাপনৰ পোষ্টাৰ আৰু বিভিন্ন পাইৰ"টেকনিকৰ অসংখ্যতাই চকু দুটা স্তম্ভিত কৰি তুলিছিল।
  ছোৱালীজনীয়ে আনন্দত পৰামৰ্শ দিলে:
  - মই চেলুলাৰ টেক্সি এখন মাতিম আৰু আমি ষ্টাইলত চলাম!
  - তাৰ মূল্য আছে নেকি? ৰাতি মস্কো ইমান ধুনীয়া!
  মৰিনকাই বিৰক্তিৰে ক"লে:
  - শৰৎ কালত ৰাতি ঘূৰি ফুৰিলে বৰ আনন্দ নহয়৷ তাৰোপৰি জানেনে, কেতিয়াবা আন্ধাৰত ভয়ংকৰ ডাকাত থাকে। পিৰানা মাছৰ দৰে, তোমাৰ দৰে মূৰ্খ ল"ৰা-ছোৱালীৰ হাড় খাই!
  - পুলিচৰ কথা কি ক"ব?
  - টোল ল'বলৈ! আৰু সাধাৰণতে প্ৰতিজন ল"ৰাৰ বাবে এজন পুলিচ নিযুক্তি দিব নোৱাৰি!
  য়াংকাই গুৰুতৰভাৱে ক্ষুন্ন হৈছিল:
  - আৰু মই তোমাক দেখিছোঁ ছোৱালী! নাই ছাৰ, পূজনীয় মেট্ৰন!
  মাৰিংকাই আঙুলিটো জোকাৰিলে:
  - সি মূৰটো দালিৰ মাজত হুমুনিয়াহ কাঢ়িব! অৱশ্যে মই টেক্সি এখন লৈ যাওঁ! ভয় নকৰিবা, মই নিজেই বাছলে আঁতৰাই দিম! সাধাৰণতে মই এবষ্ট্ৰেক্ট ডাউনলোড কৰি ভাল টকা উপাৰ্জন কৰো।
  - মইও এইটো কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ, কিন্তু প্ৰতিযোগিতা বেছি!
  - আপুনি ক্লায়েণ্ট নিযুক্তি দিব পাৰিব লাগিব, মূলতঃ হাইস্কুলীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মাজত।
  মাৰিংকাৰ মোবাইলটো অতি আড়ম্বৰপূৰ্ণ, ইয়াত এটা ৰিট্ৰেক্টেবল ৱাইডস্ক্ৰীণ ভিডিঅ" কেমেৰা আছে, যিয়ে কেতিয়াবা এনেকুৱা কথা দেখুৱাইছে যিবোৰৰ কথা ভাবিলেও লজ্জাজনক। বিশেষ বাৰ্নিচৰ পৰা চিকচিকিয়া হোৱা দাঁতৰ মাজত চিগাৰ এটা লৈ ছোৱালীজনীয়ে টানি লৈ গ"ল:
  - জানেনে, এছ ডিৰ মুৰব্বী শ্বেলেনবাৰ্গে কেমেল ধূমপান কৰি ভাল পাইছিল।
  - যিটো, দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, গুলী চলোৱা হোৱা নাছিল! আমোদজনক কথাটো হ"ল তেওঁ নিজৰ স্মৃতিগ্ৰন্থত লিখিছে যে মুলাৰ এজন ছোভিয়েট চোৰাংচোৱা৷
  - এ! দাদা মুলাৰ? বহুত ভালকৈয়ে হ"ব পাৰে। - ছোৱালীজনীয়ে বুটৰ দীঘল গোৰোহাৰে কাৰ্বত খুন্দা মাৰিলে। য়াংকাই নিজকে বৰ সৰু যেন লাগিল, বন্ধুৰ বুকুলৈকেও নাপালে। "কিন্তু তেওঁ সম্ভৱতঃ একেলগে দুটা চোৰাংচোৱা সংস্থাত কাম কৰিছিল।"
  - জ্ঞানী বুঢ়া! দুগুণ টকা আৰু কোনটো ফ্ৰণ্টৰ সৈন্যই আপোনাক বন্দী কৰিব তাত কোনো পাৰ্থক্য নাই!
  য়াংকাই তাৰ গোলাপী গালখন ঘঁহিলে:
  - সৈনিকে আপোনাক শেষ কৰিব পাৰে! ৰক্তাক্ত বেয়নেটেৰে কামানৰ গুলীত স্তম্ভিত হোৱা ব্যক্তিগতজনক তেওঁ কেনেকৈ প্ৰমাণ কৰিব যে তেওঁ নিজৰ সতীৰ্থ?
  মাৰিংকাই হাঁহিলে:
  - এই কাম কৰিবলৈ আপুনি চুন্নত কৰিব লাগিব! পেণ্ট খুলি লোৱাৰ লগে লগে ৰাছিয়ান সৈনিকজনে বুজিব যে তেওঁ ফেব্ৰুৱাৰী আৰু নাজীবাদৰ বলি!
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - যদি তেওঁ এজন যিহুদী বিৰোধী হয় তেন্তে কি হ"ব! দাদা ভাইচটস্কিয়ে কেনেকৈ গাইছিল! মোৰ দাদা পক্ষাঘাতগ্ৰস্ত আছিল, এজন প্ৰাক্তন কীট-পতংগ চিকিৎসক, মোৰ আছে: যিহুদী বিৰোধীৰ ওপৰত যিহুদী বিৰোধী!
  - উফ! আৰু তুমি এনেকুৱা পুৰণি কথা শুনা! Vysotsky পূৰ্বপুৰুষৰ বাবে ভাল, ল'ৰাৰ বাবে নহয়!
  বাৰু, কল্পনা কৰা বন্ধ কৰক, গাড়ী এখন লৈ যাওঁ!
  এখন বিলাসী মাৰ্চিডিজ প্ৰাইভেট টেক্সি তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহিল! মৰিনকাই কেবিনত আড়ম্বৰপূৰ্ণভাৱে বহিল।
  - বাৰু সৰু চৰাই, বহ!
  বোমা চালকজনে সুধিলে:
  - এইটো আপোনাৰ ক্লায়েণ্ট!?
  - কি অৰ্থত?
  - তুমি বেশ্যা!
  মাৰিংকাই ভয়ংকৰভাৱে দাঁত উদঙাই দিলে:
  - এগৰাকী সম্ভ্ৰান্ত ভদ্ৰমহিলাক অপমান কৰাৰ সাহস কেনেকৈ! মই ট"বলস্কৰ কাউণ্টেছ, আৰু এইজন মোৰ পুত্ৰ ভিছকাউণ্ট ডি ব্ৰেগেলন।
  - তোমাৰ হাস্যৰসৰ শলাগ লৈছো। কলৈ?
  - ক্যাসিনো, "ৰয়েল সুখ"!
  ড্ৰাইভাৰে মাত দিলে:
  - অলপ সময়ৰ ভিতৰতে তোমাক তালৈ লৈ যাম!
  গাড়ীখনে মসৃণভাৱে উৰা মাৰিলে, আৰু নিস্তব্ধ সংগীত বাজিবলৈ ধৰিলে। মেৰিনাই সুধিলে:
  - হয়তো আমি বিলানক অন কৰিম৷
  চালকজনে মন্তব্য কৰে যে:
  - কিছুমান প্ৰভাৱশালী মানুহে তেওঁক সমকামী বুলি উৰাবাতৰি প্ৰচাৰ কৰাত আপুনি লাজ পোৱা নাইনে!
  - সেউজীয়াৰ দৰে বেছি, এশ ডলাৰৰ বিলৰ দৰে! - মৰিনকাই ড্ৰাইভাৰৰ মূৰৰ পিছফালে ধোঁৱাৰ আঙঠি এটা উৰুৱাই দিলে।
  - আৰু তুমি ৰসত তিৰোতা! শীতল সাজ-পোছাক! বৰি মইইজেভৰ কথা কি ক"ব! - টেক্সি চালকজনে খেলিমেলিকৈ ক"লে।
  - Moiseeva! মোচি বাক্যৰ পৰা! ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ নব্বৈ শতাংশ নীলা। অকলশৰীয়া নহয় যে এই অভিব্যক্তি: চদোমৰ পাপ ইহুদীসকলে লিখা পুৰণি নিয়মৰ পৰা আহিছিল। - মৰিনকাই কঠোৰভাৱে ক"লে।
  - তুমি জানো মোৰ আধা ফেব্ৰুৱাৰী!
  - গতিকে আধা নীলা! গে ল'ৰা! গে ল'ৰা! বহুত অদ্ভুত বন্ধু! লাজ নকৰিবা! গে ল'ৰা! - তাই প্ৰাইমা ড"নাৰ কণ্ঠত গাইছিল, কিন্তু অতি গড় শ্ৰৱণ ক্ষমতাৰে, মাৰিংকা।
  চালকজনে এনে উপহাসক আওকাণ কৰি কেৱল মন্তব্য কৰিলে:
  - সমকামী ছোৱালী আছে নেকি?
  - কেৱল লেচবো! কিন্তু বহুত আছে! - মৰিনকাই উত্তৰ দিলে।
  এই কেচিনোটো মস্কোৰ ভিতৰতে আছিল সৰ্বোত্তম। বিশাল, চহকী সজ্জাৰ সৈতে শীতকালীন প্ৰাসাদৰ দৰেই। অট্টালিকাটো নিজেই বড়োকো শৈলীত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল! প্ৰৱেশদ্বাৰত জাৰ্মান গোহালি আৰু ইংৰাজ বুলডগ লৈ অৰ্ধসামৰিক প্ৰহৰী আছিল।
  আনকি বগা আৰু ক"লা কাপোৰ পিন্ধা ওখ ওখ চকীদাৰবোৰলৈ চাই ভ্লাদিমিৰে কিছু অস্বস্তি অনুভৱ কৰিলে। মৰিনকাই অৱশ্যে একেবাৰে লাজ কৰা নাছিল, আকস্মিকভাৱে গছজোপা দেখুৱাইছিল।
  - এই ল"ৰাটো মোৰ ল"ৰা, মোৰ লগত মদ খাইছে!
  - জৰিমনা! কেৱল ল"ৰা-ছোৱালীয়েহে এটা সময়ত দহটা গতানুগতিক ইউনিটতকৈ বেছি বাজি ধৰি প্ৰতিষ্ঠানৰ মূল্যত সুৰা সেৱন কৰিব নোৱাৰে!
  মৰিনকাই খঙেৰে চুলিখিনি জোকাৰিলে:
  - হয়, মদ খোৱাতকৈ সি নিজকে ফাঁচী দিয়াটোৱেই ভাল পাব।
  - বাৰু, বৰ ভাল কথা! ইয়াৰ মাজতে গোটেই চেট এটা চিপ ক্ৰয় কৰিব পাৰিব।
  ভ্লাদিমিৰৰ পকেটত তিনিশ ডলাৰৰ যথেষ্ট সামান্য ধন আছিল যদিও মাৰিংকাৰ হাতত আছিল পাঁচ হাজাৰ, যিটো এগৰাকী ছোৱালীৰ বাবে বেয়া নহয়, যাৰ পিতৃ-মাতৃ কোটিপতিৰ পৰা বহু দূৰত।
  আৰ্টেমে লগে লগে তাইক ঈৰ্ষা কৰিলে:
  - তুমি এজন ধনী সৰু "পিনোচিঅ""!
  গাল দুখন ডাঠকৈ পাউদাৰ আৰু ৰুজেৰে ঢাকি থোৱা ছোৱালীজনীয়ে পাউট কৰিলে:
  - কি ভাবিলা! বোকা শিশু! মাকৰ স্কাৰ্টখন ধৰি গোটেই জীৱনটো জীয়াই থাকক!
  ল"ৰাটোৱে জোৰেৰে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - অৱশ্যেই নহয়! আপুনি নিজেই টকা উপাৰ্জন কৰিব লাগিব!
  - সেইটোৱে! আনৰ পইচাতকৈ আপোনাৰ নিজৰ পইচাৰ মূল্য বেছি! বাৰু ঠিক আছে, আপুনি নিজৰ বাবে কি চিপছ ল"ব?
  - সস্তা কাৰ্ডবোৰ্ডৰ কেইটা!
  মাৰিংকাই খিকিন্দালি কৰিলে:
  - কোনবোৰ এটা ডলাৰকৈ?
  - হয়! মোৰ চিষ্টেমটো চেষ্টা কৰি চাম!
  - চাওকচোন, তোমাক, ডেকা হিচাপে, দহটাতকৈ বেছি দিয়াৰ কথা নহয়!
  কেচিনোৰ ভিতৰখন বিলাসী আছিল, বহুতো আইনা, গিল্ডিং, বিখ্যাত মাষ্টৰৰ চিত্ৰৰ কপি আদি আছিল। হাৰ্মিটেজৰ সৈতে মিল থকা কিবা এটা মাত্ৰ বহুত বেছি মহৎ।
  ইয়াৰ উপৰিও আছিল "একহাতীয়া ডাকাত" আৰু বিভিন্ন ধূৰ্ত, চহকীভাৱে সজোৱা ৰুলেট। বিশেষকৈ উজ্জ্বল কাঁচেৰে বিয়পি পৰা ঠেং থকা ৰং কৰা কুকুৰাবোৰৰ এটাই ঘূৰি আছিল, ঠোঁটেৰে সংখ্যাৰে কোঠাবোৰলৈ আঙুলিয়াই দিছিল। আপুনি ময়ুৰৰ ঠেংৰ পাখিৰ মাজৰ পৰাও বাছি ল"ব পাৰে, যিবোৰ ঘূৰিব আৰু ৰং সলনি হ"ব। ইলেক্ট্ৰনিক ৰুলেট স্ক্ৰীণো আছিল, য"ত সকলো মিহলাই কম্পিউটাৰৰ দ্বাৰা লৰচৰ কৰা হৈছিল। আন বহুত কথা! কিন্তু যিটোৱে আটাইতকৈ বেছি দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছিল সেয়া আছিল ঘূৰ্ণনশীল টপ আৰু মূৰৰ খুলিৰ আকৃতিৰ সোণালী হেণ্ডেলৰ পৰম্পৰাগত ৰুলেট।
  ৰূপালী চিপচবোৰ হুলস্থুল কৰি মাৰিংকাই তাইৰ ফালে গ"ল:
  - বাৰু, কেঁচুৱাৰ দৰে! দেখিছা মই খেলিবলৈ সাজু! হয়তো আপুনিও চেষ্টা কৰিব পাৰে!
  - মই এটা সৰু আৰু নিজৰ ব্যৱস্থা অনুসৰণ কৰো! - ভ্লাদিমিৰে উত্তৰ দিলে।
  ল"ৰাটোৱে বাজি মাৰিবলৈ ধৰিলে। এটা চিপৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ৰঙালৈ যাওক!
  তেওঁৰ ভাগ্য ভাল আছিল, লগে লগে তেওঁ জয়ী হৈছিল! ইয়াৰ পিছত তেওঁ ৰং সলনি কৰি ক"লাত বাজি ধৰিলে, একেটা এক ডলাৰেৰে। তেওঁলোকে তেওঁৰ বাবে ফৰ্ফেট আনিলে, ভ্লাদিমিৰে দুটামান চুমুক দিলে। মই ইফালে সিফালে চালোঁ। কেচিনোত সকলো আছিল - ঘড়ীটোৰ বাহিৰে! ল'ৰাটোৱে প্ৰৱেশদ্বাৰত নিজৰ নিজৰ গতাই দিবলৈ বাধ্য হ'ল, এইবোৰ নিয়ম। তদুপৰি মোৰ মোবাইলবোৰ চকীদাৰক দিব লগা হৈছিল। এইটো আপাত দৃষ্টিত এনেদৰে কৰা হৈছিল যাতে ক্লায়েণ্টসকলে সময় নাজানে আৰু তেওঁলোকৰ সকলো সৌভাগ্য অপচয় কৰে। ল"ৰাটোৱে অতি আনুমানিকভাৱে নেভিগেট কৰিবলৈ বাধ্য হ"ল।
  প্ৰথমতে তেওঁৰ ভাগ্য ভাল আছিল, তাৰ পিছত হঠাতে তেওঁৰ এটা ডলাৰ, দুটা ডলাৰ, চাৰিটা, আঠ টকা হেৰুৱাইছিল। এতিয়া তেওঁলোকে ষোল্লটা বাজি মাৰিব লগা হ"ল, যিটো ইতিমধ্যে নিয়ম অনুসৰি নিষিদ্ধ আছিল। ক্ৰুপিয়াৰৰ সহায়কজন, ৰঙা ৰঙৰ মানুহজনে চকু টিপিয়াই ঘূৰি গ"ল, যেন কৈছে: যিদৰে ইচ্ছা কৰে!
  ভ্লাদিমিৰে আকৌ ৰঙাৰ ওপৰত ষোল্লটা বাজি ধৰিলে আৰু এটা ডলাৰ ঘূৰাই পালে। কপালৰ ঘাম মচি সি বৰফেৰে কোকাকোলা এখন বিচাৰিলে।
  লাহে লাহে ল"ৰাটো উত্তেজনাত আগুৰি ধৰিলে! আপোনাৰ চৌপাশৰ সকলোৱে হাজাৰ হাজাৰ, দহ হাজাৰ বাজি ধৰি থকাৰ সময়ত এটা ডলাৰ ঘূৰাই পোৱাটো সঁচাকৈয়ে বিৰক্তিকৰ৷
  উদাহৰণস্বৰূপে, টেইলকোট পিন্ধা এজন শীতল ল"ৰাই সকলো নিষেধাজ্ঞাৰ মাজতো হাজাৰ ডলাৰকৈ সোণৰ চিপ পিন্ধিছিল, ঠেক বাজি কৰিছিল, জয়ৰ সৈতে পৰাজয়ৰ পৰ্যায়ক্ৰমে। অৱশ্যে আপাত দৃষ্টিত তেওঁৰ ভাগ্য ভাল আছিল, গতিকে অলপ পিছতে সোণৰ চিপছৰ গোটেই বেগ এটা আহিল আৰু প্লেটিনাম চিপছৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল - দহ হাজাৰ ভাগ।
  ভ্লাদিমিৰে তেওঁৰ ফালে চাই ব্যক্তিগত সংখ্যাৰ ওপৰত অধিক বাজি ধৰিবলৈ ধৰিলে। বিশেষকৈ ছয়ত্ৰিশৰ ভিতৰত তেওঁৰ বয়স তেত্ৰিশ - যীচু খ্ৰীষ্টৰ বয়স, এশটা ৰাখি। বলটো লেহেমীয়াকৈ উৰি গ"ল, প্ৰথমে উনবিংশত অৱতৰণ কৰিলে, তাৰ পিছত আকৌ তেত্ৰিশ বজাত জপিয়াই পৰিল! - বাহ, ল'ৰাটোৰ হাতত সাড়ে তিনি হাজাৰ টকা আছিল। বাৰ বছৰীয়া শিশুৰ বাবে: এটা সৌভাগ্য, আপুনি এটা আড়ম্বৰপূৰ্ণ লেপটপ কিনিব পাৰে। কিন্তু চয়তানে তোমাৰ কাণত ফুচফুচাই কয়: তোমাৰ দেউতাকৰ গাড়ীখন বহুত পুৰণি, টকা জিকি শেহতীয়া মডেলৰ নতুন মাৰ্চিডিজ বেঞ্জ এখন কিনি লোৱা। আপুনি জানে ইয়াৰ পিছত আপোনাৰ কেনে লাগে, সহপাঠীসকলে ঈৰ্ষা কৰিব।
  - কিহৰ ওপৰত বাজি ধৰিব? - ল"ৰাটোৱে নিজকে সুধিলে।
  - ঈশ্বৰে ত্ৰিত্বক ভাল পায়! তিনিটাৰ ওপৰত বাজি ধৰিব!
  ভ্লাদিমিৰে উত্তেজনাত তেনে কৰিলে, সকলো চিপ বাজি ধৰি। তাৰ নীলা চকু দুটা জ্বলি উঠিছিল।
  বলটো ঘূৰি গ"ল, আৰু প্ৰতিটো জাঁপৰ লগে লগে ল"ৰাটোৰ হৃদস্পন্দন বেছিকৈ হ"ল। কিন্তু তাৰ পিছত সি লেহেমীয়া কৰি তললৈ নামি গ"ল... তিনি!
  - মই জিকিলোঁ! ল"ৰাটোৱে চিঞৰি উঠিল। আৰু সেই মুহূৰ্ততে বলটো পৰি পাঁচলৈ গতি কৰিলে।
  মোৰ মূৰত এটা দুৰ্নীতিপৰায়ণ মাত গুঞ্জৰিত হ"ল:
  - ভগৱান মূৰ্খ নহয়! এটা নিকেল ভাল পায়!
  সকলো টকা অপচয় কৰা ল"ৰাটোৱেহে চকুপানীবোৰ ধৰি ৰাখিব পৰা নাছিল যদিও তাৰ উত্তেজনা এতিয়াও কমি যোৱা নাছিল। যদি আপুনি এজন বন্ধুক চিপছ ধাৰলৈ ল"বলৈ কয় আৰু তাৰ পিছত সুতৰ সৈতে সকলোবোৰ ঘূৰাই পায় তেন্তে কি হ"ব? কাৰণ এইটো এটা কেচিনো, ইয়াত অলৌকিকতা ঘটে।
  মৰিনকাৰ বাবে অৱশ্যে কথাবোৰো ভাল নহ"ল৷ ভ্লাদিমিৰে যেতিয়া তাইৰ ওচৰলৈ দৌৰি আহিল, তেতিয়া ছোৱালীজনীয়ে মাত্ৰ তাইৰ শেষৰ হাজাৰটো অপচয় কৰিছিল। তাই সম্পূৰ্ণ হতাশ হৈ পৰিছিল।
  - এয়া কি! - ছোৱালীজনীয়ে বতাহত মুঠি মাৰিলে। ক্ৰুপিয়াৰবোৰে একো নহয় বুলি ভাও ধৰিলে।
  - আপাত দৃষ্টিত ভাগ্য! - য়াংকাই শান্ত হোৱাৰ অভিনয় কৰি উত্তৰ দিলে। - গালিমো! GOP বন্ধ কৰক!
  - মোৰ প্ৰিয় ব্যৱস্থাটো কি? - ছোৱালীজনীয়ে হাত দুখন জোকাৰিলে।
  - যিকোনো ব্যৱস্থা মূলতঃ ভাগ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠে! - আৰ্টেমে দাৰ্শনিকভাৱে মন্তব্য কৰিলে। - অন্ধ সৌভাগ্য - সকলো সময়তে জয়ী হ"ব নোৱাৰি৷ কেচিনোত টকা উপাৰ্জন কৰাটো চালনীত পানী কঢ়িয়াই নিয়াৰ পৰা পৃথক, চালনীৰ সেই পানী ভৰিৰ তলত ঢালি দিয়ে, আৰু কেচিনোত আপুনি মগজু ধুই পেলোৱা হয়!
  - মই মোৰ আত্মাক চয়তানক বিক্ৰী কৰিম যদি মই সকলো সময়তে জয়ী হ'ব পাৰো! - মৰিংকাই হৃদয়ত চিঞৰি উঠিল।
  সেই মুহূৰ্ততে ল"ৰা-ছোৱালীবোৰৰ চকুৰ সন্মুখত সকলো সাঁতুৰি গ"ল আৰু সিহঁতে নিজকে ওখ ঠাইত পালে, তাৰ তলত পাহাৰৰ শৃংগ আৰু বেঙুনীয়া বৰফ বিয়পি পৰিল।
  ক"লা টেইলকোট আৰু বগা টাই পিন্ধা প্ৰায় পঁয়ত্ৰিশ বছৰীয়া মানুহ এজন ল"ৰা-ছোৱালীবোৰৰ ঠিক সন্মুখত দেখা গ"ল। অস্বাভাৱিকভাৱে বিন্ধি যোৱা চাৱনি আৰু মুখখন শেঁতা, পাতল। বাৰ বছৰীয়া কিশোৰ দুজনলৈ চাই সি মৰমেৰে হাঁহি এটা মাৰিলে যদিও চকু দুটা ঠাণ্ডা হৈ থাকিল, যেন তীখাৰে জিলিকি উঠিল।
  - তোমালোকৰ কোনে নিজৰ আত্মাক চয়তানৰ হাতত বিক্ৰী কৰিব বিচাৰিছিল?!
  মাৰিংকাই উত্তৰ দিলে:
  -মই! আৰু তুমি চয়তান!
  মানুহজনে আৰু বহলকৈ হাঁহিলে।
  - নহয়! মই আৰ্ফায়ন, লুচিফাৰৰ এজন ডেপুটি। মই জুৱাৰ বিশেষজ্ঞ।
  - ৱাঃ! - মৰিনকাই ক"লে। "মই ভাবিছিলো দানৱৰ অস্তিত্ব নাই।"
  - আৰু ভগৱান?! - ড্ৰেকুলাৰ প্ৰতিচ্ছবি থকা "ভদ্ৰলোক"জনৰ বগা টাইটোৱে ৰক্তাক্ত ৰং এটা পেলাবলৈ ধৰিলে।
  - আৰু পুৰোহিতসকলে এইটো উদ্ভাৱন কৰিছিল; টকা উপাৰ্জন কৰিবলৈ! - মৰিনকাই খৰধৰকৈ আৰু আত্মবিশ্বাসেৰে উত্তৰ দিলে।
  - যুক্তিসংগত! কিন্তু যিহেতু ছাঁ আছে, তেনেহ"লে পোহৰ আছে! যদিও বাইবেলে কোৱাৰ দৰে নহয়।
  য়াংকাই নিস্তব্ধতা ভংগ কৰাৰ ৰিস্ক লৈছিল:
  - আৰু আমাৰ পৰা কি বিচাৰে?
  দানৱটোৱে যেন ক্ষুন্ন হ"ল:
  - মই নহয়! কিন্তু আপুনি যেন আমাৰ পৰা কিবা এটা বিচাৰিছিল। বিশেষকৈ এই মনোমোহা ছোৱালীজনী যিয়ে ইমান নিপুণভাৱে প্ৰাপ্তবয়স্কৰ দৰে অভিনয় কৰে।
  মৰিনকা লাজত পৰিল, গালত এটা লাজ ৰঙা পৰি গ"ল:
  - গতিকে মোৰ আত্মাটো তোমাক লাগে?
  আৰফাওনে অৱজ্ঞাসূচক হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - তোমাৰ?
  - মোৰ!
  অসুৰে অতিৰঞ্জিত মৃদুতাৰে উত্তৰ দিলে।
  - অৱশ্যেই নহয়! স্বেচ্ছাই বা বলপূৰ্বকভাৱে আমাৰ নিয়ন্ত্ৰণলৈ অহা অগণন সংখ্যক আত্মা আছে, ধৰক, সকলো জগততে কোটি কোটি কোটি! ইয়াৰ ভিতৰত আছে কেন"নাইজড সন্ত, পোপ আৰু অৰ্থডক্স পিতৃপুৰুষ। আমাৰ বাবে আত্মা কি: কোনো ধৰণৰ যৌন ছোৱালী যিয়ে যিকোনো প্ৰকাৰে কেইটামান দশকৰ পিছত আমাৰ লগত শেষ হ"ব। আৰু আনকি বিনিময়ত তাইক এটা মূল্যৱান উপহাৰও দিয়ক।
  মাৰিংকাই ক্ষুন্ন হ"ল, তাইৰ গৌৰৱত ইমান আঘাত:
  - গতিকে মোৰ আত্মাৰ কোনো মূল্য নাই!
  - যদি আপুনি মাত্ৰ এটা আন্তঃবিশ্বীয় নিলামৰ বাবে ৰাখে, তেন্তে তাত এনেকুৱা ভাল কামৰ প্ৰচুৰ পৰিমাণে থাকিব। - আৰফাওনে পাতল দাঁত দুটা জিলিকি উঠিল।
  ছোৱালীজনীয়ে বিৰক্তিৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - তেতিয়া আমাক কিয় ফোন কৰিছিল?
  আৰফাওনে ওপৰলৈ উৰি গ"ল, পিঠিৰ পিছফালে ডেউকা দেখা গ"ল:
  - কোৱা, খেলি ভাল পায় নেকি?
  - নিশ্চিতভাৱে! - মৰিংকাই আনন্দিত হৈ পৰিল।
  - আৰু বাজি মাৰিব?!
  - নিজৰ দ্বাৰা! কোনে ভাল নাপায় এইটো!
  - গতিকে, আমি দানৱবোৰেও মজা কৰি ভাল পাওঁ। গতিকে আমি আপোনাক তলত দিয়া বাজিটো আগবঢ়াইছো। যদি আপুনি জয়ী হয়, তেন্তে আপুনি এটা মূল্যৱান উপহাৰ লাভ কৰিব: যদি আপুনি যিকোনো জুৱাৰ খেলত জয়ী হয়, যদি আপুনি পৰাস্ত হয়, তেন্তে আপুনি নৰকলৈ যাব। কিন্তু ভয়ংকৰ নহয়, আপুনি ভবাৰ দৰে, তেওঁলোকে কাকো জুইত ভাজিব নোৱাৰে, কিন্তু বিশেষকৈ দুৰ্বল মন থকাসকলৰ বাবে ই বৰ ভাল লগাও নহয়।
  মাৰিংকা আৰু অধিক এনিমেটেড হৈ পৰিল:
  - কেনেকুৱা বাজি?
  দানৱে নিজৰ অক্ষত ঘূৰি ঘূৰি ক"লে।
  - আমি আপোনাক আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডলৈ স্থানান্তৰিত কৰিম, প্ৰায় আপোনাৰ আৰম্ভণিৰ মধ্যযুগৰ স্তৰৰ এখন পৃথিৱীলৈ। যদি আপুনি জীয়াই থাকিবলৈ সক্ষম হয় আৰু উচ্চ পদবী লাভ কৰে তেন্তে আমি আপোনাক ঘূৰাই দিম, কিন্তু যদি আপুনি মৰি যায় তেন্তে আপুনি স্থানীয় নৰকত শেষ হ"ব আৰু আপোনাৰ ভাগ্য আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ চয়তানে নিৰ্ধাৰণ কৰিব।
  -মই ৰাণী হ'লে কি হ'ব? - ছোৱালীজনীয়ে চঞ্চলভাৱে ক"লে।
  - তেতিয়া আপুনি লাভ কৰিব এক অমূল্য উপহাৰ! ভাবি চাওকচোন! - দানৱৰ দাঁতবোৰ ডাঙৰ হৈ উজ্জ্বলভাৱে জিলিকি উঠিল।
  - কি চিন্তা কৰিবলৈ আছে! মই মানি লওঁ! অৱশ্যে মই ৰিস্ক লম!
  য়াংকাই হস্তক্ষেপ কৰিলে:
  - মই কেৱল বন্ধুক এৰি নাযাওঁ! মই তাইৰ লগত উৰা মাৰিম! তাৰোপৰি এনে উপহাৰে মোৰো কোনো ক্ষতি নকৰিব৷
  আৰ্ফাওনৰ আকাৰ বাঢ়ি আহিল, ডেউকা দুখন ৰ"দত মুকুতাৰ খোলাৰ দৰে জিলিকিবলৈ ধৰিলে।
  - আৰু বিচাৰে নেকি? তাতোকৈ ভাল! ল"ৰাবোৰে এই প্ৰক্ৰিয়াত গতিশীলতা যোগ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে।
  মাৰিংকাই বিচক্ষণতাৰে লক্ষ্য কৰিলে:
  - আৰু উপহাৰ পালে আমি ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে খেলিম!
  দানৱে কঠোৰভাৱে মূৰ জোকাৰিলে:
  - কিন্তু এইটো আপুনি কৰা উচিত নহয়। সময়ৰ অপচয়। ইয়াৰ মাজতে আকৌ নিশ্চিত কৰক - আপুনি পৰীক্ষাৰ বাবে সাজু নেকি?
  - হাজাৰবাৰ হয়! - ল'ৰা আৰু ছোৱালীয়ে একেলগে ক'লে।
  - তেন্তে যাওঁ!
  অজ্ঞাত স্থানলৈ লৰালৰিকৈ যোৱাৰ আগতে য়াংকা আৰু মাৰিংকাই কেচিনোটোলৈ শেষবাৰৰ বাবে চালে। সোণ আৰু প্লেটিনামৰ চিপছৰ পাহাৰ এটা অপচয় কৰি টেইলকোট পিন্ধা ল"ৰা এজনে হিষ্টেৰিকভাৱে চিঞৰি উঠিল। মায়াময় সুখৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ প্ৰহৰীয়ে তেওঁক লৈ গৈছিল।
  - চয়তানৰ আন এজন ক্লায়েণ্ট! - য়াংকাই দুখ মনেৰে মন্তব্য কৰিলে।
  - নিশ্চিত হওক যে আমি নৰকত শেষ নহওঁ! - মৰিনকাই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিলে, তাইৰ জ্বলি থকা চুলিখিনি জোকাৰি।
  ল"ৰা আৰু ছোৱালীজনী ঘূৰ্ণীবতাহত ধৰা পৰিল আৰু ক্ষন্তেক পিছতে তেওঁলোকে নিজকে তৰাৰ মাজত বিচাৰি পালে। কিমান ধুনীয়া এই সকলোবোৰ, অসীম সংখ্যক বিভিন্ন লুমিনেৰী, কল্পনাতীত ভৱিষ্যৎ। য়াংকা আৰু মাৰিংকাই সকলো চকুৰে চালে, আঁতৰি চাব নোৱাৰিলে, ই কেৱল এক অলৌকিকতা আছিল: কল্পনাতীতভাৱে সুন্দৰ সামগ্ৰীৰে নিৰ্মিত অগণন সংখ্যক চকু কপালত তুলিব পৰাকৈ জিলিকি থকা মণি! মানৱ ভাষাৰ এটাও আটাইতকৈ আকৰ্ষণীয় তুলনাই এনে মহিমাৰ এক হাজাৰ ভাগো প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰে।
  - আমেৰিকাৰ ব্লকবাষ্টাৰৰ এটাও বিশেষ প্ৰভাৱ ইয়াৰ সৈতে তুলনা কৰিব নোৱাৰি। - ল'ৰাটোৱে লক্ষ্য কৰিলে। এটা প্ৰকৃত অবিশ্বাস্য কথা!
  ছোৱালীজনীয়ে চঞ্চলভাৱে মন্তব্য কৰিলে:
  - আৰু আচৰিত অলৌকিকতা লগ পাইছো! উদাহৰণস্বৰূপে, সোণালী কেংগাৰুৱে যেতিয়া প্ৰস্ৰাৱ কৰিছিল, তেতিয়া ধাৰাবোৰৰ পৰা তাৰকাৰাজ্যবোৰ ওলাই আহিছিল!
  - কিয় কথা পাতিছা! তুষাৰপাত চলাব নালাগে!
  য়াংকাই চকু দুটা মুদি দিলে। বহুতো ৰঙীন গ্ৰহ, বিস্ময়কৰ ৰূপ আৰু সত্তা তেওঁৰ ওপৰত উৰি আছিল। তেতিয়া হঠাতে সকলো নোহোৱা হৈ গ"ল, ল"ৰা-ছোৱালীয়ে নিজকে ঘাঁহনিৰ ওপৰত বিচাৰি পালে।
  শুদ্ধ বতাহৰ ধাৰা এটাই মোৰ মুখত খুন্দা মাৰিলে, ভৰি দুখনে মসৃণভাৱে মাটি স্পৰ্শ কৰিলে। য়াংকাই আচৰিত হৈ চকু দুটা ঘঁহিলে:
  - ঘটিল! - সি কঁপি কঁপি ক"লে।
  মাৰিংকাই সন্দেহ প্ৰকাশ কৰি (কি বেয়া ছোৱালী) মন্তব্য কৰিলে:
  - আপুনি নিশ্চিত নেকি যে এইখন আমাৰ পৃথিৱী নহয়?!
  ল"ৰাটোৱে আঙুলিটো ওপৰলৈ আঙুলিয়াই দিলে:
  - আকাশলৈ চাওকচোন!
  ছোৱালীজনীয়ে মূৰটো ওপৰলৈ তুলিলে। সঁচাকৈয়ে সিহঁতৰ ওপৰত একেলগে তিনিটা পোহৰ জ্বলি উঠিছিল, সেউজীয়া, নীলা, ৰঙা। আকাশখন নিজেই কমলা ৰঙৰ আছিল, সকলোবোৰ বিচিত্ৰ আৰু ভয়ংকৰ যেন লাগিছিল। ওচৰতে গজি উঠিছিল প্ৰকৃত জংঘলৰ গছ, ক্ৰান্তীয় অঞ্চলত পৃথিৱীৰ গছবোৰৰ দৰেই আৰু একে সময়তে লক্ষণীয়ভাৱে পৃথক। পত্ৰবোৰ নিজেই প্ৰধানকৈ বেঙুনীয়া ৰঙৰ সৈতে উজ্জ্বল যেন লাগিছিল। তিনিটা "সূৰ্য্য" থকাৰ পিছতো বতৰটো নিজেই বিশেষ গৰম নাছিল, ছেপ্টেম্বৰৰ ৰ"দঘাই আৰম্ভণিৰ কথা মনত পেলাই দিছিল।
  মাৰিংকাই জিভাখন ক্লিক কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - গছ-গছনিবোৰ গ্রীষ্মমণ্ডলীয় হোৱাটো আচৰিত কথা, কিন্তু গ্রীষ্মমণ্ডলীয় অঞ্চলত হ"বলগীয়াতকৈ শীতল৷
  - হয়তো স্থানীয় শীতকাল! - য়াংকাই পৰামৰ্শ দিলে। - উত্তৰ ভাৰতত শীতকালত: এই জলবায়ু আনুমানিক।
  ছোৱালীজনীয়ে মান্তি হ"ল:
  - হয়তো! নহ"লে চিন্তা কৰিব লগা হ"লহেঁতেন৷ আৰু উষ্ণতা সুখদায়ক, দেখাত আমি ভাল জলবায়ুৰ ঠাই বাছি লৈছো। সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে: ডিঙিলৈকে পৰি যোৱা হিম আৰু গভীৰ বৰফ মোৰ ভাল নালাগে৷ যোৱা শীতকালত মোৰ প্ৰায় শেষ হৈ গ"ল।
  - তুমি ৰাছিয়ান পোৱালি আৰু ঠাণ্ডা হ"ব নালাগে!
  - মোৰ আফ্ৰিকান তেজৰ মিশ্ৰণ আছে, মই কিমান আন্ধাৰ দেখা নাই নেকি! - মৰিনকাই খেলিমেলিকৈ ক"লে।
  অগ্নিময় ৰঙা চুলিৰ ছোৱালীজনী সঁচাকৈয়ে বৰ টেন হৈ পৰিছিল আৰু টেনটো তাইৰ ওপৰত আচৰিত ধৰণে অটল হৈ থাকিল।
  হিটলাৰ জুজেণ্টৰ পোষ্টাৰৰ পৰা যেন তেওঁৰ গ্ৰীষ্মকালীন টেন প্ৰায় নোহোৱা হৈ গৈছিল, নিখুঁতভাৱে নিয়মীয়া মুখৰ বৈশিষ্ট্য থকা এজন গোলা চুলিৰ ল"ৰা য়াংকাই লাজ পাইছিল:
  - বাৰু ঠিক আছে তুমি মোৰ মৰমৰ মৰিংকা। আমাৰ শীতকালৰ নিন্দা কৰি লাভ নাই।
  ছোৱালীজনীয়ে ল"ৰাটোৰ কান্ধত টোকৰ মাৰিলে:
  - এয়া আপোনাৰ বাবে এক শিক্ষা হ'ব। ইয়াৰ মাজতে ক"লৈ যাম ভাবি চাওঁ আহক?
  য়াংকাই মূৰৰ পিছফালে খোঁচ মাৰিলে:
  - হাবিৰ পৰা আঁতৰত এইখন যেন একেবাৰে কুমাৰী ঠাই নহয়। বাটত ওলাই যাওঁ, তাৰ পিছত ৰাস্তাত আৰু মানুহৰ ফালে।
  মাৰিংকাই চিগাৰেট এটা উলিয়াই (তাইৰ বেয়া অভ্যাস আছে) আৰু ড্ৰেগ এটা লৈ গ"ল।
  - পূৰ্ণ গতিৰে যাওঁ!
  দুয়োজনীয়ে সৰল ৰেখা যেন লগা ঠাইখিনিত আগবাঢ়ি গ"ল। ছোৱালীজনীয়ে আনন্দত হাঁহি এটা মাৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - যদি আমি নিজকে প্ৰাথমিক মধ্যযুগৰ বা প্ৰাচীন কালত, আগতে আমাৰ জ্ঞানেৰে বিচাৰি পাওঁ, তেন্তে সমাজত অগ্ৰণী স্থান লোৱাটো কঠিন নহ"ব!
  বিষয়টোৰ বিষয়ে জ্ঞাত হৈ য়াংকাই আপত্তি কৰিলে:
  - প্ৰথম দৃষ্টিতহে যেন লাগে। বাস্তৱত আমি ধৰি লৈছোঁ যে আমি কম্পিউটাৰ বুজো আৰু প্ৰগ্ৰেমত ফুম্বল কৰি থাকোঁ, কিন্তু ই আমাক আচলতে কি দিয়ে? অতি মেধাৱী বিজ্ঞানীয়েও কম্পিউটাৰক কুঠাৰলৈ পৰিণত কৰিব নোৱাৰে।
  মাৰিংকাই হাঁহিলে:
  - হয়, ইলেক্ট্ৰনিকছ আপোনাৰ উপাদান নহয়। আৰু তুচ্ছ বাৰুদৰ বিষয়ে। কৰিয়েই গোটেই পৃথিৱীখন জয় কৰিব পাৰি।
  - আনকি তেওঁলোকে কেনেকৈ বনায় জানেনে?
  - প্ৰাথমিক! চালফাৰ, কয়লা, নিমখ!
  - অনুপাত কি, কয়লা কি তাৰ বাহিৰেও তেওঁলোকে জানে, কিন্তু চালফাৰৰ বিষয়ে... সকলোতে উপলব্ধ নহয়।
  মাৰিংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - হয়তো আমি আৰু অধিক মূল্যৱান কিবা এটা উলিয়াব পাৰিম! যেনে, এটা ক্ৰছব"!
  - আনকি ডিজাইন কৰিব জানেনে!
  - মই মধ্যযুগৰ বিমূৰ্ত কপি কৰিছিলো আৰু মই বহুত জানো! আৰু সাধাৰণতে কল্পবিজ্ঞান পঢ়িব লাগিব। আপুনি ভাবিছেনে যে আধুনিক ব্যক্তিয়ে মধ্যযুগত নিজকে বিচাৰি পোৱাৰ বিষয়ে কম কিতাপ লিখা হৈছে, আৰু সেয়েহে নিয়ম অনুসৰি তেওঁ কেৰিয়াৰৰ জখলাত সোনকালে ওপৰলৈ উঠি যায়।
  ল"ৰাজনে দুখ মনেৰে মন্তব্য কৰিলে:
  - এইটো কল্পনাতীত। আনকি ইমান সুকীয়া গৰমও আছে: এক ঐতিহাসিক দুঃসাহসিক অভিযান! কিন্তু তাত থকা নায়কসকল হয় বৰ ভাগ্যৱান আছিল, নহয় তেওঁলোক বিশেষ বাহিনীৰ বিষয়া আছিল, আৰু আমি সাধাৰণ ল"ৰা-ছোৱালী। এই নিষ্ঠুৰ জগতখনত আমি কি কৰিব পাৰোঁ?
  - বাৰু, সিহঁত একেবাৰে সাধাৰণ ল"ৰা-ছোৱালী নহয়! উদাহৰণস্বৰূপে আমি এনেকুৱা কিবা এটা কৰিব পাৰো! - উচ্চ হিলৰ জোতা পিন্ধি ডাঙৰ ডাঙৰ পেশীবহুল ভৰি দুখন জোকাৰি জোকাৰি ছোৱালীজনীয়ে হাতেৰে খোজ কাঢ়িলে।
  - গতিকে আমি নিজাববীয়াকৈ বুথ আয়োজন কৰি প্ৰদৰ্শন প্ৰদৰ্শন কৰা উচিত। - য়াংকাই চকু দুটা সৰু কৰি দিলে।
  - যিটো আটাইতকৈ বেয়া ধাৰণা নহয়। সাপ গৰিনিচ, সাপ গৰিনিচ, সাপ গৰিনিচ এজন গুণ্ডা! আমাৰ গাঁৱত ফাটি গৈ বুথ এটা আৰম্ভ কৰিলে! - মাৰিংকাই তাইৰ জাল গোৰোহা টানি গাইছিল।
  য়াংকাইও হাতৰ ওপৰত খোজ কাঢ়িলে, মৰিংকাতকৈও অধিক নিপুণভাৱে কৰিলে। তেতিয়া তেওঁ দুখেৰে ক"লে:
  - নাজানে! কিৰ বুলিচেভৰ উপন্যাসবোৰত কেনেকৈ কৰিছিল মনত আছেনে। এলিছ আৰু পাছাৰ অন্ত পৰিল মধ্যযুগীয় গ্ৰহ এটাত আৰু লগতে তেওঁলোকৰ হাতত খোজ কাঢ়িলে, কিন্তু তেওঁলোকে কিমানখিনি অৰ্জন কৰিলে? শহাপহু ভাই ৰজা হৈ গৈছে নেকি?
  - কিৰ বুলিচেভে কিণ্ডাৰগাৰ্টেন বয়সৰ বাবে লিখিছিল, আৰু আমি প্ৰাপ্তবয়স্ক। যদিও, সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে, মধ্যযুগত এজন সাধাৰণ শিশুৱে উচ্চ পদবী লাভ কৰাৰ বাবে... সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে মোৰ সেইটো মনত নাই! মোৰ মতে ল'ৰাটো আগতে কেতিয়াও ৰজা হোৱা নাই। যদিও দানৱে উচ্চ পদবী বুলি কি বুজাব বিচাৰিছিল? সকলো কুঁৱলী!
  য়াংকাই হঠাতে আতংকিত হৈ পৰিল:
  - বাহ, চাওঁক কেটাৰপিলাৰটো কিমান ডাঙৰ, তিনি মিটাৰ দীঘল! এঘণ্টাৰ বাবে ইয়াত উঠিব বিচাৰিবনে?
  মাৰিংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - কি কথা কৈছা! তাই বিষাক্ত!
  ল"ৰাটোৱে মুখ এখন কৰিলে:
  - ধুলেও বৰ বিষাক্ত ! ভয় নকৰিবা ছোৱালী!
  মৰিনকাই খঙেৰে ঘেউ ঘেউ ক"লে:
  - চুপ থাক, ব্ৰেট! ইয়াত বাঘ থাকিব পাৰে! বা আনকি ডাইনোছৰ, কাৰণ এইখন এখন বেলেগ পৃথিৱী! সাধাৰণতে অভিনন্দন: আপুনি আৰু মই প্ৰথম মানুহ যিয়ে নিজকে আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত বিচাৰি পাইছে!
  -নিশ্চিত নেকি?
  - গগাৰিনে মংগল গ্ৰহলৈ উৰা মাৰিছিল নেকি? - ছোৱালীজনীয়ে কটু হাঁহি এটা মাৰিলে।
  য়াংকাই হাঁহিলে:
  - অৱশ্যেই নহয়, কিন্তু...
  - কি, কিন্তু!
  "হয়তো আমি প্ৰথম নহয় যাৰ লগত দানৱে এনে খেল খেলে। আপুনি কিয় ভাবে যে এনে বিবাদ আন মানুহৰ পৰা আৰম্ভ হ"ব নোৱাৰিলেহেঁতেন?
  মাৰিংকাই গোৰোহাত ঘূৰি ঘূৰি চঞ্চলভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - তাত্ত্বিকভাৱে সম্ভৱ! সম্ভৱতঃ চয়তানৰ খেলত আন অলিগাৰ্চে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। কাৰণ, আক্ষৰিক অৰ্থত কেইমাহমানৰ ভিতৰতে এনে বিশাল পুঁজিৰ সৃষ্টি হয়।
  - হয়! - য়াংকাই মাত দিলে। - উদাহৰণস্বৰূপে ষ্টক এক্সচেঞ্জত খেলাটো লওক। যদি আপুনি লুচিফাৰক দূৰদৰ্শিতাৰ বিশেষ প্ৰতিভা বিচাৰে তেন্তে আপুনি দহ লাখতকৈও অধিক লভ্যাংশ পাব পাৰে। হয়, লাখ, বহু কোটি!
  শিলগুটিবোৰত গোৰোহা টিপি মাৰিংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - ইয়াত তুমি সঁচা কথা কোৱা!
  ল"ৰাটোৱে ওঁঠ দুটা চেলেকিলে যেন সন্মুখত দামী আইচক্ৰীমৰ স্কুপ এটা আছে। তেওঁ আবেগিকভাৱে ক"লে:
  - গতিকে মই ইণ্টাৰনেটত ১৯৯৮ চনৰ বিখ্যাত ডিফল্টৰ বিষয়ে বিচাৰি আছিলো। দহ দিনত ডলাৰৰ মূল্য ছয়গুণ বৃদ্ধি পালে। তাৰ পিছত দুসপ্তাহত ছয়বাৰ কমি গ"ল, তাৰ পিছত চাৰিবাৰ বৃদ্ধি পালে। তেওঁৰ আচৰণ সঠিকভাৱে অনুমান কৰাসকলে এমাহত নিকা লাভৰ চৈধ্য হাজাৰ শতাংশ উপাৰ্জন কৰিছিল। ড্ৰাগছৰ ব্যৱসায়ৰ পৰাও ইমান উপাৰ্জন কৰিব নোৱাৰি! - এজন বিদ্বান মানুহৰ বতাহত, য়াংকাই ক"লে।
  ছোৱালীজনীয়ে আঙুলিৰে পাতটো লৈ গ"ল। তাই ফালি পেলালে, হাতৰ তলুৱাৰে কোমল, ৰুক্ষ পৃষ্ঠভাগ অনুভৱ কৰি, সিটো পাৰে মসৃণ আৰু ঠাণ্ডা।
  - হয়, নৰকত অনন্তকাল: আৰু কেতিয়া হ"ব, কিন্তু এতিয়া টকাৰ প্ৰয়োজন!
  - পাপীজন নৰকলৈ ডাঙৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনাৰ কথা নকওঁৱেই! নাস্তিকক মই ঈৰ্ষা নকৰো;তেওঁলোকৰ পক্ষত থিয় দিবলৈ কোনো নাই।
  য়াংকাই ভৰিখন শিলটোৰ ফালে ঠেলি দিলে, যিটো শিল হঠাতে জপিয়াই উঠিল আৰু পাতল মাতেৰে চিঞৰি উঠিল। তাৰ পাছত ডজন ভৰিৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল আৰু সি দৌৰি গ"ল, খৰধৰকৈ দূৰৰ গছ এজোপাৰ ডালত উঠি গ"ল, যিটো গছজোপাৰ দৰে দেখা যায়।
  - ভাবিছোঁ সি কি পৰিয়ালৰ? - য়াংকাই নিজকে সুধিলে।
  - গাহৰি artiodactyls! - মৰিংকাই ধেমালিতে ক"লে। - অৱশ্যে নাস্তিকসকলৰ বিষয়ে হয়তো তেওঁলোকে ঠিকেই কৈছে, গতিকে আপুনি নিশ্চিত নেকি যে এইজন চয়তান, চয়তানৰ ডেপুটি?
  - সি নিজেই তেনেকৈয়ে কৈছিল! আৰু স্পষ্টভাৱে মানুহ নহয়, মানুহে ল"ৰাবোৰক তিনিটা সূৰ্য্য থকা জগতলৈ স্থানান্তৰিত কৰিব পৰা প্ৰযুক্তি বিকশিত কৰা নাই!
  - এইটো নিশ্চয় মানুহ নহয়! কিন্তু কোনে নিশ্চয়তা দিব পাৰে যে এয়া কোনো অতি সভ্যতাৰ প্ৰতিনিধি নহয় যিয়ে মানুহৰ অন্ধবিশ্বাসত হাঁহি হাঁহি কেৱল দানৱৰ অভিনয় কৰি আছে! - মৰিনকাই নিজৰ সুৰটো বঢ়াই দিলে।
  - তেওঁক দানৱৰ দৰে দেখা যায় নেকি? - ল"ৰাটোৱে চকু টিপিয়াই দিলে।
  - সেইটোৱে! ছুপাৰ ৰেচত ইমান মজা হৈছে। - ছোৱালীজনীয়ে উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - কি সম্পূৰ্ণ যুক্তিসংগত ধাৰণা! - য়াংকাই স্বেচ্ছাই মান্তি হ"ল। - আমাৰ কোনে চয়তান হ"ব বিচৰা নাছিল! কেতিয়াবা সপোনত সপোন দেখিছোঁ যে মই এজন অসুৰ! আপুনি মূৰৰ ওপৰেৰে জপিয়াই চিঞৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে! আৰু তাৰ পিছত হাত জোকাৰিলে আকাশত এটা ৰাজপ্ৰসাদ আবিৰ্ভাৱ হয়। আচৰিত আৰু শীতল!
  মৰিনকাই ছাগলীটোক আঙুলিৰে দেখুৱাই শুনিলে:
  - এনে লাগে যেন কোনোবাই আমাক চাই আছে!
  য়াংকাই সতৰ্ক হৈ পৰিল:
  - বহুত ভাল হ'ব পাৰে, কিন্তু চাওক, ৰাস্তাটো ওচৰতে! মাত্ৰ অলপ বাকী আছে!
  ছোৱালীজনীয়ে আনন্দিত হৈ পৰিল, তাইৰ অভদ্ৰমহিলাৰ দৰে বহল কান্ধ দুটা পোন কৰি:
  - হয়, মইও দেখিছোঁ! এতিয়া এই সকলোবোৰ অনিশ্চয়তাৰ অন্ত পৰিব। হয়তো আমি নিজকে দেৱতা বুলি ঘোষণা কৰিব পাৰিম!
  ল"ৰাটোৱে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, মূৰটো জোকাৰিলে, মুঠি দুটা চেপি ধৰিলে:
  - ই কৰ্ণী! ভৱিষ্যতৰ এজন এলিয়েনে নিজকে দেৱতা বুলি কল্পনা কৰে যদিও এইটো এটা মোটামুটি সাধাৰণ হলিউডৰ ট্ৰপ। উদাহৰণস্বৰূপে, তেওঁলোকে এজনক বৰশীৰে হত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু তথাপিও সাধাৰণ চেইন মেইল চাৰ্ট এটা পিন্ধি কিনিবলৈ সম্পূৰ্ণ ইডিয়ট হ"ব লাগিব। ইয়াত মানুহবোৰ ইমান পিছপৰা বুলি মই নাভাবো।
  - মানুহ নেকি? হয়তো কিছুমান কেঁকোৰা। - ছোৱালীজনীয়ে খিকিন্দালি কৰিলে।
  - বা macaques? মই নাভাবো, যদিও সকলো সম্ভৱ!
  ছোৱালীজনীয়ে গতি দ্ৰুত কৰিলে, আৰু তাৰ পিছত সিহঁত ওলাই আহিল শিলগুটিৰ ৰাস্তাটোলৈ। য়াংকাই হুইচেল মাৰিলে:
  - অন্ততঃ কিবা এটা সভ্যতা!
  - হয়তো এইটো ভালৰ বাবে! আচলতে মই কিতাপখন পঢ়িলোঁ। তাত এজন এয়াৰবৰ্ণ পেৰাট্ৰুপাৰ নীৰোৰ ৰাজপ্ৰসাদত সোমাই গ"ল, আৰু তেওঁ কেনেকৈ তেওঁৰ ওপৰত আৰ পি জি গুলিয়াব পাৰে। সকলোৱে বৃহস্পতি বুলি ভাবি আঁঠু লৈ পৰিল। - মৰিনকাই হাত দুখন ওপৰলৈ দলিয়াই দিলে।
  - হাস্যকৰ!
  - গতিকে তেওঁ নীৰোৰ সলনি ৰাজত্ব কৰিছিল, নিজৰ বংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু অভিযান চলাইছিল। যথেষ্ট ধেমেলীয়া একচন চিনেমা। গতিকে স্থানীয় ৰজাক আমি কিয় ভয় খুৱাব নোৱাৰো?
  য়াংকাই আপত্তি কৰিছিল:
  - আমাৰ আৰ পি জি আছে নেকি?
  - মোবাইল এটাও নাই! হাৰামীবোৰে কেচিনোৰ প্ৰৱেশদ্বাৰৰ পৰা আঁতৰাই লৈ গ"ল। মই উপস্থাপন কৰিছো; মোৰ মাক-দেউতা মোৰ বাবে কিমান চিন্তিত।
  - মোৰো চিন্তিত হ'ব, কিন্তু... এইটো যদি বেলেগ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড, তেন্তে হয়তো ইয়াত সময় বেলেগ ধৰণে যায়!
  - মাত্ৰ দ্ৰুত বা লেহেমীয়াকৈ স্পষ্ট নহয়৷ হয়তো আমি উভতি আহিলে শতিকাবোৰ পাৰ হৈ যাব আৰু আমি আমাৰ গ্ৰহটোক চিনি নাপাম। - য়াংকাই পৰামৰ্শ দিলে।
  মাৰিংকাই মান্তি হ"ল:
  - দানৱ বা ছুপাৰ ৰেচ বহুদিন জীয়াই থকাটো সম্ভৱ। হয়তো আনকি প্ৰায় চিৰন্তন, আমাৰ দৰে, নিজৰ আত্মা থকা মানুহ। আৰু যদি বহু সময় পাৰ হৈ যায়... আনকি পৃথিৱীখন কেনেকৈ সলনি হ"ব সেয়াও আকৰ্ষণীয়!
  য়াংকাই জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - মানৱতাৰ প্ৰলয়ত মৃত্যুৰ যথেষ্ট মান্য সম্ভাৱনা আছে। মানুহে নিজকে ধ্বংস কৰাটো সম্ভৱ।
  মাৰিংকাই শান্তভাৱে মন্তব্য কৰিলে:
  - হয়, মানৱতা ঐক্যৰ পৰা বহু দূৰত। বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ পৰা মুঠ স্বাধীন ৰাজ্যৰ সংখ্যা সাড়ে চাৰিগুণ বৃদ্ধি পাইছে। বিচ্ছিন্নতাবাদ আৰু জাতীয়তাবাদ বাঢ়িছে। ক"ব লাগিব যে আধুনিক ৰাছিয়া চৰকাৰে অদূৰদৰ্শী আচৰণ কৰিছে। ইয়াৰ গঠনত অচেটিয়া আৰু আবখাজিয়াক অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকে নিজৰ স্বাধীনতাক স্বীকৃতি দিলে। বিচ্ছিন্নতাবাদক উৎসাহিত কৰিবলৈ কিয় কয়? যে আমাৰ নিজৰ বিচ্ছিন্নতাবাদী কম, মূলতঃ উত্তৰ ককেছাছ গণৰাজ্যসমূহত। ধৰ্মীয় উগ্ৰপন্থী বাঢ়িছে, নিজৰ ঘৰত ধোঁৱা ওলাই থকাৰ সময়ত আন কাৰোবাৰ ঘৰত জুই জ্বলোৱাটো ভাল নহয়।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - সঁচাকৈয়ে আবখাজিয়া আৰু দক্ষিণ অচেটিয়া স্বেচ্ছাই ৰাছিয়াৰ অংশ হ"ব। এই জনগোষ্ঠীবোৰৰ ইচ্ছা পূৰণ নকৰিলে কিয়? ইয়াৰ উপৰিও ৰাছিয়াৰ বাবে বহলতা বৃদ্ধি হোৱাটো যথেষ্ট স্বাভাৱিক। প্ৰথমে ৰাছিয়াই পৃথিৱী জয় কৰিব, তাৰ পিছত সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড জয় কৰিব। ইণ্টাৰনেটত এজন লেখকক পঢ়িলোঁ, তেওঁ এজন ডাঙৰ ল"ৰা, তেওঁ পোনপটীয়াকৈ লিখিছে:
  স্লাভসকলে পৃথিৱীখন জয় কৰিব লাগিব,
  কিন্তু হৃদয়েৰে, পাৰমাণৱিক যুদ্ধৰ সৈতে নহয়!
  মহান, ভাতৃত্ববোধৰ বন্ধুত্বৰ উদাহৰণ দিবলৈ,
  আৰু এখন অজেয় দেশ হওক!
  আৰু ৰাছিয়াৰ বৰ্তমানৰ শাসকসকলে ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ লেতেৰা কৌশলৰ দৰে আচৰণ কৰে, আৰু কেৱল দেশখনত ঢালি দিয়া পেট্ৰ"ডলাৰবোৰেই খাই পেলায়!
  শিশুসুলভ নহয় মুঠি চেপি ধৰি আড়ম্বৰপূৰ্ণভাৱে মাৰিংকাই মন্তব্য কৰিলে:
  - বহুত টকা জিকি মই নিজেই ৰাছিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰপতি হ"ব পাৰিলোঁ। আৰু সকলোকে সিঁচৰতি কৰি পেলাওক!
  - আপোনাৰ ৰাজনৈতিক বিৰোধীয়ে আপোনাক কি বুলি ক"ব জানেনে?
  - কেনেকৈ?
  - লাল চুলযুক্ত বেশ্যা!
  - ইয়াৰ পিছত কমেইহে বাচিলহেঁতেন! - মৰিনকাই মুঠি দুটা ইমান জোৰেৰে চেপি ধৰিলে যে তাইৰ হাতত বেঙুনীয়া ৰঙৰ শিৰা ওলাই আহিল। "মই দুষ্ট ছোৱালী, মোৰ অস্ত্ৰ, এইটো এটা অৰ্ডাৰ।"
  - কি মতামত, কোনো সজ্জা নোহোৱাকৈ! - মূৰ্খ হৈ য়াংকাই ছন্দত ক"লে।
  ভৰিৰ তলত খৰখেদাকৈ শিলগুটিৰে পকী হৈ পৰিছিল ৰাস্তাটো। তেনেতে মৰিনকাই এটা অস্বাভাৱিক জন্তুৰ চকুত পৰিল। তেওঁক পিছফালৰ ভৰি দুখনেৰে থিয় হৈ থকা মোটা কুমিৰৰ দৰে লাগিছিল। ছোৱালীজনীয়ে ফুচফুচাই ক"লে:
  - জীৱবিজ্ঞানৰ পাঠ্যপুথি এখনতো একেধৰণৰ কথা পঢ়িলোঁ। এইটো সম্ভৱতঃ এল"ছাৰাছ।
  - নাভাবিবা! নিশ্চিত হওক যে আপুনি মাংসভোজী হৈ নাযায়।
  ল"ৰাটোৰ কথা খণ্ডন কৰিবলৈ যেন জন্তুটোৱে ফাৰ্ণৰ ডাঠ ডাল এটা কামুৰি চোবাই খালে।
  - নাই, দেখাত সি তৃণভোজী! - য়াংকাই উপলব্ধি কৰিলে।
  ছোৱালীজনী নিমাত হৈ থাকিল। তাই মাত্ৰ চকুৰ পতা দুটা লৰচৰ কৰি আৰু ফুচফুচাই চাৰিওফালে চালে।
  - ইয়াতো টাইৰানোছৰ থাকিব পাৰে! তেওঁলোকে কয় যে ঘণ্টাত চল্লিশৰ পৰা পঞ্চাশ কিলোমিটাৰ পৰ্যন্ত গতিবেগ লাভ কৰে।
  - কিন্তু তথাপিও সিহঁতে স্তন্যপায়ী আৰু প্ৰাইমেটৰ হাতত অৰ্থাৎ আমাৰ হাতত হেৰুৱাই পেলালে! - য়াংকা উল্লাসিত হৈ পৰিছিল। - তাৰ পৰা আঁতৰি থাকোঁ। এনে জন্তুৱে হাড় ভাঙিবও পাৰে।
  - আৰু মই তাক পোহপাল দিব বিচাৰো! - মাৰিংকাই উল্লেখ কৰিলে। ছোৱালীজনীয়ে ডাইনোছৰৰ ফালে আগবাঢ়ি গ"ল। নমুনাটো যথেষ্ট ডাঙৰ আছিল, প্ৰায় পাঁচ মিটাৰ। মৰিনকাই যেন এটা ডাঙৰ ৰিস্ক লৈছিল।
  অৱশ্যে ছোৱালীজনীৰ চেহেৰাত "কুমিৰ"টোৱে শান্তভাৱে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিলে। পাত চোবাই সি গুৰগুৰাই উঠিল। মাৰিংকাই জন্তুটোৰ খোলাটোত চুমা খালে।
  - তুমি কিমান ডাঙৰ! মাত্ৰ এটা দানৱ। প্ৰকৃতিৰ এক আচৰিত সৃষ্টি। বা স্থানীয় ভগৱান, মই মাত্ৰ ভাবো তেওঁ কেনেকুৱা।
  খোলাটো হাড়ৰ দৰে অনুভৱ হৈছিল, পৃষ্ঠভাগ পলিচ কৰা হৈছিল। ছোৱালীজনীয়ে তাইক চুমা খাই চুই ভাল পাইছিল। মাৰিংকাই দুটামানক চৰ মাৰিলে, এবাৰ। ডাইনোছৰটোৱে হঠাতে গুৰগুৰাই ঘূৰি ঘূৰি যাবলৈ ধৰিলে। গধুৰ ওজনৰ মাজতো পিছফালৰ চাৰিখন ভৰি আৰু আগফালৰ দুখন ভৰিয়ে উল্লেখযোগ্যভাৱে কম শব্দ কৰিছিল। ছোৱালীজনী আচৰিত হ"ল:
  - হয়, এইটো এটা অদ্ভুত ল'ৰা! ভাবিছোঁ তেওঁ কি ভয় কৰিছিল?
  ছোৱালীজনী আকৌ ৰাস্তালৈ ওলাই গ"ল, য়াংকাই তাইৰ কাষেৰে খোজ কাঢ়ি গ"ল। ল"ৰাটোৱে আঙুলিৰে আঙুলিয়াই দিলে।
  - এতিয়া মানুহক দেখা পাম।
  - আপুনি নিশ্চিত নেকি?
  - এশ শতাংশ!
  ল"ৰা-ছোৱালীজনীয়ে পাহাৰৰ কাষেৰে পাৰ হৈ জপিয়াই ওলাই আহিল ঘাইপথত। আৰু সঁচাকৈয়ে তেওঁলোকৰ সন্মুখত এটা কাৰাভান আবিৰ্ভাৱ হ"ল। কেইবা ডজন যোদ্ধাই প্ৰায় পঞ্চাশজন মানুহক গাড়ী চলাই আছিল, লগতে সাজসজ্জিত উটৰ দৰে জীৱ-জন্তুও। য়াংকাই জপিয়াই ওলাই আহি চিঞৰিলে:
  - নমস্কাৰ স্থানীয় লোকসকল!
  মাৰিংকা আৰু স্মাৰ্ট হৈ পৰিল:
  - মানুহবোৰলৈ চাওক।
  সঁচাকৈয়ে স্তম্ভ এটাত শাৰী পাতি হাত দুখন খুঁটাত বান্ধি থোৱা আছিল আৰু বেছিভাগেই আছিল মহিলা আৰু শিশু। আধা উলংগ হৈ তেওঁলোকৰ ক্ষীণ শৰীৰত চাবুকৰ লেখ-জোখ দেখা যায়। য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - এইবোৰ দাস!
  - সেইটোৱেই হ'ল, আমি দৌৰি আছো!
  যেন সিহঁতকো লক্ষ্য কৰা হৈছিল;ছটা কুকুৰৰ সৈতে ডাঙৰ ডাঙৰ ঘনকৈ ঢাকি থোৱা কুকুৰৰ ওপৰত কেইবাজনো আৰোহীয়ে তেওঁলোকৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ আহিছিল। মাৰিংকাই আগভাগ ল"লে যদিও য়াংকাই দ্বিধাবোধ কৰিলে।
  - ৰ"বা, হয়তো আমি তেওঁলোকৰ লগত আলোচনা কৰিব পাৰিম।
  - হেৰাই যাওক তুমি মূৰ্খ!
  য়াংকাই লৰালৰিকৈ গ"ল, চাৰ্কাছৰ স্কুল এখনত পঢ়িছিল, তেওঁৰ ভাল শাৰীৰিক প্ৰশিক্ষণ আছিল। কিন্তু ডাঙৰ ডাঙৰ চেডেল পিন্ধা কুকুৰবোৰে প্ৰথম শ্ৰেণীৰ ঘোঁৰাতকৈ বেয়া দৌৰা নাছিল। ল"ৰাটোৱে সিহঁতৰ শক্তিশালী পাখিৰ সন্মুখত সম্পূৰ্ণ অসহায়তা অনুভৱ কৰিলে। দেখাত এই ল"ৰাকেইটাৰ পলায়নবাদী দাস ধৰাৰ মান্য অভিজ্ঞতা আছিল। হুইচেল এটা শুনা যায় আৰু ল"ৰাটোৰ ডিঙিত লাচোৰ লুপটো মেৰিয়াই লোৱা হয়। য়াংকাই কঁপি কঁপি পৰিল, বেদনাদায়ক জোকাৰণিৰ পৰা প্ৰায় চেতনা হেৰুৱাই পেলালে। ইফালে মৰিনকাই দৌৰি গৈ থাকিল। সিহঁতে তাইক ধৰি ৰাখিছিল, এনে লাগিছিল যেন মাত্ৰ আৰু অলপ বেছিকৈ আৰু ফান্দটোৱে তাইৰ শক্তিশালী ডিঙিটো ভাঙি পেলাব।
  হঠাতে এটা গুঞ্জন শুনা গ"ল, কিছুমান অদ্ভুত গৰ্জন, সিংহৰ সৈতে একেবাৰে মিল থকা। যেন সি কুকুৰবোৰক ভয় খুৱাইছিল, হঠাতে সিহঁত ৰৈ নিথৰ হৈ পৰিল।
  ক"লা দাড়ি আৰু পাগুৰি পিন্ধা অশ্বাৰোহীৰ নেতাজনে ৰসেৰে গালি পাৰিলে:
  - কি হৈ পৰিলা তুমি!
  - এইটো ডাঙৰ শ্বেমানৰ মাত, আপুনি জড়িত হ"ব নালাগে।
  - এই ৰঙা চুলিৰ ছোৱালীজনী বৰ মূল্যৱান চিকাৰ। এটা কুকুৰ পোৱালি মোৰ বাবে যথেষ্ট নহয়।
  য়াংকাই কঁপি উঠিল আৰু নেতাৰ ফালে টানি অনা হ"ল। সি ল"ৰাটোৰ বুকুত ধৰি ওপৰলৈ চাই ল"ৰাটোক তুলি ল"লে:
  - অচিনাকি মানুহ যেন লাগিছে। আমাৰ কুকুৰটোক বুজিছানে?
  য়াংকাৰ এনে লাগিল যে আৰবৰ দৰে দেখা মানুহ এজনে ৰাছিয়ান ভাষা কয়। বেপাৰীয়ে ল"ৰাটোৰ মুখত খুন্দা মাৰিলে, গালখন বেঙুনীয়া হৈ পৰিল:
  - হয়! মোক মাৰিব নালাগে!
  - কাপোৰ খুলি লোৱা! উত্সাহিত কৰা!
  . অধ্যায় নং ৪
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে উত্তেজনা আৰু একে সময়তে সন্তুষ্টি অনুভৱ কৰিলে: তেওঁৰ পক্ষত এটা শূন্য। যুৱকজনে ইউ টাৰ্ণ কৰি মনে মনে আন এটা টেট্ৰালেটক পিঠিত ছুৰীৰে আঘাত কৰে। সোমাবলৈ সহজ নহয়, যুদ্ধৰ বাহনবোৰে লৰচৰ কৰা ঘোঁৰাৰ খুৰাৰ দৰে লৰচৰ কৰে৷ কিন্তু ইনকিউবেটৰ-কম্পিউটাৰৰ গৰ্ভত পৰিপক্ক হোৱা ভ্ৰূণ হৈও তেওঁক প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছিল। গৰ্ভধাৰণৰ মুহূৰ্তৰ পৰাই টোপনিৰ পৰাই প্ৰশিক্ষণ আৰম্ভ হৈছিল, বিষৰ অনুভূতিৰ দ্বাৰা বাধাগ্ৰস্ত হৈ, এক বিশেষ, মহাজাগতিক যুদ্ধত। আৰু তথাপিও মিছ আছিল, যিহেতু জড়তাহীন টেট্ৰালেটবোৰৰ ট্ৰেজেক্টৰীবোৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱনীয় আছিল। যুৱকজনে আৰু তিনিটা গুলীয়াই হত্যা কৰে, দুবাৰকৈ নিৰুদ্দেশ হৈ পৰে। নাড়ীবোৰে শূন্যতাৰ মাজেৰে কাটি পেলায়। একে সময়তে ভ্লাদিমিৰে সেই মুহূৰ্তটো বাছি লৈছিল যাতে তেওঁক চাইবাৰনেটিক চোৱাচিতা ব্যৱস্থাৰ দ্বাৰা ৰেকৰ্ড কৰিব নোৱাৰি, টেট্ৰালেটবোৰৰ চাৰিওফালে থকা স্থানৰ সম্পূৰ্ণ আভাস দিলে।
  - মেট্ৰিক্সে ফ'টন শোষণ কৰে! - ল'ৰাটোৱে দাৰ্শনিকভাৱে ক'লে।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ সৈন্যবাহিনীক পিছলৈ ঠেলি দিয়া হৈছিল, ফ্লেংকৰ পৰা ঘেৰি ৰখাৰ প্ৰচেষ্টা পৰিত্যাগ নকৰাকৈ। ৰকছভস্কিয়ে অধিক আৰু অধিক সৈন্য সিঁচৰতি কৰি দিলে, বিশাল আৰ্মাডাটোক কেইবাটাও পাৰ্চেকত টানিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। সৈন্য গঠনৰ ঘনত্ব কমি আহিল, আৰু ব্যক্তিগত দক্ষতাৰ ভূমিকা বৃদ্ধি পালে। ইয়াত দুয়োপক্ষই যোগ্য বুলি প্ৰমাণিত হ"ল, এৰোবেটিক্স আৰু কৌশলৰ কলা প্ৰদৰ্শন কৰিলে। কিন্তু লোকচান আছিল বৃহৎ, ইতিমধ্যে বিনাশৰ লোভী মশালত দহ লাখতকৈও অধিক ষ্টাৰশ্বিপ জ্বলি গৈছিল। আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে যুদ্ধত পৰাস্ত হৈছিল, সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব আৰু প্ৰায় সমান প্ৰযুক্তিৰ সৈতে, তেওঁ শত্ৰুৰ পক্ষত আছিল। বাকী আছিল মাথোঁ পিছুৱাই যোৱা, ঘেৰি ৰখাৰ পৰা আঁতৰি থকা। ভ্লাদিমিৰে গ্ৰেভ-লিংকৰ জৰিয়তে ৰবটবোৰক দিয়া আদেশ শুনিছিল। তেওঁলোকৰ শব্দ আছিল সীমাহীন আশাবাদ, দ্ৰুত জয়ৰ পিয়াহ। আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ ফ্ৰিগেটখনে কেইবাবাৰো ক্ষতিগ্ৰস্ত হয় আৰু ইয়াৰ গতি হ্ৰাস পায়। ভ্লাদিমিৰে ক্ৰোধিত অনুভৱ কৰিলে, তেওঁৰ দেশ হেৰুৱাইছে, তেওঁক যিমান পাৰি সিমান শত্ৰুক ধ্বংস কৰাৰ প্ৰয়োজন আছিল। অৰ্থাৎ তেওঁৰ পছন্দ আছে হয় জয়ী হ"ব নহয় মৰিব। যদিও স্পষ্ট যে কেইবাটাও টেট্ৰালেটৰ ধ্বংস; প্ৰায় একোৱেই সলনি নকৰে, কিন্তু এইটোৱেই হৈছে ব্যক্তিৰ প্ৰায় সেই অতুলনীয় বীৰত্ব যিয়ে যিকোনো বাধাক চেপি পেলোৱা এটা ধাৰাত গঠন হয়। অসংখ্য প্ৰশিক্ষণৰ সময়ত তেওঁৰ ভিতৰত কি ড্ৰিল কৰা হৈছিল সেই কথা যুৱকজনে সোনকালে মনত পেলালে। আপুনি লক্ষ্য কৰাটো এৰাই চলিব লাগিব আৰু ৰবটৰ সাধাৰণ ৰেংকত থাকিব লাগিব। এইদৰে সোমাবলৈ বহুত কঠিন, কিন্তু সংস্পৰ্শলৈ অহাৰ সম্ভাৱনা বহু কম। কিন্তু আনহাতে, এই জটিল মুহূৰ্তত বাহিৰত বহি থকাৰ অধিকাৰ তেওঁৰ আছেনে? কাৰণ, এজন সৈনিকে: জীৱন ৰক্ষাৰ যত্ন ল"ব লাগিব, দ্বিতীয় কথা: যিমান পাৰি সিমান শত্ৰুক নিঃশেষ কৰিব লাগিব। বৈপৰীত্যৰ ক্ষেত্ৰত এইটোৱেই পৰম্পৰা, দ্বিতীয় সমাধানৰ সপক্ষে বাছনি কৰা। এইসকল পুৰণি আমেৰিকান: তেওঁলোকে নিজৰ ছালখন ৰক্ষা কৰাৰ কথা বেছি চিন্তা কৰে। সেইবাবেই য়েংকিছ হেৰুৱালে, আৰু ইয়াৰ উপৰিও তেওঁলোকৰ অপপ্ৰচাৰ দুৰ্বল। তাইৰ সৰ্বমুঠতা আৰু অন্তৰ্ভুক্তিৰ অভাৱ আছিল। যদি আমি পৃথিৱীৰ প্ৰাচীন ইতিহাসৰ কথা মনত পেলাওঁ: সেই সময়ত যেতিয়া মানৱতাক এটা গ্ৰহত শিকলিৰে বান্ধি ৰখা হৈছিল। ভয়ংকৰভাৱে বিভক্ত পৃথিৱী, সকলো জাতি আৰু জনগোষ্ঠীক এটা মুঠিত গোট খোৱাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। কেইবাখনো সাম্ৰাজ্যই ইয়াৰ ওপৰত দাবী উত্থাপন কৰিছিল। প্ৰথমেই আমেৰিকা, চীন, ইছলামিক ছ"চাইটি। পৃথিৱীখন বহুমেৰু হৈ পৰিছিল আৰু আক্ষৰিক অৰ্থত ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিছিল, স্বাধীন ৰাষ্ট্ৰৰ সংখ্যা বাঢ়িছিল, সৰু জাতিসমূহৰ বিচ্ছিন্নতা এক আৱেগলৈ পৰিণত হৈছিল। সাধাৰণ ঘৰ পৃথিৱীত জুই জ্বলি উঠিছিল, মানৱতা আক্ষৰিক অৰ্থত অগাধত পৰি আছিল! পূৰ্বৰ সময়ত মানৱতাক একত্ৰিত কৰিব বিচৰা শক্তিশালী শাসক আছিল। এইজনেই হৈছে, প্ৰথমে, আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেট, সৰ্বকাল আৰু জনগোষ্ঠীৰ অন্যতম উল্লেখযোগ্য সেনাপতি। তেওঁ অজেয় আছিল যদিও প্ৰভিডেন্সে তেওঁক অতি কম জীৱন দিব বিচাৰিছিল। আৰু সেয়েহে তেওঁৰ যথেষ্ট সুযোগ আছিল, তেওঁ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সাম্ৰাজ্য গঢ়ি তুলিছিল, এছিয়ালৈ উচ্চ হেলেনিক সংস্কৃতি আনিছিল। আনকি কাৰ্থেজ আৰু প্ৰাচীন ৰোমেও প্ৰাচীন যুগৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য স্লাভ মেচিডোনিয়ানজনলৈ বহুত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি পঠিয়াইছিল! আলেকজেণ্ডাৰৰ আগতে কেইবাজনো ৰজাৰ (বিশেষকৈ চাইৰাছৰ) অধীনত মহান পাৰস্যই ভাৰতৰ পৰা মিচৰলৈকে গুৰুতৰ বিজয় সাধন কৰিছিল, কিন্তু এই মতবাদ: সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে এজন শাসক আছে, তেওঁ প্ৰথমে আগবঢ়াইছিল! ৰোমত জুলিয়াছ ছিজাৰে বিশ্ব শাসকৰ ভূমিকাক দাবী কৰিছিল যদিও তেওঁৰ জীৱন যথেষ্ট দীঘলীয়া নাছিল। ছিজাৰৰ পিছত সম্ৰাটসকলৰ মাজত যথেষ্ট শক্তিশালী সেনাপতি নাছিল। ঈশ্বৰীয় অগাস্টিন আছিল অসুস্থ আৰু শাৰীৰিকভাৱে দুৰ্বল, কাৰিজমাটিক নীৰো সাধাৰণতে ভয়ংকৰ আছিল। আটাইতকৈ বিখ্যাত শাসক ডাইলেক্টানাছ আৰু কনষ্টেণ্টাইনে গুৰুতৰ বিজয়ৰ কথা নাভাবি, যথাৰ্থ অৱস্থা বজাই ৰাখিবলৈ অধিক যুঁজিছিল। আন আন জেনেৰেল আছিল, ৰোমৰ পতনৰ পিছত। ইয়াৰে আটাইতকৈ বিশিষ্ট ব্যক্তিসকল হ"ল: চেংগিজ খান, টেমাৰলেন, নেপোলিয়ন, এডলফ হিটলাৰ, ষ্টেলিন। চেংগিছ খান বহুত সফল হৈছিল। তেওঁ প্ৰায় সকলো চীন, আফগানিস্তান, খোৰেজম জয় কৰে আৰু উন্নত ডিটেচমেণ্টে প্ৰাচীন ৰাছ'ত উপস্থিত হয়। তেওঁৰ জয়ৰ সম্ভাৱনা আছিল উৎকৃষ্ট;এই ধূৰ্ত আৰু নিপুণ সেনাপতিৰ নিত্য বৃদ্ধি পোৱা সৈন্যক কোনেও প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰিলে। কিন্তু মধ্যযুগৰ মানদণ্ড অনুসৰি তেওঁৰ যথেষ্ট দীঘলীয়া আয়ুসও বিশ্ব বিজয়ৰ বাবে যথেষ্ট নাছিল। চেংগিচ খানে এটা বংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল যদিও তেওঁৰ দৰে মহান কোনো নাছিল, সকলো যাযাবৰীক একত্ৰিত কৰিব পৰাকৈ। ঠিক টেমেৰলেনৰ দৰেই। বিজয়ৰ পিছত বিজয়, বিশাল সাম্ৰাজ্য, আৰু বিভাজন, তিমুৰাটৰ ধ্বংস, পুত্ৰ-নাতিৰ মাজত কাজিয়া। আৰু কোনো যোগ্য উত্তৰাধিকাৰী নাছিল। ইউৰোপ জয় কৰি নেপোলিয়ন আৰু হিটলাৰে ৰাছিয়াৰ বিৰুদ্ধে পিঠি ভাঙি পেলালে। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে ৰাছিয়াই নিজেই বিশ্বৰ আধিপত্য লাভ কৰাত ব্যৰ্থ হ"ল। সঁচাকৈয়ে এজন মহান শাসক আছিল ষ্টেলিন, যিয়ে বাষ্ট জোতা পিন্ধি খোজ কঢ়া এখন নিৰক্ষৰ দেশক শক্তিশালী ঔদ্যোগিক শক্তিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। যুদ্ধৰ প্ৰাকক্ষণতো তেওঁ শক্তিশালী টেংক আৰ্মী আৰু বৃহৎ বিমানৰ বহৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। সঁচা, যদিও টেংক আৰু বিমান পৰিবহণৰ ক্ষেত্ৰত ই চাৰিগুণ উন্নত আছিল, তথাপিও সামগ্ৰিকভাৱে সেনাবাহিনীৰ গতিশীলতাৰ ক্ষেত্ৰত ইউ এছ এছ আৰ জাৰ্মানতকৈ নিম্ন আছিল। আৰু জাৰ্মান ৰাইফলটো বহুত বেছি সঠিক আছিল। ইয়াত ই এক বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰিছিল: কোনে প্ৰথমে আঘাত কৰিব। ৰাছিয়াই যদি প্ৰিইম্পটিভ ষ্ট্ৰাইক আৰম্ভ কৰিলেহেঁতেন তেন্তে জয় বহুত বেছি দ্ৰুত হ"লহেঁতেন। আৰু তাৰ পিছত ছোভিয়েট কমাণ্ডে যথেষ্ট ভুল কৰিছিল। আধুনিক, সাৰ্বজনীন একাডেমীত তেওঁলোকক বিতংভাৱে পৰীক্ষা কৰা হৈছিল আৰু এনে ভুল হিচাপৰ পৰা কেনেকৈ হাত সাৰিব পাৰি সেই বিষয়ে শিকোৱা হৈছিল। কিন্তু যুদ্ধ হৈছে যুদ্ধ, বিশেষকৈ মহাকাশ যুদ্ধ, য"ত ভুল হিচাপ আৰু হতাহতি অনিবাৰ্য। ভ্লাদিমিৰৰ এতিয়ালৈকে ভাগ্য ভাল আছিল;তেওঁ নিজৰ প্ৰতি দৃষ্টি আকৰ্ষণ নকৰাকৈয়ে চাৰিখন যুদ্ধ বাহন ধ্বংস কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
  - তোমাৰ বাবে বাৰ্চ দাইল থাকিব! বা সঁচাকৈয়ে হাইপাৰপ্লাজমিক!
  উৰণীয়া ৰবটে মাৰাত্মক হোটেলবোৰ থু পেলালে, গ্ৰহাণুটোক বাইপাছ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে আৰু বিশেষ কামানৰ ভলীৰ সন্মুখীন হ"ল। কিছুমান বন্দুকৰ বেৰেল নাছিল আৰু গ্ৰহাণুৰ আৱৰণৰ লগত মিহলি হোৱা যেন লাগিছিল। ইয়াত ভ্লাদিমিৰে সাৱধান হ"বলগীয়া হৈছিল। সি আগবাঢ়িবলৈ ধৰিলে, প্ৰান্তৰ পৰা আৰু দূৰলৈ, বিনাশৰ আঘাতৰ পৰা আঁতৰি আহি। ইয়াত আপুনি সমকালীনতা বজাই ৰাখিব লাগিব যাতে আপোনাৰ সহকৰ্মীসকলৰ সৈতে সংঘৰ্ষ নহয়, আৰু একে সময়তে জুই। ৰবট মাত্ৰ ৰবট, তেওঁলোকে গম নাপায় যে ইয়াক মানুহৰ ঢাল হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। যুৱকজনে এনেদৰে খুন্দা মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে যে লৰচৰ কৰি প্লাজমাটো বিস্ফোৰণ ঘটিল। অৰ্থাৎ ই এটা চাপত গ"ল, কেৱল ওপৰলৈ নহয়, কাষলৈও বক্ৰ হৈ গ"ল। টেট্ৰালেটৰ উপৰিও ভ্লাদিমিৰে নিজৰ বাবে অধিক সাহসী লক্ষ্য বাছি ল"বলৈ আৰম্ভ কৰিলে। বিশেষকৈ মাধ্যাকৰ্ষণ-চুম্বকীয় নাও। ভাগ্য ভাল হ"লেও গুলীয়াই পেলাব পাৰে।
  কিন্তু তাৰ পিছত তাৰ ভাগ্যৰ অন্ত পৰিল। ডাঙৰ লক্ষ্যটোৰ বল ক্ষেত্ৰখনে আঘাত সহ্য কৰিছিল আৰু চোৱাচিতা ব্যৱস্থাই হিচাপ কৰিছিল যে উৰণীয়া ৰবটৰ পৰাই ছালভোটো নিক্ষেপ কৰা হৈছে। লগে লগে নাওখন ঘূৰি আহি যুদ্ধবাহী বাহনবোৰৰ মাজলৈ এটা সংকেত পঠিওৱা হ"ল:
  - আপোনাৰ বাধাৰ মাজেৰে শত্ৰুৱে কিয় সোমাই গ"ল?
  ৰবটবোৰে উত্তৰ দিলে:
  - অনুপ্ৰৱেশৰ কোনো ক্ষেত্ৰ ধৰা পৰা নাই!
  - এই ক্ষেত্ৰত গ্ৰহাণুৰ পৃষ্ঠভাগ পৰিষ্কাৰ কৰক, ফাটবোৰৰ মাজত সোমাই যাওক।
  ৰবটৰ এটা দলে পৃষ্ঠত ঘুচা মাৰি ক্ৰেটাৰবোৰত লৰালৰিকৈ সোমাই গ"ল। এই পৰিস্থিতিত ভ্লাদিমিৰে ঘূৰি আহি আন গাড়ীবোৰৰ পিছফালে যাব লগা হ"ল। সঁচা, ইয়াৰ এটা সুবিধা আছিল, কৰিডৰৰ বেণ্ড ব্যৱহাৰ কৰি ৰবট ধ্বংস কৰিব পাৰি।
  বাৰু, মেচিন এজন ব্যক্তি নহয়, কিন্তু ইয়াৰ বাবে টকাও খৰচ হয় আৰু ইয়াক যুদ্ধ ইউনিট হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এটা সময়ত সভ্যতাই যন্ত্ৰৰ বিপদজনক বিদ্ৰোহৰ সন্মুখীন হৈছিল, যিয়ে মানৱতাক প্ৰায় ধ্বংস কৰি পেলাইছিল। সাম্ৰাজ্যখন ৰক্ষা কৰা হৈছিল কেৱল এইটোৱেই যে ইয়াৰ শাসক আছিল এজন প্ৰকৃত প্ৰতিভাশালী, আৰু লগতে এজন যাদুকৰ, শক্তিৰ সিংহৰ নেতা। আধুনিক যুগৰ এই প্ৰথম ৰাছিয়ান সম্ৰাটে পৃথিৱীখনক একত্ৰিত কৰি এক নিখুঁত ব্যৱস্থা সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। প্ৰথমতে নিৰ্বাচিত হাজাৰ আছিল, কিন্তু বৈজ্ঞানিকভাৱে গঠিত লাখ কিয়? কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ বিদ্ৰোহ তেওঁ আগতেই দেখিছিল। কম্পিউটাৰটো বৰ শক্তিশালী হৈ পৰিছে। কিন্তু তেওঁলোকে মূল বিদ্ৰোহী অতিবুদ্ধিমান ব্যৱস্থাটোক অজগৰৰ দৰে বিশেষ, বিশেষকৈ বিপজ্জনক ভাইৰাছৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল।
  এটা নতুন ধৰণৰ প্ৰধান চাইবাৰ বিৰোধী অস্ত্ৰ: দাঙ্গা দমন কৰাত সহায় কৰিছিল, কিন্তু কেইবা নিযুত লোকৰ মৃত্যু হৈছিল, লগতে বহু কোটি কোটি কম্পিউটাৰ, স্থায়ীভাৱে অক্ষম হৈ পৰিছিল। ইয়াৰ পিছত ইলেক্ট্ৰনিকছৰ বিকাশত কেইবাটাও বাধা আৰোপ কৰা হ"ল, বিশেষকৈ ৰবটে কোনো কাৰণতে নিজৰ বিষয়ে সচেতন হ"ব নালাগে। ইয়াৰ উপৰিও অতি উন্নত মডেলৰ বাবে এটা আদৰ্শ লাচো উদ্ভাৱন কৰা হৈছিল - ধৰ্ম। এতিয়া ৰবটবোৰ বিশ্বাসী হৈ পৰিছে, আৰু সেয়েহে মানুহৰ আজ্ঞাকাৰী হৈ পৰিছে। আগতে ধৰ্ম জনসাধাৰণৰ আফিং আছিল যদিও এতিয়া ই মানৱসৃষ্ট মনৰ ক্ৰমবৰ্ধমান শক্তিৰ বাবে মানৱীয় ঔষধত পৰিণত হৈছে। ৰবটৰ যুঁজাৰু গুণ আৰু সৃষ্টিশীল চিন্তাৰ ক্ষমতা কমিছে যদিও মানৱতাৰ বাবে ই বহুত নিৰাপদ হৈ পৰিছে। গতিকে ইয়াৰ সুবিধা লোৱাটো পাপ নহয়। তদুপৰি মানুহে নিজেই মেচিনৰ পৰা বহুখিনি গ্ৰহণ কৰিছে। উদাহৰণস্বৰূপে, মগজু: হাইপাৰপ্লাজমেৰে ভৰি পৰাৰ পিছত বহুত বেছি খৰকৈ চিন্তা কৰিবলৈ ধৰিলে। কাৰণ, হাইপাৰপ্লাজমিক কণাবোৰে ফ"টনতকৈ লাখ কোটি গুণ বেছি বেগেৰে গতি কৰে আৰু বহু মাত্ৰাত কাম কৰে। ইয়াৰ ফলত সঁচাকৈয়ে কল্পনাতীত সম্ভাৱনা মুকলি হয়।
  গ্ৰহাণুটোৰ লেবিৰিন্থবোৰ ইমানেই ৰহস্যময়, প্ৰতিটো কৰিডৰেই কিবা এটা কল্পনাতীত। দেৱালত সিঁচৰতি হৈ থকা বহুমূলীয়া শিলৰ খেল, কিছুমান দানৱৰ বিভিন্ন চকু কপালত তুলিব পৰা মুখৰ দৰে। এনে লাগিল যেন এই ডাঞ্জনবোৰত আত্মাবোৰে বাস কৰে। কিন্তু আংশিকভাৱে এইটোৱেই আছিল, তৰাৰ মাজত গতি কৰিব পৰা বিশেষ ইথাৰিয়েল জীৱৰূপ। এটা কিংবদন্তি আছিল যে এইবোৰ আছিল আন্তঃসাৰ্বজনীন স্থানত পেলোৱা আশাহীন পাপীৰ আত্মা। গতিকে তেওঁলোকে চিৰদিনৰ বাবে বিচৰণ কৰাৰ নিৰ্ধাৰিত!
  ভ্লাদিমিৰে গাড়ীখনৰ ফালে লক্ষ্য কৰিলে। মই সাৱধানে এডজাষ্ট কৰি ডেড চেণ্টাৰত গুলী চলালোঁ। ৰবটবোৰক আগুৰি থকা আধা স্থানৰ মাত্ৰাৰ পিছফালে এটা বিশেষ সংযোগ আছে যিটো তুলনামূলকভাৱে দুৰ্বল নিৰ্গমনৰ সৈতে সুমুৱাই প্ৰতিৰক্ষাৰ অংশ ভাঙি মেচিনটো ধ্বংস কৰিব পাৰি। এনে অৱস্থাত ধ্বংস স্থানীয় হ"ব আৰু আন ৰবটে একো লক্ষ্য নকৰে।
  স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে অনুশীলন কৰা গতি, সঠিক শ্বট আৰু ঠিক ম"হৰ চকুত!
  - চাবা - কি আনন্দ! নিমিষতে ৰবটটোত খুন্দা মাৰিলে - প্ৰায় লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে! - ডেকাজন আৰু অলপ উৰি গ"ল। ইয়াত আন এটা "ড্ৰাইড", ই "ষ্টাৰ ৱাৰ্ছ" চিনেমাখনৰ দৰে সুন্দৰকৈ ভাঁহি থাকে, ইয়াকো মেট্ৰিক্স প্ৰটেকচনৰ সৈতে বিন্ধিব লাগিব। অৱশ্যে চুটি নাড়ীৰ সহায়তো কাৰোবাৰ কপালত খুন্দা মাৰিব পাৰি, কিন্তু তীব্ৰতা অধিক হ"ব লাগে।
  যুৱকজনে চিকাৰ কৰি থকাৰ সময়তে যুদ্ধখনে আটাইতকৈ ক্লাইমেক্স পৰ্যায়ত প্ৰৱেশ কৰিলে। ৰকছভস্কিয়ে নিজৰ শেষৰটো ৰিজাৰ্ভ যুদ্ধলৈ দলিয়াই দিলে;তেওঁ মেচিডোনিয়ান সেনাৰ ডিঙিৰ ফান্দটো টান কৰাৰ আশা কৰিছিল। প্লেট এখনত সিঁচৰতি হৈ থকা পটল সংগ্ৰহ কৰি ঘনীভূত ভলীৰে ধ্বংস কৰাৰ লক্ষ্যৰে লেডলৰ আঘাত। ইয়াৰ উপৰিও শত্ৰুৰ আৰু পিছুৱাই যাবলৈ সময় নাছিল;তেওঁলোকৰ পিছফালে আছিল গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ জনবসতিপূৰ্ণ অঞ্চল। আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে ফুচফুচাই ক"লে:
  - জটিল মুহূৰ্তটো আহিল! কিন্তু নিৰুৎসাহিত নহ"ব, টাৰ্নিং পইণ্ট ওচৰ চাপিছে৷
  
  দুয়োখন আৰ্মাডাই উন্মাদ ক্ৰোধেৰে যুঁজি থকাৰ সময়তে বহু-স্থানৰ আন এটা উপস্তৰত এক যাদুকৰী যুদ্ধৰ সূচনা হৈছিল।
  বিভিন্ন জাতিৰ যাদুকৰসকলে, কিন্তু মহান ৰাছিয়া আৰু বিৰোধী পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ উমৈহতীয়া আদেশৰ দ্বাৰা একত্ৰিত হৈ, নিজাকৈ যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিছিল। মূল বাজি আছিল ফেণ্টম ফাইটাৰৰ ওপৰত। পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ যাদুকৰী যোদ্ধাসকলক এটা নিৰ্দিষ্ট পান্না-সেউজীয়া ৰঙৰ ঢালাই কৰা হৈছিল আৰু গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ যোদ্ধাসকল আছিল নীলা ৰঙৰ।
  দুয়োটা বিশাল সৈন্যই ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰি আহিল। ফেণ্টম গঠন হৈছিল মিনি-পদাৰ্থৰ পৰা, অৰ্থাৎ যাদুকৰী শক্তিৰে গঠিত চৰ্তসাপেক্ষ পদাৰ্থ বুলি ক"ব পাৰি। তদুপৰি শক্তিৰ কিছু অংশ বিভিন্ন ধৰণৰ হাইপাৰপ্লাজমা ৰিয়েক্টৰৰ দ্বাৰা উৎপন্ন হৈছিল। এক প্ৰকাৰৰ যাদু আৰু আচৰিত প্ৰযুক্তিৰ মিশ্ৰণ। সৰুতম যোদ্ধাজন কমেও এশ কিলোমিটাৰ ওখ হোৱাটো সঁচাকৈয়ে অস্বাভাৱিক। বিশাল সেনাবাহিনী, বহু বীৰ যোদ্ধাৰ সৈতে লাখ লাখ সৈনিক। আৰু ইয়াত মূল নায়কসকল: গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ ফালৰ পৰা দৈত্য ইলিয়া মুৰোমেট আৰু স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ ফালৰ পৰা স্ব্যাট"পলক। দুয়োজন দৈত্যই হাজাৰ কিলোমিটাৰ ওখ আৰু ভয়ংকৰ ক"লা ঘোঁৰাত উঠিছে। জিলিকি থকা কৱচ পিন্ধি, উজ্জ্বল আৰু ভয়ংকৰ, ঢালবোৰত ফুলৰ আকৃতিৰ বহুমূলীয়া শিল। যাদুৰ সৃষ্টিবোৰে যথেষ্ট স্বাভাৱিকভাৱে আচৰণ কৰে, ইলিয়া মুৰোমেটছে ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচৰ ফালে মুখ কৰিলে।
  - বাৰু, ডব্ৰিনিয়াৰ শত্ৰুবোৰ একেবাৰে আন্ধাৰ। কেৱল জোৰকৈ ল"ব নোৱাৰি। হয়তো আমি এম্বুছ স্থাপন কৰিম।
  - গতিকে আমাৰ পৰা তেওঁলোকে ঠিক এইটোৱেই আশা কৰে। স্ব্যাটোপলক এজন অভিজ্ঞ সেনাপতি। আমাৰ এম্বুছ সৈন্যবোৰ থিয় হৈ থকা মানৱসৃষ্ট অৰণ্যখন তেওঁ চাগে লক্ষ্য কৰিছিল।
  ডব্ৰিনিয়াই বজ্ৰপাতৰ দৰে বেৰিটনত উত্তৰ দিলে:
  - হয়তো তেনেকুৱাই, কিন্তু এটা সূক্ষ্মতা আছে। তেওঁ হয়তো এম্বুছ ৰেজিমেণ্টক হত্যা কৰাৰ আশা কৰিছে।
  - হয়তো!
  - আৰু তেওঁ পাহাৰৰ চাৰিওফালে বাটভ্ৰমণেৰে সৈন্য পঠিয়াব। ইয়াত আচৰিতৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গণনা কৰা হ"ব। কাৰণ, পাহাৰবোৰ ঠেক আৰু প্ৰায় দুৰ্গম।
  আল্যোছা প"প"ভিচে গুঞ্জৰিত মাতেৰে মন্তব্য কৰিলে (তেওঁ ৰঙা আৰু দাড়িহীন, ছোৱালীৰ দৰে সুক্ষ্ম বৈশিষ্ট্যৰ):
  - এনে কৌশল সম্ভৱ, কিন্তু... পথটো অতি কঠিন, ইয়াৰ উপৰিও যাদুকৰসকলে এনে বিপদৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিব পাৰে।
  ডব্ৰিনিয়াই বুকুখন ফুলাই আপত্তি কৰিলে:
  - যাদুকৰসকলে নিজৰ সৃষ্টিক লক্ষ্য বাছনি কৰাত অধিক স্বাধীনতা দিয়ে। এইটোৱেই সকলো যুদ্ধ আৰু যুদ্ধৰ প্ৰথা, সদায় এনেকুৱাই হৈ আহিছে আৰু আশাকৰোঁ এইবাৰ হ"ব! ইয়াৰ উপৰিও যুদ্ধৰ দ্বান্দ্বিকতাও আমি পাহৰিব নালাগে।
  - আৰু এনেবোৰ শব্দ ক'ত তুলি লৈছিলা? - ইলিয়া মুৰোমেটছ আচৰিত হৈ পৰিল।
  - এইটোৱেই তেওঁলোকে মোৰ ভিতৰত ৰখা প্ৰগ্ৰেমটো। এলেহুৱা মাৰ্মট আৰু যাদুকৰী গোফাৰৰ এক প্ৰকাৰৰ কোৰ্চ। - ডব্ৰিনিয়াই অস্বস্তিকৰভাৱে ধেমালি কৰিলে। "আমি ইয়াৰ বাবে সাজু হ"ম কেৱল তাৰ বাবে।" মই ইতিমধ্যে আদেশ দিছো যে ঢালটোত চোকা তৰা ছটিয়াই দিব লাগে;শত্ৰুৰ বাবে তাত বগাই যোৱাটো অতি কঠিন হ"ব।
  ইলিয়া মুৰোমেটছে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - এইটো বৰ ভাল হ'ব!
  আলয়ছা প"প"ভিচে সুধিলে:
  - প্ৰথা অনুসৰি শক্তিশালী বীৰ দুজনে যুঁজিব লাগে, কিন্তু মূল সেনাপতিৰ লগত নহয়।
  ডব্ৰিনিয়াই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - এই ক্ষেত্ৰত ই হয় Baldak বা Grobogor হ'ব. মই ভাবো মই তেওঁৰ লগত যুঁজ দিয়া উচিত। বাল্ডাক গ্ৰ"ব"গ"ৰতকৈ শক্তিশালী যদিও গ্ৰ"ব"গ"ৰ অধিক চঞ্চল।
  আলয়ছা প"প"ভিচে আপত্তি কৰিছিল:
  - মোক ভাল! অধিক ধূৰ্ত! আধুনিক যুদ্ধ কলাত নিষ্ঠুৰ শক্তিতকৈ ধূৰ্ততা অধিক ফলপ্ৰসূ।
  ডব্ৰিনিয়া নাকচ কৰিলে:
  - যদি আমি নীচতাৰ সহায়ত জয়ী হওঁ, তেন্তে এনে জয় মূল্যহীন হৈ পৰিব। আমি শত্ৰুক জয় কৰিব লাগিব: উন্নত ধৰণেৰে।
  সোণালী কুঁহিয়াৰবোৰ জোকাৰি আল্যোছাই হুইচেল মাৰিলে:
  - এজন সেনাপতিৰ মূল গুণ নহয়নে: ধূৰ্ততা, নীচতা, প্ৰতাৰণা! কাৰণ, চুভ"ৰভে কোৱা কথাখিনি মনত ৰাখিব: সাহসে শক্তি দুগুণ কৰে, প্ৰতাৰণা চাৰিগুণ কৰে!
  - কথা কোৱাজন চুভোৰভ নাছিল, চীনৰ সেনাপতি চেন জুৱেহে কথা কৈছিল! গতিকে মানিবেগক বাষ্ট জোতাৰ লগত বিভ্ৰান্ত নকৰিব। - ইলিয়া মুৰোমেটছে বাধা দিলে। - আৰু যুৱ নায়ক ইগ"ৰ পাষ্টুখভ যুঁজিব। তেওঁ তৰোৱালৰে বৰ শক্তিশালী। মই তোমাক ফ্লেংকবোৰক আদেশ দিয়াৰ আদেশ দিছো। আৰু যথেষ্ট আড্ডা, আমি বহুত বেছি কঠিনভাৱে কাম কৰিব লাগিব। এতিয়া প্ৰশ্ন হয়? আমি আক্ৰমণ বা শত্ৰুৰ বাবে অপেক্ষা কৰোঁ।
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - শ্ৰেষ্ঠ কৌশল হ'ল কাউণ্টাৰ কম্বেট!
  - কি! এইটো নিষ্পত্তি কৰা যাওক!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে চিঞৰিলে:
  - ইয়াত তেওঁ আমাৰ যুঁজাৰু!
  ইগ"ৰ পাষ্টুখভ খোজকাঢ়ি খোজ কাঢ়িছিল, তেওঁ পিন্ধিছিল সাধাৰণ তীখাৰ কৱচ। এজন বিশাল, কিন্তু ভালকৈ কাটি লোৱা ল"ৰা। কিন্তু তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীজনো দুৰ্বল নাছিল। মোহিত ঘাঁহৰ পৰা হালধীয়া ধোঁৱাৰ ধাৰা এটা উঠি আহিল আৰু এটা দানৱৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল। ট্ৰল আৰু ফাউনৰ যাদুৰ উৎপাদন টুগাৰিন দ্য চাৰ্পেণ্টৰ বাহিৰে আন কোনো নহয়।
  টুগাৰিন ঝমেই আছিল অতি মোটা আৰু পাস্তুখভতকৈ দুমূৰ ওখ। আনকি তেওঁৰ ঘোঁৰাটোও বিশেষ আছিল - তিনিমূৰীয়া।
  Alyosha Popovich হতাশ হৈ পৰিল:
  - হয়, সিহঁতে আমাৰ মূৰত এটা দানৱ সৃষ্টি কৰিলে!
  ডব্ৰিনিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - ঠিকেই আছে, যিহেতু সি মোটা, তাৰমানে সি বৰ মোবাইল নহয়!
  পাস্তুখভে মাত্ৰ পাতল গোঁফ এটাৰে নিজৰ ডেকা, এতিয়াও দাড়িবিহীন মুখখন তেওঁলোকৰ ফালে ঘূৰাই চকু টিপিয়াই ক"লে:
  - চিন্তা নকৰিবা ভাইসকল! মই বিফল নহ"ম!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে এটা বুমিং বেছত ক"লে:
  - বাৰু, ট্ৰ"ল, ইমানবোৰ দানৱ মন্থন কৰি উলিয়াইছে! তেওঁলোকৰ জীৱন নাই!
  পাস্তুখভে নিজৰ সমকক্ষক প্ৰণাম কৰিলে: আহকচোন নাইটৰ দৰে যুঁজো!
  টুগাৰিন সাপটোৱে ইয়াৰ বিপৰীতে আকৰ্ষণীয় দাঁত দেখুৱাই খঙেৰে হাঁহিলে। অস্বাভাৱিকভাৱে ডাঙৰ আছিল যদিও একে সময়তে সেউজীয়া আৰু বেঁকা!
  মুখ মেলি সি জুইৰ শিখাত ফাটি গ"ল:
  - তোমাৰ বাবে বেগেল থাকিব!
  দুয়োখন সেনাই দ্ৰুতগতিত নিয়োজিত হ"ল। আগত ধনুৰ্বিদ আছে, কোনোবাই গধুৰ ক্ৰছবো লৈ, কোনোবাই লঘু কিন্তু দ্ৰুত গুলী চলোৱা স্লিং লৈ! ডাঙৰ ধনু বিশেষভাৱে বিপজ্জনক, গুৰুতৰ দূৰত্বত আঘাত কৰে আৰু অশ্বাৰোহী নাইটক ভাঙি পেলাব পাৰে। ধনুৰ্বিদসকলৰ সাজ-পোছাক বেলেগ বেলেগ: কিছুমান অৰ্ধউলংগ, পেশীবহুল, আনহাতে আন কিছুমানে ইয়াৰ বিপৰীতে চহকী কাপোৰ পিন্ধে;তেওঁলোক এক প্ৰকাৰৰ অভিজাত। বিভিন্ন মাউণ্টেড নাইটৰ দৰেই মানদণ্ডবোৰো আক্ষৰিক অৰ্থত ৰিপ্লেপ কৰে। আটাইতকৈ ডাঙৰবোৰ ডাঠকৈ সাজসজ্জিত, কিছুমান আক্ষৰিক অৰ্থত টেংকৰ দৰে দেখা যায়। কিছুমান যোদ্ধাৰ চাৰি, ছয় আনকি আঠ বাহুও থাকে। সকলো প্ৰকাৰৰ বিভিন্ন দানৱ আছে। টুগাৰিন দ্য স্নেকৰ আঠটাও বাহু আছে, আৰু ইহঁত অতি দীঘল, ইহঁতে অক্টোপাছৰ টেণ্টেকেলৰ দৰে ঘূৰি থাকে।
  কিছুমান যুঁজাৰু টাৱাৰ আৰু কাঁড় লৈ মেমথত বহি থাকে, আন কিছুমান উটৰ ওপৰত, কিন্তু আটাইতকৈ ভয়ংকৰ কেইটা হৈছে ডাইনোছৰত থকা। ডাইনোছৰৰ দৰে জন্তুৰ বিষয়ে কি ক"ব পাৰি? এইটো এটা প্ৰকৃত দানৱ, শক্তি আৰু শক্তিৰে ভৰা, ভয়ংকৰ কিন্তু মৰমলগা।
  ডাইনোছৰ, বিভিন্ন প্ৰকাৰ আৰু প্ৰকাৰৰ। আটাইতকৈ ডাঙৰবোৰৰ উচ্চতা দহ হাজাৰ কিলোমিটাৰ হয়, যিটো শুক্ৰৰ আকাৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। কিছুমান সৰু, কিন্তু তথাপিও যাদুকৰী হাতীতকৈ সৰু নহয় - ইয়াৰ আকাৰ প্ৰায় চন্দ্ৰৰ সমান। ডাইনোছৰক পৰাস্ত কৰাটো সহজ নহয়, প্ৰাকৃতিক ডাঠ ছালৰ উপৰিও কিছুমানৰ ওপৰত অতিৰিক্ত মানৱসৃষ্ট কৱচ চিলাই কৰা হয়।
  সোণৰ কৱচৰ সৈতে ৰজাঘৰীয়া ডাইনোছৰো আছে।
  স্ব্যাটোগোৰ, গ্ৰ"বোগ"ৰ, বাল্ডক,ও আটাইতকৈ চহকী কৱচত, কেৱল বহুমূলীয়া শিলবোৰ উদ্ভিদৰ নহয়, জীৱ-জন্তুৰ অংকনত গঠিত, তেওঁলোকে আগন্তুক যুদ্ধৰ কৌশলৰ বিষয়েও আলোচনা কৰি আছে।
  মোটা মুখৰ বলডাকে পৰামৰ্শ দিলে:
  - সংখ্যাৰ ক্ষেত্ৰত আমাৰ সামান্য সুবিধা আছে। অৰ্থাৎ ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ হ"লে আপুনি আপোনাৰ সকলো শক্তি একেলগে যুদ্ধত পেলাব লাগিব। শত্ৰুক অৰ্ধচন্দ্ৰৰে ঢাকি লৈ মুঠিত আলুৰ দৰে চেপি ধৰিব।
  শৰীৰত শক্তিশালী, কিন্তু পাতল মুখ, মুখৰ জোঙা, নাক হুকযুক্ত গ্ৰ"ব"গৰে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - নাই তেনেকুৱা নহয়! ইয়াৰ বিপৰীতে শত্ৰু দুৰ্বল হোৱাৰ সুবিধা লৈ গোটেই যুদ্ধখন হাতত শক্তিশালী ৰিজাৰ্ভ ৰাখিব লাগিব। নিৰ্ণায়ক মুহূৰ্তত আমি তেওঁক যুদ্ধত পেলাই দিম আৰু ঘৃণিত প্ৰতিদ্বন্দ্বীক ভাঙি দিম।
  বলডাক ক্ষুব্ধ হৈ পৰিল:
  - অপেক্ষা কৰাৰ সুবিধা আছেনে?
  - উটৰ পিঠি ভাঙি যোৱা খেৰৰ দৃষ্টান্তটো মনত আছেনে? - গ্ৰ"ব"গৰে সুধিলে। - নৈতিকতা পাইছা নেকি?
  - শুদ্ধ উদাহৰণ নহয়! উটটোৰ ওপৰত আগতে গধুৰ বোজা ভৰাই থোৱাৰ বাবে খেৰখনে মেৰুদণ্ড ভাঙি পেলালে। - বলডাকে উল্লেখ কৰিলে।
  - গতিকে আমাৰ সেনাবাহিনীক এনে বোজা লৈ যুদ্ধলৈ টানি অনা হ"ব, আৰু তাৰ পিছত সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ পৰা এক শক্তিশালী আঘাত। ক্লান্ত নায়ক সতেজ শিশুতকৈ দুৰ্বল! - গ্ৰ"ব"গৰে ক"লে। - হয়, সাধাৰণতে, আপুনি তাচ খেলে, উদাহৰণস্বৰূপে!
  - স্মৃতিয়ে কয় মই খেলিলোঁ।
  - গতিকে যাৰ অতিৰিক্ত এচ বাকী থাকে তেওঁ জয়ী হয়। নহয়নে?
  বলদাকে অনিচ্ছা সত্ত্বেও মাত দিলে:
  - এইটো কেৱল যেতিয়া আপুনি মূৰ্খৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে, আৰু তাৰ পিছত কেৱল এটা নিৰ্দিষ্ট পৰিস্থিতিত। বাস্তৱ যুদ্ধৰ বাবে সুনিৰ্দিষ্ট চিন্তাধাৰাৰ প্ৰয়োজন। ইয়াত কোনো বিকল্প বা ধূৰ্ত অস্পষ্টতা থাকিব নোৱাৰে!
  গ্ৰ"ব"গৰে উত্তৰ দিলে:
  - দ্বিতীয়বাৰ ভাবি কি কৈছোঁ? সাধাৰণতে আপোনাৰ চিন্তাবোৰ যথেষ্ট আচহুৱা, কোনোবাই ভাবিব পাৰে যে আপুনি একো চিন্তা কৰা নাই।
  বাল্ডাকে আপত্তি কৰিছিল:
  - নাই, মই মাত্ৰ ভাবিছোঁ! আৰু এটা ধূৰ্ত পৰিকল্পনা মোৰ মূৰত পৰিপক্ক হৈ উঠিল। কাৰণ শত্ৰুও মূৰ্খ নহয় নহয়?
  - যিয়ে নিজৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীক মূৰ্খ বুলি ভাবে তেওঁ সঘনাই মূৰ্খ হৈয়েই থাকে! - গ্ৰ"ব"গৰে মান্তি হ"ল।
  বলডাকে নিজৰ ৱাৰ্ডৰবৰ দৰে কান্ধ দুটা আৰু বহল কৰি দিলে:
  - গতিকে মই তেনেকৈয়ে ভাবো! আমাৰ শত্ৰুৱে যুদ্ধখন টানি আনিবলৈ চেষ্টা কৰিব যাতে যাদুকৰসকলে অতিৰিক্ত শক্তিবৰ্ধক বাহিনীক জাদু কৰি বাহিনীক সমতা স্থাপন কৰিবলৈ সময় পায়। একমত হোৱাটো যুক্তিসংগত!
  গ্ৰ"ব"গৰে ভাবুকিপূৰ্ণ থুঁতৰি এটাৰে তীব্ৰভাৱে মাত দিলে:
  - আপত্তি নাই!
  - সি বক্ৰ মাত্ৰাৰ অৰণ্যত আছে, সিহঁতে এম্বুছ ৰেজিমেণ্ট এটা ৰাখিব৷ যেতিয়া শত্ৰুৱে ছলনাময়ীভাৱে বা আমাৰ ভয়ংকৰ হেঁচাত পিছুৱাই যাব, তেতিয়া আমি শত্ৰুৰ ওপৰত গুৰুতৰ আঘাত দিম। - বলদাকে কাহ মাৰিলে। - উফ! মই ৰিজাৰ্ভচন কৰিলোঁ, আমি নহয়, কিন্তু এম্বুছৰ বাবে শত্ৰুৱে আমাক আঘাত কৰিব ৷ এইটো ইলিয়া মুৰোমেটছৰ সেনাৰ এটা সাধাৰণ কৌশল, আপুনি নাজানেনে!
  গ্ৰ"ব"গৰে এই কথাত সন্মত হ"বলৈ বাধ্য হ"ল:
  - হয়, এম্বুছৰ বাবে এটা আঘাত তেওঁলোকৰ তেজত আছে!
  - গতিকে আমি কিয় এম্বুছটো বাইপাছ নকৰো। আমি ইউ-টাৰ্ণ এটা কৰি পাহাৰৰ ওপৰেৰে দোল খাম আৰু পিছফালে থকা তেওঁলোকৰ এম্বুছ ৰেজিমেণ্টত নিজকে বিচাৰি পাম। একমত এইটো এটা বুদ্ধিমান কৌশল।
  আমি অৰণ্যত আঘাত কৰি শত্ৰুৰ দুৰ্বল শক্তিক ভেঙুচালি কৰিম।
  গাঁওখনলৈকে নিমাত হৈ থকা স্ব্যাটোপলকে মন্তব্য কৰিলে:
  - যুক্তিসংগত যেন লাগিছে! এই বিষয়ে মই নিজেই ভাবিলোঁ বলডাক।
  গ্ৰ'ব'গৰে ভ্ৰু কোঁচাই ক'লে:
  - আৰু যদি শত্ৰুৱে আমাৰ পৰা ঠিক এইটোৱেই আশা কৰে। ইয়াৰ উপৰিও পাহাৰবোৰ বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে পাহাৰবোৰ যথেষ্ট ঠেক, ডাইনোছৰবোৰে যে তাত বগাব সেয়া নিশ্চিত নহয়৷
  স্ব্যাটোপলক হাঁহিলে:
  - সোমাই যাব, চিন্তা নকৰিবা! আমাৰ যাদুকৰসকলে এই কামৰ যত্ন লৈছিল। আৰু সাধাৰণতে আপোনাৰ ভয়বোৰ অতি বোকাময়। শত্ৰুৱে নাজানে। আমাৰ ঘোঁৰাবোৰ কেনেকৈ জোতা পিন্ধিছে, আৰু আমি ডাইনোছৰৰ পাখিত কি পিন্ধো।
  বলডাকে উত্তৰ দিলে:
  - ইয়াত সিহঁত! প্ৰযুক্তিৰ অলৌকিকতা!
  গ্ৰ"ব"গৰে উত্তৰ দিলে:
  - মোৰ হৃদয়খনে ঠিক নহয় বুলি অনুভৱ কৰে, কিন্তু যদি আপুনি ভাবিছে!
  স্ব্যাটোপলক নিজৰ তৰোৱালখন জোকাৰিলে:
  - মই ৰিস্ক পছন্দ কৰো!
  বলদাকে ইংগিতটো আওৰাই ক"লে:
  - আৰু মইও!
  পাস্তুখভ আৰু টুগাৰিন সাপ ঘনিষ্ঠ হৈ পৰিল। ৰীতি-নীতি অনুসৰি তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকৰে মাত্ৰ এখন তৰোৱাল আছিল, যাতে হাতৰ সংখ্যাত থকা সুবিধাই বেছি প্ৰভাৱ পেলোৱা নাছিল।
  কিন্তু টুগাৰিনৰ তৰোৱালখন প্ৰায় দুগুণ দীঘল আৰু বহুত বহল আছিল।
  ৰীতি অনুসৰি খোজকাঢ়ি যুঁজিব লাগিব, যাতে যুদ্ধৰ ফলাফল ঘোঁৰাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰে। কি যথেষ্ট বুদ্ধিমানৰ সিদ্ধান্ত, দুৰ্ঘটনা কম হওক, কাৰণ এটা প্ৰাণীৰ ওপৰত, আপুনি সদায় পিছুৱাই যাব পাৰে।
  বাল্ডাকে টুগাৰিনক পৰামৰ্শ দিলে:
  - ফেন্সিং কৰাৰ সময়ত অধিক সঘনাই হাত সলনি কৰক, প্ৰতিপক্ষক ক্লান্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক।
  টুগাৰিন দ্য চাৰ্পেণ্টে গুৰুগুৰুকৈ ক"লে, মুখৰ পৰা বহুৰঙী শিখা এৰি দিলে:
  - মই তাক মোৰ শৰীৰেৰে থেতেলিয়াই দিম!
  সন্মুখৰ লাইনত থিয় হৈ যোদ্ধা ছোৱালীকেইজনীয়ে খিকিন্দালি কৰিলে। তেওঁলোকে আপাত দৃষ্টিত ইয়াক ধেমেলীয়া বুলি ভাবিছিল:
  - মানুহ এজনে ধৰ্ষণ কৰিব!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে পাস্তুখভক চিঞৰিলে:
  - তোমাৰ কান্ধত মূৰ এটা আছে! আশাকৰোঁ আপুনি জয়ী হ"বলৈ কেনেকৈ যুঁজিব লাগে সেইটো বুজি পাব!
  পাস্তুখভে মৰ্যাদাৰে উত্তৰ দিলে-
  - হাত মাক, মূৰ বাপেক - একেলগে সিহঁতে বিজয়ক অনাথ এৰি নাযায়!
  তাৰ উত্তৰত টুগাৰিন দ্য চাৰ্পেণ্টে জুই থুলে, কিন্তু চতুৰ যুৱকজনে খৰধৰকৈ ডজ কৰিলে:
  - হয়তো হাৰ্ক আপ কৰিলে ভাল হ"ব যাতে ই ঘূৰি আহে?
  টুগাৰিন দ্য চাৰ্পেণ্টে কিবা এটা গুৰুগুৰু কৰিলে, ইমান ভয়ংকৰভাৱে নহয়, ঘৃণনীয়ভাৱে।
  একেলগে এশ পঞ্চাশটা বাগল বাজি উঠিল, ঢোল বাজি উঠিল আৰু ডুৱেল আৰম্ভ হ"ল।
  তৰোৱালখন জোকাৰি জোকাৰি টুগাৰিন ঝমেই আগবাঢ়ি গ"ল। ইগ"ৰ পাষ্টুখভে প্ৰথমটো আঘাত ডজ কৰি দ্বিতীয়টো আক্ৰমণ পেৰিং কৰে। টুগাৰিনে ঘেউ ঘেউ ক"লে:
  - ডেকা! কাণৰ পিছফালে তিতি!
  - গোবৰতকৈ গাখীৰ ভাল! - পাস্তুখভে মৰ্যাদাৰে উত্তৰ দিলে।
  টুগাৰিনে ভৰিৰে প্ৰতিপক্ষৰ ওচৰ পাবলৈ চেষ্টা কৰিলে। কিন্তু বৰ ডাঠ আৰু চুটি বুলি ওলাই পৰিল।
  এই ভুলৰ সুযোগ লৈ পাস্তুখভে তেওঁক ট্ৰিপ কৰি পেলালে। টুগাৰিনক পৰি যোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰা একমাত্ৰ বস্তুটো হ"ল তেওঁৰ চাৰিখন ভৰি থকাটো।
  - কুকুৰ পোৱালি! - ভুকুৱালে আৰু লগে লগে পেটত আঘাত পালে। হয়, ইমানেই শক্তিশালী যে কৱচৰ প্লেট এখন বেঁকা হৈ বিষাক্ত বাদামী ৰঙৰ তেজ টোপাল টোপালকৈ ওলাই আহিল।
  পাস্তুখভে এটা এফোৰিজম উচ্চাৰণ কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - সেনাবাহিনীক তুচ্ছজ্ঞান কৰা ব্যক্তিয়ে সোনকালে পলাই যাব লাগিব!
  টুগাৰিনে আৰু জোৰেৰে দোল খালে, প্ৰায় ভাৰসাম্য হেৰুৱাই পেলালে। তৰোৱালখনে গোহালিৰ মূৰটো কষ্টেৰে স্পৰ্শ কৰিলে। অৱশ্যে তেওঁ অধিক নিখুঁত উত্তৰ দিলে, প্ৰতিপক্ষৰ গালত এটা দাগ এৰি দিলে। এইবাৰ ওলোৱা তেজ লেতেৰা বেঙুনীয়া।
  - হয়, দেখিছোঁ তোমাৰ পিত্ত কিছু আছে।
  টুগাৰিনে আন এটা আক্ৰমণ কৰিলে:
  - তোমাৰ প্ৰাপ্য পোৱা যাব, স্নোটি!
  - আৰু এই যোগ্যতা হ"ব জয়!
  তথাপিও টুগাৰিন দ্য স্নেকক পৰাস্ত কৰাটো সহজ নাছিল, তেওঁৰ আকাৰৰ সত্ত্বেও তেওঁ যথেষ্ট দ্ৰুত আছিল। ইয়াৰ ফলত পাস্তুখভৰ বাবে কিছু সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছিল । তদুপৰি ডেকা ফেণ্টমটোৱে নিজেই কেইবাটাও আঁচোৰ পাইছিল। এজনে তাইৰ সোঁ ভ্ৰূ কাটি পেলালে আৰু ফলত তাইৰ চকুটো আৰু বেয়া দেখাবলৈ ধৰিলে।
  - কেতিয়াবা কুণ্ডলীও ভাগ্য পায়! - পাস্তুখভে ক'লে।
  টুগাৰিন ঝমেই বেল্টৰ পৰা ডেগাৰ এটা টানি ল"ৰাজনৰ ফালে পেলাবলৈ সাজু হ"ল।
  যুৱকজনে অভাৱনীয় পদক্ষেপ এটা কৰি চোকা আঘাতেৰে আঠটা অংগৰ এটা অংগ কাটি পেলায়। ডেগাৰখন পৰি বিস্ফোৰণ ঘটিল, আঠাযুক্ত খণ্ডবোৰ সকলো দিশতে স্প্ৰে" হৈ গ"ল।
  এজন টুগাৰিনৰ চকুৰ তলত শেষ হৈ গ"ল৷ সি তাক পেলাই দিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু শত্ৰুৰ ক্ষণিকৰ বিক্ষিপ্ততাৰ সুযোগ লৈ ডেকাজনে তৰোৱালখন ধৰি থকা হাতখন কাটি পেলালে।
  - জাৰজ! - টুগাৰিন গালি পাৰে।
  পাস্তুখভে কান্ধত কান্ধ মিলাই ক"লে:
  - সাইলাখ!
  ফেণ্টম দানৱে তাৰ পিছৰ পাখিৰে তৰোৱালখন ধৰিবলৈ সক্ষম হ"ল যদিও তেজ হেৰুৱাৰ বাবে তাৰ গতিবিধি ক্ৰমান্বয়ে অধিক লেহেমীয়া হৈ পৰিল। এই কথা দেখি পাস্তুখভে হেঁচা বাঢ়িলে।
  যুদ্ধখন দুয়োফালৰ পৰা তিনিজন আৰ্কমেজে চাই আছিল। স্ব্যাট'ৰ'ছিয়াৰ ফালে এইবোৰ আছিল এজন ট্ৰ'ল, এজন ফ'ন আৰু এজন ব্যক্তিৰ মূল সমন্বয়ক, এই ক্ষেত্ৰত ছোৱালী নাটাছা। এক প্ৰকাৰৰ সৰ্বোচ্চ ডাইনী। সাধাৰণতে মহিলাৰ মাজত ডাইনী সম্পাদন কৰাৰ ক্ষমতা পুৰুষতকৈ প্ৰায় দুগুণ বেছি। এয়া নাৰীৰ শৰীৰবিজ্ঞানৰ এক পৰিঘটনা। গতিকে তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী গ্ৰেট ৰাছিয়াক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা ছোৱালী অক্সানাও হোৱাটো আচৰিত কথা নহয়। তাইৰ সহায়ক দুজন পৰম যাদুকৰ আছিল: এজন এলফ আৰু এজন গ্নোম। এইটোৱেই আছিল দুয়োটা ডাইনী আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সেনাৰ মাজত পাৰ্থক্য।
  ট্ৰলজনে নাটাছাক পৰামৰ্শ দিলে:
  - যুদ্ধত হস্তক্ষেপ কৰি টুগাৰিন সাপক সহায় কৰোঁ।
  ছোৱালীজনীয়ে আপত্তি কৰিলে:
  - নিয়ম অনুসৰি নহ'ব। যদি আমি উন্মোচিত হওঁ তেন্তে আমাৰ আৰু মহান সাম্ৰাজ্যৰ বাবে এক নিৰপেক্ষ লজ্জা হ"ব।
  ট্ৰলজনে ধূৰ্তভাৱে চকু টিপিয়াই মন্তব্য কৰিলে:
  - মই নিশ্চিত কৰিম যে স্ব্যাটৰোছিয়াৰ প্ৰতিপত্তি যাতে ক্ষতিগ্ৰস্ত নহয়!
  - আৰু কেনেকৈ? - যাদুকৰ ছোৱালীজনী আচৰিত হ"ল।
  - লুকাই থকা প্ৰভাৱ! যেতিয়া ধূৰ্ততাই নিপুণতা আৰু শৌৰ্য্যক পৰাস্ত কৰে। আমি ঠগিম যাতে কোনেও অনুমান নকৰে, আৰু অনুমান কৰিলে প্ৰমাণ নকৰে!
  নাটাছাই হ"ল"গ্ৰামটোলৈ চালে: টুগাৰিন দ্য চাৰ্পেণ্টে যেন আশাহীনভাৱে হেৰুৱাই পেলাইছে আৰু তেওঁৰ পতনটো সময়ৰ কথা আছিল।
  - ঠিক আছে! মই মানি লওঁ! মাত্ৰ সাৱধান হওক যাতে ধৰা নপৰে!
  - এতিয়া মই সুৰক্ষা ৰেখাত ভেদ কৰিম আৰু আমাৰ বন্ধু টুগাৰিনে নতুন অস্ত্ৰ লাভ কৰিব।
  ট্ৰ"লটো নিমিষতে এটা ক্ষুদ্ৰ পোকলৈ পৰিণত হ"ল, যিটো পোক ফ"টনৰ বেগেৰে যুঁজাৰু বিমানৰ ফালে লৰালৰিকৈ আহিল।
  লাহে লাহে পিছুৱাই গৈ টুগাৰিন ঝমেই পিছুৱাই গ"ল। শেষৰ সময় ওচৰ চাপি অহা অনুভৱ কৰি তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীয়ে তেওঁৰ হেঁচা বৃদ্ধি কৰিলে। হঠাৎ ডেকাজনৰ তৰোৱালখন হঠাতে ভাঙি গ"ল, শত্ৰুৰ ধনৰ ডগাটো জুইৰে জিলিকিবলৈ ধৰিলে। আঘাতত ল"ৰাজনৰ কান্ধটো জ্বলি যোৱাৰ লগতে বাহুটো প্ৰায় কাটি পেলোৱাৰ উপক্ৰম হ"ল। ইগৰে পিছলৈ জপিয়াই বিৰবিৰাই উঠিল:
  - ডেভিল্ৰি!
  টুগাৰিনে হাঁহিলে:
  - তুমি শেষ কৰিলা, মৰেল!
  আন এটা চোকা দোলনা, টুগাৰিনে আনকি উৰা মাৰিলে, তৰোৱালখন দীঘল হৈ গ"ল, মাটিৰ গোটবোৰ (মিনি-মেটাৰেৰে নিৰ্মিত) বতাহত ওপৰলৈ গুলিয়াই দিলে আৰু ঘাঁহনিত জুই লাগিল।
  পাস্তুখভ ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে নোহোৱা হৈ গ"ল। নতুনকৈ আঘাত আৰু উজ্জ্বল জিলিকনি এটা আহিল, ধোঁৱা ওলাই আহিল। এচেকেণ্ডৰ পাছত ডাৱৰবোৰ নোহোৱা হৈ গ"ল আৰু বিশাল টুগাৰিনে নিজকে আধা কাটি পেলোৱা যেন পালে।
  পাস্তুখভে হাত চাপৰি মাৰিলে:
  - ডেকাজনে যোদ্ধাক চুদিলে, অগৌৰৱৰ অন্ত আহিল!
  - অতি! - ইলিয়া মুৰোমেটছে আনন্দত উচ্চাৰণ কৰিলে।
  ডব্ৰিনিয়াই নিজকে ক্ৰছ কৰিলে:
  - শক্তিশালী ৰাছ'!
  Alyosha Popovich অনুপযুক্তভাবে সন্নিবিষ্ট করা হয়েছে:
  - সিহঁত ৰুছৰ নহয়নে?
  উত্তৰত নায়কসকলে একেলগে ভুকুৱালে:
  - নাই এইবোৰ অচিনাকি মানুহ! আল্যোচেংকা শান্ত হওক!
  যুদ্ধৰ অন্ত পৰিল স্ব্যাটৰোছিয়া সেনাৰ সপক্ষে নহয়। সেউজীয়া ৰঙৰ সৈন্যৰ শাৰীবোৰৰ মাজেৰে এটা গুঞ্জন প্ৰতিধ্বনিত হ"ল।
  Svyatopolk লক্ষ্য কৰিছে:
  - বেয়া চিন!
  গ্ৰ'ব'গৰে আপত্তি কৰিছিল:
  - ইয়াৰ বিজয়ৰ পৰিসংখ্যাত প্ৰায় কোনো প্ৰভাৱ নপৰে! ইয়াত আমি কেৱল নিজকে ভয় কৰিব লাগিব।
  বলডাকে উল্লেখ কৰিছে যে:
  - মই ব্যক্তিগতভাৱে সোঁফালৰ ফ্লেংকটোক যুদ্ধলৈ লৈ যাম!
  Svyatopolk এই কথাত সন্মত হ'ল:
  - এইটোৱেই হ'ব আটাইতকৈ শক্তিশালী পদক্ষেপ! মাত্ৰ সাৱধান হওক, বাল্ডক, আৰু এই গৌৰৱময় যোদ্ধাৰ সৈতে যুঁজিবলৈ এৰক। কাৰণ, যদি তেওঁলোকে আপোনাক তললৈ নমাই দিয়ে, তেন্তে সেয়া আপোনাৰ সোঁহাতখন হেৰুৱাৰ সমান হ"ব!
  - মই নিজেই তাক থৈ দিম ! য"ত আমাৰটো নোহোৱা হোৱা নাছিল!
  স্ব্যাটৰোছিয়াৰ যাদুকৰী সৈন্যই আক্ৰমণত নামি পৰিল। ধনুৰ্বিদসকলে প্ৰথমে লৰচৰ কৰিলে। প্ৰায় উদং স্তন, চেইন মেইলৰ কাটাআউটৰ পৰা কাৰ্মাইন নিপল ওলাই থকা আমাজনৰ ছোৱালীবোৰে, কিন্তু হেলমেট আৰু ভাইজাৰ পিন্ধি শত্ৰুৰ গুলীচালনাকাৰীক কাঁড়ৰে বোমাবৰ্ষণ কৰিবলৈ ধৰিলে। তেওঁলোকে সক্ৰিয়ভাৱে সঁহাৰি জনায়।
  এজনী ছোৱালী পৰিল, বুকুত কাঁড়ৰ আঘাত। তাইৰ শৰীৰটো কঁপি উঠিল আৰু ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল। আনজনী ছোৱালী যেন কেৱল আঘাতহে হৈছিল। বিষৰ মুখখন বিকৃত হৈ পৰিল।
  আন যুঁজাৰু বিমানবোৰো পৰিল, কিন্তু প্ৰথমতে লোকচান বিশেষ ডাঙৰ নাছিল, আপাত দৃষ্টিত দূৰত্বৰ বাবে কাঁড়বোৰ সদায় কৱচৰ ভিতৰত সোমাব পৰা নাছিল।
  Svyatopolk লক্ষ্য কৰিছে:
  - যদিও হুমুনিয়াহ কাঢ়ি যাওঁ!
  ইতিমধ্যে বলডাকে নিজৰ মানুহৰ ফালে লৰালৰিকৈ গৈ আছিল, সি লৰচৰ কৰি চিঞৰি উঠিল:
  - এতিয়া মই চকীদাৰক এৰি যাম, মজা হ"ব!
  গ্ৰ'ব'গৰে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - মই লগে লগে বাওঁফালৰ ফ্লেংকলৈ যাম, আমি শ্বেল আৰু ভেলক্ৰ" ব্যৱহাৰ কৰি যোগাযোগ কৰিম।
  Svyatopolk এই কথাত সন্মত হ'ল:
  - বাৰু, মোৰ ঠাইখন চেণ্টাৰত!
  ইলিয়া মুৰোমেটছকো থিয় হৈ বহি নাথাকিল, তেওঁ পৰামৰ্শ দিলে:
  - বাৰু তেন্তে! এতিয়া আমাৰ ঠাই সৈন্যৰ লগত।
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - মই বলডাকৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিম!
  আলয়ছা প"প"ভিচে গোঁফৰ ডগাটো তৰোৱালেৰে কাটি পেলালে:
  - বাৰু, গ্ৰ"ব"গ"ৰ পোৱা যেন লাগিছে। মই ভাবো এইটোৱেই আটাইতকৈ উত্তম বিকল্প!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে এটা প্ৰাৰ্থনা ফুচফুচাই ক"লে আৰু নিজকে ক্ৰছ কৰিলে:
  - বাৰু, ভগৱানৰ দ্বাৰাই, সতীৰ্থসকল!
  - আমিন! - আল্যোছা পপোভিচ আৰু ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে একেলগে উত্তৰ দিলে।
  - আমি ৱাটাৰলিলি আৰু ৱাটাৰলিলি ব্যৱহাৰ কৰি কথা-বতৰা পৰিচালনা কৰিম। ইজনে সিজনক সকলো কথা অৱগত কৰক, সত্য লুকুৱাব নালাগে!
  যোদ্ধাসকলে প্ৰণাম কৰি ক"লা ঘোঁৰাবোৰক ঠেলি দি ঘোঁৰাত উঠি গুচি গ"ল।
  ইলিয়া মুৰোমেটছ ওখ মাটিত থাকি গ"ল, তেওঁ বুজিলে যে কোনোবাই যুদ্ধখন নিৰীক্ষণ কৰিব লাগিব! আপুনি এজন সাধাৰণ সৈনিকৰ কামটো এটা জটিল মুহূৰ্ততহে ল"ব পাৰে, যেতিয়া ব্যক্তিগত হস্তক্ষেপে যুদ্ধৰ জোৱাৰ ঘূৰাই আনিব পাৰে। সাৱধানতা কাপুৰুষৰ বিপৰীতমুখী!
  পদাতিক সৈন্যই ৰেংক বন্ধ কৰি কাঁড়ৰ শিলাবৃষ্টিৰ প্ৰতি গুৰুত্ব নিদি গ্ৰেট ৰাছিয়ানসকলৰ স্থানৰ ফালে আগবাঢ়ি গ"ল। মহিলা পদাতিক জোৱানসকলে বিশেষ সাহসেৰে কাম কৰিছিল। তৰোৱাল জোকাৰি সিহঁতে সাহসেৰে যুদ্ধৰ ডাঠ অংশত লৰালৰিকৈ সোমাই পৰিল।
  লঘু পদাতিক বাহিনীৰ ৰেংকবোৰ মিহলি হৈ পৰিল, ছোৱালীবোৰ সৰু সৰু গোটত বিভক্ত হৈ হতাশ হৈ যুঁজিলে। বেছিভাগ সুন্দৰীয়ে খালী ভৰিৰে যুঁজিছিল, কিন্তু জিলিকি থকা সোণৰ আঁঠুৰ পেডৰ সৈতে। মহিলা সৈনিক, পুৰুষতকৈ কম নহয় (যদি আপুনি কেৱল মানুহক গণনা কৰে, কিন্তু কল্পনাতীত সৃষ্টিও আছিল), প্ৰত্যেকেই মঞ্চৰ সজ্জা হ"ব পাৰে, পোহৰৰ কৱচৰ প্লেটবোৰে ছোৱালীজনীৰ শৰীৰৰ আটাইতকৈ প্ৰলোভনমূলক অংশবোৰ লুকুৱাই ৰখা নাছিল, বৰঞ্চ গুৰুত্ব দিছিল .
  কাণ বন্ধ কৰি গৰ্জন কৰি বলডাকে আদেশ দিলে:
  - এতিয়া গধুৰ পদাতিক বাহিনীক যুদ্ধলৈ যাওক!
  বিশাল মানুহবোৰে ফেলেনক্স ফৰ্মেচন ব্যৱহাৰ কৰিছিল। এই সময়তে প্ৰথম দহজন যোদ্ধাই বৰশী কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল, যাৰ ফলত এটা বিশাল বগলীৰ সৃষ্টি হৈছিল। কিন্তু এই গঠনৰ অসুবিধা আছিল যে অসমান ভূখণ্ডত ফেলেনক্স ভাঙি নিজৰ সৈন্যক বিন্ধিব পাৰিছিল।
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে শান্তভাৱে আদেশ দিলে:
  - পুনঃনিয়োগ! দুশ খোজ পিছুৱাই যাওঁক!
  গ্ৰেট ৰাছিয়ান ফেণ্টম সৈন্যৰ আঁৰত কাটি লোৱা ষ্টাম্প আৰু শিলবোৰৰ লগতে চোকা কৰা ষ্টেকবোৰো পৰি আছিল। সিহঁতে সিহঁতৰ কাষেৰে পাৰ হৈ গ"ল, ফেলানক্সটোক এক প্ৰকাৰৰ বাধাৰ পথৰ মাজেৰে আগবাঢ়িবলৈ বাধ্য কৰালে। বলদাকে খঙেৰে গালি পাৰিলে:
  - আপুনি দেখিছে এই ৰেবলটো ইতিমধ্যে চলি আছে! আহকচোন, ঢোলবোৰ বেছি বেগেৰে কোবাই দিয়ক, বিজয়ৰ ৰোলটো গুটিয়াই দিওঁ।
  ঢোলবোৰে বহুত বেছি জোৰেৰে খুন্দা মাৰিলে, গুলীবোৰ বেছিকৈ বাজিবলৈ ধৰিলে। কিছুমান দিশত ই ফেৰীলৈ লৰালৰিকৈ যোৱা গেলিৰ ক্লান্তিকৰ ছন্দৰ কথা মনত পেলাই দিছিল, যেতিয়া আঁহত চলোৱা মানুহবোৰে তেজ থুবলৈ বাধ্য হয়!
  ফেলেনক্সৰ গতিবেগ বৃদ্ধি পালে যদিও ইয়াৰ গঠন, আশা কৰা মতে, বিঘ্নিত হ"ল। উল্লাসিত চিঞৰ এটা মাৰি ভংগবোৰত লৰালৰিকৈ সোমাই গ"ল জোৱানসকলে।
  এনে পাক দেখি বলদাকে চিঞৰি উঠিল:
  - তৎক্ষণাত যুদ্ধত মাউণ্টেড নাইট, হাতী আৰু ডাইনোছৰ নিক্ষেপ কৰক।
  স্বয়টোগৰে আপত্তি কৰিছিল:
  - বৰ সোনকালে নহয় নেকি! শত্ৰুৰ পক্ষত এতিয়ালৈকে কেৱল পদাতিক বাহিনীয়েহে যুঁজি আছে!
  বলডাকে ঘেউ ঘেউ কৰি ক"লে:
  - নাই, ঠিকেই আছে! তেওঁৰ আগত আগবাঢ়িবলৈ চেষ্টা কৰোঁ আহক। চিবুকটো ওপৰলৈ উঠিলেই মাৰিব লাগিব!
  ফেলানক্স যোদ্ধাসকলে বৰশী নিক্ষেপ কৰিছিল আৰু তৰোৱাল ব্যৱহাৰ কৰিছিল। সৌভাগ্যক্ৰমে সকলোৰে বেল্টত বান্ধি থোৱা আছিল এটা ট্ৰেজাৰ চেষ্ট। কিন্তু যুদ্ধত সুখ এটা চঞ্চল বস্তু। কেইছেকেণ্ডমান পলম হোৱাৰ ফলত বহু শতাধিক সৈনিকৰ মৃত্যু হয়। এতিয়া যুদ্ধখনে সেই পৰ্যায়ত প্ৰৱেশ কৰিছে যেতিয়া প্ৰতিপক্ষই নিজৰ ট্ৰাম্প কাৰ্ড টেবুলত পেলাই দিয়ে।
  মাউণ্টেড নাইটৰ আঘাত ভয়ংকৰ। আনকি যেতিয়া তীখাৰে ঢাকি থোৱা হিমস্খলনে লৰালৰিকৈ গৈছিল তেতিয়াও ই ভয়ংকৰ আছিল। কেইবা ডজন কেটাপল্টে গুলী চলাবলৈ সক্ষম হৈছিল, শত্ৰুক শিলৰ শিলাবৃষ্টি আৰু চোকা তীখাৰ বলেৰে আঘাত কৰিছিল যদিও ইয়াৰ ফলত লৰালৰিকৈ অহা সৈন্যসকলক ক্ষুব্ধ হৈ পৰিছিল।
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে যে তেওঁৰ সৈন্যই এনে হেঁচা প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰে বুলি উপলব্ধি কৰি এই আদেশ দিলে:
  - বাৰু, বাজ্জা! আগলৈ!
  গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ অশ্বাৰোহী সৈন্যবাহিনী সভাৰ দিশে আগবাঢ়িল। যাদুৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা অৰ্ধবস্তুগত পৃথিৱীখন কঁপি উঠিল। ধূলি উঠিল। সৰু সৰু মিডজকে ধৰি পোক-পৰুৱাবোৰ ওপৰলৈ উৰি গ"ল, হেলমেটত নামিল আৰু উৰণৰ সময়ত গুলীবিদ্ধ হ"ল। আৰ্থ্ৰ"পডৰ কিছুমান প্ৰতিনিধিয়ে কেৱল বিস্ফোৰণ ঘটালে, সৰু তৰাৰ দৰে জিলিকি উঠিল।
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে যুদ্ধৰ ছবিখনলৈ উকি মাৰিলে। বলডাকৰ অশ্বাৰোহী সৈন্যই নিজৰ বহু পদাতিক সৈন্যক চেপি ধৰিলে। ডব্ৰিনিয়াৰ অশ্বাৰোহীসকলে পাছলৈ ফ্লেংকৰ পৰা সোমাই আহিল, অধিক সাৱধানে কাম কৰিলে।
  অশ্বাৰোহী সৈন্যৰ সংঘৰ্ষত গুৰুতৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হয়। দুয়োপক্ষই অতি জোৰ আৰু সাহসেৰে যুঁজিছিল। নাইট এগলটৰ পতাকাখন পৰি গৈছে! বিখ্যাত যোদ্ধাজনে নিজেই কেইবাটাও আঘাত পাই ইমানেই হতাশাত পৰিল যে তেওঁৰ দুজন স্কোৱায়াৰক কাটি পেলালে।
  - এটা গাঁত, তাৰ পিছত এটা খাদ! - বলদাকে গালি পাৰিলে। - আন এটা স্কোয়াড যুদ্ধলৈ দলিয়াই দিয়ক, আমি শত্ৰুক পিন ডাউন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিম। শত্ৰুক ধাৰৰ ওপৰেৰে ঠেলি দিয়ক!
  গ্ৰেট ৰাছিয়ান পদাতিক সৈন্যই অধিক মিলাপ্ৰীতিৰে কাম কৰিছিল, যুঁজাৰু বিমানসমূহে ঘোঁৰা আৰু আৰোহীৰ বিৰুদ্ধে বিশেষ হুক আৰু কাঁচি ব্যৱহাৰ কৰিছিল। আনহাতে পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলৰ পদাতিক সৈনিকসকল ভৰিৰ তলত অধিক বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিছিল। সঁচা, যোদ্ধা ছোৱালীবোৰে অসাধাৰণ সাহস দেখুৱাইছিল। তাৰে এজনে, ডাঙৰ বুষ্টী, ইমান জোৰেৰে জপিয়াই তাইৰ খালী ভৰিখন হেলমেটত সোমাই দিলে যে হেফ্টি নাইটজনে নিজৰ উটৰ পৰা গুঞ্জৰিত হৈ পৰিল। কিন্তু সকলো গ্ৰেট ৰাছিয়াই অধিক ফলপ্ৰসূভাৱে কাম কৰিলে। যেনে, বুটত চুটি বেজী ব্যৱহাৰ কৰিছিল, পেটত খুন্দা মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। আৰু তথাপিও পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলৰ পক্ষত সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল। হাজাৰ হাজাৰ অশ্বাৰোহীক হেৰুৱাই যুদ্ধ কৰি শত্ৰুক পিছলৈ ঠেলি দিলে।
  বাওঁফালৰ যুদ্ধত কছাকসকলে সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। চেকাৰ পিন্ধি, টুপী আৰু বুৰ্কা পিন্ধি প্ৰায় লগে লগে ফৰ্মেচনটো মিহলাই দিলে। এতিয়া তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই নিজৰ সাহস দেখুৱাব পাৰিলে।
  ইয়াত দুজন সাহসী কছাক ভাচিলকো আৰু ডানিলোৰ লগ হৈছিল। এজন জন্মতে মুক্ত, বন্য। আনজনো প্ৰথম হোৱাত আপত্তি নকৰিব! আৰু যদিও দুয়োটা যাদুৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হৈছিল, মানৱসৃষ্ট স্মৃতিয়ে শৈশৱৰ, ইচ্ছাৰ, উন্নত জীৱনৰ সপোনৰ স্মৃতি জমা কৰি ৰাখে।
  আৰু তেওঁলোকে জীৱনৰ বাবে নহয়, মৃত্যুৰ বাবে যুঁজ দিয়ে।
  বাচিলকাই চিঞৰি উঠিল:
  - কি কথা কৈছা বসুৰমান!
  - তুমি নিজেই কাফিৰ! মই এজন ৰাছিয়ান অৰ্থডক্স ব্যক্তি! - ডেনিলোৱে আপত্তি কৰিলে।
  - নাই তুমি মোৰ শত্ৰু! - ভাচিলকাই ঘূৰি আহি ডাবল ফেন কৌশল প্ৰদৰ্শন কৰি শত্ৰুৰ বাহুৰ তলত আঘাত কৰিলে। সি পিছুৱাই গ"ল, কিন্তু তেজেৰে ৰঙা হৈ পৰা ৰেচমৰ চাৰ্টটোৱে ধৰিলে।
  - কি হাৰামী! নষ্ট কৰিলে এনে কাপোৰ! - ডেনিলোৱে ঘোঁৰাটো ডাঙৰ কৰিলে। সি খুৰাৰে বাচিলক চেডেলৰ পৰা লাথি মাৰিলে। কছাকজন পৰিল, কিন্তু লগে লগে জপিয়াই উঠিল, তথাপিও স্তম্ভিত হৈ নিজৰ চেবাৰটো দোলা দি। ডেনিলোৱে নিজৰ চেবাৰটো তেওঁৰ ওপৰত নমাই আনিলে, প্ৰচণ্ড আঘাতেৰে তাৰ মূৰৰ খুলিটো ফাটি পেলালে।
  - দুঃখিত কছাক! কিন্তু আমি একেখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডতে সংকীৰ্ণ!
  যুঁজাৰুজনে জয়ী হ"ল বুলি ভাবিলে, কিন্তু সেই মুহূৰ্ততে তেওঁৰ মূৰৰ পিছফালে চেবাৰ এটা আহিল। ভয়ংকৰ আঘাতৰ পৰা তেওঁৰ মূৰটো ম্লান হৈ পৰিল আৰু কছাকে শেষ শক্তিৰে ঘূৰি আহি অপৰাধীজনক ব্লেডেৰে ধৰিলে। ক্ষন্তেক পিছতে তাৰ মূৰৰ সকলো বস্তু ৰক্তাক্ত কুঁৱলীৰে ডাৱৰীয়া হৈ পৰিল। বাস্তৱ নহ"লেও কম বাস্তৱ নহ"লেও আন এটা জীৱন বিস্মৃতিৰ আন্ধাৰত ডুব গ"ল।
  ছোৱালীবোৰেও কম উগ্ৰতাৰে যুঁজিছিল। শক্তিশালী সোণালী চুলিৰ কাউণ্টেছ মাৰ্গাৰিটাই ক"লা চুলিৰ ৰাজকুমাৰী অলগাৰ সৈতে মুখামুখি হ"ল। দুয়োগৰাকী সুন্দৰীয়ে উন্মাদ, ছোৱালীৰ দৰে ক্ৰোধেৰে জিলিকি উঠিল। মাৰ্গাৰিটাৰ তলত এটা বৰফৰ দৰে বগা ইউনিকৰ্ণ আছিল, ইয়াৰ সোণালী খুৰাবোৰে স্ফুলিংগ উলিয়াইছিল। অলগাৰ ৰঙা হৰিণটোও সৌন্দৰ্য্য আৰু কৃপাৰ ক্ষেত্ৰত নীচ নাছিল।
  ছোৱালীকেইজনীয়ে ইমান জোৰেৰে খুন্দা মাৰিলে যে ঘোঁৰাৰ পৰা বাগৰি পৰিল। মাৰ্গাৰিটাই শপত খাইছিল:
  - বাৰু, তুমি মোটা।
  অলগাই উত্তৰ দিলে:
  - কোচচেইৰ পৰা শুনিছোঁ।
  যোদ্ধাসকলে খোজকাঢ়ি যুঁজিছিল, শিলগুটিৰে নিৰ্মিত মৰক্কোৰ বুট খুলিছিল। তেওঁলোকৰ গোলাপী ৰঙৰ গোৰোহা আৰু টেন কৰা পেশীবহুল গোৰোহাবোৰে তেওঁলোকৰ শৰীৰটোক সহজেই অনুকৰণীয় কৃপাৰে লৰচৰ কৰিছিল। গতিকে অলগাই এটা নিপুণ আক্ৰমণৰ পুনৰুত্পাদন কৰিলে আৰু মাৰ্গাৰিটাৰ সম্পূৰ্ণ স্তন দুটা ঢাকি ৰখা ষ্টীলৰ, সোণৰ প্লেটখন কাটি পেলালে। গোলাপৰ কলিৰ দৰে উজ্জ্বল নিপলবোৰ উন্মুক্ত হৈ পৰিছিল। কাউণ্টেছে ফুচফুচাই ক"লে:
  - বাহ, লেচবিয়ান!
  আৰু তাই ঋণী হৈ নাথাকিল, অপৰাধীৰ চেইন মেইলটো ফালি পেলালে, যুৱতী ৰাজকুমাৰীৰ পেশীবহুল আৰু প্ৰলোভনমূলক ধড়টো উন্মোচন কৰিলে। অলগাই কাপোৰৰ অৱশিষ্টখিনি পেলাই দিলে আৰু মাৰ্গাৰিটাই তাইৰ আদৰ্শ অনুসৰণ কৰিলে। এতিয়া ছোৱালীবোৰে উলংগ হৈ যুঁজিছিল, নিজৰ বিশেষ সৌন্দৰ্য্যত: যোদ্ধা দেৱী। ভয়ংকৰ শৰীৰবোৰ দাগেৰে আবৃত হৈ পৰিছিল, আৰু তাৰ পিছত ব্লেডৰ পৰা বিজুলীৰ আঘাতে অলগাৰ বুকুখন কাটি পেলালে। ইয়াৰ উত্তৰত ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ অহংকাৰী প্ৰতিদ্বন্দ্বীজনৰ প্ৰেছত ভৰিখন ৰোপণ কৰিলে। তাই কুঁজা হৈ পৰিল আৰু নিৰ্দয় তৰোৱালে যোদ্ধাজনৰ ধুনীয়া মূৰটো কাটি পেলালে, চুলিখিনিৰ মূল্য বহুত। কিন্তু অলগাই মাত্ৰ অলপ সময়ৰ বাবেহে নিজৰ জয় উপভোগ কৰিলে;এটা চোকা কাঁড়ে তাইৰ জীয়াই থকা বুকুখন বিন্ধি তাইৰ সাহসী, আবেগিক হৃদয়খন পালে।
  এইদৰেই মৃত্যু হৈছিল যাদুকৰী যুদ্ধৰ বীৰসকলৰ!
  গ্ৰ"ব"গৰে অধিক বিবেচনাপূৰ্ণভাৱে কাম কৰিলে: তেওঁ শত্ৰুৰ গঠনত দুৰ্বল দাগ বিচাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে আৰু ছালখন এটা বিন্দুৰে বিন্ধিবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  আলয়ছা প"প"ভিচো আছিল ধূৰ্ত, সংৰক্ষিত ধন যুদ্ধত পেলাবলৈ কোনো খৰখেদা কৰা নাছিল। তেওঁৰ নিয়মটো মনত পৰিল: এজন সেনাপতিয়ে কেৱল সেই সৈন্যকহে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে যিবোৰ তেওঁ যুদ্ধত নিক্ষেপ কৰা নাছিল।
  তেওঁলোকে কি যুঁজিছে তাৰ ওপৰত আপোনাৰ প্ৰায় কোনো নিয়ন্ত্ৰণ নাই। যদিহে আপুনি তেওঁলোকক পলাবলৈ নিৰ্দেশ দিব নোৱাৰে!
  ধৈৰ্য্যৰ বাবে বলদক চিনাকি নাছিল। সংকটৰ গতি ক্ষিপ্ৰ কৰাৰ প্ৰয়াসত তেওঁ আদেশ দিছিল:
  - লগে লগে ডাইনোছৰ আৰু মেমথক যুদ্ধত নিক্ষেপ কৰক। শত্ৰুৰ মেৰুদণ্ডই নহয়, মূৰৰ খুলিও ভাঙি যোৱাৰ সময় আহি পৰিছে।
  গ্ৰহৰ সমান ডাঙৰ ডাইনোছৰ যেতিয়া লৰালৰিকৈ পাৰ হৈ যায়, তেতিয়া তেওঁলোক এক দানৱীয় ভয়ানকতা। এই দৈত্যবোৰৰ কেইবাহাজাৰমানে একেলগে মূৰ জোকাৰি উৰি যোৱাৰ দৃশ্যটোৰ ভৱিষ্যৎ বৰ্ণনা কৰিবলৈ কল্পনা শক্তি অক্ষম। এইটো এটা মহিমামণ্ডিত পেনোৰামা, যেতিয়া ভল্টবোৰ লৰচৰ কৰে আৰু গছবোৰ নাচিবলৈ আৰম্ভ কৰিবলৈ সাজু হয়।
  বলডাকৰ কাণত বান্ধি থোৱা খোলাটোৱে চিঞৰি উঠিল, স্ব্যাটোপলকৰ মাতটোৱে সুধিলে:
  - বৰ সোনকালে নহয় নেকি?
  বলদাকে খঙেৰে উত্তৰ দিলে:
  - নাই, ঠিকেই আছে! মোৰ কাপুৰুষ আৰু দুৰ্বল প্ৰতিদ্বন্দ্বীতকৈ আগুৱাই যাব পাৰিম বুলি আশা কৰিলো!
  . অধ্যায় নং ৫
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে দানৱৰ সেনাবাহিনীৰ গতিবিধি দেখি ক"লে:
  - বাৰু, আপাত দৃষ্টিত আমিও ষ্ট্ৰাইক কৰিব লাগিব!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - কেন্দ্ৰৰ পৰা আপোনাৰ সংৰক্ষিত স্থানান্তৰ যাতে ডাইনোছৰ তিৰ্যকভাৱে পাৰ হৈ যায় আৰু এটা ঝাড়ু সম্পাদন কৰে। এইটো এটা অতি প্ৰবল চৰ হ"ব, আৰু আপুনি আপোনাৰ সৈন্যবাহিনীক বচাব।
  - আমাৰ হাতত আন কোনো উপায় নাই যেন লাগিছে!
  নতুন সংৰক্ষিত বনাঞ্চল ব্যৱহাৰ কৰি নিক্ষেপ সম্পূৰ্ণ সুচাৰুৰূপে নহ"ল, আমাৰ নিজৰ পদাতিক বাহিনীৰ মাজত হতাহতিৰ পৰা হাত সাৰিব পৰা নাছিল। কিন্তু যুদ্ধখন বহুত তীব্ৰ আৰু ৰঙীন হৈ পৰিল। বিশেষকৈ যেতিয়া ডাইনোছৰবোৰে ইজনে সিজনৰ লগত যুঁজিছিল।
  ইয়াত দুটা বিশাল টাইৰানোছৰ আছে, এটা বলত জড়িত হৈ ইজনে সিজনৰ ঠেং কামোৰাবলৈ ধৰিলে। ফটা মাংস বিভিন্ন দিশত উৰি গ"ল। ইয়াৰ পিছত যিটো হ"ল সেয়া হ"ল ষ্ট্ৰেপ্ট"ছ"ৰাছৰ ডিপ্ল"ড"কাছত নিক্ষেপ কৰা। ডিঙিত এটা উগ্ৰ কামোৰ, হতাশাৰ অবৰ্ণনীয় চিঞৰ। বিশাল জন্তুটোৱে ঠেংৰ আঘাতেৰে উত্তৰ দিলে, ঘোঁৰাৰ সৈতে ডজন ডজন আৰোহীক তললৈ নমাই দিলে। জুই জ্বলি উঠাত ডিপ্ল"ড"কাছৰ পেট ফাটি যায়। বিশাল অন্ত্ৰবোৰ ছিটিকি পৰিল। বিশাল কৃমিৰ দৰে গতি কৰিছিল। ঘোঁৰা আৰু উটৰ আৰোহীসকল সেইবোৰৰ মাজত আবদ্ধ হৈ পৰিল। আনকি শক্তিশালী মেমথটোও ধৰা পৰিল আৰু পিঠিত ওলোটা হৈ পৰিল, ডাঠ ভৰি দুখন লাথি মাৰিলে।
  ডাইনোছৰৰ মৃত্যু হ"ল, কিন্তু অধিক ফেণ্টম যোদ্ধাৰ মৃত্যু হ"ল। ইয়াত আছে পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ সেনাৰ বিখ্যাত নাইট কাউণ্ট ডুডকো, যাক এটা বিশাল ৰেপ্টৰে ভৰিৰে মোহাৰি পেলাইছিল। এই সকলোবোৰ বৰ নিকৃষ্ট আৰু হাস্যকৰ যেন লাগিছিল। কিছুমান ডাইনোছৰৰ লগত কাঁচ লগাই থোৱা আছিল;তেওঁলোকে অচিনাকি মানুহ আৰু নিজৰ সৈন্যক ৰেজাৰেৰে কাটি পেলোৱাৰ দৰে কাটি পেলাইছিল। আৰু কিমান ঘোঁৰা মাৰিলে, এক দানৱীয় দৃশ্য।
  স্ব্যাটোপলক বাল্ডকক সুধিলে:
  - বাৰু, আমি এতিয়া কি কৰা উচিত?
  তেওঁ আত্মবিশ্বাসেৰে উত্তৰ দিলে:
  - মূল সংৰক্ষিত বনাঞ্চলটো ৰক্ষা কৰা হৈছে। মই গভীৰ ঘূৰণীয়া কৌশল এটা কৰি সৈন্যবাহিনীক পাহাৰলৈ লৈ যোৱাৰ আদেশ দিওঁ। তাতেই ঠিক হ"ব কোম্পানীটোৰ ভাগ্য।
  - হয়তো যুদ্ধ? - মহাকাব্যিক নায়কক শুধৰাই দিলে।
  - সম্ভৱতঃ যুদ্ধ! হুক থ্ৰ' এটা কৰোঁ আহক!
  - বাৰু, আগবাঢ়ি যোৱা! প্ৰভিডেন্সে আমাক সহায় কৰক!
  ডাইনোছৰ, মানুহ, গবলিন, সকলো ৰেখা আৰু প্ৰকাৰৰ সৈন্যই উগ্ৰ উগ্ৰতাৰে যুঁজিছিল। পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলে গ্ৰেট ৰাছিয়ানসকলৰ স্থান চেপি ধৰি চৰম ফ্লেংকটোৰে অলপ আগবাঢ়ি যাবলৈ সক্ষম হয়। ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে টাইৰানোছৰৰ এটা সৰু সংৰক্ষিত দল যুদ্ধলৈ দলিয়াই দিলে। বান্ধৰ ব্লকটোক সহায় কৰা ক"ৰ"বাৰ হৈ পৰিল , যাৰ ফলত বৰ্ধিত চাপক প্ৰতিহত কৰাটো সম্ভৱ হৈ উঠিল। টাইৰানোছৰবোৰে লেজখন কাটি পেলালে আৰু যথেষ্ট সংখ্যক ৰাইডাৰক হত্যা কৰিলে।
  বলডাকে শপত খালে, কিন্তু তেওঁৰ হাতত আৰু কোনো ৰিজাৰ্ভ নাছিল: মূল বাহিনীক ইফালে সিফালে পঠিওৱা হ"ল।
  গ্ৰ"ব"গ"ৰও নাৰ্ভাছ আছিল, তেওঁ ধূৰ্ত হৈ ভাগৰি পৰিছিল আৰু তেওঁ ডাইনোছৰকো যুদ্ধত পেলাই দিছিল।
  কিন্তু সৰু বিচ্ছিন্নতাৰে কৰিলে। তাৰ পিছত আলয়ছা প"প"ভিচে অভাৱনীয়ভাৱে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিলে। তেওঁ যুদ্ধত পেলাই দিলে, লগে লগে মেমথ আৰু ডাইনোছৰেৰে গঠিত সকলো শক্তি। একে সময়তে অতি ধূৰ্ততাৰে কাম কৰি সৈন্যই এলফবোৰে প্ৰৰোচিত কৰা কুঁৱলীৰ আৱৰণত লৰচৰ কৰিলে। ফলত আঘাতটো অতি প্ৰবল হৈ পৰিল। বহু শত্ৰুৰ অশ্বাৰোহী আৰু পদাতিক বাহিনীৰ থিতাতে মৃত্যু হয়। সকলো কাষ চাপি যোৱা পথেই ভৰিৰে মোহাৰি থোৱা মৃতদেহৰ আৱৰ্জনা আছিল। গ্ৰ"ব"গৰে আশা কৰিছিল যে তেওঁৰ দৰে শত্ৰুৱেও ধূৰ্ত হোৱাৰ বাবে সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ এটা সৰু অংশহে পঠিয়াব, যাৰ ফলত তেওঁ নিজকে আধা মাপত সীমাবদ্ধ কৰি ৰাখিছিল। ফলত এই পদক্ষেপ গ্ৰেট ৰাছিয়ানসকলৰ পক্ষলৈ পাৰ হৈ গ"ল।
  গ্ৰ"ব"গৰে লগে লগে গম পোৱা নাছিল যে যুদ্ধত শত্ৰুৰ সুবিধা আছে আৰু তেওঁৰ সৰু ডাইনোছৰৰ দলটোৱে পিছুৱাই গৈছে আৰু অশ্বাৰোহী সৈন্যই এনে দানৱক প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰিলে। লোকচান দ্ৰুতগতিত বাঢ়িল, হাজাৰ হাজাৰ সৈনিকৰ মৃত্যু হ"ল।
  আল্যোছাই নিজকে ক্ৰছ কৰি ধ্বংসাৱশেষৰ সৈতে ক্ৰুচত হাত থৈ দিলে:
  - এনে লাগে যেন খ্ৰীষ্টই আমাক সহায় কৰি আছে! অৱশ্যে ভগৱানৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখক আৰু নিজেই ভুল নকৰিব! এতিয়া আপুনি আপোনাৰ শক্তি ৰাহি কৰিব পাৰিব।
  পাস্তুখভৱেও যুঁজিছিল;শক্তিশালী যুৱকজন, আশা কৰা মতে, আটাইতকৈ গৰম ঠাইত আছিল। ঢালখন পেলাই দি একেলগে দুখন তৰোৱালেৰে কাটি পেলালে। একে সময়তে এনে লাগিছিল যেন যুৱকজনে খেলি আছে।
  গ্ৰ'ব'গৰে চিঞৰিলে:
  - আহকচোন, এই মানুহজনক মোৰ ওচৰলৈ লৈ আহিব!
  কেইবাজনো চকীদাৰে আড়ম্বৰপূৰ্ণ এস্কৰ্ট, সতৰ্ক সেনাপতিজনৰ পৰা পৃথক হৈ পৰিল। তেওঁলোকৰ নেতৃত্বত আছিল নাইট ভিস্কাউণ্ট ডি গুইচে। এজন শক্তিশালী আৰু ধূৰ্ত যোদ্ধা, তেওঁ লগত লৈ গ"ল এটা বিশেষ যন্ত্ৰ, ক্ৰছব" আৰু লাছ"ৰ মিশ্ৰণ।
  - মই পাস্তুখভক এটা ষ্ট্ৰিংত লৈ আহিম। মাত্ৰ এটা কথা জানিব বিচাৰিছিলো? ইয়াৰ পুৰস্কাৰ কি হ"ব?
  গ্ৰ'ব'গৰে বেগটো পেলাই দিলে, ডি গুইচে উৰি ফুৰি ধৰিলে:
  - মোৰ উদাৰতা কেৱল চকু কপালত তুলিব!
  - তেওঁক মৃত বুলি গণ্য কৰক!
  - নাই, জীয়াই থকাই ভাল! এইজন তেওঁলোকে গান গোৱা ল'ৰাজন নহয়: জীয়াই থকাতকৈ মৃত ভাল, কঠিন যোদ্ধা - নীলা!
  ভিছকাউণ্টে হাঁহিলে আৰু ঘোঁৰাৰ কুঁজবোৰ লৰচৰ কৰি তিনি শিংৰ উটটোক ঠেলি দিলে। গ্ৰ'ব'গৰে আদেশ দিলে:
  - সকলো সংৰক্ষিত যুদ্ধত নিক্ষেপ কৰক! ডাইনোছৰবোৰে ৰেখাডাল ভাঙিবলৈ দিয়ক! কাৰণ, আল্যোছা মাত্ৰ এটা গেগ!
  শেষৰ কথাত ক"বলৈ গ"লে কোনোবাই বিৰক্তি অনুভৱ কৰিব পাৰিলেহেঁতেন: তেওঁলোক নিশ্চয় আউটৱিটেড আছিল! আৰু গ্ৰ"বোগোৰা নিজেই কোন!
  ডাইনোছৰৰ পৰৱৰ্তী হিমস্খলনৰ প্ৰভাৱে ফ্ৰণ্টটোক সুস্থিৰ হ"বলৈ অনুমতি দিলে যদিও ইয়াৰ পৰা হোৱা উগ্ৰতা আৰু অধিক শক্তিশালী হৈ পৰিল। ইয়াত ক্ৰাছ"ছ"ৰাছৰ বিশাল মূৰটো কাটি পেলোৱা হৈ গ"ল। বিশাল মুখখনে জোকাৰণিৰ দৰে চেপি ধৰিলে আৰু চোলাটো খুলিলে। ইয়াত অশ্বাৰোহীৰ এজনক জিভাই ধৰিলে, তেওঁক জীৱন্ত পাতাললৈ টানি অনা হ"ল, দাঁতবোৰ বন্ধ কৰি দিয়া হ"ল। দাঁতৰ তলৰ পৰা তেজ ওলোৱা হাড়ৰ টুকুৰা উৰি ওলাই আহিল। তেজ ওলোৱা টুকুৰাবোৰৰ এটাই ছোৱালীজনীৰ মুখত খুন্দা মাৰিলে। সৌন্দৰ্য্যই চিকাৰী হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - পুৰুষ ইতিমধ্যে সিঁচৰতি হৈ আছে, অকাৰণতে।
  আনকি হত্যা কৰা ডাইনোছৰবোৰেও নিজৰ জীৱৰ আদিমতাৰ বাবে কিছু সময় যুঁজিছিল আৰু ভয়ংকৰ দাঁত আৰু নখ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। সৰু কিন্তু ভালদৰে গঠিত দল এটাৰ সৈতে আলয়ছা প"প"ভিচ: মাজে মাজে তেওঁ ৰেংকত কাটিছিল। শত্ৰুৰ শাৰীত কিছু ধ্বংসলীলা কৰি গাড়ী চলাই উভতি আহিল। অৰ্ধউলংগ ছোৱালীকেইজনী লাজতে ৰঙা পৰি লাজত লাজ পালে, ধুনীয়া মানুহজনৰ ফালে এবাৰ চকু ফুৰালে।
  - আমাক ধৰিব নোৱাৰা! কোৱাছাৰটো পেলাই দিবা! - ধূৰ্ত ডেকাজনে গাইছিল। - অৰ্থডক্স পুৰোহিতৰ পুত্ৰ এজন কিংবদন্তি, সম্বলৰ প্ৰতীক হৈ পৰাটো অকলশৰীয়া নহয়।
  ইফালে ডি গুইচেৰ ডিটেচমেণ্টে পাষ্টুখভলৈ ভাঙি যায়। ভিছকাউণ্টে শোকপূৰ্ণভাৱে গাইছিল:
  - মই তোমাক সম্পূৰ্ণ দৰমহা দিম, ভেড়াৰখীয়া! আৰু এইটোৱে আপোনাক মৰ্ত্যলোকক আচৰিত কৰিব! হিচাপ আহিব আৰু সোনকালে আহিব! গাড়ীৰ কফিনত আবদ্ধ কৰি দিব!
  পাষ্টুখভে তৰোৱালৰ ক্লাংকিং, আহতসকলৰ হুমুনিয়াহ আৰু ডাইনোছৰৰ গৰ্জনৰ মাজেৰে ভিছকাউণ্টৰ গৌৰৱৰ কথা শুনিলে।
  - গাড়ীৰ কফিন এটা নতুন কিবা এটা! হয়তো গাড়ীৰ আকৃতিৰ কফিন!
  ডি গুইচে হাইব্ৰিড লাছ" আৰু ক্ৰছব" উত্থাপন কৰিছিল। তেওঁ নিপুণভাৱে লক্ষ্যস্থানলৈ লক্ষ্য কৰি পাস্তুখভক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। তেওঁ অৱশ্যে সতৰ্ক হৈ আছিল আৰু লাচো উৰি গ"লে তেওঁ ভাঁহি যোৱাৰ দৰে ডুব গৈছিল। সেউজীয়া সেনা যোদ্ধা এজনৰ ডিঙিত মেৰিয়াই লোৱা লাচোটো। তীব্ৰ বেদনাদায়ক জোকাৰণিৰ পৰা যোদ্ধাজনে চেতনা হেৰুৱাই পেলালে।
  - ধিক্কাৰ, মিছ কৰিলোঁ! - যাদু দ্বাৰা সৃষ্টি viscount যথেষ্ট স্বাভাৱিকভাৱে থু পেলালে।
  - সদায়ৰ দৰেই! - Pastukhov চিঞৰিলে, আৰু তেওঁৰ বগা ইউনিকৰ্ণত তেওঁ কেৱল ডি গুইচেৰ দিশে গলপ কৰিলে। দুজন যোদ্ধাই তেওঁক কাটি পেলাবলৈ লৰালৰিকৈ আহিল। তৰোৱালৰ দোলন। কটা মূৰবোৰ গুটিয়াই গুটিয়াই গুটিয়াই গুচি গ"ল, এজন মানুহ আৰু আনটো শিং।
  ভিছকাউণ্টে মাত্ৰ ক"বলৈ সক্ষম হ"ল:
  - উত্সাহিত কৰা! এনিহিলেটৰ!
  কেনেকৈ তাৰ মূৰটো তাৰ শৰীৰৰ পৰা পৃথক হৈ পৰিল।
  পাস্তুখভে উত্তৰ দিলে:
  - আত্মা নথকা মূৰ এটা আত্মা থকা কুকুৰৰ দৰে!
  পাঁচজন অশ্বাৰোহীয়ে এবাৰতে যুৱকজনৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ আহিল। তেওঁ লগে লগে তেওঁলোকৰ এজনক হত্যা কৰিলে, আৰু দ্বিতীয়জনক ঘোঁৰাৰ পৰা খুন্দিয়াই পেলালে।
  - বাৰু, তোমালোকৰ মাজৰ কিমানজন আছে! আহকচোন পুলত লৰালৰিকৈ সোমাই যাওঁ!
  ৰাইডাৰবোৰ যেন অলপ বিমোৰত পৰিল, বাহ, শত্ৰু শক্তিশালী আছিল।
  পাস্তুখভে আৰু দুটাত চেপি ধৰিলে আৰু গাই গ"ল:
  আটাইতকৈ উজ্জ্বল শিখাৰে এটা অগ্নিকুণ্ড,
  মোৰ মৰম জ্বলি আছে!
  যদিও শত্ৰু ধূৰ্ত আৰু ধূৰ্ত,
  কিন্তু সি ভাঙি যাব!
  
  বনৰীয়া, উন্মাদ খলনায়কক দিয়ক
  ই জ্বলাই অঞ্চলটো তচনচ কৰি পেলায়!
  আত্মাত প্ৰেম নাইটিংগেলৰ দৰে;
  লৰালৰি, উৰণ, তাৰ বাবে যাওক!
  
  আৰু পবিত্ৰ ৰাছ' জয়ী হ'ব,
  আন কোনো ভাগ্য নাই!
  নাইটে এটা শক্তিশালী ঢাল তুলিব,
  প্ৰিয় পিতৃভূমি!
  
  আৰু তেওঁ বিশ্বাসী হৈ থাকিব,
  ৰাছিয়ালৈ পবিত্ৰ পোহৰ!
  ৰাছিয়াৰ কৱচ নিৰ্ভৰযোগ্য,
  আহক আমি আমাৰ পৰিয়ালক বিপদৰ পৰা বচাওঁ!
  যুৱকজনে ৰৈ নোযোৱাকৈ গান গাই কাটি পেলালে। তেওঁৰ আঘাতবোৰ পিয়ানোৰ চাবিত মাষ্ট্ৰ"ৰ আঙুলিৰ গতিৰ দৰেই আছিল। কেৱল স্পৰ্শই নক আউট কৰে সংগীত নহয়, তেজৰ ধাৰা। কিন্তু "সেউজীয়া" যোদ্ধাসকলে অতি ভাল যুঁজিছিল, কম সাহস আৰু জয়ী হোৱাৰ ইচ্ছা প্ৰদৰ্শন কৰা নাছিল। গবলিন মানুহতকৈ নীচ নাছিল, এলফ আছিল উৎকৃষ্ট ধনুৰ্দ্ধৰ আৰু হাতে হাতে যুদ্ধত হেৰাই যোৱা নাছিল। ভাৰ্চুৱেল স্তৰৰ প্ৰদৰ্শনৰ সৈতে ভয়ংকৰ যুঁজ হৈছিল।
  এইদৰে গ্ৰ'ব'গৰে শ্ৰেষ্ঠ যোদ্ধাসকলক মুঠিত গোটাই পাল্টা আঘাত কৰিছিল;তেওঁ কাপুৰুষ নাছিল, কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে এজন ভয়ংকৰ তৰোৱালধাৰী আৰু যুঁজাৰু আছিল।
  - মই জিকিম! আমি হেৰুৱাব নোৱাৰো!
  তেওঁৰ ফ্লেংকত থকা ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে শত্ৰুৰ গতিবিধি সযতনে নিৰীক্ষণ কৰিছিল। বলডাকৰ শক্তিশালী সংৰক্ষিত বনাঞ্চলখনে গৰম যুদ্ধৰ মাজতে পাহাৰত উপনীত হ"বলৈ সক্ষম হয়। ৰিজাৰ্ভত যথেষ্ট সংখ্যক ডাইনোছৰ আছিল, যাদুকৰী ঘোঁৰাৰ নাল ব্যৱহাৰ কৰি শক্তিশালী দানৱে প্ৰায় উলম্ব ঢাল এটাত উঠিবলৈ ধৰিলে। সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ কমাণ্ড আছিল মানৱসৃষ্ট নাইট লেন্সেলটে। গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ পৰা অহা এম্বুছ ৰেজিমেণ্টৰ নেতৃত্ব দিছিল মিকুলাৰ। তেওঁ ডব্ৰিনিয়াক ক"লে:
  - ঠিক আছে, চয়তানবোৰ আহি আছে!
  ডব্ৰিনিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - তৰাবোৰ কেনেকৈ সিঁচৰতি হৈ আছে?
  - অৱশ্যেই সকলো পূৰ্ণগতিত চলি আছে!
  - যেতিয়া সিহঁতে একেবাৰে ওপৰত পায় তেতিয়া সিহঁতৰ ওপৰত তেল ঢালি দিব লাগে, কল্পনা কৰকচোন ডাইনোছৰবোৰ সৰি পৰিলে কি হ"ব।
  মিকুলাই হাঁহিলে:
  - আৰু ৰেজিনৰ লগতে তেলতো জুই লগাব পাৰি!
  - কি সম্পূৰ্ণ যুক্তিসংগত ধাৰণা! যদিও নিষ্ঠুৰ!
  - যুদ্ধত শৌৰ্য্য নিৰ্দয়তাৰ লগত হাতে কামে যায়! বিজয়ী মিলনত দৰা-কইনাৰ দৰে! - মিকুলাই হুইচেল মাৰিলে। - আমি কঠোৰ যুঁজ দিম, কঠোৰ যুঁজ দিম! আৰু কেৱল চকুৰ বিপৰীতে চকু নহয়!
  ডাইনোছৰবোৰে বগাই গৈ থাকিল। তৰাবোৰৰ ওপৰত উজুটি খাই, পিছফালে লৰচৰ কৰা দানৱ আৰু ঘোঁৰাবোৰে উজুটি খালে, কিছুমান পৰি গ"ল, কিন্তু মূল হিমস্খলনে আগবাঢ়ি গৈ থাকিল। ডাইনোছৰবোৰে চোলাবোৰত ক্লিক কৰিলে আৰু কাঁড়ৰ বৰষুণ দিলে, যাৰ ফলত দানৱবোৰৰ প্ৰায় কোনো ক্ষতি নহ"ল, বৰঞ্চ মানুহ আৰু সৰু সৰু ব্যক্তিক হত্যা কৰিলে। তললৈ পৰি গ"ল, গুলীয়াই। সিফালৰ ধনুৰ্বিদসকলে তীব্ৰ সঁহাৰি দিলে যদিও তলৰ পৰা গুলীচালনা কৰি থকাৰ বাবে জুই ইমান ফলপ্ৰসূ নহ"ল। যেনেকৈ শিল এটা ছাইয়ে ঢাকি ৰাখে, ঠিক তেনেকৈয়ে স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ সৈন্যই পাহাৰটোৰ ওপৰেৰে পাৰ হৈ গ"ল। ওপৰৰ বিন্দুটো পাৰ হ"বলৈ ওলাইছে।
  মিকুলাই আদেশ দিলে:
  - সময় হ'ল! উৰি যাওঁ!
  ৰেজিনৰ সৈতে মিহলি তেল ঢালি দিয়া হ"ল। তাত এবাৰ সোমাই ডাইনোছৰৰ ভৰি দুখন মোহিত খুৰাত সোমাই গ"ল। নাইট লেন্সেলটে অৱশ্যে ক্ষতিগ্ৰস্ত হোৱা নাছিল, কিন্তু আদেশ দিছিল:
  - আগলৈ যোদ্ধা! কিচ্চকাত ছাৰিন!
  কিন্তু এনে "সাহস"ই উপকাৰতকৈ বেছি ক্ষতি কৰিছিল। ভয়ংকৰ ক্ৰাছ এটা হ"ল: ডাইনোছৰবোৰে ওলোটা হৈ ইজনে সিজনক বিন্ধিলে। কিন্তু ধাৰে ধাৰে সংলগ্ন ব্লেডবোৰ বিশেষভাৱে বিপদজনক আছিল। দানৱ আৰু সৰু যোদ্ধাৰ মাংস সহজেই কাটি পেলায়। লেন্সেলটে নিজকে ক্ৰাছৰ একেবাৰে মাজত বিচাৰি পালে। তেওঁক নিৰ্দয়ভাৱে চেপি ধৰা হৈছিল, যাৰ ফলত তেওঁক সেনাবাহিনীৰ কমাণ্ডাৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনাৰ পৰা বঞ্চিত কৰা হৈছিল। এটা জটিল মুহূৰ্ত আহি পোৱা দেখি মিকুলাই আদেশ দিলে:
  - আক্ৰমণ কৰা যাওক! আহকচোন তেওঁলোকক এটা পূঁজযুক্ত শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ যন্ত্ৰ দিওঁ!
  সতেজ শক্তিৰ এটা আঘাতে গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ যাদুকৰী সেনাৰ সপক্ষে পাল্লাখন টিপি পেলালে।
  এম্বুছ ৰেজিমেণ্টবোৰে হয় আগতীয়াকৈ পাহাৰবোৰ বাইপাছ কৰিছিল নহয় ওপৰৰ পৰা আক্ৰমণ কৰিছিল। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে, শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল সংগঠিতভাৱে যুঁজ দিয়া সেনাবাহিনীৰ পক্ষত, তাৰ বিপৰীতে আতংকই আকৰ্ষণ কৰা সেনাবাহিনীৰ পক্ষত আছিল, যিটো তেলত জুই লগোৱাৰ সময়ত আৰু অধিক তীব্ৰতৰ হৈ পৰিছিল।
  মিকুলাই হুইচেল মাৰিলে:
  - গা ধোৱা ঘৰটো এনেকৈ বানপানীত বুৰাই যাওঁ - ভাংকা-ভ্ষ্টাংকাক ডাঙৰ-দীঘল কৰোঁ!
  লেন্সেলট স্তম্ভিত হৈ পৰিল আৰু আদেশ নোহোৱাকৈ থকা ৰিজাৰ্ভটো কেৱল মৃত্যুমুখত পৰিল।
  বাল্ডাকে শক্তিবৰ্ধক বাহিনী পঠিয়াব নোৱাৰিলে, কিয়নো তেওঁৰ সকলো সৈন্যই ফ্ৰন্টাল যুদ্ধৰ দ্বাৰা পিন ডাউন হৈ পৰিছিল।
  মিকুলাই এই সকলোবোৰ ভালদৰেই দেখিছিল, পৰাজয় ক্ষিপ্ৰ কৰিবলৈ আৰু সৈন্যক অনুপ্ৰাণিত কৰিবলৈ তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে শত্ৰুৰ শাৰীত কাটিছিল, দুধাৰি কুঠাৰ দোল খাইছিল।
  - মই তোমালোক সকলোকে টুকুৰা টুকুৰ কৰি দিম! তোমালোক মূৰ্খবোৰ চিনি পাবা!
  বাল্ডাকে চিঞৰি উঠিল:
  - হয়, তোমালোক সকলোৱে অভিশপ্ত হ'বা! এতিয়া অজগৰবোৰে যুদ্ধত যোগ দিব!
  সঁচাকৈয়ে চৰম উচ্চতাত অজগৰৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল। তাই সমান চৰ্তত খোজ দিয়াৰ লগে লগে পাখি থকা জীৱবোৰ বহু জাকত বিভক্ত হৈ পৰিল।
  মিকুলাই উত্তেজিত উত্তেজনাত কুঠাৰখন দোলা দিলে, কিন্তু একে সময়তে প্ৰয়োজনীয় আদেশ দিবলৈও নাপাহৰিলে। সেনাপতিজনৰ সকলোবোৰ আবেগ আৰু উৎসাহৰ ওপৰত আছিল।
  কাষৰ এজন মানুহক বৰশীত তুলি লোৱা হ"ল, কিন্তু ইয়াৰ ফলত তিক্ততা বৃদ্ধিহে হ"ল৷
  লাহে লাহে গ্ৰেট ৰাছিয়ানসকলে ক্ষমতা লাভ কৰিলে, তৰোৱালৰ প্ৰতিটো দোলন আৰু বৰশীৰ ঠেলাৰ লগে লগে হাজাৰ হাজাৰ বলি হ"ল।
  বলদাকে চিঞৰি উঠিল:
  - আপুনি Lancelot: মাত্ৰ আপোনাৰ মুখত বল! তুমি এনেকুৱা হাৰামী কৰা! বাৰু, মই তোমাক কি কৰিম! মই তোমাক ফাঁচী দিম, চতুৰ্থতকৈ ভাল নহয়!
  সংৰক্ষিত বনাঞ্চলটো নোহোৱা হৈ গ"ল আৰু কিছুমান ফেণ্টম যোদ্ধাই নিঃসংকোচে উৰণ ল"লে। আনকি সাহসী যোদ্ধা ছোৱালীবোৰেও খালী ভৰিৰে জিলিকি উঠিছিল, বহুতৰে তেজৰ দাগ পৰা গোৰোহা। বাৰু, আমি স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে ই এটা যুক্তিসংগত পদক্ষেপ আছিল, কিন্তু যেতিয়া ডাইনোছৰবোৰে লৰালৰিকৈ আহিছিল, বজ্ৰপাত আৰু নিজৰ ভৰিৰে গচকিছিল, তেতিয়া সেয়া আছিল... মুঠতে, বিনাশ আৰু হাড় ভঙাৰ প্ৰকৃত গীত। লেন্সেলটৰ মৃত্যু হ"ল, তেওঁৰ শেষ কথা আছিল:
  - মই এইটো আগতেই অনুমান কৰিব পাৰিলোঁহেঁতেন!
  ফেণ্টমৰ অৱশ্যে এনে এক অনুভূতিৰ গোট আছিল যিবোৰ বহুলাংশে জীৱৰ সৈতে মিলি গৈছিল। সেয়ে ভয় কি জানি তেওঁলোকে আতংকিত বিমান এখন লৈছিল, দৌৰিবলৈ সহজ হ"বলৈ খোজ কাঢ়ি যোৱাৰ সময়ত কিছুমান ছোৱালীয়ে কৱচ পেলাই দিছিল। ঘামত চিকচিকিয়া হোৱা তেওঁলোকৰ উলংগ শৰীৰটোৱে সকলো কামুক আবেদনৰ মাজতো, বিশেষকৈ টেন কৰা ছালৰ তলত পেশীবোৰ গুটিয়াই থকা বিলাসী নিতম্বটোৱে হৃদয়ত সহানুভূতি জগাই তুলিব পৰা নাছিল।
  নিৰ্যাতনটো আছিল নিৰ্মম, সকলো পাহাৰ আৰু ইয়াৰ ওচৰলৈ যোৱা পথবোৰ তেজৰ ডাঠ দাগ পৰা হৈ পৰিল, মৃতদেহেৰে গুড়িৰ পথাৰ এখনৰ দৰে বিয়পি পৰিল। তেজ ওলোৱা লেতেৰাখিনিত খুৰাবোৰ আবদ্ধ হৈ পৰিল। গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সেই একেখিনি অৰ্ধউলংগ ছোৱালীয়ে আনন্দত চিঞৰি উঠিল আৰু অতিৰিক্ত ওজন কমাবলৈও চেষ্টা কৰিলে। কিমান আচৰিত, উলংগ যোদ্ধা, ঘামত চিকচিকিয়া আৰু তেজৰ দাগ পৰা, পেশীবোৰ মোচোকা খাই থকা, দৌৰি থাকোঁতে ভৰি দুখন নাচি থকা!
  ছোৱালীৰ দৰে মন্ত্ৰবোৰত গুৰুত্ব নিদিয়াকৈ মিকুলাই আদেশ দিলে:
  - চেণ্টাৰৰ ফালে সিহঁতক ড্ৰাইভ কৰক! তাত আমি সৰু সৰু প্ৰিয়বোৰক থেতেলিয়াই পেলাম৷ হঠকাৰী গাধেও চাবুক মানি লয়!
  আন্দোলনটো অধিক পৰিচালিত আৰু দ্ৰুত হৈ পৰিল। আটাইতকৈ শক্তিশালী সংৰক্ষিত বনাঞ্চল ধ্বংস হোৱাৰ সুযোগ লৈ ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচৰ নিৰ্দেশত মিকুলাই শত্ৰুক ফ্লেংক আৰু পিছফালে আক্ৰমণ কৰে। আৰু যদিও আঘাতটো হঠাৎ হোৱা নাছিল, তথাপিও সেনাবাহিনীৰ জোকাৰণি বৰ বেছি আছিল।
  পৰিস্থিতি সংকটজনক হৈ পৰা দেখি বাল্ডাকে সৈন্যৰ সৰু দল এটাৰ সৈতে মিলি যুদ্ধত লৰালৰিকৈ ওলাই আহিল:
  - কেৱল বতাহ হিংস্ৰ, মোৰ চকুত বৰষুণ! পৃথিৱীৰ ওপৰত ধুমুহা বলি থকা দেখিছোঁ! - Bogatyr Baldak ফৰ্মেচনত সোমাইছিল, কিন্তু তেওঁৰ দলৰ এটা অংশ পলায়ন কৰা অশ্বাৰোহী আৰু ডাইনোছৰৰ দ্বাৰা উফৰাই পেলোৱা হৈছিল। এনে এটা দানৱত জুই লগালে আচলতে সি দৌৰিব। আৰু তথাপিও কেৱল নখবোৰ জিলিকি উঠে, তেজেৰে তিতি থকা পৃষ্ঠভাগ কাটি পেলায়!
  ইউনিকৰ্ণটোক কৌশলেৰে বাল্ডাকে কেনেবাকৈ প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল যদিও তেওঁলোকে তেওঁক দুবাৰমান চেপি ধৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। তেওঁ মাত্ৰ এটা কথা বিচাৰিছিল: ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া। তদুপৰি তেওঁৰ শত্ৰুৰ বাবে সাজু হৈ আছিল এক অপ্ৰীতিকৰ চমক।
  সেনাপতিজনে সৈন্যসকলৰ বাবে আদৰ্শ দেখুৱাব লাগিব বুলি উপলব্ধি কৰি ডব্ৰিনিয়াই যুদ্ধৰ ডাঠ অংশত লৰালৰিকৈ সোমাই গ"ল। তেওঁ নিজেই অৱশ্যে এজন দক্ষ আৰু শক্তিশালী যোদ্ধা, ধনৰ টোপোলাটোৰ ওপৰত উৎকৃষ্ট কমাণ্ড।
  - আহকচোন ল'ৰাহঁত! যুঁজত আমাৰ হৃদয় দোদুল্যমান নহয়! আহক আমি গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সন্মান আৰু গৌৰৱৰ বাবে থিয় দিওঁ।
  বলডাকে উত্তৰ দিলে:
  - পবিত্ৰ ৰাছৰ জয় হওঁক!
  বলডাকৰ সোঁহাতে যুঁজি থকা নায়ক ফ"মাই লগতে কয়।
  -তাইৰ বাবে যুঁজ দিয়া আৰু ভয় নকৰিবা!
  দুয়োপক্ষই সৰ্বাধিক যুদ্ধৰ চাপ প্ৰদৰ্শন কৰে। সঁচা, স্ব্যাটৰোছিয়াৰ বেছিভাগ সৈন্যই ইতিমধ্যে পলাই গৈছিল যদিও প্ৰহৰীয়ে সাহসৰ অলৌকিক কাম কৰিছিল।
  বাল্ডাকে নিজকে ক্ৰছ কৰিলে, তেওঁ ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচক দেখি তেওঁৰ ওচৰ চাপিবলৈ ধৰিলে। বাওঁহাতখনে যাদুকৰসকলে দান কৰা দুটা অগ্নিময় উপহাৰ বিচাৰি হাত ফুৰাইছিল।
  - এতিয়া তোমাক ভাজি দিম ডব্ৰিয়ুষ্কা!
  নিকিটিচে দুজন যোদ্ধাক পৰাস্ত কৰিলে, তেওঁ বাল্ডককো লক্ষ্য কৰিলে। এতিয়া বীৰ সেনাপতি দুজনে সিদ্ধান্ত ল"ব লাগিব: কোনে লাভ কৰিব!
  বলদাকে চিঞৰি উঠিল:
  - বাৰু, সাপৰ বিজয়ী, তুমি কিবা চেমোলিনা বিচাৰে নেকি?
  ডব্ৰিনিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - এনে শিশুসুলভ অভিব্যক্তি গৌৰৱময় যোদ্ধাৰ লগত খাপ নাখায়!
  বাল্ডাকে হাঁহিলে:
  - এইটো নিবিচাৰি নেকি?
  গোটেই মেমথ ভাজিব পৰা অগ্নিময় উপহাৰ এটা দলিয়াই দিলে। ডব্ৰিনিয়াই ইউনিকৰ্ণটোৰ ওপৰত জপিয়াই পৰিল, "উপহাৰ"টোৱে পিছুৱাই যোৱা মাষ্ট"ডনত খুন্দা মাৰিলে, লগে লগে জন্তুটোৰ ছাল কাটি পেলালে।
  - আপোনাৰ এটা মান্য ফ্লাই শ্বাটাৰ আছে! - ডব্ৰিনিয়াই লক্ষ্য কৰিলে।
  - তুমি চতুৰ চয়তান! - বলদাকে বিৰক্তিৰে কৈ দ্বিতীয়টো উপহাৰ দলিয়াই দিলে।
  কিন্তু নিক্ষেপ কৰাৰ মুহূৰ্ততে তেওঁক ঠেলি দিয়া হ"ল, হাতখন বিপথে পৰিচালিত হ"ল আৰু প্ৰায় কাষতে যাদুকৰী "গ্ৰেনেড"টো বিস্ফোৰণ হ"ল। বায়"ফাইৰে নায়কজনক জ্বলাই দিলে, তেওঁৰ কৱচ গলি তেওঁৰ শক্তিশালী মাংস ভাজিলে।
  - কি হাৰামী! - বলদাকে গালি পাৰিলে। যদিও, সামগ্ৰিকভাৱে, নিষিদ্ধ অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰাৰ বাবে তেওঁৰ নিজৰ দোষ আছিল।
  চাৰিজন যুঁজাৰু বিমান (পেট ফাটি যোৱা গবলিন, ঘাঁহেৰে ভৰি থকা পাহাৰ এটাত বিষত দাঁত চেপি ধৰা) আৰু নিজৰ ডেগাৰেৰে পঞ্চম প্ৰতিদ্বন্দ্বীক ছুৰীৰে আঘাত কৰি ডব্ৰিনিয়াই বাল্ডাকলৈ ভাঙি গ"ল।
  - বাৰু, কি নায়ক! আপুনি নিবিচাৰিলেও মই আগবঢ়াইছো! আমি এজন এজনকৈ যুঁজিম নেকি?
  বাল্ডাকে ক্ৰ'ক কৰিলে:
  - অৱশ্যেই আমি কৰিম!
  দুয়োজন নাইটে একেলগে আহি তৰোৱাল মাৰিলে আৰু স্ফুলিংগ উৰি গ"ল।
  ডব্ৰিনিয়াই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - হয়তো যুদ্ধৰ ফলাফল সেনাপতিৰ মাজত হোৱা ডুৱেলৰ দ্বাৰা নিৰ্ণয় হ"লে ভাল হ"ব?
  বাল্ডাকে স্নেপ কৰিলে:
  - ইয়াৰ বাবে তোমাৰ অন্ত্ৰ বহুত সৰু!
  ডব্ৰিনিয়াই মুখত আটাইতকৈ আন্তৰিক হাঁহিটো মাৰিলে:
  - তুমি তেনেকৈয়ে ভাবিছা নেকি?!
  - হয় শঁতা আৰু মূৰত পাবা !
  বাল্ডাকে আক্ৰমণ কৰিবলৈ লৰালৰি কৰিলে, কিন্তু তেওঁৰ চিংগল পক্ষই তীব্ৰ বিষ এৰি দিলে আৰু তেওঁক লৰচৰ কৰাত বাধা দিলে:
  - মই তোমাক টুকুৰা-টুকুৰ কৰি দিম!
  ডব্ৰিনিয়াই আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰি সোঁফালৰ পৰা আক্ৰমণ কৰিবলৈ ধৰিলে, যিহেতু এইদৰেই শত্ৰু গুৰুতৰভাৱে আহত হৈছিল।
  কোনো মহা দুৰ্যোগ নাহিব গ্ৰহটোৰ,
  আৰু বৃথা শত্ৰুৱে নিজৰ বাহিনীক অভিযানত দলিয়াই দিলে!
  আমি শত্ৰুক গৌৰৱময় যুদ্ধত পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হম,
  আন্ধাৰ ধূলিত বিভাজিত হ'ব - পোহৰৰ সময় আহিব!
  ডব্ৰিনিয়াই গাইছিল আৰু আন এটা উগ্ৰ আক্ৰমণ কৰি তেওঁৰ সোঁহাতখন কাটি পেলালে।
  বাল্ডাকে তৰোৱালখন পেলাই ডব্ৰিনিয়াৰ ওপৰত থু পেলালে, চিঞৰিলে:
  - ছাৰ, আপুনি...
  ডব্ৰিনিয়াৰ সম্পদে বলডাকৰ মূৰটো কাটি পেলালে। দহ খোজ দূৰলৈ উৰি গৈ তাইক এজন যোদ্ধাই তুলি লৈ গ"ল। মৃত্যুমুখত পৰা মূৰটোৱে কোনোমতে ক"বলৈ সক্ষম হ"ল:
  - মই তোমাক গালি পাৰিছো! - আৰু তাৰ পিছত ই ছিন্নভিন্ন হৈ সৰু সৰু, জ্বলি থকা খণ্ডবোৰ হৈ পৰিল।
  ডব্ৰিনিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - কাৰবাবে? ন্যায্য যুঁজ আছিল!
  নেতাজনৰ মৃত্যুৰ পিছত স্ব্যাটৰোছিয়া সেনাবাহিনীৰ সোঁফালৰ অংশ গণ পলায়নৰ দিশলৈ ধাৱমান হয়। এতিয়া তেওঁলোকক ৰখাব পৰা নাছিল। জীৱন্ত হিমস্খলনে গতি কৰিবলৈ ধৰিলে, যাদুকৰী শিলৰ পতন বাঢ়ি গ"ল। ডব্ৰিনিয়াই ইলিয়া মুৰোমেটছক অনুৰোধ কৰিলে।
  - হয়তো কেন্দ্ৰ আৰু বাওঁফালৰ ফ্লেংকটো থেতেলিয়াই পেলোৱাৰ সময় আহি পৰিছে।
  ইলিয়া মুৰোমেটছে উত্তৰ দিলে:
  - চেণ্টাৰত আঘাত কৰক! অধিক দ্ৰুত আঘাত এটা দিয়ক, বাহিনীবোৰৰ এটা অংশ পিছফালে গ"ল, আৰু একে সময়তে পলায়ন কৰাসকলক খেদিবলৈ দিয়ক, তেওঁলোকে তেওঁলোকক কৰ্তব্যলৈ ঘূৰি আহিবলৈ নিদিয়ে।
  ডব্ৰিনিয়াই উত্তৰ দিলে:
  "মই পাৰ্ছুইটটো মিকুলাৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰিম, আৰু চেণ্টাৰত ষ্ট্ৰাইক কৰিম।" মই মাৰাত্মক আক্ৰমণৰ নেতৃত্ব দিম।
  - ডাইনোছৰবোৰক প্ৰথমে শত্ৰুৰ গঠনত খুন্দা মাৰিবলৈ দিয়ক। তেওঁলোকে টেংকৰ দৰে নিজৰ নিজৰক আঘাত নিদিয়াকৈ অশ্বাৰোহী বাহিনীক থেতেলিয়াই পেলাব লাগিব!
  স্ব্যাটোগৰে দেখিলে যে শত্ৰু বাহিনীৰ এটা অংশই ফ্লেংকৰ পৰা কেন্দ্ৰটো আক্ৰমণ কৰি আছে, কিন্তু তেওঁৰ হাতত কোনো ৰিজাৰ্ভ নাছিল। শক্তিশালী নাইটজনে যাদুকৰসকলৰ ফালে ঘূৰি চালে।
  - প্ৰিয় নাটাছা, আমি ভুল হিচাপ কৰিলোঁ আৰু এতিয়া শত্ৰুৱে আমাৰ সৈন্যবাহিনীক পিছলৈ ঠেলি দিছে। পিছফালৰ পৰা আৰু ফ্লেংকৰ পৰা আৱৰণৰ ভাবুকি আহিছিল। অনুগ্ৰহ কৰি মৌ, শক্তিবৰ্ধক পঠাওক! নহ"লে আমি পেচাব কৰিম!
  যাদুকৰ নাটাছাই উত্তৰ দিলে:
  - নহয়! এতিয়া আমাৰ সকলো বাহিনীক ওপৰৰ উপস্থানত যুদ্ধত নিক্ষেপ কৰা হৈছে! শত্ৰুৰ যাদুকৰসকলে আক্ৰমণ চলাইছিল আৰু আমি তেওঁলোকৰ সৈতে আঘাতৰ আদান-প্ৰদান কৰোঁ। গতিশীল ভাৰসাম্যৰ এটা অৱস্থানৰ উন্মেষ ঘটিছে। যদি একে সময়তে শক্তিৰ এটা সৰু অংশও আপোনাৰ ফালে নিৰ্দেশিত হয় তেন্তে আমি হেৰুৱাম।
  স্বয়টোগৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - গতিকে আমি কি কৰা উচিত?
  - মই পৰামৰ্শ দিব পাৰো!
  স্ব্যাটোগোৰৰ কণ্ঠত আশাৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল:
  - কোনটো?
  নাটাছাই হাঁহিলে:
  - আপোনাৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল নহয়নে?
  - হয়, বৰ ভাল! - নায়কে গুৰগুৰাই উঠিল
  - গতিকে সাহসৰ শিঙ ব্যৱহাৰ কৰি পলায়ন কৰা ৰেজিমেণ্টবোৰ পিছলৈ ঘূৰাই দিয়ক।
  স্বয়টোগৰে উত্তৰ দিলে:
  - চেষ্টা কৰিম!
  ছোৱালীজনীয়ে আৰু ক"লে:
  - তেওঁ অলৌকিক, সৈনিকক দুগুণ শক্তিশালী কৰে। মাত্ৰ ভালদৰে চাওক, যাতে শত্ৰুৱে ইয়াৰ উত্তৰত নিজৰ চমক ব্যৱহাৰ নকৰে!
  - মই ফ'ল' আপ কৰিম!
  শক্তিশালী নায়কে বুকুৰ পৰা এটা শিং উলিয়াই বজাবলৈ চেষ্টা কৰিলে। সেই মুহূৰ্ততে প্ৰৱেশদ্বাৰৰ গাঁতটোত এটা সৰু মাখি উৰি গ"ল। স্ব্যটোগৰে এই কথা লক্ষ্য নকৰি সমস্ত শক্তিৰে উৰুৱাই দিলে। এটা দানৱীয় গৰ্জন শুনা গ"ল, যেন হাজাৰ হাজাৰ ঢোল বাজি আছে। একে সময়তে লাখ লাখ বন্দুকৰ গুলী চলাবলৈ ধৰিলে।
  সাধুজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - এইয়াই পৃথিৱীৰ অন্ত ! মোৰ সৈন্যই শক্তি বাঢ়িছে!
  তেতিয়া হঠাতে খোলাটোত গ্ৰ"ব"গ"ৰৰ মাত শুনা গ"ল:
  - স্ব্যাটোস্লাভ, মোৰ কথা শুনিব পাৰিবানে?
  - হয়, নিশ্চয়!
  - এইটো কিমান ভয়ংকৰ!
  - নৰকীয় কামানৰ গৰ্জন! এতিয়া আমাৰ সৈন্যই উভতি আহি শত্ৰুক পলায়ন কৰিব!
  গ্ৰ"ব"গৰৰ মাতটো ম্লান হৈ পৰিল:
  - নাজানে! কিয় জানো মোৰ আত্মাত এক ভয়ংকৰ বিভীষিকা।
  - শত্ৰুৱেও কৰে!
  - আৰু কিছুমান দানৱীয় দুৰ্বলতা!
  গ্ৰ"ব"গৰে পাতল মাতেৰে চিঞৰি উঠিল:
  - অ" মাই গড!
  - কি হৈছে !
  - মোৰ সৈন্যবোৰ দৌৰিছে! আৰু তেওঁলোকে নিজৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ তললৈ পেলাই দিয়ে!
  স্বয়তোগৰে নিজেই লক্ষ্য কৰিলে যে সমগ্ৰ ফ্ৰণ্টতে সেনাই পিছুৱাই গৈছে। বালিৰ জোৱাৰৰ দৰে গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সৈন্যই ভাৰ্চুৱেল সেনাবাহিনীক চেপি ধৰিছে। উলংগ ছোৱালীবোৰ পৰি যায়, দয়াৰ বাবে ভিক্ষা কৰে, আনকি নিজৰ হাত বান্ধি লয়, উদং, প্ৰতিৰক্ষাহীন ভৰি দুখনত লাথি মাৰে। স্ব্যাটোগৰে আকৌ উৰুৱাই দিলে। শিঙৰ গুণগুণনি দুৰ্বল হৈ পৰিল। যুদ্ধখন সম্পূৰ্ণ প্ৰহাৰলৈ বৃদ্ধি পালে। সৈন্যসকল পৰিল, ছোৱালীবোৰে আত্মসমৰ্পণ কৰি নিজৰ দীঘল চুলিখিনি বেণ্ডী হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি এনেদৰে বান্ধিলে যাতে ধূলি আৰু তেজেৰে আবৃত খালী ভৰি দুখন নিজৰ মুখত বা মূৰৰ পিছফালে হেঁচা মাৰি ধৰা হয়। আনকি শক্তিশালী ডাইনোছৰবোৰো খেলনাৰ দৰে ইফালে সিফালে দলিয়াই দিয়া হৈছিল, সকলোবোৰ বিশৃংখলতাত ডুব গৈছিল।
  স্ব্যাটোগৰে দেখিলে যে এই বিপৰ্যয় কিমান সোনকালে বাঢ়ি গ"ল। এইটো আৰু পিছুৱাই যোৱা নাছিল, আনকি উৰণো আছিল অতি দুৰ্বল তুলনা। উন্মাদ গোটটোৰ সম্পূৰ্ণ নিঃশেষ হৈ গ"ল - মাত্ৰ কেইমিনিটমানৰ আগতে এটা ভয়ংকৰ সেনাবাহিনী। সেনাপতিজনে আতংকিত হৈ পৰম যোদ্ধাৰ ফালে ঘূৰি গ"ল।
  - প্ৰিয় নাটাছা!
  অসন্তুষ্ট মাত এটাই তেওঁক বাধা দিলে:
  - আৰু কি!
  - আমাৰ সৈন্য পলাই গৈছে!
  ছোৱালীজনীয়ে মিলৰ ডেউকাৰ দৰে সোণালী বেঁকাবোৰ ঘূৰাই খিকিন্দালি কৰি হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - সকলো কেনেকৈ চলি আছে?!
  - ব্যতিক্ৰম নোহোৱাকৈ কেৱল মই আৰু মোৰ দলটোৱে থিয় হৈ আছো, আৰু সেয়া মাত্ৰ প্ৰায় দহজন মানুহ।
  নাটাছাই চিঞৰি উঠিল, তাইৰ ব্ৰেইডবোৰ প্ৰপেলাৰ ব্লেডলৈ পৰিণত হ"ল:
  - তুমি এজন ইডিয়ট! হেৰুৱালে যাদুকৰী শিং, যাদুকৰী সৈন্যৰ শেষ আশা! মূৰ্খ মূৰ্খ! চেৰ্নোডিৰ্নিক!
  স্ব্যাটোপলক অলসভাৱে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - সঁচাকৈয়ে নহয়! মই মোৰ সমস্ত শক্তিৰে তাত উৰুৱাই দিলোঁ! আৰু থিয় হৈ থকাৰ সময়ত গৰ্জনটো একেবাৰেই!
  নাটাছা এতিয়া বহুত শান্ত হৈ উত্তৰ দিলে:
  - হয় শুনিছোঁ! যাদুকৰী ঢৌ আহি পালেহি! কিন্তু এই কথা একেবাৰেই সঁচা নহয়, টোনালিটি বিদেশী!
  স্ব্যাটোপলক দীঘলকৈ উশাহ এটা ল"লে:
  - শুদ্ধকৈ কেনেকৈ উৰুৱাব লাগে সেই বিষয়ে অৱগত কৰা হোৱা নাছিল! হয়তো মই অতিমাত্ৰা কৰিলোঁ! মই বুদ্ধিমানৰ দৰে কাম কৰা উচিত আছিল নেকি?
  নাটাছাই আপত্তি কৰিলে:
  - কেনেকৈ উৰুৱাই দিলে সেইটো ডাঙৰ কথা নহয়! আপাত দৃষ্টিত মেৰুত্ব সলনি কৰা এটা মন্ত্ৰ শিংটোত প্ৰৱেশ কৰিলে, যাৰ ফলত যোদ্ধাসকল দুৰ্বল হৈ পৰিল আৰু সাহস হেৰুৱাই পেলালে। ধিক্কাৰ অক্সানা, তোমাৰ মূৰ্খামিৰ বাবেই তাই মোক আউটস্মাৰ্ট কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল।
  স্ব্যাটোপলক যুক্তি দিছিল:
  - নাই, এইটো মোৰ পাংচাৰ! শিংটোত মাখি এটা উৰি যোৱা দেখিলোঁ, কিন্তু ইয়াক কোনো গুৰুত্ব নিদিলোঁ। তাই বৰ সৰু আছিল!
  নাটাছাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - হয় সৰু! টেট্ৰালেটৰ আকাৰৰ! এলফে ইয়াত ওলোটা বানান এটা দিব পাৰিলেহেঁতেন। আৰু সাধাৰণতে, মই ট্ৰ"লৰ লগত জড়িত হোৱাটো অসাৰ আছিল, তেওঁলোক আৰু এলফৰ মাজৰ সকলো যুদ্ধতে, সোনকালে বা পিছত চূড়ান্ত জয় এলফৰ হাতলৈ গৈছিল। এই গ্লেমাৰাছ জাতিটোৰ অন্তৰ্নিহিত শান্তিবাদ আৰু দয়াইহে ট্ৰলসকলক সম্পূৰ্ণৰূপে নিঃশেষ হোৱাত বাধা দিছিল। লগতে আমাৰ সাম্ৰাজ্যক কলিত নিপিং কৰা।
  স্ব্যাটোপলক চঞ্চলভাৱে গান গাই মন্তব্য কৰিলে (হয়তো নিজৰ হতাশা লুকুৱাবলৈ):
  - ট্ৰলবোৰ আমাৰ একেবাৰেই আত্মীয় নহয়! তেওঁলোকে চয়তানক বেছি পছন্দ কৰে! আৰু মই লুকাই নোলোৱাকৈ ক'ম মোৰ অনুভৱবোৰ ! ট্ৰ'লৰ পৰা পত্নী ল'ব নোৱাৰি!
  নাটাছাই হাঁহিলে:
  - বঢ়িয়া! আপুনিও সেই ফেণ্টমবোৰৰ মাজৰ এজন যিয়ে ফাঁচীকাঠত উঠিও কৌতুক কৰিব। কিন্তু এতিয়া বুজিছা আপোনাৰ বাবে কি বাকী আছে?
  স্ব্যাটোপলক জিভাখন ক্লিক কৰিলে:
  - অৱশ্যেই, আৰু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, ই অতি স্পষ্ট, দ্বৈত ব্যাখ্যাৰ অনুমতি নিদিয়া।
  - গতিকে সন্মানেৰে মৰিবা!
  Svyatopolk নিজকে ক্ৰছ কৰিলে:
  "সন্মান শব্দটো পাহৰি যোৱা আৰু সন্মানত তোমাৰ পিঠিৰ আঁৰত নিন্দা-নিন্দা হোৱাটোৱে মোক বিৰক্ত কৰে!" অৱশ্যে আমাৰ দ্বাৰা নহয় আৰু আমাৰ সময়ত নহয়! ৰাছিয়াৰ ভূমিক বদনাম নকৰো আহক! মোৰ গৌৰৱময় নাইট যোদ্ধাসকলক আগুৱাই লৈ যাওক!
  ডজন ডজন নিৰ্বাচিত নায়কে একেলগে ভুকুৱাইলে:
  - সন্মান আৰু মাতৃভূমিৰ বাবে!
  ইলিয়া মুৰোমেটছ আৰু তেওঁৰ দলটোৱেও যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰিলে: ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ মুহূৰ্তত এজন সেনাপতিৰ বাবে বাহিৰত বহি থকাটো উচিত নাছিল।
  সাহসী হৃদয়ৰ এক মহান ট্ৰেজেডী, দুটা মহান সেনাবাহিনী, মাত্ৰ এজনেই জীয়াই থাকিব পাৰে, যদিও দুয়োজনেই জীয়াই থকাৰ যোগ্য!
  এজনে প্ৰথমে জন্ম লয়, আনজনৰ প্ৰথম জন্ম হয়: ভাইচটস্কিয়ে গোৱাৰ দৰে: দূৰৈত চাৰিটা প্ৰথম জন্ম, প্ৰত্যেকেই নিজকে যুঁজাৰু বুলি ভাবে! সকলোৱে ভাবে যে তেওঁলোকে কম ভাগৰুৱা, সকলোৱে ওখ পেডেষ্টেলত থাকিব বিচাৰে!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে নিজৰ ক"লা ঘোঁৰাটোক সমস্ত শক্তিৰে ঠেলি দি পিছুৱাই যোৱা প্ৰতিদ্বন্দ্বীসকলক কষ্টেৰে অতিক্ৰম কৰিলে। শত্ৰুৰ বেছিভাগ ডাইনোছৰেই কেৱল অতি অতিৰিক্ত ভল্টেজৰ ফলত মৃত্যুমুখত পৰিছিল। হাঁহি হাঁহি সিহঁতে বনৰীয়া জোকাৰণিত ঘূৰি ফুৰি পৰিল।
  সোঁফালৰ কাষেৰে লৰচৰ কৰি আলয়ছা প"প"ভিচে মন্তব্য কৰিলে:
  - দেখাত এই শব্দবোৰৰ বিশেষ ধ্বংসাত্মক শক্তি আছে। চাওকচোন জীৱ-জন্তুবোৰ কেনেকৈ থতমত খালে।
  ইলিয়া মুৰোমেটছে মেচিনগানৰ দৰে কাটিলে। বৰ সহজ আছিল, কোনো প্ৰতিৰোধ নাছিল, আনকি নিজকে ৰক্ষা কৰাৰ ইচ্ছাও নাছিল। ইৰাকৰ দূৰৈৰ যুদ্ধৰ সৈতে এটা সম্পৰ্ক মনলৈ আহিল, যেতিয়া আৰবসকলে আমেৰিকাৰ টেংকৰ পৰা ভয়তে পলায়ন কৰিলে। তেওঁলোকক কেৱল গুলীচালনা কৰা হৈছিল। তাৰ পিছত ডেৰ বিলিয়ন জিটাইৰ সৈতেও একেধৰণৰ যুদ্ধ হৈছিল। ৰাছিয়াৰ বিজ্ঞানীসকলে মহাকৰ্ষণীয় আল্ট্ৰাছাউণ্ডৰ নীতিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এটা নতুন অস্ত্ৰ উদ্ভাৱন কৰিছিল;ই সঞ্চিতভাৱে বিয়পি পৰিছিল আৰু আনকি পাৰমাণৱিক আক্ৰমণ সহ্য কৰিব পৰা মাটিৰ তলৰ বাংকাৰেও ইয়াক বচাব পৰা নাছিল। সংকীৰ্ণ চকুৰ বহু লাখ গোট আতংকিত হৈ পলাই গ"ল। ৰৈ উভতি গুলী চলাবলৈ তেওঁলোকৰ শক্তি নাছিল, ইচ্ছাও নাছিল! অতি পোহৰৰ নিউট্ৰনৰ পৰা অহা বিশেষ বিকিৰণেৰে পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ নিষ্ক্ৰিয় কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত তেজস্ক্রিয় মৌলৰ ভৌতিক বৈশিষ্ট্য সলনি হৈছিল। এতিয়া ভাৰ্চুৱেল সেনাবাহিনীৰ প্ৰায় এক মিলিয়ন সৈনিক আৰু ডাইনোছৰ এটা নিষ্ক্ৰিয় গণলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে, যি কেৱল পলাই যাবলৈ বা নিজকে ধ্বংস কৰিবলৈ সক্ষম।
  স্ব্যাটোপলকৰ নেতৃত্বত মাত্ৰ এক ডজন ফেণ্টমেহে এই উন্মাদ বিশৃংখলতাত নিজৰ সাহস বজাই ৰাখিছিল।
  আলয়ছা প"প"ভিচ আচৰিত হ"ল:
  - আচৰিত কথা যে আমাৰ সৈন্য আৰু এই মুষ্টিমেয় শত্ৰুৰ ওপৰত আতংকৰ কোনো প্ৰভাৱ পৰা নাছিল!
  ইলিয়া মুৰোমেটছে মতামত প্ৰকাশ কৰে:
  - হয়তো ইয়াৰ কাৰণ হ"ল ইহঁতক সেউজীয়া ৰঙৰ টিণ্টেৰে চিহ্নিত কৰা হয়। ইয়াত যেন এক নিৰ্দিষ্ট যাদুৰ মিশ্ৰণ ঘটিছে।
  আলয়ছাই উল্লেখ কৰিছে যে:
  - এইবোৰ আমি জীৱিত অৱস্থাত লৈ যাম নেকি?
  - কেৱল Svyatopolk.
  ডজন ডজন বীৰ, ইয়াৰে দুজন শক্তিশালী যোদ্ধা, টাইটানৰ দৰে যুঁজিছিল, স্ব্যাটোপলক এটা আঘাতেৰে দুজন বা তিনিজন অশ্বাৰোহীক ঠেলি দিছিল, তেওঁলোকৰ চাৰিওফালে মৃতদেহ পৰিল, মৃতদেহ গোট খাইছিল আৰু ক্ৰমান্বয়ে এটা গোটেই টিলা গঠন হৈছিল। কিন্তু শক্তিশালী ডাইনোছৰৰ আঘাতে লগে লগে নাইটসকলৰ প্ৰতিৰোধক ভাঙি পেলালে। মৃত্যুৰ আগতে ছোৱালীকেইজনী সম্পূৰ্ণ উলংগ আছিল, শৰীৰত পেশীৰ অতিৰিক্ত বোজা আৰু বিশাল, টাইটান কুমাৰীক ধুনীয়া আৰু সুসম বুলি ক"ব নোৱাৰি, কিন্তু স্তন দুটা কাৰ্নেচনৰ কলিৰ আকৃতিৰ ওলোটা নিপল থকা আটাইতকৈ থ্ৰুব্ৰেড ম"হৰ থুৰ দৰে। যোদ্ধাসকলে মৰ্যাদাৰে যুঁজিছিল, অসংখ্য কাটি পেলোৱাৰ পৰা ৰঙা তেজৰ ধাৰাবোৰে তেওঁলোকৰ গাঢ় চকলেট ছালখনক সামান্য বেঙুনীয়া ৰঙৰ টিণ্টেৰে ৰং কৰিছিল। হৃদয়বোৰে ধপধপাই থকাৰ সময়তে শক্তিশালী হাত দুখনে তৰোৱাল তুলি লৈছিল, ছোৱালীবোৰৰ এগৰাকীয়ে সোঁহাতখন হেৰুৱাই বাওঁহাতেৰে কাটি পেলাইছিল আৰু বিষৰ মাজতো বৰফতকৈ বগা ডাঙৰ, সম দাঁতবোৰ উদঙাই দি হাঁহিছিল। স্ব্যাটোপলকৰ বাহিৰে সকলোকে নিৰ্দয়ভাৱে কাটি পেলায়। পাতল সেউজীয়া, কোঁচা চুলিৰ নায়ক ছোৱালীজনীয়ে শেষত সৰি পৰিল, তাইৰ কটা মূৰটোৱে চিঞৰি উঠিল:
  - স্লাভা রোস...
  ৰঙা ওঁঠ দুটা শেঁতা আৰু নিথৰ হৈ পৰিল। আৰু মূল সেনাপতিজন নিজেই গুৰুতৰভাৱে আহত হয়।
  ঘোঁৰাৰ পৰা খুন্দা মাৰি তেওঁ জোৰেৰে থিয় হৈ উঠিল আৰু ওপৰলৈ উঠি অহা ইলিয়া মুৰোমেটছক চিঞৰিলে:
  - তুমি মানুহ!
  ইলিয়াই শান্তভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - অৱশ্যেই এজন মানুহ!
  - তেন্তে মোৰ লগত এজন এজনকৈ যুঁজিব! - স্ব্যাটোপলক শেষ শক্তিৰে চিঞৰি উঠিল।
  ইলিয়া মুৰোমেটছে মূৰ জোকাৰিলে:
  - নাই, সেইটো ঠিক নহ"ব!
  - কাপুৰুষ কিয়!
  মহাকাব্যিক নায়কে মূৰ জোকাৰি ম"হৰ ডিঙিত থিয় হৈ আপত্তি কৰিলে:
  - তুমি আহত আৰু যুঁজিব নোৱাৰা! এইটো সম্পূৰ্ণ প্ৰহাৰ হ"ব! তাৰোপৰি মোৰ সময় নাই।
  - ক্ষমা কৰিব!
  - বাৰু, ঠিক আছে, লোৱা! - ইলিয়া মুৰোমেটছে তৰোৱালখন ওপৰলৈ তুলি ঘোঁৰাটো দলিয়াই দিলে, এটা প্ৰবল আঘাতৰ বাবে।
  স্ব্যাটোপলক এই আশা কৰিছিল আৰু হতাশজনক থ্ৰ"ৰে যোদ্ধাজনৰ আগত আগবাঢ়িবলৈ সক্ষম হৈছিল। ব্লেডখন পোনে পোনে শক্তিশালী নায়কৰ পেটত ডুব গ"ল। ঘোঁৰাৰ পৰা পৰি ইলিয়াই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে। স্ব্যাটোপলক শেষ কৰিবলৈ লৰালৰিকৈ গ"ল, কিন্তু হীৰাৰ টিপ থকা ডজন ডজন ৰঙা গৰম কাঁড়ে লগে লগে তেওঁক বিন্ধিলে। সেনাপতিজন তেজ ওলাই পৰিল।
  সৈন্যই দৌৰি আহি ইলিয়া মুৰোমেটছৰ ওচৰ পালেগৈ, আলয়ছা প"প"ভিচে ঘোঁৰাৰ পৰা জপিয়াই পৰিল, কাণখন বুকুৰ ওচৰত থৈ। তেওঁ আনন্দত উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - সি এতিয়াও জীয়াই আছে! ৰাছিয়ানসকলক আনন্দিত কৰক!
  ইলিয়াই চকু মেলিলে:
  - মই আঘাত কৰিলোঁ!
  আলয়ছাই সান্ত্বনা দিলে:
  - মোৰ নিশ্চয় ই মাৰাত্মক নহয়! আপোনাৰ স্বাস্থ্য অতি উত্তম। আমি মাটিত, আকাশত আৰু তীব্ৰ আন্ধাৰত যুঁজিম!
  মুৰোমেটছে ক্ষীণ হাঁহি এটা মাৰিলে:
  "অহা কেইঘণ্টামানৰ ভিতৰত মই যুঁজাৰু নহ"ম।" মই আপোনাক সৰ্বোচ্চ সেনাপতি হিচাপে নিযুক্তি দিছো। যিহেতু আমি জয়ী হৈছিলো, গতিকে আপুনি আৰু সেনাই আন এটা স্তৰলৈ আগবাঢ়িব লাগিব আৰু মহাকাশ যুদ্ধত আমাৰ সৈন্যক সহায় কৰিব লাগিব। এইটো প্ৰথম নম্বৰৰ কাম। মোৰ এনে লাগে যেন সিহঁতৰ অসুবিধা হৈছে।
  আল্যোছাই উত্তৰ দিলে:
  - মইও আন যোদ্ধাৰ দৰে শেষলৈকে নিজৰ কৰ্তব্য পালন কৰিম। শত্ৰুক ক"ত কেনেকৈ আক্ৰমণ কৰিব?
  - ওক্সানাই ক"ব। তাই পৰ্টেলটো পুনৰুত্পাদন কৰিব, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে মই শুই যাম! - ইলিয়া মুৰোমেটছে চকু দুটা মুদি দিলে।
  আল্যোষাই আকৌ এবাৰ কাণখন বুকুত থৈ দিলে। স্পন্দন দুৰ্বল যদিও স্থিৰ আছিল, তেওঁ খৰধৰকৈ জপিয়াই উঠি চিঞৰি উঠিল:
  - খেদি ফুৰাটো আগুৱাই লৈ যাওঁ! আহকচোন সকলো দুষ্ট আত্মাক কাটি পেলাওঁ!
  যোদ্ধাসকলৰ এজনে গাইছিল:
  - আৰু বাওঁফালে আমাৰ সেনাবাহিনী আৰু সোঁফালে আমাৰ সেনাবাহিনী! মদ খাই যুঁজিলে আমাৰ বাবে ভাল!
  আল্যোছাই তেওঁৰ ওঁঠত চৰ মাৰিলে:
  - আমাৰ কেনেকুৱা? শত্ৰু শত্ৰু: ছালৰ ৰং আৰু প্ৰহাৰ কৰা মুখ যিয়েই নহওক কিয়!
  নিৰ্যাতন: ইয়াৰ সকলো ভয়ংকৰ মনোমোহাতা, ছিটিকি পৰা তেজৰ ধাৰা, কটা মৃতদেহ, বহু হাজাৰ জীৱ-জন্তুৱে যন্ত্ৰণাদায়ক যন্ত্ৰণাত সংগ্ৰাম কৰি থকাৰ পিছতো ই প্ৰায় ৰুটিন হৈ পৰিল। যিহেতু পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ যাদুকৰী সৈন্যবোৰ বিপৰীত যাদুৰ দ্বাৰা গুৰুতৰভাৱে দুৰ্বল হৈ পৰিছিল, সেয়েহে তেওঁলোকক ধৰিবলৈ বহুত সহজ হৈ পৰিছিল। নিঃশেষকৰণৰ চৰিত্ৰ আছিল চুলি কটাৰ দৰে, সেনাবাহিনী কেৰাহীত মাখনৰ দৰে গলি গলি গৈছিল। কেৱল ছোৱালী, ভাগ্য ভাল যে তেওঁলোকৰ সকলোৰে চুলি দীঘল আৰু ডাঙৰ আছিল, অৰ্থাৎ তেওঁলোকে নিজকে বুনাই ৰক্ষা কৰিছিল। আলয়ছা প"প"ভিচে অক্সানাৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিলে।
  - সৰ্বোচ্চ যাদুকৰ, আমি জিকিলোঁ!
  ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ আনন্দ লুকুৱাই নোলোৱাকৈ উত্তৰ দিলে:
  - সেই কথা মই ইতিমধ্যে জানো!
  - আপোনাৰ আৰু কি নিৰ্দেশনা?
  - আমি এতিয়াও পৰ্টেলটো খুলিব পৰা নাই। শত্ৰু বৰ শক্তিশালী। গতিকে প্ৰথমে খেদি ফুৰিব। অতি সোনকালে আপুনি মিনি-মেটাৰ আৰু ট্ৰেন্স-স্পেচ জেনেৰেটৰলৈকে ব্ৰেক থ্ৰু কৰিব। সকলো এন্টেনা ভাঙি পেলাওক, তেতিয়া শত্ৰুৰ শক্তি শুকাই যাব। যাদুকৰৰ ক্ষমতা ভেঙুচালি হ"ব আৰু আমি এটা পৰিৱৰ্তন পৰ্টেল তৈয়াৰ কৰিবলৈ সক্ষম হ"ম। ইয়াৰ মাজতে আমাৰ সঁচাকৈয়ে মহাকাশ যুদ্ধত পায়।
  আল্যোছাই উত্তৰ দিলে:
  - আদেশটো বুজি পাইছো আৰু সেইটো কাৰ্যকৰী হ"ব।
  - Ilya Muromets ক'ত আছে?
  - গুৰুতৰভাৱে আহত!
  - হতাহতি অবিহনে যুদ্ধ কৰিব নোৱাৰি! আমি জয়ী হ"লে হয়তো তেওঁৰ আয়ুস বৃদ্ধি কৰিব পাৰিম। এতিয়া গতি বৃদ্ধি কৰক, এটা বিশেষ প্ৰাৰ্থনা ব্যৱহাৰ কৰক।
  - মন্ত্ৰৰ দৰে কিবা এটা।
  - আৰু তুমি তাইক চিনি পাবা!
  আলয়ছা প"প"ভিচে এটা প্ৰাৰ্থনা পঢ়িবলৈ ধৰিলে, তেওঁ আক্ষৰিক অৰ্থত বিভিন্ন অৰ্থহীন যেন লগা শব্দ ঢালি দিলে।
  কমাণ্ড এম্প্লিফায়াৰৰ জৰিয়তে প্ৰেৰণ কৰা হয়:
  - আহা, মোৰ পিছত আওৰাই। মই যি কওঁ, তুমিও কোৱা।
  যদিও মন্ত্ৰৰ প্ৰভাৱ ইমান তাৎপৰ্যপূৰ্ণ নাছিল, তথাপিও অত্যাচাৰ সফল হৈছিল। সেনাবাহিনী বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে ইয়াৰ অৱশিষ্টসকলক ভৰিৰে গচকি পেলোৱা হ"ল: শেষৰ সৈন্যসকলক হত্যা কৰা হ"ল। আৰু উলংগ বন্দীসকলে চুলিৰে ভৰি আৰু মূৰ পেলাই দিলে আৰু অধিক নিৰাপত্তাৰ বাবে আঙুলিৰে নাকটো হেঁচা মাৰি ধৰিলে যাতে সোনকালে গভীৰ টোপনিত ডুব যায়। দৌৰ চলি থাকিল, সমভূমিখনে পাহাৰৰ পাদদেশ, সেউজীয়া ঘাঁহ, ৰঙা বালিক ঠাই দিলে। আলয়ছা প"প"ভিচে আদেশ দিলে, ভিৰ নকৰিব, পৃথক পৃথক গোটত গঠন কৰক।
  তেওঁৰ সন্মুখত এটা দৰ্শন আৰু এটা আজ্ঞা দেখা গ"ল।
  - তৰোৱালেৰে অদৃশ্য গেটখন মাৰিব। এই ক্ষেত্ৰত আপুনি জেনেৰেটৰবোৰলৈকে ব্ৰেক থ্ৰু কৰিব।
  ছয় ভৰিৰ ভয়ংকৰ ঘোঁৰাত উঠি আল্যোছাই সমগ্ৰ সৈন্যবাহিনীৰ আগত দৌৰি দৌৰি পলায়ন কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। আৰু কেইবাখনো দ্ৰুততম যুঁজাৰু বিমানেই তেওঁৰ সন্মুখত উঠিল, স্বচ্ছ দেৱালত খুন্দা মাৰি। পৰি সিহঁতে হাউলি উঠিল, নাকত খুন্দা মাৰিলে আৰু ঘাঁ হ"ল। আনটো সেনাবাহিনীৰো লেহেমীয়া কৰিবলৈ সময় নাপালে। বহু সৈন্যৰ মৃত্যু হ"ল, দুডজনমান ডাইনোছৰৰ হাড় ভাঙি গ"ল আৰু বাকীবোৰে কষ্টেৰে ৰৈ থাকিব পাৰিলে। আল্যোছা প"প"ভিচে জপিয়াই উঠি দুৱাৰখন টিপটিপিয়াকৈ থকা দেখিলে। ই অস্পষ্ট আৰু অতি সৰু আছিল, এলিছৰ বিষয়ে সাধুকথাৰ এখন আচৰিত বাগিচাৰ দুৱাৰখনৰ কথা মনত পেলাই দিছিল যদিও লগে লগে তেওঁৰ অনুভৱ হ"ল যে তেওঁ সেই দুৱাৰখনত খুন্দা মাৰিব লাগিব।
  তেওঁ এটা উন্মাদ মন্ত্ৰ চিঞৰিলে, আল্যোশাই চেলেকিলে:
  - বিজয় অপেক্ষা, বিজয় অপেক্ষাত যিসকলে শিকলি ভাঙিব বিচাৰে!
  বাধাটো কঁপিবলৈ ধৰিলে আৰু লাহে লাহে ছিন্নভিন্ন হ"বলৈ ধৰিলে। তাৰ পৰা ধ্বংসাৱশেষ উৰি গ"ল, তাৰ পিছত কিবা এটা কঁপি উঠিল আৰু স্বচ্ছ কৱচটো অৱশেষত বিভাজিত হৈ গ"ল। অৱশেষত এই কথা নিশ্চিত কৰিবলৈ আলয়ছা প"প"ভিচে ডেগাৰ নিক্ষেপ কৰিলে।
  - বাটটো স্পষ্ট! মোৰ পিছে পিছে জপিয়াই যা!
  ডেকা সেনাপতিজনে জপিয়াই পৰিল আৰু পাস্তুখভ আৰু আন অশ্বাৰোহী সৈন্যই তেওঁৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ গ"ল।
  ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে সুধিলে:
  - আমি নিজৰক কিয় সহায় নকৰো?
  - এতিয়াও সম্ভৱ হোৱা নাই, আমি মেগা ৰিয়েক্টৰবোৰক আগুৰি থকা এন্টেনাবোৰ ধ্বংস কৰিব লাগিব।
  "তেন্তে আমাৰ আৰু বেছি একো বাকী নাই।"
  আগফালে এন্টেনাৰে ঘন বিন্দু বিন্দুকৈ থকা এটা উপত্যকা আছিল। কিছুমান এন্টেনা আছিল বিশাল, দহ হাজাৰ কিলোমিটাৰ আকাৰৰ, পাইন গছৰ দৰে ওলাই থকা, আনহাতে আন কিছুমান বিপৰীতে সৰু, নলৰ ডাঠৰ দৰে।
  - সিহঁতক ধ্বংস কৰা! ধাতুৰ ওপৰত ধাতু নাৰাখিব!
  আৰম্ভ হৈছে অল আউট বধ। কিন্তু হাইপাৰকাৰেণ্টৰ পৰা দুশমান সৈনিকে প্ৰবল জোকাৰণি লাভ কৰিছিল। হিংস্ৰ জোকাৰণিত কুটিল হৈ পৰিল। আলয়ছাই আদেশ দিলে:
  - স্কাৰ্ফ খুলি লওক বা হাতত আন কিছুমান চেগ বান্ধি কাটি লওক।
  ডাইনোছৰবোৰেও এন্টেনাৰ লগত খুন্দা মাৰি পেলাইছিল, সেইবোৰ তললৈ পেলাই দিছিল আৰু একে সময়তে ইমপেক্টৰ পৰা চিঞৰিছিল। কেৱল এটা ভয়ংকৰ ডিন হৈ গ"ল। তীখাৰে জিলিকি থকা অৰণ্যখন ধ্বংস কৰিলে ভিৰ।
  মাজে মাজে বতাহৰ মাজেৰে কৰ"নাৰ স্ৰাৱ জপিয়াই পৰিছিল, আৰু বজ্ৰপাত পৰিছিল। কিন্তু ভুক্তভোগীৰ সংখ্যা কম আছিল, বেছিভাগেই হত্যাকাৰী শক্তি আছিল ওপৰলৈ।
  পাস্তুখভে যাদুকৰী বিদ্যুতৰ পৰা দুটামান আঘাত পাইছিল যদিও ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ খং আৰু বেছি হ"ল।
  - মই মেৰপালক, আৰু খ্ৰীষ্টই নিজেই নিজকে ভেড়াৰখীয়াৰ লগত তুলনা কৰিছিল! গতিকে মই তোমাক মৃত্যুৰ ছাঁৰ উপত্যকাত ৰখীয়া কৰিম!
  এন্টেনা, আনকি ডাঙৰ ডাঙৰবোৰো পৰি গ"ল। লাহে লাহে সমভূমিখন বহু ধাতুৰ টুকুৰাৰে ভৰি পৰিল। মানুহতকৈ এন্টেনা ধ্বংস কৰাটো সহজ: ই নিশ্চল আৰু প্ৰতিশোধ লোৱা নাই।
  শেষৰ এন্টেনাটো ভাঙি যোৱাৰ লগে লগে সেনাবাহিনীৰ ওপৰৰ আকাশৰ ৰং সলনি হৈ ক"লা হৈ পৰিল! নাটাছাৰ আত্মবিশ্বাসী মাতটো আল্যোছাৰ কাণত বাজি উঠিল:
  - তুমি এতিয়া আমাৰ ল'ৰা! কামটো সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। এতিয়া আমি আগবাঢ়িছো, সেনাবাহিনী পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিছো, অতি সোনকালে আমি পৰ্টেলটো খুলিম।
  আল্যোছাই চিঞৰিলে:
  - আমি যিমান পাৰো সোনকালে এই কামটো কৰিব লাগিব! আমাৰ ল'ৰা-ছোৱালীবোৰ মৰিছে!
  সঁচাকৈয়ে মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ সৈন্যবাহিনী বেয়া হৈ গৈ আছিল! উচ্চ শক্তিয়ে তাইক হেঁচা মাৰি ধৰিছিল আৰু লোকচান বাঢ়ি আহিছিল। ডাঙৰ ডাঙৰ ষ্টাৰশ্বিপবোৰ ফাটি গৈছিল, সৰুবোৰ টৰ্চত মাখিৰ দৰে জ্বলিছিল আৰু আৰু ক"তো পিছুৱাই যাব পৰা নাছিল। তেওঁৰ সহায়কসকলে বিশেষকৈ এলফে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - হয়তো আমি আন্তঃসাৰ্বজনীন স্থান এৰিব পাৰো। আনফালে দুৰ্গ গ্ৰহবোৰে আমাক সহায় কৰিব। শত্ৰুক পলম কৰিব!
  আলেকজেণ্ডাৰে খঙেৰে এনে প্ৰস্তাৱ নাকচ কৰিলে:
  - কোনো কাৰণতে! এই ক্ষেত্ৰত ইমানবোৰ অপ্ৰয়োজনীয় ক্ষতি হ"ব, বিশেষকৈ অসামৰিক জনসাধাৰণৰ পৰা (যদি অৰ্থনৈতিক সৈন্যৰ বিষয়ে তেনেকৈ ক"ব পাৰি)। আমি শক্তিবৰ্ধকৰ বাবে অপেক্ষা কৰিম নহ"লে মৰিম, যিমান পাৰি সিমান শত্ৰুক কঢ়িয়াই নিবলৈ চেষ্টা কৰিম।
  "এই ক্ষেত্ৰত আমি মাত্ৰ প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰো!"-এলফে ক"লে।
  . অধ্যায় নং ৬।
  য়াংকাই ভয়ত কঁপি উঠিল, দাঁত দুটা চেপি ধৰিলে। হঠাতে এইবোৰ ভয়ংকৰ পেড"ফিল যিয়ে তেওঁক ধৰ্ষণ কৰিব বিচাৰে। তদুপৰি তেওঁলোকক দেখাত আৰবৰ দৰে, আৰু আৰবসকলে প্ৰায়ে ল"ৰাক যৌন শোষণ কৰে, যিদৰে তেওঁলোকক কোৱা হয় - বাচা!
  - প্লিজ মোক অত্যাচাৰ নকৰিবা!
  বণিকজনে য়েংকৰ মুখত খুন্দা মাৰিলে, ল"ৰাটোৱে লৰচৰ কৰিলে, গালখন ফুলি উঠিল। মূৰত হুলস্থুল হৈ পৰিল।
  - সোনকালে আহক কুকুৰ পোৱালি, নহ'লে মই তোমাক ছাল কাটিবলৈ আদেশ দিম।
  বেপাৰীৰ সহায়কজনে ভুকুৱাই ক"লে:
  - সেইটোৱেই হ"ল আহমেদ। উলিয়াই নিমখ ছটিয়াই দিব।
  য়াংকাই স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে চুৱেটাৰটো খুলি পেলালে। তেওঁৰ হাতত কাৰ্টুন চৰিত্ৰ এটাৰ ছবি থকা টি-চাৰ্ট এটা আছিল: ক"লা কেপ।
  আহমেদে হাঁহিলে:
  - চহকী কাপোৰ, আৰু তাত কেনেধৰণৰ দানৱৰ চিত্ৰ অংকন কৰা হৈছে।
  ল"ৰাটোৱে থতমত খালে, কষ্টেৰে শুনা গ"ল:
  - কালো পোছাক!
  - কোনে শুনিব নোৱাৰে!
  য়াংকাই ভঙা মাতেৰে চিঞৰি উঠিল:
  - কালো পোছাক!
  - এয়া কোন?
  ল"ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - ডিজনি কার্টুন নায়ক.
  আহমেদে পিছুৱাই গ"ল:
  - তুমি যাদুকৰ নেকি? নে এইটোৱেই আপোনাৰ সাম্ৰাজ্যৰ নাম?
  ল"ৰাটোৱে গুৰুতৰভাৱে ভয় খাইছিল:
  - এইখন এনেকুৱা এখন দেশ!
  - বহু দূৰত!
  - হয়, বহু দূৰত!
  আহমেদে পাগুৰি খুলি মূৰৰ ওপৰ অংশ খোঁচ মাৰিলে:
  - এইটো মই নাজানো! আপুনি আচলতে কল্পনা কৰিব নোৱাৰাকৈ দূৰৈৰ ভূমি দেখিব পাৰে;আমাৰ পৃথিৱীখন অতি বৃহৎ। তোমাৰ চোলাটো খুলি লোৱা, এতিয়া মোৰেই।
  ল"ৰাটোৱে ভীৰুতাৰে খুলি দিলে, সি তৰ্ক নকৰাৰ সিদ্ধান্ত ল"লে। আহমেদে ল"ৰাটোৰ উদং পেটটোলৈ আঙুলিয়াই দিলে। ল"ৰাটোৰ এবছবোৰ ভাস্কৰ্য্য শিল্পকৰ্ম আছিল, চকলেট বাৰৰ দৰে সুকীয়া বাৰ আছিল। চাৰ্কাছ স্কুলত পঢ়ি থকাৰ সময়ত য়াংকাৰ পেশীবোৰ অতি ভাল আছিল;শৈশৱৰ পৰাই প্ৰশিক্ষণে তেওঁৰ শৰীৰটোক নমনীয় আৰু পেশীবোৰ ইলাষ্টিক কৰি তুলিছিল। আহমেদ সন্তুষ্ট হৈছিল:
  - শক্তিশালী দাস, আপুনি আপাত দৃষ্টিত বিদেশী যোদ্ধাৰ জাতিৰ, মাত্ৰ এতিয়াও সৰু আৰু কাপুৰুষ।
  চকু দুটা তললৈ নমাই য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আচলতে মই যোদ্ধা নহয়!
  - কোন?
  - অভিনেতাৰ দৰে কিবা এটা!
  - হয়! ইমান আকৰ্ষণীয়! কিন্তু তোমাৰ গান শুনিবলৈ মোৰ সময় নাই। এতিয়া বুট খুলি লওক।
  য়াংকাই তেওঁক অলপ সাহসীকৈ শুধৰাই দিলে:
  - স্নিকাৰ!
  - এইটোৱেই নেকি?
  - আমাৰ জোতাযোৰৰ নাম তেনেকুৱাই!
  আহমেদে চাবুকটো ওপৰলৈ তুলিলে:
  - মোক বক্তৃতা দিবলৈ সাহস নকৰিবা নেকি! মাত্ৰ গুলীয়াই মাৰিব!
  য়াংকাই অনিচ্ছা সত্ত্বেও সেইবোৰ খুলি দিলে;সিহঁত প্ৰায় নতুন আৰু চিকচিকিয়া আছিল। লেতেৰা নহ"বলৈ তেওঁ মোজাও খুলি দিলে।
  আহমেদ সন্তুষ্ট হ"ল।
  - জৰিমনা! আপুনি এজন আজ্ঞাকাৰী দাস হৈ পৰে! জোতাযোৰ ধুনীয়া আৰু বিক্ৰী হ"ব। এতিয়া পেন্ট খুলি লওক!
  শেষৰ বাক্যটোৱে ল"ৰাটোৰ মনত ভয়ৰ সৃষ্টি কৰিলে, যদি তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে তেওঁক নিৰাশ কৰে তেন্তে কি হ"ব?
  মোৰ হাত দুখন কঁপিবলৈ ধৰিলে। সেই মুহূৰ্ততে এটা চুইপৰ শব্দ শুনা গ"ল আৰু চাবুকটোৱে তেওঁৰ উদং কান্ধটো বেদনাদায়কভাৱে জ্বলাই দিলে।
  - মোৰ আদেশ তৎক্ষণাত পালন কৰা হয় দাস!
  বিষত হুমুনিয়াহ কাঢ়ি থকা য়াংকাই খৰধৰকৈ পেণ্টটো খুলিলে, মাত্ৰ স্প"ৰ্টছ শ্বৰ্ট পিন্ধি থৈ গ"ল। আহমেদে তেওঁৰ কাষ চাপি আহি আনুষ্ঠানিকভাৱে তেওঁক অনুভৱ কৰিবলৈ ধৰিলে। ভৰিৰ কাষেৰে ৰুক্ষ আঙুলিবোৰে খোজ কাঢ়িছিল, বুকুখন গুড়ি কৰিছিল, বাইচেপছ চিটিকিছিল, দাস ব্যৱসায়ীজনে মুখলৈ চালে।
  - দাঁতবোৰ সকলো অক্ষত! এটাও দাগ নাই! সেয়ে মজবুত হাড় আছিল।
  তাৰ পিছত মোৰ ভৰি দুখন অনুভৱ কৰি ভৰি দুখন ওপৰলৈ তুলি দিলে:
  - নাই, আপুনি স্পষ্টভাৱে জন্মতে দাস হোৱা নাছিল, অৰ্থাৎ আপুনি বহুত মূল্যৱান। - আহমেদে ল"ৰাটোক হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে। পৰিষ্কাৰ পেশীবহুল শৰীৰৰ গোন্ধে পশু প্ৰবৃত্তি জাগ্ৰত কৰিছিল যদিও বণিকজনে নিজকে সংযত কৰাত অভ্যস্ত হৈ পৰিছিল। মুঠতে প্ৰডাক্টটো আকৰ্ষণীয় দেখা গৈছিল। আহমেদে ল"ৰাটোৰ শ্যামলা ডাঠ চুলিখিনি যন্ত্ৰণাত টানি ক"লে:
  - ব্লণ্ড ল'ৰা বৰ বিৰল। তাৰ বাবে মই এটা মান্য ধন পাম। আন দাসবোৰৰ লগত তেওঁৰ লগত যোগ দিব।
  য়াংকাই কাপোৰৰ ফালে হাত আগবঢ়াবলৈ ওলাইছিল যেতিয়া চাবুক এটাই তেওঁৰ আঙুলিত বিষাদজনকভাৱে আঘাত কৰিলে আৰু হাতৰ পিছফালে ৰঙা ৰঙৰ ৰেখা এটা ফুলি উঠিল:
  - এতিয়া দাস ক'ত? - আখমেদে কাপোৰ সংগ্ৰহ কৰিলে, আৰু তেওঁৰ সহায়কে য়াংকালৈ কঁকালৰ কাপোৰ দলিয়াই দিলে। "দাস ল"ৰাটোৱে আৰু আঘাত নাপাব।"
  য়াংকাই চিঞৰি উঠিল:
  - গতিকে মই কি কৰি আছো! এতিয়া মই উলংগ হৈ ঘূৰি ফুৰিম, খালী ভৰিৰে?
  - হয়, তুমি তুচ্ছ দাস, নহ'লে তুমি খোলাত খেদি দিয়া হ'ব! এতিয়া তেওঁক আন দাসসকলৰ ওচৰলৈ লৈ যাওক।
  সৰু কুকুৰৰ দৰে অনাড়ম্বৰভাৱে য়াংকাক লৈ যোৱা হ"ল। শিশুটিৰ খালী ভৰি দুখনে প্ৰাকৃতিক উপাদানৰ দ্বাৰা জাৰণ কৰা ফাটি যোৱা ফলকবোৰৰ ওপৰত ভৰি দিলে আৰু তাৰ খালী ভৰি দুখনে অলপ টিকটিকিয়াই উঠিল। শীতল বতাহে শৰীৰটোক সুখদায়কভাৱে আৱৰি ধৰিলে, ল'ৰাটোৰ মনত পৰিল আৰ্টেকৰ কথা, যেতিয়া দহ কিলোমিটাৰ দৌৰাৰ পিছত তেওঁ ভালুক পৰ্বতৰ ওপৰত থিয় হৈ আছিল। লগতে পেট, বুকু, হাত, ভৰি দুখন সাগৰৰ বতাহে আদৰ কৰিছিল, বৈচিত্ৰময় গোন্ধৰ এক সমৃদ্ধ গোটৰ সৈতে। হুইচেলটোৱে স্মৃতিবোৰত বাধা দিলে। জিন্সৰ পকেটৰ পৰা কলম এটা সৰি পৰিল, সহায়কজনে আহমেদৰ হাতত তুলি দিলে। সি তাইৰ ফালে এবাৰ চকু ফুৰালে, কুটিলভাৱে:
  - কি বৰ ধুনীয়া কথা! - বেপাৰীজনে তাইৰ ফালে আৰু ভালকৈ চাই ক"লে আৰু ঘূৰি গ"ল। তাৰ পাছত হুইচেল মাৰিলে। - ৱাঃ! এটা অংকন আছিল, এতিয়া আন এটা! ই কি?
  ম"হৰ ডিঙিত ডাঠ গুটি লৈ এজন সহায়কে হাতেৰে এটা বৃত্ত আঁকিলে:
  - পবিত্ৰ! পবিত্ৰ! ডাইনী!
  য়াংকাই ইফালে সিফালে চাই মনে মনে ক"লে:
  - ইয়াত কোনো যাদু নাই!
  বণিকজনে অধৈৰ্য্য ইংগিত এটা কৰিলে:
  - তাক ওচৰলৈ লৈ আহক!
  ল"ৰাটোক মোটামুটিকৈ টানি নিয়া হ"ল, য়াংকা প্ৰায় পৰি গ"ল, ডিঙিত বিষ হ"ল।
  - গতিকে তুমি কৈছা যাদু নাই।
  ল"ৰাজনে খৰধৰকৈ উত্তৰ দিলে:
  - অৱশ্যেই নহয়! এয়া মাথোঁ আমাৰ প্ৰভুসকলৰ কলা।
  - শিল্পী শিল্প?
  - হয়! হে প্ৰভু! - য়াংকাই প্ৰতিফলিতভাৱে বেঁকা হৈ পৰিল, চাবুকৰ গতি ধৰিলে।
  - ঠিক আছে তেন্তে! যাব পাৰিবা! ইতিমধ্যে আমাৰ বহুত দেৰি হৈ গ'ল। স্তম্ভটোৰ লগত সংলগ্ন কৰক। ৰেষ্ট ষ্টপত ল"ৰাটোক বিতংভাৱে প্ৰশ্ন কৰিম।
  য়াংকাক হাত দুখনেৰে ডাঠ, মোটামুটিকৈ প্লেন কৰা খুঁটা এটাত বান্ধি থোৱা আছিল;তেওঁৰ কাষত প্ৰায় ডজনমান ল'ৰা, একে বয়সৰ বা তেওঁতকৈ অলপ ডাঙৰ বা সৰু। ল"ৰাকেইটা আধা উলংগ, কেৱল কঁকালৰ কাপোৰ পিন্ধিছিল, পাতলকৈ ওলাই থকা পাঁজৰ। ছালখন বৰ ক"লা আছিল, তিনিটা সূৰ্য্যই টেন কৰি পেলাইছিল, কিন্তু ক"লা নাছিল। ল"ৰাকেইটা দেখাত আৰবৰ দৰে, ক"লা চুলিৰ যদিও কিছুমান অলপ পাতল বাদামী আৰু ককেচীয়ানৰ দৰে বেছি। সাধাৰণতে ধুনীয়া ল"ৰাকেইটাই য়াংকাক চাই হাঁহিলে, আৰু মাত্ৰ এজনৰ দৃষ্টিতহে ল"ৰাটোৱে শত্ৰুতা পঢ়িলে। ল'ৰা-ছোৱালীবোৰৰ উদং ভৰি দুখন ক'লা, ঘাঁ আৰু কুটিল হৈ পৰিছিল, সিহঁতে যে বহু দূৰ আগবাঢ়িছে সেয়া স্পষ্ট আছিল। য়াংকাই কঁপি উঠিল আৰু ভাবিলে যে তেওঁ কেনেকুৱা চহৰৰ ল"ৰা হ"ব, দিনে দিনে ধূলিময়, শিলৰ ৰাস্তা এটাত খোজ কাঢ়িব। হাত বান্ধি কাষত থিয় হৈ থকা ল"ৰাটো প্ৰায় ক"লা আছিল যদিও চুলিখিনি পাতল বাদামী - লৰচৰ কৰিব। সি সোঁ উদং ভৰিখন ওপৰলৈ তুলিলে, ইয়াৰ উত্তৰত য়াংকাই বাওঁ ভৰিখন ঘূৰাই ভৰিখন ভৰিৰ ওচৰত থৈ দিলে। এনেকৈয়ে ল"ৰাকেইটাই যেন ইজনে সিজনৰ লগত হাত মিলাইছিল। য়াংকাই লক্ষ্য কৰিলে যে ল"ৰাটোৰ তলুৱাটো টান, ছাগলীৰ শিঙৰ দৰে। ল"ৰাটোৱে মনে মনে সুধিলে:
  - মই আলী, তুমি কোন?
  সদ্য মিন্ট কৰা ডেকা দাসজনে অলপ জোৰেৰে উত্তৰ দিলে:
  - মই য়াংকা।
  চাবুকটোৱে মোৰ পিঠিখন জ্বলাই দিলে। ল"ৰাটোৱে চিঞৰি উঠিল, কিন্তু ওঁঠটো কামুৰিলে;সি আন ল"ৰাবোৰৰ আগত নিজকে লাজ দিব নিবিচাৰিলে।
  - কথা নাপাতিবা! - অভাৰচিয়াৰে চিঞৰি উঠিল।
  য়াংকাই স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে প্ৰণাম কৰিলে। সাধাৰণতে দাসত্বৰ অভ্যাস কিমান সোনকালে গঢ় লৈ উঠে।
  তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিয়া হ"ল, ৰছীডাল টান হৈ পৰিল: তেওঁলোকৰ গতি বৃদ্ধি কৰিবলগীয়া হ"ল। ল"ৰাকেইটা মনে মনে খোজ কাঢ়ি গ"ল, অভাৰচিয়াৰজনে তেওঁলোকৰ ফালে চাই আছে নে নাই চাবলৈ পিছলৈ ঘূৰি চাই মাথোঁ আলীয়ে নিৰৱে ফুচফুচাই ক"লে:
  - আপুনি নিশ্চয় বিদেশী!
  য়াংকাই দুছেকেণ্ডমান ভাবি উত্তৰ দিলে:
  - হয় এজন বিদেশী!
  - তোমাৰ কাপোৰৰ পৰাই এই কথাটো মই লগে লগে বুজিলোঁ ! তদুপৰি কথা কওঁতে এটা অদ্ভুত অনুভৱ হয় যেন দুজন মানুহে একেলগে শব্দবোৰ কৈছে।
  - হয়তো উচ্চাৰণটোৱেই!
  আলীয়ে পৰামৰ্শ দিলে:
  -আপুনি যোদ্ধা জাতিৰ নেকি?
  - দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে নাই!
  - ইতিমধ্যে এই কথা শুনিছোঁ! কিন্তু বাগিচা বা শিলৰ কুৱেৰীত পচি যোৱাতকৈ যোদ্ধা হোৱাটো বহুত বেছি আকৰ্ষণীয়।
  য়াংকাই কঁপি উঠিল:
  - হয়, কল্পনা কৰিছোঁ নিশ্চয় কঠিন হ"ব!
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  "মই এজন শক্তিশালী আৰু স্থিতিস্থাপক ল"ৰা, আৰু যদি মই পৃষ্ঠত শিল এটা খনি কৰিবলৈ বাধ্য হওঁ, তেন্তে মই বহুদিন জীয়াই থাকিব পাৰিম।" কিন্তু মাটিৰ তলত বিশেষকৈ ৰূপৰ খনিত দুবছৰতকৈ বেছি দিন থাকিব নোৱাৰি৷
  - কিয়?
  - বতাহ ইমানেই চালফাৰেৰে বিষাক্ত।
  য়াংকাই ইতিহাসৰ পাঠটো মনত পেলালে:
  - কিন্তু গেলিও আছে।
  - হয়, আৰু ভয়ংকৰ, কিন্তু ই আমাক এতিয়াও ভাবুকি দিয়া নাই।
  - সাম্ৰাজ্যৰ সাগৰ নাই কিয়?
  - সাগৰ আছে, কিন্তু আমি বহুত সৰু, দাসৰ আসন আৰু আঁহত প্ৰাপ্তবয়স্ক পুৰুষ বা মহিলাৰ বাবে ডিজাইন কৰা হৈছে।
  য়াংকা নিমাত হৈ পৰিল। সি ভাবিলে এতিয়া তাৰ বাবে কি অপেক্ষা কৰি আছে। চয়তান ধূৰ্ত, শক্তিশালী অসুৰে তেওঁক দাসত্বৰ সময়লৈ ঘূৰাই পেলাইছে। এতিয়া সি প্ৰায় উলংগ হৈ খোজ কাঢ়িছে, ঘামচি ওলোৱা, নোধোৱা ল"ৰাবোৰৰ কাষত, পিঠিখন লেশ্বৰ পৰা বিষাইছে, আৰু যেন এতিয়াও অলপ আছে৷ বহুদিনৰ আগতে তেওঁ বেছিভাগ ৰাছিয়ান স্কুলীয়া ছাত্ৰতকৈ বেয়া নাছিল, প্ৰায় এজন উৎকৃষ্ট ছাত্ৰ, শ্ৰেণীৰ শ্ৰেষ্ঠ যুঁজাৰু। সঁচা, তেওঁলোক ধনী নহয়, তেওঁলোক এটা সাধাৰণ, গড় পৰিয়াল, কিন্তু সাধাৰণতে সকলোতে যথেষ্ট আছিল। আৰু এতিয়া চয়তানৰ ইচ্ছামতে তেওঁ এখন বিদেশী পৃথিৱীত আছে, য"ত টেলিভিছন, কম্পিউটাৰ, ৰেডিঅ", টেপ ৰেকৰ্ডাৰ, আনকি টুথব্ৰাছও নাই। সাধাৰণতে কল্পবিজ্ঞান উপন্যাসে মিছা কথা কয়। প্ৰাচীন কালৰ যিকোনো আধুনিক ব্যক্তিয়ে অত্যন্ত অস্বস্তি অনুভৱ কৰিলেহেঁতেন। কল্পবিজ্ঞান লেখকসকলক নিজেই ইমান দূৰৈৰ নহয় সময়লৈ পঠোৱা হ"লে তেওঁলোকৰ সোনকালে মৃত্যু হ"লহেঁতেন! নহ"লে আধুনিক মানুহ এজন আবিৰ্ভাৱ হ"ব আৰু সকলোকে মৰা যাওক৷ আৰু একে সময়তে, এনে বোকাময়তা, বিশেষ বাহিনীত তেওঁলোকে আপোনাক তৰোৱাল ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ শিকাব নোৱাৰে, কিন্তু কোনোবা এখন কিতাপত কেজিবিৰ কৰ্ণেলে সকলোকে কাটি পেলাওঁ আহক। এক প্ৰকাৰৰ দানৱ। সাধাৰণতে বেছিভাগ উপন্যাসতে নায়কসকল এফ এছ বি বিষয়া। এটা কু-সংস্কাৰ আছে যে যদি আপুনি এফ এছ বি অফিচাৰ হয় তেন্তে আপুনি নিশ্চয় ছুপাৰমেন। বাৰু, য়েংকিৰ দেউতাক এজন চাইবেৰিয়ান আৰু বিশেষ সেৱাৰ অধিনায়ক। শাৰীৰিকভাৱে যথেষ্ট শক্তিশালী, কিন্তু মোৰ ল"ৰাটো যিহেতু এজন এক্ৰ"বেট, সেয়েহে তেওঁৰ কোলাত কাম নহ"ব৷ ইয়াৰ উপৰিও ইতিমধ্যে ছয় বছৰ বয়সত দবা খেলত তেওঁক পৰাস্ত কৰিছিল য়াংকাই। গতিকে এফ এছ বিৰ মানুহবোৰ এনেকুৱা অতিমানৱ নেকি? নাই, তেওঁলোকো মানৱ জাতিৰ ব্যক্তি, তেওঁলোক কেনেবাকৈ প্ৰশিক্ষণপ্ৰাপ্ত, তেওঁলোকৰ কিছুমান বিশেষ দক্ষতা, নিৰ্দিষ্ট জ্ঞান আছে, কিন্তু অতিমানৱীয় একো নাই। আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই ৰজা হ"ব পাৰে বুলি ভাবিবলৈ? বাইদেউ, মাক এগৰাকী চাৰ্কাছ জিমনাষ্ট, তাই ১০০ মিটাৰ ডেছ দেউতাকতকৈ বেছি বেগেৰে দৌৰে, আৰু ডেড স্প্লিটবোৰ কৰিব পাৰে, যিটো তেওঁৰ দেউতাকে কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু শৈশৱৰ পৰাই য়াংকাই নিজেই অতি নমনীয়তাৰ দ্বাৰা পৃথক আৰু যথেষ্ট সোনকালে এনে ব্যায়াম আয়ত্ত কৰিছিল। কিন্তু কাজিয়াত ই বিশেষ সহায় নকৰে। কষ্টেৰে বাৰ বছৰ সম্পূৰ্ণ কৰা শিশুৱে পঁচিশজন প্ৰাপ্তবয়স্ক আৰু আপাত দৃষ্টিত অভিজ্ঞ যোদ্ধাক নক আউট কৰিব নোৱাৰে। অন্ততঃ এটা কথাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলগীয়া আছে। তেওঁ সঁচাকৈয়ে ক্ল"ন নাইটৰ কথা পঢ়িছিল, এইবোৰ আছিল এজন উন্মাদ কিশোৰ অধ্যাপকে সৃষ্টি কৰা যুঁজাৰু। বিভিন্ন প্ৰাণী আৰু উদ্ভিদৰ গুণৰ সমন্বয়ৰ ফলত অভূতপূৰ্ব শক্তিৰ মিশ্ৰণৰ জন্ম হৈছিল। ইয়াত সকলোবোৰ অধিক যুক্তিযুক্ত, কাৰণ এইবোৰ মানুহ নহয়, কৃত্ৰিম সৃষ্টিহে।
  বয় আলীয়ে সুধিলে:
  - কি কথা ভাবিছা?
  - তোমাৰ ভাগ্যৰ বিষয়ে!
  ল"ৰাটোৱে হাঁহিলে:
  - তুমি গোলাপ চুলিৰ আৰু বৰ ধুনীয়া, তোমাৰ ভাগ্য আমাৰ তুলনাত বহুত বেছি ঈৰ্ষণীয় হ'ব।
  য়াংকাই আচৰিত হ"ল:
  - আৰু সেয়া কিয়!?
  - সম্ভৱতঃ আপুনি এটা হাৰেমত বিক্ৰী কৰা হ"ব।
  - এগৰাকী মহিলালৈ? - য়াংকাই আশাৰে ক"লে।
  আলীয়ে মূৰ জোকাৰিলে:
  - সেইটো যদি তোমাৰ বেছি ভাগ্য ভাল। বেছিভাগ সময়তে বিশেষকৈ ইমান বিৰল চুলিৰ ৰং থকা মৰমলগা ল"ৰাবোৰৰ শেষত অসৎ পুৰুষৰ লগত থাকে। তদুপৰি বৃদ্ধসকলৰ বাবে ই দুৰ্ভাগ্যজনক।
  - বুঢ়া মানুহৰ বাবে এইটো কিয়?! - ল"ৰাটোৱে চকু দুটা ডাঙৰ কৰি দিলে।
  - দেখাত বয়সৰ লগে লগে নাৰীৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ দুৰ্বল হৈ পৰে।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - দাড়িত ধূসৰ চুলি, পাচলিৰ চয়তান!
  - ভালেই কৈছে! - ল'ৰাটোৱে ক'লে, অলপ জোৰেৰে ক'লে। লগে লগে শাস্তি আহিল। এই মহামাৰীয়ে ল"ৰাটোক জ্বলাই পেলালে, ভৰিৰ পৰা প্ৰায় নমাই পেলালে আৰু পিঠিত এটা ৱেল্ট ফুলি উঠিল।
  - তাক মাৰিব নালাগে! - য়াংকাই সোমাই দিলে। আৰু লগে লগে তেওঁ নিজৰ অংশটো পাইছিল, অৱশ্যেই বিষ হৈছিল, কিন্তু এইটো অত্যাচাৰৰ আৰম্ভণি নহয়নে?
  সন্মুখত এখন গাঁও আবিৰ্ভাৱ হ"ল। ঘণ্টা টাৱাৰৰ ডগা আৰু ওলাই থকা বৃত্তটো। কাষে কাষে পথাৰ দেখা গ"ল, বেঙুনীয়া ৰঙৰ কুঁহিয়াৰৰ কাণ, মাটিতকৈ বহুত ডাঙৰ। ডুমুৰৰ দৰে দেখা যোৱা কিবা এটাৰ বাগিচাও দেখা যায়, লগতে চজিনাৰ ডাঠ ডাঠো দেখা যায়। ডুমুৰবোৰ অৱশ্যে অতি ডাঙৰ, তৰমুজৰ দৰে আৰু চজিনাবোৰ বাৰ্চ গছৰ দৰে।
  - ধনী ভূমি! - য়াংকাই ক"লে। - মই ব্যক্তিগতভাৱে কিছু খাদ্য খালে আপত্তি নকৰো৷
  চাই থকা একেজন ল"ৰাই অদয়াভাৱে হিচকি উঠিল:
  - মুখখন বহল কৰি ৰাখক! এইটো আমাৰ বাবে নহয়! এজন দাসে নিজৰ স্থান জানিব লাগিব।
  আলীয়ে আপত্তি কৰিছিল:
  - আমাৰ ঠাই, আমাৰ পৰা ক"লৈকো নাযায়৷ কিন্তু ভাল কিবা এটা লাভ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাটো কোনো কাৰণতে পাপ নহয়।
  ল"ৰাটো নিমাত হৈ থাকিল যদিও তাৰ বুনা ভ্ৰূ দুটাই দেখুৱাইছিল যে সি সুখী নহয়। মাথোঁ এইটোৱেই, মাষ্টৰ বা সতীৰ্থ।
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - সাদাত সদায় কিবা এটাত অসন্তুষ্ট! আমি পাৰস্পৰিক কাজিয়া আৰু তিৰস্কাৰেৰে আমাৰ পৰিস্থিতি আৰু বেয়া কৰি তোলা উচিত নহয়।
  সাদাতে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - এজন দাস মুক্ত হ"ব নোৱাৰে!
  আলীয়ে একমত নহ"ল:
  - কেতিয়াবা বিপৰীত উদাহৰণো আহিছিল।
  য়াংকাই সুধিলে:
  "মই ব্যক্তিগতভাৱে বেশ্যা হৈ শ্বেখৰ সন্মুখত নিজকে অপমান কৰিব নিবিচাৰো।"
  সাদাতে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - এইটো সঁচাকৈয়ে মূৰ্খামি। হাৰেমত জীৱনটো অতি সহজ। ডাঙৰ খাদ্য, ডাঙৰ ৱাইন, কোমল বিচনা। আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ"ল কোনো কাম নাই।
  - কিন্তু কি খৰচ হয় জানেনে! - য়াংকাই মুখখন কঁপাই দিলে। - নাই, মই নিজৰ বাবে এনেকুৱা ভাগ্য কামনা নকৰো।
  - কিন্তু কিয়!
  - কাৰণ মই মানুহ!
  অভাৰচিয়াৰসকলে চেটাৰবক্স ল"ৰাবোৰৰ পাচলিত চাবুকেৰে আঘাত কৰিলে। অতি বেদনাদায়কভাৱে য়াংকাক তিনিবাৰ চাবুকেৰে কোবাইছিল। আনকি চিন্তাটোও জিলিকি উঠিল যে এনেকৈ জীয়াই থকাটো সম্ভৱ নেকি? সুযোগ আহিলে আত্মহত্যা কৰাটো ভাল নহয়। কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত তেওঁ নৰকলৈ যাব, আৰু স্থানীয় চয়তানে তেওঁক চিৰন্তন জুইৰে জ্বলাই দিব। আন কাৰোবাৰ নৰকত অনন্তকাল, আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ পাতাল, ইয়াতকৈ ভয়ংকৰ কি হ"ব পাৰে।
  সাদাতে কান্ধটো জোকাৰিলে, ছালখন কাটি পেলালে। ল"ৰাটোৱে জিভাৰে তেজ চেলেকি আৰু বেগেৰে আগবাঢ়িল, ৰছীডাল টান হৈ গ"ল। তথাপিও তেওঁ নিজৰ আত্মা হেৰুৱাব পৰা নাছিল:
  - মগজু থাকিলে সকলো সুবিধা বুজি পালেহেঁতেন।
  - ফেগ হোৱাৰ সুবিধা?
  - কিছুমান ল'ৰা, তাতোকৈ চতুৰ, ডাঙৰ হৈ নিজে শ্বেখ হৈ সম্পত্তিৰ উত্তৰাধিকাৰী হৈছিল। কিন্তু মূৰ্খবোৰৰ বিপৰীতে বেয়াকৈ শেষ হ"ল, বাগিচা আৰু শিলৰ কুৱেৰীত মৃত্যুমুখত পৰিল। - পিছৰ কেইটা অলপ জোৰেৰে কৈছিল। অধ্যক্ষজনে হাতখন দোলা দিলে, কিন্তু আঘাত কৰা নাছিল। সি বিৰবিৰাই উঠিল:
  - এই ভবিষ্যত শ্বেখে কি কৰিব পাৰে? অৱশ্যে চাবুকটোৱে তেওঁলোকৰ পিঠিত নাচিব।
  দাসৰ স্তম্ভটোৱে যিখন গাঁৱত সোমাইছিল সেইখন ভিক্ষাৰী, জুপুৰীৰ দৰে জুপুৰি আছিল। ৰাস্তাটো লেতেৰা, য়ংকাই প্ৰায় গৰুৰ গোবৰ এটাত ভৰি দিলে। আৰু ইয়াত গৰুবোৰ নিজেই, হীৰা আকৃতিৰ শিং, একেলগে পাঁচটা, যথেষ্ট চৰ্বিযুক্ত। আৰু পিঠিত ডেউকা আছে। কিন্তু এনে ওজন তুলিবলৈ তেওঁলোক যে সক্ষম সেয়া সন্দেহজনক। বাসিন্দাসকলে বেছিভাগেই দাসতকৈ বেছি ভাল সাজ-পোছাক পিন্ধা নহয়, কেৱল প্ৰাপ্তবয়স্কসকলেহে কাঠৰ জোতা আৰু কিছুমান ৰঙীন চেলেং পিন্ধে।
  মাত্ৰ এটা ঘৰ শিলৰ আৰু চহকী দেখা যায়, লগতে স্থানীয় গীৰ্জাঘৰটোও। দেখাত সৰু গীৰ্জাঘৰৰ দৰে আৰু শিলৰেও নিৰ্মিত। গাঁওখন অৱশ্যে সৰু নহয়, ঘৰ বহুত আছে, সৰ্বত্ৰ বিয়পি থকা ল"ৰাবোৰে হুইচেল মাৰি দাসবোৰলৈ আঙুলিয়াই দিয়ে। কিন্তু একো পেলাই নিদিয়ে।
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - তেওঁলোকৰ বহুতেই যিকোনো সময়তে দাস হ"বও পাৰে। সকলো কৃষক ঋণত, ধনী মাটি থকাৰ পিছতো অনাহাৰে। শিশুক দাসত্বত বিক্ৰী কৰা হয়;আমাৰ বিশাল দেশত মুক্ত দাসতকৈ বহু বেছি দাস আছে। চাওক এতিয়া আমাৰ ৰেংক বাঢ়িছে।
  সঁচাকৈয়ে ৰূপালী ত্ৰিভুজটো থকা পুৰোহিতজনে প্ৰায় ডজনমান শক্তিশালী, অৰ্ধনগ্ন ল"ৰা আৰু ছয়জনী কিশোৰীক উলিয়াই আনিলে। তেওঁ দাস মালিকৰ লগত বেছি দিন দৰদাম কৰা নাছিল। সোণৰ ক্ষীণ মোনা এটা পাই তেওঁ দাসসকলক গতাই দিলে। বান্ধিবলৈ তীখাৰে নিৰ্মিত।
  আহমেদ হঠাতে ৰৈ গ"ল, তেওঁৰ মনোযোগ এজনী ছোৱালীয়ে আকৰ্ষণ কৰিলে: খালী ভৰিৰে পাতল কিন্তু পৰিষ্কাৰ টিউনিক পিন্ধি, তাই ভালকৈ গঢ় লৈ উঠিছিল আৰু মুখখন ধুনীয়া।
  - মোক এই দাসটো লাগে।
  পুৰোহিতজন বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিল:
  - এইজনী গাঁৱৰ বয়োজ্যেষ্ঠৰ ছোৱালী !
  - আৰু যে তেওঁৰ কোনো ঋণ নাই?
  পুৰোহিতজনে আনন্দিত হ"ল:
  - কিয় আছে! তাৰ গাঁৱৰ ৰাজকোষৰ অভাৱ!
  - কি! ইয়াৰ বাবে মই তেওঁৰ ছোৱালীজনীক লৈ গৈছো। তেনে ছোৱালী গাঁৱৰ বাবে নহয়।
  পুৰোহিতে মান্তি হ"ল:
  - তাইৰ ঠাইখন হাৰেমত!
  - বা বাগিচা এখনত! - আহমেদে খঙেৰে ক"লে। - মোৰ মতে এইটো তাইৰ বাবে অধিক উপযুক্ত!
  পুৰোহিতে আপত্তি কৰিলে:
  "তাই ইতিমধ্যে বাগিচাখনত সকলো সময়তে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে।" চাওকচোন তাইৰ হাত দুখন কিমান কেলাছ।
  - ইয়াত সি দাস হ'ব! তাইক লৈ যাওক!
  লগে লগে ছোৱালীজনীৰ ওপৰত এটা লাচো দলিয়াই দিয়া হ"ল। তাই দুৰ্বলভাৱে প্ৰতিহত কৰিলে। বেপাৰীজনে তাইৰ কাষ চাপি আহি তাইৰ বুকুখন হাতেৰে চুই দিলে। নিপলবোৰ লগে লগে ফুলি উঠিল, ছোৱালীজনীয়ে পিছলৈ জোকাৰি গ"ল।
  - দাসক ক'লৈ পঠিয়াই আছা? নে চাবুক বিচাৰে? নাজানেনে, দাসী ছোৱালীয়ে মালিকে হাত ফুৰাই টানি আঁতৰি যাব নালাগে।
  ছোৱালীজনীয়ে ভীৰুতাৰে উত্তৰ দিলে:
  - মই দাস নহয়। জন্ম মুক্ত!
  - কিন্তু এজন ভিক্ষাৰী, আৰু এইটো প্ৰায় একেই কথা। ইতিমধ্যে আপোনাক দাসত্বত বিক্ৰী কৰা হৈছে আৰু আপুনি মাত্ৰ ইয়াৰ লগত সহমতত উপনীত হ"ব লাগিব। আৰু যদি মোৰ প্ৰতি দয়ালু হয়, তেন্তে শিকলিত থকাটো বেছি নৰকীয় নহ"ব।
  ছোৱালীজনীয়ে গৌৰৱময় মূৰটো ওপৰলৈ তুলিলে:
  - মই নিজকে দাস বুলি চিনি নাপাওঁ!
  - তেনেকুৱাই হৈছে! আহকচোন, পোষ্টটোলৈ গৈ তাইৰ কাপোৰ খুলি!
  ছোৱালীজনীৰ টিউনিকটো ফালি পেলালে, তাইৰ প্ৰলোভনমূলক মাংসটো উন্মোচিত হৈ পৰিল। য়াংকাই প্ৰতিফলিতভাৱে আঁতৰি গ"ল, কিন্তু বাকী ল"ৰাকেইটা চকু দুটা ডাঙৰ যেন লাগিল। সৌন্দৰ্য্যজনক সুস্থ আৰু যথেষ্ট পেশীবহুল যেন লাগিছিল। তাইৰ হাত দুখন বান্ধি ভৰি দুখন ক্লেম্পত থৈ দিয়া হৈছিল।
  আখমেদে নিজেই চাবুকটো হাতত লৈ দোল খালে, কিন্তু মাৰিব নোৱাৰিলে:
  - বাৰু দাস, তুমি মোৰ পৰা ক্ষমা বিচাৰিছা!
  - নহয়! কেতিয়াও নহয়? আৰু মই দাস নহয়!
  আহমেদে হাঁহিলে:
  - দেখিছোঁ তুমি এগৰাকী জেদী কুকুৰ! পাওক!
  চাবুকটোৱে হুইচেল মাৰিলে আৰু এটা প্ৰচণ্ড আঘাত ছোৱালীজনীৰ পিঠিত পৰিল। আহমেদ শাৰীৰিকভাৱে শক্তিশালী আছিল আৰু হঠকাৰী দাস আৰু নিষ্ঠুৰ কু-অভ্যাসক বশ কৰাৰ অভিজ্ঞতা আছিল। অৱশ্যে ছালখন কাটি যোৱা নাছিল, এতিয়াৰ বাবে তেওঁ তাৰ যত্ন লৈ আছিল। ছোৱালীজনীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে যদিও কান্দোন এটা আঁতৰাই ৰাখিলে।
  - বাৰু, দাসজনে মানি লৈছে নেকি?
  - মই দাস নহয়!
  - হঠকাৰীতা মূৰ্খামিৰ চিন! অধিক পাওক! - আহমেদে ছোৱালীজনীক চৰ মাৰিবলৈ ধৰিলে। প্ৰতিটো আঘাতৰ লগে লগে সি আৰু জোৰেৰে আঘাত কৰিলে। মোৰ পিঠিৰ ছালখন ফাটি গ"ল, তাৰ পিছত বাৰবোৰে মোৰ বগলীবোৰ ফালি পেলালে। আঘাতৰ ফলত কাটি যোৱা ঠাইবোৰ ছেদ হৈ তেজ বৈ গৈছিল। আহমেদৰ আঘাতবোৰ তললৈ নামি আহিল। ছোৱালীজনীৰ উলংগ নিতম্ব বেঙুনীয়া হৈ পৰিল আৰু তাইৰ মাংস উন্মুক্ত হৈ পৰিল। পিছৰ আঘাতটো তাইৰ ভৰিৰ গোৰোহাত নামিল, তাৰ পিছত বণিকজনে ছোৱালীজনীৰ ধূলিময় ভৰিত খুন্দা মাৰিলে। দুৰ্ভগীয়া মহিলাগৰাকীয়ে প্ৰচণ্ড আঘাতবোৰলৈ নাচালে, চিঞৰি নাথাকিল, শেষ ক্লিক কৰাৰ পিছত মূৰটো দোলা দি পৰিল। আহমেদে চিঞৰি উঠিল:
  - খুলি গাড়ীত পেলাই দিব। আমি ছোৱালীজনীক লৈ নিলামত থৈ দিম। ছালখন সোনকালে ভাল হ"ব।
  ছোৱালীজনীৰ ওপৰত বাল্টি পানী ঢালি গাড়ীখনৰ ওচৰলৈ লৈ গ"ল। দাসসকলক শসা আৰু টমেটো মিহলি কৰা বীনৰ দৰে কিবা এটা সৰু মাটিৰ বাটিৰ লগতে ৰুটিও দিয়া হৈছিল।
  চামুচ নিদিলেও পানীৰে হাত ধুবলৈ দিয়া হৈছিল। ইয়াৰ পিছত য়াংকাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে বিদেশী খাদ্য চেষ্টা কৰিছিল। সোৱাদ বেয়া হোৱা নাছিল। যথেষ্ট ৰসাল আৰু সুখদায়ক, তিনিটা সূৰ্য্যৰ তলত গজা। সঁচা, চহকী মৌৰ দৰে এটা অদ্ভুত সোৱাদ আৰু চ্যুইংগামৰ সতেজতাই খাদ্যটোক কিছু নিৰ্দিষ্টতা দিছিল যদিও ভাল লাগিছিল। সঁচা, ইমান দীঘলীয়া যাত্ৰাৰ পিছৰ অংশটো স্পষ্টভাৱে যথেষ্ট নহয়। ভাগ্য ভাল যে য়াংকাই এতিয়াও ইমানখিনিৰ মাজেৰে পাৰ হোৱা নাই আৰু তেওঁৰ যথেষ্ট হৈছে৷ কিন্তু মোৰ শুবলৈ মন গ"ল। কাৰণ, সিহঁতে সন্ধিয়া দেৰিকৈ স্থানান্তৰিত হৈছিল, আৰু ল"ৰাটো উইচ্ছু নাছিল। খোৱাৰ পাছত মোৰ চকুৰ পতাবোৰ লাগি থাকিব ধৰিলে। ল"ৰাটোৱে বহি পিঠি নম"বলৈ ধৰিলে, প্ৰস্ৰাৱটো চুব নোৱাৰাকৈ ঠাই বাছি লৈ।
  সিহঁতে অভদ্ৰভাৱে মাতিলে আৰু চাবুকটো আকৌ তাৰ উদং শিশুসুলভ কান্ধত পৰিল। ল'ৰাটো জপিয়াই উঠি আকৌ বান্ধি থোৱা হ'ল। দাসসকলক আৰু অধিক খেদি পঠিওৱা হ"ল, এনে লাগে যেন পৰিৱৰ্তন ওচৰ চাপিব বুলি ভবা নাছিল।
  আলীয়ে য়াংকাক ফুচফুচাই ক"লে:
  - একো নাই! বণিক নিজে ভাগৰি পৰিলে আমাক বিৰতি দিব।
  - পাৰিলে ভাল আছিল!
  এতিয়া সিহঁতে মোটা শিলগুটিৰ ওপৰত খোজ কাঢ়িছিল। ল'ৰাটোৰ উদং ভৰি দুখনে বহুত বেছি অস্বস্তিৰ সন্মুখীন হ'ল, বিষাদজনকভাৱে খজুৱতি হ'বলৈ ধৰিলে আৰু জ্বলিবলৈ ধৰিলে। নিজকে বিচলিত কৰিবলৈ আৰ্টেমে আলীৰ লগত কথা-বতৰা আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁৰ এনে লাগিল যে এই ল"ৰাটো বয়সৰ বাহিৰত স্মাৰ্ট আৰু দ্ৰুতবুদ্ধিসম্পন্ন।
  - এই ৰাজ্যৰ নাম কি?
  আলীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - এইখন ৰাজ্য নহয়, চুলতানী।
  - কি যে ডাঙৰ পাৰ্থক্য!
  - নকবা! আমাৰ ৰাজ্যখন বিশাল আৰু শক্তিশালী। বিভিন্ন ৰজা আৰু শ্বাহসকলে চুলতান বাবাতুৰক ভয় কৰে।
  য়াংকাই বিড়ম্বনাৰ দৰে হাঁহিলে:
  - বাবাতুৰা তুমি কৈছা?
  - বাবাতুৰ ষষ্ঠ, বা ৰক্তাক্ত বুলি কোৱাৰ দৰে।
  নতুনকৈ মিন্ট কৰা দাসজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - হয়, এইটো এটা শক্তিশালী বংশৰ প্ৰতিনিধি।
  অভাৰচিয়াৰজনৰ ফালে পিছলৈ ঘূৰি চাই আলীয়ে মাতটো কমাই দিলে।
  - তেওঁ নিজৰ ডাঙৰ ভাই ৰামচেছ ২ক হত্যা কৰিলে, আৰু তেওঁৰ সমগ্ৰ পৰিয়ালটো ধ্বংস কৰিলে। তাৰ পাছত তেওঁলোকৰ মূৰবোৰ বাজিত লগোৱা হ"ল। আন কিছুমানে কয় যে তেওঁক কেৱল জুইত জ্বলাই দিয়া হৈছিল যদিও সিংহাসনৰ কেঁচুৱা উত্তৰাধিকাৰীজনহে জীয়াই থকাৰ উৰাবাতৰি আছে।
  য়াংকাই সহজেই মান্তি হ"ল:
  - ভয়ংকৰ কাহিনী!
  - আৰু আন্ধাৰ নহয়! কিন্তু কথাটো হ"ল বন্ধু য়াংকা৷ যদি মালিকে ৰাজধানীলৈ ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন কৰাৰ ৰিস্ক লয়, তেন্তে চুলতানৰ উচ্চ নপুংসকে আপোনাক কিনাৰ সম্ভাৱনা আছে।
  য়াংকা ম্লান হৈ পৰিল:
  - এনে নহয়!
  - কি কৰিবা! আৰু সাধাৰণতে, উপপত্নী হোৱাটো পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বেয়া ভাগ্য নহয়, যদিও...
  - কি, যদিও!
  - চুলতানে সৰু ল'ৰাক অত্যাচাৰ কৰি ভাল পায় বুলি কয়। তেওঁ বৰ উদ্ভাৱনীমূলক, তেওঁলোকে কয় যে তেওঁ আনকি নিজেই এটা নিৰ্যাতন মেচিনো নিৰ্মাণ কৰিছিল।
  য়াংকাই কঁপি উঠিল:
  - সেইটো কেনেকৈ জানিবা!
  - এই কথা তোমাক কেনেকৈ বুজাম? বুজিছা, চুলতানে মন্ত্ৰী, অবজিৰ, সম্ভ্ৰান্ত লোকৰ লগতে নিজৰ বৃহৎ মহিলা হাৰেমৰ ওচৰত জল্লাদ হিচাপে নিজৰ প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শন কৰি ভাল পায়। তাৰ পিছত তেওঁলোকে এই কথা বিয়পাই দিলে আৰু ৰাইজৰ মাজত বিভিন্ন উৰাবাতৰি বিয়পি পৰিল। প্ৰায়ে তেওঁলোক শ্ৰেষ্ঠ চোৰাংচোৱা।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - হয়, এইটো যথেষ্ট সম্ভৱ! পুগাচেভৰ বিদ্ৰোহৰ বিষয়ে তিনি খণ্ডৰ এখন কিতাপ পঢ়িলোঁ, আৰু চৰকাৰী প্ৰতিবেদনৰ দুসপ্তাহ আগতে ৰাজধানীত উপস্থিত হোৱা জাৰৰ বিষয়ে এটা উৰাবাতৰি ওলাইছিল। সাধাৰণতে যিকোনো চোৰাংচোৱাতকৈ জনপ্ৰিয় উৰাবাতৰি ভাল আছিল।
  সাদাতে কথা-বতৰাত প্ৰৱেশ কৰিলে:
  - জীয়াই থাকিব বিচাৰিলে শাসকসকলৰ লগত সাৱধান হওক।
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - দাসৰ জীৱনটো জীৱন নহয়, কিন্তু আপুনিও ইয়াৰ পৰা বিদায় ল"ব নিবিচাৰে।
  ল"ৰাটোৱে চাৰিওফালে চালে, মৃদু বতাহ বলিছে, চৰাইবোৰে গান গাইছে, শব্দবোৰ চহকী, চহকী আছিল। থ্ৰাছ, নাইটিংগেল, অৰিঅ"লৰ পৰা কিবা এটা। কিন্তু অপাৰ্থিৱ মোহনীয় শব্দও আছে। ইয়াৰ ফলত আপোনাৰ আত্মাটো বহুত ভাল লাগে, আনকি আপোনাৰ ঘাঁ হোৱা ভৰি দুখনেও ইমান বিষ নকৰে আৰু আপুনি কম ভাগৰুৱা অনুভৱ কৰে। শৰীৰটো প্ৰশিক্ষিত আৰু পৰিৱৰ্তন সহ্য কৰিব, আৰু ভৰি দুখনে অভ্যস্ত হৈ পৰিব, মাত্ৰ নিজকে অতিক্ৰম কৰিব লাগিব। সাধাৰণতে ভৱিষ্যতৰ কথা চিন্তা কৰাৰ সময়।
  চিন্তাৰ এটা ধাৰা বৈ আহিল। ইয়াত সম্ভাৱনা এতিয়াও অস্পষ্ট। বিশুদ্ধ প্ৰবৃত্তিগতভাৱে এশ শতাংশ মানুহৰ দৰে উপপত্নীৰ ভূমিকাই তেওঁক ভয় খুৱাইছে। শিশুৱে প্ৰাপ্তবয়স্ক জীৱনৰ বিষয়ে একো নাজানে বুলি ভাবে তেওঁ মূৰ্খ। আনুষ্ঠানিকভাৱে তেওঁক পৰ্ণগ্ৰাফী চাবলৈ দিয়া নহয়, কিন্তু আচলতে দেখা নোপোৱা স্কুলীয়া ছাত্ৰ এজনক বিচাৰি পোৱাটো কঠিন। আন এটা কথা হ"ল তেওঁ এই বিষয়ত এতিয়াও আগ্ৰহী নহয়। কিন্তু চৈধ্য বছৰ বয়সত, মাত্ৰ দুবছৰৰ পিছত, এইটো অৱশ্যেই তেওঁৰ প্ৰিয় খেলা-ধূলা হৈ পৰিব। প্ৰকৃতিৰ লগত তৰ্ক কৰিব নোৱাৰি, কিশোৰ-কিশোৰীৰ বাবে নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰাৰ সময়ত কৰ্তৃপক্ষই কি ভাবিছে সেয়াও স্পষ্ট নহয়। কাৰণ, এইটো এটা স্বাভাৱিক, মৌলিক প্ৰবৃত্তিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ, আৰু সেয়েহে অসাৰ, পৰাজয়ৰ নিৰ্ধাৰিত। কাৰণ প্ৰকৃতিক পৰাস্ত কৰিবলৈ কোনেও কেতিয়াও সক্ষম হোৱা নাই; আৰু নিষেধাজ্ঞাৰ ফলত কিশোৰ-কিশোৰীৰ মনোজগতত আঘাত আৰু বিভিন্ন নিৰ্যাতনৰ সৃষ্টি হৈছিল, বিশেষকৈ আৰক্ষীৰ দ্বাৰা। ৰাছিয়া আৰু আন দেশৰ আইন ইমানেই অসম্পূৰ্ণ। কিশোৰজন প্ৰায় প্ৰাপ্তবয়স্ক আৰু সমাজৰ আটাইতকৈ অসুখী আৰু বঞ্চিত সদস্য। তেওঁ নিৰ্বাচনত অংশগ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে। আনহাতে এজন ক্লিনিকেল ইম্বেচিলে কৰিব পাৰে। সোতৰ বছৰ বয়সত যদিও ইতিমধ্যে একাংশ কিশোৰে ডক্টৰেট ডিচাৰ্টেচন লিখিছে। আৰু সাধাৰণতে আধুনিক শিশুটি অতি স্মাৰ্ট, বিকশিত, আৰু কম্পিউটাৰ ব্যৱহাৰ কৰে: কাৰণ এইটো এজন অধ্যাপকৰ শক্তিৰ বাহিৰত। তেওঁক ভোটদানৰ অযোগ্য বুলি গণ্য কৰাটো যুক্তিসংগত নহয়। ইতিহাসে বহু উদাহৰণ জানে : যেতিয়া কিশোৰ-কিশোৰীসকলে এখন সমগ্ৰ ৰাজ্যক মৰ্যাদাৰে শাসন কৰিছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, ইভান দ্য টেৰিবলে বাৰ বছৰ বয়সত ৰিজেণ্ট শ্বুইস্কিক হত্যাৰ নিৰ্দেশ দিছিল, যাৰ ফলত সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলে নিজৰ হিচাপ ল"বলৈ বাধ্য হৈছিল। কিন্তু এইটো আছিল ইণ্টাৰনেটৰ কুখ্যাত ত্বৰণ আৰু উত্থানৰ আগৰ কথা, যেতিয়া য়াংকাই সকলো জানিব পাৰিছিল। যিকোনো ৰচনা কপি কৰক, পৰমাণু বোমাটোৱে কেনেকৈ কাম কৰে, প্ৰাচীন ৰোম আৰু মাৰ্কিছ ডি চেডৰ ইতিহাস পঢ়ক। গতিকে এজন শিশু প্ৰডিজিয়ে ভোট দিব নোৱাৰে কিয়, কিন্তু এজন মদ্যপায়ী গৃহহীন ব্যক্তিৰ অধিকাৰ আছে? য়েংকিছৰ নিজস্ব সংস্কৰণ আছিল: শিশুসকল, নিয়ম অনুসৰি, প্ৰাপ্তবয়স্কতকৈ অধিক বিৰোধী আৰু তেওঁলোকৰ পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰতি বহুত বেছি ইচ্ছা থাকে। অৰ্থাৎ এটা শিশুৱে ভোট দিয়াটো কৰ্তৃপক্ষৰ বাবে লাভজনক নহয়।
  শিশুৱে অধিক স্বাধীনতা ভাল পায় আৰু ডেম"ক্ৰেট বা নেচনেলিষ্টক ভোট দিব। মোটা শিলগুটিৰ পৰা কেঁচা হৈ পৰা হাতৰ তলুৱাখনেৰে য়াংকাই নিজৰ উদং গোৰোহাটো খোঁচ মাৰিলে আৰু সহজ হৈ পৰিল। বাৰ বছৰ বয়সত এজন আধুনিক শিশুৱে যদি মূৰ্খ নহয়, তেন্তে ইতিমধ্যে ৰাজনৈতিক চিন্তা আৰু বিশ্বদৃষ্টিভংগীৰ ভেটি স্থাপন কৰিছে। গতিকে তেওঁও ভাবে; ৰাছিয়াৰ বাবে কোনটো ব্যৱস্থা ভাল, পুঁজিবাদী বা সমাজবাদী, চৰকাৰৰ ব্যৱস্থা: গণতন্ত্ৰ নে একনায়কত্ববাদ! ইয়াত অৱশ্যে এটা নিৰ্দ্বিধায় সিদ্ধান্তত উপনীত হোৱাটো টান। প্ৰতিটো ব্যৱস্থাৰ নিজস্ব সুবিধা আৰু অসুবিধা আছে। পৰিকল্পিত, সমাজবাদী অৰ্থনীতিৰ ফলত ছোভিয়েট ইউনিয়নে বৃহৎ সফলতা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ঔদ্যোগীকৰণৰ কাম আৰম্ভ হ"ল আৰু এটা শক্তিশালী গধুৰ উদ্যোগৰ সৃষ্টি হ"ল। ১৯৪১ চনত ইউ এছ এছ আৰৰ হাতত আছিল সৰ্বাধিক টেংক বহৰ, সৰ্বাধিক বিমান আৰু বন্দুক। সঁচা, নৌসেনা, পৰিবহণ, লঘু আৰু খাদ্য উদ্যোগ পিছ পৰি আছিল। মানুহে বৰ ভালকৈ জীয়াই নাথাকিল, কিন্তু কোনেও ভোকত নাথাকিল, ক্ৰমান্বয়ে কৃষিৰ বিকাশ ঘটিল। কৃষকসকলে সামূহিকভাৱে মাটিত খেতি কৰাত অভ্যস্ত হৈ পৰিছিল আৰু ইয়াৰ ফলত ফল হৈছিল;বৃহৎ সামূহিক পামসমূহে বিজ্ঞান আৰু শেহতীয়া প্ৰযুক্তিৰ কৃতিত্বৰ সম্পূৰ্ণ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। বিশেষকৈ যুদ্ধৰ পিছৰ সময়ছোৱাত যেতিয়া বাৰ বছৰ ধৰি (!) প্ৰতি বছৰে মূল্য হ্ৰাস পাইছিল। যুদ্ধৰ প্ৰাকক্ষণত ছোভিয়েট টেংক আৰু আৰ্টিলাৰী আছিল বিশ্বৰ ভিতৰতে শ্ৰেষ্ঠ। বিমান পৰিবহণৰ কথা ক"বলৈ গ"লে নতুন বিমানবোৰ জাৰ্মানীৰ সৈতে প্ৰায় সমতুল্য, পুৰণি বিমানবোৰ বহুত দুৰ্বল, কিন্তু সামগ্ৰিকভাৱে শ্ৰেষ্ঠত্ব চাৰিগুণ! কিন্তু কাত্যুষাৰ কোনো সমান নাছিল। সঁচা, জাৰ্মানীয়ে তেওঁলোকক মিছাইল, ৰেডিঅ" আৰু জেট বিমানত অতিক্ৰম কৰিছিল: প্ৰথমটো ১৯৩৯ চনত আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। সাধাৰণতে ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ সকলো বিজ্ঞানীৰ উৰণৰ পিছতো জাৰ্মান বিজ্ঞানৰ স্তৰ ব্যতিক্ৰমীভাৱে উচ্চ আছিল। ইয়াৰ পৰা আকৌ এবাৰ প্ৰমাণিত হয় যে ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ মানুহৰ বিশেষ প্ৰতিভা নাই আৰু আপেক্ষিকতাবাদৰ তত্ত্ব উদ্ভাৱন কৰা ৰাছিয়ান পত্নীৰ অবিহনে আইনষ্টাইন অসত্তা হ"লহেঁতেন। আইনষ্টাইনক য়াংকাই ভাল নাপালে যদিও তেওঁ ফেব্ৰুৱাৰী মাহ হোৱাৰ বাবে নহয়, আন এটা কাৰণত। আইনষ্টাইনেই আমেৰিকাক পাৰমাণৱিক বোমাৰ দৰে ব্যয়বহুল আৰু সন্দেহজনক প্ৰকল্প এটাৰ বিকাশৰ কাম হাতত ল"বলৈ প্ৰেৰণা দিছিল। আমেৰিকান নহ"লে বহু পিছত আৰু সম্ভৱতঃ ইউ এছ এছ আৰত এনে ভয়ংকৰ অস্ত্ৰৰ সৃষ্টি হ"লহেঁতেন। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে আমেৰিকাৰ হাতত থকা পাৰমাণৱিক বোমাটোৱে ষ্টেলিন আৰু সকলো কমিউনিষ্টৰ আদৰৰ সপোন বাস্তৱায়িত হোৱাত বাধা দিছিল: ৰঙা বেনাৰৰ তলত সমগ্ৰ মানৱতাক একত্ৰিত কৰা। প্ৰথম ছোভিয়েট সংবিধানত লিখাৰ দৰে: ইউ এছ এছ আৰ পৃথিৱী গ্ৰহৰ শেষ গণৰাজ্যখনক অন্তৰ্ভুক্ত নকৰালৈকে সম্প্ৰসাৰিত হ"ব।
  আৰু সঁচা কি! মানৱতা একত্ৰিত হ"ব লাগিব!
  যুক্তিসংগত চিন্তাৰ ৰেলগাড়ীখনত বাধা দি আলীয়ে ইয়াংকুক সুধিলে:
  - কি কথা ভাবিছা?
  ল"ৰাজনে লগে লগে উত্তৰ দিলে:
  - ৰাজ্যৰ গাঁথনিৰ বিষয়ে!
  - হয়, তুমি এজন দাৰ্শনিক!
  - কিছু পৰিমাণে, হয়!
  - জানেনে, কেতিয়াবা মোৰো সপোন দেখাৰ মন যায়। যেনে, ৰজা হ"লে কি কৰিব! নে চুলতান!
  - আৰু কি কৰিব?!
  - প্ৰতিজন কৃষকক মাটি দি কৰ কমাই দিম। বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ প্ৰতিনিধিক বিয়া হ"বলৈ দিম।
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - সিহঁতে তোমাক মাৰি পেলালেহেঁতেন!
  - কিন্তু মানুহে কিংবদন্তিৰ গীত ৰচনা কৰিছিল। আতমন আকমলৰ বিষয়ে তেওঁৰ সময়ৰ দৰেই। তেওঁ আছিল এজন বিৰল ব্যক্তি। কেৱল শ্বেলাইহে কেতিয়াও তেওঁৰ খ্যাতিৰ সৈতে মিল ৰাখিব পাৰে।
  য়াংকাই সুধিলে:
  -শ্বেলা কোন?
  - বিখ্যাত ডকাইত! ধনীক লুট কৰি দুখীয়াক টকা দিয়ে। বোলে তাই বৰ শক্তিশালী আৰু ধুনীয়া।
  -হয়তো! এইটো আমাৰ কট"ভস্কি আৰু ইংৰাজী ৰবিন হুডৰ দৰেই।
  - তেওঁলোক কোন?
  - সম্ভ্ৰান্ত ডকাইত। আনকি তেওঁলোকৰ ওপৰত এখন চিনেমাও বনাইছিল!
  আলীয়ে চকু টিপিয়াই দিলে:
  - চিনেমা কি?!
  য়াংকাই দ্বিধাবোধ কৰিলে, এই কথাটো মধ্যযুগীয় ল"ৰা এটাক বুজাবলৈ চেষ্টা কৰক। কিন্তু শিশুসুলভ মনটো ক্ষন্তেকীয়া:
  - সপোন যেন! সপোন দেখিছা নেকি?
  - হয়, অৱশ্যেই দেখিছোঁ! সিহঁতৰ বৰ ভাল লাগে!
  - গতিকে এইটো এটা সপোনৰ দৰে, বাস্তৱত কেৱল আপুনিহে চাই থাকে। আৰু তেওঁলোকে মহান ব্যক্তিৰ জীৱনৰ বীৰত্বপূৰ্ণ খণ্ড দেখুৱাইছে।
  ল"ৰাটোৱে খুঁটাটোত কাষটো ঘঁহি উৰি গ"ল, চকুত সোমাই থকা দীঘল বাদামী চুলিখিনি উৰুৱাই লৈ গ"ল:
  - যাদুকৰসকলে এইটোৱেই কৰে?
  - নাই মাষ্টৰসকল!
  - হ'ব নোৱাৰে! শুনিছোঁ আচৰিত ধৰণৰ দৰ্শন মন্ত্ৰমুগ্ধ কৰা যাদুকৰ আছে। এতিয়া মাত্ৰ কেইজনমানহে বাকী আছে।
  য়াংকাই আপত্তি কৰিছিল:
  - সঁচাকৈয়ে দেখাত যাদুৰ দৰে, কিন্তু আচলতে ই বিজ্ঞান! বিজ্ঞান কি জানেনে?
  - মোৰ বোধেৰে ক"ৰবাত তেওঁৰ কথা শুনিছো! ক'ত মনত নাই!
  য়াংকাই হাঁহিলে:
  - আৰু শুনিবা!
  আকৌ ল"ৰাটোৱে বাজি থকা মাতেৰে প্ৰয়োজনীয় সীমা অতিক্ৰম কৰি তীব্ৰ আঘাত পালে, চাবুকটোৱে পিঠিখন আগুৰি ধৰি পেটটো জ্বলাই দিলে। য়াংকাই হাঁহিলে, উজুটি খালে, কিন্তু লগে লগে থিয় হ"ল:
  - দুঃখিত.
  চকুৰ পৰা অনিচ্ছাকৃতভাৱে এটা চকুলো তললৈ নামি আহিল। খোজ কাঢ়িবলৈ আৰু কঠিন হৈ পৰিল। আলীয়ে নিজৰ সতীৰ্থক উৎসাহিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে:
  - গলি নাযাবা! কল্পনা কৰকচোন চাবুকটো মাতৃৰ কোমল হাত!
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - ইয়াৰ ফলত মোৰ বাবে আৰু কঠিন হৈ পৰে!
  - কোনো কঠিন কামকে চিনাকি কৰা উচিত নহয়, যিকোনো চিনাকি বস্তু সহজ কৰি তোলা উচিত!
  - নাজানে! বিষৰ লগত অভ্যস্ত হোৱাটো অসম্ভৱ!
  - সকলোতে অভ্যস্ত হ'ব পাৰি। অৱশ্যে বিজ্ঞান কি সেয়া জানিব বিচাৰিম। এই শব্দটোত কিবা এটা যাদুকৰী কথা লুকাই আছে।
  য়াংকাই হাঁহিলে, বিষটো আৰু দুৰ্বল হৈ পৰিল:
  - বিষয়ে! এই বস্তুটো যিকোনো যাদুতকৈও শীতল!
  আলীয়ে ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে:
  - সঁচাকৈ!
  - হয়! তুমি স্মাৰ্ট ল'ৰা। কওকচোন: কোনোবাই যাদুকৰ বা যাদুকৰ হ"ব পাৰেনে?
  আলীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - নাই, ইয়াৰ বাবে কিছুমান জন্মগত ক্ষমতাৰ প্ৰয়োজন। যদিও তেওঁলোকে কয় যে যিকোনো ব্যক্তিয়ে অলপ যাদু কৰিবলৈ শিকিব পাৰে। এটা কিংবদন্তি আছে যে এজন কৃষকে প্ৰতিদিনে নিজৰ বাবে সোণ যাদু কৰিছিল।
  - এটা পুৰণি সাধুকথা!
  - কিন্তু জ্ঞানী!
  য়াংকাই আৰু কয়:
  - বিজ্ঞান এনেকুৱা বস্তু যিটো যিকোনো ডাইনীতকৈও উচ্চ। যিকোনো শক্তিশালী যাদু আৰু একে সময়তে সকলোৰে বাবে সুলভ!
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - আশ্চৰ্যজনক! কিন্তু আপুনি ইয়াৰ মালিক নহয়?
  - সেইবাবেই তুমি তেনেকুৱা সিদ্ধান্ত লৈছিলা!
  ল"ৰাটোৱে মূৰ জোকাৰিলে:
  - কাৰণ তুমি আমাৰ লগত বিচৰণ কৰি আছা, দাসৰ দৰে শিকলি বান্ধি। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে আপুনি এজন দাস! যদি আপোনাৰ এনে ক্ষমতা থাকিলহেঁতেন তেন্তে আপুনি নিজকে গুণ্ডাগিৰি কৰিবলৈ দিবনে? পাৰিলে বহু আগতেই আপোনাৰ যন্ত্ৰণাদায়কসকলক টুকুৰা-টুকুৰ কৰি পেলালেহেঁতেন।
  - ইয়াৰ বাবে আপোনাক প্ৰযুক্তিৰ প্ৰয়োজন!
  - যুদ্ধ কৌশল!
  য়াংকাই দ্বিধাবোধ কৰিলে:
  - বাৰু, মই তোমাক কেনেকৈ বুজাম? শিপিনীসকলে বিভিন্ন যান্ত্ৰিক যন্ত্ৰ নিৰ্মাণ কৰে। ধাতু, কাঠ, শিলেৰে নিৰ্মিত আৰু ইহঁতে সুবিধা প্ৰদান কৰে।
  আলীয়ে শিশুটিৰ নাকটো ৰছীডালত খোঁচ মাৰিলে:
  - এনেকুৱা একো দেখা নাই! ইয়াৰ সহায়ত কেনেকৈ যুদ্ধত জয়ী হ"ব পাৰি?
  - অৱশ্যেই পাৰিবা!
  - তেন্তে মই নাজানো!
  ল"ৰাটো নিমাত হৈ পৰিল, আৰু য়াংকাই নিমাত হৈ পৰিল। নীতিগতভাৱে মধ্যযুগৰ পৰিস্থিতিত টেংক এটা শক্তিশালী অস্ত্ৰ, কিন্তু ইমান সহজ কৰি তুলিব নোৱাৰি। আনকি ক্ল"ন নাইটসকলেও এটা মেচিন নিৰ্মাণ কৰিব পৰা নাছিল আৰু এইটো তেওঁলোকৰ অতিমানৱীয় ক্ষমতাৰ সত্ত্বেও। আৰু কি কৰিব পাৰে: এজন সাধাৰণ ল"ৰা। কিন্তু য়াংকা যদি এগৰাকী উৎকৃষ্ট ছাত্ৰ নাছিল, তেন্তে সেয়া সামৰ্থ্যৰ অভাৱৰ বাবে নহয়, অপৰ্যাপ্ত অধ্যৱসায়ৰ বাবেহে আছিল। কিন্তু এটা টেংক ইমানেই জটিল যে এটা গোটেই উদ্যোগ, বিভিন্ন উদ্যোগ আৰু বিজ্ঞানীৰ এটা গোট লাগে। হয়তো ইয়াতকৈ সহজ কিবা এটা, যেনে মেচিনগান। এটা ডেছিং পাইলট-দুৰ্ঘটনা, তেওঁ ৰজা আৰ্থাৰৰ চোতালত এটা সম্পূৰ্ণ সেনাবাহিনী ধ্বংস কৰি পেলালে। উদাহৰণস্বৰূপে তেওঁৰ মনত আছে ইণ্টাৰনেটত অংকন কৰা এণ্টি এয়াৰক্ৰাফ্ট মেচিনগানৰ ডায়েগ্ৰাম। কিন্তু এনে অস্ত্ৰ জাল এখনত নিৰ্মাণ কৰিব পাৰিনে? টুকুৰা টুকুৰ কৰি লওক, কামোৰ দিয়ক! এনে লাগে যেন প্ৰাচীন কালত তেওঁলোকে এই কথা কৈছিল। মই তেওঁলোকক গুণন তালিকাখন পঢ়িব লাগেনে? লগতে এটা আকৰ্ষণীয় ধাৰণা! হাঁহিব সিহঁতে!
  আনহাতে মোৰ মূৰটো সম্পূৰ্ণ খালী হৈ আছে। তেওঁ নিৰ্ভীক পৃথিৱীত, দাস আৰু তেওঁলোকৰ মালিক - প্ৰহৰী আৰু বন্দী বুলি বিভক্ত। এটা নিৰপেক্ষ ৰাজতন্ত্ৰ গঢ়ি তোলক। শিশুসুলভ, কিন্তু কোনো কাৰণতে আদিম মনটোৰে য়াংকাই বুজিবলৈ ধৰিলে যে এটা বিমূৰ্ত বিষয়ত যুক্তি কৰাটো বিক্ষিপ্ত: ভৰি ভঙা বিষ, ভৰি দুখন অতিমাত্ৰা কাম কৰা, খজুৱতি হোৱা ঘৰ্ষণ।
  ইয়াত ভাল কথাটো হ"ল: ৰাজতন্ত্ৰ, একনায়কত্ববাদ, গণতন্ত্ৰ। গতিকে তেওঁ এজন বিখ্যাত লেখকক পঢ়িলে, এফ এছ বিৰ এজন প্ৰাক্তন কৰ্ণেল। ৰাজতন্ত্ৰৰ প্ৰখৰ প্ৰশংসক আছিল তেওঁ। তেওঁ আকৰ্ষণীয় যুক্তি আগবঢ়াইছিল, কিন্তু পক্ষপাতিত্বশীল ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰত সদায় হোৱাৰ দৰে তেওঁ বিশেষ একো কোৱা নাছিল। উদাহৰণস্বৰূপে ইউৰোপীয় দেশসমূহৰ ৰজাৰ ক্ষমতা বিশুদ্ধ নামমাত্ৰ, শাসন নকৰে, বৰঞ্চ কেৱল সজ্জাহে। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধত জয়ী হোৱা ৰজা জৰ্জ নহয়, প্ৰধানমন্ত্ৰী চাৰ্চিলহে জয়ী হৈছিল। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে প্ৰধানমন্ত্ৰী চাৰ্চিলৰ নেতৃত্বত ইংলেণ্ডে জয়লাভ কৰে। কিন্তু অদ্ভুতভাৱে ১৯৪৫ চনত কনজাৰ্ভেটিভ দল সংসদীয় নিৰ্বাচনত পৰাস্ত হৈছিল। এই সময়ছোৱাত ব্ৰিটেইনৰ অৰ্থনৈতিক অৱস্থাৰ উন্নতি ঘটিলেও জনসাধাৰণ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰা নাছিল। কিন্তু ইউৰোপত সকলো ভাল নহয়, স্থবিৰতা আহি পৰিছে, জন্মৰ হাৰ কমিছে, প্ৰব্ৰজনকাৰীৰ হুলস্থুল হৈছে। চৌদি আৰৱৰ দৰে নিৰপেক্ষ ৰাজতন্ত্ৰৰ উদাহৰণ আকৰ্ষণীয় নহয়। তাত কেৱল শ্বেখ আৰু অভিজাত শ্ৰেণীয়েহে ভালদৰে বাস কৰে। জনসাধাৰণ নিপীড়িত আৰু অস্পষ্টতাৰ অৱস্থাত, প্ৰকৃত মধ্যযুগ। দেশত বৰ্বৰ আইন, নিৰ্যাতন, শাৰীৰিক শাস্তি, বস্তুনিষ্ঠ বিচাৰ নাই। পেট্ৰ"ডলাৰৰ পৰা উপাৰ্জন কৰা বিশাল ধন কেৱল অপচয় হৈ আছে। তেল ৰপ্তানিকাৰক দেশসমূহত কাৰ্যতঃ কোনো উদ্যোগ নাই, কোনো জ্ঞান-নিবিড় উদ্যোগ নাই, জনসংখ্যা বেছিভাগেই নিৰক্ষৰ, ইণ্টাৰনেট নিষিদ্ধ। এই ধৰণৰ চৰকাৰৰ ভাল কি? সাধাৰণভাৱে যদি আমি আমেৰিকাৰ ইতিহাস লওঁ, য"ত ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চৰকাৰৰ ৰূপ দুশ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি চলি আহিছে। এই দেশত কেতিয়াও মুকলিকৈ দুৰ্বল নেতা হোৱা নাই। নিৰ্বাচনী ব্যৱস্থাই ৰাজনীতিবিদক ফিল্টাৰ কৰিছিল আৰু এজন সম্পূৰ্ণ মূৰ্খ ক্ষমতালৈ আহিব পৰা নাছিল। অন্ততঃ আপোনাৰ বাক্যৰ দান থাকিব লাগিব, আৰু বুদ্ধিমত্তা নথকা কোনোবাই কেইবাটাও বাক্যাংশ সুসংহতভাৱে উচ্চাৰণ কৰিব পৰাৰ সম্ভাৱনা কম। পৰম্পৰাগতভাৱে প্ৰাথমিক নিৰ্বাচনত কেইবাজনো শক্তিশালী আৰু প্ৰভাৱশালী ৰাজনীতিবিদ থাকে, সিংহাসনৰ খোজ! সেইবাবেই আমেৰিকা এখন মহান শক্তি। আৰু যদি আমি ৰাছিয়াৰ ইতিহাস লওঁ। মহান ৰজা আছিল অৱশ্যে, কিন্তু ইমানবোৰত দুৰ্বল লোকে শাসন কৰিছিল। যদি আমি ৰোমানভ বংশক লওঁ, তেন্তে কেৱল পিটাৰ দ্য গ্ৰেটহে আছিল এজন মহান ৰজা। অত্যন্ত নিষ্ঠুৰতা, দীৰ্ঘদিনীয়া গধুৰ যুদ্ধ, অদ্ভুত ৰীতি-নীতি আৰু অভ্যাস, মদ্যপান আৰু অশ্লীলতাৰ মাজতো তেওঁক মহান বুলি স্পষ্টভাৱে স্বীকৃতি দিয়া হৈছিল। পিটাৰ দ্য গ্ৰেটে গীৰ্জাৰ পৰা ঘণ্টা আঁতৰাইছিল, কোনে বেছিকৈ মদ খাব পাৰে সেইটো চাবলৈ প্ৰতিযোগিতা আয়োজন কৰিছিল আৰু মৃগীৰোগত আক্ৰান্ত হৈছিল। অৱশ্যে তেওঁৰ অধীনত সফলতাও আছিল, তেওঁ বাল্টিক সাগৰত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, উৰালত কাৰখানা নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল আৰু সেনাবাহিনী শক্তিশালী হৈছিল। কিন্তু কিমান উচ্চ মূল্যত এইখিনি লাভ কৰা হৈছে? ইতিমধ্যে পিতৰৰ ডাঙৰ পুত্ৰজন দুৰ্বল মনৰ, অবিকশিত আৰু পুৰোহিতসকলৰ প্ৰতিক্ৰিয়াশীল প্ৰভাৱৰ অধীনত আছিল। শেষত তেওঁৰ অন্ত বেয়াকৈ হ"ল, নিৰ্যাতনৰ অধীনত মৃত্যুমুখত পৰিল। সাধাৰণতে আন ৰোমানভসকলৰ বুদ্ধিমত্তা বা সামৰিক নেতৃত্বৰ ক্ষমতাৰ দ্বাৰা পৃথক নাছিল, তেওঁলোকৰ বহুতৰে স্বাস্থ্যৰ অৱস্থা বেয়া আছিল আৰু এই বংশৰ কোনো ৰজাই সন্মানীয় বয়সলৈকে জীয়াই নাথাকিল। কথাটো হ"ল ৰোমানভ পৰিয়ালৰ মাজত দীৰ্ঘজীৱী নাছিল। আন ৰজা: যাক কোনোৱে মহান বুলি গণ্য কৰিছিল, আন কোনোৱে নহয়: এইসকল হৈছে দ্বিতীয় কেথেৰিন আৰু দ্বিতীয় আলেকজেণ্ডাৰ। দ্বিতীয় কেথেৰিনৰ অধীনত: ৰাছিয়াই উল্লেখযোগ্য বিজয় সাধন কৰিছিল যদিও ৰাণীৰ নিজেই সামৰিক নেতৃত্বৰ উপহাৰ নাছিল। ৰাছিয়া কেৱল ভাগ্যৱান আছিল যে এই ঐতিহাসিক সময়ছোৱাত মহান সেনাপতিৰ এটা গোটেই তাৰকাৰাজ্যৰ উত্থান ঘটিছিল। মেনেজমেন্ট কলাৰ কথা ক'বলৈ গ'লে, ই বিতৰ্কিত আছিল...
  . অধ্যায় নং ৭।
  - আমি মাত্ৰ প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰো! - ধুনীয়া এলফে গধুৰ হুমুনিয়াহ এটা কাঢ়ি ক"লে।
  - আৰু একেলগে সকলো দেৱতাক! - দুৰ্বলভাৱে লুকাই থকা আতংকৰ মাজেৰে বিদ্ৰুপৰ সৈতে পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে, আলেকজেণ্ডাৰ।
  স্ব্যাটৰোছিয়াৰ সেনাবাহিনীৰ ক্লাচ অনিবাৰ্যভাৱে সংকোচিত হৈ পৰিছিল। হাইপাৰপ্লাজমা আলিংগনে শক্তিশালী সৈন্যবাহিনীক অধিক টানকৈ সংকোচন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। লাখ লাখ ষ্টাৰশ্বিপে নিজৰ ধ্বংস বিচাৰি পালে। প্ৰায়ে বীৰত্বপূৰ্ণ, আৰু কেতিয়াবা হাস্যকৰ। সময়ৰ লগে লগে পুনৰুত্থান হোৱাৰ আশাত তেওঁলোকৰ মৃত্যু হ"ল।
  কনষ্টেন্টিন ৰকছভস্কিয়ে আনন্দিত হ"ল:
  - দেখাত আমি এটা ডাঙৰ কলহ গঠন কৰিবলৈ সক্ষম হ"লোঁ। এই কথা ইতিহাসত লিপিবদ্ধ হ"ব; মহাকাশ কানৰ দৰে।
  যোদ্ধা ছোৱালীজনীয়ে আবেগিকভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - হয়, এইটো বহুত ডাঙৰ আৰু ভৱিষ্যৎ!
  - আমাৰ দ্বিতীয়খন ষ্টেলিনগ্ৰাড হ"ব! - ৰকছভস্কিয়ে ইংগিত এটা কৰিলে, বতাহত এটা জিলিকি থকা কাঁচ দেখা গ"ল। তাত ৱাইন ছিটিকি পৰিল, চাইবাৰনেটিক গ্লাছে এটা হ"ল"গ্ৰাম উলিয়াই গাই গ"ল:
  - তিনিখন টেংকাৰে তিনিশকৈ পানী খালে, আৰু তাৰ পিছত এশটাকৈ পানী খালে!
  - কিন্তু চোৰাংচোৱাই সঠিক ৰিপৰ্ট! সেই জাৰ্মান হাৰামীটোৱে আক্ৰমণত নামি গ"ল! মাটিক নিৰ্মল কৰি ৰাখোঁ! পবিত্ৰ ষ্টেলিনগ্ৰাডক ৰক্ষা কৰোঁ আহক! - Rokossovsky গাইছিল।
  গ্লাছত থকা তৰল পদাৰ্থৰ ৰং সলনি হৈ গোলাপী হৈ পৰিল। গ্লাছৰ ওপৰৰ হ"ল"গ্ৰামটো এগৰাকী ধুনীয়া উলংগ ছোৱালীলৈ পৰিণত হ"ল, যিয়ে ৰুবি নিপলৰে ভৰি থকা স্তন দুটা জোকাৰিলে।
  - ডাৰ্লিং, মোৰ বৰ দুখ লাগিছিল, তৰাবোৰৰ বাট মুকলি কৰি দিলোঁ! পাহাৰীয়া ঈগলতকৈও ওখকৈ উৰি থকা! ৰাছিয়াৰ গৌৰৱময় ক্ষমতাৰ প্ৰতীক! সাধুৰ ধ্বংসাৱশেষে গুলী চলাইছে! ৰকেটে কোৱাছাৰখন ফালি ধূলিত পৰিণত কৰিলে! - উলংগ হ'ল'গ্ৰাম ছোৱালীজনীয়ে নিতম্ব আৰু কঁকাল ঘূৰাই নাচিলে। ইমান চেক্সি আছিল, আৰু ৰঙা ওঁঠ দুটাই প্ৰলোভনমূলকভাৱে খেলিছিল।
  ৰ"ক"ছভস্কিয়ে নিজৰ নতুন, বয়সীয়াল নহোৱা শৰীৰটোত ইচ্ছাৰ ঢৌ অনুভৱ কৰিলে। এইটোৱেই হৈছে পোৱালি।
  - ইয়াত ছোৱালীৰ কেছকেড এটা থাকিলে ভাল হ'ব!
  একেলগে ডজন ডজন আটাইতকৈ বাস্তৱিক সৌন্দৰ্য্য, আধা সংখ্যক এলফ হাইপাৰমাৰ্শ্বালৰ সন্মুখত মূৰ্ত হৈ উঠিল।
  - আমি আপোনাৰ মহান সেৱাত আছো!
  ৰক'ছভস্কিয়ে গুৰুগুৰুকৈ ক'লে:
  - এইটো আচৰিত কথা! উলংগ হৈ মোৰ সন্মুখত নাচিব।
  ছোৱালীবোৰে লাহে লাহে কাপোৰ খুলিবলৈ ধৰিলে, ষ্ট্ৰিপটিজৰ অভিনয় কৰি। মন-মগজুক উৰুৱাই দিয়া যেন লাগিল। মহান দেশপ্ৰেমমূলক যুদ্ধৰ প্ৰাক্তন মাৰ্শ্বালগৰাকীয়ে আধুনিক নাৰী কিমান চেক্সি আৰু পৈশাচিক ধুনীয়া তাক লৈ আচৰিত হ"বলৈ সময় নাপালে।
  - কেবাৰেটৰ সৌন্দৰ্য্য, সৌন্দৰ্য্য, সৌন্দৰ্য্য! আপুনি আকৰ্ষণ সৃষ্টি কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰা হৈছে! আৰু ইয়াতকৈ ধুনীয়া কোনো নাই সমগ্ৰ পৃথিৱীতে, তুমি ব্ৰেইন-গ্লু ট্ৰিটমেণ্ট দিয়া! - হাইপাৰমাৰ্শ্বালে তেওঁলোকৰ ওচৰত হাত দুখন আগবঢ়াই গাইছিল।
  ছোৱালীকেইজনীয়ে ইয়াৰ উত্তৰত গাইছিল:
  - অ' ৰ'ক'ছভস্কি, তুমি আমাৰ নায়ক! চকুত বিষাদ আৰু বিষ! বাৰু, সুদৰ্শন মানুহজন, হাঁহি! বাজ্জাৰ দৰে আকাশলৈ আৰোহণ কৰক!
  ৰক"ছভস্কিয়ে হাত দুখন ওপৰলৈ তুলি হাউলিলে, ছন্দটো ভাঙিলে:
  - ওউও! মই মহান - চুপাৰ! মই ছাস্কাক চেপি দিম, মূৰ্খ!
  এক ডজন ছোৱালী সম্পূৰ্ণ উলংগ আছিল। স্বাভাৱিক পেশীবোৰ মোচোকা খাই নাচিছিল। মাইকী এলফবোৰ অলপ পাতল আৰু ৰূপৱতী আছিল। আৰু কি ভৰি, গোৰোহা, উৰু, পেশীবহুল, ৰসাল, তেওঁলোকৰ ইমান শক্তি, যৌনতা, পশুতা আৰু একে সময়তে বৌদ্ধিক কামুকতা। ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে আক্ষৰিক অৰ্থত বন্য হৈ পৰিল, ওচৰৰ ছোৱালীজনীৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ গ"ল আৰু তাইৰ ৰুবি নিপলবোৰত চুমা খাবলৈ ধৰিলে। আৰু তাৰ হাত দুখনে আন দুগৰাকী মনোমোহা ছোৱালীৰ স্তন গুড়ি কৰিলে। এনে স্পৰ্শ কেনেকৈ অন হৈ উত্তেজিত কৰে, ছোৱালীবোৰে আনন্দত চিঞৰি উঠে। হাইপাৰমাৰ্শ্বালজন অধিক উত্তেজিত হৈ আহিছে, যেন তেওঁ স্বৰ্গত আছে! হঠাতে সপোন আৰু আনন্দৰ শিখৰত বাধা আহি পৰে কম্পিউটাৰৰ উগ্ৰ মাত:
  "আমাৰ পিছফালে শক্তিৰ অভূতপূৰ্ব বিঘিনি ঘটিছে। এটা পৰ্টেল খুলি ফেণ্টম মুকলি কৰা।
  - কি?! - ৰ"ক"ছ"ভস্কিৰ মুখখন বিকৃত হৈ পৰিছে৷ - আমাৰ পিছফালে কোন আছে!
  - ক্ল'ন সেনাবাহিনী! - কম্পিউটাৰে ধেমালি কৰিলে।
  - কিবা এটা!
  - উপস্থানৰ পৰা ফেণ্টম মুকলি কৰা হৈছে।
  ৰ"ক"ছ"ভস্কি শেঁতা হৈ পৰিল: তেওঁ জানিছিল যে ফেণ্টমবোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে বস্তুগত নহয় যদিও ইয়াৰ আকৰ্ষণীয় শক্তি অতি বেছি। মিনি-মেটাৰ কি ?ই হৈছে শূন্যতা, শক্তি, আৰু নক্ষত্ৰীয় যাদুৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ এক নিৰ্দিষ্ট অৱস্থা। মিনি-পদাৰ্থৰ বিশেষ মিশ্ৰিত প্ৰকৃতিয়ে ইয়াক বিপুল ধ্বংসাত্মক শক্তি প্ৰদান কৰে। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে মহাকাশ আৰ্মাডাৰ এটা উল্লেখযোগ্য অংশ সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰিব পাৰে। অভিজ্ঞ মাৰ্শ্বালে বুজি পাইছিল যেতিয়া আপোনাৰ পিছফালে শক্তিশালী শত্ৰুৰ সৈন্য আবিৰ্ভাৱ হয় তেতিয়া কেনেকুৱা হয়। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অভিজ্ঞতাই আক্ৰমণক আণ্ডাৰকাট কৰাৰ ফলপ্ৰসূতা দেখুৱাই দিয়াটো অসাৰ নহয়।
  এই ক্ষেত্ৰত কি কৰিব! ৰিজাৰ্ভ বাকী নাই।
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে আদেশ দিলে:
  - আমি সৈন্যক পুনৰ গ্ৰুপ কৰি আছো। দুৰ্বল আৱৰণ এৰি আমি সকলো শক্তিৰে ফেণ্টমৰ সৈন্যবাহিনীক আক্ৰমণ কৰিম।
  - আমি মানিছো কমৰেড হাইপাৰমাৰ্শ্বাল! - আন মাৰ্শ্বাল আৰু জেনেৰেলসকলে একেলগে ঘোষণা কৰিলে।
  - তেন্তে আক্ৰমণ কৰক! কম্পিউটাৰৰ চেলেক্টিভ মোড অন কৰি দিওঁ। ইলেক্ট্ৰনিক মনটোৱে নিজেই অগ্ৰাধিকাৰ নিৰ্ধাৰণ কৰক!
  আদেশ মানি সৈন্য বিভাজন হ"ল। প্ৰায় তিনি চতুৰ্থাংশই ফেণ্টমৰ বিৰুদ্ধে গতি কৰিলে, বাকীবোৰে কভাৰ বন্ধ কৰি দিলে।
  ৰ"ক"ছ"ভস্কি আছিল পাতালৰ সপ্তম স্তৰত। পৰাজয়ৰ ক্ষেত্ৰত তীব্ৰ যন্ত্ৰণা আৰু পদচ্যুতি তেওঁৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল। সাধাৰণতে নতুনকৈ পুনৰুত্থান হোৱাসকলৰ প্ৰতি মনোভাৱ যথেষ্ট উদাৰ আছিল। আন কমাণ্ড কৰ্মী আৰু সাধাৰণ সৈনিকৰ দৰে তেওঁলোকক পদ্ধতিগত বিষৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হোৱা নাছিল। কিন্তু পৰাজয়ৰ ক্ষেত্ৰত সকলোৰে বাবে নিয়ম একেই হ"ব। সঁচা, এটা কথা আছে: এজনৰ বাবে মাৰপিট, দুজনৰ বাবে নহয়, তেওঁলোকে দিয়ে। এইটো যথেষ্ট ন্যায্য: ই অভিজাত শ্ৰেণীত থাকিবলৈ কিছু সুযোগ দিয়ে। কিন্তু পৰাজয় কিয়? পিছফালে থকা সৈন্যৰ অৰ্থ পৰাজয় নহয়! এটা সময়ত যেতিয়া ইউক্ৰেইনত যুদ্ধ চলিছিল, ১৯৪১ চনৰ আগষ্ট-ছেপ্টেম্বৰ মাহত, জনশক্তি আৰু সঁজুলি দুয়োটা দিশতে ছোভিয়েট সৈন্য জাৰ্মানতকৈ শ্ৰেষ্ঠ আছিল। কিন্তু কমাণ্ডৰ ভুল আৰু ছোভিয়েট সৈন্যৰ মনোবল কম হোৱাৰ বাবে লাখ লাখ সৈন্যবাহিনীক ঘেৰি ধৰিলে। ইয়াৰ পিছতো যুদ্ধৰ ফলাফল স্পষ্ট নাছিল, কিয়নো ছোভিয়েট সৈন্যক কাটি পেলোৱা সূতাটো অতি পাতল আছিল। কিন্তু উচ্চমানৰ ছোভিয়েট সৈন্যই অত্যন্ত দুৰ্বলভাৱে প্ৰতিৰোধ কৰিছিল;ছয় লাখ পঞ্চাশ হাজাৰতকৈও অধিক সৈনিক আৰু বিষয়া বন্দী হৈছিল। অসংখ্য পলায়নকাৰী আৰু পলায়নকাৰীৰ গণৰ কথা নকওঁৱেই৷ সাধাৰণতে টেংক আৰু বিমানৰ ক্ষেত্ৰত ৱেৰমাক্টৰ তুলনাত চাৰিগুণ শ্ৰেষ্ঠত্ব থকাৰ বাবে হেৰুৱাই পেলোৱাটো পাপ হ"ব। গুণগত বৈশিষ্ট্যৰ কথা ক"বলৈ গ"লে ১৮০০ চনৰ টি-৩৪ আৰু কেভি-১, কেভি-২ টেংকৰ পাটছভালত তুলনামূলক বিৰোধী নাছিল (এইটোৱেই জাৰ্মান টেংক বাহিনীৰ সাধাৰণ নাম)। সঁচা, পদাতিক বাহিনীৰ ক্ষেত্ৰত শত্ৰুৰ সাময়িক শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল যদিও এসপ্তাহৰ সাধাৰণ সংগঠনৰ অন্তত ইউ এছ এছ আৰৰ সেনা জাৰ্মানীৰ তুলনাত প্ৰায় দুগুণ বেছি আছিল। ছোভিয়েট সৈন্যই নিজকে ৰক্ষা কৰিবলৈ প্ৰায়েই নাজানিছিল। কমাণ্ড আৰু ৰেংক এণ্ড ফাইল দুয়োটাকে তেওঁৰ ভূখণ্ডত শত্ৰুক পৰাস্ত কৰিবলৈ শিকাইছিল। আনকি ১৯৩৯ চনৰ চনদত লিখা আছিল: যদি শত্ৰু বাহিনীয়ে আমাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰে তেন্তে আমাৰ সৈন্যই পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ আক্ৰমণাত্মক হৈ পৰিব। ষ্টেলিনে জাৰ্মানীৰ ওপৰত আক্ৰমণৰ প্ৰস্তুতি চলাইছে বুলি উৰাবাতৰি ওলাইছিল। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে তেওঁলোকে আক্ৰমণাত্মক যুদ্ধৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাইছিল। তেওঁ এশ শতাংশ ৰ"ক"ছ"ভস্কি, তেওঁ এতিয়াও নাজানে যে তেওঁলোকৰ মালিক গ্ৰেট ষ্টেলিনে ১৯৪১ চনত জাৰ্মানীৰ ওপৰত আক্ৰমণৰ প্ৰস্তুতি চলাইছিল নেকি। তেওঁ অতি গোপনীয় ধৰণৰ আৰু মৃত্যুৰ পৰা পুনৰুত্থানৰ পিছতো তেনেকৈয়ে থাকিল। এই বিষয়ে পোনপটীয়াকৈ সোধাত মৃত্যুৰ পৰা উভতি অহা নেতাজনে তলত দিয়া উত্তৰ দিলে।
  - যুদ্ধ অনিবাৰ্য আছিল নেকি?
  - আৰু কি ভাবে?! - পুনৰুজ্জীৱিত আৰু সজীৱ নেতাজনৰ উপস্থিতিত ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে নিজকে ভীৰু অনুভৱ কৰিছিল।
  ষ্টেলিনে লাহে লাহে ক"লে, সুখদায়ক জৰ্জিয়ান উচ্চাৰণেৰে:
  - হিটলাৰৰ চৰিত্ৰ, তেওঁৰ আক্ৰমণাত্মক কমিউনিজম বিৰোধী, পূবৰ ওপৰত হোৱা আক্ৰমণৰ প্ৰতি থকা আকৰ্ষণ জানিলেই স্পষ্ট যে যুদ্ধ এৰাই চলিব নোৱাৰি। মাথোঁ প্ৰশ্নই বাকী আছে কেতিয়া? সঠিক মুহূৰ্ত বাছি লোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তা অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ। সোনকালে বা পিছতো এইটোৱেই সফলতাৰ চাবিকাঠি নহয়।
  - শুদ্ধ! - মাৰ্শ্বাল ৰক'ছভস্কিয়ে তেতিয়া ক'লে আৰু উগ্ৰতাৰে আগবাঢ়ি গ'ল। - কিন্তু নিজৰ মনৰ কথা প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰিছো। যদি আমি মে" মাহৰ শেষৰ ফালে - ১৯৪০ চনৰ জুন মাহৰ আৰম্ভণিতে আঘাত কৰিলোঁহেঁতেন তেন্তে আমি দ্ৰুত জয় লাভ কৰিলোঁহেঁতেন। তেতিয়া আমি আঠাইশ নিযুত মানুহ হেৰুৱাব নালাগিলহেঁতেন৷ সাড়ে এঘাৰ নিযুত সৈনিক আৰু বিষয়াৰ ক্ষতি আনুষ্ঠানিকভাৱে স্বীকৃতি দিয়া হ"ল। কিন্তু এইটো সম্পূৰ্ণ তথ্য নহয়, প্ৰথমতে পক্ষপাতী, এন কে ভি ডিৰ সৈন্য, মিলিচীয়া, সামৰিক নিৰ্মাতা, চিকিৎসা কৰ্মী আদিৰ লোকচানৰ কথা লক্ষ্য কৰা হোৱা নাই। তদুপৰি আঘাতৰ ফলত মৃত্যু হোৱা লোকসকলক আঘাতপ্ৰাপ্ত হোৱাৰ পিছত তিনিদিনৰ ভিতৰত মৃত্যু হ"লে গণনা কৰা হৈছিল, আনহাতে পশ্চিমীয়া দেশসমূহত গ্ৰহণযোগ্য সময়সীমা এবছৰ। প্লাছ আৰু ছয় মিলিয়ন নিৰুদ্দেশ, যাৰ বিপুল সংখ্যক মৃত্যুমুখত পৰিছে। যুদ্ধখন আছিল ভয়ংকৰ।
  ষ্টেলিনে দুখেৰে মূৰটো জোকাৰি নিজৰ পাইপটো ভৰাই ল"বলৈ ধৰিলে:
  "সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে মই দুখ পাইছো যে মই আগতে ষ্ট্ৰাইক কৰা নাছিলো।" এই মহাযুদ্ধৰ প্ৰতিটো হতাহতি মোৰ হৃদয়ত এটা দাগ। কিন্তু তেতিয়া দ্বিতীয় ফ্ৰণ্ট খুলিব নোৱাৰাৰ দুটা কাৰণ আছিল। প্ৰথমতে, হিটলাৰক আক্ৰমণ কৰাটো অতি নিকৃষ্ট, যাৰ সৈতে তেওঁলোকে দহ বছৰীয়া চুক্তিত স্বাক্ষৰ কৰিছিল। নিয়ম অনুসৰি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্ধিবোৰক মই গুৰুত্বসহকাৰে লওঁ।
  ৰক'ছভস্কিয়ে আপত্তি কৰিছিল:
  - জাপানৰ সৈতেও আমাৰ নিৰপেক্ষতাৰ চুক্তি আছিল, আৰু আমি দ্বিতীয় ফ্ৰণ্ট খুলিলোঁ আৰু যথেষ্ট সোনকালে উদীয়মান সূৰ্য্যৰ দেশখনক পৰাস্ত কৰিলোঁ।
  ষ্টেলিনে ধূৰ্তভাৱে চকু টিপিয়াই একমত হোৱাৰ অভিনয় কৰিলে:
  - শুদ্ধ! কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত আমি আমাৰ প্ৰভাৱৰ ক্ষেত্ৰৰ পৰা চীনক হেৰুৱাৰ আশংকা কৰিছিলো। কল্পনা কৰকচোন, চিয়াং কাছিৰ আমেৰিকা সমৰ্থক শাসন ক্ষমতালৈ আহিলে কি হ"ব। এই ক্ষেত্ৰত আঠ কোটি জনসংখ্যাৰ ৰাজ্য এখনক আমেৰিকাৰ কক্ষপথলৈ টানি অনা হ"ব। এই ক্ষেত্ৰত আমেৰিকাৰ জেনেৰেলসকলে পাৰমাণৱিক বোমা লৈ আমাৰ ওপৰত পাৰমাণৱিক আক্ৰমণ চলাব পাৰে আৰু চীনা সৈন্যই সুদূৰ পূবত আমাৰ বাহিনীক পিন কৰি পেলাব। আৰু সেইবাবেই, যিহেতু আমি চীনত ষ্টেলিনবাদী সমৰ্থক মাও জেডংক স্থাপন কৰিবলৈ সক্ষম হ"লোঁ, সেয়েহে পূব সীমান্ত সুৰক্ষিত হৈ পৰিল। লিটল অফ; কোৰিয়াত চীনা সেনাই ভাল যুদ্ধ কৰিছিল। আমেৰিকাৰ গধুৰ লোকচানে নাটোক প্ৰতিৰোধমূলক যুদ্ধ চলাবলৈ বাধা দিছিল। কিন্তু আমেৰিকাই নিক্ষেপ কৰা তিনিশ পাৰমাণৱিক বোমাই বিশ নিযুততকৈও অধিক ছোভিয়েট নাগৰিকক হত্যা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন, আৰু তাতোকৈ কম অক্ষমতা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। সেইটোও দুৰ্যোগ হ"ব। হায়, এটা ৰিস্কি পদক্ষেপ।
  ৰক"ছভস্কিয়ে উৰি থকা, লিকুইড ক্রিষ্টাল ৰবটটোক তেওঁৰ পৰা আঁতৰাই ঠেলি দিলে:
  - কিন্তু ফ্ৰান্স আৰু ব্ৰিটেইনৰ মেৰুদণ্ড ভাঙি জাৰ্মান টেংকৰ মুখখন আমাৰ পিঠিত অনিবাৰ্যভাৱে পুতি থৈ গ"ল।
  ষ্টেলিনে হাঁহি হাঁহি তাৰ ডাঠ ক"লা গোঁফৰ ওপৰেৰে হাতখন চলাই দিলে:
  - ঠিকেই কৈছে, আপত্তি কৰিবলগীয়া একো নাই! কিন্তু ইউ এছ এছ আৰ সেনা এতিয়াও বৃহৎ পৰিসৰৰ সামৰিক অভিযানৰ বাবে সাজু হোৱা নাছিল। মই পুনৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ কাৰ্যসূচী চলাইছিলো, আৰু ফিনলেণ্ডৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধৰ অভিজ্ঞতাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি সৈন্যৰ সংস্কাৰো কৰিছিলো। আমি এই কথাত একমত যে ফিনসকলৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধই আমাৰ সেনাৰ প্ৰশিক্ষণৰ অপৰ্যাপ্ত স্তৰ দেখুৱাইছিল। ইয়াৰ উপৰিও সৈন্যবাহিনীত বিষয়াৰ তীব্ৰ নাটনি হৈছিল;৭৬.২ মিলিমিটাৰ কেলিবাৰৰ গোলা কমেইহে নিক্ষেপ কৰা হৈছিল;পৰ্যাপ্ত পাইলট, চালক আৰু গাড়ী নাছিল।
  ৰক'ছভস্কিয়ে আপত্তি কৰিছিল:
  - যিকোনো সেনাবাহিনীত, যিকোনো সময়তে সদায় কিবা নহয় কিবা এটা নোহোৱা হৈ থাকে। গতিকে মোৰ দৰমহা পোৱাৰ আগতে মাৰ্শ্বালৰ হাতত মোৰ বাবে পৰ্যাপ্ত টকাও নাছিল। আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে শত্ৰুৰ হাততো সা-সৰঞ্জাম আৰু কৰ্মীৰ অভাৱ। বিশেষকৈ অষ্টাদশ বছৰৰ পৰা চৌত্ৰিশ বছৰলৈকে জাৰ্মানসকলৰ সাৰ্বজনীনভাৱে সৈনিক হিচাপে নিযুক্তি নাছিল আৰু সেনাবাহিনীৰ সংখ্যা আছিল মাত্ৰ এক লাখ সৈনিক। গতিকে ভাৰ্চাইল সন্ধিৰ দ্বাৰা জাৰ্মানসকল সীমিত হৈ পৰিছিল।
  - মই জানো! - ষ্টেলিনে ধোঁৱাৰ আঙঠি এটা বতাহত এৰি দিলে।
  পোলেণ্ড মূলৰ ৰাছিয়াৰ প্ৰথম মাৰ্শ্বালে এইদৰে কয়:
  - গতিকে জাৰ্মান সেনাবাহিনীত বিষয়াৰ তীব্ৰ নাটনি হৈছিল। আনকি এডলফ হিটলাৰে টেবুলৰ কথা-বতৰাৰ সময়ত লিখিছিল, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে কৈছিল: কেৱল বিষয়াৰ পৰাই সৈন্য গঠন কৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল আৰু সেৱাৰ সময়সীমা চুটি কৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল: প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচীৰ জৰিয়তে যিমান পাৰি সিমান লোকক খেদি পঠিওৱা। ইয়াৰ উপৰিও আৰক্ষী বাহিনী বহু পৰিমাণে বৃদ্ধি কৰা আৰু তেওঁলোকৰ যুদ্ধ প্ৰশিক্ষণৰ উন্নতি কৰা সম্ভৱ হ"ব। বিশেষকৈ সশস্ত্ৰ বাহিনী নিৰ্মাণৰ সময়ত অধিক শক্তিশালী ঘাটি গঢ়ি তুলিবলৈ আৰক্ষী ইউনিটতো সেৱা আগবঢ়াব পাৰিলেহেঁতেন সৈনিকসকলে।
  - ধূৰ্ত জন্তু! - ষ্টেলিনে বাঘ চকু দুটা গুলীয়াই দিলে।
  - গতিকে জাৰ্মানসকলেও যুদ্ধৰ ফলপ্ৰসূতাৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুতৰ যুদ্ধত উপনীত নহ"ল। তেওঁলোকৰ সৈন্য বেছিভাগেই আছিল কেঁচা। "নিশ্চিতভাৱে," ৰক"ছভস্কিয়ে শেষ কৰিলে।
  ষ্টেলিনে চকু দুটা সৰু কৰিলে:
  - কিন্তু ফ্ৰান্স আৰু ইংলেণ্ড সোনকালে পৰাস্ত হ"ল। সাধাৰণতে মই আশা কৰিছিলোঁ যে পশ্চিমৰ যুদ্ধখন টানি নিব আৰু আগতীয়াকৈ থাৰ্ড ৰাইচৰ সীমান্তলৈ সৈন্য টানি নিদিব: জাৰ্মানসকলক ভয় খুৱাব পৰাৰ ভয়ত। বাৰু, চাৰিখন শক্তিৰ উচ্চ শক্তিয়ে মাত্ৰ ডেৰ মাহ ধৰি টিকি থাকিব বুলি কোনেও ভবা নাছিল।
  - এইটো যদি আপুনি শত্ৰুতাৰ সক্ৰিয় পৰ্যায়টো বিবেচনা কৰে!
  - সেইটোৱেই হ"ল, যুদ্ধৰ আনুষ্ঠানিক সময়সীমা নহয়। জাৰ্মানীয়ে কেৱল প্ৰায় চাৰি নিযুত যুদ্ধবন্দীক বন্দী কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁলোকে সেইবোৰক শ্ৰম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যাৰ ফলত শত্ৰুৱে সেনাবাহিনীৰ আকাৰ সাত নিযুত দুশ হাজাৰ লোকলৈ বৃদ্ধি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
  - যিয়ে তেওঁলোকৰ সেনাবাহিনীক আৰু অধিক ঢিলা কৰি তুলিছিল আৰু ইয়াৰ যুদ্ধৰ গুণ হ্ৰাস কৰিছিল। কাৰণ, বুদবুদটো যিমানেই ডাঙৰ হ"ব সিমানেই ইয়াৰ বেৰবোৰ পাতল হ"ব।
  - ক্ৰমবৰ্ধমান সাম্ৰাজ্যবোৰ চাবোনৰ বুদবুদৰ দৰে, কেৱল স্বাৰ্থপৰ পৰিচালনাৰে! - ষ্টেলিনে আপত্তি কৰিলে। - যত্নশীল সাম্ৰাজ্য হৈছে হাড় বাঢ়ি অহাৰ দৰেই যিবোৰ বৃদ্ধিৰ লগে লগে শক্তিশালী হৈ উঠে!
  - যুক্তিসংগতভাৱে কোৱা হৈছে, কিন্তু এইটো থাৰ্ড ৰাইচৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য নহয়!
  - কিন্তু আমাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য! পুঁজিবাদী আৰু পশ্চিমীয়া গণতন্ত্ৰতকৈ ছোভিয়েট ব্যৱস্থাই ভাল। ইয়াৰ শক্তি হৈছে সৰ্বাত্মকতাবাদ।
  - দুয়োখন ৰাছিয়াৰ ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থাটো কেনেকুৱা লাগে?
  - আশ্চৰ্যজনক! সকলো মানুহ বেৰেকত থাকে আৰু ৰেংক আছে। শিশুটিক কম্পিউটাৰৰ গৰ্ভত পৰি থকাৰ সময়তে সম্পূৰ্ণ প্ৰচেছিং কৰা হয়। সকলোৱে সেনাবাহিনীত সেৱা আগবঢ়ায়, সকলোৱে ব্যৱসায়ত। আৰু শিক্ষাই কষ্ট! আনকি উচ্চতম বিষয়াসকলৰ ওপৰতো চাইবাৰনেটিক প্ৰচেছিং চলি আছে। এই হাইপাৰটোটেলিটেৰিয়ান ব্যৱস্থাটো মোৰ ভাল লাগে। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে চিন্তাৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ নিয়ন্ত্ৰণ নাই, যদিও প্ৰযুক্তিয়ে ইয়াৰ অনুমতি দিয়ে!
  - কাৰণ বায়"ৰবটে ভাল সৈনিক বনাব নোৱাৰে। যুদ্ধত আপোনাক উদ্যোগ আৰু চিন্তাত কিছু স্বাধীনতা, কৰ্মত স্বাধীনতা লাগে। - ৰক"ছভস্কিয়ে দাৰ্শনিকভাৱে ক"লে।
  - হয়! মানুহতকৈ ৰবট ভাল নহয়। ক"ব লাগিব, এটা সময়ত চাইবাৰনেটিক্সৰ প্ৰতি মোৰ সন্দেহ আছিল। মানৱতাৰ প্ৰতি সম্ভাৱ্য ভাবুকি অনুভৱ কৰিছিল। অংগবোৰৰ অটল হাতৰ হাতত এৰি দিলে।
  ৰক"ছভস্কিয়ে কথা-বতৰাটো পূৰ্বৰ গতিপথলৈ ঘূৰাই আনিবলৈ চেষ্টা কৰিলে:
  - চাইবাৰনেটিক্স অৱশ্যে ভাল, কিন্তু তথাপিও, ১৯৪০ চনত আমি হিটলাৰক আঘাত নকৰাটো ভুল নহয়নে?
  ষ্টেলিনে উত্তৰ দিলে:
  - ভুল হ"ব পাৰে, কিন্তু সৈন্যৰ একাগ্ৰতাই হিটলাৰক ভয় খুৱাব পাৰে, যাৰ ফলত তেওঁ পশ্চিমৰ আক্ৰমণ পৰিত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য হ"ব। সাধাৰণতে যিকোনো মুহূৰ্ততে ব্ৰিটেইন আৰু জাৰ্মানীয়ে শান্তি স্থাপন কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। ঠিক এইটোৱেই মোৰ ভয়, কিন্তু এতিয়া দেখিছোঁ যে মোৰ ভুল হৈছিল। অৱশ্যে ফ্ৰান্সৰ পৰাজয়ৰ লাভ আছিল।
  - কোনটো?
  - ফ্ৰান্স আৰু ব্ৰিটেইনৰ অসংখ্য উপনিবেশ বিদ্ৰোহ কৰি ইউ এছ এছ আৰৰ প্ৰভাৱৰ ক্ষেত্ৰত পৰিব পাৰে। য'ত পুঁজিবাদ গুচি যায় তাতেই সমাজবাদ আহে। বিশেষকৈ যদি তেওঁলোকে মূল ভূখণ্ড গ্ৰেট ব্রিটেইন দখল কৰে তেন্তে ভাল হ"ব৷ সাম্যবাদৰ বাবে এনে সুযোগ।
  ৰক'ছভস্কিয়ে এই কথাত সন্মত হ'ল:
  - সম্ভৱতঃ! পৰাজিত সাম্ৰাজ্যৰ উপনিবেশবোৰ আমাৰ কেন্দ্ৰীয় গণৰাজ্য হ"ব পাৰে। কিন্তু তেতিয়া ফ্ৰান্সৰ পৰাজয়ৰ পিছত কি পৰিকল্পনা? ১৯৪১ চনটো হয়তো লাগিব, যেতিয়া সীমান্তত সৈন্য আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।
  ষ্টেলিনে লক্ষ্য কৰিছিল:
  - জাৰ্মানীয়ে ইউ এছ এছ আৰৰ সৈতে যুদ্ধৰ প্ৰস্তুতি চলাই থকাৰ তথ্য পাইছিলোঁ। কিন্তু সেইবোৰ ইমানেই পৰস্পৰ বিৰোধী আছিল। বিশেষকৈ চোৰাংচোৱাৰ তথ্য অনুসৰি ইংলেণ্ডক পৰাস্ত কৰি হিটলাৰে ইউ এছ এছ আৰক আক্ৰমণ কৰিব।
  - তেনেকুৱাই আছিল!
  - সাগৰত ব্ৰিটেইনৰ ইমান ডাঙৰ শ্ৰেষ্ঠত্ব থকাৰ সময়ত পৰাস্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। বিশেষকৈ বৃহৎ পৃষ্ঠীয় জাহাজৰ বাবে। জাৰ্মানীৰ যিকোনো পৰিবহণ ডুবাই পেলাব। তাত্ত্বিকভাৱে জাৰ্মানীয়ে বিমান পৰিবহণৰ ক্ষেত্ৰত ব্ৰিটেইনতকৈ শ্ৰেষ্ঠত্ব লাভ কৰিব পাৰিছিল যদিও ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকে সামৰিক উদ্যোগক সংগঠিত কৰিবলগীয়া হৈছিল।
  - জাৰ্মানীয়ে তুচ্ছ আচৰণ কৰিছিল।
  - কিন্তু মই নহয়! বিশেষকৈ চল্লিশ বছৰত কৰ্মদিন বৃদ্ধি কৰা হয় আৰু পলম হোৱাৰ বাবে অপৰাধমূলক দায়বদ্ধতা প্ৰৱৰ্তন কৰা হয়। অতিৰিক্ত সময়ৰ কাম সক্ৰিয়ভাৱে অনুশীলন কৰা হৈছিল। অস্ত্ৰৰ উৎপাদন বৃদ্ধি পালে। আমি যে প্ৰস্তুতি চলাই আছিলো তাত কোনে সন্দেহ কৰিব পাৰে। ফেচিবাদৰ সৈতে যুঁজ অনিবাৰ্য বুলি জানি আমি যিমান পাৰো সকলো সংগঠিত কৰিলোঁ। স্বাভাৱিকতে সামৰিক আইন ঘোষণা নকৰাকৈয়ে, কিন্তু গোপনে সৈন্য মাতি অনা।
  - আৰু তথাপিও সিহঁত সাজু নাছিল!
  - কেনেকৈ কওঁ! কথাটো হ"ল ফেচিষ্টসকলৰ কাৰ্য্যত সম্পূৰ্ণ ব্লাফৰ বহুতো উপাদান আছিল। চোৰাংচোৱা সংস্থাই প্ৰকাশ কৰা অনুসৰি শত্ৰুতা মুকলি কৰাৰ পূৰ্বে আলটিমেটাম দিয়া হ"ব। জাৰ্মানীয়ে যি বিচাৰে সেয়া হ"ল কেঁচামালৰ যোগানৰ বাবে উন্নত পৰিস্থিতি লাভ কৰা। বিশেষকৈ আজাৰবাইজানত তেলৰ কূপ ভাড়াত দিয়া, খাদ্যৰ দাম হ্ৰাস কৰা ইত্যাদি। আৰু ইয়াৰ বাবেই তেওঁ নিজৰ শক্তি গঢ়ি তুলিছে। ইয়াৰ উপৰিও চোৰাংচোৱাই জাৰ্মানীয়ে ফ্ৰান্সত বৃহৎ বাহিনী ধৰি ৰাখি অপাৰেচন ছি লায়নৰ প্ৰস্তুতি চলাই থকা বুলি প্ৰকাশ কৰে।
  - এনেকুৱা ভুল তথ্য আছিল।
  - ইয়াৰ উপৰিও চোৰাংচোৱাই জাৰ্মান সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ বিষয়ে ভুল তথ্য প্ৰেৰণ কৰিছিল। প্ৰায় দুগুণ অতিৰিক্তভাৱে অনুমান কৰা হৈছিল। ইয়াৰ বাবেই এনে ধাৰণাৰ সৃষ্টি হ"ল যে নাজীয়ে নিজৰ সকলো শক্তি স্থানান্তৰিত কৰা নাই। অৰ্থাৎ আধাতকৈও কম, অৰ্থাৎ জাৰ্মানীৰ সৈতে যুদ্ধ অনিবাৰ্য নহয়। সেনাবাহিনীৰ সৰু অংশ একাগ্ৰ কৰি হিটলাৰে আক্ৰমণ নকৰে। মই ভাবিলোঁ যে ই এটা টিপিকেল ব্লাফ। ইয়াৰ উপৰিও নিকৃষ্ট আৰু ধূৰ্ত হিটলাৰে আমাৰ আক্ৰমণৰ প্ৰতি নিজৰ সৈন্যক সতৰ্ক কৰি ৰাখিব পাৰিছিল।
  কোৱাৰ দৰে চোৰে সৎ মানুহক বিশ্বাস নকৰে।
  - কিন্তু আপুনি জাৰ্মানীক আক্ৰমণ কৰিব বিচৰা নাছিল!
  - যদিহে সৈন্যবাহিনীক টানি আনিলোঁ, কিন্তু কেনেকৈ আৰু কেতিয়া আঘাত কৰিব লাগে সেই প্ৰশ্নটো মুকলি হৈ থাকিল। আমাৰ সেনাবাহিনী তেতিয়াও গঠনৰ পৰ্যায়ত আছিল। শান্তিকালীন আইন অনুসৰি বিভাগসমূহত কৰ্মচাৰী নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও জাৰ্মানসকলে শীতকালীন যুদ্ধৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলোৱা নাছিল। বিশেষকৈ শীতকালীন কাপোৰৰ নাটনি হৈছিল;কেৱল এছ এছ সৈন্যৰ হাততহে আছিল;জাৰ্মান মেচিনগান আৰু গানত থকা লুব্ৰিকেণ্টবোৰ ঠাণ্ডাত জমা হৈ পৰিছিল। তদুপৰি কয়লাৰ পৰা গেছলিন শূন্যৰ ন ডিগ্ৰী তলত জমা হৈ পৰিল। জাৰ্মান প্ৰযুক্তি, সংকীৰ্ণ ট্ৰেক থকা টেংক, ইঞ্জিন ভাঙি যোৱা বিমান। এই সকলোবোৰ শীতকালৰ বাবে অপ্ৰস্তুতিৰ পৰিণতি। বাৰু, জাৰ্মানসকলে শীতকালৰ লগত খাপ খুৱাব পৰা নাছিল, যদিও প্ৰযুক্তিৰ কিছুমান কথা সলনি কৰাটো সম্ভৱ হৈছিল, তথাপিও ইয়াত এটা বিশেষ হিম প্ৰতিৰোধী লুব্ৰিকেণ্ট আছে। বাৰু, আমাৰ সৈন্যসকল তীব্ৰ হিমৰ পৰিস্থিতিত জীয়াই থকা আৰু যুঁজ দিয়াত অভ্যস্ত। আৰু ফিনসকলৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধই মোক বহুত শিকাইছিল। এই ক্ষেত্ৰত জাৰ্মানসকল মূৰ্খ হৈ পৰিল।
  ৰক'ছভস্কিয়ে তেওঁৰ সংস্কৰণ প্ৰকাশ কৰিছিল:
  - হয়তো অন্ধবিশ্বাসৰ বাবেই এনে হৈছে!
  ষ্টেলিনে হাঁহিলে:
  -আপোনাৰ এটা আকৰ্ষণীয় যুক্তি আছে। হয়, এডলফ হিটলাৰে সঁচাকৈয়ে নিজৰ গুপ্ত সেনাবাহিনী আৰু ঠাণ্ডাৰ সৈতে হোৱা চুক্তিৰ ওপৰত ভৰসা কৰিছিল। তেওঁ ভাবিছিল যে তেওঁৰ যাদুকৰী, জ্যোতিষী আৰু যাদুকৰসকলে শীতকালটো শুকান আৰু উষ্ণ কৰি তুলিব, তাৰ পিছত নাজী সৈন্যই উৰালত উপস্থিত হ"ব। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে হিটলাৰে চয়তানৰ সহায়ৰ ওপৰত গুৰুত্বসহকাৰে ভৰসা কৰিছিল। কিন্তু আপাত দৃষ্টিত এই ক্ষেত্ৰত তেওঁ সহায় কৰিব বিচৰা নাছিল।
  - নে হয়তো ভগৱানে হস্তক্ষেপ কৰিলে?
  - আৰু এইটো বাদ দিয়া হোৱা নাই! যুদ্ধৰ পিছত মই গীৰ্জাক অত্যাচাৰ কৰা বন্ধ কৰি দিলোঁ। এইটোৱে হয়তো আমাক সহায় কৰিলে! যদিও ধৰ্মৰ প্ৰতি মোৰ এক অদ্ভুত দৃষ্টিভংগী আছে। মই বিশ্বাস কৰোঁ যে মানুহৰ বিশ্বাসে নিজেই সেই শক্তিৰ সৃষ্টি কৰিছিল যাক ঈশ্বৰ বুলি কোৱা হয়। - ষ্টেলিনে গোঁফ ঘঁহিলে। - যিকোনো ক্ষেত্ৰতে তীব্ৰ হিম আৰু শৰতৰ গলিজা জাৰ্মানতকৈ আমাৰ বাবে অধিক উপকাৰী আছিল। যদি নাজীসকল যুদ্ধৰ বাবে অধিক সাজু হ"লহেঁতেন তেন্তে মস্কোৰ বাবে হোৱা যুদ্ধৰ ফলাফল সন্দেহজনক হ"লহেঁতেন।
  তথাপিও ৰকছভস্কিয়ে সুধিলে:
  - কিন্তু আপুনি হিটলাৰক আক্ৰমণ কৰিবলৈ ওলাইছিল নেকি?
  ষ্টেলিনে মূৰ জোকাৰিলে:
  - দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অভিজ্ঞতাই দেখুৱাইছিল যে সাধাৰণতে প্ৰতিৰক্ষাতকৈ আক্ৰমণ শক্তিশালী। ফ্ৰান্সৰ বিৰুদ্ধে হিটলাৰৰ নিৰ্ণায়ক আক্ৰমণ, আফ্ৰিকাত ইটালীৰ পৰাজয়, ৰোমেলৰ প্ৰতিশোধমূলক হুক নকআউট। সঁচাকৈয়ে এজন মহান সেনাপতি বুলি ক"ব লাগিব। অতি দক্ষ সেনাপতি এজনেহে ব্ৰিটিছ সৈন্যৰ ওপৰত আঘাত কৰিব পাৰে, মাত্ৰ দহখন টেংক আৰু পঞ্চাশখন ট্ৰাক টেংক হিচাপে ছদ্মবেশত ৰখা হৈছে। শত্ৰুপক্ষই তেওঁক দহগুণতকৈ বেছি। মোৰ বিশ্বাস যদি ৰোমেলৰ সেনাবাহিনীৰ ওপৰত অধিক শক্তি আৰু ক্ষমতা থাকিলহেঁতেন তেন্তে তেওঁ সমগ্ৰ আফ্ৰিকা দখল কৰিলেহেঁতেন।
  - ৰোমেল এজন শক্তিশালী সেনাপতি, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে তেওঁ পূব ফ্ৰণ্টত যুঁজিব নালাগিল। মই ভাবো এই ফিল্ড মাৰ্শ্বালজনক মাৰপিট কৰা উচিত।
  - তোমাৰ দ্বাৰা?
  - হয়তো! কাৰণ, মইয়েই বিজয়ৰ পেৰেডৰ কমাণ্ড কৰিছিলোঁ আৰু জুকোভে আয়োজন কৰিছিলোঁ। এইটো মোৰ ওপৰত বহুত আস্থা।
  - কেনেকৈ কওঁ! মই ভাবো যে ভাচিলেভস্কি অন্ততঃ বেয়া নাছিল। বিশেষকৈ মোৰ ভাল লাগিল যে তেওঁ কিমান সোনকালে আৰু তুলনামূলকভাৱে কম পৰাজয়ৰ সৈতে জাপানক পৰাস্ত কৰিছিল। কিন্তু উদীয়মান সূৰ্য্যৰ দেশৰ সৈন্যই বীৰ বাঘৰ দৰে যুদ্ধ কৰিছিল। তেওঁলোক অতি অটল আৰু কেতিয়াও হাৰ নামানে।
  - কেতিয়াও নহয়?
  - আমাৰ সৈন্যৰ তুলনাত খুব কমেইহে। ভাবি চাওকচোন, সমগ্ৰ যুদ্ধৰ সময়ছোৱাত প্ৰায় ছয় নিযুত বন্দী। আৰু দুটা গোটেই সেনাবাহিনী পলায়নকাৰী। যেতিয়া ভ্লাছভক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হৈছিল, তেতিয়া তেওঁৰ পাচলিত ইমানেই আঘাত পাইছিল যে বিচাৰ বন্ধ কৰিবলগীয়া হৈছিল;তেওঁ লৰচৰ কৰিব পৰা নাছিল। সাধাৰণতে ভ্লাছভ সম্পূৰ্ণ মূৰ্খ। নাজীৰ পক্ষলৈ যাওক,
  মস্কোৰ ওচৰত ৱেৰমাখ্ট পৰাস্ত হোৱাৰ পিছত আৰু আমেৰিকাই তৃতীয় ৰাইচৰ সৈতে যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰে। আমি আমাৰ বাহিনীক সিঁচৰতি নকৰা হ"লে নাজীসকলক বহু আগতেই পৰাস্ত কৰিব পাৰিলোহেঁতেন, আৰু আমাৰ দুৰ্ভগীয়া সেনাপতিসকলে বেছি খৰকৈ যুঁজিবলৈ শিকিলেহেঁতেন। কাৰণ, ছোভিয়েট সামৰিক বিজ্ঞান তেজেৰে সমৃদ্ধ আছিল।
  - বিজয়ৰ বীজ সিঁচা তেজেৰে পানী দি মৃতদেহেৰে সাৰ দিব লাগে! - ৰক'ছভস্কিয়ে ক'লে।
  - এইটো যদি সেনাপতিসকল সম্পূৰ্ণ মধ্যমীয়া হয়! কিন্তু ৰাছিয়াৰ জনসাধাৰণ প্ৰতিভাৰে চহকী। অৱশ্যে মেইনষ্টেইন বেয়া সেনাপতিও নহয়। মোৰ দলত তেওঁক থাকিলে মই আনন্দিত হ"ম!
  - আৰু শুনিলোঁ যে তেওঁক পুনৰুত্থান কৰি সক্ৰিয় সেনাবাহিনীত সংগঠিত হ"বলৈ ওলাইছে!
  - Svyatorossia ৰ কিমান বিভাগ আছে?
  - নাজানে! এইটো এটা সামৰিক গোপনীয়তা!
  - আনকি তোমাৰ বাবেও!
  - আনকি মোৰ বাবেও! কেৱল সম্ৰাট বা সঠিককৈ ক"বলৈ গ"লে সম্ৰাজ্ঞীয়েহে জানে।
  ষ্টেলিনে মন্তব্য কৰিছিল:
  - মহিলাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত এখন বেয়া দেশ।
  ৰক"ছভস্কিয়ে দাৰ্শনিক সিদ্ধান্তটোৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিলে:
  - যেতিয়া সিহঁতে একেবাৰে নিয়ন্ত্ৰণ নকৰে তেতিয়া আৰু বেয়া!
  এই সকলোবোৰ চিন্তা চকুৰ পলকতে হাইপাৰমাৰ্শ্বালৰ হাইপাৰপ্লাজমিক মগজুৰ মাজেৰে জিলিকি উঠিল। লাখ লাখ স্ব্যাট"ৰ"ছিয়া ষ্টাৰশ্বিপে ফেণ্টমৰ সেনাবাহিনীক আক্ৰমণ কৰে। কল্পনাতীত গতিৰে গতি কৰিলে। ইয়াত আগশাৰীৰ নাইটে নিজৰ বৰশীৰে মিছাইল ক্ৰুজাৰখনত খুন্দা মাৰিলে। টিপটোৱে বিন্ধি তাৰ পিছত জাহাজখন ফালি পেলালে। এলফ ধনুৰ্বিদজনে কাঁড় মাৰিলে আৰু তাইৰ পিছে পিছে আন উপহাৰ উৰি গ"ল। তেওঁলোকৰ গতিবেগ পোহৰৰ গতি বহুগুণতকৈ বেছি আছিল। কেইবা ডজন হিট পোৱা আল্ট্ৰা ড্ৰেডনাটত জুই লাগিল। জুইৰ শিখাবোৰ বহু ৰং আৰু ছাঁৰ আছিল, ই আছিল যাদু জ্বলিছিল। যাদুকৰী জুই কল্পনা কৰক, ইয়াৰ বাবে কোনো অক্সিজেনৰ প্ৰয়োজন নহয়, আৰু টাইটানিয়ামতকৈ লাখ লাখ শক্তিশালী পদাৰ্থ খৰচ হয়। সকলোবোৰ আচৰিত ধৰণে ধুনীয়া। আল্যোছা প"প"ভিচে দূৰৈত গুলী চলোৱাৰ নিৰ্দেশ দিলে, কাঁড়বোৰ মিছাইলতকৈ বেছি বেগেৰে লৰালৰিকৈ গ"ল, ইয়াৰ প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে তাৰকা বহৰে সকলো বন্দুক, ইমিটাৰ আৰু লঞ্চাৰৰ পৰা গুলীচালনা কৰিলে। আটাইতকৈ শক্তিশালী তাপীয় ক্ৰেছন ৰকেটবোৰ বিস্ফোৰণ ঘটিছিল, যাৰ ফলত ফেণ্টমবোৰ গঠিত হোৱা মিনি-মেটাৰটোক উত্তেজিত কৰি তুলিছিল। তাত্ত্বিকভাৱে প্ৰায় অমৰ ফেণ্টম এটাক ছুপাৰ এনাৰ্জীৰ বৃহৎ ঘনত্বৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰিব পাৰি । কিন্তু এই কাম কৰাটো বৰ সহজ নহয়।
  আলয়ছা প'পোভিচে ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচ আৰু মিকুলাৰ আদেশ দিছিল:
  - ফেন আউট! আমাৰ সৈন্যই কুটিলতা চলাওক আৰু শত্ৰুক ফ্লেংকৰ পৰা ঘেৰি ৰাখক।
  ডব্ৰিনিয়াই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - নে হয়তো শত্ৰুক আধাত বিভক্ত কৰি দিব?
  আলয়ছাই আপত্তি কৰিছিল:
  - ইয়াৰ মূল্য নাই! এনে ক্ষেত্ৰত আমি দুটা ফ্ৰণ্টত যুঁজিব লাগিব। আৰু আমি কেৱল শত্ৰুক বিভাজিত কৰাই নহয়, এটা ক্লাছিক বেগ গঠন কৰিম।
  ডব্ৰিনিয়াই মন্তব্য কৰিছে:
  "শত্ৰুৱে যেন আমাৰ লগত ঠিক তেনেকুৱাই কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে।"
  মিকুলাই পৰামৰ্শ দিলে:
  - সংযুক্ত কৌশল ব্যৱহাৰ কৰোঁ আহক, উত্তল লেন্সেৰে আঘাত কৰোঁ, আৰু কেন্দ্ৰত "গোলাপ" আছে। এনে নিৰ্মাণ অতি ফলপ্ৰসূ হ"ব।
  আলয়ছাই মান্তি হ"ল:
  - গতিকে ড্ৰিল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা যাওক। কেন্দ্ৰত আক্ৰমণৰ নেতৃত্ব দিব পাস্তুখভে।
  পাস্তুখভে উত্তৰ দিলে:
  - এজন সেনাপতি আছে!
  ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে অৱশ্যে নিজেই শত্ৰুক ফ্লেংকৰ পৰা আৱৰি ৰাখিব বিচাৰিছিল। কলহত কাজিয়া কি তাক তেওঁ সকলোতকৈ ভালকৈ বুজি পাইছিল। একে সময়তে দুয়োটা সেনাবাহিনী অনিবাৰ্যভাৱে ইজনে সিজনৰ কাষ চাপি আহিছিল।
  আলয়ছা প"প"ভিচে সিদ্ধান্ত ল"লে যে অনুকূল কৌশল হ"ল শ্বেলিং আৰু কাটিংৰ সংমিশ্ৰণ।
  পাস্তুখভে সদায়ৰ দৰেই আগভাগ লৈছিল। ডেকাজনে নিজৰ তৰোৱালৰ প্ৰবল আঘাতেৰে দুখন যুদ্ধজাহাজ কাটি পেলালে, সেইবোৰ ছিন্নভিন্ন হৈ জ্বলি থকা টুকুৰা হৈ পৰিল। সঁচা, নায়কজনক নিজেই হাইপাৰপ্লাজমিক চাবুকেৰে জ্বলাই দিয়া হৈছিল। ৰকেট আৰু ইমিটাৰ বিশেষভাৱে বিপজ্জনক আছিল; লিকিং স্থান। কৱচত গোটেই ফুটা কৰি ভয়ংকৰ, কেতিয়াবা মাৰাত্মক ঘাঁও সৃষ্টি কৰিছিল।
  পাস্তুখভৰ কাষত যুঁজি থকা নাইট ইভানহ"ৱে নিজৰ কুঠাৰখন ঘূৰাই নিপুণভাৱে এটা গ্ৰেণ্ড ডেষ্ট্ৰয়াৰ কাটি পেলালে আৰু ঘোঁৰাটোৱে ডজন ডজন মিছাইল নাও ভৰিৰে গচকি পেলালে। ইয়াৰ পিছতে যুৱকজনে নিপুণ দোলনাৰে তিনিখন ক্ৰুজাৰ ভাঙি পেলায়। পাস্তুখভে বিশাল আল্ট্ৰা যুদ্ধজাহাজখনক আক্ৰমণ কৰে। তেনেকুৱা এটা দৈত্যক লগে লগে কাটি পেলোৱাটো বৰ কঠিন আছিল। তৰোৱালৰ আঘাতে লগে লগে লক্ষ্যত উপনীত নহয়। কৱচবোৰ কাটি পেলালে, টাৱাৰবোৰ কাটি পেলালে। কিন্তু বিশাল মহাকাশযানখনে উত্তৰত গুলীচালনা কৰে, যাৰ ফলত পাস্তুখভৰ বিষ হয়। ইভানহোৱে কয়:
  - ৰিয়েক্টৰত আঘাত কৰক। তাক তৰোৱালেৰে আঘাত কৰা।
  পাস্তুখভেও একে ধৰণে কাম কৰে। হাইপাৰ ৰিয়েক্টৰটো বিস্ফোৰণ ঘটিল, বিশাল মহাকাশযানখন যেন জিলিকি থকা পাখিৰে আবৃত হৈ পৰিল। ডেকা ফেণ্টম নায়কজনে লৰচৰ কৰি পিছলৈ ঘূৰি আহিল, কেইবাখনো প্লেট কৱচ গলি ঘোঁৰাটো জ্বলাই দিলে।
  - হাৰামীটোৱে স্নেপিং কৰি আছে!
  ইভানহ"ৱে ঢালেৰে আবৃত কৰে, থাৰ্মো-ক্ৰিয়ন মিছাইল এটাই কেন্দ্ৰত খুন্দা মাৰে, এটা কনকাচন হয়, তীখাৰ দৰে পৃষ্ঠভাগ সামান্য জ্বলি যায়। তেওঁলোকৰ কাষত যুঁজ দিয়া কেইবাজনো নায়কে গুৰুতৰ ক্ষতিসাধন কৰিছিল, কিছুমান আনকি ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিছিল।
  আধা উলংগ বিশাল ফেণ্টম ছোৱালীবোৰে পাঁচটা ব্লেডত বিভক্ত কুঠাৰ আৰু তৰোৱাল ব্যৱহাৰ কৰিছিল। উদং ভৰিৰ দীঘল নিপুণ ভৰিৰ আঙুলিৰে কাউণ্টেছ ডি ভেলনে ক্ৰুজাৰখনৰ ধনুৰ পৰা ধৰি একেলগে পঞ্চাশটা বন্দুকৰ নলী চেপি ধৰিলে। যাদুৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা সোণালী চুলিৰ ছোৱালীজনীৰ ভৰিত থাৰ্মোপ্ৰিয়ন ৰকেটে খুন্দা মাৰি ভৰিৰ আধা অংশ নিমিষতে বাষ্পীভৱন কৰি পেলালে। কাউণ্টেছজনী বিষত প্ৰায় উন্মাদ হৈ পৰিল, বন্ধুৰ বুকুত আঘাত পালে, যাৰ ফলত মেজিক-মাংসৰ টুকুৰাবোৰ বিভিন্ন দিশলৈ উৰি গ'ল। আৰু ছাৰ বিচপ ইমানেই শক্তিৰে আঘাত কৰিলে যে ঢালখন ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল আৰু তেওঁৰ বুকুত এটা বিশাল ফুটা ওলাল।
  স্ব্যাট"ৰ"ছিয়া বহৰৰ লোকচানও আছিল অতিশয় বেছি। বিশেষকৈ যেতিয়া ডাইনোছৰ যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰিছিল। এই দৈত্যবোৰ দেখাত কেৱল অনাড়ম্বৰ যেন লাগিছিল যদিও বাস্তৱত তেওঁলোক আছিল এক ভয়ংকৰ শক্তি। তেওঁলোকে ডাঙৰ ষ্টাৰশ্বিপ বাছনি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি গঠনবোৰ থেতেলিয়াই ফালি পেলালে। সকলো ধৰণৰ জাহাজে তেওঁলোকৰ ওপৰত গুলীচালনা কৰিছিল যদিও তেওঁলোকে এনে বিশাল মৃতদেহ, মজলীয়া আকাৰৰ গ্ৰহৰ সমান আকাৰৰ মৃতদেহবোৰ উফৰাই পেলাব পৰা নাছিল। একমাত্ৰ কামটো হ"ল ডাইনোছৰৰ অনিবাৰ্য পৰাজয়ৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ। সঁচাকৈয়ে এনে দানৱক ৰখাব পৰাটো প্ৰায় অসম্ভৱ, কিন্তু তাৰকা জাহাজবোৰে দৈত্যবোৰৰ পৰা আঁতৰি গৈ কুটিলতা চলাবলৈ চেষ্টা কৰিছে।
  Alyosha Popovich আদেশ:
  - সিহঁতৰ ওচৰ চাপিবলৈ চেষ্টা কৰক। উন্নত ৰেজিমেণ্টবোৰ ডাইনোছৰৰ ওপৰত টানি নিব। সৰু সৰু জাকত ভাঙি ঘনিষ্ঠভাৱে যুঁজ দিয়ক, কৌশলৰ পৰা বঞ্চিত কৰক, নিৰ্লজ্জভাৱে কাটি পেলাওক!
  যোদ্ধাসকল গোটত বিভক্ত হৈছিল: এইদৰে ষ্টাৰশ্বিপ ধ্বংস কৰাটো বহুত বেছি ফলপ্ৰসূ হ"ব। পাষ্টুখভ আৰু ইভানহোৱে তেওঁলোকৰ চাৰিওফালে ঘূৰি থকা ক্ৰুজাৰবোৰৰ ওপৰত পৰিল, দুয়োজন নায়ক গুৰুতৰভাৱে আহত হয়, কিন্তু তেওঁলোকৰ গতিবিধি দ্ৰুত হৈয়েই থাকিল।
  আৰু ছোৱালীকেইজনীয়ে কেৱল তৰোৱালেৰে থেতেলিয়াই পেলোৱাই নহয়, নিপুণভাৱে ভৰিৰে মহাকাশযানবোৰ তুলি লৈ ইজনে সিজনৰ পৰা আঁতৰাই পেলাইছিল। ফুট হেণ্ডবলৰ কিবা এটা আছিল, গোৰোহাবোৰ বহু সূৰ্য্যৰ পৰা প্ৰতিফলিত হৈছিল, উদং, ছোৱালীৰ দৰে তলুৱাৰ ছালখনে ৰামধেনুৰ সকলো ৰঙৰ সৈতে খেলিছিল, যদিও ধ্বংসপ্ৰাপ্ত জাহাজৰ হাইপাৰপ্লাজমিক বিস্ফোৰণত জ্বলি গৈছিল।
  আনকি যোদ্ধাসকলে বিষত চিঞৰি উঠিল, ছুপাৰফাইয়াৰৰ পাহি, জ্বলি থকা শিখাই তেওঁলোকৰ দীৰ্ঘদিনীয়া ভৰি দুখন আদৰ কৰিছিল।
  ষ্টাৰশ্বিপত থকা লাখ লাখ যোদ্ধাক ইফালৰ পৰা সিফাললৈ নিক্ষেপ কৰা হৈছিল। পাঁচ তাৰকা জেনেৰেল মেক্সিম ইগ"লকিনে আনন্দদায়ক ছোৱালীকেইজনীৰ জিলিকি থকা আঁঠু, গোৰোহা আৰু ভৰিৰ জিলিকনিক প্ৰশংসা কৰি আৰু মষ্ট চেৰিন ৰাজকুমাৰী এলিজাবেথৰ উলংগ ভৰিখনে তুলি লোৱা নিজৰ ক্ৰুজাৰখনত ঠাইতে থাকিবলৈ চেষ্টা কৰি কয় :
  - সৌন্দৰ্য্যক হত্যা কৰিব নোৱাৰি - সৌন্দৰ্য্য নিজেই মাৰাত্মক!
  দুজন যোদ্ধাই যেন এটা বিশাল বেলেটত আছে, নিজৰ ভয়ংকৰ ভৰি দুখন ওপৰলৈ দলিয়াই দিলে, ক্ৰুজাৰখনক মাজত ৰাখি একেলগে চেপি ধৰিলে। টাইটানিয়ামতকৈ লাখ লাখ গুণ শক্তিশালী এই ধাতু, টেংকৰ ট্ৰেকৰ তলত কণীৰ দৰে ফাটি যায়। সোণালী যুগৰ কবিতাত বৰ্ণনাৰ যোগ্য মৃত্যু!
  ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে দেখিছিল যে যাদুকৰী শক্তি নেন" প্ৰযুক্তিৰ সৈতে সংঘৰ্ষত লিপ্ত হৈছে, আৰু এতিয়ালৈকে ই ক্ষমতা লাভ কৰিছে!
  তেওঁ আদেশ দিলে:
  - জাহাজসমূহ সৰ্বোচ্চ তীব্ৰতা ফায়াৰিং মোডলৈ সলনি কৰক আৰু কৌশলৰ গতি বৃদ্ধি কৰক। কোনো কাৰণতে শত্ৰুক সফল পাল্টা আক্ৰমণৰ সুযোগ দিব নালাগে।
  এলফ ছোৱালীজনীয়ে শুধৰাই দিলে:
  - গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ ফেণ্টমছে আমাক আক্ৰমণ কৰি আগবাঢ়িছে, গতিকে সম্ভৱতঃ আমি আমাৰ পাল্টা আক্ৰমণৰ কথা ক"ব পাৰিম।
  যদিও ছোৱালীজনী মাৰ্শ্বাল আছিল, তথাপিও এনে বক্তব্যই হাইপাৰ মাৰ্শ্বালক ক্ষুব্ধ কৰি তুলিছিল: দেখা গ"ল যে কণীয়ে কুকুৰাটোক শিকাই, আৰু মহিলাগৰাকীয়ে মানুহজনক শিকাই।
  ৰক'ছভস্কিয়ে চিঞৰিলে:
  - মনে মনে থাক! ডাইনোছৰবোৰক বাধা দি সফলতাৰে গুলীয়াই মাৰিবলৈ মই আপোনালোকক আল্ট্ৰা ড্ৰেডনাট এখন পঠিয়াইছো। কাৰণ আপোনাৰ ইমান শক্তি আৰু গুৰুতৰ সম্ভাৱনা আছে। বিশেষকৈ নাৰী মন, লঘু আৰু মৰমিয়াল জাতিৰ সন্তান।
  এলফে লক্ষ্য কৰিছে:
  - আমি মানুহতকৈ লাখ লাখ বছৰ বয়সীয়াল। আনকি মানুহ যি বান্দৰৰ পৰা নামি আহিছিল, সেই বান্দৰেও শিল এটাও তুলি লোৱা নাছিল, কিন্তু আমি মহাকাশৰ বিস্তৃতিবোৰত ঘূৰি ফুৰিছিলো আৰু মাষ্টাৰপিছ সৃষ্টি কৰিছিলো।
  বতাহত বাহিৰৰ ঘৰৰ দৰে মূৰটো ঘূৰাই ৰক"ছভস্কিয়ে মন্তব্য কৰিলে:
  - কথাটো বৰ্তমানত! যাৰ সফলতা সুদূৰ অতীতত আছে, তাতকৈ কৰুণ জাতি নাই! বৰ্তমান সময়ত জীয়াই থকা, আৰু প্ৰতি বছৰে শক্তিশালী হৈ উঠা সাম্ৰাজ্যতকৈ বেছি উচ্চ সাম্ৰাজ্য নাই!
  এলফে তাইৰ চুলিখিনি জোকাৰিলে:
  - তোমালোক ৰাছিয়ানসকলে পৰম্পৰাগতভাৱে তোমালোকৰ পূৰ্বপুৰুষক অৱহেলা কৰিছা। আপোনাৰ বংশবৃক্ষ প্ৰিমিয়ামত নাছিল!
  ৰক'ছভস্কিয়ে আপত্তি কৰিছিল:
  - মই ৰাছিয়ান নহয়, কিন্তু পোল! মোৰ পূৰ্বপুৰুষসকল আছিল সাধাৰণ কৃষক, কিন্তু তথাপিও মই তেওঁলোকৰ বাবে গৌৰৱান্বিত!
  - এই কথাত আপুনি গৌৰৱ কৰিব পাৰে!
  - তাৰোপৰি মোৰ ভিতৰত কছাক তেজ বৈ থাকে! আৰু মোৰ মাৰ ফালৰ পৰা মোৰ দূৰৈৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে জেৰুজালেমত ধুমুহা মাৰিবলৈ গৈছিল। - Rokossovsky ক'লে।
  এলফে লক্ষ্য কৰিছে:
  - আৰু মোৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে যিৰূচালেম প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ বহু আগতেই মহাকাশত যুদ্ধ কৰিছিল। সাধাৰণতে যুদ্ধৰ এক জটিল মুহূৰ্তত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ বিষয়ে আলোচনা কৰাটো সন্মানজনক নহয়।
  ৰক'ছভস্কিয়ে ঘেউ ঘেউ ক'লে:
  - আদেশ অনুসৰণ কৰক!
  তেওঁলোকে অতি তীব্ৰ বেগেৰে কথা পাতিছিল আৰু সেয়েহে সংলাপৰ সময়ত যুদ্ধৰ ছবিখন কাৰ্যতঃ সলনি হোৱা নাছিল। কিন্তু ফেণ্টমৰ সৈন্যই মাৰাত্মক শক্তিৰ ধাৰা উলিয়াই দিলে। তাই হেঁচা মাৰি ধৰিলে, সকলো বাধাকে চেপি ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে;শক্তিৰ ৰশ্মি, দুয়োটাই ষ্টাৰশ্বিপ ধ্বংস কৰিলে আৰু ফেণ্টমক আঘাত কৰিলে, মহাকাশত সিঁচৰতি হৈ পৰিল। ধনু, ভৰি আৰু পাঁচ ব্লেডযুক্ত তৰোৱালৰ উপৰিও ছোৱালীবোৰে ঠেংত বোৱা অষ্টভুজ তৰা থকা চাবুক ব্যৱহাৰ কৰিছিল। বিশেষকৈ সৰু সৰু জাহাজ ধ্বংস কৰাত তেওঁলোক পাকৈত আছিল। ইফালে গ্ৰেট ৰাছিয়ান আৰ্মীয়ে প্ৰতিআক্ৰমণ আৰম্ভ কৰে। তাই শত্ৰুবোৰক ভাঙি পেলাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল আৰু একে সময়তে মুখখন বচাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল - আপুনি জয়ৰ সকলো ল"ৰেল ফেণ্টমক দিব নোৱাৰে৷
  মহান আলেকজেণ্ডাৰে শক্তিশালীভাৱে আদেশ দি অবিক্ষিপ্ত শান্তি বজাই ৰাখিছিল, বিজয়ৰ ওচৰত থকাৰ বাবে মহান সেনাপতিজনক আৰু অধিক বিচক্ষণ কৰি তুলিছিল:
  - টিউলিপ কলি গঠন ভাইটি ব্যৱহাৰ কৰক। শত্ৰুৰ চোলাবোৰ দুৰ্বল হৈ পৰিছে আৰু বাকী আছে মাথোঁ সিহঁতক ভালকৈ ঠেলা মাৰিলে আৰু দাঁতবোৰ উৰি যাব।
  যাদুকৰ ওক্সানাই হ"ল"গ্ৰাম ট্ৰেন্সমিছন পঠালে: সেনাপতিৰ সন্মুখত তাইৰ এগৰাকী ভয়ংকৰ ছোৱালীৰ ছবি আবিৰ্ভাৱ হ"ল:
  - সেই আলেকজেণ্ডাৰ, তুমি মোৰ ৰজা!
  মেচিডোনিয়ানজনে ধেমালিতে ছন্দ মিলাই উত্তৰ দিলে:
  -আপুনি আপোনাৰ ভূমিকা ভালদৰে পালন কৰিলে!
  - তোমাৰ হুইম পূৰণ কৰিলোঁ!
  - এতিয়া আপুনি প্ৰথম পুৰস্কাৰ লাভ কৰিব!
  - মই মান্তি! তুমি আলেকজেণ্ডাৰ আমাৰ শক্তি! আলেকজেণ্ডাৰ আমাৰ বেনাৰ! আলেকজেণ্ডাৰ সদায় আমাৰ লগত থাকে!
  মেচিডোনিয়ানে আঙুলি জোকাৰিলে:
  - মোৰ গুণক অতিৰঞ্জিত নকৰিবা দিভা! অৱশ্যে তেওঁলোক মহান, কিন্তু প্ৰাৰ্থনাত হাত জোকাৰিবলৈ যথেষ্ট নহয়।
  অক্সানাই তীব্ৰ উত্তৰ দিলে:
  - এতিয়া মূল কথাটোৰ বিষয়ে! আমি শত্ৰুক কলহৰ পৰা পলায়ন কৰাত বাধা দিব লাগিব। শত্ৰুৰ ৰেখাৰ আঁৰত আমাৰ সৈন্যৰ আবিৰ্ভাৱ কৌশলগত পৰ্যায়ত উদ্যোগটো দখল কৰাৰ সুযোগ।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - আৰু সৰু সুযোগ নহয়!
  অক্সনাই চকু টিপিয়াই গাই গ"ল:
  বান্দৰে মুখ বনায়
  আৰু সিহঁতে এটা ডালত বহি থাকে!
  এতিয়াও তুচ্ছ...
  -আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ আছিল নেকি! - আলেকজেণ্ডাৰে খিকিন্দালি কৰি শেষ কৰিলে। - যদিও জানে, সৌন্দৰ্য্য, মোৰ দেউতা আছিল নিজেই আমোন দেৱতা, লগতে জিউছ।
  Oksana ধেমেলীয়া অনুভৱ কৰিলে:
  - গতিকে তোমাৰ একেলগে দুজন দেউতাক!
  - দুজন মহান দেৱতা!
  - একে সময়তে তোমাক কেনেকৈ বনালে?
  আলেকজেণ্ডাৰে নিজেই এনে বক্তব্যৰ অৰ্থহীনতা বুজি পাইছিল, কিন্তু আন এটা ৰত্নক প্ৰতিহত কৰিব পৰা নাছিল:
  - সকলো অসম্ভৱ, মই নিশ্চিতভাৱে জানো!
  জৰুৰীভাৱে কিবা এটা কৰিবলৈ দেৱতাসকলে ঘামচি ওলোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই!
  কিন্তু তেওঁলোক অমৰ, দেৱতাৰ শক্তিত!
  "শিং" নকৰি ৰজাৰ বাবে সন্তান সৃষ্টি কৰিবলৈ!
  ওক্সানাই কয় যে:
  - আপুনি "গোলাপ"ৰ পাহিবোৰ যিমান পাৰি বহলকৈ বিস্তাৰ কৰিব লাগিব! আৰু প্ৰতিপক্ষৰ ডিঙিত ধৰি লওক। আপাত দৃষ্টিত আপুনি নিজেই বুজি পাইছে সেই মুহূৰ্তটোৰ গুৰুত্ব!
  - আমোন আৰু জিউছৰ পুত্ৰই সকলো বুজি পাইছে!
  - গতিকে অভিনয় কৰক যুঁজাৰু!
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে নিজৰ অসংখ্য সৈন্যবাহিনীক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ টেলিপেথিক ইমপালছ পঠিয়াইছিল।
  আৰু ছোৱালীজনীয়েও ফেণ্টমবোৰৰ আক্ৰমণ সামঞ্জস্য কৰি দিলে। একে সময়তে যাদুকৰবোৰে নিজৰ মাজতে কাজিয়া কৰিবলৈ ধৰিলে।
  সাধাৰণতে যাদুকৰৰ যুদ্ধ হ"লে এই দৃশ্য দুৰ্বল হৃদয়ৰ বাবে নহয়। আৰু একে সময়তে ই আকৰ্ষণীয়। আৰু যদি এফালে লাখ লাখ ষ্টাৰশ্বিপ, আনফালে লাখ লাখ বিশাল অশ্বাৰোহী আৰু ডাইনোছৰ যুদ্ধ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, তেন্তে এনে যুদ্ধ চাবলৈ আনন্দ লাগে।
  যুদ্ধখন তাৰ সকলো অসীম ক্ৰোধত আৰম্ভ হয়। এফালে দ্ৰুত ঘোঁৰাবোৰে আক্ৰমণ কৰে, উৰি যায়, ওপৰলৈ তললৈ, আৰু কাষলৈ লৰালৰিকৈ যায়। ডাইনোছৰে ডেউকা লৰচৰ কৰে, দাঁত থু পেলায়, খুৰাত লাথি মাৰে আৰু পাখিৰে ধৰে। ছোৱালীবোৰে চাবুকৰ দোলন দ্ৰুত কৰে, আঘাতৰ তলত কৱচবোৰ ৱাৰ্প হয় আৰু চকমকীয়া শিলৰ পৰা গেছলিনৰ দৰে জ্বলি উঠে। পাষ্টুখভ আৰু ইভানহোৱে মাৰ্শ্বাল জাৰাটুস্কা থকা ফ্লেগশ্বিপখনলৈ সোমাই গ"ল।
  এলফ ছোৱালীজনীয়ে জৈৱিক প্ৰজেক্টাইল ব্যৱহাৰ কৰাৰ নিৰ্দেশ দিলে। তেওঁলোকৰ আক্ৰমণত ধৰা পৰা ফেণ্টম ৰাইডাৰজন পেচ খাই পৰিল। সি সংকুচিত হৈ এটা সাধাৰণ শুকান মেপেল পাতলৈ পৰিণত হ"ল।
  ইভানহো আৰু পাষ্টুখভে পৰাজয়ৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু কৱচত তৰোৱালেৰে আঘাত কৰে। এটা প্ৰচণ্ড গৰ্জন জাৰাটুস্কাৰ ওচৰ পালেগৈ। ছোৱালীজনীয়ে ধুনীয়া মুখ এখন উলিয়াই আনিলে:
  - ষ্টাৰশ্বিপত তৰোৱালৰ সৈতে! ইয়াতকৈ অৰ্থহীন আৰু কি হ"ব পাৰে!
  মানৱ যুৱকে উত্তৰ দিলে:
  - কি কৰিব পাৰিবা ! কাৰণ, এইবোৰ শক্তিশালী ফেণ্টম! যাদুৰ ভয়ংকৰ শক্তি! সিহঁতক প্ৰতিহত কৰাটো প্ৰায় অসম্ভৱ।
  - তাৰ পিছত আমি কৌশল কৰিম, এটা নতুন নিয়ন্ত্ৰণ প্ৰগ্ৰেমলৈ সলনি কৰিম, "বিশৃংখল বিশৃংখলতা"!
  ইভানহ"ৱে প্লাজমা বিস্ফোৰণ তীব্ৰতৰ হৈ পৰা আৰু ষ্টাৰশ্বিপখন ঘূৰি থকা দেখি বুমেৰাং পঠিয়াই দিলে। ই উৰি গৈ শত্ৰুৰ কৱচৰ এটা অংশ কাটি পেলালে, আৰু লগতে একেলগে ছটা যুদ্ধ গুলীচালনা টাৱাৰ ভাঙি পেলালে।
  - ইয়াত এটা চেক্সটেণ্ট আছে! - যাদুৰ দ্বাৰা পুনৰ জীৱন্ত কৰি তোলা বিখ্যাত ডেকা নাইটে ক'লে। ষ্টাৰশ্বিপৰ সৈতে যুদ্ধৰ বাবে আগতে ব্লক কৰা এটা প্ৰগ্ৰেম তেওঁৰ মগজুত জাগ্ৰত হ"বলৈ ধৰিলে। সাধাৰণতে প্ৰতিটো ফেণ্টমে বাহ্যিকভাৱে অদৃশ্য, কিন্তু স্মৃতিশক্তিত স্পষ্টভাৱে ৰেকৰ্ড কৰা প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচীৰ মাজেৰে গৈছিল। আৰু এতিয়া ইভানহ"ৱে বুজি পালে যে বিশাল, কচ্ছপৰ দৰে তৰাজাহাজখনৰ কৌশলগত ক্ষমতাৰ পৰা বঞ্চিত কৰাটো প্ৰয়োজনীয়।
  কেইবাটাও ঘাঁ হোৱা পাস্তুখভে চেদলত প্ৰায়েই থাকিব নোৱাৰিলে। তথাপিও সাহসে এই ল'ৰাটোক এৰি যোৱা নাছিল।
  - ঠেংত খুন্দা মাৰি দিওঁ। এই ষ্টাৰশ্বিপবোৰ ষ্টেণ্ডাৰ্ড, আৰু ইহঁতৰ ইঞ্জিনবোৰো একেদৰেই অৱস্থিত।
  ইভানহ"ৱে মন্তব্য কৰিছে:
  - ওচৰ চাপিবলৈ টান! চাওক তেওঁ কেনেকৈ কুটিলতা কৰে!
  - আৰু তুমি বুমেৰাঙেৰে মাৰিলা!
  - নিৰুদ্দেশ হোৱাৰ ডাঙৰ আশংকা!
  - ঠিক আছে! তেওঁ আপোনাৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিব আৰু আপুনি আকৌ চেষ্টা কৰিব!
  ইভানহোৱে চন্দ্ৰৰ আকাৰৰ ভয়ংকৰ মহাকাশযানখনৰ পৰা অলপ পিছুৱাই গ"ল, আৰু নিজৰ বুমেৰাংটো নিক্ষেপ কৰিলে:
  - বহুদিন কষ্ট ভোগ কৰিলে ! কিবা এটা লওক!
  - আৰু যদি কাম নহয়!
  - আকৌ এবাৰ চেষ্টা কৰোঁ!
  বুমেৰাঙে ঠেংৰ ধাৰে কাটি পিছলৈ উভতি আহিল। সাধাৰণতে, মিনি-মেটাৰ, সংযোগী লিংকৰ অনুপস্থিতি যেন লগা সত্ত্বেও, যাদুৰ দ্বাৰা একেলগে ৱেল্ডিং কৰা, যথেষ্ট টেকসই।
  ইভানহোৰ অধীনত ঘোঁৰাটো ভাঙি কাৰ্যতঃ বস্তুহীন হৈ পৰিল। বিভিন্ন কেলিবাৰৰ বন্দুকৰ পৰা তেওঁ অত্যধিক আঘাত পাইছিল। ইফালে পাস্তুখভে ক্ৰুজাৰৰ সৈতে যুঁজিছিল, যিটো বহুত সহজ আছিল। ইয়াত প্ৰায় প্ৰতিটো আঘাতেই আছিল মাৰাত্মক। কিন্তু টেট্ৰালেটৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। ইমান সৰু, মিডজৰ দৰে, আৰু বহুত আছে। ইভানহ"ৱে ৰাইডাৰবিহীন ফৰিংটোক ৰখাই তাৰ ওপৰত জপিয়াই পৰিল!
  - খেদাৰ পৰা নায়ক লৰালৰি! অচিনাকি মানুহজনে ফাটি গৈ ধৰিব নোৱাৰে! - ডেকাজনে গাইছিল। - আমি মাত্ৰ এটা সাধুকথা শুনিব লাগিব!
  সঁচাকৈয়ে এজন কিংবদন্তি যোদ্ধা, বুমেৰাং ব্যৱহাৰ কৰি বহু পথাৰ আৰু মেট্ৰিক্সেৰে আবৃত বিশাল মেচিন এটাক আক্ৰমণ কৰে। এই ষ্টাৰশ্বিপখনত পঞ্চাশ নিযুত যুঁজাৰু বিমান আছিল, আৰু প্ৰায় এক বিলিয়ন যোদ্ধা আছিল। ইয়াত প্ৰায় এশ বিশটা জাতি আৰু প্ৰজাতিৰ প্ৰতিনিধিয়ে যুঁজিছিল। চিন্তা আৰু উপলব্ধিৰ বাবে ইমান বিশাল, প্ৰায় বুজিব নোৱাৰা নোহৰ জাহাজখন কল্পনা কৰক। বিভিন্ন তাৰকাৰাজ্যৰ পৰা অহা জীৱকে ধৰি অতি আধুনিক।
  আৰু তেওঁক আক্ৰমণ কৰে এজন আহত ফেণ্টম ৰাইডাৰে, বগা ঘোঁৰাত উঠি,ও ঘাঁত।
  এনে এখন ছবি ৰাফেল বা পিকাচোৰ ব্ৰাছৰ যোগ্য। সেই মুহূৰ্তটো বন্দী কৰক: যেতিয়া এজন যোদ্ধাই নিজৰ বুমেৰাং নিক্ষেপ কৰে।
  - মই উত্তেজিত, ল'ৰাৰ দৰে, পাংকৰ দৰে! মাৰিব, নহ"লে মৰি গ"ল! - ইভানহোক ভালদৰে মনোনিৱেশ কৰাত সহায় কৰিবলৈ মই গাইছিলো।
  আৰু মহাকাশযানখনৰ ভিতৰত জীয়াই থাকিব বিচৰা জীৱও আছে! সন্তান জন্ম দি চহৰ নিৰ্মাণ কৰক। ইয়াত গাহৰিৰ মূৰ থকা তিনিটা মৰমলগা মিংকৰ দৰে জীৱ, লেণ্ডিং পাৰ্টিৰ দৰে অৱতৰণ কৰিবলৈ সাজু হৈছে। তেওঁলোকে মাত্ৰ এটা যুদ্ধ প্ৰশিক্ষণ পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰিছে আৰু জিৰণি লৈ থাকোঁতে নিজৰ অনুভৱ শ্বেয়াৰ কৰিছে।
  প্ৰথম গাহৰি হেয়ে নিজকে অদ্ভুত ধৰণে প্ৰকাশ কৰিছিল:
  - জানেনে, মোৰ ৰেঞ্চত মই মৌধাৰী ড্ৰেগনফ্লাই প্ৰজনন কৰিছিলো, সিহঁতে বেল আৰু লিণ্ডেন বাগিচাত চৰিছিল। কিন্তু মাফিয়াই শস্যৰ ঠাইত পপিং পটল ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে, যিটো আটাইতকৈ শক্তিশালী ড্ৰাগছৰ ভিতৰত অন্যতম। এফালে বহুত বেছি লাভজনক যদিও আনফালে আইনৰ লগত বিপদত পৰিলোঁ।
  দ্বিতীয় গাহৰি গাহৰিৰ মাংসে মান্তি হ"ল:
  - হয়! শ্বিয়াটৰ"ছিয়াৰ এই কৰ্তৃপক্ষই ড্ৰাগছ বিতৰণৰ ওপৰত নিৰীক্ষণ কৰে। বিশেষকৈ মিনি ৰবট আৰু স্কাউট সক্ৰিয়। ইয়াৰ ভিতৰত এটা অণুৰ আকাৰৰ অতি ক্ষুদ্ৰ আৱিৰ্ভাৱ হৈছে বুলি তেওঁলোকে কয়, নক্ষত্ৰীয় ফ"টনৰ শক্তি ব্যৱহাৰ কৰি ইহঁতে মহাকাশৰ মাজেৰে সক্ৰিয়ভাৱে গতি কৰে।
  তৃতীয় সৰু গাহৰি হামে মন্তব্য কৰিলে:
  - নাজানে! আমি স্কুলত শিকিবলৈ বাধ্য হোৱা আধুনিক ৰাছিয়ান ভাষা অতি কঠিন। বিকাশৰ ইতিহাসত কোৱা হৈছে যে ইয়াৰ প্ৰথমে মাত্ৰ ছটা ৰোগী আছিল, কিন্তু এতিয়া ইয়াৰ চৌবিশটা।
  গাহৰিৰ মাংস হাঁহিলে:
  - কি যে স্কুলীয়া জীৱন! প্ৰতিদিনে ক'ত পৰীক্ষা! যোগ, বিভাজন! ফ'টন বিস্ফোৰণ!
  হেৰা হাঁহি এটা মাৰিলে।
  - আৰু মোৰ বাবে স্কুলত থাকোঁতে আটাইতকৈ কঠিন বিষয়টো আছিল হাইপাৰফিজিক্স। বিশেষকৈ যেতিয়া হাইপাৰপ্লাজমৰ প্ৰদত্ত প্ৰাচলসমূহ নিৰ্ধাৰণ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। যদিও পদাৰ্থক হাইপাৰপ্লাজমিক অৱস্থালৈ অনাৰ পদ্ধতিবোৰ অতি আকৰ্ষণীয়। আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ দ্বাৰা থাৰ্মো-প্ৰিয়ন ৰিয়েক্টৰ এটা লাইটাৰত স্থাপন কৰাটো সম্ভৱ হৈ উঠিছে।
  হামে মন্তব্য কৰে যে:
  "তেওঁলোকক সামান্যতম অপৰাধৰ বাবে বিষাদজনক চিকিৎসাৰ বলি নহ"লে একো নহ"লহেঁতেন।" মোৰ এনে লাগে যেন প্ৰতিটো শিৰাই কষ্ট পায়!
  - যন্ত্ৰণা শক্তি আৰু সমৃদ্ধিৰ আধাৰ! - হে লক্ষ্য কৰিলে। সহ্য কৰিবলৈ শিকক আৰু উপভোগ কৰক।
  - এইটো দানৱীয় আৰু অপ্ৰাকৃতিক! - হাম আৰম্ভ হ"ল।
  সেই মুহূৰ্তত তীব্ৰ বজ্ৰপাত হ"ল আৰু বেৰৰ পৰা অণু আৰু ফ"টন সৰি পৰিল। সকলো ৰক্তাক্ত ৰঙেৰে ভৰি পৰিছিল।
  - হিট হোৱা যেন লাগিছে! - চাৰ্জেণ্ট গাহৰিৰ মাংসে গুৰুগুৰুকৈ ক"লে।
  . অধ্যায় নং ৮।
  গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সৈন্যই আক্ৰমণত নামি পৰাত ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভৰ প্ৰায় মৃত্যু হৈছিল। এতিয়া যুদ্ধৰ ৰবটবোৰে গঠন সলনি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তেওঁলোকে "আউল" গঠন ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ভ্লাদিমিৰেও একেদৰেই পিছুৱাই যাবলৈ বাধ্য হৈছিল। ল"ৰাটোৱে অৱশ্যে শান্তভাৱে কাম কৰিলে। সদায়ৰ দৰেই বৰফৰ দৰে শান্তিৰ সৈতে, ক্লান্তিকৰ প্ৰশিক্ষণৰ দ্বাৰা জগাই তোলা।
  - জয়ৰ বাবে ৰচনা ইস্পাতৰ বাবে কঠিন হোৱাৰ দৰে! - ল'ৰাটোৱে মনতে ক'লে। ভ্লাদিমিৰে আকৌ টেট্ৰালেটটোৰ ফালে লক্ষ্য কৰিলে যদিও গুলী চলোৱাৰ কথা সলনি কৰিলে। তেওঁৰ চকুত পৰাটো বৰ সহজ আছিল। যুৱকজনে মানসিকভাৱে নিজকে ক্ৰছ কৰি মসৃণ ৰিট্ৰিট মেনুৱেৰ কৰিবলৈ ধৰিলে। ইয়াৰ আগতেও তেওঁ বহুবাৰ এই কাম কৰিছিল, বিভিন্ন পৰিৱেশত কঠোৰ প্ৰশিক্ষণৰ সময়ত।
  তেতিয়া তেওঁৰ ওপৰত আনন্দৰ ঢৌৱে ধুই পেলালে: যুদ্ধৰ আৰ্হি যে সলনি হৈ আছে, সেই কথা অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰি। মাত্ৰ এতিয়াই স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ সেনাই আগবাঢ়ি আহিছিল, ইয়াক এটা কলহত চেপি ধৰাৰ ভাবুকি দিছিল আৰু এতিয়া ইয়াৰ মূল বাহিনীক পিছলৈ টানি অনা হৈছে। তাত যাদুৰ ফেণ্টম, যাদুৰ অস্ত্ৰ, আবিৰ্ভাৱ হ"ল। যিদৰে এটা প্ৰাচীন শিশু গীতত গোৱা হৈছিল:
  - কৰিব লাগিব, ডাঙৰ মানুহ নোহোৱাকৈ উভতি আহিম! গোটেই দেশ ঘূৰি যাম! মই চান্টাক্লজৰ স্কুললৈ যাম, য'ত তেওঁলোকে যাদু শিকায়!
  এতিয়া উজ্জ্বল, অতি প্ৰগতিশীল কমিউনিষ্টৰ সপোন বাস্তৱায়িত হৈছে:
  শতিকাবোৰ পাৰ হৈ যাব আৰু এটা যুগ আহিব,
  য'ত নাথাকিব দুখ আৰু মিছা!
  ইয়াৰ বাবে শেষ উশাহলৈকে যুঁজিব,
  হৃদয়ৰ পৰা নিজৰ মাতৃভূমিৰ সেৱা কৰক!
  
  আৰু তেতিয়া যাদু উপলব্ধ হ"ব,
  যিকোনো কেঁচুৱা, কিন্তু বাৰ্ধক্য নহয়!
  আৰু মই মোৰ ক্ষমতাক অপৰাধমূলকভাৱে ব্যৱহাৰ নকৰো,
  বিজয়ৰ সৈতে বীৰ - পিতৃভূমিলৈ নমস্কাৰ!
  হয়, এতিয়া তেওঁ সঁচাকৈয়ে কিবা এটা যাদুকৰৰ দৰে, কিন্তু তেওঁৰ জীৱনটো সহজ নহয়। আজৰি সময় প্ৰায় নাই, সকলো যুদ্ধৰ সম্পূৰ্ণ প্ৰস্তুতিত ব্যস্ত। ইতিমধ্যে এইটো এটা নিৰ্দিষ্ট কথা হৈ পৰিছে। হয়, প্ৰাচীন কালত এনেকুৱা কিবা এটা ঘটিছিল, স্পাৰ্টাতো যেন লাগে। তাতো শিশুসকলক নিৰ্মমভাৱে প্ৰশিক্ষণ দি প্ৰহাৰ কৰা হৈছিল। সঁচা, শৈশৱৰ পৰাই নহয়, আৰু নিৰ্যাতনত নেন" প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰা হোৱা নাছিল। কিন্তু ইয়াত বহুতো সাদৃশ্য, প্ৰস্তুতি আৰু প্ৰশিক্ষণৰ অত্যাধুনিক পদ্ধতি আছে। এইটো সঁচা যে ল"ৰা-ছোৱালীৰ তাত্ত্বিক জ্ঞান বিপুল, যেন কম্পিউটাৰৰ হাৰ্ড ড্ৰাইভত সোমাই থাকে। তেওঁ জানে সকলো যুদ্ধৰ ইতিহাস: মানৱতাই হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি কি চলাই আহিছে। চুমেৰিয়ান সভ্যতা আৰু প্ৰাচীন মিচৰৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰাবোৰকে ধৰি। প্ৰথম সামৰিক গঠন, যুদ্ধৰথ, প্ৰাচীন অস্ত্ৰৰ প্ৰকাৰ। প্ৰাচীন ৰোমৰ যুদ্ধৰ ইতিহাস বিশেষভাৱে চহকী আছিল। শ শ বিভিন্ন সেনাপতি, বিভিন্ন কৌশল, পূৰ্বপুৰুষৰ কৌশল, যুদ্ধত কৌশলৰ ব্যৱহাৰ। যুদ্ধৰ দক্ষতাইও বিশেষ ভূমিকা পালন কৰিছিল, বিশেষকৈ ভাৰ্চুৱেল ৰথ চলোৱা (ভ্লাদিমিৰে পিছৰটো সঁচাকৈয়ে ভাল পাইছিল)। সাধাৰণতে, তেতিয়া তেওঁ যিমানেই মহান মানুহ নহওক কিয়, প্ৰাচীন কালত ঘূৰি যোৱাটো বেয়া নহ"লহেঁতেন। Ave শুক্ৰাণু তিমি!!! বিশেষকৈ আকৰ্ষণীয়: হিটলাৰৰ সৈতে যুঁজ দিয়াটো হ"ব। আধুনিক অস্ত্ৰৰে তেওঁ এককভাৱে সমগ্ৰ ৱেৰমাখটক সিঁচৰতি কৰিব পাৰিলেহেঁতেন, আৰু কিয় শীতল দেখা নাযায়!
  যুৱকজনে দেখিলে যে গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সেনা পুনৰ শত্ৰুৰ ওচৰত, ষ্টাৰশ্বিপ ডিটেচমেণ্টবোৰ আনকি আংশিকভাৱে মিশ্ৰিত হৈ পৰিছে। এইটোৱেই আছিল তেওঁৰ সুযোগ।
  - মই তোমাক ইমান সহজে যাবলৈ নিদিওঁ!
  টেট্ৰাপ্লেনখন সহজেই ধ্বংস হৈ গ"ল, তাত যেন এজন ল"ৰা আছিল। বাৰু, ছোৱালীবোৰক হত্যা কৰাটো বহুত কঠিন। যদিও যুদ্ধৰ কোনো বয়স বা লিংগ নাই বুলি তেওঁলোকে বিশেষভাৱে মানসিকভাৱে প্ৰস্তুত আছিল। শত্ৰু শত্ৰু আৰু হত্যা কৰিব লাগিব। কৰুণা আৰু মমতাৰ কথা পাহৰি যোৱাটো প্ৰয়োজনীয়।
  - বৰফৰ দৰে ঠাণ্ডা যুদ্ধৰ পৰা আহে, হৃদয়খন জমা কৰি পেলালে বেয়া নহয়, মগজু জমা কৰিলে বেয়া নহয়! - তেওঁলোকৰ গুৰুজনে এবাৰ কৈছিল।
  তাৰকা যুদ্ধ, ই কি কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে... ইয়াত Svyatorossia এর brigantines একটি জটিল কৌশল সম্পাদন. কাষ চাপি চোকা কোণ এটালৈ আহে। তেওঁলোকে এটা ছালভো গুলিয়াই দিয়ে। শূন্যতাটো ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল, যেন আইনা এখনত শিলগুটি এটাই খুন্দা মাৰিলে। প্ৰতিটো খণ্ডতে এখন তললৈ নামি যোৱা ষ্টাৰশ্বিপ আৰু এখন গলি যোৱা ক্ৰুজাৰ, ধ্বংসকাৰী, যুদ্ধজাহাজ আছে।
  গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ ৰবটৰ সৈতে সংঘৰ্ষ হৈছিল স্বয়াট"ৰ"ছিয়াৰ ৰবট। ইলেক্ট্ৰনিক টাইটানৰ ডুৱেল, ইয়াত আনকি ইলেক্ট্ৰনিক দানৱৰ মাজত হাতে হাতে যুদ্ধলৈও আহিছিল।
  মেচিনবোৰৰ সংঘৰ্ষ হৈছিল, বহুতো টেণ্টেকেল ভাঙি গৈছিল, হাইপাৰপ্লাজমিক ফ্লেয়াৰ প্ৰায় পইণ্ট ব্লেংকত খুন্দা মাৰিছিল। এইবাৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ ৰবটৰ পক্ষত আছিল। তেওঁলোকে ঠেলি দিলে, পজিচনটো বিভাজিত কৰি নিজৰ সুবিধাৰ সৰ্বোত্তম ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। আকাশচুম্বী ঘৰৰ সমান আকাৰৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ৰবটবোৰে বেলেৰিনাৰ কৃপাৰে কৌশল চলাইছিল। তেওঁলোকে একেলগে আহি তাৰ পিছত নিজৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ শক্তি পৰীক্ষা কৰি বিচ্ছিন্ন হৈ পৰিল। এটা মেচিনে জোকাৰণি মাৰিলে, যাৰ ফলত হাইপাৰপ্লাজমৰ ফোয়াৰা এটা ওপৰলৈ দলিয়াই দিয়া হ"ল। ভুলতে সোমাই পৰা দুটা টেট্ৰালেট কেৱল উন্মাদ গৰমে অগ্নিময় জিভাৰে চেলেকিলে। আৰু কেইবাটাও বৃহৎ মেচিন বিস্ফোৰণ ঘটিল। আৰ্মাগেডন যেন আহিল, সকলোবোৰ কিমান ৰঙীন আৰু হিংস্ৰ।
  ভ্লাদিমিৰে নিজৰ নিজৰ লগত অগ্নিময় সংস্পৰ্শ এৰাই চলিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। যদি আকস্মিকভাৱে তেওঁ নিজৰ সেনাবাহিনীৰ এজন সৈনিকক হত্যা কৰিলেহেঁতেন, তেন্তে তেওঁক অতি কঠোৰ শাস্তি দিয়াই নহয়, তাৰ বাবে তেওঁ নিজকে ক্ষমা নকৰিলেহেঁতেন। এইটো এনেকুৱা মূৰ্খামি। এটা সময়ত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত জাৰ্মানসকলে প্ৰায়ে এটা কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিছিল: তেওঁলোকে ছোভিয়েট সামৰিক ইউনিফৰ্ম পিন্ধিছিল (সৌভাগ্যক্ৰমে, তেওঁলোকে বন্দী কৰা বহু ইউনিফৰ্ম বন্দী কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল), আৰু তাৰ পিছত এই সৈন্যই ঘেৰাও এৰি যোৱাৰ খবৰ দিছিল। প্ৰায়ে বিশেষকৈ আৰম্ভণিতে: ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰিছিল, আৰু তাৰ পিছত ছোভিয়েট আৰ্টিলাৰীয়ে আনকি নিজাববীয়াকৈ গুলীচালনাও কৰিছিল। কিন্তু পিছলৈ পাছৱৰ্ডৰ প্ৰয়োজন আৰু ডিজিটেল ক"ড ব্যৱহাৰ কৰাটো বাধ্যতামূলক হৈ পৰিল। যদি মহান দেশপ্ৰেমমূলক যুদ্ধৰ আৰম্ভণিতে জাৰ্মানীয়ে ৰাছিয়ানতকৈ ভালকৈ যুঁজিছিল, তেন্তে কমাণ্ডটো মূৰ আৰু কান্ধ ওপৰত আছিল (আক্ষেপৰ সৈতে এইটো স্বীকাৰ কৰিব লাগিব) আৰু মস্কোক ৰক্ষা কৰা জেনেৰেল মৰোজৰ বাবে ধন্যবাদ, তেন্তে পিছলৈ ৰঙা সেনাই বহু কথা শিকিলে। লাখ লাখ লোকৰ জীৱন পৰিশোধ কৰি ছোভিয়েট সামৰিক শিল্পই নিজকে লক্ষণীয়ভাৱে সমৃদ্ধ কৰিছে। সামৰিক নেতৃত্ব পৰিপক্ক হ"বলৈ হ"লে সৈনিকৰ তেজে যুদ্ধক্ষেত্ৰত প্ৰচুৰ পৰিমাণে জলসিঞ্চন কৰিব লাগিব! বিশেষকৈ ছোভিয়েট সেনাপতিসকলে আৰ্টিলাৰী গুলীৰ গুৰুত্ব শিকিছিল। যিহেতু ছোভিয়েট বোমাৰু বিমান পৰিবহণ যথেষ্ট শক্তিশালী নাছিল (বোমাৰু বিমান ব্যয়বহুল), সেয়েহে মূল গুৰুত্ব আছিল বৃহৎ কেলিবাৰৰ বন্দুক। এইটোও মন কৰিবলগীয়া যে হিটলাৰে ইয়াত ছোভিয়েট জেনেৰেলসকলক বহুখিনি সহায় কৰিছিল। তেওঁলোকৰ সৈন্যসকলে উন্মাদভাৱে যুঁজিবলৈ আৰু এখোজ পিছুৱাই নাযাবলৈ দাবী কৰি নাজীসকলে সংকীৰ্ণ মনোভাৱৰ ফুহৰাৰৰ কথা মানিলে: তেওঁলোকে নিজৰ মূল বাহিনীক প্ৰথম প্ৰতিৰক্ষা শাৰীত কেন্দ্ৰীভূত কৰিলে, যাৰ বাবে সৈন্যসকল একেলগে ভিৰ হৈছিল, তেওঁলোকৰ লোকচান আছিল অতি বেছি। প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ অভিজ্ঞতাক সম্পূৰ্ণৰূপে আওকাণ কৰা হ"ল, য"ত জাৰ্মানীয়ে দ্বিতীয় আৰু তৃতীয় প্ৰতিৰক্ষা লাইন গঢ়ি তুলিছিল, যিটো প্ৰথমটোতকৈও অধিক শক্তিশালী আছিল! বিশেষকৈ ভিষ্টুলা-অডাৰ অপাৰেচনৰ সময়ত এই কথা স্পষ্ট হৈ পৰিছিল। ১৯৪৪ চনত জাৰ্মানীয়ে প্ৰতিমাহে প্ৰায় ১৯০০ টা টেংক আৰু স্বয়ংচালিত বন্দুক উৎপাদন কৰিছিল। ১৯৪৫ চনৰ আৰম্ভণিতে: পূব ফ্ৰণ্টত আঠ হাজাৰৰো অধিক টেংক আৰু স্বয়ংচালিত বন্দুক আছিল। বহুত শক্তি যেন লাগিল। কিন্তু ৱেৰমাখ্টৰ বাৰটা টেংক ডিভিজন ফ্ৰণ্ট লাইনৰ ওচৰলৈ টানি অনা হৈছিল আৰু ছোভিয়েট আৰ্টিলাৰীৰ আক্ৰমণৰ বলি হৈছিল। ফলত: প্ৰতিৰক্ষাৰ সন্মুখৰ লাইন ভাঙি ছোভিয়েট সৈন্যই পাহাৰৰ হিমস্খলনৰ দৰে তললৈ গুৰি হৈ গ"ল। জুকভৰ কাপুৰুষ আৰু ষ্টেলিনৰ চৰম ব্যস্ততা (ইয়ালটা সন্মিলনৰ প্ৰস্তুতি আৰু অনুষ্ঠিত) নহ"লে ফেব্ৰুৱাৰী মাহত বাৰ্লিনক ঘূৰাই লোৱা হ"লহেঁতেন। সাধাৰণতে যুদ্ধত জুকভৰ ভূমিকা স্পষ্ট নহয়, তেওঁ সাধাৰণতে বহুত তেজেৰে জয়ী হৈছিল, আৰু বহু ভুল কৰিছিল: বিশেষকৈ যুদ্ধৰ প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত। কিন্তু একেলগে, বিশেষকৈ অতি কঠিন পৰিস্থিতিত সৈন্যবাহিনীক নেতৃত্ব দিয়াৰ বিশাল অভিজ্ঞতাৰ মূল্য আছিল অতিশয়। শেষত ষ্টেলিন; তেওঁকেই বিজয় পেৰেড আয়োজন কৰাৰ দায়িত্ব দিয়া হৈছিল। ষ্টেলিন নিজেই গ্ৰেট ৰাছিয়ান সাম্ৰাজ্যত অতিশয় সন্মান আৰু মূল্যৱান আছিল। হয়, তেওঁ আছিল একনায়কত্ববাদী, কিন্তু ৰাছিয়াত এতিয়াও সামৰিক একনায়কত্ববাদ আছে। হয়, অতি নিষ্ঠুৰ, সমগ্ৰ জাতিসমূহক দমন কৰা, কিন্তু এই নিষ্ঠুৰতা ন্যায্য আছিল, যিহেতু ই উচ্চ লক্ষ্যৰ পিছত লগা হৈছিল। ষ্টেলিনে সকলো মানৱ জাতিৰ বাবে সুখ বিচাৰিছিল, আৰু তেজ নচলাকৈ এই কাম সম্ভৱ নহয়। সেই সময়ত মানুহে পঞ্চাশ, ষাঠি, সৰ্বাধিক সত্তৰ বছৰ জীয়াই আছিল। গতিকে যদি তেওঁলোকৰ এজনৰ দুবছৰমান আগতে মৃত্যু হয় তেন্তে কি হ"ব? প্ৰকৃতি নিষ্ঠুৰ, অৰ্থাৎ মানুহৰ নিষ্ঠুৰ হোৱাৰ অধিকাৰ আছে, বিশেষকৈ যদি মানুহৰ চূড়ান্ত লক্ষ্য দেৱতাৰ সমান হোৱা। এতিয়া, তেওঁ ভ্লাদিমিৰ, প্ৰাচীন কালৰ মানুহৰ বাবে তেওঁ দেৱতা নহ"বনে? মানৱতাক একত্ৰিত কৰি ৰক্ষা কৰা মহান নেতাজনক ধন্যবাদ। ষ্টেলিনে যি কামত ব্যৰ্থ হ"ল, সেই কাম তেওঁ কৰিলে।
  যুৱকজনে নিজৰ পৰৱৰ্তী লক্ষ্য বাছি লৈছিল। সেইখন আছিল এখন মহাকাশৰ গ্ৰেণ্ড গেলি। নিঃসন্দেহে, ইয়াক নমাই অনাটো অসীমভাৱে অধিক কঠিন: টেট্ৰালেট আৰু ল"ৰাটোৱে ধূৰ্ততাৰ আশ্ৰয় লোৱাতকৈ। ইয়াত গণনাটো ফান্দৰ আদিমতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছিল।
  - এইটো এটা Argo-ক্লাছ ৰবট কথা কোৱা!
  গ্ৰেণ্ড গেলিৰ পৰা তেওঁলোকে তেওঁক উত্তৰ দিলে:
  - আমি শুনি আছো!
  - মোক মাত্ৰ এটা পৰীক্ষামূলক "ফোল্ডাৰ" স্থান দিয়া হৈছে, কিন্তু ইয়াক আৰম্ভ কৰিবলৈ মোৰ হাতত পৰ্যাপ্ত শক্তি নাই। মোক সহায় কৰিব পাৰিবনে?
  গ্ৰেণ্ড গেলিৰ সেনাপতিজনে মাতত অধৈৰ্য্যতাৰে ক"লে:
  - আৰু কেনেকৈ?
  - ৰিয়েক্টৰৰ পৰা হাইপাৰপ্লাজমা জেট এটা মোৰ লগত সংলগ্ন কৰক। তেতিয়া অস্ত্ৰটো সম্পূৰ্ণৰূপে সাজু হৈ কাৰ্যক্ষম হ"ব।
  - আমি উৎকৃষ্ট সংযোগ স্থাপন কৰো।
  ডকিং কৰাৰ মুহূৰ্তত গ্ৰেণ্ড গেলেৰ বিশাল ৰিয়েক্টৰটো আৱৰণ নোহোৱাকৈয়ে থাকিব বুলি হিচাপ কৰা হৈছিল। এই ক্ষেত্ৰত: আটাইতকৈ শক্তিশালী কামানৰ পৰা তেওঁক আঘাত কৰাটো সম্ভৱ হ"ব। সঁচা, জেনেৰেটৰৰ বিস্ফোৰণ আৰু গ্ৰেণ্ড গেলিৰ বহু বন্দুকৰ জুই দুয়োটাতে মৃত্যুৰ যথেষ্ট আশংকা আছিল।
  মহাকাশযানখন যথেষ্ট ডাঙৰ, ইয়াৰ ক্ৰু ডেৰ-দুহাজাৰ সৈনিকৰ, ৰবটৰ হিচাপ নাই। এনে পুৰস্কাৰৰ বাবে আপুনি নিজৰ জীৱনকো তুচ্ছজ্ঞান কৰিব পাৰে। চৈধ্য চক্ৰত মৰিলেও নায়ক হৈ পৰিব। আৰু কেৱল গৌৰৱ পোৱাই নহয়, তেতিয়া নায়কজন নিশ্চয়কৈ পুনৰুত্থান হ"ব। সম্ৰাটসকলৰ পৰা এটা আদেশ আছে যে ভৱিষ্যতে সকলো মানুহ পুনৰুত্থান হ"ব। কিন্তু এই প্ৰক্ৰিয়াটো হ"ব ইহঁতৰ প্ৰত্যেকেই যিটো মূল্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি। যিমানেই কৃতিত্ব বেছি হ"ব সিমানেই সোনকালে পুনৰুত্থান হ"ব। শান্তিবাদী খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ লগত ইয়াৰ কোনো মিল নাই। সোঁ গালত খুন্দা মাৰে - বাওঁফালে ঘূৰি, শত্ৰুক ভাল পাবা: আৰু মূৰ্খ কিবা এটা কেনেকৈ উলিয়াব পাৰি!
  কিন্তু অৰ্থডক্স আৰু কেথলিক দুয়োজনেই, আৰু এই ক্ষেত্ৰত বহু প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে এই নীতিৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হৈছিল: সোঁহাতখনে নাজানে বাওঁহাতে কি কৰিছে! কিমান তেজ বোৱাইছিল অতি মানৱীয় আৰু দয়ালু ধৰ্মৰ সেৱক সকলে। অনুসন্ধানকাৰীয়ে এই নীতিটো কেনেকৈ কাৰ্যকৰী কৰিলে: আপোনাৰ শত্ৰুক ভাল পাওক?! হয়, মধ্যযুগৰ ধৰ্মগুৰুসকলে এগৰাকী মহিলাক কেৱল গড় মানদণ্ডতকৈ অধিক ধুনীয়া হোৱাৰ বাবেই বাজিত পঠিয়াইছিল। এটা সুস্থ, নাৰী শৰীৰক চয়তানৰ পৰা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল!!! নিউ অৰ্থডক্সী ভণ্ডামি নহয়, বাইবেলখন ইতিহাসৰ বাবেই ৰৈ গৈছে, বেছিভাগ পৰম্পৰাৰ দৰেই। বিশ্ব ৰাছিয়াৰ প্ৰথম সম্ৰাট: নিজৰ পবিত্ৰ শাস্ত্ৰ লিখি নিজৰ ধৰ্ম উদ্ভাৱন কৰিছিল। ইয়াৰ মূল ডগমাটো হ"ল: আপোনাৰ সকলো শক্তিৰে, আপোনাৰ সকলো শক্তিৰে, আপোনাৰ সকলো মনেৰে ৰাছিয়াৰ সেৱা কৰক। আৰু যদি এইটো আপোনাৰ মাতৃভূমিৰ স্বাৰ্থৰ সৈতে মিল খায়, তেন্তে আপুনি যিকোনো ত্যাগ, যিকোনো হিংসা, যিকোনো ধূৰ্ততা কৰিব পাৰে। শেষে উপায়টোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে!
  কিমান ন্যায্য আছিল সেইটো! আচলতে বাইবেলখন নিষিদ্ধ কৰা হৈছে। ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ মানুহে লিখা কিতাপখন ৰাছিয়ানসকলে কিয় বিশ্বাস কৰিছিল তেওঁ নিজেই বুজি নাপায়! ৰাছিয়ান মানুহ: ফিডভৰ শিক্ষাৰ দাস হৈ পৰিল! এইটো মাথোঁ এক নিৰপেক্ষ লজ্জাজনক কথা! বাইবেলক পূজা কৰা সেই জনগোষ্ঠীবোৰ শেষত অৱক্ষয় আৰু অৱনতি ঘটিল;খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত কোনো সুস্থ বা স্মাৰ্ট একো নাই। এটা শুদ্ধ ধৰ্মই ক্ষমতাৰ পূজাৰ প্ৰশংসা কৰিব লাগিব! ইছলামে এনে সফলতা লাভ কৰাটো অকলশৰীয়া নহয়। যদিও কোৰআনও মূলতঃ শান্তিবাদী গ্ৰন্থ, কিয়নো ই খ্ৰীষ্টানসকলৰ প্ৰবল প্ৰভাৱত লিখা হৈছিল। কোনো প্ৰকৃত ধৰ্ম: এটা জাতি একত্ৰিত কৰিবলৈ সক্ষম, দাঁতহীন হ"ব নালাগে।
  ভ্লাদিমিৰে নিজৰ সাধাৰণ ইচ্ছাৰ প্ৰচেষ্টাৰে নিজৰ উত্তেজনা দমন কৰিলে, ৰিয়েক্টৰটোত গুলী চলাবলৈ সাজু হ"ল। প্ৰথম সম্ৰাটৰ উক্তিবোৰ মোৰ মূৰত ওলাই আহিল:
  - কৰুণা মৰিছাৰ দৰে, কৰুণা শ্বাশ্বেলৰ দৰে - এইটোৰ পৰা আপোনাৰ হৃদয় পৰিষ্কাৰ কৰি কৱচেৰে ঢাকি ৰাখক: নিৰ্দয়তা, ক্ৰোধ, ক্ৰোধ!
  সোণৰ শব্দ! কিন্তু ক্ষুদ্ৰ কিবা এটা, যেনেকৈ সৰু টোপাল এটা হৃদয়ত পৰে! ই প্ৰায় লক্ষ্য কৰিব নোৱাৰা, কিন্তু একে সময়তে অপ্ৰীতিকৰ। একেলগে ডেৰ-দুহাজাৰক হত্যা কৰক, ল"ৰা, ছোৱালী, একেখিনি ৰাছিয়ান, বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক"বলৈ গ"লে নিজৰ দৰে! (অৱশ্যেই তেওঁ ক্ৰুৰ সঠিক সংখ্যা নাজানে, কিন্তু এটা পেৰানাৰ্মেল অনুভৱে তেওঁক কয়)। ইমান কঠিন। সাধাৰণতে ৰাছিয়ান ভাষাৰ ধাৰণাটো চৰ্তসাপেক্ষ। জাতিগতভাৱে ৰাছিয়ান: গ্ৰেট ৰাছিয়ান সাম্ৰাজ্যত সংখ্যাগৰিষ্ঠতা গঠন নকৰে, অৱশ্যে কৃষ্ণাংগকে ধৰি আন বেছিভাগ জনগোষ্ঠী আৰু জাতিয়ে নিজকে ৰাছিয়ান বুলি কয়। কিন্তু বিভিন্ন মহামাৰী আৰু যুদ্ধৰ বাবে পৃথিৱীত ক"লা আৰু হালধীয়া ৰঙৰ সংখ্যা কম হৈ থাকিল আৰু স্লাভিক জনগোষ্ঠীয়ে প্ৰধান হৈ পৰিল। প্ৰায় সকলো মানুহ ধুনীয়া, ডাঙৰ মানুহ ওখ, কিন্তু বহুত ওখো। পেশীবোৰ বিশিষ্ট, কিন্তু নিয়ম অনুসৰি বৃহৎ নহয়, ছালখন তাম বা ব্ৰঞ্জৰ, মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত ই গাঢ়-সোণালী ৰঙৰ। অভ্যস্ত মানৱৰূপী এজনৰ বাবে: মানুহবোৰক বহুত মিল থকা যেন লাগিব পাৰে, কিন্তু নহয়। প্ৰতিটোৱেই নিজৰ নিজৰ ধৰণেৰে ভাল আৰু ব্যক্তিগত। সাধাৰণ কথাটো হ"ল জন্মৰ পৰা মৃত্যুলৈকে সকলোকে খেদি ফুৰা বেৰেকৰ আত্মাহে! অৱশ্যে এজন ব্যক্তি এতিয়া প্ৰায় চিৰদিন জীয়াই থাকিব পাৰে;বৃদ্ধাৱস্থা অতীতৰ দুঃস্বপ্ন হৈয়েই ৰৈছে। তাই অস্বাভাৱিক। ই নাৰীক বিশেষকৈ ভয়ংকৰভাৱে বিকৃত কৰে;তেওঁলোক ইমানেই ঘৃণনীয় হৈ পৰে যে তেওঁলোকৰ বমিৰ দৰে অনুভৱ হয়।
  - অভিশপ্ত বাৰ্ধক্যই সঁচাকৈয়ে এনে বৈশিষ্ট্যক অপবিত্ৰ কৰি পেলাইছেনে?(মই ভাবো শ্বেক্সপীয়েৰৰ কথা।)
  ধৰ্মগুৰুসকলে মানুহৰ চিৰন্তন ইচ্ছাৰ বিষয়ে জানিছিল: যুৱক-যুৱতীক চিৰদিনৰ বাবে সংৰক্ষণ কৰা। আৰু তেওঁলোকে মৃত্যুৰ ভয়ৰ শোষণ কৰিছিল। স্বৰ্গ আৰু নৰকৰ বিষয়ে এই সকলোবোৰ সাধুকথা (আধুনিক বিজ্ঞানে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে যে এইবোৰ সঁচাকৈয়ে সাধুকথা - বিশুদ্ধ কল্পকাহিনী!), শেষত মানুহৰ পৰা অধিক ধন আহৰণৰ লক্ষ্যৰে। কাৰণ, মানুহ যিমানেই বেছি দিন জীয়াই থাকে সিমানেই পাপ বেছি হয়, কিন্তু প্ৰাচীন কালৰ গীৰ্জাৰ নেতাসকলে পৃথিৱীত যিমান পাৰি সিমান অস্তিত্ব বৃদ্ধি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকে যিকোনো নিকৃষ্টতা আৰু কৌশললৈ গৈছিল। অৰ্থাৎ গীৰ্জাৰ পিতৃসকলৰ কথাবোৰ কৰ্ম আৰু সুনিৰ্দিষ্ট জীৱন-অভ্যাসৰ লগত বিৰোধী আছিল!
  এই সকলোবোৰ চিন্তাই ভ্লাদিমিৰৰ হাইপাৰপ্লাজমিক মগজুত উন্মাদ কেলিডস্কোপৰ দৰে জিলিকি উঠিল। ডেকাজনে টিপিব নে নকৰিম তাক স্পষ্টকৈ দ্বিধাবোধ কৰিছিল! ফিক্স কমাণ্ডটো মোৰ মগজুত নিথৰ হৈ পৰিল। আৰু বিশেষকৈ স্ক্যানাৰৰ দ্বাৰা সম্ভাৱ্য ধৰা পৰাৰ আশংকা বাঢ়ি আহিল যে ৰবটটোৰ ভিতৰত এজন ভেঙুচালিকাৰী আছে।
  চিন্তাবোৰ বিজুলীৰ দৰে জিলিকি উঠিল! প্ৰকৃত বিশ্বাসী বা খ্ৰীষ্টানসকল যোৱা স্বৰ্গৰ বিষয়ে কোৱা সাধুবোৰ আৰু প্ৰযোজ্য নহয়। কিন্তু আপোনাৰ গৃহভূমিয়ে আপোনাক পুনৰ জীৱন্ত কৰি তুলিব বুলি আশা আছে। অতি উন্নত, আধুনিক অস্ত্ৰইও মানুহক ধ্বংস কৰিব নোৱাৰে। গতিকে আত্মাৰ অমৰত্বৰ বিশ্বাস ইমান ভ্ৰম নহয়। শৰীৰ মৰ্ত্য, কিন্তু আত্মা এতিয়াও নহয়! কথাটো হ"ল ব্যক্তিত্বক এনে এটা স্থানলৈ পৰিবহণ কৰা হয় য"ত কোনো মাত্ৰা, ওপৰ, দৈৰ্ঘ্য, প্ৰস্থ নাথাকে। অৰ্থাৎ এটা ব্যক্তিত্ব: যেন ক্ৰিয়েন বা আনকি ফ্ৰেট"ছলতকৈও চেক্সটিলিয়ন বাৰ সৰু হৈ পৰে, যাৰ সংযোজন প্ৰক্ৰিয়াৰ সময়ত অণুকণাবোৰে বোমাক হাইড্ৰজেনতকৈ বহু চতুৰ্থ কোটি গুণ অধিক শক্তিশালী কৰি তোলে। তদুপৰি এতিয়া এনে অস্ত্ৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে যিবোৰ তাপ পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰতকৈ একে ওজনৰ কুইণ্টিলিয়ন গুণ শক্তিশালী। কিন্তু এনে অস্ত্ৰইও শূন্য মাত্ৰাত ভাঁজ কৰা মানুহক ধ্বংস কৰিব নোৱাৰে। সঁচা, ব্যক্তিগত ফাইল এটা উলিওৱাটো অতি কঠিন, কিন্তু প্ৰযুক্তিৰ বিকাশ ঘটিছে আৰু এইটো যেতিয়া গণ প্ৰবাহত ৰখা হ"ব সেই সময় বহু দূৰত নহয়। আৰু আপুনি একেবাৰে সকলোকে পুনৰুত্থান কৰিব পাৰে। বাইদেউ, এজন ব্যক্তি যিমানেই বিখ্যাত হয়, সিমানেই তেওঁক পাহৰণিৰ পৰা উলিয়াই অনাটো সহজ হৈ পৰে। বায়"হাইপাৰপ্লাজমাৰ শক্তিয়ে ইয়াত সহায় কৰে!
  কিন্তু মৃত শত্ৰুও: আমি শ্বিয়াট"ৰ"ছিয়া জয় কৰাৰ পিছত আমি তেওঁলোকক উলিয়াই আনি দাসলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব পাৰো। ৰক্ষাৰ চিন্তাই সকলো দ্বিধাবোধৰ অন্ত পেলালে।
  - মই তোমাক বিদায় দিয়া নাই, বিদায় দিছো!
  ভ্লাদিমিৰে এটা ঘনীভূত ৰশ্মি এৰি স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে পিছুৱাই গ"ল। ছুপাৰ ৰিয়েক্টৰটো লগে লগে হাইপাৰপ্লাজমাৰ উন্মাদ টৰ্নেডোত ডুব গ"ল!
  ডেকাজনক মাধ্যাকৰ্ষণীয় ঢৌৱে খুন্দা মাৰিলে, ইমানেই যে হাড়বোৰ বেঁকা হৈ মগজুটো চেপেটা হৈ পৰিল। জ্বলি থকা পাহিবোৰে ৰবটটো জ্বলাই দিলে আৰু তাচৰ ঘৰৰ দৰে ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল।
  জ্বলি যোৱা ভ্লাদিমিৰে ধ্বংসাৱশেষৰ পৰা উৰি আহিল;তেওঁ লগে লগে নিজকে মুকলি আৰু দুৰ্বল হৈ পৰিল। কিন্তু যুৱকজনৰ সৌভাগ্যক্ৰমে ইতিমধ্যে গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সৈন্যই খোজ কাঢ়ি গৈ আছিল, দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়িছিল, শত্ৰুৰ ওপৰত সকলো ধৰণৰ ধ্বংসাত্মক উপাদানৰ বোমাবৰ্ষণ কৰিছিল।
  যুৱকজনে নীতিগতভাৱে নিজৰ শৰীৰৰ বিশেষ ডিজাইনৰ বাবেই কিছু সময়ৰ বাবে শূন্যতাত থাকি উৰিব পাৰিছিল। অৱশ্যে ইয়াত আমি মৌলিক জীয়াই থকাৰ কথা কৈছিলোঁ। আটাইতকৈ ভাল কথাটো হ"ল ধ্বংসাৱশেষবোৰত আঁঠু লৈ তাৰ লগত একত্ৰিত হ"বলৈ চেষ্টা কৰা, যাৰ ফলত ইয়াক লক্ষ্য কৰাৰ সম্ভাৱনা অত্যন্ত কম।
  ভ্লাদিমিৰে ঠিক তেনেকুৱাই কৰিলে:
  - চিন্তাই আমাক কাপুৰুষ কৰি তোলে - অসাৱধানতাই আমাক মৃতদেহ কৰি তোলে!
  সাধাৰণতে নিৰ্দেশনাত কোৱা হৈছে, যদি আপুনি জীয়াই থাকিব পাৰে, তেন্তে জীয়াই থাকক। যুদ্ধৰ জীৱনটো মুঠিত তৰোৱালৰ দৰে - পেলাব নোৱাৰি, কিন্তু পিঠিৰ আঁৰত লুকুৱাব নোৱাৰি! আৰু অগণন পৰিমাণৰ ধ্বংসাৱশেষ সকলো ধৰণৰ। আমাৰ নিজৰ ষ্টাৰশ্বিপবোৰ ইতিমধ্যে দেখা গৈছে। যুৱকজনে এটা খণ্ড বাছি লৈছিল যিটো অসমান আছিল আৰু বিশেষ গৰম নাছিল - যিয়ে জ্বলিব বিচাৰে। তাৰ ওপৰত শুই পৰিল, পৃষ্ঠৰ লগত মিলি গ"ল। এতিয়া বাকী থাকিল মাথোঁ প্ৰাৰ্থনা কৰা যে অসংখ্য স্কেনিং ডিভাইচে ভুলবশতঃ ইয়াক ধৰা পেলাব নোৱাৰে।
  মোৰ মূৰত বেয়া চিন্তা আহিল: আপুনি ডেৰ হাজাৰ ল"ৰা আৰু কেইবা লাখ লাখ ৰবটক হত্যা কৰিলে। যদিও পিছৰবোৰৰ কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তা আছে, তথাপিও ইহঁতৰ বুদ্ধিমত্তা অতি চৰ্তযুক্ত। তেওঁলোকৰ প্ৰতি দুখ নকৰিবা! স্ব্যাটৰোছিয়াৰ সৈন্যসকলৰ বিষয়ে আমি কি ক"ব পাৰো? তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই বিজয়ত আন্তৰিকতাৰে বিশ্বাস কৰে। বহু দিশত ইহঁতৰ মিল - দাপোন ব্ৰহ্মাণ্ড। সঁচা, যুদ্ধ যিমানেই বেছি দিন চলিব সিমানেই সৰু সৰু কথাৰ পাৰ্থক্য বাঢ়িব। আৰু যুদ্ধ হৈছে দহনৰ সৈতে মিল থকা এক প্ৰক্ৰিয়া, কেৱল তেজহে আদৰ্শ ইন্ধন, আৰু জুই নিৰ্বাপক যন্ত্ৰটোৱেই হৈছে জয়!
  জয়ী হোৱা সম্ভৱনে? চিন্তাটো নিজেই বিদ্ৰোহী;এজন সৈনিকে সন্দেহ কৰা উচিত নহয়। প্ৰথম সম্ৰাটে কোৱাৰ দৰে: মোৰ দেশ ভুল হ"ব পাৰে, কিন্তু এইখন মোৰ দেশ!
  অৱশ্যে তেওঁ জয়ত বিশ্বাস কৰিব লাগিব, বিশেষকৈ ইয়াক কেনেকৈ জয় কৰা হয় সেয়া দেখি: তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰথম যুদ্ধ। আৰু সঁচাকৈয়ে জয়ৰ দিশে আগবাঢ়িছে। এইটো সঁচা যে ইয়াত কেইবা ট্ৰিলিয়ন সৈন্যই অংশগ্ৰহণ কৰিছে: গড় ব্যক্তিয়ে সঠিক সংখ্যা নাজানে, কিন্তু এইটো মাত্ৰ এটা খণ্ড, আন্তঃবিশ্বীয় যুদ্ধৰ এটা সৰু ষ্ট্ৰ"ক। গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ নিয়ন্ত্ৰিত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত থকা তৰাৰ সঠিক সংখ্যাকে ধৰি বহু সংখ্যা গোপন। ক"ৰবাত খণ্ডিতভাৱে তেওঁ জানে যে তেওঁলোকৰ সংখ্যা দুশ চেক্সটিলিয়নতকৈও অধিক, কিন্তু ইয়াতকৈ কিমান বেছি সেয়া জনা নাযায়। গ্ৰহবোৰ পাছলৈ প্ৰায় দহগুণ সৰু আৰু হাজাৰৰ ভিতৰত এটাহে জীৱনৰ বাবে উপযোগী। সঁচা, শেহতীয়াকৈ কঠোৰ পৰিস্থিতিৰ বহু গ্ৰহ থিতাপি লৈছে। নীতিগতভাৱে যুদ্ধখন দুটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ মাজত হয়: ই মহাকাশ আৰু সম্পদৰ বাবে নহয়। ইতিমধ্যে এনে প্ৰযুক্তিৰ অস্তিত্ব আছে যিয়ে আনকি তৰাৰ পৰা পদাৰ্থ উলিয়াই আন গ্ৰহ সৃষ্টি কৰাটোও সম্ভৱ কৰি তুলিছে। হয়তো সেই সময় বেছি দূৰত নহয় যেতিয়া মানুহে সৰ্বশক্তিমান দেৱতাসকলৰ দৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড সৃষ্টি কৰিবলৈ আৰু স্থান সম্প্ৰসাৰণ কৰিবলৈ শিকিব। বাৰু, এতিয়াও সকলোৰে বাবে যথেষ্ট ঠাই আছে, বুদ্ধিমান জীৱন যথেষ্ট বিৰল পৰিঘটনা, আৰু সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডতে মাত্ৰ কেইশমানহে আছে। (হয়তো প্ৰায় হাজাৰ?) মহাকাশ উৰণ আয়ত্ত কৰা সভ্যতা! গতিকে ভাই-ভনীৰ বিৰুদ্ধে ভাই-ভনীৰ মাজত যুদ্ধ চলাই যেন কোনো লাভ নাই। একে সময়তে তেওঁলোকক শিকাইছে যে পবিত্ৰ ৰাছিয়াইহে তেওঁলোকক বিশ্বাসঘাতকতাৰে আক্ৰমণ কৰিছিল। স্ব্যাটৰোছিয়াত তেওঁলোকে কি শিকায়? হয়তো একেই! ইয়াত এই পৰিস্থিতি: দুয়োপক্ষই ইজনে সিজনক মাৰপিট কৰি আছে, আন্তৰিকতাৰে নিজকে সঠিক বুলি বিবেচনা কৰিছে, কিন্তু এতিয়াও কোনো ফলাফল নাই।
  বেছিভাগ ল'ৰা-ছোৱালীয়ে এই কথা নাভাবে! ভ্লাদিমিৰৰ কিছু আজৰি সময় আছিল, তেওঁ পৃথিৱী গ্ৰহৰ ইতিহাস অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু কেৱল যুদ্ধৰ সৈতে কি সম্পৰ্কিত সেইটো নহয়। এইটো আন্তঃনক্ষত্ৰীয় হাইপাৰইণ্টাৰনেটৰ জৰিয়তে কৰিব পাৰি: ইয়াৰ বহু-কাইনেছিছ স্থানত: আনকি আপুনি সূৰ্য্য জ্বলোৱাৰ আগতে থকা সভ্যতাৰ চুপাৰফাইল বিচাৰি পাব পাৰে! (সঁচা, তেওঁ এতিয়াও সফল হোৱা নাই!) তেওঁ জানিছিল যে মানুহ সদায় বেৰেকত নাথাকে আৰু ডাঙৰ-দীঘল নহয়। যদিও আনহাতে, যদি আপুনি আন একো নাজানে আৰু শৈশৱৰ পৰাই অভ্যস্ত হৈ পৰে, তেন্তে এইটোৱেই সুখ। ভ্লাদিমিৰে সেনাবাহিনীক ভাল পাইছিল যদিও কঠোৰ জীৱনশৈলী, সম্পূৰ্ণ নিয়ন্ত্ৰণ আৰু আজৰি সময়ৰ অভাৱে তেওঁৰ ওপৰত বোজা দিছিল। ইয়াৰ উপৰিও প্ৰশিক্ষণ আৰু যুদ্ধ প্ৰশিক্ষণৰ পদ্ধতি: অতি ৰুটিন। মই আৰু বিচাৰো! আৰু তেনেকৈয়ে হিংসা, হিংসা, আৰু অধিক হিংসা! নিষ্ঠুৰতা অতি বেছি যে তিনিটা হৃদয়েও (আৰু মানুহৰ তিনিটা, সৰু হ"লেও) শোক কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে।
  - সৃষ্টি আৰু সৃষ্টি কৰিব পাৰিলে ধ্বংস কিয়! - ল"ৰাটোৱে মনতে ক"লে। - কিন্তু আনহাতে, যুদ্ধবিহীন জীৱন কল্পনা কৰক...
  যেতিয়া আপুনি হত্যা কৰে তেতিয়া আপুনি কিবা এটা হুলস্থুলৰ দৰে অনুভৱ কৰে! এটা নিৰ্দিষ্ট ধৰণৰ বিশেষ অৰ্গাজম।(যদি ক'ব পাৰো)। ই ৰোমাঞ্চকৰ, আৰু একে সময়তে অলপ বমি বমি, যেন আপুনি কোনো লেতেৰা ব্যৱসায় কৰি আছে৷ সাধাৰণতে হত্যাৰ প্ৰতি মনোভাৱ স্পষ্ট নহয়। জল্লাদৰ বিখ্যাত টোকাবোৰত চেমচনে লিখিছে যে কেৱল তেওঁৱেই নহয়, তেওঁৰ সহকৰ্মীসকলেও নিজৰ ভুক্তভোগীক অত্যাচাৰ কৰিবলৈ কোনো আনন্দ নিদিলে, আৰু এজন ব্যক্তিৰ প্ৰাণ কাঢ়ি ল"বলৈ হ"লে তেওঁলোকে নিজকে ভাঙিবলগীয়া হৈছিল। কিন্তু মাৰ্কিছ ডি চেডে এনে "মানুহ"ক দেখুৱাইছে যিয়ে নিজৰ ভুক্তভোগীক অত্যাচাৰ কৰি আটাইতকৈ বেছি আনন্দ লৈছিল। যেতিয়া আপুনি আনৰ দুখৰ সৃষ্টি কৰে তেতিয়া ই অবৰ্ণনীয় সুখ দিয়ে।
  সাধাৰণতে আন কাৰোবাৰ বিষৰ লগত মূৰ্খামি থকাটো নিৰ্যাতনৰ এক কামুক উপাদান! ভ্লাদিমিৰে এই বিষয়ে আগ্ৰহী আছিল, গতিকে তেওঁ ভাবিছিল: যদি কিছুমান মানুহে আনৰ দুখ-কষ্টৰ সৃষ্টি কৰি সুখ পায়, তেন্তে নিৰ্যাতনৰ সময়ত নিজেই মজা কৰাটো সম্ভৱ নহয়নে? সাধাৰণতে, শিশু সৈনিকৰ শৰীৰ সৃষ্টিৰ লগে লগে - যেতিয়া তেওঁ এতিয়াও কেঁচুৱা, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে ভ্ৰুণ, তেতিয়া প্ৰথমতে মনত ৰখা কথাটো হ"ল স্নায়ুৰ অন্ত বিন্ধি থকা অসহ্যকৰ বিষ আৰু হাইপাৰকাৰেণ্টৰ ধাৰা। একেধৰণৰ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ আৰু প্ৰথম অনুভৱ: যেতিয়া আপুনি নিজকে ব্যক্তি হিচাপে উপলব্ধি কৰে। আফগানিস্তানত শিশু জন্ম হোৱাৰ সময়তো একেধৰণৰ কিবা এটা হৈছিল: তেওঁলোকে কাণৰ ওপৰত গুলী চলাইছিল। কিন্তু আধুনিক, মহাজাগতিক ৰাছিয়াত বিষৰ চিকিৎসা নিখুঁততালৈ অনা হৈছে। গতিকে বিষৰ সলনি হুলস্থুল অনুভৱ নকৰিব কিয়! সেইটো কোনে নিবিচাৰে! কঠোৰ স্পাৰ্টান শিক্ষাই জাতিটোক শক্তিশালী আৰু সাম্ৰাজ্যক চিৰন্তন কৰি তুলিব লাগে! কিন্তু আইনৰ কঠোৰতা সত্ত্বেও স্পাৰ্টাও সময়ৰ লগে লগে অৱনতি ঘটিল! মহান আলেকজেণ্ডাৰে বিজয় কৰাৰ সময়লৈকে ৰাজ্যখনে (যিখন, বাইদেউ, বিশাল সাম্ৰাজ্যত পৰিণত হোৱা নাছিল) পূৰ্বৰ ক্ষমতা হেৰুৱাই পেলাইছিল আৰু অৱশেষত ৰোমে ইয়াক শেষ কৰি পেলাইছিল। এনে লাগে যেন প্ৰথম বিশ্ব সম্ৰাটে স্পাৰ্টাক প্ৰশংসা কৰিছিল, প্ৰতিজন ব্যক্তি যোদ্ধা হোৱা উচিত! এই নীতি ধৰ্মীয়ভাৱে পালন কৰা হৈছিল! জিনীয় নিৰ্বাচন অতি কঠোৰ;ভ্ৰূণ আৰু কণী ইলেক্ট্ৰনিকছৰ দ্বাৰা উন্নত হয়;নীতিগতভাৱে এজন মূৰ্খ জন্ম হ'ব নোৱাৰে! (যদিহে নিৰীক্ষণ ইলেক্ট্ৰনিকছ চাইবাৰ ভাইৰাছৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত নহয়)। কিন্তু অতিৰিক্ত ব্যৱস্থাৰ ভৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিলে ইয়াৰ সম্ভাৱনা অতি কম!
  যুৱকজনে বন্দুকৰ গুলীত ইমিটাৰটো ধৰি যুদ্ধৰ অগ্ৰগতি চাই থাকিল। স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ টেট্ৰালেটবোৰে যুঁজিছিল, পিছুৱাই যোৱাৰ সময়ত। ইয়াত এটা সুযোগ আছিল। পকেট ইমিটাৰৰ সহায়ত শত্ৰুক ন"ক আউট কৰিব পাৰি। এইটো কৰাটো অতি কঠিন, কল্পনা কৰক যে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত পিষ্টলৰে যুঁজাৰু বিমান এখনক গুলীয়াই পেলোৱা হৈছিল। কিন্তু তাত্ত্বিকভাৱে এইটো সম্ভৱ। প্ৰাচীন যুগৰ এজন ক্লাছিক কমেডিয়ান: ৰেম্বোৱে ধনুৰে হেলিকপ্টাৰ গুলীয়াই পেলালে!
  - সৰু ল'ৰা - এটা মেচিনগান পাইছিল! গাঁৱত আৰু কোনেও নাথাকে! সৰু ল"ৰাটোৱে ৰকেটটো পালে! বুছক গাধত এটা গুদ দিলোঁ!
  আমাৰ মনত পৰিল প্ৰাচীন ডিটিবোৰ। সাধাৰণতে তেওঁ ইতিমধ্যে এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক, এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক। সাধাৰণতে ই মূৰ্খামি: যে প্ৰাচীন কালত, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে পাৰমাণৱিক যুগত কিশোৰ-কিশোৰীসকলক সম্ভৱপৰ সকলো দিশতে বাধা আৰোপ কৰা হৈছিল: ইয়াৰ অনুমতি নাই, সেয়া অনুমোদিত নহয়! ফলত জাতিটোৰ অৱক্ষয় ঘটিল, শিশুসকল শিশুসুলভ হৈ পৰিল, প্ৰাপ্তবয়স্ক জীৱনৰ লগত খাপ খাব নোৱাৰিলে বা ইয়াৰ বিপৰীতে আক্ৰমণাত্মক কুটিল হৈ পৰিল।
  ইয়াত কিড চোল্ডাৰেও যুঁজিব পাৰে! তেওঁ হয়তো এজন বিষয়া বা জেনেৰেল হ"ব পাৰে! অৱশ্যে শেষ কথাটো হ"ল বঁটা! এইটোৱেই নহয় যে এজন সৈনিকক আকৰ্ষণ কৰিব লাগে। প্ৰশ্নটো হ"ল টেট্ৰাপ্লেন কেনেকৈ ন"ক আউট কৰিব পাৰি?
  জেনেৰেটৰৰ ঠেংৰ সংযোগস্থলত চুটি ৰশ্মিৰে হুবহু আঘাত কৰিব লাগিব। মেট্ৰিক্স ডিফেন্স: ইয়াৰ দুৰ্বল বিন্দু আছে, ঠিক হাফ-স্পেচ ফিল্ডৰ দৰেই। এই বিন্দুটো আগতীয়াকৈ হিচাপ কৰাটো অসম্ভৱ হ"লে কি কৰিব। ইয়াত আপুনি হয় এটা অতি উন্নত বায়"স্কেনাৰৰ প্ৰয়োজন, নহয় আপুনি যাদু ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াক গণনা কৰিব পাৰে, আৰু আপুনি মিছ নকৰিব: যেতিয়া গাড়ীখনে ব্ৰেকনেক স্পীডত লৰালৰিকৈ গৈ থাকে, জড়তা কি নাজানে!
  ল"ৰাটোৱে যাদুকৰী দক্ষতা ব্যৱহাৰ কৰি অষ্টম চকুটো মেলিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। এইটো কুখ্যাত আঠ চকুৰ কৌশল, এক প্ৰকাৰৰ যাদু। কেনেকৈ ব্যৱহাৰ কৰিব? বিভিন্ন কৌশল, একাগ্ৰতা, ধ্যান-ধাৰণা। ভ্লাদিমিৰে নিজকে ক্ৰছ কৰিলে, এইদৰে চক্ৰবোৰ সংযোগ কৰিলে। ইয়াৰ দ্বাৰা সহায় হ"ব লাগে। আমি আমাৰ চেতনাক পৰিষ্কাৰ কৰি স্বচ্ছ আৰু স্পষ্ট কৰি তুলিব লাগিব!
  মাতৃভূমি এক পবিত্ৰ চেক্ৰেমেণ্ট,
  অৰ্থডক্স বিশ্বাসৰ শক্তি আৰু শক্তি!
  ৰাছিয়াৰ ঐক্য ৰক্ষা কৰোঁ আহক,
  আমাৰ মানুহবোৰ চিৰদিন গৌৰৱময় হৈ থাকিব!
  ভ্লাদিমিৰে এটা প্যাৰানাৰ্মেল ট্ৰেন্সত ডুব গ"ল আৰু কাৰ্যতঃ লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে এবাৰ চকু ফুৰাই গুলীচালনা কৰিলে! শৰীৰে নিজাববীয়াকৈ প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিলে, শক্তি আঘাত কৰিলে - টেট্ৰালেট বিস্ফোৰণ হ"ল।
  - মোৰ পক্ষত আৰু এটা কথা আছে! - ডেকাজনে ফুচফুচাই ক"লে। - কিমান নিপুণভাৱে মাৰিলোঁ, মাত্ৰ এটা ম"হ।
  ল"ৰাটোৱে আকৌ গুলী মাৰি মাৰিলে! এইবাৰ একাগ্ৰতা অবিহনে দৃষ্টিশক্তি সম্পূৰ্ণ হৈ উঠিল।
  - মোৰ ভাগ্যত বিশ্বাস কৰোঁ!
  ভ্লাদিমিৰে যুদ্ধখন দেখিলে: একেলগে বহু ৰং আৰু ৰেঞ্জত। ইমানেই উজ্জ্বল, ৰঙীন আছিল, শূন্যতাই ৰূপালী অনুভৱ এটা উলিয়াইছিল, এনে লাগিছিল যেন বহুমূলীয়া শিলবোৰ সমগ্ৰ স্থানতে সিঁচৰতি হৈ আছে, প্ৰাকৃতিক সমকক্ষবোৰতকৈ অতুলনীয়ভাৱে উজ্জ্বল। এটা আচৰিত সুৰ যেন লাগে!
  যুৱকজনে গাইছিল:
  আমাৰ অন্তৰত গাইছে মাতৃভূমিৰ গীত,
  সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত তাইতকৈ ধুনীয়া কোনো নাই!
  নাইটৰ বিম থ্ৰ'ৱাৰটো আৰু টানকৈ চেপি লওক,
  মৰিবা, ঈশ্বৰে দিয়া ৰাছিয়াৰ বাবে!
  ভ্লাদিমিৰে আকৌ গুলী চলালে। টেট্ৰালেট ফুলি বিস্ফোৰণ হৈ টুকুৰা টুকুৰ হৈ পৰিল, পকা চেৰী ফাটি যোৱাৰ দৰে।
  - কি ধুনীয়া কথা ! ব্ৰিগান্টাইনক বধ কৰিব পাৰিলে ভাল আছিল!
  চতুৰ্থ টেট্ৰালেট ধ্বংস হোৱাৰ পিছত; যুৱকজনে নিজকে বিধ্বস্ত অনুভৱ কৰিলে: ইয়াৰ উপৰিও দৃষ্টিশক্তিটো হঠাতে নোহোৱা হৈ গ"ল। ভ্লাদিমিৰৰ উন্নত দৃষ্টিশক্তিৰ বাবে কষ্টেৰে অনুভৱ কৰিব নোৱাৰা গতিৰে টেট্ৰালেটসকলে ঘূৰি ঘূৰি ইজনে সিজনক গুলীয়াই মাৰিলে। ছাঁৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ মাজত পাৰ্থক্য আছিল। Sviatorossiya হালধীয়া জিলিকনি, গ্ৰেট ৰাছিয়া বেঙুনীয়া জিলিক. আৰু ইহঁতৰ আকৃতি একে, সুশৃংখলিত শিকাৰুৰ আকৃতিত, গাড়ীৰ মুখমণ্ডল, নিজৰ কু-অভিপ্ৰায়ত জোকাৰণি। আপুনি প্ৰয়োজনীয় অস্ত্ৰটো!
  যুদ্ধখন দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়িছে, জড়তাহীন টেট্ৰালেটবোৰৰ ছমাৰছল্টবোৰ বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে, দুবাৰমান ৰেমিংৰ কথা আহিল। এই সকলোবোৰ দানৱীয় যেন লাগিছিল। ভ্লাদিমিৰৰ মনত পৰিল মহাদেশপ্ৰেম যুদ্ধ আৰু তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ বিষয়ে পুৰণি ছবি। অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আৰু গতিৰ সকলো পাৰ্থক্য থকাৰ পিছতো বিমান যুদ্ধত কিবা এটা মিল থাকিল। অৰ্থাৎ পিছফালে যোৱাৰ ইচ্ছা, যোৰ-তিনিকৈ যুঁজ দিয়াৰ প্ৰয়াস। সাধাৰণতে প্ৰযুক্তিৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে যদিও যুদ্ধৰ কৌশল প্ৰায় একেই থাকে। ভ্লাদিমিৰে আৰু কেইবাবাৰো গুলী চলালে, কিন্তু কোনো ফলাফল নাপালে, প্ৰেৰণাৰ গতিশীল জুই নোহোৱা হৈ গ"ল।
  - একটি মেধাৱী সেনাপতি একটি মেধাৱী সুৰকাৰৰ পৰা পৃথক যে তেওঁৰ মাষ্টাৰপিছ সদায় আপোনাক চকুলো টুকিবলৈ বাধ্য!
  ল"ৰাটো দুখী হৈ পৰিল, কিন্তু লগে লগে উল্লাস কৰিলে, কাৰণ তাৰ সৈন্যবাহিনী আগবাঢ়ি গৈ আছিল। অৰ্থাৎ সকলো হেৰাই যোৱা নাই।
  - ব্যক্তিগত Vladimir Kashalotov যোগাযোগ হয়! - ডেকাজনে লগৰবোৰৰ ফালে ঘূৰি গ"ল।
  - আমি তোমাৰ কথা শুনিছোঁ! - সিহঁতে তাক উত্তৰ দিলে। - কেপ্তেইন পেটুখোভাই কথা কয়।
  "মই মাত্ৰ শত্ৰুৰ পিছফালৰ পৰা ওলাই আহিলোঁ, মই ধ্বংসাৱশেষৰ টুকুৰা এটাত ওলমি আছো। অনুগ্ৰহ কৰি মোক এটা অতিৰিক্ত টেট্ৰালেট হাইলাইট কৰি আপোনাৰ লগত যোগদান কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ক।
  ছোৱালীজনীয়ে আনন্দত উত্তৰ দিলে:
  - আৰু হ'ব! ইতিমধ্যে বিতৰণ কেন্দ্ৰলৈ অনুৰোধ পঠাইছো!
  ভ্লাদিমিৰে মনত পেলাইছিল ১৯৪১ চনত, ছোভিয়েট বিমান বহৰত পৰ্যাপ্ত পাইলট নাছিল। এইটো নিঃসন্দেহে এটা ডাঙৰ অসুবিধা আছিল, আৰু অভিজ্ঞ, সু-প্ৰশিক্ষিত কৰ্মীৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱ আছিল। কাৰণ, ফিনলেণ্ডৰ যুদ্ধৰ সময়ত কাৰ্যতঃ কোনো বিমান যুদ্ধ হোৱা নাছিল, ছুওমি বিমান পৰিবহণৰ দুৰ্বলতাৰ বাবে। আৰু স্পেনিছ যুদ্ধৰ সময়ত ষ্টেলিনে হিটলাৰতকৈ দহগুণ কম পাইলট নৰকলৈ পঠিয়াইছিল। তদুপৰি আধাখিনি ট্ৰান্সপ্লাণ্ট কৰি গুলীচালনা কৰিছিল। গতিকে, গুণগত মানৰ ক্ষেত্ৰত লুফ্টৱাফে ছোভিয়েট সৈন্যতকৈ উচ্চ আছিল। জাৰ্মানসকলৰ কিছুমান ভাল এছ আছিল। ইয়াৰে তিনিশ শ্ৰেষ্ঠ বিমানে চৌবিশ হাজাৰ ছোভিয়েট বিমান ধ্বংস কৰি পেলালে। কিন্তু ইয়াৰ ফলত ৱেৰমাকটক পৰাজয়ৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পৰা নগ"ল! আধুনিক যুদ্ধত আৰম্ভণিৰে পৰাই সমতা আছে। বহুতো পাইলটৰ বিভিন্ন জাতি, মানৱৰূপী আৰু অমানৱীয় উভয়ৰে সৈতে মহাকাশ যুদ্ধৰ অভিজ্ঞতা আছিল। এই যুদ্ধবোৰে যুদ্ধৰ কলাক সমৃদ্ধ কৰি তুলিছিল আৰু কৌশলগত পৰিকল্পনাৰ স্তৰক অভূতপূৰ্ব উচ্চতালৈ উন্নীত কৰিছিল। দুয়োখন সাম্ৰাজ্যই সামৰিককৰণ কৰা হৈছিল আৰু বেৰেক ভিত্তিক চৰকাৰী গাঁথনি আছিল। এই সকলোবোৰ সাধাৰণ আছিল, মহান ৰাষ্ট্ৰৰ সাদৃশ্য। স্বাভাৱিকতে, সেয়েহে হাজাৰ বছৰৰ ভিতৰত কোনেও কাকো পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰিলে! এক প্ৰকাৰৰ অন্তহীন যুদ্ধ! তেওঁ এজন ডেকা, আইনগতভাৱে এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক, এতিয়া মাত্ৰ মৃত্যুৰ যন্ত্ৰ! এইটো তেওঁৰ বাবে উপযুক্ত নেকি?! বেছিভাগ ল"ৰা-ছোৱালীয়ে আন কোনো জীৱন নাজানিছিল যদিও ভ্লাদিমিৰে কেতিয়াবা এই কথা ভাবিছিল৷
  এতিয়া হত্যা কি? হাইপাৰইণ্টাৰনেটত আপুনি এতিয়াও প্ৰাচীন বাইবেলৰ গ্ৰন্থ বিচাৰি পাব পাৰে, যিখন কিতাপত কোনেও বিশ্বাস নকৰে। ইয়াত সুপৰিচিত ষষ্ঠ আজ্ঞা আছে - তুমি বধ নকৰিবা! কিন্তু একে সময়তে: ঈশ্বৰ যিহোৱাই নিজেই তেওঁৰ নিৰ্দেশনাৰ বিপৰীতে অমালেকীয়াসকলক ব্যতিক্ৰম নোহোৱাকৈ নিঃশেষ কৰাৰ আজ্ঞা দিছিল। আৰু কেৱল প্ৰাপ্তবয়স্ক যোদ্ধা নহয়, মহিলা, শিশু আনকি পশুধনকো। প্ৰাচীন জগতৰ মানদণ্ড অনুসৰিও এইটো আছিল অত্যধিক নিষ্ঠুৰ। তথাপিও ইহুদীসকলে ঈশ্বৰৰ আদেশত(!) এনে জাতিগত শুদ্ধিকৰণ কৰিছিল!
  এইটো নকওঁৱেই যে যিহোৱা - সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক নিজৰ পুত্ৰক বেদীত শুৱাই বধ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিছিল! লগতে আজ্ঞাৰ বিপৰীত - হত্যা নকৰিবা! অৰ্থাৎ বাইবেলতো বৈপৰীত্য আছে। অৱশ্যে মানৱতাৰ নৈতিকতা সলনি হৈছিল, আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই ইতিমধ্যে এই নীতিটো প্ৰচাৰ কৰিছিল - নিজৰ শত্ৰুক প্ৰেম কৰক! সোঁ গালত খুন্দা মাৰিলে - বাওঁফালে ঘূৰি! প্ৰথম খ্ৰীষ্টানসকল আছিল শান্তিবাদী। ভেড়াৰ দৰে আজ্ঞাকাৰী হৈ মৃত্যুৰ ফালে গৈ ওঁঠত হাঁহি লৈ মৃত্যুবৰণ কৰিলে। কিন্তু তাৰ পিছত খ্ৰীষ্টান গীৰ্জা মধ্যযুগৰ মূল জল্লাদ হৈ পৰিল। কেথলিকসকল বিশেষভাৱে নৃশংস আছিল। বহু লাখ লোকক হত্যা আৰু নিৰ্মম অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল। এইদৰেই দেখা গ"ল যে আটাইতকৈ মানৱীয় আৰু শান্তিবাদী শিক্ষাই আটাইতকৈ বেছি তেজ বোৱাইছিল। সঁচা, সময় পাৰ হৈ গ"ল, সংস্কাৰ হ"ল। প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে কেথলিকক হত্যা কৰিছিল, কেথলিকে প্ৰটেষ্টেণ্টক হত্যা কৰিছিল। ৰাছিয়াত অৰ্থডক্সসকলে বিভাজনবাদী আৰু পুৰণি বিশ্বাসীসকলক অত্যাচাৰ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ গোটেই গাঁওসমূহ জ্বলাই পেলাইছিল। জল্লাদসকলে যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰিলে! কিন্তু সময় বৈ গ"ল আৰু নিত্য ত্বৰান্বিত হৈ অহা এটা ধাৰাৰ দৰে নহয়, আলোকজ্জ্বলতাই ক্ৰমান্বয়ে অস্পষ্টতাবাদক চেপি উলিয়াই আনিলে। বহুতো প্ৰটেষ্টেণ্ট গীৰ্জাৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল, য"ত মিলন আৰু ক্ষমাৰ মনোভাৱ পুনৰ সজীৱ হৈ উঠিল। লাহে লাহে প্ৰথমে জাৰ্মানীত (ফ্ৰেডেৰিক দ্য গ্ৰেটৰ অধীনত), আৰু তাৰ পিছত আন দেশত নিৰ্যাতন বিলুপ্ত হ"বলৈ ধৰিলে। ৰাছিয়াত পিটাৰ দ্য থাৰ্ডে প্ৰথমে নিৰ্যাতন বিলুপ্ত কৰিছিল। ৰজা দয়ালু, প্ৰগতিশীল, কিন্তু দুৰ্বল। দ্বিতীয় কেথেৰিনে পুনৰ নিৰ্যাতন আৰু নিৰ্যাতনৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিলে যদিও সাধাৰণ মানুহৰ বাবে। কিন্তু সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলকো তাইৰ সান্নিধ্যত অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল। বিশেষকৈ ৰাজকুমাৰী টাৰাকানোভা, ছোৱালীজনীক ইমানেই অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল যে ৰেকত মৃত্যু হৈছিল। আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰথম আলেকজেণ্ডাৰে নিৰ্যাতন বিলুপ্ত কৰিছিল যদিও কাৰ্যক্ষেত্ৰত এই আইনখন বেয়াকৈ পালন কৰা হৈছিল। দ্বিতীয় আলেকজেণ্ডাৰে সেনাবাহিনীত শাৰীৰিক শাস্তি বিলুপ্ত কৰিছিল। ফ্ৰান্সত নিৰ্যাতন: বিপ্লৱৰ সময়ত আনুষ্ঠানিকভাৱে নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল। লাহে লাহে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ প্ৰগতিশীল অংশটোত মই এই বিশ্বাসত উপনীত হ"লোঁ যে নিৰ্যাতন আৰু কোব কোনো পদ্ধতি নহয়। কিন্তু কিকবেকো হৈছিল। বিপ্লৱ আৰু গৃহযুদ্ধৰ সময়ত নিৰীহ লোকৰ ওপৰত নিৰ্যাতন আৰু গণ গুলীচালনা ঘূৰি আহিছিল। ষ্টেলিনৰ দিনত ৰাজনৈতিক প্ৰক্ৰিয়াত শাৰীৰিক প্ৰভাৱৰ পদ্ধতি অতি সক্ৰিয়ভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। আচৰিত কথা যে কেইবাজনো লোকক নিৰ্মমভাৱে হত্যা কৰা এজন স্কামবগ ডাকাতক অত্যাচাৰ কৰা হোৱা নাছিল - তেওঁ এজন অপৰাধী আছিল, কিন্তু ৰাজনৈতিক কৌতুক কোৱা এজন অগ্ৰগামীক "মিলষ্টোন"ৰ মাজেৰে সোমাব পৰা যাব। হিটলাৰৰ লগত ইউৰোপলৈ নিৰ্যাতন আহিছিল। কিন্তু হিটলাৰে নিজেই টেবুলৰ কথা-বতৰাত নিৰ্যাতনক নিন্দা কৰিছিল যদিও কাৰ্যক্ষেত্ৰত এছ এছ-এ ইয়াক অতি ব্যাপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিছিল, আনকি শিশুৰ বাবেও কোনো ব্যতিক্ৰম নাছিল। কিন্তু অগ্ৰগামীসকলক কেনেকৈ অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল সেই বিষয়ে কোনো গোপন কথা নাছিল যদিও ৰঙা সেনাৰ সৈন্যই হিটলাৰ জুজেণ্ট যোদ্ধাসকলক অত্যাচাৰ কৰিছিল নে নাই সেই সম্পৰ্কে তথ্য দীৰ্ঘদিন ধৰি নিষিদ্ধ হৈ আছিল। সঁচাকৈয়ে বন্দী জাৰ্মানসকলৰ ওপৰত নিৰ্যাতন ছোভিয়েট সেনাবাহিনীত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল যদিও তেওঁলোকে এই বিষয়ে মৌনতা অৱলম্বন কৰাটো পছন্দ কৰিছিল যদিও জাৰ্মানসকলে তেওঁলোকৰ অত্যাচাৰৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে কথা পাতিছিল। এতিয়া কথাটো অধিক সৎ হৈ পৰিছে, শত্ৰুক তথ্য দিবলৈ বাধ্য কৰাৰ উদ্দেশ্যে ভ্লাদিমিৰক নিজেই শাৰীৰিক আৰু মানসিক দৈহিক প্ৰভাৱৰ বিভিন্ন পদ্ধতি শিকোৱা হৈছিল। যদিও আধুনিক প্ৰযুক্তিয়ে হাইপাৰপ্লাজমিক মগজুৰ পৰা ইয়াক কেৱল লিখি পেলোৱাটো সম্ভৱ কৰি তুলিছে, তথাপিও বন্দীৰ শৰীৰৰ মিনি কম্পিউটাৰে ইয়াক মচি পেলাব পাৰে। ইয়াক ব্ৰেইন ড্ৰেনেজ বোলা হয়। অৰ্থাৎ নিৰ্যাতনৰ শিক্ষা দিয়া হয় যদিও ইয়াৰ লাভ সীমিত। কিন্তু শত্ৰুৰ পক্ষত: আৰু বহুত বহুত পিছপৰা জাতিয়ে যুঁজি আছে। গতিকে তেওঁলোকক অত্যাচাৰ কৰাটো প্ৰয়োজন। কেতিয়াবা এনে থলুৱা এজনে হয়তো আন এজন জেনেৰেলতকৈ বেছি জানে। প্ৰতিটো প্ৰকাৰৰ নিৰ্যাতনৰ নিজস্ব পদ্ধতিৰ প্ৰয়োজন হয়: বিশেষকৈ কোমল ষ্ট্ৰ"কিঙৰ পদ্ধতি, যিটো কেতিয়াবা হাইপাৰকাৰেণ্ট বা আল্ট্ৰা-ৰেডিয়েচনৰ সংস্পৰ্শলৈ অহা শ্বকতকৈ অধিক ফলপ্ৰসূ।
  ইতিহাস মনত পেলাই ভ্লাদিমিৰে জানিছিল যে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত ইউৰোপত মৃত্যুদণ্ড অতি সোনকালেই বিলুপ্ত কৰা হ"ল। ১৯৯৬ চনত ৰাছিয়াইও মৃত্যুদণ্ডৰ ওপৰত স্থগিত ৰখাৰ ব্যৱস্থা কৰে। কেৱল ইছলামিক দেশসমূহত: শাৰীৰিক শাস্তি আৰু নিৰ্যাতনৰ আইন দীৰ্ঘদিন ধৰি বলবৎ আছিল। কিন্তু ইতিহাস সৰ্পিল গতিৰে গতি কৰে। ৰাছিয়াত চেচেন যুদ্ধৰ সময়ত উগ্ৰপন্থী আৰু উগ্ৰপন্থীৰ সৈতে সম্পৰ্ক থকাৰ সন্দেহ কৰা উগ্ৰপন্থী উভয়কে নিৰ্যাতন চলোৱা হৈছিল। আৰু অৱশ্যেই তেওঁলোকে নিৰীহ মানুহে আঘাত পোৱাৰ বাহিৰে একো কৰিব নোৱাৰিলে৷ একবিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে ৰাছিয়াত এক অদ্ভুত ক্ষমতা ব্যৱস্থাৰ বিকাশ ঘটিছিল। ইয়াক সৰ্বহাৰা একনায়কত্ববাদ বুলি ক"ব নোৱাৰিলেও ই গণতন্ত্ৰৰ পৰা বহু দূৰত আছিল। অৰাজকতা আৰু নিৰ্ভীকতাৰ মাজৰ কিবা এটা। তেলৰ দাম বেছি হৈ থকাৰ সময়তে এই ব্যৱস্থাই অন্ততঃ কাম কৰিলে, কিন্তু তাৰ পিছত যেতিয়া মন্দাৱস্থা আৰম্ভ হ"ল, আৰু সকলো সুবিধাজনক তেল আৰু গেছৰ ক্ষেত্ৰ শুকাই গ"ল... বিভাজন আৰু দুৰ্যোগ আৰম্ভ হ"ল, তেতিয়াই গৃহযুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল। ইফালে, চীনে নীৰৱে সমগ্ৰ সুদূৰ পূব দখল কৰিলে...
  - ইয়াত আপোনাৰ টেট্ৰালেট আছে! - ছোৱালীজনীয়ে ক"লে। - ইয়াৰ ওপৰত উৰিব পাৰি আৰু যুঁজিব পাৰি। কাৰণ আমি জয়ী হৈ আছো।
  ভ্লাদিমিৰে কয় যে:
  - মোৰ বিশ্বাস আমাৰ কাৰণ ন্যায়সংগত!
  - Quasarno ব্যক্তিগত!
  ল"ৰাটোৱে উৰা মাৰি টেট্ৰাপ্লেনৰ গঠনত প্ৰৱেশ কৰিলে। সাধাৰণতে এনে মেচিন কেইবাবিধো আছিল। এই ক্ষেত্ৰত সেয়া আছিল "বক্স" - ১২, অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ ক্ষেত্ৰত অন্যতম শক্তিশালী মডেল।
  - গ্ৰেট গাড়ী! - ভ্লাদিমিৰে উচ্চাৰণ কৰিলে।
  ছোৱালীজনীয়ে চিঞৰি উঠিল:
  -ফটো কেমেৰা ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াক চলাবলৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছেনে?
  যুৱকজনে চমুকৈ মুখখন ক"লে:
  - নিশ্চিতভাৱে!
  - গতিকে যুঁজ দিওঁ!
  ইয়াত তেওঁ আকৌ যুদ্ধ টেট্ৰালেটত আছে। বিশেষকৈ যেতিয়া আপুনি টেলিপেথী ব্যৱহাৰ কৰি নিয়ন্ত্ৰণ কৰে তেতিয়া অনুভূতিবোৰ আটাইতকৈ সুখদায়ক।
  ল"ৰাটোৱে গাইছিল:
  আৰু যেতিয়া আমাৰ সম্ৰাটে পবিত্ৰ যুদ্ধৰ আহ্বান জনায়!
  আমি আক্ৰমণত যাম, এটা পৰিয়াল যুদ্ধত!
  বিৰোধীক আক্ৰমণ কৰি কাঁড়েৰে খৰধৰকৈ উৰা মাৰিছো!
  মই জানো যে মই এজন নায়ক আৰু এজন গৌৰৱময় হ"ম!
  বক্স-১২ টেলিপেথিকভাৱে নিয়ন্ত্ৰিত আৰু ইয়াত এটা অতিৰিক্ত কামান আছে। ই এটা মাত্ৰা জাৰণ কৰা প্ৰজেক্টাইল গুলিয়াই দিয়ে। এই ক্ষেত্ৰত আঘাতপ্ৰাপ্ত হ"লে মহাকাশযানখন ক"ব পাৰি যে অস্পষ্ট হৈ পৰে। ইয়াৰ উপৰিও ই এটা অতি শীতল অস্ত্ৰ, কনট্যুৰবোৰ কেনেকৈ ভাঙি যায় আৰু শৰীৰবোৰ কেনেকৈ ছিন্নভিন্ন হয় সেয়া দেখি৷ সত্য, এই projectile, বা অধিক নিখুঁতভাৱে, শক্তিৰ এটা ৰশ্মি, এটা নিৰ্দিষ্ট পৰিসৰৰ এটা ইমপালছৰ সৈতে নিষ্ক্ৰিয় কৰাটো তুলনামূলকভাৱে সহজ, কিন্তু...
  - শত্ৰুক সদায় প্ৰতাৰণা কৰিব পাৰিবা ! - ভ্লাদিমিৰে মনতে ক"লে।
  যিটো কামানে এটা পদাৰ্থ "ক"ৰ"ডাৰ" গুলিয়াই দিয়ে, সেইটোও এটা মানসিক আদেশৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত হয়। বিশেষকৈ মগজুটো এজন সুদক্ষ সৈনিকৰ দৰে অনুশাসিত হোৱাৰ বাবে এইটো সুবিধাজনক। গাড়ীখনতেই ল"ৰাটো শুই আছিল, প্ৰায় সমগ্ৰ যুদ্ধক্ষেত্ৰখন নিৰীক্ষণ কৰাৰ সুযোগ পাইছিল। এতিয়া আপুনি চাব পাৰিব যে ফেণ্টমবোৰে কেনেকৈ যুঁজে, মহাকাশত মধ্যযুগীয় সেনাৰ যুদ্ধখন ছুপাৰ!
  ভ্লাদিমিৰে ৰৈ নোযোৱাকৈ চায়: বাহ! তাৰকা জাহাজ আৰু অশ্বাৰোহী আৰু ডাইনোছৰৰ বিৰুদ্ধে।
  বহু জগতত ডাইনোছৰ আছে, আৰু পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ পুৰণি প্ৰাণীৰ অসংখ্য প্ৰতিনিধিৰ ক্ল"ন কৰাটোও সম্ভৱ হৈছে। বিভিন্ন ধৰণৰ, কিছুমান পঁয়ত্ৰিশ মিটাৰ পৰ্যন্ত দীঘল, পুনৰ জীৱন্ত কৰি তোলা হৈছে। কিন্তু আন জগতত ইয়াতকৈ বহুত বেছি আচৰিত জীৱ-জন্তু আছিল। তৰল ধাতু, এচিড আৰু প্ৰায়ে ক্ষাৰকৰ বিশাল গঠন। ছেমি ট্ৰেঞ্জিষ্টৰ, কেথ"ড, বিশুদ্ধ আল্ট্ৰা ইলেক্ট্ৰিচিটিৰ ডাইনোছৰ আছিল। আৰু উদ্ভিদৰ সৈতে সংকৰ, ফলকে ধৰি, আৰ্কৰেডিঅ"এক্টিভ উদ্ভিদকে ধৰি। কিন্তু সামগ্ৰিকভাৱে জীৱনৰ প্ৰটিন ৰূপটোৱেই আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। আচৰিত কথাটো হ"ল, বিভিন্ন জগতত বিৱৰ্তনৰ কিবা এটা আছিল যিয়ে প্ৰ"টিন উৎপাদনক উদ্দীপিত কৰিছিল।
  যদিও চিলিকন বা লিথিয়ামেৰে নিৰ্মিত জন্তুবোৰ আকৰ্ষণীয় আছিল। ফেণ্টম ডাইনোছৰ কিহৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয় সেয়া আমোদজনক৷ ইয়াৰে কিছুমান পাৰ্থিৱ জীৱৰ সৈতে মিল আছে, আন কিছুমান সেইবোৰৰ পৰা পৃথক। আৰু পাঁচশ কিলোমিটাৰ বা তাতোকৈ অধিক ওখ যোদ্ধা ছোৱালীবোৰ একেবাৰে ছুপাৰ ছিক! তেওঁলোকৰ অৰ্ধউলংগ শৰীৰত বহুতো দাগ আৰু জ্বলা-পোৰাৰ বাবে তেওঁলোকক আৰু অধিক চেক্সি, প্ৰলোভনমূলক আৰু... ভয়ংকৰ যেন লাগে!
  ছোৱালীজনীয়ে আনন্দত চিঞৰি উঠে:
  - বাৰু, নায়কে যুঁজিব!
  - গুণ কৰা যাওক! - ভ্লাদিমিৰে ধেমালিতে পৰামৰ্শ দিলে।
  ছোৱালীজনীয়ে হাঁহিলে:
  - তোমাৰ দৰে ইমান গৌৰৱময় যোদ্ধাৰ লগত মই সাজু!
  সাহসী সৈনিকৰ নেতৃত্বত স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ ষ্টাৰশ্বিপবোৰে বীৰত্বপূৰ্ণভাৱে যুঁজ দিয়ে। ভয়ংকৰ ক্ষতিসাধন কৰিলেও ফেণ্টমৰ সেনাবাহিনীও পাতল হৈ আহিছে। এই সকলোবোৰ ইমানেই ভয়ংকৰ যেন লাগে যে যুদ্ধখনৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিলে আপোনাৰ চিন্তাবোৰ বিভ্ৰান্ত হৈ পৰে আৰু শত্ৰুৰ ওপৰত মনোনিৱেশ কৰিবলৈ বাধা দিয়ে। সাধাৰণতে প্ৰতিখন যুঁজেই এটা নিৰ্দিষ্ট বিপদৰে ভৰি থাকে, বিশেষকৈ যেতিয়া ই এক ৰুটিন বিষয় হৈ পৰে। অৱশ্যে এনে ধুনীয়াক দেখিলে কেনেকৈ বিৰক্ত হ"ব, যাৰ ঢালি দিয়া তেজ, আটাইতকৈ পাতল গুটিৰ দৰে মহাকাশৰ মাজেৰে উৰি ফুৰে?
  ভ্লাদিমিৰে হুইচেল মাৰিলে:
  - আমি মুক্তিৰ দ্বাৰা আকৰ্ষিত হওঁ, যিটো যুদ্ধ নহয়, আকৌ এটা অনুভূতি!
  চঞ্চল সুৰ বজাই ৰাখি ছোৱালীজনীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - কুমাৰী দেৱদূত নহয়, চয়তান! মানুহক অত্যাচাৰ কৰো - বনৰীয়া সিংহনীৰ দৰে! প্ৰতিবাৰেই ওলাই যাওঁতে সাহসেৰে যুদ্ধত নামি যাওঁ!
  - Semiramis! প্ৰথম মহিলা যোদ্ধাসকলৰ ভিতৰত এগৰাকী, যুঁজ দিয়ক আৰু জয়ী হওক - সৌন্দৰ্য্য! তোমাৰ উচ্চাকাংক্ষা মোৰ ভাল লাগে! - ৰিদম ল"ৰাটোৱে মোক উত্তৰ দিলে।
  ভ্লাদিমিৰে নিজৰ গাড়ীখন ওপৰলৈ দলিয়াই বাওঁফালে শিফ্ট কৰিলে। ই আছিল এক নিৰ্দিষ্ট, ভঙা জিগজেগ, বিপজ্জনক শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে।(হিউমেন'ইডৰ চিন্তাৰ এটা বৈশিষ্ট্য হ'ল যে ইহঁতে অস্বাভাৱিক গতিৰ প্ৰতি বহুত বেছি টানকৈ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰে, ৰেখাবোৰ চোকা কোণেৰে ভঙা।)
  তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী মানুহ নাছিল। বহীখনত শাকলি জাতিৰ প্ৰতীক জিলিকি উঠিল। অৰ্থাৎ শিয়াল আৰু শিয়ালৰ মিশ্ৰণ। যথেষ্ট বিপজ্জনক ধৰণৰ, কিন্তু অত্যধিক আত্মবিশ্বাসী। ভ্লাদিমিৰে এই কথাটো লক্ষ্য কৰিলে, উশাহৰ তলত গুণগুণাই:
  - আহা সৰু ল'ৰাবোৰ! সকলো নাচ শেষ!
  ছোৱালীজনীয়ে তেওঁক সমৰ্থন কৰিলে:
  - সংগীতৰ সৈতে সিহঁতক কবৰলৈ পঠাওক!
  - মৰি যাওক ভাই! - ভ্লাদিমিৰে গান গাই নিজকে ভেড়াৰ ভিতৰলৈ দলিয়াই দিলে। তেওঁ জানিছিল যে শাকলিছসকল কাপুৰুষ, আৰু মৰি যোৱা বা ভেড়া লোৱাটো তেওঁলোকৰ মনলৈ নাহে।
  আৰু সেইবাবেই দেখা গ"ল যে টেট্ৰাপ্লেনখনে ডজ কৰিলে আৰু আগতীয়াকৈ এই কথা আশা কৰা ভ্লাদিমিৰে ফেন এটা বনাই যুঁজাৰু বিমানখনত চাৰ্জ এটা লগালে। ল"ৰাটোৱে দেখিলে যে শক্তিৰ জিলিকনি এটাই শূন্যতাত এটা কষ্টেৰে লক্ষ্য কৰিব পৰা ৰেখা টানিছে:
  - লোৱা !
  ছোৱালীজনীয়ে তুলি ল"লে:
  - আমাক এটা টিপচ দিয়ক!
  ভ্লাদিমিৰে হাঁহিলে:
  - তোমাৰ বাবেও কফি থাকিব! ক"ক" আৰু চাহ থাকিব! আহকচোন কবৰলৈ লৰালৰিকৈ যাওঁ! কোৱাছাৰিক মৰিল!
  ছোৱালীজনীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - আপোনাৰ পৰৱৰ্তী লক্ষ্য বাছি লওক।
  কাষতে এজন সতীৰ্থক মাত্ৰ গুলীয়াই হত্যা কৰা হৈছিল। এজন সাধাৰণ ল'ৰাৰ বাবে আপুনি কেৱল দুখ কৰিব পাৰে। হায়, যুদ্ধত মৃত্যু এক চিনাকি সংগী।
  ভ্লাদিমিৰে দুবাৰমান গুলী মাৰিলে, কপালত, কেৱল উত্তেজনা দূৰ কৰিবলৈ। তেওঁ জানিছিল যে এইদৰে শত্ৰুক আঘাত কৰাটো অসম্ভৱ, কিন্তু শত্ৰুৱে অনবৰতে গুলী চলাই আছিল, ডেড চেণ্টাৰত আঘাত কৰাৰ আশাত। আৰু এনে কৌশলে প্ৰায়ে সফলতা কঢ়িয়াই আনিছিল।
  পাস্তুখভ আৰু ইভানহ"ৱে তেওঁলোকৰ যুঁজাৰু বিমানৰ সৈতে মিলি শত্ৰুৰ শাৰীত গাঁত খান্দিলে। ভিস্কাউণ্টেছ মাৰিয়াই ছোৱালীকেইজনীৰ সৈতে সোঁফালৰ পৰা সোমাই আহিল, তিৰ্যকভাৱে গতি কৰি আৰু তীব্ৰ গতিৰে আগবাঢ়ি গ"ল। যোদ্ধাসকলে এম্প্লিফায়াৰ স্পেলৰ পৰা শক্তি লাভ কৰিছিল। তেওঁলোকে ৰেংক ভাঙি দেখিলে যে স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ ৰেংকত আতংকৰ সৃষ্টি হৈছে। অৱশ্যে এই সকলোবোৰ চৰ্তসাপেক্ষ ধাৰণাতকৈও অধিক।
  ইভানহোৱে যুদ্ধজাহাজখনৰ সৈতে জেদীভাৱে যুঁজিছিল। ইতিমধ্যে আহত যোদ্ধাজনৰ ওপৰত অভিযোগ পঠিয়াই তেওঁ হতাশ হৈ স্নেপ কৰিলে। পাস্তুখভৰ কৃপাত ক্ৰুজাৰখন আয়ত্ত কৰি যুৱকজনে সহায়ক ইউনিটটোক চেপি ধৰি বিশাল গাড়ীখন ফালি পেলালে।
  - বাৰু, কেনেকৈ ধৰি ৰাখিছা! - সি তাৰ সংগীক সুধিলে।
  - নিশ্চিতভাৱে! আমাৰ বাবে আৰু একো বাকী নাই! - ইভানহ"ৱে উত্তৰ দিলে।
  পাস্তুখভে যুঁজখনৰ ডাঠ অংশলৈ উকি মাৰিলে:
  - সেনাপতিজনক ধ্বংস কৰিলে ভাল হ"ব!
  - মূল সেনাপতি Rokossovsky?
  - সেইটোৱে!
  ৰক্তাক্ত ঘামৰ ছিটিকি পৰা ইভানহোৱে (তেওঁও ধৰা পৰিল, মূৰৰ পাতল চুলিৰ এটা অংশ জ্বলি গ"ল।) হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - নাজানে! এইটো বাস্তৱ নেকি? ক"ত বিচাৰিব?
  - সম্ভৱতঃ, বৃহত্তম ফ্লেগশ্বিপ আল্ট্ৰা-ড্ৰেডনাটত। সাধাৰণতে সেনাপতিজন আটাইতকৈ সুৰক্ষিত জাহাজত থাকে।
  - প্ৰয়োজনীয় নহয়! কাৰণ এনে পাত্ৰবোৰেই আটাইতকৈ দুৰ্বল। আটাইতকৈ দ্ৰুততমটো চালে ভাল হ"ব পাৰে।
  - Rokossovsky মাৰ্শ্বাল অতীতৰ, আৰু তেওঁলোক সাধাৰণতে ৰক্ষণশীল।
  - আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটও অতীতৰ, কিন্তু তেওঁ আটাইতকৈ শক্তিশালী ষ্টাৰশ্বিপত আছে নে একেবাৰে বিপৰীত?
  পাস্তুখভে মূৰ জোকাৰিলে:
  - তেতিয়াৰ সময় বেলেগ আছিল!
  - আৰু মানুহবোৰ একেই!
  - কিছুমান মানুহো নহয়!
  - যিকোনো ক্ষেত্ৰতে আমি আটাইতকৈ ডাঙৰ জাহাজখন ধ্বংস কৰিব লাগিব।
  ভিস্কাউন্টেছ মাৰিয়াই নিশ্চিত কৰিছে:
  - স্কোয়াড্ৰনত ফ্লেগশ্বিপ - ইয়াক ফ'টনাইজড (ভিজা) কৰিব লাগিব!
  ফ্লেগশ্বিপ আল্ট্ৰা ড্ৰেডনাট পৃথিৱী গ্ৰহতকৈ ডাঙৰ আছিল। প্ৰায় পোন্ধৰ হাজাৰ কিলোমিটাৰ ব্যাসৰ, সাড়ে পাঁচ বিলিয়ন সৈনিকৰ দল, আৰু এশ সাতাষষ্ঠি বিলিয়ন ৰবট। এয়া নিশ্চয় শক্তি। আনকি ফেণ্টম যোদ্ধাবোৰো তেওঁৰ পটভূমিত অতি সৰু যেন লাগিছিল।
  পাস্তুখভে লক্ষ্য কৰিছে:
  - নাই, এই ল"ৰাটোক তৰোৱাল লৈ নিব নোৱাৰি৷ ডাইনোছৰক ৰেম কৰিব লাগিব।
  ইভানহোৱে তেজৰ টোপালবোৰ পেলাই দি সুধিলে:
  - আমি সিহঁতক কেনেকৈ ফিট কৰিম?
  - আমরা Alyosha Popovich যোগাযোগ প্রয়োজন!
  পাস্তুখভৰ হাতত এখন বিশেষ ভেলক্ৰ" আছিল আৰু তেওঁ ভাৰপ্ৰাপ্ত সেনাপতিৰ ফালে মুখ কৰিলে।
  - আল্যোছা! শুনা, আমাৰ সমস্যা আছে! আপুনি ফ্লেগশ্বিপৰ মূল দানৱটো দেখিছে।
  - চাহ অন্ধ নহয়!
  - গতিকে, আমি তাক ধ্বংস কৰিব নোৱাৰো! ডাইনোছৰক উদ্ধাৰৰ বাবে পঠোৱাৰ সময় আহি পৰিছে!
  লগে লগে আল্যোছাই উত্তৰ দিলে:
  - এইটো সম্ভৱ, কিন্তু প্ৰথমে আমি মূল ফ্লেগশ্বিপৰ এপ্ৰ'চবোৰ ক্লিয়াৰ কৰিম। এয়া হ"ব আমাৰ এক নম্বৰ কাম।
  - এই ক্ষেত্ৰত আমি সহায় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিম।
  ইফালে স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ মূল ফ্লেগশ্বিপখনে যুদ্ধৰ ডাঠ অংশত লৰালৰিকৈ সোমাই পৰিল, ইয়াৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী বন্দুকবোৰে ফেণ্টমবোৰক চেপি ধৰিলে।
  . অধ্যায় নং ৯।
  দ্বিতীয় কেথেৰিনৰ ৰাজত্বকাল কিয় বিতৰ্কিত আছিল? পটেম গাঁওবোৰ সাধাৰণ প্ৰকাশভংগীত পৰিণত হ"ল আৰু দুৰ্নীতি আৰু উৎকোচৰ প্ৰসাৰ ঘটিল। আৰু দাসসকলক তেওঁলোকৰ অধিকাৰৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে বঞ্চিত কৰা হৈছিল। শেষৰ পশুধনৰ দৰে বিক্ৰী কৰা হৈছিল আৰু ইতিমধ্যে দাস মালিকৰ প্ৰতি উদাৰ আইনবোৰক সন্মান কৰা হোৱা নাছিল। ইয়াৰ উপৰিও কেথেৰিনৰ সম্ভ্ৰান্ত স্বাধীনতাৰ ডিক্রীত মাটিৰ মালিকসকলে জনসেৱাৰ পৰা আঁতৰি থাকিবলৈ অনুমতি দিছিল, যাৰ ফলত ভৱিষ্যতে অভিজাত শ্ৰেণীৰ অৱনতি ঘটিছিল। অসাৰ নহয় যে যেতিয়া পুগাচেভে বিদ্ৰোহ কৰিছিল তেতিয়া তেওঁক কেৱল কছাকসকলেই নহয়, জনসাধাৰণৰ এক উল্লেখযোগ্য অংশ আনকি কিছুমান বিষয়াইও সমৰ্থন কৰিছিল। যদি ইমেলিয়ান ইভানোভিচ অধিক প্ৰতিভাৱান সেনাপতি হ"লহেঁতেন, যদিহে তেওঁ তৎক্ষণাত অৰেনবাৰ্গক দখল কৰিলেহেঁতেন, কিন্তু অসাৰ ঘেৰাওত ছমাহ হেৰুৱালেহেঁতেন, তেন্তে তেওঁৰ সিংহাসন দখল কৰাৰ এক উৎকৃষ্ট সম্ভাৱনা থাকিলহেঁতেন। মানুহবোৰে পুগাচেভক ভাল পাইছিল, যিয়ে নিজকে পিটাৰ দ্য থাৰ্ড বুলি কয়। পূৰ্বৰ ডন কছাকৰ সেনাবাহিনী আছিল আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয়। পুগাচেভে নিজেই অতি ধূৰ্ত নীতি গ্ৰহণ কৰিছিল, সকলোকে বহুত প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল, আনকি পূৰণ কৰাটো অসম্ভৱ কিবা এটাও! বিশেষকৈ তেওঁ বাছকিৰ, কিৰ্গিজ, তাটাৰ, কলমিক আৰু ইছলাম ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰা অন্যান্য জনগোষ্ঠীক উৎকোচ দিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ইমেলিয়ান পুগাচেভে অৰ্থডক্স হোৱাৰ বাবে মুছলমানৰ সকলো বন্ধৰ দিনত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল, যাৰ ফলত ৰাষ্ট্ৰনেতা প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। সঁচাকৈয়ে যদি দেশ আৰু মানুহৰ স্বাৰ্থৰ বাবে আল্লাহৰ ওচৰত প্ৰণাম কৰাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে আমি প্ৰণাম কৰিব লাগিব! মূৰটো সৰি নাযায়। য়েংকৰ ব্যক্তিগত মতামতৰ কথা ক"বলৈ গ"লে শেহতীয়াকৈ তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে ঈশ্বৰ নাই। এই কথাটো তেওঁৰ বাবে অধিক যুক্তিসংগত যেন লাগিল। সঁচা, তেওঁক আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডলৈ দলিয়াই দিয়া দানৱটোক দেখি তেওঁ উপলব্ধি কৰিলে যে সম্ভৱতঃ কোনো সৃষ্টিকৰ্তা আছে। কিন্তু ইয়াৰ পিছতো বাইবেল আৰু কোৰাণত বিশ্বাস কৰাটো প্ৰয়োজনীয় নহয়। বিশেষকৈ, বাইবেলৰ বিষয়ে য়াংকাই কি ভাল নাপালে? বিভিন্ন বৈপৰীত্য, লগতে ইব্ৰীসকল যে ঈশ্বৰৰ লোক! বাৰু, ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ মানুহবোৰক ভগৱানে বাছি লৈছিল বুলি কেনেকৈ বিশ্বাস কৰিব পাৰি! কাৰণ এইটো অৰ্থহীন, বাজে কথা। এই লোকসকল ঈশ্বৰৰ মনোনীতজনৰ ভূমিকাৰ বাবে কম উপযুক্ত। কাৰণ, ফেব্ৰিৰ পৰিয়ালে কেৱল লাভৰ প্ৰতিহে আগ্ৰহী! কৰ্তব্য, কৰুণা, দয়া, নিস্বাৰ্থতা, সন্মান, আত্মত্যাগ, আভিজাত্য আদি ধাৰণাবোৰ তেওঁলোকৰ বাবে বিমূৰ্ত! কেৱল লাভ, স্বাৰ্থপৰতা, ব্যক্তিগত মংগল এই জাতিৰ বৈশিষ্ট্য। আৰু যীচু ফেব্ৰুৱাৰী বুলি কোনে বিশ্বাস কৰিব? তেওঁৰ বিশুদ্ধ ৰাছিয়ান, সম্ভ্ৰান্ত আৰু মুকলি চৰিত্ৰ আছে। আৰু যীচুৰ বংশাৱলীত অত্যধিক বৈপৰীত্য আছে, যিটো কথিতভাৱে অব্ৰাহাম আৰু ৰজা দায়ূদৰ পৰা আহিছে। উদাহৰণস্বৰূপে লূকৰ শুভবাৰ্ত্তা লওক আৰু বংশাৱলীক পুৰণি নিয়মৰ সৈতে তুলনা কৰক। এই বিষয়ে ইতিমধ্যে বিদ্বান নাস্তিকসকলে আলোচনা কৰিছে! কিন্তু ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰা মানে বাইবেলত বিশ্বাস কৰা নহয়। বাৰু, আৰু দ্বিতীয় নিকোলাছক এজন সাধু বুলি গণ্য কৰিবলৈ... সামগ্ৰিকভাৱে নতুন নিয়মৰ শিক্ষা শান্তিবাদী, এইটো স্পষ্ট। আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ বিভিন্ন সামৰিক আদেশ খ্ৰীষ্টৰ শিক্ষাৰ বিৰোধী। অৱশ্যে নাস্তিকতাৰ এটা লোহাৰ যুক্তি আছে - পৃথিৱীত বহুতো ধৰ্ম আছে! ঈশ্বৰৰ বিষয়ে ধাৰণাবোৰ বেলেগ। কিন্তু যদি সঁচাকৈ সৰ্বশক্তিমানৰ অস্তিত্ব আছিল, তেন্তে তেওঁ এনে অমিল সহ্য কৰিবনে? ৰজাক উদাহৰণ হিচাপে লওঁ আহক: যদি ৰজাৰ বিষয়ে মিছা ধাৰণা আছিল, তেন্তে শাসকে হস্তক্ষেপ কৰি তেওঁৰ প্ৰজাসকলে তেওঁক আত্মা আৰু সত্যতাৰে পূজা কৰিবলৈ নিৰ্দেশ নিদিলেহেঁতেননে? ইয়াৰ উপৰিও বাইবেলে শিকাইছে যে সৰ্বশক্তিমানে সৃষ্টিয়ে তেওঁক কেনেকৈ প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, সেই বিষয়ে একেবাৰেই চিন্তা নকৰে।
  যীচুৱে কৈছিল:
  - সকলো জাতিৰ শিষ্য কৰি গৈ প্ৰচাৰ কৰক! পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ নামত তেওঁলোকক বাপ্তিস্ম দিয়া! আৰু ইয়াত বৈপৰীত্য দেখা যায়।
  খোজ কাঢ়ি গৈ থাকিল, ৰ"দটো জিলিকি আছিল আৰু এটা ধেমেলীয়া সৰু জন্তুৱে ৰাস্তাটোৰ সিপাৰে দৌৰি গ"ল। ধনুৰে তাইক গুলীয়াই মাৰিলে। সঁচা, ধনুবোৰ যথেষ্ট ভাৰসাম্যপূৰ্ণ নাছিল। কাউৰীৰ ডেউকাৰ ৰঙেৰে ৰং কৰা কাঁড় এটা উৰি গৈ পাৰ হৈ গ"ল।
  আলীয়ে ফুচফুচাই ক"লে:
  - মিজিৰা! ইমান ধুনীয়া, তাই যদি ৰাস্তা পাৰ হয়, তাৰ অৰ্থ পৰিৱৰ্তন।
  - ঠিক সেইমতে!
  -মানুহৰ চিন!
  য়াংকাই আনন্দিত হৈছিল:
  - যদি এইটোৱে আমাৰ চিন্তা কৰে, তেন্তে মই ভালৰ আশা কৰিছো। এজন দাসৰ ভাগ্যতকৈ বেয়া কি হ"ব পাৰে! মোক পৰিৱৰ্তন দিয়ক!
  আলীয়ে ম্লানভাৱে মন্তব্য কৰিলে:
  - মৃত মানুহ হৈ যা! সলনিও কৰক! হয়তো আমাৰ বাবে এইটো এটা নিশ্চিত সুযোগ। এজন বুঢ়াই মোক কৈছিল যে মৃত্যুৰ পিছত নিৰীহ ল"ৰা-ছোৱালী স্বৰ্গলৈ যায়। মাৰপিট, প্ৰচুৰ খাদ্য আৰু মনোৰঞ্জন।
  য়াংকাই জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - এইটো মোৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য নহয়। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে মই মৰিলে মোক স্থানীয় নৰকলৈ পঠিওৱা হ"ব। সেইটোৱেই মোক অসুৰে কৈছিল।
  আলীয়ে আচৰিত হৈ সুধিলে:
  - তাক সপোনত দেখিছিলা নেকি?
  - বাস্তৱত নহয়, আৰু অকলশৰীয়া নহয়, বন্ধুৰ লগত।
  - যদি আছে, তেন্তে সম্ভৱ! প্ৰতিখন সাম্ৰাজ্যতে পুৰোহিতসকলো বেলেগ বেলেগ। এইটো সঁচা যে "ক্ৰোধিত ঈশ্বৰ"ৰ অৰ্ডাৰ আছে, ই যেন আন সকলো পুৰোহিতৰ ওপৰত থিয় দিছে আৰু ইয়াক এজন ছুপাৰ গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে, কিন্তু সকলো ৰজা আৰু চুলতানে ইয়াক চিনি নাপায়।
  ভ্লাদিমিৰে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - আৰু মই এনে নিৰ্ভীকতাক চিনি নাপালোঁহেঁতেন!
  - দানৱ আৰু ফেৰেস্তাই আত্মাৰ বাবে ইজনে সিজনৰ লগত অহৰহ যুঁজ দিয়ে আৰু একে সময়তে দুষ্টতাই প্ৰায়ে জয়ী হয়। "আলীয়ে এটা সমতল শিলত নিজৰ উদং গোৰোহাটো ঘঁহিলে, তাৰ পিছত ভৰিৰ আঙুলিৰে ঠাৰিডাল উলিয়াই আনিলে। ল"ৰাটোৱে নিপুণভাৱে ঘাঁহৰ ব্লেড এটা দলিয়াই মুখত ধৰিলে। সি আঠাটো চোবাই খালে, তথাপিও হাঁহি হাঁহি।
  য়াংকাই নিজৰ কৌশলটো পুনৰাবৃত্তি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। তেওঁ যথেষ্ট নিপুণ আছিল যদিও ল"ৰাটোৰ ভৰিৰ আঙুলিৰ সংকীৰ্ণ আৰু ভাগৰুৱা, খালী ভৰি দুখন মানি চলাটো কঠিন আছিল। অৱশ্যে প্ৰথম চেষ্টাতে ভাঙিব পৰা নাছিল। এতিয়া বাকী আছিল মাথোঁ যাওঁতে গোটটো পেলোৱা। এক্ৰ"বেট ল"ৰাটোৰো একেধৰণৰ দক্ষতা আছিল, ভৰিৰ আঙুলিৰ পৰা নাকলৈ নিক্ষেপ কৰা। কিন্তু এই কথা প্লাষ্টিকৰ বলৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য আছিল, কিন্তু ইয়াত এটা বাণ্ডিল আছে যাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট মাধ্যাকৰ্ষণ কেন্দ্ৰ নাই আৰু বতাহৰ মাজেৰে সহজে গ্লাইড নহয়। ল"ৰাটোৱে ওপৰলৈ দলিয়াই বুকুত নামি গ"ল। তললৈ নমাই সি কঁকালৰে তুলি ল"বলৈ ধৰিলে। অভাৰচিয়াৰৰ চাবুকে বেদনাদায়কভাৱে তেওঁৰ উদং কান্ধটো জ্বলাই দিলে আৰু বুকুখন ধৰিলে। ল"ৰাটোৱে ঘাঁহবোৰ পেলাই চিঞৰি উঠিল:
  - আঘাত লগা!
  অভাৰচিয়াৰজনে ভাবুকি দি ক"লে:
  - আকৌ কিয় খাবলৈ মন গ'ল ! চাওকচোন কিমান পেশীবহুল, দাসজন ক্ষীণ হ"ব লাগে। মোক মনে মনে কথা ক"বলৈ দিয়াৰ বাবে ধন্যবাদ কওক।
  - ধন্যবাদ.
  চকুৰ পৰা চকুলো বৈ আহিল, বিশেষকৈ কষ্টদায়ক কাৰণ আঘাতটোৱে আগৰ ৰঙা ৰঙৰ দাগটো পাৰ হৈ গ"ল। কেইটোপালমান তেজ ওলাই আহিল। কাঁচৰ টোপাল এটা ধূসৰ শিলগুটিৰ ওপৰত প্লপ হৈ গ"ল।
  য়াংকাই কঁপি উঠিল: বিষৰ পৰা নিজকে বিচলিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি সি চাৰিওফালৰ পৰিৱেশটোলৈ চালে।
  অৰণ্যখনে গ্রীষ্মমণ্ডলীয় জংঘলৰ কথা বহুত মনত পেলাই দিছিল৷ কেৱল গছবোৰত বেঙুনীয়া আৰু কমলাৰ ছাঁ অলপ বেছি আছিল আৰু ডালত ফুল আৰু বিভিন্ন ফল বেছি আছিল। ল"ৰাটোৱে ওঁঠ দুটা চেলেকিলে: ফলবোৰ বেলেগ, কিছুমানৰ দেখাত পাৰ্থিৱ যেন, আন কিছুমানৰ ছাল ঢৌৱা, বিদেশী, কলিৰ দৰে দেখা যায়। কিন্তু সাধাৰণতে অৰণ্যখন অৰণ্যৰ দৰে, অতি উজ্জ্বল আৰু ৰঙীন ফুলৰ প্ৰচুৰতাৰ বাবে, লগতে পখিলাৰ বাবেই ইয়াক স্বৰ্গ বুলি ভুলকৈ ধৰিব পাৰি।
  - ইয়াত ধুনীয়া হৈছে!
  সোঁফালে খোজ কাঢ়ি যোৱা ল"ৰাটোৱে লক্ষ্য কৰিলে:
  - হয়, ধুনীয়া হৈছে৷
  আলীয়ে আৰু কয়:
  - এতিয়া বছৰৰ সৰ্বোত্তম সময়, গ্ৰীষ্মকালত বৰ গৰম হয় আৰু সকলো ম্লান হৈ পৰে। অৱশ্যে ঋতুৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। যথেষ্ট সঘনাই বৰষুণ হয়।
  ভ্লাদিমিৰে আকৌ ইফালে সিফালে চাই নাকৰ ফুটাবোৰ শুহি ল"লে: ফুল, ফল-মূল আৰু অৰণ্যৰ সুগন্ধিয়ে ঘামৰ অপ্ৰীতিকৰ গোন্ধ আৰু ল"ৰাকেইটাৰ ভাগৰুৱা, বহুদিন ধৰি নোধোৱা শৰীৰটো ডুবাই পেলালে। তেওঁ লক্ষ্য কৰিলে যে তেওঁৰ ছালখন ক"লা হ"বলৈ ধৰিলে, এনে লাগিল যে তিনিওটা সূৰ্য্যই অধিক অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মি দিয়ে, কিন্তু বিকিৰণটো কোমল, মাত্ৰ চাবুকৰ লেখ-জোখবোৰেহে আঘাত কৰে।
  ভ্লাদিমিৰে কয় যে:
  - স্বৰ্গত এটা জীৱনৰ নৰক!
  ম্লান সাদাতে ইচ্ছাকৃতভাৱে ক"লে:
  - মই দেখিছোঁ তুমি বহুত ঠাণ্ডা পৃথিৱীত বাস কৰিছিলা আৰু আমাৰ দৰে গছ-গছনিৰে চহকী নাছিল।
  য়াংকাই তীব্ৰভাৱে মাত দিলে:
  - হায়! সঁচা, আমাৰ পৃথিৱীখন, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে মই থকা দেশখনত, শীতকালত কেৱল কঁকালৰ কাপোৰ পিন্ধাৰ দৰে নহয়, কিন্তু গ্ৰীষ্মকালত এতিয়াতকৈ বেয়া নহয়৷ সঁচা, কেতিয়াবা জুই আৰু অত্যধিক গৰম হয়।
  সাদাতে হাঁহিলে:
  - ইয়াত দেখিছা!
  - কিন্তু আমাৰ হাতত কম্পিউটাৰ আৰু আচৰিত গেম আছে।
  সাদাতে আচৰিত হৈ সুধিলে:
  - এইটো কি! লগতে সপোনৰ দৰে?
  - প্ৰায়! তাতোকৈ ভাল! কাৰণ, সপোনক নিয়ন্ত্ৰণ কৰাটো কঠিন;আপুনি মাত্ৰ "সপোন" দেখিছে যে আপুনি চুলতান, আৰু সেয়া ইতিমধ্যে ডিঙিত ডেগাৰ। বা, বেছিভাগ সময়তে তেওঁ সাৰ পাইছিল।
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - মোৰ টোপনিতে প্ৰায়ে দুঃস্বপ্ন দেখা যায়। বিশেষকৈ যদি আপুনি আগতেও চৰ খাইছে, তেন্তে সেয়া চৰ বা তাতোকৈ বেয়া কথাটো হ"ল দিবাস্বপ্ন৷
  ভ্লাদিমিৰে ঘূৰি আলীৰ পিঠিলৈ চালে। তাই সঁচাকৈয়ে দাগেৰে আবৃত আছিল, যদিও দুৰ্বল আৰু সতেজ দাগবোৰৰ বাহিৰে কষ্টেৰে লক্ষ্য কৰিব পৰা নাছিল।
  - আপোনাৰ ওপৰত ভালকৈ সুস্থ কৰে!
  আলীয়ে মূৰ জোকাৰিলে:
  - এইটো এটা বিশেষ মলম। দাসক বিক্ৰী কৰাৰ আগতে ইয়াৰ দ্বাৰা লেপি দিয়া হয় যাতে তেওঁলোকৰ ছালখন জিলিকি উঠে আৰু মসৃণ আৰু সতেজ দেখা যায়। ইতিমধ্যে মোক কেইবাবাৰো বিক্ৰী কৰি বহুবাৰ কোব খাইছিল, আৰু এবাৰ মোৰ গোৰোহা গৰম লোহাৰে জ্বলাই দিয়া হৈছিল।
  ভ্লাদিমিৰে কঁপি উঠিল:
  - আৰু কেনেকৈ?
  আলী শেঁতা পৰিল, স্মৃতিবোৰৰ পৰা মুখখনৰ ওপৰেৰে এটা জোকাৰণি পাৰ হৈ গ"ল আৰু কষ্টেৰে সি চেপি উলিয়াই দিলে:
  - কল্পনা কৰকচোন কিমান কষ্টদায়ক। যেতিয়া তেওঁলোকে কেৱল কোবাই মাৰে তেতিয়াতকৈ বহুত বেছি কষ্টদায়ক। এনে দুঃস্বপ্ন।
  এজন বিশেষজ্ঞৰ বতাহত য়াংকাই ক"লে:
  - গোৰোহাত স্নায়ুৰ অন্ত বহুত থাকে, গতিকে ৰুক্ষ হ"লেও সংবেদনশীলতা বজাই ৰাখে।
  ল"ৰাটোৱে মূৰ জোকাৰিলে:
  - দেখিছোঁ তুমি বৰ শিক্ষিত।
  য়াংকাই গৌৰৱেৰে ক"লে:
  - যদি মই এজন উৎকৃষ্ট ছাত্ৰ নহয়, তেন্তে কেৱল ক্ৰামিং ঘৃণা কৰাৰ বাবেই। যিয়ে ক্ৰাম কৰে তেওঁ সদায় দুৰ্বল আৰু বিশ্বাসঘাতক।
  -আপুনি বহুত অচিনাকি শব্দ কয়। ক্ৰামড, উৎকৃষ্ট ছাত্ৰ, ক্ৰামড।
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - Cramming, শব্দ বাইসন, বা দাঁত থেকে! এইসকলে দাঁতৰ মাজেৰে নাকেৰে নাকেৰে সোমাই যায় যদিও উৎকৃষ্ট ছাত্ৰজন শব্দটোৰ পৰা পৃথক।
  য়াংকাই মাত দিলে:
  - কথাটো ঠিকেই বুজিছা। ল"ৰাজনে আতংকিত হৈ ইফালে সিফালে চালে, আঘাতৰ আশাত, কিন্তু এনে লাগিল যেন অভাৰচিয়াৰজনে নিজেই তেওঁলোকৰ কথা শুনি আছে।
  আলীয়ে সুধিলে:
  - স্কুললৈ যোৱা যেন লাগিছে?
  - নহয়নে?
  - পঢ়িবও নাজানো, আৰু এশলৈকে হিচাপ কৰিছোঁ! বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে হাজাৰলৈকে!
  সাদাতে লগতে কয়:
  - কিন্তু পাৰিম ! তেওঁ পুৰোহিত হ"বলৈ পঢ়িছিল, আৰু এতিয়া দাসত্বত বিক্ৰী কৰা হৈছে। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে তেওঁলোকে মোক অসৎ আচৰণৰ বাবে গতাই দিলে।
  কৌতুহলত ভৰি পৰিল য়াংকা:
  - কি অপৰাধ?
  সাদাতে জোৰেৰে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - মই এই বিষয়ে একো নকওঁ। হয়তো পিছত বন্ধু হ"লে মোৰ পাপৰ কথা ক"ম৷ মোক স্বীকাৰ কৰিবলৈ তুমি পুৰোহিত নহয়!
  ল"ৰা এজনে ধেমালিতে ক"লে:
  - উলংগ ছোৱালীবোৰে কেনেকৈ ধুইছিল সেই বিষয়ে তেওঁ চোৰাংচোৱাগিৰি কৰিছিল।
  সাদাতে মূৰ জোকাৰিলে:
  - মোক এইটো সঁচাকৈয়ে লাগে! তদুপৰি পুৰোহিতসকলে সকলো বন্ধৰ দিনতে উলংগ নাচি নাচে, আৰু কেতিয়াবা গ্লেডিয়েটৰৰ দৰে যুঁজে। এনেকুৱা কাজিয়া দেখিছো, বৰ ৰোমাঞ্চকৰ।
  য়াংকাই সপোনত ক"লে:
  - এনেকুৱা কাজিয়া দেখা পালে ভাল আছিল!
  - হয়তো আকৌ চাবা! কেতিয়াবা মৰমৰ দাসক এনে দৰ্শনলৈ লৈ যোৱা হয়। গ্লেডিয়েটৰৰ যুঁজ কিয় দেখা নাই?
  - কেৱল চিনেমাত!
  - সপোনত?
  - চিনেমা হলত নহয়! কিন্তু তাত সেইবোৰ বাস্তৱ নহয়! এক প্ৰকাৰৰ ভ্ৰম।
  - গতিকে তাত কাকো হত্যা নকৰে?
  - নিশ্চিতভাৱে! ইচ্ছাকৃতভাৱে শিল্পীজনক কাটিব নোৱাৰিব।
  - ইমান বিৰক্তিকৰ! মই ব্যক্তিগতভাৱে নাৰীয়ে কাজিয়া কৰিলে ভাল লাগে। ইমানেই আকৰ্ষণীয় আৰু আচৰিত। বিশেষকৈ স্তন কাটিলে।
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - বেয়া কথা নকবা!
  সাদাতে হাঁহিলে:
  - ইমানখিনি ক"বও নোৱাৰো! মই সকলো জানো, বিশেষকৈ এজন পুৰুষ আৰু এগৰাকী মহিলাৰ প্ৰেমৰ বিষয়ে। মন্দিৰত আমাক এই কথা শিকাইছিল।
  শ্যামলা চুলিৰ য়াংকাই সাদাতৰ ফালে অধিক ভালদৰে চালে। ল"ৰাটো যথেষ্ট বহল কান্ধৰ, পেশীবহুল আৰু তাৰ তুলনাত ওখ আছিল। তেওঁৰ বয়স হয়তো ইতিমধ্যে চৈধ্য বছৰ, আৰু এই বয়সত কামনা অতি ধুমুহাময় হ"ব পাৰে। প্ৰাচীন ৰাছৰ মানুহে চৈধ্য বছৰ বয়সতে বিয়া হোৱাটো অসাৰ নহয়, আৰু এইটো আনকি ত্বৰণৰ আগৰ কথাও। ইয়াত জনগোষ্ঠীটো পূবৰ জনগোষ্ঠীটোৰ সৈতে মিল আছে, য"ত সকলো বস্তুৱেই দ্ৰুতগতিত পৰিপক্ক হয়। গতিকে ল"ৰাবোৰে হয়তো নাৰী মৰমৰ সপোন দেখিব। বাইদেউ, সাদাতৰ চুলি ক"লা বা বাদামী নহয়, ৰঙা৷ ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে তেওঁ এজন ধূৰ্ত জন্তু। তেওঁৰ দৰে মানুহ যথেষ্ট বিপদজনক, কিন্তু নিয়ম অনুসৰি তেওঁলোকে মুকলি কাজিয়া এৰাই চলে।
  ভ্লাদিমিৰে কয় যে:
  - প্ৰতিজন মানুহে যি জানে তাকেই জানে! ভালকৈ কিবা এটা গান যাওক।
  -পাগল নেকি, নে পিঠিৰ তললৈ চাবুকটো দৌৰিলে ভাল লাগে? - আলী আচৰিত হ"ল।
  অভাৰচিয়াৰজনে হাঁহি হাঁহি ক"লে:
  - কি গান গাব লাগে? মাত্ৰ নিৰৱে থাকক! মালিকে শুনিব নিবিচাৰো। আমাৰ লগত সি অভাৱনীয়, হাঁহিব পাৰে, বা জীয়াই থকা ছাল মাৰিব পাৰে। আৰু মই বৰ বিৰক্ত হৈ পৰিছো।
  আলীয়ে পৰামৰ্শ দিলে:
  - ইয়াত তুমি যোৱা য়াংকা, তোমাৰ মাতৃভূমিৰ কথা গাইছা।
  - দেশপ্ৰেমৰ কিবা এটা?
  - আৰু নিশ্চিতভাৱে আপোনাৰ! মই জানিব বিচাৰো যে আপুনি ৰচনা কৰিব পাৰে নেকি, কাৰণ কেতিয়াবা দাসত্বত গীতটোৱেই একমাত্ৰ সান্ত্বনা!
  সাদাতে নিশ্চিত কৰিছে:
  - ভাল ধাৰণা!
  ল"ৰাটোৱে নিস্তব্ধ কিন্তু সুখদায়ক আৰু স্পষ্ট মাতেৰে গাইছিল:
  ইয়াত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ প্ৰান্তত মোৰ মনত আছে;
  পথাৰ, ঘাঁহনি, আপোনাৰ পৃথিৱীৰ বিস্তৃতি!
  দাস হোৱাটো অতি দুষ্ট ভাগ্য,
  প্ৰভুৱে মোক আশীৰ্বাদ কৰক বুলি প্ৰাৰ্থনা কৰিছো!
  
  বালিত অসাৱধানতাৰে স্কেচ এটা বনালোঁ,
  ধুমুহাময় ঢৌৱে ইয়াক উটুৱাই লৈ যায়!
  আৰু মই কল্পনা কৰিছোঁ বৰফৰ দৰে বগা চুলি,
  তোমাৰ লগত ভালপোৱা হ'ব বিচাৰো!
  
  আমি যোদ্ধা, আমি খোজেৰে মাটি জুখিছো,
  আমি পাহাৰৰ শিখৰত উঠিব লাগিব!
  সেউজীয়া পাগুৰি পিন্ধা বিৰোধী,
  আৰু আন্দ্ৰেৰ দৃষ্টি আমাৰ পিছে পিছে যায়!
  
  আৰু আমি শিলবোৰত ধুমুহা মাৰি থাকোঁ - তেজৰ সাগৰ,
  গৌৰৱান্বিত ঈগলবোৰে দুখেৰে ঘূৰি ফুৰে!
  কিন্তু আমি নিজৰ জন্মভূমিৰ পৰা দুখ দূৰ কৰিম,
  আৰু দেশ থাকিব, সকলো জয়!
  
  আমি একেলগে থাকিব পাৰো - তোমাৰ আজ্ঞাকাৰী পত্নী,
  আৰু মই তোমাৰ স্বামী - এজন যুঁজাৰু, এজন ডেছিং কছাক!
  আমি আত্মাৰ উত্থান অনুভৱ কৰো - বায়ুমণ্ডলীয়,
  বিৰোধীয়ে পলায়ন কৰক!
  
  আমি একেলগে থাকোঁ - সময় উৰি গ"ল,
  যথেষ্ট দীঘলীয়া, ধুমুহাময় বছৰ পাৰ হৈ গ"ল!
  কিন্তু শৰীৰটো এতিয়াও ইলাষ্টিক, শক্তিশালী,
  মই ডেকা, পচা বুঢ়া নহয়!
  
  তোমাক সৌন্দৰ্য্যক শান্তিত লগ পাই আনন্দিত হৈছো,
  আমি এখন উদাৰ, আনন্দময় দেশত বাস কৰোঁ!
  অ", তোমাৰ প্ৰতিচ্ছবি কিমান বিশুদ্ধ আৰু উজ্জ্বল,
  তোমাৰ বিষয়ে সপোন দেখি থাকোঁ আৰু গান গাই থাকোঁ!
  
  আৰু মোৰ ল"ৰাটোক যাত্ৰাৰ বাবে পেক কৰা প্ৰয়োজন,
  সিও যুঁজিব আৰু যুঁজিব!
  যুদ্ধৰ আগতে ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰোঁ আহক,
  মাত্ৰ কান্দিব নালাগে - মূৰ্খ মা!
  
  কাৰণ, ৰাছিয়াৰ হৈ যুঁজ দিয়াটো সাহস,
  আক্ৰমণত আগবাঢ়ি যাওঁ - জীৱন ৰক্ষা কৰা নহয়!
  যাতে নীলা আকাশৰ তলত ঘাঁহবোৰ ফুলি উঠে,
  মালা লৈ ৰ"দৰ তলত মজা কৰক শিশু!
  ল"ৰাটোৱে ইমানেই অনুপ্ৰাণিত হৈছিল যে তেওঁ আশা কৰাতকৈ বেছি জোৰেৰে গাইছিল। মালিকে ইফালে সিফালে চালে আৰু তত্বাৱধায়কে যেন বুদ্ধি পাইছে, দাসবোৰৰ ওপৰত চাবুকটো নমাই দিলে। তেওঁৰ সহায়িকা দুজনেও চাবুক ব্যৱহাৰ কৰিছিল। অসহ্য যন্ত্ৰণাত য়ংকাই চিঞৰি উঠিল, ছালখন কাটি গ"ল, ল"ৰাটো পৰিল। আলী আৰু সাদাত দুয়োজনেই পালে।
  বণিকজনে হঠাতে চিঞৰি উঠিল:
  - পৰ্যাপ্ত! ল'ৰাটোৰ মাতটো ভাল। অ", দেখাত কিবা কাম হ"ব পাৰে। আৰু সামগ্ৰী নষ্ট কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই, যিয়েই নহওক কষ্টেৰে লৰচৰ কৰি আছে।
  অভাৰচিয়াৰসকলে ল"ৰাকেইটাক মাৰপিট কৰা বন্ধ কৰি দিলে। কাৰাভানখন এমিনিটৰ বাবে ৰৈ গ"ল আৰু ডেকা দাসবোৰক জ্ঞানলৈ আহিবলৈ দিয়া হ"ল। আনকি য়েংকক দুৰ্গন্ধময় তৰল পদাৰ্থৰ ফ্লাস্ক এটাও দিছিল।
  ল"ৰাটোৱে মদটো অনুমান কৰিলে। যথেষ্ট মিঠা আৰু সোৱাদত সুখদায়ক, ই মোক শক্তি দিলে, বিষটো অলপ মলিন হৈ গ"ল, চকুপানীবোৰ শুকাই গ"ল।
  - বাৰু, যোৱা ল"ৰাবোৰ! অকাৰণতে সিহঁতক মাৰিব নালাগে।
  তত্বাৱধায়কসকলে মাত দিলে: কাৰাভানখন লৰচৰ কৰিলে।
  য়াংকাই চকু টিপিয়াই ক"লে, প্ৰথমবাৰৰ বাবে মদ শিশুটিৰ শৰীৰত সোমাই অধিক উল্লাসিত হৈ পৰিল। আধা উলংগ হৈ মাৰপিট কৰা ল"ৰাৰ স্তম্ভ এটাত বান্ধি ৰখাৰ অপমান আপুনি আৰু অনুভৱ নকৰে। আনকি মোৰ উদং ভৰিৰ জ্বলা-পোৰাটোও দুৰ্বল হৈ পৰিল, যেন মই কেৱল গৰম বালিৰ ওপৰত খোজ কাঢ়ি আছো। আৰু যে ব্যৱসায়ীজনে তেওঁৰ মাত আৰু আন ল"ৰাবোৰৰ মুখৰ পৰা বিচাৰ কৰাটো ভাল পাইছিল। আনকি তেওঁ গায়ক হ"ব পাৰে, আৰু যেতিয়া তেওঁ এই পৃথিৱীৰ পৰা উভতি আহিব, তেতিয়া জুনিয়ৰ ইউৰোভিছনত অংশগ্ৰহণ নকৰে কিয়। অৱশ্যে ইয়াৰ বাবে টানিব লাগে আৰু এটা নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণৰ ভাগ্যৰ প্ৰয়োজন। আল্লা পুগাচেভাৰ দৰে - তাইৰ কণ্ঠ নিশ্চয় ভাল, কিন্তু ইমান অনন্য নহয়, তাইতকৈ কম কণ্ঠস্বৰ বহু মহিলা আছে, কিন্তু তাই অকলেই এগৰাকী মহান প্ৰাইমা ডোনা হৈ পৰিল। য়াংকাই ছবিত অভিনয় কৰাৰ সপোন দেখিছিল;তেওঁৰ চেহেৰাৰ লগে লগে তেওঁ অতি ভালদৰেই কোনোবা ল'ৰা নায়কৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিব পাৰিছিল। স্পষ্ট, স্ফটিকীয় কণ্ঠ আৰু ভাস্কৰ্য্যময়, পেশীবহুল আকৃতিৰ এজন সুদৰ্শন, শ্যামলা, নীলা চকুৰ ল"ৰা - এজন ভাল পৰিচালকৰ সৈতে তেওঁ নিশ্চিতভাৱে তাৰকা হ"ব। কিছুমান ল"ৰা-ছোৱালী একেবাৰে ধুনীয়া নহয়, কিন্তু তাৰকা হৈ পৰিছে। উদাহৰণস্বৰূপে, "গেষ্ট ফ্ৰম দ্য ফিউচাৰ"ত কলিয়া গেৰাচিমোভৰ চৰিত্ৰত ল"ৰা এপ"ল", বা তিনিটা খণ্ডৰ "টম ছয়িয়াৰ" ছবিখনে অভিনয় কৰা নাছিল, বৰঞ্চ কোনো ধৰণৰ ফ্ৰেকলড ল"ৰাইহে অভিনয় কৰিছিল! আৰু তেওঁ এজন মহান তাৰকা হ"ব পাৰে, দাদা শ্ব"ৱাৰ্টজ বা ষ্টেলনৰ দৰে বহু কোটি ডলাৰৰ মাচুল থাকিব পাৰে। আৰু তাত ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চকীখনৰ পৰা বেছি দূৰত নহয়৷ কাৰণ, বিখ্যাত টাৰ্মিনেটৰ আৰ্নি: তেওঁক দিয়ক, সংবিধান: বহু আগতেই আমেৰিকাৰ ৰাষ্ট্ৰপতি হৈছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, একচন সাধুকথা কিয় নিৰ্মাণ নকৰিলে? ল"ৰাজনে নিজকে মধ্যযুগত বিচাৰি পায়, প্ৰথমে দাস হৈ পৰে আৰু তাৰ পিছত মুকুট লাভ কৰে। সাধাৰণতে এনেকুৱা কিতাপ আছিল য"ত ল"ৰাবোৰে মধ্যযুগত নিজকে বিচাৰি পাইছিল যদিও কোনো কাৰণত তেওঁলোকৰ কোনোৱেই ডাঙৰ হৈ ৰজা আৰু মহান বিজয়ী হোৱা নাছিল। কেনেবাকৈ লেখকসকলে ল"ৰাটোক মহান নায়ক কৰি তুলিবলৈ লাজ পাইছে। উত্তম ক্ষেত্ৰত তেওঁ ডাঙৰ হ"লেহে ৰাজ্য জয় কৰে। সঁচাকৈয়ে লাজৰ কথা। বাৰু, বিশেষকৈ আমাৰ সময়ত যেতিয়া যিকোনো শিশুৱেই ইণ্টাৰনেটৰ সহায়ত অধ্যাপকতকৈও চতুৰ হ"ব পাৰে, তেতিয়া ল"ৰা এজন প্ৰাপ্তবয়স্কতকৈ বেয়া কিয় হয়। শিক্ষাৰ প্ৰকৃত বিপ্লৱ হ"ল কম্পিউটাৰ, ইয়াৰ দ্বাৰা নিমিষতে বিপুল পৰিমাণৰ তথ্য চাব পাৰি। উদাহৰণস্বৰূপে, তেওঁ ছামিজদাতত এজন লেখক পঢ়িছিল, যাৰ সন্তান প্ৰাপ্তবয়স্কতকৈ বহুত শীতল! ৱাঃ! এটা প্ৰকৃত পঢ়া! অৱশ্যে তেওঁ নিজে চিনেমাৰ চিত্ৰনাট্য কিয় নিলিখে?ইতিমধ্যে তেওঁ শিশুৰ খেল এখন আঁকিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল আৰু এটা কোম্পানীলৈ পঠিয়াই দিছিল। খেলখন ছিঙি পেলোৱা হৈছিল আৰু ৰয়েল্টি দিয়া হোৱা নাছিল। ঠিকেই আছে, সি আকৌ আন কিবা এটা কৰিব৷ সাধাৰণতে এই সকলো ব্যৱসায়ী আৰু অলিগাৰ্চ প্ৰকৃত পৰজীৱী। বজাৰ অৰ্থনীতি সঁচাকৈয়ে ইমান ফলপ্ৰসূ নেকি? দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ ইতিহাস লওক। আনকি প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সময়তো জাৰ্মানীয়ে ঔদ্যোগিক উৎপাদন সূচকাংকৰ ক্ষেত্ৰত বিশ্বৰ ভিতৰতে দ্বিতীয় স্থান লাভ কৰিছিল, আৰু কিছুমান দিশত প্ৰথম স্থান লাভ কৰিছিল। আৰু প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধত পৰাজয়ৰ পিছত ইয়াৰ প্ৰায় কোনো ক্ষতি হোৱা নাছিল;মিত্ৰশক্তিৰ সৈন্যই কেতিয়াও ইয়াৰ ভূখণ্ডত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল। (যদিহে, অৱশ্যেই, যদি আপুনি ফ্ৰান্সৰ ৰুহৰ দখল কৰাৰ প্ৰচেষ্টা, লগতে আলছাচ আৰু লৰেইনক সংযুক্ত কৰাৰ কথাও গণনা নকৰে)। তাৰ পিছত হিটলাৰে মন্দাৱস্থাৰ ফলত ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈ ঔদ্যোগিক উৎপাদন পুনৰুদ্ধাৰ কৰিলে আৰু আনকি পূৰ্বৰ স্তৰকো বহুখিনি অতিক্ৰম কৰিলে। তাৰ পিছত জাৰ্মানীয়ে প্ৰাণ হেৰুৱাই প্ৰায় সমগ্ৰ ইউৰোপ দখল কৰিলে। ফ্ৰান্স, বেলজিয়াম, ডেনমাৰ্ক, হলণ্ড, নৰৱে, লাক্সেমবাৰ্গ, চেকোস্লোভাকিয়া আদি ধনী দেশসমূহ দাসত্বত ৰখা হৈছিল। ক"ব লাগিব যে পোলেণ্ড, যুগোস্লাভিয়া আৰু গ্ৰীচ দুখীয়া নাছিল। ইটালী, তেল সমৃদ্ধ ৰোমানিয়া, হাংগেৰী, ফিনলেণ্ড, স্লোভেনিয়া, ক্ৰ"ৱেচিয়া আৰু বিভিন্ন বিদেশী লিজিয়নে ইউ এছ এছ আৰৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিছিল। স্পেইনে ব্লু ডিভিজন আৰু বহু সংখ্যক স্বেচ্ছাসেৱক প্ৰেৰণ কৰে। ভাড়াতীয়া সৈন্যসকলৰ ভিতৰত ছুইডেন, পৰ্তুগীজ, চুইজাৰলেণ্ডৰ লোকো আছিল, ব্ৰিটেইনৰ বাহিৰে সমগ্ৰ ইউৰোপক গণনা কৰিলে। সমগ্ৰ ঘন জনবসতি আৰু অতি উন্নত পুঁজিবাদী ইউৰোপ!
  আৰু তাৰ ফল কি! ইউ এছ এছ আৰ জয়ী হৈছিল, আৰু প্ৰায় সমগ্ৰ যুদ্ধৰ সময়ছোৱাত: আমি হিটলাৰ আৰু তেওঁৰ উপগ্ৰহতকৈ অধিক সামৰিক সঁজুলি উৎপাদন কৰিলোঁ। কেৱল ইউ এছ এছ আৰ সমগ্ৰ ইউৰোপতকৈ শক্তিশালী হৈ উঠিল। সঁচা, বিশেষকৈ শীতল যুদ্ধৰ সময়ত পশ্চিমীয়া প্ৰেছে সকলোকে লেণ্ড-লীজৰ ডেলিভাৰীৰ ওপৰত দোষাৰোপ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু বাস্তৱত লেণ্ড-লীজৰ অধীনত ডেলিভাৰীৰ পৰিমাণ আছিল ইউ এছ এছ আৰৰ মুঠ ৰাষ্ট্ৰীয় উৎপাদনৰ মাত্ৰ চাৰি শতাংশ। সঁচা, পিছৰ সময়ত বিশেষকৈ পেৰেষ্ট্ৰইকাৰ সময়ত এই তথ্যসমূহ বিতৰ্কিত হৈছিল। বিশেষকৈ ল"ৰাজনে ইণ্টাৰনেটত টেংকৰ বৃহৎ বিশ্বকোষৰ মাজেৰে চালে। দেখা গ'ল যে আমেৰিকাৰ চেভ্ৰন একেবাৰে চহৰ নহয়।ইয়াৰ কৱচ টি-৩৪তকৈ দহ মিলিমিটাৰ ডাঠ, আৰু কঠিন তীখাৰে নিৰ্মিত। ইয়াৰ উপৰিও চেভ্ৰনত বহুত ভাল অপটিক্স আছে, আৰু টেংকটোত হাইড্ৰলিক ষ্টেবিলাইজাৰো আছে। পিছৰটোৱে গতি কৰাৰ সময়ত গুলী চলোৱাৰ কাৰ্যক্ষমতা যথেষ্ট বৃদ্ধি কৰে। এইবোৰ ইউ এছ এছ আৰত পঞ্চাশৰ দশকতহে আবিৰ্ভাৱ হৈছিল ৷ সঁচা যে চেভ্ৰন বন্দুকটো টি-৩৪তকৈ ভেদ শক্তিৰ ক্ষেত্ৰত অলপ কম আছিল যদিও পাৰ্থক্যটো বৰ বেছি নাছিল। প্ৰথমতে টি-৩৪ৰ গতিৰ সুবিধা আছিল যদিও তাৰ পিছত আমেৰিকানসকলে ইয়াক ধৰিলে আৰু ট্ৰেকবোৰ আৰু ভাল হৈ পৰিল। আৰু তথাপিও ছোভিয়েট টেংকৰ ক্ৰুৱে চেভ্ৰনক সঁচাকৈয়ে ভাল নাপালে। গেছলিনৰ মানদণ্ডৰ ওপৰত তেওঁৰ অধিক চাহিদা আছিল। আৰু এইটো ছোভিয়েট টেংকৰ বাবে এক ডাঙৰ সমস্যা। ইয়াৰ উপৰিও টেংকটোৰ উচ্চ চিলোৱাট আছিল। সঁচা, পিছৰটো ইমান ভয়ংকৰ নহয়, চুটি গাড়ী এখন সহজে ঘূৰিছিল। সাধাৰণতে দুয়োখন বাহন যুদ্ধত প্ৰায় সমান, আৰু অধিক শক্তিশালী পাৰ্ছিং টেংকটো টি-৩৪তকৈও ভাল। কিন্তু টি-৫৪ টেংকৰ আবিৰ্ভাৱৰ পিছত অৱশেষত গুণগত মানৰ সুবিধা ছোভিয়েটৰ হাতলৈ গ"ল।
  কিন্তু গোলাবাৰুদ আৰু বন্দুক উৎপাদনত ইউ এছ এছ আৰৰ কোনো সমান নাছিল। হুবহু আৰ্টিলাৰীৰ শ্ৰেষ্ঠত্বই ৱেৰমাখ্টৰ সুবিকশিত অভিযান্ত্ৰিক দুৰ্গসমূহৰ বিৰুদ্ধে দ্ৰুত আক্ৰমণ চলোৱাটো সম্ভৱ কৰি তুলিছিল। এনে যুদ্ধত বিজয়ৰ তথ্যই আকৌ এবাৰ কয়: সমাজবাদ পুঁজিবাদতকৈও বেয়া নহয় আৰু তাতোকৈ ভাল। কাৰণ, পুঁজিবাদী ইউৰোপৰ সকলোবোৰেই এখন ছোভিয়েট দেশৰ হাতত পৰাস্ত হ"ল! আৰু ষ্টেলিনৰ অধীনত বৃদ্ধিৰ হাৰ আছিল অতি উত্তম। ক্ষমতাত এজন শক্তিশালী নেতা আছিল যিয়ে যন্ত্ৰটোক চাবুকেৰে কোবাইছিল, দেশখনৰ বিকাশ দ্ৰুতগতিত হৈছিল। তাৰ পিছত ক্ষমতা অসত্তাই দখল কৰিলে। যিসকল সামূহিক খেতিপথাৰ চলাবলৈও যোগ্য নহয়। সমাজবাদৰ নেতাসকলৰ দুৰ্ভাগ্য নাছিল;ভুল কেডাৰসকলে নেতৃত্ব দিছিল। যুক্তিবাদী শক্তি আৰু ইচ্ছাশক্তি নাছিল! বিশেষকৈ গোৰ্বাচেভৰ দিনত তেওঁলোকে বেয়াকৈ ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। এই নেতাই হয়তো ভাল বিচাৰিছিল, কিন্তু বেয়া আৰু সাম্ৰাজ্যৰ পতন ঘটিল। অৱশ্যে এয়া কেৱল তেওঁৰ দোষ নেকি? কাৰণ, স্বাধীনতা লাভ কৰি বহুতে সিদ্ধান্ত লৈছিল যে এইটো অনুমতি দিয়া। আৰু গণৰাজ্যবোৰে কিয় হঠাতে এটা পৰিয়ালৰ পৰা পৃথক হ"ব বিচাৰিছিল? কাৰণ এয়া ৰাইজৰ হেঁপাহ নাছিল, কেৱল দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত জাতীয় অভিজাত শ্ৰেণীৰ এটা অংশই কেন্দ্ৰৰ পৰা শাস্তিৰ ভয় নোহোৱাকৈ চুৰি কৰাৰ ইচ্ছা আছিল। সামগ্ৰিকভাৱে জনসাধাৰণে ছোভিয়েট দেশত, সমাজবাদৰ অধীনত থাকিব বিচাৰিছিল, বিচ্ছিন্ন নহ"ব বিচাৰিছিল।
  দৰাচলতে জাতীয় অঞ্চলত সামৰিক অভ্যুত্থান ঘটিছিল। গৰ্বাচেভে কেৱল নিষ্ক্ৰিয় আচৰণ কৰাই নহয়, নিজৰ ঘনিষ্ঠ সতীৰ্থসকলকো বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল। নিজৰ শক্তিক শক্তিশালী কৰাৰ পৰিৱৰ্তে য়েলচিনৰ ভৰিত দলিয়াই দিলে। গৰ্বি কোন সেয়া আচৰিত কথা! মূৰ্খ বা চিআইএৰ এজেণ্ট। কিন্তু বিশেষকৈ গৰ্বাচেভক কোনেও উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে ঘোষণা নকৰাৰ বাবে মূৰ্খই সাধাৰণ সম্পাদক হ"বনে? ধূৰ্ত ষড়যন্ত্ৰ আৰু পৰ্দাৰ আঁৰৰ খেলৰ জৰিয়তে তেওঁ ক্ষমতালৈ আহিছিল। এয়া চেদভেদেভ নহয়, যিয়ে নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰো চলোৱা নাছিল, ফুটিনে তেওঁক লাচো লৈ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চকীত টানি লৈ গৈছিল। গৰ্বাচেভে নিজকে ষ্টেলিনৰ দৰেই এজন দক্ষ ষড়যন্ত্ৰকাৰী বুলি দেখুৱাইছিল । হয়, আৰু তেওঁ ইণ্টাৰনেটত গৰ্বাচেভৰ ৰেকৰ্ডিং শুনিছিল, তেওঁ সাৱলীল আৰু বুদ্ধিমানভাৱে কথা কয়, আৰু এজন ভাল বক্তা। আৰু কি ডেমাগগ। আৰু সাধাৰণতে তেওঁৰ মাজত কিবা এটা "কেৰিজমা" আছিল;আপুনি শুনি বিশ্বাস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। মদ্যপানৰ বিৰুদ্ধে যুঁজৰ কথা ক"বলৈ গ"লে তেওঁ দুয়োহাতেৰে চহী কৰিব। যদিও এতিয়া মদ কেইটামান চুমুক দিয়াৰ পিছত তেওঁৰ ইমান ভাল লাগিছে। কিন্তু এই চুইলৰ ফলত কিমান মানুহ নিহত হ"ল। গৰ্বাচেভ নিঃসন্দেহে সকলো নেতাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ৰহস্যময়ী। অৱশ্যে তেওঁ চিআইএৰ এজেণ্ট হ"ব পাৰিলেহেঁতেন, আঞ্চলিক সমিতিৰ সম্পাদক হিচাপে কাম কৰি থকাৰ সময়তে নিযুক্তি পোৱা হ"লহেঁতেন, আনকি তাৰ আগতেও। কিন্তু কেজিবিৰ আমেৰিকাৰ বিভিন্ন কাঠামোত বহু উচ্চ পদস্থ বাসিন্দা আছে। বাৰু, ইমান বৃহৎ চোৰাংচোৱা ব্যক্তিক ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চকীত বহিবলৈ দিয়াৰ সম্ভাৱনা নাই। সকলো চোৰাংচোৱাই গোলমাল কৰা নাছিল নেকি? আনহাতে, অভ্যুত্থানৰ সময়ত কেজিবিয়ে য়েলচিনক নিষ্ক্ৰিয় কৰাত ব্যৰ্থ হৈছিল যদিও স্নাইপাৰ পঠোৱা বা বিষক্ৰিয়া কৰাটো মূল্যৱান আছিল। কাৰণ, বিশ্লেষণৰ সময়ত ধৰা পেলাব নোৱাৰা বিষ আছে, আৰু য়েলচিনৰ দুটা হাৰ্ট এটেকৰ পিছত তৃতীয়টোৰ পৰা তেওঁৰ মৃত্যু হ"লে কোনেও আচৰিত হোৱা নাছিল! আৰু কাৰোবাক দলঙৰ পৰা কিয় পেলাই দিব লাগে: যদি আপুনি কেৱল কাৰোবাক বেজী দিব পাৰে বা কোনো ধৰণৰ ভাইৰাছ সংক্ৰমিত কৰিব পাৰে। সম্ভৱতঃ য়েলচিনৰ জীৱনৰ ওপৰত কৰা সকলো প্ৰচেষ্টা তেওঁৰ ৰেটিং বৃদ্ধিৰ বাবে বাজে কথা আছিল, আৰু পৰিচালকজন আমেৰিকাৰ হোৱাইট হাউছত বহি আছিল। ল"ৰাটোৱে কুঁজৰাই চাবুকেৰে কাটি পেলোৱা কপালখন খোঁচ মাৰিলে। হয়, ইয়াত ৰাজনীতি প্ৰাপ্তবয়স্কইও বুজিব নোৱাৰে, শিশুৱেও কম৷ এই সকলোবোৰ অদ্ভুত পৰিঘটনা আৰু আকৃতি সলনি কৰা। আৰু বৰ্তমানৰ বুজিব নোৱাৰা শাসন ব্যৱস্থা, য"ত একেলগে দুজন ৰজা আছে, আৰু অদ্ভুত পুঁজিবাদৰ ব্যৱস্থা। অৱশ্যে জীয়াই থাকিব পাৰে, বিকল্প বিচাৰি পোৱাটো অধিক কঠিন৷ চৰকাৰ সলনি হ"বলৈ হ"লে বিৰোধীৰো পৰিৱৰ্তন হ"ব লাগিব। কিন্তু মূল বিৰোধী ঝেলেজ"ভস্কি আৰু ৰ্যুগানভে বিশ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি নিজৰ দলৰ নেতৃত্ব দি আহিছে। ভোটাৰ বা সঠিককৈ ক"বলৈ গ"লে জনসাধাৰণ তেওঁলোকৰ বাবে ভয়ংকৰভাৱে ভাগৰি পৰিছে৷ নতুন নাম লৈ বিৰোধী দলত স্থবিৰতা আৰু সংকট। এই ক্ষেত্ৰত কমিউনিষ্টসকল বিশেষভাৱে দুৰ্বল - তেওঁলোকৰ এটা পৰম্পৰা আছে যে যদি তেওঁলোক মহাসচিব হয়, তেন্তে তেওঁলোকে প্ৰথমে ভৰিৰে আগুৱাই নিব নোৱাৰে! আনকি চীনতো তেওঁলোকে এনে ব্যৱস্থাপনা ব্যৱস্থাৰ ত্ৰুটি উপলব্ধি কৰিছিল, আৰু তেওঁক পাঁচ বছৰকৈ দুটাকৈ কাৰ্যকালৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰপতি হোৱাৰ পৰা নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰিছিল! কিন্তু শাসকসকলৰ লগত জাঁপ দিয়াৰ আন এক চৰম সীমা আছে, যিদৰে প্ৰাচীন ৰোমত হৈছিল, য"ত প্ৰায় প্ৰতি বছৰে সম্ৰাট সলনি কৰা হৈছিল। বা য়েলচিনৰ অধীনত: যেতিয়া প্ৰতি তিনিমাহৰ মূৰে মূৰে চৰকাৰক চাকৰিৰ পৰা বৰ্খাস্ত কৰা হৈছিল। এফালে কাৰ্যসূচী পূৰণ কৰিবলৈ হ"লে: শাসকে যথেষ্ট সময় শাসন কৰিব লাগিব, আনফালে স্থবিৰতা এৰাই চলিব লাগিব। ইয়াত নিৰ্বাচন আৰু জনসাধাৰণৰ সংস্কৃতিয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা ল"ব লাগিব। পশ্চিমীয়া দেশসমূহত নিয়ম অনুসৰি কৰ্মীৰ ঘূৰণীয়া যথেষ্ট সঘনাই ঘটে। এটা দলে একেৰাহে বেছি সময় শাসন কৰাৰ বাবে... সকলো ঠিকে থাকিলেও ৰাইজে এইটো অনুমতি নিদিয়ে! এটা সময়ত আনকি মাৰ্গাৰেট থেচাৰকো ৰাইড দিয়া হৈছিল, অৰ্থনৈতিক প্ৰদৰ্শন উৎকৃষ্ট হোৱাৰ পিছতো। চি আই এছৰ বিশালতাত গণতন্ত্ৰ আৰু ক্ষমতাৰ পৰিৱৰ্তন সকলোতে নাই। উদাহৰণস্বৰূপে ইউক্ৰেইনত চাৰিজন ৰাষ্ট্ৰপতি হৈছে, আৰু বিৰোধী প্ৰাৰ্থীয়ে তিনিবাৰ জয়লাভ কৰিছে। সঁচা, বিৰোধীৰো চৰ্তসাপেক্ষ - তিনিওজনেই আছিল প্ৰধানমন্ত্ৰী। আৰু বাল্টিক ৰাষ্ট্ৰসমূহত শাসকীয় মিত্ৰজোঁট সলনি হ"ল, আৰু জৰ্জিয়া, আৰ্মেনিয়া আৰু প্ৰথম অৱস্থাত আজাৰবাইজানত। কিন্তু মধ্য এছিয়াত কেৱল কিৰ্গিস্তানত নেতৃত্বৰ পৰিৱৰ্তন ঘটিছিল আৰু সেয়া বিপ্লৱৰ ফলত হৈছিল। আৰু সেইবাবে নিৰ্ভীকতাই সকলোতে শাসন কৰে। সামগ্ৰিকভাৱে গণতন্ত্ৰ নাই। ৰাছিয়াতো সকলো স্পষ্ট নহয়। ৰাজ্যিক ডুমা নিৰ্বাচনত বিৰোধীয়ে যদি জয়ী হয় তেন্তে ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচনত কেতিয়াও জয়ী নহয়। য়েলচিন কোনো বিৰোধী নহয়;১৯৯১ চনত তেওঁ ইতিমধ্যে ৰাছিয়ান ফেডাৰেচনৰ মুৰব্বী আছিল, উচ্চতম পৰিষদৰ নেতৃত্ব দিছিল। কিন্তু ১৯৯৯ চনত কৰ্তৃপক্ষই ৰাজ্যিক ডুমাৰ নিয়ন্ত্ৰণ লয় আৰু এতিয়াও ইয়াক ধৰি ৰাখিছে। অৰ্থাৎ অভিজাত শ্ৰেণীৰ টাৰ্ণঅভাৰ হৈছে বুলি এতিয়াও ক"ব নোৱাৰি। কিন্তু স্বাধীন ৰাছিয়াৰ ইতিহাস অতি চুটি, আৰু ভৱিষ্যতে পৰিৱৰ্তন যথেষ্ট সম্ভৱ। সঁচা, এতিয়াও ডিঙি চেপি হত্যা কৰাৰ ধাৰা। একক আদেশৰ সমষ্টিত গৱৰ্ণৰ আৰু ডেপুটি নিৰ্বাচন কৰাৰ অধিকাৰৰ পৰা মানুহ বঞ্চিত কৰা হৈছিল, ৰাষ্ট্ৰপতিৰ কাৰ্যকাল বৃদ্ধি কৰা হৈছিল, গণভোটৰ অধিকাৰ সীমিত কৰা হৈছিল। আৰু স্বাধীনতা কমি আহিছে, টেলিভিছন নিয়ন্ত্ৰণত আছে। এনটিভিৰ লগত তেওঁলোকে কি কৰিলে? আনহাতে, ৰাছিয়াক গণতান্ত্ৰিকভাৱে শাসন কৰাটোও সম্ভৱনে? প্ৰশ্নটো অতি গুৰুতৰ, যদি গণতন্ত্ৰতকৈ একনায়কত্ববাদ বেছি ফলপ্ৰসূ হয়, তেন্তে আমি শেষলৈ যাব লাগিব। চেদভেদেভ অসামঞ্জস্যপূৰ্ণ, তেওঁ কি বিচাৰে বুজিব নোৱাৰি, তেওঁ দুখন চকীত বহিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। বিশেষকৈ তেওঁ গৰ্বাচেভক অৰ্ডাৰ অৱ চেণ্ট এণ্ড্ৰু দ্য ফাৰ্ষ্ট-কলড বঁটা প্ৰদান কৰে। অৰ্থাৎ তেওঁ গণতন্ত্ৰবাদীৰ লগত ফ্লাৰ্ট কৰে, কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে তেওঁ নিষেধাজ্ঞাৰ প্ৰৱৰ্তন কৰে। তেওঁ উদাৰীকৰণৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে, কিন্তু কথাবোৰ শৃংখলাবদ্ধ কৰাৰ কথা কয়। এই নেতাজনৰ কোনো স্পষ্ট কৌশল নাই, তেওঁৰ কোনো মূল নাই। তেওঁ আপোনাৰ আৰু আমাৰ দুয়োটাকে সন্তুষ্ট কৰিব বিচাৰে। বিশেষকৈ আৰক্ষীৰ আইন গ্ৰহণ। পশ্চিমৰ দিশত এক প্ৰকাৰৰ আন্দোলন, আনকি আৰক্ষী নামটোও আমেৰিকাৰ আইনসমূহৰ পৰা বহুখিনি ধাৰ কৰা হৈছে। আৰু একে সময়তে, ইয়াৰ বহু আগতেই নহয়, পশ্চিমৰ পৰা এখোজ: জুৰীৰ বিচাৰৰ ওপৰত নিষেধাজ্ঞা। এনে লাগে যেন চেদভেডেভে সাত শতাংশ বাধা বিলুপ্ত কৰিব বিচাৰিছিল, কিন্তু সাহস কৰা নাছিল। ইয়াৰ ফলত দলৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হোৱাৰ কথা আছিল যদিও আইনখনে কেতিয়াও ইয়াৰ ওচৰ চাপিব পৰা নাছিল। বহুত বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি হৈছে, ৰাষ্ট্ৰপতি কোন সেয়া বুজিব নোৱাৰি: এজন উদাৰবাদী, এজন ৰক্ষণশীল, এজন ষ্টেটিষ্ট, এজন পশ্চিমীয়া, এজন গণতন্ত্ৰবাদী... এই সকলোবোৰ এজন ব্যক্তিৰ মাজত সহাৱস্থান, আৰু ভয়ংকৰভাৱে বিভ্ৰান্তিকৰ। অৱশ্যে আন নীতি নিৰ্ধাৰণ কৰা হোৱা নাই। বিশেষকৈ ঝেলেজ"ভস্কিৰ বিতৰ্ক। তেওঁ বাওঁফালে নে সোঁফালে সেইটোও বুজাটো অসম্ভৱ! প্ৰায়ে এটা ভাষণতে নিজৰ বিৰোধিতা কৰিব পাৰে। কিন্তু তেওঁ ইমানবোৰ কিতাপ লিখিছিল: পাঁচশতকৈও অধিক! আচৰিত! যদিও পৰিমাণৰ খেদি খেদিব নালাগে। হিটলাৰে তেওঁৰ মাত্ৰ এখন গ্ৰন্থ মেইন কাইফ প্ৰকাশ কৰি জনপ্ৰিয় হৈ ক্ষমতালৈ আহিবলৈ সক্ষম হয়। ল'ৰাটোৱে অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁৰ মূৰটো বিষ হ'বলৈ ধৰিলে;ৰাজনীতিৰ বিষয়ে যথেষ্ট প্ৰাপ্তবয়স্কৰ চিন্তাবোৰ বৰ ভাগৰুৱা হৈ পৰিছিল।
  ইতিমধ্যে তিনিটা সূৰ্য্যৰ ভিতৰত দুটা সূৰ্য্য দিগন্তৰ প্ৰান্তৰ কাষ চাপিছিল, আকাশত ডাৱৰ দেখা দিছিল আৰু শীতল হৈ পৰিছিল।
  য়াংকাই মনে মনে আলীক সুধিলে:
  - তোমাৰ ৰাতি আছে নেকি?
  ল"ৰাটোৱে উত্তৰ দিলে:
  - নিশ্চিতভাৱে! কিন্তু বেছি গাঢ় নহয়।
  - ৰাতি ঠাণ্ডা হব নেকি?
  - এতিয়াৰ দৰেই প্ৰায়! চিন্তা নকৰিব!
  - অৱশ্যেই খোজ কাঢ়িলে ঠিকেই আছে, কিন্তু কম্বল নোহোৱাকৈ উলংগ হৈ শুবলৈ...
  - মই ভাবো সিহঁতে জুই জ্বলাই আমাক বান্ধি থৈ যাব যাতে কোনেও সাৰি নাযায়।
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - যুক্তিসংগত সাৱধানতা।
  Sadat সমৰ্থিত:
  - ড্ৰিফ্ট নকৰিবা! ইয়াত জমা হোৱাৰ কোনো আশংকা নাই। ইয়াত আমাৰ গীৰ্জাত এটা বেছমেণ্ট আছে, আৰু ইমানেই ঠাণ্ডা যে ই কেৱল আচৰিত!
  আলীয়ে সুধিলে:
  - কি যাদু আছে?
  - বিশেষ মাটি, গতিকে জমা হৈ থাকে। শাস্তি হিচাপে আমাক তাত ৰখা হৈছিল। মোৰ বাবে এনেকৈ জমা হোৱাতকৈ এটা স্পেংকিং ভাল। - সাদাত কঁপি উঠিল, বহল কান্ধ দুটা ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে সংকীৰ্ণ হৈ পৰিল।
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - মানুহৰ শৰীৰত: তাপ অনুভৱ কৰা এটা স্নায়ু থাকে, তিনিটা ঠাণ্ডাৰ প্ৰতিক্ৰিয়া কৰে।
  - নাৰ্ভ কি? - সাদাতে সুধিলে।
  - এইটোৱেই তেওঁলোকৰ অনুভৱ! যেনে বিষ।
  - তেন্তে স্নায়ু নাথাকিলে ভাল!
  - এনে অৱস্থাত আনন্দ আপোনাৰ বাবে দুৰ্গম হৈ পৰিব। আপুনি খাদ্য আৰু জীৱনৰ আন আন আনন্দ উপভোগ কৰা বন্ধ কৰি দিব।
  - মহিলাকে ধৰি, নাই, আমাক সেইটোৰ প্ৰয়োজন নাই! - সাদাতে হাত জোকাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু ৰছীডাল ভাঙিব নোৱাৰিলে।
  হঠাতে চিকাডাৰ চিঞৰ-বাখৰ বন্ধ হৈ গ"ল আৰু এটা গুৰুগুৰু শব্দ শুনা গ"ল। ঘোঁৰাত আৰোহীসকলে ঘোঁৰাবোৰক অলপ বান্ধি ৰাখিলে।
  গছবোৰ ফাটি যোৱাৰ লগে লগে জন্তুটো লাহে লাহে ৰাস্তালৈ ওলাই আহিল। হাতীতকৈ ডাঙৰ আৰু দেখাত চেবাৰ দাঁত থকা বাঘৰ দৰে আছিল, মাত্ৰ কমলা ৰঙৰ পটভূমিত সেউজীয়া ৰেখা আছিল। নোমবোৰ অতি ৰসাল, আৰু মূৰত খোলাটো ব্ৰণ্ট"ছ"ৰাছৰ দৰে টাইলছৰ দৰে। দাঁতবোৰ অতি দীঘল, দুমিটাৰতকৈও অধিক যদিও ইহঁত বিশেষ চোকা নহয়। বাঘটোৰ তিনিটা চকু, ভাবুকিৰে চায়। জন্তুটোৰ বহল বুকুখনত শক্তি বুদবুদ হৈ উঠে, আৰু ইয়াৰ ভোকাতুৰ পেটটোৱেও গুৰুগুৰু শব্দ শুনিব পাৰে। যোদ্ধাসকলে লগে লগে গোট খালে, বৰশীৰে ফুলি উঠিল। বাঘটোৱে আশাৰে চালে, আপাত দৃষ্টিত কিবা এটা বিচাৰিছিল। বণিকজনে ক"লে:
  - দীন-শ্বেৰ খাবলৈ মন গৈছে! তেওঁ মানুহৰ মাংস দাবী কৰে। তেওঁক কম মূল্যৰ কিবা এটা দিওঁ, বিশেষকৈ এইটো, ইতিমধ্যে তেওঁ কষ্টেৰে জীয়াই আছে।
  মূল গণৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ দুজন যোদ্ধা ক্লান্ত বুঢ়াজনৰ ওচৰলৈ জপিয়াই উঠিল। সঁচাকৈয়ে সি দুৰ্বল হৈ পৰিল আৰু ভৰিৰ ওপৰত থিয় হ"ব নোৱাৰিলে। তেওঁক টানি লৈ গ"ল চেবাৰ দাঁত থকা বাঘটোৰ ফালে।
  জন্তুটোৰ বহল পিঠিখন খোলা আছিল: তিনিটা ঠেং, ইয়াৰে এটাৰ টেচেল, কুটিল হৈ এটা বল। ইয়াত য়াংকাই অনিচ্ছাকৃতভাৱে খিকিন্দালি কৰিলে, কিয়নো ই তেওঁক কাৰ্টুনটোৰ কথা অতিশয় মনত পেলাই দিলে: "তৃতীয় গ্ৰহৰ গোপনীয়তা।" এই জন্তুটোৱে কিছু পৰিমাণে নিগনি বাঘৰ কথা মনত পেলাই দিছিল! সাধাৰণতে কিৰ বুলিচেভে যথেষ্ট আকৰ্ষণীয়ভাৱে লিখিছে;তেওঁৰ কাষত ঠাই লোৱাৰ যোগ্য আধুনিক লেখক কমেইহে আছে। সঁচা, উপস্থাপনৰ গধুৰ শৈলীৰ বাবে য়াংকাই ষ্ট্ৰুগাটস্কিসকলক ভাল নাপালে।
  এই জন্তুটোত ইমানেই কৃপা আৰু আড়ম্বৰ - এটা চেবাৰ দাঁত থকা বাঘ, ডাঠ ছালৰ তলত পেশীবোৰ কেনেকৈ গুটিয়াই থাকে সেয়া দেখা যায়। এনে এটা দানৱে এটা গোটেই দলটোক উফৰাই পেলাবলৈ সক্ষম। বুঢ়াজনে দুৰ্বলভাৱে প্ৰতিহত কৰিলে;তেওঁ নিজৰ অত্যাচাৰীসকলৰ হাতত শ্বাসৰুদ্ধ হৈ আছিল।
  প্ৰহৰী বাঘটোৰ সন্মুখলৈ দলিয়াই দিয়ে ৰক্ষী বাহিনীয়ে। ওচৰলৈ আহিবলৈ ভয় কৰিছিল।
  বুঢ়াটো আঁঠু লৈ পৰিল, আৰু হঠাতে দানৱটোৰ মুখৰ পৰা সাপৰ দৰে পাতল আৰু কাঁটাযুক্ত জিভা এখন উৰি গ"ল। দাদাক কঁকালত ধৰি মুখৰ ভিতৰলৈ টানি লৈ গ"ল। সেই শক্তিশালী জন্তুটোৰ কেইবাটাও শাৰী দাঁত আছিল আৰু তেওঁ নিজৰ চিকাৰক জোৰকৈ পিহিবলৈ ধৰিলে। হাড়ৰ কুটিল শব্দ শুনা গ"ল, ওঁঠৰ পৰা তেজ টোপাল টোপালকৈ ওলাই আহিল।
  য়াংকাৰ হঠাৎ বেয়া লাগিল, ভৰি দুখন দুৰ্বল হৈ পৰিল। মদ বা মদৰ দৰে কিবা এটাৰ চোকা গোন্ধে তেওঁক জ্ঞান ঘূৰাই আনিলে আৰু ল"ৰাটোৱে চকু মেলিলে।
  - কি দুৰ্বল, আপুনি সোনকালে অজ্ঞান হৈ গ"ল! - অভাৰচিয়াৰে ক"লে।
  য়াংকাই অস্থিৰ হৈ থিয় হ"ল, বাঘটো ইতিমধ্যে গুচি গৈছিল। মাত্ৰ কেইটামান বাদামী ৰঙৰ তেজৰ দাগহে বাকী আছিল।
  ল"ৰাটোৱে সুধিলে:
  - এইটোৱেই সকলো?
  - হয়! এইজনেই দীন-শ্বেৰ নৃশংস। তেওঁ মানুহক খায় কাৰণ তেওঁৰ ভিতৰত দানৱ আছে, ভোকৰ বাবে নহয়। অৰণ্যবোৰ খেলেৰে ভৰি আছে।
  - এনেকুৱা বিকৃত মানুহ আছে। বহু সাধুকথাত বাঘ নৃশংস। বিশেষকৈ মৌগলী ইমানেই বিকৃত ব্যক্তি আছিল, গতিকে তেওঁলোকে তেওঁক ছাল কাটি পেলালে।
  - মৌগলী এজন বিকৃত ব্যক্তি নেকি? - সাদাতে সুধিলে।
  - নাই, বাঘৰ ছাল কাটি দিয়াজনৰ নাম সেইটোৱেই আছিল!
  অধ্যক্ষজনে চিঞৰিলে:
  - বেগেৰে খোজ কাঢ়িব লাগে, পেট্ৰ"লৰ ওচৰলৈ যাব লাগিব, তাত ৰাতিটো কটাবলৈ সুবিধা হ"ব।
  দাসসকলে অনিচ্ছাকৃতভাৱে গতি বৃদ্ধি কৰিলে। য়াংকাই অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁৰ শৰীৰটো কিমান বেদনাদায়কভাৱে বিষাইছে আৰু বান্ধি থোৱা হাত দুখন ঘাঁ হৈছে। কঠিন, বা তেওঁৰ বোধেৰে, বা ইয়াত দিনটো পৃথিৱীতকৈ দীঘলীয়া৷ সি আৰু বেছিকৈ শুব বিচাৰে, সি হাঁহি উঠে। ৰাস্তাৰ মোটা শিলগুটিয়ে ল"ৰাটোৰ উদং ভৰি দুখন জ্বলি খজুৱতি কৰে, আৰু ল"ৰাটো লৰচৰ কৰে। য়াংকাই কাষলৈ নামি ৰসাল ঘাঁহনিৰ ওপৰত খোজ কাঢ়িবলৈ চেষ্টা কৰিলে যাতে ইমান বিষ নহয়। আন ল"ৰাকেইটাৰ উদং, কেলাছ ভৰি দুখনে যেন কেতিয়াও জোতা পিন্ধা নাছিল, মাত্ৰ হাঁহিলে, কিন্তু তথাপিও লৰচৰ কৰিলে। কিন্তু চাবুকৰ দোলনা আৰু দুটামান চোকা আঘাতে তেওঁক উভতি আহিবলৈ বাধ্য কৰালে। ল"ৰাটোৱে নিজকে অন্যমনস্ক কৰিবলৈ নতুন লাহে লাহে অত্যাচাৰ সহ্য কৰিবলগীয়া হ"ল বুলি আলীক সুধিলে।
  - জন্মতে দাস নে মুক্ত!
  - মই বন্দী অৱস্থাত জন্ম লোৱা নাছিলো, ছবছৰ আগতে মোক ঋণৰ বাবে বিক্ৰী কৰা হৈছিল। প্ৰথমে পথাৰত কাম কৰিবলগীয়া হৈছিল যদিও তাৰ পিছত মোক অসৎ আচৰণৰ বাবে শিলৰ কুৱেৰীলৈ পঠিওৱা হৈছিল। যিহেতু মই এতিয়াও সৰু আছিলো, গতিকে মই কেৱল শিল তুলি লৈ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিলো। আমাক খুব বেয়াকৈ খুৱাইছিল আৰু প্ৰায়ে মাৰপিট কৰিছিল। মোৰ বয়সৰ কেইবাজনো ল"ৰাৰ মৃত্যু হৈছে। আমি বহুত কাম কৰিলোঁ, কিন্তু মই অভ্যস্ত হৈ পৰিলোঁ। তাৰ পিছত মই ডাঙৰ হৈ শক্তিশালী হ"লোঁ, কিন্তু খনিটো শুকাই গ"ল আৰু মোক বিক্ৰী হ"ল।
  - ভাগ্য নাই!
  - কিয়! বিপৰীতে! মই উপৰিভাগত কাম কৰিলোঁ, শুদ্ধ বতাহ উশাহ লৈছিলো, খনিটোত দাসবোৰ সোনকালে আলচাৰেৰে আবৃত হৈ মৃত্যুমুখত পৰিছিল। আৰু সেইবাবেই এতিয়া মই জীৱনটোৱে কঠিন হৈ পৰিছো আৰু মই একোলৈ ভয় কৰা নাই৷
  পাতল হোৱাৰ পিছতো আলীৰ শৰীৰটো বৰ স্নায়ুযুক্ত আছিল, আৰু দীঘলীয়া ট্ৰেকিঙৰ পিছতো ল"ৰাটোক ভাগৰুৱা যেন নালাগিল। অৱশ্যে কঠোৰ পৰিশ্ৰমে আপোনাক সৰুৰে পৰাই শক্তিশালী কৰে।
  য়াংকাই ক"লে:
  - জন্মৰ পৰাই দাস, অপমান একেবাৰে বুজি নাপায়।
  তেতিয়াই জেট ক"লা চুলিৰ আন এজন ল"ৰা কথা-বতৰাত প্ৰৱেশ কৰিলে:
  - মই দাসৰ পুত্ৰ আৰু নাতি! সৰুৰে পৰাই কুঁহিয়াৰৰ কাণ তুলি লৈ চাবুকেৰে কোবাবলৈ বাধ্য হৈছিলোঁ। কিন্তু সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে মই মুক্ত হ"বলৈ হাৰ নামানিলোঁ৷
  - আৰু কি কৰিব? - আলীয়ে সুধিলে।
  - বিয়া হৈ গ'ল! ঘৰ এটা সাজিলে! আপুনি কেতিয়াও নাজানে!
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - এজন মুক্ত ব্যক্তিয়েহে গুৰুতৰ পৰিকল্পনা কৰিব পাৰে। নাজানো, কিন্তু আশাকৰোঁ সময়ৰ লগে লগে আমি স্বাধীনতা পাম!
  - যদি কোনো দাস নিজৰ মালিকৰ আজ্ঞাকাৰী হয়, তেন্তে তেওঁ পৰলোকত দাস হৈ থাকিব, কেৱল তেওঁৰ লগত ভাল ব্যৱহাৰ কৰা হ"ব। - ল'ৰাটোৱে ক'লে।
  আলীয়ে আপত্তি কৰিছিল:
  - কেনে হ'ব কোনেও নাজানে ! সাধাৰণতে মই আনখন পৃথিৱীৰ কথা ক"ব নিবিচাৰো, য়াংকাই যদি আমাক তাইৰ জগতখনৰ কথা কয় তেন্তে ভাল। আপোনাৰ মানুহে যুঁজি আছে নেকি?
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - হয়, অৱশ্যেই সিহঁতে যুঁজি আছে! অৱশ্যে মোৰ দেশখনে প্ৰায় সত্তৰ বছৰ আগতে এক গুৰুতৰ যুদ্ধ কৰিছিল। তাৰ পিছত অতি শক্তিশালী শত্ৰুৰ সৈতে বৃহৎ পৰিসৰৰ যুদ্ধ হৈছিল আৰু আমি প্ৰায় পৰাস্ত হৈছিলো। কিন্তু তাৰ পিছত এইবোৰ আছিল কেৱল স্থানীয় সংঘাত। আফগানিস্তান, চেচেনিয়া, কিন্তু বেছিভাগ সময়তে তেওঁলোকে পক্ষপাতদুষ্টৰ সৈতে যুঁজিছিল। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত ইউ এছ এছ আৰ আৰু ৰাছিয়াই আন দেশৰ বিৰুদ্ধে আনুষ্ঠানিকভাৱে যুদ্ধ ঘোষণা কৰা নাছিল। সৰু সৰু সংঘৰ্ষহে হৈছিল। আমেৰিকাই অধিক সঘনাই যুদ্ধ কৰিছিল, বিভিন্ন সফলতা লাভ কৰিছিল। নীতিগতভাৱে আমেৰিকাই ভিয়েটনামৰ যুদ্ধত পৰাস্ত হোৱা নাছিল যদিও গুৰুতৰ লোকচানৰ সন্মুখীন হোৱাৰ বাবে জনমতৰ হেঁচাত আমেৰিকাই এৰি যাবলৈ বাধ্য হৈছিল। আফগানিস্তানত ইউ এছ এছ আৰৰ দৰেই। বেছিভাগ ডাঙৰ যুদ্ধতে জয়ী হৈছিল যদিও পক্ষপাতীসকলক পৰাস্ত কৰাটো সম্ভৱ নহ"ল, আৰু অধিক খৰচ আৰু লোকচানৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ দেশ এৰি যোৱাটো প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিল। বাৰু, আমাৰ দেশখনে যিবোৰ যুদ্ধ চলাইছিল, সেইবোৰৰ সমগ্ৰ ইতিহাসৰ ভিতৰতে প্ৰথম চেচেন যুদ্ধখন আছিল আটাইতকৈ আচৰিত আৰু অৰ্থহীন। কথা ক'বলৈ মন যোৱা নাই। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে ৰাছিয়াৰ লজ্জাজনক পৰাজয়ৰ বাবে কাকো গুলীয়াই হত্যা কৰা নহ"ল!
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - আপোনাৰ দেশ ৰাছিয়া?
  - হয়!
  - তাই ডাঙৰ নেকি?
  - বৰ ডাঙৰ! ক্ষেত্ৰফলত পৃথিৱীৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ ডাঙৰ!
  - কিন্তু তাই যোৱা দুখন যুদ্ধত পৰাস্ত হৈছিল!
  - নহয়! সম্ভৱতঃ তাই জয়ী হ"ব নোৱাৰিলে। ইয়াৰ উপৰিও দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে আমি চেচেনিয়াত প্ৰতিশোধ ল"লোঁ। সঁচা, পক্ষপাতিত্ব এতিয়াও শেষ হোৱা নাই, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে আমি ইয়াক নিয়ন্ত্ৰণত ৰাখিছো।
  সাদাতে ম্লান হৈ মন্তব্য কৰিলে:
  - সকলো যুদ্ধই জয়ী হ'ব নোৱাৰে! যদি কোনো অজেয় সেনাপতি পোৱা যায়, তেন্তে সমগ্ৰ গ্ৰহটো তেওঁৰ হাতত থাকিব।
  য়াংকাই সহজেই উত্তৰ দিলে:
  - পৃথিৱীৰ ইতিহাসত অজেয় সেনাপতি আছিল যদিও নিয়ম অনুসৰি তেওঁলোকৰ পৰ্যাপ্ত জীৱন নাছিল। মানুহৰ যুগ দীঘলীয়া নহয়, আৰু এজন যোগ্য উত্তৰাধিকাৰী বিচাৰি পোৱাটো কঠিন। জোচেফ ষ্টেলিনৰ সৈতে তুলনা কৰিলে কিমান ডাঙৰ মুখৰ অসত্তা নিকিতা ক্ৰুছেভ আছিল। বাৰু, ৰজাসকলৰ মাজত কৰ্মীৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱ। কিন্তু ছোভিয়েট যুগৰ নেতাসকলৰ ভিতৰত মাত্ৰ তিনিজন শক্তিশালী আৰু দক্ষ ব্যক্তি আছিল: লেনিন, ষ্টেলিন, এণ্ড্ৰ"পভ। তদুপৰি লেনিন আৰু এণ্ড্ৰ"পভে বেছি দিন শাসন কৰা নাছিল, কিয়নো তেওঁলোকৰ স্বাস্থ্যজনিত সমস্যা আছিল। আৰু বাকীবোৰে সামূহিক খেতি পৰিচালনাৰ স্তৰত উপনীত নহ"ল!
  বৰ্তমানৰ পৰিচালনা ব্যৱস্থাৰ কথা ক"বলৈ গ"লে আমাৰ ক"ব পাৰি দুজন সহ-শাসক আছে। মূৰ্খ যেন নালাগে, কিন্তু তেওঁলোকৰ কোনো স্পষ্ট লক্ষ্য নাই আৰু তেওঁলোকে কি বিচাৰে নাজানে! এই ল"ৰাকেইটাই যেন গণতান্ত্ৰিক সমাজ গঢ়িব নে সৰ্বাত্মক একনায়কত্ববাদ গঢ়িব সেইটো সিদ্ধান্ত লোৱা নাই। কিন্তু এনে আধা হৃদয়ৰ ব্যৱস্থা অস্থিৰ। সাধাৰণতে মধ্যপন্থী স্বৈৰাচাৰীতা অল্পকালীন, আৰু জাতিটোৱে অধিক সুনিৰ্দিষ্ট কিবা এটা বাছি ল"বলগীয়া হয়! আৰু দুজন নেতা নাই। এটা জাতিৰ নেতা ঈশ্বৰৰ নিচিনা - মাত্ৰ এজন!
  আলীয়ে আপত্তি কৰিছিল:
  - বহু দেৱতা!
  সাদাতে দাৰ্শনিকভাৱে মন্তব্য কৰিছিল:
  - সাধাৰণতে আমাৰ শিৰক আছে, কিন্তু একক সৃষ্টিকৰ্তাৰ ধাৰণাটোক প্ৰচাৰ কৰা আন্দোলন এটা আছিল। সঁচা, বহুদিনৰ পৰা আমি তেওঁলোকৰ বিষয়ে একো শুনা নাই! সাধাৰণতে আপুনি কি বিশ্বাস কৰে?
  য়াংকাই অলপ দ্বিধাবোধ কৰি উত্তৰ দিলে:
  - মানুহৰ মন আৰু শক্তিৰ মাজলৈ!
  - সেইটো কেনেকুৱা?
  - যে মানৱতাই সোনকালে বা পলমকৈ নিজৰ সমস্যা সমাধান কৰি সুখ বিচাৰি পাব।
  ক"লা, ধূৰ্ত চকুৰে চকু টিপিয়াই সাদাতে সুধিলে:
  - নে অধিক নিখুঁতভাৱে ক'বলৈ গ'লে?
  - আগতে আমি কেৱল সপোন বা সাধুকথাত যিখিনি লাভ কৰিব পাৰিছিলো সেয়া বাস্তৱত পৰিণত হ"ব! - য়াংকাই চকু দুটা মুদি দিলে। - দেৱতাৰ দৰে হওক।
  সাদাতে মূৰ জোকাৰিলে:
  - এইবোৰ মাথোঁ সপোন!
  - কেনেকৈ কওঁ! - য়াংকাই কান্ধ দুটা পোন কৰি দিলে। - যেনে, মেজিক কাৰ্পেট আছিল, প্ৰকৃত বিমান দেখা গৈছিল। স্ব-সংযুক্ত টেবুলক্লথ, বিশাল শাক-পাচলি আৰু ফল-মূল - খাদ্য সংশ্লেষক আৰু জেনেটিক প্ৰযুক্তি। সকলো জনা টুপী, আপেলৰ সৈতে চচৰ - কম্পিউটাৰ আৰু ইণ্টাৰনেট। খোজ কঢ়াৰ বুট - গাড়ী আৰু মটৰ চাইকেল। সাধুকথাত বৰ্ণনা কৰা চন্দ্ৰলৈ উৰণৰ কথাও উপলব্ধি কৰা হৈছিল। বাৰু, ধ্বংসৰ যাদুকৰী উপায়বোৰক পাৰমাণৱিক আৰু তাতোকৈ বেছি হাইড্ৰজেন বোমাই অতিক্ৰম কৰাতকৈও বেছি আছিল!
  সাদাতে ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে:
  - বহুতো অবুজ শব্দ!
  আলীয়ে সুধিলে:
  - আপোনাৰ সজীৱ পীচ আছে নেকি!?
  - যিবোৰে যৌৱন পুনৰুদ্ধাৰ কৰে?
  - ঠিক হয়!
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আমি এতিয়াও শিকিব পৰা নাই! কিন্তু পৰৱৰ্তী এশ, সৰ্বাধিক দুশ বছৰত বয়স বৃদ্ধিৰ সমস্যা সমাধান হ"ব। সকলোৱে চিৰদিনৰ বাবে ডেকা আৰু সুস্থ হৈ পৰিব!
  সাদাতে উত্তৰ দিলে:
  - ৰ'বা যেতিয়ালৈকে নহয়! আৰু যে হাইড্ৰজেন বোমা এটা শক্তিশালী মন্ত্ৰ?
  য়াংকাই চঞ্চলভাৱে হাঁহিলে:
  - তাই চকুৰ পলকতে ধ্বংস কৰিবলৈ সক্ষম, আৰোহীয়ে এদিনতে চলাব পৰা দূৰত্বত থকা সকলো জীৱ-জন্তু!
  সাদাতে মূৰ জোকাৰিলে:
  - হয়, তুমি সকলোৱে মিছা কথা কৈছা! আপোনাৰ দেশত যদি এনে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ থাকিলহেঁতেন তেন্তে আপুনি সমগ্ৰ গ্ৰহটো জয় কৰি পেলালেহেঁতেন।
  য়াংকাই কপালখন বলিৰেখা কৰি উত্তৰ দিলে:
  - ইয়াত দুটা ডাঙৰ সমস্যা দেখা পাইছে। প্ৰথমতে, অস্ত্ৰ কি: কেৱল আমাৰ দেশতে নাই, আৰু তেওঁলোকে আমাৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিশোধ ল"ব পাৰে।
  - আৰু দ্বিতীয়টো? - আনকি সাদাতে য়াংকাৰ ওচৰ চাপিবলৈ নিজৰ গতিও দ্ৰুত কৰি তুলিলে।
  . অধ্যায় নং ১০
  কনষ্টেন্টিন ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে উপলব্ধি কৰিলে যে এটা জটিল মুহূৰ্ত আহিছে আৰু তেওঁ ফ্লেগশ্বিপখনক যুদ্ধলৈ আনিলে, যিটো তেওঁ আগতে অতি সাৱধানে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। নিশ্চিতভাৱে; পোন্ধৰ হাজাৰ কিলোমিটাৰ ব্যাসৰ: মহাকাশযানৰ বাবে এইটো কোনো কৌতুক নহয়। এইটো এটা প্ৰকৃত শিল্পকৰ্ম, যাৰ মূল্য ৰাছিয়াৰ কুড্ৰিলিয়ন ৰুবল। সাড়ে পাঁচ বিলিয়ন ক্ৰু মেম্বাৰৰ কথা নকওঁৱেই - সেইটোৱেই হৈছে সমগ্ৰ গ্ৰহটোৰ জনসংখ্যা। এতিয়া আমি এই অভিশপ্ত ফেণ্টমবোৰক ঝাড়ু দিব লাগিব যাতে ইহঁতে সমগ্ৰ সেনাবাহিনীক ধ্বংস নকৰে৷
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালজন নিজেই আছিল অধিক কৌশলগত মিছাইল ক্ৰুজাৰ এখনত। স্বাভাৱিকতে তেওঁৰ ষ্টাৰশ্বিপে যুদ্ধ এৰাই চলিছিল, কাপুৰুষৰ বাবে নহয়, বৰঞ্চ সেনাপতিজনৰ মৃত্যুৰ ফলত সমগ্ৰ সেনাবাহিনীৰ ওপৰত বিপৰ্যয়জনক প্ৰভাৱ পৰিছিল।
  মাৰ্শ্বাল এলফে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - আমাৰ সেনাৰ সাধাৰণ পশ্চাদপসৰণ সম্পন্ন কৰোঁ আহক, দুৰ্গ ব্যৱস্থা গঢ়ি তোলোঁ।
  কনষ্টেন্টিনে নাকচ কৰিলে:
  - ঘেৰি ধৰাৰ অৱস্থাত পিছুৱাই যোৱাৰ অৰ্থ হ"ল বৃহৎ লোকচান হোৱা। ইয়াৰ উপৰিও এইদৰে আমি শত্ৰুক ডাঙৰ ডাঙৰ দলঙৰ মূৰ দিম।
  - গতিকে মই কি কৰিম?
  - আমি ফেণ্টম আৰ্মীৰ মুখ্য সেনাধ্যক্ষক ধ্বংস কৰিব লাগিব। এই ক্ষেত্ৰত ই ছিন্নভিন্ন হ"ব বুলি আশা কৰিলোঁ।
  মাৰ্শ্বলে আপত্তি কৰিছিল:
  - সদায় ডেপুটি থাকিব। কাৰণ, আপোনাৰ মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰতো ডাবিংৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। আপোনাৰ পৃষ্ঠপোষক ষ্টেলিনে কোৱাৰ দৰে: কোনো অবিসম্বাদী মানুহ নাই!
  চকুৰ পৰা বিজুলী নিৰ্গত কৰি ৰকছভস্কিয়ে মন্তব্য কৰিলে:
  - এনেকুৱা এটা কথা আছে যদিও মধ্যযুগীয় সেনাবাহিনীত সদায় এই ব্যৱস্থা কৰা নহয়। সাধাৰণতে: আপুনি থিয় হৈ থাকিব নালাগে। আমি আক্ৰমণ কৰিম।
  "ফাদাৰলেণ্ড" নামৰ এখন বিশাল মহাকাশযান: ইয়াৰ ছুপাৰ-হেভি কামানেৰে ই আক্ষৰিক অৰ্থত সমগ্ৰ মহাকাশখন জ্বলাই পেলাইছিল। সেইটো আছিল কিবা এটা দানৱীয়, হাইপাৰপ্লাজমিক, সম্পূৰ্ণ কল্পনাতীত।
  আল্যোছা প"প"ভিচে খৰখেদাকৈ ডাইনোছৰৰ মুঠি এটা গোটাই ল"লে। সৈন্য বিস্তৃত হৈ বহল ফ্ৰণ্টৰ কাষেৰে যুঁজি থকা পৰিস্থিতিত এই কাম কৰাটো অতি কঠিন আছিল। কিন্তু বাহ্যিকভাৱে ডেকা সেনাপতিজনে ধূৰ্ততা ব্যৱহাৰ কৰাত ব্যৰ্থ হোৱা নাছিল। তেওঁ এটা সংকেত পঠিয়াবলৈ নিৰ্দেশ দিলে, যাৰ সহায়ত ফেণ্টম ডাইনোছৰবোৰক খুৱাবলৈ মাতি অনা হয়। ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰিল। সঁচা, ধনুৰ্বিদ ছোৱালীবোৰে জোৰেৰে মাত কৰা নাছিল, যাতে সকলো দানৱকে মোহিত নকৰে। তেওঁলোকৰ সতীৰ্থসকলৰ উদং ছালখন: অৰ্ধউলংগ যোদ্ধা তৰোৱালধাৰী, ইতিমধ্যে উত্তেজনাত জিলিকি উঠিছিল, যুদ্ধখন কিমান তীব্ৰ আছিল। আৰু সেইবাবেই দুশ ডাঙৰটো বাছনি কৰা হ"ল।
  পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ সকলো নিয়মৰ বিপৰীতে ডাইনোছৰবোৰে ভয়ংকৰ গৰ্জন, সামান্য ধূলিময়, প্ৰতিফলিত পোহৰৰ তৰংগ আৰু যাদুকৰী হাইপাৰপ্লাজমৰ সৰু সৰু টুকুৰাৰে শূন্যতাৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়ি গৈছিল।
  আৰু তেওঁলোকে আক্ৰমণৰ নেতৃত্ব দিছিল, সেনাপতিৰ আদেশ মানি চলি, পাস্তুখভ নিজেই, তেওঁৰ হেলমেট ভাঙি গৈছিল, আৰু তেওঁৰ চুলিখিনি তেজেৰে জমা হৈছিল। নাইটৰ নেতৃত্বত থকা বিচ্ছিন্নতাটো আছিল ভয়ংকৰ, ঘৃণনীয় মুখ, দানৱীয় মুখ, বক্ৰ, প্ৰায়ে ভঙা দাঁত। বহুতো স্পাইক, ব্লেড, বেজী, কৰ্কস্ক্ৰু, খোলাত পিম্পল, যাদুৰ পাতালৰ এই সৃষ্টিবোৰ যেন টেংকৰ মুখৰ দৰে লক্ষ্য কৰি লোৱা হৈছিল।
  এটা ৰোলিং হৰ্ণ বাজি উঠিল (শূন্যতাৰ মাজেৰে মাধ্যাকৰ্ষণৰ তৰংগ বিয়পি পৰিল), আৰু এটা হিমস্খলন শত্ৰুৰ ফালে লৰালৰিকৈ আহিল। দানৱৰ এটা বিশাল গোট ফ্লেগশ্বিপ "ফাদাৰলেণ্ড"ৰ ফালে লৰালৰিকৈ গ'ল।
  ডাইনোছৰবোৰে খঙেৰে চিঞৰি উঠিল, সকলো আৰু সকলোকে ঝাড়ু মাৰি পেলাবলৈ চেষ্টা কৰিলে!
  বিশাল ফ্লেগশ্বিপখনে তেওঁলোকক সকলো ধ্বংসাত্মক অস্ত্ৰ লৈ সাক্ষাৎ কৰিলে। এটা অবিৰত, মেগা-কেস্কেডৰ গোলাবৰ্ষণ আৰম্ভ হ"ল। যেন শূন্যতাত ফুটা গুলিয়াই দিয়া হৈছিল আৰু তাৰ পৰা শক্তিৰ উন্মাদ ধাৰাবোৰ ঢালি দিছিল।
  Alyosha Popovich আদেশ দিছিল:
  - সৰ্বোচ্চ গতি লওক আৰু ৰৈ নাথাকিব।
  এই হিটবোৰে ফেণ্টম ডাইনোছৰবোৰৰ বিষৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ইহঁতৰ শৰীৰত গভীৰ গহ্বৰ গঠন হৈছিল, লগতে প্ৰাচীন নিউয়ৰ্কত থাকিব পৰা ছিদ্ৰবোৰো গঠন হৈছিল। কিছুমান দানৱ কেৱল অসংখ্য পৰাজয়ৰ পৰা ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল। কিন্তু প্ৰবাহ বন্ধ কৰাটো সম্ভৱ নহ"ল, বিপৰীতে ই অধিক শক্তিশালী আৰু অশান্ত হৈ পৰিল। ফ্লেগশ্বিপ "Otchizna" পিছলৈ ঘূৰি যাবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু ইয়াক আগুৰি ধৰিলে ফেণ্টমৰ জীৱন্ত হিমস্খলনে। ভালুকৰ ওপৰত কুকুৰৰ জাক এটাৰ দৰে মহাকাশযানখনক আক্ৰমণ কৰি ডাইনোছৰবোৰে ইয়াক চিঙি পেলাবলৈ ধৰিলে। বিশাল জাহাজখনে প্ৰায় পইণ্ট-ব্লেংক সকলো ধৰণৰ ইমিটাৰ গুলী চলাইছিল যদিও ইয়াৰ দ্বাৰা বিশেষ একো সহায় নহ"ল। বিভিন্ন দানৱে, ইমানেই অকল্পনীয় ধৰণৰ যে আনকি মগজুও হাইপাৰপ্লাজমাৰ ফোঁহাৰে উপচি পৰিছিল, তেওঁলোকে তেওঁৰ কৱচ, টাৱাৰ, সমৰ্থন, এন্টেনা ফালি পেলায়। মহাকাশযানখন কেৱল মৃত্যুমুখত পৰিছিল, আৰু ইয়াক চাবলৈ বহুত সাহসৰ প্ৰয়োজন হৈছিল।
  ৰক"ছভস্কিয়ে নিজৰ আতংক লুকুৱাবলৈ চেষ্টা কৰি আদেশ দিলে:
  - সকলোৱে, উদ্ধাৰ কৰিবলৈ যাওক!
  মাৰ্শ্বাল এলফে শুধৰাই দিলে:
  - সকলোৱে নোৱাৰে, সৈন্যবোৰ যুদ্ধৰ দ্বাৰা বাধাগ্ৰস্ত!
  - তাৰ পিছত যিসকল মুক্ত।
  স্ব্যাটৰোছিয়া সেনাৰ ষ্টাৰশ্বিপবোৰ আগবাঢ়ি আহিল। হাজাৰ হাজাৰ জাহাজে একেলগে লাখ লাখ মাৰাত্মক দূত পেলাই দিলে। আলয়ছা প"প"ভিচেও সকলো ৰিজাৰ্ভক কাৰ্যকৰী কৰিলে।
  - কোনো কাৰণতে আমি আমাৰ শত্ৰুক কৌশলৰ স্বাধীনতা দিব নালাগে। আৰু জোৰেৰে আঘাত কৰক, শাৰীবোৰ মিহলাই লওক! - ডেকা সেনাপতিজনে নিজৰ অধীনস্থসকলক চিঞৰিলে। - ওচৰলৈ যাওক, আমাক ছুপাৰ-পাৱাৰফুল মিছাইল ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ নিদিব৷
  সঁচাকৈয়ে শেষৰ অস্ত্ৰটোৱেই আছিল ফেণ্টমৰ বাবে আটাইতকৈ বিধ্বংসী আৰু বিপজ্জনক। সেয়েহে প্ৰকৃত বক্সাৰৰ দৰে তেওঁলোকে ঘনিষ্ঠ সংস্পৰ্শলৈ আহিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, য"ত তেওঁলোকে শত্ৰুক ধাৰাবাহিকভাৱে আঘাত কৰি বোমাবৰ্ষণ কৰিব পাৰিছিল আৰু তৰোৱালেৰে কাটিং জাপি দিব পাৰিছিল। কিছুমান ফেণ্টম যোদ্ধাই নিজৰ উদং, ৰূপৱতী আঁঠু দুটা ব্যৱহাৰ কৰিছিল (ছোৱালীৰ শৰীৰৰ এনে চেক্সি অংশই কেনেকৈ ইমান আকৰ্ষণীয় প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে সেয়া আচৰিত!) বিশাল ষ্টাৰশ্বিপ "ফাদাৰলেণ্ড" লাহে লাহে ড্ৰিফ্ট হৈ গ"ল, পিছুৱাই গ"ল, শত্ৰুৰ কঠোৰ হেঁচা প্ৰতিহত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে . আৰু তেওঁলোকে সেইটো তেওঁৰ ওপৰত পেলাই দিলে, ডাইনোছৰবোৰে নিজৰ দাঁত আৰু দাঁত ব্যৱহাৰ কৰিলে, টাৱাৰবোৰ ভাঙি পেলালে, ছেক্টৰবোৰ সমতল কৰিলে, বিভাজনবোৰ চেপি পেলালে। বিশাল জাহাজখন মৃত্যুমুখত পৰিছিল যদিও ফেণ্টম দানৱবোৰেও সাময়িক সফলতাৰ বাবে বহুত মূল্য দিছিল।
  আলয়ছা পপোভিচে দেখা; যে শত্ৰুৱে সকলো ওলাই গ'ল, তেওঁৰ দুখন দীঘল তৰোৱাল পাৰ হৈ গ'ল আৰু নিৰ্বাচিত শত্ৰুৰ সৰু দল এটাৰ সৈতে মিলি শত্ৰুৰ ফালে লৰচৰ কৰিলে।
  যদিও তেওঁৰ দলটোৱে শূন্যতাত লৰালৰিকৈ আহিছিল, খুৰাৰ তলৰ পৰা স্ফুলিংগবোৰে ধপধপাইছিল, শূন্যতাই কঁপি উঠিছিল।
  আলয়ছাই আদেশ দিলে:
  - Kitchka উপর Saryn!
  জীৱন বিপন্ন কৰি ডব্ৰিনিয়া নিকিটিচে দীৰ্ঘদিন ধৰি সোঁফালৰ ফালৰ পৰা যুঁজি আছিল। তেওঁৰ আৰোহীসকলে মহাকাশত সিঁচৰতি হৈ থকা মহাকাশযানবোৰক পিছলৈ হেঁচা মাৰি ধৰিলে যদিও তেওঁলোকে নিজেই লোকচানৰ সন্মুখীন হ"বলগীয়া হ"ল। বিশেষকৈ ধ্বংসৰ বিভিন্ন যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা ছোৱালীবোৰৰ ওপৰত যি ভয়ংকৰ ঘাঁ কৰা হৈছিল, সেইবোৰলৈ চালেই বেদনাদায়ক হৈ পৰিছিল!
  যৌৱনৰ আবেগেৰে হেক কৰি গুচি গ"ল আল্যোছা প"প"ভিচে। সি বুজিলে যে থ্ৰ"টোৱেই হ"ব পাৰে সেই টোপালটোৱেই হ"ব পাৰে যিয়ে মথাউৰিটো ভাঙি পেলালে। আৰু তেওঁৰ যোদ্ধাসকল নিখুঁত মিল, সুদৰ্শন পুৰুষ আৰু সুন্দৰী, সোণালী ব্ৰেইড থকা আধা ছোৱালী। কৱচত সোণ আৰু বহুমূলীয়া শিলেৰে এম্ব্ৰয়ডাৰী কৰা হৈছে। আৰু তেওঁলোকে সাহসেৰে যুঁজ দিয়ে। এজন যুৱক পৰি গ"ল, মিছাইলৰ খুন্দাত, আন এটা ঘোঁৰাৰ ভৰি দুখন তললৈ নমাই দিয়া হ"ল, কিন্তু যন্ত্ৰণাত ঠেলি দি মহাকাশযানবোৰৰ ফালে মুখখন আগবঢ়াই দিলে। পতিত আৰোহীয়ে পাছলৈ খোজকাঢ়ি যুঁজিলে। ধুনীয়া ছোৱালীজনীৰ মূৰটো ফাটি গৈছিল, সোণালী চুলিখিনি জিলিকি উঠিছিল আৰু যোদ্ধাজনৰ মুখখন বিষৰ মুখখন বিকৃত হৈ পৰিছিল। আন এগৰাকী মহিলা সৈনিকৰ ভৰি দুখন উৰি গ"ল, ছোৱালীজনীয়ে তিনিটা ধাৰাত গৰ্জন কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু এটা শক্তিশালী থাৰ্মো-ক্ৰেছন ৰকেট - হিৰোচিমাত নিক্ষেপ কৰা এক কোৱাড্ৰিলিয়ন বোমাৰ সমতুল্য - তাইৰ সংবেদনশীল মুখখনৰ ঠিক ভিতৰতে নামিল, চেটিন ওঁঠৰ সৈতে। কোৱাড্ৰিলিয়ন (বিলিয়ন মিলিয়ন) হিৰোচিমাই এজনী ছোৱালীৰ মুখত একেলগে বজ্ৰপাত কৰিলে: এটা হাইপাৰকুৱাছাৰ, যৌন দুঃসাহসিক অভিযান!
  দৈত্যবোৰে এজন এজনকৈ আৰোহীসকলক হত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, যিসকলে পাছলৈ তেওঁলোকক একেলগে গোট খালে।
  অৱশেষত এটা বৃহৎ ডাইনোছৰে ফ্লেগশ্বিপ আল্ট্ৰা ড্ৰেডনাটৰ ৰিয়েক্টৰত উপনীত হ"বলৈ সক্ষম হয়। ইয়াত কিবা এটা ভয়ংকৰ ঘটনা ঘটিল। আলয়ছা প"প"ভিচে আদেশ দিবলৈ সময় কষ্টেৰে পাইছিল:
  - সকলোৱে এফালে খোজ দিয়ক!
  কিন্তু ইতিমধ্যে বহু দেৰি হৈ গৈছিল। ই দানৱীয় শক্তিৰে বিস্ফোৰণ ঘটিল আৰু এটা প্ৰকৃত কোৱাজাৰ জ্বলি উঠিল, শ শ ফেণ্টম আৰু হাজাৰ হাজাৰ ষ্টাৰশ্বিপ শোষণ কৰিলে। নৰকীয় ছুপাৰন"ভা; এটা শিকাৰু, অগ্নিময় পিৰাণাই ঠাই গিলি পেলালে।
  হাইপাৰমাৰ্শ্বলে কমাণ্ড প্ৰয়োগ কৰি থকা ক্ৰুজাৰখনে নিৰ্মমভাৱে কঁপি উঠিল।
  ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে থিয় হৈ ছিন্নভিন্ন হৈ পৰা আল্ট্ৰা প্লাষ্টিকটোৰ ধূলিবোৰ জোকাৰি পেলালে আৰু শপত খালে। কপালত হাত থৈ সি চকু টিপিয়াই দিলে
  - পিতৃভূমিৰ ধ্বংস হৈছে!
  - আৰু সাড়ে পাঁচ বিলিয়ন সৈনিক, তাইৰ লগতে! - এলফ মাৰ্শ্বালে ক'লে। - বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে তাতোকৈ বেছি!
  gnome য়ে পৰামৰ্শ দিলে:
  - অৱসৰ লোৱাৰ সময় হোৱা নাই নেকি?
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে:
  - ফাদাৰলেণ্ডৰ দৰে ইমান বৃহৎ ষ্টাৰশ্বিপৰ মৃত্যুৱে সমগ্ৰ প্ৰতিৰক্ষা ব্যৱস্থাটো বিভাজিত কৰি পেলাব। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে আমাৰ সেনাবাহিনীত বিসংগতি আনে। দেখাত আমি পিছুৱাই যাব লাগিব। যদিও নাই, এই ক্ষেত্ৰত পিছুৱাই যোৱাটো সাধাৰণ উৰণ হৈ পৰিব। আমি দৃঢ়তাৰে, উগ্ৰ আৰু উন্মাদভাৱে যুঁজিব লাগিব।
  - Wehrmacht ইউনিটসমূহ কেনেকুৱা? - এলফ মাৰ্শ্বালে জোকাই ক'লে।
  - যি জিকিছিল, তেওঁ ভালকৈ যুঁজিছিল! - ৰকছভস্কিয়ে উত্তৰ দিলে। - কিন্তু ধৰ্মান্ধতাই নাজীক ৰক্ষা কৰা নাছিল!
  - আৰু আমি হয়তো ৰক্ষা নাপাম!
  সেই মুহূৰ্তৰ ট্ৰেজেডী সত্ত্বেও ৰক"ছভস্কিয়ে ধেমালিতে আদেশ দিছিল:
  - এটা, দুটা, তিনিটা - স্পটলাইট মচি পেলাওক!
  এলফ মাৰ্শ্বালে পৰামৰ্শ দিলে:
  - সেনাবাহিনীক বিশটা ভাগত ভাগ কৰি চৌদিশে লৰালৰি কৰা যাওক!
  - আৰু এইটোৱে কি দিব?
  - ফেণ্টমবোৰ পৃথক হ'ব! আৰু যেতিয়া আঙুলিবোৰ বিস্তাৰিত হয়, তেতিয়া আঙুলিবোৰ ভাঙিবলৈ সহজ হৈ পৰে! - আনন্দিত (উজ্জ্বল সৰু মূৰটো), এলফ মাৰ্শ্বালে ক"লে।
  ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে নাকৰ ফুটাৰ পৰা (নবীকৃত মগজুত হাইপাৰপ্লাজমিক পৰিৱেশৰ নিৰ্গমন) পোহৰৰ ৰশ্মি এটা উলিয়াই ক"লে:
  - বাৰু, শত্ৰু বাহিনীক ছত্ৰভংগ দিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ! এই অৱস্থাত তেওঁলোকৰ বাবে যুঁজ দিয়াটো অধিক কঠিন হ"ব!
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে জৰ্কি টেলিপেথিক ইমপালছৰ সৈতে কমাণ্ড দিছিল, স্কোয়াড কমাণ্ডাৰ নিযুক্তি দিছিল।
  এই সময়লৈকে পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ আধাতকৈ অধিক ষ্টাৰশ্বিপ নিহত হৈছিল। একে সময়তে ফেণ্টমৰ সেনাবাহিনীও বহু পৰিমাণে হ্ৰাস পালে। গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সৈন্যক নিৰ্মমভাৱে প্ৰহাৰ কৰা হৈছিল। শত্ৰুৰ কৌশল দেখি আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে: আদেশ দিলে!
  - লগে লগে পিছফালে এটা শক্তিশালী ৰিজাৰ্ভ আবণ্টন দিব! আমি শত্ৰুক টুকুৰা টুকুৰকৈ মাৰিম!
  যাদুকৰ ওক্সানাই তেওঁক ক"লে:
  - আমাৰ জয় মাথোঁ সময়ৰ কথা! মাত্ৰ হুলস্থুল নকৰিবা!
  যুদ্ধখন নতুন পৰ্যায়লৈ গতি কৰে, য"ত এই পদক্ষেপ সম্পূৰ্ণৰূপে গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ আছিল। আল্যোছা প"প"ভিচে তেওঁৰ সৈন্যৰ কাৰ্য্যকলাপৰ সমন্বয় সাধন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও যুদ্ধখন স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে সংঘটিত হৈছিল। সঁচা, চিলোৱাটবোৰে নিক্ষেপ কৰা শ্বেডবোৰে ইজনে সিজনৰ ওপৰত গুলী চলোৱাৰ পৰা আঁতৰি থকাটো সম্ভৱ কৰি তুলিছিল। কিন্তু কটকটীয়া যুদ্ধত কেতিয়াবা আমাৰ নিজৰ মানুহেও পাইছিল। আলয়ছা প"প"ভিচে নিজেই এটা হাত হেৰুৱাইছিল, তেওঁৰ বিষ হৈছিল, কিন্তু এজন সহায়কে অংগটো বেণ্ডেজ কৰিছিল।
  - কিয়, হেনিবেল এচকুৰ আছিল, আৰু মই একবাহু!
  মাৰ্কইজ এঞ্জেলিকাই উৎসাহিত কৰিলে (ক্ষতিকাৰক বিকিৰণৰ আঘাতত তাইৰ কৱচ সম্পূৰ্ণৰূপে ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল। মাত্ৰ এটা চুটি স্কাৰ্টেহে পেশীবহুল, প্ৰলোভনমূলক যোদ্ধাৰ বিলাসী নিতম্বটো কষ্টেৰে ঢাকি ৰাখিছিল, ঘাঁৰ মাজতো)।
  - হাত হেৰুৱা; মাত্ৰ এটা ডাঙৰ ক্ষতি - মন হেৰুৱা - অপূৰণীয়!
  - যাদুকৰবোৰে দ্বিতীয়টো বনাব! - আল্যোছাই মূৰ জোকাৰি উত্তৰ দিলে। "তই মোক ইমান সহজে ভাঙিব নোৱাৰি!" আমি দ্ৰুত আক্ৰমণ চলাম। কেৱল মূল সেনাপতিজনক বুজিবলৈ। এই অভিশপ্ত ৰক"ছভস্কি ক"ত?
  ওক্সানাই কয় যে:
  - তথ্যৰ প্ৰচুৰতা আৰু বিভিন্ন মাধ্যাকৰ্ষণ বাধাৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে তেওঁ সেই ষ্টাৰশ্বিপৰ গোটত আছে। এতিয়া তাইক বাদামী পোহৰত দেখা পাব।
  আলয়ছা প"প"ভিচে নিজৰ সৈন্যসকলক গোট খুৱাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, তেওঁ সেনাপতিজনক দমন কৰাৰ আশা কৰিছিল। ৰাইডাৰবোৰ গোট খালে, ডাইনোছৰ আহি পালেহি। ইয়াত আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ পৰা আক্ৰমণৰ বলি হোৱা স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ বিশটা ডিটেচমেণ্টৰ ভিতৰত এটা আছে। খৰধৰকৈ তেওঁক থেতেলিয়াই পেলোৱা হৈছিল। পৃথক যুদ্ধৰ কৌশলে যেন নিজকে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা নাছিল। কিন্তু কাপাব্লাংকাই কোৱাৰ দৰে: বেয়া অৱস্থাত সকলো খোজ বেয়া!
  কনষ্টেন্টিন ৰকছভস্কিয়ে আন এটা আদেশ দিলে:
  - এতিয়া পুনৰ গ্ৰুপ কৰক!
  যেন পৃথক পৃথক টেণ্টেকেল সংকোচন কৰা হৈছে, পৃথক পৃথক গোটবোৰে একক ব্যৱস্থাত একত্ৰিত হ"বলৈ ধৰিলে। এনে কৌশলে আমাক সময় লাভ কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিলে, কিন্তু পৰিস্থিতি ওলোটা কৰিব নোৱাৰিলোঁ।
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে আন সকলোৰে দৰেই যুঁজিছিল: উন্মাদভাৱে ধৰ্মান্ধতাৰ সৈতে। তেওঁ কেতিয়াও ভবা নাছিল যে তেওঁৰ মৃত্যু হ"ব পাৰে। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে ইতিমধ্যে মৃত্যুৰ চকুলৈ ইমানবাৰ চাইছিল যে একোৱেই তেওঁক ভয় খুৱাব পৰা নাছিল! যুদ্ধখন জয়ী হৈছিল, ইতিমধ্যে ভাগৰ লাগিছিল আৰু ইচ্ছা আছিল যে এইটো যিমান পাৰি সোনকালে শেষ হওক।
  গতিকে তেওঁ বন্ধু ইৰ"লকৰ সৈতে যুদ্ধত নামি পৰে, তেওঁলোকে কিছু সময়ৰ বাবে কুটিলতা কৰিলে, উত্তৰত গুলী চলালে আৰু তাৰ পিছত পৃথক হ"ল।
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে কেইবাবাৰো গুলীচালনা কৰিছিল যদিও জমা হোৱা মানসিক ক্লান্তিৰ বাবে মূলতঃ তেওঁ আঘাত কৰিব পৰা নাছিল। শত্ৰুও অত্যন্ত ক্লান্ত হৈ পৰিছিল। সাধাৰণতে "ভাৰ্চুৱেল"ক প্ৰকৃত যুদ্ধৰ সৈতে তুলনা কৰাটো অসম্ভৱ। তথাপিও প্ৰশিক্ষণত যিমানেই বেদনাদায়ক নহওক কিয়, আপুনি হত্যা কৰা নহ"ব, কিন্তু যুদ্ধত আপুনি যিকোনো মুহূৰ্ততে মৰিব পাৰে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে মাতৃভূমিৰ বাবে অসাৰ হৈ পৰা।
  বহুতো ষ্টাৰশ্বিপৰ ক্ষতি হৈছিল, বেছিভাগ জাহাজে টাৱাৰ, সমগ্ৰ ছেক্টৰ আৰু কম্পাৰ্টমেণ্ট হেৰুৱাইছিল। কেৱল কেইবা দহ কোটি একক আসনৰ টেট্ৰাপ্লেন গুলীয়াই হত্যা কৰা হয়।
  যুৱকজনে নিজৰ সংগীসকলৰ লগত সংযোগ স্থাপন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি হ"ল"গ্ৰামটো অন কৰিলে। এগৰাকী ধুনীয়া ছোৱালীৰ মুখখন দেখা গ"ল। ছোৱালীজনীয়ে ভ্লাদিমিৰক সুধিলে:
  - ইমান দুখী কিয়?
  - মই সম্পূৰ্ণ আপ্লুত হৈ পৰিছো! আপাত দৃষ্টিত আজি ধ্বংসপ্ৰাপ্ত শত্ৰুৰ সীমা শেষ হৈ গৈছে।
  ছোৱালীজনীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - চিন্তা নকৰিবা! দুখীয়াবোৰক গুলীয়াই দিয়ক! নে তেওঁলোকৰ প্ৰতি দুখ লাগে?
  - যে দুখ লাগে এনে নহয়, কিন্তু কেনেবাকৈ ভয় লাগে! - ভ্লাদিমিৰে উত্তৰ দিলে। - ওঁঠত তিক্ততাৰ অনুভূতি!
  - এই ক্ষেত্ৰত একেলগে যুঁজ দিওঁ! কল্পনা কৰকচোন: মই আৰু তুমি; এটা কোম্পানী!
  ল"ৰাটোৱেও গাইছিল:
  - তুমি আৰু মই; এটা কোম্পানী!
  ছোৱালীজনীৰ মাতটো বহুত ডাঙৰ হৈ পৰিল:
  - মনোমোহা প্ৰতিটো সাগৰ!
  - তুমি আৰু মই!
  - আমাৰ মাতৃভূমিৰ সন্মান পবিত্ৰ! আমি সকলো শত্ৰুক ধ্বংস কৰিম!
  - মই গুণগুণনিৰ বিৰোধী নহয়! পাই খাবলৈ মন যায়!
  ল"ৰা আৰু ছোৱালীজনীয়ে হাঁহিলে; তাৰ পিছত সাত ৰঙৰ চুলিৰ ষ্টাইলৰ সৈতে সৌন্দৰ্য্যই (ৰামধেনুৰ ৰং অতি ফেশ্বনেবল) পৰামৰ্শ দিলে:
  - যোৰকৈ আক্ৰমণ কৰোঁ আহক, আমি ভালকৈ কৰিব পাৰো!
  - ৰ সৈতে যোৰ কৰা! যাৰ অৰ্থ আপুনি জুইত জাহ গৈছে!
  যোদ্ধাই তাইৰ ওঁঠ দুটা চেলেকিলে:
  - কোৱাছাৰ! ফটোখন ভাঙি যাবলৈ নিদিব!
  একেলগে যুঁজ দিয়াটো সদায় অধিক মজাৰ: ভ্লাদিমিৰে প্ৰাচীন কবিৰ কবিতাটোৰ সৈতে একমত হৈছিল:
  মানুহ অকলে থাকিলে বেয়া হয়
  আৰু এজন অকলে নায়ক হ"ব নোৱাৰে!
  প্ৰতিজন ষ্টালৱাৰ তেওঁৰ প্ৰভু,
  আৰু দুৰ্বলবোৰো যদি দুটা থাকে!
  তেওঁলোকে যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰিলে আৰু প্ৰথমতে সকলো ঠিকেই হ"ল, ইখনৰ পিছত সিখনকৈ তিনিখন টেট্ৰাপ্লেন গুলীয়াই পেলালে। তেওঁলোকে ধুনীয়াকৈ কৰিছিল, আনকি ৰূপৱতী আৰু ৰূপৱতীভাৱেও কৰিছিল। ভ্লাদিমিৰে কবি-যোদ্ধাজনৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত অনুভৱ কৰিছিল। কিন্তু তাৰ পিছত এনেকুৱা এটা যুদ্ধত প্ৰায় অনিবাৰ্য হৈ পৰিল। তেওঁৰ সংগীক মিনি প্ৰিয়ন চাৰ্জৰ দ্বাৰা আঘাত কৰা হয়। এনে এটা জিলিকনি, যেন বেজীয়ে ঠাই বিন্ধিলে, আৰু ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে উজ্জ্বল তেজ এটা ওলাই আহিল। তাৰ পিছত ভিজা ভেকুৱাম ৰেগ এটাই নিৰ্দয়ভাৱে মচি পেলালে। এজন যুৱ যোদ্ধাৰ চুটি জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ট্ৰেজেডী! এগৰাকী ধুনীয়া ছোৱালী যাৰ লগত ল"ৰাটোৱে বন্ধুত্ব গঢ়ি তুলিবলৈ সক্ষম হ"ল, আনকি কামোদ্দীপক কল্পনাতো লিপ্ত হ"ল: তেওঁলোকে তাক মাখিৰ দৰে পেলাই দিলে! ইমানেই যে তাইৰ বাহিৰ কৰিবলৈও সময় নাছিল৷
  ভ্লাদিমিৰৰ সঁচাকৈয়ে চিঞৰি কান্দিব বিচাৰিছিল। নিজৰ ভিতৰতে দমন কৰিবলৈ তেওঁৰ বহুত কষ্ট হৈছিল যদিও অনুভৱবোৰ ফাটি গ"ল।
  - যুদ্ধ অভিশপ্ত হওক! তাই বেয়া লেডী আৰু কুকুৰ!
  ডেকাজন, হতাশ হৈ, আনকি ৰেমলৈও গ"ল। নেষ্টাৰটৰ দৰে শেষ হ"বলৈ। প্ৰথমজনে ভেড়াটো কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল। ইয়াৰ পিছতে এক উত্তেজিত আক্ৰমণ। কিন্তু শত্ৰুৰ স্নায়ু যেন দুৰ্বল হৈ পৰিল। আকৌ এবাৰ ভাগ্য ভ্লাদিমিৰৰ পক্ষত আছিল। শত্ৰুৱে বিচ্যুত হৈ গুলীয়াই হত্যা কৰে। এনে সফলতাই ল"ৰাটোক কিছু শান্ত কৰি তুলিলে।
  - আৰু মই ভাবিছিলো কৃষ্ণগহ্বৰ হ"ব!
  স্ব্যাটৰোছিয়াৰ বহৰখন যথেষ্ট হেঁচা মাৰি ধৰিছিল, স্পষ্টভাৱে মৃত্যুমুখত পৰিছিল, এনে লাগিছিল যেন পৰিত্ৰাণৰ কোনো আশা নাথাকিব।
  কনষ্টেন্টিন ৰ"ক"ছ"ভস্কিয়ে আঙুলিবোৰ চেপি ধৰিলে: তেওঁৰ সন্মুখত এটা বিশ নলীৰ বিম গান বাস্তৱায়িত হ"ল:
  - কি আদেশ দিছা সেনাপতি! - অস্ত্ৰই গাইছিল!
  - যিকোনো মুহূৰ্ততে নিজৰ শৰীৰটো বিভাজিত কৰিবলৈ সাজু থাকক!
  - মই মানিছো! যদিও এই ক্ষেত্ৰত মই আপোনাক সকীয়াই দিব লাগিব, তথাপিও আপুনি আদেশ প্ৰয়োগ কৰাৰ ক্ষমতা হেৰুৱাব!
  - মোৰ আৰু গুৰুত্ব নাই!
  - দায়িত্বৰ কথা কি ক"ব?
  - দায়িত্ব? - ৰ"ক"ছভস্কিয়ে ভাবিলে: - নাজানো! কেৱল এটা অলৌকিকতাইহে আমাক ৰক্ষা কৰিব পাৰে, আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত কোনো অলৌকিকতা নাই!
  এলফ মাৰ্শ্বালে মন্তব্য কৰিলে:
  - আন্তঃসাৰ্বজনীন স্থানত: কেতিয়াবা এনে কিছুমান পৰিঘটনা থাকে যিবোৰ বুজাবলৈ কঠিন। তেওঁলোকক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ অলৌকিকতাৰ বাহিৰে আন একো বুলি ক"ব নোৱাৰি। এইবোৰৰ কথা শুনিছে চাগে?
  - শুনিছোঁ! কিন্তু এইটোৰ ওপৰত ভৰসা কৰাটো বোকামী!
  - কোনে জানে! আমি এলফবোৰ প্যাৰানাৰ্মেল প্ৰভাৱ আৰু বিভিন্ন দুৰ্যোগৰ প্ৰতি অতি সংবেদনশীল। মোৰ এনে লাগে যেন আমাৰ ফালে কিবা এটা আহি আছে!
  ৰকছভস্কিয়ে মূৰ জোকাৰিলে:
  - সম্ভৱ, মাথোঁ এটা ভ্ৰম!
  - নাই, চাওক! ইতিমধ্যে ইয়াত আছে!
  সেই মুহূৰ্ততে সঁচাকৈয়ে কিবা এটা অসাধাৰণ ঘটিল! গুলীচালনা নিমিষতে মৃত্যুমুখত পৰে আৰু এটা অজ্ঞাত শক্তিয়ে ষ্টাৰশ্বিপ আৰু ফেণ্টমবোৰ তুলি লৈ যায়। এটা অজ্ঞাত অনুপ্ৰেৰণা মানি জাহাজ আৰু ভূতবোৰে বিভিন্ন দিশলৈ লৰালৰিকৈ গ"ল। বুজাব নোৱাৰা, যেন বুজিব নোৱাৰা, বিশাল বাবা যাগাই নিজৰ ঝাড়ুটো জোকাৰি জোকাৰি যুঁজি থকা আৰ্মাডাবোৰক বিভিন্ন দিশত সিঁচৰতি কৰি পেলালে। এই কামটো খৰধৰকৈ কৰা হ"ল, হঠাতে পোহৰটো ম্লান হৈ পৰিল, কিন্তু একে সময়তে গতিবিধিৰ পৰা অহা চাপটোও সৰু হৈ পৰিল।
  ভ্লাদিমিৰেও অনুভৱ কৰিছিল যে তেওঁক কেনেকৈ তুলি লোৱা হৈছে, এক আবেগিক নাৰীৰ আলিংগনৰ দৰে। আনকি আটাইতকৈ দামী সুগন্ধিৰ গোন্ধো আছিল। ডেকাজনে আনকি বিৰবিৰাই উঠিল:
  - ইয়াত এটা লাফা!
  আৰু তাৰ পিছত আন্ধাৰ হৈ গ"ল! ই অতি আন্ধাৰ, সকলো ধাতুৰ বাবে সাধাৰণ জিলিকনিও দেখা নাপায়৷ এটা ফ"টন নহয়, আন প্ৰকাৰৰ তৰংগও নোহোৱা হৈ গ"ল। ভৱিষ্যতৰ মানুহৰ চকুৱে আমাক আটাইতকৈ দীঘল আৰু অতি চুটি তৰংগ, অতি ৰঙা আৰু অতিবেঙুনীয়া বিকিৰণ, গামা তৰংগ, আৰু মাইক্ৰ"-গামা তৰংগৰ লগতে হাইপাৰপ্লাজমাই কি কি উলিয়াই দিয়ে তাৰ বিভিন্ন ধৰণৰ পাৰ্থক্য কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। সঁচা, বিশেষ তীব্ৰতাত চকুটো এতিয়াও সৰ্বশক্তিমান নহয়, কিন্তু ইয়াত এটা বিশেষ যন্ত্ৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে।
  আৰু তেনেকৈয়ে সম্পূৰ্ণ শূন্যতা। ভ্লাদিমিৰে ফুচফুচাই ক"লে:
  "হয়তো নৰক কেনেকুৱা দেখা যায়!" যদিও বুজিব পৰা কথাটো হ"ল হাইপাৰপ্লাজমত মৃত্যু আৰু মৃত্যু।
  একে সময়তে শৰীৰটো ইমান পোহৰ আৰু বায়ুমণ্ডলীয় হৈ পৰিল! ভ্লাদিমিৰৰ বহুত ভাল লাগিল, ভাগৰ নাইকিয়া হৈ গ"ল আৰু তেওঁৰ আত্মা অধিক উল্লাসিত হৈ পৰিল।
  - এইটো বিশেষ কিবা এটা! হয়তো মই স্বৰ্গলৈ উৰা মাৰিছো, মহান যুঁজাৰুৰ বাবে! যদিও মই মহান বুলি কোৱাৰ যোগ্য নেকি?
  হঠাতে একেবাৰে আন্ধাৰত এটা জিলিকনি দেখা গ"ল, ইমানেই অস্বাভাৱিক, আন সকলো বস্তুৰ দৰে নহয়! সকলোতকৈ বেছি শ্বেডৰ এনে খেলাটো গামা বিকিৰণৰ সৈতে মিল আছিল যদিও ইয়াত এনে লাগিছিল যে ৰেঞ্জত চুটি ঢৌ আছে। ভ্লাদিমিৰে হাইপাৰফিজিক্সৰ কথা মনত পেলাইছিল, যেতিয়া অতি দুৰ্বল পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়াৰ আৱিষ্কাৰ হৈছিল। তেওঁলোকে ভগ্নাংশ জোখ সৃষ্টি কৰাটো সম্ভৱ কৰি তুলিছিল, যেতিয়া ত্ৰিমাত্ৰিক নহয়, কিন্তু উদাহৰণস্বৰূপে ডেৰ-দুই। আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা অতিৰিক্ত সুযোগ পোৱা যায়। আৰু স্থানৰ বিভাজনৰ লগতে পদাৰ্থৰ গতি আৰু ধ্বংসত। উদাহৰণস্বৰূপে লওক: সুৰক্ষামূলক অৰ্ধ-স্থান ক্ষেত্ৰৰ নীতি - যদি মাত্ৰাৰ মাজেৰে জ্বলি থকা বিশেষ বিকিৰণটো নহ"লহেঁতেন, তেন্তে আপুনি সম্পূৰ্ণ অক্ষমতা লাভ কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। সাধাৰণতে মানৱতা এটা গ্ৰহতে আৱদ্ধ হৈ থকা সময়ত আধুনিক পদাৰ্থ বিজ্ঞান একেবাৰেই নহয়। অতি জটিল আৰু বহুমুখী। এনে জিলিকনি কিহৰ তলত পৰে? ইয়াৰ বিশেষ কি?
  - এইটো ফেৰেস্তাৰ অগ্নি! - ভ্লাদিমিৰে ফুচফুচাই ক"লে। - আপাত দৃষ্টিত স্বৰ্গ ইতিমধ্যে ওচৰ চাপিছে।
  ইফালে ই উষ্ণ হৈ পৰিল আৰু বিকিৰণত আন ৰং আৰু ছাঁৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল।
  মোৰ মন্দিৰৰ বিষাক্ত বিষবোৰ গুচি গ"ল, আৰু ভিলেটৰ গোন্ধ পালোঁ।
  - আৰু বহুত ভাল! মূৰত হাইপাৰকাৰেণ্টৰ দৰে! আলিংগনবোৰ দুৰ্বল হৈ পৰিল, গতি বন্ধ হৈ গ"ল।
  এটা মাত শুনা গ"ল, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ এটা ৰূপান্তৰিত টেলিপেথিক ইমপালছ শুনা গ"ল:
  - সকলোৱে, লেন সলনি কৰক!
  ভ্লাদিমিৰে টেট্ৰাপ্লেনখন নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। বক্সিং গাড়ীখন যেন স্তম্ভিত হৈ পৰিছে। লৰচৰ কৰিব পৰা নাই। শৰীৰ লৰচৰ কৰে, কিন্তু যুঁজাৰু নহয়।
  এনে লাগে যেন আন ষ্টাৰশ্বিপবোৰ কেৱল শূন্যতাতহে ড্ৰিফ্ট কৰিবলৈ সক্ষম। সকলো ধৰণৰ লাখ লাখ জাহাজ নিথৰ হৈ পৰিল। আচৰিত ধৰণে নিস্তব্ধ হৈ পৰিল। ভ্লাদিমিৰে টেট্ৰাপ্লেনৰ পৰা উৰি আহিল: অন্ততঃ তেওঁ লৰচৰ কৰিব পাৰিব।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে ঘোষণা কৰিছিল:
  - যুদ্ধ শেষ! শত্ৰুৰ সংখ্যাগতভাৱে অতিশয় শ্ৰেষ্ঠত্বৰ মাজতো আমি জয়ী হ"লোঁ!
  সৈন্যসকলে সৰ্বসন্মতিক্ৰমে আৰু আনন্দৰে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - মহান রাশিয়া গৌৰৱ!
  - সম্ৰাটৰ ইচ্ছা প্ৰাধান্য!
  অদ্ভুতভাৱে মেৰামতিৰ বেছিভাগ ৰবটেই কাৰ্যক্ষম আছিল। আটাইতকৈ ক্ষতিগ্ৰস্ত ষ্টাৰশ্বিপবোৰৰ চাৰিওফালে চলনশীল ধাতুৰ গোটবোৰ আবদ্ধ হৈ আছিল। পুনৰুদ্ধাৰ প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ হৈছে।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে শক্তিশালী ইলেক্ট্ৰনিকছৰ সহায়ত ফলাফলৰ সাৰাংশ দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, সকলো ঠাইতে স্থাপন কৰা কম্পিউটাৰে এজন ব্যক্তি বা ব্যক্তিৰ সঠিকতাৰে লোকচান গণনা কৰাটো সম্ভৱ কৰি তুলিলে। যিদৰে দেখা গ"ল, তেওঁলোক যথেষ্ট ডাঙৰ আছিল।
  গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সেনাই পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে সাতশ পঁচিশ বিলিয়ন, তিনিশ চৌসত্তৰ নিযুত, একনব্বৈ হাজাৰ, চাৰিশ ষোল্লজন জীৱিত ব্যক্তি, মানুহ আৰু মিত্ৰ জাতি উভয়কে হেৰুৱাই পেলালে। ইয়াৰ উপৰিও: এঘাৰ ট্ৰিলিয়ন, ছশ সাতত্ৰিশ বিলিয়ন, আঠশ তেত্ৰিশ নিযুত, চাৰিশ পঞ্চল্লিশ হাজাৰ, এশ ছয়চল্লিশটা ৰবট আৰু চাইবাৰনেটিক ব্যৱস্থা। আৰু লগতে টেট্ৰাপ্লেন গণনা নকৰি বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ সাতান্ন নিযুত, তিনিশ তেষষ্ঠি হাজাৰ, দুশ সোতৰখন ষ্টাৰশ্বিপ।
  - অৱশ্যে বহুত! - আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে ক'লে। - আমাৰ যথেষ্ট ক্ষতি হ"ল! আমি কেতিয়াৰ পৰা ঘাঁ গণনা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ? আপোনাৰ সতীৰ্থসকলক গণনা কৰক!
  এলফ মাৰ্শ্বালে মন্তব্য কৰিলে:
  - আৰু সেইটোত ফেণ্টম গণনা কৰা হোৱা নাই। এই ল"ৰাবোৰৰ বহুতেই ধ্বংস হৈ গ"ল!
  প্ৰাচীন কালৰ মহান সেনাপতিজনে আনন্দত ক"লে।
  - কিন্তু আৰু বহু শত্ৰু পৰিল!
  শত্ৰুৰ উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰা লোকচানৰ পৰিমাণ আছিল: ট্ৰিলিয়ন আঠশ চৌপন্ন বিলিয়ন, ছশ তেত্ৰিশ মিলিয়ন, দুশ পঞ্চল্লিশ হাজাৰ, নশ আঠাইশজন জীৱিত ব্যক্তি - মানুহ আৰু তেওঁলোকৰ মিত্ৰ। উনচল্লিশ ট্ৰিলিয়ন, পাঁচশ ঊনৈশ বিলিয়ন, দুশ ছয়পন্ন হাজাৰ, এশ সাতাল্লিশটা ৰবট আৰু চাইবাৰনেটিক ব্যৱস্থা। আৰু লগতে একশ তেচল্লিশ নিযুত, চাৰিশ তেষষ্ঠি হাজাৰ, আৰু সাতশ সাতাশী তৰাজাহাজ, টেট্ৰালেট গণনা নকৰাকৈ।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে ৰিপৰ্ট কৰিছে:
  - আৰু অ'ডছবোৰ যেন আমাৰ পক্ষত!
  এলফ মাৰ্শ্বালে হাঁহি হাঁহি উত্তৰ দিলে:
  - হয়, ফেণ্টমৰ সেনাবাহিনীক ধন্যবাদ, নহ"লে আমি হেৰুৱালোঁহেঁতেন। আৰু তাৰ পিছত লোকচানৰ অনুপাত বহুত বেছি বেয়া আছিল।
  আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে লক্ষ্য কৰিছিল:
  - আটাইতকৈ বেয়া অনুপাত হ"ল টেট্ৰালেটৰ ক্ষতি। আমি প্ৰায় উনত্ৰিশ বিলিয়ন হেৰুৱালোঁ, শত্ৰুৱে সাতষষ্ঠি! প্ৰায় ডেৰ বাৰ!
  এলফ মাৰ্শ্বালে বুজাই দিলে:
  - কাৰণ সৰু জাহাজবোৰে ফেণ্টমৰ যুদ্ধৰ প্ৰভাৱত কম লোকচানৰ সন্মুখীন হৈছিল। বাৰু, আমাৰ সৈন্য আৰু অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ প্ৰশিক্ষণ প্ৰায় একেই!
  - কিন্তু সেনাপতিবোৰ বেলেগ! - মেচিডনস্কিয়ে বিৰবিৰাই উঠিল।
  এলফে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - Rokossovsky একটি অসাধাৰণ কৌশলী! এটা সময়ত তেওঁ পোলেচিৰ অভেদ্য জলাশয়ৰ মাজেৰে জাৰ্মানসকলক টেংকেৰে আক্ৰমণ কৰাৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল।
  - কি অলৌকিক! মই সকলো সময়তে শত্ৰুক অভাৱনীয়ভাৱে আঘাত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰো। মৰুভূমিৰ মাজেৰে মোৰ লৰালৰিটো মনত পেলাওক। বা ৰজা দাৰিয়াছৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰণীয়া কৌশল, পিছফালে প্ৰৱেশৰ সৈতে!
  - মই জানো! কিন্তু বিশেষকৈ প্ৰাচীন কালত টেংক ঘোঁৰা নহয়। ইমান সহজে তাক টানি আনিব নোৱাৰি!
  আলেকজেণ্ডাৰে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে মূৰ জোকাৰিলে:
  - মই মোৰ সেনাবাহিনীক স্বতন্ত্ৰভাৱে কমাণ্ড কৰিছিলোঁ, আৰু ৰ"ক"ছ"ভস্কি আছিল ষ্টেলিনৰ ছয়জন। আনকি তেওঁৰ পোলেণ্ডসকলেও তেওঁৰ দেশবাসীসকলক ভাল নাপালে, আৰু তেওঁলোকে তেওঁক প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰীৰ পদৰ পৰা পদত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে।
  এলফ মাৰ্শ্বালে মুখখন ৰঙা কৰি ক"লে:
  - অকৃতজ্ঞ brutes! কিন্তু এইটো পোলেণ্ডৰ জনসাধাৰণৰ পদক্ষেপ নাছিল, বৰঞ্চ চিআইএ আৰু অন্যান্য সন্ত্ৰাসবাদী সংগঠনৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত ব্যক্তিগত পশ্চিমীয়া সমৰ্থক মহলৰ পদক্ষেপ আছিল।
  - হয়তো! ক্ৰুছেভ এজন দুৰ্বল ব্যক্তি আছিল আৰু তেওঁ নিজৰ শিবিৰত শৃংখলা ঘূৰাই আনিব পৰা নাছিল। - আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে মূৰটো জোকাৰিলে, তাৰ তামৰ চুলিৰ চুলিখিনি ভাবুকিপূৰ্ণভাৱে লৰচৰ কৰিলে।
  এলফ মাৰ্শ্বালে পৰামৰ্শ দিলে:
  - প্ৰথমে যোগ্যজনক পুৰস্কৃত কৰোঁ আহক!
  - সম্ৰাট আৰু কম্পিউটাৰে এই কামটো কৰিব, সদায়ৰ দৰেই মোৰ কেৱল পৰামৰ্শ দিয়াৰ অধিকাৰ!
  সঁচাকৈয়ে এইবোৰেই নিয়ম, বস্তুনিষ্ঠ ইলেক্ট্ৰনিক্সে কোন যোগ্য আৰু কোন যোগ্য নহয় সেইটো নিৰ্ণয় কৰে। বিশেষকৈ চাইবাৰ ৰেকৰ্ডিঙে যিকোনো ব্যক্তিয়ে নিজৰ শোষণৰ বিষয়ে বিতংভাৱে বৰ্ণনা কৰিব পাৰে। এটা সময়ত মহান দেশপ্ৰেম যুদ্ধৰ কিছুমান বিশেষ কৃতিত্বই বহু বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰিছিল। পিছলৈ তেওঁলোকৰ বহুতেই দূৰৈৰ কথা বুলি স্বীকৃতি লাভ কৰিছিল। এতিয়াও বহু বিতৰ্ক চলি আছে। সঁচাকৈয়ে অগ্ৰগামী গলিকভে যুদ্ধত আঠসত্তৰজন ফেচিষ্টক হত্যা কৰিছিল। (আৰু দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত প্ৰকৃত যুদ্ধৰ সময়ত নিহতৰ সংখ্যা গণনা কৰাটো অসম্ভৱ। গুলীচালনা কৰাজন কেৱল আপুনি নহয়, আৰু এজন জাৰ্মান পৰিলেও তেওঁক হত্যা কৰাটো বাধ্যতামূলক নহয়! হয়তো তেওঁ মাত্ৰ শুই পৰিল!) . পানফিলভৰ মানুহবোৰৰ বিষয়েও তেওঁলোকে তৰ্ক কৰিছিল, যুদ্ধ হৈছিল নে নাই, কিমান টেংক হেৰুৱাইছিল। ফেচিষ্ট বীৰসকলেও সন্দেহৰ সৃষ্টি কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, এজন আক্ৰমণাত্মক পাইলটে পাঁচশ চৌত্ৰিশখন ছোভিয়েট টেংক খাই পেলাইছিল, যাৰ বাবে তেওঁক হীৰা আৰু সোণালী ওক গছৰ পাতৰ সৈতে লোহাৰ ক্ৰছ প্ৰদান কৰা হৈছিল। আৰু লগতে গোটেই বঁটাৰ সংকলন! এই কথাটো বিশ্বাস কৰাটো কেনেবাকৈ কঠিন, আৰু এই কথাটো যে আপুনি এটা সাধাৰণ টেংকেৰে এশ চৌচল্লিশটা টেংক ধ্বংস কৰিব পাৰে৷ লগতে অবিশ্বাস্য! চাৰিশ ছোভিয়েট আৰু পাঁচখন আমেৰিকাৰ বিমান ধ্বংস কৰা ক"লা "চয়তান"ৰ বিষয়েও যুক্তি দিব পাৰি! অৰ্থাৎ কোনোৱে ছোভিয়েট শোষণৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছিল, কোনোৱে ফেচিষ্টৰ কৃতিত্বক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছিল।
  যিকোনো ক্ষেত্ৰতে ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভক পৰ্যাপ্ত পুৰস্কাৰ দিয়া উচিত আছিল। জয়ী যুদ্ধৰ বাবে কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰি ভোজ-ভাতৰ আয়োজন কৰা হয়, তাৰ পিছত বঁটা প্ৰদান কৰা উচিত।
  সাধাৰণতে সৈন্যই খাদ্য নাখায়, হাইপাৰপ্লাজমিক শক্তি বা ছুপাৰকাৰেণ্ট খায়।
  এতিয়া জীয়াই থকা সৈন্যসকল বিশেষ ৰাজপ্ৰসাদ বা সঁচাকৈয়ে হলত গোট খালে। সম্পৰ্কে আৰু সেইবোৰ বহুমূলীয়া হ'ব লাগে - চাইবাৰনেটিক টেবুল! আটাইতকৈ সুন্দৰ নিৰ্বাচন! ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে খাদ্য খাবলগীয়া হৈছিল। আগতে কেতিয়াও খোৱা নাছিল! সাধাৰণতে এইটো খাবলৈ ইমান অস্বাভাৱিক বস্তু! খাদ্য কি জানি লওক! এই বিষয়ে তেওঁ বহুত পঢ়িছিল, আনকি কাঠ চোবাবলৈও চেষ্টা কৰিছিল (ওক, মেপেল-ফাৰ আৰু ভগৱানে জানে আৰু কি!): অৱশ্যে পিছৰটো তেওঁ ভাল নাপালে। সঁচাকৈয়ে: ভাল কি, মুখখন গোবৰেৰে ভৰি আছে, আৰু কাণৰ পৰা ধোঁৱা ওলাইছে৷ সতেজ!
  সৈন্যসকল গোট খোৱা হলটো বিশাল আছিল আৰু তাত লাখ মানুহ বহিব পাৰিছিল। প্ৰতিজন সৈনিকৰ সুকীয়া টেবুল থাকে। কাছালোটভে যেতিয়া একেধৰণৰ টেবুল এখনত বহিল, তেতিয়া এটা ৰঙীন হ"ল"গ্ৰাম ওলাল (এজনী ছোৱালী আৰু তিনিটা স্তন থকা আনাৰসৰ সংকৰ: এটা নিপল সোণ, আনটো ৰুবি, তৃতীয়টো নীলাচল):
  - আমি আপোনাক আদৰণি জনাই আনন্দিত হৈছো, তাৰকা সৈনিক! স্বাভাৱিক খাদ্য হেৰুৱাই পেলোৱা যেন লাগে?
  ভ্লাদিমিৰে লাজতে উত্তৰ দিলে:
  - সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে কি সেইটোও নাজানো! যিয়েই নহওক কিয় খাব! কাৰণ এইটো অস্বাভাৱিক! আমি মূৰ্খ প্ৰাইমেট নহয়!
  ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ উদং ভৰি দুখন জিলিকি উঠিল:
  - আনন্দ অনুভৱ কৰিবলৈ! ভাল খাদ্য আৰু মদ উপভোগ কৰক! কাৰণ, স্বীকাৰ কৰক, আপুনি কৌতুহলী নেকি?
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - হয়! তাতোকৈ বেছি! এনে প্ৰক্ৰিয়াৰ অভিজ্ঞতা প্ৰথমবাৰৰ বাবে! কিমান অবিশ্বাস্য! বিশেষকৈ আমি যদি সামূহিকভাৱে খাদ্যখিনি খাওঁ।
  - গতিকে উপভোগ কৰক! - হ'ল'গ্ৰামটোৱে উত্তৰ দিলে, আনাৰস আৰু এজনী ছোৱালীৰ হাইব্ৰিডটোৱে বহুৰঙী নিপলৰ সৈতে খেলিবলৈ ধৰিলে। ৰঙীন চৰাইৰ আকৃতিৰ কুঠাৰবোৰ তাইৰ হাতত জিলিকি উঠিছিল।
  ভ্লাদিমিৰৰ সোঁহাতত: বহি আছিল এগৰাকী ওখ আৰু অতি ধুনীয়া ছোৱালী। সাধাৰণতে এই পৃথিৱীৰ সকলো ছোৱালীয়েই ত্ৰুটিহীন, কিন্তু এইজনী কেনেবাকৈ বিশেষভাৱে উজ্জ্বল। ইয়াৰ ইমান জিলিকনি আৰু মনোমোহাতা আছে। ডেকা সৈনিকজনে তাইৰ ফালে হাতখন আগবঢ়াই দিলে:
  - ভ্লাদিমিৰ!
  - এলফাৰায়া! - যোদ্ধা ছোৱালীজনীয়ে হাঁহি হাঁহি উত্তৰ দিলে (বাৰু, তাইৰ দাঁত, এটা প্ৰকৃত ধন)। - তোমাক লগ পাই বৰ ভাল লাগিল, তাৰোপৰি শুনিছোঁ যে শেষৰ যুদ্ধখনত তুমি নিজকে পৃথক কৰি তুলিছিলা! ডেকা নায়ক!
  - আমি সকলোৱেই নায়ক! - ভ্লাদিমিৰে ক"লে। - তুমি আৰু মই দুয়ো! বাচি যোৱা প্ৰতিজনেই নায়ক, আৰু পৰি যোৱা প্ৰতিজনেই যমজ!
  চকুৰ পতাৰে খেলি এলফাৰায়াই মান্তি হ"ল:
  - নিশ্চিতভাৱে! এই যুদ্ধত মইও নিজকে বিশিষ্ট কৰি তুলিলোঁ, আৰু মোৰ এজন বিষয়া হোৱাৰ সুযোগ আছে। লগতে আপুনিও।
  - এই ক্ষেত্ৰত আমাৰ কমাণ্ডত জীৱিত মানুহ থাকিব, আৰু এইটো এটা ডাঙৰ দায়িত্ব! কেৱল নিজৰ জীৱনটোৱেই নহয়, আন কাৰোবাৰ জীৱনকো বিপদত পেলাইছে!
  - ঠিকেই কৈছে ল'ৰা! আপুনিও নাজানে! যদি আপুনি পেচাব কৰে, তেন্তে আপুনি হেৰুৱাই পেলায়! ধূলি আৰু বাম্প এটা আছিল! - এলফাৰাই ছন্দত ধেমালি কৰিলে।
  - নিজকে কেনেকৈ পৃথক কৰিলা?
  - ভুলতে ক্ৰুজাৰ এখনত খুন্দা মাৰিলোঁ! সেইটোৱে আপোনাক আচৰিত কৰেনে? "ছোৱালীজনী গোটেই গাটো ফুলি উঠিছিল, আনন্দত।"
  - কোনো কাৰণতে! মই নিজেই এটা অতি সহজ, প্ৰায় শিশুসুলভ কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি এটা গ্ৰেণ্ড ডেষ্ট্ৰয়াৰ ধ্বংস কৰিলোঁ!
  - শিশুৰ? - যোদ্ধাৰ ভ্ৰূৰ ৰং সলনি হৈ গ"ল৷
  - বাৰু, হয়তো সিহঁতৰ সৰলতাই সিহঁতক কিনিলে! আৰু কেনে আছে? - ডেকাজনে গালত ঘঁহিলে।
  - গুলী মাৰি পেলোৱাৰ সুযোগ দেখিলোঁ আৰু গুলীয়াই পেলাবলৈ! সকলোবোৰ চাইবাৰ ৰেকৰ্ডিঙত বন্দী কৰা হৈছিল, নহ"লে তেওঁলোকে আমাক বিশ্বাস নকৰিব! - এলফাৰাই আনকি মাতটো ফুচফুচাই কমাই দিলে।
  - মানুহে প্ৰায়ে ভাল কথা বিশ্বাস নকৰে! যদিও এতিয়া ই প্ৰযুক্তিৰ কথা, বিশ্বাসৰ কথা নহয়। - ভ্লাদিমিৰে কান্ধত কান্ধ মিলাই দিলে।
  সংগীত বাজিবলৈ ধৰিলে, ষ্টেডিয়ামৰ মাজত উলংগ ছোৱালী আৰু ল"ৰাবোৰে নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰি আছিল। ইমান আনন্দময় আৰু কামুক। একেলগে স্পৰ্শ আৰু বিচ্ছিন্ন। এক্ৰ"বেটিক ব্যায়ামবোৰ অধিক জটিল আৰু বিশদ হৈ পৰিল। ছোৱালীকেইজনীয়ে খালী ভৰি দুখন লাথি মাৰি ওখকৈ জপিয়াই পৰিল, একাধিক ছমাৰচাল্ট কৰিলে আৰু ঘূৰি ফুৰিলে। ইমানেই ৰোমাঞ্চকৰ আৰু ধুনীয়া আছিল। শৰীৰবোৰ আন্তঃসংলগ্ন আৰু উন্মোচিত!
  ভ্লাদিমিৰে হাত চাপৰি ক"লে:
  - ধুনীয়া! উলংগ ছোৱালীবোৰ চাই ভাল পাওঁ!
  এলফাৰাই সুৰীয়াকৈ গাই উত্তৰ দিলে:
  - আৰু মই ল'ৰাবোৰ! যদি সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ ল'ৰাবোৰে একেলগে সকলো অবিকশিত মানুহক হত্যা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়! এনে হুলস্থুলৰ পৰা গৰম হৈ পৰিল, সপোনবোৰো সঁচা হৈ পৰিল!
  ভ্লাদিমিৰে আনকি ধেমেলীয়া অনুভৱ কৰিছিল:
  - আৰু কোনে নাজানে! কিয় চকু টিপিয়াইছে সি! বাৰু ঠিক আছে ছোৱালী, হয়তো আমি ইজনে সিজনক ভালকৈ চিনি পোৱাৰ সুযোগ পাম!
  নৃত্য শেষ হ"ল, আৰু অৱশেষত আৰম্ভ হ"ল মূল ভোজ। বহু যোদ্ধাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে খাদ্যৰ সোৱাদ ল"ব লগা হৈছিল!
  ষ্টম্প এটা আহিল আৰু এটা বিশাল ডাইনোছৰ ষ্টেডিয়ামৰ মাজলৈ সোমাই গ"ল। ভৰিৰ ট্ৰেম্পৰ পৰা ট্ৰিবিউনবোৰ কঁপি উঠিল। ই আছিল ট্ৰাইপিনোলাছাৰছৰ এটা প্ৰজাতি। এশ মিটাৰ দীঘল এটা বিশাল। হঠাতে দানৱটো ৰৈ গ"ল: ই নিথৰ হৈ পৰিল, আৰু তাৰ শৰীৰটো টুকুৰা-টুকুৰ হ"বলৈ ধৰিলে। মোজাইকৰ দৰে সিঁচৰতি হৈ পৰিল। হঠাতে দানৱটোৰ ঠাইত পাখি থকা নীলা তিমিৰ দৰে আন এটা জীৱ আহিল। আৰু টুকুৰাবোৰ মসৃণভাৱে কথা কোৱা প্লেটবোৰৰ ওপৰত পৰিল। তেওঁলোকে গাইছিল:
  - পৰজীৱী খাব লাগিব ! Bon Appetit সকলোৱে!
  ডেকাজনে দেখিলে যে মাংসত ধোঁৱা ওলাইছে, গোন্ধটো বৰ প্ৰলোভনজনক। ওপৰত চচ ঢালি দিয়া হ"ল আৰু হাতত এটা গিলাচ বস্তু হৈ পৰিল, তাত ক"লা মদৰ ছিটিকি পৰিল। হীৰাতকৈও উজ্জ্বল জিলিকি থকা কাঁচটোৱে ৰামধেনুৰ সকলো ৰঙৰ সৈতে জিলিকিবলৈ ধৰিলে, আৰু তাৰ পিছত বাজি উঠিল:
  - বটম আপ! মহান ৰাছিয়াৰ গৌৰৱৰ বাবে!
  আৰ্তয়মে সাৱধানে চুমুক এটা মাৰিলে। মদটো আছিল টেঙা, টেঙা আৰু সোৱাদত সুখদায়ক। মদ অনুভৱ কৰা হোৱা নাছিল, আৰু হয়তো নাছিল! কিন্তু সামান্য আনন্দৰ সৃষ্টি কৰা কিবা এটাই মোৰ মূৰটো ঘূৰিবলৈ ধৰিলে।
  এলফাৰাই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - লঘু আহাৰ খাব লাগিব!
  ডেকাজনে ৰসাল মাংসখিনিৰ এটা কামোৰ লৈ গ"ল। তেওঁৰ সংবেদনশীল জিভাখন আক্ষৰিক অৰ্থত আনন্দত ৰোমাঞ্চিত হৈ পৰিছিল। হয়, এইটো মাংস, এইটো প্ৰথমবাৰৰ বাবে খাইছে। সঁচা, মোৰ মূৰত চিন্তাটো জিলিকি উঠিল, স্বাভাৱিক নে হয়তো কৃত্ৰিম। অৱশ্যে ইয়াৰ কোনো গুৰুত্ব আছেনে? কাৰণ, মৌলিক কণিকাৰ স্তৰতো পাৰ্থক্য বিচাৰি পোৱাটো অসম্ভৱ, কিন্তু এতিয়া সকলো সংশ্লেষণ কৰিব পৰা গৈছে! সম্পূৰ্ণ সংবেদন, আপুনি সাৱধানে মাংস গিলি পেলায় আৰু ই আপোনাৰ ডিঙিৰ তললৈ যায়, তাৰ পিছত আপোনাৰ খাদ্যনলীৰ তললৈ। ইমান অস্বাভাৱিক কিবা এটাৰে পেট ভৰাই দিয়া, যেনে সুখদায়ক গধুৰ অনুভৱ।
  এলফাৰাই মুগাৰ দৰে মাতেৰে ক"লে:
  - পিছৰ মাংস টুকুৰাটো চেষ্টা কৰি চাওঁ, একেলগে খাওঁ?
  - কিন্তু যেনেকৈ?
  - জিভাবোৰ আন্তঃসংলগ্ন কৰোঁ আহক! - ছোৱালীজনীয়ে পৰামৰ্শ দিলে। - সকলো কাম অকলে কৰাতকৈ বহুত বেছি আচৰিত অনুভৱ হ"ব!
  ভ্লাদিমিৰে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - কোৱাছাৰটো কৃষ্ণগহ্বৰত ঠেলি দিওঁ!
  - বৰ ভাল হ'ব! হাইপাৰকুৱাছাৰ!(এইটো ভাল নহয়)
  জিভাবোৰ যেতিয়া আন্তঃসংলগ্ন হয়, তেতিয়া সঁচাকৈয়ে বৰ সুখদায়ক হয়, ইটোৱে সিটোক আৱৰি ধৰি ঘঁহি ঘঁহি থাকে। সিহঁতৰ মাজত স্ফুলিংগ উৰি যায়। আৰু মাংসটোৱেই গৰম কৰি চাৰ্জ কৰিলে ইমানেই কল্পনাতীত সোৱাদ লাভ কৰে। ল"ৰাটোৱে আনন্দত হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  . অধ্যায় নং ১১
  সম্পূৰ্ণ বুজিব পৰা, আনকি অসহ্যকৰ কঁপনি অনুভৱ কৰি মিৰাবেল স্নো হোৱাইটে শাস্তিৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল। পৰাজয়ৰ পিছত তাইক জিম্মাত লোৱা হয়। অভিযোগটো গুৰুতৰ আছিল, তাই শত্ৰুক পিছলি যাবলৈ দিছিল, যদিও সেয়া কেৱল ল"ৰা। আৰু যুদ্ধকালীন পৰিস্থিতিত ইয়াৰ তিনি ধৰণৰ শাস্তি হ"ব পাৰে: সৈন্য বিৰোধীত যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ড, ব্যক্তিগতকৰণ বা বিনাশ! সঁচা, পিছৰটো অতি কমেইহে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, কিয়নো জীৱিত যদিও অপ্ৰটিনযুক্ত শৰীৰ এটা সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰাটো অযুক্তিকৰ। মিৰাবেলাই পোনে পোনে আগলৈ চালে। বলৰ ক্ষেত্ৰখনৰ শিকলিৰে বান্ধি থোৱা তাই লৰচৰও কৰিব নোৱাৰিলে। বাকী আছিল মাথোঁ অসহায় অৱস্থাত নিজৰ ভাগ্যৰ বাবে অপেক্ষা কৰা।
  বলৰ ক্ষেত্ৰখন গতি কৰিবলৈ ধৰিলে, ৰবটবোৰ সোমাই গ"ল। এটা আৱেগহীন কণ্ঠই ঘোষণা কৰিলে:
  - ইকুমেনিকেল পবিত্ৰ ৰাছিয়া, জাতি, সেনাবাহিনী আৰু সম্ৰাটৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধৰ বাবে: আমি আপোনাক পাতালত চিৰন্তন কাৰাদণ্ডৰ শাস্তি দিওঁ। - ৰবটটোৱে প্ৰতিশোধৰ দৰে দহটা চকু জিলিকি উঠিল: - সেইটোৱেই হ"ল ছোৱালী, তোমাৰ জীৱনটো অগৌৰৱহীনভাৱে শেষ হ"ল! কিন্তু তুমি ইমান সৰু।
  মিৰাবেলাৰ চকুৰ পৰা চকুলো ওলাই আহিল:
  - বন্ধু-বান্ধৱী, সতীৰ্থসকলক অন্ততঃ বিদায় দিব পাৰিম।
  - নহয়! - ৰবটে ক'লে। - আমি নিবিচাৰো তেওঁলোকৰ অপ্ৰীতিকৰ সংগ, লগতে আপোনাৰ প্ৰতি স্মৃতি আৰু কৰুণা!
  মিৰাবেলাই জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আৰু তোমাৰ শেষ ইচ্ছা?
  - অপৰাধীৰ বাবে ইয়াৰ অস্তিত্ব নাই! দুষ্টজনে পাতাললৈ যোৱাটোৱেই ভাল। আপোনাৰ বাবে এইটো যিমান সোনকালে শেষ হ"ব সিমানেই ভাল!
  মিৰাবেলক তুলি লোৱা হ"ল আৰু ৰবটবোৰে ছোৱালীকেইজনীক দীঘলীয়া কৰিডৰেৰে টানি লৈ গ"ল। লাহে লাহে সিহঁতৰ গতি বাঢ়ি আহিল। হঠাতে সিহঁতে নিজকে এখন স্বচ্ছ বেৰৰ সন্মুখত পাইছিল। মিৰাবেলা সম্পূৰ্ণ উলংগ আছিল, শাৰী পাতি থকা বহু ল"ৰা-ছোৱালীয়ে তাইৰ ফালে চালে। তেওঁলোকৰ চাৱনিত নিন্দা দেখা গৈছিল যদিও কিছুমানে সহানুভূতিও দেখুৱাইছিল। কিন্তু মিৰাবেলাই সিহঁতৰ ফালে হাত জোকাৰিবও নোৱাৰিলে৷ অৱশেষত তেওঁলোকে নিজকে এটা ডবাত পাইছিল: ৰঙা ৰঙৰ ৰং কৰা। ইয়াত নিয়ম অনুসৰি শাস্তি প্ৰদান কৰা হৈছিল। আৰু ইয়াৰ অৰ্থ আছিল যে ভয়ংকৰ যন্ত্ৰণা আগৰ তুলনাত ওচৰ চাপি আহিছিল।
  মিৰাবেলাই কিবা এটা মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰাৰ আশা কৰিছিল যদিও তাৰ পৰিৱৰ্তে তাইক পৰীক্ষাগাৰৰ দৰে কোঠা এটালৈ লৈ যোৱা হ"ল। বহুতো কম্পিউটাৰ আৰু হ"ল"গ্ৰামৰ সাগৰ জিলিকি উঠিছিল। ইয়াত চাইবৰ্গবোৰে এক প্ৰকাৰৰ ছদ্মবেশ পিন্ধিছিল আৰু উদাহৰণস্বৰূপে ৰাস্তাত তেওঁলোকক জাবৰৰ থোপা বুলি ভুলকৈ ধৰিব পাৰি। আৰু তাৰ পিছত ৰবটবোৰে ছোৱালীজনীৰ মূৰত যথেষ্ট অভদ্ৰ বেজী এটা দিলে।
  - এইটো কিহৰ বাবে? - মিৰাবেলাই সুধিলে
  - এতিয়া তুমি দুঃস্বপ্নত ডুব যাবা। আৰু তুমি তাতেই চিৰদিন থাকিবা। - ইলেক্ট্ৰনিক চেডিষ্টজনে গুণগুণাই উঠিল। তাৰ পিছত এটা ৰশ্মি জ্বলি উঠিল আৰু বহুতো সৰু সৰু ৰবট তাইৰ শৰীৰত প্ৰৱেশ কৰিলে। মিৰাবেলাই অনুভৱ কৰিলে যে পৰীক্ষাগাৰৰ দুৱাৰবোৰ ম্লান হ"বলৈ আৰম্ভ কৰিছে আৰু খঙত জিলিকি থকা চাইবৰ্গৰ মুখখন কৃষ্ণগহ্বৰৰ দৰে পৰিল আৰু চাৰিওফালে সকলো আন্ধাৰ হৈ পৰিল। ছোৱালীজনীয়ে নিজকে তললৈ ডুব যোৱা যেন অনুভৱ কৰিলে, যেন তাই চিয়াঁহীৰ ৰেজিনত ফ্লপ হৈ গৈছে, আনকি তাইৰ চকু দুটাও খাবলৈ ধৰিলে। এটা অদ্ভুত ডাঠতাই সিহঁতৰ ওপৰত হেঁচা মাৰি ধৰিলে, কিছু পৰিমাণে মিৰাবেলা ওপঙি থকা তেজস্ক্রিয় পাৰাৰ কথা মনত পেলাই দিলে, কিন্তু ই বহুত বেছি ভয়ংকৰ আছিল, আৰু মাংসটো সমতল হৈ পৰিছিল। তেতিয়া তাইৰ সঁচাকৈয়ে ভয়ংকৰ লাগিল, আৰু হঠাতে এতিয়া তাই কেতিয়াও তৰাবোৰ দেখা নাপাব, জল্লাদবোৰে আনখন পৃথিৱীৰ ওপৰত ক্ষমতা লাভ কৰিছিল। হেঁচা বাঢ়িছে, সৰলভাৱে অসহ্যকৰ হৈ পৰিছে, ইয়াৰ প্ৰতাৰণামূলক কোমলতা আৰু দানৱীয় অটলতাত। এটা পিহি থকা শব্দ শুনা যায়, কুকুৰে নলাত খোঁচ মাৰি ধৰাৰ দৰে শব্দ, মাত্ৰ বহুত বেছি জোৰেৰে, ই আপোনাৰ কাণত কামোৰ দিয়ে, কাণত পেচায়। গৰম ৰামৰডে আৱৰণত কামোৰে, জিভাত তেজ আৰু আলকাতৰা ঢালি দিয়াৰ অনুভৱ হয়। ইমানেই ঘৃণনীয় আৰু দুৰ্গন্ধময়, বিভিন্ন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ জীৱৰ মলৰ আটাইতকৈ জটিল সংমিশ্ৰণৰ সৈতে দুৰ্গন্ধময়। তেতিয়া আন্ধাৰৰ পৰা এটা মুখ ওলাই আহে, য"ত এটা বিশাল গ্ৰহৰ আগ্নেয়গিৰিৰ লাভাৰ দৰে জিলিকি থকা দাঁত। মিৰাবেলাই কেতিয়াও কোনো দানৱৰ ইমান ঘৃণনীয় মুখ দেখা নাছিল, ভয়ানক ছবিৰ চৰিত্ৰ বা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এলিয়েন;ইয়াৰ পটভূমিত সেইবোৰ আছিল মাথোঁ এটা দুঃস্বপ্নৰ কৰুণ পেৰ"ডি। তাৰ পাছত আন কিছুমানৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল: তাতোকৈ ভয়ংকৰ চোলা, কিছুমান এভাৰেষ্টৰ দৰে বিশাল, আৰু আন কিছুমান সৰু, দেখাত অতি খঙাল কুকুৰৰ দৰে। গতিকে বেঁকা বিষাক্ত দাঁতেৰে তাইৰ মাংস ধৰিলে। ইমান দীঘলীয়া নহয় কিন্তু পৰিঘটনাপূৰ্ণ সমগ্ৰ জীৱনটোত মিৰাবেলাই কেতিয়াও এনেকুৱা যন্ত্ৰণা অনুভৱ কৰা নাছিল। মূল কথাটো হ"ল অনুভূতিৰ এনালগ বিচাৰি পোৱাটো অসম্ভৱ আছিল। এইটো জ্বলি থকা শিখা আৰু জাৰণকাৰী এচিড, একে সময়তে বৰফ জমা কৰি ৰখা আৰু নিস্তেজ কাটিব পৰা কটাৰী। আৰু লগতে একে সময়তে হাইপাৰকাৰেণ্ট শ্বক, যিয়ে নিৰ্গমন, আল্ট্ৰা-ৰেডিয়েচন বিকিৰণ আৰু কোনে জানে কি সৃষ্টি কৰে!
  আৰু সিহঁতে তাইক যন্ত্ৰণা দি থাকিল, তাইৰ হাতৰ পৰা মাংস ফাটি যোৱা, হাড় উন্মুক্ত হোৱা আৰু ফাটি যোৱা পেটৰ পৰা যেন অন্ত্ৰ ওলাই অহা দেখিব পাৰি। দুষ্ট জীৱই সিহঁতক দাঁতৰ চাৰিওফালে পেলাই দি চেপি ধৰে। মিৰাবেলাই হুমুনিয়াহ কাঢ়ে, চকুৰ পৰা চকুলো বৈ যায়। হতাশাত তাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িছে:
  - প্ৰভু কিয়? কাৰণ মই জীৱনত কাকো হত্যা কৰা নাই, কাকো বিশ্বাসঘাতকতা কৰা নাই! ল'ৰাটোৰ প্ৰতি মোৰ দুখ লাগিছিল মাথোঁ কাৰণ এনে লাগে যেন গোটেই জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে তাৰ প্ৰেমত পৰিলোঁ! প্ৰেম হৈছে উন্মাদনা!
  খিকিন্দালি এটা শুনিব পাৰি আৰু তাৰ পৰাই যেন গৰম বেজীয়ে কাণৰ ড্ৰামটো বিন্ধিছে, যিবোৰে একে সময়তে প্ৰসাৰিত হৈ সকলো আৰু সকলোকে শোষণ কৰি লৈছে! মোৰ মগজু উতলিছে। ছোৱালীজনীৰ মগজুৰ প্ৰতিটো নিউৰনত হাইপাৰপ্লাজম হিংস্ৰভাৱে বিস্ফোৰণ হ"বলৈ আৰম্ভ কৰে। শেষত এটা বিশাল মুখ ওলাই পৰে, তাৰ কুৎসিত অসঙ্গতিত ভয়ংকৰ আৰু ঘৃণনীয়, আৰু ই তাইক গোটেইখিনি গিলি পেলায়। এনে এটা ফানেলত পৰি যোৱাৰ ফলত ভিতৰৰ অংশবোৰ ফাটি যায়। মিৰাবেলাই ডিঙিত এটা শিখাই জুই জ্বলি থকা দেখিছে, ই সাতশ সাতাসত্তৰটা পাহিত ভাঙি যায়, ৰং আৰু ছাঁত সম্পূৰ্ণ বেলেগ।
  - এইটোৱেই হৈছে পাতালৰ কিংবদন্তি অগ্নি। - মিৰাবেলাই ফুচফুচাই ক"লে, হাতৰ ছালখন একেলগে বাঢ়ি গ"ল, কুৎসিত দাগেৰে আবৃত। তাই তাইৰ উৰণৰ গতি লেহেমীয়া কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, কিন্তু সেয়া অসাৰ;সি নিজকে এক মিলিমিটাৰো লৰচৰ কৰিব নোৱাৰে। ইয়াত প্ৰিয় হৈ পৰা তাইৰ ডেকা, পৈশাচিক ধুনীয়া শৰীৰটোক স্পৰ্শ কৰিছে অগ্নিময় ধাৰা এটাই। সি ছোৱালীজনীৰ উন্মুক্ত নিপলটো চেলেকি দিয়ে। কেৱল বাহ্যিকভাৱে এনে স্পৰ্শ নিজৰ যৌনতাত মৰমলগা আৰু মোহনীয় যেন লাগে। তাই কেতিয়াও এনেকুৱা একো অনুভৱ কৰা নাছিল, চকু দুটা ক"লা হৈ পৰিল, তাৰ পিছত চকুৰ পোহৰ জপিয়াই উঠিল, তাইৰ এনে লাগিল যেন তাইৰ মুখত বিস্ফোৰণ আৰম্ভ হ"ল, আৰু তাইৰ পেটটোৱে বিদ্ৰোহ কৰিলে, আৰু তাইক পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰে, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে থাৰ্মোকুৱাৰ্ক বা থাৰ্মোক্ৰিয়ন অস্ত্ৰৰে আক্ৰমণ কৰা হ"ল। এই শিখা কিমান গৰম আছিল, উদং ছালত ডাঙৰ ডাঙৰ আলচাৰ দেখা গৈছিল, হাড়বোৰ ক"লা হৈ ফাটি গৈছিল, যাৰ ফলত দুখ-কষ্টৰ সৃষ্টি হৈছিল। নিপলবোৰ চেলেকি থাকিল, শিখাই ছোৱালীৰ দৰে পৰিষ্কাৰ মসৃণ গৰ্ভটো স্পৰ্শ কৰিলে। ইয়াৰ পিছত ইমানেই বিন্ধিলে যে ছোৱালীজনী হিষ্টেৰিক হৈ পৰিল। প্ৰতিটো নিপল ৰঙা গৰম হৈ পৰিছিল, জুইয়ে পেটৰ মাজেৰে যাত্ৰা কৰিছিল, দুখৰ হাইপাৰপ্লাজমৰ সৈতে এবছ কাটিছিল, অন্ত্ৰবোৰ জ্বলাই পেলাইছিল। ইমানেই যে জ্বলি যোৱা টুকুৰাবোৰ ওলাই আহি ভয়ংকৰ আন্ধাৰত দ্ৰৱীভূত হৈ পৰিল।
  "নাই, মই নিবিচাৰো, মোৰ প্ৰয়োজন নাই" তাই ক"লে। মোক যাবলৈ দিয়ক। মই আৰু এই কামটো নকৰো! - মিৰাবেলাই সঁচাকৈয়ে যোদ্ধাৰ দৰে নহয়, ডকাইতৰ গুহাত ধৰা পৰা সৰু ছোৱালীৰ দৰে অনুভৱ কৰিছিল।
  জুইৰ প্ৰতিটো ৰং বিষৰ এক বিশেষ, অনন্য আৰ্হি। দুখ-কষ্টক বিভিন্ন ছাঁ দিব পাৰি, ইয়াৰ বৈচিত্ৰ্য আচৰিত, আনকি মাৰ্কিছ ডি ছাদেও ভবা নাছিল যে পাতালৰ বাসিন্দাসকলৰ কৌশল কিমান দৈৰ্ঘ্যলৈ যাব পাৰে। ছোৱালীজনীৰ সংবেদনশীল গোৰোহা দুটা ফোহাই ঢাকি থোৱা হৈছিল, ফাটি গৈছিল, ফুলি উঠিছিল আৰু আকৌ ফাটি গৈছিল। তাইৰ চুলিত জুই জ্বলি উঠিছিল, আৰু ছোৱালীজনীয়ে কেৱল বিষতেই নহয়, এনে সজ্জাৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাত অত্যন্ত বিৰক্ত হৈছিল। মোৰ মূৰটো আক্ষৰিক অৰ্থত হাইপাৰনিউক্লিয়াৰ বিস্ফোৰণত জ্বলি উঠিছিল, প্ৰতিটো চুলিৰ শিপা যেন কোটি কোটি ডিগ্ৰীলৈকে গলি যোৱা ধাতুৰে ভৰি থকা এটা গাঁতত পুতি থোৱা আছিল।
  - কিন্তু চয়তানবোৰ, লগ পাব পাৰিবা। - নিৰ্যাতনকাৰীৰ অস্বাভাৱিক জঘন্য মাতটোৱে ঘৃণনীয়ভাৱে চিঞৰি উঠে। - চিৰকালৰ বাবে আপোনাৰ বন্ধুসকল!
  ইহঁতৰ চেহেৰা অৱশ্যে ভয়ংকৰ যদিও ইহঁতৰ কাঁইটীয়া মুখখনলৈ চালে বিশেষভাৱে অপ্ৰীতিকৰ, যিবোৰ নেটল আৰু ব্লেকথৰ্নৰ সংকৰৰ সৈতে হাঁহ আৰু কুমিৰৰ মিশ্ৰণৰ সৈতে অস্পষ্টভাৱে মিল আছে। কিন্তু শিংবোৰ যদিও অসীম ঘৃণনীয়, অদ্ভুতভাৱে মোক শান্ত কৰি তুলিলে। বিন্ধি যোৱা বিষৰ পৰা নিজকে বিচলিত কৰিবলৈ মিৰাবেলাই লোককথাৰ কথা মনত পেলাবলৈ ধৰিলে, য"ত এই মৰমলগা সৰু সৰু ধেমেলীয়া সৰু চয়তানবোৰে, কেতিয়াবা ভয়ংকৰ, কেতিয়াবা ধেমেলীয়া আৰু বোকাময়, কেতিয়াবা মানুহক সহায় কৰে আৰু কেতিয়াবা ক্ষতি কৰে। বিশেষকৈ স্মৰণীয় হৈছে "পোপ আৰু তেওঁৰ কৰ্মী বাল্ডা"ৰ কাহিনী। এনে "মানুহ"ৰ লগত মোকাবিলা কৰাটো যথেষ্ট সম্ভৱ। আৰু ইয়াত তেওঁলোকে কেৱল জানে, পিচফৰ্কৰে ছুৰীৰে আঘাত কৰা, ট্ৰিপল তৰোৱালেৰে কাটি পেলোৱা, অৰ্ধ-ভেকুয়াম "ক্ৰাছিং ডিভাইচ" সোমোৱাই দিয়া, আৰু গ্ৰেভিয়নিক-নিউক্লিয়ন মিছাইলৰ সহায়ত মেগা-প্লাজমা বিকিৰণ।
  - পাপী আত্মা, কৃষ্ণগহ্বৰৰ বিশ্বাসঘাতক, তোমাৰ সেনাপতিসকলৰ কথা কিয় নুশুনা? - চয়তানৰ শিংটো বাঢ়ি গ"ল, এক প্ৰকাৰৰ ঠোঁটলৈ পৰিণত হৈ টুকুৰাটোত খুন্দা মাৰিলে।
  মূৰত হাড় ভাঙিলে ইমান বিষ হয় যে শব্দৰে বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰি। কিন্তু একে সময়তে তাইৰ চেতনাটো ডাৱৰীয়া হৈ নাথাকিল, যদি মিৰাবেলা সাধাৰণ মানুহৰ মাংসত থাকিলহেঁতেন তেন্তে চাগে তাইৰ থতমত খাই মৃত্যু হ"লহেঁতেন। আৰু এনেকৈয়ে তাইৰ মগজুত এটা ৰুক্ষ স্পৰ্শ অনুভৱ হ"ল, তাৰ পিছত দানৱে মগজুবোৰ পান কৰিবলৈ ধৰিলে। এটা বুজিব নোৱাৰা অনুভূতি, শিৰা টানি যোৱাৰ দৰে, কেৱল সংবেদনশীলতা বহুত বেছি শক্তিশালী। আৰু অসুৰটোৱে এচিড এৰি দি মদ খাই থাকিল। লাহে লাহে কৰিলে, যেন সি টান লৈছে। আন এজন দানৱে তাৰ নখবোৰ ড্ৰিল কৰিবলৈ ধৰিলে, তাৰ তলত চোকা বেজী চলাই। ছোৱালীজনীয়ে খালী ভৰি দুখন আঁতৰাই নিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু জুইৰ শিখাই তাইৰ কোমল গোৰোহা দুটা অধিক জ্বলাই দিলে। এনে লাগিল যেন অৰ্কেষ্ট্ৰাটোৱে নৰকীয় পদযাত্ৰাত গতি বাঢ়িছে। এজন পৰিচালকৰ নেতৃত্বত এটা অৰ্কেষ্ট্ৰা যি যিমান বিকৃত সিমানেই কামুক!
  মিৰাবেলাই চিঞৰি উঠে, তাইৰ প্ৰলোভনমূলক ছোৱালীৰ দৰে মুখখন নিজেই খোল খায়।
  - নাই, প্লিজ মোৰ ফটো নিদিব!
  গৰম বনৰীয়া দাঁতৰ ফৰ্চেপেৰে তাইৰ জিভাত ধৰি টানি লৈ যায়, লাহে লাহে মুখৰ চালৰ পৰা ফালি পেলায়।
  বিষো আছে, কিন্তু অলপ বেলেগ, আৰু চিঞৰ-বাখৰ নাই, মাথোঁ হুমুনিয়াহ আৰু হাউলি।
  খালী ভৰিৰে ছোৱালীৰ দৰে ভৰি আৰু বাহুৰ ৰূপৱতী ভৰিৰ আঙুলিৰ নখৰ তলত ঘৃণনীয় কৃমিবোৰে খোজ কাঢ়িবলৈ ধৰিলে, যিবোৰ লগে লগে জ্বলি থকা এচিডৰ ধাৰালৈ পৰিণত হ"ল। চয়তানবোৰে দেখুৱাই থাকে, নখৰ পিছে পিছে, সিহঁতে নুকুল ভাঙিবলৈ ধৰিলে, আৰু সিহঁতে লাহে লাহে কৰে, দুখৰ সোৱাদ লৈ।
  - এইদৰে মগজুবিহীন "ভেকুয়াম নিপল"-এ এটা ছুপাৰডাইমেনচনেল আল্ট্ৰালেজাৰৰ জুতিৰে হাইপাৰপ্লাজমিক দাইলৰ নিজৰ অংশটো পায়। - এজনে চিঞৰি উঠে: সম্ভৱতঃ জ্যেষ্ঠ দানৱটো।
  ইতিমধ্যে মিৰাবেলাই উন্মাদনাৰ অৱস্থাত উপনীত হৈছিল, তাইক এটা অসহনীয় ঢৌৱে বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে যন্ত্ৰণাৰ সাগৰেৰে বুৰাই পেলাইছিল। কিন্তু চয়তানবোৰে পিছুৱাই নাযায়, ইতিমধ্যে মুকুতাৰ দাঁত উলিয়াই নিদিয়াকৈ সৌন্দৰ্য্যৰ ক্ষতি কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। তেওঁলোকে এগৰাকী প্ৰাচীন দেৱীৰ যোগ্য দাঁত চেপি ধৰিছিল, তাৰ পিছত ড্ৰিল কৰিছিল, ডগটো আঁঠুৰ ভিতৰত বিন্ধিছিল। একে সময়তে টিপটো নিজেই বিভাজিত হৈ ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ সূতা হৈ পৰিল যিবোৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত হেলিকপ্টাৰৰ প্ৰপেলাৰৰ দৰে ঘূৰি ফুৰিছিল।
  - এনে নিষ্ঠুৰতালৈ কেনেকৈ নামিব পাৰি, সঁচাকৈয়ে তেওঁলোকৰ মাক নাই নেকি? - মিৰাবেলাই ভাবিলে। - কোনে জন্ম দিলে তোমাক, নাৰী নে হায়েনা! আপাত দৃষ্টিত তাইৰ হতাশজনক চিন্তাবোৰ পঢ়ি চয়তানবোৰে চিঞৰি উঠিল, সাপৰ পোৱালি এটাৰ লগত সংযুক্ত শগুনৰ জাক এটাৰ মাত।
  - মাক নাই - দেউতা চয়তান!
  তাৰ পাছত নতুন আটা বিচাৰি ড্ৰিলটো গৰম কৰি অদ্ভুতভাৱে বিকৃত কাটাৰেৰে শেষৰ দাঁতবোৰ কাটি পেলালে। ইয়াৰ পিছত হাড়বোৰৰ পাল আহিল। ৰঙা, জিলিকি থকা, উচ্চ উষ্ণতাৰ টংৰে ভাঙি গৈছিল। প্ৰতিটো কুমাৰীৰ পাঁজৰ পৃথকে পৃথকে। ৰঙা গৰম টংবোৰে ছোৱালীজনীৰ ৰুবি নিপল দুটা পেচ মাৰিলে, তাইৰ সুক্ষ্ম কাণ দুখন ফালি পেলালে আৰু চুলিখিনি চুলিৰে উলিয়াই আনিলে। ছোৱালীজনীৰ দীৰ্ঘদিনীয়া, উদং গোৰোহাত জ্বলি থকা হাইপাৰফ্লেম এটা আনি দিয়া হ"ল আৰু প্ৰতিবাৰেই উষ্ণতা বাঢ়ি গ"ল! অচিনাকি জুইৰ ৰং সলনি হৈ কেতিয়াবা গৰমৰ ঠাইত আৰু অধিক বেদনাদায়ক ঠাণ্ডা এটাই ঠাই লৈছিল। ছালখন ধোঁৱা ওলাইছিল, হাড়বোৰ জ্বলি আছিল। এনে লাগিল যেন তিনিটা হৃদয় ফাটিবলৈ ওলাইছে, চেক্সটিলিয়ন বোমাৰ দৰে বিস্ফোৰণ হ"বলৈ ওলাইছে।
  তেতিয়া মিৰাবেলাই হঠাতে অনুভৱ কৰিলে যে তাইৰ ৰূপৱতী জিভাখন বাঢ়ি গৈছে, আৰু আকৌ কিবা এটা ক"ব পাৰিলে:
  - খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে দয়া কৰক।
  হঠাতে মৌমাখিৰ মৌচাকৰ দৰে হতাশাৰে ভৰা কাতৰ অনুৰোধ এটা ওলাই আহিল। ইয়াৰ উত্তৰত দানৱে যোদ্ধাজনৰ মাজত পিটচফৰ্ক ডুবাই দিলে, ছোৱালীজনীৰ স্তন দুটা নতুন ধৰণে ফালি পেলালে আৰু থেতেলিয়াই পেলালে , নাকৰ ফুটা ভাঙি পেলালে, যাদুকৰীভাৱে ধুনীয়া চকু দুটা উলিয়াই দিলে!
  - আপুনি এজন পাপী, কোৱাছাৰত থকা ফ'টনতকৈও অধিক তুচ্ছ, আৰু আপুনি জনা উচিত যে খ্ৰীষ্ট হৈছে কৰুণ মানুহৰ উদ্ভাৱন। প্ৰকৃত দেৱতাসকল দুটা ব্যক্তিৰ ভিতৰত এজন: ভাল আৰু বেয়া আৰু তেওঁলোকে সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ লগতে মানুহকো নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু উপমাত সৃষ্টি কৰিছিল। আৰু তোমালোক পাপী আৰু জীৱ পঢ়ক, তোমালোক উচ্চতম শক্তিৰ দাস হ"ব লাগিব, যিকোনো আদেশ পালন কৰি অতি নিকৃষ্ট অপমান ভোগ কৰিব লাগিব। আপুনি এজন তুচ্ছ দাস, আপুনি আমাৰ অস্তিত্বত বিশ্বাস কৰা নাছিল, আৰু এতিয়া আপুনি এই সকলোবোৰ নিজৰ ছালত অনুভৱ কৰি আছে।
  - এতিয়া মোৰ বিশ্বাস!
  - পলম! তোমাৰ কোনো আশা নাই আৰু কোনো সুযোগো নাই!
  মিৰাবেলক যন্ত্ৰণা দি থাকিল, তাইক একেৰাহে কেইবাবাৰো ভাঙি পেলোৱা হ"ল, জ্বলাই দিয়া হ"ল, তাৰ পিছত তাইক কল্পনাতীতভাৱে পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হ"ল। তাৰ পিছত যোদ্ধাজনক নতুন ৰূপত ধ্বংস কৰা হ"ল। তাৰ পাছত চয়তানবোৰে আপাত দৃষ্টিত নিজেই ইয়াৰ পৰা ভাগৰি পৰিল আৰু তেওঁক বতাহত তুলি লৈ পাতালৰ মাজেৰে কঢ়িয়াই লৈ গ"ল।
  - অবাধ্য সকলক কেনেকৈ শাস্তি দিয়া হয় চাওকচোন।
  মিৰাবেলাই দেখিলে ক্ৰুচত ক্ৰুচত দিয়া উলংগ ছোৱালী। এসময়ৰ ধুনীয়া শৰীৰটো ভয়ংকৰভাৱে বিকৃত হৈ পৰিছিল, তেওঁলোকৰ পৰা তেজ টোপাল টোপালকৈ ওলাই আহিছিল। ডাঙৰ ডাঙৰ গাহৰিবোৰে ক্ৰছ দলিয়াইছিল, কেতিয়াবা ভুক্তভোগীসকল পৰি গৈছিল আৰু বনৰীয়া গাহৰিবোৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত আক্ৰমণ চলাইছিল, মাইকী মাংসবোৰ টুকুৰা-টুকুৰ কৰি পেলাইছিল। এই দুৰ্ভগীয়া জীৱবোৰে কেনেকৈ কষ্ট পাইছিল, কিছুমান গালত নিৰ্দয়ভাৱে ব্ৰেণ্ড কৰা হৈছিল, ঘাম আৰু তেজ মিহলি হৈ চকুলো বৈ আহিছিল। দুচকুত হতাশাৰ সৃষ্টি হৈছিল। তেওঁলোকে যেন ভিক্ষা কৰিছিল: আমি নিৰ্দোষী, আমাক দয়া কৰক। আমি অসুখী আৰু আবেগিক প্ৰেমৰ বলি ভৰিৰে গচকিছো।
  - এই দুৰ্ভগীয়া মানুহবোৰক কিয় শাস্তি দিয়া হৈছে?
  দানৱে ছোৱালীজনীক গোটেই শক্তিৰে গোৰোহাত দাঁতযুক্ত ধাৰেৰে ৰঙা গৰম কাউৰীৰে আঘাত কৰিলে, আন এজন চয়তানে ছোৱালীজনীৰ আঁঠু ভাঙি জোকাৰি জোকাৰি উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - বিভিন্ন সৰু সৰু কথা। এজনে কমাণ্ডাৰৰ প্ৰতি অহংকাৰ কৰিছিল, আন এজনে দামী টেট্ৰাপ্লেন ভাঙিছিল, তৃতীয়জনে বিশেষ ব্যায়ামৰ সময়ত ল"ৰাৰ লগত যৌন সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল, চতুৰ্থজনে পিছুৱাই গৈছিল। অৰ্থাৎ ইয়ালৈ আহিবলৈ হ"লে ডাঙৰ পাপী বা সম্পূৰ্ণ বিশ্বাসঘাতক হ"ব নালাগে, তুলনামূলকভাৱে সৰু সৰু অপৰাধেই যথেষ্ট।
  - আৰু সিহঁতৰ দানৱীয় যন্ত্ৰণা কেতিয়াও শেষ নহ"ব?
  - আৰু এইটো সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ আৰু সম্ৰাজ্ঞীৰ সিদ্ধান্তৰ বাবে। যদি মহামহিমে ক্ষমাৰ ডিক্রী জাৰি কৰে তেন্তে তেওঁলোকক আন কম যন্ত্ৰণাদায়ক ঠাইলৈ বদলি কৰা হ"ব পাৰে।
  - স্বৰ্গলৈ!? - বিষত ভাঙি যোৱা মিৰাবেলাৰ মাতত আশাৰ সামান্য ছাঁ এটা জিলিকি উঠিল।
  - তোমালোক দেশদ্ৰোহীৰ স্বৰ্গ নাই। কেৱল এনেকুৱা ঠাই আছে য"ত প্ৰতি চেকেণ্ডত আপোনাক মাৰপিট আৰু যন্ত্ৰণা দিয়া নহ"ব আৰু মৃত্যুৰ পিছতো আপুনি আপোনাৰ সেনাপতিসকলৰ সেৱা আগবঢ়াই যাব পাৰিব।
  - যিসকল লোকৰ অপৰাধ অধিক গুৰুতৰ, তেওঁলোকৰ বাবে কি অপেক্ষা কৰি আছে? - যোদ্ধাজন উত্তেজনাত প্ৰায় শ্বাসৰুদ্ধ হৈ পৰিল।
  - আমিও এইটো দেখুৱাম।
  চয়তানে অতিবাস্তৱ পিটচফৰ্কেৰে তাৰ চকু দুটাত ছুৰীৰে আঘাত কৰিলে, আপেলবোৰ ফাটি গ"ল, তৰল পদাৰ্থ ঢালি দিলে আৰু মিৰাবেলা ক্ৰছ হৈ গ"ল, ক"লা, নিজৰ আশাহীনতাত ভয়ংকৰ, তাইৰ ওপৰত পৰিল। তাৰ পাছত কেইছেকেণ্ডমানৰ পাছত তাইৰ চকুৰ পলকতে অসহ্যকৰ খজুৱতি হ"লেও দেখাৰ ক্ষমতা ঘূৰাই পালে। সিহঁতে আকৌ উৰি গ"ল আৰু তাতোকৈ ঘৃণনীয় জীৱবোৰে সিহঁতক লগ কৰিবলৈ উৰি ওলাই আহিল। মিৰাবেলাই সিহঁতৰ ফালে ভালদৰে চালে। চেহেৰাটো সঁচাকৈয়ে একো নহয়: এটা উদং, চুলিবিহীন আৰু খোলাযুক্ত মূৰৰ খুলি; নৰকীয় পোহৰেৰে জ্বলি থকা চকু; চুটি, মাজত ক"লা ফুটা থকা কাটি যোৱা নাকৰ দৰে। আৰু হয়তো আটাইতকৈ ঘৃণনীয় কথাটো হ"ল তলৰ চোলা এটাৰ অনুপস্থিতি, যাৰ পৰিৱৰ্তে চয়তানৰ তৰাৰ আকৃতিৰ আঠটা ডাঠ টেণ্টেকেল ওলমি থাকে আৰু লৰচৰ কৰে। গতিকে সি নিজকে মিৰাবেলৰ ওচৰত হেঁচা মাৰি ধৰিলে, চেটিন ছোৱালীজনীৰ ওঁঠত (কোমল প্ৰেমৰ ধন) দাঁতবোৰ ডুবাই দিলে, নিজৰ বিখ্যাত চুমাটো দিলে। তেতিয়া তেওঁৰ নখৰ হাত দুখনে মহিলাৰ হাড় ভাঙিবলৈ ধৰিলে। কঁকালৰ তীব্ৰ বিষত মিৰাবেলাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, গাঁঠিবোৰ চেপি ধৰিলে, দানৱে তাইৰ নখৰ চাৰিওফালে টেণ্ডন মেৰিয়াই ল"বলৈ ধৰিলে। একে সময়তে শৰীৰৰ মাজেৰে স্ৰাৱ পাৰ হৈ গ"ল, যিটো আটাইতকৈ শক্তিশালী হাইপাৰকাৰেণ্টতকৈও বেয়া কিবা এটা। তাৰ পিছত হঠাতে সকলো সুস্থ হৈ উঠিল, কিন্তু বিষটো টিকি থাকিল।
  - গতিকে, এণ্টিক বেশ্যা, হয়তো আমি ইজনে সিজনক চিনি পাবলৈ মদ খাম৷
  মিৰাবেলাৰ পৰা আঁতৰি আহি দানৱে কাপটোৰ ওচৰলৈ হাতখন আগবঢ়াই দিলে আৰু নিমিষতে মদ ভৰি পৰিল। ওব্ৰাজিনাই তাইৰ মুখত ঠেলি দিলে।
  -পান কৰা! - ভয়ানকতাৰ শীতল মূৰ্তিৰ মাতত দানৱে ভুকুৱাই উঠিল।
  আৰু যিহেতু মিৰাবেলাই মানিবলৈ মন নগ"ল, গতিকে দুজন অসুৰে তাইৰ মূৰত ধৰি গাল দুখন চেপি ধৰি মুখ মেলিলে। ছোৱালীজনীৰ ডিঙিৰ পৰা ভয়ংকৰ তিতা তৰল পদাৰ্থ এটা বৈ গ"ল। মিৰাবেলাই ডিঙিটো পৰিষ্কাৰ কৰি জোকাৰণিৰ দৰে গিলিলে:
  - তললৈ যাওঁ! তলৰ পৰা ওপৰলৈ! কবিৰ মূৰত এমুঠিমান বুদ্ধিমত্তা যোগ কৰোঁ আহক! - চয়তানবোৰে উপহাস কৰি গুণগুণাই সহায় কৰিলে। দুৰ্ভগীয়া ছোৱালীজনীয়ে যেতিয়া সমগ্ৰ যোগানটো গিলি পেলালে, তেতিয়া তাইৰ পেটটো হঠাতে ফুলি উঠিল। ভিতৰত বুদবুদ হৈ জ্বলি গ"ল।
  - সেই খোলা কুকুৰা গৰ্ভৱতী হ'ল! এতিয়া আপুনি জন্ম দিব পাতালৰ সন্তান!
  তাৰ পিছত পেট আৰু শক্তিশালী ছোৱালীৰ দৰে এবছ ফাটি যোৱালৈকে তৰল পদাৰ্থটো প্ৰসাৰিত হৈ থাকিল।
  - প্ৰতিজন শূন্য পাপী আৰু পাপীৰ লগত এনেকুৱা হ'ব!
  মিৰাবেলাক টুকুৰা টুকুৰ কৰি মূৰটো তুলি লৈ তাইৰ ফুটবল খেলিবলৈ ধৰিলে। যেতিয়া তেওঁলোকে আপোনাক অপমান কৰে, আপোনাৰ খুৰা, ক্লাবৰ দৰে ঠেংৰে কোবাই দিয়ে আৰু আপোনাক ইফালে সিফালে পেলাই দিয়ে তেতিয়া ই অত্যন্ত আপত্তিজনক৷ কিছুমান ভৰিত গোবৰ বা আনকি জাবৰ জগতৰ জীৱ-জন্তুৰ মলতকৈও বহুত বেছি ঘৃণনীয় কিবা এটা লেপি দিয়া হৈছিল। নলা-নৰ্দমা তাইৰ ওঁঠত সোমাই গ"ল আৰু ছোৱালীজনীয়ে নিৰ্মমভাৱে বমি কৰিলে। আৰু যদি পোষ্টত খুন্দা মাৰে, তেন্তে ই সম্পূৰ্ণ অফছাইড। মোৰ মূৰটো বাজি আছে, মোৰ দাঁতবোৰ বাৰে বাৰে উৰি ওলাই যায়, কিন্তু তাৰ পিছত আকৌ বন্ধ হৈ যায়। মিৰাবেলৰ এনে লাগে যেন এই মজা চিৰদিনৰ বাবে থাকিব, এমাহতকৈও অধিক সময়, ভয়ংকৰ ঘাঁহ গজিবলৈ ধৰিলে, ডালবোৰে কটা মূৰটো খোঁচ মাৰি নাকৰ ফুটাত উঠিল। একে সময়তে চয়তানবোৰে উন্মাদ হাঁহি এটা মাৰি ছোৱালীজনীৰ মুখত অবুজ দুৰ্গন্ধ এটাৰে প্ৰস্ৰাৱ কৰি চুলিত ধৰিলে। সিহঁতে টুইষ্ট আৰু টছ কৰিলে, কিন্তু সেইটোও বন্ধ কৰি দিলে, আপাত দৃষ্টিত দানৱবোৰ ইয়াৰ পৰা ভাগৰি পৰিল। তাইক লৈ গৈ তাইৰ বিকৃত মূৰটো হেঁচা মাৰি ধৰিলে আৰু তাইৰ নিৰ্যাতিত শৰীৰটোত এটা মুখ বন্ধ আৰু ঘৃণনীয়ভাৱে মৰিছা পৰা বেজী এটাৰে চিলাই কৰিবলৈ ধৰিলে।
  তাৰ পিছত সকলো নোহোৱা হৈ গ"ল, ছোৱালীজনী আৰু তাইৰ অত্যাচাৰীসকলে নিজকে জাবৰৰ গাঁতৰ সন্মুখত থিয় হৈ থকা দেখিলে।
  - আপুনি নিৰ্বাচিত লাখৰ প্ৰাক্তন সদস্য, আৰু এইটো আপোনাৰ বাবে চিনাকি হ"ব লাগে।
  আন্তঃনক্ষত্ৰীয় "আৱৰ্জনা"ৰ এই গোন্ধটোক একোৰে সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰিব নোৱাৰি, মাথোঁ ঘনত্ব অত্যধিক, নাকটো ওপৰলৈ ঘূৰি যায়, আৰু ৰঙা গৰম ড্ৰিল এটাই নাকৰ ফুটাত ক্ৰোধিতভাৱে বিট কৰি মগজুলৈ সোমাই যায়!
  কাঠৰ উকুন, কৃমি, লোমশ ভেকুলী আৰু আঠাযুক্ত কেটাৰপিলাৰ সাঁতুৰি গোট খোৱা দেখা গৈছিল।
  বন্দীসকলে ঠিক গাঁতবোৰৰ মাজতে হতাশ হৈ হাঁহি হাঁহি খোজ কাঢ়ি গৈ আছিল; পুৰুষ আৰু মহিলা। কঠিন ঘাঁৰে ঢাকি থোৱা কংকালৰ দৰে আছিল, ঘাঁবোৰত পূজা ওলাইছিল।
  - বাহ, ভয়ংকৰ! মিৰাবেলাই ঘূৰি চালে, তাইৰ মূৰটো বেদনাদায়কভাৱে ঘূৰিবলৈ ধৰিলে (পূৰ্বতে অজ্ঞাত অনুভূতি)। - এই ল'ৰাবোৰে কিয় এনে কৰিছে?
  "তেওঁলোকে নিজকে বিদ্ৰোহী বুলি ভাবিছিল, যিটো গৌৰৱৰ কথা যেন লাগে, কিন্তু বাস্তৱত তেওঁলোক কেৱল কৰুণ বিশ্বাসঘাতক আছিল।" এতিয়া তেওঁলোকৰ অহংকাৰ নম্ৰ হৈ পৰিছে। আপুনি দেখিছে যে যিসকলে নিজৰ ওপৰত সেনাপতি আৰু সামৰিক নিয়মৰ আধিপত্য স্বীকাৰ কৰিব নিবিচাৰে তেওঁলোকৰ কি হয়। এতিয়া কৃমিবোৰে হাড়বোৰ চেপি ধৰিছে, আৰু এইটো চিৰদিনৰ বাবে চলি থাকিব, কাৰণ সম্ৰাজ্ঞীয়ে গৌৰৱান্বিত মানুহক ভাল নাপায়, বিশেষকৈ আপোনাৰ কুকুৰৰ দৰে মানৱীয় ধৰণৰ মানুহক!
  - ক'ত আছে অতীতৰ মহান অপৰাধী, যেনে হিটলাৰ?
  - আৰু এইটোৱেই আপুনি জানিব বিচাৰিছে? তেওঁ সুদূৰ অতীতৰ অপৰাধী! তেওঁৰ বাবে এক বিশেষ শাস্তি উদ্ভাৱন কৰা হৈছে, যেনেকৈ কল্পনা কৰাটো অসম্ভৱ! এই ধৰণৰ কথা: আপুনি তুচ্ছ বেশ্যা কৰা কিবা এটা জনা উচিত নহয়। অৱশ্যে যদি আপোনাৰ বাবে নিৰ্যাতন যথেষ্ট নহয় তেন্তে আমি আপোনাৰ বাবে আৰু যোগ দিম।
  ছোৱালীজনীক তাইৰ উদং ভৰিত আঘাত কৰা হৈছিল, আৰু তাৰ পিছত তাইৰ উদং ভৰিৰ ভৰিৰ আঙুলিৰ মাজত বিশেষ, কাঁইটীয়া তাঁৰৰ গাঁঠিবোৰ পাৰ কৰা হৈছিল। তাঁৰ গৰম হৈ পৰাত আৰু অধিক কষ্টৰ সৃষ্টি হয়। তাৰ পাছত ছোৱালীজনীক চাৰিটা হুক, দুটা পাচলিৰে, বাকী দুটা ভৰিৰে ধৰি সৌন্দৰ্যজনক টানিলে যেতিয়ালৈকে তাইৰ হাড়বোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে চেপি ধৰিলে।
  অসুৰে গৌৰৱেৰে ক"লে।
  - আমাৰ বহুতো ভিন্ন ধৰণৰ নিৰ্যাতন আছে। প্ৰাচীন কালৰ বহু নিৰ্যাতনকাৰীৰ লগতে মৃত বিদেশীয়েও নিজৰ অকল্পনীয় উদ্ভাৱনসমূহ উদাৰতাৰে ভাগ-বতৰা কৰে! বাকচলৈ যাব বিচাৰে নেকি?
  - নহয়!
  - যিয়েই নহওক পাবা!
  উফিৰে আবৃত মুখখন, গুটিৰে ৰঙা দাড়ি, পচি যোৱা দাঁত, দুৰ্গন্ধময় মুখৰ আবিৰ্ভাৱ ঘটিল এজন ভয়ংকৰ মানুহ।
  - এই Malyuta Skuratov হয়. এতিয়া তেওঁ তোমাৰ যত্ন ল"ব।
  এটা অদ্ভুত বাকচ দেখা গ"ল, সেইটো সংগীতৰ বাকচৰ দৰে আছিল। বাহ্যিকভাৱে যথেষ্ট ধুনীয়া ৰজাৰ জাতীয় পতাকাৰ সৈতে। ছোৱালীজনীয়ে প্ৰতিহত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলেও শক্তিয়ে এসময়ৰ শক্তিশালী শৰীৰটো এৰি থৈ গ"ল। বিশ্বাসঘাতক দুৰ্বলতা, আৰু বেদনাতকৈও অপমানজনক! দানৱবোৰে মিৰাবেলক তুলি লৈ ভিতৰলৈ দলিয়াই দিলে।
  সংগীত বাজিবলৈ ধৰিলে, ডালবোৰে তেওঁৰ নিতম্ব, গোৰোহা আৰু ডিঙিত খান্দিলে। হাতুৰীবোৰে মূৰত খুন্দা মাৰিলে আৰু গিয়াৰবোৰে আঙুলি, হাত আৰু ভৰি ভাঙিবলৈ ধৰিলে। একে সময়তে ছোৱালীজনীৰ মুখখন খোল খালে আৰু জিভাত গৰম তৰল পদাৰ্থ ঢালি দিলে। কেৱল গৰম নহয়, এটা ঘৃণনীয় বস্তুও, যেনে উতলি থকা পূজ। মিৰাবেলাই হাউলি উঠিল, পেটটো জুইত পোৰা, পাতালৰ বহুৰঙী শিখা। সংগীত বাজিল, কেতিয়াবা গতি বৃদ্ধি কৰিলে, কেতিয়াবা লেহেমীয়া হ"ল। এইদৰেই চলি থাকিল যেতিয়ালৈকে শৰীৰৰ পৰা বাকী থাকিল গৰম ধাতুৰ সৈতে মিহলি হোৱা ৰক্তাক্ত জঞ্জাল। তাৰ পিছত হাতুৰীৰে আঘাত কৰি ঘোঁৰাৰ নাল বনাই। ঘোঁৰা নহয়, অচিনাকি দানৱৰ বাবে এটা অদ্ভুত ৰূপ: ভয়ংকৰ আভাংগাৰ্ড। যিটো তাৰ পিছত গলি তৰল হিলিয়ামত ঠাণ্ডা কৰা হৈছিল। ভয়ানকতা: জুইৰ পিছত বৰফৰ দৰে গৰমত। নেতিবাচক আৱেগেৰে অতিমাত্ৰা পৰিপূৰ্ণ ছোৱালীজনীৰ জ্ঞান আহিবলৈ অসুবিধা হৈছিল:
  - বাৰু, কেনেকৈ? পচন্দ কৰা! দুখ ভোগ কৰক, সৌন্দৰ্য্য! এয়া মাল্যুতা আৰু বেৰিয়াৰ আৱিষ্কাৰ! গেষ্টাপোৰ মুৰব্বী ফাদাৰ মুলাৰৰ চকীখন নিজেই চেষ্টা কৰি চালে কেনেকুৱা হ"ব!
  - মালিকসকল যেনেকৈ, দাসসকলো তেনেকুৱাই। - মিৰাবেলে দাৰ্শনিকভাৱে লক্ষ্য কৰিলে। স্থিৰতাৰ ৰূপটো তাইৰ বাবে কঠিন আছিল।
  - আপুনিও মাল্যুটা স্কুৰাটভৰ আদৰ্শ অনুসৰণ কৰা উচিত। নতুন মালিকসকলৰ প্ৰতি তেওঁ আছিল অতি অশ্লীল আৰু ভদ্ৰ। কিন্তু বাকী মানুহবোৰৰ কি হ"ল সেই কথা জানিবলৈ আপুনি আপাত দৃষ্টিত ৰৈ থাকিব নোৱাৰে, গতিকে আমি আপোনাক দেখুৱাম৷ কিন্তু প্ৰথমে আপোনাৰ অহংকাৰক শান্ত কৰিবলৈ আমি আপোনাক এটা নিকৃষ্ট দুঃস্বপ্নত ডুবাই দিম।
  মিৰাবেলক পিছল সাপ আৰু কাঁইটীয়া কেটাৰপিলাৰেৰে বান্ধি থোৱা হৈছিল, হুক কৰি জাবৰৰ গুটিত ডুবাই থোৱা হৈছিল। প্ৰায় লগে লগে ছোৱালীজনীৰ পূঁজযুক্ত ঘাঁত কৃমি আৰু অন্যান্য ঘৃণনীয় বস্তু পৰিল। তেওঁলোকে হতাশ যোদ্ধাজনক ইমান সক্ৰিয়ভাৱে চেপি ধৰিলে যে কেইমিনিটমানৰ পাছত মিৰাবেলাৰ এটা কংকালহে বাকী থাকিল। তাৰ পাছত গৈ দুৰ্গন্ধযুক্ত বমিটো "বমি" কৰি পেলালে: মাংসটো আচৰিত ধৰণে সোনকালে বাঢ়ি আহিছিল, সিহঁতে আকৌ ছোৱালীজনীৰ শৰীৰটো খাই থাকিল। কিন্তু এইটো আটাইতকৈ ঘৃণনীয় কথা নহয়, কিন্তু যেতিয়া তেওঁলোকে (বিভিন্ন আকাৰ, আকৃতি আৰু প্ৰকাৰৰ - একমাত্ৰ সাধাৰণ কথাটো হ"ল এক ভয়ংকৰ ছাপ, ৰোগ আৰু ক্ষয়ক মূৰ্ত কৰি তোলা শৰীৰত নান্দনিকতা আৰু সমন্বয়ৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱ) ঘাঁত খোজ কাঢ়িছিল, খজুৱতিটো অসহ্যকৰ আছিল। ইমান নিষ্ঠুৰ আছিল, নৰকৰ দৰে খজুৱতি হৈছিল, কেৱল জীৱবোৰেই নহয়, কোটি কোটি বেক্টেৰিয়াও দৌৰি ফুৰিছিল। কিছু সময়ৰ পাছত মিৰাবেলাই নিজেই এই ঘাঁবোৰ ফালিবলৈ ধৰিলে, ধমনী আৰু সিৰাবোৰ ফালি পেলালে। তাই পাগল নহ"লেই তাইৰ মনটোৰ ক্ষতি হ"ব পাৰে।
  - ঠিক আছে, শেষ কৰক, নহলে বুজিছা, হাৰামী বেশ্যা আনন্দত আছে। আহক বেশ্যা, কামত লাগি যাওক!
  মিৰাবেলক তুলি লৈ ডিঙিত ৰছী দলিয়াই টানি টানি লৈ যোৱা হ"ল। কাঁইটীয়া তাঁৰৰ ফান্দটোৱে নিৰ্দয়ভাৱে তাইক ডিঙি চেপি ধৰিলে আৰু তাইৰ যন্ত্ৰণাত আক্ৰান্ত হাওঁফাওঁত বায়ুৰ অভাৱ। আৰু মোৰ পিঠিখন লাঠিৰে যন্ত্ৰণাত ভুগিছিল। প্ৰতিটো চাবুক, নিৰ্যাতনৰ এক অমূল্য শিল্পকৰ্ম, ইয়াত ইমানবোৰ ভিন্ন অন্তৰ্ভুক্তি আছে: বিষৰ সৃষ্টি কৰা:
  - যে কুকুৰটোৱে কলাৰটো চেপি ধৰিছে। হঠকাৰী হোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই।
  মিৰাবেলাই নিজকে মৰুভূমিত বিচাৰি পালে, য"ত তাই ভয়ংকৰভাৱে শুকান মানুহ দেখিলে, বহুতেই বিশেষকৈ মহিলা, যিয়ে ভয়ংকৰ দুখৰ সৃষ্টি নকৰাকৈ থাকিব নোৱাৰিলে। ইয়াত পাঁচজন অতি সৰু ল"ৰা, কাৰ্যতঃ শিশু, পঞ্চাশ টন ওজনৰ বোল্ডাৰ এটা টানিছে। সকলো ভৌতিক নিয়ম অনুসৰি এনেকুৱা হ"ব নালাগে, ষ্টাইৰাপত বহি থকা চয়তানে তেওঁলোকক নিউট্ৰন চাবুকেৰে কোবাই দিয়ে, ক্ষুদ্ৰ, চকু খোৱা বিজুলী (সেই পোহৰ জঘন্য হ"ব পাৰে) চাবুক নিৰ্গত কৰে। প্ৰতিটো পেশীৰ অমানৱীয় টান দেখা যায়, শিৰাবোৰ ফাটিবলৈ সাজু হৈছে, পাতল হাড়বোৰ ফাটি গৈছে। ক্ষীণ, দাসত্বপূৰ্ণ, নিৰ্মমভাৱে অত্যাচাৰ কৰা শৰীৰবোৰৰ পৰা ঘাম টোপাল টোপালকৈ ওলাই আহে আৰু এবাৰ বালিত খুন্দা মাৰিলেই ধোঁৱা ওলাবলৈ আৰম্ভ কৰে।
  - এইটো তোমাৰ বাবে জিৰণি ল"ব পৰা ক্ৰছ নহয়। কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰক আৰু আপুনি নিজেই বেশ্যা। দয়া শাস্তিযোগ্য। কোমল চৰিত্ৰ এটা বৰ কঠিন মাটি, সফলতাৰ বীজ গজাবলৈ! - দানৱে ইয়াক ব্লকটোৰ লগত সংলগ্ন কৰে। উদং, ছিন্নভিন্ন কান্ধত চৰ:
  - ইয়াত আপোনাৰ এটা উৎকৃষ্ট উদ্দীপক থাকিব।
  এতিয়া মিৰাবেলে কাম কৰিবলগীয়া হ"ল। ছোৱালীজনীক নিৰ্দয়ভাৱে মাৰপিট কৰা হৈছিল, গাড়ী চলাই গৈছিল আৰু তাইক সহ্য কৰিব নোৱাৰা বোজা এটা কঢ়িয়াবলৈ বাধ্য হৈছিল। ইয়াত অত্যধিক আৱেগিক যোদ্ধাগৰাকীয়ে এক বেলেগ পৰিমাণৰ দুখ-কষ্ট অনুভৱ কৰিছিল আৰু ই তাইৰ হৃদয়খন ভৰি পৰিছিল, যিটো কেতিয়াও কঠিন হ"ব পৰা নাছিল। আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ"ল: কৰা কামটোৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থহীনতা আছিল;তেওঁলোকৰ পুৰুষ আৰু মহিলা দাসসকলে ব্লকবোৰ বৃত্তৰ দৰে কঢ়িয়াই নিবলৈ বাধ্য হৈছিল, আৰু তাৰ পিছত ওপৰলৈ তুলি লৈছিল, আৰু তাৰ পিছত নামিছিল। ইত্যাদি অবিৰতভাৱে। ইয়াৰ উপৰিও চয়তানবোৰে সক্ৰিয়ভাৱে গৰম কয়লা, নখ আৰু ভঙা কাঁচ ঢালি দিছিল, আনকি তাইৰ ভৰিৰ তলত থেতেলিয়াই পেলোৱা হীৰাও ঢালি দিছিল (চুলতানৰ যোগ্য প্ৰত্যাৰ্পণ), মিৰাবেলাৰ পিছফালে পিছুৱাই যোৱা উদং, ছোৱালীৰ দৰে ভৰিৰ জ্বলি যোৱা, ৰক্তাক্ত লেখ-জোখ। তাই যেন অগণন বাৰ পৰিল, কিন্তু তাৰ পিছত নিউট্ৰন চাবুকৰ আঘাতে ছোৱালীজনীক উঠিবলৈ বাধ্য কৰালে। মৌলিক কণিকাৰ এটা ধাৰা আৰু কোৱাৰ্ক স্তৰৰ বিভিন্ন মাৰাত্মক বিকিৰণৰ স্পৰ্শৰ পৰাই স্পাজম এটা আহিল, ইমানেই বেদনাদায়ক আছিল যে ই মোক তাৰ মাজেৰে আগবাঢ়ি যাবলৈ বাধ্য কৰালে মই নোৱাৰিলোঁ। সীমাহীন দুখ-কষ্টৰ উত্তেজনা, আনকি বনৰীয়া প্ৰশিক্ষণৰ সাধাৰণ বোজাটোৰ কথাও লক্ষ্য কৰিলেও ছোৱালীজনীয়ে এতিয়াও চেওপছ পিৰামিডৰ আকাৰ আৰু ভৰতকৈ বেছি বোজা টানিবলগীয়া হোৱা নাছিল।
  - বাৰু, কাম কৰা বান্দৰৰ দৰে। - দানৱে আৰু অধিক ঘৃণনীয় হাঁহি এটা মাৰি সুধিলে (যদিও ইয়াতকৈ বেয়া যেন অসম্ভৱ)। "এইবোৰ এতিয়াও কেৱল ফুল, আৰু বহুত বেয়া যন্ত্ৰণা আপোনাৰ আগত অপেক্ষা কৰি আছে।" বিশেষকৈ আপুনি দ্বৈততাৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব বিচাৰেনে?
  - সেইটো কেনেকুৱা? - মিৰাবেলাই এজন দুখীয়াৰ মাতত সুধিলে আৰু লগে লগে চাবুক এটা পালে, যিয়ে গোটেই ছোৱালীজনীৰ শৰীৰটো জোকাৰি গ"ল, চৰম অত্যাচাৰ কৰা, পিঠিত।
  দানৱে বেয়াকৈ হাঁহিলে:
  - একেলগে কেইবাটাও ৰূপত কষ্ট পোৱা। আমি আপোনাক কেইবাটাও ভাগত ভাগ কৰিম, আৰু আপুনি বহুত বেছি বৈচিত্ৰময় অনুভূতিৰ পৰিসৰ লাভ কৰিব।
  - নাই, মই এনে আনন্দ নিবিচাৰো!
  -কোনে সুধিব তোমাক? "দানৱটোৱে বিম থ্ৰ"ৱাৰৰ দৰে কিবা এটা উলিয়াই মিৰাবেলৰ ফালে আঙুলিয়াই দিলে আৰু ট্ৰিগাৰটো টানিলে।
  পিছমুহূৰ্তত ছোৱালীজনীয়ে অনুভৱ কৰিলে যে তাইৰ দুটা শৰীৰ আছে। এজনে তেতিয়াও গধুৰ বোজা টানি আছিল, আৰু আনজন ক্ৰুচত ওলমি আছিল। দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে: অনুভূতিৰ নিৰপেক্ষ সম্পূৰ্ণতা সংৰক্ষিত আছিল।
  মিৰাবেলাই অনুভৱ কৰিলে তাইৰ হাত দুখন তাইৰ ওপৰত নখৰে বান্ধি থোৱা, তাইৰ শৰীৰটো গধুৰ হৈ পৰিল, কাৰণ তাইৰ ভৰিত বিশাল শিলৰ টুকুৰা বান্ধি থোৱা আছে। একেবাৰেই শ্বাসৰুদ্ধ নহ"বলৈ তাই নিজকে ওপৰলৈ টানিবলৈ বাধ্য হ"ল। আনকি ক্ৰছটোও ওজনৰ বাবে তললৈ নামি গ"ল, শক্তিশালী কাঠবোৰ ফাটি গ"ল, কাটি লোৱা পিছফালে ছিদ্ৰবোৰ খান্দি গ"ল। যোদ্ধাগৰাকীৰ মূৰত কাঁইটীয়া মালা। ই ভয়ংকৰভাৱে মূৰৰ খুলিটোত খান্দিলে, যাৰ ফলত দুখ বাঢ়ি গ"ল। প্ৰতিটো উশাহৰ লগে লগে বিষাদজনক স্পাম আছিল। টেৰ"ডাক্টিলে ছোৱালীজনীৰ দীঘল চুলিখিনি ধৰিলে, তাইৰ মূৰৰ ছালখন ফালি পেলোৱাৰ ভাবুকি দিলে। মোৰ চুলিখিনি বিভিন্ন দিশলৈ টানি নিয়া হৈছিল, মূৰটো হুলস্থুলৰ শিলগুটিৰ দৰে কঁপি উঠিছিল। আৰু একে সময়তে তাই নিজকে টান দি থাকিল, অসহ্য শিলটো টানি লৈ গ"ল। তদুপৰি মৰুভূমিৰ পৃষ্ঠভাগ ক্ৰমান্বয়ে ওপৰলৈ গ"ল। কিহৰ বাবে ডাঙৰ দুখ-কষ্ট হয় সেয়া কোৱা টান, কিন্তু যেতিয়া ইয়াক ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হয়, তেতিয়া ই মাংসৰ এনেকুৱা "উৎসৱ" বুলি ওলাই পৰে।
  - বাৰু, কেনেকুৱা ভাল লাগে? - ছোৱালীজনীক একে সময়তে সুধিলে, দুটা চয়তান।
  মিৰাবেলাই নেতিবাচকভাৱে মূৰ বা মূৰ দুটা জোকাৰিলে।
  - কিন্তু আমি নিৰ্যাতন তীব্ৰতৰ কৰিব পাৰো, আহকচোন, কিউটি, একেলগে তিনিটা দিশ। আৰু আপুনি নিৰ্বাচিত লাখৰ ভিতৰত আছিল, সেয়েহে, আপোনাক অধিক অত্যাধুনিক আৰু টেকন"জেনিক কিবা এটাৰ প্ৰয়োজন।
  মিৰাবেলাই চকু টিপিয়াই দিয়াৰ আগতেই তেওঁৰ শৰীৰটো হেঁচা মাৰি ধৰিলে এটা ফলকত। তেতিয়া ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ ওপৰত মহাকাশযানখনৰ ওজন অনুভৱ কৰিলে। সকলো অন্ত্ৰ চেপি ধৰিলে, হাড় ফাটি গ"ল, কেইবাটাও পাচলি ফাটি গ"ল। তাৰ পাছত ষ্টাৰ্ট চিগনেল বাজি উঠিল আৰু নজেলবোৰ জ্বলি উঠিল, বহু কোটি ডিগ্ৰীলৈকে গৰম হোৱা প্লাজমাটোৱে মাংস জ্বলাই দিলে। ইমান গৰম হ"লে অসহ্য তাপৰ অনুভূতি এনেকুৱা হয় যে ই প্ৰতিটো কোষক বিন্ধি পেলায়, জ্বলি, শৰীৰৰ আটাইতকৈ সৰু কণাটোৱে ভোগ কৰা। শক্তিশালী মহাকাশযানখন ভাঙি গ"ল, ওপৰলৈ উৰি গ"ল, ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে সহজ হৈ পৰিল, কিন্তু মিৰাবেলাই উশাহ ল"বলৈ সময় কষ্টেৰে নাপালে যেতিয়া জাহাজখন বিস্ফোৰণ হ"ল, আৰু ধ্বংসাৱশেষ ছোৱালীজনীৰ ওপৰত পৰিল।
  - ব্ৰাভো! হাত চাপৰি বজাই অসুৰে ক"লে। - ইয়াক চিৰন্তন আৰম্ভ বুলি কোৱা হয়।
  তাৰ পিছত মহাকাশযানখন আকৌ আবিৰ্ভাৱ হ"ল, খোজবোৰ আকৌ জ্বলি উঠিল, ছুপাৰ হট জুই, তাৰ পিছত উৰা মাৰিলে আৰু আকৌ পৰিল। অস্বাভাৱিকতাৰ অনুভূতিয়ে ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে আগৰ নৰকৰ অৱতাৰবোৰক গ্ৰহণ কৰি পেলালে। তেতিয়া মিৰাবেলাই আকৌ অনুভৱ কৰিবলৈ ধৰিলে, সকলোবোৰ একে সময়তে।
  - চতুৰ্থ এটা যোগ কৰিব লাগে নে সেয়াই যথেষ্ট?
  - অৱশ্যে, সেয়াই যথেষ্ট! - অত্যাচাৰৰ পৰা ইতিমধ্যে মিৰাবেলাৰ মনোজগতৰ সীমাত উপনীত হৈছে৷
  - নাই, তুমি পাগল নহ"বা, ই তোমাৰ দুখ কমাব। আপোনাৰ ভাল মাংস আছে, সংবেদনশীল ছোৱালীৰ শৰীৰ, কিন্তু আমি ইয়াৰ পৰিমাপ সলনি কৰি আপোনাৰ মাংসক আন যিকোনো ৰূপলৈ লৈ যাবলৈ সক্ষম হৈছো। পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰিব বিচাৰে নেকি?!
  - মোক যাবলৈ দিয়ক প্লিজ! - মিৰাবেলৰ নিৰ্যাতিত ৰূপবোৰে ফুচফুচাই ক"লে। প্ৰতিটো অণুৱে বিষ কৰিছিল, প্ৰতিটো স্থানচ্যুত, বনৰীয়াভাৱে যন্ত্ৰণা দিয়া শৰীৰৰ পৰমাণু।
  - বাৰু, মই নকৰোঁ! আপোনাৰ বাবে সেয়াই যথেষ্ট নহয়। মই তোমাক কালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিম?মই ভাবো ই এটা উল্কাপিণ্ড।
  মিৰাবেলক বতাহত পেলাই দিয়া হ"ল। তাই নিজেই থাকিল আৰু একে সময়তে শিলৰ টুকুৰা এটাৰ দৰে অনুভৱ কৰিলে। বিশৃংখলভাৱে ইফালৰ পৰা সিফাললৈ জপিয়াই তাই শূন্যতাত লৰচৰ কৰিলে। আৰু ইয়াত দুখ-কষ্ট অসহ্যকৰ আছিল। বহুতো তৰাই ছোৱালী উল্কাপিণ্ডটোক সৰল ৰশ্মিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি এক্স-ৰে আৰু নিউট্ৰনলৈকে বিভিন্ন ধৰণৰ ৰশ্মিৰে জ্বলাই দিছিল। কিন্তু আলফা আৰু গামা বিকিৰণ বিশেষভাৱে যন্ত্ৰণাদায়ক আছিল। তাইৰ শৰীৰৰ কিছু অংশ হয় গৰম হৈ গ"ল নহয় ইয়াৰ বিপৰীতে ঠাণ্ডা হৈ গ"ল। পৃষ্ঠভাগ ফাটি গৈছিল, গোটা টুকুৰাবোৰ সৰি পৰিছিল আৰু একে সময়তে ছোৱালীজনীয়ে মৃত বায়ুহীন ঠাইত ঠাণ্ডা অনুভৱ কৰিছিল আৰু অক্সিজেনৰ অভাৱত হাওঁফাওঁবোৰ যেন ফাটিবলৈ ওলাইছিল। মিৰাবেলাই অবিভক্তভাৱে কষ্ট পাইছিল, শিললৈ পৰিণত হৈছিল, তাইৰ সংবেদনশীলতাৰ এটা আওটাও হেৰুৱাব পৰা নাছিল। কেতিয়াবা আন উল্কাপিণ্ডৰ সৰু সৰু টুকুৰাবোৰ ইয়াৰ ভিতৰলৈ পৰিছিল বা ই উপগ্ৰহৰ চোকা খণ্ডবোৰৰ সন্মুখীন হৈছিল: কৃত্ৰিম আৰু... প্ৰাকৃতিক. আৰু ইয়াৰ ফলতো অসহ্যকৰ দুখ-কষ্টৰ সৃষ্টি হৈছিল।
  - অ" ভগৱান এই উন্মাদবোৰৰ পৰা মোক বচাওক, তেওঁলোকৰ বন্য কল্পনাবোৰ কিলৈ আহিছে। বাৰু, সঁচাকৈয়ে, শিংযুক্ত "দুষ্ট আত্মা"বোৰ: তেওঁলোকে এনেকুৱা এটা কথা ভাবিব পাৰিলেহেঁতেন।
  আৰু চয়তানবোৰে মুখ বনাই থাকিল, কোনে বেছি বিতৃষ্ণা সৃষ্টি কৰিব সেইটো বিচাৰি প্ৰতিযোগিতা কৰি থাকিল। হজম কৰিবলৈ অনুমতি দি যাতনা চাৰিগুণ কৰক।
  ইয়াত উল্কাপিণ্ডৰ শৰীৰটোক বিশাল গ্ৰহটোৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হ"বলৈ ধৰিলে। মিৰাবেলৰ ভয় লাগিল, কিন্তু তাই লৰচৰও কৰিব নোৱাৰিলে;যদিও তাইৰ মাংসে সকলো অনুভৱ কৰিছিল, তথাপিও ই একেবাৰে অসহায় হৈ পৰিছিল। মিৰাবেল বায়ুমণ্ডলৰ ঘন স্তৰবোৰলৈ উৰি গ"ল, ইয়াৰ পৃষ্ঠভাগ গলি গ"ল, তাৰ পিছত শৰীৰটো বাষ্পীভৱন হ"বলৈ ধৰিলে, কেৱল বায়ুমণ্ডলত জ্বলি গ"ল। এইটোৱেই হৈ পৰিল শিক্ষাৰ সাগৰত এক অতিৰিক্ত প্ৰৰোচনা, নৱম ঢৌ। অৱশেষত অগ্নিগোলকটো সম্পূৰ্ণৰূপে নিঃশেষ হৈ গ"ল আৰু লগে লগে মহাকাশত আবিৰ্ভাৱ হ"ল মিৰাবেল। নিৰ্যাতনৰ কেৰউজেল চলি থাকিল, ঘোঁৰাবোৰে লৰচৰ কৰিবলৈ ধৰিলে।
  - একে সময়তে চাৰিবিধ নিৰ্যাতন যথেষ্ট নহয়। সেইবাবেই তুমি বেশ্যা পঞ্চম দিনা কিবা এটা চেষ্টা নকৰিবা।
  - আকৌ স্পেচ? - আন এজন অসুৰে সুধিলে।
  -নাই, ঐতিহাসিক! - ফেচিষ্টবোৰ কেনেকুৱা লাগে বন্ধু? - হাঁহি হাঁহি চয়তানে তিনি শাৰী বেঁকা আৰু খহনীয়া দাঁত দেখুৱালে। আৰু আনটো দানৱৰ টেণ্টেকেলবোৰৰ আকাৰ বাঢ়ি গ"ল; মূৰবোৰ চোকা কৰা হয়।
  - মই সিহঁতক ঘৃণা কৰো!
  - আৰু প্ৰেমত পৰিব লাগিব। এটা কথা, ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ বিষয়ে আপোনাৰ কেনে অনুভৱ?
  - একেবাৰে স্বাভাৱিক, অতি প্ৰতিভাশালী আৰু বন্ধুত্বপূৰ্ণ মানুহ। - বহুস্তৰীয় বিষৰ ঢৌৰ মাজেৰে, মিৰাবেলাই কয়। "যদিও সিহঁতৰ লগত চকু মেলি ৰাখিব লাগে।" বিশেষকৈ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত মোক প্ৰতাৰণা কৰা হৈছিল। নাই, মৌ নহয়! কিন্তু তাৰকাৰো দাগ থাকে!
  - তুমি ডাঙৰ ফিডাৰ হ'বা। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে সৰু ফিডেনকো।
  ক্ষন্তেক পিছতে মিৰাবেলাৰ আঠ-ন বছৰমান বয়সৰ ল"ৰা যেন লাগিল। তেওঁ সম্পূৰ্ণ উলংগ আছিল, আৰু কাষতে থিয় হৈ আছিল একেখিনি উলংগ ল"ৰা। চুলি কাটিছিল, ঠাণ্ডা আৰু নিস্তেজ আছিল, চাৰিওফালে বেৰেকৰ ধূসৰ বেৰ, কাঁইটীয়া তাঁৰ, কুকুৰে ভুকুৱাই থকা।
  মেচিনটো বৰ মূৰ্খ আছিল, চুলিৰ গোটবোৰ উলিয়াই আনিছিল, কিন্তু তাতোকৈ ভয়ংকৰ আছিল অশুভ ফুচফুচানিটো।
  - এতিয়া আমাক শ্মশানলৈ লৈ যাব।
  চুলিৰ যন্ত্ৰণা শেষ হ"লে ক"লা ইউনিফৰ্ম পিন্ধা আৰু মূৰৰ খুলি আৰু ক্ৰছব"নৰ প্ৰতীক পিন্ধা দুষ্ট ফেচিষ্টসকলে আঘাত কৰি শাৰী পাতিলে। মিৰাবেলাই লক্ষ্য কৰিলে ল"ৰা-ছোৱালীবোৰ কিমান ক্ষীণ, সন্মুখত খোজ কাঢ়ি যোৱা ল"ৰাটোৰ প্ৰতিটো হাড় দেখা গৈছে, পিঠিখন দাগ আৰু গাঁতৰ সৈতে অবিৰত ঘাঁলৈ পৰিণত হৈছে। বাহিৰলৈ লৈ যোৱা হ"ল, বৰফ পৰি আছিল, শিশুটিৰ খালী ভৰি দুখন বগা পৃষ্ঠত জ্বলি গৈছিল, অলপ নিথৰ তেজেৰে ৰং কৰা হৈছিল। শাৰীবোৰৰ মাজেৰে এটা চাবুক পাৰ হৈ গ"ল, পুনৰ্জন্ম পোৱা মিৰাবেলৰ ছালেৰে কষ্টেৰে ঢাকি থোৱা নিতম্বত কামোৰ মাৰিলে।
  - ভৰি দুখন ধৰি ৰাখক, ফিডভৰ জীৱবোৰ।
  ল"ৰা-ছোৱালীবোৰে যে সকলো শক্তিৰে চেষ্টা কৰি আছে সেয়া স্পষ্ট আছিল, আৰু মই একেৰাহে ৰঙা হৈ উদং গোৰোহা দেখা পাইছিলোঁ। মিৰাবেলাৰ পেটটো খালী, ভোকে তাইৰ অন্ত্ৰত চেপি ধৰিছে, এচিডে পেটটো চেপি ধৰিছে। গোহালিৰ কুকুৰবোৰে ভুকুৱাই তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ দৌৰি যায়, সিহঁতক পাগল যেন লাগে, মুখত ফেন ওলায়। ইয়াৰে এজন আটাইতকৈ উত্তেজিত আৰু মিৰাবেলাৰ ক্ষীণ ভৰিখন প্ৰায় কামোৰ দিয়ে। ল"ৰাৰ শৰীৰৰ ছোৱালী এজনী ভয়ংকৰ, কিন্তু ঢিলা হৈ যোৱা সেই ল"ৰা-ছোৱালীবোৰক চোকা বেয়নেটেৰে পুনৰ লাইনত খেদি পঠিওৱা হয়। শেষত তেওঁলোকক প্ৰচণ্ড দুৰ্গন্ধ নিৰ্গত কৰা এটা অট্টালিকাৰ ভিতৰলৈ লৈ যোৱা হয়। মিৰাবেলা, আৰু আন ল"ৰা-ছোৱালীবোৰ সম্পূৰ্ণ ঠাণ্ডা হৈ নীলা হৈ পৰিল। প্ৰথম অৱস্থাত গৰম ষ্টীলৰ মজিয়াত ভঙা, আধা জমা ভৰিৰে খোজ কাঢ়ি গৈ থাকোঁতে তাই এক আনন্দৰ অনুভূতি অনুভৱ কৰিছিল। তাৰ পাছত গৰম হ"বলৈ ধৰিলে, মিৰাবেলাই হোপক নাচিলে। তাইৰ ওঁঠত ইহুদী প্ৰাৰ্থনা এটা ফুচফুচাই ক"লে।
  - যাহোৱাৰ ওপৰত দয়া কৰা। ল'ৰাটোক জীৱন দিয়ক! বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে ছোৱালী! নাজীসকলক চিয়লত পেলাই দিয়ক! তাৰ ডাঠত!
  ল"ৰা-ছোৱালীৰ ভৰিৰ জ্বলা-পোৰা বাঢ়ি আহিল, ইতিমধ্যে বহু ল"ৰা-ছোৱালীয়ে চিঞৰ-বাখৰ আৰু কান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, জ্বলি থকা মাংসৰ গোন্ধটোও অসহ্যকৰ হৈ পৰিল।
  বহুত ল'ৰা আছিল, জোৰেৰে হেঁচা মাৰি ধৰিছিল, মিৰাবেলাই ক্ষীণ, অতিৰিক্ত ওজন, ঘামচি ওলোৱা শৰীৰৰ স্পৰ্শ অনুভৱ কৰিছিল। চোকা কান্ধৰ ব্লেডবোৰে তাইৰ হাড়ৰ দৰে বুকুখনত বিন্ধিলে। গৰম আলকাতৰা তাইৰ খোৰা মূৰত পৰিল আৰু মিৰাবেলাই চিঞৰি উঠিল। গুণগুণনিৰ দৰে এছ এছ পুৰুষৰ হাঁহি শুনা গ"ল, তাৰ পিছত সংকেত বাজি উঠিল। মজিয়াখন হেলনীয়া হ"বলৈ ধৰিলে। ধাৰে ধাৰে থিয় হৈ থকা ল"ৰা-ছোৱালীকেইটা লাহে লাহে কিন্তু নিশ্চিতভাৱে গেহেন্নাত সোমাই গ"ল। ল"ৰাকেইটাই ইজনে সিজনৰ লগত আঁকোৱালি লৈছিল, মসৃণ গৰম মজিয়াখন ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও সকলো বৃথা হৈ পৰিছিল। তাই যিমান দুখ-কষ্টৰ সন্মুখীন হৈও মিৰাবেলাৰ হৃদয়খন মেচিনগানৰ দৰে স্পন্দন কৰে।
  এতিয়া পাতালত পিছলি যোৱাৰ পাল৷ শিখাই তেওঁক আগুৰি ধৰে আৰু তাৰ পিছত এক অতুলনীয় বিষ হয়, ছালখন সোনকালে জ্বলি যায় আৰু জুইয়ে কামুক ৰেপচাৰত হাড়বোৰ চেলেকি দিয়ে। মিৰাবেলাই প্ৰতিটো চেকেণ্ড পৃথকে পৃথকে অনুভৱ কৰে, তাৰ পিছত যেতিয়া শেষৰ হাড়টো ক্ষয় যায়, তেতিয়া তাই নিজকে পুনৰ কৰ্মত লিপ্ত হয়। ভয়ানক কাহিনীটোৱে বাৰে বাৰে আওৰাই থাকে।
  - গতিকে আপুনি ইতিমধ্যে পঞ্চম পৰ্যায়ত উপনীত হৈছে। - চয়তানে হস্তক্ষেপ কৰে। - কিন্তু এইটো আপোনাৰ বাবে যথেষ্ট নহয়, আপোনাৰ গতিবেগ বৃদ্ধি কৰিব লাগিব।
  মিৰাবেলাৰ চকুৱে একো প্ৰকাশ কৰা নাছিল, আৱেগেৰে ইমানেই আৱৰি ধৰিছিল যে তাই কথা ক"ব পৰা নাছিল। উদং, অৱক্ষয়ী মূৰৰ খুলি থকা এজন দানৱে পৰামৰ্শ দিলে।
  - যিহেতু আমি মানৱ ইতিহাসলৈ উভতি আহিছো, তেন্তে হয়তো আমি জাৰ্মানসকলৰ সৈতে আকৌ সেই খণ্ডটো পুনৰাবৃত্তি কৰিম।
  আপুনি কি পছন্দ কৰে; বিমান বা টেংক?
  চয়তানৰ সহযোগীয়ে গুণগুণাই উঠিল।
  - অৱশ্যেই বিমানখন; ই বহুত বেছি গতিশীল।
  - আমি তাইক কেনেকুৱা মাংস দিম?
  -ছোৱালীবোৰেই শ্ৰেষ্ঠ, পুৰুষ ইমান ঘৃণনীয়।
  আকৌ এবাৰ পৰিৱেশ সলনি হৈছে। মিৰাবেলাৰ এনে লাগিল যেন তাই বিমানত উৰিছে, এটা চমু মুহূৰ্তৰ স্বাধীনতা আৰু তাৰ পিছত তাইক গুলীয়াই পেলাই দিলে আৰু পৰি গ"ল। দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত হোৱাৰ আগৰ একেবাৰে শেষ মুহূৰ্তত পাইলটে পেৰাচুটৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিবলৈ সক্ষম হয়, কিন্তু ষ্ট্ৰেপবোৰ টান কৰাৰ লগে লগে আঘাত আৰু নিমিষতে চেতনা হেৰুৱাই পেলালে। তেওঁলোকে মিৰাবেলৰ বাহুত ধৰি তাইৰ মুখত পানী ছটিয়াই দিলে, চাৰিওফালে নিষ্ঠুৰ মুখ, স্বস্তিকা, আৰু এছ এছৰ প্ৰতীক - দুটা বিজুলীৰ পোহৰ - দেখা গ"ল। তাইৰ কাপোৰবোৰ ফালি পেলোৱা হৈছে, আৰু ছোৱালীজনীয়ে ভয়তে দেখিছে: দুটা গজি উঠা মাইকী স্তন। তেওঁলোকৰ মাজত কিবা এটা লুকাই থকা ভয়ংকৰ কথা আছিল। স্তনবোৰ থেতেলিয়াই পেলোৱা হয়, চিটিকি লোৱা হয়, টানি লোৱা হয়। তাৰ পিছত তৰোৱালৰ বেল্টটো ফালিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ভৰি দুখন লাথি মাৰি মিৰাবেলাই হতাশ হৈ লৰচৰ কৰে। ৰাইফলৰ গুটিৰে তাইৰ মূৰত আঘাত কৰে, তাৰ পিছত তাইৰ পেণ্টীটো ফালি পেলায়, লেতেৰা হাতেৰে তাইৰ ব্যক্তিগত অংশত হাতখন সোমাই দিয়ে। মিৰাবেলাই বেশ্যাৰ দৰে গৰ্জন কৰে, আন কাৰোবাৰ নাৰী শৰীৰে মনটোক প্ৰভাৱিত কৰে। কি হ"বলৈ ওলাইছে তাই জানে আৰু তাৰ আশাত কঁপি উঠে।
  - কি বেশ্যা, ৰাতি ডাইনী ধৰা পৰিল, এতিয়া তোমাৰ পতিত সতীৰ্থসকলৰ বাবে অপমানৰ কাপটো পান কৰক।
  মিৰাবেলাই তাইৰ গ্ৰাইণ্ডত চোকা ষ্টেক এটা অনুভৱ কৰিলে। উন্মাদভাৱে ধৰ্ষণ কৰিবলৈ ধৰিলে। একে সময়তে দুজন মানুহৰ একেলগে মিৰাবেল আছিল। ইমান বেদনাদায়ক নাছিল: কিমান অপমানজনক, নিৰ্বাচিত লাখৰ ভিতৰত তাইৰ প্ৰাক্তন সদস্যজনক শেষৰ বেশ্যাৰ দৰে "কক" কৰা হৈছিল। এজন পুৰুষে আন এজনৰ ঠাই ল"লে, আচৰিত কথা, কিন্তু যৌনতাই আনন্দৰ সলনি ছোৱালীজনীক সম্পূৰ্ণ দুখ কঢ়িয়াই আনিলে। বহুত বহুত ধৰ্ষণকাৰী আছিল আৰু তাইৰ ভিতৰৰ সকলোবোৰ ফাটি গৈছিল, তাইক বিষাক্ত, দুৰ্গন্ধযুক্ত বীজেৰে ভৰি পৰিছিল। মিৰাবেলাই ভাবিছিল যে এই সকলোবোৰ শেষ হ"ব, কিন্তু নাজীয়ে আন এক যন্ত্ৰণা বিচাৰি পালে।
  - তাই পাইলট, গতিকে তাইক উৰিবলৈ দিয়ক!
  মিৰাবেলৰ শিৰাটো কাটি পেলোৱা হ"ল, তাৰ পিছত ফৰ্চেপছৰ সহায়ত টেণ্ডনটো উলিয়াই বিমানত বান্ধি দিয়া হ"ল।
  - বাৰু, ইয়াত মিক্স এটা আছে। আপোনাৰ বিমানত উৰা মাৰিব, আমি আপোনাক এক অতিশয় অভিজ্ঞতা কামনা কৰিলোঁ।
  যুঁজাৰু বিমানখনে উৰা মাৰিলে, মিৰাবেলক জোকাৰণি মাৰি পৃষ্ঠৰ পৰা ফালি পেলোৱা হ"ল, কেৱল জোপোহাৰ ডালবোৰে উলংগ, টেন কৰা মাইকী ভৰিখনত চাবুকেৰে কোবাই দিলে। আটাইতকৈ বেয়া বিষটো, যেতিয়া শিৰাবোৰ ওলাই আহিবলৈ ধৰিলে, তেতিয়া আগত আছিল। এনে লাগিছিল যেন ডেকা যোদ্ধাগৰাকীয়ে ইতিমধ্যে সকলো অনুভৱ কৰি লৈছে আৰু তাইক আচৰিত কৰিব পৰা একো নাছিল, কিন্তু নাই, টেণ্ডনবোৰ টানি চকুৰ পৰা তেজৰ ছিটিকনি ওলাইছে।
  বিমানখনে পাইৰ"ৱেট কৰিছিল, স্লাইড, ৰোল আৰু লুপ কৰিছিল। এই সকলোবোৰে জোকাৰি গ"ল আৰু মৃতদেহটো টছ কৰিলে। মিৰাবেলাই গৰ্জন কৰিলে, একে সময়তে আন ছোৱালীৰ অৱতাৰবোৰো যন্ত্ৰণাত ভুগিলে। তাৰ পিছত যুঁজাৰু বিমানখন তীব্ৰভাৱে নামিবলৈ ধৰিলে আৰু মিৰাবেলা মাটিত খুন্দা মাৰিলে, তাৰ পিছত তাইক কাঁইটৰ কাষেৰে টানি টানি দুৰ্গন্ধময় জলাশয়ত ডুবাই দিয়া হ"ল। এই সকলোবোৰে মোক দুখ-কষ্টক অনুভৱ কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে: অলপ বেলেগ ধৰণে। এনে লাগিছিল যেন বিমানখনৰ গেছ কেতিয়াও শেষ নহ"ব। কিন্তু ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা যেন লগা সময়খিনি উৰি যোৱাৰ পিছত ই এক ঝলকতে জ্বলি শেষ হৈ যায় আৰু সকলোবোৰ আকৌ পুনৰাবৃত্তি হয়।
  আনকি চয়তানে গাইছিল, ৰুক্ষ, মগজু চেপি ধৰা মাতেৰে:
  নিষ্ঠুৰ, ৰঙা নৰকৰ ৰজা,
  তাৰ চাৰিওফালে ডাঙৰ এস্কৰ্ট এটা!
  আৰু আপুনি পি আৰ নহয় কিমান ভাল,
  ইয়াৰ প্ৰভাৱ একেবাৰে বিপৰীত!
  
  এটা ভয়ংকৰ অসুৰে আপোনাক সম্ভাষণ জনাইছে,
  চাৰিটা শিং, ফাটম দীঘল!
  সেইবাবেই যীচু পুনৰুত্থান হোৱা নাই
  যাতে আদালতে কাৰাগাৰত বন্দী কৰি থৈছে তেওঁ স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে!
  
  তুমি আছিলা এগৰাকী অহংকাৰী ছোৱালী
  উল্লেখযোগ্য মিলিয়নত প্ৰৱেশ কৰিলে!
  এতিয়া মালিক চয়তান,
  আৰু যন্ত্ৰণা অন্তহীন - লিজিয়ন!
  
  কি চেট - ইয়াত সকলো পাব,
  ৰেক, বেজী আৰু জুই!
  অত্যাচাৰ হ"লে আপুনি জোৰেৰে গান গাব,
  ঈশ্বৰে ক্ৰোধৰ সোঁহাতখন আগবঢ়াই দিছে!
  
  অধিক আধুনিক যন্ত্ৰণা আছে,
  এখন বিমান আৰু এটা টেংক আপোনাৰ সেৱাত আছে!
  আমি ভৰিৰে গচকি যাওঁ, সন্মান কামনা কৰোঁ,
  নৰকত শৃংখলা আছে - বিশৃংখলতা নহয়!
  
  তুমি দয়াৰে কোমল আছিলা,
  এতিয়া এইটোৰ বাবে জীৱনটো ছিটত পৰিছে!
  পবিত্ৰ ভেড়া হ'ব নালাগে
  পৃথিৱীত নম্ৰ লোকৰ কোনো স্থান নাই!
  
  যিকোনো মূৰ্খই বুজিব নৈতিকতা
  সফলতাৰ পথ হিংসা, দুষ্টতা!
  আদেশ দিয়া হৈছে - হাইক কৰিবলৈ যাবলৈ,
  যুদ্ধ চলি আছে - তোমাৰ ভাগ্য ভাল!
  
  এজন শান্তিবাদী জীয়াই থাকিব নোৱাৰে
  কাৰণ, তৰোৱাল অবিহনে আপুনি সম্পূৰ্ণ দুৰ্বল!
  ফেচিষ্টক বালিত চেপি ধৰা হ"ল,
  আৰু তেওঁৰ লগত আৰু কোনো সমস্যা নাই!
  
  আৰু তুমি এগৰাকী সৌন্দৰ্য্য - সেইটোৱেই সমস্যা,
  মই কান্দিবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিলো - এয়াই সকলো!
  এইটোৱেই হৈছে প্ৰেমৰ মূল্য
  বাকী সকলো ধূলি - মিছা!
  
  বাৰু, এতিয়া চকু মেলি,
  নৰকত মাংস জ্বলি উঠে আৰু হুমুনিয়াহ কাঢ়ে!
  শৰীৰত উত্তেজনা: ধুমুহা, বজ্ৰপাত,
  আৰু কষ্টক জয় কৰিব নোৱাৰি!
  
  আৰু কি বেয়া, কি সকলো ভয়,
  অন্ত নাথাকিব - কেতিয়াও নাথাকিব!
  উদ্ধাৰ নকৰিব: নয় ঈশ্বৰ, আল্লাহ,
  ধাৰাবাহিক অত্যাচাৰৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে!
  অদ্ভুত কথাটো হ"ল এই কথাবোৰে মিৰাবেলাক শেষ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তাইক সজীৱ কৰি তুলিলে। অনাড়ম্বৰ ছন্দৰ প্ৰতি তাইৰ বৰ সংবেদনশীল আছিল।
  - তুমি চয়তানে কবিতাত কথা কৈছিলা। গতিকে আপোনাৰ শিংবোৰৰ লগত সকলো ঠিক নহয়! - যোদ্ধাগৰাকীয়ে আনকি চকু টিপিয়াই দিলে, সকলো চকু নিৰ্যাতিত শৰীৰবোৰত।
  - আৰু তোমাৰ বাবে কোৱাছাৰ দেখিছোঁ! ধোৱাৰ পৰিৱৰ্তে ৰাইডিং কৰি লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো। মই মন্ত্ৰমুগ্ধ হাস্যৰসৰ শলাগ লওঁ, তাইৰ ভেকুৱাম বেশ্যাগৰাকীক এতিয়া সপ্তম ৰূপৰ নিৰ্যাতনত ক"ত নিযুক্তি দিয়া উচিত? হয়তো হাইপাৰনিউক্লিয়াৰ ৰিয়েক্টৰত সোমাই?
  দানৱে নিজৰ গুটিয়া টেণ্টেকেলবোৰ লৰচৰ কৰিলে।
  - সাত এটা পবিত্ৰ সংখ্যা আৰু ই নিশ্চয় কিবা এটা ভৱিষ্যৎ। আৰু এনেকুৱা যে দুখ-কষ্টই মাপটো উফন্দি পেলায়।
  - তাৰ পিছত মই এটা বিকল্প আগবঢ়াইছো - এটা ছুপাৰনোভা, ই ভিতৰৰ পৰা বেশ্যাক খাব।
  - অবিশ্বাস্য! মিৰাবেলৰ কথা শুনক - আপুনি ধূসৰ হৈ পৰিব পাৰে! আমি যিখিনি কেৱল অতি কুখ্যাত অপৰাধী আৰু বিদ্ৰোহী নেতাকহে আগবঢ়াইছো, সেইখিনি অনুভৱ কৰাৰ বিশেষ সন্মান আপোনালোকক দিয়া হৈছে। ভয় আৰু অনুতাপ কৰা, প্ৰভুৰ শত্ৰু!
  তেতিয়া মিৰাবেলাৰ চকু দুটা ঘূৰিবলৈ ধৰিলে, আৰু তাই নিজকে এক অবিৰত বহু কোটি টকীয়া শিখাৰ মাজত বিচাৰি পালে, এতিয়া তাইৰ গোটেই শৰীৰটো তাত দ্ৰৱীভূত হৈ পৰিছে, আৰু যোদ্ধাজনে প্ৰতিটো অণুৰ সৈতে, প্ৰতিটো কম্পন কৰা কোৱাৰ্কৰ সৈতে, প্ৰতিটো নিউক্লিয়নৰ সৈতে ভয়ংকৰ তাপ অনুভৱ কৰিলে তাইৰ শৰীৰটো, যিটো অবিশ্বাস্যভাৱে বিশাল হৈ পৰিছিল। নৰকত ডুব যোৱাৰ সময়ত তাই যি অনুভৱ কৰিছিল, সেয়া আছিল ক্ষুব্ধ প্ৰধান দূতৰ মাতৰ তুলনাত কেঁচুৱাৰ ক্ষীণ বাক্য মাথোঁ। ইয়াৰ ফলত আন সকলো ধৰণৰ অত্যাচাৰ ছাঁ পৰিছিল। ছোৱালীজনীৰ মগজুটো যেন ফুলি উঠিল, একেলগে কুইণ্টিলিয়ন ঘন কিলোমিটাৰ গৰম প্লাজমা আৰু হাইপাৰপ্লাজমতকৈও বেয়া কথাটো হ"ল কোৱাৰ্ক আৰু প্ৰিয়ন (কোৱাৰ্ক গঠন কৰা কণাবোৰ) একত্ৰিত হোৱাৰ প্ৰক্ৰিয়াটো অনুভৱ কৰিলে। এতিয়া তাই বুজি পালে যে প্ৰকৃত বিষৰ অনুভূতি কি, যাৰ সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডতে কোনো এনালগ নাই। আৰু তথাপিও এইটোৱেই সীমা নাছিল, দুখৰ তীব্ৰতা বাঢ়ি আহিছিল - কোৱাছাৰ তৰাটোৱে পুনৰ্জন্মৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিল। কোৱাছাৰ ছুপাৰন"ভা বিস্ফোৰণ কি - এশ বিলিয়ন কুইণ্টিলিয়ন হাইড্ৰ"জেন বোমা: এটা ঠাইত নিক্ষেপ কৰা। কিন্তু এটা মনোভাৱেই সকলো একেলগে হজম কৰিব নোৱাৰে। মিৰাবেলাই কঁপি উঠিল, মগজুত এটা স্তম্ভিত অৱস্থা সোমাই গ"ল, শেষ অৱতাৰে তাইক শেষ কৰি পেলালে।
  টৰ্চাৰ ৰবটে তাইৰ অসহায় কিন্তু তথাপিও সুস্বাদু শৰীৰটোলৈ চালে, কম্পিউটাৰটোৱে ক"লে:
  - চাইবাৰ-আণ্ডাৰৱৰ্ল্ডে তাইক শেষ কৰি দিলে।
  - বাৰু, আমি সৰু মানুহজনক ঘূৰাই দিব লাগিব৷
  মিৰাবেলাৰ জ্ঞান আহিল: অতি আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ ওপৰত আধাৰিত অকল্পনীয় সাৰ্বজনীন যন্ত্ৰণা সাম্ৰাজ্যৰ সাতটা হাইপ"ষ্টেজ ওলাই গ"ল, চয়তানবোৰে খঙেৰে গুঞ্জৰিত কৰিলে।
  - তুমি ভাগ্যৱান মানুহ। সম্ৰাজ্ঞীয়ে নিজেই আপোনাৰ পক্ষত থিয় দিলে, নিৰ্যাতন শেষ হ"ল, কিন্তু আপুনি যদি আমাৰ ওচৰলৈ আকৌ আহিব, তেন্তে সেয়া একেই কথা হ"ব, কিন্তু হাজাৰগুণ শক্তিশালী আৰু উদ্ভাৱনীমূলক, আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ"ল, অন্তহীন কোটি কোটি বছৰ। এতিয়া ইলেক্ট্ৰনিক হাইপাৰ এঞ্জেল অৱ হেলক লগ কৰক!
  মিৰাবেলাৰ সন্মুখত এটা ম্লান ছবি দেখা গ"ল, যিটোৱে একেলগে ভয়ংকৰ, ৰোগীয়া, মাৰাত্মক সকলো বস্তুৰে একাগ্ৰতাৰে মূৰ্ত কৰি তুলিছিল: এই সকলোবোৰ ইমানেই ঘৃণনীয় আছিল যে যোদ্ধাজনে মনত পেলাইছিল: মাত্ৰ ডজন ডজন কৰ্কস্ক্ৰুৰ দৰে বক্ৰ শিং, ফাটি যোৱা উফি আৰু ভয়ংকৰভাৱে প্ৰদাহযুক্ত আলচাৰ। তেতিয়া চোকা আঙুলি এটাই ছোৱালীজনীক বিন্ধিলে; চাইবাৰ-আণ্ডাৰৱৰ্ল্ডত নহ"লে এনে অপাৰেচনৰ ফলত তাইৰ লগে লগে মৃত্যু হ"লহেঁতেন, কিয়নো নখটো বিভাজিত হৈ কোটি কোটি বেজীত পৰি মৃতদেহটো জ্বলাই দিলে। মিৰাবেলক নিতম্বৰ পৰা মূৰৰ পিছফাললৈকে বিন্ধি দিয়া হৈছিল। তাইক ওপৰলৈ লৈ যোৱা হ"ল, আকৌ তাইৰ চাৰিওফালে জুইকুৰাৰ শিখা এটাই জুই জ্বলি উঠিল, মুখ দুখন জিলিকি উঠিল আৰু শেষত চকু দুটাৰ মাজেৰে পোহৰৰ ৰশ্মি এটা কাটি গ"ল।
  - ভেকুৱাম বিশ্বাসঘাতক মুক্ত হৈ থকাৰ সময়ত। সোনকালেই আপোনাক লগ পাম! - হেলৰ হাইপাৰৰেঞ্জেলে ক"লে। মূৰলৈ চেতনা ঘূৰি অহাৰ লগে লগে মিৰাবেলা আকৌ অজ্ঞান হৈ পৰিল বুলি মৃদু নাৰী মাত এটাই ক"লে।
  - হয়, তাই থতমত খাইছে। এয়া এজন ব্যক্তিৰ বাবে অত্যধিক শাস্তি। তদুপৰি এজন অতি সক্ষম যোদ্ধা!
  - আপুনি ঠিকেই কৈছে, সদায়ৰ দৰেই হাইপাৰমাৰ্শ্বাল! কিন্তু বিশ্বাসঘাতকক কেনেকৈ মোকাবিলা কৰিব লাগে ট্ৰিবিউনেলে ভালকৈ জানে! - ৰবট নিৰ্যাতনকাৰীয়ে উলংগ সৌন্দৰ্য্যক জোকাৰি গ"ল। - আপুনি মুক্ত হৈ থকাৰ সময়ত, আপাততঃ।
  ছোৱালীজনী থতমত খাই সঘনাই চকু টিপিয়াইছিল, মুখখন নীলা হৈ পৰিছিল, মুখৰ চকু দুটা ডুব গৈছিল।
  মাৰ্শ্বাল মাৰিয়া ৰেটলস্নেকে ছোৱালীজনীক সান্ত্বনা দিবলৈ যিমান পাৰে চেষ্টা কৰিলে, তাইৰ হাতত পান্নাৰ ৰস থকা ৱাইন গ্লাছ এটা ওলাল:
  - পান কৰা মোৰ সৌন্দৰ্য্য! আশাকৰোঁ ইয়াৰ দ্বাৰা আপোনাক জ্ঞানলৈ অহাত সহায় কৰিব।
  মিৰাবেলাই মদ খাই বহুত ভাল লাগিল। গোলাপী ৰংটো মুখলৈ ঘূৰি আহিল। ছোৱালীজনীয়ে সুধিলে:
  - এতিয়া মোৰ কি হ'ব! সঁচাকৈয়ে মোৰ বাবে কেৱল কষ্টহে বাকী আছে নেকি? আৰু বিষ অন্তহীন...
  বিলাসী স্পেচছুট পিন্ধা আন এগৰাকী মনোমোহা সৌন্দৰ্য্যৰ ছবি ছোৱালীজনীৰ সন্মুখত দেখা গ"ল। এইগৰাকী আছিল "টেণ্ডাৰ লাভ" বিভাগৰ আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বাল আনাষ্টেছিয়া ষ্ট্ৰেলেটছ"ভা, যিগৰাকী সাম্ৰাজ্যৰ সকলো প্ৰজাৰ বাবে (হয়তো সম্ৰাটৰ বাহিৰে) চিনাকি আৰু ভয়ংকৰ আছিল। বাহ্যিকভাৱে তাইক বৰ ধুনীয়া আৰু উজ্জ্বল, আকৰ্ষণীয় ছোৱালী যেন লাগিছিল, মনোমোহা আৰু আবেগেৰে ভৰা। সঁচাকৈয়ে ষ্ট্ৰেলেটছ"ভা আছিল অতি মৰমিয়াল, একে সময়তে কেইবাজনো পুৰুষ বা সকলো ধৰণৰ এলিয়েনৰ সৈতে প্ৰেম কৰিবলৈ ভাল পাইছিল। একে সময়তে তাইক বিষ প্ৰদান কৰাত মহান, সৰলভাৱে আচৰিত কৌশলেৰে পৃথক কৰি তুলিছিল।
  তথাপিও এই মুহূৰ্তত তাইৰ আগ্ৰহ এইটোৱেই নহয়:
  - জানেনে, আপুনি এটা গুৰুতৰ অপৰাধ কৰিলে আৰু সৈন্য বিৰোধীত থকাৰ সৈতে যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ড বিহা হ"ল! অৰ্থাৎ আপুনি সদায় তীব্ৰ বিষ অনুভৱ কৰিব আৰু কেতিয়াও এবাৰো উপভোগ কৰাৰ, শিথিলতা বা উশাহ লোৱাৰ সুযোগ নাপাব। আনকি টোপনি যোৱাৰ কোনো অধিকাৰ নাই, মনোৰঞ্জন নাই আৰু যিহেতু আপুনি বুঢ়া নহ"ব, গতিকে এইটো দীৰ্ঘদিনীয়া, বেদনাদায়ক সহস্ৰাব্দলৈকে থাকিব পাৰে। সাধাৰণতে আপোনাৰ দৰে মানুহক দয়া কৰা নহয়!
  - আৰু যুদ্ধৰ বিজয়ী অন্ত পৰাৰ পিছত?! - ভীৰু আৰু নিৰ্ভৰযোগ্যভাৱে, মিৰাবেলাই সুধিলে।
  বিম থ্ৰ"ৱাৰে উলিয়াই দিয়া হাইপাৰপ্লাজমৰ দৰে জিলিকি থকা দাঁতবোৰেৰে হাঁহি হাঁহি হাইপাৰমাৰ্শ্বালে উত্তৰ দিলে:
  - এনে ক্ষেত্ৰত অৱশ্যেই আপোনাৰ সুযোগ আছে, কিন্তু সম্ভৱতঃ সেইবোৰক ক্ষমা কৰা হ"ব। যি তোমাৰ আগত বন্দী হৈছিল মোৰ প্ৰিয়। সাধাৰণতে সম্ৰাট বা সম্ৰাজ্ঞীৰ দয়াত ভৰসা নকৰিব!
  ছোৱালীজনীয়ে মূৰটো নমাই দিলে, তাইৰ ৰূপৱতী নাকটোৰ পৰা মুকুতাৰ দৰে চকুলো এটা ওলাই আহিল:
  - আৰু তথাপিও, মই মোৰ মাতৃভূমিক ভাল পাওঁ!
  আনাষ্টাচিয়া ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই আৰু বহল হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - আমি সেইটো জানো! আপুনি আন্তৰিক আৰু কৰ্তব্যৰ প্ৰতি বিশ্বাসী! গতিকে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ সম্ৰাজ্ঞীৰ ইচ্ছামতে আমি আপোনাক পিতৃভূমিৰ সেৱা কৰাৰ সুযোগ দিছো! আপুনি এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম হাতত ল"বলৈ সাজু নেকি?
  মিৰাবেলাই উগ্ৰতাৰে মাত দিলে, তাইৰ আনন্দ লুকুৱাব পৰা মানসিক শক্তি নাছিল:
  - হয়, নিশ্চয়! এজন সাহসী যোদ্ধা আৰু বিশ্বাসী সৈনিকৰ দৰে প্ৰতিদিনে আৰু ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টাই মোৰ পিতৃভূমিৰ সেৱা কৰিব বিচাৰো।
  এনাষ্টেছিয়াই নিজৰ কণ্ঠৰ টিম্বাৰ কিছু নাটকীয়ভাৱে কমাই দিলে:
  . অধ্যায় নং ১২।
  য়াংকাই ফুচফুচাই কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল:
  - দ্বিতীয় সমস্যাটো হ"ল হাইড্ৰ"জেন বোমে প্ৰবল বিকিৰণ উৎপন্ন কৰে যাৰ ফলত সকলো জীৱৰ মৃত্যু হয়!
  সাদাতে চকু টিপিয়াই সুধিলে:
  - বিকিৰণ বিষৰ দৰে নেকি?
  - নহয়! বহুত বেছি ভয়ংকৰ! - য়াংকাই পতিয়ন যোগ্য হ"বলৈ চকু দুটা মুদি দিলে। - এইটো এনেকুৱা এটা কথা যিয়ে বনৰীয়া কল্পনাকো কঁপাই তুলিব পাৰে। অদৃশ্য, ৰংহীন আৰু গন্ধহীন, কিন্তু তেতেলীৰ বাবেও মাৰাত্মক!
  - পাতালৰ যাদু?! "ল"ৰাকেইটাৰ শুকান, বাদামী ৰঙৰ শৰীৰটো একেলগে কঁপিবলৈ ধৰিলে, আৰু তেওঁলোকৰ চকুত প্ৰকৃত ভয়ানকতা দেখা গ"ল।
  - নহয়! যাদুৰ বাহিৰত বিজ্ঞান। মানৱতাৰ সেৱাত ৰাখিলে পদাৰ্থ বিজ্ঞান। - য়াংকাই বাহু দুটা মেলিব বিচাৰিছিল যদিও সিহঁতক একেলগে ধৰি ৰখা আঁহযুক্ত ৰছীডালে তাক বাধা দিছিল।
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - বিজ্ঞান বিৰক্তিকৰ! নাজানো, কিন্তু তাই আমাক কিমান দিলে?! আনকি বিজ্ঞান শব্দটোৰ অৰ্থ কি?
  য়াংকাই কান্ধত হাত থৈ ক"লে:
  -আপুনি এতিয়াও সভ্যতাৰ বিকাশৰ অতি প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত আছে। ইয়াৰ উপৰিও বিভিন্ন আদেশ আৰু ধৰ্মই হস্তক্ষেপ কৰে।
  সাদাতে এই কথাত সন্মতি দিলে:
  - "ক্ৰোধিত ঈশ্বৰ" ক্ৰমৰ প্ৰতিনিধিসকলে বিশ্বাস কৰে যে সকলো বিজ্ঞানীয়ে চয়তানৰ সেৱা কৰে আৰু তেওঁলোকক জ্বলাই দিয়ে। এটা সময়ত তেওঁলোকে ডাইনী চিকাৰ কৰিছিল যদিও ধুনীয়া ছোৱালীৰ সংখ্যা বহু পৰিমাণে হ্ৰাস পোৱাৰ পিছত ৰজা, চুলতান আৰু ৰজাই তেওঁলোকক ক্ষোভ বন্ধ কৰিবলৈ বুজাবলৈ অসুবিধা পাইছিল। আৰু এতিয়া সত্যটো হ"ল বিশেষকৈ দাসৰ বাবে নিৰ্যাতন অস্বাভাৱিক নহয়। কিন্তু নীতিগতভাৱে জীয়াই থকাটো সম্ভৱ।
  মহিলা দাসীক সঁচাকৈয়ে প্ৰায়ে কোব খাইছিল। বিশেষ বহল চাবুক আছিল, যাতে ছালখন কাটিব নোৱাৰে, পুৰুষেও পাইছিল। ডাঙৰ ল'ৰাবোৰক একেবাৰে ৰেহাই দিয়া নাছিল।
  - মাৰাত্মকটোৰ বাহিৰে যিটোত আপুনি সকলোৱে নাথাকে, আপুনি ইয়াক জীৱন বুলি ক"ব নোৱাৰাৰ বাবেই জীয়াই নাথাকে! - য়ংকাই গাইছিল।
  চাবুকটোৱে হুইচেল মাৰিলে, কিন্তু সেই আঘাতটো দীৰ্ঘদিনীয়া শিশুটিৰ শৰীৰত নপৰিল। অভাৰচিয়াৰজনে যেন কেৱল ল"ৰাটোক ভয় খুৱাব বিচাৰিছিল। কৌতুহলক প্ৰতাৰণা কৰি সি নিজেই কাণত হাত থৈ থাকিল।
  - তোমাৰ আড্ডাটো নিস্তব্ধ কৰক! - সি বিৰবিৰাই উঠিল।
  সাদাতে সুধিলে:
  - লিখিব জানেনে?
  - নিশ্চিতভাৱে!
  -হাইড্ৰজেন বোমা কেনেকৈ তৈয়াৰ কৰা হয় বৰ্ণনা কৰিব পাৰিবনে?
  - নীতিগতভাৱে পাৰিম, ইণ্টাৰনেটত পঢ়ো, কিন্তু সকলো সবিশেষ নাজানো। আৰু সাধাৰণতে ই ইমানেই কঠিন যে বিশ্বৰ বেছিভাগ দেশেই পাৰমাণৱিক শক্তি হ"ব বিচৰাটো অসাৰ নহয়, কিন্তু তেওঁলোকে সেয়া কৰিব নোৱাৰে৷ আনকি উদাহৰণস্বৰূপে, এক বিলিয়নতকৈও অধিক জনসংখ্যাৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদেৰে চহকী দেশ ভাৰতে পৰমাণু আৰু হাইড্ৰজেন বোমা সৃষ্টি কৰিবলৈ পোন্ধৰ বছৰ সময় লাগিছিল। গতিকে আপুনি আৰু আপোনাৰ নাঙল: ইমান সহজে ইমান অস্ত্ৰ নাপাব। ইয়াৰ উপৰিও বহুতো কাৰিকৰী সবিশেষ জানিব লাগিব। হাইড্ৰজেন বোমা হৈছে জটিল মৌল আৰু অনন্য পদাৰ্থৰ সমষ্টি। ইয়াৰ বাবে প্লুটনিয়াম আৰু ইউৰেনিয়ামৰ প্ৰয়োজন - ২৩৫.আৰু সাধাৰণতে এনে এখন পৃথিৱী য'ত চুলতানে শাসন কৰে আৰু দাসত্বৰ ৰাজত্ব কৰে; এনে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আয়ত্ত কৰাটো নিশ্চয়কৈ সোনকালে।
  আলীয়ে মন্তব্য কৰে যে:
  - ইমান শক্তিৰে আমাৰ ৰজাই হয়তো সমগ্ৰ গ্ৰহটোক ধ্বংস কৰি পেলালে! নাই, মহিলাৰ স্তনেৰে বাঘক জোকাব নালাগে।
  সাদাতে এই কথাত সন্মতি দিলে:
  "হয়তো এনে অস্ত্ৰ সঁচাকৈয়ে স্থানীয় শাসকসকলৰ বাবে অতি কঠিন।"
  য়াংকাই ধেমালিতে ক"লে:
  - কি গাহৰিৰ শিং! আৰু গাধৰ দাঁত!
  - এইটো এটা সঠিক তুলনা! - আলীয়ে মান্তি হ"ল। - ৰিস্ক লোৱা উচিত নহয়, কিন্তু আপোনাৰ পৃথিৱীখনত কেনেকৈ সোমাব?
  - নাজানে! হয়তো দানৱবোৰে ট্ৰেন্সফাৰ কৰিব পাৰে! যদিও সেই কাৰণেই অশুভ শক্তিবোৰ দুষ্ট, যাতে মানুহৰ দৰে অসত্তাৰ প্ৰতি উপকাৰী নহয়। অৱশ্যে তেঁতেলীৰ প্ৰতি আমি নিজেও কেনে অনুভৱ কৰোঁ?
  সাদাতে তাৰ টেন কপালখন বলিৰেখা কৰি সুধিলে:
  - এই জীৱবোৰ মেকুৰীৰ দৰে নেকি?
  - পোক-পৰুৱা নাই!
  - মই ব্যক্তিগতভাৱে পখিলা ভাল পাওঁ!
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - পখিলা ভাল, কিন্তু মহও আছে, লগতে আন জীৱ-জন্তুও আছে যিয়ে মানুহক দংশন কৰি অত্যাচাৰ কৰে।
  সাদাতে কান্ধ দুটা জোকাৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - আমাৰ দেশত সেইবোৰ নাই৷ কিন্তু উত্তৰত কয়, এনেকুৱা নিকৃষ্ট, চেঁচা পোক-পৰুৱা! অৱশ্যে আমাৰ লেশ্বৰ পৰা হোৱা আঁচোৰবোৰ যদি আৰ্থ্ৰ"পডেও চোবাই খাইছিল তেন্তে কি হ"ব? সেইটো ভয়ংকৰ হ"ব!
  য়াংকাই আকৌ এবাৰ সৰ্বশক্তিমানক ধন্যবাদ দিলে যে অন্ততঃ এই পৃথিৱীত কোনো নিকৃষ্টতা নাই। তেওঁৰ উত্তৰ ভ্ৰমণৰ কথা মনত পৰিল, কেনেকৈ মহে তেওঁক প্ৰায় খাই পেলালে। আনকি ঈশ্বৰে কিয় ইমান ঘৃণনীয় বস্তু সৃষ্টি কৰিলে সেয়াও স্পষ্ট নহয়, আপাত দৃষ্টিত মানুহক আকৌ এবাৰ বিৰক্ত কৰিবলৈ। জংঘলখনো নানা ধৰণৰ নিকৃষ্ট বস্তু আৰু অন্যান্য আৱৰ্জনাৰে ভৰি আছে। সঁচা, য়াংকাই কেতিয়াও তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ যোৱা নাই, তেওঁ কেৱল টেলিভিছন আৰু ইণ্টাৰনেটতহে দেখিছে। কিন্তু এনে লাগে যেন এই গ্ৰহতো এনেকুৱা ঠাই আছে: য"ত সকলো ধৰণৰ ঘৃণনীয়তাই ৰাজত্ব কৰে।
  ল"ৰাটোৱে মূৰটো জোকাৰি কঁকালৰ পৰা কপালৰ পৰা শ্যামলা চুলিখিনি পিছলৈ ঠেলি দিলে (হাত দুখন বান্ধি থোৱা আছিল)। সাধাৰণতে পৃথিৱীত কিয় সুখ নাই। হয় ঠাণ্ডা বা গৰম, স্কুলত দীঘলীয়া আৰু বিৰক্তিকৰভাৱে পঢ়িব লাগে, আৰু শীতকালত প্ৰায়ে বৰফ পৰে। ইয়াক টেন কৰাটো অতি কঠিন, আৰু ছাইট্ৰাছ ফলবোৰে আপোনাক এলাৰ্জী দিয়ে। এইখনেই পৃথিৱী! বুঢ়া মানুহবোৰ কেনেকৈ জীয়াই থাকে? সাধাৰণতে ই এক দুঃস্বপ্ন, জীৱনটো নিৰ্যাতনৰ বাহিৰে আন একো নহয়৷ য়াংকাই ভাবিলে যে তেওঁৰ জীৱনকালত তেওঁলোকে চিৰযৌৱনৰ অম্ল উদ্ভাৱন কৰিবলৈ সক্ষম হ"বনে? নে কোনো ধৰণৰ এন্টি এজিং ৰেডিয়চন?
  ইয়াৰ বাবে এতিয়াও আশা আছে! বুঢ়া মানুহে কৰা দৰে কষ্ট আৰু হুমুনিয়াহ কাঢ়িব মন যোৱা নাছিল৷
  সাধাৰণতে মানুহৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা ঈশ্বৰে যদি কোটি কোটি মানুহৰ বাবে এনে দুখ-কষ্টৰ অনুমতি দিয়ে তেন্তে তেওঁ অতি নিষ্ঠুৰ। কিন্তু বাৰ্ধক্য প্ৰক্ৰিয়া: নিৰ্দয় য়াহোৱাই কেৱল অনুমতি দিয়াই নহয়, নিজেই ইয়াক উদ্দীপিত কৰিছিল। জলপ্লাৱনৰ পিছত কোৱাৰ দৰে, তেওঁলোকৰ দিন এশ বিশ বছৰ হওক! অৱশ্যে বিপুল সংখ্যক লোকে এই বয়স পাবলৈ জীয়াই নাথাকে! এশ বছৰীয়া মানুহও বিৰল, বহুতেই ইতিমধ্যে ষাঠি বছৰ বয়সত জৰাজীৰ্ণ দাদা। সাধাৰণতে এজন ব্যক্তিক এনে উপহাস অত্যধিক! বাৰু, নিজৰ সন্তানৰ লগত তেনেকুৱা কৰিব নোৱাৰি! কাৰণ এইটো অত্যাধুনিক, অসৎ চেডিজম, লাহে লাহে নিজৰ সন্তানক হত্যা কৰা, আনকি কুৎসিত মানুহলৈও ৰূপান্তৰ কৰা। আৰু ইয়াৰ পিছত ঈশ্বৰ কেনেকুৱা, সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা! অকালপক্ক ল"ৰা হিচাপে য়াংকাই বহুত চিন্তা কৰিছিল, বিশ্লেষণ কৰিছিল আৰু সিদ্ধান্ত লৈছিল। তেওঁৰ প্ৰথম স্বতন্ত্ৰ ল"ৰালিৰ সিদ্ধান্ত হ"ল যে ঈশ্বৰ নাই! বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন বিৱৰ্তন আৰু প্ৰাকৃতিক নিৰ্বাচনৰ নিৰ্দয়, অন্ধ নিয়মৰ দ্বাৰা শাসিত।
  সঁচা, তেওঁ এনেকুৱা দানৱ দেখিছিল যিয়ে তেওঁক আৰু তেওঁৰ প্ৰেমিকাক আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত পেলাই দিছিল। প্ৰথম দৃষ্টিত ইয়াৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব প্ৰমাণিত হয়। কাৰণ, যদি চয়তান আছে, তেন্তে ফেৰেস্তাও আছে। যদি পোহৰ আছে, তেন্তে আন্ধাৰ! প্ৰথম দৃষ্টিত এইটো এটা স্বতন্ত্ৰতা।
  - কিন্তু তাত নাছিল! - য়াংকাই মনতে ক"লে। ভৰি দুখন দুবাৰমান ষ্টাম্প মাৰিলে যাতে তেজবোৰ ওলাই যায় আৰু শিশুটিৰ ঘাঁ হোৱা, উদং ভৰিৰ অসহ্য খজুৱতিবোৰ দুৰ্বল হৈ পৰে।
  সঁচাকৈয়ে বিৱৰ্তনে নীতিগতভাৱে দানৱ আৰু ফেৰেস্তাৰ দৰে মহাসত্তাৰ জন্ম দিব পাৰে। তেওঁ পঢ়াৰ দৰে এজন বিখ্যাত লেখকৰ হাইপাৰপ্লাজমাৰ বিৱৰ্তন হৈছে! সঁচাকৈয়ে সৰলৰ পৰা জটিললৈ ক্ৰমান্বয়ে পৰিৱৰ্তন, এণ্ট্ৰপি বৃদ্ধি।
  প্ৰগতিৰ বিকাশৰ লগে লগে মনৰ এক প্ৰকাৰ শক্তিশালীকৰণ আৰু ইয়াৰ পৰিৱৰ্তন! উদাহৰণস্বৰূপে, শূন্যতা, তৰাৰ শক্তি, পালছাৰৰ স্পন্দন, জগত আৰু সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ মাজত বিভিন্ন ফাট, বেলেগ স্তৰৰ ছুপাৰ সত্তাৰ জন্ম কিয় নিদিয়ে! কাৰণ, নীতিগতভাৱে এইটো যথেষ্ট সম্ভৱ। যদি আপুনি জীৱনৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত প্ৰজন্মৰ তত্ত্বত বিশ্বাস কৰে, তেন্তে দানৱ, দানৱ আৰু সম্ভৱতঃ ফেৰেস্তাৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত প্ৰজন্মৰ অনুমানত বিশ্বাস নকৰে কিয়। বিশেষকৈ প্ৰাচীন ৰুছৰ লোককথা অনুসৰি ঈশ্বৰ আৰু চয়তানে একেলগে পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিছিল। প্ৰাচীন ৰাছিয়ানসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে চয়তানও ঈশ্বৰৰ দৰেই চিৰন্তন।
  মানুহবোৰে প্ৰায়ে খ্ৰীষ্ট আৰু চয়তান দুয়োকে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল! আনকি এটা প্ৰাচীন প্ৰবাদ আছিল- ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰক আৰু চয়তানৰ আগত প্ৰণাম কৰক! গতিকে দানৱৰ উপস্থিতি: কোনো যত্নশীল সৃষ্টিকৰ্তা থকাটো কোনো কাৰণতে সত্য নহয়।
  আন এটা বিকল্পও সম্ভৱ। এইবোৰ যে দানৱ সেই ধাৰণাটো তেওঁ ক"ৰ পৰা পালে? হয়তো এইবোৰ কিছুমান চুপাৰ-সভ্যতাৰ প্ৰতিনিধি যিয়ে এইদৰে মজা কৰে... গেম কনছ'লত সৰু ল'ৰা-ছোৱালীৰ দৰে: বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ আকাৰ!
  - আৰু কি? বহুত ভাল হ"ব পাৰে! - য়াংকাই মনতে ক"লে।
  যদি আপুনি ভাবি চায় - ই যুক্তিসংগত; কল্পনা কৰক এটা ছুপাৰ-চিভিলাইজেচন! সকলো বস্তুগত প্ৰয়োজন পূৰণ হৈছে, অনন্ত জীৱন, অমৰত্ব বাস্তৱত পৰিণত হৈছে, অন্য জগত জয় কৰি বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক কৰ্কট ৰোগলৈ ৰূপান্তৰিত কৰাৰ ইচ্ছা নাই! কাৰণ, সকলো প্ৰজাতিৰ ভাগ্য ভাল নহয়: ইহঁতে আনৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰি ভাল পায়। নহ"লে বহু আগতেই ভয়ানক যুদ্ধত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন ধ্বংস হৈ গ"লহেঁতেন। কল্পনা কৰকচোন দুটা বা তাতকৈ অধিক ছুপাৰ-চিভিলাইজেচনৰ মাজত ডুৱেল! তেনে ধৰণৰ অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰি যুদ্ধ: যে শাৰীৰিক আইন নিয়ম, কম্পিউটাৰ গেম প্ৰগ্ৰেমৰ দৰে পৰিৱৰ্তিত হয়...
  আন এলিয়েনৰ লগত খেলি নহ"লে কেনেকৈ মজা কৰিব পাৰি? কেনেবাকৈ মানুহে মেকুৰী, কুকুৰ, নিগনিৰ লগত খেলি ভাল পায়। একেটা মেকুৰীয়ে মাউছৰ সৈতে খেলি মজা কৰি আছে, যিয়ে বিকশিত বুদ্ধিমত্তাৰ ইংগিত দিয়ে। য়াংকা এক প্ৰকাৰৰ নিগনি হৈ পৰিছে নেকি?
  এটা অতিসভ্যতাই তেওঁক আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডলৈ দলিয়াই দিলে! তাইৰ বাবে ই কেকৰ টুকুৰা! বা হয়তো মই সেইটোও পৰিত্যাগ কৰা নাছিলো! হয়তো আচলতে "দ্য মেট্ৰিক্স" চিনেমাখনৰ দৰেই, এক প্ৰকাৰৰ ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটিত। কাৰণ, আনকি ৰুচিকো ইলেক্ট্ৰনিকছৰ দ্বাৰা প্ৰেৰণ কৰিব পাৰি। ইয়াৰ পৰাই মনলৈ আহে টোটেল ৰিক"ল ছবিখনৰ সদ্ভাৱৰ শ্ব"ৱাৰ্টজৰ। হয়, আমেৰিকানসকলে চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিব জানে, তেওঁলোকৰ বহুত ভাল ধাৰণা আছে। আৰু কাৰ্টুনবোৰ কেৱল বৰ ভাল, বিশেষকৈ ডিজনীৰ। তেওঁ আমেৰিকান কাৰ্টুন ভাল পায়, ইয়াৰ কাহিনীভাগ অতি তীব্ৰ, সক্ৰিয় আৰু ৰঙীন চিত্ৰনাট্য। হিচাপ কৰাৰ একেবাৰেই প্ৰয়োজন নাই; যে আমেৰিকাত মূৰ্খ বাস কৰে। আমেৰিকা সমগ্ৰ বিশ্বৰ পৰা টানি অনা শ্ৰেষ্ঠ মনবোৰেৰে গঠিত। আৰু হলিউড কিবা এটা! আমেৰিকাৰ কল্পবিজ্ঞান লেখকসকলে লিখা সত্যটো গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয়। উদাহৰণস্বৰূপে, ষ্টিফেন কিং, ছবিৰ অভিযোজনবোৰ বেয়া নহয়, কিন্তু গ্ৰন্থসমূহৰ উপস্থাপন দুৰ্বল। গধুৰ, আঠাযুক্ত উপস্থাপনৰ বাবে আকৰ্ষণীয় ধাৰণাবোৰ নিজেই নষ্ট হৈ যায়। পঢ়াতকৈ চাবলৈ ভাল আমেৰিকান নাই। ইয়াত চিনেমাখন: নাইট ৱাচ ইমানেই বেয়া! অৱশ্যে পঢ়াটোও আমোদজনক নহয়!
  এতিয়া যদি আৰ্মাগেডনৰ ৰামধেনুক এখন ছবি হিচাপে গঢ়ি তোলা হয় তেন্তে বৰ ভাল হ"ব! ইমান শীতল টুকুৰা। আৰু যুঁজবোৰ মাত্ৰ চুপাৰ, উন্মাদ গতিশীলতা, আৰু প্ৰতিবাৰেই নতুন কিবা এটা! এইটো আপোনাৰ বাবে মুক্তি - কি যুঁজ নহয়, আকৌ এটা অনুভূতি!
  আন্ধাৰ হৈ আহিল: এই পৃথিৱীৰ গোধূলি ওচৰ চাপি আহিছিল। অৱশ্যে ৰাতিটো গ্ৰীষ্মকালীন হ"ব বুলি আশা কৰা হৈছিল, উষ্ণ!
  আলীয়ে ইয়াংকুক সুধিলে:
  - তোমাৰ নিজৰ ঘৰ আছে নেকি?
  - হয়, নিশ্চয়! বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে এটা এপাৰ্টমেণ্ট! - ল"ৰাটোৱে খৰধৰকৈ উত্তৰ দিলে।
  - ডাঙৰ নেকি?
  - ভাল নহয়! আৰু বহুত বিচাৰিম! - য়াংকাই অনুশোচনা কৰি ক"লে। - এপাৰ্টমেণ্টটো দুটা কোঠাৰ, আৰু মোৰো সৰু ভনীয়েক আছে।
  - বেছি নহয়! অট্টালিকাবোৰ সংকীৰ্ণ। উপপত্নী হ"লে হাৰেমত, কোমল বিচনাত থাকিব পাৰি। অন্যথা ৰাতিটো দাস বেৰেকত কটাব লাগিব। যাৰ অৰ্থ হ"ল ৰাতিটোৰ বাবে শিকলিৰে বান্ধি ৰখা।
  সাদাতে উত্তৰ দিলে:
  - শিকলিবোৰ দামী আৰু সেইবাবেই সকলোকে বেণ্ডেজেৰে বান্ধি নাৰাখে! কেৱল আটাইতকৈ বিপদজনক দাস, আমি ল"ৰাবোৰ, নহ"ম!
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়ি মন্তব্য কৰিলে:
  - অলপ সান্ত্বনা!
  - কিন্তু তথাপিও শিকলিৰে বন্ধাতকৈ ভাল। বিশ্বাস কৰক, ই ক্ৰিপি। - সাদাতে কান্ধ দুটা জোকাৰিলে। - যেনে, মই শিকলি এটাত বহি আছিলো, বেণ্ডেজত, আৰু মই জানো যে সেইটো কি। বিশেষকৈ যদি এই প্ৰক্ৰিয়াত আপোনাৰ পিঠিখন পেচোৱা হয়।
  - সেইটো কেনেকুৱা?
  - যেতিয়া মূৰটো ভৰিৰ ওচৰলৈ আনি বাহু দুটা পেচোৱা হয়। আৰু তেওঁলোকে এই ৰূপত কৰিব পাৰে; এসপ্তাহৰ বাবে এৰি দিব।
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - এইটো ভয়ংকৰ!
  - নিশ্চিতভাৱে! নিজে অনুভৱ কৰা নাই যদি এনেকুৱা কিবা এটা কল্পনা কৰাটো কঠিন! - সাদাতে কাষলৈ থু পেলালে। - কিন্তু সাধাৰণতে মই তলত দিয়া পৰামৰ্শ দিওঁ: নিৰৱে আচৰণ কৰক, চাবুকৰ নতুন আঘাতৰ সন্মুখীন নোহোৱাকৈ।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - এইটোৱেই শ্ৰেষ্ঠ! কেৱল এক্সপ"জাৰ সাময়িক হ"ব।
  য়াংকাই লগতে কয়:
  - হয়তো আমি মনে মনে থাকিম!
  অৱশেষত তিনি মিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ পেলিচেড থকা এটা টাৱাৰৰ ওচৰ পালেগৈ। দাসসকলক ভিতৰলৈ আনি ধাৰাটোৰ কাষ চাপিবলৈ দিয়া হ"ল। বান্ধি থোৱা হাত দুখন মুক্ত হ"ল, আকৌ লৰচৰ কৰি কি আনন্দ লাগিল। ৰছীডালে দাগ আৰু ঘাঁ এৰি থৈ গৈছিল, আৰু মোৰ আঙুলিবোৰ বেঁকা কৰাটো কঠিন হৈ পৰিছিল।
  য়াংকাই আনন্দৰে মুখখন ধুই ঠাণ্ডা পানীত ঘাঁ হোৱা ভৰি দুখন ঠাণ্ডা কৰিলে। বগলী ধুই পেলালোঁ। আন ল"ৰাবোৰেও ধুই পেলালে;কিশোৰ-কিশোৰীবোৰ সাধাৰণতে প্ৰাপ্তবয়স্কতকৈ বেছি পৰিষ্কাৰ। ইয়াৰ পিছত দাসসকলক বিশেষভাৱে ভালকৈ খুৱাই দিয়া নহ"ল। যিহেতু এই অঞ্চলটো গ্রীষ্মমণ্ডলীয় আছিল, আৰু বছৰজুৰি ফল-মূলৰ খেতি হৈছিল, সেয়েহে ইহঁতে মূল খাদ্য গঠন কৰিছিল। সাধাৰণতে উদ্ভিদৰ খাদ্যই তাইক সন্তুষ্ট কৰা নাছিল;য়াংকাই সঁচাকৈয়ে মাংস বিচাৰিছিল, কিন্তু সেইটো বিচাৰিলে আৰু এটা চৰ খোৱাৰ আশংকা থাকিব। তাৰ পিছত দাসসকলক বিচনাত লৈ যোৱা হ'ল;ৰাতিটো বিশেষ দীঘলীয়া হ'ব বুলি ভবা নাছিল।
  দাসবোৰ ডালত শুই পৰিল;কম্বল নাছিল যদিও অলপ ঠাণ্ডা আছিল আৰু ল'ৰাবোৰে খৰখেদাকৈ নিজকে পত্ৰবোৰত পুতিবলৈ ধৰিলে। য়াংকাই অৱশ্যে টোপনি অহা নাছিল। কাষ আৰু পিঠি চাবুকেৰে কাটি পেলোৱা হৈছিল, আৰু সেইবোৰত শুই থকাটো বেদনাদায়ক আছিল। ভাগৰুৱা ভৰি দুখন বিষাইছিল, ভঙা তলুৱা ফাটিছিল, তেজ ওলাইছিল আৰু সাধাৰণতে ল"ৰাটোৱে ভাঙি যোৱা অনুভৱ কৰিছিল। এতিয়া তেওঁ দাস! তুচ্ছ জীৱ! মাত্ৰ এটা কৃমি। আৰু সঁচাকৈয়ে গোটেই জীৱন মাৰপিট, টান শৰীৰ আৰু খালী পেট সহ্য কৰিব লাগিবনে? এনেকৈ কেনেকৈ জীয়াই থাকি চিৰদিনৰ বাবে কষ্ট পাব?
  আনহাতে আমি পলাবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত নহয়নে? কিন্তু ক"ত? তাৰোপৰি আজি মোৰ একো কৰিবলৈ শক্তি নাই মাথোঁ! মোৰ পেশীবোৰ ষ্ট্ৰাইক হৈ আছে, মোৰ পোৱালিবোৰ বিশেষকৈ বিষাইছে, আৰু মোৰ হাতৰ কব্জিবোৰ ৰছীডালে চেপিছে। তদুপৰি তেওঁ বোধহয় ধৰা পৰিব আৰু বিষয়টো কেৱল চৰ মাৰিলেই সীমাবদ্ধ নাথাকিব। আনকি মৌলিক পৰিকল্পনাও নহয়: ক"ত লুকাই থাকিব লাগে, আন কাৰোবাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত পলায়নবাদী দাস হিচাপে কেনেকৈ জীয়াই থাকিব পাৰি... অভ্যস্ত হোৱাটো ভাল, ভালদৰে চাব লাগে আৰু সঠিক মুহূৰ্তটো জব্দ কৰাটোৱেই ভাল।
  ল"ৰাটোৰ মূৰৰ চিন্তাবোৰ সম্পূৰ্ণ বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিল, আৰু সি এটা তলহীন, চিয়াঁহীৰ দৰে অগাধত পৰিল। ভাগৰ ইমানেই বেছি আছিল যে য়াংকাই কাৰ্যতঃ সপোন দেখা নাছিল, মাথোঁ কেতিয়াবা ভয়ংকৰ কিবা এটাৰ ফাটি যোৱা ছবিহে দেখা দিছিল, কিন্তু তেওঁ কোনো প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰা নাছিল।
  তেওঁলোকে দাসসকলক সোনকালে জগাই দিলে, এটা বাগল বাজিল আৰু এটা চাবুকে তেওঁলোকৰ উদং ভৰি দুখনত আঘাত কৰিলে:
  - সাৰ পাবা, তুমি কুকুৰ জনগোষ্ঠী! - অভাৰচিয়াৰসকলে চিঞৰি উঠিল।
  টোপনি তুলনামূলকভাৱে কম আছিল আৰু মোৰ শক্তি সম্পূৰ্ণৰূপে ঘূৰাই পোৱা নাছিল। ল"ৰা আৰু আন আন দাসবোৰক গা ধুবলৈ ধাৰাটোলৈ খেদি পঠিওৱা হ"ল। জীৱ-জন্তুৰ দৰেই অসাৱধানতাৰে সিহঁতৰ টাবত লঘু নিৰামিষ ব্ৰেকফাষ্ট এটা ঢালি দিয়া হ"ল (আৰু সিহঁতে সিহঁতক কিছু উৎসাহও দিলে যাতে সিহঁতে খৰকৈ খাব পাৰে) আৰু পৰৱৰ্তী গঠনটো। সন্মুখত আছিল এক নতুন পৰিৱৰ্তন।
  আলীয়ে সুধিলে:
  - কেনেকৈ শুইছিলা?
  - মোৰ কাষবোৰ বিষাইছিল, কিন্তু ইমান জিৰণি লৈছিলোঁ, যথেষ্ট নহ"লেও!
  - কি, সপোন দেখিছিলা নেকি?
  - মোৰ মনত নাই! সপোন দেখিবলৈ বৰ ভাগৰি পৰিছো!
  - আৰু মই সপোন দেখিছিলো যে মই এজন যোদ্ধা, ঘোঁৰাত উঠি সকলো শত্ৰুক কাটি পেলাইছো। আৰু আনকি চুলতানেও মোক সোণৰ শিকলিৰে পুৰস্কৃত কৰিলে।
  সাদাতে বাধা দিলে:
  - ঠিক শিকলি! দাস প্ৰতীক!
  - কিন্তু সোণালী! আৰু তাইও পিন্ধিছিল এটা ডাঙৰ পান্না! মোৰ মুঠিৰ আকাৰ এই! - ল'ৰাটোৱে তাৰ কেলাছ হাতখন টুইষ্ট কৰি ক'লে।
  - এই সকলোবোৰ সপোন! আমাৰ আগলৈ এটা কঠিন দিন! আমি পাহাৰ বগাব লাগিব।
  - আমি যিমানেই সহ্য নকৰোঁ। - য়াংকাই ক"লে।
  - চাওঁকচোন! দেখাত আপোনাৰ বাবে ই মিঠা নহ"ব, আমিও নহ"ম৷
  স্তম্ভটো আগবাঢ়ি গ"ল। আগৰ বাটটো আছিল দীঘলীয়া আৰু অতি কঠিন।
  য়াংকাই সকলোৰে লগত খোজ কাঢ়ি গ"ল, অলপ লম্ফ-জম্ফ হৈ, ল"ৰা-ছোৱালীবোৰৰ ভৰি দুখন ভাঙি গ"ল। সঁচা, ৰাতি ৰাস্তাত বৰষুণ দি খোজ কঢ়াটো অলপ সহজ হৈ পৰিল! খালী ভৰিৰ মাজেৰে, গৰম ডোখৰৰ মাজেৰে ছিটিকি গৈ ঢৌৰ গতি অনুভৱ কৰাটো কিমান ভাল লাগে। ল"ৰাটোৱে ফিলিবাষ্টাৰ হোৱাৰ কথা ভাবিলে। চেজ, ফাইট, বৰ্ডিং! ৰোমাঞ্চ!
  মৰ্গান, ফ্লিণ্ট, কেপ্তেইন ব্লাডৰ সময়বোৰ মনত পেলাওক। ইয়াত হলিউড বিশেষভাৱে আকৰ্ষণীয়, বিভিন্ন ধৰণৰ দৰ্শনীয় শ্বুটিং।
  পাইৰেটছ! শব্দটোৰ নিজৰ অৰ্থ হৈছে: ভাগ্যৰ চিকাৰী! এই পৃথিৱীত: তেওঁ আগতে কেতিয়াও বন্দুক দেখা নাছিল। কেৱল চেবাৰ, তৰোৱাল, তৰোৱাল লৈ কিয় যুদ্ধ কৰিব! গতিকে আদিম পিষ্টলে কাণ বন্ধ নকৰাকৈ আৰু ভাল৷
  কোৱাৰ দৰে: আপোনাৰ ক"লা পিষ্টল ক"ত?
  ডাঙৰ গাড়ী ঘৰটোৰ ওপৰত!
  ভদকা আৰু চিগাৰেট লাগে নেকি?
  বিশেষভাৱে দুটা পেক!
  য়াংকাই সুধিলে যে তেওঁ কেনেকৈ সাদাতক বেছি স্মাৰ্ট বুলি ভাবিছে:
  -আপোনাৰ গ্ৰহত জলদস্যু আছে নেকি?
  তেওঁ খঙেৰে উত্তৰ দিলে:
  - এইটো যথেষ্ট ভালপোৱা! সঁচা, ইয়াৰ পৰা সাগৰলৈকে বহু দূৰত, কিন্তু তাত থকা সকলো বস্তুৱেই ইমান ভালপোৱাৰে ভৰি আছে৷
  - জলদস্যুবোৰৰ বন্দুক আছে নেকি?
  - বন্দুক?
  - আগ্নেয়াস্ত্ৰ!
  - ঠিক তোমাৰ পৃথিৱীৰ দৰেই! নাই কি, নাই যে নাই! - সাদাতে নিশ্চিত হ"বলৈ মূৰ জোকাৰিলে। - এইটো এতিয়াও উদ্ভাৱন হোৱা নাই!
  - গতিকে, প্ৰাচীন কালৰ দৰেই, এটা তৰোৱাল নিতম্বলৈকে আৰু যুদ্ধত!
  - হয়, দেখাত তেনেকুৱাই! বাৰু, মই ভাবো আপুনি এই কথা বুজি পাইছে!
  য়াংকাই সুধিলে:
  - আপুনি নিজেই পাইৰেট হ'ব বিচাৰেনে?
  - কেনেকৈ কওঁ! এইটো মোৰ শৈশৱৰ সপোন নাছিল, কিন্তু তথাপিও দাস হিচাপে পচি যোৱাতকৈ ভাল। অৱশ্যে গেলিত উঠাৰ সুযোগ আছে। তাত এজন দাসৰ বাবে বৰ কঠিন, কিন্তু ভাগ্যৰ সৈতে... - সাদাতে অনিচ্ছাকৃতভাৱে লৰচৰ কৰিলে, কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা কঠিন হৈ পৰা পেশীবোৰক দুচেকেণ্ডমান টেন কৰি, ৰছীডাল ভাঙিবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  - মই পঢ়িলোঁ ইয়াৰ বিষয়ে! - য়াংকাই উশাহ এৰি মুখখন মুখখন কুটি কুটিলে; ৰুক্ষ শিল এটাত সোঁফালৰ ডাঙৰ ভৰিৰ আঙুলিটো ঘাঁ কৰিলোঁ।
  - মই মাত্ৰ পঢ়িলোঁ! উফ! যদিও আপুনি জানে: সকলো দাসৰ জলদস্যু হোৱাৰ সুযোগ নাথাকে, যদিও তেওঁলোক নিপুণ আৰু শক্তিশালী। - সাদাতে ওঁঠ দুটা কুটি এটা টিউব কৰি ল"লে।
  - কিয়?
  - বেছিভাগ জলদস্যু মানুহ নহয়!
  য়াংকাই হুইচেল মাৰিলে:
  - তেনেকুৱাই নেকি? মানুহকো নহয়!
  - সেইটোৱে! ডাঙৰ বাদামী বেং-লিলি পেড হাইব্ৰিডৰ দৰে জীৱ। ইহঁত উৎকৃষ্ট সাঁতোৰবিদ আৰু পানীৰ তলত বহু সময় থাকিব পাৰে। এই প্ৰজাতিটো মূলতঃ জলদস্যু! আৰু তেওঁ অতি নিষ্ঠুৰ কাম কৰে। বিশেষকৈ তেওঁলোকে সকলো বন্দীকে নিৰ্যাতনৰ বলি কৰাটো বাধ্যতামূলক, আৰু এই বা সেই তথ্য জানিবলৈ বা মজা কৰিবলৈ নহয়। তেওঁলোকে আপোনাৰ সাহসৰ স্তৰ বিচাৰি উলিয়ায়, আপুনি মানুহ বুলি কোৱাৰ যোগ্য নে নহয়। অৱশ্যে মহিলাসকলকো অত্যাচাৰ কৰা হয়। চিঞৰ-বাখৰ নকৰাকৈ সহ্য কৰিব পাৰিনে? খুব কমেইহে কোনোবাই বাচি যায়। এসময়ত জলদস্যুৰ পৰা একেবাৰেই জীৱন নাছিল, তেওঁলোকৰ সাগৰৰ ওপৰত অবিভক্ত আদেশ আছিল। কিন্তু শেহতীয়াকৈ শাসকসকলে একত্ৰিত হৈ (যিটো বিৰল) তেওঁলোকক ঠাই দিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল।
  - তথাকথিত সাৰ্বজনীন সংহতি! - য়াংকাই আনন্দত ক"লে।
  - তেনেকুৱা কিবা এটা! আন প্ৰজাতিৰ ভিতৰত কেৱল এলফেহে মানুহৰ লগত দয়ালু ব্যৱহাৰ কৰে যদিও ভাড়াতীয়া হিচাপে ইহঁতে ভালদৰে হত্যা কৰিবলৈ সক্ষম!
  - আগতে কেতিয়াও এলফ দেখা নাই!
  - আমাৰ গ্ৰহত, সিহঁত বিৰল! কিন্তু ৰাজধানীত নিশ্চিতভাৱে লগ হ"ব। অৱশ্যে সাৱধান হোৱাটো প্ৰয়োজন, বিশেষকৈ পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰত, তেওঁলোক মৰমলগা ল"ৰাৰ প্ৰতি অতি লোভী। আৰু তেওঁলোকে অস্বীকাৰ কৰাটো সহ্য নকৰে!
  - এই কথাটো মই হিচাপত লম! - য়াংকাই কঁপি উঠিল, যদিও ঘামৰ গুটিয়ে তেওঁৰ শৰীৰটো ঢাকি ৰাখিলে আৰু তেওঁৰ ঠাণ্ডা লাগিল।
  - কিন্তু যদি আপুনি এলফৰ হাৰেমত শেষ হয়, তেন্তে আপুনি সুখেৰে জীয়াই থাকিব। এলফসকলে দাসসকলৰ লগত ভাল ব্যৱহাৰ কৰে আৰু প্ৰতিটো সৰু সৰু কথাৰ বাবে আপোনাক মাৰপিট নকৰে। অৱশ্যে পুৰুষতকৈ এলফ বেছি, আৰু তেওঁলোকে ল"ৰাকো ভাল পায়।
  - দুৰ্বল হ"লেও ই এক সান্ত্বনা! কিন্তু আপুনি জীয়াই থাকিব পাৰে। আৰু এগৰাকী মহিলাৰ লগত বহুত বেছি সুখদায়ক!" য়াংকাই মান্তি হ"ল।
  - পিছতহে: যেতিয়া দাড়ি বাঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰে (এলফসকলে ইয়াক ঘৃণা কৰে), তেওঁলোকে ইয়াক কোনো ব্যক্তি বা বামনক বিক্ৰী কৰিব পাৰে, আৰু এইটো সঁচাকৈয়ে বেয়া। মই মাত্ৰ এবাৰহে এটা gnome দেখিছো, আৰু মই ক"ব পাৰো যে এইবোৰ এই পৃথিৱীৰ বাহিৰৰ টাইপ। এইটো সঁচা যে আমাৰ পৃথিৱীত gnome ৰ কোনো বসতি নাই, আৰু তেওঁলোকৰ হাতত কি তথ্য আছে সেয়া বেলেগ আৰু কেতিয়াবা পৰস্পৰ বিৰোধী।
  - কিমান পৰস্পৰ বিৰোধী?
  - বুজি নাপাবা! ভাল হওক বা বেয়া হওক! gnome এজন ব্যক্তি নহয়, আৰু মানুহৰ দৰে আচৰণ নকৰে। গুজৱ ওলাইছে যে তেওঁলোক নৃশংস আৰু সতেজ মাইকী মাংস ভাল পায়। তদুপৰি ছোৱালীকেইজনীক উতলা পানীত জীয়াই উতলাই দিয়া হয়, আৰু তাৰ আগতে মাংসখিনি সোৱাদযুক্ত কৰিবলৈ অবিশ্বাস্যভাৱে গৰম ঘাঁহেৰে কোবাই দিয়া হয়।
  - কি ভয়ানক! - য়াংকাই মূৰ জোকাৰি উত্তৰ দিলে।"আচলতে নাৰী গৌৰৱ আৰু সাধাৰণ আৰাধনাৰ বিষয়।"
  - হায় এইবোৰ নিয়ম! আৰু তাৰ পৰা আঁতৰি যাব নোৱাৰি। অমানৱৰ পৰা আপুনি মানৱতা আৰু দয়াৰ দাবী কৰিব নোৱাৰে!
  য়াংকাই কান্ধত হাত থৈ ক"লে:
  - মানৱতাৰ দাবী কৰিব নোৱাৰি, কিন্তু মৌলিক সহানুভূতিৰ দাবী কৰাটো সম্ভৱ বুলি মই ভাবো!
  - ভুক্তভোগীয়ে এই বিষয়টোৰ ওপৰত জল্লাদৰ লগত কথা পাতিবলৈ দিয়ক। "সাদাতে ভৰিৰে শিল এটা ওপৰলৈ দলিয়াই দিলে, তাৰ পিছত বুঢ়া আঙুলিৰে নাকটোলৈ হাতখন আগবঢ়াই দিলে। - মই পাঁচ ক্লিক বাজি মাৰিবলৈ ইচ্ছুক যে তুমি এইটো কৰিব নোৱাৰা। - ল"ৰাটোৱে হঠাতে বিষয়টো সলনি কৰিলে।
  - নাই কিয়, পাৰিম! - য়াংকাইও একেদৰেই খালী ভৰিৰে নাকটো চুই দিলে, তাৰ ওপৰত ৰক্তাক্ত ৰেখা এটা এৰি দিলে।
  সাদাতে হুইচেল মাৰিলে:
  - বাৰু, তুমি হাতুৰী! আমাৰ ল'ৰা! বাৰু ঠিক আছে ৰেষ্ট ষ্টপত মোক টুকুৰা টুকুৰ কৰি মাৰিব পাৰিবা। মোৰ কপালটো মজবুত, ই সহ্য কৰিব!
  - মই বিশ্বাস কৰোঁ! কিন্তু ইচ্ছা কৰিলে মই আপোনাক সহজেই ক্ষমা কৰিব পাৰো!
  - নহয়! ঋণ পৰিশোধ কৰিব লাগিব! মই তোমাক ক্ষমা নকৰিলোঁহেঁতেন!
  - ঠিক আছে! ধিক্কাৰ তোমাক, ইমান সৰু কথা!
  ৰাস্তাটো ওপৰলৈ গৈ খোজ কাঢ়ি যোৱাটো বহুত কঠিন হৈ পৰিল। তদুপৰি বাটটো নিজেই এতিয়া আৰু মোটা শিলগুটিৰে নিৰ্মিত নাছিল, বৰঞ্চ চোকা পাহাৰৰ শিলেৰে নিৰ্মিত হৈ পৰিছিল। এতিয়া য়েংকিৰ বাবে প্ৰতিটো খোজেই প্ৰকৃত নিৰ্যাতন হৈ পৰিল, তেওঁৰ খালী ভৰি দুখন নিৰ্দয়ভাৱে জ্বলি গ"ল। আন ল"ৰাবোৰেও অস্বস্তি অনুভৱ কৰিছিল, কিন্তু কেৰাটিনযুক্ত, সদায় খালী ভৰিৰে শিশুৰ ভৰি দুখনে বোজা সহ্য কৰিব পাৰিছিল, কেলাছে ৰাস্তালৈ ভয় কৰা নাছিল। প্ৰাপ্তবয়স্ক দাসসকলে ৰুক্ষ জোতা পিন্ধিছিল। গতিকে ইমান "চৰম"ৰ লগত এতিয়াও অভ্যস্ত নোহোৱা য়াংকাৰ বাবে সেয়া আছিল আটাইতকৈ কঠিন। তেওঁ অনুভৱ কৰিলে; গোৰোহাত বাঁহৰ বাগিচা এখনৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়ি যোৱাৰ দৰেই লাগিছিল। চোকা শিলত খুন্দা মাৰি ভৰি দুখনে অধিক তেজ ওলাইছিল, তেজৰ টোপালবোৰ গোট খাইছিল। আলীয়ে এই কথা লক্ষ্য কৰিলে:
  - তুমি ৰক্তাক্ত ভাই! লগে লগে স্পষ্ট হৈ পৰে যে আপোনাৰ খালী ভৰিৰে খোজ কঢ়াৰ অভ্যাস নাছিল৷ তেনেকৈ বেছি দিন নাথাকিবা !
  তাৰ হুমুনিয়াহবোৰ ধৰি ৰাখিবলৈ অসুবিধা পাই য়াংকাই বিৰবিৰাই উঠিল:
  - হায়! মাত্ৰ মই ৰাজধানীত থাকো, আৰু কেৱল জিপ্সী ল"ৰা-ছোৱালীয়েহে খালী ভৰিৰে ঘূৰি ফুৰে! খালী ভৰিৰে ৰাস্তাৰে খোজ কাঢ়িলে মোক জৰিমনা বিহা হ"ব পাৰে! যদিও নাই, মই এতিয়াও নাবালক৷
  সাদাতে মাত দিলে:
  - বুজিলোঁ! আমাৰ সম্ভ্ৰান্ত সম্ভ্ৰান্ত লোকৰ সন্তান আছে: ঘৰতো তেওঁলোকে চেণ্ডেল পিন্ধিবলৈ চেষ্টা কৰে যাতে খালী ভৰিৰে দাসৰ দৰে দেখা নাযায়। এইবোৰ পক্ষপাতিত্ব। আৰু তাৰ পিছত যদি আপুনি সংঘটিতভাৱে দাসত্বত শেষ হয়, তেন্তে সেয়া বৰ কঠিন হৈ পৰে। অৱশ্যে দেখিছোঁ আপোনাৰ এটা প্ৰশিক্ষিত শৰীৰ আছে। হয়তো আপুনি আমাক কিবা এটা আকৰ্ষণীয় কথা ক'ব পাৰে। আপুনি সঁচাকৈয়ে কোনো যোদ্ধা নহয়, আৰু কোনো সম্ভ্ৰান্ত সহযোগী নহয়!
  বিষত চকু টিপিয়াই য়াংকাই উত্তৰ দিলে:
  - মই চাৰ্কাছৰ স্কুল এখনত পঢ়ো। অৰ্থাৎ তেওঁ নিপুণ আৰু শক্তিশালী হ"ব লাগিব।
  - চাৰ্কাছ কি?
  - এটা অতি আমোদজনক দৃশ্য। ইয়াৰ মূল উদ্দেশ্য মানুহৰ মনোৰঞ্জন। তেওঁলোকক এটা হাঁহি আৰু ভাল মেজাজ দিয়ক!
  সাদাতে এই কথাত সন্মতি দিলে:
  - আৰু কি? এইটো আচৰিত কথা! ভাল মেজাজ! ঠিক আছে, তোমাৰ আৰু কি আছে? যেনে, আপুনি উৰাজাহাজ চলাব পাৰিবনে?
  য়াংকাই বেদনাদায়ক হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - হয়, নিশ্চয়! এই ক্ষেত্ৰত আমি এচ! উদাহৰণস্বৰূপে, এনে কিছুমান বিমান আছে যিবোৰে একেলগে পাঁচশ মানুহ লোড কৰিব পাৰে। তাৰ পিছত দ্ৰুততম ঘোঁৰাতকৈ ত্ৰিশগুণ বেগেৰে লৰচৰ কৰক।
  - ৱাঃ! যদিও আমাৰ সাধুবোৰত তেনেকুৱা ফ্ৰিস্কি ঘোঁৰাও আছে! আইচহেণ্ড আৰু মাহমুদে লৰচৰ কৰি আছে। মাহমুদৰ পাগুৰি সৰি পৰিল। সি চিঞৰি উঠে: ৰ"বা, ঘূৰি আহি তুলি লওঁ। তেওঁ তেওঁক উত্তৰ দিলে।
  - চিঞৰি থাকোঁতে ইতিমধ্যে পাঁচশ মাইল উৰি গৈছিল। আৰু এতিয়া সকলো হাজাৰ।
  - মাইল কিমান? - য়াংকাই সুধিলে।
  - মোৰ খোজৰ প্ৰায় ডেৰ হাজাৰ! - সাদাতে উত্তৰ দিলে। - সাধাৰণতে বৰ বেছি নহয়!
  - ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল হাজাৰ কিলোমিটাৰতকৈও অধিক! আধা মিনিটত! এটা আমোদজনক কাহিনী। হয়, আমাৰ হাতত এতিয়াও এনে বিমান নাই, কিন্তু আমাৰ হাতত ৰকেট আছে৷ যিবোৰে আন গ্ৰহলৈ উৰি যায় সেইবোৰে প্ৰায় এই গতিবেগ লাভ কৰিব পাৰে। - মই লক্ষ্য কৰিলোঁ য়াংকা। - কিন্তু সাধাৰণতে প্ৰতিটো সাধুকথাকে ধৰি ৰাখিব নোৱাৰি, আৰু বিশেষকৈ কল্পবিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰত এই কথা সত্য। মানুহৰ কল্পনা সঁচাকৈয়ে সীমাহীন!
  সাদাতে এই কথাত সন্মতি দিলে:
  - সাধাৰণতে একটি অত্যাচাৰী: সীমাহীন উচ্চাকাংক্ষা আৰু সীমিত মন! অৱশ্যে সাধাৰণ মানুহৰ ক্ষেত্ৰতো এইটো সাধাৰণ কথা।
  বুঢ়ী য়াংকাই এনেদৰে খোজ দি যে তাইৰ আঘাতপ্ৰাপ্ত ভৰি দুখন কম চোকা শিলৰ ওপৰত থিয় হৈ থাকে, বিৰবিৰাই উঠিল:
  - সততা এটা নিৰ্বাচিত ধাৰণা! সাৰ্বজনীন প্ৰতাৰণা! অৱশ্যে এই ক্ষেত্ৰত মই মিছা কোৱা নাই৷
  আলীয়ে ফুচফুচাই সুধিলে (যদিও এইবাৰ অভাৰচিয়াৰে আচৰিত ধৰণৰ লাজ দেখুৱালে):
  - গতিকে আন জগতলৈ যাত্ৰা কৰিব পাৰিবা?
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, নাই! মানুহে মাত্ৰ এটা চন্দ্ৰ ভ্ৰমণ কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। আনকি মংগল গ্ৰহলৈ উৰণো: এতিয়ালৈকে বিশুদ্ধ কল্পবিজ্ঞান। সাধাৰণতে মহাকাশ অন্বেষণ অতি লাহে লাহে আগবাঢ়িছে, কম্পিউটাৰৰ দ্ৰুত বিকাশৰ কথা নকওঁৱেই। কিন্তু মানুহে এতিয়াও নিজৰ গ্ৰহটোক ভৰিৰে গচকি আছে।
  সাদাতে দাৰ্শনিকভাৱে মন্তব্য কৰিছিল:
  - কাৰণ আপোনাৰ বহুতো ৰাজ্য আৰু জনগোষ্ঠী আছে। গ্ৰহটোৰ এজন মালিক থাকিব লাগিব। এই ক্ষেত্ৰতহে অগ্ৰগতি সম্ভৱ, আৰু দামৰ কোনো গুৰুত্ব নাই।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - মানৱতাক একত্ৰিত কৰিব বিচৰা নায়ক আছিল যদিও সদায় কিবা এটাই বাধা দিছিল। হয় চুটি জীৱন, নহয় শক্তিশালী বিৰোধী। ইয়াৰ উপৰিও বহু সময়ত মহান লোকৰ সিংহাসনৰ ঠাইত তুচ্ছতাই ল"লে। ক"ব লাগিব যে গণতান্ত্ৰিক দেশত নেতাৰ লগত সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছিল। উদাহৰণস্বৰূপে জৰ্জ ডব্লিউ বুশ্বৰ বুদ্ধিমত্তাৰ মাত্ৰা অতি কম আৰু স্মৃতিশক্তি দুৰ্বল আছিল। বাৰু, আমেৰিকাই এজন কৃষ্ণাংগ মানুহক ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰাৰ পৰ্যায়লৈকে ডুব যোৱাটো সম্পূৰ্ণ অপমানজনক। এনে এখন দেশৰ বাবে এনে "ষ্টিং-ষ্টেং" বনাওক! সাধাৰণতে জনপ্ৰিয় নিৰ্বাচন: এইটোৱেইও ক্ষমতা নিৰ্বাচনৰ সৰ্বোত্তম উপায় নহয়। যদিও হয়তো ৰাজতন্ত্ৰতকৈ ভাল।
  সাদাতে ৰিপৰ্ট কৰিছে যে:
  - ক্ৰোধিত ঈশ্বৰৰ অৰ্ডাৰত ছুপাৰগ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰকো কাৰ্ডিনেলৰ পৰিষদে নিৰ্বাচিত কৰে। আচলতে আগতে সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰজা আৰ্ক কাৰ্ডিনেল আছিল যদিও এতিয়া সকলো সলনি হৈছে।
  - কি অৰ্থত?
  - ৰজাই শাসন কৰিব বিচাৰে, আৰু ক্ৰমৰ পুতলা নহয়। অৱশ্যে এইটো একেবাৰে স্বাভাৱিক, কোনে কাৰোবাৰ তলত থাকিব বিচাৰে! অৱশ্যে সবিশেষ আৰু কুটিলতা নাজানো! হয়তো এনেকুৱা হ"ব, নহ"লে হয়তো বেলেগ হ"ব! "সাদাতে চোকা শিলত ৰুক্ষ গোৰোহাটো লৈ ভৰি দিলে আৰু লম্ফ-জম্ফ হৈ পৰিল, আৰু তাৰ ডাঠ ছালখন স্পষ্টকৈ বিন্ধি গ"ল।
  য়াংকাই জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে। আৰোহণ ঠেক হৈ পৰিল আৰু শিলবোৰ চোকা হৈ পৰিল। ল"ৰাটোৰ প্ৰকৃত বিষ হৈছিল, যেন গৰম লোহাৰে জ্বলি আছে। সতীৰ্থসকলৰ লগত কথা পাতিবলৈ কেইবাবাৰো চেষ্টা কৰিছিল যদিও ইয়াৰ ফলত আৰু সকাহ আহিব পৰা নাছিল।
  অত্যাচাৰ আৰু তীব্ৰ হৈ পৰিল, লেখ-জোখ ৰক্তাক্ত হৈ পৰিল। অৱশেষত ল"ৰাটোৱে সহ্য কৰিব নোৱাৰি আঁঠু লৈ পৰিল। এটা চাবুক তেওঁৰ পিঠিত পৰিল। য়াংকাই মাত্ৰ হুমুনিয়াহ কাঢ়িব পাৰিলে:
  - দয়া কৰক! দয়া কৰক!
  এজন বণিক তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহিল:
  - কি সেই কোলাহল!
  অধ্যক্ষজনে ঘূৰি আহিল:
  - বুজিছা, মহান আহমেদ, এই টমবয়, আৰু আগবাঢ়িব নিবিচাৰে!
  দাসৰ মালিকে কুকুৰা এটাক ইংগিত দিয়া শিয়ালৰ অভিনয়ৰে আদৰ কৰি সুধিলে:
  - কিয় নাযাবা প্ৰিয় সন্তান?
  চকুলোৰ মাজেৰে য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  "মই ভৰি দুখন সম্পূৰ্ণৰূপে হেৰুৱাই পেলাইছো আৰু খোজ কাঢ়িব পৰা নাই, বিশেষকৈ ইমান চোকা শিলত!"
  আহমেদে হাঁহিলে:
  - ঠিক আছে মোৰ ল'ৰা! যদি আপুনি খোজ কাঢ়িব নোৱাৰে, তেন্তে তেওঁলোকে আপোনাক কেৱল খোলাত খুন্দা মাৰিব বা মূৰটো কাটি পেলাব।
  য়াংকাই সঁচাকৈয়ে জীয়াই থাকিব বিচাৰিছিল, তেওঁ ব্যৱসায়ীজনক নিজৰ উপযোগিতাৰ বিষয়ে পতিয়ন নিয়াবলৈ আপ্ৰাণ চেষ্টা কৰিছিল:
  - মোক গাড়ীত থৈ দিয়া! তাৰ পিছত ভৰি দুখন ভাল হ"লে আকৌ যাম! কাৰণ, ইয়াৰ দ্বাৰা আপোনাৰ উপকাৰ হয়!
  - কেনেকৈ? - আহমেদে সুধিলে।
  - মোক বজাৰত বিক্ৰী কৰিব পাৰিবা ! আৰু তেনেকৈয়ে দেখা গ"ল: তুমি মোক একোৱেই খুৱাইছিলা! - ল'ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি ক'লে।
  - আপোনাৰ আয় কিমান ডাঙৰ? কোনোবা হাৰেমত বিক্ৰী হোৱাৰ বাহিৰে আৰু কি কৰিব পাৰি?
  প্ৰেৰণাৰ ঢৌ অনুভৱ কৰি য়াংকাই ক"লে:
  - মই খেল জানো মোৰ প্ৰভু! আৰু অতি আকৰ্ষণীয়! যদি আপুনি মোক অনুমতি দিয়ে, তেন্তে মই আপোনাৰ বাবে দাৰে ফিগাৰ কাটি দিম: এটা অতি আকৰ্ষণীয় খেলৰ বাবে। আমাৰ দেশৰ বহু জ্ঞানী ব্যক্তিয়ে ইয়াক এক বিশেষ কলা হিচাপে শ্ৰদ্ধা কৰে।
  আখমেদ ওচৰ চাপি আহিল, তেওঁৰ গধুৰ ঘামৰ গোন্ধ আহিল, মোটা কিন্তু শক্তিশালী শৰীৰৰ:
  - খেলৰ কথা কৈছা! সাধাৰণতে মই মাত্ৰ এটা খেলহে জানো, যেতিয়া তেওঁলোকে পাশা নিক্ষেপ কৰে। কিন্তু যদি আপুনি মিছা নকয় আৰু মই খেলখন ভাল পাওঁ, তেন্তে মই হয়তো আপোনাৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিম। - বণিকজনে ল"ৰাটোৰ চুলিত থপৰিয়াই দিলে। "ইমান ধুনীয়া মানুহ এজনক হেৰুৱাই দুখ লাগে।" ঠিক আছে. আমি আপোনাক সঁজুলিবোৰ দিম। গেৰ্ট্ৰুডে আপোনাৰ ভৰি দুখনলৈ চাবলৈ দিয়ক।
  ইয়াংকুক বান্ধি খুলি গাড়ীখনলৈ লৈ গ"ল। প্ৰায় ত্ৰিশ বছৰীয়া, ক"লা চুলি আৰু থাই টাইপৰ মুখৰ এগৰাকী মহিলা তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল। তাই অতি সাৱধানে প্ৰায় বিষ নকৰাকৈয়ে য়েংকিৰ তেজ ওলোৱা ভৰি দুখন ধুই দিলে। এতিয়াও কঠিন হ"বলৈ সময় নোহোৱা ল"ৰাটোৰ ঘাঁ হোৱা ভৰি দুখনে এক কৰুণ দৃশ্য উপস্থাপন কৰিলে। কেনেকৈ ভাঙি গৈছিল, কাটি পেলোৱা হৈছিল, এটাও বাসস্থান নাছিল। চোকা শিলে তলুৱাটোক মাছলৈ ৰূপান্তৰিত কৰি পেলালে। মহিলাগৰাকীয়ে মূৰ জোকাৰিলে।
  - বাহ, কেনেকৈ কাটি পেলালে বেবী! মাত্ৰ ক্ৰিপি! বাৰু, মই তোমাক কি কৰিম!
  য়াংকাই উত্তৰ দিলে:
  - কি কৰিব! ব্যৱহাৰ কৰা!
  - বাৰু, ঠিক আছে, মই তোমাক লুব্ৰিকেট কৰি দিম!
  মহিলাগৰাকীয়ে যেন ঔষধ বুজি পাইছিল;হাত দুখন আচৰিত ধৰণে লঘু হৈ পৰিছিল। তাই ভঙা পৃষ্ঠভাগ সাৱধানে তেল দিলে, আৰু তাৰ পিছত ল"ৰাটোৰ ভৰিৰ গোৰোহা আৰু পোৱালিবোৰ।
  য়াংকাই অনুভৱ কৰিলে যে এগৰাকী নাৰীৰ শৰীৰৰ স্পৰ্শ তেওঁৰ বাবে কিমান সুখদায়ক। বিশেষকৈ যেতিয়া তাই হাড় আৰু নক আউট হোৱা আঁঠুটো মালিচ কৰিছিল তেতিয়া সেইটো আছিল বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰা কিবা এটা, উচ্চমানৰ।
  - পেটটো অন কৰা, মই তোমাৰ পিঠিৰ চিকিৎসা কৰিম।
  ল"ৰাটোৱে মানিলে। কোমল হাত দুখনে পিঠিখন স্পৰ্শ কৰি চাবুকৰ ফলত হোৱা দাগ আৰু কটা ঠাইবোৰত মলমটো ঘঁহিবলৈ ধৰিলে। ইমান ভাল আছিল, শৰীৰলৈ জীপাল ঘূৰি আহিল। বিষটো কমি গ"ল। অৱশেষত গেৰ্ট্ৰুডে শেষ কৰিলে আৰু তাইৰ পিঠি আৰু কান্ধত ভালকৈ গুড়ি কৰিলে।
  - বাৰু, তোমাৰ বিষ কেনেকৈ নাছিল? - তাই মৃদু মাতেৰে সুধিলে।
  - নহয়! অলপ নহয়! - জীৱনলৈ অহা ল'ৰাটোৱে উত্তৰ দিলে। - বিপৰীতে মই আনন্দৰ শিখৰত আছো। মোৰ শক্তিশালী অনুভৱ হৈছে।
  - এই ক্ষেত্ৰত আপুনি মহান! বৰ ভাল ল'ৰা! - গেৰ্ট্ৰুডে তাইৰ মৰমলগা দাঁত দুটাৰে হাঁহি হাঁহি ক"লে। - সাধাৰণতে তোমাৰ দৰে মানুহক মই আদৰ কৰো! শ্যামলা চুলি ইমান ৰোমান্টিক! মই সকলো উজ্জ্বল আৰু পৰিষ্কাৰ বস্তু ভাল পাওঁ!
  - এইটো ভাল! - য়াংকাই উচ্চাৰণ কৰিলে। - যদিও অলপ ব্যায়াম কৰিলেও বেয়া নহ"ব!
  আহমেদে চিঞৰি উঠিল:
  - কথাৰ পৰা বাচাক বিচলিত নকৰিবা। কাম কৰিবলৈ দিয়ক!
  গেৰ্ট্ৰুডে হেলান দি ল"ৰাটোৰ ওঁঠত চুমা খালে। এগৰাকী প্ৰাপ্তবয়স্ক মহিলাৰ চুমাটো কিমান আবেগিক সেইটো দেখি য়াংকাই প্ৰায় শ্বাসৰুদ্ধ হৈ পৰিল। ছোৱালীৰ ভীৰু বুচৰ লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰি। নাৰীৰ ওঁঠ মৌৰ দৰে, মাত্ৰ পান কৰিবলৈ মন যায়। গেৰ্ট্ৰুডে কষ্টেৰে আঁতৰি আহি ল"ৰাটোৰ মূৰত চুমা খালে।
  - শান্ত হওক মৌ!
  য়াংকাই দীঘলকৈ উশাহ এটা ল"লে, উত্তেজনা লাহে লাহে পাৰ হৈ গ"ল। ইমান প্ৰাচ্যৰ আবেগ এই মহিলাগৰাকীৰ মাজত। বিশেষ কিবা এটা যিয়ে স্ফুলিংগ দিয়ে।
  ল"ৰাটোৱে আদিম সঁজুলিবোৰ তুলি লৈ ফিগাৰ কাটিবলৈ ধৰিলে। তেওঁ এই পৃথিৱীখনক আটাইতকৈ পুৰণি পাৰ্থিৱ দবা খেল শিকোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল"লে। যদিও প্ৰথম দৃষ্টিত আধুনিক ইলেক্ট্ৰনিক কৌশলৰ তুলনাত এই খেলখন আদিম যেন লাগে, সেয়া নহয়! দবা খেলৰ এলগৰিদমটো অতি জটিল;ডজন ডজন খণ্ডৰ তত্ত্ব আৰু বহু শ শ কিতাপ লিখা হৈছে। খেলখন আচৰিত, চহকী, বৌদ্ধিক। নেপোলিয়ন, টেমাৰলেন, ইভান দ্য টেৰিবল, পিটাৰ দ্য গ্ৰেট, জোচেফ ষ্টেলিন, এডলফ হিটলাৰ, চাৰ্চিল আৰু ৰুজভেল্টে ইয়াক খেলি ভাল পাইছিল। সাধাৰণতে যুক্তি আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ বিকাশ কৰা এক আচৰিত খেল। আধুনিক বেছিভাগ সামৰিক-অৰ্থনৈতিক কৌশলৰ কথা ক"বলৈ গ"লে ইয়াৰ কৌশল অত্যন্ত সহজ। যিমান পাৰি সোনকালে কূপ দখল কৰি পদাতিক বাহিনীৰ বিকাশ কৰি শত্ৰুৰ ওপৰত নিক্ষেপ কৰক। সাধাৰণতে বহু যুদ্ধত কেৱল পদাতিক বাহিনীৰে বেৰেকত ষ্টাম্পিং কৰিলেই জয়ী হ"ব পাৰি। আৰু কোনো হিচাপ নাই। আপুনি হাজাৰ হাজাৰ ভাৰ্চুৱেল সৈনিকক অৰ্থহীনভাৱে বাজি ধৰিব পাৰে, কিন্তু তথাপিও কম্পিউটাৰৰ বিৰুদ্ধে জয়ী হয়। উদাহৰণস্বৰূপে প্ৰাচীন খেল কছাকছ লওক। ইয়াতো আপুনি শত্ৰুক সস্তাতম সৈন্য ব্যৱহাৰ কৰি কেৱল মৃতদেহৰ বৰষুণ দিব পাৰে। অধিক জটিল যদিও অভিযান আৰু মিছন। তাত শত্ৰুৰ ইতিমধ্যে এই ক্ষেত্ৰত পূৰ্বতে প্ৰস্তুত কৰা প্ৰতিৰক্ষা আৰু পদাতিক বাহিনী আছে, আপুনি মাত্ৰ যুদ্ধক্ষেত্ৰত ৰাখক। বা সৈন্যৰ সংখ্যা কঠোৰভাৱে সীমিত হ"লে তাতোকৈ শীতল! কিন্তু তথাপিও অসুবিধাৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াক দবাৰ লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰি। ই আৰু অধিক বিশেষ: যদি আপুনি কম্পিউটাৰৰ বিৰুদ্ধে খেলে, তেন্তে খেলখন হেৰুৱাবলৈ বা অদম্য কৌশলগত ক্লেম্পৰ অধীনত পৰিবলৈ মাত্ৰ এটা, আনকি সৰু ভুলেই যথেষ্ট৷ এটা সময়ত য়াংকাই লিঅ" টলষ্টয়ৰ "যুদ্ধ আৰু শান্তি" পঢ়িছিল। সেই সময়ত দবা তত্ত্বৰ বিকাশ এতিয়াও হোৱা নাছিল, আনকি কল্পবিজ্ঞান লেখকসকলেও কম্পিউটাৰৰ বিষয়ে লিখা নাছিল! গতিকে লিঅ" টলষ্টয়ে যুক্তি দিব পাৰে যে দবা খেল এখন অবিৰত ভুলৰ দ্বাৰা গঠিত (আৰু ইয়াত তেওঁ বহুলাংশে সঠিককৈয়ে কৈছিল)। শত্ৰুৱে যিবোৰ ভুলৰ সুযোগ লৈছিল, সেইবোৰ ভুল আমিহে লক্ষ্য কৰোঁ। কম্পিউটাৰৰ সৈতে খেলাৰ কথা আহিলে মেচিনটোৱে সামান্যতম ভুলৰ সুযোগ ল"বলৈ সক্ষম হয়। ১৯৯৭ চনত কঠোৰ যুঁজৰ অন্তত কম্পিউটাৰত গুৰুতৰ মেচ উৰুৱাই দিয়া প্ৰথমজন বিশ্ব চেম্পিয়ন হিচাপে পৰিগণিত হয় গেৰী কাছপাৰভ। অভিলেখ ৰেটিং থকা বিশ্ব চেম্পিয়ন এজনো যদি পৰাস্ত হয়, তেন্তে এজন সাধাৰণ দবা খেলুৱৈৰ বিষয়ে আমি কি ক"ম। তদুপৰি এই সময়ছোৱাত ইলেক্ট্ৰনিক দানৱৰ মাত্ৰা আৰু বেছি হৈছে, মাত্ৰ সাড়ে তিনি বছৰৰ মূৰে মূৰে প্ৰদৰ্শন দুগুণ হৈ পৰিছে!
  য়াংকাই ভাবিলে আৰু একে সময়তে কাটিলে। তেওঁৰ কোনো খৰখেদা নাছিল, ফিগাৰবোৰ মসৃণ হ"ব লাগে যাতে আপুনি সেইবোৰৰ সৈতে খেলিব পাৰে আৰু সেইবোৰক প্ৰশংসা কৰিব পাৰে। ল"ৰাটোৱে আনন্দময়ভাৱে সৃষ্টিশীল আছিল, টোপনি নাহিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
  গেৰী কাছপাৰভৰ বিষয়ে আপুনি কি ক"ব পাৰে? সমাজবিজ্ঞানৰ সমীক্ষা অনুসৰি আঠটা বিদেশী ভাষা জনা এজন অনন্য ব্যক্তিক মানৱ জাতিৰ সমগ্ৰ ইতিহাসৰ শতাধিক উল্লেখযোগ্য প্ৰতিভাৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল (বাইদেউ, বহুতে অনন্য বুদ্ধিজীৱী হিচাপে প্ৰশংসা কৰা ভ্লাদিমিৰ ফুটিনক নিৰ্বাচিতসকলৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হোৱা নাছিল শত).
  গতিকে গেৰী কাছপাৰভে তেওঁক প্ৰত্যাহ্বান জনায়। আৰম্ভ হৈছে সংঘাত! ৰাজনীতিৰ পৰা দবা খেল কেনেকৈ পৃথক? দবাত খেল সমান, কিন্তু ৰাজনীতিত কৰ্তৃপক্ষৰ সদায় হেড ষ্টাৰ্ট থাকে! দবাত খেলৰ শেষত সময়ৰ চাপ থাকে, কিন্তু ৰাজনীতিত সদায় থাকে! দবা খেলত ত্যাগ স্বেচ্ছামূলক, কিন্তু ৰাজনীতিত সদায় জোৰ-জবৰদস্তি!
  দবাত টুকুৰাবোৰ এটা এটাকৈ পুনৰ সাজি উলিওৱা হয়, কিন্তু ৰাজনীতিত কৰ্তৃপক্ষই যেতিয়াই বিচাৰে!
  গেৰী কাছপাৰভক ৰাষ্ট্ৰপতি পদৰ প্ৰাৰ্থী হিচাপে পঞ্জীয়ন কৰা হোৱা নাছিল, তেওঁলোকে তেওঁৰ ওপৰত বোকা পেলাইছিল আৰু বতাহত উঠাবলৈ দিয়া হোৱা নাছিল। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে মোক কোনো পদক্ষেপ ল"বলৈ নিদিলে! স্বাভাৱিকতে এনে খেলত জয়ী হ"ব নোৱাৰে য"ত খেলিবলৈ নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হয়। আনহাতে, ফুটিন যদি অধিক চতুৰ হ"লহেঁতেন তেন্তে ৰাছিয়াৰ এজন মেধাৱী মানুহক তেওঁ এটা যোগ্য পদবী দিলেহেঁতেন। কাৰণ, সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে ৰাছিয়াৰ বেছিভাগ বিষয়াই কেৱল ধূসৰ ৰঙৰ অসত্তা। আৰু সভাপতিৰ দলত মেধাৱী মানুহ কম হৈ আহিছে৷ সাধাৰণতে কৰ্মীৰ সমস্যা এতিয়াও সমাধান হোৱা নাই। কিন্তু প্ৰতিভাৱান লোকৰ সংখ্যা যথেষ্ট। একেজন ভ্লাদিমিৰ ঝেলেজ"ভস্কিয়েও হ"ব পাৰে এজন আচৰিত বৈদেশিক বা আভ্যন্তৰীণ পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰী! আৰু তেওঁলোকক ক্ষমতালৈ যাবলৈ দিয়া নহয়। যদিও এনে লাগে যেন নেপোলিয়নে কৈছিল: অসত্ত্বৰে আগুৰি থকা এজন মহান শাসক, বেয়া ফ্ৰেমত শিলৰ দৰে, মূল্য কমি যাব আৰু অনিবাৰ্যভাৱে ম্লান হ"ব!
  সাধাৰণতে ব্যক্তিগত উচ্চাকাংক্ষাতকৈ ৰাছিয়াৰ স্বাৰ্থ উচ্চ হ"ব লাগে। শাসকক সন্তুষ্ট কৰাসকলেই শীৰ্ষলৈ উঠিব লাগে, বৰঞ্চ আটাইতকৈ যোগ্যসকলেহে উঠিব লাগে। হয়তো আনকি শ্ৰেষ্ঠৰ বাবেও যে এতিয়া ক"ব পাৰি যে ৰাছিয়াত দুজন ৰজা আছে৷ সিদ্ধান্ত লওঁতে তেওঁলোকে যুক্তি দিব আৰু যুক্তি দিব, অৰ্থাৎ ভুলৰ সম্ভাৱনা কম হ"ব। যদিও অভিজ্ঞতাই দেখুৱাইছে যে ডুৱেট আৰু ট্ৰাইমভাইৰেট সাধাৰণতে অল্পকালীন। আধুনিক ৰাছিয়াৰ ইতিহাস যদি আমি মনত পেলাওঁ, যেতিয়া চেৰ্নোমৰ্ডাছে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ সমান ব্যক্তিৰ ভূমিকা দাবী কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁক আঁতৰাই দিয়া হৈছিল। বা এলকিন আৰু ক্ৰীমাকোভৰ মাজত হোৱা অল্পকালীন সহযোগিতা। আৰু ফুটিনৰ লগতো এলকিনে আৰু বেছি দিন ক্ষমতাত থাকিলে মিলিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। ইতিহাসৰ পূৰ্বৰ সময়ছোৱাত ব্ৰেজনেভ - কোছিগিন, বেৰিয়া - মালেংকভ, লেনিন - ট্ৰটস্কিৰ মিত্ৰতা বিচ্ছিন্ন হৈ পৰিল! সিংহাসনখন সাধাৰণতে দুজনৰ বাবে বহুত সৰু, তিনিজনৰ বাবে বাদেই! যেতিয়া ষ্ট"লিপিন ছাৰ নিকোলাছৰ সৈতে মিলি বাস্তৱিকতে সহ-শাসক হয়, তেতিয়া তেওঁক অতি সোনকালেই হত্যা কৰা হয়। আৰু গোপন আৰক্ষীৰ অবিহনে নহয়, আৰু হয়তো দ্বিতীয় নিকোলাছ নিজেও।
  গতিকে এই যুটিটো কিমান দিনলৈ চলিব সেয়া জনা নাযায়! হয়তো ইয়াৰ অন্ত পৰিব গুৰুতৰ শত্ৰুতা - এটা শ্ব"ডাউন, বা ২০১২ চনত ফুটিনে ৰাষ্ট্ৰপতি পদ পুনৰ ল"ব।
  সাধাৰণতে বিচনাৰ দৰে নহয়, সিংহাসনটো কেৱল দুৰ্বল লোকেহে ভাগ কৰে!
  আমি বগাই যোৱাৰ লগে লগে ক্ৰমান্বয়ে ঠাণ্ডা হৈ আহিল, বিশেষকৈ শুই থকাৰ সময়ত এই কথা লক্ষ্যণীয়। ল"ৰাটোৱে শিয়ালৰ দৰে ছালত নিজকে মেৰিয়াই ল"লে। তেওঁৰ নতুন বন্ধুসকলে যথেষ্ট দূৰ খোজ কাঢ়িছিল আৰু তেওঁলোকৰ লগত কথা পাতিব পৰা নাছিল৷ সাধাৰণতে আমি কিছুমান ভাল ল"ৰাৰ সন্মুখীন হ"লোঁ, অনুসন্ধিৎসু৷ নিজৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা য়াংকাই জানিছিল যে এজন নতুনকৈ অহা ব্যক্তিৰ প্ৰায়ে কঠিন সময় হয়, মানুহে তেওঁক পৰীক্ষা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে বা আনকি তেওঁক ক্ষুন্ন কৰে। কিন্তু আধুনিক শিশুৱে দহ-পোন্ধৰ বছৰৰ আগৰ তুলনাত বহু কমকৈ যুঁজ দিয়ে - তেওঁলোকৰ সামগ্ৰিক বৌদ্ধিক স্তৰ লক্ষণীয়ভাৱে বৃদ্ধি পাইছে। এতিয়া প্ৰায় যিকোনো কিশোৰৰ বহু ক্ষেত্ৰত মৌলিক জ্ঞান আছে। আনকি বিমান নিৰ্মাণ বা ৰাসায়নিক উদ্যোগৰ দৰে ক্ষেত্ৰতো। তেওঁলোকৰ তুলনাত পুৰণি, নিৰক্ষৰ প্ৰজন্মৰ দৰে নহয়। বুদ্ধিমত্তাই ঠাই লয়! ইয়াৰ উপৰিও আধুনিক কিশোৰ-কিশোৰীসকল পূৰ্বৰ প্ৰজন্মতকৈ বহু বেছি ভদ্ৰ আৰু কৌশলী। প্ৰাপ্তবয়স্কৰ বিষয়ে, বিশেষকৈ প্ৰজন্মৰ বিষয়ে কি ক"ব পাৰি; আশী-নব্বৈৰ দশক: প্ৰান্তীয় আৰু মূৰ্খ!
  সাধাৰণতে ইলেক্ট্ৰনিক শিক্ষণ সঁজুলিয়ে মুখ্য ভূমিকা পালন কৰে;এটা সময়ত ই জাপানক উত্থান ঘটাবলৈ অনুমতি দিছিল। যদি উদীয়মান সূৰ্য্যৰ দেশখন এতিয়া বিশেষভাৱে শক্তিশালী নহয় , তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হৈছে যে ইলেক্ট্ৰনিকছ সমগ্ৰ বিশ্বতে বিয়পি পৰিছে। প্ৰতিযোগিতা, বিশেষকৈ যিহেতু জাপসকল বিশেষ উদ্ভাৱনীমূলক নহয়। আনকি জাৰ্মানসকলো এই ক্ষেত্ৰত বহুত বেছি চতুৰ আৰু সম্বলশালী।
  ইয়াৰ ফলত মানৱতাৰ প্ৰতি সম্ভাৱনাময় ভাবুকি আহি পৰিছে। কাৰণ, এজন ৰবটে মানুহতকৈ অধিক শক্তিশালী হোৱাৰ বাবে নিজকে স্বাৱলম্বী ব্যক্তি হিচাপে উপলব্ধি কৰি মানিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিব পাৰে। এই বিষয়ে বহু কিতাপ লিখা হৈছে, ছবি নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, ৰবট কেপেক শব্দটোৰ উদ্ভাৱকৰ পৰা আৰম্ভ কৰি টিভি ধাৰাবাহিক "টাৰ্মিনেটৰ"ৰ সৈতে শেষ হৈছে। শ্ব'ৱাৰ্টজ কেৱল অপ্ৰতিৰোধ্য! কিন্তু কোনো গুৰুতৰ বিজ্ঞানী আৰু বিশেষজ্ঞই সন্দেহ নকৰে যে যন্ত্ৰবোৰ বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ যথেষ্ট সক্ষম। তথাপিও ইলেক্ট্ৰনিকছৰ উন্নতি অব্যাহত আছে। বিশেষকৈ যেতিয়া বহু দেশ আৰু কোনো এটা সাম্ৰাজ্য নাথাকে তেতিয়া এইটো বিপদজনক। বিশ্ব আধিপত্যৰ সপোন বাস্তৱায়িত কৰিবলৈ ষ্টেলিনে সময় নাপালে সেয়া দুখৰ বিষয়। ইউ এছ এছ আৰৰ বিশ্ব সাম্ৰাজ্যই বহু আগতেই মানৱতাৰ সকলো সমস্যা সমাধান কৰিলেহেঁতেন আৰু মহাকাশ সম্প্ৰসাৰণ আৰম্ভ হ"লহেঁতেন। তেতিয়া কল্পবিজ্ঞানত বৰ্ণনা কৰা ষ্টাৰ ৱাৰবোৰ বাস্তৱত পৰিণত হ"ব। দুখ লাগে, অসুৰে তেওঁক ভৱিষ্যতলৈ নহয় কিয় অতীতলৈ পঠিয়াই দিলে? বাৰু, তেওঁ মহাজাগতিক কিবা এটা কৰিবলৈ যথেষ্ট সক্ষম৷
  হতাশাত য়াংকাই তৰ্জনী আঙুলিটো প্ৰায় কাটি পেলালে। তেজ ওলাবলৈ ধৰিলে। মনলৈ আহিল অংকবোৰ ৰঙা ৰং কৰিব নে নাই। যেনে, বগা বনাম ৰঙা। সাধাৰণতে দবা খেলৰ এটা নিৰ্দিষ্ট বিৰোধ আছে। কাৰণ বগাই ভালপোৱাৰ প্ৰতীক, পোহৰ, বিশুদ্ধতা আৰু ক"লা আন্ধাৰ, ভয়ানকতা, অগাধৰ প্ৰতীক। কিন্তু তথাপিও বগা মানুহে প্ৰথমে আক্ৰমণ কৰে! যদিও কৃষ্ণাংগসকলক আক্ৰমণকাৰীৰ ভূমিকাত অধিক উপযুক্ত দেখা যাব! কি বিৰোধ! আনহাতে: তেওঁ নিয়ম সলনি কৰা উচিত নহয়নে? এই খেলত ক"লাক প্ৰথমে যাবলৈ দিয়ক। আক্ৰমণকাৰী, যিদৰে বলৰ অন্ধকাৰ দিশটোৰ লগত খাপ খাই পৰে। ইয়াৰ উপৰিও ষ্টেলিনে যদি জাৰ্মানীক আক্ৰমণ কৰিলেহেঁতেন তেন্তে এতিয়া ইতিহাস কেনেকৈ কোৱা হ"লহেঁতেন? দ্ৰুত জয় লাভ কৰা হ"ল, নহ"লে যুদ্ধখন টানি লৈ গ"ল বা বেয়া হৈ গ"ল। ইয়াত বিশেষজ্ঞ আৰু গৱেষকৰ মতামত বেলেগ বেলেগ। কোনোৱে বিশ্বাস কৰে যে এইটো বিশ্ব আধিপত্যৰ সুযোগ আছিল, আন কোনোৱে বিশ্বাস কৰে যে ইয়াৰ ফলত ছোভিয়েট সাম্ৰাজ্যৰ মৃত্যু হৈছিল। কিন্তু এইটো বিবেচনা কৰিলে যে ছোভিয়েট সৈন্য বিদেশী ভূখণ্ডত যুদ্ধ কৰিবলৈ ভালদৰে প্ৰশিক্ষণ লাভ কৰিছিল, আৰু জাৰ্মানসকল প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে পৰ্যাপ্তভাৱে প্ৰস্তুত নাছিল। (অদূৰদৰ্শী জাৰ্মান জেনেৰেল ষ্টাফে ইউ এছ এছ আৰৰ আকস্মিক আক্ৰমণৰ ক্ষেত্ৰত কি কৰিব লাগে সেই বিষয়েও বিবেচনা কৰা নাছিল)। কিন্তু আক্ৰমণৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাওঁতে ডিফেন্সৰ কথা পাহৰি যোৱাটো বৰ মূৰ্খামি। মহান বক্সাৰসকলৰ অসাধাৰণ সফলতাৰ বহুখিনি: ক্লিচকো ভাতৃদ্বয়ে তেওঁলোকৰ উৎকৃষ্ট প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবেই। অৰ্থাৎ তেওঁলোকৰ বিৰোধীয়ে বিশেষকৈ কৃষ্ণাংগসকলে প্ৰায়ে অৱহেলা কৰা কাম। অৱশ্যে এইটো দুয়োটা সেনাৰ বাবে পাৰস্পৰিক সমস্যা। কিন্তু যুদ্ধৰ প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত ৱেৰমাখ্ট অধিক সাৰ্বজনীন আছিল আৰু ইয়াৰ সৈন্য ছোভিয়েট সৈন্যতকৈ প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে ভালদৰে প্ৰস্তুত আছিল।
  আখমেদে নিজৰ অশৈশৱ চিন্তাবোৰত বাধা দি গাড়ীখনৰ ওচৰ পালেগৈ:
  - বাৰু, কামটো কেনেকৈ আগবাঢ়িছে?
  - হয় ছাৰ!
  - খেলখন ভাল নাপালে তোমাক চাবুকেৰে কোবাই দিম। আৰু বহুত বিষ হয়!
  - চেষ্টা কৰি আছো ছাৰ।
  - বাৰু চাওকচোন! সোনকালে ৰৈ যাওক!
  সঁচাকৈয়ে সন্মুখত এখন পাহাৰীয়া গাঁও আবিৰ্ভাৱ হ"ল। ইয়াৰ কিছু সুৰক্ষা আছিল, বিশেষকৈ খন্দা খাদ আৰু মাটিৰ প্ৰাচীৰ। সাধাৰণতে পৰ্বতাৰোহীসকলৰ জীৱনটো বেয়া নাছিল, যিকোনো ক্ষেত্ৰতে শিলৰ ঘৰ বহুত বেছি আছিল। গাঁৱৰ মাজৰ মন্দিৰটো আছিল এক প্ৰকাৰৰ মন্দিৰ, তাৰ মূৰৰ ওপৰত এটা চোকা গম্বুজ আৰু মূৰৰ ওপৰত তিনিমূৰীয়া ঈগলৰ উপমা আছিল।
  গাঁৱৰ মাজমজিয়াত কঁকালৰ কাপোৰ আৰু উদং স্তন পিন্ধা কেইবাগৰাকীও ছোৱালীয়ে জোৰকৈ যুঁজিছিল।
  . অধ্যায় নং ১৩
  চকু কপালত তুলিব পৰা সৌন্দৰ্য্যৰ সৈতে একেলগে খাদ্য খোৱাটো এটা বিশেষ ছিক। মাংসৰ সুগন্ধি অনুভৱ কৰা আৰু এগৰাকী শক্তিশালী, সুস্থ মহিলা!
  এলফাৰাই আঁতৰি গ"ল আৰু তাৰ পিছত তাইৰ প্ৰচুৰ স্তন দুটা যুৱকজনৰ মুখত চুই গ"ল।
  - চুষা মোৰ ল'ৰা!
  ভ্লাদিমিৰে লোভেৰে স্তনটো ধৰিলে, জিভাই তাইৰ দৃঢ় মাংসটোক আদৰ কৰিলে। মুখত ষ্ট্ৰবেৰীৰ নিপল এটা লৈ ছোৱালী এজনীৰ কাষত থাকিলে কিমান ভাল লাগে সেয়া আচৰিত। এইদৰেই আপুনি প্ৰকৃত মানুহৰ দৰে অনুভৱ কৰে - মাচো! আৰু এই কথা আনে দেখাটো লজ্জাজনক নহয়, যৌনতা বহুদিনৰ পৰাই লজ্জাজনক কথা হোৱা বন্ধ হৈ গৈছে - কেৱল সমকামিতাহে নিষিদ্ধ। বাকী সকলো বস্তুৰ অনুমতি! আৰু সেই নৈতিকতাৰ স্বাধীনতা আচৰিত!
  - তুমি এলফাৰাইক জানো, মই তোমাক প্ৰশংসা কৰো! হয়তো ভোজৰ পিছত আমি এটা ইউনিটত সেৱা আগবঢ়াবলৈ অনুমতি দিবলৈ ক"ম।
  ছোৱালীজনীয়ে চঞ্চলভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - এইটো এটা আচৰিত ধাৰণা। এই বিষয়ে মোৰ উৰ্ধতন বিষয়াক সুধিম।
  ভ্লাদিমিৰে তাইৰ ইলাষ্টিক স্তন দুটাত হাতৰ তলুৱাৰে চুমা খাই আকৌ মঞ্চৰ ফালে মনোযোগ দিলে। নতুন নতুন মাংসৰ টুকুৰা উৰি গ"ল, আৰু মদবোৰ জিলিকি উঠিল, নতুন ৰং আৰু গোন্ধ।
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে লোভেৰে গিলাচটোৰ ভিতৰৰ বস্তুবোৰ তললৈ নমাই দিলে। মদটোৱে মোৰ ডিঙিৰ তললৈ বৈ আহি মোক সুখদায়কভাৱে গৰম কৰি তুলিলে। ল"ৰাটোৰ চকুত হাইপাৰপ্লাজম জিলিকি উঠিল:
  - এইটোৱেই শক্তি!
  - মহাশক্তি! - এলফাৰাই উত্তৰ দিলে। - বাৰু বেবী, আৰু গৰম কিবা এটা লাগে নেকি?
  যুৱকজনে চঞ্চলভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - আৰু যে এই ৱাইনে আবেগ উত্তেজিত কৰে। হয়তো আমি মাংস কিছু চেষ্টা কৰি চাম!
  তাই আকৌ একেলগে তাক গ্রাস কৰিবলৈ ধৰিলে, সংগমৰ নিয়ম যেন লাগিল। পুৰুষ আৰু মাইকী মানুহজন অতি আক্ৰমণাত্মক আছিল, আৰু একে সময়তে প্ৰেমৰ বিকিৰণো প্ৰকাশ কৰিছিল।
  এই টুকুৰাটোৰ সোৱাদ আছিল সম্পূৰ্ণ অস্বাভাৱিক, ভালপোৱা আৰু সোৱাদ ল"বলগীয়া কিবা এটা।
  এলফাৰাই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - হয়তো আমি ওলোটাকৈ থিয় হ'ব পাৰিম?
  - সেইটো কেনেকুৱা?
  - বাৰু, মূৰটো তললৈ!
  - আহকচোন! এইটো মজাৰ হ"ব!
  ল"ৰাটোৱে ঠিক তেনেকুৱাই কৰিলে, ছোৱালীজনীৰ লগত ওলোটাকৈ। তাৰ পিছত আনকি পৃষ্ঠৰ পৰা অলপ ওপৰলৈ উঠি আহিল। ভ্লাদিমিৰে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - কিছু কৌশল খেলো! মোৰ বুদ্ধিমত্তাক তোমাৰ লগত তুলনা কৰিব বিচাৰিছো!
  কেলিডস্কোপিকেলি সলনি হোৱা ৰঙৰ চকু দুটাৰ পৰা বিজুলী গুলীয়াই এলফাৰায়াই পৰামৰ্শ দিলে:
  - এইখন সামৰিক-অৰ্থনৈতিক যুদ্ধ হওক - সাৰ্বজনীন আধিপত্যৰ বাবে!
  - তেনেকুৱা হওক! - ডেকাজনে ক'লে!
  খেলিবলৈ ধৰিলে, বুদ্ধিমত্তাৰ বিপৰীতে বুদ্ধিমত্তা! ইফালে ইটোৰ পিছত সিটো বাচন আবিৰ্ভাৱ হ"ল, গবলেটত থকা মদ সলনি হ"ল। ভোজটো আছিল সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে। মাংসৰ পিছত তেওঁলোকে বিভিন্ন তাৰকাৰাজ্যৰ বিভিন্ন ধৰণৰ ফল খাইছিল। ইয়াত কি নোহোৱা হৈছিল? তেওঁলোকৰ প্ৰাচুৰ্য্য আছিল কেৱল আচৰিত। কিছুমান ফল জীয়াই আছিল, লৰচৰ কৰিছিল আৰু গীত গাইছিল। এই সকলোবোৰ বৰ মজাৰ, সংগীত বাজি আছে, কিবা এটা অদ্ভুত হৈ আছে।
  বিশেষকৈ শাক-পাচলি আৰু ফল-মূলে এক প্ৰকৃত যুদ্ধ কৰে। তদুপৰি স্থায়ী আৰু অতি বৃহৎ পৰিসৰৰ। ইয়াৰ পিছত "হত্যা" সকলক কেৱল সামৰিক বাহিনীয়ে খাই পেলায়। এই সকলোবোৰ বৰ বিচিত্ৰ যেন লাগে! বিশেষকৈ যেতিয়া পিঁয়াজ আৰু ফৰিংৰ মিশ্ৰণে আদেশ লয়, আৰু বিৰোধী ৰাস্পবেৰী আৰু কাছৰ মিশ্ৰণ। আৰু লগতে এনেকুৱা শাক-পাচলি আৰু ফল-মূল যে তেওঁলোকে মানৱ কৃষিত এনালগও বিচাৰি নাপায়।
  ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰাই হাত চাপৰি বজাই ভৰি দুখন জোকাৰি তাত ওলমি থাকিল।
  যুৱকজনে অনুশোচনাৰ অভিনয় কৰি ক"লে:
  - ইমান সৌন্দৰ্য্য, খাবলৈও বেয়া লাগে!
  ছোৱালীজনীয়ে চঞ্চলভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - প্ৰকৃত মাচোৰ বৃহৎ, গৰম, আবেগ মৰ্যাদাৰ সুগন্ধি গ্ৰাস কৰাতকৈ সুখদায়ক একোৱেই নাই!
  - আৰু কিছু ফল খাওক!
  সঁচাকৈয়ে শাক-পাচলি আৰু ফল-মূলে ধুমুহাৰ দৰে দুৰ্গটোত ধুমুহাৰ সৃষ্টি কৰিছিল, যিটো দুৰ্গ পোক-পৰুৱাৰ দ্বাৰা ৰক্ষা কৰা হৈছিল।
  পোক-পৰুৱাবোৰৰ আদেশ আছিল এটা ডাঠ ভেকুলী, দবাৰ ফলকৰ দৰে চেকেৰেড আৰ্হিত ৰং কৰা। ৰূপালী হেলমেটৰ ড্ৰিল কৰা ফুটাবোৰৰ পৰা ওলাই আহি তেওঁৰ কুটিল শিংবোৰ অস্থিৰ হৈ লৰচৰ কৰিলে। ওচৰতে ভয়ংকৰ বেলেৰিনা ভৰি থকা হালধীয়া-সেউজীয়া ব্লকৰ দৰে জীৱ এটা জপিয়াই আছিল। তাইৰ বাজি থকা মাতেৰে এটা অৰ্ডাৰ দিবলৈ চেষ্টা কৰিলে:
  - বাৰু, পোকবোৰ উলিয়াই দিওঁ।
  সাহসী সংগীত বাজিবলৈ ধৰিলে। সোণৰ ঢাল আৰু কৱচৰ সৈতে ধুনীয়া হাঁহৰ গুটিবোৰ আঁতৰি যোৱা গেটখনৰ পৰা ওলাই আহিল।
  একে সময়তে ফলমূল আৰু শাক-পাচলিবোৰ দুৰ্গলৈ তুলি লৈ যোৱা হৈছিল, শ্বেলফৰ আৱৰণৰ তলত। তেওঁলোকৰ কমাণ্ড আছিল এজন প্ৰকৃত চেন"ৰ টমেটো। টেংকৰ দৰে বিশাল, চাৰিখন হাতৰ প্ৰতিটোতে কুঠাৰ ধৰি আছে। আৰু নাকটো বিলাহীৰ দৰে দীঘল। আৰু ইয়াত বিলাহীবোৰ নিজেই। বিলাহীয়ে গান গাই থাকোঁতে মাৰ্চ কৰে:
  - এটা দুই তিনি চাৰি পাঁচ! শহাপহুটো ধূসৰ হাঁহক গুলীয়াবলৈ ওলাই আহিল!
  কেটাৰপিলাৰবোৰে তেওঁৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ আহিল আৰু বধ আৰম্ভ হ"ল। বৰশীটোৱে টমেটোৰ পেটটো বিন্ধিলে, ৰস ছটিয়াই ওলাই আহিল। পাচলিবোৰ পিছলৈ গুচি গ"ল যদিও নেমুবোৰ লৰালৰিকৈ যুদ্ধত নামি গ"ল। নেমুৰ গোটেই সেনাবাহিনী।
  সহায় আহিল!
  ভ্লাদিমিৰে মূৰ জোকাৰিলে:
  - এইটো আৱৰ্জনা! সাধাৰণতে নিয়ম অবিহনে এনেধৰণৰ কাজিয়া মানুহৰ মাজত অধিক আকৰ্ষণীয় হয়। আৰু ইয়াত পোক-পৰুৱাৰ বিৰুদ্ধে শাক-পাচলি আৰু ফল-মূল কি আজে বাজে কথা!
  এলফাৰায় মোৰ চুলিৰ ৰং (ইয়াক ইচ্ছাৰ প্ৰচেষ্টা কৰি) মন্তব্য কৰিলে:
  - এক প্ৰকাৰৰ লোককথা, কিন্তু অলপ মূৰ্খামিহে! এই আজেবাজে কথা মোৰো ভাল নালাগে!
  - আচলতে মই বেলেগ কিবা এটা বিচাৰিছিলো! কিবা এটা মেলোড্ৰামা, এই সকলোবোৰ কাজিয়াই মোক অসুস্থ কৰি তোলে। বা দাৰ্শনিক কিবা এটা!
  - উদাহৰণস্বৰূপে হোমাৰ? - এলফাৰাই পৰামৰ্শ দিলে।
  - বা ছিজাৰ, হয়তো নীৰোও। সাধাৰণতে নীৰো এজন যথেষ্ট আকৰ্ষণীয় ব্যক্তি, অভিনেতা-সম্ৰাট। ৰোমান্টিক প্ৰকৃতি!
  - ৱাঃ! তেওঁ খ্ৰীষ্টানসকলক হত্যা কৰাটোৱে আপোনাক আমনি নকৰেনে?
  - শেহতীয়াকৈ বহু বিজ্ঞানীয়ে খ্ৰীষ্টান পৰম্পৰাক লৈ সন্দেহৰ সৃষ্টি কৰিছে। তেনেকুৱা নহয়নে মোৰ সপোন? আৰু খ্ৰীষ্টান শান্তিবাদে অজেয় সাম্ৰাজ্যখন ধ্বংস কৰি পেলালে!
  এলফাৰাই এটা হাঁহি নকল কৰিলে:
  - টাইম মেচিন উদ্ভাৱন কৰিলে কিমান ভাল হ"ব। এই ক্ষেত্ৰত: আমি প্ৰাচীন কালৰ বহু গোপন কথা জানিব পাৰিলোঁহেঁতেন।
  ভ্লাদিমিৰে দুটামান চুমুক দিলে:
  - হয়! উদাহৰণস্বৰূপে, ছিজাৰৰ হত্যাৰ প্ৰকৃত মাষ্টাৰমাইণ্ড কোন আছিল। সাধাৰণতে মই স্পাৰ্টকক সহায় কৰিব বিচাৰিম। তেওঁলোকে কয় যে তেওঁ সম্ভ্ৰান্ত আছিল।
  - আৰু কিছুমানে ভাবে যে সি কেৱল এজন ডাকাত! ইয়াত ঐক্য নাই! উদাহৰণস্বৰূপে, ষ্টেংকা ৰাজিনৰ মূল্যায়ন পৰস্পৰ বিৰোধী।
  - ৰাজিন প্ৰগতিশীল আছিল আৰু তেওঁ জয়ী হ"লে ৰাছিয়াৰ বাবে ভাল হ"লহেঁতেন! ষ্টেপান টিমোফিভিচৰ প্ৰতি মোৰ ব্যক্তিগতভাৱে বহুত সন্মান আছে! তেওঁৰ ধাৰণাটোৱেই, দাসত্বৰ অন্ত পেলোৱা, সকলো মানুহক কছাকক মুক্ত কৰা, আৰু সাৰ্বজনীন ভোটাধিকাৰৰ প্ৰৱৰ্তন কৰা, অতি প্ৰগতিশীল। ষ্টেপানে দৰিদ্ৰতা, নিৰ্যাতনৰ অন্ত পেলাব বিচাৰিছিল আৰু মানুহক মালিকৰ বাবে নহয়, নিজৰ বাবে কাম কৰাৰ সুযোগ দিব বিচাৰিছিল। - ভ্লাদিমিৰে গৰমকৈ ক"লে। - বেয়া হৈছে নেকি!?
  এলফাৰাই চুলিখিনি খোঁচ মাৰিলে:
  - নৰকলৈ যোৱা বাটটো ভাল উদ্দেশ্যেৰে পকী কৰা হৈছে! ষ্টেংকাই সঁচাকৈয়ে ভাল বুজাইছিল, কিন্তু দেখা গ"ল: মাত্ৰ কেইবা লাখ অতিৰিক্ত মৃতদেহ। ষ্টেপানৰ নিজৰ অন্ত বেয়াকৈ হ"ল!
  - কিন্তু নিৰ্যাতনৰ অধীনত তেওঁ নিজৰ স্বাভিমান বজাই ৰাখিছিল! সকলোৱে জয়ী হ"ব পাৰে, কিন্তু মৰ্যাদাৰে বহুতে হেৰুৱাব নোৱাৰে! - ভ্লাদিমিৰে এই কথা কিছু নাটকীয়ভাৱে কৈছিল।
  - হয়তো এই বিষয়ে আপুনি ঠিকেই কৈছে! কিন্তু এতিয়াও মৰাতকৈ জীয়াই থকাটোৱেই ভাল! - এলফাৰাই হাতেৰে গিলাচটো চেপি ধৰিলে, ঘনকলৈ পৰিণত কৰিলে। - নে বেলেগ কথা ভাবিছা!
  - জীৱিত কাপুৰুষতকৈ মৃত নায়ক ভাল! - ভ্লাদিমিৰে পেথোছৰ সৈতে ক"লে।
  - সম্ভৱতঃ! কিন্তু জীৱনকো মূল্য দিব লাগিব! জানেনে, এই মূৰ্খ শাক-পাচলি যুদ্ধখনৰো নিজস্ব মনোমোহাতা আছে।
  নেমুৰ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলৰ পৰা এক শক্তিশালী আঘাতত শত্ৰুক পুনৰ টাৱাৰলৈ খেদি পঠিওৱা হ"ল। পোক-পৰুৱাবোৰ পিছুৱাই গ"ল, লোকচান হ"ল আৰু পৰিল। জ্বলনশীল মিশ্ৰণ থকা কেইবাটাও পাত্ৰ বিস্ফোৰণ ঘটিল আৰু ফৰিংবোৰে জুই জ্বলি উঠি চিঞৰি চিঞৰি পিছুৱাই গ"ল। বিশেষকৈ ডেউকাবোৰ ভালদৰে জ্বলি উঠিছিল। খোলা খুলি বিভিন্ন দিশলৈ উৰি গ"ল।
  কিন্তু ইয়াৰ প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে গধুৰ শিলে শাক-পাচলিত খুন্দা মাৰে। এটা শিলগুটিয়ে নেমু এটাত খুন্দা মাৰি পেলালে আৰু ৰসটো ছিটিকি ওলাই আহিল। জলকীয়াৰ লগতে আন এটা শাক-পাচলি পেলাই দিয়া হ"ল, ভঙা বিলাহীবোৰ মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণাত কুটিল হৈ পৰিল। কিছুমান শিল জোঙা আছিল, শসাৰ ভিতৰত পৰিল, ব্ৰাইনখিনি চেপি উলিয়াই। ব্ৰাইনৰ গৰম টোপালবোৰ জ্বলি যোৱাৰ ফলত শাক-পাচলি ভাজি ফল-মূলবোৰ ফাটি গৈছিল।
  পোক-পৰুৱাৰ সেনাপতিজনে জোৰেৰে চিঞৰি আদেশ দিলে:
  - সিহঁতক মাৰি দিওঁ! ঘনিষ্ঠ যুদ্ধত সোমাই যাওক! ফৰিং, আপোনাৰ নখৰ ফাইল ব্যৱহাৰ কৰক আৰু খোলাটো বিন্ধি লওক।
  প্ৰকাণ্ড তৰমুজটোৱে উত্তৰত চিঞৰি উঠিল:
  - আৰ্থ্ৰ'পড স্কোয়াচ! টান হওঁ, ডাৰ্ট নিক্ষেপ কৰোঁ!
  শসাবোৰে সক্ৰিয়ভাৱে চেপা মাৰি ধৰিলে, নানা ধৰণৰ বস্তু পেলাই দিলে।
  যুঁজখন মজাৰ যেন লাগিছিল যদিও বিশেষ ধুনীয়া নাছিল। সকলো দিশতে সিঁচৰতি হৈ পৰিল সুস্বাদু মৃতদেহ, যিবোৰ তাৰ পিছত বিভিন্ন খাদ্যৰ ৰূপত সৈনিকৰ টেবুলত শেষ হৈ গ"ল। মাত্ৰ প্ৰকৃত হত্যাকাণ্ডৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা যোদ্ধাসকলৰ বাবে কাৰ্টুনৰ যুদ্ধ চোৱাটো এক আনন্দৰ কথা।
  - চমৎকাৰ fricassee! - এলফাৰাই ক"লে। - মাংস সংযুক্ত মহান দেখায়!
  ভ্লাদিমিৰে এটা টুকুৰা চোবাই খালে, মাংসখিনি খাদ্যনলীৰ তললৈ পিছলি গ"ল, ইয়াৰ সোৱাদ বহুত বেছি চোকা আছিল। যুৱকজনে নাকৰ ডগাটো খোঁচ মাৰিলে।
  - সকলো আপেক্ষিক!
  - কি তুলনা কৰিব পাৰি, কাৰণ আপুনি আপোনাৰ চুটি জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে খাই আছে!
  - একো নোহোৱাকৈয়ে! কিন্তু যদি আপুনি ইয়াক বেলেগ দৃষ্টিকোণৰ পৰা চায়, তেন্তে খাদ্য খোৱাৰ ফলত মলৰ বিনাশ ঘটে।
  - অৰ্থাৎ প্ৰাচীন কালত যিটোক শৌচাগাৰ বুলি কোৱা হৈছিল!
  - কিয় এটা টয়লেট! ছৰ্ট শব্দটোৰ অৰ্থ কি? - ভ্লাদিমিৰে সুধিলে।
  - নহয়! বৈচিত্ৰ্য শব্দটোৰ দৰেই বেছি! যেনে, প্ৰথম শ্ৰেণীৰ মল!
  - বা দ্বিতীয়জনৰ ছিট!
  যোদ্ধাগৰাকীয়ে কান্দি কান্দিলে, তাইৰ হাঁহিটো ইমানেই আচৰিত - ই আপোনাৰ আত্মাক উত্তোলন কৰে:
  - আৰু মই দেখিছোঁ: আপুনি প্ৰাচীন মানৱ ভাষাটো জানে! মুঠতে এইটো প্ৰশংসনীয়!
  ভ্লাদিমিৰে চকু দুটা মুদি দিলে:
  - আৰু উজ্জ্বল! জানেনে ছোৱালী, প্ৰাচীনসকলে নিজৰ ভাষণত কিমান চহকী চিন্তাৰ পেলেট ৰাখিছিল।
  এলফাৰাই মৃদুভাৱে আপত্তি কৰিলে:
  - পেলেট এটা শিল্পকলা শব্দ! মই ভাবো ইয়াৰ অধিক উপযুক্ত সংজ্ঞা হ"ল: গামা!
  - হয়তো! কিন্তু সাধাৰণতে ৰবটে ছবি আঁকি থকা আধুনিক পৃথিৱীখনত সূক্ষ্ম শিল্পৰ অৱক্ষয় ঘটিছে। অতীতৰ, প্ৰাচীন কালত, যেতিয়া একেজন লিঅ"নাৰ্ডো ডেভিঞ্চিয়ে কেৱল ছবিয়েই নহয়, উদ্ভাৱনো কৰিছিল, তেতিয়া ই এক বেলেগ কথা।
  ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ অগ্নিময় কুঁহিয়াৰবোৰ জোকাৰিলে, তাৰ পৰা আক্ষৰিক তাপ নিৰ্গত হ"ল:
  - লিওনাৰ্ডো ডেভিঞ্চি, এতিয়াও সৰ্বকালৰ শ্ৰেষ্ঠ শিল্পী বুলি গণ্য কৰা হয়! শুদ্ধ?
  ভ্লাদিমিৰে অলপ ভাবিলে (মঞ্চলৈ ক্ষন্তেকীয়া দৃষ্টিৰে চালে, সেনাপতি ভেকুলীয়ে ওলোটা হৈ ৰসত সাঁতুৰিলে), উত্তৰ দিলে:
  - জিনিয়াছ ৰুলাৰৰ সহায়ত জুখিব নোৱাৰি, আনকি ছুপাৰলেজাৰ আৰু হাইপাৰস্কেনাৰেৰেও জুখিব নোৱাৰি। প্ৰতিভাৰ তাৰকাৰাজ্য থাকিলে কোন শ্ৰেষ্ঠ কোৱাটো কঠিন!
  এলফাৰাই এই কথাত একমত নহয়:
  - সেই ধৰণে নিশ্চয় নহয়! সুৰকাৰসকলৰ ভিতৰত বিথোভেনক শ্ৰেষ্ঠ বুলি গণ্য কৰা হয়, কল্পবিজ্ঞান লেখক জুলছ ভাৰ্নে কল্পবিজ্ঞানৰ প্ৰতিষ্ঠাপক হিচাপে। ৰাছিয়াৰ কবিসকলৰ ভিতৰত পুষ্কিন এজন স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত কৰ্তৃপক্ষ! আৰু লেখক লিঅ" টলষ্টয়!
  ভ্লাদিমিৰে মৃদুভাৱে আপত্তি কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - কল্পবিজ্ঞান লেখকসকলৰ ভিতৰত: শ্ৰেষ্ঠ হৈছে অলেগ ৰাইবাচেংকো, তেওঁ ইমানবোৰ ধৰণৰ অস্ত্ৰৰ সৈতে আহিছিল যে আপোনাৰ মূৰটো ঘূৰি আছে। আৰু যুদ্ধবোৰ ইমান ৰঙীনভাৱে বৰ্ণনা কৰিছে, যেন তেওঁ আমাৰ সময়ত জন্মগ্ৰহণ কৰি ডাঙৰ-দীঘল হৈছে!
  - ইতিমধ্যে তেওঁ পুনৰুত্থান হৈছে নেকি?
  - নাজানে! মোক ৰিপৰ্ট দিয়া নাছিল!
  - জুলছ ভাৰ্নে নিশ্চিতভাৱে পুনৰুত্থান হৈছে, তেওঁলোকে কয় যে তেওঁ প্ৰকল্পটোত যোগদান কৰিছিল: এটা টাইম মেচিন!
  - ৱাঃ! ই একেবাৰে সম্ভৱ! জুলছ ভাৰ্নে, তেওঁ বিংশ আৰু একবিংশ শতিকাৰ বহু বিজ্ঞানীতকৈও চতুৰ আছিল। ভৱিষ্যত বিদ্যুৎ চলাচল কৰা গাড়ীৰ হ"ব লাগে বুলি বিশ্বাস কৰাটো সম্পূৰ্ণ যুক্তিসংগত আছিল। সঁচা, একবিংশ শতিকাত তেওঁৰ নিজৰ জুলছ ভাৰ্নে আবিৰ্ভাৱ হৈছিল - অলেগ ৰাইবাচেংকো, যিয়ে হাইপাৰপ্লাজমা উদ্ভাৱন কৰিছিল - আধুনিক ইঞ্জিনৰ ভিত্তি, আৰু ইয়াৰ উৎপাদনৰ মৌলিক নীতিসমূহ বৰ্ণনা কৰিছিল!
  - সঁচাকৈয়ে এটা জিনিয়াছ আছিল!
  - আৰু আচৰিত কথাটো হ"ল জুলছ ভাৰ্নৰ দৰে তেওঁলোকেও তেওঁক লগে লগে প্ৰকাশ কৰিব বিচৰা নাছিল! সাধাৰণতে সমসাময়িকসকলে প্ৰায়ে প্ৰকৃত প্ৰতিভাক তুচ্ছজ্ঞান কৰে! আৰু তেওঁলোকে মধ্যমীয়াক উন্নীত কৰে!
  - হয়, এনেকুৱাই হয়! ফিগাৰোৱে কোৱাৰ দৰে - বুদ্ধিমানৰূপে আগবাঢ়ি যাবলৈ! শীৰ্ষত স্লাভিছ মধ্যমীয়াতাই ৰাজত্ব কৰে!
  - বাৰু, একেবাৰে তেনেকুৱা নহয়! নহ"লে আমি বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড জয় নকৰিলোহেঁতেন! আৰু ইয়াত প্ৰথমে বিজ্ঞান আমাৰ সহায়ত আহিল!
  ভ্লাদিমিৰে দাৰ্শনিকভাৱে মন্তব্য কৰিছিল:
  - বিপৰীতমুখীভাৱে মানুহৰ শাৰীৰিক দুৰ্বলতাইহে তেওঁক ঈশ্বৰৰ দৰে হ"বলৈ অনুমতি দিছিল! বান্দৰৰ বাহু দীঘল হ"লেও সি কেতিয়াও লাঠি এখন তুলি ল"ব নোৱাৰে!
  হীৰাতকৈও উজ্জ্বল হৈ পৰা দাঁত দুটা জিলিকি উঠি এলফাৰাই হাঁহিলে:
  - আৰু কি! ই সত্যও! মানুহৰ কু-অভ্যাসে প্ৰগতি আগুৱাই লৈ যায় আৰু আমাক সৰ্বশক্তিমানৰ ওচৰলৈ লৈ যায়! কাপুৰুষে আৱিষ্কাৰ কৰিলে কৱচ, এলেহুৱা - চকা, দুৰ্বল - ক্ৰেন, পেটু - ৰেচক, অভিলাষী - বিমান, বিৰক্ত - চিনেমা, কৌতুহলী - ইণ্টাৰনেট, চেডিষ্ট - ডাইনেমো! প্ৰতিটো মহান আৱিষ্কাৰৰ আঁৰত এটা কু-অভ্যাস নিহিত হৈ থাকে! ভিত্তি আবেগবোৰে প্ৰযুক্তিক উন্নীত কৰিছে!
  ভ্লাদিমিৰে কপালখন মচিলে:
  - হয়! এটা অতি মৌলিক মন্তব্য! সাধাৰণতে এইটো পৃথিৱীৰ সম্পূৰ্ণ সতেজ দৃষ্টিভংগী!
  - পাপ নকৰিবা আদম, তেওঁ আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলে ড্ৰাফ্ট জীৱ-জন্তুৰ পৰা পৃথক আছিল কেৱল কথা কোৱাৰ ক্ষমতাত! - এলফাৰাই আত্মবিশ্বাসেৰে ক"লে। - নে মই ঠিক নহয়!
  - আপুনি সঁচা কথা কয়, কিন্তু কথাটোৰ লগত ইয়াৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই! সাধাৰণতে প্ৰগতিয়ে আমাক শক্তিশালী কৰি তুলিছে! এই কথা অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰি, কিন্তু একে সময়তে আমি মানুহ হোৱাটোও বন্ধ কৰি দিছো! আৰু এতিয়া - কেৱল সৈনিক!
  Elfaraya pathos ৰ সৈতে সংশোধন কৰা হৈছে:
  - মহান সৈনিক!
  - তেনেকৈয়ে হওক! মই অধিক সুখ আৰু কম কষ্ট বিচাৰো। নহ"লে আপুনি অহৰহ দুখ-কষ্টৰ সন্মুখীন হয়, ইমানেই ক্লান্তিকৰ! দিনত পিঠিত কোৱাছাৰ লৈ দৌৰি ফুৰাৰ দৰেই, বা হয়তো পেটত ক"লা ফুটা এটা লৈ দৌৰি ফুৰাৰ দৰে!
  এলফাৰাই মূৰটো জোকাৰি খিকিন্দালি কৰিলে।
  - আৰু মোৰ বিষ ভাল লাগে! তাইৰ কিবা এটা ইমান আকৰ্ষণীয়! কৃষ্ণগহ্বৰত থকাৰ দৰে! এই কথাটো আপুনি বুজিবও নোৱাৰে!
  - নকৰোঁ, বনৰীয়াকৈ চিঞৰিম! বিষ ভাল পায় নেকি?
  - হয়! আৰু সেইবাবেই, এইবোৰ স্নায়ুকোষৰ কাষেৰে শক্তিশালী সংকেত, অৰ্থাৎ ইহঁতে মগজুৰ হাইপাৰপ্লাজমিক পদাৰ্থত উত্তেজনা সৃষ্টি কৰে। আৰু এইটো সদায় ভাল লাগে! - ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ ওঁঠ দুটা চেলেকিলে, তাইৰ হাতত একেলগে দুটা সুস্বাদু জিভা আছিল।
  - তুমি আপাত দৃষ্টিত এই পৃথিৱীৰ নহয়! - ভ্লাদিমিৰ আচৰিত হ"ল।
  ছোৱালীজনীয়ে ট্ৰেখন কামোৰ মাৰিলে, আকৌ চকু দুটাত গুলী মাৰিলে:
  - কিন্তু কিয়! মাত্ৰ বিষৰ প্ৰবল সংকেতটো আনন্দৰ জ"নলৈ স্থানান্তৰিত কৰিব লাগিব। প্ৰাচীন কালতো বহুতে ভাল পাইছিল আৰু বিষক বন্য ৰোমাঞ্চলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব জানিছিল!
  ভ্লাদিমিৰে আনন্দিত হৈছিল:
  - মই জানো! তেওঁলোকৰ নাম আছিল মেচ"চিষ্ট!
  এলফাৰাই মাত দিলে:
  - সেইটোৱে! মেচোচিষ্ট! সাধাৰণ মানুহে ৰেকত উঠি ভাল পাইছিল, কিন্তু আপুনি নোৱাৰে!
  - বিষ উপভোগ কৰা? ঠাণ্ডা! হাইপাৰপ্লাজমা! - ল'ৰাটোৱে উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - ঠাট্টা কৰাজনক মই জানো যে তোমাৰ অবিহনে মোৰ বেয়া লাগিব! আৰু আপোনাৰ দুখৰ ভাগ কোনেও নাথাকিব! ঢৌৰ মাজত সাঁতুৰি যাওঁ, সীমাহীন কু-সংস্কাৰ! অৰ্গাজমৰ মুহূৰ্তত বন্ধ কৰা: নাড়ী, উশাহ-নিশাহ! - তাই গাইছিল, এলফাৰাইৰ শক্তিশালী আৰু কামুক স্তন দুটাৰ সৈতে খেলিছিল।
  ভ্লাদিমিৰে এই গীতটো সঁচাকৈয়ে ভাল পাইছিল, আনকি তেওঁ নাচিবলৈও আৰম্ভ কৰিছিল:
  - তোমাৰ ভৰি দুখন চকাৰ দৰে, টপৰ দৰে!
  - শান্ত হোৱা মূৰ্খ! মই দেখিছোঁ ই বৰ স্কিড হৈ গৈছে!
  - মই মূৰ্খ মূৰ্খ! - ভ্লাদিমিৰে ওপৰলৈ উৰি গ"ল আৰু ডজন বাৰ ওলোটা হৈ পৰিল, নিজৰ অক্ষৰ চাৰিওফালে ঘূৰি গ"ল।
  এলফাৰায়াই তেওঁৰ লগত উৰা মাৰিলে আৰু দম্পতীহালে নাচিবলৈ ধৰিলে। আন সৈন্যসকলে আপাত দৃষ্টিত এইটোক এটা নিৰ্দিষ্ট আদেশ হিচাপে লৈ এক প্ৰকাৰৰ ঘূৰণীয়া নৃত্য বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে বহুতো ঘূৰণীয়া নৃত্যৰ শৃংখল গঠন কৰিছিল।
  এলফাৰাই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - হয়তো আমি শক্তিৰ বিনিময় কৰিব পাৰিম!
  - এইটো এটা ধৰণৰ হাইপাৰফুকিং!
  - সেইটোৱে!
  ল"ৰা-ছোৱালীয়ে ইজনে সিজনৰ ওপৰত শক্তিৰ ৰশ্মি, বিশেষ ধৰণৰ বায়"কাৰেণ্টেৰে গুলী চলাবলৈ ধৰিলে। এইটোক হাইপাৰফাকিং বুলি কোৱা হৈছিল! সকলোবোৰ যথেষ্ট মান্য যেন লাগিছিল, অৱশ্যে সৈন্যসকলে কেৱল ইজনে সিজনৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ গৈছিল, বতাহত কল্পনাতীত আতচবাজী জিলিকি উঠিছিল।
  সকলোবোৰ সৰলভাৱে ছিক যেন লাগিছিল, একেবাৰে উশাহ লোৱাৰ দৰে!
  ছোৱালী আৰু ল"ৰাবোৰ লাহে লাহে উলংগ হৈ পৰিল আৰু আৰু অধিক হাইপাৰ-ফুকিং অৰ্গিলৈ পৰিণত হ"ল।
  ইয়াত তেওঁলোকে কি কৰি আছিল, লাখ লাখ উলংগ আৰু অতি ধুনীয়া ল"ৰা-ছোৱালীয়ে একেলগে মহাকাশত দৌৰি ফুৰাটো কোনো পৰিমাণৰ কল্পনাই বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰে। কামুক বাস্তৱতাই চহকী কল্পনাকো গ্ৰহণ কৰিব! মুঠতে ল'ৰাবোৰে বহুত মজা কৰিলে।
  বন্ধৰ দিন শেষ হোৱাৰ পিছত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কামটো আৰম্ভ হ"ল- বঁটা বিতৰণ।
  এটা বিশাল হলত যোদ্ধাসকলে শাৰী পাতিছিল। ভ্লাদিমিৰে কিছু ভয়ংকৰভাৱে বাহিৰৰ পৰা দাপোনযুক্ত মজিয়াখনলৈ চালে। ইয়াক হাইপাৰডাইমণ্ডৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হৈছিল, নিয়মীয়া হীৰাৰ দৰে নহয় ইয়াৰ ভ্যালেন্সি আছিল ১০২৪, আৰু লাখগুণ কঠিন। ইয়াৰ উপৰিও বহুত জিলিকি উঠিছিল, হয়তো দুশগুণ উজ্জ্বল।
  যুৱকজনক অৰ্ডাৰ অৱ এনিহিলেচন - দ্বিতীয় ডিগ্ৰী প্ৰদান কৰা হয়, যিটো যথেষ্ট উচ্চ চিহ্ন। আৰু অস্থায়ী এক তাৰকা উপ-অফিচাৰৰ পদবী প্ৰদান কৰে। ইয়াৰ অৰ্থ আছিল দৰমহা যথেষ্ট বৃদ্ধি, আৰু সেনাপতিৰ বিবেচনা অনুসৰি তেওঁ হয় ব্যক্তিগত হৈ থাকিব পাৰিব নহয় ডজন ডজন সৈনিকৰ কমাণ্ড লাভ কৰিব পাৰিব। আৰু এইটো নতুন ল'ৰা নহয়, কিবা এটা শক্তিহে! সাধাৰণতে অৰ্ডাৰৰ দ্বিতীয় ডিগ্ৰী তৃতীয় আৰু চতুৰ্থৰ সৈতে একেলগে প্ৰদান কৰা হৈছিল, যিটো নিজৰ বাবেই যথেষ্ট সন্মানজনক। এলফাৰায়াইও একেধৰণৰ বঁটা লাভ কৰিছিল, আৰু বুট কৰিবলৈ বেঙুনীয়া ৰঙৰ হৃদয়! তেতিয়া ভ্লাদিমিৰে বিৰক্ত অনুভৱ কৰিলে: ছোৱালীজনীয়ে তেওঁৰ কাষেৰে পাৰ হৈ গৈছে। কিন্তু ঈৰ্ষা কোনো যোগ্য অনুভৱ নহয়: সৈনিক, আৰু এতিয়া প্ৰায় বিষয়াসকল আত্মাত ভাই-ভনী। আটাইতকৈ টেকসই ধাতু, প্লাষ্টিচিনতকৈ কোমল - অগ্নিময় হৃদয় আৰু বৰফৰ দৰে স্থিৰতাৰে কঠিন নোহোৱাকৈ!
  অৰ্ডাৰবোৰ ব্যক্তিগতভাৱে ওলোমাই থৈছিল আন এগৰাকী অতি মনোমোহা ছোৱালীয়ে: পাঁচ তাৰকা জেনেৰেল লিউডমিলা কাৰ্প"ভনা!
  সাধাৰণ পৰ্যায়কে ধৰি সেনাপতিসকলৰ মাজত: ল"ৰাতকৈ ছোৱালী আৰু বেছি সাধাৰণ, এইটোৱেই হৈছে মহিলা সংখ্যাগৰিষ্ঠতা থকা পৃথিৱীৰ সাধাৰণ অনুপাতৰ বৈশিষ্ট্য। সত্যই আৱৰি ধৰা নহয়। তাই সকলোকে চাই হাঁহিলে, আনকি ভ্লাদিমিৰৰ ফালে চকু টিপিয়াই দিলে।
  - কি মৰমলগা, অৰ্ডাৰটো মোৰ ভাল লাগে!
  ল"ৰাটোৱে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - অ' হ'ব! কোৱাছাৰ! যদিও মোৰ যোগ্য নে নহয় সেই চিন্তাই মোক খেদি ফুৰে!
  চিৰদিনৰ বাবে ডেকা সেনাপতিজনে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - অৱশ্যেই তেওঁৰ যোগ্য আছিল! পুৰস্কাৰটো বিশেষভাৱে মূল্যৱান যে আপুনি প্ৰথম যুদ্ধত নিজকে বিশিষ্ট কৰি তুলিলে!
  যদি এইটোৱেই আৰম্ভণি, তেন্তে শেষ কি হ"ব!
  - আশাকৰোঁ ই বিজয়ী হ"ব!
  - আশা শেষ মৰে!
  ভ্লাদিমিৰে বৰ চাতুৰী কৰিছিল। মোৰ কেৰিয়াৰৰ আৰম্ভণিয়ে মোৰ বন্যতম আশাক অতিক্ৰম কৰিলে। আৰু যদি আপুনি বিবেচনা কৰে যে বৃদ্ধাৱস্থা নাই আৰু অৱসৰৰ ভাবুকিও নাই, তেন্তে কোনে জানে ইয়াৰ দ্বাৰা মাৰ্শ্বালৰ বাট মুকলি নহ"ব নেকি, বা তাতোকৈ বেছি। মাত্ৰ তেওঁ সম্ৰাট নহ"লেও দুখ লাগে - নিৰ্বাচিত কেইজনমানৰ ভাগ্য সেইটোৱেই! কিন্তু সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বাবে দায়বদ্ধ হোৱাটো অত্যধিক বোজা। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখনক কান্ধত কি ধৰিব! ক্ষমতা সদায় আনন্দৰ কথা নহয়, ইমানবোৰ সমস্যা আছে যিবোৰ সমাধান কৰিব লাগিব, আৰু বিভিন্ন ধৰণৰ সমস্যা আছে যিবোৰ জেক-ইন-দ্য-বক্সৰ দৰে পপ আপ হয়, কোৱাড্ৰিলিয়ন জগত, যাৰ বহুতকে মানুহে কেতিয়াও স্পৰ্শ কৰা নাই । নিচ্চে শুদ্ধকৈ লিখিছে: ঈশ্বৰে অনুভৱ কৰা বোজাৰ সৈতে এজনো, আনকি আটাইতকৈ নিখুঁত মনোজগতেও মোকাবিলা কৰিব নোৱাৰে। প্ৰতি চেকেণ্ডত শুনিবলৈ কেনেকুৱা লাগে: কোটি কোটি প্ৰাৰ্থনা আৰু কোটি কোটি অভিশাপ, যেতিয়া কম্পিউটাৰ জমা হোৱা আৰু আইতাকৰ মৃত্যুৰ বাবে, আপোনাৰ পত্নীৰ অবিশ্বাস আৰু বদহজমৰ বাবে আপোনাক দোষাৰোপ কৰা হয়। যেতিয়া দুটা সেনাই একেলগে এটা জয়ৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে, তেতিয়া এক লাখ লোকে একমাত্ৰ লাভৰ দাবী কৰে। ভগৱান হৈ সকলোকে একেলগে সুখী কৰাটো কঠিন! এইটো সঁচা যে মানুহক যুক্তি দিয়া হৈছে, আৰু প্ৰকৃতিৰ এনে নিয়ম প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে যিয়ে প্ৰগতিৰ সীমাহীনভাৱে, অতি অবুজ শিখৰলৈকে বিকশিত হ"বলৈ অনুমতি দিয়ে। সাধাৰণতে যুদ্ধৰ বাহিৰেও এজন ব্যক্তিয়ে ভাল জীৱন যাপন কৰে;প্ৰযুক্তিৰ দ্বাৰা প্ৰায় সকলো সপোন আৰু প্ৰয়োজন বাস্তৱায়িত কৰা সম্ভৱ। যদি আপুনি এটা ৰাজপ্ৰসাদ বিচাৰে, অনুগ্ৰহ কৰি, ৰবট দাস, যিমান বিচাৰে সিমান। নিজে নিজে গতি কৰি আপুনি বিমান অবিহনে উৰি যায়: চিৰন্তন যৌৱন, বিনামূলীয়া খাদ্য, সকলোৰে বাবে উৰণীয়া গাড়ী। বাৰু, সকলো স্তৰৰ যৌনতা আৰু অৰ্গাজম বা শক্তিৰ কোনো সমস্যা নাই। আৰু মনোৰঞ্জন উদ্যোগটো যিমানেই উন্মাদ, আপুনি আপোনাৰ কল্পনাৰে কল্পনা কৰিব পাৰে: প্ৰযুক্তিয়ে সকলোকে অনুমতি দিয়ে! বাৰু, মানুহক আৰু কি লাগে! কিন্তু বাস্তৱ? ভাগ্য: গোটেই জীৱন বেৰেকত, বিষ অনুভৱ কৰি, অহৰহ প্ৰশিক্ষণত কটাবলৈ: এইটো সঁচাকৈয়ে সুখ নেকি! আৰু আমাক শান্তি স্থাপন কৰাত কি বাধা দিয়ে! অৱশ্যে যুদ্ধবোৰ সদায় শান্তিৰে শেষ হয়, মাথোঁ কেতিয়াবা বিজয় হয়। কিন্তু তেওঁলোকৰ বেছিভাগ গ্ৰহ যদি অন্বেষণ কৰা হোৱা নাই তেন্তে তেওঁলোকক আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ প্ৰয়োজন কিয়! ভ্লাদিমিৰৰ মূৰত বিদ্ৰোহী চিন্তাবোৰ জিলিকি উঠিল। সি সিহঁতক খেদি পঠিয়াবলৈ চেষ্টা কৰিলে - ভয়ংকৰ পাষণ্ডতা!
  যেতিয়া পুৰস্কাৰ অনুষ্ঠান শেষ হ"ল, তেতিয়া সৈনিক আৰু বিষয়াসকলক তেওঁলোকৰ মহাকাশযানলৈ লৈ যোৱা হ"ল। আৰু প্ৰথম কথা আছিল আন এটা প্ৰশিক্ষণ। চিনাকি, ৰুটিন, কিন্তু প্ৰস্তুতিৰ সময়ত নতুন উপাদানৰ সৈতে। ইয়াত ভ্লাদিমিৰৰ অভাৱনীয় ভাগ্য ভাল আছিল: তেওঁক ইমান ভালপোৱা এলফাৰায় তেওঁৰ সংগী হৈ পৰিছিল।
  দহ তাৰকা বিষয়াজনে তেওঁলোকক বুজাই দিলে:
  - আপুনি আগৰ যুঁজখনত নিজকে বিশিষ্ট কৰি তুলিছিল, গতিকে আমি আপোনাৰ সামৰ্থ্য সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিব বিচাৰো। হয়তো আপুনি এছ এছ - ছুপাৰ স্পেচিয়েল ফৰ্চলৈ বদলি হ"ব!
  ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিছে:
  -জিনেটিক্সে আমাৰ ওপৰত জাপি দিয়া সীমাবদ্ধতা আছে!
  - যুদ্ধৰ ইতিহাসে দেখুৱাইছে যে যিকোনো ব্যক্তিয়ে প্ৰকৃতিৰ অন্তৰ্নিহিত ক্ষমতাক অতিক্ৰম কৰিব পাৰে!
  সৈন্যসকলে হেলমেট পিন্ধিলে, আৰু তেওঁলোকৰ চাৰিওফালৰ জগতখন একেলগে সলনি হৈ গ"ল, দানৱীয় হ"ল"গ্ৰামবোৰ লৰচৰ কৰিবলৈ ধৰিলে।
  ভ্লাদিমিৰে যদিও বুজি পাইছিল যে সেইটো মেক-বিলিভ, তথাপিও কিছু ভীৰুতা অনুভৱ কৰিছিল। তেওঁ জানিছিল যে বাধাৰ পথ অতিক্ৰম কৰাটো এটা স্বেচ্ছাচাৰী প্ৰশিক্ষণৰ বাবে সাধাৰণ কথা, কম বেছি পৰিমাণে গুৰুতৰ সেনাবাহিনীৰ বাবে।
  এলফাৰায়াই তেওঁক ফুচফুচাই ক"লে:
  - ভীৰু নহ"বা সহযোগী! মাথোঁ যাদুকৰী ইলেক্ট্ৰনিকছ।
  - মই ভীৰু বুলি ধাৰণাটো ক'ৰ পৰা পালা ! - ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভ সাহসী আছিল, কিন্তু তেওঁৰ দাঁতবোৰ বিশ্বাসঘাতকতাৰে টিপি উঠিছিল।
  - এইটো এটা বিশেষ বিকিৰণ, ই আমাৰ মাজত ভয়ৰ সৃষ্টি কৰে! যেন আমি পাহৰি গৈছো যে আমি সেউজীয়া নবীন নহয়, অভিজ্ঞ যোদ্ধাহে! সংগীয়ে যুৱকজনৰ বুকুত আলফুলে চুমা খালে। চকু দুটা জ্বলি উঠিছিল।
  - মই মাত্ৰ এদিন যুঁজিছিলো, কিন্তু গোটেই জীৱন প্ৰশিক্ষণ লৈছিলো!
  . প্ৰথমতে সকলো অস্ত্ৰৰ ভিতৰত তেওঁলোকক মাত্ৰ এটা সৰু কঠিন লেজাৰ ডেগাৰহে দিয়া হৈছিল।
  আনকি তেওঁক বিশেষ ছিৰিয়াছ দেখাও নাছিল। সত্যটো পোহৰ আছিল আৰু অলপ বহল কৰিব পৰা গৈছিল। প্ৰথম শত্ৰুটো কাঁইটীয়া শামুকৰ দৰে আছিল, তাৰ খোলাৰ পৰা ঠোঁট ওলাইছিল। প্ৰাৰম্ভিক পথটো আছিল ঘূৰ্ণনশীল পৃষ্ঠৰ কাষেৰে যিটো ঠাইত পিছল হৈ পৰিছিল। সেয়েহে ভ্লাদিমিৰে শত্ৰুৰ আক্ৰমণৰ পৰা বিচ্যুত হৈ প্ৰায় পৰিল। বন্ধুৱে ভেকুলীটোক খুন্দা মাৰিলে, দুটা ভাগত কাটি, টুকুৰাবোৰ সৰি পৰিল।
  - ডেগাৰেৰে কাম কৰক! - এলফাৰাই চিঞৰি উঠিল। "সিহঁত যেন ইচ্ছামতে ভয়ংকৰ নহয়।"
  - মই লক্ষ্য কৰিলোঁ! - ভ্লাদিমিৰে ক'লে। - যদিও শৰীৰত কিবা এটা অদ্ভুত ঘটনা ঘটি আছে। যেন স্নায়ুৰ শেষবোৰ নিথৰ হৈ পৰিছে!
  - চাবা, মাৰিব! সেইখিনিয়েই "ডিফ্ৰষ্টিং"!
  ভাৰ্চুৱেল দানৱে, কোনোবাই মানুহৰ দৰে, আন কিছুমানৰ বহু টেণ্টেকেল থকা, ইহঁতক আক্ৰমণ কৰিছিল। এইবাৰ ভ্লাদিমিৰ সতৰ্ক হৈ আছিল। কাউণ্টাৰ ষ্ট্ৰাইকে নিকটতম শত্ৰুক জোকাৰি গ"ল। পিছৰজনক তেওঁ হত্যা কৰিছিল এজন হাৰ্মাফ্ৰডাইট মানুহ। এনে এজন ফ্ৰিকক মোৰ একেবাৰেই দুখ নালাগে৷ কিন্তু তৰোৱাল থকা স্কুইডৰ উপমাটোৱে মূৰটো প্ৰায় আঁতৰাই পেলালে।
  তৰোৱালে ধৰাৰ পিছত মোৰ শৰীৰত বিষ আৰু বিষ হ"বলৈ ধৰিলে।
  - সেইটো ঘৃণনীয়, সি মোক আঘাত দিলে! - ভ্লাদিমিৰে অভিশাপ দিলে। - মই ইমান অনাড়ম্বৰ বুলি ভবা নাছিলো।
  -আপুনি কেতিয়াবা ভাৰ্চুৱেল দানৱৰ সৈতে যুঁজিছেনে? - এলফাৰাই সুধিলে।
  - আনাৰস বান্দৰৰ সৈতে! তাই মোক খেদি গ"ল আৰু মই প্ৰায় মৰিলোঁ। যদিও কিছুমান এক্সেন্ট্ৰিক আছে যিয়ে কয় যে সকলো বান্দৰেই দয়ালু আৰু মানুহক ভাল পায় কাৰণ তেওঁলোক ইয়াৰ ভাই।
  - আমাৰ বিৰোধী ভাল বা বেয়াও নহয়। জলদস্যুই জাহাজ চলোৱা সাগৰৰ দৰে তেওঁলোক উদাসীন।
  - ভেকুৱামৰ দৰে বেছি। সাগৰ উষ্ণ আৰু কোমল। - যুৱকজনৰ ওপৰত কল আৰু বাঘৰ মিশ্ৰণ, দাঁতৰ সলনি ৰকেটৰ আঘাত, যিয়ে তেওঁৰ ওপৰত জপিয়াই পৰিল। - এই বাধা পথবোৰত মোৰ মূৰত কৃষ্ণগহ্বৰ হৈ গ"ল। সঁচা যে এতিয়া শৰীৰত কিবা বেয়া হৈছে৷
  - সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে মোৰো ভয় লাগে!
  ল'ৰা আৰু ছোৱালীজনীয়ে লৰচৰ কৰি থাকিল। প্ৰথমতে দানৱবোৰ বিশেষ দ্ৰুত নাছিল, যাৰ বাবে কামটো সহজ হৈ পৰিছিল। কিন্তু ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায় এই নিৰ্গমনৰ ফলত সামান্য প্ৰভাৱ পৰিছিল। দানৱবোৰে জুই থুবলৈ ধৰিলে বাবেই বেয়া হৈ গ"ল। ভ্লাদিমিৰৰ পেটটো জ্বলি উঠিল আৰু তেওঁ প্ৰকৃত বিষ অনুভৱ কৰিলে।
  - মোৰ আন্ত্ৰিকতা ঘূৰাই দিবলৈ মন যায়! - সি ক'লে।
  - আৰু মোৰ বাবে ইয়াতকৈ সহজ নহয়! - ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ সোঁ উদং স্তনটোলৈ আঙুলিয়াই দিলে। তাইৰ পৰা তেজ টোপাল টোপালকৈ ওলাই আহিছিল। তেওঁলোকে লৰালৰিকৈ ঘূৰি ফুৰা ভ্লাদিমিৰৰ ওপৰত থু পেলালে, যুৱকজনে বহু দেৰি কৰি কান্ধত খুন্দা মাৰিলে, স্পষ্টকৈয়ে হাড়বোৰ ভাঙি গ"ল। আৰু যেতিয়া এজন সাধাৰণ মানুহৰ হাড় ভাঙি যায়, তেতিয়া ইমান বিষ হয়, থতমত খাই মৰি যাব পাৰে। যদিও কাছালোটভ সাধাৰণ মানুহ নাছিল, এই মুহূৰ্তত তেওঁ নিজকে ঠাইৰ বাহিৰত অনুভৱ কৰিছিল। তেওঁ অনুভৱ কৰিছিল বিশেষ, অত্যন্ত ক্ষতিকাৰক ঢৌ যিয়ে তেওঁৰ ক্ষমতাক পক্ষাঘাতগ্ৰস্ত কৰি পেলাইছিল।
  - মোৰ বেয়া লাগিছে! - ভ্লাদিমিৰ অজ্ঞান হৈ পৰিল। ছোৱালীজনীয়ে পেছাদাৰী গতিৰে তাৰ মুখখন ঘঁহিলে।
  - কৃষ্ণগহ্বৰত ডুব নাযাবা মোৰ প্ৰিয় নাইট। চেতনা ঘূৰি আহিল, কিন্তু তাৰ লগে লগে বিষ। ভ্লাদিমিৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, দুৰ্বলতাই তেওঁক শ্বাসৰুদ্ধ কৰি পেলালে:
  - মই আৰু নাযাওঁ।
  - ভিজা নাযাবা! ইয়াত প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ কিট আছে।
  সঁচাকৈয়ে বাধাৰ পথটো আছিল কম্পিউটাৰ গেমৰ দৰে। অতিৰিক্ত জীৱন আছে আৰু যিটো প্ৰয়োজনীয় সেয়া হ"ল তৎক্ষণাত পুনৰুত্পাদনৰ সৃষ্টি কৰা শক্তি। হয়, কঠিন আছিল, কিন্তু ল"ৰাবোৰে শিকিলে।
  - মূল কথাটো হ"ল পিছুৱাই নাযাব আৰু হাৰ নামানিব! - এলফাৰাই ক"লে। তাইও নিশ্চিন্ত নাছিল, মাজে মাজে ভুল কৰিছিল, যন্ত্ৰণাদায়ক আঘাত পাইছিল। তাৰ পিছত দম্পতীহালে অভ্যস্ত হৈ বহুত বেছি মিলাপ্ৰীতিৰে কাম কৰিবলৈ ধৰিলে। পিছৰ পৰ্যায়ত বতাহত ওপঙি থকা ভেঁকুৰৰ ওপৰত জপিয়াই উৰন্ত কটাৰী ডজ কৰি কাঁইটীয়া তাঁৰৰ ওপৰেৰে খোজ কাঢ়িবলগীয়া হৈছিল। যুদ্ধখন ক্ৰমান্বয়ে তীব্ৰতৰ হৈ পৰিল আৰু প্ৰতিপক্ষই দ্ৰুত আৰু বেগেৰে আগবাঢ়িল। সঁচা, বন্দী অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰাটো সম্ভৱ হৈ উঠিল, ভাৰ্চুৱেলও, কিন্তু ইয়াৰ সম্পত্তিৰ ক্ষেত্ৰত মৃত্যুৰ প্ৰকৃত বাহকৰ সৈতে যথেষ্ট মিল আছে।
  বিশেষকৈ ভ্লাদিমিৰে এটা মাল্টি বেৰেল ভাইব্ৰ"থ্ৰ"ৱাৰ চেষ্টা কৰিছিল! ই মহাকাশত সৰু সৰু ফাটৰ সৃষ্টি কৰিছিল। সঁচা, তিনিটা শ্বটৰ পিছত ই ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল, কিন্তু বিপক্ষৰ কেইবাটাও ৰেংকক কাটি পেলালে।
  "বেয়া নহয়!"- যুৱকজনে ক"লে।
  - এটা বাবল প্লাজমা লঞ্চাৰ পাবলৈ চেষ্টা কৰক! - Elfaraya উপদেশ।- এই বহুত বেছি ফলপ্ৰসূ হ'ব।
  - বাৰু, সেইটোও বেয়া ধাৰণা নহয়। আৰু ক"ত তেওঁ?
  - এইটো ইমানেই সৰু পাইপ যে ই এটা অগ্ৰণী শিঙৰ দৰে। ইয়াত উৰুৱাই দিলে হাইপাৰপ্লাজমিক কেছকেডৰ দ্ৰুত উৰণ দেখিব।
  যুৱকজনে ভলীটোক কষ্টেৰে ডজ কৰি চিপ হৈ যোৱা পৃষ্ঠটোৰে অলপ খোজ কাঢ়ি গৈ ফৰ্জে ধৰা পৰিল। নিক্ষেপ কৰা কাৰ্য.
  বুদবুদবোৰে এটা আঁকোৰগোজ ৰেখাত বৰষুণ দিলে, সাৱধানে উঠা-নমা কৰিলে আৰু সিহঁতে আঘাত কৰা জীৱবোৰ বিস্ফোৰণ হ"ল।
  - কি! বেয়া নহয়! - এলফাৰাই ক"লে। - মাত্ৰ ইয়াক তললৈ আঘাত কৰক যাতে কম বুদবুদ আকাশলৈ উৰি যায়।
  - মই মোৰ সাধ্য অনুসৰি চেষ্টা কৰোঁ!
  - চেষ্টা কৰক আৰু আচৰিত নহ"ব!
  ছোৱালীজনীয়েও এটা শক্তিশালী অস্ত্ৰ তুলি লৈ সেইটো ব্যৱহাৰ কৰি অনবেণ্ড শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিলে।
  যুদ্ধখন ক্ৰমান্বয়ে আকৰ্ষণীয় হৈ পৰিল। ইয়াত তেওঁলোকে এনে এটা গ্ৰহত যুঁজি আছে য"ত প্ৰথমে ভৰিৰ তলৰ এটা ধাৰাত পানী ঢালিছে, আৰু তাৰ পিছত ভয়ংকৰভাৱে পিছল তৰল হিলিয়াম বৈ গৈছে, আৰু ওপৰৰ পৰা তলৰ পৰা শক্তিশালী লেজাৰ নিক্ষেপ কৰা হৈছে, বিনাশৰ গ্ৰেনেড বিস্ফোৰণ ঘটিছে।
  ভ্লাদিমিৰে উত্তৰত গুলী চলালে, দুয়োখন হাত একেলগে, আনকি প্ৰেটজেলও নাচিলে।
  বাওঁ ভৰিখন কাটি পেলোৱাৰ ফলত কেইবাবাৰো ধৰা পৰে। মোৰ সংগীৰ কৃপাত তাই মোক জীৱন ৰক্ষাকাৰী প্ৰাথমিক চিকিৎসা কিটটো পোৱাত সহায় কৰিলে। ভৰিখন বাঢ়িছে।
  - তুমি শীতল এলফাৰায়।
  যোদ্ধাজনে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আৰু তুমি এজন দুৰ্বল, ভ্লাদিমিৰ। কেঁচুৱাই এনে বনৰীয়া কষ্ট সহ্য কৰে, আৰু আপুনি হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে!
  যুৱকজন নিজেই নাছিল, কিবা এটাই তেওঁক আমনি কৰি আছিল:
  - এই মুহূৰ্তত মই সকলোবোৰ বহুত বেছি তীক্ষ্ণভাৱে অনুভৱ কৰিছো!
  দানৱৰ আন এটা শাৰী থৈ এলফাৰাই হাঁহি হাঁহি ক"লে:
  - যিয়েই নহওক ধৈৰ্য্য ধৰিব!
  ল"ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, কথা কোৱাটো অবিশ্বাস্যভাৱে কঠিন হৈ পৰিল:
  - কৰিবই লাগিব, মই মানুহ!
  - ঠিক সেইজনেই মানুহজন! - ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে সিহঁতৰ ওঁঠ দুটা সংযোগ হৈ গ"ল। ভ্লাদিমিৰে অনুভৱ কৰিলে এগৰাকী যুৱতীৰ চুমাৰ মৌৰ দৰে মিঠা।
  - দেৱী!
  - লুচিফাৰ! - কুমাৰীয়ে উত্তৰ দিলে।
  তাৰ পিছত তেওঁলোকে প্ৰচণ্ড বতাহৰ সৈতে নিত্য পৰিৱৰ্তিত পৰিৱেশত প্ৰৱেশ কৰে। হয় আগফালৰ পৰা উৰি যায়, নহয় ইয়াৰ বিপৰীতে পিছফালে হেঁচা মাৰি ধৰে। আৰু শত্ৰুবোৰ অনবৰতে সলনি হৈ থাকে, কেতিয়াবা ভেকুলীৰ দৰে উৰি থাকে, কেতিয়াবা বিষাক্ত সাপৰ দৰে হাঁহাকাৰ কৰে। কিন্তু আপুনি অনবৰতে যুঁজিবলৈ আহে, এটা প্লেটফৰ্মৰ পৰা আন এটা প্লেটফৰ্মলৈ জপিয়াই, আনকি কৃত্ৰিম মাখি আৰু টিকটিকিৰ ভৰিত ধৰি, তেওঁলোকৰ সহায়ত ফান্দৰ পৰা উৰি ওলাই যায়। কিছুমান নমুনা: বিশেষকৈ পখিলা আৰু ফুলৰ সংকৰ: আচৰিত ধৰণে সুন্দৰ। আৰু ড্ৰেগনফ্লাই আৰু টিউলিপৰ মিশ্ৰণটো জিলিকি আছে, ৰামধেনুৰ সকলো ৰং মনটোক অজ্ঞান কৰি তোলা গোন্ধেৰে... কোৱাছাৰ! উদং মুখবোৰে ইলেক্ট্ৰনিক মাউছট্ৰেপৰ দৰে পিছফালৰ পৰা ক্লিক কৰে, মিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ দাঁতবোৰ বিজুলীৰ পোহৰেৰে স্ফুলিংগ। ইয়াৰ উপৰিও ডাঙৰ ডাঙৰ পাঁচ মিটাৰ আৰু আনকি দহ মিটাৰ দাঁত। ভ্লাদিমিৰে তেওঁলোকৰ কাষেৰে পিছলি যাবলৈ সক্ষম হ"ল। দানৱবোৰৰ এটা: টেংক আৰু বিচ্ছুৰ সংকৰ, গৰ্জনেৰে বিস্ফোৰণ ঘটাই, জুইত পোৰা মিঠাই সিঁচৰতি কৰি:
  - আমাৰ ফটো তোলা হোৱা নাই! কোৱাৰ্ক ধৰিব নোৱাৰে! - সাহসী যোদ্ধাই গাইছিল।
  আকৌ এবাৰ যুৱকজনে বিনাশৰ ফ্লেছৰ পৰা ক্ষতি লাভ কৰে। আৰু এতিয়া ছোৱালীজনী আৰু বেয়া, ভৰিখন আকৌ ফাটি গ"ল। কিন্তু তাই নিপুণভাৱে এটা অংগত জপিয়াই পৰে, পিছুৱাই যোৱাৰ কথা নাভাবি। অৱশ্যে ক"লৈকো যাবলৈ নাই।
  - আমাৰ এটাই উপায় আছে, হয় জীয়াই থাকক নহয় মৰি যাওক! - এলফাৰাই কিছু বানাল পেথ"ছ লৈ ক"লে।
  যুৱকজনে নিশ্চিত কৰিছে যে:
  - আৰু কেৱল একেলগে! বৰফৰ দৰে ইথাৰত থাকিলে এটা কৃষ্ণগহ্বৰ অধিক উজ্জ্বল হয়: এযোৰ জ্বলি থকা হৃদয় জিলিকি উঠে!
  অবিশ্বাস্য প্ৰচেষ্টা আৰু অমানৱীয় উত্তেজনাৰ মূল্যত তেওঁলোকে এইখিনিৰ মাজেৰে পাৰ হ"বলৈ সক্ষম হ"ল যদিও তেওঁলোকৰ শৰীৰত কোনো জীৱন-যাপনৰ ঠাই বাকী নাথাকিল।
  পৰৱৰ্তী পৰ্যায়টো হ"ল মৰুভূমি: নিৰ্মমভাৱে চুহি খোৱা সেউজীয়া বালিৰ সৈতে এচেকেণ্ডৰ বাবেও থিয় হৈ থকাটো অসম্ভৱ, ভৰি দুখন আবদ্ধ হৈ পৰে, আৰু তথাপিও গুলী চলাব লাগে আৰু ছুৰীৰে আঘাত কৰিব লাগে। ইয়াত মুখা পিন্ধা উগ্ৰপন্থীয়ে, কিছুমানে কৱচ পিন্ধি, তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিছে। যুঁজাৰু বিমান বিভিন্ন ধৰণৰ, কেকটাছ, বাগ আৰু ৰেঞ্চ থকা বিচ্ছুৰ মানুহ আৰু হাইব্ৰিড দুয়োটা থাকে! মাধ্যাকৰ্ষণ বিমান উৰি আছে, যাৰ পৰা আপুনি লুকাই থাকিব বা পলায়ন কৰিব নোৱাৰে, লেজাৰৰ ৰশ্মিয়ে বালি সিঁচৰতি কৰি পেলাব। যেতিয়া ই শৰীৰত খুন্দা মাৰে: নৰকীয় বিষ, ভিতৰৰ অংশবোৰ যেন ৰোলাৰেৰে চেপি উলিয়াই গৰম তেলেৰে ভৰাই থোৱা হৈছিল। টেট্ৰালেটবোৰে ডুব যায়, বহুতো জ্বলি থকা চকুৰ গুৰি থকা ঘৃণনীয় মূৰৰ খুলিৰ আকৃতিৰ বোমা নিক্ষেপ কৰে আৰু ধ্বংসৰ পিয়াহত উগ্ৰ ৰশ্মিৰ ৰশ্মি উলিয়াই দিয়ে!
  ভ্লাদিমিৰ অৱশ্যে হেৰাই যোৱা নাই। তেওঁ এক প্ৰকাৰৰ নৃত্য পৰিৱেশন কৰে, ধাৰাবোৰৰ মাজত পাৰ হৈ যায়।
  আনকি এলফাৰায়াই জোকাইছিল:
  - ৰাছিয়ান whist: ডেউকা আপনার পাশে উৰি যায়!
  ভ্লাদিমিৰে তুলি লৈছিল:
  - কমাণ্ডাৰ, আমাৰ ৰেজিমেণ্টবোৰ শাৰী পাতি আছে!
  যুৱকজন আৰু ছোৱালীজনীয়ে একেলগে কেঁচিৰে আঘাত কৰিলে, "জলপ্ৰপাত জেট" কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি, শত্ৰুবোৰক ৰসাল বাণ্ডিলত শুৱাই দিলে। গতিকে বহুতো ভিন্ন জীৱ বিভাজিত হয়, থেতেলিয়াই পেলোৱা হয় বা জুইৰ শিখাত ফাটি যায়। এইটো এটা আচৰিত ধৰণৰ বিচিত্ৰ - কমেডী অবিহনে নহয়, বিশেষকৈ যেতিয়া ঘুৰি আৰু কুঠাৰ আকৃতিৰ টেট্ৰালেটটো আঘাত কৰিলে সোণালী আৰু ফিৰোজা ৰঙৰ দাগযুক্ত কেটাৰপিলাৰৰ পতিত ধাৰালৈ পৰিণত হয়:
  - যেতিয়া আপুনি গুলী মাৰিব, ভৰিৰ আঙুলিত থিয় হওক, আপোনাৰ গতিশীলতা বেছি হ"ব। - এলফাৰায়ৰ দ্বাৰা প্ৰৰোচিত
  ভ্লাদিমিৰে স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে লক্ষ্য কৰিলে:
  - কম স্থিৰতা।
  - কেনেকৈ ক'ব, গতিশীলতা সদায় ষ্টেটিক্সতকৈ শক্তিশালী!
  তাইৰ কথা নিশ্চিত কৰিবলৈ ছোৱালীজনীয়ে ৰশ্মিৰে বেৰেল থকা টিনৰ কেনৰ দৰে হুৰহুৰাই যোৱা গঠন এটা কাটি পেলালে। টুকুৰা টুকুৰ হৈ পৰিল, উৰি টুকুৰা টুকুৰ হৈ পৰিল। ইতিমধ্যে উৰণৰ সময়ত পৰাজিত লক্ষ্যৰ টুকুৰাবোৰ বেঙুনীয়া ৰঙৰ সংকৰৰ জাকলৈ পৰিণত হ"ল: বাম্বলবি আৰু চিম্পাঞ্জী। এই অদ্ভুত জীৱবোৰে ইজনে সিজনৰ লগত যুঁজিছিল: প্ৰতি মুহূৰ্ততে সিহঁত সৰু হৈ আহিছিল, ভাৰ্চুৱেল যুদ্ধৰ পৰিৱেশত বিলীন হৈ গৈছিল:
  - বাৰু, কেনেকৈ? কোৱাছাৰ? - এলফাৰাইৰ ভ্ৰু বুনা তাই সুধিলে।
  - বৰ শীতল, মূল কথাটো মান্য! - ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিলে। - লেজাৰ আৰু প্লাজমাৰ মাজত থাকি ভাল লাগে! আৰু শুনা গ্ৰহটোৰ বিস্ফোৰণ!
  ছোৱালীজনীয়ে হাঁহিলে:
  - আৰু মোৰ সৈতে যুদ্ধত অৰ্গাজম অভিজ্ঞতা! আৰু খোজ কাঢ়িব আৰু মনৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে খেলা-ধূলা কৰক! মই যিটোৰ শলাগ লওঁ সেয়া হ"ল পুৰুষৰ হাস্যৰস।
  ভ্লাদিমিৰ কাছালোটভে চঞ্চলভাৱে পৰৱৰ্তী উপহাৰটো ধ্বংস কৰি পেলালে। তীখাৰে ঢাকি থোৱা লগৰ দৰে আছিল। লগে লগে বিস্ফোৰণ নহ"ল, আৰু কেইবাটাও চাৰ্জৰ প্ৰয়োজন হ"ল। পাছলৈ নখযুক্ত হুকবোৰৰ পৰা ওলাই অহা ৰশ্মিয়ে শুক্ৰাণু তিমিৰ হাতখনক বাধা দিলে।
  - এইটোৱেই মহাকাশৰ অগাধ! - সি বিৰক্তিৰে চিঞৰি উঠিল। - আমি এনেকুৱা কিবা এটা চিন্তা কৰিব লাগিব।
  এলফাৰায়াই যেন উপহাস কৰি ফুচফুচাই ক"লে:
  - কি কথা কৈছা?
  - ইটাৰে মোৰ মুখত খুন্দা মাৰিব। - এখন হাতে কাম নকৰে৷ - ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিলে। - অ" মোৰ ছুপাৰফ্লেছ ক"ত!
  - চিন্তা নকৰিব, অতি সোনকালে আৰু থাকিব, পুনৰুত্পাদনশীল জীৱন শৰীৰ।
  যিদৰে দেখা গ"ল তাইৰ ভুল হোৱা নাছিল। কিন্তু ঔষধ যথেষ্ট নহ"ল, হাতখন সুস্থ হৈ উঠিল, কিন্তু অসংখ্য কাটি আৰু বিষ থাকি গ"ল।
  পৰৱৰ্তী পৰ্যায়টো হ"ল আগ্নেয়গিৰিৰ বিস্ফোৰণ, আপুনি অবিশ্বাস্য গতিৰে ওপৰলৈ লৰালৰিকৈ যাব লাগিব, শত্ৰুৰ যুদ্ধ চাইবৰ্গবোৰক গুলীয়াই মাৰিব লাগিব। আৰু চাইবৰ্গবোৰ কেৱল অশ্লীলভাৱে আড়ম্বৰপূৰ্ণ: প্ৰাচীন হলিউডৰ টাৰ্মিনেটৰ আৰু মহাজাগতিক বিৱৰ্তনৰ আধুনিক সৃষ্টিৰ সংকৰ: আল্ট্ৰা-ডাইঅ"এক্টিভ টেংকোছ"ৰ। ভ্লাদিমিৰ কাছাল"টভ (যিটো সাধাৰণতে তেওঁৰ বাবে সাধাৰণ নহয়) ইতিমধ্যে মৃত্যুমুখত পৰিছিল, দানৱ আৰু চাৰিওফালৰ শত্ৰুতাপূৰ্ণ পৰিৱেশ তেওঁৰ চকুৰ সন্মুখত টিপটিপিয়া হৈ পৰিছিল আৰু এই সকলোবোৰৰ কোনো অন্ত নাছিল। এলফাৰায়ো পৰিবলৈ ধৰিলে আৰু লম্ফ-জম্ফ কৰিবলৈ ধৰিলে:
  - মোৰ ল'ৰা, তোমাৰ বাবে কিমান কষ্ট!
  শুক্ৰাণু তিমিবোৰে লৰচৰ কৰি উত্তৰ দিলে:
  - আৰু মই দেখিছোঁ তুমি ভাঙি যোৱা!
  - মোৰ তেনেকুৱা প্ৰশিক্ষণ বহুদিন হোৱা নাই৷ সাধাৰণতে আমি এখন শান্তিপূৰ্ণ সাম্ৰাজ্য আৰু আমি কাকো আক্ৰমণ কৰিবলৈ যোৱা নাই, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে আমি ইয়াৰ উদ্দেশ্য নাছিলোঁ, কিন্তু প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে সামৰিক প্ৰশিক্ষণৰ পথেৰে আগবাঢ়ি যায়। কাৰণ, এইটো কোনো ধেমালি নহয়: হাজাৰ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি যুদ্ধ চলি আছে! গতিকে আপুনি নিজকে পাৰ হৈ যায়, কেৱল তাৰ বাবেই! নিউট্ৰন তৰা এটাৰ পৃষ্ঠত সাত বছৰ কটালোঁ!
  - বাহ, সাত বছৰ বহুত!
  - বাৰু, প্ৰথমতে, আমি এতিয়া প্ৰায় অনিৰ্দিষ্টকাললৈ বাস কৰোঁ, আৰু দ্বিতীয়তে, ই এটা নিউট্ৰন ষ্টাৰত যথেষ্ট আৰামদায়ক, আনন্দ আৰু মনোৰঞ্জনৰ সম্পূৰ্ণ উদ্যোগ। ইয়াৰ এটা আনন্দময় খেলা-ধূলা। মাধ্যাকৰ্ষণ নিষ্ক্ৰিয় হৈ যায়! তুমি কোৱাছাৰ ল'ৰা নেকি?
  - এতিয়ালৈকে বিশেষ ছুপাৰ জয় নাই! - লক্ষ্য কৰিলে, ক্লান্ত ভ্লাদিমিৰ।
  - ইচ্ছাকৃতভাৱে আপোনাক ঠেলি দিছে যাতে আপুনি সেনা সেৱাৰ বিষয়ে অন্ততঃ কিবা এটা বুজি পায়। আপোনাৰ কোনো প্ৰশিক্ষণ নাই নেকি, নে আপুনি কেৱল দুৰ্বল? - এলফাৰায়াই সুধিলে, উন্মাদভাৱে দানৱবোৰৰ ওপৰত গুলী চলোৱাটো বন্ধ নকৰাকৈ।
  ভ্লাদিমিৰে পিছলৈ গুলী চলাই আৰু কেতিয়াবা চপ কৰি (পিছৰটো আৰু অধিক কঠিন), উশাহ ল"বলৈ কষ্টেৰে ক"লে:
  - আৰু আগতেও এটা সময় আছিল: যেতিয়া ৰাছিয়াৰ সেনাবাহিনী সম্পূৰ্ণৰূপে পেছাদাৰী আছিল। স্বেচ্ছাসেৱকসকলে ইয়াত ধনৰ বিনিময়ত সেৱা আগবঢ়ায়, আৰু তেওঁলোকক বিভিন্ন দেশৰ পৰা নিযুক্তি দিয়া হৈছিল।
  - অৰ্থাৎ ভাড়াতীয়া! - এলফাৰায়াই ইয়াৰ সাৰাংশ দিলে। - কিন্তু তেওঁলোক নিৰ্ভৰযোগ্য নহয় আৰু যিজনে বেছি ধন দিয়ে তেওঁৰ কাষলৈ যাব পাৰে।
  ভ্লাদিমিৰে উফিৰ দৰে ড্ৰেগনফ্লাইৰ ৰূপত আন এজন কুৎসিত সৈনিকক কাটি পেলাই দুখ মনেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - এনেকুৱা কিবা এটা বাদ দিয়া হোৱা নাই। কিন্তু তথাপিও ভাড়াতীয়া সৈন্যৰ অধিকাংশই ৰাছিয়াৰ নাগৰিক। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে নিজৰ মাতৃভূমিক বিশ্বাসঘাতকতা নকৰে। আৰু তেওঁলোকে আপোনাক বিশ্বাসঘাতকতা কৰা নাছিল!
  যোদ্ধাগৰাকীয়ে খালী ভৰিৰে বিম গানটো আঙুলিয়াই থেতেলিয়াই পেলালে: মেকাক আৰু কিউইৰ মাজৰ এটা ক্ৰছ:
  - আৰু অতীতত কোনো বৃহৎ যুদ্ধৰ সৃষ্টি হ"লে সেনাবাহিনীত যোগদানৰ সমস্যা হৈছিল।
  ল"ৰাটোৱে সাপ গৰিনিচ আৰু কেকটাছ ফ্লাই এগাৰিকছৰ হাইব্ৰিডৰ পৰা তিনিটা মূৰ ব্ৰাছ কৰি (তেওঁলোকে বাইচেপছত বিন্ধি থকা বেজীৰে অতি বিষাদজনকভাৱে বিন্ধিলে) হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে?
  - সিহঁতৰ উত্থান হ'ব পাৰিছিল আৰু হৈছিল! কিন্তু তথাপিও ৰাছিয়াই সকলো যুদ্ধতে জয়ী হৈছিল! নাটো পৰাজিত হ"ল, চীন পৰাজিত হ"ল, আনকি আমেৰিকাৰ দৰে দানৱেও জমা দিলে।
  ছোৱালীজনীয়ে মূৰ্খ চকু দুটা বনাইছিল, জিভাখন ব্যৱহাৰ কৰি ইমিটাৰৰ পৰা গুলী মাৰিছিল:
  - তেওঁলোকৰ কনস্ক্রিপ্ট আৰ্মী আছে নেকি?
  যুৱকজনে আপত্তি কৰিলে, হাইব্ৰিড ট্ৰাইচাইকেল আৰু স্কুইডখনক আন্ত্ৰিকভাৱে গুলীয়াই দিলে:
  - নহয়! লগতে এজন অসামৰিক কৰ্মচাৰী। এইটোৱেই তাইৰ শক্তি আৰু দুৰ্বলতা। কিন্তু শত্ৰুৰ সৈন্য ভালদৰে প্ৰশিক্ষণপ্ৰাপ্ত, বিশেষকৈ আমেৰিকাই ডেৰ লাখ ইৰাকীক পৰাস্ত কৰি দুশতকৈও কম সৈন্য হেৰুৱাই পেলালে। একমত, এক আকৰ্ষণীয় সফলতা।
  - ঠিকেই কৈছে, বেয়া নহয়! - এলফাৰায়াই স্বয়ংচালিত বন্দুক এটা গিলি পেলোৱা এটা ডাঙৰ বাগক চেপি ধৰা যুঁজাৰু বিমানৰ ওপৰত চাৰ্জ ৰোপণ কৰিলে। তেওঁক উৰুৱাই টুকুৰা টুকুৰ কৰি পেলোৱা হ"ল। - কিন্তু আমাৰ পক্ষত লোকচানৰ অনুপাত আছিল: বহুত ঠেক।
  - বাৰু, ই প্ৰযুক্তিগত স্তৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে! - কটা কপালৰ পৰা বৈ অহা তেজৰ সোঁতটো ল"ৰাটোৱে চেলেকিলে।
  - অৱশ্যেই, নিৰ্ভৰ কৰে! সামৰিক ক্ষেত্ৰখনৰ প্ৰতিটো আৱিষ্কাৰে বিজয়ৰ মুহূৰ্তটো ওচৰলৈ লৈ যায়!
  এলফাৰাই গান গাবলৈ ধৰিলে, তাইৰ কণ্ঠই নতুন অলংকৃত শক্তি জাগ্ৰত কৰিলে:
  ৰাছিয়া: তুমি মোৰ জন্মভূমি,
  মই বিশ্বাসী, নিষ্ঠাবান হৈ থাকিম সদায়!
  গ্ৰীষ্ম জ্বলিছে, বৰফৰ দৰে ঠাণ্ডা,
  ধাৰাটো শীতল, পানী বৈছে!
  
  মোৰ বাছি লোৱাটো বৰফতকৈ বগা, চক,
  তাই স্বচ্ছ ওঁঠৰ ওচৰলৈ মদ আনিলে!
  আৰু আত্মা শক্তিশালী, কিন্তু শৰীৰ ইমানেই শক্তিহীন,
  ঘাঁত ভুগিবলৈ, ই নিৰ্ধাৰিত!
  
  মহাজাগতিক ইথাৰত শান্তি নাই,
  যুদ্ধখন গৰ্জন কৰি আছে আৰু শব্দবোৰ বুজিব পৰা নাই!
  সমগ্ৰ বিশ্বতে উন্মাদনা ঘটি আছে,
  আৰু নিৰীহ তেজ আকৌ বোৱাইছে!
  
  মন্দিৰবোৰে আমাক sonorous ringing ৰ সৈতে বিদায় দিয়ে,
  আৰু বতাহ যেন জমা হৈ গ"ল, ভিৰৰ গৰ্জনবোৰ মৰি গ"ল!
  আৰু মোৰ হুমুনিয়াহৰ সৈতে প্ৰথম সন্তান জন্ম হ"ল।
  এটা ভীৰু পদ্য মই ভৱিষ্যতৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিম!
  
  আৰু পুত্ৰই নিজৰ পিতৃভূমিৰ সেৱা কৰিব,
  তীখাৰ তৰোৱালেৰে সকলো শত্ৰুক পৰাস্ত কৰক!
  আৰু ৰুছৰ পতাকাখন লৰচৰ নকৰিব,
  আমি যুদ্ধত সকলো বিৰোধীক পৰাস্ত কৰিম!
  
  পিতৃভূমি আৰু শিল আৰু ওক গছৰ বাগিচা,
  আৰু শিশুৰ হাঁহি, হাবিত নাইটিংগেলৰ ট্ৰিল!
  গৌৰৱৰ খাতিৰত নহয় মাতৃভূমিৰ বাবে যুঁজিছিল,
  আৰু যাতে তুমি আৰু মই সুখেৰে জীয়াই থাকিব পাৰো!
  তাইৰ কথা শেষ হ"লেই তেওঁলোকৰ সন্মুখত গোটেই সৈন্যবাহিনী মৃতদেহৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল। পিকাচোৰ কল্পনাই সৃষ্টি কৰা সামগ্ৰীৰ পৰা ই এটা ছিন্নভিন্ন মাংসৰ চালাডৰ দৰে আছিল: হাইপাৰপ্লাজমৰ সাগৰ এখনে তেওঁৰ মগজু বুৰাই পেলোৱাৰ পিছত। ছোৱালীজনীয়ে কষ্টেৰে উশাহ বন্ধ কৰি সুধিলে:
  - মোৰ কথাত একমত নেকি ভ্লাদিমিৰ?
  - মই মোৰ মাতৃভূমিক ভাল পাওঁ, তোমাতকৈ কম নহয়। - মোক বিশ্বাস কৰক এলফিয়াডা।
  যোদ্ধাজনে মহ আৰু নিগমৰ সংকৰ এটাক পেলাই দি শুধৰাই দিলে:
  - মই এলফিয়াডা নহয়, এলফাৰায়।
  - ক্ষমা কৰিব, ভুল কথা ক'লোঁ। - ভয়ংকৰ ক্লান্তি। - যুৱকজনে দোল খাই উঠিল। - এটা ধাৰাবাহিকত সেইটোৱেই আছিল অৰ্ধদেৱীৰ নাম যিয়ে এক ডজন বিশাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড সৃষ্টি কৰিছিল, আৰু তাৰ পিছত স্বেচ্ছাই সকলো সুবিধা ত্যাগ কৰি দাসত্বত বিক্ৰী হৈছিল!
  - এইটো হৈছে বিকিৰণৰ চাপ। আচলতে ইমান বেয়া নহয়। - যোদ্ধাই দুটা জিভা দেখুৱালে। - দাস আৰু দেৱী, সিহঁতে ইমান ছুপাৰষ্টাৰ ছন্দ মিলাই!
  আৰু এই স্তৰটো পিছ পৰি ৰৈছে। যদিও বহুত তেজ বোৱা হৈছিল।
  আৰু যেতিয়া পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত প্ৰাচীন দেৱতাৰ আকৃতিত মোটামুটিকৈ খোদিত ভাৰ্চুৱেল শিলবোৰ ল"ৰা-ছোৱালীৰ ওপৰত পৰিবলৈ ধৰিলে, তেতিয়া দুটামান গধুৰ আঘাতে দুয়োকে প্ৰায় শেষ কৰি পেলালে। ভ্লাদিমিৰৰ হাড়বোৰে পূৰ্বৰ স্থিতিস্থাপকতা হেৰুৱাই পেলালে, হাড়বোৰ ভাঙি গ"ল, যাৰ ফলত অসহ্যকৰ বিষ হ"ল। এলফাৰায়ো অত্যন্ত ক্লান্ত হৈ পৰিছিল আৰু অত্যন্ত কষ্টৰে ধৰি ৰাখিছিল।
  - মিছা কথা কৈছা! ৰাছিয়াৰ জনসাধাৰণৰ ইচ্ছা ভাঙিব নোৱাৰি!
  ভ্লাদিমিৰে, শক্তি হেৰুৱাই, ক্ৰ'ক কৰিলে:
  - অমানৱীয় সাহসে আমাৰ জাতিটোক আন জাতিতকৈ পৃথক কৰে!
  ল'ৰা আৰু ছোৱালীয়ে ইজনে সিজনক উৎসাহিত কৰিলে। হাৰ মানিবলৈ বা ভাঙি যোৱাৰ কথাও ভবা নাছিল৷
  - আমাৰ ইচ্ছা আমাৰ মুঠিত! - ভ্লাদিমিৰ কাটি পেলালে।
  Elfaraya যোগ করেছেন:
  - উইল হৈছে তৰ্জনী আঙুলি যিয়ে বিম থ্ৰ'ৱাৰৰ ট্ৰিগাৰ ধৰি ৰাখে - ইয়াৰ দুৰ্বলতা আত্মহত্যাৰ দৰে!
  অৱশেষত শেষত দুজনমান যুৱ যোদ্ধা হাতে হাতে যুদ্ধৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল, আটাইতকৈ ভয়ংকৰ দানৱটো শেষৰ বাবে সাজু হৈছিল। দূৰৰ পৰাই দানৱটো দেখা যায়, এলফাৰাই ফুচফুচাই কয়।
  "আমাৰ বাবে যোৰকৈ অভিনয় কৰাটোৱেই উত্তম।" আক্ৰমণসমূহ একেলগে পেৰিং কৰা - ভাৰ্চুৱেল আণ্ডাৰৱৰ্ল্ডৰ এই উৎপাদন।
  ভ্লাদিমিৰে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - তেতিয়াহে আমাৰ সুযোগ হ"ব।
  ই, এই অবিশ্বাস্য দানৱটো বহু-প্লাজমাৰ সৈতে মিহলি তৰল ধাতুৰ পৰা সৃষ্টি কৰা হৈছিল, হাতত গ্ৰেভিঅ"-নিউক্লিয়ন তৰোৱাল লৈ। প্ৰতিটো অংগ নিজৰ নিজৰ ধৰণেৰে ভয়ংকৰ: এটা উফিৰে আবৃত, আনটো আলচাৰ, তৃতীয়টো কাঁইট, চতুৰ্থটো ফাটি, পঞ্চমটো ভঙা হীৰা আদি এই "কাম কৰা হাত"বোৰ অবিশ্বাস্য গতিৰে জিলিকি উঠে, আক্ৰমণটো আহে ওপৰ, কাষ আৰু তলৰ পৰা একেলগে। আৰু ত্ৰিমাত্ৰিক স্থানত নহয়, একেলগে আঠাইশটা মাত্ৰাত! ইয়াৰ অৰ্থ হ"ল একেলগে শ শ বিপৰীত আৰু একে সময়তে একেধৰণৰ আক্ৰমণৰ বিমান। আপুনি প্ৰতিশোধ ল"বলৈ সময় কষ্টেৰে পায়, আৰু হাত কাটিবলৈ সক্ষম হ"লেও লগে লগে নতুন হাত এখন গজি উঠে।
  - যোৰকৈ অভিনয় কৰক!
  - অভিশপ্ত ফ'টন!
  ল"ৰাজন আৰু ছোৱালীজনীয়ে গুলীচালনা কৰে, মাল্টিপ্লাজমা নিয়ন্ত্ৰণ কৰা সকলো মাল্টি-ভেক্টৰ মাত্ৰাৰ একাগ্ৰতাত সোমাবলৈ চেষ্টা কৰে। আঠাইশ মাত্ৰাৰ মহাকাশৰ গোলাপ ধৰি তেওঁলোকে সফল হয়। ধাতুটো সকলো দিশতে বিয়পি পৰা দেখিব পাৰি: হাজাৰ হাজাৰ পাৰাৰ দৰে বল।
  এলফাৰাই চিঞৰিছে:
  - কোৱাজাৰটো অতিমাত্ৰা ফটোনাইজড! হাইপাৰপ্লাজমা!
  কিন্তু দানৱটোৱে ফিনিক্স চৰাইৰ দৰে হঠাতে জীৱন্ত হৈ উঠে আৰু পুনৰুদ্ধাৰ হয়...
  . অধ্যায় নং ১৪।
  মিৰাবেলাই টেনচনত পৰিল, তাইৰ অনুভৱ হ"ল যে সিহঁতে তাইক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা এটা ক"ব, হয়তো ইপ"ক-মেকিং! এনাষ্টেছিয়া ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই আৰু অধিক কোমল আৰু ইংগিতেৰে কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল (আৰু তাইৰ চকু দুটা ব"য়া কনষ্ট্ৰিক্টৰৰ দৰে আছিল):
  - ছোৱালীজনীয়ে জানেনে যে বহুতো বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আছে?
  মিৰাবেলাই ভয়ংকৰভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - হয়! প্ৰতিটো কেঁচুৱাই এই কথা জানে!
  আনাষ্টেছিয়াই মাত দিলে:
  - কিন্তু আপুনি জানে যে দাপোনৰ জগতৰ বাহিৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ মাজত চলাচল কৰাটো এতিয়াও বহুত কঠিন!
  মিৰাবেলাই মাতত দুখ লৈ মান্তি হ"ল:
  - মইও একেধৰণৰ তত্ত্ব এটা পঢ়িলোঁ! যেন আমাৰ দুয়োখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড ইটোৱে সিটোৰ মাজত দাপোনৰ দৰে প্ৰতিফলিত হৈছে, আৰু সেইবাবেই যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল!
  এনাষ্টেছিয়াই আনন্দৰে নিশ্চিত কৰিলে:
  - আৰু কথাটো সঁচা! কিন্তু আন জগতবোৰ কিছু বেলেগ ধৰণে প্ৰতিফলিত হয় আৰু যিমানেই বেছি সিমানেই পাৰ্থক্যবোৰ তাৎপৰ্যপূৰ্ণ!
  - যুক্তিসংগত! - মিৰাবেলে ফুচফুচাই ক"লে।
  - আৰু এনে কিছুমান বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আছে যিবোৰ আমাৰ বাবে বুজিব নোৱাৰা ভৌতিক নিয়ম অনুসৰি সম্পূৰ্ণৰূপে নিয়ন্ত্ৰিত। যিবোৰৰ বিষয়ে আমি জানো, যে তাত জীৱন সম্ভৱ, সেইবোৰ কেৱল তাত্ত্বিক! এই কথা বুজিছানে মিৰাবেলা? - এনাষ্টেছিয়াই সোঁ চকুটো জিলিকি উঠিল।
  ছোৱালীজনীয়ে মাত দিলে:
  - মই যিমানদূৰ বুজি পাওঁ, এইখনেই তুমি মোক পঠিয়াব বিচৰা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড?
  - ঠিক সেইটোৱেই ফটো-বাৰ! - আনাষ্টেছিয়া আনন্দিত হৈ পৰিল। - তাত উপনীত হ"ব লাগিব!
  মিৰাবেলাই নিজৰ শক্তিশালী কান্ধটো ওপৰলৈ তুলিলে: আন এখন পৃথিৱীৰ নতুন কাম! বহু শতিকা ধৰি সৈন্য বিৰোধীয়ে যন্ত্ৰণাত ভুগি থকাতকৈ এইটোৱেই ভাল! তদুপৰি বহু প্ৰত্যাশিত স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ এয়া এক সুযোগ! যেতিয়া আপুনি প্ৰতিদিনে আৰু ঘণ্টাত, অসংখ্য লেনেৰে গাড়ী চলোৱা নহয়, বাধা অতিক্ৰম কৰিবলৈ আৰু বিষ অনুভৱ কৰিবলৈ বাধ্য কৰায়! আনকি ভয়ংকৰ, যদি আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বলে নিজৰ মন সলনি কৰি তাইক নিৰ্যাতনকাৰীৰ হাতত গতাই দিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে তেন্তে কি হ " ব?
  - মাতৃভূমি - পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ যিকোনো কাম পূৰণ কৰিবলৈ মই সাজু! "তাই উৎসাহেৰে চিঞৰিছিল।
  আনাষ্টেছিয়াই মূৰ জোকাৰিলে:
  - আপুনি একেবাৰেই নাজানে যে কেনেকৈ গোপন কথা ৰাখিব লাগে আৰু আপোনাৰ আৱেগক দমন কৰিব লাগে! লগে লগে স্পষ্ট হৈ পৰে তুমি কিমান সুখী আছিলা ছোৱালী!
  মিৰাবেলাই নিজৰ সুৰটো কমাই দিলে:
  - যেতিয়া বনৰীয়া নিৰ্যাতনৰ সলনি এটা আকৰ্ষণীয় কাম আপোনাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থাকিব তেতিয়া আপুনি সুখী নহ"বনে? ইয়াত যিকোনো ব্যক্তিয়েই বগা পালচাৰ এখনত উঠি উৰা মাৰিব!
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে শান্তভাৱে মান্তি হ"ল:
  - অৱশ্যে, এইটো সৈন্য বিৰোধীতকৈ ভাল, কিন্তু বিশ্বাস কৰক, ই হাইপাৰ-এক্সটাচিও নহয়! গতিকে ছোৱালী: জীয়াই থাকিব বিচাৰিলে নিজৰ আৱেগক দমন কৰিবলৈ শিকক!
  মিৰাবেলাই ব্যৱসায়িক সুৰলৈ সলনি হ"ল:
  - কি কৰিম?
  - সাধাৰণতে কামটো জটিল আৰু সহজ দুয়োটা! মই তোমাক সাৰমৰ্ম বুজাই দিম। এইটো এটা অসাধাৰণ গোপন কথা। ইয়াৰে এটা গ্ৰহাণুত আমি অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰাচীন সভ্যতাৰ অন্তৰ্গত এটা আল্ট্ৰা হাইপাৰপ্লাজমা চিপ বিচাৰি উলিয়াবলৈ সক্ষম হ"লোঁ। আনকি এটা সংস্কৰণো আছে যে তাই আমাৰ আৰু সমান্তৰাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিৰ লগত জড়িত!
  মিৰাবেলা সঁচাকৈয়ে আচৰিত হৈছিল:
  - ৱাঃ! এইটোৱেই হৈছে শক্তি!
  - গতিকে ইয়াত আছে! আমি ইয়াৰ ডিচিফাৰ কৰিবলৈ বহু সময় সংগ্ৰাম কৰিলোঁ, যেতিয়ালৈকে এলফ যাদুকৰসকলৰ এজনে, একেবাৰে দুৰ্ঘটনাবশতঃ, বানানটো পঢ়া নাছিল। মুঠতে আমি আটাইতকৈ শক্তিশালী অস্ত্ৰ, সময়ৰ লগে লগে নিয়ন্ত্ৰণৰ সুবিধা লাভ কৰিছো।
  ছোৱালীজনীয়ে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - হাইপাৰপ্লাজমা! গতিকে টাইম মেচিনটো এটা বাস্তৱ!
  - আৰু কেৱল এটা যন্ত্ৰ নহয়, এটা গোটেই পৰ্টেল, তাত্ত্বিক গণনাই দেখুৱাইছে যে ইয়াৰ সহায়ত সমগ্ৰ শত্ৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক অতীতলৈ পঠোৱা সম্ভৱ, মাংসলৈ সেই মুহূৰ্তলৈকে যেতিয়া সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন এটা হাইপাৰ- ঘনভাৱে সংকোচিত কণা!
  - মেগাকুৱাছাৰ! - মিৰাবেলাই ফুচফুচাই ক"লে। "এনে অস্ত্ৰই চিৰদিনৰ বাবে যুদ্ধৰ অন্ত পেলাব পাৰে!" বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে সকলো যুদ্ধৰ সৈতে!
  এনাষ্টেছিয়াই দাঁতবোৰ উদঙাই দিলে, ডাঙৰ ডাঙৰ দাঁতবোৰ চোকা কৰিলে:
  - হয় প্ৰিয়, পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাই এই কথা নিশ্চিত কৰিছে! কিন্তু এনেকুৱা হ"ল যে এই চিপটো হঠাতে নোহোৱা হৈ গ"ল, লগতে পৰীক্ষাটোৰ সকলো ৰেকৰ্ডও ধ্বংস হৈ গ"ল। বুজিছা, কেইবাবছৰৰ কষ্ট নলাত নামি গৈছে। আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ"ল যুদ্ধত জয়ী হোৱাৰ সুযোগটো হেৰুৱাই পেলোৱা হ"ল, সামান্যতম গুলীও নোহোৱাকৈয়ে!
  - মোৰ মূৰত ক'লা ফুটা! নাকত হাইপাৰকলেপছ! - মিৰাবেলাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে। - কি কৰিম?
  - যি বাকী আছে সেয়া সম্ভৱতঃ হাইপাৰচিপে নিজেই জাৰি কৰা এটা বাৰ্তা। ইয়াত ৰিপ"ৰ্ট কৰা হৈছিল যে এই শিল্পকৰ্মটো বিগ লুপ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডলৈ স্থানান্তৰিত হৈছে, আৰু যিসকলৰ হৃদয়ত দয়া আৰু মমতা জীয়াই আছে তেওঁলোকেহে ইয়াক ঘূৰাই দিব পাৰিব! - হাইপাৰমাৰ্শ্বালে ছোৱালীজনীলৈ নিৰ্দ্বিধায় চালে।
  মিৰাবেলাই লাজ পাই উত্তৰ দিলে:
  - মই তেনেকুৱা নহয়! মানসিক দুৰ্বলতাই মোক ল"ৰাটোক বন্দীত্বৰ পৰা বচাবলৈ প্ৰেৰণা দিছিল। মোক গুণী বুলি নাভাবিবা!
  - নিজৰ প্ৰতি সমালোচনাত্মক মনোভাৱ থকাটো বৰ ভাল কথা! অৰ্থাৎ তোমাৰ বিষয়ে মোৰ ভুল হোৱা নাছিল! - ধূৰ্ত আনাষ্টেছিয়া আৰু বেছি আনন্দিত হৈ পৰিল।
  - নাজানে! এনে দায়িত্ব, কিন্তু কিয় মোৰ! বহু ট্ৰিলিয়ন মানুহৰ ভিতৰত আৰু কোমল আৰু দয়ালু নাই নেকি?
  - কিয়, বিশেষকৈ সৈন্য বিৰোধীত সেইবোৰ ঘটে! লালন-পালন আৰু জিনীয় নিৰ্বাচনৰ পিছতো ট্ৰিলিয়নৰ ভিতৰত এটা ক্ষেত্ৰত: নিশ্চিতভাৱে শান্তিবাদী কুটিলতা হ"ব। ইয়াৰ কাৰণ আপাত দৃষ্টিত এইটোৱেই যে যুদ্ধই মনোজগত আৰু শৰীৰৰ বাবে আটাইতকৈ গধুৰ বোজা! কেতিয়াবা আনকি মোৰো শূন্যতা (কঠিন) অনুভৱ হয়!
  মিৰাবেলাই জেদীতা দেখুৱালে:
  - গতিকে আটাইবোৰৰ পিছতো: মোৰ কিয়?
  ক্ষন্তেক সময়ৰ দ্বিধা দূৰ কৰি এনাষ্টেছিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - সত্যটো হ'ল বিগ লুপ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ নামটো হৈছে কাৰণ ইয়াৰ আমাৰ এজেণ্টসকলৰ ওপৰত শ্বাসৰুদ্ধকৰ প্ৰভাৱ পৰে। এতিয়াও বুজিব নোৱাৰা আৰু এতিয়াও আমাৰ বিজ্ঞানীসকলে আৱিষ্কাৰ নকৰা বিকিৰণৰ অধীনত পৰি ইহঁতে নিজৰ সকলো ক্ষমতা হেৰুৱাই পেলায় আৰু যথেষ্ট সোনকালে মৃত্যুমুখত পৰে।
  মিৰাবেলাৰ মেজাজ কমি গ"ল:
  - গতিকে এইটো মানে?
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে আৰু ক"লে:
  - উত্তম ক্ষেত্ৰত আপুনি এজন সাধাৰণ মানুহ হৈ পৰিব, বেয়া ক্ষেত্ৰত আপুনি একেবাৰে মৰি যাব। এইটো এটা স্বতন্ত্ৰতা। তদুপৰি আমাৰ গৌৰৱ কৰা প্ৰযুক্তি আৰু কম্পিউটাৰে এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত কাম নকৰে।
  - তাত একেবাৰেই প্ৰযুক্তি নাই নেকি?
  - কিয়, কিছুমান গ্ৰহত আছে! ইমান ঘন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড নহয় যদিও আমাৰ দৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ কোনো সাম্ৰাজ্য নাই! সাধাৰণতে আমি এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিষয়ে কমেইহে জানো। ইয়াৰ দাপোন নাই যদিও ই অতি ডাঙৰ, আৰু ইয়াত আমাৰ তৰাতকৈ কম তৰা নাই। গতিকে হাইপাৰচিপ বিচাৰি উলিওৱাটো অবিশ্বাস্যভাৱে কঠিন হ"ব!
  ছোৱালীজনীয়ে হতাশ হৈ হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - প্ৰযুক্তি অবিহনে, শত্ৰুতাপূৰ্ণ পৃথিৱীত, সাধাৰণ প্ৰটিন শৰীৰত মই নিৰ্ধাৰিত।
  এনাষ্টেছিয়াই তাইৰ শক্তিশালী কান্ধ দুটা জোকাৰিলে, যিয়ে তাইৰ যৌন আকৰ্ষণক কোনো কাৰণতে দুৰ্বল কৰা নাছিল:
  - নাজানে! আপোনাৰ যুঁজৰ দক্ষতা এতিয়াও আছে নে নাই সেই সম্পৰ্কে আমাৰ হাতত সঠিক তথ্য নাই। কিন্তু কেৱল গুলী চলোৱাই নহয়, তৰোৱালেৰে কাটিবও জানে।
  - হয়, মোৰ হাতত কঠিন - আল্ট্ৰাষ্টেবল হাইপাৰপ্লাজমাৰ সকলো ধৰণৰ অস্ত্ৰ আছে! - ছোৱালীজনীয়ে অটোমেটিক মেচিনৰ দৰে উত্তৰ দিলে। - গতিকে মই যুঁজিব পাৰো! যদিও, সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে, আনৰ কষ্ট দিয়াটো মোৰ সঁচাকৈয়ে ভাল নালাগে৷
  এনাষ্টেছিয়াই নখটো দীঘল কৰি তাৰ তলৰ পৰা শিখা এটা এৰি দি মন্তব্য কৰিলে:
  - যদি মাতৃভূমিৰ স্বাৰ্থৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে যন্ত্ৰণাৰ সৃষ্টি হ"বই লাগিব! যদিও সঁচাকৈয়ে ইয়াত কোনো আনন্দ নাই! কেনেবাকৈ মাৰ্কিছ ডি চেডে: মোক বীৰত্বৰ কামৰ বাবে অনুপ্ৰাণিত নকৰে। যদিও কিছুমান পেছাদাৰীয়ে প্ৰক্ৰিয়াটো নিজেই ভাল পায়! মনত ৰাখিব মিৰাবেল, যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত আপুনি জীয়াই থাকিব লাগিব। বহু কথা নিৰ্ভৰ কৰে আপোনাৰ ওপৰত।
  ছোৱালীজনীয়ে ভয়তে সুধিলে:
  - মোৰ সহায়ক থাকিবনে?
  এনাষ্টেছিয়াই সদয়ভাৱে হাঁহিলে:
  - হয়তো সিহঁতে কৰিব! আমাৰ এজেণ্ট কিছুমান হয়তো বাচিল, কিন্তু এতিয়াও যোগাযোগ কৰিব পৰা নাই। গতিকে শ্ৰেষ্ঠ ছোৱালীজনীৰ বাবে আশা কৰক। ইয়াৰ মাজতে আপুনি আপাত দৃষ্টিত অকলে কাম কৰিব লাগিব, যদিহে অৱশ্যেই আপুনি বা আমি কিবা এটা চিন্তা নকৰে! বাইদেউ, চাইবাৰনেটিক নৰকৰ পিছত ডিঙি তিয়াই দিব পাৰি!
  মিৰাবেলাই ইংগিতটো আওৰাই ক"লে, তাইৰ সন্মুখত এগিলাচ ৰসৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল আৰু পাত্ৰটোৱে গাই গ"ল:
  - যদি সতেজতাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে লগে লগে নিজকে সতেজ কৰক! আপুনি ঘুৰি চৰাইতকৈও শক্তিশালী, উচ্চতালৈকে ফ"টন প্ৰজেক্টাইলৰ দৰে!
  ছোৱালীজনীয়ে কোনো উত্তৰ নিদিলেও সুখী অনুভৱ কৰি দুই এটা চুমুক মাৰিলে। তাইৰ হঠাতে খাবলৈ মন গ"ল, জীৱৰ প্ৰতি এক অদ্ভুত আকাংক্ষা: যিবোৰে হাইপাৰপ্লাজম আৰু ইয়াৰ প্ৰকাশক খাদ্য গ্ৰহণ কৰে, কিন্তু হয়তো জিনবোৰৰ অন্তৰ্নিহিত প্ৰবৃত্তিটো নিদ্ৰাহীন।
  - হয়তো শেষত মোক জলপান এটা দিব পাৰিবা? - আশাৰে ক"লে যোদ্ধা কুমাৰীয়ে।
  আনাষ্টেছিয়াই যত্নশীল দৃষ্টিৰে সুধিলে:
  - খাবলৈ মন গৈছে নেকি?
  নিজৰ সাহসত আচৰিত হৈ মিৰাবেলাই উত্তৰ দিলে:
  - মই যিমানদূৰ বুজি পাওঁ, আপোনাৰ নম্ৰ দাসৰ য"ত শেষ হয়, সেই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত হাইপাৰপ্লাজমাৰ খাদ্য আৰু সম্ভৱ নহ"ব। গতিকে মই এই কথাটোত অভ্যস্ত হ"ব লাগিব যে খাবলৈ হ"লে তাত থকা সকলো বস্তুৱেই কেলৰি দিয়ে!
  আনাষ্টেছিয়াই দৃশ্যমান আগ্ৰহেৰে সন্মতি দিলে:
  - সেইটো যুক্তিসংগত যেন লাগে! ৱৰ্কআউট কৰক, কিন্তু জানি থওক যে খাদ্যৰ বাবে মধ্যমীয়া প্ৰয়োজন। বেছিকৈ খালে যুদ্ধৰ গুণ কমি যাব।
  - প্ৰাচীন চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ তথ্য আয়ত্ত কৰিলোঁ! অৱশ্যে মই মোৰ ভোক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিম। মোটা গাহৰি বেয়া যুঁজাৰু!
  - বাৰু, বুজিলে ভাল! - এনাষ্টেছিয়াই আঙুলিবোৰ চেপি ধৰিলে আৰু মিৰাবেলাৰ সন্মুখত খাদ্যৰ ট্ৰে এখন দেখা গ"ল; হ"ল"গ্ৰামটোৱে স্পষ্ট মাতেৰে ক"লে:
  - প্ৰাকৃতিক খাদ্য, এশ পঁয়ত্ৰিশ প্ৰকাৰৰ মাংস, দুশ আঠাইশটা শাক, আৰু তিনিশ পঞ্চাশটা ফল, চাৰিশ চল্লিশটা পনিৰ, পাঁচশ সত্তৰটা ভেঁকুৰ। উলৰা পিজ্জাৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত নোহোৱাকৈ থাকিব নোৱাৰি!
  মিৰাবেলাৰ হাতত এটা দা আৰু কাঁটাচামুচ দেখা গ"ল, সেইবোৰ জিলিকি উঠিল, বহুৰঙী শিলেৰে আবৃত। হ"ল"গ্ৰামবোৰ কাটলেৰীৰ পৰা পৃথক হৈ কাৰ্টুন মাস্কেটিয়াৰৰ ৰূপ ল"লে, মূৰত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ হেলমেট।
  - আন্তৰিকতাৰে খাওক মহামহিম! - গান গাইছিল। - আমাৰ মহান ৰাজকুমাৰী, অতিমাত্ৰা নোহোৱাকৈ ছল্ডাৰিং!
  মিৰাবেলাই সাৱধানে টুকুৰাবোৰ কাটিবলৈ ধৰিলে। মুখৰ প্ৰথম টুকুৰাটো ভালদৰে চোবাই তাই লাহে লাহে খালে। ছোৱালীজনীয়ে আল্ট্ৰা পিজ্জাৰ সোৱাদ ভালদৰে অনুভৱ কৰি উপভোগ কৰিব বিচাৰিছিল। কাৰণ তাই এনেকুৱা এটা মিছনত গৈ আছে যাৰ পৰা ঘূৰি অহাৰ সম্ভাৱনা ইমান কম। কিন্তু এই নিষ্ঠুৰ, মূলতঃ ভাতৃঘাতী যুদ্ধত জীয়াই থকাৰ সম্ভাৱনা সঁচাকৈয়ে ইমানেই বেছি নেকি, যদিহে পূৰ্বৰ যুদ্ধত ৰ"ক"ছ"ভস্কিৰ আধাতকৈ অধিক সেনাবাহিনীৰ ধ্বংস হৈছিল। নৰকৰ পিছত ভয় খোৱাৰ দৰেই - পাতাল।
  পিজ্জাৰ বিষয়ে আমি কি ক"ম! প্ৰাকৃতিক সোৱাদ, কোনো বস্তুৰ লগত বিভ্ৰান্ত কৰিব নোৱাৰি। এয়া কবিতা, ৰন্ধা-বঢ়াৰ গীত! যদি এজন ৰান্ধনীক সুৰকাৰৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি, তেন্তে সেয়া আছিল চাইকোভস্কি বা মোজাৰ্ট। মিৰাবেলাই যৌনতাৰ দৰে খাদ্য উপভোগ কৰিছিল, পেটটোৱে অৰ্গাজমৰ আভাস অনুভৱ কৰিছিল!
  যেতিয়া প্ৰথম ছাপবোৰ পাৰ হৈ গ"ল, ছোৱালীজনীয়ে পুনৰ বাক শক্তি বিচাৰি পালে:
  - হাইপাৰচিপ কেনেকৈ বিচাৰিম? কাৰণ, সি চাগে বৰ ডাঙৰ নহয়?
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে হ"ল"গ্ৰামটো অন কৰিলে, আৰু তেওঁলোকৰ সন্মুখত আখৰোটৰ আকাৰৰ টিপটিপিয়া বল এটা দেখা গ"ল।
  - ইয়াত সি! দেখাৰ দৰে সঁচাকৈয়ে সৰু। আনকি আঙঠি বনালে আঙুলিত পিন্ধিব পাৰি।
  মিৰাবেলাই দীঘলকৈ উশাহ এটা ল"লে।
  - আৰু মই তেওঁক কেনেকৈ বিচাৰি পাম! বিশাল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত এনে এটা শিল্পকৰ্ম বিচাৰি পোৱাতকৈ উলংগ হৈ তাৰকাৰাজ্য জয় কৰাটো সহজ।
  এনাষ্টেছিয়াই তাইৰ ৰূপৱতী মুঠিটো চেপি ধৰিলে:
  - শুদ্ধ! কিন্তু হাইপাৰচিপত শক্তিৰ বিশাল মজুত থাকে। যন্ত্ৰৰ সহায়ত ধৰা পেলোৱাটো সঁচাকৈয়ে কঠিন, কিন্তু ইয়াৰ ওচৰ পালে অন্ততঃ অনুভৱ কৰা উচিত!
  মিৰাবেলাই মূৰ জোকাৰিলে।
  - বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন ডাঙৰ, আমি এতিয়াও ওচৰ চাপিব পৰাটো প্ৰয়োজন!
  প্ৰায় সীমাহীন সাম্ৰাজ্যৰ মনোমোহা জল্লাদ আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে দোষী শিশুৰ ঘৰত এগৰাকী নেনীৰ ধৈৰ্য্যৰে বুজাই দিলে:
  - আৰু ইয়াত এটা বাৰ্তা আছে! হাইপাৰচিপে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যে ই এজন যোগ্য ব্যক্তিলৈ টিপছ পঠিয়াব। সঠিক আচৰণ কৰিলেহে সঁচা!
  - ৱাঃ! এইটো এটা সুযোগ! - মিৰাবেল আনন্দিত হৈ পৰিল, চকু দুটা জিলিকি উঠিল।
  - তুমি মোক একেবাৰে বুজিছা, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে খা! আপোনাৰ শৰীৰে এতিয়াও গোটেই পিজ্জা খাবলৈ অনুমতি দিয়ে, কোনো সমস্যা নোহোৱাকৈ!
  ডেকা যোদ্ধাজনে পৰামৰ্শ দিলে:
  - হয়তো তুমিও জইন কৰিবা?
  এনাষ্টেছিয়াই মূৰটো জোকাৰিলে, বন্য যৌনতাত আচৰিত ধৰণৰ চুলিখিনি ঘূৰিবলৈ ধৰিলে, তাইৰ আলোচকৰ ওপৰত বতাহ বজালে:
  - মই নিজকে নষ্ট কৰিব নিবিচাৰো! সাধাৰণতে মোৰ অধীনস্থ আৰু শিক্ষিত হ"বলগীয়াসকলৰ বাবে মই বিৰতি আৰু তপস্যাৰ নিদৰ্শন হোৱা উচিত!
  - আৰু মই?
  - মৃত্যুদণ্ডৰ শাস্তি পোৱা সকলক একো অস্বীকাৰ কৰা নহয়! - আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে আধা ধেমালিতে, আধা চিৰিয়াছলি ক"লে। - অৱশ্যে আপুনি বুজি পাইছে যে মই আপোনাৰ সফলতা কামনা কৰিছো। আৰু কেৱল মইয়েই নহয়, সমগ্ৰ মহান সাম্ৰাজ্যখনো।
  - স্পষ্টভাৱে ইয়াৰ দ্বাৰা আমি যুদ্ধখন বিজয়ীভাৱে শেষ কৰিব পাৰিম! সময় ব্যৱস্থাপনাই আপোনাক এনে সুযোগ দিয়ে! - মিৰাবেলাই কাহ মাৰিলে, তাইৰ আল্ট্ৰা পিজ্জাত প্ৰায় শ্বাসৰুদ্ধ হৈ পৰিল। - কিন্তু এইটো বৰ নিষ্ঠুৰ!
  এনাষ্টেছিয়া লগে লগে সতৰ্ক হৈ পৰিল, তাইৰ চকু দুটা উজ্জ্বল হৈ পৰিল, তাইৰ টিম্বাৰ গভীৰ হৈ পৰিল:
  - নিষ্ঠুৰ কি?
  মিৰাবেলাই সম মাতেৰে ক"লে যদিও তাইৰ বাবে সেয়া সহজ নাছিল:
  - কাকো হত্যা নকৰাকৈও সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড ধ্বংস কৰক!
  আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে লগে লগে তাইৰ মাতটো কোমল কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - কিয়, লগে লগে ধ্বংস কৰি দিব! হয়তো আমি শত্ৰুক নিষ্ক্ৰিয় কৰাৰ অধিক মানৱীয় উপায় উলিয়াব পাৰিম। বা আপুনি সম্ৰাজ্ঞীৰ জ্ঞানত বিশ্বাস নকৰে।
  মিৰাবেলাই খৰখেদাকৈ ক"লে:
  - অৱশ্যেই মোৰ বিশ্বাস! হয়তো শত্ৰুৱেও আত্মসমৰ্পণ কৰিব: আমাৰ হাতত এনে অস্ত্ৰ আছে বুলি জানি!
  - কি চৰ্তত তেওঁ আত্মসমৰ্পণ কৰিব? এই কথা সম্পূৰ্ণ স্পষ্ট নহয়! - হাইপাৰমাৰ্শ্বলে নখেৰে কপালখন খোঁচ মাৰিলে। - চালে আমি শত্ৰুৰ পৰা কি পাম ! আমাক সোণৰ প্ৰয়োজন নাই, দাসৰো প্ৰয়োজন নাই! বা তেওঁলোকে নিজৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ত্যাগ কৰিব! - হাইপাৰমাৰ্শ্বালে চাহ অলপ চুমুক দিলে।
  - আমি তেওঁলোকক আমাৰ সাম্ৰাজ্যত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব পাৰো, তেওঁলোকো আমাৰ দৰেই সামৰিক হ"ব, আৰু তেওঁলোকৰ সম্ৰাজ্ঞী আমাৰ ডেপুটি হ"ব! - মিৰাবেলাই পৰামৰ্শ দিলে।
  - ধেমেলীয়া যেন লাগিছে! কিন্তু এইটো বাস্তৱিক নেকি নাজানো, কিন্তু সাধাৰণতে সিদ্ধান্ত লোৱাটো মোৰ ওপৰত নহয়, সম্ৰাজ্ঞীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। বাইদেউ, সম্ভৱ যে ভদ্ৰমহিলাগৰাকীৰ যদি ফ্ৰী মিনিট থাকে, তেন্তে তেওঁ আপোনাক এটা আবেদন পঢ়িব। সাধাৰণতে কোৱাড্ৰিলিয়ন, আনকি কুইণ্টিলিয়ন মানুহৰ মাজৰ পৰা এটা বালিৰ দানা এটাই সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ শাসকৰ সৈতে কথা-বতৰা কৰাটো এক বৃহৎ সন্মান।
  মিৰাবেলাই ভয়ংকৰভাৱে মান্তি হ"ল:
  - হয়, সন্মান! কালি আমাৰ পৰাজয়ে যুদ্ধৰ সমগ্ৰ গতিপথত নেতিবাচক প্ৰভাৱ পেলাব নোৱাৰেনে?
  এনাষ্টেছিয়াই অভদ্ৰভাৱে মুখখন ক"লে:
  - নহয়! আমাৰ মুঠ বলৰ সংখ্যাৰ শতাংশৰ এক ক্ষুদ্ৰ অংশহে এয়া। সমগ্ৰ যুদ্ধৰ গতিপথত ইয়াৰ বিশেষ প্ৰভাৱ পৰিব বুলি মই নাভাবো। কেতিয়াবা আমি জয়ী হৈছিলো, কেতিয়াবা আমি জয়ী হৈছিলো। এই পৰিসৰৰ শ শ যুদ্ধ প্ৰতিদিনে সংঘটিত হয়। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন অতি ডাঙৰ, আৰু আমি এতিয়াও খৰচৰ বোজাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰি আছো। আৰু ইনকিউবেটৰত জন্মৰ হাৰ বেছি।
  ছোৱালীজনীয়ে অধিক সাহসেৰে মাত মাতিলে:
  - হয়তো আমি সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত অধিক সক্ৰিয়ভাৱে বিয়পিব লাগিব, নতুন কাৰখানা নিৰ্মাণ কৰিব লাগিব, ইনকিউবেটৰ উৎপাদন কৰিব লাগিব?
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বলে টেঙা হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - এই সকলোবোৰ কৰা হৈছে, ইয়াৰ উপৰিও পাহৰি নাযাব সাম্ৰাজ্যখন বিভিন্ন জাতিৰে ভৰি আছে, আমি তেওঁলোকক বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ উচটনি নিদিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ! ইয়াৰ অৰ্থ আপুনি বুজি পাইছে!
  - বলৰ উল্লেখযোগ্য বিক্ষিপ্ততা! - মিৰাবেলে যান্ত্ৰিকভাৱে উত্তৰ দিলে।
  এনাষ্টেছিয়াই অনুমোদন জনাইছে:
  - সেইটোৱে! এটা সময়ত ফেচিষ্টসকলে দখল কৰা ভূখণ্ডত অত্যাচাৰ সংঘটিত কৰাৰ বাবে বিফল হৈছিল। যদি প্ৰথমতে জনসাধাৰণে বিশেষভাৱে দলপতিৰ লগত যোগদান কৰিব বিচৰা নাছিল, তেন্তে পিছলৈ জনযুদ্ধই এক গুৰুতৰ কাৰকত পৰিণত হ"ল। সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে পক্ষপাতীসকল নহ"লে যুদ্ধখন আৰু এবছৰ বা দুবছৰ চলিব পাৰিলেহেঁতেন, য"ত দহ লাখতকৈ অধিক লোকৰ প্ৰাণ ল"ব পাৰিলেহেঁতেন।
  মিৰাবেলাই সন্মত হ"ল:
  - মোৰ তথ্য গ্ৰহণ কৰাৰ ক্ষমতা অতি দ্ৰুত;হাইপাৰইণ্টাৰনেটত মই সকলো ধৰি লৈছিলো! যদিও সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে বহু কথা মোৰ বাবে অত্যন্ত বিতৰ্কিত যেন লাগে। উদাহৰণস্বৰূপে, পক্ষপাতী আৰু বিশেষকৈ অগ্ৰগামীসকলৰ কৃতিত্ব কেনেবাকৈ অবিশ্বাস্য!
  আনাষ্টেছিয়াই দাৰ্শনিকভাৱে, অলপো খং কৰি, এটা সুকীয়া আখৰেৰে মন্তব্য কৰিলে:
  - আমাৰ হাতত সকলো পৰীক্ষা কৰিবলৈ টাইম মেচিন নাই! সম্ভৱতঃ বহু শোষণ অতিৰঞ্জিত কৰা হৈছিল। ইউ এছ এছ আৰ আছিল এক সৰ্বাত্মক দেশ, আৰু সত্যক সজ্জিত কৰাটো যথেষ্ট সম্ভৱ। কিন্তু কথাটো নিৰ্বিবাদ: ছোভিয়েট সৈন্যই ব্যাপক বীৰত্ব দেখুৱাই যুদ্ধ কৰিবলৈ শিকিলে। আৰু সামৰিক নেতৃত্বৰ কলাটো অহৰহ উন্নত হৈ আছিল! কাৰণ, ছোভিয়েট সেনাই সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্বক আপ্লুত নকৰাকৈয়ে আগবাঢ়িছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, বাচল্লিশ বছৰৰ পতনত নাজীৰ ৬০ লাখ ২০০ হাজাৰ সৈনিক আছিল, আৰু আমাৰ ৬০ লাখ ৬ লাখ সৈনিক আছে। অৰ্থাৎ প্ৰায় সমান শক্তি, আৰু যদি আমি গুণগত বৈশিষ্ট্য লওঁ, তেন্তে প্ৰশিক্ষণ আৰু যুদ্ধৰ অভিজ্ঞতাত জাৰ্মান সৈন্য আমাতকৈ বহুত শক্তিশালী। ছোভিয়েট সৈন্যত নিযুক্তি পোৱাৰ শতকৰা হাৰ ফেচিষ্ট সৈন্যতকৈ বহু বেছি আছিল। ইয়াৰ উপৰিও জাৰ্মান ৰাইফলটো ছোভিয়েট ৰাইফলতকৈ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণৰ ক্ষেত্ৰত উচ্চ আছিল আৰু ই লঘু আছিল। তদুপৰি সৈন্যৰ গতিশীলতাৰ ক্ষেত্ৰত নাজীসকলৰ অতিশয় সুবিধা আছিল। টেংকত অনুপাত অলপ ভাল আছিল, কিন্তু নতুন টি-৪বোৰ, যুদ্ধৰ গুণত, আমাৰ টি-৩৪তকৈ আৰু কম নাছিল, আৰু জাৰ্মান টেংকৰ ক্ৰুসকলৰ বহুত বেছি অভিজ্ঞতা আছিল, আৰু উৎকৃষ্ট অপটিক্স, আৰু প্ৰশিক্ষণ আছিল! গতিকে জাৰ্মান জেনেৰেলসকলে যেতিয়া দাবী কৰিছে যে ইউ এছ এছ আৰৰ বাহিনীত সাতগুণ শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল বুলি দাবী কৰিলে বহুত মিছা কথা কৈছে। এইটো একেবাৰেই হ"ব নোৱাৰিলেহেঁতেন। জাৰ্মানীৰ জনসংখ্যা আশী নিযুত, তাৰ উপৰিও অষ্ট্ৰিয়া, চুডেটেনলেণ্ড জাৰ্মান, ইউৰোপীয় দেশৰ প্ৰব্ৰজনকাৰী, মুঠতে এক কোটিৰো অধিক। মিত্ৰ গণনা নকৰাকৈ। আৰু ইউ এছ এছ আৰত চৰকাৰী তথ্য অনুসৰি ১৯৪ মিলিয়ন বাসিন্দা আছিল আৰু কিছুমান আপডেট কৰা অনুমানত ৭০ লাখ কম আছিল, গতিকে ষ্টেলিনৰ নিৰ্দেশনা অনুসৰি লোকপিয়লৰ তথ্য ফুলাই দিয়া হৈছিল। প্লাছ জাৰ্মান মিত্ৰ, এইটো প্ৰায় এক কোটি, কেৱল ইটালী আঠচল্লিশ মিলিয়ন, উপনিবেশবোৰ গণনা নকৰাকৈ। প্লাছ দখল কৰা দেশৰ জনসংখ্যা, বিদেশী এছ এছ লিজিয়ন, দাস শ্ৰমিক! গতিকে ইতিমধ্যে ১৯৪১ চনত ইউ এছ এছ আৰৰ কোনো সুবিধা নাছিল। আৰু ১৯৪২ চনৰ পতনত শত্ৰুৰ মানৱ সম্পদ ৰাছিয়াৰ তুলনাত প্ৰায় দুগুণ বেছি আছিল। গতিকে '৪২ চনৰ শৰৎকালটোৱেই যুদ্ধৰ গতিপথ সলনি কৰাৰ প্ৰায় শেষ সুযোগ। তদুপৰি আমেৰিকা আৰু ইংলেণ্ডে জাৰ্মানীৰ সৈতে পৃথক শান্তি সমাপ্ত কৰাৰ উপায় সক্ৰিয়ভাৱে বিচাৰি আছিল। আমি এটা অগাধৰ সীমাত ওলমি আছিলো আৰু জাপানে পূব সীমান্তলৈ সৈন্য টানি আনিছিল!
  মিৰাবেলাই শান্তভাৱে নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিলে:
  - মই ভাবো জাৰ্মানসকলৰ পৰাজয়ৰ মূল দোষ হিটলাৰৰ ওপৰত। যদি তেওঁ ষ্টেলিনগ্ৰাডৰ ওচৰত নিজৰ সৈন্যবাহিনীক পুনৰ গোট খুৱাই ল"লেহেঁতেন তেন্তে হয়তো তেওঁ ছোভিয়েট সৈন্যৰ আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰিব পাৰিলেহেঁতেন, বিশেষকৈ শত্ৰুৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব কম হোৱাৰ বাবে। হয়, আৰু একেধৰণৰ তথ্য আহিছিল জাৰ্মান চোৰাংচোৱাৰ পৰা। উদং মেঠনিৰ মাজেৰে ইমান বৃহৎ সংখ্যক সৈন্যক গোপনে পৰিবহণ কৰাটো অসম্ভৱ। তদুপৰি আমি ভলগা আৰু ডন নামৰ দুখন বৃহৎ নদী অতিক্ৰম কৰিবলগীয়া হৈছিল।
  এনাষ্টেছিয়াই কষ্টেৰে বুজিব পৰাকৈ চকু টিপিয়াই মান্তি হ"ল:
  - হিটলাৰক গুপ্তবিদ্যাৰ প্ৰতি থকা লোভত নিৰাশ হৈছিল। পেছাদাৰী সেনাপতিতকৈ তেওঁ নিজৰ জ্যোতিষীসকলক বেছি বিশ্বাস কৰিছিল। তেওঁলোকে তেওঁক যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত ষ্টেলিনগ্ৰাড ল"বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। তেতিয়া যুদ্ধ বিজয়ীভাৱে শেষ হ"ব। গতিকে জাৰ্মান সৈন্যই ষ্টেলিনগ্ৰাডৰ ওচৰত গোট খালে। আৰু কোনো সতৰ্কবাণীৰ কোনো প্ৰভাৱ হিটলাৰৰ ওপৰত নাছিল! আপাত দৃষ্টিত এডলফ ৰহস্যবাদৰ দ্বাৰা অত্যধিক কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল। আৰু ১৯৪১ চনত মস্কোৰ ওচৰতো যদি নাজীসকলে শীতকালৰ বাবে ভালদৰে প্ৰস্তুত হ"লহেঁতেন তেন্তে কথাবোৰ কেনেকৈ শেষ হ"লহেঁতেন সেয়া জনা নাযায়। আৰু সেইবাবেই ফুহৰাৰে ঠাণ্ডাৰ সৈতে চুক্তিৰ ওপৰত ভৰসা কৰি আছিল। থুলে ছ"চাইটিৰ ৰহস্যবাদীসকলে হিটলাৰক পতিয়ন নিয়াইছিল যে উচ্চ মনোভাৱৰ সহায়ত তেওঁলোকে ৰাছিয়াৰ শীতকাল শুকান আৰু উষ্ণ কৰি তুলিব। আৰু উপযুক্ত প্ৰস্তুতি অস্বীকাৰ কৰি তেওঁ সেইবোৰ বিশ্বাস কৰিলে।
  মিৰাবেলাই তীব্ৰভাৱে মাত দিলে:
  - মূৰ্খ! একো কব নোৱাৰি! ইয়াৰ উপৰিও হিটলাৰে আন এটা ডাঙৰ ভুল কৰিলে: শীতকালীন কোৱাৰ্টাৰ, অৰেল-ৰজেভ লাইনলৈ সৈন্য দ্ৰুতভাৱে প্ৰত্যাহাৰ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ আদেশ দিলে: এখোজ পিছুৱাই নাযাব, জেদী আৰু উন্মাদভাৱে যুঁজ দিয়ক! ইয়াৰ ফলত বহু লাখ লাখ জাৰ্মান লোকৰ মৃত্যু হয় যিসকলে খাদবোৰত জমা হৈ মৃত্যুমুখত পৰে। জাৰ্মানসকল গুৰুতৰভাৱে দুৰ্বল হৈ পৰিল! আমাৰ ভাগ্য ভাল!
  - শত্ৰুৰ মূৰ্খামি নিজৰ দক্ষতাৰ ঠাই ল"ব নোৱাৰে! - প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰি আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে আল্ট্ৰা পিজ্জাৰ কামোৰ এটা ল"লে। - হয়, ই এটা সোৱাদ, বেয়া নহয়, কিন্তু অহাবাৰ আপুনি বিচাৰিবনে যে আমি আপোনাক লাখ লাখ জাতৰ মাংসৰ সৈতে অধিক বিলাসী হাইপাৰ-পিজ্জা এটা দিম?
  ছোৱালীজনী সুখী হৈ পৰিল:
  - অৱশ্যেই মই বিচাৰো! বিলিয়ন কেনেকুৱা হ"ব?
  আনাষ্টেছিয়াই আকস্মিকভাৱে ক"লে:
  - পাৰে! যদি আপুনি হাইপাৰচিপ পায়, আমি আপোনাৰ বাবে বিশেষভাৱে এটা বনাম! সাধাৰণতে আমি এটা ৰিয়েল শ্ব", পাহাৰত ভোজ দিম। হয়তো আমি আপোনাৰ সন্মানত এটা অৰ্ডাৰও স্থাপন কৰিম।
  মিৰাবেলা লাজ লাগিল, মুখখন অলপ গোলাপী হৈ পৰিল:
  - আচলতে আধুনিক যুদ্ধৰ বীৰৰ সন্মানত আদেশ দিয়াটো প্ৰথা নহয়। মহাযুদ্ধৰ দুয়োপক্ষই মানি চলা এটা অলিখিত নিয়ম আছে। কেৱল প্ৰাচীন নায়ককহে অনুমতি দিয়া হৈছে!
  - আমি আপোনাৰ বাবে এটা ব্যতিক্ৰম কৰিম, যিহেতু এইটো সঁচাকৈয়ে সাম্ৰাজ্যৰ বাবে এক অনন্য সেৱা! সাধাৰণতে সম্ৰাজ্ঞীয়ে নায়িকাৰ বাবে যি প্ৰস্তুত কৰিছে সেয়া আচৰিত হ"ব! সপোনত লিপ্ত হোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই! এটা দীঘলীয়া আৰু নিষ্ঠুৰ সংগ্ৰাম সন্মুখত আছে, জীৱনৰ বাবে নহয়, মৃত্যুৰ বাবে! কিন্তু প্লেটিটুডৰ কথা কিয়? - তাইৰ চকু দুটা বাঘৰ দৰে হৈ থাকিলেও হাইপাৰমাৰ্শ্বলে বহল হাঁহি এটা মাৰিলে। - ব্যক্তিগতভাৱে পদকত থকা আপোনাৰ মুখখন মোৰ বাবে কুটুজ"ভ বা জুকোভৰ চেপেটা মুখখনতকৈ বহুত বেছি আকৰ্ষণীয় যেন লাগে। সাধাৰণতে হয়তো সেইবাবেই তেওঁলোকে আধুনিক যোদ্ধাৰ প্ৰতিকৃতিৰে অৰ্ডাৰত ষ্টাম্প নিদিয়াৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল, কাৰণ তেওঁলোক অতি ধুনীয়া, এটাও কুৎসিত মুখ নহয়! তেওঁলোকৰ পটভূমিত পুৰণি নায়কসকলক নিস্তেজ যেন লাগে - নান্দনিকভাৱে ভাল নহয়।
  মিৰাবেলাই মাতত ভেকুৱাম (দুখ) লৈ কোঁচা চুলিখিনি পোন কৰি ক"লে:
  - কি দুখৰ কথা যে প্ৰাচীন ৰাছিয়াৰ সেনাপতিসকলৰ মাজত অন্ততঃ প্ৰধান সেনাপতিসকলৰ মাজত এগৰাকীও মহিলা নাছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, মহাদেশপ্ৰেম যুদ্ধৰ সময়ত এগৰাকী মহিলা মাৰ্শ্বাল থকাটো বেয়া নাছিল। তেনেহ"লে জয় বহু আগতেই হ"লহেঁতেন!
  আনাষ্টেছিয়াই আপত্তি কৰা নাছিল:
  - হয়তো মহাদেশপ্ৰেম যুদ্ধৰ সময়ত: বহু ভুল হৈছিল। সঁচাকৈয়ে আগতে জয়ী হোৱাটো সম্ভৱ আছিল। বিশেষকৈ স্মোলেনস্কৰ যুদ্ধত মধ্যমীয়া পৰাজয়, ইউক্ৰেইনত উচ্চমানৰ পৰাজয়, ১৯৪২ চনৰ বসন্তকালীন অভিযানৰ সময়ত ভুল হিচাপ। কোৱা নহয়: '৪৩ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী-মাৰ্চ মাহত কি কি সুযোগ হেৰুৱাবলগীয়া হৈছিল! সাধাৰণতে আপুনি হয়তো দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অভিজ্ঞতা আৰু দুয়োপক্ষৰ ভুলৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিছিল।
  - মই পঢ়িলোঁ! যিহেতু প্ৰতিজন ব্যক্তিগত ব্যক্তিয়ে সৰ্বোচ্চ পদবীৰ সেনাপতিৰ পৰ্যায়লৈ উঠি সৰ্বোচ্চ সামৰিক পৰিষদত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে, সেয়েহে আমাক কৌশল আৰু কৌশলৰ মূল কথা শিকাইছিল। - ছোৱালীজনীয়ে চকু টিপিয়াই দিলে, চকুৰ পতাৰে ফাটি যোৱা খাদ্যৰ খোলা এটাৰ পৰা ধূলিৰ টুকুৰা এটা উলিয়াই দিলে। - জুকোভ, সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে, সম্পূৰ্ণ পৰ্যাপ্ত সেনাপতি নহয়। তেওঁ বৰ তেজেৰে জয়লাভ কৰিছিল, তেওঁ অতি পোনপটীয়াকৈ কাম কৰিছিল! আনকি ইয়াক "ৰক্তাক্ত শাসক" বুলিও কোৱা হৈছিল!
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বলে তাইৰ সুৰটো বৃদ্ধি কৰিলে:
  - ত্যাগ নকৰাকৈ কোনে জানে?! আমি এতিয়াও তেনেকৈ যুঁজিব শিকিব পৰা নাই৷ লোকচান নোহোৱা বিজয় সাধুকথা বা বেয়া কল্পকাহিনীতহে লাভ কৰা হয়। পোনপটীয়াতাৰ কথা ক"বলৈ গ"লে, ফ্লেংকিং কৌশল সকলো যুদ্ধৰ বাবে সাধাৰণ, বিশেষকৈ যান্ত্ৰিক যুদ্ধৰ বাবে। জুকোভে অৱশ্যে অপৰ্যাপ্ত পৰিমাণে একেধৰণৰ কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিছিল যদিও তথাপিও বহু জয়লাভ কৰিছিল। তেওঁৰ উজ্জ্বল অভিযানত তেওঁ বিশেষভাৱে সফল হৈছিল: বাৰ্লিনৰ ধুমুহা! দুসপ্তাহৰ ভিতৰতে আমি এটা অদম্য প্ৰতিৰক্ষা ৰেখা দখল কৰি থকা দহ লাখ দুলাখ সৈনিকৰ এটা দলক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হ"লোঁ! পাশ্চাত্যৰ বহু বিশেষজ্ঞ এই সফলতাত আচৰিত হৈছিল। আৰু লোকচানৰ কোনো গুৰুত্ব নাই, যিকোনো ক্ষেত্ৰতে সেইবোৰ এৰাই চলিব পৰা নগ"ল! সাধাৰণতে আমি কিয় ইমান ঘন কাহিনী এটাৰ মাজলৈ টানি অনা হ"লোঁ! আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত প্ৰৱেশ কৰাৰ পিছত আপোনাৰ পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰাটোৱেই ভাল!
  মিৰাবেলা বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিল:
  - কি কৰিম! মই পেছাদাৰী চোৰাংচোৱা হ"বলৈ প্ৰশিক্ষণ লোৱা নাছিলো, যদিও মই নিশ্চিতভাৱে চোৰাংচোৱাৰ মৌলিক কৌশল জানো!
  এনাষ্টেছিয়াই উৎসাহিত কৰিছিল:
  - ইয়াত মই ভাবো তুমি এটা হুইমত কাম কৰিব লাগিব! সঠিক হিচাপ অবিহনে! আপুনি প্ৰথমতে কোনখন পৃথিৱীত শেষ হ"ব সেইটোও আমি নাজানো। সম্ভৱ যে আপুনি কৃষ্ণগহ্বৰত, বা তেজস্ক্রিয় কবৰস্থানত পেলোৱা হ"ব৷ সভ্যতা ভয়ংকৰভাৱে পিছপৰা আৰু বিকৃতভাৱে অতি উন্নত দুয়োটা হ"ব পাৰে! গতিকে যিকোনো কামৰ বাবে সাজু থাকক! আমি পাছলৈ আপোনাৰ শুভকামনাহে কৰিব পাৰো!
  - মোক ষ্টাৰশ্বিপত উঠাই নিব কিয়? - ছোৱালীজনীয়ে সুধিলে।
  - নহয়! আমি এতিয়াও এই কাম কৰিব নোৱাৰো! আপুনি এটা পৰ্টেলৰ মাজেৰে নিক্ষেপ কৰা হ"ব, প্ৰায় বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ কেন্দ্ৰলৈ। এইটোৱেই একমাত্ৰ কথা মই আপোনালোকক কব পাৰো। আমি কোনো ধৰণৰ যোগাযোগ বজাই ৰাখিব পৰা নাই! - এনাষ্টেছিয়াই উশাহ এৰিলে।
  - মই কেনেকৈ উভতি যাম? নে উভতি অহা নাই? - মিৰাবেলাৰ মুখখন টানি শেঁতা হৈ পৰিল।
  প্ৰেম আৰু কোমলতা বিভাগৰ মুৰব্বীয়ে এনেদৰে উত্তৰ দিলে যেন নক"লেও হ"ল:
  - যি ঠাইত তেওঁলোকে আপোনাক পেলাই দিয়ে, তাত জৰুৰীকালীন প্ৰস্থান হ"ব। হাইপাৰচিপৰ লগতে আপোনাৰ শৰীৰটো ঘূৰাই আনিবলৈ তেওঁ যথেষ্ট সক্ষম। এইটো আমাৰ শেহতীয়া উদ্ভাৱন, গতিকে আপোনাৰ হাতত কিছু সময় থাকিব আৰ্টিফেক্টটো বিচাৰি উলিয়াবলৈ।
  - সময়েই আটাইতকৈ বস্তুনিষ্ঠ বিচাৰক - ই সকলোকে মঞ্চ দিয়ে আৰু প্ৰমাণ উদঙাই দিয়ে! - লক্ষণীয়ভাৱে পাৰ্কিং আপ কৰি মিৰাবেলাই ক"লে। - কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত পৰিকল্পনা অবিহনে কাম কৰিব লাগিব।
  - কি পৰিকল্পনা কৰিব পাৰিবা? যিকোনো যুদ্ধই অভাৱনীয়! এইটো যুদ্ধৰ এক স্বতন্ত্ৰতা! - আনাষ্টেছিয়াই ইতিমধ্যে বিৰক্ত হ"বলৈ আৰম্ভ কৰিছে, ছোৱালীজনীৰ মূৰ্খামিত অসহ্যকৰ।
  - ইম্প্ৰভাইজেচন বিজয়ৰ এক স্বতন্ত্ৰতা! সাঁচটোৱেই হৈছে পৰাজয় উপপাদ্য! - মিৰাবেলে নিজকে এফোৰিজমেৰে প্ৰকাশ কৰিলে। - কিন্তু সিহঁতে মোক অন্ততঃ অস্ত্ৰ এটা দিবনে?
  - আমি আপোনাক আটাইতকৈ দামী আৰু আধুনিক অস্ত্ৰৰে সজ্জিত কৰিম। আপোনাৰ কেইবাবিধো সুৰক্ষা আছে, বা সঁচাকৈয়ে তেত্ৰিশটা, যেনে হাইপাৰ-ছুপাৰ-চোল্ডাৰ, কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা সহায় হ"ব নেকি নাজানো! আমি এতিয়াও সৰ্বশক্তিমান নহয়, আৰু প্ৰতিটো নতুন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড প্ৰকৃতিৰ এক ৰহস্য! অৱশ্যে মই ভাবো আপুনি সেইসকল মানুহৰ মাজৰ এজন নহয় যিয়ে প্ৰথমে গুলী চলায় আৰু তাৰ পিছত বতাহত হাত চিঞৰি থাকে!
  - শুদ্ধ! কিন্তু যদি ইতিমধ্যে এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত আমাৰ প্ৰযুক্তি শক্তিহীন বুলি প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে, তেন্তে মোৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ ওপৰত সম্পদ অপচয় কিয়। কাৰণ যুদ্ধত প্ৰতিটো ৰুবল মূল্যৱান। কেনেবাকৈ পাৰ হৈ যাম, হয়তো বন্দী অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ কিছুমান পাম!
  এনাষ্টেছিয়াই ফৰিং আৰু এভোকেডোৰ সংকৰ গিলিলে, টমেটো কব্ৰাৰ তেজ ধুই পেলালে। মাতটো বহুত ডাঙৰ হৈ পৰিল:
  - কি! আমাৰ বাজেটৰ প্ৰতি আপুনি গুৰুত্ব দিয়াটোও ভাল। কিন্তু আমাৰ বস্তুগত সম্পদৰ অভাৱ নাই, আৰু অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ কি হৈছে আমি সঠিকভাৱে নাজানো। হয়তো তোমাৰ ভাগ্য ভাল হ'ব আৰু অস্ত্ৰটো বাচি থাকিব। ইয়াৰ উপৰিও যদি আপুনি জীৱনৰ বাবে অনুপযুক্ত কোনো গ্ৰহত শেষ হয়, তেন্তে এইটোৱেই একমাত্ৰ বস্তু যিয়ে আপোনাক সুৰক্ষা দিব পাৰে। বিশেষকৈ যদি আপুনি কোনো তৰাৰ পৃষ্ঠত শেষ হয়!
  মিৰাবেলাই ভয় দেখুৱাই উত্তৰ দিলে:
  - ভয়ানকতাই মোক জ্বলাই দিব!
  - মাত্ৰ GSS-স্তৰৰ প্ৰতিৰক্ষাত নহয়! সকলো ছুপাৰষ্টাৰ হ"ব! - আনাষ্টেছিয়াই তাইৰ আলোচকজনৰ কান্ধত লাহেকৈ থপৰিয়াই দিলে।
  মিৰাবেলাই পিজ্জা শেষ কৰি নিমাত হৈ থাকিল। এফালে তেওঁলোকে তাইৰ যত্ন লৈছে বুলি তাইক চাতুৰী কৰা হৈছিল যদিও আনফালে তাইৰ তেতিয়াও কিছুমান বেয়া অনুভৱ আছিল। এইটো মৃত্যুদণ্ডৰ অত্যাধুনিক পদ্ধতি নহয়নে? অৱশ্যে: মৃত্যুৰ বিষয়ে আমি কি ক"ব পাৰো? এইটো এক প্ৰকাৰৰ ৰহস্য - কোনো যুক্তিবাদী ব্যক্তিয়ে স্বৰ্গ আৰু নৰক সম্পৰ্কীয় সাধুকথাত বিশ্বাস নকৰে! কিন্তু তথাপিও কিছুমান তত্ত্ব আছে;জীৱনৰ শেষৰ পিছত আত্মাৰ পুনৰ্জন্মক বাদ দিয়া নহয়। হয়তো আন এটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডলৈ যোৱাৰ লগে লগেও? একাধিক প্ৰতিফলনৰ তত্ত্ব আছে, আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ যোৰযুক্ত ব্যৱস্থাৰ সৈতে বহুতো সমান্তৰাল জগত আছে! লগতে বিভিন্ন ছাঁৰ মাত্ৰা আৰু উপস্থান। সাধাৰণতে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন প্ৰাচীন কালত ভবাতকৈ বহু বেছি জটিল হৈ পৰিল! কিন্তু মোৰ সঁচাকৈয়ে এনে জংঘলত সোমাবলৈ মন যোৱা নাছিল৷ পদাৰ্থ বিজ্ঞান অতি বহুস্তৰীয় হৈ পৰিছে যদিও নিশ্চিতভাৱে পদাৰ্থ আৰু ইয়াৰ ব্যৱহাৰৰ সম্ভাৱনা সম্প্ৰসাৰিত হৈছে। গতিকে হাইপাৰপ্লাজমাৰ বহুতো ভিন্ন প্ৰকাশ দেখা গ"ল। পদাৰ্থৰ ষষ্ঠ অৱস্থাৰ আৱিষ্কাৰে: বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত এক প্ৰকৃত বিপ্লৱৰ সৃষ্টি কৰিলে! এতিয়া আটাইতকৈ বন্য কল্পনাবোৰ সম্ভৱ হৈ উঠিছে। মহাকাশলৈ উৰণ, তাৰকাৰাজ্যৰ মাজত, শক্তি আৰু খাদ্যৰ সমস্যা সমাধান। ক্ৰমান্বয়ে নতুন ধৰণৰ হাইপাৰপ্লাজমৰ আৱিষ্কাৰ আৰু সৃষ্টি কৰা হ"ল, য"ত জৈৱ অভিযান্ত্ৰিকীকৰণে মানৱ শৰীৰ নিৰ্মাণত এইবোৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে।
  ই মানুহক অমৰ কৰি তুলিলে! একে সময়তে আটাইতকৈ শক্তিশালী আৰু বৈচিত্ৰময় অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ সৃষ্টি হৈছিল, যিয়ে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড জয় কৰাত সহায় কৰিছিল। যাদুত হাইপাৰপ্লাজমা ব্যৱহাৰ কৰাৰ ফলত আটাইতকৈ বেছি প্ৰভাৱ পৰে। ছুপাৰ টেকন"লজি, বিশেষ ছুপাৰ ৰিয়েক্টৰ আৰু যাদুৰ সমন্বয় এক বৃহৎ শক্তিত পৰিণত হৈছে। অৱশ্যে যাদু অযুক্তিকৰ হৈয়েই থাকিল! কোনেও ইয়াৰ স্বৰূপ সম্পূৰ্ণৰূপে উন্মোচন কৰিব পৰা নাই! কিয় কোনোবাই যাদু কৰাৰ ক্ষমতা আছে, আন কিছুমানৰ বায়"ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ সকলো প্ৰচেষ্টা সত্ত্বেও নাই!
  মিৰাবেলাই নিজেই যাদু কৰিব জানিছিল যদিও এই সুযোগৰ পৰা তাই বঞ্চিত হৈছিল! নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ সকলো সদস্যৰে যাদু আছে যদিও বিশেষ বিকিৰণৰ সহায়ত এই ক্ষমতাসমূহ ম্লান কৰিব পাৰি। আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালক তাইৰ যাদুকৰী শক্তিৰ এটা অংশ হ"লেও তাইক ঘূৰাই দিবলৈ কোৱা উচিত নহয়নে?
  - মোৰ কামটো বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ! মই অন্ততঃ কিবা এটা কৰিব পৰাটো বিচাৰিম, যদিহে মোৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰবোৰ অসাৰ হৈ পৰে। - ছোৱালীজনীয়ে সুধিলে। - কাৰণ, যাদু এটা ভাল সহায়!
  বেয়াকৈ লুকাই থকা বিৰক্তিৰে এনাষ্টেছিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - আমি ইতিমধ্যে এইটো কৰিছিলো যেতিয়া আপুনি ভাৰ্চুৱেল আণ্ডাৰৱৰ্ল্ডত আছিল, আমি সম্পূৰ্ণ প্ৰচেছিং কৰিছিলো।
  - তেন্তে মই কিয় অনুভৱ নকৰো? - ছোৱালীজনী আচৰিত হ"ল।
  - কিছু সময়ৰ পিছত দেখা যাব যাদুৰ ক্ষমতা! - প্ৰেম আৰু কোমলতা বিভাগৰ মুৰব্বীয়ে কাটি পেলালে।
  -কিমানটা?
  - বিভিন্ন মানুহৰ বিভিন্ন ধৰণ থাকে! বেছি খৰখেদা কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। তেওঁলোকে যি এন্টি-ৰেডিয়েচনৰ সহায়ত আপোনাক সৰল কৰি তুলিছিল, সেয়া অতি শক্তিশালী আছিল যাৰ বাবে সকলো পৰিণতি তৎক্ষণাত নিষ্ক্ৰিয় কৰিব পৰা নাছিল। গতিকে শান্ত হওক ছোৱালী!
  মিৰাবেলাই জোৰেৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - মোৰ সকলো সামৰ্থ্য প্ৰদৰ্শন নকৰাকৈ মই মৰিব পাৰিমনে?
  আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালগৰাকীয়ে চকীখনত পিছলৈ হেলান দি মুখৰ পিছফালৰ পৰা ৰঙীন স্ফুলিংগৰ গোট এটা এৰি দিলে:
  - সন্মুখত আপোনাক নিঃশেষ কৰিব পাৰি। সাধাৰণতে কিছুমান কাপুৰুষে পবিত্ৰ পিতৃভূমিৰ বাবে মৃত্যু হোৱাতকৈ বিৰোধী সৈন্যত জীয়াই থকা আৰু দুখভোগ কৰাটো পছন্দ কৰে। যদিও মই নাভাবো যে আপুনিও সেই মানুহৰ মাজৰ এজন। আৰু ক্ষমতাবোৰ দুসপ্তাহ, এমাহ, বছৰত প্ৰকাশ পাব পাৰে! ইয়াত সকলোৰে বাবে বেলেগ বেলেগ। সাধাৰণতে ছোৱালীতকৈ ল"ৰাবোৰ বেছি সোনকালে সুস্থ হৈ উঠে! ইমানবোৰ তত্ত্ব কিয় আছে, শুনিবলৈ আগ্ৰহী নহ"ব!
  মিৰাবেলাই অভাৱনীয়ভাৱে মান্তি হ"ল:
  - সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে মই সোনকালে পঠিয়াব বিচাৰিম!
  এনাষ্টেছিয়াই টেলিপেথিক ইমপালছৰ সৈতে হীৰা পখিলা আৰু সোণৰ মাছৰ সংকৰ মাছ এটাক মাতিলে আৰু তিনিখন জিভাৰে চেলেকিবলৈ ধৰিলে। এটা জিভা ৰঙা, আন এটা বেঙুনীয়া, তৃতীয়টো হালধীয়া। তথাপিও মাতটো বুজিব পৰা হৈ থাকিল আৰু আনকি স্পষ্ট হৈ পৰিল:
  "হাইপাৰ ৰিয়েক্টৰটো এতিয়া চাৰ্জ কৰা হৈছে; আপোনাক স্থানান্তৰ কৰিবলৈ হ"লে আপুনি শক্তি খৰচ কৰিব লাগিব, এটা সমগ্ৰ ঔদ্যোগিক গ্ৰহৰ এমাহৰ ৰেচন।" বিগ লুপত উপনীত হোৱাটো অতি কঠিন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড। গতিকে ছোৱালী, তুমি আমাৰ বহুত খৰচ কৰিছা। নাজানো: বিফল হ"লে কেনেকৈ শাস্তি পাব?
  - বিফলতা এতিয়াও মৃত্যু! - মিৰাবেলাই আকস্মিকভাৱে হাত জোকাৰি দিলে।
  এনাষ্টেছিয়াই নিজৰ চাবিটো কম, চহকী বেছলৈ সলনি কৰি ক"লে:
  - হয়, কিন্তু তোমাক উলিয়াই অনাৰ সম্ভাৱনা আছে। বিশেষকৈ এতিয়া বিতৰ্ক হৈছে: তৎক্ষণাত বিচাৰ আৰু শাস্তি দিবলৈ এডলফ হিটলাৰক উপস্থানৰ পৰা আঁতৰাই পেলোৱা উচিত নে যুদ্ধৰ শেষলৈকে অপেক্ষা কৰা উচিত।
  - এতিয়া কিয় নহয়? - মিৰাবেলাই আঙুলিৰ পৰা ৰস আৰু চৰ্বিৰ মিশ্ৰণটো চেলেকিলে, বিলাসী খাদ্য (আচলতে তাই প্ৰায় প্ৰথমবাৰৰ বাবে খাইছিল)
  - হিটলাৰক অত্যধিক মানুহে গালি পাৰিছিল, আৰু নেতিবাচক মাত্ৰাৰ পৰা তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ ফাইলটো উলিয়াই অনাটো অতি কঠিন! শক্তিৰ ব্যৱহাৰ বেছি, কিন্তু আপুনি জানে যে যুদ্ধৰ সময়ত অতিৰিক্ত সম্পদ নাথাকে! "আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে পাখি থকা মাছটোৰ মূৰটো কামুৰি লৈ লগে লগে চোবাই খাই পেলালে।
  - এইটো বুজিব পাৰি, কিন্তু যুদ্ধ শেষ হ'লে তাৰ কি হ'ব! - মিৰাবেলা আনকি আচৰিত হ"ল, আঙুলি চেলেকি পিজ্জা খোৱাতকৈ প্ৰায় বেছি সুখদায়ক।
  - ৰাইজৰ আদালতে সিদ্ধান্ত ল'ব! বৰঞ্চ, আপুনি শেহতীয়াকৈ উপভোগ কৰা জগতখনৰ দৰে তেওঁলোকক চিৰদিনৰ বাবে পাতাললৈ পঠিওৱা হ"ব! - আনাষ্টেছিয়াই বেয়াটো কাটি পেলালে।
  - ব্ৰৰ! বৰ নিষ্ঠুৰ নহয়নে?- ছোৱালীজনীয়ে হঠাতে শূন্যতাত পেলোৱা যেন অনুভৱ কৰিলে।
  - ইতিহাস নাজানেনে, হিটলাৰৰ দোষত কিমান স্লাভিক তেজ বোৱা হৈছিল! তেওঁক অতি কঠোৰ, ন্যায্য শাস্তি দিয়াৰ প্ৰয়োজন। - আল্ট্ৰা মাৰ্শ্বালে আপাত দৃষ্টিত ক্ৰোধত মাছৰ পখিলাৰ অৱশিষ্টখিনি গিলি পেলালে। ডেউকাৰ এটা টুকুৰা মজিয়াত পৰি একেলগে বাষ্পীভৱন হৈ পৰিল।
  মিৰাবেলাই শান্তভাৱে মন্তব্য কৰিলে:
  - কম পৰিচিত ৰচনাকে ধৰি হিটলাৰক পঢ়িলোঁ! মই নাভাবো যে তেওঁ সম্পূৰ্ণ উন্মাদ বা সম্পূৰ্ণ কুটিল!
  এনাষ্টেছিয়াই আচৰিত হোৱা যেন লাগিল:
  - কিয়?
  মিৰাবেলাই খৰখেদাকৈ বুজাবলৈ ধৰিলে (সকলোৰে ইমান সজাগতা নাই, এইটো একাডেমীত পঢ়োৱা নহয়), সাধাৰণতে তেওঁলোকৰ কথা-বতৰাবোৰ মাত্ৰ দীঘলীয়া যেন লাগিল, কিন্তু আচলতে তিনি চেকেণ্ডতকৈ বেছি সময় নালাগিল।
  - তেওঁ সংস্কৃতিৰ বিৰোধী একেবাৰেই নহয়। ইয়াৰ বিপৰীতে তেওঁ বিজ্ঞান, বিদ্যালয়, থিয়েটাৰৰ বিকাশ, মান্য আৰু সক্ষম লোকক শীৰ্ষলৈ উন্নীত কৰাৰ দাবী জনায়। হিটলাৰে আন জনগোষ্ঠীৰ মাজত অনুশাসন আৰু শুদ্ধতা জগাই তুলিবলৈ আৰ্য্য, বিশুদ্ধ সংস্কৃতিৰ বীজ সিঁচিব বিচাৰিছিল! ইয়াৰ উপৰিও হিটলাৰে বিশ্ব আধিপত্যৰ সপোন একেবাৰেই দেখা নাছিল, তেওঁ বিচাৰিছিল এখন বৃহৎ সাম্ৰাজ্য, য"ত কিছুমান নিৰ্দিষ্ট সীমা থাকিব। আৰু স্লাভসকলক সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰাৰ কোনো পৰিকল্পনা তেওঁৰ নাছিল! ইয়াৰ বিপৰীতে এডলফে বিশ্বাস কৰিছিল যে জাৰ্মানীৰ নিয়ন্ত্ৰণত ষ্টেলিনৰ অধীনততকৈ ৰাছিয়ান আৰু অন্যান্য জনগোষ্ঠীসমূহে ভালকৈ জীয়াই থাকিব। ইয়াৰ উপৰিও ফেচিষ্টসকলে পুঁজিবাদ আৰু সমাজবাদৰ মাজত অনুকূল ভাৰসাম্য বিচাৰি পাইছিল। বিশেষকৈ জাৰ্মান শ্ৰমিকসকলে বিস্তৃত বিশেষাধিকাৰ লাভ কৰিছিল, আনহাতে পুঁজিপতিসকলৰ আয় যথেষ্ট সীমিত আছিল। সাধাৰণতে এতিয়া আমাৰ সাম্ৰাজ্যত উৎপাদনৰ মাধ্যমৰ ব্যক্তিগত মালিকীস্বত্ব নাই। সকলো কাৰখানা সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু ইয়াত অৰ্থনৈতিক সেনাৰ সৈন্যই সেৱা আগবঢ়ায়। কিন্তু ইয়াৰ ফলত আমোলাতন্ত্ৰীকৰণৰ জন্ম নহয়নে?
  আনাষ্টেছিয়াই বাধা দিলে
  - নাই, মূৰ্খ! হাইপাৰপ্লাজমা কম্পিউটাৰ পৰিকল্পনাত নিয়োজিত, আমোলাতন্ত্ৰিক কাম অত্যন্ত যুক্তিসংগত! সমগ্ৰ অৰ্থনীতি যথেষ্ট স্পষ্টভাৱে সেনাপতিসকলে পৰিচালনা কৰে। ছোভিয়েট যুগতেই অবিকশিত ইলেক্ট্ৰনিকছৰ বাবে সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছিল। গৰ্বাচেভ আৰু য়েলচিনৰ দুৰ্বলতা বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে বিশ্বাসঘাতকতা নহ"লে আমাৰ ছোভিয়েট সাম্ৰাজ্যখন পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ধনী সাম্ৰাজ্য হৈ পৰিলহেঁতেন! কিন্তু ষ্টেলিনৰ অধীনত ইলেক্ট্ৰনিকছৰ অভাৱৰ পিছতো উৎপাদনৰ গতিশীলতা উচ্চ আছিল! বাইদেউ, ষ্টেলিনৰ লগত কথা পাতিলোঁ৷ জিনীয় অধ্যয়নত দেখা গৈছে যে তেওঁ পিতৃৰ ফালৰ পৰা ৰাছিয়ান, এজন মেৰু অভিযাত্ৰী আৰু সম্ভ্ৰান্ত ব্যক্তি প্ৰজেভালস্কিৰ পুত্ৰ! নিজৰ সময়ৰ বাবে এজন অত্যন্ত মেধাৱী মানুহ, প্ৰায় সকলো সামৰিক নেতাতকৈও চতুৰ। আমাৰ সকলো সেনাপতি যদি তেওঁৰ দৰে হ"লহেঁতেন তেন্তে জাৰ্মানীৰ সৈতে যুদ্ধ ছমাহতকৈ বেছি নাথাকিলহেঁতেন। আনকি আচৰিত আক্ৰমণৰ ক্ষেত্ৰতো! আমি কিমান জয় হেৰুৱালোঁ!
  - আক্ষেপ কিয়? - চকু কমাই মিৰাবেলে ক"লে। - ঠিক কৰাটো সম্ভৱনে?
  - চুপাৰ টাইম মেচিনৰ সহায়ত সকলো সম্ভৱ! তুমি ছোৱালী, মই দেখিছোঁ: এই কথাটো তুমি সঁচাকৈয়ে বুজি পোৱা নাই।
  - মই বুজি পাইছোঁ! যদি নাজীসকলক আগতে আৰু কম ৰক্তপাতেৰে পৰাস্ত কৰা হ"লহেঁতেন, তেন্তে আমেৰিকাক পৰাস্ত কৰি সমগ্ৰ বিশ্ব জয় কৰাৰ সুযোগ থাকিলহেঁতেন! এই ক্ষেত্ৰত নক্ষত্ৰীয় সম্প্ৰসাৰণ বহু আগতেই আৰম্ভ হৈছিল আৰু গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধত আমাৰ হেড ষ্টাৰ্ট হ"লহেঁতেন! - তেনেকুৱাই নেকি? - মিৰাবেলাই নিজৰ পাণ্ডিত্য দেখুৱাবলৈ পাই সুখী হৈছিল!
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে তাইৰ কাঁটাচামুচৰ চোকা মূৰবোৰ কামুৰি পেলালে (ই চিঞৰি উঠিল) আৰু মান্তি হ"ল:
  - হয়, উল্লেখযোগ্য, আৰু আমি সোনকালে জয়ী হ'ব পাৰিলোঁ! কিন্তু আমাৰ দাপোনৰ প্ৰতিচ্ছবিৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি তেওঁলোকৰ বাবেও ইতিহাসৰ গতিপথ সলনি হোৱাটো সম্ভৱ। সাধাৰণতে ইয়াত বহুতো ভিন্ন বিকল্প আছে। যৌৱনত চেংগী খানক হত্যা কৰা হ"লে বাটু আগ্ৰাসন নহ"লহেঁতেন! আনহাতে, পূৰ্বৰ কিয়ভান ৰাছ খণ্ডিত হৈছিল আৰু ইয়াক একত্ৰিত কৰিব পৰা ৰাজকুমাৰ কেতিয়া দেখা দিব সেয়া জনা নাযায়। মনত ৰাখিব কিমান তীব্ৰভাৱে: ছোভিয়েট ইউনিয়নৰ পতনৰ পিছত ইউক্ৰেইন আৰু ৰাছিয়াৰ মাজত সংঘৰ্ষ হৈছিল।
  - কিন্তু তাৰ পিছত দুয়ো একত্ৰিত হ"ল! - মিৰাবেলাই সুমুৱাই দিলে
  - কঠিন যুদ্ধৰ পিছত!
  - যুদ্ধ মানুহৰ স্বাভাৱিক অৱস্থা!
  - নিশ্চিতভাৱে! কিন্তু তাই ভাই-ভনীৰ মাজত গ"লে বেয়া! - আনাষ্টেছিয়াই হাতৰ তলুৱাৰে চকু দুটা ঢাকি ৰাখিলে।
  - চাওক কোনে কথা পাতিছে! - মিৰাবেলাৰ ক্ষোভ উঠিল।
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বলে বাধা দিলে:
  - মই তেনেকৈয়ে কৈছিলো! কিন্তু সাধাৰণতে, আপুনি ভাবে, মই জানি আনন্দিত যে একেখিনি ৰাছিয়ান ল"ৰা-ছোৱালীয়েই যুদ্ধত মৃত্যুমুখত পৰিছে, ঠিক মোৰ দৰেই! কণমানি ভনীয়েকক খুন্দা মাৰিলে বিষ হয়!
  ছোৱালীজনীৰ খং উঠিল:
  - আমাৰ সমগ্ৰ যুদ্ধখন আঘাতেৰে ভৰি আছে! ই মোক কোনোবা নহয় কোনোবা প্ৰকাৰে আত্ম-নিৰ্যাতনৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে! আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ"ল অৰ্থহীন।
  এনাষ্টেছিয়াই উত্তৰ দিবলৈ ওলাইছিল যেতিয়া গোটেই কোঠাটো বেদনাদায়কভাৱে চকু কপালত তুলিব পৰা ৰঙা পোহৰেৰে ভৰি পৰিল আৰু বীৰত্বৰ সংগীতৰ শব্দ হ"বলৈ ধৰিলে!
  - ধ্যান দিয়া! সম্ৰাজ্ঞী যোগাযোগত আছে! - আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বলে শুকানকৈ বিৰবিৰাই উঠিল।
  তেওঁলোকৰ সন্মুখত এটা মহিমামণ্ডিত হ"ল"গ্ৰাম দেখা গ"ল। সম্ৰাজ্ঞীয়ে পিন্ধিছিল নাইটৰ কৱচৰ দৰে স্পেচছুট। মূৰটো হেলমেটেৰে ঢাকি থোৱা আছে: মুখখন আৰু চুলিবোৰ দেখা নাযায়! ফিগাৰটো এথলেটিক, কিন্তু স্পেচছুট পিন্ধিলে পুৰুষ নে মহিলা ক"ব নোৱাৰি! সাধাৰণতে কেৱল মৰ্ত্যলোকসকলৰ কোনোৱেই বৰ্তমানৰ সম্ৰাটৰ মুখখন দেখা নাই। প"ৰ্ট্ৰেইট আৰু ভিডিঅ" ইমেজ সৃষ্টি কৰা হোৱা নাছিল। আনকি শাসকৰ প্ৰকৃত নামটোও আছিল এক সযতনে পহৰা দিয়া গোপনীয়তা, কেৱল নিৰ্বাচিত মানুহৰ এটা সংকীৰ্ণ বৃত্তৰ বাহিৰে। ইমান গুৰুতৰ বাধা কিয়? উত্তৰটো মৌলিক! যাতে যুদ্ধৰ সময়ত শত্ৰুৱে সম্ৰাটৰ সিদ্ধান্তত প্ৰভাৱ পেলাব পৰা যাদু বা হাইপাৰটেকন"মেজিক ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰে। কাৰণ, এজন নেতাৰ সৃষ্টিৰ (জন্ম) সঠিক তাৰিখটোও একেবাৰে গোপনীয়, কাৰণ ৰাশিফলৰ সহায়ত আপুনি নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ, গতিৰ আগজাননী দিবলৈ বা ক্ষতি কৰিবলৈ চৰিত্ৰৰ বৈশিষ্ট্য গণনা কৰিব পাৰে। উৰাবাতৰি অনুসৰি সম্ৰাজ্ঞীগৰাকী আছিল কল্পনাতীতভাৱে মনোমোহা, কিন্তু যেতিয়া সকলো মহিলা চিৰকালৰ বাবে ডেকা আৰু ধুনীয়া হয়, তেতিয়া এইটো ইমান আকৰ্ষণীয় নহয়। মিৰাবেলাও গোৰ্জিয়াছ, দেখাত প্ৰায় বিশ বছৰীয়া আৰু মিচেছ ইউনিভাৰ্ছ প্ৰতিযোগিতাত জয়ী হ"বলৈ তাই যথেষ্ট সক্ষম।
  সম্ৰাজ্ঞীয়ে অতি নিম্ন, বজ্ৰপাতৰ দৰে (যেনেকৈ এটা কোৱাৰে একেলগে গান গাইছে) বেছত কথা ক"লে (ইলেক্ট্ৰনিকছৰ মাতটো স্পষ্টকৈ সলনি হৈ গ"ল)।
  - মোৰ নম্ৰ সেৱকসকলক সম্ভাষণ জনাই আনন্দিত হৈছো!
  - বৃহত্তম পবিত্র রাশিয়া মহিমা! সম্ৰাটৰ ইচ্ছা পূৰণ হওক! - দুয়োজন যোদ্ধাই চেলুটত হাত দাঙি চিঞৰি উঠিল।
  ভদ্ৰমহিলাগৰাকীয়ে বিনয়েৰে উত্তৰ দিলে:
  - আৰু গৌৰৱ তোমালোক, নম্ৰ যোদ্ধাসকল! কাৰণ, গোটেই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন আপোনাৰ দৰে মানুহৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল! আশাকৰোঁ কামটোৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে আকৌ এবাৰ বুজাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই?
  মিৰাবেলাই মাত দিলে:
  - যেন গোটেই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন মোৰ ওপৰত ওলমি আছে!
  হ"ল"গ্ৰামটো ডাঙৰ হৈ পৰিল, কৱচটো জিলিকি উঠিল:
  - Quasarno (উত্তম) ব্যক্তিগত! এতিয়া আপোনাৰ আৰু কিছুমান বুজাবলৈ আছে! আমি গ্ৰেট ৰাছিয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰিবলৈ যোৱা নাই। যদিও সিহঁতে হাউলি আছে, তথাপিও সিহঁত ভাই-ভনী মানুহ! কিন্তু যদি আপুনি বহু দেৰি কৰে আৰু আপোনাৰ মিছন, বা হয়তো আমাৰ আন এজেণ্টসকলৰ মিছনও বিফল হয়, তেন্তে আমি শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে শেহতীয়া, আটাইতকৈ শক্তিশালী অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিম। ইয়াৰ নীতিসমূহ অত্যন্ত গোপন, কিন্তু ধ্বংসৰ শক্তি এনেকুৱা যে তাৰকাৰাজ্যৰ ছুপাৰক্লাষ্টাৰ ধ্বংস কৰা সম্ভৱ। শত্ৰুৱেও সমান্তৰাল উন্নয়ন চলাই আছে;অতি সোনকালে তেওঁৰ হাতত একেধৰণৰ অস্ত্ৰ সাজু হ"ব। এনে ক্ষেত্ৰত কোনে প্ৰথমে আঘাত কৰে সেইটোৱে মূল ভূমিকা পালন কৰিব। গতিকে বেছি সময় বাকী নাই!
  মিৰাবেলা ভয়ংকৰভাৱে শেঁতা হৈ পৰিল আৰু ওঁঠৰ পৰা ফাটি গ"ল:
  - মই খৰখেদা কৰিম!
  সম্ৰাজ্ঞীয়ে আশ্বস্ত কৰিলে, তাইৰ মাতটো আৰু কোমল হৈ পৰিল:
  - খৰধৰ কৰক - খৰখেদা নকৰিবা! ছুপাৰৱেপন এতিয়াও সাজু হোৱা নাই আৰু শত্ৰুৱে নিজৰ চোৰাংচোৱা আৰু ভেঙুচালিকাৰীৰ সহায়ত কামটো লেহেমীয়া কৰিবলৈ যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰি আছে। আমিও ঋণী নহয়! আঘাতৰ বিনিময় হৈছে! যুদ্ধ বক্সিঙৰ দৰেই, নকআউটৰ পিছতহে - হাত মিলাই নাযায়!
  - অৰ্থ হৈছে!
  - বেছি খৰখেদা নকৰিবা, আৰু তোমাৰ জীৱনৰ যত্ন লোৱা ছোৱালী! আপুনি ইমানেই দয়ালু, আপোনাৰ মানৱতাৰ ভাগফল চাৰ্টৰ বাহিৰত! - সম্ৰাজ্ঞী তাইৰ অক্ষত ঘূৰি গ"ল, তাইৰ কৱচ এশ তৰাৰ দৰে জিলিকি উঠিল।
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে ভয়তে সুধিলে:
  - তাইক অস্ত্ৰ এটা দিব লাগে নেকি?
  - নিশ্চিতভাৱে! সকলো শেহতীয়া প্ৰযুক্তিৰে! সাধাৰণতে আমাৰ হাতত অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ কিছু অতিৰিক্ত উৎপাদনো হয়, বৰঞ্চ আমাৰ হাতত পৰ্যাপ্ত মানুহ নাই।
  আনাষ্টেছিয়াই প্ৰণাম কৰিলে:
  - আল্ট্ৰাষ্টাৰ! মই তোমাক আৰু আটক কৰিবলৈ সাহস নকৰো, আটাইতকৈ ডাঙৰ!
  সম্ৰাজ্ঞীজনী ক্ষুন্ন হ'ল;তাইৰ মাতত এটা মনস্তাত্ত্বিক টোকা শুনা গ'ল:
  - সম্ৰাটৰ লগত যোগাযোগ কৰি ভাল নাপায় নেকি! কাৰণ, এইটোও এটা ডাঙৰ কৃতিত্ব, নেতাৰ ওচৰত থকাটো! কিমান হতাশ হৈ পৰিছে ঈগলবোৰ! তোমালোকে কি কয়?
  - অৱশ্যে আপোনাৰ লগত যোগাযোগ কৰাটো বৰ আনন্দৰ কথা! - মিৰাবেলাই ক"লে।"আচৰিত সংগীত শুনি থকাৰ দৰেই, সুৰৰ নাটক।" যদিও এনে তুলনা আপোনাৰ বুদ্ধিমত্তাৰ বাবে আমি কিমান আচৰিত হৈছো সেই কথা বৰ্ণনা কৰিবলৈ বৰ শেঁতা!
  বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ শাসকে তাইৰ সুৰ সলনি কৰিলে, তাইৰ মাতটো বহুত বেছি নাৰীসুলভ হৈ পৰিল:
  - তোমাৰ কথাত এটা লুকাই থকা উপহাস আছে, কিন্তু তুমি মোক ভয় নকৰাটো মোৰ ভাল লাগে। কাপুৰুষ হৈছে এজন সৈনিকৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ দোষ। বুদ্ধিমত্তাৰ অভাৱ এতিয়াও কম্পিউটাৰৰ দ্বাৰা ক্ষতিপূৰণ দিব পাৰি, কিন্তু কোনো প্ৰযুক্তিয়ে সাহসৰ ঠাই ল"ব নোৱাৰে! "সম্ৰাজ্যীয়ে ত্ৰিগুণ বিজুলী এৰি দিলে, বতাহ এনেকৈ জিলিকি উঠিল যেন নিয়ৰৰ টুকুৰাবোৰ জিলিকি উঠিছে, মিৰাবেলাই গৰম অনুভৱ কৰিলে।
  - হয়, মই মান্তি, অ" মহান ভদ্ৰমহিলা! যদিও, সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে, এজন স্মাৰ্ট কাপুৰুষে কেতিয়াবা সাহসী মূৰ্খতকৈ সাম্ৰাজ্যৰ বাবে অধিক লাভ কঢ়িয়াই আনে!
  সম্ৰাজ্ঞীয়ে কটু মন্তব্য কৰিলে:
  - ঠিকেই কৈছা! মৃত মানুহে যুদ্ধ কৰিব নোৱাৰে বুলি বিবেচনা কৰি! এজন মৃত সৈনিক সদায় বেয়া সৈনিক! - শক্তিশালী সম্ৰাজ্ঞীগৰাকীয়ে ইতিমধ্যে আচলতে বজ্ৰপাত কৰি আছিল। - জানেনে, আপোনাৰ দৰে গোটেই ট্ৰিলিয়ন বা আনকি কোৱাড্ৰিলিয়ন মানুহকো পাতালত চিৰন্তন যন্ত্ৰণালৈ পঠিয়াব পৰা মানুহৰ লগত তৰ্ক কৰিবলৈ আপুনি ভয় নকৰে। ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে ছোৱালীজনীয়ে চিন্তাৰ আৰ্হিৰ পৰা বিচ্যুত হ"বলৈ সক্ষম হৈছে। হায়, আমাৰ বেছিভাগ সৈনিক: মাত্ৰ লেখাটোৱে যোগান ধৰা সঁজুলি।
  মিৰাবেলাই মৃদুভাৱে ক"লে:
  - তেওঁলোক স্মাৰ্ট, শিক্ষিত আৰু অতি পাণ্ডিত্যশীল! মোৰ সতীৰ্থসকলৰ বিষয়ে বেয়া কথা কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই। সকলোৱে ভাল স্কুল এখনৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গ"ল!
  - যুদ্ধ ভাল স্কুল, কিন্তু ভুল হ"লে পৰীক্ষা পুনৰ দিব নোৱাৰিব! - সম্ৰাজ্ঞী বহুবিবাহিত বিকিৰণ নিৰ্গত কৰা মালাৰ ওপৰত হেলান দি ওলোটাকৈ থিয় হৈ থাকিল। - সাধাৰণতে আমাৰ সেনাবাহিনীত কোনো মূৰ্খ নাই! এইটো হৈছে জিনীয় নিৰ্বাচনৰ সৈতে এক গুৰুতৰ প্ৰশিক্ষণ ব্যৱস্থা। মুঠতে মোৰ সৰু ফটোখন, কোৱা, মই ধুনীয়া নেকি?!
  মিৰাবেলাই কৌতুক এটা কৰাটো প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰিলে:
  - বহুত, বিশেষকৈ কৱচত, ইমান জিলিকি উঠে, মাত্ৰ চালে ভাল লাগে! প্ৰাচীন গ্ৰীলৰ দৰে কিবা এটা!
  সম্ৰাজ্ঞী শান্ত হৈ থাকিল আৰু আনকি আনন্দিত যেন লাগিল:
  - কল্পনাপ্ৰসূত চিন্তাধাৰা থকাটো ভাল কথা। বিশেষকৈ ক্ষমতাৰ সান্নিধ্যত যেতিয়া মানুহে দুটা শব্দ একেলগে ৰাখিব নোৱাৰে তেতিয়া বহুত বেয়া! বাৰু, ঠিক আছে, ধুনীয়া আৰু কোমল, আপোনাৰ লগত আলোচনা কৰিবলৈ সময় নাই৷ যদিও, উদাহৰণস্বৰূপে, মোক কওক: কি সদায় নোহোৱা হয়, আৰু কিহৰ বাবে মোক সকলো সময়তে অসুস্থ কৰি তোলে!
  - ক্ষমতা! - মিৰাবেলে খৰধৰকৈ উত্তৰ দিলে।
  ভদ্ৰমহিলাগৰাকী আচৰিত হ'ল;ছুটটোৰ মাজেৰে সেউজীয়া ঢৌ এটা বৈ গ'ল:
  - ৱাঃ! কিন্তু বেৰেকত, তেওঁলোকে আপোনাক এই কথা শিকাই দিয়া নাছিল! কেনেকৈ অনুমান কৰিলে?
  - কৰ্তনৰ পদ্ধতিৰে! - ছোৱালীজনীয়ে উত্তৰ দিলে।
  - সেইটো কেনেকুৱা? আপুনি স্পষ্ট কৰিব পাৰিবনে!? - সম্ৰাজ্ঞীয়ে আঙুলিৰে প্ৰজনন কৰিলে: এটা যাদুকৰী ফেণ্টম, ডেণ্ডেলিয়ন আৰু কেঁকোৰাৰ সংকৰ ৰূপত, হাতত তৰোৱাল লৈ।
  অবিচলিত হৈ মিৰাবেলাই উত্তৰ দিলে:
  - ক্ষমতাৰ অভাৱ সদায় থাকে, কিন্তু দায়িত্বই বেমাৰত পেলায়! এইটো এটা স্বতন্ত্ৰতা! সাধাৰণতে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক কান্ধত ধৰি ৰখাটো ইমান কঠিন!
  ডেণ্ডেলিয়ন আৰু কেঁকোৰাৰ সংকৰ এটাই শিয়াল আৰু পোৰকুপাইনৰ হঠাতে উত্থাপিত মিশ্ৰণৰ সৈতে যুঁজিছিল;তৰোৱালৰ উপৰিও আৰু কেইবাটাও বাদ্যযন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যিবোৰ যুদ্ধতকৈ অধিক সংগীতময় যেন লাগিছিল:
  - যদি আপুনি যুক্তিসংগতভাৱে দায়িত্ব বিতৰণ কৰে, তেন্তে সকলো ইমান কঠিন নহয়। অৱস্থা ব্যৱস্থাটো নিখুঁতভাৱে ডিবাগ কৰা হৈছে। এইটো এক প্ৰকাৰৰ জলপ্ৰপাত, সকলো আপাত দ্ৰুততাৰ মাজতো, সম্পূৰ্ণ সুস্থিৰ ব্যৱস্থা। - সম্ৰাজ্ঞীয়ে লক্ষ্য কৰিলে, চকুৰ পৰা পালছাৰ এটা পঠিয়াই (তৎক্ষণাত মনে মনে বিস্ফোৰণ ঘটিল):
  - এটা ফোয়াৰাৰ সৈতে শক্তি ব্যৱস্থা তুলনা কৰাটো, যেতিয়া ধাৰাটোৱে ওপৰলৈ গুলী মাৰে, বহুত বেছি উপযুক্ত! - নিজৰ সাহসত আচৰিত হৈ মিৰাবেলাই আপত্তি কৰিলে।
  - ছোৱালীজনীয়ে মোৰ লগত মনোমোহা তৰ্ক কৰি আছে। ফ্ৰষ্টবিটেন এলিছৰ বিষয়ে সাধুকথাৰ দৰেই! তাই ৰাণীৰ প্ৰতি ইমানেই অহংকাৰী আছিল যে তাইক ডাঠ বৰফেৰে বেৰ কৰি থৈছিল! - দ্বিতীয়টো যাদুকৰী পালছাৰটো প্ৰথমটোতকৈও ডাঙৰ আৰু উজ্জ্বল আৰু চোকা কোণৰ আকৃতিৰ আছিল।
  - কঠিন হাইড্ৰজেন কিয় নহয়!?
  "মই তাইক প্ৰাকৃতিক শ্যামলা বনাব বিচৰা নাছিলো!" - উলংগ ছোৱালী এজনীৰ হাইব্ৰিডৰ এটা ফেণ্টম আৰু অস্বাভাৱিকভাৱে উজ্জ্বল মাখি এগাৰিক জিলিকি উঠিল।
  মিৰাবেলাই খিকিন্দালি নকৰাকৈ থাকিব নোৱাৰিলে:
  - তেওঁলোকে কয় ব্লণ্ডৰ চিন্তা অতি মৌলিক!
  মিষ্ট্ৰেছ অৱ দ্য ইউনিভাৰ্ছে একেলগে আৰু ডজন ডজন যাদুকৰী প্ৰক্ষেপণ পোহৰাই তুলিলে:
  - ব্লণ্ডৰ দৰে মূৰ্খৰ দৰে! কিন্তু আপোনাৰ চুলিত স্বাভাৱিকতে মুকুতা আৰু সোণৰ মিশ্ৰণ! হাইপাৰকুৱাছাৰ! আশাকৰোঁ আকৌ লগ পাম! বৰ ভাল লাগিল তোমাক! - বিশাল হ'ল'গ্ৰামটো ধুমকেতুৰ দৰে জিলিকি উঠিল আৰু ফেণ্টমৰ সৈতে অদৃশ্য হৈ গ'ল।
  মিৰাবেলাই প্ৰণাম কৰি ফুচফুচাই ক"লে:
  - আচৰিত কথা, বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ শাসকক মূৰ্খ যেন লাগে!
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে হাত জোকাৰিলে:
  - তাই মাত্ৰ হাস্যৰসেৰে কথা কয়, কিন্তু সাধাৰণতে আপুনি যদি সম্ৰাটৰ জোতাত থাকিলেহেঁতেন তেন্তে কিয় বুজি পালেহেঁতেন! তেতিয়া মই এটা সাধাৰণ মানুহৰ কৌতুকৰ শলাগ ল"ব পাৰিলোঁ।
  - মই তাইক দোষ নিদিওঁ! যেতিয়া ইমানবোৰ সমস্যা হয়, তেতিয়া আপুনি সঁচাকৈয়ে মূৰ্খ হ"ব বিচাৰে।
  এনাষ্টেছিয়াই টেলিপেথিক ইমপালছ এটা পঠালে, তেওঁলোকে তাইক উত্তৰ দিলে:
  - সময় হ"ল, আমি পৰ্টেলৰ প্ৰৱেশদ্বাৰত উপনীত হোৱাৰ সময়লৈকে সকলো সাজু হৈ উঠিব!
  - অৱশেষত! অচিনাকি কিবা এটাৰ বাবে অপেক্ষা কৰাটো সদায় বেদনাদায়ক! স্নায়ু গলি গৈছে! - হতাশ হৈ মিৰাবেলাই ক"লে।
  দুয়োগৰাকী ছোৱালীয়ে (যদিও ইয়াৰে এগৰাকীয়ে ইতিমধ্যে চাৰিশ চক্ৰ অতিক্ৰম কৰিছিল), পঞ্চাশটা ভিন্ন অস্ত্ৰৰে ভয়ংকৰ ডজন ডজন যুদ্ধ ৰবটৰ সৈতে গ্ৰহ ব্যৱস্থাৰ আনটো মূৰলৈ ৰাওনা হ"ল। তেওঁলোকৰ লগত আছিল টেট্ৰালেটৰ এটা প্লাটুন।
  . অধ্যায় নং ১৫।
  দাসসকলে অৰ্ধনগ্ন ছোৱালীকেইজনীলৈ চাই থাকিল আৰু লগে লগে চাবুক পালে:
  - নাচাবি! আপোনাৰ জনগোষ্ঠীক অনুমতি দিয়া হোৱা নাই!
  দাসবোৰে ধৰিব লগা হ"ল। অদ্ভুতভাৱে ল"ৰাকেইটাৰ প্ৰতি মনোভাৱ অধিক উদাৰ আছিল। ওচৰলৈ আহি ছোৱালীকেইজনীক উৎসাহেৰে চাবলৈ দিয়া হ"ল। ঘামচি ওলোৱা উলংগ শৰীৰবোৰ জিলিকি উঠিল, ধুনীয়া ছোৱালীবোৰৰ ভৰপূৰ, অলপ আঁচোৰোৱা স্তন দুটা কঁপি উঠিল।
  মুখ্য বণিক আহমেদে হাঁহিলে:
  - নাই তেনেকুৱা নহয়! মাত্ৰ মহিলাৰ মল্লযুঁজ, তাতেই তৰোৱালৰ সৈতে ভাল আছিল। বয়োজ্যেষ্ঠক মাতিব।
  - ইতিমধ্যে আহি আছে!
  আচলতে গাঁৱৰ মুৰব্বীজন আবিৰ্ভাৱ হ"ল। টোগা পিন্ধি দীঘল ধূসৰ দাড়ি, বলিৰেখাযুক্ত মুখখন প্ৰায় ক"লা হৈ পৰিছিল। কাঠৰ জোতাই শিলবোৰত ক্লিক কৰিলে।
  - শুভেচ্ছা আহমেদ! ৰাতিটো কটাব নে কেৱল পাৰ হৈ যাব?
  দাস ব্যৱসায়ীজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আমাৰ বাটত! শুনা, মোক অলপ শ্ব" দিয়া, বিৰক্তিকৰ! কোনো ডকাইতৰ সন্মুখীন নহয়, আৰু মোৰ হাতখনে তৰোৱালখন হেৰুৱাই পেলায়৷
  বুঢ়াই মূৰ দুপিয়াই ক"লে:
  - আপুনি নিজেই যুঁজিব নে আমাৰ মানুহক হাত জোকাৰিবলৈ দিব:!
  আহমেদে আঙঠিযুক্ত আঙুলিৰ মাজত চাই সিদ্ধান্ত ল"লে:
  - হয়, নিজে কৰিলে ভাল! কেৱল কাৰোবাৰ মৃত্যু চোৱাতকৈ আন এজনক হত্যা কৰাটো বেছি মজাৰ।
  বয়োজ্যেষ্ঠজনে অনুপ্ৰাণিত হৈছিল:
  - গতিকে দয়া নাথাকিব! মৃত্যুৰ আগলৈকেহে!
  দাস ব্যৱসায়ীজনে হাঁহিলে:
  - ঠিক সেইটোৱেই পাইলন। নে মোৰ যথেষ্ট হৈছে বুলি ভাবিছে, মাত্ৰ বিষ হ"ব!
  ডাঙৰজনে দাড়ি খোঁচ মাৰিলে:
  - ইয়াৰ বাবে আপুনি ধন দিব লাগিব! ডেকা ছোৱালীৰ দাম দুশৰ পৰা পঞ্চাশটা ৰূপৰ হেলমেট, হায়, দাসৰ চাহিদা বৃহৎ! কিন্তু পুৰুষ সস্তা, এশৰ পৰা ত্ৰিশলৈ, ল"ৰাবোৰো বিশৰ বাবে যাব!
  আহমেদে বাধা দিলে:
  - তেনেহ"লে ল"ৰা হোৱাই ভাল! টকা সঞ্চয় কৰিব লাগিব।
  পাইলন আনন্দিত হৈছিল:
  - আপোনাৰ পছন্দ, ল'ৰাবোৰৰ খৰচ প্ৰায় একোৱেই নহয়, তাৰোপৰি, বহুত আছে আৰু সিহঁতক খুৱাবলৈ টান। এতিয়া চটচ মাৰি লওঁ।
  আহমেদে হাঁহি এটা মাৰিলে।
  - মাত্ৰ খৰকৈ, বেছি সময় অপেক্ষা কৰাত অভ্যস্ত নহয়৷
  দৰিদ্ৰ পৰিয়ালৰ পৰা দহ বছৰৰ ওপৰৰ ল"ৰাক বাছি উলিয়াই পাইলনে তেওঁলোকক খেৰ আঁকিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। যাৰ আটাইতকৈ চুটি আছে তেওঁ যুঁজিব লাগে। সাধাৰণতে ল"ৰাকেইটাই নিজৰ বয়সত আশা কৰা ধৰণে আচৰণ কৰিছিল, কোলাহলপূৰ্ণ কিন্তু সাহসেৰে। কোনেও ধূৰ্ততা কৰা নাছিল;তৰোৱালৰ যুঁজখন নিশ্চয় তেওঁলোকৰ বাবে এটা মজাৰ খেল যেন লাগিছিল। বিজয়ী আছিল প্ৰায় চৈধ্য বছৰীয়া এজন যথেষ্ট পেশীবহুল, ক"লা চালৰ ল"ৰা। হাতত লঘু তৰোৱাল এখন দি মূৰত তেল পৰিল। ল"ৰা-ছোৱালীবোৰে ইজনে সিজনৰ লগত পৰামৰ্শ দিবলৈ প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিবলৈ ধৰিলে। আহমেদে দীঘল আৰু গধুৰ তৰোৱাল এখন বাছি লৈ হাঁহিলে। তেওঁ এজন ভাল তৰোৱালধাৰী আছিল আৰু অভিজ্ঞতা থাকিলে কেৱল লাঠিৰে যুঁজ দিয়া ল"ৰা এটাৰ বিৰুদ্ধে জয়ী হোৱাৰ আত্মবিশ্বাসতকৈও অধিক আছিল। অৱশ্যে ল"ৰাটোৱে যদি আৰু কিবা এটা কৰিব পাৰে, তেন্তে আহমেদে কেৱল তাতেই সুখী হ"ব আৰু অধিক আকৰ্ষণীয় মজা কৰিব।
  দাসসকলক ঝাড়ুৰ দৰে ৰসাল ফল দিয়া হৈছিল, কেৱল ছালখন ৰুক্ষ আৰু পাতল আছিল, ইয়াক সহজে আঁতৰাই পেলোৱা হৈছিল। সোৱাদ বহুত বেছি মিঠা, কমলাৰ দৰে কিবা এটা, কিন্তু উচ্চমানৰ। য়াংকাই মানসিকভাৱে দানৱবোৰক ধন্যবাদ দিলে: যে তেওঁলোকে তেওঁক ছোচি ৰিজ"ৰ্টৰ দৰে উষ্ণ পৃথিৱীলৈ পঠিয়াই দিলে, য"ত তেওঁ অনাহাৰে থাকিব নালাগে আৰু তাত কোনো ভয়ংকৰ মহ নাছিল। দেখাত কেইবাটাও সূৰ্য্যৰ উপস্থিতিয়ে উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীজগতৰ ওপৰত উপকাৰী প্ৰভাৱ পেলাইছিল। য়াংকাই চালে আৰু একে সময়তে বণিকজনৰ লগত যুঁজিবলগীয়া কিশোৰজনৰ প্ৰতি সহানুভূতিশীল হ"ল। প্ৰায় দুমিটাৰ ওখ আৰু গতি আৰু প্ৰতিক্ৰিয়াত ক্ষুন্ন নোহোৱা এনে কলছাছক তেওঁ প্ৰতিহত কৰিব পাৰিবনে? হলিউডৰ ছবিত কথাটো সঁচা: নিয়ম অনুসৰি সৰু যুঁজাৰুসকলে বেছিকৈ জয়ী হয়। নিয়ম অনুসৰি এটা নেতিবাচক চৰিত্ৰ: ইতিবাচক চৰিত্ৰতকৈ বহুত ওখ আৰু ওজন বেছি। এক প্ৰকাৰৰ চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগৰ পৰম্পৰা! কিন্তু জীৱনটো হলিউডতকৈ বহুত কঠোৰ আৰু ব্যৱসায়ীজন ইমান মূৰ্খ নহয় যে নিজৰ নিৰপেক্ষ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ ওপৰত আত্মবিশ্বাসী নোহোৱাকৈ যুঁজিব।
  কামৰ পৰা মুক্ত হৈ থকা গাঁওবাসীৰ একাংশ, বেছিভাগেই শিশু, এই বিৰল দৃশ্যৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ গোট খাইছিল। কাজিয়া বা মুষ্টিযুদ্ধ নহয়, মৃত্যুৰ যুঁজ! তথাপিও ল"ৰা-ছোৱালীবোৰে নিয়ম অনুসৰি কোনো সৰু বস্তু, ভেকুলী, ঘৰতে বনোৱা খেলনা বা লঘু শাৰীৰিক শাস্তি, চৰ, গুদত লাথি, গছৰ পৰা জপিয়াই বা কেৱল মুখত চৰ মাৰি বাজি ধৰিছিল। একো নথকা কিশোৰ-কিশোৰী দাসেও পিঞ্চ, ক্লিক আদি সৰু সৰু কথাত বাজি ধৰিছিল। যিহেতু য়াংকাই গাড়ী এখনত বহি আছিল, গতিকে তেওঁৰ লগত কোনেও বাজি লোৱা নাছিল, আৰু তেওঁ ল"ৰাকেইটাৰ কাষ চাপিব নিবিচাৰিছিল।
  এজন সাধাৰণ গাঁৱৰ ল"ৰাই এজন দক্ষ প্ৰাপ্তবয়স্ক যুঁজাৰুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাত তেওঁৰ বিশ্বাস নাছিল, আৰু নিষ্ঠুৰ আখমেদৰ ওপৰত বাজি ধৰিব বিচৰা নাছিল।
  হৰ্ণ বাজিল আৰু কাজিয়া আৰম্ভ হ"ল। আখমেদৰ ওজন কমেও এশ ত্ৰিশ কিলোগ্ৰাম আছিল, অৰ্থাৎ ল"ৰাজনতকৈ তিনিগুণ বেছি, যিজন ল"ৰাটো চৈধ্য বছৰ ধৰি প্ৰায় মানক আকাৰৰ আছিল।
  বণিকজনে গুণগুণাই উঠিল:
  - কি অকণমান শঁতা, পাচলিত ষ্টীল লাগে।
  ল"ৰাটোৱে মৰ্যাদা আৰু সাহসেৰে উত্তৰ দিলে:
  - তোমাৰ তলত!
  আখমেদে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি বুটখনেৰে মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে যদিও ল"ৰাটোৱে কোনোমতে পেৰি কৰি ভৰিখনতো খুন্দা মাৰিলে। ল"ৰাটোৰ চোকা তৰোৱাল এখন থাকিলে ঘাঁটো গুৰুতৰ হ"লহেঁতেন। বণিকজনে গালি পাৰিলে:
  - দাস গোবৰ!
  - চৰ্বিযুক্ত পেট! - ল'ৰাটোৱে উত্তৰ দিলে।
  আখমেদে আঘাত কৰিলে, কিন্তু ল"ৰাটোৱে নিপুণভাৱে উফৰি গ"ল। সৰু, নমনীয় শৰীৰটো চলন্ত আছিল, মাথোঁ যেতিয়া আপুনি কেৱল কঁকালৰ কাপোৰ পিন্ধিছিল, তেতিয়া ইয়াক লৰচৰ কৰাটো অতি সহজ আছিল।
  আহমেদ অৱশ্যে অভিজ্ঞ যুঁজাৰু আছিল;কুকুৰ পোৱালিটোৱে তেওঁক এৰি নাযায় বুলি যুক্তিসংগতভাৱে বিশ্বাস কৰি তেওঁ লাহে লাহে আগবাঢ়িছিল। ল"ৰাজনে একমাত্ৰ শুদ্ধ কৌশল বাছি লৈছিল: অহৰহ পিছুৱাই যোৱা।
  চঞ্চল নিগনি এটাক খেদি ফুৰা এটা মোটা মেকুৰীৰ কথা মনত পেলাই দিলে।
  আখমেদে বুটৰ ভৰিৰ আঙুলিৰে অলপ ঠেলি দি তৰোৱালখন আগুৱাই লৈ গ"ল, প্ৰতিপক্ষৰ ওপৰত চকু ৰাখিলে।
  - সৰু জলকীয়া, তুমি হুমুনিয়াহ কাঢ়ি কাপুৰুষ।
  ল"ৰাজনে উত্তৰ দিলে-
  - ঢোলটো কিয় গুঞ্জৰিত কৰি ফুলিছে!
  আহমেদে অলপ বেগেৰে আগবাঢ়িল আৰু তাৰ ব্লেডখনে কোনোমতে ল"ৰাটোৰ বুকুখন ফালি পেলালে। অৱশ্যে তেজ টোপাল টোপালকৈ পৰি থকাৰ পিছতো সেয়া আছিল মাথোঁ এটা আঁচোৰ।
  - তুমি ছোৱালীৰ দৰে কাটিছা!
  আহমেদে খঙত আঘাত কৰিলে, ইমান জোৰেৰে যে ল"ৰাটোৱে প্ৰায় তৰোৱালখন পেলাই দিলে, পৰিল, কিন্তু সোনকালে জপিয়াই উঠিল।
  - ধৰিব নোৱাৰিবা!
  য়েংকৰ মূৰত বিখ্যাত ছবি পিনোকিঅ"ৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছিল, য"ত ডাঙৰ কাৰাবাসকলেও এজন সৰু মানুহৰ পিছে পিছে দৌৰি আছিল। চিনেমাখনত সকলো ভালেই শেষ হৈছিল, দাড়ি চিটিকিছিল, কাৰাবাছত শঙ্কুৰ বৰষুণ হৈছিল। ইয়াত য়েংকিছৰ গুৰুতৰ সমস্যা হৈছিল, মূত্ৰাশয়টোৱে, অতি সুখদায়ক ৰসৰ জগ এটাৰ পিছত, হঠাতে বিদ্ৰোহ কৰিলে, কিন্তু মই সঁচাকৈয়ে যুদ্ধৰ দৃশ্যটো মিছ কৰিব বিচৰা নাছিলো। কাৰণ, যেতিয়া তেওঁলোকে তৰোৱালেৰে যুঁজ দিয়ে, তেতিয়া সকলো এটা মুহূৰ্ততে শেষ হ"ব পাৰে।
  - মই সৰু নহয়, সহ্য কৰিব পাৰো!
  আহমেদে আগবাঢ়ি গৈ থাকিল, পলাই ভাগৰি পৰা ল"ৰাটোৱে দোল খাই আক্ৰমণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। তেওঁ আছিল দ্ৰুত আৰু চঞ্চল, যিটো কিশোৰৰ লগত খাপ খাই পৰে, যিয়ে সৰুৰে পৰাই শাৰীৰিকভাৱে বহুত কাম কৰিছিল আৰু দৌৰিছিল, ডেস্কত বহি থকাৰ দৰে যন্ত্ৰণা নাজানিছিল! . কিন্তু ঝাড়ু দিয়া আন্দোলনে ফেন্সিং স্কুলৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱ প্ৰকাশ কৰিলে। ল"ৰাজনে কেৱল হাত জোকাৰি মাৰিলে, মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কোনো ব্যৱস্থা বা মৌলিক কৌশল নোহোৱাকৈ। যদি তেওঁৰ অভিজ্ঞ গুৰু থাকিলহেঁতেন আৰু অন্ততঃ দুবছৰমান প্ৰশিক্ষণ ল"লেহেঁতেন তেন্তে আহমেদে পেটটো ফালি পেটটো ফালি শুই থাকিলহেঁতেন। কিন্তু হায়, ভিক্ষাৰী ল"ৰাটোৰ তেনেকুৱা সুযোগ নাই!
  বণিকজনে ল"ৰাটোৰ আবেগৰ সুযোগ লৈ বুকুখন বিন্ধিবলৈ, আনকি মূৰটোও কাটি পেলোৱাৰ কেইবাটাও সুযোগ পাইছিল৷ কিন্তু তেওঁৰ কোনো খৰখেদা নাছিল, অহংকাৰী কুকুৰ পোৱালিটোৰ সহজ মৃত্যু তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ অংশ নাছিল।
  - কি চোকা! আপুনি লৰচৰ কৰি থাকে আৰু ভুকুৱাই থাকে! এতিয়া চাওক: প্ৰকৃত যোদ্ধাসকলে কেনেকৈ চপ কৰে!
  - পাগল! - ল'ৰাকেইটাই চিঞৰি কান্ধত প্ৰচণ্ড আঘাত পালে। লগে লগে তৰোৱালখন গধুৰ হৈ পৰিল আৰু ল"ৰাটোৱে লৰচৰ কৰিলে।
  - বাৰু, কোন ফ্ৰিক! - আহমেদৰ তৰোৱালৰ মূৰটো ৰক্তাক্ত হৈ পৰিল।
  - আপুনি!
  - গতিকে আৰু পাওক! - আহমেদে নিপুণভাৱে আক্ৰমণ কৰিলে। ল"ৰাজনৰ হাত দুখন দুৰ্বল হৈ পৰাত আন এটা আক্ৰমণৰ পিছত বাহুত আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈ তৰোৱালখন পেলাই দিয়ে।
  ল"ৰাকেইটাই চিঞৰি উঠিল। কিশোৰ দাসজনে পলাবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু দুটা বৰশী তেওঁৰ বুকুত হেঁচা মাৰি ধৰিলে:
  - ক'ত আছে শঁতা পোৱালিটো!
  আহমেদে জপিয়াই উঠি ল"ৰাটোৰ মূৰত তৰোৱালৰ চেপেটাকৈ মাৰিলে:
  - বাৰু, মই শান্ত হৈছো!
  ল"ৰাটো পৰিলে য়াংকাই হাঁহিলে, তেওঁৰ এনে লাগিল যেন তেওঁক হত্যা কৰা হৈছে। ল"ৰাটোৰ মূৰটো অক্ষত অৱস্থাত থকা দেখি তেওঁৰ মনত এটা আশাৰ জিলিকনি আহিল যে হয়তো ব্যৱসায়ীজনে ডেকা গ্লেডিয়েটৰজনক অচেতন কৰি পেলাব, আৰু তাৰ পিছত তেওঁৰ জ্ঞান আহিব।
  কিন্তু আপাত দৃষ্টিত দয়া আহমেদৰ স্বভাৱৰ অংশ নাছিল।
  - বাৰু, তাক টিকটিকিয়াই দিয়ক!
  বণিক দলটোৰ এজন যোদ্ধাই জুইৰ পৰা পূৰ্বতে প্ৰস্তুত কৰা বৰশী এটা উলিয়াই আনিলে। নিশ্চল শৰীৰৰ ওচৰ পালেগৈ।
  - বাৰু আহকচোন তোমাৰ কি মূল্য!
  যোদ্ধাজনে মাত দিলে, বৰশীটো আগবঢ়াই দিলে আৰু গৰম লোহাটোৱে ল"ৰাটোৰ উদং গোৰোহাটো জ্বলাই দিলে।
  ল"ৰাটোৱে তীব্ৰ বিষত চিঞৰি উঠি জপিয়াই উঠিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। আহমেদে তেওঁৰ মুখত ঘুচা মাৰিলে:
  - ক'ত আছে শঁতা পোৱালিটো!
  ল"ৰাটো পৰিল আৰু সৈন্যই হাত-ভৰিত ধৰিলে। আহমেদে বৰশীটো নিজৰ হাতত লৈ আনন্দত কিশোৰজনৰ আনটো গোৰোহাটো গৰম ডগাটোৰে জ্বলাই দিলে। পলাবলৈ চেষ্টা কৰি সি হাউলি উঠিল। বাকী ল"ৰাবোৰ নিমাত হৈ পৰিল, কিন্তু ৰৈ নোযোৱাকৈ চাই থাকিল। তেওঁলোকে নিজেই অত্যাচাৰৰ ভয় কৰিছিল যদিও সমনীয়াৰ অত্যাচাৰ চাবলৈ ইমানেই আকৰ্ষণীয় আছিল। ইমানবোৰ মানুহে সদায় মৃত্যুদণ্ড বা কোব খাবলৈ গোট খোৱাটো অসাৰ নহয়৷
  - বাৰু, কিয় খজুৱতি কৰি আছা! বৰ ভাল লাগিছে! নহয়নে! - আহমেদে টিপটো ল"ৰাটোৰ বাহুৰ তলত থৈ দিলে। ভজা মাংসৰ দৰে গোন্ধ আছিল। অৱশ্যে টিপটো সোনকালে ঠাণ্ডা হৈ গ"ল। যোদ্ধাজনে বণিকজনৰ হাতত মশাল এখন আগবঢ়াই দিলে। ল"ৰাটোৰ মূৰৰ ক"লা চুলিখিনিৰ ওচৰলৈ জুইটো আনি দিলে, আৰু জুই চৰ হ"বলৈ ধৰিলে।
  ইয়াত বয়োজ্যেষ্ঠজনে আৰু সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে:
  - পৰ্যাপ্ত!
  - কি হ'ল?! - আহমেদে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - আমি মান্তি হৈছিলো যে আপুনি তেওঁক কেৱল হত্যা কৰিব, কিন্তু নিৰ্যাতনৰ বিষয়ে আমাৰ কোনো চুক্তি নাছিল!
  - অ', তেনেকুৱাই হৈছে! মজাৰ বাবে আৰু পাঁচটা ৰূপালী হেলমেট পিন্ধিছে। - ব্যৱসায়ীজনে পিলনলৈ টকা দলিয়াই দিলে। সি লোভতে সিহঁতক ধৰি বিৰবিৰাই উঠিল:
  - হয়তো দহটা?
  - তুমি বৰ বেছি বিচাৰে! যদিও ইয়াত কি... - আখমেদৰ মূৰত এটা চিন্তা জিলিকি উঠিল। - এই দাসটোক লগত লৈ গৈ আছো। সি মোৰ চাবুকৰ ল"ৰা হ"ব। কিবা এটা খজুৱতি হ"বলৈ আৰম্ভ কৰাৰ লগে লগে বা মোৰ মেজাজ বেয়া হোৱাৰ লগে লগে মই তাৰ ওপৰত মোৰ খংটো উলিয়াই দিম৷ বুজিছানে?
  বয়োজ্যেষ্ঠজনে বিনম্ৰভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - সাধাৰণতে, তুমি তাক মাৰিবা নে সি তোমাৰ হ"ব, সেইটো মোৰ একো গুৰুত্ব নাই! আৰু টকা কেতিয়াও অতিৰিক্ত নহয়! বাইদেউ, ল"ৰাটোৰ নাম মুক, প্ৰতীকীভাৱে তাৰ অৰ্থ হ"ল সি যন্ত্ৰণাৰ বাবে জন্ম লৈছে!
  - আটা বনাওঁ, ভাল আটা! - আহমেদ আনন্দিত হৈ পৰিল, ওঁঠ দুটা চেলেকি। - বাৰু, ডাঙৰ, বাকী ল"ৰাবোৰৰ লগত তাক বান্ধি দিয়ক।
  য়াংকাই নিৰ্যাতন দেখা নাপাবলৈ গাড়ীৰ পৰা জপিয়াই পৰিল। তেওঁৰ ভৰি দুখন এতিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে ভাল হোৱা নাছিল আৰু তেওঁ সেইবোৰ চেপেটা টুকুৰাৰে মেৰিয়াই লৈছিল। খোজ কাঢ়িবলৈ অলপ কষ্ট হৈছিল যদিও বিষটো ইতিমধ্যে চিনাকি হৈ পৰিছিল। দুখ দাসত্বৰ কন্যা, আৰু আটাইতকৈ প্ৰথম আৰু শক্তিশালী!
  মুকক লৈ যোৱা বুলি শুনি সি সুখী হ"ব নে দুখ কৰিব নাজানিলে। কাৰণ, লাহে লাহে অত্যাচাৰৰ বস্তু হোৱাটো লগে লগে মৃত্যু হোৱাতকৈ ভাল নহয়। বিশেষকৈ যদি এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত মৃত্যুৰ পিছত কেৱল নৰক নহয়!
  যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ মূত্ৰাশয়ৰ পৰা সকাহ পায় তেতিয়া আপোনাৰ আত্মাটো পাতল হৈ পৰে আৰু আপুনি বহুত বেছি আনন্দিত অনুভৱ কৰে। বাৰু, এতিয়াৰ বাবে মৌন হৈ থকাটোৱেই ভাল, নহ"লে আপুনি নিজেই নিৰ্যাতনৰ তলত হুমুনিয়াহ কাঢ়িব লাগিব!
  কাৰাভানখন আকৌ আগবাঢ়িল: জিৰণি লোৱা দাসবোৰে অধিক আনন্দৰে খোজ কাঢ়িলে। কেৱল মুকহে বহুত কষ্ট পাইছিল;গোৰোহাত ডাঙৰ ডাঙৰ ফোহা ওলাইছিল আৰু ভৰিৰ আঙুলিৰে খোজ কাঢ়িবলগীয়া হৈছিল। ল"ৰাটোৱে অৱশ্যে ঘাঁৰ মাজতো ধৰি ৰাখিলে আৰু আনকি হাঁহিবলৈও চেষ্টা কৰিলে। লগে লগে য়াংকাই তেওঁৰ প্ৰতি সন্মান অনুভৱ কৰিলে। সাধাৰণতে সাহসক সদায় মূল্য দিয়া হৈছে। এটা সময়ত তেওঁলোক স্কুলত থাকোঁতে এটা বিনামূলীয়া ঐতিহাসিক বিষয়ৰ ওপৰত এটা ৰচনা আছিল: তেওঁ ষ্টেংকা ৰাজিনৰ বিষয়ে কেইবাখনো শ্বীট লিখিছিল। তদুপৰি, অতি সন্মানেৰে, জোৰ দি যে ষ্টেপানে চিকেন আউট কৰা নাছিল, আনকি তেওঁক কোৱাৰ্টাৰ কৰি ফাঁচী দিয়াৰ সময়তো। সি শেষলৈকে ধেমালি কৰিলে, হাঁহিলে, বেদনাদায়ক মৃত্যুক এটা সুখদায়ক দুঃসাহসিক অভিযান বুলি মানি লৈ। ছাৰে সঁচাকৈয়ে তেওঁৰ ৰচনাখন ভাল নাপালে৷
  - Stenka Razin মাত্র একটি ডাকাত! - তাই চিঞৰি উঠিল।
  - মানুহে কেৱল এজন ডাকাতক অনুসৰণ নকৰিব৷ মানুহে কুৎসিতক লৈ গীত লিখে নেকি? ষ্টেংকা ৰাজিনে এজন সাধাৰণ কৃষক আৰু শিল্পীক গঢ়ি তুলিব বিচাৰিছিল: এজন যোগ্য ব্যক্তি। আপুনি এজন পূৰ্বৰ দাস - এজন মুক্ত কছাক, গৰু নহয়! কাৰণ ৰাজিনে শ্ৰেণী বৈষম্য বিলুপ্ত কৰি সকলোকে এজন এজনকৈ সমান কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া কথাটো সঁচা! সঁচা অৰ্থত মুক্ত ব্যক্তিয়েহে কিবা এটা সৃষ্টি কৰি সৌন্দৰ্য্য সৃষ্টি কৰিব পাৰে। যদিও তাত আছিল চাৰ্ফ শিল্পী আৰু কবি! আৰু অন্ধকাৰ মধ্যযুগত তেওঁলোকে মাষ্টাৰপিছ সৃষ্টি কৰিছিল। কিন্তু ইচ্ছা ইচ্ছুক! ইউ এছ এছ আৰত গৰ্বাচেভে মানুহক স্বাধীনতা দিছিল, উলংগ মহিলাক চোৱাৰ সুযোগ দিছিল, হিটলাৰক পঢ়িছিল, পাৰ্টিক বকাবকি কৰিছিল, হলিউডৰ ভাল ছবি আৰু বিশেষকৈ ভাল লগা কথাটো হ"ল কাৰ্টুন। তথাপিও এতিয়ালৈকে আমেৰিকাই ৰাছিয়াতকৈ উন্নত ব্লকবাষ্টাৰ ছবি প্ৰস্তুত কৰিছে। এইটো এটা সত্য, আৰু কেৱল বিশেষ প্ৰভাৱৰ ক্ষেত্ৰতে নহয়। হলিউডৰ ছবিবোৰত কেনেবাকৈ অধিক তীব্ৰ আৰু অভাৱনীয় কাহিনীভাগ, অধিক ৰঙীন আৰু বৈচিত্ৰময় যুঁজ আৰু আন কিবা এটা লুকাই থকা যিয়ে বেছিভাগ ৰাছিয়ান ছবিকে পৃথক কৰে। হয়তো এইটো অধিক দয়া, তেজৰ মাজতো! অৱশ্যে ছোভিয়েট যুগত ভাল শিশু চিনেমা আছিল। বিশেষকৈ য়াংকাই যুদ্ধৰ ছবি ভাল পাইছিল, য'ত তেওঁৰ দৰে শীতল ল'ৰা-ছোৱালীয়ে প্ৰাপ্তবয়স্ক ফেচিষ্ট, বগা প্ৰহৰী আৰু বুৰ্জোৱা শ্ৰেণীক থ্ৰেছ কৰে! কিমান আকৰ্ষণীয় আৰু ধেমেলীয়া! আমেৰিকাত শিশু নায়কৰ ছবিও আছে, কিন্তু কেনেবাকৈ কম, আৰু কিবা এটা হেৰাই গৈছে। হয়তো ধাৰণাটো দেশপ্ৰেমমূলক। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ বিষয়ে অন্ততঃ এখন আমেৰিকান ছবি মনত ৰখা সম্ভৱনে, য"ত শিশুৱে জাৰ্মানীৰ দলবোৰ ভাঙি হত্যা কৰে? বা আনকি আব্ৰাহাম লিংকনৰ গৃহযুদ্ধৰ বিষয়েও। মাৰ্ক ট্ৱেইন নিঃসন্দেহে এজন শিশু লেখককে ধৰি এজন মহান লেখক, কিন্তু তেওঁ কেতিয়াও শিশু যোদ্ধাৰ ভাবমূৰ্তি গঢ়ি তুলিব পৰা নাছিল। আৰ্কাডি গাইদাৰ: এই দিশত কিবা এটা কৰিলে, কিন্তু যথেষ্ট নহয়। হয়তো '৪১ চনত তেওঁৰ মৃত্যু নহ'লে শিশু যোদ্ধাৰ ভাবমূৰ্তি আৰু অধিক বিকশিত হ'লহেঁতেন। মাত্ৰ এজন ৰাছিয়ান লেখকেহে শিশু যোদ্ধাৰ প্ৰতিচ্ছবি সঁচা অৰ্থত উন্মোচন কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল! য়াংকাই ইণ্টাৰনেটত পঢ়িছিল। আচৰিত আৰু অতি শীতল! আচৰিত কথা যে তেওঁলোকে ইমান মনোমোহা ল"ৰা এটা প্ৰকাশ নকৰে! যদিও এতিয়াও প্ৰকাশ পাব পাৰে। তেওঁলোকে দ্য মাষ্টাৰ এণ্ড মাৰ্গাৰিটা প্ৰকাশ কৰিব বিচৰা নাছিল যদিও তাৰ পিছত উপন্যাসখন কল্পবিজ্ঞানৰ সকলো গ্ৰন্থৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ আৰু জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছিল। আনকি ইয়াক ক্লাছ এচাইনমেণ্ট হিচাপে স্কুলত অধ্যয়ন কৰা হৈছিল। কিন্তু য়াংকাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে দ্য মাষ্টাৰ এণ্ড মাৰ্গাৰিটা পঢ়িছিল: যেতিয়া তেওঁৰ বয়স পাঁচ বছৰ আছিল। উপন্যাসখনে শিশুটিৰ ওপৰত প্ৰবল ছাপ পেলাইছিল। অৱশ্যে স্বাভাৱিক: এনে ৰচনা নিজৰ সময়ৰ বাবে অত্যন্ত ৰহস্যময়। তাৰ পাছত যুদ্ধৰ পূৰ্বৰ ছোভিয়েট ৰাছিয়াত নাস্তিকতা পূৰ্বতকৈ অধিক আক্ৰমণাত্মক হৈ পৰিছিল। উগ্ৰপন্থী নাস্তিকৰ সমাজৰ আকাৰ: দহ নিযুত মানুহ অতিক্ৰম কৰিছিল;যদি কোনো কমিউনিষ্টে কোনো সেৱাত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল, তেন্তে তেওঁক লগে লগে দলৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে গ্ৰেপ্তাৰ হৈছিল! আৰু ইয়াত স্বয়ং মহান চয়তান: মস্কোত ঘূৰি ফুৰা আৰু মানুহৰ ভাগ্য নিৰ্ণয় কৰা। আৰু গৌৰৱ কৰা এন কে ভি ডি ৱোলেণ্ড আৰু তেওঁৰ দাসসকলৰ বিৰুদ্ধে একেবাৰে শক্তিহীন! নিশ্চিতভাৱে. ছোভিয়েট শাসনৰ মুখত এটা ডাঙৰ চৰ। ইয়াৰ উপৰিও ৰাজধানী, আদৰ্শ ছোভিয়েট ৰাষ্ট্ৰৰ বাসিন্দা মাস্কোভিটসকলক নিজেই লোভী, গৌৰৱান্বিত, স্বাৰ্থপৰ, কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু মৌলিক শালীনতাৰ পৰা বঞ্চিত হিচাপে দেখুওৱা হৈছে। কিন্তু এজিটপ্ৰপে ভাস্কৰ্য্য শিল্প কৰা ছোভিয়েট মানুহজনৰ প্ৰতিচ্ছবি এইটো নহয়। পুলিচ অসহায়, বছ মদ, সমাজ বিবেকহীন আৰু লোভী! আৰু এইটো ষ্টেলিনৰ বুদ্ধিমান পৰিচালনাৰ অধীনত ৰাজধানীত।
  অৱশ্যে বুলগাকোভে কিছুমান কথা কোমল কৰি দিলে। বিশেষকৈ তেওঁ মানসিক চিকিৎসালয়খনক এক আদৰ্শ প্ৰতিষ্ঠান হিচাপে দেখুৱাইছিল, য"ত প্ৰতিজন ৰোগীয়ে শ্বাৱাৰৰ সৈতে এটা পৃথক কোঠাত শুই থাকে, আৰু অৰ্ডাৰলিসকল ভদ্ৰ, বহুতেই মনোমোহা মহিলা। আচলতে মানসিক চিকিৎসালয় এখন ভয়ংকৰ প্ৰতিষ্ঠান, ই কাৰাগাৰতকৈও বেয়া। ভয়ংকৰ মলি আৰু দুৰ্গন্ধ, অতিমাত্ৰা ভিৰ কৰা কোষ, ষ্ট্ৰেইটজেকেট, নিষ্ঠুৰ আৰু চেডিষ্টিক অৰ্ডাৰলি! খাদ্য: কাৰাগাৰতকৈও বেয়া, যিহেতু ৰেচন সকলোৱে চুৰি কৰে। কোম্পানীটোও বেয়া, হিংস্ৰ অপৰাধী আৰু উন্মাদ, আনকি মূৰ্খ, মূৰ্খ, স্কিজ"ফ্ৰেনিকৰ সংখ্যাও বহুত। ক"ব লাগিব যে বেছিভাগ কাৰাগাৰেই তলত দিয়া ধাৰণা অনুসৰি জীৱন যাপন কৰে: কোনো বিশৃংখলতা নাই, কোঠাবোৰ পৰিপাটি, বন্দীসকলে নিজেই পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা বজাই ৰাখে, আনকি ইয়াত দোলনীয় চকীও আছে, আপুনি টিভি স্থাপন কৰিব পাৰে, আৰু যদি আপোনাৰ হাতত টকা আছে, তেন্তে ইউৰোপীয় মানদণ্ডৰ মেৰামতিও কৰিব পাৰে। মানসিক চিকিৎসালয়ত ই বহুত বেছি বেয়া, কাৰণ মূৰ্খই প্ৰস্ৰাৱ কৰিব পাৰে বা শুই যাব পাৰে আৰু আপুনি সকলোৱে তেওঁৰ গোন্ধ পাব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও কাৰাগাৰত: তেওঁলোকে আপোনাক মনোৰোগ সৃষ্টিকাৰী ঔষধৰ বেজী নিদিয়ে, কিন্তু মানসিক চিকিৎসালয়ত? বিভিন্ন আৱৰ্জনা, যাৰ পৰা ই অতি বেয়া, সকলো বিষ হয়, প্ৰকৃত প্ৰত্যাহাৰৰ সৃষ্টি হয়, সম্পূৰ্ণ ড্ৰাগছ আসক্তৰ দৰে। আৰু ই স্বাস্থ্যৰ বাবে অতি ক্ষতিকাৰক, হৃদযন্ত্ৰ, যকৃত আৰু বৃক্কে ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়, আৰু আক্ষৰিক অৰ্থত সকলো! নাই, সঁচাকৈয়ে কাৰাগাৰলৈ যোৱাটোৱেই ভাল! বুলগাকোভে কাৰাগাৰৰ বৰ্ণনা কৰা নাই, কিন্তু মানসিক চিকিৎসালয়খনক গোলাপী সুৰত চিত্ৰিত কৰিছে। কিয় এনে কৰিলে? সম্ভৱতঃ কেৱল চেঞ্চৰশ্বিপক ভয় কৰাৰ বাবেই নহয়, কিন্তু বিশ্বাস কৰিছিল যে ছোভিয়েট চৰকাৰখন প্ৰকৃততে যিমান দয়ালু, মানৱীয় আৰু উজ্জ্বল। সকলোৱে শ্ৰেষ্ঠতম বিশ্বাস কৰিব বিচাৰে;বহু ছোভিয়েট লেখকে সাম্যবাদত বিশ্বাস কৰিছিল আৰু জীৱনৰ নেতিবাচক প্ৰকাশক কোমল কৰিছিল। নে গৈদাৰে সামূহিককৰণ কি নাজানিছিল বুলি আপুনি ভাবে? মই জানিছিলোঁ, কিন্তু মোৰ ভয় লাগিছিল! কিন্তু: যিবোৰ অতিমাত্ৰা কৰা হৈছিল, সেইবোৰৰ বাহিৰেও সামূহিককৰণৰ ধাৰণাটোৱেই শুদ্ধ আছিল আৰু বেছিভাগ কৃষকে ইয়াক সমৰ্থন কৰিছিল। তেওঁলোকে শ্ৰেষ্ঠতম বিশ্বাস কৰিছিল আৰু ষ্টেলিনক ভাল পাইছিল। মই ভাবো বুলগাকভে নিজেই ষ্টেলিনৰ লগত কেনে ব্যৱহাৰ কৰিছিল? কাৰণ ষ্টেলিনে তেওঁক এন কে ভি ডিৰ নিৰ্মম প্ৰতিশোধৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছিল, আনকি বুলগাকভৰ নাটকসমূহ ছবিগৃহত চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিবলৈও অনুমতি দিছিল। . কিন্তু শিবিৰত গুলী বা পচি যোৱা ইমানবোৰ সক্ষম লেখক আছে। সাধাৰণতে যদি আপুনি বুলগাকোভৰ পৰা মাষ্টাৰ আৰু মাৰ্গাৰিটা কাঢ়ি লৈ যায় তেন্তে এতিয়া তেওঁক কোনেও চিনি নাপালেহেঁতেন (বিশেষজ্ঞৰ সংকীৰ্ণ মহলৰ বাহিৰে).. যদি আপুনি তেওঁক কেৱল মাষ্টাৰ আৰু মাৰ্গাৰিটাক এৰি দিলেহেঁতেন, তেন্তে সকলোৱে গম পাব!
  কিন্তু প্ৰতিজন লেখকৰ নিজস্ব মাষ্টাৰপিছ থাকে, যেনে: দ্য থ্ৰী মাস্কেটিয়াৰ্ছ অৱ ডুমাছ (আৰু অৰ্থাৎ তথ্যবোৰ, তেওঁলোকে তেওঁক সেইবোৰ লিখিবলৈ সহায় কৰিছিল), বা কনন ডয়েলৰ শ্বাৰলক হোমছ। প্ৰচুৰ জুলছ ভাৰ্নৰ পৰা এখন আগশাৰীৰ উপন্যাস চিনাক্ত কৰাটো অধিক কঠিন যদিও ইয়াক সঘনাই চিত্ৰগ্ৰহণ কৰা হোৱাৰ বাবে টুৱেণ্টি থাউজেণ্ড লীগছ আণ্ডাৰ দ্য ছি হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি। আনহাতে, জেকী চানে ব্লকবাষ্টাৰ ছবি "আৰউণ্ড দ্য লাইট ইন ইটি ডেজ"ত অভিনয় কৰাৰ পিছত হয়তো এই কামটোৱেই বক্স অফিচত আগশাৰীৰ স্থান লাভ কৰিছিল। আধুনিক সাহিত্যিকক স্পৰ্শ নকৰাই ভাল;তেওঁলোকৰ মাজত এটাও দৈত্য নাই। ইয়াৰ উপৰিও মৌলিক ধাৰণাবোৰ বেছিভাগেই শেষ হৈ যায়, আৰু প্ৰায় যিকোনো লেখকৰ বিৰুদ্ধে লেখা-চোৰৰ অভিযোগ উত্থাপন হ"ব পাৰে। ঊনবিংশ শতিকাৰ শেষৰ ফালে - বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে, যেতিয়া সাহিত্যৰ সতেজ কুমাৰী মাটি উলিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰা হৈছিল, সেয়া আছিল বেলেগ কথা। হয়, তেতিয়া দৈত্য আছিল, কিন্তু এতিয়া তেওঁলোকক থেতেলিয়াই পেলোৱা হৈছে, আৰু মাত্ৰ এটাই কম বেছি পৰিমাণে মহানৰ সংজ্ঞাৰ লগত খাপ খাই পৰিছে!
  ক্ৰেনৰ সমান ডাঙৰ ড্ৰেগনফ্লাই এটাই য়াংকাৰ ওপৰেৰে উৰি গ"ল। ধনুৰ্দ্ধৰ এজনে তাইক গুলীয়াই মাৰিলে। ল"ৰাটোৱে মন দিলে; শ্বুটাৰজনে কাৰ্যতঃ লক্ষ্য কৰা নাছিল। দ্ৰুত শ্বটে ভাল প্ৰশিক্ষণ আৰু বহু অভিজ্ঞতাৰ ইংগিত দিয়ে। অৰ্থাৎ তেওঁ পলাবলৈ সিদ্ধান্ত ল"লে এই কথাটো লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব। কিন্তু ক"ত?
  আহমেদে ঘোঁৰাটোক চাবুকেৰে কোবালে আৰু ওপৰলৈ উঠি চিঞৰিলে:
  - বাৰু, খেল সাজু হৈছে নেকি?
  - এঘণ্টাৰ পিছত কৰিম ছাৰ! - য়াংকাই উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - গতিকে চাওক, মোৰ প্ৰিয়! চম্ভালিব নোৱাৰিলে মই তোমাক ইমান জোৰেৰে চাবুকেৰে কোবাই দিম যে... - বেপাৰীয়ে শেষ নকৰিলে। মুকৰ কাষ চাপি আহি সি ল"ৰাটোক কাঁইটীয়া চাবুকেৰে আঘাত কৰিলে।
  - কি অকণমান শঁতা, মোৰ শৰীৰ খজুৱতি! - আৰু আকৌ আঘাত।
  য়াংকাই ভাবিলে, এই ল"ৰাটোৱে কেতিয়াও ধুই নাথাকিলে কিয় খজুৱতি নহ"ব? দূৰৰ পৰাও অনুভৱ কৰিব পাৰি যে ইয়াৰ পৰা কেনেকৈ দুৰ্গন্ধ ওলায়। হাৰামীৰ দৰে দুৰ্গন্ধ ওলায়। দাস ল"ৰাবোৰ আৰু বহুত পৰিষ্কাৰ।
  চাবলৈ ঘৃণনীয়, কিন্তু থিয় হৈ হস্তক্ষেপ কৰাৰ অৰ্থ হ"ল নিজেই আঘাত পোৱা। অ", ফাঁচীত পৰিবলৈ কিমান সহজ: মনে মনে থাকক, মনে মনে থাকক, মনে মনে থাকক!
  ভাগ্য ভাল যে এটা ফুলি উঠা গাহৰি আগবাঢ়ি আহিল আৰু ইয়াৰ ফলত চেডিষ্টজনৰ মনটো বিচলিত হৈ পৰিল। মুকে কষ্টেৰে উশাহ ল"লে, কিন্তু চিঞৰি নাথাকিল। মুখখন অলপ শেঁতা হৈ পৰিল, কটা ছালখন: তললৈ তেজৰ পাতল ধাৰাবোৰ বৈ আহিল। বণিকজনৰ হাতত তীখাৰ তৰা থকা এটা বিশেষ চাবুক আছিল: ই ছাল আৰু মাংস ফালি পেলাইছিল।
  য়াংকাই ভাবিছিল যে এতিয়াও সভ্য দেশত জীয়াই থকাটো ভাল, য"ত শিশুক তুচ্ছ-তাচ্ছিল্যৰ বাবে কোব কৰা নহয়। জাৰৰ সময়ত স্বাভাৱিকতে ৰড সাধাৰণ আছিল। সঁচা, সময়ৰ লগে লগে তেওঁলোকে কমকৈ চৰ মাৰিছিল! ছোভিয়েট শাসনৰ অধীনত থকা শিশুসকল আছিল এক বিশেষ সুবিধাপ্ৰাপ্ত শ্ৰেণী, তেওঁলোকক কৰুণা কৰা হৈছিল, স্কুলত চৰ মাৰি নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল। ষ্টেলিনৰ অধীনত সত্যটো: তেওঁলোকে মানুহৰ লগত বহুত বেছি কঠোৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। আনকি তেওঁলোকে নিৰ্যাতন ব্যৱহাৰ কৰিছিল, কিন্তু তাৰ পিছত পুনৰ উদাৰীকৰণ আহিল। হয়তো ইয়াৰ বিপৰীতো, স্কুলত কোনো অনুশাসন নাই, সম্পূৰ্ণ দায়িত্বহীনতা। কিন্তু যেতিয়া আপুনি নিজেই কোবাই খায়, তেতিয়া আপুনি কেনেবাকৈ আচলতে আনক কোবাই দিয়াৰ বলি কৰিব নিবিচাৰে। অসাৰ নহয় যে আটাইতকৈ পতিয়ন যোৱা শান্তিবাদীসকল সেইসকল যিয়ে যুঁজিছিল আৰু নিজৰ সতীৰ্থৰ মৃত্যু দেখিছিল!
  মই ভাবো তেওঁৰ ঠাইত দুঃসাহসিক কিতাপবোৰৰ এখনে কি কৰিলেহেঁতেন। আহমেদক যুঁজ দিবলৈ প্ৰত্যাহ্বান জনাবনে?
  ইয়াৰ অৰ্থ হ"ল নিজে মৰি যোৱা। বা সাধুকথাৰ দৰে: এটা জটিল মুহূৰ্তত এগৰাকী মহান যাদুকৰ বা যোদ্ধাৰ আবিৰ্ভাৱ হয়। আচল যুদ্ধ আৰম্ভ হয়, য"ত আপোনাৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী ইতিমধ্যে এটা কৰুণ কৃমি।
  জীৱনটো বহুত বেছি জটিল। কাৰণ তেওঁৰ লগত যিটো হয় সেয়া ব্লকবাষ্টাৰ নহয়। আৰু তেওঁ অকলে চকীদাৰক সিঁচৰতি কৰিব নোৱাৰে বা নেতাজনক ছুৰীৰে আঘাত কৰিব নোৱাৰে। গতিকে মৌন হৈ সহ্য কৰিব লাগিব। এতিয়া যদি উপমাবোৰ মনত আছে, তেন্তে মধ্যযুগত কিছুমান বিশেষ নায়কে কি কৰিছিল। এজনে মোৰ মনত আছে চিকিৎসা কৰিছিল, অপাৰেচন কৰিছিল আৰু তেওঁৰ বাবে সকলো আচৰিত ধৰণে হৈছিল। আন এজনে ৰাজকীয় সেৱাত প্ৰৱেশ কৰিছিল, কেৰিয়াৰ গঢ়িছিল, তৃতীয়জন জলদস্যু হৈছিল, চতুৰ্থজন...
  অৱশ্যে এইসকল প্ৰাপ্তবয়স্ক। ল'ৰা-ছোৱালীৰ লগত বেছি কঠিন! প্ৰথমতে: কোনোবা সম্ভ্ৰান্ত পৰিয়ালৰ প্ৰতিনিধি হোৱাৰ অভিনয় কৰিব লাগিব। হায়, প্ৰথম ৰাউণ্ডত পৰাস্ত হ"ল! দাসৰ স্তৰলৈ কুঁজৰাই উঠিল! আন এটা উপায় হ"ল আধুনিক জ্ঞানৰ ব্যৱহাৰ।
  বাৰু, ইতিমধ্যে ইয়াত কিবা এটা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। কিছুমান যথেষ্ট মান্য দবাৰ চেট সাজু হ"বলৈ ওলাইছে, আৰু ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ আৰু বহুতো খেল উদ্ভাৱন কৰিব পাৰে। সাধাৰণতে যদি আপুনি এজন মুক্ত ব্যক্তি হয় তেন্তে ইয়াৰ পৰা ধনী হ"ব পাৰে। সঁচা, ইয়াত ভাগ্যৰ ওপৰত বহু কথা নিৰ্ভৰ কৰে, যদি আমাৰ পৃথিৱীত দবা জনপ্ৰিয়, তেন্তে সেয়া কিয় নহ"ব লাগে: ইয়াত কিবা এটা ছুপাৰ আছে। এইটো সঁচা যে দবা উৎপাদনত একচেটিয়া অধিকাৰ পোৱাটো বেয়া নহয়, নহ"লে লাভ কমি যাব৷ প্ৰসাধন সামগ্ৰীৰ সৈতেও চেষ্টা কৰিব পাৰে, ইয়াত হয়তো মহিলাসকলে এই কামত লিপ্ত নহয়। অৱশ্যে ইয়াতো আপুনি এজন মুক্ত মানুহ হোৱাটো প্ৰয়োজন। আৰু এতিয়াৰ বাবে নিজৰ দক্ষতা লুকুৱাই ৰখাটোৱেই ভাল৷ সাধাৰণতে অতীতত অধিক সঘনাই ঐতিহাসিক দুঃসাহসিক অভিযানৰ নায়কসকলে নিষ্ঠুৰ শক্তিৰে কাম কৰিছিল। ইয়াত অৱশ্যে বিশেষ শক্তিৰ শক্তি আৰু বাস্তৱ ক্ষমতাক বহু পৰিমাণে অতিৰঞ্জিত কৰা হৈছে। নিৰ্বাচিত যোদ্ধাক সাধাৰণ ৰাজপথৰ গুণ্ডাবাহিনীয়ে প্ৰহাৰ কৰাৰ বহু ঘটনা নহয়নে? শালীন! গতিকে বিশেষ বাহিনীৰ এজন জোৱানে এশজন প্ৰশিক্ষিত যোদ্ধাক তৰোৱালেৰে হত্যা কৰিব পাৰে বুলি ভবাটো বোকাময়। য়াংকাই বাজি মাৰিবলৈ সাজু আছিল যে এজন সুপ্ৰশিক্ষিত আৰু অভিজ্ঞ প্ৰাচীন ৰোমান গ্লেডিয়েটৰে আলফা বিশেষ গোটৰ প্ৰায় যিকোনো সদস্যক তৰোৱালেৰে হত্যা কৰিব পাৰে। আৰু, বিশেষ বাহিনীৰ মহাশক্তি এক প্ৰকাৰৰ অপপ্ৰচাৰৰ ক্লিচে। ছুপাৰমেন কমপ্লেক্স! যদিও এইটো মাত্ৰ এটা সাধাৰণ প্ৰটিন শৰীৰ, আৰু প্ৰায়ে সেইখিনিতে মদ্যপান কৰা! এইটোও মন কৰিবলগীয়া যে কাজিয়া কৰাটো বিৰক্তিকৰ হৈ পৰে! আৰু কি ভাবিব পাৰি? ঠিক তেনেকুৱাই এটা অটোমেটিক মেচিন, ইয়াক উদ্ভাৱন কৰিব নোৱাৰি, ই সুক্ষ্ম কাম৷ হয়, অৱশ্যেই, এটা সহজ কামান: আপুনি বাৰুদ বনাব পাৰে আৰু উৎপাদন কৰিব পাৰে। কিন্তু এইটোৱে কি দিব? এটা অশুনা যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ব, তেজৰ ধাৰাবোৰ বোৱা হ"ব। আৰু তেওঁ তেতিয়াও শিকলিত থাকিব। গুলিভাৰৰ দুঃসাহসিক অভিযানবোৰ মনত পৰিল, কেনেকৈ তেওঁ দৈত্যৰ ৰজাক বাৰুদ উৎপাদন কৰিবলৈ আগবঢ়াইছিল, কিন্তু ৰজাই নাকচ কৰিলে। কি বুদ্ধিমানৰ সিদ্ধান্ত! তদুপৰি বাৰুদৰ উপৰিও আন বহুতো বিপজ্জনক বিস্ফোৰক আছে। ব্ৰৰ! অস্ত্ৰৰ দৌৰ আৰম্ভ কৰাটো ভাল নহয়। উদাহৰণস্বৰূপে, তেওঁৰ যৌৱনৰ অম্লতা নাই, আনহাতে তেওঁৰ যুগৰ মানুহে নিজেই কৰিব নাজানে, সেয়া দুখৰ কথা৷ হয়তো বাদ্যযন্ত্ৰ উৎপাদন? অ" সেইটো এটা ধাৰণা, কিন্তু প্ৰথমে স্বাধীনতা লাভ কৰক!
  ইয়াত দুটা উপায় আছে: পলাই যোৱা বা মালিকৰ লগত অনুকূল তৰকাৰী। প্ৰথমটো পথ প্ৰলোভনমূলক, কিন্তু বিপদজনক, দ্বিতীয়টো, ইয়াৰ বিপৰীতে, বৰ বাঞ্ছনীয় নহয়, কিন্তু অধিক বাস্তৱসন্মত আৰু নিৰাপদ। অৱশ্যে মানুহজনৰ ওপৰত বহুখিনি নিৰ্ভৰ কৰে। যদি আহমেদৰ বিবেকৰ টুকুৰা এটাও আছে?
  ভেঁকুৰৰ বৰষুণ পৰিবলৈ ধৰিলে। সূৰ্য্যটো জিলিকি থাকিল। ইয়াত য়াংকাই প্ৰথমে স্থানীয় ৰামধেনু দেখা পাইছিল। পাৰ্থিৱতকৈ ই বহুত বেছি চহকী, উজ্জ্বল, বৈচিত্ৰময় আছিল। মুঠ শ্বেডৰ সংখ্যা আছিল অবিশ্বাস্যভাৱে বৃহৎ।
  আনকি তাইক দেখা দাসসকলেও তাইক এবাৰতকৈ অধিক প্ৰশংসা কৰিছিল। ল"ৰাকেইটাই হাঁহিবলৈ চেষ্টা কৰি পিঠিত চাবুক এটা পালে।
  য়াংকাই চকীদাৰজনক সুধিলে:
  - বৰষুণ দিলে ইয়াত কি অবিশ্বাস্যভাৱে ধুনীয়া হয়?
  ভাড়াতীয়াজনে উত্তৰ দিলে:
  - মই কি গুৰুত্ব দিওঁ? ইয়াৰ ফলত মোৰ মানিবেগটো আৰু গধুৰ নহয়! মাত্ৰ ভগৱান ফজজাৰা খেলি আছে!
  - কোন?
  - Fazjara বা Fazh! সৰু পোহৰৰ দেৱতা। ইমান তুচ্ছ আৰু যথেষ্ট দুৰ্বল!
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - কাক বেছি ভাল লাগে?
  ভাড়াতীয়া সৈন্যই উৎসাহেৰে উত্তৰ দিলে:
  - অৱশ্যেই গোৰ! তেওঁ এজন অতিশয় শক্তিশালী দেৱতা! যোদ্ধাৰ পৃষ্ঠপোষক! এজন প্ৰকৃত চেটাৰো আছে, কিন্তু তেওঁ সঁচাকৈয়ে ৰক্তাক্ত ত্যাগ ভাল পায়! জয়ী হ"বলৈ হ"লে বহুত বেছি দাসক হত্যা কৰিব লাগিব! আৰু দাস হৈছে মূল্য আৰু ধন!
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - সৰ্বোচ্চ মূল্যৰ ব্যক্তি!
  - মানুহজন বুগাৰ! কিমান বুজি পোৱা নাই তুমি সৰু ল"ৰাটোৱে! এজন কৰুণ সৰু মানুহ।
  - আৰু চুলতান?
  ভাড়াতীয়াজনে বৰশী জোকাৰিলে:
  - মুখ বন্ধ থাকক, দুখীয়া, নহ"লে আমি সকলোকে খোলাত বান্ধি দিয়া হ"ম!
  ভয়ংকৰ ভয়তে য়াংকাই উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - অৱশ্যেই মই নিমাত, অ" গ্ৰেট ৱান!
  - কোন মহান?
  - অৱশ্যেই তুমি!
  ভাড়াতীয়াজনে গৌৰৱৰ ভংগীমা গ্ৰহণ কৰিলে:
  - মই পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ।
  বণিকজনে ভাড়াতীয়াক মাতিলে:
  - কি কৈছিলা?
  লগে লগে সি ক্ৰিংক কৰিলে:
  - ধেমালি কৰি আছিলো মালিক।
  - তুমি কোৱা কথাখিনি পাইছোঁ! - আখমেদে ভাড়াতীয়াজনৰ ওচৰলৈ জপিয়াই আহি চাবুকেৰে বেকহেণ্ডেৰে কোবালে। ভয়ত ঘোঁৰাৰ পৰা উৰি গ"ল। ধূলি উঠাই সি দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত হ"ল, কিন্তু লগে লগে জপিয়াই উঠিল:
  - মই সকলো বুজি পাওঁ মাষ্টৰ!
  - এইটো পাইছো?
  - হয়! সৰু সৰু কথালৈকে!
  - বাৰু, মই তোমাক জন্তুটোৰ লগত বান্ধি দিয়াৰ আগতে বহি লোৱা।
  ভাড়াতীয়াজনে কিছু কষ্টেৰে ওপৰলৈ উঠি গ"ল, সেই সময়তে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি আৰু আপাত দৃষ্টিত বৃক্ক খুলি পেলালে। য়াংকাই হাঁহিটো ধৰি ৰাখিবলৈ বহুত কষ্ট পাইছিল: তেওঁৰ হাতত আন এজন শত্ৰু বনাবলৈ যথেষ্ট নাছিল।
  আহমেদে গাড়ীৰে ল"ৰাটোৰ ওচৰ পালেগৈ:
  - বাৰু, খেলখন কেনেকৈ সাজু হৈছে?
  - শেষৰ অংকটো কাটি উলিয়াইছো!
  - ঠিক আছে, এই মূৰ্খটোৱে মোক আমোদ দিলে, মই এতিয়াও দয়ালু আৰু তোমাক ক্ষমা কৰি দিছো!
  য়াংকাই দৃশ্যমান নম্ৰতাৰে উত্তৰ দিলে:
  - ধন্যবাদ ছাৰ!
  এই কথাত আহমেদ সন্তুষ্ট হৈছিল যদিও কঠোৰভাৱে ক"লে।
  - মোক বিশেষকৈ সকলোৰে সন্মুখত ফোন নকৰিবি মাষ্টৰ৷ এয়া চুলতানৰ প্ৰতি আহ্বান। মোক মাষ্টাৰ বুলি কওক, বা তাতোকৈ ভাল মিষ্টাৰ বুলি কওক।
  - বুজিলোঁ ছাৰ!
  - বৰ ভাল কথা! অহাবাৰ আহি পালে খেলখন সাজু হ"ব লাগে!
  - চেষ্টা কৰিম!
  ল"ৰাজনে পুনৰ কামত লাগিল: এই মুহূৰ্তত তেওঁ আগ্ৰহী আছিল যে তেওঁ খেলখনত স্থানীয় চেম্পিয়ন হ"ব নে নহয়। দবাৰ নিজৰ দৈত্য আছিল, যেনে গ্ৰেকো, ফিলিডৰ, মৰ্ফি, কাপাব্লাংকা, ফিচাৰ, কাছপাৰভ। এতিয়া দবা খেলুৱৈ আৰু গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰসকলে গুড়ি কৰি আছিল। আটাইতকৈ নিৰপেক্ষ চেম্পিয়ন হ"ল কম্পিউটাৰ। বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক"বলৈ গ"লে এটা দবাৰ ৰবট! আন আন মহান চেম্পিয়ন: কোনোবা নহয় কোনোবা প্ৰকাৰে নিজৰ সময়তকৈ আগবাঢ়ি আছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, গ্ৰেকোৱে প্ৰথমে বলিদানৰ সংমিশ্ৰণৰ ধাৰণাটো প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল, পণ্য আৰু পজিচনেল প্লেৰ ভূমিকা ফিলিডৰে, মুকলি বিকাশৰ মৰ্ফি, ষ্টেইনিটজ ডিফেন্স, লাস্কাৰ মনোবিজ্ঞান। তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই আছিল এজন প্ৰকৃত মানুহ! আমোদজনক কথাটো হ"ল প্ৰায় সকলো চেম্পিয়ন আছিল সীমান্ত, বিপ্লৱী। শেষৰজন মহান চেম্পিয়ন: গেৰী কাছপাৰভকে ধৰি। য়াংকাই প্ৰায় সকলো খেল চাইছিল: গেৰী কাস্পাৰভ। তেওঁৰ বিষয়ে যিটো আকৰ্ষণীয় আছিল সেয়া আছিল মুকলিৰ বিষয়ে তেওঁৰ জ্ঞান, চোকা কম্বিনেচন দৃষ্টিভংগী, পদক্ষেপৰ যুঁজত তেওঁৰ দৃঢ়তা, আৰু তেওঁৰ অংশীদাৰসকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ ভয়ৰ অভাৱ। কাছপাৰভে বিপক্ষক ধাৰাবাহিকভাৱে চেপি ধৰা আঘাত কৰিলে! ৰাণীক যেন দি গ"ল - চেকমেটৰ পৰা পলাব নোৱাৰি ! বাৰু, গীতৰ কথাবোৰৰ সৈতে নৰকলৈ। তথাপিও য়েংকিছৰ এটা কঠিন প্ৰথম ৰেংক আছে, আৰু শক্তিশালী কম্পিউটাৰ প্ৰগ্ৰেমক পৰাস্ত কৰাৰ অভিজ্ঞতা আছে।
  শেষত শেষৰ ঘোঁৰাটো কাটি পেলোৱা হয়। ফু-ফু! জিৰণি ল"বলৈ শুব পাৰিবা, বাহু দুটা ভাগৰি পৰিছে!
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰা নাছিল যে কেনেকৈ সি টোপনি আহিল আৰু গতি হেৰুৱাই পেলালে। ইয়াৰ উপৰিও: ইতিমধ্যে তেওঁলোকে ৰিজটো পাৰ হৈ উপত্যকাটোলৈ নামি আহিছিল, য"ত উষ্ণ আছিল। য়াংকাই ঘোঁৰাৰ যুঁজৰ সপোন দেখিছিল। সঁচা, কিছুমান ঘোঁৰাৰ খোলা শামুক আকৃতিৰ, স্থানীয় ঘোঁৰাৰ দৰে।
  য়াংকাই যুঁজে: তেওঁৰ বহুত শক্তি আছে, তেওঁ ডাঙৰ আৰু পৰিপক্ক। ইটোৰ পিছত সিটোকৈ নমাই দিয়ে। ড্যুকৰ মুকুট পিন্ধা মূল নায়কজনৰ মাজেৰে ব্ৰেক থ্ৰু। ল"ৰাটোৱে চোকা দোলনা এটা মাৰি আঘাত কৰে। শত্ৰুৰ তৰোৱাল ফাটি গ"ল, টিপটো খুৰাৰ তলত পৰিল। Yanka আকৌ আঘাত...
  এই মুহূৰ্তত তীব্ৰ বিষে তেওঁক জ্বলাই দিয়ে। ল"ৰাটোৱে চিঞৰি চিঞৰি চকু মেলি দিয়ে। ফান্দটোৱে তাক "জ্বলাই" দিলে, আৰু এবাৰ।
  - বাজপেয়ীটো কেনেকৈ শুইছিল?
  য়াংকাই যন্ত্ৰণাদায়কজনক পঠিয়াব বিচাৰিছিল, আনকি তেওঁৰ মুখত ঘুচা মাৰিব বিচাৰিছিল, কিন্তু তেওঁ বাহ্যিকভাৱে নম্ৰভাৱে উত্তৰ দিছিল:
  - বৰ ভাল মাষ্টৰ!
  - গতিকে সেইটো বৰ ভাল! খেল সাজু হৈছে নেকি?
  ল"ৰাটোৱে মাত দিলে:
  - হয়, বাকী আছে মাথোঁ ৰং কৰা!
  - গতিকে কি হৈছে! ৰং কৰক! - অধৈৰ্য্যতাৰ বাবে আহমেদে ওঁঠটো জোকাৰিলে।
  - জৰিমনা! ক"লা-বগা ৰং আছে নেকি?
  - তাক দিয়ক! এটা কয়লা ভিত্তিক, আনটো চক! - দাস ব্যৱসায়ীজনে চাবুকেৰে বতাহৰ মাজেৰে হুইচেল মাৰিলে, কিন্তু তেওঁক আঘাত কৰা নাছিল।
  য়াংকাক ব্ৰাছ এটা দি ল"ৰাটোৱে ৰং কৰিবলৈ ধৰিলে। ফিগাৰবোৰ ৰং কৰাটো সহজ, কিন্তু ব"ৰ্ডখন নিজেই বৰ্গক্ষেত্ৰত ৰাখিব লাগে যাতে সিহঁত সম হৈ থাকে... মই টিংকাৰ কৰিবলগীয়া হ"ল: বিভিন্ন ডাল-পাত আৰু হুকক যন্ত্ৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি। অসুবিধা নোহোৱাকৈ নহয়, য়াংকাই কামটো শেষ কৰিলে। আৰু এতিয়া তেওঁ দবাৰ প্ৰথম উদ্ভাৱক হিচাপে ইতিহাসত লিপিবদ্ধ হ"ব, যদিহে অৱশ্যেই আহমেদ: তেওঁৰ আৱিষ্কাৰ চুৰি হোৱা নাই। যদিও উদাহৰণস্বৰূপে আছিল মহান দাস-দাৰ্শনিক ইচপ, যি প্ৰায়বোৰ প্ৰাচীন ৰজা আৰু আধুনিক ৰাষ্ট্ৰপতিতকৈ অধিক বিখ্যাত হৈ পৰিছিল!
  বৰ্গবোৰ বৰ সম নহয় বুলি ওলাল, কিন্তু হ"ব। য়াংকাই তেওঁৰ কামক প্ৰশংসা কৰিছিল: তেওঁ শিল্পী হিচাপে নিজৰ প্ৰতিভাক লক্ষ্য কৰা যেন নালাগিছিল, কিন্তু প্ৰয়োজনীয়তাই তেওঁক বাধ্য কৰাইছিল। জীৱনে হেঁচা মাৰি ধৰিলে তেওঁ প্ৰায়ে উদ্ভাৱন আৰু পূৰ্বতে লুকাই থকা ক্ষমতা প্ৰদৰ্শন কৰে। ইয়াত তেওঁলোক প্ৰথম: এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত দবা। ঘড়ী এটাও বনালে ভাল হ"ব। বাৰু, সেইটোও এটা ভাল ধাৰণা, ঘড়ীৰে আপুনি গুৰুত্বসহকাৰে ধনী হ"ব পাৰে! যদি বসন্ত থকাসকলৰ ব্যৱস্থাটো অতি জটিল আৰু ইয়াৰ বাবে অতি দক্ষতাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে সৌৰশক্তিযুক্ত, যিবোৰ বহুত সহজ, মধ্যযুগত যথেষ্ট সুলভ। মাত্ৰ এতিয়াৰ বাবে এই বিষয়ে মনে মনে থাকক। ল"ৰাজনে টুকুৰাবোৰ সাজিলে আৰু মনত পৰিল যে মধ্যযুগত আটাইতকৈ চলন্ত টুকুৰাটো ৰাণী নহয়, বিচপহে। তেওঁক বেছিকৈ জেষ্টাৰ বা দৌৰবিদ বুলি কোৱা হৈছিল। বিচপ পিছৰ নাম, ঠিক যেনেকৈ ৰুকক কোৱা হৈছিল: ভ্ৰমণ বা কামান! মধ্যযুগত তাই মাত্ৰ দুখন পথাৰলৈহে গৈছিল। এজনৰ বাবে ৰাণী বা বিচপ। কিন্তু এতিয়া, তৎক্ষণাত আধুনিক নিয়ম প্ৰৱৰ্তন কৰাটো ভাল, নহ"লে তেওঁ স্থানীয় চেম্পিয়ন নহ"ব। নহ"লে নতুন নিয়মৰ লগত খাপ খাওক, আৰু এই ক্ষেত্ৰত তত্ত্বটো বেলেগ হ"ব। পৃথিৱী গ্ৰহৰ আন কি খেলত খেলৰ তত্ত্ব আৰু বিশ্লেষণৰ বাবে ইমান শ শ কিতাপ নিবেদিত? হয়, অৱশ্যেই পেছাদাৰী বক্সাৰসকলে বৃহৎ মাচুল লাভ কৰে, দবা খেলুৱৈতকৈও অধিক ধনী, যদিও উদাহৰণস্বৰূপে ফিচাৰে নিজৰ সময়ত লাখ লাখ টকা উপাৰ্জন কৰিছিল, কিন্তু সৌন্দৰ্য্য আৰু নান্দনিকতা অতুলনীয়। অৱশ্যে ফিচাৰে প্ৰায়ে দবাক বক্সিঙৰ লগত তুলনা কৰিছিল। য়াংকাই কন্টাক্ট স্পাৰিঙত অংশগ্ৰহণ কৰিবলগীয়া হৈছিল যদিও তেওঁ বক্সিং ভাল নাপালে। তেওঁৰ প্ৰতিক্ৰিয়া আৰু গতিৰ বাবে ল"ৰাজনে আনকি স্কুলৰ প্ৰতিযোগিতা এখনতো জয়ী হৈছিল (পইণ্টত, সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে আঘাত কৰাৰ সাহস নকৰা), কিন্তু পেছাদাৰীভাৱে এই খেলত লিপ্ত হ"বলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। স্কুলত অপৰাধীৰ মুখত ঘুচা মাৰিবলৈ তেওঁৰ যথেষ্ট শক্তি আছিল, কিন্তু য়াংকাৰ হৃদয় ভাল আছিল;দুৰ্বলজনক, আনকি "শ্বমুজাৰ"কো আঘাত কৰাৰ সামান্যতমো ইচ্ছা নাছিল। সঁচা, এতিয়া তেওঁ গভীৰভাৱে অনুশোচনা কৰিলে যে তেওঁ বক্সিং, আৰু তাতোকৈ ভাল কথাটো হ"ল, কিকবক্সিং (য"ত তেওঁলোকেও কিক কৰে) কেৰিয়াৰ এৰি দিলে। কিন্তু বাৰ বছৰীয়া ল"ৰা এটাই শিশুৰ মাজত বিশ্ব চেম্পিয়ন হ"লেও পঁচিশজন অভিজ্ঞ আৰু অস্ত্ৰধাৰী যোদ্ধাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ সম্ভাৱনা কম। কিন্তু মালিক আহমেদ: যদি এজন এজনৰ ওপৰত, তেন্তে তেওঁ হয়তো কৰিছিল। তেওঁৰ ষ্ট্ৰেচিং, নমনীয় জয়েন্ট, আৰু যুদ্ধ কলাৰ বাবে ভাল ক্ষমতা আছে। মাথোঁ তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ অভাৱ। মানুহৰ মুখত খুন্দা মাৰি বিষ হোৱাটো কেনেবাকৈ কঠিন৷ অৱশ্যে মধ্যযুগত আপুনি বেছি মানৱীয় হ"ব নোৱাৰে, তেওঁলোকে আপোনাক খাই পেলাব, দাঁত গজাব লাগিব!
  য়াংকাই বগা ৰাণীক হুমুনিয়াহ কাঢ়ি জিভাত লৈ গ"ল। নাই, ই বিশুদ্ধ চক নহয়, ই উদ্ভিদ ভিত্তিক আৰু অধিক ৰুচিকৰ কিবা এটা। ল"ৰাটোৱে ক"লা পণ্যটোক লৰচৰ কৰি প্ৰথম খোজটো দিলে। য়াংকাই সিদ্ধান্ত ল"লে যে ক"লাজনে প্ৰথম পদক্ষেপ ল"ব, অন্ধকাৰ শক্তিবোৰক আক্ৰমণকাৰী হ"বলৈ দিয়ক!
  এনে চিন্তাবোৰ নিশ্চিত কৰিবলৈ যেন সন্ধিয়াটো বলি উঠিল আৰু ডাঙৰ ডাঙৰ ৰসাল কলগছবোৰে মাত দিলে। ল"ৰাটোৱে সিহঁতৰ ফালে হাত জোকাৰিলে। আহমেদে এই ইংগিতটো লক্ষ্য কৰি য়াংকাৰ ওচৰলৈ জপিয়াই পৰিল।
  - কেনেকৈ ৰং কৰিলা?
  - হয় ছাৰ! ইয়াত সিহঁত ক"লা-বগা!
  আহমেদে শামুক ঘোঁৰাৰ পৰা নামি গাড়ীত বহি সাৱধানে বৰ্ডখন তুলি ল"লে।
  - একো নাই! ধুনীয়া দেখা গৈছে! ঠিক কেনেকৈ খেলিব লাগে!
  য়াংকাই বুজাবলৈ ধৰিলে:
  - এটা এটাকৈ অংকবোৰ লৰচৰ কৰিব লাগিব!
  - পাল পাতি কিয়! লগে লগে লৰালৰিকৈ সোমাই যোৱাটোৱেই ভাল, সামূহিকভাৱে!
  য়াংকাই সাহসেৰে আপত্তি কৰিলে:
  - নাই, বিশৃংখলতা হ'ব, কিন্তু খেলখনে সমন্বয় সৃষ্টি কৰিব লাগে!
  - তেনেকৈয়ে... সমন্বয়! - দাস ব্যৱসায়ীজনে মোটা, দাড়ি থকা মুখ এখন উলিয়াই আনিলে।
  - অৱশ্যেই, ইয়াৰ মূল বস্তুটো হ'ল মূৰটো, এই খেলখনে আপোনাক এটা সেনাপতিৰ ক্ষমতাসমূহ অতি স্পষ্টভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। - য়াংকাই বিবেচনাপূৰ্ণভাৱে ক"লে।
  আহমেদে মূৰৰ ওপৰ অংশ খোঁচ মাৰিলে:
  - কমাণ্ডাৰ! ৱাঃ! কেতিয়াবা মোৰ এনে লাগে যে শ্ৰেষ্ঠ সেনাপতি মই! বিশেষকৈ যদি আপুনি সোণৰ খোলাক আদেশ দিব লাগে!
  য়াংকাই খৰধৰকৈ উত্তৰ দিলে:
  - প্ৰশিক্ষণ কেতিয়াও আঘাত নিদিয়ে, বিশেষকৈ যিহেতু এইখন সমান চৰ্তত আৰম্ভ হোৱা এটা ন্যায্য যুদ্ধ!
  - সঁচা নেকি? আৰু যুদ্ধত আপুনি সৎ হ"ব নোৱাৰে। - আহমেদে লোমশ হাতখনত আঙঠিটো ঘূৰাই দিলে।
  - যদি আপুনি সততাৰে জয়ী হ'বলৈ শিকে, তেন্তে প্ৰতাৰণাত আপোনাৰ কোনো সমকক্ষ নাথাকিব!
  আহমেদে মান্তি হ"ল:
  - বাৰু, ঠিক আছে, খেলিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ: বাৰে বাৰে!
  - সেনাবাহিনীৰ প্ৰতিটো শাখাই নিজৰ নিজৰ ধৰণেৰে গতি কৰে... - য়াংকাই আৰম্ভ কৰিলে।
  আহমেদে মূৰ জোকাৰিলে:
  - বৰ কষ্টকৰ!
  - নাই, ৰোমাঞ্চকৰ কথা! বিশ্বাস কৰক! - ল'ৰাটোৱে উৎসাহেৰে ক'লে। - কাৰণ, প্ৰকৃত যুদ্ধতো একেই, ঘোঁৰাচালক পদাতিক বাহিনীৰ সমান নেকি?
  বণিকজনে নাকটো খোঁচ মাৰিলে:
  - আচলতে কথাটো সঁচা! ঠিক আছে নিয়মবোৰ বুজাই দিওঁ।
  য়াংকাই এটা পণ্য তুলি ল"লে:
  - এইজন পদাতিক সৈন্য, প্ৰথম খোজৰ সময়ত তেওঁ এটা বা দুটা কোষ জপিয়াই যাব পাৰে।
  - আকৰ্ষণীয়!
  - কিন্তু দ্বিতীয় খোজত সি মাত্ৰ এটা বৰ্গহে লৰচৰ কৰিব পাৰে!
  - কিয়? - আহমেদে তললৈ হেলান দিলে, তাৰ পৰা অহা দুৰ্গন্ধটো আৰু বেছিকৈ বাঢ়ি গ"ল।
  - কাৰণ পৰিৱৰ্তনৰ সময়ত পদাতিক বাহিনী ভাগৰি পৰে! - য়ংকাই দুৰ্গন্ধময় ধনী মানুহজনৰ পৰা অলপ আঁতৰি গ"ল।
  - আৰু যদি আপুনি ইয়াক কাষলৈ লৈ যায়!
  - তেওঁ আন এটা টুকুৰা তিৰ্যকভাৱেহে ধৰিব পাৰে, কিন্তু তেওঁ নিজেই কেৱল পোনে পোনেহে গতি কৰে! - ল"ৰাটোৱে তাক পতিয়ন নিয়াবলৈ আঙুলিৰে বৰ্ডখনলৈ আঙুলিয়াই দিলে।
  - কিয়?
  - কাৰণ, পদাতিক সৈন্যই যেতিয়া তৰোৱাল দোল খায়, তেতিয়াও তেওঁ কাষত কাটি দিয়ে!
  আহমেদৰ কৌতুহল আছিল:
  - প্ৰত্যক্ষভাৱে কিয় নহয়?
  - ঢালখন তাৰ বাটত! - মই য়াংকাক বিচাৰি পালোঁ।
  বণিকজনে ল"ৰাটোৰ বৰফৰ দৰে শ্যামলা চুলিখিনিত থপৰিয়াই দিলে:
  - বাৰু, তুমি অলপ ধূৰ্ত! সকলোতকৈ বেছি, কিন্তু তেওঁলোক আটাইতকৈ দুৰ্বল!
  - সেই ধৰণে নিশ্চয় নহয়! যদি পণ্যটোৱে শেষ শাৰীত উপনীত হয়, তেন্তে ই যিকোনো টুকুৰালৈ ৰূপান্তৰিত হ"ব পাৰে! - য়াংকাই হাতখন ওপৰলৈ তুলিলে।
  - আন কোনো সময়ৰ দৰে? - এই কথাত আহমেদৰ মতানৈক্য যেন লাগিল।
  - কেৰিয়াৰ বৃদ্ধি, বিশেষ যোগ্যতাৰ বাবে!
  - তেনেকুৱাই নেকি? আৰু আনকি চুলতানকো?
  - নহয়! চুলতান ছান বংশগত!
  আহমেদে শান্ত হৈ পৰিল:
  - গতিকে মই মানি লওঁ, এইটো বহুত বেছি ন্যায্য! কি অংকবোৰ কোৱাচোন।
  - এইটো এটা ৰুক, ইয়াক বতাহে পৰিচালিত কৰে আৰু ই একেলগে আঠটা বৰ্গক্ষেত্ৰ লৰচৰ কৰিব পাৰে: এটা সৰল ৰেখাত।
  - সৰলৰেখাত কিয়?
  - তেনেকৈয়ে বতাহ বয়! ৰুকটো উপাদান আৰু সেনাপতিৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত হয়, আৰু সাধাৰণতে ই এটা অতি শক্তিশালী আৰু চলন্ত টুকুৰা।
  আহমেদে মূৰ জোকাৰিলে।
  - হয়, সঁচাকৈয়ে শক্তিশালী যেন লাগিছে! আৰু কি আছে তোমাৰ! সেইজনেই, আৰু মই দৌৰবিদজনক চিনি পাওঁ।
  - হয় ঘোঁৰা, জি আখৰটো লৈ সি জপিয়াই পৰে।সেইটোৱেই হ"ল! - ল'ৰাটোৱে বৰ্ডখন দেখুৱাই হাঁহি এটা মাৰিলে।
  - ধেমেলীয়া কথা! ঠিক সেইমতে! - আহমেদে হাঁহিলে।
  - ফৰিংৰ দৰে জপিয়াই ! - য়াংকাই আৰু বহলকৈ হাঁহিলে। তেওঁৰ বয়সৰ ল"ৰা এটাৰ বাবে হ"বলগীয়াতকৈ তেওঁৰ দাঁতবোৰ কিছু ডাঙৰ, কিন্তু একেবাৰে পোন-চকতকৈ বগা।
  - বাৰু ঠিক আছে এইজন কোন? - আহমেদে কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল।
  - এইটো এটা হাতী!
  - হাতী! বৰ মিল নাই!
  লগে লগে য়াংকাক পোৱা গ"ল:
  - আমাৰ পৃথিৱীত: এইবোৰ হাতী!
  - কি ঘৃণনীয়, তোমাৰ পৃথিৱীখন তুচ্ছ আৰু কুৎসিত। - আহমেদে ল"ৰাটোৰ নাকত ঠেলি দিলে। - তোমাৰ এনেকুৱা এটা ট্ৰাংক থাকিলে ভাল আছিল। ঠিক আছে, সি কেনেকৈ খোজ কাঢ়ে?
  ল"ৰাজনে ধৈৰ্য্যৰে বুজাই দিলে:
  - Obliquely, সঁচাকৈয়ে বোৰ্ডৰ সমগ্ৰ দৈৰ্ঘ্যৰ বাবে!
  - আৰু কিয় তিৰ্যক?
  - অতি গধুৰ ওজন কাষলৈ হেলনীয়া! - য়াংকাই প্ৰথম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ এজনক পৰমাণু বোমাৰ গঠন বুজাই দিয়াৰ দৰে অনুভৱ হৈছিল।
  - অ", এইটো বৰ আকৰ্ষণীয়! আৰু এইটো কি অংক!
  ল"ৰাটোৱে গাল দুখন ফুলাই দিলে:
  - এইটোৱেই আটাইতকৈ শক্তিশালী ব্যক্তিত্ব, ৰাণী, বা মুখ্য ৱজিৰ। তেওঁ সোঁফালে, বাওঁফালে আৰু তিৰ্যকভাৱে খোজ কাঢ়িব পাৰে।
  - এনে কিয়?
  - উচ্চতম ৱিজিয়াৰ বেছিভাগেই মূল সেনাপতি, আৰু বহু দেশত: তেওঁ আচলতে দেশখন শাসন কৰে। কাৰণ, প্ৰায়ে প্ৰথমজনতকৈ দ্বিতীয়জনে ৰাজ্যখন শাসন কৰাত বেছি গুৰুত্ব দিয়ে! - ৰাণীক চৌহদবোৰৰ ওপৰেৰে লৰচৰ কৰি য়াংকাই মাত দিলে। - চেলিয়াভি! কুল ল'ৰা!
  আহমেদে পাগুৰিটো সামঞ্জস্য কৰি দিলে:
  - কি যুক্তিযুক্ত! কিন্তু এইটো, মই ইতিমধ্যে জানো - চুলতান নিজেই!
  - হয়! সকলো দিশতে খোজ কাঢ়ে, কিন্তু মাত্ৰ এটা বৰ্গক্ষেত্ৰ।
  - ইমান দুৰ্বল কিয়? - দাস ব্যৱসায়ীৰ মাতত হতাশাৰ সৃষ্টি হ"ল৷
  - সত্যটো হ"ল চুলতানৰ ক্ষমতাৰ বোজা তেওঁৰ বাবে চঞ্চলতা দেখুৱাব নোৱাৰাকৈয়ে বেছি, ইয়াৰ উপৰিও, এটা অভিযানত তেওঁক লগত এটা গোটেই হাৰেম কঢ়িয়াই নিবলগীয়া হয়! - য়ংকাই গাইছিল। - নাৰী অবিহনে পৃথিৱীত থাকিব নোৱাৰি! সেইবোৰত আছে মে মাহৰ সূৰ্য্য - কবিয়ে কোৱাৰ দৰে!
  আখমেদে অশ্লীলভাৱে জোৰেৰে হাঁহিলে, ঘোঁৰাবোৰেও আঁতৰি গ"ল:
  - বিনোদ! বৰ হাস্যৰসময়ী! বাৰু, এতিয়া নিয়মবোৰ জানিলোঁ: হয়তো আমি খেলিব পাৰিম?
  য়াংকাই হাঁহিলে:
  - বাৰু, খেলা নহয় কিয়! ক'লা প্ৰথমে যায়!
  - তেতিয়া মোৰটো ক'লা হ'ব! - আখমেদে নিৰ্ণায়কভাৱে চৰম পণ্যটো লৰচৰ কৰিলে। তাৰ পিছত, যিটো টীকাকৰণত a7-a5 লিখা আছে।
  - কিয় তেনেকৈ খেলিছিলা?
  - মই ফ্লেংকবোৰত ঘূৰি ফুৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছো! - অহংকাৰী ধনী মানুহজনে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে কুঁজৰাই উঠিল।
  - ঠিক আছে, গতিকে হওক? - য়াংকাই E2-E4 উত্তৰ দিলে।
  খেল আৰম্ভ হৈছে। আহমেদে অৱশ্যে তত্ত্বটো নাজানিছিল আৰু কেৱল পণ্যবোৰ শাৰী পাতিছিল। স্বাভাৱিকতে কথাটো শেষ হ"ল: ক্ষন্তেকীয়া অভিশাপৰ সৈতে।
  - এয়া কি?
  - ৰজা ধ্বংস হয়: তাৰ মানে সমগ্ৰ সৈন্যই আত্মসমৰ্পণ কৰে, এইবোৰ নিয়ম। - সতেজ টেনৰ পৰা ক"লা হৈ পৰা য়াংকাই হাত দুখন মেলি দিলে।
  - ৱিজিয়াৰে কমাণ্ড ল"ব নোৱাৰেনে? - আহমেদে সুধিলে।
  - নহয়! - কৌশলী ল'ৰাটোৱে কাটি পেলালে।
  - কিয়? - দাস ব্যৱসায়ীজনে চাবুকটো ওপৰলৈ তুলিলে।
  - কাৰণ: চুলতানৰ মৃত্যু হোৱাটো তেওঁ নিবিচাৰে। কাৰণ ৰজাক মাৰপিট কৰিব নোৱাৰি, শেষলৈকে ৰক্ষা কৰক: প্ৰজাৰ পবিত্ৰ কৰ্তব্য! - জ্ঞানী দাসজনে উগ্ৰতাৰে ক"লে।
  - বিৰল ভক্তি! এই খেলখন মোৰ ভাল লাগে! পৰৱৰ্তী সময়ত: মোক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰিবা! মই... - চাবুকটোৱে বতাহত হুইচেল মাৰিলে।
  - মই মেট কৰিম! যেতিয়া এজন ৰজাৰ বন্দী হয়, তেতিয়া ইয়াক চেকমেট বুলি কোৱা হয়! - ল"ৰাটোৰ উদং কান্ধ দুটা কঁপি উঠিল, সি এনেকুৱা "আদৰ"ৰ পৰা আঁতৰি থাকিব বিচাৰিলে।
  - মজাৰ নাম! তেতিয়া আহকচোন, মই জয়ী হ"লে তোমাৰ পিঠিত দহটা হট শ্বট পাব! - আহমেদে অদয়াভাৱে দাঁত উদঙাই দিলে।
  - মই যদি কি হ'ব? - য়াংকাই আনন্দিত হৈছিল যে পিছৰ মিনিটত কাঁইটীয়া তৰাবোৰৰ চাবুকটোৱে তেওঁক ষ্ট্ৰ"ক নকৰে।
  - ৰাতিৰ আহাৰত মাংস খাই ট্ৰিট কৰা হ"ব। এজন দাসৰ বাবে: মাংস অতি ডাঙৰ সুস্বাদু খাদ্য! - আহমেদ কোমল হৈ পৰিল।
  - আহি আছে! মোৰো আগ্ৰহ আছে!
  ল"ৰাটোৱে টুকুৰাবোৰ সাজিলে আৰু এটা নতুন খেল আৰম্ভ হ"ল।
  . অধ্যায় নং ১৬।
  ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই অমৰ দানৱটোৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰিলে। ইতিমধ্যে তেওঁলোক ক্লান্ত হৈ পৰিছিল আৰু শত্ৰুৱে তেওঁলোকৰ ওপৰত হেঁচা মাৰি ধৰিছিল। হাইড্ৰাৰ দৰে: এটা মূৰ কাটি পেলোৱাৰ সলনি দুটা গজিল! জয়ী হ"বলৈ চেষ্টা কৰক!
  অবিশ্বাস্য উত্তেজনাৰ পৰা মাতটো ভাঙি আন এটা কাটি লোৱা যুৱকজনে পৰামৰ্শ দিলে:
  - সদায় এটা উপায় থাকিব লাগিব: শত্ৰুক পৰাস্ত কৰা! সেইবাবেই এইটো এটা বাধাৰ পথ, কোনোবাই ইয়াক পাছ কৰি ল"ৰেল লাভ কৰাটো নিশ্চিত!
  ছোৱালীজনীয়ে উশাহ বন্ধ হৈ উত্তৰ দিলে:
  - অৱশ্যেই: জয়ী হোৱাৰ উপায় আছে! অভিজ্ঞতাই আপোনাক কি কয়?
  ভ্লাদিমিৰে তেজৰ টোপাল টোপালকৈ ফুচফুচাই ক"লে:
  - এই দানৱ এটা ৰবট! আপুনি তেওঁৰ কন্ট্ৰল পেনেল বিচাৰি উলিয়াই বন্ধ কৰিব লাগিব! হাইপাৰফ্ৰেকচনেল মাত্ৰাত কোৱাজাৰ: থিম্বলত ডুব যাব পাৰে।
  এলফাৰাই আশা অনুভৱ কৰিলে:
  - আৰু ক'ত আছে সি?
  - বেছি দূৰত নহয়, কিন্তু আটাইতকৈ স্পষ্ট ঠাইত নহয়! - ঘাঁৰ পৰা শেষ শক্তি হেৰুৱাই ভ্লাদিমিৰে উত্তৰ দিলে!
  এলফাৰায়া তেওঁতকৈ অলপ সতেজ আছিল মাত্ৰ:
  - মই আপোনাক আবৃত কৰো, আৰু আপুনি এই কুখ্যাত নিয়ন্ত্ৰণ পেনেল বিচাৰি!
  - চেষ্টা কৰিম! - যুৱকজনৰ সোঁ চকু: তেওঁ আৰু একো দেখা নাপালে, আৰু বাওঁফালে গোলাপী কুঁৱলীৰে ডাৱৰীয়া হৈ পৰিল, আৰু যুৱক যুঁজাৰুজনক বিশুদ্ধভাৱে স্বজ্ঞাতভাৱে গাইড কৰা হ"ল।
  ভাৰ্চুৱেল দানৱে কল্পনাতীত শক্তিৰে ছোৱালীজনীক আক্ৰমণ কৰি কেইবাবাৰো কাটি পেলালে। এলফাৰাই ভয়তে পিছুৱাই গ"ল, কান্ধত এটা আকৰ্ষণীয় ঘাঁ ফাটি গ"ল। ছোৱালীজনীৰ ভৰি দুখন বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে একমাত্ৰ জীয়াই থকা ভৰিখন লৰচৰ কৰি আছিল যদিও তাই কোনোমতে দানৱটোৰ এটা অংগ কাটি পেলাবলৈ সক্ষম হ"ল!
  - নাই, তুমি মোক ইমান সহজে নল"বা! - যোদ্ধাজনে ছুপাৰ-বিষ্টৰ চকুৰ শাৰীবোৰক লক্ষ্য কৰি নোক আউট কৰা দাঁত এটা থু পেলালে।
  দানৱে গুণগুণাই উঠিল:
  - পাতালৰ শিখাই তোমাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে!
  এলফাৰায়াই আঘাতবোৰ পেৰিং কৰিলে, কিন্তু ভৰিত এটা পক মিছ কৰিলে। বুটটো ছিন্নভিন্ন হৈ এটা ৰূপৱতী, পেশীবহুল ভৰিখন দেখা গ"ল। হাইপাৰপ্লাজমিক প্ৰবাহৰ ফলত আঙুলিবোৰ জ্বলি গৈছিল।
  - ইয়াত এটা কৃষ্ণগহ্বৰ! - ছোৱালীজনীয়ে উত্তৰ দিলে।- এইটোৱেই তুমি মোৰ লগত কৰা কাম - মোৰ চুপাৰ-মনষ্টাৰ-এণ্টি-হিৰো! কিন্তু মোৰ বাবে ফ্ৰিক, জিৰ", জিৰ", চেভেন চিলাই কৰাটো একেবাৰেই সহজ নহয়!
  দানৱটোৰ বাহু দুটা দীঘল হৈ আহিল আৰু সি ভ্লাদিমিৰৰ ওচৰ পাবলৈ চেষ্টা কৰিলে। যুৱকজনে লাথি মাৰিলে, কিন্তু কাষত গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়। তেজবোৰ আকৌ বৈ আহিল, অসমান পৃষ্ঠত দাগ ৰৈ গ"ল। বিষটো অতিক্ৰম কৰি ভ্লাদিমিৰে ছামাৰছল্ট কৰিলে, হাতত খোজ কাঢ়িলে, তাৰ পিছত আন এটা লুংগ কৰিলে।
  - কুজকাৰ মাক দেখুৱাম! চেৰ্নোডিৰ্নিক! - ল"ৰাটোৱে বেৰত চেপি ধৰিলে, আৰু ওপৰলৈ মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  দানৱটোৰ আকাৰ বাঢ়ি গৈ থাকিল আৰু দুটা ফ্ৰণ্টত আক্ৰমণ চলালে।
  এলফাৰাই ঘূৰি জপিয়াই উঠিল, তাইৰ উদং ভৰি দুখন জ্বলাই দিলে আৰু তাইৰ দ্বিতীয়টো অংগটো হঠাতে পুনৰ বাঢ়ি গ"ল। ধুনীয়া ছোৱালীজনীয়ে প্ৰবল, কিন্তু দীৰ্ঘদিনীয়া যন্ত্ৰণা অনুভৱ কৰিলে। তাই জপিয়াই খালী ভৰিৰে ইলেক্ট্ৰনিক জীৱটোক লাথি মাৰিলে যদিও লগে লগে পিছলৈ আঘাত কৰি তিনিটা আঙুলি হেৰুৱাই ভৰিখন আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়।
  এলফাৰাই চিঞৰি উঠিল:
  - বিশ্ব বিৰোধীৰ ভয়াবহতা!
  দানৱটোৱে কটুভাৱে ঠাট্টা কৰি ক"লে:
  - হাইপাৰ-আণ্ডাৰৱৰ্ল্ডত: আপুনি তেনেকৈ গান নাগাব!
  ছোৱালীজনীয়ে পিছুৱাই যাবলৈ বাধ্য হয়। তাইৰ বাবে ই অধিক কঠিন হৈ আহিছিল। ভ্লাদিমিৰেও পাইছিল, আন এটা আক্ৰমণৰ পিছত ভাৰ্চুৱেল দানৱে ল"ৰাজনৰ ভৰিখন আঁঠুত কাটি পেলালে।
  ল"ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - অ', এইটো অসহ্যকৰ!
  - শক্তিশালী হওক আৰু আপোনাৰ ইচ্ছা গোটাওক! - এলফাৰাই পৰামৰ্শ দিলে। তৰোৱালৰ ব্লেডখনে সৌন্দৰ্য্যৰ বুকুত খুন্দা মাৰি তাইৰ নিপল কাটি পেলালে। ছোৱালীজনীয়ে বেকফ্লিপ এটা কৰিলে, উদং ৰক্তাক্ত গোৰোহা দুটা জিলিকি উঠিল। তেতিয়া তাই খঙেৰে গালি পাৰিলে:
  - এনেকৈয়ে তুমি নাৰীক আদৰ কৰে!
  ইলেক্ট্ৰনিক জীৱটোৱে উত্তৰ দিলে:
  - মই মাত্ৰ কুৎসিত ছোৱালীবোৰক আলিংগন কৰি সাৱটি ধৰিব বিচাৰো! মই সিহঁতৰ আঙুলিবোৰ ভাঙি সৰু সৰু টুকুৰা কৰি পেলাব বিচাৰো!
  "মই তোমাক ফিটা কাটি ছাগলীবোৰ টানি দিম!"-এলফাৰাই চিঞৰিলে। ছোৱালীজনীয়ে হাতুৰীৰ আঘাতৰ দৰে পাইছিল। ভৰি এখন ভাঙি গ"ল আৰু লৰচৰ কৰা টুকুৰা এটা উৰি গ"ল।
  ভ্লাদিমিৰে হাত হেৰুৱাই পেলালে, তেওঁলোকে কেৱল ফেন ব্যৱহাৰ কৰি কাটি পেলালে:
  - ইয়াত এটা dildo আছে! - ডেকাজনে গালি পাৰিলে। - তুমি মোক ভৰিৰে গচকিব বিচাৰিছা!
  দানৱে তীব্ৰ শপত খালে:
  - আপোনাৰ বাবে কঠিন হ'ব - ভেকুৱাম কোৱাৰ্ক!
  -আপুনি ভুল কৰিছে, হে মৃতদেহ হাৰামী!
  ল"ৰাটোৰ বাবে বৰ কষ্ট হৈছিল, ভৰি দুখনে ঠাই এৰি দিলে। আৰু ধৰি ৰাখিবলৈ শক্তি নাছিল যদিও ভ্লাদিমিৰে যুঁজিছিল। তেওঁ আন এটা আক্ৰমণ পেৰিং কৰিলে, শত্ৰুৰ অংগটো কাটি পেলালে, কিন্তু লগে লগে, আনকি সেই মুহূৰ্তটো ধৰিবলৈও কঠিন হৈ পৰিল!
  জীৱটোৱে হাউলি উঠিল:
  - কি কষ্ট!
  - গতিকে তেনেকুৱাই! "ল"ৰাটোৱে দাঁত এমুঠি থু পেলালে, গালৰ হাড় কাটি গ"ল।
  - আৰু বেয়া হ'ব!
  ইয়াৰ পিছত ছোৱালীজনীৰ ওপৰত আক্ৰমণ হ"ল, তাই পিছুৱাই গ"ল আৰু নিপুণভাৱে শত্ৰুক কাটি পেলালে। তেওঁ বিষাক্ত বাদামী তেজ থু পেলালে, কিন্তু আৰু ভয়ংকৰ হৈ পৰিল:
  - কি যে সৌন্দৰ্য্য! নিকেলত পাবা!
  - আপুনি এজন শক্তিশালী সৈনিকৰ মুঠিত ঠেলি দিব! - ছোৱালীজনীয়ে মৰ্যাদাৰে উত্তৰ দিলে।
  পিছৰ আঘাতে তাইৰ হাতখন কাটি পেলালে। এলফাৰায়াই বাট এৰি দিলে আৰু পিছলৈ পেলাই দিয়া হ"ল। তাইৰ তেজ ওলাই আহিছিল। ভ্লাদিমিৰে আন এটা "উপহাৰ" লাভ কৰিলে;তেওঁৰ আঁঠু কাটি গ"ল। যুৱকজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি ডজ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু টিপটোৱে সাধাৰণ মানুহৰ সোঁ বৃক্ক থকা ঠাইখন বিন্ধিলে।
  ভ্লাদিমিৰে অংগটোত খুন্দা মাৰিলে, তেওঁ মাত্ৰ অলপ সফল হ"ল: সেইটো কাটি গ"ল, তৰল ধাতুৰে নিৰ্মিত মাংসটো বহুত শক্তিশালী হৈ পৰিল। ল"ৰাটোৱে পিছুৱাই গৈ পেৰি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু ডজন ডজন ব্লেডৰ লগতে ডেগাৰেও এবাৰতে তেওঁৰ ওপৰত উৰি গ"ল। এজনে ল"ৰাজনৰ হৃদয়ত বিন্ধিলে, ভ্লাদিমিৰে লৰচৰ কৰি পৰিবলৈ ধৰিলে।
  এলফাৰাইৰ হতাশজনক প্ৰচেষ্টাই তেওঁক তাৎক্ষণিক মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে। যুৱকজনে নতুন ক্ষতি লাভ কৰিলে, প্ৰায় আধা কাটি পেলোৱা হ"ল, আৰু ছোৱালীজনীয়ে দ্বিতীয়টো স্তন হেৰুৱালে, আৰু তাইৰ হৃদয়খন বিন্ধি গ"ল। এলফাৰায়া তেজেৰে লুতুৰি-পুতুৰি হৈ পৰিছিল, তাইৰ ধুনীয়া ছালখন খোলা হৈ গৈছিল। ছোৱালীজনীয়ে হিচকি উঠিল:
  - মোৰ সৌন্দৰ্য্য হেৰুৱাই পেলাইছো!
  দানৱে নিজৰ মাংসভোজী আৱেগ লুকুৱাই নোলোৱাকৈয়ে গৰ্জন কৰিলে:
  - যেন আপোনাৰ পৰা এলিগেটৰৰ ছালখন আঁতৰাই পেলোৱা হ"ব!
  মৃত্যুমুখত পৰা ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ হাস্যৰস হেৰুৱাব নোৱাৰিলে, লগে লগে উত্তৰ দিলে:
  - টাৰ্মিনেটৰৰ শক্তিৰে মুখখন মাৰপিট কৰা হ"ব!
  আকৌ এটা হতাশজনক লুংগ, মাত্ৰ এখন পংগু ভৰি বাকী থাকিল। ছোৱালীজনীৰ বাবে কিমান কষ্ট হৈছিল।
  ভ্লাদিমিৰে হৃদয়ত আৰু এটা আঘাত পালে। ভাল কথা যে তেওঁৰ তিনিটা আছে, নহ"লে তাৎক্ষণিক মৃত্যু৷ কিন্তু তিনিটা মটৰৰ ভিতৰত দুটা মটৰ হেৰুৱাৰ ফলত ই যথেষ্ট দুৰ্বল হৈ পৰে। ল'ৰাটোৰ চেতনা ডাৱৰীয়া হৈ পৰিল;জীৱিত থকা এখন ভৰিয়ে শৰীৰটোক সহায় কৰিব নোৱাৰিলে।
  দানৱে হাউলি উঠিল:
  - মই তোমাক ছুৰীৰে আঘাত কৰিম! - আৰু সি ছোৱালীজনীৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ ক"লে। তেওঁৰ অশ্লীল মুখখনে ক"লে:
  - জানেনে আগৰ দিনত কেনেকৈ: তোমাৰ দৰে জোৰদাৰ ছোৱালীক ধৰ্ষণ কৰিছিল?
  - আৰু মই জানিব নিবিচাৰো! - এলফাৰাই প্ৰতিশোধ ল"লে, ডাঠ জালত মাখিৰ হতাশাৰ সৈতে।
  - কিন্তু কৰিবই লাগিব!
  ছোৱালীজনীৰ ওপৰত গুলীয়াই হত্যা: ব্লেডে সৌন্দৰ্য্যক আধালৈ কাটি পেলালে। চূড়ান্ত মাৰাত্মক প্ৰচেষ্টাত ভ্লাদিমিৰে আকাশত টিপটিপিয়া কপৌ এটাত খুন্দা মাৰি তৰোৱালখন দলিয়াই দিলে;চৰাইটো সৰু আৰু ইমানেই নিৰাপদ আছিল, কিন্তু ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে যুৱকজনৰ এনে লাগিল যেন তেওঁৰ সন্মুখত কমলা ৰঙৰ দৃশ্য এটা দেখা গৈছে।
  দানৱটোৱে ছোৱালীজনীৰ মূৰটো চেপি ধৰিবলৈ ওলাইছিল, নিথৰ হৈ পৰিল আৰু হঠাতে ছিন্নভিন্ন হ"বলৈ ধৰিলে। পিং-পং বলৰ দৰে সিঁচৰতি হৈ পৰিল তাৰ দানৱীয় মাংস। সৰু সৰু হৈ আহিল, সিঁচৰতি হৈ পৰিল, উঠা-নমা কৰিলে। এলফাৰায়াই তেজ উলিয়াই চিঞৰিলে:
  - তুমি কৰিলা আটাইবোৰৰ পিছতো!
  - হয়, মই কৰিলো! - ল'ৰাটোৱে জোকাৰণিত লৰচৰ কৰিলে, তাৰ অবৰ্ণনীয় বিষ হৈছিল। ---চূড়ান্ত জয় আমাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে।
  শেষৰ বাক্যাংশটো ইতিমধ্যে ঠাইৰ বাহিৰত আছিল যদিও ইয়াক অতি প্ৰকাশভংগী যেন লাগিছিল। ডেকাজন আৰু ছোৱালীজনীয়ে ৰক্তাক্ত হাত দুখন সংযোগ কৰি হাঁহাকাৰ কৰি উঠিল। মিটাৰৰ পিছত মিটাৰ ঢাকি ৰাখিছিল, যেন ভঙা কাঁচত উলংগ এবছ এটা লৈ। বীৰত্বপূৰ্ণ প্ৰচেষ্টাৰে অৱশেষত আমি বাধা অতিক্ৰম কৰিবলৈ সক্ষম হ"লোঁ। ছবিখন জিলিকি উঠিল আৰু পোহৰ আন্ধাৰ হৈ গ"ল। ডেকাজন আৰু ছোৱালীজনী ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে অজ্ঞান হৈ পৰিল, তাৰ পিছত বায়"চেম্বাৰত নিথৰ হৈ তেওঁলোকৰ জ্ঞান আহিল। বাহিৰৰ পৰা সিহঁত যথেষ্ট অক্ষত আছিল যদিও সিহঁত এটা বলক্ষেত্ৰত ওলমি আছিল।
  দুজন ডেপুটিৰ সৈতে দহ তাৰকাযুক্ত বিষয়াজনে আগ্ৰহেৰে ল"ৰা-ছোৱালীৰ উলংগ শৰীৰটোলৈ চালে:
  - তোমালোক আচৰিত যুঁজাৰু! তথাপিও তেওঁলোকে শেষৰ দানৱটোৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, যিটো সাধাৰণতে লাখৰ ভিতৰত এজনেহে কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল!
  ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই ঘেউ ঘেউ ক"লে:
  - আমি পবিত্ৰ মাতৃভূমিৰ প্ৰতি আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ।
  - এইটো প্ৰশংসনীয়, কিন্তু সাধাৰণতে সকলো বাধা অতিক্ৰম কৰিবলৈ যথেষ্ট নহয়! নহয়নে?
  এলফাৰাই খৰধৰকৈ উত্তৰ দিলে:
  - হয়! কেৱল আনুগত্যই দেশৰ সেৱা কৰিবলৈ যথেষ্ট নহয়, কিন্তু ইয়াৰ অনুপস্থিতিৰ ঠাই একোৱেই ল"ব নোৱাৰে!
  - ঠিক হয়! আপুনি ভ্লাদিমিৰে কেনেকৈ অনুমান কৰিলে: যে সেই পাৰ চৰাইটোক গুলীয়াই পেলোৱাৰ প্ৰয়োজন আছিল? সি ইমানেই নিৰাপদ আছিল!
  ডেকাজনে কপালখন বলিৰেখা কৰি উত্তৰ দিলে।
  - কবলৈ টান! হয়তো অন্তৰ্দৃষ্টি! মোৰ এনে লাগিল যেন কমলা ৰঙৰ দৃষ্টিশক্তিৰ মাজেৰে এটা চৰাই দেখিলোঁ, আৰু তাৰ পিছত শৰীৰটোৱে নিজাববীয়াকৈ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিলে। হয়তো মৃত্যুৰ অতি সংবেদনশীলতা।
  দহ তাৰকা বিষয়াজনে মান্তি হ"ল:
  - শুদ্ধ! এইটো শুনিবলৈ যথেষ্ট আচৰিত কথা, কিন্তু মনত থাকিব! বাইদেউ: দহ তাৰকা জেনেৰেল ডিমিট্ৰি জুব্ৰভে আপোনাক লগ কৰিব বিচাৰিছে।
  নতুন সেনাপতিজন দম্পতীহালৰ সন্মুখত আবিৰ্ভাৱ হ"ল। তেওঁ আনুষ্ঠানিক ইউনিফৰ্ম পিন্ধি, বিলাসী কান্ধৰ ষ্ট্ৰেপ পিন্ধি, আৰু উজ্জ্বল হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - আচলতে ভুল কৈছা, মই এতিয়া মাৰ্শ্বাল!
  দিমিত্ৰীৰ চিকন, এথলেটিক ফিগাৰ আছিল আৰু দেখাত এজন গ্লেমাৰাছ যুৱকৰ দৰে আছিল। সকলো মানুহৰ দৰেই এজন সুদৰ্শন, আলোচনীৰ যোগ্য প্লেবয়, সিও হাঁহিলে, সম্পূৰ্ণ গুৰুতৰ নহয় যেন লাগিল। গোঁফ আৰু দাড়িৰ অভাৱৰ বাবে (জিনীয় পৰ্যায়ত এটা অপ্ৰয়োজনীয় এটাভিজম নাইকিয়া হৈ গ"ল) মাৰ্শ্বালজনক প্ৰায় কিশোৰ যেন লাগিছিল, বিশেষকৈ যেতিয়া তেওঁ ভ্ৰু কোঁচাই নাৰাখিছিল বা চকু টিপিয়াই নাছিল।
  - আপুনি, ভোভা, চাবিটো বিচাৰি উলিয়াই দানৱটোৰ নিয়ন্ত্ৰণ পেনেলটো ধ্বংস কৰিবলৈ সক্ষম হোৱাটোৱে যুঁজাৰুজনক শ্ৰেষ্ঠ পক্ষৰ পৰাই বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে। ইয়াৰ উপৰিও: আপোনাৰ চিন্তাধাৰাৰ কোনো মানক ধৰণ নাই।
  - ভাল নে বেয়া!
  - সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতি কিমান নিষ্ঠাবান সেইটো নিৰ্ভৰ কৰে।
  ভ্লাদিমিৰে বিনয়ীভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - মোৰ ভক্তি যুক্তিৰ সীমা অতিক্ৰম নকৰে! মই কোৱা নাই যে মোতকৈ আনুগত্যশীল কোনো নাই!
  মাৰ্শ্বালে বুজি পাই ক"লে:
  - সকলোৱে আনুগত্যশীল! মই জানো! যদিও ভক্তি আৰু ভক্তি শব্দৰ সমাৰ্থক!
  - ই এটা পান! - এলফাৰাই স্মাৰ্ট লুক এটাৰে ক"লে।
  - মজার pun! - দিমিত্ৰী মান্তি হ"ল। - মুঠতে কাৰ হাস্যৰস বেছি কোৱাছাৰ সেইটো জানিবলৈ মই আপোনাৰ ওচৰলৈ অহা নাছিলো। আপুনি সম্পূৰ্ণ কৰিব লাগিব: এটা নিৰ্দিষ্ট কাম।
  এলফাৰাই ধেমালিতে ক"লে:
  - আশাকৰোঁ এইটো প্ৰেমৰ লগত জড়িত?
  - প্ৰায়! - মাৰ্শ্বাল দিমিত্ৰী আনন্দিত হৈ পৰিল। - আপুনি হয়তো শুনিছে যে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ কিছুমান বিশেষ অংশত সময় গতি কৰে, কেতিয়াবা বেছি দ্ৰুত, কেতিয়াবা লেহেমীয়া: আমাৰ লগততকৈ, আৰু কেতিয়াবা আনকি সম্পূৰ্ণ বিপৰীত!
  এলফাৰাই সহজেই নিশ্চিত কৰিলে যে:
  - হয়, এনেকুৱা এটা পৰিঘটনা আছে!
  - গতিকে ইয়াৰ ফলত এই স্থানৰ বিকাশৰ লগত কিছুমান সমস্যাৰ সৃষ্টি হয়। পলায়ন নাই, সেয়া সত্য! - মাৰ্শ্বলে হাত দুখন মেলি দিলে।
  ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিছে:
  - কিন্তু আমাৰ চোৰাংচোৱা বিষয়াসকলে ইয়াৰ সৈতে ফলপ্ৰসূভাৱে যুঁজিছে?
  - অৱশ্যেই সিহঁতে যুঁজি আছে! আৰু একে সময়তে যথেষ্ট সক্ৰিয়! - মাৰ্শ্বালে লাহেকৈ আঙুলিবোৰ চেপি ধৰিলে, তৰাৰে ভৰা আকাশখনৰ হ"ল"গ্ৰাম এটা দেখা গ"ল। - যথেষ্ট বিশাল ৰাজ্য: আমাৰ উপগ্ৰহ, এলফসকলৰ মালিকানাধীন, দুষ্ট কফিন জীৱৰ দ্বাৰা আক্ৰমণ কৰা হৈছিল। কফিন এক প্ৰকাৰৰ বন্য ট্ৰল, ইয়াৰ লগত সদায় বিৰোধীতা থাকে। আপোনাৰ কাম হ"ল গৃহযুদ্ধ ৰোধ কৰা: যিয়ে বিশাল গ্ৰহ ফুৰোছানক লুণ্ঠনকাৰী জুইত আগুৰি ধৰিছে।
  এলফাৰায়াই সন্দেহজনকভাৱে লক্ষ্য কৰিলে:
  - এইটো নিশ্চয়কৈ এটা আকৰ্ষণীয় কাম, কিন্তু তালৈ কেইবাখনো মিছাইল ক্ৰুজাৰ পঠোৱাটো সহজ নহ"বনে?
  মাৰ্শ্বালে জোৰেৰে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - নাই, ইয়াতকৈ সহজ নহয়! আমি নিবিচাৰো যে আমাৰ সাম্ৰাজ্যৰ পৰা অতি স্পষ্ট হস্তক্ষেপে সকলো ধৰণৰ ট্ৰ"লক আমাৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰাই আনিব। মাইক্ৰ"চাৰ্জিকেল অপাৰেচন কৰিব লাগে।
  ভ্লাদিমিৰে মাত দিলে:
  - স্পষ্ট হৈ পৰিছে!
  দিমিত্ৰীয়ে ধৈৰ্য্যৰে বুজাবলৈ ধৰিলে:
  - গ্ৰহটোৰ ভূমি, যদিও ই বৃহৎ, তথাপিও ইয়াৰ মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তি পৃথিৱীৰ মাধ্যাকৰ্ষণৰ সমান। ৰেইডাৰসকলৰ নেতা বিচাৰি উলিয়াওক, তেওঁ নিজকে জেনেৰেলিচিমো ডজ বুলি কয়, তেওঁক ধৰি লওক বা তেওঁক নিৰ্মূল কৰক। অৱশ্যে তেওঁক বন্দী কৰি তাৰ পিছত নিজৰ স্বাৰ্থত কাম কৰিবলৈ বাধ্য কৰাটোৱেই ভাল৷
  এলফাৰায়াই এই কথাত সন্মত হ"ল:
  "কেৱল ইয়াক বন্দী কৰি তাৰ পিছত গৃহযুদ্ধৰ অন্ত পেলাবলৈ বাধ্য কৰাটোৱেই ভাল।"
  - ঠিক সেইজনী ছোৱালী। সেইটোৱেই কৰা উচিত। এনে কামৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব পাৰিব বুলি আশা কৰিলোঁ। - মাৰ্শ্বলে আঙুলিবোৰ চেপি ধৰিলে।
  - নিশ্চিতভাৱে! - এযোৰ যোদ্ধাই একেলগে ভুকুৱালে। - আল্ট্ৰাষ্টাৰ!
  - মাত্ৰ এটা ছদ্মবেশ: আপুনি এলফ গ্ৰহণ কৰিব লাগিব;গ্ৰেট ৰাছিয়া এই বিষয়ত জড়িত হ'ব নালাগে।
  ল"ৰা আৰু ছোৱালীয়ে একেলগে মাত দিলে:
  - আমি এই কথাত একমত!
  - নাম সলনি কৰক! বাৰু, তোমাৰ এলফাৰয়াৰ ইতিমধ্যে এলফৰ দৰে নাম আছে, তোমাক বেছি সলনি কৰা উচিত নহয়, মান্তি নহয়নে? - দিমিত্রীয়ে সোঁহাতৰ তৰ্জনী আঙুলিটো আগবঢ়াই দিলে।
  - বাৰু, হয়? আকস্মিকভাৱে বিফল হোৱাৰ আশংকা কম!
  - আৰু ভ্লাদিমিৰৰ নাম Vlarad সলনি কৰা হ'ব! এটা ধুনীয়া এলফৰ নাম। এইদৰে আপুনি মজা কৰিব পাৰিব!
  - গতিকে মই ভ্লাৰাড!
  - হয় - ভ্লাৰাড, আৰু মানুহ নহয়, এলফ। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এই অংশত সময় দ্ৰুতগতিত বৈ যায়, আৰু আপুনি কামটো সম্পূৰ্ণ কৰাৰ সময়লৈকে ফ্ৰণ্টবোৰত কোনো উল্লেখযোগ্য একো হ"ব নালাগে!
  ছোৱালীজনী আৰু ল"ৰাটোৱে চেলুটত হাত দাঙিলে:
  - আমি বুজি পাওঁ!
  - গতিকে এলফ কাৰ্গো ষ্টাৰশ্বিপত উৰি যাওক। এইটো আপোনাৰ সুযোগ! লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে পিছলি যাব লাগিব!
  এলফাৰাই গাইছিল:
  মাতৃভূমি: তুমিয়েই সূৰ্য্য আৰু বসন্ত,
  আমি বায়ুহীন মহাকাশত ভাঁহি আছো!
  বালিৰ পৰা চহৰ নিৰ্মাণ কৰিব নোৱাৰি,
  যদি হৃদয়ৰ সৈতে: নিৰ্দয় আৰু আত্মাহীন!
  
  এলফ আমাৰ প্ৰেমত পৰা ভাই,
  কোমল, কিন্তু যুদ্ধত ত্ৰুটিহীন!
  কম্পিউটাৰে প্ৰজেকচনত শূন্য দেখুৱাইছিল,
  ৰবটবোৰো মানুহ!
  
  মহাকাশযানখন দ্ৰুতগতিত উৰি আছে,
  জগতবোৰত হোৱা পৰিৱৰ্তনটো এটা সৰু খোজ, এটা খোজ!
  আহকচোন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক সতেজ ৰূপ দিওঁ,
  মোৰ সকলো সংবেদনশীল হৃদয়েৰে আনন্দ অনুভৱ!
  
  আৰু যুদ্ধ নিশ্চয় ভাল,
  ইয়াৰ অবিহনে নাই পৃথিৱীৰ সোৱাদ, মিঠা!
  যদি বিৰোধীয়ে ধ্বংস কৰিবলৈ আহিছিল,
  শ্বুটিং গেলেৰীৰ দৰে কিবা এটালৈ ৰূপান্তৰিত কৰোঁ আহক!
  
  দুষ্ট ৰকেটৰ গৰ্জনত জন্ম,
  থাৰ্মোকোৱাৰ্কে স্থান ফালি পেলাইছে!
  যদি ৰাছিয়ান আত্মাক এটা গোটে স্পৰ্শ কৰে, তেন্তে
  গতিকে বেচিনত এটা ৰড প্ৰস্তুত কৰা যাওক!
  
  কিন্তু যুঁজিব লাগিব - কৰ্তব্য,
  আৰু যিটোৰ বাবে নিষ্ঠাৰ প্ৰয়োজন!
  অশুচিজনে দুৱাৰমুখত মূৰটো আঁৰি দিলে;
  নাইটৰ পৰা কপাললৈ পৰিৱৰ্তন লাভ কৰক!
  
  সেইবাবেই ধনুৰ প্ৰয়োজন, ই কোনো তুচ্ছ কথা নহয়,
  আৰু ছুপাৰলেজাৰটো লাখগুণ ভাল!
  নিকেলৰ দৰে চেপি ধৰা এশটা তাৰকাৰাজ্য,
  ভাগ্যৰ বিৰতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰিব!
  
  মোৰ বিশ্বাস আমি জয় চাবলৈ জীয়াই থাকিম,
  আৰু আমি ৰাছিয়াৰ সৈতে একত্ৰিত হ"ম!
  মহিমা নিশ্চিত হ"ল তৰোৱালেৰে,
  ৰাইজৰ শক্তিৰ কোনো সীমা নাই!
  যোদ্ধাজনে বিশেষ ৰেঞ্জত গাইছিল: অৰ্থাৎ শব্দবোৰো আল্ট্ৰাছাউণ্ডৰ ৰূপত বিস্ফোৰণ ঘটিছিল আৰু গোটেই গীতটো ডেৰ চেকেণ্ডতে সম্পূৰ্ণ হৈছিল।
  মাৰ্শ্বালে হুইচেল মাৰিলে:
  - আল্ট্ৰাষ্টাৰ! নিৰপেক্ষ পতন!
  ভ্লাৰাডে গুৰুত্ব দিয়া নাই। সুধিছিল:
  - আমাক আটাইতকৈ আধুনিক অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ দিয়া হ"বনে?
  দিমিত্ৰীয়ে নিজৰ দীঘলীয়া তৰ্জনী আঙুলিটো গাঁঠিত বান্ধি নিশ্চিত কৰিলে:
  - চোৰাংচোৱাৰ জৰিয়তে যিখিনি লাভ কৰিব পাৰি তাৰ পৰা, হয়! কিন্তু ৰাছিয়ান সেনাৰ মানক অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা উচিত নহয়।
  যুৱকজনে আপত্তি কৰিলেঃ
  - ষ্টেণ্ডাৰ্ড অস্ত্ৰ: চোৰাংচোৱাৰ মাধ্যমেৰেও লাভ কৰিব পাৰি!
  মাৰ্শ্বালে ধৈৰ্য্য দেখুৱাই আৰু এটা গাঁঠি বনাই উত্তৰ দিলে।
  - অৱশ্যেই, নীতিগতভাৱে আমাৰ বিশেষ সেৱাসমূহে ইয়াৰ অনুমতি দিলে সম্ভৱ, কিন্তু এইবোৰ সাধাৰণতে পুৰণি মডেল। ইয়াৰ উপৰিও ডিকমিচন কৰা কিন্তু যুদ্ধৰ বাবে সাজু অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। গতিকে শেহতীয়া মডেলবোৰৰ কথা পাহৰি যাওক। আৰু কাণ দুখন জোকাৰি হাইপাৰস্পেচিয়েল আল্ট্ৰাষ্ট্ৰিংৰ ওপৰেৰে জিভাখন চলোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই!
  আনকি এলফাৰাই ইয়াক অনুমোদন জনাইছিল:
  - আৰু কি? এইদৰে আৰু অধিক আকৰ্ষণীয়। আৰু এই কথাটো যে অতি আধুনিক প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিবলৈ সময় নাছিল, আৰু শত্ৰুক ইতিমধ্যে নিঃশেষ হৈ গৈছিল!
  ভ্লাৰাড আনকি সুখী আছিল, চকু দুটা জিলিকি উঠিছিল:
  - আনকি লক্ষ্যণীয়! বিশেষকৈ আমাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত, আন্তঃব্ৰহ্মাণ্ড মহাকাশত অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ ইমান ধ্বংসাত্মক নহয়।
  মাৰ্শ্বালে নখৰ পৰা এটা হ"ল"গ্ৰাম মুকলি কৰিলে, যিটো আছিল পখিলা আৰু এগৰাকী চেক্সি, অৰ্ধউলংগ ছোৱালীৰ মনোমোহা সংকৰ:
  - কেনেকৈ ক"ব, বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এই অংশত হাইপাৰপ্লাজমিক অস্ত্ৰও বহুত দুৰ্বল। এইটো সহজ, আপোনাক ধ্বংস কৰাটো কঠিন, আৰু শত্ৰুৱে যিমানেই গধুৰ হ"ব সিমানেই জীয়াই থকাৰ সম্ভাৱনা বহুত বেছি। - মাৰ্শ্বালে হাতৰ তলুৱাখন আগবঢ়াই দিলে, গাঁঠিৰ দৰে পেচোৱা আঙুলিটো নিমিষতে পোন হৈ গ"ল আৰু স্বাভাৱিক দৈৰ্ঘ্য লাভ কৰিলে। হালধীয়া দাগ থকা তালখন বেঙুনীয়া হৈ পৰিল আৰু তাৰ ওপৰত কুঁহিয়াৰ খোদিত আৰু হীৰাতকৈও উজ্জ্বল জিলিকি থকা ৱাইন গ্লাছ এটা দেখা গ"ল। দিমিত্ৰীয়ে ইয়াৰ ভিতৰৰ বস্তুবোৰ এবাৰতে গিলি পেলালে, তেওঁ আপাত দৃষ্টিত পানীয়টো ভাল পাইছিল, মুখৰ পিছফালৰ পৰা কেইবাটাও বহুৰঙী বুদবুদ উৰি ওলাই আহিল। যুঁজি থকা যুটিটোৰ চাৰিওফালে: হঠাতে যুদ্ধৰ হ"ল"গ্ৰামৰ এটা ফ্লটিলা দেখা গ"ল। মহাকাশযানবোৰ সৰু হ"লেও বৰ ভয়ংকৰ আছিল।
  - আমি এনেকৈয়ে কৰিম! - এলফাৰাই সামৰিক আনন্দত চিঞৰি উঠিল: যোদ্ধাজনে একেলগে, বাৰ্নিচ কৰা নখৰ পৰা গুলী চলাই, পতনৰ ইমপালছৰ সৈতে, পঞ্চাশখন ভাৰ্চুৱেল জাহাজ.. - এতিয়া কিয় এতিয়াও আমাৰ কেইটামান চেক্সটিলিয়ন বাকী আছে আৰু প্ৰত্যেকেই কোনো ভয় নাজানে! কোৱাছাৰ! অৰ্ডাৰ দিয়ক!
  মাৰ্শ্বালে অনুমোদন জনাই মাত দিলে আৰু সকীয়াই দিলে:
  - আপোনাৰ এলফ পাৰ্টনাৰসকলে আপুনি মানুহ বুলি নাজানিলে ভাল! আপুনি কেতিয়াও নাজানে, তেওঁলোকৰ এজন চোৰাংচোৱা, বা কেৱল চেটাৰবক্স হৈ ওলাব পাৰে। আমি ইতিমধ্যে পুনৰুত্পাদনৰ সময়ছোৱাত চকু আৰু কাণৰ আকৃতি সলনি কৰিছো। কাহিনীটোৰ কথা ক"বলৈ গ"লে, শৈশৱৰ পৰাই ৰাছিয়াৰ কিড বেৰেকত বিশেষ প্ৰশিক্ষণ লোৱা অতি কম বয়সীয়া মানুহৰ অভিনয় কৰক। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে এলফৰ বহু ৰীতি-নীতি আৰু নিৰ্দিষ্ট ধাৰণা নাজানে।
  ভ্লাৰাডক ক্ষুন্ন যেন লাগিল:
  - আমাৰ মূল মিত্ৰ এই জাতিটোৰ বিষয়ে কিছু কথা জনা যায়। আমি মোটামুটি বিস্তৃত প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচীৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিলো।
  দিমিত্ৰীয়ে বাধা দিলে:
  - এইটো যথেষ্ট নহ"বও পাৰে! ইয়াৰ উপৰিও নিজৰ আচৰণ সলনি কৰাটো ইমান সহজ নহয়। বিফলতাৰ আশংকা অতি বেছি।
  এলফাৰাই হাঁহি হাঁহি মন্তব্য কৰিলে:
  - আমি যিকোনো ক্ষেত্ৰতে কামটো সম্পূৰ্ণ কৰিম! যিটো কেতিয়াও জন্ম হোৱা নাছিল, জন্ম হোৱা নাছিল আৰু কেতিয়াও জন্ম লোৱা নহ"ব? ৰাছিয়া জয় কৰিবলৈ সক্ষম এজন সেনাপতি!
  মাৰ্শ্বালে স্বচ্ছ বানটো হাতৰ তলুৱাৰ পৰা এৰি দিলে, হঠাতে ফুলি উঠিল, ফাটি গ"ল আৰু ওপৰত এটা ৰসাল নিয়ৰৰ গোলক পৰিল:
  - হাইপাৰকুৱাছাৰ! সৎ কথা! আপুনি কামটো বুজি পাইছে, এতিয়া ইয়াক কাৰ্যকৰী কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰক। মাত্ৰ মূৰ্খ নহ"ব। ৰবট আপোনাৰ লগত যাব। যদিও ৰ"বা! বিদায় হিচাপে আপোনাৰ গোটটোৱে হাইপাৰকাৰেণ্টৰ প্ৰভাৱ অনুভৱ কৰিব লাগিব। যাতে চাৰ্জ শেষ নহয়!
  শক্তিশালী চাইবৰ্গবোৰে বিজুলীৰে আঘাত কৰিলে, বহুৰঙী জালৰ দৰে বাঢ়ি গ"ল। যুঁজি থকা দম্পতীহালৰ শৰীৰবোৰ গোটেইখিনি আলোকিত হৈছিল, আনকি ছালখনো সৰি পৰিছিল, পাচলিবোৰ ওলাই আহিছিল আৰু কংকালৰ কিছু অংশ বেঁকা হৈ পৰিছিল। কিছুমান হাড় ফাটি জুইকুৰাৰ দৰে জ্বলি উঠিল, শিখাটো মৰি গৈছিল আৰু একে সময়তে অতি উজ্জ্বল হৈ স্নায়ুবোৰ জ্বলাই পেলাইছিল। ভ্লাৰাড আৰু এলফাৰাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, কিন্তু চিঞৰবোৰ বন্ধ কৰি ৰাখিলে।
  আনকি ছোৱালীজনীয়ে হাঁহিলে:
  - বাৰু, এইটোৱে মোক অন কৰি দিয়ে! ডজন ল"ৰাৰ লগত গেংবেঙৰ দৰে!
  সন্তুষ্ট হৈ মাৰ্শ্বালে হঠাতে জিৰাফৰ দৰে ডিঙিটো বঢ়াই লক্ষ্যটো ধৰিলে, টাইটানিয়ামতকৈ কেইবা নিযুত গুণ কঠিন জিলিকি থকা দাঁতেৰে ৰবটিক ৰকেটৰ মূৰটো কামোৰ মাৰি পেলালে। গিলি তেওঁ ক"লে।
  - ইয়াৰ পিছত কি কৰিব পাৰিবা? মই নাভাবো যে আপুনি ফটো এখন তুলিব (আপুনি নিজকে মূৰ্খ কৰি তুলিব)!
  ৰবটৰ সৈতে যুৱকজন আৰু ছোৱালীজনী হলঘৰৰ পৰা আঁতৰি গ"ল। কামটো অত্যন্ত স্পষ্ট আছিল, আৰু অস্থায়ী বিষয়া দুজনে মাত্ৰ সেইটো সম্পন্ন কৰিব লাগিছিল। স্পীডবোটত উঠি খৰধৰকৈ কচমোড্ৰমৰ ফালে আগবাঢ়িল।
  এলফাৰাই খিকিন্দালি কৰিলে:
  - যেতিয়া ডিমিট্ৰিয়ে ৰবটটোৰ এটা অংশ দাঁতেৰে কামুৰি পেলালে, মই বাদাম খালোঁ! টকটকে ল'ৰা!
  ভ্লাৰাডে লক্ষ্য কৰিছে:
  - মাৰ্শ্বালে যেন আমাক শব্দতকৈ ইংগিতেৰে বেছি কিবা এটা ক"ব বিচাৰিছিল। বিশেষকৈ ৰবট: ইহঁতে ত্ৰিগুণ ক"ডৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰে, কিন্তু শেষৰ আমেনৰ লগত সাধাৰণতে হাইপাৰপ্লাজমৰ মুক্তিও হয়, যদিও অণুবীক্ষণিক মাত্ৰাত!
  যোদ্ধাজনে ল"ৰাটোৰ নাক দুটা জিভাৰে চেলেকিলে:
  - ভাল কথা যে মঠত ৰবটৰ অনুমতি নাই!
  ভ্লাৰাডে আপত্তি কৰিছিল:
  - নাই, চাইবাৰনেটিক সন্ন্যাসী আছে! আনকি তেওঁলোকৰ হাতত কিবা এটা উগ্ৰপন্থী নেন"-স্পেচ অৰ্ডাৰো আছে!
  কচমোড্ৰমটো যেন শূন্যতাত ওলমি আছিল, পৃষ্ঠৰ পৰা ওখকৈ। কাষবোৰত ক"ৰবাত কঠিন জ্যামিতিক আকৃতিৰ অট্টালিকাবোৰ উৰি আছিল। পাৰ্থিৱ সাম্ৰাজ্যই অত্যধিক আড়ম্বৰ সহ্য কৰা নাছিল, সকলো জুখিছিল, আনকি এনে লাগিছিল যেন অট্টালিকাবোৰ মাৰ্চিং স্তম্ভ। মাত্ৰ এটা অট্টালিকা আছিল ছটা টুয়েৰে-কচ্ছপ হাইব্ৰিডৰ ৰূপত ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত থুপ খাই থকা। আটাইতকৈ ডাঙৰ ব্যক্তিটো গুৰিতে থাকে;উপৰলৈ যোৱাৰ লগে লগে ইয়াৰ আকাৰ কমি যায় আৰু ইয়াৰ উজ্জ্বলতা বৃদ্ধি পায়।
  এলফাৰাই খিকিন্দালি কৰিলে:
  - দেখাত এলফৰ প্ৰতিনিধিত্বমূলক কাৰ্যালয় যেন লাগে! এবিছ-ভেকুৱাম বুফুন!
  কচমোড্ৰমত নিজেই ষ্টাৰশ্বিপবোৰ শৃংখলাবদ্ধ শাৰী পাতি থিয় হৈ আছিল, যেন কোনো শাসকৰ সৈতে শাৰী পাতি আছে। এলফবোৰৰ মাল পৰিবহণটো ফুলিবলৈ আৰম্ভ কৰা গোলাপৰ কলিৰ দৰে আছিল। ধুনীয়া আৰু ৰূপৱতী আছিল, পাহিবোৰৰ পঞ্চাশটা ৰং আৰু ছাঁ আছিল। কঠোৰ পাৰ্থিৱ মানুহৰ দৰে নহয়, এলফবোৰে বিলাসীতা আৰু আড়ম্বৰপূৰ্ণ গ্লেমাৰ, উজ্জ্বল ৰঙৰ প্ৰতি অতি আকৰ্ষিত আছিল।
  এলফাৰায়া আৰু ভ্লাৰাডে ষ্টেণ্ডাৰ্ড পিন্ধিছিল: অতি উজ্জ্বল, ৰাষ্ট্ৰীয় এলফৰ সাজ-পোছাক। চুলিখিনি কুটি ৰং কৰা হৈছিল, কাণত কাণফুলি আছিল। গ্লেমাৰাছ জাতিৰ পুৰুষৰ মাজতো এইটো সাধাৰণ কথা আছিল। ভ্লাৰাডে প্ৰথমবাৰৰ বাবে কাণফুলিৰ ওজন অনুভৱ কৰিলে, তেওঁ বিশাল আৰু ফুলি উঠা যেন অনুভৱ কৰিলে। কেনেবাকৈ আনকি: একেবাৰে মানুহ নহয়। ভিতৰত এলভেন ষ্টাৰশ্বিপখন বাণিজ্যিক মালবাহী জাহাজতকৈ ৰয়েল প্লেজাৰ ইয়টৰ দৰে দেখা গৈছিল। সকলোবোৰ ইমানেই মাৰ্জিত, ৰসাল, বিলাসী, বহুত ফুল আৰু কৃত্ৰিম মূল্যৱান শিলৰ সৈতে। সঁচাকৈয়ে হাইপাৰপ্লাজমা চাইবাৰ ৰিয়েক্টৰত নিৰ্মিত প্ৰতিটো শিল অতুলনীয়ভাৱে আছিল: প্ৰাকৃতিক ৰত্নতকৈও উজ্জ্বল আৰু সুন্দৰ। এলফাৰায়ো এগৰাকী প্ৰকৃত মহিলাৰ দৰে প্ৰশংসাত আছিল।
  - মেগাকুৱাছাৰ! কিমান অনন্য আৰু আচৰিত!
  ভ্লাৰাডে ম্লানভাৱে মন্তব্য কৰিলে:
  - অপ্ৰয়োজনীয় বিলাসীতা আমাৰ ভাল নালাগে। ইয়াৰ উপৰিও এলফবোৰ অত্যধিক আদৰ-সাদৰ কৰা হয় আৰু আমাৰ দৰেই অহৰহ বিষ আৰু তীব্ৰ কঠিনতা অনুভৱ নকৰে - নিষ্ঠুৰ বিশেষ প্ৰশিক্ষণ!
  এলফাৰায়াই জিভাৰে শিলগুটিবোৰ চেলেকি ফুলি উঠিল:
  - কি হাইপাৰ-ইউনিভাৰ্চেল সোৱাদ আৰু সুগন্ধি!
  আৰু ইয়াত এলফবোৰ নিজেই আছে, আধুনিক মানুহৰ লগত বহুত মিল আছে, বিশেষকৈ যেতিয়া আপুনি তেওঁলোকৰ ৰূপৱতী কাণবোৰ দেখা নাপায়, ইডেন বাগিচাৰ ফুলৰ দৰে, ৰসাল চুলিৰ ষ্টাইলৰ, আৰু প্ৰচুৰ পৰিমাণে প্ৰসাধন সামগ্ৰীৰে ৰং কৰা। গতিকে নিয়ম অনুসৰি এলফ, পুৰুষ-মহিলা উভয়ে, সাজ-পোছাক পিন্ধি ভাল পাইছিল। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ সৌন্দৰ্য্যই এক অতিৰিক্ত ৰূপ দিছিল। মহিলাতকৈ প্ৰায় তিনিটা কম পুৰুষ এলফ থাকে আৰু দেখাত ইহঁত দাড়িবিহীন, ফুলি উঠা চুলিৰ ষ্টাইলেৰে ৰং কৰা আৰু পৃথক কৰিব নোৱাৰি। পৃথিৱীৰ মানুহৰ দৰেই এলফকো ডেকা যেন লাগে, কিন্তু তেওঁলোকৰ চকু মানুহ নহয়: সম্পূৰ্ণ শিশুসুলভ, বোকামী আৰু বন্ধুত্বপূৰ্ণ। ভ্লাৰাডে ভাবিছিল যে তেওঁকো ছোৱালীৰ দৰে দেখা গৈছে। মানুহৰ মাজত পুৰুষৰ চুলি চুটিকৈ কাটিছিল আৰু কাপোৰৰ পাৰ্থক্য আছিল। যদিও মুখখন চাই: কেতিয়াবা সঁচাকৈয়ে মাইকী আৰু মতাক পৃথক কৰাটো কঠিন হৈ পৰে। এইটো সঁচা যে মানৱ মহিলাৰ বিপুল সংখ্যকৰ স্তন ডাঙৰ আৰু নিতম্ব বহল। এলফৰ বহুখিনি একেই কথা যদিও সাধাৰণতে ইহঁত পৃথিৱীৰ মানুহতকৈ পাতল আৰু ভংগুৰ। ষ্টাৰশ্বিপৰ কমাণ্ডাৰ আছিল দহ ৰঙৰ চুলিৰ ষ্টাইলৰ ছোৱালী। তাই এটা সতৰ্কবাণী পাইছিল: যে বিশেষ প্ৰশিক্ষণ লোৱা সৈনিকসকল জাহাজত আহি আছে।
  উৰি গৈ তাই এলফাৰায়া আৰু ভ্লাৰাডক চুমা খালে। ডেকাজনে চকু কপালত তুলিলে: দামী সুগন্ধিৰ চহকী মিশ্ৰণৰ গোন্ধটো বৰ প্ৰবল আছিল, আৰু ছোৱালীজনীৰ মুখখন অতি ৰঙীনভাৱে ৰং কৰা হৈছিল;এলফবোৰে শৰীৰত ৰঙীন অংকন কৰি ভাল পাইছিল। কেপ্তেইনৰ সহায়কজনে তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ উৰি গ"ল, তেওঁৰ ফিগাৰৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে, সম্ভৱতঃ এজন পুৰুষ বা কিশোৰী। মুখৰ পিছফালৰ পৰা বহুভুজী, বহুৰঙী বুদবুদৰ ডাৱৰ এটা এৰি দিলে, দুটামান বুদবুদ ডুবাই পেলালে। অৱশ্যে ছিটিকি পৰা নাছিল: ইয়াৰ গোন্ধ আছিল পদিনা আৰু সুখকৰ গোন্ধৰ এক জটিল পৰিসৰ!
  - মই ক্ৰীজলি! দুই তাৰকা বিষয়া!
  ভ্লাৰাডে হাঁহি হাঁহি হাতখন আগবঢ়াই দিলে:
  - Vlarad, অস্থায়ী ভাইচ অফিসার!
  এলফে হাতখন হাতৰ তলুৱাত লৈ তাৰ গ্ৰাইণ্ডলৈকে আগবঢ়াই দিলে!
  - হৃদয়ৰ ওচৰত! - আৰু চিকচিকিয়া হাতখনেৰেও একেই কাম কৰিলে।
  ভ্লাৰাডে জানিছিল যে এলফৰ মাজত যৌনাংগ স্পৰ্শ কৰাটো অপমান বুলি গণ্য কৰা নহয়, ইয়াৰ বিপৰীতে ই সন্মানৰ সৰ্বোচ্চ চিন যেন লাগে, কিন্তু তেওঁ অলপ লাজ পাইছিল, ই কেনেবাকৈ অশ্লীল আৰু কুৎসিত হৈ পৰিছিল।
  ষ্টাৰশ্বিপৰ কেপ্তেইনে উত্তৰ দিলে:
  - মই আষ্টাৰতে! এছ এছ সৈন্যৰ প্ৰতি সন্মানেৰে ভৰা। আমি উৰা মাৰিম ফুৰোছানলৈ, অৰ্থাৎ আমি এটা প্ৰতিকূল জ"ন পাৰ হ"ব লাগিব।
  এলফাৰাই জোৰেৰে উত্তৰ দিলে:
  - বাৰু, অৱশ্যেই আমি পাৰ হৈ যাম! য"ত আমাৰটো নোহোৱা হোৱা নাছিল!
  Astarte শুধৰাইছে:
  - অদৃশ্য হোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই ! এইটো মানুহৰ স্লেংগ!
  ছোৱালীজনীয়ে মৰ্যাদাৰে উত্তৰ দিলে:
  - চুম্বকৰ লগত থাকি চুম্বক নহোৱাটো কঠিন।
  আষ্টাৰ্টে মাত দিলে, নিজকে অলপ বতাহত ওপৰলৈ তুলি ল"লে আৰু নিতম্ব দুটা জোকাৰিলে। তাইৰ বুটজোৰ জিলিকি আছিল।
  - আমি মানুহৰ পৰা সংস্কৃতিত বহুত গ্ৰহণ কৰিছো। মোক চাওক, আন্তঃসাৰ্বজনীন যুদ্ধৰ নায়ক পিটাৰ দ্য হাউইটজাৰৰ ক্ৰম। চাওকচোন সি কিমান ধুনীয়া।
  পিটাৰ হ"ৱিট্জা ৰং আৰু সজ্জাৰ ক্ষেত্ৰত আছিল। এলফবোৰে মানৱ ব্যৱস্থাটো প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল যদিও নিজৰ ধৰণেৰে সজাইছিল। অৱশ্যে তেওঁক যথেষ্ট ভাল দেখা গৈছিল।
  এলফাৰাই চকু টিপিয়াই মন্তব্য কৰিলে:
  - সি মৰমলগা।
  - বাৰটা চক্ৰত তেওঁ নিৰ্ধাৰিত সময়তকৈ দুটা অৰ্ধবছৰ আগতেই সন্মুখলৈ আহিল। তাতে তেওঁ এজন সেনাপতিক বন্দী কৰি বিখ্যাত হৈ উঠিছিল! - মই লক্ষ্য কৰিলোঁ যে আষ্টাৰটে তাইৰ ধড়ৰ সৈতে খেলি আছে। সাধাৰণতে একো ক"ব নোৱাৰি - এজন নায়ক৷ ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজ উৰুৱাই মৰিলে - এজন নায়কৰ মৃত্যু!
  - আৰু জীৱন! - ভ্লাৰাড (ভ্লাদিমিৰ) হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে। - অৱশ্যে যিয়ে জীৱনৰ শলাগ ল"ব নাজানে তেওঁ মৃত্যুৰ সন্মুখীন হ"ব নোৱাৰিব মৰ্যাদাৰে!
  আষ্টাৰটে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - ঠিকেই কৈছে, কিবালচিছ ল'ৰা! মানৱ সাম্ৰাজ্যত তেওঁলোকে আপোনাক সেইটোৱেই কয় নেকি?
  - সঁচাকৈয়ে নহয়! শিশুক কিড চোল্ডাৰ বুলি কোৱা হয়! - ভ্লাৰাডে আপত্তি কৰিলে।
  - মই সেইটো জানো, কিন্তু মই একেবাৰে বেলেগ কিবা এটা বুজাইছোঁ। সাহসী আৰু অধ্যৱসায়ীও! - ছোৱালীজনীয়ে ঘূৰোৱা শেষ কৰিছে। - কিছু মজা কৰোঁ আহক, আমাৰ বহুত খেল আছে, বিশেষকৈ সামূহিক খেল। মই ভাবো তুমি অবিৰত যুদ্ধত ভাগৰি পৰিছা?
  এলফাৰাই মাত দিলে:
  - নৰকলৈ! অহৰহ আঘাত কৰা আৰু হত্যা কৰাটো এটা ৰুটিনত পৰিণত হৈছে। বিশেষকৈ এই কৃষ্ণগহ্বৰৰ ব্যায়ামৰ সময়ত!
  আষ্টাৰটে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - আমি যদি এখন চহৰ বনাওঁ তেন্তে কি হ"ব! বা নহয়, মই আপোনাক পৰৱৰ্তী খেলখনৰ পৰামৰ্শ দিছো। প্ৰতিজন এলফক এটাকৈ গ্ৰহ দিয়া হয়।
  - জৰিমনা!
  - বন্য গ্ৰহ! আপোনাৰ কাম এটা সভ্যতা গঢ়ি তোলা! - ছোৱালীজনীয়ে চকু টিপিয়াই দিলে।
  ভ্লাৰাডে হাত দুখন চৰ মাৰিলে:
  - এক চেকেণ্ডতে! আৰু তাৰ পিছত চুবুৰীয়া পৃথিৱীখনক আক্ৰমণ!
  আষ্টাৰটে মূৰ জোকাৰিলে:
  - নহয়! আমি সেইটো বুজাব বিচৰা নাই! নীতিগতভাৱে আমাক এনেকুৱা কিবা এটাৰ প্ৰয়োজন নাই। যিজনে উচ্চ জীৱন ধাৰণৰ মানদণ্ড লাভ কৰিব তেওঁ জয়ী হ"ব। ইয়াৰ বাবে পইণ্ট প্ৰদান কৰা হ"ব। মূলতঃ আশাকৰোঁ আপোনালোকৰ বাবে সকলো স্পষ্ট হ"ব।
  এলফাৰাই হাঁহি হাঁহি ক"লে:
  - আমি তোমালোক সকলোকে পৰাস্ত কৰিম! বাইদেউ, আমি কেতিয়াৰ পৰা আৰম্ভ কৰিম?
  - আমি ইতিমধ্যে আৰম্ভ কৰিছো! - এলফে চিঞৰি উঠিল।
  - মোৰ একো অনুভৱ নহ"ল কিয়!? - ৰাছিয়াৰ যোদ্ধাজন আচৰিত হ"ল।
  আষ্টাৰ্তেৰ মুখখন ধূৰ্ত হৈ পৰিল:
  - এইটোৱেই আমাৰ ডাঙৰ গোপন কথা! মানুহ আমাৰ জাতিতকৈ সকলো কথাতে শ্ৰেষ্ঠ হ"ব নোৱাৰে। আমাৰো ন"-হাউ থাকিব লাগিব! বিশেষকৈ মোৰ সভ্যতাৰ প্ৰাচীনতাক বিবেচনা কৰিলে!
  ভ্লাৰাডে স্মৰণ কৰি কয়:
  - আৰু মই ভাবো মই জানো, মালবাহী জাহাজত ত্বৰণ মানুহতকৈ লেহেমীয়া। এই কাৰণেই কোনো অনুভূতি নাথাকে।
  ক্ৰিজলীয়ে ক্ষোভিত হৈ ক"লে:
  - আমাৰ হাতত নতুন ৰিয়েক্টৰ এটা স্থাপন কৰা হৈছে, আমি বিক্ৰীৰ বাবে কিনিলোঁ!
  এলফাৰাই কান্দি কান্দিলে:
  - নতুন ৰিয়েক্টৰটো বিক্ৰীৰ বাবে! ইয়াতকৈ হাস্যকৰ আৰু মূৰ্খতা আৰু কি হ"ব পাৰে।
  ক্ৰাইছলীয়ে উত্তৰ দিলে:
  - বজাৰ বিৰোধীত একেবাৰে সকলো কিনিব পাৰি! আপুনি কেৱল নাজানে, আপুনি অপপ্ৰচাৰত বিশ্বাস কৰে, মানৱ চোৰাংচোৱা সেৱাৰ সৰ্বশক্তিমানতাত বিশ্বাস কৰে।
  এলফাৰায়াই মিলাপ্ৰীতিৰে কয় যে:
  - সম্ভৱতঃ কোনো ক্ষতিগ্ৰস্ত ষ্টাৰশ্বিপৰ পৰা ৰাইট অফ?
  - সেইটোৱে! লোভ আৰু মূৰ্খামি দুটা কথাক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰি যদিও প্ৰথমটোৰ অনুপস্থিতি প্ৰায়ে পিছৰটোৰ লগত মিলি যায়! - ক্ৰীজলিয়ে ধেমালি কৰিলে। - গ্লিচ ধৰিব বিচাৰিছা নেকি?
  ভ্লাৰাডে সুধিলে:
  - এইবোৰ ভ্ৰম নেকি?
  - হয়, তেনেকুৱাই, কিন্তু ইমান ৰোমাঞ্চকৰ! সৰলভাৱে আচৰিত! - আষ্টাৰটে গাল দুখন ফুলাই দিলে, অশ্লীল কামুক অংকনেৰে, দুটা তৰমুজৰ দৰে।
  - গ্লিচৰ অপব্যৱহাৰ নকৰিব! ভৰপূৰ হৈ পৰিছে! - ভ্লাৰাডে আঙুলিটো জোকাৰিলে (তেওঁ পঢ়িলে যে এলফবোৰে এনে ইংগিত ভাল পায়)।
  - চেষ্টা কৰি চাওক লগে লগে বুজিব যে ইয়াতকৈ ভাল একোৱেই নহয়! যৌনতাৰ বাহিৰে! - ক্ৰীজলিয়ে মুখখন মেলি আমন্ত্ৰণ জনাই নিজৰ দীঘল, দ্বিখণ্ডিত গোলাপী জিভাখন লৰচৰ কৰিলে।
  এলফাৰায়াই ক্ৰীজলীক কোমলভাৱে চুমা খালে:
  - বাৰু, তোমাৰ লগত মোৰ আপত্তি নাই!
  - নাই, মই ভ্লাৰাডৰ লগত প্ৰেম বিচাৰো।
  ডেকা যোদ্ধাজনে খঙেৰে মুখখন কুটিলে:
  - ইউনিপোলাৰ যৌনতা এটা বিকৃতি!
  ক্ৰিজলিয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - মানুহৰ লগত এনেকুৱাই! বা মানুহৰ লগত থাকি নিজৰ জাতিটো পাহৰি গ"ল। এইটো আমাৰ বাবে একেবাৰে স্বাভাৱিক। ইয়াৰ বিপৰীতে: মাইকী মানুহক পটাবলৈ কঠিন নহয়, কিন্তু পুৰুষক প্ৰচাৰ কৰিবলৈ (পুৰুষ সংখ্যালঘু), এইটো হাইপাৰ-চিক!
  ভ্লাৰাডে আপত্তি কৰিছিল:
  - মতা আৰু মাইকী মানুহৰ মাজত প্ৰেম স্বাভাৱিক, কিয়নো ইয়াৰ পৰা সন্তান জন্ম হয়! প্ৰকৃতিয়ে নিৰ্দেশ দিয়ে যে প্ৰেমৰ সংগী বিপৰীত লিংগৰ হ"ব লাগিব!
  ক্ৰিজলীয়ে সজাগতা প্ৰদৰ্শন কৰি এটা আকৰ্ষণীয় উদাহৰণ দিলে:
  - প্ৰাচীন কালত মানুহ সম্পূৰ্ণ বেলেগ আছিল। তেওঁলোকৰ বিবাহৰ প্ৰতিষ্ঠান আছিল, যেতিয়া এগৰাকী নাৰীক মাত্ৰ এজন পুৰুষক প্ৰেম কৰিবলৈ বাধ্য কৰা হৈছিল, আৰু এজন পুৰুষে এগৰাকী নাৰীক প্ৰেম কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। এই মূৰ্খ আইন উলংঘা কৰাসকলে মৃত্যুদণ্ডৰ সন্মুখীন হ"বলগীয়া হৈছিল। আপুনি প্ৰাচীন মানুহৰ ইতিহাস অধ্যয়ন কৰিলে!
  ভ্লাৰাডে অনিচ্ছা সত্ত্বেও মান্তি হ"ল:
  - হয়, সেইটো আছিল মূৰ্খামি! পুৰুষসকলে বাছি লোৱা আৰু তুলনা কৰাৰ সুযোগৰ পৰা বঞ্চিত হৈছিল, মহিলাসকলে একাগ্ৰতাৰ পৰা আঁতৰি আহিছিল! কিন্তু এতিয়া ইয়াৰ বিপৰীতে সঘনাই সংগী সলনি হোৱাটো এটা সন্মান - সকলো মানুহ এটা পৰিয়াল: প্ৰতিগৰাকী মহিলাই এগৰাকী পত্নী, প্ৰতিজন পুৰুষেই এজন স্বামী!
  - অৰ্থাৎ আমি এলফসকলে লাখ লাখ বছৰৰ আগতে যিটোলৈ আহিছিলো। - ক্ৰীজলি আনন্দিত হৈ পৰিল। - মই ভাবো যুদ্ধৰ পিছত মানুহে উভয়লিংগতাক অধিক বুদ্ধিমানৰূপে চাবলৈ আৰম্ভ কৰিব!
  এলফাৰাই এলফটোৰ কান্ধত থপৰিয়াই দিলে:
  - আৰু জানেনে, মইও বাইচেক্সৰ বিৰোধী নহয়!
  আষ্টাৰটে হাঁহি হাঁহি (প্ৰতিটো দাঁতৰ নিজস্ব অনন্য ছাঁ আছিল) ক"লে:
  - তোমাৰ ইচ্ছামতে! খেল বিচাৰে নেকি, যৌনতা বিচাৰেনে, এতিয়া জীৱনত বহুত বেছি মজা পাব। বাইদেউ, আপুনি হাইপাৰকাৰেণ্ট শ্বক চেষ্টা কৰিছেনে?
  - হয়! - যুৱকজন আৰু ছোৱালীজনীয়ে একেলগে উত্তৰ দিলে।
  - আৰু কেনেকৈ?
  এলফাৰাই ধেমালিতে ক"লে:
  - যৌনতাৰ দৰে কেৱল অৰ্গাজমহে বেলেগ ঠাইত ওলাই আহে!
  এলফবোৰে হাঁহিলে, মুখবোৰ হাঁহিৰে পোহৰাই তুলিলে। ক্ৰিজলিয়ে হাত দুখন জোকাৰিলে আৰু প্ৰতিখন হাতত পিৰামিড আৰু এষ্টাৰৰ সংকৰ আকৃতিৰ আইচক্ৰীমৰ বেগ এটা আছিল:
  - অনুগ্ৰহ কৰি, এটা প্ৰাকৃতিক সামগ্ৰী!
  ভ্লাৰাডে সুধিলে:
  - এইটো কি?
  - ইৰোফিৰো, এক প্ৰকাৰৰ আইচক্ৰীম!
  ডেকাজনে সাৱধানে জিভাৰে চুই মিঠা আৰু একে সময়তে টেঙা গুড়ি অনুভৱ কৰিলে। এলফাৰাই মৰমেৰে তাইৰ শ্বেয়াৰটো চেলেকিলে:
  - আৰু কি, বৰ মনোমোহা! আৰু অতুলনীয়! সৰলভাৱে আচৰিত! যিকোনো বস্তু খাম!
  ভ্লাৰাডে সুধিলে:
  - আৰু এইটো চাগে মহাকৰ্ষণীয় গাখীৰৰ পৰা।
  ক্ৰিজলিয়ে সহজ-সৰলজনৰ অধীনত খেলাৰ সিদ্ধান্ত লয়:
  - কি গাখীৰ! কি হৈছে!
  এলফাৰাই আঙুলি জোকাৰিলে:
  - মূৰ্খৰ দৰে কাম কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই! গাখীৰ কি নাজানে যেন বহু জীৱ-জন্তুৰ পৰা পোৱা যায়, লগতে কোৱাছাৰ ৰশ্মিৰ পৰাও পোৱা যায়!
  ক্ৰিজলিয়ে গুণগুণাই উঠিল:
  - কিন্তু মই নাজানো! মই সৰু ল'ৰা। আইচক্ৰীম খালে ভাল, ই এক অতি সন্মানজনক ট্ৰিট।
  ভ্লাৰাডে আগতে কেতিয়াও আইচক্ৰীম খোৱা নাছিল, ভোজত আইচক্ৰীম চেষ্টা কৰাৰ সুযোগ নাছিল, আৰু সেয়েহে উৎসাহ দেখুৱাইছিল। বাচনটো বহুৰঙী আৰু বহুস্তৰীয় আছিল, ভিতৰত জামু আৰু ভেঁকুৰ আছিল। এলফাৰায়েও আনন্দৰে খাইছিল, কিন্তু তথাপিও আড্ডা মাৰি থাকিল:
  - আপুনি জানিব বিচাৰেনে যে মানুহবোৰ যোগাযোগৰ ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট আকৰ্ষণীয় জীৱ, কিন্তু বিৰক্তিকৰ। সকলো ধৰণৰ শোষণৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয়। যুদ্ধৰ কথা ক"বলৈ ভাল পায় যদিও আত্মাই আন কিবা এটা দাবী কৰে।
  আষ্টাৰটে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - ব্যৱসায় কেনেকুৱা হ"ব! ইয়াৰ উপৰিও ই এটা আকৰ্ষণীয় কাৰ্য্যকলাপ, আপুনি পিছপৰা পৃথিৱীকে ধৰি বিভিন্ন জগতত উৰা মাৰে৷ জানেনে, বহু আদিবাসীয়ে আমাক দেৱতা বুলি লৈ নিজৰ ধন-সম্পত্তি বলিদান হিচাপে দিয়ে। সাধাৰণতে মানুহে আমাক এলফকো লগ পাইছিল। ইমান দূৰৈৰ নহয় সেই সময়ত যেতিয়া মানৱতাই শিলৰ কুঠাৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু জুইৰ পোহৰৰ আগত প্ৰণাম কৰি পৰিছিল। আৰু কেৱল আমিয়েই নহয়, আন দুটামান জাতিয়ে পৃথিৱীখন ভ্ৰমণ কৰিছিল।
  এলফাৰাই নখ এটা চেলেকি সুধিলে:
  - আপুনি ক'ব বিচাৰেনে যে ইয়াৰ পৰাই বহু ধৰ্ম আহে?
  - কিয় নহয়! আৰু লগতে সাধুকথা! মানৱতা অতি ভাগ্যৱান যে দুৰিজ জাতি আমাৰ হাতত পৰাস্ত হ"ল। নহ"লে মানৱ জাতিটো তীব্ৰ দাসত্বত পৰিব। যিখন দেশত মানুহে ইজিপ্ত বুলি কয়, সেইখন দেশত ডুৰিগসকলে ডাঙৰ ডাঙৰ পিৰামিড নিৰ্মাণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল।
  - সেইবোৰ আছিল নেকি? - যোদ্ধাজনী সঁচাকৈয়ে আচৰিত হ"ল, তাইৰ আইচক্ৰীম খাই প্ৰায় শ্বাসৰুদ্ধ হৈ পৰিল।
  - হয়, ইমান ভয়ংকৰ জন্তুৰ মূৰৰ সৈতে! - ছোৱালীজনীয়ে হাঁহি এটা মাৰিলে। - অৱশ্যে কি কথা কৈছোঁ! এলফবোৰে মানুহক ৰক্ষা কৰিলে, মহাকাশ যুদ্ধ হৈছিল, আনকি সৌৰজগততো গ্ৰহটো উৰুৱাই দিয়া হৈছিল।
  - মানুহে ফেইটন বুলি কোৱা গ্ৰহটো। - এলফাৰয়াৰ কথা মনত পেলাই দিলে।
  - শুদ্ধ! তুমি ভাবিছা! সাধাৰণতে মানুহৰ অহংকাৰ আৰু কৃতজ্ঞতাৰ অভাৱ। আমি এলফবোৰে মানুহক আমাৰ সৰু ভাই হিচাপে ভাল পাইছিলোঁ, বিশেষকৈ তেওঁলোকৰ মহিলা আৰু সন্তানক। দাড়ি থকা পুৰুষ: আমাৰ বেছিভাগকে স্থূল অনুভৱ কৰাইছিল!
  ক্ৰাইছলীয়ে এই কথাত একমত নাছিল:
  - ৰাণী মাফগো, নিজকে লৈ গ"ল গোটেই ডজন দাড়ি থকা প্ৰেমিক।
  - অশ্লীল কথা নকবা! - আষ্টাৰটে বাধা দিলে।
  - এইটো এটা ঐতিহাসিক তথ্য! - এলফটো বতাহত উঠি গ"ল।
  - এতিয়াও অশ্লীল! "কেপ্তেইনে আনকি ক্ষোভত তাইৰ ডিঙিটো আধা মিটাৰ দীঘল কৰি দিলে।
  - বাৰু, এতিয়াও কিয় এনেকুৱা মহিলা আছে যিয়ে ভাল পায়, উদাহৰণস্বৰূপে, গবলিন, অৰ্ক আৰু শীতল জীৱ। হয়, কেৱল মহিলাই নহয়, পুৰুষো! ইয়াৰ উপৰিও মাফগোৱে পুৰুষ দাসক চোৱা-চিতা কৰিছিল, যাৰ বাবে মানুহক দাড়ি দীঘল কৰিবলৈ বাধ্য কৰা হৈছিল। আনকি মানুহবোৰৰ এজনে যাদুৰ দ্বাৰা তেওঁৰ জীৱন তিনিশ বছৰ বৃদ্ধি কৰিছিল আৰু তেওঁৰ দাড়ি ডাইনোছৰৰ ঠেংৰ সমান দীঘল হৈছিল।
  এলফাৰাই হাঁহিলে:
  - ধেমেলীয়া কথা!
  ভ্লাৰাডে আড়ম্বৰপূৰ্ণভাৱে ক"লে:
  - দাড়িৰ মহিমা আৰু সন্মান, কিন্তু মেকুৰীটোৰো গোঁফ আছে! কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা কেৱল এলফৰ আত্মাৰ বিস্তৃতিৰ কথাহে কোৱা হৈছে!
  যুৱকজনে আইচক্ৰীমৰ অংশটো শেষ কৰি সুধিলে:
  - কিন্তু কিহৰ পৰা গঠিত, যদি স্বাভাৱিক!
  আষ্টাৰটে (তাইৰ ডিঙিটো স্বাভাৱিক আকাৰলৈ ঘূৰি আহিল) উত্তৰ দিলে:
  - এইটো এটা গ্ৰহাণু মাছৰুমৰ খোলা।
  - কি?
  - গ্ৰহাণুৰ ওপৰত বাস কৰা ভেঁকুৰ আৰু খোলাৰ মিশ্ৰণ! আনকি উৰাজাহাজ চলাব পৰাকৈও সক্ষম, আপুনি এই কথাত একমত হ"ব যে ই কেৱল ছিক! - আনকি ছোৱালীজনীয়ে আনন্দত জপিয়াই পৰিল। - এনেকুৱা কিবা কল্পনা কৰিব পাৰিবানে!
  - বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত বিভিন্ন জীৱ আছে ! আচৰিত কথা যে ইয়াৰ সোৱাদ ইমান ভাল। - ভ্লাৰাডে আকৌ লাখুটিডাল চেলেকিলে।
  এলফাৰাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - ইমান টেঙা গোন্ধ কিয়!
  আষ্টাৰটে উত্তৰ দিলে:
  - কাৰণ ই কেৱল ভেঁকুৰৰ খোলা নহয়, ইয়াৰ পলু। ইয়াক বিশেষভাৱে খনিজ পদাৰ্থৰে ভিজাই দিয়া হয়। অতি সোনকালে আপুনি অনুভৱ কৰিব।
  - কেনেকৈ? - ভ্লাৰাডে সুধিলে।
  - যিহেতু এইটো আপোনাৰ প্ৰথমবাৰৰ বাবে, গতিকে মতিভ্ৰম আৰম্ভ হ"ব। ভয় নকৰিব, সিহঁত সুখদায়ক হ"ব: হুলস্থুল আৰম্ভ কৰিবলৈ: চকীবোৰত বহিব।
  ভ্লাৰাডৰ বাবে (ভ্লাদিমিৰ) চকুৰ সন্মুখত সকলো ম্লান হ"বলৈ ধৰিলে। সি খৰখেদাকৈ শুই পৰিল, আৰু ক্ষন্তেক পিছতে সি এটা দুঃস্বপ্নত ডুব গ"ল।
  ভ্লাদিমিৰৰ ভৰি দুখন তীব্ৰ ঠাণ্ডা আৰু কঁপি কঁপি উঠিল। তেওঁ দেখিলে হিমৰে আবৃত কুটিল কুটিল গছ। আৰু নিজকে বাহিৰৰ পৰা অহাৰ দৰে। সি নিজকে ফাঁচীকাঠত ওলমি থকা দেখিলে, ফান্দ এটাত শ্বাসৰুদ্ধ হৈ আছে। এটা ভয়ংকৰ ফান্দে ল"ৰাটোৰ ডিঙি চেপি ধৰিলে, ইয়াৰ ফলত বহুত কষ্টৰ সৃষ্টি হ"ল৷ আটাইতকৈ বেয়া কথাটো আছিল শৰীৰৰ অসহায়তা আৰু ভয়ংকৰ দুৰ্বলতা। সি লৰচৰও কৰিব নোৱাৰিলে, যেন সি মৰি গৈছে। আঙুলিটোও লৰচৰ কৰাৰ উপায় নাছিল। যুৱকজনে লৰচৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু শৰীৰে মানি নল"লে। মোৰ শক্তিহীনতাৰ বাবেই সঁচাকৈয়ে ভয়ংকৰ হৈ পৰিল। ভ্লাদিমিৰে কেতিয়াও শুই নাছিল, তেওঁ সপোন বা ভ্ৰম কি নাজানিছিল আৰু কেৱল স্তম্ভিত হৈ পৰিছিল।
  তেতিয়া তেওঁ দেখিলে এখন গাঁও, এটা সাধাৰণ গীৰ্জা, সময়ৰ লগে লগে ম্লান হৈ পৰিছে। পুৰণি ইণ্টাৰনেট ক্ৰনিকলৰ পৰা পুৰণি ঘৰৰ দৰে দেখা বাসস্থান। বগা মূৰৰ খালী ভৰিৰ ল"ৰা-ছোৱালীয়ে চোতালবোৰত দৌৰি ফুৰিছিল। আধুনিক মানদণ্ডত লাহে লাহে দৌৰিছিল, আপাত দৃষ্টিত কিবা এটা খেলিছিল। ছোৱালীবোৰে এখন ভৰিৰে জপিয়াই পৰিল, ল"ৰাবোৰে লাঠিৰে যুঁজিলে আৰু মেচিনগানৰ পৰা যেন গুলী মাৰিলে। ফটা কাপোৰৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে গাঁওখন দুখীয়া, আপাত দৃষ্টিত সামূহিক খেতিৰ সময়ৰ পৰা: বিংশ শতিকাৰ মাজভাগৰ পৰা। তেওঁ কিয় এই সিদ্ধান্ত লৈছিল: ল"ৰা-ছোৱালীবোৰৰ মাজত কোনো কৃষ্ণাংগ নাছিল, এইটো স্পষ্টভাৱে আমেৰিকা নহয়, অৰ্থডক্স গীৰ্জা নহয়। আৰু এনে লাগে যেন দুজনমান ল"ৰাই নিজৰ খোলা খোলা বুড"নভকাছত তৰা ম্লান হৈ পৰিছে। ল"ৰা-ছোৱালী বহুত আছে যদিও প্ৰাপ্তবয়স্ক লোকৰ চকুত প্ৰায় নাই। এই অদ্ভুত...
  তেতিয়া ভ্লাদিমিৰে ইঞ্জিনৰ গৰ্জন শুনিলে আৰু দূৰৈত ধূলিৰ স্তম্ভবোৰ দেখা গ"ল। ল"ৰাবোৰে গুৰুত্ব নিদিলে, আনকি ছোৱালীবোৰো যেন সুখী হৈ পৰিল। হঠাতে ট্ৰাক আৰু সাজসজ্জিত কৰ্মী কঢ়িয়াই নিয়া গাড়ীৰ স্তম্ভ এটা দেখা গ"ল, আগলৈ ডজন ডজন মটৰ চাইকেল আৰোহী। কিছুমান ধূসৰ-সেউজীয়া, গধুৰ হেলমেট পিন্ধা। বিষৰ মাজতো ভ্লাদিমিৰে ভাবিছিল যে এনে হেলমেট পিন্ধাটো ভাল ধাৰণা নহয়। কাৰণ ই প্ৰটিন মাংসত মানুহৰ মূৰ আৰু তুলনামূলকভাৱে দুৰ্বল ডিঙি ভাগৰুৱা কৰে, অৰ্থাৎ ই গুলী চলোৱাৰ লক্ষ্য হ্ৰাস কৰে। কাৰণ, ডিঙিটো টান হ"লে আৰু মূৰটো বিষ হ"লে লক্ষ্য কৰাটো কঠিন৷ গৰমৰ দিনত যুঁজ দিয়াটো আৰু অধিক কঠিন;ঘামে আক্ষৰিক অৰ্থত চকু তিয়াই পেলায়। সঁচা, ইতিমধ্যে শৰৎ, হালধীয়া পাত আৰু লেতেৰা ডোখৰবোৰ দেখা গৈছে৷ দেখাত এতিয়াও বৰ ঠাণ্ডা হোৱা নাই, ল"ৰা-ছোৱালীবোৰৰ সাজ-পোছাক লঘু, অতি চেপেটা আৰু পাতল।
  স্তম্ভটোৱে গাড়ীখন ওচৰ চাপি আহিল, ল"ৰাকেইটা দৌৰি গৈ সৈনিকসকলৰ ওচৰ পালেগৈ। মুখৰ ওপৰেৰে আঙুলিবোৰ লৰচৰ কৰিবলৈ ধৰিলে, যেন ফুঁৱা এটা মাৰিছে।
  ভ্লাদিমিৰে অভিশাপ দিলে:
  - এইবোৰ টমবয়! ধূমপান কৰিবলৈ মন যায়! কিন্তু চিগাৰেট বিষাক্ত, বিশেষকৈ শিশুৰ শৰীৰৰ বাবে।
  সৈন্যসকলে হাঁহিবলৈ আৰম্ভ কৰে, ওঁঠ দুটা টানি যায়, কিন্তু চকু দুটা ঠাণ্ডা আৰু কঠিন। তেওঁলোকৰ প্ৰতীক দুটা বিজুলী, আৰু স্বস্তিকা থকা ৰঙা পতাকা।
  - এইটোৱেই হৈছে এছ এছ! নিৰ্বাচিত সৈন্য। ভ্লাদিমিৰৰ আত্মাত ভয় সোমাই আহিল, নিজৰ বাবে নহয়, অৱশ্যে। এছ এছৰ মাত্ৰ বেয়া সুনাম আছিল। কিন্তু অপপ্ৰচাৰৰ কু-সংস্কাৰৰ বিপৰীতে এছ এছ ইউনিটৰ অধিকাংশই আছিল কেৱল নাজী সেনাৰ প্ৰহৰী। নিৰ্বাচিত সৈন্য, শ্ৰেষ্ঠ সৈনিক। তেওঁলোকৰ বহুতেই সম্ভ্ৰান্ত আচৰণ কৰিছিল, সাহসেৰে যুঁজিছিল আৰু সন্মান লাভ কৰিছিল। কিন্তু বিশেষ শাস্তিমূলক ইউনিট আছিল যিয়ে কাকো ৰেহাই নিদিলে! অৱশ্যে পাতল শ্যামলা ল"ৰা-ছোৱালীবোৰে আক্ৰমণাত্মকতাক উচটনি নিদিব বুলি আশা আছিল। কাৰণ, এছ এছ পুৰুষসকলে শ্যামলা চুলি আৰু নীলা চকু ভাল পায়।
  কিন্তু তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগীত ভাল নোপোৱা কিবা এটা আছে। হয়তো পক্ষপাতীসকলে গৰুবোৰক পোহৰ দিলে...
  - Foeer! - আদেশটো অনুসৰণ কৰে। এছ এছৰ মানুহবোৰে লগে লগে তেওঁলোকৰ মেচিনগানবোৰ কাঢ়ি লৈ গ"ল, ইমান চুটি আৰু দ্ৰুত গুলীচালনা। শাৰীবোৰে ল"ৰা-ছোৱালীবোৰক আবৰি ৰাখে। গুলীবোৰে শৰীৰৰ ঠিক মাজেৰে বিন্ধি ভিতৰৰ অংশবোৰ ফালি পেলায়। ল"ৰা-ছোৱালীবোৰ পলাই যায়, লেতেৰা গোৰোহা দুটা জিলিকি উঠে। ধূলিময় পথটো মৃতদেহেৰে ভৰি আছে, অসংখ্য ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ তেজৰ সোঁত বৈ গৈছে। পেট ফালি ছোৱালীজনীয়ে সৰু সৰু বাহু দুটা মেলি হৃদয় বিদাৰক চিঞৰি উঠিল। এজন ল"ৰাৰ ভৰিখন ভাঙি গৈছিল যদিও প্ৰকৃত মানুহৰ দৰে সিও নিজৰ হুমুনিয়াহবোৰ আঁতৰাই ৰাখি হাঁহি হাঁহি আঁতৰি গ"ল।
  ফেচিষ্টসকলে অৱশ্যে একেবাৰেই লাজ কৰা নাছিল। হৃদয়বোৰে কোনো কৰুণা নাজানিছিল! ল"ৰা-ছোৱালীকেইটাক খেদিবলৈ লৰালৰিকৈ গ"ল। খিৰিকীত গুলী চলালে, এছ এছৰ লোকে ঘৰবোৰত বিশেষ জ্বলন্ত বোমা নিক্ষেপ কৰিলে।
  আহত শিশুসকলক বুটৰ তলত ভৰিৰে মোহাৰি বেয়নেটেৰে শেষ কৰা হৈছিল। সাজসজ্জিত কৰ্মীবাহী জাহাজখনত এটা ফ্লেমথ্ৰ"ৱাৰ সংলগ্ন কৰা হৈছিল। জুইৰ শিখাই ঘৰবোৰত খুন্দা মাৰিলে, বেৰ ভাঙি পেলালে, গছ জ্বলি উঠিল, পকা আপেল ফাটি গ"ল।
  ভ্লাদিমিৰে গাঁওখন ৰক্ষা কৰিব বিচাৰিছিল, কিন্তু লৰচৰ কৰিব নোৱাৰিলে। শৰীৰটো যেন বৰফৰ দৰে টাইটানিয়ামৰ শিকলিত।
  - অবিশ্বাস্য নিষ্ঠুৰতা!
  অৱশ্যে যদি মনত পৰে তেওঁলোকে যি নিৰ্দয় যুদ্ধ চলাই আছে। কাৰণ, যেতিয়া তেওঁলোকে শত্ৰুৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত সোমাই যায়, তেতিয়া তেওঁলোকে সকলো ধ্বংস কৰে। কাৰণ আধুনিক যুদ্ধত সাধাৰণ নাগৰিক নাথাকে। ইয়াতো ফেচিষ্টসকলে যুক্তি দিছে- আজি ল"ৰা, কাইলৈ পক্ষপাতী। আৰু মহাদেশপ্ৰেম যুদ্ধৰ সময়ত শিশু বীৰসকলে নাজীসকলৰ বাবে বহুত অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰিছিল। অৱশ্যে ইয়াৰ দ্বাৰা নাজী ধৰ্মান্ধসকলক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা নহয়! কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ বাবে নিৰ্দয় হৈ থকা সৰু সৰু হাত দুখনেৰে আপোনাৰ ওচৰলৈ হাত আগবঢ়াই দিয়া ল"ৰা-ছোৱালীক কেৱল লেতেৰাহে হাত তুলিব পাৰে। তদুপৰি হত্যা কৰা প্ৰতিটো শিশুৰ বাবে: দহজন প্ৰতিশোধ লোৱা লোক থাকে আৰু যুদ্ধখন সঁচাকৈয়ে দেশজোৰা হৈ পৰে।
  গাঁওখনত জুই জ্বলি আছে, নাজীয়ে মহিলাগৰাকীক ধৰি কাপোৰ ফালি ধৰ্ষণ কৰিবলৈ ধৰিলে। এটা দানৱীয় আতংক চলি আছে, বন্দী ল"ৰাটোৰ পেটটো কাটি পেলোৱা হ"ল, আৰু অন্ত্ৰবোৰ বেয়নেটত মেৰিয়াই ল"বলৈ ধৰিলে। শিশুটিৰ শ্বাসৰুদ্ধ হৈ আছিল, সি আৰু চিঞৰিবও পৰা নাছিল। প্ৰায় পাঁচ বছৰীয়া ছোৱালী এজনী আধা ফালি পৰিল। কেঁচুৱাক জুইত পেলাই দিয়া হৈছিল বা বেয়নেটত ঠেলি দিয়া হৈছিল।
  ক্ৰুচ লৈ এজন পুৰোহিতে নাজীক লগ কৰিবলৈ দৌৰি ওলাই আহিল। এছ এছৰ লোকসকলে তেওঁৰ মুখত ৰাইফলৰ গুটিৰে আঘাত কৰি ক্ৰুচটো কাঢ়ি লৈ পুৰোহিতজনৰ বাহুত ধৰি দাড়িত জুই লগাই দিলে। একে সময়তে ডাঙৰ মানুহবোৰে কাল্ট মন্ত্ৰীৰ হাত দুখন পেচালে। ক্ৰুচটো জুইত গৰম কৰি পুৰোহিতৰ বুকুত লগালে। কথাবোৰ বুজি পোৱাটো অসম্ভৱ আছিল যদিও আপাত দৃষ্টিত এইবোৰ আছিল পুৰোহিতৰ অভিশাপ। অৱশেষত বেদনাৰ জোকাৰণিৰ পৰা পুৰোহিতজনৰ চেতনা হেৰুৱাই জুইত পেলাই দিয়া হ"ল। একে সময়তে ইউনিফৰ্ম পিন্ধা চেডিষ্টসকলে ছোৱালীজনীৰ ভৰিৰ আঙুলি কাটি পেলালে। আন জল্লাদসকলে এতিয়াও জীয়াই থকা ল"ৰাবোৰৰ কাণ কাটি পেলালে। সকলোবোৰ ভয়ংকৰ যেন লাগিছিল, যেন কোনো মানসিক ৰোগী পৰিচালকৰ চিনেমাত।
  ভ্লাদিমিৰে লৰচৰ কৰিলে আৰু তথাপিও লুপৰ পৰা জপিয়াই যাব নোৱাৰিলে।
  . অধ্যায় নং ১৭
  মিৰাবেলা আৰু ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই উৰি আছিল, তেওঁলোকৰ গতি পোহৰৰ গতিতকৈ বহুগুণ বেছি আছিল। অদ্ভুত নক্ষত্ৰমণ্ডলত তৰাৰ ঢেৰ, হাইৰ"গ্লিফৰ আকৃতিৰ জটিল ৰচনা। এনে লাগিছিল যেন তাৰকাসকলে কিবা এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিব বিচাৰিছে, বা হয়তো শুভকামনা জনাইছে। কিছুমান লুমিনেৰীয়ে মাজে মাজে চকু টিপিয়াইছিল আৰু ডাবল বা ট্ৰিপল তৰাবোৰে ৰং আৰু বিকিৰণৰ এক অনন্য পুষ্পপুঞ্জৰ সৃষ্টি কৰিছিল, যিটোৱে চকুক ভাল পাইছিল। ছোৱালীবোৰৰ গতি আৰু বাঢ়িল, তৰাবোৰ অন্ধ বৰষুণৰ টোপালৰ দৰে টিপটিপিয়া হৈ পৰিল। আগলৈ এটা জিলিকনি দেখা গ"ল, যেন ভেকুৱাম এটা জ্বলি আছে। মিৰাবেলাই জানিছিল যে এইটো পোহৰৰ বিচ্যুতিৰ প্ৰভাৱ, যেতিয়া কোনো বস্তুগত বস্তুৱে নমাই দিয়া ফ"টনবোৰ জমা হয় আৰু সন্মুখৰ সকলো বস্তুৱেই ক্ৰোধিতভাৱে জ্বলি উঠিবলৈ ধৰিলে। মিৰাবেলাৰ চকুৱে এবাৰতে শ শ ৰেঞ্জ দেখিলে! এজন সাধাৰণ ব্যক্তিৰ বাবে কল্পনা কৰাটো অসম্ভৱ যে সেই ঠাইখন আৰু দৃশ্যটো কিমান আচৰিত আছিল: তাত বহু লাখ লাখ ভিন্ন ছাঁ আছিল, ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত স্তৰিত আৰু মিহলি হৈ আছিল!
  ছোৱালীজনীয়ে এই কথা চাই দাৰ্শনিকভাৱে ক"লে:
  - আপুনি কি ভাবে কমৰেড হাইপাৰমাৰ্শ্বাল, এনে সৌন্দৰ্য্য বিৱৰ্তনৰ দ্বাৰা উদ্ভৱ হ"ব পাৰিলেহেঁতেন, নহ"লে ইয়াক পৰম আত্মাৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা হ"লহেঁতেন!
  হাইপাৰমাৰ্শ্বাল ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই স্ফটিকীয় মাতেৰে উত্তৰ দিলে:
  - সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ বুলি ক'লে নেকি?
  - সেইটোৱে! - মিৰাবেলে উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - আগৰ দিনত বিভিন্ন ধৰণৰ বিশ্বাস আছিল। তেতিয়া সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা বা আনকি সৃষ্টিকৰ্তাসকলৰ ওপৰত বিশ্বাসৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল। যদিও উদাহৰণস্বৰূপে প্ৰাচীন গ্ৰীকসকলৰ ধাৰণা আছিল যে সকলোবোৰ নিজেই বিশৃংখলতাৰ পৰা গঠিত। সাধাৰণতে মই আপোনালোকক ক"ব লাগিব যে ইহুদীসকলে একেশ্বৰবাদ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল বুলি ভুল ধাৰণা। অদ্ভুতভাৱে এজন সৃষ্টিকৰ্তাৰ প্ৰথম উল্লেখ আফ্ৰিকান জনগোষ্ঠীৰ মাজত পোৱা যায়। বিশেষকৈ নিত্ৰৰ প্ৰাচীন সাম্ৰাজ্য।
  - হাইপাৰব"ৰিয়াত নহয় নেকি? ৰাছিয়ানসকলৰ উৎপত্তি যি মহান আৰু অতি প্ৰাচীন সাম্ৰাজ্য? - পখিলাৰ দৰে উৰি ফুৰা তৰাৰ নক্ষত্ৰমণ্ডলটো মিৰাবেলাই হাতৰ তলুৱাৰে ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  - নহয়! হাইপাৰব"ৰিয়ানসকলে বিশৃংখলতাৰ বিৱৰ্তনত বিশ্বাস কৰিছিল! - ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই কঠোৰভাৱে ক"লে।
  মিৰাবেলাই এই কথাত একমত নহয়:
  - কেইবাটাও ভিন্ন বিশ্বাস আছিল। মানৱ ইতিহাসৰ প্ৰথম একেশ্বৰবাদকে ধৰি। অৰ্থাৎ বিশ্বাস: যে এজন ব্যক্তিগত ঈশ্বৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন সৃষ্টি কৰিছিল!
  কোমল জল্লাদজনে বতাহ মাৰিলে, যাৰ ফলত তৰাৰ মালাবোৰৰ মাজত সামান্য ঘূৰ্ণীবতাহৰ সৃষ্টি হ"ল (বিচ্যুতি আৰু মহাকাশৰ বিকৃতিৰ প্ৰভাৱ) ৷
  - সেই ধৰণে নিশ্চয় নহয়! একেশ্বৰবাদীসকল আছিল মাত্ৰ এটা সৰু পন্থা। নিত্ৰ সাম্ৰাজ্যত এইটোৱেই আছিল প্ৰধান শিক্ষা।
  - কিন্তু তাত তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিছিল: যে মূল ঈশ্বৰে আন দেৱতাক সৃষ্টি কৰিছিল।
  ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই মিৰাবেলৰ গালত আঙুলিৰে চুমা খালে:
  - পিছত আহিল! কিন্তু সাধাৰণতে ইহুদী শব্দটো দেৱতা - বা এল, য়াহৱে বা যিহোৱাৰ একচেটিয়া অধিকাৰ নাছিল। বিশেষকৈ স্বৰ্গদূত আৰু বিচাৰক, আনকি চয়তানক দেৱতা বুলি কোৱা হৈছিল - এলোহিম। শিৰকৰ চিন-মোকামও আছিল, আনকি মানুহৰ বিষয়ে এটা ভৱিষ্যদ্বাণীও আছিল - তেওঁলোক প্ৰায় দেৱতাৰ দৰে হৈ পৰিল, অৰ্থাৎ ফেৰেস্তাৰ দৰে হৈ পৰিল!
  মিৰাবেলা আনন্দিত হৈছিল:
  - আৰু মই প্ৰায় এজন ফেৰেস্তা! ষ্টাৰশ্বিপ অবিহনে মই তৰাৰ মাজত যাত্ৰা কৰিব পাৰো। কিন্তু গতিৰ সন্দৰ্ভত টেট্ৰাপ্লেন এতিয়াও বেছি দ্ৰুত যদিও ভৱিষ্যতে যেতিয়া প্ৰযুক্তি আৰু বেছি দ্ৰুতগতিত বিকশিত হ"ব তেতিয়া গতি বৃদ্ধি পাব। কাৰণ, আমি এতিয়াও বহুত কম বয়সীয়া সভ্যতা!
  আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে ছোৱালীজনীৰ চুলিত অতি লাহে লাহে চুমা খালে:
  - নিশ্চিতভাৱে! আপোনাৰ অমৰ শৰীৰটো মানৱ জাতিৰ সমগ্ৰ ইতিহাসতকৈ বহু বেছি দিন জীয়াই থাকিব পাৰে।
  মিৰাবেলাই গুণগুণাই উঠিল, বহু বিদ্যুতৰ নিৰ্গমন (চাবনিউক্লিয়নৰ বহু খণ্ডৰ গতি) তাইৰ মূৰৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গ"ল, আৰু সেইবোৰ হাইপাৰকাৰেণ্টৰ দৰে নহয়, যথেষ্ট সুখদায়ক।
  - আৰু তথাপিও আমাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ দৰে জটিল ব্যৱস্থা এটা কেৱল অন্ধ আৰু নিষ্ঠুৰ বিৱৰ্তনৰ ফল হ"ব পাৰেনে?
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিলে:
  - বাৰু, প্ৰায় সকলো বিজ্ঞানীয়ে বিশ্বাস কৰে যে বিৱৰ্তন নিজেই ঘটে। আনকি আমি বহু কোটি জগতত কাৰ্যক্ষেত্ৰত বিৱৰ্তন পৰ্যবেক্ষণ কৰিছো।
  ছোৱালীজনীয়ে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - হয়, আমি চাই আছিলো! যদিও অজৈৱ পদাৰ্থৰ পৰা জৈৱিক পদাৰ্থৰ আৱিৰ্ভাৱ হোৱা মুহূৰ্তটো এতিয়াও কোনেও ধৰিব পৰা নাই।
  Anastasia Streletsova লাহে লাহে শুধৰাইছে:
  - ঠিক নহয়, কেইবাটাও মধ্যৱৰ্তী প্ৰক্ৰিয়া লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে। বিশেষকৈ হাৰ্মাফ্ৰ"ডাইট কেনেকৈ দুটা আৰু তিনিটা ফুটা হৈ পৰিল সেয়া পৰ্যবেক্ষণ কৰা হৈছিল। বা চিলিকন, লিথিয়াম, পটাছিয়াম, আনকি চালফাৰৰ বিৱৰ্তন। বা আন এটা প্ৰশ্ন: যদি ঈশ্বৰে আদম আৰু হৱাক তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু উপমাত সৃষ্টি কৰিছিল, তেন্তে উদাহৰণস্বৰূপে ফ্ল"ৰিন উশাহ লোৱা জীৱবোৰ কাৰ উপমাত সৃষ্টি হৈছিল?
  - অ" এইটো এটা আকৰ্ষণীয় উপায় প্ৰশ্নটো উত্থাপন কৰাৰ। কিন্তু সাধাৰণতে বিৱৰ্তনৰ তত্ত্ব ইমানেই সৰ্বভোজী, ইয়াক প্ৰায় সকলো গুৰুতৰ সভ্যতাই প্ৰচাৰ কৰে যে আচৰিত যে ইয়াৰ কথা কেৱল ঊনবিংশ শতিকাতহে ভবা হৈছিল: চাৰ্লছ ডাৰউইন বা হয়তো লেমাৰ্ক।
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে এই কথাত একমত নাছিল:
  - বিৱৰ্তনৰ অস্তিত্ব আছে বুলি গ্ৰীক, মিচৰীয়া আনকি হাইপাৰব"ৰিয়ানসকলেও সন্দেহ কৰিছিল। এই সন্দৰ্ভত বহু প্ৰমাণ পোৱা গৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, স্পাৰ্টাত শিক্ষা লওক, বিৱৰ্তনক নিয়ন্ত্ৰণ আৰু ইয়াক পৰিচালনা কৰাৰ এক সাধাৰণ প্ৰচেষ্টা! যেতিয়া মহিলাসকলে ওজন তুলিবলৈ বাধ্য হৈছিল, পাহাৰত বোজা লৈ দৌৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল, সাঁতুৰিছিল আৰু নিজকে কঠিন কৰিছিল: যাতে তেওঁলোক শক্তিশালী হয় আৰু শক্তিশালী সন্তান জন্ম দিয়ে। বাইদেউ, আমিও এই কামটো কৰিলোঁ।
  - এইটো ইতিমধ্যে নিৰ্দেশিত বিৱৰ্তনৰ প্ৰক্ৰিয়া।
  - অৱশ্যেই ইয়াক লক্ষ্য কৰি লোৱা হৈছে, কিন্তু ইয়াৰ ফলপ্ৰসূতা কম নহয়! প্ৰগতি আৰু জৈৱ অভিযান্ত্ৰিকীকৰণ সফলতাৰ উপাদান। কিন্তু যদি আমি কাৰিকৰী বিৱৰ্তন পৰ্যবেক্ষণ কৰিব পাৰো, তেন্তে জৈৱিক বিৱৰ্তন কিয় নহয়। - ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই ছোৱালীজনীৰ ডিঙিত লাহেকৈ আদৰ কৰিলে।
  মিৰাবেলাই অলপ পিছুৱাই গৈ মন্তব্য কৰিলে:
  - বৈজ্ঞানিক আৰু প্ৰযুক্তিগত বিৱৰ্তন যুক্তিৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়, কিন্তু জৈৱ বিৱৰ্তন অন্ধ আকস্মিকতাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়!
  কোমল জল্লাদে তাইৰ বাহু দুটা দীঘল কৰিলে, হঠাতে তাইৰ হাতত একেলগে ছটা হ"ল:
  - সেই ধৰণে নিশ্চয় নহয়! হাইপাৰন'স্ফিয়াৰ আছে;ইয়াত বুজিব নোৱাৰা পৰিমাণৰ তথ্য থাকে যাৰ ফলত জীৱনৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত প্ৰজন্মকে ধৰি বহুতো প্ৰক্ৰিয়া প্ৰগ্ৰেম কৰাটো সম্ভৱ হয়।
  - কেনেকৈ হ'ল? "ছোৱালীজনীয়ে অনুভৱ কৰিলে যে তাইৰ স্তন দুটা ষ্ট্ৰ"ক কৰা হৈছে।
  - বিৱৰ্তনৰ ফলতো! এই কথা তোমাক কেনেকৈ বুজাম? ইয়াত হাইপাৰভাৰ্ছটো আছে: ই নিজেই অসীম নেকি? - আনাষ্টেছিয়াই শেষৰ শব্দটো অলপ জোৰেৰে ক"লে।
  - হয়, নিশ্চয়! তাইৰ শেষটো কেনেকুৱা হ"ব মই কল্পনাও কৰিব নোৱাৰো! - মিৰাবেলাই উচ্চাৰণ কৰিলে, নেনোকণাৰ ধাৰাবোৰে তাইৰ নাকৰ ফুটাত টিকটিকিয়াই উঠিল।
  - ঠিকেই কৈছে, মনৰ বাবে বুজিব নোৱাৰা! গতিকে কোনো সময়সীমা নাই, কোনো বাধা নাই, কথাবোৰৰ কোনো অন্ত নাই! একেবাৰে অনুপস্থিত!
  মিৰাবেলাই মাত দিলে:
  - হয়, স্পষ্ট! মাথোঁ আমি এতিয়াও সকলো বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আৱিষ্কাৰ কৰা নাই৷
  এনাষ্টেছিয়াই কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল, তাইৰ মেৰিগল্ডবোৰ পাহিলৈ পৰিণত হ"ল:
  - ইয়াত তুমি যোৱা! এতিয়া কল্পনা কৰক: যে মহাকাশত অতিব্ৰহ্মাণ্ডৰ অসীমতাৰ উপৰিও সময়ত অসীমতাও আছে!
  ডেকা যোদ্ধাজনে মান্তি হ"ল:
  - অৰ্থাৎ চিৰন্তন পদাৰ্থ, অনিৰ্দিষ্টকাললৈ নিৰপেক্ষ পদাৰ্থ হিচাপে বিদ্যমান! আপুনি ঠিক এইটোৱেই বুজাব বিচাৰিছিল!
  ষ্ট্ৰেলেটছভাই আনন্দিত হৈছিল:
  - দেখিছোঁ তুমি তোমাৰ পাঠবোৰ ভালকৈ আয়ত্ত কৰিলা, সাহসী ছোৱালী!
  বিষয়টো ভালদৰে আয়ত্ত কৰা স্কুলীয়া ছোৱালীৰ দৰে মিৰাবেলাই ক"লে:
  - আপুনি সঁচাকৈয়ে পদাৰ্থৰ চিৰন্তন অস্তিত্বক এক নিৰপেক্ষ স্বতন্ত্ৰতা হিচাপে কল্পনা কৰিব পাৰে! কিন্তু দাৰ্শনিক মানসিকতাৰ ব্যক্তিক পদাৰ্থ কেনেকৈ আবিৰ্ভাৱ হ"ল তাৰ প্ৰমাণৰ প্ৰয়োজন হ"ব।
  - মূল কাৰণ বিচাৰিছেনে?
  - সেইটোৱে!
  ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই কটুভাৱে মন্তব্য কৰিলে:
  - তেন্তে মূল কাৰণ যদি ঈশ্বৰ হয়, তেন্তে প্ৰথম কাৰণবোৰৰ মূল কাৰণ কি হ"ল! কাৰণ, যদি সকলো বস্তুৰে প্ৰথম কাৰণ থাকে, তেন্তে সেয়া নিশ্চয় সৰ্বশক্তিমানৰ ওচৰত!
  মিৰাবেলাই মন্তব্য কৰে যে:
  - ধৰ্মই আমাক এই কথাটো সহজভাৱে লোৱাটো বাধ্যতামূলক! বা স্বতন্ত্ৰতা হিচাপে ঈশ্বৰ প্ৰাক-চিৰন্তন আৰু ইয়াৰ মূল কাৰণ বিচৰাৰ প্ৰয়োজন নাই।
  - কিন্তু পদাৰ্থ যে চিৰন্তন আৰু সদায় আছে, সেইটোও স্বতন্ত্ৰতা বুলি কিয় লোৱা নহয়! কাৰণ, চিৰন্তনভাৱে বিদ্যমান সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব স্বীকাৰ কৰিবলৈ পদাৰ্থৰ স্থান-কালিক অসীমতাক বিশ্বাস কৰাতকৈ বহু বেছি অযুক্তিকৰ চিন্তাৰ প্ৰয়োজন। - ষ্ট্ৰেলেটছভাই লগে লগে পঁচিশটা বাহিৰলৈ ওলাই অহা আঙুলিৰে তৰাবোৰলৈ আঙুলিয়াই দিলে। - আপুনি তৰা দেখিছে, আমি পদাৰ্থ দেখিছো, আৰু আমাৰ বাবে ই সদায় থাকে! কিন্তু কোনেও কেতিয়াও ভগৱানক দেখা নাই! আনকি বাইবেলেও এই বিষয়ে লিখিছে!
  ছোৱালীজনীয়ে সোঁ ভ্ৰূটো ওপৰলৈ তুলিলে:
  - আৰু দানিয়েল ভাববাদীয়ে দাবী কৰিছিল যে তেওঁ পিতৃ ঈশ্বৰক দেখিছিল।
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - Archquasar! এইটো এটা যথেষ্ট কঠিন দ্বিধাদ্বন্দ্ব। যদি সৰ্বশক্তিমানে আমাক সৃষ্টি কৰিছিল, তেন্তে তেওঁ আমাক ভাগ্যৰ কৃপাত পৰিত্যাগ কৰা উচিত নাছিল। শিশুক শিক্ষিত কৰাটো প্ৰয়োজন! অৰ্থাৎ তেওঁলোকক নিজৰ বিষয়ে এটা প্ৰকাশ দিয়া!
  - বাইবেলৰ জৰিয়তে? - মিৰাবেলা চকু টিপিয়াই:
  - আনকি বাইবেলৰ জৰিয়তেও! কিন্তু অভাৰমাইণ্ডে শুদ্ধকৈ বুজিবলৈ আগ্ৰহী! ঈশ্বৰে কেনেকৈ নিজৰ বিৰোধিতা কৰিব পাৰে? কাৰণ, অসম্পূৰ্ণ মানুহেও আইন গ্ৰহণ কৰাৰ সময়ত যাতে ইটোৱে সিটোৰ বিৰোধিতা নকৰে তাৰ বাবে চেষ্টা কৰে আৰু অস্পষ্টতাক কম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। গতিকে ইয়াৰ ফলত কুটিলসকলৰ বাবে সুৰুঙা সৃষ্টি হয় আৰু বহু নিৰ্যাতনৰ সৃষ্টি হয়। ইয়াৰ উপৰিও বাইবেলৰ প্ৰকাশিত সামান্যতম ভুল হ"লেও প্ৰকাশৰ ওপৰত থকা বিশ্বাসক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰে আৰু আপুনি নিজেই জানে যে এনে কিমান ভুল হৈছে। আৰু তেওঁলোকে সেইবোৰৰ মূল্য তেজেৰে প্ৰচুৰ পৰিমাণে দিছিল! - প্ৰেম আৰু কোমলতা বিভাগৰ মুৰব্বীৰ শেষ কথাত কোটি কোটি দৃশ্যমান পোহৰ কঁপি উঠিল।
  মিৰাবেলাই সন্মত হ"ল:
  - নিশ্চিতভাৱে! উদাহৰণস্বৰূপে ত্ৰিত্বৰ মতবাদটো লওক। এই শিক্ষাৰ বিপৰীতে যীচু খ্ৰীষ্টই যুৱকজনক ক"লে: তুমি মোক কিয় ভাল বুলি কয়, তুমি নাজানানে; যে স্বৰ্গত থকা একমাত্ৰ এজন(!) ঈশ্বৰ ভাল!
  আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালৰ বাহুৰ সংখ্যা ডজনলৈ বৃদ্ধি পাইছে (অলৌকিক একো নাই - শৰীৰটো যাদুকৰী হাইপাৰপ্লাজমাৰ দ্বাৰা ভিজাই পদাৰ্থ আৰু স্থানৰ গঠন সলনি কৰি পেলাইছে)।
  - আৰু কেৱল নহয়! যীচুৱে কৈছিল: পিতৃ মোতকৈ ডাঙৰ, যাতে তেওঁলোকে আপোনাক, একমাত্ৰ সত্য ঈশ্বৰ আৰু আপুনি পঠোৱা যীচু খ্ৰীষ্টক চিনি পায়। আপুনি মনত ৰাখিব পাৰে যে পৌলে লিখিছে: খ্ৰীষ্ট হৈছে ঈশ্বৰৰ মূৰ আৰু লূকে যীচুক ঈশ্বৰৰ দাস বুলি অভিহিত কৰিছিল। সাধাৰণতে বাইবেলত ত্ৰিত্বৰ বিষয়ে কোনো স্পষ্ট শিক্ষা নাই বুলি গীৰ্জাৰ কৰ্তৃপক্ষইও স্বীকাৰ কৰিছিল। এই ডগমাৰ বাবেই ইমান তেজ ঢালি দিয়াটো অকলশৰীয়া নহয়। উদাহৰণস্বৰূপে, আৰিয়ান যুদ্ধৰ ফলত সমগ্ৰ দেশ ধ্বংস হৈছিল। ত্ৰিত্বত বিশ্বাস নকৰাৰ বাবে বহু হাজাৰ পাষণ্ডক জ্বলাই দিয়া হৈছিল। আনকি লেভ নিকোলেভিচ টলষ্টয়কো এনে এটা ডগমাক স্বীকৃতি দিবলৈ অনিচ্ছুক বাবে গীৰ্জাৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হৈছিল।
  - এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ ডগমা! - মিৰাবেলাই মাতটো বঢ়াবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  হাইপাৰমাৰ্শ্বালে প্ৰায় এশটা বাহু লৈ বাহু দুটা বহলকৈ মেলি দিলে:
  - আৰু তথাপিও, স্পষ্ট বাইবেলৰ ভিত্তি নোহোৱাকৈ। কিন্তু সৰ্বশক্তিমানে নিশ্চিত কৰা নাছিলনে যে ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ শিক্ষা - বিশ্বাসৰ ভেটি - স্পষ্টকৈ বানান নোহোৱাকৈয়ে থাকিব?
  - যথেষ্ট যুক্তিসংগত শুনা যায়! - মিৰাবেলাই সোণালী চুলিখিনি জোকাৰিলে।
  এনাষ্টেছিয়াৰ প্ৰতিটো অংগত আঙুলিৰ সংখ্যা সূচকীয়ভাৱে বৃদ্ধি পালে:
  - আৰু বাইবেলত এইটোৱেই একমাত্ৰ ভুল নহয়। মাৰ্কৰ শুভবাৰ্তাত যীচুৱে কেনেকৈ মহাপুৰোহিতৰ নাম মিহলাইছিল, লগতে খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়াৰ সঠিক ঘণ্টা বা জখৰিয়াৰ পিতৃ কোন সেই সম্পৰ্কে বাইবেলৰ লেখকসকলৰ মাজত থকা পাৰ্থক্যও মনত ৰাখিব আহক। হয় আৰু বহুত কিবাকিবি! ইয়াত আপুনি বাইবেলৰ অসংখ্য ভুলৰ তালিকাভুক্ত কৰি এখন গোটেই বহু খণ্ডৰ কিতাপ লিখিব পাৰে। - ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই হাজাৰ আঙুলি, শ শ হাত ক্ৰছ কৰিলে। - বা আপোনাৰ মতামত বেলেগ।
  মিৰাবেলাই নাকৰ দলংখন আঙুলিৰে খোঁচ মাৰিলে:
  - সৰ্বশক্তিমানে ঈশ্বৰৰ প্ৰকাশ দিয়াটো প্ৰয়োজনীয় নহয়। তদুপৰি: বিশৃংখলতাৰ পৰা তৰাৰ গঠন কল্পনা কৰক...
  আনাষ্টেছিয়াই বাধা দিলে:
  - বাইবেলখন অধিক যুক্তিযুক্ত বুলি আপুনি ভাবেনে? তাত লিখাৰ দৰে প্ৰথম দিনাই ঈশ্বৰে আকাশ সৃষ্টি কৰিছিল, আৰু চতুৰ্থ দিনাহে সূৰ্য্য আৰু তৰা সৃষ্টি কৰিছিল! আৰু এইটো সেই সময়তে বিজ্ঞানীসকলে দীৰ্ঘদিন ধৰি প্ৰতিষ্ঠা কৰি আহিছে যে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন কোটি কোটি বছৰ পুৰণি! সাধাৰণতে এইটোৱে আকৌ এবাৰ ইহুদীসকলৰ তৰাৰ প্ৰকৃতিৰ বিষয়ে বোকা ধাৰণাটোৰ কথা কয়। তেওঁলোকে হয়তো ভাবিছিল যে তৰাবোৰ সৰু আৰু ডাঙৰ পৃথিৱীতকৈ তৰাবোৰ সৃষ্টি কৰাটো বহুত সহজ।
  - সম্ভৱতঃ! - মিৰাবেলে খিকিন্দালি কৰিলে। - আকাশৰ পৰা এটা তৰা সৰি পৰিল - এটা উজ্জ্বল স্ফটিক! মোৰ প্ৰিয় ষ্টেলিনৰ বিষয়ে এটা গীত গাইম!
  এনাষ্টেছিয়াই হাত দুখনৰ আকৃতি সলনি কৰি বাল্টিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে:
  - বা নোহৰ জলপ্লাৱনক লৈ হোৱা বিতৰ্ক। সঁচাকৈয়ে খ্ৰীষ্টৰ জন্মৰ দহ হাজাৰ বছৰ আগতে কেইবাটাও বৃহৎ উল্কাপিণ্ড পৃথিৱীত পৰিল। তেওঁলোকে প্ৰলয়ৰ সৃষ্টি কৰিছিল যিবোৰ কিংবদন্তি হৈ পৰিছিল। আনকি কিছুমান কল্পবিজ্ঞান লেখকে এই সংস্কৰণটোও আগবঢ়াইছিল যে চন্দ্ৰইহে পৃথিৱীৰ সৈতে সংঘৰ্ষ কৰিছিল। বাইদেউ, চন্দ্ৰই সঁচাকৈয়ে পৃথিৱীৰ লগত সংঘৰ্ষ কৰিলে, কিন্তু বহু আগতেই আৰু ইয়াৰ বাবেই ডাইনোছৰ বিলুপ্ত হৈ গ"ল!
  মিৰাবেলাই লগে লগে আপত্তি কৰিলে:
  "তাই সংঘৰ্ষ হোৱা নাছিল, কিন্তু মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তিয়ে ধৰিছিল।" সংঘৰ্ষটো যদি সত্য হ"লহেঁতেন তেন্তে ইমান সহজে পৃথিৱীৰ মানুহবোৰ নামি নাহিলহেঁতেন। সম্ভৱতঃ পৃথিৱীৰ জীৱন ধ্বংস হৈ গ"লহেঁতেন। কিন্তু আনফালে চন্দ্ৰই কেনেকৈ পূৰ্বপুৰুষক সন্তুষ্ট কৰিছিল।
  - সেইটো জাপানীসকলক কওক। তেওঁলোকে ইয়াৰ শলাগ ল"ব! - হাইপাৰমাৰ্শ্বালে দাঁত উদঙাই দিলে। - বাইদেউ, এটা আকৰ্ষণীয় দৌৰ, আমি তেওঁলোকৰ লগত যুঁজিবলগীয়া হোৱা নাছিল প্ৰায়, তেওঁলোক সোনকালে মিত্ৰ হৈ পৰিছিল। কিন্তু সাধাৰণতে, বিশেষভাৱে ক"বলৈ গ"লে, অসীম সময়ত অসীম পৰিমাণৰ পদাৰ্থই সীমাহীন আৰু বহুগুণে বুদ্ধিমান জীৱনৰ জন্ম দিব পাৰে, সেয়া নহয়নে!
  মিৰাবেলাই মূৰৰ ওপৰ অংশটো খোঁচ মাৰিলে:
  - আচলতে হয়, কিন্তু এটা সূক্ষ্মতা আছে! যদি পদাৰ্থ অসীম দীৰ্ঘদিন ধৰি থাকে, আৰু ইয়াৰ পৰিমাণ অসীম, তেন্তে অতিসভ্যতাবোৰ ক"ত?
  - আমি ছুপাৰ-চিভিলাইজেচন নহয়নে?
  - বাৰু তেন্তে, হাইপাৰ-ছুপাৰচিভিলাইজেচন! "ছোৱালীজনীয়ে টপৰ দৰে ঘূৰি গ"ল।
  আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে লগে লগে তাইৰ ৱাৰ্ডটোক নিৰ্দেশ দিলে:
  - এতিয়া আপুনি এটা হাইপাৰচিপ পাব লাগিব: ই আমাতকৈ অধিক উন্নত সভ্যতাৰ অন্তৰ্গত! অৰ্থাৎ আপোনাৰ কামটোৱেই আপোনাৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ! নে শিলৰ কুঠাৰ বুলি ভাবিছা।
  - হয়তো কাঁড়ৰ মূৰ এটাও! - মিৰাবেলাই ধূৰ্ততাৰে চকু দুটা সৰু কৰি ল"লে।
  - বাৰু, প্ৰশ্নটো তেনেকৈয়ে উত্থাপন কৰিব পাৰিবা!
  - ঠিক আছে, মই মান্তি! নীতিগতভাৱে আন এটা অতি সভ্যতাৰ অস্তিত্বও হ"ব পাৰে বা আনকি মৌলিকভাৱে বেলেগ স্তৰত সাম্ৰাজ্যৰ সৃষ্টিও হ"ব পাৰে। আনকি মই কিবা এটা নুই কৰিছোনে?
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে তাইৰ অংগবোৰ আকৌ মডিফাই কৰিলে, সেইবোৰ শিকলিৰ দৰে হৈ পৰিল:
  - ঠিক কি?
  - এইটো সত্য যে এটা ছুপাৰ-সভ্যতাই বা সঁচাকৈয়ে এটা হাইপাৰ-ছুপাৰ-সভ্যতাই আমাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন সৃষ্টি কৰিছিল। কাৰণ শক্তিৰ পৰা পদাৰ্থ সৃষ্টি কৰাটো সম্ভৱ বুলি বিজ্ঞানে ইতিমধ্যে প্ৰমাণ কৰিছে।
  ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই তাইৰ ঘণ্টাৰ শিকলিবোৰৰ দৰে বাজি উঠিল:
  - শুদ্ধ! তাত্ত্বিকভাৱে সঁচা! কিন্তু তথাপিও বাইবেলখন ভুল;ঈশ্বৰৰ আৰম্ভণি আছে, হয় বিৱৰ্তনৰ দ্বাৰা নহয় সৃষ্টিৰ দ্বাৰা!
  মিৰাবেলাই বড়িৰ দৰে কিবা এটা মুখত পেলাই দিলে, চোবাই খালে... তাইৰ জিভাখন যেন তৰল হিলিয়ামত ডুবাই থোৱা হ"ল:
  - পুৰণি নিয়মত ঈশ্বৰ অতি নিষ্ঠুৰ আছিল। আৰু তেওঁ আছিল অত্যন্ত জাতীয়তাবাদী, এজন মানুহক বাকীবোৰতকৈ ওপৰত ৰাখিছিল। বিশেষকৈ মিচৰক যন্ত্ৰণা দিয়া হৈছিল আৰু লিখাৰ দৰে ফৰৌণৰ ওচৰলৈ যাওক, আৰু মই ঈশ্বৰৰ মহিমা দেখুৱাবলৈ তেওঁৰ হৃদয় কঠিন কৰিম।
  আনাষ্টেছিয়াই শিকলিবোৰৰ এটা অংশ ৰূপৰ ডোঙালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে:
  - এইদৰে গৌৰৱ দেখুৱাবলৈ সমগ্ৰ দেশ এখনক যন্ত্ৰণা দিয়াটো যথেষ্ট আচৰিত কথা! ইয়াৰ দ্বাৰা গণহত্যাৰ আটাইতকৈ বেয়া পদ্ধতি জাতিগত শোধনৰ কথা মনত পৰিছে।
  - কিন্তু আমিও যুদ্ধত নিষ্ঠুৰ হ"ব পাৰো! - ছোৱালীজনীয়ে উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - আমি হয়, কিন্তু আমি তোমাক তোমাৰ শত্ৰুক ভাল পাবলৈ শিকাওঁ! আমি তোমাক শিকাই নিদিওঁ, মাৰিলে, সোঁ গালত বাওঁ গালখন ঘূৰা! ভণ্ড নহওঁক! পাৰ্থক্য আছে! ইয়াৰ উপৰিও আমি নিষ্ঠুৰ পৰিস্থিতিৰ দ্বাৰা হিংসা ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হওঁ, আৰু ঈশ্বৰ একেবাৰে সৰ্বশক্তিমান আৰু তেওঁৰ সদায় এটা পছন্দ থাকে! - আনাষ্টেছিয়াই নিজৰ পৰিৱৰ্তিত হাত দুখনেৰে খেলিবলৈ ধৰিলে, অগ্নিময় পাখি থকা তেঁতেলীবোৰ পেলাই দিলে।
  - আমাৰ লগত ঠিক তেনেকুৱাই! - ডেকা যোদ্ধাজন লাজতে ৰঙা পৰি গ"ল।
  - আমি কি কৰিব পাৰো!
  - সমৰ্পণ! - মাতত হিষ্টেৰিয়া লৈ মিৰাবেলাই জোৰেৰে চিঞৰি উঠিল। - কাৰণ সম্ৰাটে আদেশ দিব পাৰে।
  - আৰু সেনাই আত্মসমৰ্পণ মানি ল"ব বুলি ভাবিছানে? - পাখি থকা মেৰবোৰ শতপদ বাঘলৈ পৰিণত হ"বলৈ ধৰিলে।
  - নাজানে! কঠোৰভাৱে কৰ্তৃপক্ষৰ কথা মানিবলৈ অভ্যস্ত সকলো!
  - কিন্তু তেনে আদেশ নহয়, তাৰোপৰি আছে উচ্চতম পৰিষদ! তেওঁ বিভিন্ন ক্ষতিকাৰক প্ৰৱণতাক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ সক্ষম! বা যদিহে শত্ৰুৱে সম্ৰাটক কোনোবা নহয় কোনোবা ধৰণে প্ৰভাৱিত কৰিবলৈ সক্ষম হয়।
  মিৰাবেলাই প্ৰায় হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - কি! কাৰণ, অতি প্ৰবল যাদুৰ সহায়ত সম্ৰাটকো বশ কৰিব পৰা যায় বুলি নুই কৰিব নোৱাৰি!
  - আৰু যদি এইটো মানি লোৱা হয় - আত্মসমৰ্পণৰ আদেশ, সেয়া হ'ব: যে সম্ৰাট বা সম্ৰাজ্ঞী শত্ৰু আৰু হাইপাৰমেজিকৰ নিয়ন্ত্ৰণত আছে! গতিকে কেৱল ইচ্ছাই যথেষ্ট নহয়! - আনাষ্টেছিয়াই শিকলিবোৰৰ ঠাইত লতাবোৰ লগালে।
  - শান্তি আলোচনা আৰম্ভ কৰিলে কেনেকুৱা হ"ব? যুদ্ধবিৰতি ঘোষণা কৰক! - আশা হেৰুৱাই মিৰাবেলাই উশাহ এৰি দিলে।
  - এইটো সম্ভৱ! কিন্তু প্ৰতিটো পক্ষই আনটোক লেতেৰা কৌশলৰ সন্দেহ কৰে। ইয়াত ইমান তিক্ততা আছিল!
  - আনকি বক্সাৰৰো ৰাউণ্ডৰ মাজত বিৰতি থাকে। প্ৰাচীন প্ৰটিন বক্সাৰসকল! - ছোৱালীজনীয়ে শুধৰাই দিলে।
  - আদিম সময়ৰ পৰা কি ল"ব পাৰি!
  ছোৱালীবোৰ নিমাত হৈ পৰিল;চিন্তাশীল মানুহৰ মাজত কোনে যুদ্ধৰ অৰ্থহীনতাৰ কথা ভবা নাই। তেজ বোৱাই, ভাই-ভনীক হত্যা কিয়, কিন্তু এনেকুৱাই হ'ল যে...
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে দৃঢ়তাৰে ক"লে:
  - ইমানবোৰ কোৱাড্ৰিলিয়ন বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক"বলৈ গ"লে ইতিমধ্যে বহু কুইণ্টিলিয়ন ৰাছিয়ানৰ মৃত্যু হৈছে যে বাকীসকলে কেৱল জয়েৰেহে সন্তুষ্ট হ"ব পাৰে! আৰু কেৱল জয়! যদি সম্ৰাটে শান্তি স্থাপন কৰিবলৈ সন্মত হয় তেন্তে প্ৰশ্ন উত্থাপন হ"ব যে তেওঁলোকে কেইবা শতিকাৰ আগতে কিয় এই কাম কৰা নাছিল? কিয় তেওঁলোকে ইমান কোটি কোটি জগত ধ্বংস কৰিলে, সকলো বস্তু ধ্বংস কৰিলে? বাৰু, এই অৱস্থাত আমি কেনেকৈ জীয়াই থাকিব পাৰো, সকলো লিখি থৈ হাত মিলাই দিয়া সম্ভৱনে? তুমি বৰ বোকা ছোৱালী! অপৰিসীমতাক আকোৱালি লৈ যুদ্ধখন আধৰুৱাকৈ এৰি দিব নোৱাৰি।
  - সঁচাকৈয়ে ইমান আন্ধাৰ নেকি? - মিৰাবেলা তললৈ নামি গ"ল।
  - শত্ৰুৱেও তেনেকৈয়ে ভাবে! তেওঁ যুদ্ধবিৰতিৰ সহায়ত নতুন, ভয়ংকৰ অস্ত্ৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে যাৰ পৰা আমাৰ কোনো সুৰক্ষা নাথাকিব। - অংগবোৰ লতা, ডাঠ হৈ গৈছে।
  - ইমান বেয়া?!
  - হয়! ঠিক কৃষ্ণগহ্বৰ!
  - আৰু সম্পূৰ্ণ বিনাশৰ কোনো বিকল্প নাই?
  এনাষ্টেছিয়াৰ বহু হাতৰ মাজেৰে ৰঙা শিখাই দৌৰি গ"ল:
  - যদি আমি ঐতিহাসিক উদাহৰণ লওঁ, তেন্তে শত্ৰু সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস নোহোৱালৈকে যুদ্ধ সদায় চলি নাথাকিল। কেতিয়াবা বিষয়টো আংশিক সংলগ্ন আৰু ক্ষতিপূৰণৰ মাজতে সীমাবদ্ধ আছিল। হয়তো হিটলাৰ আৰু চতুৰ হ"লে তেওঁ নিজৰ সাম্ৰাজ্যৰ এটা অংশ আৰু নিজৰ দুখীয়া জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ সক্ষম হ"লহেঁতেন।
  অনিচ্ছাকৃতভাৱে ওলাই অহা চকুলোৰ টোপালবোৰ মিৰাবেলাই জোকাৰি পেলালে:
  - হিটলাৰৰ কোনো পছন্দ আছিল নে নাই তাৰ স্পষ্ট উত্তৰ ইতিহাসে দিয়া নাই। তেওঁলোকে কয় যে ষ্টেলিনে ফুৰাৰক শান্তিৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। কিন্তু আৰ্কাইভত কোনো নথি-পত্ৰ বাকী থকা নাই। স্পষ্ট কাৰণত তেওঁলোকে এই বিজ্ঞাপন দিব বিচৰা নাছিল।
  - কিন্তু আমি প্ৰাচীন জাৰ্মানী আৰু ইউ এছ এছ আৰ নহয়। ৰাছিয়া আৰু জাৰ্মানসকলে বহু শতিকা ধৰি যুদ্ধ কৰিছিল। এটা সময়ত স্লাভসকলে জাৰ্মানসকলক উৎখাত কৰে, তাৰ পিছত মধ্যযুগত জাৰ্মানীয়ে স্লাভসকলক উৎখাত কৰে। বা সেয়ে ক'বলৈ গ'লে, এটা জনগোষ্ঠীৰ মিশ্ৰণ আছিল, ফ্ৰেংক আৰু...
  মিৰাবেলাই শূন্যতাত জমা হৈ থকা চকুলোৰ টোপাল মুকুতাবোৰ ধৰি মুঠিত ধৰি হুলস্থুলৰ দৰে জোকাৰিবলৈ ধৰিলে:
  - আমিও যুগ যুগ ধৰি যুঁজি আহিছো! আৰু জাৰ্মান আৰু স্লাভসকল জিনীয় প্ৰকাৰত ঘনিষ্ঠ জনগোষ্ঠী। আনকি মুখবোৰো একেধৰণৰ! সাধাৰণতে এইটো তেজ বা ধৰ্মৰ প্ৰশ্ন নহয়। বৌদ্ধ আৰু হিন্দু ধৰ্মতকৈ কেথলিক আৰু অৰ্থডক্স খ্ৰীষ্টানৰ মাজত পাৰ্থক্য কম... কিন্তু পিছৰটোৱে প্ৰায় কেতিয়াও যুদ্ধ কৰা নাছিল, আৰু খ্ৰীষ্টানসকলে...
  ষ্ট্ৰেলেটছভা হঠাতে কাটি গ'ল আৰু আকাৰত বৃদ্ধি পালে:
  - বাৰু ঠিক আছে ছোৱালী, এই কথা-বতৰাবোৰ বেছিভাগেই নিষ্ফল। আমি খালীৰ পৰা খালীলৈ ঢালি দিম, ফ"টনটোক পথাৰখনৰ সিপাৰে ঠেলি দিম, কিন্তু আমি ওলাই অহাৰ পথ বিচাৰি নাপাম। সাধাৰণতে আপুনি এগৰাকী সাহসী ছোৱালী, জিভাত ধৰি নৰকত পৰিবলৈ ভয় নকৰে।
  মিৰাবেলাই পোহৰৰ পৰা আঁতৰি আহিল:
  - সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে মোৰ ভয় লাগে, কিন্তু ভয়টো ইতিমধ্যে জ্বলি গৈছে৷ ইয়াৰ উপৰিও সম্ৰাজ্ঞীয়ে নিজেই মোৰ লগত কথা পতাৰ পিছত কেনেবাকৈ বিশ্বাস কৰাটো কঠিন যে আপুনি মিছনটোক বিঘ্নিত কৰাৰ আশংকা কৰিব৷ নহ"লে আপুনি নিজেই আল্ট্ৰা-পাণ্ডাৰৱৰ্ল্ডলৈ পঠিওৱা হ"ব।
  - জানেনে, বেছি আত্মবিশ্বাসী নহব। কাৰণ, আপুনি সদায় সুৰুঙা বিচাৰি পাব পাৰে, বিশেষকৈ আমাৰ বিভাগত। অৱশ্যে সঁচা কথা ক"ম, যুদ্ধ মোৰ বাবে বহুদিনৰ পৰাই চখ হৈ যোৱা নাই৷ ই এক গধুৰ বোজা, ৰুটিন কামলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে, কিন্তু আনফালে যদি ইয়াৰ অন্ত পৰে তেন্তে হৃদয়ত এক নিৰপেক্ষ শূন্যতা অনুভৱ কৰিম। জীৱনৰ মূল অৰ্থ হেৰুৱাই পেলাওক। - আন্তৰিক উৎসাহেৰে কথা ক"লে আনাষ্টেছিয়াই।
  - প্ৰাচীন কালত মানুহে: যুদ্ধক জীৱনৰ অৰ্থ বুলি গণ্য কৰা নাছিল। বিশেষকৈ মানৱতাবাদৰ প্ৰভাতৰ সময়ত। তেতিয়া শিক্ষাৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল যে আপুনি সকলো জীৱক ৰেহাই দিব লাগিব আৰু ভাল পাব লাগিব!
  বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ ক্ৰমবৰ্ধমান উত্তেজনা অনুভৱ কৰি ইতিমধ্যে মিৰাবেলা ভাগৰুৱা হ"বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল:
  - কোনো ধৰ্মই অৰ্থহীন নিষ্ঠুৰতাৰ শিক্ষা নিদিয়ে, কিন্তু সকলো জনগোষ্ঠীয়ে তৰোৱাল লৈ ফুৰে। আৰু স্পষ্টবাদী শান্তিবাদীসকলক ব্যতিক্ৰম হিচাপে পোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি! উদাহৰণস্বৰূপে, আদিম খ্ৰীষ্টানসকলৰ মাজত সঁচাকৈয়ে বহুতো শান্তিবাদী আছিল যিয়ে ধৰ্মীয়ভাৱে খ্ৰীষ্টৰ শিক্ষা অনুসৰণ কৰিছিল। কিন্তু একে সময়তে ইতিমধ্যে সেই সময়ত দোভাষীও আছিল: যিসকলে পাপীৰ বিৰুদ্ধে স্বেচ্ছাচাৰী প্ৰতিশোধ কৰিছিল। কিন্তু প্ৰথম শতিকাবোৰত এইটো একক প্ৰকৃতিৰ আছিল যদিও চতুৰ্থ শতিকাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি: হিংসা সাধাৰণ প্ৰথাত পৰিণত হৈছিল। বিশেষকৈ সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইনে সকলো ঢালত ক্ৰছ আঁকিবলৈ নিৰ্দেশ দিছিল। আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ সৈন্যবাহিনী বিজয় হ"ল। গতিকে খ্ৰীষ্টান ক্ৰুচ সামৰিক শৌৰ্য্যৰ প্ৰতীক হৈ পৰিল। জাৰবাদী ৰাছিয়াকে ধৰি বহু সেনাবাহিনীত ক্ৰছ প্ৰদান কৰা হৈছিল। তাৰ পিছত আনুষ্ঠানিক কমিউনিষ্ট নাস্তিকতাৰ বাবে ক্ৰছ বিলুপ্ত কৰা হ"ল। হয়তো সম্পূৰ্ণ আনুষ্ঠানিকও নহয়, যদিও ক্ৰছটো এটা প্ৰাচীন স্লাভিক প্ৰতীক।
  এনাষ্টেছিয়াই শিখাৰ সোঁত অলপ হ্ৰাস কৰি বাকৰিলে:
  - স্বস্তিকাৰ দৰে! ইয়াক নিয়াণ্ডাৰথেলসকলে অংকন কৰিছিল! জুই, আৰু বিশেষকৈ বৰফ যুগত জুই উৎপাদনৰ আটাইতকৈ পুৰণি যন্ত্ৰটো হ"ল জীৱন। সাধাৰণতে স্বস্তিকা নিষেধাজ্ঞা, যিটো বহু দেশত অৰ্থহীন আছিল, কাৰণ মানৱ জাতিৰ ইতিহাসৰ এই আটাইতকৈ পুৰণি ৰুণিক চিনটোৱে সৃষ্টিৰ শক্তিৰ প্ৰতীক। হৃদয় অংকন কৰাত নিষেধাজ্ঞাৰ সৈতে একে!
  মিৰাবেলাই সন্মত হ"ল:
  - হয়, ঠিকেই কৈছে! ক্ৰুচবিদ্ধ হোৱাটো নিষিদ্ধ নহয়, এই ভিত্তিত যে ইয়াৰ পৰ্দাৰ তলত ক্ৰুছেডাৰ আৰু বিভিন্ন ইনকিউজিটৰসকলে বহু অপৰাধ সংঘটিত কৰিছিল। এই মুহূৰ্তত ৰাছিয়াৰ বহু বিশেষ বাহিনীয়ে এই ৰুনিক চিনটো পিন্ধিছে, যিটো প্ৰাচীন স্লাভিক প্ৰতীক!
  এনাষ্টেছিয়াই গতি বৃদ্ধি কৰিলে, আৰু তাইৰ মূৰটোৱেও নাকৰ ফুটাৰ সলনি দুটা মুখৰ ডলফিনৰ আকৃতি ল"লে:
  - ঠিকেই কৈছে, আমি আমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ স্মৃতিক সন্মান কৰিব লাগিব: যে তেওঁলোকে স্বস্তিকাৰ অধীনত যুঁজিছিল, সেয়া হাইপাৰব"ৰিয়াৰ সময়ত হওক বা স্লাভিক অভিযানৰ সময়ত হওক; মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ অজেয় সেনাবাহিনীত! ৰাছিয়াৰ ৰাজকুমাৰ ইয়াৰোডাৰে ক্ৰাছাছৰ মূৰটো ব্যক্তিগতভাৱে কাটি পেলাইছিল যেতিয়া তেওঁ স্লাভিক ভূমিৰ গভীৰতালৈ যাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কাৰণ পাৰ্থিয়ান সাম্ৰাজ্য আছিল উপনৈ, প্ৰাচীন ৰুছৰ অধীনস্থ। ৰাছিয়ানসকলে বিশ্বক লিখিছিল: যেতিয়া ইজিপ্ত আৰু জোতা নিৰ্মাতাসকলে কোদাল কি তাকো নাজানিছিল!
  মিৰাবেলাই উৰি গ"ল আৰু কেইবাবাৰো ঘূৰিলে, তাইৰ চাৰিওফালে উজ্জ্বল হুপ নিৰ্গত কৰিলে। আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালখন হঠাতে জ্বলি উঠিল আৰু পুনৰ স্বাভাৱিক ৰূপ আৰু আকাৰ লাভ কৰিলে। তাৰ পিছত তাই ৰুটটো চেক কৰি হ"ল"গ্ৰামৰ ছেটটো চালে:
  - জানেনে, কিউটি, আমি ইতিমধ্যে ওচৰ চাপি আহিছো! - অতি ধুনীয়া হৈ পৰা আনাষ্টেছিয়াই কামুকভাৱে চকু দুটা সাজিলে।
  - গতিকে কোৱাছাৰ!
  - মিৰাবেলাক কোৱা, গান গাব পাৰিবানে? - প্ৰেম আৰু কোমলতা বিভাগৰ মুৰব্বী, তাইৰ দাঁত দেখুৱালে।
  - প্ৰায় যিকোনো ছোৱালীয়ে গান গাব পাৰে! - ছোৱালীজনীয়ে যেন বুজি পোৱা নাছিল:
  - কবিতা লিখাৰ কথা কি ক"ব?
  - আনকি এটা আদিম ৰবটেও এই কাম কৰিব পাৰে! - মিৰাবেলাই বতাহত মূৰ জোকাৰিলে।
  - ঠিক আছে তেন্তে! কিবা এটা বিদায় গাওক। আধুনিক শৈলীত নহয়, কিন্তু এনেকুৱা! যেনেকৈ! - এনাষ্টেছিয়াৰ চুলিখিনি ডজন ডজন ব্ৰেইডত ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল, ডেগাৰৰ ডগাবোৰ ওলাই আহিল৷
  - কেনেকৈ! - মিৰাবেলাৰ লাজ একেবাৰেই হোৱা নাছিল,
  - আপোনাৰ বুকুত এশটা বিনাশকাৰী! কিছু কাব্যিক প্ৰাচীনতা কৰিব পাৰিবনে?
  মিৰাবেলা আচৰিত হ"ল:
  - এইটো আৰু কিয়?
  - নুবুজা? "আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বলে তাইৰ মুখখন সলনি কৰিলে, ই বিশাল হৈ পৰিল, আৰু তাইৰ চকুৰ গুৰিৰ পৰা টেলিস্কোপ ওলাই আহিল।
  - নহয়! - ছোৱালীজনীয়ে কাটি পেলালে।
  এনাষ্টেছিয়াৰ মূৰটো সাগৰীয় নাওৰ সমান হৈছে:
  -আপুনি হয়তো আদিম পৃথিৱীত জীয়াই থাকিব লাগিব! গ্ৰেভিটি ইমেজাৰ আৰু কম্পিউটাৰ অবিহনে। বনৰীয়া মানুহৰ ছবিখনৰ লগত অভ্যস্ত হ"ব পাৰে নেকি জানিবলৈ আগ্ৰহী। এইটো অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি একমত!
  মিৰাবেলাই কান্ধ দুটা জোকাৰি তাইৰ ওপৰত বহিবলৈ চেষ্টা কৰিলে: এটা মাল্টি-কোৱাণ্টাম ফ্লাই (এটা অতি জীৱিত প্ৰাণী যি সাধাৰণতে তৰাৰ গভীৰতাত বাস কৰে আৰু ভগ্নাংশৰ গণনা নকৰি চৌবিশটা মাত্ৰাত গতি কৰে):
  - বাৰু, যদি আপুনি এই দৃষ্টিকোণৰ পৰা ইয়াৰ কাষ চাপিছে!
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বলে হুইচেল মাৰিলে:
  - সেইটোৱে! বেছিভাগ এজেণ্টেই বিশেষ প্ৰশিক্ষণ অবিহনে মধ্যযুগৰ নিৰ্দিষ্ট পৰিস্থিতিৰ লগত খাপ খাব নোৱাৰে। খাপ খুৱাবলৈ সময় নাই, গতিকে সকলো কাম উৰি ফুৰে!
  মিৰাবেলাই ভ্ৰু কোঁচাই মন্তব্য কৰিলে:
  - মোৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট কাব্যিক উপহাৰ নাই, আৰু দেশ শাসনত ইয়াৰ প্ৰয়োজন নাই। গতিকে হ"ব: মাত্ৰ এটা ছন্দোবদ্ধ মসৃণ ৰেকৰ্ডিং!
  এনাষ্টেছিয়াৰ ব্ৰেইডবোৰ কেইবা কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্য হৈছিল।
  - তেনেকৈয়ে হওক! কিন্তু আশাকৰোঁ এইটোৱে থলুৱা লোকসকলৰ ওপৰত ছাপ পেলাব, যদিহে তেওঁলোক সম্পূৰ্ণ আদিম নহয়!
  মিৰাবেলাই হাউলিলে:
  - আদিম গ্ৰহত অৱতৰণ কৰাটো বিফলতাৰ সমান! বাহিৰলৈ ওলাই আহিবলৈ আপোনাৰ শক্তি নাথাকিবও পাৰে।
  - এইটোৱে মোকো চিন্তিত কৰে, আগতেই কোৱাৰ দৰে, আমাৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ লগত কিবা বেয়া হৈ আছে, কিন্তু সকলোৱে, কথা কোৱা বন্ধ কৰক, গান গাই! - এনাষ্টেছিয়াই হাত দুখন বিশাল ডেউকালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে।
  মিৰাবেলাই তাইৰ আনন্দদায়ক কণ্ঠত গান গাবলৈ ধৰিলে:
  গম্বুজটো জিলিকি উঠে, তুমি কেৱল এটা অট্টালিকা নহয়,
  উগ্ৰ শতিকাৰ আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰিলে!
  আমাৰ সামৰিক কাম, আমাৰ উশাহ হেৰাই গৈছে,
  আৰু বুকুখন ৰেবিড ব্লেডৰ পৰা তেজ ওলাইছে!
  
  যুদ্ধত ই অসম্ভৱ, আমি অংশগ্ৰহণ এৰাই চলিব পাৰো,
  যদিও আমি বহু দীঘলীয়া বছৰ যুঁজ দিওঁ!
  আমি পৰিমিতভাৱে বিচাৰো - কেৱল শান্তি, সুখ,
  আৰু জীৱনত ভাল চিন ৰাখিবলৈ!
  
  পবিত্ৰ মঠটোৱে নাইটৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে,
  মাথোঁ তৰোৱালেৰে মৃত্যুৰ সন্ধান নকৰিবা!
  আৰু শাসনকৰ্ত্তাই জীৱনৰ পুস্তকত লিখিব।
  আপুনি প্ৰেম আৰু কৃপা লাভ কৰিব!
  
  নাই, মই নিবিচাৰো, বন্দী হোৱাটো এটা কবৰ,
  বৰশীটো ওপৰলৈ তুলিলে, জোৰেৰে আঘাত কৰিলে, থিয় হ"ল!
  মহিলাসকলে কান্দিলে, ধূপৰ পৰা ধোঁৱা ওলাই আহিল,
  আইকনৰ পৰা অহা সাধুজনে চকুপানী তললৈ নমাই দিলে!
  
  ধাৰাবোৰে ঢালি দিলে জীৱন্ত পানী,
  আৰু শুনিব পাৰি হৃদয়ৰ উত্তেজিত স্পন্দন!
  ক্ষয়ৰ দৰে দুখবোৰ পেলাই দিয়ক,
  মৃত্যু মাথোঁ আৰম্ভণিহে, একেবাৰে শেষ নহয়!
  
  ফলাফল বিজয়ী, আমাৰ নাইটে চাব,
  আৰু শত্ৰুৰ ঠাট্টাকাৰীয়ে নিজৰ হুডটো পেলাই দিব!
  ঘৃণা কৰাসকলৰ বাবে ধ্বংস বিচাৰি পাব,
  হাৰি যোৱাসকলৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে চকুলো আৰু যন্ত্ৰণাৰ সাগৰ!
  
  বীৰৰ বাট ভৱিষ্যৎ সমাধি নহয়,
  আৰু সেই সকলোবোৰ হ"ল, সপোনটো কেনেকৈ পাৰ হ"ব!
  সাধুকথা শুনাৰ প্ৰয়োজন নাই,
  সন্মান এনেদৰে প্ৰকাশ কৰা নহয়!
  
  আৰু আমাৰ আত্মাবোৰ শৰীৰৰ দৰে পচি যোৱা নাছিল,
  প্ৰভুৱে তেওঁলোকক উত্থাপন কৰি পুনৰ যুদ্ধলৈ গ"ল!
  পৃথিৱী জ্বলিছে, ধূলিৰ ডাৱৰ উঠিছে,
  পিতৃভূমি মই সদায় তোমাৰ লগত থাকিম!
  - পৰ্যাপ্ত! - মিৰাবেলা ষ্ট্ৰেলেটছভাই বাধা দিলে। - আপোনাৰ ছন্দৰ জ্ঞান ভাল, জোখ-মাখ কৰা চিলেবল। প্ৰাচীন কালত প্ৰতিভা নিঃসন্দেহে পোৱা গ"লহেঁতেন। গতিকে ছোৱালীজনীয়ে পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱা বুলি বিবেচনা কৰিব পাৰে। হয়, ভাল: মৌখিক ছন্দটো মাত্ৰ দুবাৰহে হৈছিল!
  মিৰাবেলা ক্ষোভিত হৈ পৰিল:
  - বাৰু! যেন পুষ্কিন বা লেৰমন্টভৰ কোনো মৌখিক ছন্দ নাছিল।
  - সকলোৰে আছিল যদিও মসৃণ ৰেকৰ্ডিঙৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা ই আছিল এক গুৰুতৰ ভুল হিচাপ। সাধাৰণতে আপোনাৰ ওচৰত আকৌ যুদ্ধৰ থিম আছে। হয়তো কিবা এটা লঘু আৰু গীতিময় ৰচনা কৰিলে ভাল হ"ব! - ডাঙৰ হোৱা এনাষ্টেছিয়াৰ ডেউকাবোৰ বগা হৈ পৰিল:
  - যিয়েই কষ্ট দিয়ে, সেইটোৱেই কথা কয়! যেতিয়া আপোনাৰ গোটেই জীৱন হয় যুদ্ধ হয় নহয় যুদ্ধৰ বাবে প্ৰস্তুতি হয়, তেতিয়া আন কিবা চিন্তা কৰাটো কেনেবাকৈ কঠিন হৈ পৰে।
  আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - বুজিলোঁ, কিন্তু এজন স্কাউটৰ দৃষ্টিভংগী বহল হ"ব লাগে! কাৰণ, সকলো জাতিৰ সামৰিকতাবাদী শাসন ব্যৱস্থা নাই। পৰিস্থিতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বেলেগ ধৰণে কাম কৰিব লাগিব!
  - সাধাৰণ সত্যবোৰ মোক বুজাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই ! - আনকি মিৰাবেলাও ক্ষুন্ন হৈছিল। "মই নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ ভিতৰত এজন আছিলোঁ।"
  - অ' হয়! পাহৰিলোঁ কথাটো! চাওকচোন মেম"ৰীটো কিমান লিক! - ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই ইফালে সিফালে ক্লাউন কৰাৰ অভিনয় কৰিলে, তাইৰ ডেউকা দুখন হঠাতে নখৰ দৰে হৈ পৰিল।"মোৰ মূৰত বালিৰ দানা আছে, হয়, হয়, হয়!" কোৱাৰ্ক বালিৰ শক্তিশালী দানা, সকলোৰে বাবে খান!
  মিৰাবেলে মাত্ৰ মূৰটো জোকাৰিলে।
  - আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বালৰ বাবে বেছি হাস্যৰসময়ী নহয়!
  - কিন্তু ধেমেলীয়া কথা! পেটত ভেকুৱাম কৰক! দেখিছোঁ তুমি যথেষ্ট ছিৰিয়াছ ছোৱালী! ইতিমধ্যে শৈশৱৰ লগত বিচ্ছেদ!
  - অ' শৈশৱ, শৈশৱ, ক'ত খৰখেদা, গোটেই শৈশৱ, শৈশৱ তুমি বাহুৰ তলত থিয় হৈছা! জপিয়াব বিচাৰিলে ইয়াত বাধা আছে, কিন্তু সাঁতুৰিব বিচাৰিলে ইয়াত প্লাজমা কুৱেৰী! - মিৰাবেলাই গান গাবলৈ ধৰিলে। - মই বিচাৰো, বিচাৰো, আকৌ বিচাৰো, শত্ৰুক প্লাজমাৰ ধাৰা এটাৰে বৰষুণ দিব! এটা গ্ৰহ উৰুৱাই দিয়ক, এটা তৰা গলিওক! হাৰামীবোৰক ভেকুৱামত পঠাওক,...!
  ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই বাধা দি ত্ৰিশূলৰ আকৃতিৰ টিপ থকা কিলোমিটাৰ দীঘল জিভা এখন দেখুৱালে:
  -আপোনাৰ এটা উৎকৃষ্ট হাস্যৰস আছে! বাৰু, আপুনি আনন্দ কৰিব পাৰে! ইয়াত সেই গ্ৰহটো আছে য"ত পৰ্টেলটো অৱস্থিত!
  ছোৱালীজনীৰ জিভাখন যথেষ্ট দীঘল হৈ পৰিল আৰু ত্ৰিশূলৰ মূৰবোৰত ডায়েল বাঢ়ি গ"ল।
  পৰ্টেল গ্ৰহটো দেখাত অতি আকৰ্ষণীয় আছিল। বিশেষকৈ কিছুমান অট্টালিকাত ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত থুপ খাই থকা সাতটা আনাৰস আৰু হেজহগৰ মিশ্ৰণ আছিল। আন কিছুমান হীৰা আকৃতিৰ পৃষ্ঠৰ সৈতে ডাঙৰ ডাঙৰ চেৰী আৰু চিগাৰেটৰ সংকৰ ৰূপত! আৰু কিছুমান কুমিৰ আৰু পীচৰ সংমিশ্ৰণৰ ৰূপত। মীৰাবেলাই আচৰিত হৈ চকু দুটা ডাঙৰ কৰি দিলে।
  - মোৰ গাধত এশটা অগাধ টন! কেনেকৈ কোৱাছাৰ আৰু গাৰ্নো!
  আনাষ্টাচিয়া ষ্ট্ৰেলেটছ"ভা আকৌ এগৰাকী সাধাৰণ, এথলেটিক ছোৱালী হৈ পৰিল:
  - এইখন এলফ আৰু কাছৰ গাঁও, ৱালৰাছ আৰু কাছৰ মিশ্ৰণ। একমত, তেওঁলোকৰ নান্দনিকতাৰ এক অদ্ভুত জ্ঞান আছে।
  - আৰু মোৰ ভাল লাগে, এই সকলোবোৰ ষ্ট্ৰেইট লাইনত মই ভাগৰি পৰিছো। নহ"লে আমাৰ চহৰ নাই, বেৰেকহে!
  আনাষ্টেছিয়াই ঘেউ ঘেউ ক"লে:
  - চহৰখন বেৰেক হ"ব লাগে! হেণ্ডকাফৰ সৈতে!
  - হেণ্ডকাফ আৰু স্বয়ংচালিত বন্দুকৰ সংকৰ আকৃতিৰ অট্টালিকা দেখিলোঁ। বৰ ধুনীয়া! - মিৰাবেলাই ক"লে।
  - আপুনি হয়তো ক'ব বিচাৰিছিল - নান্দনিকভাৱে ভাল লগা! - আল্ট্ৰা হাইপাৰ মাৰ্শ্বালে নখ দুটা ফিচফিচাই দিলে।
  - আৰু ব্যৱহাৰিক! লগে লগে ৰবটটোক শিকলিৰে বান্ধিব পাৰি!
  - ৰবট এটাক বেণ্ডেজ বান্ধি মানসিক চিকিৎসালয়ত পুনৰ জন্ম লোৱাটো কঠিন নহয়! ৰবট এটাক শিকলিৰে বান্ধি ৰখাটো কঠিন নহয়, মই তোমালোকক কওঁ ল"ৰা-ছোৱালী! আৰু ইলেক্ট্ৰনিক বহীখন, পৃষ্ঠাটো লেতেৰা! - আল্ট্ৰা-হাইপাৰ-মাৰ্শ্বাল হঠাতে শেষ হ'ল: - পৰ্টেললৈ আপোনাক স্বাগতম!
  মিৰাবেলাই ভয়তে সুধিলে:
  - উৰণৰ সময়ত আপুনি কিয় আপোনাৰ শৰীৰৰ আকৃতি আৰু পৰিমাপ অহৰহ সলনি কৰিছিল?
  আনাষ্টেছিয়াই লাজতে উত্তৰ দিলে:
  - বুজিছা, এইটো মৌলিকভাৱে নতুন ধৰণৰ মাংস। মহাকাশ আৰু দ্ৰুত উৰণৰ চৰম পৰিস্থিতিত পৰীক্ষা কৰিলোঁ। সম্ৰাজ্ঞীৰ বাহিৰে আন কাৰো হাতত এতিয়াও এনেকুৱা শৰীৰ নাই, আৰু আমাৰ সেনাৰ সৈন্যই এনেকুৱা বস্তু আহৰণ কৰাৰ আগতে ইয়াক পৰীক্ষা কৰাটো প্ৰয়োজন।
  - দামটোৰ কথা কি ক"ব!
  ষ্ট্ৰেলেটছভাই গুণগুণাই উঠিল:
  - আনহাতে এনে মাংস সৃষ্টিৰ প্ৰক্ৰিয়াটো দানৱীয়ভাৱে শ্ৰমসাধ্য!
  অষ্টভুজ প্ৰিজমৰ ৰূপত বতাহত ওলমি থকা এটা অট্টালিকাৰ ভিতৰলৈ সোমাই গ"ল।
  ই আছিল বিশাল, অৰ্ধস্বচ্ছ আৰু প্ৰতিফলন উলিয়াইছিল!
  মিৰাবেলাই সুধিলে:
  - আৰু কি? ইয়াত আছে?
  - হয়, ঠিক ইয়াতেই! জপিয়াই সোমাই যাওঁ আহক।
  মিৰাবেলাই নিজকে গোলকটোৰ মাজত বিচাৰি পালে। তাইৰ গোটেই শৰীৰত উষ্ণতা আৰু টিংটিং শব্দ অনুভৱ হ"ল। ইয়াৰ মাজেৰে যে বিশাল শক্তিৰ ভৰ পাৰ হৈ গৈছে সেয়া স্পষ্ট আছিল। পিছমুহূৰ্তত ছোৱালীজনীৰ হাত-কান্ধত কেইবাটাও ভিন্ন ধৰণৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ দেখা গ"ল। বিভিন্ন কেলিবাৰৰ ইমিটাৰ আছিল, স্থান বিকৃত কৰিছিল, পদাৰ্থ ভাঙিছিল, অণু কণিকাৰ মাজৰ সংযোগ ভাঙিছিল। আটাইতকৈ শক্তিশালী ধৰণৰ ধ্বংস, মাত্ৰা তললৈ গুটিয়াই। কম্বেট ছুট পিন্ধা ছোৱালীজনী ইমানেই ভয়ংকৰ আছিল যে যিকোনো হলিউডৰ টাৰ্মিনেটৰক তুলনামূলকভাৱে নিৰাপদ বিড়ালৰ পোৱালি যেন লাগিব।
  - ৱাঃ! বহুত বেলেগ বেলেগ অস্ত্ৰ! অলপ ডাঙৰ আৰু অনাড়ম্বৰ যেন লাগে!
  এনাষ্টেছিয়াই স্বচ্ছ পেটৰ কচ্ছপৰ ৰূপ লৈছিল, যাৰ তলত বালিঘড়ী চলিছিল:
  - চিন্তা নকৰিবা, ইলেক্ট্ৰনিক্সে সমাধান কৰি দিব। ছুপাৰচোল্ডাৰসকলে মোকাবিলা কৰিব পাৰে, অৰ্থাৎ আপুনিও আপোনাৰ ঘোঁৰাটোক লজ্জিত কৰিব পাৰে। এতিয়া যোদ্ধাজনে অগাধ অগাধত ডুব যাব! হয়তো আপুনি কিবা এটা বিদায় দিব বিচাৰে?
  হেলমেটেৰে ঢাকি থোৱা মূৰটোৰ ওপৰ অংশটো মিৰাবেলাই খোঁচ মাৰিলে:
  - বিশ্বাস কৰক মোৰ বাবে বৰ আকৰ্ষণীয় হ'ব! কিন্তু আড়ম্বৰপূৰ্ণ ভাষণ দি কি লাভ? মাতৃভূমি পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ প্ৰতি ভক্তিৰ বিষয়ে লাখতম বাৰৰ বাবে কথা কওক!
  লগে লগে কচ্ছপটো ফেৰেস্তাৰ মুখখন কেঁকোৰালৈ পৰিণত হ"ল আৰু বালিঘড়ীটো বালিঘড়ীৰ পৰা সূৰ্য্যঘড়ীলৈ পৰিণত হ"ল:
  - আচলতে আপুনি ঠিকেই কৈছে! একো নাই! কথাতকৈ কৰ্মই বেছি জোৰেৰে কথা কয়! কেৱল আপুনি কৰি থকা কামবোৰহে আটাইতকৈ যুক্তিযুক্ত নহয়। আপুনি এতিয়াও কাকো হত্যা কৰা নাই, বিভিন্ন ভাৰ্চুৱেল দানৱৰ বাহিৰে। কিন্তু নিজৰ শক্তিহীনতাত বিলীন হৈ পাতালৰ তললৈ ডুব নাযাবলৈ মানসিক কঠিনকৰণৰ প্ৰয়োজন। ঠিক ছোৱালীজনী নহয়নে! প্ৰশ্ন আছে!
  মিৰাবেলাই দ্বিধাবোধ কৰিলে:
  - নাজানে! এজন মানুহক হত্যা কৰা? এইটো ইমানেই অতিক্ৰমণীয় কথা! যদি তেওঁ বাস্তৱ আৰু জীয়াই থাকে! কাৰণ, পাৰ্থক্য আছে! কিন্তু মাদাৰলেণ্ডে আদেশ দিলে মই সকলো কৰিম!
  ষ্ট্ৰেলেটছ"ভাই সন্দেহ প্ৰকাশ কৰিছিল, কিন্তু জোৰকৈ হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - নাজানে! কিন্তু সম্ৰাজ্ঞীয়ে আপোনাক বিশ্বাস কৰে! গতিকে মইও বিশ্বাস কৰোঁ! পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ সকলো শত্ৰুক নিঃশেষ কৰি পেলোৱাৰ কামনা কৰিলোঁ!
  মিৰাবেলাই অধৈৰ্য্য হৈ বিৰবিৰাই উঠিল:
  - বাৰু, হয়তো অৱশেষত আমি ট্ৰেন্সফাৰ আৰম্ভ কৰিব পাৰিম! অপেক্ষাটো বেদনাদায়ক, মাধ্যাকৰ্ষণৰ লুপৰ দ্বাৰা ডিঙি চেপি ধৰাৰ দৰে!
  দ্ৰুত মিংকলৈ পৰিণত হোৱাৰ পিছত এনাষ্টেছিয়াই চাৰিটা ঠেংত জপিয়াই পৰিল:
  - হয়! হাইপাৰপ্লাজমাৰ প্ৰজনন বন্ধ কৰক! এতিয়াই আৰম্ভ কৰোঁ! মাথোঁ মই ছোৱালী, ভাল উপদেশ দিম: চকু মুদি!
  মিৰাবেলাই আপত্তি কৰিছিল:
  - প্ৰায় সকলো ৰেডিয়চন দেখা পাম, আনকি চকুৰ পতাবোৰৰ মাজেৰেও! নিজকে মূৰ্খ আৰু কাপুৰুষ নকৰাই ভাল!
  - সঁচা যে তুমি কাপুৰুষ নহয়! পাঁচ, চাৰি, তিনি, দু, এটা - আৰম্ভ!
  ছোৱালীজনীয়ে চকু দুটা আৰু বহলকৈ মেলিলে, তাইৰ ওপৰত উজ্জ্বল পোহৰৰ ধাৰাবোৰ ঢালি দিলে। প্ৰথমতে ই উজ্জ্বল বেঙুনীয়া ৰঙৰ আছিল, ঠাণ্ডা আছিল আৰু অনিচ্ছাকৃতভাৱে শিহৰিত হৈছিল। তাৰ পিছত তাৰ ঠাইত কৰ্ণফ্লাৱাৰ নীলা ৰঙৰ উৰি যোৱা ঘাম, তাৰ পিছত শেঁতা নীলা! সকলো জিলিকি উঠিল, মিঠা সংগীত বাজিল, ৰংটো কোমলকৈ পান্না সেউজীয়ালৈ বৈ গ"ল। মিৰাবেলাই প্ৰশংসাৰে ক"লে:
  - কি যে সৌন্দৰ্য্য! বহুত ৰেডিয়চন দেখিছো, কিন্তু ইমান চহকী ৰং প্ৰথমবাৰৰ বাবে!
  অৱশেষত পান্না ৰঙৰ ঠাইত সোণালী হালধীয়া ৰঙৰ ৰূপ লোৱা হ"ল। মিৰাবেলাৰ চুলিৰ ৰঙৰ লগত ই বহুত ভালদৰে মিলি গৈছিল যদিও বেছি দিন জ্বলি নাথাকিল;পৰৱৰ্তী নিৰ্গমন কমলা ৰঙৰ হৈ পৰিল। পৰিৱৰ্তন আৰু নতুন কিবা এটাৰ প্ৰতীক এটা ৰং! চকুত ভাল লগা আৰু অতি উজ্জ্বল, কিন্তু একে সময়তে আদৰ কৰা। অৱশেষত মিৰাবেলক তেজৰ ৰঙা ঢৌৱে আৱৰি ধৰিলে। এনে লাগিল যেন তাই ছোৱালীজনীক সকলো বস্তুৰে, প্ৰতিটো কোঠাৰে বানপানীত বুৰাই পেলাইছে।
  মিৰাবেলাই পাতালৰ কথা মনত পেলাই কঁপি উঠিল:
  - এয়া তেজৰ ৰং।
  কমলা, হালধীয়া, সেউজীয়া আকৌ দেখা গ"ল, সকলোবোৰ বেলেগ ক্ৰমত গ"ল! হঠাতে সকলো বিকিৰণ মিহলি হৈ এটা অবিৰত হাইপাৰপ্লাজমিক গ্লোলৈ পৰিণত হ"ল।
  মিৰাবেলাই চকু টিপিয়াই দিলে, তাইক ওপৰলৈ পেলাই দিয়া হ"ল আৰু অবিশ্বাস্য বেগেৰে লৈ যোৱা হ"ল। তাৰ পিছত মাংসখিনি নোহোৱা হৈ গ"ল, কেৱল উন্মাদভাৱে হুৰহুৰাই যোৱা তৰাবোৰহে দেখা গ"ল। ছোৱালীজনীয়ে গৰম অনুভৱ কৰি অগ্নিময় ধাৰাত ডুব গ"ল, তাইৰ এনে লাগিল যেন একাধিক খোলা পিছলি গৈছে, আৰু তাইৰ ব্যক্তিত্ব বহু ভাগত বিভক্ত হৈ পৰিছে। স্থানীয় অগাধৰ মাজেৰে মৃতদেহটো সোমাই গ"ল, তাৰ পিছত নোহোৱা হৈ গ"ল, তাৰ পিছত আকৌ আবিৰ্ভাৱ হ"ল! কিন্তু কোনো কষ্ট নাছিল, মাথোঁ অনুভৱ হৈছিল যে তুমি তৰাবোৰৰ মাজত, আৰু তৰাবোৰ তোমাৰ মাজত! তেতিয়া উপলব্ধি ছিন্নভিন্ন হ"বলৈ ধৰিলে, বহু ছাপেৰে অতিৰিক্ত বোজাই কৰা চেতনা মধুৰ শান্তি দিয়া এক আশাহীন অগাধত পৰিল!
  
  মিৰাবেলাৰ জ্ঞান আহিল: তাইৰ পিঠিত কাঁইটবোৰ অনুভৱ হ"ল। বৰ সুখকৰ নাছিল যদিও বিষৰ ৰংটোত আগতে অজ্ঞাত কিবা এটা আছিল। যেন তাই নিজেই নহয়৷ ছোৱালীজনীয়ে চকু মেলিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। এই চেষ্টাৰ ফলত চকুৰ পতাত বিষ আৰু জ্বলা-পোৰাৰ আক্ৰমণ হয়। প্ৰয়াস কৰিব লগা হ"ল।
  চকুৰ পতা মেলিলেই মোৰ চকুত পোহৰ জিলিকি উঠিল!
  - বাৰু একো নাই, অন্ধ হৈ যোৱাতকৈ বহুত ভাল! - ছোৱালীজনীয়ে মনতে ক'লে। - কোনোবাই কৈছিল যে বিষ অনুভৱ কৰাটো এতিয়াও জীয়াই থকাৰ নিশ্চিত লক্ষণ!
  মিৰাবেলাই ডিঙি ঘূৰাই দিলে, হাড়বোৰ কোমলকৈ কুটিল:
  - অৱশ্যে শৰীৰৰ বেদনাই জীৱনৰ কথা কোৱা নাই, মৃত্যুৱে মানুহক লাহে লাহে লৈ যোৱাৰ কথাহে কয়! অৱশ্যে মোৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত নহয়!
  ছোৱালীজনী থিয় হ"ল, তাইৰ শৰীৰত অহৰহ লঘুতাৰ অনুভৱ নোহোৱা হৈ গ"ল, তাইৰ উদং, ছোৱালীৰ দৰে ভৰি দুখন কাঁইটৰ ওপৰত থিয় হৈ গ"ল। মিৰাবেলাই লক্ষ্য কৰিলে যে তাই সম্পূৰ্ণ উলংগ, মাত্ৰ ডাঠ চুলিয়ে তাইৰ কান্ধ দুটা সোণালী ঢৌত ঢাকি ৰাখিছে। যথেষ্ট ঠেক আছিল, সাধাৰণতে ছোৱালীজনীয়ে অতি উচ্চ বা অতি কম উষ্ণতাৰ বাহিৰে গৰম বা ঠাণ্ডা অনুভৱ কৰা নাছিল, কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত সঁচাকৈয়ে বতাহত বহুত আৰ্দ্ৰতা আৰু ছাঁত চল্লিশ ডিগ্ৰীৰ ওপৰত আৰ্দ্ৰতা আছিল। কাঁইটবোৰ এৰি ছোৱালীজনীয়ে কেইখোজমান আগুৱাই গ"ল। তাইৰ এটা অপ্ৰীতিকৰ টিংটিং অনুভূতি অনুভৱ হ"ল, যিটোৱে মিৰাবেলক আচৰিত কৰি তুলিলে।
  - ৱাঃ! মই যেন বেছি শক্তিশালী নহয়। কিবা এটা বেয়া হ"ল, দুৰ্যোগৰ ওচৰত!
  সঁচাকৈয়ে ছোৱালীজনীৰ সকলো অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ হেৰুৱাই গ্রীষ্মমণ্ডলীয় জংঘলত উলংগ হৈ পৰিবলৈ পাই ছোৱালীজনীৰ বৰ দুৰ্ভাগ্য হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও মাংস বিদেশী হৈ পৰিল, সমগ্ৰ শৰীৰত চলাচল কৰা অসংখ্য মাইক্ৰ" কম্পিউটাৰ নোহোৱা হৈ গ"ল। ইমানেই অস্বাভাৱিক, যেন আপুনি নিজৰ নহয়৷ মিৰাবেলাই গছজোপাৰ ওচৰলৈ উঠি ডালটো বেঁকা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ছোৱালীজনীয়ে স্থিতিস্থাপকতা অনুভৱ কৰি কিছু কষ্ট কৰিবলৈ বাধ্য হ"ল। তাইৰ বাইচেপছ টেনচন হৈ পৰিল আৰু শিৰাবোৰ ওলাই আহিল। মিৰাবেলাই ভৰিখন বেঁকা কৰি পেশীবোৰ মোহাৰিলে। তাইৰ শৰীৰটো প্ৰশিক্ষিত, ইলাষ্টিক, শক্তিশালী হৈ থাকিল, কিন্তু একে সময়তে প্ৰাচীন কালৰ মানুহৰ দৰেই আছিল - প্ৰটিন! অৰ্থাৎ এগৰাকী সাধাৰণ মানুহৰ বাবে যথেষ্ট শক্তিশালী, কিন্তু আগৰ ক্ষমতাৰ তুলনাত তাই কেইবাহাজাৰবাৰ দুৰ্বল হৈ পৰিছে! ছোৱালীজনীয়ে ডাঠ গছজোপা ভাঙিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু কাম নহ"ল;তাইৰ আঙুলিবোৰে মাত্ৰ বাকলি ফালি পেলালে। তাইৰ ভৰপূৰ ইলাষ্টিক বুকুৰ পৰা ঘামৰ টোপাল এটা তললৈ গুৰি হৈ সেউজীয়া পাত এটাত পৰিল, সিঁচৰতি হৈ পৰিল। সাধাৰণতে ছোৱালীজনীয়ে সম্পূৰ্ণ আৰাম অনুভৱ কৰা নাছিল, তাইৰ আগৰ আত্মবিশ্বাস হেৰাই গৈছিল।
  - মই উলংগ! - ক'লে ধুনীয়াই। - ইয়াৰ নিজস্ব মনোমোহাতা আছে।
  ছোৱালীজনীয়ে দৌৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে: তাইৰ গতি অৱশ্যে আগৰ শৰীৰৰ লগত তুলনাযোগ্য নাছিল, কিন্তু যথেষ্ট মান্য। তাৰ পাছত বেঙুনীয়া ৰঙৰ কলগছ এজোপাৰ ওপৰলৈ উঠি তাই অলপ খোঁচ মাৰিলে। চোকা ডাল এটাই তেওঁৰ উদং গোৰোহাত খান্দিলে, আৰু তেওঁৰ সোঁ ভৰিৰ আঙুলিটো অলপ ঘাঁ হৈ গ"ল।
  - ব্ৰৰ! আৰু ইয়াৰ পৰা ক্ষতিগ্ৰস্ত হওক! - ছোৱালীজনীয়ে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে। - সাধাৰণতে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে এনে দুৰ্বল শৰীৰত কেনেকৈ বাস কৰিছিল? তেওঁলোকৰ বাবে নিশ্চয় কঠিন আছিল!
  বান্দৰটোৱে পকেটৰ পৰা মানিবেগটো হেৰুৱাই পেলালে, পুলিচে গম পালে - সি তাক পটিত থৈ দিলে!
  আৰু পাত্ৰটো গৰম - বান্দৰে কান্দিছে!
  ছোৱালীজনীয়ে ফলটো ছিঙিলে, ডাঠ ডাঠ কলৰ দৰে লাগিল, আৰু হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - খাব পাৰিম নে নাই নাজানো! বিশ্লেষক নাই, নাকৰ ফুটাবোৰো আগৰ দৰে সংবেদনশীল নহয়। মিৰাবেলাই ভঙা ডাল এটা আৰু আঙুলিৰ নখ ব্যৱহাৰ কৰি ওপৰৰ পৰা সাৱধানে খোলাটো উলিয়াই দিলে, ৰসাল মাংসটো ওলাই পৰিল। তাই মুখখন মেলি আলফুলে জিভাখন চলাই দিলে। এবাৰ, দুবাৰ, তিনিবাৰ!
  - নাজানে! মই একো চেষ্টা কৰা নাই৷ ই বিষাক্ত হ"ব পাৰে, বা নিৰাপদ হ"ব পাৰে। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে মই জনা কোনো বিষাক্ত পদাৰ্থ নাই! সঁচা, এইটো এটা বেলেগ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড, ইয়াত নিৰ্দিষ্ট বিষ থাকিব পাৰে, সম্পূৰ্ণ বেলেগ সূত্ৰ আমাৰ অজ্ঞাত। অৱশ্যে স্থানীয় জীৱ-জন্তুৱে ইয়াক খায় নে নাই পৰীক্ষা কৰাৰ এটা সহজ উপায় আছে। বা আটাইতকৈ বেয়া অৱস্থাত পোক-পৰুৱা!
  মিৰাবেলা ফল ওলোমাই গছৰ পৰা নামি আহিল। মোৰ মূৰ্খ হ"ব মন গ"ল;আটাইবোৰৰ পিছতো বেৰেকখন আমাৰ পিছফালে আছিল। ছোৱালীজনীয়ে হাতৰ ওপৰত থিয় হৈ হাতৰ ওপৰত খোজ কাঢ়ি গ"ল। ডাঠ পোকটোৱে তাইৰ উদং গোৰোহাত বহি তাইক সুখদায়কভাৱে টিকটিকিয়াই দিলে!
  - স্বাধীনতা! আৰু স্বাধীনতা, আমি জনা মতে, উলংগ হৈ আহে! - মিৰাবেলাই আন্তৰিকতাৰে জীৱনটো উপভোগ কৰিছিল। - যদি তুমি নিজৰ বছ, তেন্তে তুমি তেনেকুৱা কুমাৰী নহয়!
  ছোৱালীজনীয়ে আকৌ ঘূৰি আহি তলুৱাৰ তলত নীলা দাগ থকা সেউজীয়া ঘাঁহবোৰ অনুভৱ কৰিলে। আকাশলৈ চালে:
  - বাহ, একেলগে পাঁচজন লুমিনেৰী, এখন উল্লাসিত পৃথিৱী! ইমান গৰম হোৱাটো আচৰিত, আৰু একে সময়তে মৰমলগা!
  মিৰাবেলাৰ ছালখন টেন আৰু সোণালী চকলেট আছিল। ছোৱালীজনীক বৰ ভোক লগা যেন লাগিছিল, যেন তাইক জংঘলৰ প্ৰকৃত ৰাণী যেন লাগিছিল। ফলটো চাওকচোন, ই যথেষ্ট ডাঙৰ পোক-পৰুৱাৰে আবৃত - বৰ ভাল, তাৰ অৰ্থ হ"ল আপুনি ইয়াক খাব পাৰে!
  - বিষাক্ত নহয় সকলো বস্তু খাব পৰা! মানুহ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ আটাইতকৈ সৰ্বভোজী প্ৰাণী! - মিৰাবেলাই কেইবাটাও ফল ছিঙিলে। নতুন শৰীৰত প্ৰথমবাৰৰ বাবে তাই গছ-গছনিৰ খাদ্য খালে। ভোকৰ অনুভৱৰ মাজতো ছোৱালীজনীয়ে প্ৰতিটো গজালিৰ সোৱাদ লৈছিল আৰু মুঠিৰ লগত খাপ খোৱাকৈ ডাঙৰ কেইবাটাও জামু ছিঙিছিল। ষ্ট্ৰবেৰীৰ দৰে সোৱাদ ভাল আছিল, বা তাতোকৈ ভাল আছিল। মিৰাবেলা আনন্দত কেৱল উন্মাদ হৈ পৰিছিল, তাইৰ এনে লাগিছিল যেন তাই স্বৰ্গত আছে আৰু এটা পবিত্ৰ কাম কৰি আছে। যেন মোৰ মুখত ভায়োলেট ফুলি উঠিল, অনুভৱৰ এক অনন্য পৰিসৰ মোৰ জিভাত খুন্দা মাৰিলে।
  - আৰু কোনে কৈছিল যে জীৱনটো সুন্দৰ! অৱশ্যে সেই কথাত তেওঁ নিঃসন্দেহে অতি সঠিক আছিল! ছোৱালীজনীয়ে সুখত হুইচেল মাৰিলে। খোৱাৰ পিছত হঠাতে তাইৰ শুবলৈ মন গ"ল, তাই গোটেই জীৱন শুই থকা নাছিল, আৰু তাৰ উপৰিও প্ৰচুৰ মিঠা খাদ্যই তাইক শিথিল কৰি তোলে! মিৰাবেলাই এনে এখন ঠাই বাছি লৈছিল য"ত কোমল কিন্তু বিশাল বাৰ্ডকবোৰ গজি শুইছিল। সতেজ বতাহৰ লঘু ধুমুহা অনুভৱ কৰি এনেকৈ, পিঠিত পৰি থকাটো কিমান ভাল লাগে। নীলা লেগুনৰ দৰে কিবা এটা, মহাকাশৰ ছবিকে ধৰি এনে বহু ছবি নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। ছোৱালীজনীয়ে পিঠিত শুই পৰিল, কিবা এটা সুখকৰ কথা ভাবিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। এতিয়াও ওচৰতে ল"ৰা এটা থাকিলে ভাল হ"ব৷ ইমানেই পেশীবহুল, শক্তিশালী, ধুনীয়া যে সি তাইৰ সোঁহাতত শুইছিল, বুকুত হাতৰ তলুৱাখন ৰাখিছিল, নিপলবোৰ গুড়ি কৰিছিল...
  আশীৰ্বাদ! আদৰ কৰাটো আচৰিত কথা!
  কেনেকৈ টোপনি আহিল ছোৱালীজনীয়ে লক্ষ্য কৰা নাছিল। জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে টোপনি আহিল। তাই সপোনত দেখিলে যে তাই লাহে লাহে উষ্ণ সাগৰ এখনত ওপঙি আছে, চাৰিওফালে পোহৰ আৰু জিলিকনি। হঠাতে আগলৈ তাই দেখা পায় এখন ছিন্নভিন্ন জাহাজ। নাই, আধুনিক নহয়, কিন্তু মাষ্ট আৰু পালৰ সৈতে মধ্যযুগীয়। ছোৱালীজনীয়ে তেওঁৰ ফালে প্ৰশংসাৰে চাই থাকে, কিন্তু নাৱিকসকলৰ ইমান বিকৃত মুখ আৰু তেওঁলোকে ইমান হুলস্থুল কিয় কৰে সেয়া আচৰিত৷ ল"ৰা-ছোৱালীয়ে খেলিলে ইহঁতক স্বচ্ছ জাৰত থকা বাগ যেন লাগে!
  কিন্তু সমাধান যেন আছে, পিছফালৰ পৰা আন এখন জাহাজ লৰালৰিকৈ আহিছে, যেন ব্ৰিগান্টাইন। যদিও ইয়াৰ আকাৰ পলায়ন কৰা জাহাজখনতকৈও অলপ সৰু, তথাপিও ইয়াত বহুত বেছি মানুহ থাকে। খেদি যোৱা মানুহবোৰে অতি ৰঙীন সাজ-পোছাক পিন্ধিছে, আনহাতে তেওঁলোকে চেবাৰ জোকাৰি চিঞৰি চিঞৰি চিঞৰি উঠে। জলদস্যুৰ ভিতৰত কেৱল মানুহ নহয়, পিৰানা মুখ আৰু কাষত পাখি থকা কেইবাবিধো আছে। হাড়ত আঁকোৱালি লোৱা এটা শিকাৰুৰ সৈতে ক"লা ভাবুকিপূৰ্ণ পতাকা এখন ব্ৰিগান্টাইনৰ ওপৰত উৰি যায়।
  - বাহ, প্ৰাচীন ছবিৰ সময়ৰ জলদস্যু! - মিৰাবেলাই আনন্দত ক"লে। - গতিকে কিবা এটা আমোদজনক কথা থাকিব।
  সঁচাকৈয়ে কৰ্চেয়াৰসকলে নিজৰ কামানবোৰ গুলীয়াইছিল;তেওঁলোকে উচ্চ চাপত গুলীচালনা কৰিছিল, মাষ্টবোৰ ভাঙি পেলাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু প্ৰাচীন কামানৰ পৰা আঘাত কৰাটো অতি কঠিন, আনকি লৰচৰ কৰাৰ সময়তো। পৰৱৰ্তী সময়তো উছাকভে নিজৰ জাহাজবোৰক শত্ৰুৰ ওচৰলৈ অনাৰ কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিছিল। তাৰ পিছত গুলী চলোৱাৰ কাৰ্যক্ষমতা যথেষ্ট বৃদ্ধি পালে, তাৰ উপৰিও প্ৰথমে ফ্লেগশ্বিপখন ডুবাই পেলোৱাৰ ইচ্ছাও বৃদ্ধি পালে। আৰু যদি আপুনি সঁচাকৈয়ে ভাগ্যৱান, তেন্তে আপুনি মাষ্টটোৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে, বা যদি গুনাৰজন কোনো ধৰণৰ উজ্জ্বল এছ হয়। এই ক্ষেত্ৰত জলদস্যু জাহাজখন অধিক পৰিচালনাযোগ্য আৰু লঘু আছিল, দূৰত্ব অলপ কমি গৈছিল আৰু তাৰ পিছত জলদস্যুসকলৰ সহায়ত ভাগ্য আহিছিল;কেন্দ্ৰীয় মাষ্টটো গুলীয়াই পেলোৱা হৈছিল। জাহাজবোৰ খৰধৰকৈ আৰু অলপ ওচৰ চাপি আহিল আৰু কাষবোৰ ইটোৱে সিটোক খুন্দা মাৰিলে। ফ্ৰীবুটাৰবোৰে হুকটো দলিয়াই দিলে, লাইভ মাছটো যিকোনো মুহূৰ্ততে জাহাজত ঢালিবলৈ সাজু হৈ উঠিল।
  মিৰাবেলাই হঠাতে গ্ৰাইণ্ডত ভয়ংকৰ বিষ অনুভৱ কৰিলে আৰু চিঞৰি চিঞৰি সাৰ পালে!
  . অধ্যায় নং ১৮।
  তত্ত্বটো নাজানি, আৰু অত্যধিক জুৱা খেলি আহমেদ এজন শক্তিশালী প্ৰথম শ্ৰেণীৰ খেলুৱৈৰ বাবে অতি সহজ চিকাৰ আছিল, যিয়ে অৱশ্যে অন্ততঃ নিজৰ চিএমএছৰ দ্বাৰা খেলে। তদুপৰি য়াংকাই নিশ্চিত আছিল: যদি তেওঁ মধ্যযুগলৈ উভতি গ"লহেঁতেন, আনকি মৰ্ফিৰ সময়তো, তেন্তে তেওঁ হয়তো সাময়িকভাৱে চেম্পিয়ন হ"ব পাৰিলেহেঁতেন। শত্ৰুৱে খেলৰ মূল নীতি বুজি নাপালে, তেওঁ কেৱল পণ্য আৰু টুকুৰাবোৰ সুন্দৰকৈ সজাইছিল (তেওঁৰ বুজাবুজিৰ বাবে)। অৱশ্যে ল"ৰাটোৰ কোনো খৰখেদা নাছিল, বেছি সোনকালে গালি পাৰিলে মালিকক অপমানিত হ"ব। গতিকে, শ্ব"ৰ বাবে ইফালে সিফালে ফিডলিং কৰি বেছিভাগ টুকুৰা আৰু সকলো পণ্য ধ্বংস কৰাৰ পিছত তেওঁ পাছ কৰা পণ্য এটা বনাই ৰজাক শেষ কৰিলে।
  - তোমাৰ বাবে আন এটা চেকমেট! - ল'ৰাটোৱে ক'লে।
  আহমেদে গালি পাৰি টুকুৰাবোৰ মিহলাই দিলে:
  - পৰাজয়ৰ ক্ষেত্ৰত আৰু এটা খেল, পঞ্চাশটা কোব!
  - জয়ী হ"লে কি হ"ব?
  - গোটেই পিঠিখন লৈ ৰৈ যাবা !
  তৃতীয়খন খেলখন অলপ টানি লৈ গ"ল, আহমেদে বহু সময় প্ৰতিটো খোজৰ কথা ভাবিলে আৰু আক্ৰমণ নকৰিলে। কিন্তু বিশেষকৈ দবাত নিষ্ক্ৰিয় কৌশলে বিশেষ সহায় নকৰে। সঁচাকৈয়ে এই ক্ষেত্ৰত আক্ৰমণকাৰীৰ কৌশলৰ বাবে অধিক ঠাই থাকে আৰু বাহিনী নিয়োগ কৰাত শত্ৰুৰ আগত থাকে। আনকি য়ংকাই উত্তেজনাত নিজৰ ৰাণীক বলি দিছিল। আহমেদে দ্বিধাবোধ কৰাৰ পিছত বলিদান গ্ৰহণ কৰিলে আৰু সাতটা খোজৰ পিছত তেওঁ ব"ৰ্ডৰ মাজত সঠিক চেকমেটটো পালে। হেৰুৱাই মালিকে হতাশাত ল"ৰাটোৰ নাকত ঘোঁচা মাৰিলে। য়াংকাই এনেকুৱা কিবা এটা আশা কৰিছিল: তেওঁ আঘাতটো কোমল কৰি দিলে, তেজ বৈ নাযায়, কিন্তু তথাপিও যথেষ্ট কষ্টদায়ক আছিল। আখমেদে তীব্ৰ গালি পাৰি গাড়ীখনলৈ আঙুলিয়াই দিলে:
  - আপুনি আপাত দৃষ্টিত গড চেটাৰৰ সৈতে বন্ধুত্বপূৰ্ণ! আপুনি সকলো সময়তে জয়ী হয়: কিছুমান অভাৱনীয় ডাইনীৰে!
  ল"ৰাজনে বিনয়ীভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - শ্ৰেষ্ঠ যাদুকৰ যুক্তি!
  আহমেদে চাবুক জোকাৰিলে:
  - তুমি মোৰ লগত কথা পাতিবা! আৰু কিছু খেলো আহক! হাৰিলে দুশ লেচ হেৰুৱাব।
  য়াংকাই ধেমালি কৰা নাই, কঁপি উঠিল:
  - ইমান সহ্য কৰিব নোৱাৰো, এটা মূল্যৱান দাস হেৰুৱাব!
  - মই নিজেই তোমাক মাৰিম! গতিকে অত্যাচাৰহে থাকিব!
  টুকুৰাবোৰ ৰাখিলে আৰু নতুন খেল আৰম্ভ হ"ল। কিন্তু ইতিমধ্যে আন্ধাৰ হৈ পৰিছিল আৰু দাসবোৰ ক্লান্ত হৈ পৰিছিল, ৰৈ যোৱাৰ সময় আহিছিল। য়াংকাই দুটামান খোজতে এটা তুচ্ছ ফান্দ গঢ়ি তুলিলে;তেওঁ শুব বিচাৰিছিল। বিকল্পবোৰ সঠিকভাৱে গণনা কৰিব নাজানি মালিকে কেৱল তাৰ মাজত সোমাই পৰিল!
  একেৰাহে চতুৰ্থটো পৰাজয়ত আহমেদৰ মুখখন বিকৃত হৈ পৰিল। অৱশ্যে এইবাৰ: তেওঁ গালি-গালাজ বা আঘাত কৰা নাছিল। হাঁহি এটা ধৰি সি ক"লে:
  - বাৰু ঠিক আছে তোমাৰ মাংসৰ টুকুৰাটো পাবা।
  য়াংকাই আনন্দিত হৈছিল:
  - সেইটোৱেই সঠিক সিদ্ধান্ত!
  হাত ধুই ল"ৰাটোৱে সকলোতকৈ পৃথকে খালে। মাংসৰ সোৱাদ গাহৰিৰ মাংসৰ দৰে আছিল যদিও চৰ্বি কম আৰু ৰসাল, সুখদায়ক আৰু সোৱাদযুক্ত আছিল। শাক-পাচলি আৰু ফল-মূলৰ সৈতে মিহলি কৰিলে ই এটা ভাল ছাপ পেলাইছিল;খাদ্যটো ঘৰতকৈও বেয়া নাছিল, হয়তো তাতোকৈ ভাল আছিল। সাধাৰণতে মস্কোত উচ্চমানৰ সামগ্ৰী অতি ব্যয়বহুল;ৰাজধানীৰ বেছিভাগ বাসিন্দাই আড়ম্বৰপূৰ্ণভাৱে, বিভিন্ন অৰ্ধসম্পূৰ্ণ সামগ্ৰী খায়। হয়তো সেইবাবেই ইমানবোৰ বেমাৰ আৰু ইমানবোৰ পাগল মানুহ৷ ইয়াত সকলো প্ৰাকৃতিক আৰু সতেজ! তিনিটা লুমিনেৰী আৰু শীতকালৰ অনুপস্থিতিৰ বাবে বছৰত কেইবাবাৰো চপোৱা সম্ভৱ। পৰিবেশ সুস্থ, যাৰ বাবে হয়তো ইমান শক্তিশালী সন্তান আছে। প্ৰকৃতি সভ্যতাৰ দ্বাৰা প্ৰদূষিত নহয়। সাধাৰণতে য়াংকাই জুলছ ভাৰ্নক অতি ভাল পাইছিল;তেওঁৰ আভ্যন্তৰীণ দহন ইঞ্জিনটো ইলেক্ট্ৰিক গাড়ীৰ সপক্ষে পেলাই দিয়া হৈছিল। কিন্তু আচৰিত কথাটো হ"ল: ব্যৱহাৰিক আমেৰিকানসকলেও এনে যন্ত্ৰক গণ উৎপাদনত প্ৰৱৰ্তন কৰা নাছিল। যদিও ইয়াৰ সুবিধা বিশেষকৈ পৰিৱেশৰ বাবে স্পষ্ট, তথাপিও ইলেক্ট্ৰিক মটৰৰ কাৰ্যক্ষমতা ৯৯ শতাংশৰ ওচৰ চাপিছে, যিটো গেছলিন আৰু গেছ ইঞ্জিনত ৩০-৪০ শতাংশ। ইয়াৰ উপৰিও আভ্যন্তৰীণ দহন ইঞ্জিনৰ ফলত বায়ুমণ্ডলত কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ অতিৰিক্ত বোজা থাকে, যাৰ ফলত সেউজ গৃহ প্ৰভাৱৰ সৃষ্টি হয়। কিয় নিকৃষ্ট কথাটো, ই সভ্যতাক তললৈ টানি লৈ গৈছে! কেৱল কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ পৰিমাণেই নহয়, বতাহত জলীয় বাষ্পও বৃদ্ধি পায়, যাৰ ফলত গ্ৰহটোৰ উষ্ণতা বৃদ্ধি পায়। একে সময়তে আৰ্কটিক আৰু এন্টাৰ্কটিকাৰ বৰফ গলি গৈছে, অৰ্থাৎ সূৰ্য্যৰ ৰশ্মি প্ৰতিফলিত কৰা পৃষ্ঠভাগ নোহোৱা হৈ গৈছে। ফলত উষ্ণতা আৰু অধিক বৃদ্ধি পায়। জুই আৰু কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পায়। প্ৰতিটো অতিৰিক্ত ডিগ্ৰীয়ে জলীয় বাষ্পৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰে, যাৰ ফলত উষ্ণতা আৰু অধিক বৃদ্ধি পায়। অৰ্থাৎ গৰম হৈ গৈ থাকে! ফলত পৃথিৱীৰ উষ্ণতা এনেকুৱা হৈ পৰিব যে জীৱন অসম্ভৱ হৈ পৰিব।
  মানুহবোৰ কিমান মূৰ্খ, নিজৰ কবৰ খান্দি থকা দেখি ল"ৰাটোৱে কঁপি উঠিল। আৰু প্ৰথমতে ইয়াৰ বাবে একচেটিয়া অধিকাৰ, অলিগাৰ্চ আৰু তেলৰ বেৰন দোষী;তেওঁলোকে শক্তি সম্পদৰ ব্যৱসায়ৰ পৰা লাভৱান হয়, প্ৰকৃতি আৰু মানৱতাক ধ্বংস কৰে। এইদৰে এটা চৰ্বিযুক্ত মানিবেগে মানুহক ধ্বংস কৰি পেলায়। আটাইতকৈ ক্ষীণ বিবেকবোৰ হৈছে ভালকৈ খুৱাই দিয়া মানিবেগৰ! বিত্তৰ জগতখনত: আৰ্কিমিডিছৰ নিয়মো প্ৰযোজ্য, লাভে সততা আৰু মমতাক স্থানচ্যুত কৰে!
  এই কাৰণেই সাম্যবাদ, ইয়াৰ সকলো অতিমাত্ৰা সত্ত্বেও: এক প্ৰগতিশীল শিক্ষা। সঁচা, নেতাসকলৰ সৈতে ক্ৰমাৎ বৃদ্ধি পোৱা যন্ত্ৰণা আৰু গুৰুতৰ সমস্যাই তেওঁক বাধাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। হয়তো কেৱল লেনিন: তেওঁ যথেষ্ট পৰ্যাপ্ত আছিল। শিক্ষিত, অসুস্থতাৰ পৰ্যায়লৈকে দক্ষ, শক্তিশালী, বিকশিত অন্তৰ্দৃষ্টিৰ সৈতে, যথেষ্ট কঠিন আৰু একে সময়তে কেতিয়া বন্ধ কৰিব লাগে সেই কথাও জনা! লেনিন আৰু ষ্টেলিনৰ মাজৰ পাৰ্থক্যক এই উপাখ্যানটোৱে সৰ্বোত্তমভাৱে গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে:
  - ষ্টেলিনে বুট পিন্ধে, আৰু লেনিনে বুট পিন্ধে কিয়?
  - ভ্লাদিমিৰ Ilyich ৰাস্তা বাছি লৈছিল, আৰু এই গোঁফ থকা ল'ৰাটোৱে আগলৈ লৰালৰিকৈ গৈ থাকিল!
  বৈদেশিক নীতিত যদি ষ্টেলিনে সাৱধান আছিল, তেন্তে দেশৰ ভিতৰত প্ৰচলিত ইচ্ছা আছিল দুখোজত অগাধৰ ওপৰেৰে জপিয়াই পৰা! ষ্টেলিনে ভুক্তভোগীসকলৰ প্ৰতি কোনো গুৰুত্ব নিদিয়াকৈ নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হৈছিল আৰু প্ৰায়ে তেওঁৰ দমনে কেৱল ক্ষতিহে আনিছিল। বিশেষকৈ বিজ্ঞানীক গুলীয়াই কিয়? আনুগত্যৰ সন্দেহও হ"লে শৰস্কত তেওঁক বিচ্ছিন্ন কৰি কাৰাগাৰৰ আঁৰত কৰ্ম পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰক। তেওঁলোকে এই কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, কিন্তু লগে লগে নহয়, কনচেনট্ৰেচন কেম্পৰ অতি কঠিন পৰিস্থিতিত বহু বুদ্ধিমান লোকক গুলীয়াই হত্যা কৰা হ"ল বা মৃত্যুমুখত পৰিল। ষ্টেলিনৰ আন এটা ডাঙৰ ভুল আছিল হিটলাৰক প্ৰথমে আঘাত নকৰা। এনে ক্ষেত্ৰত যুদ্ধ বহু আগতেই শেষ হৈ গ"লহেঁতেন আৰু হতাহতি কম হ"লহেঁতেন। ইয়াৰ উপৰিও সমগ্ৰ ইউৰোপ, আৰু ভৱিষ্যতে ব্ৰিটেইন আৰু আমেৰিকা ইউ এছ এছ আৰৰ নিয়ন্ত্ৰণলৈ আহিব। সঁচা, আমেৰিকাক চেপি ধৰাটো অধিক কঠিন আছিল। বিশাল অৰ্থনৈতিক সম্ভাৱনা, বহিঃৰাজ্যত অৱস্থান আৰু পাৰমাণৱিক বোমাৰ সম্ভাৱ্য দ্ৰুত সৃষ্টিৰ বাবে আক্ৰমণ কঠিন হৈ পৰিছিল। ১৯৪১ চনত ইউ এছ এছ আৰৰ নৌসেনা এতিয়াও তুলনামূলকভাৱে দুৰ্বল আছিল। আৰু জাহাজ নিৰ্মাণৰ নিৰ্দিষ্টতা এনেকুৱা যে এই বিষয়ত আমেৰিকাক ধৰিবলৈ আৰু অতিক্ৰম কৰিবলৈ উদাহৰণস্বৰূপে টেংক নিৰ্মাণতকৈ বহু বেছি ধন আৰু সময়ৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। কাৰণ, এখন ডাঙৰ ক্ৰুজাৰৰ দাম ৩.৫ হাজাৰ টি-৩৪ টেংকৰ সমান। ছাবমেৰিন অলপ সস্তা, কিন্তু তথাপিও মান্য। সঁচা, সমগ্ৰ পূব গোলাৰ্ধৰ সম্পদৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ইউ এছ এছ আৰয়ে সোনকালে বা পিছত আমেৰিকাক চেপি ধৰিব। সঁচা, পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰৰ পৰা ছোভিয়েট চহৰবোৰলৈ প্ৰতিশোধ লোৱাৰ ভাবুকি ৰৈ গ"ল। সৌভাগ্যক্ৰমে আমেৰিকাত পঞ্চাশৰ দশকৰ শেষৰ ফালেহে বেলিষ্টিক মিছাইল থাকিব আৰু জেট আৰু যুঁজাৰু বিমানৰ দ্বাৰা কৌশলগত বোমাৰু বিমান ধ্বংস হ"ব পাৰে। কিন্তু তথাপিও কিছুমান বিমানে কৰ্ডন ভাঙি পেলাব আৰু ই ভয়ংকৰ হ"ব। সাধাৰণতে যদি পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ একেবাৰেই সৃষ্টি নহ"লহেঁতেন, বা কেৱল ইউ এছ এছ আৰতহে উদ্ভাৱন কৰা হ"লহেঁতেন তেন্তে ভাল হ"ব। এনে ক্ষেত্ৰত ছোভিয়েট ৰাছিয়াৰ বাবে বিশ্বৰ শাসক হোৱাটো সম্ভৱ। বৰ্তমান বিশ্বব্যাপী বিশৃংখলতা, সন্ত্ৰাসবাদ, আইচিং, ভাজি বা উল্কাপিণ্ড সৰি পৰা বিভিন্ন দুঃস্বপ্নসদৃশ ভাবুকিতকৈ বহুত ভাল কি!
  সাধাৰণতে পৃথিৱীত এখনতকৈ অধিক দেশ আছে: প্ৰকৃত গণতন্ত্ৰ নাই, আৰু মানৱতাৰ বাবে হাজাৰতকৈ এজন অত্যাচাৰী থকাটো বহুত ভাল। ষ্টেলিন যিয়েই নহওক কিয়, তেওঁ ইউ এছ এছ আৰত শৃংখলা আনিছিল, সমগ্ৰ ইউৰোপৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত জয়ী হৈছিল আৰু জাৰৰ যুগৰ তুলনাত জনসাধাৰণৰ জীৱন ধাৰণৰ মানদণ্ড বহু বেছি নিশ্চিত কৰিছিল। আনকি চাৰ্চিলেও কৈছিল: ষ্টেলিনে ৰাছিয়াক নাঙল লৈ লৈ গৈছিল, কিন্তু হাইড্ৰজেন বোমা লৈ এৰি থৈ গৈছিল! কমিউনিষ্ট শাসন যিকোনো ক্ষেত্ৰতে অলিগাৰ্চিক শাসনতকৈ ভাল। মাত্ৰ কিছুমান ছোভিয়েট কল্পবিজ্ঞান লেখক পঢ়ক - সাম্যবাদৰ অধীনত সঁচাকৈয়ে বেয়া নেকি? বা বিশেষকৈ হাইপাৰ কমিউনিজম! য়াংকাই আৰু অলপ সপোন দেখি হুমুনিয়াহ কাঢ়িবলৈ ধৰিলে।
  ল"ৰাটোৱে ইমান ভয়ংকৰভাৱে কল্পনাতীত আৰু অবিশ্বাস্য কিবা এটাৰ সপোন দেখিছিল! কিন্তু সপোনটো মনত ৰখাটো প্ৰায় অসম্ভৱ হৈ পৰিছিল! কিন্তু হঠাতে কিবা এটা যেন ওলোটা হ"ল আৰু ল"ৰাটোৱে অতি স্পষ্টকৈ বুজিবলৈ ধৰিলে:
  সেউজীয়া দাগ থকা গাখীৰৰ দৰে গোলাপী কুঁৱলীৰে ধোঁৱা উলিয়াই এখন স্বচ্ছ, ডাৱৰীয়া বিমান এখনৰ ওচৰত শত্ৰুতাপূৰ্ণ জাতিৰ দহ লাখ ষ্টাৰশ্বিপ শাৰী পাতি আছিল।
  য়াংকাই হঠাতে অসাধাৰণ ৰূপৰ জীৱ দেখিলে। কাটলেট, চচ্চেজ, মিটবল অৰ্থাৎ মাংসৰ সামগ্ৰীৰ দৰে আছিল। সপোনত প্ৰায়ে ঘটাৰ দৰে ল"ৰাটোৱে একেলগে বহুতো ছবি দেখিলে, সেইবোৰ স্পষ্টকৈ আৰু একেলগে উপলব্ধি কৰিলে!
  তেওঁলোকৰ ষ্টাৰশ্বিপবোৰ অদ্ভুত আকৃতিৰ, অলপ অদ্ভুত আকৃতিৰ আৰু দেখাত ভয়ংকৰ ৰোল, বিভিন্ন চপ আৰু চচ্চেজৰ দৰে, পানীৰ ডাঠতাই অলপ চেপেটা হৈ পৰা আৰু ডাঠকৈ ডাঠ কামানেৰে ষ্টাড কৰা। বিশেষভাৱে অভিযোজিত গ্ৰহাণুৰে গঠিত পৰিধি ভাঙিবলৈ চেষ্টা কৰি বিভিন্ন দিশৰ পৰা সাঁতুৰি আহিছিল । মাংস সাম্ৰাজ্যৰ নিয়মীয়া ইউনিটৰ উপৰিও (তেওঁলোকে নিজকে সেইটোৱেই বুলি কয়, য়াংকাই মাত্ৰ জানিছিল), ইয়াত ভাড়াতীয়া জলদস্যুও উপস্থিত আছিল। তেওঁলোকৰ জাহাজবোৰ সাধাৰণতে ভয়ংকৰ আড়ম্বৰপূৰ্ণ আকৃতিৰ বাবে পৃথক আছিল আৰু কিছুমান তাৰকা জাহাজবোৰ গৰুৰ গোবৰৰ দৰে অদ্ভুত আৰু অৰ্থহীন যেন লাগিছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকক সহায়ক ভূমিকা দিয়া হৈছিল। আটাইতকৈ ভয়ংকৰ অস্ত্ৰ আছিল নতুনকৈ মুকলি কৰা ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজ, যিখন আছিল মাংস সাম্ৰাজ্যৰ বহৰৰ গৌৰৱ আৰু সৌন্দৰ্য্য। ক্ৰীমেৰে হুইপ কৰা পাই-পাইৰ দৰে চাৰিশ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ এই চাবমেৰিনখনৰ স্বেচ্ছাচাৰীতাৰ এক ভয়ংকৰ ছাপ আছে। এতিয়াও কোনেও গম পোৱা নাছিল, সেয়া আছিল গোপন: আনকি কাটলেট জেনেৰেলৰ বাবেও, যে তেওঁলোকে নতুন ছুপাৰৱেপন পৰীক্ষা কৰিবলৈ সাজু হৈছে। চৰ্বিযুক্ত কাটলেটৰ যথেষ্ট ডাঙৰ নমুনা মাৰ্শ্বাল চ"কেহে আগতীয়া পৰীক্ষাটোৰ বিষয়ে ভালদৰেই জানিছিল। চিকচিকিয়া বাচনে বাৰখন ভৰি মেলি দিলে। তেওঁৰ মাতটোৱে গোটেই জাক এটাৰ গুঞ্জন মনত পেলাই দিছিল:
  - টেঙা মিঠাই বিৱৰ্তনৰ গছৰ এটা অৱক্ষয়ী ডাল মাত্ৰ। মই আদেশ দিছো যে হাইপাৰপ্লাজমা, থাৰ্মোপ্ৰিয়ন ৰেক্টৰৰ ত্বৰান্বিত ইমিটাৰ অন কৰক। হে নতুন অস্ত্ৰ, থাৰ্মোপ্ৰিয়ন পাম্প কৰা ছুপাৰলেজাৰ, আপুনি শত্ৰুক ৰেফেক্টৰীৰ টেবুলত তেওঁৰ স্থান দেখুৱাব।
  -হয়, তোমাৰ নিৰপেক্ষ পেটুতা। শত্ৰুক যিমানেই শক্তিশালী নহওক কিয় আমি জ্বলাই দিম আৰু ব্ৰাউন কৰিম।
  জেনেৰেলে চচ্চেজৰ ডাঠ মাংসল শৰীৰটো টানি ডোঙা এটাত টানি ঘেউ ঘেউ ক"লে। "মাত্ৰ দুখ লাগে যে মিঠাই খাব নোৱাৰি, বিষাক্ত।"
  -কিন্তু চচ্চেজ খাব পাৰি। ইহঁতৰ ইমান কোমল আৰু আচৰিত প্ৰটিন থাকে। মই বিশেষভাৱে তেওঁলোকৰ কাষৰ শাখাৰ পৰা টিনত ভৰোৱা খাদ্য অৰ্ডাৰ দিওঁ যিটো গ্ৰহ ছ"লেচ দ্য ষ্টেমচত গজি উঠে।
  মাৰ্শ্বাল-কাটলেট মাংসৰ কাউণ্টে দীঘল জিভাখনেৰে তাৰ ডাঠ ওঁঠ দুটা চেলেকিলে।
  -আমাৰ ইয়াত লাখ লাখ ষ্টাৰশ্বিপ আছে। আৰু আমি সকলোতকৈ শক্তিশালী। আমাৰ শক্তি তাৰকাৰাজ্যবোৰক গুড়ি কৰি পেলাবলৈ সক্ষম। এতিয়া আমি এনেকুৱা কিবা এটা প্ৰদৰ্শন কৰিম যাৰ সমতা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত নাই। - চৰ্বিটো পেলাই দি কাটলেটটো নিমাত হৈ পৰিল, আনন্দত শ্বাসৰুদ্ধ হৈ পৰিল আৰু গ্ৰেভিঅ"স্কেনাৰৰ মাজেৰে তেওঁ সমগ্ৰ অগণন জাহাজৰ জাকটোলৈ চালে, ইতিমধ্যে প্লাজমাটো হুমুনিয়াহ কাঢ়িবলৈ সক্ষম হোৱা এটা অজেয় আৰ্মাডা।
  বিপৰীত ফালে পাঁচশ পঞ্চাশ কিলোমিটাৰ দূৰত্বৰ এটা গ্ৰহাণুৰ দুৰ্গ থিয় হৈ আছিল। ইয়াৰ পেটত নিৰ্মিত আছিল শক্তিশালী হাইপাৰপ্লাজমা কামান, গ্ৰেভিটি-টানেল ইমিটাৰ, মাল্টি-কোৱাৰ্ক-পাম্প কৰা লেজাৰ, ভেকুৱাম ট্ৰেপ, মহাকাশৰ পৰা মহাকাশলৈ ক্ষেপণাস্ত্ৰ আৰু কাউণ্টাৰ চাৰ্জ।
  আৰু এই সকলোবোৰ এটা স্থবিৰ বল ক্ষেত্ৰই আবৰি ৰাখিছে। গ্ৰহাণুটোক অদৃশ্য বুলি গণ্য কৰা হৈছিল: আন্তঃনক্ষত্ৰীয় প্ৰতিৰক্ষাৰ নখ। দুৰ্গম লাইন ভাঙিলে শত্ৰুৰ সেনাই পিছফালে যোৱাৰ ভাবুকি দিছিল।
  অলপ দূৰৈত ললিপপ আৰু মিঠাইৰ আন শক্তিশালী ষ্টাৰশ্বিপবোৰে ছুপাৰপ্লাজমা আৰু হাইপাৰটাইটানিয়ামৰ সৈতে শত্ৰুক লগ কৰিবলৈ সাজু হৈ ওপঙি উঠিল। এই ক্ষমতাৰ আদেশ আছিল এজন মাৰ্শ্বাল আৰু একে সময়তে এজন ড্যুক, ছুইট-বাৰ্প মিঠাই।
  -কাটলেট আৰু চচ্চেজৰ এটা লেতেৰা ঢৌৱে কেণ্ডি-ছুপাৰ-ৰকেটৰ মহান আৰু মিঠা দৌৰৰ টাইটানিয়াম ঘাটৰ বিৰুদ্ধে খুন্দা মাৰিব।
  প্ৰলোভনমূলক উপহাৰ: ছটা নমনীয় আঙুলিৰে চিত্ৰিত কৰা হৈছে, ডুমুৰৰ দৰে। তেওঁ আটাইতকৈ সুৰক্ষিত স্থানত - গ্ৰহাণুৰ কেন্দ্ৰত আশ্ৰয় ল"বলৈ বাছি লৈছিল।
  মাৰ্শ্বাল চ"ক, তেওঁ কম্বেট শ্বকত পৰিছিল। গ্ৰহাণুৰ ৰেখাডাল দেখাৰ লগে লগে পেটত অৱস্থিত দহটা কিচমিচতে এক উগ্ৰ জিলিকি উঠিল। তেওঁৰ মহাকাশযানখন ক্ৰমান্বয়ে যুদ্ধ দূৰত্বৰ কাষ চাপি আহিছিল। হাতত থ্ৰীডি প্ৰজেকচনটো ধৰি তেওঁ ইউ টাৰ্ণ এটা কৰিলে। বিশাল ফ্লেগশ্বিপখনে নিজৰ অক্ষৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰিছিল যেন ইয়াৰ কোনো ভৰ নাই। সৰু সৰু পাত্ৰবোৰে এই অনুষ্ঠানৰ পুনৰাবৃত্তি কৰিছিল। কেৱল জলদস্যু জাহাজেও অনুসৰণ কৰা নাছিল। তাৰে এটা, আটাইতকৈ ডাঙৰটো, যথেষ্ট দেখাত ওক আৰু বিচ্ছুৰ গুটিযুক্ত মৃত সংকৰৰ দৰে আছিল, কঁপি উঠিছিল আৰু লেজাৰ আৰু হাইপাৰপ্লাজমা ভলীৰে আঘাত কৰিছিল - এতিয়ালৈকে নিৰাপদ, লক্ষ্যৰ পৰা বহু দূৰত্বৰ বাবে।
  য়াংকাই হুইচেল মাৰিলে:
  - ৱাঃ! কি চিনেমা! ষ্টাৰ ৱাৰ্ছতকৈও শীতল!
  যদি আমি সকলোৱে য়েংকিছৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিওঁ,
  আমি উত্তৰ মিত্ৰতাক চেপি ধৰিম!
  নাটোৰ টমাহকে সহায় নকৰে,
  কাৰণ ঈশ্বৰে বেয়াৰ পুৰস্কাৰ দিব!
  তথাপিও গুলীচালনা আৰম্ভ হ"ল। ব্যক্তিগত ষ্টাৰশ্বিপবোৰে ছালভোৰ বিনিময় কৰিবলৈ ধৰিলে।
  কেইবা ডজন কাটলেট আৰু চচ্চেজৰ জাহাজ আগবাঢ়ি আহিল আৰু তেওঁলোকে ফ"টন ত্বৰান্বিত মিছাইলেৰে বোমাবৰ্ষণ কৰিবলৈ ধৰিলে। শ্ব"ক কৰি তেলীয়া আঙুলিটো ঘূৰাই অনুৰোধ এটা কৰিলে।
  -শত্ৰুৰ ওচৰত ইতিমধ্যে যাব পাৰি।
  -হয়! কমাণ্ডাৰ গ্ৰাব! - কম্পিউটাৰে নিৰ্বিকাৰভাৱে উত্তৰ দিলে।
  -বাৰু, তেন্তে লওক। আমি আৰ্ক-লেজাৰৰ ৰশ্মিটো আটাইতকৈ ঝাড়ু দিয়া ঢৌত পঠাওঁ।
  নতুন ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজৰ পৰা পোহৰৰ ৰশ্মি বিয়পি পৰিল, দূৰৰ পৰা এনে লাগিল যেন এইটো পানীত পৰি যোৱা শিলৰ শিলৰ বহুগুণ ত্বৰান্বিত চিত্ৰগ্ৰহণ। কিমান সোনকালে: পোহৰৰ গতিতকৈ দহ হাজাৰ গুণ বেছি বেগেৰে হাইপাৰপ্লাজমা জিলিকি উঠিল। লাখ লাখ সৈনিক লৈ প্ৰায় এশখন ষ্টাৰশ্বিপ হঠাতে গৰম গেছৰ ডাৱৰ আৰু শুকান মহাজাগতিক ধূলিৰ ঘূৰ্ণীবতাহলৈ পৰিণত হ"ল।
  -চেকমেট! - শ্বোক, কাৰ্নেচনৰ দৰে পাতল আৰু দীঘল দাঁতবোৰ উদঙাই দিলে। - ইয়াক ফ্লেট লেজাৰ বোলা হয়। এতিয়া আমি শত্ৰুৰ বাবে আৰু গৰম কিবা এটা প্ৰস্তুত কৰিম। আমি আৰু হাজাৰটা স্নোট আৰু চৰ্বিৰ ৰেখা গ্ৰহাণুৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগিব।
  -এই দূৰত্বৰ পৰাই তাক মাৰিব পাৰিবা। ছুপাৰলেজাৰৰ সমান্তৰালতা প্ৰায় নিখুঁত, অৰ্থাৎ ই নোহোৱা নহয়।
  আনকি গ্ৰেট চ"কে উত্তেজনাত গুৰগুৰাই উঠিল।
  -তেতিয়া মিঠাইৰ হিচাপৰ ঘন্টাটো ইতিমধ্যে আহি পালেহি। যিসকলে পেটটো মিঠাইৰে ভৰাই দিয়ে - ই তেওঁলোকৰ মগজুক অতিমাত্ৰা নিমখ দিয়ে! - আৰু ফ্লিপাৰ হাত দুখনেৰে ৰিম"ট কণ্ট্ৰ"লটো টানিলে।
  ৰিয়েক্টৰবোৰ আৰম্ভ হ"ল, সকলো ৰড ওপৰলৈ উঠি গ"ল। প্ৰতিটো বেৰেলৰ চাৰিওফালে মকৰাজাল গজিবলৈ ধৰিলে, চেৰী-বেঙুনীয়া কুঁৱলীৰ সৈতে ধোঁৱা ওলাই আহিল, শূন্যতাৰ মাজেৰেই কাটি গ"ল।
  চেকেণ্ডৰ কেইটামান ভগ্নাংশতে চাৰিটা উৎসৰ পৰা অহা ফাটবোৰে ছেদ কৰি মহাকাশৰ এই ফালে গোট খাই এটা শক্তিশালী ৰশ্মি হৈ পৰিল, শূন্যতাত খুন্দা মাৰি ক"লা বেৰখন হাইপাৰপ্লাজমিক স্লেজহামাৰৰ দৰে খুন্দা মাৰিলে। অতি গতিলৈ ত্বৰান্বিত হোৱা ফ"টনৰ শক্তি উননব্বৈটা মাত্ৰাৰ পতনৰ মাজেৰে লগে লগে ভাঙি গ"ল। তাই স্থানীয় গঠন আৰু বিকৃত পথাৰ ভাঙি পেলালে। কুঁৱলীটোৱে ছুপাৰন"ভাতকৈও উজ্জ্বলভাৱে জ্বলি উঠিছিল: বহু কুইণ্টিলিয়ন ডিগ্ৰীৰ উষ্ণতাৰ সৈতে। অৱশ্যে সৰল তাপপাৰমাণৱিক সংযোজনৰ প্ৰক্ৰিয়াৰে নিৰ্মিত এটাতকৈ অধিক তৰা ইমান গৰম আৰু উজ্জ্বলভাৱে জিলিকি উঠিব নোৱাৰে। ইয়াত জড়িত শক্তিবোৰ চাৰি ক্ৰমৰ অধিক শক্তিশালী।
  দুৰ্গ গ্ৰহাণুটোৰ বলক্ষেত্ৰ আৰু মেট্ৰিক্স সুৰক্ষাই এনে বন্য শক্তিৰ চাপ সহ্য কৰিব নোৱাৰি কেৱল ফাটি গ"ল। সৌৰ পৃষ্ঠত উতলা পানীৰ ছিটিকনিৰ দৰে নিমিষতে ছটিয়াই দিয়া বিভিন্ন সুৰক্ষামূলক পদাৰ্থৰ খণ্ড! তাৰ পাছত ভয়ংকৰ ধাৰাবোৰে কেন্দ্ৰটো বিন্ধিলে, সাজসজ্জিত ব্লকটোৰ মাজেৰেই বিন্ধিলে।
  -টুকুৰাকৈ কাটি লওক। "চ"ক" বুলি কম্পিউটাৰটোক আদেশ দিলে। - মিঠা খাদ্যখিনি টুকুৰা টুকুৰ কৰি স্প্ৰে" কৰক।
  ছুপাৰ ডেন বিমটো ছিন্নভিন্ন হৈ জ্বলি থাকিল। আৰু অলপ পিছতে অদৃশ্য মহাকাশ দুৰ্গৰ ঠাইত মাত্ৰ গৰম ধ্বংসাৱশেষৰ ঢেৰ এটাহে বাকী থাকিল। দুৰ্গৰ অৱশিষ্টবোৰ সৰ্পিল ৰূপত পেচ আৰু পেচ খাইছিল। দুশ পঞ্চাশ নিযুত মিঠাই আৰু এক বিলিয়ন, তিনিশ পঞ্চাশ মিলিয়ন যুদ্ধ ৰবটে ইয়াত নিজৰ মৃত্যু পাইছিল, সাধাৰণতে দ্ৰুত আৰু বিষহীন, কিন্তু তাৰ বাবে কম ভয়ংকৰ নহয়। মাৰ্শ্বাল ড্যুক ছুইট-বাৰ্গৰো মৃত্যু হয়।
  - গাধত ক'লা চোলা! - চিঞৰি উঠিল, শ্বোক। - আমি কৰিলোঁ! চুবুৰীয়াৰ ওপৰত জুই জ্বলোৱা।
  ইমান শক্তি ব্যৱহাৰ কৰাৰ পিছত ৰিবুট হ"বলৈ কিছু সময় লাগিল। এই মুহূৰ্ততে অগণন ষ্টাৰশ্বিপে এই ভংগৰ লক্ষ্য লৈ পৰিধি আক্ৰমণ কৰিলে। তীব্ৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল, মৃত্যুৰ আলিংগনত লাখ লাখ জাহাজ একত্ৰিত হ"ল। ফাটি যোৱাৰ প্ৰচুৰতাৰ পৰা এনে লাগিল যেন শূন্যতা উতলি ফাটি ফাটি গ"ল। কামানে টাৱাৰ ধ্বংস কৰাৰ লগতে বিভিন্ন জাহাজৰ খোলা বিন্ধি পেলায়। ক্ৰছ ফায়াৰত ধৰা পৰা ব্যক্তিগত ষ্টাৰশ্বিপবোৰে কেৱল বিস্ফোৰণ ঘটালে, সৰু সৰু বলক্ষেত্ৰবোৰে সংযুক্ত চাপ সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে। স্থবিৰ দুৰ্গবোৰে গুৰুতৰ প্ৰতিৰোধৰ সৃষ্টি কৰিছিল;এইবোৰৰ প্ৰতিটোতে হাজাৰতকৈও অধিক গধুৰ কামান আছিল, ছুপাৰলুমিনেল গতিৰে ছুপাৰপ্লাজমাৰ টুকুৰাবোৰ থু পেলোৱা হৈছিল আৰু ফ'টন ত্বৰণৰ ভিতৰত মিছাইল আছিল। এইবোৰ আছিল ভয়ংকৰ ভলী, আক্ৰমণকাৰীৰ ৰেংক তললৈ কাটি পেলোৱা।
  মৃত্যু যন্ত্ৰটোৱে আকৌ গতি কৰিবলৈ ধৰিলে, ওচৰৰ গ্ৰহাণুবোৰত হাইপাৰপ্লাজমা ৰশ্মি এটা মুকলি কৰি দিলে। তীখাৰ লাঠিৰ খুন্দাত বৰফৰ টুকুৰাৰ দৰে সিঁচৰতি হৈ পৰিল দুশ পঞ্চাশ কিলোমিটাৰ ব্লক। এই কৌশলটো অতি ফলপ্ৰসূ আছিল, মিঠাইবোৰ আতংকিত হ"বলৈ ধৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ কিছুমান জাহাজ ভয়ত সিঁচৰতি হৈ পৰিল, মশালৰ ওপৰত উৰি যোৱা পখিলাৰ দৰে। বাকীবোৰে হতাশ হৈ যুঁজিলে। তদুপৰি সংৰক্ষিত বনাঞ্চল যুদ্ধলৈ অনা হ"ল, উন্মাদ যুদ্ধখন বাঢ়ি গ"ল।
  গ্ৰেণ্ড জেনেৰেল অৱ কেণ্ডি ইট-এণ্ড-ফাৰ্ট আছিল শীতল তেজৰ, আগতীয়াকৈ ৰিজাৰ্ভ টানি আনিছিল আৰু আত্মবিশ্বাসী আছিল যে তেওঁ কাটলেট আৰু ইয়াৰ মিত্ৰসকলৰ আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰিব পাৰিব। কিন্তু মাংসৰ সামগ্ৰী অতি ধূৰ্ত আৰু এটা আচৰিত কথা উপস্থাপন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। আমাৰ নিজৰ পণ্ডিতসকলে এই কামৰ বাবে উপযুক্ত নাছিল আৰু যুক্তি দিছিল যে এনে শক্তিৰ লেজাৰ সৃষ্টি কৰাটো অসম্ভৱ, কিন্তু আচলতে দেখা গ"ল যে শত্ৰুৱেই প্ৰথমে বিপদজনক নতুনত্ব ব্যৱহাৰ কৰিছিল। এতিয়া প্ৰবৃত্তি আৰু অন্তৰ্দৃষ্টিই মাত্ৰ দুটা উপায়ৰ পৰামৰ্শ দিলে: হয় দ্ৰুতভাৱে পলায়ন কৰা নহয় ঘনিষ্ঠ যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰা, ৰেংক মিহলি কৰা। এই ক্ষেত্ৰত ছুপাৰলেজাৰৰ দীঘলীয়া চাবুকটোৱে নিজৰ চাবুকটো ভাঙি পেলোৱাৰ আশংকা কৰিব।
  দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত কমাণ্ডৰ উচ্চতম মহলৰ মাজত সততে দেখা নোপোৱা ইট-এণ্ড-ফাৰ্ট আছিল সাহসী। আৰু তেওঁ এটা সিদ্ধান্ত লৈছিল - মৃত্যুৰ আগলৈকে যুঁজিব! আদেশ অনুসৰণ কৰিলে আৰু আৰ্মাডাখন লৰচৰ কৰি আহিল, এটা বিশাল ক্ৰোধিত বাঘৰ শক্তিৰ কথা মনত পেলাই দিলে। কোটি কোটি যুঁজাৰু বিমান থকা কেইবা নিযুত জাহাজ নৰকীয় জটিলতাত আন্তঃসংলগ্ন হৈ আছে। এনে লাগিছিল যেন স্থান বিকৃত হৈ পৰিছিল, আৰু শূন্যতা ফাটি গৈছিল, আৰু অগণন ফাট প্লাজমাৰে ভৰি পৰিছিল। অসীম পৰিমাণৰ শক্তি মুক্ত কৰা আটাইতকৈ উজ্জ্বল জিলিকনিবোৰ মহাকাশত নিমিষতে ফুলি উঠা বিশাল ফুলৰ দৰে আছিল, শিকাৰু জীৱন্ত পাহিবোৰে লোভেৰে মহাকাশযানবোৰলৈ হাত আগবঢ়াইছিল। যুদ্ধজাহাজ, ক্ৰুজাৰ, চাৰ্কোছ, লেজাৰ ধ্বংসকাৰী, মিছাইল বাহক, এৰ"ব"নাছ, লেজাৰ নাও, গধুৰ, মধ্যমীয়া, লঘু যুঁজাৰু বিমান আৰু বহুতো। এই সকলোবোৰ প্ৰতি চেকেণ্ডত লাখ লাখ লোকে ধ্বংস কৰি টুকুৰা টুকুৰ বা অতি উত্তাপিত প্লাজমা মেগমালৈ সিঁচৰতি হৈ পৰিছিল।
  ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে নিজৰ বাবে এখন মোবাইল মেগা ক্ৰুজাৰ বাছি লৈছিল। ইয়াৰ পৰা আদেশ দিয়াটো সহজ আছিল আৰু ইয়াৰ তীব্ৰ গতি আৰু উৎকৃষ্ট কৌশলে সফলতাৰে যুঁজ দিয়াটো সম্ভৱ কৰি তুলিছিল। যুদ্ধ আগবাঢ়ি যোৱাৰ লগে লগে শত্ৰুৰ কিছুমান তাৰকা জাহাজে বিস্কুট, পেষ্টিলা আৰু চকলেট গ্ৰহত সৈন্য অৱতৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব বুলি আশা কৰি তেওঁ পৃষ্ঠভাগ বিস্ফোৰক বেকিঙৰ পৰা নিৰ্মিত বিনাশ খনিৰে খনন কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। সকলো একেই, তেওঁলোক প্ৰায় নিৰ্জন, আৰু কেইজনমান থলুৱা মানুহক ৰেহাই দিব নালাগে।
  "মেৰ"মেট" আৰু "নিউট্ৰন"কে ধৰি কেইবা লাখ লাখ জাহাজৰ আৱৰণত ডেৰ-দুহাজাৰ আকাশী আক্ৰমণাত্মক পৰিবহণে সেইবোৰত সোমাইছিল। গ্ৰহবোৰৰ সুৰক্ষা বেয়া আছিল। এই খণ্ডটো কাৰ্যতঃ মুকলি। পথটোৰ কাষে কাষে স্ক্ৱাড্ৰনে কেৱল সৰু সৰু উপগ্ৰহতহে গুলী চলাইছিল। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁলোকৰ ভাগ্য ভাল আছিল;বাটত তেওঁলোকে ইন্ধন আৰু গোলাবাৰুদ থকা ষষ্ঠ মডিউলৰ সন্মুখীন হ'ল - সকলো খালী কৰা হোৱা নাছিল।
  ইয়াৰ উপৰিও চোৰ সেনাপতিসকলৰ নেতিবাচক প্ৰভাৱ পৰিছিল;এই জগতবোৰত চুৰি হোৱা কিছুমান বস্তু তেওঁলোকে লুকুৱাই ৰাখিছিল। এই কথা জানি: কাটলেট, চচ্চেজ আৰু চচ্চেজে এক বৃহৎ অৱতৰণ কৰিছিল। প্ৰতিটো গ্ৰহত তিনি মিলিয়ন নিৰ্বাচিত সৈনিক থকাৰ বাবে নিয়ম অনুসৰি অৱতৰণ স্থানসমূহ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰাটো কঠিন নহয়: এটা সমতল, প্ৰায় দাপোনৰ দৰে মৰুভূমি। শিকাৰু আৰ্মাডাবোৰে নিজকে স্থান দিয়াৰ লগে লগে সিহঁতে একেলগে বিস্ফোৰণ ঘটালে। এটা ভয়ংকৰ গৰ্জন, চিঞৰ-বাখৰ, চিঞৰ-বাখৰ, আধা জ্বলি যোৱা কেটাৰপিলাৰৰ অংগবোৰ লৰচৰ কৰা। দহ হাজাৰৰ পৰা পঞ্চাশ হাজাৰলৈকে পদাৰ্থৰ প্ৰকাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বিনাশ আৰু একে সময়তে চহকী ফ্লেছবোৰ তাপপাৰমাণৱিকতকৈ শক্তিশালী। চাৰ্জ তুলনামূলকভাৱে সস্তা আৰু সহজ। ইয়াত কাটলেটবোৰে ভুল কৰিলে আৰু স্কেনিং স্কোয়াড আগলৈ পঠিয়াব নোৱাৰিলে।
  গ্ৰেণ্ড জেনেৰেল ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে অৱশ্যে এইটো দেখা নাপালে - বহু দূৰত। তেওঁৰ সকলো মনোযোগ আছিল ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজখনৰ ওপৰত। যুদ্ধখন অধিক জ্বলি উঠিল আৰু ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে আশা কৰা মতে ছুপাৰলেজাৰটোৱে সাময়িকভাৱে নিস্তব্ধ হৈ পৰিল, ইয়াৰ পূৰ্বে আৰু কেইবাটাও স্থবিৰ দুৰ্গ ধ্বংস কৰি পেলাইছিল। বহৰখন অসংখ্য পৃথক গোটত বিভক্ত হৈছিল, যিবোৰৰ প্ৰত্যেকেই স্বতন্ত্ৰভাৱে উচ্চ আদেশৰ সহায় অবিহনে যুদ্ধৰ কৌশল বাছি লৈছিল। এই পৰিস্থিতিত সকলো কথা সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্বৰ দ্বাৰা সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছিল আৰু তেওঁ কাটলেটৰ পক্ষত আছিল। গ্ৰেণ্ড জেনেৰেলে বুজি পালে যে তেওঁলোকে বেছি দিন ধৰি ৰাখিব নোৱাৰে আৰু নিজৰ বাবেই মূল লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিলে: ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজখন ধ্বংস কৰা। ইয়াৰ বাবে তেওঁ শ্বক ষ্টাৰশ্বিপৰ এটা দল একেলগে ৰাখি ওচৰৰ পৰা ওচৰলৈ আহিল। এনে বিশাল জাহাজৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ শক্তি হ"ল ইয়াৰ বলক্ষেত্ৰ। এটা সময়ত একত্ৰিত ধৰ্মঘটৰ দ্বাৰাহে ইয়াক ভাঙি পেলাব পাৰি বা দুৰ্বল কৰিব পাৰি।
  এনে লাগিল যেন ভাগ্যই তেওঁলোকক অনুকূল কৰি তুলিছে, শূন্যতাত আন এটা স্থানীয় বক্ৰতাৰ সৃষ্টি হ"ল আৰু ক"ৰ পৰানো উল্কাপিণ্ডৰ এটা ধাৰা ওলাই আহিল। ই অতি ডাঠ আছিল আৰু লক্ষ্য আৰু গুলী চলোৱাত অসুবিধা হৈছিল। সন্মুখৰ যাতায়তত অদ্ভুত জাকটোৱে ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজখনৰ লগত খুন্দা মাৰিলে।
  আঘাতৰ পৰা সুৰক্ষামূলক পৰ্দাখন কঁপি উঠিল, কম্পন হ"ল আৰু এটা জিলিকি থকা কুঁৱলী নিৰ্গত হ"ল। ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ আহি মেগা ক্ৰুজাৰখনে সকলো প্লাজমা কামানৰ পৰা চাৰ্জ নিক্ষেপ কৰিলে, মিছাইল আৰু লেজাৰেৰে বিস্ফোৰণ কৰিলে। ৰেচপন্স ছালভো বহুত বেছি শক্তিশালী আছিল;আনকি ই ধনুখনৰ ক্ষতি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল আৰু অভাগ্য জাহাজখনৰ ডেউকাটোও কাটি পেলাইছিল।
  "মেগাকুৱাছাৰ" চ"ক, গুৰুগুৰুকৈ ক"লে।
  -ধ্বংস কৰা. এই এলিয়েনটোক জ্বলাই দিয়ক। সকলো অস্ত্ৰৰ ভিতৰত।
  পৰৱৰ্তী ছালভোটো অৱশ্যে ইমান ধ্বংসাত্মক নাছিল। ধুমকেতু আৰু উল্কাপিণ্ডই আঘাত কোমল কৰি পেলালে।
  কিন্তু আন জাহাজবোৰে টানি লৈ গ"ল। এইবাৰ জোকাৰণিৰ শক্তি অধিক শক্তিশালী হৈ উঠিছিল। ইতিমধ্যে ডাঙৰ ডাঙৰ ব্লকৰ দ্বাৰা দুৰ্বল হৈ পৰা খেলপথাৰখন থেতেলিয়াই পেলোৱাৰ বাবে চাৰ্জবোৰে এটা আকৰ্ষণীয় ফুটা কৰি পেলালে।
  -এতিয়া থাৰ্মো-প্ৰিয়ন বোমা নিক্ষেপ কৰাৰ সময়। - নিজে খাবলৈ আৰু ফাৰ্টি কৰিবলৈ অৰ্ডাৰ দিলে।
  সাধাৰণতে এনে ক্ষেপণাস্ত্ৰ সম্পূৰ্ণৰূপে ফলপ্ৰসূ নহয়, কাউণ্টাৰ মিছাইল বা বিকিৰণ বিৰোধীৰ বাবে, কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত যেতিয়া ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজৰ ক্ষমতাৰ এটা অংশ পক্ষাঘাতগ্ৰস্ত হৈছিল, তেতিয়া ই কাম কৰিব পাৰিছিল। অৱশ্যে উল্কাপিণ্ডই সৰু তৰাজাহাজৰ বাবেও অসুবিধাৰ সৃষ্টি কৰিছিল যদিও তথাপিও ইহঁতে এই হাল্কৰ দৰে ইমান ক্ষতিগ্ৰস্ত হোৱা নাছিল।
  -সৰ্বোচ্চ বিকিৰণ! সি ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি উঠিল, "গেট-এণ্ড-ফাৰ্ট।"
  ফ"টনৰ দ্বাৰা ত্বৰান্বিত তিনিটা ৰকেট উৰি ভাঙি গ"ল। ভয়ংকৰ দৈত্যটোৱে কঁপি উঠিল আৰু দুটা "উপহাৰ" গ্ৰহণ কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। কিন্তু তাৰ পিছত তৃতীয় চাৰ্জটো কাষৰ পৰা অলপ বিস্ফোৰণ ঘটিল, মাথোঁ আকৰ্ষণীয় ফুটাটো বহল হৈ পৰিল।
  -ড্ৰেইনৰ তললৈ হাজাৰ কোৱাছাৰ! "গেট-এণ্ড-ফাৰ্টে গৰ্জন কৰিলে আৰু হতাশাত বিজুলীৰ পোহৰ জিলিকি উঠিল।" - এনে আক্ৰমণত ব্যৰ্থ হওক। - তাৰ পিছত তেওঁ শান্ত হ"ল, সকলো হেৰাই যোৱা নাছিল, তেওঁ মহাকৰ্ষণ ট্ৰেন্সমিটাৰটোক আদেশ দিলে। - আপোনাৰ সকলো শক্তিৰে ফ্লেগশ্বিপ আক্ৰমণ কৰক, গাঁতটোৰ বাবে লক্ষ্য কৰক।
  আদেশটো ব্যৱহাৰিক হৈ উঠিল। অসাধাৰণ আক্ৰমণ আৰু আক্ৰমণৰ সফলতা আছিল যথেষ্ট। আৰু যদিও চাৰিখন ষ্টাৰশ্বিপ ৰিটাৰ্ণ ফায়াৰত ধ্বংস হৈছিল, তথাপিও ব্যৱধান বৃদ্ধি পাইছিল।
  ইয়াৰ পিছত থাৰ্মোপ্ৰিয়ন ৰকেটবোৰৰ এটা হাইপাৰ ৰিয়েক্টৰত উৰি গ"ল। প্ৰিয়ন সংযোজনৰ প্ৰক্ৰিয়াটো তাপপাৰমাণৱিকতকৈ কোটি কোটি গুণ শক্তিশালী। ইমান শক্তিশালী বিস্ফোৰণে লগে লগে ইয়াক জ্বলাই দিলে, জাহাজখনৰ গঠন হাইপাৰপ্লাজমত সিঁচৰতি হৈ পৰিল। মহাকৰ্ষণীয় তৰংগ আৰু ছুপাৰলুমিনেল গতিলৈ ত্বৰান্বিত হোৱা ফ"টনবোৰে ইয়াক বিৰল গেছলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। কুইণ্টিলিয়ন ডিগ্ৰীলৈকে গৰম কৰা স্কুইডৰ টেণ্টেকেলবোৰে পদাৰ্থৰ টুকুৰাবোৰ আগুৰি ধৰিলে, ওচৰৰ জাহাজবোৰ জ্বলাই দিলে।
  মেগা ক্ৰুজাৰ ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে ছুপাৰন"ভাৰ ভয়ংকৰ সাদৃশ্যৰ পৰা তুলনামূলকভাৱে নিৰাপদ দূৰত্বলৈ জপিয়াই যাবলৈ কষ্টেৰে সক্ষম হ"ল। তথাপিও ই গলি গলি কেইবাবাৰো ওলোটা হৈ পৰিল, ইয়াক বহু দূৰলৈ পেলাই দিলে আৰু কেইবাটাও বিভাজন থেতেলিয়াই পেলালে। বন্দুকবোৰ বেয়াকৈ ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল, বেছিভাগেই কাৰ্যক্ষম হৈ পৰিছিল। যুদ্ধৰ বেছিভাগ সম্ভাৱনা হেৰুৱাই ষ্টাৰশ্বিপখন শত্ৰুৰ বাবে সহজ চিকাৰ হৈ পৰিছিল। এই কথা উপলব্ধি কৰি বৃথা মৰিব নোখোজা - সাহস অসাৱধানতা নহয়।নিজকে এটা ফাৰ্ট খাই ৰিট্ৰিটৰ নিৰ্দেশ দিয়ক। মেগা-ক্ৰুজাৰখনক সম্পদেৰে পৰিচালনা কৰি, ফান্দ আৰু পিঞ্চাৰ এৰাই চলি ই পিছুৱাই গ"ল, নিজৰ জাহাজৰ সুৰক্ষাৰ অধীন হ"বলৈ চেষ্টা কৰিলে। আৰু তথাপিও তেওঁক প্ৰায় ঠেলি দিয়া হৈছিল, নিৰাপদে বন্ধ কৰা হৈছিল, গাঁতত শিয়ালৰ দৰে ঘেৰি ৰখা হৈছিল। জাহাজখনৰ কেইটামান বন্দুকে বৰ্বৰ বোমাবৰ্ষণৰ প্ৰতি লেহেমীয়া সঁহাৰি দিছিল। বলক্ষেত্ৰখন ভুল হৈ গ"ল, নিৰ্ভৰযোগ্য ঢালতকৈ ফটা ছাতিৰ দৰে বেছি। অতি সোনকালেই মহাকাশযানখন বিস্ফোৰণ হৈ টুকুৰা-টুকুৰ হৈ পৰাটো কোনো আচৰিত কথা নহয়৷
  ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে সৰু নাও এখনত উঠি কষ্টেৰে পলাবলৈ সক্ষম হ"ল। এই উদ্ধাৰকাৰী জাহাজখন কাৰ্যতঃ অদৃশ্য আছিল, ধাৰাবাহিকভাৱে ঢৌৱে ইয়াৰ ধাৰণাত হস্তক্ষেপৰ সৃষ্টি কৰিছিল, যাৰ ফলত আনকি মাধ্যাকৰ্ষণ ৰাডাৰেও কেৱল ম্লান দাগহে ৰেকৰ্ড কৰিছিল। সাহসৰ সীমা আছে, আৰু গ্ৰেণ্ড জেনেৰেল ছুইটীয়ে জীয়াই থাকিব বিচাৰিছিল। তদুপৰি মূল কামটো সম্পূৰ্ণ হৈছে, আৰু শত্ৰুৰ চাৰিগুণ, আৰু এতিয়া, হয়তো, পাঁচগুণ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ সৈতে, যুদ্ধৰ ফলাফল এটা পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত সিদ্ধান্ত, আৰু সৰ্বোত্তম কামটো হ"ল আঁতৰি যোৱা বাকী থকা সৈন্যসকল। ইতিমধ্যে জাহাজখন এৰি ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে আদেশ দিলে: গ্ৰহৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে সমৰ্থন লাভ কৰিবলৈ পদ্ধতিগতভাৱে জাৰ"ছ ডিচ ব্যৱস্থাৰ ফালে পিছুৱাই যাব লাগে। ইয়াৰ ফলত আমি সময় লাভ কৰিলোঁ আৰু এই অঞ্চললৈ অতিৰিক্ত শক্তি আনিব পাৰিলোঁ।
  মাৰ্শ্বাল খাওক, খাওক, গিলিব, ইতিমধ্যে এটা সংকেত পাইছে যে শত্ৰুৰ বৃহৎ বাহিনীয়ে তেওঁৰ পিছফালটো কাটিব পাৰে। কিন্তু ফ্ৰন্টাল আক্ৰমণৰ আশংকাত তেওঁ যথেষ্ট সময় দ্বিধাবোধ কৰিছিল। সাৱধান হওক যাতে প্ৰতিৰক্ষা ৰেখা দুৰ্বল নহয়। তদুপৰি শত্ৰুৱে ডাইভাৰচনেৰী আক্ৰমণ চলাই কেইবা হাজাৰ জাহাজ ধ্বংস কৰে। এনে পদক্ষেপে ইতিমধ্যে কাপুৰুষীয়া বেৰনক ভয় খুৱাইছিল। খাওক, খাওক, গিলিব, তেওঁ দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত আছিল, দুৰ্নীতিত মূৰৰ ওপৰত গোৰোহা ডুব গৈছিল - এজন অনৈতিক ধৰণৰ। আৰু তেওঁ নিজৰ ধৰণেৰে ধূৰ্ত, কিন্তু একে সময়তে এতিয়াও ক্লিজিমৰ ওচৰত নিজকে সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে বিক্ৰী কৰিবলৈ সময় পোৱা নাই। কিন্তু ইতিমধ্যে ইয়াৰ দিশত কিছু অগ্ৰগতি হৈছে । কাটলেটছে বিশ্বাসঘাতকক বিচাৰি উলিয়াব জানিছিল আৰু তেওঁৰ কিছুমান দলক নিযুক্তি দিছিল। বিশেষকৈ পদিনা পেটু জেনেৰেলে নিয়মিতভাৱে প্ৰতিবেদন প্ৰস্তুত কৰিছিল, সৈন্যৰ সংখ্যা আৰু তেওঁৰ কমাণ্ডৰ তাৎক্ষণিক পৰিকল্পনা দুয়োটাকে ৰিপৰ্ট দিছিল। মাংসজাতীয় সামগ্ৰীৰ ধন উদাৰতাৰে দিয়া হৈছিল;যুদ্ধত স্মাৰ্টজন ধনী হয়, সাহসীজন আগবাঢ়ি যায় আৰু মূৰ্খক গুলীয়াই হত্যা কৰা হয়। বিশ্বাসঘাতক কিন্তু কেৱল স্মাৰ্ট নহয়, দূৰৈৰ মানুহও নহয়। কাৰণ, সোনকালে বা পিছত তেওঁলোকক প্ৰতিচোৰাংচোৱাৰ হাতত ধৰা পৰে বা নিজৰ মালিকৰ দ্বাৰা প্ৰতাৰিত হয়। কাৰণ তেওঁ অপ্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিছিল বা তেওঁক ডিম"ট কৰা হৈছিল, আনকি গুলীচালনাও হৈছিল। কিন্তু তেওঁলোকে এই বিষয়ে কথা নক"বলৈ চেষ্টা কৰিছিল, বিপৰীতে তেওঁলোকে দৰমহা পোৱা চোৰাংচোৱাক সকলো ধৰণেৰে সন্তুষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
  লঘু আক্ৰমণটোক প্ৰতিহত কৰা হ"ল, আৰু এতিয়া পলমৰ কোনো অজুহাত নাছিল। সম্ৰাটে যিকোনো মূল্যতে ঘেৰি ৰখাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ দিয়া আদেশ মনত পেলাই, আৰু অনুৰোধৰ সৈতে আন এটা মাধ্যাকৰ্ষণ প্ৰেৰণা লাভ কৰি, বা সঁচাকৈয়ে সহায়ৰ বাবে অনুৰোধ, খাওক, খাওক, গিলি লওক, তেওঁ আদেশ দিলে।
  -পাৰ্ফৰ্ম কৰোঁ আহক। সম্ৰাট জীয়াই থাকক!
  আৰ্মাডাখনে অৱশ্যে বহুত দেৰিকৈ ৰাওনা হ"ল;ইতিমধ্যে বহু দেৰি হৈ গ"ল। ইফালে শত্ৰুৰ উচ্চমানৰ জনসাধাৰণে অন্তহীন অগ্ৰগতি অব্যাহত ৰাখিলে।
  ৰয়েল ডিছ ব্যৱস্থাটো আছিল তাৰকাৰাজ্যখনৰ অন্যতম দুৰ্গম ব্যৱস্থা। কেন্দ্ৰীয় গ্ৰহটো আছিল বিশাল আৰু ঘন জনবসতি - প্ৰায় দুশ সত্তৰ বিলিয়ন। ইয়াৰ সকলো কাষ চাপিব পৰা পথ হোমিং চাইবাৰ মাইনৰ লগতে চাৰি ডজন প্ৰাকৃতিক উপগ্ৰহৰ দ্বাৰা বন্ধ হৈ পৰিছিল। প্ৰতিটো উপগ্ৰহত প্লাজমা আৰু হাইপাৰপ্লাজমা কামানৰ লগতে ক্ষেপণাস্ত্ৰও ঘনভাৱে ষ্টাড কৰা হৈছে। ইয়াৰ উপৰিও আৰু কেইবাটাও গ্ৰহ ঘূৰি আছিল, য"ত বসতি আৰু ভিত্তি আছিল। আগলৈ আছিল গুৰুতৰ যুঁজ। ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে জানিছিল যে তেওঁ ক"ত পিছুৱাই গৈছে, আৰু এনিমাবোৰ বহুত কঢ়িয়াই নিয়া হৈছিল আৰু বন্ধ কৰিব পৰা নাছিল। ইয়াৰ বিপৰীতে তেওঁলোকে টেংকৰ দৰে বগাইছিল, নিজকে বা নিজৰ জীৱনকো ৰক্ষা কৰা নাছিল। মহাকাশ জলদস্যুসকল বিশেষভাৱে সক্ৰিয় আছিল, ভজা কিবা এটাৰ গোন্ধ অনুভৱ কৰিছিল, দুষ্ট তাৰকা ফিলিবাষ্টাৰবোৰে তেতেলীৰ দৰে জাম কৰিবলৈ উঠিছিল - ঘন জনবসতিপূৰ্ণ পৃথিৱীবোৰ লুটপাত কৰাটো অতি প্ৰলোভনজনক আছিল। আৰু এতিয়া ম্লান হ"বলৈ আৰম্ভ কৰা যুদ্ধখনে এক নতুন অবিশ্বাস্য ক্ৰোধেৰে জ্বলি উঠিছে যে আনকি তৰাবোৰো যেন লৰচৰ কৰি আছে। গ্ৰেণ্ড জেনেৰেল ইট-এণ্ড-ফাৰ্টে এখন লাইট ক্ৰুজাৰলৈ যাবলৈ সক্ষম হ"ল। তাৰ পৰাই তেওঁ যুদ্ধৰ নেতৃত্ব দি থাকিল। ক্লিজিমৰ প্ৰাৰম্ভিক প্ৰচেষ্টাই এই খোজত মুঠ ডিফেন্স ভাঙিবলৈ কৰা প্ৰচেষ্টা সফলতাৰ মুকুট পিন্ধিব নোৱাৰিলে। পাষ্টিলা গ্ৰহৰ বাহিৰৰ অঞ্চলত আবদ্ধ হৈ পৰিছিল এই হত্যাকাণ্ড। বিস্ফোৰণৰ ফলত চাৰিওফালৰ গ্ৰহবোৰ কঁপি উঠিল। এটা উপগ্ৰহে ইমানেই ভয়ংকৰ আঘাত পাইছিল যে ই বিভাজিত হৈছিল;বাহিৰৰ পৰা এনে লাগিব পাৰে যে ই এটা কণী ফাটি যোৱা, ইমানেই দ্ৰুতগতিত ইয়াৰ ধ্বংস হৈছিল।
  চ"কে একেবাৰে শেষ মুহূৰ্তত জীয়াই থাকিবলৈ সক্ষম হয়, ফ্লেগশ্বিপ যুদ্ধজাহাজখন উদ্ধাৰ মডিউল-নাওত এৰি থৈ যায়। এতিয়া চৰ্বিৰ ছিটিকি পৰা দুষ্ট কাটলেটটোৱে ভাবুকিৰ সৃষ্টি কৰিছিল, বিশেষকৈ যিহেতু ইয়াৰ ছালখন বিকিৰণৰ ফলত তীব্ৰভাৱে জ্বলি গৈছিল।
  -কোনো বন্দী লোৱা নহয়। সকলো শ্বাসৰুদ্ধ কৰক, ধ্বংস কৰক, জ্বলাই দিয়ক, ফ"টনত সিঁচৰতি কৰক।
  -এইটো পূৰণ হ'ব: আপোনাৰ নক্ষত্ৰীয় শ্ৰেষ্ঠত্ব! - নিম্ন পদবীৰ জেনেৰেলসকলে ভোকত ধূমপান কৰিছিল আৰু ভয়ংকৰভাৱে কুটি কুটি আদেশ দিছিল। পাষ্টিলালৈ যোৱাটো বৰ কঠিন আছিল;প্ৰতিটো সৰু খোজৰ বাবে হাজাৰ হাজাৰ, লাখ লাখ ষ্টাৰশ্বিপেৰে ধন দিব লাগিছিল। অৱশ্যে অদম্য হিমস্খলন ওচৰ চাপি আহিছিল।
  - এনেকৈ সিহঁতক চেপি ধৰিব। বেছি জোৰেৰে টিপক, বেছি বেছি নহয় আৰু কোৱাছাৰৰ শেষ! - মাৰ্শ্বাল ড্যুকজন অতিশয় ক্ষোভজনক আছিল। - উপগ্ৰহ আক্ৰমণ কৰাৰ সময়ত বেছি জাহাজ স্থাপন নকৰিব - বহু দূৰত আঘাত কৰক। সেইটো অধিক সাৱধান। অ", চয়তানৰ খনি! কেলৰিৰ বিনাশ!
  খনিবোৰ আচলতে ওলাই আহিল, প্ৰায় অদৃশ্যভাৱে, মহাকাশৰ পৰা ওলাই আহি তাৰকা জাহাজবোৰক খুন্দা মাৰিলে। কিছুমান ঠাইতে ধ্বংস হৈছিল, আন কিছুমানে ইয়াৰ বিপৰীতে কেৱল ক্ষতিহে পাইছিল। বহুতো বিস্ফোৰক যন্ত্ৰত পালছ ব্লাষ্টাৰ আছিল, যিটোৱে অতি কম সময়ৰ বাবে হ"লেও বলক্ষেত্ৰৰ মাজেৰে জ্বলিব পৰাকৈ ভয়ংকৰ ক্ষতিসাধন কৰিছিল। গধুৰ লোকচান, কাটলেট বহৰখন তেজ শুকুৱাই লোৱা হৈছিল, আনকি জলদস্যুসকলেও চিন্তাৰ লক্ষণ দেখুৱাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। যদি এপ্ৰ"চবোৰত ইমান বৃহৎ লোকচান হয়, তেন্তে গ্ৰহটোৰ ওপৰত কিমান ক্ষতি হ"ব লাগিব। চ"কে অৱশ্যে হঠাতে উত্তেজনা আৰু চৰ্বিযুক্ত বমি উলিওৱা বন্ধ কৰি দিলে। উদাৰতাৰে চাটনিত তিয়াই তাৰ মূৰত এটা ভাল ধাৰণা আহিল।
  -মিঠা মিঠাইৰ বিৰুদ্ধে যদি আমি আন এটা অধিক শক্তিশালী অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰো তেন্তে কি হ"ব? - কাটলেটে খিকিন্দালি কৰিলে। - কাৰণ আমাৰ হাতত আছে, ইও এটা অতি ফলপ্ৰসূ চাৰ্জ৷
  চ"কে যিটো ভাবিছিল সেয়া "হাইপাৰ-স্পাৰ্ক প্লাগ"ৰ বাহিৰে আন একো নাছিল। এই নতুন অস্ত্ৰই গামা বিকিৰণতকৈ ট্ৰিলিয়ন গুণ কম তৰংগদৈৰ্ঘ্যৰ বিশেষ ছুপাৰনিউট্ৰন নিৰ্গত কৰিছিল। এনে আধানৰ বিস্ফোৰক শক্তি বেছি নহয় যদিও অতি বিকিৰণ স্বাভাৱিকতকৈ লাখ লাখ গুণ শক্তিশালী। আৰু ভেদকাৰী শক্তিটো বিশাল - সকলো জীৱক ভাজি থকা ঢৌবোৰ কোনো ধেমালি নহয়, ইহঁতে গ্ৰহটোৰ মাজেৰে জ্বলিবলৈ সক্ষম। যন্ত্ৰটোৰ মূল অসুবিধাটো হ"ল ইয়াক বহিঃকাশত বিস্ফোৰণ কৰিব নোৱাৰি। ইয়াৰ ডিজাইন বৈশিষ্ট্যৰ বাবে অদৃশ্য মৃত্যুৰ এই মূৰ্তিটো কেৱল গ্ৰহত ব্যৱহাৰৰ বাবে উপযোগী আছিল, আৰু তেতিয়াও সকলোবোৰতে ব্যৱহাৰৰ বাবে উপযুক্ত নাছিল। কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত Gluttony ৰ জগতখন উপযুক্ত আছিল। এই ভয়ানক যন্ত্ৰই এই পৃথিৱীৰ দুই তৃতীয়াংশ জনসংখ্যাক ধ্বংস কৰি পেলালে। এনিমাত এনেকুৱা এটা চাৰ্জহে থকাটো ভাল৷
  আৰু যদিও ই এটা অতি ভাল অস্ত্ৰ, আপুনি জনশক্তিক হত্যা কৰে, কিন্তু সকলো সঁজুলি আৰু বস্তুগত সম্পত্তি বাকী থাকে। মাথোঁ দুখৰ কথা যে এতিয়াও বহুত দামী। শবাৰো তৰংগ সৃষ্টি কৰিবলৈ হ"লে বৃহৎ পৰিমাণৰ হোজৰামাহৰ প্ৰয়োজন হয় আৰু এইটোৱেই হৈছে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ আটাইতকৈ বিৰল মৌল। কিন্তু তেওঁলোকে এতিয়াও শিকিব পৰা নাই ইয়াক কৃত্ৰিমভাৱে কেনেকৈ সংশ্লেষণ কৰিব লাগে।
  -চাৰপ্ৰাইজ নম্বৰ দুটা! চ"কে বৰ সন্তুষ্ট হ"ল, আনকি তেওঁ নিজৰ ওপৰত ড্ৰেগন কণী আৰু শসা টমেটোৰ হাইব্ৰিডৰ পৰা তৈয়াৰী কেচাপ কিছুমান ড্ৰিবল কৰিলে। - এটা schebarro কম্বল দ্বাৰা গ্ৰহ পৰিষ্কাৰ! বেগ এটা লৈ কফিন এটাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিম!
  মিঠাইৰ উপৰিও এস্কিমোসকলে এই স্বৰ্গীয় ৰাজ্যত বাস কৰিছিল: আইচক্ৰীমৰ অৰ্ধস্বচ্ছ, ভূমিত বাস কৰা অংশ। তেওঁলোকে স্লাডকোয়েজকোস্তানৰ বাবে কাম কৰিছিল, একে সময়তে যথেষ্ট মান্যভাৱে জীয়াই আছিল। সিহঁতক জয় কৰাটো নাচপতিৰ গুলী চলোৱাৰ দৰেই সহজ আছিল, দুটামান ভলী আৰু আইচক্ৰীমৰ কিছু অংশই সিহঁতৰ মিঠা, আঠাযুক্ত পাখিবোৰ ওপৰলৈ তুলি লৈছিল। ইয়াৰ পিছত আদিবাসীসকলক তেওঁলোকৰ স্বায়ত্তশাসনৰ এক উল্লেখযোগ্য অংশ ধৰি ৰাখিবলৈ দিয়া হৈছিল। এতিয়া এই দৌৰত মিঠাইৰ লগতে "ব্ৰেকফাষ্টৰ বাবে হাইপাৰপ্লাজমা দাইল" লাভ কৰা হৈছিল। বিকিৰণে সিহঁতক নীলা, লেতেৰা বেঙুনীয়া আৰু ৰঙা-বাদামী কৰি পেলালে। বহুতেই দাগেৰে ঢাকি থোৱা আছিল আৰু অসহ্যকৰ বিষত কুটিল হৈ পৰিছিল। লগে লগে মৃত্যু হোৱাসকলক ভাগ্যৱান বুলি ক"ব পাৰি - চেনিযুক্ত ফ্লিপাৰবোৰ একেলগে আঁকোৱালি লৈ ক"লা হৈ পৰিল, আনহাতে আনৰ যন্ত্ৰণা বহু ঘণ্টা ধৰি চলি থাকিল। অসংখ্য ৰবটৰ ক্ষতিও হৈছিল - যুদ্ধ আৰু উদ্যোগিক দুয়োটা ৰবট, বিশেষকৈ যিহেতু ইয়াৰে কিছুমান সম্পূৰ্ণৰূপে অক্ষম নাছিল, কিন্তু উন্মাদ হৈ পৰিছিল, জীৱিত কেইজনমান লোকৰ ওপৰত নিজকে নিক্ষেপ কৰিছিল, বা ইজনে সিজনৰ লগত যুঁজিছিল। ছবিখন সঁচাকৈয়ে ভয়ংকৰ আছিল।
  য়াংকাই হাত দুখন জোকাৰিলে, মন্দিৰত আঙুলি ঘূৰাই দিলে আৰু শিশুসুলভ ওঁঠ দুটাৰ পৰা ফাটি গ"ল:
  - কি বৰ্বৰতা! হেৰ"ইনত অতিমাত্ৰা ভোগ কৰা এজন হিংস্ৰ স্কিজোৰ কল্পনা।
  ইয়াৰ পিছত ল"ৰাটোৱে যুদ্ধখনৰ ফালে আৰু অধিক মনোযোগেৰে উকি মাৰিলে। ছবিখনৰ অৰ্থহীনতাই ইয়াৰ আকৰ্ষণীয়তা বৃদ্ধিহে কৰিলে।
  পক্ষাঘাতপূৰ্ণ আঘাতে ডিফেন্সৰ বেছিভাগেই নোক আউট কৰি পেলালে আৰু অৱশেষত কাটলেটবোৰে এই পদক্ষেপটো দখল কৰিলে। কেৱল নিৰ্দিষ্ট সংখ্যক উপগ্ৰহত: হতাশগ্ৰস্ত যুদ্ধ চলি থাকিল, বেজীবোৰে নিজৰ প্ৰাণ বিক্ৰী কৰিলে। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ মাজত সৰ্বাধিক আধা ঘণ্টাহে বাকী আছিল।
  -ক'ত আছে এই অভিশপ্ত খাই-খাই-গিলি, যাতে তেওঁ নিজেই খাই বমি কৰি উলিয়াব পাৰে। - সি শপত খালে, নিজে খাই গোৰ মাৰিবা। "ইতিমধ্যে ইমানবাৰ সহায় বিচাৰিছো, কিন্তু কোনো উত্তৰ নাই, হেল্ল" নাই।" তেওঁৰ ৰেপাৰৰ তলত এটা ক"লা ফুটা!
  সহায় সঁচাকৈয়ে দেৰি হৈছিল। আৰু অতিৰিক্ত শক্তিবৰ্ধক বাহিনী বিপৰীতে থকা কাটলেটবোৰৰ কাষ চাপি আহিল।
  শ্বাসৰুদ্ধ হৈ খজুৱতি কৰি থাকিল, জ্বলা-পোৰাবোৰ নিৰ্দয়ভাৱে জ্বলি উঠিল। অলপ চিন্তাৰ অন্তত তেওঁ তাৰকা যুদ্ধৰ অন্ত পৰালৈ অপেক্ষা নকৰাকৈয়ে হিলিং বাথ লোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল"লে। মাৰ্শ্বাল ফেটি-ডিছে (এটা অতি ৰুচিকৰ ৰোল) ইয়াক পুনৰুত্পাদনকাৰী দ্ৰৱ এটাৰে ভৰাই দিবলৈ আদেশ দিলে, আৰু বেঙুনীয়া-ৰূপালী-ক্ৰিমছন তৰল পদাৰ্থটোত মূৰটো ডুব গ"ল। বৰ ভাল লাগিল, ছিদ্ৰবোৰ টিংটিং হৈ উঠিল, বিষটো কমি গ"ল। কাটলেটটোৱে পান্নাৰ ফেন ছিটিকি কুটি কুটিলে আৰু পাখি দুখন লৰচৰ কৰিলে। তাৰ পাছত মাৰ্শ্বালে হেলান দি আদেশ দি থাকিল:
  -বাওঁফালৰ পৰা সোমাই আহক, সোঁফালে আৰু তলৰ চুকত তিনি লাখ ষ্টাৰশ্বিপ। এনেকৈ। এতিয়া পিছফালৰ পৰা ঠেলি দিয়ক। সৰ্পিল বাইপাছ ব্যৱহাৰ কৰক। বৃত্তাকাৰ ডাইভিং। এতিয়া মনোনিৱেশ কৰা যাওক।
  চৰকাৰী ষ্টাৰশ্বিপবোৰে নিঃসন্দেহে তেওঁৰ কথা মানিছিল যদিও জলদস্যুসকলে যিমান পাৰে সিমান ভাল কাম কৰিছিল। তেওঁলোকৰ মূল আগ্ৰহ আছিল পাষ্টিলা গ্ৰহটোৰ প্ৰতি। তেওঁলোকৰ বহুতেই এই দীৰ্ঘদিনীয়া পৃথিৱীখনত সৈন্য অৱতৰণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। স্বৰ্গৰ বতাহত চেকেৰিন আৰু ফ্ৰুক্ট"জ গেছৰ গোন্ধ আছিল, আৰু সেয়েহে কেৱল স্পেচছুট পিন্ধি লুটপাত কৰাটো সম্ভৱ আছিল। আয়নীকৃত বায়ুমণ্ডলে দুৰ্বল বিকিৰণ উৎপন্ন কৰিছিল যিয়ে দ্ৰুতভাৱে শক্তি হেৰুৱাই পেলাইছিল, আৰু জীৱৰ বাবে কাৰ্যতঃ নিৰাপদ আছিল। কিন্তু একে সময়তে ই মোৰ মুখত তিতা সোৱাদ এৰি থৈ গ"ল, আৰু মোৰ থু পেলাবলৈ মন গ"ল। কিন্তু ট্ৰফী ৱাইন, যিটো প্ৰায়ে শৰীৰৰ লগত অসঙ্গতিপূৰ্ণ তৰল পদাৰ্থ, ডিঙিত ঢালি দিছিল। প্ৰটিন প্ৰকাৰে বিশেষকৈ মদক মূল্য দিছিল যদিও মাংস খোৱাসকলে ইয়াক অৱজ্ঞা কৰা নাছিল। আন আন কথাৰ লগতে কিছুমান ৱাইনত ইমানেই বিদেশী "ড"প" ৰচনা কৰা হৈছিল যে মগজু নথকাসকলৰ মন বা যুক্তিসংগত অণু বিকৃত হৈ পৰিছিল।
  দুৰ্বল কৰ্চেয়াৰ কিছুমান মৰি পৰিল। তাৰ পিছত নিজৰ সহযোগীয়ে তেওঁলোকক কাপোৰ খুলি পেলায়, আৰু কেতিয়াবা লেজাৰ ব্লেডেৰে নিৰৱে কাটি পেলায়। অৰ্থাৎ বিশৃংখলতাই পূৰ্ণ শক্তিৰে ৰাজত্ব কৰিছিল। অট্টালিকাবোৰ বেছিভাগেই বাচি থাকিল আৰু সেয়েহে লুণ্ঠন চলিছিল। অতি সোনকালেই ৰাজ্যিক ক্ৰুসকলেও এই প"গ্ৰমত যোগদান কৰে। সকলোৱে আৰু ধৰিব বিচাৰিছিল। অৱশ্যে এতিয়াও শেষ হোৱা নাছিল। বহুত দেৰি হৈছে, কিন্তু খাওক, খাওক, গ্নাওৰ শক্তি আহি পাইছে। অভিলাষী সম্ভ্ৰান্ত মানুহজনে বহু সময় খান্দিছিল, কিন্তু তথাপিও নিজৰ অভিনয়টো একেলগে পাইছিল। যুদ্ধত এক চেকেণ্ড পলম হ'লে চিৰ লাজৰ সৃষ্টি হয়! কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত অতি বিলাসী আৰু ৰঙীন ৰান্ধনীশালৰ ৰূপত বহুতো ষ্টাৰশ্বিপ উলংগ ডিঙিত ভাঙি পৰা গিলোটিন ব্লেড হৈ পৰিল। বিশেষকৈ ল"ৰা-ছোৱালীৰ বাবে তেওঁৰ ফালে চাই সেনাপতিজনে হুইচেল মাৰিলে:
  - ইয়াত মই! এতিয়া সকলোকে বেল্ট এটা দিম!
  আৰু সেই মুহূৰ্তটো, যিদৰে দেখা গ"ল, তেওঁৰ বাবে সৌভাগ্যৰ কথা আছিল;বেছিভাগ জাহাজেই ভিৰ কৰি পাষ্টিলা ধ্বংস কৰি পেলালে। ফলস্বৰূপে কেণ্ডি মাৰ্শ্বালৰ আচৰিত হ"ল আৰু তেওঁৰ পক্ষত বহুত ভাল অৱস্থান হ"ল।
  এতিয়া কামানৰ গুলীটোৱে সম্পূৰ্ণ বেলেগ দৃশ্যপট অনুসৰণ কৰিলে। দহ লাখ পঁচিশ হাজাৰ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ এটা গ্ৰহৰ পৃষ্ঠত হেঁচা মাৰি ধৰা হৈছিল কাটলেটবোৰ। বহুতো জলদস্যু বিশেষকৈ টিনত ভৰোৱা মাংস ইতিমধ্যে নিজকে ইমানেই মদ খাইছে যে তেওঁলোকৰ ষ্টাৰশ্বিপবোৰ থাকি যায় আৰু আনকি বলক্ষেত্ৰ বন্ধ হৈ থকাৰ পিছতো গ্ৰহটোত থিয় হৈ থকাটোৱে তেওঁলোকক সহজ লক্ষ্য কৰি তোলে। কক্ষপথৰ পৰা গুলীচালনা কৰা হৈছিল। ফিলিবাষ্টাৰসকলে লেহেমীয়াকৈ সঁহাৰি দিলে। অধিক গুৰুতৰ প্ৰতিৰোধৰ ব্যৱস্থা কৰিছিল কেৱল কাটলেটৰ চৰকাৰী বাহিনীয়ে।
  ইয়াৰ পিছত কি হ"ব সেই বিষয়ে ল"ৰাটোৰ বৰ আগ্ৰহ আছিল যদিও পাচলিৰ মোটামুটি ঠেলা এটাই অৱশেষত শিশুটিক জগাই তুলিলে।
  - উঠি চাওক, শুই আছা! হাইকিং কৰাৰ সময় হ"ল৷
  বিৰক্ত অনুভৱ কৰি য়াংকাই জপিয়াই উঠিল। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ পৰ্যাপ্ত টোপনি নাপালে যদিও আধুনিক স্কুলীয়া ছাত্ৰ এজনৰ বাবে (যিজন ৰাতি ইণ্টাৰনেট চাৰ্ফ কৰাত অভ্যস্ত) এইটো এটা সাধাৰণ অৱস্থা।
  - তেওঁলোকে য'তেই অৰ্ডাৰ দিয়ে তাতেই যাবলৈ সাজু।
  আখমেদে গাড়ী চলাই আহিল (বাৰু, গোন্ধ ওলাইছিল, বিশেষকৈ যেতিয়া তেওঁৰ দিশৰ পৰা বতাহ বলিছিল, আৰু তেওঁ লেতেৰা ফাৰ কোট পিন্ধিছিল) আৰু অভদ্ৰভাৱে দাঁত উদঙাই দিলে:
  - ঘোঁৰাবোৰৰ এটা মৰি গ"ল, আৰু মই সিদ্ধান্ত ল"লোঁ যে তোমালোক ল"ৰা: আটাইতকৈ সৰু আৰু সতেজ হিচাপে তুমি গাড়ীখন টানিবা।
  য়াংকাই ভ্ৰু কোঁচাই আচৰিত হ"ল:
  - ষ্টেচনত নতুন শামুক ঘোঁৰা কিনিব নোৱাৰি৷
  বণিকজনে চকু দুটা জিলিকি উঠিল:
  - অৱশ্যে পাৰে, কিন্তু মই নিবিচাৰো! গতিকে জড়িত হওক। বাকী সকলোৰে লগত যাবা!
  ল"ৰাবোৰক চাবুকেৰে ঘূৰণীয়া কৰি গাড়ী এখনত বান্ধি থোৱা হ"ল। য়াংকাই দ্বিধাবোধ কৰা দেখি তেওঁলোকে তেওঁক কোবাই কোবাই কোবালে। বিষটোৱে ল'ৰাটোক দুখীয়া বাস্তৱলৈ ঘূৰাই আনিলে;তাৰ ছালখন আকৌ ফাটি গ'ল। মই মানিবলগীয়া হ"ল, আৰু মোৰ বুকুত বহল ৰাহচামৰ ফিতা এটা বান্ধি থোৱা হ"ল। কিছুমান দিশত ই বাৰ্জ হ"লাৰৰ বাবে এটা যন্ত্ৰৰ কথা মনত পেলাই দিছিল, মাত্ৰ ৰুক্ষ। ল"ৰাকেইটাক শাৰী পাতি চাবুকেৰে কোবাইছিল। আঘাতটোৱে য়েংকিৰ ডিঙিত ধৰিলে আৰু লগে লগে তেওঁ লৰালৰিকৈ গ"ল। ইয়াৰ পিছত ডেকা দাসসকলে হুমুনিয়াহ আৰু কান্দোনেৰে আগবাঢ়ি গ"ল। আটাইতকৈ কঠিন কামটো আছিল গাড়ীখন লৰচৰ কৰা, কিন্তু তাৰ পিছত ই লৰচৰ কৰিবলৈ ধৰিলে, আৰু বহুত সহজ হৈ পৰিল। বেল্টটোৱে শৰীৰটো অলপ টানিলে যদিও সহ্য কৰিব পৰা আছিল। মোৰ খালী ভৰিৰ তলত শিলগুটি কুটি গ"ল। এনে লাগে যেন এই পৃথিৱীত তেওঁলোকে বুজি পাইছিল যে বনৌষধি, বা ঔষধি উদ্ভিদৰ ঔষধি গুণ অধিক উচ্চাৰিত আছিল, আৰু বহুদিনৰ আগতে নিৰ্মমভাৱে ভঙা ভৰি দুখন সম্পূৰ্ণৰূপে সুস্থ হৈ উঠিছিল। ইতিমধ্যে সিহঁত অলপ ৰুক্ষ হৈ গৈছিল, আৰু ইমান বিষ হোৱা নাছিল, আৰু শিলবোৰ বেছিভাগেই ঘূৰণীয়া আছিল, আৰু আগৰ দৰে চোকা নাছিল। লাহে লাহে সপোনটো পাৰ হৈ গ"ল, সন্মুখৰ ল"ৰাটোৰ গোৰোহাত ভৰি নিদিবলৈ চেষ্টা কৰি য়াংকাই লৰচৰ কৰিলে। আলীয়ে তাক ফুচফুচাই ক"লে:
  - এতিয়া আকৌ আমাৰ লগত আছা নেকি?
  - এইটোৱে তোমাক সুখী কৰে নেকি? "ল"ৰাটোৱে বেল্টটো এনেদৰে লৰচৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যাতে ইয়াৰ পেশীবহুল বুকুখনত কম ঘঁহি থাকে।
  - সঁচাকৈয়ে নহয়, কিন্তু আমি অন্ততঃ কিবা এটা আকৰ্ষণীয় কথাৰ ওপৰত আড্ডা মাৰিব পাৰো। কাৰণ আপুনি আন এখন পৃথিৱীৰ। - ডেকা দাসজনে দীঘল ক"লা চুলিখিনি জোকাৰিলে।
  - হয়! মই তোমাক কিবা এটা কব পাৰোঁ! কিহৰ প্ৰতি আগ্ৰহী।
  সাদাতে সুধিলে:
  - আপোনাৰ দেশখনে কি কি যুদ্ধত জয়লাভ কৰিছিল?
  য়াংকাই অদ্ভুতভাৱে লাজ পাইছিল:
  - কেনেকৈ কওঁ? ৰাছিয়াৰ সমগ্ৰ ইতিহাস ধাৰাবাহিক যুদ্ধ। লোকগীতত কোৱাৰ দৰে: আমি ৰাইড কৰিলোঁ, আমি ৰাইড কৰিলোঁ, আমাৰ বহুত সময় লাগিল! বিপদৰ পৰা বিপদলৈ, যুদ্ধৰ পৰা যুদ্ধলৈ যোৱাৰ পথ! যুদ্ধৰ পৰা যুদ্ধলৈ!
  যদি আমি যুদ্ধৰ কথা কওঁ, তেন্তে আমি আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ যুদ্ধখন বাছি লোৱাটো প্ৰয়োজন।
  - কোনটো আছিল একেবাৰে প্ৰথম? - অদ্ভুত কথাটো হ"ল, সাদাতৰ ৰঙা চুলিখিনি যথেষ্ট পৰিপাটি আছিল৷ পাৰ হোৱাৰ আগতে ল"ৰাকেইটাক ধাৰাটোত লাহে লাহে ধুবলৈ দিয়া হৈছিল: তেওঁলোকৰ টান, কামৰ কঠিন শৰীৰত মাৰপিটৰ লেখ-জোখ অধিক স্পষ্টকৈ দেখা গৈছিল।
  য়াংকাই তাৰ ওঁঠ দুটা চেলেকিলে, ৰাতিপুৱাৰ পৰা সিহঁতক খুৱাই দিয়া হোৱা নাছিল আৰু পেটত এটা অপ্ৰীতিকৰ শূন্যতা আছিল:
  - কবলৈ টান! প্ৰথমতে আমাৰ ৰাজ্যখনৰ নাম আছিল কিয়ভান ৰাছ। চৰকাৰী ইতিহাস অনুসৰি প্ৰথম মহান ৰাজকুমাৰ আছিল ৰুৰিক। তেওঁ এটা মহান ৰাজবংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। সঁচা, কিছুমান বিজ্ঞানীয়ে তেওঁৰ প্ৰাধান্যক বিতৰ্ক কৰে, ৰুৰিকৰ আগতে মহান ৰাজকুমাৰ আছিল, উদাহৰণস্বৰূপে অলেগ, আনকি প্ৰাচীন কিয়ো। সাধাৰণতে বহুতো ভিন্ন যুদ্ধ হৈছিল। প্ৰথমবোৰেই বুৰঞ্জীতো নাথাকিল। কিন্তু প্ৰথমজন সাধাৰণতে স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত মহান বিজয়ী আছিল স্ব্যাটোস্লাভ। তেওঁৰ অধীনত কিয়ভান ৰাছে নিজৰ ভূখণ্ডতকৈ প্ৰায় দুগুণ ভূখণ্ড দখল কৰিছিল। ৰাজকুমাৰজন আছিল এজন মহান কৌশলবিদ, তেওঁ সক্ৰিয়ভাৱে অশ্বাৰোহী বাহিনী, আউটফ্লেংকিং কৌশল আৰু দেৱাল নিৰ্মাণৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। এইটো এটা প্ৰকাৰৰ ফেলানক্স, যেতিয়া দহ শাৰী বৰশী বগলীৰ মেৰুদণ্ডতকৈ বহুত ডাঠকৈ ওলাই আহে। স্বয়াটোস্লাভে ফৰ্মেচনটো উন্নত কৰিছিল, বিশেষকৈ স্লিংগাৰসকলে ফৰ্মেচনৰ পিছফালৰ মাজেৰে গোলা নিক্ষেপ কৰিছিল। সাধাৰণতে মহান ৰাজকুমাৰসকলৰ ভিতৰত প্ৰথমজনে শত্ৰুক নিজৰ অভিযানৰ বিষয়ে আগতীয়াকৈ সকীয়াই দিছিল আৰু এটা বাৰ্তা দিছিল: মই আপোনাৰ ওচৰলৈ আহিছো! মই কেতিয়াও শত্ৰুক পিঠি দিয়া নাছিলো!
  সাদাতে মূৰ জোকাৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - কোনো অভিযানৰ বিষয়ে শত্ৰুক সতৰ্ক কৰি দিয়াটো অত্যন্ত অসাৱধানতাপূৰ্ণ। আচৰিত হোৱাৰ মুহূৰ্তটো হেৰুৱাব পাৰে!
  য়াংকাই আগ্ৰহেৰে উত্তৰ দিলে (অভাৰচিয়াৰসকলে যেন এটা নিৰ্দেশনা পাইছিল যে আচৰিত ল"ৰাটোৰ আচৰিত ভাষণবোৰত বাধা নিদিব, হয়তো তেওঁ কিবা এটা উপযোগী কথা ফুচফুচাই ক"ব?)।
  - নিশ্চিতভাৱে! কিন্তু স্ব্যাটোস্লাভে ষ্টেপিৰ ওপৰেৰে দীঘলীয়া সময় ঘূৰি ফুৰাতকৈ মুকলি যুদ্ধহে বেছি পছন্দ কৰিছিল। প্ৰতিটো গেঙৰ পিছে পিছে খেদি ফুৰাতকৈ একেলগে শত্ৰুক পৰাস্ত কৰাই ভাল।
  সাদাতে এই কথাত সন্মতি দিলে:
  - নীতিগতভাৱে এইটো সম্ভৱ! মনত আছে আমাৰ গুৰুজনে ডাঙৰ ডাঙৰ চেৰী বাম্বলবি ধৰিছিল, প্লেট এখনত মৌ বিস্তাৰ কৰিছিল।
  - চেৰী bumblebees?
  -তেওঁলোকৰ ফলৰ মাংসক সুস্বাদু খাদ্য বুলি গণ্য কৰা হয়! বিৰল উদ্ভিদ পোক! গতিকে মোক আৰু কওক: স্ব্যাটোস্লাভে আপোনাৰ সাম্ৰাজ্য বহু পৰিমাণে সম্প্ৰসাৰিত কৰিলে?
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - শক্তিশালীভাৱে, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে বেছি দিন নহয়। বুলগেৰিয়া জয় কৰি বাইজেণ্টিয়ামৰ সৈন্যক পৰাস্ত কৰি তেওঁ দ্বিধাবোধ কৰিছিল আৰু লগে লগে কনষ্টেন্টিনোপল দখল কৰা নাছিল। তাৰ পিছত পেচেনেগসকলৰ সৈতে যুদ্ধ হ"ল, বাইজেণ্টিয়ামে ৰাওনা হ"ল। সোণৰ বাবে ভাড়াতীয়া সৈনিক নিযুক্তি দি বাইজেন্টাইন ছিজাৰে বাহিনীত সুবিধা লাভ কৰিছিল। কেইবাখনো ৰক্তাক্ত যুদ্ধৰ অন্তত স্ব্যাটোস্লাভে স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। শেষৰ যুদ্ধত ৰাজকুমাৰ জয়ৰ ওচৰ চাপিছিল যদিও ধূলিৰ ধুমুহাই তেওঁৰ সৈন্যবাহিনীক অন্ধ কৰি পেলালে। অৱশ্যে সেনাবাহিনীৰ বেছিভাগেই তেওঁ ধৰি ৰাখিছিল। পিছলৈ উভতি আহোঁতে স্ব্যাটোস্লাভ আৰু এটা সৰু ডিটেচমেণ্ট পেচেনেগ এম্বুছত পৰিল।
  সাদাতে ষ্ট্ৰেপটো টানকৈ টানিলে যাতে ই কম ঘঁহিব পাৰে, আৰু সুধিলে:
  - মৃত?
  ডেকাজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - হয়, সি মৰিল! আৰু পেচেনেগ খানে স্ব্যাটোস্লাভৰ মূৰৰ খুলিৰ পৰা এটা ঘাঁহ বনাইছিল। সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে এজন মহান সেনাপতিৰ বাবে এইটো এটা দুখজনক অন্ত।
  আলীয়ে লগতে কয়।
  - হয়, এনেকুৱা প্ৰায়ে হয়!
  য়াংকাই আৰু কয়:
  - যি জয়ী হ"ল তাক ধৰি ৰখাটো বৰ কঠিন হৈ পৰিল। কেৱল টমুটাৰাকান আছিল এখন সৰু ৰাজধানী: ইয়াক কিয়ভান ৰাছৰ অংশ হিচাপে সংৰক্ষণ কৰা সম্ভৱ আছিল। বাকীখিনি হেৰাই গ"ল।
  সাদাতে সুধিলে:
  - ৰাজকুমাৰৰ পুত্ৰ কিয় নাছিল?
  ল"ৰাটোৱে মাত দিলে:
  - অৱশ্যেই সিহঁত আছিল! সিংহাসনৰ বাবে যুঁজিছিল। বৰ্বৰ গৃহযুদ্ধ হৈছিল, বহু হাজাৰ ৰাছিয়ান লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। সূৰ্য্যৰ ডাকনাম ৰাজকুমাৰ ভ্লাদিমিৰে জয়লাভ কৰে। চৰম নিষ্ঠুৰতাৰে ভায়েকক হত্যা কৰিছিল। একে সময়তে অদ্ভুতভাৱে তেওঁক কেন"ন কৰা হ"ল আৰু তেওঁক সাধু বুলি কোৱা হ"ল।
  - সাধু হিচাপে স্বীকৃতি! - সাদাতে হাঁহি এটা মাৰিলে। - সাধাৰণতে যিজন শাসক আটাইতকৈ পবিত্ৰ হয়, তেওঁৱেই আটাইতকৈ বেছি মূৰ কাটিছে।
  - এই ক্ষেত্ৰত অৰ্থডক্স গীৰ্জাই পিটাৰ দ্য গ্ৰেট আৰু ইভান দ্য টেৰিবলৰ প্ৰতি ন্যায়পৰায়ণ নহয়। আংশিকভাৱে তেজ বোৱাইছিল: সন্তৰ ভূমিকাত যথেষ্ট উপযুক্ত আছিল। - য়াংকাই ক্ষোভিত হৈ মূৰটো জোকাৰিলে। "অৱশ্যে এই সন্দৰ্ভত বিবাদ হৈছে। আনকি ষ্টেলিনকো কেন"নাইজ কৰিব বিচাৰে। সিও যোদ্ধা।
  - ইয়াৰ পিছত কি হ"ল? - ল"ৰাকেইটাই একেলগে সুধিলে।
  তত্বাৱধায়কসকলৰ ধৈৰ্য্য দেখি আচৰিত হৈ য়াংকাই কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল:
  - ভ্লাদিমিৰে ৰাছৰ লগত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল, সাম্ৰাজ্যৰ বাহিৰত অভিযান চলোৱা নাছিল আৰু জীৱনৰ শেষত তেওঁ ন্যায্যভাৱে শাসন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত পুনৰ ভাতৃদ্বয়ৰ মাজত হত্যাকাণ্ডৰ সৈতে যুদ্ধ হ"ল। শেষত জ্ঞানী বুলি ডাকনাম দিয়া ইয়াৰোস্লাভে জয়লাভ কৰে। ধাৰাবাহিকভাৱে ৰক্তাক্ত যুদ্ধৰ অন্তত তেওঁ পেচেনেগসকলক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ইয়াৰোস্লাভ দ্য ৱাইজে দীৰ্ঘদিন ধৰি ৰাজত্ব কৰিছিল, আৰু তেওঁৰ মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁ আছিল আটাইতকৈ পুৰণি, যদিও আটাইতকৈ পুৰণি নহয়, গ্ৰেণ্ড ড্যুকৰ অন্যতম। তেওঁৰ পিছত কিয়ভান ৰাছৰ অৱনতি আৰম্ভ হয়। সৰু সৰু ৰাজ্যসমূহে অধিক স্বাধীনতা লাভ কৰিবলৈ ধৰিলে। মনোমাখৰ অধীনতহে আংশিক পুনৰুজ্জীৱন ঘটিছিল। তেওঁৰ সেনাই প"ল"ভ্টছিয়ানসকলক পৰাস্ত কৰে। কিন্তু মনোমাখেও সকলো ৰাজত্বক একত্ৰিত কৰিব পৰা নাছিল।
  সাদাত আগ্ৰহী হৈ পৰিল:
  - মনোমাখে কেনেকৈ পল"ভ্টছিয়ানসকলক পৰাস্ত কৰিলে?
  - প্ৰথমে তেওঁ সক্ৰিয় প্ৰতিৰক্ষাৰ সৈতে তেওঁলোকক ক্লান্ত কৰি পেলালে, তাৰ পিছত নিৰ্ণায়ক আক্ৰমণত আগবাঢ়িল!
  আলীয়ে কিবা এটা সুধিব মন গ"ল, কিন্তু চাবুকৰ আঘাত ল"ৰাকেইটাৰ ওপৰত পৰিল, যাৰ বাবে সিহঁতে গাড়ীখন আৰু বেগেৰে টানিবলৈ বাধ্য হ"ল। আখমেদে খঙেৰে হাত জোকাৰিলে: উদাৰ হোৱা বন্ধ কৰক! য়াংকাই ঘূৰি ফুৰিলে: চাবুকটোৱে তেওঁৰ পাচলিবোৰ জ্বলাই দিলে, আগৰ আঘাতৰ পৰা পাতল দাগ, অলপ খজুৱতি হ"ল। তাৰ উদং গোৰোহাত চোকা শিল এটা সোমাই গ"ল, ল"ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে, ভৰিখন খোঁচ মাৰিলে আৰু খোজ কাঢ়িবলৈ অধিক কঠিন হৈ পৰিল।
  গধুৰ বোজা লৈ আৰু দ্ৰুত গতিত খোজ কাঢ়িলে কথা পাতিবলৈ সময় নাথাকে, বিশেষকৈ ৰাস্তাটো আকৌ ওপৰলৈ যোৱাৰ বাবে। আনকি য়াংকাই আনন্দিত হৈছিল যে তেওঁ প্ৰায় কোনো কাপোৰ পিন্ধা নাছিল;বতাহে তেওঁৰ শক্তিশালী, উলংগ শৰীৰটোৰ ওপৰেৰে সুখদায়কভাৱে বলিছিল, যাৰ ফলত তেওঁৰ বহুত ভাল লাগিছিল। ল"ৰাটোৱে ভাবিলে যে তেওঁৰ পৃথিৱীত উন্নয়নশীল দেশৰ বাসিন্দাসকলে বিশেষকৈ ৰিক্সা টানিবলৈ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব।
  আৰু শ্ৰম অবিহনে জীয়াই থকা মানে গছ-গছনি কৰা!
  টেনচনত কঁপি থকা মাতটো সাদাতে ইয়াংকুক সুধিলে:
  -মনোমাখৰ উত্তৰাধিকাৰী কোন?
  - পুতেকহঁতৰ মাজত আকৌ কাজিয়া হল। এই কথা বহুত বেছি দিন চলি থাকিল। - উশাহ বন্ধ কৰি য়াংকাই নিমাত হৈ পৰিল। - সাধাৰণতে এই সকলোবোৰ ভাতৃঘাতী যুদ্ধই ৰাজকুমাৰসকলৰ ক্ৰমবৰ্ধমান অসাৰতাৰ সাক্ষ্য দিছিল।
  - তেন্তে তোমাৰ সাম্ৰাজ্য আনতকৈ কিয় ভাল? - সাদাতে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - হয়তো ইয়াত দাস প্ৰায় নাছিল বাবেই। কেনেবাকৈ আমি ইতিহাসৰ এই সময়ছোৱাক এৰি দিবলৈ সক্ষম হ"লোঁ৷
  - কিন্তু এতিয়া তুমি নিজেই দাস! - সাদাতে কটুক্তিৰে মাজতে ক"লে।
  - উপাধিটো শোভা বঢ়া মানুহজন নহয়, ব্যক্তিজনৰ উপাধিহে! - বা সঁচাকৈয়ে ইয়াৰ বিপৰীত! - য়াংকাই নিজকে শুধৰাই দিলে। ল"ৰাটোৱে কথা ক"বলৈ একেবাৰেই মন যোৱা নাছিল, আৰু ইমান কঠিন আছিল, কিন্তু আনহাতে কথা ক"লে তেওঁক বোজাৰ পৰা বিচলিত কৰি তুলিছিল।
  - আপোনাৰ দেশতো আন ঠাইৰ দৰে সিংহাসনৰ বাবে আত্মীয়ৰ মাজত যুদ্ধ হৈছিল। সামগ্ৰিকভাৱে এটা স্বাভাৱিক পৰিস্থিতি! - জোৰেৰে ঠেলি দি সাদাতে ক"লে।
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - সভ্য জনগোষ্ঠীৰ বাবে নহয়। কিন্তু এইবোৰ ইমান সবিশেষ। তাৰ পিছত আৰু বেয়া হৈ গ"ল, নতুন, ভয়ংকৰ শত্ৰুৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল।
  - দুৰ্বল হ'লে শত্ৰুবোৰ সদায় দেখা দিয়ে! - আলীয়ে লক্ষ্য কৰিলে যে ডেকা দাসজনৰ পেটটো টেনচনত লৰচৰ কৰি আছে। "আমাৰ ল"ৰাবোৰৰ মাজত তেনেকৈয়ে দুৰ্বলবোৰে বেছি আঘাত পায়।"
  - ঠিক দুৰ্বল অৱস্থাৰ দৰেই! আৰু আমাৰ মুখত সম্পূৰ্ণ চৰ আৰু কফ পাইছিলোঁ। - উশাহ-নিশাহ সম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি য়াংকাই থু পেলালে। তেওঁ অভিজ্ঞতাৰ পৰা জানিছিল যে অতি সোনকালে সহজ হৈ পৰিব।
  সাদাতে ফুচফুচাই ক"লে:
  - মোৰ বিশ্বাস!
  য়াংকাই উশাহ বন্ধ হৈ ক"লে:
  - এনেকুৱাই হ"ল যে মংগোল সাম্ৰাজ্যৰ জন্ম হৈছিল বহু দূৰ পূবত। কিন্তু ইয়াত কেৱল মংগোলীয়েই নহয়, সকলো ৰেখাৰ বিভিন্ন যাযাবৰী লোককো অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। চেংগী খানে তেওঁলোকক একত্ৰিত কৰিলে। লগতে এজন মহান শাসক। সাধাৰণতে তেওঁ কোন সেই বিষয়ে বহু বিতৰ্ক হয়;আনকি এটা সংস্কৰণো আছে যে তেওঁ ৰাছিয়াৰ ৰাজকুমাৰ ভ্লাদিমিৰ। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে চেংগীজ খানৰ জীৱনটো সাধুকথাৰ দৰে। ল"ৰা অৱস্থাত তেওঁক বন্দী কৰি দাস হৈ পৰে, আৰু তাৰ পিছত চীনলৈ পলায়ন কৰে। তেওঁৰ বহুতো দুঃসাহসিক অভিযান আছিল, য"ত আছিল আটাইতকৈ অবিশ্বাস্য অভিযান। শেষত তেওঁ অসংখ্য জনগোষ্ঠীক একত্ৰিত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। শেষ শত্ৰু মংগোল খানক তেওঁৰ নিজৰ দাসসকলে বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল।
  - আৰু লাভ কৰিলে পুৰস্কাৰ! - আলীয়ে মুখখন ৰঙা কৰি সুধিলে।
  - যদি আপুনি ইয়াক পুৰস্কাৰ বুলি ক"ব পাৰে, তেন্তে তেওঁলোকৰ পিঠিখন ভাঙি গৈছিল! - য়াংকাই খিকিন্দালি কৰিলে।
  সাদাতে মূৰ জোকাৰিলে:
  - বাৰু, তোমাৰ ওপৰত উপকাৰ কৰাসকলৰ পিঠি ভাঙি পেলোৱাটো মূৰ্খামি৷ ইয়াৰ পিছত আপুনি কাকো বিশ্বাসঘাতকতা কৰিব নিবিচাৰিব।
  "তেওঁ নিবিচাৰিছিল যে এইটো তেওঁৰ যোদ্ধাসকলৰ বাবে প্ৰলোভন হৈ উঠক।" - য়াংকাই বুজাই দিলে।
  - কিন্তু অসাৰ! শত্ৰুৰ শিবিৰত বিশ্বাসঘাতকক উৎসাহিত কৰাটো ঘেঁহুৰ খেতি কৰাৰ দৰেই, যাৰ পৰা বিজয়ৰ পিঠা তৈয়াৰ কৰা হয়! - প্ৰাক্তন নবীনজনে এটা এফোৰিজমৰ কথা ভাবিলে।
  - বিশ্বাসঘাতকতাৰ ৰুটি সদায় বিষাক্ত, আৰু কাৰণ ইয়াক অপতৃণ শস্যৰ পৰা সেকি লোৱা হয়! - য়াংকাই মসৃণভাৱে পেৰি কৰিলে। "নাজীসকলেও তেওঁলোকক বিশ্বাস কৰা নাছিল।" যদিও তেওঁলোকে পঞ্চম স্তম্ভৰ সেৱা সম্পূৰ্ণৰূপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল!
  - আকৰ্ষণীয়! আৰু চেংগিছ খানে কিয়ভান ৰাছক আক্ৰমণ কৰিলে? - সাদাতৰ মুখৰ পৰা ঘামৰ টোপাল টোপাল দি সি সুধিলে।
  - হয় আৰু নহয়! - য়ংকাই ধূৰ্ত মুখ এখন কৰিলে।
  - কেনেকৈ? হয় হয় নহয় নহয়! - সাদাতৰ খং হেৰুৱালে।
  ল"ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ এটা কাঢ়ি লৰচৰ কৰা সুৰত কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল:
  - চেংগী খানে মংগোল জনগোষ্ঠীক জয় কৰি চীনক আক্ৰমণ কৰে। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে উত্তৰ চীনৰ কিং সাম্ৰাজ্য। যদিও চীনাসকলৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব আৰু শক্তিশালী দুৰ্গৰ দেৱাল আছিল, তথাপিও কমাণ্ডৰ ভুল হিচাপৰ বাবে, লগতে কেইবাজনো সেনাপতিৰ উৎকোচৰ বাবে তেওঁলোক পৰাজিত হয়। নিশাৰ আক্ৰমণৰ ফলত পতিত হয় বেইজিং। চীনৰ সম্ৰাটক গছত ভৰিৰে বান্ধি টুকুৰা টুকুৰ কৰি পেলালে! তদুপৰি লাহে লাহে ফালি পেলালে আৰু তাৰ আগতে সৈন্যসকলে পূৰ্বৰ শাসকৰ মুখত নিজকে সকাহ দিলে!
  আলীয়ে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - কি ঘৃণনীয় বস্তু!
  - মংগোলীয়সকলে প্ৰায়ে নিষ্ঠুৰ কাৰ্য সংঘটিত কৰিছিল। যদি দহজনৰ ভিতৰত এজন যোদ্ধা পলাই যায়, তেন্তে গোটেই দহজনক মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল। যদি এজন যোদ্ধাক বন্দী কৰি মুকলি কৰি দিয়া নহয়, তেন্তে দহজনেই হত্যা কৰা হৈছিল। - অনুমোদনমূলক সুৰত এই কথা ক"লে য়াংকাই।
  - দহটা দৌৰিলে কি হ"ব? - ল'ৰাবোৰে সুধিলে।
  - তাৰ পিছত এশজনক ফাঁচী দিলে!
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - গতিকে সেনাবাহিনীৰ একো নাথাকিব! ইয়াৰ উপৰিও যদি সমগ্ৰ সেনাই পলায়ন কৰে আৰু তাৰ পিছত তেওঁক ফাঁচী দিব বিচাৰে তেন্তে সৈনিকসকলে বিদ্ৰোহ কৰিব আৰু নিজেই এনে এজন জল্লাদৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব।
  য়াংকা সঁচাকৈয়ে বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিছিল, কাৰণ মংগোলীয়সকল সম্পূৰ্ণ অজেয় নাছিল, কেতিয়াবা তেওঁলোকক পলায়ন কৰা হৈছিল। আৰু এনে ক্ষেত্ৰত কি কৰিলে? অৱশ্যে স্পাৰ্টাৰ কথা মনত পৰিল। এটা আইনও বলবৎ আছিল: সকলো পলাতকক ফাঁচী দিব লাগে! কিন্তু যেতিয়া এম্পেড্ৰিয়ানে তেওঁলোকৰ সৈন্যবাহিনীক পৰাস্ত কৰিলে, আৰু যুদ্ধত স্পাৰ্টান ৰজা নিহত হয়, তেতিয়া তেওঁলোকে তলত দিয়া কামটো কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। আমি পবিত্ৰভাৱে আইনক সন্মান কৰো, পিছদিনাৰ পৰা, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে আইনক শুই দিয়ক। কাৰণ, সঁচাকৈয়ে সকলোকে ফাঁচী দিব নোৱাৰি!
  - মই ভাবো এই ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ ভাগ্য সেনাপতিয়ে সিদ্ধান্ত লৈছিল। হয়তো কথাটো সাধাৰণ চৰ এটাত সীমাবদ্ধ আছিল। - য়াংকাই অনুমান কৰিলে।
  - বাৰু ভাল! ইমানেই চঞ্চল নেতা! - সাদাতে বিদ্ৰুপৰ সৈতে ধেমালি কৰিলে।
  - এটা সময়ত জুকোভে এটা আদেশ জাৰি কৰিছিল: যে আত্মসমৰ্পণ কৰা সকলো আত্মীয়ক গুলীয়াই হত্যা কৰা হ'ব! - ঘামত নিমখীয়া হৈ পৰা ওঁঠ দুটা য়াংকাই চেলেকিলে।
  - আৰু কি?
  - এই আদেশত কাকো গুলীয়াই হত্যা কৰা হোৱা নাছিল! কিন্তু ইয়াৰ প্ৰভাৱ ভয়ংকৰ আছিল: ই লেনিনগ্ৰাডৰ ওচৰত জীয়াই থকাত সহায় কৰিছিল। "ল"ৰাটোৱে আকৌ এটা শিলৰ ওপৰত ভৰিৰ ডাঙৰ আঙুলিটো আঘাত কৰিলে।
  - গতিকে সদায় ভয় খুৱাই আপুনি জয়ী হ'ব! কিন্তু চেংগিচ খানৰ পিছত কি হ"ল?
  - চীনৰ আধা অংশ জয় কৰি তেওঁ সিদ্ধান্ত ল"লে যে পশ্চিম দিশলৈ আৰু আগবাঢ়ি যোৱাৰ সময় আহি পৰিছে। শেষ সাগৰলৈকে কোৱাৰ দৰে। বাটত পৰৱৰ্তী সময়ত আছিল খোৰেজম। শক্তিশালী ইছলামিক সাম্ৰাজ্য। - বুকুখন ঘঁহি থকা বেল্টটো য়াংকাই প্ৰায়েই লৰচৰ কৰা নাছিল।
  সাদাতৰ কৌতুহল আছিল:
  - ইছলামিক মানে কি?
  - তাত ইছলামে শাসন কৰিছিল!
  - এইটো আকৰ্ষণীয়! ইছলাম কি!
  ঘামত জিলিকি থকা য়াংকাই কান্ধত কান্ধ মিলাই ক"লে:
  - আক্ষৰিক অৰ্থত জমা দিয়া বুলি অনুবাদ কৰা হৈছে! মুছলমানসকলে বিশ্বাস কৰে যে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন এজন সৰ্ব্বশক্তিমান আল্লাহৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা হৈছে! আৰু সেইবাবেই সত্যটো হ"ল যে ইয়াত নিৰপেক্ষ পূৰ্বনিৰ্ধাৰিততা আছে। আল্লাহ সৰ্বশক্তিমান আৰু যিসকলে দিনটোত পাঁচবাৰ তেওঁৰ ওচৰত নামাজ পঢ়া, দুখীয়াক সহায় কৰে, মক্কালৈ হজ কৰে, ৰমজান পালন কৰে, অপৰিষ্কাৰ খাদ্য নাখায়, ধৰ্মীয় যুদ্ধত অংশ লয়, জিগা, বা স্বৰ্গলৈ যায়। আৰু বাকী কাফিৰবোৰ নিৰ্ধাৰিত: নৰকত চিৰদিনৰ বাবে কষ্ট ভোগ কৰিবলৈ!
  . অধ্যায় নং ১৯।
  ভ্লাদিমিৰ একেবাৰে অসহায় আছিল আৰু এই অসহায়তাই তেওঁক হতাশ কৰি তুলিছিল। তাত কেনেকৈ ওলমি থাকিব পাৰিবা ভয়ংকৰ দৰে! অকলশৰীয়া নহয় যে ফাঁচীডাল আটাইতকৈ বেদনাদায়ক নহয় যদিও আটাইতকৈ লজ্জাজনক ফাঁচী বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। তাইতকৈ বেয়া কথাটো হ"ল খোলাত খেদি দিয়াটো! তেওঁলোকে কয় যে এছ এছত বিশেষকৈ মহিলাৰ বিৰুদ্ধে এই প্ৰথা চলিছিল।
  আৰু ইয়াত কথাবোৰৰ নিশ্চয়তা। নাজীয়ে বেৰৰ পৰা পেগ এটা উলিয়াই চোকা কৰিবলৈ ধৰিলে। আন এছ এছ পুৰুষে এগৰাকী অৰ্ধনগ্ন যুৱতীক টানি লৈ গৈছিল। প্ৰায় পঁচিশ বছৰীয়া এগৰাকী মহিলাৰ খালী ভৰিৰে নাজীয়ে জুইত ঠেলি দিলে। দুৰ্ভগীয়া মহিলাগৰাকীয়ে চিঞৰি উঠিল, নিজৰ মাতত নহয়।
  - আহ-আহ-আহ-আহ! প্ৰয়োজন নাই!!! প্ৰিয়সকল!!!
  হাউপমেনে আনন্দত হাঁহি হাঁহি উত্তৰ দিলে:
  - নহয়! প্ৰয়োজনীয়! মহান জাৰ্মানীৰ গৌৰৱৰ বাবে আমি আপোনাক আঘাত দিম!
  এছ এছ মানুহজনে জুইৰ পৰা এটা ব্ৰেণ্ড লৈ যুৱতীগৰাকীৰ উদং বুকুত থৈ দিলে। তাই কেৰাহীত শ্বহীদৰ দৰে চিঞৰি চিঞৰি চিঞৰি থাকিল!
  ছোৱালীজনীৰ চেতনা নোহোৱালৈকে ফেচিষ্টজনে গুলীচালনা কৰি থাকিল। আন এগৰাকী অতি কম বয়সীয়া কৃষক মহিলা সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ ঠেংত বান্ধি থোৱা আছিল।
  মধ্যযুগীয় ফাঁচীৰ দৃশ্য, যেতিয়া এগৰাকী শক্তিশালী ছোৱালীয়ে নিজৰ যন্ত্ৰণাদায়কসকলক হতাশ হৈ প্ৰতিহত কৰে, সেই দৃশ্য একে সময়তে ঘৃণনীয় আৰু আকৰ্ষণীয়। কণমানি, প্ৰায় শিশুসুলভ, ছোৱালী এজনীৰ মুখখন বিষত পেচোৱা, আঁচোৰ আৰু ঘাঁ হোৱা দেখিলে জাৰ্মান চেডিষ্টসকলৰ বাবে অতি ভাল লাগে। তাইৰ ধূলিময়, উদং ভৰি দুখন ইফালৰ পৰা সিফাললৈ ওলমি আছে। এছ এছ মানুহবোৰে সেইবোৰ অনুভৱ কৰি আঙুলিবোৰ ভাঙি পেলায়। ছোৱালীজনী গভীৰৰ পৰা গভীৰলৈ ডুব যায়, শ্বাসৰুদ্ধ হ"বলৈ ধৰে, চিঞৰবোৰ নিস্তব্ধ হৈ পৰে! নাজীয়ে ছোৱালীজনীৰ ভৰিৰ গোৰোহাত ধৰি অলপ ওপৰলৈ তুলি লয়, সোনকালে মৰিবলৈ নিদিয়ে।
  ইফালে এছ এছ মানুহজনে ভৰিৰে বান্ধি থোৱা ল"ৰা এটাক ওপৰলৈ তুলি লৈ যায়। লুপটো আনখন ভৰিৰ ওপৰত পেলাই দিয়ক আৰু এটা ষ্ট্ৰেচ কৰক। ল"ৰাটোৰ বৰ কষ্ট হৈছে, সি চিঞৰিছে, কিন্তু জল্লাদবোৰ নিৰ্দয়। গতিকে তেওঁলোকৰ এজনে শিকলি এটা লৈ ল"ৰাটোৰ মূৰটো পেলাই দিবলৈ আৰম্ভ কৰে। অসহ্য দুখৰ পৰা ল"ৰাটোৰ মুখখন ৰঙা হৈ পৰে। যন্ত্ৰণাদায়ক হুমুনিয়াহ এটা এৰি ল"ৰাটোৱে তেজ উলিয়াই দিয়ে। আন এজনী ছোৱালীৰ ভৰি দুখন নাজীয়ে ভাঙি পেলাইছিল আৰু তেওঁ বুটেৰে ধ্বংসাৱশেষত ভৰিৰে মোহাৰি আছিল। ভ্লাদিমিৰে আকৌ নিজকে মুক্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, তেওঁ নিজৰ সকলো ইচ্ছা নিজৰ প্ৰচেষ্টাত দিলে। অৱশেষত ৰছীডাল বাট এৰি দিলে আৰু ফাটি গ"ল। যুৱকজন সমস্ত শক্তিৰে পিছলৈ পৰি গ"ল। এই মুহূৰ্ততে ভ্লাদিমিৰৰ মলদ্বাৰত তীব্ৰ চোকা ডাল এটা খান্দি গ"ল। যুৱকজনে ইমানেই অপমানিত আৰু ক্ষুন্ন অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁ অবিশ্বাস্য গৰ্জন এটা উলিয়াই জপিয়াই যাবলৈ চেষ্টা কৰিলে, একেলগে তিনিটা হৃদস্পন্দন কৰিলে আৰু তেওঁৰ ৰক্তচাপ জপিয়াই উঠিল। ভ্লাদিমিৰে আৰু এবাৰ লৰচৰ কৰিলে, ষ্টেকটো আৰু গভীৰলৈ গ"ল, বৃহদান্ত্ৰৰ মাজেৰে পাৰ হৈ পেটত বিন্ধি গ"ল। ডেকা যোদ্ধাজনে ড্ৰেকটোক লাথি মাৰি তীব্ৰভাৱে উশাহ এৰিলে:
  - হয়, মই জানো এইটো যে আজে বাজে কথা! বাস্তৱত এনে হ"ব নোৱাৰে। এইটো সম্পূৰ্ণ অৰ্থহীন।
  ষ্টেকে তাৰ হাওঁফাওঁ বিন্ধি আৰু অলপ আগুৱাই ঠেলি সঁহাৰি দিলে। ইফালে নাজীয়ে ছোৱালীজনীক মৰিছা পৰা কটাৰীৰে মজিয়াৰ সিপাৰে কটাৰীৰে কটাবলৈ ধৰিলে, একে সময়তে অশ্লীল কৌতুক কৰি তাইৰ শৰীৰত চৰ মাৰিলে।
  প্ৰচণ্ড প্ৰচেষ্টাৰে ভ্লাদিমিৰে ভৰিৰে ষ্টেকটো ধৰি উঠিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, তেওঁৰ পৰা গৰম ঘাম এটা ধাৰাত বৈ আহিল, যদিও তেওঁৰ ছুপাৰ বডিত, এনে লাগে যেন তেওঁ ঘামচি ওলাব নালাগে! তেওঁৰ চকুৰ সন্মুখত পৃথিৱীখন ঘূৰি আছিল, নাইটে গালি আৰু প্ৰাৰ্থনাৰ মিশ্ৰণ ফুচফুচাই ক"লে। ইতিমধ্যে গাঁৱৰ সকলো ঘৰতে জুই জ্বলি উঠিছিল, আৰু এটা সৰু গীৰ্জাঘৰত জুই জ্বলি উঠিছিল। হঠাতে সৰু কুঠাৰ এটাৰ পৰা ৩৭ মিমিৰ গোলা এটা নিক্ষেপ কৰা হ"ল। দেখাত জাৰ্মানজন এজন এছ আছিল, চয়তানৰ উপহাৰটো ঠিক ক্ৰুচত নামিল। জীৱিত বাসিন্দাসকলৰ যন্ত্ৰণাত মৃত্যু হয়। হঠাতে ভ্লাদিমিৰৰ মূৰত এটা জ্বলি থকা জুইৰ ব্ৰেণ্ডে বিষাদজনকভাৱে আঘাত কৰিলে, ই এটা আকৰ্ষণীয় গোট গঠন কৰিলে, তেওঁৰ চুলিখিনি ছিঙি পেলালে। ডেকাজনে হাত দাঙিলে, তেওঁলোকে তেওঁৰ কথা নামানিল, অচিনাকি মানুহৰ দৰে, চাবুকৰ দৰে ওলমি থাকিল। ভ্লাদিমিৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি উত্তৰ দিলে:
  - এনেকৈয়ে তোমাৰ নিজৰ শৰীৰে তোমাক বিশ্বাসঘাতকতা কৰে!
  গ্ৰহাণুৰ দৰে বিশাল আন এটা ৰশ্মি যুৱকজনৰ মূৰত পৰিল। 'এটা দানৱীয় আঘাত, এটা গৰ্জন যি কাণৰ ড্ৰাম আৰু ভ্লাদিমিৰ বাহিৰলৈ চেপি ধৰে... মই সাৰ পাই উঠিলোঁ।
  ডেকা যোদ্ধাজন পুনৰ হলঘৰলৈ আহিল, দ্ৰুতগতিত চকু টিপিয়াই। ওচৰতে বেছটেড এলফবোৰে বিচৰণ কৰি আছিল।
  আষ্টাৰতে যুৱকজনৰ গালত থপৰিয়াই দিলে:
  - মই দেখিছোঁ তোমাৰ বাবে যথেষ্ট সুখদায়ক কথা নাছিল? কি যে যন্ত্ৰণাদায়ক মুখখন তোমাৰ।
  ডেকা যোদ্ধাজনে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - আৰ্কাইভ ভেকুৱাম!(ইয়া আৰু বেয়া হ"ব নোৱাৰে)।
  মাইকী এলফে দীঘল জিভাখনেৰে যুৱকজনৰ কপালখন চেলেকিলে:
  - স্তম্ভিত!
  - সেই শব্দটো নহয়! নেটল নিগনিৰ তাৰকাৰাজ্যৰ দুঃস্বপ্ন, শিশুৰ কাৰ্টুন, মই যিখিনি সহ্য কৰিবলগীয়া হৈছিল তাৰ তুলনাত! - ভ্লাদিমিৰে বিৰক্তিৰে ক"লে।
  সেনাপতিজনে মূৰ জোকাৰিলে:
  - হয়তো ড"পে ইউফ"ৰিয়া সৃষ্টি কৰাৰ পৰিৱৰ্তে নেতিবাচক আৱেগ জগাই তুলিলে। কি কৰিব পাৰি, ছুপাৰকেমিষ্ট্ৰী।
  - কোনে জানে কি সূত্ৰ? সম্পূৰ্ণ অসাধাৰণ কিবা এটা? - অজ্ঞান ডিঙিটো ঘূৰাই ভ্লাদিমিৰে সুধিলে।
  - subquark, corona discharges ৰ ব্যৱহাৰৰ ফলত যিকোনো মগজুত ইয়াৰ বিশেষ প্ৰভাৱ পৰে। "অৱশ্যে যদি আপুনি বিচাৰে তেন্তে আমি আপোনাক আপোনাৰ সময় কটোৱাৰ বহুত বেছি সুবিধাজনক আৰু উপভোগ্য উপায় প্ৰদান কৰিব পাৰো।" ভাৰ্চুৱেল খেলিব নিবিচাৰে!
  ভ্লাদিমিৰে হাঁহিলে:
  - মাত্ৰ কঠিন কিবা এটা, মিলিটাৰী! দৰ্শনে মোক যন্ত্ৰণা দি তেজৰ পিয়াহ লাগিছে ! এইটো মোৰ নিজৰ দোষ,
  কাপুৰুষীয়াকৈ হুমুনিয়াহ কাঢ়ি থকা বন্ধ কৰক!
  হাতত মেচিনগানটো লওক,
  আৰু বিচাৰ কৰক!
  এই কথা যুৱকজনে ছদ্মবেশহীন খঙেৰে গাইছিল।
  আষ্টাৰটে এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - সকলোৱে কিছু ধিক্কাৰ মজা কৰোঁ আহক। পৰিৱৰ্তনৰ বাবে মই পাৰমাণৱিক যুগৰ প্ৰযুক্তিৰ স্তৰত যুদ্ধ চলোৱাৰ প্ৰস্তাৱ দিছো।
  - এইটো আৰু বেছি আকৰ্ষণীয় কিয়!
  - আমি দহ নিযুত বছৰতকৈও অধিক পূৰ্বে একে স্তৰত উপনীত হৈছিলো। আমাৰ বাবে এয়া প্ৰাচীন ইতিহাস। - আষ্টাৰটে কটুভাৱে চকু টিপিয়াই দিলে, তাইৰ সোঁ চকুটো প্ৰাচীন সূৰ্য্যৰ দৰে পোহৰ হৈ উঠিল।
  - কিন্তু এতিয়াও অধিক আকৰ্ষণীয়: কৱচ সঙ্গে নাইট, এবং cobblestones সঙ্গে catapults তুলনায়? - ভ্লাৰাডে মুঠি দুটা চেপি ধৰিলে।
  - কেটাপল্ট পিছৰ উদ্ভাৱন, কিন্তু আমি এলফ, মানুহৰ দৰে, গধুৰ কৱচ পিন্ধি ভাল নাপাওঁ। হয়, ইহঁতৰ কাম কম। এজন ভাল এলফ ধনুৰ্বিদে যিকোনো কৱচক নিজৰ চোকাতম কাঁড়েৰে বিন্ধিব।
  - আনকি বামন দ্বাৰা জাল! - ভ্লাৰাডে বিশ্বাস কৰা নাছিল৷
  - বিভিন্ন ধৰণৰ gnomes আছে! - আষ্টাৰটে আৰু ক"লে। - যুদ্ধৰ শ্ৰেষ্ঠ কৱচ হ"ল শক্তিশালী চৰিত্ৰ, শক্তিশালী মন!
  ক্ৰীজলি এলফ বিষয়াজন মাত্ৰ চৰম উল্লাসৰ পৰা ওলাই আহিছে। তাৰ ৰঙা, ছোৱালীৰ দৰে মুখখন উত্তেজিত আৰু হাঁহিমুখীয়া আছিল:
  দুৰ্ভগীয়া গ্ৰহটোৰ ওপৰত উৰি ফুৰিছিল!
  হাইপাৰপ্লাজমা উতলি থকা আন্ধাৰ!
  যোৰেৰে মূৰত মাৰিম !
  মূৰটো আলোকিত কৰক!
  ভ্লাদিমিৰে (ভ্লাৰাড) চঞ্চল মেজাজ বজাই ৰাখি গাইছিল:
  এজন এলফ যুঁজাৰু ওক গছৰ পণ্য নহয়!
  অন্ততঃ কেতিয়াবা তেওঁৰ শেষত এটা উন্মাদ ঘৰত সোমাই পৰে!
  দুষ্ট শত্ৰুক ফায়াৰব্ৰেণ্ডলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে!
  আপোনাৰ নমনীয়, বুদ্ধিমান মনটোৰে!
  দুয়োজন ল"ৰাই হাত চাপৰি বজালে। সৰু ল"ৰা-ছোৱালীৰ দৰে আচৰণ কৰিছিল। ক্ৰিজলিয়ে আকৌ বুদবুদ নিক্ষেপ কৰিবলৈ ধৰিলে, আৰু মূৰত এটা বিশাল মালা থৈ দিলে। আনকি ভ্লাৰাডে আচৰিত হৈছিল যে তেওঁ কেনেকৈ ইমান ডাঙৰ হ"বলৈ সক্ষম হ"ল, আৰু নিমিষতে শূন্যতাৰ পৰা আবিৰ্ভাৱ হ"ল।
  ডেকা এলফটোৱে ভ্লাদিমিৰৰ লগত একেধৰণৰ ৰসাল "বহুৰঙী" সংলগ্ন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। যুৱকজনে এই কাম কৰিবলৈ দিলে। মালাখন মূৰৰ কাষেৰে গৈ কান্ধত আবদ্ধ হৈ পৰিল। ভ্লাদিমিৰে ঘূৰি ফুৰিলে আৰু বিজয়ীৰ প্ৰতীকটো ছিন্নভিন্ন হৈ আলোকিত বহুমূলীয়া শিলৰ দৰে জিলিকি থকা কনফেটিলৈ পৰিণত হ"ল।
  - ৱাঃ! - অস্থায়ী ভাইচ অফিচাৰজনে হাঁহিলে। - বাস্তৱ তৰা বৰষুণ! মই ভাবো ইয়াৰ সোৱাদ কেনেকুৱা।
  ক্ৰিজলিয়ে মালাখনৰ পৰা এটা কামোৰ ল"লে।
  - আৰু কি? বেয়াও নহয়! বাৰু, গ্ৰেভিটি চকলেটতকৈও বেয়া! মই ভ্লাডিক কৰিম, তোমাক ভাল পাম, প্ৰতিদিনে তোমাক চকলেট দিম!
  ভ্লাদিমিৰে আঙুলি জোকাৰিলে:
  "আপুনি নাজানে আমাৰ বাবে কি দুষ্ট ভাগ্যই সিদ্ধান্ত লৈছে!" আৰু এইটোৱেই দিয়া হৈছে, নিস্বাৰ্থ পুৰুষ বন্ধুত্ব! মাথোঁ মই পিণ্ডাৰসকলক এই কাৰণে সন্মান কৰিব নোৱাৰো যে এজনে মানুহ বুলি কোৱা আন এজনৰ আগত নিজৰ পিছফাল উন্মোচন কৰিব নোৱাৰে!
  এলফাৰাই ক্ৰিজলিৰ নাকত চৰ মাৰিলে।
  - নাই মোৰ ল'ৰা! মই তোমাক নিদিওঁ! সি মোৰ প্ৰেমিক!
  - যৌনতাত স্থিৰতা স্বাস্থ্যৰ বাবে যিমান ক্ষতিকাৰক, খাদ্যত একাগ্ৰতাও সিমানেই ক্ষতিকাৰক! - ক্ৰিজলিয়ে চিঞৰি থকা লক্ষ্য কৰিলোঁ।
  - মই মান্তি, আৰু তোমাক মনোৰঞ্জন দিবলৈ মোৰ আপত্তি নাই, মোৰ সৰু চৰাই। বাৰু মোৰ ওচৰলৈ আহক! - ছোৱালীজনীয়ে জিভাখন লৰচৰ কৰিলে, আৰু অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰলোভনমূলকভাৱে কৰিলে!
  ক্ৰিজলিয়ে মূৰ জোকাৰিলে।
  - জানেনে, মই প্ৰায় প্ৰতি ঘণ্টাত মাইকী এজনীৰ লগত যৌন সম্পৰ্ক স্থাপন কৰো! ইতিমধ্যে বিৰক্তিকৰ হৈ পৰিছে! আপুনি অৱশ্যে এগৰাকী গোৰ্জিয়াছ মাইকী, কিন্তু কেতিয়াও পুৰুষৰ লগত শুই নোপোৱা আপোনাৰ বন্ধুজন বহুত বেছি প্ৰলোভনমূলক!
  - মই নিপুণভাৱে যি পৰিৱেশন কৰো তাক তেওঁ কৰিব নাজানে! - এলফাৰাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - গতিকে মই তাক শিকাম! এইদৰে আৰু আকৰ্ষণীয়! ভাল কথা যে ল'ৰাটো সম্পূৰ্ণ নিৰীহ! - ক্ৰিজলিয়ে নিজৰ ডাঠ, ৰং কৰা ওঁঠ দুটাৰে খেলিলে।
  - যৌনতাৰ নিৰ্দোষতা এটা খালী মানিবেগৰ দৰে, ই আপোনাক আপোনাৰ মগজু ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে, কিন্তু ই আপোনাক তৃপ্তিৰ পৰা বঞ্চিত কৰে! - এলফাৰাই লক্ষ্য কৰিলে, মুখখন ৰঙা কৰি। - আমি কি কথা কৈছো যদি বুজিছা!
  - যে মই "গোটেই মানুহ"?
  আষ্টাৰটে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হাত জোকাৰিলে:
  - নহয়! এই মুহূৰ্তত যৌন সম্পৰ্ক নাথাকিব! প্ৰথমে অলপ ভাৰ্চুৱেল অভ্যাস কৰা যাওক। আমি এটা বিপজ্জনক খণ্ডৰ মাজেৰে উৰি যাম;মহাকাশ জলদস্যুৰ সৈতে সংঘৰ্ষ সম্ভৱ। আমি যথেষ্ট প্ৰস্তুত নহ"লে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে কেনেকৈ যুঁজিব পাৰিম?
  ক্ৰিজলি ক্ষুন্ন হৈছিল:
  - সেইটো ক'ৰ পৰা পালা? আমাৰ প্ৰকৃত যুদ্ধৰ অভিজ্ঞতা আছে।
  আষ্টাৰটে চকু দুটা জিলিকি উঠিল:
  - কি, যোগাযোগ কভাৰ কৰক। ইয়াৰ উপৰিও হাতে হাতে যুদ্ধৰ কৌশল পৰ্যাপ্তভাৱে বিকশিত হোৱা নাই!
  - এইটোৱে কি কৰিব? - ক্ৰীজলিয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - এতিয়ালৈকে নহয়! আমাৰ আটাইতকৈ দুৰ্বল লিংকটো কি, অৰ্থাৎ গ্ৰহটোৰ পৃষ্ঠত সৈন্য অৱতৰণ কৰাটোৱেই কাম কৰোঁ আহক। সম্ভৱ যে অতি সোনকালে আমি ইয়াৰ সন্মুখীন হ"ব লাগিব। - মহিলা সেনাপতিগৰাকীয়ে মুঠি দুটা চেপি ধৰিলে।
  কামটো মনত পেলাই ভ্লাদিমিৰে মাত দিলে:
  - নিশ্চিতভাৱে! হয়তো এইটোৱেই আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা!
  - আমি মৌখিক চুন্নত, পাখি ওপৰলৈ আৰু বোৰ্ডত কৰো! - আষ্টাৰতে আঙুলি জোকাৰিলে।
  এলফবোৰে জিমলৈ ৰাওনা হ"ল। উৰা মাৰি পখিলাৰ দৰে উৰি ফুৰা এলফাৰায়াই ক্ৰিজলিৰ কাণত ফুচফুচাই ক"লে:
  - বুজি পোৱা নাই তুমি কি এৰি দিছা!
  - মই নাকচ নকৰো! অলপ ৰ"বা! - ডেকা এলফটো যেন সুখী হোৱা নাছিল।
  ভাৰ্চুৱেল হলটোত এলফ আৰু প্ৰেমত পৰা দম্পতীক বিশেষভাৱে ৰূপৰেখা বৃত্তৰ দৰে থিয় হৈ আছিল। ইয়াৰ পিছত জলপ্ৰপাতৰ দৰে পোহৰৰ ধাৰাবোৰ তেওঁলোকৰ ওপৰত ঢালি দিলে! ভ্লাদিমিৰে অনিচ্ছাকৃতভাৱে চকু দুটা মুদি দিলে;তেওঁৰ মাজেৰে আলোকিত হৈ পৰিল। সাধাৰণতে উজ্জ্বলতা আৰু সংপৃক্ততা অত্যধিক আছিল। যুৱকজনে ভাবিলে: এই কামত তেওঁলোকে কিমান শক্তি খৰচ কৰিব লাগিব। তথাপিও এলফ সম্পূৰ্ণ যুক্তিবাদী জাতি নহয়। তেওঁলোকৰ কিমান বেলেগ বেলেগ অতিমাত্ৰা আছে: বিলাসীতাৰ প্ৰতি লোভ আৰু আড়ম্বৰপূৰ্ণ ভৱিষ্যৎ।
  বন্দী কৰা গোটটোৱে নিজকে লেণ্ডিং পৰিবহণৰ ভিতৰত পাইছিল। খৰধৰকৈ পলাই গৈ নিজৰ ঠাই ল"বলৈ ধৰিলে।
  ভ্লাদিমিৰে নিজকে পৰীক্ষা কৰিলে: তেওঁক কিছু হাস্যকৰ যেন লাগিল। আনকি এলফাৰাইও হাঁহিলে:
  - কি আছে তোমাৰ! আপোনাৰ মৰ্যাদাৰ অপৰ্যাপ্ত দৈৰ্ঘ্যৰ ক্ষতিপূৰণ দিব বিচাৰেনে?
  - বাৰু, তুমি এজন ৰাউঞ্চিয়ৰ! - যুৱকজনে অনুভৱ কৰিলে যে প্ৰকাণ্ড পিষ্টলটোৱে তেওঁৰ ভৰিৰ গোৰোহা ঘঁহি দৌৰিবলৈ বাধা দিছে। ইয়াৰ উপৰিও বিশাল বডি আৰ্মৰটো কিছু পৰিমাণে বাধাগ্ৰস্ত আছিল, ডাঠ টাইটানিয়াম প্লেটবোৰে বেঁকা কৰাটো কঠিন কৰি তুলিছিল আৰু বেল্টৰ পৰা ওলমি থকা অস্ত্ৰটো ফান্দৰ দৰে আছিল।
  - মধ্যযুগ ধিক্কাৰ!
  - এইবোৰ পাৰমাণৱিক যুগৰ অস্ত্ৰ! - এলফাৰাইৰ ওপৰত টেঙা মুখ এখন কৰি তাই ক"লে। লেতেৰা দাগযুক্ত ছদ্মবেশ আৰু মূৰত হেলমেট পিন্ধি ছোৱালীজনী নিজেও দেখাত ভয়ংকৰ আছিল।
  ভ্লাদিমিৰে পিষ্টলটো সোঁহাতত এডজাষ্ট কৰি লঞ্চটো পৰীক্ষা কৰিলে। এমএম-হয়, বেছি টান, আৰু ৰিকোইলে লক্ষ্য ৰখাতো ব্যাঘাত জন্মাব।
  ভ্লাদিমিৰে এটা অস্ত্ৰ ধৰিলে, আপাত দৃষ্টিত প্ৰাচীন কালত এলফবোৰে যুঁজ দিয়া অস্ত্ৰবোৰৰ নলী, আৰু এবাৰ চকু ফুৰাই গুলী চলালে। ৰিক"ইলটোৱে হাতৰ তলুৱাত খুন্দা মাৰিলে, গুলীটোৱে লক্ষ্যৰ মাজৰ ওচৰত খুন্দা মাৰিলে।
  - হয়, তাৰ সন্মুখৰ দৃষ্টিকোণ গুলীয়াই পেলোৱা হৈছে! - ভ্লাদিমিৰে বিৰক্তিৰে ক"লে।
  এটা হ"ল"গ্ৰাফিক ছবি ওলাল, আষ্টাৰটে সুধিলে:
  - বাৰু, আমাৰ "এলিগেটৰ"টো কেনেকুৱা লাগে!
  - লেতেৰা অস্ত্ৰ! আৰু একেবাৰে ব্যৱহাৰিক নহয়! - ভ্লাদিমিৰে মুখ এখন কৰিলে।
  - কেনেকৈ ক'ব ই বামন দ্বাৰা জাল কৱচৰ মাজেৰে ভাঙি যায়। কিন্তু চিন্তা নকৰিব, হয়তো সময়ৰ লগে লগে আমি ভাল কিবা এটা বিচাৰি পাম! - আষ্টাৰতে হাঁহিলে।
  - কি বজাত! এইটো ভাৰ্চুৱেল! এইখন এবাৰৰ যুঁজ, সদায়ৰ দৰেই! আৰু সকলোবোৰ একেবাৰে বাস্তৱ নহয়! - ল'ৰাটোৱে ভ্ৰু কোঁচাই ক'লে
  - কিন্তু বিষটো বাস্তৱ! - মাইকী এলফে প্ৰলোভনমূলক ওঁঠ দুটাৰ ওপৰেৰে জিভাখন চলাই দিলে।
  - ইয়াত আপুনি কেৱল মানুহৰ অনুকৰণহে কৰিছে!
  - তেওঁৰ সন্মুখৰ দৃষ্টিশক্তিটো অলপ তললৈ নমাই দিয়া হৈছে, গতিকে অলপ অনুশীলন কৰক! তেতিয়া মোৰ ওচৰলৈ আহিবা!
  পিষ্টলটোৰ নিম্নমানৰ আৰু ইলেক্ট্ৰনিক দৃষ্টিশক্তিৰ অভাৱ লক্ষ্য কৰি ভ্লাদিমিৰে আৰু কেইটামান পৰীক্ষামূলক গুলী চলালে। ইয়াৰ পিছত তেওঁ আৰু বন্ধুৱে কৰিডৰলৈ ওলাই গ"ল।
  যদিও ডিজাইনটো ভাৰ্চুৱেল আছিল, তথাপিও আপাত দৃষ্টিত ইয়াক এটা ভঙা কম্পিউটাৰত প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছিল। কৰিডৰবোৰ কিমান বিভ্ৰান্তিকৰ আছিল, আৰু মজিয়াত ইফালে সিফালে আৱৰ্জনা, খালী বটল আৰু কিছুমান অদ্ভুত পাতল ৰবৰৰ বেণ্ড আছিল। এলফাৰাই খিকিন্দালি কৰিলে। ভ্লাদিমিৰে সুধিলে:
  - হেৰা কি কৰি আছা?
  - ৰবৰ বেণ্ড কি জানেনে? - ছোৱালীজনীয়ে তৰ্জনী আঙুলিৰ নখটো দীঘল কৰি দিলে।
  - অধিকাংশ সম্ভাৱনা এলফ চ্যুইংগাম!
  - হয় নাই, তোমালোকে সিহঁতক একে ঠাইতে পিন্ধা! - এলফাৰাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - সঁচাকৈ!
  - বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে প্ৰাচীন কালত পিন্ধিছিল! বাইদেউ, এইটো চেষ্টা কৰিলে ভাল হ"ব! - ছোৱালীজনীয়ে ৰবৰ বেণ্ডটোৰ লগত খেলা-ধূলা কৰিলে, যিটো দুমিটাৰলৈকে ডাঙৰ হৈ এটা নমনীয় নখ হৈ পৰিল।
  - এইটো ভাল ধাৰণা বুলি মই নাভাবো! সংক্ৰমণ বাহিৰলৈ পেলাই দিয়ক।
  জাহাজখনৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়ি গৈ থাকোঁতে যুৱকজনে লক্ষ্য কৰিলে যে এলফ যুদ্ধৰ গোটবোৰ পৃথিৱীৰ মানুহবোৰৰ দৰে স্পষ্টকৈ গতি কৰা নাই। আৰু ইহঁতৰ ছদ্মবেশ ৰঙা, হালধীয়া আৰু কমলা ৰঙৰ। ব্ৰৰ! এইটো যুক্তিসংগত নেকি, কোনো ছদ্মবেশ নাই। প্ৰায় সকলো এলফে কাণফুলি জোকাৰি থাকে আৰু ৰং কৰা ওঁঠ আৰু চিকচিকিয়া দাঁত দুটা হাঁহি থাকে। ভ্লাদিমিৰে ভাবিছিল যে যদি কোনো গুৰুতৰ যুদ্ধৰ কথা আহে তেন্তে এনে গ্লেমাৰাছ সেনাই একো কৰিবলৈ সক্ষম নহ"ব বুলি ক"ব নোৱাৰি।
  দুৱাৰৰ প্ৰায় ওচৰতে ভ্লাদিমিৰে ক্ৰীজলীক লগ পালে। উভয়লিংগ এলফজনে ইমানেই কৱচ পিন্ধিলে যে তেওঁক প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ টেংকৰ দৰে দেখা গ"ল। ইয়াৰ উপৰিও এলফসকলৰ মাৰ্জিত ভাষাত ইয়াৰ ওপৰত শিলালিপি নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। বিষয়বস্তুৱে অৱশ্যে ইংগিত দিছিল যে কৱচৰ মালিকজন স্পষ্টভাৱে যৌন উদ্বেগ আৰু হীনমন্যতাত ভুগিছিল। এহাতে এলফটোৰ হাতত আছিল শিংযুক্ত হেলমেট, আনখন হাতত শিখা নিক্ষেপকাৰীৰ দৰে অদ্ভুত বাণ্ডুৰা।
  - তুমি আৰু মই একেটা হাৰ্নেছত! - ক্ৰীজলীয়ে আনন্দৰে ক"লে। - অ", আৰু আমি যুঁজিম, আমি সকলোকে গ"গ কৰিম!
  - শ্ৰেষ্ঠ ধাৰণা নহয়! - ভ্লাৰাডে মূৰ জোকাৰিলে।
  - কিয়! বেছিখিনি! মই তোমাৰ পিছফালে থাকিম! - ক্ৰীজলিৰ মুখখন যথেষ্ট মিঠা হৈ পৰিছে।
  - পিছফালে উভলিংগী! কোনো ডাঙৰ আনন্দ নাই! - ভ্লাৰাডে বিকৃতজনক ক"লৈ লৈ যোৱাটো ভাল হ"ব সেইটো বুজিবলৈ ধৰিলে।
  - আৰাম! প্ৰেমে হিংসা গ্ৰহণ নকৰে! - মাতটো ঘৃণনীয়ভাৱে স্প্ৰুচ হৈ পৰিল।
  - চিন্তাও নকৰিবা! মানুহে মোক ভালকৈ শিকাইছিল! - যুৱকজনক তাৎক্ষণিক শাৰীৰিক প্ৰভাৱৰ পৰা আঁতৰাই ৰখা একমাত্ৰ কথাটো আছিল সামৰিক ভাতৃত্ববোধ যে এক পবিত্ৰ ধাৰণা!
  - বাৰু, মই দৌৰিলোঁ! মোৰ লগত কোন আছে: তেওঁ এজন নায়ক! মোৰ অবিহনে যিকোনো মানুহ লেতেৰা গাহৰি! - ক্ৰীজলীয়ে পাখিখন জোকাৰিলে আৰু আচৰিত কথাটো হ"ল যে তেওঁৰ ডাঙৰ ডাঙৰ চেহেৰাটোৰ সত্ত্বেও তেওঁ বেঁকাটোৰ চাৰিওফালে সোনকালে নোহোৱা হৈ গ"ল।
  ভ্লাদিমিৰে মূৰ জোকাৰিলে:
  - এই ল'ৰাটোৱে মোক বিৰক্ত কৰে!
  এলফাৰাই কয় যে:
  - মোক অন কৰি দিয়ে!
  ভ্লাদিমিৰে উত্তৰ দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে ভিতৰলৈ চালে। আষ্টাৰটে ছদ্মবেশত আছিল যদিও এলফৰ বাবে যথেষ্ট ডাঙৰ ভৰি থকা স্তনৰ উজ্জ্বল সোণালী ৰুবী নিপলবোৰ উন্মুক্ত হৈ পৰিছিল।
  - বাৰু? নিজৰ নহয়, অচিনাকি নহয়! শেষ নায়ক!
  - আচলতে মই যুঁজৰ বাবে সাজু! কিন্তু এনে অস্ত্ৰৰে আপুনি বেছি যুঁজিব নোৱাৰিব। ই এটা "ভয়ংকৰ"! "ভ্লাৰাডে হতাশাত ভৰিখন বেৰত খুন্দা মাৰিলে, আৰু আঘাতৰ পৰা এটা ডাঙৰ ৰিং শব্দ শুনা গ"ল।
  - হয়তো সঁচাকৈয়ে, ইমান উন্নত মেচিনগান এটা দিয়ক। মাত্ৰ ক্ষমা কৰিব ল"ৰা, আপুনি সকলো ধৰণৰ অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিব পৰাটো প্ৰয়োজন। আপোনাৰ আদেশে মোক সকীয়াই দিলে: দুৰ্বল অস্ত্ৰৰে যুঁজাৰু বিমানৰ ক্ষমতা অধিক সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰকাশ পায়! - কেপ্তেইনে দুটামান ডেগাৰ বতাহত দলিয়াই দিলে।
  - বাৰু, আপাত দৃষ্টিত আমি ওলোটা কৰিব লাগিব!
  আষ্টাৰটে তাইৰ হাঁহিটো প্ৰায়েই ধৰি ৰাখিব পৰা নাছিল:
  - ঠিক আছে! যোৱা মোৰ প্ৰিয়!
  ভ্লাদিমিৰে এলিগেটৰখন ধৰি কমাণ্ডাৰৰ বুকুলৈ আঙুলিয়াই দিলে:
  - বিষ অনুভৱ কৰিব বিচাৰে নেকি?
  ছোৱালীজনীয়ে ভ্ৰু নুঠালে:
  - যথেষ্ট বেগেৰে কিয় আগবাঢ়িছা! মই আপোনাক সহায় কৰি দিওঁ! - আষ্টাৰতে টেবুলৰ পৰা বাদাম এটা তুলি লৈ ক"লে। - আপুনি তেওঁক উৰি মাৰি মাৰিব পাৰিবনে: আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে কৰা দৰে?
  - আৰু অধিক কঠিন লক্ষ্যত আঘাত! - ভ্লাৰাডে বিৰক্তিৰে বিৰবিৰাই উঠিল।
  - কিন্তু "এলিগেটৰ"ৰ পৰা নহয়!
  ছোৱালীজনীয়ে বাদামটো টছ কৰিলে। ভ্লাদিমিৰে গুলী চলালে: গুলীটোৱে খোলাটো কষ্টেৰে হেৰুৱাই পেলালে আৰু বিভাজনটো বিন্ধিলে। আষ্টাৰটে মূৰ জোকাৰিলে:
  - নাই, মই দেখিছোঁ তুমি ছুপাৰ এলফ নহয়! আমাৰ মানুহবোৰ ধৰা পৰিল!
  - লঞ্চটো টান, বেৰেল বেঁকা, গুলীটো ডাঙৰ! ইমান নিখুঁততাৰে: আপুনি ইয়াক কেৱল স্বজ্ঞাতভাৱেহে আঘাত কৰিব পাৰে! - ডেকাজনে এটা ডাঙৰ পিষ্টলৰ বেৰেলটো হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  -তোমাৰ কোনো অন্তৰ্দৃষ্টি নাই!
  - বাৰু, এই ধৰণৰ অস্ত্ৰৰে নহয়! - ভ্লাদিমিৰে চকুৰ পৰা খঙৰ মুকুটমণ্ডিত স্ৰাৱ এৰি দিলে। - এইটোৰ লগত অভ্যস্ত হ'বলৈ মই অতি আধুনিক ব্যৱস্থা আয়ত্ত কৰিলোঁ: ইয়াৰ বাবে সময় লাগে।
  আষ্টাৰটে দুভৰি কুমিৰৰ আকৃতিৰ ডামি এটাত আঙুলিৰে খুন্দা মাৰিলে: ই মুখখন মেলিলে আৰু তাৰ পৰা এটা চুটি ডাবল বেৰেলযুক্ত মেচিনগান জপিয়াই ওলাই আহিল। ছোৱালীজনীয়ে তাক হাতৰ তলুৱাৰে ধৰিলে:
  - বাৰু, তোমাৰ পৰা! আশাকৰোঁ আপুনি ইয়াক ভালকৈ চম্ভালিব পাৰিব?
  ভ্লাৰাড আনন্দিত হৈছিল:
  - আমাৰ প্ৰাচীন মেচিনগানৰ সৈতে যুদ্ধৰ পাঠ্যক্ৰম আছিল। যদি আপুনি হাইপাৰপ্লাজমা আৰু প্লাজমা নিষ্ক্ৰিয় কৰা খণ্ডত যুঁজিবলগীয়া হয় । বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ মাজত আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত নিজেই আপুনি জানে: প্ৰকৃতিৰ বিভিন্ন নিয়ম।
  - ই প্ৰাথমিক! কিন্তু প্ৰথমে পৰীক্ষা কৰক। - ছোৱালীজনীয়ে মেচিনগানটো দলিয়াই দিলে। ভ্লাদিমিৰে উৰণৰ মাজভাগত ধৰি টপৰ দৰে ঘূৰাই ঘূৰাই নিৰাপত্তাটো খুলি পেলালে। কোমল ট্ৰিগাৰৰ সৈতে অস্ত্ৰটো লঘু আছিল।
  - মই সাজু!
  ছোৱালীজনী এজন যাদুকৰৰ দৰে: আৰু এটা মুহূৰ্তৰ বাবে তাইৰ হাতৰ তলুৱাখন খালী হৈ পৰিল, আৰু এতিয়া তাৰ ওপৰত বাদামৰ থোপা এটা আছিল:
  - ধুনীয়া!
  - হয় বৰ ভাল লাগিল! আপোনাৰ ৰিফ্লেক্স উৎকৃষ্ট। - যুৱকজনে এলফটোক প্ৰশংসা কৰিছিল, মানুহৰ মাইকী মানুহৰ তুলনাত তাই কমলা বনাম আপেলৰ দৰে আছিল।
  - এতিয়া গুলীচালনা কৰক! - ছোৱালীজনীয়ে চোকাকৈ পঞ্চাশটামান বাদাম ওপৰলৈ দলিয়াই দিলে।
  ভ্লাদিমিৰে এটা পাক দিলে। সি নিমিষতে বাদামৰ গতিবিধি ধৰিলে। ইমান কঠিন নহয়, কাৰণ গতি তুলনামূলকভাৱে কম, এলিয়েন কাছটোৰ উপহাৰবোৰ সৰি পৰে, কেৱল মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তিয়েই লৈ যায়। আৰু ত্বৰণ গণনা কৰিবলৈ: আপুনি হাইপাৰপ্লাজমিক মগজু-কম্পিউটাৰ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে।
  আষ্টাৰটে হুইচেল মাৰিলে:
  - ব্ৰাভো! তুমি এজন প্ৰকৃত এলফ এচ! ইয়াৰ বাবে আপুনি পুৰস্কৃত হ"ব! - ছোৱালীজনীয়ে জপিয়াই উঠি ভ্লাদিমিৰৰ ওঁঠত চুমা খালে। তাইক লগ কৰিবলৈ সি আগলৈ হেলান দিলে। হঠাতে আষ্টাৰতে আঁতৰি গ'ল: - অলপ পিছত! এতিয়া যুঁজি যাওক! - সেনাপতিয়ে সামগ্ৰীবোৰ পেলাই দিলে।
  ভ্লাদিমিৰে কেইবাখনো আলোচনী তুলি লৈ পকেটত ভৰাই দিলে, এতিয়া হেংগ অভাৰৰ পিছত মদ্যপান কৰা যেন লাগিল! ওলাই যোৱাৰ লগে লগে সি লাথি মাৰি দুৱাৰখন খুলি তিতা হাতৰ বতাহৰ দৰে জপিয়াই ওলাই আহিল।
  ইতিমধ্যে তলৰ স্তৰলৈ নামি আহি ভ্লাদিমিৰে ছাগলী-কেন্সাৰৰ সন্মুখীন হ"ল! এই ল'ৰাটোৱে নখ জোকাৰি দাড়ি জোকাৰি আছিল:
  -অওহ!
  - চাইকো! - ডেকাজনে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  কেন্সাৰ ছাগলীৰ মতে:
  - তোমাৰ এগৰাকী শীতল ৰাণী আছে! এমিনিটৰ বাবে ধাৰলৈ লওক!
  উত্তৰ দিয়াৰ সলনি এলফাৰাই তেওঁৰ চোলাত লাথি মাৰিলে। ছাগলী-কৰ্কট ৰোগটোৱে তাৰ বেঁকা বুটজোৰত লাথি মাৰি ওলোটা হৈ পৰিল।
  ইয়াৰ পিছত যুৱকজন আৰু ছোৱালীজন লিফটৰ মাজেৰে নামি তিনি নম্বৰৰ পৰিবহণত সোমাই পৰে। এলফবোৰ ইতিমধ্যে তাত আছিল, সিহঁতে চিত্ৰময় ভংগীমাত থিয় হৈ চোবাইছিল। একে সময়তে ছোৱালী আৰু ল"ৰাৰ চুলিত পাৰ্ম কৰা হৈছিল।
  এলফাৰাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - বাৰু ভাল! ইয়াত শ্বটবোৰ দিয়া হৈছে!
  ভ্লাদিমিৰে দাৰ্শনিকভাৱে উত্তৰ দিলে-
  - ব্যক্তিগত, সেনা জোৱান, গুণগত মান এজন সেনাপতিৰ সমান, সেৱাৰ দৈৰ্ঘ্য বিয়োগ!
  - সঠিক মন্তব্য! - এলফাৰায় পাইলটৰ কাষ চাপিল। -আপুনি ট্ৰেন্সফাৰৰ বাবে সাজু হৈছেনে?
  - বিকিৰণলৈ ফ'টনৰ দৰে! - স্পষ্ট উত্তৰ এটা আহিল।
  - তেন্তে আৰম্ভ কৰোঁ! ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটিত সময় কিমান লাহে লাহে পাৰ হৈ যায় সেয়া ভয়ংকৰ!
  পাইলটে তেওঁৰ দোষৰ দৰে চিঞৰি উঠিল:
  - নোৱাৰো, কমাণ্ডাৰ তাক গতি বৃদ্ধি কৰক!
  
  জাহাজখনৰ পৰা পৃথক হ"ল পাঁচটা লেণ্ডিং পৰিবহণ। জাহাজখন জোৰকৈ কঁপি উঠিল, লগে লগে লাহে লাহে লাহে লাহে গতি বাঢ়িলে।
  এলফবোৰৰ বাহনবোৰো বিলাসী আৰু মাৰ্জিত দেখা গৈছিল যদিও সিহঁতৰ আকৃতি যথেষ্ট সুশৃংখলিত নাছিল। শ্বাণ্টিং, যথেষ্ট আদিম জেট ইঞ্জিন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। তথাপিও অভিজ্ঞ পাইলট (কেইবা শতিকা পুৰণি): তেওঁলোকে নিজৰ ব্যৱসায়টো জানিছিল, "ক্ৰাইচেন্থেমম"-৩, এলফবোৰে নিজৰ বাহন বুলি কোৱাৰ দৰে, শিকলিৰে শাৰী পাতি আছিল।
  এনেকুৱাই হ"ল যে ভ্লাদিমিৰ, এলফাৰায় আৰু ক্ৰীছলিয়ে আন যোদ্ধাসকলৰ সৈতে আক্ৰমণৰ ক্ষেত্ৰত আগৰণুৱা অৱস্থাত পাইছিল। গ্ৰহটোৰ বায়ুমণ্ডলত ডুব যোৱাৰ পিছত জাহাজখনৰ খোলাটো গৰম কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু এটা গুঞ্জন শুনা গ"ল।
  ক্ৰিজলিয়ে হুইচেল মাৰিলে:
  - ইয়াত এটা চোষক-পাকাৰ! আনকি আমি ক"ত অৱতৰণ কৰিম জানেনে?
  - সেনাপতিজনে জানে! - এলফাৰাইৰ মাজত বাধা আহিল।
  অহা বায়ুৰ সোঁতে গাড়ীখনক ইফালৰ পৰা সিফাললৈ দলিয়াই দিয়াৰ ফলত ইয়াৰ বেৰবোৰ পিহি খাইছিল। ক্ৰমান্বয়ে ঘন হৈ অহা বায়ুমণ্ডলত সিহঁতে গৰম হৈ অহাৰ লগে লগে গৰ্জন বাঢ়ি আহিল, এনে লাগিল যেন সিহঁত এটা বিশাল ঢোলৰ ভিতৰত আছে, যিটো দৈত্যটোৱে অধিক জোৰেৰে কোবাই আছিল।
  ক্ৰিজলিয়ে চিঞৰিলে:
  - এইটো আচলতে অবিশ্বাস্য অভদ্ৰতা! গতিকে উচ্চ জন্ম হোৱা এলফবোৰক জোকাৰি দিয়ক।
  - প্ৰকৃত যুদ্ধত এনেকুৱা নহয়! ইতিমধ্যে মই এনেকুৱা এক্সিলেটৰলৈ গৈছো যে সেইবোৰ বীজ। তুমি হিউমেন স্কুলৰ মাজেৰে যোৱা উচিত!" এলফাৰাই লক্ষ্য কৰিলে।
  - মই নিবিচাৰো! স্কুল কি - এইবোৰ দুটা শ্ৰেণী! মূৰৰ বিষৰ পৰা হাত সাৰিব পৰা নাই! - এলফে পতিয়ন নিয়াবলৈ মেচিনগানটো ওপৰলৈ তুলিলে।
  - আপোনাৰ পাঁচ অংকৰ ৰেটিং ব্যৱস্থা আছে নেকি?
  - নাই বিশ অংক, কিন্তু কোনেও দুটাৰ তলত ৰাখিব নোৱাৰে!
  - হয়, আপাত দৃষ্টিত আপুনি এলফ, আপুনি শিক্ষাৰ প্ৰক্ৰিয়াটোক যৌনতাৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰিছে। - এলফাৰাই আমন্ত্ৰণমূলকভাৱে নিতম্ব দুটা জোকাৰিলে।
  - আটাইতকৈ উপভোগ্য শিক্ষণ প্ৰক্ৰিয়াটো হ"ল যৌনতা! আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ"ল কোনেও পুনৰ ল"বলৈ অস্বীকাৰ নকৰে! - এলফে ঘেউ ঘেউ ক"লে।
  - যৌনতা একমাত্ৰ বিষয় য'ত সকলোৱে অধিক বাজি ল'বলৈ চেষ্টা কৰে!
  এলফাৰাই আৰু ক"লে।
  - লিংগ আৰু অধ্যয়নৰ মাজত সাধাৰণতাটো হ"ল Dতকৈ C ভাল!
  ইফালে লেণ্ডিং ক্ৰাফ্টৰ এটা ষ্ট্ৰিং যথেষ্ট তললৈ নামি বিজয়ৰ বাবে সাজু হৈ থকা গ্ৰহটোৰ পৃষ্ঠৰ ডাৱৰবিহীন স্থানত প্ৰৱেশ কৰিলে। দৃশ্যমানতা বৰ ভাল নাছিল, বৰ ধূলিময় আছিল, আমি আদিম ৰাডাৰ অন কৰিবলগীয়া হৈছিল। ফলত অৰিয়েণ্টেচন অগুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰিছিল আৰু হালধীয়া আৰু চিকচিকিয়া ধূলিয়েই বিৰক্তিৰ সৃষ্টি কৰিছিল।
  - প্ৰথম এচ শুনক! মডিউল থ্ৰীয়ে আপোনাক মাতিছে! - ৱাকি-টকিজনে সুখদায়ক নাৰীসুলভ, কিন্তু কিছু হুৰহুৰাই মাতেৰে কথা ক"লে।
  - তৃতীয়তে তোমাৰ কথা শুনি আছো! - এলফাৰাই উত্তৰ দিলে।
  - ৰাডাৰে মাত্ৰ দক্ষিণ দিশত জাহাজৰ গতিবিধি ধৰা পেলাইছে।
  ক্ৰিজলিয়ে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - ফান্দ যেন লাগিছে!
  এলফাৰাই নিৰ্ণায়কভাৱে ক"লে:
  - যিকোনো হ"ব পাৰে, কিন্তু আক্ৰমণাত্মকতাক কৰ্তন কৰাৰ প্ৰশ্নই উত্থাপন কৰিব নোৱাৰে। - ছোৱালীজনীৰ মুঠিটো চেপি ধৰিলে।
  - মনোযোগ, তৃতীয় মডিউল, একেটা পাঠ্যক্ৰমত অব্যাহত ৰাখক! - পাইলটে ৰিপ"ৰ্ট কৰিলে। - বা আষ্টাৰটেৰ সৈতে যোগাযোগ কৰক।
  - ইতিমধ্যে আমাৰ লগত যোগাযোগ কৰি লাইনটো ৰাখিবলৈ কৈছিল! - সিটো মূৰত সিহঁতে চিঞৰি উঠিল।
  - ইয়াক অব্যাহত ৰাখক!
  ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিছে:
  - আমি নামিবই লাগিব, শত্ৰু আমাৰ তলত!
  এলফাৰাই আদেশ দিলে:
  - ডুব যাওঁ! একেবাৰে অগাধৰ মাজলৈ!
  বিশেষ আজ্ঞাকাৰী নহয় "ক্ৰাইচেন্থেমম"টো বায়ুমণ্ডলৰ প্ৰতিৰোধক অতিক্ৰম কৰি তললৈ নামি গ"ল। এলটিমিটাৰটোৱে কৰুণভাৱে বিপ মাৰিলে, তেওঁক যথেষ্ট কৰুণ যেন লাগিল।
  অৱশেষত ৰাডাৰে কণ্ট্ৰল পইণ্টটো ধৰি সংকেত দিলে! প্ৰায় লগে লগে ধূলিময় পৰ্দাখনত সেউজীয়া চিন এটা দেখা গ"ল। ট্ৰেন্সমিটাৰটোৱে অলপ বিকৃত কৰা আষ্টাৰটেৰ মাতটো শুনা গ"ল:
  - শ্বুটিং পেড অন!
  সৰু সৰু লাইটবোৰ টিপটিপিয়াবলৈ ধৰিলে, আৰু ইয়াৰে প্ৰায় এক তৃতীয়াংশ মৰি গ"ল!
  নাৰ্ভাছ হৈ লৰচৰ কৰি ক্ৰিজলিয়ে বুজাই দিলে:
  - এইদৰে তেওঁলোকে আৰম্ভণিৰ লক্ষ্যৰ অৱস্থা পৰীক্ষা কৰে!
  - দুখীয়া! - এলফাৰাই ওঁঠ দুটা টিউবত কুটিল কৰি দিলে।
  ড্ৰাইভ ইঞ্জিনবোৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে আৰু খোলা দুৱাৰৰ তলৰ পৰা মিছাইল গাইডবোৰ হাঁহি হাঁহি ওলাই আহিল।
  ক্ৰাইচেন্থেমামত আঠাইশটা ক্ষেপণাস্ত্ৰৰ ব্ৰেষ্ট আছিল যদিও পেনেলটোৰ মাত্ৰ তেৰটা সতৰ্কবাণী লাইটহে জ্বলি উঠিছিল। ভ্লাদিমিৰে অভিশাপ দিলে:
  - এইটো প্ৰকাশ্য অপব্যৱস্থাপনা!
  ক্ৰিজলিয়ে কান্দি কান্দি উত্তৰ দিলে:
  - ইয়াহ! যুদ্ধত এইটো যথেষ্ট সম্ভৱ, বিশেষকৈ সঁজুলিবোৰ পুৰণি হ"লে!
  এলফাৰাই আদেশ দিলে:
  - মিছাইলেৰে সৈন্যৰ ঘনত্ব আঘাত। আমি স্পষ্টকৈ দেখা পোৱা পৰিঘটনাত!
  ক্ৰিজলীয়ে গাইডেন্স চিষ্টেমৰ মাজেৰে চালে।
  - আমি বেৰেকত খুন্দা মাৰিম। ডাঙৰ আৰু বহু সৈনিক আছে। বেৰৰ কথা ক"বলৈ গ"লে ইয়াক কেঁচা ৰাজমিস্ত্ৰীৰ আৰু বেটাৰিং ৰেমৰ সহায়ত ভাঙি পেলাব পাৰি।
  এলফাৰাই মূৰ জোকাৰিলে:
  -পাগল নেকি? বেৰৰ ওপৰত শৰীৰ!
  - এইটো gnomes ৰ কাম নহয়, আমি ব্ৰেক থ্ৰু কৰিম! কেনেকৈ পান কৰিব আহক ব্ৰেক থ্ৰু! - ক্ৰীজলীয়ে আনকি ডজ কৰিলেও।
  - তেন্তে ৰিস্ক লওক যদি আপুনি ইমান গ্ৰেহাউণ্ড হয়!
  এলফবোৰে জ্যামিতিকভাৱে নিখুঁত ৰেখাত শাৰী পাতিছিল: এতিয়া তেওঁলোক প্ৰকৃত সৈনিকৰ দৰে হৈ পৰিছিল। আনকি চকু দুটাও শিশুসুলভ নহয়, কঠোৰ, বিন্ধি যোৱা হৈ পৰিল, পুৰণি ছোভিয়েট ছবিৰ অগ্ৰণী নায়কৰ দৰে।
  - অন্ততঃ আপুনি কিবা এটা কৰিবলৈ সক্ষম! - ভ্লাদিমিৰ আনন্দিত হৈছিল। ডেকাজনে ভাবিলে যে এলফবোৰ আটাইবোৰৰ পিছতো এনেকুৱা চোষক নহয়: আদৰ-সাদৰ কৰা, হয়, কিন্তু কাপুৰুষ নহয়।
  এলফাৰাই নিজেই শক্তিশালী অপটিক্সৰ ভিতৰলৈ চালে, অনাড়ম্বৰভাৱে ক্ৰীজলীক আঁতৰাই ঠেলি দিলে। নীলা উপত্যকাৰ এটা জটিল অট্টালিকা লাহে লাহে লেণ্ডিং ক্ৰাফ্টৰ ফালে ওপঙি গ"ল।
  - দৃশ্যমানতা ডাৱৰীয়া! - এলফাৰায়াই চোকাতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ বিফল চেষ্টা কৰিলে। "আৰু গিলাচটো বহুদিন মচি যোৱা নাই।"
  -কোনে মচিব সেইবোৰ? ৰবট নে কি? - ক্ৰিজলিয়ে ক্ষোভিত হৈ ক"লে। - কিন্তু সকলোবোৰ যিদৰে আছে তেনেদৰেই দেখা যায়। আমি তিনি হাজাৰ ঝেৰাৰৰ দূৰত্বৰ পৰা বেৰেকত গুলী চলাম, বাকী জাহাজবোৰে আপোনাৰ আদৰ্শ অনুসৰণ কৰিব।
  - আমি এইটো কৰিম!
  - ইয়াৰ উপৰিও ভাৰ্চুৱেল গেমত আমি মূল্যৱান ট্ৰফী বন্দী কৰা উচিত। সাধাৰণতে ভিত্তিৰ মাজত মজুত কৰা হয়। - এলফে উজ্জ্বল বাৰ্নিচ কৰা নখ এটাৰে কাণখন ঘঁহিলে।
  এলফাৰাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - এই কোঠাটো দেখাত এটা প্ৰাচীন জেনেৰেটিং ষ্টেচনৰ দৰে। বাহ, এই এন্টেনাবোৰ ইমান বেঁকা!
  ক্ৰিজলিয়ে স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে এখন মানচিত্ৰ আঁকিলে আৰু আঙুলিৰে আঙুলিয়াই দিলে:
  - তাত ট্ৰফী আছে!
  অৱশ্যে অট্টালিকাবোৰ ইতিমধ্যে খালী চকুৰে দেখা গৈছিল;সিহঁত ওচৰ চাপি আহিছিল। ইতিমধ্যে কৱচৰ প্লেটৰে আবৃত টাৱাৰবোৰ দেখা পোৱা গৈছিল।
  - বত্ৰিশটা আছে, টাৱাৰৰ মাজৰ দূৰত্ব একেই! - এলফাৰাই আঙুলি দুটা বেঁকা কৰিবলৈ ধৰিলে।
  ভ্লাদিমিৰে ফুচফুচাই ক"লে:
  - ফাটিবলৈ কঠিন বাদাম!
  এলফে গুৰুগুৰুকৈ (শীতল যেন লাগে) মন্তব্য কৰিলে:
  - যিহেতু দূৰত্ব একে, তাৰ মানে আমি ট্ৰলৰ লগত যুঁজিব লাগিব। প্ৰাচীন কালত আমি প্ৰায়ে তেওঁলোকৰ সৈতে যুঁজিছিলো। ইয়াৰ উপৰিও ট্ৰ"লসকলে বেৰেক ষ্টাইল ভাল পায়।
  - ভাৰ্চুৱেল ট্ৰ'লৰ সৈতে! - এলফাৰাইক সংশোধন কৰা হৈছে।
  গাইডেন্স ব্যৱস্থাই প্ৰথম সংখ্যাবোৰ উৎপন্ন কৰিছিল - এইটোৱেই আছিল নিৰ্বাচিত লক্ষ্যৰ পৰা দূৰত্ব। ক্ৰিজলিয়ে হুইচেল মাৰিলে:
  - এতিয়া আৰম্ভ হৈছে!
  ভ্লাদিমিৰে মেচিনগানটো স্পৰ্শ কৰিলে, নাই, ই আছিল যথেষ্ট দুৰ্বল অস্ত্ৰ। আধুনিক মানুহ এজন সম্পূৰ্ণ উলংগ হ"লেও হাইপাৰপ্লাজমিক অন্তৰ্ভুক্তিৰ ছালখন সীহৰ গুলীৰে বিন্ধিব নোৱাৰিব। যদিও নাই, এই অস্ত্ৰটোৰ এটা কোৰ বহুত কঠিন আৰু গধুৰ উপ-ৰেডিঅ"এক্টিভ ধাতুৰে গঠিত। অৱশ্যে তথাপিও ই ভাঙি নাযায়৷ সঁচা, ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটিত কম্পিউটাৰেও চাইবাৰনেটিক মেট্ৰিক্সৰ দৰে শৰীৰৰ পৰিমাপ নিৰ্ধাৰণ কৰে। গতিকে তেওঁলোকে তেওঁক নমাই আনিব পাৰে, আনকি আদিম অস্ত্ৰৰেও। যিটো অৱশ্যে সম্পূৰ্ণ ন্যায্য নহয়।
  ক্ৰিজলিয়ে হিষ্টেৰিকভাৱে আঙুলিবোৰ ড্ৰাম কৰিলে, বুটামটো ৰঙা আছিল, গতিকে এলফৰ তেজ মানুহৰ তেজৰ দৰেই, উজ্জ্বল ৰঙা। এলফৰ চকুৰ ছানিবোৰ সৰু হৈ গ'ল;সি কিছু পৰিমাণে এম্বুছত বহি থকা সৰু ভাইপাৰৰ দৰে লাগিল। বিশেষকৈ আপুনি অপেক্ষা কৰি থকাৰ সময়ত হাইপাৰপ্লাজমিক মগজুৰ বাবে সময় অতি লাহে লাহে পাৰ হৈ যায়। এইটোৱেই হৈছে হাইপাৰকোৱাণ্টাম বিনিময়ৰ শৰীৰবিজ্ঞান। আমোদজনকভাৱে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ মাজত বিশেষকৈ এন্টিৱৰ্ল্ডৰ সংযোগস্থলত অতি বিৰল হাইপাৰপ্লাজমৰ থুপ দেখা গৈছিল। কিন্তু প্ৰথম অৱস্থাত এটা তত্ত্ব আছিল যে পদাৰ্থৰ ষষ্ঠ অৱস্থা হিচাপে হাইপাৰপ্লাজম প্ৰকৃতিত মুক্ত ৰূপত নহয়। কিন্তু গৱেষণাৰ পৰা দেখা গৈছে যে কিছুমান স্তৰত প্ৰায় সকলো পদাৰ্থই পদাৰ্থৰ ষষ্ঠ বা সপ্তম অৱস্থালৈ যাব পাৰে। সকলো ধৰণৰ বিজ্ঞানীয়ে বিভিন্ন ধৰণৰ বিকাশ ঘটালে: পদাৰ্থৰ অষ্টম অৱস্থাৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল, লগতে বহুতো প্ৰকাৰৰ হাইপাৰপ্লাজমৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল। বিশেষকৈ ইয়াৰ পৰাই মানুহৰ কলা নিৰ্মাণ হ"বলৈ ধৰিলে। হয়তো সেই সময় বহু দূৰত নহয় যেতিয়া প্ৰযুক্তি অবিহনেও এজন ব্যক্তি তৰা আৰু গ্ৰহৰ পৰিমাপ সলনি কৰিব পৰা মাৰাত্মক অস্ত্ৰলৈ পৰিণত হ"ব। সাধাৰণতে প্ৰাচীন কল্পবিজ্ঞানতো ভৱিষ্যতৰ মানুহক লৈ বিভিন্ন ধৰণৰ অনুমান কৰা হৈছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, এফৰেমভ সামান্য আছিল আৰু কমিউনিষ্ট সমাজত আয়ুস বৃদ্ধি কৰি মাত্ৰ ২০০ বছৰলৈহে বৃদ্ধি কৰিছিল। তদুপৰি জনসংখ্যা সীমিত কৰি ৰাখিছিল। আচৰিত কথা, কিন্তু মানুহে তাৰকাৰাজ্য জয় কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পিছতো আয়ুস বিশেষভাৱে বৃদ্ধি নহ"ল আৰু এজন কমিউনিষ্ট আৰু নাস্তিক হিচাপে এফ্ৰেমভে অমৰ আত্মাত বিশ্বাস কৰা নাছিল। সাধাৰণতে তেওঁ দুহাজাৰ বছৰ ধৰি ভৱিষ্যতৰ ওপৰত গভীৰভাৱে ডুব গৈছিল, যিটো বহুত, কিন্তু সাধাৰণতে সম্ভাৱনা মধ্যকালীন।আচৰিত, কিন্তু বেছিভাগ কল্পবিজ্ঞান লেখকে বিশেষকৈ বিদেশী লেখকে ভৱিষ্যতক বেছি আশাবাদীভাৱে অংকন কৰা নাছিল। সাধাৰণতে কোনো ধৰণৰ ফেশ্বন ডিষ্ট"পিয়াৰ দিশে গৈছে: বিভক্ত পৃথিৱীৰ সময়ছোৱাত। ভৱিষ্যতক গাঢ় ৰঙেৰে ৰং কৰে। কিন্তু তেতিয়াও উজ্জ্বল মূৰব্বী আছিল যিয়ে বুজি পাইছিল যে ভৱিষ্যত এক ঐক্যবদ্ধ চৰকাৰৰ। ইয়াৰ ভিতৰত আছিল এজন মহান দৈত্য যিয়ে জুলছ ভাৰ্নক গ্ৰহণ কৰিছিল, যিয়ে বহু আৱিষ্কাৰৰ আশা কৰিছিল - বিশেষকৈ হাইপাৰপ্লাজম। তেওঁ উদ্ভাৱন কৰা কিছুমান বস্তু এতিয়াও কেৱল প্ৰকল্পতহে বিদ্যমান। যেনে নতুন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টি! এতিয়া বিজ্ঞানীসকলে কয় যে নীতিগতভাৱে এয়া সম্ভৱ, কিন্তু সেয়া এতিয়াও সফল হোৱা নাই! কিন্তু প্ৰগতিৰ বিকাশ ঘটে, আৰু মানুহৰ মনটো অনন্য। বান্দৰৰ পৰা মানুহৰ উৎপত্তি যে এক মিথ বুলি প্ৰমাণিত হৈছে! আচলতে বান্দৰ এক প্ৰকাৰৰ সম্পৰ্কীয়, কিন্তু অৱক্ষয়ী ডাল। আচলতে হাইপাৰন"স্ফিয়াৰে মানুহৰ কাম-কাজৰ জন্ম দিছিল। মানুহৰ মগজুটো প্ৰথমে প্ৰটিনেৰে গঠিত নাছিল আৰু সাধাৰণ প্ৰাইমেটৰ দৰে নহয়, মানুহৰ মগজুৰ মাত্ৰা আছিল ৯৯৯! অৰ্থাৎ মানুহে তাত্ত্বিকভাৱে বিভিন্ন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ পৰা প্ৰবাহিত বহুতো তথ্য একেলগে অনুভৱ কৰিবলৈ সক্ষম। মহাকাশৰ কোনো সীমা নাই, পদাৰ্থৰ কোনো বাধা নাই, সীমাবদ্ধতাৰ বিৱৰ্তন! একেদৰেই মানুহেও থিয় নহ"বলৈ নিজৰ মগজুৰ বিকাশ হ"বলৈ ধৰিলে। বিজ্ঞানে শিলৰ কুঠাৰেৰে পূৰ্বৰ বনৰীয়াক দেৱতাৰ স্তৰৰ ওচৰলৈ লৈ গৈছে। আনহাতে সত্য সৰ্বশক্তিমান নহয়, কিন্তু অতি শক্তিশালী! এতিয়া মানৱতাৰ বাবে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ"ল জীয়াই থকা আৰু নিজৰ সামৰ্থ্য বৃদ্ধি কৰা। কাৰণ, নিঃশেষ হোৱা ধৰণৰটোৱে শিলৰ ওপৰত বতাহজাকতকৈ বেছি প্ৰভাৱ পেলোৱা নাই। সঁচা, বিশেষকৈ মহান ব্যক্তিৰ মৃত্যুৰ পিছতো অৱশিষ্ট ক্ষেত্ৰসমূহে বস্তুগত জগতখনক প্ৰভাৱিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈয়েই থাকে। বাৰু, কিয়, উদাহৰণস্বৰূপে, কেতিয়াবা প্ৰাৰ্থনাৰ প্ৰভাৱ পৰিছিল। কাৰণ যিকোনো চিন্তাই তথ্য ক্ষেত্ৰখনত নিজৰ ছাপ এৰি দিয়ে। আৰু যেতিয়া চিন্তা আৰু আৱেগ অত্যধিক হয়, তেতিয়া হাইপাৰন"স্ফিয়াৰত বিঘিনি ঘটে যিয়ে বস্তুগত জগতখনক প্ৰভাৱিত কৰে। সেয়েহে লাখ লাখ বা আনকি কোটি কোটি মানুহৰ আন্তৰিক বিশ্বাস, খ্ৰীষ্টৰ ওপৰত, বুদ্ধৰ ওপৰত, মহম্মদৰ ওপৰত, ন"স্ফিয়াৰত নিজৰ চিন ৰাখিলে। বিশ্বাসে তথ্য কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে আৰু সেয়েহে ই কোনোবা নহয় কোনোবা প্ৰকাৰে বস্তুগত। আৰু কোটি কোটি লোকৰ বিশ্বাস বিভিন্ন মাত্ৰা আৰু স্তৰত ইমান শক্তি যে ই প্ৰকৃততে পাহাৰক লৰচৰ কৰিব পাৰে। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে মানুহে এই শক্তিক কেনেকৈ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নাজানিছিল: ভাগ্য ভাল হ"লে মানুহজন সুস্থ হৈ উঠিব, গুলীটোৱে আঘাত নাপাব, বিমানখন দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত নহ"ব। কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীত দিশটোও হ"ব পাৰে, গালি আৰু কেতিয়াবা অত্যধিক আৱেগিক প্ৰাৰ্থনাৰ নেতিবাচক প্ৰভাৱ। হাইপাৰন"স্ফিয়াৰটোও শক্তিশালী: প্ৰায় সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ দৰেই, কিন্তু ই কেৱল নিজকে এজন ব্যক্তি হিচাপে চিনি নাপায়। এইটো এক প্ৰকাৰৰ অগণন সংখ্যক বিভিন্ন ব্যক্তিত্বৰ লেখ-জোখ আৰু ছাপ! গতিকে সকলো ধৰ্মৰ ক্ষমতা আছে, জীৱনক প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে, আৰু যিমানেই শক্তিশালী হ"ব সিমানেই অনুগামী বেছি আৰু বিশ্বাস সিমানেই ধৰ্মান্ধ! কিন্তু একে সময়তে এজনৰো ঈশ্বৰৰ বিষয়ে সঁচা ধাৰণা নাই। অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ মহিমা কৰাই ভাল, আৰু তেওঁৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰা ভাল, আৰু নিজকে ক্ৰছ কৰাটো ক্ষতিকাৰক নহয়, কেৱল সত্যকহে, কোনো ধৰ্মৰ ওচৰত প্ৰকাশ কৰা নহয়! গতিকে সকলোৱে সঠিক আৰু ভুল! নাস্তিক কমিউনিষ্টসকলেও নিজৰ চৌপাশৰ জগতখনত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে, আৰু তেওঁলোকৰ সংখ্যা বৃদ্ধিৰ লগে লগে ই অধিক শক্তিশালী হৈ পৰে! হাইপাৰন"স্ফিয়াৰ সৰ্বভোজী, ই হত্যা আৰু পুনৰুত্থান কৰিব পাৰে! হয়তো এই অৰ্থত প্ৰকৃত বিশ্বাস নিৰপেক্ষৰ ওচৰত, আৰু যিয়ে সকলো ধৰ্মকে একেলগে সন্মান কৰে তেওঁৱেই আটাইতকৈ জ্ঞানী ব্যক্তি। নতুন অৰ্থডক্স সাম্ৰাজ্যবাদী প্ৰভাৱশালীৰ সৈতে সমন্বয়তাত পৰিণত হোৱাটো অসাৰ নহয়। কিন্তু মূলতঃ ই প্ৰায় নাস্তিকতা, যুক্তিৰ সৰ্বশক্তিমানৰ ওপৰত বিশ্বাস। সাধাৰণতে প্ৰাচীন অৰ্থডক্সীয়ে বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে অতিক্ৰম কৰি নাস্তিক বিপ্লৱক ৰোধ কৰিব নোৱাৰিলে। ৰক্ষণশীলতা আৰু যিকোনো বস্তু সলনি কৰিবলৈ অনিচ্ছা, যদিও পৃথিৱীখন সলনি হৈ আছে, যিকোনো ধৰ্মৰ দুৰ্বলতা! বিশ্বদৃষ্টিভংগী আৰু বিশ্বাসৰ বিৱৰ্তনও হ"ব লাগিব, কিন্তু অৰ্থডক্সী মধ্যযুগৰ স্তৰত বহু দিনলৈ থাকিল। মানৱতাক একত্ৰিত কৰা আৰু অৰ্থডক্সীৰ নিৰ্ণায়ক সংস্কাৰ কৰা প্ৰথমজন মহান শাসকক ধন্যবাদ! সম্ভৱ যে ইয়াৰ অবিহনে মানৱতাৰ বিনষ্ট হ"লহেঁতেন!
  আঠাইশটা ক্ষেপণাস্ত্ৰৰ এটা ছালভোৱে ক্ৰাইচেন্থেমামৰ খোলাটো জোকাৰি গ"ল আৰু দুটা ৰকেটৰ দলে বাদামী ঠেং এৰি নিজৰ লক্ষ্যৰ ফালে লৰালৰিকৈ গ"ল। পৰিবহণখন কিছু গধুৰভাৱে সোঁফালে স্থানান্তৰিত হ"ল, ইঞ্জিনবোৰ টেনচনত শ্বাক হৈ গ"ল, হালটো কঁপি উঠিল।
  ক্ৰিজলিয়ে চিঞৰি উঠিল:
  - গুলীচালনা কৰক, ভাইসকল! মজিয়াত খুন্দা মাৰিব!
  মিছাইলবোৰে বেছিভাগেই নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হৈছিল যদিও তিনিটা ক্ষেপণাস্ত্ৰই নিজৰ গতি হেৰুৱাই আনকি ঘাটিটোৰ কাষেৰেও উৰি যাবলৈ সক্ষম হৈছিল। বেৰেকৰ অট্টালিকাবোৰ কৌণিক আছিল, লেতেৰা ধূসৰ ৰঙৰ, বিন্দুবোৰত মূৰৰ খুলি ওলাই আছিল। দেৱাল ভাঙি জুই আৰম্ভ হয়। কিন্তু খালী চকুৰে চালে ধাৰণাটো এনে লাগে যেন এইবোৰ শিশুৰ খেলনা, বা অগ্নিময় ল"ৰাই চেপি ধৰা বালিচহীয়া চহৰ৷
  ইতিমধ্যে চকীদাৰসকলৰ জ্ঞান আহিছিল আৰু সকলো টাৱাৰৰ পৰা ওচৰ চাপি অহা পৰিবহণবোৰত স্বয়ংক্ৰিয়, সৰু কেলিবাৰৰ বন্দুকই খুন্দা মাৰিছিল।
  প্ৰতিটো পঞ্চম ৰাউণ্ডতে ট্ৰেচাৰ আছিল, বিস্ফোৰণবোৰ চিত্ৰময়ভাৱে বেঁকা হৈছিল আৰু উৎসৱমুখৰ আতচবাজীৰ দৰে দেখা গৈছিল। ক্ৰিজলিয়ে নিজেই ষ্টিয়াৰিঙৰ ওচৰলৈ জপিয়াই উঠিল আৰু ঘূৰাবলৈ ধৰিলে, পাইলটে পিছলৈ টানিলে। পৰিবহণখন ঘূৰি গ"ল, এলফাৰায়াই ক্ৰীজলীক পেলাই দিলে, তাইৰ যথেষ্ট শক্তি দেখুৱাই। পাইলটে কেনেবাকৈ গাড়ীখন পোন কৰি দিলে। ট্ৰেকবোৰ ওচৰ চাপি আহিল আৰু গাড়ীখনে চিকাৰী প্ৰজেক্টাইলবোৰ এৰাই চলিবলৈ অনাড়ম্বৰ প্ৰচেষ্টা চলালে। কিন্তু ইয়াত তেওঁক সীমিত কৌশলগত ক্ষমতাই বাধাৰ সৃষ্টি কৰিছিল।
  আৰু অট্টালিকাবোৰৰ মাজত ৰকেটবোৰ বিস্ফোৰণ হৈ থাকিল। বিস্ফোৰণে টেংকখন ওলোটা কৰি পেলালে, ইয়াৰ গলি যোৱা ট্ৰেকবোৰ জড়তাৰে ঘূৰি থাকিল, দুটা স্বচালিত বন্দুক ফাটি গ"ল, কিন্তু কিছুমান ক্ষেপণাস্ত্ৰ কমপ্লেক্সৰ বাহিৰলৈ উৰি গ"ল। ক্ৰীজলীয়ে ডুমুৰডাল দেখুৱালে।
  - যিয়েই মিছ কৰে, আষ্টাৰটে মানৱীয়ভাৱে মোকাবিলা কৰিব!
  এলফাৰাই খিকিন্দালি কৰিলে:
  - অস্পষ্ট যেন লাগে!
  - যেতিয়া লিংগৰ মাজেৰে হাইপাৰকাৰেণ্ট পাৰ হয়, তেতিয়া আপুনি বুজিব যে এক পাউণ্ড বাজৰ মূল্য কিয়! - হাঁহি হাঁহি ক্ৰিজলিয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - হয়, মই জানো! বহুবাৰ চেষ্টা কৰিলোঁ! - ছোৱালীজনীয়ে মেকুৰীৰ দৰে গুণগুণাই উঠিল, সুখদায়ক স্মৃতিৰ পৰা।
  - কিন্তু মই নহয়! কেৱল ব্লজবতকৈ ভাল!
  - ফু বাউডি! - Vladimir (Vlarad) Chrizzly গাধা ঘুষি চেষ্টা করে. প্ৰথম আঘাতৰ পৰা এলফটো পলায়ন কৰিলে যদিও দ্বিতীয়টো আঘাতত পাল্পত পৰিল।
  - বাহ, কোৱাজাৰ ৰিপাৰ! - এলফে গালি পাৰিলে।
  ক্ৰাইচেন্থেমমবোৰ যিমানেই তললৈ নামি আহিল সিমানেই স্বয়ংক্ৰিয় কামানৰ গুলী ঘন হৈ আহিল। ইতিমধ্যে পাঁচবাৰ যুঁজাৰু বিমানৰ কাণত অপ্ৰীতিকৰ শব্দ উঠিছিল - যেনে সৰু সৰু উল্কাপিণ্ডবোৰে মহাকৰ্ষণীয় ধাতুত খুন্দা মাৰিছে। এতিয়াৰ বাবে জাহাজখনে ধৰি ৰাখিছিল যদিও জাহাজবোৰ নামি অহাৰ লগে লগে বিমান বিৰোধী গুলীৰ ধ্বংসাত্মক শক্তি বাঢ়ি আহিল।
  আষ্টাৰটে আদেশ দিলে:
  - টাৱাৰবোৰত আঘাত কৰক!
  কেইবাটাও ক্ষেপণাস্ত্ৰ নিক্ষেপ কৰা হৈছিল যদিও প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত "জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ" হোৱাৰ বাবে তেওঁলোকক হোমিং ব্যৱস্থাৰ পৰা বঞ্চিত কৰা হৈছিল। মাত্ৰ তিনিজনেহে মেচিনগান টাৱাৰত খুন্দা মাৰি গুলীচালনাৰ স্থান ধ্বংস কৰে। ফটকাৰ পৰা কনফেটিৰ দৰে উৰি যোৱা ভঙা শৰীৰৰ অংশবোৰ দেখা গৈছিল।
  ক্ৰিজলিয়ে আঙুলিটো দেখুৱাই মন্তব্য কৰিলে:
  - কি ক'লো! এইবোৰ ট্ৰল! সম্পূৰ্ণ ক্ৰেটিন!
  জীয়াই থকা স্থানবোৰৰ পৰা জুই আৰু অধিক তীব্ৰতৰ হৈ পৰিল, ক্ৰোধ বাঢ়ি গ"ল।
  পাইলটে ওলোটা হ"বলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু পেডেলবোৰ জাম হৈ গ"ল। অৱশ্যে গাড়ীৰ গতি কমিবলৈ ধৰিলে। কেইবাটাও এলফ ভৰিৰ পৰা পৰিল, এজনে বেৰত ইমানেই জোৰেৰে খুন্দা মাৰিলে যে ই তেওঁৰ হেলমেটটো চেপি ধৰিলে।
  -অওহ! মোৰ ডাঙৰ বাম্প হ"ব! - সি হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  ৰেমৰ বাবে গতি এতিয়াও বহুত বেছি আছিল আৰু আঘাত নাপাবলৈ এলফাৰায়াই লিভাৰটো টিপি পেৰাচুটটো এৰি দিলে। বায়ুৰ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতাই গতি লেহেমীয়া কৰি পেলালে।
  কংক্ৰিটৰ বেৰখন জাহাজৰ ফালে লৰালৰিকৈ যোৱা দেখি ক্ৰিজলীয়ে মূৰ্খৰ দৰে চিঞৰি উঠিল:
  - পোলুণ্ড্ৰা! সকলো হাত ডেকত!
  - মূৰ্খ! - এলফাৰাই উত্তৰ দিলে।
  কেইবাগৰাকীও এলফ ছোৱালীয়ে মূৰটো উলিয়াই পৰ্টহ"লৰ মাজেৰে দেখিলে যে বাধাটো অতি ওচৰত, আৰু তেওঁলোকে গাহৰি বধ কৰাৰ দৰে চিঞৰি উঠিল। কিন্তু ভ্লাদিমিৰৰ এনে লাগিল যে এইবোৰ সম্ভৱতঃ শক্তিশালী নাৰীৰ অৰ্গাজমৰ চিঞৰ।
  তীব্ৰ আঘাতৰ ফলত গাড়ীখন লেণ্ডিং স্কিডত পিছলি পৰে। তাঁৰৰ বেৰৰ ফটা খুঁটাবোৰে তাৰ পিছে পিছে জপিয়াই পৰিল, আৰু তাৰ পিছত আৰু অধিক শক্তিশালী আঘাত হ"ল। পৰিবহণটোৱে অট্টালিকাৰ বেৰত খুন্দা মাৰে।
  ছোৱালীকেইজনী তললৈ পৰিল, ওলোটাকৈ ভৰি দুখন ঘূৰাই দিলে। আটাইতকৈ ৰং কৰা ছোৱালীজনীয়ে চকুলোৰে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - মোৰ বেচেৰা ভৰিখন ভাঙি গৈছে!
  ভ্লাদিমিৰও পৰিল, কিন্তু লগে লগে জপিয়াই উঠিল। তেওঁৰ মূৰত কোনো আঘাত হোৱা নাই। কিন্তু ক্ৰীজলি স্তম্ভিত হৈ পৰিল, হেলমেটটো মূৰৰ পৰা উৰি গ"ল, কপালত ফুলি উঠিল আৰু তেজ টোপাল টোপালকৈ বৈ আহিল।
  এলফাৰাই তেওঁক সুধিলে:
  - আপোনাৰ কেনে?
  এলফে হতাশ হৈ হাত দুখন জোকাৰিলে:
  - মনে মনে থাকক! আপোনাৰ আন্ত্ৰিক অংশত ফ'টন!
  - বাৰু, সাৱধান হওক!
  পাইলটজনে যেন আটাইতকৈ বেছি কষ্ট পাইছিল, বুকুখন চেপি ধৰিছিল আৰু মুখৰ পৰা ৰঙা তেজৰ সোঁত বৈ আহিছিল। কিন্তু এলফবোৰৰ অসাধাৰণ সজীৱতাৰ বাবেই তেওঁ যুদ্ধৰ বাবে উপযুক্ত নাছিল যদিও তথাপিও যাব পাৰিছিল।
  ভ্লাদিমিৰে ছোৱালীকেইজনীক উঠিবলৈ সহায় কৰিলে। এই জোকাৰণিৰ পিছতো তেওঁলোকৰ সামান্য আঘাত, ঘাঁ আৰু আঁচোৰ লাগিছে।
  - বাৰু ছোৱালীবোৰ, কাজিয়া কৰাৰ সময় হ'ল।
  ক্ৰিজলিয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - কেৱল তোমাৰ লগত!
  - আৰু তুমি গুচি যাবা, ৰবৰৰ বুফুন!
  দুৱাৰখন খুলিবলৈ অসুবিধা পাই নটা এলফে লেণ্ডিং ট্ৰেন্সপ"ৰ্ট এৰি নিজকে টাৱাৰৰ পোনে পোনে তলত পাইছিল। ওপৰৰ পৰা ৰেপিড ফায়াৰ বন্দুক এটাই গুলী চলাই আছিল, আপাত দৃষ্টিত ট্ৰলটো বিমান যুদ্ধই বেছিকৈ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল। অগ্নিময় ট্ৰেকটো জ্বলি উঠিছিল, আৰু বন্দুকৰ আৱৰণ শিলাবৃষ্টিৰ দৰে বৰষুণ দি আছিল। এজনী এলফ ছোৱালীয়ে বুটটো হেৰুৱাই নিজৰ সুস্বাদু খালী ভৰিখনেৰে ধূমপান কৰা খোলা এটাত ভৰি দি চিঞৰি উঠিল।
  . অধ্যায় নং ২০
  মিৰাবেলাই জপিয়াই উঠিল আৰু যান্ত্ৰিকভাৱে ঘাঁ হোৱা ঠাইখিনিত খুন্দা মাৰিলে। তাইৰ আঙুলিবোৰ টিংটিং শব্দ কৰি তাই গৰ্ভত কামোৰা এটা ডাঙৰ পিঁপৰা আৱিষ্কাৰ কৰিলে।
  - এন্টি-মেটেৰিয়েল টাইপৰ, তেওঁ মাংসত সংক্ৰমণ প্ৰৱেশ কৰিবলৈ সক্ষম। - ছোৱালীজনীয়ে গুৰগুৰাই উঠিল।
  সংবেদনশীল গৰ্ভটোৱে বৰ খজুৱতি কৰিবলৈ ধৰিলে, দুখ-কষ্ট লাঘৱ কৰিবলৈ ছোৱালীজনীয়ে দৌৰি গৈ এটা শীতল নৈৰ ওচৰলৈ গৈ তাত ডুব গ"ল। অলপ সহজ হৈ পৰা যেন লাগিছে।
  - এইবোৰ জঘন্য বস্তু এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত এতিয়াও আছে, আৰু মই ভাবিলোঁ যে ই শান্তিপূৰ্ণ।
  দৌৰি থাকোঁতে ছোৱালীজনীয়ে খালী ভৰিৰে নেটল এটাত ভৰি দিলে আৰু কঠিন হ"বলৈ সময় নোপোৱা গোলাপী ৰঙৰ তলুৱাখনো খজুৱতি কৰিলে। ধাৰাটোত বহি থকা মিৰাবেলাই ভাবিলে: তাই নিজকে সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ পৰিল, অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ বা কম্পিউটাৰ নোহোৱাকৈ। এইটো বেয়া, এটা ছুপাৰ-চিভিলাইজেচনৰ এশ শতাংশ কন্যা হোৱাৰ বাবে নাৰী যোদ্ধাগৰাকীৰ কোনো ধাৰণা নাছিল যে আদিম ব্যৱস্থাৰ চৰ্তত কি কৰিব পাৰি। সত্য: বহু জগতৰ ইতিহাসকে ধৰি তাইৰ আছিল বিপুল জ্ঞান। এই ক্ষেত্ৰত আপুনি কিবা এটা অস্ত্ৰ লাভ কৰিব লাগিব। কাৰণ তাইৰ শৰীৰটো প্ৰাচীন মানুহৰ দৰে হৈ পৰিল, অৰ্থাৎ বহুত দুৰ্বল আৰু অসহায় হৈ পৰিল। দুৰ্বলতাই বান্দৰটোক মানুহ কৰি তুলিলে, কিন্তু শক্তিশালী হাতীটো মূৰ্খ;এই প্ৰজাতিটোৰ অস্তিত্ব কমেও ট্ৰিলিয়ন বছৰ হ"লে ইয়াৰ সঠিক বিকাশ হ"ব নোৱাৰিলেহেঁতেন। এটা সময়ত মোটামুটি বৃহৎ গ্ৰহাণুৰ পতনৰ ফলত পৃথিৱী গ্ৰহৰ প্ৰতি ভাবুকি আহিছিল । তেওঁ মানৱ সভ্যতাক একেলগে শেষ কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। কিন্তু মহান শাসকৰ কৃপাত সৃষ্টি হোৱা প্ৰথমটো বিনাশ ৰকেটে গ্ৰহাণুটোক ভাঙি ফ"টনত পৰিণত কৰিলে। যদি আপুনি সঠিক উপাদান বাছি লয়, তেন্তে এন্টিমেটাৰে প্ৰায় কোনো বিকিৰণ নিৰ্গত নকৰে, আৰু এইটো এটা ডাঙৰ প্লাছ, কাৰণ আপুনি আপোনাৰ গ্ৰহত ক্ৰেপ কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু প্ৰগতিৰ বিকাশ অলপ লেহেমীয়া হ"লে মানৱ জাতিয়ে ডাইনোছৰৰ ভাগ্য ভোগ কৰিলেহেঁতেন। সাধাৰণতে আটাইতকৈ সুক্ষ্ম কাম আছিল আমেৰিকাৰ ৰক্তহীন অধীনস্থ। এই শক্তি যথেষ্ট উচ্চ বিকশিত আছিল আৰু আমেৰিকানসকল বিশেষভাৱে ব্লকবাষ্টাৰ ছবি নিৰ্মাণ কৰাত ভাল আছিল। বিশেষকৈ সেই সময়ৰ বাবে চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগটো আছিল সৰ্বোচ্চ স্তৰত। মেধাৱী অভিনেতা জেকী, শ্ব"ৱাৰ্টজ, ডিকেপ্ৰিঅ", ষ্টেলন আদি বহুকেইজনে ভৱিষ্যতৰ জগতখন আৰু উজ্জ্বল কল্পনা দেখুৱাইছিল। সেই সময়ত বিশেষকৈ কম্পিউটাৰ গ্ৰাফিক্সৰ আবিৰ্ভাৱৰ লগে লগে তেওঁলোকে পতিয়ন যোগ্য, ৰঙীন ভ্ৰম সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
  উদাহৰণস্বৰূপে "ষ্টাৰ ৱাৰ্ছ" বা "বেবিলন" লওক - ইমান স্বাভাৱিকভাৱে চিত্ৰগ্ৰহণ কৰা হৈছিল। মহাকাশলৈ প্ৰকৃত সম্প্ৰসাৰণ আৰম্ভ হৈছিল মানৱতাৰ একত্ৰীকৰণৰ পিছত। প্ৰথমটো যদিও যথেষ্ট আদিম সভ্যতাৰ সন্মুখীন হৈছিল ছিৰিয়াছ তৰাটোৰ ওচৰত। চতুৰ্থ গ্ৰহটো পৃথিৱীতকৈ গৰম আছিল যদিও জীৱনৰ বাবে যথেষ্ট উপযোগী।
  টিকটিকি প্ৰাইমেট গুহা স্তৰত বাস কৰিছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ হাতত ইতিমধ্যে শিলৰ কুঠাৰ আছিল যদিও ধনু-কাঁড়ৰ অভাৱ আছিল। ধৰ্মৰ আৰম্ভণিও আবিৰ্ভাৱ হ"ল। কেইবাটাও উপাদানৰ পূজা, যাৰ বাবে শস্য আৰু মাটিৰ কন্দ, কেতিয়াবা জন্তুৰ মৃতদেহ বলি দিয়া হৈছিল। আদিবাসী লোক তুলনামূলকভাৱে কম আছিল আৰু তাৰ পিছত পৃথিৱীৰ মানুহে প্ৰৱৰ্তন কৰা ভাইৰাছ আৰু বেচিলিয়ে প্ৰায় সকলোকে মচি পেলালে। এই প্ৰজাতিটোক পুনৰুজ্জীৱিত কৰিবলৈ আমি আনকি ক্ল"নিঙৰ আশ্ৰয়ও ল"বলগীয়া হৈছিল।
  ছোৱালীজনীয়ে পানীৰ মাজেৰে হাত দুখন দৌৰাই কোলাৰ তলত ধুই ল"লে। ধাৰাটো ভাল আৰু নিৰাপদ যেন লাগিল।
  নীতিগতভাৱে পৃথিৱীবাসীয়ে প্ৰথম মহাকাশ যুদ্ধ কৰিছিল ফ্ল"ৰিন উশাহ লোৱা সভ্যতাৰ সৈতে। তেওঁলোকে প্ৰথমে ৰাছিয়ানসকলক আক্ৰমণ কৰিছিল আৰু এক নিৰ্মম যুদ্ধ আৰম্ভ হৈছিল। প্ৰথম অৱস্থাত যুদ্ধ সমানে আছিল যদিও তাৰ পিছত মানুহে যাদু আৰু এলফৰ সহায়ত নিজৰ প্ৰযুক্তিৰ উন্নতি সাধন কৰি নিৰ্ণায়ক আক্ৰমণ আৰম্ভ কৰে।
  ফ্ল"ৰাইডৰ প্ৰায় সকলোবোৰ জীৱক হত্যা কৰা হৈছিল আৰু অৱশিষ্টবোৰক কনচেনট্ৰেচন কেম্পলৈ খেদি পঠিওৱা হৈছিল। পৃথিৱীবাসী যদি হেৰুৱালেহেঁতেন তেন্তে তেওঁলোকৰ ভাগ্য ভাল নহ"লহেঁতেন। ফ্ল"ৰিন এটা অতি সক্ৰিয় মৌল, পৃথিৱীত থকা আটাইতকৈ সক্ৰিয় মৌল, ই জাতিটোক অত্যন্ত আক্ৰমণাত্মকতা দিছিল। তাৰ পিছত অৱশ্যে আৰু যুদ্ধ, গ্ৰহ ধ্বংস, সভ্যতা বিজয়। আনকি কেইবাটাও তাৰকাৰাজ্যও ধ্বংস কৰিছিল। কিন্তু সামগ্ৰিকভাৱে এই সকলোবোৰ আছিল পৰাজিত: দুয়োখন ৰাছিয়াৰ মাজত হোৱা এক ভয়ংকৰ যুদ্ধৰ পটভূমিত। আধুনিক চিনেমাত অৱশ্যে অসংখ্য মহাকাশ যুদ্ধৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে। ছবি আৰু টিভি ধাৰাবাহিকৰ দৃশ্যগ্ৰহণ কৰা হৈছিল। বিশেষ প্ৰভাৱৰ বিকাশ হৈছে সৰ্বোচ্চ বাস্তৱবাদৰ স্তৰলৈ, কিন্তু তথাপিও, পুৰণি চিনেমাখনে নিজৰ প্ৰশংসক বিচাৰি পালে। আৰু হলিউড আৰু মছফিল্মৰ প্ৰাচীন তাৰকাসকলৰ মনোমোহাতা, তেওঁলোকৰ অম্লান গৌৰৱ।
  অৱশ্যে আধুনিক চিনেমাৰ নায়কৰো আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। বিশেষকৈ লেভ ইৰাস্কেণ্ডাৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা ভিটালি টক। এই চিৰন্তন যুৱকে আন্তঃবিশ্বযুদ্ধৰ যুদ্ধত অংশ লৈছিল আৰু চিনেমাত অভিনয় কৰিছিল। সঁচা, ৰাছিয়া সাম্ৰাজ্যত বুঢ়া মানুহৰ অনুপস্থিতিয়ে কাহিনীভাগ কিছু একঘেয়ামী কৰি তুলিছিল। কিন্তু কম্পিউটাৰ গ্ৰাফিক্সে সকলো বস্তুৰ ক্ষতিপূৰণ দিয়াটো সম্ভৱ কৰি তুলিছিল;বিশেষকৈ প্ৰাচীন কালতো ইহঁতে এক বেলেগ মুখ বনাব পাৰিছিল। বাৰু, প্ৰগতিৰ বিকাশ হৈছে, কিন্তু চিনেমা বৰ ভাল নহয়! কিন্তু সম্পূৰ্ণ বস্তুগত এটাৰ আবিৰ্ভাৱ হৈছে - ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটি। ইয়াৰ ব্যৱহাৰ প্ৰায় কেৱল যুদ্ধৰ প্ৰস্তুতিৰ বাবে কৰা হৈছিল। বিশেষকৈ পাৰমাণৱিক যুগৰ কল্পবিজ্ঞানত ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটি ফেশ্বনেবল হৈ পৰিছে। কিন্তু একে সময়তে ইয়াৰ কাৰ্য্যকলাপৰ পদ্ধতি আদিম হৈয়েই থাকিল। মই ইচ্ছা কৰিছো যে আমি হাইপাৰপ্লাজমাক কিবা এটা উপযোগী বস্তুৰ বাবে খাপ খুৱাব পাৰিলোহেঁতেন, আৰু কেৱল সকলো জীৱক ধ্বংস কৰাৰ আন এটা উপায় বিচাৰিব নোৱাৰিলোঁহেঁতেন। ই ধেমেলীয়া আৰু মৰ্মান্তিক: উদাহৰণস্বৰূপে, এগৰাকী প্ৰাক্তন সম্ৰাজ্ঞীয়ে ৰাষ্ট্ৰপতি পদ এৰি যোৱাৰ পিছত হতাশাৰ সন্মুখীন হ"বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। গতিকে তেওঁলোকে তাইক এটা ভাৰ্চুৱেল মেচিন বনাই দিলে যাতে তাই যুদ্ধ কৰি থাকিব পাৰে আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক শাসন কৰিব পাৰে। কিন্তু প্ৰাক্তন নেতাসকলে কেতিয়াবা সাম্ৰাজ্যৰ কমাণ্ড পজিচনত সন্তুষ্ট হয়। আপুনি সকলো জীৱক সকলো সময়তে আজ্ঞা আৰু শাসন কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু আপুনি যিকোনো "ভাৰ্চুৱেল" খেল পুনৰুত্পাদন কৰিব পাৰে, য"ত সম্ৰাটে মহান, পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ শক্তিৰে নিজৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীক পৰাস্ত কৰি অন্যান্য বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড জয় কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। আৰু এইটোও যে তাই কেইবাখনো কল্পবিজ্ঞান ছবিও চাইছিল য"ত আন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড জয় কৰা হৈছে: ইয়াক আকৰ্ষণীয় দেখা গৈছে।
  বিশেষকৈ একৰ্ডিয়নৰ তত্ত্ব আছে, বা প্ৰায় অসীম সংখ্যক অন্যান্য সমান্তৰাল জগতৰ কাৰ্ডৰ ডেক। এইটো নিজৰ মাজতে যথেষ্ট আকৰ্ষণীয়।
  আৰু সেইবোৰ সমান্তৰাল হ"ব লাগিব কিয়?পূৰ্বতে অন্যান্য ভৌতিক নিয়মৰ সৈতে দেখা নোপোৱা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডবোৰক মডুলেট কৰিব পাৰি। বা জয় কৰা, বিশেষকৈ গোবৰৰ বাহিৰে একোৰে গঠিত সভ্যতাৰ সৈতে, সেয়া হাস্যকৰ হ"ব! আমি কিয় মল-মূত্ৰৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ ওলাইছো?
  ছোৱালীজনীয়ে পানী ছিটিকি হাঁহিলে। তাইৰ সৰু ভৰি দুখনে ঢৌ এটা মন্থন কৰি আছিল;তাইৰ শক্তিশালী, ডেকা তেজে গতিৰ দাবী কৰিছিল। মিৰাবেলা জপিয়াই উঠি পানীৰ পৰা ওলাই আহিল। প্ৰথমে তাই এটা মজবুত লাঠি আৰু এটা চোকা শিল বিচাৰিবলৈ ধৰিলে। লাঠি বিচাৰি পোৱাটো কঠিন নহয়, কিন্তু মূল কথাটো হ"ল ই শক্তিশালী, আৰু ঠিক সেইটোৱেই আমাৰ সমস্যা হৈছিল৷ কিন্তু চোকা শিল এটা বিচাৰি পোৱাটো কেৱল পাৰতহে সম্ভৱ আছিল। যদি ঘূৰণীয়া হয়, তেন্তে কোনো কথা নাই: আপুনি ইয়াক বিভাজিত কৰিব পাৰে। কেইবাবাৰো ছোৱালীজনীয়ে দেখিলে ধেমেলীয়া জন্তু, কেঁকোৰা আৰু বান্দৰৰ মিশ্ৰণ। গছৰ পৰা গছলৈ জপিয়াই পৰিল। কিন্তু অৱশেষত এটা যথেষ্ট ডাঙৰ শিকাৰু ধৰা পৰিল। বেঙুনীয়া ৰঙৰ লিংকছৰ দৰে দেখা এটা জন্তুৱে ছোৱালীজনীৰ ফালে লৰালৰিকৈ আহিল। মিৰাবেলাই কাষলৈ জপিয়াই গৈ লাঠিৰে লিংকছটোক খুন্দা মাৰিলে। গতিকে তাই গুৰুগুৰু কৰি আকৌ জপিয়াই পৰিল।
  ডেকা যোদ্ধাগৰাকীৰ মনত পৰিল শিশুকালৰ পৰাই তাইৰ মাজত ড্ৰিল কৰা সকলো যুদ্ধ কৌশল। মাথোঁ শৰীৰটোৱে বৰ ভালকৈ শুনা নাছিল৷ যদিও ই যথেষ্ট শক্তিশালী আৰু পেশীবহুল আছিল। তথাপিও উদং, ছোৱালীৰ দৰে ভৰিখনে ডিঙিত কাটি যোৱাৰ পৰিৱৰ্তে জন্তুটোৰ পাচলিৰ কাষেৰে গৈছিল। লিংকছে হাউলি উঠিল আৰু ছোৱালীজনীৰ উৰুত খোঁচ মাৰি উত্তৰ দিলে। কিন্তু মিৰাবেলাই নিপুণভাৱে লাঠিডাল ঠিক চকুত সোমাই দিলে, আৰু লগে লগে কপালত চেপেটাকৈ আঘাত কৰিলে।
  যেতিয়া আপুনি হাতৰ তলুৱাৰে বিশেষ কোণ আৰু এটা নিৰ্দিষ্ট স্থানীয় পৰিসৰত আঘাত কৰে: সৰু আঘাতেও জোকাৰণিৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।
  লিংকছটোৱে লৰচৰ কৰিলে আৰু লৰচৰ কৰিলে, ছোৱালীজনীয়ে নিজকে তাইৰ ওপৰত পালে।
  - বেয়া নহয়! আৰু নোমবোৰ কোমল! তাৰে উলংগতা ঢাকিব পাৰি।
  মিৰাবেলে লিংকছটোক পাৰৰ ফালে টানি লৈ গ"ল। প্ৰথমতে আশী কিলোগ্ৰামৰ মৃতদেহ এটা কঢ়িয়াই নিয়াটো সহজ আছিল যদিও তেতিয়া ছোৱালীজনীয়ে ভাগৰুৱা অনুভৱ কৰিলে।
  - আৰু ক"ত মোৰ পুৰণি শৰীৰটো, ক্লান্তি নাজানি, প্ৰাচীন ৰে"ল বা জাহাজ টানিব পৰাকৈ। এতিয়া মই সেই দুৰ্ভগীয়া মানুহবোৰৰ ভিতৰত এজন। আৰু এই বিষয়ে মই কিমান দুখী। - মিৰাবেলাই চকুলোৰ অভিনয় কৰিলে (বা একেবাৰে অভিনয় কৰা নাই)।
  তাই পাৰলৈ গৈ লগে লগে কমলা ৰঙৰ বালিৰ ওপৰত থিয় হৈ তাইৰ উদং ভৰি দুখন জ্বলাই দিলে। যদিও বিষ সাধাৰণ, এই ক্ষেত্ৰত ছোৱালীজনীয়ে ইয়াৰ পৰা আঁতৰি থাকিব বিচাৰিছিল। তাই ভৰি দুখন কোমল বাৰ্ডকত মেৰিয়াই ঘাঁহেৰে বান্ধিছিল, গতিকে খোজ কাঢ়িবলৈ বহুত সহজ হৈ পৰিছিল।
  কাঁচৰ শিলকে ধৰি পাৰত যথেষ্ট শিল আছিল। যথেষ্ট সোনকালে ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ বাবে দা এটা বনালে। কাঁচেৰে নিৰ্মিত, যথেষ্ট চোকা আছিল। কিন্তু অভিজ্ঞতা অবিহনে ছাল উলিওৱাটো ইমান সহজ নাছিল। মই ইফালে সিফালে ফিডল মাৰিবলগীয়া হ"ল, আৰু মিৰাবেলত তেজ লেপি পৰিল। যেতিয়া ছোৱালীজনীয়ে সতেজ গাখীৰৰ দৰে গৰম পানীত ডুব গ"ল, তেতিয়া প্ৰায় লগে লগে তেজৰ গোন্ধত আকৰ্ষিত হৈ হাঁহ-কুকুৰাৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল।
  পৃথিৱীত থকাবোৰৰ দৰেই, টাইলছেৰে ঢাকি থোৱা, শক্তিশালীভাৱে চেপেটা আৰু বহল আৰু দাঁতবোৰ বেঁকা আৰু পোন বুলি ভাগ কৰা আছিল।
  - কি দানৱ! "ছোৱালীজনীয়ে পানীৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিবলৈ সময় নাপালে;এই জীৱবোৰৰ এটা তাইৰ ওপৰেৰে উৰি গৰম বালিৰ ওপৰত পৰিল। পানীহীন স্থানত নিজকে বিচাৰি হাঁহটোৱে উশাহ ল"বলৈ হাঁহিছিল আৰু হতাশ হৈ নিজৰ পাখিবোৰ কোবাই বালিৰ ডাৱৰবোৰক লাথি মাৰিছিল।
  মিৰাবেলাই হুইচেল মাৰিলে:
  - হয়, এটা শিকাৰু জীৱ! কেনেকুৱা ডাম্পৰ পৰা ওলাই আহিলা?
  শ্বাৰ্কটোৱে থ্ৰেছ কৰি থাকিল যদিও লাহে লাহে কমি আহিল। দেখাত গৰম কেৰাহীত তাইৰো মিঠা সময় নাছিল৷ জীৱটোৰ মুখৰ পৰা কেইবাটাও সেউজীয়া তেজ ওলাই আহিল। ই জমা হৈ পৰিল, মাত্ৰ লঘু ভাপে আৰ্দ্ৰতা বাষ্পীভৱন হোৱাৰ ইংগিত দিলে।
  মিৰাবেলাই বুকু আৰু কান্ধত ছালখন এৰি নিতম্বৰ চাৰিওফালে কঁকালৰ কাপোৰ এখন ৰাখিলে। অলপ সময় ঘূৰি ফুৰিলোঁ আৰু তাৰ পিছত খুলিলোঁ। নগ্নতা কোনো কু-সংস্কাৰ নহয়, কিন্তু এই গৰমত উলংগ হোৱাটো বহুত বেছি আৰামদায়ক। তথাপিও চাৰিটা সূৰ্য্য এক নহয়। ছোৱালীজনীয়ে হঠাৎ বিৰক্তি অনুভৱ কৰি কান্ধত গধুৰ শিল লগাই জগ কৰিবলৈ গ"ল, নতুন শৰীৰটোক প্ৰশিক্ষণ দি। তাৰ পাছত তাই ভৰি, আঁঠু, হাত, কঁকাল, মূৰেৰে শিল তুলি গছবোৰত আঘাত কৰিবলৈ ধৰিলে। তাই নিজৰ লিগামেণ্টবোৰ শক্তিশালী কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে আৰু শিলবোৰৰ মাজত ওলমি থাকি ফাটি যোৱাবোৰ কৰিলে। লিগামেণ্টবোৰে ভালদৰে মানিছিল যদিও বিষটো তেতিয়াও অনুভৱ হৈছিল, আপাত দৃষ্টিত নতুন শৰীৰটোৰ বিকাশৰ অভাৱ আছিল।
  ছোৱালীজনীয়ে ওজনেৰে তিনিশ বাৰ পেটৰ ক্ৰাঞ্চ কৰিলে, তাৰ পিছত হাতত খোজ কাঢ়ি ছামাৰছল্ট কৰিলে। ইয়াৰ পিছত মিৰাবেলাই কৌশলবোৰ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰিবলৈ ধৰিলে। তাই আৱিষ্কাৰ কৰিলে যে তাইৰ অংগ-প্ৰত্যংগবোৰত সফলতাৰে যুঁজিব পৰাকৈ পেড কৰা হোৱা নাই। গছত ধাৰাবাহিকভাৱে আঘাত কৰাৰ পিছত মোৰ ঠেং, কঁকাল, কপাল, মূৰৰ ওপৰ অংশ বহুত ফুলি উঠিল। সহজ হ"বলৈ পানীত ডুবাই দিব লগা হ"ল। ইয়াৰ উপৰিও মোৰ ভৰিৰ মগবোৰ ফাটি গৈছিল। ছোৱালীজনীয়ে সিদ্ধান্ত ল"লে: তাইৰ খালী ভৰি দুখন অভ্যস্ত হ"বলৈ দিয়ক, এই ক্ষেত্ৰত ভৰিখন মোটা হ"লে তাই অধিক শক্তিশালী আৰু কঠিন হ"ব। শৰীৰটো ভালদৰে পাম্প কৰি মিৰাবেলাই সিদ্ধান্ত ল"লে:
  - আমি যদি ৰবিনছনৰ আদৰ্শ অনুসৰণ কৰি ঘৰ এটা সাজি লওঁ তেন্তে এইটো মোৰ লগত খাপ নাখাব, মই ইমান সময় কটাব নোৱাৰো। নিজকে পাইৰগ বনাই ইয়াৰ পৰা যিমান পাৰি সোনকালে আঁতৰি যাব লাগিব।
  কোৱাতকৈ কৰা সোনকালে নহয়! ছোৱালীজনীয়ে লতা বান্ধি শিলৰ কুঠাৰ সাজি, উপযুক্ত গছ বিচাৰিবলৈ ধৰিলে। কংকালটো যথেষ্ট ডাঙৰ আছিল, প্ৰায় পঞ্চাশ বৰ্গ কিলোমিটাৰ। কেঁচামাল যথেষ্ট আছিল, কামে ছোৱালীজনীক ভয় খুৱাব পৰা নাছিল।
  মিৰাবেলাই কেৱল কোনো কাৰণতে পাঁচটা কুঠাৰ সাজিছিল, আৰু তাইৰ ভুল হোৱা নাছিল। কামটো পিঠি ভাঙি পেলোৱা হ'ল, মাজে মাজে কঠিন শিল কাটি বাকলি কাটিব লাগিছিল। ছোৱালীজনীয়ে বহু সময় হুলস্থুল কৰিলে, কিন্তু অক্লান্ত যেন লাগিল। এই গ্ৰহত দিনবোৰ দীঘলীয়া আছিল, আৰু ৰাতিটোও বহুত চুটি আছিল। ঘামৰ টোপাল টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপাল টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপাল টোপাল টোপাল টোপালকৈ টোপাল টোপালকৈ টোপনি মাৰি কেইবাবাৰো ফলৰ সৈতে নিজকে সতেজ কৰি ছোৱালীজনীয়ে কাটি কাটি পেলালে। অৱশেষত গছজোপা ভাঙি গ"ল আৰু মিৰাবেলা ক্লান্ত হৈ কোমল ব্ৰাছটোত ডুব গ"ল। তাইৰ সঁচাকৈয়ে শুবলৈ মন গৈছিল। তাই আগতে কেতিয়াও শুই পোৱা নাছিল যদিও এতিয়া এই নিৰ্দয় অনুভূতিৰ লগত যুঁজিব লগা হৈছে তাই। আৰু মোৰ ভৰি দুখনও কঁপিছে।
  - যদি পিঁপৰা নাথাকিলহেঁতেন! - ছোৱালীজনীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি ক"লে। ঠিক যদিহে, সকলো এপ্ৰ"চ পৰীক্ষা কৰি নিৰাপদ নেকি নিশ্চিত কৰাৰ পিছত তাই হাঁহিলে।
  - কি! বাই-বাই! - লগে লগে ছোৱালীজনীৰ চকু দুটা বন্ধ হৈ গ"ল৷
  তাইৰ সপোনটো আছিল, সদায়ৰ দৰেই, ভৱিষ্যৎ (যদিও অৱশ্যেই: সদায়ৰ দৰেই, এইটো এটা ৰূপক যিটো আপুনি নাজানে যে সদায় ভৱিষ্যদ্বাণী!), ই এটা বৃহৎ পৰিসৰৰ মহাকাশ যুদ্ধৰ কল্পনা কৰিছিল।
  পবিত্ৰ ৰাছিয়াই নিৰ্ণায়ক যুদ্ধৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাইছিল। শত্ৰুৰ ফালৰ পৰা: সুবিধা এতিয়াও বহুত ডাঙৰ, অৰ্থাৎ যিকোনো সূক্ষ্মতাই ভূমিকা ল"ব। শত্ৰুৰ কেতিয়াও এটা অঞ্চলত ইমান বাহিনী নাছিল, সেয়েহে প্ৰতিজন ছোৱালী আৰু ল"ৰাক প্ৰতিৰোধ ব্যৱস্থাৰ অংশ হ"ব লাগিছিল।
  ডাইমণ্ড গেটৰ ফ্ৰেম কৰা তৰাবোৰৰ কক্ষপথত (নামটোৱেই মিৰাবেলৰ স্মৃতিত জিলিকি উঠিছিল) প্ৰতিৰক্ষাৰ উন্নতি হৈছিল, বসন্ত কালত সকলোবোৰ মৌচাকৰ দৰে ঘূৰি আছিল।
  টোপনিত ডুব যোৱা এজন যোদ্ধাৰ বাবে এটা সাধাৰণ দৃশ্য, আনকি তাইৰ এনে লাগিছিল যে তাই ইতিমধ্যে ক"ৰবাত এইটো দেখিছে।
  কক্ষপথৰ ডকবোৰে সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে কাম কৰিছিল, তেওঁলোকে যিমান পাৰে সকলো মন্থন কৰিছিল, ডাঙৰ ডাঙৰ আৰ্টিলাৰী ষ্টেচনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মিনি মাইনলৈকে। মিছাইল প্লেটফৰ্মো নিয়োগ কৰা হৈছিল, যাদুকৰসকলে ইয়াৰ চাৰিওফালে লৰালৰিকৈ ঘূৰি ফুৰিছিল, মন্ত্ৰ ফুচফুচাইছিল, টৰ্পিডোবোৰক মোহিত কৰিছিল।
  ইলেক্ট্ৰনিকছ ভৰ্তি বিশেষ ঘূৰণীয়া অভেনত এই ঔষধ বনোৱা হৈছিল, যিবোৰ বতাহৰ মাজেৰে উৰি গৈছিল। যাদুৰ প্ৰভাৱ বৃদ্ধি কৰিবলৈ এলফ আৰু অন্যান্য জীৱই হাইপাৰপ্লাজমিক ত্বৰণৰ সৈতে বিশেষ চুট ব্যৱহাৰ কৰিছিল। একে সময়তে মহাকাশ বিকৃত কৰা নিৰ্গমনকাৰী আনি দিয়া হ"ল, স্থবিৰ গ্ৰহাণুৰ বেল্টৰ ওচৰত এম্বুছ কৰাৰ কথা আছিল। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিভিন্ন অংশৰ পৰা অহা উইজাৰ্ডসকলেও ইমিটাৰবোৰৰ চাৰিওফালে উৰি আছিল, কিন্তু বেছিভাগেই এলফ। তেওঁলোকে অভিযান্ত্ৰিক কৰ্মীসকলক তেওঁলোকৰ প্ৰভাৱ বৃদ্ধি কৰাত সহায় কৰিছিল আৰু এটা ছদ্মবেশ ফিল্ড সংলগ্ন কৰিছিল, গভীৰভাৱে প্ৰতিৰক্ষা শক্তিশালী কৰিছিল।
  পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলে একেলগে নিজৰ প্ৰতিৰক্ষাক স্থিতিস্থাপকতা দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যাতে প্ৰথম স্পৰ্শতে লাইনবোৰ ভাঙি নাযায়। ইয়াৰ বাবে বিশেষ উপস্থানৰ পতন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যিয়ে সঠিক মুহূৰ্তত এটা বৃহৎ গোটক নিমিষতে লৰচৰ কৰিব পাৰিছিল।
  অস্থায়ী মুখ্য কাৰ্যালয়টো আছিল "প্ৰেম" গ্ৰহত, ই ব্যৱস্থাটোৰ আটাইতকৈ সুবিধাজনক স্থান দখল কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও গ্ৰহটো নিজেই ইমান শক্তিশালী আৰু ইলাষ্টিক পদাৰ্থৰে গঠিত আছিল যে তাপীয় বোমাবৰ্ষণৰ সময়তো ই ভাঙি পৰা উচিত নাছিল। ইয়াক ষ্টাৰশ্বিপৰ চলনশীল মঞ্চত ৰখা হৈছিল আৰু যিকোনো মুহূৰ্ততে লৰচৰ কৰিব পৰা হৈছিল;ইয়াৰ উপৰিও ইয়াক ছিন্নভিন্ন মহাকাশৰ পথাৰেৰে আবৃত আছিল, যাৰ ফলত ইয়াক তৎক্ষণাত ধ্বংস হোৱাত বাধা দিয়া হৈছিল আৰু লগতে আদেশ শুনিব পৰা নাছিল।
  যিখন চহৰৰ তলত মুখ্য কাৰ্যালয়টো বেছিভাগেই আছিল, সেই চহৰখনেই মাটিৰ গভীৰতালৈ সোমাই গ"ল। অৱশ্যে তেওঁৰ পৰা সংকেত আহিল। মুখ্য কাৰ্যালয়ৰ ষ্টাৰশ্বিপখন চলি থাকিল, তেনে ক্ষেত্ৰত ইয়াক শূন্য পৰ্যায়লৈ পেলাব পৰা গ"ল।
  ইয়াত হাইপাৰমাৰ্শ্বাল জৰ্জি কনষ্টেন্টিনোভিচ জুকোভ উপস্থিত আছিল, বহু সেনাপতিয়ে তেওঁলোকৰ ঠাইত হ"ল"গ্ৰাম পঠিয়াইছিল। লাখ লাখ জগতৰ বহৰৰ বিশাল নখটোক প্ৰতিহত কৰিবলৈ তেওঁলোকে বিভিন্ন আঁচনি প্ৰস্তুত কৰিছিল। শত্ৰুক দুৰ্বল কৰি ভাঙি পেলোৱাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল।
  জৰ্জি কনষ্টেন্টিনোভিচ জুকোভে এই প্ৰভাৱৰ বিষয়ে আলোচনা কৰি আছিল যেতিয়া তেওঁৰ সন্মুখত এখন ছবি দেখা গ"ল আৰু মজিয়াৰ পৰা দাগযুক্ত চুট পিন্ধা এজন আনন্দময় ল"ৰা গজি উঠিল।
  - তুমি ক্ৰাছিং ৱান নেকি? ডাঙৰ শিক্ষাবিদ, মই আপোনাৰ পৰা আশা কৰা নাছিলো!
  বন্ধুত্বপূৰ্ণ হাঁহি এটাৰে জিলিকি থকা ল"ৰাটোৱে উত্তৰ দিলে:
  - এইটো মোৰ যাদু ফ'টন ডাবল! অৱশ্যে এইটো মোৰ দৰেই। এজন বিজ্ঞানীয়ে ব্যক্তিগতভাৱে সৈন্যৰ কমাণ্ড কৰিব লাগিব, আৰু কেৱল নতুন অস্ত্ৰ উদ্ভাৱন কৰিব নালাগে। ষ্টাৰ ৱাৰ্ছৰ নিৰ্দিষ্টতা বিবেচনা কৰি মই তলত দিয়া কৌশলসমূহ প্ৰস্তাৱ কৰিছো। আমি টানকৈ সংকোচিত বসন্তৰ দৰে। "একাডেমিক ল"ৰাজনে আঠাটো থু পেলালে, বুদবুদৰ দৰে ফুলি উঠিল, গ্ৰেভিটি-ভেকুয়াম ইমিটাৰ এটা উলিয়াই দিলে আৰু শক্তি পৰীক্ষা কৰিলে। - চাপ প্ৰথম অৱস্থাত নূন্যতম হ"ব, আৰু তাৰ পিছত ক্ৰমান্বয়ে বৃদ্ধি পাব! পানী চেপি চেপি চাওক, আপুনি দেখিব যে ই একেধৰণৰ প্ৰক্ৰিয়া!
  - যদি আপুনি বেছি জোৰেৰে চেপি ধৰে তেন্তে হাইড্ৰজেন নিউক্লিয়াছৰ সংযোজনৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত প্ৰক্ৰিয়া এটা হ'ব: বোমা হ'ব! জৰ্জি জুকোভে পাঠ এটা মুখস্থ কৰা ছাত্ৰৰ দৰে উত্তৰ দিলে। নাটাছাৰ শক্তিশালী কিন্তু কোমল নাৰীসুলভ হাতখন তাৰ কোলাত পৰি আছিল। এগৰাকী ধুনীয়া ছোৱালীয়ে আঠশ বছৰতকৈও অধিক সময় পৃথিৱীত বাস কৰিছিল আৰু ল"ৰাটোৰ তুলনাত (কেৱল শিশুৰ চেহেৰাৰ সৈতে হ"লেও) তাইৰ বয়স বেছি হোৱা যেন লাগিছিল। কিন্তু ধূসৰ চুলিৰে মন্দিৰ স্পৰ্শ কৰা জুকভ (মাৰ্শ্বালে ষোল্ল বছৰীয়া ল"ৰা এটাৰ "সাম্ৰাজ্যৰ বাবে মানদণ্ড" ৰূপ ল"ব নিবিচাৰিছিল ) তাইৰ বাবে বহুত বেছি উপযোগী আছিল।
  - মই জানো! কিন্তু বসন্তৰ সৈতে উপমাটো অতি সাধাৰণ। আমি এটা আল্ট্ৰা হাফ স্পেচ ফিল্ড গঢ়ি তুলিছো। ইয়াত আৰু কোনো বস্তুৱে ভেদ কৰিব নোৱাৰে, এটা দিশত গতি কৰিলে নিৰপেক্ষ সুৰক্ষা। ই এটা চাইবাৰ-ছেবাৰ চুটৰ দৰে, এফালে ই মোবাইল, কিন্তু আনফালে ই এক অতিক্ৰম কৰিব নোৱাৰা শিল৷ লগতে সৰু পৰিসৰত আধা স্থানৰ ক্ষেত্ৰ ৰূপায়ণ।
  জুকোভে গুৰুতৰ দৃষ্টিৰে ক"লে, তেওঁ কি কথা কৈছে সঁচাকৈয়ে বুজি নাপালে। ৰেফাৰী জেনেৰেল নাটাছা ঝুৰাভলেভাই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - আমাৰ গণনা এই কথাটোৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে যে মূল যুদ্ধখন তেতিয়া হ"ব যেতিয়া মোবাইল ষ্টাৰশ্বিপ আৰু গ্ৰহৰ প্ৰতিৰক্ষাই একেলগে পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়া কৰিব পাৰিব, ইটোৱে সিটোক সামৰি ল"ব পাৰিব। শক্তিৰ ভাৰসাম্য থাকিব।
  - সুপার হকি! - একাডেমিক ল'ৰাটোৱে হাতৰ তলুৱা ওপৰলৈ তুলি ছোৱালীজনীৰ গালত চৰ মাৰিলে। - আপোনাৰ ছালখন সুক্ষ্ম, আপুনি কি ক্ৰীম ব্যৱহাৰ কৰে?
  - "পেটুনিয়া" বিজ্ঞানৰ প্ৰভু।
  - হাইপাৰকুৱাছাৰ! - ক্ৰুচিং ছুপাৰ কিডটোৱে তৰাৰে ভৰা আকাশৰ বিশাল ভলিউমেট্ৰিক হ'ল'গ্ৰামটোলৈ চালে। মানসিকভাৱে মোৰ ৰিজাৰ্ভৰ হিচাপ কৰিলোঁ।
  - শত্ৰুৱে সংগ্ৰহ কৰিব পৰা সকলো বস্তু যেন সংগ্ৰহ কৰিছে, আমাতকৈ ডেৰ-দুগুণতকৈও বেছি আছে। যাদুকৰক গণনা নকৰাকৈ। গুৰুতৰ সমস্যাৰ সৈতে অতি কঠিন যুঁজ হ"ব। - ঝুৰাভলেভাই কৰ্ণফ্লাৱাৰ নীলা চকু দুটা গুলীয়াই পেলোৱা কথাটোলৈ চালোঁ। - বৰ টান হব!
  জুকোভে তীব্ৰ উত্তৰ দিলে:
  - মস্কোৰ বাবে যুদ্ধৰ সময়ত শত্ৰুৰ হাতত অধিক পদাতিক বাহিনী আছিল, তেওঁৰ সৈন্যৰ মানদণ্ড উন্নত আছিল, প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত উল্লেখযোগ্য শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল আৰু আমি জয়ী হৈছিলো!
  - কাৰণ শত্ৰু শীতকালৰ বাবে সাজু নাছিল! - শিক্ষাবিদজনে তাক কাটি পেলালে।
  -বতৰৰ পৰিস্থিতিয়ে দুয়োটা সেনাকে সমানে প্ৰভাৱিত কৰে। এইটো সঁচা যে ৰাছিয়া কঠোৰ জলবায়ুৰ প্ৰতি অধিক অভ্যস্ত৷ - জুকোভ লৰচৰ কৰিলে।
  শিক্ষাবিদজনে আনন্দৰে ৰিপৰ্ট কৰিলে:
  - আৰু টেকন"মেজিকৰ ক্ষেত্ৰত শত্ৰুৰ বাবে এটা অপ্ৰীতিকৰ চমক প্ৰস্তুত কৰিলোঁ। সঁচা, ইয়াক তৎক্ষণাত প্ৰয়োগ কৰিব নোৱাৰি, প্ৰথমে কোটি কোটি লোকৰ মৃত্যু হ"ব লাগিব, আৰু স্থান দুখ-কষ্টেৰে ভৰি থাকিব লাগিব।
  - অদ্ভুত যাদু? - নাটাছাই ক"লে। - হত্যা আৰু আনৰ অত্যাচাৰৰ খাদ্য গ্ৰহণ কৰিবলৈ!
  - এইটো এটা চৰম ক্ষেত্ৰ! মই বহুদিন কাম কৰিলোঁ, বেয়া আৰু ধ্বংসৰ হাইপাৰ-একুমুলেটৰ সৃষ্টি কৰিলোঁ। কিন্তু যুদ্ধত সকলো উপায় ভাল। বিশেষকৈ যদি শত্ৰু অস্বাভাৱিকভাৱে শক্তিশালী হয়। শত্ৰুৰ যে ইমান বৃহৎ সুবিধা আছে আৰু আমাৰ দোষ আছে, মই ব্যক্তিগত দায়িত্বৰ পৰা নিজকে মুক্ত কৰা নাই। এজন বিদ্বান আৰু কৌশলবিদ হিচাপে তেওঁ অধিক কূটনৈতিক ক্ষমতা দেখুৱাব লাগিছিল, নিজৰ বিৰুদ্ধে মিত্ৰজোঁট সৃষ্টি হ"বলৈ নিদিব লাগিছিল। আৰু অৱশ্যেই তেওঁ নিজৰ সাম্ৰাজ্য স্থাপন কৰিছিল।
  জুকোভে মূৰ জোকাৰিলে:
  - কূটনীতিত নিয়োজিত শিশু এটা আজে বাজে কথা! আলোচনা আৰু কুটিলতা অভিজ্ঞ পুৰুষে বোৱা উচিত।
  - মোৰ শিশুৰ মনটো কেইবা শতিকা ধৰি আছে, আৰু এইটোৱেই মোক আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে! - ল'ৰাটোৱে ত্ৰিগুণ জিভা দেখুৱালে। - কাৰণ, শিশুৰ পৃথিৱীৰ প্ৰতি এক অনন্য দৃষ্টিভংগী থাকে!
  দীৰ্ঘ দূৰত্বৰ গোপনীয়তা চোৱাচিতা কৰা ছোৱালী মাৰিয়া স্মেটানিকোভাক নাটাছা জুৰাভলেভাই সুধিলে যে:
  - শত্ৰুৰ মিত্ৰজোঁটক আমি কিয় বিভাজিত কৰিবলৈ সক্ষম নহ"লোঁ? গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ এই অপৰাধমূলক সাম্ৰাজ্য?
  তাই স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - অত্যধিক উমৈহতীয়া স্বাৰ্থ একত্ৰিত হৈছিল, ইয়াৰ উপৰিও আমাৰ বাসিন্দাসকলে কেইবাবাৰো মূৰ্খৰ দৰে দেখা দিছিল। এনে লাগে যেন কোনোবা শক্তিশালী কোনোবাই তেওঁলোকক গতাই দিলে। প্ৰবল যাদুৰ বিৰোধিতা স্পষ্ট।
  একাডেমিক ল"ৰাটোৱে সন্দেহ কৰিছিল:
  - যাদুকৰী প্ৰতিকাৰ, দায়িত্ব এৰাই চলাৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ উপায়। ডাইনীক অলপ দোষী। কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা আপোনাক শাস্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰা নহ"ব। গতিকে ইয়াৰ বাবে আপুনি বৰ্ধিত অসুবিধাৰ বাধাৰ পথৰ মাজেৰে দৌৰিব।
  সহমত!
  - হয় মাষ্টৰ! অন্ততঃ হাজাৰবাৰ!
  - ইমান সস্তাতে নামিছে বুলি নাভাবিব, অহাবাৰ মই আপোনাক হাইপাৰ-এণ্টি-ৰেডিয়েচনৰ সন্মুখীন হ"বলৈ নিৰ্দেশ দিম, যিটোৱে মগজুৰ সকলো নেতিবাচক স্মৃতি আৰু ফ"বিয়া সক্ৰিয় কৰি ইতিবাচক স্মৃতিবোৰক বাধা দিয়ে। এই ক্ষেত্ৰত কণমানি, আপুনি গম পাব যে নৰক আৰু চাইবাৰ-আণ্ডাৰৱৰ্ল্ডতকৈও বেয়া কিবা এটা আছে!
  মাৰিয়া স্মেটানিকোভাই চিঞৰিলে:
  - যুদ্ধত পৰাস্ত হোৱাতকৈ বেয়া নৰক নাই! আটাইতকৈ বেয়া কষ্টটো হ"ল যেতিয়া আপোনাৰ জন্মভূমিয়ে কষ্ট পায়! শৰীৰৰ অত্যাচাৰ এটা তুচ্ছ - আত্মাৰ অত্যাচাৰ ভয়ংকৰ!
  জৰ্জি জুকোভে হঠাতে কাটি পেলালে:
  - মোৰ পেথোচ ভাল নালাগে। মোক খালী তথ্য আৰু তথ্য লাগে। এবাৰ চাওঁ আহক। যুদ্ধৰ সময়ত এইটোৱে মোক প্ৰায়ে সহায় কৰিছিল।
  বিভিন্ন মহাকাশ ব্যৱস্থাৰ অসংখ্য হ"ল"গ্ৰাম ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হৈছিল। ইলেক্ট্ৰনিকছ, প্ৰযুক্তিগত দল, অসংখ্য চোৰাংচোৱা সেৱাৰ লগতে মুখ্য কাৰ্যালয়ৰ মাংসত নিহিত হৈ থকা গোপন এজেণ্টৰ জৰিয়তে । এই সকলোবোৰ তথ্য কম্পিউটাৰৰ মাজেৰে ছাইফ্ট কৰি ছবিৰ সৈতে উপস্থাপন কৰা হৈছিল। বহুৰঙী ছবিয়ে ক্ষেত্ৰসমূহ ভৰি পেলালে, আৰু হাইপাৰপ্লাজমিক প্ৰচেছৰে আদেশ জাৰি কৰিলে, অনুকূল প্ৰতিৰক্ষা কৌশলৰ পৰামৰ্শ দিলে!
  ল"ৰাজনে দাৰ্শনিকভাৱে মন্তব্য কৰিলে-
  - আটাইতকৈ আকৰ্ষণীয় থিয়েটাৰটো হৈছে সামৰিক অভিযানৰ থিয়েটাৰ, কিন্তু প্ৰৱেশ মাচুল নিষিদ্ধভাৱে বেছি!
  নাটাছাই লগতে কয়:
  - কিন্তু সামৰিক অভিযানৰ থিয়েটাৰত চকুপানী সদায় বাস্তৱ আৰু প্ৰতিটো অভিনয় জীৱনৰ বাবে এক শিক্ষা!
  - দুৰ্বলসকলে এৰি দিয়া এটা পাঠ, কিন্তু শক্তিশালীসকলে আগ্ৰহেৰে বাট চাই থাকে।
  কম্পিউটাৰে এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিলে:
  - গ্ৰেট ৰাছিয়া বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ জগতসমূহৰ পৰা পিআইআৰ শ্ৰেণীৰ বাৰ হাজাৰ পাঁচশ বিশখন ক্ৰুজাৰ আহিছিল, লগতে এক মিলিয়ন, দুশ হাজাৰ তিনিশ ফ্ৰিগেট, পাঁচ লাখ কম্পোভ, তিনি মিলিয়ন তিনি লাখ তিনি লাখ চল্লিশ হাজাৰ ব্ৰিগান্টাইন, ছয় হাজাৰ যুদ্ধজাহাজ, চাৰি হাজাৰ যুদ্ধজাহাজ।
  জুকোভে বাধা দিলে:
  - ন্যুডিজম সোনকালে শেষ কৰিবনে? নশ চৌচল্লিশখন মহাকাশযান, প্ৰত্যেকৰে বাইশ হাজাৰ ষ্টৰ্মট্ৰুপাৰ। ইয়াৰ উপৰিও পৰৱৰ্তী বিমানত জলদস্যু আৰু ভাড়াতীয়াৰ সৈতে অসংখ্য (লাখ!) লেণ্ডিং জাহাজ আহিছিল। ইয়াৰ ভিতৰত আছে কিংবদন্তি মহাকাশ-ড্ৰেডনাট "ফেৰ"চিয়াছ এনিহিলেচন"।
  জুকোভে বাধা দিলে:
  - ৱাঃ! এইটো মাত্ৰ এটা নক্ষত্ৰীয় মেমথ;ইয়াত একেলগে এক চতুৰ্থাংশ বিলিয়ন মহাকাশযান সোমাব পাৰে।
  মাৰিয়াই মন্তব্য কৰিলে:
  - কিন্তু এনে জাহাজৰ খৰচ বৃহৎ, কেৱল যোগান এনেকুৱা যে আপুনি ব্ৰেক হৈ যাব। হোয়াইট এঞ্জেল আৰু তেওঁৰ নায়কৰ দৰে ভেঙুচালিকাৰীৰ কৃপাত তেওঁলোকে শত্ৰুক অলপ হ"লেও সম কৰি পেলালে।
  - ইয়াৰ ফলত নিঃসন্দেহে আমাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়।
  মহাকাশ বিজ্ঞানৰ সম্ৰাট: পিয়াৰ কৰি থাকিল, আৰু দৈত্যবোৰৰ ফ্লেগশ্বিপ আল্ট্ৰা-যুদ্ধজাহাজৰ হ'ল'গ্ৰামবোৰ আলোকপাত কৰা হ'ল। মহাকাশযানবোৰ অতি শক্তিশালী, ড্ৰপ আকৃতিৰ, কামানেৰে ঢাকি থোৱা, যিবোৰৰ প্ৰতিটোৰ আকাৰ এভাৰেষ্টতকৈ অলপ সৰু। এই দানৱবোৰৰ পঞ্চাশটা, মাত্ৰ আল্ট্ৰা যুদ্ধজাহাজো আছে, সেইবোৰো বিশাল। আৰু পাঁচ হাজাৰ, চাৰিশ পঁচাশী কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ এই ফ্লেগশ্বিপখনে ভয় আৰু সন্মানৰ সৃষ্টি কৰে। কেইবা কোটি সৈনিক আৰু কেইবা দহ কোটি ৰবটৰ দল থকা এটা মহান দানৱ ।
  উদাহৰণস্বৰূপে "মাউছ" নামৰ অদ্ভুত নামটোৰ ফ্লেগশ্বিপটো লওক। বিভিন্ন ৰেঞ্জত ইমিটাৰ থকা এটা সম্পূৰ্ণ আধুনিক মেচিন। মাধ্যাকৰ্ষণ-শূন্য বন্দুক এটা গ্ৰহ বা আনকি কোনো তৰাকো কক্ষপথৰ পৰা আঁতৰাই পেলাবলৈ সক্ষম। ই মহাকাশ সংকোচন কৰি বহু জাহাজ থেতেলিয়াই পেলায়। এটা শক্তিশালী অস্ত্ৰ অৱশ্যে যথেষ্ট বেগেৰে নহয়। কিন্তু এনে মহাকাশযানৰ মূল অসুবিধা হ"ল ইয়াৰ চৰম খৰচ। আৰু তেওঁ অনাড়ম্বৰ আৰু লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে লৰচৰ কৰিব নোৱাৰে।
  ঝুকোভে নিৰ্দেশনা দিয়ে:
  - আৰু তথাপিও ইয়াক ধ্বংস কৰিব পাৰি! আমাৰ হাতত বিশেষ মিছাইল আছে, বিশেষকৈ এনে দৈত্যৰ বিৰুদ্ধে।
  কম্পিউটাৰে ঘোষণা কৰিলে:
  - এটা বিশৃংখল ক'ড পৰিৱৰ্তন মাত্ৰ ঘটিল।
  ল"ৰা বিজ্ঞানীজনে চকু টিপিয়াই ক"লে:
  - চতুৰতাৰে উদ্ভাৱন কৰা, এফালে ই বিশৃংখলতা, আৰু কেৱল শৃংখলাবদ্ধ নহয়, বিশৃংখলভাৱে পৰিৱৰ্তিত। আমি আমাৰ আঁচনিখন ৱায়াৰটেপিঙত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলেও তেওঁলোকে কেৱল ধাৰাবাহিকভাৱে অগ্নিময় লাইনহে দেখিব। আৰু যোগাযোগ ব্যৱস্থাটো ভাইৰাছে ধ্বংস কৰিব নোৱাৰে, একাধিক ডুপ্লিকেচন হয়।
  - আৰু যদি কম্পিউটাৰ নিজেই ভুল হয়, আৰু বহুত ক'ড আছে...
  - ডাবল ক'ডে কাম কৰিব! নাই, ইয়াত সকলো হিচাপ কৰা হৈছে! ডুপ্লিকেচন চিষ্টেমটো নিজেই বহুবাৰ ডুপ্লিকেট হয়। - একাডেমিক ল"ৰাটোৰ চকু দুটা জিলিকি উঠিল৷ - কিন্তু আপুনি আঁচনিখনত এটা বেবী ড্ৰেগন পিছলি দি শত্ৰুৰ ক"ড ভংগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা নাছিল।
  মাৰিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - এটা ন'-হাউ আছে যিয়ে আপোনাক চিষ্টেমত নোযোৱাকৈ তথ্য ডাউনলোড কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ইচ্ছা কৰিলে তেওঁৰ লগত চিনাকি কৰাই দিম।
  একাডেমিক ল"ৰাজনে হাত জোকাৰি ক"লে:
  - গতিকে মই নিজেই মনলৈ আহিলোঁ। এইটো এটা বায়"প্লাজমা এনালাইজাৰ। ইয়াৰ সহায়ত আপুনি চিন্তাৰ দূৰত্বত পঢ়িব পাৰে। আৰু আনকি আপুনি আগতে কি ভাবিছিল সেইটোও বিচাৰি উলিয়াওক। - ল'ৰাটোৱে হাঁহিলে - সংকীৰ্ণ মনৰ মানুহেহে ভাবিব পাৰে যে শৈশৱত আৱিষ্কাৰ কৰিব নোৱাৰি। একেজন নিউটন স্কুলীয়া ল"ৰা হৈয়েই তেওঁৰ মূৰত আপেল এটা পৰিল, আৰু মই পাঁচশ পঞ্চাশ বছৰ বস্তুনিষ্ঠ সময়ত জীয়াই থাকিলোঁ! কিন্তু শৈশৱৰ ধাৰণা তেওঁ ধৰি ৰাখিছিল।
  ছোৱালীকেইজনীয়ে হাঁহিলে:
  - বীৰত্বৰ বয়স নাই! ডেকা ৱাইন অধিক সজীৱ!
  বিজ্ঞান সম্ৰাটে বগা এঞ্জেলৰ সৈতে হ"ল"গ্ৰাম অন কৰিলে। বিশুদ্ধ হাইপাৰপ্লাজমেৰে গঠিত এটা ইনোগেলেক্ট, আন এটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ পৰা ভাড়াত লোৱা। অতি অভিজ্ঞ, আচলতে তেওঁৰ বয়সৰ একে, কিন্তু বাস্তৱৰ প্ৰতি শিশুৰ ধাৰণাৰ সৈতেও। (যিসকল স্মাৰ্ট আৰু বয়সস্থ তেওঁলোকে এনে দুঃসাহসিক অভিযানত জড়িত হ"ব নিবিচাৰে) যুদ্ধখনৰ এক বিশাল ৰেকৰ্ডিং দেখুৱাইছিল। একে সময়তে হ"ল"গ্ৰাফিক প্ৰজেকচনত কাৰাভানৰ ইংগিত দিয়া কেইবাটাও ৰঙীন কৃমি ওলাই গ"ল। তেওঁলোকৰ ওপৰত শিখা এটা জ্বলি উঠিল, যেন টৰ্চৰ পৰা। থেতেলিয়াই হেণ্ডেলবোৰ ঘঁহিলে।
  - মোৰ ডিক্রী অনুসৰি মই হোয়াইট এঞ্জেলক দুই তাৰকা জেনেৰেলৰ উপাধি দিওঁ। কিয় বিচাৰিছা জৰ্জি, মোৰ ইমান অধিকাৰ আছে!
  জুকোভে উত্তৰ দিলে:
  - হ'ব মোৰ আপত্তি নাই!
  শিক্ষাবিদজনে নিজৰ ৰং সলনি কৰি চকু কপালত তুলিব পৰা নীলালৈ কৰিলে:
  - আৰু তেনেকুৱাই হওক। মোৰ বোধেৰে এই হাইপাৰবয়জন অতি সোনকালে মাৰ্শ্বাল হ'ব।সাধাৰণতে আমি আন জগতৰ প্ৰতিনিধিসকলক অধিক সক্ৰিয়ভাৱে নেতৃত্বৰ পদবীলৈ উন্নীত কৰাটো প্ৰয়োজন!
  নাটাছাই মান্তি হ"ল:
  - যদিহে তেওঁলোক সক্ষম হয়! কিন্তু আমাৰ ল"ৰাবোৰেও আদেশ দিব জানে!
  - মানুহৰ বাবে জিনীয় স্তৰত যুদ্ধ অধিক স্বাভাৱিক। এইটো প্ৰকৃতিৰ অন্তৰ্নিহিত। আন জগতৰ বাসিন্দাসকল ইমানখিনি সামৰিক মনোভাৱেৰে ৰঞ্জিত নহয়।
  শিক্ষাবিদজনে নিৰাপত্তাৰক্ষী ৰবটটোলৈ কাষলৈ এবাৰ চকু ফুৰালে। অদ্ভুতভাৱে চোৰাংচোৱাজন চাইবাৰনেটিক্সৰ শাৰীত থাকিব পাৰিলেহেঁতেন। এটা পৰিচিত ক্ষেত্ৰ আছে যেতিয়া মুখ্য কাৰ্যালয়ত এটা ৰবট সলনি কৰা হৈছিল, আৰু ই তথ্য ডাউনলোড কৰি মহাকাশ জলদস্যুলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল। জীৱিত ব্যক্তিক সন্দেহ কৰি ততাতৈয়াকৈ এই লিকটো আৱিষ্কাৰ হোৱা নাছিল। ইয়াৰ পিছত চাইবাৰনেটিক্সৰ অতিৰিক্ত পৰীক্ষা আৰম্ভ হ"ল।
  কথা-বতৰাৰ সময়ত আন ছোৱালীবোৰে তেওঁলোকৰ কামৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় তথ্যহে শুনিছিল আৰু লাভ কৰিছিল। একাডেমিচিয়ান বয় আৰু বিখ্যাত হাইপাৰমাৰ্শ্বাল জুকোভৰ বাহিৰে কোনেও সম্পূৰ্ণ ছবিখন নাজানিছিল!
  সাধাৰণতে, আটাইতকৈ কৌতুহলীসকলক লক্ষ্য কৰিলে নূন্যতম জ্ঞান আৰু সতৰ্ক তত্বাৱধান চোৰাংচোৱাগিৰিৰ বিৰুদ্ধে নিশ্চয়তা। জৰ্জি জুকভে নিজেই সিদ্ধান্ত লৈছিল যে সকলো সেনাপতিক মেগা বায়"স্কেনাৰেৰে পৰীক্ষা কৰা হ"ব।
  - গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ ভূখণ্ডৰ হোয়াইট প্ৰিম'ৰিয়ে গ্ৰহত বিদ্ৰোহ আৰম্ভ হয়। - কম্পিউটাৰে ৰিপৰ্ট কৰিলে। বিদ্ৰোহীয়ে কেইবাটাও বেৰেক ধ্বংস কৰি ৰাজধানীৰ আধা অংশ দখল কৰে। যুদ্ধ আৰু বহুতো অসামৰিক লোকৰ মৃত্যু হয়। তথ্য নিশ্চিত কৰা হৈছে!
  মাৰিয়াই কয় যে:
  - এইটো আমাৰ অংশগ্ৰহণ অবিহনে নহয়। স্থানীয় নেতা কিছুমানক গ্ৰহটোৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি নিজৰ পক্ষলৈ জয়ী কৰা হ"ল। সাধাৰণতে প্ৰতিশ্ৰুতিৰ ওপৰত চোৰাংচোৱাগিৰি চকীত থকাৰ দৰেই। তদুপৰি সকলো কথা এনেদৰে উপস্থাপন কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে তেওঁলোকে আমাক বিশ্বাস কৰে। আৰু বেছিভাগ সময়তে তেওঁলোকে চাতুৰীক বিশ্বাস কৰে। বিশেষকৈ যদি কোনোবা মূৰ্খ থলুৱা ৰজাক ভগৱানৰ লগত তুলনা কৰে!
  - মানুহৰ নৈতিকতা যিমানেই নিম্ন হ"ব সিমানেই ওপৰলৈ উঠিব বিচাৰে! হয়তো ইয়াৰ ফলত গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ দুখনমান ষ্টাৰশ্বিপৰ মন বিচলিত হ"ব! - একাডেমিক ল"ৰা: সি ইমান আশাবাদী নাছিল। অৱশ্যে ছোৱালীবোৰ, কাছৰ পৰা গাখীৰ অলপ ভাল পাবনে? এই পাখি থকা কাছবোৰৰ আকাৰ ম"হৰ সমান আৰু ইয়াৰ শিং এলকৰ দৰে। সুস্বাদু সোৱাদ, আৰু কোটি কোটি বিভিন্ন উদ্ভিদ প্ৰজাতিৰ সৈতে বিশেষ ঘাঁহনিত চৰা হয়।
  - তোমাৰ বৃত্তিৰ চুমুক এটা খাওঁ। গাখীৰ শিশুৰ বাবে ভাল! - জুকোভে জোকাই ক"লে।
  একাডেমিক ল"ৰাটোৱে ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে, বুদ্ধিমত্তাৰ ক্ষেত্ৰত সৃষ্টিকৰ্তাৰ প্ৰায় সমান ক্ৰাছিঙে যেতিয়া তেওঁক সোঁৱৰাই দিয়া হ"ল যে তেওঁ মাত্ৰ শিশু - যদিও বাহ্যিকভাৱে। মনোমোহা ছোৱালীৰ ৰূপত ৰবট ওৱেটাৰ: তেওঁলোকে মৌমাখিৰ পৰা ভাপত তিতি থকা গাখীৰ আনিছিল। ইয়াৰ লগত খাব পৰা হীৰা ক্ৰীমৰ সৈতে পৰিপাটিকৈ কাটি লোৱা ফলৰ "কেক"ও আহিছিল। ল"ৰাটোৱে আনন্দত জলপান খালে, ছোৱালীবোৰেও তাৰ লগত খালে। জুকোভে সুধিলে:
  - মোক ভাল খেজুৰ ৱাইন আৰু প্ৰাকৃতিক মাংস দিয়ক।
  মাৰিয়াই উত্তৰ দিলে:
  - এজন মহান সেনাপতিৰ ৰুচিৰ বাবে আমাৰ হাতত সকলো আছে!
  - আৰু যে মিৰাবেলা স্নো হোৱাইটেও যুঁজিব? - জৰ্জি জুকোভে সুধিলে।
  এই কথাত মিৰাবেলা কঁপি উঠিল, তেতিয়ালৈকে তাই নিজৰ সপোনটো যেন কাষৰ পৰাই চাই আছিল। বাৰু, দৃষ্টিৰ পৰা কি ল"ব পাৰি! আৰু তাৰ পিছত দেখা গ"ল যে তেওঁলোকে তাইক চিনি পায়!
  - নিশ্চিতভাৱে! - নাটাছাই উত্তৰ দিলে।"তাই আৰু তাইৰ বন্ধুসকল কেৱল যিকোনো মহাকাশ যুদ্ধৰ সজ্জা।" তেওঁৰ নিজস্ব অতি অস্বাভাৱিক ক্ষমতা আছে। .
  একাডেমিক ল"ৰাজনে পৰামৰ্শ দিলে:
  - তাইক আটাইতকৈ আধুনিক, নতুন টেট্ৰালেট দিয়ক। দৌৰি সোমাই যাবলৈ দিয়ক! ইয়াৰ সহায়ত আপুনি আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ সামৰ্থ্য ভালদৰে বুজিব পাৰিব।
  - বেয়া ধাৰণা নহয় মহামহিম, কিন্তু মিৰাবেলাৰ অভিজ্ঞতা পৰ্যাপ্ত নহয় আৰু যদি তাই নতুন মডেলটো পৰীক্ষা কৰে তেন্তে ছোৱালীজনীৰ সমস্যা হ"ব পাৰে।
  - নিয়ন্ত্ৰণৰ পাৰ্থক্য বিশেষ ডাঙৰ নহয়, একেটা টেলিপেথী, মাত্ৰ যাদুৰ দ্বাৰা বৃদ্ধি কৰা। মই নিশ্চিত যে তাই চম্ভালিব পাৰিব!
  মাৰিয়াই কয় যে:
  - মিৰাবেলাৰ মগজু অতি মোবাইল আৰু সোনকালে শিকে। সাধাৰণতে এনে এগৰাকী কন্যাক লৈ মই গৌৰৱ অনুভৱ কৰিম। বিশেষ জিনীয় নিৰ্বাচন নকৰাকৈয়ে তাই শাসকীয় মিলিয়নত প্ৰৱেশ কৰাত ব্যৰ্থ হয়। সম্ৰাজ্ঞীৰ পৰা নিজেই ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম এটা লাভ কৰিবলৈ... নিঃসন্দেহে এক বিশাল প্ৰতিভা।
  জৰ্জি জুকোভে লক্ষ্য কৰিছে:
  - প্ৰতিভা কেৱল এটা প্ৰতিভা হৈ পৰে যদিহে ইয়াক বিশাল কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা বহুগুণে বৃদ্ধি কৰা হয়! কিন্তু মুঠতে এই বুঢ়ীগৰাকীক বিশ্বাস কৰোঁ! (শ্ৰেষ্ঠ ছোভিয়েট মাৰ্শ্বালে ইচ্ছাকৃতভাৱে বহুত কম বয়সীয়া মিৰাবেলাক বুঢ়ী বুলি ক"লে মৰ্যাদাৰ পাৰ্থক্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিবলৈ।) - যুদ্ধৰ পিছত মই তাইক পুৰস্কৃত কৰিম আৰু অন্ততঃ কেপ্তেইন কৰিম।
  মাৰিয়াই মন্তব্য কৰিছে:
  - কেঁচুৱাটোৰ মৃত্যুৰ আশংকা আছে। হয়তো পিছলৈ পঠিয়াই দিয়াই ভাল। কাৰণ, এনে যুদ্ধৰ সময়ত গণহত্যা অনিবাৰ্য, আৰু এই ক্ষেত্ৰত কোনে কামটো সম্পন্ন কৰিব?
  জৰ্জি কনষ্টেন্টিনোভিচ জুকোভে মূৰ জোকাৰিলে:
  - এই কথাত তেওঁ নিজেও মান্তি হোৱাৰ সম্ভাৱনা নাই। হেৰী ব্যতিক্ৰমী সাহসী। এতিয়া পুনৰ্গঠনৰ ব্যৱস্থা কৰা যাওক। বাইদেউ, অলিখিত নাইটৰ নিয়ম অনুসৰি যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ব লাগে দুখন একক আসনৰ টেট্ৰাপ্লেনৰ পৰা। সকলোৱে নিজৰ এক নম্বৰ এচ বাছি ল"ব। মোৰ ফালৰ পৰা মই ৰুছলানক তৰোৱালবাহীক মূল যুঁজাৰু হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ প্ৰস্তাৱ দিছো, সেয়া হ"ব এক শক্তিশালী পদক্ষেপ!
  নাটাছাই মৃদুভাৱে আপত্তি কৰিলে:
  - এতিয়াও ল'ৰা, বয়স মাত্ৰ চৈধ্য বছৰ।
  - মই ছোৱালী নেকি? কাৰণ, এইটো সঁচাকৈয়ে আমাৰ বহৰৰ শ্ৰেষ্ঠ এছ, তেওঁ শক্তিশালী যোদ্ধা আৰু যোদ্ধাক হত্যা কৰিছিল! - জুকোভে আঙুলিবোৰ বহলকৈ মেলি দিলে। "বা যুদ্ধৰ ফলাফলৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰাৰ মোৰ ক্ষমতাত আপুনি সন্দেহ কৰে।" দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী দুৰ্গ বাৰ্লিনখন এসপ্তাহতে লৈ গ"লোঁ!
  নাটাছাই নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিলে:
  - অধিক অভিজ্ঞ সৈনিক পঠিয়ালে ভাল৷ নহলে আমাৰ সমস্যা হব। হঠাতে কিবা এটা অভাৱনীয় কৌশল।
  হাইপাৰমাৰ্শ্বাল জুকভে আপত্তি কৰিছিল:
  - ৰুছলান বৰ স্মাৰ্ট। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে মোৰ অন্তৰ্দৃষ্টিই কয় যে মই তেওঁৰ ওপৰত বাজি ধৰিব লাগে।
  একাডেমিক ল"ৰাজনে জুকভক সমৰ্থন কৰিছিল:
  - হয়, আৰু বায়"প্লাজমাৰ বিশ্লেষণে দেখুৱাইছে যে তেওঁ বিজয়ী হ"ব লাগে। ইতিমধ্যে মোৰ বাজি ধৰিছো।
  ছুপাৰমাৰ্শ্বাল নাটাছাই এই কথাত সন্মতি দিবলৈ বাধ্য হৈছিল:
  - এনে যুক্তিৰ ওপৰত আমি আপত্তি নকৰো।
  একাডেমিক ল"ৰাটোৱে গাখীৰ শেষ কৰিলে, গিলাচটো দীঘল ভৰিৰ ছোৱালীৰ আকৃতিলৈ পৰিণত হৈ প্ৰণাম কৰিলে।
  - আপোনাৰ চিন্তাশীলতাৰ বাবে ধন্যবাদ! - মানৱসৃষ্ট ছোৱালীজনীয়ে পাতল ভৰি দুখন ওপৰলৈ দলিয়াই গান গাবলৈ ধৰিলে আৰু ওপৰত ৰবটিক শিল্পী আৰু চাৰ্কাছৰ পৰিবেশককে ধৰি হ"ল"গ্ৰামবোৰ পোহৰ হৈ উঠিল। এটা সাধাৰণ গিলাচ এটা গোটেই শ্ব" এটা লগাই দিলে। ছোৱালীকেইজনী আৰু আগষ্ট ভদ্ৰমহিলাগৰাকীয়ে অলপ সময়ৰ বাবে প্ৰশংসা কৰিলে:
  - কামত সোমাওক! - সম্ৰাটে আদেশ দিলে।
  
  ইফালে মাৰিয়া স্নো হোৱাইটে (সপোনত এনে তৎক্ষণাত ৰূপান্তৰ দিনটোৰ ক্ৰম) বন্ধুসকলৰ সৈতে মিলি আন এটা কৌশলৰ অভ্যাস কৰি আছিল। মাৰিয়া আৰু ডেকা এলফ উইজাৰ্ড (এজন কোঁচা, সোণালী চুলিৰ ল"ৰা যিজনক দেৱদূতৰ দৰে দেখা গৈছিল) একেলগে একেলগে অভিনয় কৰিছিল। ঋণাত্মক বিয়োগ এক তৃতীয়াংশ স্থানত গতিৰ বাবে খাপ খোৱা দুটা বিশেষ টেট্ৰালেট দিয়া হৈছিল। যুঁজাৰু বিমানবোৰক "চুনামি" বুলি কোৱা হৈছিল - ৯। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁলোকৰ টেলিপেথিক নিয়ন্ত্ৰণ বা সঁচাকৈয়ে ইয়াৰ ফলপ্ৰসূতা: যাদুৰ দ্বাৰা বহু পৰিমাণে বৃদ্ধি পাইছিল।
  অতি সোনকালেই ছোৱালীজনী এই কথাত পতিয়ন গ"ল। গতিকে ঘূৰি আহিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ, থ্ৰ" এটা কৰিলোঁ আৰু নিমিষতে চিষ্টেমৰ বাহিৰত ওলাই আহিলোঁ৷ অধিক অভিজ্ঞ এলফ উইজাৰ্ড চেৰিকে তাইক অতিক্ৰম কৰি সকীয়াই দিলে:
  - আপোনাৰ ক্লাছবোৰ মনত ৰাখিব, আপোনাৰ চিন্তাধাৰাক অনুশাসন কৰক, এতিয়া আমি যুদ্ধ সমাধিৰ অৱস্থাত প্ৰৱেশ কৰিম, চিন্তাধাৰা একে সময়তে সংকীৰ্ণ আৰু সম্প্ৰসাৰিত হ"ব। হাইপাৰপ্লাজমিক মগজুৰ অতিৰিক্ত অংশ সংযোগ কৰা হ"ব। কল্পনা কৰকচোন যদি সকলো হাইপাৰ আৰু আল্ট্ৰা ফ"টনে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে তেন্তে কি হ"ব।
  - ফাইলসমূহ অতি উত্তাপ হ'ব! - মিৰাবেলে উত্তৰ দিলে।
  - যদি আপুনি কোনো বাহিৰৰ মানুহৰ কথা ভাবে, উদাহৰণস্বৰূপে এজন গৰম ল'ৰা, তেন্তে হয়! এতিয়া পঢ়া-শুনা আগবঢ়াই যাওঁ! বাইদেউ, মই আপোনাক প্ৰথমবাৰৰ বাবে সকীয়াই দিয়া নহয়: ভ্ৰু লৰচৰ নকৰিবা বা কপালখন ভ্ৰু কোঁচাই নাৰাখিব, ই কেৱল বাটত বাধাৰ সৃষ্টি কৰে।
  - অ' হয়! মই কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিলোঁ! মাথোঁ কেতিয়াবা মোৰ এনে লাগে যেন শৰীৰটো এটা সাধাৰণ প্ৰ"টিন হৈ পৰিছে - ছোৱালীজনীয়ে টিটিকি উঠিল, টেট্ৰালেটৰ লাউঞ্জাৰৰ আৰামদায়ক আকৃতিৰ সত্ত্বেও, সি বেদনাদায়কভাৱে পিঠিত গুলীয়াই যাব বিচাৰিলে।
  - কৌশল পুনৰাবৃত্তি কৰক!
  ছোৱালীজনীৰ চকুৰ আগত তৰাবোৰ জিলিকি উঠিল। মিৰাবেলাৰ চাৰিওফালে যান-জঁট: কেনেবাকৈ আচৰিত ধৰণে লেহেমীয়া হ"ল। সাধাৰণতে চেৰিকে জিভাৰ টুইষ্টাৰত উচ্চাৰণ কৰা শব্দবোৰ লেহেমীয়া যেন লাগিছিল আৰু মাতটো নিজেই অতি কম আছিল, টানি টানিছিল। যদিও এলফ উইজাৰ্ডে আৰু বেছি খৰকৈ কথা ক"বলৈ ধৰিলে, আনকি টেট্ৰালেটৰ দ্ৰুত উৰণটোও মসৃণ গ্লাইডলৈ পৰিণত হ"ল।
  - তুমি ট্ৰেন্সত আছা! - চেৰিকে তাইৰ অৱস্থাটো বুজাই দিলে। - কোনো কথাতে আচৰিত নহ"ব, কিন্তু নতুন সুযোগৰ সুবিধা ল"বলৈ শিকক৷ চাওক, মহাকাশত হ"ল"গ্ৰাম জিলিকি আছে। এইবোৰ মহাকাশ যুদ্ধৰ বাবে প্ৰশিক্ষণৰ আৰ্হি। গতিকে মোৰ ছোৱালীজনী, আক্ৰমণ আৰম্ভ কৰক।
  মিৰাবেলাই ঠিক তেনেকুৱাই কৰিলে। এতিয়ালৈকে ই আছিল এক প্ৰশিক্ষণ, কিন্তু অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু বাস্তৱসন্মত। ছোৱালীজনীয়ে কেৱল যুঁজ দিয়াই নহয়, ভাল পাইছিল - যুদ্ধৰ প্ৰক্ৰিয়াটোৱেই তাই স্তম্ভিত হৈ পৰিছিল।
  এক প্ৰকাৰৰ বিনাশৰ পেলেট আছিল। মিৰাবেলা ভাঁহি উঠিছিল আৰু ওখ হৈ আহিছিল। আৰু হ"ল"গ্ৰামবোৰ যথেষ্ট বাস্তৱিকভাৱে খণ্ডবোৰত সিঁচৰতি হৈ পৰিল।
  চেৰিকে তেওঁৰ কাষতে যুঁজিলে। উইজাৰ্ডজনে দুটামান হিট পাইছিল যদিও মিৰাবেলে ইয়াৰ বিপৰীতে স্ক্ৰেচ নাপালে।
  চেৰিকে হাঁহিৰ মাজেৰে গাইছিল:
  - এই গরম যুদ্ধ শুভ newbies! কেৱল চশমা পিন্ধিব নালাগে!
  "মোৰ দৃঢ় প্ৰতিৰক্ষাৰ অভিজ্ঞতা আছে, কাৰণ মই লাখৰ ভিতৰত নিৰ্বাচিত এজনৰ ভিতৰত থকাটো অসাৰ নাছিল, আৰু আপুনিও বেছিভাগ এলফৰ দৰে অত্যধিক আৱেগিক আৰু সেয়েহে যুদ্ধৰ সময়ত নিজৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাই পেলায়।"
  মিৰাবেলাই টেট্ৰালেটটো নিয়োগ কৰিলে, যাৰ ফলত আন এটা "মহ"ৰ মৃত্যু হয়। আনকি তাই গান গাবলৈ ধৰিলে:
  - আমি বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত যুদ্ধত আছো! মৃত্যুৰ ৰশ্মিলৈ নাচাওঁ! জানুৱাৰী বা জুলাই মাহৰ শুভেচ্ছা থাকিল! জীৱবোৰক অলপ গৰম দিওঁ!
  ইফালে নাটাছাই বন্ধুৰ লগত আলোচনা কৰি আছিল। যুদ্ধক্ষেত্ৰলৈ গৈ ছোৱালীজনীয়ে চুৰি টেক্সি এখনত উঠি নিজকে বিচাৰি পাই অস্বাভাৱিক অগোছালিত পৰিল। লগতে এটা অতি আকৰ্ষণীয় বাইণ্ডিং। চোৰটো ধৰা পৰিল, আৰু সুন্দৰীজনক সাময়িকভাৱে আটক কৰি ৰখা হ"ল। সকলো ঠিকেই হ"লহেঁতেন, কিন্তু ফলত মোৰ বন্ধুৱে তিনিটা নখ ভাঙি পেলালে। এগৰাকী মহিলাৰ বাবে ই এক ডাঙৰ ট্ৰেজেডী, ইমান গৰ্জন আৰু হুমুনিয়াহ কাঢ়ি থকা৷ আন এটা সমস্যা আছিল যে ফাউন লোকি ক"ৰবাত নোহোৱা হৈ গৈছিল। এইটো ইতিমধ্যে এটা সমস্যা, যদি সঁচাকৈয়ে তেওঁ চোৰাংচোৱা হয় তেন্তে কি হ"ব। প্ৰসূতি চিকিৎসালয়ত ভেম্পায়াৰৰ দৰে নোহোৱা হৈ গ"ল। ব্যায়ামৰ অন্তত মিৰাবেলা সাময়িকভাৱে নিজৰ সমাধিৰ পৰা ওলাই আহি মূৰটো ঘূৰাবলৈ ধৰিলে, ভাল, সি একো হেৰুৱাই পেলোৱা নাছিল।
  মনত পৰিল ব্লকবাষ্টাৰ এখন, মহাকাশ যুদ্ধৰ প্ৰস্তাৱো, সৈনিকসকলে অতীত মনত পেলায়, ইজনে সিজনৰ লগত অত্যন্ত অকপট। নাজানো, মিৰাবেলাৰ আত্মাটো কাৰো আগত ঢালিবলৈ মন নগ"ল৷ যদিও আনহাতে তাইৰ আপত্তি নাই, তথাপিও নিৰ্বাচিত মিলিয়নৰ মাজৰ পৰা তাইৰ বন্ধুসকলক আকৌ দেখা পালে তাই আনন্দিত হ"ব। কেৱল চাবলৈ নহয়, কথা পাতিবলৈ, যুদ্ধ আৰু জীৱনৰ বিষয়ে ছাপ ক"বলৈ। আচৰিত কথা যে শাসকীয় অভিজাত শ্ৰেণীৰ সৈতে মোৰ প্ৰশিক্ষণৰ পিছত ইমান কম সময় পাৰ হৈ গ"ল বুলি মই কেতিয়াও বিশ্বাস নকৰিলোঁহেঁতেন৷ যোৱা দিনবোৰত তাইৰ ওপৰত কিমান ঘটনা সংঘটিত হৈছে, কিছুমান ডজন জীৱনৰ বাবে যথেষ্ট। সন্তান জন্ম দিলে ভাল হ"ব, অৱশ্যে তাইৰ ল"ৰাটো ইতিমধ্যে ইনকিউবেটৰত ডাঙৰ হোৱা উচিত। গৰ্ভৰ সলনি যেতিয়া ল"ৰা-ছোৱালীক কম্পিউটাৰে মন্থন কৰি উলিয়াই আনে, তেতিয়া ইমানেই ইলেক্ট্ৰনিক হৈ পৰে, সেয়া এটা আমোদজনক কথা৷ বিশেষ, শীতল! আৰু সেইবাবে যোৱা আৰু পেটৰ সৈতে কষ্ট কৰক, প্ৰাচীন কালৰ দুখীয়া মহিলা, আপোনাৰ ভিতৰত এটা জীৱন্ত শৰীৰ কেনেকৈ গতি কৰে অনুভৱ কৰাটো কিমান কষ্টদায়ক। ব্ৰৰ! আৰু মোৰ পেটে যুঁজিবলৈ টান কৰে, গৰ্ভৱতী মহিলা যোদ্ধা নহয়! বাইদেউ, মিৰাবেলাৰ ল"ৰা এটা পোৱাটো নিশ্চিত নেকি? - পবিত্ৰ ৰাছিয়াৰ পৃথিৱীত জীৱন ভাল, আৰু যুদ্ধৰ বাবে একে সময়তে কঠিন।
  এইবোৰ চিন্তাত ভাগৰি পৰিল! মিৰাবেলাই টেট্ৰাপ্লেনৰ পৰা উৰি ওলাই আহিল, ঘূৰি ফুৰিলে, ভাবিলে যে চাৰিওফালে কিমান উন্মাদ আৰু উন্মাদ আছে! যি নাৰী বা পুৰুষ নহয় সেয়া মৃত্যুৰ যন্ত্ৰ! কিন্তু হিংসা আৰু যুদ্ধ আকৰ্ষণীয়ভাৱে পৈশাচিক। কি যে ডাঙৰ ডাঙৰ ল"ৰাবোৰ! ইয়াত আকৌ তাই সিহঁতৰ সৌন্দৰ্য্যক উদাসীনভাৱে চাব নোৱাৰে। পেশীবহুল, পুৰুষসুলভ মাংসত নিজকে বিলীন কৰিব বিচাৰো। মূৰত জুই জ্বলি আছে, কামুক সপোনবোৰ জ্বলি আছে এক দানৱীয় শিখাৰে। ছোৱালীজনী আকৌ দৰ্শনত আছে!
  গ্ৰেট ৰাছিয়াই দশক দশক আনকি শতিকা ধৰি যুদ্ধ কৰি আহিছে আৰু যুদ্ধৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাই আহিছে। বছৰৰ শেষৰ পৰাই এটা চেপি ধৰা আঘাতৰ বাবে সৈন্য জমা হ"বলৈ ধৰিলে। বিভিন্ন ধৰণৰ ষ্টাৰশ্বিপৰ মুঠ সংখ্যা দহ বিলিয়নতকৈও অধিক হৈছেগৈ। বাৰু, এশ ষাঠি বিলিয়নতকৈও অধিক সৰু মহাকাশযান আছিল। বহু ট্ৰিলিয়ন ক্ৰু, আৰু তাতোকৈও অকল্পনীয় ডিজাইনৰ ৰবট। হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ যুদ্ধৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ইমানবোৰ জাহাজ মেটাগেলেক্সিৰ এটা ঠাইত গোট খালে। আনকি ফ্লেগশ্বিপবোৰক পৃথক গ্ৰহ বুলি ভুলকৈ ধৰিব পাৰি। সংখ্যাত অভূতপূৰ্ব এই সমগ্ৰ গোটটোৱে এটা বিশাল স্পঞ্জৰ দৰে সম্পদ শোষণ কৰিছিল। বহু হাজাৰ আৰু লাখ লাখ পাৰ্চেকত বিস্তৃত বিভিন্ন তাৰকাৰাজ্যৰ পৰা যোগান জাহাজৰ কনভয়ৰ অন্তহীন ধাৰা বৈ আহিছিল।
  সম্ৰাজ্ঞীসকলে আদেশ দিলে: যদিও এইটো সম্পূৰ্ণৰূপে শূৰত্বপূৰ্ণ নহয়, অভিযান-প্ৰত্যাহাৰৰ প্ৰাচীন কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ, পিছফালৰ যোগাযোগৰ ওপৰত ভেঙুচালি কৰা আক্ৰমণ। এটা সময়ত এনে কৌশলে নেপোলিয়ন আৰু হিটলাৰৰ বিশাল, সু-প্ৰশিক্ষিত সেনাবাহিনীক ধ্বংস কৰি পেলালে। একে সময়তে এইটোও লক্ষ্য ৰখাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল যে স্থানীয় জনসাধাৰণক নিয়ম অনুসৰি মহান ৰাছিয়ান সাম্ৰাজ্যৰ কৰ্তৃপক্ষ বা বহুত বেছি আদিম জগতৰ ডকাইত আৰু লুণ্ঠনকাৰী শাসকৰ দ্বাৰা নিপীড়িত হৈছিল। একে সময়তে ক্ষমতাৰ পৰিৱৰ্তনৰ লগে লগে শ্ৰেষ্ঠৰ আশাও জড়িত হৈ পৰিছিল। বিশেষকৈ শত্ৰুৱে লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে উপস্থিত হ"ব বিচাৰিলে ইয়াৰ সুবিধা লোৱাটোও পাপ নহয় । পহুৰ গোটৰ কৌশল, বৃহৎ শক্তিৰ সৈতে যুদ্ধ এৰাই চলি, কিন্তু গোপনে চেঁচা, বৃহৎ কৌশলৰ যুক্তি ভংগ। বগা ফেৰেস্তাজনে নিজৰ সৈন্যবাহিনীক কেইবাটাও ভাগত বিভক্ত কৰি সৰু সৰু কাৰাভানবোৰত আঘাত কৰিবলৈ ধৰিলে। যেতিয়া শত্ৰুৱে বাৰে বাৰে নিজৰ আৱৰণ শক্তিশালী কৰিলে, তেতিয়া আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এজন স্বেচ্ছাসেৱকে আৰু অধিক সাহসী কৌশলৰ সিদ্ধান্ত ল"লে। তেওঁৰ পৰিকল্পনা আছিল গোটটোৰ মূল যোগান গুদাম, এটা বিশাল সংৰক্ষিত বনাঞ্চল থকা বাদামী ৰঙৰ এণ্টি-গ্ল"বিষ্ট ক্ষেত্ৰখনক আক্ৰমণ কৰা। সদায়ৰ দৰেই উদ্যমী হোৱাইট এঞ্জেলে ছোৱালী দুজনীক পাছৱৰ্ডটো কিছু পুৰণি হ"লেও ডিচিফাৰ কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে আৰু আদিম মিত্ৰৰ জগতখনৰ পৰা আন এক শক্তিবৰ্ধনৰ আৱৰণত আইনীভাৱে আহিবলৈ আদেশ দিলে। ইয়াৰ বাবে তাৰকা জাহাজবোৰৰ আকৃতি সামান্য সলনি কৰি ছদ্মবেশ প্ৰয়োগ কৰা হৈছিল। বগা দেৱদূতজনে নিজেই নিজকে সৰু আগ্নেয়গিৰিৰ দৰে কৰি তুলিছিল, এটা ষ্টাম্পৰ সৈতে সহজীৱনত! কেইবাটাও বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ জগতৰ পৰা দুটা লাখ লাখ ভাষাত তেওঁ সাৱলীল আছিল;সেইবোৰ শিকিবলৈ কঠিন নাছিল: মগজুত তৰংগ আৰু ৰাসায়নিক প্ৰভাৱ আৰু সম্পূৰ্ণ মুখস্থ। সাধাৰণতে বগা এঞ্জেলে নেন" প্ৰযুক্তি অবিহনে একেবাৰে সকলো কথা মনত ৰাখিব পাৰে, একমাত্ৰ সমস্যাটো হ"ল মনত ৰখা।
  মানুহৰ মাজৰ পৰা তেওঁৰ সহায়িকা মালভিনাই নিজেই নিশ্চিত কৰিছিল যে ছোৱালী-ল"ৰাবোৰে ইউনিফৰ্ম সলনি কৰি স্বাভাৱিক আচৰণ কৰে, কাৰণ পিছত প্ৰতাৰণা প্ৰকাশ পাব, সিমানেই সফলতাৰ সম্ভাৱনা বেছি। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বেছিভাগ জাতিৰ আকৃতি মানুহৰ দৰেই, গতিকে আকাংক্ষিত আকৃতি দিয়াটো কঠিন নহয়, আৰু হাইপাৰপ্লাজমৰ সৈতে মিহলি হোৱা ছোৱালী আৰু ল"ৰাৰ প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচীত প্ৰায় শৈশৱৰ পৰাই আন ভাষাৰ জ্ঞান অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়। অৰ্থাৎ প্ৰায় সকলোবোৰ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ আৰু যোগান ধৰা হৈছে!
  কিন্তু হোৱাইট এঞ্জেলে ষ্ট্ৰাইক ফ্লীটৰ সকলো ষ্টাৰশ্বিপৰ ছবি স্কেন কৰিলে, কাৰ্ড সূচকাংকৰ সৈতে পৰীক্ষা কৰিলে - শত্ৰুৱে কোনো ভুল হোৱা বুলি সন্দেহ কৰা উচিত নহয়।
  এলফ উদাৰ-ৰকিয়েও এটা অতি কম পৰিচিত গ্ৰহৰ যাদুকৰৰ ৰূপ লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। প্ৰথম অৱস্থাত তাই আনকি ট্ৰল হ"ব বিচাৰিছিল, কিন্তু এইটো এটা ডাঙৰ ৰিস্ক;ট্ৰ"ল এলফৰ পৰা বহুত বেলেগ। মাংসৰ নহ"লেও বায়"প্লাজমিক আভাৰ এনে এটা স্পষ্ট নকল অনুভৱ কৰিব পাৰে।
  বগা দেৱদূতে তাইৰ যুক্তিৰ সৈতে একমত হ"ল:
  - সাধাৰণতে মই ট্ৰল ঘৃণা কৰো, দুৰ্গন্ধ ওলায়। একেধৰণৰ দুটামান জীৱই প্ৰাচীন পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰি নিজকে অতি নেতিবাচক বুলি প্ৰমাণ কৰিলে। তেতিয়াৰ পৰা তলত শুকান শিল এটা বিচাৰি পোৱাটো সহজ হৈ পৰিছে। এজন দয়ালু আৰু পৰিষ্কাৰ ট্ৰলতকৈ।
  উদাৰ-ৰকিয়ে উত্তৰ দিলে:
  - দয়া এক আপেক্ষিক ধাৰণা। তেওঁৰ ক্ষেত্ৰত বিশেষভাৱে প্ৰযোজ্য হ"লে সকলোৱে ভাল বুলি গণ্য কৰে। আৰু পৰমপৰা বিশেষভাৱে ফেশ্বনত নাই। তুমি মোক দিয়া, মই কওঁ: এক প্ৰকাৰৰ পণ্য-টকাৰ সম্পৰ্ক। সঁচা, ধৰণ আছে...
  বগা দেৱদূতে এলফটোৰ কথাত বাধা দিলে:
  - মুঠতে নীতিটো নিজেই আপোনাৰ বাবে স্পষ্ট। আৰু এতিয়া এণ্টি-গ্ল"বিষ্ট ক্ষেত্ৰখনলৈ।
  আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এজন স্বেচ্ছাসেৱকে বগা অজগৰত উঠি থকা যেন লাগিল। তেওঁৰ আদেশত থকা ইমপেক্ট কুঠাৰখন আত্মবিশ্বাসেৰে লক্ষ্যৰ ফালে আগবাঢ়ি গ"ল। মুগাৰ এক প্ৰকাৰৰ ষ্টীলৰ গ্লভছ, চোলা ভাঙিব পৰা, কিন্তু কোমলতাৰে মনোমোহা।
  বগা দেৱদূতে তাৰ মূৰত লাভা প্ৰবাহবোৰ চুমা খালে, অনুভৱ কৰিলে যে সিহঁতে তাৰ হাতৰ তলুৱাত কেনেকৈ টিকটিকিয়াইছে। ই সুখদায়ক আৰু একে সময়তে সম্পূৰ্ণ অসাধাৰণ কিবা এটা, আপোনাৰ মূৰত এটা আগ্নেয়গিৰি বিস্ফোৰণ ঘটে।
  - কোনে নলীৰ অভিনয় কৰে, আৰু মই এটা ভৱিষ্যৎ বিস্ফোৰণৰ অভিনয়!
  মালবিনাই চকু দুটা সৰু কৰি উত্তৰত ওঁঠ দুটা টানি ক"লে:
  - তুমি কেৱল আগ্নেয়গিৰি নহয়, মোৰ বাবে, কিন্তু মোৰ বাবে তুমি সাধুৰ দৰে! মই জ্বলি থকা নাপালম থু পেলালোঁ, কিন্তু তোমাৰ বাবে মই শস্যৰ সৈতে বৰ্চ্ট ৰান্ধিম!
  বগা দেৱদূতজনে হাঁহিলে, ডাঙৰ ডাঙৰ স্ফুলিংগবোৰ নিজৰ আকাৰৰ বাহিৰত উৰি ওলাই আহিল, ই ক্ৰাকাট"য়াৰ দৰে বজ্ৰপাত কৰিলে।
  হাঁহি আৰু হাঁহি, কিন্তু বাটত তেওঁলোকে প্ৰথম মহাকাশ টহলদাৰী দলটোৰ সন্মুখীন হ"ল। প্ৰায় হাজাৰখন ষ্টাৰশ্বিপ, য"ত তিনিখন অতি যুদ্ধজাহাজ, এটা মান্য গ্ৰহৰ আকাৰৰ। বগা দেৱদূতে অহংকাৰেৰে কাম কৰিলে, অনাড়ম্বৰভাৱে জাহাজবোৰক কাষলৈ ঠেলি দিলে। কিন্তু তেওঁৰ সহায়কে আকস্মিকভাৱে পাছৱৰ্ডটো ৰিছেট কৰিলে আৰু আন এটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এজন প্ৰতিনিধিয়ে নাকৰ মাতেৰে ক"লে:
  - গ্ৰেণ্ড সম্ৰাটক লেহেমীয়া কৰাৰ সাহস নকৰিবানে। নহ"লে মই তোমাক এনেকুৱা এটা শ্ব"ডাউন দিম যে তুমি তোমাৰ খুৰাবোৰ মূৰৰ পিছফালে পেলাই দিবা। মোৰ হাইপাৰপ্লাজমাৰ অধীনত এশ বিলিয়ন ষ্টাৰশ্বিপ আছে।
  টিপিকেল ব্লাফ আছিল যদিও হোৱাইট এঞ্জেলে জানিছিল যে তেওঁ কি কৰি আছে। সাধাৰণতে গ্ৰহীয় তাৎপৰ্য্যৰ এই সকলো ৰজাই ব্লাফ, শক্তি অতিৰঞ্জিত কৰি নাক ওপৰলৈ ঘূৰাই ভাল পাইছিল। ইয়াৰ উপৰিও অহংকাৰে কম সন্দেহৰ সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে। সঁচাকৈয়ে যদি আপোনাৰ অধিকাৰ নাই, তেন্তে আপুনি কিয় আমনি কৰিব? চোৰাংচোৱা এজন সাধাৰণতে নিৰৱে থাকে বুলি এটা কু-সংস্কাৰ আছে। তেওঁলোকক পাৰ হ"বলৈ দিয়া হ"ল, আৰু বগা এঞ্জেলে প্ৰত্যাহ্বান জনাই চোলাটো চকু টিপিয়াই দিলে:
  - ষ্টাৰ সৈন্যত অৰ্ডাৰ!
  বাটত তেওঁলোকে আৰু আঠটা কৰ্ডন পাৰ হৈ গ"ল। প্ৰতিবাৰেই হোৱাইট এঞ্জেলে আন এটা কৌতুক লৈ আহিছিল যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে এণ্টি-গ্ল"বিষ্ট ক্ষেত্ৰখনলৈ উৰি নাযায়।
  ইয়াত তেওঁলোকক কেইবা লাখ লাখ ডাঙৰ জাহাজ আৰু লাখ লাখ সৰু যুঁজাৰু বিমানৰ বাধাই সাক্ষাৎ কৰিছিল। লগতে হাইপাৰপ্লাজমা কামান থকা ষ্টেচন। বগা ফেৰেস্তাজনে এচেকেণ্ডৰ বাবে দ্বিধাবোধ কৰিলে, কাৰণ কিবা এটা হ"লে তেওঁলোকে ওলাই আহিব নোৱাৰিব। কিন্তু ধূৰ্ত এলিয়েন ছুপাৰফাইটাৰজনে কিছু পৰিমাণে বোকাময় পৰিকল্পনা এটা উলিয়াই আনিলে, কিন্তু ইয়াৰ সৰলতাত মনোমোহা। সেইটোৱেই সিদ্ধান্ত লৈছিল, শত্ৰুৱে নিজেই সহায় কৰক। উচ্চ শক্তিৰ সৈতে যুঁজিব কিয় (আৰু শক্তিবৰ্ধক অতি সোনকালে আহিব), যদি আপুনি এজন শিল্পীৰ স্পৰ্শৰে সাৱধানে কৰিব পাৰে।
  হাইপাৰস্ফিয়াৰ-দুৰ্গৰ কমাণ্ডেণ্টৰ সৈতে যোগাযোগ কৰি হোৱাইট এঞ্জেলে এজন আনন্দিত সহজ-সৰল মানুহক চিত্ৰিত কৰিছিল।
  মাৰ্শ্বাল-গৱৰ্ণৰ হেগ ডি নডে মাত্ৰ এটা ভাল চুক্তি কৰিলে: তেওঁ অমূল্য পুনঃব্যৱহাৰযোগ্য সামগ্ৰীৰ এটা অংশ বিক্ৰী কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল, ইয়াক মূল্যৱান খনিজ হিচাপে পাছ কৰিলে, লগতে টেট্ৰাপ্লেন আৰু মেগা-গ্ৰেবৰ বাবে অতিৰিক্ত অংশও বিক্ৰী কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল। স্পেয়াৰ পাৰ্টছতো বিসংগতি আছিল। এতিয়া মূৰবোৰ পানীত আঁতৰাই পেলোৱাটো প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিল। প্ৰথম চিন্তাটোৱেই আছিল আটাইতকৈ সহজ: মহাকাশ জলদস্যুৰ সৈতে চুক্তিত উপনীত হোৱা। অপ্ৰয়োজনীয় আনকি বিপদজনক সামগ্ৰীও ধ্বংস কৰক। কিন্তু ইয়াত সমস্যাৰ সৃষ্টি হ"ল, কিয়নো ষ্টাৰ ফিলিবাষ্টাৰ (যিজনে আগতে এনে অৰ্ডাৰ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰিছিল)ক বহুত টকাৰ বিনিময়ত নিযুক্তি দিয়া হৈছিল শ্বিয়াটৰ"ছিয়াৰ পিছফালে ভেঙুচালিৰ কাৰ্য্য চলাবলৈ। তাৰ পিছত গ্ৰেণ্ড চেক্ৰেটাৰীয়ে: ভৰি থকা ছিদ্ৰযুক্ত টাৰ্নিপ আৰু চোবাই খোৱা পাত থকা সংকীৰ্ণ মূৰ (মগজুটো পেটত আছিল) পৰামৰ্শ দিলে:
  - কাৰাভানটোক এটা বিচৰণকাৰী কৃষ্ণগহ্বৰে চুহি খাওক। ৰাস্তাটোৰ কাষত ঠিক তেনেকুৱা জঘন্য বস্তু আছে য"ত জাহাজবোৰ পাৰ হ"ব৷
  হেগে সন্দেহজনকভাৱে কুটিল হৈ ক"লে:
  - আৰু আপুনি ভাবে যে পাইলটবোৰ ইমানেই খালী যে তেওঁলোকে মহাকাশৰ বক্ৰতা লক্ষ্য নকৰে।
  - নেভিগেচন যন্ত্ৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত হ'ব, আৰু ট্ৰল যাদুকৰজনে ষ্টাৰশ্বিপ দলত বিধ্বংসী ৰূপ ধাৰণ কৰিব। নিজাববীয়াকৈ উৰি আহিব। বাইদেউ, এইটো হত্যাকাণ্ডও নহ"ব, তাৰকা জাহাজবোৰ চিৰদিনৰ বাবে গাঁতটোৰ মাজৰ ফালে পৰি যাব৷ - চিঞৰ এটা শুনা গ"ল, হুমুনিয়াহ এটাৰ সৈতে।
  - বাৰু, টাৰ্নিপ, আপোনাৰ ধাৰণাবোৰ ভাপত দিয়া টাৰ্নিপতকৈও সহজ! - হেগে এটা পান হিচাপে ক'লে।
  - আমি সেইটোৱেই কৰিম। যাদুকৰজন নিৰ্ভৰযোগ্য হ"ব বুলি কিয় আশা কৰিছো?
  - একেবাৰে ৰং। তেওঁ আমাক নিজেই বিচাৰি পালে!
  - গতিকে কৰক!
  ইমান সহজ কেলেংকাৰীৰ পিছত যেতিয়া ট্ৰিলিয়নে পকেটত ওজন কৰিব লাগে, তেতিয়া মেজাজ ইতিবাচক আছিল। বগা দেৱদূতে লগে লগে বুজি পালে যে তেওঁৰ সমকক্ষই চতুৰতাৰে প্ৰতাৰণা কৰি এতিয়া হাত দুখন ঘঁহি আছে।
  - গ্ৰেণ্ড সম্ৰাট দে Shcha-schava, বিশ্বজনীন জগতৰ শাসক, আপোনাক বিজয় আনিলে।
  হেগে লগে লগে পাৰ্ক আপ কৰিলে, আনকি চকীৰ পৰাও জপিয়াই উঠিল।
  - কি যে জয়!
  - বাৰু, আমাৰ হাতত বিশেষ যাদুকৰী সামগ্ৰী আছে, যদি গোলাবাৰুদৰ সৈতে সংযুক্ত কৰা হয়, তেন্তে বিস্ফোৰক শক্তি এশগুণ বৃদ্ধি পাব।
  "এশটা?"-হেগে সুধিলে।
  - নূন্যতমভাৱে, আৰু যদি অধিক শিল্পকৰ্ম থাকে, তেন্তে দুশমান। Svyatorossia ৰ সেনাবাহিনী preons ত ছিন্নভিন্ন হ'ব!
  হেগে দাঁত দুটা চেপি ধৰিলে, দাঁত উদঙাই দিলে।
  - এই ক্ষেত্ৰত আমি খৰখেদা কৰা উচিত। যেতিয়ালৈকে ধূৰ্ত প্ৰতিযোগীয়ে আগবাঢ়ি নাহিল। অন্যথা ৰাছিয়াৰ হাইপাৰমাৰ্শ্বাল আলেকজেণ্ডাৰ ছুভ"ৰভে এই সকলো সফলতাৰ কৃতিত্ব ল"ব। ইতিমধ্যে তেওঁ জিউকোভৰ বিৰুদ্ধে বাহিনী গোটাইছে!
  - অৱশ্যেই তেওঁ কৰিব, আমি মাধ্যাকৰ্ষণ ঢৌৰ দৰে দ্ৰুতভাৱে কাম কৰিব লাগিব, মোৰ ভেছাল আৰু ৰবটবোৰে সকলো গুদামত ভাঙি পেলাবলৈ সাজু। পোন্ধৰটা ফুহটলৈকে ৰাখিব বুলি ভাবিছোঁ।
  হেগ আচৰিত হ"ল:
  - ইমান বেগেৰে?
  - মাত্ৰ আঁচনিখন পাইছো, আৰু মোৰ প্ৰজাবোৰক প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছে! অলপ ভুল, বৰ মৰ্যাদাৰ বাবে আৰু কোৱাছাৰলৈ!
  এই হাস্যৰসত কমাণ্ডেণ্টজনে গুণগুণাই উঠিল:
  - হয় মই মান্তি! এইটোৱেই হৈছে অভিভাৱক হোৱাৰ সৰ্বোত্তম উপায়।
  - গতিকে বিলম্বই ল'ৰেল চুৰি কৰে, খৰখেদাই সফলতা আনে!
  - আমাক লৰেল কিয় লাগে বুজি নাপাওঁ, হয়তো আল্ট্ৰা-প্লুটনিয়াম, কিন্তু যিয়েই নহওক ধন্যবাদ।
  - আৰু আমাৰ মানুহৰ বাবে গুদামবোৰত তৎক্ষণাত বিনামূলীয়াকৈ প্ৰৱেশ কৰিব পাৰিব।
  এতিয়া মূল কথাটো আছিল যে ছোৱালীবোৰে সঠিকভাৱে কাম কৰিছিল আৰু আমাক নিৰাশ কৰা নাছিল। স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ সেনাবাহিনীৰ সৈন্যসকলে ভাৰ্চুৱেল চিমুলেচন প্ৰগ্ৰেমৰ আখৰাৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিল যদিও নিৰ্ণায়ক মুহূৰ্তত তেওঁলোকৰ স্নায়ুবোৰ কেৱল ছিন্নভিন্ন হ"ব পাৰে।
  বগা দেৱদূতে অহংকাৰ আচৰণ কৰিলে আৰু এলিয়েনবোৰক বহুত চিঞৰিলে। ইয়াৰ দ্বাৰা ৰাছিয়াৰ যোদ্ধাসকলক আশ্বস্ত কৰা উচিত;শত্ৰুৱে ভয়ংকৰ নহয়, যিহেতু তেওঁ নিজকে চিঞৰিবলৈ দিয়ে। এতিয়ালৈকে সকলো ঠিকেই আছে। সঁচা, ইনোগেলেক্টৰ এজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়িবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু অহংকাৰী যোদ্ধাজনে তেওঁক পেৰালাইজাৰেৰে গুলীয়াই হত্যা কৰিলে, যাৰ ফলত তেওঁ হুমুনিয়াহ কাঢ়িবলৈ আৰু লৰচৰ কৰিবলৈ বাধ্য হ"ল। বিষটো ভয়ংকৰ আছিল আৰু বাকী মটলি পেকে হাৰ মানিলে, অহংকাৰী সৰু ল"ৰাটোৰ সুবিধা চিনি পালে। তেতিয়া সকলো সহজ হৈ পৰিল
  হাস্যৰসময়ী একচন চিনেমাখনৰ উপৰিও ছোৱালীকেইজনীয়ে নিজকে খেলা-ধূলা কৰিবলৈও দিছিল, বিস্ফোৰক আৰু বিস্ফোৰক যন্ত্ৰ ৰোপণ কৰিছিল। সাধাৰণতে মিৰাবেলাই ভাবিছিল যে আদিম জগতবোৰৰ দুৰ্নীতিপৰায়ণ প্ৰভাৱে ইয়াতো প্ৰভাৱ পেলাইছে। স্ব্যাট'ৰ'ছিয়াত ইমান সাধাৰণ কেলেংকাৰীয়ে কাম কৰা নাছিল; আৰু সম্ভৱতঃ গ্ৰেট ৰাছিয়াও, পৃথিৱীৰ মানুহবোৰ চোষক নহয়। আৰু তেতিয়াই এনেকুৱা অকপট বেবী টক হয়। মোক সম্পূৰ্ণ আজে বাজে কথা মনত পেলাই দিয়ে! গতিকে এটা ছাগলে টকা উপাৰ্জন কৰিব বিচাৰিছিল, আৰু টকাৰ সলনি গ্ৰেনেড এটা ধৰিলে। এতিয়া মই যাব লগা হ"ল। বাৰু ই সহজ!
  - এতিয়া আমি উৰি যাম আৰু এই বেশ্যাবোৰৰ ওপৰত আমাৰ আঘাতপ্ৰাপ্ত শক্তি পৰীক্ষা কৰিম! - বগা এঞ্জেলে ক"লে। "আপুনি দেখিব আমি কিমান শক্তিশালী, ধ্বংসৰ প্ৰদৰ্শন।"
  হেগে মান্তি হ"ল:
  - এইটোৱেই আটাইতকৈ ভাল উপায়! সকলোকে আপোনাৰ অসাধাৰণ শক্তি দেখুৱাওক।
  ইতিমধ্যে কমাণ্ডেণ্টজনে ভাবি আছিল উন্নত অস্ত্ৰ বিক্ৰী কৰি কিমান লাভ কৰিব পাৰিব। একে সময়তে, হেগে বিশ্বাস কৰা মতে, মূক-বুদ্ধিৰ গ্ৰেণ্ড সম্ৰাটজনক নিক্ষেপ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈ।
  বিশেষকৈ পবিত্ৰ ৰাছিয়ানসকলে ইয়াক ধ্বংস কৰক। আমি তেওঁলোকক সকীয়াই দিব লাগিব যে তেওঁলোক আক্ৰমণৰ সন্মুখীন হৈছে।
  অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ কোনো প্ৰদৰ্শন নহ"লেও ইমান পতিয়ন যোগ্য নহ"ব। বাৰু, সি সিহঁতৰ বাবে একো ব্যৱস্থা নকৰে! কিছু ছলনা হ"ব, থাকিব!
  হোয়াইট এঞ্জেলৰ কমাণ্ডত থকা বহৰখন সোনকালে গুচি গ"ল। তেওঁ কোনো বাধাৰ সন্মুখীন হোৱা নাছিল আৰু এলফ ইমপেক্ট-ৰকিয়ে আনকি মন্তব্য কৰিছিল:
  - নাই, এইটো কেনেবাকৈ হলিউডো নহয়। গুলী নিক্ষেপ নকৰাকৈয়ে মূল যোগান কেন্দ্ৰটো ধ্বংস কৰক!
  - অপ্ৰয়োজনীয় বিপদৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ সামৰিক নেতৃত্বৰ এই কলা। প্ৰকৃত অস্ত্ৰোপচাৰ বিশেষজ্ঞ হ"ল সেইজন যিয়ে লক্ষ্য নকৰাকৈয়ে জটিল অপাৰেচন এটা কৰিবলৈ সক্ষম হয়!
  ডিটনেটৰ বিস্ফোৰণ হোৱাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ দলটো শত্ৰুৰ আৰ্মাডাৰ পৰা যথেষ্ট পৃথক হৈ পৰিছিল। এটা বিশাল হাইপাৰস্ফিয়াৰ হাইপাৰপ্লাজমিক হাৰিকেনে আগুৰি ধৰিলে। ই এক অবিৰত অগ্নিময় জিলিকনিলৈ পৰিণত হৈছিল, য"ত লাখ লাখ শত্ৰুৰ সৈন্য নিমিষতে জ্বলি উঠিছিল।
  উদাৰ-ৰকিয়ে ফুচফুচাই ক"লে:
  - তুমি স্মাৰ্ট ল'ৰা, কিন্তু একে সময়তে নিৰ্দয়। ইমানবোৰ শত্ৰুক একেলগে ধ্বংস কৰক!
  - আৰু আমাৰ ল'ৰা-ছোৱালীৰ জীৱন ৰক্ষা কৰক! আপুনি বিচৰা নাছিল যে তেওঁলোকৰ ঠাইত হত্যা কৰা আপোনাৰ ভনীয়েক বা প্ৰেমিক হওক। - বগা দেৱদূতে মিনি থাৰ্মোপ্ৰিয়ন কেণ্ডি বোমা এটা উলিয়াই জিভাৰে সুস্বাদুভাৱে চেলেকিলে, তাৰ পিছত মুখত পেলাই দিলে - বা হয়তো তাৰ তেজ, ইমান দুখ নহয়!
  - কিয় বোকা ল'ৰা, সকলোৰে বাবে মোৰ দুখ লাগে। আপুনি ভাবিছে শত্ৰুৰ কোনো আত্মা নাই, নহ"লে হত্যা কৰা সৈনিকৰ সন্তানে কান্দিব নোৱাৰে। আপুনি সকলোৰে প্ৰতি সহানুভূতিশীল হ"বলৈ আৰম্ভ কৰিব, আপোনাৰ হৃদয়খন বিষাই যাব। অৱশ্যে তেওঁলোকে এই বিষয়ে কথা নক"ব, নহ"লে ক"বলৈ আৰম্ভ কৰিব যে ইমপেক্ট ৰকি বুঢ়া হৈ আহিছে, আৰু ইয়াৰ বাবেই তাই অত্যধিক চেন্টিমেণ্টেল হৈ পৰিছে।
  "আমাক যেন বৃহৎ জাহাজে খেদি ফুৰিছে।" আপুনি গতি বৃদ্ধি কৰিব লাগিব!
  - টেবুলখন ৰং কৰি ছাইৰে ঢাকি দিয়া হৈছে! মিলিটাৰী ষ্টাৰশ্বিপ ছাগলী নহয়! - ছোৱালীজনীয়ে গাইছিল।
  ইতিমধ্যে যেতিয়া আপুনি যথেষ্ট ভালদৰে আগবাঢ়িছে তেতিয়া ইয়াৰ উন্নতি কৰাটো সহজ নহয়। কিন্তু সময়ত এটা নিৰ্দিষ্ট হেড ষ্টাৰ্টে ভূমিকা পালন কৰে। ইয়াৰ উপৰিও স্ব্যাট"ৰ"ছিয়াৰ তাৰকা জাহাজবোৰ গতিশীলতাৰ ক্ষেত্ৰত শত্ৰুৰ তুলনাত অলপ উন্নত আছিল। ষ্টাৰশ্বিপৰ টহলদাৰী দল এটাই লাইনৰ সিপাৰে জপিয়াই ওলাই আহিল। তাৰে সাতপঞ্চাশজন আছিল। বগা দূতে আদেশ দিলে:
  - গুলী নকৰিবা, তেওঁক ওচৰলৈ যাবলৈ দিয়ক, তাৰ পিছত আমি তোমালোক সকলোকে একেলগে বিৰক্তিকৰ মাখিৰ দৰে ঢাকি দিম।
  শত্ৰুৱেও হত্যা কৰিবলৈ গুলী চলাবলৈ কোনো খৰখেদা কৰা নাছিল আৰু একেলগে, এটা ছালভোত, গতিও হেৰুৱাই নোপোৱাকৈ "সেৱা" কৰা হৈছিল।
  - নাই, বক্সাৰজনেই আঘাত কৰে, আৰু যিজনে ন"ক ডাউন কৰে!
  আৰু তথাপিও শত্ৰুৱে ফ্লেংকৰ পৰা হেঁচা মাৰি ধৰিলে। মই টুইচ আৰু স্নেপ কৰিবলগীয়া হৈছিল, আৰু জটিল কৌশল কৰিব লাগিছিল। আৰু একে সময়তে লোকচানও ভুগিব লাগিব। ইয়াত অৱশ্যে স্ব্যাটৰোছিয়া বহৰৰ মূল বাহিনী ইতিমধ্যে ওচৰত আছিল। আত্মবিশ্বাসেৰে শত্ৰুৰ ওপৰত প্ৰতিহত আক্ৰমণ চলালে। যুদ্ধ আৰম্ভ হৈছে। আদিম জগতৰ ডজন যুদ্ধজাহাজ নিমিষতে বিভাজিত হৈ ধূলিত পৰিণত হ"ল। অৱশ্যে এই সংঘৰ্ষ আচৰিত ধৰণে চুটি হৈ পৰিল। গ্ৰেট ৰাছিয়াৰ মিত্ৰশক্তিৰ সেনাই কেৱল পিছুৱাই গ"ল, সেই স্থান মুক্ত কৰিলে। আনকি বগা দেৱদূতজনে কোৱাৰ কাৰণো থাকিব:
  "আমাৰ কাজিয়া কৰিব নালাগিল, ঝাড়ুৰে মাৰিলে, দুখ লাগে, কিন্তু বেছি ধূলি উঠিল, হাঁচি মাৰিব মন গ"ল।"
  মিৰাবেলে আচলতে হাঁচি মাৰিলে, ওলোটা হৈ পৰিল আৰু নিমিষতে সাৰ পালে। এটা ডাঙৰ ড্ৰেগনফ্লাই এন্টেনাৰে তাইৰ নাকৰ ফুটাত টিকটিকিয়াই দিলে আৰু এটা পখিলাই তাইৰ ঘাঁ হোৱা, উদং গোৰোহাটো ডেউকাৰে চুমা খালে।
  - বাৰু, আজেবাজে কথাৰ সপোন দেখিছিলো! অধিক কাম কৰাৰ প্ৰয়োজন! বাহ, সপোনতো মই হত্যাকাণ্ডৰ সপোন দেখিছোঁ যেতিয়া অৱশেষত জীৱনটো উপভোগ কৰিব পাৰিম।
  ছোৱালীজনীয়ে জুই জ্বলাই দিলে, ইয়াৰ বাবে তেওঁ ধনুৰ দৰে কিবা এটা বনাই লাঠিডাল ঘূৰাই দিবলৈ ধৰিলে। জুইয়ে দ্ৰুতগতিত ডাল আৰু তুলনামূলকভাৱে শুকান কাঁইটীয়া ডালবোৰ আগুৰি ধৰিলে। পাইলৈ বনৰীয়া কৌশলৰ কথা মনত পেলাই ছোৱালীজনীয়ে তলৰ অংশটো জ্বলাবলৈ ধৰিলে। কেইবাবাৰো তাই নিজৰ উদং ভৰি দুখন জ্বলাই দিলে, জুইৰ শিখা আৰু চাৰিটা সূৰ্য্যৰ তাপ মিলি এটা বেদনাদায়ক আবেগিক পদাৰ্থত পৰিণত হ"ল: ছোৱালীজনীক বহুত ঘামচি উলিয়াই দিলে। মিৰাবেলাই কেইবাবাৰো ধাৰাটোত ডুব গ"ল। ইয়াৰ উপৰিও ধোঁৱাৰ ফলত চকুত বিষ হৈছিল, জ্বলা-পোৰাৰ ফলত শৰীৰ ক"লা হৈ পৰিছিল। ছোৱালীজনীয়ে কেইবাবাৰো হাঁচি মাৰিলে। ডজন ঘণ্টাৰো অধিক সময় কামটো টানি লৈ গ"ল। ছোৱালীজনীৰ বৰ ভোক লাগিছিল, আৰু সাধাৰণ গ্রীষ্মমণ্ডলীয় বৰষুণ আহিছিল৷ পানীৰ ধাৰাবোৰে জুই নিৰ্বাপিত কৰি মিৰাবেলক প্ৰায় উষ্ণ নৈৰে উটুৱাই লৈ গ"ল। অৱশ্যে সৌন্দৰ্যজনী আনকি সুখী হৈ পৰিল;তাইৰ চকলেট শৰীৰটো আকৌ পৰিষ্কাৰ হৈ পৰিল।
  - নাই দেখাত কেকটোৱে কেইবাদিনো কটাব লাগিব।
  প্ৰায় বিশ মিনিটমান বৰষুণৰ ফলত সৰু সৰু নৈবোৰ এৰি থৈ গ"ল। ডোঙাবোৰৰ মাজেৰে ছিটিকি ছোৱালীজনীয়ে পাৰৰ ফালে আগবাঢ়িল। তাইৰ হঠাৎ স্থানীয় মাছবোৰ চেষ্টা কৰি চাবলৈ মন গ"ল। আকৌ জুই জ্বলাবলৈ অলপো হেঁপাহও নাছিল। এজাক লঘু বতাহ বলি আছিল, গছবোৰে যেন ছোৱালীজনীক আদৰণি জনাই মাত দিলে। মেজাজটো উঠাই গৈছে। শিলৰ বৰশীৰে সম্পূৰ্ণ উলংগ সৌন্দৰ্য্যই স্থানীয় ৰাণীৰ দৰে অনুভৱ কৰিছিল। বাৰু, হাঁহবোৰে তাইৰ ওচৰ চাপিবলৈ চেষ্টা কৰক, সিহঁতে প্ৰচণ্ড আঘাত পাব! ইয়াৰ উপৰিও হাঁহ-কুকুৰাবোৰে তেজৰ প্ৰতিক্ৰিয়া কৰা যেন লাগে;তেওঁলোকে বহু দূৰৰ পৰাই তেজৰ গোন্ধ লয়। আৰু যদি ইমান সোনকালে বৰশীৰে আঘাত কৰে, তেন্তে সহজেই মাছ ধৰি লৈ বাহিৰলৈ লৈ যাব পাৰি। কিন্তু কেনেকৈ খাব? কেঁচা নে ভজা? লগতে এটা অতি আকৰ্ষণীয় পছন্দ।
  ছোৱালীজনীয়ে উপকূলৰ ওচৰ পালেগৈ;বৰষুণৰ পিছত বালি এতিয়াও গৰম হোৱা নাছিল আৰু তাইৰ খালী ভৰি দুখনে আনন্দ আৰু এটা সুখদায়ক টিকটিকনি অনুভৱ কৰিছিল। মিৰাবেলাই আঙুলিৰে বালি ৰেক কৰিলে, খোলাৰ দৰে লাগিল, ভাল, আপুনিও খাব পাৰে। ইয়াতো চাগে ঝিনুক আছে। আগৰ এজেণ্টবোৰ কিয় মৰিল সেয়া আচৰিত কথা, এনে লাগে যেন এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন ইমান দুষ্ট নহয়৷ খাদ্যৰ কোনো সমস্যা নাই, বাকীবোৰ কাম হ"ব। ছোৱালীজনী হঠাতে ৰৈ গ"ল পানীৰ পাৰৰ কাষ চাপিল। দিগন্তৰ ওপৰত কষ্টেৰে দেখা পোৱা চকুৰ কোণৰ পৰা ওলাই আহি মিৰাবেলাই লক্ষ্য কৰিলে যে এখন জাহাজ উপকূলৰ কাষ চাপি আহিছে। আৰু এই গ্ৰহটো পৃথিৱীতকৈ ডাঙৰ, ব্যাস গণনা কৰিলে প্ৰায় দুগুণ ডাঙৰ বুলি মাইকী ৰবিনছনে চকুৰে অনুমান কৰিছে। ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ সাগৰীয় ভৰিখন ছিটিকি পেলালে আৰু উকি মাৰি থাকিল। আধুনিক নহয়, অৱশ্যেই পালৰ সৈতে, আৰু বিশেষ ডাঙৰ নহয়। গতিকে এটা প্ৰাক-ঔদ্যোগিক ব্ৰিগেণ্টাইন, কিন্তু যথেষ্ট মাৰ্জিত। দূৰত্বৰ মাজতো মিৰাবেলাৰ তীক্ষ্ণ দৃষ্টিশক্তিই তাইক খৰধৰকৈ বন্দুক গণনা কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিলে।
  - এখন জাহাজ, তাৰ মানে ইয়াত সভ্যতা আছে। বেয়া কথাটো হ"ল ই কচমোজেনিক নহয়!
  ছোৱালীজনীয়ে বৰশীৰে পানীত খুন্দা মাৰিলে, ৰূপৰ সৰু মাছ এটা বিন্ধিলে। মিৰাবেলাই ভালদৰে স্পৰ্শ কৰিলে:
  - কয় কেঁচা মাংস স্বাস্থ্যকৰ, আমি প্ৰথমে খাম, আৰু তাৰ পিছত কি কৰিম সেইটো সিদ্ধান্ত ল"ম। সম্ভৱতঃ জাহাজখনে নিজৰ যোগান শুদ্ধ পানী, আৰু হয়তো ফল-মূলৰ যোগান পুনৰ ভৰাই তুলিব বিচাৰে, গতিকে মোৰ সময় নাই, মই এতিয়াও হেঁচাত পৰা নাই!
  . অধ্যায় নং ২১
  ভাগৰুৱা পিঠিখন আৰ্ক কৰি সাদাতে মান্তি হ"ল:
  - এইটো কিমান ব্যৱহাৰিক! যদিও স্বৰ্গ আৰু নৰকত বিভাজন প্ৰায় সকলো বিশ্বাসতে প্ৰাধান্য! স্বৰ্গ হৈছে পশুৰ দৰে অলসতা, যেতিয়া চেষ্টা কৰিবলগীয়া একো নাথাকে, মাত্ৰ পেটটো ওপৰলৈ তুলি শুই থাকি উপভোগ কৰক। নৰকৰ কথা কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই, আমি ইতিমধ্যে নৰকত আছো।
  য়াংকাইও দুখভোগ কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - বাৰু, একেবাৰে নহয়! সেই একে মংগোলীয় লোকে বিশ্বাস কৰিছিল যে মৃত্যুৰ পিছতো মৃতকসকলে যোদ্ধা হিচাপে নিজৰ কেৰিয়াৰ অব্যাহত ৰাখিছে। যুদ্ধ দেৱতা চুল্ডেৰ নেতৃত্বত অন্যান্য মৃত আত্মাৰ অৱস্থা জয় কৰা হয়। অৰ্থাৎ, ক"ব পাৰি যে আমাৰ পৃথিৱীখন জীৱিতসকলৰ সৈতে জয় কৰা, আৰু মৃতসকলৰ সৈতেও আন এখন জগত জয় কৰাৰ সমান্তৰালতা আছিল! এক প্ৰকাৰৰ আত্মাই জিৰণি নাপায় আৰু নিজৰ কেৰিয়াৰৰ উন্নতি আৰু বৃদ্ধি অব্যাহত থাকে।
  আলী আনন্দিত হৈ পৰিল:
  - আৰু সেইটো আৰু ভাল! আনকি আপুনি দাস হৈ মৃত্যুবৰণ কৰি পৰলোকত যোদ্ধা হ"ব পাৰে। কাৰণ, ভালদৰে খুৱাই খোৱা অলসতাতকৈ এইটো ভাল।
  এই মুহূৰ্ততে সৰ্বব্যাপী চাবুকটো আকৌ ল"ৰাকেইটাৰ পিঠিৰ ওপৰেৰে পাৰ হৈ গ"ল। দীৰ্ঘদিনীয়া ভৰি দুখন শিলগুটিৰ ওপৰেৰে লৰচৰ কৰি সিহঁতে অনিচ্ছাকৃতভাৱে গতি বৃদ্ধি কৰিলে আৰু কিছু সময় নিমাত হৈ থাকিল, উশাহ-নিশাহ ঘূৰাই পালে।
  সাদাতে উশাহ বন্ধ কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - ভালকৈ খুৱাই থকা অলসতা ইমান বেয়া নহয়, বিশেষকৈ যেতিয়া আপুনি চাবুকেৰে প্ৰহাৰ কৰা দাস হয়। আনকি আপুনি ভাবিছে যে মৃত্যু সঁচাকৈয়ে ইমান বেয়া নেকি?
  য়াংকাই মুখখন ৰঙা কৰি ক"লে:
  - আচলতে বহুতে বিশ্বাস কৰে যে মৃত্যু কেৱল অস্তিত্বহীন! যদিও উদাহৰণস্বৰূপে প্ৰায় সকলো জাতিয়ে অমৰ আত্মাৰ অস্তিত্বত বিশ্বাস কৰে। আৰু সাধাৰণতে আমাৰ বিমানবোৰ সপোনত লৈ যাওক, ক"ৰ পৰা আহে?
  আলীয়ে এটা চিন্তা প্ৰকাশ কৰিলে:
  - আমাৰ আত্মাবোৰ কেনেকৈ উপৰিভাগৰ ওপৰেৰে উৰি গ"ল সেই কথা মনত পেলাই! অথবা....
  সাদাতে পৰামৰ্শ দিলে:
  - তেওঁ হৈছে আমাৰ আধ্যাত্মিক অৱস্থা বা অস্তিত্বৰ স্মৃতি, মাংসত অৱতাৰৰ আগতে। তদুপৰি মই জানো যে এনেকুৱা মহান গুৰু আছিল যাৰ আত্মাই নিজৰ শৰীৰৰ পৰা ওলাই যাব পাৰিছিল। তেওঁলোক আন জগতলৈ গুচি গ"ল। কেনেবাকৈ আনকি মই নিজেও মোৰ মাংসটো বাহিৰৰ পৰা নিৰীক্ষণ কৰিলোঁ, পুৰোহিতে মোক চাবলৈ স্ফটিকৰ বল এটা দিয়াৰ পিছত।
  য়াংকাই আগ্ৰহী হৈ পৰিল:
  - আৰু কি দেখিলা?
  ল"ৰা নবীনজনে অনিচ্ছাকৃতভাৱে কঁপি উঠিল:
  "মই আনকি নিজকে চাবলৈও ভয় খাইছিলো, মই কিমান শেঁতা হৈ পৰিছিলো।" তাৰ পাছত মোৰ আত্মা বেৰৰ মাজেৰে গৈ উভতি আহিল।
  য়াংকাই লৰচৰ কৰি মান্তি হ"ল:
  - নিশ্চয় তেনেকুৱা কিবা এটা আছে! এটা সময়ত পাপুছে দ্বিতীয় নিকোলাছক তৃতীয় আলেকজেণ্ডাৰৰ আত্মাক উত্তেজিত কৰাত সহায় কৰিছিল। তেওঁ ৰজাক আৰু অধিক বিপদৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ শক্তিশালী আৰু কঠোৰ হ"বলৈ পৰামৰ্শ দিছিল। বাইদেউ পাপুছে কৈছিল যে তেওঁ জীয়াই থকালৈকে ৰাজতন্ত্ৰৰ প্ৰতি একোৱেই ভাবুকি নপৰে। এই যাদুকৰজনৰ মৃত্যু হৈছিল ১৯১৭ চনত মাত্ৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত। উৰাবাতৰি অনুসৰি লেনিন আৰু ষ্টেলিনেও চেন্স অনুষ্ঠিত কৰিছিল। এনে লাগে যেন লেনিনৰ আত্মাইও ১৯৪১ চনত ষ্টেলিনক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যে তেওঁ জাৰ্মানীৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধত জয়ী হ"ব।
  সাদাতে, সকলো গুৰুত্বসহকাৰে, পৰামৰ্শ দিলে:
  -ধৰক, আমাৰ মাজৰ এজনৰ মৃত্যু হ"লে সপোনত আনজনৰ ওচৰলৈ আহি কওঁক: পৰলোক আছে আৰু তাত ভাল!
  য়াংকাই অনিচ্ছাকৃতভাৱে হাঁহিলে, আনকি তেওঁ টানি থকা গাড়ীখনো ইমান গধুৰ যেন নালাগিল:
  - হয়, অৱশ্যে আত্মা আছে! মাত্ৰ কেইটামান সৰু পন্থাই এই কথা অস্বীকাৰ কৰে। কিন্তু পৰলোকত ভাল হ"বই লাগিব বুলি ক"ব নোৱাৰি৷ কোনোবাই মৃত্যুৰ আগৰ জীৱনটোক বুলপেনৰ লগত তুলনা কৰিলে, মৃত্যুৰ পিছৰ জীৱনটোক জ"নৰ লগত তুলনা কৰিলে। সাধাৰণতে কোনোবাই বুলপেনত বেয়া অনুভৱ কৰে আৰু জ"নত পুনৰুত্থান নহয়! গতিকে দাসজন কেৱল পৃথিৱীতে মুক্ত হোৱাৰ প্ৰয়োজন!
  - পৃথিৱী? - ল"ৰাকেইটা একেলগে আচৰিত হৈ পৰিল।
  - তোমাৰ গ্ৰহটোৰ নাম কি!? - য়াংকাই নিজকে শুধৰাই দিলে।
  - Gradodar!
  - গতিকে গ্ৰেডোডাৰত!
  ল"ৰাবোৰ নিমাত হৈ পৰিল, বগাই যোৱাটো আৰু ঠেক হৈ পৰিল আৰু উশাহ বন্ধ হৈ গ"ল। ইয়াৰ উপৰিও ৰাস্তাটো নিজেই এতিয়া আৰু অধিক শিলৰ দৰে হৈ পৰিছিল আৰু চোকা বস্তুৰ সন্মুখীন হ"বলগীয়া হৈছিল আৰু অধিক সঘনাই। য়াংকাই ভাবিছিল যে অশৰীৰী অস্তিত্বৰ নিজস্ব মনোমোহাতা আছে, তেনে কোনো মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তি নাই। শক্তিশালী, কিন্তু তথাপিও অতি শিশুসুলভ ভৰি দুখনে বিষাদজনকভাৱে বিষাবলৈ আৰম্ভ কৰে। ল"ৰাটোৱে নিজকে শক্তিশালী কৰিব লাগিব, সি মানুহ হ"ব লাগিব, একে সময়তে তাৰ পেশীবহুল কান্ধটোৱে বেল্টটো বেছিকৈ কাটি পেলায়, মাজে মাজে ষ্ট্ৰেপটো এডজাষ্ট কৰিব লাগিব।
  গধুৰ ঘামৰ টোপালবোৰ পেলাই তললৈ নমাই ল"ৰাটোৱে জেদীভাৱে বগাই গ"ল, ভাগৰুৱা পেশীবোৰৰ বাঢ়ি অহা, বিষাদজনক খজুৱতিৰ পৰা নিজকে বিচলিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ল"ৰাটোৰ উদং, জ্বলি থকা ভৰি দুখনে কেৱল কাঁইটীয়া আৱৰণটোত খান্দিছিল আৰু দ্ৰুতগতিত ক"লা হৈ অহা গোৰোহা দুটাত শিৰা আৰু শিৰাবোৰ উখহি উঠিছিল।
  ইতিহাসৰ পাঠৰ সময়ত যেতিয়া শিক্ষকে দাস, বিশেষকৈ শিশুৰ কঠিন ভাগ্যৰ কথা কৈছিল, তেতিয়া এই কথাটো বৰ বেছি ভাল পোৱা নাছিল। গতিকে ই এটা বিমূৰ্ততা, যিহেতু আফ্ৰিকা আৰু পূবত এতিয়াও শিশু দাস আছে, কিছুমান ঠাইত চৰকাৰী(!)। হয়, পূবত, আনকি ৰাছিয়াতো, অলপ আগলৈকে তেওঁলোক তাত আছিল, আৰু হয়তো এতিয়াও আছে। আমেৰিকাতো বহুতে এনেদৰে জীৱন কটায় যিটো দাসত্বতকৈ ভাল নহয়, বিশেষকৈ কৃষ্ণাংগ আৰু লেটিনসকলে। বাৰু, কাৰখানা, কাৰখানা, পাম, খনিত শিশু শ্ৰমিকৰ ব্যৱহাৰ সাধাৰণ আৰু প্ৰায়ে বৈধ। বেছিভাগ সময়তে ই স্বেচ্ছামূলক, আমেৰিকানসকল কামৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত আৰু আনকি কোটিপতিৰ স্নোটি সন্তান; গাড়ী ধুবলৈ বা ৰাস্তা ঝাড়ু দিবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰিব। সাধাৰণতে আমেৰিকা নিশ্চয় ৰাছিয়াৰ শত্ৰু, কিন্তু সন্মানৰ যোগ্য শত্ৰু। উদাহৰণস্বৰূপে, পিটাৰ দ্য গ্ৰেটে ইউৰোপীয়সকলক, বিশেষকৈ ব্ৰিটিছ আৰু জাৰ্মানসকলক ভাল নাপালে, ভৱিষ্যতে ৰাছিয়াই তেওঁলোকৰ সৈতে যুঁজিব বুলি আগতেই অনুমান কৰিছিল! কিন্তু তেওঁ এই জনগোষ্ঠীবোৰৰ লগত উন্মাদনাৰে অধ্যয়ন কৰিছিল, এগৰাকী জাৰ্মান মহিলাক বিয়া কৰাইছিল আৰু নিজকে বিদেশীৰে ঘেৰি ৰাখিছিল। পিটাৰে গৌৰৱ কৰা নাছিল, আৰু ব্যক্তিগতভাৱে বিমান আৰু কুঠাৰ লৈ কাম কৰিছিল। অৱশ্যে তেওঁ নিষ্ঠুৰ আছিল, আনকি তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে বিদ্ৰোহীসকলক অত্যাচাৰ কৰিছিল, কিন্তু অন্যথা ৰাছিয়াক ডাঙৰ-দীঘল কৰাটো অসম্ভৱ আছিল। কাৰণ, এলেহুৱা ম"হ এটাক লৰচৰ কৰাৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ"ল চাবুকেৰে। ৰাছিয়াৰ জনসাধাৰণ শক্তিশালী যদিও তেওঁলোকৰ উচ্চাকাংক্ষা আৰু বুলডগ গ্ৰিপৰ অভাৱ। ছাৰ পিটাৰৰ দুয়োটা আছিল যদিও তেওঁৰ আত্ম-অনুশাসনৰ অভাৱ আছিল: তেওঁ অত্যধিক মদ্যপান কৰিছিল, ধূমপান কৰিছিল আৰু ব্যভিচাৰ কৰিছিল। এই অৰ্গীবোৰে ৰজাৰ স্বাস্থ্যক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰিলে আৰু সমান উত্তৰাধিকাৰী পোৱা নগ"ল। ৰাজতন্ত্ৰৰ চিৰন্তন সমস্যাটো হ"ল কঠোৰ, দৃঢ় ইচ্ছাৰ পিতৃৰ পুত্ৰই বহু সময়ত মাকৰ কোমল, আজ্ঞাকাৰী স্বভাৱটো উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰে। এজন শাসক কাঁড়ৰ মূৰৰ দৰে - যদি তেওঁ কোমল হয়, তেন্তে তেওঁ দেশক মৃত পথলৈ লৈ যাব! কেৱল কঠিনতাৰ বাবেও বুদ্ধিমত্তাৰ প্ৰয়োজন। বিশেষকৈ নিকোলাছ দ্য ফাৰ্ষ্ট - পালকিনৰ কঠোৰতা যথেষ্ট আছিল যদিও বুদ্ধিমত্তাৰ অভাৱ আছিল। ষ্টেলিনৰ দুয়োটা আছিল, এজন অসাধাৰণ চিন্তাবিদ আৰু ৰাষ্ট্ৰনেতা। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলে বিশেষকৈ গৰ্বাচেভ আৰু ক্ৰুছেভৰ দৰে অসত্তাৰ দ্বাৰা নিন্দা কৰা। হায়, ষ্টেলিনৰ বাবে নিৰ্যাতনৰ সময়ত তেওঁৰ নামৰ কেতিয়াও সঠিকভাৱে শলাগ লোৱা হোৱা নাছিল: মাত্ৰ কেইজনমানেহে থিয় হৈছিল। যদিও তেওঁৰ নিষ্ঠুৰতা নহ"লে আমি হিটলাৰৰ অধীনত জীয়াই থাকিবলগীয়া হ"লহেঁতেন। এই ক্ষেত্ৰত আচলতে কি হৈছিল? ফুহৰাৰে স্লাভসকলক পাইকাৰীভাৱে নিঃশেষ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰা নাছিল, কিন্তু তেওঁলোকক দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ লোক হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁৰ মতে আশী শতাংশ স্লাভক জাৰ্মানীকৰণ কৰিব পাৰি, কিন্তু তেওঁৰ মতে উচ্চ জাতিৰ কঠোৰ অধীনতা থাকিব লাগে! তদুপৰি তেওঁলোকৰ প্ৰজনন ক্ষমতাক লৈও তেওঁ চিন্তিত হৈ পৰিছিল। সাধাৰণতে দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ নাগৰিক হোৱাটো ভাল কথা নহয়। হিটলাৰ আছিল এজন উন্মাদ জাতীয়তাবাদীৰ দৰে: তেওঁ জাৰ্মানসকলক সকলোতকৈ ওপৰত ৰাখিছিল, অৰ্থাৎ ৰাছিয়ানসকল দুখোজমান তলত আছিল। ইয়াৰ উপৰিও ফুহৰাৰে স্লাভসকলৰ সাংস্কৃতিক স্তৰ তললৈ নমাই আনিব বিচাৰিছিল, যিটোও অতি বেয়া আছিল। বাৰু, জাৰ্মানসকলে পক্ষপাতীসকলৰ সৈতে কঠোৰ যুঁজ দিছিল, তেওঁলোকৰ বাসিন্দাসকলৰ লগতে গাঁওসমূহো জ্বলাই দিছিল। নাই, ছোভিয়েট শাসনৰ অধীনত ই বহুত ভাল আছিল। ইয়াৰ উপৰিও দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত ইউ এছ এছ আৰ আছিল বিশ্বৰ একমাত্ৰ দেশ য"ত বছৰৰ পিছত বছৰ ধৰি মূল্য হ্ৰাস পাইছিল। সাধাৰণতে এটা মিথ আছে যে ষ্টেলিনৰ দিনত কেৱল সামৰিক উদ্যোগহে বিকশিত হৈছিল, আনহাতে অসামৰিক উদ্যোগসমূহ স্থবিৰ হৈ পৰিছিল। কিন্তু এইটো তেনেকুৱা নহয়, ইণ্টাৰনেটত পঢ়িব পৰা পৰিসংখ্যাও আছে। কেৱল টেংক আৰু বন্দুকই নহয়, ৰঙা ছোভিয়েট নেতাও আছিল! উদাহৰণস্বৰূপে, ১৯২৮ চনৰ পৰা ১৯৫০ চনলৈ টিনপাতৰ খাদ্যৰ উৎপাদন সাতগুণ, আৰু চচ্চেজৰ উৎপাদন সাড়ে পাঁচগুণ, আপেল তিনিগুণ, আৰু চাইকেলৰ উৎপাদন বাসত্তৰগুণ!
  উচ্চতাৰ কোণটো সৰু হৈ আহিল, ল"ৰাবোৰে সকাহ অনুভৱ কৰিলে। বতাহত শ্বাসৰুদ্ধ হৈ উশাহ এটা লৈ সাদাতে সুধিলে:
  - যে চেংগিচ খানে খোৰেজম জয় কৰিছিল?!
  য়াংকাই প্ৰচেষ্টাৰে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - হয়! জয় কৰা হৈছে! তদুপৰি বুখাৰা, সমৰকন্দ আদি কেইবাখনো চহৰে কোনো যুঁজ নকৰাকৈয়ে আত্মসমৰ্পণ কৰিছিল। অত্যাচাৰী শ্বাহৰ পৰা জীৱন আৰু মুক্তিৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল চেংগীজ খানে।
  - আৰু সি মোক প্ৰতাৰণা কৰিলে! - ধূৰ্ত সাদাতে অনুমান কৰিলে।
  ল"ৰাটোৱে ঘামচি ওলোৱা, গোলা মূৰটো জোকাৰিলে:
  - শুদ্ধ! তেওঁ সকলো পুৰুষক হত্যা কৰিলে আৰু মহিলা আৰু শিশুসকলক দাসত্বত খেদি পঠিয়ালে। নহ"লে তেওঁৰ অশ্বাৰোহী সৈন্যই মৰুভূমিত কেৱল মৰি যাব। খোৰেজম পৰিল, শ্বাহ নিৰুদ্দেশ হ"ল। নিহত হ"ল লাখ লাখ লোক। দুখৰ কাহিনী, নিকৃষ্ট যুদ্ধ। সাধাৰণতে চেংগীজ খানে নিজৰ কথা পালন কৰা নাছিল আৰু দয়া দেখুৱাবলৈও কোনো খৰখেদা কৰা নাছিল!
  - দয়া দেখুৱাবলৈ কাৰো খৰখেদা নাই ! শত্ৰুবোৰক ৰেহাই দিয়াটো মূৰ্খামি হ"ব। - সাদাতৰ অনুমোদন।
  - ব্যক্তিগত চহৰসমূহে অৱশ্যে হঠকাৰীভাৱে প্ৰতিহত কৰিছিল, বিশেষকৈ ইৰাণৰ ভূখণ্ডত, যিটো খোৰেজমৰ অংশ। কিংবদন্তি অনুসৰি চেংগিছ খানে ব্যক্তিগতভাৱে শ্বাহৰ নাতিৰ হৃদয় কাটি পেলালে। - য়াংকাই হেলান দি দাঁতেৰে ষ্ট্ৰেপটো টানিলে, নিমখ অনুভৱ কৰি।
  - আৰু তাৰ পিছত? - আলীয়ে কথা-বতৰাত হস্তক্ষেপ কৰিলে।
  ল"ৰাটোৱে হাত দুখন মেলিব বিচাৰিছিল, কিন্তু টানকৈ বান্ধি থোৱা আছিল:
  - শ্বাহৰ পুত্ৰ গেৰাল এড-দিনে চেংগিছ খানৰ সৈতে দীৰ্ঘদিন ধৰি যুঁজিছিল, কেতিয়াবা ব্যক্তিগত সফলতাও লাভ কৰিছিল, আনকি মংগোলীয় সত্ৰৰ চল্লিশ হাজাৰ সৈন্যবাহিনীকো পৰাস্ত কৰিছিল, কিন্তু শেষত তেওঁও নিজৰ সৈন্যৰ অন্ত পেলাইছিল জীৱন এটা বাজিত . চেংগী খানে নিজৰ সৈন্যৰ এটা অংশ আৰু অধিক পশ্চিম দিশলৈ পঠিয়াইছিল। বাগদাদ খিলাফতৰ উত্তৰ দিশ পাৰ হৈ জৰ্জিয়া আৰু আৰ্মেনিয়াত প্ৰৱেশ কৰে। জৰ্জিয়ানসকলৰ এজনো শাসক নাছিল, ৰাজকুমাৰসকলে ইজনে সিজনক বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল। যুদ্ধৰ সময়ত এজন ৰাজকুমাৰেও নিজৰ ভায়েকহঁতৰ পিছফালে আঘাত কৰে। তেওঁলোকৰ সৈতে সোনকালে মোকাবিলা কৰা হ"ল আৰু নুকাৰসকলে তেওঁলোকৰ মিত্ৰৰ পিঠিখন সোনকালে ভাঙি পেলালে। ইয়াৰ পিছত মংগোলীয়সকলে টেৰেক নদীলৈ নামি চুবুৰীয়া গাঁওবোৰ লুণ্ঠন কৰি কুবানৰ কাষেৰে খোজ কাঢ়ি গৈ পূৰ্বৰ ৰাছিয়াৰ দুৰ্গ টমুটাৰাকান পালেগৈ।
  ল"ৰাটোৱে কাহ মাৰিলে, উশাহ ল"বলৈ অসুবিধা হ"ল, বোজা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰা আৰু একে সময়তে কথা পতাটো বৰ কষ্টকৰ হৈ পৰিল। অৱশ্যে প্ৰায় কিশোৰ হোৱাৰ বাবেই তেওঁ সাধাৰণতে ল"ৰাৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ বিষ আৰু দুৰ্বলতা লুকুৱাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
  সাদাত,ও দুৰ্বল নহয়, সুধিলে:
  - তেন্তে ইয়াৰ পিছত কি হ"ব?
  য়াংকাই ঘামখিনি জোকাৰি জোকাৰি কাহিনীটো আগবঢ়াই নিলে, সম মাতেৰে কথা ক"বলৈ চেষ্টা কৰিলে:
  - মংগোলীয়সকলে দুৰ্গটো নিজেই ধুমুহা নিদিলে। তেওঁলোকে ইউৰোপীয় হান্সেৰ প্ৰতিনিধি কমাণ্ডেণ্টক কেৱল অভিযানৰ সময়ত বন্দী কৰা দাসবোৰ কিনিবলৈ পৰামৰ্শ দিলে।
  সি মান্তি হ"ল! টাটাৰৰ কিছুমানে দাসৰ বেশত বৃহৎ আৰু ধনী চহৰখনত প্ৰৱেশ কৰিলে। হঠাৎ চকীদাৰক আক্ৰমণ কৰি গেট খুলিলে আৰু এছিয়ান সৈন্যবাহিনী ভিতৰলৈ লৰালৰিকৈ সোমাই গ"ল।
  - এইটো আকৰ্ষণীয়! - ডেকা দাসবোৰৰ চকু দুটা জিলিকি উঠিল।
  - মহিলাসকলক ধৰ্ষণ কৰি সকলো পুৰুষক হত্যা কৰি - সেনাপতিজনক ওলোটাকৈ ওলোমাই থৈ হাতত শিল বান্ধি দিয়া হ"ল, মংগোলীয়সকলে চহকী লুটপাত লৈ এই চহৰখন এৰি থৈ গ"ল। চেংগিছ খানৰ পৰা শক্তিবৰ্ধক বাহিনী আহিল, যিয়ে এই সময়লৈকে সমগ্ৰ খোৰেজম জয় কৰি পেলাইছিল। টাটাৰসকলে কুমান নামেৰে বেছি পৰিচিত কিপচাকসকলৰ বিৰুদ্ধে আন্দোলন কৰে।
  - আপুনি অন্ততঃ আমাক মানচিত্ৰ এখন আঁকিব লাগে, নহ"লে এইটো কেনেকৈ হ"ল বুজি নাপাব! "তীক্ষ্ণভাৱে" সাদাতে ক"লে।
  - তেনেকুৱা কি হৈছে?! - য়াংকাই ক্ষোভিত হৈ পৰিল।
  আলীয়ে বন্ধুক ধমক দিলে:
  - প্ৰয়োজন নাই! তেওঁৰ দেশৰ প্ৰতি আমি কি গুৰুত্ব দিওঁ? হয়তো মনত পৰিলেও তাৰ মনটো বেয়া লাগে।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - কলকাৰ ওপৰত যুদ্ধখন মনত পৰিলে নিশ্চয় বেয়া লাগে! এখন মহান দেশ হোৱাৰ বাবে ৰাছিয়াই সঘনাই হেৰুৱাই পেলোৱা নাছিল যদিও যেতিয়া সেয়া হৈছিল তেতিয়া সঁচাকৈয়ে ই আছিল এক ট্ৰেজেডী।
  সাদাতে দাৰ্শনিকভাৱে মন্তব্য কৰিছিল:
  - কিন্তু যদি একেবাৰে পৰাজয় নহ"লহেঁতেন তেন্তে আপোনাৰ দেশখনে সমগ্ৰ পৃথিৱীখন জয় কৰিলেহেঁতেন, আৰু সকলো যুদ্ধৰ অন্ত পৰিলহেঁতেন?
  - সেইটো আচৰিত হ'ব! - য়ংকাই ৰছীবোৰ টানিলে।
  - ভাল নহয়! চেষ্টা কৰিবলৈ ক"তো নাছিল!
  য়াংকাই তীব্ৰ আপত্তি কৰিলে:
  - আৰু স্থান! আমি আন জগতলৈ সম্প্ৰসাৰণ আৰম্ভ কৰিম! অৱশ্যে প্ৰথম অৱস্থাত ইয়াৰ মূল্য নহ"ব, কিন্তু সময়ৰ লগে লগে প্ৰযুক্তিৰ বিকাশ ঘটিব আৰু নতুন ভূমি জয় কৰাটো অগ্ৰাধিকাৰৰ বিষয় হৈ পৰিব।
  - নিশ্চয়? - সাদাতে চকু দুটা সৰু কৰি ল"লে।
  য়াংকাই অলপ সময়ৰ বাবে নিজৰ ভাগৰ পাহৰি গ"ল:
  - হয়! এটা সময়ত যেতিয়া ক্রিষ্টোফাৰ কলম্বাছে আমেৰিকা আৱিষ্কাৰ কৰিছিল, তেতিয়াও বহুতে সন্দেহ কৰিছিল যে নতুন ভূমিবোৰে লাভ কৰিবনে নাই, কাৰণ সেইবোৰ অতি দূৰৈৰ আছিল, আৰু তেওঁলোকে কেইবামাহো জাহাজ চলাবলগীয়া হৈছিল, আৰু তাৰ পিছত একোৱেই নাছিল, তেওঁলোকে সেইবোৰ আয়ত্ত কৰিছিল। এটা সময়ত ৰাছিয়াত এনেকুৱা মূৰ্খ আছিল যিয়ে আলাস্কা বিক্ৰী কৰি হাৱাই দ্বীপপুঞ্জ বিনামূলীয়াকৈ দিছিল। ৰজাৰ ঘনিষ্ঠ মূৰ্খবোৰেও বিশ্বাস কৰিছিল যে এই ঠাইবোৰে নিজৰ মূল্য নিদিয়ে। আৰু আমেৰিকানসকলে সেইবোৰ লৈ আয়ত্ত কৰিলে। কেৱল কোটি কোটি টকাৰ সোণ পাম্প কৰি উলিয়াই দিয়া হৈছিল, তেল, গেছ, অক্সিজেন, বক্সাইট ইত্যাদিৰ কথা নকওঁৱেই৷ আটাইতকৈ ডাঙৰ মূল্য হ"ল মাটি, আৰু ইয়াক সুৰক্ষিত আৰু বৃদ্ধি কৰাৰ প্ৰয়োজন। ৰুছে সদায় নিজৰ চাৰিওফালে মাটি গোটাই আহিছে, আৰু নিজৰ ভূখণ্ডৰ অন্ততঃ এটা অংশ এৰি দিয়াটো আপোনাৰ আঙুলি, বা আপোনাৰ হৃদয়ৰ এটা অংশ কাটি পেলোৱাৰ সমান।
  - হয়, যুক্তিসংগত! - সাদাতে মান্তি হ"ল। - কিন্তু তথাপিও কলকাৰ ওপৰত হোৱা যুদ্ধৰ কথা ক"বা। নহয়নে?
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - বাৰু, অৱশ্যেই! যুদ্ধৰ উচ্চতাত পল"ভ্টছিয়ানসকলে কালমিকসকলক বিশ্বাসঘাতকতা কৰি পৰিত্যাগ কৰিলে! মংগোলীয়সকলে সেনাপতিসকলক উৎকোচ দিছিল। কালমিকসকলক হত্যা কৰি তেওঁলোকে পল"ভ্টছিয়ানসকলক ধৰিলে আৰু তেওঁলোকক পৰাস্ত কৰি উৎকোচৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা সকলো সোণ ঘূৰাই লৈ গ"ল। তেওঁলোকে বন্দীজনৰ ওপৰত ভয়ংকৰ অত্যাচাৰ চলাইছিল, তেওঁৰ ছালখন জীৱিত অৱস্থাত ফালি পেলাইছিল। নতুন শক্তিশালী শত্ৰুৰ ভয়ত পোলভ্টছিয়ানসকলে সহায় বিচাৰি ৰাছিয়াৰ ৰাজকুমাৰসকলৰ ওচৰলৈ গৈছিল। কালিৰ শত্ৰুবোৰে হঠাৎ মিত্ৰ হ"ব বিচাৰিছিল।
  - এইটো অস্বাভাৱিক নহয়!
  - চাৰিজন ৰাজকুমাৰে অভিযান চলাইছিল, তেওঁলোকৰ বাহিনী সৰু নাছিল, প্ৰায় পঞ্চাশ হাজাৰ যোদ্ধা, লগতে প"ল"ভ্টছিয়ানসকলৰ পৰা আৰু পঞ্চাশ হাজাৰ। মংগোল-তাটাৰ প্ৰায় দুজন কম আছিল। যুদ্ধৰ ফলাফল যেন স্পষ্ট হৈ পৰিছিল।
  - এটা দুগুণ সুবিধা বহুত! - আলীয়ে সুমুৱাই দিলে।
  য়েংকিৰ সোঁ চকুৰ পৰা অনিচ্ছাকৃতভাৱে এটা চকুলো ওলাই আহিল:
  - কিন্তু ইয়াত ৰাজকুমাৰসকলৰ কৰ্মৰ অসামঞ্জস্যতাই আমাক নিৰাশ কৰিলে। চুজডালৰ ৰাজকুমাৰে বাকীসকলক সকীয়াই নিদিয়াকৈয়ে প্ৰথমে আঘাত কৰিলে, ঘেৰি ধৰিলে আৰু টাটাৰসকলে তেওঁক হত্যা কৰিলে। ইয়াৰ বিপৰীতে কিয়েভৰ ৰাজকুমাৰে দুৰ্গম শিবিৰত স্থান লৈছিল আৰু কেতিয়াও যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল। আন দুজন গালিচিয়ান আৰু চুজডাল ৰাজকুমাৰে প্ৰথমে মংগোল-তাটাৰসকলক পিছুৱাই নিব পাৰিছিল যদিও প'ল'ভটছিয়ানসকলে প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰিলে; জটিল মুহূৰ্ততো কিয়েভ ৰাজকুমাৰে নিজৰ মৃত্যুমুখত পৰা মিত্ৰসকলক সহায় কৰিবলৈ নাহিল। তেওঁ আপাত দৃষ্টিত ভাবিছিল: ইমানেই ভাল, মই ৰাছৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰাজকুমাৰ হ"ম, আন ৰাজকুমাৰসকলৰ মৃত্যু হ"লে আৰু তেওঁলোকৰ সম্পত্তি দুৰ্বল হ"লে সকলো ক্ষমতা মোৰ হাতলৈ যাব!
  সাদাতে নিজৰ কেলাছ গোৰোহাত সোমাই থকা এটা ফাট মেলিবলৈ চেষ্টা কৰি মন্তব্য কৰিলে:
  - আৰু সকলোৱে তেনেকৈয়ে ভাবে! ৰাইজ একত্ৰিত হ"লেও। এইটো বহুদিনৰ পৰাই চলি আহিছে, নিজৰ চাৰ্টটো শৰীৰৰ ওচৰত!
  য়াংকাই শক্তি গোটাই থমকি ৰ"ল, তাৰ পাছত উশাহ বন্ধ হৈ ক"লে:
  - কিন্তু সেইটো আপুনি ভবা উচিত নাছিল! আমি ৰাছিয়াৰ বহুমূলীয়া তেজক সন্মান আৰু মূল্য দিব লাগিব। ইয়াৰ উপৰিও মনত ৰখা উচিত। এতিয়ালৈকে ই কোনো সমস্যা নহয়, আধা সমস্যাহে৷ মংগোলীয়সকল কম সংখ্যকে আহিছিল, আৰু তেওঁলোকক পৰাস্ত কৰি পাঠ শিকাব লাগিব। এই ক্ষেত্ৰত কোনেও ৰুছৰ মাজত সাহস নকৰিব। পূবৰ মাটিবোৰৰ কথা যাতে কোনেও ক"ব নোৱাৰে তাৰ বাবে সকলোকে একেবাৰে হত্যা কৰাটো বাঞ্ছনীয়, আৰু যদি সেইটো বিফল হয়, তেন্তে অন্ততঃ ৰাছিয়াৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ প্ৰতি ভয় জগাই তোলা। কিয়েভ ৰাজকুমাৰ অৱশ্যে এই চিন্তাবোৰৰ পৰা বহু দূৰত আছিল, তেওঁ কেৱল নিজকে উচ্চ কৰি তুলিব বিচাৰিছিল।
  - কিন্তু সি জীয়াই থাকিল! - ল"ৰাকেইটাই একেলগে বাক-বাক কৰিলে।
  য়াংকাই শক্তিশালীভাৱে মূৰটো জোকাৰিলে, ডেকা ঘোঁৰাৰ দৰে:
  - কিন্তু নাই! আন ৰাজকুমাৰ আৰু প"ল"ভটছিয়ানসকলক পৰাস্ত কৰি মংগোলীয়সকলে ৰাজকুমাৰৰ শিবিৰত আক্ৰমণ কৰে। তেতিয়াও তেওঁৰ প্ৰায় ত্ৰিশ হাজাৰ যোদ্ধা আছিল। মংগোলীয়সকলৰ সকলো আক্ৰমণ প্ৰতিহত হৈছিল, তেওঁলোকৰ লোকচান হৈছিল। তেতিয়া যাযাবৰীসকলৰ নেতা চুবুদৈয়ে প্ৰস্তাৱ আগবঢ়ালে। ৰাছিয়ানসকলে নিজৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আত্মসমৰ্পণ কৰি নিজৰ সন্মানৰ কথাত শান্তিৰে গুচি যাওক। অৱশ্যে এই শহাপহুৰ প্ৰস্তাৱ বিশ্বাস কৰা উচিত নাছিল, কিন্তু নিজে কেতিয়াও নিজৰ কথা পালন নকৰা কিয়ভ ৰাজকুমাৰজন হঠাতে ইমানেই গুলিবল হৈ পৰিল।
  - হয়তো সি মোহিত হৈছিল? - আলীয়ে নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিলে।
  - মই নুই নকৰো! পূবত পশ্চিমৰ দৰে যাদুকৰী আৰু যাদুকৰক অত্যাচাৰ কৰা হোৱা নাছিল, অৰ্থাৎ তেওঁলোকে অধিক ক্ষমতা লাভ কৰিব পাৰিছিল। "য়াংকাই হঠাতে আবেগিকভাৱে নিজেই যাদুকৰ হৈ অভাৰচিয়াৰসকলৰ ওপৰত যুদ্ধৰ পালছাৰবোৰ জোকাৰি দিব বিচাৰিলে, আৰু তাৰ পিছত কোমল ঘাঁহনিত পৰি নিজৰ ক্লান্ত শৰীৰটোক শিথিল কৰিব বিচাৰিলে।
  - ৰাজকুমাৰক প্ৰতাৰণা কৰা হ"ল! - সাদাতে হিষ্টেৰিকভাৱে হাঁহিলে।
  - হয়, সেনাই অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ থৈ আশ্ৰয় শিবিৰৰ পৰা ওলাই যোৱাৰ পিছত লগে লগে তেওঁলোকক আক্ৰমণ কৰা হয়। নিৰস্ত্ৰ ৰাছিয়ান সৈন্যই যিমান পাৰে যুদ্ধ কৰিছিল, মুঠি আৰু দাঁত ব্যৱহাৰ কৰিছিল, মাটি পেলাইছিল, কিন্তু প্ৰায় সকলোৱেই নিহত হৈছিল। ৰাজকুমাৰক নিজেই আৰু তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ সহযোগীসকলক বেঞ্চৰ তলত ৰখা হৈছিল আৰু সেইবোৰত বহি তেওঁলোকে ভোজ পালন কৰিছিল। আৰু তেনেকৈয়ে লাহে লাহে চেপি ধৰা হৈ ৰাজকুমাৰৰ মৃত্যু হ"ল। এক অপমানজনক আৰু বেদনাদায়ক মৃত্যু। আন কাৰোবাৰ বাবে গাঁত খান্দিব নালাগে...
  - তুমি নিজেই পাবা! - সাদাতে মসৃণভাৱে যোগ দিলে। - এয়া ইতিমধ্যে এটা সুস্থিৰ ধাৰণা হৈ পৰিছে! কিন্তু আপুনি বৈধভাৱে হেৰুৱালে।
  য়াংকাই মূৰটো জোকাৰিলে;চাবুকটোৱে তেওঁক আকৌ চেপি ধৰিলে, ছালখন জ্বলাই দিলে। ল"ৰাটোৱে অলপ উশাহ ল"লে, সহজ হৈ পৰিল:
  - ইমান বৈধ বুলি মই নাভাবো। কেতিয়াবা ৰাছিয়াই উল্লেখযোগ্য উচ্চ বাহিনীক পৰাস্ত কৰিছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, মনোমাখে অগণন প"ল"ভটছিয়ানৰ গোট কাটি পেলালে। সঁচা, আধুনিক বুৰঞ্জীবিদসকলে ইয়াক অতিৰঞ্জিত বুলি গণ্য কৰে: যে তেওঁৰ ত্ৰিশ হাজাৰ যোদ্ধাই ডেৰ লাখ লোকক পৰাস্ত কৰিছিল।
  - ডেৰ লাখ! - সেইটো পাঁচ লাখ! - আলী আচৰিত হৈ পৰিল।
  সাদাতে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - হয়, এটা অতিৰঞ্জিত! ত্ৰিশ হাজাৰে পাঁচশক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰে! বাদাম এটাই শিলগুটি এটা ফাটিব নোৱাৰে।
  ডেকা কথকজনে গিলি পেলালে, ডিঙিটো ইতিমধ্যে শুকাই গ"ল আৰু বক্তৃতা বোৱাই থাকিল:
  "হয়তো, সময়ৰ গতিৰ বাবে ইয়াক পৰীক্ষা কৰাটো অসম্ভৱ, কিন্তু এইটো ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয়। বিজয়ৰ পিছত চুবুদাইয়ে ৰিয়াজানৰ ভূমিত আক্ৰমণ চলায়। তেওঁৰ সেনাই ৰিয়াজানৰ ওচৰ পালেগৈ, কিন্তু ল"ব নোৱাৰিলে, তাৰ পিছত পিছলৈ ঘূৰি গ"ল। কিছুমান সৈনিক বুলগেৰিয়া ৰাজ্যলৈ গুচি যায় যদিও পৰাজিত হয়। চেংগিছ খান নিজেই মংগোলিয়ালৈ উভতি আহি চীনৰ বাকী অংশ জয় কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। ইমানবোৰ জয় লাভ কৰি তেওঁৰ যোদ্ধাসকলে নিজকে অজেয় বুলি গণ্য কৰিছিল। চীনৰ উদ্ভাৱন, কেটাপল্ট আৰু বাৰুদ যুদ্ধত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। বাইসত্তৰ বছৰ বয়সত চেংগীছ খানৰ মৃত্যু হয়। এটা দুৰ্গ ঘেৰাওৰ সময়ত সপোন দেখাৰ দৰেই তেওঁৰ মৃত্যু হয়। তেওঁৰ মধ্য পুত্ৰই সিংহাসন উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰিছিল
  উডেগেই, সকলো মংগোলীয়ৰ সম্ৰাট হৈ। যোচিৰ ডাঙৰ, হিংস্ৰ আৰু আক্ৰমণাত্মক পুত্ৰক পিঠি ভাঙি হত্যা কৰা হয়;তেওঁৰ পুত্ৰ বাটু খান হিচাপে ইতিহাসত লিপিবদ্ধ হয়।
  য়াংকাই আকৌ বিৰতি ল"লে, তেওঁ মানসিকভাৱে নিজকে সুধিলে: অৱশেষত কেতিয়া আৰোহণ শেষ হ"ব আৰু অলপ সহজ হৈ পৰিব। পাহাৰৰ চোকা শিলগুটিৰ পৰা তেওঁৰ উদং ভৰি দুখন জুইত জ্বলি উঠিছে, যেন তেওঁক ৰেকত অত্যাচাৰ কৰা হৈছে। সাধাৰণতে এজন দাসৰ জীৱন কেনেকুৱা, নৰকৰ সৈতে মিল থকা দুৰ্বিষহ অস্তিত্ব। ইয়াত আপুনি অনিচ্ছাকৃতভাৱে স্কুলৰ কথা মনত পেলায়। ক্লাছত বহি থকাটো বিৰক্তিকৰ, অন্তহীন ইণ্টাৰনেট চলোৱা বা চাৰ্ফ কৰাটো বহুত বেছি আকৰ্ষণীয়। মোৰ প্ৰিয় ক্লাছবোৰ হ"ল শাৰীৰিক শিক্ষা আৰু চিত্ৰকল্প, আৰু হয়তো ইতিহাসো। আৰু ইয়াত! চাৰিওফালে ৰসাল গছ-গছনি, শুদ্ধ বতাহ মিহলি হৈ প্ৰবল ল"ৰাৰ ঘাম। অদ্ভুতভাৱে আমি পাহাৰ বগাই যোৱাৰ লগে লগে আৰু গৰম হৈ আহিল, তাপমাত্ৰা ইতিমধ্যে ত্ৰিশৰ দশকত আছিল, যিয়ে যন্ত্ৰণা আৰু তীব্ৰতৰ কৰি তুলিছিল। মোৰ বৰ পিয়াহ লাগিছে যদিও পেটটো ইতিমধ্যে খালী হৈ গৈছে। ভৰিৰ তলৰ শিলগুটিবোৰ নীলা, যথেষ্ট অদ্ভুত ৰং, যন্ত্ৰণাত ভুগি থকা ভৰি দুখন স্থাপন কৰাৰ সময়ত সাৱধান হওক যাতে বেছি চোকা ভৰি দুখন ভৰি নাযায়।
  সাদাতে হস্তক্ষেপ কৰিলে:
  - আপোনাৰ সাম্ৰাজ্যৰ ইতিহাসত ইয়াৰ পিছত কি হ"ল?
  য়াংকাই অনিচ্ছা সত্ত্বেও কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল, ডিঙি শুকানকৈ গিলিবলৈ বিষ হৈছিল:
  - বাটু খান আৰু তেওঁৰ ভাতৃদ্বয়ে শিলৰ বেল্টৰ পশ্চিমে থকা মাটি অৰ্থাৎ উৰালৰ দখল লৈছিল। কিপচাক বা কুমানসকলে মংগোলীয়সকলৰ বশৱৰ্তী হৈছিল। চাৰি লাখৰ বিশাল অশ্বাৰোহী সৈন্যবাহিনী গোটাই বাটুৱে ৰিয়াজানলৈ গুচি যায়। সেই মুহূৰ্তত কিয়ভান ৰাছ বহু ৰাজধানীত বিভক্ত হৈ পৰিছিল। হিমস্খলনৰ পথত প্ৰথম আছিল ৰিয়াজান ৰাজধানী। চহৰখনে জেদী প্ৰতিৰোধ কৰিছিল যদিও ছয় দিনীয়া আক্ৰমণৰ অন্তত পতন ঘটিছিল। প্ৰায় সমগ্ৰ জনসংখ্যা ধ্বংস হৈ পৰিল। মংগোলীয়সকলে কেঁচুৱাক জুইত পেলাই দিছিল, মহিলাসকলৰ ওপৰত আক্ৰমণ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ স্তন কাটিছিল আৰু পেট ফালি পেলাইছিল। একে সময়তে ওচৰৰ সকলো চহৰ আৰু গাঁও জ্বলাই দিয়া হয়। শীতকালত আক্ৰমণ আৰম্ভ হৈছিল আৰু ঠাণ্ডা হাবিত লুকাই থকাটো কঠিন হৈ পৰিছিল।
  আলীয়ে কৌতুহলী হৈ সুধিলে:
  - শীতকাল কি?
  - এই সময়ত বৰফ পৰে আৰু ঠাণ্ডা হয়। কেতিয়াবা বৰফ দেখিছেনে? - হঠাতে য়াংকাই নিজকে শ্ৰেষ্ঠ অনুভৱ কৰিলে।
  - নাই মই দেখা নাছিলোঁ! যদিও এমিনিট ৰ"বা! পাহাৰত ওখ! কেৱল উচ্চতম পাহাৰত! তাত থকা শৃংগবোৰ ইমান বগা আৰু ঠাণ্ডা। সঁচাকৈয়ে মই নিজে দেখা নাই, কিন্তু ভ্ৰমণকাৰীসকলে মোক এই বিষয়ে কৈছিল। - আলীৰ চকু দুটা উজ্জ্বল হৈ পৰিল।
  য়াংকাইও ভাল লাগিল, আপাত দৃষ্টিত দ্বিতীয়টো বতাহ আহিল:
  - বুজি পোৱাটো ভাল কথা! যিকোনো ক্ষেত্ৰতে শীতকালৰ ফলত মংগোলীয়সকলক যথেষ্ট উপকৃত হোৱাটো স্পষ্ট। সঁচা, বৰফবোৰে ঘোঁৰাবোৰক খাদ্য পোৱাত বাধা দিছিল, কিন্তু ইয়াতো ৰাছিয়ানসকলৰ ভাগ্য ভাল আছিল, বৰফৰ ড্ৰিফ্টৰ আৱৰণখন যথেষ্ট ডাঠ নাছিল। ৰিয়াজান ৰাজকুমাৰে চুজডাল, ভ্লাদিমিৰ, কিয়ভ, চেৰ্নিগভ, নভগ"ৰডলৈ সহায় বিচাৰি দূত পঠিয়াইছিল। কিন্তু কোনো এজন ৰাজকুমাৰে ডিটাচমেণ্ট পঠিয়াব পৰা নাছিল। কেৱল ভ্লাদিমিৰ-ছুজডালৰ গ্ৰেণ্ড ড্যুকেহে নিজৰ পুত্ৰ ভ্লাদিমিৰৰ সৈতে এটা সৰু ডিটেচমেণ্ট মস্কোলৈ পঠিয়াইছিল। কিন্তু এইটো আছিল সাগৰৰ এটোপাল মাথোঁ। মংগোল-তাটাৰসকলে মস্কোক ধুমুহাৰ দৰে দখল কৰিছিল;সেই সময়ত ই আছিল মাত্ৰ এখন সৰু বাণিজ্যিক চহৰ। তেওঁলোকে কোৱাৰ দৰে - সাতটা পাহাৰৰ ওপৰত থকা নগৰখন। বিশ্বাস কৰিবলৈ টান যে ভৱিষ্যতে ৰাছিয়াৰ ৰাজধানী তাতেই থাকিব। আৰু সেইবাবেই ইয়াক আক্ৰমণকাৰীয়ে জয় কৰিছিল। ইয়াৰ পিছৰ আঘাত চুজদালৰ প্ৰিন্সিপালিটিৰ ওপৰত পৰিল। ৰাছিয়াৰ সৈন্যই যিমানেই চেষ্টা নকৰক কিয়, চহৰবোৰ ধৰি ৰাখিব পৰা নাছিল। সাধাৰণতে যুদ্ধসমূহৰ তথ্যসমূহ অত্যন্ত পৰস্পৰ বিৰোধী। জনা যায় যে মংগোলীয় দলটোৱে চুজদালৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছিল। সকলো ৰাজকুমাৰ যুদ্ধত পৰিল। ব্যাটকা নদীত চুজদালৰ ৰাজকুমাৰৰ সৈন্য পৰাজিত হয় আৰু মংগোলীয়সকলে তেওঁৰ মূৰটো ঘোঁৰাত বান্ধি লয়। ইয়াৰ পিছত পথটো আছিল নভগ"ৰডলৈ। নভগ"ৰ"ডিয়ান আৰু ৰাজকুমাৰ আলেকজেণ্ডাৰ, যাক পিছলৈ নেভস্কি বুলি ডাক দিয়া হৈছিল, তেওঁলোকে নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক সহায় কৰা নাছিল। সামগ্ৰীৰে চহকী নভগ"ৰডক জলাশয় আৰু কিংবদন্তি অনুসৰি মূল শ্বেমান কিৰেনি-জাডান জলাশয়ত ডুব যোৱাৰ ফলত ৰক্ষা পৰিল। ইয়াৰ পিছত অন্ধবিশ্বাসী মংগোলীয়সকলে পিছুৱাই গ"ল। বাটত আৰু কেইবাখনো চহৰ লুটপাত কৰা হ"ল আৰু কোজেলস্কে সাত সপ্তাহ ধৰি প্ৰতিৰোধ কৰিলে। বহু লাখ লাখ ৰাছিয়ান লোকৰ মৃত্যু হৈছিল, ৰাছৰ পূব অংশ ধ্বংস হৈছিল।
  ল"ৰাটোৱে শেষ মুহূৰ্তত ডজ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱাৰ বাবে চোকা বেজীৰ দৰে অতি চোকা শিল এটাত ভৰিখন প্ৰায় বিন্ধি পেলালে। ৰাস্তাটো ভয়ংকৰ আছিল, আনকি বছৰ বছৰ ধৰি বন্দী হৈ থকাৰ বাবে অধিক কঠিন হৈ পৰা আন দাস ল"ৰাবোৰেও হুমুনিয়াহ কাঢ়িছিল।
  থমকি ৰৈ উশাহ-নিশাহ সামঞ্জস্য কৰি য়াংকাই আৰু ক"লে:
  - তাৰ পিছত দুবছৰৰ বিৰতি হ"ল। মংগোলীয়সকলে শক্তি সঞ্চয় কৰি সমগ্ৰ এছিয়াৰ পৰা সৈন্য গোটাইছিল। অৱশেষত সেনাবাহিনীৰ আকাৰ ছয় লাখতকৈও অধিকলৈ বৃদ্ধি কৰি তেওঁলোকে কিয়ভলৈ সৈন্যবাহিনীক লৰালৰিকৈ লৈ যায়।
  স্বাভাৱিক কৌতুহল দেখুৱাই সাদাতে সুধিলে:
  - নভগ'ৰডে সহায় কৰিছিল নেকি?
  য়াংকাই আকৌ দাঁতেৰে বেল্টটো পিছলৈ টানিলে, বুকুৰ ৰঙা ৰেখাডাল গভীৰ হৈ পৰিল, আনকি ঘাঁও দেখা গ"ল।
  - নহয়! যদিও সাধাৰণতে সেই মুহূৰ্তত তেওঁ জাৰ্মান আৰু ছুইডেনৰ বিৰুদ্ধে যুঁজত বাধাগ্ৰস্ত হৈছিল। কিন্তু আলেকজেণ্ডাৰ নেভস্কি মংগোলীয়সকলৰ প্ৰতি সদায় আনুগত্যশীল আছিল, অসাৰ নহয় যে তেওঁক বাটুৰ পুত্ৰ বুলি কোৱা হৈছিল। কিয়েভে দুমাহ ধৰি প্ৰতিৰোধ কৰিলে, আক্ৰমণত মোগল হেৰুৱালে, প্ৰায় নব্বৈ হাজাৰ লোক নিহত হ"ল। চহৰখন ধ্বংস কৰি আৰু শেষৰ গীৰ্জাটো ভেড়াৰ দ্বাৰা চেপি ধৰাৰ পিছত টাটাৰসকলে পশ্চিম দিশলৈ লৰালৰিকৈ গ"ল। ডানিল গালিটস্কিৰ সেনাই মংগোলীয়সকলৰ লগত যুদ্ধ কৰা নাছিল, বৰঞ্চ শক্তিশালী দুৰ্গলৈ পিছুৱাই গৈছিল। টাটাৰসকলে নিজেই আৰু অধিক লৰালৰিকৈ গৈ হাংগেৰীৰ এক লাখ সৈন্যক পৰাস্ত কৰিলে। সঁচা, ৰজা বেলাই ৰক্ষা কৰিলে। মংগোলীয়সকলৰ মূল বাহিনী ভিয়েনাৰ কাষ চাপিছিল যদিও দক্ষিণৰ ফালটো ছাৰ্ব আৰু বুলগেৰিয়ানসকলে আৰু উত্তৰ ফ্লেংক চেকসকলে পৰাস্ত কৰিছিল। আৰু সকলো মংগোলীয়ৰ পৰম কাগান মৃত্যুমুখত পৰিল আৰু অশান্তি আৰম্ভ হ"ল। বাটু খানে নিজৰ দলবোৰ পিছলৈ ঘূৰাই দিলে। এইটোৱেই আছিল তেওঁৰ শেষ বৃহৎ পৰিসৰৰ অভিযান। ইয়াৰ পিছত বাটুৱে ভলগা নদীত বসতি স্থাপন কৰে আৰু তাৰ পৰাই তেওঁ ৰাজধানী নিৰ্মাণ কৰি গোল্ডেন হৰ্ড প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ইয়াৰ পিছত মংগোল-তাটাৰ যুগ আৰম্ভ হ"ল। ২৪০ বছৰ ধৰি চলিছিল!
  আলীয়ে হুইচেল মাৰিলে:
  - ৱাঃ! দাস হ"বলৈ ইমান সময়!
  ল"ৰাটোৱে প্ৰায় হুমুনিয়াহ কাঢ়ি মাতত বিষত ক"লে:
  - ইতিমধ্যে হৈছে! ৰাছিয়ানসকলৰ মাজত বিভক্ত হোৱাৰ মূল্য এইটোৱেই। আলেকজেণ্ডাৰ নেভস্কিয়ে পেইপচি হ্ৰদত জাৰ্মানক পৰাস্ত কৰে, তাৰ পিছত কিয়ভৰ ৰাজকুমাৰ হয়। সাধাৰণতে ব্যক্তিত্ব অস্পষ্ট। নভগ"ৰ"ডিয়ানসকলে যেতিয়া কৰ দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে, তেতিয়া তেওঁ চহৰখন ধুমুহাৰ দৰে দখল কৰি বহু ৰাছিয়ান লোকক হত্যা আৰু অত্যাচাৰ চলায়। আনকি তেওঁ নিজৰ পুত্ৰক অত্যাচাৰ কৰি ফাঁচীও দিছিল। কিংবদন্তি অনুসৰি ঈৰ্ষাৰ বাবে তেওঁক তাটাৰ খান্শাই বিষাক্ত খুৱাইছিল। সাধাৰণতে আলেকজেণ্ডাৰ নেভস্কিক সাধু বনোৱাটো এটা অত্যন্ত বিতৰ্কিত কাৰ্য্য আছিল, বহুতে ইয়াৰ ওপৰত বিতৰ্ক কৰিছিল। কিন্তু কেন"নাইজেচনৰ মাপকাঠী সকলো ক্ষেত্ৰতে অতি বিতৰ্কিত! উদাহৰণস্বৰূপে, দ্বিতীয় নিকোলাছক কিয় কেনন কৰা হ"ল, কিন্তু পিটাৰ দ্য গ্ৰেট আৰু ইভান দ্য টেৰিবলক কিয় নহয়? নৌসেনাৰ সেনাপতি কিহৰ পৰা আহিছে?
  উছাকভ এজন সাধু, কিন্তু চুভ"ৰভ আৰু কুটুজ"ভ নহয়!
  - মই সিহঁতক চিনি নাপাওঁ, গতিকে নিশ্চিতভাৱে ক"ব নোৱাৰো! - ক"লা, ক্ষীণ হৈ পৰা গাল দুখনৰ ঘাম চেলেকি সাদাতে উত্তৰ দিলে। - কিন্তু মোৰ বোধেৰে এইটো কেৱল সামৰিক যোগ্যতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নহয়, শাসকসকলৰ স্বভাৱৰ ওপৰতো নিৰ্ভৰশীল।
  - অৱশ্যে এইটোও ইয়াৰ এটা অংশ। - য়াংকাই মান্তি হ"ল।
  ৰাস্তাটো তীব্ৰভাৱে ওপৰলৈ উঠি গ"ল, আৰু তেওঁলোকে পাছটো পাৰ হৈ গ"ল। চকীদাৰসকলে নিৰ্দয়ভাৱে ঘোঁৰা আৰু ল"ৰা দুয়োটাকে চাবুকেৰে কোবাইছিল। য়েংকিৰ মূৰত অমানৱীয় উত্তেজনাই গুঞ্জৰিত হৈ আছিল। বেল্টটোৱে মোৰ ইতিমধ্যে চেফ হৈ যোৱা কান্ধটোত বেদনাদায়কভাৱে খান্দিলে আৰু লেশ্ববোৰে মোৰ কাষবোৰ ফালি পেলালে আৰু ঘামত তিতি যোৱা পিঠিখন। ল"ৰাটোৱে সকলো শক্তিৰে চেষ্টা কৰিলে, পেটটোও ডুব গ"ল, এনে লাগিল যেন তাৰ ভিতৰৰ অংশটো ওলাই আহিবলৈ ওলাইছে। এতিয়া ল"ৰাকেইটাই হাওঁফাওঁৰ ওপৰত হুমুনিয়াহ কাঢ়ি হুমুনিয়াহ কাঢ়িছিল, মাত্ৰ ক্লান্ত হৈ পৰিছিল, সকলোবোৰ ইমান নিষ্ঠুৰ আৰু অসহ্যকৰ আছিল।
  য়াংকাই আৰু কেইবাবাৰো লৰচৰ কৰিলে আৰু প্ৰায় পৰি গ"ল, কিন্তু যেতিয়া আপুনি লৰচৰ কৰে তেতিয়া পৃষ্ঠৰ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা অলপ দুৰ্বল হৈ পৰে। প্ৰতিটো খোজতে বেদনাদায়ক আছিল;চোকা, অতি গৰম শিলগুটিবোৰে ল"ৰাটোৰ খালী ভৰি দুখনত নখবোৰ খান্দিছিল, কিন্তু সি আগবাঢ়ি গৈ থাকিল।
  - নাইট হওক! - শুকান ওঁঠ দুটা ফুচফুচাই ক"লে।
  - চিয়াৰ আপ! - আলীয়ে তেওঁক সমৰ্থন কৰিলে।
  ভাইচটস্কিৰ গীতটো মনত পৰিল: আগলৈ আৰু ওপৰলৈ যোৱা কথা-বতৰাবোৰ তাতেই এৰি দিয়ক! কাৰণ এইবোৰ আমাৰ পাহাৰ, ইহঁতে আমাক সহায় কৰিব! তেওঁলোকে আমাক সহায় কৰিব!
  চাবুকটোৱে ছালখন কাটি পেলায়, ডিঙিৰ পৰা চিঞৰ এটা ওলাই আহে, পৰৱৰ্তী আঘাতটো উদং, টেন কৰা ভৰি দুখনত কম হয়। চকুৰ পৰা কেইটামান চকুলো উৰি গ"ল , আৰু মোৰ হুমুনিয়াহবোৰ ধৰি ৰখাটো আৰু সম্ভৱ নহ"ল। য়াংকাই মুখখন মেলি লোভেৰে উশাহ লয়, পেট আৰু ভৰি দুখন টান কৰে। হয়, এইটো সম্পূৰ্ণ অসহ্যকৰ, কিন্তু তেওঁ জীয়াই থাকিব লাগিব আৰু জয়ী হ"ব লাগিব। মোৰ সঁচাকৈয়ে পৰিব আৰু উঠিব মন যায়, গতিকে হওক - যিয়েই নহওক! যদি তেওঁলোকে তেওঁক মাৰপিট কৰি হত্যা কৰে, তেন্তে অন্ততঃ তেওঁৰ সকলো দুখ-কষ্টৰ অন্ত পৰিব। ইয়াত ওৰণিৰ মাজেৰে দানৱটোৰ আনন্দময় আৰু একে সময়তে ভয়ংকৰ মুখখন আকৌ য়াংকাৰ সন্মুখত দেখা দিয়ে।
  - যদি আপুনি মৰি যায়, তেন্তে স্থানীয় চয়তানে আপোনাৰ আত্মাৰ যত্ন ল"ব, পাতালত ইয়াৰ বাবে ঠাই বিচাৰিব!
  য়াংকাই বিদ্যুৎ প্ৰবাহে বিন্ধি পেলোৱাৰ দৰে কঁপি উঠে আৰু অশান্ত গাড়ীখন লৰচৰ কৰি নিজৰ শৰীৰটো আগলৈ দলিয়াই দিয়ে! মাত্ৰ অলপ বেছি, এটা শেষ প্ৰচেষ্টা।
  প্ৰায় চেতনা হেৰুৱাই ল"ৰাটোৱে দেখে যে ওপৰৰ বিন্দুটো অতিক্ৰম কৰা হৈছে আৰু বোজাই কৰা গাড়ীখন তললৈ গুটিয়াই গৈছে। তেজেৰে প্ৰচুৰ পৰিমাণে মিহলি ঘাম ছিটিকি পৰা য়াংকাই মূৰটো জোকাৰি দিয়ে। চাবুকটোৱে যেন তাৰ গালত খোঁচ মাৰিলে। ল"ৰাটোৰ বহুত ভাল লাগিছে, হৃদয়খন ঢোলৰ দৰে ধপধপাইছে, সি শান্ত হৈছে।
  - বাহ, ভয়ানক!
  বাকী ল"ৰাবোৰো সম্পূৰ্ণ ক্লান্ত হৈ পৰিছিল, কিন্তু স্পষ্ট যে মাইলৰ খুঁটিটোৰ পিছত তেওঁলোকৰ চকু দুটা জিলিকি উঠিল আৰু তেওঁলোকে পাৰ্ক আপ কৰিলে। আনকি সাদাতে সুধিছিল:
  - মংগোল-তাটাৰ যোৰৰ পৰা কেনেকৈ মুক্তি পালা?
  পেশীবোৰক যন্ত্ৰণা দিয়া কু-অভ্যাসটোক জোকাৰি জোকাৰি য়াংকাই কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল:
  - কেইবাবাৰো চেষ্টা কৰা হৈছিল যদিও সফল নহ"ল। অৱশেষত ডিমিট্ৰি ডনস্কোয়ে কুলিকোভ" খেলপথাৰত মংগোল-তাটাৰক পৰাস্ত কৰালৈকে। পিটচ বেটল কোৱাৰ দৰেই আছিল। এক লাখ ৰাছিয়ান গোট খালে, আৰু এশ পঞ্চাশ অশ্বাৰোহী টাটাৰ আৰু বিশ হাজাৰ জেনোৰ পদাতিক সৈন্য। শক্তিৰ ভাৰসাম্য শত্ৰুৰ পক্ষত আছিল যদিও দিমিত্ৰী ডনস্কোৱে এটা ধূৰ্ত পৰিকল্পনা উলিয়াইছিল। মংগোলীয়সকলে ফ্লেংকত নিজৰ মূল আক্ৰমণ চলাবলৈ ভাল পায় বুলি জানি তেওঁ অৰণ্যত এটা শক্তিশালী এম্বুছ ৰেজিমেণ্ট প্ৰস্তুত কৰিলে। তদুপৰি তেওঁৰ সৈন্য ডুবনিয়াক আৰু স্মোলকা নদীৰ মাজত অৱস্থিত আছিল, যাৰ ফলত শত্ৰুক তেওঁলোকৰ সংখ্যাগত সুবিধা সম্পূৰ্ণৰূপে লাভ কৰিব পৰা নাছিল। ৰাজকুমাৰে নিজৰ সৈন্যৰ এক তৃতীয়াংশ সংৰক্ষিত কৰি ৰাখিলে। শত্ৰুৱে আগশাৰীৰ ৰেজিমেণ্টটোক চেপি ধৰিবলৈ সক্ষম হয় যদিও সোঁফালে ৰাছিয়াই নিজৰ স্থান শক্তিশালী কৰিবলৈ সক্ষম হয়। চেণ্টাৰৰ ডিফেন্সেও গুহাত সোমাই পৰিল। ৰাছিয়ানসকলে হাত আগবঢ়াই দিলে। তাৰ পিছত মামাইয়ে নিজৰ সকলো ৰিজাৰ্ভ বাওঁফালৰ ফালে দলিয়াই দিলে। টাটাৰসকলে ডিফেন্সবোৰ ভাঙি ক্ৰছিংবোৰলৈকে ভাঙিবলৈ ধৰিলে। তেওঁলোকে ভাবিছিল যে এইদৰে তেওঁলোকে সমগ্ৰ সৈন্যবাহিনীক ধ্বংস কৰিব। ৰাজকুমাৰ ডিমিট্ৰি ডনস্কোয়ে ৰাছিয়াৰ সৈন্যৰ পিছফালে বতাহ বলি হোৱালৈকে অপেক্ষা কৰি আক্ৰমণৰ বাবে লৰালৰিকৈ আগবাঢ়িল। পিঠিত আঘাত পালে সদায় অভাৱনীয় হৈ পৰে। টাটাৰসকল পৰাজিত হয় আৰু যদিও দুবছৰৰ পাছত আন এজন খান টগতামিছে মস্কো জ্বলাই দিলে, তথাপিও লজ্জাজনক কৰৰ আকাৰ বহু পৰিমাণে হ্ৰাস পালে।
  অত্যাধুনিক কৌশলবিদৰ ৰূপ লৈ সাদাতে মন্তব্য কৰিলে:
  - দিমিত্ৰী জয়ী হ"ল, কিন্তু টাটাৰসকলে যদি হাবিত আঘাত কৰিলেহেঁতেন!
  য়াংকাই ভোগবাদী হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - নদীখনে তেওঁলোকক এম্বুছত আঘাত কৰাত বাধা দিছিল;ইয়াৰ উপৰিও ৰাছিয়ান ধনুৰ্বিদসকলে অশ্বাৰোহীৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত অতি ফলপ্ৰসূ! যেতিয়া সিহঁতে গতি ল"ব নোৱাৰে, হাবিত আবদ্ধ হৈ থাকে। সাধাৰণতে এম্বুছ কৌশল আটাইতকৈ ফলপ্ৰসূ। এশ বছৰৰ পাছত ইভান দ্য থাৰ্ডৰ অধীনত অৱশেষত ৰাছে যোৰটো পেলাই দিলে!
  গাড়ীখন অলপ ধাৰৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ সুযোগ লৈ প্ৰাক্তন মাস্কোৱেটজনে নিজৰ নিৰ্দয়ভাৱে ঘাঁ হোৱা গোৰোহাটো ঘাঁহনিত ঘঁহি দিলে। খজুৱতি বন্ধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। তথাপিও তললৈ যোৱাটো অতুলনীয়ভাৱে সহজ।
  - আমি শুনি আছো! - সাদাতে প্ৰায় চিঞৰি উঠিল। ইতিমধ্যে তেওঁৰ কান্ধ, কাষ আৰু পিঠি ইমানেই কোবাইছিল যে চাবুকৰ চুটি আঘাতত তেওঁৰ কোনো প্ৰতিক্ৰিয়াও নাছিল।
  বাকী ল"ৰাবোৰে মাত দিলে:
  - বাৰু মিছা কথা কৈ যাওঁ !
  - মিছা নকওঁ, সঁচা সঁচা কথা কৈছোঁ! - য়াংকাই ক্ষুন্ন হৈছিল।
  - এয়া আমাৰ কথা! - আলীয়ে বুজাই দিলে। - আমি মিছা কথা কওঁ, কিন্তু আচলতে ইয়াৰ অৰ্থ মেক আপ।
  য়াংকাই মাত দিলে:
  - মই বুজি পাইছোঁ. ইভানে নিজৰ পিতৃ ভাচিলি দ্য ডাৰ্কৰ পৰা ক্ষমতা লৈছিল। যদিও তেওঁ অন্ধ হৈ পৰিছিল, তথাপিও তেওঁ দৃঢ় হাতেৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছিল। ইভান তৃতীয়জনে খণ্ডিত ৰাজ্যসমূহক একত্ৰিত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। প্ৰথম পদক্ষেপসমূহৰ ভিতৰত এটা হ"ল নভগ"ৰডৰ সৈতে যুদ্ধ। মস্কোতকৈ বহুত বেছি প্ৰাচীন চহৰ হোৱাৰ বাবে নভগ"ৰডক গ্ৰেট মাষ্টাৰ বুলি কোৱা হৈছিল। নিৰ্দয় যুদ্ধৰ অন্ত পৰে নভগ"ৰ"ডিয়ানসকলৰ বাবে গধুৰ পৰাজয়ৰ সৈতে, তাৰ পিছত তেওঁলোকে নিজৰ ওপৰত মস্কোৰ আধিপত্য স্বীকাৰ কৰে। সেই যুদ্ধত ইভানে প্ৰথমবাৰৰ বাবে বৃহৎ পৰিসৰত মাস্কেট আৰু কামান ব্যৱহাৰ কৰিছিল।
  সাদাতে বাধা দিলে:
  - এইটো আৰু কি?
  - অগ্নি যুদ্ধৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি অস্ত্ৰ। বাৰুদ বিস্ফোৰণ হৈ কামানৰ গুলী আৰু গুলী বাহিৰ কৰে। ভয়ংকৰ অস্ত্ৰ! - য়াংকাই কঁকালটো ওপৰলৈ তুলি চিবুকত সোমাই দিলে।
  - বাৰুদ কি? - ল'ৰাবোৰে সুধিলে।
  ল"ৰাটোৱে গালৰ হাড়ত থকা লেশ্বৰ চিনটো খোঁচ মাৰিলে। হাত দুখন মুক্ত কৰি মেচিনগানটো কেনেকৈ ল"ব বিচাৰিছিলো:
  - এইটো ধূসৰ, কেতিয়াবা বগা গুড়ি যিটো জ্বলিলে বিস্ফোৰণ ঘটে। পূৰ্বতে ইয়াক চীনত উদ্ভাৱন কৰা বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল যদিও তাৰ পিছত প্ৰাচীন ৰাছিয়াৰ পূৰ্বপুৰুষ হাইপাৰব"ৰিয়াত প্ৰথম বাৰুদ সৃষ্টি কৰা সংস্কৰণটো অধিক ফেশ্বনেবল হৈ পৰিছিল। সঁচা, চীনে আৰ্টিলাৰী সৃষ্টি কৰা প্ৰথম নাছিল যদিও তেওঁলোকে কামানৰ আভাস দিছিল। নহ"লে তেওঁলোকক জয় কৰা নহ"লহেঁতেন, প্ৰথমে মংগোলীয়ে, তাৰ পিছত মানচুসকলে, আৰু তাৰ পিছত চীনক কমিউনিষ্টসকলে একত্ৰিত নকৰালৈকে কেইবা শতিকা ধৰি খণ্ডিত হৈ থাকিলহেঁতেন। কিন্তু তেতিয়াৰ মাস্কেটবোৰ অতি ডাঙৰ আছিল, লোড হ"বলৈ বহু সময় লাগিছিল, সঠিকতা কম আৰু ৰিকোইল বেছি আছিল। কিন্তু তেওঁলোকে কৰা ভয়ংকৰ গৰ্জনটোৱে সৈন্য আৰু বিশেষকৈ ঘোঁৰাবোৰৰ ওপৰত প্ৰচণ্ড প্ৰভাৱ পেলাইছিল। সিহঁত মাত্ৰ পলাই গ"ল। তুলাত ৰাজকুমাৰে মাস্কেট আৰু কামান উৎপাদনৰ আয়োজন কৰিছিল। অৱশেষত ১৪৮০ চনত ৰাছিয়ানসকলে যোৰটো পেলাই দিলে যদিও কোনো ডাঙৰ যুদ্ধ নাছিল। ৰাছিয়াই ওকাত টাটাৰসকলৰ পথ বন্ধ কৰি দিলে। সৰু সৰু সংঘৰ্ষ হৈছিল যদিও টাটাৰসকলে কোনো ডাঙৰ যুদ্ধত লিপ্ত হ"বলৈ সাহস কৰা নাছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁলোকৰ মাজত কাজিয়াৰ সৃষ্টি হয় আৰু পৰম খগানক হত্যা কৰা হয়। টাটাৰসকল অৱশ্যে অকলশৰীয়া নাছিল। লিথুৱেনিয়াৰ সৈন্যই তেওঁলোকক সহায় কৰিবলৈ লৰালৰিকৈ ওলাই আহিল। লিথুৱেনিয়াৰ গ্ৰেণ্ড ডাচি বিশাল হৈ পৰিল আৰু আক্ৰমণৰ ফলত ৰাছিয়াৰ দল ৰক্তহীন হৈ পৰাৰ সুযোগ লৈ মিডভঙে স্লাভিক ভূমিৰ কিছু অংশ জয় কৰে। তাৰ পিছত এই শেহতীয়াকৈ সৰু ৰাজধানীখনে আধুনিক ইউক্ৰেইনৰ প্ৰায় সমগ্ৰ ভূখণ্ড (ক্ৰিমিয়াৰ বাহিৰে), বেলাৰুছ, স্মোলেনস্ক আৰু বহু ভূমি শোষণ কৰিলে। স্থানীয় জনসাধাৰণক লিটভিনৰ দ্বাৰা নিৰ্মমভাৱে নিপীড়িত কৰা হৈছিল! ইভানে শত্ৰুৰ ওপৰত কেইবাবাৰো পৰাজয় সাধন কৰিছিল যদিও ৰোমান পোপৰ শাসনে আনুষ্ঠানিকভাৱে কেথলিক লিথুৱেনিয়াৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাব নিবিচাৰিছিল। তেওঁলোকে বহুত টকা খৰচ কৰিছিল, বিপুল সংখ্যক ভাড়াতীয়া সৈনিক নিযুক্তি দিছিল, বেছিভাগেই জাৰ্মান। উচ্চমানৰ শক্তিৰ সন্মুখীন হৈ ইভানে ৰক্ষণাত্মক দিশত আগবাঢ়িবলৈ বাধ্য হয়। ইয়াৰ উপৰিও ক্ৰিমিয়াৰ টাটাৰসকলৰ অভিযান আৰম্ভ হয়। এই চৰ্তত ইভান ভাচিলিয়েভিচে এটা হতাশজনক পদক্ষেপ লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়। দ্ৰুত পৰিৱৰ্তন কৰি: তেওঁ পোলেণ্ড-জাৰ্মান সেনাবাহিনীক আক্ৰমণ কৰিছিল। নিশা সংঘটিত হোৱা এই আক্ৰমণ ৰাজকুমাৰৰ বিৰোধীসকলৰ বাবে সম্পূৰ্ণ আচৰিত হৈ পৰিছিল। কেৱল পঞ্চাশ হাজাৰতকৈও অধিক বন্দী বন্দী হৈছিল। ইয়াৰ পিছত শান্তিৰ সামৰণি পৰে। পূব ইউক্ৰেইনৰ এটা অংশ ব্যাজমা আৰু বেলাৰুছ গোমেল ৰাছিয়াৰ অংশ হৈ পৰে। সঁচা, কিয়ভ আৰু স্মোলেনস্ক লিথুৱেনিয়াৰ লগত থাকিল। ইভানে যথেষ্ট দিন ৰাজত্ব কৰিছিল আৰু ১৫০৫ চনত খ্ৰীষ্টৰ জন্মৰ পৰাই তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল। ডাঙৰ পুত্ৰ ভাচিলি তৃতীয়, যাক লোহা বুলি ডাক দিয়া হৈছিল, তেওঁ এই সিংহাসনৰ উত্তৰাধিকাৰী হৈছিল। মাকৰ ফালৰ পৰা তেওঁ বাইজেন্টাইন চিজাৰৰ পৰিয়ালৰ পৰা আহিছিল। সঁচা, বাইজেণ্টিয়াম নিজেই তুৰ্কীয়ে জয় কৰিছিল, বা তেওঁলোকে নিজকে অট্টোমান বুলিও কোৱাৰ দৰে। তৃতীয় ভাচিলিয়ে কাজান আৰু স্মোলেনস্কক কেইবাবাৰো ঘেৰাও কৰিছিল। কাজান লোৱা সম্ভৱ নাছিল;চহৰখন ভালদৰে দুৰ্গ আছিল;ইয়াৰ উপৰিও সেনাবাহিনীক যোগান ধৰাৰ ক্ষেত্ৰতো গুৰুতৰ সমস্যা হৈছিল। ই নিকটতম কেন্দ্ৰ নিজনী নভগ"ৰডৰ পৰা বহু দূৰত আৰু শুকান পথৰ কাষেৰে যোগানৰ কাৰাভানসমূহক যাযাবৰী লোকৰ পৰা অহৰহ আক্ৰমণৰ বলি হয়। স্মোলেনস্কৰ যুদ্ধ অধিক সফল হৈছিল। সঁচা, ঘেৰাওৰ অন্ত পৰিল তিনিবাৰকৈ বিফলতাত। তাৰ পিছত ৰাজকুমাৰ ভাচিলীয়ে অগ্নি অস্ত্ৰৰ উৎপাদন বৃদ্ধি কৰাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে, মূলতঃ গধুৰ ঘেৰাও বন্দুক। উৎপাদনশীলতা বৃদ্ধিৰ বাবে কঠোৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হৈছিল - বলপূৰ্বক দাস শ্ৰমিক, আৰু কৰ বৃদ্ধি কৰা হৈছিল। দ্বিতীয় ঘেৰাওৰ সময়ত ই সহায় কৰিছিল। স্মোলেনস্কক এসপ্তাহ ধৰি বিধ্বংসী বোমাবৰ্ষণৰ বলি হৈছিল: তাৰ পিছত গেৰিছনে আত্মসমৰ্পণ কৰিছিল। ৰাছিয়াৰ সেনাই নিজৰ সফলতাক গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও গৱৰ্ণৰসকলৰ মাজত হোৱা মতানৈক্যৰ বাবে অৰ্ছাৰ ওচৰত পৰাস্ত হৈছিল। যুদ্ধৰ অন্ত পৰে ভংগুৰ শান্তিৰে, যাৰ ফলত ৰাছিয়াই মস্কোলৈ যোৱা পথটো সামৰি স্মোলেনস্কক পুনৰ দখল কৰে। ৰাজ্যখনৰ পূব দিশত নিজনী নভগ"ৰড আৰু কাজানৰ মাজত এখন চহৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল: কথিত ভাষাত ভাচিলিয়েভস্ক বুলি ডাকনাম দিয়া হৈছিল। কাজানৰ বিৰুদ্ধে বাৰে বাৰে অভিযান চলালে তেওঁ ৰাছিয়াৰ সেনাৰ যোগান উন্নত কৰাৰ কথা আছিল। জাৰ ভাচিলি দ্য আইৰনে ভৱিষ্যতে কাজানত নতুন আক্ৰমণ আৰু লিথুৱেনিয়াত দ্ৰুত আক্ৰমণৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল! পূৰ্বে ৰাছিয়াৰ অন্তৰ্গত স্লাভিক ভূমিসমূহ পুনৰ দখল কৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। কিন্তু ৰজাৰ কিছু পাৰিবাৰিক সমস্যা আছিল, তেওঁৰ আগৰ পত্নী বন্ধ্যা হৈ পৰিছিল আৰু নতুনজনে বহু পলমকৈ সন্তান জন্ম দিছিল। পঞ্চাশ বছৰৰ অলপ বেছি বয়সতে ৰজাৰ নিজেই মৃত্যু হয়। অৱশ্যে তেওঁ বয়সীয়াল নাছিল, আৰু সিংহাসনত এটা শিশু আছিল, মাত্ৰ তিনি বছৰীয়া। ফলত অস্থায়ী শ্ৰমিক আৰু অশান্তিৰ সময় আহি পৰিছে। - ল"ৰাটোৰ পেশীবহুল বুকুখন হেঁচা মাৰি ধৰি বতাহৰ বাবে হাঁহি হাঁহি য়াংকাই নিমাত হৈ পৰিল।
  ইয়াতো সাদাতে একমত হৈছিল:
  - উত্তৰাধিকাৰী সৰু হ"লে ঠিক এনেকুৱাই হয়! নানা ধৰণৰ নিকৃষ্ট ৰিজেণ্টে শগুণৰ দৰে সিংহাসনখনক আগুৰি ধৰিছিল। গতিকে আমাৰ সঠিক উত্তৰাধিকাৰীক উফৰাই দিয়া হ'ল...
  লগে লগে ল"ৰাটোক এটা ডাঙৰ চাবুকেৰে আঘাত কৰা হ"ল আৰু তেওঁ লগে লগে মাতটো কমাই দিলে:
  - যিজন সৰ্বোচ্চ ৱজিৰ আছিল আৰু মহাবংশৰ আত্মীয়ও নাছিল। তেওঁলোকে কয় যে সৰু ল"ৰাটোক অভেনত জ্বলাই দিয়া হৈছিল। কি যে ভয়ানক!
  ভোক আৰু পিয়াহৰ অতি বেদনাদায়ক মিশ্ৰণ ঘাঁহৰ ওচৰ পাবলৈ চেষ্টা কৰিলে য়াংকাই:
  - ইভান চতুৰ্থজন ভাগ্যৱান আছিল! তেওঁ জীয়াই থাকিবলৈ সক্ষম হয়;তেৰ বছৰ বয়সত তেওঁৰ নিৰ্দেশত মূল অস্থায়ী শ্ৰমিক শ্বুইস্কিক হত্যা কৰা হয়। সোতৰ বছৰ বয়সত ইতিমধ্যে টেৰিবল ডাকনাম লাভ কৰা ইভানক মুকুট পিন্ধোৱা হয় আৰু তেওঁ প্ৰথম ৰাছিয়ান জাৰ হয়। সঁচা, ৰজাৰ উপাধিটো বহুদিনলৈ বিদেশীয়ে স্বীকৃতি দিয়া নাছিল। ছাৰে কাজানক দুবাৰ ঘেৰাও কৰি ১৫৫২ চনত দখল কৰে। চাৰি বছৰৰ পাছত অষ্ট্ৰাখান খানাটতো জয় কৰা হয়। সমগ্ৰ বিশাল ভলগাখন ৰাছিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰত পৰিণত হয় আৰু নতুন ৰাছিয়ান সাম্ৰাজ্যৰ ভূখণ্ড প্ৰায় দুগুণ বৃদ্ধি পালে। এইদৰে পূব দিশৰ পৰা অভিযান চলোৱাৰ ভাবুকি নাইকিয়া হ"ল। সত্য ক্ৰিমিয়াৰ খানাট হৈয়েই থাকিল। প্ৰথম অৱস্থাত ৰজাই ইয়াকো জয় কৰিব বিচাৰিছিল যদিও অট্টোমান সাম্ৰাজ্য অতি শক্তিশালী আছিল। ইয়াৰ উপৰিও ষ্টেপ পাৰ হৈ সৈন্য যোগান ধৰাটো কঠিন আছিল, কাৰণ সেই সময়ত ৰেল বা গাড়ী নাছিল।
  - যান্ত্ৰিক সামগ্ৰী? - ধূৰ্ত দৃষ্টিৰে চকু টিপিয়াই সাদাতে সুধিলে।
  - এনেকৈয়ে! যদিও সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে গাড়ীখনো আদিম। প্ৰগতিৰ আটাইতকৈ বোবা আৰু কুৎসিত সন্তান: সেইটো কল্পনা কৰিব পাৰি। দুৰ্গন্ধময়, অসুবিধাজনক, গুজলিং গেছলিন - সম্পূৰ্ণ কুৎসিততা! - য়াংকাই খৰধৰকৈ চকু টিপিয়াই দিলে।
  আলীয়ে ভীৰুতাৰে পৰামৰ্শ দিলে:
  - তাৰ ফালে চাব পাৰিলে ভাল আছিল!
  - এতিয়াও অবাস্তৱ! - য়াংকাই ছালৰ কঁকালটোৰে ঘামখিনি মচি দিলে। - জাৰ ইভান ভয়ংকৰ সিদ্ধান্ত লয় যে লিভনিয়া জয় কৰাটো সহজ আৰু সহজ হ'ব। এই সময়লৈকে এই নাইটলি অৰ্ডাৰ দুৰ্বল আৰু অৱনতি ঘটিছিল। ইয়াৰ উপৰিও বহু নাইটে লুথাৰিয়ান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰে, অৰ্থাৎ ভেটিকানে সক্ৰিয় সমৰ্থন আগবঢ়াব নোৱাৰিব। অভিযানৰ পূৰ্বে বৃহৎ সংখ্যক কামান নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। যুদ্ধ সফলতাৰে আৰম্ভ হয়;নৱেম্বৰ মাহত ৰাছিয়াৰ সৈন্যই অভিযান আৰম্ভ কৰে আৰু অভাৱনীয়ভাৱে দ্ৰুতভাৱে নাৰ্ভা আৰু ইউৰিয়েভক বন্দী কৰে। ছমাহত ত্ৰিশখন নগৰ আৰু দুৰ্গ দখল কৰা হ"ল। কিন্তু পোলেণ্ড, লিথুৱেনিয়া আৰু ভাড়াতীয়া জাৰ্মান ভাড়াতীয়া সৈন্যই যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰে। হয়তো জাৰে পোলেণ্ড আৰু লিথুৱেনিয়াৰ সৈতে চুক্তি কৰি লিভনিয়াক বিভাজিত কৰিব লাগিছিল। ইয়াৰ উপৰিও ৰজাই ৰেভেল বা টালিনক ধুমুহাৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সাহস নকৰিলে, যাৰ ফলত ক্ৰুছেডাৰসকলে নিজকে শক্তিশালী কৰিবলৈ সময় দিলে। দীঘলীয়া যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল। যদিও ৰাছিয়ানসকলৰ অগ্নিময় যুদ্ধত শ্ৰেষ্ঠত্ব আছিল, তথাপিও গৱৰ্ণৰ, মূলতঃ কাৰ্বস্কিৰ বিশ্বাসঘাতকতাই সকলো সামৰিক সফলতাক নস্যাৎ কৰি পেলালে। জাৰৰ ব্যক্তিগত নেতৃত্বত সেনাই পোলটস্ক দখল কৰিছিল যদিও সফলতাৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰিব পৰা নাছিল। তাৰ পিছত আঘাতৰ আদান-প্ৰদান হ"ল। যুদ্ধখন টানি লৈ গ"ল। এটা সময়ত সামৰিক সুখে আকৌ ৰাছিয়ানসকলৰ ওপৰত হাঁহি উঠিল। এই সময়লৈকে লিথুৱেনিয়াৰ সৈতে একত্ৰিত হোৱা পোলেণ্ডত ৰজাৰ মৃত্যু হয়। ছাৰ ইভান দ্য টেৰিবলে নিজেই সিংহাসনৰ দাবী কৰিবলৈ ধৰিলে। মাকৰ মতে তেওঁ সম্ভ্ৰান্ত গ্লিনস্কি পৰিয়ালৰ পোলেণ্ডৰ মানুহ আছিল, গতিকে তেওঁ সম্পূৰ্ণ অচিনাকি নাছিল। সঁচা, স্বাধীনতাৰ প্ৰতি অভ্যস্ত পোলেণ্ডৰ প্ৰভুসকলে ইমান শক্তিশালী আৰু কঠোৰ ৰজাৰ অধীনত থকাৰ সম্ভাৱনাত ভয় খাইছিল। বিশেষকৈ ১৬৬৪ চনত ছাৰে মস্কো এৰি অপ্ৰিচনিনা স্থাপন কৰে। ফলত দমন আৰম্ভ হ"ল। বিশেষকৈ নভগ"ৰডত তেওঁলোক নিষ্ঠুৰ আছিল, য"ত বহু লোকক বিচাৰ বা তদন্ত নকৰাকৈয়ে হত্যা কৰা হৈছিল। একে সময়তে বহুতকে অত্যাচাৰ আৰু খোলাত খেদি দিয়া হৈছিল। কিন্তু ১৫৭১ চনত ক্ৰিমিয়াৰ টাটাৰসকলৰ আক্ৰমণৰ সময়ত অপ্ৰিচনিনাই নিজকে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা নাছিল, কুকুৰৰ মূৰ থকা বহু যোদ্ধাই কেতিয়াও সামৰিক গোটৰ বাবে দেখা দিয়া নাছিল। এবছৰৰ পাছত টাটাৰসকল পৰাজিত হয় যদিও ইয়াৰ ফলত ভাবুকি সম্পূৰ্ণৰূপে নাইকিয়া নহ"ল। সৌভাগ্যক্ৰমে তুৰস্ক আৰু ইৰাণৰ মাজত যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল। তাই দীৰ্ঘদিন ধৰি ক্ৰিমিয়াৰ টাটাৰসকলক অন্যমনস্ক কৰি ৰাখিছিল।
  তদন্তকাৰী হিচাপে অটল সাদাতে সুধিলে:
  - পোলেণ্ডৰ সিংহাসনত বহিছিল জাৰ ইভান?
  - নহয়!
  - গতিকে সি বেছি স্মাৰ্ট নহয়!
  য়াংকাই নিজৰ ঘাঁ হোৱা কান্ধ দুটা জোকাৰিলে:
  - বহু কাৰণ আছিল! পোলেণ্ডৰ ৰজাক চেজমে বাছি লৈছিল, অতি সম্ভ্ৰান্ত সম্ভ্ৰান্ত আৰু প্ৰভুৰ মাজৰ পৰা। আৰু তেওঁলোকে দৃঢ় হাত বিচৰা নাছিল। দুবছৰ আন্তঃৰাজ্যৰ অন্তত ভল"ইছৰ হেনৰীয়ে সিংহাসনত আৰোহণ কৰে। তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে তৰোৱাল লৈ বেয়া নাছিল, কিন্তু দুৰ্বল আৰু অনিৰ্ণয়শীল ব্যক্তি হিচাপে সুনাম আছিল, তদুপৰি চদোমৰ পাপৰ প্ৰতিও সহজলভ্য আছিল।
  - কি হৈছে! - এবাৰতে কেইবাজনো ল"ৰাক সুধিলোঁ৷
  - কিংবদন্তি অনুসৰি চদোম আৰু ঘমোৰা সম্পূৰ্ণৰূপে পাপীৰে গঠিত আছিল। আৰু চদোমৰ পাপ প্ৰকাশ ঘৰুৱা শব্দ হৈ পৰিছে - যেতিয়া মানুহে মানুহক ভাল পায়। - য়াংকাই মুখখন ৰঙা কৰি বুজাই দিলে।
  সাদাতে ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে:
  - আমাৰ বৰ্তমানৰ চুলতানে ল'ৰাক অত্যাচাৰ কৰি ভাল পায়। তেওঁৰ হাতত আছে নিৰ্যাতনৰ এক চহকী অস্ত্ৰভাণ্ডাৰ। সিহঁতক আঘাত দিলে সি মাত্ৰ পাগল হৈ পৰে। কিন্তু কম দুষ্ট ধৰণৰ হাৰেমত সোমোৱাৰ সম্ভাৱনা দ্ৰুতগতিত কমি আহিছে।
  - কিয়? - য়াংকাই ভাবিছিল যে বিশেষকৈ এগৰাকী মহিলাৰ বাবে হাৰেম তেওঁৰ বৰ্তমানৰ যন্ত্ৰণাতকৈ ভাল:
  - ব্যৱসায়ীয়ে তোমাক এৰি দিব নিবিচাৰিব, চাওক, মাজে মাজে তোমাৰ খেলখনে তেওঁক আমোদ দিয়ে। - সাদাতে আঙুলিয়াই দিলে।
  সঁচাকৈয়ে আহমেদে তেওঁৰ সহায়কৰ সৈতে দবা খেলিছিল, আৰু যিহেতু তেওঁও এজন ওক আছিল, আৰু ৰাজনৈতিকভাৱে শুদ্ধ, সেয়েহে তেওঁ সাধাৰণতে জয়ী হৈছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁ চামুচ এখন উলিয়াই হেৰুৱাৰ কপালত খুন্দা মাৰিলে। কংক্ৰিটৰ কপাল থকা সহায়কজনে উত্তৰত মাথোঁ হাঁহিলে।
  - সেইটোৱেই হ"ল, সি নিজকে এজন যোগ্য সংগী বিচাৰি পালে! - য়াংকাই উত্তৰ দিলে।
  - সম্ভৱতঃ! ইভানে হেনৰী ভল"ইছৰ সৈতে যুঁজিছিল নেকি? "সাদাত আৰু আন ল"ৰাবোৰৰ বাবে ই ডাম্ ইণ্টাৰেষ্টিং হৈ পৰিল।"
  য়াংকাই আৰু তাৰ পেশীবোৰৰ বিষ লক্ষ্য কৰা নাছিল, তাৰ মেজাজটো উঠি আহিল:
  - নহয়! ইয়াত একোৱেই নহ"ল৷ তেওঁৰ ডাঙৰ ভাতৃ কাৰ্লৰ মৃত্যু হয়, বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে তেওঁক বিষাক্ত কৰা হয়, তাৰ পিছত হেনৰীয়ে পলায়ন কৰে। তেওঁ ভল"ই বংশৰ শেষ প্ৰতিনিধি হিচাপে ইতিহাসত লিপিবদ্ধ হৈছিল: ফৰাচী সিংহাসনত। এই আন্তঃৰাজ্য আৰু দুবছৰ ধৰি চলিল। আংশিকভাৱে ইভানৰ গৌৰৱৰ বাবেই: ৰাছিয়াৰ জাৰে সিংহাসন নাপালে। চেমিগ্ৰাডৰ গৱৰ্ণৰ ষ্টেফান বেট"ৰীয়ে এই সিংহাসন দখল কৰিছিল আৰু তেওঁ তুৰ্কী চুলতানক নিযুক্তি দিছিল যদিও জাৰ্মান পৰিয়ালৰ পৰা। এজন দক্ষ সেনাপতি হোৱাৰ বাবে তেওঁ ইভান দ্য টেৰিবলৰ আঘাতপ্ৰাপ্ত আৰু সম্পূৰ্ণ ক্লান্ত সৈন্যক পৰাস্ত কৰিছিল। এই সময়লৈকে ৰজাৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটিছিল। ষ্টিফেনৰ সৈন্যই প্ৰতিৰক্ষাৰ মূল চহৰখন ঘেৰাও কৰি পোলটস্ক দখল কৰে। একে সময়তে ছুইডেনৰ সেনাই আক্ৰমণত নামি পৰে। ৰাছিয়াৰ সৈন্য সিঁচৰতি হৈ দুটা ফ্ৰণ্টত যুদ্ধ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। বেটৰে এক লাখ সৈন্যবাহিনী গোটাই কেইবাখনো চহৰ দখল কৰি পস্কোভক ভাবুকি দিবলৈ ধৰিলে। কিন্তু এই নগৰখনক পুংখানুপুংখভাৱে দুৰ্গ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। কেইবাটাও ক্লান্তিকৰ আক্ৰমণে শত্ৰুক সুবিধা নিদিলে। ঘেৰাও টানি লৈ গ"ল, ভাড়াতীয়া সৈন্যই ধন দিবলৈ দাবী কৰিলে। ইভান দ্য টেৰিবলে নিজেই ভেটিকানলৈ দূতাবাস পঠিয়াইছিল। তেওঁ পৃথিৱীত ঈশ্বৰৰ "ডেপুটি" পোপৰ সমৰ্থন ল"বলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু তাত নাছিল! পোপে ৰাছ"ত কেথলিক ধৰ্ম ঘোষণা কৰিবলৈ দাবী জনায়। শেষত তৰোৱালেই সকলো ঠিক কৰিলে। নিজকে ক্লান্ত কৰি বেটৰীয়ে শান্তিৰ চৰ্ত গ্ৰহণ কৰিছিল যিবোৰ পোলেণ্ডৰ বাবে যথেষ্ট অনুকূল আছিল। ইভানে সমগ্ৰ লিভনিয়া আৰু ৰাছিয়াৰ এখন চহৰ পোলেণ্ডৰ হাতত অৰ্পণ কৰে। কিন্তু পস্কোভৰ বাবে যুদ্ধৰ উচ্চতাত এৰমাকৰ নেতৃত্বত কছাক ব্ৰিগেডে চাইবেৰিয়ান খানাট আক্ৰমণ কৰে। ইয়াত মংগোলীয়সকলৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলে শাসন কৰিছিল। শত্ৰুৰ সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্ব থকাৰ পিছতো এৰমাকে খানক বন্দী কৰি জয়ী হয়। ইভান দ্য টেৰিবলে চাইবেৰিয়াৰ কেইবাখনো চহৰ নিৰ্মাণৰ নিৰ্দেশ দিয়ে। পশ্চিমৰ যুদ্ধ সাময়িকভাৱে পৰিত্যাগ কৰি ছাৰে ভাবিবলৈ ধৰিলে যে কিয় স্পেইনৰ ৰজাৰ দৰে এই শ্লোগানটো ঘোষণা কৰিছিল: ইউৰোপলৈ শান্তি, উপনিবেশসমূহত সম্প্ৰসাৰণ, চাইবেৰিয়াৰ বন্য ভূমি দখল কৰি ভাৰত, চীন আৰু... অন্যান্য ভূমি। অভিযানৰ প্ৰস্তুতিৰ বাবে ৰজাই কছাক আৰু ডেছিং মানুহক গোট খুৱাবলৈ ধৰিলে। একে সময়তে শিল্পীসকলে নতুন অস্ত্ৰ, অধিক উন্নত মাস্কেট যিবোৰ বেৰেলৰ পৰা নহয়, মেগজিনৰ পৰা বোজাই কৰা হৈছিল আৰু বন্দুকৰ গুলীৰ হাৰ বৃদ্ধি পাইছিল। ইভানে নিজেই ইংৰাজ ৰাজকুমাৰীক বিয়া কৰাব বিচাৰিছিল যাতে ছুইডেনৰ বিৰুদ্ধে ব্ৰিটেইনৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰি ভাৰত আক্ৰমণৰ সময়ত সমৰ্থন লাভ কৰিব পাৰে। কিন্তু মৃত্যুৱে ৰজাৰ সাহসী কামবোৰ চুটি কৰি পেলালে। তেওঁৰ নিজৰ চক্ৰৰ দ্বাৰা বিষাক্ত হোৱা বুলি উৰাবাতৰি ওলাইছিল। কিন্তু বহুদিন ধৰি ৰজাৰ অসুস্থ হৈ থকাৰ বাবে তেওঁৰ মৃত্যুৰ আগতীয়াকৈ আগতীয়াকৈ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল। ইমান শক্তিশালী ৰাজ্যপালৰ পিছত এই সিংহাসন মধ্য পুত্ৰ ফেডৰে উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰে। তেওঁ দুৰ্বল মনৰ, দুৰ্বল ইচ্ছাশক্তি আৰু ধৰ্মপৰায়ণ আছিল। ৰাছিয়াক ৰক্ষা পালে মাথোঁ তেওঁৰ এজন শক্তিশালী ৰিজেণ্ট বৰিছ গ"ডুনভ থকাৰ বাবে। ডাঙৰ পুত্ৰ ইভানক খঙত দেউতাকে হত্যা কৰে।
  - ইভান দ্য টেৰিবলও পাগল! - সাদাতে গুণগুণাই উঠিল।
  য়াংকাই যুক্তি দিয়া নাছিল:
  - হয়তো! ক"ৰবাত পঢ়িলোঁ যে ইভান ভাচিলিয়েভিচ যৌন ৰোগত আক্ৰান্ত, পাৰা ঘঁহি চিকিৎসা কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত তেওঁৰ শৰীৰত অহৰহ খজুৱতি হৈছিল আৰু খঙৰ উন্মাদ আক্ৰমণ হৈছিল। তেওঁলোকে কয় যে তেওঁৰ মমি পৰীক্ষাৰ সময়ত এই কথা নিশ্চিত হৈছিল। হায়, এইটো যথেষ্ট সম্ভৱ! ইভান দ্য টেৰিবলৰ ন গৰাকী পত্নী আৰু বহুত মিষ্ট্ৰেছ আছিল। আনকি তেওঁলোকৰ মাজত পুৰুষো আছে বুলিও উৰাবাতৰি ওলাইছিল, উদাহৰণস্বৰূপে বাছমানভ জুনিয়ৰ। ৰজাজন হৰম"নৰ দ্বাৰা অতিমাত্ৰা পৰিপূৰ্ণ হৈ পৰিছিল। আৰু তথাপিও এজন মহান শাসক, যাৰ অধীনত দেশৰ আয়তন দুগুণতকৈও অধিক বৃদ্ধি পালে। বৰঞ্চ ইভান দ্য টেৰিবল, তেওঁৰ সকলো উগ্ৰতাৰ মাজতো, ৰাছিয়াৰ এজন প্ৰগতিশীল শাসক। তেওঁ ভদকা আৰু পশমৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰীয় একচেটিয়া অধিকাৰ স্থাপন কৰিছিল, খাদ্য যোগান বিলুপ্ত কৰিছিল, শক্তিশালী ষ্ট্ৰেলট্চি সেনাবাহিনী গঠন কৰিছিল, বহু চহৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল আৰু বিশ্বত প্ৰথমবাৰৰ বাবে অনাময় সেৱা আৰম্ভ কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ ৰাছিয়াৰ সামৰিক আৰু বণিক বহৰক পুনৰুজ্জীৱিত কৰি সামৰিক বাহিনীৰ নতুন শাখা সৃষ্টি কৰে। ছাৰে ৰাছৰ পুনৰুজ্জীৱনৰ বাবে বহু কাম কৰিছিল আৰু এই কথাটো আওকাণ কৰিব নোৱাৰি। আৰু সকলোৰে অভাৱ! এজন বৰ্বৰ লোকে চক্ৰেটিছক কোৱা কথাখিনি মোৰ মনত আছে।
  - আচৰিত আৰু ঠিক ৰজাই যি কৰে!
  চক্ৰেটিছে উত্তৰ দিলে:
  - বৰ্বৰসকলৰ মাজত, হয়! ইয়াত আচৰিত - সেইটোৱেই আচৰিত! ন্যায্য মাথোঁ যিটো ন্যায্য!
  সাদাতে দুখ মনেৰে মন্তব্য কৰিলে:
  - কিন্তু ৰজাই নিজৰ ন্যায়ৰ ওপৰত সন্দেহ কৰা যিকোনো ব্যক্তিক ক্ৰুচত বা ক্ৰুচত মাৰিব পাৰে!
  - কিন্তু এইটোৱে তোমাৰ কথা সঁচা বুলি প্ৰমাণ কৰিব নোৱাৰিব! - য়াংকাই উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - শুদ্ধ! কিন্তু তথাপিও! (অভাৰচিয়াৰসকলে দুয়োজন চেটাৰবক্স ল"ৰাৰ পিঠিত খুন্দা মাৰিলে)। এটা হেড ষ্টাৰ্ট দিয়ে! আগলৈ চাওক! - সাদাতে হাতেৰে আঙুলিয়াই দিলে, কান্দোনৰ বাট আৰম্ভ হয়।
  সঁচাকৈয়ে এটা গধুৰ মৃতদেহৰ গোন্ধ আৰু নিস্তব্ধ হুমুনিয়াহ য়েংকিৰ ওচৰ পালেগৈ। ৰাস্তাৰ কাষত ওলমি আছিল ক্ৰুচত দিয়া লোকৰ সৈতে তৰা। ভৰি দুখন ফাটি ফালি মেলিছিল আৰু বাহু দুটা কাষলৈ ওলাই আছিল। বৰ বেদনাদায়ক ফাঁচী! এজন ব্যক্তিৰ হাত-ভৰি বিন্ধি থকা নখ আৰু লিগামেণ্ট টান হোৱাতো ৰোগ হয়। লগতে ভোক, পিয়াহ, পোক-পৰুৱা। কিছুমান মানুহ বাজিত আবদ্ধ হৈ আছে। এইটোও অতি বেদনাদায়ক ফাঁচী, কিন্তু ই অধিক ক্ষন্তেকীয়াও, যিহেতু ব্যক্তিজনৰ তেজ বেছি সোনকালে ওলাই যায়। কিছুমান মানুহক কেৱল হুক এটাত ঠেলি দিয়া হৈছিল, যাৰ ডগাটো পাচলিৰ পৰা ওলাই আছিল। প্ৰায় তিনিশটা ফাঁচী দিয়া হৈছিল, ইয়াৰে কমেও এশজন মহিলা আৰু প্ৰায় পঞ্চাশটা শিশু, কিছুমান য়েংকিতকৈও সৰু। ল"ৰাটোৱে অনিচ্ছাকৃতভাৱে কান্দিবলৈ ধৰিলে:
  - এই মানুহবোৰে কি কৰিলে? - কঁপি থকা মাতেৰে য়াংকাই বিৰবিৰাই উঠিল।
  সাদাতে মূৰ জোকাৰি উত্তৰ দিলে:
  - মোৰ মতে ই কোনো গুৰুতৰ কথা! দাসক ক্ৰুচত দিবলৈ হ"লে মালিকৰ পৰা এটা সাধাৰণ আদেশেই যথেষ্ট। ইয়াৰ উপৰিও এটা "পবিত্ৰ" প্ৰথা আছে: যদি কোনো দাসৰ মালিক বা তেওঁৰ পৰিয়ালৰ কোনো সদস্যক হত্যা কৰা হয়, তেন্তে সকলো দাসক মৃত্যুদণ্ড দিয়া হয়! তদুপৰি ফাঁচী নিষ্ঠুৰ হ"ব লাগিব, আৰু শিশুৰ বাবে কোনো ব্যতিক্ৰম কৰা নহয়!
  - স্পষ্ট হৈ পৰিছে! আৰু অবাধ্যতাৰ ক্ষেত্ৰত মোৰ বাবে কি অপেক্ষা কৰি আছে? - গৰমৰ মাজতো য়াংকাই কঁপি উঠিল।
  - ছাল flaying বা বেয়া! যদি আপুনি পলাবলৈ চেষ্টা কৰে তেন্তে মালিকৰ বিবেচনা অনুসৰি শাস্তি পাব পাৰে, কিন্তু চাবুকেৰে এশটা কোব দিয়াটোৱেই বাধ্যতামূলক নূন্যতম যিটো আপুনি ভোগ কৰিব লাগিব। এইটোৱেই আইন! - সাদাতে কঁকালটো ডিঙিৰ কাষেৰে দৌৰাই দিলে।
  - ক্ৰুচত দিয়াৰ কথা কি ক"ব? - য়াংকাই উশাহ নল"বলৈ চেষ্টা কৰিলে, মৃতদেহৰ গোন্ধটো ভয়ংকৰভাৱে ঘৃণনীয় আছিল।
  - যিকোনো সময়তে! কাৰণৰো প্ৰয়োজন নাই ! আপুনি এজন দাস, অৰ্থাৎ আপুনি মানুহ নহয়, জন্তুতকৈও বেয়া। "সাদাতে অসমান কাঠৰ ব্লকটো লাথি মাৰি গুচি গ"ল।
  - অৱশ্যে আমাৰ দেশত আনকি ইয়াতকৈও বেয়া এটা লেখা আছে: জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত নিৰ্যাতন। ইয়াত আমাৰ অৱস্থা আৰু বেয়া। - যংকা সৎ ক্ৰোধত আছিল।
  হুক পিন্ধা এগৰাকী ছোৱালীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - পান কৰা! অন্ততঃ এটোপাল পানী।
  য়াংকাই তাইৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ আহিল আৰু লগে লগে চাবুকটো তাৰ ওপৰত পৰিল। এটা আঘাতে তেওঁৰ মুখত খুন্দা মাৰি নাক কাটি পেলালে। তেজবোৰ যথেষ্ট প্ৰচুৰ পৰিমাণে ওলাই আহিল, ল"ৰাটোৱে জিভাৰে চেলেকি পেলালে। নিজেও বৰ পিয়াহ লাগিছিল। নাকৰ পৰা ওলোৱা তেজ খোৱাটোৱেই উত্তম বস্তু নহয়, কিন্তু শুকান ডিঙিৰ বাবে, আনকি ইয়াক আনন্দৰ দৰে যেন লাগে।
  আলীয়ে তেওঁক নিজকে শুকুৱাই লোৱাত সহায় কৰিলে:
  - সাৱধান হওক, শক্তি ৰক্ষা কৰক!
  - চেষ্টা কৰিম! কিন্তু এইটো মোৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নহয়।
  এনে ভয়ানকতা চাই ভাল পোৱা ল"ৰাকেইটাই অনিচ্ছাকৃতভাৱে গতি বৃদ্ধি কৰিলে। আৰু কাঠৰ তৰাবোৰৰ তলত চাৰিওফালে হাড়ৰ টুকুৰা পৰি আছে। ইমানবোৰ মৃত আছিল, খোলা এটাত চোকা কৰি থকা ল"ৰা এটা নিশ্চল হৈ পৰিছিল, কান্ধৰ গাঁঠিৰ পৰা টিপটো ওলাই আহিছিল, ইতিমধ্যে তেজ শুকাই গৈছিল। হঠাতে সি মূৰটো ওপৰলৈ তুলি চকু টিপিয়াই দিলে।
  সাদাতে অস্বাভাৱিক হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - এইজন ল'ৰা! মৃত্যুমুখত পৰিছে, কিন্তু তথাপিও ভাঙি যোৱা নাই!
  য়াংকাই ভাবিলে, ভিতৰত ষ্টেক এটাই আপোনাক ছিঙি পেলোৱাৰ সময়ত চকু টিপিয়াবলৈ তেওঁৰ নিজেই যথেষ্ট সাহস আৰু ইচ্ছাশক্তি থাকিবনে? সম্ভৱতঃ নহয়, যদিও তেওঁ নিজৰ চিঞৰবোৰক আঘাতৰ পৰা দমন কৰিবলৈ শিকিছে। তেওঁলোকে আপোনাক মাৰিলে মূল কথাটো হ"ল চিন্তা কৰা, চিন্তা কৰা, আৰু পুনৰ চিন্তা কৰা!
  দাঁত চেপি আলীৰ মনত পৰিল:
  - তিনিটা ল"ৰা দেখিলোঁ: সিহঁতকো তৰাৰ ওপৰত ক্ৰুচত দিয়া হৈছিল! মালিকে টংবোৰ গৰম কৰি সেইবোৰেৰে পাচলিৰ গুৰিবোৰ ভাঙিবলৈ ধৰিলে। ল"ৰাকেইটাৰ চেতনা হেৰাই গ"লে গোন্ধ ল"বলৈ হালধি দিলে! সহায় কৰিলে! ল"ৰাবোৰে চকু মেলিলে, আকৌ জল্লাদে হাড়বোৰ থেতেলিয়াই পেলালে। আমাক শাৰী পাতি জোৰকৈ চাবলৈ বাধ্য কৰালে। তাৰ পাছত আমাৰ দুৰ্ভগীয়া সতীৰ্থসকলৰ মৃত্যুত দাসসকলে কয়লাবোৰ সিঁচৰতি কৰি পেলালে। মালিকে আমাক সেইবোৰৰ ওপৰত খোজ কাঢ়িবলৈ আদেশ দিলে, লগতে আমাক ক্ৰুচত দিয়াৰ ভাবুকি দিলে। আমি ভৰি দুখন জ্বলাই দিলোঁ, ভয়ংকৰভাৱে কষ্ট পাইছিলোঁ আৰু তাৰ পিছত প্ৰতিটো খোজ নিৰ্যাতন হৈ পৰিছিলোঁ। দাস হৈ থাকিলে জীৱনটো বৰ কঠিন।
  য়াংকাই হাতখন জোকাৰিলে:
  - শপত, মই সকলো কৰিম যাতে সমগ্ৰ গ্ৰহতে দাসত্ব নাইকিয়া হয়! তেনেকুৱা হওক! কেতিয়াও এই পৃথিৱীৰ সন্তানে কান্দিব নোৱাৰে!
  . অধ্যায় নং ২২
  - নীৰৱ! - এলফাৰাই ডাঙৰকৈ ফুচফুচাই ক"লে। - এজন সাহসী যোদ্ধা হওক!
  এলফ ছোৱালীজনীয়ে কোমল গোলাপী ভৰিখনত উৰি গ"ল, আপাত দৃষ্টিত তাই কঠোৰ মানৱ বিদ্যালয়খনৰ মাজেৰে যোৱা নাছিল, তাইক কাঁচৰ চপ্পল হেৰুৱাই পেলোৱা ৰাজকুমাৰীৰ দৰে দেখা গৈছিল। ভ্লাদিমিৰে গ্ৰেনেড এটা ওপৰলৈ দলিয়াই দিলে। ই এটা বহল সুৰুঙালৈ উৰি গ"ল আৰু বিস্ফোৰণ ঘটিল, যেন লাগিছিল, বেছি জোৰেৰে নহয়, খণ্ডবোৰ সিঁচৰতি হোৱাটো পকী বেৰবোৰে বাধা দিছিল। কিন্তু কাৰোবাৰ চেপেটা হেলমেটটো বহু দূৰলৈ উৰি গ"ল, বেৰত খুন্দা মাৰি কাঁইটীয়া তাঁৰত আবদ্ধ হৈ পৰিল৷
  বাওঁফালে ক"ৰবাত আৰু দুটা বিস্ফোৰণ ঘটিল, তাৰ পিছত স্বয়ংক্ৰিয় অস্ত্ৰৰ পৰা সঘনাই গুলীচালনাৰ শব্দ শুনা গ"ল।
  - দেখাত লেণ্ডিং ফৰ্চটোৱে যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰিছে! - এলফাৰাই বিৰবিৰাই উঠিল।
  - আমিও তাক সহ্য কৰা উচিত!
  এলফাৰাই বুট নোহোৱা ছোৱালীজনীক মাতিলে:
  - আপোনাৰ নাম কি!
  - ৰ'ফাকোলা! - ছোৱালীজনীয়ে লাজ লাজকৈ উত্তৰ দিলে।
  - দুজন বন্ধুক লৈ বেৰৰ ওপৰেৰে যাবলৈ চেষ্টা কৰক! - এলফ ছোৱালীজনীয়ে লগে লগে লৰালৰিকৈ গ"ল:
  - ৰ"বা, সোঁফালে প্ৰায় আশী মিটাৰমান আগবাঢ়ক।
  দ্বিতীয়টো বুট খুলি প্ৰলোভনমূলক খালী গোৰোহা দুটা জিলিকি উঠি ছোৱালীজনীয়ে ফুচফুচাই ক"লে:
  - সিহঁতৰ এটা ডাঙৰ বিনাশ বাথ হ"ব! - কাঁইটীয়া তাঁৰৰ টুকুৰা এটাত উদং ভৰিৰে ভৰি দিলে সুন্দৰীয়ে, কিন্তু তেজৰ এম্বাৰ টোপালবোৰ ওলোৱাৰ পিছতো লেহেমীয়া নহ"ল।
  - তাইৰ কাম হ'ব! - এলফাৰাই ইয়াৰ সাৰাংশ ক"লে।
  বাওঁফালৰ পৰা কেইবাটাও গুলী আহিল। তাত গুৰুতৰ যুদ্ধ চলি আছিল। ভ্লাদিমিৰে ভাবুকি অনুভৱ কৰিলে:
  - আগলৈ দৌৰি যাওঁ, সিহঁতে আমাক মৰ্টনৰ জুইৰে ঢাকিব পাৰে! - যুৱকজনে চিঞৰি উঠিল। - হয়, খৰধৰ কৰক!
  কেকোফ"নিত শুনিবলৈ কঠিন আছিল যদিও এলফৰ পিচ নিখুঁত। তেওঁলোকৰ এটা সৰু দল নতুন ঠাইলৈ পলাই গ"ল, আৰু একোৱেই নহয়। ৩টা মাইন কুটিল বাহনখনৰ লগত খুন্দা মৰাৰ ফলত যোদ্ধা বিমানকেইটা পেটত খহি মাটিত পৰিবলগীয়া হয়।
  এলফাৰাই চিঞৰিলে:
  - বিভাজিত হৈ এটা ৰিজ গঠন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ। মই সোঁফালে, আৰু তুমি ভ্লাদিমিৰ বাওঁফালে।
  তাইৰ কথাবোৰত এটা ভয়ংকৰ বিস্ফোৰণত বাধা আহিল, বেৰবোৰ পৰিল আৰু ওচৰৰ অট্টালিকা এটা ফাটি গ"ল। এলফবোৰে চিঞৰি চিঞৰি হাতেৰে ঢাকি ৰাখিলে, এজনী ছোৱালীৰ মূৰত শ্ব্ৰেপনেলে খুন্দা মাৰি নিমাত হৈ পৰিল।
  - ইয়াত প্ৰথমজনক হত্যা কৰা হৈছে! "একো অনুশোচনাৰ ছাঁ নোহোৱাকৈ," এলফাৰাই ক"লে।
  বিস্ফোৰণৰ লগে লগে কম উচ্চতাত দুখন ভয়ংকৰ দেখা আক্ৰমণাত্মক বিমান উৰি যায়। তেওঁলোকে আন এটা বোমা নিক্ষেপ কৰিলে আৰু ওচৰতে বিস্ফোৰণ ঘটি সৈন্যসকলৰ ওপৰত ধোঁৱা ওলোৱা মাটিৰ নতুন অংশ এটা বৰষুণ দিলে।
  ক্ৰিজলিয়ে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - কি যে এণ্টিৱৰ্ল্ডৰ অজগৰ!
  এলফাৰায়াই এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - তেওঁলোকৰ আচৰণ অযুক্তিকৰ! যদি এইটো নিৰাপত্তাৰ আৱৰণ, তেন্তে তেওঁলোকে নিজৰ ভূখণ্ডত কিয় বোমা বিস্ফোৰণ কৰিছে!
  এলফ ছোৱালীজনীয়ে লগে লগে উত্তৰ দিলে:
  - ট্ৰ'ল সকলো জীৱক ঘৃণা কৰে!
  - শত্ৰুক সদায় নৰকৰ পৰা অহা দানৱ যেন লাগে! - এলফাৰাই বাধা দিলে। - আচলতে, ই প্ৰয়োজনীয়...
  - আমি বেৰখন ভাঙি দিম! আৰু তেতিয়া বাকী সকলো আহিব তেওঁৰ ওচৰলৈ! - ভ্লাদিমিৰে বুজাবলৈ ধৰিলে।
  - গতিকে আমাৰ বাটটো সাপৰ দৰে হৈ যাওঁ!
  ঘুৰি সদৃশ, বেঁকা ডেউকা আৰু মুখৰ আকৃতিৰ অস্ত্ৰধাৰী এযোৰ যুঁজাৰু বিমানে জেনেৰেটিং ষ্টেচন বিল্ডিঙৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিল। এই বন্দুকবোৰে গলিত ধাতুৰ টুকুৰা গুলিয়াইছিল। অদ্ভুতভাৱে বিমান লক্ষ্যটো এটা আক্ৰমণাত্মক বিমান বুলি ওলাই পৰিল।
  - এইবোৰ কেনেকুৱা গাধ? - এলফাৰায় আচৰিত হ"ল।
  আক্ৰমণাত্মক বিমানখনে ৰকেট নিক্ষেপ কৰি গতি বৃদ্ধি কৰিবলৈ ধৰিলে, আনহাতে ইফালৰ পৰা সিফাললৈ দোল খাই থাকিল।
  ভ্লাদিমিৰে চিঞৰিলে:
  - উদ্যোগটো হেৰুৱাব নালাগে, কিন্তু সাধাৰণতে এজন সেনাপতি থাকিব লাগে!
  - তুমি মানুহ আৰু তোমাৰ হাতত বোমা! - ছোৱালীকেইজনীয়ে চিঞৰি উঠিল। তাৰ পাছত ধূমপান কৰা গাড়ীখন স্কাৰ্ট কৰি দৌৰি গ"ল।
  পাহাৰৰ কাষৰ ক"ৰবাৰ পৰা ইটোৰ পিছত সিটোকৈ কেইবাটাও বন্দুকৰ গুলী শুনা গ"ল, গোলাবোৰ বাওঁফালৰ ফ্লেংকত নামিল, অপাৰেচনেল চাৰ্ভিচৰ অট্টালিকাৰ ওচৰত।
  এলফাৰাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - আপাত দৃষ্টিত তৃতীয় বাহিনে যুদ্ধত অংশ লৈছে!
  ভ্লাদিমিৰে দাৰ্শনিকভাৱে উত্তৰ দিলে-
  - যুদ্ধত সকলো সম্ভৱ!
  এলফ ছোৱালীজনীয়ে গাইছিল:
  - এজন সৈনিকৰ বাবে অসম্ভৱ সকলো সম্ভৱ! সাৱধানে খাদটোলৈ খোজ কাঢ়ি যাওক - গ্ৰেনেডটো ফালি পেলাওক!
  ভ্লাদিমিৰে দুজন ট্ৰ"লক গুলীয়াই হত্যা কৰে যিসকলে নিখুঁত শ্বট এটাৰে বেৰৰ পিছফালৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিল। মূৰ বিন্ধি সিহঁতে উৰি গ"ল আৰু ভাল লক্ষ্যৰে লোৱা যুৱকজনে সিহঁতৰ ঠিক চকুত খুন্দা মাৰিলে।
  - এইটোৱেই হৈছে অভিব্যক্তিটোৰ আক্ষৰিক পূৰ্ণতা: ভ্ৰুত নহয়, চকুত! গেছটো নুমাই যোৱাৰ আগতে ভৰি দিব!
  ক্ৰিজলীয়ে হিষ্টেৰিকভাৱে ক"লে:
  - আমাক ঘেৰি ধৰা যেন লাগিছে!
  ভ্লাদিমিৰে চকু দুটা মুদি দিলে, মূৰৰ গঠনে তেওঁক বহল দৃশ্য এটা দিলে। অন্ততঃ ডজন ডজন ধুনীয়া, সুশৃংখলিত, তিনি নলীৰ টেংক নিৰাপত্তা কমপ্লেক্সৰ ফালে গুটিয়াই গুটিয়াই গৈ আছিল।
  - আৰু কি কৌশল! আমাৰ নিশ্চয় এনেকুৱা এটা নাছিল! নে কোনো অদৃশ্য পৰ্টেলৰ মাজেৰে সোমাই গৈছিল?
  ক্ৰিজলিয়ে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - এইটো এটা সম্ভাৱনামূলক কাৰকৰ প্ৰগ্ৰেমত এটা ইনপুট! প্ৰকৃত যুদ্ধৰ এক প্ৰকাৰৰ সংমিশ্ৰণ, য"ত মাজে মাজে আচৰিতৰ সৃষ্টি হয়!
  - গ্ৰেট ক্ৰিজলি, নহ"লে অনুমান নকৰিলোঁহেঁতেন! - এলফাৰাই কটুভাৱে ক"লে।
  কাষ চাপি অহা টেংকে যোদ্ধা বিমানৰ ওপৰত মেচিনগান নিক্ষেপ কৰে। সিহঁতে ছিগি গ"ল আৰু বিস্ফোৰণৰ জুই জ্বলি উঠিল। এখন গাড়ী ৰৈ গ"ল, তাৰ ট্ৰেক ক্ষতিগ্ৰস্ত হ"ল।
  এলফাৰাই অধৈৰ্য্য ইংগিত এটা কৰিলে:
  - ভ্লাদিমিৰ আহক আৰু তোমালোক ছোৱালীবোৰে মোক অনুসৰণ কৰক! উত্তেজিত কোৱাজাৰৰ ফ"টন গণনা কৰি লাভ নাই!
  এটা ঠাইত বিস্ফোৰণৰ ফলত বেৰখন আধা ভাঙি গ"ল আৰু আটাইতকৈ শক্তিশালী হিচাপে ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰাইয়ে খোজ কাঢ়ি যোৱাৰ সময়ত জপিয়াই পৰিল, আৰু পাঁচটা ট্ৰ"লক উৰি গৈ শেষ কৰিলে। আনকি যুৱকজনে আক্ষেপ কৰিলে:
  - এটা টাৰ্গেটত কেইবাটাও গুলী খৰচ কৰাটো যুক্তিসংগত নহয়!
  - আপুনি নাজানেনে যে আপুনি অতি লাহে লাহে টিপিব লাগিব, যেন মাইক্ৰ" পিয়ানো বজাইছে! নহলে তোমাৰ হাত দুখন জীৱনৰ গুৰিলৈকে চোকা হৈ যায়!
  এটা সৰু ডিটেচমেণ্টে শত্ৰুক কোষৰ পৰা উলিয়াই আনি বেৰত দৌৰি গ"ল। তাই ভাল আঠ মিটাৰ উৰি থাকিল। ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই এলফবোৰক তুলি লৈ ওপৰলৈ দলিয়াই দিলে। কিন্তু ক্ৰিজলিয়ে নাকচ কৰি নিজাববীয়াকৈ বেৰৰ ওপৰলৈ উঠি গ"ল।
  - মোৰ টিকটিকিয়া! - সি বুজাই দিলে।
  তাই এলফাৰাইক অধিক আৰামত নিৰীক্ষণ কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু বাওঁফালৰ ফ্লেংকটোলৈ উকি মাৰিলে। তাতেই আচল যুদ্ধখন অধিক ব্যাপক আৰু তীব্ৰভাৱে আৰম্ভ হ"ল।
  পদাতিক বাহিনীৰ সৈতে অধিক সংখ্যক পৰিবহণ অৱতৰণ কৰি আছিল, ডাৱৰৰ আঁৰৰ পৰা ওলাই আহিছিল, বৰষুণৰ টোপালৰ দৰে বোমা নিক্ষেপ কৰিছিল। আকাশত অধিক সংখ্যক বিমানৰ স্ক্ৱাড্ৰন দেখা গ"ল। বিমান দ্বিধাদ্বন্দ্ব ক্ৰমান্বয়ে তীব্ৰ হৈ পৰিল। যুঁজাৰু বিমান আৰু আক্ৰমণাত্মক বিমানখনৰ সংঘৰ্ষ হয়, তাৰ পিছত এটা উজ্জ্বল জিলিকনি আহিল আৰু বিমানবোৰ সিঁচৰতি হৈ পৰিল। সিহঁতৰ এটা খণ্ড পৰিল, প্ৰায় এলফাৰাইৰ গালত চুই গ"ল। ছোৱালীজনীয়ে মুঠিটো দেখুৱালে:
  - ইলেক্ট্ৰনিক মূৰ্খ!
  ভ্লাদিমিৰে মেচিনগানৰ পৰা দৌৰি থকা ফিগাৰবোৰৰ ওপৰত গুলীচালনা কৰে। ট্ৰেক্টৰে আলু সিঁচাৰ দৰে শান্তভাৱে আঘাত কৰিলে। ট্ৰ"লৰ অস্বস্তিকৰ আকৃতিবোৰ পৰি নিথৰ হৈ পৰিল। সকলোবোৰ হাস্যৰসময়ী যেন লাগিছিল, খেলনাৰ দৰে।
  টেংকবোৰে ওপৰলৈ টানিলে, গতি কৰাৰ লগে লগে গুলীচালনা কৰিলে আৰু খোজকাঢ়ি পেৰাট্ৰুপাৰৰ দলবোৰে অবিৰতভাৱে গুলীচালনা কৰিলে, সকলো দিশৰ পৰা একেলগে আক্ৰমণ কৰিলে। শত্ৰুৰ ইলাষ্টিক প্ৰতিৰক্ষাই তথাপিও স্থিতিস্থাপকতা দেখুৱাইছিল, আঘাত বিকৃত কৰিছিল।
  এলফাৰায়াই খালী ভৰিৰে ৰ"ফাকোলা আৰু ইতিমধ্যে আহত বন্ধু দুজনে যুঁজি থকা দেখিলে। ছোৱালী এজনীয়ে তেজ হেৰুৱাৰ বাবে লৰচৰ কৰি আছিল যদিও তেওঁলোকে নিজৰ বাট উলিয়াই থাকিল:
  - চতুৰ ছোৱালী! বৰ সাহসী ছোৱালী! - এলফাৰাই অনুমোদন।
  - গতিকে সিহঁত মৰিব, বেছি ব্যৱহাৰ নোহোৱাকৈ! - ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিলে।
  ক্ৰিজলিয়ে ছিটিকি উঠিল:
  - পদক বিতৰণৰ বাবে সময়মতে আহিব বিচাৰিলে আমাৰ আগুৱাই যোৱাৰ সময় আহি পৰিছে!
  - ভব্য বিচাৰ.
  পাঁচখন যুঁজাৰু বিমানে একেলগে জপিয়াই খান্দৰ নিচবোৰত সোমাই পৰিল। এলফ ছোৱালীজনী আচৰিত হৈ পৰিল, যেন গুলী এটাই তাইৰ কান্ধৰ গাঁঠিটো বিন্ধিছে। শেঁতা সৌন্দৰ্য্যই ক"লে:
  - ঠিকেই আছে! ভেকুৱামটো ফাটি নাযায়!
  এলফাৰাই সহানুভূতিৰে সুধিলে:
  - তুমি যাব পাৰিবা !
  - নিশ্চিতভাৱে! - ছোৱালীজনী যেন উল্লাসিত হৈ পৰিল।
  - তেন্তে মোৰ পিছে পিছে যাওক!
  কিছুমান ফ্ৰিক তেওঁলোকৰ ফালে লৰালৰিকৈ আহিছিল, ধূলিৰ খুঁটাবোৰৰ মাজতো, যোদ্ধাসকলৰ নাক দীঘল বেঁকা, মুখ ধূসৰ আৰু কাউৰীৰ ছিঙি পেলোৱা ডেউকাৰ দৰে বিৰল ভ্ৰূ থকাটো বুজিব পৰা গ"ল।
  লগে লগে ভ্লাদিমিৰে তেওঁলোকক বন্দুকৰ গুলীত লৈ গ"ল:
  - মনোমোহা বিষয়! নহয়নে!
  গ্ৰীজলিয়ে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - Trolls! নৰকৰ দানৱ!
  গৰ্জনত অট্টালিকাটো ভাঙি গ"ল আৰু বিস্ফোৰণৰ ঢৌৱে ওপৰলৈ দলিয়াই দিয়া স্বয়ংচালিত বন্দুকটোৱে নিজৰ ট্ৰেকত ওপৰলৈ উৰি গ"ল।
  এলফাৰাই আদেশ দিলে:
  - সকলো বেৰেলৰ পৰা জুই!
  মেচিনগানবোৰে একেলগে কথা পাতিবলৈ ধৰিলে, ৰান পেকটোত পাঁচটা বিস্ফোৰণ ছেদ কৰিলে।
  ট্ৰলবোৰ পৰিল, কিছুমানে ধোঁৱা ওলোৱা প্লুমটোত ডুব গ"ল, অন্ধভাৱে আঘাত কৰিবলগীয়া হ"ল, আৰু কিছুমানে মুকলিলৈ জপিয়াই ওলাই আহিল।
  কিছুমান ট্ৰ"লে বডি আৰ্মৰ পিন্ধিছিল, গতিকে তেওঁলোকে আপাত দৃষ্টিত অক্ষমতাৰ ওপৰত ভৰসা কৰি সাহসেৰে আচৰণ কৰিছিল। ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই ক্ৰোধত আলোচনীবোৰ উলটি দি নিজৰ জুই মূৰলৈ ঘূৰাই দিলে। তেওঁলোকে এলফতকৈ বহুত ভাল শ্বট মাৰিছিল, কিন্তু ৰিলোডিং কৰি সময় কটাবলগীয়া হোৱাটোৱেই তেওঁলোকৰ পক্ষত কাম কৰা নাছিল! কিছুমান ট্ৰ"লে ওচৰলৈ গৈ গুলী উভতাই দিবলৈ সক্ষম হয়। বেচেৰী ছোৱালীজনীয়ে ডিঙি আৰু মুখত উপহাৰ পালে, আৰু বুকুত আন এটা উপহাৰ পালে। সৌন্দৰ্য্যজনী নিমাত হৈ পৰিল আৰু আনজনীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে আৰু কুটিল হৈ পৰিল। গ্ৰীজলিয়েও স্পৰ্শকাতৰ ঘাঁ পাইছিল, শেঁতা হৈ পৰিছিল, কিন্তু তেওঁৰ কৃতিত্বৰ বাবে সেইটো দেখুৱাব পৰা নাছিল।
  ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই এহাতেৰে গুলী বন্ধ নকৰাকৈয়ে আনখন হাতেৰে গ্ৰেনেড নিক্ষেপ কৰিলে। বিশাল খণ্ডবোৰে আক্ৰমণকাৰীসকলক আগুৰি ধৰিলে আৰু সমন্বিত আৰু সঠিক গুলীচালনাই তেওঁলোকক শেষ কৰি পেলালে।
  এপ্ৰ"চ আৰু প্লেটফৰ্মত এশৰো অধিক মৃতদেহ পৰি আছিল;দুষ্ট জীৱবোৰৰ আক্ৰমণ সম্পূৰ্ণৰূপে ডুব গৈছিল। জীৱিত ত্ৰিপুৰাটোৱে কভাৰৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহি কেইবাখনো মেগজিন আঁতৰাই দুৰ্গন্ধময় মৃতদেহৰ পৰা বেল্টবোৰ আঁতৰাই পেলায়।
  অপ্ৰীতিকৰ সুগন্ধিটোত মুখখন কুটি কুটি এলফাৰাই সন্তুষ্টিৰে ক"লে:
  - শত্ৰুৰ পৰাজিত হোৱা যেন লাগে! গতিকে এতিয়া আমাৰ মানুহক সহায় কৰিব লাগিব! কেৱল ইয়াতহে আপুনি সঁচাকৈয়ে বুজি নাপাব যে আমাৰ মানুহ ক"ত আছে৷
  ক্ৰিজলিয়ে মূৰ জোকাৰিলে।
  - নাই, সেইটো আমি একেবাৰেই কৰিব নালাগে!
  - আৰু কি? - ভ্লাদিমিৰ আচৰিত হ"ল।
  - কাৰণ, তেওঁ এজন অভিজ্ঞ ইলেক্ট্ৰনিক্স অভিযন্তা, আপোনাৰ দৰে নহয়!
  এলফাৰাই অৱজ্ঞাসূচকভাৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - বাৰু, তেন্তে কি! কোনে ভালকৈ যুঁজে?
  - তুমি ভাল! কিন্তু জয়ী হোৱাৰ একমাত্ৰ উপায় মই জানো! - এলফটোৱে চকু দুটা মুদি পলেনিনস্কিক চাই ধূৰ্তভাৱে হাঁহিলে।
  - আৰু এইটো কেনেকৈ কৰিব? - ছোৱালীজনীয়ে সুধিলে।
  - সকলোকে প্ৰতাৰণা কৰিলোঁ। আমি ইয়ালৈ জেনেৰেটিং ষ্টেচনলৈ গৈ আছো।
  ভ্লাদিমিৰে থু পেলালে:
  - তাত খনিৰ লগত খুন্দা মাৰিব পাৰিবা!
  - কিন্তু সফল হ'লে আমি এটা ৰিম'ট কন্ট্ৰ'ল বিচাৰি পাম যিয়ে এই সমগ্ৰ বিশাল ভাৰ্চুৱেল আৰ্মীটো বন্ধ কৰি দিব। কেৱল মেচিনগানেৰে মাৰিব নোৱাৰি! - এলফে কৰ্তৃত্বশীলভাৱে ক"লে।
  এলফাৰায়াই এই কথাত সন্মত হ"ল:
  - এনে "ভাৰ্চুৱেল গেম"ত তেওঁ অধিক অভিজ্ঞ আৰু হাতত কাৰ্ডবোৰ ধৰি ৰাখে।
  ক্ৰিজলিয়ে বিপথগামী গুলী বা বিপথগামী শ্ব্ৰেপনেলৰ আঘাতৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ হাঁহ মাৰি জিলিকি থকা কংক্ৰিটৰ গঠনটোৰ ফালে দৌৰি গ"ল। ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই ইজনে সিজনৰ ফালে চাই তেওঁৰ পিছে পিছে গ"ল। বেগেৰে দৌৰিছিল যদিও ভুল কৰিলে। গোপন কোঠা এটাত লুকাই থকা এজন মেচিনগানাৰে সীহৰ প্ৰকৃত বৰষুণ এটা মুকলি কৰি দিলে।
  - ৱাঃ! - এলফাৰাই চিঞৰি উঠিল যেতিয়া তাইৰ বুটটোৱে তাইক ধৰিলে। - এইটো কেৱল আন এটা যৌন অনুগ্ৰহ নেকি?
  ভাগ্যৱান ক্ৰিজলিজনে চেভিং কৰ্ণাৰটো ঘূৰি গ"ল, কিন্তু ভ্লাদিমিৰৰ ভাগ্য বহুত কম আছিল। হাত জোকাৰি মেচিনগানটো পেলাই দিলে, এটা ডাঙৰ গুলী অস্ত্ৰৰ শৰীৰত খুন্দা মাৰিলে। যুৱকজন দুমুহূৰ্তমান নিথৰ হৈ পৰিল;এটা উপহাৰে তাৰ পেটত খুন্দা মাৰি মুখ তললৈ পৰিল। পিছৰ ফাটিটোৱে তেওঁৰ চাৰিওফালে থকা মাটিখিনি ফালি পেলালে, ভ্লাদিমিৰে গুটিয়াই গুটিয়াই গুটিয়াই কান্ধৰ মাজেৰে পোনে পোনে গ"ল। সাধাৰণতে ভাৰ্চুৱেল গেমত শৰীৰটো বিদেশী হৈ পৰিল, দুৰ্বল হৈ পৰিল, যথেষ্ট বেগেৰে নহ"ল, ই প্ৰতাৰণা কৰিলে। ডেকাজনে লতা গছৰ দৰে কুটিল হৈ পৰিল, মেচিনগানাৰে এডজাষ্টমেণ্ট কৰিলে আৰু আকৌ পেট আৰু দুয়োখন ভৰিৰ লগতে বুকুখনো খুন্দা মাৰি হৃদয়খন বিন্ধিলে। এলফাৰাইৰ হস্তক্ষেপত ভ্লাদিমিৰক মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰা হয়। ছোৱালীজনীয়ে গ্ৰেনেড নিক্ষেপ কৰিলে, যাৰ ফলত মেচিনগানটো ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে বন্ধ হৈ গ"ল আৰু ভ্লাদিমিৰক তুলি ল"লে।
  - সদায়ৰ দৰেই মই তোমাক বচাই দিম! সকলো আইন ভংগ কৰি! - ছোৱালীজনীয়ে গাইছিল। "তাৰ পিছত তাইৰ ফটা বুটটো পেলাই দি তাই ভ্লাদিমিৰক এটা হতাশজনক থ্ৰ"ৰে এটা নিৰাপদ ছেক্টৰত পেলাই দিলে। সেই মুহূৰ্তত ছোৱালীজনী নিজেই কান্ধৰ ব্লেডত খুন্দা মাৰিছিল যদিও ইতিমধ্যে তাই পৰি আছিল আৰু গুলীটোৱে তাইৰ শৰীৰৰ কৱচত বিন্ধি মাত্ৰ পিঠিত আঁচোৰ মাৰিছিল।
  ছামাৰচাল্ট কৰি ছোৱালীজনী গুচি গ"ল। শাৰীবোৰ তাইৰ পিছে পিছে গৈ থাকিল। সীহৰ জলপ্ৰপাতটো ধাৰাটোৰ দৰে বৈ গৈছিল আৰু মেচিনগানাৰে কোনো গোলাবাৰুদ ৰেহাই দিয়া নাছিল। বেৰৰ পৰা কংক্ৰিটৰ টুকুৰাবোৰ পৰি গ"ল, ভাগ্য ভাল যে শিলৰ কামবোৰ ইমানেই শক্তিশালী আছিল যে একেলগে ভাঙি নাযায়। তথাপিও সি ছোৱালীজনীক মূৰটো উলিয়াই দিবলৈ নিদিলে।
  এলফাৰাই চাৰিওফালে চালে:
  - হে ক্ৰিজলি, তুমি ক'ত আছা?
  উত্তৰ আছিল মৃত মৌনতা। ছোৱালীজনীয়ে আন এটা গ্ৰেনেড নিক্ষেপ কৰিব বিচাৰিছিল, কিন্তু বেল্টত নাপালে।
  - বাৰু, মই এজন ইডিয়ট! - এলফাৰাই শপত খালে।
  সঁচা, যুদ্ধত সদায় হোৱাৰ দৰে সহায় অভাৱনীয়ভাৱে আহিল। বাওঁফালৰ পৰা তিনিটা মাৰ্জিত আকৃতিৰ টেংক আগবাঢ়ি আহিল। এলফাৰেৰ হাতত খেলি তেওঁলোকে মেচিনগানৰ টাৱাৰবোৰ ধ্বংস কৰিবলৈ ধৰিলে।
  ছোৱালীজনীয়ে হুইচেল মাৰিলে:
  - আৰু সিহঁতে ভয় কৰা নাই!
  গোলাৰ ভলীবোৰে চাৰিটা বিমানৰ কামানেৰে এটা টাৱাৰ ভাঙি পেলালে। সঁচা, টেংকবোৰৰ কৱচত কেইবাটাও ডেণ্ট বাকী আছিল, আৰু সোঁফালে খোজ কঢ়াটোৱে ট্ৰেকটোৰ ক্ষতি কৰিছিল, কিন্তু কেইবাটাও স্বতন্ত্ৰ ৰোলাৰৰ উপস্থিতিৰ বাবে গতি অলপ লেহেমীয়া হৈছিল।
  ভ্লাদিমিৰে লক্ষ্য কৰিলে যে গতিৰ পিছতো টেংকবোৰে যথেষ্ট সঠিকভাৱে গুলী চলাইছিল, অৰ্থাৎ ইয়াত হাইড্ৰলিক ষ্টেবিলাইজাৰ থকাৰ সম্ভাৱনা বেছি। এণ্টি এয়াৰক্ৰাফ্ট বন্দুকৰ কেলিবাৰ অতি সৰু আছিল যাৰ বাবে উচ্চমানৰ কৱচত সোমাব পৰা নাছিল। যদিও টেংকবোৰ গতিশীল সুৰক্ষাৰ পৰা বঞ্চিত আছিল, তথাপিও ধাতুৰ শক্তি আৰু স্থায়িত্ব বেছি আছিল, অন্ততঃ টাইটানিয়ামতকৈ কম নাছিল।
  মেচিনগানৰ টাৱাৰবোৰ নিস্তব্ধ হৈ পৰিল আৰু উশাহ-নিশাহ লোৱাটো সহজ হৈ পৰিল।
  গোপন অস্ত্ৰৰ পাক আহিল, মেচিনগানত এটা গোলা খুন্দা মাৰি ওপৰৰ পৰা জ্বলি থকা ধ্বংসাৱশেষ উৰি গ"ল।
  এলফাৰাই ফুচফুচাই ক"লে:
  - বঢ়িয়া!
  বহুমূলীয়া সময় নষ্ট নকৰাকৈয়ে ছোৱালীজনীয়ে ষ্টেচনৰ শেষৰ বেৰৰ কাষেৰে দৌৰি গ"ল। শীতল নোহোৱা কাৰ্টিজবোৰে তাইৰ চেলেকি লোৱা খালী ভৰি দুখন জ্বলাই দিলে (ছোৱালীজনীয়েও দ্বিতীয়টো বুট খুলি দিলে যাতে সেইটো অধিক নিপুণ আৰু ধুনীয়া দেখা যায়)। পিছৰ চুকটো পাই এলফাৰাই পেটত পৰিল আৰু সাৱধানে চোতালখনলৈ চাই থাকিল যাতে এপ্ৰ"চবোৰ ভালদৰে চাব পাৰে।
  ষ্টেচনৰ চোতালত ধুমুহাৰ মাজত শান্তিৰ সৃষ্টি হৈছিল। এটা ৰিকেটি গেট খোলা আছিল আৰু এজন অকলশৰীয়া চকীদাৰ কুঁজৰাই থিয় হৈ আছিল।
  - মাত্ৰ এটা! এক চেকেণ্ডতে নমাই দিম! - এলফাৰাই ফুচফুচাই ক"লে।
  ৰসাল ফুলেৰে সজ্জিত ফুলৰ বিচনা এখনে চকু কপালত তুলিলে;ই নিস্তেজ প্ৰাকৃতিক দৃশ্যটোক উজ্জ্বল কৰি তুলিলে। ওচৰতে এটা পৰিত্যক্ত লোডাৰ আৰু এখন লঘু, দাগযুক্ত মনোপ্লেন উৰি আছিল।
  - ইয়াত খালী কৰাৰ উপায় আছে! মাত্ৰ ডেউকা থকা বগা পেগাছাছ এটাহে নোহোৱা হৈছে! - ভাবিছিল এলফাৰায়।
  হঠাতে ক্লাংকিং কৰা কেটাৰপিলাৰৰ গৰ্জনটোৱে তাইক ঘূৰিবলৈ বাধ্য কৰালে। ছোৱালীজনী স্তম্ভিত হৈ ঠাইতে নিথৰ হৈ পৰিল। তাই ভালুকৰ দৰে জুইৰ পৰা লুকাই থকা চুকটোৰ পৰা এটা গধুৰ টেংক ওলাই আহিল। এলফাৰাই আগতে দেখা মেচিনবোৰতকৈ বহুত ডাঙৰ আৰু বেছি অনাড়ম্বৰ যেন লাগিছিল।
  - আৰু ড্ৰাইভাৰে যেন হাৰ মানিলে!
  সঁচাকৈয়ে, আপাত দৃষ্টিত বিশেষ অভিজ্ঞতা নোহোৱাকৈয়ে তেওঁ মাজে মাজে ষ্টিয়াৰিংটো জোকাৰি গৈছিল। টেংকৰ ট্ৰেকবোৰ ভয়ংকৰ গ্ৰাইণ্ডিং শব্দৰে ছিটিকি পৰিল, কংক্ৰিট ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল আৰু সেউজীয়া স্ফুলিংগবোৰ পেলাই দিলে। মেচিনগান গণনা নকৰি ছটামান বন্দুকৰ গুলী, এটা দানৱীয় মেচিন। এলফাৰাইৰ জাৰ্মান "মাউছ"ৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছিল। যেতিয়া ১৮৮ টন ওজনৰ বাহনখন, হাংগেৰীৰ যুদ্ধৰ সময়ত, গোলাৰ ভয় নোহোৱাকৈ (তেওঁলোকে মটৰৰ দৰে ইয়াৰ পৰা উফৰি আহিছিল) ছোভিয়েট সৈন্যৰ স্থানত মুকুতা আছিল। গেছলিন ব্যৱহাৰ কৰি পেলোৱা এনে দুখন বিশাল গাড়ীৰ অন্ত পৰিল ছোভিয়েট বন্দীত্বত। তাৰ পিছত তেওঁলোকৰ ভিত্তিত ইংৰাজী চেনেল পাৰ হৈ প্ৰশান্ত মহাসাগৰৰ তলৰ পৰা আলাস্কালৈ যাব পৰা বিশাল গভীৰ সাগৰৰ টেংক সৃষ্টি কৰা হৈছিল। আৰু পঞ্চাশটা অনুৰূপ দানৱৰ সৃষ্টি হ"ল যদিও ষ্টেলিনৰ ঠাইত সংকীৰ্ণ মনৰ ক্ৰুছেভে বিশাল আৰু অতি দামী মেচিনবোৰ গলিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। সাধাৰণতে যুদ্ধৰ আগতেই ষ্টেলিনে তিনিশ পঞ্চাশ টন ওজনৰ বিশ্বৰ সৰ্ববৃহৎ টেংক কিৰভ আৰু ২০০০ হৰ্চপাৱাৰৰ ডিজেল ইঞ্জিন নিৰ্মাণৰ নিৰ্দেশ দিছিল। তেওঁৰ হাতত আছিল আঠটা বন্দুক আৰু ষোল্লটা মেচিনগান। সেই সময়ৰ বাবে: কেৱল প্ৰযুক্তিৰ এক অলৌকিক। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে টেংক পৰিবহণ কৰাটো অতি কঠিন কাম, আৰু আধুনিক যুদ্ধৰ বাবে বহল কৌশল আৰু সঁজুলিৰ তীব্ৰ গতিৰ গতিৰ প্ৰয়োজন হয়।
  এই চিন্তাবোৰে এলফাৰাইৰ মূৰত প্ৰতিফলিতভাৱে জিলিকি উঠিল। ছোৱালীজনীয়ে কাজিয়া কৰিব নোখোজা আৰু টিকটিকিৰ দৰে কুটিল হৈ পৰিল। তাই গাহৰিৰ দৰে লেতেৰা আছিল যদিও এই মুহূৰ্তত সেই মলিয়ে তাইৰ জীৱন ৰক্ষা কৰি আছিল। সময় অতি লাহে লাহে পাৰ হৈ গ"ল। সাধাৰণতে ক্ৰুছেভে পঞ্চাশ টনতকৈ গধুৰ টেংক উৎপাদনত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰিছিল আৰু ৰাছিয়াতো একেধৰণৰ নিষেধাজ্ঞা প্ৰায় ১০০ বছৰ ধৰি চলিছিল! এইটো উপযুক্ত নেকি? অভিজ্ঞতাই পৰামৰ্শ দিছিল: যুদ্ধ ক"ত চলি আছে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। ইউৰোপ বা মৰুভূমিত গধুৰ টেংকে নিজকে ভালদৰে প্ৰমাণ কৰিছে। বিশেষকৈ নাটোৰ সদস্য টেংকৰ মানক ওজন প্ৰায় ৬৩ টন, য"ত শক্তিশালী বহুস্তৰীয় কৱচ থাকে। পাহাৰত লঘু বাহন ব্যৱহাৰ কৰাটো ভাল। বিশেষকৈ মানৱবিহীন চাৰিটা নলীযুক্ত, বামন টেংক। দীৰ্ঘদিন ধৰি ৰবটক সকলো সমস্যাৰ ঔষধ হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল যদিও সৌভাগ্যক্ৰমে ইলেক্ট্ৰনিক মেচিনৰ কেইবাটাও স্থানীয় দাঙ্গাই দেখুৱাইছিল: কোনো কাৰণতে কম্পিউটাৰে নিজকে ব্যক্তি হিচাপে স্বীকৃতি দিব নালাগে। মানুহৰ জৈৱ-ভৌতিক নিৰ্দেশিত বিৱৰ্তনে ৰবটৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতা কিছু পৰিমাণে হ্ৰাস কৰাটো সম্ভৱ কৰি তুলিছে। নহ"লে যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা মানৱ জাতিক নিঃশেষ কৰাৰ বিষয়ে অসংখ্য ডিষ্ট"পিয়া বাস্তৱত পৰিণত হ"লহেঁতেন! ইয়াৰ উপৰিও ইলেক্ট্ৰনিক দায়িত্বৰ এটা অংশ যাদুই ল"লে। তাই মানুহৰ মগজুৰ পূৰ্বতে নিদ্ৰাহীন মজুতবোৰ জাগ্ৰত কৰাত সহায় কৰিছিল। সমকেন্দ্ৰিক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ দিশে পৃথিৱীখন সলনি হ"বলৈ ধৰিলে।
  অৱশেষত এখন গধুৰ বাহনে চুকটো ঘূৰাই অন্ধভাৱে বন্দুক গুলিয়াই দিলে। মুখৰ মুখবোৰ হয়তো বহুত দীঘল আছিল, যাৰ বাবে সিহঁতৰ গতি লেহেমীয়া হৈ পৰিছিল। প্ৰাচীন কালত এম্ব্ৰামছৰ আমেৰিকানসকলে চুটি বেৰেল ব্যৱহাৰ কৰাটো অসাৰ নহয়, কিয়নো বন্দুকটোৱে ইতিমধ্যে উচ্চ চাপৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰ ফলত লক্ষ্য কৰাটো সহজ হয়, নহ"লে এনে মুখৰ মুখখন লৰচৰ কৰাটো কঠিন হৈ পৰে। মেচিনগান বহুত বেছি বিপজ্জনক! ছোৱালীজনীয়ে উশাহ বন্ধ কৰি ৰাখিলে, ভাবিলে যে পাৰ হ"ব নেকি - নহ"ব!
  এটা গুলী কাণ বন্ধ কৰি বাজি উঠিল আৰু প্ৰতীকটোৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে চোতালৰ প্ৰৱেশদ্বাৰৰ ট্ৰ"ল টয়লেটটো টুকুৰা টুকুৰ হৈ পৰিল। প্লাষ্টিকৰ পেনেলৰ টুকুৰা, ইনচুলেচনৰ টুকুৰা আৰু ভয়ংকৰভাৱে দুৰ্গন্ধময় মল শ শ মিটাৰ দূৰত্বত সিঁচৰতি হৈ পৰিছিল।
  - হাৰামী টয়লেটটো তিতি গৈছিল! - এলফাৰাই ফুচফুচাই ক"লে। আৰু টেংকটোৱে টাৰ্বাইনবোৰ ঘেউ ঘেউ কৰি বিল্ডিঙৰ কাষেৰে পাৰ হৈ গ"ল, ট্ৰ"ল মলৰ সৈতে লাহে লাহে গুড়ি কৰা শিলৰ টুকুৰাবোৰ পিহি গুড়ি কৰি গ"ল। যোদ্ধাৰ সংবেদনশীল নাকৰ ফুটাবোৰে অসহ্যকৰভাৱে কষ্ট পাইছিল, যেন দুৰ্গন্ধেৰে ভৰি পৰিছে।
  কিন্তু এলফাৰাইৰ আন সমস্যাও আছিল, তাই বহল কেটাৰপিলাৰটোৰ পৰা বেৰলৈকে দূৰত্ব অনুমান কৰিছিল।
  - মই চেপেটা হ'ব পাৰিলোঁহেঁতেন, যদি অৱশ্যেই এই মূৰ্খটোৱে অলপ সোঁফালে গতি কৰে! অৱশ্যে মই চতুৰ।
  দাঁতৰ ছন্দময় ক্লিক আৰু লিংকৰ ক্ৰিক ক্ৰিক ক্ৰিকিং যেন অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ সমদল। এলফাৰাই নিজকে জোৰকৈ হাঁহিবলৈ ধৰিলে, একে সময়তে তাই বোমা বিস্ফোৰণৰ শব্দ শুনিলে, আৰু চকুৰ কোণৰ পৰা তাই তললৈ নমাই দিয়া বিমানবোৰ জ্বলি থকা দেখিলে, আৰু তাৰ পিছত তাৰ ভিতৰত এখনে ভয়ংকৰ গৰ্জনেৰে বিস্ফোৰণ কৰিলে, কৌশলগত বোমাৰু বিমানৰ আকাৰৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে। কেইবাবাৰো পুনৰাবৃত্তি হোৱা বিস্ফোৰণৰ ফলত বিমানখনৰ পেটৰ মাৰাত্মক সামগ্ৰী বিস্ফোৰণ ঘটে। যুদ্ধখন ঘাটিৰ কেন্দ্ৰৰ ফালে আগবাঢ়িছিল, মই ভাবো ৰোফাকোলাৰ অৱস্থা কেনেকুৱা, তাই জীয়াই আছে নে তাইৰো মৃত্যু হৈছে। কাৰণ, বিষটো ইমানেই বাস্তৱ! ধাতুৰ ছয় বেৰেলৰ দানৱটো ওচৰ চাপি অহা চাই তাই এই কথাটো একেলগে অনুভৱ কৰে। সাধাৰণতে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত ছোভিয়েট আৰু আমেৰিকাৰ ডিজাইনাৰসকলে এটা টাৱাৰত দুটা বা তিনিটা মুখৰ মুখ স্থাপন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অভিজ্ঞতা আৰু অসংখ্য টেংক যুদ্ধই এনে গঠনৰ সম্পূৰ্ণ বিফলতা দেখুৱাইছিল। তেতিয়াৰ পৰাই ই প্ৰায় কেনন হৈ পৰিছে, এটা টেংক, এটা টাৰেট, এটা বেৰেল! সঁচা, টাৰেটবিহীন টেংকৰ ফেশ্বন অতি সোনকালেই আৰম্ভ হ"ল। সাধাৰণতে এইটো বিতৰ্কিত, যদি মৰ্টাৰটো বহু বেৰেলৰ হয়, তেন্তে বহু বেৰেলৰ টেংক কিয় নহয়?
  ছোৱালীজনীৰ খালী ভৰিৰ ওচৰতে কেটাৰপিলাৰবোৰৰ প্ৰথম লিংকবোৰ পৰি আছিল আৰু বোজাৰ পৰা গৰম হোৱা ৰোলাৰবোৰ লাহে লাহে তাৰ কাষেৰে গুটিয়াই গৈছিল, দহ টন লোহাৰ ভৰ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল। গৰম ধাতুটোৱে ছোৱালীজনীৰ উদং গোৰোহা জ্বলাই দিলে;সাধাৰণতে তাই ইমান সংবেদনশীল নহয়, কিন্তু তাইৰ শৰীৰৰ পৰিমাপবোৰ তাইৰ পক্ষত নহয়। উদাহৰণস্বৰূপে, আগতে তাই কেৱল বেৰত নিজকে পাতল তৰপ এটাত লেপিব পাৰিছিল - তেতিয়াও হাইপাৰপ্লাজমিক মাংস আছিল, কিন্তু এতিয়া নিৰ্দয় কেটাৰপিলাৰবোৰে তাইক স্পৰ্শ কৰি আছিল। মেচিনৰ গৰম উশাহে মুখখন, শৰীৰত ঘা আৰু আঁচোৰ জ্বলাই দিলে, অনিচ্ছাকৃতভাৱে চকুলো উলিয়াই দিলে।
  এলফাৰাই চকু টিপিয়াই দিলে, মুকুতাৰ দৰে চকুলো এটা তললৈ গুৰি হৈ গ"ল। চকুৰ দংশনটো কমি গ"ল যদিও কেটাৰপিলাৰটোৱে তাৰ সোঁ ভৰিৰ ডাঙৰ ভৰিৰ আঙুলিটো চিটিকি পেলালে। এনে ওজনে যেতিয়া হাড়বোৰ চেপি ধৰে তেতিয়া বিষটো অবিশ্বাস্য হয়, যোদ্ধাজন ইমান কঠিন নহ"লে নিঃসন্দেহে তাই চিঞৰিলেহেঁতেন, কিন্তু তাই কেৱল দাঁত চেপি ধৰিলে।
  - সেইটো ঘৃণনীয়! কিন্তু এতিয়া মই জানো স্পেনিছ বুট পিন্ধা মহিলাৰ ভৰিৰ বাবে কেনেকুৱা হয়! - ছোৱালীজনীয়ে ডুমুৰখন দেখুৱাই দিলে।
  টেংকখন আৰু কেইমিটাৰমান গাড়ী চলাই ৰৈ গ"ল। এলফাৰায়াই হুমুনিয়াহ কাঢ়িবলৈ সিদ্ধান্ত ল"লে আৰু সাৱধানে ভৰিৰ ওপৰত উঠিল: সাজসজ্জিত দানৱটো পিছফালে থিয় হৈ আছিল আৰু ভয় কৰাৰ কোনো প্ৰয়োজন নাছিল।
  সোঁফালে যুদ্ধক্ষেত্ৰত প্ৰৱেশ কৰি চাৰিখন আক্ৰমণাত্মক বিমান লৰালৰিকৈ পাৰ হৈ গ"ল। দেখা পোৱাটো নিবিচাৰি, কাষতে থাকিবলৈ ছটা মেচিনগানৰ গুলীচালনা কৰা লোকসকলে তেওঁলোকৰ ওপৰত উন্মাদ গুলীচালনা কৰিলে আৰু গোলাৰ আৱৰণবোৰ কোলাহলপূৰ্ণভাৱে বৰষুণ দিলে।
  দীঘলীয়া, ট্ৰেচাৰ ষ্ট্ৰাইপৰ সৈতে, বিস্ফোৰণবোৰে বহু দূৰলৈ গৈ বাহনসমূহৰ ক্ষতি কৰিছিল, কিন্তু পাইলটসকলে টেংকখন দেখা পোৱাৰ বাবে যথেষ্ট ওচৰ চাপিছিল।
  যুদ্ধক্ষেত্ৰত গোলা আৰু ক্ষেপণাস্ত্ৰৰে লক্ষ্য বিস্ফোৰণ কৰি চাৰিওজনে "মৃত লুপ" কৰি নতুন লক্ষ্যৰ কাষ চাপিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে।
  এলফাৰাই হাঁহিলে:
  - সৰু তাৰকাৰাজ্য এখনত আন এক জঞ্জাল! হয়তো অৱসৰ লোৱাৰ সময় আহি পৰিছে!
  ছোৱালীজনীয়ে আকৌ ঘূৰি ঘূৰি ছামাৰচল্ট এটা কৰিলে আৰু খালী গোৰোহা দুটা জিলিকি উঠিল জেনেৰেটিং ষ্টেচনৰ গেটবোৰলৈ।
  সৌন্দৰ্য্যজনী দ্ৰুত হৈ ট্ৰলৰ লগত দৌৰি গ"ল। মেচিনগানটো ওপৰলৈ তুলিবলৈ কষ্টেৰে সময় পালে তেওঁৰ নাকত মূৰেৰে খুন্দা মাৰিলে। সেই আঘাতটোৱে এলফাৰাইৰ মূৰত নিস্তেজভাৱে প্ৰতিধ্বনিত হ"ল, কিন্তু ফ্ৰিকজন অজ্ঞান হৈ পৰিল।
  প্ৰায় একেলগে পিছফালৰ পৰা কেইবাটাও ৰকেট বিস্ফোৰণ ঘটিছিল। ই ফলপ্ৰসূ হোৱা গৰ্জনটোৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে, নিৰ্গত হোৱা বন্দুকবোৰৰ এটাই ছোৱালীজনীক আগুৰি ধৰিলে, ঘূৰি আহি তাইক ভৰিৰ পৰা প্ৰায় খুন্দিয়াই পেলালে। ইয়াৰ পিছত টিপটো বেৰত খুন্দা মাৰিলে, ইটা তললৈ পৰিল। কেইবাটাও সৰু সৰু খণ্ডই কাটি পেলাইছে সৌন্দৰ্য্যৰ উদং ভৰি দুখন।
  - আকৌ হুক হৈ গৈছে! মই কিমান অনাড়ম্বৰ!
  ছোৱালীজনীয়ে আধা খোলা গেটখনেৰে পূৰ্ণ বেগেৰে লৰালৰিকৈ সোমাই গ"ল। ভিতৰত তিনিটা ট্ৰ"ল আছিল যদিও এলফাৰায়াই এটা ফাটিৰে সেইবোৰ কাটি পেলালে, তাইৰ মেচিনগানটো সদায় ৰেডি হৈ আছিল।
  ষ্টৰ্মট্ৰুপাৰবোৰে ছাদৰ ঠিক ওপৰত গুঞ্জৰিত কৰি আঁতৰি যাবলৈ ধৰিলে। আন আন শব্দবোৰ স্তব্ধ হৈ পৰিছিল। ডজন ডজন ৰ"টাৰৰ গুণগুণনিয়ে শান্ত কৰা প্ৰভাৱ পেলাইছিল। আনকি ছোৱালীজনীয়ে মাকৰ লোলনা গীতৰ লগতো এটা সংগতি গঢ়ি তুলিছিল। যিটো অৱশ্যে তাই কেতিয়াও শুনা নাছিল।
  - গৰমৰ পৰা ওলাই আহিল!
  এলফাৰাই চাৰিওফালে চালে আৰু প্ৰায় লগে লগে এটা টিউব্যুলাৰ কুলিং চিষ্টেম দেখা পালে। লাইনবোৰত পোনপটীয়াকৈ চাৰিটা বিতৰণ যন্ত্ৰ স্থাপন কৰা হৈছিল, যিয়ে শিতল পদাৰ্থৰ গতিবিধি নিৰীক্ষণ কৰিছিল।
  - বাৰু, মই এটা আদিম জীৱৰ হৃদয়ত সোমাই যোৱা সৰু বটলৰ টুকুৰা এটাৰ দৰে৷ সেই জেনেৰেটৰবোৰ জুই জ্বলোৱাৰ সময় নহয়নে! যদিও আমাৰ বহু মানুহৰ মৃত্যু হ"ব! - ছোৱালীজনীয়ে দ্বিধাবোধ কৰিলে।
  এই মুহূৰ্তত এটা চিনাকি মাত শুনা গ"ল:
  - তুমি তেতিয়াও বাচিলা! আৰু তোমাক বৰ ভাল লাগিছে!
  এলফাৰাই ঘূৰি আহিল:
  - আৰু তুমি ক্ৰিজলি! ইয়াত সেই লুকাই থকা ভূতটো আছে য"ত তেওঁ লুকাই থাকিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
  - এজন ভাল যোদ্ধা মাত্ৰ এজন ভাল চোৰাংচোৱা মাত্ৰ ই এম্ব্ৰয়ডাৰী আৰু জয়ী হোৱাত সহায় কৰে! - এলফে উত্তৰ দিলে।
  - চোৰাংচোৱাগিৰি সামৰিক মেচিনৰ বাবে এটা ভাল লুব্ৰিকেণ্ট, কিন্তু ইন্ধন এতিয়াও সাহসী আত্মা! - এলফাৰায়াই পেথোচ কৰি ক"লে।
  ক্ৰিজলিয়ে হাতৰ তলুৱাখন আগবঢ়াই দিলে, তাৰ ওপৰত এটা সৰু বহুৰঙী ঘনক ফিট কৰিলে:
  - জানেনে কি!
  - মোৰ অনুমান! কিহে আমাক জয়ী হোৱাত সহায় কৰিব!
  এলফটোৱে হাঁহিলে:
  - শুদ্ধ! তেওঁ সকলো শত্ৰুৰ সেনাক অক্ষম কৰিবলৈ সক্ষম। কিন্তু বহু শক্তিৰে ৰিচাৰ্জ কৰিলেহে।
  এলফাৰায় সুখী হৈছিল:
  - গতিকে এইটো কৰাটো যথেষ্ট সম্ভৱ, শীতল ব্যৱস্থাটো ধ্বংস কৰি তাৰ পিছত ই বিস্ফোৰণ হ"ব! মই ভাবো পাৰমাণৱিক বোমাতকৈ বেয়া নহয়!
  - অলপ দুৰ্বল, কিন্তু আমাৰ বাবে যথেষ্ট যথেষ্ট!
  - কথা নাপাতিবা, কাম কৰা! - ছোৱালীজনীয়ে মেচিনগানত অতিৰিক্ত ক্লিপ এটা সুমুৱাই দিলে, শান্তিপূৰ্ণভাৱে কাম কৰা ইনষ্টলেচনৰ শাৰীবোৰলৈ শেষবাৰৰ বাবে চালে আৰু ট্ৰিগাৰটো টানিলে। - অ" বিদায় "আদিম"!
  - গাঁঠিবোৰত ঠিক আঘাত কৰক, নহ"লে ধ্বংস নকৰিব! - এলফে পৰামৰ্শ দিলে।
  লগে লগে চিলিঙৰ ঠিক তলত হালধীয়া ৰঙৰ লেম্পবোৰ জিলিকিবলৈ ধৰিলে আৰু লগে লগে ডজন ডজন চাইৰেন আৰু ডজন ডজন ৰেটলে ষ্টেচনটোৰ ভলিউমটো আটাইতকৈ ক"লা হেডিছৰ শব্দৰে ভৰি পৰিল!
  এলফাৰায়া আৰু ক্ৰীজলীয়ে দৌৰি গৈ চোতালখনলৈ ওলাই আহিল আৰু লগে লগে মনোপ্লেনখনত জপিয়াই পৰিল। তেওঁ নিজকে জেট ইঞ্জিন এটা লৈ পাইছিল, কিন্তু চাবি নোহোৱাকৈ। কিন্তু এলফাৰাই কোনো ক্ষতি হোৱা নাছিল, তাই পেনেলটো জোকাৰি জোকাৰি তাঁৰবোৰ পোনে পোনে সংযোগ কৰিলে!
  - বুজিছা ক"ত আমাৰটো নাইকিয়া নহ"ল!
  হেং গ্লাইডাৰখনে উৰা মাৰিলে, ভয়ংকৰভাৱে চিঞৰি উঠিল আৰু গতি লাভ কৰিবলৈ ধৰিলে।
  Chrizzly purred:
  -আমি যেন মিছ কৰিলোঁ!
  এলফাৰাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - নাই, সোনকালে! চাওকচোন কেইজন যোদ্ধা আছে। তেওঁলোকৰ লগত কেনেকৈ মোকাবিলা কৰিব, হয়তো স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে।
  সঁচাকৈয়ে তেওঁলোকৰ ওপৰত গুলীৰ বিস্ফোৰণ ঘটিছিল;গুলিবোৰে প্ৰায় মনোপ্লেনখনত খুন্দা মাৰিছিল।
  ক্ৰিজলিয়ে হাঁহি এটা মাৰি ক"লে:
  - এটাই সাৰ্বজনীন পথ!
  - কোনটো!?
  - এইটো! - এলফে বগা চাৰ্টটো ফালি খিৰিকীৰে বাহিৰলৈ উলিয়াই দিলে।
  -পাগল নেকি? - এলফাৰায়াই তাইৰ চেপেটা আঙুলিটোত খুন্দা মাৰিলে, তাইৰ উদং, ছোৱালীৰ দৰে ভৰিখন ধাতুৰ পেডেলত খুন্দা মাৰিলে।
  - এইটোৱেই দূতৰ আটাইতকৈ পুৰণি চিন!
  সঁচাকৈয়ে যুঁজাৰু বিমানবোৰে মনোপ্লেনখনৰ ওপৰত গুলীচালনা বন্ধ কৰি দিলে। সি আৰু অধিক দূৰলৈ গুচি গ"ল। হঠাতে সকলো নিথৰ হৈ পৰিল, যুঁজাৰু বিমান, আক্ৰমণাত্মক বিমান, বোমাৰু বিমান বতাহত নিথৰ হৈ পৰিল, অসংখ্য টেংক ৰৈ গ"ল। আচৰিত ধৰণে নিস্তব্ধ হৈ পৰিল।
  ক্ৰিজলিয়ে ৰংহীন মাতেৰে (মাংস পিহি লোৱা যন্ত্ৰত তেওঁৰ আৱেগ জ্বলি যোৱা যেন লাগে) ক"লে:
  - শেষ হ'ল!
  তাৰ পিছত পোহৰ ম্লান হৈ পৰিল।
  এনে ভাৰ্চুৱেল ইভেণ্টৰ পিছত সকলো এলফ আনকি ভ্লাদিমিৰকো কুটিল যেন লাগিল। কিন্তু যদি ৰাছিয়ান যোদ্ধাজনৰ বাবে এনে পৰীক্ষা চিনাকি আছিল, তেন্তে এলফবোৰে স্পষ্টভাৱে বেয়া অনুভৱ কৰিছিল। মানসিক চাপ আৰু বিষত অভ্যস্ত হৈ তেওঁলোকে নিজকে খোঁচ মাৰিলে। আষ্টাৰটে সুধিলে:
  - বাৰু, আপোনাৰ ছাপবোৰ কেনেকুৱা?
  এলফবোৰে দ্বিধাবোধ কৰিলে। কেৱল ক্ৰিজলিয়েই সাহসেৰে ঘেউ ঘেউ ক"লে, জিলিকনিটো তেওঁৰ চকুলৈ ঘূৰি আহিল:
  - অতি উত্তম!
  - Superquasarono! তুমি ক্ৰীজলিয়ে এৰোবেটিকছৰ সৰ্বোচ্চ শ্ৰেণী দেখুৱাইছিলা। সকলোকে আউটৱিট কৰি ডিফেন্সৰ মাজেৰে পাৰ হ"বলৈ সক্ষম হ"ল। বাকীবোৰৰ কথা ক"বলৈ গ"লে এলফাৰাইৰ বাহিৰে তাই তেওঁলোকৰ কামত অসন্তুষ্ট। আচলতে আপোনালোক সকলোৱে হয় মৃত্যুবৰণ কৰিলে নহয় অক্ষম হৈ পৰিল।
  ভ্লাদিমিৰে অনিচ্ছা সত্ত্বেও মান্তি হ"ল:
  - হয়, মোৰ ভুল হ'ল!
  - সেই শব্দটো নহয়! যিহেতু তুমি মানুহ, আমি তোমাৰ ওপৰত কিছুমান আশা পিন কৰিলোঁ, কিন্তু আমিও বহুত হতাশ হৈছিলো। - আষ্টাৰতে আঙুলিৰে শূন্য দেখুৱালে।
  - মই আকৌ ভাৰ্চুৱেল টেষ্ট দিবলৈ সাজু! - ডেকাজনে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - প্ৰয়োজন নাই! আপুনি জিৰণি ল"ব পাৰে আৰু আনকি মজাও কৰিব পাৰে, মই নিৰ্ভীক নহয়! - ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ প্ৰলোভনমূলক স্তন দুটা উন্মোচন কৰিলে, যিবোৰ এজন এলফৰ বাবে যথেষ্ট ডাঙৰ আছিল। - কি ভ্লাদিমিৰ, মোৰ লগত প্ৰেম কৰিবলৈ তোমাৰ ইচ্ছা আছে?
  যুৱকজনে এজন পুৰুষৰ বাবে এক উত্তাপ আৰু উত্তেজনা একেবাৰে স্বাভাৱিক অনুভৱ কৰিছিল: তেওঁৰ বয়সত প্ৰতিটো যৌন কাৰ্য্যই এক আৱিষ্কাৰৰ দৰেই! তাৰ পিছত ভ্লাদিমিৰে তাইৰ স্তন দুটা চুপিলে, ৰঙা ৰঙৰ, চিকচিকিয়া নিপলটো তাৰ মুখত সোমাই গ"ল, জিভাৰে অনুভৱ কৰাটো কিমান ভাল লাগিল, মাইকী এলফৰ স্তন দুটা নিমিষতে ফুলি কঠিন হৈ পৰিল।
  হঠাতে আবেগেৰে উশাহ লোৱা ছোৱালী এজনীয়ে তাক ঠেলি দিলে:
  - মোৰ মন সলনি হৈ গ'ল! প্ৰথমে দুপৰীয়াৰ আহাৰ খাওঁ! এনে যুদ্ধৰ পিছত মোৰ ভোক আবেগিকভাৱে কাম কৰিলে!
  - হাইপাৰপ্লাজমিক শক্তি?! - ভ্লাদিমিৰে ওঁঠ দুটা চেলেকি সুধিলে।
  - আমি ভিক্ষাৰী নেকি, আমাৰ প্ৰাকৃতিক খাদ্য নাই নেকি! আমি এলফবোৰে খাদ্যৰ সুখ ভাল পাওঁ, যিটো শুকান পৃথিৱীৰ মানুহবোৰৰ বিষয়ে ক"ব নোৱাৰি। মই সিহঁতক অনুকৰণ কৰিব বিচৰা নাছিলোঁ!
  এলফাৰায় ক্ষুন্ন হৈছিল:
  - কেনেকৈ যুঁজিবলৈ শিকিব লাগে, তেতিয়া আপুনি প্ৰথমে খাদ্য খোৱা ঠাইত বহিব!
  আষ্টাৰটে বিমোৰত পৰা মুখ এখন ক"লে:
  - হয়, পাহৰিলোঁ, তুমি ইতিমধ্যে ভৰি পৰিছা! মানুহৰ খাদ্য কেনেকুৱা?
  এলফাৰাই ধেমালিতে ক"লে:
  - বাচনবোৰ বৰ টেঙা! অত্যধিক নিমখ দিয়া হৈছে!
  হ"ল"গ্ৰামৰ সৈতে খেলি ক্ৰিজলীয়ে সুধিলে:
  - ট্ৰিটটো উৎসৱমুখৰ হ'বনে!?
  - অৱশ্যেই বহুত মজা পাব!
  এলফটোৱে জপিয়াই বতাহত অলপ উৰি গ"ল:
  - তেন্তে মই তাৰ বাবে!
  গ্লেমাৰাছ যোদ্ধাসকলে একেলগে বতাহত উৰি গ"ল, প্ৰায় সকলোৱেই ছোৱালী, মুঠতে এশজনতকৈ অলপ বেছি, আৰু আন কেইবাটাও গেলেক্ট। অধিক নিৰ্দিষ্টভাৱে ক"বলৈ গ"লে আন জগতৰ সাতজন প্ৰতিনিধি। এটা চাৰি লিংগৰ তৰল ধাতুৰ সত্তা যেন লাগে। তেওঁৰ কাণ দুখন বাদুলিৰ ডেউকাৰ দৰে, আৰু নটা চকু, আৰু এটা পেটত, শৰীৰটোৱেই হৈছে ওলাই থকা শিখৰযুক্ত টাৰ্নিপ। ধেমেলীয়া জীৱ।
  এলফাৰাই সুধিলে:
  - আৰু এইটো?
  - এইটো চিক-চিৰ্প! আমাৰ কেবিন ল"ৰাটো! - আষ্টাৰটে পৰিত্যক্ত।
  - ল"ৰা?
  - সঁচাকৈয়ে নহয়! তেওঁৰ জাতিৰ মানদণ্ডত তেওঁ এতিয়াও শিশু, কিন্তু ইতিমধ্যে তেওঁৰ বয়স বিশ হাজাৰ বছৰৰো অধিক!
  চিক-চিৰিক সিহঁতে যে তাৰ কথা পাতিছে সেই কথা বুজি পাই দলটোৰ ওচৰলৈ উৰি গ"ল। ইয়াৰ লেগ-ফ্লিপাৰবোৰ বতাহত লৰচৰ কৰিছিল।
  - হয়তো তুমি বিচাৰিছা মই তোমাক কেইটামান ট্ৰিক্স দেখুৱাওঁ?
  আষ্টাৰটে উত্তৰ দিলে:
  - প্ৰয়োজন নাই! আমাৰ ভোক লাগিছে! আপুনি প্ৰটিন নাখায়!
  - মই তেজস্ক্রিয় আইছ"ট"পবোৰ গোবল কৰি পেলাওঁ৷ এইটোও যথেষ্ট ভাল! আমাৰ আণৱিক গঠন বেলেগ বেলেগ! - চিক-চিৰিক চিঞৰি উঠিল।
  - মই জানো! কিন্তু যেতিয়া আপুনি মোৰ ভগাঙ্কুৰত চুমা খাইছিল, মোক চাব-ৰেডিঅ"এক্টিভ জিভাৰে টিকটিকিয়াইছিল, তেতিয়া মোক পুৰুষ এলফৰ তুলনাত বহু বেছি অন কৰা হৈছিল। বাইদেউ, আপোনাৰো ভাল লাগিল নেকি? - আষ্টাৰটে মৰমেৰে গুণগুণাই উঠিল।
  -আপোনাৰ শৰীৰটো মিঠা! বা নহয়, গৰম কিন্তু কোৱাছাৰিকভাৱে সুস্বাদু আইচক্ৰীমৰ দৰে।
  ছোৱালীজনীয়ে এটা চিন দিলে আৰু এলফবোৰে উৰা মাৰিলে। কোঠাটো বহল হোৱাৰ বাবে বতাহত ওপঙি থাকিল।
  আহাৰ পালন কৰা হলটো চুলতানৰ ৰাজপ্ৰসাদতকৈ অধিক বিলাসী আছিল। ইয়াৰ সকলোবোৰ বিজুলীৰ দৰে জিলিকি উঠিছিল, কৃত্ৰিমভাৱে নিৰ্মিত মূৰ্তি আৰু ভাস্কৰ্য্য, কিন্তু ইয়াৰ ফলত সেইবোৰ আৰু উজ্জ্বল, বহুমূলীয়া শিল হৈ পৰিছিল। চকু কপালত তুলিব পৰা মোজাইক চিত্ৰবোৰ লৰচৰ কৰিছিল আৰু জীৱনৰ দৰে দেখা গৈছিল, আৰু ফুলবোৰ আচৰিত আছিল! ভ্লাদিমিৰে অৱশ্যে অসংখ্য জগতত বহুতো ভিন্ন ৰং দেখিছিল, কিন্তু এলফবোৰে নিজৰ সভ্যতাৰ লাখ লাখ বছৰৰ ভিতৰত জেনেটিক ইঞ্জিনিয়াৰিক নিখুঁততালৈ লৈ গৈছিল!
  এলফাৰাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - কি কল্পনাতীত সৌন্দৰ্য্য! যেন মই স্বৰ্গত আছো!
  ভ্লাদিমিৰে নিজৰ অৱজ্ঞা লুকুৱাই নোলোৱাকৈয়ে উত্তৰ দিলে:
  "এনে বিলাসীতাই আপোনাক মোটা কৰি যুঁজিবলৈ পাহৰিবলৈ বেছি সময় নালাগিব!" ঘৰৰ বিনয়ই আত্ম-অস্বীকাৰৰ প্ৰতীক, আৰু পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাই ইচ্ছাশক্তিৰ প্ৰতীক!
  সাধাৰণভাৱে মানি লোৱা অৰ্থত টেবুল নাছিল! আৰু তেওঁ কিয় কৰিব লাগে? কিন্তু বহুমূলীয়া শৈবালেৰে আবৃত যেন লগা এখন ৰসাল কাৰ্পেট, সাধুকথাৰ দৰে নিজাববীয়াকৈ বিয়পি পৰিল। ছোৱালীকেইজনীয়ে আনন্দত হাঁহিলে। বেছিভাগ ছোৱালীয়েই প্ৰায় উলংগ আৰু ভয়ংকৰ চেক্সি আছিল। উলংগ শৰীৰবোৰ ধুনীয়া, ৰঙীন অংকন, যুদ্ধৰ দৃশ্য, কামুক, ধৰ্মীয় দৃশ্যৰে আবৃত। ভ্লাদিমিৰে যিমানদূৰ জানিছিল: এলফৰ ধৰ্মই আৰম্ভণিৰে পৰাই যৌন সঙ্গী আৰু গোটৰ যৌন সম্পৰ্কৰ সঘনাই পৰিৱৰ্তনক অনুমোদন জনাইছিল। একে সময়তে এলফবোৰে ঠিক মন্দিৰবোৰতে প্ৰেম কৰিছিল। একে সময়তে এই দৌৰ যথেষ্ট দয়ালু, প্ৰায়ে আন প্ৰজাতিৰ উদ্ধাৰৰ বাবে আহিছে। এলফবোৰ উদাৰ ল"ৰা যিয়ে ভিক্ষাৰীক নাকচ নকৰে। আৰু যদি আপোনাৰ যৌন সমস্যা আছে আৰু যৌন সম্পৰ্ক বিচাৰে, তেন্তে আপুনি এলফটোক সুধিব লাগে, তেতিয়া তেওঁ আপোনাক আনন্দৰে সান্ত্বনা দিব, যদিও আপুনি সুদৰ্শন হোৱাৰ পৰা বহু দূৰত।
  ক্ৰিজলিটোও ভাল দেখা গৈছিল, ইয়াৰ শৰীৰটো পেশীৰ ফলকেৰে আবৃত, অলংকৃত উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ ছবিৰে আঁকি থোৱা আছিল আৰু মাইকীবোৰে কেৱল তাত আঁকোৱালি লৈছিল।
  - ঠিক আছে! মাত্ৰ একেলগে সকলো নহয়! তুমি মোক ছিন্নভিন্ন কৰি পেলাবা! - ডেকা এলফে ভিক্ষা কৰিলে।
  - সকলো বৰ ভাল হ'ব! অতি! অতি! - সুন্দৰীবোৰে চিঞৰি উঠিল। সিহঁতে ক্ৰীজলীক হাত ফুৰাই খোঁচ মাৰিলে আৰু তাৰ শৰীৰটো মালিচ কৰিলে।
  আষ্টাৰটে আদেশ দিলে:
  - ভোজ আৰম্ভ কৰোঁ!
  ইয়াৰ উত্তৰত আনন্দৰ গৰ্জন:
  - নিশ্চিতভাৱে! পেটুতা জীয়াই থাকক! - গ্লেমাৰাছ ছোৱালীবোৰে চিঞৰি উঠিল।
  ভ্লাদিমিৰক স্পৰ্শ কৰিবলৈ, চুমা খাবলৈ, আনকি তেওঁৰ বৃহৎ মানৱীয় মৰ্যাদাও অনুভৱ কৰিবলৈও চেষ্টা কৰিছিল। যুৱকজনে অনুভৱ কৰিলে প্ৰবল উত্তেজনা, শক্তিৰ ঢৌ, কিন্তু একে সময়তে কিছু লাজ, যৌৱনৰ বাবে স্বাভাৱিক। মানুহৰ মাজত সামূহিক যৌন সম্পৰ্ক বৈধ, আনকি ইয়াৰ বিপৰীতে ইয়াক এৰাই চলিবলৈ মানি লোৱা নহয়, সামৰিক মনোবিজ্ঞানীয়ে লগে লগে আগ্ৰহ ল"বলৈ আৰম্ভ কৰে। কিন্তু তথাপিও, তেওঁলোকৰ সামূহিক গ্ৰুপ চেক্সৰ মানুহ: তেওঁলোকে সকলো কাম অধিক সুন্দৰকৈ কৰে, বিশেষকৈ তেওঁলোকে শক্তি, চাবন"স্ফিয়াৰ, বায়"প্লাজমাৰ বিনিময় কৰে, আৰু কেৱল সংগম নকৰে। ৰাছিয়ান যোদ্ধাসকলৰ বাবে যৌনতা হৈছে জটিল নৃত্য, ছুপাৰ আতচবাজীয়ে তথ্য আৰু শক্তি, নিৰ্গমন কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। ইয়াত এটা উল্লেখযোগ্য পাৰ্থক্য আছে - এলফসকলে পুৰণি ধৰণেৰে চুদি ভাল পায়। ঠিক এইটোৱেই ৰাছিয়াৰ ভাইচ অফিচাৰক বিভ্ৰান্ত কৰিছে!
  ইফালে অস্বাভাৱিকভাৱে প্ৰকাশভংগীমূলক সংগীত বাজিবলৈ ধৰিলে আৰু বহুতো বহুৰঙী স্পটলাইট জ্বলি উঠিল। ই এজন ৰজাৰ ৰাজ অভিষেকৰ কথা মনত পেলাই দিছিল: একবিংশ শতিকাৰ পৰা। ওপৰৰ পৰা বিভিন্ন ফুল আৰু সজ্জাগত শাক-পাচলি সৰি পৰিল - যদিও সেইবোৰ হ"ল"গ্ৰাম আছিল আৰু হীৰা মজিয়াত উপনীত হ"লেই নোহোৱা হৈ গ"ল। তাৰ পিছত চিলিং ফাটিল আৰু ভিতৰলৈ উৰিবলৈ ধৰিলে অচিনাকি জীৱ-জন্তু।
  আনাৰসৰ বান্দৰ, হাতী-কলৰ মিশ্ৰণ, কচ্ছপ-কিউইৰ সংকৰ, কেকটাছ হিপ"পটেমাছ, হীৰা খোলাৰ শিয়াল, হাঁহ-তৰমুজৰ মিশ্ৰণ আৰু বহুতো আছিল। মূলতঃ এইবোৰ আছিল জৈৱ অভিযান্ত্ৰিকীৰ সৃষ্টি, বিভিন্ন জিনৰ কৃত্ৰিম নিৰ্মাণ। এই সকলোবোৰ সংমিশ্ৰণশীল প্ৰাণীয়ে শিশুৰ হাঁহিৰ কথা মনত পেলোৱা শব্দ কৰিছিল। কিন্তু শুনাৰ পিছত নিৰ্ণয় কৰা সম্ভৱ হ"ল যে প্ৰতিটো প্ৰাণীয়ে নিজৰ নিজৰ সুকীয়া গীত গায়। ভ্লাদিমিৰে কাণ দুখন ওলোমাই থৈছিল, শান্তি অনুভৱ কৰিছিল আৰু একে সময়তে ভয়ংকৰ ভোক অনুভৱ কৰিছিল।
  আষ্টাৰতে তেওঁক সুধিলে:
  - বাৰু, কেনেকৈ? একমত নেকি, এইটো আপোনাৰ প্ৰথমবাৰৰ বাবে দেখা?!
  - সঁচাকৈয়ে নহয়! ভাৰ্চুৱেল এক্সাৰচাইজতো ইতিমধ্যে একেধৰণৰ কিবা এটা হৈছে, মাথোঁ আমি ইমান ধুনীয়া মানুহক কেৱল হত্যা কৰিলোঁ! - ভ্লাৰাডে ঘেউ ঘেউ ক"লে।
  - হত্যা কৰা হৈছে?
  - বা ধ্বংস! যিটো মূলতঃ একেই কথা! অৱশ্যে ভাৰ্চুৱেল যুদ্ধক প্ৰকৃত হত্যাকাণ্ডৰ সৈতে তুলনা কৰিব পাৰি বুলি মই নাভাবো। - ভাইচ অফিচাৰে মাইকী মানুহৰ লোভী হাত আৰু আবেগিক চুমা, সুগন্ধি ছোৱালীৰ মুখৰ পৰা আঁতৰি আহিবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  আষ্টাৰটে লক্ষ্য কৰিছে:
  - আৰু অনুভূতিবোৰ বহুত মিল আছে! একমত, আমি প্ৰশিক্ষণ প্ৰক্ৰিয়াটো পুনৰুত্পাদন কৰিবলৈ শিকিছো, ৰাছিয়ানসকলতকৈ বেয়া নহয়!
  - ঠিকেই কৈছে! বিষটো বৰ বাস্তৱ! গতিকে আমি এই সৰু সৰু জীৱ-জন্তুবোৰক গুলীয়াই মাৰিম, যদিও ইহঁতৰ প্ৰতি আমাৰ দুখ লাগে। - ভ্লাৰাডে তৰ্জনী আঙুলিৰ পৰা বেঙুনীয়া ৰঙৰ স্ফুলিংগ এটা এৰি দিলে।
  - নাই মূৰ্খ, আমি সেইবোৰ খাম! - এলফ কেপ্তেইনে চিঞৰি উঠিল।
  অসংখ্য ছোৱালী আৰু তেওঁলোকৰ লগত যোগ দিয়া এলিয়েনে শিল্পকৰ্মবোৰৰ ফালে লৰালৰিকৈ ওলাই আহিল। ভয় খাই যেন পলাবলৈ ধৰিলে । এই সকলোবোৰ যথেষ্ট ধেমেলীয়া যেন লাগিছিল। প্ৰায় উলংগ ছোৱালীয়ে মেধাৱী বিমূৰ্ত শিল্পীৰ কৰ্মৰ দৰে দেখা বিভিন্ন জীৱক খেদি ফুৰে, আৰু তেওঁলোকে সোনকালে পলাই যায়। এইটো হয়তো তাতোকৈও আকৰ্ষণীয়। এলফাৰাই নিজেই সিহঁতৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ গ"ল। প্ৰায় সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ আছিল, মাত্ৰ স্বচ্ছ পেণ্টী পিন্ধিছিল। ছোৱালীজনীক মাইকী এলফতকৈ মাংসল আৰু পেশীবহুল যেন লাগিছিল। তাইৰ স্তন দুটা ডাঙৰ আৰু নিতম্ব দুটা বেছি বক্ৰ আছিল। তীখাৰ তাঁৰৰ পৰা বোৱা, কিন্তু অতি ৰূপৱতী, ভৰিৰ তলৰ অংশ আৰু ভৰি দুখনে প্ৰতাৰণামূলক কোমলতাৰ আভাস দিয়ে। ভ্লাদিমিৰে তাইৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ গ"ল। সি তাক অভাৰটেক কৰি গোলাপী গোৰোহাত ধৰি ছোৱালীজনীয়ে মুক্ত হৈ শসা আৰু গঁড়ৰ মিশ্ৰণটোক আক্ৰমণ কৰিলে। সি ৰিগল কৰি ওলাই আহিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু এলফাৰায়াই মাংসৰ পৰা এটা ডাঙৰ টুকুৰা ফালি তাইৰ মুখত পেলাই দিলে:
  - ইমান টেষ্টি! ভ্লাৰাডক তেনেকৈ কামোৰিব মন নাযায় কিয়?
  - আৰু কি? আনকি মোৰ বৰ আনন্দ হৈছে। - ডেকাজনে গতি বৃদ্ধি কৰি শিয়াল আৰু গোলাপৰ মিশ্ৰণত মুখামুখি হ"ল। এই সুদৰ্শন দানৱটোৱে সুগন্ধিৰ গোন্ধ লৈছিল। - ভ্লাদিমিৰে পাহিৰ এটা টুকুৰা ভাঙি মুখত পেলাই দিলে। ৱাঃ! অতি বিপৰীতমুখী চকলেটৰ সোৱাদৰ সৈতে বেকড আইচক্ৰীম আছিল। অস্বাভাৱিক, কিন্তু একে সময়তে মনোমোহা!
  - অস! এইটোৱে সকলো আশাক অতিক্ৰম কৰিছে! - ল'ৰাটোৱে ক'লে। - আচলতে গোটেই পৃথিৱীৰ বাবে এনেকুৱা ভোজ!
  এলফাৰাই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - চিকাৰ চলাই যাওঁ!
  এনে জীৱ-জন্তুৰ খেদি খেদি যোৱাটো এটা প্ৰকৃত আনন্দৰ কথা। যেতিয়া আপুনি এনে জীৱক অভাৰটেক কৰি খেদি যায়, উন্মাদ আবেগেৰে। ভ্লাদিমিৰে প্লাম ম"হটোক চেষ্টা কৰি আনাৰসৰ বান্দৰটোক বহু সময় ধৰি খেদি খেদিলে আৰু কেমোমিল এলিগেটৰটোক খেদিলে। সকলোবোৰ যথেষ্ট মান্য যেন লাগিছিল, জীৱ-জন্তুবোৰে টুকুৰা-টুকুৰ হেৰুৱাই গৰ্জন কৰি আছিল, কিন্তু ভ্লাদিমিৰৰ বাবে স্পষ্ট আছিল যে এইটো কোনো প্ৰাকৃতিক প্ৰাণী নহয়, আৰু জীৱ-জন্তুবোৰ কেৱল খাদ্য জৈৱবস্তুৰ পৰা সীমিত বুদ্ধিমত্তাৰে সৃষ্টি কৰা হৈছিল।
  এলফাৰায়েও এই কথা বুজি পাইছিল;বিমানৰ সময়ত কেইবাবাৰো ছোৱালীকেইজনীয়ে সংঘৰ্ষ কৰি ইজনে সিজনৰ স্তনত চুমা খাইছিল। অৱশেষত ভ্লাদিমিৰে ক্ৰাইচেন্থেমম আৰু কব্ৰাৰ মিশ্ৰণ ধৰিলে, এই সাপৰ ঠেংখন দ্ৰুতগতিত গিলি পেলালে। গ্ৰেট টু।
  আষ্টাৰতে যুৱকজনৰ ওচৰলৈ জপিয়াই পৰিল আৰু তাৰ পেশীবহুল কান্ধৰ ওপৰেৰে আঙুলি চলাই দিলে:
  - বাৰু, কেনেকৈ? আমাৰ ফিষ্ট শ্ব'ৰ দৰে তোমাক দেখিছোঁ!
  - হয়, এলফবোৰে মজা কৰিব জানে! "যুৱকজনে কেৱল বিম কৰিলে।
  - আৰু আপুনি মানুহৰ মাজত থকাৰ বাবে নিজকে মানৱীয় কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হোৱা যেন লাগে? - এলফ কেপ্তেইনে যোদ্ধাজনৰ উদং, শক্তিশালী কান্ধ দুটাত এটা আনন্দদায়ক ৰূপৰেখাৰে চুমা খালে।
  - অলপমান! জানেনে, যদি আপুনি সুগন্ধিৰ এটা খোলা বটলৰ কাষত পৰি থাকে...
  - মই জানো প্ৰিয়, কিন্তু আপুনি আমাক পৰিৱৰ্তনৰ বাবে কিবা এটা মানুহৰ গান গাব নোৱাৰে! - ডিভাই বাধা দিলে।
  ভ্লাদিমিৰে দুবাৰমান চকু টিপিয়াই দিলে:
  - নীতিগতভাৱে মই পাৰিম! কিন্তু বিশ্বাস কৰক: ই সহজও নহয়!
  - লাজ নকৰিবা! তোমাৰ মাতটো বৰ তিৰস্কাৰ। বাৰু, ঠিক চাইৰেনৰ দৰে, গতিকে আগবাঢ়ক আৰু ফুলটো গান! - আষ্টাৰটে মুখৰ পিছফালৰ পৰা সাত ৰঙৰ স্ফুলিংগৰ ঢৌ এটা এৰি দিলে।
  - আপুনি ঠিক কি বিচাৰে? - ভ্লাৰাড বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিল।
  আষ্টাৰ্টে ষ্ট্ৰবেৰী জিৰাফৰ পৰা এটা টুকুৰা ভাঙি নিজেই তাৰ কিছু খালে আৰু কিছুমান ভ্লাদিমিৰৰ ওচৰলৈ দলিয়াই দিলে।
  - বাৰু, ভ্লাৰাড, কিবা এটা যিটো তেওঁলোকে নিজৰ প্ৰেমৰ কথা ঘোষণা কৰি প্ৰেমিকাক গায়! বহুদিনৰ পৰা এই কথা শুনিবলৈ সপোন দেখি আছিলো। নহ"লে কেৱল দেশপ্ৰেমমূলক গীতত ভাগৰি পৰিছো!
  - বাৰু, শুনিব পাৰিবা!
  - শব্দটো অন কৰি দিওঁ!
  আষ্টাৰটে আঙুলিবোৰ চেপি ধৰিলে, নখ দুটা জিলিকি উঠিল:
  - দীক্ষা!
  ভ্লাদিমিৰে প্ৰথমে ভয়ংকৰভাৱে (তেওঁৰ মাতটো বেদনাদায়কভাৱে ডাঙৰ হৈ পৰিল), তাৰ পিছত অধিক আৰু অধিক সাহসেৰে গান গাবলৈ ধৰিলে:
  তোমাৰ লগত সৌন্দৰ্য্য বিচাৰো, সুখত জীয়াই থাকিব বিচাৰো,
  প্ৰভুৱে আপোনাক অলপ ভাগ্য দিয়ক!
  আৰু সন্ধিয়া মোৰ প্ৰেয়সীৰ লগত ঘূৰি ফুৰো,
  মাত্ৰ চিন্তা নকৰিবা!
  
  ভৰিৰ তলত বাৰ্ডক আছে,
  হালধীয়া আৰু ৰঙা ৰঙৰ সুগন্ধি ফুল এটা ছিঙিলোঁ!
  আৰু তেওঁৰ প্ৰিয়জনৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত কবিতা,
  সপোনৰ সৈতে প্ৰতিটো মুহূৰ্ত আচৰিত হওক!
  
  আকাশত ডাৱৰ, তালুত এটোপাল,
  মই তোমাক চুমা খালোঁ - মই গৰমত ডুব গ'লোঁ!
  এই আবেগৰ জুই আমি সহ্য কৰিব নোৱাৰো,
  দুখ আৰু যন্ত্ৰণা সহ্য কৰিবলৈ শিকিছো!
  
  মৰুভূমিৰ চাৰিওফালে - নিস্তব্ধতাই জ্বলি উঠে,
  ই মন্দিৰত ড্ৰিল কৰি ছাদখন তাৰ হিঞ্জৰ পৰা উৰুৱাই দিয়ে!
  কিন্তু মোৰ কপৌ, তুমি অনন্তকাললৈ উৰি আছা,
  আৰু বতাহৰ ওপৰত ডেউকাৰ হুলস্থুল শুনিবলৈ পাওঁ!
  
  হয়, মই জানো যে ই সঁচা - ইয়াক ঘূৰাই দিব নোৱাৰি,
  এদনত যি আছে সেয়া আগতে আমাৰ লগত আছিল!
  তোমাৰ উলংগ স্তনটো মোৰ মুখত হেঁচা মাৰি ধৰিলোঁ,
  মোক ইচ্ছাশক্তি আৰু মহান শক্তিৰ প্ৰয়োজন!
  
  আমাৰ ওপৰৰ শিলটো ম্লান আৰু অনাতিথ্য,
  আৰু বতাহ বয়, এটা দুষ্ট ঢৌৱে চাবুকেৰে মাৰে!
  ঘূৰ্ণীবতাহে আকাশত লুপ তৈয়াৰ কৰে,
  আৰু এটা জাক ছিগাল - এটা উত্তেজিত গোট!
  
  আৰু তোমাৰ চেহেৰা সলনি হৈ উল্লাসিত হৈ পৰিল,
  আমি হাত জোকাৰিলোঁ - কৰ্তৃপক্ষৰ বাবে জয়!
  নাই, মই বিষাদ ভাঙি নাযাওঁ, সঁচা কথা ক"ম,
  আমি ভাগ্যৱান যে এখন মহান দেশত বাস কৰিছো!
  
  মই তোমাৰ মুখত চুমা খাওঁ - তুমি প্ৰশংসা কৰি সুখী,
  আৰু যিয়েই নহওক কথা-বতৰা অৰ্থহীন!
  আত্মসাৎকাৰীয়ে লুটপাত বিভাজন কৰক,
  কঠোৰ শাস্তি পাব!
  
  আৰু নিস্তেজ বেয়া বতৰটো পিছুৱাই যায়,
  ধোঁৱাৰ ৰশ্মিয়ে দিগন্তত ৰং সানিছে!
  আৰু আমি নিজকে জ্বলন্ত শক্তিত পাইছিলোঁ,
  চিন্তাটো ইয়াতকৈ নিখুঁতভাৱে প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰিলোঁ!
  আষ্টাৰটে তাইৰ প্ৰলোভনমূলক মুখখনেৰে প্ৰদৰ্শনমূলকভাৱে হাঁহিলে:
  - মানুহৰ গানবোৰ বৰ বিৰক্তিকৰ। এইটোৱেই তেওঁলোকৰ মূল অসুবিধা। আমি এলফবোৰ ইমান ধেমেলীয়া!
  - চাৰ্কাছৰ ক্লাউনৰ দৰে! - ভ্লাদিমিৰ এই কথাত ভাগৰি পৰিছে। - তাৰ পৰিৱৰ্তে হোপক নাচি যাওঁ।
  - ধেমেলীয়া নহয়! এই কথা শুনি হাঁহিলে পাপ! - এলফ কেপ্তেইনে চকু টিপিয়াই দিলে, তাইৰ মূৰৰ পিছফালে তিনিটা চকু ওলাল, আৰু মূৰটো ঘূৰাই নিদিয়াকৈ তাই ইফালে সিফালে চালে। - দেখাত আমি ইতিমধ্যে ভৰি পৰিছো।
  এলফাৰাই লগে লগে আপত্তি কৰিলে:
  - এনে আঠাযুক্ত খাদ্যত বাধা দিব নালাগে। এইটো কেৱল পাখিৰ অলৌকিকতা! ফ"টনটো সৰু, কিন্তু ইয়াৰ অবিহনে কোৱাছাৰক আচৰিত নকৰিব!
  জীৱ-জন্তুৰ ভক্ষণ চলি থাকিল, ভ্লাদিমিৰ আৰু এলফাৰায়াই একেলগে ম"হ আৰু চকলেট মাৰ্চমেলোৰ মিশ্ৰণ খেদিলে। সি পিছলৈ লাথি মাৰিলে আৰু শিংৰে অহংকাৰী খেদি যোৱা মানুহবোৰক হুক কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ল"ৰাজন আৰু ছোৱালীজনীয়ে বেলেগ বেলেগ দিশলৈ গতি কৰিলে, তাৰ পিছত দুজন ষ্টৰ্মট্ৰুপাৰৰ দৰে: তেওঁলোকে একেলগে মৃতদেহটো ঢাকি দিলে। গতিকে তাই আকৌ ছিটিকি পৰিল, কিন্তু চেডেল পিন্ধি ফাটি গ"ল।
  - আৰু মোৰ পৰা ক'লৈ যাব বিচাৰিছা মোৰ প্ৰিয়! - খিকিন্দালি কৰি যোদ্ধাজনে ক"লে।
  - সি চাগে মিঠাইৰে বিয়পি থকা পথাৰ এখন হাল বাব বিচাৰিছে? - ভ্লাদিমিৰে পৰামৰ্শ দিলে, মূৰ্খ।- আৰু আপুনি কি ভাল কেক পায়!
  ল"ৰা আৰু ছোৱালীয়ে গোটেই ম"হটো খাই পেলালে, মাত্ৰ আচৰিত; যে তেওঁলোকৰ পেট ফাটি যোৱা নাছিল। জন্তুটো জীৱন্ত আকাৰৰ নহ"লেও ই আকৰ্ষণীয়। তেওঁৰ লগত শেষ কৰি ডেকা দম্পতীহালে চিকাৰটো অব্যাহত ৰাখিলে। আন ছোৱালীবোৰে ভ্লাদিমিৰক বেছিকৈ স্পৰ্শ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। যুৱকজনে ছোৱালীবোৰৰ স্পৰ্শ উপভোগ কৰিলে, সি অধিক উত্তেজিত হৈ পৰিল, সিহঁতৰ উদং ভৰি দুখন ধৰিলে। মাইকী এলফবোৰে আনন্দত চিঞৰি চিঞৰি চিঞৰি তাৰ ডিঙিত বহিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। হাজাৰ হাজাৰ আটাইতকৈ বিদেশী সুগন্ধিৰ সুগন্ধিৰ ইমানেই তীব্ৰ গোন্ধ পাইছিল। তাৰে এজনে ল"ৰাজনৰ পেটত মূৰটো দি কেইবাবাৰো খুন্দা মাৰিলে। এই সকলোবোৰে ভ্লাদিমিৰক বনৰীয়াকৈ ঘূৰাই দিলে, তেওঁ ছোৱালীজনীৰ ফালে লৰালৰিকৈ আহি তাইৰ বুকুত কামোৰ দিলে। মুখত নাৰীৰ নিপল অনুভৱ কৰাটো কিমান ভাল লাগে, আপুনি শিশুৰ দৰে (অৱশ্যে ভ্লাদিমিৰক কেতিয়াও স্তনপান কৰাই দিয়া হোৱা নাছিল), যে ছোৱালীৰ মাংস ৰুবিতকৈও বেছি মূল্যৱান, আপুনি জিভাৰে চেলেকিলে আৰু তাত আচৰিত, আনন্দ থাকে -ডিচাৰ্জ দিয়া। এনে এক আচৰিত সোৱাদ। ছোৱালীজনীয়ে তাক পিছলৈ টিকটিকিয়াই মাৰে, কোমল কিন্তু শক্তিশালী গতিবিধি। ইয়াৰ পিছত অভাৱনীয়ভাৱে তেওঁলোকৰ বিচ্ছেদ ঘটিল, ভ্লাদিমিৰে এটা স্পাইকলেট আৰু এটা মেকুৰীৰ মিশ্ৰণ ধৰিলে।
  - সাধাৰণতে সকলোৱে কয় যে মেকুৰীৰ মাংস সুস্বাদু। গতিকে আমি চেষ্টা কৰিম। - আনন্দত গুণগুণাই যুৱকজনে ক"লে।
  এলফাৰাই উত্তৰ দিলে:
  - নিগনি এটা চেষ্টা কৰিলে কি হ"ব! শীতল নহ"ব, কিন্তু ছুপাৰ কুল!
  -কিন্তু চাওক: আপুনি এটা নিগনি আৰু এটা আপেলৰ মিশ্ৰণ দেখিছে। তাইক ধৰি লওঁ! হাড়ৰ লগত একেলগে গিলি লওঁ।
  ভ্লাদিমিৰে মাত দিলে আৰু নিগনিটোৰ পিছে পিছে লৰালৰিকৈ গ"ল। সি ঠেঙত ধৰিলে, জন্তুটোৱে হৃদয় বিদাৰকভাৱে চিঞৰিবলৈ ধৰিলে, পাখিত লাথি মাৰি।
  - বাৰু, ক'লৈ গৈ আছা বোকা! মই তোমাক একো নকৰো, খাই যাম! - ভ্লাদিমিৰে চঞ্চলভাৱে ক"লে।
  - গছৰ ডালত বহি নাথাকিবা, পাই নাখাবা! - নিগনিটোৱে চিঞৰি উঠিল।
  এলফাৰাই তাইক আৰু টানকৈ ধৰিলে:
  - বাৰু নহয়, মোৰ প্ৰিয়, তোমাৰ লগত তোমাৰ প্ৰাপ্যতকৈ বহুত বেছি কঠোৰ ব্যৱহাৰ কৰা হ"ব। আমি তোমাক ছাল মাৰিম।
  নিগনিটোৱে গাইছিল:
  - ছোৱালী, ঠাই খাওক, বোকা, ক্ৰাঞ্চ আৰু গুষ্টৰ সৈতে, মই তোমাক খাম!
  এলফাৰাই গীতটো সমৰ্থন কৰিছিল:
  - ডোনাটৰ দৰে ফাটি যাবা, এটম ফ্লেছৰ সৈতে - কোনো সমস্যা নোহোৱাকৈ এটা ফাৰ্ট!
  ভ্লাদিমিৰ আৰু ছোৱালীজনীয়ে নিগনিটোৰ চাৰিওফালে বন্ধ কৰি দাঁতেৰে ফালিবলৈ ধৰিলে। পৃথিৱীৰ ইলাষ্টিক চোলাবোৰৰ আকাৰ ক্ৰমাগতভাৱে বাঢ়ি আহিছিল, ডাঙৰ ডাঙৰ টুকুৰাবোৰ ধৰি ৰাখিছিল। আন আন এলফবোৰেও এই কথা পৰ্যবেক্ষণ কৰি কুমিৰৰ মুখৰ বংশবৃদ্ধি কৰিবলৈ ধৰিলে। সকলোবোৰ অত্যন্ত বিচিত্ৰ যেন লাগিছিল আৰু নিজৰ চৰম আত্মবিশ্বাসেৰে কল্পনাশক্তিক স্তম্ভিত কৰি তুলিছিল।
  এলফাৰাই গাইছিল:
  - বোধহয় পৰৱৰ্তী জীৱনত বাঘ হ'লে সিংহ খাম।
  ভ্লাদিমিৰে আঙুলিয়াই দিলে:
  - আৰু ইয়াত সিংহটো, দেখিছা ইয়াক এটা ডাঙৰ ৰাস্পবেৰীৰ লগত মিহলি কৰা হৈছে!
  ছোৱালীজনীয়ে গাইছিল, আৰু অধিক মৃদু কণ্ঠত:
  - তৰাবোৰৰ মাজত ৰাস্পবেৰী ফুলে, ডালত এটা কোৱাছাৰ ফল ফুলি উঠে! পাৰ্চেকে ষ্টাৰশ্বিপৰ জন্ম দিলে আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত আঘাত কৰিলে!
  ডেকা-ছোৱালীজনীয়ে ইতিমধ্যে বিভিন্ন ধৰণৰ মাংস, ক্ৰীম, গ্ৰেভিৰ বাবে অসুস্থ অনুভৱ কৰিছিল;
  - বিস্ফোৰণ হ'ব! অ", আমি বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন উৰুৱাই দিম! আৰু সৰু সৰু কোৱাৰ্কত, আমি কাঁড়েৰে ভাঙি দিম! আমি এশ চেক্সটিলিয়ন বিভিন্ন জীৱক ফালি মাৰি মাৰিম!
  Chrizzly chimed ইন:
  - তোমাৰ স্বাভিমান পাহৰি যা!
  - পোষ্টটোত নখ মাৰি দিয়ক! - এলফাৰাই জপিয়াই ক্ৰিজলিৰ ওচৰলৈ আহিল আৰু খালী ভৰিৰে এলফৰ নাকটো ধৰিলে। - বাৰু, কেনেকুৱা ভাল লাগে?
  - তোমাৰ গোন্ধটো বৰ ভাল! প্ৰাচীন গীতটোৰ দৰেই: অ" কি ভৰি, সিহঁতে আপোনাক গ্ৰাইণ্ডৰ তলত কাটিব পাৰে!
  ভয় নকৰিবা বেবী, আমাৰ হাইপাৰফাক হ"ব!
  মজাটো যেন চিৰদিনৰ বাবে টিকি থাকিল। কিন্তু এলফবোৰেও ভৰি পৰিছে, আৰু লাহে লাহে শব্দটো কমি আহিল। ভোজৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা জন্তুৰ ফলবোৰ পুনৰ চিলিঙৰ ফাটটোত উৰি গ"ল। ভ্লাদিমিৰে দাৰ্শনিকভাৱে কৈছিল:
  - প্ৰাণীজগতখন খাদ্য আৰু খোৱা মানুহ বুলি বিভক্ত, মানৱ জগতখনৰ পাৰ্থক্য কেৱল তেওঁলোকৰ পেটৰ আকাৰ আৰু টোষ্টৰ উপস্থিতিৰ ওপৰতহে!
  এলফাৰায়াই উত্তৰত কেৱল দাঁত দেখুৱাই দিলে। বহুত দীঘল আৰু চোকা হৈ পৰা যেন লাগিল।
  আষ্টাৰটে অত্যন্ত সন্তুষ্ট হৈ সুধিলে:
  - কেনে লাগিল সতীৰ্থসকল?
  এলফাৰায়াই হিপ"পটেমাছৰ হাঁহি এটা মাৰি উত্তৰ দিলে:
  - মাত্ৰ সঠিক পৰিমাণৰ মনোৰঞ্জন! যেন কমিক বুকত খাদ্য ভালকৈ খোৱা হয় আৰু একে সময়তে ধেমেলীয়াকৈ গায়।
  আষ্টাৰটে হাঁহিলে:
  - আৰু এতিয়া আমি এলফবোৰে প্ৰেম কৰিব বিচাৰো। হেৰা ভ্লাৰাড, মোক ভাল পাব বিচাৰে নেকি?
  ডেকা যোদ্ধাজনে ৰশ্মি বিকিৰণ কৰি উত্তৰ দিলে।
  - নিশ্চিতভাৱে! তাতোকৈ বেছি!
  উত্তেজনাত কুটি কুটি এলফ কেপ্তেইনে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - তেতিয়া মোৰ ওচৰলৈ উৰি যা মোৰ প্ৰিয়! আমি একেলগে তিনিজন হ"ম, এইটোৱে আপোনাক আপ্লুত কৰা উচিত!
  ভ্লাদিমিৰে ধেমালিতে ক"লে:
  - মোৰ মতে এগৰাকী মহিলাৰ বাবে একেলগে তিনিজন পুৰুষৰ লগত থকাটোৱেই উত্তম৷ বা তাতোকৈ ভাল কথাটো হ"ল, এটা ফিগাৰ আঠ বনাওক।
  আষ্টাৰটে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আমাৰ পুৰুষ কম, কিন্তু ৰবট ব্যৱহাৰ কৰি একেধৰণৰ সমস্যা সমাধান কৰিব পাৰি। গতিকে বেবী, বিচলিত নহ"ব। বিমানৰ সময়ত আপুনি যৌন সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিছিল নেকি?
  - মই পঢ়ি আছিলো! - ভ্লাৰাডে নতুন যেন লাগিব বিচৰা নাছিল৷
  - তেন্তে আৰম্ভ কৰোঁ!
  ছোৱালীজনীয়ে ভ্লাদিমিৰৰ ওপৰত গুলীচালনা কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ শৰীৰটো বল এটাত আন্তঃসংলগ্ন হৈ পৰিল। একে সময়তে বিশেষ তৰল ধাতুৰ চাইবৰ্গ উৰি আহিল হলঘৰটোত। ছোৱালীবোৰে নিজেই তেওঁলোকক আক্ৰমণ কৰিছিল, বা এলিয়েনবোৰক। কোলাহল আৰু ডিন কল্পনাতীত আছিল যদিও তাৰ পিছত সংগীত বাজিবলৈ ধৰিলে, আৰু এলফবোৰৰ শৰীৰত বিভিন্ন ৰঙেৰে ৰং কৰা হ"ল। আন্দোলনবোৰ শৃংখলাবদ্ধ হৈ পৰিল আৰু ইমান বন্য নহ"ল। সকলোৱে ভাল সময় পালে আৰু ভ্লাদিমিৰে কেৱল ভয়তে ভয় খাইছিল, অন্তহীন আনন্দৰ সাগৰত প্ৰেমৰ ডেউকাত উৰি ফুৰিছিল।
  কিন্তু এলফবোৰে আনন্দ কৰি থকাৰ সময়তে তেওঁলোকৰ গ্লেমাৰাছ ষ্টাৰশ্বিপটোৱে পাইৰেট খণ্ডত প্ৰৱেশ কৰে। কম্পিউটাৰে পাইৰেট পৰ্যবেক্ষকজনক পাতল চিঞৰ এটা মাৰি জগাই তুলিলে।
  - ৬৩-৯৪-১৮ ছেক্টৰত এটা মাত্ৰ লক্ষ্য ধৰা পৰিছিল। তাই ছাগলীৰ গেটৰ ফালে আগবাঢ়িছে।
  - আমি কেপ্তেইনক ৰিপৰ্ট দিব লাগিব। "মেকুৰী আৰু কচ্ছপৰ মিশ্ৰণৰ দৰে দেখা ল"ৰাজনে কঁপি কঁপি হাতেৰে হ"ল"গ্ৰামটো অন কৰিলে।
  . অধ্যায় নং ২৩।
  
  সাধাৰণ খাদ্য, কেঁচা মাছ আৰু ঝিনুক যেন লাগিছিল, কিন্তু যিজন ব্যক্তিয়ে কিড চোল্ডাৰ হৈ নিষ্ঠুৰ ড্ৰিল কৰা চৈধ্যটা চক্ৰটোৱেই খোৱা নাছিল, তেওঁৰ বাবে এইটো আছিল কিবা এটা! ঝিনুকৰ মাংস অলপ নিমখীয়া, আয়"ডিনৰ সোৱাদ থাকে। ইয়াৰ বাবে চেনিংৰ প্ৰয়োজন নাই। ছোৱালীজনীয়ে জোৰেৰে চোবাই মাংস গিলি পেলায়। পেটটো গৰম হৈ পৰে, এটা সুখদায়ক ভৰোৱা দেখা যায়। মিৰাবেলে লৰচৰ কৰিব বিচাৰিছিল, খাদ্যই শক্তি যোগ কৰিছিল, যদিও কেতিয়াবা ইয়াৰ বিপৰীতে ওজন বৃদ্ধি পায়। ছোৱালীজনীয়ে ভৰি দুখন মেলি স্প্লিটবোৰ কৰিলে আৰু তাইৰ কল্পনাত দুজন সুদৰ্শন ল"ৰাই তাইৰ ভৰিৰ গোৰোহা আৰু ভৰি মালিচ কৰা ছবিখন দেখা গ"ল। অ", গৰম, শক্তিশালী শৰীৰৰ স্পৰ্শ অনুভৱ কৰিলে ইমান ভাল হ"ব। তাইৰ এটা প্ৰাপ্তবয়স্ক, একেবাৰে সুস্থ শৰীৰ, যিদৰে হ"ব লাগে, অলপো দোষ নোহোৱাকৈ, আৰু সি প্ৰেম বিচাৰে! অৱশ্যে জাহাজখনত কোন আছে বুলি ভাবো? যিহেতু এইটো আন এটা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড, গতিকে ইয়াত দানৱো থাকিব পাৰে। এগৰাকী মিঠা ছোৱালীক খাবলৈ সক্ষম প্ৰকৃত ভয়ংকৰ দানৱ। গুটিও এৰি যোৱা নাই, দুৰ্গন্ধময় মুখৰ সৈতে।
  সাধাৰণতে দানৱৰ মাজত আগুৰি থকাটো কেনেকুৱা হয়? নে বাচি থাকিব? নতুন জন্মৰ আশা নোহোৱাকৈ আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত নিজৰ জীৱন শেষ হোৱাৰ সম্ভাৱনা আকৰ্ষণীয় নহয়! গছৰ আঁৰত লুকাই ছোৱালীজনীয়ে সাৱধানে জাহাজখনৰ কাষ চাপিবলৈ ধৰিলে। ভাবিছোঁ কোন সেইটো? সৰল ব্যৱসায়ী, যুদ্ধজাহাজ বা জলদস্যু।
  ছোৱালীজনীৰ দৃষ্টিশক্তি যথেষ্ট মানুহ হ"লেও অতি চোকা আছিল। তাই কেইবাজনো নাৱিকক দেখা পালে। তাৰে এটা আছিল শিকাৰু মেকুৰীৰ মূৰৰ ডাঠ জীৱ। ইয়াৰ ফলত লগে লগে মিৰাবেলাৰ কঁপি উঠিল। যদি বিৱৰ্তনে বেলেগ পথ লৈছিল, তেন্তে প্ৰাইমেটৰ বাবে নিজৰ আত্মীয়তকৈ বিড়ালৰ শিকাৰুৰ সৈতে সংস্পৰ্শ স্থাপন কৰাটো বহুত কঠিন। আনহাতে, এজনী ছোৱালীয়ে দেৱীৰ বাবে পাছ হোৱাৰ আশা কৰিব পাৰে, কিন্তু... এইটো কেনেবাকৈ বোকাময়, বিশেষকৈ যিহেতু তাইক কোনো ধৰণৰ ধেমেলীয়া জন্তু হিচাপে ধৰা হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি।
  ব্ৰিগেণ্টাইনে দোল খাই উঠিল। বাকী নাৱিকসকলৰ কথা ইয়াত উল্লেখ কৰা হৈছে। বাৰু, সিহঁতৰ সাজ-পোছাক বৰ চিত্ৰময়, বহুতেই আধা উলংগ, পেশীবহুল। ডেকা আৰু বৰ সৰু নহয়, কিন্তু দেখাত মানুহৰ দৰে যেন লাগে। মাত্ৰ ভয়ংকৰ যেন লাগে। মূৰত হাস্যকৰ বেণ্ডেজ, মুখৰ মুখখন তীব্ৰ, বহুতৰে বলিৰেখা আৰু লোমশ। বাঘ আৰু কিছুমান ভেকুলী আকৌ সিহঁতৰ মাজত জিলিকি উঠে। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে বিচ্ছুৰ দৰে জীৱ। বাৰু, এইটো এটা কথা যিটো স্পষ্টভাৱে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয়। কেৱল সাজ-পোছাকেহে এক অপ্ৰীতিকৰ সংগ উদঙাই দিয়ে। বাৰু, হয়! এইবোৰ সাধাৰণ জলদস্যু। ৰেট্ৰ" ছবিত তেওঁলোকক এনেদৰে দেখুওৱা হয়। অ"-অ"-অ"! সাগৰ আৰু জলদস্যুৰে আগুৰি থকা এটা মৰুভূমি দ্বীপত নিজকে বিচাৰি পাওক। মিৰাবেলা যদি তাইৰ আগৰ শৰীৰত থাকিলহেঁতেন তেন্তে তাই এই ফ্ৰীবুটাৰবোৰৰ ওচৰলৈ নিঃসংকোচে লৰালৰি কৰিলেহেঁতেন। তেওঁলোকৰ মাজত বাধা দিব লাগে কিয়? কিন্তু এজন সাধাৰণ মানুহ হৈ অন্ততঃ এশজন সুস্থ পুৰুষৰ লগত যুঁজিব? নাই তাই পাগল নহয়। আৰু সাধাৰণতে পুৰুষৰ সান্নিধ্যত উলংগ মহিলাই কি কৰিব লাগে? জলদস্যুক লগ পোৱাটোৱে ভাল লক্ষণ নহয়। প্ৰথমে দলবদ্ধ ধৰ্ষণ, তাৰ পিছত মৃত্যু। সঁচা, এটা বিকল্প সম্ভৱ: হাৰেমলৈ বিক্ৰী। পিছৰটো ইমান বেয়া নহয়। কিন্তু ইয়াত আৰু কেইটামান সূক্ষ্মতা আছে। প্ৰথমতে, যদি এই পৃথিৱীত হাৰেম আছে, তেন্তে হয়তো তেওঁলোকৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট নৈতিকতা আছে আৰু তাই শেষত বাগিচা বা শিলৰ কুৱেৰীত দাসী হৈ পৰিব পাৰে? এইটোৱেই প্ৰথম! দ্বিতীয়তে, যেতিয়া এগৰাকী ধুনীয়া নাৰীৰ চাৰিওফালে ইমানবোৰ ভোকাতুৰ পুৰুষ থাকে, তেতিয়া হিংসাৰ পৰা আঁতৰি থকাটো কঠিন হৈ পৰে। সাধাৰণতে সুখদায়ক নে নহয়? কিছুমান ৰোমাঞ্চ উপন্যাসত নাৰীয়ে এই ৰোগত ভুগিছিল যদিও আন কিছুমানত ইয়াৰ বিপৰীতে তেওঁলোকে ইয়াক উপভোগ কৰিছিল! এইটো সম্ভৱতঃ শৰীৰৰ ওপৰত বহুত নিৰ্ভৰ কৰে, কিন্তু তাইৰ শৰীৰটো ইলাষ্টিক...
  মিৰাবেলাই দেখিলে যে কেইবাখনো নাও বা সঁচাকৈয়ে তিনিখন নাও ব্ৰিগেণ্টাইনৰ পৰা পৃথক হৈ গৈছে। এইটো বহুত বেছি আকৰ্ষণীয় হৈ আহিছিল। হয়তো পাইৰেটবোৰ চাব? ইয়াৰ উপৰিও ই এক শক্তিশালী পদক্ষেপ, যেনে ষ্টাৰশ্বিপেৰে তেওঁৰ কপালত আঘাত কৰা। উচ্চ সমাজৰ ছোৱালী, নিসংগতা এৰাই চলাটো কঠিন, আৰু কাৰোবাক চুদিব বিচাৰিলে তেওঁলোকে আপোনাক আপোনাৰ মধ্যম নামেৰে মাতে!
  মিৰাবেলাই নিজৰ গালত মুঠি মাৰিলে: কি লেতেৰা আৰু অশ্লীল চিন্তা! নাই, সেয়া নিশ্চিতভাৱে সম্ভৱ নহয়।
  নাওবোৰ ওচৰৰ পৰা ওচৰ চাপি আহিছিল। ইয়াত তেওঁলোকে কমলা ৰঙৰ বালিৰ পাৰত মসৃণভাৱে বন্ধা হৈ গ"ল। মিৰাবেলাই ছয়ত্ৰিশজন লোক গণনা কৰিলে। তিনিটা জীৱ-জন্তু, দুটা দেখাত সাজসজ্জিত উলম্ব খোজ কঢ়া কচ্ছপৰ দৰে আৰু বাকীবোৰ যদিও দেখাত যথেষ্ট হিংস্ৰ, মানুহ আছিল। এই কথাত ছোৱালীজনী বিশেষ আচৰিত হোৱা নাছিল। বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতে আন গ্ৰহত বিৱৰ্তনৰ প্ৰৱণতা মানুহৰ সদৃশ হোৱাৰ দিশত আছিল। তেওঁলোকৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ জাতি একেটা এলফকে মানুহৰ পৰা পৃথক কৰিব নোৱাৰি, বিশেষকৈ কাণ দুখন ঢাকি ৰাখিলে। কোনে জানে, হয়তো এই পাইৰেটবোৰ এলফ? বেছি বেয়াও নহয় যে মানুহ আৰু এলফে আন্তঃপ্ৰজনন কৰি উৰ্বৰ সন্তান জন্ম দিব পাৰিছিল।
  ডাকাতবোৰে নাওবোৰৰ পৰা নমাই আনিবলৈ ধৰিলে, তেওঁলোকৰ হাতত খালী বেৰেল আছিল, যিয়ে তেওঁলোকৰ মিঠা পানীৰ যোগান পুনৰ ভৰোৱাৰ ইচ্ছা নিশ্চিত কৰিছিল। ইয়াৰে কেইবাটাও পাত্ৰ মাটিত গুটিয়াই ঘূৰি ঘূৰি ঘূৰি ফুৰিছিল। জলদস্যুবোৰে নাওবোৰৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহি পাৰৰ তললৈ টানি নিবলৈ ধৰিলে। তেতিয়া মিৰাবেলাই দেখিলে যে তিনিজন জলদস্যুক শিকলিৰে বান্ধি থোৱা আছে। অনাড়ম্বৰভাৱে নাৱৰ পৰা ঠেলি উলিয়াই হাবিৰ গভীৰতালৈ টানি লৈ যোৱা হ"ল।
  ছোৱালীজনীয়ে হুইচেল মাৰিলে:
  - ইয়াত কিবা এটা আছে! অৰ্থাৎ ব্ৰুট ফৰ্চৰ কাল্ট। সাধাৰণতে জলদস্যুসকলে হয়তো সম্ভ্ৰান্ত বন্দীসকলক বন্দী কৰি তেওঁলোকৰ বাবে মুক্তিপণ লাভ কৰিব বিচাৰিছে।
  ছোৱালীজনীয়ে সযতনে গতিবিধিবোৰ নিৰীক্ষণ কৰিলে। জলদস্যুসকলৰ হাতত আছিল জটিল মাস্কেট, প্ৰায় ষোড়শ শতিকাৰ, কিন্তু তেওঁলোকৰ মূল অস্ত্ৰ আছিল চেবাৰ, হুক, কুঠাৰ আৰু ব্ৰডছৱৰ্ড। মাস্কেটৰ উপলব্ধতা; ই মোক পেটৰ গাঁতত অপ্ৰীতিকৰভাৱে চুহিবলৈ বাধ্য কৰালে। তাইৰ নতুন মাংসটো দুৰ্বল আৰু যদি তাইৰ মূৰত সীহৰ টুকুৰা এটা সোমাই যায় তেন্তে সেয়া বৰ বেয়া হ"ব। আৰু তাইৰ ব্যক্তিত্ব আন কাৰোবাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত নোহোৱা হৈ যাব। সত্য হয়তো ভৱিষ্যতে, তাইৰ সাম্ৰাজ্যই এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড জয় কৰিব। তেতিয়া তাই পুনৰুত্থান হ"ব! কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত: তাইক প্ৰায়শ্চিত্ত নকৰা অপৰাধ হিচাপে পাতাললৈ পঠিওৱা হ"ব। ভাৰ্চুৱেল হওক। তাৰোপৰি তাই অত্যাচাৰৰ এটা সৰু অংশহে দেখিছিল। ভৱিষ্যতে নিৰ্যাতন আৰু অধিক নিষ্ঠুৰ আৰু অত্যাধুনিক হৈ উঠিব পাৰে। কাৰণ, যদি আপুনি একেলগে সাতটা ৰূপত অত্যাচাৰ কৰিব পাৰে, তেন্তে আপুনি যে লাখ, আনকি কোটি কোটিও অত্যাচাৰ কৰিব নোৱাৰে তাৰ নিশ্চয়তা কোনে দিব! মানুহৰ মনটো নিৰ্যাতনত অতি উদ্ভাৱনীমূলক আৰু অতি সঘনাই প্ৰক্ৰিয়াটোৰ পৰাই সুখ লাভ কৰে। পুৰুষে নাৰীক অত্যাচাৰ কৰি ভাল পায়, মহিলাই অত্যাচাৰ কৰি ভাল পায়। এয়া ইতিমধ্যে প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম ধৰি ফেটিছ হৈ পৰিছে। ছোৱালীজনীয়ে প্ৰায় চাৰিওখন ভৰিৰে মনে মনে লৰচৰ কৰিলে, তাৰ পিছত হঠাতে তাইৰ মনত পৰিল লতাবোৰৰ ওপৰত জপিয়াই শিকাৰ প্ৰক্ৰিয়াটো। কোৱাছাৰ! তাই জংঘলৰ ৰাণীৰ দৰে গ্লাইড আৰু লৰচৰ কৰিব পাৰে, ইয়াত বহুত লতা আছে!
  আৰু ইয়াত বান্দৰবোৰ আহিছে। সেউজীয়া বা বেঙুনীয়া ৰঙৰ মৰমলগা সৰু সৰু জীৱ-জন্তু। ডালবোৰৰ কাষেৰে গ্লাইড কৰে, পৃথিৱীৰ দৰেই, মাথোঁ ইহঁতৰ ঠেং বহুত বেছি, তিনিটা বা চাৰিটা! ছোৱালীজনীয়ে আনন্দত হাঁহি এটা মাৰি আনকি সিহঁতক নাক এটাও মাৰিছে। বান্দৰবোৰে তাইৰ গতি অনুকৰণ কৰে, পুনৰাবৃত্তি কৰে। ধেমেলীয়া জীৱ।
  ছোৱালীজনীয়ে খালী ভৰিৰে কমলা ৰঙৰ কল এটা ছিঙি হাতখন ব্যৱহাৰ নকৰাকৈয়ে খোলাটো খুলিবলৈ সক্ষম হয়। বান্দৰবোৰে আনন্দত চিঞৰি উঠে। মিৰাবেলে মজা কৰি আছে আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰত খোলা নিক্ষেপ কৰিছে। বান্দৰবোৰে ইয়াৰ প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে বাদাম পেলাই দিয়ে। হাঁহি আছে - সকলোৱে বৰ উৎসৱমুখৰ!
  কিন্তু বন্দীসকলে যেন কোনো ধেমালি কৰা নাই। সৰু পাহাৰ এটালৈ লৈ গৈ গছত শিকলিৰে বান্ধি থোৱা হ"ল। কাষতে ছয়জন জলদস্যু থাকি গ"ল, এজনৰ মুখখন জন্তুৰ দৰে। তেওঁৰ সহায়ক দুজনে জুই জ্বলাবলৈ ধৰিলে। আন এজন অতি ঘন যদিও চুটি জলদস্যুই সঁজুলিৰ বাকচ এটা লৈ আহিছিল।
  মিৰাবেলাই ফুচফুচাই ক"লে:
  - এইবোৰ আপাত দৃষ্টিত কোনো ধৰণৰ যন্ত্ৰ!
  ছোৱালীজনীয়ে ওপৰত উৰি ফুৰিছিল আৰু এতিয়া বন্দীসকলক ভালদৰে পৰীক্ষা কৰিব পাৰিছিল।
  তাৰে এজন আছিল বুঢ়া, ডাঙৰ টান মূৰ আৰু বিৰল ধূসৰ দাড়ি। অৱশ্যে চকুকেইটা যেন ডেকা আৰু সজীৱ। বহু সৰু সৰু বলিৰেখাৰে টেনিঙৰ বাবে প্ৰায় ক"লা মুখ এখন। মিৰাবেলাই আগতেও বুঢ়া মানুহ দেখিছিল, কেৱল চিনেমাত। অৱশ্যে বাৰ্ধক্যই কাকো ধুনীয়া নকৰে, আৰু ছোৱালীজনীয়ে কিছু শ্বক আৰু কঁপনি অনুভৱ কৰিলে। সঁচাকৈয়ে এসময়ত মানুহ এনেকুৱা আছিল নেকি? ভয়ংকৰ, মানুহক তেনেকুৱা আতংকিত কৰিব নোৱাৰি - নিষ্ঠুৰ স্বভাৱ৷ মিৰাবেলাই ভাবিলে, যদি তাই এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত আবদ্ধ হৈ পৰে, তেন্তে তাই বুঢ়া হ"বনে? এইটোৱেই নেকি প্ৰশ্নৰ প্ৰশ্ন? অৱশ্যে মই বলিৰেখাযুক্ত, কুঁজৰাই থকা বুঢ়ীৰ দৰে দেখাব বিচৰা নাছিলো৷ এইটো হয়তো তাইৰ শক্তিৰ বাহিৰত, এনে সম্ভাৱনাই আপোনাক পাগল কৰি তুলিব পাৰে! অভিশপ্ত বাৰ্ধক্যই এনে বৈশিষ্ট্যক অপবিত্ৰ কৰি পেলাইছেনে!
  দ্বিতীয়জন বন্দী, বিপৰীতে, বৰ সৰু আছিল! আচলতে কিশোৰ ল"ৰা: প্ৰায় চৈধ্য-পোন্ধৰ বছৰ। দীঘল শ্যামলা চুলি, চকলেট, পেশীবহুল উলংগ ধড়, স্লেব এবছ। তেওঁ এজন ডেকা এপ"ল"ৰ দৰে আছিল আৰু তেওঁৰ ফালে চালেই মিৰাবেলাৰ হৃদস্পন্দন বেছিকৈ হ"বলৈ ধৰিলে। সঁচা, ল"ৰাটো তাইতকৈ চুটি, আৰু এতিয়াও যথেষ্ট পৰিপক্ক হোৱা নাই, তেওঁক ফাইনেল ইয়েৰৰ কিড চোল্ডাৰ যেন লাগে। এই কথা মনত ৰখা উচিত যে বেছিভাগ জলদস্যুই কোনো কাৰণতে সুদৰ্শন নহয়, যদিও তেওঁলোক যথেষ্ট সুস্থ। ভাবিছোঁ কোন সেইটো? হয়তো কেবিন বয়! সাধাৰণতে পাইৰেট উপন্যাসত কেবিন বয়ৰ ভূমিকা গুৰুত্বপূৰ্ণ। উদাহৰণস্বৰূপে, ছাবাটিনিত কথাটো সঁচা: কিশোৰ নায়কৰ বাবে ঠাই নাছিল৷ দেখাত সেই সময়ত বৰ ফেশ্বনেবল নাছিল!
  তৃতীয়জন অংশগ্ৰহণকাৰী আছিল সেউজীয়া, বেংৰ মুখ। ভৰিৰ সলনি ফ্লিপাৰ আৰু নখ থকা হাত আছিল। হয়, শিশুৰ কাৰ্টুনৰ এটা সাধাৰণ বেং, আকাৰত সৰু, হয়তো কেবিন বয়তকৈও সৰু। আচৰিত কথা, সি হয়তো এজন সম্ভ্ৰান্ত মানুহ৷ কোনো ধৰণৰ বেং ৰজা। হুমম হ'ব! আকৰ্ষণীয় ফুটেজ সংগ্ৰহ কৰা হৈছে।
  বাঘৰ মুখ থকা মূল জলদস্যুজনে হাতুৰীৰ দৰে কিবা এটা উলিয়াই গুৰুগুৰুকৈ ক"লে:
  - এতিয়া কেবিন বয়ৰ গোৰোহা ভাজি!
  ল"ৰাজনে অভাৱনীয়ভাৱে সাহসেৰে উত্তৰ দিলে:
  - মই কেবিন বয় নহয়, কেপ্তেইন!
  ডাঠ জলদস্যুজনে গভীৰ মাতেৰে ক"লে:
  - আমাৰ ভাগ্যৰ যোদ্ধাসকলৰ মাজত এটা প্ৰথা যে দলটোৱে যাক বাছি লয় তেওঁৱেই অধিনায়ক! এই কথা তুমি বুজি পোৱা নাছিলা আৰ্চেফালাছ!
  ল"ৰাটোৱে হাৰ নামানিল, বান্ধি ৰখা ৰডবোৰ ভাঙিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। টেনচনত শৰীৰটো কুটিল হৈ পৰিল:
  - দেউতাৰ মৃত্যুৰ সময়ত তোমালোক সকলোৱে মোক কেপ্তেইন বুলি চিনি পোৱাৰ শপত খাইছিলা!
  বাঘ মূৰৰ জলদস্যুজনে উল্লাসিতভাৱে উত্তৰ দিলে:
  - মাত্ৰ কেবিন বয় হ'ব লাগিব। কাণৰ পিছফালে তিতি! আপুনি এজন কিশোৰ, আপুনি নিজকে কেপ্তেইন হোৱাৰ ওপৰত জাপি দিবলৈ সাহস কৰে!
  ডেকা অধিনায়কজনে: এটা অৱজ্ঞাসূচক হাঁহি এটা পেলাই দিলে:
  - মই যুঁজিছো ইয়াতকৈ বেয়া নহয়! কিয়, যেতিয়া মই ব্লাডছাকাৰক ন্যায্য ডুৱেলৰ প্ৰস্তাৱ দিলোঁ, তেতিয়া তেওঁ কাপুৰুষভাৱে নাকচ কৰিলে!
  সাগৰীয় ডকাইতে নিজৰ চেবাৰেৰে নীলা পাতৰ সতেজ ডাল এটা কাটি পেলালে:
  - তৰোৱাল যুদ্ধ, বা মাস্কেটৰ সৈতে গুলী চলোৱা অতি অন্ধ! যিকোনো সুযোগেই আপোনাক তললৈ নমাই আনিব পাৰে, কিন্তু অন্যথা আপুনি বাধাগ্ৰস্ত আৰু আমাৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণৰূপে ক্ষুন্ন। আমি তোমাক বহু আগতেই হত্যা কৰিছিলো, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে আমি জনাটো প্ৰয়োজন; য'ত তোমাৰ দেউতাই গ্ৰছ-কাৰ্ডিনেলৰ ধন লুকুৱাই ৰাখিছিল। ই আপোনাক এতিয়াৰ বাবেহে জীয়াই ৰাখে। যদি আপুনি আমাক কয়, আমি আপোনাক আৰু আপোনাৰ বন্ধুসকলক এই দ্বীপত এৰি দিম। ইয়াত খাদ্যৰ প্ৰচুৰ পৰিমাণে আছে আৰু আপুনি বহুদিন জীয়াই থাকিব, আৰু যদি নহয়, তেন্তে সকলো পৰিণতি কল্পনা কৰিব পৰাকৈ বয়স হৈছে।
  বুঢ়াজনে কুটিলভাৱে ক"লে:
  - তাক নকবা! এনে ক্ষেত্ৰত আমাক লগে লগে হত্যা কৰা হ'ব!
  বাঘ জলদস্যুজনে দাঁত উদঙাই দিলে:
  - মুখ বন্ধ কৰক ডট! মই যদি স্মাৰ্ট হ"লোহেঁতেন তেন্তে মইও তেওঁৰ লগত যোগ দিলোঁহেঁতেন। আপুনি আৰু এই সৰু বেংটোৱেই একমাত্ৰ যিয়ে চোষকজনৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থাকিল, আৰু তাৰ দ্বাৰা আপোনাৰ নিজৰ মৃত্যুৰ পৰোৱানাত স্বাক্ষৰ কৰিলে।
  ডটে ম্লানভাৱে উত্তৰ দিলে:
  "মই বুঢ়া হৈছোঁ আৰু তেনেকৈয়ে মোৰ বেছি একো বাকী নাই।" মৰি যাওঁ, কিন্তু জীৱনত এবাৰ হ"লেও ডটে নিজৰ কথা ভংগ কৰিলে বুলি কোনেও নক"ব!
  - কি আৱেগ! কেৱল আপোনাৰ শত্ৰুৰ চকুলোৱেহে আপোনাৰ মানিবেগত আৰু সোণ যোগ কৰিব পাৰে!
  জলদস্যুজনে ভাবুকি দিয়াৰ ইংগিত দিলে:
  - নাৰীৰ চকুলোক মুকুতাৰ লগত তুলনা কৰাটো অকলশৰীয়া নহয়, টকাৰ সৈতে বিনিময় কৰিব পৰাৰ বাবেই সেইবোৰ মূল্যৱান! - অপ্ৰত্যাশিত জ্ঞান দেখুৱাই ল"ৰা আৰ্চেফালাছে ক"লে। - গতিকে তোমাৰ ভুল!
  জলদস্যু নেতাজনে জুইত কাউৰী এটা ডুবাই দিলে:
  - তুমি এতিয়া চকুলো টুকিবলৈ গৈছা! অথবা সেই ধন ক'ত আছে কওকচোন। হয় বনৰীয়া মানুহৰ আনন্দময় জীৱন বাছি লোৱা, নহয় নিষ্ঠুৰ মৃত্যু।
  আৰ্চেফালাছে হাঁহিলে:
  - মোৰ এটাই বিকল্প আছে, এটা যোগ্য মৃত্যু আৰু এটা অযোগ্য মৃত্যুৰ মাজত! তেজ চোকাটোৱে মোক জীয়াই থৈ যোৱাৰ কোনো কাৰণ নাই। কাৰণ, যদি মই দ্বীপটো এৰি যাওঁ, তেন্তে অৱশ্যেই মই তেওঁৰ প্ৰতিশোধ ল"ম, আৰু তেওঁ এজন কাপুৰুষ। সাহস সদায় উচ্চ - কাপুৰুষতাই কাকো ৰেহাই নিদিয়ে!
  বাঘে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - গতিকে মই তোমাক ৰেহাই নিদিওঁ! এতিয়া তুমি বিষত হাউলিবা! "জুইৰ পৰা গৰম লোহাটো ধৰিলে।
  ডাঠ জলদস্যুজনে ইংগিতেৰে তেওঁক ৰখাই দিলে:
  - জুই ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ সোনকালে! প্ৰথমে এটা সাধাৰণ চৰ।
  জন্তুটোৱে অসন্তুষ্ট হৈ গুৰুগুৰু কৰিলে:
  - ঠিক আছে, আনন্দটো বঢ়াই দিওঁ!
  আগতে প্ৰস্তুত কৰা ৰডবোৰ উলিয়াই পানীৰে তিয়াই জলদস্যুবোৰে ল"ৰাটোক কোবাবলৈ ধৰিলে।
  আৰ্চেফালাছে কিছু টান হৈ হাঁহিলে, নিজৰ সকলো চেহেৰাৰে দেখুৱাব বিচাৰিছিল যে তেওঁৰ বিষ হোৱা নাই, যদিও শক্তিশালী আৰু পেশীবহুল নিৰ্যাতনকাৰী জলদস্যুবোৰে নিজৰ ব্যৱসায় জানিছিল। প্ৰায় লগে লগে ছালখন কাটি তেজ ওলাই আহিল। ল"ৰাজনে অৱশ্যে কেৱল বিষটো লুকুৱাই ৰাখি গুঞ্জৰিত মাতেৰে ক"লে:
  - কিন্তু তুমি যথেষ্ট দুৰ্বল! আৰু আপুনি সঠিকভাৱে আঘাত কৰিব নোৱাৰে!
  বাঘৰ মূৰেৰে জলদস্যুজনে চাবুকেৰে ল"ৰাটোৰ ভৰিত খুন্দা মাৰিলে, তাৰ পিছত তাৰ গালখন মুখৰ ওপৰেৰে কাটিলে:
  - ট্ৰেজাৰ মেপ ক'ত আছে কোৱা!
  ডেকাজনে জিভাখন উলিয়াই দিলে:
  - আপোনাৰ লেতেৰা পশমত!
  ডাঠ জলদস্যুজনে আদেশ দিলে:
  - পৰ্যাপ্ত! এতিয়া ঘাঁত নিমখ ছটিয়াই দিওঁ!
  বগা গুড়ি তাৰ ডাঠ পিঠিত পৰিল। ল"ৰাটোৰ চকু দুটা সৰু হৈ গ"ল, বিষবোৰ দেখা গ"ল যদিও মুখখনে হাঁহি মাৰি থাকিল। যেতিয়া অৱশেষত তেজেৰে তিতি থকা তৰপটোৱে ঢাকি পেলালে।
  টাইগাৰ পাইৰেটে সুধিলে:
  - বাৰু, এতিয়া কথা পাতিব!
  ল"ৰাটোৱে চিঞৰি উঠিল:
  - মই কেৱল হাঁহিম!
  - চাওক, হে জন্তু!
  বাঘ জলদস্যুজনে গৰম লোহা এটা উলিয়াই ল"ৰাটোৰ ওচৰলৈ গৈ তাৰ উদং, অলপ ধূলিময় গোৰোহাত লগালে। ল"ৰাজনে জোকাৰণিৰ দৰে মুখখন মেলিলে, বতাহৰ বাবে হাঁহিলে, কিন্তু তাৰ পিছত বন্ধ কৰি দিলে, অত্যন্ত কষ্টৰে ওঁঠ দুটা টানি হাঁহি এটা মাৰিলে।
  ডাঠ জলদস্যুজনে এজন যত্নশীল শিক্ষকৰ দৰে মন্তব্য কৰিলে:
  - গৰম লোহাটো গোৰোহাত বেছিকৈ টিপিব নালাগে। ভৰিৰ ছালখন সম্পূৰ্ণৰূপে জ্বলি গ"লে বিষটো ম্লান হৈ পৰে। ইয়াত আপুনি কোমল, যেন আদৰ কৰা গতিবিধি লাগে। আৰু গোৰোহাটোৱেই সৰি পৰা নাই, বৰ ৰুক্ষ, ভৰিৰ কোমল ফালটো৷ ঠিক এগৰাকী কোমল ছোৱালীৰ দৰেই।
  বাঘ জলদস্যুজনে ল"ৰাটোৰ সোঁ ভৰিৰ চিকিৎসা কৰি আছিল। সি সমানে জ্বলাই দিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। তেওঁক ৰঙা গৰম টং দিয়া হৈছিল, যিবোৰে ল"ৰাটোৰ সৰু সৰু আঙুলিবোৰত মেৰিয়াই লৈছিল। আমি সিহঁতক অলপ বেঁকা কৰি ঘূৰাই দিলোঁ। আৰ্চেফালাছে দুখ-কষ্টৰ মাজতো মুখৰ পৰা ঘাম বৈ আহিছিল, তেওঁ টেনচনত আছিল, আনকি হুমুনিয়াহ কাঢ়িবও নাছিল, যদিও বাঘ জলদস্যুজনে নিজৰ ব্যৱসায় জানিছিল, স্পৰ্শকাতৰ ঠাই বিচাৰিছিল।
  বতাহত জ্বলি থকা গোন্ধ এটা, গোন্ধটো সুক্ষ্ম, সুখদায়কভাৱে নাকৰ ফুটাত টিকটিকিয়াই আছিল। মিৰাবেলা যেন মন্ত্ৰমুগ্ধ হৈ পৰিছিল, সাধাৰণতে জ্বলা-পোৰাৰ গোন্ধটো অপ্ৰীতিকৰ, কিন্তু এতিয়া ই কেৱল সুস্বাদু, ছোৱালীজনীৰ সংবেদনশীল নাকটোক আদৰ কৰি, এই ঘামচি ওলোৱা জলদস্যুৰ মতা শৰীৰবোৰৰ দৰে নহয়।
  সোঁ ভৰিৰ পিছত অত্যাচাৰ কৰাজনে বাওঁ ভৰিত যাদু কৰিবলৈ ধৰিলে। নিৰ্যাতনৰ প্ৰক্ৰিয়াটো নিজেই তেওঁৰ বাবে সুখদায়ক আৰু ৰোমাঞ্চকৰ আছিল যদিও ভুক্তভোগীয়ে চিঞৰ-বাখৰও নকৰাটোৱে বিৰক্তিকৰ আছিল।
  ডাঠ জলদস্যুজনে দেখিলে যে ল"ৰাটোৰ বৰ কষ্ট হৈছে, আৰু তেওঁ সহ্য কৰিব পৰা নাই, আৰু তেওঁ পৰামৰ্শ দিলে:
  - বাৰু, ট্ৰেজাৰ মেপ ক'ত আছে কোৱা। তেতিয়া আমি অত্যাচাৰ নকৰো। মৃত্যু সহজ হ"লেও। চিক-চিক আৰু তুমি স্বৰ্গত আছা। আৰু সেইবাবে আমি আপোনাক বহুদিনলৈ অত্যাচাৰ কৰিম।
  ল"ৰাটোৱে চোকা উত্তৰ দিলে, চকুত দৃঢ়তা দেখা গ"ল:
  - মুখত এটা বাজি, ধন নহয়!
  অপমান সত্ত্বেও জলদস্যুৰ মাতটো আৰু কোমল হৈ পৰিল। তেওঁৰ প্ৰিয় সন্তানক জোৰকৈ তিতা ঔষধ খাবলৈ চেষ্টা কৰা এজন মৰমিয়াল পিতৃৰ দৰে আছিল:
  - প্ৰতিহত কৰাটো মূৰ্খামি! আমি তেতিয়াও গোপন কথাটো জানিব পাৰিম, কিন্তু আপুনি কেৱল কষ্ট পাব! চিন্তা নকৰিবা, আপোনাৰ অংগচ্ছেদ কৰাৰ আমাৰ বিভিন্ন উপায় থাকিব। তুমি জেদী হ"লেও আমি তোমাক হত্যা নকৰো, কিন্তু দ্বীপত এৰি তোমাক পংগু কৰিম।
  ল"ৰাটোৱে মাত্ৰ জিভাখন উলিয়াই দিলে:
  - তাত তুমি আছা!
  মিৰাবেলাই ফুচফুচাই ক"লে:
  - ৰজা! মাত্ৰ অথেলো! নহয়, জোয়ান অৱ আৰ্ক!
  - তেতিয়া তোমাৰ বাবে আৰু বেয়া হ'ব! কুকুৰ পোৱালি! - আন এখন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ পৰা অহা ফিলিবাষ্টাৰৰ মাতৰ সুৰটো বহুত চোকা হৈ পৰিল।
  পাইৰেট টাইগাৰৰ বাওঁ ভৰিৰে কাম কৰা হৈছে, এতিয়া তেওঁৰ গোটেই ভৰিখন ডাঙৰ ডাঙৰ ফোহাৰে ঢাকি থোৱা হৈছে, যিটো বৰ কষ্টদায়ক। সঁচা, কেইদিনমানৰ পিছত ফোহাবোৰ কমি যাব, কিন্তু ইমান কষ্ট হয়।
  ডাঠ জলদস্যুজনে মন্তব্য কৰিলে:
  - কি যে ভাল কাম!
  বাঘ জলদস্যুই ৰঙা গৰম টংডাল লৈ ল"ৰাটোৰ পাচলিডাল তুলি লৈ পেচাবলৈ ধৰিলে, ভাঙিবলৈ চেষ্টা কৰিলে!
  তেওঁৰ শক্তিশালী সহায়কে তেওঁক ৰখাই দিলে:
  - আমি অলপ পিছত তাৰ বাবে তেনেকুৱা কৰিম ! নিৰ্যাতন অধিক বৈচিত্ৰময় হ"ব লাগে। বিশেষকৈ আমি শৰীৰৰ তলৰ অংশটোৰ চিকিৎসা কৰিলোঁ, আৰু এতিয়া ওপৰৰ অংশটোৰ চিকিৎসা কিয় নকৰো, প্ৰতিসমতাৰ বাবে।
  সহকাৰী নিৰ্যাতনকাৰীজনে গভীৰ মাতেৰে ক"লে:
  - বাইদেউ, আমাৰ হাতত একেধৰণৰ ডিভাইচ আছে! "তেওঁ চোকা তীখাৰ তৰা থকা শিকলি এটা উলিয়াই আনিলে। - মূৰত মেৰিয়াই লওঁ আহক...
  - মোক দিয়া! - চিঞৰি উঠিল বাঘ জলদস্যু।
  ডাঠ কৰ্চেয়াৰজনে আপত্তি কৰিলে:
  - মোক ভাল! মূৰটোহে, ভৰি দুখন নহয়! অলপ চেপি ধৰিলে মূৰৰ খুলিটো ফাটি যাব, আৰু এনে আঘাতৰ লগত তেওঁৰ সোনকালে মৃত্যু হ"ব। আমাৰ বাবে হত্যা নকৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, কিন্তু গোপন কথাটো বিচাৰি উলিওৱাটোহে গুৰুত্বপূৰ্ণ!
  বাঘটোৱে হতাশাত গৰ্জন কৰিলে:
  - এই ধন-সম্পত্তিৰ সৈতে নৰকলৈ। নিজৰ লুটি লওঁ আহক! এইটো কি অলৌকিক, এই ৰুক্ষ সোণ!
  ফিলিবাষ্টাৰৰ নেতাই মূৰ জোকাৰিলে।
  - তাত কেৱল সোণেই নাই! কয় যে তেওঁৰ অমৰত্বৰ তাবিজ আছে!
  বাঘ জলদস্যুজনে হাঁহিলে।
  - অমৰত্বৰ তাবিজ, তেতিয়া তেওঁৰ মৃত্যু কিয়?
  - তেওঁক এতিয়াও বিশেষ শিলগুটিৰ প্ৰয়োজন নাই, তাবিজত ছটা আছে, সপ্তমটো নোহোৱা হৈছে! আপুনি অমৰ হ"ব বিচাৰেনে?
  - নিশ্চিতভাৱে! বাহ, মই কিমান ভাল পালোঁহেঁতেন! মোৰ এটা গোটেই হাৰেম হ"লহেঁতেন! তিনিটা গোটা হাৰেম নাই! সেই সকলোবোৰ ইমান উদাৰ হ"ব!
  মূল জলদস্যুজনে নিজৰ চেবাৰটো মাটিত সোমাই দিলে:
  - বাৰু, একো নাই, খৰখেদা কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই! মূল কথাটো হ"ল ল"ৰাটো পাগল নহয়৷ যদি আপুনি তেওঁক বিভিন্ন ধৰণে আৰু দীৰ্ঘদিন ধৰি অত্যাচাৰ কৰে, আৰু তেওঁক অত্যাচাৰৰ পৰা বিৰতি দিয়ে, তেন্তে তেওঁ নিজৰ প্ৰকাশৰ বসন্তবোৰ ঢালি দিব।
  আৰ্চেফালাছে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - তোমাৰ আগত মই কেতিয়াও স্বীকাৰোক্তি নকৰো! আৰু আপোনাৰ আশাবোৰ বৃদ্ধি নকৰিবা! এনে কুণ্ডলীক অমৰ কৰি তোলাটোৱেই ভাল...
  - ক'লৈ গৈ আছা?
  ল"ৰাটোৰ মূৰত স্প্ৰকেটৰে শিকলি এটা মেৰিয়াই সুৰক্ষিত কৰি পেলাবলৈ ধৰিলে। ষ্টকি জলদস্যুজনে ধূৰ্তভাৱে হাঁহিলে। লোহাৰ ডালবোৰে মূৰৰ খুলিটোৰ ভিতৰত বেদনাদায়কভাৱে খান্দি ছালখন ফালি পেলালে। একে সময়তে নিৰ্যাতনকাৰীয়ে স্নায়ুৰ শেষত খুন্দা মাৰি ধমনীবোৰ সংকোচন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে।
  আৰ্চেফালাছে তীব্ৰ উশাহ লৈ আছিল, কপালৰ পৰা তেজ মিহলি ঘাম টোপাল টোপালকৈ ওলাই আহিছিল, চকু দুটা জিলিকি উঠিছিল। জলদস্যুজনে হয় শিকলিডালেৰে মূৰটো অধিক টানকৈ চেপি ধৰিলে, নহয় ইয়াৰ বিপৰীতে চাপ দুৰ্বল কৰি পেলালে। আন্দোলনটো অধিক ছন্দময় হৈ পৰিল। জল্লাদৰ সহায়কসকলে লোহাৰ মগ এটা সিজাই তেজ ওলোৱা মূৰটোৰ ওপৰত ভাপত তিতি থকা পানী ঢালিবলৈ ধৰিলে। আৰ্চেফালাছে ডজ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু উতলি থকা পানীয়ে তেওঁৰ কোমল, দাড়িবিহীন গাল দুখন জ্বলাই দিলে।
  - গতিকে মানচিত্ৰখন ক'ত! আমি জানো তোমাৰ দেউতাই আঁকিছিল! গতিকে মাত মাতিব! আহকচোন তোমাক মুক্ত কৰি দিওঁ!
  ল"ৰাটোৱে অত্যাচাৰীজনৰ মুখত থু পেলালে। পিছলৈ জপিয়াই তেওঁ তিনিমহলীয়া অশ্লীল শব্দ এটাৰে গালি পাৰিলে, লালা ছটিয়াই:
  - মই তোমাক ভাঙি দিম কুকুৰ পোৱালি! তুমি হাউলিবা!
  ডেকাজনে ভঙা মাতেৰে চিঞৰি উঠিল:
  - মই নকৰোঁ! আপুনিয়েই হুমুনিয়াহ কাঢ়িব আৰু দয়াৰ ভিক্ষা কৰিব যেতিয়া তেওঁলোকে তোমাক ফাঁচীত ওলোমাই দিব বা ফাঁচী মাৰিব!
  ডাঠ জলদস্যুজনে ল"ৰাটোৰ মুখত চৰ মাৰি হঠাতে শান্ত হৈ পৰিল:
  "মোক ইমান খং কৰিব বুলি আশা নকৰিবা যে মই তোমাক সোনকালে শেষ কৰি দিম।" এনে সাহসী মানুহক ইচ্ছাকৃতভাৱে জোকাই থকা দেখিছোঁ, এই আশাত যে তেওঁলোকে নতুন নিৰ্যাতনলৈ আগবাঢ়িব আৰু শৰীৰে সহ্য কৰিব নোৱাৰিব। তেওঁলোকে তেনেকৈ ভবাটো ভুল! অৱশ্যে নিৰ্যাতন হ"ব, কঠোৰভাৱে সময়সূচী অনুসৰি, আৰু আপুনি মোক স্বীকাৰোক্তিত গাধৰ দৰে উত্তৰ দিব!
  - নাপাব ! - ল'ৰাটোৱে থৰক-বৰককৈ ক'লে।
  টাইগাৰ পাইৰেটে পৰামৰ্শ দিছিল:
  - তাৰ আঙুলিবোৰ ভাঙি দিওঁ, আমাৰ হাতত!
  - সোনকালে! বহুত সোনকালে, মূৰটো এতিয়াও চেপি উলিয়াব পৰা নাই।
  জলদস্যুজনে শিকলিডাল মূৰত আৰু বেছিকৈ হেঁচা মাৰি ধৰিলে আৰু ল"ৰাটো হঠাতে লৰচৰ কৰি ল"ৰাটোৱে চেতনা হেৰুৱাই পেলালে।
  - বিষ্ঠা! অলপ অতিমাত্ৰা কৰিলোঁ! বাৰু, তেওঁক জিৰণি লওক, আমি এই ঈগলবোৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিম৷
  সৰু বেংটোৱে চিঞৰি উঠিল:
  - হয়, একো নাজানো!
  বাঘ জলদস্যুটোৱে ভয়ংকৰ মাতেৰে গৰ্জন কৰিলে নেকি?
  - তুমি কি জানা কোৱা, নহ'লে আমি তোমাৰ পাখিবোৰ বেক কৰিম!
  - সকলো কথা ক"ম! - বেংটোৱে চিঞৰি উঠিল।
  - বাৰু, মেপখন ক"ত আছে কোৱা!
  দুভৰি বেংটোৱে লৰচৰ কৰিলে:
  - নাজানে!
  - মোক টংবোৰ দিয়া! - জলদস্যুবোৰ নতুন ভুক্তভোগীক লৈ আনকি সুখী যেন লাগিল।
  সৰু বেংটোৱে চিঞৰি উঠিল:
  - বাৰু, মই কেনেকৈ গম পাম!
  - কেনেকৈ ক"ব, এই চোকাটো তোমাৰ বন্ধু!
  - বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে মই তেওঁৰ দাস!
  - আপুনি কেপ্তেইনকো সেৱা কৰিছিল, অৰ্থাৎ আপুনি কিছুমান কথা শুনিব পাৰিছিল, যেনে, বাক্যাংশৰ খণ্ড, কিছুমান ইংগিত! তেনেকুৱাই হৈছে?
  - নীতিগতভাবে সত্য, কিন্তু...
  ডাঠ জলদস্যুজনে হাতত টংডাল লৈ গ"ল আৰু গৰম লোহাটোৱে বেংটোৰ আৱৰণখন লাহেকৈ স্পৰ্শ কৰিলে। এটা পাতল চিঞৰ শুনা গ"ল:
  - অ", প্লিজ নকৰিবা! সকলো কথা ক'ম!
  - আজে বাজে কথা ক'লে মই তোমাৰ অংগটো ভাঙি দিম !
  সৰু বেংটোৱে নিগনিৰ দৰে চিঞৰি উঠিল:
  - মই কিবা এটা জানো!
  - ঠিক কি?
  - ক'ত মানচিত্ৰ হ'ব পাৰে?
  বুঢ়াই ফুচফুচাই ক"লে:
  - নকবা!
  সৰু বেংটোৱে চিঞৰি উঠিল:
  - আমাক মৃত্যুৰ অত্যাচাৰ কৰিলে আমাৰ বাবে কি ভাল হ"ব! মোৰ ফ্লিপাৰৰ ফোহাটো চাওকচোন।
  - গতিকে আপুনি দ্ৰুত মৃত্যু পছন্দ কৰে? - বুঢ়াই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - বাৰু, মই তেনেকৈয়ে ভাবো! মোৰ দৰে আন কোনজন জলদস্যুই পানীৰ তলত উশাহ ল"ব পাৰে আৰু সাগৰৰ তলৰ পৰা মাল উদ্ধাৰ কৰিব পাৰে। প্ৰয়োজনীয় সাগৰীয় পহু হিচাপে তেওঁলোকে মোক গেংটোৰ ভিতৰলৈ লৈ যাব! মোৰ দৰে মানুহৰ প্ৰয়োজন! - বেংৰ মাতত গৌৰৱ আছিল।
  ডটে মাত্ৰ টান মূৰটো জোকাৰিলে:
  - অসাৰ সপোন!
  বাঘ জলদস্যুজনে ভুকুৱাই ক"লে:
  - যদি টিলিয়ে মিছা কথা কোৱা নাই, তেন্তে আমি তেওঁৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিম আৰু তেওঁক পুনৰ সামুদ্ৰিক ভাতৃত্ববোধত গ্ৰহণ কৰিম, প্ৰথা অনুসৰি! তেওঁৰ সেৱাই অন্যায়ৰ ক্ষতিপূৰণ দিয়ে।
  হেভি-ছেট পাইৰেটে নিশ্চিত কৰিছে যে:
  - তেনেকুৱা হওক! টিলিক জীয়াই থাকিবলৈ দিয়ক, তেওঁ এতিয়াও আমাক সহায় কৰিব। মানচিত্ৰখন ক"ত আছে কওকচোন?
  - এইটো এটা পহু পোৱালি। - সৰু বেংটোৱে আৰ্চেফালাছলৈ আঙুলিয়াই দিলে। - মাটিৰ পাত্ৰ এটাত লুকুৱাই ৰাখি পানীৰ ওপৰেৰে পেলাই দিলে। মাত্ৰ এটা কথা মনত পৰিল: এইখনেই ঠাই আৰু মই মানচিত্ৰ এখন পাব পাৰো। কাৰণ গভীৰতাক লৈ মোৰ ভয় নাই।
  ডাঠ আৰু বাঘ জলদস্যুবোৰে ইজনে সিজনক চালে:
  - দেখাত সি ব্যৱসায় বুজাইছে! বা তেওঁ কেৱল মৃত্যুৰ ঘণ্টাটো পিছুৱাই দিব বিচাৰে। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে তেওঁক গৰম কৰা হ"ব!
  টাইগাৰ পাইৰেটে কয় যে:
  - অৱশ্যে আমি তোমাক বিশ্বাস নকৰো, কিন্তু আমি তোমাক এটা সুযোগ দিম! ইমান সৰু যে আপুনি টোডে উশাহ ল"ব পাৰে!
  সৰু বেংটোৱে গুণগুণাই উঠিল:
  - তুমি মোৰ প্ৰতি বৰ দয়ালু!
  বাঘে ভয়ংকৰভাৱে দাঁতবোৰ টিপিলে:
  - মুখ বনাব নালাগে! প্ৰতাৰণা হ"লে আপুনি শেষত মৰিব, কিন্তু এনে মাখিত যে মৃত্যু আপোনাৰ বাবে মুক্তি হ"ব!
  - হায়, সকলোৱে কাৰোবাৰ পৰা মুক্তি পাব বিচাৰে! - টোডটোৱে গুণগুণাই উঠিল।
  - মনে মনে থাক! আপুনি আমাক বাট দেখুৱাব! এতিয়া আমি তোমাক বান্ধি দিম।
  ডিঙিত ৰছী বান্ধি সৰু বেংটোৰ শিকলি খুলি দিলে। সামান্য লৰচৰ কৰি গান এটা গাবলৈ ধৰিলে!
  যি জলদস্যু নহয়, তেওঁ দুৰ্বল!
  তেওঁৰ নাকৰ ফুটাটো এটা বেঁকা মৰেল!
  পাইৰাইট টাইগাৰে গৰ্জন কৰিলে:
  - হয়, যেতিয়া সিহঁতে তোমাৰ ডিঙিটো বন্ধ কৰি দিয়ে! ইতিমধ্যে ইডিয়টৰ পৰা ভাগৰি পৰিছে! নে য়াৰ্ডআৰ্মলৈ যাব বিচাৰে, গিলিব পৰালৈকে ওপৰলৈ!
  - কোনে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যে মই শেষত মৰিম! - টিলিয়ে চিঞৰি উঠিল।
  - অৱশ্যেই মই!
  - গতিকে মই শান্ত! সেউজ ৰাজকুমাৰ এজন যোদ্ধা! - সৰু বেংটোৱে ঠাইতে জপিয়াই পৰিল।
  - মনে মনে থাক! যেতিয়ালৈকে মই ভাল!
  ছোৱালীজনী ডালযুক্ত কলগছৰ ওপৰত বহি আছিল, তেওঁ আগ্ৰহেৰে নিৰ্যাতনৰ ছবিখনলৈ চাইছিল। আৰু তাইৰ ভাল লাগিল। কেনেবাকৈ নিৰ্যাতনৰ ছবিবোৰত বিশেষ টাৰ্ণ অন থাকে, বিশেষকৈ যদি কোনো ধুনীয়া ল"ৰাক অত্যাচাৰ কৰা হৈছে। এতিয়া মিৰাবেলাই বুজিলে যে কিবা এটা কৰিব লাগিব। কাৰণ জলদস্যুই ধন বিচাৰি পাই অপ্ৰয়োজনীয় সাক্ষীক হত্যা কৰিব পাৰে। তেতিয়াও গছৰ কাষত চাৰিটা ডাকাত থিয় হৈ আছিল। বেছি যেন নালাগে, কিন্তু শক্তিবৰ্ধক বাহিনীয়ে হয়তো তেওঁলোকৰ সহায়ত আহিব। আনকি ল"ৰাটো ইমান সাহসী হোৱাটোও দুখৰ কথা, সি কেতিয়াও চিঞৰিব পৰা নাছিল, অৰ্থাৎ কোলাহলে দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিব।
  ছোৱালীজনী মনে মনে কলগছৰ পৰা নামি আহিল। আৰ্চেফালাছৰ জ্ঞান আহিল আৰু তেওঁৰ শেঁতা ৰক্তাক্ত মুখখন ঘূৰাই দিলে। জলদস্যু জল্লাদে বিষাক্ত হাঁহি এটা মাৰি ক"লে।
  - তোমাৰ বন্ধু টিলি ফাটি গ'ল আৰু এতিয়া আমি ঠিকেই জানো যে ধন ক'ত আছে! গতিকে তুমি অসাৰ দুখ ভোগ কৰিলা, হে মূৰ্খ!
  - মিছা কথা কৈছা! - আৰ্চেফালাছে কষ্টেৰে শ্ৰৱণযোগ্যভাৱে ফুচফুচাই ক"লে।
  - বন্ধুজন ক'লৈ গ'ল? বুজিছা সিহঁতে তাক লৈ গ"ল!
  ল"ৰাটোৱে ইফালে সিফালে চালে, সি ভয় খালে! চাবুকেৰে যন্ত্ৰণাত ভুগি থকা কান্ধ দুটা লৰচৰ কৰি সি লৰচৰ কৰিলে:
  - এতিয়াও কাৰ্ডখন বিচাৰি নাপাবা!
  জলদস্যুবোৰে ঘৃণনীয়ভাৱে খিকিন্দালি কৰিলে:
  - আৰু আচলতে ইয়াৰ প্ৰয়োজন নাই! এতিয়া আমি তোমাক অত্যাচাৰ কৰিম, হে মূৰ্খ, নিজেই৷ গগড চকুৰ কথা কেনেকুৱা?
  - বেয়া ধেমালি! - কাটি পেলোৱা ডেকা।
  - আৰু ইয়াত আমি যাওঁ!
  মিৰাবেলাই দুটা গধুৰ শিল তুলি হাতত কোক মাৰিলে। জলদস্যুৰ এজনে অলপ আগুৱাই গৈ ৱাইনৰ জগ এটাৰ পৰা চুমুক এটা মাৰিলে। ছোৱালীজনীয়ে বিষাক্ত হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - ভৰ্তি গিলাচৰ দৰে একোৱেই পকেট খালী নকৰে!
  মিৰাবেলাই সদায়ৰ দৰেই মনে মনে জপিয়াই জপিয়াই উঠিল আৰু আঙুলিৰে কেৰটিড ধমনীত খুন্দা মাৰিলে! তাই তললৈ যোৱা জগটো তুলি লৈ ডাকাতটোক তাৰ ঠাইত থৈ দিলে। মই আচৰিত হ"লোঁ যে শৰীৰটোৱে যেন কিছু দক্ষতা মনত পেলাইছে। তাৰ পিছত তাই দুৰ্গন্ধময় পাইৰেট স্কাৰ্ফ আৰু জঘন্য ঘামৰ গোন্ধ থকা জেকেট এটা পিন্ধিলে (আৰু ইমান গৰমত কেনেকৈ পিন্ধে)।
  লৰচৰ কৰা খোজ এটাৰে তাই সহকৰ্মীসকলৰ ওচৰলৈ ওলাই আহি ক্ৰিক কৰি ক"লে:
  - হয়তো আমি পানীয় খাব পাৰিম! আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে...
  একো নোকোৱাকৈয়ে ছোৱালীজনীয়ে এজন জলদস্যুৰ গ্ৰাইণ্ডত লাথি মাৰিলে, আন এজনৰ মূৰটো মাটিৰ পাত্ৰ এটাৰে তললৈ নমাই দিলে আৰু তৃতীয়জনক চমুকৈ কিন্তু তীব্ৰভাৱে মন্দিৰত মুঠিৰে ঘোঁচা মাৰিলে। জলদস্যুবোৰ ভাঙি গ"ল, মিৰাবেলাই দাঁত উদঙাই দিলে:
  - বাৰু, মই সিহঁতক কেনেকৈ উৰুৱাই লৈ গ"লোঁ!
  ল"ৰাটোৱে ওপৰলৈ চালে, ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ স্কাৰ্ফখন ফালি জেকেটটো খুলিলে, নিজকে তাইৰ আচৰিত উলংগতাত বিচাৰি পালে।
  - তুমি এগৰাকী দেৱী! - আৰ্চেফালাছে উচ্চাৰণ কৰিলে।
  - হয়তো! বা দেৱীতকৈও শীতল! - মিৰাবেলাই মাত দিলে। - মই এগৰাকী যোদ্ধা ছোৱালী।
  আৰ্চেফালাছে তাইক চকুৰে খাই পেলালে। যৌৱনকালৰ পিছতো জলদস্যুৰ কেপ্তেইনৰ সাহসী আৰু আগতীয়াকৈ পৰিপক্ক পুত্ৰজন নিশ্চয় কুমাৰী নাছিল। কিন্তু মূলতঃ তেওঁলোক আছিল দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত, প্ৰায় মুক্ত বেশ্যা। ভাল, কিন্তু নান্দনিক আনন্দ নাই। তাৰোপৰি ছবিতো এনে চুলি কেতিয়াও দেখা নাছিল। শৰীৰটো নিজেই হয়তো অত্যধিক পেশীবহুল, কিন্তু একে সময়তে নমনীয় আৰু চলন্ত। যিকোনো খেলুৱৈয়ে এনে বিশিষ্ট পেশীবোৰক ঈৰ্ষা কৰিব। স্তন দুটা ভৰ্তি, ওখ, অলপ ওপৰলৈ উঠা আৰু ৰঙা নিপল, এবছ টাইল কৰা, শিৰাবোৰ দেখা যায়, আৰু ভৰি দুখন মাত্ৰ পেশীৰ বাণ্ডিল। একে সময়তে ছোৱালীজনী কামুক শক্তিৰে ভৰি আছে, পেশীৰ ঢৌৱে তাইৰ শক্তিশালী উৰুৰ কাষেৰে দৌৰিছে। হে কি শৰীৰ! ল"ৰাটোৱে চকু টিপিয়াই এই মুহূৰ্তৰ বাবে তাৰ চিন্তাবোৰ কিমান অনুপযুক্ত সেই আৱেগটো জোকাৰি পেলালে।
  ইফালে মিৰাবেলাই বেণ্ডেজবোৰ খুলি দিলে। তাই দীঘল নখ এটাৰে কৰিলে। আদিম জগতত যুদ্ধ অভিযানৰ প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচীটো, স্বীকাৰ্য্য যে, গৌণ প্ৰকৃতিৰ আছিল, কিন্তু ছোৱালীজনীয়ে সকলো গতিবিধি মনত পেলাইছিল। বেণ্ডেজবোৰ যথেষ্ট আদিম ধৰণেৰে বন্ধ আৰু খোল খায়, গতিকে ইহঁত যথেষ্ট ব্যয়বহুল: কোনেও মৃত বন্দীৰ ওপৰত এৰি যাব নিবিচাৰিব। নিজকে মুক্ত কৰি ল"ৰাটোৱে কেইখোজমান আগবাঢ়িল, খালী ভৰি দুখন ডাঙৰ ডাঙৰ ফোহাৰে আবৃত হৈ পৰিল, কিন্তু কোমল ঘাঁহনিয়ে বিষটো কোমল কৰি পেলালে আৰু সাধাৰণতে আৰ্চেফালাছ ইয়াৰ বাবে কোনো অচিনাকি নাছিল। ল"ৰাটোৰ কঠোৰ দেউতাকে প্ৰায়ে কোবাইছিল আৰু প্ৰায়ে তেওঁৰ উদং গোৰোহাত চাবুকেৰে কোবাইছিল, গতিকে তেওঁ বিষৰ মাজেৰে দৌৰিবলৈ অভ্যস্ত হৈ পৰিছিল।
  মিৰাবেলাই সুধিলে:
  - নিজে যাব পাৰিবা !
  - মই মানুহ! - ল"ৰাটোৱে গৌৰৱেৰে উত্তৰ দিলে। ডেগাৰটো তুলি লৈ সি দুজন স্তম্ভিত কিন্তু এতিয়াও জীয়াই থকা জলদস্যুক শেষ কৰিলে। সম্পূৰ্ণ চিনাকি ভংগীমাৰে এই কাম কৰিলে যুৱ যোদ্ধাজনে।
  - এই দুজনক হত্যা কৰা যেন লাগিছে! কিন্তু এনে লেতেৰা গোন্ধে ভিক্টোৰিয়া গ্ৰহটোক প্ৰদূষিত কৰা উচিত নহয়।
  যুৱকজনৰ স্থিৰতাত আচৰিত হৈ মিৰাবেলাই সুধিলে:
  -ইতিমধ্যে মানুহ মাৰিলা নেকি?
  ডেকা ফিলিবাষ্টাৰজনে অৱজ্ঞাসূচকভাৱে বিৰবিৰাই উঠিল:
  - নিশ্চিতভাৱে! আনকি মহিলাসকলো! এই দুই অষ্টাদশ আৰু ঊনবিংশ।
  ছোৱালীজনী লাজতে ৰঙা পৰি গ"ল:
  "আৰু এনে লাগে যেন মই প্ৰথমবাৰৰ বাবে মানুহক হত্যা কৰিছো।" তাই মোক মন্দিৰত যিমান পাৰে মুষ্টিৰে আঘাত কৰিলে আৰু সেয়া মৃত্যু হ"ল, মই তাক অলপ দুৰ্বলকৈ মাৰিব লাগিছিল। হয়, আৰু ই নিশ্চিতভাৱে কেৰটিড ধমনীত খুন্দা মাৰিলে, অলপ তিৰ্যকভাৱে যোৱাটো ভাল আছিল।
  আৰ্চেফালাছে মন্তব্য কৰিছিল:
  - হয়, হয়তো প্ৰতিশোধৰ অনুভূতিৰ বাবেই হ"লেও তেওঁলোকক অত্যাচাৰ কৰাটো ভাল হ"লহেঁতেন। এই মূৰ্খবোৰে যিয়েই নহওক কোনো মূল্যৱান তথ্য নিদিয়ে৷
  মিৰাবেলাই আপত্তি কৰিছিল:
  - কেৱল প্ৰতিশোধৰ বাবে নিৰ্যাতন: বৰ ভাল নহয়। শাৰীৰিক প্ৰভাৱ: হয় শিক্ষামূলক নহয় শিক্ষামূলক প্ৰকৃতিৰ!
  ল"ৰাটোৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - গতিকে মই সিহঁতক ডাঙৰ কৰিম!
  দাদা ডটে যথেষ্ট আনন্দময় সুৰত ক"লে:
  - মূৰ্খ নহ'বা! এতিয়া আমাৰ তিনিজন! দ্বীপটোত আমাৰ বিৰোধী উনবিশজন আৰু জাহাজত আৰু এশজন! অৰ্থাৎ এই ছোৱালীজনী যদি অকলশৰীয়া নহয়...
  মিৰাবেলাই মুখখন ৰঙা কৰিলে:
  - তোমাৰ লগত মই অকলে! অকলশৰীয়া!
  - এইটো বেয়া! - ডটে টান মূৰটো খোঁচ মাৰিলে। - দ্বীপটো যথেষ্ট ডাঙৰ, পাহাৰ আৰু জংঘলেৰে আগুৰি আছে। নীতিগতভাৱে আপুনি ইয়াক বাহিৰত বহিব পাৰে। আমাক কেতিয়াও চিৰদিনৰ বাবে বিচাৰি নাপাব।
  আৰ্চেফালাছে খঙত মুঠিটো গছত খুন্দা মাৰিলে:
  - নহয়! এই ব্ৰিগেণ্টাইন মোৰ সঠিক জাহাজ আৰু মই তেজ চুষকৰ দৰে এনে লেতেৰাক শাসন কৰিবলৈ নিদিওঁ। মই কেতিয়াও কাৰো ওচৰত মোৰ ক্ষমতা এৰি নিদিওঁ! তাৰ বাবে আমি বহুত মূল্য দিলোঁ।
  মিৰাবেলাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - তুমি আগৰ কেপ্তেইনৰ পুত্ৰ!
  আৰ্চেফালে মাত দিলে:
  - হয়! কিন্তু আমাৰ ক্ষমতা বংশগত নহয়। কেৱল মোৰ দেউতাকক চিনি আৰু সন্মান কৰি, আৰু মই যে এজন যোগ্য যুঁজাৰু, তেওঁলোকে মোক অধিনায়ক হিচাপে বাছি লোৱাৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে। কিন্তু এনেকুৱাই হ"ল যে ব্লাডছাকাৰ টাইগাৰ পাইৰেটে ক্ষমতা দখল কৰিলে। মই স্তম্ভিত হৈ পৰিলোঁ, বেণ্ডেজত বান্ধি থোৱা হ"লোঁ আৰু অত্যাচাৰ কৰা হ"লোঁ। তেওঁ এজন নিকৃষ্ট সোঁহাতৰ মানুহ, আৰু মোৰ সন্দেহ যে তেওঁ মূল গোটৰ নেতা!
  মিৰাবেলাই পৰামৰ্শ দিছিল:
  - ব্লাডছাকাৰক মাৰি পেলাওঁ আৰু তুমি আকৌ কেপ্তেইন হ'বা!
  - নহয়! মই নিজেই তাক মাৰিব লাগিব! কিন্তু দলটোৰ এটা স্পষ্ট সমস্যা আছে। এতিয়া সিহঁতে ব্লাডচাকাৰ আৰু মোক দুয়োকে ভয় কৰে।
  ডট লক্ষ্য কৰা হৈছে:
  - আমাৰ আচৰিত হোৱাৰ সুবিধা আছে।
  - গতিকে এইটো কি! - ল"ৰাটোৱে দুটা ডুমুৰ প্ৰদৰ্শন কৰি হাত দুখন মেলি দিলে।
  বুঢ়াই এজন অভিজ্ঞ যোদ্ধাৰ বতাহত ক"লে।
  - আমি গ্নাছ, প্ৰথম মেট আৰু আন দুজন বাঘ জলদস্যুক হত্যা কৰিব পাৰো। তেতিয়া নেতা নোহোৱাকৈ এৰি থৈ যোৱা বাকী জলদস্যুবোৰ আপোনাৰ আদেশত ঘূৰি আহিব। কাৰণ, আপুনি জানে যে তেওঁলোকে নিষ্ঠুৰ, লোভী ব্লাডছাকাৰক সঁচাকৈয়ে ভাল নাপায়, আৰু কেৱল বাঘ জলদস্যুবোৰেহে, তেওঁৰ সৈতে একেটা বংশৰ হোৱাৰ বাবে, এই জীৱটোৰ প্ৰতি আনুগত্যশীল।
  মিৰাবেলাই সন্মত হ"ল:
  - লোহা গৰম হৈ থাকোঁতে আঘাত কৰা যাওক! পোহৰ কিয় ৰঙা হৈ পৰে - ফ'টনৰ বাবেই, পলায়ন কৰা তৰাটোৰ পিছফালে!
  ছোৱালীজনীয়ে তাইৰ সহায়িকা দুজনক পৰীক্ষা কৰিলে। বুঢ়া ডট শুকান আৰু হাড়ৰ দৰে আছিল যদিও তেওঁ থিয় হৈ যথেষ্ট নিপুণভাৱে গতি কৰিছিল। দেখাত তেওঁ সেই কৰ্চেয়াৰসকলৰ মাজৰ এজন নহয় যিয়ে মদ আৰু ধঁপাতৰ অপব্যৱহাৰ কৰে। আৰু শুদ্ধ বতাহত আৰু শাৰীৰিক ব্যায়ামৰ সৈতে শক্তিশালী জীৱনে যৌৱন দীঘলীয়া কৰে। যুৱকজনৰ মূল্য কি বুজিবলৈ মাত্ৰ তেওঁৰ ফিগাৰটো চাওক। আনকি তেজ আৰু নিমখ জাৰণ কৰা, নীলা ৰঙৰ পিছুগেৰে আবৃত, ই ভয়ংকৰ।
  যোদ্ধাজনে আদেশ দিলে:
  - এতিয়া নিজকে ধুই লোৱা ডেকা নাইট!
  যুৱকজনে অসন্তুষ্ট হৈ বিৰবিৰাই উঠিল:
  - গা ধুবলৈ মই নাৰী নহয় !
  ডকে আপত্তি কৰিলে:
  - আমি কোমলতাৰ কথা কোৱা নাই!
  তথাপিও আৰ্চেফালাছে তেজ ধুবলৈ ধাৰাত ডুব গ"ল। ইয়াৰ উপৰিও নিমখে জাৰণ কৰা ঘাঁবোৰে বেছিকৈ চেপা খাইছিল। মিৰাবেলাই পিঠিখন লাহে লাহে ঘঁহিলে, ল"ৰাজনৰ পেশীবোৰ স্বভাৱতে শক্তিশালী আৰু শাৰীৰিক ব্যায়ামৰ জৰিয়তে বিকশিত হৈছে, অতি ইলাষ্টিক৷ ডিঙিটো শক্তিশালী, কিন্তু দেখাত ধুনীয়া। ছোৱালীজনীয়ে ল"ৰাটোৰ পিঠিত হেলান দি লগে লগে ফুলি উঠা নিপল দুটা তাৰ ওপৰত ঘঁহি দিলে - কিমান ভাল! আৰ্চেফালাছও আপাত দৃষ্টিত আনন্দময় আছিল যদিও ইচ্ছাশক্তিৰ প্ৰচেষ্টাত তেওঁ তাইৰ হাত দুখন পেলাই দিলে।
  - এইটো আমাৰ বাবে বাস্ক কৰাৰ সময় নহয়! অভিনয় কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। এলাৰ্ম বজাবলৈ ওলাইছে!
  মাস্কেটবোৰ তুলি লৈ ত্ৰিপুৰাজনে ডিটেচমেণ্টৰ ফালে আগবাঢ়িল। তাত গুলীৰ শব্দ শুনা গ"ল। জলদস্যুবোৰে জীৱ-জন্তুৰ বাবে চিকাৰ কৰি আছিল। দেখাত স্থানীয় গঁড় আৰু দুটা ম"হৰ উপমা থৈ দিলে। মূৰত সেউজীয়া গামোচা পিন্ধা এজন বাঘ জলদস্যুৰ কমাণ্ড আছিল চিকাৰীসকলৰ। তেওঁ আত্মবিশ্বাসেৰে গঁড়টোক চোকা ডেগাৰেৰে কাটিলে, জলদস্যুবোৰে জুইৰ ওপৰত মাংসৰ টুকুৰা ভাজিলে। গোন্ধটোৱে মিৰাবেলক শেহতীয়াকৈ কৰা অত্যাচাৰৰ কথা মনত পেলাই দিলে। ছোৱালীজনীয়ে মাস্কেট এটা গুলিয়াব বিচাৰিছিল যদিও তাৰ পিছত এনে অস্ত্ৰৰ কম সঠিকতা মনত পেলাই তাই সেইটো এফালে থৈ দিলে। ডালবোৰৰ কাষেৰে পিছলি গৈ সুন্দৰীজনীয়ে ওচৰলৈ খোজ কাঢ়ি আহি জোৰকৈ ডেগাৰটো দলিয়াই দিলে। ব্যায়ামৰ সময়ত তেওঁলোকে বাৰে বাৰে হাইপাৰলেজাৰ ডেগাৰকে ধৰি বিভিন্ন বস্তু নিক্ষেপ কৰিছিল। ঠাণ্ডা তীখাও অৱশ্যে প্ৰথমবাৰৰ বাবে নহয়। ব্লেডখনে কেনেকৈ বতাহ কাটি পেলায়, জন্তুটোৰ ডিঙিত খুন্দা মাৰিলে সেয়া দেখা যায়। আচৰিত কথা, কিন্তু কিবা কাৰণত মিৰাবেলে বাঘটোৰ প্ৰতি একেবাৰেই দুখ নকৰে। হয়তো তেওঁক বেছিকৈ জন্তুৰ দৰে দেখাৰ বাবে, বা হয়তো তাইৰ চকুৰ সন্মুখত মাত্ৰ পাইৰেটবোৰে কৰা নিষ্ঠুৰতাৰ বাবে।
  - বিদায় ল'ৰাবোৰ!
  জলদস্যুবোৰে মাত্ৰ মৃতদেহবোৰ ভাঙি পেলাইছিল, এতিয়া তেওঁলোকে দেখিলে যে তেওঁলোকৰ নেতা মৰি গৈছে। ইয়াৰ ফলত কি বনৰীয়া চিঞৰ-বাখৰ হ"ল!
  আৰ্চেফালাছে নিজৰ মাস্কেটটো গুলীয়াই দিলে। ল"ৰাজনৰ অভিজ্ঞতা যেন লাগিল আৰু সীহৰ টুকুৰা এটাই জৰাজীৰ্ণ জলদস্যুজনক খুন্দা মাৰিলে, বেঁকা দাগ এটাই বিকৃত কৰা ঘৃণনীয় মুখখন, ঠিক বুকুত।
  - তেনেকৈয়ে "ডং কিপাৰ"লৈ পদোন্নতি পালে! - ডেকা কৰ্চেয়াৰজনে ফুচফুচাই ক"লে।
  দ্বিতীয়জন বাঘ-পাইৰেটে হাউলি মাৰি ক্লিয়াৰিঙলৈ জপিয়াই ওলাই আহিল, কিন্তু মিৰাবেলাই জল্লাদৰ বাকচৰ পৰা উলিয়াই অনা নিৰ্যাতনৰ বস্তুবোৰৰ এটা সোঁ চকুৰ ফালে দলিয়াই দিলে। প্লাষ্টিকৰ মাতটো অতি কম টিম্বাৰলৈ সলনি কৰি (তাই কৰিব পাৰিছিল) ছোৱালীজনীয়ে চিঞৰিলে:
  - যিসকলে বিশ্বাসঘাতকতা কৰি শপত ভংগ কৰিলে তেওঁলোকে দেৱতাৰ শাস্তিৰ সন্মুখীন হ"ব!
  মাতটো মজবুত কৰিবলৈ ছোৱালীজনীয়ে প্ৰথমে তামৰ চাদৰ এখন (অত্যাধুনিক অত্যাচাৰৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল) গুটিয়াই এক প্ৰকাৰৰ মুখৰ টুকুৰা কৰি ল"লে। ইয়াৰ উপৰিও বিশাল পাতেৰে ওলাই অহা কলগছবোৰেও শব্দৰ শক্তি বৃদ্ধি কৰিছিল, বিশেষকৈ যদিহে ইয়াক অধিক অনুনাদৰ বাবে অলপ ঘূৰাই দিয়া হয়।
  - কঁপি যাওক, তোমালোক দুৰ্ভগীয়াসকল!
  কিছুমান জলদস্যু আঁঠু লৈ পৰিল। আৰ্চেফালাছে লৰালৰিকৈ সভালৈ ওলাই আহি হাওঁফাওঁৰ ওপৰত চিঞৰিলে:
  - মোক তোমাৰ কেপ্তেইন বুলি চিনি পাছানে?
  জলদস্যুৰ চকু দুটা ডাঙৰ হৈ গ"ল! ল"ৰাটোৰ শ্যামলা চুলিখিনি অত্যাচাৰৰ পিছত ৰঙা হৈ পৰিল, আৰু তাৰ শৰীৰটো দাগেৰে আবৃত হৈ পৰিল। এজনে নিজৰ ছেবাৰটো দোলা দিলে, কিন্তু ডটে সঠিক শ্বট এটাৰে পেটত আঘাত কৰিলে (ভাগ্য ভাল যে লক্ষ্যটো বেছি দূৰত নাছিল)।
  - বা যিয়ে মোৰ অধিকাৰৰ বিবাদ কৰে, তেওঁ ওলাই আহি মোৰ লগত চেবাৰেৰে যুঁজ দিয়ক!
  মূৰটো থ"বলৈ কোনো ইচ্ছুক নাছিল। সাগৰীয় ডকাইতবোৰে বশৱৰ্তী হৈ মূৰ দমন কৰিলে। ল"ৰাটোৱে জয়লাভ কৰিলে:
  - মোৰ ওচৰলৈ আহক মোৰ ভাইহঁত! অতি সোনকালে আমি ধন-সম্পত্তি বিচাৰি পাম আৰু ন্যায্যভাৱে ভাগ কৰিম।
  আচলতে আৰ্চেফালাছৰ সৈতে একে বয়সৰ আটাইতকৈ কম বয়সীয়া জলদস্যুজনে চিঞৰিলে:
  - নতুন অধিনায়কলৈ গৌৰৱ!
  অন্যান্য জলদস্যুসকলে চিম কৰিলে:
  - নতুন অধিনায়কলৈ গৌৰৱ!
  - সেইটোও একেই!
  গছৰ পৰা জপিয়াই পেন্থাৰৰ দৰে কুটিল মিৰাবেলাই হিচকি উঠিল:
  - তোমালোকৰ কোনে মোৰ লগত কাজিয়া কৰিব বিচাৰে?
  আটাইতকৈ ওখ জলদস্যুজন তাইৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ আহিল:
  - হয়, অৱশ্যেই মই!
  মিৰাবেলাই তেওঁৰ ফালে জপিয়াই পৰিল আৰু তাৰ মূৰৰ ওপৰত হাতৰ তলুৱাখন সোমাই দিলে, আঘাতটোৰ সময় নিৰ্ধাৰণ কৰিলে যাতে পাইৰেটজন ঠিক এমিনিটৰ বাবে অজ্ঞান হৈ পৰে। আৰু ইমানেই যে উশাহ-নিশাহৰ শব্দও শুনিব পৰা নাছিল!
  ছোৱালীজনীয়ে বজ্ৰপাতৰ মাতেৰে চিঞৰি উঠিল:
  - চোৱা! মই মাৰিলোঁ, কিন্তু জীয়াই থাকিব বিচাৰিলে মোৰ কথা শুনা। তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতা কৰা হ"ব, মই তেওঁক সাধাৰণ চুমা এটাৰে পুনৰুজ্জীৱিত কৰিম!
  বিলাসী নিতম্ব দুটা জোকাৰি মিৰাবেলাই কৰ্চেয়াৰটো ওলোটা কৰি আবেগিকভাৱে তাৰ ওঁঠত চুমা খালে। আৰু তেতিয়াই এটা "অলৌকিক" ঘটিল: সাগৰীয় ডকাইতটোৱে চকু মেলি নিমিষতে জীৱন্ত হৈ উঠিল।
  জলদস্যুবোৰে উৎসাহেৰে চিঞৰি উঠিল:
  - তোমাৰ মহিমা, বনদেৱী!
  - আফ্ৰ'গেটা! ০ ল"ৰা কেপ্তেইনে তেওঁলোকক ক"লে।
  - আপনি Afrogeta মহিমা! তোমাৰ নাম পবিত্ৰ হওক!
  মিৰাবেলাই মৰ্যাদাৰে ক"লে:
  - মাত্ৰ মোক Mirabelle কল! মোৰ নামটো আচৰিত নহয়নে!
  জলদস্যুসকলে এই কথাত সন্মতি দিলে:
  - সঁচাকৈয়ে ঐশ্বৰিক!
  মিৰাবেলাই এটা এফোৰিজম উচ্চাৰণ কৰিলে:
  খালী মূৰ এটাৰে মানিবেগটো ভৰাই ল"ব নোৱাৰি!
  ঠাণ্ডা হৃদয়েৰে অগ্নিকুণ্ড গৰম কৰিব নোৱাৰি!
  ছোৱালীজনীয়ে অলপ ঘূৰি ঘূৰি ঘূৰি ফুৰিলে, তাৰ পিছত ট্ৰিপল ছমাৰছল্ট কৰিলে, যাৰ ফলত জলদস্যুবোৰক বহুত আচৰিত হ"ল, যিসকল দৃশ্যবোৰত অভ্যস্ত নাছিল। সিহঁতে মাত্ৰ নিজৰ দুষ্ট চকু দুটা গুলীয়াই দিলে। তাইৰ চমৎকাৰ উলংগ শৰীৰটো, ইমান মহিমাতকৈ ভাল কি হ"ব পাৰে। corsairs নিৰুদ্দেশ মহিলাৰ বাবে, এইটো মাত্ৰ চুপাৰ!
  মিৰাবেলা হঠাতে ৰৈ গ"ল:
  - বাৰু, ঠিক আছে, যদি তোমাৰ প্ৰাপ্য: হয়তো মই তোমালোকৰ এজনক ভাল পাম। কিন্তু অৱশ্যেই অকলশৰীয়া নহয়!
  জলদস্যুবোৰে একেলগে গৰ্জন কৰিলে:
  - হয়, অৱশ্যেই আমি ইয়াৰ যোগ্য! নহ"লে হ"ব নোৱাৰে!
  ছোৱালীজনীয়ে খঙেৰে হাঁহি এটা মাৰি ভুকুৱাই ক"লে:
  - এতিয়া তেজ চুষাৰ লগত মোকাবিলা কৰাৰ সময়!
  - আৰু Gnus! - বিন্দু যোগ কৰা হৈছে।
  ছোৱালীজনীয়ে হঠাৎ মনত পৰি লৰালৰিকৈ পাৰলৈ দৌৰি গ"ল:
  - টিলি বিপদত পৰিছে! দ্ৰুত!
  মিৰাবেলাৰ খৰখেদা অপ্ৰয়োজনীয় নাছিল। পান্না নীলা গোৰোহাত জিলিকি থকা তাইৰ উলংগ ভৰি দুখনে সূৰ্য্যৰ ৰশ্মিৰ দৰে জিলিকি উঠিছিল। যেতিয়া তাই পাৰলৈ দৌৰি গ"ল, তেতিয়া তাই দেখিলে যে গ্নাছ আৰু এটা ঘন, গ্ন"মৰ দৰে টাইপ এটাই স্লুপত বহি বেংটোক কোবাই আছে। ছোৱালীজনীয়ে নিজকে পানীত পেলাই দিলে। অৱশ্যে হাঁহৰ লগত মুখামুখি হোৱাৰ বিপদ আছিল যদিও মিৰাবেলাৰ হাতত দুটা ডেগাৰ আৰু ভয়ৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱ।
  - তোমাক আমি কি কৰিম টিলি? - গ্নাছে হাঁহি হাঁহি সুধিলে। - তোমাৰ পিছল ফ্লিপাৰবোৰ ঘূৰাই লৈ ভাজিব লাগেনে?
  সৰু বেংটোৱে চিঞৰি উঠিল:
  - প্ৰয়োজন নাই! মই দয়ালু আৰু কোমল, আৰু বহুত ভাল!
  ডাঠ জলদস্যুজনে ক"লে:
  - বাৰু, মই নকৰোঁ! তুমি মাত্ৰ এটা হাৰামী কৃমি। তাক মাৰি পেলাওঁ আৰু হাঁহ-কুকুৰাক খুৱাই দিওঁ!
  গ্নাছে মূৰ জোকাৰিলে:
  - নাই, তেনেকৈয়ে নহ"ব! বৰ সহজ হ"ব। শ্বাৰ্কবোৰে সোনকালে মাৰি পেলায়! লাহে লাহে অত্যাচাৰ ভাল, শেষত মৰিব দিয়ক!
  টিলি, হুমুনিয়াহ কাঢ়ি, কুটিল:
  - পৰৱৰ্তী কামটো কৰি লওঁ! আন্ধাৰ আছিল, আৰ্চেফালাছে মেপখন পেলোৱা ঠাইখনৰ লগত মোৰ অলপ ভুল হ"ব পাৰিলেহেঁতেন। গতিকে মোক গুট নকৰিব, কিন্তু মোক আৰু এটা সুযোগ দিয়ক!
  - যাতে তুমি পলাই যোৱা! নাই, কাম নহ"ব! - জলদস্যুবোৰে নিজৰ ভুক্তভোগীক আৰু বেছিকৈ মাৰপিট কৰিবলৈ ধৰিলে।
  মিৰাবেল প্ৰথমে, পানীৰ পৃষ্ঠভাগ কোনো সমস্যা নোহোৱাকৈ কাটি পেলালে। শ্বাৰ্কবোৰ তাইৰ ওচৰলৈ নাহিল। কিন্তু যেতিয়া নাওখন ইতিমধ্যে ওচৰতে আছিল, তেতিয়া শিকাৰুটোৱে ছোৱালীজনীক আক্ৰমণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। মিৰাবেলে ডেগাৰেৰে তাইৰ মুখত তীব্ৰভাৱে আঘাত কৰি কাষলৈ জপিয়াই পৰিল। অৱশেষত ষ্টকি পাইৰেটজনে ছোৱালীজনীক দেখি লগে লগে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিলে। মাস্কেটটোৱে গুলী চলালে যদিও মিৰাবেলাই গুলীৰ ৰেখাৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিবলৈ সক্ষম হ"ল।
  - তুমি ৰিটাৰ্ড! - তাই চিঞৰি উঠিল। দুটা উত্তেজিত দোলনা আৰু ছোৱালীজনী নাওখনৰ ওপৰলৈ উৰি গ"ল। - কিয় পাগল হৈ গ'লা? তিতি যাব!
  দুজন অভিজ্ঞ জলদস্যু অৱশ্যে উলংগ ছোৱালী এজনীক ভয় কৰা নাছিল। সিহঁতে তাইক টুকুৰা টুকুৰ কৰিবলৈ বা চেবাৰেৰে কাটি পেলাবলৈ চেষ্টা কৰি সুন্দৰীগৰাকীৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ গ"ল। মিৰাবেলাই ডুব মাৰি গ্নাছৰ পেটটো বুকুৰ পৰা অন্ত্ৰলৈকে ফালি পেলালে। জলদস্যুজনে যন্ত্ৰণাদায়ক শ্বকত জোকাৰি যাবলৈ ধৰিলে। ছোৱালীজনীয়ে ডাঠ জলদস্যুজনৰ হাতখন কাটি সৌৰ প্লেক্সছত লাথি মাৰিলে। পৰি তেওঁ হাওঁফাওঁৰ পৰা তেজ জমা এটা এৰি দিলে।
  মিৰাবেলাই বৰ মৰমেৰে হাঁহিলে:
  - এতিয়া অৰ্ডাৰ!
  Gnus croaked:
  - মোক শেষ কৰি দিয়ক!
  মিৰাবেলাই মূৰ জোকাৰিলে।
  - নহয়! আপুনি মানুহক অত্যধিক অত্যাচাৰ কৰি ভাল পায়, আৰ্চেফালাছ এতিয়াও প্ৰায় শিশু, আৰু আপুনি তেওঁক অত্যাচাৰ কৰি ভাল পাইছিল। গতিকে এতিয়া তুমি জন্তু - কুকুৰৰ মৃত্যু!
  ডাঠ জলদস্যুজনে মাস্কেটটোৰ ফালে হাতখন আগবঢ়াই দিলে, মিৰাবেলাই খালী ভৰিৰে তাৰ হাতত ভৰি দিলে:
  -আপুনি আপোনাৰ লেতেৰা আঙুলিবোৰ ক'ত দেখুৱাইছে?
  ব্ৰুটে হাউলি উঠিল:
  - মোক ৰেহাই দিয়ক! মই আপোনাক অতি উদাৰতাৰে পুৰস্কৃত কৰিম! সোণ পিন্ধি সাঁতুৰিব আৰু হীৰা চপ্পল পিন্ধি খোজ কাঢ়িব!
  মিৰাবেলাই হাঁহিলে:
  - Posul আৰু মল: একেটা শিপাৰ পৰা আহি একে ঠাইতে ওলাই আহে!
  সাগৰীয় ডকাইতে বাক-বাক কৰিবলৈ ধৰিলে:
  - মই এটা প্ৰাচীন বামন পৰিয়ালৰ। মোৰ পূৰ্বপুৰুষৰ অগণন ধন ক"ত ৰখা হৈছে মই জানো। জীৱনৰ বিনিময়ত অকথিত ধন-সম্পত্তি দিব পাৰো!
  যোদ্ধাগৰাকীয়ে ভৰিৰ আঙুলিৰে তাইৰ ডেগাৰখন বতাহত পেলাই দিলে আৰু দুবাৰমান ঘূৰিলে তাই তাৰ হিল্টত ধৰিলে:
  - আপুনি কিয় পাইৰেট কৰে, আৰু পডিশাহৰ দৰে নাথাকে, যদি আপুনি জানে আপোনাৰ পৰিয়ালৰ ধন ক"ত ৰখা হয়?
  - কাৰণ প্ৰভুৰ বাটবোৰ ৰহস্যময়! - ডাকাতটোৱে চোলাটো টিপিলে।
  গ্নাছে গুণগুণাই উঠিল:
  - সি মিছা কথা কৈছে! মোৰ দৰে সি এটা gnome আৰ্চপাপা! তেওঁৰ পৰিয়ালত হয়তো gnomes বা সমকামী আছিল, কিন্তু তেওঁৰ নিজেই কোনো ধন-সম্পত্তিৰ মালিক নহয়!
  - সেইটো কেনেকৈ জানিবা! - জলদস্যুজনে মুখ এখন কৰিলে। - মোৰ লগত নৰকলৈ যাব বিচাৰিছা নেকি!
  মিৰাবেলাই উত্তৰ দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে হাতখন বেণ্ডেজ কৰিলে:
  - কি! বেয়া সংগ লৈ নৰকলৈ যোৱাতকৈ অকলে স্বৰ্গলৈ যোৱাটোৱেই ভাল! আৰ্চেফালাছে আপোনাৰ ভাগ্য নিৰ্ণয় কৰিব, কিন্তু এতিয়াৰ বাবে জীয়াই থাকক! আৰু তুমি তাতেই শুই লাহে লাহে মৰিছা।
  নাওখন পাৰৰ ফালে ষ্টিয়াৰিং কৰি ছোৱালীজনীয়ে আঁহতবোৰ নাও চলাই গ"ল। টিলিয়ে লক্ষ্য কৰিছে:
  - কিয়, তুমি ইমান ধুনীয়া ছোৱালী। এনে অমানৱীয়, বুজিব নোৱাৰা সৌন্দৰ্য্য ক"ৰ পৰা আহিল কওকচোন।
  মিৰাবেলাই চকু টিপিয়াই আচৰিত হ"ল:
  - আপোনাৰো মানুহৰ ধাৰণা আছে নেকি?!
  টিলিয়ে মাত দিলে:
  - সেইটোৱেই তোমাৰ ধৰণৰ জীৱৰ নাম! আমাৰ প্ৰজাতিটোক লাগি বোলা হয়। এসময়ত আমাৰ বহুত আছিল, কিন্তু এতিয়া মাত্ৰ কেইজনমানহে বাকী আছে!
  - কিয়? - মিৰাবেলাই আকৌ ডেগাৰটো দলিয়াই দিলে।
  - এয়া উচ্চ শক্তিৰ ইচ্ছা! - বেংটোৱে লগে লগে উত্তৰ দিলে।
  - সাধাৰণতে মই নাজানো বুলি ক"বলৈ লাজতে তেনেকৈয়ে কয়!
  টিলিয়ে চকু টিপিয়াই দিলে:
  - তুমি বৰ স্মাৰ্ট ছোৱালী। আপোনাৰ পেশী আৰু গতিবিধিয়ে এজন শক্তিশালী আৰু অভিজ্ঞ যোদ্ধাক উন্মোচন কৰে।
  মিৰাবেলাই আঙুলিৰে ডেগাৰটো ধৰি (যেনেকৈ চিকচিকিয়া মেৰিগল্ডৰ সৈতে প্ৰবালৰ পৰা খোদিত কৰা হৈছে) হুমুনিয়াহ কাঢ়ি উত্তৰ দিলে:
  - যোদ্ধা হয়! শক্তিশালী? শেহতীয়াকৈ মই এতিয়াতকৈ বহুগুণ শক্তিশালী আছিলোঁ! অভিজ্ঞ! যদি আপুনি ইয়াক শিক্ষণ অভিজ্ঞতা হিচাপে গণ্য কৰে, তেন্তে হয়! যদি আপুনি প্ৰকৃত যুদ্ধ গণনা কৰে, তেন্তে নাই!
  টিলিয়ে উশাহ এটা লৈ মন্তব্য কৰিলে:
  - তুমি বিনয়ী! এইটো ভাল মানৰ। তোমাৰ বিষয়ে এটাই কথা আছে যিটো মই কেনেবাকৈ বুজি নাপাওঁ, ই মোক বিমোৰত পেলায়!
  - মাত্ৰ এটা? - মিৰাবেলাই ব্লেডত আঙুলিটো অলপ খোঁচ মাৰিলে (প্ৰটিন শৰীৰলৈ, এতিয়াও অভ্যস্ত হ"ব লাগিব)
  - হয়! যদিও কেৱল নহয়! সম্পূৰ্ণ উলংগ কিয়! কেনেবাকৈ ছোৱালীয়ে সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ ঘূৰি ফুৰাটো প্ৰথা নহয়! - টিলিয়ে মুখখন ঘূৰণীয়া কৰিলে।
  - কিন্তু আমাৰ দেশত এইটোক কু-অভ্যাস বুলি গণ্য কৰা নহয়! - যোদ্ধাজনে চমুকৈ কাটি পেলালে।
  - আপুনি আপাত দৃষ্টিত অতি দূৰৈৰ জগতৰ! সেইবাবেই আপুনি তেনেকৈয়ে কৈছে! "সৰু বেংটোৱে ঘূৰি আহিল, তাৰ শৰীৰৰ কোণটো সলনি কৰিলে যাতে তাৰ পিঠিত পিঠিখনে ইমান বিষ নকৰে।
  মিৰাবেলাই মূৰ জোকাৰিলে।
  - হয়তো! আৰু কি জানিব বিচাৰিছিলা ল"ৰা?
  - এতিয়াও একো নাই! নাক যিমানেই দীঘল হ"ব, আৰু জিভাখন যিমানেই চোকা হ"ব, আয়ুস সিমানেই চুটি হ"ব আৰু শেষটো সিমানেই বোবা হ"ব! - টিলিয়ে দেখুৱাই দিলে যে তেওঁৰ দেৱতাসকলো বাকপটুতাৰ পৰা বঞ্চিত নহয়।
  - মতানৈক্য কৰাটো কঠিন: মদ্যপান যিমানেই মজা হ"ব সিমানেই হেংগ অভাৰ দুখী হ"ব! - ছোৱালীজনীয়ে দেখিলে যে বামনৰ জীয়াই থকা হাতখনে কেনেকৈ ডেগাৰটো চেপি ধৰিলে। - চেষ্টাও নকৰিবা! - হাতৰ তলুৱাৰ ধাৰে বাহুত কঠিন আঘাত। ব্লেডখন ওলাই পৰিল।
  - হয়, মোৰ কোনো বেয়া চিন্তা নাছিল!
  নাওখন পাৰত নামিল। গ্নাছক মৰিবলৈ বাহিৰলৈ পেলাই দি মিৰাবেলাই স্বঘোষিত গ্নোমজনক লগত টানি লৈ গ"ল। ছোৱালীজনী চঞ্চল মেজাজত আছিল, কিবা এটা হুইচেল মাৰিছিল! তাই কঢ়িয়াই নিয়া ল"ৰাজন সৰলভাৱে দুৰ্গন্ধময়, আৰু ওজন প্ৰায় এশ কিলোগ্ৰাম, আমি নিজকে কেনেবাকৈ বিচলিত কৰাটো প্ৰয়োজন। দুৰ্বল কৰি তোলা বোজাৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ ছোৱালীজনীয়ে তাক পেলাই দি খোজ কাঢ়িবলৈ বাধ্য কৰালে। এই সময়লৈকে বালি গৰম হৈ পৰিছিল আৰু সুন্দৰীগৰাকীৰ উদং গোৰোহা বেকিং কৰি আছিল। মিৰাবেলাই অৱশ্যে হতাশ বা চকু টিপিয়াই যোৱাৰ কথাও ভবা নাছিল।
  আৰ্চেফালাছ আৰু জলদস্যুবোৰ তাইক লগ কৰিবলৈ ওলাই আহিল:
  - বাৰু, তুমি কিমান মৰমলগা, মই তোমাক লুটপাতৰ সৈতে দেখিছোঁ!
  - চিকাৰটোৰ এটা ম"হৰ মূৰ আছে! দেখাৰ দৰে এইবাৰ মোৰ ভুল নহ"ল! - যোদ্ধাজনে তাইৰ উখহি উঠা বাইচেপছ দেখুৱাই দিলে।
  - এতিয়া আক্ৰমণ কৰাৰ সময়, আমি নতুন কাপোৰ ধুলোঁ, গতিকে কাপোৰ পিন্ধিবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰিব যাতে দৃষ্টি আকৰ্ষণ নহয়। - মৰমৰ সুৰত যুৱকজনে সুধিলে।
  - এই ৰেগবোৰত! - মিৰাবেলাই ভ্ৰু কোঁচাই ক"লে।
  - ব্যৱসায়ৰ স্বাৰ্থত! - আৰ্চেফালাছে ক'লে। "মোলৈ চাওক, বহুত বিষ হ"লেও মই বুট পিন্ধিছো।"
  ল"ৰাজনে সঁচাকৈয়ে স্পাৰযুক্ত ডাঙৰ ডাঙৰ অভাৰছাইজ বুট পিন্ধিছিল। সেইবোৰত তেওঁক ভাবুকি দিয়াতকৈ বেছি হাস্যৰসময়ী যেন লাগিছিল।
  মিৰাবেলাই বেয়া চকু দুটা চাই ল"ৰাটোৰ মাতটো পেৰেড কৰি বিৰবিৰাই উঠিল:
  "মই ভাবো আমাৰ বাবে পিছলৈ ঘূৰি গৈ শত্ৰুৰ গাধত লাথি মাৰিবলৈ সময় আহি পৰিছে।"
  জলদস্যুবোৰে হাঁহিলে। মিৰাবেলাই কেমিছল পিন্ধিলে, কিন্তু বেগী যেন লাগিল আৰু তাইৰ কান্ধ আৰু নিতম্ব চিটিকি পৰিল। আটাইতকৈ বেয়া কথাটো আছিল বুটজোৰৰ লগত, সিহঁতে জেদীভাৱে উঠিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে, ছোৱালীজনীয়ে ওপৰৰ পৰা ফালি পেলালে।
  আৰ্চেফালাছে বিৰক্তিত থু পেলালে:
  - ইমানেই মূৰ্খামি!
  - ক'ত দেখিছা দেৱীসকলে বুট পিন্ধা? - ছোৱালীজনীয়ে শপত খালে।
  - বুটবিহীন দেৱী ক'ত দেখিছা! - ল"ৰাটোৱে উত্তৰ দিলে। তেতিয়া তেওঁ আৰু সুখী হৈ পৰিল। - ঠিক আছে মই তোমাক সহায় কৰিম।
  ল"ৰাজনে যথেষ্ট নিপুণভাৱে যোদ্ধাৰ জোতা পিন্ধিলে। মিৰাবেলাই যদিও গোটেই জীৱন বেৰেকত কটায়, তথাপিও কেতিয়াও বুট পিন্ধা নাছিল। সাধাৰণতে চাইবাৰনেটিক জোতাবোৰে তাইৰ ওপৰত নিজাববীয়াকৈ উৰি গৈছিল। আৰু তাৰ পিছত কষ্ট, কষ্ট। প্ৰথমবাৰৰ বাবে ইলেক্ট্ৰনিক হাইপাৰপ্লাজমা জোতা পিন্ধা ছোৱালীজনীয়ে অস্বস্তি অনুভৱ কৰিলে। মোৰ আঙুলিবোৰ চেপি ধৰিলে, হাড়বোৰ মোৰ ওপৰত হেঁচা মাৰি ধৰিলে, মোৰ ভৰিৰ গোৰোহা দুটা চেপি ধৰিলে। মিৰাবেলাই ভ্ৰু কোঁচাই মন্তব্য কৰিলে:
  - ইমান গৰম বতৰত জোতা পিন্ধিব কিয়!? এইটো ইমানেই অসুবিধাজনক!
  - তুমি ভিক্ষাৰী বা কেবিন বয় নহয়, মোৰ ডেপুটি। আৰু চেহেৰাবোৰ আগুৱাই নিয়া।
  সঁচাকৈয়ে আৰ্চেফালাছৰ সৈতে একে বয়সৰ কেবিন ল"ৰাটো খালী ভৰিৰে, ৰ"দত ব্লিচ কৰা চুলি। ল"ৰাটোৱে অৱশ্যে এই কথাত যথেষ্ট সুখী আছিল, আঁঠুলৈকে কাটি লোৱা পেণ্টটো, উদং বাদামী ধড়ৰ সৈতে, চাৰিটা ৰ"দত, চামৰাৰ ষ্টকতকৈ বহুত বেছি সুখদায়ক। ডেকা কেপ্তেইনে আদেশ দিলে আৰু জলদস্যুসকলে নাওবোৰত উঠিল। অৱশ্যে ব্ৰিগেণ্টাইন ব্লাডছাকাৰৰ কেপ্তেইনে অনুমান কৰি তেওঁলোকৰ ওপৰত গুলী চলোৱাৰ আশংকা আছিল যদিও আৰ্চেফালাছে কৰ্চেয়াৰৰ নেতাৰ সাধাৰণ লোভ আৰু আত্মবিশ্বাসৰ ওপৰত ভৰসা কৰি আছিল। সাধাৰণতে তেওঁৰ ভুল হোৱা নাছিল, ডেকৰ পৰা গান শুনা গৈছিল, আপাত দৃষ্টিত জলদস্যুসকলে ডেলিৰিয়াম ট্ৰেমেন্সৰ আক্ৰমণাত্মক পৰ্যায়ত উপনীত হৈছিল। ইডিয়টছ, মিৰাবেলাই ভাবিলে। অৱশ্যে সাগৰীয় লংঘনত জলদস্যু এজনে আৰু কি কৰিব? আৰু সামৰিক অভ্যুত্থান উদযাপন কৰা উচিত।
  আমি কোনো সমস্যা নোহোৱাকৈ ব্ৰিগান্টাইনৰ লগত ডক কৰিলোঁ। আৰ্চেফালাছ আছিল প্ৰথম উত্থান হোৱা কেইটাৰ ভিতৰত অন্যতম। আক্ৰমণৰ আশা নকৰাকৈয়ে চকীদাৰবোৰে ল"ৰাটোৰ ফালে মদ্যপান কৰি এবাৰ চকু ফুৰালে। আন বগাই যোৱা জলদস্যুবোৰে আনন্দৰে উচ্চাৰণ কৰিলে:
  - হেল্ল' বিমছ!
  - হেল্ল', মই জন!
  - বাৰু, উপকূলত জিৰণি লৈছিলা নেকি?
  - ঠিক আছে, কিন্তু যথেষ্ট নহয়!
  আৰু আন আন ধেমেলীয়া মন্তব্য। মিৰাবেলাই ওপৰলৈ উঠি ব্লাডছাকাৰৰ ফালে আগবাঢ়িল। বাহ, তাইৰ বুটবোৰ কিমান ঘৃণনীয়ভাৱে চিঞৰি উঠে, হয়তো স্থানীয় স্পেইনত নিৰ্মিত, আৰু তাৰ পৰাই অভিব্যক্তিটো আহিল - স্পেনিছ বুট?
  চাৰিটা বাঘ জলদস্যুৰ সৈতে তেজ চুষকজনক হাড় কাটি পেলোৱা হয়। সোণৰ বাবে খেলি লেতেৰা গালি পাৰিছিল। মিৰাবেলাই প্ৰথমে সিহঁতৰ ওচৰলৈ জপিয়াই দুয়োহাতেৰে ডেগাৰ এটা দলিয়াই দিলে! চিঞৰি চিঞৰি তললৈ পৰিল দুজন সাগৰীয় ডাকাত।
  তেজ চুষাজনে জপিয়াই উঠিল:
  - কি হৈছে? কূটনৈতিক আক্ৰমণ!
  - কেৱল তুমিয়েই কূটনৈতিকভাৱে আক্ৰমণ কৰা হে হাৰামী! - ল'ৰা কেপ্তেইনে হাওঁফাওঁৰ ওপৰত চিঞৰি উঠিল। "মই তোমাৰ পৰা যিটো বৈধ আৰু মোৰ নিজৰ সেইটো ল"বলৈ আহিছো।"
  তেজ চুহি খোৱা মানুহজনে অবিশ্বাস্যভাৱে ঘৃণনীয়ভাৱে হাঁহিলে:
  - লগে লগে লওক!
  মিৰাবেলাই আগবাঢ়ি জপিয়াই ভৰিখন ইমানেই জোৰেৰে জোকাৰিলে যে তাইৰ বুটটো উৰি গ"ল আৰু ব্লাডছাকাৰৰ নিকৃষ্ট মুখখনত খুন্দা মাৰিলে। লৰচৰ কৰি সি পৰিল। তেওঁৰ সহযোগী দুজনে মিৰাবেলাৰ ফালে লৰালৰিকৈ আগবাঢ়িল। যোদ্ধাগৰাকীয়ে একেলগে দুখন তৰোৱাল ধৰিলে: তাই নিপুণভাৱে জোকাৰিলে, এটাক আঁঠুত আঘাত কৰি লগ কৰিলে, আনজনক চেবাৰেৰে আঘাত কৰিলে আৰু মূৰটো খুলি দিলে। আৰ্চেফালাছে তেওঁৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ অহা জলদস্যুসকলৰ এজনক কাটি পেলালে, তেওঁ নিপুণভাৱে অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিলে। লগে লগে ব্ৰিগেণ্টাইনত, দুয়োজন অধিনায়কৰ সমৰ্থক আৰু বিৰোধীৰ মাজত কাজিয়া আৰম্ভ হয়। এই কথা দেখি মিৰাবেলাই লগত লৈ যোৱা মেগাফোনটোত চিঞৰি উঠিল।
  - ইজনে সিজনক অক্ষম কৰি হত্যা কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই! প্ৰাচীন প্ৰথা অনুসৰি দুজন কেপ্তেইনৰ মাজত হোৱা বিবাদ সমাধান কৰোঁ আহক!
  - মই মান্তি! - আৰ্চেফালাছে হাওঁফাওঁৰ ওপৰত চিঞৰি উঠিল। - আমি এজন এজনকৈ যুঁজিম!
  তেজ চুষাজনে থিয় হৈ বেল্টৰ পৰা তৰোৱাল এখন টানিলে:
  জলদস্যুবোৰে নিথৰ হৈ পৰিল, চকুৰে তাক খাই পেলালে।
  - কুকুৰ পোৱালিটোৰ লগত কাজিয়া কৰিব লাগিব!
  - গতিকে তুমি কাপুৰুষ, আৰু কাপুৰুষ কেপ্তেইন হোৱা উচিত নহয়! - মিৰাবেলে হাওঁফাওঁৰ ওপৰত ভুকুৱাই উঠিল। - মই তোমাক এতিয়া মাৰি দিম! প্ৰদৰ্শন হিচাপে ছোৱালীজনীয়ে বিজুলীৰ দৰে দ্ৰুত জঁপিয়াই নিজৰ চেবাৰেৰে বাঘ জলদস্যুটোক কাটি পেলায়। তাৰ মূৰটো আধা কাটি গ"ল। - বাৰু, এতিয়া বুজিলোঁ নহয়?
  জলদস্যুবোৰে অনুমোদন জনাই গৰ্জন কৰিলে:
  - উপকূলীয় ভাতৃত্ববোধৰ প্ৰাচীন প্ৰথা অনুসৰি যুদ্ধ কৰক। পবিত্ৰ বিধানে এইটোৱেই আজ্ঞা দিয়ে। অধিনায়কৰ ঠাই ল"ব বিচাৰিলে ডুৱেলত জিকিব।
  তেজ চুষকজনে তেজ থু পেলালে:
  - বাৰু, সেইটো শীতল! এই চোষক মই হত্যা কৰিম, তেতিয়া তোমালোক সকলোৱে মোক মুখীয়াল বুলি চিনি পাবা।
  - নিশ্চিতভাৱে! - মিৰাবেলাই চঞ্চলভাৱে ক"লে। - আনকি মইও!
  পাইৰেট নেতাজনে ডিভালৈ চালে:
  -তুমি বৰ ধুনীয়া আৰু এজন ভয়ংকৰ যোদ্ধা। এইটো কুকুৰ পোৱালিৰ নহয়, ডাঙৰ ডাঙৰ মানুহৰ হ"ব লাগে। ভৱিষ্যতে আমি নিজৰ বাবে এটা সম্পূৰ্ণ সাম্ৰাজ্য জয় কৰিব পাৰিলোঁহেঁতেন!
  - ভাল ধাৰণা, কিন্তু তোমাৰ অবিহনে এইটোৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ আশা কৰিছো! - মিৰাবেলাই সহজেই য়াৰ্ডআৰ্মত জপিয়াই পৰিল।
  তেজ চুষাজনে প্ৰতিখন তৰোৱাল হাতত লৈ নিপুণভাৱে বতাহত পেলাই দিলে:
  - এজন জন্মগত যোদ্ধা।
  মিৰাবেলাই জপিয়াই তললৈ নামি আহি আৰ্চেফালাছক ফুচফুচাই ক"লে:
  - আপোনাৰ বুট খুলি লওক, আপোনাৰ বাবে গতিশীলতাত সুবিধা লাভ কৰাটো অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ। শত্ৰু ডাঙৰ হোৱাটো আপোনাৰ বাবে মাইনাছতকৈ প্লাছ বেছি।
  ল"ৰাটোৱে মাত দিলে:
  - ঠিক আছে, মই তোমাক বুজি পাইছো!
  বিষটো ইমান বেছি নহয় বুলি ভৰি মেৰিয়াই লোৱা বুট আৰু কোমল ভৰিৰ মোনাবোৰ খুলি দিলে। আৰ্চেফালাছে মুখখন কুটি কুটি ভৰিৰ আঙুলিত থিয় হৈ আৰু এবাৰ তৰোৱালখন বতাহৰ মাজেৰে দৌৰাই দিলে।
  - এতিয়া আমি যুঁজিম!
  দুয়োজন প্ৰতিদ্বন্দ্বী মুখামুখি হ"ল। তেজ চুষাজন সঁচাকৈয়ে ল"ৰাটোতকৈ দুই মূৰ ওখ আৰু তিনিগুণ গধুৰ আছিল। ডেকত তেওঁৰ গধুৰ সোণৰ জাল বুটজোৰ টিপটিপিয়াই উঠিল। তৰোৱালবোৰ দীঘল আৰু বহুত বেছি বিশাল আছিল। আৰ্চেফালাছে শত্ৰুৰ ওচৰলৈ লৰালৰিকৈ আহিল, ল"ৰাটো ক্ৰোধিত হৈ পৰিল।
  তেজ চুষকজনে ব্লেডখনৰ ওপৰত উৎকৃষ্ট কমাণ্ড কৰিছিল, অলপ অসাৱধান চাপৰ তলত তেওঁ পিছুৱাই গ"ল, কিন্তু দুটামান আঁচোৰ পোৱাৰ পিছত তেওঁ তৰোৱাল জোকাৰি আক্ৰমণত নামি পৰিল। ল"ৰাটোৱে আঘাতৰ সন্মুখীন হৈ পিছুৱাই গ"ল আৰু মৰ্ত্যলোকৰ ডুৱেল আৰম্ভ হ"ল। তেজ চুষকজনে অনাড়ম্বৰভাৱে ল"বলৈ চেষ্টা কৰিলে যদিও ল"ৰাটোৱে অতি স্পষ্টভাৱে কাম কৰিলে। ই লঘু আছিল, অৰ্থাৎ ই অধিক মোবাইল আৰু দ্ৰুত আছিল। আৰ্চেফালাছে আক্ৰমণাত্মক আক্ৰমণৰ সৈতে ভাল প্ৰতিৰক্ষাৰ সংমিশ্ৰণ ঘটাই তেওঁৰ ফেন্সিঙৰ স্কুল প্ৰদৰ্শন কৰিছিল।
  - তুমি কুকুৰ পোৱালিটো লগে লগে মৰি নাযাবা! তোমাৰ ভৰি আৰু বাহুৰ শিৰাবোৰ কাটি দিম!
  ল"ৰাটোৱে হাঁহি হাঁহি উত্তৰ দিলে:
  - আপুনি স্পষ্টভাৱে সেইবোৰৰ ওপৰত ওলমি থাকিব বিচাৰে!
  - পাওক, কুকুৰ পোৱালি!
  তেজ চুষাজনে আকৌ লৰালৰিকৈ আহিল আৰু দোলনা মাৰি সি আৰু এটা কাটিহে পালে। সঁচা, আৰ্চেফালাছৰ কিছু ক্ষতিও হৈছিল। ল"ৰাটোৱে কম বয়সৰ সত্ত্বেও এতিয়া সাৱধানতাৰে কাম কৰিলে। তেওঁ লুংগ আৰু চাইডষ্টেপৰ মাজত পৰ্যায়ক্ৰমে ঘূৰি ফুৰিছিল, পেৰীতকৈ চাইডষ্টেপ পছন্দ কৰিছিল। সঁচাকৈয়ে চেবাৰ ভাঙিবলৈ বেছি সময় নালাগে, আৰু হাত দুখন সোনকালে ভাগৰি পৰে। তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী আধা মদ্যপান কৰিছিল, আৰু তেওঁ খোৱা মদেও ষ্টেমিনা বৃদ্ধি কৰাত একেবাৰেই সহায় কৰা নাছিল। প্ৰথম দৃষ্টিত ভাগৰুৱা অনুভৱ নহয়, কিন্তু আচলতে ই অদম্য।
  তেজ চুহি খোৱা মানুহজনৰ গতিবিধি লেহেমীয়া হৈ পৰিল আৰু ল"ৰাজনে নিপুণভাৱে তৰোৱালখন বাইপাছ কৰিলে: তেওঁ সোঁহাতৰ শিৰাবোৰ কাটি পেলালে। এতিয়া তেজবোৰ বহুত বেছি তীব্ৰভাৱে বৈ গ"ল।
  তেজ চুষাজনে গৰ্জন কৰিলে:
  - তুমি ইম্পেল কৰা হ'ব, তুমি সকলো ফুটাত চুদি দিয়া হ'ব! মই এজন মূৰ্খই তোমাক অসন্মান কৰাৰ নিৰ্দেশ কিয় নিদিলোঁ!
  আৰ্চেফালাছে আঁঠুটোত লাথি মাৰিলে:
  -তোমাৰ মনটো বৰ বিকৃত। নাজানো কেনেকৈ ইমান নিষ্ঠুৰ হৈ পৰিব যে এজন পুৰুষে মানুহ এজনৰ ওপৰত নিজকে মহিলাৰ লগত থকাৰ দৰে দলিয়াই দিয়ে৷
  - তোমাৰ লগত হ'বই!
  আৰ্চেফালাছও ভাগৰি পৰিছিল, ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ এতিয়াও নিৰ্যাতনৰ পৰা ওলাই যোৱা নাছিল। চাৰিটা ৰ"দত গৰম কৰা ডেকখনত ভৰিৰ ফোহা লৈ জপিয়াই পৰাটো বৰ কষ্ট হৈছিল। কাঠ লোহাৰ দৰে জ্বলি নাযায় সেয়া ভাল কথা৷ ইয়াৰ ফলত যিকোনো ব্যক্তিয়েই ক্লান্ত হ"ব পাৰে।
  অৱশ্যে কুণ্ডলীও কেতিয়াবা ভাগ্যৱান হয়! ল"ৰাটো পিছলি পৰিল আৰু তাৰ ওপৰত তৰোৱালখন পৰি গ"ল। চেবাৰটো ভাঙি গ"ল, আৰু ব্লেডখন বুকুৰ ভিতৰত যথেষ্ট গভীৰভাৱে আবদ্ধ হৈ পৰিল। তেজ চুষাজনে গুৰুগুৰুকৈ ক"লে:
  - কি যে তুচ্ছ কৃমি এটা পালে!
  বিষত লৰচৰ কৰি আৰ্চেফালাছে কষ্টেৰে পিছলৈ জপিয়াই পৰিল। ল"ৰাটোৱে কঁপি কঁপি পলাই গ"ল, পিছফালে ৰক্তাক্ত ৰেখা এটা এৰি থৈ গ"ল। তেজ চুষকজনে জপিয়াই পিঠিখন কান্ধৰ ব্লেডলৈ কাটি পেলালে।
  - এতিয়া মৰিব!
  ল"ৰাটোৱে লৰচৰ কৰি দুই-এখোজ আগুৱাই আকৌ বাগৰি পৰিল। অৱশ্যে মিৰাবেলাই তাৰ চকুৰ ধূৰ্ত জিলিকনিটো ধৰিবলৈ সক্ষম হ"ল (নহ"লে তাই হস্তক্ষেপ কৰিলেহেঁতেন)। তেজ চুষাটোৱে দোল খাই কাটিলে, কুকুৰ পোৱালিটোক শেষ কৰিলে। সেই মুহূৰ্ততে আৰ্চেফালাছে সূক্ষ্মভাৱে স্থানান্তৰিত হ"ল আৰু তেওঁৰ চেবাৰৰ ডগাটোৱে তেওঁৰ চকুত ঠিক খুন্দা মাৰিলে।
  - এনেকৈয়ে! আপুনি যি বিচাৰিছিল, সেইটোৱেই পাইছিল! - ল'ৰাটোৱে গ্ল'টিংকৈ ক'লে।
  ব্লাডচাকাৰৰ মৃতদেহটো ডেকত ভাঙি পৰিল, তাৰ বিন্ধি যোৱা মূৰৰ পৰা তেজৰ ফোয়াৰা এটা ওলাই আহিল। মিৰাবেলাই ওখকৈ জপিয়াই বতাহত দুবাৰমান ওলোটা হৈ চিঞৰি উঠিল:
  - আৰু এতিয়া আপুনি আৰ্চেফালাছক আপোনাৰ কেপ্তেইন হিচাপে চিনি পাইছে!
  অনিয়ন্ত্ৰিত গৰ্জন এটাই ব্ৰিগেণ্টাইনক ভৰি পেলালে:
  - Arcephalus মহিমা! আমাৰ নতুন অধিনায়ক জীয়াই থাকক।
  সাগৰীয় জীৱবোৰে কোলাহল কৰিছিল। মিৰাবেলাই আৰু ওপৰলৈ জপিয়াই আৰ্চেফালাছৰ ওচৰলৈ দৌৰি গ"ল। ল"ৰাটোৰ শেঁতা আৰু উশাহ বন্ধ হৈ পৰিছিল, স্পষ্ট হৈ পৰিছিল যে সি যে চাকৰি এৰি দিয়াৰ উপক্ৰম হৈছে।
  - শক্তিশালী হওক! এই মুহূৰ্তৰ পৰাই আমি এটা নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰোঁ! - ছোৱালীজনীয়ে সাৱধানে ল"ৰাটোক তুলি লৈ কেবিনলৈ লৈ গ"ল।
  . অধ্যায় নং ২৪।
  
  ল"ৰাকেইটাই কিছু সময় মনে মনে খোজ কাঢ়িলে। তেওঁলোকে যি দেখিছিল তাতেই আপ্লুত হৈছিল। ইমান দুখ আৰু দুখ একে ঠাইতে। কিন্তু মধ্যযুগীয় হ"ল"কাষ্টৰ পৰা আঁতৰি যোৱাৰ লগে লগে মৃতদেহৰ গোন্ধটো দুৰ্বল হৈ পৰিল। সদায় কৌতুহলী হোৱাৰ দৰেই সাদাতে ইয়াংকুক সুধিলে:
  - বাৰু, ছাৰ বৰিছৰ ৰাজত্বকালত ইয়াৰ পিছত কি হ"ল।
  - তেওঁক ৰজা বুলি কিয় ভাবে? - বিপদত পৰা ল"ৰাটো আচৰিত হ"ল।
  - অনুমান কৰিলোঁ! - সাদাতে মূৰ জোকাৰিলে।
  য়াংকাই হাঁহিলে, যেন ভাগৰত কুঁহিয়াৰটো খোলা হৈ গৈছে:
  - সঁচাকৈয়ে, কোনো পুৰুষ বংশধৰ এৰি যোৱা ছাৰ ফেডৰৰ মৃত্যুৰ পিছত (তেওঁৰ মাত্ৰ এগৰাকী কন্যা আছিল) বৰিছ গডুনভ পৰৱৰ্তী ছাৰ হৈ পৰে। ইকুমেনিকেল কাউন্সিলত তেওঁক মুকুট পিন্ধোৱা হৈছিল। ক"ব লাগিব যে বংশগত দৃষ্টিকোণৰ পৰা এইটো অবৈধ আছিল, যিহেতু বৰিছ ৰুৰিক পৰিয়ালৰ নাছিল;আচলতে ভৱিষ্যতৰ ছাৰে ৰাজপ্ৰসাদৰ অভ্যুত্থান চলাইছিল। কিন্তু গডুনভে ভালদৰে শাসন কৰিছিল, কেইবাখনো বিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰিছিল, উৰালৰ উন্নয়ন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু দুৰ্ভিক্ষৰ সময়ত তেওঁ বিনামূলীয়াকৈ ৰুটি বিতৰণ কৰিছিল। সাধাৰণতে তেওঁ ন্যায়পৰায়ণভাৱে শাসন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু উৰাবাতৰিৰ মতে হত্যা কৰা বুলি অভিযোগ উত্থাপন হোৱা ইভান দ্য টেৰিবলৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ দিমিত্ৰী জীয়াই আছিল।
  - হত্যা বা হত্যা কৰা বুলি অভিযোগ? - চকু টিপিয়াই সাদাতে সুধিলে।
  - সম্ভৱতঃ তেওঁক আচলতে হত্যা কৰা হৈছিল, কিন্তু সময় বহু আগৰ কথা। একাংশ ইতিহাসবিদে কয় যে ৰাজকুমাৰক এটা মঠত লুকুৱাই ৰখা হৈছিল। আন কিছুমানে কয় যে গ্ৰীচকা অট্ৰেপিয়েভ এজন প্ৰকৃত ৰজা আছিল। ইয়াত উৰাবাতৰি আৰু বৈপৰীত্য বহুত বেছি। সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে কাক বিশ্বাস কৰিব নাজানো৷
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - ইতিহাস লিখে বিজয়ীসকলে!
  - সহমত! ইতিহাস তেজেৰে লিখা হয়, সম্পাদনা কৰিলেহে পক্ষপাতিত্বৰ পিত্তেৰে পাতল হয়! - য়াংকাই আকৌ বেল্টটো শিফ্ট কৰিলে, তেওঁৰ বুদ্ধিমত্তাটোৱে তেওঁক এৰি যোৱা নাছিল।
  - ইয়াৰ পিছত কি হ'ল!?
  - বাৰু, বৰঞ্চ পোলেণ্ডত এজন মানুহ আবিৰ্ভাৱ হ"ল যিয়ে ইভান দ্য টেৰিবলৰ পুত্ৰ বুলি অভিনয় কৰিছিল। ৰাছিয়াত অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰি নিস্তব্ধ হৈ থকা ভূখণ্ডৰ কিছু অংশ দখল কৰি পোলেণ্ডৰ লোকসকলে সুখী হৈছিল। ভণ্ডজনে পোপৰ সমৰ্থন ল"লে আৰু গোপনে কেথলিক ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিলে। ছুইডেনসকলেও তেওঁৰ পৰা কিবা এটা ল"ব বিচাৰিছিল। কছাক আৰু পলাতক সম্ভ্ৰান্ত লোকৰ সৰু সৈন্যবাহিনী গোটাই (তেওঁলোকৰ ভিতৰত আনকি ৰাজকুমাৰ কাৰ্বস্কিৰ পুত্ৰও আছিল) মিছা দিমিত্ৰীয়ে দক্ষিণ ৰাছিয়াত প্ৰৱেশ কৰে। আৰম্ভ হৈছে নতুন যুদ্ধ। প্ৰথম অৱস্থাত বৰিছ গডুনভৰ বৃহত্তৰ আৰু উন্নত সংগঠিত সেনাই কেইবাটাও জয়লাভ কৰিছিল যদিও মিছা দিমিত্ৰীৰ বাহিনী বাঢ়ি আহিছিল আৰু দক্ষিণ প্ৰদেশৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকল তেওঁৰ কাষলৈ গৈছিল।
  ভণ্ডজনে দায়িত্ব ল"ব পাৰিলেহেঁতেন নে নাই সেয়া জনা নাযায় যদিও হঠাতে বৰিছ গ"ডুনভৰ মৃত্যু হয়। উৰাবাতৰি অনুসৰি তেওঁক বিষক্ৰিয়া কৰা হৈছিল। বয়ৰসকলে আৰু প্ৰথমতে ৰাজকুমাৰ শ্বুইস্কিয়ে ভণ্ডজনক সমৰ্থন কৰিছিল। দিমিত্ৰীক ৰজাৰ মুকুট পিন্ধোৱা হয়। অৱশ্যে জনসাধাৰণৰ বাবে জীৱনটো সহজ হৈ পৰা নাছিল। মিছা দিমিত্ৰীয়ে তুৰস্কৰ সৈতে যুদ্ধৰ প্ৰস্তুতি চলাবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, নিজকে আৰু অধিক বিলাসীতাৰে ঘেৰি ধৰিলে আৰু কৰ বৃদ্ধি কৰিলে। ইয়াৰ উপৰিও পোলেণ্ডৰ লোকসকলে স্মোলেনস্ক আৰু ওচৰৰ মাটিবোৰ পেমেণ্ট হিচাপে দাবী কৰিবলৈ ধৰিলে। যেতিয়া দিমিত্ৰীয়ে পোলেণ্ডৰ এগৰাকী সম্ভ্ৰান্ত মহিলা মাৰিয়া মানিচেকৰ সৈতে বিয়াৰ আয়োজন কৰিছিল, তেতিয়া বহু সম্ভ্ৰান্ত লোক মস্কোলৈ আহিছিল। তেওঁলোক হুলস্থুলীয়া আৰু বিশৃংখল আছিল। শ্বুইস্কিৰ নেতৃত্বত বিদ্ৰোহী বয়য়াৰসকলে অভ্যুত্থান কৰে। দিমিত্ৰীক হত্যা কৰা হ"ল, বহু পোলেণ্ডৰ লোকক হত্যা কৰা হ"ল। বয়ৰসকলক অভূতপূৰ্ব ক্ষমতা প্ৰদান কৰি নতুন ৰজাই ৰাজত্ব কৰিলে।
  সাদাতে মুখখন কুটিলে:
  - এই জীৱবোৰক মুক্ত নিয়ন্ত্ৰণ দিয়ক! গোটেই দেশখনকে টুকুৰা টুকুৰকৈ আঁতৰাই নিব!
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - তেনেকুৱাই আছিল! সম্ভ্ৰান্ত বলোটনিকোভৰ মাজত বিদ্ৰোহৰ সূচনা হয়। বহু নগৰবাসী, কৃষক আৰু সম্ভ্ৰান্ত লোকেও তেওঁৰ লগত যোগ দিলে। বলোটনিকোভে স্বাধীনতা আৰু মাটি দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল, অতিৰিক্ত কৰ বিলুপ্ত কৰা আৰু বয়ৰ আৰু ৰাজকুমাৰৰ অগণন সম্পদৰ এটা অংশ বিভাজন কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল। তেওঁৰ সেনাই মস্কোক ঘেৰি ধৰিলে। শ্বুইস্কিয়ে যথেষ্ট অযোগ্যভাৱে আদেশ দিলে, ৰজা যুদ্ধত পৰাস্ত হয়। তাৰ পিছত তেওঁ ছুইডেন আৰু পোলেণ্ডৰ ভাড়াতীয়া সৈন্যক সহায়ৰ বাবে মাতিছিল। পান লিছ"ভস্কিৰ সেনাই বিশেষ ভূমিকা ল"ব লাগিছিল। বয়ৰসকলেও শুই নাথাকিল আৰু ব"লটনিকভৰ কিছুমান ভিতৰৰ বৃত্তক আৰু বিশেষকৈ কছাক আটামান টিমোফীক উৎকোচ দিছিল। আনকি তেওঁ কৈছিল: স্বাধীনতা সহজ, কিন্তু সোণ গধুৰ।
  সাদাতে হুইচেল মাৰিলে:
  - সোণ অতি গধুৰ ধাতু - ইয়াৰ দ্বাৰা জাল কৰা শিকলি স্বাধীনতাৰ লঘু সপোনবোৰক আগুৰি ধৰে!
  শিলবোৰৰ ওপৰত ভঙা ভৰি দুখন জোকাৰি জোকাৰি য়াংকাই নিশ্চিত কৰিলে:
  - এটা নিৰ্ভীকতাবাদৰ ঠাইত আন এটা নিৰ্ভীকতাবাদ ল'ব পৰাটো দূৰৰ কথা। সঁচা, বলোটনিকোভে বিশ্বাস কৰিছিল যে জাৰক কছাক মহলে বাছি ল"ব লাগে, আৰু ৰাছিয়াৰ সকলো জনসাধাৰণে মুক্ত হ"ব লাগে। তেওঁৰ ধাৰণাবোৰ সাধাৰণতে প্ৰগতিশীল আছিল যদিও তথাপিও ধনী আৰু দুখীয়া থাকিব।
  সাদাতে উত্তৰ দিলে:
  - আৰু কেনেকৈ! মানুহৰ সামৰ্থ্য সমান নহয়, কোনোবা বেছি চতুৰ, কোনোবা বোবা, কোনোবা বেছি নিপুণ, কোনোবা শক্তিশালী। সকলোকে সমান কৰাটো অস্বাভাৱিক হ"ব। কাৰণ, আনকি দেৱতাসকলো ইজনে সিজনৰ সমান নহয়: উচ্চ আৰু নিম্ন আছে, ক্ষমতা আৰু ধনৰ পাৰ্থক্য আছে। মৃতকৰো সমান নহয়!
  য়াংকাই অনিচ্ছাকৃতভাৱে এটা খোজ যোগ কৰিলে (ল"ৰাবোৰৰ ঘামচি ওলোৱা, ক"লা পিঠিত চাবুকটো আকৌ ফাটি গ"ল), আৰু আগবাঢ়ি গ"ল:
  - কিন্তু যিকোনো ক্ষেত্ৰতে বলোটনিকোভৰ ধাৰণাবোৰ প্ৰগতিশীল যদিও তেওঁৰ উপাধি বলোটনিকোভ কেনেবাকৈ অপ্ৰীতিকৰ, বোলোটনিকভ শব্দটোৰ পৰা! ব্ৰৰ! দেশদ্ৰোহৰ ফলত বিদ্ৰোহী নেতাজনক ধ্বংস কৰা হ"ল। তেওঁ পৰাজিত হৈছিল, উৰাবাতৰি অনুসৰি তেওঁক বন্দী কৰা হৈছিল, বা নিৰুদ্দেশ কৰা হৈছিল। বন্দুকৰ শিল্পী তুলা চহৰখন কিছুদিন বিদ্ৰোহীৰ দুৰ্গ আছিল যদিও ঘেৰাওৰ ফলত ঘেৰাও কৰা হৈছিল আৰু ভয়ংকৰভাৱে ধ্বংস হৈছিল। প্ৰথম দৃষ্টিত শ্বুইস্কিয়ে নিজকে শক্তিশালী কৰিলে, কিন্তু সেয়া নহ"ল। এজন নতুন ভণ্ডৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল, যাৰ ডাকনাম আছিল False Dmitry Two। যদি প্ৰথমটোৰ নাম গ্ৰীস্কা অট্ৰেপিয়েভ আছিল, তেন্তে দ্বিতীয়জনৰ পৰিচয় প্ৰতিষ্ঠা হোৱা নাই। সঁচা, এটা সংস্কৰণ আছে যে এইজন হৈছে মেটভে ভেৰেভকিন। কিন্তু কিছুমান গৱেষক বিজ্ঞানীয়ে বিশ্বাস কৰিছিল যে এইজনেই হৈছে মৃগী ৰোগত আক্ৰান্ত প্ৰকৃত ছাৰেভিচ দিমিত্ৰী। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে মাৰিয়া মনীষেকে তেওঁক নিজৰ আইনী পত্নী হিচাপে স্বীকৃতি দিছিল, আনকি তেওঁৰ (অন্ততঃ আনুষ্ঠানিকভাৱে) পুত্ৰ ইভানকও জন্ম দিছিল। মিছা দিমিত্ৰীয়ে পোলেণ্ডৰ পৰা সশস্ত্ৰ সমৰ্থন লাভ কৰিছিল। বিশেষকৈ পান লিছ"ভস্কিয়ে ত্ৰিশ হাজাৰ যোদ্ধা গোটাই স্বঘোষিত ৰজাক সমৰ্থন কৰিছিল। শ্বুইস্কিৰ সেনাবাহিনী আকৌ পৰাস্ত হ"ল, বহু বয়ৰ দৌৰি আহিল ভণ্ডজনৰ কাষলৈ। সাধাৰণ ৰাইজেও প্ৰথম অৱস্থাত দিমিত্ৰীক সমৰ্থন কৰিছিল। কিন্তু অতি সোনকালেই অন্ধ নহোৱা সকলোৰে বাবে স্পষ্ট হৈ পৰিল যে মিছা দিমিত্ৰী কেৱল এজন পোলেণ্ডৰ পুতলাহে। সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলে তেওঁক অপমানজনক বুলি ক"লে: ছাৰিক! গতিকে তেওঁৰ কোনো প্ৰকৃত শক্তি নাছিল! মস্কো ঘেৰাও কৰি মিছা দিমিত্ৰী আৰু ভদ্ৰলোকসকলৰ নতুনকৈ অহা সকলো ডিটেচমেণ্টে দেশখন লুটপাত কৰিলে। কিন্তু সুদৃঢ় পুঁজিখন নিজেই লোৱা সম্ভৱ নহ"ল।
  ৰাছিয়াৰ মৃত্যু হৈছিল, পোলেণ্ডে প্ৰত্যক্ষ আক্ৰমণৰ প্ৰস্তুতি চলাইছিল। তৃতীয় ছিজুমুংগাৰ কমাণ্ডত থকা সেনাই স্মোলেনস্কক ঘেৰাও কৰে। কিন্তু ইভান দ্য টেৰিবলৰ দিনত দেৱাল আৰু খাৱৈৰ উচ্চতা বৃদ্ধি পোৱাৰ ফলত কেইবাবছৰ ধৰি চহৰখনৰ দুৰ্গ নিৰ্মাণ কৰা হয়। সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে স্মোলেনস্ক আছিল অদম্য আৰু পোলেণ্ডৰ লোকসকল নিজৰ তেজত ডুব গৈছিল।
  একে সময়তে এজন নতুন ডেকা আৰু শক্তিশালী সেনাপতি স্কোপিন-শ্বুইস্কিৰ আবিৰ্ভাৱ হ"ল। তেওঁ ৰজাৰ দূৰৈৰ আত্মীয় আছিল, আৰু ৰুৰিক পৰিয়ালৰ পৰাও আহিছিল। যদিও তেওঁৰ বয়স মাত্ৰ বাইশ বছৰ আছিল, তথাপিও তেওঁ এজন অতি নিপুণ সেনাপতি হিচাপে ওলাই পৰিল।
  তেওঁ পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব মঠৰ দেৱালৰ তলত পোলেণ্ডৰ লোকসকলক প্ৰথম পৰাজয়ৰ সৃষ্টি কৰিছিল। শত্ৰুক পৰাস্ত কৰি তেওঁ মস্কোৰ ফালে আগবাঢ়িল। দুগুণ সৈন্য থকা পান লিছ"ভস্কিয়ে তেওঁক লগ কৰিবলৈ আহিছিল। স্কোপিন-শ্বুইস্কিয়ে বৰফৰ মাজতো দ্ৰুত পৰিৱৰ্তন কৰিলে আৰু হঠাতে ৰাতি মাষ্টৰৰ শিবিৰত আক্ৰমণ কৰিলে। এক জেদী যুদ্ধত পোলেণ্ডৰ লোকসকল পৰাজিত হয়। লিছ"ভস্কিৰ সৈন্যবাহিনী অত্যন্ত বিচিত্ৰ আছিল, ধনৰ বাবে নিযুক্তি দিয়া কছাকসকল অনুশাসিত নাছিল, আন্ধাৰত নিজৰ সৈন্য কাটি পেলাইছিল। লিছ"ভস্কিক পৰাস্ত কৰি স্কোপিন-শ্বুইস্কিয়ে অলপো জিৰণি নোলোৱাকৈয়ে টুচিনোলৈ বলপূৰ্বক পদযাত্ৰা কৰিলে। এই সময়লৈকে মিছা দিমিত্ৰীৰ শক্তি দুৰ্বল হৈ পৰিছিল। বহুতো বয়ৰ শিবিৰৰ পৰা শিবিৰলৈ দৌৰিছিল, আনকি তেওঁলোকক টুছিনৰ চেঞ্জমেকাৰ বুলিও কোৱা হৈছিল।
  আলীয়ে হাঁহিলে:
  - বৰ ধেমেলীয়া!
  সাদাতে উত্তৰ দিলে:
  - তোমাৰ বাবে ধেমেলীয়া, কিন্তু মোৰ বাবে আপত্তিজনক! তোমাৰ বাবে ছিট, কিন্তু মোৰ বাবে জাম!
  য়েংকিৰ নিজেই মূৰ্খামিৰ বাবে পেটৰ বিষ হৈছিল:
  - এইটো সঁচা যে যুদ্ধ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ অন্যতম হাস্যৰসময়ী কথা, কেৱল শ্ব"টোৰ টিকটৰ বাবেই আজীৱন খৰচ হয়!
  ল"ৰাটোক চাবুকত জ্বলাই দিলে, কিন্তু তেওঁ আৰু ক"লে:
  - যুদ্ধ এটা চাৰ্কাছ, কিন্তু শ্ব'টো সদায় চকুলোৰে শেষ হয়! - য়াংকাই যোগ দিলে।
  অভাৰচিয়াৰজনে নিজেই হাঁহিলে:
  - বাৰু, তুমি মোক দিয়া! ঠিক আছে, আৰু কোৱা। বা সঁচাকৈয়ে ক"বলৈ গ"লে মিছা কৈ থাকিব, মই ব্যক্তিগতভাৱে আপোনাৰ সাধুকথাবোৰ বিশ্বাস নকৰো!
  - আৰু তথাপিও এই সকলোবোৰ সঁচা! কমাৰ পৰা কমালৈ! - ল"ৰাটোৱে আবেগেৰে ক"লে।
  - হুইচেল মাৰি থকা সৰু চৰাই! চাবুকটো চেষ্টা কৰিব বিচাৰে নেকি, চাবুক মাৰিলে ভাল লাগে বুলি দেখিছোঁ! - আৰু দুৰ্গন্ধময় বিষয়বস্তুৰ ঘৃণনীয় হাঁহিটো।
  - কিবা এটা আছে! গতিকে ইয়াৰ পিছত কি হ"ল জানিব বিচাৰে!
  - আমি বিচাৰো! - ল"ৰাবোৰে একেলগে চিঞৰি উঠিল।
  আৰু গাড়ীখন টানি বুজাবলৈ শক্তি ক"ৰ পৰা আহিল, আৰু স্পষ্টকৈ:
  -মিছা দিমিত্ৰীক মাৰপিট কৰা হৈছিল, তেওঁৰ বহুপক্ষীয় সৈন্যবাহিনী অতি কম অনুশাসিত আছিল, আৰু জাৰ নিজেই ভগৱানে জানে কেনেকুৱা সেনাপতি নাছিল। সঁচা, "টুছিনো চোৰ" নিজেই ধৰা পৰা নাছিল। কছাক আটামান গ্ৰীটছিয়ান ভণ্ডজনৰ আটাইতকৈ ওচৰত আছিল আৰু সক্ৰিয়ভাৱে তেওঁক খেদি ফুৰিছিল। কিন্তু ফলছ ডিমিট্ৰিৰ দলটোৱে সোণ আৰু গহনাৰ বেগবোৰ ফালি পেলালে। কছাকসকলে লুটপাতটো তুলিবলৈ লৰালৰি কৰিলে, এটা ক্ৰাছৰ সৃষ্টি হ"ল আৰু আনকি ই চপিংলৈকে নামি আহিল। স্বঘোষিত ৰজাজনে দক্ষিণ দিশলৈ পলায়ন কৰিবলৈ সক্ষম হয়, ষ্টেপত হেৰাই যায়। স্কোপিন-শ্বুইস্কিয়ে নিজেই পোলেণ্ডৰ সেনাক পৰাস্ত কৰিবলৈ স্মোলেনস্কলৈ অভিযানৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল। কিন্তু তেওঁৰ তীব্ৰভাৱে বৃদ্ধি পোৱা জনপ্ৰিয়তাই শ্বুইস্কিক বহুত চিন্তিত কৰি তুলিছিল, জনসাধাৰণে পোনপটীয়াকৈ চিঞৰিছিল: পোলেণ্ডৰ বিজয়ী আৰু ভণ্ডজন নতুন ৰজা হওক। মাল্যুটা স্কুৰাটভৰ কন্যাই স্কপিন-শ্বুইস্কিত বিষ যোগ কৰিলে আৰু তেত্ৰিশ বছৰ বয়সত শক্তিশালী ৰাজকুমাৰ নায়কৰ মৃত্যু হয়। তেওঁৰ মৃত্যুত দেশৰ যুদ্ধ ক্ষমতাত প্ৰবল আঘাত। ছাৰ ইউৰি শ্বুইস্কিয়ে তেওঁৰ ভাতৃ দিমিট্ৰিক নতুন সৰ্বোচ্চ গৱৰ্ণৰ হিচাপে নিযুক্তি দিয়ে। বৃহৎ সৈন্যবাহিনী লৈ তেওঁ অভিযানত নামিল। ক"ব লাগিব যে স্কোপিন-শ্বুইস্কিয়ে কেৱল সৈন্য গঠন কৰাই নহয়, কমাণ্ড কৰাই নহয়, প্ৰশিক্ষণো দিছিল। তেওঁৰ সু-প্ৰস্তুত ইউনিট আছিল! কিন্তু দিমিত্ৰী শ্বুইস্কিৰ মধ্যমীয়া আৰু মূৰ্খামিই সকলো শূন্য কৰি পেলালে! কোনো ধৰণৰ চোৰাংচোৱাগিৰি নকৰাকৈয়ে সেনাই নিজাববীয়াকৈ আগবাঢ়িল।
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - বৰ্তমানৰ বেছিভাগ ৰজাই কোনো ধৰণৰ চোৰাংচোৱাগিৰি নকৰাকৈয়ে অভিযানত নামি যায়!
  -সেইটোৱে! দিমিত্ৰীয়ে নিজৰ পূৰ্বপুৰুষৰ কৌশল অৱহেলা কৰি পোলেণ্ডে নিপুণভাৱে স্থাপন কৰা ফান্দত পৰিল। তদুপৰি একাংশ বয়ৰক ঘোচ দি পিছফালে আঘাত কৰা হয়। প্ৰায় সমগ্ৰ ৰাছিয়ান সেনাবাহিনী পৰাজিত হয়। সঁচা, ইউৰি শ্বুইস্কিয়ে ছুইডেনৰ ৰজাৰ সমৰ্থন ল"বলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তেওঁ কাৰেল চহৰখন ছুইডেনৰ হাতত তুলি দিলে আৰু সোণৰ সৈতে কেইবাখনো গাড়ী পঠিয়াই দিলে। তেওঁ ইভান-গ"ৰড আৰু অন্যান্য মাটি নভগ"ৰড আৰু পস্কোভলৈকে এৰি দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল। কিন্তু ছুইডেনসকল এনে ৰেহাইৰ পৰাহে অহংকাৰী হৈ পৰিল, অতি সোনকালেই তেওঁলোকে নভগ"ৰডলৈ সৈন্য প্ৰেৰণ কৰি নিজৰ হস্তক্ষেপ আৰম্ভ কৰিলে।
  একে সময়তে পোলেণ্ডৰ লোকসকল মস্কোত উপস্থিত হয়। জাৰ শ্বুইস্কিৰ প্ৰতি জনসাধাৰণৰ মাজত অসন্তুষ্টি বাঢ়ি আহিল, যাৰ সুবিধা ল"বলৈ চেষ্টা কৰিলে মিছা দিমিত্ৰী টু!
  সাদাতে দাঁত উদঙাই দিলে:
  - ভণ্ডবোৰ দুৰ্বল ৰজাৰ চিন!
  - সম্ভৱতঃ কূটনৈতিকও! দক্ষিণৰ পৰা মস্কোৰ কাষ চাপি আহিল ভণ্ডজন। ছাৰে ইভান শ্বুইস্কিক তেওঁৰ বিৰুদ্ধে পঠিয়াইছিল, নতুন সৈন্য গোটাইছিল। পান লিছ"ভস্কিয়ে ভণ্ডজনক সহায় কৰিছিল। ইভানে নিজৰ অকৃত্ৰিম সেনাবাহিনীক অতি অযোগ্যভাৱে কমাণ্ড কৰিছিল। উজনিৰ পৰাই ভণ্ডজনে নিজৰ পৰাজয়ৰ পথাৰখনৰ কাষ চাপি আহিল। মস্কোত বয়ৰসকলে আয়োজন কৰা বিদ্ৰোহৰ সূচনা হয়, ইউৰি শ্বুইস্কিক উফৰাই পেলোৱা হয় আৰু এজন সন্ন্যাসীক টনচাৰ কৰা হয়।
  আলীয়ে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - আটাইকেইজন মঠত লুকাই আছে।
  ল"ৰাটোৱে আৰু ক"লে:
  -মিছা দিমিত্ৰীয়ে ভাবিছিল যে এতিয়া তেওঁ ৰজা হ"ব, কিন্তু শ্বুইস্কিক উফৰাই দিয়াৰ প্ৰায় লগে লগে তেওঁক হত্যা কৰা হৈছিল। পোলেণ্ডৰ লোকসকলক ইয়াৰ প্ৰয়োজন নাছিল, ৰাছিয়াত এটা নতুন নিৰ্বাচিত অভিজাত সংস্থা, সাত বয়ৰৰ শাসন ব্যৱস্থাই ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁ মস্কোক পোলেণ্ডৰ হাতত আত্মসমৰ্পণ কৰে। আপাত দৃষ্টিত বয়ৰসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁলোকে পোলেণ্ডৰ অধীনত অতি মুক্তভাৱে জীয়াই থাকিব। সঁচাকৈয়ে প্ৰভুসকলৰ অভূতপূৰ্ব সুবিধা আছিল, য"ত বলপূৰ্বক দাসক ফাঁচী দিয়াৰ অধিকাৰো আছিল!
  - আমাৰো এইটো আছে! - সাদাতে ক"লে।
  - কিন্তু আমি কৰা নাছিলোঁ! - য়াংকাই উত্তৰ দিলে। - প্ৰাচীন ৰুছ"ত এনে কোনো আইন নাছিল। মৃত্যুদণ্ডৰ অধিকাৰ একান্তভাৱে ৰাষ্ট্ৰৰ আছিল। মালিকে কেৱল হুইমত দাসৰ প্ৰাণ কাঢ়ি ল"ব নোৱাৰিলে - এইটো আছিল আদালতৰ কথা।
  - অন্ততঃ কিছু অগ্ৰগতি, আৰু বাকীবোৰ!
  - স্পেংকিং এজন বয়ৰৰ বিশেষাধিকাৰ!
  আলীয়ে লগতে কয়।
  - বিশেষ পাৰ্থক্য নাই! কাৰণ, নিজকে পেচাব কৰি হত্যা কৰিব পাৰি!
  - পাৰে! মাথোঁ এইটো আইন অনুসৰি নহ"ব! - য়াংকাই কথাখিনি আগবঢ়াই লৈ গ"ল। ফলত পোলেণ্ডে মস্কোত স্থান লাভ কৰে।
  - আৰু আপুনি এই কথাত সহমতত উপনীত হৈছে?
  - নহয়! কোনো কাৰণতে! নিজনী নভগ"ৰডত জাতীয় মুক্তি আন্দোলন আৰম্ভ হৈছিল। মিনিন, এজন সাধাৰণ চহৰৰ বয়োজ্যেষ্ঠ আৰু ৰাজকুমাৰ পজাৰ্স্কিয়ে ৰাছিয়াৰ ভূমি মুক্ত কৰিবলৈ মিলিচীয়া গোটাবলৈ ধৰিলে! ভদ্ৰলোকৰ নিৰ্ভীকতাই তেওঁলোকৰ হাতত খেলিলেও বৃহৎ শক্তিয়ে তেওঁলোকৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। ৰাজকুমাৰ ট্ৰুবেটস্কয়কে ধৰি কেইবাজনো ৰাজকুমাৰৰ অত্যাচাৰৰ সুযোগ লোৱা সম্ভৱ হৈছিল। এক নিৰ্ণায়ক যুদ্ধ সংঘটিত হয়, য"ত ৰাজকুমাৰ প"জাৰস্কিৰ সৈন্যই পোলেণ্ডক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। পোলেণ্ডৰ বাৰ হাজাৰতম সেনাবাহিনী পৰাস্ত হয় আৰু সেনাবাহিনীৰ এটা অংশ ক্ৰেমলিনত বাধাপ্ৰাপ্ত হয়। চাৰি মাহৰ ঘেৰাওৰ অন্তত ক্ৰেমলিনত থকা পোলেণ্ডে আত্মসমৰ্পণ কৰিলে!
  পজাৰ্স্কি ৰাছিয়াৰ মুক্তিদাতা হৈ পৰিল। কিন্তু ৰজা হোৱাটো তেওঁৰ বাবে বৰ কঠিন আছিল। বয়ৰসকলে স্বাধীনতা আৰু অতিৰিক্ত অধিকাৰ বিচাৰিছিল। ১৬১৩ চনৰ পৰিষদত কোন ৰজা হ"ব লাগে সেই সম্পৰ্কে সক্ৰিয় বিবাদ হৈছিল। বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে ৰোমানভসকল অন্ততঃ গৌণ, কিন্তু তথাপিও ৰুৰিক পৰিয়ালৰ এটা শাখা। তেওঁলোক পৰিষদৰ নিৰ্বাচিত ব্যক্তি হৈ পৰিল। বয়ৰসকলৰ বিশ্বাস আছিল যে ষোল্ল বছৰীয়া ডেকা ছাৰ মিখাইল ডুমাৰ ওচৰত দুৰ্বল আৰু বশৱৰ্তী সাৰ্বভৌম হ"ব। শ্বুইস্কি আৰু ট্ৰুবেটস্কয়কে ধৰি আন প্ৰাৰ্থীসকলক নাকচ কৰা হয়। পোলেণ্ডে অসন্তুষ্টি প্ৰকাশ কৰি নিজৰ সৈন্য ৰাছিয়ালৈ প্ৰেৰণ কৰে। একে সময়তে নভগ"ৰড দখল কৰা ছুইডেনে পস্কোভক ঘেৰি ধৰিলে। ৰাজকুমাৰ প"জাৰ্স্কিয়ে যদিও অনায়াসে নহয়, তথাপিও পান লিছ"ভস্কিক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। সংখ্যাগত শ্ৰেষ্ঠত্বৰ সত্ত্বেও; পোলেণ্ডৰ লোকসকলক প্ৰহাৰ কৰা হৈছিল, ভাড়াতীয়া কিছুমানে তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল। লিছ"ভস্কিক পৰাস্ত কৰি প"জাৰ্স্কিয়ে স্মোলেনস্কৰ পৰা দ্ৰুত ডেছ কৰে। কিন্তু তেওঁলোকে চহৰখনক খোজকাঢ়ি যোৱাত ব্যৰ্থ হ"ল। যুদ্ধ যুদ্ধ আৰু ইয়াত সুখ পৰিৱৰ্তনশীল। ৰোমান গীৰ্জাই নতুন ধন আবণ্টন দিলে, পোলেণ্ডে ভাড়াতীয়া সৈন্য কিনি আক্ৰমণত নামিলে। যুদ্ধবোৰ বিভিন্ন মাত্ৰাত সফলতাৰে সংঘটিত হৈছিল। ছুইডেনৰ ৰজা গুস্তাভ এডলফে পস্কোভক ঘেৰি ধৰিছিল যদিও ইয়াক ল"ব নোৱাৰিলে। আক্ৰমণত ছুইডেনে নিজৰ শক্তি শেষ কৰি পেলালে। তাৰ পাছত প"জাৰ্স্কিয়ে হঠাতে ৰিবাউণ্ডেৰে নিজৰ সৈন্যবাহিনীক জলাশয়ৰ ওপৰেৰে দলিয়াই নভগ"ৰডক পুনৰ দখল কৰিবলৈ সক্ষম হয়। একে সময়তে ছুইডেনৰ অত্যাচাৰত ভুগি থকা চহৰবাসীৰ সহায়ত তেওঁক সহায় কৰিছিল। ছুইডেনৰ লোকসকলে পৰাস্ত হৈছিল যদিও বাল্টিক উপকূল ধৰি ৰাখিছিল। পোলেণ্ডক সম্পূৰ্ণৰূপে বহিষ্কাৰ কৰাটো সম্ভৱ নাছিল: ৰাষ্ট্ৰৰ বাহিনীবোৰ অত্যন্ত ক্লান্ত হৈ পৰিছিল। বিশেষকৈ যেতিয়া ৰাছিয়ানসকলে স্মোলেনস্কৰ কাষ চাপিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকক কামানৰ গুলীত খেদি পঠিওৱা হৈছিল। দেশৰ ভিতৰতে মাজে মাজে দাঙ্গা আৰম্ভ হ"ল আৰু বয়ৰসকলে এটা স্থিৰ হাত অনুভৱ নকৰাকৈয়ে ইটোৰ পিছত সিটো ষড়যন্ত্ৰ বয়। ফলত এটা সিদ্ধান্ত লোৱা হ"ল: অন্ততঃ কঠিন, কিন্তু দেশৰ বাবে অত্যন্ত প্ৰয়োজনীয় শান্তি সমাপ্ত কৰা। ইউক্ৰেইনৰ বাওঁপাৰৰ অংশ স্মোলেনস্কক ৰাছিয়াই বহু চহৰ হেৰুৱাইছিল যদিও বহু প্ৰত্যাশিত শান্তি লাভ কৰিছিল। এইখন আছিল সেই কেইখনমান যুদ্ধৰ ভিতৰত এখন য"ত আমি মাটি লাভ কৰা নাছিলো, কিন্তু হেৰুৱাইছিলো!
  সাদাতে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - গতিকে কেইজনমানৰ ভিতৰত এজন! মোৰ মতে ৰাছিয়ানসকল প্ৰথমতে নহয়!
  - ইতিহাস এখন ফেণ্টাচি উপন্যাস য'ত আপুনি সকলো ইচ্ছামতে লিখিব পাৰে। ইয়াত পিছুৱাই যোৱা আৰু লোকচান যথেষ্ট সম্ভৱ! - আপত্তি কৰিলে য়াংকাই।
  - ফেণ্টাচি উপন্যাস কি? - আলীয়ে সুধিলে।
  - সাধুকথা বা কিংবদন্তি! লেখকে নিজৰ কল্পনাশক্তিক হেঁচা মাৰি ধৰে আৰু ইতিহাসৰ গতিপথ বেলেগ হৈ পৰে - বাস্তৱৰ দৰে একে নহয়!
  আলীয়ে হুইচেল মাৰিলে:
  - কিন্তু ই আকৰ্ষণীয়!
  য়াংকাই হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
  - অৱশ্যেই ই আকৰ্ষণীয়, কিন্তু বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয়! বিশেষকৈ মোৰ দেশত বিপ্লৱ নহ"লে বা বগা মানুহে গৃহযুদ্ধত জয়ী হ"লে কি হ"লহেঁতেন, সেই শৈলীত বিভিন্ন "বিকল্প" লিখাটো অতি ফেশ্বনেবল। তেনে এজন লেখক: আনকি তেওঁ বিকল্প ইতিহাসৰ গোটেই শৃংখলা এটাও লিখিছিল! তদুপৰি তেওঁ টানি লৈ গ"ল যে এইটো একেবাৰেই অতিসভ্যতাৰ ষ্টেপ নহয়। মানুহে মূৰ্খামিৰে কষ্ট কৰি আছে, মূৰ্খ কামত শক্তি অপচয় কৰি আছে।
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - আমাৰ কবি আৰু বুৰঞ্জীকাৰো আছে। প্ৰায়ে শাসকক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ ইতিহাসক সজ্জিত কৰে। কিন্তু বহুত লিখিবলৈ, আনকি অস্তিত্বহীন কিবা এটাও! নাজানো, ইয়াৰ বাবে বহুত কল্পনাশক্তিৰ প্ৰয়োজন।
  য়াংকাই মূৰ জোকাৰিলে:
  - কিবা কাৰণত মোৰ ভাগ্য ভাল, কোনো দুঃসাহসিক অভিযানৰ পৰিকল্পনা কৰা হোৱা নাই!
  - আমি লগ পোৱাটোও এক দুঃসাহসিক অভিযান। হয়, এতিয়াও কোনো যুঁজ আৰু যুদ্ধ হোৱা নাই, আপুনি ৰাজকুমাৰীক বচাব পৰা নাই, কিন্তু মান্তি হ"ব, আপুনি নিজৰ বাবে বহুত নতুন কথা আৱিষ্কাৰ কৰিলে? - সাদাতে পৰামৰ্শ দিলে।
  - নিশ্চিতভাৱে! এতিয়া মই জানো গাড়ীখনত কোনটো ঘোঁৰা আছে, বিশেষকৈ যেতিয়া সিহঁতে আপোনাক চাবুকেৰে ঠেলি দিয়ে। - ল'ৰাটোৱে পিঠিৰ কাটি যোৱা অংশবোৰ চুই দিলে, ভৰি দুখন কঁপি উঠিল।
  আলীয়ে উৎসাহিত কৰিছিল:
  - চিন্তা নকৰিবা, আমি সোনকালে বন্ধ কৰি দিম!
  - ষ্টপটোৱে আমাক কেনেকৈ লেণ্ড নকৰিব? - য়াংকাই ধেমালি কৰিলে। - অ" মোৰ দুখীয়া সৰু ভৰি দুখন, কিমান দিন কষ্ট পাইছিল। "তলুৱাবোৰ সঁচাকৈয়ে বেয়াকৈ জ্বলিছিল, শিলে কাটি পেলাইছিল, যদিও তেজ প্ৰায় নাছিল।"
  সঁচাকৈ গাঁৱত দাসসহ এটা স্তম্ভ সোমাই গ"ল। বেছিভাগ ঘৰ হালধীয়া, চাল খেৰৰ, কেৱল মন্দিৰটো কম বেছি পৰিমাণে মান্য যেন লাগিছিল, লগতে প্ৰহৰী থকা এটা প্ৰহৰী টাৱাৰ।
  দাসবোৰক জিৰণি ল"বলৈ দিয়া হ"ল, য়াংকাই এজোপা ৰসাল জোপোহাত শুই ভৰি দুখন ওপৰলৈ তুলি দিলে। ভৰিৰ পৰা তেজ ওলাই আহি মোৰ ভাল লাগিল। টান পিঠিখন জিৰণি লৈ আছিল, কেৱল পিঠিৰ কাটি যোৱা অংশবোৰহে জ্বলি আছিল। শুই থকাটো ইমান ভাল, গোটেই শৰীৰটো, প্ৰতিটো হাড়, প্ৰতিটো শিৰাৰ বিষ কেনেকৈ হয় সেয়া সঁচা৷ প্ৰকৃত কঠিন শ্ৰম আছিল, সৰু ঘোঁৰাবোৰে গাড়ীখন বহু সময় টানি লৈছিল।
  দাসবোৰক চাবুকেৰে উল্লাস কৰি খুৱাবলৈ লৈ যোৱা হৈছিল;সদায়ৰ দৰেই খাদ্য নিৰামিষ আছিল যদিও শাক-পাচলি আৰু ফল-মূলত কেলৰি যথেষ্ট বেছি আছিল। মোক মদ খাবলৈ নিদিলে, মই মাত্ৰ মোৰ প্ৰথম ভোকটো দমন কৰিলোঁ৷
  অৱশ্যে দাসসকলক কিছু সময় শুবলৈ দিয়া হ"ল। গাঁৱৰ মাজমজিয়াত দুটা ময়ুৰৰ যুঁজ চলি আছিল, আহমেদে কিছুদিন এই দৃশ্যৰ প্ৰশংসা কৰিছিল। তাৰ পিছত তিনিজনী ছোৱালী দৌৰি ওলাই আহিল। টিউনিক পেলাই নিজকে উন্মোচন কৰি তেওঁলোকে কামুক নৃত্য এটা নাচিবলৈ ধৰিলে। ছোৱালীকেইজনী ঠিকেই আছিল - বুষ্টী আৰু চিকন, কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ পৰা শক্তিশালী। আহমেদে চাবুক এটা উলিয়াই আনি কোনো সংকোচ নকৰাকৈয়ে সুন্দৰীসকলক চাবুকেৰে কোবাবলৈ ধৰিলে, ক"লে:
  - ইয়াত তোমালোক, slackers!
  য়াংকাই জপিয়াই উঠি আখমেদৰ ওচৰলৈ দৌৰিব বিচাৰিছিল যদিও দুজন চকীদাৰে বৰশীৰে তেওঁৰ বাট বন্ধ কৰি দিলে।
  - ক'লৈ গৈ আছা কুকুৰ পোৱালি?
  - ছোৱালীক মাৰিব নালাগে! - য়াংকাই চিঞৰি উঠিল।
  আহমেদে ঘূৰি আহি ল"ৰাটোৰ ওচৰলৈ গৈ তাৰ উদং ভৰি দুখনত চাবুকেৰে কোবালে। অদয়ালু হাঁহি এটাই তাৰ দাড়ি থকা মুখখন পোহৰাই তুলিলে।
  - তুমি মোক কিবা এটা ক"ব বিচাৰিছিলা!
  - ছোৱালীক কিয় মাৰিবা ! - ভাগৰুৱা ল"ৰাটোৱে গুৰগুৰাই উঠিল।
  - অ', এই কথাটোত তোমাৰ আগ্ৰহ আছে! সঁচা কথা ক"ম, মোৰ ভাল লাগে! - দাস ব্যৱসায়ীজনে নিজৰ লেতেৰা পচি যোৱা দাঁতবোৰ উদঙাই দিলে।
  - মানুহক আঘাত দি ভাল পাওঁ! - য়াংকাই ক্ষোভিত হৈ পৰিল।
  - হয়! বৰ আনন্দৰ কথা!
  ল"ৰাটোৱে তাৰ মন্দিৰত আঙুলি ঘূৰাই দিলে:
  - তেনেকৈয়ে আছা!
  - কোনটো? - আহমেদে চাবুকটো ওপৰলৈ তুলিলে।
  - স্মাৰ্ট! - বেয়াকৈ লুকাই থকা বিদ্ৰুপৰ সৈতে য়াংকাই উচ্চাৰণ কৰিলে।
  আহমেদে হাঁহিলে:
  - তুমি মোক আমোদ দিলে! সাধাৰণতে অতি সোনকালে আমি এখন ডাঙৰ চহৰত থাকিম আৰু আপুনি গ্লেডিয়েটৰৰ যুঁজ দেখিব। আচলতে হয়তো তেওঁলোকে আপোনাক গ্লেডিয়েটৰ হ"বলৈ বিক্ৰী কৰিব পাৰে?
  য়াংকাই কঁপি উঠিল:
  - ই ৰোমান্টিক!
  আহমেদে জোৰেৰে মূৰটো জোকাৰিলে:
  - নাই মই ভাবো তুমি মোৰ বাবে আৰু লাভ কঢ়িয়াই আনিবা। ইয়াৰ উপৰিও দাস ল"ৰা আটাইতকৈ কম খৰচী আৰু গ্লেডিয়েটৰৰ যুঁজত প্ৰায়ে সিংহৰ মাংসৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। দুই এজনেহে জীয়াই থাকিব পাৰে আৰু বিখ্যাত হ"ব পাৰে। মই মুকক গ্লেডিয়েটৰ হ"বলৈ বিক্ৰী কৰিম, বাইদেউ, গোটেই বাটটো সি নিমাত হৈ থাকে।
  - হয়তো তুমি আৰু সি আকৌ কাজিয়া কৰিব? - য়াংকাই ফুচফুচাই ক"লে আৰু লগে লগে অনুশোচনা কৰিলে।
  - নহয়! মোৰ যথেষ্ট হৈছে! তেওঁ আন এজন ল"ৰাৰ লগত লাঠিৰে যুঁজ দিয়ক।
  মুকক হাতত লাঠি এখন দি তাতকৈ অলপ ডাঙৰ ল"ৰা এটাৰ লগত কাজিয়া কৰিবলৈ পঠিওৱা হ"ল। যুঁজখন নিশ্চয় মৃত্যুৰ দৰে নাছিল আৰু বিশেষ আকৰ্ষণীয় নাছিল। যিমানেই চঞ্চল মুকে প্ৰতিপক্ষক স্তম্ভিত কৰি তুলিলে আৰু উদং, ধূলিময় ভৰিখন বুকুত লৈ থিয় হ"ল। মালিকে বিজয়ীক খেজুৰ এটা দলিয়াই দিলে, যিয়ে সহজেই উৰি ফুৰি ধৰিলে। আহমেদে হাওঁফাওঁৰ ওপৰত গৰ্জন কৰিলে।
  "তোমালোকৰ ল"ৰাবোৰৰ যথেষ্ট শক্তি আছে যে গাড়ী এখন টানিবই নহয়, কথাও পাতিব।" গতিকে এতিয়াৰ বাবে নতুন ঘোঁৰা কিনিব নোৱাৰিম৷ একে সময়তে আপোনাৰ শৰীৰ কঠিন হৈ পৰিব।
  দাস ল"ৰাবোৰক মোটামুটিকৈ গাড়ীখনত বান্ধি আকৌ খেদি পঠিওৱা হ"ল। য়াংকা এতিয়াও সুস্থ হোৱা নাছিল, তেওঁ লম্ফ-জম্ফ হৈ আছিল, শিশুটিৰ খালী ভৰিত খন্দা চোকা, গৰম শিল। অদ্ভুতভাৱে প্ৰথম আধা ঘণ্টাটোৱেই আছিল আটাইতকৈ কঠিন, আৰু কেৱল তেওঁৰ বাবেই নহয়, আন ল"ৰাবোৰৰ বাবেও। তাৰ পিছত আৰামত বেছি নষ্ট নোহোৱা সুস্থ শিশুৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰায়ে হোৱাৰ দৰে দ্বিতীয়টো বতাহ খোল খালে। ল"ৰাকেইটাই আকৌ কথা পাতিবলৈ ধৰিলে।
  সাদাতে য়াংকুক সুধিলে:
  - আৰু আপোনাৰ দেশৰ ইতিহাসত পিছলৈ কি হৈছিল।
  ল"ৰাটোৰ বাবে কঠিন আছিল যদিও কথা পাতিলে বিষৰ পৰা বিচলিত হয়। আপোনাৰ জিভাই যেন চৰম মাত্ৰাৰ ক্লান্তি উলিয়াই আনে। য়াংকাই আৰু কয়:
  - ত্ৰিশৰ দশকৰ মাজভাগলৈকে জনসংখ্যাই, উচ্চ জন্মৰ হাৰৰ বাবে, যুদ্ধৰ পূৰ্বৰ স্তৰত উপনীত হৈছিল, ইয়াৰ উপৰিও, এই সময়লৈকে সমাপ্ত শান্তিৰ সময় শেষ হৈ গৈছিল। সেই সময়ত দেশবোৰে নাইটৰ সন্মান ৰক্ষা কৰি সন্ধি মানি চলিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল!
  - মই মাত্ৰ বিশ্বাস নকৰো যে সদায় এনেকুৱাই! - সাদাতে চকু টিপিয়াই ক"লে।
  য়াংকাই মান্তি হ"ল:
  - সদায় নহয়, অৱশ্যে! পোপৰ ক্ৰুছেডৰ সময়ত নাইট আৰু তেওঁলোকৰ বিৰোধিতা কৰা চাৰাচেনসকলে যুদ্ধবিৰতি অহৰহ উলংঘা কৰিছিল। ইভানহোৰ উপন্যাসখনত উপহাসকাৰীজনে আনকি এটা হাস্যৰসও কৰিছিল: এই যুদ্ধবিৰতিবোৰে মোক কেনেকৈ বুঢ়া কৰি তুলিছে। এতিয়া পঞ্চাশৰ তিনিটা যুদ্ধবিৰতিৰ কথা লক্ষ্য কৰি মোৰ বয়স প্ৰায় এশ সত্তৰ বছৰ!
  ল"ৰাকেইটাই একেলগে হাঁহিলে, আনকি মুকেও মাজতে ক"লে:
  - মিছা নিয়ন্ত্ৰণ গিয়াৰ লুব্ৰিকেটিংৰ বাবে তেল!
  সাদাত আচৰিত হ"ল:
  - ৱাঃ! আৰু তুমি মুক, এজন দাৰ্শনিক!
  - আচলতে মই এই কথাটো মনলৈ অহা নাছিলোঁ! এজন তীৰ্থযাত্ৰীৰ পৰা শুনিলোঁ। - শক্তিশালী যুৱকজন লাজত পৰিল।
  - ভাল স্মৃতিশক্তি এজন দাসৰ ইতিবাচক গুণ! - সাদাতে জোকাইলে।
  - বা মাষ্টৰ! - মুক উত্তৰ দিলে।
  - ঠিক আছে, দাসজন মালিকৰ পৰা বহু দূৰত। য়ংকাই নিজৰ দেশৰ সমগ্ৰ কাহিনী কওক।
  য়াংকাই আৰু কয়:
  -ৰাছিয়াৰ সেনাই অভিযানত নামিল। আৰম্ভণিতে তাই সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছিল। মিখাইল পজাৰ্স্কি অসুস্থ হৈ পৰে, আৰু ৰাজকুমাৰ চেৰকাছভৰ ভৰি ভাঙি যায়। ভইভ"ড শ্বেইনিনক সেনাপতি নিযুক্তি দিয়া হয়। স্মোলেনস্কৰ জেদী প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবেই তেওঁ বিখ্যাত হৈ পৰিছিল। গোটেই তিনি বছৰ ধৰি তেওঁ চহৰখন দখল কৰি ৰাখিছিল, পোলেণ্ডৰ বিপুলভাৱে উচ্চমানৰ শক্তিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিছিল। যেতিয়া ঘেৰাও কৰা লোকসকল ভোক আৰু মহামাৰীৰ ফলত গুৰুতৰভাৱে দুৰ্বল হৈ পৰিছিল তেতিয়াহে পোলেণ্ডৰ লোকসকলে দুৰ্গম চহৰখন দখল কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। শেষৰ আক্ৰমণৰ সময়ত পোলেণ্ডৰ লোকসকলে প্ৰায় হাজাৰটা জখলা নিৰ্মাণ কৰিছিল আৰু ধোঁৱাৰ পৰ্দা ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যিটো সেই সময়ত মোটামুটি নতুন উদ্ভাৱন আছিল। নৃশংস হেঁচাত শ্বোক কৰিব কেইজনমান ডিফেণ্ডাৰ। শ্বেইনিনক সেই সময়তো বিৰলভাৱে তেওঁৰ জেদীতাৰ বাবে অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল। কাৰণ, তেওঁক স্মোলেনস্কক আত্মসমৰ্পণ কৰিবলৈ বয়ৰ ডুমাই নিজেই নিৰ্দেশ দিছিল। এতিয়া তেওঁ ইমান বীৰত্বৰে ৰক্ষা কৰা চহৰখন ঘূৰাই দিব লাগিব। স্মোলেনস্কৰ দুৰ্গ অতি উত্তম আছিল আৰু ইয়াৰ এটা অতি শক্তিশালী গেৰিছন আছিল। ৰাছিয়ানসকলে ঘেৰাও আৰম্ভ কৰিবলৈ বাধ্য হ"ল। ইয়াত ক"ব লাগিব যে ছাৰ মিখাইলৰ ইচ্ছাশক্তিৰ দুৰ্বলতা আৰু স্থিৰ হাতৰ অভাৱে তেওঁৰ বহু ক্ষতি কৰিছিল। ৰাছিয়াৰ সেনাৰ হাতত তেওঁলোকৰ বাবে বন্দুক আৰু গোলাবাৰুদ অতি কম আছিল। যাৰ বাবে দুৰ্গটো লোৱাটো কঠিন হৈ পৰিছিল। সঁচা, এটা প্লাছ আছিল: পোলেণ্ডৰ ৰজাৰ মৃত্যু হ"ল, আৰু ৰজাৰ অনুপস্থিতিত পোলেণ্ডসকলে বৃহৎ সৈন্যবাহিনী গোটাব নোৱাৰিলে। শ্বেইনিনে স্মোলেনস্কৰ ওচৰৰ কেইবাখনো সৰু চহৰ দখল কৰি হেটমেন খোড"ৰভস্কিৰ এটা শক্তিশালী ডিটেচমেণ্টক পৰাস্ত কৰে। কিন্তু তেওঁ শক্তিবৰ্ধক বাহিনী লাভ নকৰিলে আৰু ক্ৰিমিয়াৰ টাটাৰসকলে ৰাছিয়াৰ দক্ষিণ অঞ্চলত আক্ৰমণ কৰিবলৈ ধৰিলে, যাৰ ফলত সৈন্যবাহিনীক অন্যমনস্ক কৰি তুলিলে। পোলেণ্ডে খৰখেদাকৈ নতুন ৰজা নিৰ্বাচন কৰিলে আৰু এটা বৃহৎ সৈন্য সৈন্যবাহিনী স্মোলেনস্কক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ গ"ল। শ্বেইনিনে ঘেৰাও উঠাই শত্ৰুক লগ কৰিবলৈ আগবাঢ়িব বিচাৰিছিল যদিও বয়ৰসকলৰ প্ৰৰোচিত ছাৰে যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত ঘেৰাও ধৰি ৰাখিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। প্ৰচণ্ড যুদ্ধ আৰম্ভ হ"ল, ৰাছিয়ানসকলে সাহসেৰে যুদ্ধ কৰিলে, কিন্তু আৰু বহু পোলেণ্ডৰ লোক আছিল। ধাৰাবাহিক যুদ্ধৰ অন্তত ৰাছিয়াৰ সৈন্যক ঘেৰাও কৰা হয়। শ্বেইনিনে সিহঁতক পাহাৰলৈ লৈ গ"ল আৰু তাত খান্দিলে। পোলেণ্ডৰ বাবে যথেষ্ট লোকচানৰ সৈতে এই আক্ৰমণ প্ৰতিহত কৰা হয় যদিও পৰিস্থিতি কঠিন হৈয়েই থাকিল।
  ল"ৰাটোৱে দীঘলকৈ উশাহ এটা ল"লে, পিঠি আৰু ভৰি দুখন বিষ হোৱাৰ বাবে, আৰু যেতিয়া সিহঁত গ"ললৈ আহিল। কাৰণ তেওঁলোক মানুহ, গাধ নহয়!
  আলীয়ে তেওঁৰ কান্ধত থপৰিয়াই দিলে:
  - এতিয়া বেছি দিন নালাগিব, আমি অতি সোনকালে চহৰত থাকিম আৰু তাতেই বিদায় ল"ব লাগিব৷ সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে, অতি দুখেৰে।
  কপৌৰ দৰে দেখা সৰু চৰাই এটা মুকুৰ হাতৰ তলুৱাত বহি আছিল। ল"ৰাটোৱে য়াংকাৰ হাতত তুলি দিলে।
  - তাই আমাৰ বন্ধুত্বৰ প্ৰতীক হওক, আমি বিদায়ৰ পিছতো।
  - আশা কৰিছো যে ই চিৰদিনৰ বাবে হৈ থাকিব আৰু থাকিব! - য়াংকাই কপৌটোক চুমা খালে, তাৰ পিছত চৰাইটোৱে উৰা মাৰিলে। তাই যোৱাটো চাই থাকিল। কথা-বতৰা আগবঢ়াই নিলে।
  চাৰি মাহৰ বাবে শত্ৰুতাত অংশগ্ৰহণৰ পৰা বিৰত থাকিব। আৰু তিনিটা শত্ৰু আৰু খাদ্য যোগান কম হোৱা বুলি বিবেচনা কৰি গৱৰ্ণৰ শ্বেইনিনে এই কথাত সন্মতি দিলে। তেওঁৰ সৈন্য শীতকালীন কোৱাৰ্টাৰলৈ উভতি আহিল। এই সময়লৈকে চেৰকেছভ আৰু পজহাৰস্কিয়ে ক্ৰিমিয়ান খানৰ সেনাবাহিনীক পৰাস্ত কৰিছিল। পোলেণ্ডৰ লোকে ঘেৰাও কৰি ৰখা বেলোগৰ্স্কক উদ্ধাৰৰ বাবে তেওঁলোকে এটা সৈন্যবাহিনী আগুৱাই লৈ যায়। যুদ্ধ হৈছিল, বহু সৈন্য নিহত হৈছিল যদিও পোলেণ্ডৰ লোকসকল পিছুৱাই যাবলৈ বাধ্য হৈছিল। কেইবাটাও সৰু সৰু সংঘৰ্ষৰ পিছত পোলেণ্ডে শান্তিৰ প্ৰস্তাৱ আগবঢ়ায়। ৰাছিয়াই বেলোগৰ্স্ক আৰু কেইবাখনো সৰু চহৰ পুনৰ দখল কৰে যদিও স্মোলেনস্কৰ দখল সাময়িকভাৱে এৰি দিয়ে। ১৬৪২ চনত অহৰহ অভিযানত ক্ষুব্ধ হৈ কছাকসকলে তুৰ্কীৰ আজ"ভ দুৰ্গ আক্ৰমণ কৰে। অলংকৃত হেঁচাত পৰি দুৰ্গ নগৰখন খহি পৰিল। ইয়াৰ উত্তৰত তেতিয়াৰ বিশাল আৰু অতি শক্তিশালী ৰাষ্ট্ৰ তুৰ্কিয়ে এটা ঢৌৰ ভাবুকি কঢ়িয়াই আনিলে। ছাৰে সৰ্বোচ্চ পৰিষদ আহ্বান কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে যদিও শ্ৰেণীসমূহৰ মাজত গুৰুতৰ মতানৈক্যৰ সৃষ্টি হয়। কৃষকসকলে মাটি আৰু স্বাধীনতাৰ দাবী কৰিছিল, কছাকসকলে ৰুটি আৰু নগদ দৰমহাৰ দাবী কৰিছিল। আজোভ দুৰ্গটো ঘূৰাই দিয়া হ"ল - বলিদানবোৰ অসাৰ হৈ পৰিল!
  সাদাতে ছিজাৰৰ বিখ্যাত বাক্যাংশটো আওৰাই ক"লে:
  - যি জিকিছে তাক ৰখাটো জয় কৰাতকৈ বহুত বেছি কঠিন!
  য়াংকা আচৰিত হ"ল (মহানসকলৰ চিন্তাবোৰ কেতিয়াবা কিমান সাৰ্বজনীন):
  - সম্ভৱতঃ! অলপ পিছতে ছাৰ মাইকেলৰ মৃত্যু হয় আৰু তেওঁৰ ঠাই আলেক্সেইয়ে লয়, যাক তেওঁৰ সমসাময়িকসকলে কুইটেষ্ট বুলি ডাকনাম দিছিল। যদিও মিখাইল এজন মহান সাৰ্বভৌম হিচাপে ইতিহাসত লিপিবদ্ধ হ"বলৈ সক্ষম নহ"ল, তথাপিও তেওঁ ৰাছিয়াৰ বাবে হয়তো তেওঁৰ পুত্ৰ পিটাৰ দ্য গ্ৰেটতকৈ কম কাম কৰা নাছিল। ১৯৪৮ চনত বোহডান খ্মেলনিটস্কিৰ নেতৃত্বত ইউক্ৰেইনত বিদ্ৰোহৰ সূচনা হয়। ভদ্ৰলোকসকলে মুকলিকৈ আৰু নিৰ্লজ্জভাৱে ইউক্ৰেইনীয় আৰু স্থানীয় কছাকসকলক উপহাস কৰিছিল। পোলেণ্ডৰ লোকসকলৰ ক্ষুধা কেৱল অতিমাত্ৰা আছিল, আৰু একে সময়তে ধৰ্মীয় ভিত্তিত অত্যাচাৰো চলিছিল। বিশেষকৈ তেওঁলোকে অৰ্থডক্সসকলক সক্ৰিয়ভাৱে অত্যাচাৰ কৰিছিল, গীৰ্জাসমূহ বন্ধ কৰি কেথলিক গীৰ্জা বুলি নামকৰণ কৰিছিল। সাধাৰণতে পূবৰ স্লাভসকলৰ প্ৰকৃত গণহত্যা হৈছিল।
  সাদাতে ঘামৰ টোপাল এটা জোকাৰি জোকাৰি সুধিলে:
  -গণহত্যা কি?
  - যেতিয়া এটা সম্পূৰ্ণ জনগণ বিলুপ্তিৰ বাবে নিৰ্ধাৰিত হয়!
  - এইটো পাইছো! পোলেণ্ডসকল হাৰামী মানুহ।
  য়াংকাই আপত্তি কৰিছিল:
  - তেওঁলোকো আন সকলোৰে দৰে বেলেগ বেলেগ। সাধাৰণতে তেওঁলোক আত্মীয় স্লাভিক জনগোষ্ঠী, কিন্তু পৰিচালনা ব্যৱস্থা আৰু সামান্য অপৰাধৰ বাবে দাসক খোলা মাৰিব পৰা আৰু কাৰ্যতঃ কৰ নিদিয়া প্ৰভুসকলৰ সম্পূৰ্ণ নিয়ন্ত্ৰণৰ অভাৱে জাতিটোক বিভাজিত কৰি পেলালে। তেনেকৈয়ে হ"ল!
  - এশ অত্যাচাৰী এজন নিৰ্ভীকতকৈও বেয়া! - সাদাতে এটা এফোৰিজম কৰিলে।
  য়াংকাই সহজেই মান্তি হ"ল:
  - নিশ্চিতভাৱে! যিকোনো ক্ষেত্ৰতে ইউক্ৰেইনীয়সকলে এনে অবৈধতাক সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে। বগডান খ্মেলনিটস্কিক দীৰ্ঘদিন ধৰি ৰাছিয়াৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈ আহিছে। কিন্তু এই সময়লৈকে যুৱ ছাৰে নতুন সামৰিক সংস্কাৰ আৰম্ভ কৰিছিল, সৈনিক ৰেজিমেণ্ট গঠন, তেওঁক কিছু সময়ৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও হয়তো তেওঁ ইউক্ৰেইনক ৰাছিয়াৰ সৈতে পুনৰ মিলিত হ"বলৈ বাধ্য কৰিব বিচাৰিছিল।
  প্ৰথমতে বগডান খ্মেলনিটস্কিৰ বাবে যুদ্ধ সফল হৈছিল। তেওঁ কেইবাটাও জয় লাভ কৰি কিয়ভক দখল কৰে। আৰু আনকি তেওঁ পোলেণ্ডৰ সেনাবাহিনীক প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰি প্ৰায় ৰজাক বন্দী কৰি পেলালে। পোলেণ্ডে ইউক্ৰেইনৰ এক উল্লেখযোগ্য অংশৰ স্বাধীনতাক স্বীকৃতি দিবলৈ বাধ্য হৈছিল। হয়তো ইয়াৰ বেছিভাগেই। কিন্তু বোহডান খ্মেলনিটস্কিৰ জয় বেছি দিন নাথাকিল। ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাৰ পৰা ঋণ লৈ পোলেণ্ড-লিথুৱেনিয়ান কমনৱেলথে নতুন ৰেজিমেণ্ট গোটাইছিল। ইয়াৰ উপৰিও বোহডান খ্মেলনিটস্কিৰ কিছুমান দলক উৎকোচ দিয়া হৈছিল। ইউক্ৰেইনৰ সেনাই পৰাজয়ৰ পিছত পৰাজয়ৰ সন্মুখীন হ"বলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু অতি সোনকালেই কিয়ভক হেৰুৱাই পেলায়। বগডান খ্মেলনিটস্কিয়ে ইউক্ৰেইনক ৰাছিয়াত অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ বাবে পোনপটীয়াকৈ অনুৰোধ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। হয়তো তেওঁ এইটো সঁচাকৈয়ে বিচৰা নাছিল, কাৰণ ৰাছিয়াতো দাসত্ব আছিল, কৰ বেছি আছিল, মানুহক গৰুৰ দৰে বিক্ৰী কৰা হৈছিল। জাৰ আলেক্সেই নিজেই জাৰ্মান সাজ পিন্ধা আৰু ধঁপাত খোৱাত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰিছিল। পশ্চিমীয়া পিটাৰ দ্য গ্ৰেটৰ দৰে নহয়, এলেক্সি আছিল এজন প্ৰকৃত দেশপ্ৰেমিক। কিন্তু একে সময়তে ছাৰজন সদ্ভাৱৰ মানুহ নাছিল, নিমখৰ দাঙ্গাৰ সময়ত আৰু তাৰ পিছত বহু লোকক ফাঁচী দিয়া হৈছিল আৰু কোব খাইছিল। কিন্তু তেওঁ প্ৰথমে নতুন ধৰণৰ সেনাবাহিনী সৃষ্টি কৰি ইউক্ৰেইন আৰু স্মোলেনস্কলৈ ৰেজিমেণ্ট স্থানান্তৰিত কৰে। পূৰ্বৰ ভুলবোৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি সৰু আৱৰণ এৰি দুৰ্গ চহৰখন কেৱল বন্ধ কৰি দিয়া হৈছিল। সৈন্যবাহিনী আগবাঢ়ি গৈ লগে লগে পোলোটস্ক আৰু ভিটেবস্ক দখল কৰে। বৰিছভৰ ওচৰত পোলেণ্ডৰ প্ৰতিৰোধ অধিক জেদী আছিল যদিও এই চহৰখনো পতিত হৈছিল। স্থানীয় জনসাধাৰণে ৰাছিয়াৰ সেনাক মুক্তিদাতা হিচাপে আদৰণি জনাইছিল। কাৰণ পোলেণ্ডে বেলাৰুছবাসীক অৱজ্ঞাসূচকভাৱে ৰেডনেক বুলি কয়। মিনস্কৰ ওচৰত এখন ডাঙৰ যুদ্ধ হৈছিল, দুটা বৃহৎ সেনাবাহিনীৰ সংঘৰ্ষ হৈছিল।
  ৰাছিয়াৰ সৈন্য সুসংগঠিত আছিল, পোলেণ্ডৰ সেনাবাহিনী মূলতঃ ভাড়াতীয়া সৈন্যৰে গঠিত আছিল। নতুন লঘু আৰু দ্ৰুত গুলীচালনা কৰা মাস্কেট, চলন্ত কাঠৰ চহৰ ব্যৱহাৰ কৰি ৰাছিয়ান সৈন্যৰ গঠন উন্নত, সুবিধা নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল। পোলেণ্ডৰ সেনাই পলাই গ"ল, মিনস্ক বন্দী হ"ল। বেলাৰুছৰ দক্ষিণ দিশত ৰাছিয়াৰ সৈন্যৰ আন এটা অংশ আগবাঢ়িল। গোমেলক বন্দী কৰি তেওঁলোকে পশ্চিম দিশলৈ গুচি গ"ল, ড্নিপাৰ নদী পাৰ হৈ। সঁচা, সকলো দুৰ্গ একেলগে লোৱা সম্ভৱ নাছিল। ৰেচিৎছা গেৰিচনে ৰক্ষা কৰাৰ পৰিৱৰ্তে লগ কৰিবলৈ ওলাই আহিল আৰু পৰাজিত হ"ল। তাৰ পিছত মজিৰ আৰু স্লুটস্কক হুবহু একেদৰেই লোৱা হ"ল। আমি সঁচাকৈয়ে স্লুটস্কৰ লগত টিংকাৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল, চহৰখন ভালদৰে দুৰ্গযুক্ত আছিল। কিন্তু ৰাডজিভিলৰ নিৰ্ভীক শক্তিৰ পৰা ভাগৰি পৰা চহৰৰ মানুহবোৰে নিজেই বিদ্ৰোহ কৰি ৰাছিয়ান সৈন্যৰ বাবে দুৱাৰ মুকলি কৰি দিলে। স্লুটস্ক পতিত হ"ল, প্ৰভুসকল পলাই গ"ল, জনসাধাৰণে ৰাছিয়াক সক্ৰিয়ভাৱে সমৰ্থন কৰিলে। বাৰু, ইউক্ৰেইনত পোলেণ্ডৰ লোকসকলকো পৰাস্ত কৰা হৈছিল, ৰাছিয়ানসকলে গালিচিয়ালৈ সোমাই গৈছিল আৰু প্ৰায় লভ"ভক বন্দী কৰিছিল। ভইভ"ড ডলগোৰুকিয়ে অভাৱনীয়ভাৱে দ্ৰুতগতিত ভিলনা দখল কৰে, যিখন চহৰ ক্ৰুছেডাৰসকলে কেইবা শতিকা ধৰি ল"ব নোৱাৰিলে। যদিও তেওঁলোকক তেৰবাৰ ঘেৰাও কৰা হৈছিল। পূৰ্বৰ ৰাজধানী লিথুৱেনিয়াৰ পতনে কমনৱেলথত বিভ্ৰান্তি আৰু দোদুল্যৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ৰাছিয়ানসকল গোটেই ঠাইতে আছে। বাৰানোভিচি, ব্ৰেষ্ট আৰু লিউবান পতিত হয়, উত্তৰৰ পৰা অহা সৈন্যই গ্ৰডনো দখল কৰে। আচলতে অনাদৃত লভভৰ বাহিৰেও ৰাছিয়ানসকলে কিয়ভান ৰাছৰ পুৰণি সীমান্তত উপনীত হ"ল। ৰাছিয়াৰ সৈন্য ৱাৰ্ছৰ কাষ চাপি আহিছিল, আনকি পোলেণ্ডৰ লোকসকলে শান্তি স্থাপন কৰিবলৈও সাজু হৈছিল, নিজৰ পূৰ্বৰ মাটিবোৰ ঘূৰাই আনিছিল, ঠিক নেমানলৈকে। এই ক্ষেত্ৰত আলেক্সেই মিখাইলোভিচ হয়তো এজন মহান সাৰ্বভৌম হৈ পৰিলহেঁতেন। কিন্তু ইউক্ৰেইনৰ হেটমেন বোহডান খ্মেলনিটস্কিৰ হঠাতে মৃত্যু হয় আৰু তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী বিশ্বাসঘাতক বুলি প্ৰমাণিত হয়। ইয়াৰ উপৰিও ছুইডেনে যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰে। তেতিয়া ই আছিল অতি শক্তিশালী দেশ;ত্ৰিশ বছৰীয়া যুদ্ধৰ সময়ত ই ইউৰোপত যথেষ্ট সম্পত্তি অধিগ্ৰহণ কৰিছিল। পস্কোভক লোৱাত ব্যৰ্থ হোৱা গুস্তাভ এডলফে নিজকে ইউৰোপীয় ফ্ৰণ্টত অতি শক্তিশালী সেনাপতি হিচাপে দেখুৱাইছিল। এই সময়লৈকে তেওঁৰ ইতিমধ্যে মৃত্যু হৈছিল যদিও তেওঁ শক্তিশালী উত্তৰাধিকাৰী এৰি থৈ গৈছিল। ৰাছিয়া আৰু ছুইডেনৰ মাজত যুদ্ধ আৰম্ভ হয় আৰু ক্ৰিমিয়াৰ টাটাৰসকলৰ অভিযান তীব্ৰতৰ হৈ পৰে। একেলগে কেইবাটাও ফ্ৰণ্টত যুঁজিবলগীয়া হৈছিল। ৰাছিয়াই ছুইডেনক উভতাই পঠিয়াই কেইবাখনো উপকূলীয় চহৰ দখল কৰি ৰিগাক ঘেৰাও কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও শত্ৰুৱে পোৱা সহায়ৰ বাবে তেওঁলোকে সাগৰৰ মাজেৰে দখল কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল। ছুইডেনে যুদ্ধলৈ অধিক বাহিনী আনিছিল, যাৰ ফলত তেওঁলোকে অৱৰোধ উঠাবলৈ বাধ্য হৈছিল। ইউক্ৰেইনত ভয়ংকৰ যুদ্ধ চলি আছিল। বহু মাহৰ অৱৰোধৰ অন্তত পোলেণ্ডে বাহিনী আৰু ভাড়াতীয়া সৈন্য গোটাই গ্ৰডনো পুনৰ দখল কৰে। বিশ্বাসঘাতক হেটমেনটো পৰাস্ত হ"ল, কিন্তু তেওঁৰ ঠাই ল"লে শ্ৰেষ্ঠ শেঁতাটোৱে নহয়। ভেটিকানে ক্ৰিমিয়ান খানক সকলো ধৰণেৰে আঁকোৱালি লৈছিল, কেথলিকসকলে অৰ্থডক্সীৰ ক্ৰমবৰ্ধমান প্ৰভাৱ আৰু ৰাছিয়াৰ সম্প্ৰসাৰণৰ আশংকা কৰিছিল। আনকি ব্ৰিটিছেও পোলেণ্ডক সহায় আগবঢ়াইছিল;তেওঁলোকে ৰাছিয়াক সাগৰ আৰু কেথলিক স্পেইনলৈ যাবলৈ নিবিচাৰিছিল। লাহে লাহে ৰাছিয়ানসকল পিছুৱাই গ"ল। শত্ৰুৱে ব্ৰেষ্ট, লিউবান, বাৰানোভিচি পুনৰ দখল কৰিবলৈ সক্ষম হ"ল! ৰাছিয়াৰ ইউনিটসমূহে স্লুটস্কত আটাইতকৈ জেদী প্ৰতিৰোধ আগবঢ়াইছিল;দুবছৰ ধৰি চহৰখন ঘেৰাওত আছিল, আৰু খাদ্য যোগান সম্পূৰ্ণৰূপে শেষ হ'লেহে ইয়াৰ পতন ঘটিছিল। উত্তৰ দিশত ৰাছিয়াৰ সৈন্যই ইউৰিয়েভক বন্দী কৰি নাৰ্ভাক বাধা দিয়ে যদিও পুনৰ চহৰখন দখল কৰাত ব্যৰ্থ হয়। হেটমেনসকল ধূৰ্ত আছিল;তেওঁলোকে পোলেণ্ড বা ৰাছিয়াৰ জাৰসকলক নিবিচাৰিছিল। এই সকলোবোৰ ভয়ংকৰভাৱে ক্লান্তিকৰ আছিল। ইয়াৰ উপৰিও প্ৰথম অৱস্থাত ৰাছিয়ান সেনাক মুক্তিদাতাৰ ভাতৃ বুলি সম্ভাষণ জনোৱা বেলাৰুছ কৃষকসকল হতাশ হৈ পৰিছিল। কাৰণ, দাসত্ব থাকি গ"ল, পূৰ্বৰ মাষ্টৰৰ ঠাইত ৰাছিয়ান মাষ্টৰ আহিল আৰু কৰ বৃদ্ধি হ"ল। ৰাছৰ মাজেৰেই দাঙ্গাৰ ঢৌৱে বিয়পি পৰিল;মস্কোত তামৰ দাঙ্গা আৰম্ভ হ'ল, যিটো অতি কষ্টেৰে দমন কৰা হ'ল। আনকি সময় আহৰণ কৰি ৰাজধানীলৈ শক্তিবৰ্ধক বাহিনী আনিবলৈ ৰজাই বিদ্ৰোহী নেতাজনৰ লগত হাত মিলাবলগীয়া হৈছিল। ইফালে পোলেণ্ডে মিনস্ক আৰু ভিলনা দখল কৰে। ইতিমধ্যে তেওঁলোক বেৰেজিনা নদীৰ ৰেখালৈ গুচি গৈছে, যাৰ ফলত পোলটস্ক, ভিটেবস্ক আৰু অৰ্ছাৰ প্ৰতি ভাবুকি আহি পৰিছে। এনে লাগিছিল যেন এটা টাৰ্নিং পইণ্ট আহিবলৈ ওলাইছে।
  সাদাতে অদয়ালু হাঁহি এটা মাৰিলে:
  - আৰু ৰাছিয়াক আকৌ মাৰপিট কৰা হৈছে?
  আনকি য়াংকাই খঙত ৰঙা পৰি গ"ল:
  - নহয়! যদিও ৰাছিয়াৰ সেনাই নাৰ্ভাক লোৱা নাছিল, তথাপিও ছুইডেনৰ সৈন্যক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ইয়াৰ পিছত বৰ লাভজনক নহয় শান্তি স্বাক্ষৰিত হ"ল: ইউৰিয়েভ আৰু ওচৰৰ চহৰবোৰ ছুইডেনৰ হাতত অৰ্পণ কৰিবলগীয়া হ"ল, কিন্তু বৃহৎ বাহিনীক মুক্ত কৰা হ"ল। ৰাছিয়াৰ সৈন্যই প্ৰতিআক্ৰমণ আৰম্ভ কৰি শ্বক্লভক বন্দী কৰি মিনস্কৰ কাষ চাপি অহাৰ লগে লগে পোলেণ্ডক পৰাস্ত কৰে।
  ইতিমধ্যে কেইবাবছৰ ধৰি যুদ্ধখন টানি লৈ গৈছিল, দুয়োপক্ষই অত্যন্ত ক্লান্ত হৈ পৰিছিল। পোলেণ্ডতো ধাৰাবাহিকভাৱে দাঙ্গা সংঘটিত হৈছিল। কেইবামাহো আলোচনাৰ অন্তত শান্তি স্বাক্ষৰিত হয়। পোলেণ্ডে ৰাছিয়াক ইউক্ৰেইনৰ আধা অংশ, স্মোলেনস্ক আৰু ইয়াৰ ওচৰৰ চহৰবোৰ দিছিল। বেলাৰুছত ৰাছিয়াৰ বিজয় পোলেণ্ড-লিথুৱেনিয়া কমনৱেলথলৈ ঘূৰাই পঠিওৱা হয়। সাধাৰণতে ৰাছিয়াৰ বাবে যুদ্ধ যথেষ্ট সফলতাৰে শেষ হৈছিল;মূল ৰাছিয়াৰ ভূমিৰ কিছু অংশ ঘূৰাই দিয়া সম্ভৱ হৈছিল। সঁচা, বেলাৰুছ আৰু পশ্চিম ইউক্ৰেইন পোলেণ্ডৰ অধীনত থাকিল, পূৰ্বতে কিয়ভান ৰাছৰ সকলো মূল ভূমি নিয়ন্ত্ৰণলৈ ঘূৰাই অনা নহ'ল। ৰাছিয়াই ৰেহাই পাইছিল যদিও বেছি দিন নহয়। - ল"ৰাটো নিমাত হৈ পৰিল, শিলগুটি এটাত খুন্দা মাৰি ভৰিৰ ডাঙৰ আঙুলিটোত গুৰুতৰভাৱে আঘাত পালে, আৰু গধুৰ বোজাৰ পিছত উশাহ ল"বলৈ সময়ৰ প্ৰয়োজন হ"ল।
  বিশেষকৈ ৰাস্তাটো ওপৰলৈ উঠি যোৱাৰ বাবে আৰু ল"ৰাকেইটা আক্ষৰিক অৰ্থত টেনচনত কঁপি উঠিল। তদুপৰি চাবুকটোৱে হাতখন আগবঢ়াই উদং পিঠিত অত্যাচাৰ কৰে। ল"ৰাকেইটাৰ উশাহ বন্ধ হৈ শিলৰ ওপৰত প্ৰায় ভাঙি পৰিল। তেতিয়া চোকা উত্থান বন্ধ হৈ গ"ল আৰু তেওঁলোকে বাক শক্তি ঘূৰাই পালে।
  - Stepan Timofeevich Razin আছিল এজন শান্ত কছাক, ওখ, বহল কান্ধৰ সৈতে, আৰু মহান শাৰীৰিক শক্তিৰ দ্বাৰা বিশিষ্ট। তেওঁ পোলেণ্ডৰ সৈতে সাহসেৰে যুঁজিছিল, আনকি এটা সময়ত ৰাজকুমাৰ ডলগোৰুকিকো ৰক্ষা কৰিছিল আৰু একে সময়তে বৈধ পুৰস্কাৰ দিবলৈও অস্বীকাৰ কৰিছিল।
  তেওঁৰ ভাতৃ ইভানে বাগৰ পৰা য়েইটস্কলৈকে এখন মহান কছাক ৰাষ্ট্ৰ গঠনৰ পৰিকল্পনাক বহুত ভাল পাইছিল। ডন আটামান কৰ্নিলৰ সৈতে কাজিয়া কৰি তেওঁ নিজৰ সৈন্যবাহিনী আঁতৰাই ডনলৈ লৈ যায়। কিন্তু সময়ত ৰাজ সৈন্যই তেওঁক ঘেৰি ধৰিলে। ইভানক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি মস্কোলৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়। য'ত তেওঁক নিৰ্যাতনৰ পিছত ফাঁচী দিয়া হৈছিল। স্বাভাৱিকতে ষ্টেনকা ৰাজিন জাৰ কৰ্তৃপক্ষৰ ওপৰত অতিশয় খং উঠিছিল। তথাপিও ষ্টেংকাই নিজৰ খংটো সংযত কৰি ৰাখিলেও কছাকসকলৰ ওপৰলৈ উঠি যোৱাৰ ইচ্ছা প্ৰবল আছিল। পোলেণ্ডৰ সৈতে শান্তি সমাপ্ত হোৱাৰ দুবছৰৰ পাছত ষ্টেনকা ৰাজিনে আজ"ভৰ বিৰুদ্ধে অভিযান চলোৱাৰ কথা ঘোষণা কৰে। কিন্তু পূৰ্বৰ যুদ্ধৰ পৰা এতিয়াও জিৰণি ল"বলৈ সময় নোহোৱা কছাকসকলে শক্তিশালী দুৰ্গ এটালৈ অভিযান চলাবলৈ অনিচ্ছুক আছিল। ইয়াৰ উপৰিও ডনৰ চৰকাৰী নেতৃত্বই ষ্টেপানৰ দুঃসাহসিক অভিযানৰ বিৰোধী আছিল।
  মাত্ৰ দুহাজাৰ মানুহ গোট খুৱাই ষ্টেংকাই আজ"ভৰ ওচৰ পালেগৈ, কিন্তু তেওঁৰ সেনাবাহিনীতকৈ তিনিগুণ ডাঙৰ গেৰিছনৰ দুৰ্গটোত ধুমুহাৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সাহস নকৰিলে। তেওঁৰ দলটোৱে পিছুৱাই গৈ কাৰাভান জব্দ কৰিবলৈ ভলগালৈ গুচি যায়। কিন্তু ইয়াতো ষ্টেংকা ৰাজিনৰ ভাগ্য ভাল আছিল;দুহাজাৰীয়া বেণ্ড এটাৰ আবিৰ্ভাৱ লক্ষ্যহীন হৈ নাথাকিল। ব্যৱসায়ীসকলে সেই মুহূৰ্তলৈ অপেক্ষা কৰিলে যেতিয়া ষ্ট্ৰেল্ট্চি এস্কৰ্ট আৰু ৰজাৰ কাৰাভানবোৰ শস্য কঢ়িয়াই অষ্ট্ৰাখান গেৰিছনলৈ আহিল। ষ্টেপানৰ দলটোৱে তেওঁলোকৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থকাৰ সময়তে বিদ্ৰোহী নেতাজনে ব্যক্তিগতভাৱে কেইবাজনো কছাকক হত্যা কৰে।
  - দুহাজাৰ ডকাইতৰ দল এটাৰ বাবে বহুত বেছি। - সাদাতে লক্ষ্য কৰিলে। - এনে সংখ্যাৰে কোনে জীৱিকা নিৰ্বাহ কৰে!
  মুক আপত্তি কৰিলে:
  - এইটো স্কেল থকা ডকাইত। ইয়াত চোৰৰ ৰাণী শ্বেলা, যিয়ে সাধাৰণতে কম সংখ্যক, কিন্তু ইমান সাহসেৰে কাম কৰে। এবাৰ তাই আনকি চুলতানৰ নিজেই ভঁৰালতো সোমাই গ"ল, ৰাজদণ্ড চুৰি কৰি। তাইৰ মূৰত এটা ডাঙৰ বাউন্টি।
  সাদাতে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে:
  - কিন্তু সিহঁতে তাইক যিয়েই নহওক ধৰিব নোৱাৰে, তাইৰ বন্ধুবোৰ বৰ আনুগত্যশীল।
  য়াংকাই লক্ষ্য কৰিছে:
  - হালধীয়াক কিয় দেশদ্ৰোহৰ ৰং বুলি গণ্য কৰা হয় - ইয়াৰ ৰং সোণৰ দৰে!
  সোণালী টিপ: সততা আৰু আভিজাত্যৰ কৱচ ভাঙি যোৱাৰ আটাইতকৈ সহজ উপায়!
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - হয়তো শ্বেলা বৰ ধূৰ্ত আৰু তৰোৱাল লৈ নিপুণ। তাইৰ বিষয়ে কিংবদন্তি আছে, আনকি এজন গল্পকাৰে কিংবদন্তি যোদ্ধাগৰাকীক লৈ কবিতাও লিখিছিল।
  - তাই চুলতানক উফৰাই পেলাব বিচৰা নাছিল নেকি? - আধা ধেমালিতে য়াংকাক সুধিলোঁ।
  - চুলতানক উফৰাই দিব? কিহৰ বাবে! তেওঁৰ এটা বৃহৎ, সৰলভাৱে বিশাল সৈন্যবাহিনী আছে, আৰু শ্বেলবোৰ মাত্ৰ মুষ্টিমেয় ডকাইত। শক্তিবোৰ অত্যন্ত অসমান। আৰু সিংহাসনত বহি থকাতকৈ মুক্ত ডকাইতৰ জীৱনটো বহুত বেছি আকৰ্ষণীয়। এই মহিলাগৰাকী অতি মৰমিয়াল আৰু আকস্মিক সম্পৰ্ক ভাল পায়।
  - এইটো ডকাইতৰ বাবে সাধাৰণ! - য়াংকাই মান্তি হ"ল। - ষ্টেপানো আছিল এজন ৰেভেলাৰ, আনকি এবাৰ তেওঁ পত্নীক কৈছিল: একেটা কেফটান পিন্ধা মানুহজন বেয়া। যদিও সঁচা কথা ক"বলৈ গ"লে ৰাজিন লোভী নাছিল। এজন দুখীয়া কৃষকক তেওঁৰ ব্যক্তিগত ঘোঁৰাটো দিয়াৰ এটা ঘটনা জনা যায়। হয়, কছাক ৰজা আছিল। মানুহৰ প্ৰিয়। নিজকে বিকল্প নোহোৱাকৈ বিচাৰি পাই তেওঁ দলটোক খুৱাব লগা হ"ল, ৰজা আৰু বণিকৰ নাঙল বন্দী কৰিলে, ধনুৰ্বিদসকলক আংশিকভাৱে কোবাই আংশিকভাৱে ধৰিলে। ফলত তেওঁৰ হাতত সৰু সৰু কামান লৈ নাঙল আছিল। ষ্টেংকাই কেছপিয়ান সাগৰলৈ জাহাজেৰে যাত্ৰা কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল"লে।
  বাটত আমি ছাৰিটচিন চহৰখন অতিক্ৰম কৰিবলগীয়া হ"ল। ইয়াত ষ্টেপানৰ কেইবাজনো এজেণ্টে চহৰখনত প্ৰৱেশ কৰি গুনাৰসকলৰ সৈতে চুক্তিবদ্ধ হয়। তেওঁলোকে এটা প্ৰদৰ্শন কৰিলে, ষ্টেপান টিমোফিভিচে অতি জোৰেৰে হুইচেল মাৰিলে (কেৱল তেওঁৱেই তেনেকুৱা কৰিব পাৰিলে) আৰু বন্দুকৰ বেৰেলত ধোঁৱা ওলাবলৈ ধৰিলে, তেওঁলোকে এটাও গুলী চলাব নোৱাৰিলে। গতিকে তেওঁৰ বহৰখনে ছাৰিটচিনৰ কাষেৰে পাৰ হৈ গ"ল, কছাকসকলে হাঁহিলে আৰু গৱৰ্ণৰক ভাবুকি দিলে। তেতিয়াৰ পৰাই গোটেই ৰাছৰ উৰাবাতৰি বিয়পি পৰিল যে ষ্টেংকা ৰাজিন এগৰাকী যাদুকৰ, আৰু কামানক মোহিত কৰিব জানে, ডাৱৰৰ ওচৰলৈ উৰি যায় আৰু চেবাৰ বা গুলীৰ দ্বাৰাও আঘাত কৰিব নোৱাৰে! আষ্ট্ৰাখানক বাইপাছ কৰি ষ্টেপান টিমোফেভিচে য়াইক নদীলৈ গুচি যায়। তেওঁ য়াইটস্কক দখল কৰি তাত এটা সমৰ্থন ঘাটি সৃষ্টি কৰাৰ আশা কৰিছিল। চহৰখন নিজেই ভালদৰে সুৰক্ষিত আছিল যদিও ষ্টেংকা ৰাজিনে এটা কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিছিল যিটো পিছলৈ পাঠ্যপুথিলৈ পৰিণত হৈছিল।
  সাদাতে সুধিলে:
  - কি কৌশল?
  য়াংকাই স্বেচ্ছাই শ্বেয়াৰ কৰিছে:
  - ত্ৰিশজন কছাকে সন্ন্যাসীৰ সাজ-পোছাক পিন্ধিছিল, তেওঁলোকক পাৰ হ'বলৈ দিয়া হৈছিল আৰু তেওঁলোকে গেটখন দখল কৰিছিল, আৰু তাৰ পিছত গোটেই সৈন্যবাহিনীয়ে ফাটি গৈছিল। ক্ষন্তেকীয়া যুদ্ধ হ"ল, নগৰখন পতিত হ"ল! ইয়াত ষ্টেংকা ৰাজিনে নিজকে নিজৰ শ্ৰেষ্ঠতম ৰূপ দেখুৱাব পৰা নাছিল, বন্দী হোৱা সকলো ধনুৰ্বিদক ফাঁচী দিয়াৰ নিৰ্দেশ দিছিল। সঁচা, তেওঁলোকৰ এজনে ষ্টেংকা ৰাজিনক প্ৰায় হেক কৰি হত্যা কৰিছিল। সঁচা, ফাঁচীৰ মাজতে অভাৱনীয়ভাৱে দয়াই অনুসৰণ কৰিলে, কিন্তু তথাপিও বহু ভুক্তভোগী আছিল। মহানগৰীত দৃঢ়তাৰে থিতাপি লৈছে ষ্টেনকা ৰাজিনে। জাৰ চৰকাৰে তেওঁক ন"ক আউট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। দুটা ষ্ট্ৰেলচি অৰ্ডাৰ পঠিওৱা হ"ল আৰু মুৰ্জা চেলিমৰ নেতৃত্বত দহ হাজাৰ নোগাই টকাৰ বিনিময়ত কিনা হ"ল। ষ্টেংকা ৰাজিনে চোৰাংচোৱাগিৰিৰ সহায়ত এই কথা গম পাই ডেৰ হাজাৰ কছাকক ষ্টেপলৈ লৈ যায় আৰু আক্ৰমণৰ উচ্চতাত পিছফালে আঘাত কৰে। শত্ৰুক পৰাস্ত হ"ল যদিও ষ্টেপানে বুজি পালে যে তেওঁলোকে তেওঁক চহৰখনত বেছি দিনলৈ ভৰি দিবলৈ নিদিয়ে। কছাকসকলে চহৰখন এৰি বহিঃৰাজ্যৰ ভূমিলৈ অভিযান চলাইছিল। কছাকসকলে বহু চহৰ আৰু কাৰাভান ধ্বংস কৰি পেলালে আৰু ষ্টেপানৰ খ্যাতি গোটেই ৰাছৰ অজেয় সেনাপতি হিচাপে গুঞ্জৰিত হৈ পৰিল। আপাত দৃষ্টিত জ্ঞানী উপদেষ্টাসকলে ৰজাক পৰামৰ্শ দিছিল: এই মানুহজন এক বিশাল শক্তিৰ বাবে উপযোগী হ"ব পাৰে। ষ্টেপানক ৰাজকীয় দয়াৰ প্ৰস্তাৱ দিয়া হৈছিল আৰু ডনলৈ উভতি যাবলৈ দিয়া হৈছিল। সঁচা, অষ্ট্ৰাখানত তেওঁ বন্দুকবোৰ গতাই দিবলগীয়া হৈছিল। কিন্তু ষ্টেংকা ৰাজিনে তেওঁৰ জনপ্ৰিয়তাৰ সুযোগ লৈ আষ্ট্ৰাখানত প্ৰায় বিদ্ৰোহ আৰম্ভ কৰিলে, তেওঁৰ কছাকসকল বন্য হৈ পৰিল। এনে বোজাৰ পৰা মুক্তি পাই ৰাজ্যপালজন মাথোঁ বেছি আনন্দিত হৈছিল।
  ষ্টেপানে নিজৰ বিশ্বাসী সতীৰ্থ আৰু বহু ধন-সম্পত্তিৰ সৈতে ডনলৈ উভতি আহিল।
  শীতকালত তেওঁ পাঁচ হাজাৰৰ সেনাবাহিনী গঠন কৰিবলৈ সক্ষম হয়। বসন্ত কালত সৰ্বোচ্চ কছাকসকলেও তেওঁৰ লগত যোগ দিলে। চেৰকাচিলৈ নামি অহা ষ্টেনকা ৰাজিনক প্ৰায় সৰ্বসন্মতিক্ৰমে সৰ্বোচ্চ কছাক মুখীয়াল নিৰ্বাচিত কৰা হয়। এইদৰে এটা সপোন বাস্তৱায়িত হ"ল: সমগ্ৰ ডনক নিজৰ তলত থেতেলিয়াই পেলোৱা।
  - বঢ়িয়া! কুল ল'ৰা! - সাদাতে উচ্চাৰণ কৰিলে। অভাৰচিয়াৰৰ চাবুকটোৱে হুইচেল মাৰিলে, কিন্তু দীৰ্ঘদিনীয়া পিঠিত নপৰিল।
  - কুল, কিন্তু সি কেনেকৈ বন্ধ কৰিব নাজানিছিল! - দুখ মনেৰে মূৰটো জোকাৰি জোকাৰি য়াংকাই ক"লে।
  - কোনে জানে! - আলীয়ে সুমুৱাই দিলে।
  -ডন দখল কৰি ষ্টেংকাই আজভৰ বিৰুদ্ধে অভিযান আয়োজন কৰাত সহায় কৰাৰ প্ৰস্তাৱ লৈ জাৰৰ ওচৰলৈ ৰাষ্ট্ৰদূত পঠিয়াইছিল। কিন্তু তেওঁৰ দূতসকলক কোবাই খেদি পঠিওৱা হ"ল। ক্ষুব্ধ ষ্টেপানে বিখ্যাত ডকাইতৰ মুখীয়াল টিমোফী আছৰ সৈতে একত্ৰিত হৈ ছাৰিটচিনৰ ফালে আগবাঢ়িল। ষ্টেপানক শান্ত কৰিবলৈ ভলগাৰ ওপৰৰ অংশৰ পৰা মস্কো ষ্ট্ৰেলট্চিৰ গৱৰ্ণৰ লোপাটিনক পঠিওৱা হৈছিল। ষ্টেংকাই নিপুণভাৱে এটা ফান্দ প্ৰস্তুত কৰি মস্কোৰ সেনাবাহিনীক প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰি পেলালে। অষ্ট্ৰাখানৰ পৰা পঠোৱা ধনুৰ্বিদসকল বিদ্ৰোহীৰ কাষলৈ গ"ল। ষ্টেংকাৰ এজেণ্টসকলে চহৰখনৰ ভিতৰতে সোমাই গ"ল, যিয়ে জনসাধাৰণ আৰু ধনুৰ্বিদসকলক বিদ্ৰোহ কৰিলে। প্ৰায় কাজিয়া নোহোৱাকৈয়ে চহৰখন দখল কৰা হ"ল, মাত্ৰ ৰাজ্যপালৰ ভাতৃৰ এটা সৰু ডিটেচমেণ্টেহে সংঘৰ্ষ কৰিলে। চহৰখন পতিত হৈ তাত নতুন চৰকাৰ গঠন হ"ল। ইয়াত ষ্টেংকা ৰাজিনে ভুল কৰিলে - তেওঁ বহু সময় দ্বিধাবোধ কৰিলে: মস্কোলৈ যাব বা নাযাব। ইমান বৃহৎ পৰিমাণৰ ভূমি আৰু কেছপিয়ান সাগৰত প্ৰৱেশৰ সুবিধা যে জাৰ চৰকাৰে মানি ল"ব নোৱাৰে সেয়া স্পষ্ট। আনহাতে, এখন বিশাল সাম্ৰাজ্যৰ সৈতে যুদ্ধৰ সিদ্ধান্ত লোৱাটো কঠিন, যাৰ অগ্ৰণী সাম্ৰাজ্য, পূব দিশত, ইতিমধ্যে প্ৰশান্ত মহাসাগৰৰ কাষ চাপি আহিছিল। অৱশ্যে ষ্টেংকাই অকাৰণতে নহয়, জনসাধাৰণৰ সমৰ্থনৰ ওপৰত ভৰসা কৰিছিল। ঘোষণা কৰা হ"ল যে ছাৰ আলেক্সেই মিখাইলোভিচে নিজেই বয়ৰ আৰু মাটিৰ মালিকসকলক প্ৰহাৰ কৰাৰ নিৰ্দেশ দিছিল আৰু পেট্ৰিয়াৰ্ক নিকনৰ পৰা এখন জাল চিঠিও তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। ষ্টেপানে ঘোঁৰাবোৰৰ মাজত থিয় হৈ থকাৰ সময়তে তেওঁ পৰিবলৈ ধৰিলে, সম্ভৱ যে জাৰিষ্ট এজেণ্টসকলে ইচ্ছাকৃতভাৱে তেওঁলোকৰ মাজত সংক্ৰমণৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ঘোঁৰা হেৰুৱাই কছাকসকলৰ শাৰী বহু পৰিমাণে দুৰ্বল কৰি পেলালে আৰু ভইভ"ড ডলগোৰুকিৰ কমাণ্ডত ষাঠি হাজাৰৰ এটা সম্ভ্ৰান্ত মিলিচীয়া তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে মস্কোত গোট খালে।
  আৰু তথাপিও এতিয়াৰ বাবে ভাগ্য ষ্টেপানৰ পক্ষত আছিল, যাক সাধাৰণ মানুহ আৰু ধনুৰ্বিদসকলে সক্ৰিয়ভাৱে সহায় কৰিছিল। ছাৰাটভক কোনো যুঁজ নকৰাকৈয়ে লোৱা হ"ল আৰু সমৰাই তাৰ পিছৰ গেটবোৰ খুলি দিলে। আৰু বিদ্ৰোহীসকলৰ সৈতে হোৱা মাৰাত্মক যুদ্ধৰ সীমান্ত হ"ব লাগিছিল কেৱল ছিম্বিৰ্স্ক। কিন্তু ষ্টেপানে চহৰখন দখল কৰি ছৰ্টীত পঠোৱা সৈন্যক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। সঁচা, চহৰৰ মাজমজিয়াত থকা দুৰ্গটো লোৱা নাছিল। তাৰ পিছত ষ্টেংকা ৰাজিন আৰু তেওঁৰ সৈন্যই গৱৰ্ণৰ বাগ্ৰিয়ানস্কিৰ ওপৰত এম্বুছ কৰে।
  তেওঁ আছিল এজন সম্ভ্ৰান্ত যোদ্ধা, পোলেণ্ডৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধৰ নায়ক, যিয়ে কাৰ্যতঃ কেতিয়াও পৰাজয়ৰ কথা নাজানিছিল।
  ষ্টেপানে তেওঁক পৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয় যদিও গৱৰ্ণৰজন নিজেই পলায়ন কৰি নিজৰ সৈন্যৰ অৱশিষ্টক লৈ কাজানলৈ পলায়ন কৰে। ষ্টেপানে নিজেই আকৌ এটা ভুল কৰিলে: গৱৰ্ণৰক খেদি খেদি নিজৰ সৈন্যবাহিনীক আৰু আগুৱাই নিয়াৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ কাৰাগাৰখন ঘেৰি ধৰিলে। বিশেষকৈ গড়টো পাহাৰৰ ওপৰত থিয় হৈ থকাৰ বাবে আৰু আকাৰত ডাঙৰ নাছিল, যাৰ বাবে ধুমুহাত উঠিবলৈ অসুবিধা হৈছিল। ষ্টেংকা ৰাজিন থিয় হৈ থকাৰ সময়ত: ৰাজকীয় সেনাপতিসকলে যথেষ্ট বাহিনী জমা কৰিলে। একেজন বাগ্ৰিয়ানস্কিৰ নেতৃত্বত এটা বিশাল চিম্বিৰ্স্কৰ ওচৰ পালেগৈ। ইয়াত ষ্টেপানে তৃতীয়টো ভুল কৰিলে;যুদ্ধৰ প্ৰাকক্ষণত তেওঁ কাৰাগাৰত ধুমুহাৰ দৰে আক্ৰমণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। সঁচা, তেওঁ ল"ব পৰা নাছিল, কিন্তু তেওঁ যথেষ্ট ক্ষতিৰ সন্মুখীন হৈছিল আৰু কেইবা হাজাৰ সৈনিকক ভাগৰুৱা কৰি পেলাইছিল।
  অভিজ্ঞ সেনাপতি বাগ্ৰিয়ানস্কিৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধখন বিভিন্ন মাত্ৰাৰ সফলতাৰে চলিছিল। কিছুমান দিশত সম্ভ্ৰান্ত গৱৰ্ণৰজনে ষ্টেপানাক প্ৰতাৰণা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, কিছুমান দিশত বাগ্ৰিয়ানস্কিয়ে বিদ্ৰোহী নেতাক অতিক্ৰম কৰিছিল। কিন্তু নিৰ্ণায়ক মুহূৰ্তত ষ্টেংকা ৰাজিনক এটা ড্ৰেগুনে গুৰুতৰভাৱে আঘাত কৰে, মূৰত চেবাৰেৰে কাটি পেলায়। যুদ্ধৰ শিখৰত বিদ্ৰোহী নেতাৰ পতনে যুদ্ধৰ ফলাফল পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত কৰিছিল। আহত, অচেতন ষ্টেপানক লৈ যোৱা হ"ল আৰু তেওঁৰ সৈন্যই নেতাসকলৰ পৰা বঞ্চিত হৈ ষ্টেপানৰ ডেপুটি নাউমভও আহত মুখীয়ালজনৰ সৈতে ঘোঁৰাত উঠি গুচি গ"ল।
  সাদাতে মন্তব্য কৰে যে:
  - সেনাপতি নথকা সেনা হৃদযন্ত্ৰ নথকা শৰীৰৰ দৰে!
  এক মিনিটৰ বাবে উশাহ লোৱাৰ পিছত য়াংকাই ক"লে:
  - সেনাপতিৰ হৃদয় জ্বলি থকা জাল, মূৰটো বৰফ, ইচ্ছা লোহা: সকলো মিলি - বিজয়ৰ ভাঙি যোৱা তীখা! বিদ্ৰোহ অৱশ্যে অব্যাহত থাকিল! ই এক বৃহৎ অঞ্চল সামৰি লৈছিল আৰু ডলগোৰুকিয়ে জেদী প্ৰতিৰোধৰ সন্মুখীন হৈছিল। অকলশৰীয়া নহয় যে তেওঁৰ গাড়ীৰ পিছফালে জল্লাদ আৰু পুৰোহিত থকা পঞ্চাশখন গাড়ী আছিল। বিদ্ৰোহীসকলৰ সৈতে নিষ্ঠুৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, কেৱল ফাঁচী দিয়াই নহয়, কোৱাৰ্টাৰত কাটি পেলোৱা হৈছিল আৰু খোলাত বান্ধি দিয়া হৈছিল। ষ্টেপানে নিজেই ডনত কিছু সময় কটালে। ঘাঁৰ পৰা সুস্থ হৈ উঠি ষ্টেংকাই তুলাৰ বিৰুদ্ধে অভিযানৰ পৰিকল্পনা কৰিলে। এইদৰে মস্কোলৈ বহুত বেছি দ্ৰুততাৰে পাৰ হৈ যোৱা সম্ভৱ হৈছিল আৰু ইয়াৰ উপৰিও ডাঙৰ চহৰৰ সন্মুখীন নোহোৱাকৈ ডন নদীৰ কাষেৰে খোজ কাঢ়ি যোৱাটো সম্ভৱ হৈছিল। কিন্তু ষ্টেংকাৰ ভাগ্য বেয়া আছিল;চোৰাংচোৱাজনে ষ্টেপানৰ পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে গৱৰ্ণৰসকলক জনাইছিল আৰু তেওঁলোকে ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছিল, তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ সহায়ক মিনায়েভৰ ডিটেচমেণ্টক পৰাস্ত কৰিছিল। অতি সোনকালেই ষ্টেনকা নিজেও প্ৰতাৰণাৰ বলি হৈ পৰিল। অনিবাৰ্য প্ৰতিশোধৰ আশংকাত ধনী কছাকসকলে জাৰ সেনাৰ বৃহৎ বাহিনীৰে ডনৰ কাষ চাপিছিল আৰু ষ্টেপানক বন্দী কৰিছিল। বিশাল এস্কৰ্টৰ অধীনত বিদ্ৰোহী নেতাজনক মস্কোলৈ লৈ যোৱা হয়। তাত তেওঁক নিৰ্মম অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল যদিও ৰাজিনে নিজৰ সাহসেৰে জল্লাদসকলক আচৰিত কৰি তুলিছিল, ভাঙি যোৱা নাছিল আৰু তেওঁৰ ধন-সম্পত্তি ক"ত লুকাই আছিল সেই কথাও প্ৰকাশ কৰা নাছিল। অৱশ্যে বিদেশী অভিযানত বন্দী হোৱা বহু লুটপাত তেওঁ দুখীয়া আৰু ভিক্ষাৰীক বিতৰণ কৰিছিল। ৰাইজে তেওঁক বৰ ভাল পাইছিল। ফাঁচীৰ সময়ত ষ্টেপানৰ সৈতে মৰাপাটখনক গোটেই সেনাই ঘেৰি ধৰিছিল। প্ৰথমে হাত-ভৰি কাটি পেলালে, তাৰ পিছতহে মূৰটো কাটি পেলালে। ষ্টেংকাই অৱশ্যে স্বীকাৰোক্তি দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে, আৰু ক"লে যে তেওঁ মাত্ৰ এটা কথাৰ বাবে অনুতাপ কৰিছে: যে তেওঁ সকলো বয়ৰ দুষ্ট আত্মাক সম্পূৰ্ণৰূপে উলিয়াই আনিব পৰা নাই। এজন যোগ্য মানুহ আৰু তেওঁ মৰ্যাদাৰে মৃত্যুবৰণ কৰিলে। বিদ্ৰোহীসকলৰ শেষ দুৰ্গ অষ্ট্ৰাখান: এবছৰৰ পিছত খহি পৰিল। যদিও বিদ্ৰোহৰ অন্ত পৰিল ব্যৰ্থতাৰে, তথাপিও ইয়াৰ দ্বাৰা জনসাধাৰণ কি কৰিবলৈ সক্ষম সেই কথা প্ৰকাশ পাইছিল। লেনিনৰ অধীনত ষ্টেংকা ৰাজিনক বিপ্লৱৰ নায়ক হিচাপে কেনন কৰা হৈছিল।
  মুক সপোনত ক"লে:
  - বিপ্লৱ কি নাজানো, কিন্তু শুনিবলৈ বৰ ধুনীয়া৷
  য়াংকাই সহজভাৱে বুজাই দিলে:
  - এই বিদ্ৰোহৰ অন্ত পৰিল বিজয়ত। যদি আপুনি ইয়াক সৰলভাৱে এইদৰে কয়। কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত এনেকুৱা নহ"ল।
  ল"ৰাটো নিমাত হৈ পৰিল, আৰু এটা নতুন যন্ত্ৰণা আৰম্ভ হ"ল: পাহাৰত আন এটা আৰোহণ। নিৰ্যাতনৰ দৰে কিবা এটা আছিল, পেশীবোৰ যেন ফাটিবলৈ ওলাইছে, শৰীৰটো যেন সীহৰে ভৰি পৰিছিল আৰু অজ্ঞান হৈ পৰিছিল, পেশীবোৰত বিশেষকৈ কান্ধত গঠন হোৱা লেক্টিক এচিডৰ পৰা বৰ বিষ হৈছিল। এনে লাগে যেন পেশীবোৰ ফাটিবলৈ ওলাইছে, আপুনি মুখখন মেলি গভীৰভাৱে উশাহ ল"লে যাতে অলপ হ"লেও সহজ অনুভৱ হয়।
  য়াংকাই আনন্দিত হৈছিল যে তেওঁৰ বেছিভাগ সমনীয়াৰ দৰে নহয়, তেওঁৰ ভাল, প্ৰশিক্ষিত পেশী আছে। চাৰ্কাছ স্কুলত পঢ়াটো অসাৰ নাছিল, সি উইম্প নহয়, পৰীক্ষাত থিয় দিব। ল"ৰাবোৰো যেন কঠিন হৈ পৰিছে, সিহঁত ঘৰৰ দাস নহয়, যিটো সিহঁতৰ শুকান, পেশীবহুল শৰীৰৰ পৰাই অনুমান কৰিব পাৰি। কষ্ট পায়, কিন্তু নিমাত, কেৱল চিঞৰিব পাৰে। সাধাৰণতে তেওঁলোকৰ বয়সত আপুনি বিষত আছে বুলি দেখুৱাবলৈ লজ্জাজনক বুলি গণ্য কৰা হয়, চাবুকৰ পৰা বা মুঠিৰ পৰা আঘাতৰ পৰা। গতিকে আপুনি যাতনা সহ্য কৰে। যোৱা তিনিদিনত তেওঁ কিমান কষ্ট অনুভৱ কৰিছিল! মোৰ গোটেই পূৰ্বৰ জীৱনতকৈ সম্ভৱতঃ বেছি।
  সময় অতি লাহে লাহে পাৰ হৈ যায়, যেতিয়া বিষ হয়, তেতিয়া ই ভয়ংকৰ, আৰু কথা ক"বলৈ যথেষ্ট উশাহ নাথাকে। য়াংকাই মনত পেলালে যে এজন সাহিত্যিক নায়ক আছিল, যাক ল"ৰা অৱস্থাত দাসত্বত বিক্ৰী কৰা হৈছিল, আৰু তাৰ পিছত তেওঁক গাড়ীত বান্ধি থোৱা এটা ভয়ংকৰ কুকুৰে ইফালে সিফালে লৈ গৈছিল। এইটো অৱশ্যে অতি কঠিন, কিন্তু তেওঁৰ শাৰীৰিক বিকাশ হৈছে। সেইবাবেই এইটোক এক প্ৰকাৰৰ প্ৰশিক্ষণ হিচাপে লোৱা নহয়। যদিও চৰম, কিন্তু উপযোগী। হয়তো তেওঁলোকে তেওঁক অলিম্পিক গেমছৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰি আছে! ইয়াক খেল বুলি ভাবিব আৰু আপোনাৰ বাবে ই বহুত সহজ হ"ব। এই চিন্তাবোৰে য়াংকাক ধেমেলীয়া অনুভৱ কৰাইছিল আৰু তেওঁ হাঁহিছিল। অভাৰচিয়াৰজনে চাবুকেৰে যথেষ্ট লেহেমীয়াকৈ কোবা এটা মাৰিলে আৰু উত্তৰত হাঁহিলে।
  আহমেদে গাড়ীৰে তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহি আগ্ৰহী হৈ পৰিল:
  - ইমান ধেমেলীয়া কি!
  তত্বাৱধায়কে উত্তৰ দিলে:
  - ল'ৰা হ'ল! মই হাঁহিলোঁ, ভাল, মই ভাবিলোঁ যে ই ধেমেলীয়া।
  - হয়তো আপুনি ঠিকেই কৈছে! এক প্ৰকাৰৰ ঠাট্টা-মস্কৰাৰ থিয়েটাৰ। তাৰ পেটত গৰম কয়লা ছটিয়াবলৈ আদেশ দিয়াত এই ল"ৰাটোৱে কেনে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিব!
  য়াংকাই ধেমালিতে উত্তৰ দিলে:
  - এই ক্ষেত্ৰত মই খেলখন কেঁচাকৈ খাব পাৰো!
  আখমেদে চাবুকেৰে খেলিলে, ল"ৰাকেইটাৰ উদং ভৰিত কেইবাবাৰো খুন্দা মাৰিলে, কিন্তু য়াংকাক স্পৰ্শ নকৰিলে।
  -আপুনি সঁচাকৈয়ে বৰ ধেমেলীয়া। ইমান ধুনীয়া আৰু হাস্যৰসময়ী ল"ৰাৰ ছালখন যদি ঢোলৰ ওপৰত টানিব লগা হয় তেন্তে দুখৰ কথা হ"ব। - সাদাতে মুখখন ডাঙৰকৈ মেলি দিয়াৰ অভিনয় কৰি হাঁহিলে। - তুমি জানো তোমাৰ পৰা মই কি বিচাৰো!
  - দাস এজনে মালিকে কি বিচাৰে অনুমান কৰিব নালাগে। তেওঁৰ আদেশ মানি চলিব লাগিব।
  আহমেদে মাত দিলে:
  - শুদ্ধ! আপুনি সোনকালে শিকে। এতিয়া মোৰ মনৰ কথা শুনা। সাগৰৰ ছাইৰেনৰ দৰে স্পষ্ট তোমাৰ মাতটো মোৰ ভাল লাগিল। আমাক কিবা এটা গান গাই।
  - পলাই গৈ আছে! - ল"ৰাটোৱে মূৰটো জোকাৰিলে।
  - ঠিক আছে, বন্ধ কৰক! বুজিলোঁ কঠিন।
  কাৰাভান ৰৈ গ"ল আৰু দাসবোৰ বহিল। য়াংকাই এমিনিটমান শুই ডিঙিটো পৰিষ্কাৰ কৰি ভাগৰুৱা, ঘাঁ হোৱা ভৰি দুখনেৰে চাইকেলখন তুলি ল"লে। সি ডিঙিটো পেলাই দিলে।
  - তাক মদ দিয়ক! - অৰ্ডাৰ আহমেদ।
  অধ্যক্ষই সুধিলে:
  - বুঢ়া?
  - নহয়! বিশুদ্ধ ৰস, নহ"লে দাসক লৈ যোৱা হ"ব। এতিয়াও সি গাড়ীখন টানি টানিব লাগে। মই তেওঁক শিকাব বিচাৰো।
  ল"ৰাটোৱে লোভতে সতেজ আঙুৰ-ষ্ট্ৰবেৰী (হাইব্ৰিড) ৰস গিলি পেলালে। অমানৱীয় ক্লান্তি আৰু অপমানৰ পৰা ওলোৱা লেতেৰাখিনি নোহোৱা হৈ গ"ল। তেওঁ অনুভৱ কৰিলে এক জোৰ আৰু প্ৰেৰণাৰ ঢৌ। য়াংকাই হাঁহিলে আৰু তেওঁৰ উচ্চ অপেৰা গায়ক কণ্ঠত গাই গ"ল:
  ৰাছিয়ান নাইটে নিজৰ তৰোৱালখন চোকা কৰিব,
  যুদ্ধত নায়ক দুৰ্বল নহ"ব!
  আমি সাহসেৰে সাগৰত যুঁজ দিওঁ,
  মোৰ বিশ্বাস মই গৌৰৱৰ পথ মুকলি কৰিম!
  
  Raid - মংগোলীয় একটি দুষ্ট গড়,
  চহৰৰ গাঁওবোৰ উটুৱাই লৈ গ"ল!
  মানুহৰ তেজ পানীৰ দৰে বৈ যায়,
  কিন্তু ৰাছিয়াৰ আত্মা ধাতুতকৈও শক্তিশালী!
  
  সাপটোৱে খোজ কাঢ়ি গৈ নিজৰ দংশনেৰে জ্বলি উঠে,
  ধোঁৱা, হুমুনিয়াহ, একো দেখা নাযায়!
  মই তোমাক ৰক্ষা কৰিম পৃথিৱী,
  বৰফৰ পৰা উষ্ণ পাৰলৈকে!
  
  মোৰ আত্মা উৰি যায় ওপৰলৈ
  পবিত্ৰ মাতৃভূমিৰ মহিমাৰ বাবে!
  আমি আগৰ দৰেই জয়ী হম - এতিয়া,
  আপোনাৰ জন্মভূমি বুঢ়া আঙুলিৰ তলত থাকিবলৈ নিদিব!
  
  ৰাছৰ ৰেজিমেণ্টবোৰ মৰিবলৈ সাজু হৈ থিয় হৈ আছে,
  আমাৰ সৈনিকসকল গ্ৰেনাইটৰ দৰে!
  আমি আমাৰ শত্ৰুবোৰক শাৰী শাৰীকৈ কাটি পেলাওঁ,
  সকলো ঢাল মৃতদেহেৰে আবৃত!
  
  ঘৰবোৰ টৰ্চৰ দৰে জ্বলি উঠে,
  হাতীয়ে গৰ্জন কৰি আছে, যুদ্ধলৈ লৰালৰিকৈ গৈছে!
  ৰাছিয়াৰ যোদ্ধা বিমানে জয় কৰিব
  মৰুভূমি, শিল, জলপ্ৰপাত!
  
  আমাক জয় কৰিব নোৱাৰি
  পৃথিৱীখনক আঁঠু লৈ আনিব নোৱাৰি!
  ৰুছৰ সেনা অজেয়,
  প্ৰজন্মৰ গৌৰৱ হওক!
  
  ৰাছিয়াৰ ভাগ্য আপোনাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে,
  স্থানটোক চিৰদিনৰ বাবে শাসন কৰক!
  মই চিৰদিনৰ বাবে সুখত বিশ্বাস কৰোঁ
  কেৱল অসাৱধানতাৰে জীয়াই নাথাকিব!
 Ваша оценка:

Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"